<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 420px; --img-size: 50px; --accent: #AE445A; --bg-color: #282828; --title-color: #fff; --text-color: #dadada;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader">
<div class="rtitle">ฝึกต่อสู้กับหมาป่าสุดแกร่ง ภาค 3</div></div>
วันนี้ก็มาถึงอีกครั้ง วันที่ราเอลได้กลับมาฝึกต่อสู้กับหมาป่าสุดแกร่งจากเผ่าของแม่ลูปาอีกครั้ง หลังจากที่เขาไปพักฟื้นเสียซะตั้งนาน ตอนนี้เขาก็พร้อมที่จะสู้อีกครั้งสักที ถึงแม้ในตอนนี้เขาจะยังไม่รู้เลยว่าจะเอาชนะได้รึเปล่า แต่นั่นสินะ ในหัวเขาไม่คิดเรื่องยุ่งยากอย่างวิธีเอาชนะอยู่แล้ว สำหรับเขาแล้วแค่ได้ต่อสู้ให้สนุกก็ดีที่สุดแล้วนั่นเอง <br><br>
“ข้าพามาแล้ว“ <br><br>
แม่ลูปาในร่างหมาป่าสีขาวเดินเข้ามาในลานฝึกนอกบ้านอันเป็นจุดนัดพบเฉนเช่นทุกครั้งที่เขาทำเป็นประจำที่จะสู้กับหมาป่าสุดแกร่ง และก็ใช่ ที่มาด้วยกันนั่นคือหมาป่าสุดแกร่งที่แกร่งที่สุดในเผ่าของแม่ลูปา คู่แข่งในวันนี้ของเขานั่นเอง <br><br>
“เจ้าจงนำสิ่งที่ข้าสอนมาใช้ให้ดีที่สุดล่ะไอ้หนู“ <br><br>
“ไม่ว่าเจ้าจะแพ้หรือชนะในการต่อสู้ ขอแค่เพียงเจ้ามีความมุ่งมั่นในการต่อสู้ครั้งนี้ ข้าก็พอใจแล้วเข้าใจแล้วใช่ไหม“ <br><br>
“ครับลูปัส ทราบแล้วครับแม่ลูปา“ <br><br>
ราเอลก็ไม่รอช้าที่จะตอบรับคำของทั้งสองคนแบบทันทีทันใดก่อนจะเดินไปหยิบดาบกาดิอุสไม้สำหรับฝึกซ้อมออกมาจากชั้นวางดาบเลือกอันที่เขารู้สึกมันเข้ามือที่สุด ส่วนรู้ได้ไงบอกได้คำเดียวว่าสัญชาตญาณในตัวเขาแบบล้วน ๆ เลย ก็ช่วยไม่ได้นี่นา เขาใช้สมองไม่เก่งด้วยนี่นา แต่สิ่งที่นำทางเขาให้เอาชีวิตรอดมาได้จนถึงปัจจุบันไม่ว่าจะการแยกคน การตัดสินใจต่าง ๆ เขาก็พึ่งสัญชาตญาณมาโดยตลอด เด็กเรียนโฮมสคูลคนอื่นเป็นไหมไม่รู้หรอก แต่เขาถูกเลี้ยงแบบปล่อยอิสระด้วยแหละเลยไม่ชอบคิดอะไรมากให้วุ่นวาย เขาเดินถือกาดิอุสไม้สำหรับฝึกซ้อมมายืนตรงจุดที่กำหนดไว้ก่อนจะตั้งท่าพลางจ้องมองหมาป่าสุดแกร่งตรงหน้าตนอย่างดีใจจนเนื้อเต้นที่จะได้กลับมาสู้อีกครั้ง จนยิ้มโชว์เขี้ยวน้อยออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนการต่อสู้จะเริ่มต้นขึ้น ซึ่งแน่นอนเขาเสียเปรียบด้วยความแข็งแกร่งที่ไม่ว่ายังไงก็ยังอ่อนแอกว่าอยู่แต่ก็นั่นแหละ ในเมื่อเขาเสียเปรียบสมองน้อย ๆ ของเขาก็นึกอะไรก่อน เขาได้ตัดสินใจเลียนแบบการโจมตีและการป้องกันของอีกฝ่ายเพื่อคอยท่าหาจังหวะดี ๆ แล้วโจมตีแรง ๆ ใส่อีกฝ่ายไป เขาทำแบบนี้ไปเรื่อย ๆ เลียนแบบ เรียนรู้ หาจังหวะ แล้วโจมตีใส่อย่างรุนแรงที่สุดเท่าที่ทำได้ แต่แล้วในท้ายที่สุดผลการต่อสู้ครั้งนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับครั้งก่อน ๆ เขาก็แพ้เช่นเดิม แบบทำไรไม่ค่อยได้ด้วยนี่แหละ ถึงจะเยื้องได้นานขึ่นก็เถอะนะ <br><br>
“เจ้ายังต้องฝึกอีกเยอะเลยนะเจ้าหนู“ <br><br>
ขอทดสอบสู้กับหมาป่าสุดแกร่ง Level 20 (แพ้ก็ได้) <br>
(ได้ตลอดจนกว่าจะออกจากบ้านหมาป่า)(สามวันครั้ง) <br>
หากแพ้แต่ความมุ่งมั่นเต็มร้อย: +10 ความโปรดปรานลูปา <br>
<div class="rfooter"><img src="https://i.imgur.com/My4fuDl.png"></div></div></div></div></center>
<link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/0atkysns4509rgfbil5gq/52-hlvn.css?rlkey=2bvzrllch1hvu8uuhdrx0unmb&st=j4yowucf&dl=0" rel="stylesheet"><main id="IPY-bg-00" style="width:800px;--IPY-clr1:DarkRed;--IPY-clr2:#aaa;--IPY-bl-w:Tomato;"><div class="IPY-ctn-01"><header><icns>
<ac><i class="fa-solid fa-wheat"></i></ac>
<bc><i class="game-icon game-icon-bleeding-heart"></i></bc>
<cc><i class="fa-solid fa-wheat"></i></cc>
</icns><th2><qu>born with no shackles</qu><tt>CARLOTTA</tt></th2></header><section style="font-size:13px;"><div style="text-align: center;"><b style="font-family: Sarabun;"><i>เหวี่ยงดาบลงไป ยกความตั้งใจมาหนึ่งที</i></b></div><font face="Sarabun"><br><br>
<d><span style="font-style: normal;">
ยังคงเป็นวันแสบดาษดื่น และกิจวัตรธรรมดาทั่วไปที่จำเป็นต้องฝึกฝนทุกวัน คาร์ล็อตต้าเรียนรู้ทักษะการวิ่งและความคล่องตัวมาจากเวล็อกซ์ และเมื่อมาเยือนที่ลานฝึกฝนเมื่อไหร่ เป็นอันรู้กันว่าการเพิ่มพูนประสบการณ์การต่อสู้กำลังจะเริ่มต้นขึ้น หมาป่าขนสีน้ำตาลคอยกันอยู่แล้ว เขานอนหมอบในท่าทางสงบนิ่ง เห็นแล้วชวนหวนคิดถึงเตียงนอนที่มักส่งเสียงรบกวนทุกครั้งยามพลิกตัว <br><br>...ไม่มีอะไรไปมากกว่าการกล่าวถึงเพราะอยากกลับไปนอนพักผ่อนบ้าง แต่คาร์ล็อตต้ายื้อยุดกับตัวเองในใจเสมอ <br></span><br><br><b>
"หยิบดาบมาเสีย" </b><br><br><br><span style="font-style: normal;">
วันนี้ลูปัสไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรมากนัก และเธอเองก็ไม่มีเหตุจำเป็นให้ต้องชวนเขาเปิดปากพูดคุยเช่นกัน สำหรับลานฝึกแห่งนี้ สิ่งที่สิ้นเปลืองสำหรับคาร์ล็อตต้ามากที่สุดก็คือถ้อยคำมากความ <br><br>
นัยนาสาดประกายมุ่งมั่น, เหมือนดังเช่นทุกที ย่างก้าวมั่นคงมุ่งตรงสู่ชั้นวางดาบไม้ ข้างกันนั้นมีดาบจริงอยู่ด้วยแต่เธอไม่เคยใช้มันมาก่อน ลูปัสบอกว่ายังไม่ถึงเวลาและคาร์ล็อตต้าก็ไม่คิดแย้งอะไร แม้ดูจะเป็นประเภทดื้อรั้นและหัวแข็งเอาเรื่อง แต่เธอก็เคารพในกฎเกณฑ์มากเช่นกัน <br></span><br><span style="font-style: normal;">
พักนี้คำถามททำนอง </span>'วันนี้จะฝึกอะไร'<span style="font-style: normal;"> ถูกลบไปจากหัว เธอไม่เร่งเร้า แต่ก็ตั้งมั่นที่จะเรียนรู้อะไรใหม่ ๆ ในทุกวัน กระนั้นลูปัสก็คงประเมินไว้แล้วว่าอะไรที่เหมาะสมที่สุด ยิ่งเคยเกิดเหตุการณ์หวิดน็อคคาที่ไปหลายวันเพราะหักโหมมากเกินไป มาถึงตอนนี้คาร์ล็อตต้าไม่กล้าล้อเล่นกับความเสี่ยงอะไรในชีวิตอีก มิใช่ขลาดเขลา แต่มีความระมัดระวังมากขึ้น <br><br><br>
สิ่งที่จะเรียนรู้ได้ไวและพัฒนาเร็วที่สุดคือประสบการณ์, เพิ่งเข้าใจคำพูดของอาจารย์ก็ช่วงนี้นั่นล่ะ </span><br><br><br><b>
"เจ้าจำรูปแบบทั้งหมดได้แล้ว?" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
เสียงของลูปัสทำให้เธอลากสายตาออกจากดาบไม้ในมือ คาร์ล็อตต้าผงกศีรษะและเอื้อนคำรับหนึ่งที หลายวันมานี้เธอตั้งฝึกจำรูปแบบพื้นฐานของกลาดิอุส การใช้โล่ร่วมกับดาบ และทักษะจิปาถะยิบย่อยจากลูปัส แม้ไม่ถึงขั้นชำนิชำนาญ แต่ก็สามารถจดจำสิ่งที่เรียนรู้มาได้เกือบหมด เหลือแค่หมั่นเพียรฝึกฝนบ่อย ๆ ก็คงได้รับผลประโยชน์อันน่าพึงพอใจ </span><br><br><b>
"ดี" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
หมาป่าตังเขื่องหมดสิ้นคำพูดแค่นั้น คราวนี้เขาไม่ได้เฝ้ามองเธออีกต่อไป ลูปัสหยัดกายขึ้นเต็มความสูง เขาเยื้องย่างมากลางสนาม ดูเหมือนว่าคราวนี้คู่ฝึกซ้อมของเธอจะไม่ใช่หุ่นฝึกอีกต่อไป <br><br>
เธอได้ยินเสียงหายใจครืดเหมือนเขากำลังขบขัน ส่วนด้วยเรื่องอะไรนี้ก็มิอาจหยั่งสักนิด สิงคาลน้ำตาลไหม้ขนาดมโหฬารจดจ้องเธอไม่พัก กับเรื่องอ่านสีหน้าหมาป่าคงต้องขอพักไว้ก่อน แต่เรื่องแววตาเรานับว่าไม่เห็นความแตกต่างมากนัก มันตั้งมั่นและลุกโชนไปด้วยประกายเดช <br></span><br><span style="font-style: normal;"><b>
"คุณจะเป็นคู่ซ้อมให้ฉันหรือคะ?" <br></b></span><br><b>
"เรียกว่ามาดูผลลัพธ์การฝึกฝนของเจ้าดีกว่า กติกาง่ายมาก, มีเวลายี่สิบนาที โจมตีข้าให้โดนสักครั้งในครึ่งแรก และป้องกันการโจมตีของข้าได้โดยไม่ล้มลงไปก่อนในครึ่งหลัง หากทำสำเร็จข้าจะอนุญาตให้เจ้าพักผ่อนได้ตามต้องการสักสองสามวัน" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
คาร์ล็อตต้าเลิกคิ้วสูง</span> <b>"คุณก็รู้ว่าฉันจะไม่มีทางทำแบบนั้น" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
เรื่องการพักผ่อนลืมไปได้เลย หมายถึง, การพักโดยไม่ทำอะไรทั้งนั้นเป็นวัน ๆ เธอไม่อยากทำตัวเอื่อยเฉื่อยและปล่อยให้ตัวเองสบายใจแบบไร้จุดหมาย สิ่งที่ทำให้สบายใจได้อย่างแท้จริงคือการฝึกฝนที่มากพอจะทำให้มั่นใจได้ว่าเธอจะมีชีวิตรอดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คาร์ล็อตต้าตรึงสายตาไว้ที่เขา สอดประสานและไม่ยอมเป็นฝ่ายถอยก่อน เธอไม่พูดอะไรนอกเหนือจากนั้นก็จริงแต่สีหน้าราวจะบอกว่าขอเปลี่ยนของรางวัลเป็นอย่างอื่น คราวนี้นับว่าได้ยินเสียงลูปัสหัวเราะชัดเจน เขาแค่นเสียงเหอะในลำคอ </span><br><br><br><b>
"เจ้าควรจะรู้ว่า มีคนไม่มากที่กล้าต่อรองกับข้าเช่นนี้" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
คาร์ล็อตต้ายังคงสงบนิ่ง เธอรู้สึกว่าของขวัญชิ้นนี้ได้ไม่คุ้มเสียจริง ๆ </span><br><br><b>
"ก็ได้, งั้นเปลี่ยนจากพักร้อนอะไรนั่นมาเป็น ถ้าทำได้ข้าจะสอนบทเรียนพิเศษให้เจ้า ...เป็นเช่นไร" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
หล่อนผลิยิ้มจนได้ ความเพริศแพร้วปรากฏ ณ มุมปาก นี่สิถึงจะเรียกว่ารางวัล</span> <span style="font-style: normal;"><b>"ตกลง" </b></span><br><br><br><span style="font-style: normal;">
หลังจากทำการต่อมูลค่ารางวัลมาอีกหน่อย ลูปัสปล่อยให้เธอเตรียมตัว กระทั่งถึงเวลา, ทั้งสองฝ่ายประจัญหน้ากัน ในมือเธอถือเพียงดาบไม้กลาดิอุสเล่มหนึ่ง การต่อสู้จะจบลงเมื่อนาฬิกาทรายที่ตั้งไว้หมดเวลาหรือเธอโจมตีถูกลูปัสก่อน สัญญาณจากหมาป่าอีกตัวที่ทำหน้าที่เป็นผู้เฝ้ามองดังขึ้น คารล็อตต้าย่อตัวลงเล็กน้อย สมาธิจับจ้องเป้าหมายเคลื่อนที่ตรงหน้า ในมือซ้ายกระชับดาบไม้แน่น <br><br>
การฝึกวิ่งกับเวล็อกซ์นับว่าส่งผลเป็นอย่างมาก เมื่อครั้งรวมแรงไว้และออกตัวไป ทั้งร่างพุ่งปราดเหลือเพียงฝุ่นตลบอวลด้านหลัง ดาบไม้เงื้อขึ้นและฟันลง แน่นอนว่ามันไม่มีทางถูกตัวลูปัสได้อย่างง่ายดายต่อให้เขามีขนาดกายที่ใหญ่กว่าเป็นเท่าตัว สายตาจ้องเขม็งไม่วางตา หนึ่งสิงคาลหลบตัวไปด้านข้าง ดาบที่เหวี่ยงลงยังไม่ถึงครึ่งทางถูกกำจับชะงักและบังคับเปลี่ยนวิถีติดตามลูปัสไป <br><br>
จากการฝึกก่อนหน้า รวมไปถึงคำสอนที่อาจารย์พร่ำบอกเธอมากมาย ถูกอย่างสอดประสานและร่ายบรรเลงต่อเนื่องผ่านตัวดาบ มาตรว่ารวดเร็วแล้วก็ยังไม่มากพอ ท่ารางปัดข้างไป คาร์ล็อตต้าเห็นเขาทิ้งห่างไปไกลจึงสบโอกาสตั้งตัวขึ้นใหม่บ้าง เวลาแข่งขันมีทั้งหมด 20 นาที สำหรับครึ่งแรกเขาจะยังไม่โจมตีเธอกลับ แต่เมื่อ 10 นาทีผ่านไป, คงเดาได้ไม่ยากว่าจะลงเอยเช่นไร </span><br><br><span style="font-style: normal;">
