3/11/2024 9.30 - 11.00 น.
บทที่ 16
ฝึก ฝึก ฝึก!
หลังคูเปอร์ออกจากโรงอาหาร จุดมุ่งหมายต่อไปไม่ใช่ที่ไหนไกลนัก นอกจากสนามฝึกซ้อมของค่าย ที่ซึ่งพื้นดินดูกว้างไกลตัดกับขอบฟ้า ท่ามกลางเสียงฝีเท้าและเสียงปะทะของอาวุธที่ดังก้องอยู่ทั่วบริเวณ สนามฝึกซ้อมในวันนี้คึกคักเต็มไปด้วยชาวค่ายน้อยใหญ่ที่มารวมกันอย่างที่มักจะเป็นเสมอเมื่อมีเวลา แต่ชายหนุ่มกลับมุ่งตรงไปยังมุมหนึ่งของลานฝึกด้วยความตั้งใจในแบบของตัวเอง
วันนี้เขาไม่ได้มาตัวเปล่า แต่มาพร้อมกับหอกใหม่ที่เพิ่งได้มาแทบจะสด ๆ ร้อน ๆ เลยก็ว่าได้ ราวกับว่าวันนี้อากาศยังหอมกลิ่นเหล็กใหม่ของหอกในมือ บางทีคนอื่น ๆ อาจจะแปลกใจว่าทำไมชายหนุ่มผู้นี้ถึงเลือกอาวุธคู่กายเป็นหอกแทนที่จะเป็นดาบหรือธนู ซึ่งเป็นที่นิยมในค่ายมากกว่า ทว่าเหตุผลของเขากลับเรียบง่ายหอกคืออาวุธที่เขาคุ้นเคยอย่างน่าแปลก ไม่ว่าจะเพราะความยาวของมันที่ทำให้ระยะโจมตีได้เปรียบ หรือความมั่นคงเวลาจับกุม คูเปอร์รู้ดีว่านี่คือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขา
พื้นที่ฝึกซ้อมวันนี้ถูกแบ่งออกอย่างเป็นระเบียบ ฝั่งหนึ่งของสนามเป็นส่วนสำหรับฝึกดาบและหอก หอกเรียงรายเหมือนต้นไผ่แห้งที่ขึ้นแออัดให้เหล่านักรบวัยเยาว์ได้เลือกหยิบจับ ส่วนอีกฝั่งหนึ่งเป็นลานฝึกยิงธนูที่เรียงรายไปด้วยเป้ายิง ห่างออกไปอีกเล็กน้อยยังมีอุปกรณ์จำลองสำหรับฝึกฝนร่างกายติดตั้งไว้ให้นักรบเยาว์วัยได้ใช้สร้างความแข็งแกร่ง เป็นที่รู้กันว่าโลกภายนอกค่ายนั้นเต็มไปด้วยอันตรายยิ่งกว่าสิ่งใด ๆ และหากต้องการเอาตัวรอด ทุกคนจำเป็นต้องฝึกฝนอย่างไม่ลดละเพื่อเตรียมรับมือกับทุกสถานการณ์
คูเปอร์คิดอย่างนั้นในใจ มือหมุนหอกไปมาเบา ๆ ความคิดวูบไหวในหัวของเขาพาไปถึงตอนที่เคยฝึกวูซูตั่งแต่ในวัยเด็ก การฝึกนั้นสอนให้เขารู้จักความสำคัญของท่าจับที่มั่นคงและวิธีการแทงที่แม่นยำ รู้ดีว่าหลักการบางอย่างของการใช้หอกกรีกและหอกที่ใช้ในการกีฬานั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของน้ำหนักที่หนักหน่วงจนต่างจากหอกไม้แบบที่เคยใช้เพื่อฝึกวูซู ไหนจะเป้าหมายที่เปลี่ยนจากการร่ายรำในสนามแข่ง กลายเป็นการใช้งานจริงที่ต้องการประสิทธิภาพในการต่อสู้ แต่นั่นกลับทำให้ชายหนุ่มรู้สึกท้าทายขึ้นไปอีกขั้น
เขาตัดสินใจว่าจะฝึกพื้นฐานไปพลาง ๆ ในมุมหนึ่งของลานให้ชำนาญก่อน ระหว่างที่ยังไม่มีคลาสการสอนใช้หอก คูเปอร์พึมพำกับตัวเองเบา ๆ ว่า "ให้ตายเถอะ กว่าจะเก็บเงินได้มากพอซื้อหอกใหม่ก็ไม่ง่าย ๆ แล้วถ้าต้องเปลี่ยนอีกล่ะก็ ขายไตเลยไหมนี่" ทว่าแววตากลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาจับหอกในมือมั่นคง วาดแขนไปด้านหลังตั้งท่าพร้อมที่จะฝึกท่วงท่าพื้นฐานด้วยตัวเอง
เริ่มต้นจากท่าตั้งต้นของการแทง คูเปอร์ย่อตัวลงให้เข่าแนบพื้น ค่อย ๆ วาดปลายหอกไปด้านหน้าด้วยท่าทีคล่องแคล่ว กล้ามเนื้อแขนและไหล่เริ่มเกร็งจนรู้สึกได้ถึงพลังหนักแน่นจากปลายหอกที่ถูกส่งผ่านจากฝ่ามือ ผ่านแขน และสะท้อนไปยังแกนกลางของร่างกาย ทุกครั้งที่เขาขยับแขนตามการจับของหอกในมือ คูเปอร์จะระลึกถึงวิธีที่เคยฝึกฝนกับไม้ในวัยเยาว์ แม้ว่าอาวุธใหม่จะหนักกว่ามาก แต่การจับที่มั่นคงกลับทำให้เขาสามารถประยุกต์ท่าทางได้เป็นอย่างดี
การแทงหอกในท่านี้อาจดูง่ายดายต่อสายตาคนนอก แต่แท้จริงแล้วต้องอาศัยสมาธิในการรักษาท่าทางให้สมดุลระหว่างแรงที่ส่งไปกับการควบคุมทิศทาง คูเปอร์คิดในใจว่าหากเขาพลาดแม้แต่น้อย ปลายหอกอาจหลุดตำแหน่งและทำให้การโจมตีของเขาสูญเปล่า
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ เหงื่อเริ่มซึมออกตามไรผม แดดอ่อนของยามสายแผดเผาจนรู้สึกร้อนวูบวาบที่ท้ายทอย ทว่าเขาไม่หยุดพัก กลับฝึกต่อไปอย่างเงียบ ๆ ทั้งแทง หวด และกวาดหอกให้ปลายหอกกรีดอากาศส่งเสียงหวีดหวิว
เมื่อขยับได้สักพัก เขาก็เริ่มทดลองเปลี่ยนท่า โดยทดลองผสมผสานท่าหวดที่รุนแรงขึ้น วาดวงโค้งกว้างให้หอกเคลื่อนที่ไปตามการหมุนตัว มืออีกข้างเสริมแรงให้ปลายหอกเหวี่ยงอย่างแม่นยำ ชายหนุ่มค่อย ๆ เร่งจังหวะขึ้นจากช้าเป็นเร็ว ทว่าไม่ลืมที่จะรักษาความนิ่งของร่างกายไม่ให้เสียสมดุล การฝึกฝนแบบนี้นอกจากต้องควบคุมแรง ยังต้องใช้สมาธิและการวางจังหวะที่แม่นยำ
"เฮ้อ... เอาจริงนะ คงต้องปรึกษาใครสักคนให้จริงจังกว่านี้แล้วมั้ง" เขาพึมพำอย่างเหนื่อยอ่อนเมื่อลงมือฝึกไปได้สักพักใหญ่ ใจหนึ่งอยากฝึกเองต่อไปให้ได้ดีแต่ก็รู้ว่าหากมีคนสอนคงจะก้าวหน้าเร็วกว่านี้ แต่เมื่อเงินในกระเป๋ายังคงจำกัดการไปเรียนอย่างเป็นทางการคงต้องรอไปก่อน
คูเปอร์สูดหายใจลึก เหงื่อที่ไหลซึมออกมาตามขมับนั้นเหมือนจะระเหยไปในอากาศก่อนจะทันได้ไหลลงคอ ความเหนื่อยล้าจากการฝึกนานนับชั่วโมงกำลังเริ่มฉายแววให้เห็น แต่เขาก็รู้ดีว่ายังพอมีแรงเหลือพอสำหรับการฝึกอีกสักหน่อย ชายหนุ่มจับหอกแน่น มือที่สั่นเล็กน้อยนั้นเป็นสัญญาณว่ากล้ามเนื้อกำลังตอบสนอง เขาเชิดหน้า เหยียดแขนให้ตรง ขยับเท้าขวาไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
หลังจากฝึกท่าทางการแทงและหมุนมาได้พักใหญ่ ตอนนี้เขาเริ่มทดลองการกวาดหอกไปมา ฝึกควบคุมแรงให้แม่นยำเพื่อไม่ให้พลาดเป้าหมายในสถานการณ์จริง มือจับหอกมั่น ขยับสะโพกให้ส่งแรงถึงปลายหอกให้มันเหวี่ยงไปตามจังหวะ เขารู้ดีว่าต้องระวังให้หอกนั้นอยู่ในทิศทางที่ควบคุมได้ ไม่ปล่อยให้แกว่งแรงจนเสียท่า คูเปอร์ยืนตั้งท่าฝึกอย่างมุ่งมั่นในมุมหนึ่งของสนาม แม้จะไม่มีใครสนใจเขามากนัก แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงความแข็งแรงที่เพิ่มพูนในร่างกาย
การใช้หอกอาจดูเรียบง่ายต่อสายตาคนนอก แต่ในทางกลับกันนั้นอาศัยความละเอียดละอออย่างยิ่ง ทั้งการคำนวณน้ำหนัก แรงส่ง และจังหวะที่ต้องประสานให้แม่นยำ ทุกการเคลื่อนไหวคือการเรียนรู้ใหม่ที่จะช่วยให้การโจมตีของเขาคมชัดและมั่นคงยิ่งขึ้น
ชายหนุ่มสูดหายใจลึก รู้สึกถึงอากาศที่แล่นเข้าสู่ปอดและความเผ็ดร้อนของความเหนื่อยล้าที่แทรกซึมไปทั่วร่าง เขาเหวี่ยงหอกไปข้างหน้าแล้วหมุนกลับมาไว้อย่างรวดเร็ว การเคลื่อนไหวนี้คล่องแคล่วขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากฝึกมาหลายครั้ง เขาค่อย ๆ ปรับสมาธิให้จดจ่อมากขึ้น จนเหมือนกับว่าเขาได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับหอกในมือ ในใจนั้นเขารู้สึกถึงความพยายามที่กำลังออกผลเป็นความสามารถที่มั่นคงขึ้นตามลำดับ
"ถ้าเรียนเองได้แบบนี้ต่อไปก็ไม่ต้องเสียเงินเรียนนอกค่ายแล้วใช่ไหม" คูเปอร์พึมพำด้วยรอยยิ้มมุมปากที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ แม้จะยังไม่สมบูรณ์แบบนัก แต่ชายหนุ่มก็รู้สึกถึงความก้าวหน้าในการฝึกของตัวเอง
ความร้อนจากแดดอ่อน ๆ กระทบผิวจนรู้สึกวาบแสบ เหงื่อเริ่มไหลซึมออกมาตามไรผมและแผ่นหลังในมุมหนึ่ง คูเปอร์ยืนตั้งท่าหอก ขาซ้ายวางไปข้างหน้า เหยียดแขนที่ถือหอกให้ตรง ฝ่ามือจับด้ามหอกไว้แน่นราวกับยึดเอาความมั่นคงทั้งหมดในใจมาวางไว้ตรงนั้น
เขาเริ่มจากการวาดท่าตั้งต้นอย่างช้า ๆ จับหอกให้มั่น ย่อตัวลงเล็กน้อยแล้วค่อย ๆ เคลื่อนปลายหอกไปตามแรงของมืออย่างระมัดระวัง ค่อย ๆ วาดท่าตั้งพื้นฐานแทงหอกออกไปตรง ๆ ลมหายใจสอดคล้องกับการเคลื่อนไหวของปลายหอกที่แทงออกไปในอากาศชายหนุ่มเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ทว่าไม่ลืมที่จะรักษาความมั่นคงในท่าทางของตัวเอง ควบคุมกล้ามเนื้อที่ไหล่ แขน และข้อมือให้มั่นคงยิ่งขึ้นทุกครั้งที่ออกแรงแทง
ทุกการเคลื่อนไหวของคูเปอร์นั้นสะท้อนถึงความตั้งใจที่ต้องการฝึกฝนให้ชำนาญ ไม่ใช่เพียงแค่การออกแรงหรือการเคลื่อนไหวอย่างสะเปะสะปะ การเคลื่อนไหวที่เหมือนกับการซ้อมรบนี้ล้วนผ่านการคำนวณมาอย่างถี่ถ้วน ไม่เพียงแค่สร้างความแข็งแรงให้ร่างกาย แต่ยังทำให้เขาควบคุมจังหวะและแรงที่ส่งผ่านปลายหอกได้อย่างแม่นยำ
หลังจากฝึกท่าแทงพื้นฐานจนเริ่มคล่องขึ้น เขาเริ่มทดลองท่าหวดที่ใช้พลังมากกว่า ขยับเท้าและหมุนสะโพกให้หอกเหวี่ยงออกไปเป็นวงกว้าง ปลายหอกกรีดอากาศส่งเสียงหวีดเบา ๆ ทุกครั้งที่หอกขยับ คูเปอร์จับจังหวะการหายใจให้สอดคล้องกับการเคลื่อนไหวของร่างกาย และทำให้ท่วงท่าออกมาอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าจะยังไม่ถึงขั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่การฝึกฝนนี้กลับค่อย ๆ สะสมความมั่นใจและความชำนาญในใจของเขาขึ้นทีละน้อย
ท่ามกลางอากาศร้อนของลานฝึกนั้น เขาฝึกหัดท่าทางที่ยากขึ้นเรื่อย ๆ การเหวี่ยงและกวาดหอกไปมารอบตัวเพื่อสร้างวงป้องกัน การจับหอกให้สมดุลในมือและหมุนกลับมาแทงในทิศทางที่ต้องการ ทุกท่วงท่าที่เขาลองฝึกไม่เพียงแต่สร้างความแข็งแกร่งของร่างกาย แต่ยังเพิ่มความเข้าใจในน้ำหนักและสมดุลของหอกในมือ ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงพลังที่สะสมขึ้นในกล้ามเนื้อของเขาที่ตอบสนองการฝึกฝนแต่ละครั้งได้อย่างดี
คูเปอร์ยืนนิ่งอยู่นานหลังจากการฝึกท่าหวดและกวาดหอกหลายครั้ง มือที่จับหอกเริ่มสั่นเล็กน้อยจากความเหนื่อยล้า แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกถึงการเติบโตบางอย่างในตัวเอง ไม่ใช่เพียงแค่กล้ามเนื้อที่แข็งแรงขึ้น แต่ยังเป็นการเข้าใจในวิธีการเคลื่อนไหวและการควบคุมจิตใจที่แน่วแน่ การฝึกนี้สอนให้เขารู้จักความอดทน แม้จะไม่มีผู้สอนหรือคำแนะนำใด ๆ แต่ความพยายามในวันนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่สูญเปล่า
คูเปอร์เหลือบมองหอกในมือ ความแวววาวของโลหะยามต้องแสงแดดสะท้อนให้เห็นรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมัน เขายกหอกขึ้นอีกครั้ง ตั้งท่าพร้อมสำหรับการแทงโดยไม่มีท่าทีเหนื่อยล้าใด ๆ ให้เห็น มือและใจประสานกันอย่างกลมกลืน ไม่ใช่เพียงแค่การฝึกเพื่อความแข็งแกร่ง แต่เป็นการฝึกฝนจิตใจและการควบคุมตนเอง
ลานฝึกที่เงียบสงบในมุมของเขากลายเป็นสนามทดสอบความมุ่งมั่นในใจ เขารู้ดีว่าความสำเร็จไม่ได้เกิดขึ้นในวันเดียว แต่เป็นการสะสมความพยายามในทุก ๆ วันที่ผ่านไป คูเปอร์ยิ้มเล็ก ๆ กับตัวเอง สูดหายใจลึกอีกครั้งแล้วเริ่มฝึกต่อไปอย่างเงียบๆ
ฝึกประจำวัน
<center><link href="https://dl.dropbox.com/s/x243kp1jnx2vnoz/woman.css" rel="stylesheet"><div id="rr_woman" style="--width: 800px; --divider-width: 40%; --invert-divider: .3; --bg-color: #dadada; --text-color: #000; --font-style: 13px/180% 'Gentium Book Plus', serif;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtitle">SEBASTIAN</div><div class="rsub">In every whispered secret and every untold truth, Hermes listens.</div><img class="rdivider" src="https://imgur.com/iLntR9E.png"><div class="rtxt"><font size="5"><font face="TH Niramit AS">
หลังจากที่เรียนวิชาอสุรกายเสร็จเรียบร้อย เซบาสเตียนและเซเลสติโน่ก็มุ่งหน้าไปยังคาบเรียนถัดไป นั่นคือวิชามีดสั้น สถานที่เรียนคาบนี้อยู่ที่สนามฝึกซ้อมทางทิศตะวันออกของเขตบ้านพักอาศัย สนามฝึกซ้อมนี้กว้างขวาง รายล้อมด้วยต้นไม้ใหญ่ทำให้บรรยากาศดูร่มรื่น และมีกลิ่นอายของการฝึกที่จริงจัง ซึ่งสร้างความรู้สึกตื่นเต้นให้กับเซบาสเตียน เขาลูบมีดสั้นของตนเองที่เหน็บไว้อยู่ข้างเอว รู้สึกพร้อมที่จะเรียนรู้ทักษะใหม่ ๆ
<br><br>
เมื่อมาถึงสนามฝึกซ้อม ครูผู้สอนซึ่งเป็นหญิงสาววัยรุ่นที่ดูแข็งแกร่งและมีบุคลิกเด็ดเดี่ยวก็ก้าวเข้ามาหาพวกเขา เธอแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ " <b><font color="#a0522d">สวัสดีทุกคน ฉันชื่อไพเพอร์ แม็กลีน ครูผู้สอนวิชามีดสั้นในคาบนี้ ฉันรู้ว่าพวกเธอหลายคนคงจะรู้จักมีดสั้นกันมาบ้าง แต่วันนี้พวกเราจะได้เรียนรู้วิธีใช้มันอย่างถูกต้องและมีประสิทธิภาพมากขึ้น</font></b> "
<br><br>
เธอกวาดสายตามองไปยังนักเรียนในสนามฝึกซ้อมทุกคน ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจัง " <b><font color="#a0522d">การใช้มีดสั้นนั้น ไม่ใช่แค่การโจมตีให้แรงที่สุด แต่ยังต้องคำนึงถึงการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วและแม่นยำ นี่คืออาวุธที่ต้องอาศัยการฝึกฝนทั้งความเร็วและความสมดุล เพราะฉะนั้นในคลาสนี้ ฉันจะสอนทุกคนให้รู้จักกับการถือมีดให้มั่นคง การควบคุมจังหวะการเคลื่อนไหว และการรับมือกับคู่ต่อสู้ที่ถือมีดสั้นเช่นเดียวกัน</font></b> ”
<br><br>
เซบาสเตียนพยักหน้ารับอย่างตั้งใจ ในขณะที่เขาจับมีดสั้นของตัวเองและหันไปกระซิบกับเซเลสติโน่เบา ๆ " <b><font color="#008000">ดูเหมือนว่าจะเป็นคาบที่เข้มข้นอีกวิชาหนึ่งเลยนะ ฉันชักจะอยากลองฝึกแล้วล่ะ</font></b> "
<br><br>
เซเลสติโน่หัวเราะเบา ๆ " <b><font color="#000080">ใช่เลย บอกตามตรงว่าฉันก็ตื่นเต้นเหมือนกัน ได้ยินมาว่าครูไพเพอร์คนนี้ฝีมือดีมาก จะได้เห็นเธอสอนจริง ๆ ในวันนี้แล้ว</font></b> "
<br><br>
ไพเพอร์ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นความตั้งใจของนักเรียนทุกคน จากนั้นเธอก็หยิบมีดสั้นของตัวเองออกมาสาธิต " <b><font color="#a0522d">การถือมีดสั้นที่ถูกต้องเป็นพื้นฐานแรกที่ต้องรู้ ถือนิ่ง ๆ ไว้แบบนี้</font></b> " เธออธิบายพร้อมแสดงท่าจับมีดด้วยมือที่มั่นคง ให้เห็นถึงการควบคุมมีดอย่างเชี่ยวชาญ " <b><font color="#a0522d">จับให้แน่น แต่ไม่เกร็งมาก และปล่อยให้มือขยับไปตามการเคลื่อนไหว</font></b> "
<br><br>
เซบาสเตียนมองตามอย่างตั้งใจ ก่อนจะลองจับมีดตามคำสอนของไพเพอร์ แต่ก็รู้สึกเกร็งเล็กน้อย ทำให้ครูไพเพอร์หันมาช่วยปรับมือของเขาให้ถูกต้อง " <b><font color="#a0522d">อย่าลืมผ่อนคลายมือหน่อยนะเซบาสเตียน ไม่ต้องเกร็งมาก ควบคุมจังหวะการเคลื่อนไหวให้ดี จะได้ไม่เผลอพลาดในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด</font></b> "
<br><br>
“ <font color="#008000"><b>เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณมากนะครับ</b></font> ” เซบาสเตียนตอบกลับพร้อมกับลองผ่อนมือและจับมีดตามที่ไพเพอร์แนะนำ ครูสาวพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นจึงเริ่มสอนพวกเขาให้เคลื่อนไหวไปพร้อมกับการถือมีด ซึ่งประกอบด้วยการก้าวไปข้างหน้าและถอยหลังอย่างระมัดระวัง
<br><br>
" <b><font color="#a0522d">สิ่งสำคัญในวิชานี้คือความยืดหยุ่นและการปรับตัว</font></b> ” ไพเพอร์กล่าวพร้อมทั้งเดินไปรอบ ๆ นักเรียนเพื่อคอยสังเกตและให้คำแนะนำ “ <b><font color="#a0522d">จำไว้ว่าความเร็วจะไร้ค่า ถ้าพวกเธอไม่สามารถควบคุมทิศทางและจังหวะได้ ดังนั้นฝึกให้มั่นใจในทักษะของตัวเองก่อน</font></b> "
<br><br>
เซบาสเตียนจดจำคำแนะนำทุกคำเอาไว้ และค่อย ๆ ฝึกฝนตามไปอย่างตั้งใจ การฝึกซ้อมที่สนามในวันนี้ทำให้เขาเข้าใจมากขึ้นว่าการใช้อาวุธไม่ใช่แค่การต่อสู้ แต่ยังต้องอาศัยการใช้จิตใจที่เข้มแข็งและการควบคุมอารมณ์อย่างมาก เซบาสเตียนตั้งใจแน่วแน่ว่าจะพัฒนาฝีมือในวิชานี้ต่อไปจนกว่าจะเชี่ยวชาญ
</font><br><br>
<font face="TH KoHo" color="#008000"><b>#008000</b></font></font><font size="5"><font face="TH Niramit AS"> - เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด</font></font></div><div class="rtxt"><font size="5"><font face="TH KoHo" color="#a0522d"><b>#a0522d</b></font></font><font size="5"><font face="TH Niramit AS"> - NPC " ไพเพอร์ แม็กลีน "</font></font><font size="5"><font face="TH Niramit AS"><br></font>
<font face="TH KoHo" color="#000080"><b>#000080</b></font></font><font face="TH Niramit AS" size="5"> - NPC " เซเลสติโน่ เซล เรดฟิลด์ "<hr>
<b><div align="right">หมายเหตุ: เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า</div></b>
</font></div></div></div></center>
<div class="amn-body" style="--color:#D49EB6">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.imgur.com/EwZOvSY.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.imgur.com/viEc8Wc.png"></div>
<div class="amn-title">Aphrodite</div><div class="amn-lyric">Lovers of Pleasure</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>
<div class="amn-quote">i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2"><p style="text-indent: 2.5em;">
โดยปกติแล้วสนามฝึกซ้อมมักเต็มไปด้วยเสียงโหวกเหวกของสมาชิกในค่ายที่แห่แหนกันมาจับจองพื้นที่สำหรับเล่นสนุกและสร้างประโยชน์ ทว่าทุกวันที่มีคลาสเรียนวิชามีดสั้น ไม่รู้ทำไมในลานถึงได้โล่งแต่รอบนอกกลับเต็มไปด้วยฝูงชน ดวงตาของเนเรซ่ากวาดมองรอบด้านอย่างพิจารณาก่อนจะหยุดลงที่ร่างสูงเพรียวของไพเพอร์ แม็กลีน <font color="#a0522d">“ สวัสดีทุกคน ฉันไพเพอร์ แม็กลีน ครูผู้สอนวิชามีดสั้น ฉันรู้ว่าพวกเธอหลายคนคงจะรู้จักมีดสั้นกันมาก่อน แต่วันนี้พวกเราจะมาเรียนรู้วิธีใช้อย่างถูกต้องเพื่อประสิทธิภาพที่มากขึ้น ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
พี่สาวร่วมสายเลือดของเธอกล่าวด้วยความมั่นใจ บนใบหน้ามีรอยยิ้มบาง ๆ ประดับไว้เพื่อไม่ให้เคร่งขรึมจนเกินไป <font color="#a0522d">“ การใช้มีดสั้นไม่ใช่แค่การโจมตีให้แรงที่สุดแต่ยังต้องคำนึงถึงการเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วและแม่นยำ นี่คืออาวุธที่ต้องอาศัยการฝึกฝนทั้งความเร็วและความสมดุล เพราะฉะนั้นในคลาสนี้ ฉันจะสอนทุกคนให้รู้จักกับการถือมีดให้มั่นคง การควบคุมจังหวะการเคลื่อนไหว และการรับมือกับคู่ต่อสู้ที่ถือมีดสั้นเช่นเดียวกัน ”</font> เสียงของไพเพอร์จริงจัง เปลี่ยนบรรยากาศสบาย ๆ ก่อนหน้านี้ให้กลายมาเป็นคลาสเรียนที่เข้มงวด
