<link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/0atkysns4509rgfbil5gq/52-hlvn.css?rlkey=2bvzrllch1hvu8uuhdrx0unmb&st=j4yowucf&dl=0" rel="stylesheet"><main id="IPY-bg-00" style="width:800px;--IPY-clr1:DarkRed;--IPY-clr2:#aaa;--IPY-bl-w:Tomato;"><div class="IPY-ctn-01"><header><icns>
<ac><i class="fa-solid fa-wheat"></i></ac>
<bc><i class="game-icon game-icon-bleeding-heart"></i></bc>
<cc><i class="fa-solid fa-wheat"></i></cc>
</icns><th2><qu>born with no shackles</qu><tt>CARLOTTA</tt></th2></header><section style="font-size:13px;"><div style="text-align: center;"><b><i><font face="Sarabun">หนังสือไม่ใช่ขุมทรัพย์สำหรับทุกคน</font></i></b></div><font face="Sarabun"><br>
<d><span style="font-style: normal;">
นับตั้งแต่มาอยู่ในบ้านหมาป่า คาร์ล็อตต้าไม่เคยย่างกรายเข้าสู่ห้องสมุดเลยสักครั้ง หรือหากพูดให้ถูกขึ้นมาอีกนิดหน่อย...เธอไม่เคยคิดอยากเดินเฉียดอาณาเขตนี้เลย <br><br>
ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดชังหนังสือ เธอรักในการใฝ่รู้ และสิ่งที่เป็นอยู่ทำให้เธอค่อนข้างเข็ดขยาดพวกมันไปโดยปริยาย, ตั้งแต่เด็กที่นายแพทย์คนหนึ่งบอกว่าเธอเป็นโรคดิสเล็กเซีย ผู้มีข้อบกพร่องในการอ่านกระทั่งเขียน ต่อให้มีพรสวรรค์ด้านอื่นโดดเด่นขนาดไหน แต่กับเรื่องนี้ไม่อาจพัฒนาได้จนสุดทาง ที่แย่กว่าคือคาร์ล็อตต้าเคยถูกล้อเลียนเย้ยหยันในเรื่องดังกล่าว แม้ว่าสุดท้ายจะเอาคืนคนพวกนั้นไปอย่างเจ็บแสบ แต่เธอก็ยังรู้สึกขุ่นมัวในใจอยู่ดีเมื่อหวนนึกถึงข้อเท็จจริงเรื่องนี้ <br><br>
สิ่งที่น่าปวดใจสำหรับคาร์ล็อตต้าไม่ใช่การถูกตราหน้าว่าโง่เขลา แต่เป็นการที่ชั่วชีวิตนี้ไม่อาจพัฒนาบางอย่างได้มากกว่า </span><br><span style="font-style: normal;"><br>
ด้วยเหตุนี้ มันเลยเริ่มต้นจากความพยายาม พยายามกลายมาเป็นดันทุรัง และสุดท้ายก็ล้มเลิกไป ทุกครั้งที่มีโอกาสเธอมักหลีกหนีเรื่องวิชาการเสมอ ทุกสิ่งที่เกี่ยวกับหนังสือมันช่วยตอกย้ำว่าเธอเป็นคนไร้ความสามารถ <br><br>
แต่เพราะได้ยินมาว่าลูปาเป็นผู้รับหน้าที่สอนภาษาละตินให้ ผนวกกับที่หล่อนมีเรื่องอยากพูดคุย และคาร์ล็อตต้าเองก็มัวแต่ฝึกฝนทักษะการต่อสู้และพัฒนาร่างกาย จนสุดท้ายก็ยังไม่ได้มาที่นี่สักที ด้วยเหตุทั้งหมดทั้งมวลนี้, เอกนงคราญจึงปรากฏกายอยู่หน้าห้องสมุดแห่งนี้ <br></span><br><br><span style="font-style: normal;">
ประตูเปิดออก, หนึ่งคนเดินเข้าไป คาร์ล็อตต้าลากสายตากวาดไปรอบ ๆ เพื่อสำรวจครู่หนึ่ง จะเรียกว่าสมกับเป็นห้องสมุดก็กระไรอยู่ มันเต็มไปด้วยหนังสือที่อัดแน่นเรียงกันมากมาย ทั้งบนโต๊ะและชั้นหนังสือสูงเสียดเพดาน มีบันไดขนาดเล็กไปจนถึงใหญ่สำหรับปีนขึ้นไป แต่นั่นไม่ได้เรียกความสนใจเธอได้มากเท่าโต๊ะที่เรียงรายกัน และที่แห่งนี้ไร้ใครอื่นนอกจากเธอโดยสิ้นเชิง <br><b><br>
"ลูปา ? คุณอยู่ที่นี่หรือเปล่า" </b></span><br><br><span style="font-style: normal;">
ก่อนหน้านั้นคาร์ล็อตต้าก็ขออนุญาตก่อนเปิดประตูแล้ว แต่ไม่มีเสียงใดตอบรับเป็นเวลานาน สุดท้ายจึงถือวิสาสะเข้ามาแบบนี้ ครั้งนี้เสียงเรียกของเธอก็ยังคงมีเพียงความเงียบที่ตอบรับ คาร์ล็อตต้าหยุดการพยายามส่งเสียงรบกวน ยิ่งเงียบยิ่งได้ยินเสียงตัวเองชัดแม้จะไม่ได้ออกแรงตะเบ็งใด ๆ, อย่างน้อยก็ยังรู้ว่าห้องสมุดไม่ควรเสียงดังแม้ไม่มีใครอยู่ก็ตาม <br><br>
ปลายนิ้วเสลากรีดกรายไปตามสันหนังสือบนโต๊ะ เธอเห็นว่ามีบางเล่มที่เปิดค้างไว้อยู่ เบื้องหน้าคือกระดานสำหรับผู้ฝึกสอน บนนั้นมีร่องรอยการเขียนด้วยช็อกและลบอยู่บ้างประปราย และ.. <br><br><b>
"หืม...?" </b></span><br><br>
มาถึงตอนนี้คาร์ล็อตต้าเพิ่งสังเกตเห็นบางอย่างที่ผิดปรกติ <br><br><br><b>
"ae..tās.." <br><br>
"-tā... tis?" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
ยิ่งอ่านไปยิ่งขมวดคิ้ว คาร์ล็อตต้าไม่รู้ความหมายของมันด้วยซ้ำ แต่ที่สำคัญคือเธออ่านมันออก, ตามปรกติแค่จะอ่านคำทั่วไปแบบง่าย ๆ ก็ตาลายจนแทบตา ทั้งอักษรสลับไปมาหรืออ่านผิด ไม่สามารถสะกดได้จนมั่วไปหมด แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น ? สายตาเธอจ้องเขม็งไปยังคำบนกระดาษ เหลือบสลับมามองหนังสือ และอื่น ๆ อีก-... </span><br><br><span style="font-style: normal;"><b>
"ฉันอ่านออก ? ได้ไง ?" </b></span><br><br><span style="font-style: normal;">
ถึงจะมั่นใจว่าออกเสียงผิดหรืออ่านผิดไป แต่ที่สำคัญคือมันไม่ได้ดูยากลากไส้เหมือนครั้งคราวก่อนแล้ว คาร์ล็อตต้าห่างหายจากการตั้งใจอ่านหนังสือมาหลายปีเพราะปัญหาอ่านเขียน เธอไม่สามารถเชื่อได้ว่าด้วยระยะเวลาดังกล่าวจะทำให้อยู่ดี ๆ ก็กลับมาอ่านออก มือเปิดหนังสือสลับไปหลายหน้าฉับไว มีทั้งอ่านได้ยากและง่าย ทั้งหมดไม่รู้ความหมายสักนิด แต่นั่นไม่สำคัญ ที่สำคัญคือมันน่าเหลือเชื่อว่าเธอไม่เห็นคำมันสลับเรียงกันจนชวนปวดหัว หรืออ่านออกมาแล้วเรียงผิดถูก สะกดยากจนแยกแยะไม่ออกอีกต่อไป <br><br><b>
"คำนี้... แล้วอันนี้ก็อ่านว่า.." </b></span><br><br><b><br>
"ดิสเล็กเซีย" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
สุรเสียงนุ่มเย็นสายหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง คาร์ล็อตต้าหยุดการสะกดเล่นไปเรื่อยไว้เพียงเท่านี้ เธอหันขวับมองด้านหลัง ปรากฏว่าเป็นเทพีลูปาในร่างมนุษย์ ที่เคยปรากฏตัวมาแล้วเมื่อตอนมาถึงบ้านหมาป่าวันแรก </span><br><br><b>
"ภาวะผิดปรกติทางด้านการอ่านและการเรียนรู้ภา่ษา ไม่สามารถสะกดเสียงได้ถูก หรือแยกแยะเสียงที่ได้ยินได้ยาก...มันเป็นคำจำกัดความสิ่งที่เจ้าเป็น แต่รู้หรือเปล่าว่า, นั่นอาจไม่ถูกเรียกว่าโรคเสียทีเดียวเมื่อเจ้าก้าวเข้าสู่โลกของเดมิก็อด" <br></b><br><span style="font-style: normal;">
หล่อนเยื้องย่างมายืนหยัดอยู่เบื้องหน้าเธอ แววตาอ่อนโยนทอดมองมา ...เป็นแบบนี้เสมอ เมื่อสบตากับหล่อนทำให้คาร์ล็อตต้านึกถึงแม่ผู้ล่วงลับ <br></span><br><b>
"สิ่งที่เจ้าเป็น, สายเลือดของเจ้า มันจะถูกกำหนดมาตั้งแต่ที่เจ้าถือกำเนิด สายเลือดมนุษย์กึ่งเทพมักเป็นกันเสมอ สมองของพวกเจ้าตอบสนองต่อภาษาละติน ไม่ใช่อังกฤษ ดังนั้นจึงไม่แปลกหากที่ผ่านมาเจ้าไม่อาจเข้าใจภาษาอื่นได้ดีแม้จะเรียนมาทั้งชีวิต เทียบกับละตินที่สามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดายแม้เห็นเพียงไม่กี่ครั้ง" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
คาร์ล็อตต้ามีแววตาที่สับสน ราวกับลูปารู้ว่าเธอรู้สึกยังไง หนังสือเรียน ไม่ว่าเขียนหรืออ่านก็ตาม ที่ผ่านมามันเป็นเหมือนนรกสำหรับเธอเสมอ แก้ไขไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ แต่ก็ไม่สามารถหนีพ้นได้เช่นกัน มีเพียงการฝึกฝนและพัฒนาฝีมือในด้านอื่น ขัดเกลาพรสวรรค์จนสูงสุดเท่านั้น ที่ช่วยบรรเทาความรู้สึกแย่ ๆ กับการที่รู้ว่าตัวเองไม่ดีพอได้ <br><br>
รอยยิ้มของลูปาผลิแย้ม เธอวางหนังสือเล่มหนึ่งไว้บนโต๊ะ คาร์ล็อตต้ายังคงไม่รู้ว่าอักษรพวกนี้มีความหมายว่าอย่างไร แต่เธออ่านมันออก </span><br><br><b>
"นี่คือหนังสือละตินขั้นพื้นฐาน เป็นจุดเริ่มต้นที่ข้าแนะนำให้เจ้าอ่านเพื่อต่อยอดภาษาละติน เราจะเริ่มเรียนกันจากสิ่งนี้, ไม่ต้องห่วง ข้าจะช่วยเจ้าอย่างสุดความสามารถ" <br><br>
"ข้าได้ยินเรื่องของเจ้ามาจากพวกเขาแล้ว เวล็อกซ์บอกว่าเจ้าพัฒนาความแข็งแกร่งของร่างกายได้อย่างรวดเร็ว ทั้งมีความปราดเปรียวและว่องไวมากขึ้น, ลูปัสบอกว่าเจ้ามีพรสวรรค์ในการเป็นนักรบอย่างมาก ทักษะที่เจ้ามีทำให้เขาชื่นชมมากทีเดียว และอีกมากมาย ที่ข้าได้ยินมาจากพวกเขา" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
คาร์ล็อตต้าลูบหน้าปกหนังสือในมือ ได้ยินชัดทุกถ้อยคำแต่เธอไม่รู้จะตอบกลับไปยังไง ตื้นตันที่ได้รับคำเชยชม และหัวใจก็กำลังถูกเยียวยาจากการปลอบประโลมของหล่อนเช่นกัน ลูปาระบายยิ้ม หล่อนกล่าวขึ้นคำหนึ่ง </span><br><br><b>
"เอาไว้เรามาคุยเรื่องเหล่านั้นหลังเรียนวันนี้เสร็จแล้วกัน ข้าจะขอเกริ่นและเริ่มจากอะไรง่าย ๆ ...เจ้ารู้หรือเปล่าว่าภาษาละตินเป็นภาษาแม่ของหลายภาษา ?" <br></b><br><b style="font-style: normal;">
"ทราบค่ะ"</b> เธอผงกศีรษะ เริ่มเปิดหนังสือ กวาดสายตามองเพียงครู่หนึ่งและเงยหน้าขึ้น<span style="font-style: normal;"><b>
"ฉันรู้มาว่าหลายภาษามีรากศัพย์มาจากละติน อาทิเช่น ฝรั่งเศส, อิตาเลียน, สเปน ทำนองนั้น" </b></span><br><br><span style="font-style: normal;">
ลูปาโคลงเศียร เพื่อเพิ่มความเข้าใจมากขึ้นจึงอธิบายเสริมจากส่วนนี้<br></span><br><b>
"ต้องเรียกว่า ละตินเป็นภาษาแม่ในกลุ่มภาษาโรแมนซ์ ทั้งภาษาฝรั่งเศส ภาษาสเปน ภาษาอิตาเลียน ภาษาโปรตุกีส และอีกหลาย ๆ ภาษา ดังนั้นเมื่อเจ้าเข้าใจในภาษาละติน ก็ยังสามารถต่อยอดไปยังหมวดหมู่ภาษาที่ข้าว่ามาได้ด้วย เพราะมีหลักการใช้ไวยากรณ์ที่คล้ายกับภาษาละติน, นอกจากจะเป็นภาษาที่ใช้กันมาจนถึงปัจจุบันในแถบตะวันตก คำศัพท์ภาษาละตินมักใช้ในการแพทย์, วิทยาศาสตร์, กฎหมายและชีววิทยา และละตินยังเป็นภาษาที่อาณาจักรโรมันในอดีตใช้กันทุกคนด้วย" </b><br><br><b>
"ถึงตรงนี้เจ้าคงพอปะติดปะต่อได้แล้วกระมัง ว่าทำไมตัวเจ้าถึงมีความเกี่ยวข้องกับภาษาละติน และเข้าใจได้ง่ายกว่าภาษาอื่น" <br></b><br><span style="font-style: normal;">
คาร์ล็อตต้าใคร่ครวญ เธอคาดเดาคำตอบได้แล้วแต่ยังมีบางส่วนที่ติดใจเรื่องเทพโรมันอยู่ ถึงอย่างนั้นก็ยังคิดว่าไว้ค่อยถามหลังเรียนเสร็จก็ยังไม่สาย ดรุณีขานรับคำถาม </span><br><br><span style="font-style: normal;"><b>
"ฉันเป็นมนุษย์กึ่งเทพ และ..เป็นสายเลือดของเทพีเบลโลนา"</b> มาถึงตรงนี้เธอหลุบตาลง เมื่อพูดถึงเทพีเบลโลนา คาร์ล็อตต้ามักฉายแววลังเลใจอยู่เสมอ แม้แต่ตัวเองก็ยังไม่ทราบว่ารู้สึกอย่างไรกับมารดาที่ไม่เคยเห็นหน้ากระทั่งรู้จักหรือพบพานมาก่อน ลูปาลอบสังเกตอยู่นาน สุดท้ายก็ยังกล่าวต่ออย่างเป็นธรรมชาติ </span><br><br><b>
"เจ้าคงมีหลายสิ่งที่ทั้งสับสนและกังวลใจมาจนถึงตอนนี้ แต่อย่าได้แคลงใจในสายเลือดของตนเองเลย" <br></b><br><b style="font-style: normal;">
"ฉัน-.." </b>คาร์ล็อตต้าถอนหายใจ เธอไม่อยากคิดมากและเอาแต่จมปลักกับสิ่งที่อธิบายไม่ได้จนเสียการเรียน <span style="font-style: normal;"><b>"มาเรียนกันต่อเถอะค่ะ เรื่องนี้เอาไว้ถามคุณทีหลัง ...ฉันอยากเรียนรู้เรื่องภาษาละตินต่อน่ะ" </b></span><br><br><br><span style="font-style: normal;">
ลูปาเพียงจรดมอง นัยนาหล่อนยังคงอ่อนโยนเหมือนเคย สุดท้ายเรื่องนี้ก็ถูกข้ามไปโดยปริยาย, อันที่จริงก็มีอธิบายความเป็นมาอีกนิดหน่อย เทพีหมาป่าสอนให้เธอรู้จักตั้งแต่คำศัพท์ง่าย ๆ อย่างการทักทายกัน บอกลา, บอกอรุณสวัสดิ์ ฝันดี หรืออวยพรก็ตาม คาร์ล็อตต้าไม่ละสายตาจากกระดาน อาจมีสลับมาก้มลงจดสิ่งที่เรียนรู้ลงไปด้วยภาษาละตินบ้าง ส่วนมากเป็นคำศัพท์ง่าย ๆ ที่สามารถนำไปท่องจำได้ เวลาข้างนอกผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบ แต่ภายในนี้คล้ายว่าหมุนช้าลง กระนั้นเธอก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันน่าเบื่อแต่อย่างใด รู้ตัวอีกทีสมุดของเธอก็มีคำศัพท์เต็มสองหน้ากระดาษแล้ว </span><br><br><b>
