Elina โพสต์ 2024-12-16 23:29:37

<link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Dosis|Kanit|Nunito"><link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/kcc2pj6yszom9jlpnt07z/ScarletCross.css?rlkey=n0ufi5cjy05mnxf7iuag0044t&amp;dl=0">
<style>#ELLI {--GR-bg:#629584;--GR-clr-text: #FFF4B7;--GR-clr: #000B58;--GR-title-size: 60px;}</style>

<main class="GR-container" id="ELLI"><header class="GR-top"><div class="GR-header-img"><img src="https://i.imgur.com/QYXS02w.gif"></div><div class="GR-name"><tx>Elina Letania</tx><quote>Stay with me, I'm afraid of my soul
          "Life flows like water; to live is to adapt and transform."</quote></div></header><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">หุบเขาโซโนมา: จุดเริ่มต้นแห่งสายลม</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">แสงแดดอ่อนละมุนเริ่มเลื่อนลอยเหนือยอดไม้ สนามหญ้าที่เต็มไปด้วยกลิ่นดินและหญ้าสดชื้นยังคงเป็นพยานแห่งการฝึกฝนระเบียบวินัยอันเข้มงวดของกองทหารโรมัน เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ นามว่า เอลิน่า เลทาเนีย ผู้มีดวงตาสีฟ้าสดใสดุจท้องฟ้ายามเช้า และเส้นผมสีบลอนด์ทองที่เปล่งประกายรับแสงแดด ได้ยืดตัวตรงขณะปัดฝุ่นออกจากกระโปรงผ้าลินินของเธอ</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><b>"การฝึกครั้งนี้เสร็จสิ้นแล้วสินะ..." </b>เอลิน่าพึมพำกับตัวเองด้วยเสียงแผ่วเบา ใบหน้าอันใสซื่อฉายแววแห่งความมุ่งมั่น</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">เธอออกเดินก้าวเรียวขาที่บางเบาอย่างระมัดระวัง ผ่านสนามฝึกไปยังทางลาดที่นำไปสู่หุบเขาโซโนมา ทิวทัศน์รอบข้างค่อย ๆ แปรเปลี่ยนจากความเขียวชอุ่มของสนามหญ้าเป็นพื้นผิวที่ขรุขระของโขดหินและป่าไม้ที่หนาทึบ</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">เมื่อมาถึงหุบเขาแห่งนี้ เธอได้พบกับ เวล็อกซ์ หมาป่าสีเทาเจ้าของสายตาที่คมดุจเหยี่ยว ร่างกายของมันเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่บ่งบอกถึงความแข็งแกร่ง เวล็อกซ์ยืนอยู่บนโขดหินก้อนใหญ่ มองลงมายังเด็กหญิงราวกับผู้ฝึกที่กำลังประเมินศิษย์ใหม่</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><b>"เจ้าพร้อมหรือยัง เอลิน่า?" </b>เสียงของเวล็อกซ์ดังขึ้นในจิตใจของเธอ ไม่ใช่เสียงคำรามของหมาป่าทั่วไป หากแต่เป็นน้ำเสียงหนักแน่นดั่งผู้บัญชาการ</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">เอลิน่าพยักหน้าอย่างมั่นใจ แม้ใบหน้าจะมีเหงื่อซึมเพราะการฝึกก่อนหน้านี้ <b>"ข้าพร้อมเสมอ เวล็อกซ์... พาข้าไปให้ไกลที่สุดเท่าที่เจ้าจะทำได้!"</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">หมาป่าสีเทาพ่นลมหายใจเสียงดัง ก่อนกระโดดลงมายังพื้นเบื้องล่างด้วยความปราดเปรียว "ถ้าเช่นนั้น เราจะเริ่มจากพื้นฐาน... วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่ข้าทำได้!"</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">ทันใดนั้น เวล็อกซ์ก็พุ่งตัวออกไปด้วยความเร็วเหนือธรรมชาติ ขาของมันดูราวกับสายฟ้าที่แล่นผ่านพื้นป่า เอลิน่าเร่งฝีเท้าตามไป แม้ว่าเธอจะรู้สึกว่ากล้ามเนื้อขาของเธอกำลังประท้วงด้วยความปวดเมื่อย</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><b>"อย่าปล่อยให้จิตใจของเจ้าช้ากว่าขา!"</b> เวล็อกซ์หันมาคำราม</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">เอลิน่าหายใจหนัก เธอกัดฟันแน่นก่อนจะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น แม้ว่าปอดของเธอจะเหมือนถูกบีบรัด แต่ดวงตาของเธอยังคงเปล่งประกายแห่งความตั้งใจ</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><b>"เจ้าต้องทำได้มากกว่านี้!" </b>เสียงของเวล็อกซ์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันชะลอฝีเท้าพอให้เธอตามทัน<b> "ถ้าเจ้าไม่สามารถวิ่งไปข้างหน้าได้ จงจำไว้ว่าเจ้าจะไม่มีวันรอดจากความโหดร้ายในโลกแห่งนี้!"</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><b>"ข้ารู้..."</b> เอลิน่ากล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว แม้ลมหายใจจะขาดเป็นช่วง ๆ แต่แววตาของเธอไม่ยอมแพ้</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">การฝึกดำเนินต่อไปอีกหลายชั่วโมง หมาป่าสีเทายังคงวิ่งนำทางในเส้นทางที่ยากลำบาก มีทั้งการไต่เขา ข้ามลำธาร และหลบหลีกเถาวัลย์ที่พันกันเป็นเขาวงกต ในทุก ๆ ย่างก้าว เอลิน่าเรียนรู้ที่จะใช้ทั้งความอดทนและปัญญา</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">ในยามบ่ายที่แสงแดดยังจ้าท่ามกลางผืนฟ้าใส เวล็อกซ์หยุดลงบนโขดหินสูง มันหันกลับมามองเด็กหญิงที่หอบหายใจหนัก<b> "เจ้าทำได้ดี... แต่ยังไม่พอ เจ้ายังมีหนทางอีกไกล"</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><b>"ข้าจะไม่หยุดจนกว่าข้าจะเป็นผู้ที่วิ่งเร็วกว่าลม" </b>เอลิน่าประกาศเสียงดัง ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเปื้อนรอยยิ้มแห่งความมุ่งมั่น</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">เวล็อกซ์พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ <b>"ถ้าเช่นนั้น พรุ่งนี้เราจะเริ่มใหม่อีกครั้ง..."</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4">แม้แสงสุดท้ายของวันจะลาลับไป แต่แสงแดดยังคงเจิดจ้า เด็กหญิงและหมาป่าสีเทานั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ราวกับคู่หูที่ต่างเข้าใจถึงความฝันอันยิ่งใหญ่ที่รออยู่เบื้องหน้า.</font></div><div class="GR-post" style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="4">#หมายเหตุ: เด็กหญิงตัวน้อย เอลิน่า เลทาเนีย ฝึกการออกกกำลังกาย (วิ่ง) ได้รับรางวัล +15 EXP +5 คะแนน</font></div><div class="GR-post"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><br></div><footer class="GR-footer"><div class="GR-quote"><quote>"Every wave tells a story, and every drop contains a universe."
            the world will stain us with a scarlet cross</quote></div><div class="GR-border-img"><img src="https://i.imgur.com/FwQVXc9.gif"></div></footer></main><center><a href="https://hakrabi.tumblr.com" class="credi citos">✿ Elli</a></center>

Elina โพสต์ 2024-12-17 15:01:01

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Elina เมื่อ 2024-12-17 15:02 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Dosis|Kanit|Nunito"><link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/kcc2pj6yszom9jlpnt07z/ScarletCross.css?rlkey=n0ufi5cjy05mnxf7iuag0044t&amp;dl=0">
<style>#ELLI {--GR-bg:#629584;--GR-clr-text: #FFF4B7;--GR-clr: #000B58;--GR-title-size: 60px;}</style>

