MESS HALL ⋘ โรงอาหาร ⋙

God โพสต์ 2024-12-6 01:38:50

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystems01 {
border-radius: 0px;
border: 5px double #bc5330;
padding: 3px;
box-shadow: #f8e2aa 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/7f8tCj4.png");}
</style>

<style>
#boxsystems02 {
width: 800px;
border-radius: 0px;
padding: 50px;
box-shadow: #f8e2aa 0px 0px 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/TOfcSQM.png");}
</style>


<style>
#boxsystems03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #1A1313 0px 0px 3em;
background-image: url(" ");}
</style>

<style>
.shadow {
 text-shadow: 1px 1px 10px #ddcdb0;
}
</style>


<div id="boxsystems01">
 




<div id="boxsystems02">
 MESS HALL⋘ โรงอาหาร ⋙ <img src="https://i.imgur.com/HNat58j.png" width="400" _height="15" border="0"> <img src="https://i.imgur.com/95220MG.png" width="512" _height="512" border="0"> <img src="https://i.imgur.com/HNat58j.png" width="400" _height="15" border="0"> โรงอาหารแห่งค่ายจูปิเตอร์ คือ ศูนย์รวมแห่งชีวิตชีวาและกลิ่นอายแห่งมิตรภาพของเหล่าทหารกล้า
ทุกเช้า สาย และเย็น เหล่าเดมี่ก็อดในชุดเกราะแวววาว จะพากันหลั่งไหลมายังโรงอาหารแห่งนี้ เพื่อเติมพลังหลังจากการฝึกฝนอันหนักหน่วง
ภายในโรงอาหารกว้างขวางและโปร่งสบาย ตกแต่งด้วยสถาปัตยกรรมแบบโรมันที่ผสมผสานความคลาสสิคเข้ากับความทันสมัยได้อย่างลงตัว
อาหารเลิศรส นานาชนิด ถูกจัดวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะยาวสีขาวสะอาดตา ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายไปทั่วทั้งห้องอาหาร
แต่สิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจยิ่งกว่า คือ เหล่าพนักงานเสิร์ฟที่มีร่างกายโปร่งแสง หลากสีสัน ทั้งสีม่วง สีแดง สีส้ม ฯลฯ พวกเขาคือ "ลาร์" (Lares) จิตวิญญาณบรรพบุรุษแห่งโรม ผู้คอยให้คำแนะนำและช่วยเหลือชาวค่ายจูปิเตอร์
ลาร์เหล่านี้จะล่องลอยไปมาในโรงอาหาร เสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มให้กับเหล่าเดมี่ก็อด ด้วยความรวดเร็วและคล่องแคล่ว
ที่นั่งในโรงอาหารถูกจัดไว้เป็นสัดส่วนตามกองร้อยทั้งห้า เพื่อเสริมสร้างความสามัคคีและมิตรภาพในหมู่ทหารแต่ละกองร้อย ส่วนแขกผู้มาเยือนสามารถเลือกนั่งได้ตามอัธยาศัย
ทุกคนจะนั่งลงบนโซฟาเตี้ย ๆ ที่วางอยู่บนพื้น ตามแบบฉบับของชาวโรมันโบราณ ยกเว้นเหล่าแม่ทัพ และสมาชิกวุฒิสภาที่มีโต๊ะพิเศษจัดไว้ให้ต่างหาก เพื่อแสดงถึงเกียรติยศและตำแหน่ง
เสียงพูดคุยเจื้อยแจ้ว เสียงหัวเราะและเสียงกระทบกันของจานชาม ดังไปทั่วโรงอาหาร สร้างบรรยากาศที่อบอุ่นและเป็นกันเอง
โรงอาหารแห่งค่ายจูปิเตอร์ จึงเป็นมากกว่าที่สำหรับรับประทานอาหาร แต่เป็นสถานที่ที่หล่อหลอมความสัมพันธ์และจิตวิญญาณแห่งความเป็นโรมันให้กับเหล่าเดมี่ก็อดทุกคน <img src="https://i.imgur.com/boFSCCb.gif" width="370" _height="42" border="0"> รับประทานอาหารประจำวัน+30 พลังงาน
<div> </div><div><img src="https://i.imgur.com/boFSCCb.gif" width="370" _height="42" border="0"> </div>








</div> </div></div>

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/lPMWQwC.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>


<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>


<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 5px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #f8e2aa;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color #f8e2aa; border-radius:0px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:5px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#f8e2aa!important; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#f8e2aa!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#f8e2aa!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #bc5330!important; border-top:5px solid #fefefe; border-bottom:5px solid #fefefe; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#fefefe!important; border-top:5px solid #bc5330;border-radius:0px; border-bottom:5px solid #bc5330;border-radius:0px; }</style>


