COLLOSEUM ⋘ โคลอสเซียม ⋙ - กรุงโรมใหม่ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Dean โพสต์ 2025-12-1 00:33:00

<div class="edge">
<div class="eheader">
<h1>Sanz Mádl Count</h1>
<div class="eimg" style="background-image:url(<a href=" https:="" placehold.it="" 100"="" target="_blank"><img src="https://i.imgur.com/1tAByhB.png" width="100" _height="100" border="0">
</div>
<span><font size="4">Son of Poseidon</font></span></div><div class="ebody"><div class="etext"><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div class="etext"><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium; text-align: justify;"> </span><font face="Abril Fatface"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-size: medium; text-align: justify;">  </span><b style="color: rgb(59, 102, 156); font-size: xx-large;">EVENT</b></font></div></div><div><br></div><div style="text-align: center;"><b style="color: rgb(51, 51, 51); font-size: x-large;"><font face="Lobster" color="#83b5c6">The Brumalia Commencement</font></b><br style="display: block;"><font face="Pattaya" size="4" style="color: rgb(51, 51, 51);">The Brumae Ritual</font><br style="display: block;"><font size="3" style="font-family: Kanit;" color="#808080">24.11.2025 --- 7.00 pm</font></div><div style="color: rgb(51, 51, 51); text-align: center;"><font face="Kanit"><font size="3" color="#808080"><br style="display: block;"></font></font></div><div style="color: rgb(51, 51, 51); text-align: center;"><span style="color: rgb(192, 192, 192); font-family: Kanit; font-size: medium;">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</span></div><font face="Kanit" size="3" style="color: rgb(51, 51, 51); text-align: justify;"><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><br style="display: block;"><font color="#000000">บอกตามตรงว่าครึ่งเทพฝั่งโรมันน่าอิจฉาเป็นบ้า มีทั้งเมืองนิวโรมแสนสวยและปลอดภัยเป็นของตัวเอง มีอาคารกองร้อยใหญ่โตเป็นที่พำนัก พอรับใช้กองทัพโรมันก็มีสวัสดิการเรียนฟรีแถมให้ สำหรับเดมิก็อดแล้วคงไม่ต้องการสิ่งใดที่นอกเหนือไปจากบ้านแสนอบอุ่นปลอดภัย ได้รับการศึกษา และมีงานทำไปในตัว<br style="display: block;"></font></font><font face="Kanit" size="3" color="#000000" style="text-align: justify;"></font><font face="Kanit" size="3" style="color: rgb(51, 51, 51); text-align: justify;"><font color="#000000"><br style="display: block;"></font></font><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><font face="Kanit" size="3" color="#000000">ตรงกันข้ามกับบุตรแห่งโพไซดอนที่ต้องทำภารกิจหาทุนการศึกษาเอง และแย่ไปกว่านั้นคือการเป็นบุตรแห่งมหาเทพจะต้องใช้จดหมายรับรองจากเทพเจ้าถึงสามใบ...</font></div><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></div><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><font face="Kanit" color="#000000"><font size="3">สามใบ! ให้ตายเถอะ! นั่นหมายถึงว่าผมถูกเทพเจ้าสามองค์ใช้งานเยี่ยงทาสถึงสามครั้งเลยยังไงล่ะ! </font><span style="font-size: medium;">แต่เอาเถอะแลกกับชีวิตดี ๆ แม้แค่ชั่วคราวมันก็โอเค</span></font></div><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><span style="font-size: medium;"><font face="Kanit" color="#000000"><br></font></span></div><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><span style="font-size: medium;"><font face="Kanit" color="#000000">และในฐานะที่นิวโรมเป็นเมืองใหญ่ สืบสานวัฒนธรรมโรมันมาอย่างยาวนานหนึ่งพันห้าร้อยกว่าปี เทศกาลบูชาเทพเจ้าจึงถูกจัดขึ้นจนปฏิทินแน่นยุบยับแทบทุกเดือน ของเดือนนี้คือเทศกาล<i> <b style="color: rgb(0, 0, 0);">'บรูมาเลีย'</b> </i>ที่มีเทพเจ้าเป็นเจ้าภาพถึงสององค์นั่นก็คือ<i><b> 'เทพแบคคัส' </b></i>(หรือคุณดีเวอร์ชั่นโรมัน) และ<i><b> 'เทพีเซเรส' </b></i>(หรือเทพีดีมิเทอร์) ที่เพิ่งจัดเทศกาลถือศีลอดเมื่อสองเดือนก่อน จัดว่าเป็นเทศกาลที่หรูหราอลังการมากเลยทีเดียว เทียบกับเทศกาลของโลกมนุษย์อาจเท่ากับเทศกาลขอบคุณพระเจ้าลากไปยันคริสมาสเลยก็ว่าได้</font></span></div><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><span style="font-size: medium;"><font face="Kanit" color="#000000"><br></font></span></div><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><span style="font-size: medium;"><font face="Kanit" color="#000000">แม้ว่านิวโรมจะเปิดให้บริการรถไฟเฮเฟตัสแล้วเมื่อเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา เดมิก็อดอย่างผมไม่จำเป็นต้องนั่งรถบัสจนเมื่อยก้นอีกต่อไป (เจ็ดชั่วโมงก็เมื่อยก้นนิดหน่อยแต่ก็ดีกว่าใช้เวลาถึงห้าวัน) การเดินทางไปกลับฮาล์ฟบลัด - นิวโรมสะดวกรวดเร็วขึ้นมาก เหมือนกับนั่งเครื่องบินจากท่าอากาศยานนานาชาติซานฟรานซิสโกไปลงสนามบินเจเอฟเค.