"และคำสุดท้ายที่ข้าอยากจะสอน" <br><br>
"Gratias แปลว่าขอบคุณ, ก็เหมือนกับคำว่า Thank You แต่มันค่อนข้างลึกซึ้ง ...gratias ในรูปเอกพจน์คือ gratia ที่มีความหมายว่ากตัญญู ความนับถือ และความรับผิดชอบ ดังนั้น เมื่ออยู่ในรูปแบบของพหูพจน์ มันจึงแปลได้ว่าขอบคุณอย่างไม่ต้องสงสัย" </b><br><br><span style="font-style: normal;">
เห็นคาร์ล็อตต้าลองสะกดออกเสียงงึมงัมตามคนเดียว ลูปายกยิ้ม กล่าวต่อว่า</span><b style=""> "และประโยค Gratias ago tibi valde. ก็คือการแสดงความขอบคุณอย่างมาก หรือจะใช้เป็น Gratias maximas (tibi ago). ก็ได้เช่นกัน เอาล่ะ วันนี้เรียนเท่านี้ก่อนแล้วกัน เจ้าค่อยไปทบทวนคำศัพท์จากที่ข้าสอน และนำหนังสือที่ข้าให้ไปศึกษาเพิ่มเติมด้วย" </b><b><br></b><br><b>
"วันนี้พอแค่นี้ก่อน เจ้าไปพักผ่อนเถิด หากอยากรู้อะไรจงมาถามข้า เจ้าคงรู้อยู่แล้วว่าจะเจอข้าได้ที่ไหน" </b><br><br>
คงเป็นสถานที่ที่ได้พบกันตอนแรก... <br><br><span style="font-style: normal;"><b>
"เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ สำหรับทุกอย่าง และสำหรับวันนี้ด้วย" </b></span><br><br><span style="font-style: normal;">
คาร์ล็อตต้าหยุดการกระทำทุกอย่าง เตรียมจะเก็บหนังสือและจัดการทำความสะอาดรวมไปถึงจัดระเบียบโต๊ะก่อนไป แต่เหมือนนึกบางอย่างขึ้นมาได้ เธอหยุดชะงักไป มีสีหน้าหลังเลและเขินอายอยู่หน่อยอย่างผิดวิสัย สุดท้ายคล้ายบวกลบคูณหารกับตัวเองในใจ สูดหายใจหนึ่งจังหวะ และ.. <br></span><br><span style="font-style: normal;"><b>
"Gratias ...ago tibi valde." </b></span><br><br>
ก้าวเล็ก ๆ ที่สำเร็จอย่างคาดไม่ถึง วันนี้นับว่าเป็นอีกวันที่ดีมากสำหรับเธอเลยทีเดียว
<br><br><br><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--IPY-clr1);"><b>หมายเหตุรางวัล :</b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--IPY-clr1); font-style: normal;"><b>+15 EXP/ +2 คะแนน</b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--IPY-clr1); font-style: normal;"><b>+15 ความโปรดปรานลูปา (ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา)</b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--IPY-clr1); font-style: normal;"><b>[ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ] ได้รับโบนัสความโปรดปราน +15</b></span></div></d></font></section><footer><dt>• CARLOTTA •</dt><dt>• HAMAL •</dt><dt>• YUECHAN •</dt></footer></div><a href="https://ciaransoul.tumblr.com"></a></main><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200..900&family=Open+Sans:ital,wght@0,300..800;1,300..800&family=Oswald:wght@200..700&display=swap" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://dl.dropbox.com/s/thpzqkqhf1pzqnx/game-icons.css" rel="stylesheet">
<div style="max-width: 900px; margin: auto; background: linear-gradient(145deg, rgb(26, 11, 11), rgb(61, 15, 15)); border: 6px solid rgb(183, 28, 28); border-radius: 15px; padding: 20px; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 0px 20px 40px, rgba(255, 255, 255, 0.2) 0px 1px 0px inset; position: relative; overflow: hidden; animation: 4s ease-in-out 0s infinite normal none running glow;">
<!-- Floating sparkles -->
<div id="sparkle-container" style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); position: absolute; top: 0px; left: 0px; width: 100%; height: 100%; pointer-events: none; z-index: 0;"></div>
<!-- Header -->
<div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; background: linear-gradient(135deg, rgb(183, 28, 28), rgb(139, 0, 0)); padding: 25px; border-bottom: 4px double rgb(255, 215, 0); position: relative; animation: 6s ease-in-out 0s infinite normal none running pulse;">
<div style="font-family:'Playfair Display',serif;font-size:60px;font-weight:700;text-shadow:3px 3px 6px rgba(0,0,0,0.5);letter-spacing:2px;background:linear-gradient(90deg,#ffd700,#ff4d4d,#ffd700);-webkit-background-clip:text;-webkit-text-fill-color:transparent;">Jung Soyeon</div>
<div style="font-size:18px;opacity:0.9;margin-top:5px;">24 สิงหาคม 2025 | ห้องสมุด</div>
<div style="position:absolute;top:10px;left:10px;right:10px;bottom:10px;border:2px solid rgba(255,215,0,0.3);border-radius:8px;pointer-events:none;"></div>
</div>
<!-- Profile -->
<div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; margin: 30px 0px; position: relative; z-index: 1;">
<div style="display:inline-block;border:4px solid #b71c1c;border-radius:50%;padding:4px;background:linear-gradient(45deg,#ffd700,#ff4d4d);box-shadow:0 8px 16px rgba(0,0,0,0.3);animation:pulse 4s ease-in-out infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065311.md.jpg" alt="Jung Soyeon" style="width:150px;height:150px;border-radius:50%;object-fit:cover;border:2px solid #fff;transition:transform 0.3s ease;" onmouseover="this.style.transform='scale(1.1)'" onmouseout="this.style.transform='scale(1)'">
</div>
</div>
<!-- Scrollable content -->
<div style="position: relative; z-index: 1;">
<!-- Floating rose petals -->
<div id="rose-container" style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); position: absolute; top: 0px; left: 0px; width: 100%; height: 100%; pointer-events: none; overflow: hidden; z-index: 0;"></div>
<div style="display: grid; grid-template-columns: 1fr 1fr; gap: 25px; margin-bottom: 25px; position: relative; z-index: 1;">
<!-- เนื้อหาหลัก scrollable -->
<div style="background: rgba(0, 0, 0, 0.6); border-radius: 10px; border: 2px solid rgb(183, 28, 28); padding: 15px; max-height: 250px; overflow-y: auto; backdrop-filter: blur(5px); transition: 0.3s;">
<div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;">📝 เนื้อหาหลัก</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;">หัวข้อ: การเรียนรู้ของโซยอน</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;"><br></div>
<div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> หลังจากสิ้นสุดการฝึกด้วย กราดิอุสไม้ เสียงคมชัดจากการวาดดาบในอากาศยังคงก้องอยู่ในหัวใจของจอง โซยอน เธอก้าวเดินอย่างแผ่วเบาไปยังคลังอาวุธเล็ก ๆ ของบ้านหมาป่าเพื่อนำดาบคืนอย่างระมัดระวัง แต่ละย่างก้าวบนผืนหญ้าและใบไม้สอดคล้องกับจังหวะการเต้นของหัวใจที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> เมื่อเก็บดาบไม้เรียบร้อยแล้ว โซยอนมุ่งหน้าต่อไปยัง ห้องสมุดของบ้านหมาป่า ที่ตั้งอยู่ไม่ไกล ภายในห้องสมุดมีกลิ่นอายของหนังสือเก่า ๆ และฝุ่นละอองบางเบาที่ล่องลอยในแสงแดดยามเช้าซึ่งสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง แสงนั้นทำให้หน้ากระดาษหนังสือดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาในพริบตา</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> เธอเดินเข้าไปอย่างเงียบเชียบ เสียงฝีเท้าก้องสะท้อนกับผนังไม้เก่าแก่ และในไม่ช้าเธอก็พบกับ ลูปา ในร่างมนุษย์ เขายืนอยู่ริมโต๊ะไม้ที่เต็มไปด้วยตำราเล่มหนา เมื่อเห็นโซยอน เขาก็คลี่ยิ้มอย่างอบอุ่น</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> “สวัสดีโซยอน วันนี้พร้อมสำหรับการฝึกภาษาละตินหรือยัง?” ลูปาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่แฝงไว้ซึ่งความหนักแน่น</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> โซยอนพยักหน้าเบา ๆ มือเล็ก ๆ ของเธอสั่นด้วยความตื่นเต้น “พร้อมแล้วค่ะ”</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> ลูปาหยิบตำราภาษาละตินที่เปิดค้างไว้บนโต๊ะส่งให้เธอ โซยอนรับมาอย่างระมัดระวัง พลิกหน้าไปตามตัวอักษรและสัญลักษณ์ที่ดูเหมือนเป็นรหัสลับ</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> ท “ทุกครั้งที่เราฝึก เราจะมี การบ้านทดสอบ ด้วยนะ” ลูปากล่าวด้วยท่าทางจริงจังขึ้นเล็กน้อย แต่ดวงตายังคงอ่อนโยน “นี่คือวิธีที่จะทำให้ความรู้ของเธอแข็งแกร่งขึ้น เหมือนกับการฝึกดาบไม้ที่ต้องทำซ้ำ ๆ จนชำนาญ”</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> โซยอนพยักหน้ารับคำ มือของเธอเริ่มจดตัวอักษรละตินอย่างตั้งใจ ความเงียบของห้องสมุดถูกแทนที่ด้วยเสียงพลิกหน้ากระดาษและเสียงลมหายใจที่จดจ่อของเด็กน้อย</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> ลูปาเดินวนรอบ ๆ โต๊ะ ให้คำแนะนำและแก้ไขการออกเสียงของเธออย่างใจเย็นแต่เข้มงวด ทุกคำที่โซยอนพูดออกมาถูกตรวจสอบอย่างรอบคอบ</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> “ดีมาก โซยอน จำไว้ว่าการฝึกไม่ใช่แค่การจดจำ แต่ต้องทำความเข้าใจด้วย” เขาชี้ไปที่ประโยคในตำรา</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า แสงแดดที่ลอดผ่านหน้าต่างกระทบตัวอักษรบนหน้ากระดาษ โซยอนรู้สึกเหมือนตัวอักษรเหล่านั้นเริ่มมีชีวิตขึ้นมาจริง ๆ และเธอก็เริ่มเข้าใจภาษาละตินมากขึ้นทีละน้อย</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> เมื่อการฝึกสิ้นสุดลง ลูปายิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ วันนี้พักก่อนนะ แล้วอย่าลืมทำการบ้าน เราจะมาทบทวนกันใหม่พรุ่งนี้”</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> โซยอนพยักหน้า ก่อนจะรับตำรากลับไปวางไว้บนโต๊ะตามเดิม เธอออกจากห้องสมุดด้วยหัวใจที่พองโตด้วยความภาคภูมิใจและตั้งใจแน่วแน่ว่าจะฝึกฝนทั้ง กราดิอุสไม้ และ ภาษาละติน ให้เชี่ยวชาญให้ได้</div><div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="text-align: justify; line-height: 1.9;"><div style="text-align: center;"><font face="Cinzel, serif" color="#ff00ff"><span style="font-size: 18px;">การเรียนภาษาละติน ของ จองโซยอน ครั้งที่ 1 </span></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Cinzel, serif" color="#ff00ff"><span style="font-size: 18px;"><br></span></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Cinzel, serif" color="#ff00ff"><span style="font-size: 18px;">รางวัล: +15 EXP/ +2 คะแนน</span></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Cinzel, serif" color="#ff00ff"><span style="font-size: 18px;"><br></span></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Cinzel, serif" color="#ff00ff"><span style="font-size: 18px;">ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา</span></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Cinzel, serif" color="#ff00ff"><span style="font-size: 18px;"><br></span></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Cinzel, serif" color="#ff00ff"><span style="font-size: 18px;"><br></span></font></div><div style="text-align: justify; line-height: 1.9;"><br></div><br><br><br><br><br><br><br><br></div>
