[บ้านพักหมายเลข 11] หน้าบ้าน
<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #f9be77;
padding: 3px;
box-shadow: #f9be77 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/yDWjso2.png);}
</style>
<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #f9be77 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/9j3YzFD.png");}
</style>
<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #f9be77;
padding: 3px;
box-shadow: #f9be77 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/tQCIqX6.png");}
</style>
<div id="boxsystem01">
<p>
<br><img src="https://i.imgur.com/I13DpN3.png" width="635" _height="614" border="0"><br></p>
<br><br>
<center>
<div class="jedi0">
<style>
.jedi0 {
border-radius: 20px;
background: url("https://i.imgur.com/9jnmlSy.png") no-repeat;
box-shadow: 1px 1px 2px #f9be77, 0 0 25px #f9be77, 0 0 5px #f9be77;
-moz-border-radius:25px;
-webkit-border-radius:25px;
border-radius:25px;
height: 420px;
width: 720px;
image-size:cover;
background-repeat: no-repeat;
background-size:cover;
background-position: center center;
.tengah {
position: absolute;
}
</style>
</div>
</center>
<br><br>
<div id="boxsystem02">
<p>
<font face="Kanit"><font size="3">
<br><font color="#ffffff">เป็นบ้านที่ใหญ่ที่สุด เก่าแก่ และดูทรุดโทรมที่สุดของค่าย </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#ffffff">เนื่องจากเคยใช้เป็นบ้านของเหล่าครึ่งเทพที่ไม่มีใครรับรองและไร้ที่อยู่อาศัย </font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#ffffff">สีน้ำตาลหม่นของมันถูกบิ่นออกและมีคทาคาดูเซียสยื่นออกมาจากประตู</font><br></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#ffffff"><br></font></font></font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#ffffff">บ้านพักเฮอร์มีส</font></font></font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เต็มไปด้วยผู้คนตลอดเวลา บุตรธิดาเฮอร์มีสจะได้ห้องนอนอย่างน้อย 1 ห้อง</font></p><p><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">พร้อมเตียงแฝด 2 เตียง โต๊ะข้างเตียงไม้ระหว่างเตียง 2 เตียง</font></p><p><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">พร้อมโกศแบบกรีก หีบที่ปลายเตียง รองเท้ามีปีกแขวนอยู่บนตะขอโต๊ะไม้</font></p><p><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">และเก้าอี้ และ ผ้าม่านที่หน้าต่างเพื่อความเป็นส่วนตัว โปสเตอร์ รูปภาพดาบ</font></p><p><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แผนที่ของค่ายฮาล์ฟบลัด และปฏิทินแขวนอยู่บนผนัง</font></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff"><br>
</font></font></font>
</p>
</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">
<br>
</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>
<br><br>
</b></font></font></font></div> แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Daemon เมื่อ 2024-2-26 16:40 <br /><br />
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Cinzel+Decorative:wght@400;700;900&display=swap')
</style>
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Anuphan:wght@100..700&display=swap')
</style>
<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#Daemon01 {
border-radius: 30px;
border: 0px double #8e104f;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/VA4lYjH.png");}
</style>
<style>
#Daemon02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>
<style>
#Daemon03 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
border: 0px double #C0C0C0 ;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C00px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>
<div id="Daemon01">
<br>
<div id="Daemon03">
<br><font color="#ffffff" face="Cinzel Decorative" size="7"><b>Camper Official</b></font><br>
<br>
</div>
<br>
<div id="Daemon02">
<p><br>ห
</p><div align="left">
<dd><font face="Anuphan"><font color="White" style="" size="4">
<p style="text-indent: 2.5em;">หลังจากไครอนมอบเสื้อยืดค่ายให้ผมไปเปลี่ยน และผมก็เดินตามเขาไปยังบ้านพักหมายเลข 11 เขาบอกว่าเทพเดี๋ยวนี้จะรับรองไม่นานหรอก สมัยก่อนมีเทพหลายองค์ไม่ได้รับรองเด็กสิบปี ยี่สิบปีก็มี แต่หลังสงครามใหญ่ เหล่าเทพรับปากเราว่าจะรับรองให้เร็วที่สุดเมื่อพวกเขารู้ ผมก็ได้แต่หวังว่าแม่ของผมจะมองเห็นผม เด็กที่ทำให้พ่อตาย(?) เพราะปกป้องผม<br><br> "เอ่อ.. คุณไครอน ผมสงสัยเราอยู่รอดสายตาจากดาวเทียมของคนทั่วไปได้ยังไงเหรอ" แม้ว่าพวกเขาจะไม่เห็นอสุรกาย แต่เด็ก ๆ อย่างเราถ้าพวกเขาเห็นเรา พวกเขาย่อมต้องสงสัยทำไมบริเวณนี้มีเด็กรวมกลุ่มกันเยอะผิดปกติ <br> "นี่คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ มนุษย์ไม่สามารถมองเห็นเราได้แม้แต่เทคโนโลยีพวกเขา อสูรก็ไม่อาจเข้าถึง เพราะบนเนินนั่นต้นสนที่มีประกายแสงสีทอง" ไครอนชึ้ให้ผมเห็น ไกลลิบ ๆ บริเวณเนินทางเข้ามีต้นสนที่มีประกายสีทอง "บนต้นสนนั้นมีขนแกะทองคำในตำนาน มันแผ่พลังรักษาเขตแดนของเราให้มั่นคง" <br> เราเดินมาถึงบริเวณบ้านเรียงแถวกันล้อมรอบกองไฟ แต่ละหลังล้วนมีความน่าอยู่ไม่น้อย ก่อนไครอนจะพูดขึ้น <br> "เอาล่ะนี่เราก็ใกล้ถึงแล้ว บริเวณนี้คือบ้านทั้ง 20 หลังของเหล่าเทพโอลิมปัส บ้านแต่ละหลังคือบ้านของบุตรและธิดาที่เทพแต่ละองค์รับรองแล้ว" <br> "หลังนั้นคือบ้านพักหมายเลข 11 เธอจะอยู่ที่นี่ชั่วคราวก่อน ฉันเชื่อว่าอีกไม่กี่วันพ่อแม่ของเธอคงจะรับรองเธอ" ไครอนบอกก่อนชี้ไปทางบ้านหลังใหญ่ที่สุด<br> "เอ่อ...