Dare Arsenal ⋘ ลานจอดเครื่องบินใต้ดิน ทุ่งสงคราม ⋙

God โพสต์ 2025-1-4 09:09:06

God โพสต์ 2025-6-15 20:11:57

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystems01 {
border-radius: 0px;
border: 5px double #f8f1d2;
padding: 3px;
box-shadow: #f8f1d2 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/kEQfefv.png");}
</style>

<style>
#boxsystems02 {
width: 750px;
border-radius: 0px;
padding: 100px;
box-shadow: #000 0px 0px 50px;
background-image: url("https://i.imgur.com/BPbx8gH.png");}
</style>


<style>
#boxsystems03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #bbe9ff 0px 0px 3em;
background-image: url(" ");}
</style>

<style>
.shadow {
 text-shadow: 1px 1px 10px #b3bcbe;
}
</style>


<div id="boxsystems01">
 <div id="boxsystems02">เรือเหาะ PAX <img src="https://i.imgur.com/h5DqG0Y.png" width="509" _height="56" border="0"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/image52f75e27202812b3.md.png" alt="image"> <img src="https://i.imgur.com/h5DqG0Y.png" width="509" _height="56" border="0">จำนวนเรือเหาะในลานจอด: 3 ลำ เรือเหาะพากซ์ ไม่ใช่เพียงแค่ยานพาหนะลอยฟ้า หากแต่เป็นสัญลักษณ์อันยิ่งใหญ่ของอำนาจ, ความสงบสุข, และความก้าวหน้าทางวิศวกรรมของชาวโรมันแห่งนิวโรม (New Rome) เมื่อแรกเห็น มันคือภาพที่น่าตื่นตะลึง: ลำตัวของเรือเหาะนั้นยาวเหยียด สง่างามราวกับซิการ์ขนาดยักษ์ ที่ลอยล่องอยู่กลางเวหาอย่างเงียบงัน

ส่วนที่เรียกว่า "ซองก๊าซ" (envelope) มีสี ม่วงเข้มแบบจักรพรรดิ หรือ สีแดงเลือดหมู ตัดด้วยลวดลายสีทองอร่ามเรืองรอง คล้ายผืนผ้าใบที่ถูกถักทอจากไหมชั้นดีผสมเส้นใยเวทมนตร์ สะท้อนแสงอาทิตย์ให้ประกายแวววาวตลอดลำตัว ลวดลายอินทรีโรมันสีทองขนาดใหญ่ถูกประดับเด่นอยู่ด้านข้าง ปีกแผ่กว้างดูน่าเกรงขาม ราวกับกำลังปกป้องผืนฟ้าเบื้องล่าง โดยมีอักษร "S.P.Q.R." สลักไว้อย่างสง่างามเคียงคู่ ซึ่งเป็นเครื่องหมายแห่งความยิ่งใหญ่และอำนาจของสาธารณรัฐโรมัน

ส่วนด้านล่างของเรือ ซึ่งเป็นห้องโดยสาร (gondola) ถูกออกแบบมาอย่างวิจิตรบรรจง คล้ายกับท้องเรือรบโรมันโบราณ หรือส่วนบนของวิลล่าหรูหรา ทำจาก สัมฤทธิ์ขัดเงา และ ไม้เนื้อแข็งสีเข้ม ที่แกะสลักลวดลายเทพเจ้าโรมัน, มงกุฎลอเรล และสัญลักษณ์แห่งชัยชนะอย่างประณีต หน้าต่างบานใหญ่เปิดรับลมและทิวทัศน์เบื้องล่าง ส่วนท้ายเรือมีใบพัดทองแดงขนาดมหึมาสองใบ หมุนวนอย่างเงียบสงบด้วยพลังของ เครื่องยนต์ดีเซล อันทรงประสิทธิภาพและกลไกที่ซับซ้อนของเหล่านักประดิษฐ์จากค่ายจูปิเตอร์ เสียงของมันเป็นเพียงเสียงหึ่งๆ ที่น่าเกรงขามยามแหวกอากาศ

