Field of Mars ⋘ ทุ่งแห่งมาร์ส ⋙
<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#boxsystem01 { border-radius: 30px; border: 6px double #A5DD9B; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 3em; background-image: url("https://i.imgur.com/nDGdNQQ.jpeg");} </style>
<style>
#boxsystem02 { width: 800px; border-radius: 20px; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 1em; background-image: url("https://i.imgur.com/VTlLRiK.jpeg");} </style> <style> #boxsystem03 { width: 520px; border-radius: 20px; border: 6px double #A5DD9B; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 3em; background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");} </style>
<div id="boxsystem01"> <p> <br></p><p style=""><font color="#743a1b" face="Georgia" size="7">Field of Mars</font></p><p style="font-size: medium;"><span style="color: rgb(140, 124, 92); font-family: Sarabun; font-size: small;">⋘ ทุ่งแห่งมาร์ส ⋙</span></p><div><span style="color: rgb(140, 124, 92); font-family: Sarabun; font-size: small;"><br></span></div>
<br><br>
<center> <div class="jedi0"> <style> .jedi0 { border-radius: 20px; background: url("https://i.imgur.com/4LnsQWK.png") no-repeat; box-shadow: 1px 1px 2px #11a263, 0 0 25px #11a263, 0 0 5px #11a263; -moz-border-radius:25px; -webkit-border-radius:25px; border-radius:25px; height: 700px; width: 800px; image-size:cover; background-repeat: no-repeat; background-size:cover; background-position: center center; .tengah { position: absolute; } </style> </div> </center>
<br><br>
<div id="boxsystem02"> <p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000"><br></font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000">
ทุ่งมาร์ส (Campus Martius) ณ ค่ายจูปิเตอร์ </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000">มิใช่เพียงสนามประลองธรรมดาแต่เป็นสมรภูมิแห่งศักดิ์ศรี และเกียรติยศของเหล่าเดมิก็อดแห่งโรม </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000"> ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของค่ายทุ่งมาร์สกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000">รายล้อมด้วยเนินเขาเขียวขจีและท้องฟ้าสีครามสดใส
ที่นี่คือสถานที่จัด "เกมสงคราม" อันเลื่องชื่อ </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000">ที่ซึ่งเหล่าเดมิก็อดจะได้ประลองฝีมือและยุทธวิธีกันอย่างเต็มที่
ก่อนเริ่มเกม ทีมผู้สร้างจะใช้เวทมนตร์และพละกำลัง </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000">สร้างป้อมปราการขนาดมหึมาขึ้นมาอย่างแข็งแกร่ง ประตูหนา กำแพงสูงเสียดฟ้า พร้อมกับดักและอาวุธลับมากมาย </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000"> ทีมรุกมีอาวุธลับเช่นกัน นั่นคือ "ฮันนิบาล" (Hannibal) ช้างศึกผู้เกรียงไกรแห่งโรม พร้อมด้วยเหล่าทหารผู้กล้าหาญ </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000">ที่จะบุกตะลุยเข้าไปในป้อมปราการ