นิวยอร์ก ผมไม่รู้เหมือนกันว่านั่งเครื่องบินเป็นยังไง (ก็ดันเกิดเป็นลูกโพไซดอนนี่!) แต่ใคร ๆ เขาก็ว่าเร็วปานนั้น</font></span></div><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><span style="font-size: medium;"><font face="Kanit" color="#000000"><br></font></span></div><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><span style="font-size: medium;"><font face="Kanit" color="#000000">ผมชั่งใจนิดหน่อยว่าจะกลับค่ายในช่วงปิดเทอมของมหา'ลัยดีไหม ในนึงก็ระแวงว่าช่วงสิ้นปีจะเป็นแบบปีที่แล้วจึงขอพักกายพักใจเที่ยวงานเทศกาลช่วงปีใหม่ดีกว่า (แต่หากได้รับแจ้งจากน้องเล็กผมก็ไม่ลังเลที่จะกลับไปในทันที)</font></span></div><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><span style="font-size: medium;"><font face="Kanit" color="#000000"><br></font></span></div><div class="etext" style=""><font color="#000000" face="Kanit" size="3">พิธีเปิดงานบรูมาเลียในยามค่ำถูกจัดขึ้นที่โคลอสเซียมโบราณที่จุคนได้หลายพันคน ถูกประดับประดาไปด้วยพืชพรรณธรรมชาติตามเอกลักษณ์ของค่ายทั้งสอง ปกติสถานที่แห่งนี้คือลานประลองที่เข้มขลัง เต็มไปด้วยจิตวิญญาณนักรบฉบับชาวโรมัน ผมเคยมาชมการประลองไม่กี่ครั้ง ออกจะไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าการสู้รบกลายเป็นสุนทรียภาพของมนุษย์ไปได้อย่างไร แต่การประลองของชาวนิวโรมเอาไม่ถึงตาย อาจด้วยตามยุคสมัยที่เปลี่ยนผันจนเปลี่ยนจากการฆ่าฟันเป็นกีฬา คงคล้ายกับที่คนธรรมดาดูกีฬาชกมวยล่ะมั้ง </font></div><div class="etext" style=""><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div class="etext" style=""><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ดูเหมือนจะมาทันเวลาเปิดงานพอดี ตอนนี้มีเด็กผู้หญิงผมไฮไลท์สีน้ำเงินขึ้นไปประกาศเปิดงานบนนั้น <i><b>'โมนีก้า เอ็ม. บลอสซั่ม'</b></i> ดาวรุ่งพุ่งแรงจากกองร้อยสอง ผมไม่ได้รู้จักเธอเป็นพิเศษ แค่เห็นเธอคุยเน็คทาร์กับดีนแล้วพยายามขายผมให้เธอหนึ่งครั้ง... (ไอ้คนขายพี่ขายน้อง!) และจากข่าวจริงที่ว่าเธอเข้ามาในค่ายไม่ถึงเดือนก็ถูกวาร์ปไปทำภารกิจกู้โลกและกู้ชีพทีมภารกิจทวงคืนรัตติกาลจากวีรบุรุษกลุ่มแรกที่ทำเรือเหาะตกหลังออกเดินทางไปไม่นาน เรียกได้ว่าเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์คนหนึ่ง</font></div><div class="etext" style=""><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div class="etext" style=""><font color="#000000" face="Kanit" size="3">ผมฟังน้ำเสียงประหม่าคล้ายตื่นเวที แหงมล่ะ.. คงมีแต่พิธีกรมืออาชีพเท่านั้นที่จะพูดเปิดงานกลางโคลอสเซียมได้คล่องท่ามกลางสายตานับพันคู่ที่จับจ้องมา</font></div><div class="etext" style=""><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div class="etext" style=""><font color="#000000" face="Kanit" size="3">นิวโรมนี่ก็แปลก... เห็นเด็กมีพรสวรรค์คนนึงก็ใช้งานใหญ่คงกะว่าจะประหยัดค่าตัว MC เต็มที่ล่ะมั้ง</font></div><div class="etext" style=""><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div class="etext" style=""><font face="Kanit" size="3"><b><i style=""><font color="#800080">"และ ณ บัดนี้! ในนามของสภาเซเนทแห่งนิวโรม โมนีก้าขอ... ประกาศเปิดงานเทศกาล The Grand Brumalia อย่างเป็นทางการค่ะ!</font></i><font color="#000000">"</font></b></font></div><div class="etext" style=""><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div class="etext" style=""><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เสียงปรบมือดังกระหึ่มทั่วโคลอสเซียมหลังพิธีการเปิดงานจบลง วันนี้ดูเหมือนจะยังไม่มีอะไรให้ทำเป็นพิเศษนอกจากพิธีเปิดงาน เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ แล้วมาดูกันว่าจะมีอะไรให้ทำบ้าง...</font></div><div class="etext" style=""><br></div><div class="etext" style="color: rgb(51, 51, 51);"><br></div><div class="etext" style="text-align: center; color: rgb(51, 51, 51);"><font face="Kanit" size="3" color="#c0c0c0">- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -</font></div><div class="etext" style="text-align: center; color: rgb(51, 51, 51);"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div class="etext" style="text-align: center; color: rgb(51, 51, 51);"><font face="Kanit" size="2"><b style="color: rgb(51, 51, 51);">รางวัลสำหรับผู้เข้าร่วม:<br>Lv Max รับ <font color="#3b669c">หินแห่งปัญญา 1 ก้อน</font> และ<font color="#3b669c"> +50 พลังน้ำใจ</font></b></font></div>

