[ทิศตะวันออกของเขตบ้านพัก] สนามฝึกซ้อม - โซนอื่น ๆ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Daemon โพสต์ 2024-12-8 20:52:31

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Daemon เมื่อ 2024-12-8 20:56 <br /><br /><div class="waves">
<div class="wvtop">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,85.3C640,75,800,53,960,64C1120,75,1280,117,1360,138.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,58.7C640,43,800,53,960,48C1120,43,1280,21,1360,10.7L1440,0L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,288L80,277.3C160,267,320,245,480,250.7C640,256,800,288,960,277.3C1120,267,1280,213,1360,186.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,128L80,144C160,160,320,192,480,192C640,192,800,160,960,149.3C1120,139,1280,149,1360,154.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path></svg>
</div>
<div class="wvicon"><img src="https://i.imgur.com/Uyj2Bee.gif/100"></div>
<div class="wvhead">
<strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong>
<em><br></em>
</div>
<div class="wvtext"><div class="wvtext"><div style="text-align: center;"><span style="color: transparent; font-family: Poppins; font-size: 30px; font-style: italic; font-weight: 900; letter-spacing: -1.5px; -webkit-text-stroke: 1px var(--accent); text-align: start;">Daemon  Kannel</span></div><span style="font-family: Kanit; font-size: large; font-weight: 700; text-align: start; text-transform: uppercase; color: var(--text);"><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--text);"><br>8 · ธันวาคม · 2024</span></div></span></div><div class="wvtext"><font face="Kanit"><font size="3">เดม่อนสูดลมหายใจเข้าลึก ปล่อยให้ความเย็นยะเยือกของอากาศยามเช้าปลุกความรู้สึก หลังจากที่ขลุกตัวอยู่แต่ในกระท่อมมาหลายวัน วันนี้เขาตัดสินใจออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ และขยับแข้งขยับขาที่สนามฝึก</font></font></div><div class="wvtext"><span style="color: var(--text);"><font face="Kanit" size="3">สนามฝึกในยามเช้า ค่อนข้างเงียบเหงา มีเพียงเสียงนกร้อง และเสียงลมพัดใบไม้ไหว เดม่อนเดินไปที่มุมหนึ่งของสนาม ซึ่งมีอาวุธวางเรียงรายอยู่บนชั้น เขาเลือกดาบไม้เล่มหนึ่งขึ้นมา ก่อนจะตวัดฟันอากาศและหุ่นฝึกซ้อม</font></span></div><div class="wvtext"><font face="Kanit" size="3">ร่างกายที่ไม่ได้ใช้งานหนักมาหลายวัน รู้สึกแข็งและเชื่องช้า เดม่อนรู้สึกได้ถึงความแตกต่างระหว่างตัวเองกับเอลลิสที่กำลังฝึกฟิตร่างกายอย่างแข็งขันอยู่อีกฟากของสนาม</font></div><div class="wvtext"><font face="Kanit" size="3"><b><font color="#ff0000">"เฮ้อ... ดูเหมือนฉันจะอ่อนช้อมไปเยอะเลย"</font> </b>เดม่อนพึมพำกับตัวเอง พลางตวัดดาบฟันหุ่นฝึกซ้อมต่อไป</font></div><div class="wvtext"><font face="Kanit" size="3">ขณะที่กำลังฝึกอยู่นั้น ภาพของลิเลียน่าก็แวบเข้ามาในหัว เดม่อนอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงยัยฉลาดคนนั้น ที่ไปเสี่ยงอันตรายถึงเฮติกับเฟเรีย</font></div><div class="wvtext"><font face="Kanit" size="3"><font color="#ff0000"><b>"เฮติ..."</b></font> เดม่อนนึกถึงประสบการณ์อันเลวร้ายที่เขาเคยเผชิญในดินแดนแห่งนั้น มันไม่ต่างจากนรกบนดินเลย</font></div><div class="wvtext"><font face="Kanit" size="3">เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าสีคราม ที่มีแสงแดดส่องสว่างจ้า <font color="#ff0000"><b>"หวังว่าเธอจะปลอดภัยนะ ยัยฉลาด" </b></font>เดม่อนพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะกลับมาจดจ่อกับการฝึกต่อ</font></div><div class="wvtext" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="3"><b>รางวัลฝึกฝนประจำวัน:<br>+15 EXP / +5 พลังใจ</b></font></div></div><div class="wvtext"> </div><div class="wvtext"><br></div>
<div class="wvbot">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,122.7C640,149,800,203,960,202.7C1120,203,1280,149,1360,122.7L1440,96L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,128C160,160,320,224,480,245.3C640,267,800,245,960,202.7C1120,160,1280,96,1360,64L1440,32L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,32L80,53.3C160,75,320,117,480,133.3C640,149,800,139,960,149.3C1120,160,1280,192,1360,208L1440,224L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,85.3C640,96,800,160,960,197.3C1120,235,1280,245,1360,250.7L1440,256L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path></svg>
</div>
</div>
<a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit"></a><a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit" style="display: inline !important;">NC</a>

<style>.waves { --accent: #b7011f; --accent1-25: #b7011f; --accent2-25: #fdc4e2; --accent3-25: #b7011f; --accent4-25: #b7011f; --text:#666; --bckg:#fff; }</style><link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/50ognhvddbgrdql71m9ys/waves.css?rlkey=zzfy7ubvad00156x4dydsxjv6&st=r13bibt5&dl=0"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Open+Sans:ital,wght@0,400;0,700;1,400;1,700&family=Poppins:ital,wght@1,900&display=swap" rel="stylesheet">

Jayvik โพสต์ 2024-12-9 20:09:03

<div class="btpsta-1" style="outline-color:#466ca6"><div class="btpsta-1fight"><div class="btpsta-1ic"><i class="cp cp-map-o" style="color:#6E8F58"><br></i><i class="cp cp-sword-o" style="color:#466ca6"></i></div></div><div class="btpsta-1post"><div class="btpsta-1post"><div class="btpsta-1post"><font size="4">หลังจากที่เจวิคได้ไปพักผ่อนร่างกายของตนเองทั้งกายและใจมาแล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่าจะมาทำตัวเอ้อระเหยลอยชายอยู่อย่างงี้ไม่ได้เกินประโยชน์อะไร เขาเลยได้ปรึกษากับไครอนว่าพอมีอะไรที่เขาทำได้ ไครอนจึงนัดเขามายังสนามฝึก ชายหนุ่มเดินมายังสนามฝึกพร้อมกับเห็นไครอนที่ยืนรอเขาอยู่แล้ว</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#466ca6">“ขอโทษนะครับที่ทำให้รอ”</font> เจวิคกล่าวขอโทษก่อนที่จะทักทายอีกฝ่ายเสียอีก</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#808000">“ไม่ต้องคิดมากหรอกฉันก็พึ่งวิ่งมาเอง”</font> ไครอนตอบกลับให้อีกฝั่งไม่ได้รู้สึกแย่กับตนเองมาเกินไป</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#808000">“เอาละ วันนี้ที่ฉันนัดนายมาที่นี้เพื่อที่จะมาสอนการพัฒนาเบื้องต้นนะ ก่อนที่นายจะเก่งได้ก็ต้องมีการฝึกฝนทั้งร่างกายและจิตใจเสียก่อน”</font> ไครอนเริ่มอธิบาย</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">เจวิคพยักหน้าเข้าใจ</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#808000">“โดยในการต่อสู้นั้นเราจะต้องควบคุมทั้งสมาธิและจิตใจต้องแน่วแน่ด้วย เดี๋ยวเรามาเริ่มจากการฝึกสมาธิกันก่อนนะ นายจะต้องทำสมาธิไปด้วยขณะที่ฉันเปิดเพลงนี้มันจะช่วยให้นายมีสมาธิมากยิ่งขึ้น”</font> ไครอนพูดจบก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดวิทยุที่เขาเอามาด้วย</font></div><div class="btpsta-1post"><font color="#9acd32"><font size="4" style="">“ลมหายใจเข้า </font><span style="font-size: large;">ลมหายใจออก </span><span style="font-size: large;">ดั่งดอกไม้บาน </span><span style="font-size: large;">ภูผาใหญ่กว้าง </span><span style="font-size: large;">ดั่งสายน้ำฉ่ำเย็น </span><span style="font-size: large;">ดังนภาอากาศ </span></font><span style="font-size: large;"><font color="#9acd32">อันบางเบา ”</font>(วนทั้งหมด 4 รอบจบ) เสียงดังมาจากวิทยุช่วยทำให้มีสมาธิแล้วจิตใจร่มเย็น</span></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">ขณะที่เพลงดังมาจากวิทยุชายหนุ่มเริ่มหลับตาลง แล้วหายใจเข้าออกอย่างช้า ๆ จดจ่ออยู่กับลมหายใจของตนเอง </font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">‘เข้า ออก เข้า ออก . . .’ เจวิคนึกภายในใจไปด้วย</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#808000">“เอาละจบลงไปแล้วสำหรับการฝึกสมาธิและจิตใจ ยิ่งเรามีสมาธิเราก็จะไม่วอกแวก นอกจากสองสิ่งนี้แล้วร่างกายของเหล่าเดมิก็อตยังสามารถพัฒนาทักษะต่าง ๆ ได้อีกมากมาย ขอแค่เพียงเจ้ารู้วิธีการดึงศักยภาพของมันออกมา”</font> ไครอนเริ่มพูดต่อ</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#808000">“ฉันขอให้นายหลับตาลงอีกครั้ง แล้วรองนึกถึงศักยภาพในร่างกายของตนเอง แล้วลองดึงมันออกมา”</font> </font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#466ca6">“ได้ครับ”</font> เจวิคตอบกลับพร้อมพยักหน้าแล้วหลับตาลง </font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">‘ศักยภาพงั้นหรอ มันคืออะไรกันนะ ก่อนอื่นก็ต้องให้มีพละกำลังหน่อยแล้วกัน จากนั้นก็ให้มีไหวพริบเพื่อที่จะได้เอาไว้ชนะศัตรูได้ สุดท้ายก็ขอเป็นโชคแล้วกันถ้าโชคไม่ช่วยก็เป็นเรื่องยากเหมือนกัน’ชายหนุ่มนึกคิดอยู่ภายในหัวขณะหลับตา</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#808000">“ลืมตาได้”</font> ไครอนพูดขึ้น</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">เจวิคลืมตาขึ้นมองหน้าไครอน</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#808000">“นายรู้สึกยังไงบ้าง ตอนนี้นายรู้สึกมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปสักนิดบ้างรึยัง”</font> ไครอนเอ่ยถาม</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#466ca6">“ผมรู้สึกว่าร่างกายมันรู้สึกดีขึ้น สมองก็คิดไวขึ้น น่าจะนะครับ” </font>เจวิคอธิบายความรู้สึกของตน</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#808000">“นับว่าเป็นเรื่องที่ดี อย่างน้อยก็ยังรู้สึกอยู่ วันนี้เอาเป็นว่าฝึกแค่นี้ก่อนแล้วกันนะ ไว้เจอกัน” </font>ไครอนตอบกลับ</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#466ca6">“ขอบคุณมากครับคุณไครอน วันนี้ดูได้อะไรเยอะขึ้นมากเลย ไว้เจอกันนะครับ”</font> เจวิคกล่าวขอบคุณพร้อมกับโค้งให้อีกฝ่าย จากนั้นจึงเดินไปยังที่อื่นต่อ</font></div><div><br></div></div><div class="btpsta-1post" style="text-align: right;"><div class="btpsta-1post" style="text-align: right;"><b><font size="4" color="#466ca6">การพัฒนาตัวเองพื้นฐาน</font></b></div><div class="btpsta-1post" style="text-align: right;"><b><font size="4" color="#466ca6">+15 พลังใจ , +10 EXP , +3 Point</font></b></div></div></div></div><div class="bta-cr">Jayvik Mchonde</div><link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Roboto+Condensed&
display=swap" rel="stylesheet"><style>
@font-face {
font-family: 'Hugiller';
src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0');
src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0') format('truetype');
font-weight: normal;
font-style: normal;
}
.btpsta-1{
width:800px;
border:1px solid #466ca6;
background:#fefefe;
border:15px solid #fafafa;
margin:10px auto;
outline:1px solid #466ca6;
outline-offset:-15px;
}