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เนเรซ่าหรี่ตาเธอหมุนกริช <i><font face="Kanit"><font size="2">(A.K.A. มีดสั้น)</font></font></i> ในมือ กวาดตามองเพื่อนร่วมเรียนหลายคนที่มีอุปกรณ์อยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะหันไปมองทางไพเพอร์ที่ดูจะพอใจกับความกระตือรือร้นของนักเรียน ไพเพอร์ถือมีดสั้นประจำตัวของเธอด้วยท่าทางเชี่ยวชาญและคุ้นชิน <font color="#a0522d">“ การถือมีดสั้นที่ถูกต้องเป็นพื้นฐานแรกที่ต้องรู้ ถือนิ่ง ๆ ไว้แบบนี้ ”</font> รุ่นพี่คนสวยจากบ้านอะโฟรไดท์สาธิตวิธีการช้า ๆ และอธิบายให้ทุกคนเข้าใจตรงกัน <font color="#a0522d">“ จับให้แน่น แต่อย่าเกร็งจนเกินไป ปล่อยให้มือขยับตามการเคลื่อนไหว ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#a0522d">“ สิ่งสำคัญคือต้องลื่นไหลและแต่ไม่ปวกเปียก ” </font>ไพเพอร์สาธิตการเคลื่อนไหวที่ทำให้หลายคนอ้าปากค้าง <font color="#a0522d">“ สำหรับคนใช้มีดสั้น ถ้าเสียอาวุธไปก็เสมือนกับไร้ทางรอด ดังนั้นพวกเราต้องทำให้แน่ใจว่าจะไม่ทำมีดสั้นหลุดมือ ”</font> ผู้ฝึกสอนสายเลือดอะโฟรไดท์เดินไปทีละก้าวคอยตรวจสอบความเรียบร้อยและถูกต้องของนักเรียน ไพเพอร์เดินผ่านแต่ละคน ใช้เวลาคอยให้คำแนะนำจนมาถึงคราวของน้องสาวร่วมสายเลือด
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#a0522d">“ ฉันประหลาดใจที่เห็นเธอออกมาจากเคบิน.. เนเรซ่า ”</font> พี่สาวต่างพ่อยิ้มด้วยความรู้สึกขบขันมากกว่าโปรยเสน่ห์เช่นสายเลือดอะโฟรไดท์โดยทั่วไป <font color="#8C3864">“ คลาสเรียนของคุณทั้งที ”</font> เนเรซ่าตอบกลับเสียงเบาเธอก้มลงมองมีดสั้นในมือ ท่าทางการจับถือว่าถูกต้องตามหลักการแถมยังดูชำนาญเป็นพิเศษ นั่นทำให้ไพเพอร์เลิกคิ้ว พี่สาวร่วมสายเลือดขยับแขนกอดอกด้วยความสนใจ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#a0522d">“ เธอมีพื้นฐานมาก่อนหนิ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ ฉันเล่นบาลิซองน่ะ ”</font> เนเรซ่าพยักหน้าเพื่อเสริมคำพูดของเธอ น้องสาวร่วมบ้านของผู้สอนค่อย ๆ ลดระดับมือที่ถือมีดสั้นลง <font color="#8C3864">“ ก็คงจะถือว่ามีประสบการณ์ได้อยู่บ้าง ไม่มากแต่ก็พอมี ”</font> มือข้างที่ไม่ได้จับมีดเคลื่อนมาวางที่ไหล่อีกข้างของตัวเธอเอง สาวปารีเซียงผมบลอนด์หมุนหัวไหล่ตัวเองช้า ๆ <font color="#8C3864">“ พี่ไปดูคนอื่นเถอะไพเพอร์ ไว้ฉันจะไปรบกวนขอซ้อมนอกรอบ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไพเพอร์หัวเราะ <font color="#a0522d">“ ฉันไม่มีสิทธิพิเศษให้น้องสาวหรอกนะ ”</font> ครูสาวคนสวยเดินจากไปเพื่อให้คำแนะนำคนอื่นจนกระทั่งแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครที่จับมีดสั้นผิดวิธี เจ้าของนามสกุลแม็กลีนสูดหายใจเข้าจนเต็มปอดและเน้นย้ำสิ่งสำคัญให้เป็นส่วนสุดท้ายของคลาสเรียนวันนี้ <font color="#a0522d">“ สิ่งสำคัญในวิชานี้คือความยืดหยุ่นและการปรับตัว จำไว้ว่าความเร็วจะไร้ค่า ถ้าพวกเธอไม่สามารถควบคุมทิศทางและจังหวะได้ ดังนั้นฝึกให้มั่นใจในทักษะของตัวเองก่อน "</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#a0522d">“ วันนี้พอแค่นี้ เอาไว้พบกันใหม่ ใครอยากฝึกต่อก็ใช้พื้นที่กันตามสบาย ตอนบ่ายสามถึงสี่โมงมีกำหนดการประลองที่อัฒจันทร์ ใครร้อนวิชาก็ไปลงชื่อไว้ ฉันจะรอดูว่าพวกเธอไปได้ไกลกันแค่ไหน ”</font> ไพเพอร์กำชับเป็นครั้งสุดท้าย พยักหน้าเมื่อเห็นความตั้งใจในแววตาของลูกศิษย์ก่อนจะหันหลังเดินจากไป
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ส่วนเนเรเซ่า.. Well.. เธอไม่ได้มีธุระที่ไหน ฝึกตรงนี้อีกสักพักไปก่อนก็แล้วกัน
<br>
<br>
<div align="center">
<img src="https://i.imgur.com/XZ2xsJp.png" width="300" border="0"><br><br>
เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า<br>อ้างอิงข้อมูลบางส่วนจากโรลเพลย์คุณเซบาสเตียนในไทม์ไลน์วันเดียวกัน<br></div>
</div>
<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Nareza Henladys</em>
<em class="amn-tag">all star</em>
<em class="amn-tag">and</em>
<em class="amn-tag">me!</em>
<div class="amn-tt">CABIN10</div></div>
</div><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></div>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"/>
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="https://dl.dropbox.com/s/3vono8lj48a6cp8/birds.css?dl=0"/>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Roleplay Box</title>
<style>
html {
background-color: #333; /* สีพื้นหลังเว็บ */
color: #fff; /* สีตัวอักษร */
font-family: Arial, sans-serif;
margin: 0;
height: 100%; /* ให้เต็มความสูงหน้าจอ */
}
.main-content {
display: flex;
justify-content: center;
align-items: center;
min-height: 100vh;
padding: 0 15px;
}
.roleplay-box {
border: 2px solid red;
background-color: black;
padding: 15px;
margin: 10px;
border-radius: 10px;
max-width: 500px;
box-shadow: 0 0 10px rgba(255, 0, 0, 0.7);
}
.character-name {
font-size: 1.2em;
font-weight: bold;
color: #ff6666;
margin-bottom: 8px;
}
.roleplay-content {
font-size: 1em;
color: #fff;
}
</style>
<container>
<!-- แทนที่การจัดการ body ด้วย div -->
<div class="main-content">
<div class="roleplay-box">
<div class="character-name" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QjBAJqg.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4">ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit</font></div>
<div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><br>รุ่งอรุณแห่งวันใหม่
<br>แสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องผ่านหน้าต่างของบ้านพักเฮอร์มีส ปลุกให้ ริต้า เด็กสาวผมยาวสีดำขลับ ตื่นขึ้นจากภวังค์ เธอขยี้ตาเบา ๆ เพื่อขจัดความง่วงงุน ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงด้วยความกระตือรือร้น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>“วันนี้ต้องเต็มที่เหมือนเดิม!” </b> เธอพึมพำกับตัวเอง พลางจัดเตียงให้เรียบร้อย</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>หลังจากนั้น ริต้าก็รีบอาบน้ำ และเปลี่ยนมาสวมใส่เสื้อค่ายฮาล์ฟบลัดสีส้มสดใส ตัดกับกระโปรงกางเกงสีขาว รองเท้าผ้าใบคู่โปรดของเธอถูกสวมเรียบร้อย พร้อมทั้งหวีผมสีดำขลับให้เรียบเป็นเงางาม</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว เธอจึงออกจากห้องนอนรวม เดินตรงมายังหน้าบ้านพักเฮอร์มีส และหยุดยืนอยู่ตรงนั้นสักพัก</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>“วันนี้จะฝึกอะไรดีนะ...” </b> ริต้าพึมพำเบา ๆ พลางยกมือแตะคางเพื่อไตร่ตรอง</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>หลังจากที่เธอวางแผนในหัวเสร็จ ริต้าก็รีบก้าวเดินออกจากบ้านพักหมายเลข 11 อย่างมุ่งมั่น การเดินของเธอมีจังหวะรวดเร็ว เต็มไปด้วยพลัง
<br> ไม่นานนัก เธอก็มาถึงสนามฝึกซ้อม ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเขตบ้านพัก เสียงรองเท้าของเธอเหยียบใบไม้แห้งเบา ๆ ทำให้ ไครอน ซึ่งกำลังจัดอุปกรณ์ฝึกอยู่ เงยหน้าขึ้นมอง</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>“อรุณสวัสดิ์ ริต้า”</b> ไครอนทักทายด้วยเสียงนุ่ม</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณไครอน” </b>ริต้าก้มศีรษะเล็กน้อยด้วยความเคารพ<b> “วันนี้ฉันอยากขอยืมหอกไปฝึกซ้อมค่ะ”</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ไครอนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปหยิบหอกจากชั้นเก็บอาวุธ <b> “ฝึกให้ดีล่ะ อย่าลืมวอร์มกล้ามเนื้อก่อนเริ่มด้วยนะ"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b> <b> “ค่ะ! ขอบคุณมากค่ะ!” </b> ริต้ารับหอกด้วยสองมือแน่น และรีบก้าวเดินไปยังลานฝึกซ้อมด้วยความตั้งใจ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เมื่อมองเห็นลานกว้างที่เต็มไปด้วยเพื่อนร่วมค่ายที่กำลังฝึกซ้อมด้วยอาวุธต่าง ๆ หัวใจของริต้าเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เธอยิ้มกว้างให้ตัวเองก่อนจะเริ่มการฝึก นี่คือจุดเริ่มต้นของวันใหม่ที่เธอพร้อมจะทุ่มเทอย่างสุดกำลัง!