<div class="esubtitle">NPC - CABIN 3</div>
</div>
</div>
<a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit">NC</a>
<style>.edge { --bckg-1: linear-gradient(#83b5c6, #3b669c); --bckg-2: #111; --bckg-3: #fafafa; --txt-1: #333; --txt-2: #fff; }</style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Abril+Fatface&display=swap&subset=latin-ext" rel="stylesheet">
<style> .edge { background: var(--bckg-1); width: 800px; margin: 0 auto; padding: 50px; } .eheader { background: var(--bckg-2); height: 50px; display: flex; align-items: center; justify-content: center; position: relative; } .eheader h1 { margin: 0 auto; position: absolute; left: 8px; width: 100px; height: 50px; font: 18px "Abril Fatface"; text-transform: uppercase; display: flex; justify-content: flex-start; align-items: center; text-align: left; color: var(--txt-2); line-height: 15px; } .eheader span { margin: 0 auto; position: absolute; right: 8px; text-align: right; width: 100px; height: 50px; font: 18px "Abril Fatface"; text-transform: uppercase; display: flex; justify-content: flex-end; align-items: center; color: var(--txt-2); line-height: 15px; } .ebody { background: var(--bckg-3); padding: 80px 50px 80px; font: 11px "Verdana"; } .ebody .etext { max-height: 240px; overflow: auto; text-align:justify; padding-right:5px; color:var(--txt-1); } .ebody .esubtitle { background: var(--bckg-2); margin: 80px -50px -80px; color: white; font: 9px calibri; text-transform: uppercase; text-align: center; padding: 10px; } .eimg { background-size: cover; width: 100px; height: 100px; -webkit-clip-path: polygon(100% 0, 0 0, 50% 100%); clip-path: polygon(100% 0, 0 0, 50% 100%); position: absolute; bottom: -30px; } .eheader:before { content: ""; -webkit-clip-path: polygon(100% 0, 0 0, 50% 100%); clip-path: polygon(100% 0, 0 0, 50% 100%); background: var(--bckg-2); width: 108px; height: 108px; display: block; position: absolute; bottom: -44px; } .etext em, .etext i { color: var(--accent-1); } .etext strong, .etext b { color: var(--accent-2); } .edge br {display:none;} .edge .etext br {display:block;} .ebody .etext::-webkit-scrollbar { width: 3px; } .ebody .etext::-webkit-scrollbar-thumb { background: var(--accent-1); border: 1px solid var(--bckg-3); border-width: 3px 1px; } .ebody .etext::-webkit-scrollbar-track { background: var(--accent-2); border-left: 1px solid var(--bckg-3); border-right: 1px solid var(--bckg-3); } .ncredit { width: 400px; text-align: center; margin: 0 auto; display: block; font-size: 10px; text-decoration: none; font: 8px verdana; color: #aaa; } .edge + br + .ncredit { margin-top: -15px; } .ncredit:before { content: "©"; }</style>

<link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Dancing+Script|Montserrat|Caveat">

