<style>
#container {
margin: 20px auto;
padding: 50px;
max-width: 100%;
background-image: url('https://imgur.com/UMAddBj.png');
background-position: center;
background-size: cover;
background-attachment: fixed;
background-blend-mode: screen;
}
#overlay {
background-color: rgba(0, 0, 0, 0.65);
padding: 100px;
border: 3px solid #ffffff;
font-size: 18px;
font-family: Arial, sans-serif;
color: #ffffff;
text-align: justify;
-webkit-backdrop-filter: blur(10px);
backdrop-filter: blur(10px);
}
#centered-text {
text-align: center;
}
</style>
<div id="container">
<div id="overlay">
<div id="centered-text">
<p>
</p><div align="center"><img width="500" _height="250" src="https://i.imgur.com/nAvmUFA.png" border="0" alt=""></div>
<p></p><font face="TH Niramit AS"><i><b><font size="5">Sebastian "Seb" Langford</font></b></i></font></div><br>
<font face="TH Niramit AS"><font size="5">
เซบาสเตียนเดินเคียงข้างไครอนไปตามทางเดินลูกรังที่ทอดยาวลึกเข้าไปในค่ายจนมาถึงบ้านเฮอร์มีส บ้านพักขนาดใหญ่แต่เก่าแก่และดูทรุดโทรมในระดับที่เห็นได้ชัด ผนังไม้ที่มีสีซีดจางและกระเบื้องหลังคาที่เริ่มเผยให้เห็นร่องรอยการใช้งานอันยาวนานทำให้ตัวอาคารนี้ดูโดดเด่นกว่าอาคารอื่น ๆ ที่เซบาสเตียนผ่านตลอดทาง เมื่อเข้ามาภายในบ้านพัก ไครอนหยุดยืนตรงหน้าเซบาสเตียนก่อนจะหันมายิ้มให้
<br><br>
" <b><font color="#afeeee">เอาหละ ถึงแล้ว บ้านเฮอร์มีสนี้อาจจะดูโทรมหน่อย แต่ก็ยังพักอาศัยได้ดีเหมือนเดิม ระหว่างรอให้สายเลือดของเธอปรากฏ เธอก็จะพักที่นี่ไปก่อน และเมื่อถึงครานั้นก็กลับไปหาฉันที่บ้านใหญ่อีกทีนะ</font></b> "
เซบาสเตียนพยักหน้าเบา ๆ แววตายังคงมองสำรวจบรรยากาศรอบ ๆ ตัว บรรยากาศที่แปลกใหม่นี้ทำให้เขารู้สึกทั้งตื่นเต้นและสับสนไปพร้อมกัน จากนั้นไครอนก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาแล้วยื่นให้
<br><br>
“ <b><font color="#afeeee">นี่คือแผนที่ของค่าย หวังว่ามันจะช่วยให้เธอเดินสำรวจสถานที่ต่าง ๆ ได้ง่ายขึ้นนะ ว่าง ๆ ก็ลองเดินเล่นดูรอบ ๆ เผื่อจะได้รู้จักกับเพื่อนใหม่ ๆ ด้วย</font></b> ”
<br><br>
“ <b><font color="#98fb98">ขอบคุณครับ คุณไครอน</font></b> ” เซบาสเตียนรับแผนที่มากอดไว้ก่อนจะมองชายผู้เป็นผู้นำแห่งค่ายด้วยความซาบซึ้ง
<br><br>
“ <b><font color="#afeeee">ดีมาก เซบาสเตียน ฉันดีใจที่เธอมาอยู่ที่นี่ได้ปลอดภัย เอาหละ ฉันคงต้องไปจัดการธุระต่อแล้ว หวังว่าเธอจะปรับตัวได้เร็วและทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี ตอนกลางคืนอย่าลืมออกมาร่วมทานอาหารรอบกองไฟกับเพื่อน ๆ ล่ะ</font></b> ” ไครอนพูดทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงใจดีแล้วหมุนตัวเดินออกไป ปล่อยให้เซบาสเตียนยืนอยู่ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบของบ้านเฮอร์มีส
<br><br>
เมื่อไครอนลับตาไปแล้ว เซบาสเตียนเดินเข้าไปหามุมที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้สำหรับการพักอาศัยของเขา สายตาของเขาสำรวจเตียงไม้เก่าที่มีฟูกหนาปานกลางวางอยู่ข้างหน้าต่าง มันอาจจะไม่ได้หรูหราหรือสะดวกสบายเท่าบ้านของเขาที่ลอนดอน แต่ก็ให้ความรู้สึกอบอุ่นและเป็นมิตรแปลก ๆ
<br><br>
เซบาสเตียนวางกระเป๋าสะพายลงที่เตียง ก่อนเปิดเช็คข้าวของที่เขาเตรียมมาด้วยความเคยชิน สมุดบันทึก เครื่องเล่นเพลง และหนังสือเล่มโปรดสองสามเล่มยังอยู่ครบ จากนั้นเขาจึงหยิบเสื้อผ้าเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่มุมหนึ่งของบ้านพัก ละอองน้ำอุ่นที่ไหลลงบนตัวทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย และความกังวลที่สะสมมาจากการเดินทางก็เริ่มจางหายไป
<br><br>
หลังจากอาบน้ำจนสดชื่น เซบาสเตียนกลับมานั่งที่เตียง ปล่อยใจให้สงบในที่สุด ความเงียบสงบของบ้านพักเฮอร์มีสในยามเย็นทำให้เขารู้สึกเหมือนได้พักใจ ก่อนจะตั้งใจว่าเมื่อถึงเวลา เขาจะออกไปร่วมทานอาหารรอบกองไฟตามที่ไครอนบอก แล้วอาจจะได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ ๆ ที่เขาจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพวกเขาในค่ายแห่งนี้
</font></font><br><br>
<div id="centered-text" style="text-align: left;"><font size="5"><font face="TH KoHo"><b><font color="#98fb98">#98fb98</font></b> - </font><font face="TH Niramit AS">เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด</font></font></div><div id="centered-text" style="text-align: left;"><font size="5"><font face="TH KoHo"><b><font color="#afeeee">#afeeee</font></b> - </font><font face="TH Niramit AS">ไครอน</font></font></div><hr><div id="centered-text" style="text-align: right;"><font face="TH Niramit AS" color="#ff0000" size="5"><b>หมายเหตุ : -</b></font></div></div></div>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Example Box with Image and Text</title>
<style>
.blx-box {
margin: 0 auto;
max-width: 650px;
border-radius: 10px;
background: #fff;
color: #000;
box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.1);
}
.blx-box-text {
padding: 20px;
font-family: Arial, sans-serif;
}
.blx-box-image-box {
background: rgba(255, 255, 255, 0.5);
width: fit-content;
padding: 8px 20px;
border-radius: 100px;
}
.blx-box-image {
height: 150px;
padding: 20px;
border-radius: 10px 10px 0 0;
font-weight: bold;
font-size: 14px;
color: rgb(51, 51, 51);
}
.blx-box-image-avatar {
width: 40px;
height: 40px;
border-radius: 50%;
display: inline-block;
vertical-align: middle;
margin-right: 12px;
}
.blx-box-image-container {
position: relative;
height: 250px;
background: url('https://i.imgur.com/qEmgk6F.png') center/cover no-repeat;
border-radius: 10px 10px 0 0;