<main class="GR-container" id="ELLI"><header class="GR-top"><div class="GR-header-img"><img src="https://i.imgur.com/QYXS02w.gif"></div><div class="GR-name"><tx>Elina Letania</tx><quote>Stay with me, I'm afraid of my soul
          "Life flows like water; to live is to adapt and transform."</quote></div></header><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">หลังจากการฝึกฝนหนักหน่วงในกองทหารโรมันซึ่งยาวนานและท้าทายความสามารถของเด็กหญิงเอลิน่า เลทาเนีย ทุกย่างก้าวของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แม้ร่างกายจะเมื่อยล้า แต่จิตใจกลับเต็มไปด้วยไฟที่ไม่เคยดับลง เด็กหญิงเดินก้าวขาเรียวไปยังหุบเขาโซโนมา ป่าลึกที่เต็มไปด้วยเส้นทางที่ทุรกันดารและลึกลับ</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">ท้องฟ้าบนยอดเขาเริ่มคล้ำลงเป็นสีคราม ลมเย็นพัดผ่านใบไม้พริ้วไหวจนเกิดเสียงกระซิบของธรรมชาติ เอลิน่าก้าวเดินออกจากสนามหญ้ากว้างซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นการฝึกกับทหารโรมัน เธอค่อยๆ ก้าวเข้าสู่หุบเขา ขาเล็กแต่มั่นคงก้าวอย่างมั่นใจ ไม่นานนักก็พบกับเวล็อกซ์ หมาป่าสีเทาผู้เป็นอาจารย์ในด้านการฝึกฝนที่ไม่เคยย่อท้อ</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>“พร้อมหรือยัง เอลิน่า?”</b> เสียงของเวล็อกซ์ดังขึ้นด้วยความเคร่งขรึม ขนสีเทาของเขาราวกับพรางตัวในเงามืดของหุบเขา</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เอลิน่าพยักหน้ารับ ขอบตาของเธอแหลมคมและมุ่งมั่น <b style="">“ข้ายินดีเสมอที่จะรับการทดสอบ ท่านเวล็อกซ์”</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>“ดีมาก”</b> เขากล่าวเสริม แล้วเขาก็ออกวิ่งไปข้างหน้า เสียงฝีเท้าแกร่งของหมาป่าดังขึ้นในความเงียบงันของป่า เอลิน่าไม่รอช้า เธอวิ่งตามไปทันที ร่างเล็กๆ ของเธอหายไปในความมืดรอบข้าง</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">การฝึกวิ่งอย่างหนักหน่วง</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เอลิน่าต้องเผชิญกับการฝึกวิ่งที่โหดเหี้ยมยิ่งกว่าโค้ชนักวิ่งมืออาชีพเสียอีก เวล็อกซ์วิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่มีหยุด ยิ่งเขาวิ่งเร็วขึ้นเท่าไร เอลิน่าก็ต้องเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเช่นกัน เส้นทางนั้นขรุขระและยากลำบาก เธอหายใจหนักหน่วง ขาอ่อนล้า แต่จิตใจของเธอกลับยิ่งมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>"อย่าหยุด!" </b>เวล็อกซ์ตะโกนให้กำลังใจ ขนของเขาพริ้วไหวตามการเคลื่อนไหว <b>"หากเจ้าหยุด ศัตรูในอนาคตจะเอาชนะเจ้าได้!"</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เอลิน่าอดทนวิ่งต่อ แม้เธอจะรู้สึกเหมือนขาทั้งสองข้างกำลังจะหลุดออกจากร่าง แต่เธอรู้ดีว่า ทุกย่างก้าวในวันนี้จะทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้นในวันข้างหน้า</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">ในที่สุด เสียงการวิ่งของทั้งสองก็หยุดลงเมื่อพวกเขามาถึงลานโล่งตรงกลางหุบเขา แสงสลัวจากพระอาทิตย์ยามเย็นยิ่งทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด เสียงหายใจหนักของทั้งสองดังขึ้นในความเงียบงันของป่า</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>“ดีมาก เอลิน่า”</b> เวล็อกซ์กล่าวเสียงเบา แต่แฝงไปด้วยความพึงพอใจ <b>"เจ้าทำได้ดี"</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เอลิน่าหายใจถี่ ขนลุกกับความรู้สึกเหนื่อยล้าที่ปะทุขึ้น แต่ในใจเธอกลับรู้สึกภูมิใจที่ทำสำเร็จ <b>“ขอบคุณค่ะ ท่านเวล็อกซ์ ข้าจะพัฒนาต่อไป”</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">การเผชิญหน้ากับอสูรร้าย</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เพียงแค่พวกเขาหยุดพัก เงียบสงบกลับถูกทำลายลงด้วยเสียงคำรามต่ำที่ดังก้องไปทั่วทั้งหุบเขา เสียงนั้นคล้ายกับเสียงของสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่และน่ากลัว</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>"ระวัง!" </b>เวล็อกซ์ร้องเตือน ขนสีเทาของเขาลุกชันขึ้นอย่างระมัดระวัง เขาหันมามองเอลิน่าด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม <b>“ศัตรูมาแล้ว!”</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เอลิน่าหันไปตามเสียงนั้น และที่บริเวณพุ่มไม้ด้านข้าง เงาร่างใหญ่โตของอสุรกายอังกูลปรากฏออกมา ร่างกายคล้ายมนุษย์แต่มีขนหนาและกรงเล็บยาวเยียบยิ่งกว่าดาบ โครงกระดูกที่สามารถเห็นได้ผ่านผิวหนังสีหม่นทำให้มันดูน่าสะพรึงกลัว</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>"อังกูล Lv. 14..." </b>เอลิน่ากล่าวเสียงต่ำ ดวงตาสีฟ้าของเธอจ้องมองไปยังอสุรกายด้วยความมั่นคง</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เวล็อกซ์หันไปมองเอลิน่าและกล่าวเสียงจริงจัง <b>“จำไว้ว่าเจ้าไม่ใช่เพียงแค่เด็กหญิง แต่เป็นนักรบที่ต้องเผชิญกับการทดสอบนี้ ท่านต้องต่อสู้เพื่อความอยู่รอด!”</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เอลิน่าคลายมือจากการจับหายใจแล้วชักกราดิอุสไม้ขึ้นมาต่อสู้ <b style="">“ข้าพร้อมแล้ว ท่านเวล็อกซ์”</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง แม้จะรู้ดีว่าอสุรกายตัวนี้ไม่ธรรมดา แต่เธอก็ไม่ยอมให้ความกลัวมาครอบงำ</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">อังกูลคำรามเสียงต่ำและพุ่งเข้าหาเอลิน่าในทันที ความเร็วที่มันพุ่งเข้ามานั้นไม่ต่างจากฝนฟ้าร้องแรง เอลิน่ากระโดดหลบไปข้างๆ ได้ทัน และใช้กราดิอุสไม้ฟาดไปที่ขาของมัน</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">การต่อสู้ที่ดุเดือด</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เสียงกระแทกดังก้องเมื่อกราดิอุสไม้ของเอลิน่าฟาดเข้ากับขาของอังกูล แต่ก็ไม่ได้สร้างความเสียหายอย่างที่เธอหวัง เธอต้องหลบหนีจากการโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า ขาของอังกูลพุ่งไปพร้อมกับกรงเล็บที่แหลมคม</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>“มันแข็งแกร่ง!”</b> เอลิน่าพูดเสียงตะกุกตะกัก พลางหลบหลีกการโจมตีของมันด้วยความเร็วที่เกือบจะหลุดออกจากการควบคุม</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">แต่ในที่สุดเอลิน่าก็หาทางเข้าไปโจมตีได้ จังหวะที่อังกูลหยุดโจมตีเพื่อหายใจ เธอกระโดดเข้าไปแทงกราดิอุสไม้ลงไปที่จุดอ่อนใต้คอของมันเต็มแรง</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">การล้มลงของอสูร</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เสียงคำรามของอังกูลดังขึ้นอย่างสุดเสียง ก่อนที่มันจะล้มลงไปกับพื้น ร่างใหญ่โตสั่นไหวและหยุดขยับลง</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>“เจ้า...ทำได้ดี”</b> เวล็อกซ์ยิ้มและเข้ามาประทับบ่าของเอลิน่า <b>“เจ้าทำมันได้ เอลิน่า”</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เอลิน่าหอบหายใจ แต่ยิ้มให้กับชัยชนะเล็กๆ ในวันนี้ ดวงตาสีฟ้าของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>“ข้า...จะสู้ต่อไป”</b> เธอพูดเสียงแข็งแกร่ง <b>“ข้าไม่ยอมแพ้”</b></font></div><div class="GR-post" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/Yyradww.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><font face="Pridi" size="4"><b></b></font></div><div class="GR-post" style="text-align: center;"><font face="Pridi" size="5">ภาพการต่อสู้จากในระบบระหว่างเด็กหญิงเอลิน่า Vs อสุรกายอังกูล และเธอได้รับชัยชนะอย่างสวยงาม</font></div><div class="GR-post" style="text-align: right;"><font face="Pridi" size="5" color="#000b58">#หมายเหตุ: เด็กหญิงเอลิน่า เลทาเนีย ทำการฝึกวิ่งออกกำลังกาย ได้รับรางวัล +15 EXP</font></div><div class="GR-post" style="text-align: right;"><font face="Pridi" size="5" color="#000b58">#หมายเหตุ: (2) เด็กหญิงเอลิน่า เลทาเนีย ต่อสู้ กับอสุรกายอังกูล ได้รับรางวัลตื่นรู้ 2 แต้ม และรางวัลสินสงคราม ไขกระดูก และก็เขี้ยวอังกูล</font></div><div class="GR-post"><br></div><footer class="GR-footer"><div class="GR-quote"><quote>"Every wave tells a story, and every drop contains a universe."
            the world will stain us with a scarlet cross</quote></div><div class="GR-border-img"><img src="https://i.imgur.com/FwQVXc9.gif"></div></footer></main><center><a href="https://hakrabi.tumblr.com" class="credi citos">✿ Elli</a></center>