เสียงโห่ร้องของกองเชียร์ดังกึกก้องไปทั่วสนาม </font></font></font><span style="font-size: medium; font-family: Kanit;">ในขณะที่เหล่าเดมิก็อดต่อสู้กันอย่างดุเดือด ดาบกระทบกันเป็นประกาย ลูกธนูพุ่งผ่านอากาศ เวทมนตร์ระเบิดเสียงดังสนั่น</span></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000"> </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000"> เมื่อเกมจบลง เทพเจ้ามาร์ส (Mars) จะปรากฏตัวขึ้นบนสนาม ในร่างของชายร่างกำยำ </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000">สวมชุดเกราะสีแดงก่ำ พระองค์ทรงมอบพร และรักษาอาการบาดเจ็บให้กับเหล่าเดมิก็อดผู้กล้าหาญ </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000"> ทุ่งมาร์สจึงเป็นมากกว่าสนามประลอง แต่เป็นสถานที่ที่หล่อหลอมเหล่าเดมิก็อด ให้เป็นนักรบที่แข็งแกร่งและมีเกียรติ </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#000">พร้อมที่จะปกป้องโรมจากศัตรู
</font></font></font> </p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff"><br></font></font></font></p> </div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"> <br> </font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b> <br><br> </b></font></font></font></div>
<style>
/* Response Container */
.response-container {
max-width: 900px;
margin: 30px auto;
background: #fff;
border-radius: 15px;
box-shadow: 0 6px 15px rgba(0, 0, 0, 0.1);
padding: 30px;
border-left: 8px solid #b76e79; /* Soft pastel pink */
border-top: 4px solid #b76e79; /* Soft pastel blue */
}
/* Character Info Section */
.character-info {
display: flex;
align-items: center;
margin-bottom: 20px;
}
.character-info img {
width: 120px;
height: 120px;
border-radius: 50%;
margin-right: 20px;
border: 4px solid #b76e79;
}
.character-info .name {
font-size: 4em;
font-weight: bold;
color: #b76e79; /* Pastel pink */
}
.character-info .status {
font-size: 3em;
color: #777;
font-style: Kanit;
}
/* Dialogue Box */
.dialogue-box {
background: #f5eced; /* Very light pastel blue */
border-radius: 12px;
padding: 80px;
font-size: 3.2em;
line-height: 1.7;
border: 1px solid #b76e79;
box-shadow: inset 0 2px 5px rgba(0, 0, 0, 0.05);
}
.dialogue-box p {
margin: 0;
color: #555;
}
/* Quote Section */
.quotee {
margin: 25px 0;
padding: 20px;
font-style: italic;
color: #a09f9f;
background: #f7f7f7;
border-left: 6px solid #b76e79;
border-radius: 8px;
}
/* Footer */
.footer {
text-align: right;
font-size: 3em;
color: #888;
}
/* Hover effects */
.response-container:hover {
box-shadow: 0 12px 20px rgba(0, 0, 0, 0.15);
}
.dialogue-box:hover {
background: #f9f9f9;
}
</style>
<style>
.profile-card {
width: 400px;
background: #fff;
border: 2px solid #f3d6df;
border-radius: 15px;
box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.1);
padding: 20px;
text-align: center;
}
.profile-card img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
border: 5px solid #f3d6df;
}
.profile-card h1 {
font-size: 28px;
color: #d37a8c;
margin: 15px 0;
}
.profile-card p {
font-size: 14px;
color: #888;
line-height: 1.6;
margin: 20px 0;
}
.profile-card p span {
font-weight: bold;
color: #d37a8c;
}
.button-group {
display: flex;
justify-content: space-around;
margin-top: 20px;
}
.button-group a {
display: inline-block;
padding: 5px 10px;
background: #f3d6df;
color: #d37a8c;
font-size: 14px;
border-radius: 5px;
text-decoration: none;
box-shadow: 0 2px 4px rgba(0, 0, 0, 0.1);
transition: background-color 0.3s, box-shadow 0.3s;
}
.button-group a:hover {
background: #d37a8c;
color: #fff;
box-shadow: 0 4px 6px rgba(0, 0, 0, 0.2);
