Shirin โพสต์ 2024-12-28 22:12:23


<div class="amn-body" style="--color:#B1F0F7">
<div class="amn-wrap">
    <!-- ภาพประกอบ -->
    <div class="amn-img">
      <font face="Pridi" size="4"><img src="https://i.imgur.com/aLYt9DB.jpeg" alt="Main Image">
    </font></div>
    <div class="amn-imc">
      <font face="Pridi" size="4"><img src="https://i.imgur.com/QWrFsBz.jpeg" alt="Second Image">
    </font></div>

    <!-- หัวเรื่อง -->
    <div class="amn-title"><font face="Pridi" size="4">Shirin</font></div>
    <div class="amn-lyric"><font face="Pridi" size="4">Wakamura</font></div>

    <!-- คำพูด -->
    <div class="amn-quote"><font face="Pridi" size="4">
      "The pursuit of wisdom is not merely the acquisition of knowledge, but the ability to understand, reflect, and apply it in ways that elevate both oneself and the world."
    </font></div>

    <!-- เนื้อเรื่อง -->
    <div class="amn-texto">
      <p><font face="Sriracha" size="4">หลังจากการฝึกฝนที่เข้มข้นจบลง ชิริน วากามุระ ก็ถือกราดิอุสไม้กลับไปยังชั้นเก็บอาวุธอย่างระมัดระวัง เธอลูบผิวไม้เรียบของดาบด้วยความรู้สึกขอบคุณ ก่อนจะวางมันไว้ที่เดิม</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><b><font face="Sriracha" size="4">“ขอบคุณที่ช่วยพัฒนาฝีมือฉันนะ” </font></b>เธอพึมพำเบาๆ ให้กับดาบไม้ แล้วเดินออกจากลานฝึก</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ทางเดินที่ทอดยาวกลับสู่บ้านหมาป่านั้นอบอวลไปด้วยกลิ่นไอของต้นไม้ใบหญ้า เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วประสานกับเสียงลมที่พัดผ่าน เธอก้าวเดินด้วยจังหวะที่มั่นคง แม้กล้ามเนื้อจะปวดตึงเล็กน้อยจากการฝึก แต่ใบหน้าของเธอกลับแสดงออกถึงความสุข</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ไม่นานนัก ชิรินก็เดินมาถึง ห้องสมุดแห่งหมาป่า อาคารไม้ที่ตกแต่งด้วยลวดลายโบราณ บานประตูสลักเป็นรูปดวงจันทร์กับหมาป่า ห้องสมุดแห่งนี้เป็นสถานที่เงียบสงบและเปี่ยมไปด้วยความรู้ที่ลึกซึ้ง</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">เธอเปิดประตูเข้าไปเบาๆ เสียงเอี๊ยดของบานประตูไม่อาจกลบกลิ่นหอมของกระดาษเก่าและหมึกที่ลอยมาแตะจมูก เธอมองหาโต๊ะไม้ตัวใหญ่ที่มุมหนึ่งซึ่ง ลูปา รออยู่ในร่างมนุษย์</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">วันนี้ลูปาอยู่ในร่างของหญิงสาวผู้สง่างาม ผมสีขาวยาวสลวยของเธอร่วงระต้นคอ ใบหน้าคมคายดูมีอำนาจแต่ก็อบอุ่นในเวลาเดียวกัน เธอสวมชุดคลุมสีเงินอ่อนที่คล้ายจะสะท้อนแสงเล็กน้อย</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><font face="Sriracha" size="4" style="">“ชิริน” </font>ลูปาเอ่ยทัก ขณะยิ้มบางๆ <b><font face="Sriracha" size="4">“วันนี้เจ้าพร้อมสำหรับบทเรียนใหม่หรือยัง?”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><font color="#b1f0f7"><b>“พร้อมค่ะ คุณลูปา!” </b></font>ชิรินตอบด้วยเสียงสดใส พลางวางกระเป๋าสะพายที่มีหนังสือเรียนหนักอึ้งลงบนโต๊ะ</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ลูปาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งจากกองที่จัดไว้เรียบร้อย หน้าปกเก่าคร่ำแต่ยังดูทรงคุณค่า <b><font face="Sriracha" size="4">“วันนี้ เราจะเรียนเกี่ยวกับการแปลบทกลอนภาษาละติน” เธอวางหนังสือลงตรงหน้าชิริน “เจ้าจำคำศัพท์พื้นฐานจากคาบที่แล้วได้ไหม?”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ชิรินพยักหน้า และตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ<b><font face="Sriracha" size="4"> “จำได้ค่ะ ฉันพยายามท่องทุกวันก่อนนอน”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><font color="#b1f0f7"><b>“ดีมาก”</b></font> ลูปาพยักหน้าชมเชย <b><font face="Sriracha" size="4">“ถ้าอย่างนั้น มาเริ่มกันเลย เปิดไปที่บทกลอนหน้า 45”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ชิรินรีบเปิดหนังสือ และเริ่มอ่านออกเสียงด้วยสำเนียงที่พยายามชัดเจน</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><b>&gt; “Amicitia vera rara est. Sed cum invenitur, semper manet.”</b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ลูปายิ้มด้วยความพอใจ <b><font face="Sriracha" size="4">“เจ้าทำได้ดี แต่พยายามลากเสียงให้นุ่มนวลขึ้นอีกนิด”</font></b> เธอพูดพลางออกเสียงช้าๆ ให้ชิรินฟัง<b><font face="Sriracha" size="4"> “ลองอีกครั้งสิ”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ชิรินลองใหม่ คราวนี้เสียงของเธอมีความลื่นไหลมากขึ้น ลูปาพยักหน้าอย่างพอใจ</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">เมื่อถึงเวลาเธอจึงหยิบการบ้านจากคาบที่แล้วออกมาส่งให้ลูปา <b><font face="Sriracha" size="4">"นี่ค่ะ การบ้านแปลบทกวีที่คุณลูปามอบไว้"</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ลูปาเปิดดูหน้ากระดาษที่เต็มไปด้วยตัวหนังสือที่ชิรินเขียนอย่างตั้งใจ ดวงตาสีฟ้าเข้มของเธอเป็นประกายเล็กน้อย <b><font face="Sriracha" size="4">“งานนี้เจ้าทำได้ดีมาก ข้าเห็นถึงความตั้งใจจริงในทุกตัวอักษร แต่มีสองสามประโยคที่อาจปรับปรุงได้ เช่น…”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ลูปาเริ่มอธิบายข้อผิดพลาดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและเต็มไปด้วยความปรารถนาดี ขณะที่ชิรินตั้งใจฟังและจดบันทึกทุกคำ</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">หลังจากใช้เวลาสองชั่วโมงเต็มกับบทเรียน ชิรินก็ยืดตัวคลายความเมื่อยล้า<b><font face="Sriracha" size="4"> “ขอบคุณมากค่ะ คุณลูปา ฉันรู้สึกว่าฉันพัฒนาไปอีกขั้นแล้ว!”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ลูปายิ้มด้วยความภาคภูมิใจ<b><font face="Sriracha" size="4"> “ข้าก็ภูมิใจในตัวเจ้ามากเช่นกัน ชิริน ความมุ่งมั่นและหัวใจที่รักการเรียนรู้ของเจ้านั้นหาได้ยากยิ่ง จงรักษามันไว้ และในวันหนึ่งเจ้าจะกลายเป็นผู้ที่มีปัญญาและพลังที่แท้จริง”</font></b></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">ชิรินยิ้มตอบอย่างสดใส ก่อนจะเก็บหนังสือและลุกขึ้น<font color="#b1f0f7"><b> “ฉันจะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ!”</b></font></font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font face="Sriracha" size="4">เมื่อเธอเดินออกจากห้องสมุด แสงแดดยามบ่ายที่ส่องผ่านกระจกหน้าต่างดูเหมือนจะอบอุ่นขึ้นกว่าเดิม ราวกับมันรับรู้ถึงพลังแห่งความมุ่งมั่นในตัวสาวน้อยที่กำลังก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง</font></p><p><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="4">รางวัล: +15 EXP/ +2 คะแนน</font></p><p style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="4">ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา</font></p><p style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="4">แนบการบ้านคาบที่แล้วส่ง :</font><a href="https://percyjackson.mooorp.com/blog/51/40" style="text-align: justify;">การบ้านภาษาละติน คาบที่ 2</a></p><p style="text-align: right;"><font face="Sriracha" size="4"><br></font></p><p><font size="4" face="Sriracha"><br></font></p><p style="text-align: right;"><font face="Pridi" size="4">รางวัล: (+20 EXP)&nbsp;</font></p>
    </div>

    <!-- แท็ก -->
    <div class="amn-tags">
      <font face="Pridi" size="4"><font color="#b1f0f7"><em class="amn-tag" style="">หนังสือและการศึกษา</em>
      <em class="amn-tag" style="">การทดสอบทางปัญญา</em>
      <em class="amn-tag" style="">อุปกรณ์การเขียน</em>l      <em class="amn-tag" style="">การศึกษาใน ด้านศิลปะและดนตรี!</em></font>
      </font><div class="amn-tt"><font face="Pridi" size="4">Shirin</font></div>
    </div>
</div>

<!-- เครดิต -->
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt"><font face="Pridi" size="4">@Hye Ri</font></a>
</div>

<!-- ฟอนต์ -->
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="https://dl.dropbox.com/s/3vono8lj48a6cp8/birds.css?dl=0">

