<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 750px;--img-size: 100px;--accent: #d7c56e;--bg-color: #212121;--title-color: #000000;--text-color: #dedede;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader"><div class="rtitle">ERTAH BROWN</div></div><font face="TH SarabunPSK">
<div><b><span style="font-size:16.0pt;">สนามฝึกซ้อม</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></b></div>
<div><span style="font-size:16.0pt;"><b>Feb, 11, 2025 | 7.30AM</b></span></div><div><span style="font-size:16.0pt;"><b><br></b></span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span><span>ใช้เวลาอยู่ที่เตาผิงอยู่นานสองนานกว่าที่เออต้าจะได้พาตัวเองเดินออกมาจากสถานที่แห่งนั้นมาได้
ตอนนี้แสงของพระอาทิตย์ยามเช้าเริ่มทอแสงออกมาให้ได้เห็นแล้ว
ใบหน้าน่ารักของเออต้าหันไปมองแสงแดดด้วยแววตาที่เป็นประกายกว่าทุกครั้ง
จะบอกว่ามันต่างจากที่บ้านของเธอที่เห็นมาตลอดเกือบทั้งชีวิตก็ไม่แปลกเท่าไหร่
ดูเหมือนว่าที่นี่เองก็ไม่ได้สวยหรืออบอุ่นน้อยไปกว่ากัน แต่แค่รู้สึก...
อาจจะรู้สึกไปเองว่าที่นี่มนดูอบอุ่นมากกว่ามากเลยทีเดียว ซึ่งอาจจะเป็นผลมาจากการที่เธอได้อยู่ใกล้กับอะพอลโลผู้เป็นเทพแห่งดวงอาทิตย์ก็เป็นไปได้</span></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span><font color="#fffacd">“
จะมีแบบนี้ทุกวันมั้ยนะ ”</font> เธอเอ่ยก่อนที่จะถอนหายใจออกมา</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>แสงแดดยามเช้าเป็นสิ่งที่ชอบมากก็จริงอยู่
แต่เพราะว่าวันนี้เองก็มีตารางที่ต้องการจะทำอยู่มากมายเลยทีเดียว
จะมามัวแต่ส่องแดดแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่เธอจะได้ไปจัดการตัวเองเสียที
และในขณะที่คิดได้แบบนั้น ร่างกายก็พาเธอมาที่สนามฝึกซ้อมแล้ว
เธอจำได้ว่าเธอเคยมาฝึกกับคุณไครอนที่นี่ และสัญญาไปว่าจะฝึกฝนเพิ่มเติม
จำได้แบบนั้นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้
เออต้าที่ไม่ใช่คนออกกำลังกายมาตั้งแต่เด็ก เธอก็เลยไม่ชอบที่จะเคลื่อนไหวร่างกาย
แต่คราวนี้คงจะไม่ได้แล้ว</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>ว่าแล้วเธอก็เริ่มจากการเดินเข้าไปแล้ววอร์มอัพร่างกายให้กล้ามเนื้อได้ยืดเหยียดหน่อย
นอกจากการตั้งสมาธิ ควบคุมจิตใจให้แน่วแน่แล้ว
ร่างกายเองก็เป็นสิ่งที่สำคัญอย่างมาก เธอเข้าใจดี แต่ก็อดที่จะหลีกเลี่ยงไม่ได้
มีแต่จะต้องพยายามให้มากขึ้นกว่าเดิมไปก็เท่านั้นเอง</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span><font color="#fffacd">“
เริ่มเลยแล้วกัน ไม่อย่างนั้นไม่ได้ไปทำอย่างอื่นแน่ ๆ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>เป็นสัญญาณให้กับตนเอง
ก่อนที่ร่างโปร่งของเออต้าจะเริ่มทำการออกกำลังกาย
ในขณะเดียวกันนั้นเธอก็ฝึกการตั้งสมาธิและควบคุมจิตใจของตัวเองให้แน่วแน่อย่างที่คุณไครอนสอนมาด้วย
ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่เรื่องที่ยากเย็นอะไร แต่พอได้ลองทำจริง ๆ
มันต้องใช้ความสามารถมาก ๆ เลย แต่กับคนอื่น ๆ อาจจะไม่ก็ได้</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>ร่างกายที่ผ่านการวอร์มอัพไปแล้วดูเหมือนจะมีความยืดหยุ่นมากขึ้นกว่าเดิมไปนิดหน่อยแล้ว
แต่หากว่าสิ่งที่เธอต้องการอีกอย่างก็คือการฝึกสมาธิ แล้วตอนนี้ก็ได้เวลาแล้วด้วย
เธอจึงรีบพาตัวเองไปหามุมที่สงบแล้วเริ่มตั้งสมาธิ
โดยไม่ลืมนึกถึงศักยภาพของตัวเอง เพราะเธอจำเป็นจะต้องเพิ่มศักยภาพของตัวเองอยู่ตลอดจนถึงตอนนี้เองก็เช่นกัน
</span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span></span></div>
<p><span style="font-size: 16pt; background-color: lemonchiffon;"><b><font color="#000000">Ps. <span>ฝึกฝนประจำวัน </span>[+15 EXP /
+5 <span>พลังใจ</span>]</font></b></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div></font>
<div class="rfooter"><img src="https://i.pinimg.com/736x/40/00/d2/4000d2b4151d200cb1ab4e4b70d8f59d.jpg"></div></div></div></div></center>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Paige เมื่อ 2025-2-12 13:45 <br /><br /><center>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree&family=Rock+Salt&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="width: 550px; height: auto; background-image: url(https://i.pinimg.com/736x/48/08/26/480826f008f97b6330fe48c42b7bd78d.jpg); padding: 40px;"><div style="width: 550px; height: auto; background-color: rgb(140, 146, 172); font-family: "Bai Jamjuree"; font-size: 15px; text-align: justify; line-height: 20px; box-sizing: border-box; padding: 35px;"><div style="color: rgb(50, 23, 77); width: 480px; height: 200px; background-image: url("https://i.imgur.com/dpq5FWR.png"); background-size: cover; background-position: center center;"></div>
<br><div style="color: rgb(88, 66, 124); text-align: right; font-family: "Bai Jamjuree"; font-size: 45px;">Paige Yoo</div><br><br><i style=""><font color="#4b0082">
Feb, 12 2025 | 08.00 am </font></i><br><br><font color="#32174d">เพราะเอ่ยปากเอาไว้ว่าจะมาทำการฝึกซ้อมการทำสมาธิอยู่บ่อย ๆ หลังจากตื่น</font><br><font color="#32174d">นอนลูกสาวตระกูลยูจึงเดินทางมายังสนามฝึกซ้อม </font><br><br><font color="#32174d">โดยตั้งใจไว้ว่าหากทำการฝึกเสร็จแล้วจะไปยังเตาไฟเพื่อนำของไปถวายแก่</font><br><font color="#32174d">มารดาของตน สองเท้าก้าวย้ำไปตามทางเดิน พลางมองผู้คนที่เริ่มทยอยการมา</font><br><font color="#32174d">ฝึกซ้อมเช่นเดียวกัน
</font><br><br><b style="color: rgb(50, 23, 77);">“เอาล่ะ เริ่มจากหลับตา ทำสมาธิให้แน่วแน่”</b><font color="#32174d"> เมื่อได้พื้นที่ที่สงบพอจะฝึกซ้อมได้</font><br><br><font color="#32174d">หญิงสาวก็เริ่มหลับตาลงพร้อมกับตั้งสมาธิให้มั่น รวบรวมความตั้งใจไปที่จุด ๆ </font><br><font color="#32174d">เดียวเพื่อให้ตัวเองไม่หวั่นไหวไปกับสิ่งรอบด้าน ทั้งเสียงของอาวุธ หรือเสียง</font><br><font color="#32174d">จอแจพูดคุยของชาวค่าย </font><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">ไม่รู้เวลาล่วงผ่านล่วงเลยไปเท่าไหร่กับการที่เพจยังคงตั้งสมาธิอยู่กับตัวเอง </span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">เปลือกตาค่อย ๆ ลืมขึ้น ดวงตากระพริบถี่เพื่อปรับสายตากับแสงที่เข้ามา </span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะขยับตัวเพื่อให้ร่างกายผ่อนคลาย
</span><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;"><b>“ต่อไปก็นึกถึงศักยภาพของตัวเอง”</b>
ใบหน้าเรียวพยักหน้าให้กับตัวเอง ราวกับ</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">เป็นสัญญาณให้เริ่มต้น ดวงตาค่อย ๆ ปิดลงอีกครั้ง </span><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">จากนั้นก็เริ่มนึกถึงศักยภาพที่ต้องดึงออกมา เธอหวังให้ศักยภาพที่ต้องการนั้น </span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">ตอบโจทย์กับสิ่งที่จะเจอต่อไปในภายภาคหน้า รวมถึงการเป็นบุตรของเทพีเฮคา</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">ทีด้วย ทว่าหากมีพลังกำลังที่เพิ่มมากขึ้นไปด้วยก็ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีเช่นกัน
</span><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">เมื่อการฝึกซ้อมจบลง เพจค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้นที่ของตัวเองแล้วหมุนตัวเดิน</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">ออกไปยังด้านนอก จากนั้นก็ก้าวเดินไปเรื่อย ๆ พลางครุ่นคิดว่าจะทำอะไรต่อไป</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">ดี จริงสิ .. จะไปถวายของให้แม่นี่น่า</span><br><div style="color: rgb(50, 23, 77); text-align: justify;"><span style="font-style: italic; text-align: right;"><br><div style="text-align: right;"><font size="2" style="" color="#000080">ฝึกฝนประจำวัน | +15 EXP / +5 พลังใจ ✡</font></div></span></div></div><a href="http://is.gd/rossr" style="font-family: Calibri; font-size: 4px; text-transform: uppercase; letter-spacing: 1px; opacity: .3; text-decoration: none;">(resoure)</a></div></center>