Elina โพสต์ 2024-12-18 17:23:56


<link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Dosis|Kanit|Nunito"><link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/kcc2pj6yszom9jlpnt07z/ScarletCross.css?rlkey=n0ufi5cjy05mnxf7iuag0044t&amp;dl=0">
<style>#ELLI {--GR-bg:#629584;--GR-clr-text: #FFF4B7;--GR-clr: #000B58;--GR-title-size: 60px;}</style>

<main class="GR-container" id="ELLI"><header class="GR-top"><div class="GR-header-img"><img src="https://i.imgur.com/QYXS02w.gif"></div><div class="GR-name"><tx>Elina Letania</tx><quote>Stay with me, I'm afraid of my soul
          "Life flows like water; to live is to adapt and transform."</quote></div></header><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">ท้องฟ้าสีครามยามสายแผ่ขยายไกลสุดลูกหูลูกตา ปกคลุมทั่วพื้นที่ที่เต็มไปด้วยธรรมชาติอันงดงาม เด็กหญิงตัวน้อยเอลิน่า เลทาเนีย ในชุดซ้อมที่เรียบง่ายแต่สะท้อนความมุ่งมั่น เดินก้าวเรียวขาบางออกจากบริเวณสนามหญ้าหลังการฝึกระเบียบกองทหารโรมันเสร็จสิ้น รอบข้างของเธอมีเพื่อนคู่ใจสองตัว หมาป่าสีเทาเข้มผสมขาวที่ดูดุดันอย่างอีธาน และหมาป่าขาวบริสุทธิ์ผู้สง่างาม เซลิน่า ทั้งสองเดินขนาบข้างเธออย่างสงบแต่ยังคงรักษาระยะห่างพอเหมาะ</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เมื่อก้าวเข้าสู่หุบเขาโซโนมา สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความสงบ แสงแดดอ่อนกระทบใบไม้สีเขียวชอุ่มที่พริ้วไหวตามแรงลม เอลิน่าหยุดยืนชั่วครู่ สูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนจะหันมามองหมาป่าสีเทา คุณเวล็อกซ์ ผู้เป็นโค้ชประจำการฝึกวิ่งในวันนี้</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>"พร้อมแล้วค่ะ คุณเวล็อกซ์" </b>เสียงใสกังวานของเอลิน่ากล่าวขึ้น พร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความตั้งใจ</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เวล็อกซ์ยืนมาดเข้ม ท่าทางสุขุมแต่แฝงไว้ด้วยความกระฉับกระเฉง ดวงตาสีอำพันของเขามองตรงไปยังเด็กหญิงและกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>"ดีมาก เอลิน่า วันนี้เราจะฝึกความเร็วและความทนทาน เริ่มจากรอบเบา ๆ หนึ่งรอบ แล้วค่อยเพิ่มความเร็ว เข้าใจไหม?"</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เอลิน่าพยักหน้า แขนเรียวเล็กยกขึ้นปัดผมที่ปรกหน้าเบา ๆ<b> "ค่ะ ฉันพร้อมแล้ว!"</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เมื่อคำพูดสิ้นสุด เวล็อกซ์ส่งเสียงเรียกให้ทั้งอีธานและเซลิน่าเตรียมตัว ทั้งสองหมาป่ากระโดดเบา ๆ เป็นสัญญาณว่าพร้อมจะร่วมฝึกเช่นกัน</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">การฝึกเริ่มต้นด้วยการวิ่งช้า ๆ ไปตามทางลาดเอียงของหุบเขา เวล็อกซ์นำหน้าไปอย่างมั่นคง ขณะที่เอลิน่าและหมาป่าทั้งสองตามหลัง ท่วงท่าของเธอดูสง่างามแม้จะเต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการฝึกเมื่อครู่ เสียงฝีเท้าของพวกเขาเคลื่อนที่เป็นจังหวะเดียวกัน กลมกลืนกับเสียงธรรมชาติที่ดังกังวานไปทั่วหุบเขา</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เมื่อเวลาผ่านไป เวล็อกซ์จึงเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้น <b>"เร็วอีกหน่อย เอลิน่า! อย่าลืมควบคุมลมหายใจ!" </b>เขาเรียกเตือนด้วยน้ำเสียงที่ยังคงหนักแน่น</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><b>"ค่ะ!" </b>เอลิน่าตอบกลับด้วยความมุ่งมั่น แม้จะรู้สึกถึงแรงบีบจากการวิ่งที่เริ่มเพิ่มขึ้น เธอหันไปมองอีธานและเซลิน่าที่วิ่งเคียงข้างเหมือนจะให้กำลังใจ</font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">ระยะทางเริ่มท้าทายขึ้นเมื่อพวกเขาต้องวิ่งผ่านเส้นทางคดเคี้ยว เวล็อกซ์หยุดพักชั่วครู่เพื่อประเมินความพร้อมของเอลิน่า<b> "ดีมาก วันนี้เธอทำได้ดีขึ้นกว่าครั้งก่อน อย่าลืมว่าความอดทนคือกุญแจสำคัญ"</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เอลิน่ายิ้มกว้าง แม้เหงื่อจะซึมทั่วใบหน้า <b>"ขอบคุณค่ะ คุณเวล็อกซ์ ฉันจะพยายามให้มากขึ้นอีก!"</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4">เวล็อกซ์พยักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะออกคำสั่งให้ฝึกต่อ รอบนี้ท้าทายยิ่งกว่ารอบแรก และเอลิน่าก็พร้อมจะเผชิญหน้ากับมันอย่างไม่หวั่นเกรง ดวงตาของเธอเปล่งประกายแสงแห่งความฝันที่ไม่อาจดับลง</font></div><div class="GR-post" style="text-align: right;"><font face="Pridi" size="4"><b>#หมายเหตุ: เด็กหญิงเอลิน่า เลทาเนีย ทำการฝึกฝนออกกำลังกาย (วิ่ง) ได้รับ +15EXP</b></font></div><div class="GR-post"><font face="Pridi" size="4"><br></font></div><div class="GR-post"><br></div><footer class="GR-footer"><div class="GR-quote"><quote>"Every wave tells a story, and every drop contains a universe."
            the world will stain us with a scarlet cross</quote></div><div class="GR-border-img"><img src="https://i.imgur.com/FwQVXc9.gif"></div></footer></main><center><a href="https://hakrabi.tumblr.com" class="credi citos">✿ Elli</a></center>

Euphemia โพสต์ 2024-12-28 08:30:53

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Euphemia เมื่อ 2024-12-28 08:37 <br /><br /><style>
#boxEU01 {
border: 3px double;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://i.pinimg.com/564x/db/ac/80/dbac808fca87e62d4321977cf7f16614.jpg");}
</style>

<div id="boxEU01">
<br><br>

<style>
.at01, .at01-enc { display: flex; flex-wrap: wrap; align-content: baseline; }
.at01-enc { align-items: center; }
.at01{ width: 700px; padding: 15px 20px; background: var(--color-one); border: 15px solid var(--color-two); outline: 1px solid var(--color-three); margin: 35px auto 0; }
.at01-img { margin-right: 1px; outline: 1px solid var(--color-three); border: 5px solid var(--color-one); background-size: cover; background-position: center; width: 87px; height: 87px; }
.at01-tt { width: 600px; color: var(--color-sb); border-bottom: 1px solid var(--color-three); padding-bottom: 5px; margin-bottom: 10px; letter-spacing: 1px; font: 900 35px 'Playfair Display'; text-transform: uppercase; }
.at01-linea { background-color: var(--color-three); width: 1px; height: auto; margin: 0 45px; }
.at01-desc { font: 15px 'Chakra Petch'; color: var(--color-txt); line-height: 1.3em; width: 570px; margin: 10px; }
a.anitacredits { text-transform: uppercase; letter-spacing: 1px; font: 800 8px 'Roboto'; margin: 5px auto; display: block; text-align: right; width: 470px; }
</style>