OdessaL. โพสต์ 2024-12-29 12:13:12

<div class="flowers-tr001" style="--traccent: #d5730a;--trbck1: #111;--trbck2: #222;--trcolor: #bbb;"><div class="flowers-tr002"><div class="flowers-tr003"><font face="Prata"><span style="font-size: 22px; text-transform: lowercase;"><b>Odessa<br>Loid</b></span></font></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เมื่อเสร็จสิ้นการฝึกกลางแจ้งหมดแล้ว หญิงสาวก็เดินกลับไปที่บ้านพักเพื่ออาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุด จากนั้นจึงหยิบเอาหนังสือภาษาละตินออกมาอ่านเพิ่มเติม ในการเรียนวันนี้คงจะได้ความรู้เพิ่มมากขึ้น หญิงสาวตรวจสอบการบ้านของตัวเองอีีกหน่อยว่าไม่มีอะไรตกหล่นไป ก่อนจะเดินไปยังห้องสมุดเพื่อจะได้เข้าเรียนเสียที ในยามบ่ายเธอมีสิ่งที่อยากทำอยู่ ดังนั้นในเวลานี้ก็แค่ต้องตั้งใจเรียน</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00">สวัสดี ท่านลูปา</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เสียงนุ่มของเธอเอ่ยทักทายอาจารย์สำหรับการสอนภาษาละตินในทุก ๆ วัน เธอส่งยิ้มให้พร้อมทั้งหาที่นั่ง ก่อนจะวางหนังสือและสมุดลงบนโต๊ะ</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00">ฉันทำการบ้านเสร็จแล้ว ไม่รู้ทำถูกมากน้อยเพียงใด</font></b>&nbsp;</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เธอบอกพร้อมด้วยเปิดหน้าสมุดออกมา แล้วยื่นมันไปให้สตรีชุดขาวตรวจดู</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ffffff">เก่งมาก เธอทำดีแล้ว</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เสียงชื่นชมมาพร้อมรอยยิ้มใจดี ทำให้เธอเองก็ยิ้มออกเช่นกัน การเรียนรู้ภาษาใหม่ทำให้เธอรู้สึกมีความสุข</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><font color="#ffffff"><b>เอาล่ะ สำหรับวันนี้ฉันจะสอนในเรื่องของการออกเสียงและการอ่านคำให้เธอ</b></font></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">หญิงสาวตั้งใจเรียนในระยะเวลาการสอนของลูปา เธอจดหลายอย่างที่ต้องจำ และตั้งใจฟังในเรื่องยาก&nbsp;</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00">ขอบคุณสำหรับวันนี้ท่านลูปา ฉันได้เรียนรู้เยอะมากจริง ๆ</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font size="1"><br></font></b></div><div class="flowers-tr004" style="text-align: center; font-family: &quot;Bai Jamjuree&quot;;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/blog/58/39"><font color="Yellow" size="1"><b>การบ้านครั้งที่ 1</b></font></a></div><div class="flowers-tr004" style="text-align: center;"><font face="Bai Jamjuree" color="#ffff00" size="1"><span style="background-color: black;"><b style="">รางวัล: +15 EXP&nbsp; / +2 คะแนน</b></span></font></div><div class="flowers-tr004" style="text-align: center;"><font face="Bai Jamjuree" color="#ffff00" size="1"><span style="background-color: black;"><b style="">ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา</b></span></font></div><div class="flowers-tr005"><div class="flowers-tr006">Roman - ce<br></div><span>i</span></div></div></div><a class="sckbtrol" href="https://bettyleg.tumblr.com/">bettyleg</a>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Fira+Sans:wght@500&amp;family=Prata&amp;family=Source+Sans+Pro&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://bettyleg.github.io/SuckerForYou/SFY_tabrol.css" rel="stylesheet">

OdessaL. โพสต์ 2024-12-30 11:10:46


<div class="flowers-tr001" style="--traccent: #d5730a;--trbck1: #111;--trbck2: #222;--trcolor: #bbb;"><div class="flowers-tr002"><div class="flowers-tr003"><font face="Prata"><span style="font-size: 22px; text-transform: lowercase;"><b>Odessa<br>Loid</b></span></font></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">ท้ายที่สุดการฝึกท่ามกลางแสงตะวันจ้าก็จบลง หญิงสาวรีบพาตัวเองหลบร้อนกลับไปที่บ้านพักทันที เธออาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้งก่อนจะออกมายังห้องสมุดพร้อมด้วยสมุดและหนังสือสำหรับเรียนวิชาภาษาละตินเพิ่มเติม ทั้งเธอเองก็จะทำการบ้านที่ได้มาให้เสร็จไวที่สุด เพราะถ้าค้างไว้เดี๋ยวจะลืมเอาน่ะสิ แล้วการเรียนครั้งต่อไปเธอจะได้เอาไปส่งอีกครั้ง ดวงตาเฉดเทาอมเขียวจ้องมองห้องสมุดที่มีหญิงสาวตัวสูงผมสีขาวสวมชุดสีเดียวกันด้วย</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00">สวัสดีท่านลูปา ฉันมาเรียนกับคุณอีกแล้ว และวันนี้ฉันมีของมาให้ด้วย</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เธอว่าแล้วก็ส่งขวดสีเข้มบรรจุวิตามินสำหรับบำรุงร่างกายไปให้เธอหนึ่งขวด</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00">ฉันคิดว่าอยากให้ท่าน เพราะท่านเองก็ทรงงานหนักมาเหมือนกัน</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เธอยิ้มแฉ่งก่อนจะเดินไปยังโต๊ะเพื่อจะได้เริ่มเรียนเพิ่มเติม หน้าสมุดเปิดออกเพื่อจดสิ่งที่ต้องการ ทั้งบนหน้านั้นมีคำสั่งการบ้านที่ได้มาด้วย เธออ่านมันวนซ้ำ ๆ ก่อนจะเปิดอีกหนึ่งหน้าแล้วเริ่มเขียนสิ่งที่ต้องการเขียนเป็นคำตอบลงไปมากมาย แต่ทั้งหมดมันคือการเอาความคิดทั้งหมดละเลงลงบนหน้ากระดาษโดยไม่ได้เรียบเรียง เธอต้องมานั่งคัดและเรียบเรียงอีกครั้งก่อนจะเอาไปส่ง</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ffffff">ตั้งใจเสียจริง แต่หาเวลาพักผ่อนบ้างเล่า</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เสียงนุ่มจากลูปาทำให้เธอยยิ้มออกมาก่อนจะหันไปมอง</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><b><font color="#ff8c00">ได้เลย!</font></b></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';">เธอรับปากแล้วเริ่มอ่านหนังสือทำการบ้านต่อไป เอาเป็นว่า จนกว่าจะถึงเวลาค่ำเธอก็คงอยู่ที่นี่ไม่ได้ไปไหน</div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="font-family: 'Bai Jamjuree';"><br></div><div class="flowers-tr004" style="text-align: center;"><font face="Bai Jamjuree" color="#ffff00" size="1"><b style="">ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา</b></font></div><div class="flowers-tr004" style="text-align: center;"><font face="Bai Jamjuree" color="#ffff00" size="1"><b>มอบอาหารเสริมให้กับลูปา 1 ขวด</b></font></div><div class="flowers-tr005"><div class="flowers-tr006">Roman - ce<br></div><span>i</span></div></div></div><a class="sckbtrol" href="https://bettyleg.tumblr.com/">bettyleg</a>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Fira+Sans:wght@500&amp;family=Prata&amp;family=Source+Sans+Pro&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://bettyleg.github.io/SuckerForYou/SFY_tabrol.css" rel="stylesheet">

Euphemia โพสต์ 2024-12-30 15:06:32

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Euphemia เมื่อ 2024-12-30 15:20 <br /><br /><style>
#boxEU01 {
border: 3px double;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://i.pinimg.com/564x/db/ac/80/dbac808fca87e62d4321977cf7f16614.jpg");}
</style>

<div id="boxEU01">
<br><br>

<style>
.at01, .at01-enc { display: flex; flex-wrap: wrap; align-content: baseline; }
.at01-enc { align-items: center; }
.at01{ width: 700px; padding: 15px 20px; background: var(--color-one); border: 15px solid var(--color-two); outline: 1px solid var(--color-three); margin: 35px auto 0; }
.at01-img { margin-right: 1px; outline: 1px solid var(--color-three); border: 5px solid var(--color-one); background-size: cover; background-position: center; width: 87px; height: 87px; }
.at01-tt { width: 600px; color: var(--color-sb); border-bottom: 1px solid var(--color-three); padding-bottom: 5px; margin-bottom: 10px; letter-spacing: 1px; font: 900 35px 'Playfair Display'; text-transform: uppercase; }
.at01-linea { background-color: var(--color-three); width: 1px; height: auto; margin: 0 45px; }
.at01-desc { font: 15px 'Chakra Petch'; color: var(--color-txt); line-height: 1.3em; width: 570px; margin: 10px; }
a.anitacredits { text-transform: uppercase; letter-spacing: 1px; font: 800 8px 'Roboto'; margin: 5px auto; display: block; text-align: right; width: 470px; }
</style>

