แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Juliet เมื่อ 2025-7-20 18:33 <br /><br /><div style="background: url('https://media3.giphy.com/media/v1.Y2lkPTc5MGI3NjExZ3JpeGMwZmw3NHJ5N3ZzOXRocjZicG1wbTh2ZzRwZ3R4azV5MjI1YiZlcD12MV9pbnRlcm5hbF9naWZfYnlfaWQmY3Q9Zw/Quyiqd41UdRSiaRe55/giphy.gif') no-repeat center center fixed; background-size: cover; padding: 40px; font-family: 'Georgia', serif;">
<div style="max-width: 900px; margin: auto; background-color: rgba(10,20,60,0.85); border: 2px solid #1a2a5e; border-radius: 20px; padding: 40px; color: #ffffff; box-shadow: 0 0 20px rgba(0,0,0,0.5); text-align: center;">
<!-- โปรไฟล์ภาพ -->
<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/1000064237.jpg" style="width: 180px; height: 180px; object-fit: cover; border-radius: 50%; border: 4px solid #ffffff; margin-bottom: 20px; box-shadow: 0 0 20px rgba(255,255,255,0.3);" alt="profile"></div><div style="max-width: 900px; margin: auto; background-color: rgba(10, 20, 60, 0.85); border: 2px solid rgb(26, 42, 94); border-radius: 20px; padding: 40px; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 0px 0px 20px; text-align: center;"><br>
<!-- หัวข้อ -->
<h2 style="color: rgb(224, 232, 255); font-size: 30px; margin-bottom: 10px; text-shadow: rgb(0, 0, 0) 1px 1px 2px;">บทที่ 11: ภายใต้แสงแดดอันแสนอบอุ่น บนสนามหญ้า ภารกิจฝึกฝนจิตใจให้แข็งแกร่งกว่าเหล็กกล้า</h2><div style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></div>
<p style="color: rgb(201, 212, 255); font-style: italic; font-size: 14px; margin-bottom: 30px;">วันที่ 19 กรกฎาคม ค.ศ. 2025 <br>ทิศตะวันออก ของ เขตบ้านพัก, สนามฝึกซ้อม</p><p style="color: rgb(201, 212, 255); font-style: italic; font-size: 14px; margin-bottom: 30px;"><br></p>
<!-- เนื้อเรื่อง -->
<div style="text-align: left; line-height: 1.8; font-size: 16px;">
<p style="color: rgb(255, 255, 255);"> หลังจากที่จูเลียตได้ทำการลงชื่อเข้าร่วมภารกิจที่มีชื่อว่า "การพัฒนาตนเอง" ที่ตรงบริเวณกระดานประกาศงานสำหรับชาวค่าว ที่ตรงบริเวณบ้านใหญ่เสร็จสิ้นลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น หลังจากนั้นเด็กสาวตัวน้อยๆ ก็ไม่รอช้า เธอค่อยๆ เริ่มทำการก้าวเรียวขาบางของเธอพาเดินทางตรงดิ่ง ออกมาจากตรงบริเวณนั้นอย่างมั่นคง</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> เพื่อที่จะทำการก้าวเรียวขาบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางมาถึง ยังตรงบริเวณ จุดหมายถัดไปของเธอ ซึ่งสถานที่นั้นก็คือ สนามฝึกของค่ายฮาล์ฟบลัด ดินแดนที่เต็มไปด้วยเสียงเหล็กกระทบเหล็ก เสียงธนูแหวกอากาศ และก็เสียงตะโกนปลุกใจจากเหล่าครูและผู้ฝึกสอนทั้งหลาย</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> ในตอนนี้บรรยากาศรอบ ๆ สนามฝึกซ้อมยังคงมีความคึกคักอยู่เสมอ ถึงแม้ว่าในเวลานี้จะเริ่มมีลมโชยเบา ๆ พัดผ่านหญ้าเขียวขจีที่ปกคลุมทั่วพื้นที่ แสงแดดอบอุ่นส่องลงมายังลานฝึกที่ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนชัดเจน คือ ลานฝึกดาบและหอก ทางหนึ่ง และ ลานยิงธนู อีกทางหนึ่ง เสียงฝึกฝนจากเพื่อนร่วมค่ายฮาล์ฟบลัด ก็เริ่มทยอยดังขึ้นมาเป็นระยะๆ</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> ถึงแม้ว่าเสียงเหล่านั้นจะชวนน่าดึงดูดใจอยู่บ้าง แต่จูเลียตรู้ดีว่าวันนี้เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อจับอาวุธใด ๆ แต่ทว่าวันนี้เธอมาที่นี่... เพื่อฝึกจิตใจ และถึงแม้ว่าที่แห่งนี้จะเป็นกลางลานฝึก ท่ามกลางเงาไม้ใหญ่ เธอก็สามารถมองเห็นรุ่นพี่คนหนึ่ง ที่เขากำลังยืนรออยู่แล้ว ได้อย่างชัดเจน รุ่นพี่คนนั้นที่เธอได้ทำการเอ่ย และ พูดถึงก็คือ </p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> รุ่นพี่เซอร์แมน หยาง รุ่นพี่หนุ่มจากกระท่อมหมายเลข 5 ลูกของแอรีส เขาเป็นบุคคลที่มีพละกำลังและบารมีรอบตัวเขาแผ่พุ่งราวกับผู้นำกองทัพ เขายืนกอดอกอยู่กลางลานฝึก สายตาสงบนิ่งแต่แฝงแววตาที่เต็มไปด้วยความท้าทาย หลังจากนั้นเธอก็ได้ยินเขาค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดว่า</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> "เธอเดินทางมาถึงแล้วสินะ จูเลียต" พี่เซอร์แมนเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเข้มแต่ไม่แข็งกร้าว "ดี... วันนี้เธอจะได้เรียนรู้เรื่องที่หลายคนอาจจะมองข้ามไป เรื่องราว ของพลังที่มาจากข้างใน"</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p>
<br>
<h3 style="color: rgb(224, 232, 255);">เนื้อหาการฝึกสอน</h3><div style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></div>
<p style="color: rgb(255, 255, 255);"> ควบคุมสมาธิขั้นเทพ: "โลกภายนอกมันจะวุ่นแค่ไหน ถ้าใจนิ่งก็เอาตัวรอดได้"</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> ควบคุมจิตใจให้หนักแน่น: "ความกลัว ความลังเล... มันเกิดขึ้นในใจเราเอง ถ้าเอาชนะตรงนั้นได้ จะไม่มีอะไรที่ทำลายเราได้ง่าย ๆ"</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> นี่ คือเนื้อหาทั้งหมดที่จูเลียต จะได้ทำการเรียนรู้ในวันนี้ หลังจากที่เธอได้ทำการอ่านรายละเอียด ของ เนื้อหาการเรียนการสอน ในวันนี้จบลง หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก รุ่นพี่เซอร์แมน ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล้งน้ำเสียง และเอ่ยคำพูดขึ้นมาในทันทีว่า</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> "จูเลียตเธอนั่งลง" พี่เซอร์แมนออกคำสั่งเป็นแค่เพียงประโยคสั้น ๆ ก่อนที่เขาจะเริ่มทำการอธิบายหลักการขั้นพื้นฐานอย่างเรียบง่าย แต่ทรงพลัง จูเลียตค่อยๆ เริ่มทำการนั่งลง ตรงบริเวณ พื้นหญ้าอ่อน พร้อมกับค่อยๆ เริ่มทำการเงยใบหน้า ขึ้นมาทำการรับฟังคำสอนของเขาในทุกๆ ประโยคอย่างตั้งอก ตั้งใจ</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> "สิ่งที่ฉันจะทำการสอนเธอในวันนี้ไม่ใช่ท่าดาบ ไม่ใช่เรื่องราว ของ เวทมนตร์... แต่เป็นในเรื่องราว ของ การจัดระเบียบตัวเองจากภายใน สู่ภายนอก"</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> หลังจากที่คำพูด ของ รุ่นพี่เซอร์แมน ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้เป็นระยะเวลาแค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นการฝึกฝนก็ค่อยๆ เริ่มต้นขึ้น รุ่นพี่เซอร์แมนได้ทำการออกคำสั่งให้เธอหลับตาลง และ ทำการหายใจเข้า-ออกให้เป็นจังหวะ และให้เธอพยายามตั้งอกตั้งใจ ‘ฟัง’ เสียงจากภายในร่างกาย และ จิตใจ ของตัวเธอเอง ท่ามกลางเสียงฝึกฝนรอบด้าน เธอต้อง "เลือก" ที่จะนิ่ง และโฟกัสที่เรื่องนี้เพียงแค่เองเดียวเท่านั้น</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">ในตอนนี้เสียงหัวใจ ของ จูเลียต กำลังเต้นอยู่เบา ๆ โดยที่มี เสียง ของ สายลมที่ไหลผ่าน และ เสียง ของใบไม้ที่ตกลงมากระทบกัน ทุกอย่างดูชัดเจนกว่าที่เคยเป็นมาก่อนหน้านี้ หลังจากนั้นเธอก็เริ่มได้ยินเสียง ของ รุ่นพี่เชอร์แมน กล่าวคำพูดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งว่า</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">"ร่างกายเธอทำได้สารพัด ขอแค่เธอ... ดึงมันออกมาใช้!" เสียงของรุ่นพี่หนุ่มในเวลานี้ เหมือนเป็นแรงผลักดัน และ กระตุ้นจูเลียต ขึ้นมาในตอนช่วงสุดท้ายของการฝึกฝน</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> ในตอนนี้ และ เวลานี้ จูเลียตก็ยังคงหลับตาสนิทและ ยืนอยู่นิ่ง ๆ เธอค่อยๆ ทำการกำมือแน่นเบา ๆ ราวกับว่าพลังภายใน ของ ร่างกาย ของ เธอในตอนนี้เริ่มจะถูกแตะต้อง เธอเริ่มคิดถึงสิ่งที่ตัวเองต้องการ… เธอต้องการที่จะเก่งกาจขึ้น เธอต้องการที่จะควบคุมโชคชะตาตัวเอง… และสุดท้ายเธอต้องการจะเป็น มากกว่าที่เธอเป็นอยู่ในตอนนี้</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> ลมหายใจเข้าออกที่ลึกที่สุด เริ่มถูกพ่นออกมาอย่างช้าๆ ในการฝึกฝน ของ ช่วงสุดท้าย หลังจากนั้น เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ แววตาของเธอในตอนนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกแน่วแน่และมั่นคงกว่าในตอนที่เธอเดินเข้ามาอย่างชัดเจน</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> หลังจากนั้นรุ่นพี่เซอร์แมนก็ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้ พร้อม กับ มองสบสายตา ของ เธอ แล้วเอ่ยถามคำถามขึ้นมาในทันทีว่า</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">"รู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนไปบ้างยัง?"</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> หลังจากนั้นเด็กสาวตัวน้อยๆ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการพยักหน้าเบา ๆ เธอ ไม่ได้ทำการตอบคำถาม ของ รุ่นพี่เซอร์แมน ออกมาเป็นคำพูด แต่ทว่าแววตา ของ เด็กหญิงสาวในตอนนี้ และ เวลานี้นั้น ก็สามารถระบุบอกชัดได้เลยว่า ใช่… มีบางอย่างในตัว ของ เด็กน้อยที่กำลังยืนอยู่ตรงบริเวณหน้าเขาในตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มจะมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นมากกว่าเดิมแล้ว</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> "ดี … ฉันขอจบการเรียนการสอนพัฒนาตนเองในวันนี้ เพียงแค่นี้" หลังจากที่รุ่นพี่เซอร์แมนได้ทำการกล่าวคำพูดจบลง เขาก็ค่อยๆ เริ่มทำการพยักหน้าให้ จูเลียต อย่างช้าๆ หลังจากนั้นเด็กหญิงสาว ก็ค่อยๆ เริ่มลุกขึ้นมาจากตรงบริเวณพื้น พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการโค้งศีรษะให้ กับ รุ่นพี่หนุ่มแค่เพียงเล็กน้อย หลังจากนั้นเธอก็เริ่มค่อยๆ ทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดขึ้นมาในทันทีว่า</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"> "ขอบคุณมากค่ะ รุ่นพี่เซอร์แมน" น้ำเสียง และ คำพูดของเธอ ในตอนนี้เต็มไปด้วยความนุ่มนวล แต่ก็แฝงไปด้วยความรู้สึกที่หนักแน่น และ ชัดเจนกว่าแต่เดิมเป็นอย่างมาก ก่อนที่ในเวลาต่อมาจูเลียตจะเริ่มค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบางของเธอ เดินทางออกจากตรงบริเวณสนามฝึกซ้อมไปอย่างเงียบ ๆ แต่ทว่าภายในใจ ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ในตอนนี้กลับรู้สึกได้เลยว่าเธอกำลัง เริ่มต้นที่จะเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วจริง ๆ </p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="text-align: right;"><font color="#48d1cc">ทำการฝึกฝน และ พัฒนาตนเองเสร็จสิ้น</font></p><p style="text-align: right;"><font color="#48d1cc"><br></font></p><p style="text-align: right;"><font color="#48d1cc">ได้รับรางวัล: +15 พลังน้ำใจ,+10 EXP, +3 Point</font></p><p style="text-align: right;"><font color="#48d1cc"><br></font></p><p style="text-align: right;"><font color="#48d1cc">ได้รับค่าความสนิทสนม: +15 ความสนิทสนม </font></p><p style="text-align: right;"><font color="#48d1cc">กับ รุ่นพี่</font><span style="color: rgb(72, 209, 204);">เซอร์แมน หยาง</span></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p>
<br>
</div><font color="#ffffff"><span style="box-shadow: rgba(255, 255, 255, 0.2) 0px 0px 15px;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/1000064208.md.jpg" style="margin-top: 40px; max-width: 100%; border-radius: 10px; box-shadow: 0 0 15px rgba(255,255,255,0.2);" alt="bottom-image"></span></font>
</div>
</div>
<!-- ฟอนต์ Kanit -->
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Kanit&display=swap" rel="stylesheet">
<!-- กล่องหลัก -->
<div style="max-width: 820px; margin: 50px auto; padding: 20px; border: 6px solid rgb(1, 79, 134); border-radius: 24px; background-color: rgb(56, 29, 10); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 0px 0px 24px; position: relative;">
<!-- กล่องด้านใน -->
<div style="padding: 40px; border: 4px solid rgb(90, 45, 12); border-radius: 20px; background-color: rgb(44, 19, 2); text-align: center;">
<!-- ชื่อเลื่อนอัตโนมัติ -->
<div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; font-size: 30px; font-weight: bold; margin-bottom: 30px; animation: 5s ease-in-out 0s infinite normal none running floatName;">
Jimena Fernández
</div>
<!-- รูปภาพในกรอบทองหรู -->
<div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; display: flex; justify-content: center; margin-bottom: 25px;">
<div style="padding: 10px; border: 6px solid gold; border-radius: 20px; background: linear-gradient(135deg, #FFD700, #FFF5B7); box-shadow: 0 0 18px gold;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000064599.md.jpg" alt="Jimena Fernández" style="width: 300px; height: auto; border-radius: 12px;">