</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="4">หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ</font></div>
</div>
</div>
</container>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Roleplay Box</title>
<style>
html {
background-color: #333; /* สีพื้นหลังเว็บ */
color: #fff; /* สีตัวอักษร */
font-family: Arial, sans-serif;
margin: 0;
height: 100%; /* ให้เต็มความสูงหน้าจอ */
}
.main-content {
display: flex;
justify-content: center;
align-items: center;
min-height: 100vh;
padding: 0 15px;
}
.roleplay-box {
border: 2px solid red;
background-color: black;
padding: 15px;
margin: 10px;
border-radius: 10px;
max-width: 500px;
box-shadow: 0 0 10px rgba(255, 0, 0, 0.7);
}
.character-name {
font-size: 1.2em;
font-weight: bold;
color: #ff6666;
margin-bottom: 8px;
}
.roleplay-content {
font-size: 1em;
color: #fff;
}
</style>
<container>
<!-- แทนที่การจัดการ body ด้วย div -->
<div class="main-content">
<div class="roleplay-box">
<div class="character-name"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QjBAJqg.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4">ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit</font></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div>
<div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><br> ณ ค่ายฮาล์ฟบลัด</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>หลังจากถวายแผ่นเกม PS5 ที่เตาไฟบูชาเทพเสร็จ ริต้าถอนหายใจเบาๆ พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ <b> "ท่านเทพมารดาไนกี้ ข้าหวังว่าท่านจะรับรู้ถึงความตั้งใจของข้า" </b>
<br> เธอหมุนตัวเดินออกมาจากลานบูชา เปลวไฟยังคงลุกไหวอยู่เบื้องหลัง ขณะที่ริต้าเดินไปตามทางเลียบค่าย ผ่านแนวต้นไม้ที่ล้อมรอบจนมาถึงเขตทิศตะวันออก เสียงอาวุธกระทบกันดังมาจากสนามฝึกซ้อม สายตาของเธอจับจ้องไปยังกลุ่มเด็กฝึกที่กำลังซ้อมดาบและโล่กันอย่างขะมักเขม้น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ริต้าเดินตรงไปยังบ้านพักของคุณไครอน ครูฝึกครึ่งม้าที่กำลังจัดเรียงอาวุธอยู่หน้ากระท่อมไม้</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"สวัสดีค่ะ คุณไครอน" </b> ริต้าทักด้วยน้ำเสียงสุภาพ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ไครอนเงยหน้าขึ้นจากงานตรงหน้า <b> "สวัสดี ริต้า วันนี้เจ้ามาหาข้าเรื่องอะไรหรือ?"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b> <b>"วันนี้ข้าขอยืมหอกสำหรับฝึกซ้อมค่ะ"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ไครอนพยักหน้าอย่างพอใจ <b> "ดีมาก ข้าชื่นชมความพยายามของเจ้าเสมอ"</b> เขาหยิบหอกด้ามหนึ่งจากแท่นเก็บอาวุธ ยื่นให้ริต้าพร้อมกับคำแนะนำ <b style=""> "นี่คือหอกสำหรับฝึก น้ำหนักกำลังดี แต่ต้องระวังปลายมัน คมพอสมควร ใช้ให้ระมัดระวัง"</b></font></div><div class="roleplay-content"><b style=""><font face="Kanit" size="4"><br></font></b></div><div class="roleplay-content"> <font face="Kanit" size="4"><b> "ค่ะ ข้าจะใช้มันอย่างดีที่สุด" </b> ริต้ารับหอกด้วยสองมือ พลางโค้งศีรษะให้เล็กน้อย</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"อย่าลืม จุดสำคัญของการใช้หอกคือสมดุลและการควบคุมร่างกาย เจ้าไม่จำเป็นต้องใช้กำลังทั้งหมด แต่ต้องใช้ความแม่นยำและความมั่นคง" </b> ไครอนเสริม</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ขอบคุณค่ะ ข้าจะจำไว้"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้ากลับไปยังสนามฝึก เธอวางหอกในท่าพร้อม ก่อนจะเริ่มต้นการฝึกอย่างจริงจัง เธอทดลองแทงไปข้างหน้า หมุนตัวหลบ และใช้ปลายหอกหมุนเพื่อสร้างจังหวะ เธอฝึกจนเหงื่อไหลชุ่มทั้งร่าง แต่ไม่มีท่าทีจะหยุดพัก</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"เร็วขึ้นอีกนิด ริต้า!"</b> เธอพูดกระตุ้นตัวเอง พลางเร่งจังหวะการแทงและหลบ
<br> เวลาผ่านไปจนแสงแดดเริ่มอ่อนลง เธอหยุดพักหอบหายใจ พร้อมเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก ก่อนจะนำหอกกลับไปคืนไครอน</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ท่านไครอน ข้าขอบคุณสำหรับอาวุธดีๆ นี้"</b> ริต้าพูดพร้อมยื่นหอกคืน
<br> ไครอนมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน "เจ้าทำได้ดี ริต้า อย่าหยุดฝึกฝน จำไว้ว่า ความพยายามอย่างต่อเนื่องจะนำชัยชนะมาให้"</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ค่ะ ข้าจะไม่ลืมคำของท่าน"</b> ริต้ายิ้ม ก่อนจะหันหลังเดินออกจากสนามฝึก</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เธอเดินลัดเลาะออกจากเขตบ้านพักและสนามฝึกซ้อมทิศตะวันออก มุ่งหน้าสู่ลานฝึกธนูทันที ริต้ามองไปยังเป้าธนูที่ตั้งเรียงราย และหยิบลูกธนูจากถุงเก็บที่วางไว้ เธอสูดลมหายใจลึก ขณะที่ตั้งใจเริ่มต้นฝึกยิงธนูในยามเย็นด้วยจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นและศรัทธา
</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="4">หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน+15 EXP / +5 พลังใจ</font></div>
</div>
</div>
</container>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Roleplay Box</title>
<style>
html {
background-color: #333; /* สีพื้นหลังเว็บ */
color: #fff; /* สีตัวอักษร */
font-family: Arial, sans-serif;
margin: 0;
height: 100%; /* ให้เต็มความสูงหน้าจอ */
}
.main-content {
display: flex;
justify-content: center;
align-items: center;
min-height: 100vh;
padding: 0 15px;
}
.roleplay-box {
border: 2px solid red;
background-color: black;
padding: 15px;
margin: 10px;
border-radius: 10px;
max-width: 500px;
box-shadow: 0 0 10px rgba(255, 0, 0, 0.7);
}
.character-name {
font-size: 1.2em;
font-weight: bold;
color: #ff6666;
margin-bottom: 8px;
}
.roleplay-content {
font-size: 1em;
color: #fff;
}
</style>
<container>
<!-- แทนที่การจัดการ body ด้วย div -->
<div class="main-content">
<div class="roleplay-box">
<div class="character-name"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QjBAJqg.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4">ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit</font></div>
<div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><br> สนามฝึกแห่งความมุ่งมั่น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>หลังจากที่ริต้าออกมาจากบริเวณเตาไฟบูชาเทพ เธอก้าวเท้าตรงไปยังสนามฝึกซ้อมที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของเขตบ้านพัก เสียงกระทบกันของอาวุธและเสียงคำสั่งจากเหล่าผู้ฝึกสอนดังแว่วมาแต่ไกล ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เมื่อมาถึงสนามฝึก ริต้ามุ่งหน้าไปยังจุดที่คุณไครอน หัวหน้าผู้ฝึกสอนครึ่งมนุษย์ครึ่งม้า กำลังดูแลเหล่าเด็กฝึกอยู่</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณไครอน!"</b> ริต้าทักทายเสียงใส</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ไครอนหันมามองเธอพร้อมรอยยิ้มใจดี <b> "อรุณสวัสดิ์ ริต้า วันนี้มาฝึกอะไรล่ะ?"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b> <b>"วันนี้หนูอยากฝึกใช้หอกค่ะ ขอยืมหอกสักเล่มได้ไหมคะ?"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ไครอนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย<b> "แน่นอน แต่ข้าขอเตือนว่า หอกไม่ใช่อาวุธง่ายๆ ต้องใช้สมาธิและการควบคุมตัวเองสูงนะ เจ้าไหวหรือเปล่า?"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้ายืดตัวตรงอย่างมุ่งมั่น <b>"หนูไหวค่ะ! หนูพร้อมจะฝึกหนัก"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b> <b>"ดี งั้นตามข้ามา"</b> ไครอนพาเธอไปยังคลังอาวุธ ก่อนจะหยิบหอกขนาดพอดีมือสำหรับเด็กฝึกหัดยื่นให้