คาร์ล็อตต้าหมุนตัวเร็วไว ดาบไม้พุ่งตรงไปด้านหน้า ลูปัสยังไร้รอยขีดข่วน เธอหมุนดาบในมือกลับมาฟันไปเป็นวงกว้าง เขาก็ยังคงหลบได้ เห็นได้ชัดว่าไร้ทางต่อกรต่อให้จะถูกออมมือมากแล้ว พื้นฐานที่เรียนรู้มาและใช้ฟาดฟันหุ่นฝึกถูกถ่ายทอดออกไปจนหมด สิบนาทีนี้วนเวียนอยู่กับการหลบไปมาและฟาดฟันลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า กระนั้นวิถีดาบคาร์ล็อตต้ากลับคล้ายว่าชัดเจนขึ้นมาและออกท่าได้ต่อเนื่องมากขึ้น ...แม้ว่าเวลาครึ่งแรกจะหมดลงแล้วก็ตาม </span><br><br><span style="font-style: normal;"><br>
สัญญาณดังขึ้นหนึ่งคำรบ คราวนี้ลูปัสหยุดยิ่งอยู่กับที่ แต่แรงกดดันกลับเพิ่มพูนจนรอบก่อนหน้าคล้ายเทียบไม่ติด </span><br><br><b>
"เอาล่ะ, ถึงตาข้าบ้าง" </b><br><br>
ส่วนนี่ก็เป็นสัญญาณความบรรลัยสินะ.. <br><br><span style="font-style: normal;">
เช่นเคย, ไม่พูดพร่ำทำเพลงใด ๆ เหมือนครึ่งแรก ลูปัสพุ่งถลาเข้ามา เพียงแต่ความเร็วของเขามีมากกว่า ...และแรงที่มากกว่าด้วย เห็นหมาป่าทะยานเข้าหา คาร์ล็อตต้าตื่นตัวขึ้น ฉับพลันนั้นเขาสะบัดตัวมา คาร์ล็อตต้ายกดาบขึ้นป้องกัน แม้จะลดแรงกระแทกได้เล็กน้อยจนเกือบไม่เห็นผล แต่ก็ยังทำเอาร่างฝ่ายหลังกระเด็นไปไกล ดีว่าก่อนหน้าคว่ำลงพื้นเธอใช้มือยันแลถีบแรงส่งม้วนกลับมาทรงตัวได้ ไม่อย่างนั้นทุกอย่างคงจบลงตั้งแต่ตรงนั้น <br></span><br><b>
"ทรงตัวได้ดี" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
เขาเชยชม แต่ไม่ได้ทำให้เธอพึงพอใจสักนิด เมื่อไม่กี่วินาทีต่อมาอีกฝ่ายแทบจะมายืนต่อหน้า ขาหน้าของลูปัสตะปบลงมา หากเป็นแมวหรือหมาตัวเล็กเธอคงคิดว่านี่มันช่างน่าเอ็นดู, คาร์ล็อตต้าเบี่ยงตัวหลบและถอยร่นเร็วรี่ กระนั้นยังคงไม่เพียงอ ชายเสื้อเธอขาดรุ่ยเป็นรอยข่วนใหญ่ ความกดดันเพิ่มทบทวี กระนั้นก็ยังไม่อาจยกมือยอมแพ้ได้ง่าย ๆ ตราบใดที่ยังไม่ล้มลงไปนับว่าเธอยังคงมีโอกาสได้รางวัลอยู่- กระมัง ? <br><br>
ลูปัสและเธอฟัดเหวี่ยงกันมาราว ๆ 7-8 นาทีได้ ระหว่างนี้เกือบล้มคลุกคลานกับผืนดินอยู่หลายรอบ ฟันคมอ้าปากเตรียมขย้ำ ลูปัสกัดเข้ากับดาบไม้ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่จริงจังมากนัก ไม่อย่างนั้นมันคงหักเป็นสองท่อนในพริบตา แต่แรงเหวี่ยงต่อมาก็มหาศาลจนทำเธอลอยเคว้ง ก่อนจะถูกโยนออกไปไกล คาร์ล็อตต้าหมุนตัวฉับไวโดยใช้ดาบที่ถูกคาบไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว ขึ้นเกาะหลังขนสีน้ำตาลไหม้ได้พอดิบพอดี ...เหลืออีกไม่ถึงสิบวินาที </span><br><br><span style="font-style: normal;">
แต่ยังไม่วายถูกสลัดออกไป ด้วยเหตุนี้จึงเกิดแผนยื้อเวลาจนวินาทีสุดท้ายมาถึงขึ้น </span><br><br>แต่ใครจะรู้ ว่าระหว่างลงจอดกับพื้นอย่างสวยงามแบบที่วาดฝัน เท้าจะไปสะดุดกับขอบสนามลานฝึกด้านหลังล้มลงไป, พ่ายแพ้ตามกติกาไม่พอยังออกนอกสนามเสียด้วย <br><br><span style="font-style: normal;">
สัญญาณหมดเวลามาถึง พร้อมกับใจอันหดหู่และอับอายที่ล่องลอยออกไปตามทางสายตาจรดมองท้องฟ้า </span><br><br><b>
"เหมือนแพ้ซ้ำสองรอบเลย.."</b> และสามด้วยซ้ำหากนับว่าเธอหลุดออกมานอกเขตลานฝึก <br><br><span style="font-style: normal;">
เงาตะคุ่มปรากฏคืบคลานมาใกล้ คาร์ล็อตต้าลากสายตาไปหาเอื่อยเฉื่อย เห็นลูปัสจ้องมองเธออยู่ ใบหน้าของเขาเรียบนิ่งตามประสาหมาป่าธรรมดา ? ทั่วไป แต่แววตากลับเปี่ยมด้วยความชื่นชม ทว่าคาร์ล็อตต้าในตอนนี้ไม่มีแรงลุกขึ้นมาพูดคุย แรงกายยังเหลือแต่แรงใจเหือดหายไปมากกว่าครึ่ง <br></span><br><b>
"ทำได้ดีมาก เจ้ามีพรสวรรค์อย่างหาได้ยากจริง ๆ, เพียงแค่เพลงดาบนั้นดูจะยังดูในกฎเกณฑ์เกินไปหน่อย ทุกครั้งที่เหวี่ยงดาบเจ้าราวกับท่องสูตรสำเร็จมา มันไร้ที่ติในทางที่เอาทฤษฎีมาปฏิบัติได้แยบยล" </b><br><br><b>
"แต่ข้าคิดว่า ดาบนี้ของเจ้ายังขาดสิ่งสำคัญไป...นั่นคือตัวตนของเจ้า ตอนนี้อาจจะยังเร็วไปที่จะค้นพบ ทว่าความรวดเร็วในการฝึกและพัฒนาการของเจ้า ข้าคิดว่าอีกไม่นานก็คงเจอคำตอบ" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
ลูปัสวางดาบไม้ไว้ข้างกายเธอ มันเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนบ่งบอกสภาพการใช้งานได้ดี และในนั้นยังอาจบ่งบอกถึงความทุ่มเทได้เช่นกัน เขายังคงอยู่ตรงนี้ คิดว่ามีอีกคำพูดที่อยากฝากไว้กระมัง กระทั่งมันถูกถ่ายทอดออกมา คาร์ล็อตต้าถึงได้รู้สึกว่าแรงใจของเธอกำลังถูกเต็มเต็มและฟื้นฟูขึ้นอย่างช้า ๆ ทว่าสม่ำเสมอ <br></span><br><b>
"รักษามันไว้ให้ดี บุตรีแห่งเบลโลนา, ทุกครั้งที่เหวี่ยงดาบลงไป จงยกความตั้งใจขึ้นมาหนึ่งครั้ง แล้วดาบของเจ้าจะต่อเนื่องและยาวนานยิ่งขึ้น ข้าชื่นชอบในความหมั่นเพียรฝึกฝนและความทะเยอทะยานของเจ้ามาก การฝึกวันนี้พอเท่านี้ก่อน...แม้ข้าจะรู้อยู่แก่ใจว่าเจ้าคงรั้นจะฝึกต่อก็ตาม" </b><br><br><b>
"หวังว่าจะค้นพบคำตอบในดาบของตนเอง อย่าได้ย่อท้อ เจ้ามีความเก่งกาจ จนฝึกฝนจนกลายเป็นผู้ไร้เทียมทาน ..ความโชคร้ายเดียวที่เจ้ามีในตอนนี้ก็คือมีข้าเป็นคู่ต่อสู้นั่นล่ะ" </b><br><br><br><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--IPY-clr1);">...และอันนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกกันว่าพลังบวกเชิงลบ ?</span></div><br><br><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--IPY-clr1);"><b>หมายเหตุรางวัล :</b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--IPY-clr1); font-style: normal;"><b>+20 EXP / +5 คะแนน</b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--IPY-clr1);"><b style=""><span style="font-style: normal;">+15 ความโปรดปรานลูปา</span> (มุมานะตั้งใจฝึกฝนอย่างหนักหน่วง : ลานฝึก)</b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--IPY-clr1);"><b style="">[ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ] <span style="font-style: normal;">ได้รับโบนัสความโปรดปราน +15</span></b></span></div></d></font></section><footer><dt>• CARLOTTA •</dt><dt>• HAMAL •</dt><dt>• YUECHAN •</dt></footer></div><a href="https://ciaransoul.tumblr.com"></a></main><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200..900&family=Open+Sans:ital,wght@0,300..800;1,300..800&family=Oswald:wght@200..700&display=swap" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://dl.dropbox.com/s/thpzqkqhf1pzqnx/game-icons.css" rel="stylesheet">
<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 600px; --img-size: 300px; --accent: #AE445A; --bg-color: #282828; --title-color: #fff; --text-color: #dadada;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader">
<div class="rtitle"><font face="Sriracha" size="4">การฝึกฝนการใช้กราดิอุสครั้งแรก กับ ครูพี่</font></div><div class="rtitle"><font face="Sriracha" size="4">เลี้ยงหมาป่า ลูปัส</font></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> <font face="Sriracha" size="3"><i>สายโลหิตแห่งการเป็นนักรบ มิได้ไหลวนเวียนมาจากดาบ แต่ทว่าสายโลหิตนั้น กลับไหลวนเวียนมาจากหัวใจที่กล้าหาญ</i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i> ตอนนี้อากาศในช่วงเวลา ของ ยามสาย ณหุบเขาโซโนมา กำลังตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นไม้แห้ง แสงแดดค่อยๆ ไล้ผิว ของ สนามหญ้า พร้อม กับ เสียง ของ ลมที่กำลังพัดกรู หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ จอง โซยอน หรือว่า ยูนา ได้ทำการรับประทานอาหารมื้อเช้าเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้น เธอก็ค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบาง เดินทางออกจากตรงบริเวณห้องครัว ด้วยหัวใจที่กำลังเต้นแรง และ เต็มไปด้วยความคาดหวัง</i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: center;"><br><img src="static/image/hrline/2.gif" border="0" alt=""><br><br></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i> </i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i> เธอค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบางเดินลัดเลาะไปตามทางเดินที่เต็มไปด้วนกรวดหินเล็กๆ ที่ปูทอดยาวไปจนถึงตรงบริเวณ <b>ลานฝึกนอกบ้านหมาป่า </b>ซึ่งสถานที่แห่งนี้ ตั้งอยู่ตรงบริเวณริมแนวป่าสนสูงใหญ่ และก็ตรงที่อยู่เบื้องหน้า ของ เด็กน้อยยูนา ก็คือ สนามกว้างปูด้วยทรายสีอ่อน และ ล้อมรอบด้วยรั้วไม้โอ๊ค และมีป้ายจารึกภาษาละตินที่เก่าแก่ ในตอนนี้ยูนาได้ยินแค่เพียงเสียงกึกก้อง ของ ไม้กระทบ กับ เสียง ของ ดินดังขึ้นเป็นจังหวะ เด็กหญิงค่อยๆ หรี่ตาลง และมองหาว่าต้นเสียงนั้นอยู่ที่ใด ก่อนที่เธอจะหาพบว่า ต้นเสียงที่ว่านั่นก็คือ <b>คุณหมาป่าสีน้ำตาล ลูปัส </b>นี่เป็นครั้งแรกที่เด็กหญิงจอง โซยอน หรือว่า ยูนา ได้พบเห็นเขา ในสายตา ของ เด็กหญิงตัวน้อย เขาเป็นหมาป่าที่มีความสง่างาม อีกทั้งยังมีร่างกายแข็งแกร่ง กล้ามเนื้อแน่นตึง แต่แววตา ของเขานั้นเต็มไปด้วยความดุดัน เด็กหญิงตัวน้อยยูนา เธอยังคงสังเกตเห็นว่า ขนของคุณหมาป่าลูปัส จะเป็นสีน้ำตาลแซมทอง เมื่อยามที่กระทบ กับ แสง ของ พระอาทิตย์ เขามีหางที่ยาว และ หนา และหางของเขานั้นจะกวัดแกว่งเบาๆ ตามจังหวะ ของ การหายใจ ในตอนนี้จากที่เด็กหญิงยูนาแอบสังเกตการณ์ เขากำลังฝึกฝนท่าโจมตี ที่ทุกกระบวณท่าที่เขาแสดงออกมาเต็มไปด้วยความสง่างาม ขาหน้า ของเขา กำลังตวัดอยู่กลางอากาศ ราวกับกรงเล็บ ของ นักล่า ท่าทีของเขานั้นเปี่ยมไปด้วยพลัง แต่กลับมั่นคง อย่างกับเหล่าผู้อารักขาโบราณเลยก็ว่าได้</i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: center;"><br><img src="static/image/hrline/2.gif" border="0" alt=""><br><div style="text-align: left;"><span style="font-size: 13px;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: 13px;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i> เด็กหญิงตัวน้อยๆ จองโซยอน หรือว่า ยูนา ตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ๆ หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยๆ เดินเข้าไปใกล้ๆ ได้เพียงแค่ไม่นานนัก คุณหมาป่าสีน้ำตาลลูปัส ก็เริ่มหยุดการเคลื่อนไหว ก่อนจะหันมาเผชิญหน้า กับ เด็กหญิงตัวน้อยๆ และแล้วก็มีเสียง ของ คำพูดหนึ่ง ดังก้องขึ้นมาภายใน หัวใจ ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ โยนาว่า</i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i> <font color="#eaa64d"> "เจ้าคือ เด็กหญิงตัวน้อย มีนามว่า จอง โซยอน หรือว่า ยูนา ... เจ้าเป็นธิดาแห่งเทพอพอลโล่ เทพแห่งดนตรี แสง และการเยียวยารักษา