ผมคิดว่าอาจจะเป็นแม่ครับ" เดม่อนแย้ง<br> "ไม่เสมอไปหรอกในสิ่งที่เธอรู้..." ไครอนยิ้มก่อนเดินนำไปหน้าบ้าน เขาส่งผมก่อนจะแยกไปที่อื่นต่อ<br><br> เดม่อนมองบ้านพักหลังใหญ่ ก่อนเดินเข้าไปข้างในหาที่พักผ่อน ส่วนสัมภาระน่ะเหรอ เขาคงไม่มีหรอก ฮ่า ๆ ค่อยไปหาซื้ออาวุธที่ร้านค้าในค่ายสักหน่อยหลังจากฝึกฝนกับพี่อาเธอร์เขาก็ยังแทบจะไม่ได้ใช้จริงจังเลย แต่ตอนนี้เป็นเวลาพักของเขา ก่อนจะไปทำอะไรต่อในค่าย บางทีอาจจะไปฝึกฝนลานฝึกสักหน่อย<br></p></font></font></dd><dd><p style="text-indent: 2.5em;"> </p></dd><dd><p style="text-indent: 2.5em;"><font size="4"> </font></p></dd></div></div>
<br>
</div></div><style type="text/css" name="editorpostbg">body{background-image:url("static/image/postbg/bg11.png");}</style><style type="text/css" name="editorpostbg">body{background-image:url("static/image/postbg/bg11.png");}</style> <br><div class="btpsta-1" style="outline-color:#CD7F63"><div class="btpsta-1flower"><div class="btpsta-1ic"><i class="cp cp-flower-o" style="color:#CD7F63"></i></div></div><div class="btpsta-1title"><b style="color:#CD7F63">Play it cool</b><span>Feria<i class="cp cp-chevron-right" style="color:#CD7F63"></i>Hayes<i class="cp cp-chevron-right" style="color:#CD7F63"></i> time</span></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เฟเรียก็ออกมาก่อนจะตามคุณไครอนมาถึงยังบ้านหมายเลข 11 บ้านเฮอร์มีสทันที</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#ff8c00">"ที่นี่คือ..."</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#2f4f4f">"บ้านเฮอร์มีส เป็นบ้านที่ต้อนรับนักเดินทางทุกคนสำหรับเด็กที่ยังไม่ถูกรับรองน่ะ หากเจ้ามีสายเลือดของเทพเฮอร์มีส เทพแห่งนักเดินทาง คนเลี้ยงแกะ กวี นักกีฬา นักประดิษฐ์ และโจรก็จะได้อยู่ที่นี่ถาวร"</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#ff8c00">"โจรเหรอคะ งั้นต้องระวังตัวแล้วสิ"</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#808080">เธอกอดกระเป๋าตัวเองแน่นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินว่าเทพเฮอร์มีสเป็นเทพแห่งอะไรบ้าง ก่อนที่ไครอนจะหัวเราะออกมานิด ๆ ต่อการตอบสนองของเธอ</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#2f4f4f">"ฮ่า ๆ ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นหรอกน่า เด็ก ๆ ที่นี่ไม่ได้โตไปจะเป็นโจรทุกคนหรอกนะ"</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#808080">ในตอนนั้นเองที่เหล่าลูก ๆ เฮอร์มีสพากันเข้ามาต้อนรับเธอด้วยความเป็นมิตร ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย เธอโค้งขอบคุณคุณไครอน ก่อนที่จะขอแยกตัวไปเก็บของในห้องพักเด็กใหม่ไปก่อน</font></div></div><a href="https://bettyleg.tumblr.com/" class="bta-cr">bettyleg</a>
<link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Roboto+Condensed&display=swap" rel="stylesheet">
<style>@font-face {font-family: 'Hugiller'; src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0');src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0') format('truetype'); font-weight: normal;font-style: normal;}.btpsta-1{width: 75%; border:1px solid #ddd; background:#fefefe; border:15px solid #fafafa; margin:10px auto; outline:1px solid #58ADB9; outline-offset:-15px;} .btpsta-1title{margin:0px 20px 20px; text-align:center;}.btpsta-1title b{font-family: 'Hugiller'; font-size:30px; color:#58ADB9; display:block; line-height:18px;}.bta-cr{width:380px; margin:-5px auto 20px; text-align:center; font-size:8px; text-transform:uppercase; text-decoration:none; color:#888; background:#fff; border:1px solid #ddd; height:18px; display:flex; align-items:center; justify-content:center;}.btpsta-1post{margin:10px 30px 40px; font-size:12px; text-align:justify; color:#888; line-height:18px;font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;}.btpsta-1title > span{font-size:10px; color:#888;font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;} .btpsta-1title > span > i{font-size:6px; padding:0px 5px; color:#58ADB9;}.btpsta-1flower{display:flex; align-items:center; justify-content:center; height:100px; position:relative; padding:30px 0px 10px;} .btpsta-1flower > div {position:absolute; width:70px; height:70px; border-radius:100px; display:flex; align-items:Center; justify-content:center; border:1px solid #ddd; overflow:hidden; background:#fbfbfb} .btpsta-1flower>div>i{position:relative; font-size:20px;animation: btpsta-1flower 8s infinite; color:#58ADB9;} @keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}.btpsta-1flower>div>i{-webkit-animation: btpsta-1flower 8s infinite;-moz-animation:btpsta-1flower 8s infinite; -o-animation:btpsta-1flower 8s infinite;}@-moz-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}@-webkit-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}@-o-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}</style> นี่คือบ้านพักหมายเลข 11 งั้นเหรอ ?