<br> <b> "ลองจับดูสิ"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้ารับหอกมาและลองถือไว้ในมือ น้ำหนักกำลังดีและความสมดุลของมันทำให้เธอยิ้มออกมา <b>"สมบูรณ์แบบเลยค่ะ!"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b> <b>."งั้นไปที่สนามฝึกกัน ข้าจะสอนวิธีเริ่มต้นให้"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ไม่นาน ริต้าก็ยืนอยู่ในสนามฝึกซ้อม หอกในมือของเธอสะท้อนแสงแดดอ่อนๆ ขณะไครอนสอนวิธีการจับและการแทงพื้นฐาน เธอตั้งใจฟังและทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ก้าวเท้าหน้า! ระวังน้ำหนักตัว อย่าโน้มไปข้างหน้ามากเกินไป!"</b> ไครอนตะโกนแนะนำ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ค่ะ!"</b> ริต้าตอบเสียงดัง ขณะเหวี่ยงหอกออกไปด้วยแรงที่มากขึ้น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เธอฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาบนหน้าผาก แต่ดวงตาของเธอยังคงเปี่ยมด้วยความตั้งใจ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ดีมาก! จังหวะดีขึ้นเรื่อยๆ!"</b> ไครอนชมเมื่อเห็นพัฒนาการของเธอ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>หลังจากฝึกไปได้สักพัก ริต้าหยุดพักหอบหายใจ แต่ก็ยังไม่ปล่อยหอกออกจากมือ เธอมองไปรอบๆ เห็นเด็กฝึกคนอื่นๆ กำลังฝึกกับอาวุธต่างๆ ด้วยความตั้งใจเช่นกัน</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ฉันจะต้องเก่งให้ได้…เพื่อให้สมกับที่เทพมารดาไนกี้มองดูอยู่"</b> ริต้าพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นยืนอีกครั้งและเริ่มฝึกซ้อมต่อด้วยแรงฮึดใหม่</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เวลาผ่านไป ริต้ายังคงทุ่มเทให้กับการฝึกอย่างเต็มที่ แม้จะเหนื่อยล้า แต่เธอรู้ว่านี่เป็นอีกก้าวสำคัญของเธอในการพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น
</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="4">หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน+15 EXP / +5 พลังใจ</font></div>
</div>
</div>
</container>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Roleplay Box</title>
<style>
html {
background-color: #333; /* สีพื้นหลังเว็บ */
color: #fff; /* สีตัวอักษร */
font-family: Arial, sans-serif;
margin: 0;
height: 100%; /* ให้เต็มความสูงหน้าจอ */
}
.main-content {
display: flex;
justify-content: center;
align-items: center;
min-height: 100vh;
padding: 0 15px;
}
.roleplay-box {
border: 2px solid red;
background-color: black;
padding: 15px;
margin: 10px;
border-radius: 10px;
max-width: 500px;
box-shadow: 0 0 10px rgba(255, 0, 0, 0.7);
}
.character-name {
font-size: 1.2em;
font-weight: bold;
color: #ff6666;
margin-bottom: 8px;
}
.roleplay-content {
font-size: 1em;
color: #fff;
}
</style>
<container>
<!-- แทนที่การจัดการ body ด้วย div -->
<div class="main-content">
<div class="roleplay-box">
<div class="character-name"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QjBAJqg.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4">ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit</font></div>
<div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><br> การฝึกฝนก่อนภารกิจ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>หลังจากออกจากเตาไฟบูชาเทพ ริต้าเดินไปทางทิศตะวันออกของเขตที่พัก สนามฝึกซ้อมของค่ายฮาล์ฟบลัดตั้งอยู่ที่นั่น ลานฝึกกว้างใหญ่เต็มไปด้วยเสียงเหล็กกระทบกัน นักรบฝึกหัดกำลังทดสอบฝีมือกันอย่างดุเดือด</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ริต้าสูดลมหายใจลึก ก่อนเร่งฝีเท้าไปยังมุมหนึ่งของสนามฝึก ซึ่งเป็นที่ประจำของคุณไครอน ผู้ดูแลและครูฝึกที่ทุกคนในค่ายให้ความเคารพ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณไครอน!" </b> ริต้าทักด้วยน้ำเสียงสดใส</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ครึ่งคนครึ่งม้าเงยหน้าขึ้นจากตารางภารกิจที่เขากำลังตรวจสอบ <b> "อรุณสวัสดิ์ ริต้า วันนี้ดูมุ่งมั่นเป็นพิเศษนะ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b> <b>"ค่ะ! ริต้าอยากยืมหอกมาใช้ฝึกซ้อมหน่อยค่ะ"</b> เธอพูดพร้อมยิ้มกว้าง <b> "วันนี้ริต้ามีภารกิจเผชิญหน้ากับปีศาจฮาร์ปี้ครั้งแรก เลยอยากเตรียมตัวให้พร้อมที่สุด"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>คุณไครอนพยักหน้า <b> "เป็นความคิดที่ดี ฝึกให้มั่นใจไว้ก่อน ฉันมีหอกที่เหมาะกับมือใหม่อยู่ เดี๋ยวหยิบมาให้"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ไม่กี่อึดใจ ไครอนก็ยื่นหอกสีเงินที่มีน้ำหนักพอดีมือให้ริต้า <b>"นี่คือหอกที่สมดุลและเหมาะสำหรับการเริ่มต้น ฝึกให้คล่องมือเข้าไว้"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b> <b>"ขอบคุณค่ะ!" </b> ริต้ารับหอกมาด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนเดินไปยังลานฝึกที่ว่างเปล่ามุมหนึ่ง
<br> เธอเริ่มต้นด้วยการจับหอกอย่างถูกวิธี หมุนข้อมือเพื่อปรับความถนัด และทดลองแทงเป้าหมายที่ตั้งอยู่ในสนามฝึกซ้อม แต่ละครั้งที่เธอออกแรงแทง ความเร็วและความแม่นยำของเธอก็เพิ่มขึ้น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b style="">"แทง! ถอย! หมุนตัว!" </b> เธอพึมพำคำสั่งให้ตัวเองอย่างต่อเนื่อง เหงื่อไหลลงมาตามขมับ แต่ริต้าไม่หยุด เธอฝึกต่อเนื่องจนกล้ามเนื้อเริ่มล้าทว่าใจของเธอยังคงมุ่งมั่น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>คุณไครอนยืนมองอยู่ห่างๆ เขายิ้มบางๆ ขณะเห็นริต้าฝึกซ้อมอย่างจริงจัง "เธอมีไฟดีจริงๆ หวังว่าจะเอาตัวรอดจากปีศาจฮาร์ปี้ได้" เขาพูดกับตัวเองเบาๆ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เมื่อริต้าหยุดพัก เธอหอบเล็กน้อยแต่ในดวงตามีแววพอใจ<b style=""> "ฉันต้องทำได้แน่!"</b> เธอพูดกับตัวเอง พลางจับหอกแน่นพร้อมสานต่อการฝึกฝนอย่างไม่ลดละ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจที่รออยู่ข้างหน้า
</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="4">หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจ</font></div>
</div>
</div>
</container>
<center><link href="https://dl.dropbox.com/s/x243kp1jnx2vnoz/woman.css" rel="stylesheet"><div id="rr_woman" style="--width: 800px; --divider-width: 40%; --invert-divider: .3; --bg-color: #dadada; --text-color: #000; --font-style: 13px/180% 'Gentium Book Plus', serif;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtitle">SEBASTIAN</div><div class="rsub">In every whispered secret and every untold truth, Hermes listens.</div><img class="rdivider" src="https://imgur.com/iLntR9E.png"><div class="rtxt"><b><font size="5"><font face="TH Niramit AS">เวลา 13.30 น. </font></font><font face="TH Niramit AS" size="5">วิชาอสุรกายศึกษา I (DS I)</font></b></div><div class="rtxt"><font size="5"><font face="TH Niramit AS"><br></font></font></div><div class="rtxt"><font size="5"><font face="TH Niramit AS">
ในขณะที่การเรียนเกี่ยวกับอสุรกายสิ้นสุดลง เซบาสเตียนและเซเลสติโน่ก็เดินไปตามทางเดินภายในค่าย ฮาล์ฟบลัด เพื่อไปยังคลาสเรียนต่อไป โดยพวกเขามุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่มีรายวิชาต่าง ๆ ตั้งอยู่ ท่ามกลางนักเรียนที่เดินสวนกันไปมา พร้อมกับเสียงพูดคุยและหัวเราะที่ดังขึ้นจากกลุ่มคน
<br><br>
เซบาสเตียนเดินไปข้างหน้าด้วยความคิดของตัวเอง ในขณะที่เซเลสติโน่เดินตามมาอย่างไม่รีบร้อน ทันใดนั้นพวกเขาก็มาถึงทางแยกที่พวกเขาต้องเดินแยกกันไป เซบาสเตียนที่ไม่ทันสังเกตตัวเองก็เดินต่อไปโดยไม่ได้หันไปมองเพื่อนของเขา
<br><br>
" <b><font color="#000080">เซบาสเตียน! ไปไหนน่ะ</font></b> " เสียงของเซเลสติโน่ดังขึ้นจากข้างหลัง ทำให้เซบาสเตียนสะดุ้งเล็กน้อยและหันไปมอง
<br><br>
" <b><font color="#008000">โอ๊ะ เอ่อ ไปเรียนวิชาฝึกขี่เพกาซัสไง</font></b> " เซบาสเตียนตอบออกไปด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แม้จะไม่มั่นใจนักว่าไปถูกทางหรือไม่
<br><br>
เซเลสติโน่ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความขบขัน " <b><font color="#000080">วันนี้เรียนแค่วิชาอสุรกายและมีดสั้นนะ ไม่ใช่ขี่เพกาซัส</font></b> "
<br><br>
เซบาสเตียนมองเพื่อนและเริ่มทำหน้าเครียดเล็กน้อยเมื่อเริ่มรู้สึกผิด " <b><font color="#008000">อ้าวเหรอ</font></b> " เขาเอ่ยเบา ๆ พลางหยิบตารางเรียนออกมาจากกระเป๋าและตรวจสอบอีกครั้ง ก่อนจะพบว่าเซเลสติโน่พูดถูกจริง ๆ วันนี้เขามีแค่สองวิชาคืออสุรกายและมีดสั้น ขี่เพกาซัสเป็นวันพรุ่งนี้
<br><br>