<div class="at01"><div class="at01-enc"><div class="at01-img" style="background-image: url('https://i.pinimg.com/736x/63/a3/6f/63a36f1300e16bde0e4b2885f98a4a1b.jpg');"></div>
<div class="at01-tt" style="text-align: right;">𝕰𝖚𝖕𝖍𝖊𝖒𝖎𝖆 𝕸. 𝕷𝖊𝖓𝖓𝖔𝖝</div></div><div class="at01-linea"></div><div class="at01-desc">
<i>- 29.12.2024 18:00 -</i>
<br>
𝘍𝘳𝘢𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵 - <i>หัวใจฉันกำลังแตกสลาย</i>
<br>
<br>
<p style="text-indent: 1.5em;">
        </p><center><b style=""><font color="#ffffff">- ทดสอบภาษาละติน - </font></b></center>
<br>
<br>
<p style="text-indent: 1.5em;"><b><i><font color="#ffffff">
        ยูเฟเมีย เลนน็อกซ์ </font></i></b>ถือม้วนกระดาษการบ้านสำหรับคาบเรียนที่สองเดินมาที่ห้องสมุดในบ้านหมาป่าหลังจากอาบน้ำเสร็จ ถึงการมาของเธอจะค่อนข้างฉุกละหุกไปสักหน่อย แต่ที่นี่ก็มีการต้อนรับอย่างดี อย่างเช่นชุดนอนสีขาวที่ยูเฟเมียยืมมาสวมตัวนี้ น่าจะมีชีวิตอยู่มาราวๆ สองทศวรษได้
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ห้องสมุดเวลานี้ค่อนข้างเงียบสงบ
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        อาจเพราะเป็นเวลารับประทานอาหารเย็น บรรดาหมาป่าจึงไปรวมตัวกันที่ห้องครัว ยูเฟเมียที่ตื่นเสียเช้าเพื่อออกไปวิ่งในคาบเรียนของคุณเวล็อกซ์ปิดปากหาวเบาๆ แม้ว่านาฬิกาชีวิตจะเริ่มรวนไปตามดวงอาทิตย์บนท้องฟ้า แต่ความพยายามที่จะนอนให้ครบแปดชั่วโมงยังคงเดิม
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        การที่โลกนี้จู่ๆ ก็ไร้กลางคืนจะมีผลต่อโกรทฮอร์โมนของเธอไหมนะ?
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ยูเฟเมียทวนการบ้านท้ายคาบอีกครั้ง <b><font color="#ffffff">"Non ignara mali, miseris succurrere disco."</font></b> ฟังเผินๆ ค่อนข้างโรแมนติไซส์ความโชคร้าย— เธอเคยอ่านบทกวีเรื่องอินีอินผ่านๆ เท่านั้นจึงไม่รู้แน่ชัดว่า คิวปิดแผลงศรรักใส่ราชินีแห่งคาร์เธจตอนไหน ก่อนหรือหลังพูดประโยคนั้น
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        การช่วยเหลือของราชินีแห่งคาร์เธจเป็นเพราะถูกใช้เป็นเครื่องมือหรือไม่?
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ผู้หญิงแข็งแกร่งอย่างเธอทอดทิ้งทุกอย่างเพื่อความรักเนี่ยนะ
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><br></p><p style="text-indent: 1.5em;">
        งี่เง่าชะมัด
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        พล็อตแบบนี้สมบูรณ์แบบได้เพราะมีเทพจอมป่วนละนะ
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        หลังตรวจเช็คการบ้านแล้วยูเฟเมียก็นำไปส่งที่โต๊ะของลูปา ก่อนหลังเวลานัดไม่นานราชินีหมาป่าก็โผล่ร่างมนุษย์เข้ามาด้านในห้องสมุด <font color="#fffacd">“ สวัสดีตอนเย็น ยูเฟเมีย ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ สวัสดีตอนเย็นค่ะ ลูปา ”
<br></font>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ หนูส่งการบ้านไว้ที่โต๊ะแล้วนะคะ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ลูปาหยิบม้วนกระดาษเปิดอ่านช้าๆ <font color="#fffacd">“ <i><b>‘เมื่อพานพบความโชคร้ายแล้ว ข้าพเจ้าจึงเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือผู้ระทมทุกข์’ </b></i>แปลความได้ไม่เลว ใช้หลักการอิงความหมายจึงเข้าใจได้ง่าย ครั้งนี้เจ้าลองแปลความแบบตรงตัวให้ข้าฟัง ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เมื่อถูกถามอย่างกะทันยูเฟเมียก็ชะงักเล็กน้อย <font color="#ffc0cb">“ ค่ะ เริ่มจาก <i>‘ Non ignara mali ’</i> Non มีความหมายในเชิงปฏิเสธ ignara เป็นคำที่ถูกผันให้อยู่ในรูปของผู้หญิง มีความหมายว่า แปลก, ไม่คุ้นเคย ส่วน mali สื่อถือเรื่องร้าย โชคร้ายหรือเคราะห์ร้าย ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ ถ้าถอดคำตามตัวจะแปลได้ว่า มิใช่แปลกหน้าต่อความโชคร้าย ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#fffacd">
        “ อืม ” </font>ลูปาพยักหน้า ดวงตาอ่อนโยนทอดมองยูเฟเมีย <font color="#fffacd">“ แปลความหมายโดยมีความเข้าใจในตัวภาษาเป็นพื้นฐาน ถือว่าทำได้อย่างยอดเยี่ยม ความสามารถของเจ้าเพียงพอที่จะรับบททดสอบภาษาละติน ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ลูปาเอ่ยพลางยื่นกระดาษแบบทดสอบชุดหนึ่งให้แก่ยูเฟเมีย
<br>
<font color="#fffacd"><br>
</font></p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#fffacd">
        “ ใช้เวลาเท่าที่เจ้าปรารถนา ”</font></p><p style="text-indent: 1.5em;"><br></p><div style="text-align: center;"><br><img src="static/image/hrline/45.gif" border="0" alt=""><br></div><div style="text-align: center;"><span style="text-indent: 1.5em; color: var(--color-txt);">&nbsp;</span></div><p></p><div class="quote"><blockquote><div style="text-align: center;"><span style="background-color: initial; color: var(--color-txt);"><b>[บททดสอบภาษาละติน]</b></span></div>1) โรมูลัสและเรมัสถูกพบและเลี้ยงดูโดยใคร?<br><font color="#ffc0cb">ก. หมาป่า</font><br><br>2) เหตุผลหลักที่ทำให้โรมูลัสและเรมัสถูกทิ้งคืออะไร?<br><font color="#ffc0cb">ค. เนื่องจากความขัดแย้งในราชวงศ์</font><br><br>3) โรมูลัสและเรมัสตัดสินใจสร้างเมืองบนเนินเขาใด?<br><font color="#ffc0cb">ก. พาลาติน</font><br><br>4) เหตุการณ์ใดที่นำไปสู่การเสียชีวิตของเรมัส?<br><font color="#ffc0cb">ค. การทะเลาะวิวาทกับโรมูลัส</font><br><br>5) โรมูลัสได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อตั้งเมืองอะไร?<br><font color="#ffc0cb">ข. กรุงโรม</font><br><br>6) อธิบายความสำคัญของตำนานโรมูลัสและเรมัสต่อชาวโรมันโบราณ<br><font color="#ffc0cb">        สะท้อนวัฒนธรรมความเป็นอยู่ของกรุงโรมในโบราณกาล และชี้ให้เห็นถึงความยากลำบากของการสร้างเมือง เรื่องของอำนาจทางการเมือง สายเลือด การแย่งชิง ของสังคมในอดีตที่ส่งต่อมาผ่านตำนาน<br>        ด้วยตำนานของโรมูลัสและเรมัส ทำให้สามารถคาดการณ์สภาพสังคมในยุคแรกเริ่มได้</font><br>7) เปรียบเทียบและวิเคราะห์บุคลิกของโรมูลัสและเรมัส<br><font color="#ffc0cb">โรมูลัส มีนิสัยที่เฉียบขาดและจริงจัง เพื่อแก้ปัญหาเขาสามารถละทิ้งคุณธรรมได้ (หรือมันอาจไม่เคยมีในตัวเขาแต่แรก) เขามีคนแข็งกระด้างเปี่ยมด้วยอำนาจ จากบทที่เมืองแห่งโรมในแรกเริ่มเป็นถิ่นที่อยู่ของพวกโจรป่าหรือพวกสังคมชายขอบ ชายที่สามารถจัดการคนแบบนั้นได้อยู่หมัด และขึ้นนำเป็นราชา (หัวหน้า) ของพวกเขาจะต้องเป็นคนที่มองเผินๆ มีน้ำใจ แต่เลือดเย็นมากแน่นอน<br>เรมัส ตามตำนาน เขาเหมือนส่วนย่อยที่เข้ามาเติมเต็มเรื่องราวของโรมูลูสให้การสร้างเมืองมีเรื่องของอำนาจและความขัดแย้ง อย่างไรก็ตามขออนุมานว่า เรมัสมีการตอบสนองต่อปัญหาอย่างท้าทาย เขาแสดงออกว่าต่อต้านพี่ชายโดยไม่กลัวเกรง <br>ในส่วนของการเปรียบเทียบ มองว่าเรมัสอาจมีเค้ารางของคุณธรรมมากกว่าโรมูลุส (เพราะอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เป็นคนฆ่าพี่ชาย) ส่วนโรมูลุสนั้นเป็นคนเลือดเย็นที่ไม่มีใครเทียบอย่างชัดเจน</font><br><br>8) หากคุณเป็นโรมูลัส คุณจะแก้ปัญหาความขัดแย้งกับเรมัสอย่างไร?<br><font color="#ffc0cb">        อารมณ์โกรธของโรมูลัสที่มีต่อการคุกคามของเรมัส คล้ายกับนิทานเรื่องกล่องข้าวน้อยฆ่าแม่ บางทีพวกเขาอาจจะทำงานจนเหนื่อยมากเกินไป ทักษะการแก้ปัญหาความขัดแย้งจึงพร่องไปด้วย ถ้าเป็นฉันคงจะรอให้หายเหนื่อยก่อนค่อยว่ากันอีกที</font><br><br>9) คุณคิดว่าตำนานนี้สอนอะไรเราเกี่ยวกับการก่อตั้งเมืองและการสร้างชาติ?<br><font color="#ffc0cb">        ความขัดแย้งเกิดขึ้นเสมอเมื่อมีเมืองและชาติ</font><br><br>10) จงเขียนเรื่องราวสั้นๆ (แฟนฟิคสมมติ) โดยมีโรมูลัสและเรมัสเป็นตัวละครหลัก (ใช้ภาษาละติน และ คำแปลภาษาไทย)<br><font color="#ffc0cb">        ลึกเข้าไป…ลึกเข้าไปในเมืองใหญ่<br>หญิงสาวจากหมู่บ้านแห่งหนึ่งหลงเข้าไป<br>รอยยิ้มเหยียดกว้างประทับบนใบหน้า จนมาถึงราชวังแห่งโรม<br>เข้ามาในพระราชวังที่สว่างไสวด้วยคบเพลิง <br>สถานที่ซึ่งประดับประดาด้วยความรื่นเริงของงานเทศกาล<br>ภายในนั้นเต็มไปด้วยโจรป่า <br>ฉุดคร่าพรหมจรรย์ของหญิงที่มาเที่ยวเทศกาล<br>หญิงสาววิ่งเข้าไปใกล้กษัตริย์แห่งโรม<br>ขณะที่โรมุลัสเผยรอยยิ้มเพรียกหานั้นเอง <br>ความเจ็บปวดก็แผ่ซ่านทั่วทรวงอกที่ถูกย้อมด้วยโลหิตแดงฉาน<br>มีของหญิงสาวปักคาอยู่บนอกเขา<br>หญิงสาวเบื้องหน้าโรมุลัสเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริง<br>ใบหน้าที่เหมือนกับโรมูลุสราวกับฝาแฝด<br>มันคือ “เรมัส” ที่มาแก้แค้นและชิงบัลลังก์<br>Profunde... profunde in urbe magna<br>Feminam ex oppido quodam lustravit<br>Risus latus in vultu impressus est, donec ad palatium Romae pervenerit<br>Intravit in palatium quod faces illuminabant<br>Locus, qui laetitia festorum ornamentis replebatur<br>Intus, latrones silvani fuerunt<br>Virginitatem mulierum festivitatibus venit violaverunt<br>Femina ad regem Romae cucurrit<br>Dum Romulus risum evocantem ostendit</font><br><font color="#ffc0cb">Dolor per thoracem latens in sanguine rubro effusus est<br>Vestigia mulieris in pectore eius fixa sunt<br>Femina ante Romulum vultum verum ostendit<br>Vultus simile Romulo tamquam gemini<br>Fuit "Remus", qui ulcisci et regnum rapere venit</font><br><br>11) แนะนำตัวเอง สายเลือด และสิ่งที่อยากให้เพื่อนในบ้านรู้จัก (เป็นภาษาละตินพร้อมคำแปล)<br><font color="#ffc0cb">.ขยิบตา. สวัสดีค่ะ ฉันชื่อยูเฟเมีย ยูเฟเมีย เลนน็กซ์ และแน่นอนค่ะ...พวกคุณเดาถูก! ฉันคือสายเลือดของเทพีวีนัส เธอคือแม่อีกคนของฉัน<br>—&gt; .Nutillo. Salve! Ego sum Euphemia, Euphemia Lennox, et certe... vos recte coniectastis! Ego sum sanguis Deae Veneris. Ea est altera mater mea.<br>ฉันคิดว่าตลอดสองสัปดาห์ที่พวกเราอยู่ร่วมกันมาพวกคุณรู้จักฉันดีพอแล้ว ยินดีที่ได้พบค่ะ<br>—&gt; Putavi vos me bene cognovisse per duos hebdomadas quibus simul viximus. Gaudeo quod vos conveni.</font><br></blockquote></div><p style="text-indent: 1.5em;"><br></p><p style="text-indent: 1.5em;"><b><font color="#ffffff">
ประมาณ 20 : 00 น. ในวันเดียวกัน
</font></b><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเศษ หน้ากระดาษเปล่าที่มีเพียงคำถามก็เต็มไปด้วยน้ำหมึกคำตอบ อักษรตัวเล็กอ่านง่ายซึ่งเป็นลายมือของยูเฟเมียเรียงต่อกันเป็นพรืด ก่อนจะจบลงด้วยภาษาละตินตัวสุดท้ายในพาร์ทของคำแนะนำตัวแก่เพื่อนร่วมชั้น
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><i><font color="#ffc0cb">
        เสร็จสักที…
</font></i><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#fffacd">
        “ ทำดีมาก…ข้าจะแจ้งผลการทดสอบของเจ้าในคาบเรียนของวันรุ่งขึ้น ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ ขอบคุณค่ะ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        รอยยิ้มของลูปาเย็นชืดลง ราวกับดวงอาทิตย์ที่สว่างไสวเปลี่ยนมุมการทอแสง ฉากมุมบนใบหน้าของลูปาจึงเยือกเย็นราวกับราตรี ร่างสูงสง่าของแม่หมาป่าผู้มีเรือนผมสีขาวสว่างไสวประหนึ่งจันทร์เพ็ญผุดลุกขึ้นต่อหน้ายูเฟเมีย
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#fffacd">
        “ พลังแห่งวีนัสขั้นที่สองกำลังผลิบานใบตัวเจ้า ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ลูปาแตะมือลงบนอกของยูเฟเมีย ฝ่ามือเย็นเฉียบอีกข้างสัมผัสข้างแก้มเธออย่างแผ่วเบา <font color="#fffacd">“ ได้เวลาที่จะปลุกมันขึ้นมาแล้ว ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        สิ้นคำ ลมหายใจหมาป่าก็กำจายทั่วใบหน้าของหญิงสาว เย็นเฉียบราวกับลมฤดูหนาว สิ่งสกปรกที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า (อาจจะเป็นขี้ไคลเล็กๆ เซลล์ผิวหนังที่ตายแล้ว ละอองฝุ่น(?)) ปลิดปลิวออกจากร่างแบบบาง คล้ายกับถูกชำระล้างด้วยบางสิ่งที่มองไม่เห็น
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        และอบกลิ่นรำร่างกายของยูเฟเมียใหม่
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        กลิ่นหอมสะอาดโชยเบาบางไปทั่วห้องสมุด
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ff0000">
        [ ยูเฟเมียปลดล็อก หอมเย้ายวน ]
<br>
</font></p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ff0000">
[ เสีย 1 แต้มตื่นรู้เพื่อดำเนินการ ]
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#fffacd">
        “ นิมิตหมายอันดี… ” </font>ลูปาเอ่ยอย่างพอใจแล้ว (ไล่) ยูเฟเมียเข้านอน
       
       
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><br></p><div class="quote"><blockquote><a href="https://percyjackson.mooorp.com/blog/19/41">การบ้านครั้งที่ 2</a><br>ปลดล็อกพลังเทพ: + 35 ความโปรดปรานลูปา<br>ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา (มาทดสอบได้ 15exp/2คะแนน ไหมงับ?)<br>+ 2 Point จากการบ้าน<br>รางวัลทดสอบสำเร็จภาษาละติน: +1 Level up / +5 Point และ +15 INT/ +10 คะแนน<br>- 1 ตื่นรู้ แลกสกิล [หอมเย้ายวน] (การปลดพลัง Level 5 เดมี่ก็อต)</blockquote></div><p style="text-indent: 1.5em;"><br></p></div>

<div class="at01-enc"><div class="at01-tt" style="text-align: left;">𝔎𝔲𝔡𝔞𝔪 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔑𝔞𝔩 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔥𝔶𝔲𝔫𝔤</div><div class="at01-img" style="background-image: url('https://i.pinimg.com/736x/14/6b/2b/146b2b4a1e07645251a2528ce3aaddbc.jpg');"></div></div></div>
<a href="https://anita-codes.tumblr.com/" class="anitacredits">Anita Codes</a>

<style>.at01{ --color-one: #000000; --color-two: #000000; --color-three: #330000; --color-sb: #CC0000; --color-txt: #bdbdbd; }</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Playfair+Display:ital,wght@0,400;0,500;0,600;0,700;0,800;0,900;1,400;1,500;1,600;1,700;1,800;1,900&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Open+Sans:wght@300;400&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<br>
<br>
</div>


OdessaL. โพสต์ 2024-12-31 13:27:32

<div class="hoja-b1"><div class="izq" style="border-color:#e6b17c"><img src="https://i.pinimg.com/736x/56/fc/e0/56fce0cddf52e296ef291e2762ffd599.jpg"><img src="https://i.pinimg.com/736x/9d/6a/7c/9d6a7cdc07e0f0dfd4f596513b79299e.jpg"><img src="https://i.pinimg.com/736x/d4/3b/b4/d43bb489cce18e61df322dafa5feb553.jpg"></div><div class="content-b1"><div class="tit"><div><span class="title"><font color="#e6b17c">Odessa Loid</font></span><br><span class="subtitle">fox off, lying on the floor</span></div></div><div class="texto">

ในที่สุด หญิงสาวก็สามารถพาตัวเองกลับมายังบ้านพักเพื่ออาบน้ำสระผมแล้วก็นั่งบำรุงผมของตัวเองได้ในที่สุด เธอแทบจะมีความสุขจนตัวลอย นี่น่าจะเป็นสิ่งเดียวที่เธอชอบหลังจากการฝึกอันยาวนาน ร่างสมส่วนลุกขึ้น เธอจัดเตรียมข้าวของ พร้อมด้วยจ้องมองของที่ซื้อเอาไว้เพื่อจะมอบให้แก่ลูปา เธอได้ฟังคำอธิบายการใช้จากคนขายที่ร้านขายข้างนอกหุบเขามาแล้ว มันเป็นร้านเล็ก ๆ ที่เปิดเอาไว้ขายของจากหลากหลายที่ในโลก มีหลายอย่างที่เธอไม่เคยเห็น หากแต่เมื่อได้ยินคำเคลมเธอเองก็อยากจะซื้อมาเพื่อมอบให้แก่ใครสักคนเพื่อเป็นการอวยพร ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้เป็นวันสุดท้ายของปีแล้ว หญิงสาวเริ่มคิดว่าหลังจากเรียนและนั่งอยู่ในห้องสมุดสักสามสี่ชั่วโมงแล้วเธอจะมาทำอะไรต่อดี หรือว่าเธอจะมีนั่งเขียนไดอารี่ดีล่ะ เนื่องด้วยการแพลนเนอร์เป็นสิ่งที่เธอทำทุกวันอยู่แล้ว หากแต่ไดอารี่เธอหยุดเขียนเมื่ออายุได้สิบหกปี เวลานั้นเธอออกกำลังกายเยอะและเล่นกีฬาทุกเย็นทำให้ไม่มีแรงเหลือในการมานั่งเขียนไดอารี่ใดใดได้อีก ทั้งเธอเองก็ไม่รู้จะเขียนอะไรดี เรื่องความสุขเธอพบเจอจากการเล่นกีฬาและเข้าห้องสมุด เรื่องรักใคร่ไม่มี เรื่องเพื่อนเองก็ไม่ได้มีเรื่องน่าตื่นเต้น เธอไม่ได้เที่ยวและไม่ได้ซื้อของใหม่บ่อย ๆ ดังนั้นการเขียนไดอารี่จึงปิดจบไปตั้งแต่ตอนนั้น ตอนนี้เวลาผ่านมานับสิบปีแล้ว หากเธอจะเริ่มเขียนมันก็ดูไม่ได้ยาก หากแต่มันอาจจะไม่ต่อเนื่องในช่วงเวลาแรก&nbsp; แต่สักพักก็คงจะชิน เพราะเธออยากเขียนเล่าเรื่องราวของตัวเองทีไ่ด้ย้ายมาที่ใหม่ ยิ่งไปกว่านั้นมีเรื่องน่าตื่นเต้นมากมายเข้ามาในชีวิต เธอเลยอยากที่จะบอกเล่าให้ตัวเองในอนาคตได้รับรู้ว่าเวลานี้เธอรู้สึกอย่างไรบ้าง<br><br><b><font color="#ff8c00">เอาล่ะ ไปหาลูปากันดีกว่า</font></b><br><br>เมื่อเตรียมหนังสือ สมุด และของเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็เดินออกจากบ้านพักมุ่งสู่ห้องสมุด เธอก้าวเข้าไปข้างในพร้อมด้วยฉีกยิ้มทักทายลูปาที่ยืนอยู่หน้าชั้นหนังสือชั้นหนึ่ง<br><br><b><font color="#ff8c00">สวัสดีค่ะ ท่านลูปา ฉันมาอีกแล้ว</font></b><br><br>เธอทักทายอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะวางข้าวของลงบนโต๊ะข้างหลัง แล้วหยิบยื่นของที่เพิ่งซื้อมาให้อีกฝ่าย มันอาจจะไม่ใช่ของมีราคา หากแต่เธออยากให้ด้วยความคิดของเธอเอง&nbsp;<br><br><b><font color="#ff8c00">คนขายบอกว่า ถุงสีชมพูนี้ ถ้ามอบให้ใครจะเป็นการอวยพรให้ร่างกายแข็งแรง ฉันเลยอยากมอบให้ท่านน่ะค่ะ</font></b><br><br>เสียงนุ่มสุภาพกล่าวก่อนจะยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่ เธอเองไม่ได้มีเพื่อนที่อยู่ในบ้านหมาป่าสักเท่าไหร่ มีเพียงผู้มีพระคุณและหมาป่าอีกจำนวนหนึ่งก็เท่านั้น<br><br><b>ขอบคุณมาก เอาล่ะ วันนี้เธออยากจะเรียนอะไร?</b><br><br>ลูปารับไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินมายังโต๊ะเรียน แล้วเริ่มเอ่ยถามเข้าบทเรียน<br><br><b><font color="#ff8c00">ฉันอยากเรียนไวยากรณ์น่ะค่ะ จะได้เขียนได้ เพราะว่าเตรียมตัวจะสอบภาษาละตินด้วย</font></b><br><br>เสียงของเธอชัดเจน ดวงตาเป็นประกายเมื่อจะได้เรียนต่อยอดสิ่งที่เธอสนใจ ลูปายิ้มรับพร้อมกับหยิบเอาหนังสือไวยากรณ์ภาษาละตินออกมาวางตรงหน้าของเธอ แล้วเปิดไปที่หน้าที่สิบ ข้ามสารบัญและบทเริ่มต้นไปเล็กน้อย<br><b><br>ไวยากรณ์ไม่ได้มีอะไรมากสำหรับภาษาละติน เพราะมันคล้ายกับภาษาอังกฤษประมาณหนึ่งเลยทีเดียว โดยทั่วไป ภาษาละตินจะมีสองส่วนในรูปประโยค นั่นคือ ประธาน หรือตัวหลักของประโยคและส่วนแสดงที่บ่งบอกถึงสิ่งที่ประธานกระทำ นึกคิด หรือแม้แต่ทำบางสิ่งต่ออีกสิ่งหนึ่ง<br></b><br>ปลายนิ้วเรียวยาวขาวซีดของลูปาชี้ไปตามข้อความในหนังสือ หญิงสาวพยักหน้ารับ สิ่งนี้เหมือนกับภาษาทั่วไปในโลกใบนี้<br><br><b>หากแต่สิ่งที่ยากคือการผันกริยาและประธาน เนื่องด้วยประธานเองก็มีหลายรูปคำเช่นเดียวกับภาษาอังกฤษ ซึ่งส่วนนี้เธอสามารถเรียนเสริมได้ด้วยตัวเอง ฉันเชื่อว่าเธอเข้าใจเมื่ออ่านด้วยตัวเอง ส่วนต่อไปที่ควรจะระลึกเสมอเลย นั่นคือ รูปประโยคของภาษาละตินจะมีการเรียงแตกต่างออกไป ประธาน - กรรม - กริยา ดังนั้นเมื่อเธอเข้าใจแบบนี้โดยพื้นฐานและจำได้ขึ้นใจ เมื่อต้องการเรียงประโยคมันจะง่ายขึ้นมากทีเดียว</b><br><br>ลูปาสอนเพื่อให้เข้าใจได้โดยง่าย หญิงสาวเองก็เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายสอนอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเธอจึงเข้าใจได้เลยว่าประโยคตัวอย่างที่อยู่ในหนังสือมันแปลว่าอะไร ด้วยการเรียงของรูปประโยค หากแต่ยังคำศัพท์ที่เธอยังไม่แม่นมากนัก จึงต้องเรียนเสริมเองด้วยการท่องจำมัน&nbsp;<br><br><br><br><div style="text-align: center;"><b><font color="#0000ff">ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา<br>มอบ<u>โอมาโมริ</u>ให้แก่ลูปา</font></b><br><br></div><br></div></div></div><div class="cred"><a href="http://bettyleg.tumblr.com">bettyleg</a></div>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Lora:wght@500&amp;family=Playfair+Display:ital,wght@0,500;1,600&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<style>
.hoja-b1{width:900px; outline:1px solid #ddd; margin:20px auto; display:flex; align-items:center; justify-content:center; padding:5px; background:#fff;}
.izq{border-left:120px solid #ddd; height:530px; width:80px;}
.izq img{width:130px; height:130px; margin:20px 0px 0px; margin-left:-80px; border:5px solid #fff; outline:1px solid #ddd;}
.content-b1{width:660px; height:520px; padding:5px;}
.texto{width: 650px; height:385px; margin-top:20px; padding:5px; overflow:auto; font-size:12px; font-family: 'Bai Jamjuree'; scrollbar-width: none; text-align:justify; line-height:18px;}
.tit{height:100px; display:flex; align-items:center; justify-content:center; text-align:center; line-height:20px;}
.content-b1 .title{font-family: 'Playfair Display', serif; font-weight:600; font-size:30px; color:#DDCCAA;}
.content-b1 .subtitle{font-size:10px; font-family: 'Lora', serif; text-transform:uppercase; letter-spacing:1px;}
.content-b1 .tit {border:1px solid #eee; border-top:0px; border-left:0px;}
.cred{margin:0px auto; margin-top:-5px; width:280px; text-align:center;background:#fff;border:1px solid #eee;}
.cred a{text-decoration:none; color:#888; text-transform:uppercase; font-size:8px; font-family:arial; letter-spacing:2px;}
</style>