<br><br><div style="text-align: right; font-style: italic;"> ✡ </div><a href="http://is.gd/rossr" style="font-family: Calibri; font-size: 4px; text-transform: uppercase; letter-spacing: 1px; opacity: .3; text-decoration: none;">(resoure)</a>
<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 750px;--img-size: 100px;--accent: #d7c56e;--bg-color: #212121;--title-color: #000000;--text-color: #dedede;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader"><div class="rtitle">ERTAH BROWN</div></div><font face="TH SarabunPSK">
<div><b><span style="font-size:16.0pt;">สนามฝึกซ้อม</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></b></div>
<div><span style="font-size:16.0pt;"><b>Feb, 12, 2025 | 7.30AM</b></span></div><div><span style="font-size:16.0pt;"><br></span></div>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span><span>ร่างโปร่งของหญิงสาวเดินออกมาจากเตาไฟบูชาเทพได้เพียงไม่นานเท่าไหร่นัก
เธอก็ใช้เวลาในการมาที่สนามฝึกซ้อมอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้วที่เธอมาใช้บริการที่นี่
โดยในใจนั้นมีเพียงว่าต้องการฝึกฝนร่างกายให้ได้แข็งแรงขึ้นมาอีกสักหน่อย
ไม่อยากให้เธอจับอาวุธแล้วล้มตึงไปต่อหน้าคนอื่น
แบบนั้นมันจะเสียชื่อคุณพ่อคุณแม่และบ้านบราวน์กันหมดพอดี
เธอไม่อยากให้มันเป้นอย่างนั้นเลย แล้วยิ่งบอกว่าเทพอะพอลโลผู้เป็นพ่อไปแบบนั้นด้วยแล้ว
ยิ่งยอมแพ้ไม่ได้ใหญ่เลย</span></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>เมื่อมาถึงที่สนามฝึกซ้อม
และได้จับจองบริเวณให้เป็นของตัวเองแล้ว เออต้าก็ไม่ทิ้งเวลาในสูญเปล่าเด็ดขาด
เธอเริ่มจากการทำสิ่งที่ไครอนได้สอนมาเมื่อสองวันที่แล้ว
เธอจะต้องควบคุมสมาธิและต้องหนักแน่น ไม่เช่นนั้นอาจเกิดบางสิ่งที่ไม่พึงประสงค์เมื่อจำเป็นต้องออกไปต่อสู้จริง
ๆ ก็ได้ แล้วยิ่งบุตรีแห่งอะพอลโลที่มีทักษะหลากหลาย ความสำคัญต่อทีมมันก็มากอยู่แล้ว
ฉะนั้นจะต้องห้ามเป็นตัวถ่วงเด็ดขาด </span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span><font color="#fffacd">“
ตั้งสมาธิให้ดี... ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>เสียงหวานของเออต้าเอ่ยเป็นสัญญาณให้กับตัวเอง
ดวงตากลมโตของเธอหลับตาลงและตั้งสมาธิ รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวให้ดี
ในตอนนี้เหมืนอว่าจะยังไม่ได้มีใครที่มาอยู่แถวนี้ นั่นเลยไม่แปลกที่เธอจะไม่รู้สึกถึงอะไรที่อยู่รอบตัวนอกจากสายลมเอื่อย
และบรรยากาศที่เงียบสงัดของยามเช้า เสียงสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ
นั่นก็แทบจะไม่ได้เข้ามาในโสตประสาทใด ๆ
ถือว่าบริเวณนี้ยังมีความปลอดภัยให้เธออยู่มากเลยทีเดียว แต่ว่าถ้าเป็นที่บริเวณอื่นล่ะก็
อาจจะยากมากกว่านี้ก็เป็นไปได้ก็ได้</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>ดวงตากลมโตสีเปลือกไม้ของเออต้าค่อย
ๆ ลืมตาขึ้นมองโดยรอบอีกครั้ง ตอนนี้เธอมีสมาธิจดจ่อกับสิ่งที่จำ
ในสมองไม่ได้มีเรื่องอื่น ๆ มาให้รบกวน สิ่งที่เธอจะทำต่อไปก็คงจะเป็นการฝึกฝนกำลังของร่างกาย
เออต้าผ่อนลมหายใจออกมาก่อนที่จะกลับมาตั้งสมาธิและเริ่มจากการวอร์มอัพร่างกายด้วยท่าทางง่าย
ๆ ที่เคยจะต้องใช้ในสมัยก่อน เพื่อเพิ่มความยืดหยุ่นที่แทบจะไร้กล้ามเนื้อให้กับร่างกายบอบบางนี้</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>ทั้งแขนขาได้ออกกำลังกายทุกส่วน
ทำเอาร่างกายที่เพิ่งจะออกกำลังกายได้วันสองวันนั้นรู้สึกตึงรั้งไปหมดอย่างช่วยไม่ได้
แต่ว่ามันก็ไม่ได้มีผลต่อความตั้งใจของเธอเลยแม้แต่น้อย</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span><font color="#fffacd">“
ถ้าทำแบบนี้ไปทุกวันแล้วมันจะดีขึ้นจริง ๆ หรือเปล่านะ ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>นั่นเป้นความไม่แน่ใจที่เกิดขึ้นกับเออต้าเมื่อเธอจะต้องออกกำลังกายซึ่งไม่ได้เป็นสิ่งที่โปรดปรานมากเท่าไหร่
และสิ่งที่แสดงออกมาให้กับสิ่งที่เอ่ยก็คือการถอนหายใจอย่างระอาจากตัวเธอเองด้วยซ้ำ
คนอื่นอาจจะมองว่าเธอเริ่มงอแงทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มอะไรเลยแท้ ๆ
แต่เพราะว่ามันเป้นอย่างนั้นแหล่ะ
เออต้าก็เลยจะต้องพยายามให้มากขึ้นกว่าเดิมไปอีกเยอะ ๆ จะได้นำกำลังที่ตัวเธอมีไปฝึกซ้อมและเรียนรู้สิ่งที่ต่าง
ๆ ให้ได้ อย่างน้อยก็ให้มันกลายเป้นสิ่งที่จะทำให้เธอมีชีวิตรอดในฐานะของลูกครึ่งเทพได้อีกสักหน่อยก้คงดี
เพราะการที่เธอได้มาอยู่ที่นี่ก็เป็นเพราะว่าทุกคนห่วงเรื่องความปลอดภัยของเธอจากอสูรกาย
ฉะนั้น เธอจะทำให้พวกเขาเสียความตั้งใจด้วยการยอมแพ้เรื่องง่าย ๆ
เท่านี้ไม่ได้หรอก</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span><font color="#fffacd">“
เอาใหม่อีกรอบแล้วกัน ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>ความตั้งใจในตอนนี้เหมือนว่าจะเพิ่มพูนขึ้นมาด้วยความคิดที่เธอทำให้มันกลายเป็นพลังบวกในตอนนี้
เธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ราวกับทิ้งความฟุ้งซ่านออกมาไปแล้วเริ่มกลับมาที่การตั้งสมาธิและควบคุมจิตใจให้หนักแน่นอย่างที่ไครอนสอนเธอมาเท่านั้นเอง</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>ใช้เวลาไม่นานก็เรียบร้อยแล้ว
ตอนนี้เหมือนว่าการฝึกมันควรจะต้องหยุดอยู่เพียงตรงนี้เพราะอีกไม่นานเธอก็น่าจะต้องไปหาคลาสเข้าเรียนเพิ่มเติมอีก
จะเริ่มแต่เนื้อหาทฤษฎีแบบนั้นมันก็คงไม่ดีเท่าไหร่นั่นแหล่ะ </span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p><p><span style="font-size:16.0pt;"><br></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>แต่เรื่องเรียนยิงธนูเนี่ย
อาจจะต้องพยายามกว่านี้อีกนิด ไม่อย่างนั้นคงจะใช้ธนูไม่เป็นแน่ ๆ
เธอตั้งใจเอาไว้แบบนั้น</span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size: 16pt; background-color: lemonchiffon;"><b><font color="#000000">Ps. <span>ฝึกฝนประจำวัน [+</span>15 EXP /
+5 <span>พลังใจ]</span></font></b></span></p></font>
<div class="rfooter"><img src="https://i.pinimg.com/736x/40/00/d2/4000d2b4151d200cb1ab4e4b70d8f59d.jpg"></div></div></div></div></center>
<center>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree&family=Rock+Salt&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="width: 550px; height: auto; background-image: url(https://i.pinimg.com/736x/48/08/26/480826f008f97b6330fe48c42b7bd78d.jpg); padding: 40px;"><div style="width: 550px; height: auto; line-height: 20px; box-sizing: border-box; padding: 35px; background-color: rgb(140, 146, 172); font-family: "Bai Jamjuree"; text-align: justify;"><div style="font-size: 15px; color: rgb(50, 23, 77); width: 480px; height: 200px; background-image: url("https://i.imgur.com/dpq5FWR.png"); background-size: cover; background-position: center center;"></div>
<br><div style="font-size: 45px; color: rgb(88, 66, 124); text-align: right; font-family: "Bai Jamjuree";"><b><i>P</i></b>aige Yoo</div><br><font color="#483d8b" style="font-size: 15px;"><br>
Feb, 13 2025 | 08.15 am