" <b><font color="#008000">อืม... สงสัยสมองคงจะเบลอตอนตื่นน่ะ เลยมองวันผิด ฮาฮ่า</font></b> " เซบาสเตียนหัวเราะเบา ๆ และส่ายหัวไปมา ก่อนจะเดินกลับไปยังทางเดียวกับเซเลสติโน่
<br><br>
เซเลสติโน่ยิ้มและทำท่าเหมือนจะหัวเราะตามเพื่อน " <b><font color="#000080">แหม ต้องระวังหน่อยนะ ถ้าเบลอไปบ่อย ๆ เดี๋ยวจะเรียนไม่ทัน ตอนอยู่โรงอาหารฉันก็บอกอยู่ว่าเรียนสองวิชานี้</font></b> "
<br><br>
ทั้งสองเดินไปอย่างสนุกสนานและหัวเราะกันจนมาถึงสนามฝึกซ้อมที่เป็นสถานที่สำหรับการเรียนวิชามีดสั้น ในสนามฝึกมีนักเรียนคนอื่น ๆ รวมอยู่ด้วยแล้ว บางคนยืนท่ามกลางอุปกรณ์ฝึกซ้อมในมือ ขณะที่บางคนกำลังปรึกษากันเกี่ยวกับการฝึกในวันนี้
<br><br>
ทันทีที่มาถึง เซบาสเตียนและเซเลสติโน่เดินไปนั่งในที่นั่งที่เตรียมไว้สำหรับนักเรียน เมื่อทุกคนพร้อม ครูฝึกสอนไพเพอร์ แม็กลีน เดินออกมาจากด้านหลังสนาม ฝึกซ้อมโดยมีรอยยิ้มและท่าทางที่มั่นใจ แต่ก็เต็มไปด้วยความจริงจัง
<br><br>
" <b><font color="#a0522d">วันนี้เราจะฝึกการใช้มีดสั้นในระดับที่สูงขึ้น</font></b> " ครูไพเพอร์เริ่มต้นการบรรยาย " <b><font color="#a0522d">และที่สำคัญที่สุดคือการรู้จักวิธีป้องกันตัวจากการโจมตีที่เกิดขึ้นแบบกะทันหัน</font></b> "
<br><br>
ครูไพเพอร์แม็กลีนยกมือขึ้นและชี้ไปยังกลุ่มนักเรียนที่ยืนอยู่ " <b><font color="#a0522d">การใช้มีดสั้นนั้นไม่ใช่แค่การใช้เพื่อโจมตีฝ่ายตรงข้าม แต่มันยังเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้คุณสามารถป้องกันตัวเองจากอันตรายที่คุกคามได้</font></b> " ครูไพเพอร์อธิบายด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและหนักแน่น
<br><br>
" <b><font color="#a0522d">การฝึกในวันนี้จะเริ่มต้นจากการฝึกการยืนตำแหน่งพื้นฐาน ซึ่งจะช่วยให้คุณมั่นคงและสามารถรับมือกับการโจมตีได้</font></b> " เธอกล่าว พร้อมกับยกมีดสั้นขึ้นในมือขวาของตัวเอง
<br><br>
" <b><font color="#a0522d">เมื่อคุณยืนในตำแหน่งที่มั่นคงแล้ว ขั้นตอนถัดไปคือการฝึกใช้มีดสั้นในการป้องกันและโจมตี</font></b> " ครูไพเพอร์กล่าว พร้อมกับย้ายตัวเองไปยังตำแหน่งการฝึกที่ตั้งอยู่ในสนาม " <b><font color="#a0522d">เริ่มจากการฝึกท่าป้องกันพื้นฐานอย่างการบล็อกและการหลบหลีกการโจมตี</font></b> "
<br><br>
ทุกคนเริ่มออกไปจับอุปกรณ์ของตัวเอง ครูไพเพอร์เริ่มสาธิตท่าต่าง ๆ ให้ทุกคนได้ดูอย่างชัดเจน ก่อนจะให้พวกเขาลองฝึกกันในคู่ซ้อม เพื่อให้รู้สึกถึงจังหวะและการเคลื่อนไหวที่ถูกต้อง
<br><br>
เซบาสเตียนยืนอยู่ในตำแหน่งที่ครูไพเพอร์ได้สาธิตไว้ เขากระชับมีดสั้นในมือ ก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวช้า ๆ ตามจังหวะของครูไพเพอร์ จากนั้นเขาก็ลองฝึกบล็อกการโจมตีที่มาจากเซเลสติโน่ที่ยืนเป็นคู่ซ้อมให้
<br><br>
" <b><font color="#a0522d">ดีมาก เซบาสเตียน</font></b> " เสียงของครูไพเพอร์ดังขึ้น เมื่อเซบาสเตียนสามารถบล็อกการโจมตีได้สำเร็จ โดยที่มีดสั้นไม่ได้หลุดจากมือของเขา
<br><br>
เซเลสติโน่ยิ้มให้กับเพื่อน ก่อนจะกล่าวขึ้น " <b><font color="#000080">นึกว่าไม่ทันแล้วนะเนี่ย สู้ได้ไม่เลวเลย</font></b> "
<br><br>
ครูไพเพอร์เห็นท่าทางของเซบาสเตียนและเซเลสติโน่ก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย " <b><font color="#a0522d">ทุกคนจำไว้นะว่า การใช้มีดสั้นต้องอาศัยการฝึกฝนและการฝึกจิตใจที่ดี เมื่อเธอสามารถยืนหยัดและรักษาสมาธิได้ เธอจะสามารถเอาชนะอุปสรรคทุกอย่างได้</font></b> " เธอกล่าวพร้อมกับให้ทุกคนลองฝึกกันต่อไป
<br><br>
ทั้งเซบาสเตียนและเซเลสติโน่ต่างก็พยายามฝึกฝนตามคำแนะนำของครูไพเพอร์อย่างเต็มที่ การฝึกในวันนี้ไม่เพียงแต่ท้าทายทางกายภาพ แต่ยังเป็นการฝึกฝนจิตใจให้มั่นคงอีกด้วย
<br><br></font><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">การฝึกในวันนี้ในคลาสเรียนมีดสั้นเริ่มต้นด้วยความเข้มข้นมากขึ้น ทุกคนในกลุ่มเรียนต่างตั้งใจฝึกฝนตามคำแนะนำของครูไพเพอร์ แม็กลีน แต่ไม่เพียงแต่ต้องอาศัยทักษะทางร่างกายที่แข็งแกร่ง แต่ยังต้องใช้ความสามารถในการควบคุมจิตใจอย่างมากเพื่อให้การฝึกได้ผลตามที่คาดหวัง</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">ครูไพเพอร์คอยเดินไปตามนักเรียนแต่ละคนอย่างใกล้ชิด พิจารณาท่าทางของพวกเขาอย่างละเอียดทุกการเคลื่อนไหว โดยเฉพาะเมื่อมีดสั้นในมือของพวกเขา เธอไม่เพียงแค่สอนท่าทางการป้องกันและโจมตี แต่ยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของการรักษาสมาธิและการควบคุมอารมณ์ของตัวเองเมื่อถูกโจมตีอย่างรุนแรง</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">" <b><font color="#a0522d">อย่าเพียงแค่ใช้พละกำลัง</font></b> " ครูไพเพอร์กล่าวขณะที่เธอสาธิตท่าการป้องกันต่อการโจมตีจากคู่ต่อสู้ " <b><font color="#a0522d">การใช้มีดสั้นไม่ใช่แค่เรื่องของความเร็วหรือแรง แต่มันคือการควบคุมจิตใจของเธอเอง หากเธอเสียสมาธิ เธอจะไม่สามารถตอบโต้ได้ทันเวลา</font></b> "</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">เซบาสเตียนรู้สึกถึงความท้าทายนี้ เขามุ่งมั่นทำท่าทางต่าง ๆ ที่ครูไพเพอร์แนะนำ แต่มันไม่ง่ายเลย เมื่อเขาฝึกการป้องกันตัวจากการโจมตีที่เร็วและแม่นยำจากเซเลสติโน่เพื่อนของเขา ท่าทางการเคลื่อนไหวในแต่ละท่าต้องการความมั่นคงในสมาธิของเขา</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">" <b><font color="#a0522d">อย่าให้ความกลัวหรือความลังเลเข้ามา</font></b> " ครูไพเพอร์กล่าวขณะเดินไปที่เซบาสเตียน " <b><font color="#a0522d">ถ้าเธอกลัวในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด เธอจะพลาดการโจมตีที่เธอสามารถหลีกเลี่ยงได้ง่าย</font></b> "</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">เซบาสเตียนรู้สึกว่าคำแนะนำนี้ลึกซึ้งเกินกว่าที่เขาคิด ในตอนแรก เขามักจะตกใจหรือเสียสมาธิเมื่อมีดสั้นของเขาเกือบจะชนเข้ากับคู่ต่อสู้ แต่เมื่อครูไพเพอร์สอนให้เขาฝึกควบคุมความกลัวและปล่อยให้ตัวเองอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ต้องเผชิญกับการโจมตีอย่างมีสมาธิ เซบาสเตียนเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในตัวเขา</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">ขณะที่เขาฝึกบล็อกการโจมตีที่มาจากเซเลสติโน่ในแต่ละท่าทาง เขาคิดถึงสิ่งที่ครูไพเพอร์สอนเกี่ยวกับการใช้จิตวิทยาในการรับมือกับศัตรู ความสำคัญของการควบคุมจิตใจและอารมณ์ในการฝึกซ้อม เป็นสิ่งที่เขายอมรับว่ามันยากกว่าแค่การเรียนรู้ท่าทางต่าง ๆ ในการใช้มีดสั้น</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">" <b><font color="#a0522d">ทำได้ดีมาก เซบาสเตียน</font></b> " ครูไพเพอร์กล่าวด้วยความพอใจเมื่อเขาสามารถป้องกันตัวจากการโจมตีได้อย่างมั่นคงในครั้งสุดท้าย " <b><font color="#a0522d">เธอเริ่มเข้าใจแล้วว่าการฝึกนี้ไม่ได้แค่เกี่ยวกับร่างกาย แต่มันยังเกี่ยวข้องกับการฝึกฝนจิตใจที่มั่นคงและสามารถรับมือกับความท้าทายได้</font></b> "</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">ในขณะเดียวกัน เซเลสติโน่ก็มีท่าทางที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาฝึกการหลบหลีกและการตอบโต้ด้วยมีดสั้นได้อย่างรวดเร็ว ร่างกายของเขามีความคล่องตัวและเขาสามารถจับจังหวะการเคลื่อนไหวได้อย่างยอดเยี่ยม แต่สิ่งที่ทำให้การฝึกในวันนี้เป็นการทดสอบที่แท้จริงคือการที่ทั้งเขาและเซบาสเตียนต้องยืนหยัดในจิตใจให้มั่นคง แม้จะถูกโจมตีอย่างหนักหน่วงจากการฝึกที่ครูไพเพอร์กำหนดขึ้น</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">" <b><font color="#a0522d">การป้องกันไม่ใช่แค่การหลบหลีกหรือการบล็อกเท่านั้น</font></b> " ครูไพเพอร์พูดในระหว่างการฝึก " <b><font color="#a0522d">มันยังเป็นการตอบสนองอย่างรวดเร็วและมีสติ เมื่อเธอรู้จักวิธีการยืดหยุ่นในการตอบโต้ เธอจะไม่หลุดจากสถานการณ์ที่ยากลำบาก</font></b> "</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">เซบาสเตียนเริ่มฝึกการโจมตีที่แม่นยำมากขึ้น โดยที่การใช้มีดสั้นไม่ได้เป็นแค่การจู่โจมอย่างรวดเร็ว แต่ยังต้องอาศัยการอ่านสถานการณ์และเลือกใช้การโจมตีที่ถูกต้องตามจังหวะการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ การเรียนรู้แบบนี้ไม่เพียงแต่ท้าทายทางร่างกาย แต่ยังฝึกฝนวิธีคิดและการตัดสินใจอย่างรวดเร็วในขณะต่อสู้</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">เซเลสติโน่หันมาพูดกับเซบาสเตียนในระหว่างการฝึก " <b><font