อีกทั้งเจ้ายังเป็นลูกหลานแห่งโรม ผู้สืบเชื้อสายแห่งเทพีวีนัส นับจากวันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะอยู่ภายใต้การดูแล ของ ข้า เราจะเริ่มต้นทำการฝึกฝนร่างกาย และ จิตใจ จนกว่าวิญญาณความเป็นนักรบ ในกาย ของ เจ้าจะลุกโชนขึ้นมา ด้วยตัวของเจ้าเอง" </font><font color="#ffffff">เด็กหญิงตัวน้อย จองโซยอน หรือว่า ยูนา เธอมีความรู้สึกแน่ใจว่า เสียงที่เธอกำลังได้ยินอยู่ในตอนนี้ ... มันไม่ใช่เสียงคำราม และ มันก็ไม่ใช่เสียงพูด ของ มนุษย์ หากแต่เป็นพลังแห่ง <b>ภาษาจิต </b>ที่คุณหมาป่าสีน้ำตาลลูปัส พยายามส่งตรงมาถึง ภายในบริเวณจิตใจ ของ เธอ และ สำหรับเธอหมาทุกตัวไม่ใช่เพียงผู้พิทักษ์ หากแต่เป็นถึง ครูพี่เลี้ยงที่แสนเก่งกาจแห่งโรมโบราณอีกด้วย</font></i></font></div></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i> </i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i> </i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: center;"><br><img src="static/image/hrline/2.gif" border="0" alt=""><br><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: left;"> <font face="Sriracha" size="3"><i> เด็กหญิงจอง โซยอน หรือว่า ยูนา กำลังเบิกตาขึ้นเล็กน้อย หัวใจดวงน้อยๆ ของ เธอ กำลังกระเพื่อมแรงด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เธอค่อยๆ เริ้มทำการพยักหน้าช้าๆ เพื่อตอบรับคำเชิญชวน ของ คุณหมาป่าสีน้ำตาลลูปัส ก่อนที่เธอจะวิ่งไปยังตรงบริเวณเคาน์เตอร์ไม้ใต้ร่มต้นโอ๊ค ที่อยู่ด้านข้าง ของ บริเวณลานฝึก ที่นี่มีกราดิอุสไม้หลากหลายขนาด วางเรียงรายไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เด็กหญิงจอง โซยอน หรือว่า ยูนา เธอตัดสินใจ้ลือกกราดิอุส เล่มที่มีความเหมาะสม กับ ตัวของเธอเอง ไม่มีความหนัก และ ความคม มากจนเกินไป แต่ขอแค่มีความสมดุลย์ พอจะให้เธอวาดท่วงท่าได้บ้าง กราดิอุสที่เธอเลือกมานั้นทำมาจากไม้เก่าเรียบ ลายเสี้ยนเป็นทาง ... แต่น้ำหนักในมือนั้น เธอพูดได้เป็นคำเดียวเลยว่า</i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sriracha" size="3" color="#d49df2"><i><b>"นี่คือดาบ ของ ผู้เริ่มต้นเส้นทางแห่งนักรบ"</b></i></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sriracha" size="3" color="#d49df2"><i><b><br></b></i></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sriracha" size="3" color="#d49df2"><i><b><br></b></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3" color="#d49df2"><i><b><br></b></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><font color="#ffffff" style="font-style: italic;"> เธอค่อยๆ ทำการหอบกราดิอุสเล่มนั้น กลับมายืนอยู่ตรงหน้า ของ ครูหมาป่าสีน้ำตาล ลูปัส เธอก้มศีรษะและหมอบลงเบาๆ อย่างให้เกียรติ แล้วจ้องเข้าไปภายในดวงตา ของ เขาด้วยแววตาที่แน่วแน่ หลังจากนั้นคุณครูหมาป่าสีน้ำตาลลูปัส ก็ค่อยๆ เริ่มทำการพยักหน้าตอบกลับมาอย่างช้าๆ แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกมั่นคง และอีกเพียงแค่ไม่กี่นาทีต่อมา บทฝึกแรกก็เริ่มต้นขึ้น เมื่อดวงอาทิตย์ค่อยๆ เคลื่อนผ่านบริเวณขอบเมฆ แสงแดดกำลังค่อยๆ อาบร่างเล็กๆ ของ เด็กหฐิงตัวน้อยยูนาอยู่ เงาของเธอกำลังทอดยาวบนลานทราย เคียงข้างไปกับเงา ของ คุณครูพี่เลี้ยงหมาป่าสีน้ำตาลลูปัส หลังจากนั้นก็เริ่มมีเสียง ของ ดาบไม้กราดิอุสกระทบกันดัง </font><font style="font-style: italic;" color="#006400">ปั๊ก?? ... ปั๊ก?? </font><font color="#ffffff" style="font-style: italic;">แล้วตามมาด้วยเสียง ของฝ่าเท้า ของ ทั้งสองคน ที่กำลังทำการเหยียบลงบนพื้นทราย จนเกิดเสียงดังขึ้นว่า </font><i style=""><font color="#006400">ซูบ!! ... ซูบ!! .... </font><font color="#ffffff">และตามมาด้วย เสียง ของ ลมหายใจจากทั้งจอง โซยอน หรือ ยูนา ผู้เป็นนักเรียน และ จากคุณครูพี่เลี้ยงหมาป่าสีน้ำตาลลูปัส ลมหายใจ ของ ทั้งสองในตอนนี้ต่างผสาน เป็นดั่งท่วงทำนองที่ไม่มีคำใดสามารถบรรยายได้ และ เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ดังบทกวีที่กล่าวไว้ว่า</font></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i style=""><font color="#ffffff"><br></font></i></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sriracha" size="3"><i style=""><font color="#ffffff"><br></font></i></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sriracha" size="3" color="#808000"><i style=""><b>"หนึ่งดาบ หนึ่งหัวใจ หนึ่งวิญญาณ" </b></i></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sriracha" size="3" color="#808000"><i style=""><b><br></b></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3" color="#808000"><i style=""><b><br></b></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i style=""><b style="color: rgb(128, 128, 0);"> </b><font color="#ffffff">ในตอนนี้เด็กหญิงผู้ที่มีนามว่า จอง โซยอน หรือว่า ยูนา เธอกำลังเริ่มต้นเรียนรู้ ... ว่าความกล้าหาญไม่ใช่เพียงแค่การต่อสู้ หากแต่มันคือ การยืนหยัด เพื่อเป็นตัวของตัวเองต่างหาก</font></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i style=""><font color="#ffffff"><br></font></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i style=""><font color="#ffffff"><br></font></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i style=""><font color="#ffffff"><br></font></i></font></div><div style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="3" color="#dda0dd"><i style=""><b>จองโซยอน หรือว่า โยนา ทำการฝึกฝนประจำวัน ด้วยกราดิอุสไม้ที่ยืมมา </b></i></font></div><div style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="3" color="#dda0dd"><i style=""><b><br></b></i></font></div><div style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="3" color="#dda0dd"><i style=""><b><br></b></i></font></div><div style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="3" color="#dda0dd"><i style=""><b>รางวัลที่ได้รับ: +20 EXP และ +5 คะแนน</b></i></font></div><div style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="3" color="#dda0dd"><i style=""><b><br></b></i></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sriracha" size="3"><i style=""><font color="#ffffff"><br></font></i></font></div><div style="text-align: center;"><br><img src="static/image/hrline/2.gif" border="0" alt=""><br><br></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i> </i></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="3"><i><br></i></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#d49df2" face="Sriracha" size="3"><i> </i></font><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/1000063537.png" style="text-align: justify;"></div></div></div></div></center>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Soyeon เมื่อ 2025-8-24 15:02 <br /><br /><div style="max-width: 900px; margin: auto; background: linear-gradient(145deg, rgb(26, 11, 11), rgb(61, 15, 15)); border: 6px solid rgb(183, 28, 28); border-radius: 15px; padding: 20px; font-family: Cinzel, serif; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 0px 20px 40px, rgba(255, 255, 255, 0.2) 0px 1px 0px inset; position: relative; overflow: hidden; animation: 4s ease-in-out 0s infinite normal none running glow;">
<!-- Floating sparkles -->
<div id="sparkle-container" style="color: rgb(255, 215, 0); position: absolute; top: 0px; left: 0px; width: 100%; height: 100%; pointer-events: none; z-index: 0;"></div>
<!-- Header -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; background: linear-gradient(135deg, rgb(183, 28, 28), rgb(139, 0, 0)); padding: 25px; border-bottom: 4px double rgb(255, 215, 0); position: relative; animation: 6s ease-in-out 0s infinite normal none running pulse;">
<div style="font-family:'Playfair Display',serif;font-size:60px;font-weight:700;text-shadow:3px 3px 6px rgba(0,0,0,0.5);letter-spacing:2px;background:linear-gradient(90deg,#ffd700,#ff4d4d,#ffd700);-webkit-background-clip:text;-webkit-text-fill-color:transparent;">Jung Soyeon</div>
<div style="font-size:18px;opacity:0.9;margin-top:5px;">24 สิงหาคม 2025 | ลานฝึกนอกบ้าน</div>
<div style="position:absolute;top:10px;left:10px;right:10px;bottom:10px;border:2px solid rgba(255,215,0,0.3);border-radius:8px;pointer-events:none;"></div>
</div>
<!-- Profile -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; margin: 30px 0px; position: relative; z-index: 1;">
<div style="display:inline-block;border:4px solid #b71c1c;border-radius:50%;padding:4px;background:linear-gradient(45deg,#ffd700,#ff4d4d);box-shadow:0 8px 16px rgba(0,0,0,0.3);animation:pulse 4s ease-in-out infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065311.md.jpg" alt="Jung Soyeon" style="width:150px;height:150px;border-radius:50%;object-fit:cover;border:2px solid #fff;transition:transform 0.3s ease;" onmouseover="this.style.transform='scale(1.1)'" onmouseout="this.style.transform='scale(1)'">
</div>
</div>
<!-- Scrollable content -->
<div style="position: relative; z-index: 1;">
<!-- Floating rose petals -->
<div id="rose-container" style="color: rgb(255, 215, 0); position: absolute; top: 0px; left: 0px; width: 100%; height: 100%; pointer-events: none; overflow: hidden; z-index: 0;"></div>
<div style="display: grid; grid-template-columns: 1fr 1fr; gap: 25px; margin-bottom: 25px; position: relative; z-index: 1;">
<!-- เนื้อหาหลัก scrollable -->
<div style="background: rgba(0, 0, 0, 0.6); border-radius: 10px; border: 2px solid rgb(183, 28, 28); padding: 15px; max-height: 250px; overflow-y: auto; backdrop-filter: blur(5px); transition: 0.3s;">