ภายในห้องโดยสาร พื้นปูด้วยหินอ่อนขัดมัน เสาที่ประดับด้วยทองคำ และภาพวาดฝาผนังที่บอกเล่าตำนานวีรบุรุษโรมัน ผสมผสานความหรูหราเข้ากับความแข็งแกร่งของทหารได้อย่างลงตัว เรือเหาะพากซ์ไม่เพียงใช้ในการขนส่งบุคคลสำคัญหรือทรัพยากรข้ามทวีปเท่านั้น แต่ยังเป็น สัญลักษณ์อันทรงพลังของสันติภาพ (Pax) ที่โรมันแผ่ขยายออกไป มันคือภาพตัวแทนของระเบียบวินัย, อำนาจ, และความสามารถทางวิศวกรรมของนิวโรม ที่ลอยล่องไปบนฟากฟ้าอย่างสง่างาม ประกาศให้ทั่วโลกรู้ถึงการมีอยู่และอิทธิพลของจักรวรรดิโรมันที่ยังคงยืนหยัดและเติบโตขึ้น <img src="https://i.imgur.com/h5DqG0Y.png" width="509" _height="56" border="0" style="transition-property: all;">เพอร์พอร์เตอร์ (Perporter) <img src="https://i.imgur.com/h5DqG0Y.png" width="509" _height="56" border="0" style="transition-property: all;"> <img src="https://i.imgur.com/KJlZyJr.png" width="800" _height="559" border="0"> <img src="https://i.imgur.com/h5DqG0Y.png" width="509" _height="56" border="0" style="transition-property: all;">จำนวนเรือในลานจอด: 10 ลำ
(รูปลักษณ์มนต์บังตา: เรือยอร์ชขนาดเล็ก) "เพอร์พอร์เตอร์" คือเรือลาดตระเวนล้ำสมัยสำหรับสามนักรบกึ่งเทพแห่งค่ายจูปิเตอร์ ได้รับการออกแบบมาเพื่อปฏิบัติภารกิจหลากหลายในทุกสภาพน้ำ ตัวเรือสร้างจากไม้โอ๊คดำชั้นเยี่ยม เสริมความแข็งแกร่งด้วยแผ่นทองแดงจักรพรรดิ (Imperial Gold) บริเวณหัวและท้ายเรือ ไม่เพียงแต่ให้ความทนทานต่อการโจมตีจากสัตว์ประหลาดใต้สมุทร แต่ยังสามารถเป็นอาวุธเสริมได้ยามคับขัน เรือลำนี้มีโครงสร้างที่เพรียวบาง คล่องตัว และขับเคลื่อนด้วย เครื่องยนต์พลังงานเวทมนตร์ไฮบริด ที่ผสานเทคโนโลยีสมัยใหม่เข้ากับพลังงานจากโอลิมปัส ทำให้สามารถแล่นได้อย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ ไม่ว่าจะเป็นในแม่น้ำที่เชี่ยวกราก ทะเลสาบอันกว้างใหญ่ หรือชายฝั่งทะเลที่เปิดโล่ง มีระบบควบคุมที่ทันสมัยและใช้งานง่าย

แม้จะมีขนาดกะทัดรัด แต่ "เพอร์พอร์เตอร์" ก็ถูกออกแบบมาให้มีประสิทธิภาพสูงสุด มีช่องเก็บของลับที่ซ่อนอยู่ใต้พื้นเรือและเบาะนั่ง ซึ่งได้รับการป้องกันน้ำและสามารถบรรจุเสบียง อาวุธขนาดเล็ก และอุปกรณ์สำรวจที่จำเป็นสำหรับภารกิจระยะสั้นถึงปานกลางได้อย่างเพียงพอ นอกจากนี้ ยังมีจุดยึดที่แข็งแรงสำหรับติดตั้ง เครื่องยิงบาลิสต้าหรือสกอร์ปิโอขนาดพกพาที่ได้รับการปรับปรุง (อาจเป็นระบบยิงอัตโนมัติหรือกึ่งอัตโนมัติ) 1-2 จุด เพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการป้องกันตนเองจากศัตรู วัสดุทุกชิ้นที่ใช้ในการสร้างเรือได้รับการคัดสรรมาอย่างพิถีพิถัน เพื่อให้มั่นใจในความคงทนและง่ายต่อการบำรุงรักษาในภาคสนาม

