[ประเทศอิตาลี] เกาะอิสเกีย
<br><div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #A5FECB;
padding: 3px;
box-shadow: #A5FECB 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/bO82dwX.png");}
</style>
<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #A5FECB 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/w9VWCBx.png");}
</style>
<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #A5FECB;
padding: 3px;
box-shadow: #A5FECB 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/w9VWCBx.png");}
</style>
<div id="boxsystem01">
<p>
<br>
<font size="7" color="#ffffff" style="" face="Impact"><b style=""><mit style=""><i style="">
<font color="#ffffff" style="">ISCHIA, ITALY</font></i></mit></b></font></p>
<br><br>
<center>
<div class="jedi0">
<style>
.jedi0 {
border-radius: 20px;
background: url("https://media.houseandgarden.co.uk/photos/64b8124754c3ba0222559b38/16:9/w_2560%2Cc_limit/W14ATF.jpg") no-repeat;
box-shadow: 1px 1px 2px #A5FECB, 0 0 25px #A5FECB, 0 0 5px #A5FECB;
-moz-border-radius:25px;
-webkit-border-radius:25px;
border-radius:25px;
height: 539px;
width: 800px;
image-size:cover;
background-repeat: no-repeat;
background-size:cover;
background-position: center center;
.tengah {
position: absolute;
}
</style>
</div>
</center>
<br><br>
<div id="boxsystem02">
<p>
<font face="Sarabun"><font size="3"><font color="#fff">
<br><br>
เกาะแห่งการท่องเที่ยว อิสเกียเป็นเกาะภูเขาไฟในอ่าวเนเปิลส์ ที่ขึ้นชื่อเรื่องน้ำแร่ธรรมชาติ <br> อีกทั้งยังเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดในทางเหนือของเนเปิลส์อีกด้วย <br> มีระยะทางห่างจากเมืองดังกล่าวเพียง 30 กิโลเมตรเท่านั้น <br> นอกจากนี้ยังเป็นเมืองที่ชาวอิตาลีอาศัยอยู่กันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง <br> แน่นอนว่าเป็นจุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวหลาย ๆ คน การแช่น้ำพุร้อนและชมแนวชายฝั่งจากที่นี่สวยงามมากทีเดียว
<br><br><br>
<b><font size="4">การเดินทาง</font></b><br>
<b>เรือ:</b> การล่องเรือจากท่าเรือในเนเปิลส์มาถึงที่นี่ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง<br>
<b>เพิ่มเติม:</b> ก่อนที่จะมาถึงเกาะ จำเป็นต้องจอดที่เกาะ Procida ก่อน <br> ที่นั่นก็เป็นอีกหนึ่งสถานที่ที่ผู้คนเลือกลงไปชมความสวยงามเช่นกัน<br>
<br><br>
<b><font size="6"><font face="Impact">+++++++++++++++++++</font></font></b><br>
<br><br>
<b>ซุบซิบวงใน</b><br>
หาดที่ยาวที่สุดในเกาะคือหาด Moronti <br> และเนื่องจากเป็นเกาะที่เหมาะสำหรับการท่องเที่ยว ที่นี่จึงมีโรงแรมอยู่เยอะมากทีเดียว และโรงแรม Hotel Moronti คือโรงแรมที่เก่าแก่ที่สุดในเกาะ <br> ได้ยินมาว่าจุดเริ่มต้นคือเป็นบ้านหลังเดียวบนหาดเมื่อช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง <br> ซึ่งถือเป็นธุรกิจหลักของครอบครัวนี้และขยายกิจการมาจนถึงปัจจุบัน <br><br>