<div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;">📝 เนื้อหาหลัก</div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;">หัวข้อ : บทเรียนจากลูปัส</div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;"><br></div>
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> หลังจากโซยอนรับประทานอาหารเสร็จ เธอก้าวออกจากห้องครัวตรงไปยังลานฝึกด้านนอกบ้าน ลมยามเช้าพัดผ่านเส้นผมสีดำขลับที่สลวยไหวราวกับมีชีวิต เธอถือ กราดิอุสไม้ ที่ยืมมาจากคลังอาวุธสำหรับฝึกซ้อมไว้ในมืออย่างมั่นคง พร้อมสำหรับภารกิจประจำวัน</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">
<br><br> ทันทีที่เข้าสู่ลานฝึก บรรยากาศก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เสียงก้องของฝีเท้าและเสียงหมาป่าเห่าหอนประสานกันเป็นท่วงทำนองของการต่อสู้ เธอพบ คุณลูปัส หมาป่าสีน้ำตาลตัวใหญ่ยืนรออยู่กลางลาน ดวงตาของมันฉายประกายความเฉียบแหลมและทรงพลังอย่างน่าเกรงขาม</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">
<br><br> คุณลูปัสก้าวเข้ามาหาโซยอน เสียงทุ้มลึกก้องกังวานในหัวของเธอด้วยภาษามนุษย์ว่า “วันนี้เจ้าจะได้ฝึกหนักหน่อยนะ เด็กน้อย แต่ถ้าเจ้าตั้งใจ เจ้าจะเติบโตได้เร็วราวกับสายลม”</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">
<br><br> โซยอนพยักหน้าช้า ๆ มือที่กำกราดิอุสแน่นขึ้นกว่าเดิม “ฉันพร้อมแล้วค่ะ คุณลูปัส” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่มุ่งมั่น</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">
<br><br> ทันใดนั้น หมาป่าสีน้ำตาลก็เริ่มเคลื่อนไหวเป็นวงกลมรอบลานฝึก บังคับให้โซยอนต้องวิ่งตาม พลิกตัว หลบหลีก และจู่โจมตามจังหวะของมัน การฝึกเป็นไปอย่างเข้มข้น ทั้งการโจมตี การป้องกัน และการหลบหลีก ทุกท่วงท่าต้องอาศัยความรวดเร็วและแม่นยำ</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">
<br><br> ขณะฝึก คุณลูปัสเฝ้ามองทุกการเคลื่อนไหวของโซยอนและให้คำแนะนำอย่างต่อเนื่อง “มือเจ้าต้องไม่หยุดนิ่ง เดินก้าวสั้นและเร็วขึ้น และรักษาสมดุลระหว่างการโจมตีและป้องกัน”</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">
<br><br> โซยอนพยายามจดจำทุกท่าทางของหมาป่า เธอรู้สึกได้ถึงพละกำลังและความเร็วที่น่าทึ่งของมัน ซึ่งเป็นแรงผลักดันให้เธอต้องพัฒนาตัวเองให้ทัดเทียม</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">
<br><br> แม้เหงื่อจะไหลซึมตามใบหน้าและแผ่นหลัง แต่ความมุ่งมั่นของเธอก็ไม่ลดน้อยลง โซยอนรู้ดีว่าการฝึกกับคุณลูปัสในแต่ละครั้ง จะทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจอย่างแท้จริง
</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff">รางวัล: +20 EXP / +5 คะแนน</font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff">+10 ความโปรดปรานลูปา</font></div>
</div>
<!-- คำคมโซยอน -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); background: rgba(0, 0, 0, 0.5); border-radius: 10px; border: 2px solid rgb(183, 28, 28); padding: 15px; backdrop-filter: blur(5px); transition: 0.3s;">
<div style="font-size:26px;font-weight:700;color:#ff4d4d;margin-bottom:12px;">🔮 คำคมโซยอน</div>
<div style="font-style:italic;background:linear-gradient(135deg, rgba(183,28,28,0.1), rgba(255,215,0,0.1));padding:15px;border-radius:8px;border-left:4px solid #b71c1c;color:#ffd700;transition:all 0.3s ease;font-size:18px;line-height:1.9;">
"ข้าคือโซยอน บุตรแห่งแสงทองของอพอลโล่<br>
และเลือดแห่งวีนัสไหลเวียนในใจ ข้าจะเปล่งประกาย<br>
เหนือกาลเวลาและความมืดมิด<br>
ให้ความงามและพลังแห่งดวงดาวคุ้มครองทุกย่างก้าวของข้า"
</div>
</div>
</div>
</div>
<!-- Divider -->
<div style="color: rgb(183, 28, 28); text-align: center; font-size: 32px; margin: 25px 0px; text-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.3) 1px 1px 2px; animation: 3s ease-in-out 0s infinite normal none running pulse;">🌹 ❦ 🌹 ❦ 🌹</div>
<!-- Interactive Buttons -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; display: flex; justify-content: center; gap: 15px; flex-wrap: wrap; margin-top: 20px;">
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('✨ แสงทองของอพอลโล่ส่องประกายรอบตัวเธอ ✨')">✨ เวทมนตร์แห่งแสง</div>
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('🔥 พลังแห่งดวงอาทิตย์ไหลเวียนในเลือด 🔥')">🔥 พลังแห่งอพอลโล่</div>
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('💖 เสน่ห์แห่งวีนัสเปล่งประกายจากหัวใจ 💖')">💖 เสน่ห์แห่งวีนัส</div>
</div>
</div>
<div style="max-width:900px; margin:auto;
background:#1a1a1a;
border-radius:20px; padding:30px;
font-family:'Sarabun',sans-serif;
box-shadow:0 10px 30px rgba(0,0,0,0.25);">
<!-- ส่วนหัวหนังสือพิมพ์แฟนตาซี -->
<div style="text-align:center; margin-bottom:25px; border-bottom:3px solid #8b4513; padding-bottom:15px;">
<div style="font-size:36px; font-weight:bold; color:#d4af37; letter-spacing:1px; text-shadow:1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.3);">
Jupiter Camp Gazette
</div>
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px;">
บันทึกแห่งสรวงสวรรค์ • ฉบับที่ 11</div>
</div>
<!-- โปรไฟล์ + เนื้อหา -->
<table style="width:100%; border-spacing:20px; margin-bottom:20px;">
<tbody>
<tr>
<!-- โปรไฟล์ -->
<td style="width:30%; vertical-align:top; text-align:center;">
<div style="width:180px; height:180px; margin:auto; border-radius:50%; overflow:hidden;
border:8px solid #d4af37;
box-shadow:0 0 40px rgba(212,175,55,0.8), inset 0 0 20px rgba(255,255,255,0.3);
background: radial-gradient(circle at top left, #3b0a45, #1a001a);
animation:spinCoin 8s linear infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065243.md.jpg" style="width:100%; height:100%; object-fit:cover; border-radius:50%;">
</div>
<!-- ชื่อโปรไฟล์ -->
<div style="font-weight:bold; color:#d4af37; font-size:22px; margin:15px 0 8px; text-shadow: 1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.5);">
ภัทรานิษฐ์ พิพัฒน์เกียรติ
</div>
<!-- คำคมใต้ชื่อ -->
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px; font-style:italic; text-shadow: 1px 1px 1px rgba(0,0,0,0.4);">
"คนอย่างพวกนายก็เหมาะสมที่จะได้รับการทรมารจากดินแดนนรกแล้วละนะ"
</div>
</td>
<!-- เนื้อหา scrollable -->
<td style="width:70%; vertical-align:top;">
<div style="background: rgb(44, 31, 60); border-radius: 12px; padding: 30px; height: 550px; overflow-y: auto; border: 2px solid rgb(212, 175, 55); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 5px 25px; scroll-behavior: smooth; font-size: 18px; line-height: 1.8;">
<p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">วันที่: 24 สิงหาคม พุทธศักราช 2558</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">หัวข้อการโรลเพลย์ : การฝึกประจำวัน ของ พัด</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">สถานที่ : ลานฝึกนอกบ้าน</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เมื่อ พัด เด็กหญิงตัวน้อยกินอาหารเช้าจนอิ่มแล้ว เธอก็ก้าวออกจากห้องครัวอย่างมั่นคงและเปี่ยมพลัง มุ่งหน้าไปยังลานฝึกนอกบ้านเพื่อเริ่มการฝึกประจำวัน</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">วันนี้เธอจะฝึกด้วย กราดิอุสไม้ ที่ยืมมาจากคลังอาวุธของลานฝึก โดยมี คุณลูปัส หมาป่าสีน้ำตาลที่คอยเป็นทั้งพี่เลี้ยงและครูฝึกตัวจริง หมาป่าตัวนี้ไม่ได้มีแค่พละกำลังและความเร็วเท่านั้น แต่ยังสามารถสื่อสารกับมนุษย์ได้ ทำให้การฝึกฝนเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดก้าวเข้าสู่ลานฝึก ลมยามเช้าพัดผ่านเส้นผมขณะที่เธอกำกราดิอุสไม้ไว้ในมืออย่างมั่นใจ ดวงตาเป็นประกายด้วยความมุ่งมั่น ในขณะที่คุณลูปัสก้าวเข้ามาใกล้ เสียงฝีเท้าของมันเต็มไปด้วยพลังและความว่องไว</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">"พร้อมแล้วใช่ไหม พัด?" เสียงของลูปัสก้องขึ้นในความคิดของเธอ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">"พร้อมค่ะ!" เธอตอบอย่างหนักแน่น พร้อมกับเริ่มการฝึกชุดแรก</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">การฝึกวันนี้ประกอบไปด้วยการ ฟาดและป้องกัน ด้วยกราดิอุสไม้ การเคลื่อนไหวร่างกายให้ว่องไว และการรับมือสถานการณ์ฉับพลัน คุณลูปัสจะคอยปรับความเร็วและท่าทางให้เหมาะสมกับระดับของพัด และให้คำแนะนำอย่างละเอียดเพื่อพัฒนาความสามารถของเธอในทุกด้าน</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">รางวัล: +20 EXP / +5 คะแนน</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">มุมานะตั้งใจฝึกฝนอย่างหนักหน่วง (ลานฝึก)(ประจำวัน)</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">+10 ความโปรดปรานลูปา</font></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p>
<!-- เครดิตด้านล่าง -->
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; margin-top: 25px; font-size: 14px; line-height: 1.6;">
🐶 เครดิตผู้จัดสร้างโค้ด : Phatranit Phiphatkiat 🐶
</div>
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">เรื่องที่ต้องการแจ้งให้ทราบ !! ถ้าพัดยังไม่ได้อนุญาตให้ทำการเปลี่ยนแปลง ดัดแปลง เนื้อหา หรือ โค้ด อย่าพึ่งทำไรส่งเดชนะคะ ให้คงทุกอย่างไว้เหมือนเดิม ก่อนและแจ้งสิ่งที่ต้องการจะให้แก้ไขพัดจะรีบมาแก้ไขให้เมื่อว่างจากการเรียนคะ"</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">🔔 Jupiter Camp Gazette🔔</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div>
</div>
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
</div>
<!-- Animation inline -->
<style>
@keyframes spinCoin {
0% { transform:rotateY(0deg); }
100% { transform:rotateY(360deg); }
}
/* Scroll bar หรู */