-webkit-mask-image: -webkit-gradient(linear, center 30%, center 100%, from(rgba(0, 0, 0, 1)), to(rgba(0, 0, 0, 0.0)));
box-shadow: inset 0 0 10px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.blx-box-image-container .blx-box-image-avatar {
position: absolute;
bottom: 10px;
left: 20px;
z-index: 10;
}
</style>
<div class="blx-box">
<div class="blx-box-image-container">
<div class="blx-box-image-avatar"><br></div>
</div>
<div class="blx-box-text">
<h2 style="text-align: right;"><font size="5" color="#808080"> <i>บ้านหมายเลข 11 - บ้านเฮอร์มีส</i></font></h2><div><br></div><div><font size="3">ดูเหมือนว่าตอนนี้จะได้เวลาของการขนย้ายบ้านเเล้วหละ เด็กสาวเองก็เห็นบ้านของตัวเองเเล้ว เพราะช่วงสายๆ บ่ายๆของวันนี้คุณไครอนพาไปดูมาเเล้ว จริงๆคืออยู่ไม่ไกลจากหลังนี้เลย เด็กสาวเองก็เดินร่อนไปร่อนมารอบที่นี้สักพักแล้วด้วย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#9932cc">ขอเข้าไปเอาของนะคะ</font></b> " เธอกล่าวเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน เด็กสาวยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูบ้านเข้าไป</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">"<b><font color="#9932cc"> ดีค่ะ</font></b> " เธอโค้งทักทายคนอื่นๆ ช่วงค่ำๆ ดึกๆแบบนี้ทุกคนมากองรวมกันที่นี้สินะ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#ffa500"><b>ย้ายของเเล้วสินะ อย่าลืมเอาของทิ้งไว้หละ </b></font>" เสียงของเด็กคนหนึ่งในบ้านนั้นบอกเธอออกมา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#9932cc">ได้เลยค่ะ</font><font color="#ffa500"> </font></b>" เธอยิ้มรับ เดินเข้าไปเก็บของ จริงๆไม่ค่อยมีอะไรหรอกนะ ส่วนมากจะเป็นของที่ยังไม่เอาออกจากกระเป๋าด้วยซ้ำไป</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ลอร์ร่าใช้เวลาไม่นานเท่าไร ก็ได้ของออกมาทั้งหมด เด็กสาวสะพายกระเป๋าพร้อมทั้งเดินออกมาจากห้องพักขอวตนเอง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">' <b><font color="#9932cc">เมื่อคืนนี้ ต้องขอบคุณมากเลยนะคะ</font></b> " เธอเดินออกมาจากห้องก่อนจะวางกระเป๋าลงได้เวลาบอกลาทุกคนเเล้วหละ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#4169e1"><b>ไม่เป็นไรหรอก บ้านพวกเราก็แบบนี้หละ ไว้ว่างๆ ก็เเวะมานะ บ้านเรายินดี</b></font> " สมาชิคของบ้านโบกมือไปมา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#9932cc"><b>ขอบคุณค่ะ ถ้าไม่รังเกลียดก็เเวะไปเยี่ยมร่าด้วยนะคะ</b></font> " เธอไม่ลืมจะเชิญคนอื่นๆ ไปด้วย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">กระเป๋าใบใหญ่ถูกยกขึ้น เดินออกจากบ้าน เหมือนอารมย์เดินออกจากบ้าน AF อย่างใดอย่างนั้นเลย เด็กสาวมองทุกคนที่หันลาเธอก่อนจะทำการปิดประตูตัวบ้านลง มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่โบกมือล่งเธอจะมุมของบ้าน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#008000"><b>ลอร์ร่า โชคดีนะ</b></font> " เขากล่าวออกมาเสียงดังฟังชัดเลยทีเดียว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#9932cc">ขอบคุณสำหรับการดูแลมาตลอดนะคะ</font></b> " เเม้จะเเค่ 1 วันก็ตามหนะนะ เด็กสาวยิ้มรับก่อนจะทำการหิ้วของเเละเดินจากไปทันที เพราะตอนนี้เองก็ดึกมากแล้วด้วยน่าจะต้องมีอะไรอีกหลายอย่างเลยให้ไปทำ ใดๆ มีเรื่องอีกมากให้เธอต้องไปดูที่บ้าน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เท้าเล็กๆ หอบหิวพร้อมของที่อุ้มมันกลับบ้านพักของตนเองที่ไม่ห่างจากหลังนี้เท่าไรนักดูจะเป็นเรื่องดีของเธอนะ เพราะว่าของเยอะด้วย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div style="text-align: right;"><font size="3" color="#9932cc"><b>Larua : #9932cc</b></font></div><div style="text-align: right;"><font size="3"><b style=""><font color="#ffa500">N</font><font color="#008000">P</font><font color="#4169e1">C</font><font color="#008000"> : </font><font color="#ffa500">สี</font><font color="#008000">อื่</font><font color="#4169e1">น</font><font color="#ffa500">ๆ</font></b></font></div>
</div>
</div>
<style>
#container {
margin: 20px auto;
padding: 50px;
max-width: 100%;
background-image: url('https://imgur.com/UMAddBj.png');
background-position: center;
background-size: cover;
background-attachment: fixed;
background-blend-mode: screen;
}
#overlay {
background-color: rgba(0, 0, 0, 0.65);
padding: 100px;
border: 3px solid #ffffff;
font-size: 18px;
font-family: Arial, sans-serif;
color: #ffffff;
text-align: justify;
-webkit-backdrop-filter: blur(10px);
backdrop-filter: blur(10px);
}
#centered-text {
text-align: center;
}
</style>
<div id="container">
<div id="overlay">
<div id="centered-text">
<p>
</p><div align="center"><img width="500" _height="250" src="https://i.imgur.com/nAvmUFA.png" border="0" alt=""></div>
<p></p><font face="TH Niramit AS"><i><b><font size="5">Sebastian "Seb" Langford</font></b></i></font></div><br>
<font face="TH Niramit AS"><font size="5">
ในยามสาย แสงอาทิตย์อ่อน ๆ สาดส่องผ่านหน้าต่างของบ้านเฮอร์มีสเข้ามา เซบาสเตียนค่อย ๆ ลืมตาขึ้นจากการนอนหลับอันสงบ เด็กหนุ่มมองไปรอบ ๆ ห้องพักที่เขาเพิ่งมาอาศัยอยู่เมื่อวานด้วยความรู้สึกที่ยังคงแปลกใหม่ บ้านเฮอร์มีสตอนนี้ไม่ใช่แค่ที่พักชั่วคราวอีกต่อไป แต่เป็นบ้านถาวรในค่ายที่เขาจะได้ใช้ชีวิตในทุก ๆ วันนับจากนี้ แม้ว่าเขายังไม่คุ้นชินกับบรรยากาศนัก แต่ความสงบและความอบอุ่นในเช้าวันใหม่นี้ทำให้เขารู้สึกอุ่นใจได้บ้าง
<br><br>
