อุโมงค์ประตูวิเศษแห่งกรุงโรมใหม่ ⋘ สะพานสู่ทั่วโลก ⋙

God โพสต์ 2024-12-12 11:35:36

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 0px;
border: 0px double #000;
padding: 3px;
box-shadow: #000 0px 0px 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/8REHICb.gif");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 900px;
border-radius: 0px;
border: 0px dotted #ef4939;
padding: 100px;
box-shadow: #000 0px 0px 50px;
background-image: url("https://i.imgur.com/qut9NWG.png");}
</style>


<style>
#boxsystem03 {
width: 500px;
border-radius: 50px;
border: 2px dotted #3F3F3F;
padding: 20px;
box-shadow: #3F3F3F 0px 0px 2em;
background-image: url("https://i.imgur.com/vkI5AuR.gif");}
</style>

<style>
.shadow {
 text-shadow: 1px 1px 0px #f3a9a2;
}
</style>


<div id="boxsystem01">


 <div id="boxsystem02">อุโมงค์ประตูวิเศษแห่งกรุงโรมใหม่⋘ สะพานสู่ทั่วโลก ⋙ <img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0"><img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0"><img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0"> <table id="side" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr>
<td><div id="text"><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div></div></td><td><div id="picture"><img src="https://i.imgur.com/qdgwIxQ.png" width="512" _height="512" border="0"></div></td>
</tr></tbody></table><iframe width="512" height="10" src="https://www.youtube.com/embed/VV5xyVpQKMI?autoplay=1&loop=1&playlist=VV5xyVpQKMI" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe>
⋘ คลิกที่ภาพเพื่อเยี่ยมชมด้านใน ⋙ อุโมงค์ประตูวิเศษ เป็นผลงานชิ้นเอกทางวิศวกรรมที่ซ่อนอยู่ใต้ดินของกรุงโรมใหม่ สร้างขึ้นเพื่อเป็นประโยชน์แก่ชาวค่ายจูปิเตอร์และพลเรือนโรมันทุกคน ภายในอุโมงค์แห่งนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของสถาปัตยกรรมโรมันผสมผสานความทันสมัย ทำให้ผู้มาเยือนรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่และลึกลับในเวลาเดียวกัน ประตูสู่ทั่วโลก: ภายในอุโมงค์เรียงรายไปด้วยประตูถึง 195 บาน แต่ละบานนำไปสู่สถานที่สำคัญต่างๆ ทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นโคลอสเซียมของกรุงโรม, กำแพงเมืองจีน, ปิรามิดแห่งอียิปต์ หรือแม้แต่สถานที่ลึกลับที่ยังไม่เคยถูกค้นพบมาก่อน การออกแบบประตูแต่ละบานได้รับแรงบันดาลใจมาจากวัฒนธรรมและสถาปัตยกรรมของสถานที่ปลายทาง ทำให้ผู้เดินทางรู้สึกเหมือนได้ก้าวเข้าสู่โลกใหม่ที่แตกต่างออกไป ระบบรักษาความปลอดภัย: เพื่อรักษาความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัยของผู้เดินทาง ทุกครั้งที่ผ่านประตู จะมีการปิดประตูทันที และผู้เดินทางคนต่อไปจะต้องใช้คีย์การ์ดในการเปิดประตู โดยคีย์การ์ดแต่ละใบจะถูกลงทะเบียนตามชื่อผู้ซื้อ และมีอายุการใช้งานเพียงครั้งเดียวเมื่อกลับมาจะต้องส่งคืน และหากทำคีย์การ์ดหาย ผู้เดินทางจะต้องหาทางกลับมายังกรุงโรมใหม่ด้วยวิธีอื่นเอง <img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0" style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0" style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0" style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> 

<div id="boxsystem03">
 ค่าใช้จ่าย: (รวมขาไปกลับ) คีย์การ์ดสำหรับ 1 ท่าน: 40 ดีนาเรียสคีย์การ์ดสำหรับกลุ่ม (4-5 ท่าน): 200 ดีนาเรียส (อย่าลืมบวกภาษีก่อนทุกครั้ง) หมายเหตุ: เนื่องจากเป็นการเดินทางข้ามมิติ การทำคีย์การ์ดหายระหว่างทางจะทำให้ไม่สามารถกลับมายังประตูเดิมได้ ผู้เดินทางจึงควรระมัดระวังในการดูแลรักษาคีย์การ์ดให้ดี </div> </div> 