</div>
<!-- คำคมโซยอน -->
<div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); background: rgba(0, 0, 0, 0.5); border-radius: 10px; border: 2px solid rgb(183, 28, 28); padding: 15px; backdrop-filter: blur(5px); transition: 0.3s;">
<div style="font-size:26px;font-weight:700;color:#ff4d4d;margin-bottom:12px;">🔮 คำคมโซยอน</div>
<div style="font-style:italic;background:linear-gradient(135deg, rgba(183,28,28,0.1), rgba(255,215,0,0.1));padding:15px;border-radius:8px;border-left:4px solid #b71c1c;color:#ffd700;transition:all 0.3s ease;font-size:18px;line-height:1.9;">
"ข้าคือโซยอน บุตรแห่งแสงทองของอพอลโล่<br>
และเลือดแห่งวีนัสไหลเวียนในใจ ข้าจะเปล่งประกาย<br>
เหนือกาลเวลาและความมืดมิด<br>
ให้ความงามและพลังแห่งดวงดาวคุ้มครองทุกย่างก้าวของข้า"
</div>
</div>
</div>
</div>
<!-- Divider -->
<div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(183, 28, 28); text-align: center; font-size: 32px; margin: 25px 0px; text-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.3) 1px 1px 2px; animation: 3s ease-in-out 0s infinite normal none running pulse;">🌹 ❦ 🌹 ❦ 🌹</div>
<!-- Interactive Buttons -->
<div style="font-family: Cinzel, serif; color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; display: flex; justify-content: center; gap: 15px; flex-wrap: wrap; margin-top: 20px;">
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('✨ แสงทองของอพอลโล่ส่องประกายรอบตัวเธอ ✨')">✨ เวทมนตร์แห่งแสง</div>
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('🔥 พลังแห่งดวงอาทิตย์ไหลเวียนในเลือด 🔥')">🔥 พลังแห่งอพอลโล่</div>
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('💖 เสน่ห์แห่งวีนัสเปล่งประกายจากหัวใจ 💖')">💖 เสน่ห์แห่งวีนัส</div>
</div>
</div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Phatranit เมื่อ 2025-8-24 18:17 <br /><br /><div style="max-width:900px; margin:auto;
background:#1a1a1a;
border-radius:20px; padding:30px;
font-family:'Sarabun',sans-serif;
box-shadow:0 10px 30px rgba(0,0,0,0.25);">
<!-- ส่วนหัวหนังสือพิมพ์แฟนตาซี -->
<div style="text-align:center; margin-bottom:25px; border-bottom:3px solid #8b4513; padding-bottom:15px;">
<div style="font-size:36px; font-weight:bold; color:#d4af37; letter-spacing:1px; text-shadow:1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.3);">
Jupiter Camp Gazette
</div>
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px;">
บันทึกแห่งสรวงสวรรค์ • ฉบับที่ 12</div>
</div>
<!-- โปรไฟล์ + เนื้อหา -->
<table style="width:100%; border-spacing:20px; margin-bottom:20px;">
<tbody>
<tr>
<!-- โปรไฟล์ -->
<td style="width:30%; vertical-align:top; text-align:center;">
<div style="width:180px; height:180px; margin:auto; border-radius:50%; overflow:hidden;
border:8px solid #d4af37;
box-shadow:0 0 40px rgba(212,175,55,0.8), inset 0 0 20px rgba(255,255,255,0.3);
background: radial-gradient(circle at top left, #3b0a45, #1a001a);
animation:spinCoin 8s linear infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065243.md.jpg" style="width:100%; height:100%; object-fit:cover; border-radius:50%;">
</div>
<!-- ชื่อโปรไฟล์ -->
<div style="font-weight:bold; color:#d4af37; font-size:22px; margin:15px 0 8px; text-shadow: 1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.5);">
ภัทรานิษฐ์ พิพัฒน์เกียรติ
</div>
<!-- คำคมใต้ชื่อ -->
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px; font-style:italic; text-shadow: 1px 1px 1px rgba(0,0,0,0.4);">
"คนอย่างพวกนายก็เหมาะสมที่จะได้รับการทรมารจากดินแดนนรกแล้วละนะ"
</div>
</td>
<!-- เนื้อหา scrollable -->
<td style="width:70%; vertical-align:top;">
<div style="background: rgb(44, 31, 60); border-radius: 12px; padding: 30px; height: 550px; overflow-y: auto; border: 2px solid rgb(212, 175, 55); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 5px 25px; scroll-behavior: smooth; font-size: 18px; line-height: 1.8;">
<p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">วันที่: 24 สิงหาคม พุทธศักราช 2558</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">หัวข้อการโรลเพลย์ : การฝึกภาษาละตินที่บ้านหมาป่า</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">สถานที่ : ห้องสมุด</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"> หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกกราดิอุสไม้ พัด กล่าวขอบคุณผู้สอนด้วยน้ำเสียงสุภาพ แล้วยืนนิ่งปล่อยให้ความรู้สึกภาคภูมิใจในความพยายามที่ผ่านมาซึมซับอยู่ในใจ จากนั้นเธอจึงนำกราดิอุสไม้ที่ยืมมาไปเก็บเข้าที่อย่างเรียบร้อย เสียงไม้กระทบกับตะแกรงเหล็กดังก้องเบา ๆ คลอไปกับเสียงลมยามเช้า</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย พัดเดินออกจากลานฝึก โดยมีหมาป่าที่เฝ้ามองอยู่แยกย้ายกลับไปพักผ่อน เธอตรงไปยังห้องสมุดของบ้านหมาป่าเพื่อเข้าสู่การฝึกภาษาละติน ซึ่งเป็นตารางการฝึกเสริมที่ทำทุกสามวัน</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ภายในห้องสมุดเงียบสงบ อบอวลด้วยกลิ่นกระดาษเก่าและหนังสือหายากที่จัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ พัดนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ขัดเงา เปิดสมุดบันทึกเตรียมพร้อม รอรับคำสอนจาก ลูป้า ซึ่งปรากฏตัวในร่างมนุษย์เพื่อความสะดวกในการเรียนรู้</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ทุกการฝึกจะมีทั้งการบ้านและแบบทดสอบติดตามผล เพื่อประเมินความเข้าใจและความก้าวหน้าของเธอ การฝึกนี้ไม่เพียงแต่สอนภาษาละตินให้พัดเท่านั้น แต่ยังช่วยเสริมสร้างความอดทน ความตั้งใจ และสร้างความสัมพันธ์อันอบอุ่นระหว่างเธอกับผู้สอนในบ้านหมาป่าอีกด้วย</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">การเรียนและฝึกฝนภาษาละติน ครั้งที่ 1</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">รางวัล: +15 EXP/ +2 คะแนน</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p>
<!-- เครดิตด้านล่าง -->
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; margin-top: 25px; font-size: 14px; line-height: 1.6;">
🐶 เครดิตผู้จัดสร้างโค้ด : Phatranit Phiphatkiat 🐶
</div>
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">เรื่องที่ต้องการแจ้งให้ทราบ !! ถ้าพัดยังไม่ได้อนุญาตให้ทำการเปลี่ยนแปลง ดัดแปลง เนื้อหา หรือ โค้ด อย่าพึ่งทำไรส่งเดชนะคะ ให้คงทุกอย่างไว้เหมือนเดิม ก่อนและแจ้งสิ่งที่ต้องการจะให้แก้ไขพัดจะรีบมาแก้ไขให้เมื่อว่างจากการเรียนคะ"</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">🔔 Jupiter Camp Gazette🔔</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div>
</div>
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
</div>
<!-- Animation inline -->
<style>
@keyframes spinCoin {
0% { transform:rotateY(0deg); }
100% { transform:rotateY(360deg); }
}
/* Scroll bar หรู */
div::-webkit-scrollbar {
width: 14px;
}
div::-webkit-scrollbar-track {
background: #3b0a45; border-radius:8px;
}
div::-webkit-scrollbar-thumb {
background: linear-gradient(#d4af37,#b8860b); border-radius:8px;
}
</style>
<div style="max-width:900px; margin:auto;
background:#1a1a1a;
border-radius:20px; padding:30px;
font-family:'Sarabun',sans-serif;
box-shadow:0 10px 30px rgba(0,0,0,0.25);">
<!-- ส่วนหัวหนังสือพิมพ์แฟนตาซี -->
<div style="text-align:center; margin-bottom:25px; border-bottom:3px solid #8b4513; padding-bottom:15px;">
<div style="font-size:36px; font-weight:bold; color:#d4af37; letter-spacing:1px; text-shadow:1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.3);">
Jupiter Camp Gazette
</div>
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px;">
บันทึกแห่งสรวงสวรรค์ • ฉบับที่ 17</div>
</div>
<!-- โปรไฟล์ + เนื้อหา -->
<table style="width:100%; border-spacing:20px; margin-bottom:20px;">
<tbody>
<tr>
<!-- โปรไฟล์ -->
<td style="width:30%; vertical-align:top; text-align:center;">
<div style="width:180px; height:180px; margin:auto; border-radius:50%; overflow:hidden;
border:8px solid #d4af37;
box-shadow:0 0 40px rgba(212,175,55,0.8), inset 0 0 20px rgba(255,255,255,0.3);
background: radial-gradient(circle at top left, #3b0a45, #1a001a);
animation:spinCoin 8s linear infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065243.md.jpg" style="width:100%; height:100%; object-fit:cover; border-radius:50%;">
</div>
<!-- ชื่อโปรไฟล์ -->
<div style="font-weight:bold; color:#d4af37; font-size:22px; margin:15px 0 8px; text-shadow: 1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.5);">
ภัทรานิษฐ์ พิพัฒน์เกียรติ
</div>
<!-- คำคมใต้ชื่อ -->
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px; font-style:italic; text-shadow: 1px 1px 1px rgba(0,0,0,0.4);">
"คนอย่างพวกนายก็เหมาะสมที่จะได้รับการทรมารจากดินแดนนรกแล้วละนะ"
</div>
</td>
<!-- เนื้อหา scrollable -->
<td style="width:70%; vertical-align:top;">