<div class="at01"><div class="at01-enc"><div class="at01-img" style="background-image: url('https://i.pinimg.com/736x/63/a3/6f/63a36f1300e16bde0e4b2885f98a4a1b.jpg');"></div>
<div class="at01-tt" style="text-align: right;">𝕰𝖚𝖕𝖍𝖊𝖒𝖎𝖆 𝕸. 𝕷𝖊𝖓𝖓𝖔𝖝</div></div><div class="at01-linea"></div><div class="at01-desc">
<i>- 28.12.24 06:00 -</i>
<br>
𝘍𝘳𝘢𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵 - <i>หัวใจฉันกำลังแตกสลาย</i>
<br>
<br>
<p style="text-indent: 1.5em;">
        </p><center><font color="#ffffff">- ฝึกการออกกำลังกาย -</font></center>
<br>
<br>
<p style="text-indent: 1.5em;"><b style=""><font color="#2f4f4f">
        “ วิ่งต่อไป! ”
</font></b><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เสียงเข้มงวดดังจากด้านหน้าขบวน ร่างสีเทาขมุกขมัวของหมาป่านาม ‘เวล็อกซ์’ ควบทะยานนำฝูงสายเลือดแห่งโรมหลายสิบชีวิตมุ่งหน้าขึ้นสู่เส้นทางที่ชันที่สุดบนหุบเขาโซโนมา<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ยูเฟเมียอยากจะเป็นลมให้รู้แล้วรู้รอด!
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#2f4f4f"><b>
        “ นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น อย่าเพิ่งถอดใจยอมแพ้! อย่าพอใจกับความทะเยอทะยานเพียงเล็กน้อย ก้าวขาออกมาแล้ววิ่งขึ้นเนินไปเลย! ”
</b></font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ยูเฟเมียหอบหายใจ เธอวิ่งรั้งท้ายฝูงด้วยเหตุผลง่ายๆ
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ต่อให้เป็นครึ่งเทพ เธอก็ยังเป็นมนุษย์ และมนุษย์ปกติจะวิ่งเร็วกว่าหมาไปได้ยังไง
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ โธ่เอ๊ย… ” </font>ฝีเท้าของยูเฟเมียเปลี่ยนจากวิ่งเหยาะเป็นเดินตามฝูง อาจเพราะหมาป่าเร่าร้อนมากและมีฝีเท้าว่องไวเกินไป ตัวของยูเฟเมียจากที่รั้งท้ายก็กลายเป็นคลาดกับฝูงไปโดยปริยาย
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เวล็อกซ์ที่สังเกตเห็นเบนฝีเท้ากลับมาหายูเฟเมีย
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#2f4f4f">
        “ เจ้าทำได้ดีกว่านี้ มิสเลนน็อกซ์ ” </font>มันเอ่ยอย่างเคร่งขรึม<font color="#2f4f4f"> <b style="">“ วิ่ง! ”
</b></font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ยูเฟเมียถอนหายใจก่อนจะออกวิ่งอีกรอบ<font color="#ffc0cb"> “ มันชันเกินไปนะคะ ” </font>เธอวิจารณ์การเลือกสถานที่ของเขา
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เวล็อกซ์เชิดหน้าสูง ดูพอใจที่หญิงสาวออกวิ่งอย่างขยันขันแข็งแม้แรงจะตกไปบ้าง<font color="#2f4f4f"> “ มันคือการท้าทายที่ไม่สูญเปล่า ครึ่งเทพไม่ค่อยจะได้วิ่งหนีอสูรกายในพื้นที่ราบ บางทีข้าอยากให้พวกเจ้าฝึกการวิ่งบนหน้าผาสูงหมื่นฟุตเสียด้วยซ้ำ ที่นั่นดูเหมาะกับสถานการณ์จริงมากกว่า ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#2f4f4f">
        “ และใช่ อย่าหยุดมิสเลนน็อกซ์ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#2f4f4f">
        “ เอาวิ่ง! วิ่งต่อไป! ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ขอสารภาพเลยว่านี่เป็นครั้งแรกที่ยูเฟเมียตื่นเช้าขึ้นมาวิ่ง แต่มองจากสภาพการฝึกแล้ว เธอไม่แน่ใจเลยว่าจะมีครั้งที่สอง ยูเฟเมียได้แต่ออกวิ่งไปข้างหน้าด้วยความรู้สึกประมาณว่า <font color="#ffc0cb">‘ บ้านหมาป่าที่เป็นเส้นชัย โผล่มาสักทีเถอะ! ’


<br><br></font></p><div class="quote"><blockquote>ที่ไอเชลบอกจะออกจากบ้านหมาป่าก่อนปีใหม่นี่พูดจริงนะ .ปั่นยิ๊กๆเลย.<br>รางวัล: +15 EXP/ +5 คะแนน</blockquote></div></div>

<div class="at01-enc"><div class="at01-tt" style="text-align: left;">𝔎𝔲𝔡𝔞𝔪 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔑𝔞𝔩 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔥𝔶𝔲𝔫𝔤</div><div class="at01-img" style="background-image: url('https://i.pinimg.com/736x/14/6b/2b/146b2b4a1e07645251a2528ce3aaddbc.jpg');"></div></div></div>
<a href="https://anita-codes.tumblr.com/" class="anitacredits">Anita Codes</a>

<style>.at01{ --color-one: #fff; --color-two: #fff; --color-three: #330000; --color-sb: #CC0000; --color-txt: #000; }</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Playfair+Display:ital,wght@0,400;0,500;0,600;0,700;0,800;0,900;1,400;1,500;1,600;1,700;1,800;1,900&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Open+Sans:wght@300;400&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<br>
<br>
</div>

OdessaL. โพสต์ 2024-12-28 15:48:09


<div class="flowers-tr001" style="--traccent: #d5730a;--trbck1: #111;--trbck2: #222;--trcolor: #bbb;"><div class="flowers-tr002"><div class="flowers-tr003"><font face="Prata"><span style="font-size: 22px; text-transform: lowercase;"><b>Odessa<br>Loid</b></span></font></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">หลังจากก้าวตามการเดินของหมาป่าสีขาวตัวใหญ่ที่เธอคาดเดาว่าคงจะชื่อลูปามาเรื่อย ๆ ใช้เวลาพักหนึ่งกว่าจะออกจากป่ามาได้ แล้วมาโผล่ยังสถานที่แห่งใหม่ แสงสว่างของแดดในยามบ่ายทำให้พื้นที่ตรงหน้าสวยงามราวกับภาพฝัน พื้นที่สีเขียวขจีช่วยดึงเอาความเหนื่อยล้าและความหวาดกลัวออกจากจิตใจของเธอได้ทั้งหมด</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00">ฉัน.. เหมือน.. อยากพัก</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เธอราวกับเพิ่งจะรู้ตัวว่าไม่เหลือแรงในการเดินต่อไปอีกแล้ว ตาเริ่มพร่าเลือนมาพร้อมร่างกายแสนหนักอึ้ง หากแต่ใจที่อยากมองและคำถามเต็มหัวทำให้ต้องการจะไปต่อ มือของเธอไขว่คว้าออกไปหมายอยากหาที่จับถือเพื่อใช้ในการพยุง คล้ายไม่มีใครเข้าใจ เพราะเธอทำได้เพียงแค่ยืนนิ่งเพื่อพักสายตา ก่อนลืมตามองทุกอย่าง</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><i><b>ความสงบสุขที่เธอเองก็เคยมี</b></i></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">ความอิจฉาฉายชัดในดวงตาเฉดเทานั้นชัดเจนก่อนจางหายไป สองเท้าก้าวสะเปะสะปะเดินตามลูปาต่อไปเรื่อย ๆ</div><div class="flowers-tr005"><div class="flowers-tr006">Roman - ce<br></div><span>i</span></div></div></div><a class="sckbtrol" href="https://bettyleg.tumblr.com/">bettyleg</a>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Fira+Sans:wght@500&amp;family=Prata&amp;family=Source+Sans+Pro&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://bettyleg.github.io/SuckerForYou/SFY_tabrol.css" rel="stylesheet">