Euphemia โพสต์ 2024-12-31 22:18:45

<style>
#boxEU01 {
border: 3px double;
border-radius: 10px;
padding: 5px;
box-shadow: 1px pink;
background-image: url("https://i.pinimg.com/564x/db/ac/80/dbac808fca87e62d4321977cf7f16614.jpg");}
</style>

<div id="boxEU01">
<br><br>

<style>
.at01, .at01-enc { display: flex; flex-wrap: wrap; align-content: baseline; }
.at01-enc { align-items: center; }
.at01{ width: 700px; padding: 15px 20px; background: var(--color-one); border: 15px solid var(--color-two); outline: 1px solid var(--color-three); margin: 35px auto 0; }
.at01-img { margin-right: 1px; outline: 1px solid var(--color-three); border: 5px solid var(--color-one); background-size: cover; background-position: center; width: 87px; height: 87px; }
.at01-tt { width: 600px; color: var(--color-sb); border-bottom: 1px solid var(--color-three); padding-bottom: 5px; margin-bottom: 10px; letter-spacing: 1px; font: 900 35px 'Playfair Display'; text-transform: uppercase; }
.at01-linea { background-color: var(--color-three); width: 1px; height: auto; margin: 0 45px; }
.at01-desc { font: 15px 'Chakra Petch'; color: var(--color-txt); line-height: 1.3em; width: 570px; margin: 10px; }
a.anitacredits { text-transform: uppercase; letter-spacing: 1px; font: 800 8px 'Roboto'; margin: 5px auto; display: block; text-align: right; width: 470px; }
</style>

<div class="at01"><div class="at01-enc"><div class="at01-img" style="background-image: url('https://i.pinimg.com/736x/63/a3/6f/63a36f1300e16bde0e4b2885f98a4a1b.jpg');"></div>
<div class="at01-tt" style="text-align: right;">𝕰𝖚𝖕𝖍𝖊𝖒𝖎𝖆 𝕸. 𝕷𝖊𝖓𝖓𝖔𝖝</div></div><div class="at01-linea"></div><div class="at01-desc">
<i>- 30. 12. 24   19:00 -</i>
<br>
𝘍𝘳𝘢𝘨𝘮𝘦𝘯𝘵𝘦𝘥 𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵 - <i>หัวใจฉันกำลังแตกสลาย</i>
<br>
<br>
<p style="text-indent: 1.5em;">
        </p><center><b><font color="#ffffff">- ปลดล็อกพลังสายเลือดเทพีวีนัส ขั้นที่ 3 -</font></b>
</center>
<br>
<br>
<p style="text-indent: 1.5em;">
        ในช่วงกลางดึกที่ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสว่าง
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        มันไม่ใช่ <b><font color="#ffffff">‘แสงสว่าง’ </font></b>ที่เจิดจรัส แต่เป็นแสงสว่างที่พร่ามัวชวนให้อึดอัด ราวกับลางมรณะเดินทางมาถึงโลก แสงสว่างที่วิปริตเกินกว่าขอบเขตที่มันควรกลายเป็น
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ความรู้สึกครั่นคร้ามไล่ตามหลัง ยูเฟเมียอาจทนความรู้สึกสะอิดสะเอียนชวนไม่สบายไม่ไหวจึงรูดม่านหนาต่างปิด ทำให้ห้องสมุดกลับคืนสู่ความมืดมิดอึมครึม อย่างที่เวลา<b><font color="#ffffff"> ‘กลางคืน’</font></b> ควรจะเป็น
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ อ๊ะ— ลูปาคะ สวัสดียามเย็นค่ะ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        พริบตาที่หันมาก็พบเงาร่างของสุนัขป่าขนสีขาวราวกับแสงจันทร์หยุดอยู่ทางด้านหลัง วันนี้เธอพบลูปาในร่างสุนัขป่าสีขาวบริสุทธิ์ ยูเฟเมียโน้มตัวลงเล็กน้อยพลางปลดผ้าพันคอสีขาวแซมฟ้าที่เพิ่งถักมาพันรอบคอของแม่หมาป่า
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ffc0cb">
        “ ถึงจะมีแสงสว่างและความร้อน แต่ก็หน้าหนาวแล้วนะคะ ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        เธอเอ่ยพลางยิ้มเขิน อาจเพราะเพิ่งนึกได้ว่าแม่หมาป่าอยู่มานานแล้ว ความหนาวจะทำอะไรเธอได้
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#fffacd">
        “ ขอบใจ… ” </font>ยูเฟเมียยิ้มหวานรู้สึกขอบคุณที่ลูปายอมรับน้ำใจ พลางฟังสิ่งที่ลูปาเอ่ยต่อ<font color="#fffacd"> “ ผลการทดสอบของเจ้าเป็นที่น่าพอใจ และพลังของสายเลือดวีนัสในตัวเจ้ากำลังจะตื่นขึ้น มันกำลังส่งเสียงเพรียก ยูเฟเมีย ”
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ลูปาพ่นลมหายใจอย่างแผ่วเบา
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ff0000">
        [ ยูเฟเมียปลดล็อก ตาหลากสี ]
<br>
</font></p><p style="text-indent: 1.5em;"><font color="#ff0000">
[ เสีย 1 แต้มตื่นรู้เพื่อดำเนินการ ]
</font><br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ทันใดนั้นดวงตาสีทองของยูเฟเมียเรืองอร่ามราวกับแสงดาวก่อนจะค่อยๆ จางลงและกลายเป็นสีน้ำตาลตามปกติ หญิงสาวลูบคลำร่างกายของตนเองเล็กน้อย ยูเฟเมียได้ยินว่าเมื่อปลดล็อกพลังเทพ ความสามารถของเดมิก็อดจะเข้าสู่ขอบเขตเหนือมนุษย์ด้วยเช่นกัน แต่ตอนนี้เธอปลดล็อกพลังของทวยเทพถึงสามครั้งแล้ว แต่กลับพบว่าตนเองยังดูเหมือน…มนุษย์ธรรมดา…
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        อาจจะ…คล้ายกิ้งก่ากับทานูกิขึ้นมานิดหน่อย
<br>
<br>
</p><p style="text-indent: 1.5em;">
        ไม่นานลูปาที่มองหญิงสาวตรงหน้าลูบคลำร่างกายก็เอ่ยต่อ<font color="#fffacd"> “ ใกล้จะถึงเวลาของเจ้าแล้ว ยูเฟเมีย พรุ่งนี้…ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องออกเดินทางไปที่ค่ายจูปิเตอร์ ที่นั่นมีชะตากรรมของเจ้าเฝ้ารอ ขอให้เทพีแห่งโชคดี สถิตแก่เจ้า ”
       