Clementis โพสต์ 2025-12-1 19:28:34

Eloise โพสต์ 2025-12-1 22:34:52

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">
<p>

<br><br></p>

<div id="Eloise02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><font size="5" style="font-weight: bold;">วันที่ 24 พฤศจิกายน 2025</font><br><font size="5" style=""><b>เวลา 19.00 </b></font></font><b style="font-size: x-large; color: rgb(255, 140, 0); font-family: Kanit;">น.</b></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><div style="text-align: left;"><div style=""><div><div><div><font color="#ffffff" size="3">หลังจากที่เอโลอิสตัดสินใจเลือกพักที่กองร้อยที่ 5 แห่งค่ายจูปิเตอร์ เธอต้องยอมรับว่านี่คือความแตกต่างที่ชัดเจนที่สุดระหว่างค่ายลูกเทพโรมันที่ดูเป็นค่ายทหารสุดเท่ กับ ค่ายฮาล์ฟบลัดของตัวเองที่เหมือนกองลูกเสือชาวบ้านยังไงอย่างนั้น นี่มันช่างต่างกันเกินไปแล้ว! ทำไมเขาศิวิไลซ์กว่าวะ! ห้องพักที่เธอได้พักก็ดูเรียบร้อยมากถึงจะได้ยินมาว่าเป็นกองที่เป็นกลุ่มบ๊วยก็เถอะ เตียงผ้าใบที่ถูกขึงตึงจนไม่มีรอยยับ ตู้เก็บของโลหะ และพื้นที่ที่สะอาดไร้ที่ตินี่มันสะอาดกว่าโรงนอนบ้านเฮเฟตัสซะอีก!</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">แต่ถึงอย่างไรเอโลอิสก็นอนไม่ค่อยหลับนักตลอดคืนที่ผ่านมา ความเงียบสงบ ของกองร้อยนั้นแตกต่างจากเสียงโลหะกระทบกันและเสียงพูดคุยดังครึกโครมในกระท่อมเฮเฟตัสที่เธอคุ้นเคย แม้จะไม่มีเสียงกรนดังสนั่นหรือเสียงเครื่องจักรทำงาน แต่ความรู้สึกที่ว่ามีระเบียบวินัยที่เข้มงวดกำลังเฝ้าดูอยู่ตลอดเวลานั้น ทำให้ร่างกายของเธอรู้สึกตึงเครียดอย่างประหลาด ค่ายฮาล์ฟบลัดดูชิลไปเลยเมื่อเทียบกับที่นี่</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">ในวันต่อมาเอโลอิสเดินไปสำรวจพื้นที่โดยรอบตั้งแต่เช้า เมื่อถึงเวลาหนึ่งทุ่มตรง เอโลอิสจึงเดินมุ่งหน้าไปยังสถานที่จัดพิธีเปิดงานเฉลิมฉลอง The Grand Brumalia ซึ่งทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าจัดขึ้นที่โคลอสเซียม มาทั้งทีก็ต้องแวะไปดูหน่อย</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เมื่อเดินมาถึงบริเวณโคลอสเซียมที่ถูกจำลองขึ้นในนิวโรม เธอก็ต้องหยุดนิ่งด้วยความตื่นตะลึง บรรยากาศที่นี่แตกต่างจากความคาดหวังของเธออย่างสิ้นเชิง บรรยากาศเต็มไปด้วยผู้คนแถมมีการบรรเลงดนตรีด้วย เดาว่าเด็กพวกนั้นต้องเป็นลูกเทพการดนตรีสักองค์เป็นแน่ มันเป็นเสียงดนตรีที่มีจังหวะหนักแน่น แต่ก็ยังคงความละมุนละไมตามแบบฉบับของการเฉลิมฉลอง บรรยากาศภายในโคลอสเซียมบัดนี้ถูกเปลี่ยนให้เป็นการเปิดงานกลางแจ้งขนาดมหึมา</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">กำแพงหินโบราณของโคลอสเซียมถูกประดับประดาด้วยพืชพรรณเขียวชอุ่มของเทศกาลบรูมาเลียอย่างวิจิตรบรรจง มี่ทั้งเถาไอวี่สีเข้ม พวงมาลัยฮอลลี่ และผลเบอร์รี่สีแดงสดใสที่มอบความรู้สึกของฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง ผืนผ้ายาวสีม่วงไวน์และเขียวน้ำทะเลพาดผ่านซุ้มประตูหินโค้งต่าง ๆ ตามชุดสีของเทศกาลอย่างงดงาม ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้อย่างเป็นระบบและสวยงามจนน่าทึ่ง</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสยืนมองอยู่ห่าง ๆ บริเวณขอบลานพิธี ไม่ได้เข้าไปรวมตัวกับฝูงชน เธอมองเห็นซุ้มต่าง ๆ ที่ตั้งขึ้นเพื่อโฆษณากิจกรรมและมีการค้าขายของที่ระลึกสำหรับเทศกาลให้กับเหล่านักท่องเที่ยวอย่างเธอ สายตาของเธอมุ่งไปยังแท่นพิธีที่ตั้งอยู่ตรงกลางของลานมีร่างของผู้หญิงคนหนึ่งที่เดาว่าน่าจะเป็นใหญ่เป็นโตหรือเป็นคนสำคัญสักคนของค่ายจูปิเตอร์ขึ้นมากล่าวอะไรบางอย่าง</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสได้ยินเสียงกล่าวเปิดงานของผู้หญิงที่แนะนำตัวว่าชื่อโมนีก้าที่เต็มไปด้วยความประหม่าในช่วงแรก แต่ก็กลับมามีความมั่นใจอีกครั้งเมื่อพูดถึงวัตถุประสงค์ของการจัดงาน เมื่อโมนีก้าประกาศเปิดงานอย่างเป็นทางการ และกล่าวคำอวยพรเป็นภาษาละตินงานเลี้ยงก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">สิ่งที่ไม่คาดคิดเธอเอโลอิสแอบสังเกตเห็นว่าผู้กล่าวเปิดงานสะดุดล้มลงอย่างไม่เป็นท่าด้วยความประหม่าที่สะสมมาตลอดการกล่าวเปิดงาน ซึ่งสร้างรอยยิ้มให้กับเอโลอิสได้เล็กน้อยแต่เธอก็รีบหุบยิ้มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ประหนึ่งว่าไม่ได้เห็นมัน</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เมื่อพิธีเปิดสิ้นสุดลง เอโลอิสก็เริ่มเดินสำรวจรอบ ๆ ลานโคลอสเซียมอย่างช้า ๆ เธอต้องการใช้โอกาสนี้ในการศึกษาวัฒนธรรมของพวกเขา ตักตวงประสบการณ์ดี ๆ ให้มากที่สุดเพราะไม่บ่อยนักหรอกที่เธอจะได้ออกมาจากค่ายฮาล์ฟบลัดน่ะ ถ้าไม่ใช่ไปทำภารกิจ</font></div></div></div><div><br></div><div><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div></div><div style=""><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b>กิจกรรมที่ 1 The Brumalia Commencement: The Brumae Ritual</b></font></div><div><font size="4" color="#ff0000"><b>รางวัลสำหรับผู้เข้าร่วม :</b></font></div><div><font size="4" color="#ff0000"><b>+10 EXP และ +50 พลังน้ำใจ</b></font></div></font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@God </div><p><font size="3" face="Kanit"><font color="#fff"><br></font></font></p>

</div><font size="3"><font color="black" face="Kanit">

<br>

</font></font><p></p></div><font size="3" style=""><font color="black" style=""><b style=""><font face="Kanit">