</font><br><br><font color="#32174d" style="font-size: 15px;">เริ่มต้นเช้าวันใหม่อีกครั้ง เพจจัดการตัวเองจากห้องพักแล้วเดินทางมายังสนาม<br>ฝึกซ้อมอย่างเคย สองเท้าก้าวเข้าไปภายใน ดวงตาเรียวมองผู้คนที่มาฝึกซ้อมกัน<br>อย่างไม่ขาดสาย <br><br>จะว่าไปสำหรับพวกอาวุธ เธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะถนัดสิ่งไหนทำได้เพียงแต่<br>สงสัย สักวันคงต้องได้ลองจับและซ้อมกับมัน ดูจากตารางแล้วยังมีอีกหลายวิชา<br>ที่น่าสนใจ รวมถึงการเรียนรู้กับอาวุธอย่าง หอก มีดสั้น ธนู หรืออื่น ๆ <br><br>ระหว่างครุ่นคิดถึงการเรียนอย่างอื่น เพจก็มองหาที่สำหรับการฝึกซ้อมสมาธิใน<br>วันนี้ เมื่อได้จุดที่เหมาะสม บุตรของเฮคาทีก็เริ่มตั้งสมาธิด้วยจิตที่แน่วแน่ <br><br>แม้ว่าเสียงภายในสนามจะรบกวนเธออยู่ไม่น้อย ไม่ใช่แค่เสียงพูดคุยเท่านั้น เสียง<br>ของอาวุธที่ปะทะกันก็ดังขึ้นอยู่ไม่ขาด เพจใช้เวลาอยู่ครู่ใหญ่ ๆ <br><br>กว่าจะเริ่มตั้งสมาธิ ไม่วอกแวกไปยังสิ่งเร้าต่าง ๆ เพราะโดยปกติแล้ว เพจมักจะจดจ่ออยูกับตัวหนังสือบนหน้ากระดาษมากกว่า เลยทำให้การฝึกซ้อมตั้งสมาธิไม่ได้ยาก และหากการฝึกซ้อมไม่ได้ถูกฝึกบ่อย ๆ ก็อาจจะทำจิตหลุดออกมาสมาธิได้ง่ายเช่นกัน <br><br><b>“ต่อไปก็ดึงศักยภาพออกมา”</b> กล่าวบอกตัวเองแล้วเริ่มปิดเปลือกตาลง จากนั้นก็<br>ค่อย ๆ นึกถึงศักยภาพพื้นฐานที่ควรมี ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่ง สติปัญญา <br>โชค พลัง หรืออย่างอื่นที่ต้องดึงออกมาจากร่างกายของตัวเอง <br><br>ความรู้สึกแปลกปรากฏขึ้น ทำให้เพจต้องลืมตาขึ้นแล้วหายใจหอบ ราวกับมีบาง<br>อย่างในร่างกายเกิดขึ้น หรือว่าจะเป็นศักยภาพที่อยู่ภายในร่างกาย เพจค่อย ๆ <br>สูดลมหายใจเข้าออก เพื่อเรียกสมาธิกลับมา แล้วค่อย ๆ ผ่อนคลายตัวเอง จาก<br>นั้นจึงลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากสนามฝึกซ้อมไป
</font><br><br><div style="text-align: right; font-style: italic;"><font size="2" style="" color="#4b0082"> ฝึกฝนประจำวัน | +15 EXP / +5 พลังใจ ✡ </font></div></div></div><a href="http://is.gd/rossr" style="font-family: Calibri; font-size: 4px; text-transform: uppercase; letter-spacing: 1px; opacity: .3; text-decoration: none;">(resou</a></center>
<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 750px;--img-size: 100px;--accent: #d7c56e;--bg-color: #212121;--title-color: #000000;--text-color: #dedede;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader"><div class="rtitle">ERTAH BROWN</div></div>
<font face="TH SarabunPSK"><div><b><span style="font-size:16.0pt;">สนามฝึกซ้อม</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></b></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><b>Feb, <span>14</span>,
<span>2025 </span>| <span>7.00</span>AM</b></span></p><p><span style="font-size:16.0pt;"><br></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>เพราะมีอะไรทำอีกมากมายในวันนี้
เออต้าจึงได้รีบร้อนพาตัวเองมาทำตามตารางที่ได้วางเอาไว้ก่อนที่จะถึงเวลานัดหมายกับรุ่นพี่ที่เธอจะต้องไปเดตด้วยในวันนี้
แถวสถานที่ก็เป็นสถานที่ที่ปิดเร็วอีกต่างหาก ฉะนั้นจะต้องรีบทำทุกอย่างให้เรียบร้อยไปก่อน
ไม่อย่างนั้นกลับมาแล้วเธอคงจะทำอะไรไม่ทันแน่ ๆ อย่างเช่นกันฝึกฝน
เธอก็เลยมาฝึกตั้งแต่ช่วงเช้าตรู่ของวันอีกเช่นเดิม หากเป็นวันอื่น ๆ
เธอคงจะไปฝึกยิงธนูที่ลานยิงธนู แต่ว่าวันนี้ที่ลานนั้นใช้เป้นสถานที่จัดการเรียนการสอน
จึงไม่สามารถเข้าไปฝึกซ้อมในลานได้เลย เธอก็เลยเดินมาฝึกยังสนามที่เริ่มต้นของเธออย่างสนามฝึกซ้อม</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>แต่ว่าการมาที่นี่แล้วก็คงจะไม่สามารถฝึกการใช้ธนูที่นี่คงจะทำให้เกิดอันตรายและลามไปถึงข้าวของหรือผู้ป่วยได้รับความเสียหายด้วย
เธอจึงเลือกที่จะเน้นการฝึกความแข็งแรงของร่างกายเป็นหลักก่อน ถึงทุกวันนี้จะต้องฝึกอยู่แล้วก็ตามเพราะจะต้องจัดท่าการยืนยิงธนูทั้งแบบนั้น</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span></span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span><font color="#fffacd">“ วันนี้วอร์มอัพกับตั้งสมาธิเหมือนเดิมแล้วกัน
”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>เพียงพูดให้เป็นสัญญาณกับการเริ่มต้นของตัวเองเท่านั้น
เออต้าก็เงียบเสียงลงไปและตั้งสมาธิเอาไว้ให้มั่นที่สุด เพื่อรับรู้ว่าตัวใครอยู่แถวไหนบ้าง
เป็นการจับสัมผัสและใช้สัญชาตญาณอย่างหนึ่ง รวมไปถึงการใช้ประโยชน์จากทักษะของเธอด้วย
แสงที่ขับไล่ความมืดออกจากบริเวณนี้ได้ ซึ่งเธอเองก็ใช้หาของหรือว่าหาคนในวิทยาลัย</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>เอาเป็นว่า
ในการทำงานวันนี้เธอจะต้องเร่งมือขึ้นมาหน่อย จะได้เสร็จหรือว่าจบภารกิจแล้วจะไปที่ไหนต่อ
ในขณะที่คิดอยู่นั้น เธอก็คิดถึงเรื่องจะต้องทำต่อไปเอาไว้ด้วย
ยกเว้นเรื่องงการเดตที่ตอนนี้เธอจะยังไม่คิดอะไรให้ได้เขินและเสียสมาธิอย่างแน่นอน</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>
<div><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span><font color="#fffacd">“ เอาใหม่ ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>เสียงเออต้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย
จากที่เต็มไปด้วยความหวานและสดใส ตอนนี้มันดูขรึมลงไปและติดความจริงจังประดับเอาไว้
มันเต็มไปด้วยความจริงจังที่เหมือนว่าจะมาพร้อมกับความกระชั้นชิดของเวลา
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็ตามที เออต้าที่กำลังฝึกฝนอยู่นั้นก็ไม่ได้ใส่ใจมากเท่าไหร่
เพราะเธอกำลังจับจ้องอยู่กับการฝึกสมาธิ </span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>ดวงตากลมโตของเออต้าหลับตาลงแล้วคิดถึงเรื่องที่มีความสุข
ตอนนี้เธอมีอย่างแน่นอน แต่ก็คิดแบบนั้นได้เพียงไม่นอน เธอก็จะต้องไปเทียบเคียงกับสัญญาณอีก
ซึ่งตรงนี้เธอจะทำให้ได้แบบที่พูดเมื่อครู่นี้อยู่เสมอเลย</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>ในตอนนี้ การฝึกสมาธิของเออต้าก็ดีในระดับหนึ่งแล้ว
เธอไม่ได้วอกแวกมากเท่าไหร่ และสามารถทราบถึงพิกัดความใกล้ไกลได้อีกด้วย
แน่นอนว่าเออต้าสามารถทำได้อย่างที่คิด ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะมาจากยายการลองทำกับอาจารย์
เชื่อว่าพวกเธอไม่ได้ทำกันหรอกแต่ว่าการดูแลคอมมูนิเดทอีกทางแล้ว</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือ
เธอจะต้องรีบฝึกซ้อมให้เรียบร้อยก่อนที่โรงอาหารนั้นจะเริ่มมีคนมากกว่านี้ เพราะไม่อย่างนั้น
การกินอาหารก็น่าจะมีที่ให้เธอเลือกน้อยส่วนอีกกลุ่มที่มาหาแล้ว นอกจากคำแนะนำเพิ่มเติมเกี่ยวกับโดนไปประชุมบางอย่างที่เธอเองก็ไม่รู้จัดเหมือนกัน</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>ไม่มีคำพูดใด ๆ ที่เอ่ยออกมาอีกเลยแม้แต่น้อย
ในตอนนี้ตัวเธอเองที่มันเคยพูดกับใครต้องมาอยู่ในที่ที่มี และเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วใช้งานนอย่างเดิมแล้ว</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></div>
<p><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span>ใช้เวลาต่อไปอีกไม่นานเท่าไหร่
การฝึกซ้อมของเธอก็ดำเนินการเสร็จสิ้น หูเหมือนจะอื้อไปเล็กน้อยเพราะความที่เธอนั้นกดดันตัวเอง
ไปแล้วก็โดนด่า ที่ให้เรียบเปลี่ยน เพราะว่าอาเจียนจริงเองก็จ้องไปบ้างพี่ที่สมายล์หรือว่าที่เดียว</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>
<div><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span><font color="#fffacd">“ เรียบร้อยทุกอย่างจริง ๆ แล้วเนี่ย ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></div>
<div><span style="font-size:16.0pt;"><span> </span></span></div>
<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>
<p><span style="font-size: 16pt; background-color: lemonchiffon;"><b><font color="#000000">Ps. <span>ฝึกฝนประจำวัน
[+15 </span>EXP / +<span>5 พลังใจ]</span></font></b></span></p></font>
<div class="rfooter"><img src="https://i.pinimg.com/736x/40/00/d2/4000d2b4151d200cb1ab4e4b70d8f59d.jpg"></div></div></div></div></center>
<link rel="stylesheet" href="https://www.w3schools.com/w3css/4/w3.css">
<br>
<center><link href="https://dl.dropbox.com/s/x243kp1jnx2vnoz/woman.css" rel="stylesheet"><div id="rr_woman" style="--width: 800px; --divider-width: 40%; --invert-divider: .3; --bg-color: #FCEEE2; --text-color: #000; --font-style: 13px/180% 'Gentium Book Plus', serif;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtitle">DARYNA</div><div class="rsub">Training 1</div><img class="rdivider" src="https://imgur.com/axh4NA4.jpeg"><div class="rtxt"><b>ช่วงเวลาประมาณ 13.00 น.