.btpsta-1title b{
font-family: 'Hugiller';
font-size:30px;
color:#466ca6;
display:block;
line-height:18px;
}
.bta-cr{
width:800px;
margin:-5px auto 20px;
text-align:center;
font-size:8px;
text-transform:uppercase;
text-decoration:none;
color:#888;
background:#fff;
border:1px solid #ddd;
height:18px;
display:flex;
align-items:center;
justify-content:center;
}
.btpsta-1post{
margin:10px 30px 40px;
font-size:12px;
text-align:justify;
color:#888;
line-height:18px;
font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;
}

.btpsta-1title > span > i{
font-size:6px;
padding:0px 5px;
color:#466ca6;
}
.btpsta-1fight{
display:flex;
align-items:center;
justify-content:center;
height:100px;
position:relative;
padding:30px 0px 10px;
}
.btpsta-1fight > div {
position:absolute;
width:70px;
height:70px;
border-radius:100px;
display:flex;
align-items:Center;
justify-content:center;
border:1px solid #ddd;
overflow:hidden;
background:#fbfbfb
}
.btpsta-1fight>div>i{
position:relative;
font-size:25px;
color:#58ADB9;
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(1){
left:8px;
animation: btpsta-1fight1 3s infinite;
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(2){
top:0px;
left:-8px;
animation: btpsta-1fight2 3s infinite;
transform:rotate(-90deg);
}
@keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(1){
-webkit-animation:btpsta-1fight1 3s infinite;
-moz-animation:btpsta-1fight1 3s infinite;
-o-animation:btpsta-1fight1 3s infinite
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(2){
-webkit-animation:btpsta-1fight2 3s infinite;
-moz-animation:btpsta-1fight2 3s infinite;
-o-animation:btpsta-1fight2 3s infinite
}
@-moz-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-webkit-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-o-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-moz-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
@-webkit-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
}
@-o-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
</style>

Jayvik โพสต์ 2024-12-10 19:43:40

Jayvik โพสต์ 2024-12-12 18:36:17

Robin โพสต์ 2025-1-11 03:01:08

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Robin เมื่อ 2025-2-17 11:01 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Sofia">
<style>
/* Outside box and bg*/
#boxProfile {
   border: 1px dashed #fff;
   border-radius: 10px;
   padding: 0px;
   box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0);
}
.header {
text-align: center;
   font-family: "Sofia", sans-serif;
      font-size: 60px;
   color: #a1887f;

}
.sub-header {
text-align: center;
font-family: "Cordia New";
font-size: 30px;
color: #C0C0C0;
   margin-top: 5px;
   font-style: italic;
   margin-right: -300px;
}
.center-divider {
   text-align: center;
   color: #CDCDCD; /* Font color */
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
   margin-top: -20px;
}
.text {
   text-align: left;
   color: #808080; /* Font color */
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
}
.w3-container {
padding-bottom: 20px; /* Adjust the value as needed */
}
.button-container {
   text-align: center;
   margin-top: 20px;
}
.button {
   font-family: "Sofia", sans-serif;
   font-size: 10px;
   color: #a1887f;
   border-radius: 5px;
   border: 1px dashed #fff;
   cursor: pointer;
   background-color: #fff;
   text-decoration: none;
   padding: 5px 10px;
   transition: box-shadow 0.3s;
}
.button:hover {
   box-shadow: 0 0 5px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.separator {
   color: #CDCDCD;
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
   margin: 10px 0;
}
</style>