<img src="https://64.media.tumblr.com/4887450d977df9a0bcdf02343d375048/b07efe8d98794fb3-bd/s1280x1920/e0ecba1869e236f620de2b7a0e47028669abeab1.pnj" border="0" alt="" style="max-width:400px">
<br><br><br>
</font></font></font>
</p>
</div><font face="Sarabun"><font size="3"><font color="black">
<br>
</font></font></font><p></p></div><font face="Sarabun"><font size="3"><font color="black"><b>
<br><br></b></font></font></font></div> <link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/0atkysns4509rgfbil5gq/52-hlvn.css?rlkey=2bvzrllch1hvu8uuhdrx0unmb&st=j4yowucf&dl=0" rel="stylesheet"><main id="IPY-bg-00" style="width:800px;--IPY-clr1:DarkRed;--IPY-clr2:#aaa;--IPY-bl-w:Tomato;"><div class="IPY-ctn-01"><header><icns>
<ac><i class="fa-solid fa-wheat"></i></ac>
<bc><i class="game-icon game-icon-bleeding-heart"></i></bc>
<cc><i class="fa-solid fa-wheat"></i></cc>
</icns><th2><qu>born with no shackles</qu><tt>CARLOTTA</tt></th2></header><section style="font-size:13px;"><font face="Sarabun"><div align="center"><i><b>เป็นอาจารย์หนึ่งวัน เสมือนเป็นมารดาตลอดชีวิต</b></i> </div></font><br><br>
<d>
<font face="Sarabun"><span style="font-style: normal;">วิลล่าส่วนตัวของหญิงแก่ถูกประกาศขายอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย และมีคนรับซื้อโดยไม่ทันตั้งตัวเช่นกัน เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น คาร์ล็อตต้า ฮามาลก็ได้กลายเป็นคนไร้บ้านโดยสมบูรณ์</span> <br><br><span style="font-style: normal;">
อาจารย์ทิ้งข้อความเอาไว้บนโต๊ะ และคาร์ล็อตต้าใช้เวลาอ่านอย่างยากลำบาก เพราะโรคดิสเล็กเซียโดยกำเนิด มันเป็นเรื่องน่าหงุดหงิดใจ และเป็นหนึ่งในเหตุผลที่สมัยเรียนไฮสคูลเธอถึงเลือกเอาดีด้านกิจกรรมมากกว่าวิชาการ </span><br><br>
<br>
<i><div align="center">‘อีกราว ๆ สองชั่วโมงหลังเธอตื่นนอน พวกเขาจะเข้ามาพักอาศัย’</div></i> <br><br></font>
<font face="Sarabun"><span style="font-style: normal;">เป็นเรื่องธรรมดาที่หล่อนรู้กระทั่งเวลาตื่นนอนของเธอ แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมที่ผ่านมาเรื่องการย้ายที่อยู่ถึงไม่เคยถูกกล่าวถึงเลย ทำไมอาจารย์ถึงไม่บอกเธอด้วยตนเองก่อนหน้านี้ พวกเขามาดูบ้านแล้วหรือ แล้วเจรจากันตอนไหนอย่างไร สารพัดคำถามไร้ซึ่งคนตอบ มีเพียงเทปเสียงของหล่อนที่ทิ้งไว้ในห้องนอนตนเอง ควบคู่กับหนึ่งลักษณ์ฉบับเก่าปริศนาที่อยู่ในไดอารี่ของแม่ </span><br><br>
<br><span style="font-style: normal;">
เรื่องสาส์นฉบับนั้น, ไว้เรามาพูดถึงกันทีหลังเถอะ <br><br>
ส่วนตอนนี้ </span><br><br></font>
<br>
<font face="Sarabun"><span style="font-style: normal;">รูปหางตากดลง นัยนาดำจัดจ้องมองจดหมายเพียงม้วนเทปและเครื่องเล่นเก่าแก่คร่ำครี ท่ามกลางความว่างเปล่า ไม่เหลือกระทั่งเสื้อผ้าหรือข้าวของเครื่องใช้สักอย่าง — และมันไม่ต่างจากห้องของเธอที่ตื่นมาพบเจอในตอนเช้า </span><br><br>
<br><b><font color="#696969">