OdessaL. โพสต์ 2024-12-28 18:10:34


<div class="flowers-tr001" style="--traccent: #d5730a;--trbck1: #111;--trbck2: #222;--trcolor: #bbb;"><div class="flowers-tr002"><div class="flowers-tr003"><font face="Prata"><span style="font-size: 22px; text-transform: lowercase;"><b>Odessa<br>Loid</b></span></font></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เสร็จสิ้นการฝึกระเบียบวินัย เวลานี้เธอก็มาออกกำลังกายตามแบบที่ชอบทำด้วยการมาวิ่งที่หุบเขา เธอมาวิ่งเพื่อรับลมเย็นไปเรื่อย ๆ ดวงตากวาดสายตามองดูวิวทิวทัศน์ไปด้วย ลมหายใจของเธอเร็วขึ้นเมื่อการวิ่งใช้เวลามากขึ้น</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">หากแต่ทุกฝีก้าวที่วิ่งไปข้างหน้ากลับทำให้หัวสมองโล่งมากขึ้น เธอไม่แน่ใจว่าที่นี่พอจะมีงานกีฬาให้เล่นบ้างหรือไม่ มันคงจะดีกับการได้รู้จักคนอื่น ๆ บ้างมากกว่าการออกกำลังกายอยู่คนเดียวแบบนี้ เธอกำลังคิดว่าตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่จะได้เจอเพื่อนที่ดีสักคนบ้างหรือเปล่าน้อ</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="text-align: center;"><div class="flowers-tr004" style="text-align: center;"><font face="Bai Jamjuree" size="1"><b style="">รางวัล: +15 EXP&nbsp; / +5 คะแนน</b></font></div></div><div class="flowers-tr005"><div class="flowers-tr006">Roman - ce<br></div><span>i</span></div></div></div><a class="sckbtrol" href="https://bettyleg.tumblr.com/">bettyleg</a>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Fira+Sans:wght@500&amp;family=Prata&amp;family=Source+Sans+Pro&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://bettyleg.github.io/SuckerForYou/SFY_tabrol.css" rel="stylesheet">

Shirin โพสต์ 2024-12-28 22:58:56


<div class="amn-body" style="--color:#B1F0F7">
<div class="amn-wrap">
    <!-- ภาพประกอบ -->
    <div class="amn-img">
      <font face="Pridi" size="4"><img src="https://i.imgur.com/aLYt9DB.jpeg" alt="Main Image">
    </font></div>
    <div class="amn-imc">
      <font face="Pridi" size="4"><img src="https://i.imgur.com/QWrFsBz.jpeg" alt="Second Image">
    </font></div>

    <!-- หัวเรื่อง -->
    <div class="amn-title"><font face="Pridi" size="4">Shirin</font></div>
    <div class="amn-lyric"><font face="Pridi" size="4">Wakamura</font></div>

    <!-- คำพูด -->
    <div class="amn-quote"><font face="Pridi" size="4">
      "The pursuit of wisdom is not merely the acquisition of knowledge, but the ability to understand, reflect, and apply it in ways that elevate both oneself and the world."
    </font></div>

    <!-- เนื้อเรื่อง -->
    <div class="amn-texto">
      <p><font face="Sriracha" size="4">หลังจากที่เสียงระฆังบอกเวลาสิ้นสุดชั่วโมงเรียนภาษาละตินดังขึ้น ชิริน วากามุระ สาวน้อยผู้มีความมุ่งมั่นในทุกสิ่งที่ทำ ก็ค่อย ๆ เก็บตำราละตินเล่มหนาเข้ากระเป๋าผ้าสีขาวครีมของเธอ ก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องสมุดที่มีกลิ่นกระดาษเก่าและความสงบที่เธอรัก</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">เธอเดินลัดเลาะไปตามทางเดินที่ถูกปกคลุมด้วยเงาไม้ใหญ่ เสียงนกร้องประสานกันเป็นท่วงทำนองแห่งธรรมชาติ ก่อนที่เธอจะมาถึงทางลาดลงหุบเขาโซโนมา ที่นี่เป็นสถานที่แห่งหนึ่งที่เธอรู้สึกผูกพันเสมอ ด้วยลมเย็นที่พัดผ่านและทิวทัศน์ของผืนหญ้าที่ทอดยาวจนสุดตา</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ที่ตรงนั้น เวล็อกซ์ หมาป่าสีเทาที่มีดวงตาอันชาญฉลาดกำลังรอเธออยู่ เขาเป็นคู่ฝึกที่เธอให้ความนับถือที่สุด แม้จะเข้มงวดจนบางครั้งเธออยากจะประท้วง แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับคุ้มค่าเสมอ</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b><font face="Sriracha" size="4">“วันนี้สายไปสิบนาที” </font></b>เวล็อกซ์กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงด้วยความคาดหวัง ขณะก้าวเข้ามาใกล้เธอ</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b><font face="Sriracha" size="4">“ก็ต้องอ่านภาษาละตินนิดหน่อยนี่นา”</font></b> ชิรินตอบกลับพร้อมรอยยิ้มที่หวังจะลดความเข้มงวดของเขา</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b><font face="Sriracha" size="4">“ข้ออ้างไม่ช่วยให้วิ่งเร็วขึ้นหรอก”</font></b> เขาว่าพร้อมกระดิกหางเล็กน้อย <b><font face="Sriracha" size="4">“เริ่มกันเถอะ! วันนี้เราจะฝึกวิ่งขึ้นเนิน ถ้าเจ้าไม่ล้มลงเสียก่อนนะ”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ชิรินยืดเส้นยืดสายเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นใจ <b><font face="Sriracha" size="4">“อย่าดูถูกนะ คุณเวล็อกซ์! วันนี้ฉันจะทำให้คุณประหลาดใจเอง”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">เสียงนกในหุบเขาค่อย ๆ เงียบลงเมื่อการฝึกเริ่มต้นขึ้น เวล็อกซ์วิ่งนำหน้าอย่างรวดเร็ว ขณะที่ชิรินพยายามเร่งฝีเท้าตามไป เสียงฝีเท้าของเธอเหยียบย่ำไปบนพื้นหญ้าชื้น น้ำค้างบางหยดกระเซ็นขึ้นสู่ขา</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b><font face="Sriracha" size="4">“ยืดก้าวให้กว้างกว่านี้!”</font></b> เวล็อกซ์ตะโกนจากเบื้องหน้า <b><font face="Sriracha" size="4">“เจ้าเป็นนกหรืองู! วิ่งให้ดูเหมือนมนุษย์สิ!”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b><font face="Sriracha" size="4">“ฉัน...กำลังพยายามอยู่!” </font></b>ชิรินตะโกนตอบด้วยความเหนื่อยหอบ</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><b>“พยายามไม่พอ! เจ้ายังช้าเหมือนหอยทากอยู่ดี!”</b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ชิรินกัดฟันแน่น พยายามรวบรวมพลังทั้งหมดเพื่อก้าวตามเขาไปให้ได้ สายลมพัดผ่านใบหน้า เสียงหัวใจเต้นกระหน่ำในอก แต่ทุกครั้งที่คิดจะหยุด เธอก็ได้ยินเสียงของเวล็อกซ์ดังขึ้นอีกครั้ง</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b>“เจ้าไม่ใช่คนธรรมดา จำไว้สิ! เจ้าทำได้มากกว่าที่เจ้าคิดเสมอ!”</b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">คำพูดนั้นเหมือนน้ำเย็นสาดเข้ามาในจิตใจ ชิรินเร่งฝีเท้าขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เธอเริ่มสัมผัสได้ถึงความไหลลื่นของร่างกายที่สอดคล้องกับจังหวะธรรมชาติ</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">เมื่อเธอวิ่งตามเวล็อกซ์จนถึงยอดเนิน เวล็อกซ์หยุดและหันมามองเธอ ดวงตาสีทองของเขาเปล่งประกายด้วยความพอใจ</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b><font face="Sriracha" size="4">“ไม่เลวนัก” </font></b>เขากล่าวสั้น ๆ แต่สำหรับชิริน คำชมนี้มีความหมายยิ่งใหญ่</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b><font face="Sriracha" size="4">“พรุ่งนี้ฉันจะทำได้ดีกว่านี้อีก” </font></b>เธอกล่าวพร้อมรอยยิ้ม</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b><font face="Sriracha" size="4">“พรุ่งนี้เจ้ายังต้องเจอกับของจริงอีกเยอะ”</font></b> เวล็อกซ์ตอบกลับด้วยเสียงแฝงความลึกลับ ก่อนจะหมุนตัววิ่งหายเข้าไปในป่า</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ชิรินยืนมองทิวทัศน์เบื้องล่าง ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีส้มยามเย็น เธอรู้ดีว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการฝึกฝน แต่หัวใจของเธอเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นและความหวังที่ไม่มีวันดับลงง่าย ๆ</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="4">รางวัล: +15 EXP/ +5 คะแนน</font></p><p><br></p><p><br></p>
    </div>

    <!-- แท็ก -->
    <div class="amn-tags">
      <font face="Pridi" size="4"><font color="#b1f0f7"><em class="amn-tag" style="">หนังสือและการศึกษา</em>
      <em class="amn-tag" style="">การทดสอบทางปัญญา</em>
      <em class="amn-tag" style="">อุปกรณ์การเขียน</em>l      <em class="amn-tag" style="">การศึกษาใน ด้านศิลปะและดนตรี!</em></font>
      </font><div class="amn-tt"><font face="Pridi" size="4">Shirin</font></div>
    </div>
</div>