เซบาสเตียนลุกขึ้นจากเตียง หยิบผ้าขนหนูติดตัวแล้วเดินไปล้างหน้าล้างตา อาบน้ำอย่างรวดเร็ว น้ำเย็นสดชื่นช่วยปลุกเขาให้ตื่นเต็มตา พอทำธุระส่วนตัวเสร็จ เขาก็หยิบเสื้อค่ายสีส้มที่พับวางอยู่บนเก้าอี้มาใส่ เสื้อสีสดนี้เป็นสัญลักษณ์ที่เชื่อมเขากับชาวค่ายทุกคน บ่งบอกถึงความเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่แห่งนี้ เขามองเสื้อตัวใหม่อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มบาง ๆ ให้ตัวเองในกระจกอย่างมุ่งมั่น
<br><br>
ไม่ทันไร เสียงเคาะประตูเบา ๆ ก็ดังขึ้น เซบาสเตียนเปิดประตูแล้วพบว่าคุณไครอนกำลังยืนอยู่หน้าประตูด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “ <b><font color="#afeeee">สวัสดีเซบาสเตียน นอนคืนแรกเป็นยังไงบ้างล่ะ</font></b> ” เขาถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เป็นมิตร ก่อนที่</font></font><span style="font-family: "TH Niramit AS"; font-size: x-large;">เซบาสเตียนจะยิ้มตอบกลับ</span><font face="TH Niramit AS"><font size="5"><br><br>“ <b><font color="#98fb98">คุณไครอน สวัสดียามสายครับ ก็หลับดีครับ ถึงแม้ตื่นมาจะไม่ค่อยชินเท่าไหร่</font></b> ” เขาหัวเราะเบา ๆ พลางบอกตามตรงถึงความรู้สึกที่ยังใหม่กับทุกสิ่งรอบตัว
<br><br>“ <b><font color="#afeeee">ไม่นานหรอก เดี๋ยวเธอก็ปรับตัวได้เอง แล้วหนังสือที่ฉันให้ไป ได้อ่านหรือยัง</font></b> ” </font></font><span style="font-family: "TH Niramit AS"; font-size: x-large;">คุณไครอนหัวเราะเบา ๆ แล้วตบไหล่เขาเบา ๆ อย่างให้กำลังใจ</span><font face="TH Niramit AS"><font size="5"><br><br>“ <b><font color="#98fb98">ยังเลยครับ ผมกะว่าจะอ่านวันนี้แหละ</font></b> ” </font></font><span style="font-family: "TH Niramit AS"; font-size: x-large;">เซบาสเตียนส่ายหน้าเล็กน้อย</span><font face="TH Niramit AS"><font size="5"><br><br>“ <b><font color="#afeeee">ดีแล้ว งั้นฉันขอแนะนำให้เธออ่านเรื่อง ‘การปลดล็อกพลัง’ เป็นอย่างแรก นั่นสำคัญที่สุด มีวิธีทุกอย่างอยู่ในหนังสือแล้ว</font></b> ” แววตาของเขาแสดงถึงความจริงจังและห่วงใย
<br><br>
“ <b><font color="#98fb98">ได้เลยครับ ผมจะเริ่มจากตรงนั้นก่อน</font></b> ” เซบาสเตียนรับคำอย่างตั้งใจ
<br><br>“ <b><font color="#afeeee">เอาหละ ฉันแวะมานี่เพราะเป็นห่วง แต่เห็นว่าเธอไม่เป็นอะไร ฉันก็เบาใจแล้ว ขอให้ใช้ชีวิตสนุก ๆ ที่ค่ายฮาล์ฟบลัดของเรานะ เซบาสเตียน</font></b> ”</font></font><font face="TH Niramit AS"><font size="5"><br><br>
หลังจากเอ่ยประโยคทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงอบอุ่น คุณไครอนก็ยิ้มให้เขาแล้วหมุนตัวเดินจากไป เซบาสเตียนมองตามหลังคุณไครอนที่เดินหายลับไป เขาสัมผัสได้ถึงการดูแลและความห่วงใยจากชายวัยกลางคนคนนี้ ผู้ที่คอยดูแลและให้คำแนะนำเขาตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามาในค่าย
<br><br>
เมื่ออยู่คนเดียวอีกครั้ง เซบาสเตียนสูดลมหายใจลึก ๆ ปล่อยให้ความรู้สึกตื่นเต้นและมั่นใจที่เกิดขึ้นกลบความกังวลในใจ เขามองไปยังหนังสือเล่มหนาที่วางอยู่บนโต๊ะ เห็นชื่อเรื่องที่เขียนด้วยตัวอักษรหนาแน่นชัดเจน " <b>คู่มือสำหรับลูกครึ่งเทพ</b> " เขาหยิบมันขึ้นมา พลิกดูอย่างตั้งใจ หนังสือเล่มนี้หนาและหนัก ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยข้อมูลมากมายเกี่ยวกับการใช้ชีวิตและเรื่องราวของลูกครึ่งเทพ เขารู้สึกว่ามันจะต้องเป็นเพื่อนคู่คิดในการเดินทางครั้งนี้ ก่อนที่เซบาสเตียนตัดสินใจที่จะพกหนังสือติดตัวไปด้วย และเขาก็ก้าวออกจากบ้านเฮอร์มีสอย่างเงียบ ๆ</font></font><br><br>
<div id="centered-text" style="text-align: left;"><font size="5"><font face="TH KoHo"><b><font color="#98fb98">#98fb98</font></b> - </font><font face="TH Niramit AS">เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด</font></font></div><div id="centered-text" style="text-align: left;"><font size="5"><font face="TH KoHo"><b><font color="#afeeee">#afeeee</font></b> - </font><font face="TH Niramit AS">ไครอน</font></font></div><hr><div id="centered-text" style="text-align: right;"><font face="TH Niramit AS" color="#ff0000" size="5"><b>หมายเหตุ : </b></font><span style="text-align: justify;"><font color="#ff0000" face="TH Niramit AS" size="5"><b>ไครอนจะแนะนำการปลดล็อกพลัง</b></font></span></div></div></div>
<style>
#container {
margin: 20px auto;
padding: 50px;
max-width: 100%;
background-image: url('https://imgur.com/UMAddBj.png');
background-position: center;
background-size: cover;
background-attachment: fixed;
background-blend-mode: screen;
}
#overlay {
background-color: rgba(0, 0, 0, 0.65);
padding: 100px;
border: 3px solid #ffffff;
font-size: 18px;
font-family: Arial, sans-serif;
color: #ffffff;
text-align: justify;
-webkit-backdrop-filter: blur(10px);
backdrop-filter: blur(10px);
}
#centered-text {
text-align: center;
}
</style>
<div id="container">
<div id="overlay">
<div id="centered-text">
<p>
</p><div align="center"><img width="500" _height="250" src="https://i.imgur.com/nAvmUFA.png" border="0" alt=""></div>
<p></p><font face="TH Niramit AS"><i><b><font size="5">Sebastian "Seb" Langford</font></b></i></font></div><br>
<font face="TH Niramit AS"><font size="5">
ในยามดึกเมื่อแสงจันทร์สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างห้องนอนของสำหรับเด็กใหม่ไร้สังกัด เซบาสเตียนนั่งเงียบ ๆ อยู่บนเตียง มองไปรอบ ๆ ห้องที่เป็นเหมือนบ้านชั่วคราวในช่วงแรกของเขาที่นี่ มันเป็นคืนสุดท้ายที่เขาจะพักอยู่ในห้องนี้ ก่อนที่เขาจะย้ายไปยังห้องใหม่อย่างเป็นทางการ ภายในบ้านพักเฮอร์มีส เขามองข้าวของไม่กี่ชิ้นที่วางอยู่รอบ ๆ ก่อนที่<br><br>