       
</font></p><p style="text-indent: 1.5em;"><br></p><div class="quote"><blockquote>ปลดล็อกพลังเทพ: + 35 ความโปรดปรานลูปา<br>มอบผ้าพันคอ: +10 ความโปรดปรานลูปา<br>- 1 ตื่นรู้ แลกสกิล [ตาหลากสี ] (การปลดพลัง Level 10 เดมี่ก็อตสายเลือดวีนัส)</blockquote></div><p style="text-align: center; text-indent: 1.5em;"><br></p></div>

<div class="at01-enc"><div class="at01-tt" style="text-align: left;">𝔎𝔲𝔡𝔞𝔪 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔑𝔞𝔩 𝔰𝔞𝔯𝔞𝔫𝔤, 𝔥𝔶𝔲𝔫𝔤</div><div class="at01-img" style="background-image: url('https://i.pinimg.com/736x/14/6b/2b/146b2b4a1e07645251a2528ce3aaddbc.jpg');"></div></div></div>
<a href="https://anita-codes.tumblr.com/" class="anitacredits">Anita Codes</a>

<style>.at01{ --color-one: #000000; --color-two: #000000; --color-three: #330000; --color-sb: #CC0000; --color-txt: #bdbdbd; }</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Playfair+Display:ital,wght@0,400;0,500;0,600;0,700;0,800;0,900;1,400;1,500;1,600;1,700;1,800;1,900&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Open+Sans:wght@300;400&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<br>
<br>
</div>

OdessaL. โพสต์ 2025-1-1 16:56:39


<div class="hoja-b1"><div class="izq" style="border-color:#e6b17c"><img src="https://i.pinimg.com/736x/56/fc/e0/56fce0cddf52e296ef291e2762ffd599.jpg"><img src="https://i.pinimg.com/736x/9d/6a/7c/9d6a7cdc07e0f0dfd4f596513b79299e.jpg"><img src="https://i.pinimg.com/736x/d4/3b/b4/d43bb489cce18e61df322dafa5feb553.jpg"></div><div class="content-b1"><div class="tit"><div><span class="title"><font color="#e6b17c">Odessa Loid</font></span><br><span class="subtitle">fox off, lying on the floor</span></div></div><div class="texto">หลังจากอาบน้ำจนขนฟูนุ่มและตัวหอมแล้ว หญิงสาวก็พาตัวเองกลับมาที่ห้องในบ้านพักเพื่อจะได้เตรียมข้าวของสำหรับการไปเรียนภาษาละตินกับลูปาต่อ เธอหยิบเอากระปุกวิตามินที่ยังไม่ได้แกะไปด้วยเพื่อจะได้เอาให้ลูปา ดวงตาสีอ่อนจ้องมองสมุดของตัวเองที่เปิดทิ้งเอาไว้ ข้างในนั้นมีหลายสิ่งที่เขียนเพื่อจะได้ไม่ลืม ทั้งยังมีคำศัพท์ที่เธอจำไม่หมดอีกด้วย เหลืออีกประมาณสิบคำก็สามารถจำได้ศัพท์ได้ครบหนึ่งพันคำแล้วเชียว หากแต่เธอก็คงจะลืมได้ง่ายถ้าไม่ได้ใช้มันบ่อย ๆ ความทรงจำเป็นสิ่งที่ติดตรึงอยู่ในสมองเสมอ แต่กลับถูกปัดกวาดทำความสะอาดจนหลงลืมอยู่บ้างเช่นกัน เป็นเรื่องน่าพิศวงหากคิดเพียงตื้นเขิน และยิ่งน่าตกใจเมื่อได้ศึกษาลงลึก จำได้ว่าหญิงสาวเคยอยากเป็นแพทย์เพื่อจะได้ศึกษาร่างกายของมนุษย์เพิ่มมากขึ้น แต่เมื่อรู้ว่าแพทย์ต้องอุทิศทุกสิ่งเพื่อช่วยเหลือคนอื่น เธอกลับเกิดความลังเล เธอไม่ใช่แม่ชี ไม่พร้อมที่จะสละเวลาของตัวเองทั้งหมดไปเพื่อการนั้น เธอยังอยากมีเวลาเป็นของตัวเองในการตัดสินใจเลือกทำบางสิ่งบางอย่าง และเรื่องของชีวิตคนไม่ใช่เรื่องง่าย แรงกดดันคนละระดับกับการใช้ชีวิตประจำวันเลยทีเดียว<br><br>----<br><br><i>ณ ห้องสมุด</i><br><br>ร่างระหงหอบเอาหนังสือสามเล่มและสมุดหนึ่งเล่มมาพร้อมด้วยเครื่องเขียน<br><br><b><font color="#ff8c00">ท่านลูปา นี่คือการบ้านของการเรียนครั้งก่อนที่ฉันไปทำมา มันยากพอสมควรหากแต่ฉันก็พยายามแล้วล่ะค่ะ</font></b><br><br>เธอยิ้มกว้างพลางส่งสมุดที่เขียนเอาไว้ให้แก่ลูปาเพื่อให้ตรวจสอบดู<br><br><b>เก่งมาก เธอไม่ได้ลืมทำการบ้านฉันก็ดีใจ</b><br><br>เสียงนุ่มใจดีของสตรีตัวสูงผมและชุดสีขาวสว่างตาเป็นดังความอบอุ่นของเธอที่สามารถยึดจับได้<br><br><font color="#ff8c00"><b>ส่วนนี่คือวิตามินที่ฉันอยากมอบให้ท่านอีกค่ะ หวังว่ามันจะช่วยบำรุงร่างกายให้แก่ท่านด้วย</b></font><br><br>เพราะเธอไม่ได้เป็นคนที่เกิดมาพร้อมพลังวิเศษ เช่นนั้นเธอจึงใช้วิถีของมนุษย์ในการแสดงความเป็นห่วงให้แก่กัน เธอรู้ว่าลูปามีพลังวิเศษเพราะสามารถแปลงกายเป็นหมาป่าตัวสีขาวขนาดใหญ่ได้ และคืนร่างกลับเป็นมนุษย์ได้เช่นกัน ... ไม่สิ หรือจริง ๆ เป็นหมาป่าแต่แปลงกายเป็นมนุษย์นะ... ช่างเถอะ<br><br><b>ขอบใจมาก เอาล่ะ มาเข้าบทเรียนกัน หลังจากที่เธอทำเรื่องประวัติและการอ่านออกเสียงไปแล้ว ฉันคงอยากให้เธอเขียนประวัติของตัวเป็นภาษาละตินขั้นต่ำสัก 100 คำเพื่อจะได้เข้าใจว่าเวลาใช้งานภาษานี้จริง ๆ มีส่วนไหนที่เธอยังไม่เข้าใจบ้าง และฉันเองก็อยากรู้จักเธอเพิ่มมากขึ้นด้วยเช่นกัน</b><br><br>&nbsp;หญิงสาวพยักหน้า หากแต่การเขียนเรื่องราวของตัวเองไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับตัวเธอ เพราะมันมีหลายเรื่องที่เธอต้องตัดสินใจว่าจะเขียนดีหรือไม่ แต่หลายเรื่องที่เธออยากเขียนเพราะมันเป็นเหมือนความสามารถพิเศษของเธอเองที่เธอชมเชยตัวเอง ดวงตาสีเทาอมเขียวพยักหน้าลง ก่อนจะเริ่มเขียนร่างเรื่องราวที่ตัวเองอยากเขียน<br><br><b><font color="#ff8c00">ขั้นต่ำเพียงแค่ 100 คำใช่ไหมคะ?</font></b><br><br>เธอถามเงื่อนไขให้แน่ชัด เพราะเหมือนว่ามันจะไม่ได้จบลงง่าย ๆ น่ะสิ อีกอย่าง.. แค่เขียนร่างก็เหมือนว่าเธอจะออกทะเลไปไกลแล้วด้วย จุดกลางของเรื่องคืออะไรก็ไม่รู้ มีแต่คำว่า 'เก่ง' เต็มหน้าไปหมด<br><br><b>ค่อย ๆ เขียน เธอมีเวลาอีกมาก อันไหนที่แปลไม่ได้ก็มาถามฉันได้เสมอ ฉันก็อยู่ที่นี่นั่นแหละ</b><br><br><br><br><div style="text-align: center;"><b><font color="#0000ff">ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา</font></b></div><div style="text-align: center;"><font color="#0000ff"><b>ฝึกภาษาละติน 3/4&nbsp; รางวัล: +15 EXP&nbsp; / +2 คะแนน</b><br></font><a href="https://percyjackson.mooorp.com/blog/58/42"><b>การบ้านครั้งที่ 2</b></a><font color="#0000ff"><b><br>มอบอาหารเสริมให้แก่ลูปา</b></font></div><div style="text-align: center;"><br></div></div></div></div><div class="cred"><a href="http://bettyleg.tumblr.com">bettyleg</a></div>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree:ital,wght@0,200;0,300;0,400;0,500;0,600;0,700;1,200;1,300;1,400;1,500;1,600;1,700&amp;display=swap" rel="stylesheet"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Lora:wght@500&amp;family=Playfair+Display:ital,wght@0,500;1,600&amp;display=swap" rel="stylesheet">
<style>
.hoja-b1{width:900px; outline:1px solid #ddd; margin:20px auto; display:flex; align-items:center; justify-content:center; padding:5px; background:#fff;}
.izq{border-left:120px solid #ddd; height:530px; width:80px;}
.izq img{width:130px; height:130px; margin:20px 0px 0px; margin-left:-80px; border:5px solid #fff; outline:1px solid #ddd;}
.content-b1{width:660px; height:520px; padding:5px;}
.texto{width: 650px; height:385px; margin-top:20px; padding:5px; overflow:auto; font-size:12px; font-family: 'Bai Jamjuree'; scrollbar-width: none; text-align:justify; line-height:18px;}
.tit{height:100px; display:flex; align-items:center; justify-content:center; text-align:center; line-height:20px;}
.content-b1 .title{font-family: 'Playfair Display', serif; font-weight:600; font-size:30px; color:#DDCCAA;}
.content-b1 .subtitle{font-size:10px; font-family: 'Lora', serif; text-transform:uppercase; letter-spacing:1px;}
.content-b1 .tit {border:1px solid #eee; border-top:0px; border-left:0px;}
.cred{margin:0px auto; margin-top:-5px; width:280px; text-align:center;background:#fff;border:1px solid #eee;}
.cred a{text-decoration:none; color:#888; text-transform:uppercase; font-size:8px; font-family:arial; letter-spacing:2px;}
</style>