"เพอร์พอร์เตอร์" ไม่ได้เป็นเพียงเรือสำหรับเดินทาง แต่เป็นสัญลักษณ์ของความกล้าหาญ ความพร้อม และการผสานรวมระหว่างศาสตร์โบราณกับเทคโนโลยีแห่งอนาคตของค่ายจูปิเตอร์ในการสำรวจและเผชิญหน้ากับความท้าทายในทุกรูปแบบ ด้วยความสมดุลที่ลงตัวระหว่างความเร็ว ความแข็งแกร่ง และความสามารถในการบรรทุกกำลังพลพร้อมอุปกรณ์ที่จำเป็น ทำให้เรือลำนี้เป็นยานพาหนะที่เชื่อถือได้สำหรับลูกครึ่งเทพผู้กล้าหาญทั้งสามที่ได้รับมอบหมายภารกิจ








</div> </div></div>

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/kEQfefv.png"); background-attachment:fixed; }</style>


<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>




<style name="captain" type="text/css">
a.navvi{
-webkit-transition: 1.0s;
-moz-transition: 1.0s;
margin:1px;
display:inline-block;
text-align:center;
background: #fff;
color:#7c6652;
width:75px;
padding:2px;
overflow: hidden; }
a.navvi:hover{
color: #fff;
background: #fff;
border-radius: 0px 0px 0px 0px;
-moz-border-radius: 0px 0px 0px 0px;
-webkit-border-radius: 0px 0px 0px 0px;}
#h1{padding:2px;background: #fff;width:380px; position:fixed;}</style>



<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 5px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #5e686e;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #5e686e; border-radius:10px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:5px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#8b9496!important; border-left:2px solid #5e686e;border-radius:5px; border-right:2px solid #5e686e;border-radius:5px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#373532!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#373532!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #cabdba!important; border-top:2px solid #373532; border-bottom:2px solid #373532; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#be9c9d!important; border-top:2px solid #373532;border-radius:5px; border-bottom:2px solid #373532;border-radius:5px; }</style>