<div id="boxProfile" style="background-image: url('https://i.imgur.com/OEBWwYm.jpeg')" ;="">
<br>
<div align="center">
<div class="w3-container header" style="width:60%">XI</div><div class="w3-container header" style="width:60%"><font color="#808080" face="Cordia New" size="5">date : 27 dec 2024</font></div>
   <div class="button-container">
         <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=85&pid=4089" class="button w3-hover-shadow" =""=""><< prev
         <span class="separator">|</span>
         </a><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=27&pid=4268" class="button w3-hover-shadow">next >></a>
   </div>
   <br>
   <p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p>
   <div class="w3-container text" style="width:80%"><br><span id="docs-internal-guid-bf2e8a53-7fff-06c1-9d57-b928931c8626"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เช้าวันต่อมาหลังตื่นนอน โรบินก็พาตัวเองออกมาใช้ชีวิตกลางแจ้งตามปกติ แต่แทนที่จะมุ่งตรงไปยังสนามวอลเลย์บอลเหมือนที่ผ่านมา เธอกลับเลือกที่จะหักเลี้ยวไปทางทิศตะวันออกของเขตบ้านพักแทน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ที่สนามหญ้าเขียวขจี เซนทอร์ชราในร่างม้าศึกสีดำแสนสง่างามกำลังควบไปตามจุดวางเป้ายิงธนู โดยมีนางไม้ช่วยจัดวางอาวุธสำหรับให้ชาวค่ายใช้ฝึกซ้อมให้เข้าที่ และเมื่อเขาหันมาเห็นโรบินยืนลังเลอยู่หน้าสนามฝึกก็เอ่ยทักทายอย่างอารมณ์ดีระคนแปลกใจ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โอ้…ลมอะไรหอบเธอมาที่นี่ล่ะโรบิน?” ไครอนหยุดจัดเรียงธนูและควบเข้ามาหา</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ไงคะ ไครอน” โรบินค้อมศรีษะเล็กน้อยเป็นเชิงทักทาย “ก็แค่…คิดว่าถึงเวลาที่จะเริ่มเรียนรู้</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">อะไรๆ</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">บ้างแล้วอะค่ะ” มือข้างหนึ่งยกขึ้นเกาแก้มด้วยความเคอะเขิน “หนูเลยอยากให้คุณแนะนำเกี่ยวกับพวกตารางเรียน หรือตารางฝึกซ้อมอะไรแนวๆ นี้”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">…ไม่บอกหรอกว่าเพิ่งจะมีเทพเจ้าสององค์ถอนหายใจใส่มาน่ะ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินรู้ตัวดี เธอไม่ใช่คนที่ชอบการต่อสู้เป็นทุนเดิม และการจับดาบหรือหอกนั้นไม่เคยเป็นสิ่งที่เธอหลงใหล แม้ปกติเธอจะชอบขยับร่างกายแต่นี่มันไม่เหมือนกัน การเอาตัวรอดในโลกภายนอกที่เต็มไปด้วย เอ่อ.. นั่นแหละ มันอาศัยทักษะความชำนาญมากกว่านั้น แค่การวิ่งหนีอย่างที่ชอบทำดูเหมือนจะไม่เพียงพออีกต่อไป เหตุการณ์ในช่วงเปิดเทอมฤดูใบไม้ร่วงจนถึงการปะทะกับอสุรกายเมื่อปลายฤดูหนาวที่ผ่านมาถือเป็นบทเรียนชั้นดี ไหนจะข้อมูลพ้ืนที่ที่พบอสุรกายหลังจากไปช่วยงานคุณดี. นั่นอีก โอเค การเตรียมพร้อมรับมือกับอันตรายไว้บ้างก็คงจะไม่แย่เท่าไหร่ ไหนๆ อีกไม่กี่วันเธอก็ต้องกลับไปบ้านอีกครั้งแล้ว ตัดสินใจลองเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ดูก็คงจะไม่เสียหายอะไร</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไครอนมองเธออย่างสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “เป็นความคิดที่ดีมาก และฉันก็ดีใจนะที่ได้ยินแบบนี้ มานี่สิ ตรงนี้จะมองเห็นชัดกว่า” </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เขาเคลื่อนตัวไปยังใจกลางของสนามฝึกซ้อม เสียงกีบเท้ากระทบพื้นดินดังเป็นจังหวะที่มั่นคง โรบินเดินตามเขาไปจนถึงจุดที่เขากวักมือเรียกให้เธอยืนใกล้ๆ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โอเค เราจะมาเริ่มจากการแบ่งประเภทวิชาเรียนของที่นี่กันก่อน ที่ค่ายนี้มีวิชาเรียนอยู่สองประเภท ประกอบด้วยภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ อย่างที่เธออาจจะเคยเห็นอยู่บ้าง ภาคทฤษฎี ก็อย่างวิชาที่เกี่ยวกับเทพเจ้าหรืออสุรกาย มันจะช่วยเปิดโลกทัศน์ของเธอในมุมมองที่กว้างขึ้น” เซนทอร์ชี้ไปยังริมชายหาดซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ที่นั่นมีแซเทอร์รุ่นพี่ตนหนึ่งกำลังถือหนังสือเดินวนไปรอบๆ กลุ่มชาวค่ายสองสามคนที่นั่งฟังอย่างตั้งใจ บางคนจดบันทึกลงในสมุดเล่มเล็ก</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“แต่ส่วนสำคัญเลยก็คือภาคปฏิบัติ” ไครอนว่าต่อ หางของเขาสะบัดไปมาเบาๆ พร้อมเสียงหญ้าสีเขียวที่แทรกตัวผ่านลมพัด “เลือดผสมส่วนใหญ่เติบโตมาพร้อมสัญชาตญาณในการต่อสู้และพละกำลังที่สืบทอดตามสายเลือด แต่ไม่ว่าพลังนั้นจะแข็งแกร่งมากเพียงใดก็ตาม หากไม่ได้รับการขัดเกลาและฝึกพื้นฐานเสียก่อน ก็ไม่เพียงพอที่จะช่วยให้มีชีวิตรอดในโลกภายนอกได้</span><span style="white-space-collapse: preserve;">” </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">ไครอนหยุดคิด</span><span style="text-indent: 36pt; font-size: 16.5pt; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </span><span style="white-space-collapse: preserve;">“</span><span style="text-indent: 36pt; font-size: 16.5pt; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อืม… จริงๆ ก็มีบ้าง แต่แค่ส่วนน้อยเท่านั้นที่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ซึ่งก็ไม่ง่ายเลย</span><span style="text-indent: 36pt; white-space-collapse: preserve;">…</span><span style="text-indent: 36pt; font-size: 16.5pt; white-space-collapse: preserve;"> ไม่ง่ายเลยจริงๆ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ใบหน้าของปรมาจารย์พันปียามนี้ดูจะแก่ชราลงไปมากกว่าเดิม เขามองไปยังขอบฟ้าที่ทอดยาวออกไปอย่างไร้จุดสิ้นสุด ครู่หนึ่งจึงหันกลับมามองโรบินอีกครั้ง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“การฝึกฝนจึงไม่ได้เกี่ยวกับอาวุธหรือพละกำลังเพียงอย่างเดียว แต่มันยังช่วยให้จิตใจมั่นคง และเปิดโอกาสให้เธอค้นพบศักยภาพที่ซ่อนอยู่ในตัวเอง ซึ่งอาจกลายเป็นกุญแจสำคัญที่จะช่วยเธอในยามเผชิญหน้ากับวิกฤตได้อีกด้วย” ไครอนยิ้มบางๆ ก่อนจะหยุดพูด ทิ้งช่วงให้โรบินได้ซึมซับคำพูดเหล่านั้น </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ถ้าพร้อมแล้วก็หยิบอาวุธตรงนี้ได้เลย” ไครอนเบนสายตาไปยังอาวุธหลายประเภทที่กองกันอยู่บนโต๊ะและในชั้นวางจนลายตาไปหมด ทั้งดาบ โล่ หอก มีดสั้น ธนู แม้แต่ปืนก็ยังมี บ้างทำจากไม้ บ้างก็เป็นสัมฤทธิ์สีเงินแวววาว “อาวุธธรรมดาไม่สามารถทำอะไรอสุรกายได้ มีเพียงสัมฤทธิ์วิเศษ หนึ่งในแร่หายากไม่กี่ชนิดเท่านั้นที่จะช่วยให้พวกเราได้เปรียบพวกมัน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">และเป็นอีกครั้งที่โรบินรู้สึกลังเล“คุณช่วยแนะนำหน่อยได้มั้ยคะ?” แม้จะเคยจับดาบมาก่อนด้วยความจำเป็น แต่ความทรงจำในอดีตก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกมั่นใจนัก</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไครอนพยักหน้า “อืม… สำหรับบุตรธิดาแห่งเฮอร์มีสที่มีพรสวรรค์ทางด้านความคล่องแคล่วและความเร็วติดตัวมาโดยธรรมชาติ อาวุธที่เหมาะสมก็มีหลากหลาย อย่างเช่นมีดสั้นที่เบาและง่ายต่อการพกพา หรือธนูที่ช่วยเสริมทักษะการวางแผน หรือ…”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจหยิบดาบขึ้นมาจากชั้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไครอนมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง “อืม… ดาบเป็นอาวุธพื้นฐานสำหรับนักรบหลายคนในตำนาน มันไม่เพียงแต่ช่วยเสริมพละกำลัง แต่ยังพัฒนาความสมดุลและการตัดสินใจในสถานการณ์คับขันด้วย” เขายิ้มออกมาเล็กน้อย “เธอเริ่มต้นได้ดีแล้วโรบิน มาเถอะ เราจะเริ่มฝึกจากสิ่งง่ายๆ ก่อน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ควงดาบในมือให้อยู่ในท่าที่พอเหมาะและจับด้ามดาบด้วยมือทั้งสองข้างที่เริ่มชื้นเหงื่อเพราะความตื่นเต้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เริ่มจากท่าทาง” ไครอนชี้ด้วยปลายนิ้วไปที่เท้าของเธอ “เท้านำต้องมั่นคง อย่าเกร็ง แต่ต้องพร้อมขยับ เท้าตามให้ปรับมุมกางออกเล็กน้อยเพื่อรักษาสมดุล”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอพยายามปรับเท้าตามที่ไครอนบอกและรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังตั้งท่าแปลกๆ แต่เมื่อทดลองขยับน้ำหนักไปมา ก็พบว่ามันช่วยให้เธอเคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ดีมาก ทีนี้ลองฟาดดาบกลางอากาศดู” ไครอนส่งสัญญาณให้เธอเริ่ม</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินยกดาบขึ้นและฟาดลงด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่เสียงดาบที่ตัดอากาศออกไปฟังดูไม่คมเท่าที่ควร แถมจังหวะการฟันยังดูไร้ทิศทาง ไครอนควบวนไปรอบๆ คอยสังเกตทุกการเคลื่อนไหว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อย่ากำแน่นเกินไป! มันจะทำให้เธอเสียพลังเร็ว ใช้แรงให้สม่ำเสมอ” ไครอนพูดพลางแสดงท่าทางให้ดู “และอย่าลืมว่า การวางเท้าที่ถูกต้องคือหัวใจของการรักษาสมดุล ลองอีกครั้ง”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">คนความอดทนต่ำเม้มปากแล้วตั้งสมาธิใหม่ เธอจับดาบแน่นพอประมาณและฟาดมันออกไปตามที่ไครอนบอก คราวนี้เสียงที่เกิดขึ้นจากการฟาดดาบฟังดูดีขึ้นเล็กน้อย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ดีขึ้นมาก! คราวนี้ลองโจมตีเป้าหมายบ้าง” ไครอนก้าวถอยหลังและยกดาบไม้ขึ้นมาในมือ เขาย่อตัวเล็กน้อยพร้อมตั้งรับ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ลำคอของเธอแห้งผาก</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> ‘เอาจริงดิ? คือ</span><span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: rgb(255, 255, 255); font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>ให้สู้กับครูที่ฝึกสอนวีรบุรุษมาเป็นพันๆ ปีตอนนี้เลยเนี่ยนะ?</i></span><span style="font-style: italic; white-space-collapse: preserve;">’</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แต่เมื่อเห็นแววตาของไครอนที่ดูมั่นใจ โรบินจึงตัดสินใจพุ่งไปข้างหน้าและฟาดดาบออกไปอย่างเก้ๆ กังๆ มนุษย์ม้าเบี่ยงตัวหลบได้อย่างง่ายดาย เธอรู้สึกดีที่เขาไม่ได้แสดงท่าทีดูถูกแถมยังพยักหน้าเป็นเชิงให้ลองอีกครั้ง คราวนี้การฟาดดาบดูมีน้ำหนักมากขึ้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ดี! ดี! แต่จำไว้นะโรบิน” ไครอนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ใช่ว่าอาศัยเพียงกำลังแล้วจะเอาชนะศัตรูได้ เพอร์ซิอุสไม่ได้ใช้ความโกรธเพื่อปราบเมดูซ่า และเฮอร์คิวลีสก็ต้องพึ่งพาไหวพริบเพื่อเอาชนะอันเทอัส พลังที่แท้จริงจะปรากฏขึ้นเมื่อจิตใจสงบ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“มันจะสงบใจกลางสนามรบได้ยังไงกันล่ะคะ? นั่นมันมีแต่ในการ์ตูนแล้ว” คิ้วสองข้างขมวดเข้าเป็นปม ขณะที่ดาบในมือก็ตั้งรับการโจมตีไปด้วย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“มันอาจจะฟังดูยาก แต่เมื่อถึงเวลา เธอจะรู้เอง”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไครอนหยุดการโจมตี “ทีนี้ลองหลับตาแล้วฟังเสียงรอบตัว ตั้งสมาธิ และให้ประสาทสัมผัสส่วนอื่นๆ ได้ทำงาน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินหลับตาลงอย่างลังเล เหมือนพอได้เริ่มเข้าสู่การต่อสู้แล้วร่างกายก็ถูกเปิดสวิตช์ที่ปิดไม่ได้เอาเสียดื้อๆ เธอจึงพยายามกล่อมให้สมองพุ่งความสนใจไปที่ลมหายใจของตัวเองแทน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เสียงลมพัดผ่านใบหูชวนให้คนวอกแวกง่ายสงบลงทีละน้อย โรบินจินตนาการถึงประสาทสัมผัสส่วนอื่นๆ ตามที่ครูบอก แม้จะไม่รู้ว่ามันคือส่วนไหนก็ตาม </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;" id="docs-internal-guid-e2afdd36-7fff-a078-b41c-39ac233903d9"><br></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">…เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไหนจะกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่โชยมาจากโรงอาหาร เสียงหัวเราะคิกคักเบาๆ ของนางไม้ที่ดังมาจากไกลๆ อากาศหนาวเย็นที่พัดมาเป็นระลอกจนขนลุกซู่ แต่พอนึกไปถึงสิ่งที่ตัวเองเคยทำได้มาตลอดตั้งแต่รับรู้ชีวิตใหม่ของตัวเองจนมาถึงปัจจุบัน ความคิดแปลกๆ ก็ผุดออกมา </span><span style="font-size: 16.5pt; white-space-collapse: preserve; text-indent: 36pt;"><i>ความเร็วของเฮอร์มีส</i></span><span style="font-size: 16.5pt; text-indent: 36pt; white-space-collapse: preserve;"> ความสามารถที่เฮคาทีเคยบอกว่าอยู่ในสายเลือดของเธอและเคยลองใช้มันไปครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ก่อนจะพบว่ามันผิดพลาดอย่างมหันต์ ทั้งการนึกถึงเฮคาที หรือชื่อของเฮอร์มีสที่ผุดเข้ามาในหัวเริ่มสร้างความปั่นป่วนจนไม่สามารถกลับไปสงบลงได้อีกเลย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 16.5pt; text-indent: 36pt; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">และดูเหมือนไครอนจะรับรู้ได้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เด็กเอย…ละทิ้งความไม่ไว้วางใจที่เธอมีต่อโลกนี้ไปเสีย จงมองเข้าไปภายในตัวเอง เชื่อในพลังของเธอ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">จังหวะนั้นเองที่โรบินเธอรู้สึกถึงสายลมวูบหนึ่งที่พัดมาจากด้านหลัง เธอรีบหมุนตัวกลับและยกดาบขึ้นรับการโจมตีของไครอน แต่แรงปะทะนั้นรุนแรงเกินไปจนทำให้ดาบในมือของเธอกระเด็นหลุดออกจากมือ โรบินเสียหลักและล้มลงบนพื้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ไม่เลวเลย” ไครอนยิ้มขณะยื่นมือให้เธอลุกขึ้น “รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงบ้างไหม?”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“นี่คุณเล่นทีเผลอหรอคะ?” โรบินหอบหายใจ มองมือของเขาที่ยื่นมาให้ ก่อนจับมันและลุกขึ้นยืน จัดเสื้อผ้าและท่าทางให้เรียบร้อย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไครอนหัวเราะในลำคอ แต่ไม่ได้ตอบตรงๆ “การตอบสนองของเธอถือว่าใช้ได้แล้ว แต่พละกำลังยังต้องปรับปรุง อย่าห่วง อีกไม่นานเธอจะทำได้ดีกว่านี้แน่นอน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ขอบคุณค่ะ จำไว้ให้ดีนะคะไครอน คราวหน้าคุณจะไม่มีแม้แต่โอกาสจะดึงดาบขึ้นมาด้วยซ้ำ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอเชิดจมูกขึ้นเล็กน้อย แม้จะยังไม่มั่นใจนักแต่โรบินก็รู้สึกได้ลึกๆ ว่าร่างกายของเธอตอบสนองได้ดีขึ้นตามที่เขาว่าจริงๆ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.656;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไครอนยิ้ม “ไม่ต้องรีบร้อน การฝึกซ้อมเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ทุกสิ่งต้องการเวลา สิ่งใดมีประโยชน์ จงซึมซับไว้ สิ่งใดหามีไม่ จงโยนทิ้งไป และจงจำไว้…ความแข็งแกร่งที่แท้จริงคือการควบคุมจิตใจ ไม่ใช่พึ่งพาความโกรธหรืออารมณ์”</span></p></span></div>
   <br> 
   <p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p><p class="center-divider"><br></p><p class="center-divider"><b><u style=""><i style=""><font color="#a1887f" size="5">Summary</font></i></u></b></p><p class="center-divider"><font color="#808080" size="5"><br></font></p><p class="center-divider"><font color="#808080" size="5">1. [สอนพื้นฐาน] การพัฒนาตัวเอง : +15 พลังใจ , +10 EXP , +3 Point</font></p><p class="center-divider" style="text-align: left;"><br></p></div>
</div>