</b><br><br>
เหตุการณ์ในร้านสะดวกซื้อคล้ายทำธิดาไอริสต้องมานั่งทบทวนความทรงจำเงียบ ๆ คนเดียวยังอัฒจันทร์ของค่ายเพื่อรอเข้าคลาสเรียนการต่อสู้และป้องกันตัวจากอสุรกายในอีกครึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ สมุดโน้ตบนตักถูกนำมาวาดรูปบางอย่างลงไปราวกับบันทึกไดอารี่ความทรงจำ เรียวคิ้วยังขมวดมุ่นสลับคลายอยู่แบบนั้นกระทั่งเสียงปลายดินสอหยุดลง รู้ตัวอีกทีก็ใกล้ถึงเวลาเริ่มคลาสแล้ว หญิงสาวท่าทางทะมัดทะแมงคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาในบริเวณ แววตาสีอ่อนของเธอกวาดจดจ้องยังเด็ก ๆ ภายในชั้นเรียนที่ดูจะมีคนใหม่เข้ามาอย่างดาริน่า มือยกเสยเรือนผมสีบลอนด์ตัดสั้นของเธอเบา ๆ จนเผยให้เห็นร่องรอยคิ้วขมวดแน่น
<br><br>
“ <font color="#4169e1"><b>ชื่ออะไร </b></font>”
<br><br>
เสียงทุ้มหวานนั้นเอ่ยทักเจาะจงมายังร่างเล็กที่กำลังเก็บสมุดเข้ากระเป๋า ดวงตากลมผินมาหาอย่างเหรอหราก่อนจะจับกระเป๋ามากอดเอาไว้ นับหนึ่งสองในใจก่อนค้อมศีรษะทักทายดูสุภาพ
<br><br>
“ <b><font color="#f4a460">ดาริน่า อิวานอฟ–</font></b> ”
<br><br>
“ <b><font color="#4169e1">ทั้งตัวไม่มีกล้ามเนื้อจากออกกำลังกายแบบนี้เรียนไม่ไหวหรอก ไปฝึกร่างกายมาก่อนไปคุณอิวานอฟ</font></b> ”
<br><br>
ยังไม่ทันพูดว่ายินดีที่ได้รู้จัก แล้วคุณชื่ออะไร ดาริน่าก็โดนตรงดิ่งมาจับข้อมือให้ผุดลุก ตามต้นแขนถูกบีบจนจั๊กจี้ให้เผลอหลุดรอยยิ้มหัวเราะขำ แต่แล้วก็ต้องเม้มริมฝีปากหลุบตาเอามือประสานเพราะครูฝึกไม่ขำด้วย ซ้ำยังหรี่ตามองเธออย่างกดดันอีกต่างหาก
<br><br>
“ <b><font color="#f4a460">เข้า.. เข้าใจแล้วค่ะ </font></b>”
<br><br>
น้ำเสียงหวานเอ่ยเบาดูติดหงอยอย่างเห็นได้ชัด ทว่าเธอก็คิดว่าตัวเองคงจะยังไม่พร้อมจริง ๆ ผินสายตามองยังดาบฝึกกับพวกโล่ที่ดูหนักและอันตรายก็รู้สึกว่าคงไม่ไหวเลยกอดกระเป๋าวิ่งฉิวออกจากเขตอัฒจันทร์
<br><br>
.<br>
.<br>
ใช้เวลาไม่นานนักก็มายืนหอบมองมือเล็กที่กำแบด้วยแรงน้อย ๆ แถวสนามฝึกซ้อมด้วยท่าทางคอตกแล้ว รู้สึกได้ถึงพลังงานอันน้อยนิดของตัวเองจนต้องผินมองยังที่วางอุปกรณ์ต่อสู้ต่าง ๆ ที่วางเรียงยังชั้นวาง แววตาสีฮาเซลฉายความลังเลก่อนสักพักจะถูกเปลือกตาหลับปี๋ลงจนแพขนตาหนาบดบัง ยามเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็เหมือนมีกองไฟเล็ก ๆ ลุกโชนขึ้นมาแล้ว
<br><br><i>
ต้องทำได้สิ! ดาริน่า!
</i><br><br>
ฮึดฮัดกับตัวเองในใจ ถอดกระเป๋าก่อนจะถกแขนเสื้อตุ๊กตาตัวเองวาดหวังให้ดูทะมัดทะแมงแม้ชุดเอี๊ยมสีน้ำตาลจะทำให้ดูแข็งแรงไม่พอ แต่บรรยากาศรอบตัวก็บอกได้เลยว่าไฟสู้นั้นกำลังโชติช่วง
<br><br>
“ <b><font color="#8b0000"><i>เฮ้เธอ!</i> จะซ้อมดาบใช่ไหม? มาเป็นคู่ซ้อมให้กันหน่อยสิ <i>เอ้า!</i> รับ</font></b> ”
<br><br>
ทว่าโชติช่วงจริงไม่จริงไม่รู้ แต่พอดาริน่าหยิบดาบไม้ขึ้นมาเสียงเด็กหนุ่มเลือดร้อนคนหนึ่งก็โพล่งขึ้นอย่างดีใจ ราวกับเจอเป้าหมายของคู่ฝึกซ้อมให้ดาริน่าที่กำลังฮึดเมื่อครู่เผลอใจเสาะขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็พยายามคิดในแง่ดีว่าถ้ามีคนทักแบบนี้ แสดงว่าท่าทางเธอที่กำลังอยากซ้อมก็ดูไม่ได้ด้อยง่อยมากเสียเท่าไหร่ ดาริน่าพลันหันตามเสียงเรียกตั้งแต่ก่อนหน้า ยังไม่ทันสำรวจว่าใครกันที่ทักทาย โล่ไม้ขนาดพอดีก็ลอยหวือมาให้เธอจับเสียแล้ว
<br><br>
“ <i><font color="#f4a460"><b>อ่ะ–</b> </font></i>”
<br><br>
หลุดอุทานแผ่วเบาเพราะเกือบจะรับโล่ไม้นั้นไม่ทัน แต่เพราะมันเบามากเลยทำให้เธอไม่ทำมันหล่น แววตาดูประกายเล็กน้อยยามยกขึ้นลงให้ถนัดยังมือซ้ายของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นเพราะไม่เคยตั้งท่าต่อสู้เสียทีเลยได้แต่ยืนโง่ถือทั้งโล่ทั้งดาบไม้ตั้งฉากขนาบตัวให้ชายเรือนผมสีแดงเพลิงแสบสันต์ที่เตรียมตั้งท่าตั้งแต่ก่อนหน้านี้โพล่งโวยขึ้นเสียงใส่
<br><br>
“<b><font color="#8b0000"> เฮ้!– ตั้งท่าสิ ฉันจะเริ่มแล้วนะ <i>สาม สอง– หนึ่ง! </i></font></b>”
<br><br>
“ <font color="#f4a460"><b>ตั้งท่า? ..หวะ–-</b></font> ”
<br><br>
เลขที่นับยังไม่จบดีดาริน่าก็ยังตั้งท่าผิด ๆ ถูก ๆ ชายแปลกหน้าที่นึกว่าหญิงสาวลองเชิงก็เคลื่อนไหวตัวตรงหา อาศัยช่องว่างที่เห็นมากมายจากเธอสอดดันช่วงดาบไม้กระแทกปัดทางดาบหญิงสาวให้ออกไปด้านข้าง ก่อนพุ่งประชิดส่งช่วงต้นแขนกระแทกเข้าตัวโล่ที่ดาริน่ายกกั้นเอาไว้ และแน่นอนว่าแรงของชายร่างสูงใหญ่แบบนั้น รวมถึงเป็นถึงบุตรแห่งแอรีส
<br><br>
ตัวดาริน่าเลยปลิวหงายลงพื้นหญ้าไปเกือบสองเมตรได้ นิ่งค้างมองฟ้าตาโตด้วยความตกใจ
<br><br>
“ <i><b><font color="#8b0000">เฮ้ย! </font></b></i>”
<br><br>
และแน่นอนว่าคนทำก็ตกใจไม่ต่างกัน ร่างสูฃพ่งฉิวมายอบกายนั้งยองข้างร่างเล็ก จับประคองร่างดาริน่าลุกนั่งอย่างเบามือพร้อมสีหน้าตกใจอย่างหนีกอย่างไม่คิดปิด แววตาสีมรกตคู่คมฉายความรู้สึกผิดระคนในนั้น
<br><br>
“ <b><font color="#8b0000">ขอโทษ ฉันไม่คิดว่าเธอ… ก็เห็นออกมาจากคลาสคุณเอมิเลีย นึกว่าเธอ– </font></b>”
<br><br>
อ้ำอึ้งพูดทำตัวไม่ถูก ดาริน่าก็เอาแต่เบิกตากลม ๆ สีฮาเซลมองชายเรือนผมแดงอยู่แบบนั้น ไม่รู้คิดอะไรจนคนโดนจ้องรู้สึกประหม่าขึ้นมา ยิ่งเครื่องหน้าอย่างคนฝั่งรัสเซียของธิดาไอริสก็คล้ายยิ่งทำคนโดนมองทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่ ความรู้สึกเหมือนแมวตัวเล็กจ้องยิ่งทำให้รํสึกคันมือยิบ ๆ จนยกเตรียมจะปิดตาของดาริน่าเอาไว้
<br><br>
“ <b><font color="#8b0000">ก็.. ก็ขอโทษแล้วไง เลิกจ้องฉันได้แล้–</font><font color="#ff0000"> </font></b>”
<br><br>
“ <b><font color="#f4a460">สอนได้ไหมคะ? ท่าเมื่อครู่น่ะค่ะ</font></b> ”
<br><br>