<br></font><br>

</b></font></font></div>

Clementis โพสต์ 2025-12-9 01:11:00

Kai โพสต์ 2025-12-13 01:28:27

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kai เมื่อ 2025-12-16 02:21 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://cdnjs.cloudflare.com/ajax/libs/font-awesome/6.0.0/css/all.min.css"><style>.rp-box-3{max-width:450px;margin:20px auto;font-family:'Sarabun',sans-serif;box-sizing:border-box;line-height:1.8}.rp-top-3{display:flex;align-items:center;margin-bottom:20px;border-bottom:1px solid #333;padding-bottom:10px}.rp-info-3{font-size:12px;font-weight:600;text-transform:uppercase;margin-right:20px}.rp-info-3 i{margin-right:4px;font-style:normal}.rp-images-3{display:grid;grid-template-columns:repeat(3,1fr);gap:6px;margin-bottom:25px}.rp-img-sharp{width:100%;aspect-ratio:1/1;background-size:cover;background-position:center;background-repeat:no-repeat;filter:grayscale(20%)}.rp-content-3{font-size:13px;line-height:1.9;text-align:justify;color:#222;margin-bottom:25px}.rp-note-3{background:#eee;padding:5px 10px;font-size:10px;color:#666;display:inline-block;text-transform:uppercase;letter-spacing:1px}</style><div class="rp-box-3"><div class="rp-top-3"><span class="rp-info-3"><i class="fa-solid fa-clock"></i> 22:00 น.</span><span class="rp-info-3"><i class="fa-solid fa-location-dot"></i> โคลอสเซียม (12/12/2025)</span></div><div class="rp-images-3"><div class="rp-img-sharp" style="background-image: url('https://i.pinimg.com/736x/49/a1/27/49a12767ef47296e821f15af8ac17307.jpg');"></div><div class="rp-img-sharp" style="background-image: url('https://iili.io/f54UjDP.png');"></div><div class="rp-img-sharp" style="background-image: url('https://i.pinimg.com/736x/cf/2b/c4/cf2bc462029cfc4dcf5c1b1f33f32f77.jpg');"></div></div><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3"><div class="rp-content-3">จากความเงียบในเพรทอเรียม สู่สถานที่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและเป็นจุดสุดท้ายของค่ำคืนนี้ <i>‘โคลอสเซียม’</i> อาคารทรงกลมสูงห้าชั้นที่ก่อด้วยหินอ่อนสีขาวตั้งตระหง่านเสียดฟ้า แสงสว่างที่ยังคงเจิดจ้าสะท้อนกับผิวหินอ่อนจนดูเหมือนอัญมณียักษ์ที่ส่องประกายระยับ </div><div class="rp-content-3">ไคแหงนหน้ามองซุ้มประตูโค้งนับร้อยที่เรียงรายซ้อนกันเป็นชั้น ๆ จินตนาการถึงเสียงโห่ร้องของฝูงชนนับหมื่นในอดีต กลิ่นอายของเลือด ทราย และความตายดูเหมือนจะยังคงฝังแน่นอยู่ในเนื้อหิน แม้ว่าตอนนี้มันจะเงียบสงบก็ตาม</div><div class="rp-content-3"><b><font color="#8b0000">“เวทีแห่งเกียรติยศ... และจุดจบ”</font></b> โนอาห์เอ่ยขึ้นมายืนข้าง ๆ สายตามองเข้าไปในสนามประลองที่ว่างเปล่า <b><font color="#8b0000">“สมัยก่อนเทพเจ้าลงมาสู้กับอสุรกายที่นี่ เดี๋ยวนี้เราใช้มันจัดพิธีสวนสนาม สาบานตน... และที่สำคัญ ใช้ลงโทษพวกที่ทำผิดกฎร้ายแรง”</font></b></div><div class="rp-content-3"><b>“ลงโทษ?”</b> ไคเลิกคิ้วสงสัย <b>“ประหารชีวิตเหรอครับ?”</b></div><div class="rp-content-3"><b><font color="#8b0000">“โหดไป”</font></b> โนอาห์หัวเราะหึ ๆ <b><font color="#8b0000">“แค่ส่งมาล้างคอกวัว คอกสัตว์อสุรกายที่ขังไว้ใต้ดินนั่นแหละ... ลองนึกภาพดูสิ ขัดพื้นที่มีแต่ขี้วัวกองเท่าภูเขาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ สำหรับบางคน มันทรมานยิ่งกว่าความตายเสียอีก”</font></b></div><div class="rp-content-3">ไคหน้าถอดสีทันทีที่ได้ยินคำว่า <i>‘ขี้วัว’</i> ภาพจินตนาการอันสยดสยองทำเอาเขารู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมา<b> “นั่นมัน... ป่าเถื่อนและไร้มนุษยธรรมที่สุด ผมสัญญาเลยว่าจะไม่มีวันทำผิดกฎให้ตัวเองต้องมาลงเอยที่นี่เด็ดขาด”</b></div><div class="rp-content-3"><b>“ดีแล้ว รักษาความสะอาดของนายไว้เถอะ”</b> โนอาห์ยิ้มขำ ๆ ก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้ สายตาคมกริบไล่มองสภาพของรุ่นน้องตั้งแต่หัวจรดเท้า</div><div class="rp-content-3">แม้ไคจะพยายามรักษามาดให้ดูดีที่สุด แต่หลังจากเดินทัวร์มาราธอนตั้งแต่บ่ายสองยันสี่ทุ่ม ผ่านทั้งโรงเก็บอาวุธ โรงช้าง ตลาด และท่อระบายน้ำ สภาพของคุณชายเชมเบอร์เลนตอนนี้ก็เริ่มดูเยินไม่น้อย ไรผมสีบลอนด์สั้นเกรียนเริ่มชื้นเหงื่อ เสื้อที่เคยเนี้ยบกริบมีรอยยับเล็กน้อย และกลิ่นฝุ่นจาง ๆ ก็เริ่มเกาะตามตัว</div><div class="rp-content-3"><b><font color="#8b0000">“พูดถึงเรื่องความสะอาด...”</font></b> โนอาห์เอ่ยขึ้น พลางยกมือขึ้นพัดเบา ๆ ที่คอเสื้อของตัวเอง <b><font color="#8b0000">“ตอนนี้พวกเราสภาพดูไม่จืดทั้งคู่ เหงื่อท่วมตัว เหนียวเหนอะหนะไปหมด... ภารกิจทัวร์วันนี้ถือว่าจบอย่างเป็นทางการแล้วล่ะ ไค”</font></b></div><div class="rp-content-3">ไคก้มลงมองเสื้อผ้าตัวเองแล้วถอนหายใจยาว ยอมรับความจริงอย่างจำนน <b>“ผมรู้สึกเหมือนมีฝุ่นทั้งนิวโรมเกาะอยู่บนผิว... เหนียวตัวจนน่ารำคาญ”</b></div><div class="rp-content-3"><b><font color="#8b0000">“งั้นก็กลับกันเถอะ”</font></b> โนอาห์บุ้ยใบ้ไปทางค่ายพัก <b><font color="#8b0000">“โรงอาบน้ำของค่ายจูปิเตอร์เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง และเชื่อเถอะว่าหลังจากเดินขาลากมาทั้งวัน ไม่มีอะไรดีไปกว่าการแช่น้ำร้อนแล้วก็ขัดตัวให้สะอาดอีกแล้ว... ไปอาบน้ำกันเถอะ ฉันเริ่มทนกลิ่นเหงื่อตัวเองไม่ไหวแล้ว”</font></b></div><div class="rp-content-3">คำชวนที่ดูเป็นธรรมชาติแบบลูกผู้ชายในค่ายทหารทำให้ไคไม่ทันได้คิดอะไรมากไปกว่าความต้องการชำระล้างร่างกาย เขาพยักหน้าเห็นด้วยทันที</div><div class="rp-content-3"><b>“เป็นความคิดที่ดีที่สุดของวันนี้เลยครับพี่โนอาห์” </b>ไคตอบรับ รีบจัดปกเสื้อให้เข้าที่เตรียมเดินกลับ <b>“ผมต้องการสบู่ด่วนที่สุด... หวังว่าโรงอาบน้ำจะสะอาดพอนะครับ”</b></div><div class="rp-content-3"><b><font color="#8b0000">“สะอาดกว่าโรงช้างแน่นอน รับประกัน”</font></b> โนอาห์หัวเราะร่า ตบหลังไคเบา ๆ ให้เดินเคียงคู่กันกลับไปยังกองร้อย <b><font color="#8b0000">“แล้วเดี๋ยวฉันจะสอนวิธีใช้น้ำมันขัดผิวสูตรเฉพาะของกองร้อยที่หนึ่งให้ รับรองว่าขัดทีเดียว ผิวผ่องเป็นทองทา... ไปเร็ว เข้า”</font></b></div><div class="rp-content-3">ไคเดินตามรุ่นพี่กลับไปยังทิศทางของค่ายจูปิเตอร์ ในหัวจดจ่ออยู่แต่สายน้ำเย็นฉ่ำและการได้ล้างคราบไคลแห่งการผจญภัยในวันนี้ออกไปให้หมดสิ้น โดยไม่ทันสังเกตแววตาเอ็นดูของคนข้าง ๆ ที่มองมา</div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div></div><div class="rp-note-3"><b>รับภารกิจไกด์เดินชมรอบค่าย</b><br><ul><li>ทัวร์โคลอสเซียม <b>EXP +15</b></li></ul></div></div>