เซบาสเตียนเริ่มเก็บข้าวของทีละชิ้น เขาเก็บหนังสือที่คุณไครอนให้มาอย่างทะนุถนอม วางมันไว้ในกระเป๋าพร้อมกับสมุดบันทึกเล่มเล็กที่เขาพกติดตัวมาตั้งแต่ก่อนเข้ามายังค่ายแห่งนี้ สมุดบันทึกเล่มนั้นเต็มไปด้วยข้อความที่เขาจดบันทึกตลอดวัน ทั้งข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับการปลดล็อกพลัง วิธีการฝึกฝนและทำความเข้าใจความสามารถของตนเอง รวมไปถึงบันทึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาเขียนถึงชีวิตในค่ายฮาล์ฟบลัดในแต่ละวัน
<br><br>
เสื้อผ้าที่พับเรียบร้อยถูกเก็บลงในกระเป๋าทีละตัว แม้สิ่งของจะมีไม่มากนัก แต่การเก็บของครั้งนี้ก็ใช้เวลานานกว่าที่คิด เพราะเซบาสเตียนใช้เวลาทบทวนความทรงจำเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกิดขึ้นในห้องนี้ไปด้วย เช่น ช่วงแรก ๆ ที่เขายังรู้สึกแปลกแยกและสับสนกับชีวิตที่ไม่คุ้นเคย ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ คุ้นชินและปรับตัวได้ในที่สุด
<br><br>
เมื่อทุกอย่างถูกเก็บเรียบร้อย เซบาสเตียนก็หันไปมองรอบ ๆ ห้องอีกครั้ง แม้จะมีเพียงแสงจันทร์ส่องเข้ามาแต่ก็เพียงพอให้เขามองเห็นทุกอย่างชัดเจน มันเป็นภาพที่เรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยความทรงจำ ห้องนอนเด็กใหม่ในค่ายไร้สังกัดนี้แม้จะไม่ได้เป็นบ้านที่แท้จริง แต่ก็เป็นจุดเริ่มต้นการเดินทางของเขาที่ค่ายฮาล์ฟบลัด เขาถอนหายใจยาว ก่อนจะสะพายกระเป๋า เดินออกจากห้องนอนที่เคยพักชั่วคราวไปอย่างเงียบ ๆ</font></font><br><br>
<div id="centered-text" style="text-align: left;"><font size="5"><font face="TH KoHo"><b><font color="#98fb98">#98fb98</font></b> - </font><font face="TH Niramit AS">เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด</font></font></div><div id="centered-text" style="text-align: left;"><font size="5"><font face="TH KoHo"><b><font color="#ffffff">#...</font></b> - </font><font face="TH Niramit AS">...</font></font></div><hr><div id="centered-text" style="text-align: right;"><font face="TH Niramit AS" color="#ff0000" size="5"><b>หมายเหตุ : </b></font><span style="text-align: justify;"><font color="#ff0000" face="TH Niramit AS" size="5"><b>-</b></font></span></div></div></div>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Roleplay Box</title>
<style>
html {
background-color: #333; /* สีพื้นหลังเว็บ */
color: #fff; /* สีตัวอักษร */
font-family: Arial, sans-serif;
margin: 0;
height: 100%; /* ให้เต็มความสูงหน้าจอ */
}
.main-content {
display: flex;
justify-content: center;
align-items: center;
min-height: 100vh;
padding: 0 15px;
}
.roleplay-box {
border: 2px solid red;
background-color: black;
padding: 15px;
margin: 10px;
border-radius: 10px;
max-width: 500px;
box-shadow: 0 0 10px rgba(255, 0, 0, 0.7);
}
.character-name {
font-size: 1.2em;
font-weight: bold;
color: #ff6666;
margin-bottom: 8px;
}
.roleplay-content {
font-size: 1em;
color: #fff;
}
</style>
<container>
<!-- แทนที่การจัดการ body ด้วย div -->
<div class="main-content">
<div class="roleplay-box">
<div class="character-name" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QjBAJqg.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4">ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit</font></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div>
<div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">บทสนทนา: ต้อนรับริต้าสู่บ้านพักหมายเลข 11</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ฉาก: ริต้าเดินถือกระเป๋าสัมภาระเข้ามาในบริเวณบ้านพักหมายเลข 11 ของเฮอร์มีส บรรยากาศรอบข้างเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะของเด็กๆ ในบ้าน
<br> ริต้า: (มองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกแปลกใหม่)</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"> <b>"ที่นี่คือบ้านพักเฮอร์มีสสินะ..."</b></font></div><div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><b><br></b> เด็กบ้านเฮอร์มีส 1: (เดินเข้ามาหา) <b> "สวัสดี! ยินดีต้อนรับนะ ฉันชื่อเจค เธอคงเป็นคนใหม่ใช่ไหม? "</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้า: <b> " ใช่ค่ะ ฉันชื่อริต้า ยินดีที่ได้รู้จัก"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>เด็กบ้านเฮอร์มีส 2: (เดินมาสมทบ) <b> " โอ้ ยินดีต้อนรับริต้า! เรามีคนใหม่มาเพิ่มอีกแล้ว ดีจริงๆ บ้านนี้คนเยอะๆ ยิ่งสนุก"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>เจค: (หัวเราะ) <b> " ใช่เลย บ้านเฮอร์มีสนี่แหละคึกคักที่สุดในค่าย"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ทันใดนั้น ประตูเปิดออก คุณไครอนเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ไครอน: (เสียงนุ่มนวล) <b>"อา ริต้าใช่ไหม? ยินดีต้อนรับสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้า: (โค้งเล็กน้อย) ขอบคุณค่ะ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ไครอน: (ยื่นเสื้อค่ายให้) <b> "นี่คือเสื้อค่ายของเธอ สวมมันไว้เพื่อแสดงว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราแล้ว"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้า: (รับเสื้อด้วยความตื้นตัน) <b> " ขอบคุณมากค่ะ ฉันจะตั้งใจและทำให้ดีที่สุด"</b></font></div><div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><b><br></b> เจค: (ตบไหล่เบาๆ) <b> " ดีมาก! เดี๋ยวพวกเราจะพาเธอเดินดูรอบๆ บ้านพักก่อน แล้วค่อยไปร่วมกิจกรรมกับคนอื่นๆ"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้า: <b> " ขอบคุณทุกคนมากๆ เลยค่ะ</b></font></div><div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><b><br></b> เด็กๆ บ้านเฮอร์มีสหัวเราะอย่างเป็นมิตร ก่อนจะพาริต้าเดินชมบ้านพักพร้อมเล่าเรื่องสนุกๆ ให้ฟังตลอดทาง บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นและเสียงหัวเราะ