เป็นครั้งแรกที่ดาริน่าได้เอ่ยแทรกใครส้กคน มือเล็กคว้าจับเอาฝ่ามือใหญ่ของชายเรือนผมแดงตรงหน้าเอาไว้เพื่อให้ลดมือลงจนดวงตาสองคู่เฝ้าสบกันได้ ท่าทางมุ่งมั่นตั้งใจของเธอนั้นกระทบความรู้สึกของคนฟังได้อย่างจัง เฟลิทซ์ที่ชอบในการต่อสู้และฝึกฝนอยู่แล้วมีท่าทีลังเลเล็กน้อยจากความอ่อนแอของหญิงสาว แต่เพราะแววตาของเธอทำให้เจ้าตัวคล้ายขมวดคิ้วมุ่นมองใส่ด้วยท่าทางกึ่งดุกึ่งตื่นเต้นไม่ต่างกันที่จะได้ลองสอนวิชาให้ใครสักคน
<br><br>
“ <b><font color="#8b0000">อย่า– โกรธฉันแล้วกันนะถ้าเจ็บตัว</font></b> ”
<br><br>
ดาริน่าพยักหน้าอย่างแข็งขัน ก่อนจะพาร่างของตัวเองลึกขึ้นมาเหมือนไม่เจ็บปวดมากนัก แม้จะรู้สึกชาไปทั่วหลังกับแขนข้างที่ถือโล่ไม้ก็ตาม ชายเรือนผมแดงที่เห็นท่าทางมีสปิริต้หบ่านั้นก็พลอยฮึกเหิม เริ่มเอ่ยเสียงฟังชัด ทำท่าทางราวกับรุ่นพี่แทบจะช่วยจับมือสอนให้ดาริน่าจับอาวุธให้อย่างมั่นคง และตั้งท่าตั้งรับได้ถูกต้องมากขึ้น กระทั่งใช้เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ทั้งสองพลันประจันหน้ากันอีกครั้งก่อนที่ธิดาแห่งไอริสจะเริ่มเป็นฝ่ายรุกหา กระทบดาบไม้เข้าโรมรัน แต่ก็ยังมีแรงไม่มากพอที่จะปัดดาบหรือป้องกันได้เสียด้วยซ้ำ จนสุดท้ายก็เพลี้ยงพล้ำล้มหมอบให้ครูจำเป็นตนนั้นรู้สึกผิดขึ้นมา
<br><br>
เฟลิทซ์ยกมือเกาศีรษะตัวเองน้อย ๆ ชายเลือดร้อนที่ต้องมาออมแรงสู้กับคนตัวเล็กแบบนี้เริ่มรู้สีกหมดสนุกไปทุกช่วงขณะ ถ้าไม่เพราะตากลมแป๋วเหมือนแมวของดาริน่าที่ชอบเงยมาจดจ้องตนแบบนั้น บุตรแห่งแอรีสก็คิดว่าตนอาจจะเดินหนีไปแล้ว
<br><br>
“ <b><font color="#8b0000">พอดีกว่ามั้ง เหมือนเธอจะไม่ไหวนะ </font></b>”
<br><br>
“ <b><font color="#f4a460">เรา.. ไหวค่–</font> </b>”
<br><br><i>
โครก..~
</i><br><br>
ร่างเล็กที่นอนหงายเจ็บตัวบนพื้นหญ้าเหมือนตอนครั้งแรกที่ปะทะกับร่างของชายต่างบ้าน ต่างก็ที่มีเสียงท้องร้องของเธอเคล้าคลอแทรกประโยคเท่านั้น ทั้งสองสบมองจ้อง เนินแก้มของธิดาไอริสเริ่มแต่งแต้มสี เสียงหัวเราะดังไม่เกรงใจของชายไม่รู้ชื่อดังแทรกเป็นพื้นหลังให้เธอยิ่งยกสองมือมาปิดหน้า
<br><br>
“ <b><font color="#8b0000">ไปหาอะไรกินก่อนไป ฉันจะแยกไปซ้อมของฉันแล้ว</font></b> ”
<br><br>
และแล้วคลาสเรียนเฉพาะกิจเมื่อครู่ก็จบลงด้วยประการนี้แล
<br><br><div style="text-align: right;"><span style="color: var(--text-color);">♡ <b>ฝึกฝนประจำวัน</b> : +15 EXP , +5 พลังใจ</span></div></div></div></div></center>
<br>
ฝึกฝนร่างกาย
การได้พักผ่อนเต็มอิ่มจากการเดินทางอันแสนโหดร้ายทำให้ร่างกายได้พักฟื้นเต็มที่ สมองปลอดโปร่ง เขาปรับสายตาให้เป็นปรกติมองดูโคมไฟระย้าที่ยังเปิดอยู่ตลอดทั้งวันเขายังค้นพบว่าตัวเองอยู่คนเดียวในบ้านพักหลังนี้ มันไม่ต่างจากบ้านพักส่วนตัว เขาลุกขึ้นไปทำธุระส่วนตัวก่อนออกจากบ้านสำรวจพื้นที่ต่างๆของค่ายฮาล์ฟบลัด หากอยู่ในนี้ทั้งวันเหี่ยวเฉาแย่ เขาเลือกเสื้อแจ๊คเก็ตหนังสีดำออกจากบ้าน มันมีหลายเรื่องที่อยากรู้แต่ก็ไม่รู้จะไปถามใคร นอกจากเรียนรู้ไปเรื่อยๆระหว่างอยู่ที่ค่ายแห่งนี้ มันค่อนข้างเงียบเหงาหรือว่าคนในค่ายคนอื่นยังไม่ตื่นกันนะ
ลูคัสเดินสบายๆมือซุกในกระเป๋าเสื้อแจ๊กแก็ตหนัง อากาศทวีปอเมริกาสบายกว่ายุโรป อะไรที่เคยคิดว่าเป็นตำนานค่ายฮาล์ฟบลัดคือความจริงที่ว่าตำนานก็คือความจริง อะไรที่ชีวิตนี้ไม่เคยได้เห็น ในค่ายแห่งนี้มีให้เห็นหมด ระหว่างทางมาโรงอาหารเขาหยิบแซนวิชมาหนึ่งคู่แล้วเดินทานมันระหว่างทางชมวิว จนมาถึงลานแห่งหนึ่งที่มีอาวุธและอุปกรณ์ครบครัน มันเป็นลานกว้างที่มีแสงแดดเจิดจ้า และสายตาได้เห็นโทมัสกำลังยืนสนทนากับไครอนในมือถือไม้เท้าไว้ กระทั่งเขาหันมาเห็นลูคัส
"ไง หนุ่มน้อย พักผ่อนเต็มที่แล้วสินะ"
โทมัสแกว่งไม้เท้าจนใบขวานสองคมเด้งออกมาจากไม้เท้า
"พวกคุณมาทำอะไรกันที่นี่ ฉันนึกว่านายไม่อยู่ค่ายแล้วซะอีก"
ลุคกัดแซนวิชคำสุดท้ายเสร็จ แล้วทอมโยนขวดน้ำมาให้ ก่อนจะเก็บใบขวานกลับที่เดิมของมัน
"เอ่อ...ช่วงนี้ฉันไม่มีภารกิจไปไหน อีกอย่างฉันอยากตอบแทนเจ้าปลาโครงกระดูกที่พาฉันซิ่งมาที่ค่ายด้วย" โทมัสเดินไปหยิบดาบมาหนึ่งเล่มส่งให้เขา "ฉันจะเป็นผู้ช่วยไครอนฝึกเด็กใหม่อย่างเธอซะหน่อย"
"โทมัสเล่าให้ฉันฟังว่าเธอเล่นกีฬาเก่ง มีทักษะดีระดับหนึ่ง จึงอยากจะสอนพื้นฐานและยกระดับฝีมือของเธอด้วย"ไครอนหยิบดาบมาอีกหนึ่งเล่ม กวัดแกว่งมันด้วยความชำนาญ "หากเธอไม่มีใครให้ต้องปกป้องก็จงฝึกมัน เพื่อใช้ปกป้องตัวเอง"
"แม่หนูชาลอต เธอคงไม่ลืมมันไปพร้อมกับเหตุการณ์กลางมหาสมุทรหรอกใช่ไหม" โทมัสเดินมาตบไหล่พร้อมด้วยกลิ่นไวน์คละคลุ้งเต็มตัว "ถึงฉันจะบกพร่องในวันที่เกิดเรื่องจนเรามาเจอกันที่ท่าเรือ แต่ระหว่างนั้นฉันก็เฝ้าดูนายไม่ห่างเหมือนกัน"
"เอาล่ะ เราเลิกรำลึกความหลังกันก่อน สิ่งที่ฉันจะสอนเธอคือพื้นฐานการใช้ดาบมือเดียวและโล่ด้วย" ไครอนส่งสัญญาณให้โทมัสไปหยิบดาบกับโล่ "สิ่งสำคัญและถือเป็นหัวใจคือสมาธิและสติ หากเธอเผลอเมื่อไหร่ นั้นหมายความว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต" ไครอนให้โทมัสเป็นคู่ซ้อมและฝึกคนที่เคยดูระหว่างดูนอกค่าย
"เธอช่วยแสดงฝีมือของนักกีฬาให้ฉันดูหน่อย อย่าทำให้ฉันิดหวังละ"
โทมัสกวัดแกว่งดาบคล่องไม่ต่างจากไม้เท้า สีหน้ามีความมุ่งมั่นและจริงจัง
เมื่อไครอนให้สัญญาณเริ่มฝึกซ้อม โทมัสเสือกดาบมาตรงหน้าเขาทันที ด้วยสัญชาตญาณใช้ดาบปัดออก เขาจะเสียสมาธิไม่ได้ เพราะคู่ฝึกซ้อมเอาจริงไม่มีออมมือ เขาแกว่งดาบทางขวาใส่โทมัสทันที แต่ช้าไปสำหรับผู้มีประสบการณ์ โทมัสเอนตัวไปด้านหลังหลบได้ทันที
"ลุค เธอมีสมาธิดีในระดับหนึ่ง สำหรับมือใหม่ถือว่าไม่เลว" ไครอนเอ่ยปากชม แต่รู้ว่าแซเทอร์ที่ดูแลผ่อนฝีมือลงมา "แต่เธอยังต้องฝึกฝนด้านจิตใจให้เข้มแข็งและหนักแน่นมากกว่านี้ จับดาบให้แข็งแรง สายตาไม่วอกแวก มีสมาธิจดจ่อกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า"
"เคร้ง..เคร้ง."