</div>

 

</div>

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/zsNdZu7.gif"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>


<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>


<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 5px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #000;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #000; border-radius:3px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:5px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#97938f!important; border-left:2px solid #000; border-right:2px solid #000; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#000!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#000!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #ECE0AD!important;}
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background: #97938f!important }</style>


<style name="captain" type="text/css">img:hover {-webkit-transform: rotate(3deg);-moz-transform: rotate(3deg);-o-transform: rotate(3deg) }img {-webkit-transition:5s; -moz-transition:5s;
-o-transition:5s;} </style>



<style type="text/css">
#side{
margin-right:-1px;
width:512px;
height:512px;
overflow:hidden;}

#text
{text-align:center;
width:500px;
height:500px;
padding:5px;
overflow:auto;
color:#0e1c26;
background-image: url("https://i.imgur.com/H7PJy4A.png");}

#picture
{margin-left:-257px;
width:512px;
height:512px;
overflow:hidden;
-webkit-transition: opacity 0.9s linear;
-webkit-transition: all 0.9s ease-in-out;
-moz-transition: all 0.9s ease-in-out;
-o-transition: all 0.9s ease-in-out;}

#side:hover #picture
{margin-left:-1500px;}
</style>

God โพสต์ 2024-12-12 11:50:58

Moneka โพสต์ 2025-10-9 21:53:21

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 04 เดือน ตุลาคม ปี 2025<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงเช้ามืด เวลา 05.00 - 06.00 น. ณ อุโมงค์ประตูวิเศษแห่งกรุงโรมใหม่ กรุงโรมใหม่ ค่ายจูปิเตอร์ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อากาศแรกที่แตะหน้าเป็นกลิ่นหินอ่อนชื้น ๆ ปนควันกำยานอ่อน ๆ โมนีก้าก้าวพ้นวงประตูแล้วชะงัก ตรงหน้าคือโถงยาวไร้ที่สิ้นสุด