Feria โพสต์ 2025-2-7 17:15:36

<center><link href="https://solrainha.github.io/honeybee/honeybee.css" rel="stylesheet"><link href="https://dl.dropbox.com/s/ki165lzx04qvjlk/milky%20way.css" rel="stylesheet"><div id="r2205_milky-way" style="--width: 550px; --img-size: 80px; --border-color: #1F1D36; --header-bg-color-1: #3F3351; --header-bg-color-2: #864879; --text-bg-color: #1F1D36; --text-color: #8d8d8d; --accent: #E9A6A6;"><div class="rcontainer"><div class="rheader"><a href="https://is.gd/rossr" title="@ RR"><div><img src="https://i.imgur.com/BgeNJTJ.jpg"></div></a><div class="rtitle">
เรียนวิชามีดสั้น ครั้งที่ 2
</div><div class="rmoon"></div></div><div class="rtxt">
ย้อนเวลา 13:30 <br><br>
วันนี้หลังจากที่ใช้เวลาไปกับการไปโรงเรียนมาหลายวันแล้วในที่สุดคลาสเรียนในค่ายก็เปิดให้พวกเธอได้เรียนเสียสักที เธอมีทักษะทางหอกอยู่แล้วเลยไม่จำเป็นต้องไปเรียนคลาสนั้นอีก แต่วันนี้เธอตัดสินใจจะมีเรียนวิชามีดสั้น เพื่อจะต่อยอดไปสู่วิชาหอกคู่มีดที่เธอสนใจนั่นเอง ไม่ใช่ไรหรอก เธอได้ขลุ่ยจันทรามาเลยอยากจะหาอะไรมาใส่คู่กันได้ ซึ่งขลุ่ยมันอยู่มือขวา อาวุธที่ใช้มือซ้ายได้ก็มีแต่มีดสั้นเท่านั้นด้วยนี่แหละ ส่วนว่าทำไมไม่ไปโรงเรียนเหรอ บอกเลย เธอโดดจ้า ก็วันนี้มันมีวิชาน่าเรียนถึงสองวิชานี่นาก็ต้องมาเรียนที่ค่ายก่อนอยู่แล้วสิ ส่วนวิชาเรียนก็ให้อีรอสเป็นคนจดเลคเซอร์ให้อ่านไว้ก่อนแล้วค่อยมาอ่านที่บ้านเอาอีกที นี่แหละข้อดีของการมีน้องชายอยู่คลาสเดียวกันนี่แหละ เฟเรียก็ลงมาที่สนามฝึกซ้อมพร้อมด้วยมีดสั้นประจำตัวของตน พอมาถึงเธอก็เอามีดสั้นออกมาพร้อมมาเตรียมพร้อมเข้าเรียนคลาสเรียนในวันนี้ทันที <br><br>
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเฟเรีย” <br><br>
“ค่ะ พี่ไพเพอร์ พอดีหนูพึ่งเห็นว่ามีสายอาวุธเข้ามาใหม่เลยสนใจน่ะ” <br><br>
”อ้อ ๆ งั้นมาเริ่มกันเลย ตั้งท่าเตรียมโจมตีก่อนเลยนะ จำท่าได้ไหมนี่“ <br><br>
“พอจำได้อยู่ค่ะ” <br><br>
พอได้ยินคำสั่งเธอก็รีบตั้งท่าในท่าเตรียมโจมตีด้วยมีดสั้นแล้วจึงเริ่มฝึกการต่อสู้ด้วยมีดสั้น ด้วยการฝึกต่อสู้กับพี่ไพเพอร์ก็ช่วงเวลานี้ส่วนใหญ่ไปเรียนที่โรงเรียนกันหมดเลยไม่ค่อยมีคนอยู่เลยด้วยนี่สิ เธอเลยต้องฝึกกับพี่ไพเพอร์แค่สองคนไปแบบนี้นี่แหละ <br><br>
“ฝีมือตกลงหรือเปล่านี่” <br><br>
“ก็ไม่ได้ใช้มีดสั้นมาตั้งนานแล้วนี่คะ” <br><br>
“งั้นก็รับการฝึกหนัก ๆ นี่ไปซะ” <br><br>
ในตอนนั้นเองพี่ไพเพอร์ก็เริ่มจัดหนักการฝึกด้วยมีดสั้นให้เธอแบบจัดหนักจัดเต็ม ที่หมายถึงไม่เคยคิดให้พักสักวินาทีจนหมดคาบเลยนี่แหละ เรียกได้ว่าเจอความโหดหินตลอดทั้งคาบจนจบคลาสเลย คิดถูกไหมนี่ที่โดดโรงเรียนมาเรียนคลาสนี้นี่ <br><br>