color="#000080">ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าการต่อสู้มันเป็นมากกว่าการใช้พละกำลังเนอะ</font></b> " เขายิ้มและกล่าวเสริม " <b><font color="#000080">มันเหมือนกับการเล่นหมากรุก เพียงแต่มีดสั้นแทนหมาก</font></b> "</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">เซบาสเตียนพยักหน้าและกล่าวตอบ " <b><font color="#008000">ใช่เลย ทั้งการป้องกันและการโจมตีต้องใช้สมองไม่แพ้มือ</font></b> "</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">ครูไพเพอร์ยิ้มและสังเกตการณ์ทุกการเคลื่อนไหวของนักเรียน " <b><font color="#a0522d">ไม่เพียงแค่ต้องแข็งแกร่งทางร่างกาย แต่การตัดสินใจที่ถูกต้องในช่วงเวลาที่สำคัญก็เป็นปัจจัยที่ช่วยให้เธอสามารถเอาชนะศัตรูได้</font></b> "</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">หลังจากผ่านการฝึกฝนที่เข้มข้นไปจนถึงตอนนี้ นักเรียนทุกคนเริ่มปรับท่าทางให้เหมาะสมกับตัวเอง ความมั่นคงทางจิตใจเริ่มกลับมา เมื่อเซบาสเตียนและเซเลสติโน่ฝึกฝนตามที่ครูไพเพอร์สอน จนทุกคนเริ่มเข้าใจวิธีการฝึกนี้มากขึ้น</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">สุดท้าย ครูไพเพอร์สรุปการฝึกด้วยคำพูดสุดท้าย " <b><font color="#a0522d">จำไว้นะ การใช้มีดสั้นไม่ได้เป็นแค่เรื่องของทักษะการเคลื่อนไหว แต่มันยังต้องอาศัยจิตวิทยาและการคิดอย่างรอบคอบทุกย่างก้าวของเธอ</font></b> " เธอกล่าว พร้อมกับยิ้มให้กับนักเรียนทุกคนที่ผ่านการฝึกอย่างตั้งใจ</font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS"><br></font></div><div class="rtxt"><font face="TH Niramit AS">เสียงกระดิ่งดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าเวลาฝึกสิ้นสุดลงแล้ว นักเรียนเริ่มเก็บอุปกรณ์ของตัวเอง ขณะที่เซบาสเตียนและเซเลสติโน่ก็เดินออกจากสนามฝึกไปด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจ และรู้ว่าพวกเขามีทักษะที่แข็งแกร่งขึ้นกว่าที่เคย</font></div><br>
<font face="TH KoHo" color="#008000"><b>#008000</b></font></font><font size="5"><font face="TH Niramit AS"> - เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด</font></font></div><div class="rtxt"><font size="5"><font face="TH KoHo" color="#a0522d"><b>#a0522d</b></font></font><font size="5"><font face="TH Niramit AS"> - NPC " ไพเพอร์ แม็กลีน "</font></font><font size="5"><font face="TH Niramit AS"><br></font>
<font face="TH KoHo" color="#000080"><b>#000080</b></font></font><font face="TH Niramit AS" size="5"> - NPC " เซเลสติโน่ เซล เรดฟิลด์ "<hr>
<b><div align="right">หมายเหตุ: เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า</div></b>
</font></div></div></div></center>
<div class="amn-body" style="--color:#D49EB6">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.imgur.com/EwZOvSY.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.imgur.com/viEc8Wc.png"></div>
<div class="amn-title">Aphrodite</div><div class="amn-lyric">Lovers of Pleasure</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>
<div class="amn-quote">i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="3"><p style="text-indent: 2.5em;">
ย้อนหลัง — 22112024 | 13:30 น. (ขออนุญาตแอดมินแล้ว)
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เธอไม่แน่ใจว่าคนจัดตารางคิดอะไรอยู่ จากชายหาดมาจนถึงสนามฝึกซ้อม เนเรซ่ามีเพื่อนร่วมทางมากมาย เสมือนกับการที่กลางคืนหายไปทำให้หลายคนออกจากบ้านมาใช้ชีวิตมากขึ้น(ไม่ก็ฝังตัวในบ้านมากกว่าเดิม) แต่สำหรับตอนนี้ เธอมีคลาสมีดสั้นให้ต้องเรียน มีการบ้านให้ต้องนำเสนอ– และยังมีเรื่องของกิจกรรมอันเป็นหน้าที่ของที่ปรึกษาบ้านสำหรับการช่วยบรรเทาความตึงเครียดของเด็ก ๆ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
หนึ่งเลยเธอไม่ใช่ทายาทฮิปนอส จะให้ไปช่วยเรื่องการนอนหลับตามเวลานี่มันก็ยังไงอยู่.. ไดโอนีซุสยังมีไวน์ แล้วบ้านที่มีดีแค่ความรักกับหน้าตาจะให้ทำยังไงดีล่ะ? คิ้วของเนเรซ่าขมวดเข้าหากันอย่างพิจารณา ในหัวเธอมีเรื่องมากมายให้ต้องจัดการไม่ว่าจะการบ้านกองหนาเตอะ การฝึกซ้อมไม่เว้นแม้แต่การคิดกิจกรรม <font color="#da9cbd">“ เหลือเชื่อที่เธอเครียดขนาดนี้แต่ก็ยังดูดี ”</font> วันนี้คนที่เข้าร่วมคลาสกับเธอไม่ใช่เมเรซแต่เป็นเจโนวีฟ สาวผมบลอนด์ตาน้ำข้าวคนสวยตาเป็นประกายทันทีที่ได้ยินในตอนเช้าว่าไพเพอร์กำลังตามหาคนมาช่วยฝึกเป็นเพื่อนเนเรซ่าในคลาสเรียน ทำเอาเอ็กโทรเวิร์ตพลังงานสุดขั้วที่หลบหนีจากการเรียนมีดสั้นมานานถึงกับตัดสินใจเข้าร่วมโดยไม่บิดพริ้ว
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ เธอว่าฉันทำโรงละครไปเลยดีไหม ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ราวกับมีหมัดทุบลงบนหัวเจโนวีฟ เธอพูดเล่นพูดแหย่มาตลอดทั้งทางแต่ยัยสาวเฮนลาดิสนี่กลับไม่ฟังสักนิด หูและหางทิพย์ในจินตนาการของผู้คนที่มักติดไว้ให้เจโนวีฟต่อให้ไม่ต้องชำเลืองมองก็ยังรู้ว่าคงกำลังลู่ลงด้วยความโศกเศร้า เนเรซ่าหัวเราะเบา ๆ มือของเธอวางลงบนกลุ่มผมนุ่ม ๆ ของน้องสาวแม่เดียวกัน <font color="#8C3864">“ ล้อเล่นน่า ฉันฟังเธออยู่ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#da9cbd">“ ใจร้าย ใจดำ อำมหิต ร้ายกาจที่สุด ! ”</font> สองแก้มนุ่ม ๆ ของเจโนวีฟพองออกมาจากการอมลม คนเป็นพี่สาวมองภาพนั้นด้วยสายตาที่อ่อนลง เนเรซ่าส่ายหัวก่อนจะบีบแก้มของสาวผมบลอนด์ข้าง ๆ เป็นครั้งสุดท้ายเมื่อในที่สุดพวกเธอก็ก้าวเข้ามาในเขตสนามฝึกซ้อม
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
วิชามีดสั้นมีการบ้านก็จริง แต่มันไม่ใช่อะไรที่ต้องออกมานำเสนอเหมือนของวิชาอสูรกายหรือฝึกเพกาซัส เนเรซ่าทำสิ่งที่ง่ายกว่านั้นมากด้วยการเดินไปทักทายผู้สอนประจำคลาส– ไพเพอร์ ที่ปรึกษาคนปัจจุบันของบ้านอะโฟรไดท์ยื่นสมุดการบ้านที่เธอแยกออกมาสำหรับวิชามีดสั้นให้แม็กลีนได้ลองอ่าน คล้ายกับตอนที่เธอไปเรียนคลาสหอกกับโซเฟีย
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ พี่อ่านไปนะ ฉันขอไปวอร์มก่อน ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไพเพอร์พยักหน้ารับเล็กน้อยเธอเริ่มเปิดสมุดการบ้านอ่านด้วยสีหน้าตั้งใจ พร้อมกับปล่อยให้เนเรซ่าเดินกอดไหล่เจโนวีฟไปอีกทาง <font color="#da9cbd">“ โว้ว ดูหน้าพี่ไพเพอร์สิ ”</font> เจโนวีฟหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นท่าทางเดี๋ยวพอใจเดี๋ยวขมวดคิ้วของไพเพอร์ที่มีต่อการบ้านของเนเรซ่า
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ เมเรซบอกว่ามันก็ดี.. แต่เท่าที่ดูฉันควร.. กังวลไหม? ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ทั้งสองสบตากันได้ไม่นาน สุดท้ายเจโนวีฟก็หลุดหัวเราะออกมาอีกครั้ง<font color="#8C3864"> “ อย่าคิดมาก ! มาซ้อมกันเถอะ !! ”</font> สาวน้อยจากครอบครัวอีเมอร์สันยักไหล่ เธอยิ้มร่าพร้อมกับกระชับมีดสั้นอย่างมั่นใจ <font color="#da9cbd">“ ฉันจะเทรนด์พี่ให้เป็นนักฆ่าสาวแส– โอ๊ย ”</font>v
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ เลิกไร้สาระน่า ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#da9cbd">“ โธ่ ไม่สนุกเลย ! ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
…
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ในคลาสเรียนมีดสั้นวันนี้คงต้องบอกว่าเป็นช่วงเวลาที่.. ผลาญพลังงานสิ้นดี
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไม่ว่าจะการแทงอากาศร้อยครั้งหรือวิ่งรอบสนาม ไพเพอร์ แม็กลีนเหมือนกำลังวางแผนฆ่าน้องสาวทางอ้อม ทั้ง ๆ ที่เนเรซ่าก็รู้ดีว่านี่คงเป็นหนึ่งในการช่วยให้เธอพัฒนาได้ไวขึ้น แต่เธอ.. เธอจะตายอยู่แล้ว เนเรซ่านั่งคุกเข่าสองมือของเธอยันพื้นในขณะที่มีเจโนวีฟวิ่งเหยาะ ๆ วนรอบตัว ผิดกับนักเรียนอีกหลายคนที่ต่อให้ช้าเข้าขั้นคลานก็ยังวิ่งต่อไป <font color="#da9cbd">“ มาเร็วเฮนลาดิส สู้ ! อย่ายอมแพ้ ! วันนี้พี่ยังต้องไปเดินดูกิจกรรมในค่ายกับฉัน อย่าพึ่งหมดแรงสิ ! ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
คำพูดของเจโนวีฟตีเข้าที่หัวเนเรซ่าอย่างแรง บางทีเธอคงปากพล่อยเกินไปที่นึกคึกบอกกับสาวพลังม้า(?)อย่างเจโนวีฟว่าต้องการที่จะไปเดินดูกิจกรรมบ้านอื่นเป็นแนวทาง และตอนนี้เธอกำลังรับผลกรรมนั้น นัยน์ตาสีอ่อนราวอัญมณีเม็ดงามของเนเรซ่าเลื่อนขึ้นมองไพเพอร์ แม็กลีนประหนึ่งต้องการความช่วยเหลือ แต่สิ่งที่เธอได้รับน่ะเหรอ?