เพดานโค้งวาดจิตรกรรมเทพตำนานไล่เป็นฉาก ตั้งแต่ยุคก่อตั้งโรมถึงวิหารถ้ำใต้พิภพ โคมไฟทรงจานหินอ่อนแขวนเรียงตามแนวกลางเพดานส่งแสงทองนุ่มพาดเป็นริ้วบนผนังกำแพงที่สลักกรอบเสาโครินเธียนเป็นช่วง ๆ ประตูไม้โอ๊กแต่ละบานมีหมายเลขโรมันและตราประทับหน่วย บางบานส่งสายลมทะเล บางบานได้ยินแว่วเสียงฝึกธนู กรอบประตูสุดทางไหวเล็กน้อยเหมือนผิวน้ำ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ยินดีต้อนรับสู่ อุโมงค์ประตูวิเศษ ของโรมใหม่ถึงค่ายแล้วเด็กน้อย” วินเซนโซโผล่มาจากด้านข้างพร้อมมือที่ถือกาแฟตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ สียงเขาก้องไปตามโถง “ผลงานชิ้นเอกของฝ่ายวิศวกรรมเลยนะเนี้ยเชื่อมทุกจุดของนครกับค่ายจูปิเตอร์ได้ในสองก้าวครึ่ง” ด้านข้าง ๆ มีทุกคนอยู่ด้วยเหมือนกัน เมื่อโมนีก้าเห็นแบบนั้นแล้วเธอก็หันไปยิ้มให้พวกเขาทีละคน “ทุกคนคะฉันขอบคุณ…สำหรับทุกอย่างนะคะ การเดินทางครั้งนี้ถ้าไม่มีพวกคุณ ฉันคงไม่มีชีวิตอยู่ตั้งแต่ก้าวแรก” เธอก้มศีรษะเล็กน้อยตามมารยาทค่าย “ต่อจากนี้มีอะไรให้ช่วย เรียกฉันได้ทันทีเลยนะคะ ฉันพร้อมช่วยเหลือเสมอนะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> วินเซนโซทำท่าจะยื่นมือมาขยี้ผมเธอแต่หยุดกลางอากาศเพราะนึกได้ว่าแผลยังไม่หาย “โอเค งั้นไปก่อน ฉันต้องไปจองคิวเครื่องคั่ว กับเอาของให้แองจี้แล้วล่ะ ไม่รู้ยังอยู่ค่ายไหมนะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ฮารุโตะยิ้มตาหยี “เจอกันที่ลานพิธีนะครับ ผมเฝ้าจุดพยาบาลอยู่แถวนั้น” ส่วนลูคัสก็ยกกำปั้นแตะหน้าอกเป็นการลากัน อิซิเลียพยักหน้าเสี้ยวองศา “อยู่กองร้อยที่ 1 มีอะไรก็บอก” พวกเขาแยกย้ายเข้าประตูหมายเลขต่าง ๆ ไฟเหนือกรอบชะลับวูบตามแต่ละคนที่ลับไป เหลือโมนีก้ายืนอยู่กลางโถงลมจากช่องระบายใต้พื้นพาเอากลิ่นขนมปังอบใหม่ลอยมาตามรางระบายด้านข้าง สายตาเธอช้อนขึ้นสู่ภาพเทพีรวงข้าวที่อยู่ตามทาง หัวใจเต้นเป็นระเบียบแปลก ๆ อย่างที่ไม่ได้รู้สึกมานาน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “งานเทศกาล…” เธอกระซิบกับตัวเอง แล้วสลับจังหวะก้าว จากก้าวของนักสู้เป็นก้าวของคนกำลังจะไปเจอสิ่งที่โหยหามาตลอดชีวิต ภายนอกคือถนนกว้างของกรุงนิวโรมที่เริ่มคึกคักตั้งแต่ฟ้ายังซีด แถวธงสีเขียวทองพริ้วเป็นริ้ว กลิ่นสมุนไพร ตะไคร้หอม ใบมะกอก น้ำมันมะกอก เพสโต้ และข้าวสาลีคั่วกรุ่นขึ้นมาจากแผงเร่กับครัวสนาม<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