“อรุณสวัสดิ์ ฉันรู้ว่าเธอคงมีคำถามหลายอย่างเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น และอาจไม่พอใจฉันในหลาย ๆ เรื่องเช่นเดียวกัน</font> </b><br><br><b><font color="#696969">
เสี่ยวเยว่ ฉันจำเป็นต้องจากไป และเธอก็จำเป็นต้องจรลีสู่โลกกว้างเช่นกัน, เธอรู้อยู่แล้วว่าจะหาฉันเจอที่ไหน หรือฉันไปที่ไหน แต่ได้โปรด, ไม่ใช่สำหรับตอนนี้ อย่าได้พยายามตามหาฉัน </font></b><br><br><b><font color="#696969">
มีที่ที่หนึ่งที่เธอจำเป็นต้องไป นั่นคือจุดเริ่มต้นใหม่ของเธอเป็นชะตาของเธอ บางทีทุกอย่างที่สงสัยอาจคลี่คลายลง ณ สถานที่แห่งนั้น หากเธอไม่อาจเข้าใจ ขอเพียงจดจำไว้ จงเชื่อมั่นในสัญชาตญาณของตนเอง , ตามหาสิ่งที่สายใยของเธอร่ำร้องอยากพบเจอ สายเลือดของเธอจะนำทางไปสู่ที่ที่เหมาะสม และสักวันหนึ่งเมื่อเธอพร้อม หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเราจะได้พบกันอีกครั้ง” </font></b><br><br></font>
<br>
<font face="Sarabun"><span style="font-style: normal;">และต่อจากนั้นคือภาษาจีน, </span><br><br>
<br><b><font color="#696969">
“ลูกเอย สิ่งที่อาจารย์สอนให้ก็มีหมดแล้ว จากนี้จะทำยังไงต่อไป จะเลือกเดินทางไหน มีเพียงชีวิตของเธอที่จะกำหนดชะตาตัวเองได้ เสี่ยวเยว่ อาจารย์เสียใจที่ต้องแยกจากกัน แต่มันก็แค่สำหรับตอนนี้</font> </b><br><br><b><font color="#696969">
หากวันไหนที่รู้สึกว่าตัวเองหลงทาง ไดอารี่เล่มสำคัญเล่มนั้นจะช่วยฉุดรั้งเธอให้ออกจากความสับสนได้— อย่างที่เคยเป็นมาเสมอ </font><br><br>
</b></font><b>
</b><font face="Sarabun"><b><font color="#696969">ลาก่อนเสี่ยวเยว่ ลูกศิษย์ผู้น่าภูมิใจของอาจารย์ เมื่อถึงเวลาที่เราเจอกันอีกครั้ง อย่าลืมเล่าเรื่องราวการผจญภัยของตัวเองให้อาจารย์ฟังด้วยล่ะ” </font></b><br><br>
<br><span style="font-style: normal;">
เมื่อปลายนิ้วเคาะปุ่ม กลไกเครื่องเล่นเทปก็ส่งผลให้มันหยุดลง — หลังจากที่เธอกดฟังซ้ำเป็นรอบที่สาม </span><br><br><span style="font-style: normal;">
ยามสูดลมหายใจเข้า ไร้เสียงถอนใจตามหลัง ทุกอย่างนิ่งค้างตามความรู้สึกอันท่วมท้นและอดกลั้น สุดท้ายอากาศและมวลความอัดอั้นนั้นก็ถูกพ่นออกมาบางเบา </span><br><br></font>
<br>
<font face="Sarabun"><span style="font-style: normal;"><b>“ถ้าพูดต่อหน้าและกอดลากันสักหน่อย…คงดีกว่านี้แท้ ๆ” </b></span><br><br>
<br><span style="font-style: normal;">
คาร์ล็อตต้าแค่นหัวเราะ เหลียวมองกระเป๋าเป้เพียงใบเดียวที่อาจารย์เหลือไว้ให้ ในนั้นอัดแน่นไปด้วยข้าวของจำเป็นชั่วคราว เงิน และความรู้สึกห่วงใย ทั้งยังคะนึงหาวันวานในอดีต <br><br>
เธอคิดว่าจะไม่หลงเหลือมันตั้งแต่ที่แม่จากไปแล้วเสียอีก …แต่ยังมีมันอยู่นี่เอง ความรักที่มีต่อใครคนหนึ่งผู้คอยเป็นร่มเงาให้แก่เธอ </span><br><br><span style="font-style: normal;">
อย่างที่หญิงเฒ่าคนนั้นมักกล่าวอยู่บ่อย ๆ เป็นอาจารย์แม้เพียงหนึ่งวัน เปรียบดั่งเป็นมารดาตลอดชีวิต เดิมทีเธอมักไม่ใส่ใจและมองว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ความผูกพันของอาจารย์ศิษย์จะเทียบเท่าความรักที่แม่มีต่อลูกได้อย่างไร </span><br><br>
<br>
ที่แท้ก็มีอยู่นี่เอง <br><br></font>
<br>