Clementis โพสต์ 2025-12-16 01:17:59

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Clementis เมื่อ 2025-12-16 22:21 <br /><br /><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/zqwy3a65xk154m1usuz9z/lannaissance-clementis.css?rlkey=7pfy762uhusyqhcy07rpeh3by" rel="stylesheet">
<style>
.cmt-nrp-b {
background: url("https://iili.io/K3J2tff.png") center/cover, var(--cmt-b);
color: white;
font: 1.2vw Chulabhorn Likit Text;
line-height: 1.7;
width: 100%;
overflow: hidden;
box-sizing: border-box;
padding-bottom: 6vw;
position: relative;
}

.cmt-nrp-v {
background: url("https://iili.io/fBiaQ7p.jpg") center 72%/cover;
width: 100%;
aspect-ratio: 15/5;
mask: linear-gradient(to bottom, white 20%, transparent 100%);
-webkit-mask: linear-gradient(to bottom, white 20%, transparent 100%);
}

.cmt-nrp-h {
width: 28%;
aspect-ratio: 1/1;
background: url("https://iili.io/fnrIDAu.png") center/cover;
margin: -20vw auto 0 auto;
position: relative;
z-index: 20;
filter: drop-shadow(2px 4px 6px #00000044);
}

.cmt-nrp-c {
width: 130%;
border-radius: 100%;
border: 1.4px solid var(--cmt-l);
aspect-ratio: 1/1;
position: relative;
z-index: 19;
margin-top: -126%;
transform: translateX(-11.6%);
mask: linear-gradient(to right, white 30%, transparent 40%, transparent 60%, white 70%);
-webkit-mask: linear-gradient(to right, white 30%, transparent 40%, transparent 60%, white 70%);
user-select: none;
pointer-events: none;
}