ภายนอกของบ้านพักดูทรุดโทรมกว่าบ้านพักหลังอื่นที่เมซิคินเคยเห็นในค่ายมาก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะต้องรองรับเด็กเยอะ หรือว่าทางค่ายไม่มีงบสร้างใหม่กันแน่ หญิงสาวกระชับกระเป๋าของตัวเองรวมถึงเสื้อยืดที่ไครอนให้มาก่อนหน้านี้ไว้แน่นก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านพักหลังนั้น
ภายนอกเป็นยังไง ภายในก็เป็นอย่างนั้น..
เมื่อก้าวเข้ามาในบ้านพักหมายเลข 11 สิ่งแรกที่เมซิคินสัมผัสได้คือเสียงที่ดังเกินกว่าที่เธอจะรับได้ หญิงสาวขมวดคิ้ว เส้นประสาทหดเกร็ง อารมณ์ที่เคยราบเรียบเริ่มคุกรุ่น
"เฮ้ เธอเป็นเด็กใหม่งั้นเหรอ !?" เหมือนคนที่ยืนอยู่ใกล้เธอที่สุดจะสังเกตเห็น
เมซิคินพยักหน้า พยายามไม่สนใจเสียงรบกวนอื่นๆ
"ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านพักหมายเลข 11 นะ!" เขายกมือขึ้นกมายจะตบไหล่ ทว่าเมซิคินคาดการณ์ไว้แล้ว เธอเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อย ทำให้มือที่กำลังจะวางลงมาพลาดเป้า "อยู่ที่นี่ชั่วคราวหรือว่าตลอดไปล่ะ"
"ไครอนบอกว่าชั่วคราว" เมซิคินตอบ "แต่ก็ไม่แน่ว่าอาจจะตลอดไป"
เขาหัวเราะ "เธอชื่ออะไรล่ะ"
"เมซิคิน" หญิงสาวตอบเสียงเรียบ "เมซ"
"เอาล่ะๆ" จู่ๆ เขาก็ตะโกนเสียงดัง คนอื่นที่วุ่นวายกับธุระส่วนตัวของตัวเอง หรือพวกที่วิ่งเล่นกันอยู่พลันชะงักทันที "สมาชิกใหม่ชั่วคราว.. เมซ!"
ทันทีที่จบประโยค เด็กๆ คนอื่นต่างกรูกันเข้ามารุมล้อมตัวเธอ เมซิคินตัวแข็งเกร็งขึ้นมาทันที เธอไม่ค่อยชินกับการถูกให้ความสนใจจากผู้คนจำนวนมากมาก่อน หญิงสาวพยายามระงับอาการใจเต้น พลางยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ติดอยู่ตามไรผม ทุกคนในบ้านต่างจัดแจงหาเตียงที่พอจะนอนพักได้ให้เธอ เมซิคินค่อนข้างจะคิดมากที่จะต้องนอนรวมกับคนอื่น แต่ในสถานการณ์แบบนี้.. หญิงสาวก็พอที่จะทำใจยอมรับได้
"ใช้เวลาไม่นานหรอกในการที่เทพเจ้าจะยอมรับพวกเรา" จู่ๆ ชายที่แนะนำเธอกับเด็กๆ ในบ้านก็พูดขึ้นมา "แต่ไม่แน่เธออาจจะอยู่ที่นี่ตลอดไป เพราะพ่อของเธอเป็นเฮอร์มีสก็ได้นะ!"
ขอร้อง.. อย่าเป็นเฮอร์มีสเลย
เมซิคินสาบานในใจเงียบๆ ว่าถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอจะหนีออกจากบ้าน
เมซิคินคิดว่าเธอฝัน..