}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Cardo'); Cardo {font-family: 'Cardo';} </style>
<div class="response-container">
<!-- Character Info -->
<div class="character-info">
<img src="https://i.imgur.com/lGHC0Ur.png" alt="Character Avatar">
<div>
<div class="name"><font face="Cardo"><font size="5">DENISTA NORTARA</font></font></div>
<div class="status"><font face="Kanit"><font size="3">Lovers of Pleasure From First Cohort</font></font></div>
</div>
</div>
<!-- Dialogue -->
<div class="dialogue-box"><font face="Kanit"><font size="3">
<p><p style="text-indent: 2.5em;">
เดนิสต้ายังคงยืนยันคำเดิมว่าใครก็ตามที่เป็นคนจัดตารางเรียนให้กับเด็กในค่ายจูปิเตอร์จะต้องบ้าหรือไม่ก็แค้นอะไรมาสักอย่างแน่นอน ถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่าที่นี่ไม่ใช่ค่ายซัมเมอร์ธรรมดา แต่เป็นถึงค่ายที่ถูกพัฒนาและฝึกสอนเด็กด้วยวิธีการเดียวกันกับหน่วยทหาร แต่เธอก็ยังรู้สึกว่ามันลำบากเกินไปอยู่ดี <font color="#b76e79"><i>‘ ลองนึกภาพว่าถ้าฉันมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ตอนอายุ 12.. เฮ้อ แค่คิดก็ขนลุกแล้ว ’</font></i> เดนิสต้าคิดพลางยกมือขึ้นลูบแขนตัวเองช้า ๆ ในระหว่างที่สองเท้าเดินย่ำไปตามพื้นดินขรุขระที่นำไปยังทุ่งสงครามอันโด่งดังของค่าย
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
คลาสเรียนสุดท้ายของวันนี้แต่ไม่ใช่แผนการสุดท้ายของเธอ —- เพื่อที่จะไม่เผลอล้มหายตายจากในสถานที่ทุรกันดาน เดนิสต้าลงความเห็นกับตัวเธอเองว่าวิชาเอาชีวิตรอดที่ถูกสอนโดยลาร์ซึ่งมีนามว่าเมาคลีถือเป็นวิชาจำเป็น ดังนั้นเธอจึงได้มาอยู่ที่นี่ท่ามกลางอากาศหนาว ๆ ภายในทุ่งหญ้าที่มีลมพัดเอื่อย ๆ ตรงข้ามกับแสงแดดที่ส่องเปรี้ยงตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#d9915f">“ สวัสดี ” </font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงทุ้มติดสำเนียงต่างประเทศที่ทำให้คนฟังเผลอขมวดคิ้วในคราแรกดังขึ้นจากด้านข้าง ส่งให้เดนิสต้าหันมองตามเสียงที่ลอยมาจนพบเข้ากับร่างโปร่งแสงลำดับที่ 3 ของวันนี้ <b>‘ เมาคลี ’</b> อาจารย์ประจำวิชาเอาตัวรอดที่มีลักษณะภายนอกดูโผงผางซื่อบื้อแต่กลับครอบครองดวงตาเฉียบคมแยบคาย <font color="#b76e79"><i>‘ เอกลักษณ์ของเด็ก ๆ บ้านมาร์สสินะ ’</font></i> ธิดาวีนัสครุ่นคิดกับตนเองพลางหยักยิ้มตามมารยาทและทักทายกลับอย่างมีไมตรี <font color="#b76e79">“ สวัสดีค่ะคุณเมาคลี ”</font> เดนิสต้าได้ยินเสียงถอนหายใจลอดออกมาจากริมฝีปากของลาร์เรสหนุ่ม<i><font size="2"> (ยังหนุ่มเมื่อเทียบกับอายุโดยเฉลี่ยของเหล่าลาร์เรส) </font></i>จนพาลทำให้เธอเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#d9915f">“ ปกติแล้วพวกเด็กผู้หญิงไม่ชื่นชอบข้านัก ”</font> เสียงของเขากลั้วมาพร้อมกับการหัวเราะ แต่กลับเป็นการหัวเราะที่ขมขื่น บุตรชายของเทพแห่งการรบที่พ่ายแพ้จนสิ้นชีวิตถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะหลุบตาลงสบกับนัยน์ตาสีฟ้าราวมณีแห่งดวงจันทร์ที่หม่นแสงของสาวน้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้า <font color="#d9915f">“ เนื่องจากวิชาของข้าเป็นวิชาที่อันตราย จึงนิยมสอนแบบตัวต่อตัวเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดข้อผิดพลาดร้ายแรงใด ๆ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เพื่อให้ผู้พูดทราบว่าผู้ฟังยังคงตั้งใจ เดนิสต้าพยักหน้าเล็กน้อย ตอนนี้เธอเปลี่ยนมาสวมชุดที่ทะมัดทะแมงขึ้นเหมาะสำหรับเข้าเรียนวิชาเอาชีวิตรอดที่ต้องบุกผจญภายในป่า