</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="4">หมายเหตุ: เดินทางถึงบ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส และ รับเสื้อค่ายฮาล์ฟบลัด</font></div>
</div>
</div>
</container>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Rita เมื่อ 2024-11-17 18:29 <br /><br />
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Roleplay Box</title>
<style>
html {
background-color: #333; /* สีพื้นหลังเว็บ */
color: #fff; /* สีตัวอักษร */
font-family: Arial, sans-serif;
margin: 0;
height: 100%; /* ให้เต็มความสูงหน้าจอ */
}
.main-content {
display: flex;
justify-content: center;
align-items: center;
min-height: 100vh;
padding: 0 15px;
}
.roleplay-box {
border: 2px solid red;
background-color: black;
padding: 15px;
margin: 10px;
border-radius: 10px;
max-width: 500px;
box-shadow: 0 0 10px rgba(255, 0, 0, 0.7);
}
.character-name {
font-size: 1.2em;
font-weight: bold;
color: #ff6666;
margin-bottom: 8px;
}
.roleplay-content {
font-size: 1em;
color: #fff;
}
</style>
<container>
<!-- แทนที่การจัดการ body ด้วย div -->
<div class="main-content">
<div class="roleplay-box">
<div class="character-name" style="text-align: center;"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QjBAJqg.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4">ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit</font></div>
<div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><br> บทที่ 2: การลาจากที่ยากจะลืม</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ริต้ากลับมาที่บ้านพักหมายเลข 11 ซึ่งเป็นบ้านที่เธออาศัยมาตั้งแต่เข้ามาในแคมป์ สำหรับเธอ บ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นเพียงที่พัก แต่เป็นสถานที่ที่เธอสร้างความทรงจำร่วมกับเหล่าลูกๆ ของเฮอร์มีส เพื่อนๆ ที่เปรียบเสมือนครอบครัว</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เมื่อเธอก้าวผ่านประตูเข้าไป สมาชิกในบ้านที่กำลังพูดคุยหัวเราะกันอยู่ก็หยุดชะงัก และหันมามองเธอ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>“ริต้า! กลับมาแล้วเหรอ? เป็นยังไงบ้างที่ลานฝึก?” </b> เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ริต้ายิ้มบางๆ <b>"ก็ดีอยู่... แต่ฉันมีเรื่องจะบอกพวกเธอ"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>น้ำเสียงของเธอทำให้ทุกคนเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่เปลี่ยนไป พวกเขาล้อมรอบเธอ เฝ้ารอคำตอบ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ฉัน... ฉันได้รับการยืนยันแล้วว่าฉันเป็นลูกของเทพไนกี้" ริต้ากล่าว พร้อมมองไปรอบๆ "และฉันต้องย้ายไปอยู่บ้านพักหมายเลข 17"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>คำพูดของเธอทำให้ห้องทั้งห้องเงียบลง หลายคนมองหน้ากันด้วยความตกใจ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"อะไรกัน! แต่เธออยู่ที่นี่มาตลอด!" </b> เด็กชายคนหนึ่งพูดขึ้น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ใช่ ริต้าเป็นครอบครัวของเรา!" </b> เด็กหญิงอีกคนเสริม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่อยากให้เธอจากไป
<br> ริต้าก้มหน้าลงเล็กน้อย น้ำตาคลอเบ้า <b>"ฉันก็ไม่อยากจากพวกเธอไปเลย แต่คุณไครอนบอกว่านี่คือสิ่งที่ควรทำ มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องยอมรับ"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>---</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>บทสนทนาอำลา</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>หลังจากเธอเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเรียบร้อย เพื่อนๆ ในบ้านเฮอร์มีสก็มารวมตัวกันรอบเธอ แต่ละคนต่างแสดงความรู้สึกผ่านคำพูดและสีหน้า</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ริต้า เธอคือส่วนสำคัญของบ้านหลังนี้ เราจะคิดถึงเธอมาก" </b> เพื่อนคนหนึ่งกล่าวพลางยิ้มเศร้าๆ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ใช่! แม้เธอจะไม่ได้อยู่ที่นี่อีก แต่จำไว้ว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนเธอเสมอ!" </b> เด็กชายอีกคนเสริม</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>"ฉันจะไม่มีวันลืมพวกเธอ ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีบ้านจริงๆ" </b> ริต้ากล่าว น้ำเสียงสั่นเครือ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">เพื่อนคนหนึ่งหยิบสร้อยข้อมือทำมือขึ้นมาแล้วยื่นให้เธอ <b> "เอาไว้นี่นะ เป็นของขวัญจากพวกเรา ใส่ไว้เพื่อให้เธอจำได้เสมอว่าเรายังอยู่เคียงข้างเธอ"</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้ารับสร้อยข้อมือมาด้วยความซาบซึ้ง <b> "ขอบคุณ ขอบคุณพวกเธอจริงๆ"</b></font></div><div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><b><br></b> ---</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>การจากลาที่อบอุ่น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เมื่อถึงเวลาต้องออกเดินทาง ไครอนมารับเธอที่หน้าประตูบ้าน สมาชิกทุกคนในบ้านพักเฮอร์มีสเดินตามออกมาส่ง เธอเหลียวกลับไปมองพวกเขาอีกครั้ง ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br> <b>“โชคดีนะ ริต้า!”</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b> <b>“อย่าลืมกลับมาเยี่ยมเราบ้าง!”</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>เสียงเพื่อนๆ ส่งท้ายดังขึ้น ริต้ายกมือขึ้นโบกลา ก่อนจะเดินตามไครอนไปสู่บ้านหลังใหม่ พร้อมความรู้สึกที่ปะปนกันทั้งความเศร้าและความหวัง</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เมื่อเดินไปถึงทางแยก เธอหยุดและหันกลับไปอีกครั้ง มองพวกเขาที่โบกมือส่งให้จากระยะไกล
<br> <b> "ฉันสัญญา... ว่าจะไม่ลืมพวกเธอ" </b> ริต้าพึมพำ ก่อนจะเดินหน้าสู่บทใหม่ในชีวิตของเธอ...