Rael โพสต์ 2025-1-3 03:20:00

<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&amp;dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 420px; --img-size: 50px; --accent: #AE445A; --bg-color: #282828; --title-color: #fff; --text-color: #dadada;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader">
<div class="rtitle">เรียนภาษาละติน ครั้งที่ 1</div></div>
วันที่ 2 มกรา 68 ช่วงบ่าย<br><br>
หลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็รีบเปลี่ยนชุดเป็นชุดของบ้านหมาป่าแห่งนี้แล้วมุ่งหน้ามาที่ห้องสมุดทันที ถึงเขาจะไม่ชอบอ่านหนังสือก็จริงแต่เพื่อเป็นวีรบุรุษแบบในนิทานเขาจะอดทนเรียนให้ได้ ราเอลคิดกับตัวเองในใจพลางส่ายหัวไปมาว่าคนที่อ่านหนังสือไม่ออกแบบเขาจะเรียนหนังสือในห้องสมุดแบบนี้ได้เหรอนี่ ในตอนนั้นเองที่เขาเห็นแม่ลูปานั่งอ่านอะไรบางอย่างรออยู่แล้ว<br><br>
“มาแล้วหรือราเอล ดูเจ้าไม่ค่อยสบายใจเลยนะเป็นอะไรรึเปล่า“ <br><br>
“แม่ลูปาครับ คือว่าจริง ๆ แล้วผมอ่านหนังสือไม่ออกน่ะครับ ทุกครั้งที่ผมจะอ่านมันก็จะมีตัวอักษรลอยออกมาจากในหนังสือจนผมไม่สามารถอ่านออกได้เลยน่ะครับ“ <br><br>
“อ้อ อาการของเจ้า เขาเรียกกันว่าดิสเล็กเซีย เป็นโรคที่เดมิก็อตหรือเด็กที่มีสายเลือดเกี่ยวข้องกับเทพโรมันเขามีกัน ไม่ใช่แค่เจ้าคนเดียวหรอกนะที่เป็นโรคนี้ ดีเสียอีก เจ้าเป็นโรคนี้ก็เท่ากับว่าเจ้าจะเข้าใจภาษาละตินได้ง่ายกว่าคนอื่นที่ไม่เป็นโรคนี้เสียอีก“ <br><br>
ราเอลเงยหน้าด้วยตาเป็นประกายเมื่อรู้ว่าตัวเองสามารถเรียนและเข้าใจภาษาละตินได้ง่ายกว่าคนอื่น ทั้ง ๆ ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยเรียนแบบนี้เลยสักครั้งหนึ่งเลย <br><br>
“จริงเหรอครับแม่ลูปา“ <br><br>
“จริงสิ มา ๆ มาเริ่มเรียนกันได้แล้ว วันนี้ข้าจะสอนเจ้าเกี่ยวกับภาษาละตินนะ ภาษาละติน (Lingua Latina) เป็นภาษาที่ใช้ในอาณาจักรโรมันโบราณ ซึ่งถือกำเนิดขึ้นในแคว้นลาติอุม (Latium) รอบกรุงโรม ภาษาแห่งจักรวรรดิอันยิ่งใหญ่นี้เคยเป็นสื่อกลางของการปกครอง การศึกษา และศาสนาในโลกตะวันตกมากว่า 1,500 ปี จึงกลายเป็นรากศัพท์ของภาษาโรมานซ์ในปัจจุบัน รวมถึงภาษาอังกฤษด้วยเช่นกัน“ <br><br>
ราเอลนั่งฟังถึงข้อมูลเบื้องต้นของภาษาละตินอย่างตั้งอกตั้งใจ ถึงเขาจะอ่านเขียนไม่ค่อยออก แต่เขาก็พยายามใช้สมองของตนจดจำข้อมูลทั้งหมดที่แม่ลูปาสอนไว้ทุกอย่าง <br><br>
“เจ้าไม่จดหรือราเอล เดี๋ยวข้าจะสอนคำศัพท์พื้นฐานแล้วนะ“ <br><br>
“คือ…แม่ลูปาครับ ผมเขียนหนังสือไม่ได้น่ะครับ“ <br><br>
ว่าแล้วแม่ลูปาก็เอาสมุดกับดินสอมาให้เขาแล้วอ้อมมาข้างหลังเขาแล้วจับมือเขาเขียนคำศัพท์ภาษาละตินทีละคำทีละคำ นั่นเป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้ฝึกการอ่านเขียนแบบนี้ <br><br>
“คำนี้คือ Salve หมายถึงสวัสดี ส่วนคำนี้ Vale แปลว่าลาก่อน“ <br><br>
“Salve! สวัสดี Vale ลาก่อน แบบนี้เหรอครับ“ <br><br>
“ดีมาก คำต่อไปนะ Amicus แปลว่าเพื่อน Familia แปลว่าครอบครัว Roma คำนี้แปลว่าโรม จงจำไว้นะ“ <br><br>
ราเอลค่อย ๆ เขียนตามที่แม่ลูปาจับมือสอนทีละคำพลางท่องตามอีกฝ่ายไปเรื่อย ๆ จนถึงคำสุดท้ายของวันนี้ เขาก็ยิ้มออกมา <br><br>
“วันนี้ขอบคุณมากเลยนะครับแม่ลูปา ที่ช่วยให้ผมอ่านออกเขียนได้แบบคนทั่วไป แถมยังได้รู้คำศัทพ์ภาษาละตินด้วยอีก ผมจะตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้อีกเลยครับ“ <br><br>
“ดีมาก ข้าจะรอดูการบ้านของเจ้านะ เดี๋ยวข้าจะส่งโจทย์ตามไป“ <br><br>
ว่าแล้วราเอลก็ซ็อกไปแบบ ห๊ะมีการบ้านด้วยเหรอ แต่ก็ทำใจยอมรับมันก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่เตรียมใจรับการมาถึงของการบ้านที่เขาจะได้รับ พลางภาวนาว่าปราณีตผมด้วยคร้าบ <br><br>
+15 EXP/ +2 คะแนน<br>

ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา


<div class="rfooter"><img src="https://i.imgur.com/My4fuDl.png"></div></div></div></div></center>

Rael โพสต์ 2025-1-6 02:12:34

<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&amp;dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 420px; --img-size: 50px; --accent: #AE445A; --bg-color: #282828; --title-color: #fff; --text-color: #dadada;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader">
<div class="rtitle">เรียนภาษาละติน 2/2</div></div>
วันนี้วันดีปีใหม่ ไม่ใช่สิ แต่วันนี้ก็วันดีจริง ๆ นั้นแหละก็เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่ราเอลจะได้เรียนวิชาภาษาละตินกับแม่ลูปาอีกครั้ง วันนี้เขาตื่นเต้นเป็นอย่างมากถึงกับถือสมุดการบ้านของตนมาอย่างภาคภูมิใจแบบสุด แบบรับประกันได้เลยว่าแม่ลูปาต้องภูมิใจในตัวลูกชายตัวร้อยคนนี้แน่นอนเลยเขาเดินเข้ามาในห้องสมุดอย่างร่าเริง ก่อนจะมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแม่ลูปาทันที<br><br>
<font color="Yellow"> “ดูร่าเริงเหลือเกินนะราเอล ช่างต่างกับวันแรกที่เจ้ามาเรียนกับข้าคราวที่แล้วลิบลับเลยนะ“</font> <br><br>
<font color="DeepSkyBlue"> “ครับแม่ลูปา ก็แม่ลูปาทำให้ผมได้รู้ว่าผมสามารถอ่านเขียนได้นิครับ นี่ครับการบ้านคราวที่แล้ว“</font> <br><br>
เขาเปิดสมุดการบ้านหน้าที่มีการบ้านของเขาอยู่แล้วยื่นให้แม่ลูปาตรวจว่าถูกต้องตามที่สั่งไปหรือไม่ <br><br>
<a href="https://percyjackson.mooorp.com/blog/59/46" target="_blank">ส่งการบ้านครั้งที่ 1</a> <br><br>
แม่ลูปาก็รับมันไป ก่อนจะค่อย ๆ อ่านตรวจ เขาก็หวังว่าลายมือเขาจะไม่อ่านยากเกินไปหรอกใช่ไหมนะ คงเป็นแบบนั้นแหละขนาดเขายังอ่านลายมือตัวเองออกเลยนี่นา ใช่ไหม เขาคิดอยู่ในใจก่อนจะรอแม่ลูปาตรวจจนเสร็จ <br><br>
<font color="Yellow"> “เอาล่ะ! ดีมากที่เจ้าทำการบ้านจนเสร็จแม้เจ้าจะไม่ชอบก็ตามทีเถอะ คราวนี้ข้าจะเริ่มสอนคาบที่สองแล้วล่ะนะ“</font> <br><br>
<font color="DeepSkyBlue"> “วันนี้จะเรียนอะไรเหรอครับแม่ลูปา“</font> <br><br>
<font color="Yellow"> “วันนี้ข้าจะสอนเรื่องพื้นฐานไวยากรณ์ภาษาละตินน่ะ ไวยากรณ์ภาษาละติน (Latin Grammar) มีโครงสร้างที่ซับซ้อน แต่เข้าใจได้เมื่อเรียนรู้เป็นลำดับ ภาษาละตินเน้นการเปลี่ยนรูปคำ (Inflection) เพื่อแสดงหน้าที่ทางไวยากรณ์ แทนการใช้อุปสรรคหรือคำช่วยเหมือนในภาษาอังกฤษ“ </font> <br><br>
วันนี้ราเอลก็ใช้วิธีฟังแล้วจดจำข้อมูลต่าง ๆ ในหัวอย่างตั้งอกตั้งใจราวกับน้องหมานั่งฟังหางกระดิกรัว ๆ ก่อนที่เนื้อหาจะเริ่มต่อ <br><br>
<font color="Yellow"> “ภาษาละตินมี 23 ตัวอักษร โดยจะไม่มี J,U,Wโดย เช่น I จะแทน J หรือ V แทน U ส่วนในการออกเสียงV ในภาษาละตินจะออกเสียงเป็น W และก็ตัว C ออกเสียงเป็น K เสมอ“ </font> <br><br>
ดูเหมือนแม่ลูปารู้ว่าเขาไม่รู้จะจดยังไง จึงได้เขียนเนื้อหาให้ดูบนกระดาน เขาเลยค่อย ๆ จดตามที่แม่ลูปาเขียนทีละนิด แม่ลายมือจะแปลก ๆ นิด ๆ ก็เถอะนะ <br><br>
<font color="Yellow"> “ การผันคำนาม (Declension) <br><br>

คำนามในภาษาละตินเปลี่ยนรูปตาม เพศ (Gender), พจน์ (Number) และ การก (Case) <br><br>

เพศ: Masculine (เพศชาย), Feminine (เพศหญิง), Neuter (เพศกลาง) <br><br>
พจน์: Singular (เอกพจน์), Plural (พหูพจน์) <br><br>
การก: แสดงหน้าที่ทางไวยากรณ์ เช่น ประธาน กรรม หรือส่วนเติมเต็ม <br><br>
มี 6 การกหลัก: <br><br>