และยังไม่รวมกับนัดทดสอบปฏิบัติวิชาเพกาซัสที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมง <font color="#b76e79">“ ฉันเคยเดินทางคนเดียวอยู่บ้าง แต่ส่วนมากก็ใช้เส้นทางในเมือง ”</font> สาวสวยจากกองร้อยที่หนึ่งก้าวตามผู้สอนเข้าไปด้านในป่าพลางบอกเล่าประสบการณ์ที่เธอพอจะมีแบบคร่าว ๆ <font color="#b76e79">“ เพราะมันสะดวกกว่า แล้วก็หาปลายทางได้ง่ายกว่า แต่ขอเดาว่าเมื่อเราเป็นครึ่งเทพแล้ว บางครั้งก็จำเป็นต้องเดินทางไปกับธรรมชาติเพื่อไปให้ถึงเป้าหมายที่ถูกซ่อนไว้สินะคะ? ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#d9915f">“ ใช่แล้ว ”</font> เมาคลีไม่เหมือนกับเฟเบียส ไม่เหมือนกับแจ็ค และก็ไม่ได้เหมือนกับไคลน์ เขามีเอกลักษณ์ด้วยท่าทางซื่อตรงไม่ซับซ้อนแต่ก็แข็งแกร่งในแบบที่เป็นผู้นำให้กับคนอื่นได้ถ้าดูเอาจากเวลานี้ที่เขาเดินนำเธออยู่อย่างมั่นใจแต่ก็ชะลอฝีเท้าลงหลายระดับเพื่อให้เดนิสต้าปรับตัวกับความเร็วรวมไปถึงเพิ่มเวลาให้เขาได้อธิบายสิ่งต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นความจำเป็นของวิชารวมไปถึงสิ่งที่เราจะได้หลังจากเรียนจนจบ<font color="#d9915f"> “ วิชาเอาตัวรอดไม่ถือเป็นหลักสูตรตายตัว .. จริง ๆ แล้วมันเป็นเพียงคำแนะนำที่ขึ้นอยู่กับว่านักเรียนจะนำไปประยุกต์ใช้และพัฒตาได้มากน้อยแค่ไหน แต่ในฐานะผู้ที่เฝ้าสอนเด็กใหม่ ๆ มาครั้งแล้วครั้งเล่า ข้าหวังจริง ๆ ว่าพวกเขาจะสามารถใช้มันให้มีประโยชน์ได้ ไม่ใช่แค่จำเอาไว้จนเสียเปล่า ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#b76e79"> “ แล้ว.. ส่วนมากเป็นแบบไหนกัน?”</font> หญิงสาวถามเสียงนุ่มในระหว่างที่โน้มตัวหลบกิ่งไม้อันแหลมคม ดวงตาของเธอกวาดเพื่อสอดส่องไปทั่วป่าสลับกับเฝ้ามองไปที่แผ่นหลังกว้างที่โปร่งบางจนมองทะลุเห็นถึงเส้นทางข้างหน้า เดนิสต้านึกภาพไม่ออกเลยว่าการเป็นลาร์เรสจะทำให้คนเหล่านี้รู้สึกยังไง ภาคภูมิใจ? ผิดหวัง? โศกเศร้า? .. บางทีทั้งหมดนั้นอาจจะสลับซับซ้อนอยู่ในใจพวกเขาที่พ่ายแพ้แก่โชคชะตาจนถูกจองจำไว้กับหน้าที่ฝึกสอนตราบนิจนิรันดร์
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#d9915f">“ ส่วนมากแล้วลูกศิษย์ข้าล้วนโง่เขลา ”</font> คำตอบเชิงทีเล่นทีจริงของเขาช่างสวนทางกับรอยยิ้มเศร้าสร้อยนั้นเหลือเกิน เดนิสต้าเก็บสายตาของตัวเองกลับมาเมื่อรู้สึกว่าการมองต่อไปอาจจะเป็นการละลาบละล้วง หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ แสร้งกระแอมสองสามครั้งเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศในระหว่างที่เมาคลีสาธิตวิธีหาอาหารที่ปลอดภัยภายในป่า
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#b76e79">“ โชคดีมาก ที่ลูกศิษย์คนนี้ของคุณค่อนข้างแข็งแกร่ง ” </font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
และนั่นก็ไม่ใช่คำโกหก เมาคลีรู้.. เขาสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังอันซับซ้อนในตัวของเธอ พลังที่มากกว่านักเรียนโดยทั่วไปที่ทำให้เขาใคร่รู้ในสาเหตุของความสามารถที่อีกฝ่ายมี <font color="#d9915f">“ ถ้าเช่นนั้นข้าก็หวังเพียงว่าจะยังเห็นเจ้าย้อนกลับมาให้แนะนำรุ่นน้องในอนาคต ”</font> สำเนียงอินเดียฟังยากของเขาดูสดชื่นขึ้นมาบ้างทำให้เดนิสต้าพอวางใจขึ้นหลายระดับจนเริ่มทำตัวขี้เล่นไร้แก่นสารเหมือนเคย
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#b76e79">“ ถ้าสมมุติว่าเราใช้มีดที่ตัดเห็ดพิษหั่นเนื้อสัตว์ที่เราล่ามาได้.. ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#d9915f"> “ เจ้าจะตายตั้งแต่คำแรกที่กินมัน ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
Bruh, that rude.