<!-- เครดิต -->
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt"><font face="Pridi" size="4">@Hye Ri</font></a>
</div>

<!-- ฟอนต์ -->
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="https://dl.dropbox.com/s/3vono8lj48a6cp8/birds.css?dl=0">

Shirin โพสต์ 2024-12-29 00:43:03


<div class="amn-body" style="--color:#B1F0F7">
<div class="amn-wrap">
    <!-- ภาพประกอบ -->
    <div class="amn-img">
      <font face="Pridi" size="4"><img src="https://i.imgur.com/aLYt9DB.jpeg" alt="Main Image">
    </font></div>
    <div class="amn-imc">
      <font face="Pridi" size="4"><img src="https://i.imgur.com/QWrFsBz.jpeg" alt="Second Image">
    </font></div>

    <!-- หัวเรื่อง -->
    <div class="amn-title"><font face="Pridi" size="4">Shirin</font></div>
    <div class="amn-lyric"><font face="Pridi" size="4">Wakamura</font></div>

    <!-- คำพูด -->
    <div class="amn-quote"><font face="Pridi" size="4">
      "The pursuit of wisdom is not merely the acquisition of knowledge, but the ability to understand, reflect, and apply it in ways that elevate both oneself and the world."
    </font></div>

    <!-- เนื้อเรื่อง -->
    <div class="amn-texto">
      <p><br></p><p><font face="Pridi" size="4"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">กลางสนามฝึกซ้อมของกองทหารโรมัน แสงแดดยามบ่ายสาดส่องบนดาบกราดิอุสไม้ที่ยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นเหงื่อและการฝึกหนัก ชิริน วากามุระ สาวน้อยวัยสิบหกปี ผู้มีดวงตาเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่น เช็ดเหงื่อจากหน้าผากพร้อมถอนหายใจด้วยความพึงพอใจ</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><b><font face="Sriracha" size="4">"วันนี้ก้าวหน้าไปอีกขั้นแล้วนะ"</font></b> เธอพูดกับตัวเอง พลางมองรอบสนามที่เริ่มว่างเปล่า</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">เมื่อเก็บอุปกรณ์และกล่าวลาผู้ฝึกสอนแล้ว ชิรินตัดสินใจเดินเล่นที่หุบเขาโซโนมา สถานที่ที่เธอชอบมาเพื่อพักผ่อนใจ</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">เสียงนกร้องและลมพัดผ่านต้นไม้สูงใหญ่ทำให้เธอรู้สึกสงบ <b><font face="Sriracha" size="4">"อา...นี่แหละสิ่งที่ฉันต้องการหลังการฝึกหนัก"</font></b> เธอพูดพลางยิ้มออกมา</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">แต่ท่ามกลางความเงียบสงบ เสียงกรงเล็บขูดกับหินดังก้องขึ้นจากด้านหลัง</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><b><i><font face="Sriracha" size="4">"กรรร...!"</font></i></b> เสียงคำรามต่ำทำให้ชิรินชะงัก</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">ตรงหน้าของเธอ ปรากฏเจ้าอสุรกายฮาร์ปี้ Lv.06 มันมีปีกใหญ่ขนสีดำสนิท ดวงตาสีแดงวาวโรจน์ และกรงเล็บที่พร้อมจะขย้ำทุกสิ่ง</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><b><font face="Sriracha" size="4">"อ้ะ...นี่มันเรื่องจริงหรือฝันร้ายกันแน่!"</font></b> ชิรินอุทาน แต่ไม่ทันให้ความกลัวครอบงำ เธอรีบหยิบดาบกราดิอุสไม้ขึ้นมา พลางตั้งท่าพร้อม</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><b><font face="Sriracha" size="4">"มาสิ! เจ้าตัวประหลาด! ฉันไม่กลัวแกหรอก!" </font></b>เธอตะโกน</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">ทันใดนั้น ความคิดประหลาดก็แวบเข้ามาในหัว <b><font face="Sriracha" size="4">"ถ้าฉันจะสู้ ฉันต้องใช้ทุกสิ่งที่มี...รวมถึงจังหวะเพลง!"</font></b></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">เธอเริ่มร้องเพลงที่กำลังฮิตติดหู</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><b>"เบบี้ก้า...ดริฟ ดริฟ ดริฟ!"</b></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">พร้อมกับเสียงเพลง ชิรินก็เริ่มเต้นทเวิร์กอย่างกระตือรือร้น การเคลื่อนไหวของเธอทำให้อสุรกายฮาร์ปี้ชะงักไปชั่วครู่</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><b><font face="Sriracha" size="4">"อะไรกัน...นี่เจ้าเด็กนี่เสียสติไปแล้วหรือไง?"</font></b> ฮาร์ปี้คิดในใจ</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">แต่ชิรินไม่เสียเวลารอ เธอใช้จังหวะนั้นพุ่งเข้าประชิดตัวมัน ดาบกราดิอุสไม้ฟาดเข้าใส่ปีกของฮาร์ปี้จนมันล้มลง</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><b><font face="Sriracha" size="4">"อ้ากกก!" </font></b>ฮาร์ปี้ร้องเสียงหลง พลางพยายามลุกขึ้น</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><b><font face="Sriracha" size="4">"ดริฟ ดริฟ ดริฟ!" </font></b>ชิรินร้องต่อ พร้อมกระโดดขึ้นฟาดดาบอีกครั้ง คราวนี้ตรงจุดสำคัญ ฮาร์ปี้ล้มลงอย่างหมดท่า</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">ชิรินถอนหายใจยาวพลางเช็ดเหงื่อที่ไหลลงมาบนหน้าผาก <b><font face="Sriracha" size="4">"จบสิ้นกันที...ใครจะไปรู้ว่าเพลงกับการเต้นจะช่วยชีวิตได้!"</font></b></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">เสียงลมพัดผ่านต้นไม้เหมือนกับจะปรบมือให้เธอ เธอมองซากของอสุรกายตรงหน้า พลางพูดกับตัวเองว่า</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b>"นี่แหละผลของระเบียบวินัยผสมกับความคิดสร้างสรรค์!"</b></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha">เธอหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินกลับไปทางสนามฝึก พร้อมกับความมั่นใจที่เพิ่มพูนขึ้นอีกเท่าตัว</font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/YAsoCgp.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><font size="4" face="Sriracha"></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Pridi" size="4">ภาพการประลองจากในระบบ</font></p><p style="text-align: center;"><font face="Pridi" size="4"><br></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Pridi" size="4">ลูกสาวแม่มิ้นอร์วา กระต่ายทเวิก์ ดริฟๆ ชนะจ้า</font></p><p style="text-align: center;"><font face="Pridi" size="4"><br></font></p><p style="text-align: right;"><font face="Pridi" size="4">ได้รับรางวัล: ตื่นรู้ +2 แต้ม สำหรับการประลองต่อสู้ครั้งแรก</font></p><p style="text-align: right;"><font face="Pridi" size="4"><br></font></p><p style="text-align: right;"><font face="Pridi" size="4">และสินสงคราม: ขนนกฮาร์ปี้ จำนวน 2 ขน</font></p><p style="text-align: right;"><font face="Pridi" size="4"><br></font></p>
    </div>

    <!-- แท็ก -->
    <div class="amn-tags">
      <font face="Pridi" size="4"><font color="#b1f0f7"><em class="amn-tag" style="">หนังสือและการศึกษา</em>
      <em class="amn-tag" style="">การทดสอบทางปัญญา</em>
      <em class="amn-tag" style="">อุปกรณ์การเขียน</em>l      <em class="amn-tag" style="">การศึกษาใน ด้านศิลปะและดนตรี!</em></font>
      </font><div class="amn-tt"><font face="Pridi" size="4">Shirin</font></div>
    </div>
</div>

<!-- เครดิต -->
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt"><font face="Pridi" size="4">@Hye Ri</font></a>
</div>

<!-- ฟอนต์ -->
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="https://dl.dropbox.com/s/3vono8lj48a6cp8/birds.css?dl=0">