<style name="captain" type="text/css">
a.navvi{
-webkit-transition: 1.0s;
-moz-transition: 1.0s;
margin:1px;
display:inline-block;
text-align:center;
background: #fff;
color:#7c6652;
width:75px;
padding:2px;
overflow: hidden; }
a.navvi:hover{
color: #fff;
background: #fff;
border-radius: 0px 0px 0px 0px;
-moz-border-radius: 0px 0px 0px 0px;
-webkit-border-radius: 0px 0px 0px 0px;}
#h1{padding:2px;background: #fff;width:380px; position:fixed;}</style>

Moneka โพสต์ 2025-9-9 21:42:59

https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png
วันที่ 08 เดือน กันยายน ปี 2025
ช่วงเย็น เวลา 16.00 - 18.00 น. ณ โรงอาหาร เขตหลักกองพันที่สิบสอง ค่ายจูปิเตอร์ (พบ มินจุน ชเว)
      โมนีก้าเดินเข้าสู่โรงอาหารด้วยดวงตาที่มองรอบ ๆ อย่างตื่นตาตื่นใจ เสียงพูดคุยเจื้อยแจ้วดังระงมจนแทบกลบเสียงฝีเท้าของเธอไปหมด กลิ่นหอมของอาหารสดใหม่ลอยอบอวลในอากาศ ทั้งขนมปังอบใหม่ ๆ น้ำมันมะกอกที่ราดบนผักสด และกลิ่นเนื้อย่างที่ล่อใจจนท้องของเธอร้องเบา ๆ เธอกวาดตามองรอบห้องกว้างที่ตกแต่งด้วยเสาโรมันขาวสะอาด มีผ้าม่านสีม่วงทองห้อยประดับเหนือโถงกลางแสดงถึงความยิ่งใหญ่และเกียรติของผู้ที่ได้ก้าวเข้ามา ลาร์เรสในชุดโทกาสีซีดโปร่งแสงเดินไปมา เสิร์ฟอาหารให้กับเหล่าเดมิก็อดราวกับเป็นเงาที่มีชีวิต แม้จะไร้เสียงฝีเท้าแต่ทุกการเคลื่อนไหวกลับเต็มไปด้วยความสง่างาม
      โมนีก้าหยุดยืนมองเพียงครู่เดียวก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วเดินตรงไปที่โซฟาเตี้ยซึ่งตั้งเรียงรายบนพรมลายเรขาคณิตสีน้ำตาลเข้ม เธอวางกระเป๋าไว้ข้างตัวแล้วเอนนั่งอย่างเก้ ๆ กัง ๆ เพราะยังไม่ชินกับการนั่งแบบโรมันโบราณที่เอนข้างพิงหมอนยาว แต่ก็พยายามปรับท่านั่งให้ดูไม่เคอะเขิน รอบตัวเธอ เดมิก็อดจากหลากหลายกองร้อยกำลังคุยกันเสียงดัง บางกลุ่มเล่าเรื่องการฝึกวันนี้อย่างภูมิใจ บางกลุ่มหัวเราะกับมุกล้อเลียนแม่ทัพ บางคนถึงขั้นยกแก้วไวน์องุ่นชนกันเสียงดังโป๊ก เสียงเหล่านี้ทำให้โรงอาหารเหมือนงานเลี้ยงขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา
      ไม่นาน ลาร์เรสคนหนึ่งยกถาดทองเหลืองเข้ามาวางต่อหน้าโมนีก้า บนถาดมีจานเนื้อแกะย่างหอมกรุ่น ขนมปังโฟกัชเชีย และถ้วยเล็ก ๆ ใส่น้ำผึ้งกับชีสขูด ราวกับรู้ว่าเธอพึ่งออกแรงมาทั้งวันจนหิวโซ โมนีก้ากระพริบตาปริบ ๆ ก่อนยิ้มแล้วเอ่ยเบา ๆ ว่า “ขอบคุณค่ะ” แม้จะไม่แน่ใจว่าลาร์เรสจะได้ยินหรือไม่
      เธอหยิบชิ้นขนมปังจิ้มชีสชิมคำแรก ความหอมมันผสมกับรสเค็มอ่อน ๆ ทำให้ดวงตาเป็นประกายทันที ก่อนจะหยิบมีดเล็กหั่นเนื้อแกะจิ้มเข้าปาก รสชุ่มฉ่ำละลายในลิ้นอย่างวิเศษ โมนีก้าหลุดหัวเราะคิกเบา ๆ กับตัวเอง พลางเหลือบตาไปรอบ ๆ อย่างเริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้น “นี่สินะ…โรงอาหารของโรมัน” เธอบ่นพึมพำเบา ๆ ราวกับพูดกับตัวเอง ทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความอบอุ่นราวกับได้ก้าวเข้าสู่อีกบ้านที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน
      โมนีก้านั่งเอนตัวเล็กน้อยบนโซฟาต่ำในโรงอาหาร พลางยกช้อนขึ้นมาตักอาหารเข้าปากไปอย่างสบาย ๆ เสียงผู้คนรอบตัวเต็มไปด้วยชีวิตชีวา แต่ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงบ่นพึมพำจากคนที่เพิ่งเดินมานั่งโต๊ะใกล้ ๆ น้ำเสียงแผ่วเบาแต่ฟังได้ชัดเจนว่าเขากำลังหาของอะไรบางอย่าง โมนีก้าหันไปมองก็เห็นชายหนุ่มผมสีบลอนด์ทองจัดทรงยุ่ง ๆ หน่อย ๆ เขามีท่าทางร้อนรนและกำลังค้นหาอะไรสักอย่างอยู่บนโต๊ะ ทั้งกระเป๋า ทั้งจานอาหาร ก็ยังหาไม่เจอเสียที
      เสียงบ่นพึมพำว่า "แว่นกันแดดหายไปไหนแล้วนะ..." ทำให้โมนีก้าหลุดขำในลำคอเล็กน้อย เพราะทันทีที่เธอเหลือบมองขึ้นไปก็เห็นว่าแว่นกันแดดที่เขาตามหามันวางอยู่บนศีรษะของเขานั่นเอง เธอเลยยกยิ้มบาง ๆ ก่อนเอียงคอเล็กน้อยพลางชี้นิ้วขึ้นเหนือหัวตัวเองแล้วเอ่ยเสียงสุภาพแต่เต็มไปด้วยความขี้เล่นว่า
      "เอ่อ... ขอโทษนะคะ แต่ว่า... มันอยู่บนหัวคุณหรือเปล่าคะ" เธอจิ้ม ๆ ปลายนิ้วไปที่ขมับของตัวเองราวกับจะชี้นำให้เขารู้ตำแหน่งอย่างชัดเจน แววตาของโมนีก้ากึ่งขำกึ่งเกรงใจ เพราะเธอไม่อยากให้เขาเขินไปมากกว่านี้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะช่วยบอกให้
      ชายหนุ่มคนนั้นหันมามองอย่างประหลาดใจ ดวงตาเปล่งประกายด้วยเสน่ห์แบบที่เรียกได้ว่ามัดใจใครได้ไม่ยาก เขาเงยมือขึ้นแตะศีรษะของตัวเอง แล้วชะงักเล็กน้อยเมื่อพบว่าแว่นกันแดดที่หามาตลอดจริง ๆ แล้วซ่อนตัวอยู่ตรงนั้น เขาหัวเราะออกมาเสียงดังนิด ๆ แบบไม่อาย แววตาสีสวยนวลที่เป็นมรดกจากวีนัสดูสดใสขึ้นทันที
      "อ่า... จริงด้วย อยู่บนหัวผมนี่เอง ขอบคุณนะครับ ไม่งั้นผมคงหาไปทั้งวันแน่ ๆ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่นปนขี้เล่น พลางดึงแว่นกันแดดลงมาถือในมือแล้ววางไว้บนโต๊ะตรงหน้าแทน "ผมชเว มินจุนครับ... บุตรแห่งวีนัส ยินดีที่ได้รู้จัก" เขายกยิ้มสดใสจนบรรยากาศรอบ ๆ ดูเหมือนจะสว่างขึ้นไปอีกนิด และสายตาที่เขามองโมนีก้าเต็มไปด้วยความเป็นมิตรและความสนใจอย่างชัดเจน ราวกับว่าเธอไม่ใช่แค่คนที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ ๆ กัน แต่คือคนที่เขาตั้งใจอยากทำความรู้จักจริง ๆ
      โมนีก้าเองก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบออกไป รู้สึกได้ถึงเสน่ห์อบอุ่นที่เขาแผ่มาอย่างเป็นธรรมชาติ เธอเลยพยักหน้าตามมารยาทพร้อมกับบอกชื่อของตัวเองบ้าง น้ำเสียงสดใสเป็นเอกลักษณ์ "โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัมค่ะ... เพิ่งเข้ามาที่ค่ายได้ไม่นาน ฝากตัวด้วยนะคะ" ทันใดนั้นเสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย และกลิ่นอาหารรอบ ๆ ก็เหมือนจะเจือจางไปเล็กน้อย เหลือเพียงบรรยากาศที่ดูเหมือนเป็นการทักทายครั้งแรกของสองคนที่แตกต่าง แต่มีบางสิ่งบางอย่างคล้ายกัน คือรอยยิ้มที่พร้อมเปิดใจให้มิตรภาพใหม่ ๆ
https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.pngรางวัล: +30 พลังงานพูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5 ชเว มินจุนโบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20กลิ่นหอมจาก น้ำหอมสตรี - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +2(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

MESS HALL ⋘ โรงอาหาร ⋙