[มาเนาส์ , บราซิล] โรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้

God โพสต์ 2024-2-27 17:18:41

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/eSxrf3H.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/0TV8LxS.png");}
</style>

<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>

<div id="boxsystem01">


 

<div align="center" style="outline-style: none;"> </div><mit style="">
โรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้</mit>

<img src="https://images.rawpixel.com/image_800/czNmcy1wcml2YXRlL3Jhd3BpeGVsX2ltYWdlcy93ZWJzaXRlX2NvbnRlbnQvbHIvdXB3azYxODc5MzYzLXdpa2ltZWRpYS1pbWFnZS1rb3drOGdvNS5qcGc.jpg" width="800" _height="533" border="0"> 

<div id="boxsystem02">



 โรงเรียนที่สอนศิลปะการต่อสู้เพื่อเอาไว้ป้องกันตัวเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ในมาเนาส์ ประเทศบราซิลเจ้าของคือเอลิเซ่ บริคลาเทียร์ เธอเป็นทั้งเจ้าของและอาจารย์สอนหากมองหางานอดิเรกทำ ที่แห่งนี้ก็นับว่าเหมาะแล้ว 
+++++++++++++++++++ 





</div>

 

</div>

 

</div>

Mazikeen โพสต์ 2024-2-27 18:00:09

         วันนี้แย่กว่าเมื่อวานซะอีก
            อาการตาฝาด หูแว่วของเมซิคินเกิดขึ้นอีกแล้ว มันเกิดขึ้นบ่อยจนทำให้เธอแทบจะเป็นบ้า เมื่อวันก่อนเธอเห็นคนมีปีก มาวันนี้เธอเห็นคนที่มีขาเป็นแพะ ! แถมเจ้าคนประหลาดนั่นก็แอบตามเธอมาตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว
            หญิงสาวขมวดคิ้วก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ แวะหาอะไรกินเล่นพร้อมกับซื้อของที่เอลิเซ่--น้าสาวของเธอใช้ให้มาซื้อ หางตาของเธอเหลือบไปเห็นคนประหลาดขาแพะแอบมองเธออยู่ที่มุมตึก เมซิคินกระพริบตา ภาพคนขาแพะก็อันตธานหายไปแล้ว หญิงสาวถอนหายใจ เธอกระพริบตาถี่ๆ ไปรอบหนึ่งก่อนที่จะยื่นเงินให้เจ้าของร้าน
         "ขอบคุณค่ะ" เมซิคินเอ่ยขึ้นเบาๆ เมื่อเจ้าของร้านส่งถุงกระดาษที่ภายในบรรจุของที่น้าของเธอฝากซื้อ
         เจ้าของร้านไม่ตอบอะไร เขาพยักหน้าให้เธอหนึ่งครั้ง ในจังหวะที่เธอกำลังจะเดินออกจากร้านนั้น ภาพสะท้อนที่เห็นจากกระจกร้านคือ เจ้าของร้านกำลังจ้องเขม็งมาที่เธอ ที่แปลกไปกว่านั้นคือ เดิมทีเจ้าของร้านเป็นชายร่างยักษ์ใส่เสื้อยืดสีน้ำเงิน เขาสวมแว่นสายตาไว้ ทว่าภาพที่เธอเห็นคือแว่นสายตาที่ไม่รู้หายไปไหน กับดวงตาที่มีอยู่ดวงเดียวตรงกลางใบหน้า !
         เมซิคินขมวดคิ้ว เธอพยายามกระพริบตาถี่ๆ อีกสองสามครั้ง จ้องมองไปที่เจ้าของร้านสะดวกซื้อ ทว่าภาพที่เธอเห็นก็เป็นเหมือนเดิม ดูเหมือนวันนี้อาการตาฝาดของเธอจะเป็นหนักขึ้นมา หญิงสาวพยายามหลบสายตาของเจ้าของร้าน แล้วรีบเดินกลับไปบ้าน