<font face="Sarabun"><span style="font-style: normal;">อันที่จริง อาจารย์ก็มักทำให้เธอนึกถึงสิ่งที่แม่มอบให้เสมอมา หล่อนเลี้ยงดูเธอเหมือนลูกแท้ ๆ คนหนึ่งด้วยซ้ำ </span><br><br><span style="font-style: normal;">
คาร์ล็อตต้าเลิกไล่ล่าหาคำตอบกับความเศร้าโศกนี้ เธอหยิบของกระเป๋าขึ้นมาสะพายหลัง เครื่องเล่นเทปและข้อความบนโต๊ะจะถูกทิ้งอย่างแน่นอนระหว่างการเดินทางอย่างไม่รู้จุดหมายนี้ ส่วนม้วนเทปนั้น เธอเลือกให้มันเบียดเสียดอยู่ในกระเป๋าพร้อมเพรียงกับจดหมายไร้ที่มาและไดอารี่ของแม่ </span><br><br><span style="font-style: normal;"><b>
“เอาล่ะ, ควรออกเดินทางกันได้แล้ว” </b></span><br><br>
<br><span style="font-style: normal;">
นี่คือจุดเริ่มต้นการเดินทาง สู่ชะตาและปลายทางที่ยังไม่พบเจอ </span><br><br></font>
<br>
<i><b><div align="right"><font face="Sarabun">เปิดฉากม่านละคร : ปฐมบท (1)<br>
พานพบเพื่อจาก</font></div></b></i>
</d></section><footer><dt>• CARLOTTA •</dt><dt>• HAMAL •</dt><dt>• YUECHAN •</dt></footer></div><a href="https://ciaransoul.tumblr.com"></a></main><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200..900&family=Open+Sans:ital,wght@0,300..800;1,300..800&family=Oswald:wght@200..700&display=swap" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://dl.dropbox.com/s/thpzqkqhf1pzqnx/game-icons.css" rel="stylesheet"> แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Carlotta เมื่อ 2025-2-8 19:08 <br /><br /><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/0atkysns4509rgfbil5gq/52-hlvn.css?rlkey=2bvzrllch1hvu8uuhdrx0unmb&st=j4yowucf&dl=0" rel="stylesheet"><main id="IPY-bg-00" style="width:700px;--IPY-clr1:DarkRed;--IPY-clr2:#aaa;--IPY-bl-w:Tomato;"><div class="IPY-ctn-01"><header><icns>
<ac><i class="fa-solid fa-wheat"></i></ac>
<bc><i class="game-icon game-icon-bleeding-heart"></i></bc>
<cc><i class="fa-solid fa-wheat"></i></cc>
</icns><th2><qu>born with no shackles</qu><tt>CARLOTTA</tt></th2></header> <br> <section><font face="Sarabun" style="font-size: 13px;"><i><div align="center"><b> ทุกคำพูดมีที่มา หนึ่งวาจาเพิ่มเบาะแส </b></div></i> </font><br><br>
<br>
<d>
<font face="Sarabun" style="font-size: 13px;">ออกเดินทาง แต่— <br> <br><span style="font-style: normal;">
คาร์ล็อตต้าไม่รู้จุดหมายปลายทาง อย่างสิ้นเชิง</span> <br> <br></font>
<br>
<font face="Sarabun" style="font-size: 13px;"><span style="font-style: normal;">เธอแวะทิ้งเครื่องเล่นเทปเก่า ๆ และโน้ตข้อความของอาจารย์ลงในถังขยะ แน่นอนว่าแยกถังอย่างเป็นระเบียบ และยังคงเดินวนเวียนอยู่ในเกาะ จะว่าไร้จุดหมายก็ไม่ใช่เสียทีเดียว อย่างน้อยคาร์ล็อตต้าก็รู้ว่าควรจะออกจากอิสเกียเสียก่อน และปลายทางที่ต้องไปเหยียบต่อไปก็ไม่พ้นผืนดินในเมืองเนเปิลส์ </span><br> <br><span style="font-style: normal;">
ด้วยเหตุนี้ ระหว่างจองตั๋วรอนั่งเรือไปยังอ่าวเนเปิลส์ เจ้าของกระเป๋าเป้ใบแดงแสบตาก็สับเท้าผ่านสถานที่นั้นที่นี้ที <br> <br></span></font><span style="font-size: 13px; font-style: normal;">