</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="4">หมายเหตุ: เก็บช้าวของและสัมภาะเพื่อบ้านไปบ้านพักหมายเลขที่ 17 ไนกี้</font></div>
</div>
</div>
</container>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Activity Form</title>
<style>
body {
font-family: Arial, sans-serif;
}
.form-container {
max-width: 800px;
margin: 0 auto;
padding: 20px;
border: 1px solid #ccc;
border-radius: 10px;
}
label {
font-weight: bold;
margin-top: 10px;
display: block;
}
input, select, textarea {
width: 100%;
padding: 8px;
margin-top: 5px;
margin-bottom: 15px;
border: 1px solid #ccc;
border-radius: 5px;
}
button {
background-color: #007BFF;
color: #fff;
border: none;
padding: 10px 15px;
border-radius: 5px;
cursor: pointer;
}
button:hover {
background-color: #0056b3;
}
</style>
<div class="form-container">
<h1 id="title" style="margin-top: 8px; margin-bottom: 8px; text-align: center;"><p><font size="6">03.12.2024</font></p><p><font size="6">เวลา 22.30 น.</font></p><p><br></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4">เจวิคเดินไครอนมาจนถึงหน้ากระถ่อมหมายเลข 11 ที่เขาก็ได้ใส่เสื้อที่ไครอนให้มาระหว่างทางที่เดินมาที่นี้ </font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#808000">“เอาหล่ะเรามาถึงที่พักของเธอในคืนนี้แล้ว บ้านหมาเลขที่ 11 บ้านพักเฮอร์มีส นายจะต้องอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้จนกระทั่งมีเทพรับรองนายเป็นบุตร”</font> ไครอนพูดขึ้น ก่อนจะเปิดประตูให้กับเจวิค</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#466ca6">“โอ่ ขอบคุณครับ” </font>ชายหนุ่มตอบกลับ ก่อนจะมองดูภายในบ้านที่มีผู้คนทั้งเด็กใหม่เหมือนกับเขาและรุ่นพี่ภายในบ้าน</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#808000">“เดี๋ยวฉันส่งเธอแค่ตรงนี้แหละนะ เดี๋ยวคนภายในบ้านก็จะแนะนำเธอเอง ขอตัวละ”</font> ไครอนพูดจบก็เดินจากไปทางบ้านใหญ่</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#466ca6">“อ่อ ได้ครับ”</font> ชายหนุ่มตอบกลับขณะมองไปดูไครอนที่เดินจากไป</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#466ca6">“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”</font> เจวิคพูดขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปภายในบ้าน</font></span></p></h1>
</div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Robin เมื่อ 2024-12-11 02:04 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Sofia">
<style>
/* Outside box and bg*/
#boxProfile {
border: 1px dashed #fff;
border-radius: 10px;
padding: 0px;
box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0);
}
.header {
text-align: center;
font-family: "Sofia", sans-serif;
font-size: 60px;
color: #a1887f;
}
.sub-header {
text-align: center;
font-family: "Cordia New";
font-size: 30px;
color: #C0C0C0;
margin-top: 5px;
font-style: italic;
margin-right: -300px;
}
.center-divider {
text-align: center;
color: #CDCDCD; /* Font color */
font-family: "Cordia New";
font-size: 22px;
margin-top: -20px;
}
.text {
text-align: left;
color: #808080; /* Font color */
font-family: "Cordia New";
font-size: 22px;
}
.w3-container {
padding-bottom: 20px; /* Adjust the value as needed */
}
.button-container {
text-align: center;
margin-top: 20px;
}
.button {
font-family: "Sofia", sans-serif;
font-size: 10px;
color: #a1887f;
border-radius: 5px;
border: 1px dashed #fff;
cursor: pointer;
background-color: #fff;
text-decoration: none;
padding: 5px 10px;
transition: box-shadow 0.3s;
}
.button:hover {
box-shadow: 0 0 5px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.separator {
color: #CDCDCD;
font-family: "Cordia New";
font-size: 22px;
margin: 10px 0;
}
</style>
<div id="boxProfile" style="background-image: url('https://i.imgur.com/OEBWwYm.jpeg')" ;="">
<br>
<div align="center">
<div class="w3-container header" style="width:60%">VI</div>
<div class="button-container">
<a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=27&pid=1662" class="button w3-hover-shadow"><< prev</a>
<span class="separator">|</span>
<a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=358&pid=2933" class="button w3-hover-shadow">next >></a>
</div>
<br>
<p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p><p class="center-divider" style="text-align: right;"><br></p><div class="w3-container text" style="width:80%"><span id="docs-internal-guid-bf2e8a53-7fff-06c1-9d57-b928931c8626"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><i style="white-space-collapse: collapse; color: rgb(105, 105, 105);"><b># Date : <span style="text-align: right;">2024 Jun 01</span></b></i></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินกลับมายืนหน้าบ้านพักหมายเลขสิบเอ็ดอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิม</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เธอทำเอาพวกเราวุ่นวายกันไปหมดรู้ตัวไหมเนี่ย เกมชิงธงรอบถัดไปฉันคิดออกแล้วล่ะว่าจะให้เธอทำอะไรดีร็อบบี้” เซซิลว่าพลางกระทุ้งศอกเข้าที่สีข้างของโรบินจนเธอเซออกข้างเล็กน้อย ตะกอนความทรงจำแสนเลือนรางในอดีตประกอบกับเรื่องราวเกี่ยวกับต้นกำเนิดที่เพิ่งจะได้รับรู้ยังตีกันวุ่นวายในสมองเล็กๆ จนไม่แม้แต่จะได้ตอบอะไรคนโตกว่ากลับไป</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">นอกจากนี้ ดูท่าว่าข่าวลือเกี่ยวกับเหตุการณ์การรับรองที่</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไม่ปกติ</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ของเธอจะกระจายไปไวกว่าที่คิด เพราะตลอดเวลาอาหารเช้าไปจนถึงระหว่างเดินกลับมาที่บ้านพักโรบินรับรู้ได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมา มันมีความหมายสองอย่าง อย่างแรกคือตอนนี้ชื่อโรบินถูกจดจำในฐานะคนที่มีแนวโน้มจะก่อปัญหาระดับสีส้มไปจนถึงสีแดง (ซึ่งข้อนี้น่าจะเป็นเรื่องปกติที่สืบทอดกันทางสายเลือด) เอาแค่มีความสามารถระดับอาชญากรในโลกเทวตำนานก็น่าหนักใจแล้ว ยิ่งมาทำให้เหตุการณ์ปกติดูไม่ปกติขึ้นมาได้อีกยิ่งแล้วใหญ่ อย่างที่สองสืบเนื่องมาจากอย่างแรก คือตอนนี้เธอเป็นเหมือนเป็นกล่องไวฟายฟรีเดินได้สำหรับอสุรกาย และยิ่งอายุเพิ่มขึ้นขอบเขตสัญญาณก็จะกว้างขึ้นตามไปด้วย นั่นทำให้โอกาสที่โรบินจะได้ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในโลกภายนอกเหลือแค่สิบ ..