Moneka โพสต์ 2025-11-10 17:04:24

<h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 10 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยามสาย เวลา 11.00 น. ณ ประตู <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แสงไฟอุ่นจากเพดานโค้งเหนือหัวสะท้อนบนพื้นหินอ่อนเรียบลื่นราวกับแสงอาทิตย์ถูกขังอยู่ใต้ดิน อุโมงค์ประตูวิเศษของกรุงโรมใหม่ทอดยาวสุดลูกตา แสงไฟวงกลมที่เรียงรายเป็นแนวเหมือนดวงดาวบนฟ้าแต่กลับอยู่ในโลกใต้พื้นเมือง เสียงฝีเท้าของโมนีก้าและซูกิดังก้องเบา ๆ ไปตามทางเดินที่มีภาพจิตรกรรมฝาผนังเล่าขานตำนานเทพโรมันทั้งสองฝั่ง ตั้งแต่จูปิเตอร์ผู้ถือสายฟ้า ไปจนถึงมาร์สผู้สวมเกราะออกรบ ภาพเหล่านั้นเหมือนมีชีวิต สายตาของเทพเจ้าดูเหมือนจ้องมองพวกเธอในทุกย่างก้าว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ที่นี่คืออุโมงค์ประตูวิเศษที่เธอพูดถึงสินะ” ซูกิพูดขณะกวาดสายตามองประตูไม้ที่เรียงรายตลอดสองข้างฝั่ง แต่ละบานมีตัวเลขละตินจารึกไว้เหนือกรอบทอง “ไม่เคยมาเลยแฮะ... รู้ไหมเห็นว่าต้องเสียค่าผ่านประตูด้วย?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “รู้สิ” โมนีก้าพูดพร้อมหยิบถุงเงินผ้ากำมะหยี่ออกจากกระเป๋าข้าง “สี่สิบดีนาเรียสต่อคน”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “สี่สิบ!” ซูกิแทบเผลอขึ้นเสียง “แพงกว่ารถไฟเฮเฟตัสอีก เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันนั่งรถไฟนั่นไปกลับครึ่งทวีปยังไม่ถึงราคานี้”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าหัวเราะเบา ๆ “ก็เพราะที่นี่มันสะดวกกว่าไง แค่เดินผ่านประตูก็ไปถึงปลายทางเลย ไม่ต้องลากสัมภาระ ไม่ต้องนั่งเครื่อง ไม่ต้องลุ้นว่าจะเจอปีศาจครึ่งทางหรือเปล่าตอนทำภารกิจ”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “แต่กระเป๋าเงินฉันจะตายก่อนถึงปลายทางแน่ ๆ” ซูกิพึมพำอย่างขัดใจแต่ก็ยอมเดินตามไป “แล้วเธอไม่คิดว่ามันเกินจำเป็นไปหน่อยเหรอ?”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ไว้ค่อยเบิกกับค่ายแล้วกัน” โมนีก้าตอบพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ “สภาเซเนทคงไม่ปล่อยให้เราลำบากหรอกมั้ง”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เธอนี่มองโลกในแง่ดีจริง ๆ” ซูกิส่ายหัว “ฉันว่าเขาปล่อยให้เราลำบากแน่ แค่คิดกฎเบิกค่าเดินทางก็ปวดหัวแล้ว” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงหัวเราะของทั้งสองดังคลอไปกับเสียงลมหายใจอุ่นจากระบบระบายอากาศในอุโมงค์ จนเมื่อเดินมาถึงเคาน์เตอร์รับอาวุธที่ตั้งอยู่ตรงกลางห้องโถงซึ่งแยกออกจากอุโมงค์หลัก สตรีชาวโรมันในชุดเครื่องแบบสีทองเข้มเงยหน้าขึ้นยิ้ม “รับอาวุธของคุณบลอสซัมและเดวอนแล้วค่ะ ถูกส่งมาจากประตูเทอร์มินัสเรียบร้อย รบกวนตรวจสอบให้ตรงชื่อ” โมนีก้าพยักหน้าก่อนจะยื่นบัตรระบุชื่อของตน ส่วนซูกิยื่นคาร์ดทองแดงที่มีตราเทพมาร์สให้ เสียงโลหะเบา ๆ ดังขึ้นเมื่อดาบสุริยคติของโมนีก้าและคาตานะของซูกิถูกวาร์ปออกมาจากวงแสงสีทองที่เหนือโต๊ะรับอาวุธ ทั้งคู่รับกลับอย่างระมัดระวัง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “อาวุธพร้อม ผู้เดินทางโปรดยืนยันจุดหมายปลายทาง” เจ้าหน้าที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ท่าเรือเกตาปัง อินโดนีเซียค่ะ” โมนีก้าตอบ ก่อนจะควักเหรียญเงินสี่สิบดีนาเรียสออกจากกระเป๋า วางลงบนแท่นจ่ายเงินที่มีตรา SPQR จารึกอยู่<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “สี่สิบสำหรับเธอ แล้วอีกสี่สิบของฉันสินะ” ซูกิบ่นแต่ก็ยอมจ่ายตาม ก่อนจะรับคีย์การ์ดทองคำขนาดเล็กจากเจ้าหน้าที่<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “คีย์การ์ดนี้ใช้ได้ครั้งเดียว เมื่อเดินทางกลับกรุงโรมใหม่ต้องคืนที่เคาน์เตอร์นะคะ” เจ้าหน้าที่บอก<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ” โมนีก้ายิ้มและเก็บบัตรไว้ในกระเป๋าเสื้อเบลเซอร์ จากนั้นหันไปทางเพื่อน “พร้อมไหม?”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “พร้อมสิ” ซูกิขยับปลายนิ้วจับห่วงดาบของเธอแน่นขึ้น “ขอแค่ที่ปลายทางมีของกิน ฉันจะถือว่าทุกอย่างคุ้ม” <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โมนีก้าหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินไปยังประตูหมายเลข 11<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ประตูไม้สีน้ำตาลเข้มมีกรอบทองสลักลวดลายเกลียวอักษรละตินที่เรืองแสงเบา ๆ ราวกับรอการปลุกให้ตื่นจากการหลับใหลนานนับศตวรรษ เมื่อทั้งสองสแกนคีย์การ์ดลงบนแผ่นหินเหนือประตู วงแสงสีขาวทองปรากฏขึ้น แสงนั้นแผ่ขยายไปรอบตัว เหมือนหมอกแห่งอรุณรุ่งที่โอบล้อมทุกสิ่งให้ละลายไปจากโลกปัจจุบัน ซูกิสูดลมหายใจเข้าลึก “ครั้งแรกของฉันกับประตูวิเศษนะเนี่ย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าอมยิ้มเล็ก ๆ กับท่าทีของซูกิ “ระวังหน่อยล่ะ บางคนพอถึงปลายทางจะเวียนหัวเหมือนเพิ่งดื่มไวน์ของบาคคัสเข้าไปทั้งขวด” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ขอบคุณที่เตือนช้าไปสิบวินาที” ซูกิพูดประชดขณะร่างของทั้งสองเริ่มส่องแสง และทุกอย่างรอบตัวก็ถูกกลืนด้วยแสงสีทองที่หมุนวนอย่างนุ่มนวล เสียงสุดท้ายที่ดังสะท้อนในอุโมงค์ก่อนที่ทั้งคู่จะหายไปคือเสียงของโมนีก้า ใสและสดใสอย่างเคย แล้วประตูหมายเลข 11 ก็ปิดลงอย่างสงบ เหลือเพียงความเงียบของอุโมงค์ยาวเหยียด และภาพวาดเทพเจ้าที่มองตามรอยพวกเธอ...ราวกับรู้ดีว่าเส้นทางข้างหน้าจะไม่ใช่แค่การเดินทางธรรมดาอีกต่อไป <div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"></div><div style="text-align: center;">จ่ายค่าประตูผ่านทาง (ไป-กลับ) </div><div style="text-align: center;">จำนวน 1 คน ราคา 40 ดีนาเรียส</div><div style="text-align: center;"> </div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อัสทริก เดวอน ซูกิ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พูดคุยกับ TGC ความสนิทสนม +7<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ TGC +5<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