OdessaL. โพสต์ 2024-12-29 11:41:53

<div class="flowers-tr001" style="--traccent: #d5730a;--trbck1: #111;--trbck2: #222;--trcolor: #bbb;"><div class="flowers-tr002"><div class="flowers-tr003"><font face="Prata"><span style="font-size: 22px; text-transform: lowercase;"><b>Odessa<br>Loid</b></span></font></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เสร็จสิ้นจากการฝึกซ้อมที่ลานฝึกแล้ว หญิงสาวก็มายังหุบเขา เธอยืดเส้นร่างกายจนทั้งร่างมันยืดหยุ่นไปหมดแล้ว การมาวิ่งในครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากการวิ่งมาราธอนเท่าไหร่นัก ดวงตาเฉดเทาจ้องมองวิวทิวทัศน์สวยงามเบื้องหน้า พร้อมด้วยหมาป่าสีเทาที่ยืนเคียงข้างอยู่</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#c0c0c0">คนแพ้ต้องวิ่งรอบค่ายสามรอบ</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">นั่นคือกติกาของการฝึกวิ่งในวันนี้ ต้องวิ่งไปกลับในระยะทาง 300 เมตร จำนวน 4 รอบ หากใครครบระยะทางก่อนก็จะชนะและผู้แพ้ก็จะได้รับบทลงโทษนั้นไป การฝึกแบบนี้ทำให้ไม่รู้สึกเบื่อ ทั้งยังช่วยผลักดันความอยากเอาชนะของตัวเองออกมาจนร่างกายพร้อมสำหรับการแข่งขันแล้ว สัญชาตญาณของนักแข่งช่วยทำให้การฝึกดูสนุกขึ้น</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#c0c0c0">สาม สอง หนึ่ง ไป!</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">หนึ่งคน หนึ่งหมาป่าพุ่งตัวออกจากจุดเริ่มต้น หากแต่เธอก็ไม่ได้วิ่งเร็วเท่าหมาป่าขนสีเทาเท่าไหร่ หากแต่ไม่ย่อท้อเด็ดขาด เธอวิ่งไปข้างหน้า เมื่อถึงจุดมาร์กก็รีบหันหลังวิ่งหลับมาอีกครั้ง การวิ่งเป็นไปอย่างดุเดือด เพราะรอบที่สามและสี่พวกเขาเหนื่อยล้าพอสมควร</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#c0c0c0">เธอแพ้แล้ว</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เสียงทุ้มต่ำมาพร้อมกับเสียงหอบหายใจของทั้งสอง หากแต่หญฺิงสาวรู้สึกเหมือนจะตายเลย หายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่แล้วส่ายหน้า</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00">คุณโกงนี่ คุณไม่ได้วิ่ง แต่กระโดด!</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เธอแย้งออกมา หากแต่เสียงหัวเราะในลำคอจากเวล็อกซ์ก็ดังขึ้น</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#c0c0c0">เธอไม่ได้บอกว่าห้ามกระโดดนี่</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00">เอ้า!!</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00"><br></font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00"><br></font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00"><br></font></b></div><div class="flowers-tr004" style="text-align: center;"><font style=""><font color="#ffff00" face="Bai Jamjuree" size="1"><b>รางวัล: +15 EXP&nbsp; / +5 คะแนน</b></font></font></div><div class="flowers-tr005"><div class="flowers-tr006">Roman - ce<br></div><span>i</span></div></div></div><a class="sckbtrol" href="https://bettyleg.tumblr.com/">bettyleg</a>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Fira+Sans:wght@500&amp;family=Prata&amp;family=Source+Sans+Pro&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://bettyleg.github.io/SuckerForYou/SFY_tabrol.css" rel="stylesheet">

Euphemia โพสต์ 2024-12-29 14:10:53

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Euphemia เมื่อ 2024-12-29 15:09 <br /><br /><style>
#boxEU01 {
border: 3px double;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://i.pinimg.com/564x/db/ac/80/dbac808fca87e62d4321977cf7f16614.jpg");}
</style>

<div id="boxEU01">
<br><br>

<style>
.at01, .at01-enc { display: flex; flex-wrap: wrap; align-content: baseline; }
.at01-enc { align-items: center; }
.at01{ width: 700px; padding: 15px 20px; background: var(--color-one); border: 15px solid var(--color-two); outline: 1px solid var(--color-three); margin: 35px auto 0; }
.at01-img { margin-right: 1px; outline: 1px solid var(--color-three); border: 5px solid var(--color-one); background-size: cover; background-position: center; width: 87px; height: 87px; }
.at01-tt { width: 600px; color: var(--color-sb); border-bottom: 1px solid var(--color-three); padding-bottom: 5px; margin-bottom: 10px; letter-spacing: 1px; font: 900 35px 'Playfair Display'; text-transform: uppercase; }
.at01-linea { background-color: var(--color-three); width: 1px; height: auto; margin: 0 45px; }
.at01-desc { font: 15px 'Chakra Petch'; color: var(--color-txt); line-height: 1.3em; width: 570px; margin: 10px; }
a.anitacredits { text-transform: uppercase; letter-spacing: 1px; font: 800 8px 'Roboto'; margin: 5px auto; display: block; text-align: right; width: 470px; }
</style>