Moneka โพสต์ 2025-9-16 20:04:21

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-9-17 01:58 <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 14 เดือน กันยายน ปี 2025<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงเที่ยง เวลา 11.30 - 12.00 น. ลานจอดเครื่องบินใต้ดิน ทุ่งสงคราม ค่ายจูปิเตอร์<div style="text-align: center;"> </div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงประตูเหล็กหนักอึ้งปิดลงด้านหลัง โมนีก้าก้าวเข้าสู่โถงลานจอดใต้ดินกว้างใหญ่ที่สว่างไสวด้วยไฟแผง LED สีขาวเงิน ด้านบนเพดานโค้งสูงประดับด้วยท่อพลังงานสีฟ้าสว่างล้อมรอบ โครงสร้างโลหะสีดำด้านสะท้อนประกายเย็นราวกับอยู่ในฐานทัพอวกาศ กลิ่นน้ำมันเชื้อเพลิงเจือในอากาศผสมกับกลิ่นโลหะใหม่ชัดเจน ทุกฝีก้าวของเธอก้องสะท้อนบนพื้นเหล็กขัดมันที่มีเส้นนำทางเรืองแสงสีทอง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้ากวาดตากว้างด้วยความตื่นตะลึง ขนาดของลานจอดนี้ใหญ่กว่าที่เธอคาดไว้มาก แผงควบคุมอิเล็กทรอนิกส์เรียงรายตลอดแนวผนัง เสียงเครื่องยนต์กังหันจากเครื่องบินลาดตระเวนรุ่นใหม่ดังก้องเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เธอเดินไปยังจุดลงทะเบียน แตะบัตรประจำตัวเดมิก็อดลงบนแผ่นเซนเซอร์คริสตัลโปร่งใส แสงสัญลักษณ์ S.P.Q.R. ลุกวาบขึ้นพร้อมเสียงยืนยัน Moneka M. Blossom – Authorized <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อประตูสแกนเนอร์ด้านในเลื่อนเปิด โมนีก้าก้าวเข้าไปยังพื้นที่เตรียมการ นักบินหนุ่มในชุดฟลายท์สูทสีเทาเข้มยืนรออยู่ เขาหันมาเมื่อเธอเข้าใกล้ รอยยิ้มบางแต่มั่นคงแต่งแต้มใบหน้า “สวัสดี ยินดีต้อนรับ นักบินลีอันเดอร์” เขาเอ่ยเสียงทุ้มหนักแน่น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าตอบรับด้วยน้ำเสียงชัดถ้อย “โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัมค่ะ ฝากตัวด้วยค่ะ” ลีอันเดอร์พยักหน้าอย่างพอใจ “ผมจะเป็นคนขับ ส่วนคุณเป็นผู้สังเกตการณ์หลัก ตรวจสอบเส้นทางและบันทึกข้อมูล ถ้าไม่มั่นใจว่าจะทนความสูงได้นาน คุณสามารถขอกลับได้ทุกเมื่อ เข้าใจไหม” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> หญิงสาวยืดหลังขึ้นตอบทันที “ฉันอยู่ได้ค่ะ ไม่ได้กลัวความสูง” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ดี” เขายิ้มบาง ๆ “งั้นเตรียมตัวขึ้นเครื่องได้เลย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทั้งสองเดินเคียงกันไปยังเครื่องบินลาดตระเวนสีเงินรุ่นใหม่ล่าสุด ปีกเรียวยาวสะท้อนแสงไฟระยิบราวมีประกายดาว โมนีก้าสวมฟลายท์สูทและอุปกรณ์สื่อสารตามมาตรฐาน ก่อนก้าวขึ้นบันไดโลหะเข้าสู่ห้องนักบินที่เต็มไปด้วยหน้าจอแสดงผลและแผงควบคุมไฟกะพริบ เมื่อสายรัดนิรภัยถูกล็อกเข้าที่ เครื่องยนต์กังหันเริ่มคำรามต่ำ ลีอันเดอร์ประกาศผ่านวิทยุ “เริ่มกระบวนการไต่ระดับ…ความสูงเริ่มต้นห้าพันฟุต ความเร็วลมคงที่” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้ามองหน้าจอแผนที่ดิจิทัล พลางเอ่ยแจ้งเป้าหมายของภารกิจ “เส้นทางวันนี้เริ่มจากซานฟรานซิสโก ผ่านลอสแองเจลิส ซานดิเอโก แซคราเมนโต จากนั้นขึ้นเหนือไปโอริกอน พอร์ตแลนด์ ต่อด้วยรัฐวอชิงตัน ซีแอตเทิล โอลิมเปีย แล้วตัดไปเนวาดา สำรวจรีโน ก่อนเลี้ยวลงสู่ชายฝั่งแอริโซนา ฟีนิกซ์ แกรนด์แคนยอน และกลับฐาน”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “รับทราบ ยืนยันเส้นทาง” ลีอันเดอร์ตอบพร้อมขยับคันเร่ง เครื่องบินเริ่มลื่นไถลไปตามรันเวย์ใต้ดิน เสียงเครื่องยนต์แผดร้องก่อนทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าผ่านช่องเปิดอัตโนมัติด้านบน แรงกดดันจากการเร่งความเร็วทำให้โมนีก้ารู้สึกเหมือนร่างถูกดันแนบเบาะ แต่ดวงตาเทาเงินยังคงแน่วแน่ เธอมองออกไปยังท้องฟ้าสีครามที่เปิดกว้าง รอคอยการผจญภัยครั้งแรกในภารกิจลาดตระเวนเหนือฟากฟ้าฝั่งตะวันตกด้วยหัวใจเต้นแรงอย่างตื่นเต้นและมั่นคง<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

Moneka โพสต์ 2025-9-17 04:40:24

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 14 - 15 เดือน กันยายน ปี 2025<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงดึก เวลา 23.36 - 00.00 น. ลานจอดเครื่องบินใต้ดิน ทุ่งสงคราม ค่ายจูปิเตอร์ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> และแล้วเมื่อครบหนึ่งชั่วโมงสิบ นาทีเต็ม เสียงเครื่องยนต์ก็ค่อย ๆ ลดความดังลงพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนที่คลายตัว เครื่องบินรบลำที่โมนีก้านั่งอยู่ค่อย ๆ ลดระดับลงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะร่อนเข้าสู่ลานจอดใต้ดินของค่ายจูปิเตอร์ที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้ทุ่งสงคราม เมื่อประตูบานเหล็กหนาที่กลมกลืนกับพื้นดินเปิดออก แสงไฟสีขาวสว่างจ้าก็สาดส่องออกมา เผยให้เห็นเพดานสูงของฐานทัพใต้ดินที่โอ่อ่าและกว้างใหญ่เกินคาด เสียงกังหันเครื่องยนต์ที่ยังไม่ดับสนิทสะท้อนก้องไปทั่วกำแพงโลหะราวกับท่วงทำนองแห่งชัยชนะ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าแทบอยากจะกรีดร้องออกมาด้วยความโล่งใจทันทีที่เครื่องลงจอดสนิท เธอหัวเราะหอบแล้วเผลอเอามือทาบอกพลางบ่นกับตัวเองว่าไม่เคยคิดถึงพื้นดินมากขนาดนี้มาก่อนเลย นอกจากตอนที่ต้องกระโดดร่มลงไปสู้กับพวกปีศาจ ซึ่งอย่างน้อยครั้งนี้เธอยังนั่งลงมาอย่างปลอดภัยและสง่างาม ต่างจากตอนนั้นที่หัวใจแทบหลุดออกมาจากอก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอถอดอุปกรณ์การบินออกทีละชิ้น พลางมองรอบตัวอย่างตื่นตะลึงกับความไฮเทคของฐานลับตรงหน้า เครื่องบินรบอีกหลายลำจอดเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ แสงไฟนีออนสีขาวที่ติดบนเพดานสูงเสียดฟ้าส่องกระทบกับผิวโลหะของตัวเครื่อง จนสะท้อนแสงระยิบระยับราวกับภาพในภาพยนตร์ไซไฟ เสียงฝีเท้าของเจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงและทหารประจำการดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ทุกคนขยับเคลื่อนไหวด้วยความเป็นระบบราวกับฟันเฟืองในจักรกลขนาดใหญ่ที่ทำงานไร้ที่ติ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> นักบินที่ร่วมภารกิจมาด้วยถอดหมวกนักบินออก หันมามองเธอแล้วยิ้มมุมปาก เขาแซวอย่างอารมณ์ดีว่า "ไม่รีบหรอ? หรือว่าจะไม่รายงานตอนนี้? นึกว่าจะไปพรินซิเปียรายงานผลภารกิจตอนนี้เลยเสียอีก" น้ำเสียงเต็มไปด้วยความผ่อนคลายราวกับปลดภาระที่กดดันมาตลอดทั้งวัน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าส่ายหน้าแรงจนเส้นผมสีม่วงครามสะบัดตามไปด้วย เธอยกมือขึ้นปรามทันที "แบบนั้นโดนด่าหัวแน่นอนค่ะ! ตอนนี้มันเที่ยงคืนเป๊ะ ถึงท้องฟ้าจะสว่างเหมือนกลางวัน แต่สำหรับหนูมันดึกมากแล้วจริง ๆ" น้ำเสียงของเธอผสมทั้งความเหนื่อยและขี้เล่นไปพร้อมกัน เธอมองนาฬิกาข้อมือแล้วถอนหายใจยาว "พรุ่งนี้เช้าค่อยไปก็ไม่สาย ยังไงรายงานก็หนีไม่พ้นอยู่แล้ว" เธอพูดพลางสะพายถุงผ้าใส่สัมภาระเบา ๆ ไว้บนบ่า ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองอย่างอ่อนเพลีย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> บรรยากาศรอบตัวเธอเต็มไปด้วยเสียงเครื่องจักร เสียงเจ้าหน้าที่คุยสั้น ๆ เกี่ยวกับการตรวจสอบเชื้อเพลิงและระบบการบิน เครื่องบินรบที่เธอนั่งมาก็ค่อย ๆ ถูกเจ้าหน้าที่ลากเข้าสู่ตำแหน่งจอดประจำ ราวกับทุกอย่างในฐานใต้ดินนี้ยังคงเดินหน้าตามหน้าที่ ไม่สนใจเลยว่าภารกิจวันนี้จะหนักหนาเพียงใด <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าหันไปบอกลานักบินสั้น ๆ ด้วยรอยยิ้มอ่อนล้าแต่จริงใจ "ขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้ ถ้าไม่มีคุณคอยประคองภารกิจ หนูคงไม่มีทางกลับมาแบบปลอดภัยขนาดนี้แน่" แล้วเธอก็เดินออกจากลานจอดใต้ดิน เสียงประตูเหล็กหนาปิดลงอย่างช้า ๆ ข้างหลังราวกับปิดฉากภารกิจอันยาวนาน วันนี้เธอต้องการเพียงอย่างเดียว กลับไปยังห้องพักในกองร้อยที่สอง ล้มตัวลงบนเตียง แล้วหลับไปโดยไม่ต้องคิดถึงอะไรอีกเลย เพราะวันพรุ่งนี้ ภารกิจรายงานต่อพรินซิเปียยังรออยู่ แต่สำหรับคืนนี้ เธอจะขอเป็นเพียงเด็กสาวที่ได้พักผ่อนบ้างหลังจากเหนื่อยแทบทั้งวันเต็ม ๆ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