</div></div></div></center>

Leoric โพสต์ 2025-2-8 21:36:32

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Leoric เมื่อ 2025-2-8 21:39 <br /><br /><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree&display=swap" rel="stylesheet">
<link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">
<link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/ny8ks94aa4e8m20nkkwvr/Leoric.css?rlkey=b1got929heh2xc3rylfe7bxs4&st=shfpvi4a&dl=0" rel="stylesheet">
<div style="--lraccent:#2a5f6f;">
<div id="Leoric_rp">
<div class="__dbg">
   <div class="__dbg2">
         <div class="__ddlowert"></div>
         <div class="__dtitle">
            <ct>Leoric</ct><br>Hwang<div class="__dsubtitle">RESPECT ALL, FEAR NONE</caption></div>
         </div>
         <div class="__dbanner" style="background-image: url(https://i.imgur.com/RuUfq42.png);background-position: top 45% center;height:450px;"></div>
         <div class="__dtext">เมื่อท้องอิ่มแล้ว ลีโอริคก็ออกเดินอย่างเชื่องช้า แวะเยี่ยมโน่นชมนี่ไปเรื่อย ๆ เพื่อให้อาหารที่เพิ่งทานเข้าไปย่อยเสียหน่อย ไม่อย่างนั้นตอนฝึกมีหวังจุกแน่ ๆ และกว่าจะมาถึงสนามฝึกซ้อม เขาก็พบไครอนรออยู่ที่นั่นแล้ว<br>
<br>
"คุณไครอน สวัสดีครับ วันนี้ผมมาขอเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องพื้นฐานน่ะครับ"<br>
<br>
เด็กหนุ่มเอ่ยคำทักทายพร้อมกับบอกจุดประสงค์ที่ตนมา ณ สถานที่แห่งนี้ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แต่ก็มีความหนักแน่นมั่นใจอยู่ในนั้น<br>
<br>
"สวัสดีเด็กใหม่ ฉันหวังว่าวันนี้เธอจะเตรียมตัวเตรียมใจมาเป็นอย่างดีนะ"<br>
<br>
เซนทอร์ผู้นั้นกล่าวทักทายกลับก่อนที่จะเกริ่นเริ่มต้นเป็นครั้งสุดท้าย และเมื่อผู้ฟังตอบตกลงซ้ำอีกครั้ง เขาจึงค่อยเริ่มต้นสอนสั่งบทเรียนขั้นพื้นฐานของชาวค่ายให้แก่ผู้มาใหม่ได้รับฟัง<br>
<br>
ในช่วงต้นนั้นเป็นเรื่องราวเกี่ยวกันทฤษฎี อาจจะฟังดูน่าง่วงนอนไปเสียหน่อย แต่เป็นเพื่อเมื่อคืนได้พักผ่อนมาอย่างเต็มเปี่ยมแล้ว วันนี้ก็เลยสติแจ่มใส รับฟังเข้าใจแทบจะทุกคำพูดของครูผู้สอน ภายในใจอดลอบสงสัยขึ้นมาไม่ได้ว่า มันเกิดขึ้นเพราะพลังตื่นรู้ที่ได้รับมาจากมารดาหรือไม่<br>
<br>
เนื้อความที่ผู้อำนวยการค่ายสอนสั่งนั้น เกี่ยวข้องกับสมาธิ และการฝึกจิตใจเป็นหลัก ลีโอริคเคยอ่านเรื่องเกี่ยวกับการฝึกจิตใจให้หนักแน่นของนักบวชจากลัทธิเต๋ามาอยู่บ้าง และก็คาดเดาเอาเองว่ามันคงจะมีรากฐานมาจากสิ่งเดียวกันกระมัง<br>
<br>
เสียงของไครอนสิ้นสุดลง มือหนาของเขาผายออกมาเบื้องหน้าพร้อมกับใบหน้าที่พยักให้ เป็นเชิงบอกให้นักเรียนของตนเริ่มต้นการฝึกจากการได้รับฟังเมื่อครู่ เด็กชายพยักหน้ารับตอบ และเลือกที่จะปิดเปลือกตาลง ไม่ได้กดจนแน่นมาก แต่ก็ไม่ได้เผยอขึ้นมาจนมองเห็นแสงสว่าง ความจริงแล้วการฝึกที่ได้รับฟังมาไม่ได้มีจุดไหนบอกให้หลับตา แต่เขาก็คิดว่า หากปิดการรับรู้จากประสาทสัมผัสลงไปบ้าง ก็จะทำให้ความว่อกแว่กลดลง วิธีกำหนดให้เข้าถึงสมาธิได้ง่ายดายที่สุดก็คงเป็นการนับเลข หรือไม่ก็นับลมหายใจเข้า ออก ซึ่งเป็นวิถีที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในศาสนาพุทธ แม้จะไม่ได้นับถือโดยตรง แต่การหยิบยืมหลักการมาใช้เสียบ้างเล็กน้อย คงไม่ใช่เรื่องที่ผิดสักเท่าใดหรอก<br>
<br>
ด้วยโรคสมาธิสั้นอันเป็นโรคยอดนิยมของบรรดาเดมิก็อด (อันนี้เขารู้มาจากการอ่านคู่มือ และสอบถามรุ่นพี่ภายในค่าย) ที่ติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด มันย่อมสร้างปัญหาให้แก่บุตรแห่งอาธีน่าผู้นี้อยู่แล้ว ไม่เพียงแต่ทำให้ความคิดภายในหัวตีกันอย่างฟุ้งซ่าน ทั้งบิดาที่เพิ่งแยกจากกัน ความสงสัยที่มีต่อแซเทอร์ พลังจากมารดา ที่พักภายในบ้านหมายเลข 6 โถงอาหาร ไปจนถึงสถานที่ต่าง ๆ และผู้คนที่พบเจอภายในค่าย แต่ทว่าตอนนั้นเอง เสียงหนึ่งพลันดังขึ้นในมโนความคิด และหยุดทุกอย่างเอาไว้ราวกับแช่แข็งช่วงเวลา<br>
<br>
ลูกเอย จงตั้งใจฝึกฝน<br>
<br>
ลีโอริคสะดุ้งเฮือก แล้วเริ่มต้นกระทำสมาธิใหม่ หายใจเข้า หายใจออก เหมือนจะว่อกแว่กอีกแล้ว ไม่ได้สิ ต้องกลับไปจดจ่อให้ได้<br>
<br>
แม้จะใช้เวลาที่ค่อนข้างนาน แต่ในที่สุดเด็กหนุ่มก็สามารถกระทำได้สำเร็จ และดูเหมือนว่าไครอนเองก็สามารถรับรู้ได้เช่นกัน เขาจึงออกคำสั่งให้นักเรียนของตนเปิดเปลือกตาขึ้นอีกครั้ง<br>
<br>
"ยากมากเลยครับคุณไครอน ผมไม่เคยคิดว่าโรคสมาธิสั้นจะเป็นปัญหามาก่อน จนกระทั่งวันนี้ ท่าทางผมน่าจะต้องฝึกให้หนักขึ้นเสียแล้วล่ะครับ"<br>
<br>
เซนทอร์ผู้นั้นพยักหน้ารับ ก่อนที่เอ่ยถ้อยความให้กำลังใจออกมา<br>
<br>
"ฉันดีใจที่เห็นเธอมีความตั้งใจเช่นนี้ แม่ของเธอจะต้องภูมิใจเป็นแน่ ท่านเฝ้ามองเธออยู่เสมอ"<br>
<br>
ลีโอริคแอบรู้สึกสะดุ้งวาบขึ้นมาภายในใจไม่ได้ เขามั่นใจว่าเมื่อครู่ได้ยินเสียงของอิสตรีที่ไม่คุ้นหู แต่ทว่ากลับรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งหัวใจ ทั้งยังช่วยดึงสมาธีที่กระจัดกระจายให้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งได้เป็นอย่างดีอีกด้วย<br>
<br>
"เอาล่ะ ๆ อย่าเพิ่งดีใจไปนัก การฝึกของเราเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น เธอพร้อมสำหรับการฝึกฝนขั้นถัดไปหรือยังล่ะ"<br>
<br>
ผู้ฟังพยักหน้ารับอีกครั้ง ก่อนที่ผู้อำนวยการค่ายจะเริ่มต้นเอ่ยอธิบายเกี่ยวกับการพัฒนาทักษะ และการดึงศักยภาพของมันออกมา นอกจากนี้แล้วยังพูดถึงความสามาถในด้านต่าง ๆ อันประกอบไปด้วยพละกำลัง และ ความแข็งแกร่ง สติปัญญา ความฉลาด และไหวพริบ โชคลาภ เสน่ห์และความงดงาม ไปจนถึงความอดทน เป็นอีกครั้งที่ลีโอริคตั้งใจฟังและจดจำทุกคำพูดเข้าสู่เซลล์สมอง แอบรู้สึกเสียดายอยู่เหมือนกันที่ตนไม่ได้นำสมุดบันทึกเล่มเล็กติดตัวออกมาด้วย แต่คงไม่ใช่เรื่องยากลำบากอะไร หากจะจดจำเอาไว้ในระยะสั้น แล้วนำกลับไปบันทึกในภายหลังกลับไปถึงห้องพักภายในบ้านหมายเลข 6 แล้ว<br>
<br>
"หลับตาลงอีกครั้ง แล้วลองนึกถึงศักยภาพในร่างกายที่เธอปรารถนาที่จะดึงมันออกมาดูสิ"<br>
<br>
คราวนี้ไม่น่าจะต้องใช้สมาธิแล้วใช่ไหมนะ เพียงแค่นึกถึงพลังที่เราต้องการทั้งหมดก็เท่านั้นเอง แล้วสิ่งไหนถึงจะสำคัญล่ะ เด็กหนุ่มชั่งใจอีกครั้งแล้วประมวลผล พละกำลัง และ ความแข็งแกร่ง สติปัญญา ความฉลาด และไหวพริบ โชคลาภ สิ่งจำเป็นพื้นฐานแรกก็น่าจะมีประมาณนี้ล่ะมั้ง<br>
<br>
เสียงคำสั่งจากไครอนดังขึ้นอีกครั้ง ยังผลให้ผู้เป็นนักเรียนค่อย ๆ เปิดเปลือกขึ้นอย่างแช่มช้า<br>
<br>
"เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงภายในร่างกายบ้างหรือยัง"<br>
<br>
น้ำเสียงนั่นเต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงใย<br>
<br>
"ครับ แต่ยังไม่ได้เพิ่มพูนมากขึ้นเท่าไหร่ ผมคิดว่าเป็นเพราะเพิ่งจะฝึกแค่วันแรกเท่านั้น หลังจากบทเรียนวันนี้ ผมก็ว่าจะวิ่งออกกำลังกายต่อเสียหน่อย พลังกายอาจจะเพิ่มขึ้นไม่มากก็น้อย"<br>
<br>
กล่าวจบจึงค่อยค้อมตัวลง กล่าวขอบคุณผู้เป็นอาจารย์ที่สอนสั่ง แล้วจึงค่อยเริ่มต้นอบอุ่นร่างกาย แล้วออกไปวิ่งรอบ ๆ สนามฝึกซ้อมต่อ</div>
            <div class="__ddt"><b>หมายเหตุ</b><br><i>[สอนพื้นฐาน] การพัฒนาตัวเอง 𓆩†𓆪 รางวัล +15 พลังใจ , +10 EXP , +3 Point</i><br>
               <span class="__dplc">สนามฝึกซ้อม</span>
            </div><div class="__ddlowerb">
            </div>
         </div>
   </div>
</div></div>