เสียงดาบในมือดังข้างหูของลูคัสและเห็นว่าโทมัสไม่รอให้ทันได้ตั้งตัว หากโทมัสรู้ว่าเป็นการซ้อมจึงเตือนกลายๆให้มีสมาธิมากกว่านี้
"มีสมาธิและตื่นตัวเสมอ ข้างนอกหากเธอยืนนิ่งแบบนี้ตายได้เลย"
โทมัสสอนจากประสบการณ์จริงและจากการฝึกฝนหนัก ไม่มีท่าทางเหยาะแหยะ มือกวัดแกว่งตาบตลอดเวลา
"ลุค เธอเป็นนักกีฬาไม่ใช่เหรอ เธอต้องรู้ว่าอะไรคือจุดอ่อนและจุดแข็งในตัวของเธอ จงเป็นจุดอ่อนที่ไม่มีใครทำร้ายเธอได้หรือโค่นเธอลง นอกจากเธอจะล้มลงไปเอง" ไครอนแสดงท่วงท่าของนักรบ นักสู้อย่างที่ควรเป็น "หลับตาลงดึงศักยภาพและความสามารถของเธอที่มีออกมาให้หมด ทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าเธอไม่ใช่หมูในอวย ที่มันจะทำให้เธอบาดเจ็บอย่างไรก็ได้"
ลุคหลับตาทำสมาธิ ดึงทุกห้วงความทรงจำของการเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลออกมา การเข้ายิมออกกำลังกายและต่อยกระสอบทราย ให้มันซึมซาบเข้ามาให้หมด
"มันรู้สึกอย่างไรบ้าง มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้างไหม"
ไครอนเห็นลูคัสค่อยๆลืมตา ยืนนิ่งไม่ขยับร่างกาย
"ผมมีความรู้สึกว่าตัวเองเริ่มแข็งแกร่งขึึ้นมาบ้างเล็กน้อยแล้วครับ"
ลุครู้สึกแค่ว่ามีอะไรบางอย่างกระตุ้นร่างกายให้เกิดความเปลี่ยนแปลง แต่มันก็อธิบายได้ไม่หมดว่าเป็นอย่างไร นอกจากแสดงมันออกมาเท่านั้น
หลังจากนั้นลูคัสเป็นฝ่ายโต้กลับใส่โทมัสบ้าง หนนี้โทมัสไม่ออมมือใช้ดาบรุกใส่คนที่เคยดูแลมาตลอดหลายปี ส่วนใหญ่เป็นการหลบหลีก เพราะมีพื้นฐานเป็นนักกีฬาและออกกำลังกายเป็นพื้นฐาน ทำให้สามารถไปได้ไวกว่าคนทั่วไป ความคล่องตัว สมรรถนะทางร่างกายสามารถรับแรงฟันดาบจากฝ่ายตรงข้ามได้ดีในระดับหนึ่ง
"ไม่เลวนี่ ลุค เธอทำได้ดีทีเดียว ถ้าหมั่นฝึกซ้อมทุกวัน เชื่อว่าเธอพัฒนาได้ไกลทีเดียว"
โทมัสกวัดแกว่งดาบหนึ่งรอบ ค่อยเปลี่ยนมาเป็นไม้เท้าคู่กาย
"ถ้าทอมยอมมาเป็นคู่ฝึกซ้อมให้ผมนะ"
ลุคชี้ดาบมาทางโทมัส ค่อยสำรวจดาบที่ไม่เคยเห็นโลกภายนอก
"ได้สิ ถ้าเธอต้องการแบบนั้น ช่วงนี้เขาว่างพอดี" ไครอนหันหน้าไปทางโทมัส "โทมัส นายไปฝึกซ้อมให้ลุคแล้วกัน" ไครอนโบกมือลาทุกคน
ส่วนลูคัสขอตัวกลับบ้านไปอาบน้ำพักผ่อน ครั้งหน้าเขาตัดสินใจว่าจะลองฝึกซ้อมอาวุธกับร่างกาย ไหนๆก็ไม่ค่อยมีอะไรให้ทำในค่าย คนก็บางตากว่าที่คิด
ฤดีอาวรณ์ ยากถอนออกจากใจสิ่งที่ผุดเข้ามาในหัวของเขาคือคำพูดของไครอน'หากเธอไม่มีใครให้ต้องปกป้องก็จงฝึกมัน เพื่อใช้ปกป้องตัวเอง' มันมากพอให้เขาเตือนสติและระลึกอยู่เสมอว่า ควรทำตัวเองให้แข็งแกร่งพอที่จะไม่เป็นภาระใคร ภาพสาวแกร่งของชมรมกีฬาฟันดาบของมหาวิทยาลัยอ๊อกฟอร์ด ความคล่องแคล่ว ว่องไว สายตามุ่งมั่น มีสมาธิจดจ่อกับสิ่งตรงหน้า มันคือพื้นฐานแบบเดียวกันกับสิ่งที่ไครอนสอนเขาไม่มีผิดเพี้ยน ความห้าวหาญและแกร่งเกินใคร ทำให้เธอไม่เป็นผู้แพ้บนสนาม แทบจะไร้พ่ายด้วยซ้ำ ลุคหยิบดาบไม้ขึ้นมากวัดแกว่ง เลียนแบบท่วงท่าของชาลอต ค่อยค้นพบว่ามันยาก ถ้าไม่หมั่น ขยันฝึกซ้อมอย่างจริงจัง ใครให้เขารักและชื่นชอบผู้หญิงประเภทแบบนี้กัน ฝึกท่วงท่าแบบเก้ๆกังๆ การทำให้ได้แบบที่เธอทำ ยากเย็น ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ "ฉันกว่าเธอเดินกลับบ้านหมายเลข 13 แล้วซะอีก มาฝึกดาบอยู่ทีนี่เอง" โทมัสเดินเข้ามาหาลูคัสพร้อมดาบในมือ กวัดแกว่งเล่นคล่องแคล่ว "กลับบ้านไม่รู้จะทำอะไร ฉันจึงมาฝึกอาวุธให้คล่องนะ" ลูคัสยืนตรงหน้าหุ่นฟางมองดาบในมือ ถอนหายในยาว "พูดกันตามตรงนะ ลุค แม่หนูชาลอตที่ฉันเคยเห็นเดินเล่นกับเธอที่สวนสาธารณะ น่าจะเป็นนักกีฬาด้วยใช่ไหม เหมือนกับเธอนะ" โทมัสซ้อมท่วงท่าหลบและจู่โจมฉับไวใส่หุ่นฟางอีกตัวตรงหน้า "ใช่ เธอเป็นนักกีฬาฟันดาบของมหาวิทยาลัย" ลูคัสมองด้วยความประหลาดใจ "คุณถามทำไมเหรอ ทอม อยากได้คู่ซ้อมเหรอ" เขาคิดว่าโทมัสไม่เคยเห็นชาลอตในร่างเทพสงคราม "ฉันกลัวเธอจะฆ่าฉันมากกว่า" โทมัสฟันดาบสะพายแล่งขวา หุ่นฟางขาดเป็นสองท่อน "วันนี้ฉันจะสอนเธอพื้นฐานการใช้ดาบ สักวันหนึ่งแม่หนูชาลอตอาจจะถือดาบจ่อคอเธอ หากว่าพบเจอกันครั้งหน้า" ลูคัสไม่เคยเห็นโทมัสจริงจังเท่าครั้งนี้มาก่อน เขาไม่มีมาดของความเป็นครู อะไรบางอย่างบอกว่าแซเทอร์ตนนี้คือครูสอนชั้นยอด หากอยากเป็นนักกีฬาแนวหน้าหรือนักต่อสู้ชั้นยอด การมีครูแบบโทมัสคือสิ่งที่ดีที่สุด ซึ่งแม่ของเขาก็เป็นแบบนั้น ไม่อย่างนั้นคงไม่อยู่รอดกันมาจนถึงทุกวันนี้ อากาศช่วงบ่ายผสมลมอ่อนพัดโชยมา มันเหมาะแก่การนอนเล่นรับแสงแดดมากกว่าทำกิจกรรมแบบอื่น ครั้นนอนอยู่บ้านก็เงียบจนวังเวง อีกอย่างการได้คนฝึกสอนอย่างโทมัสมาเป็นครูฝึก ทำให้ไม่เงียบเหงา เขามีพื้นฐานทางกีฬากับการออกกำลังกาย ส่วนด้านอาวุธและการต่อสู้เป็นศูนย์ "ฉันเป็นนายควงอาวุธวันนั้นแล้ว ชาลอตน่าจะขอคำปรึกษาจากนายมากกว่านะ ทอม" ลุคเอ่ยแซว กวัดแกว่งดาบในมือเผชิญหน้ากับแซเทอร์จอมกวนประสาท "อีกอย่าง เจค แซเทอร์หนุ่มติดเกรงใจนายนะ ทอม" "ลุค ฉันว่านายเอาเวลาที่แซวฉันมาฝึกพื้นฐานให้แน่น ถ้าไม่อยากถูกคนอื่นด่าว่าเป็นภาระ" โทมัสควงดาบคล่องแคล่ว ใบหน้าเคร่งขรึม จ่อปลายดาบมาตรงลูคัส "และฉันจะไม่ยอมให้ใครก็ตามที่ฉันลงแรงฝึกมาตราหน้าว่าเป็นภาระด้วย" โทมัสอาศัยจังหวะยืนเหม่อของลูคัสใช้ศอกกระแทกหน้าอกจนอีกฝ่ายล้มลงกองพื้นหญ้า มันทำให้เห็นว่าถ้าโทมัสเอาจริงขึ้นมาก็น่ากลัวไม่แพ้ใครในค่าย ไม่แปลกใจที่แซเทอร์ตนอื่นเกรงใจแซเทอร์ตนนี้ ทักษะกับประสบการณ์ด้านการต่อสู้ รวมทั้งไหวพริบการพลิกแพลงสถานการณ์ ไม่เป็นรองใครเช่นกัน "โอ๊ย...เจ็บชะมัด นายรุนแรงเกินไปแล้ว ทอม" ลูคัสมือจับหน้าอกค่อยๆลุกขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด "นี่แค่เริ่มต้น ถ้านายไม่ฝึกซ้อมพื้นฐานให้แน่น จำความรู้สึกนี่ไว้ให้ดี" โทมัสถอยหลังเล็กน้อย ยืนในท่าเตรียมพร้อม จับด้ามไม่แน่น ไม่หลวม ลูคัสตระหนักในนาทีนี้เองว่า หากไม่สู้หรือป้องกันตัวเอง มันจะเป็นเช่นไร เขาเสือกดาบไปตรงหน้าโทมัสทันที มันวืดกลางอากาศ ตวัดดาบไปที่ท้องของโทมัสกลับถูกปัดดาบกลับมาได้ มันทำให้เขาเริ่มหงุดหงิด หนนี้ฟาดดาบไปด้านขวาหวังให้ถูกหน้าอกของโทมัส กลับพบว่าโทมัสถอยหลบได้อีกครั้ง มันเริ่มทำให้เขาเหนื่อยที่ไม่สามารถทำอะไรเป้าหมายตรงหน้าได้ แม้แต่ครั้งเดียว กลายเป็นโทมัสอาศัยประสบการณ์ใช้สันดาบกระแทกหลังของลูคัส จนเขาล้มลงหน้าคว้ำพื้นหญ้า ดาบกระเด็นหลุดจากมือ "หากแม่หนูชาลอตมาเห็นเธอในสภาพนี้ เธอจะรู้สุกอย่างไรนะ ลุค" โทมัสนั่งยองข้างลูคัส พูดจากวนประสาทเช่นเคย "เธอคงสมหน้าและสมเพชกับความไม่เอาไหนของฉันล่ะมั้ง" ลูคัสใช้สองมือดันตัวเองขึ้นมาจากพื้นพร้อมอาการเจ็บไปทั้งตัว "ใช่ ครั้งหน้าฉันจะสอนนายกับหุ่นฟาง เริ่มจากพื้นฐานง่ายๆ " โทมัสปักดาบลงกับพื้น ตบไหล่ลูคัสเบาๆ แล้วเดินออกจากสนามฝึกซ้อม มันก็จริงอย่างที่ตัวเองได้บอกกับโทมัส สภาพของตัวเองวันนี้ไม่มีอะไรน่าดูเลยสักอย่าง นอกจากความไม่เอาไหน ใครมาเห็นคงหัวเราะเยาะ ความอ่อนแอไม่ความแสดงออกมาให้ใครได้เห็น กลับบ้านไปอาบน้ำนอนพักผ่อนน่าจะเป็นกิจกรรมที่เหมาะที่สุดสำหรับเขาในเวลานี้
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Example Box with Image and Text</title>
<style>
.blx-box {
margin: 0 auto;
max-width: 650px;
border-radius: 10px;
background: #fff;
color: #000;
box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.1);
}
.blx-box-text {
padding: 20px;
font-family: Arial, sans-serif;
}
.blx-box-image-box {
background: rgba(255, 255, 255, 0.5);
width: fit-content;
padding: 8px 20px;
border-radius: 100px;
}
.blx-box-image {
height: 150px;
padding: 20px;
border-radius: 10px 10px 0 0;
font-weight: bold;
font-size: 14px;
color: rgb(51, 51, 51);
}
.blx-box-image-avatar {
width: 40px;
height: 40px;
border-radius: 50%;
display: inline-block;
vertical-align: middle;
margin-right: 12px;
}
.blx-box-image-container {
position: relative;
height: 250px;
background: url('https://i.imgur.com/qEmgk6F.png') center/cover no-repeat;
border-radius: 10px 10px 0 0;
-webkit-mask-image: -webkit-gradient(linear, center 30%, center 100%, from(rgba(0, 0, 0, 1)), to(rgba(0, 0, 0, 0.0)));
box-shadow: inset 0 0 10px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.blx-box-image-container .blx-box-image-avatar {
position: absolute;
bottom: 10px;
left: 20px;
z-index: 10;
}
</style>
<div class="blx-box">
<div class="blx-box-image-container">
<div class="blx-box-image-avatar"><br></div>
</div>
<div class="blx-box-text">