Moneka โพสต์ 2025-11-24 09:05:21

<h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 24 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงเช้า เวลา 07.00 น. เป็นต้นไป ณ อุโมงค์ประตูวิเศษแห่งกรุงโรมใหม่ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ไม่นานโถงอุโมงค์ยาวเหยียดทอดตัวเหมือนลมหายใจของกรุงโรมใหม่เองก็ปรากฎที่ด้านหน้าของหญิงสาวสองคน แสงสีทองจากโคมไฟบนเพดานโค้งสลับเงาสะท้อนบนภาพปูนเปียกที่เล่าเรื่องราววีรชนยุคโรมันเก่า ทำให้ที่นี่ดูเหมือนห้วงเวลาที่หยุดนิ่งระหว่างอดีตกับปัจจุบัน และเมื่อโมนีก้ากับซูกิก้าวขาออกมาจากประตูหมายเลข 11 เสียงประตูปิดตามหลังเบา ๆ ยังดังก้องอยู่ในอกของทั้งสองคนเหมือนเป็นสัญลักษณ์ว่าภารกิจโหดร้ายกลางมหาสมุทรเพิ่งจบลงไปจริง ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าสูดลมหายใจลึก ร่างกายเหนื่อยล้าจากหลายวันที่ไม่ได้พักจริง ๆ แต่หน้าที่ก็ยังรออยู่ เธอรวบผมที่ถูกลมทะเลพัดจนยุ่ง แล้วเอ่ยเสียงอ่อนที่แฝงด้วยความเร่งรีบ “ซูกิ ฉันต้องไปที่อาคารสภาเซเนทก่อนนะ รายงานภารกิจ คาดว่าคงมีคำถามเยอะ เพราะฉันได้ทองคำมาด้วยน่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ซูกิเห็นสีหน้าโมนีก้าแล้วก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอเองก็เหนื่อย แต่ก็ยังยืนตัวตรงแบบนักรบแห่งกองร้อยหนึ่งเต็มตัว “โอเค เดี๋ยวฉันจะไปแจ้งพรินซิเปียให้เอง ว่าเธอกลับมาแล้ว” “ขอบใจนะซูกิ” โมนีก้าส่งยิ้มอ่อนที่มีแต่ความซาบซึ้งตอนนี้ แม้ตาจะล้าแต่ยิ้มของเธอยังเหมือนเดิม กลิ่นไลแลคหวานเบอร์รี่จาง ๆ ลอยอ่อนในอากาศอย่างเป็นเอกลักษณ์ของเธอ  ทั้งสองเดินไปหยุดตรงโต๊ะยาวที่มีรูปปั้นเทพเทอร์มินัสเล็ก ๆ วางอาวุธให้เรียบร้อย “เดี๋ยวเจอกันที่ค่ายนะซูกิ บาย” โมนีก้าบอก ก่อนหันหลังวิ่งกึ่งเดินต่อไปตามโถงอุโมงค์ยาวที่ทอดลึกเข้าไปยังส่วนล่างของกรุงโรมใหม่ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงส้นสูงของเธอกระทบกับพื้นกระเบื้องอย่างต่อเนื่องดังก้องไปตามทาง เสียงนั้นสะท้อนเป็นจังหวะเร่งรีบของหญิงสาวผู้มีงานถาโถมรอคอยอยู่ด้านหน้า ไม่ใช่เพียงงานทั่วไป แต่เป็นงานใหญ่ระดับค่าย งาน The Grand Brumalia 2025 ที่เธอเป็นคนจัดทั้งหมด โถงประตูวิเศษเบื้องหลังค่อย ๆ เงียบลง เหลือเพียงภาพของเดมิก็อดสาวสองคนที่แยกย้ายกันไปคนละทิศทาง คนหนึ่งไปพบผู้บังคับบัญชา อีกคนกลับค่ายเพื่อส่งข่าว ทั้งสองแบกความล้าจากการเดินทางหลายวัน แต่ก็ยืนหยัดเพราะนี่คือหน้าที่ของพวกเธอ <div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"></div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อัสทริก เดวอน ซูกิ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พูดคุยกับ TGC ความสนิทสนม +7<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ TGC +5<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