</p>
</font></font></div>
<!-- Optional Quote -->
<div class="quotee"><font face="Kanit"><font size="3">
รางวัลเข้าชั้นเรียน : +10 EXP , +20 ความกล้า | เข้าเรียนวิชาเอาตัวรอดครั้งที่ 1 <br>
+10 ความสัมพันธ์กับเมาคลี จากสกิลหอมเย้ายวน
</font></font></div>
<!-- Footer -->
<div class="footer">
<p><font face="Kanit">Timeline at [ 14:20 | 07/01/2025 ]</font></p>
</div>
</div>
<style>
/* Response Container */
.response-container {
max-width: 900px;
margin: 30px auto;
background: #fff;
border-radius: 15px;
box-shadow: 0 6px 15px rgba(0, 0, 0, 0.1);
padding: 30px;
border-left: 8px solid #b76e79; /* Soft pastel pink */
border-top: 4px solid #b76e79; /* Soft pastel blue */
}
/* Character Info Section */
.character-info {
display: flex;
align-items: center;
margin-bottom: 20px;
}
.character-info img {
width: 120px;
height: 120px;
border-radius: 50%;
margin-right: 20px;
border: 4px solid #b76e79;
}
.character-info .name {
font-size: 4em;
font-weight: bold;
color: #b76e79; /* Pastel pink */
}
.character-info .status {
font-size: 3em;
color: #777;
font-style: Kanit;
}
/* Dialogue Box */
.dialogue-box {
background: #f5eced; /* Very light pastel blue */
border-radius: 12px;
padding: 80px;
font-size: 3.2em;
line-height: 1.7;
border: 1px solid #b76e79;
box-shadow: inset 0 2px 5px rgba(0, 0, 0, 0.05);
}
.dialogue-box p {
margin: 0;
color: #555;
}
/* Quote Section */
.quotee {
margin: 25px 0;
padding: 20px;
font-style: italic;
color: #a09f9f;
background: #f7f7f7;
border-left: 6px solid #b76e79;
border-radius: 8px;
}
/* Footer */
.footer {
text-align: right;
font-size: 3em;
color: #888;
}
/* Hover effects */
.response-container:hover {
box-shadow: 0 12px 20px rgba(0, 0, 0, 0.15);
}
.dialogue-box:hover {
background: #f9f9f9;
}
</style>
<style>
.profile-card {
width: 400px;
background: #fff;
border: 2px solid #f3d6df;
border-radius: 15px;
box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.1);
padding: 20px;
text-align: center;
}
.profile-card img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
border: 5px solid #f3d6df;
}
.profile-card h1 {
font-size: 28px;
color: #d37a8c;
margin: 15px 0;
}
.profile-card p {
font-size: 14px;
color: #888;
line-height: 1.6;
margin: 20px 0;
}
.profile-card p span {
font-weight: bold;
color: #d37a8c;
}
.button-group {
display: flex;
justify-content: space-around;
margin-top: 20px;
}
.button-group a {
display: inline-block;
padding: 5px 10px;
background: #f3d6df;
color: #d37a8c;
font-size: 14px;
border-radius: 5px;
text-decoration: none;
box-shadow: 0 2px 4px rgba(0, 0, 0, 0.1);
transition: background-color 0.3s, box-shadow 0.3s;
}
.button-group a:hover {
background: #d37a8c;
color: #fff;
box-shadow: 0 4px 6px rgba(0, 0, 0, 0.2);
}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Cardo'); Cardo {font-family: 'Cardo';} </style>
<div class="response-container">
<!-- Character Info -->
<div class="character-info">
<img src="https://i.imgur.com/lGHC0Ur.png" alt="Character Avatar">
<div>