div::-webkit-scrollbar {
width: 14px;
}
div::-webkit-scrollbar-track {
background: #3b0a45; border-radius:8px;
}
div::-webkit-scrollbar-thumb {
background: linear-gradient(#d4af37,#b8860b); border-radius:8px;
}
</style>
<div style="max-width:900px; margin:auto;
background:#1a1a1a;
border-radius:20px; padding:30px;
font-family:'Sarabun',sans-serif;
box-shadow:0 10px 30px rgba(0,0,0,0.25);">
<!-- ส่วนหัวหนังสือพิมพ์แฟนตาซี -->
<div style="text-align:center; margin-bottom:25px; border-bottom:3px solid #8b4513; padding-bottom:15px;">
<div style="font-size:36px; font-weight:bold; color:#d4af37; letter-spacing:1px; text-shadow:1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.3);">
Jupiter Camp Gazette
</div>
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px;">
บันทึกแห่งสรวงสวรรค์ • ฉบับที่ 16</div>
</div>
<!-- โปรไฟล์ + เนื้อหา -->
<table style="width:100%; border-spacing:20px; margin-bottom:20px;">
<tbody>
<tr>
<!-- โปรไฟล์ -->
<td style="width:30%; vertical-align:top; text-align:center;">
<div style="width:180px; height:180px; margin:auto; border-radius:50%; overflow:hidden;
border:8px solid #d4af37;
box-shadow:0 0 40px rgba(212,175,55,0.8), inset 0 0 20px rgba(255,255,255,0.3);
background: radial-gradient(circle at top left, #3b0a45, #1a001a);
animation:spinCoin 8s linear infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065243.md.jpg" style="width:100%; height:100%; object-fit:cover; border-radius:50%;">
</div>
<!-- ชื่อโปรไฟล์ -->
<div style="font-weight:bold; color:#d4af37; font-size:22px; margin:15px 0 8px; text-shadow: 1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.5);">
ภัทรานิษฐ์ พิพัฒน์เกียรติ
</div>
<!-- คำคมใต้ชื่อ -->
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px; font-style:italic; text-shadow: 1px 1px 1px rgba(0,0,0,0.4);">
"คนอย่างพวกนายก็เหมาะสมที่จะได้รับการทรมารจากดินแดนนรกแล้วละนะ"
</div>
</td>
<!-- เนื้อหา scrollable -->
<td style="width:70%; vertical-align:top;">
<div style="background: rgb(44, 31, 60); border-radius: 12px; padding: 30px; height: 550px; overflow-y: auto; border: 2px solid rgb(212, 175, 55); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 5px 25px; scroll-behavior: smooth; font-size: 18px; line-height: 1.8;">
<p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">วันที่: 25 สิงหาคม พุทธศักราช 2558</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">หัวข้อการโรลเพลย์ : บทเรียนแรกของพัด: เด็กหญิงตัวน้อยกับหมาป่าครูฝึก</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">สถานที่ : ลานฝึกนอกบ้าน</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"> หลังจากได้รับประทานอาหารเช้าเสร็จ เด็กหญิงตัวน้อยนามว่าพัดก็ก้าวออกจากห้องครัว แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาต้องใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน พร้อมกับสายลมที่พัดเอาความหอมของดินและหญ้ามาทักทาย ทำให้จิตใจของเธอเบิกบาน พัดหยิบ กลาดิอุสไม้ ที่ยืมมาจากลานฝึกขึ้นมาไว้ในมือ ความตื่นเต้นและความมุ่งมั่นพลุ่งพล่านอยู่ในใจ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เมื่อเธอมาถึงลานฝึกกลางสนามหญ้ากว้าง ก็พบกับ หมาป่าสีน้ำตาลตัวใหญ่ ที่รออยู่ ดวงตาของหมาป่าคู่นั้นดูเฉลียวฉลาด แต่ก็มีแววความดุดันที่ซ่อนความอ่อนโยนเอาไว้</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“พร้อมหรือยัง เจ้าหนู?” เสียงของหมาป่าดังขึ้นเป็นภาษามนุษย์ มันคือคุณ ลูปัส ครูฝึกหมาป่าผู้มีขนสีน้ำตาลเป็นลวดลายคล้ายเส้นแสง น้ำเสียงของเขาดูเคร่งขรึมแต่ก็ฟังแล้วอบอุ่น</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดพยักหน้าเล็กน้อยแล้วจับกลาดิอุสในมือให้แน่นขึ้น แม้มือจะสั่น แต่แววตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“ก่อนอื่น เรามาวอร์มร่างกายกันก่อน” คุณลูปัสกล่าวพร้อมเริ่มวิ่งรอบลานฝึกอย่างเป็นจังหวะราวกับสายลม พัดวิ่งตาม หมุนตัว และกระโดดไปตามคำแนะนำของเขาอย่างตั้งใจ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">จากนั้น คุณลูปัสก็เริ่มสอนเทคนิคการใช้กลาดิอุส ทั้งการป้องกันและจู่โจมอย่างรวดเร็ว พัดเลียนแบบทุกท่วงท่าอย่างสุดกำลัง แต่เมื่อคุณลูปัสจู่โจมด้วยความเร็ว เธอก็ล้มลงบนพื้นหญ้าครั้งแล้วครั้งเล่า</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“อย่ายอมแพ้” คุณลูปัสกล่าวเพื่อปลุกขวัญ "ทุกครั้งที่ล้ม คือบทเรียนที่จะทำให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้น"</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดกัดฟันแน่นแล้วลุกขึ้นมาสู้ใหม่อีกครั้ง คราวนี้การเคลื่อนไหวของเธอมีจังหวะและมั่นคงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอสามารถป้องกันการโจมตีของคุณลูปัสได้หลายครั้ง จนเขาต้องถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกและพอใจ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“ยอดเยี่ยมมาก เจ้าหนู! เจ้าเริ่มเข้าใจมันแล้ว” คุณลูปัสเอ่ยชมพร้อมกับกระดิกหางอย่างยินดี</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">แสงแดดสาดส่องทั่วลานฝึก เสียงลม เสียงหญ้า และเสียงฝีเท้าของทั้งคู่ผสานเป็นบทเพลงแห่งความพยายาม ความมุ่งมั่น และมิตรภาพระหว่างเด็กหญิงตัวน้อยกับครูฝึกหมาป่าผู้เก่งกาจ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">รางวัล: +20 EXP / +5 คะแนน</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">มุมานะตั้งใจฝึกฝนอย่างหนักหน่วง (ลานฝึก)(ประจำวัน)</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">+10 ความโปรดปรานลูปา</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p>
<!-- เครดิตด้านล่าง -->
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; margin-top: 25px; font-size: 14px; line-height: 1.6;">
🐶 เครดิตผู้จัดสร้างโค้ด : Phatranit Phiphatkiat 🐶
</div>
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">เรื่องที่ต้องการแจ้งให้ทราบ !! ถ้าพัดยังไม่ได้อนุญาตให้ทำการเปลี่ยนแปลง ดัดแปลง เนื้อหา หรือ โค้ด อย่าพึ่งทำไรส่งเดชนะคะ ให้คงทุกอย่างไว้เหมือนเดิม ก่อนและแจ้งสิ่งที่ต้องการจะให้แก้ไขพัดจะรีบมาแก้ไขให้เมื่อว่างจากการเรียนคะ"</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">🔔 Jupiter Camp Gazette🔔</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div>
</div>
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
</div>
<!-- Animation inline -->
<style>
@keyframes spinCoin {
0% { transform:rotateY(0deg); }
100% { transform:rotateY(360deg); }
}
/* Scroll bar หรู */
div::-webkit-scrollbar {
width: 14px;
}
div::-webkit-scrollbar-track {
background: #3b0a45; border-radius:8px;
}
div::-webkit-scrollbar-thumb {
background: linear-gradient(#d4af37,#b8860b); border-radius:8px;
}
</style>
<div style="max-width: 900px; margin: auto; background: linear-gradient(145deg, rgb(26, 11, 11), rgb(61, 15, 15)); border: 6px solid rgb(183, 28, 28); border-radius: 15px; padding: 20px; font-family: Cinzel, serif; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 0px 20px 40px, rgba(255, 255, 255, 0.2) 0px 1px 0px inset; position: relative; overflow: hidden; animation: 4s ease-in-out 0s infinite normal none running glow;">
<!-- Floating sparkles -->
<div id="sparkle-container" style="color: rgb(255, 215, 0); position: absolute; top: 0px; left: 0px; width: 100%; height: 100%; pointer-events: none; z-index: 0;"></div>
<!-- Header -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; background: linear-gradient(135deg, rgb(183, 28, 28), rgb(139, 0, 0)); padding: 25px; border-bottom: 4px double rgb(255, 215, 0); position: relative; animation: 6s ease-in-out 0s infinite normal none running pulse;">
<div style="font-family:'Playfair Display',serif;font-size:60px;font-weight:700;text-shadow:3px 3px 6px rgba(0,0,0,0.5);letter-spacing:2px;background:linear-gradient(90deg,#ffd700,#ff4d4d,#ffd700);-webkit-background-clip:text;-webkit-text-fill-color:transparent;">Jung Soyeon</div>
<div style="font-size:18px;opacity:0.9;margin-top:5px;">26 สิงหาคม 2025 | ลานฝึกนอกบ้าน</div>
<div style="position:absolute;top:10px;left:10px;right:10px;bottom:10px;border:2px solid rgba(255,215,0,0.3);border-radius:8px;pointer-events:none;"></div>
</div>
<!-- Profile -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; margin: 30px 0px; position: relative; z-index: 1;">
<div style="display:inline-block;border:4px solid #b71c1c;border-radius:50%;padding:4px;background:linear-gradient(45deg,#ffd700,#ff4d4d);box-shadow:0 8px 16px rgba(0,0,0,0.3);animation:pulse 4s ease-in-out infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065311.md.jpg" alt="Jung Soyeon" style="width:150px;height:150px;border-radius:50%;object-fit:cover;border:2px solid #fff;transition:transform 0.3s ease;" onmouseover="this.style.transform='scale(1.1)'" onmouseout="this.style.transform='scale(1)'">
</div>
</div>
<!-- Scrollable content -->
<div style="position: relative; z-index: 1;">
<!-- Floating rose petals -->
<div id="rose-container" style="color: rgb(255, 215, 0); position: absolute; top: 0px; left: 0px; width: 100%; height: 100%; pointer-events: none; overflow: hidden; z-index: 0;"></div>
<div style="display: grid; grid-template-columns: 1fr 1fr; gap: 25px; margin-bottom: 25px; position: relative; z-index: 1;">
<!-- เนื้อหาหลัก scrollable -->