Leoric โพสต์ 2025-2-10 22:08:56

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Leoric เมื่อ 2025-2-10 22:10 <br /><br /><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree&display=swap" rel="stylesheet">
<link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">
<link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/ny8ks94aa4e8m20nkkwvr/Leoric.css?rlkey=b1got929heh2xc3rylfe7bxs4&st=shfpvi4a&dl=0" rel="stylesheet">
<div style="--lraccent:#2a5f6f;">
<div id="Leoric_rp">
<div class="__dbg">
   <div class="__dbg2">
         <div class="__ddlowert"></div>
         <div class="__dtitle">
            <ct>Leoric</ct><br>Hwang<div class="__dsubtitle">RESPECT ALL, FEAR NONE</caption></div>
         </div>
         <div class="__dbanner" style="background-image: url(https://i.imgur.com/RuUfq42.png);background-position: top 45% center;height:450px;"></div>
         <div class="__dtext">วันจันทร์ที่ 10 กุมภาพันธ์ 2025 เวลา 11.10 - 12.00 น.<br>
<br>
"ทำไมตารางเรียนมันอัดแบบนี้นะ" นี่เป็นครั้งที่ 2 แล้วที่ลีโอริคบ่นแบบนี้ เท่าที่ได้ลองกวาดตาดูตารางในแต่ละวันก็ดูเหมือนเขาจะต้องสู้ชีวิตเช่นนี้ไปอีกนาน ทำไมคนจัดตารางถึงไม่สลับเอาวิชาพื้นฐานกับวิชาขั้นสูงสลับกันล่ะ จะได้ไม่ต้องวิ่งวุ่นแบบนี้ หรือว่ากลัวเด็ก ๆ ว่างไม่มีอะไรจะทำระหว่างรอเรียนอย่างนั้นหรือ<br>
<br>
แต่สำหรับตัวเขาน่ะ ไม่มีคำว่าว่างหรอก อาจจะไปถวายของบูชาแม่ หรือไม่ก็ไปหางานพาร์ทไทม์ทำอีกสักรอบ ซึ่งความจริง วันนี้ก็สามารถไปรับงานที่ไร่สตรอว์เบอร์รี่ได้นะ แต่ดูจากตารางเรียนที่อัดแน่นแบบนี้แล้ว ก็เหมือนว่าจะอดได้รายได้พิเศษอย่างไรก็ไม่ทราบสิ<br>
<br>
ขาทั้ง 2 ข้างทำงานอย่างเต็มความสามารถในการวิ่งตัดผ่านค่ายจากคอกเพกาซัสไปสู่สนามฝึกซ้อม แต่เนื่องจากตนได้เคยมีโอกาสมาฝึกซ้อมกับไครอนที่นี่มาแล้ว จึงสามารถจดจำตำแหน่งที่ตั้งของมันได้อย่างแม่นยำ และแน่นอนว่า สำหรับคาบเรียนนี้ เขาก็มาถึงทีหลังครูผู้สอนอีกแล้ว (ซึ่งดูจากสีหน้า ก็เหมือนทุกคนจะเคยชินกันไปหมดแล้วล่ะมั้ง)<br>
<br>
และเมื่อนักเรียนทุกคนมากันจนพร้อมหน้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว บทเรียนจึงค่อยเริ่มต้นขึ้น ผู้สอนแนะนำตัวเองว่า เธอคือไพเพอร์ แม็กลีน ธิดาแห่งอโฟรไดท์เช่นเดียวกัน แปลว่าอาจารย์ของวันนี้เป็นพี่น้องกันสินะ เนื่องจากนี่เป็นเพียงคาบฝึกหัด นักเรียนทุกคนจึงได้รับอุปกรณ์เป็นมีดปลอมที่ทำจากวัสดุที่ไม่แข็งมากและไม่ทำให้บาดเจ็บ เพราะเป็นการฝึกซ้อมเท่านั้น ไม่ได้หมายเอาชีวิตจริง ๆ<br>
<br>
คาบศิลปะการต่อสู้ก็ไม่ได้ต่างอะไรจากวิชาพลศึกษาของคนปกติทั่วไป ดังนั้นอันดับแรกจึงต้องเริ่มที่การอบอุ่นร่างกายเพื่อที่จะได้ไม่มีอาการบาดเจ็บเกิดขึ้นในภายหลัง ลีโอริคเริ่มต้นยืดขาและแขนตามการนำของผู้สอน คลายเส้นเพื่อเพิ่มความยืดหยุ่นให้แก่ร่างกาย จากนั้นจึงค่อยออกไปวิ่งรอบสนามฝึกซ้อมจนครบ เพียงเท่านี้การอบอุ่นร่างกายก็เรียบร้อย<br>
<br>
ทุกคนกลับมารวมตัวกันอีกครั้งเพื่อรับฟังคำสอนถัดไป ดูเหมือนในคาบเรียนแรก บทเรียนจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการป้องกันตัวเสียก่อน ซึ่งความจริงแล้วมันอาจเป็นสิ่งจำเป็นที่สุดในชีวิตประจำวันเลยล่ะมั้ง เพราะคนปกติที่ไหนจะถือมีดออกไปฟันคนอื่นก่อนโต้ง ๆ ล่ะ เขาก็เรียนไว้เพื่อป้องกันตัวทั้งนั้นแหละ<br>
<br>
ไพเพอร์เริ่มต้นตั้งแต่การสอนจับมีดให้ถูกต้องและถนัดมือมากที่สุด ก่อนที่จะให้ทุกคนลองปฏิบัติตาม คงเป็นเพราะมีสายเลือดแห่งสงครามของมารดาอยู่กระมัง ก็เลยพอที่จะทำได้ถูกต้องตั้งแต่ครั้งแรก แม้ว่าส่วนหนึ่งจะเกิดมาจากการชำเลืองมองรุ่นพี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มาก็ตาม หลังจากนั้น ผู้สอนก็เลือกนักเรียนคนหนึ่งออกมาเพื่อช่วยทำการสาธิตให้ทุกคนได้เห็นภาพมากขึ้น เธอเริ่มต้นอธิบายตั้งแต่วิธีการปัดป้อง โดยให้คำแนะนำว่า การป้องกันมีดด้วยมีดนั้นย่อมเชื่องช้าเกินไป คมควรที่จะใช้มือข้างที่ว่างบล็อกเอาไว้หรือปัดทิ้ง ก่อนที่จะโจมตีกลับด้วยมีดที่ถือเอาไว้ด้วยมือข้างที่ถนัด ท่วงท่าให้เรียบง่ายเอาไว้เท่าไหร่ก็ยิ่งดี เพราะยิ่งง่าย นั่นแปลว่ามันยิ่งรวดเร็วและแม่นยำมากขึ้น เธอไม่ได้สอนเทคนิคซับซ้อนตั้งแต่ต้น หากแต่ให้เหล่านักเรียนลองจับคู่ฝึกซ้อม แล้วคอยสังเกตดูทีท่า จากนั้นจึงค่อยชี้แนะให้ส่วนที่ขาดเฉพาะไปตามแต่ละคน ซึ่งลีโอริคก็ชอบการสอนแบบนี้ เขาเป็นพวกชอบลองทำดูเองก่อน มากกว่านั่งฟังคนอื่นพูดไปเรื่อย ๆ อาจจะเข้าหัว แต่ไม่เข้ามือแน่ ๆ ล่ะ<br>
<br>
ภายหลังคาบเรียนสิ้นสุดลง จึงค่อยยืดกล้ามเนื้ออีกครั้งเพื่อป้องการอาการบาดเจ็บและเมื่อยล้า จากนั้นจึงค่อยเลิกคลาสในที่สุด</div>
            <div class="__ddt"><b>หมายเหตุ</b><br><i>เรียนวิชามีดสั้น ครั้งที่ 1/4 𓆩†𓆪 +10 EXP , +20 ความกล้า</i><br>
               <span class="__dplc">สนามฝึกซ้อม</span>
            </div><div class="__ddlowerb">
            </div>
         </div>
   </div>
</div></div>