ไม่สิ ห้าแล้วกัน </span><span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: rgb(255, 255, 255); font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>ห้า</i></span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">จากร้อยเปอร์เซ็นต์ </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เด็กๆ จากบ้านหมายเลขเจ็ดยืนยันว่าเรื่องที่เกิดขึ้นอาจไม่ใช่คำสาปหรือเวทมนตร์ตามที่เด็กบ้านหมายเลขยี่สิบคนหนึ่งคิด พวกเขาพูดถึงภาวะ</span><span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: rgb(255, 255, 255); font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">พีทีเอสดี</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">อันเกิดมาจากการต่อสู้กับอสุรกายฝาแฝดที่แคลิฟอร์เนียเมื่อไม่กี่วันก่อน บวกกับความเหนื่อยล้าทางจิตใจอะไรสักอย่างที่โรบินไม่เข้าใจ </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เรื่องปกติของมนุษย์กึ่งเทพ</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> พวกเขาว่า </span><span style="font-size: 16.5pt; white-space-collapse: preserve; text-indent: 36pt;">และหากเธอกังวลก็สามารถเข้ามาขอคำปรึกษาจากผู้เชี่ยวชาญได้เสมอ ต้องขอบคุณเลย์ลินน์ น้องสาวคนเล็กของบ้านที่ลุกขึ้นตะคอกกลับไปเพราะทนฟังไม่ไหว ทุกคนบนโต๊ะอาหารถึงได้กลับมากินข้าวกันอย่างสงบสุขอีกครั้ง </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ว่ากันตามตรงแม้อะพอลโลจะถูกกล่าวอ้างว่ามีความสามารถด้านการรักษา แต่ทุกคนคงคิดเหมือนกันว่าบ้านที่เต็มไปด้วยเด็กอายุเฉลี่ยสิบหกปีคงไม่มีใครมีใบประกอบวิชาชีพเวชกรรมถูกต้องตามกฎหมายหรือน่าเชื่อถือพอจะให้คำปรึกษาด้านจิตใจแน่นอน </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เฮ้.. เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ” เซซิลโน้มตัวลงมาอยู่ในระดับสายตา เขาสังเกตเห็นโรบินลูบคลำแหวนเงินเรียบๆ ที่ถูกนำมาร้อยเป็นจี้สร้อยคอด้วยความเหม่อลอย “มีอะไรเกิดขึ้นในห้องไครอนที่ฉันไม่รู้อีกไหม”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินไม่รู้จะตอบเขาว่ายังไงดี วินาทีแรกที่รับรู้ว่าตัวเองเป็นมนุษย์กึ่งเทพ จนมาถึงค่าย เข้าพักที่บ้านหมายเลขสิบเอ็ดเพื่อรอการรับรอง บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังเดียวที่ทำให้เธอรู้สึกชื่นชมตัวตนของเทพเจ้ากรีกสักองค์ แค่คิดภาพว่ามีมนุษย์กึ่งเทพที่ไม่ได้โชคดีเกิดมาในครอบครัวมนุษย์ธรรมดาที่อบอุ่น วันหนึ่งต้องมารับรู้ว่าจริงๆ แล้วมีครอบครัวอีกด้านที่ปล่อยให้เขาดิ้นรนต่อสู้อย่างโดดเดี่ยวอยู่ในโลกภายนอก บางคนอาจต้องเผชิญหน้ากับอสุรกายด้วยตัวเอง ท่ามกลางความโหดร้ายเหล่านั้นเฮอร์มีสถือเป็นเทพที่ใจกว้างที่สุดที่ยอมเปิดบ้านให้พวกเขาได้มีที่หลับนอน ไครอนเคยบอกว่านานมาแล้วมีมนุษย์กึ่งเทพหลายคนที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ตราบจนวันสุดท้ายของชีวิตพวกเขาก็ไม่เคยแม้แต่จะได้ยินเสียงตอบรับจากเบื้องบน </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เทพเจ้าไม่ได้ต่างอะไรกับมนุษย์ พวกเขาไม่ได้สนใจมากนัก ดำรงอยู่เพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง เหมือนที่มนุษย์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในหนึ่งวันมีมดแมลงในบ้านตายไปกี่ตัว คิดในแง่ดีก็อาจจะมีเหตุผลอื่นที่เธอไม่รู้ ซึ่งสำหรับโรบินแล้วการไม่รู้อาจจะดีกว่าและนั่นเป็นวินาทีเดียวกับที่เธอถูกลงโทษ </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ทำไม?</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">นั่นเป็นคำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวของเธอและมันยังตามหลอกหลอนอยู่ซ้ำๆ มาจนถึงตอนนี้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ตลอดระยะเวลาสิบสามปีโรบินเข้าใจมาตลอดว่าเธอเป็นแค่เด็กธรรมดาคนหนึ่ง แต่จู่ๆ ก็</span><span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: rgb(255, 255, 255); font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>บู้ม!</i></span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> ทุกอย่างเป็นของปลอมจ้า ฉันคือเฮอร์มีส เทพเจ้ากรีกในตำนานและเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดเธอ นี่มันตลกสิ้นดี ซ้ำร้ายเขายังเป็นเทพที่มีครอบครัวขนาดใหญ่ที่สุดในบรรดาบ้านทุกหลังในตอนนี้ เธอกับแม่คงเป็นใครสักคนในโลกกว้างใหญ่ของเขาที่ผ่านมาแล้วผ่านไปจริงๆ </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: rgb(255, 255, 255); font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>ทั้งเล็กจ้อย..</i></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: rgb(255, 255, 255); font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><i>และไร้ตัวตนในความทรงจำ.. </i></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินรู้สึกพะอืดพะอม ความรู้สึกอัดอัดที่ไม่สามารถอธิบายได้แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“หน้าเธอตอนนี้เหมือนฮาร์ปี้ในห้องล้างจานตอนลาวากระเด็นไปโดนขนปีกเลยนะ” เซซิลไม่เปิดโอกาสให้ใครสงสัยด้วยซ้ำว่าเขาไปเห็นภาพนั้นได้ยังไง เขาดีดนิ้วมาตรงหน้าหวังเรียกสติหลังไม่ได้รับการตอบรับมาหลายประโยค</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ฉันต้องเรียกนายว่าพี่หรือเปล่า” โรบินละสายตาจากสัญลักษณ์เหนือประตูบ้านที่บัดนี้เหมือนจะซีดลงตามความรู้สึกในใจ มาสบกับนัยน์ตาสีฟ้าใสของเซซิล</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อืมม..” เขาหรี่ตาข้างหนึ่งอย่างครุ่นคิด “แล้วแต่ความสบายใจของเธอแล้วกัน ฉันไม่ถือน่ะ ยังไงเทพเจ้าก็ไม่มีดีเอ็นเออยู่แล้ว ว่าแต่ตาเธอสวยดีนะ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ขอบใจ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เดี๋ยวก็ชินน่า ร่าเริงหน่อยพวก” เซซิลว่าพลางตบไหล่เบาๆ ให้กำลังใจ “ฉันจะไม่พูดว่าเข้าใจเธอหรอกนะ แต่ฉันขอยืนยันนอนยันได้เลยว่าเราทุกคนก็ไม่มีใครทำใจได้ตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่ามีญาติพี่น้องเพิ่มขึ้นหลักร้อยในวันเดียวหรอก”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“นายคิดยังไงกับการที่เฮอร์มีส เอ่อ พ่อ..” โรบินแทบไม่ได้ยินเสียงตัวเองตอนพูดคำว่า</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">พ่อ</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ออกมา “ฉันหมายถึงพ่อของนาย พ่อจริงๆ ของฉัน ไม่ได้มีแค่แม่ของเราแค่คนเดียวน่ะ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เซซิลเข้าใจในทันที เขาค่อยๆ เผยรอยยิ้มกว้างจนปากแทบจะฉีกถึงใบหู</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“นี่ นั่นมันก็หมายความว่าฉันไม่ได้ตัวคนเดียว เธอไม่ได้ตัวคนเดียว แล้วทั่วทุกมุมโลกที่พ่อของเราเดินทางไป ก็อาจจะมีใครสักคนรอให้เราไปเจอ มีบ้านสักหลังรอให้เราไปเคาะประตู เว้นเสียแต่ว่า อ่า…” เซซิลเว้นจังหวะครู่หนึ่ง “คือไม่ใช่ญาติของเราทุกคนจะเป็นมิตรน่ะ อย่างมนุษย์ทั่วไปก็มีทั้งดีกับไม่ดี มีคนหลายเชื้อชาติปะปนกันไปใช่มะ แล้วทีนี้ในโลกของพวกเราก็ดันไม่ได้มีแค่</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">มนุษย์</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">น่ะสิ ถึงตรงนี้เธอพอนึกออกมั้ย คือฉันก็พอจะมีโอกาสได้ออกไปข้างนอกบ้างก็เลยรู้ว่าเฮอร์มีสเนี่ยแสบใช่เล่นเลยล่ะ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อี๋”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เซซิลหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นสีหน้าเหยเกของโรบิน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เธอคิดไปถึงไหนเนี่ย ฮ่าๆๆ โอเคๆ คืองี้ ฉันน่ะไม่ได้มีบ้านข้างนอกรอให้กลับไปเหมือนอย่างพวกเธอหรอกนะ เห็นนี่มั้ย” เซซิลยิ้มพลางล้วงสร้อยคอที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อยืดค่ายสีส้มออกมา สร้อยหนังสีดำร้อยด้วยจี้ลูกปัดดินเหนียวที่มีลวดลายและสีต่างกันน่าจะราวๆ สิบเม็ด โรบินจำได้ว่าเธอเคยเห็นสร้อยลักษณะนี้บนคอของชาวค่ายอีกหลายคน แต่ละคนมีจำนวนลูกปัดต่างกันและเซซิลเป็นหนึ่งในคนที่มีจำนวนลูกปัดเยอะพอๆ กับรุ่นพี่ในค่ายคนอื่นๆ “ที่นี่เป็นครอบครัวของฉันโรบิน ฉันอยู่มาตั้งแต่แปดขวบน่ะ รู้มั้ยว่าฉันดีใจทุกครั้งที่ครอบครัวของเราใหญ่ขึ้น เพราะมันหมายถึงทุกคนรวมไปถึงเธออยู่รอดปลอดภัยจนมาถึงที่นี่ไง”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“จะว่ายังไงดี นายนี่มองโลกในแง่ดีสุดๆ ไปเลยแฮะ” </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ฉันจะถือว่าเป็นคำชมแล้วกัน” เขาขยิบตาข้างหนึ่งให้เธอ “อารมณ์ดีขึ้นแล้วก็เข้าไปเก็บของกันดีกว่า ฉันจะได้พาเธอไปแนะนำภายในบ้านอีกสักรอบ รวมถึงห้องนอนสำหรับสมาชิกประจำของบ้านหลังนี้ด้วย”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span id="docs-internal-guid-74ffbf54-7fff-c3e2-9e53-821525a27ec9"></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ประตูบ้านถูกเปิดออกด้วยมือข้างหนึ่ง ภายในบ้านเวลานี้ไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิตเพราะทุกคนต่างต้องแยกย้ายกันไปเข้าเรียนตามตารางเรียนของตัวเอง แต่กระนั้นมันก็ยังเจือไปด้วยกลิ่นความวุ่นวายที่โรบินคุ้นเคยดี เซซิลผายมือข้างที่ว่างอยู่เชื้อเชิญให้เธอเข้าไปข้างใน</span></p></span></div>
<br> <!-- End of Text -->
<p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p><p class="center-divider"><br></p>
</div> <!-- End of Center -->
<br>
</div> <!-- End of Outside box and bg -->
<div class="btpsta-1" style="outline-color:#466ca6"><div class="btpsta-1fight"><div class="btpsta-1ic"><i class="cp cp-map-o" style="color:#6E8F58"><br></i><i class="cp cp-sword-o" style="color:#466ca6"></i></div></div><div class="btpsta-1post"><div class="btpsta-1post"><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#466ca6">‘เดี๋ยวกลับมาเตรียมของสักหน่อยดีกว่า’</font> เจวิคที่นึกภายในใจขณะที่เดินออกจากโถงทานอาหารมายังบริเวณบ้านพัก เขาเดินตรงมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งมาถึงหน้าบ้านพักหมายเลข 11 บ้านเฮอร์มีส</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#466ca6">“กลับมาแล้วครับ”</font> เจวิคเผลอพูดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ อันเป็นนิสัยที่ติดมาจากที่บ้าน ที่พอเวลากลับถึงบ้านแล้วต้องตระโกนบอกเผื่อว่าแม่เขาจะได้ยินแล้วรับรู้ว่าลูกตนเองกลับมาถึงบ้านแล้ว</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">เขาเอื้อมมือจะไปจับลูกบิดประตูแต่ก็หยุดค้างไว้อย่างนั้น ภายในหัวของชายหนุ่มก็นึงถึงเพลงบางเพลงขึ้นมา <font color="#466ca6">‘คิดถึงแม่ขึ้นมา น้ำตามันก็ไหล อยากกลับไป ซบลงที่ตรงตักแม่ . . .’</font> ชายหนุ่มน้ำตาซึมเล็กน้อยเพราะนี้ก็เกือบจะเดือนนึงได้แล้วที่เขาไม่ได้เจอกับแม่ของตน เขาน้ำมือไปปาดน้ำตาจากนั้นจึงเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปภายในบ้านพัก</font></div></div></div></div><div class="bta-cr">Jayvik Mchonde</div><link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Roboto+Condensed&
display=swap" rel="stylesheet"><style>
@font-face {
font-family: 'Hugiller';
src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0');
src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0') format('truetype');
font-weight: normal;
font-style: normal;
}
.btpsta-1{
width:800px;
border:1px solid #466ca6;
background:#fefefe;
border:15px solid #fafafa;
margin:10px auto;
outline:1px solid #466ca6;
outline-offset:-15px;
}
.btpsta-1title b{
font-family: 'Hugiller';
font-size:30px;
color:#466ca6;
display:block;
line-height:18px;
}
.bta-cr{
width:800px;
margin:-5px auto 20px;
text-align:center;
font-size:8px;
text-transform:uppercase;
text-decoration:none;
color:#888;
background:#fff;
border:1px solid #ddd;
height:18px;
display:flex;
align-items:center;
justify-content:center;
}
.btpsta-1post{
margin:10px 30px 40px;
font-size:12px;
text-align:justify;
color:#888;
line-height:18px;
font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;
}
.btpsta-1title > span > i{
font-size:6px;
padding:0px 5px;
color:#466ca6;
}
.btpsta-1fight{
display:flex;
align-items:center;
justify-content:center;
height:100px;
position:relative;
padding:30px 0px 10px;
}
.btpsta-1fight > div {
position:absolute;
width:70px;
height:70px;
border-radius:100px;
display:flex;
align-items:Center;
justify-content:center;
border:1px solid #ddd;
overflow:hidden;
background:#fbfbfb
}
.btpsta-1fight>div>i{
position:relative;
font-size:25px;
color:#58ADB9;
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(1){
left:8px;
animation: btpsta-1fight1 3s infinite;
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(2){
top:0px;
left:-8px;
animation: btpsta-1fight2 3s infinite;
transform:rotate(-90deg);
}
@keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(1){
-webkit-animation:btpsta-1fight1 3s infinite;
-moz-animation:btpsta-1fight1 3s infinite;
-o-animation:btpsta-1fight1 3s infinite
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(2){
-webkit-animation:btpsta-1fight2 3s infinite;
-moz-animation:btpsta-1fight2 3s infinite;
-o-animation:btpsta-1fight2 3s infinite
}
@-moz-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-webkit-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-o-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-moz-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
@-webkit-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
}
@-o-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
</style>