<div class="name"><font face="Cardo"><font size="5">DENISTA NORTARA</font></font></div>
<div class="status"><font face="Kanit"><font size="3">Lovers of Pleasure From First Cohort</font></font></div>
</div>
</div>
<!-- Dialogue -->
<div class="dialogue-box"><font face="Kanit"><font size="3">
<p><p style="text-indent: 2.5em;">
อันสุดท้ายแล้ว .. หลังจากหนึ่งชั่วโมงเต็มกับมาราธอนเรียนรู้การใช้ชีวิตภายในป่ากับครูพี่เมาคลี ในตอนนี้เดนิสต้าที่ถูกปล่อยตัวออกมาจากป่ากำลังนั่งใช้มือปิดหน้าอยู่ตรงบริเวณบันไดของป้อมปราการแห่งหนึ่งเพื่อรอการมาถึงของแม่ทัพสาวประจำกองพันที่สิบสองอย่างยาสมินผู้เป็นคนฝึกสอนวิชาเพกาซัส <font color="#b76e79"><i>‘ เป็นหนึ่งวันที่เหนื่อยมาก.. แต่บ้าเอ๊ย ยังมีพรุ่งนี้อีกสินะ ’</font></i> ถ้ากรี๊ดได้ป่านนี้เดนิสต้าคงกรี๊ดไปแล้ว น่าเสียดายที่เธอทำไม่ได้ หัวใจของเธอแตกสลายแหลกลงเป็นเสี่ยง ๆ หลังจากตรวจสอบตารางเรียนของวันพรุ่งนี้
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<i><font color="#b76e79">‘ ตารางลำบากยิ่งกว่าวันนี้อีก .. นี่ฉันโยนตัวเองมาเจออะไรกันแน่วะเนี่ย ’</font></i> เธอควรจะพ้นช่วงเวลามาไล่เรียนพิเศษแบบนี้ได้ตั้งนานแล้ว เดนิสต้าถอนหายใจ ความรู้สึกสยองขวัญพลันผุดขึ้นมาทันทีเมื่อคิดได้ว่าคืนนี้เธอจะต้องรับภาระหนักอย่างการเตรียมข้อมูลวิชากลยุทธ์และรวมไปถึงวิชาประวัติศาสตร์โรมัน พร้อมทั้งต้องเข้าเรียนวิชายูนิคอร์น เพกาซัส และ— จบตารางด้วยวิชาเอาชีวิตรอดเหมือนอย่างเคย ชั่วขณะหนึ่งการตัดสินใจยอมรับและปฏิบัติตามตารางเรียนที่บ้าคลั่งนี้เริ่มทำให้เดนิสต้าสงสัย <font color="#b76e79"><i>‘ นี่ฉันรักการเรียนมากเกินไปหรือแค่กลัวว่าตัวเองจะขี้เกียจอีก ’</font></i> แน่นอนว่าคำตอบค่อนไปทางอย่างหลัง
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงถอนลมหายใจจากธิดาของเทพีวีนัสดังขึ้นอีกครั้ง ทว่าหนนี้เธอกลับไม่สามารถทำตัวหมดอาลัยตายยากได้อย่างเต็มที่ เพราะผู้ที่นัดหมายการทดสอบภาคปฏิบัติของวิชาม้ามีปีกได้มาถึงที่นัดหมายแล้ว <font color="#5aa0ad">“ คุณนอร์ทาร่า ”</font> เสียงเรียกของยาสมิน อาเดนดังขึ้นมาจากที่ไกล ๆ ผลักให้เดนิสต้าเงยหน้าขึ้นจากมือของตัวเองอย่างช้า ๆ พร้อมส่งรอยยิ้มแสนสุภาพให้กับอีกฝ่าย
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#b76e79">“ สวัสดี คุณอาเดน ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
แม่ทัพหญิงประจำกองพันมาที่ทุ่งสงครามพร้อมจูงเพกาซัสสีขาวตัวหนึ่งเดินเข้ามาเพื่อนักเรียนที่เธอนัดหมายให้มาพบในวันนี้ ยาสมินพยักหน้าเป็นการตอบรับทักทายจากเดนิสต้า <font color="#5aa0ad">“ ฉันได้ยินว่าสองวันมานี้คุณวิ่งไปมาทั่วค่ายแล้วก็กรุงโรมใหม่ เป็นไงบ้าง? พอปรับตัวได้หรือยัง? ”</font> หญิงสาวผิวสีช็อคโกแลตถามอย่างมีไมตรีพร้อมลูบศีรษะของเพกาซัสหนุ่มที่สะบัดปีกไปมาด้านข้างเพื่อรอฟังคำตอบไปพลาง ๆ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#b76e79">“ ก็ไม่เลว ถึงแม้ว่าฉันจะกำลังทรมาณกับตารางเรียนอยู่ก็ตาม ”</font> เดนิสต้าโคลงศีรษะพลางตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลสวนทางกับเนื้อหาของประโยคที่ทำให้คนถามหลุดหัวเราะ ริมฝีปากของยาสมินเหยียดออกเป็นรอยยิ้มเข้าใจ ในแววตาของเธอคนนั้นแฝงประกายชื่นชมเอาไว้บาง ๆ ก่อนที่จะเริ่มต้นเปลี่ยนประเด็นกลับเข้าสู่เนื้อหาที่ทำให้พวกเขาต้องมาเจอกันในวันนี้