นานแล้วที่ไม่เคยฝันแบบนี้ ทั้งยังเป็นฝันที่จำได้บบ้างไม่ได้บ้าง เลือนรางทว่าก็แจ่มชัด อาจจะเป็นเพราะเธอแอบงีบตอนกลางวันหรืออาจจะเป็นเพราะอย่างอื่น หญิงสาวสะดุ้งตื่น แผ่นหลังรวมถึงตามไรผมชุ่มไปด้วยเหงื่อ
เธอจำได้แค่ว่าในฝันน่ากลัวมาก อาจจะเกี่ยวกับครอบครัวของเธอหรืออาจจะเกี่ยวกับเรื่องในอดีต หญิงสาวพยายามไม่คิดให้มันเป็นจริงเป็นจัง เพราะเธอเห็นว่ามันเป็นฝันเท่านั้น
เมซิคินใช้แขนเสื้อเช็ดเหงื่อที่ติดอยู่ตามกรอบหน้า ก่อนที่จะรีบลุกขึ้นเพื่อเดินไปบ้านพักหมายเลข 11
ยังมีของที่ต้องเก็บ..
ไม่ใช่ว่าเธอไม่รีบ แต่เธอแอบไปงีบมาก็เท่านั้น การนอนในบ้านพักหมายเลข 11 ไม่ได้ทำให้เธอพักผ่อนเพียงพอเลยสักนิด หญิงสาวพาลคิดไปถึงบ้านพักหมายเลข 13 ที่ทุกคนจะมีห้องพักส่วนตัว ..แค่คิดก็อยากเข้าไปนอนให้เต็มอิ่มจะแย่แล้ว
"ได้ข่าวว่าเธอถูกรับรองแล้ว" เมื่อก้าวขาเข้ามาในบ้านพักของเด็กๆ เฮอร์มีส เธอก็พบกับบรรยากาศที่ดูวุ่นวายเหมือนเดิมไม่มีผิดเพี้ยน เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายก็ยังคงเป็นเช่นเดิม หญิงสาวคิดว่าหากบ้านหลังนี้ไม่มีเสียงเหล่านี้ก็คงจะแปลก.. หรือโลกอาจจะกำลังแตกก็เป็นได้
"มาเก็บของเหรอ?" เด็กบ้านเฮอร์มีสถาม
หญิงสาวพยักหน้า อีกฝ่ายเห็นดังนั้นเลยหลีกทางให้เธอเดินเข้าไปในบ้านพัก เมซิคินตรงเข้าไปเก็บสัมภาระที่ไม่ค่อยจะมีของเธอเข้าเป้สะพายหลังก่อนที่จะเดินออกมา
"เธอต้องคิดถึงพวกเราแน่ๆ" เสียงของเด็กคนนึงดังขึ้นมาเมื่อเห็นเมซิคินสะพายกระเป๋าทำท่าจะเดินออกไป
คิดถึงก็แย่แล้ว..
<div class="btpsta-1" style="outline-color:#CD7F63"><div class="btpsta-1flower"><div class="btpsta-1ic"><i class="cp cp-flower-o" style="color:#CD7F63"></i></div></div><div class="btpsta-1title"><b style="color:#CD7F63">Play it cool</b><span>Feria<i class="cp cp-chevron-right" style="color:#CD7F63"></i>Hayes<i class="cp cp-chevron-right" style="color:#CD7F63"></i> time</span></div><div class="btpsta-1post">ตื่นมาในยามบ่ายของวัน เฟเรียก็รีบหรี่มายังบ้านหมายเลข 11 บ้านเฮอร์มีสในทันที ก็คนเขากลัวจะลืมมาเก็บของย้ายเข้าบ้านฮิปนอสอย่างถาวรน่ะสิ เธอเคาะประตูนิด ๆ ก่อนจะเข้าไปข้างใน อือ...โชคดีจังที่ข้าวของยังอยู่ดี ไหนดูสิ เสื้อผ้าครบ มือถือยังอยู่ สายชาร์ตยังอยู่ อุปกรณ์อาบน้ำอยู่ครบ ผ้าเช็ดตัวเช็ค เฮคโฟนสำรองยังสภาพดีอยู่ ดูท่าจะไม่มีอะไรเสียหายนะ งั้นก็...</div><div class="btpsta-1post">เฟเรียจัดการเอาข้าวของที่เป็นของเธอทั้งหมดใส่กระเป๋าเดินทางใบเดิมที่เธอใช้เดินทางมาที่นี่ ก่อนที่จะหิ้วมันออกจากบ้านเฮอร์มีสไปอย่างเงียบ ๆ จะว่าไปที่นี่คึกคักกันจังเลยนะนี่ ไม่เหมือนกับที่บ้านฮิปนอสเลยแฮะ ที่นั่นปกตินอนกันท่าเดียวด้วยสิ </div></div><a href="https://bettyleg.tumblr.com/" class="bta-cr">bettyleg</a>
<link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Roboto+Condensed&display=swap" rel="stylesheet">
<style>@font-face {font-family: 'Hugiller'; src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0');src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0') format('truetype'); font-weight: normal;font-style: normal;}.btpsta-1{width: 50%; border:1px solid #ddd; background:#fefefe; border:15px solid #fafafa; margin:10px auto; outline:1px solid #58ADB9; outline-offset:-15px;} .btpsta-1title{margin:0px 20px 20px; text-align:center;}.btpsta-1title b{font-family: 'Hugiller'; font-size:30px; color:#58ADB9; display:block; line-height:18px;}.bta-cr{width:380px; margin:-5px auto 20px; text-align:center; font-size:8px; text-transform:uppercase; text-decoration:none; color:#888; background:#fff; border:1px solid #ddd; height:18px; display:flex; align-items:center; justify-content:center;}.btpsta-1post{margin:10px 30px 