<div style="background: rgb(44, 31, 60); border-radius: 12px; padding: 30px; height: 550px; overflow-y: auto; border: 2px solid rgb(212, 175, 55); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 5px 25px; scroll-behavior: smooth; font-size: 18px; line-height: 1.8;">
<p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">วันที่: 25 สิงหาคม พุทธศักราช 2558</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">หัวข้อการโรลเพลย์ : พัฒนาการของพัด: จากการฝึกดาบสู่การเรียนภาษาละติน</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">สถานที่ : ห้องสมุด</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"> หลังจากการฝึกซ้อมใช้ดาบไม้เสร็จสิ้น พัดรู้สึกเหมือนร่างกายมีพลังงานบางอย่างล้นเหลือ แต่เธอก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว พัดวางดาบไม้อย่างเป็นระเบียบ ณ ที่เดิม ก่อนจะทอดสายตาไปรอบ ๆ ลานฝึกที่เงียบสงบ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ด้วยใจที่สงบ เด็กหญิงตัวน้อยก้าวเดินออกจากลานฝึกตรงไปยังห้องสมุดของบ้านหมาป่า ที่นั่นคือสถานที่ที่เธอจะฝึกฝนภาษาละติน การฝึกนี้เป็นสิ่งที่เธอเลือกทำเอง และทุกครั้งก็จะมีแบบฝึกหัดติดตามมา เพื่อให้แน่ใจว่าพัฒนาการของเธอยังคงดำเนินต่อไป</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เมื่อพัดก้าวเข้าสู่ห้องสมุด ลูปาที่อยู่ในร่างมนุษย์นั่งรออยู่ที่โต๊ะไม้ขนาดใหญ่ ตรงหน้าเต็มไปด้วยตำราและสมุดบันทึกมากมาย เขามองเด็กหญิงด้วยรอยยิ้มอบอุ่น</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“พร้อมสำหรับบทเรียนวันนี้หรือยัง?” ลูปาถามเสียงนุ่มนวล</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดพยักหน้ารับ เดินไปนั่งลงที่โต๊ะด้วยท่าทีตั้งใจ แล้วจึงหยิบสมุดกับปากกาขึ้นมา เตรียมพร้อมสำหรับบทเรียนใหม่ทันที</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ลูปาค่อย ๆ เปิดตำราเรียนเก่าแก่ที่กระดาษเป็นสีเหลืองนวลอย่างช้า ๆ มือของเขายื่นปากกาขนนกสีเข้มให้พัดอย่างอ่อนโยน พร้อมกับชี้ไปยังตัวอักษรแรกในหนังสือ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“วันนี้เราจะเรียนรู้เกี่ยวกับการผันคำกริยาพื้นฐาน” ลูปาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ภาษาละตินมีกฎเกณฑ์ที่ชัดเจน แต่ถ้าเข้าใจหลักการแล้วจะง่ายขึ้นมาก”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดเริ่มจดตามที่ลูปาสอนอย่างตั้งใจ ปากกาขนนกที่อยู่ในมือของเธอค่อย ๆ วาดตัวอักษรละตินลงบนหน้ากระดาษอย่างบรรจง ลูปาใช้คำอธิบายที่เข้าใจง่าย ยกตัวอย่างจากประโยคในชีวิตประจำวันของพวกเขาเพื่อให้เห็นภาพชัดเจนขึ้น พัดตั้งใจฟังทุกคำอธิบาย และใช้สมาธิทั้งหมดที่มีในการทำความเข้าใจโครงสร้างของภาษาใหม่นี้</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">บางครั้งเธอก็ขมวดคิ้วด้วยความสับสน ลูปาจึงหยุดอธิบาย แล้วให้พัดถามคำถามได้อย่างเต็มที่ เขาตอบทุกข้อสงสัยอย่างอดทนและละเอียดถี่ถ้วน พัดรู้สึกว่าการเรียนกับลูปานั้นสนุกและทำให้เธออยากรู้มากขึ้นไปอีก ชั่วโมงการเรียนรู้ดำเนินไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบในห้องสมุด มีเพียงเสียงกระดาษพลิกไปมา และเสียงปากกาขนนกที่ขูดลงบนกระดาษเท่านั้น</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">การเรียนภาษาละติน ครั้งที่ 2</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">รางวัล: +15 EXP/ +2 คะแนน</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p>
<!-- เครดิตด้านล่าง -->
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; margin-top: 25px; font-size: 14px; line-height: 1.6;">
🐶 เครดิตผู้จัดสร้างโค้ด : Phatranit Phiphatkiat 🐶
</div>
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">เรื่องที่ต้องการแจ้งให้ทราบ !! ถ้าพัดยังไม่ได้อนุญาตให้ทำการเปลี่ยนแปลง ดัดแปลง เนื้อหา หรือ โค้ด อย่าพึ่งทำไรส่งเดชนะคะ ให้คงทุกอย่างไว้เหมือนเดิม ก่อนและแจ้งสิ่งที่ต้องการจะให้แก้ไขพัดจะรีบมาแก้ไขให้เมื่อว่างจากการเรียนคะ"</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">🔔 Jupiter Camp Gazette🔔</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div>
</div>
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
</div>
<!-- Animation inline -->
<style>
@keyframes spinCoin {
0% { transform:rotateY(0deg); }
100% { transform:rotateY(360deg); }
}
/* Scroll bar หรู */
div::-webkit-scrollbar {
width: 14px;
}
div::-webkit-scrollbar-track {
background: #3b0a45; border-radius:8px;
}
div::-webkit-scrollbar-thumb {
background: linear-gradient(#d4af37,#b8860b); border-radius:8px;
}
</style>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Phatranit เมื่อ 2025-8-25 21:22 <br /><br /><div style="max-width:900px; margin:auto;
background:#1a1a1a;
border-radius:20px; padding:30px;
font-family:'Sarabun',sans-serif;
box-shadow:0 10px 30px rgba(0,0,0,0.25);">
<!-- ส่วนหัวหนังสือพิมพ์แฟนตาซี -->
<div style="text-align:center; margin-bottom:25px; border-bottom:3px solid #8b4513; padding-bottom:15px;">
<div style="font-size:36px; font-weight:bold; color:#d4af37; letter-spacing:1px; text-shadow:1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.3);">
Jupiter Camp Gazette
</div>
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px;">
บันทึกแห่งสรวงสวรรค์ • ฉบับที่ 21</div>
</div>
<!-- โปรไฟล์ + เนื้อหา -->
<table style="width:100%; border-spacing:20px; margin-bottom:20px;">
<tbody>
<tr>
<!-- โปรไฟล์ -->
<td style="width:30%; vertical-align:top; text-align:center;">
<div style="width:180px; height:180px; margin:auto; border-radius:50%; overflow:hidden;
border:8px solid #d4af37;
box-shadow:0 0 40px rgba(212,175,55,0.8), inset 0 0 20px rgba(255,255,255,0.3);
background: radial-gradient(circle at top left, #3b0a45, #1a001a);
animation:spinCoin 8s linear infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065243.md.jpg" style="width:100%; height:100%; object-fit:cover; border-radius:50%;">
</div>
<!-- ชื่อโปรไฟล์ -->
<div style="font-weight:bold; color:#d4af37; font-size:22px; margin:15px 0 8px; text-shadow: 1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.5);">
ภัทรานิษฐ์ พิพัฒน์เกียรติ
</div>
<!-- คำคมใต้ชื่อ -->
<div style="font-size:16px; color:#c0a060; margin-top:5px; font-style:italic; text-shadow: 1px 1px 1px rgba(0,0,0,0.4);">
"คนอย่างพวกนายก็เหมาะสมที่จะได้รับการทรมารจากดินแดนนรกแล้วละนะ"
</div>
</td>
<!-- เนื้อหา scrollable -->
<td style="width:70%; vertical-align:top;">
<div style="background: rgb(44, 31, 60); border-radius: 12px; padding: 30px; height: 550px; overflow-y: auto; border: 2px solid rgb(212, 175, 55); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 5px 25px; scroll-behavior: smooth; font-size: 18px; line-height: 1.8;">
<p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">วันที่: 25 สิงหาคม พุทธศักราช 2558</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">หัวข้อการโรลเพลย์ : บททดสอบแห่งกรุงโรม: บุตรแห่งพลูโต</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">สถานที่ : ห้องสมุด</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"> แสงอาทิตย์ยามบ่ายลอดผ่านหน้าต่างไม้เก่าแก่ในห้องสมุด บ้านหมาป่า กลิ่นหนังสือเก่าและหญ้าแห้งอบอวลในอากาศ เด็กหญิงตัวน้อย พัด ก้าวเข้าไปด้วยใจที่เต้นรัว กระเป๋าลากใบใหม่ยังคงตั้งอยู่ที่มุมห้อง เธอสูดหายใจลึกแล้วเดินตรงไปยัง ลูปา หมาป่าสีขาวผู้สง่างาม</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดโค้งคำนับเล็กน้อย</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“ข้า… อยากขอรับการทดสอบเจ้าค่ะ ข้าได้เรียนภาษาละตินมาแล้วสองครั้ง วันนี้ข้าพร้อมแล้ว”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ลูปาตอบด้วยเสียงทุ้มลึกและเย็นสงบ ดวงตาเปล่งประกาย</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“ดีนัก เด็กน้อย… หากเจ้าต้องการพิสูจน์ จงตอบคำถามเหล่านี้ให้ถูกต้อง ข้าจะเป็นผู้ตัดสินว่าเจ้าคู่ควรหรือไม่”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">บททดสอบแห่งกรุงโรม</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">โรมูลัสและเรมัสถูกพบและเลี้ยงดูโดยใคร?</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดก้มหน้าเล็กน้อยก่อนตอบอย่างมั่นคง “โดยหมาป่าเพศเมีย หรือ ลูปา ค่ะ พวกเขาได้รับน้ำนมจากนางในถ้ำริมฝั่งแม่น้ำไทเบอร์ ก่อนที่คนเลี้ยงแกะฟาวสตูลัสจะพบและนำไปเลี้ยงต่อ”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ลูปาพยักหน้าเบา ๆ “ดีมาก ความรู้ของเจ้าชัดเจน”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เหตุผลหลักที่ทำให้โรมูลัสและเรมัสถูกทิ้งคืออะไร?</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดตอบทันที “เพราะความขัดแย้งในราชวงศ์ค่ะ กษัตริย์อมูลิอุสกลัวว่าหลานชายจะมาทวงบัลลังก์ จึงสั่งให้ทิ้งพวกเขาลงแม่น้ำ”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ลูปาเดินวนรอบตัวพัด “เจ้าพูดถูก การเข้าใจสาเหตุสำคัญกว่าการจำเพียงชื่อ”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">โรมูลัสและเรมัสตัดสินใจสร้างเมืองบนเนินเขาใด?</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“โรมูลัสสร้างเมืองบนเนินเขา พาลาติน ส่วนเรมัสเลือก อเวนไทน์ และสุดท้ายกรุงโรมจึงถูกสร้างบนเนินพาลาตินค่ะ” พัดตอบ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">หางของลูปาฟูขึ้นเล็กน้อยราวกับพอใจ “เจ้าเข้าใจความแตกต่างของพี่น้องแล้ว น่าชื่นชม”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เหตุการณ์ใดที่นำไปสู่การเสียชีวิตของเรมัส?</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“ระหว่างการสร้างกำแพงเมือง เรมัสกระโดดข้ามกำแพงเพื่อเย้ยหยัน ทำให้โรมูลัสโกรธและฆ่าเขาในที่สุดค่ะ” พัดอธิบาย</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ลูปาหรี่ตาพินิจพิเคราะห์ “เจ้ารู้จักบทเรียนแห่งความโกรธและอำนาจดีนัก”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">โรมูลัสได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อตั้งเมืองอะไร?