<div style="background: rgba(0, 0, 0, 0.6); border-radius: 10px; border: 2px solid rgb(183, 28, 28); padding: 15px; max-height: 250px; overflow-y: auto; backdrop-filter: blur(5px); transition: 0.3s;">
<div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;">📝 เนื้อหาหลัก</div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;">หัวข้อ: บทเรียนกราดิอุสไม้จากหมาป่า</div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;"><br></div>
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> จองโซยอน เด็กหญิงวัย 12 ปี ยืนโค้งคำนับให้หมาป่า เวล็อกซ์ "ขอบคุณสำหรับวันนี้ค่ะคุณเวล็อกซ์ ไว้หนูจะกลับมาฝึกกับคุณใหม่นะคะ"</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> หมาป่าเวล็อกซ์มองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเมตตา ก่อนจะแสดงรอยยิ้มจางๆ ให้เห็น จากนั้นเด็กหญิงก็ออกเดินจากหุบเขาโซโนมา มุ่งหน้าไปยังลานฝึกนอกบ้าน ซึ่งเป็นที่ประจำสำหรับการฝึกดาบของเธอ</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> ทันทีที่มาถึงลานฝึกกว้างใหญ่ที่เปิดโล่งลมพัดแรงจนผืนทรายฟุ้งกระจาย ลูปัส หมาป่าสีน้ำตาลตัวใหญ่ผู้แข็งแกร่งและดุดัน ครูฝึกประจำของโซยอนยืนรอเธออยู่ก่อนแล้ว</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> ลูปัสหันขวับมาทางเด็กหญิง ดวงตาของเขาวาววับด้วยความจริงจัง "มาแล้วรึ โซยอน... วันนี้ข้าจะดูแลการฝึกให้เอง" เขาเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำเป็นภาษามนุษย์</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> "ค่ะคุณลูปัส หนูพร้อมแล้วค่ะ" โซยอนรีบโค้งคำนับ</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">ลูปัสก้าวเข้ามาหาเธอ มองดาบไม้ในมือของโซยอนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "การวิ่งสร้างความทนทานก็จริง แต่ในการต่อสู้ เจ้าไม่เพียงแต่ต้องแข็งแรง แต่ต้อง รวดเร็วและเด็ดขาด... จำไว้ให้ดีนะ โซยอน"</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">"หนูจะพยายามอย่างเต็มที่ค่ะ!" เธอตอบกลับด้วยความมุ่งมั่น</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> ลูปัสยกอุ้งเท้าขึ้นขีดเส้นบนพื้นทราย "วันนี้เจ้าจะฝึกกับข้าโดยตรง... ข้าจะพุ่งเข้าใส่ เจ้าต้องใช้กราดิอุสไม้ปัดป้องและโต้กลับให้ได้ ถ้าล้มก็ต้องลุกขึ้นมาสู้ ห้ามถอยเด็ดขาด"</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> "เข้าใจแล้วค่ะ!" เด็กหญิงตอบอย่างหนักแน่น</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">หมาป่าสีน้ำตาลถอยไปสองก้าว กล้ามเนื้อทั่วร่างของเขากระตุก ดวงตาเปล่งประกายดุร้าย ก่อนจะคำรามต่ำๆ แล้วกระโจนเข้าหาโซยอนอย่างรวดเร็วราวกับสายลม และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการฝึกในวันนั้น...<br><br> </div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff">รางวัล: +20 EXP / +5 คะแนน</font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff">มุมานะตั้งใจฝึกฝนอย่างหนักหน่วง (ลานฝึก)(ประจำวัน)</font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff">+10 ความโปรดปรานลูปา</font></div><div style="text-align: center; color: rgb(255, 215, 0); line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div>
</div>
<!-- คำคมโซยอน -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); background: rgba(0, 0, 0, 0.5); border-radius: 10px; border: 2px solid rgb(183, 28, 28); padding: 15px; backdrop-filter: blur(5px); transition: 0.3s;">
<div style="font-size:26px;font-weight:700;color:#ff4d4d;margin-bottom:12px;">🔮 คำคมโซยอน</div>
<div style="font-style:italic;background:linear-gradient(135deg, rgba(183,28,28,0.1), rgba(255,215,0,0.1));padding:15px;border-radius:8px;border-left:4px solid #b71c1c;color:#ffd700;transition:all 0.3s ease;font-size:18px;line-height:1.9;">
"ข้าคือโซยอน บุตรแห่งแสงทองของอพอลโล่<br>
และเลือดแห่งวีนัสไหลเวียนในใจ ข้าจะเปล่งประกาย<br>
เหนือกาลเวลาและความมืดมิด<br>
ให้ความงามและพลังแห่งดวงดาวคุ้มครองทุกย่างก้าวของข้า"
</div>
</div>
</div>
</div>
<!-- Divider -->
<div style="color: rgb(183, 28, 28); text-align: center; font-size: 32px; margin: 25px 0px; text-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.3) 1px 1px 2px; animation: 3s ease-in-out 0s infinite normal none running pulse;">🌹 ❦ 🌹 ❦ 🌹</div>
<!-- Interactive Buttons -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; display: flex; justify-content: center; gap: 15px; flex-wrap: wrap; margin-top: 20px;">
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('✨ แสงทองของอพอลโล่ส่องประกายรอบตัวเธอ ✨')">✨ เวทมนตร์แห่งแสง</div>
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('🔥 พลังแห่งดวงอาทิตย์ไหลเวียนในเลือด 🔥')">🔥 พลังแห่งอพอลโล่</div>
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('💖 เสน่ห์แห่งวีนัสเปล่งประกายจากหัวใจ 💖')">💖 เสน่ห์แห่งวีนัส</div>
</div>
</div>
<span id="docs-internal-guid-02816a65-7fff-dbdd-2b23-53c62d45897a"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><b>วันที่ 27 เดือนสิงหาคม ปี 2558</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>ช่วงเย็น เวลา 16.00 - 18.00 น. ณ ลานฝึกนอกบ้าน บ้านหมาป่า หุบเขาโซโนมา รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา (ฝึกกราดิอุส ประจำวัน)</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"> ลมเย็นยามเย็นพัดผ่านทุ่งองุ่น กลิ่นหญ้าสดใหม่ปะปนกับกลิ่นดินอุ่นจากแดดยามบ่ายที่ค่อย ๆ คลายแรงลง โมนีก้าก้าวเท้าเข้ามาในลานฝึกนอกบ้าน ร่างกายยังมีร่องรอยความเหนื่อยจากการวิ่งมาราธอนสุดโหดกับเวล็อกซ์ แต่แววตาสีเงินก็ยังส่องประกายอยากรู้อยากลอง เธอหยุดยืนตรงขอบลานแล้วเหลียวมองรอบ ๆ หุ่นฝึกตั้งเรียงรายราวกับทหารไร้ชีวิต ทุกตัวสวมเกราะหนังจำลองรอรับแรงฟาดจากดาบ หญิงสาวเผลอสูดหายใจแรง ๆ ตื่นเต้นผสมกังวล</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"><font color="#696969"> </font><b style=""><font color="#008080"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#008080">“เด็กใหม่ใช่หรือไม่”</font></b><font color="#696969"> เสียงทุ้มต่ำแทรกเข้ามา โมนีก้าหันขวับพบหมาป่าสีน้ำตาลตัวยักษ์เดินเข้ามาจากเงาต้นไม้ ขนของมันหนาและแววตาคมราวกับผู้ล่าที่ผ่านศึกมานับไม่ถ้วน แต่สิ่งที่ทำให้เธอแทบกลืนน้ำลายไม่ลงคือ…มันพูดเป็นภาษาคน โมนีก้าพยักหน้าแรง ๆ </font><b style=""><font color="#9932cc">“ใช่ค่ะ หนู…เอ่อ โมนีก้าค่ะ เพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี้เองค่ะ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">หมาป่าพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะหันหัวไปทางชั้นไม้ตรงกำแพง </font><b style=""><font color="#008080">“ไปหยิบกราดิอุสไม้มาหนึ่งเล่ม”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">หญิงสาวเดินกะโผลกกะเผลกเพราะยังเมื่อยจากการวิ่ง หยิบดาบไม้ขึ้นมาถือด้วยสองมือ มันหนักกว่าที่คิดจนต้องสูดลมหายใจฮึด </font><b style=""><font color="#008080">“ข้าคือลูปัส”</font></b><font color="#696969"> หมาป่าสีน้ำตาลแนะนำตัว ขณะเดินวนรอบเธอเหมือนนักล่า </font><b style=""><font color="#008080">“ข้าคือผู้ฝึกที่ลานแห่งนี้ แข็งแกร่ง ดุร้าย และรวดเร็ว เจ้าจะได้สัมผัสด้วยตัวเอง ข้าจะเป็นครูฝึกของเจ้าไปจนกว่าเจ้าจะยกดาบโดยไม่ทำหุ่นฝึกหัวเราะเยาะได้”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้าเผลอหลุดหัวเราะแห้ง ๆ </font><b style=""><font color="#9932cc">“หุ่นมันหัวเราะด้วยเหรอคะ…”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ลูปัสหรี่ตาแวววาว</font><b style=""><font color="#008080"> “ในหัวเจ้าจะได้ยินเอง…หากเจ้าฟาดไม่ถึง”</font></b><font color="#696969"> คำพูดนั้นทำให้เธอเงียบปากไปทันที มือกำด้ามดาบไม้แน่นขึ้น หมาป่าก้าวเข้ามาประชิด พูดเสียงก้องราวกับจะฝังเข้าไปในสมอง </font><b style=""><font color="#008080">“จำไว้เด็กน้อยนี่ไม่ใช่ของเล่นดาบคือชีวิต กราดิอุสคือวิถีของทหารโรมัน ถ้าเจ้าจับมันอย่างคนจับไม้กวาดเจ้าก็จะถูกโลกนี้กวาดทิ้งไป”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้ากลืนน้ำลายเอือกรู้สึกถึงน้ำหนักของคำที่กดลงบนไหล่พอ ๆ กับน้ำหนักดาบในมือ เธอยกคิ้วสูง สูดหายใจแรง ๆ </font><b style=""><font color="#9932cc">“ก็ได้ค่ะ…ถ้างั้นสอนมาเลย หนูจะไม่แพ้ให้หุ่นโง่ ๆ แน่!”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">แววตาของลูปัสส่องประกายยอมรับเล็กน้อย ก่อนที่เสียงคำรามต่ำ ๆ จะดังขึ้น </font><b style=""><font color="#008080">“ดี…เริ่มจากท่าพื้นฐาน การยืน การจับ การฟาดแนวดิ่ง จงเรียนรู้…แล้วเจ้าจะรอด”</font></b><font color="#696969"> เสียงไม้กระทบหุ่นดัง<b> ปั้ก! ปั้ก! </b>ก้องไปทั่วลาน ขณะที่ท้องฟ้ายามเย็นย้อมแสงทองทับลงมาบนเงาร่างของหญิงสาวผมม่วงครามกับหมาป่าฝึกโหดคู่ใหม่ </font></font></span><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><font color="#696969">เสียง </font><b style="color: rgb(105, 105, 105);">ปั้ก! ปั้ก!</b><font color="#696969"> ของกราดิอุสไม้ที่กระแทกกับหุ่นฝึกดังสะท้อนก้องไปทั่วลาน แรก ๆ โมนีก้ายังขยับแขนแข็งทื่อเหมือนคนกำด้ามไม้กวาด แต่ไม่นานร่างกายกลับค่อย ๆ ปรับตามคำสั่งของลูปัสหมาป่าสีน้ำตาลผู้ดุดันที่เดินวนรอบเธอเหมือนครูฝึกโรมันในสนามจริง </font><b style=""><font color="#008080">“องศา! ต่ำไปครึ่งช่วงแขน ตั้งข้อศอกขึ้น!”