40px; font-size:16px; text-align:justify; color:#888; line-height:18px;font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;}.btpsta-1title > span{font-size:10px; color:#888;font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;} .btpsta-1title > span > i{font-size:6px; padding:0px 5px; color:#58ADB9;}.btpsta-1flower{display:flex; align-items:center; justify-content:center; height:100px; position:relative; padding:30px 0px 10px;} .btpsta-1flower > div {position:absolute; width:70px; height:70px; border-radius:100px; display:flex; align-items:Center; justify-content:center; border:1px solid #ddd; overflow:hidden; background:#fbfbfb} .btpsta-1flower>div>i{position:relative; font-size:20px;animation: btpsta-1flower 8s infinite; color:#58ADB9;} @keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}.btpsta-1flower>div>i{-webkit-animation: btpsta-1flower 8s infinite;-moz-animation:btpsta-1flower 8s infinite; -o-animation:btpsta-1flower 8s infinite;}@-moz-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}@-webkit-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}@-o-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}</style> <center><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Kanit&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.cdnfonts.com/css/divagon" rel="stylesheet">
<div style="padding: 3%; background:
#293242 ; text-align: justify;">
<center>
<center><img src= "https://i.imgur.com/L3794e0.png" style="height:200px;"></center>
<div style="padding: 20px;font-family: Divagon, sans-serif; font-size:50px;color: #FF0000; text-transform: uppercase">Half-Blood Camp</div><div style="width: 490px; margin-top:-15px; font-size:10px; border-top: 3px solid #e8bd4b;font-family: Kanit, sans-serif;color: #87CEEB; padding: 5px; letter-spacing: 2px; text-transform:uppercase;">ลอเรนซิอุส อากุสโต้</div><div style="width: 800px; height: auto;font-family: Kanit, sans-serif; color:#F0FFF0; font-size: 15px; padding: 20px; text-align:justify;border: 5px double #e8bd4b">
<p style="text-indent: 23em; font-size: 15px;color:#191970;">
<div style="font-family: Kanit, sans-serif; text-align: center; font-size: 30px; color: #e8bd4b">บ้านพักหมายเลขที่ 11 เฮอร์มีส</div>
<br/>
<p style="text-indent: 18em; font-size: 18px;color:#7FFFD4 "> " ขอเข้าไปครับ "</p>
<p>
ผมเอ่ยด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกลเเละด้วยความหิวโหยเพราะยังไม่ได้ทานอะไรตั้งเเต่ลงจากสนามบิน ก่อนจะมองไปมาเพื่อหาที่างสัมภาระที่หอบมาราวๆ5 กิโลลงจากตัว
<p style="text-indent: 15em; font-size: 18px;color: #FF4500 "> " ไงเด็กใหม่นอนตรงนี้ก็ได้น่ะเมื่อเช้าเพิ่งมีคนย้ายไป"</p>
<p>
เด็กหนุ่มผิวสีคนหนึ่งเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นว่าผมกำลังวุ่นกับการหาที่นอนใหม่ ก่อนเขาจะเดินเข้าไปเก็บกวาดให้เล็กน้อยเพื่อให้ผมได้ปูผ้านอน
<p>
ผมหันไปยิ้มให้ก่อนโน้มตัวให้ชายคนนั้นเล็กน้อยก่อนจะเปิดกระเป๋าเอาของใช้ที่จัดไว้ออกมาเรียงเป็นชุดๆบนที่นอนที่ปูลงกับพื้นอย่างเรียบง่าย
<p style="text-indent: 5em; font-size: 18px;color: #FF4500 "> " นายคงหิวเเน่เลย ฉันได้ยินเสียงท้องร้องตั้งเเต่ตอนเข้ามาเเล้ว ไม่ลองไปที่โถงอาหารล่ะ "</p>
<p>
<p style="text-indent: 18em; font-size: 18px;color:#7FFFD4 "> " ครับผมหิวมาก ยังไม่ได้ทานอะไรเลย"</p>
<p>
ผมพยักหน้าตอบกลับไปโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เมื่อได้รับคำเเนะนำจากเพื่อนในบ้านเลขที่11 ไม่รอช้าก็รีบเดินออกไปยังโถงอาหารโดยไวเพราะความหิวที่มันต้องทนอะไรอีก go go