</div>
</div>
<!-- วันที่ -->
<div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 10px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 10px;">
📅 <strong>วันที่:</strong> 31 กรกฎาคม พุทธศักราช 2568
</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 10px;"><br></div>
<!-- หัวข้อ -->
<div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; font-size: 18px; margin-bottom: 10px;">
🌓 <strong>หัวข้อ:</strong> ณ สนามฝึกกลางค่าย — ใต้แสงอาทิตย์แห่งปณิธาน</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; font-size: 18px; margin-bottom: 10px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; font-size: 18px; margin-bottom: 10px;"><br></div>
<!-- สถานที่ -->
<div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;">
📍 <strong>สถานที่:</strong> สนามฝึกซ้อม</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> แสงแดดในช่วงเวลา ของ ยามบ่ายระยิบระยับลอดผ่านมาทางบริเวณช่องว่างของเรือนยอดไม้ กระทบกับผิวโลกจนสนามฝึกดูราวกับถูกคลุมด้วยผืนผ้าใบสีทองอ่อน เสียงฝีเท้าของเหล่าลูกครึ่งเทพที่กำลังซุ่มทำการฝึกซ้อมการต่อสู้ด้วยไม้ดาบและโล่ไม้ดังกำลังดังกึกก้องเบา ๆ ผสานเสียงลมพัดไหวของใบไม้ที่ไหวเอนตามแรงลม ของ ธรรมชาติ สาวน้อยตัวเล็กๆ นามว่า ฮิเมนา เฟร์นันเดช กำลังทำการยืนสงบนิ่งอยู่ที่ตรงบริเวณปากทางเข้า ของ สนามฝึกซ้อม ดวงตาแน่วแน่ประสานเข้ากับเวทีที่กำลังทอดตัวอยู่ตรงบริเวณเบื้องหน้าของเธอ หลังจากนั้นรุ่นพี่เซอร์แมน หยาง ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับเอ่ยคำพูด ออกมาประโยคหนึ่งว่า</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> "โอ้ นั่นไง เจ้าเด็กตัวน้อยสมาชิกคนใหม่ ของ ค่ายฮาล์ฟบลัด คนนั้นที่มาลงชื่อฝึกฝนและเรียนคอร์สนี้กับฉัน!" น้ำเสียง ของ รุ่นพี่เซอร์แมน หยาง ฟังดูมีความทุ้มกร้าวแฝงความยินดีดังขึ้นจากชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่กำลังเหวี่ยงท่าฝึกดาบอยู่ตรงบริเวณกลางสนามฝึกซ้อม เซอร์แมน หยาง ลูกชายแห่งแอรีส แผงอกแน่นของเขาเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ สายตากล้าแข็งราวคนที่เคยสบตากับสงครามมานับร้อย ก็เห็นจะเป็นไปได้ หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับเอ่ยคำพูดออกมา อีกหนึ่งประโยคว่า</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> "เธอนะชื่อ...ฮิเมนา หรือว่า จีน่า ใช่ไหม?" หลังจากที่ทำการเอ่ยคำพูดจบลงเขาก็ค่อยๆ เริ่มทำการวางดาบซ้อมลงกับพื้น เสียงกระทบไม้กระหึ่มก่อนที่ในเวลาต่อมาเขาจะค่อยๆ ทำการเดินเข้ามาใกล้เธอ พร้อม กับ เอ่ยคำพูดต่ออีกประโยคหนึ่งว่า "ฉันจำชื่อพวกหน้าใหม่ได้หมดแหละ โดยเฉพาะคนที่กล้าเดินเข้ามาเรียนอะไรยาก ๆ แบบนี้โดยไม่ลังเล" หลังจากที่จบคำพูด ของ รุ่นพี่เซอร์แมนหยางลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก หลังจากนั้นสาวน้อยจีน่า ก็ค่อยๆ เริ่มมำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง เป็นประโยคที่ว่า</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> "ใช่ค่ะ..." เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างนิ่งแต่หนักแน่น