<div class="at01"><div class="at01-enc"><div class="at01-img" style="background-image: url('https://i.pinimg.com/736x/63/a3/6f/63a36f1300e16bde0e4b2885f98a4a1b.jpg');"></div>
<div class="at01-tt" style="text-align: right;">𝕰𝖚𝖕𝖍𝖊𝖒𝖎𝖆 𝕸. 𝕷𝖊𝖓𝖓𝖔𝖝</div></div><div class="at01-linea"></div><div class="at01-desc">
<i>- 29.12.2024 05:00 -</i>
<br>
𝘍𝘳𝘢𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵 - <i>หัวใจฉันกำลังแตกสลาย</i>
<br>
<br>
<p style="text-indent: 1.5em;">
        </p><center><font color="#ffffff">- ออกกำลังกายกับเวล็อกซ์ -</font></center>
<br>
<br>
<p style="text-indent: 1.5em;">
        สิ่งที่ยากที่สุดในการดำรงชีวิตในบ้านหมาป่าไม่ใช่การฝึกวิชาทหาร
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        แต่เป็นการดัดขนตาให้งอนเด้งเหมือนเพิ่งออกจากร้านต่อขนตาหมาดๆ ต่างหาก หลังอดตาหลับขับตานอนทำการบ้านของลูปาในคาบที่แล้วจนดึกดื่น ยูเฟเมียยังอุตส่าห์ตื่นก่อนเวลามาจัดแต่งขนตาและขนคิ้วให้เข้าที่เข้าทาง
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ก็อย่างสุภาษิตที่ว่า ไม่มีผู้หญิงที่ขี้เหร่ มีแต่ผู้หญิงที่ขี้เกียจ
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ขนนกที่ดีทำให้นกดูสวย
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เพิ่มเติมคือรอยคล้ำใต้ตาที่ดูจะเพิ่มขึ้นอีกหน่อย
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ยูเฟเมียเก็บแท่งไม้เล็กๆ ที่ได้รับไอร้อนจากการรนไฟเข้าที่ นี่เป็นเทคนิคเล็กๆ สำหรับการดัดขนตาในวันที่อุปกรณ์แต่งหน้ากว่าครึ่งไถลตัวออกจากกระเป๋าไปหมดและเรายังไม่มีโอกาสไปซื้อใหม่ อุปกรณ์แต่งหน้ารอซื้อใหม่ได้ แต่ความสวยรอไม่ได้
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        สภาพเธอทุกวันนี้เลยอนาถานิดหน่อย
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ก็ยังดีที่พื้นฐานหน้าจัดว่า SSR แม่สุ่มกาชาได้เยี่ยม
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ยูเฟเมียปรากฏตัวภาพลักษณ์อ่อนหวานสมบูรณ์แบบอย่างทุกวัน ก่อนจะรวมตัวกับบรรดาหมาป่ารุ่นเยาว์ของลูปาที่หน้าบ้านพัก เธอเหยียดเส้นเหยียดสายตามคำสั่งของเวล็อกซ์ จากนั้นก็เริ่มออกวิ่งผ่านเนินต่างๆ มุ่งหน้าลงสู่หุบเขาอย่างเมื่อวาน
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        และเวล็อกซ์เป็นต้องเลือกเส้นทางที่ขรุขระที่สุด
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        โชคดีที่บ้านของลูปามีอุปกรณ์เครื่องแต่งกายของมนุษย์มากมายให้ยืมใช้ ยูเฟเมียถึงได้รองเท้าเซฟตี้รุ่นทนทานชะมัดมาสวมที่เท้า ขอบคุณรองเท้าคู่นี้ที่ช่วยให้ยูเฟเมียไม่ลื่นหินที่เปียกหิมะละลายล้มหน้าทิ่มในทุกเช้า
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#708090">
        “ เร็วเข้า! เร่งฝีเท้าขึ้นอีก ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ยูเฟเมียแทบจะถลึงตามอง เธอยังรู้สึกว่ามันเหนือบ่ากว่าแรงทุกครั้งที่ต้องวิ่งให้ทันบรรดาหมาป่า แถมขาที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายแบบนี้ก็เริ่มจะได้รับผลข้างเคียงขึ้นมาแล้ว ที่น่องปวดตุบๆ เหมือนกล้ามเนื้อกำลังฉีกตลอดเวลาเลย
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เวลาผ่านไปสักพัก ยูเฟเมียก็เลิกแล้วต่อการวิ่ง
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เธอบอกกับเวล็อกซ์ที่เคี่ยวเข็ญให้วิ่งต่ออย่างไม่ยอมลง <font color="#ffc0cb">“ หนู เป็น มนุษย์ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ ถึงจะเป็นครึ่งเทพแต่หนูไม่ได้มีปอดสี่ข้าง ไม่ได้มีขาแปดคู่ ไม่ได้วิ่งมาก่อน ม นุ ษ ย์ ต้ อ ง ก า ร เ ว ล า พั ก เ พื่ อ ป รั บ ตั ว ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ ร่างกายหนูบอกให้หนูพักก่อน ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ คุณพาฝูงวิ่งต่อได้เลยค่ะ บ้านอยู่ใกล้ๆ ” </font>ใกล้ที่แปลว่าขึ้นเขาลูกนี้ไปก็ถึงแล้วอะนะ <font color="#ffc0cb">“ เดี๋ยวหนูตามไปทีหลัง ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#708090">
        “ มิสเลนน็อกซ์ ครึ่งเทพที่เปราะบางอย่างเจ้าอาจถูกอสูรกายคาบไปกินหากอยู่เพียงลำพัง ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ยูเฟเมียยกรอยยิ้ม คิ้วขมวดบางๆ <font color="#ffc0cb">“ อย่าล้อกันเล่นเลยค่ะ ไม่มีหรอกน่า ” </font>เมื่อเห็นสายตาไม่ยอมลงของเวล็อกซ์เธอก็หันไปทางหนึ่ง เหมือนว่าวันนี้ไลราที่แสนดีเองก็วิ่งมาด้วยกัน <font color="#ffc0cb">“ ไลรา อยู่เป็นเพื่อนฉันได้ไหมจ๊ะ? ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ไลราไม่มีปัญหาจึงตอบ<font color="#f5deb3"> “ ตกลง ” </font>พลางก้าวออกจากฝูงมาหายูเฟเมีย
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เธอเป็นหนึ่งในยุวชนหมาป่าที่มีความสามารถเป็นที่ยอมรับ ดังนั้นทุกคนจึงไม่เป็นห่วงอะไร และออกวิ่งกันต่อ การออกกำลังกายแบบนี้คงเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้หุ่นของหมาป่าในฝูงของลูปาดูดีกว่าหมาป่าปกติ เหมือนจะ…กินถึง ออกแรงบ่อย กล้ามเนื้อขาชัดมาก อกผ่าย ไหล่ผึ่ง ก้นกลมทันทุกตัว
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        และสุดท้าย บั้นท้ายแห่งชาติเหล่านั้นก็ลับสายตาไป
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#f5deb3">
        “ ที่จริงแถวนี้มีฮาร์ปี้อยู่ด้วยน่ะจ้ะ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ ฮาร์ปี้!? ” </font>ยูเฟเมียเบิกตากว้าง เธอเคยอ่านก่อนหน้านี้ <font color="#ffc0cb">“ สุนัขล่าเนื้อของซุสน่ะเหรอ? ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#f5deb3">
        “ ของจูปิเตอร์จ้ะ ”</font> ไลราช่วยแก้คำให้ <font color="#f5deb3">“ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ตัวที่อยู่แถวนี้อาจเป็นอสูรกาย อย่างที่เจ้ารู้ว่าว่าหากอยู่ใต้อาณัติของทวยเทพพวกเขาจะไม่โจมตีโดยไร้คำสั่ง ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ แต่หากอยู่ในอาณัติของทวยเทพ พวกเขาจะบอกไหมว่า ได้รับคำสั่งให้มาโจมตี ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#f5deb3">
        “ …. ” </font>ไลราไม่ได้ตอบคำถามของยูเฟเมีย
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        และไม่นานนักเสียงกระพือปีกก็ดังผ่านน่านฟ้า ไลราคงท่าทางสุขุมดังเดิม เธอมองฮาร์ปี้ตนนั้นอย่างเยือกเย็น <font color="#f5deb3">“ เจ้าสามารถต่อกรกับมันได้… เพียงเจ้ามีความกล้ามากพอ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ ฉันเชื่อการประเมินของเธอได้จริงๆ นะ ”</font> ยูเฟเมียหัวเราะเบาๆ
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เธอค่อนข้างเข็ดหลังจากตบตีกับอัลกูลพวกนั้น
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#f5deb3">
        “ อย่างน้อยข้าก็อยู่ข้างกายใจ เจ้าจะปลอดภัยอย่างแน่นอน เพราะเจ้าเลือกข้า ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ยูเฟเมียหัวเราะคิกคัก <font color="#ffc0cb">“ ฮึฮึ นั่นสินะ ถ้าอย่างนั้นลองดูก็น่าสนุกดีนะ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เธอเอ่ยพลางเงยหน้ามองฟ้า ฮาร์ปี้ตัวนั้นคล้ายเห็นมนุษย์กึ่งเทพเป็นบางสิ่งที่พวกมันล่าได้ ในแววตาคู่นั้นเห็นยูเฟเมียเป็น ‘ เหยื่อ ’ หรือเปล่านะ ความเป็น gangster ของยูเฟเมียความจริงแล้วก็ไม่ได้อยู่ลึกเท่าไหร่ หญิงสาวก้มลงบนพื้นพลางหยิบก้อนหินปาใส่ฮาร์ปี้ที่โผบินบนท้องฟ้า
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เสียงกรีดร้องของมันแผดดังลั่น
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        พลางพุ่งลงมาโจมตียูเฟเมีย
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        .
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        .
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        .
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ฮาร์ปี้ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร ยูเฟเมียวิ่งวนรอบมันจากบนพื้นดินอย่างสนุกสนาน จะงอยปากของฮาร์ปี้จิกค่อนข้างเจ็บ บางครั้งเธอปล่อยให้เจ้านกจิกกัดเธอเล่นเสียด้วยซ้ำ
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#f5deb3">
        “ ยูเฟเมีย เจ้าควรรีบกำจัดมันนะ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เป็นไลราที่ดูมานานแล้ว และถูกห้ามทุกครั้งที่คิดจะเข้ามาช่วยจนเป็นกังวล
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ ไม่เป็นไร… แผลแค่นิดเดียว… ” </font>ยูเฟเมียพูดพลางหอบ น่าแปลกที่เธอยังหัวเราะได้อยู่
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ไลรามองหญิงสาวอย่างกังวลใจ <font color="#f5deb3">“ เจ้าดูเหมือนเบอร์เซอร์เกอร์ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ แต่มันก็โอเค! ” </font>ยูเฟเมียยิ้มร่า เธอพิชิตเจ้าฮาร์ปี้ที่ว่าได้แล้ว



</p><p style="text-indent: 1.5em;"><br></p><p style="text-align: center; text-indent: 1.5em;"><img src="https://i.imgur.com/3cMw8ze.jpeg" width="200" _height="1280" border="0"></p><p style="text-align: center; text-indent: 1.5em;"><br></p><div class="quote"><blockquote>ชนะแบบเลือดเหลือ 7 ชนะแบบใจตุ้มๆ ต่อมๆ<br>รางวัล: +15 EXP / +5 คะแนน ออกกำลังกายกับคุณเวล็อกซ์ &gt; &lt;<br>+30 EXP, + 4 Point เมื่อชนะอสุรกายขณะเลือดเหลือหลักหน่วย (BRAVE)<br>สินสงคราม: ขนฮาร์ปี้ 2 เส้น<br>+2 ตื่นรู้เมื่อปราบอสูรกายชนิดนั้นครั้งแรก</blockquote></div><p style="text-align: center; text-indent: 1.5em;"><br></p></div>

<div class="at01-enc"><div class="at01-tt" style="text-align: left;">𝔎𝔲𝔡𝔞𝔪 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔑𝔞𝔩 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔥𝔶𝔲𝔫𝔤</div><div class="at01-img" style="background-image: url('https://i.pinimg.com/736x/14/6b/2b/146b2b4a1e07645251a2528ce3aaddbc.jpg');"></div></div></div>
<a href="https://anita-codes.tumblr.com/" class="anitacredits">Anita Codes</a>

<style>.at01{ --color-one: #000000; --color-two: #000000; --color-three: #330000; --color-sb: #CC0000; --color-txt: #bdbdbd; }</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Playfair+Display:ital,wght@0,400;0,500;0,600;0,700;0,800;0,900;1,400;1,500;1,600;1,700;1,800;1,900&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Open+Sans:wght@300;400&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<br>
<br>
</div>
หน้า: 1 [2] 3
ดูในรูปแบบกติ: [หุบเขาโซโนมา]