</div><center></center></center></div>
<style>
#Tang01 {
border: 0px double ;
padding: 10px;
box-shadow: #d5b5bd 1px 1px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/fdCPfGF.gif");
}
</style>
<style>
#Tang02 {
width: 900px;
border: 4px inset #c9a0dc ;
padding: 15px;
box-shadow: #d5b5bd 2px 2px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#Tang03 {
width: 900px;
border: 4px inset #d5b5bd ;
padding: 15px;
box-shadow: #c9a0dc 2px 2px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="Tang01">
<div id="Tang02">
<div style="text-align: center;"><br><img src="static/image/hrline/7.gif" border="0" alt=""><br><br></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff"><font size="7" face="Angsana New">| [ΉӨЦƧΣ ПЦMBΣЯ 11] |</font></font></div><div style="text-align: center;"><br><img src="static/image/hrline/15.png" border="0" alt=""><br><div style="display : block; float: center; width: 100%;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: center; display: block; width: 100%;"><font color="White" style="">
<p></p><p></p></font></div></div></div></div><p></p><p></p></div></div>
<font color="#ffffff"><br></font><br>
<div id="Tang02">
<div style="display : block; float: center; width: 100%;"><font color="White" face="TH Sarabun New" size="5">
</font><div style="display : block; float: center; width: 100%;"><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff"><br></font></div><font color="#ffffff"><div style="text-align: left;"> <font face="KodchiangUPC" size="5"><b><i>เอาล่ะ ที่พักใหม่ ที่ไม่ใช่บ้านใหม่ ฉันมีบ้านของฉันอยู่แล้ว มีโอกาสกลับคงได้กลับไป ไม่รู้สิ การอยู่ร่วมกันที่ฉันควรจะรู้สึกปกติกับเรื่องพวกนี้ กลับกลายเป็นว่า มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น เอาจริงๆ ตัวฉันนั้นไม่ได้เป็นเด็กหนุ่ม หรือวัยรุ่นที่จะพร้อมที่จะเข้ากันได้กับทุกๆเพศทุกๆวัย รึเปล่า? หรืออาจจะเป็นเพราะตัวของฉันนั้น เป็นคนที่แลปกกว่าคนอื่นรึเปล่านะ? เอาเถอะ ฉันคงคิดมากไปเอง.. เรื่องพวกนี้มันก็อยู่เพียงในหัวของฉันเท่านั้นล่ะ.. มันจะไม่สามารถทำร้ายใครได้หรอก..</i></b></font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"><b><i><br></i></b></font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"><i style="font-weight: bold;"> </i>ความคิดของตนเองในขณะทีเขานั้นอยู่ที่หน้าประตูทางเข้า.. พร้อมกับสะพายถุงทะเลของส่วนตัวในนั้น ยืนอยู่ที่หน้าประตู.. ไม่นานนัก ชายหนุ่มก็ได้รับการต้อนรับจากสมาชิกของบ้านเฮอร์เมส สำหรับผู้ที่มาใหม่อย่างเข้า</font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"> "ยินดีต้อนรับ .. เอ่ออ สมาชิกใหม่ คุณคงเพิ่งมาถึงสินะครับ อาจจะเหนื่อยหน่อย เดี๋ยวพวกเราจะพาคุณไปยังที่พักที่เหมาะสมที่สุด เอาล่ะ.. อืมม" </font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"> แผนกต้อนรับ พยายามวิเคราะห์ความสูงของชายหนุ่มที่ร่างกายของเขาสูงเท่านักบาสสูงๆคนนึงใน NBA อาจจะต้องใช้เตียงสองเตียงประกบกันเพื่อให้ได้ความพอดีของที่นอนของเขา เมื่อทางฝ่ายจัดเตรียมสถานที่ ได้เตรียมสถานที่เรียบร้อย ก็ได้เชิญชายหนุ่มร่างใหญ่เข้าไปยังที่นอนของเขาที่ทางบ้านได้จัดเตรียมเอาไว้ให้ เมื่อสัมภาระของเขาได้มาถึงที่พัก ชาวบานเฮอเมสถึงกับหนักใจเพราะเขาไม่เคยเจอใครตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อน </font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"> "เอ่ออ เราหวังว่า คุณจะสามารถพักผ่อนในที่แห่งนี้ได้อย่างเป็นสุข จนกว่าสายเลือดของคุณจะตื่น กว่าจะถึงตอนนั้น พักให้สบายนะครับ" </font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"> เมื่อจบคำแนะนำ ทีมงานของบ้านเฮอร์เมสก็ได้เดินออกจากห้องไป ชายหนุ่มเริ่มทำภารกิจส่วนตัวของตัวเอง และพักผ่อนบนเสียงที่ต้องเข็นเข้ามาให้ชิดกันให้พอดีกับร่างกายที่ใหญ่โตของเขา.. </font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"> "ได้แต่แต่หวังว่า ทุกอย่างจะไปได้สวย.." </font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="KodchiangUPC" size="5"><br></font></div></font></div></div></div></div></div>