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#5aa0ad">“ อย่างที่บอกไปครั้งก่อน คุณมีพรสวรรค์แล้วก็พื้นฐานที่มากกว่าคนอื่น เราเลยจะมาดูกันว่าพื้นฐานนั้นอยู่ที่ระดับไหน ”</font> ยาสมินยื่นอุปกรณ์ป้องกันอย่างสนับมือ สนับศอก สนับเข่ารวมไปถึงหมวกขี่ม้าให้กับเดนิสต้าเพื่อที่จะลดความเสี่ยงของการบาดเจ็บหนักหากเกิดข้อผิดพลาดระหว่างบททดสอบ(การบ้าน) ธิดาเนปจูนปล่อยให้นักเรียนผู้มาทำแบบทดสอบได้เตรียมตัวเตรียมใจ ส่วนตัวเธอเองก็หันไปสั่งการรุ่นพี่จากมหาลัยนิวโรมที่ไว้วานให้มาทำหน้าที่สำคัญ <font color="#5aa0ad">“ รบกวนหน่อยนะคะ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
นักศึกษาคณะสถาปัตยกรรมจากมหาวิทยาลัยนิวโรมพยักหน้าก่อนจะเริ่มรังสรรบททดสอบสุดพิศดาร พิศดารยังไง? ก็ดูเอาจากเสาโรมันนับสิบที่ลอยอยู่บนฟ้าเป็นรูปวงแหวนคดเคี้ยวนั่นแล้วกัน ชั่วขณะหนึ่งเดนิสต้าไม่แน่ใจว่าเธอควรตกใจกับอะไรก่อนระหว่างอนาคตที่ดูมืดหม่นจากการบ้านเพกาซัส ความสามารถของนักศึกษานิวโรมหรือสีหน้าพออกพอใจของยาสมินรวมไปถึงคำอธิบายเนื้อหาการบ้านของเธอ <font color="#5aa0ad">“ การบ้านแบบปฏิบัติครั้งนี้ไม่ยากเลยคุณนอร์ทาร่า แค่ลองควบคุมเพกาซัสบนอากาศเหมือนเวลาใช้งานจริง ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไม่ยากก็บ้าแล้ว
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เดนิสต้าคร่ำครวญเบา ๆ กับตัวเองพลางลุกขึ้นยืนหลังจากสวมอุปกรณ์ป้องกันจนครบทุกชิ้น นัยน์ตาคู่สวยของสาวตาน้ำข้าวจับจ้องไปที่เพกาซัสตัวสีขาวรูปร่างปราดเปรียวด้วยแววตาซับซ้อน <font color="#5aa0ad">“ วันนี้ในคอกฉันถามพวกเขาว่ามีใครอยากให้สาวสวยขี่บ้าง และเขาก็เสนอตัว ”</font> ยาสมินพูดพร้อมใช้มือสางแผงคอของเพกาซัสรูปงาม ธิดาแห่งเนปจูนโน้มลงฟังเสียงกระซิบของมันก่อนจะหัวเราะในลำคอ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#5aa0ad">“ เปเรซบอกว่าคุณสวย ฉันคิดว่าเขาคงชอบคุณ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#b76e79">“ แหม.. เป็นเกียรติจัง ” </font>องค์หญิงน้อยจากครอบครัวนอร์ทาร่าก้าวถอยหลังเพื่อถอนสายบัวอย่างงดงามตามหลักสูตรฉบับโบราณที่สืบทอดกันมาหลายร้อยปี เธอช้อนสายตาขึ้นมองท่าทางของสิ่งมีชีวิตที่ได้ชื่อว่าหาตัวจับได้ยากอย่างเพกาซัสก่อนจะดึงตัวกลับมายืนตรงโดยมีเสียงลมหายใจผสมกับเสียงร้องฮี้ของ <b>‘เปเรซ’</b> ดังแทรกขึ้นมาเป็นระยะ ๆ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#b76e79">“ สวัสดี เปเรซ ฉันเดนิสต้า ”</font> มือของเดนิสต้าเลื่อนขึ้นประคองใบหน้าของเพกาซัสหนุ่มเบา ๆ เพื่อทักทายและทำความรู้จัก ใบหน้าสีขาวโพลนของม้ามีปีกส่ายไปมาเป็นการตอบรับเชิงสำรวจและจบลงด้วยการเคลื่อนคางมาเกยบนไหล่บางของหญิงสาว <font color="#b76e79">“ อืม ฉันไม่ปฏิเสธคำที่คุณบอกว่าเขาชอบฉัน ” </font>ธิดาวีนัสกล่าวพลางกลั้วหัวเราะ มือของเธอตบแปะ ๆ ที่แก้มของเปเรซอีกสองสามครั้งก่อนจะผละตัวออกจากเขา
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#b76e79">“ ขออนุญาตนะ ”</font> เมื่อพูดจบหญิงสาวก็ดันตัวขึ้นนั่งคร่อมบนหลังเพกาซัสตัวโตอย่างรวดเร็วสร้างความตกใจให้กับม้าหนุ่มมีปีกจนสองขาหน้าของเขาดีดขึ้น ลำบากเดนิสต้าต้องรีบโน้มตัวลงมาลูบแผงคอของเปเรซพร้อมกล่อมเสียงเบา <font color="#b76e79">“ ใจเย็น ๆ ใจเย็น.. ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#5aa0ad">“ วนบนฟ้า 5 รอบ คุณนอร์ทาร่า หลบสิ่งกีดขวาง ไม่ตกจากหลังเพกาซัสและอย่าทำให้เขาตื่นตระหนก ”</font> ยาสมินที่ยืนมองอยู่ด้านข้างยกมุมปากขึ้น ก่อนที่จะง้างมือตบบั้นท้ายของเปเรซจนม้าหนุ่มผวาดีดทะยานไปด้านหน้าพร้อมกับสะบัดปีกเพื่อขึ้นบินอย่างรุนแรง <font color="#5aa0ad"><b>“ อะไรก็ได้ แต่อย่าตกลงมา !! เข้าใจไหม??! ”</b></font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<b> ย า ส มิ นอ า เ ด น !!</b>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