ถึงแม้ว่าข้างในหัวใจดวงน้อยๆ ของ เธอจะเต้นแรงราวกลองรบไปแล้วก็ตาม แต่เธอก็ยังคงเลือกที่จะเอ่ยคำพูดต่ออีกหนึ่งประโยคว่า "ฉันอยากรู้ว่าตัวเอง... มีพลังอะไรซ่อนอยู่ภายในตัวจริง ๆ หรือเปล่า"</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> หลังจากที่คำพูด ของสาวน้อยจีน่า ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นรุ่นพี่เซอร์แมนก็ค่อยๆ เริ่มทำการยิ้มออกมาตรงบริเวณมุมปากก่อนที่เขาจะค่อนๆ เริ่มทำการ ยกมือขึ้นมาทำการขยี้ผมของเธอเบา ๆ อย่างคนเป็นพี่ชายที่รักและเอ็นดูน้องสาวตัวน้อยๆ คนนี้เป็นอย่างมาก ก่อนที่เขาจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูด ต่ออีกประโยคว่า “งั้นมาเริ่มกันเถอะ เด็กน้อย เราจะมาเริ่มค้นหากันว่าข้างในตัว ของ เธอนั้น...เธอคืออะไรกันแน่”</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;">ขั้นตอนที่หนึ่ง: นิ่งเป็นศิลา คมเป็นเพลิง</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> “หลับตา แล้วหายใจลึก ๆ ไม่ใช่หายใจแบบคนกำลังจะร้องไห้นะ…แต่ให้ทำการหายใจแบบคนที่กำลังจะปลดปล่อยโลกออกจากบ่า”</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> หลังจากที่จบคำพูด ของ รุ่นพี่เซอร์แมน หยางลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นสาวน้อย อย่าง ฮิเมนาก็เริ่มทำตามจั้นตอนการฝึกฝนตามที่รุ่นพี่หนุ่มได้บอกไว้ เสียงรอบข้างค่อย ๆ เริ่มจะจางหายไป เหลือก็แต่เพียงเสียง ของ ลมหายใจของเธอที่ไหลลึกอยู่ในห้วงทรวงอก หลังจากนั้นรุ่นพี่เซอร์แมน หยาง ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดในประโยคต่อไปออกมาว่า</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> "ให้ใจของเธอ...เหมือน กับ น้ำในบึงที่ไม่มีลม ไม่มีคลื่น" น้ำเสียง ของรุ่นพี่เซอร์แมน ค่อยๆ เริ่มทำการผ่อนลงเบาๆ หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆ เริ่มทำการย่อตัวลงมานั่งตรงบริเวณหน้า ของ เธอ พร้อมกับค่อยๆ เริ่มทำการ วางมือเบา ๆ บนพื้นดิน แล้วเอ่ยคำพูดต่อมาอีกประโยคหนึ่งว่า</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> "โลกใบนี้มันจะพยายามโยนหินใส่เธอเสมอ... แต่เธอจะต้องเลือกว่าจะปล่อยให้มันทำให้น้ำในใจ ของ เธอปั่นป่วน หรือจะปล่อยมันจมลงไปในก้นบึ้ง แล้วกลับมาเงียบสงบอีกครั้งหนึ่ง" หลังจากนี้ก็จบขั้นตอน ของ การฝึกฝนขั้นตอนที่หนึ่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็เริ่มเข้าสู่ขั้นตอน ของ การฝึกฝนขั้นตอนที่ 2 ในทันที</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;">ขั้นที่สอง: ดวงจิตยืนหยัดไม่ไหวเอน</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> "นึกถึงสิ่งที่เธอรู้สึกหวาดกลัวมากที่สุดในตอนนี้สิ" น้ำเสียงของเขาเข้มขึ้น พร้อม กับเอ่ยคำพูดต่ออีกประโยคหนึ่งว่า “อาจจะเป็นอดีต หรือความรู้สึกว่าตัวเองไม่ดีพอ อะไรก็ตามที่เคยกัดกินอยู่ข้างในจิตใจของเธอ”</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> ในห้วงมโนสำนึก เธอเห็นภาพของพ่อที่ร่ำลาพร้อม กับ รอยยิ้มที่แสนเจ็บปวด เห็นอสุรกายที่แทบจะเอาชีวิตไม่รอด เห็นดวงตาของตัวเองที่มองกระจกแล้วถามเอ่ยประโยคหนึ่งขึ้นมาว่า “ฉันเป็นใครกันแน่”</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> แต่เธอก็ยังคงทำการหายใจต่อไป และเลือกที่จะหยุดนิ่ง และสงบแน่นลึกก่อนที่รุ่นพี่เซอร์แมน หยาง จะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เแยคำพูด ต่ออีกประโยคหนึ่งว่า</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> "ดีมากสาวน้อยจีน่า...