<center><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Kanit&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.cdnfonts.com/css/divagon" rel="stylesheet">
<div style="padding: 3%; background:
#293242 ; text-align: justify;">
<center>
<center><img src= "https://i.imgur.com/L3794e0.png" style="height:200px;"></center>
<div style="padding: 20px;font-family: Divagon, sans-serif; font-size:50px;color: #FF0000; text-transform: uppercase">Half-Blood Camp</div><div style="width: 490px; margin-top:-15px; font-size:10px; border-top: 3px solid #e8bd4b;font-family: Kanit, sans-serif;color: #87CEEB; padding: 5px; letter-spacing: 2px; text-transform:uppercase;">ลอเรนซิอุส อากุสโต้</div><div style="width: 800px; height: auto;font-family: Kanit, sans-serif; color:#F0FFF0; font-size: 15px; padding: 20px; text-align:justify;border: 5px double #e8bd4b">
<p style="text-indent: 23em; font-size: 15px;color:#191970;">
<div style="font-family: Kanit, sans-serif; text-align: center; font-size: 30px; color: #e8bd4b">
บ้านเลขที่11 : เก็บของเตรียมย้ายบ้านใหม่
</div>
<br/>
เมื่อรู้เเละทราบบ้านที่เเท้จริงโดยการรับรองสิทธิ์เเละสายเลือดจากเทพมารดาเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว เขาจึงย้อยกลับมาเก็บของที่บ้านเลขที่ 11 เพื่อเตรียมย้ายออกเเละเริ่มต้นกับชีวิตในค่ายเเบบสายเลือดที่เเท้จริงที่บ้านหลังใหม่บ้านเลขที่6 บ้านเเห่งปัญญาของเทพีอาธีน่าผู้อ้างสิทธิ์ในสายเลือด
<p style="text-indent: 15em; font-size: 18px; color: #66FFFF"> " ผมมาเก็บของครับ "
<p>
เด็กหนุ่มเดินเข้าไปเเจ้งต่อผู้ดูเเลบ้านเเละบอกกล่าวให้เด็กคนอื่นๆที่ใช้ชีวิตกันมาในหลายวันที่ผ่านมาขอบคุณในมิตรภาพตอนที่ยังไม่ได้รับการรับรองสายเลือด
<p>
พร้อมเดินไปยังเตียงที่ปูผ้าไว้ ค่อยๆเก็บของใช้ส่วนตัวเเละพับผ้าปูที่นอนให้เรียบร้อยใส่กระเป๋าเป้ที่ติดตัวมา ก่อนหันไปมองภายในบ้านเเละก้าวเท้าออกมาเพื่อกลับไปยังบ้านใหม่ที่เขากำลังจะย้ายเข้าไปอยู่เเละใช้ชีวิตนับจากนี้ไปตลอดจนไป
<p style="text-indent: 10em; font-size: 18px; color: #66FFFF"> " ขอบคุณมากนะครับท่านเทพเฮอร์มีส ไว้ผมจะมาใช้อินเตอร์ครับ เจอกันครับ "
<p>
</div><center></center></center></div>
<link rel="stylesheet" href="https://www.w3schools.com/w3css/4/w3.css">
<br>
<center><link href="https://dl.dropbox.com/s/x243kp1jnx2vnoz/woman.css" rel="stylesheet"><div id="rr_woman" style="--width: 800px; --divider-width: 40%; --invert-divider: .3; --bg-color: #FCEEE2; --text-color: #000; --font-style: 13px/180% 'Gentium Book Plus', serif;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtitle">DARYNA</div><div class="rsub">My mother</div><img class="rdivider" src="https://imgur.com/axh4NA4.jpeg"><div class="rtxt">คำพูดของชายครึ่งม้าตนนั้นคล้ายยังทำให้ดาริน่ารู้สึกสับสน กระทั่งในช่วงที่โดนเด็กชายตนเดิมที่นำทางก่อนหน้ากำลังพาเจ้าตัวไปยังบ้านหมายเลข 14 ที่ต้องอยู่พักอาศัยก็ยังคงดูเหม่อลอยความคิดไม่อยู่กับตัวนัก หากเป็นค่ายกักกันลักพาตัวทำไมถึงปล่อยให้ติดต่อข้างนอกได้ล่ะ ความสับสนมากมายทำให้มือเล็กเอื้อมคว้าชายเสื้อของเด็กหนุ่มเบื้องหน้าไว้ไม่รู้ตัว
<br><br>
