Bewulf's House

God โพสต์ 2024-12-30 23:10:28

<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#boxsystem01 { border-radius: 30px; border: 6px double #A5DD9B; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 3em; background-image: linear-gradient(#364968 ,#FDDF97 , #E09664 , #6C4343 );} </style>

<style>
#boxsystem02 { width: 600px; border-radius: 20px; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 1em; background-image: linear-gradient(#F6D6D6, #F6F7C4,#A1EEBD ,#7BD3EA);} </style> <style> #boxsystem03 { width: 520px; border-radius: 20px; border: 6px double #AE445A; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 3em; background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");} </style>

<div id="boxsystem01"> <mit style=""> </mit><mit style="">Bewulf’s House</mit>
 
<center> <div class="jedi0"> <style> .jedi0 { border-radius: 20px; background: url("https://i.imgur.com/Z1qZ1ez.jpg") no-repeat; box-shadow: 1px 1px 2px #11a263, 0 0 25px #11a263, 0 0 5px #11a263; -moz-border-radius:25px; -webkit-border-radius:25px; border-radius:25px; height: 539px; width: 800px; image-size:cover; background-repeat: no-repeat; background-size:cover; background-position: center center; .tengah { position: absolute; } </style> </div> </center>
 
<div id="boxsystem02"> บ้านของตระกูลเบวูฟท์ ตั้งอยู่ในย่านชนบทของเมืองเมมฟิส ตัวบ้านออกแบบให้สะท้อนถึงประวัติศาสตร์อันยาวนานและความแข็งแกร่งของตระกูล โดยใช้สถาปัตยกรรมผสมผสานระหว่างโรมันโบราณและบ้านไม้ชนบท มีกำแพงหินและไม้ทนทาน หลังคากระเบื้องโรมัน มีลานกลางบ้านสำหรับรวมตัวและตกแต่งด้วยรูปปั้นหมาป่า สัญลักษณ์ของตระกูล ภายในบ้านตกแต่งเรียบง่ายด้วยเครื่องเรือนไม้และมีเตาผิงสำหรับให้ความอบอุ่น ห้องครัวใช้เตาไฟโบราณ ส่วนห้องนอนเน้นความสะดวกสบาย มีสวนและพื้นที่เกษตรรอบบ้านเพื่อเลี้ยงสัตว์และปลูกพืช มีลานฝึกซ้อมสำหรับฝึกทักษะการต่อสู้ ภายนอกมีสะพานหินข้ามลำธารและทางเดินรอบบ้าน พร้อมด้วยสัญลักษณ์หมาป่าสีดำที่สื่อถึงอัตลักษณ์ของตระกูล