ในตอนนี้ เธอคือดาบที่อยู่ในฝัก ไม่จำเป็นต้องชักออก...แต่ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ ก็แหลมคมได้เสมอ" รุ่นพี่เซอร์แมนเอ่ยพลางยืนขึ้น ดวงตาเขาเปล่งประกายไปด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจ หลังจากนั้นก็จบขั้นตอน ของการฝึกฝน ขั้นตอนที่ 2 และเข้าสู่ขั้นตอน ของ การฝึกฝนขั้นตอนที่ 3 ต่อไป</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;">ขั้นที่สาม: ปลดล็อกศักยภาพด้วยศรัทธาในตนเอง</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> "ตอนนี้ ฟังในสิ่งที่ฉันกำลังจะพูดให้ดี...ยืนให้มั่น แล้วหลับตาลงอีกครั้งหนึ่ง"</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> หลังจากที่คำพูด ของ รุ่นพี่เซอร์แมน หยาง ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก สาวน้อยฮิเมนาก็เริ่มทำตามที่เขาบอกทันที ขาของเธอค่อยๆ เริ่มทำการแยกออกจากกัน พอประมาณ ฝ่าเท้าแนบสนิทลงกับพื้น ก่อนที่รุ่นพี่เซอร์แมน หยาง จะเอ่ยคำพูดต่ออีก ประโยคหนึ่งว่า</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> “นึกถึงสิ่งเดียวที่เธออยากจะทำการดึงออกมาจากตัวตน ของ ตัวเธอเอง จะเป็นพลังเวท หรือความกล้า หรือแม้แต่ความรัก เธออยากได้อะไรก็ดึงออกมาจากหัวใจของเธอเองเถิด?”</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> หลังจากที่คำพูด ของ รุ่นพี่เซอร์แมนได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก สาวน้อยฮิเมนานิ่ง เธอเห็นภาพ ของ ตัวเธอเองกำลังยืนอยู่ตรงบริเวณท่ามกลางพายุ แต่ยังยิ้มและเดินก้าวต่อไปอย่างไม่หวั่นไหว เธออยากได้...ความกล้าที่จะเดินไปข้างหน้าโดยไม่ต้องให้ใครมาบอกว่าแท้ที่จริงแล้วเธอเป็นใครกันแน่ และก็จบขั้นตอน ของ การฝึกฝนขั้นตอนที่ 3 และเข้าสู่ขั้นตอน ของ การฝึกฝนขั้นตอนที่ 4 ต่อทันที</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;">ขั้นที่สี่: ลืมตา แล้วรายงานผล</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> เมื่อเธอค่อยๆ เริ่มทำการลืมตาขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ดวงตาสีเทาเจือแสงเงินของเธอก็ดูที่จะมีความมั่นคงขึ้นอย่างประหลาด ร่างกายที่เคยรู้สึกอ่อนล้า กลับแน่นหนา แข็งแรงขึ้นราวกับได้รับพลังจากผืนแผ่นดิน ก่อนที่รุ่นพี่เซอร์แมน หยาง จะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูด ออกมาประโยคหนึ่งว่า</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> "รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?" รุ่นพี่เซอร์แมนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเรียบ ๆ ก่อนที่สาวน้อยจีน่า จะค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับเอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง ของ เธอ เป็นประโยคที่ว่า</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> "เหมือน...