</span><font face="Sarabun" style="font-size: 13px;"><span style="font-style: normal;">ต้องตามหาอะไรบางอย่าง นั่นเป็นเบาะแสแรกหลังจากฟังเทปเสียงของอาจารย์ ที่เปิดวนซ้ำสามรอบนั่นเพราะยังอาลัยอาวรณ์อยู่ก็จริง แต่อีกหนึ่งเหตุผลคือการฟังซ้ำ ๆ เพื่อเจาะลึกในทุกคำพูดมากกว่า </span><br> <br><span style="font-style: normal;">
อาจารย์ของเธอเป็นคนเจ้าบทเจ้ากลอน วาทศิลป์เลิศล้ำ แต่หล่อนไม่เคยหลุดวาจาใดออกมาโดยไม่มีความหมาย </span><br> <br>
<br>
ดังนั้น <br> <br>
<br>
‘มีที่ที่หนึ่งที่เธอจำเป็นต้องไป นั่นคือจุดเริ่มต้นใหม่ของเธอเป็นชะตาของเธอ บางทีทุกอย่างที่สงสัยอาจคลี่คลายลง ณ สถานที่แห่งนั้น’ <br> <br></font><span style="font-size: 13px; font-style: normal;">
<br>
</span><font face="Sarabun" style="font-size: 13px;"><span style="font-style: normal;">ต้องเป็นสถานที่ตั้งของบางอย่าง มีความสำคัญต่อตัวเธอมาก และความสงสัยที่ผ่านมาของคาร์ล็อตต้าจะได้รับคำตอบหากไปถึง </span><br> <br>
<br>
‘หากเธอไม่อาจเข้าใจ ขอเพียงจดจำไว้ จงเชื่อมั่นในสัญชาตญาณของตนเอง , ตามหาสิ่งที่สายใยของเธอร่ำร้องอยากพบเจอ สายเลือดของเธอจะนำทางไปสู่ที่ที่เหมาะสม’ <br> <br>
<br><span style="font-style: normal;">
สถานที่ที่ว่านั่นมีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับเธอ ถ้าเป็นบ้านตระกูลหลินก็ลืมไปได้เลย คาร์ล็อตต้าไม่คิดจะกลับไปเหยียบมันเป็นครั้งที่สอง และไม่คิดว่าคนอย่างอาจารย์จะบอกให้เธอไปสถานที่ที่ไม่ต่างจากนรกบนดินแบบนั้นทั้งที่รู้เรื่องราวดี </span></font><br> <br>
<font face="Sarabun" style="font-size: 13px;"><span style="font-style: normal;">อีกประการคือเกี่ยวข้องกับหลินเหมยถิง แม่ของเธอ หรืออาจมีความเชื่อมโยงบางอย่าง เช่น สถานที่ที่ว่าอาจเป็นประเทศจีน ไม่ก็สถานที่ที่เคยไปใช้เวลาร่วมกันกับแม่ แต่มีโอกาสเป็นไปได้น้อยมาก <br> <br>
นัยน์ตาดำขลับหลุบลง กลืนมวลอารมณ์ด้านลบคืนไป พยายามกลับมาจดจ่ออยู่กับเบาะแส ที่มั่นใจว่ามันไม่ใช่ เพราะความรู้สึกของเธอมันบอกแบบนั้น รวมกับข้อเท็จจริงหลายอย่างเกี่ยวกับแม่ คาร์ล็อตต้ามั่นใจอยู่หลายส่วนว่าสถานที่นี้จะเป็นที่ที่เธอไม่เคยไปมาก่อน </span><br> <br>
<br>
นั่นก็เพราะ <br> <br></font>
<br>
<font face="Sarabun" style="font-size: 13px;">‘หากวันไหนที่รู้สึกว่าตัวเองหลงทาง ไดอารี่เล่มสำคัญเล่มนั้นจะช่วยฉุดรั้งเธอให้ออกจากความสับสนได้’ <br> <br>
<br><span style="font-style: normal;">
เท่าที่คาร์ล็อตต้าพยายามอ่านบันทึกทั้งหมดในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ไดอารี่นี้ไม่ได้เขียนเก็บไว้เพื่อให้เธออ่าน มันเป็นการบันทึกเรื่องราวระหว่างแม่กับเธอเพื่อให้ใครบางคนอ่านมากกว่า </span><br> <br><span style="font-style: normal;">
เพราะโรคประจำตัว การเป็นดิสเล็กเซียทำให้เธอมีข้อบกพร่องทางการอ่าน มันจึงไม่ต่างอะไรไปจากการแกะคำจากลายแทงสมบัติอะไรเทือกนั้น <br></span> <br>
<br>
ไดอารี่ที่มีไว้เพื่อมอบให้คนสำคัญ <br> <br>
พ่อที่แท้จริง ? หรือใครสักคนที่แม่รักอย่างสุดหัวใจ <br> <br></font>
<br>