</font></b><font color="#696969"> เสียงเขาก้องกังวาน โมนีก้าเม้มปากแน่นฟันดาบลงใหม่ในท่าที่แก้ไข<b> ฟึ่บ! </b>ไม้กระแทกเข้าหุ่นตรงจุดที่เขาชี้เป๊ะ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">ไม่รู้ทำไมแต่ทุกครั้งที่เธอฟันดาบ อารมณ์ความกลัว ความเครียดและความสับสนเหมือนถูกปลดปล่อยออกไปทีละนิด จนร่างกายเธอเริ่มเคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติ หัวใจเต้นแรงแต่ไม่ใช่เพราะความกลัวอีกต่อไปมันเป็นความรู้สึกสนุกแปลก ๆ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ลูปัสมองเธอด้วยหางตา ก่อนเอ่ยเบา ๆ </font><b style=""><font color="#9932cc">“ดี…เจ้ามีสัญชาตญาณนักรบอยู่แล้ว แม้เจ้าไม่รู้ตัว”</font></b><font color="#696969"> โมนีก้าหอบหายใจแต่ยังยกดาบขึ้นซ้ำ ๆ จนเหงื่อไหลเต็มแผ่นหลัง ดวงตาสีเทาเงินจ้องเป้าหุ่นไม่วางตาไม่มีคำบ่นหรือเสียงงอแง มีเพียงแรงฮึดที่พุ่งขึ้นมาอย่างไม่หยุด</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">บนระเบียงด้านบนของบ้านหมาป่า ร่างสง่างามของลูปาในร่างหมาป่าขาวกำลังนั่งเฝ้ามอง ดวงตาสีทองของนางทอแสงอ่อนโยน ยามเห็นเด็กสาวที่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนยังโวยวายบอกว่าไม่อยากเป็นนักรบ ตอนนี้กลับตั้งใจฝึกจนแววตามีประกายที่ต่างออกไป ริมปากของลูปาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง ๆ </font><b style=""><font color="#ff8c00">“ดีแล้ว เด็กน้อย…เจ้าเริ่มก้าวออกจากความกลัวเสียที”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">จนกระทั่งฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มทองแล้วเริ่มหม่นคล้ำลมเย็นโบกพัดกลิ่นไร่องุ่นเข้ามา โมนีก้าฟาดฟันครั้งสุดท้ายด้วยแรงเฮือก ก่อนร่างทั้งร่างจะล้มแผ่กลางลานหญ้าเหงื่อท่วมกาย ผมม่วงครามเปียกแนบแก้ม เธอหอบแรงจนพูดอะไรไม่ออกได้แต่ยกนิ้วโป้งขึ้นฟ้องฟ้าว่า </font><b style=""><font color="#9932cc">“รอดแล้วโว้ย”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><b style=""><font color="#008080">“อย่างน้อยเจ้ายังไม่ตายวันแรก…นั่นก็นับว่าผ่านแล้ว”</font></b><font color="#696969"> เสียงหัวเราะต่ำ ๆ ของลูปัสดังลอดออกมาเมื่อโมนีก้าฝึกวันแรกเสร็จ</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>อื่น ๆ</b>:</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;"><b>รางวัล</b> : +20 EXP, +5 คะแนนบัดดี้</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">มุมานะตั้งใจฝึกฝนอย่างหนักหน่วง - ความโปรดปราน + 10 ลูปา</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"></span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#696969">โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสความโปรดปราน +15 </font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>
<span id="docs-internal-guid-a947ed91-7fff-9a04-d8ec-a265ae13fd13"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><b>วันที่ 28 เดือนสิงหาคม ปี 2558</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>ช่วงสาย เวลา 09.00 - 11.00 น. ณ ลานฝึกนอกบ้าน บ้านหมาป่า หุบเขาโซโนมา รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา (ฝึกกราดิอุส ประจำวัน)</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969"> แสงแดดของหุบเขาโซโนมาในยามสายสาดลงบนลานฝึกกว้าง ทุ่งองุ่นเขียวขจีทอดตัวยาวสุดสายตาเหมือนจะเป็นเพียงฉากหลังงดงาม แต่สำหรับโมนีก้าแล้ว…ที่นี่คือสนามรบย่อม ๆ ของเธอ เสียงก้าวเท้าของหญิงสาวดังตึก ๆ เบา ๆ บนพื้นหญ้า เธอเดินเข้ามาที่ลานฝึกพร้อมดวงตาเป็นประกาย สีเทาเงินของแววตาผสมทั้งความมุ่งมั่นและความตื่นเต้น</font><b style=""><font color="#9932cc"> “อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณลูปัส!” </font></b><font color="#696969">เธอเอ่ยทักอย่างร่าเริง ทั้งที่ในใจรู้ดีว่าหมาป่าสีน้ำตาลตรงหน้าดุร้ายพอ ๆ กับยักษ์ในเทพนิยาย</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ลูปัสขยับร่างใหญ่สง่างามของเขา หางแกว่งเบา ๆ ก่อนจะเหลือบตาคมมองโมนีก้าแล้วส่งเสียงขู่ต่ำ ๆ เป็นการตอบรับแทนคำพูด น้ำเสียงนั้นสั่นสะท้านจนพื้นหญ้าดูเหมือนจะสะเทือน แต่สำหรับโมนีก้ามันคือสัญญาณว่า…การฝึกกำลังจะเริ่มขึ้น เธอไม่รอช้าเดินไปยังด้านข้างลานฝึกหยิบกราดิอุสไม้เล่มหนึ่งขึ้นมา ความรู้สึกหนักแน่นในฝ่ามือทำให้หัวใจเต้นแรง</font><b style=""><font color="#9932cc"> “เอาล่ะ…ได้เวลาแล้ว!”</font></b><font color="#696969"> เธอพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะหมุนข้อมือทดสอบน้ำหนัก</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">ลูปัสเหยียบเท้าลงกับพื้นดังตุ้บ เสียงก้องไปทั่วลานเหมือนเสียงกลองศึก เขาก้าวเข้ามาใกล้ แววตาเต็มไปด้วยความคาดโทษและท้าทาย ก่อนจะกระดิกหางเล็กน้อยแล้วคำรามเบา ๆ เหมือนสั่งการ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"><font color="#696969"> </font><b style=""><font color="#008080"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#008080"><b style="">“ท่าตั้งรับ…ต่ำไป! ดาบนั่น อย่ากำแน่นเกินไป!”</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">โมนีก้าขยับเท้าซ้ายถอยหลังนิดหนึ่งแล้วเหวี่ยงดาบขึ้นบัง เธอกัดฟันแน่นและยิ้มกว้าง ร่างกายเปียกเหงื่ออย่างรวดเร็ว แต่ทุกการแก้ท่าที่ลูปัสสั่งกลับทำให้เธอรู้สึกสะใจ เหมือนทุกฟาด ทุกฟัน ดึงเอาความอัดอั้นและความกลัวทั้งหมดออกมาเป็นแรงผลัก <b><i>ฟึ่บ! ฟาด! ปัง! </i></b>เสียงกราดิอุสไม้กระแทกกับหุ่นฝึกดังต่อเนื่อง เสียงลมหายใจหอบสั้น ๆ ผสมกับเสียงหัวเราะแผ่ว ๆ ของโมนีก้าที่สนุกจนลืมความเหนื่อย</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"><font color="#696969"> </font><b style=""><font color="#008080"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#008080">“ดี! เอาอีกให้แรง! เร็วกว่านี้!” </font></b><font color="#696969">ลูปัสคำรามดังก้อง โมนีก้าก็ยิ่งยกดาบขึ้นฟาดแรงขึ้นเรื่อย ๆ เหงื่อหยดลงบนพื้นหญ้า แต่ริมฝีปากยังยกยิ้มกว้างอย่างคนที่ค้นพบสิ่งที่ตัวเองชอบจริง ๆ นี่แหละ… การฝึกกราดิอุสสะใจที่สุดแล้ว!</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">เสียงฟาดกราดิอุสไม้ของโมนีก้าดังก้องไปทั่วลาน ฝุ่นหญ้าและกลิ่นเหงื่อผสมผสานเข้ากับลมหายใจแรง ๆ ของหญิงสาวที่ไม่ยอมลดทอนแรงลงเลยแม้แต่น้อย ดวงตาสีเทาเงินจับจ้องหุ่นตรงหน้าไม่ต่างอะไรจากศัตรูที่พร้อมจะเอาชีวิตเธอไปทุกเมื่อ เสียงในหัวตนเองคอยเตือนอยู่เสมอ ห้ามใจอ่อน ห้ามลังเล เพราะการใจอ่อนคือคมดาบที่ย้อนหันมาแทงเจ้าจนตาย ร่างกายที่เล็กกว่าศัตรูสมมุตินับสิบเท่ากลับขยับไปตามแรงสั่งของสัญชาตญาณทุกฝีก้าว การฟาด การแทง การตวัด ทุกอย่างเต็มไปด้วยความตั้งใจราวกับเธอเกิดมาเพื่อจับดาบนี้โดยเฉพาะ เหงื่อไหลอาบแก้มแต่ริมฝีปากกลับเหยียดยิ้มเล็กน้อย เหมือนกำลังพบสิ่งที่ตอบสนองความรู้สึกส่วนลึกที่สุดในใจ ความมั่นใจ ความมีอำนาจเหนือสิ่งที่หวาดกลัว</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">ทว่าข้างลานหญ้าใต้เงาต้นโอ๊กใหญ่ หมาป่าขาวสง่างามตัวหนึ่งเดินเข้ามาอย่างเงียบงัน ดวงตาสีอำพันคมกริบสะท้อนภาพเด็กสาวผมม่วงครามที่กำลังหอบหายใจอย่างหนักหน่วง แต่ยังไม่ยอมหยุดแม้แขนแทบไร้แรง ลูปาหยุดก้าวจ้องมอง หูตั้งฟังเสียงกราดิอุสไม้ปะทะกับหุ่นดังตึง ๆ สม่ำเสมอ ริมฝีปากแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางเฉียบ รอยยิ้มที่มีทั้งความเอ็นดูและความพึงใจปะปนกัน นางเห็นความดื้อรั้นที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพียงคำบ่นของเด็กสาว ตอนนี้กลับกลายเป็นเปลวเพลิงจริงจังในดวงตา</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"><font color="#696969"> </font><b style=""><font color="#ff8c00"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#ff8c00">“ดีมาก…เด็กน้อย”</font></b><font color="#696969"> ลูปาพึมพำกับตนเอง เสียงแผ่วเบาลอยไปกับลม ไม่ได้ตั้งใจให้ใครได้ยิน</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">โมนีก้ายังคงไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาที่คอยมองดูอยู่อย่างใกล้ชิดและเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจสายตาของผู้ที่กำลังเฝ้ามองการเติบโตจากเด็กขี้บ่น สู่ผู้ถือดาบที่กระหายการต่อสู้อย่างแท้จริง</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">ไม่นานเสียงหอบหายใจหนัก ๆ ของโมนีก้ายังคงดังเป็นจังหวะสั้นถี่ ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแต่เธอไม่ยอมวางดาบแม้แต่วินาทีเดียว กราดิอุสไม้ในมือถูกยกขึ้นสูงแล้วฟาดลงใส่หุ่นซ้อมอีกครั้ง แรงกระแทกทำให้ฝุ่นคลุ้งขึ้นเล็กน้อย ขาของเธอสั่นนิด ๆ แต่สายตายังคงนิ่งแน่ว ราวกับไม่อยากหยุด</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">เสียงทุ้มจริงจังดังขึ้นใกล้ ๆ </font><b style=""><font color="#008080">“เจ้าดูเหมือนชอบมัน…ดวงตาเจ้าเป็นประกายทุกครั้งที่คมดาบฟาดออกไป”</font></b><font color="#696969"> ลูปัส หมาป่าสีน้ำตาลร่างใหญ่ ผู้คุมลานฝึกก้าวเข้ามาใกล้ เขายืนจังก้า ร่างมหึมาสะท้อนแสงแดดยามสาย ดวงตาเขม็งจ้องโมนีก้าอย่างผู้เฝ้ามองศิษย์ที่ดื้อรั้นและไฟแรงเกินควร</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้าชะงักเล็กน้อยก่อนจะลดดาบลงหอบหายใจเฮือกใหญ่ เธอเหลือบมองเขา ดวงตาสีเทาเงินพราวระยับแต่เจือด้วยความเหนื่อย </font><b style=""><font color="#9932cc">“ฉันไม่ชอบการต่อสู้ค่ะ…”</font></b><font color="#696969"> เธอพูดช้า ๆ แต่ชัดเจน</font><b style=""><font color="#9932cc"> “…แต่เวลาที่ได้ฟันดาบมันเหมือนฉันได้ระบายอารมณ์ ได้ขับไล่สิ่งที่อัดอั้นในใจออกไปหมด”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ลูปัสแค่นเสียงเบา ๆ คล้ายหัวเราะหยัน แต่ดวงตากลับไม่ได้มีแค่ความดุร้าย หากยังเต็มไปด้วยความจริงใจ </font><b style=""><font color="#008080">“การที่เจ้ารู้สึกเช่นนั้น ไม่ใช่เรื่องผิด…แต่จงจำไว้ ฟันดาบเพื่อระบายอารมณ์ต่างกับฟันดาบเพื่อเอาชีวิตรอด หากเจ้าปล่อยให้ความใจร้อนนำหน้า เจ้าจะเผลอเปิดช่องให้ศัตรูหั่นเจ้าเป็นชิ้น ๆ”</font></b><font color="#696969"> เขาก้าวเข้ามาใกล้จนเงาทาบทับร่างเล็กที่ยังถือดาบในมือ </font><b style=""><font color="#008080">“อย่ากระหายการต่อสู้เกินไปนัก อย่าหลงกับความรู้สึกสะใจชั่วคราว จงฟันอย่างมีสติ มีเหตุผล และเหนือสิ่งอื่นใด…จงฟันเพื่ออยู่รอด ไม่ใช่เพื่อพิสูจน์ว่าตนเองแข็งแกร่งแค่ไหน”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้าที่เหงื่อไหลเต็มขมับยังคงหอบ เธอเม้มปากแน่นแล้วพยักหน้าเบา ๆ แม้ในใจยังคงต่อต้านนิด ๆ แต่เธอรู้ว่าเขาพูดถูกเพราะหากไม่ฝึกใจให้มั่นคงดาบนี้อาจกลายเป็นหายนะได้ทุกเมื่อ </font><b style=""><font color="#9932cc">“ค่ะ…ฉันจะจำไว้ให้แม่นเลย”</font></b><font