Ertah โพสต์ 2025-2-11 02:25:50

<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 750px;--img-size: 100px;--accent: #d7c56e;--bg-color: #212121;--title-color: #000000;--text-color: #dedede;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader"><div class="rtitle">ERTAH BROWN</div></div><font face="TH SarabunPSK">
<div><p><b><span style="font-size:16.0pt;">สนามฝึกซ้อม</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></b></p></div>

<div><span style="font-size:16.0pt;"><b>Feb, 10, 2025 | 10.00AM</b></span></div><div><span style="font-size:16.0pt;"><b><br></b></span></div>

<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ได้เวลาที่จะต้องมาทำอย่างอื่นบ้างแล้ว
ถึงแม้ในเวลานี้จะยังเป้นเวลาเช้าอยู่ก็ตามที และได้ยินว่ามีคาบเรียน
แต่คนที่ห่างจากการเรียนมานานอย่างเออต้า ไม่ได้คิดจะสนใจมากมายเท่าไหร่
ตอนนี้เธอเพิ่งจะเข้าที่ค่ายแห่งนี้ด้วย เธออยากให้เวลาตัวเองในการทำสิ่งต่าง ๆ
ให้คุ้นชินเสียมากกว่า แต่ก็หาได้ละทิ้งความพยายามในการพัฒนาตัวเองไป
ขายาวจึงได้เสาะหาเส้นทางภายในค่ายไปเรื่อยจนกระทั่งพาตัวเองมาถึงที่สนามฝึกซ้อมจนได้
ที่นี่ดูเป้นสถานที่ที่ไม่ได้เหมาะกับเธอเท่าไหร่
การออกกำลังกายของเธอนั้นแทบจะเป็นศูนย์ ด้านแรงกายต่าง ๆ
นั้นไม่ได้แข็งแรงอย่างคนอื่นเสียเท่าไหร่ด้วย
ไม่รู้ว่าถ้าเธอมาฝึกที่นี่จะต้องเริ่มจากอะไร หรือว่าบางที
อาจจะต้องเริ่มจากการวอร์มร่างกายและเสริมสร้างกล้ามเนื้อให้ร่างบางที่ดูจะผอมเกินไปนี่ก่อนกันแน่</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p><p><span style="font-size:16.0pt;"><br></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ร่างโปร่งของหญิงสาวบิดขี้เกียจเพียงให้ร่างกายรู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง
โดยที่ไม่ได้รับรู้เสียเท่าไหร่เลยว่ามีใครที่อยู่ในบริเวณนี้บ้าง จนกระทั่งเสียงที่เธอเคยได้ยินเรียกความสนใจไป</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#f4a460">“
มาที่นี่แล้วหรือ? ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ใบหน้าน่ารักของเออต้าหันไปมอง
ร่างของเซเทอร์ที่ปรากฏอยู่ตรงนั้นคือผู้อำนวยการของค่ายแห่งนี้ซึ่งเธอเคยพบแล้วเมื่อวานก่อน
ท่าทางของเธอเปลี่ยนไปทันทีและรีบเดินเข้าไปหาด้วยท่าทางที่ดูกระตือรือร้นมากกว่าเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#fffacd">“
ใช่ค่ะ ฉันคิดว่าน่าจะต้องทำอะไรสักอย่างบ้างน่ะค่ะ ก็เลยลองมาที่นี่ดู
ถึงจะได้ยินว่าคุณไครอนจะมาอยู่ที่นี่ก็เถอะ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอตอนนี้ ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เสียงหวานติดร่าเริงเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มสดใสอย่างเคย
พร้อมกับมือเรียวสวยที่ยกขึ้นมาเกาศีรษะแก้เก้อ แต่ดูเหมือนว่าคู่สนทนาของเธอจะไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นเสียเท่าไหร่
ท่าทางของคุณไครอนไม่ต่างอะไรจากคุณครูที่ดูเข้มงวด
ทำให้เออต้าเริ่มกลับมาสงวนท่าทีและเชื่อฟังอีกครั้ง</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#f4a460">“
มาที่นี่แล้ว เธอก็ต้องฝึกและพัฒนาตัวเอง โดยเริ่มจากการควบคุมสมาธิก่อน
สมาธิเป็นพื้นฐานของการต่อสู้ และจำเป็นต้องควบคุมจิตใจให้หนักแน่น
ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งกระตุ้นรอบข้างด้วย ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>คำสอนที่ไม่ได้เตรียมใจจะรับมาทำให้เออต้าเบิกดวงตากว้างขึ้นเล็กน้อย
ตอนนี้เธอได้แต่พยักหน้าแล้วเรีบจดจำมันออย่างรวดเร็วที่สุด
ฝึกแม้ว่าเธอจะยังคงมีคำถามว่าเธอจะต้องต่อสู้ไปทำไม แต่จากสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอในหลายปีที่ผ่านมา
การต่อสู้คงเป้นสิ่งหนึ่งที่เธอจำเป็นจะต้องเรียนรู้ เพราะมันจะทำให้เธอมีชีวิตรอดต่อไปได้ในฐานะของลูกครึ่งเทพ</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p><p><span style="font-size:16.0pt;"><br></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เออต้าเริ่มจากฝึกสมาธิ
ตั้งสติและรวบรวมสมาธิให้ดี
รับรู้ถึงสิ่งที่อยู่รอบตัวและจดจ่ออยู่กับตัวเองให้มากรวมไปถึงการเคลื่อนไหวที่อยู่รอบตัวโดยไม่ให้จิตใจหวั่นไหวต่อสิ่งที่มากระตุ้นให้อารมณ์กระตุกไปตามอย่างที่เธอมักเป็นอยู่บ่อยครั้ง</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#f4a460">“
เมื่อสมาธิและจิตใจพร้อมแล้ว ร่างกายของเธอเองก็ต้องพร้อมต่อการต่อสู้ด้วย
ร่างกายของเธอสามารถพัฒนาทักษะต่าง ๆ ได้หลากหลายตามแต่เธอต้องการ เพียงแต่
เธอจะต้องรู้วิธีที่จะดึงศักยภาพของมันออกมาใช้เสียก่อน ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ดวงตากลมโตของเธอลืมตาขึ้นมาและรับฟังสิ่งที่ไครอนเอ่ยต่อมา
คราวนี้เองก็เป็นบทเรียนเช่นกัน เธอยังคงพยักหน้ารับราวกับเข้าใจมัน
แต่ที่จริงก็คงเพียงผิวเผินเท่านั้นเอง</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#fffacd">“
แล้ว...มันต้องทำยังไงหรอคะ? วิธีดึงศักยภาพอะไรนั่นน่ะ ”</font></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><span>เพราว่ามันคงเป็นเรื่องที่สำคัญ เธอจึงไม่ปล่อยความสงสัยในตอนนี้เอาไว้นานและถามออกไปในทันทีที่ไครอนเอ่ยจบ
แน่นอนว่าสิ่งที่เธอได้รับเป็นคำตอบนั้นเป็นวิธีการของมัน</span></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#f4a460">“
หลับตาลง และนึกคิดศักยภาพในร่างกายของเธอเองเสีย ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ดูเป็นอะไรที่จับต้องไม่ค่อยจะได้เท่าไหร่
แต่เออต้าก็เลือกที่จะทำตามนั้น เธอค่อย ๆ หลับตาลงไปอีกครั้งและนึกถึงศักยภาพที่ตัวเองจะต้องมี
ด้วยร่างกายนี้ อาจจะมีพลังอะไรบางอย่างแฝงอยู่อย่างมากมายก็ได้
เพราะมีครึ่งหนึ่งเป็นเทพเจ้าซึ่งเธอเองก็ยังไม่เคยรับรู้ถึงความสามารถหรือศักยภาพที่แท้จริงมาก่อนเลย
คราวนี้คงจะได้รู้กันเสียที</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ศักยภาพที่ควรจะมี
ก็คง... ความแข็งแกร่ง ความทนทานของร่างกายที่ดี ความฉลาดและไหวพริบที่ดี
แล้วก็... มีเรื่องอื่น ๆ อีกที่เธอค่อย ๆ นึกถึงและไล่เรียงไปเรื่อย ๆ
จนประกอบร่างกลายเป็นศักยภาพที่มีอยู่ในตัวเธอ และสิ่งที่อยากจะดึงศักยภาพออกมาใช้ให้ได้มากที่สุด
ก็น่าจะเป็นพลังแห่งแสงสว่างของพ่อที่มีอยู่ในร่างกายเธอ
มันคงจะเป็นประโยชน์กับคนอื่น ๆ ได้มากเลยทีเดียว เธอหวังว่ามันจะเป้นยอ่างนั้น</span></p>