“ <font color="#808080">แตะ แตะฉันทำไม ไม่ได้เอาของเธอไปนะ–</font> ” นาธานบุตรเฮอร์มีสสะดุ้งโหยงเมื่อรู้สึกราวถูกรั้ง ยิ่งเห็นสีหน้าดาริน่าที่ราวกับจะร้องไห้ก็คล้ายยิ่งแตกตื่นเอ่ยลนลานเหมือนอยากแก้ตัวเสียอย่างนั้น ทว่าพูดไม่ทันจบ หญิงสาวก็คล้ายเอ่ยแทรกหาขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหวานที่ฟังร้อนรน
<br><br>
“ <font color="#f4a460">ขอเรา.. ติดต่อวลาด หมายถึงติดต่อคุณพ่อได้ไหมคะ?</font> ”<br>
.<br>
.<br>
/ <i>ไม่ร้องนะดาริน่า.. พ่อขอโทษที่ไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังเท่าไหร่ แต่ดูเขาจะอนุญาตเล่าให้ฟังก็ตอนนี้เท่านั้น</i> /
<br><br>
เสียงอบอุ่นเอ่ยหาผ่านเครื่องมือสื่อสารเครื่องน้อยที่แนบข้างหูของหญิงสาว ร่างเล็กนั่งกอดเข่าซุกหายังมุมหนึ่งของบ้านพักหมายเลข 11 พร้อมมือข้างที่ว่างกำลังปาดหยาดน้ำที่ร่วงผล็อยออกไป พวงแก้มแดงฝาดเหล่านั้นไล่ลามมาจนถึงปลายจมูกรั้นที่กำลังสูดลมหายใจแผ่วผ่าน ดวงตากลมหลุบต่ำมองยังรอยแตกของพื้นไม้ของบ้านพักโดยมีนาธานนั่งมองยังโซฟาในห้องอยู่ไม่ไกลด้วยท่าทีติดเป็นห่วงขึ้นมา ทว่าดาริน่าก็ดูไม่มีสติจะหันไปหาใครเสียเท่าไหร่ เพราะตอนนี้กำลังประมวลผลถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เพิ่งได้รับรู้จากอีกปลายสายอยู่
<br><br>
“ <font color="#f4a460">ก็คือ.. เรามีคุณแม่ที่ไม่ใช่คนทั่วไปหรอคะ? </font>” เสียงหวานพร่าเอ่ยกลับแผ่ว
<br><br>
/ <i>เหมือนไอริส จะเป็นเทพีสายรุ้ง– ถ้าจำไม่ผิดตอนช่วงที่กำลังเลี้ยงลูกแล้วได้รับความทรงจำมาล่ะนะ เธอหวังให้ลูกเติบโตแข็งแรงและเป็นอันตรายน้อยที่สุด เลยฝากให้พ่อดู.. แต่เหมือนสุดท้ายลูกก็ต้องจากพ่อเพื่อฝึกฝนตัวเองด้วยอยู่ดี</i> /
<br><br>
/ <i>พ่อขอโทษที่ปกป้องลูกไม่ได้นะ</i> /
<br><br>
น้ำเสียงวลาดิสลาฟฟังรู้สึกผิดจากใจ คล้ายกับน้อยใจถึงความไร้ความสามารถของตนให้ดาริน่าลอบกำกระโปรงตนแน่นพร้อมส่ายหน้ากลับไปแผ่วเบาอย่างลืมตัวว่าทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยกันยังเบื้องหน้า ดวงตาที่ยังชุ่มชโลมด้วยหยาดน้ำคล้ายจะแห้งผากลง กลายเป็นร่องรอยความแน่วแน่เหมือนตัดสินใจได้แล้วเพราะความห่วงจากอีกฝั่งที่ไม่คลายหายเหล่านั้น
<br><br>
“ <font color="#f4a460">ไม่ค่ะ.. วลาดทำได้ดีมากแล้ว เราขอบคุณมากนะคะ ต่อไปเราก็จะพยายามส่วนของเราเหมือนกัน– ไว้จะฝากบอกความคิดถึงให้คุณแม่ด้วยค่ะ …รักพ่อนะคะ จะติดต่อหาบ่อย ๆ แล้วจะรีบกลับไปหาค่ะ</font> ”
<br><br>
พ่อลูกเอ่ยความคิดถึงส่งหากันอีกครู่หนึ่งพร้อมสีหน้าของดาริน่าที่ผ่อนคลายขึ้นถึงกดวางสายลงพร้อมกับความเงียบที่โรยตัว ร่างของเด็กหนุ่มบุตรเฮอร์มีสดูลังเลก่อนจะค่อยคอยเดินมานั่งดอดเข่าข้างร่างเล็กก่อนจะอ้ำอึ้งไปพีกหนึ่งให้เธอนึกสงสัย ดวงหน้าหวานผินเอียงมองเล็ก ๆ รอเงียบเชียบว่าอีกคนจะกล่าวอะไรให้อีกฝั่งยิ่งอึกอักก่อนจะส่งกำไลมำมือคุ้นตามาทางดาริน่า
<br><br>
“ <font color="#f4a460">อ่ะ– คุณเอาไป..</font> ”
<br><br>
“ <font color="#808080">ยืม! ฉันแค่ยืม อย่าเข้าใจผิดสิ! มันสวยดีแค่นั้นแหละ</font> ”
<br><br>
เสียงยังไม่แตกหนุ่มดีนั้นดูจะเถียงขาดใจจนดาริน่าหลุดหัวเราะออกมาได้ในที่สุด เจ้าตัวแบมือรับของคืนพร้อมคำขอบคุณแก่อีกฝ่าย นาธานดูยิ่งรู้สึกผิดที่ไปขโมยของก่อนจะตัดสินใจลุกยืนเต็มความสูงนั้นและขี้มือไม้จะพาหญิงสาวทัวร์รอบค่ายก่อนพาเข้าบ้านพักหมายเลข 14 เป็นการไถ่โทษ
<br><br>
“ <font color="#808080">ที่โรงอาหารน่ะ ถ้าอยากติดต่อแม่เธอก็แค่โยนอาหารลงไปแล้วลองอธิษฐานหา ลองทำดูนะ </font>”
<br><br>
นาธานเอ่ยทิ้งท้ายยามเมื่อทั้งคู่เกือบจะพ้นยังเขตพื้นที่บ้านพักเฮอร์มีสให้ดาริน่าพลอยยิ้มและส่งเสียงขอบคุณออกไปอีกครา มือข้างหนึ่งกอบกุมกำเกี่ยวยังกำไลทำมือของตนไปด้วย ในหัวก็พยายามนึกหายังเรื่องของผู้คนภายในค่ายแห่งนี้ หากไม่ได้เลวร้ายแบบที่ตนเคยพูดคุยกับดีน ก็ขอให้ตนได้ออกไปหาวลาดได้ไวที่สุด
<br><br><i>
และอย่างน้อย.. ได้รู้จักกับคุณแม่ของตนมากขึ้นก็ยังดี
</i></div></div></div></center>
<br>