Nominative: ประธาน
ตัวอย่าง: Roma magna est. (โรมยิ่งใหญ่) <br><br>
Genitive: แสดงความเป็นเจ้าของ
ตัวอย่าง: Amicus Romuli venit. (เพื่อนของโรมูลุสมาแล้ว) <br><br>
Dative: กรรมรอง (ให้แก่/เพื่อ)
ตัวอย่าง: Donum amico dedit. (เขาให้ของขวัญแก่เพื่อน) <br><br>
Accusative: กรรมตรง
ตัวอย่าง: Romam amo. (ฉันรักโรม) <br><br>
Ablative: ใช้แสดงวิธีการ สถานที่ หรือเหตุผล
ตัวอย่าง: In Roma habitat. (เขาอาศัยอยู่ในโรม) <br><br>
Vocative: ใช้เรียกขาน
ตัวอย่าง: Salve, amice! (สวัสดี เพื่อน)“
</font> <br><br>
<font color="DeepSkyBlue"> “โอ้ อย่างนี้นี่เอง“</font> <br><br>
เขาจดเนื้อหาจนครบ ก่อนการเรียนจะดำเนินต่อไปจนจบคาบ <br><br>
<font color="Yellow"> “เอาล่ะ เลิกคลาสได้ อ้าวราเอล เจ้าสนใจรับการทดสอบการต่อสู้จากข้าไหม“</font> <br><br>
<font color="DeepSkyBlue"> “ทดสอบเหรอครับ เอา ๆ ทำ ๆ ครับ“</font> <br><br>
<div align="right"> รางวัล: +15 EXP/ +2 คะแนน <br> ขอทดสอบสู้กับหมาป่าสุดแกร่ง Level 20 <br> ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา
</div>
<div class="rfooter"><img src="https://i.imgur.com/My4fuDl.png"></div></div></div></div></center>

Rael โพสต์ 2025-1-9 13:55:11

<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&amp;dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 420px; --img-size: 50px; --accent: #AE445A; --bg-color: #282828; --title-color: #fff; --text-color: #dadada;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader">
<div class="rtitle">ทดสอบภาษาละติน</div></div>
วันนี้ก็ครบสามวันที่ราเอลรอคอย นั่นก็คือวันที่เขาจะได้เรียนภาษาละตินกับแม่ลูปาอีกครั้งไงล่ะ คราวที่แล้วไม่มีการบ้านเขาเลยมาพร้อมกับสมุดจดเล่มเดียวเท่านั้นเอง<br>
“ดูท่าทางเจ้าจะพร้อมแล้วสินะราเอล“ <br>
“พร้อมครับ ผมพร้อมมากเลยอยากรู้ด้วยว่าแม่ลูปาจะสอนอะไรผมอีกน่ะ“ <br>
“วันนี้ข้าจะไม่ได้สอน แต่ข้าจะให้เจ้าทำแบบทดสอบ“ <br>
“แบบทดสอบเหรอครับ“ <br>
ราเอลถึงกับเอียงคองงกับคำพูดของแม่ลูปาที่พูดกับเขาก่อนที่แม่ลูปาจะเอากระดาษแผ่นหนึ่งออกมาวางบนโต๊ะพร้อมคำถามจำนวนมากถึง 11 ข้อ <br>
“แบบทดสอบว่าเจ้าจะผ่านภาษาละตินของข้าและผ่านเงื่อนไขไปค่ายจูปิเตอร์ข้อแรกได้ไงล่ะ จงตอบคำถามในกระดาษนี้ให้ครบถ้วนแล้วส่งมาให้ข้า ข้าจะตรวจและให้คะแนนเจ้าเอง“ <br>
“แล้วถ้าผ่านแล้วผมจะมาเรียนกับแม่ลูปาอีกได้ไหมครับ“ <br>
“ได้อยู่แล้ว“ <br>
ราเอลยิ้มกว้างในขณะที่แม่ลูปายิ้มให้อย่างอบอุ่นให้กับเขาก่อนที่เขาจะลงมือทำแบบทดสอบละตินทันทึ <br>


1) โรมูลัสและเรมัสถูกพบและเลี้ยงดูโดยใคร? <br>
ก. หมาป่า <br> <br>

2) เหตุผลหลักที่ทำให้โรมูลัสและเรมัสถูกทิ้งคืออะไร? <br>
ค. เนื่องจากความขัดแย้งในราชวงศ์ <br> <br>

3) โรมูลัสและเรมัสตัดสินใจสร้างเมืองบนเนินเขาใด? <br>
ก. พาลาติน <br> <br>

4) เหตุการณ์ใดที่นำไปสู่การเสียชีวิตของเรมัส? <br>
ค. การทะเลาะวิวาทกับโรมูลัส <br> <br>

5) โรมูลัสได้ชื่อว่าเป็นผู้ก่อตั้งเมืองอะไร? <br>
ข. กรุงโรม <br> <br>

6) อธิบายความสำคัญของตำนานโรมูลัสและเรมัสต่อชาวโรมันโบราณ <br>
ตำนานนี้สะท้อนถึงความเป็นมาของชาวโรมันโบราณ โดยแสดงถึงความกล้าหาญ การอยู่รอด และการต่อสู้เพื่ออุดมการณ์ นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นถึงการเสียสละเพื่อความยิ่งใหญ่ของเมือง <br> <br>

7) เปรียบเทียบและวิเคราะห์บุคลิกของโรมูลัสและเรมัส <br>
โรมูลัส: เด็ดขาด มุ่งมั่น มีความเป็นผู้นำ <br>
เรมัส: ใจดี มีความกล้าหาญ แต่บางครั้งขาดความระมัดระวัง <br> <br>

8) หากคุณเป็นโรมูลัส คุณจะแก้ปัญหาความขัดแย้งกับเรมัสอย่างไร? <br>

ถ้าผมเป็นโรมูลัส ผมจะใช้สัญชาตญาณของผมในการประเมินสถานการณ์และหาวิธีแก้ปัญหาที่รวดเร็วและตรงจุด ผมจะไม่ยอมให้ความขัดแย้งระหว่างผมกับเรมัสลุกลามจนถึงจุดที่ไม่อาจแก้ไขได้ ผมอาจท้าทายเรมัสให้แข่งขันกันสร้างเมืองในแบบของเรา และปล่อยให้ผลลัพธ์พิสูจน์ว่าใครเหมาะสมที่สุดที่จะนำทาง แต่ในขณะเดียวกัน ผมจะพยายามทำให้เรามองเห็นเป้าหมายร่วมกันว่าเราทั้งคู่มีความสำคัญต่อการสร้างบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ และการทำงานร่วมกันจะนำไปสู่ความสำเร็จที่แท้จริง <br> <br>

9) คุณคิดว่าตำนานนี้สอนอะไรเราเกี่ยวกับการก่อตั้งเมืองและการสร้างชาติ? <br>
ตำนานนี้สอนเรื่องความสำคัญของความสามัคคีในช่วงเริ่มต้นของการสร้างชาติ และชี้ให้เห็นถึงผลลัพธ์ของความขัดแย้งภายใน <br> <br>

10) จงเขียนเรื่องราวสั้นๆ (แฟนฟิคสมมติ) โดยมีโรมูลัสและเรมัสเป็นตัวละครหลัก <br>
(ใช้ภาษาละติน และ คำแปลภาษาไทย) <br>

ละติน: <br>
Romulus et Remus, in silva sacra crescentes, lupam sequebantur. "Ego urbem magnam condam," dixit Romulus, "sed hoc loco." Remus autem ridebat: "Hoc loco? Minime, frater, alibi melius est." Tum fratres disceptare coeperunt. Sed lupa, quasi magistra sapientissima, ululavit et pacem suasit. <br>

คำแปลไทย: <br>
โรมูลัสและเรมัสเติบโตขึ้นในป่าอันศักดิ์สิทธิ์ ขณะเดินตามหมาป่าผู้เลี้ยงดูพวกเขา "ข้าจะสร้างเมืองที่ยิ่งใหญ่ ณ ที่แห่งนี้" โรมูลัสกล่าว "แต่ที่นี่เท่านั้น" เรมัสหัวเราะและตอบว่า "ที่นี่หรือ? ไม่เลย พี่ชาย ที่อื่นเหมาะสมกว่า" จากนั้นทั้งสองเริ่มโต้เถียงกัน แต่หมาป่า เหมือนครูผู้เปี่ยมปัญญา แผดเสียงแนะนำสันติภาพ <br> <br>

11) แนะนำตัวเอง สายเลือด และสิ่งที่อยากให้เพื่อนในบ้านรู้จัก (เป็นภาษาละตินพร้อมคำแปล) <br>

Salve! Nomen mihi est Rael Bewuft, vel in lingua Latina Raelius Bovuftus. Filius sum Martis, dei belli. Gaudeo vos omnes, fratres et amici, cognoscere! Et mementote: ego sum Raelius, vir ad heroem fieri pertinax. <br>
แปลไทย : <br>

สวัสดี! ผมชื่อ ราเอล เบวูฟท์ หรือในภาษาละตินคือ ราเอลิอุส โบวุฟตุส ผมเป็นบุตรแห่งมาร์ส เทพแห่งสงคราม ยินดีที่ได้รู้จักพี่ ๆ เพื่อน ๆ ทุกคน! และจำไว้นะครับ ผมคือราเอล ชายผู้มุ่งมั่นสู่การเป็นวีรบุรุษ <br> <br> <br>


หลังจากทำจนเสร็จ เขาก็…. <br>
“แม่ลูปาครับ ผมทำเสร็จแล้วครับ“ <br>
เขาเดินถือกระดาษคำตอบของตนมาให้แม่ลูปาอย่างตื่นเต้น <br>
“เสร็จแล้วหรือ ดีมากทำครบหมดทุกข้อเลย งั้นเจ้าไปทำอย่างอื่นก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าประกาศผลตามไปทีหลัง“ <br>
“งั้นผมขอไปฝึกกับลูปัสต่อก่อนนะครับ ไปล่ะ“ <br>
ว่าแล้วเขาก็วิ่งออกไปทันที <br> <br>
รางวัลทดสอบสำเร็จภาษาละติน: +1 Level up / +5 Point และ +15 INT/ +10 คะแนน <br>
ตั้งใจเรียนภาษาละตินกับลูปา: +15 ความโปรดปรานลูปา <br>
รางวัล: +15 EXP/ +2 คะแนน <br>


<div class="rfooter"><img src="https://i.imgur.com/My4fuDl.png"></div></div></div></div></center>
หน้า: 1 [2] 3
ดูในรูปแบบกติ: [บ้านหมาป่า] ห้องสมุด