Moneka โพสต์ 3 วันที่แล้ว

<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 11 เดือน ตุลาคม ปี 2025<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงเช้า เวลา 06.30 - 07.00 น. ณ ลานจอดเครื่องบินใต้ดิน ทุ่งสงคราม ค่ายจูปิเตอร์ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงเครื่องยนต์เบา ๆ ดังสะท้อนในอุโมงค์โลหะใต้ดินขนาดมหึมาเมื่อโมนีก้าเดินเข้าสู่ลานบินลับของค่ายจูปิเตอร์ ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ภูเขาทางตะวันตกของกรุงโรมใหม่ ประตูเหล็กหนาทรงกล่องขนาดมหึมาค่อย ๆ เปิดออก พร้อมเปลวไฟสีส้มอ่อนจากแนวไฟฉุกเฉินสองข้างทางส่องทอดเป็นทางตรงเข้าสู่ใจกลางฐาน เสียงเครื่องยนต์ของเครื่องบินรบที่กำลังอุ่นเครื่องสะท้อนก้องไปทั่วเพดานสูงที่ส่องแสงขาวนวลจากหลอดไฟอุตสาหกรรมยาวเรียงเป็นแนว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พื้นโลหะขัดเงาสะท้อนแสงเหมือนแผ่นกระจก แถวของเครื่องบินจอดนิ่งอย่างสง่างามในแนวระเบียบราวรูปปั้นอันสมบูรณ์แบบของเทคโนโลยี กรอบเหล็กและโครงปีกสะท้อนเงาเหมือนมีชีวิต โมนีก้าเดินผ่านเครื่องบินสองลำแรก ก่อนจะหยุดที่ลำตรงกลางซึ่งมีตรา “S.P.Q.R.” สีทองประทับไว้ตรงหางเครื่อง เธอถือแฟ้มเอกสารและบัตรเจ้าหน้าที่แนบข้างลำตัว ก่อนจะส่งให้เจ้าหน้าที่ประจำจุดตรวจ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม รายงานตัวเพื่อขึ้นบินลาดตระเวนฝั่งตะวันตกค่ะ” <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชายในชุดเครื่องแบบเทคนิคพยักหน้า ก่อนส่งสัญญาณให้ผ่านไป เธอก้าวเข้าใกล้เครื่องบินที่มีชื่อจารึกไว้ตรงลำว่า <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Aquila Noctis II<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> รุ่นล่าสุดที่เพิ่งประจำการไม่นาน ทันใดนั้น เสียงทุ้มอบอุ่นแต่ทรงอำนาจดังขึ้นจากด้านหลัง “คุณคือเซ็นจูเรี่ยนบลอสซัมใช่ไหม?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอหันกลับไป เห็นชายหนุ่มร่างสูงในชุดนักบินทหารเต็มยศเดินเข้ามา อาเธอร์ แมฟเวอริค พ่อหนุ่มผมสีบลอนด์ขลิบทองสะท้อนแสงไฟจากเพดาน ดวงตาสีเขียวอ่อนปนเทาให้ความรู้สึกทั้งเย็นและมั่นคงในเวลาเดียวกัน ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มพอประมาณของคนที่ดูมีความมั่นใจในตัวเองโดยไม่ต้องพูด “ค่ะ ฉันโมนีก้า บลอสซัม เซ็นจูเรี่ยนกองร้อยที่สอง” เธอแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร “คุณคือ—?