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#dac29c">“ อื้ม เจนนี่ทำถูกแล้ว รีบวิ่งอีกสามรอบแล้วมาฝึกฟันอากาศได้แล้วเนซ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เธออยากบ้า หลังจากกัดฟันปลุกพลังใจ .. คงไม่ต้องถามว่าสภาพเนเรซ่าหลังจบคลาสเป็นแบบไหน วิ่งรอบสนามซ้อมเพื่อทดสอบพละกำลังและการควบคุมตัวเอง ฝึกแทงอากาศห้าสิบครั้ง แขนช้างละยี่สิบห้า เช่นเดียวกับตอนที่ฝึกฟันอากาศเพื่อปรับตัวให้คุ้นชินกับองศาการตวัดมีด ครั้งนี้เนเรซ่าหมดแรงแล้วจริง ๆ ตัวของเธอพาดลงกับร่างของเจโนวีฟที่ยืนปรึกษาพี่สาวผู้เป็นเจ้าของคลาส
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
มันน่าหงุดหงิดเป็นพิเศษที่เธอเหนื่อยจนตัวเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแต่ที่จะมีร่องรอยของความพยายามนั้นปรากฏอย่างชัดเจนในสักทาง บนตัวเธอกลับมีแต่กลิ่นหอม ๆ ที่เป็นเอกลักษณ์แสนลี้ลับของสายเลือดอะโฟรไดท์ แถมยังดูดีเหมือนเดิมเปี๊ยบ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#dac29c">“ ฉันว่าเธอยังฝึกต่อได้อีก ”</font> ไพเพอร์พูดพร้อมกับหรี่ตาลง
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ ฉัน.. จะตายอยู่แล้ว ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#da9cbd">“ อื้ม พี่ยังดูฝึกต่อได้อีกจริง ๆ นะ ” </font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เนเรซ่ากรอกตา เธอแนบหน้าผากของตัวเองลงกับไหล่ของเจโนวีฟ ริมฝีปากสีกลีบกุหลาบเคลื่อนขยับพึมพัมด้วยเสียงเบาที่พอจะได้ยินกันแค่วงแคบที่ทำให้ธิดาอะโฟรไดท์อีกสองคนถึงกับหลุดขำ <font color="#8C3864">“ ยัยพวกคนสวยมักใจร้าย .. ”</font>
<br>
<br>
<div align="center">
<img src="https://i.imgur.com/XZ2xsJp.png" width="300" border="0"><br><br>
เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า<br>
ส่งการบ้าน:วาร์ป..ว้าม (+20 คะแนนบ้าน) <br>
+7 ความสัมพันธ์ร่วมกับไพเพอร์จากสกิลหอมเย้ายวน
</div>
</div>
<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Nareza Henladys</em>
<em class="amn-tag">all star</em>
<em class="amn-tag">and</em>
<em class="amn-tag">me!</em>
<div class="amn-tt">CABIN10</div></div>
</div><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></div>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"/>
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="https://dl.dropbox.com/s/3vono8lj48a6cp8/birds.css?dl=0"/>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Roleplay Box</title>
<style>
html {
background-color: #333; /* สีพื้นหลังเว็บ */
color: #fff; /* สีตัวอักษร */
font-family: Arial, sans-serif;
margin: 0;
height: 100%; /* ให้เต็มความสูงหน้าจอ */
}
.main-content {
display: flex;
justify-content: center;
align-items: center;
min-height: 100vh;
padding: 0 15px;
}
.roleplay-box {
border: 2px solid red;
background-color: black;
padding: 15px;
margin: 10px;
border-radius: 10px;
max-width: 500px;
box-shadow: 0 0 10px rgba(255, 0, 0, 0.7);
}
.character-name {
font-size: 1.2em;
font-weight: bold;
color: #ff6666;
margin-bottom: 8px;
}
.roleplay-content {
font-size: 1em;
color: #fff;
}
</style>
<container><font face="Kanit" size="4">
<!-- แทนที่การจัดการ body ด้วย div -->
</font><div class="main-content">
<div class="roleplay-box">
<div class="character-name"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QjBAJqg.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4">ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit</font></div>
<div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><br> บทที่ 1: ฝึกฝนใต้แสงตะวัน</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ริต้า สาวน้อยผู้มีแววตาอ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ก้าวเดินออกจากบริเวณเตาไฟบูชาเทพอย่างเงียบสงบ เสียงรองเท้าของเธอสัมผัสกับพื้นหินเบา ๆ ดังก้องอยู่ในอากาศยามเช้า แสงแดดอ่อน ๆ ของวันใหม่ทำให้เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอดูเหมือนจะเปล่งประกาย
<br> เมื่อเดินมาถึงสนามฝึกซ้อมทางทิศตะวันออก ริต้าเพ่งมองเห็นเงาร่างสูงของคุณไครอน ชายชราผู้เคยเป็นนักรบผู้เก่งกาจ บัดนี้เขารับหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนให้กับเหล่านักรบรุ่นใหม่ เขายืนอยู่ใต้ต้นโอ๊คใหญ่ ท่าทางสงบนิ่ง</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"สวัสดียามเช้าค่ะ คุณไครอน" </b> ริต้าเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงสุภาพ พลางโน้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>คุณไครอนยิ้มเล็กน้อย พลางเอามือจับเคราขาวหนาของเขา<b> "อา ริต้า เธอมาถึงแต่เช้าจริง ๆ วันนี้เจ้าพกอะไรติดมือมาด้วยล่ะ?"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้ายิ้มบาง ๆ ก่อนจะยกหอกกรีกในมือขึ้นมาให้ดู<b> "เจ้าหอกเล่มนี้ค่ะ ฉันคิดว่ามันเหมาะกับการฝึกซ้อมในวันนี้"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>คุณไครอนมองหอกเล่มนั้นด้วยสายตาอันคมกริบ เขาก้มศีรษะเล็กน้อยราวกับพิจารณา <b> "ดีมาก หอกกรีกเป็นอาวุธที่ต้องอาศัยความชำนาญ แต่ฉันมั่นใจว่าเธอจะเรียนรู้ได้เร็วแน่ เอาล่ะ ไปที่สนามฝึกกันเถอะ"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้าพยักหน้า ก่อนจะเดินตามคุณไครอนไปยังลานฝึกซ้อม พื้นดินตรงนี้เต็มไปด้วยร่องรอยของการต่อสู้ที่ผ่านการใช้งานอย่างหนัก ตรงกลางลานมีหุ่นฟางตั้งอยู่หลายตัว พร้อมด้วยอาวุธหลายชนิดที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"วันนี้เราจะฝึกการโจมตีและการป้องกันด้วยหอก ฉันอยากดูทักษะพื้นฐานของเธอก่อน ลองโจมตีหุ่นฟางตัวนั้นดูสิ"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้าจับหอกในมือแน่น ก่อนจะตั้งท่า หัวใจเธอเต้นแรงแต่มั่นคง เธอก้าวเท้าซ้ายไปข้างหน้า พลางหมุนตัวเล็กน้อย หอกในมือถูกแทงออกไปด้วยความรวดเร็วและแม่นยำ
<br> ฟุบ! หอกพุ่งทะลุหุ่นฟางจนหัวหอกจมลึกเข้าไป คุณไครอนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ดีมาก ริต้า แต่เธอต้องปรับการยืนอีกนิดเพื่อให้สมดุลกว่าเดิม"</b> เขาเดินเข้ามาใกล้ พร้อมจับไหล่เธอเบา ๆ เพื่อจัดท่าทางใหม่ <b> "แบบนี้ พยายามรักษาน้ำหนักตัวให้กระจายอย่างสมดุล จะช่วยให้การโจมตีของเธอมีพลังมากขึ้น"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้าพยักหน้าอีกครั้ง ก่อนจะลองโจมตีอีกครั้งตามคำแนะนำของคุณไครอน คราวนี้การแทงของเธอดูมั่นคงและทรงพลังยิ่งขึ้น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ยอดเยี่ยม เธอเรียนรู้เร็วจริง ๆ" </b> คุณไครอนเอ่ยชม <b> "แต่ยังมีอีกหลายสิ่งที่เธอต้องฝึก เราไม่ได้ฝึกเพื่อการต่อสู้เท่านั้น แต่เพื่อควบคุมตัวเองด้วย"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้ายิ้มออกมาเล็กน้อย แม้เหงื่อจะเริ่มไหลซึมบนหน้าผาก<b> "ฉันพร้อมจะฝึกทุกอย่างค่ะ คุณไครอน ฉันอยากจะเก่งขึ้น เพื่อที่จะปกป้องสิ่งสำคัญในชีวิต"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b> <b>"ดี ถ้าเช่นนั้นเริ่มต้นวันใหม่ด้วยความตั้งใจนี้ต่อไป"</b> คุณไครอนกล่าวพร้อมหัวเราะเบา ๆ
<br> ริต้าพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น ก่อนจะเริ่มฝึกซ้อมต่อไปอย่างตั้งใจ ลานฝึกซ้อมแห่งนี้เปี่ยมไปด้วยพลังและศรัทธาที่เธอมีต่ออนาคตที่รออยู่ข้างหน้า
</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="4">หมายเหตุ: ฝึกฝนประจำวัน+15 EXP / +5 พลังใจ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div>
</div>
</div></container>