         กำแพงอิฐสีฟ้าปรากฎขึ้นในสายตาของเมซิคิน หญิงสาวจ้องมองโรงเรียนฝึกศิลปะการต่อสู้ที่น้าสาวของเธอเป็นเจ้าของ หรือจริงๆ มันก็คือบ้านที่เธอเกิดและเติบโตมา เธอผลักประตูไม้เก่าๆ พร้อมกับวางถุงกระดาษที่บรรจุของจากร้านสะดวกซื้อไว้บนโต๊ะไม้
         "แม่ ?" เมซิคินตะโกนเรียก "หรือว่าจะยังไม่กลับมา ?"
         "น้าแอล" หญิงสาวตะโกนเรียกน้าของตน เธอเดินเข้าไปในครัว สำรวจไปทั่วบ้านว่าน้าของเธอหายไปไหน
         เธอเดินลึกเข้าไปในโถงกลางของบ้าน มันมีไว้ใช้สำหรับสอนเด็กๆ ที่ต้องการเรียนวิชาการต่อสู้ กิจการโรงเรียนนี้ไปได้ไม่ค่อยดีนัก แม้จะมีเด็กๆ มาเรียนแต่ก็ไม่มาก ทว่าน้าของเธอก็พยายามประคับประคองมันอย่างเต็มที่ โดยมีแม่ของเธอพยายามช่วย เมซิคินคิดว่าอีกไม่นานที่นี่ก็คงจะปิดตัวลงเพราะความดื้อรั้นของเอลิเซ่แน่นอน3
         ที่โถงของบ้านไม่มีแม่และน้าของเธออยู่ แต่มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ เมื่อได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว เขาก็หันมา ทันใดนั้น .. เมซิคินก็จำได้ทันทีว่าชายที่อยู่ตรงหน้าคือคนเดียวกับเจ้าของร้านสะดวกซื้อที่เธอเพิ่งไปมาไม่นานนี้ ..แต่ทำไมเขาถึงมาอยู่ในบ้านของเธอได้ ? แล้วทำไมเขาถึงมาได้ไวขนาดนี้ ?
         "คุณมาหาใครคะ ?" เมซิคินถาม
         เขาไม่ตอบ รอยยิ้มของชายคนนั้นขยายกว้างขึ้นจนเมซิคินรู้สึกขนลุก ฉับพลันหญิงสาวก็รู้สึกได้ว่าเธอมองเห็นเขามีตาเดียวอีกแล้ว ทีแรกเธอพยายามคิดว่ามันคืออาการป่วยของตัวเอง แต่เมื่อลองกระพริบตาดดูแล้ว ภาพชายตาเดียวมันกลับไม่ได้หายไป
         "ฮ่า!" ชายคนนั้นหัวเราะ "พวกเลือดผสม"
         สิ้นคำพูด ชายคนนั้นก็กระโจนเข้ามาหาเมซิคินทันที ทว่าสัญชาตญาณของเธอสั่งให้เธอหลบเขาพ้นอย่างฉิวเฉียด
         อะไรคือเลือดผสม ?
         ในสมองของเมซิคินสับสนไปหมด
         ยังไม่ทันที่ทั้งเขาและเธอจะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ ชายที่มีขาเป็นแพะก็โผล่เข้ามา ครั้งนี้หญิงสาวมั่นใจว่าตนเองไม่ได้ตาฝากแน่นอน เธอเห็นเขามีขาเป็นแพะจริงๆ
         พริบตาเดียว ชายขาแพะก็ใช้เล่ห์กลอะไรบางอย่างที่เธอก็ไม่เข้าใจ เขาทำให้เจ้าของร้านสะดวกซื้อสลบน็อคแบบไม่ฟื้น ดวงตาเบิกโพลงก่อนที่ร่างทั้งร่างจะล้มลงไปบนพื้น
         "เธอ!" ชายขาแพะหันมาก่อนที่จะชี้นิ้วมาที่เธอ "อายุปูนนี้แล้ว ทำไมยังอยู่ที่นี่อีก!"
         ทันใดนั้น ..เมซิคินก็รู้สึกเหมือนอยากจะฆ่าคนขึ้นมา..

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[มาเนาส์ , บราซิล] โรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้