.cmt-nrp-st {
width: 75%;
margin: 3vw auto 0 auto;
}

.cmt-nrp-n {
text-align: center;
font: 3.5vw Metamorphous;
color: var(--cmt-tt);
margin-top: -3.5vw;
}

.cmt-nrp-sn {
text-align: center;
font-size: 1.3vw;
}

.cmt-nrp-f {
width: 70%;
margin: 0 auto 0.9vw auto;
display: flex;
gap: 0.6vw;
color: var(--cmt-tt);
justify-content: center;
align-items: center;
}

.cmt-nrp-t {
width: fit-content;
padding: 0 0.4vw;
background: var(--cmt-tt);
color: var(--cmt-b);
font: 1.1vw Metamorphous;
text-align: center;
margin-bottom: auto;
}

.cmt-nrp-i {
width: fit-content;
margin-top: -0.35vw;
}

.cmt-nrp-r {
margin: 3vw 0;
width: auto;
background: radial-gradient(var(--cmt-gd) -50%, transparent 56%);
}

.cmt-nrp-q {
margin-bottom: 2vw;
color: var(--cmt-b);
}

.cmt-rp-dl-vincenzo {
color: #dea132;
margin: 1.2vw 0 1.2vw 4vw;
}

.cmt-rp-dl-quintus {
color: #7aa4ac;
margin: 1.2vw 0 1.2vw 4vw;
}

.cmt-rp-dl-yasmin {
color: #83a46f;
margin: 1.2vw 0 1.2vw 4vw;
}

.cmt-rp-dl-savannah {
color: #6f84a4;
margin: 1.2vw 0 1.2vw 4vw;
}

.cmt-rp-dl-brutus {
color: #9e8cb5;
margin: 1.2vw 0 1.2vw 4vw;
}

.cmt-rp-dl-maverick {
color: #8aa9a2;
margin: 1.2vw 0 1.2vw 4vw;
}

.cmt-rp-dl-ella {
color: #cc610a;
margin: 1.2vw 0 1.2vw 4vw;
}

.cmt-rp-dl-lucas {
color: #d1c595;
margin: 1.2vw 0 1.2vw 4vw;
}
</style>
<div class="cmt-nrp-b"><div class="cmt-nrp-v"></div><div class="cmt-nrp-h"></div><div class="cmt-nrp-c"></div><div class="cmt-nrp-n"> Clementis <div class="cmt-nrp-sn">Haus of Ratigan • Daughter of Justitia • Legacy of Orcus</div></div><div class="cmt-nrp-st"><div class="cmt-nrp-f"><div class="cmt-nrp-t"> Place </div><div class="cmt-nrp-i"> โคลอสเซียม </div></div><div class="cmt-nrp-f"><div class="cmt-nrp-t"> Date and Time </div><div class="cmt-nrp-i"> วันที่ 15 ธันวาคม 2025 • 08.55 น.</div></div><div class="cmt-nrp-f"><div class="cmt-nrp-t"> Purpose</div><div class="cmt-nrp-i"> วิชาการฝึกฝนอาวุธ (WT) คลาสที่ 1 </div></div><div class="cmt-nrp-f"><div class="cmt-nrp-t"> NPC </div><div class="cmt-nrp-i"> <font color="#83a46f">มาร์คัส ควินทิเลียนัส</font> </div></div><div class="cmt-nrp-r"> แสงอาทิตย์ยามสายเริ่มทอแสงแรงกล้าขึ้น ไล่เฉดสีทองอาบไล้ไปทั่วโครงสร้างหินปูนอันแข็งแกร่งของโคลอสเซียม สังเวียนเลือดจำลองที่ตั้งตระหง่านอยู่คู่ค่ายจูปิเตอร์ คลีเมนทิสพาตัวเองก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาภายในเขตพื้นที่การฝึกซ้อมก่อนเวลานัดหมายห้านาที เข็มยาวบนหน้าปัดนาฬิกายังเดินทางไม่ถึงเลขสิบสองดี แต่ดูเหมือนว่าการมาก่อนเวลาเพียงเล็กน้อยนี้จะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดในรอบเช้า<div class="cmt-rp-np">เพราะทันทีที่ปลายเท้าสัมผัสผืนทราย เบื้องหน้าของเธอก็ปรากฏร่างโปร่งแสงของลาร์เรสหรือวิญญาณบรรพชนผู้ทำหน้าที่ครูฝึกสอนนาม <i>‘ควินทิเลียนัส’</i></div><div class="cmt-rp-np">ใบหน้าของวิญญาณชายชาวโรมันโบราณผู้นั้นเรียบตึงและเคร่งขรึม ริ้วรอยแห่งประสบการณ์บนใบหน้าที่เลือนรางดูราวกับจะแผ่รังสีอำมหิตออกมาเงียบ ๆ สายตาคมกริบที่จ้องเขม็งมาทางผู้เรียนราวกับจะบอกเป็นนัยว่า หากเธอมาช้ากว่านี้เพียงแค่นาทีเดียว