</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“กรุงโรมค่ะ” พัดตอบเสียงชัดเจน “พี่ชายตั้งชื่อเมืองตามชื่อตนเอง”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ลูปาขยับหูอย่างพอใจ “แม่นยำ”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">อธิบายความสำคัญของตำนานโรมูลัสและเรมัสต่อชาวโรมันโบราณ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดนิ่งคิดแล้วตอบด้วยน้ำเสียงมั่นคง “ตำนานนี้เป็นรากฐานของอัตลักษณ์ชาวโรมัน สอนถึงความแข็งแกร่ง ความมุ่งมั่น และความเสียสละ นอกจากนี้ยังสร้างความชอบธรรมแก่การปกครองและค่านิยมของชาวโรมันด้วยค่ะ”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ลูปายกศีรษะขึ้นเล็กน้อย “ดีนัก เด็กน้อย เจ้าเข้าใจแก่นแท้ของเรื่องราว”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เปรียบเทียบและวิเคราะห์บุคลิกของโรมูลัสและเรมัส</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“โรมูลัสเด็ดขาดและมุ่งมั่น” พัดเริ่ม “ส่วนเรมัสใจร้อนและชอบท้าทาย แม้ทั้งสองจะมีความกล้าหาญและเป็นผู้นำ แต่โรมูลัสมองการณ์ไกลกว่า ทำให้การกระทำของเรมัสนำไปสู่จุดจบของเขา”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">สายตาของลูปาวาววับ “เจ้าพิจารณาอย่างละเอียด มีเหตุผลดี”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">หากคุณเป็นโรมูลัส คุณจะแก้ปัญหาความขัดแย้งกับเรมัสอย่างไร?</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“ข้าจะประนีประนอมค่ะ” พัดตอบ “อาจแบ่งปันอำนาจหรือสร้างเมืองคู่กัน เพื่อรักษาความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องและหลีกเลี่ยงการนองเลือด”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ลูปาพยักหน้า “เด็กน้อยเจ้ามีหัวใจของผู้นำจริง ๆ”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">คุณคิดว่าตำนานนี้สอนอะไรเราเกี่ยวกับการก่อตั้งเมืองและการสร้างชาติ?</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“มันสอนว่าการก่อตั้งเมืองเต็มไปด้วยความยากลำบากและการเสียสละ” พัดตอบอย่างจริงจัง</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"> “จำเป็นต้องมีความเป็นผู้นำ การกำหนดขอบเขต และการยอมรับอำนาจเพื่อความสงบสุข หากปราศจากสิ่งเหล่านี้ เมืองก็ไม่อาจมั่นคงได้”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ลูปาหัวเราะเบา ๆ “เจ้าพูดถูกต้อง และเข้าใจแก่นแท้แห่งการสร้างชาติ”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เรื่องราวสั้น ๆ (แฟนฟิคสมมติ)</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">แสงอาทิตย์ยามบ่ายทอแสงแรงกล้าเหนือแม่น้ำไทเบอร์ เสียงลมพัดหวิวคล้ายบทสวดโบราณ</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เรมัส: “พี่ชาย เมืองนี้ควรเป็นของเราทั้งคู่ ทำไมเจ้าจึงไม่ยอม!”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">โรมูลัส: “ไม่ เมืองนี้จะต้องยิ่งใหญ่ และมีผู้นำเพียงผู้เดียว”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เรมัสหัวเราะเย้ยหยัน กระโดดข้ามกำแพงที่โรมูลัสสร้างขึ้น</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">โรมูลัสลุกขึ้นชักดาบ เสียงดาบฟันสะท้อนไปทั่วหุบเขา</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">บ่ายวันนั้น กรุงโรมถือกำเนิดขึ้นจากเลือด น้ำตา และความมุ่งมั่น</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">การแนะนำตนเอง</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">พัดสูดหายใจลึก ยืนอย่างสง่างามตรงกลางห้องสมุด แล้วเอ่ยแนะนำตนเองด้วยภาษาละตินที่ได้ร่ำเรียนมา</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ภาษาละติน:</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“Ego sum Phattaranit Phiphatkiat, sanguine demi-dei ex Plutone ortus. In meo sanguine etiam manet vis maiorum Romanorum et Thanati, domini mortis. Volo vos amici in domo nostra scire me fidelem, constantem et paratum semper auxilium dare.”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><span style="text-indent: 2em;">ภาษาไทย:</span></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">“ข้าคือ ภัทรานิษฐ์ พิพัฒน์เกียรติ ผู้สืบสายเลือดเดมิก็อดแห่ง พลูโต ในโลหิตของข้ายังสืบทอดพลังของบรรพบุรุษชาวโรมัน และธานาทอส เจ้าแห่งความตาย สิ่งที่ข้าอยากให้เพื่อนในบ้านรู้จัก คือ ข้าเป็นผู้ซื่อสัตย์ มั่นคง และพร้อมจะยื่นมือช่วยเหลือเสมอ”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><br></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">ลูปาพยักหน้าอย่างภาคภูมิ “เจ้าทำได้ดีนัก เด็กน้อย เจ้าได้พิสูจน์ทั้งความรู้ ความมุ่งมั่น และหัวใจที่มั่นคง ข้าจะจดจำเจ้าว่าเป็นบุตรแห่งพลูโตผู้คู่ควร”</p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;">เด็กหญิงพัดยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ หัวใจของเธออบอุ่น—นี่คือก้าวสำคัญก้าวแรกของเธอในฐานะเดมิก็อด</p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">รางวัลทดสอบสำเร็จภาษาละติน: +1 Level up / +5 Point และ +15 INT/ +10 คะแนน</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00">และก็ +25 ความโปรดปราณ กับ หมาป่าสีขาวลูปา จากค่าหัว Horor</font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><font color="#ffff00"><br></font></p><p style="color: rgb(224, 216, 255); text-align: center; text-indent: 2em; margin-bottom: 1em;"><img src="static/image/hrline/43.gif" border="0" alt=""><br><br></p>
<!-- เครดิตด้านล่าง -->
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; margin-top: 25px; font-size: 14px; line-height: 1.6;">
🐶 เครดิตผู้จัดสร้างโค้ด : Phatranit Phiphatkiat 🐶
</div>
<div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">เรื่องที่ต้องการแจ้งให้ทราบ !! ถ้าพัดยังไม่ได้อนุญาตให้ทำการเปลี่ยนแปลง ดัดแปลง เนื้อหา หรือ โค้ด อย่าพึ่งทำไรส่งเดชนะคะ ให้คงทุกอย่างไว้เหมือนเดิม ก่อนและแจ้งสิ่งที่ต้องการจะให้แก้ไขพัดจะรีบมาแก้ไขให้เมื่อว่างจากการเรียนคะ"</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;">🔔 Jupiter Camp Gazette🔔</div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div><div style="color: rgb(192, 160, 96); text-align: center; font-size: 14px; line-height: 1.6;"><br></div>
</div>
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
</div>
<!-- Animation inline -->
<style>
@keyframes spinCoin {
0% { transform:rotateY(0deg); }
100% { transform:rotateY(360deg); }
}
/* Scroll bar หรู */
div::-webkit-scrollbar {
width: 14px;
}
div::-webkit-scrollbar-track {
background: #3b0a45; border-radius:8px;
}
div::-webkit-scrollbar-thumb {
background: linear-gradient(#d4af37,#b8860b); border-radius:8px;
}
</style>
<div style="max-width: 900px; margin: auto; background: linear-gradient(145deg, rgb(26, 11, 11), rgb(61, 15, 15)); border: 6px solid rgb(183, 28, 28); border-radius: 15px; padding: 20px; font-family: Cinzel, serif; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 0px 20px 40px, rgba(255, 255, 255, 0.2) 0px 1px 0px inset; position: relative; overflow: hidden; animation: 4s ease-in-out 0s infinite normal none running glow;">
<!-- Floating sparkles -->
<div id="sparkle-container" style="color: rgb(255, 215, 0); position: absolute; top: 0px; left: 0px; width: 100%; height: 100%; pointer-events: none; z-index: 0;"></div>
<!-- Header -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; background: linear-gradient(135deg, rgb(183, 28, 28), rgb(139, 0, 0)); padding: 25px; border-bottom: 4px double rgb(255, 215, 0); position: relative; animation: 6s ease-in-out 0s infinite normal none running pulse;">
<div style="font-family:'Playfair Display',serif;font-size:60px;font-weight:700;text-shadow:3px 3px 6px rgba(0,0,0,0.5);letter-spacing:2px;background:linear-gradient(90deg,#ffd700,#ff4d4d,#ffd700);-webkit-background-clip:text;-webkit-text-fill-color:transparent;">Jung Soyeon</div>
<div style="font-size:18px;opacity:0.9;margin-top:5px;">26 สิงหาคม 2025 | ห้องสมุด</div>
<div style="position:absolute;top:10px;left:10px;right:10px;bottom:10px;border:2px solid rgba(255,215,0,0.3);border-radius:8px;pointer-events:none;"></div>
</div>
<!-- Profile -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; margin: 30px 0px; position: relative; z-index: 1;">
<div style="display:inline-block;border:4px solid #b71c1c;border-radius:50%;padding:4px;background:linear-gradient(45deg,#ffd700,#ff4d4d);box-shadow:0 8px 16px rgba(0,0,0,0.3);animation:pulse 4s ease-in-out infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065311.md.jpg" alt="Jung Soyeon" style="width:150px;height:150px;border-radius:50%;object-fit:cover;border:2px solid #fff;transition:transform 0.3s ease;" onmouseover="this.style.transform='scale(1.1)'" onmouseout="this.style.transform='scale(1)'">
</div>
</div>
<!-- Scrollable content -->
<div style="position: relative; z-index: 1;">
<!-- Floating rose petals -->
<div id="rose-container" style="color: rgb(255, 215, 0); position: absolute; top: 0px; left: 0px; width: 100%; height: 100%; pointer-events: none; overflow: hidden; z-index: 0;"></div>
<div style="display: grid; grid-template-columns: 1fr 1fr; gap: 25px; margin-bottom: 25px; position: relative; z-index: 1;">
<!-- เนื้อหาหลัก scrollable -->
<div style="background: rgba(0, 0, 0, 0.6); border-radius: 10px; border: 2px solid rgb(183, 28, 28); padding: 15px; max-height: 250px; overflow-y: auto; backdrop-filter: blur(5px); transition: 0.3s;">
<div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;">📝 เนื้อหาหลัก</div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;">หัวข้อ: การฝึกฝนภาษาละติน ครั้งที่ 2 ของ เด็กน้อย จองโซยอน</div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;"><br></div>
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> ยามเช้าหลังอาหาร เด็กหญิงตัวน้อยนามว่า จาง โซยอน วัยสิบสองปี ยกมือขึ้นประนมและก้มศีรษะลงเล็กน้อยอย่างนอบน้อมให้กับ โรซี่ วิทธอร์น หมาป่าสีชมพูตัวใหญ่ที่นอนสงบอยู่ข้างเตาผิง ขนที่หนานุ่มราวกับปุยเมฆของโรซี่ดูอบอุ่นและให้ความรู้สึกปลอดภัยเสมอ สีชมพูอ่อนของมันตัดกับผนังไม้สีเข้มของบ้านได้อย่างน่าประหลาดใจ</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> “ขอบคุณสำหรับมื้อเช้านะคะ โรซี่… หนูจะไปห้องสมุดแล้วค่ะ ไว้เจอกันตอนเย็นนะคะ” เสียงใสของโซยอนเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา ขณะที่โรซี่ยกศีรษะขึ้นมามองด้วยแววตาที่อ่อนโยน ก่อนจะหลับตาลงเพื่อแสดงว่าได้รับคำขอบคุณแล้ว</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> โซยอนก้าวเรียวขาเล็ก ๆ ออกจากห้องอาหารอย่างเงียบเชียบ เสียงรองเท้าคู่บางดังแผ่วเบาไปตามพื้นทางเดินหินที่เย็นเฉียบ เธอมุ่งหน้าไปตามทางที่คุ้นเคย จนกระทั่งมาถึง ห้องสมุดใหญ่ ของบ้านหมาป่า สถานที่ที่เธอรู้สึกผูกพันและราวกับเป็นบ้านอีกหลังหนึ่ง</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> กลิ่นกระดาษเก่าและไม้สนที่อบอวลอยู่ทั่วบริเวณทำให้เธอรู้สึกสงบและปลอดภัย</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> บานประตูไม้โอ๊กที่หนักอึ้งถูกผลักออกอย่างแผ่วเบา จนแง้มเปิดออก เผยให้เห็นภาพที่คุ้นตาแต่ก็ยังน่าประทับใจเสมอ ภายในห้องเต็มไปด้วยชั้นหนังสือสูงเสียดเพดานที่เรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ และแสงอาทิตย์ยามสายที่ส่องผ่านกระจกสีบานใหญ่ลงมา ต้องฝุ่นผงที่ลอยระยิบระยับอยู่ในอากาศ ราวกับมีละอองเพชรโปรยปรายอยู่ทั่วบริเวณ</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> ที่โต๊ะไม้แกะสลักขนาดใหญ่กลางห้อง ลูปา ไม่ได้อยู่ในร่างหมาป่า หากแต่ปรากฏกายในร่างมนุษย์หญิงสาวผู้สง่างาม ผมสีเงินของเธอถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ดวงตาคมกริบของเธอดูราวกับสะท้อนความรู้และภูมิปัญญาอันกว้างใหญ่ที่สั่งสมมาอย่างยาวนาน</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> “เจ้ามาแล้วสินะ โซยอน… วันนี้เป็นวันที่สามอีกครั้ง ถึงเวลาฝึกภาษาละตินแล้ว” ลูปาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลแต่หนักแน่น เธอยื่นมือเชื้อเชิญให้โซยอนนั่งลงตรงเก้าอี้ไม้ข้าง ๆ ก่อนจะวางหนังสือปกหนังสีน้ำตาลเล่มหนาที่ดูเก่าแก่แต่เต็มไปด้วยมนต์ขลังลงตรงหน้าเด็กหญิง</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> “ภาษาละตินคือรากฐานของเวทมนตร์และคาถา หากเจ้ารู้จักมัน เจ้าก็จะเข้าใจโลกนี้ได้มากขึ้น แต่การเรียนภาษานี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องใช้สมาธิและความเพียรอย่างสูง” ลูปาอธิบายอย่างใจเย็น<br><br> </div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff">การเรียนภาษาละติน ครั้งที่ 2</font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff">รางวัล: +15 EXP/ +2 คะแนน</font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff">ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา</font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; color: rgb(255, 215, 0); line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div>
</div>
<!-- คำคมโซยอน -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); background: rgba(0, 0, 0, 0.5); border-radius: 10px; border: 2px solid rgb(183, 28, 28); padding: 15px; backdrop-filter: blur(5px); transition: 0.3s;">
<div style="font-size:26px;font-weight:700;color:#ff4d4d;margin-bottom:12px;">🔮 คำคมโซยอน</div>
<div style="font-style:italic;background:linear-gradient(135deg, rgba(183,28,28,0.1), rgba(255,215,0,0.1));padding:15px;border-radius:8px;border-left:4px solid #b71c1c;color:#ffd700;transition:all 0.3s ease;font-size:18px;line-height:1.9;">
"ข้าคือโซยอน บุตรแห่งแสงทองของอพอลโล่<br>
และเลือดแห่งวีนัสไหลเวียนในใจ ข้าจะเปล่งประกาย<br>
เหนือกาลเวลาและความมืดมิด<br>
ให้ความงามและพลังแห่งดวงดาวคุ้มครองทุกย่างก้าวของข้า"
</div>
</div>
</div>
</div>
<!-- Divider -->
<div style="color: rgb(183, 28, 28); text-align: center; font-size: 32px; margin: 25px 0px; text-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.3) 1px 1px 2px; animation: 3s ease-in-out 0s infinite normal none running pulse;">🌹 ❦ 🌹 ❦ 🌹</div>
<!-- Interactive Buttons -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; display: flex; justify-content: center; gap: 15px; flex-wrap: wrap; margin-top: 20px;">
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('✨ แสงทองของอพอลโล่ส่องประกายรอบตัวเธอ ✨')">✨ เวทมนตร์แห่งแสง</div>
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('🔥 พลังแห่งดวงอาทิตย์ไหลเวียนในเลือด 🔥')">🔥 พลังแห่งอพอลโล่</div>
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('💖 เสน่ห์แห่งวีนัสเปล่งประกายจากหัวใจ 💖')">💖 เสน่ห์แห่งวีนัส</div>
</div>
</div>
<div style="max-width: 900px; margin: auto; background: linear-gradient(145deg, rgb(26, 11, 11), rgb(61, 15, 15)); border: 6px solid rgb(183, 28, 28); border-radius: 15px; padding: 20px; font-family: Cinzel, serif; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 0px 20px 40px, rgba(255, 255, 255, 0.2) 0px 1px 0px inset; position: relative; overflow: hidden; animation: 4s ease-in-out 0s infinite normal none running glow;">
<!-- Floating sparkles -->
<div id="sparkle-container" style="color: rgb(255, 215, 0); position: absolute; top: 0px; left: 0px; width: 100%; height: 100%; pointer-events: none; z-index: 0;"></div>
<!-- Header -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; background: linear-gradient(135deg, rgb(183, 28, 28), rgb(139, 0, 0)); padding: 25px; border-bottom: 4px double rgb(255, 215, 0); position: relative; animation: 6s ease-in-out 0s infinite normal none running pulse;">
<div style="font-family:'Playfair Display',serif;font-size:60px;font-weight:700;text-shadow:3px 3px 6px rgba(0,0,0,0.5);letter-spacing:2px;background:linear-gradient(90deg,#ffd700,#ff4d4d,#ffd700);-webkit-background-clip:text;-webkit-text-fill-color:transparent;">Jung Soyeon</div>
<div style="font-size:18px;opacity:0.9;margin-top:5px;">26 สิงหาคม 2025 | ห้องสมุด</div>
<div style="position:absolute;top:10px;left:10px;right:10px;bottom:10px;border:2px solid rgba(255,215,0,0.3);border-radius:8px;pointer-events:none;"></div>
</div>
<!-- Profile -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; margin: 30px 0px; position: relative; z-index: 1;">
<div style="display:inline-block;border:4px solid #b71c1c;border-radius:50%;padding:4px;background:linear-gradient(45deg,#ffd700,#ff4d4d);box-shadow:0 8px 16px rgba(0,0,0,0.3);animation:pulse 4s ease-in-out infinite;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065311.md.jpg" alt="Jung Soyeon" style="width:150px;height:150px;border-radius:50%;object-fit:cover;border:2px solid #fff;transition:transform 0.3s ease;" onmouseover="this.style.transform='scale(1.1)'" onmouseout="this.style.transform='scale(1)'">
</div>
</div>
<!-- Scrollable content -->
<div style="position: relative; z-index: 1;">
<!-- Floating rose petals -->
<div id="rose-container" style="color: rgb(255, 215, 0); position: absolute; top: 0px; left: 0px; width: 100%; height: 100%; pointer-events: none; overflow: hidden; z-index: 0;"></div>
<div style="display: grid; grid-template-columns: 1fr 1fr; gap: 25px; margin-bottom: 25px; position: relative; z-index: 1;">
<!-- เนื้อหาหลัก scrollable -->
<div style="background: rgba(0, 0, 0, 0.6); border-radius: 10px; border: 2px solid rgb(183, 28, 28); padding: 15px; max-height: 250px; overflow-y: auto; backdrop-filter: blur(5px); transition: 0.3s;">
<div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;">📝 เนื้อหาหลัก</div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;">หัวข้อ: The Latin Test</div><div style="color: rgb(255, 77, 77); font-size: 26px; font-weight: 700; margin-bottom: 12px;"><br></div>
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> แสงยามบ่ายส่องต้องพื้นหญ้าที่เปียกชื้นเล็กน้อยจากการฝึกระเบียบวินัยอันหนักหน่วงของกองทหารโรมัน แต่สำหรับ จอง โซยอน วัย 12 ปี มันคือความคุ้นเคยที่หล่อหลอมร่างกายและจิตใจของเธอให้แข็งแกร่ง เธอค่อย ๆ ก้าวออกจากลานฝึก เดินมุ่งหน้าไปยังห้องสมุดประจำค่ายหลวงอย่างสงบเสงี่ยม</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> บรรยากาศภายในห้องสมุดแตกต่างจากลานฝึกอย่างสิ้นเชิง ความเงียบสงบโอบล้อมรอบตัวหนังสือโบราณที่เรียงรายอยู่บนชั้น ความรู้สึกอบอุ่นจากเตาผิงที่คุคุกรุ่นทำให้กลิ่นหอมของสมุนไพรและหนังสือเก่าคละคลุ้งไปทั่วห้อง วันนี้ไม่ใช่การฝึกภาษาทั่วไปอย่างที่เคย แต่เป็นการทดสอบวัดระดับความรู้ภาษาละตินที่เธอเตรียมพร้อมมาอย่างดี</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> คุณลูปา หมาป่าสีขาวตัวใหญ่เดินเข้ามาหาเธออย่างเงียบงัน ดวงตาสีทองของมันทอประกายฉลาดเฉลียว โซยอนประสานมือพร้อมกล่าวคำปฏิญาณอย่างมั่นคง</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">“In nomine Apollinis et Veneris, ego, Jong Soyeon, parata sum ad examen Latinum.”