<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เวลาผ่านไปสักครู่หนึ่งได้แล้ว
เสียงเอ่ยของไครอนก็เอ่ยเรียกให้ดวงตากลมโตของเออต้าได้ลืมตาขึ้นมา </span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#f4a460">“
เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปสักนิดบ้างหรือยังเล่า? ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เป็นคำถามที่ตอบได้ยากเสียจริง
เพราะในตอนนี้เธอเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่รู้สึกนี่เท่าไหร่
มือเรียวสวยยกขึ้นมาแทบที่หน้าอกด้วยความรู้สึกประหลาด
แบบนี้ก็น่าจะเรียกได้ว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงได้ แต่หากให้อธิบายเป็นคำพูดแล้วล่ะก็
อาจจะยากเกินไปหน่อยสำหรับในตอนนี้</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#fffacd">“
ฉันคิดว่ามีค่ะ แต่อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน ลองฝึกต่อดูอาจจะช่วยให้อธิบายได้มากขึ้นค่ะ
”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เออต้าเอ่ยกลับไปพร้อมรอยยิ้มและความมุ่งมั่นที่ก่อตัวขึ้นมา
ตอนนี้มันเป็นสิ่งที่น่าสนใจขึ้นมาแล้วเพราะมันเกี่ยวกับเธอโดยตรงเลย
และเมื่อสิ้นเสียงหวานของเธอแล้ว เธอก็เอ่ยลาไครอนและแยกตัวไปฝึกฝนต่ออย่างที่ไครอนได้สอนเธอมา
ตอนนี้อาจจะต้องทำแค่นี้ให้คล่องก่อน ถึงจะไปทำอย่างอื่นได้ล่ะนะ</span></p>

<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>

<p><b><span style="font-size: 16pt; background-color: lemonchiffon;"><font color="#000000">Ps. <span>[สอนพื้นฐาน]
การพัฒนาตัวเอง</span></font></span></b></p>
<div><b><span style="font-size: 16pt; background-color: lemonchiffon;"><font color="#000000">[<span> รางวัล </span>: +15 <span>พลังใจ </span>, +10 EXP , +3 Point ]</font></span></b></div><br><p></p></font>

<div class="rfooter"><img src="https://i.pinimg.com/736x/40/00/d2/4000d2b4151d200cb1ab4e4b70d8f59d.jpg"></div></div></div></div></center>

Paige โพสต์ 2025-2-11 15:28:00

<center>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree&family=Rock+Salt&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="width: 550px; height: auto; background-image: url(https://i.pinimg.com/736x/48/08/26/480826f008f97b6330fe48c42b7bd78d.jpg); padding: 40px;"><div style="width: 550px; height: auto; background-color: rgb(140, 146, 172); font-family: "Bai Jamjuree"; text-align: justify; line-height: 20px; box-sizing: border-box; padding: 35px;"><div style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px; width: 480px; height: 200px; background-image: url("https://i.imgur.com/dpq5FWR.png"); background-size: cover; background-position: center center;"></div>
<br><div style="color: rgb(88, 66, 124); font-size: 45px; text-align: right; font-family: "Bai Jamjuree";"><b><i>P</i></b>aige Yoo</div><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">

ราวกับได้พลังบางอย่าง เพจเดินทางมายังสนามฝึกซ้อม เพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะ</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">ต้องเจออะไรบางอย่าง ดังนั้นการฝึกฝนตัวเองก็ถือว่าเป็สิ่งสำคัญเบื้องต้นที่ควร</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">ฝึกเอาไว้ </span><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">สนามเขียวขจีโดยรอบเต็มไปด้วยเหล่าอาวุธที่เอาไว้ใช้ฝึกซ้อม นั่นเป็นสิ่งที่เพจ<br>ไม่</span><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">คิดที่จะได้แตะต้องมัน หรือคิดอยากจะลองเลยแม้แต่น้อย ทว่าสำหรับการ<br>เป็น</span><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">ลูกครึ่งเทพแล้วนั้น เธอคงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่แล้วกระมัง
</span><br><br><span style="font-size: 15px;"><b style=""><font color="#006400">“เพจ มานี่สิ” </font></b><font color="#32174d">เสียงไครอน ผู้อำนวยการค่ายที่พบกันก่อนหน้านี้ดังขึ้น </font></span><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">ทำให้เพจละจากความสนใจจากสิ่งที่อยู่ด้านหน้า หันไปมองยังเจ้าของต้นเสียง
</span><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;"><b>“สวัสดีค่ะคุณไครอน คุณอยู่ที่นี่ด้วยหรอคะ” </b>เอ่ยถาม
</span><br><br><span style="font-size: 15px;"><b style=""><font color="#006400">“ฉันก็อยู่ทุกที่นั่นแหละ มา เดี๋ยวฉันจะสอนการฝึกขั้นพื้นฐานเอาไว้ให้”
</font></b></span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;"> </span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;"><i>พื้นฐานงั้นหรอ?
</i></span><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;"><b>“ค่ะ ฉันพร้อมแล้วค่ะ”</b> สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพยักหน้าราวกับให้สัญญาณ
</span><br><br><span style="font-size: 15px;"><b style=""><font color="#006400">“อย่างแรก การควบคุมสมาธิเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ไหนลองตั้งสมาธิ ควบคุมจิตใจของตัวเองให้หนักแน่น อย่าวอกแวก หวั่นไหวไปกับสิ่งต่าง ๆ เด็ดขาด”
</font></b></span><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">สิ้นคำกล่าวของไครอน หญิงสาวก็หลับตาแล้วตั้งสมาธิ ทำจิตให้อยู่กับที่ แม้ว่า</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">รอบข้างจะมีเสียงของชาวค่ายคนอื่นกำลังฝึกซ้อมอยู่ ทั้งเสียงอาวุธต่าง ๆ และ</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">เสียงพูดคุย </span><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">แม้ว่าในช่วงแรกจะยากไปเสียหน่อย เพราะยังไม่ชินกับสถานที่ แต่ไม่นานเพจก็</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">สามารถปรับตัวและเริ่มควบคุมสมาธิและจิตใจของตนได้
</span><br><br><b><font color="#006400"><span style="font-size: 15px;">“ทำดีได้นี่ ส่วนร่างกายของยังสามารถพัฒนาทักษะอื่น ๆ ได้อีกหลายอย่างเลย</span><br></font></b><span style="font-size: 15px;"><b style=""><font color="#006400">ล่ะ เพียงแค่เจ้ารู้ว่ามันต้องดึงออกมายังไง” </font></b><font color="#32174d">ไครอนเสริม </font></span><br><br><b><font color="#006400"><span style="font-size: 15px;">“ลองหลับตาดูอีกครั้งสิ แล้วนึกถึงศักยภาพในร่างกายของเจ้าว่า ควรจะดึงออก</span><br><span style="font-size: 15px;">มาอย่างไร”
</span></font></b><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">หญิงสาวเอียงคอพลางนึกถึงคำพูดของไครอน ก่อนจะค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลง</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">แล้วนึกถึงศักยภาพที่เธอควรจะมี อย่างพละกำลัง สติปัญญา ความแข็งแกร่ง </span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">โชค อะไรพวกนี้รึเปล่านะ แต่สำหรับขั้นพื้นฐานแล้วก็น่าจะเป็นพวกนี้ หรืออาจจะ</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">มีมากกว่านั้น </span><br><br><span style="font-size: 15px;"><b style=""><font color="#006400">“ลืมตาขึ้นได้แล้วล่ะ เป็นไงบ้าง? รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงอะไรมั้ย? สักนิดน่ะ” </font></b></span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">เขาถาม หลังจากที่เห็นผู้ฝึกลืมตาขึ้นมา </span><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;"><b>“เหมือนจะรู้สึกขึ้นมานิดนึงนะคะ สงสัยหนูคงต้องฝึกบ่อย ๆ”
</b></span><br><br><span style="font-size: 15px;"><font color="#006400"><b>“ดี เอาล่ะ การฝึกจบลงเท่านี้ ที่เหลือก็เป็นตาของเธอแล้ว” </b></font></span><br><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;"><b>“ขอบคุณค่ะ แล้วหนูจะตั้งใจฝึกฝนเป็นอย่างดีเลยค่ะ!” </b>

หลังจากกล่าวจบเพจก็</span><br><span style="color: rgb(50, 23, 77); font-size: 15px;">ขอตัวแยกออกมาก่อน เพราะเห็นว่ายังมีคนอื่นมากที่ต้องการฝึกฝน รวมถึงเธอ<br>ด้วย อย่างน้อยได้ฝึกฝนไปแล้ว ไปดูตารางเรียนซะหน่อยดีกว่า

</span><br><br><br><div style="text-align: right; font-style: italic;"><b style="color: rgb(72, 61, 139); font-size: small;">✡ </b><font size="2" style="" color="#483d8b"><b style="">สอนพื้นฐาน | การพัฒนาตัวเอง <br></b></font><b style="color: rgb(72, 61, 139); font-size: small;">[ รางวัล : +15 พลังใจ , +10 EXP , +3 Point ]</b></div></div></div><a href="http://is.gd/rossr" style="font-family: Calibri; font-size: 4px; text-transform: uppercase; letter-spacing: 1px; opacity: .3; text-decoration: none;">(resoure)</a></center>

หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 [8] 9

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver