17/02/25 14.40. - 15.15 น.
บทที่ 44
คูเปอร์เดินเข้ามายังชายหาดตามที่ตั้งเป้าไว้ แต่พอเห็นภาพตรงหน้า เขากลับต้องชะงัก ก่อนจะขมวดคิ้วพลางมองรอบตัวอย่างชั่งใจ
"นี่ฉันมาถูกที่แน่เหรอ?"
ชายหาดตรงหน้าดูไม่ค่อยเหมือน "ชายหาด" เท่าไหร่ อย่างน้อยก็ไม่ใช่แบบที่เขาจินตนาการไว้ ตอนที่ได้ยินว่ามีหาดสาธารณะเปิดใหม่ริมแม่น้ำฮัดสัน ความคาดหวังของเขาคือหาดกว้างๆ มีคนขวักไขว่ บ้างเล่นน้ำ บ้างนอนอาบแดด หรืออย่างน้อยก็ต้องมีซุ้มขายเครื่องดื่มเย็น ๆ สักที่
...แต่ความจริงที่เขาเจอคือ กระบะทรายขนาดยักษ์ที่ไร้ซึ่งคนเล่นน้ำ (ซึ่งก็แน่อยู่แล้ว เพราะเขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เป็นหน้าหนาว) แถมบรรยากาศก็เงียบจนน่าใจหาย มีเพียงลมเย็น ๆ พัดเอื่อย ๆ กับเสียงน้ำกระเพื่อมเบา ๆ อยู่ลิบ ๆ
"โอเค ก็สมควรอยู่ที่ไม่มีคนมา"
เขาเดินไปตามแนวหาด ปล่อยให้เท้าจมลงไปในทรายที่เย็นเฉียบ สองมือสอดกระเป๋าเสื้อ เดินทอดน่องไปเรื่อย ๆ ทอดสายตามองวิวฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำอย่างเหม่อลอย
"อย่างน้อยก็ไม่มีอสูรกายให้ต้องสู้ล่ะนะ"
แค่ได้เดินรับลมเฉย ๆ ก็ถือว่าดีแล้ว
ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ขณะเดินลึกเข้าไปในพื้นที่ร้างไร้ผู้คน หาดเกือบทั้งหมดในวันนี้เหมือนจะเป็นของเขาคนเดียว ทรายใต้ฝ่าเท้าละเอียดนุ่มดี ถึงแม้มันจะไม่อบอุ่นเหมือนชายหาดจริงๆ ที่เขาเคยไปมาก่อนก็ตาม
เขาเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย... จนกระทั่ง
"กร๊อบ"
คูเปอร์หยุดเดินทันที ดวงตาสีเทาก้มลงมองเท้าของตัวเอง แล้วค่อยๆ ยกขึ้นอย่างระมัดระวัง
ใต้ฝ่าเท้าของเขา มีบางอย่างขยับไหว
"...ไม่ใช่หรอกมั้ง?"
เขากะพริบตาปริบ ๆ มองไปยังพื้นทรายที่เริ่มปูดโปนขึ้นมาเล็กน้อย
และทันใดนั้นเอง
"เปรี๊ยะ!"
ทรายแตกกระจายออก พร้อมกับสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่พุ่งขึ้นมาจากพื้น
คูเปอร์กระโดดถอยหลังไปเกือบสองเมตรก่อนจะตั้งหลัก มองดูเจ้าสิ่งนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
"ฉันเหยียบปูเหรอ!?"
ไม่ใช่แค่ปูธรรมดา แต่มันคือ คาร์คินอส ปูอสูรกายจากตำนานกรีก ขนาดตัวใหญ่กว่าสุนัขตัวเล็กเสียอีก มันมีเปลือกแข็งเป็นมันสะท้อนแสงแดด ขาก้ามขยับไปมาอย่างเกรี้ยวกราด
"เดี๋ยวนะ ใจเย็นๆ เพื่อน ฉันไม่ได้ตั้งใจเหยียบนายเลยนะ!"
แน่นอนว่าเจ้าปูพูดไม่ได้ แต่ท่าทางของมันสื่อชัดเจนว่า "ฉันจะขยี้แกให้แหลกเป็นชิ้นๆ"
"โอเค นายไม่ฟังกันเลยใช่ไหม"
คาร์คินอสยกก้ามอันมหึมาขึ้นสูง ก่อนจะฟาดลงมาอย่างรุนแรง คูเปอร์กระโดดหลบไปด้านข้างอย่างฉิวเฉียด พื้นทรายที่มันฟาดลงไปถึงกับเกิดรอยลึก
"โอ้โห แรงเยอะไปนะ!"
คูเปอร์กระชับหอกในมือ พยายามจะจู่โจมสวนกลับ แต่ทันทีที่ปลายหอกกระทบกับเปลือกของมัน
"เคร้ง!"
"อ๊ะ..."
หอกของเขาเด้งออกมาแทบจะทันที
"...ฉันควรจะรู้อยู่แล้วสิว่าแทงไม่เข้า"
คาร์คินอสขยับก้ามอีกครั้ง คราวนี้มันฟาดลงข้างๆ ตัวเขา ทำให้ทรายกระจายเต็มไปหมด คูเปอร์กระเสือกกระสนถอยหลัง แต่ก็ดันสะดุดก้อนหินล้มลงไปนั่งกับพื้น
"โอเค โอเค ฉันเข้าใจแล้ว นายโกรธมาก!"
เจ้าปูยักษ์ยกก้ามขึ้นสูงเหนือหัว คูเปอร์เห็นดังนั้นก็รีบเอื้อมมือไปคว้าอะไรบางอย่างข้างตัว
"ก้อนหิน"
"นี่แหนะ!"
เขาขว้างมันใส่หัวของคาร์คินอสเต็มแรง
"ป๊อก"
"...หืม"
“...อ่า"
คูเปอร์หยุดนิ่ง คาร์คินอสก็หยุดนิ่ง
ก้อนหินที่เขาขว้างไป มันแค่กระเด็นกระดอนออกจากเปลือกของมันอย่างไม่ระคายเคืองแม้แต่น้อย
"โอเค ฉันว่าฉันน่าจะคิดแผนให้ดีกว่านี้ก่อน"
แต่เจ้าปูคงไม่รอให้เขาคิด มันยกก้ามขึ้นมาอีกครั้ง ทำท่าจะฟาดลงมา
"โอ้ย โอเค ฉันยอมแล้ว!"
คูเปอร์กลิ้งตัวออกด้านข้างคว้าก้อนหินที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมได้อีกอันก่อนจะใช้มันเป็น "อาวุธพิเศษ"
เขากระโดดขึ้นไปขี่หลังของคาร์คินอส ยกก้อนหินขึ้นเหนือหัว ก่อนจะกระหน่ำทุบลงไปที่ข้อต่อของก้ามมันซ้ำ ๆ
"เปรี้ยะ!"
คาร์คินอสสั่นสะท้าน มันพยายามจะสะบัดตัวไล่เขาออก แต่คูเปอร์เกาะแน่น
"แกแพ้แล้ว เจ้าปู!"
"เปรี๊ยะ!"
และในที่สุด ก้ามข้างหนึ่งของมันก็หลุดออก
คาร์คินอสขยับไปมาอย่างลนลาน ก่อนที่ร่างของมันจะเริ่มสั่นสะเทือน ฝุ่นสีทองฟุ้งขึ้นมาแล้วค่อย ๆ สลายไป
คูเปอร์ทิ้งตัวลงไปนั่งหอบอยู่บนพื้นทราย
"โอ้ ให้ตายสิ... ฉันแค่มาเดินเล่นนะ"
แต่ก่อนที่เขาจะได้พักจริงๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
"คูเปอร์? นั่นคูเปอร์ใช่ไหม?"
คูเปอร์หันไปตามเสียง ก่อนจะพบกับใบหน้าที่คุ้นเคย
เลวีน
เพื่อนนักแสดงผิวแทนผมแดงที่เขาเคยติดต่อก่อนจะมาค่ายฮาล์ฟบลัด
เพื่อนนักแสดงผิวแทนผมแดงที่เขาเคยติดต่อก่อนจะมาค่ายฮาล์ฟบลัด
เลวีนเดินเข้ามาหาคูเปอร์ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจปนดีใจ "โอ้โห นายหายไปไหนมาเนี่ย!?"
คูเปอร์ยังนั่งหอบอยู่บนพื้นทราย พยายามตั้งสติจากการฟาดฟันกับปูยักษ์เมื่อครู่ "เอ่อ... ยุ่งๆ นิดหน่อยน่ะ"
"ยุ่ง? นายไม่ได้อัปเดตโซเชียลมีเดียมาตั้งหลายเดือนแล้วนะ รู้ไหมว่าเพื่อน ๆ ที่แอลเอเป็นห่วงนายขนาดไหน!? บางคนถึงขั้นไปหาถึงที่พักที่นายเคยเช่าด้วยซ้ำ!"
คูเปอร์หัวเราะแห้งๆ เขาจะบอกว่า ‘พอดีฉันได้รับการยืนยันว่าเป็นเดมิก็อด เลยต้องมาอยู่ที่ค่ายฮาล์ฟบลัด’ ได้ยังไงกัน!
"ขอโทษทีว่ะ พอดี... ฉันเจออะไรบางอย่างที่ต้องจัดการ" เขาตอบเลี่ยงๆ
"อะไรบางอย่าง?" เลวีนเลิกคิ้ว "ฟังดูมีเงื่อนงำมากเลยนะเพื่อน"
"ก็... ประมาณนั้น" คูเปอร์เกาหลังคออย่างประหม่า "ที่นั่นก็...ค่อนข้างยุ่งๆ แล้วก็อินเทอร์เน็ตห่วยแตกสุดๆ"
"อ้อ แบบนี้นี่เอง" เลวีนพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะชะงักไปครู่หนึ่ง "แต่เดี๋ยวนะ นายน่ะเป็นพวกติดโทรศัพท์จะตาย ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ไม่มีอินเทอร์เน็ตแล้วอยู่ได้?"
โอ้ นั่นแหละปัญหา
"เอ่อ... พอดีฝึกฝนการใช้ชีวิตแบบใหม่อยู่น่ะ"
เลวีนหรี่ตาลงเล็กน้อย "อย่าบอกนะว่าไปเข้าโหมดหันหลังให้เทคโนโลยี ไปใช้ชีวิตแบบนักบวช?"
คูเปอร์กระแอม "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก..."
"อืม ก็จริง ถ้านายเป็นนักบวชจริง ป่านนี้คงไม่เห็นนายฟาดกับปูมะพร้าวบนชายหาด"
"…"
โอเค ตรงจุดนี้อธิบายยังไงให้ไม่ดูบ้าได้บ้าง
เลวีนมองไปรอบๆ ก่อนจะถอนหายใจ "ฉันยังมีคำถามอีกเป็นล้านข้อ แต่ช่างมันก่อนแล้วกัน ว่าแต่นายเป็นไงบ้าง? นอกจากต่อสู้กับปูนั่น"
คูเปอร์หัวเราะเบาๆ "ก็โอเคล่ะมั้ง แค่... ทุกอย่างเปลี่ยนไปเร็วมาก ยังไล่ตามไม่ค่อยทัน"
"เออ เข้าใจเลย" เลวีนพยักหน้า "ฉันเองก็แทบไม่มีเวลาหายใจ ช่วงนี้งานแน่นสุดๆ มีออดิชันอยู่สามที่ แล้วก็ต้องถ่ายโปรเจกต์อินดี้อีกสองเรื่อง"
"โห ฟังดูยุ่งชะมัด"
"ใช่ แต่สนุกนะ" เลวีนยักไหล่ "แต่เอาจริง ฉันยังเซ็งที่นายหายไปดื้อๆ นี่แหละ ตอนแรกก็ว่าจะชวนนายไปลองแคสต์งานด้วยกัน เผื่อนายอยากลองเล่นอะไรจริงจังขึ้น"
คูเปอร์ชะงักไปนิดหนึ่ง เขาเคยมีความฝันจะเป็นนักแสดง นั่นเป็นเหตุผลที่เขาย้ายไปแอลเอ แม้แต่ตอนนี้มันก็ยังเป็นความฝันของเขา
"อืม... ก็น่าสนใจนะ" เขาตอบเสียงเบา "แต่ตอนนี้ยังไม่ค่อยมีเวลาเลยว่ะ"
"เหรอ..." เลวีนมองเขาด้วยสายตาครุ่นคิด
พวกเขาพูดคุยกันเรื่อยเปื่อยเกี่ยวกับวงการบันเทิง เลวีนเล่าว่าออดิชันที่นั่นเข้มงวดขึ้นมาก มีเด็กใหม่ไฟแรงพยายามแจ้งเกิดกันเพียบ คูเปอร์รับฟังเงียบๆ ปล่อยให้บทสนทนาไหลไปเรื่อยๆ
แต่แล้วเลวีนก็เปลี่ยนเรื่อง "เอ้อ ว่าแต่นายมีอะไรทำคืนนี้ไหม?"
"คืนนี้?" คูเปอร์เลิกคิ้ว
"ถ้ายังว่าง ไปผับกับฉันไหม"
"...ผับ?"
"ใช่ Midnight Volume Club เปิดตั้งแต่ 6:30 PM. ไปจนถึงตีสองเลยนะ"
คูเปอร์หูผึ่งทันที ผับเหรอ? นั่นหมายความว่าคนต้องเยอะมากแน่ๆ! อสูรกายไม่มีทางโจมตีแน่นอน!
"ไป!"
"โอเค งั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ฉันให้ยืมได้ นายกับฉันใส่ไซส์เดียวกันอยู่แล้ว"
คูเปอร์พยักหน้าอย่างกระตือรือร้น "งั้นไปกันเลย!"
เลวีนหัวเราะ "โอ้โห รีบสุด ๆ นายคิดถึงผับขนาดนั้นเลย?"
"เปล่า..." คูเปอร์กลืนน้ำลาย "ฉันแค่... เอ่อ...อยากเจอเพื่อนเก่าน่ะ"
โกหกหน้าตายที่สุดในชีวิต
"อืมมมม" เลวีนลากเสียงยาว "โอเค งั้นไปกันเลย"
และนั่นแหละ คูเปอร์ก็ได้ที่เที่ยวใหม่ในคืนนี้โดยสมบูรณ์!
หลักฐานการพิชิต
(คาร์คินอส)
+ 2 ตื่นรู้ จากการพิชิต คาร์คินอส ครั้งแรก
สินสงคราม // ไม่ทราบ
โพสต์ 2025-2-13 19:35:28
โพสต์ 2025-2-15 18:38:04
โพสต์ 2025-2-19 23:34:43