</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">(ในนามของบุตรีแห่งเทพอพอลโล่และลูกหลานบรรพบุรุษโรมวีนัส ข้าจองโซยอนพร้อมแล้วสำหรับเข้ารับการทดสอบภาษาละติน)</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> คุณลูปาพยักหน้าเบา ๆ เป็นเชิงรับทราบ ก่อนจะยื่นกระดาษคำถามชุดหนึ่งให้แก่เธอ การทดสอบเริ่มต้นขึ้นแล้ว</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">การทดสอบบทเรียนตำนานแห่งกรุงโรม</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> โซยอนอ่านคำถามและเลือกคำตอบอย่างแม่นยำ ทุกตัวอักษรที่เธอเขียนลงไปสะท้อนถึงความเข้าใจอันลึกซึ้งในตำนาน โรมูลัสและเรมัส ที่เธอศึกษามา</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> โรมูลัสและเรมัสถูกพบและเลี้ยงดูโดยใคร? เธอเลือก 'ก. หมาป่า' โดยไม่ลังเล</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> เหตุผลหลักที่ทำให้โรมูลัสและเรมัสถูกทิ้งคืออะไร? เธอเลือก 'ค. เนื่องจากความขัดแย้งในราชวงศ์'</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> โรมูลัสและเรมัสตัดสินใจสร้างเมืองบนเนินเขาใด? คำตอบคือ 'ก. พาลาติน'</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> เหตุการณ์ใดที่นำไปสู่การเสียชีวิตของเรมัส? เธอตอบ 'ค. การทะเลาะวิวาทกับโรมูลัส'</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> โรมูลัสได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อตั้งเมืองอะไร? เธอลงปากกาอย่างมั่นใจในตัวเลือก 'ข. กรุงโรม'</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> เมื่อมาถึงส่วนอัตนัย เธอแสดงทัศนคติที่เติบโตเกินวัยได้อย่างน่าประทับใจ</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> ในการอธิบายความสำคัญของตำนาน เธอมองว่าตำนานนี้คือ รากฐานความยิ่งใหญ่ ที่สร้างความภาคภูมิใจและเน้นย้ำถึงคุณค่าอย่าง ความกล้าหาญ การเสียสละ และ ความเป็นผู้นำ</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> เมื่อให้เปรียบเทียบบุคลิกของสองพี่น้อง เธอวิเคราะห์ว่า โรมูลัสมีวิสัยทัศน์ และความทะเยอทะยานที่นำไปสู่การสร้างอาณาจักร ขณะที่ เรมัสมีความเป็นอิสระ และเย่อหยิ่ง ซึ่งความขัดแย้งนี้สะท้อนความตึงเครียดระหว่างการมองการณ์ไกลกับการกระทำที่ขาดสติ</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> ในคำถามที่ต้องแสดงความคิดเห็นส่วนตัว หากเธอเป็นโรมูลัส เธอจะเลือก เจรจา หรือแม้แต่ ให้เรมัสมีบทบาทสำคัญในเมือง เพื่อหลีกเลี่ยงโศกนาฏกรรม และในคำถามสุดท้ายที่ถามถึงสิ่งที่ตำนานสอน เธอสรุปได้อย่างเฉียบคมว่า การสร้างเมืองและชาติ ต้องอาศัยทั้งความกล้าหาญ การเสียสละ และสติปัญญา เพราะความขัดแย้งภายในอาจทำลายทุกสิ่งได้</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">เรื่องราวบทสรุปของการเรียนรู้</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> การทดสอบยังไม่จบเพียงเท่านี้ คุณลูปาเลื่อนกระดาษแผ่นใหม่มาตรงหน้าเธอ มันคือบทกวีภาษาละตินที่เธอต้องแปลและทำความเข้าใจ</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> โซยอนค่อย ๆ อ่าน Fabula Fratrum (เรื่องราวของสองพี่น้อง) และแปลความหมายออกมาอย่างลึกซึ้ง เธอเข้าใจความยิ่งใหญ่ของโรมูลัส แต่ก็รับรู้ถึงความโศกเศร้าในประโยคสุดท้ายที่ว่า "Mūrus non est fortis sine fratre" (กำแพงไม่อาจแข็งแกร่งได้หากปราศจากพี่น้อง) มันเป็นประโยคที่สะท้อนถึงความโดดเดี่ยวของผู้นำที่ต้องสูญเสียคนที่รักที่สุดไปในเส้นทางแห่งอำนาจ</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">หลังจากสอบเสร็จสิ้น คุณลูปาพยักหน้าให้เธอเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะให้การบ้านเพิ่มเติมเป็นการแนะนำตัวเป็นภาษาละตินสำหรับชีวิตใหม่ในค่ายทหาร เธอเขียนประโยคที่ผสมผสานความเชื่อและความเป็นตัวตนของเธอได้อย่างลงตัว</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> “Ego sum Jong Soyeon, filia Apollinis, et stirps Veneris Romanae.”</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">(ข้าคือจอง โซยอน บุตรีของเทพอพอลโล่ และผู้สืบเชื้อสายลูกหลานบรรพบุรุษโรมจากเทพีวีนัส)</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> “Cupio ut me sicut sororem cognoscātis, quae musicam et artem amat.”</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;">(ข้าอยากให้พวกท่านรู้จักข้าในฐานะน้องสาวคนหนึ่งที่รักในเสียงดนตรีและศิลปะ)</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> “In domo, amīca fidelis et consiliatrix bona vobīs ero.”</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> (ในบ้านนี้ ข้าจะเป็นเพื่อนซื่อสัตย์และที่ปรึกษาที่ดีสำหรับพวกท่าน)</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> โซยอนเก็บกระดาษคำถามและบทกวีใส่กระเป๋า เธอเดินออกจากห้องสมุดอย่างช้า ๆ ในใจไม่ได้เต็มไปด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจในคะแนนสอบ แต่เป็นความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นในปรัชญาของชาวโรมัน ซึ่งไม่ใช่แค่เรื่องของอำนาจและการรบพุ่ง แต่ยังรวมถึงความสัมพันธ์ ความรัก และการเสียสละอีกด้วย</div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"> </div><div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: justify; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff">รางวัลทดสอบสำเร็จภาษาละติน: +1 Level up / +5 Point และ +15 INT/ +10 คะแนน</font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; line-height: 1.9; font-size: 18px;"><font color="#ff00ff"><br></font></div><div style="text-align: center; color: rgb(255, 215, 0); line-height: 1.9; font-size: 18px;"><br></div>
</div>
<!-- คำคมโซยอน -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); background: rgba(0, 0, 0, 0.5); border-radius: 10px; border: 2px solid rgb(183, 28, 28); padding: 15px; backdrop-filter: blur(5px); transition: 0.3s;">
<div style="font-size:26px;font-weight:700;color:#ff4d4d;margin-bottom:12px;">🔮 คำคมโซยอน</div>
<div style="font-style:italic;background:linear-gradient(135deg, rgba(183,28,28,0.1), rgba(255,215,0,0.1));padding:15px;border-radius:8px;border-left:4px solid #b71c1c;color:#ffd700;transition:all 0.3s ease;font-size:18px;line-height:1.9;">
"ข้าคือโซยอน บุตรแห่งแสงทองของอพอลโล่<br>
และเลือดแห่งวีนัสไหลเวียนในใจ ข้าจะเปล่งประกาย<br>
เหนือกาลเวลาและความมืดมิด<br>
ให้ความงามและพลังแห่งดวงดาวคุ้มครองทุกย่างก้าวของข้า"
</div>
</div>
</div>
</div>
<!-- Divider -->
<div style="color: rgb(183, 28, 28); text-align: center; font-size: 32px; margin: 25px 0px; text-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.3) 1px 1px 2px; animation: 3s ease-in-out 0s infinite normal none running pulse;">🌹 ❦ 🌹 ❦ 🌹</div>
<!-- Interactive Buttons -->
<div style="color: rgb(255, 215, 0); text-align: center; display: flex; justify-content: center; gap: 15px; flex-wrap: wrap; margin-top: 20px;">
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('✨ แสงทองของอพอลโล่ส่องประกายรอบตัวเธอ ✨')">✨ เวทมนตร์แห่งแสง</div>
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('🔥 พลังแห่งดวงอาทิตย์ไหลเวียนในเลือด 🔥')">🔥 พลังแห่งอพอลโล่</div>
<div style="background:linear-gradient(145deg, #b71c1c, #8b0000);border:2px solid #ffd700;color:#ffd700;padding:12px 24px;border-radius:25px;font-family:'Cinzel',serif;font-weight:600;cursor:pointer;transition:all 0.3s ease;position:relative;overflow:hidden;" onclick="alert('💖 เสน่ห์แห่งวีนัสเปล่งประกายจากหัวใจ 💖')">💖 เสน่ห์แห่งวีนัส</div>
</div>
</div>
<span id="docs-internal-guid-ebeff342-7fff-7304-e3ba-30f11ec14384"><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><b></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><b style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 27 เดือนสิงหาคม ปี 2558</b></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>ช่วงบ่าย เวลา 13.00 - 15.00 น. ณ ห้องสมุด บ้านหมาป่า หุบเขาโซโนมา รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา (ฝึกภาษาละติน)</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969"> ห้องสมุดของบ้านหมาป่าดูราวกับเป็นโลกอีกใบ ผนังสูงโปร่งที่ถูกประดับด้วยภาพวาดเล่าเรื่องราวเทพเจ้ากับวีรบุรุษในอดีต ชั้นหนังสือไม้เข้มเรียงรายสูงจรดเพดานเต็มไปด้วยตำราหายากทั้งวรรณกรรม ตำราสงคราม และบันทึกเก่าแก่ กลิ่นกระดาษโบราณผสมกับกลิ่นไม้โอ๊คเก่า ละมุนชวนให้เหมือนกำลังหลุดไปอยู่ในห้วงเวลาอื่น แสงแดดอุ่นลอดผ่านกระจกสีประดับลวดลายโรมันแตกกระจายเป็นประกายรุ้งบนโต๊ะไม้โอ๊คใหญ่ตรงกลางห้อง โมนีก้าก้าวเข้ามา ดวงตาสีเงินกวาดมองรอบห้องอย่างตื่นตาตื่นใจ</font><b style=""><font color="#9932cc"> “โห…สวยจังเลยนะคะเนี้ย…”</font></b><font color="#696969"> เธอเผลอยิ้มบาง ๆ ออกมา แม้ยังรู้สึกว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนฝัน แต่ความเงียบสงบของที่นี่ทำให้หัวใจเธอคลายความตึงเครียดลงนิดหน่อย</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ลูปาในร่างหญิงสาวสูงสง่าพาเธอไปนั่งที่โต๊ะกลางห้อง ก่อนนั่งลงฝั่งตรงข้าม เส้นผมทองยาวสะท้อนแสงกระจกสีราวกับเรืองแสงเอง นางวางมือบนตำราเล่มหนาแล้วเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเรียบแต่ชัดเจน </font><b style=""><font color="#ff8c00">“เจ้าจะเรียนที่นี่กับข้าทุกครั้งนะ แต่ก่อนอื่นเจ้าต้องเข้าใจบางสิ่งให้ดีเสียก่อน โมนีก้า…เจ้าจะไม่ได้ฝึกภาษาละตินรวดเร็วเหมือนคนอื่น”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"><font color="#696969"> </font><b style=""><font color="#9932cc"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#9932cc">“หา? ทำไมล่ะคะ? หนูทำอะไรผิดตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มแล้วหรือไงเนี่ย?”</font></b><font color="#696969"> โมนีก้าหันขวับกลับมามองอีกคนตาโตจากการเอาแต่มองรอบห้อง </font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ลูปาแค่มองเธอแล้วส่ายหน้าเบา ๆ </font><b style=""><font color="#ff8c00">“ไม่ใช่เช่นนั้น…แต่เดมิก็อดส่วนใหญ่เกิดมาพร้อมความแตกต่าง สมองของพวกเขามีสิ่งที่มนุษย์เรียกว่าดิสเล็กเซีย เป็นปัญหาในการใช้ภาษา คำจะสั่นไหว หลุดลอย หรือผสานกันบนหน้า ทำให้การอ่านภาษาอย่างอังกฤษยากลำบาก แต่ความจริงแล้ว…นั่นไม่ใช่ข้อบกพร่อง แต่เป็นการตั้งค่าโดยกำเนิดของสายเลือดกึ่งเทพ” </font></b><font color="#696969">นางใช้ปลายนิ้วเคาะเบา ๆ บนตำราละตินเพื่ออธิบายต่อ</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “เพราะสมองของพวกเขาถูกสร้างมาเพื่อภาษาละติน ภาษาโรมันโบราณที่เทพเจ้ากำหนดไว้ให้เป็นรากฐานแห่งอำนาจและวัฒนธรรม มันจึงเป็นสิ่งเดียวที่พวกเขาจะเรียนรู้ได้เร็วและเข้าใจได้ลึกซึ้ง”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้านิ่งฟังไปเรื่อย ๆ ก่อนจะชี้ตัวเองด้วยหน้าตาเหวอ ๆ </font><b style=""><font color="#9932cc">“แต่…เอ่อ…งั้นก็หมายความว่าไงคะ? หนูไม่ได้ดิสเล็กเซียสักหน่อย ภาษาอังกฤษหนูยังอ่านได้อยู่นะคะ!”