<font face="Sarabun" style="font-size: 13px;"><span style="font-style: normal;">หากเป็นการกล่าวถึง แม่ไม่เคยพูดถึงเขาหรือเธอที่ว่านั่นให้ฟัง แต่ก็มีเรื่องเล่าอย่างเช่นนิทานที่นำมากล่อมนอนเธออยู่บ่อย ๆ เรื่องของเด็กน้อยผู้กล้าหาญ การออกเดินทางผจญภัยพร้อมกับหมาป่า <br> <br>
ฝีเท้าหยุดชะงัก รูปตาคล้ายว่าเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย เช่นกัน ในภวังค์ความทรงจำก็ขุดเอาเรื่องราวล่าสุดขึ้นมาปะติดปะต่ออย่างเหมาะเจาะทีเดียว </span><br> <br>
<br>
‘เมื่อถึงเวลาที่เราเจอกันอีกครั้ง อย่าลืมเล่าเรื่องราวการผจญภัยของตัวเองให้อาจารย์ฟังด้วยล่ะ’ <br> <br></font>
<br>
<font face="Sarabun"><font size="2">การผจญภัย ? </font><br> <br><span style="font-size: 13px; font-style: normal;"><b>
“…ฮ่ะ”</b> <br> <br>
หลุดเสียงหัวเราะออกมาหนึ่งคำ หาใช่การเยาะเย้ยหรือแคลงใจ ฉับพลันนั้นเลือดลมสูบฉีดทั่วร่าง อาการนี้ผู้คนเรียกกันว่าเป็นความตื่นเต้น และคาร์ล็อตต้ากำลังรู้สึกไม่ต่าง — ความรู้สึกที่เหมือนเจอเบาะแสขุมทรัพย์อะไรสักอย่างในแผนที่ มันเป็นแบบนี้นี่เอง </span><br> <br><span style="font-size: 13px; font-style: normal;">
แม้จะเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อก็ตาม</span> <br> <br>
<br><div style="font-size: 13px; text-align: center;">“การผจญภัยของเด็กน้อยในนิทาน” </div> <div style="text-align: center;"><font size="2"><br></font></div>
</font><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 13px; font-family: Sarabun;">และเป็นการผจญภัยพร้อมกับหมาป่า </span></div>
<font face="Sarabun"><div style="text-align: center;"><font size="2"><br></font></div> <font size="2"><div style="text-align: center;">ถ้านั่นไม่ใช่พร้อมกับ แต่เป็นตามหาล่ะ ? </div></font> <br></font>
<br>
<font face="Sarabun" style="font-size: 13px;"><b><span style="font-style: normal;">“…</span>หมาป่าสีขาว<span style="font-style: normal;">— สินะ” </span></b><br> <br><span style="font-style: normal;">
เรื่องนี้ต้องโทษใครดีหนอที่จุดประกายความฟั่นเฟือนให้กันแบบนี้ แต่คนที่ดูสรวนที่สุดคงเป็นเธอที่พยายามเชื่อมโยงเรื่องราวทั้งหมดและได้คำตอบเป็นเจ้านี่นั่นล่ะ </span><br> <br>
<br>
<div align="center"><span style="font-style: normal;"><b>หมายเหตุ : ตามหาหมาป่า ( 1/2 )</b></span></div> <br> <br>
</font><i style="font-size: 13px;"><div align="right"><b><font face="Sarabun">เปิดฉากม่านละคร : ปฐมบท (2) <br></font>
<font face="Sarabun">เบาะแสทะลวงแผนที่</font></b></div></i>
</d></section><footer><dt>• CARLOTTA •</dt><dt>• HAMAL •</dt><dt>• YUECHAN •</dt></footer></div><a href="https://ciaransoul.tumblr.com"></a></main><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200..900&family=Open+Sans:ital,wght@0,300..800;1,300..800&family=Oswald:wght@200..700&display=swap" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://dl.dropbox.com/s/thpzqkqhf1pzqnx/game-icons.css" rel="stylesheet">
หน้า:
[1]