สายลมพัดผ่านร่างราวกับโล่ที่กดทับอย่างหนักหน่วงจนตัวแทบลอย เดนิสต้าโน้มตัวลงต่ำ สองมือของเธอกำโคนลำคอของเพกาซัสที่มีนามว่าเปเรซเอาไว้แน่นเพื่อหลีกเลี่ยงจากการเป็นหุ่นไม้มีชีวิตที่ตั้งตรงและถูกลมซัดปลิวไปในท้ายที่สุด ทว่าบททดสอบของเธอไม่ได้มีแค่การประคองตัวเองให้รอดบนหลังม้าที่บินสูงเหนือฟ้าแถมยังเร็วเกือบเท่าการเคลื่อนตัวของรถยนต์ ท่ามกลางสภาวะและสภาพแวดล้อมที่ชวนให้ตื่นตระหนก ความคิดของเดนิสต้ากำลังทำงานอย่างรวดเร็ว สองตาของเธอมองไปยังเสาโรมันกลางฟ้าที่เรียงกันเป็นรูปตัวเอส
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ด้วยการกลั้นหายใจ เดนิสต้ากระชับขาของเธอเล็กน้อยเพื่อให้มั่นใจว่าตัวเองจะไม่ตกลงพื้นระหว่างที่เข้าโค้ง <font color="#b76e79">“ เปเรซ ตั้งสติหน่อย ”</font> ด้วยระดับเสียงที่ดังเกือบจะเท่าการตะโกน แมวสาวจอมซนจากกองร้อยที่หนึ่งพบว่ามันแทบจะไม่ได้ยินเลยเมื่อพวกเขากำลังฝ่าสายลมราวกับกระสุนที่ยิงออกจากปากกระบอกปืน ธิดาวีนัสจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิด ตัวเธอในตอนนี้ไม่มีแม้แต่วิธีการที่ดีพอในหัวสำหรับรับมือสิ่งที่เกิดขึ้น—- แต่ไม่ใช่กับสัญชาตญาณ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เพียงเสี้ยววิก่อนที่พวกเขาจะชนเข้ากับเสาโรมัน มือขวาของเดนิสต้าดันเพื่อเบี่ยงองศาศีรษะของเปเรซเช่นเดียวกับตัวเธอที่โน้มลงด้านข้างเพื่อเสริมแรงเลี้ยว ร่างของเพกาซัสหนุ่มทะยานไปบนอากาศโดยมีเทพธิดาผู้งามหมดจดควบขี่และบังคับทิศทางเพื่อให้ตัวของมันเอี้ยวและเลี้ยวหลบเสาครั้งแล้วครั้งเล่า จากที่เคยติดขัดจนน่าหวาดเสียวแต่เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง พวกเขาก็ได้กลายมาเป็นคู่หูที่สมบูรณ์แบบ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#b76e79"><i>‘ คิดซะว่าเธอกำลังขี่มอเตอร์ไซค์ เดนิสต้า , มันก็เหมือนกัน ’</font></i> หญิงสาวท่องประโยคนี้ซ้ำ ๆ อยู่ในใจทุกครั้งที่เธอค่อย ๆ โน้มตัวเพื่อนำให้เปเรซเปลี่ยนเส้นทาง จากหนึ่งรอบ ไปสู่รอบที่ 2 และค่อย ๆ วนไปมาจนกระทั่งถึงรอบที่ 5 ถือว่าเป็นพรสวรรค์ชนิดหาตัวจับได้ยากเมื่อเธอไม่มีจังหวะกระเด้งกระดอนตกจากหลังม้าหรือเผอิญพุ่งชนเสาจนเจ็บกันทั้งสองฝ่าย
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
และแน่นอนว่านั่นสร้างความประทับใจให้กับยาสมินมากทีเดียว
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#5aa0ad">“ จากที่ดูวันนี้ฉันมั่นใจว่าคงได้เห็นคุณในคลาสของฉันอีกแค่ไม่กี่ครั้งแล้วล่ะ ”</font> แม่ทัพสาวออกปากชมอ้อม ๆ พร้อมรอยยิ้มเมื่อเห็นเปเรซค่อย ๆ ร่อนลงมาโดยมีเดนิสต้าแหมะซบอยู่บนหลังของเขา <font color="#5aa0ad">“ ทำได้ดีมากคุณนอร์ทาร่า ประสบการณ์โรลเลอร์โคสเตอร์เป็นยังไง สนุกไหม? ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#b76e79">“ สนุกจนไม่มีทางลืมเลยล่ะ ”</font>
</p>
</font></font></div>
<!-- Optional Quote -->
<div class="quotee"><font face="Kanit"><font size="3">
+10 ความสัมพันธ์กับยาสมิน อาเดน จากสกิลหอมเย้ายวน<br>
ส่งการบ้านเพกาซัสคาบที่ 3 | +2 LUK
</font></font></div>
<!-- Footer -->
<div class="footer">
<p><font face="Kanit">Timeline at [ 16:00 | 07/01/2025 ]</font></p>
</div>
</div>
หน้า:
[1]