Clementis โพสต์ 2025-12-7 19:35:51

Kai โพสต์ 2025-12-13 01:14:38

Moneka โพสต์ 2025-12-13 08:16:04

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-12-14 20:49 <h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><img src="https://iili.io/fYisC0v.png" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 10 เดือน ธันวาคม ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงเที่ยง เวลา 12.00 น. เป็นต้นไป ณ อุโมงค์ประตูวิเศษแห่งกรุงโรมใหม่ กรุงโรมใหม่ ค่ายจูปิเตอร์ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงรองเท้าส้นเตี้ยกระทบพื้นหินอ่อนใต้ดินดังก้องสะท้อนทวารโค้งที่ทอดยาวไม่มีที่สิ้นสุด แสงจากหลอดไฟกลมเรียงรายบนเพดานสะท้อนเงารูปจิตรกรรมฝาผนังเทพโรมันราวกับมีชีวิต แสดงภาพการเดินทาง การล่า และการอธิษฐานต่อเหล่าทวยเทพที่มองลงมาจากฟากฟ้า แต่เอสต้าไม่สนใจสักนิด เธอเดินก้าวฉับ ๆ มือข้างหนึ่งหมุนแหวนดาราจรัสบนปลายนิ้ว ขณะที่อีกข้างถือใบเสร็จค่ากุญแจ 40 ดีนาเรียสแน่นจนยับยู่  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “สี่สิบดีนาเรียสเนี่ยนะ สำหรับการเปิดประตู...พวกนี้คิดว่าฉันเป็นลูกเศรษฐีจากโอลิมปัสรึไงกัน” เธอบ่นเบา ๆ แต่ยิ้มมุมปากแบบคนที่ถึงจะด่าแต่ก็ยอมจ่ายเพราะมันน่าตื่นเต้นเกินห้ามใจ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ระหว่างทางเดิน เธอหยุดมองประตูหมายเลข 1 ที่มีสัญลักษณ์ปีกคู่ของโรมันเก่าเหนือบานประตู ตามด้วยหมายเลข 2 ที่เป็นรูปหอไอเฟล หมายเลข 3 เป็นลวดลายของสโตนเฮนจ์ และในที่สุด...หมายเลข 4 ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า ประตูแห่งประเทศไทย บานประตูไม้สักเคลือบเงา ฝังลวดลายทองของครุฑจับนาคแผ่รัศมี ขอบประตูประดับกระจกสีและลายไทยอ่อนช้อยอย่างงดงามจนแม้แต่เอสต้าที่ขี้เบื่อก็ต้องผิวปากออกมาเบา ๆ  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “โอ้ย...สวยขนาดนี้ ใครออกแบบเนี่ย ให้รางวัลศิลปินเลยเหอะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอล้วงคีย์การ์ดออกมาจากแหวนดาราจรัส แสงสีฟ้าเจิดจ้าส่องวาบจากแหวนวงนั้นราวกับเพชรกลืนแสง ก่อนจะคายการ์ดสีทองออกมาให้เธอถือในมือ เอสต้ามองมันด้วยแววตาเป็นประกาย “อย่าทำหล่นนะเอสต้า เพราะถ้าทำหล่น...เธอจะได้วิ่งกลับโรมด้วยขาสองข้างแน่” เธอหัวเราะเบา ๆ กับตัวเอง พลางยกมือแตะการ์ดกับช่องสแกนข้างประตู เสียง “ปิ๊ง” ดังขึ้นพร้อมกับแสงสีขาวนวลวิ่งผ่านรอยต่อประตูทั้งบาน เสียงกลไกภายในดังคลิกเหมือนฟันเฟืองของโลกกำลังขยับเปิดทาง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ฮู๊ววว...ตื่นเต้นจุงเบย” เธอพูดอย่างเด็ก ๆ แต่สายตาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น “กรุงเทพตอนตีสามสินะ...ไม่มีคนก็ไม่มีพวกชอบเซลฟี่ขวางทางดีหน่อย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แสงรอบข้างเริ่มหมุนวนเป็นเกลียว รอยแยกแห่งแสงสีทองเปล่งประกายออกมาจากกลางประตู สะท้อนเข้าตาเธอจนต้องหยี “โอเค เอสต้า เตรียมพร้อม...ของกินก่อน อย่างอื่นไว้ทีหลัง” เธอบ่นพลางตบแหวนเบา ๆ อีกครั้งให้มั่นใจว่าของทุกอย่างอยู่ในที่ปลอดภัย แล้วเอสต้าก็ก้าวเข้าสู่ประตูนั้นอย่างไม่ลังเล เสียงลมกรูพัดวูบหนึ่งพาเอากลิ่นดอกไลแลคและกลิ่นควันลอยฟุ้งไปตามอากาศ ก่อนที่แสงจะกลืนร่างของเธอไปทั้งร่าง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ในชั่วพริบตาเดียว อุโมงค์ใต้กรุงโรมกลับมาเงียบสงัดอีกครั้ง เหลือไว้เพียงเสียงก้องสะท้อนของประตูที่ค่อย ๆ ปิดลง พร้อมแสงไฟที่กะพริบไหวเล็กน้อยบนเพดาน<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; text-align: center;">จ่ายค่าประตูผ่านทาง (ไป-กลับ)</div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; text-align: center;">จำนวน 1 คน ราคา 40 ดีนาเรียส</div><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