<h2 style="text-align: right;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><i>สนามฝึกซ้อม - คาบเรียนวิชามีดสั้น I คาบ 1</i></font></h2><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">แดดยามบ่ายส่องลงมาแรงพอให้รู้สึกร้อน ลมพัดเอาเศษฝุ่นทรายเบาๆ ฟุ้งอยู่ในลานฝึก ลอร์ร่ายืนอยู่แถวด้านหลังสุด เพราะมาช้าไปนิดหน่อย แต่นับว่ายังพอทันเวลา นี้คือคาบเรียนแรกของลอร์ร่าของการเรียน</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ในตอนนี้ทุกคนดูเหมือนจะรู้จักกัน หรืออย่างน้อยก็จับกลุ่มคุยกันได้ แต่สำหรับเธอ วันนี้เป็นครั้งแรก เธอไม่รู้จักใครเลย เเต่ไม่เป็นไร คนอื่นก็คืออาจะเห็นหน้าตาเธอผ่านจากหนังสือพิมบ่อยๆ เพราะชื่อหล่าเลย</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ไม่นานก็มีเสียงดัง ฉึก! โลหะกระทบกัน ทุกคนเงียบลง แล้วเธอก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินมายืนตรงกลางลาน เธอดูสบายๆ ไม่ได้ใส่เกราะ ไม่มีท่าทางขึงขังเหมือนครูฝึกทั่วไป แต่ทุกคนกลับมองเธออย่างเงียบกริบทั้งลาน</font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#ff00ff">สวัสดีเด็กใหม่ทุกคน เด็กเก่าก็ด้วยนะ</font></b><font color="#2f4f4f"> ” เสียงของไพเพอร์ดังขึ้น เรียบๆ แต่มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ลอร์ร่าเงยหน้ามองทันที</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><b style=""><font color="#ff00ff">“ สำหรับใครที่ยังไม่รู้จักฉัน…ชื่อไพเพอร์ ลูกสาวของเทพีอะโฟรไดท์ </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เขาแนะนำตัวเสียงชัดท่อยชัดคำ</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ส่วนลอร์ร่ากะพริบตาปริบๆ รู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย เพราะเธอดูแข็งแรงกว่าเหล่าผู้หญิงทั่วไป</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#ff00ff"> ในคลาสนี้…ฉันจะสอนพวกเธอใช้มีด</font></b><font color="#2f4f4f"> ” ไพเพอร์พูดต่อ พร้อมชูมีดเล่มสั้นขึ้น แสงเงาวูบวาบสะท้อนออกมา</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#ff00ff"> แล้วจะบอกให้นะ ว่ามันไม่ใช่แค่ฟันหรือแทง…แต่จะสอนให้พวกเธอเข้าใจมัน…มีดทุกเล่มคือกระจกเงา มันสะท้อนว่าใจเธอเป็นยังไง </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">เธอหยุดมองไปรอบวง แล้วพูดเสียงนิ่ง “</font><b style=""><font color="#ff00ff"> ทีนี้ใครเพิ่งมาครั้งแรก ยกมือให้ดูหน่อย </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">ลอร์ร่าชูมือขึ้นช้าๆ พร้อมแนะนำตัวเสียงไม่ดังนัก "</font><b style=""><font color="#9932cc"> ลอร์ร่าค่ะ พึ่งมาครั้งแรก </font></b><font color="#2f4f4f">" เธอแนะนำตัวเเบบกล้าๆ เกรงๆ</font></font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เธอรู้สึกได้ว่าดวงตาหลากสีคู่นั้นมองมาที่เธอแวบหนึ่ง พร้อมพยักหน้าเบาๆ ตามด้วยคนอื่นๆ ที่ทะยอยแนะนำตัวกันไป</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#ff00ff">ดี…ไม่ต้องเกร็ง เดี๋ยวก็ชิน ทำตัวตามสบายนะทุกคน ”</font></b></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">จากนั้นไพเพอร์ก็เริ่มเดินไปรอบวง วางมีดคาทอปตริสในมือไว้ตรงกลางวง ฝุ่นทรายฟุ้งเบาๆ </font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#ff00ff"> แล้วสำหรับบทเรียนแรก จำเอาไว้ มีดทุกเล่มคือกระจกเงา</font></b><font color="#2f4f4f"> ” เสียงของไพเพอร์ดังขึ้นอีกครั้ง</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><b style=""><font color="#ff00ff">“ มันไม่ได้สะท้อนแค่หน้าตาเธอ แต่สะท้อนสิ่งที่อยู่ในใจเธอทั้งหมด…เธอกลัว? มีดมันจะสั่น…เธอลังเล? มีดมันจะช้า…แต่ถ้าเธอมั่นใจ มีดมันก็จะฟังเธอ เข้าใจหรือเปล่า </font></b><font color="#2f4f4f">” เธอหยุดเดิน แล้วเงยหน้ามองทุกคน </font></font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">ก่อนที่ไพเพอร์หยิบมีดอีกเล่มจากถุงผ้าออกมา แล้วส่งไปให้เด็กๆ ที่อยู่ใกล้ๆ “</font><b style=""><font color="#ff00ff"> วันนี้พวกเธอจะได้ลองเลือกมีดเอง ลองสัมผัส ลองฟังมัน เธอจะรู้เองว่าเล่มไหน…เป็นของเธอ </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">จากนั้นทุกคนก๋ลองจับๆ เลือกๆ กันบ้างเช่นเดียวกับลอร์ร่าที่ลองหยิบๆ จับๆ ดูก่อน</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#ff00ff">เดี๋ยวๆๆ...</font></b><b style=""><font color="#ff00ff">อย่าคิดว่าเธอเลือกมัน มันต่างหากที่เลือกเธอ</font></b><font color="#2f4f4f"> ” เสียงของอีกฝ่ายดังขึ้นมาเป็นระยะๆ</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เมื่อทุกคนเลือกมีดในมือแล้ว ไพเพอร์ก็ผายมือให้ทุกคนแยกเป็นคู่ๆ ก่อนจะพูดต่อ " มีดหนะ วางมันคืนที่เดิมนะ ให้จบเล่นเฉยๆ ไม่ได้เกี่ยวกับแบบฝึกวันนี้หรอก " เธอพูดแบบติดตลก เสียงมีดเล่มสั้นๆ วางเรียงรายกัน </font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ทุกคนเองก็เดินออกมาตั้งแถวอีกครั้ง</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#ff00ff">กิจกรรมต่อไปเรียกว่า เงาสะท้อน</font></b><font color="#2f4f4f"> ” ไพเพอร์ประกาศ พร้อมกวาดตามองไปทั่วลาน ท่าทางดูตื่นเต้นแปลกๆ</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">“</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#ff00ff"><b> เลือกคู่ของเธอ ฝ่ายหนึ่งเป็นตัวจริง อีกฝ่ายเป็นเงา เงาต้องสะท้อนทุกการเคลื่อนไหวให้เหมือนที่สุด…นี่ไม่ใช่แค่เรื่องร่างกาย แต่เป็นการสังเกต สงบใจ และรู้จักสมดุลนะ</b></font><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"> ”</font></div></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ทุกคนจับคู่กัน ลอร์ร่าเองก็พยักหน้าเล็กๆ ให้เด็กหนุ่มผมทองข้างตัว เขายิ้มกลับมาแบบกวนๆ แล้วเริ่มก้าวช้าๆ ต่างฝ่ายเองก็ดูจะเกร็งๆ เพระาความไม่รู้จักกันนั้นหละ</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ฝุ่นทรายลอยตามจังหวะเท้า เสียงรอบข้างเงียบลง เหลือแค่เสียงลมหายใจ และแสงแดดยามบ่ายที่ค่อยๆ อ่อนแสงลง เงาของเธอสะท้อนตัวตนของเธอ</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">ผ่านไปไม่นาน ไพเพอร์ก็ปรบมือเบาๆ สัญญาณให้หยุด เธอยืนกอดอก ยิ้มมุมปากอย่างพอใจ " </font><b style=""><font color="#ff00ff">ดีมากๆ เก่งมากทุกคน </font></b><font color="#2f4f4f">" เธอยิ้มออกมา</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">" </font><b style=""><font color="#ff00ff">วันนี้สนุกกันเท่านี้พอ เจอกันใหม่คาบหน้าหละ อย่าลืมกลับไปฝึกตัวเองกันมาก่อนจะเจอกันคาบต่อไปหละ</font></b><font color="#2f4f4f"> " เธอกล่าวก่อนจะหมุนตัวเองจากไป</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f"><br></font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK"><font color="#2f4f4f">" </font><b style=""><font color="#9932cc">ขอบคุณนะคะ </font></b><font color="#2f4f4f">" เธอกล่าวพร้อมๆ กับคนอื่นๆ นั้นหละ</font></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">ตอนนี้ลอร์ร่านั่งลง ตัวเเทบทรุดลงไปกับเพื่อน พ้นลมออกจากปากอย่างกดดัน ส่วนคนอื่นๆ ก็หันไปเก็บของและเเยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองตามสะดวกกันไป</font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"> </font></div><div><hr class="l"></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><b><br></b></font></div><div><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><b><div style="text-align: center;">ไพเพอร์ แม็กลีน</div><div>ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC จะได้รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น+10</div><div>(ผ้าคลุม)</div><div> ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ </div><div> จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม)</div><div><br></div><div style="text-align: right;"><i>ปล. เรียนวิชามีดสั้น I คาบ 1</i></div></b></font></div><div><br></div>
</div>
</div>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Example Box with Image and Text</title>
<style>
.blx-box {
margin: 0 auto;
max-width: 650px;
border-radius: 10px;
background: #fff;
color: #000;
box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.1);
}
.blx-box-text {
padding: 20px;
font-family: Arial, sans-serif;
}
.blx-box-image-box {
background: rgba(255, 255, 255, 0.5);
width: fit-content;
padding: 8px 20px;
border-radius: 100px;
}
.blx-box-image {
height: 150px;
padding: 20px;
border-radius: 10px 10px 0 0;
font-weight: bold;
font-size: 14px;
color: rgb(51, 51, 51);
}
.blx-box-image-avatar {
width: 40px;
height: 40px;
border-radius: 50%;