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “อาเธอร์ แมฟเวอริค กองร้อยที่ห้า” เขาตอบพลางยกมือแตะขอบหมวกทหารเป็นเชิงทักทาย “นักบินประจำภารกิจวันนี้ครับ นักบินประจำของคุณไม่ว่างภรรยาเขาคลอดลูกเมื่อคืน ผมเลยมาทำหน้าที่แทน” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ยินดีด้วยกับเขาด้วยนะคะ” เธอยิ้มจาง ๆ ก่อนยืดตัวตรง “แล้วก็ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณค่ะ คุณอาเธอร์”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ยินดีเช่นกันครับ เซ็นจูเรี่ยนบลอสซัม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงความเคารพ “ได้ยินชื่อเสียงหลังจากคุณเข้าค่ายมาพอสมควรไม่นึกว่าคุณจะรับภารกิจนี้”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ภารกิจแบบนี้มันสงบดีค่ะ อยู่บนนั้นแล้วเหมือนได้คิดอะไรชัดขึ้น”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “งั้นดีเลย” เขาเอียงศีรษะนิดหนึ่ง “ผมจะพาคุณขึ้นสู่ฟ้าตามจังหวะของลม อย่าหลับล่ะ บนฟ้าเช้านี้อากาศนิ่งจนน่าเผลอได้”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าหัวเราะเบา ๆ “ไม่ต้องห่วงค่ะฉันตื่นตั้งแต่ตีสี่ ยังไม่คิดจะหลับตอนนี้แน่นอน” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทั้งคู่ก้าวขึ้นบันไดโลหะเข้าสู่ห้องนักบิน กลิ่นโลหะเย็นและน้ำมันเชื้อเพลิงจาง ๆ คลุ้งอยู่ในอากาศ แสงสีน้ำเงินจากแผงควบคุมส่องสลัวทั่วห้อง เธอนั่งลงข้างเขา รัดเข็มขัดนิรภัยแน่น ขณะที่อาเธอร์เช็กระบบบนจอแสดงผลทีละรายการ “ระบบขับเคลื่อนพร้อม… ออกซิเจนพร้อม… ระบบนำร่องทำงานปกติ…” เขาพึมพำกับตัวเองเสียงต่ำ ก่อนหันมามองเธอ “พร้อมหรือยังครับ?” โมนีก้าพยักหน้า “พร้อมค่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงเครื่องยนต์คำรามต่ำก่อนดังแผดสะเทือน พื้นใต้เท้าสั่นสะเทือนเล็กน้อยเมื่อเครื่องบินเคลื่อนออกจากแท่นจอด แสงจากช่องทางออกค่อย ๆ เปิดกว้างขึ้นจนเห็นเส้นขอบฟ้าที่เริ่มเปล่งประกายทองเหนือภูเขา เสียงลมเริ่มกรูเข้ามาเมื่อเครื่องทะยานผ่านประตูเหล็กหนาออกไปสู่โลกภายนอก วินาทีนั้น เสียงทั้งหมดหายไป เหลือเพียงความรู้สึกเบาหวิวและอิสระเมื่อเครื่องบินพุ่งทะยานขึ้นเหนือเมฆ ท้องฟ้าเหนือกรุงโรมใหม่เปลี่ยนจากสีเทาเป็นทอง ก่อนจะกลายเป็นฟ้าเข้มลึกอย่างงดงาม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อาเธอร์เหลือบมองหญิงสาวข้างกาย เขาเห็นเธอเหม่อมองทิวเมฆด้วยสีหน้าเรียบแต่ดวงตาเปล่งประกายราวกับคนที่มีความฝันผูกอยู่บนฟ้า “ทิศตะวันตก ซานฟรานซิสโก เป็นจุดแรก” เขาพูดเสียงเรียบ พลางบังคับคันควบคุม โมนีก้าโน้มตัวมาดูจอเรดาร์ข้างหน้า “รับทราบค่ะ... ไปกันเลย” เสียงเครื่องยนต์คำรามก้องขึ้นอีกครั้ง ก่อนร่างของเครื่องบินทั้งลำจะกลายเป็นเส้นแสงสีเงินพุ่งทะลวงชั้นเมฆขึ้นสู่ความสูงเหนือขอบฟ้า โลกเบื้องล่างค่อย ๆ เล็กลงจนเหลือเพียงแผ่นสีเขียวทองของพื้นดินที่ไกลออกไปไม่สิ้นสุด ขณะที่เส้นทางสู่ภารกิจใหม่เริ่มต้นขึ้นในเช้าวันที่ฟ้ายังใส และลมหายใจของทั้งสองคนเต็มไปด้วยกลิ่นของโลหะผืนฟ้า และความคาดหวังที่ยังไม่รู้ปลายทาง<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