ฉันไม่รู้สึกถึงความหวาดกลัว ของ ตัวเองอีกต่อไปแล้วค่ะ" เธอตอบกลับรุ่นพี่เซอร์แมนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างมีความรู้สึกฉะฉาน ก่อนจะเอ่ยคำพูดต่ออีกประโยคหนึ่งว่า "เหมือนฉันยอมรับทุกอย่างแล้ว...รวมถึงอดีต ของ ตัวฉันเองด้วยค่ะ"</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"> หลังจากที่จบคำพูด ของ หญิงสาวตัวน้อย อย่างจีน่าลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นชายหนุ่มรุ่นพี่ก็เริ่มค่อยๆ ทำการส่งเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างพอใจ พร้อม กับ เอ่ยคำพูดออกมาเป็นประโยคหนึ่งว่า “คำตอบของเธอดีมากเลยนะ น้องใหม่ ของ ค่ายฮาล์ฟบลัด...นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของพลังที่แท้จริง ๆ”</div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="text-align: right; margin-bottom: 30px;"><font color="#f3e5ab" face="Kanit, sans-serif"><span style="font-size: 16px;"><br></span></font></div><div style="text-align: right; margin-bottom: 30px;"><font face="Kanit, sans-serif" color="#f5deb3"><span style="font-size: 16px;">สิ้นสุดการทำภารกิจ : พัฒนาตัวเอง</span></font></div><div style="text-align: right; margin-bottom: 30px;"><font face="Kanit, sans-serif" color="#f5deb3"><span style="font-size: 16px;">ทำภารกิจสำเร็จเมื่อวันที่ : 1 /08/68</span></font></div><div style="text-align: right; margin-bottom: 30px;"><font face="Kanit, sans-serif" color="#f5deb3"><span style="font-size: 16px;"><br></span></font></div><div style="text-align: right; margin-bottom: 30px;"><font face="Kanit, sans-serif" color="#f5deb3"><span style="font-size: 16px;">ได้รับรางวัลจากการทำภารกิจ : ดังต่อไปนี้ คือ </span></font></div><div style="text-align: right; margin-bottom: 30px;"><font face="Kanit, sans-serif" color="#f5deb3"><span style="font-size: 16px;">เครดิต: + 15 พลังน้ำใจ</span></font></div><div style="text-align: right; margin-bottom: 30px;"><font face="Kanit, sans-serif" color="#f5deb3"><span style="font-size: 16px;">+ 10 EXP</span></font></div><div style="text-align: right; margin-bottom: 30px;"><font face="Kanit, sans-serif" color="#f5deb3"><span style="font-size: 16px;">+ 3 point</span></font></div><div style="text-align: right; margin-bottom: 30px;"><font face="Kanit, sans-serif" color="#f5deb3"><span style="font-size: 16px;">ความสนิทสนม: + 15 ความสนิทสนม กับ รุ่นพี่เซอร์แมน หยาง</span></font></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: left; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div>
<!-- เนื้อหาโรลเพลย์ -->
<div style="color: rgb(243, 229, 171); font-family: Kanit, sans-serif; text-align: justify; font-size: 16px; line-height: 1.9; padding: 0px 10px;">
<p> </p>
</div>
</div>
</div>
<!-- CSS Animation -->
<style>
@keyframes floatName {
0% { transform: translateX(0); }
50% { transform: translateX(12px); }
100% { transform: translateX(0); }
}
</style>