color="#696969"> เสียงของเธอแผ่วลงเล็กน้อยเพราะเหนื่อยแต่เต็มไปด้วยความจริงใจ เธอทรุดนั่งลงกับพื้นหญ้าเย็นชื้นลมหอบยังไม่คลายดีนัก แต่เธอก็พยายามคลี่ยิ้มบางเบาให้กับหมาป่าสีน้ำตาลผู้เคร่งขรึมตรงหน้า</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ลูปัสมองเธอเงียบ ๆ ครู่หนึ่ง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกทางจมูก คล้ายเป็นคำตอบแทนการยอมรับ เขากระดิกหูเล็กน้อยแล้วเอ่ยเสียงทุ้มขึงขัง “</font><b style=""><font color="#008080">งั้นพอแค่นี้ก่อนเถอะ เจ้าพักผ่อนเสีย เดี๋ยวพอใกล้ยามเย็น พวกข้างนอกจะเริ่มรวมพลฝึกระเบียบวินัยกองทหารโรมัน เจ้าก็ไปเข้าร่วมด้วยสิ”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">หญิงสาวพยักหน้าช้า ๆ สะบัดเหงื่อออกจากหน้าผากพลางยกชายเสื้อเช็ดเบา ๆ </font><b style=""><font color="#9932cc">“ได้ค่ะ…”</font></b><font color="#696969"> เธอหัวเราะหอบในลำคอเล็กน้อย</font><b style=""><font color="#9932cc"> “แต่ตอนนี้ขอนั่งตรงนี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวค่อยไป”</font></b><font color="#696969"> ลูปัสเหลือบตามองเธออีกครั้ง ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปยังเงาของเสาต้นหนึ่ง ปล่อยให้โมนีก้านั่งพักท่ามกลางสายลมที่พัดอ่อน ๆ กลิ่นหญ้าอ่อนกับกลิ่นเหล็กจากดาบไม้ยังติดอยู่ในลมหายใจของเธอ ดวงตาสีเทาเงินค่อย ๆ คลายความตึงเครียดลง กลายเป็นแววที่ผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">เธอยกมือแตะหญ้า ลูบไปตามพื้นดินสีเขียวสด รู้สึกถึงความสงบที่ไม่ค่อยได้สัมผัสนักตั้งแต่มาถึงบ้านหมาป่า </font><b style=""><font color="#9932cc">“พักหน่อยแล้วกัน…”</font></b><font color="#696969"> เธอพึมพำกับตัวเองแผ่วเบา ก่อนเอนตัวลงนอนหงาย ปล่อยให้ท้องฟ้าสีทองเหนือไร่องุ่นไกลโพ้นเป็นเพดานพักสายตาในยามนี้</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>อื่น ๆ:</b> ฝึกโหดจริม ๆ เลยค้าบบบบ</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>รางวัล : </b>+20 EXP, +5 คะแนนบัดดี้</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969">มุมานะตั้งใจฝึกฝนอย่างหนักหน่วง - ความโปรดปราน + 10 ลูปา</font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>
<div style="max-width:900px; margin:auto;
background:#1a1a1a;
border-radius:20px; padding:30px;
font-family:'Sarabun',sans-serif;
box-shadow:0 10px 30px rgba(0,0,0,0.25);">
<!-- ส่วนหัวหนังสือพิมพ์แฟนตาซี -->
<div style="text-align:center; margin-bottom:25px; border-bottom:3px solid #8b4513; padding-bottom:15px;">
<div style="font-size:36px; font-weight:bold; color:#d4af37; letter-spacing:1px; text-shadow:1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.3);">
Jupiter Camp Gazette
</div>
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px;">
บันทึกแห่งสรวงสวรรค์ • ฉบับที่ 25</div>
</div>
<!-- โปรไฟล์ + เนื้อหา -->
<table style="width:100%; border-spacing:20px; margin-bottom:20px;">
<tbody>
<tr>
<!-- โปรไฟล์ -->
<td style="width:30%; vertical-align:top; text-align:center;">
<div style="width:180px; height:180px; margin:auto; border-radius:50%; overflow:hidden;
border:8px solid #d4af37;
box-shadow:0 0 40px rgba(212,175,55,0.8), inset 0 0 20px rgba(255,255,255,0.3);
background: radial-gradient(circle at top left, #3b0a45, #1a001a);
animation:spinCoin 8s linear infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065243.md.jpg" style="width:100%; height:100%; object-fit:cover; border-radius:50%;">
</div>
<!-- ชื่อโปรไฟล์ -->
<div style="font-weight:bold; color:#d4af37; font-size:22px; margin:15px 0 8px; text-shadow: 1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.5);">
ภัทรานิษฐ์ พิพัฒน์เกียรติ
</div>
<!-- คำคมใต้ชื่อ -->
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px; font-style:italic; text-shadow: 1px 1px 1px rgba(0,0,0,0.4);">
"คนอย่างพวกนายก็เหมาะสมที่จะได้รับการทรมารจากดินแดนนรกแล้วละนะ"
</div>
</td>
<!-- เนื้อหา scrollable -->
<td style="width:70%; vertical-align:top;">
<div style="background: rgb(44, 31, 60); border-radius: 12px; padding: 30px; height: 550px; overflow-y: auto; border: 2px solid rgb(212, 175, 55); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 5px 25px; scroll-behavior: smooth; font-size: 18px; line-height: 1.8;">
<p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">วันที่: 29 สิงหาคม พุทธศักราช 2558</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">หัวข้อการโรลเพลย์ : บททดสอบจากคุณลูปัส</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">สถานที่ : ลานฝึกนอกบ้าน</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"> หลังจากที่พัดเก็บจานเรียบร้อยแล้ว เด็กหญิงก็ล้างมือและเดินออกจากห้องครัวไปอย่างเงียบ ๆ เมื่อผลักประตูไม้บานใหญ่ เธอก็พบกับลานฝึกที่เต็มไปด้วยแสงแดดยามสาย ลมโชยอ่อน ๆ พัดพาเอาไอเย็นจากผืนป่ามาปะทะจมูก พัดสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการฝึกซ้อมที่กำลังจะมาถึง</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ในมือเล็ก ๆ ของเธอถือ กราดิอุสไม้ อาวุธสำหรับฝึกฝนขั้นพื้นฐานที่แม้จะไม่ใช่ของจริง แต่ก็หนักแน่นพอให้ใช้ได้</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ทันใดนั้น เสียงก้าวเท้าหนัก ๆ ก็ดังขึ้นจากอีกฟากหนึ่งของลาน ตึก... ตึก... ตึก...</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ร่างของ คุณลูปัส หมาป่าสีน้ำตาลตัวใหญ่ที่มีขนหนาเป็นประกายปรากฏขึ้น เขาก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าพัด ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มแต่แฝงความจริงจัง</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“วันนี้... เจ้าพร้อมแล้วหรือยัง พัด”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">คุณลูปัสคือหมาป่าผู้ทรงพลังและว่องไว เป็นทั้งพี่เลี้ยงและครูฝึกของพัด</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">บรรยากาศรอบลานพลันเปลี่ยนเป็นความตึงเครียด พัดกำด้ามกราดิอุสไม้แน่นขึ้น แล้วเงยหน้ามองดวงตาของคุณลูปัสที่กำลังจับจ้องและทดสอบความมุ่งมั่นของเธอ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">คุณลูปัสไม่ได้ตอบคำถามอีก เขาเพียงแต่ใช้เท้าหลังตั้งหลักพร้อมกับย่อตัวลงเล็กน้อย พัดรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงนั้นได้ทันที คุณลูปัสกำลังเข้าสู่โหมดการต่อสู้ ร่างกายของเขานิ่งสงบ แต่เปี่ยมไปด้วยพลังที่พร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดเองก็ไม่รอช้า เธอปรับท่าตั้งรับตามที่คุณลูปัสเคยสอน แขนเล็ก ๆ ยกกราดิอุสไม้ขึ้นมาเสมอตัว ปลายดาบชี้ไปข้างหน้า ดวงตาจับจ้องไปที่การเคลื่อนไหวของหมาป่าเบื้องหน้าอย่างไม่กะพริบ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">และแล้ว... คุณลูปัสก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว!</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ไม่ใช่การพุ่งเข้าใส่โดยตรง แต่เป็นการเคลื่อนที่ด้านข้างด้วยความเร็วสูงราวกับเงา พัดต้องใช้สัญชาตญาณทั้งหมดที่มีในการเหวี่ยงดาบไม้เข้าสกัด แต่ก็ทำได้เพียงตัดผ่านอากาศที่ว่างเปล่า คุณลูปัสไปปรากฏตัวอีกครั้งที่ด้านหลังของเธอ พัดหมุนตัวกลับทันที</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“ช้าเกินไป” เสียงทุ้มต่ำของคุณลูปัสดังขึ้น “เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าศัตรูไม่เคยรอให้เจ้าตั้งตัวใหม่”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">การฝึกเป็นไปอย่างต่อเนื่อง คุณลูปัสโจมตีด้วยความเร็วและท่วงท่าที่คาดเดาไม่ได้ พัดพยายามตอบโต้ในทุกการเคลื่อนไหว แต่กราดิอุสไม้ในมือกลับตัดผ่านอากาศธาตุอยู่ร่ำไป</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เหงื่อเริ่มผุดขึ้นเต็มใบหน้า พัดหอบหายใจอย่างหนัก แต่สายตาของเธอยังคงมุ่งมั่นไม่เปลี่ยนแปลง</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“ความเร็วไม่ใช่แค่การเคลื่อนที่ แต่คือการตัดสินใจ” คุณลูปัสหยุดและพูดขึ้น “หากเจ้ามัวแต่ลังเล ก็เหมือนกับมอบโอกาสให้แก่ศัตรู”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดจดจำคำสอนนั้นไว้ในใจ เธอหลับตาลง พยายามทำจิตใจให้นิ่งสงบ แล้วลืมตาขึ้นอีกครั้ง...</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">การฝึกยังคงดำเนินต่อไป</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">รางวัล: +20 EXP / +5 คะแนน</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">มุมานะตั้งใจฝึกฝนอย่างหนักหน่วง (ลานฝึก)(ประจำวัน)</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">+10 ความโปรดปรานลูปา</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p>
<!-- เครดิตด้านล่าง -->
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; margin-top: 25px; font-size: 14px; line-height: 1.6;">
🐶 เครดิตผู้จัดสร้างโค้ด : Phatranit Phiphatkiat 🐶
</div>
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">เรื่องที่ต้องการแจ้งให้ทราบ !! ถ้าพัดยังไม่ได้อนุญาตให้ทำการเปลี่ยนแปลง ดัดแปลง เนื้อหา หรือ โค้ด อย่าพึ่งทำไรส่งเดชนะคะ ให้คงทุกอย่างไว้เหมือนเดิม ก่อนและแจ้งสิ่งที่ต้องการจะให้แก้ไขพัดจะรีบมาแก้ไขให้เมื่อว่างจากการเรียนคะ"</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">🔔 Jupiter Camp Gazette🔔</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div>
</div>
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
</div>
<!-- Animation inline -->
<style>
@keyframes spinCoin {
0% { transform:rotateY(0deg); }
100% { transform:rotateY(360deg); }
}
/* Scroll bar หรู */
div::-webkit-scrollbar {
width: 14px;
}
div::-webkit-scrollbar-track {
background: #3b0a45; border-radius:8px;
}
div::-webkit-scrollbar-thumb {
background: linear-gradient(#d4af37,#b8860b); border-radius:8px;
}
</style>