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ลูปาพยักหน้าช้า ๆ</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “นั่นแหละคือเหตุผล…เจ้าต่างออกไปจากพวกเขา เจ้าไม่มีโรคดิสเล็กเซียภาษาอังกฤษไม่ใช่กำแพงของเจ้า แต่เพราะแบบนั้นเจ้าจะไม่สามารถเชื่อมสมองเข้ากับละตินได้เร็วเหมือนคนอื่น” </font></b><font color="#696969">หญิงสาวผมทองพูดต่อด้วยน้ำเสียงมั่นคงต่อไปไม่ลดละ</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “ถ้าคนอื่นอาจใช้เวลาเพียงสองครั้งก็เข้าใจ…เจ้าอาจต้องใช้สี่หรือห้าครั้งบางทีมากกว่านั้น เพื่อที่จะเข้าถึงภาษานี้อย่างแท้จริง”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้าอ้าปากค้าง กอดกระเป๋าของตัวเองแน่น </font><b style=""><font color="#9932cc">“โอ๊ย…นี่มันโคตรไม่แฟร์เลยค่ะ! พวกเขาได้โบนัสสมองสำหรับภาษาละตินฟรี ๆ แต่หนูนี่ต้องเรียนหนักสองเท่าเนี่ยนะ!?”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ลูปาเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ในดวงตาสีทองกลับแฝงประกายขันบาง ๆ </font><b style=""><font color="#ff8c00">“ข้าไม่เคยบอกว่าหนทางนี้จะง่าย…แต่เจ้าคือคนที่อาจจะต้องพยายามกว่าคนอื่นสักหน่อย เจ้าต้องก้าวผ่านทุกกำแพงที่ขวางเจ้าให้ได้”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้าเงียบไป หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง เธอกัดริมฝีปากนิด ๆ ก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่</font><b style=""><font color="#9932cc"> “โอเคค่ะ…ถ้าอย่างนั้นก็ลองดูเลย หนูจะไม่ยอมแพ้แค่เพราะภาษาแน่นอน”</font></b><font color="#696969"> แววตาของลูปาฉายความพึงพอใจชัดเจนหลังจากโมนีก้าพูด ก่อนที่นางจะเปิดตำราละตินออก แสงจากกระจกสีตกกระทบหน้ากระดาษเก่าเหมือนส่องสว่างเส้นทางใหม่ที่เพิ่งเริ่มต้นของโมนีก้า</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">เสียงหนังสือเก่าถูกเปิดดัง ฟลึบ แสงแดดลอดผ่านกระจกสีสาดลงบนโต๊ะไม้โอ๊คตรงหน้า ลูปานั่งสง่า มือเรียวยกตำราขึ้นชี้บรรทัดแรก</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “Salve … แปลว่า สวัสดี”</font></b><font color="#696969"> โมนีก้าจ้องคำตัวเล็ก ๆ นั้นด้วยตาเบิกกว้างเหมือนมันเป็นปริศนาแห่งจักรวาล</font><b style=""><font color="#9932cc"> “ซัล…วี่…ซาล…เว่? อะไรเนี่ย… หนูพูดเหมือนเรียกชื่อเครื่องสำอางเลยง่ะ”</font></b><font color="#696969"> เธอทำหน้าเอ๋อเต็มขั้นจนลูปาเผลอหลุดหัวเราะเบา ๆ แต่ยังคงบุคลิกขรึม</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"><font color="#696969"> </font><b style=""><font color="#ff8c00"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#ff8c00">“ลองใหม่สิ”</font></b><font color="#696969"> เสียงของลูปานิ่งเรียบแต่หนักแน่น โมนีก้าสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วออกเสียงใหม่ </font><b style=""><font color="#9932cc">“ซัลเว” </font></b><font color="#696969">คราวนี้แม้จะยังไม่เป๊ะแต่ก็พอใช้ได้ ลูปาพยักหน้า </font><b style=""><font color="#ff8c00">“ดีขึ้นแล้ว…ถัดไป Vale แปลว่า ลาก่อน”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้าขมวดคิ้ว </font><b style=""><font color="#9932cc">“วาเล่…? นี่มันชื่อแบรนด์น้ำดื่มหรือเปล่าคะเนี้ย…”</font></b><font color="#696969"> แล้วก็หัวเราะแห้ง ๆ กับตัวเอง แต่เมื่อได้ยินเสียงจังหวะสอนของลูปาซ้ำ ๆ เธอเริ่มตั้งใจมากขึ้น พออ่านไปสองสามครั้ง เสียงที่ออกมาก็เริ่มกลมกลืนใกล้เคียงขึ้นเรื่อย ๆ ตอนแรกเธอนั่งเอ๋อตาลอยเหมือนสมองตีกันไม่เข้าใจเลย แต่พอจับจังหวะได้ สมองของเธอเริ่มคลายล็อกอย่างประหลาด คำศัพท์ที่เมื่อครู่ยังเหมือนตัวประหลาดค่อย ๆ เรียงเป็นความหมายและเมื่อหัวข้อกลายเป็นเรื่องที่เธอสนใจจริง ๆ เช่น Dea Ceres (เทพีเซเรส) โมนีก้าก็ตั้งตัวตรงทันที</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"><font color="#696969"> </font><b style=""><font color="#9932cc"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#9932cc">“อันนี้…แม่หนูใช่ไหมคะ?”</font></b><font color="#696969"> ดวงตาสีเงินของเธอเปล่งประกาย ลูปาพยักหน้าช้า ๆ</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “ใช่แล้ว…เจ้ามีสายเลือดแห่งเธออยู่ในกาย”</font></b><font color="#696969"> เท่านั้นแหละ โมนีก้าก็โน้มตัวมาข้างหน้า ใบหน้าจริงจังผิดจากเมื่อครู่ที่นั่งบ่นเป็นเด็ก ๆ มือรีบจด จำ และพยายามออกเสียงซ้ำไม่หยุด หัวสมองที่ตอนแรกเอ๋อเหมือนติดสนิม กลับไหลลื่นเหมือนเปิดประตูใหม่ออกสู่โลกอีกใบ ลูปามองภาพนั้นแล้วแววตานางอ่อนลงเล็กน้อย พลางเอ่ยเบา ๆ </font><b style=""><font color="#ff8c00">“ดีมาก…นี่แหละคือสิ่งที่ข้าต้องการเห็นจากเจ้า ความตั้งใจจะพุ่งไปยังสิ่งที่รักและเชื่อมโยง”</font></b><font color="#696969"> โมนีก้ายกหน้าขึ้นยิ้มตอบภายในใจรู้ตัวเองแล้วว่าเธออาจไม่ได้เข้าใจทุกคำ แต่ความอยากเรียนรู้เพื่อเข้าถึงความจริงของตัวเองกำลังผลักเธอให้ไปข้างหน้า</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">สองชั่วโมงเต็มผ่านไปในห้องสมุด แสงสีจากกระจกโรมันค่อย ๆ เคลื่อนตามตะวัน เปลี่ยนจากประกายทองส้มเป็นโทนอบอุ่นอ่อน ๆ ปกคลุมไปทั่วทั้งห้องแต่ก็ยังไม่วานที่จะไม่มีแสงอย่างน้อยมันก็เกิดจากการที่ดวงอาทิตย์ยังคงขยับอยู่แม้โลกจะมีแต่ช่วงกลางวันก็ตาม โมนีก้าก้มหน้าก้มตาทั้งอ่านทั้งจด ทั้งออกเสียงตามที่ลูปาคอยแก้ไข เธอไม่ได้หลับเลยสักนิดกลับรู้สึกเพลินกับความแปลกใหม่ของภาษาที่โบราณแต่มีจังหวะฟังแล้วไพเราะ บางครั้งโมนีก้าจะหยุดชะงักไปกะทันหัน เพราะได้ยินคำที่คุ้นหู…มันคือคำที่แม่ของเธอเคยหลุดพูดออกมาในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ในร่างมนุษย์ คำที่เธอไม่เคยเข้าใจ ตอนนี้กลับมีความหมายชัดเจนในใจ Cibus est vita อาหารคือชีวิต…หรือ Semper parataจงพร้อมอยู่เสมอ ความทรงจำวูบแล่นทำให้หัวใจเธอบีบรัด แต่ก็เพิ่มแรงผลักดันให้อยากเรียนรู้ต่อ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">จนกระทั่งลูปาปิดตำราลงอย่างช้า ๆ เสียงดัง ปึบ ที่ทำให้โมนีก้าเงยหน้าขึ้นทันที</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “พอแล้วสำหรับวันนี้ เจ้าทำได้ดีกว่าที่ข้าคิดไว้มาก”</font></b><font color="#696969"> โมนีก้ายืดแขนบิดขี้เกียจจนกระดูกลั่น กร๊อบ เมื่อจบคาบเรียนเรียบร้อย </font><b style=""><font color="#9932cc">“โห…เล่นเอาเมื่อยเลยค่ะ แต่สนุกนะ สำเนียงมันตลกดี”</font></b><font color="#696969"> เธอหัวเราะเบา ๆ</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ลูปามองเธอด้วยรอยยิ้มบาง ๆ แฝงความภูมิใจ ก่อนจะกล่าวต่อ </font><b style=""><font color="#ff8c00">“จากนี้เจ้าสามารถพักผ่อนตามใจชอบ บ้านหลังนี้จะเป็นที่อยู่ของเจ้าจนกว่าเจ้าจะพร้อมสำหรับการเดินทางครั้งต่อไป”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ครั้งต่อไป?...อ้อ โมนีก้าชะงักดวงตาสีเงินจ้องตรงไปที่ลูปา </font><b style=""><font color="#9932cc">“แล้ว…ตกลงค่ายจูนิเปอร์คือยังไงนะคะ? มันคือค่ายอะไรหรอคะ?”</font></b><font color="#696969"> โมนีก้าถามขึ้นมาด้วยความสงสัยใคร่รู้ของเธอ</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">หญิงสาวผมทองหัวเราะเบา ๆ ส่ายหน้า </font><b style=""><font color="#ff8c00">“ค่ายจูปิเตอร์…ไม่ใช่จูนิเปอร์”</font></b><font color="#696969"> น้ำเสียงเคร่งขรึมผสานกับอารมณ์ขันน้อย ๆ ก่อนนางจะอธิบายต่ออย่างชัดถ้อยชัดคำ</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “ค่ายจูปิเตอร์คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเหล่าลูกครึ่งเทพโรมัน ถูกสร้างขึ้นเพื่อคุ้มครองและฝึกฝนบุตรหลานแห่งเหล่าเทพรวมถึงผู้สืบเชื้อสายของพวกเขา สถานที่นั้นอยู่ใกล้เมืองซานฟรานซิสโก ซ่อนตัวในอุโมงค์บริการข้างอุโมงค์คัลลีคอตต์บนเนินโอ๊คแลนด์”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้าพยักหน้าเบา ๆ พึมพำกับตัวเอง </font><b style=""><font color="#9932cc">“แอบเนียนมาก…คงไม่มีใครรู้เลยว่ามีค่ายเทพอยู่ข้าง ๆ ถนนเลยเราะ หมอกบังตา? หรือแดนลับแลวะเนี้ย”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ทว่าลูปาก็พูดต่อน้ำเสียงมั่นคงจริงจังขึ้น</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “ผู้บัญชาการสูงสุดของค่ายหรือที่เราเรียกว่าพรีเตอร์ตอนนี้คือ ยาสมิน อาเดน และ ควินตัส แอนเดอร์สัน ทั้งสองคือผู้นำที่เด็ดเดี่ยว และค่ายแห่งนั้น…คือคู่ขนานของค่ายฮาล์ฟบลัดในตำนานกรีก”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">โมนีก้าเบิกตากว้าง ปากอ้าหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนแทบจะร้องออกม</font><b style=""><font color="#9932cc">า “เดี๋ยวๆๆๆ คือ…นอกจากฝึกเป็นทหารแล้ว หนูยังต้องไปอยู่ในค่ายที่เต็มไปด้วยครึ่งเทพโรมันด้วยเหรอ!? พระเจ้า…นี่มันไม่ใช่ชีวิตแม่บ้านที่หนูใฝ่ฝันไว้เลยนะคะ!!”</font></b><font color="#696969"> ลูปาหัวเราะน้อย ๆ แววตาคมมองเธอเหมือนผู้ใหญ่ที่กำลังเห็นเด็กเอาแต่ใจ</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “เจ้าจะได้สิ่งที่มากกว่านั้นสิทธิ์ในการเลือกชะตาชีวิตของตัวเอง ใครจะรู้เหล่าบุตรครึ่งเทพหลายคนมีอะไรบางอย่างน่าสนใจนัก” </font></b></font></span><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">โมนีก้าเม้มปากแน่นเมื่อได้รับรู้ทุกอย่างตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรง…ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น ทั้งไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะต้องก้าวเข้าสู่โลกแบบนั้นจริง ๆ ก่อนที่เธอจะก้มหัวลาอีกฝ่าย เพื่อที่จะออกไปจากห้องสมุดแห่งนี้ต่อไป เอาล่ะ ยังเหลือเวลาหน่อย เธออาจจะไปฝึกอย่างอื่นได้ก็ได้นะ อาจจะมึน ๆ ไปหน่อย แต่ก็อาจจะดีก็ได้ สำหรับคนที่ต้องฝึกอะไรหลาย ๆ อย่าง ตอนนี้ในหัวของเธอเต็มไปด้วยคำว่า บินให้สูงจนเอื้อมไม่ถึง ชีวิตเธอถึงจะสงบสุข</span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"></div><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>อื่น ๆ:</b> มาเรียนจ้าาา มาเรียนแล้ววว</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>รางวัล: </b>+15 EXP, +2 คะแนนบัดดี้</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา - ความโปรดปราน + 15 ลูปา</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">โบนัสจาก (ผู้โปรดปรานเหล่าเทพ) - โบนัสความโปรดปราน +15 </font></span></p><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>