Moneka โพสต์ 2025-12-14 07:22:06

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-12-14 20:49 <h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><img src="https://iili.io/fYisC0v.png" width="350" _height="177" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 10 เดือน ธันวาคม ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เวลาค่ำ เวลา 19.00 น. เป็นต้นไป ณ อุโมงค์ประตูวิเศษ นิวโรม (ปรับเป็นช่วงเวลาปกติที่นิวโรม) <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ภายในอุโมงค์ประตูสู่ทั่วโลกของกรุงโรมใหม่กลับมืดสลัวอีกครั้งเมื่อประตูมิติบานหลังปิดลง เงาแสงจากรอยต่อของสองโลกค่อย ๆ จางหายไป เหลือเพียงอุณหภูมิที่เย็นจัดปะทะผิวอย่างนุ่มนวลจนทำให้เอสต้าหลับตาพริ้ม สูดลมหายใจลึกอย่างพอใจ “อาห์~ กลับมาสู่ถิ่นคนมีเครื่องปรับอากาศเสียที…” เธอบ่นเบา ๆ พร้อมยืดแขนขึ้นเหนือหัวอย่างสบายอารมณ์ เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นหินอ่อนดังก้องไปทั่วอุโมงค์ขนาดมหึมา ผนังรอบข้างยังคงประดับภาพโมเสกจำลองเรื่องราวเทพเจ้ากรีก–โรมันกับลวดลายทองสลับแสงหลอดไฟฝังเพดานที่โค้งยาวจนสุดสายตา ความเย็นของอากาศในอุโมงค์ผสานกับกลิ่นเหล็กและหิน ทำให้รู้สึกเหมือนก้าวเข้าสู่โถงพิพิธภัณฑ์ใต้ดินขนาดยักษ์มากกว่าทางเดิน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เอสต้าเดินลั้ลล้ามาตามทางด้วยท่าทีชิลเกินมนุษย์ หลังจากผ่านบานประตูหมายเลข 4 ที่ยังมีไอร้อนหลงเหลือจากมิติไทยอยู่เล็กน้อย เธอหยุดหมุนตัวหนึ่งรอบก่อนยิ้มให้ป้ายเขียนว่า <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Thailand – Gate 4<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">“เมืองร้อน... ขอบคุณสำหรับหมอลำและพญานาคสุดเท่ ฉันจะกลับไปใหม่แน่นอน ถ้ามีเวลากับไม่ต้องจ่ายค่าเข้า 500 บาทอีกน่ะ” เธอพูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ กับตัวเอง จากนั้นก็เดินไปยังเคาน์เตอร์คืนคีการ์ดที่อยู่กลางโถงเทอร์มินัล หน้าตาคล้ายด่านตรวจคนเข้าเมืองของสนามบินผสมกับแท่นหินสลักอักษรละติน เธอวางคีการ์ดใสไว้ในช่องรับ จากนั้นก็หยิบอาวุธทั้งหมดของตัวเอง ดาบสุริยคติ แหวนดาราจรัส และสร้อยเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต วางลงบนแท่นสแกนของ<span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เทอร์มินัส<span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เทพผู้เฝ้าพรมแดนโลก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เสียงโลหะก้องเบา ๆ ตามด้วยประกายแสงสีทองที่ไล้ผ่านขอบดาบไปทั่ว ก่อนเสียงกลไกเย็นเยียบจะดังขึ้น “ส่งมอบอาวุธสมบูรณ์ ขอให้โชคดีในการเดินทางครั้งหน้า” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “โชคดีหรอ? ขอให้มีของกินฟรีรอบหน้าจะดีกว่าอีก” เธอพูดประชดพลางกลอกตา แล้วเดินถอยออกจากแท่นไปอย่างสบาย ๆ เมื่อเดินมาถึงโถงทางออกใหญ่ แสงยามเย็นจากด้านบนลอดผ่านกระจกโดมลงมาแตะพื้นพอดี เธอหยุดมองนาฬิกาบนข้อมือที่ฉายโฮโลแกรมขึ้นมา ตัวเลขสีฟ้าเรืองแสงบอกเวลา 19:00 พอดิบพอดี “เฮ้ย! จริงดิ... นี่ฉันอยู่เมืองไทยไม่ถึงสิบชั่วโมงแต่ข้ามวันมาได้ไงเนี่ย?” เอสต้าทำหน้าตกใจในแบบไม่จริงจังเท่าไรเพราะเอาเข้าจริงมันก็แค่มุกเท่านั้นแหละ ก่อนจะยกมือกุมหัวแล้วหัวเราะออกมาแบบเหมือนคนบ้า <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอหมุนตัวอีกครั้ง เดินออกไปตามทางที่นำไปยังถนนหลักของนิวโรม แสงไฟจากเมืองเริ่มเปิดไล่เรียงเป็นเส้นตรงในระยะไกล เสียงรถรางพลังงานและเสียงนักเดินทางพูดคุยปะปนกันเป็นจังหวะชีวิต<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กลับมาจากไทยแล้วจ้า

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

อุโมงค์ประตูวิเศษแห่งกรุงโรมใหม่ ⋘ สะพานสู่ทั่วโลก ⋙