Moneka โพสต์ 3 วันที่แล้ว

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 11 เดือน ตุลาคม ปี 2025<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงต่ำ เวลา 21.09 - 21.39 น. <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; white-space-collapse: preserve; vertical-align: baseline;">ณ ลานจอดเครื่องบินใต้ดิน ทุ่งสงคราม ค่ายจูปิเตอร์<div style="text-align: center;"> </div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ลมหายใจสุดท้ายของเครื่องยนต์ดับลงเป็นสายเสียงทุ้มที่ค่อย ๆ จางหายไปในโพรงโลหะมหึมาของลานจอดใต้ดิน ทุ่งมาร์สสั่นสะเทือนแผ่ว ๆ แล้วกลับสู่ความเงียบสงัดของค่ำคืน เครื่องบินลาดตระเวน เลื้อยเข้าช่องเก็บราวสัตว์ร้ายที่ได้กลับรัง แสงไฟแนวพื้นเปลี่ยนจากสีเหลืองเป็นฟ้าอ่อน แปลว่าการบินหนึ่งวันเต็มได้ปิดสมุดบัญชีลงเรียบร้อย <span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โมนีก้าปลดสายรัด เกลี่ยลมหายใจให้เสมอ แล้วก้มลงแนบแก้มกับห่อผ้ากันความร้อนในอ้อมแขน<span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไข่ฟีนิกซ์<span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คล้ายโคมไฟสีส้มเรืองรองที่ดื้อดึงส่องเองแม้ซ่อนอยู่ใต้ผ้า ความอุ่นที่แผ่ผ่านผืนผ้ามาโดนท้องแขนทำให้กล้ามเนื้อที่เกร็งมาตลอดวันคลายลงโดยไม่รู้ตัว จังหวะเต้นจากด้านใน <span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ตึก…ตึก…<span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เต้นนิ่งคงเส้นคงวาราวนาฬิกาชีวิตส่วนตัวใบจิ๋ว  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ประตูข้างลำเปิดเสียงนุ่ม อากาศเย็นจัดของโรงเก็บไหลเข้ามา อาเธอร์ยืนรออยู่ที่ขอบบันได สวมถุงมือยังไม่ทันถอด แสงไฟเหนือศีรษะทาบเงาเรียบคมลงบนใบหน้าเขา “สามทุ่มกว่าแล้ว” เขาเอ่ย น้ำเสียงทุ้มแต่ผ่อนคลายอย่างคนปฏิบัติหน้าที่เสร็จสมบูรณ์ “เรื่องรายงาน<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พรุ่งนี้ค่อยไปพรินซิเปีย<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ก็ได้ วันนี้พักก่อนเถอะ แล้ว…ลองถามที่นั่นเรื่องการดูแลไข่ฟีนิกซ์ด้วย จะได้ดูแลให้ถูก” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้ายิ้มบาง ๆ ในความอิดโรยที่เริ่มกลายเป็นความอบอุ่น “โอเคค่ะ พรุ่งนี้เช้าจะไปแจ้ง ขอบคุณนะคะคุณอาเธอร์” เขาพยักหน้า พลางชำเลืองดูแสงส้มในอ้อมแขนเธออีกครั้ง “เอาให้ชัวร์ คืนนี้อย่าให้โดนลมเย็นมาก ตั้งอุณหภูมิห้องประมาณอุ่นมือก็พอมั้งช่วงเช้า ๆ งี้” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “รับทราบค่ะ” เธอหัวเราะในคอ “จะทำให้ห้องเหมือนพระอาทิตย์เพิ่งตื่นเลย” บันไดโลหะเย็นจัดใต้รองเท้ากระทบเป็นจังหวะสั้นเมื่อเธอก้าวลง อาเธอร์รับเป้และของหนักจากเธอไปถือแทน ปล่อยให้เธอโอบไข่ไว้สองแขนโดยไม่ต้องกังวลของกระทบ “คืนนี้หลับให้สนิทนะ เซ็นจูเรี่ยนบลอสซัม” เขาพูดตบท้าย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ค่ะ กู๊ดไนต์นะคะ” เธอยกมือแตะหมวกเหล็กเป็นเชิงลา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทางเดินยาวจากโรงเก็บสู่เรือนพักเงียบกว่าทุกคืน ไฟผนังสีอำพันสลัว ๆ ไล่ไปตามแนวเสา ชวนให้นึกถึงทางเดินในวิหารมากกว่าอุโมงค์ฐานทัพ เสียงรองเท้าทหารของเธอกับเสียงลมหายใจของ ตะวันน้อยในห่อผ้าเป็นสองจังหวะเดียวที่คุมโลกตอนนี้ไว้ โมนีก้ากอดแนบอกจนขอบผ้าซบกับคาง ความอุ่นซึมเข้ากระดูกอกเหมือนน้ำชาเพิ่งชงใหม่..จบสักทีวันนี้<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

Dare Arsenal ⋘ ลานจอดเครื่องบินใต้ดิน ทุ่งสงคราม ⋙