 </div> </div> </div>

Rael โพสต์ 2024-12-31 05:58:34

<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 420px; --img-size: 50px; --accent: #AE445A; --bg-color: #282828; --title-color: #fff; --text-color: #dadada;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader">
<div class="rtitle">First Travel </div></div>
ในวันที่หิมะโปรยปรายลงบนพื้นดิน จนเด็กหนุ่มวัย 12 ปีชาวอเมริกันนาม ราเอล เบวูฟท์ ถึงกลับเกาะหน้าต่างมองดูไม่วางตาเลย เด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีดำที่ดูยุ่งเล็กน้อยจากการวิ่งเล่นเป็นลิงโลดมาทั้งวันกับแม่ของเขา เมดา เบวูฟท์ ที่ช่วงนี้ได้หยุดจากงานนาวิกโยธินมาใช้ชีวิตฉลองวันสิ้นปีที่บ้านด้วยกัน ทำให้เขานั่นมีความสุขยิ่งกว่าทุกวันเลย ในตอนนั้นเอง 
“แม่ครับ บ้านเรานี่มีหมาป่าสีขาวสวย ๆ แบบนี้ด้วยเหรอครับ“ 
“ก็ไม่มีนะ มีอะไรเหรอ“ 
แม่ที่โดนเขาเรียกนั่นก็มานั่งมองนอกหน้าต่างอยู่ข้างหลังเขา แต่ก็ไม่เห็นอะไรเลย ราวกับว่ามีเพียงเขาคนเดียวที่เห็นมัน ซึ่งก็ไม่รู้ทำไมล่ะนะ แต่ช่วงนี้ดูเหมือนจะมีสัตว์แปลก ๆ ที่ดูไม่คุ้นตาและดูไม่น่าใช่สัตว์ในฟาร์มของเราโผล่มาให้เขาเห็นอยู่บ่อย ๆ เลย ตั้งแต่วันเกิดครบรอบ 12 ปีแล้วมั้งนะ 
 “ก็เมื่อกี้ผมเห็นหมาป่าสีขาว สวยมาก ๆ เลยน่ะครับ จะว่าไปมันก็คุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยล่ะครับ“ 
เขาครุ่นคิด แต่แม่ของเขากลับพอรู้ว่าเขาพูดถึงอะไรจึงนำหนังสือนิทานเล่มโปรดของราเอลมาเปิดให้เขาดู 
 “ราเอล ที่ลูกว่าน่ะใช่ตัวนี้ไหม“ 
เมดาได้ชี้ไปทีหมาป่าสีขาวที่ดูสง่างามราวกับหลุดมาจากเทพนิยายให้ราเอลดูและก็ใช่ มันคือตัวเดียวกับในนิทานจริง ๆ หนังสือนิทานเรื่องนี้คือเรื่อง ผู้กล้าลูคิลลา ที่เล่าเรื่องราวของลูคิลลา หญิงสาวผู้กล้าหาญที่ออกเดินทางไปพร้อมกับหมาป่าดำคู่ใจจนเป็นที่กล่าวขานว่าเป็นวีรบุรุษ มันเป็นนิทานที่ราเอลชอบมากที่สุด ส่วนหนึ่งเพราะมันเขียนเป็นภาษาอังกฤษและมีละตินกำกับไว้ด้วยล่ะมั้ง แต่จริง ๆ แล้วที่เขาชอบก็เพราะวีรกรรมของผู้กล้าในเรื่องนี้มันเท่สุด ๆ ไปเลยไงล่ะ 
 “ใช่เลยครับแม่ ตัวนี้แหละครับ“ 
เขาตอบอย่างซื่อตรง ก็แน่ล่ะเห็นแบบนี้แต่เขาโกหกไม่เป็นสักครั้งเลยนะ เห็นไงก็ว่างั้นเลย 
 “หรือว่าจะ…“ 
แม่หายเข้าไปในห้องเก็บของก่อนจะออกมาพร้อมกับจดหมายฉบับหนึ่งออกมามันดูเก่าราวกับผ่านกาลเวลามานานหลายร้อยปี ท่านยื่นให้กับราเอลด้วยสายตาที่มุ่งมั่น 
 “ลูกแม่นี่เป็นจดหมายจากทวดของลูกจงนำไปที่ค่ายจูปิเตอร์ และสัญญากับแม่นะว่าจะไม่เปิดอ่านโดยเด็ดขาดจนกว่าจะถึงเวลานั่น“ 
 “ได้ครับแม่ ผมสัญญาว่าจะไม่เปิด คนเท่ต้องไม่ผิดสัญญาครับ“ 
เขาตะเบ๊ะแบบตอนทหารเคารพกันเพื่อเป็นการสัญญากับแม่ของตนว่าจะไม่เปิดอ่านแน่นอน ก่อนที่เมดา ซึ่งเป็นแม่ของเขานั่นจะช่วยเก็บของของเขา ทั้งเสื้อผ้า และของใช้ส่วนตัวต่าง ๆ แถมราเอลดันมิวายเอาหนังสือนิทานเล่มโปรดใส่กระเป๋าไปด้วยแล้วเอาจดหมายแนบไว้ในหนังสือนิทานอีกที ใส่กระเป๋าเป้ใบน้อย น้อยที่แบบเลยครึ่งตัวเขาอ่ะคิดเอาเถอะ ก่อนที่แม่ของเขาจะมาจับไหล่เขาเป็นเครื่องหมายให้เขาตั้งใจฟัง 
 “ลูกแม่ มีคำพูดหนึ่งที่ทวดของลูกทิ้งไว้ให้เราคนรุ่นหลังว่า เราคือโรม ยามใดที่มีคนในตระกูลเรามองเห็นสิ่งที่คนปกติมองไม่เห็น ยามนั่นคนพิเศษได้ถือกำเนิดขึ้นในตระกูลเราแล้ว“ 
 “แม่จะว่าผมคือ…“ 
 “ใช่ ลูกคือคนพิเศษที่ว่า ลูกแม่จากนี้ไปจงเดินทางอย่างไร้จุดหมาย ตามหาหมาป่าสีขาวด้วยสัญชาตญาณโรมที่ลูกมี แล้วลูกจะพบปลอดภัย“ 
 “แล้วผมจะได้เป็นผู้กล้าแบบลูคิลล่าในนิทานไหมครับ“ 
 “ได้แน่นอนจ้ะ“ 
 “เย้ ผู้กล้า ผู้กล้าผมจะเป็นผู้กล้า“ 
เขากระโดดโลดเต้นในขณะที่ช่วยกันกับแม่เก็บข้าวของจนครบแล้วจึงสวมอุปกรณ์กันหนาวพวกผ้าพันคอ และถุงมือ ถุงเท้า รองเท้าบูทพร้อมลุยสู่โลกกว้าง 
 “ไปก่อนนะครับแม่ ถ้าเป็นผู้กล้าสุดเท่แล้วผมจะกลับมา ฝากบอกลาคุณตา คุณยายทีนะครับ“ 
 “จ้ะแล้วแม่จะรอนะราเอล“ 
ว่าแล้วราเอลก็ใช้เวลาในช่วงเช้าตรู่ของวันสิ้นปีในการเริ่มต้นการเดินทางสู่โลกกว้างครั้งแรกของตนอย่างร่าเริง พร้อมกับพระอาทิตย์ที่เคลื่อนกายขึ้นเหนือขอบฟ้า ต้อนรับการเดินทางของว่าที่ผู้กล้าหนุ่ม
<div class="rfooter"><img src="https://i.imgur.com/My4fuDl.png"></div></div></div></div></center>

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

Bewulf's House