display: inline-block;
vertical-align: middle;
margin-right: 12px;
}
.blx-box-image-container {
position: relative;
height: 250px;
background: url('https://i.imgur.com/qEmgk6F.png') center/cover no-repeat;
border-radius: 10px 10px 0 0;
-webkit-mask-image: -webkit-gradient(linear, center 30%, center 100%, from(rgba(0, 0, 0, 1)), to(rgba(0, 0, 0, 0.0)));
box-shadow: inset 0 0 10px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.blx-box-image-container .blx-box-image-avatar {
position: absolute;
bottom: 10px;
left: 20px;
z-index: 10;
}
</style>
<div class="blx-box">
<div class="blx-box-image-container">
<div class="blx-box-image-avatar"><br></div>
</div>
<div class="blx-box-text">
<h2 style="text-align: right;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">สนามฝึกซ้อม</font></h2><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เจโรมเดินมาส่งลอร์ร่าถึงหน้าสนามฝึกซ้อมตอนบ่ายๆ ร่างเล็กยังดูเก้ๆ กังๆ หลังเหตุการณ์เมื่อกี้ ใบหน้ายังแดงๆ อยู่เล็กน้อย </font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">สายลมอ่อนๆ พัดผมดำของเขาปลิวเล็กน้อย เขาเพียงแค่หันมามองเธอนิ่งๆ แล้วพยักหน้าช้าๆ " </font><b style=""><font color="#4169e1">ถึงแล้ว </font></b><font color="#2f4f4f">" </font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">ลอร์ร่าก็พยักหน้าตอบเบาๆ ไม่กล้าสบตานานเพราะยังรู้สึกหน้าร้อนจากเรื่องก่อนหน้านี้ก่อน เจโรมหันมาพูดสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงทุ้ม " </font><b style=""><font color="#4169e1">งันพี่ไปก่อนนะ </font></b><font color="#2f4f4f">" เขาพูดพร้อมยกมือขยี้หัวเธอเบาๆ ก่อนจะปล่อยมือเด็กสาวออกแล้วเดินออกไป ตัวเขาเองก็ต้องไปเตรียมตัวสอนเช่นกัน</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ลอร์ร่ากะพริบตาแล้วตอบกลับเสียงเบาๆ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#9932cc">…ค่ะ ขอบคุณนะคะ</font></b><font color="#2f4f4f">” ลอร์ร่าเงยหน้าขึ้นนิดๆ ก่อนที่เขาจะพูดเสริมออกมา</font></font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#4169e1">แล้วก็ คราวหน้าถ้าว่ายน้ำไม่เป็น…อย่าพุ่งลงมาแบบนั้นอีก</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เธอกะพริบตาแล้วค้อนใส่เบาๆ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""> <font color="#9932cc">รู้แล้วค่ะ… จะไม่ทำแล้ว</font></b><font color="#2f4f4f"> ” </font></font><span style="color: rgb(47, 79, 79); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;">เจโรมเพียงพยักหน้าอย่างชอบใจ</span></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ก่อนที่ลอร์ร่าจะเดินเ้ขาไปในห้องเรียน เธอมาก่อนเวลาเล็กน้อย วันนี้คาบ 2 แล้ว อีกฝ่ายก็รอสักครู่เมื่อถึงเวลาก็ได้เวลาของการสอนแล้ว ไพเพอร์สวมแจ็กเก็ตผ้าฟลีซเหมือนเดิม แต่วันนี้มัดผมครึ่งหัวหลวมๆ มือถือมีดสั้นควงเล่นในมืออย่างคล่องแคล่ว ดวงตาสลับสีเหลือบมองนักเรียนแต่ละคนเงียบๆ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#a0522d"> เอาหละ วันนี้…จะสอนพวกเธอเต้นรำกันนะ</font></b><font color="#2f4f4f"> ”</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ทุกคนทำหน้างุนงงกันเป็นแถว ลอร์ร่าก็กะพริบตาเบาๆ แต่ไพเพอร์เพียงยิ้ม</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#a0522d"> ใช่…ฉันพูดถูกแล้ว การต่อสู้ด้วยมีดมันไม่ใช่แค่ยืนแลกกันโง่ๆ มันคือการเต้นรำ </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#a0522d">ใครคุมจังหวะได้ คนนั้นก็ชนะ </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">จากนั้นเธอก็เริ่มสาธิตการเคลื่อนตัวรอบหุ่นไม้ ก้าวเท้าเป็นวงโค้ง เบี่ยงตัวหลบการโจมตีสมมติ แล้วก้าวต่อเนื่องอย่างนุ่มนวล ร่างทั้งร่างดูสมดุลทุกย่างก้าว</font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#a0522d">อ่อ...จำไว้อีกอย่างนึง ใช้แรงของศัตรูให้เป็นประโยชน์ เมื่อเขาพุ่งมา…อย่ารับแรงตรงๆ เบี่ยงให้เขาล้มด้วยแรงตัวเอง </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เมื่อสาธิตจบ ไพเพอร์ผายมือให้ทุกคนแยกเป็นคู่</font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#a0522d">บททดสอบวันนี้ จับคู่กัน คนหนึ่งเป็นกระทิง เดินพุ่งเข้ามาตรงๆ อีกคนเป็นมาทาดอร์ ใช้แค่ฟุตเวิร์คในการหลบหลีก…โดยไม่ให้โดนตัว </font></b><font color="#2f4f4f">”</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ลอร์ร่ามองไปรอบๆ อย่างลังเลเมื่อไพเพอร์พูดจบ เด็กคนอื่นๆ เริ่มจับคู่กันอย่างคล่องแคล่ว ร่างบางยกมือกำชายเสื้อแน่น สายตากวาดไปจนสะดุดเข้ากับเด็กหนุ่มผิวแทนร่างสูงพอประมาณ หน้าคมมีรอยยิ้มบางๆ คนเดิมเลย</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">" </font><b style=""><font color="#9932cc">สวัสดี เจอกันอีกแล้วนะ</font></b><font color="#2f4f4f"> " เธอทักทายเล็กน้อย อีกฝ่ายก็พยักหน้าเบาๆ ทักทายกับเธอเช่นกัน</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เด็กหนุ่มอีกฝั่งวางเท้าพร้อมแล้วส่งสัญญาณเหมือนจะเริ่ม เธอกลืนน้ำลายเบาๆ แล้วสูดหายใจลึก พยายามจับจังหวะ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เขาพุ่งเข้ามาตรงๆ ร่างของลอร์ร่าก้าวเท้าซ้ายถอยอย่างเร็วแล้วหมุนตัวไปด้านข้างหนึ่งนิดเดียว เบี่ยงไหล่หนีอย่างที่ไพเพอร์สาธิต แรงของอีกฝ่ายเลยพุ่งเลยไปข้างๆ</font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">อีกฝ่ายพุ่งเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้เร็วขึ้น ลอร์ร่ารีบก้าวข้างแล้วหมุนไปอีกด้านหนึ่ง แทบจะเฉียดไหล่เขาไปเพียงนิดเดียว เธอเซไปครู่หนึ่งเพราะเสียสมดุลเล็กน้อย แต่ก็ตั้งสติได้ทันก่อนจะล้ม</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เสียงรอบลานดังขึ้นแผ่วๆ เหมือนมีคนแอบมองอยู่ ลอร์ร่าแอบเหลือบตาไปเห็นไพเพอร์ที่ยืนกอดอกมองอยู่ ใบหน้าคมยิ้มบางๆ เหมือนจะพอใจกับจังหวะเท้าของเธอ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เธอกัดริมฝีปาก ตั้งท่าใหม่ ก้าวไปทางซ้ายแล้วขวา เพื่อให้ยากต่อการเดาของอีกฝ่าย</font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">สักพักใหญ่ๆ เหมือนว่าจะได้เวลาแล้ว เสียปรบมือ 3 - 4 ครั้งก่อนจะบอกเป็นการเลิกเรียน</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">" </font><b style=""><font color="#a0522d">เอาหละๆ วันนี้ทุกคนทำได้ดีมาก</font></b><font color="#2f4f4f"> " เธอพูดขึ้น ก่อนที่ทุกคนจะมารวมตัวกันตรงกลาง เด็กสาวเองก็เช่นกัน</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f"><br></font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">" </font><b style=""><font color="#a0522d">แยกย้ายได้ เจอกันคาบหน้าหละ พอดีฉันมาสอนต่อขอตัวนะ</font></b><font color="#2f4f4f"> " </font></font><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5">ไพเพอร์ พูดเร็วๆก่อนจะแยกย้ายไปทันที</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ลอร์ร่าหยุดยืนนิ่งๆ ไปชั่วขณะหนึ่งมองรอบๆ โค้งขอบคุณอีกคนนึงด้วย จากนั้นก็ได้เวลาแยกย้ายไปทำอย่างอื่นกัน</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">" </font><b style=""><font color="#9932cc">ขอบคุณมากเลยนะคะ</font></b><font color="#2f4f4f"> " ลอร์ร่าโบกมือลาคู่ของตนเอง และก็หันไปโค้งให้ผู้สอนด้วย แม้จะออกไปแล้ว</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><hr class="l"></div><div><br></div><div><div style="text-align: center;"><br></div></div><div><div style="text-align: center;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><b>ไพเพอร์ แม็กลีน</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"> ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ </font></div><div style="text-align: center;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"> จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม)</font></div></div><div style="text-align: center;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f">เดมี่ก็อตจะได้รับโบนัสความสัมพันธ์+5</font></div><div style="text-align: center;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><br></font></div><div style="text-align: right;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><i style=""><b>ปล. เรียนวิชามีดสั้น I คาบ 2</b></i></font></div><div><br></div>
</div>
</div>