หรือแม้แต่ก้าวเข้ามาในวินาทีที่เข็มนาฬิกาขยับเปลี่ยนพอดี โทษทัณฑ์ที่จะได้รับคงไม่ใช่แค่การวิดพื้นหรือวิ่งรอบสนาม แต่น่าจะเป็นการถูกเทศนาเรื่องวินัยทหารไปจนหูชาเป็นแน่</div><div class="cmt-rp-np">คลาสเรียนแรกของครูฝึกผู้อยู่ในสถานะวิญญาณเริ่มต้นขึ้นทันทีที่ถึงเวลาเป๊ะ ไม่มีการพูดพร่ำทำเพลงหรือถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ บทเรียนในวันนี้เปรียบเสมือนการปูรากฐานอันมั่นคง แม้จะยังไม่ได้สอนกระบวนท่าพิสดารหรือเทคนิคสังหารที่หวือหวา แต่สำหรับคลีเมนทิสผู้กระหายความรู้ การได้เริ่มต้นจากทฤษฎีที่ถูกต้องย่อมเป็นสิ่งที่น่าพึงพอใจ</div><div class="cmt-rp-dl-yasmin">“จงลืมภาพดาบสั้นที่เจ้าเคยเห็นในนิทานปรัมปราไปเสีย วันนี้เราจะเรียนรู้เรื่องสปาเธร์”</div> เสียงแหบพร่าแต่กังวานของควินทิเลียนัสเอ่ยขึ้น พร้อมกับชี้ไปยังศาสตราจำลองที่วางเรียงรายอยู่ คลีเมนทิสตั้งใจฟังและจดจำทุกรายละเอียดที่ถ่ายทอดออกมา สปาเธร์มีใบดาบที่อยู่ระหว่างเจ็ดสิบห้าถึงหนึ่งร้อยเซนติเมตร ทำให้มันมีระยะการโจมตีที่ไกลกว่ากลาดิอุส ควินทิเลียนัสอธิบายด้วยน้ำเสียงภาคภูมิว่าเดิมทีดาบชนิดนี้ถูกออกแบบมาเพื่อหน่วยทหารม้าเพื่อให้สามารถฟันศัตรูที่อยู่บนพื้นดินได้จากหลังสัตว์ แต่เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนผ่านกองทหารราบหนักในยุคจักรวรรดิโรมันตอนปลายก็นิยมนำมันมาใช้แทนที่ดาบสั้น เพื่อเพิ่มความได้เปรียบในระยะประชิด <div class="cmt-rp-dl-yasmin">“มันคือวิวัฒนาการของการรบ... ใบดาบที่ยาวขึ้น แลกมาด้วยน้ำหนักที่มากขึ้นและการควบคุมที่ยากขึ้น เจ้าต้องเข้าใจสมดุลของมัน”</div> ลักษณะเด่นของสปาเธร์คือใบดาบตรง สันหนา และปลายที่ยังคงความแหลมคม แม้จะถูกออกแบบมาให้เน้นการฟันหรือตัดเฉือนด้วยน้ำหนักเหวี่ยงเป็นหลักแต่ยังคงประสิทธิภาพในการแทงทะลุเกราะได้หากผู้ใช้รู้วิธีส่งแรงจากสะโพก <div class="cmt-rp-np">เมื่อทฤษฎีอัดแน่นอยู่ในหัวก็ถึงเวลาที่ร่างกายต้องจดจำ บุตรีแห่งความยุติธรรมขยับกายไปสวมเกราะฝึกซ้อม แม้จะไม่ใช่เกราะเหล็กเต็มยศอย่างลอริกา เซกเมนตาตาของจริง แต่เกราะหนังผสมโลหะนี้ก็มีน้ำหนักพอที่จะทำให้บ่าเล็ก ๆ ของเธอรู้สึกตึงขึ้นมาได้ เด็กสาวสูดลมหายใจเข้าลึก กระชับสายรัดให้แน่น ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าดาบสปาเธร์ด้ามไม้สำหรับฝึกซ้อมขึ้นมาถือ</div> <div class="cmt-rp-np">น้ำหนักของมันถ่วงมือมากกว่าที่คิด จุดศูนย์ถ่วงค่อนไปทางปลายดาบมากกว่าดาบสั้นที่เธอเคยลองจับเล่น</div> <div class="cmt-rp-dl-yasmin">“เข้าประจำที่หน้าเสาฝึก !”</div> เสียงสั่งเฉียบขาดดังขึ้น เบื้องหน้าของเธอคือเสาไม้ที่ต้องสมมติว่าเป็นศัตรู คลีเมนทิสตั้งท่าเตรียมพร้อม ขาซ้ายนำ ขาขวาตาม ย่อเข่าลงเล็กน้อยเพื่อความมั่นคง <div class="cmt-rp-dl-yasmin">“ท่าที่หนึ่ง การฟันสะพายแล่ง !”</div> ร่างบางวาดวงแขนเหวี่ยงดาบไม้ออกไปโดยอาศัยแรงส่งจากหัวไหล่และเอวตามคำสั่ง ใบดาบไม้แหวกอากาศเกิดเสียงหวีดหวิวก่อนจะปะทะเข้ากับเสาไม้เกิดเป็นเสียงดัง แรงสะเทือนแล่นย้อนกลับมาที่ข้อมือจนชาหนึบ แต่เธอไม่มีเวลาให้โอดครวญ <div class="cmt-rp-dl-yasmin">“อย่าใช้แค่แขน ! ใช้ลำตัวของเจ้า ! ระยะของสปาเธร์คือชีวิตของเจ้า รักษาระยะห่าง อย่ายืนชิดเหมือนใช้ดาบสั้น !”</div>ควินทิเลียนัสตะคอกเตือนก่อนการฝึกดำเนินต่อไปอย่างเข้มข้น จากการฟันแทยงซ้ายขวา สลับมาเป็นการฝึกแทงซึ่งต้องอาศัยจังหวะการก้าวเท้าที่แม่นยำและคอยระวังไม่ให้เสียหลัก เพราะหากแทงพลาดระยะดาบที่ยาวจะทำให้การดึงกลับมาป้องกันตัวทำได้ช้ากว่าปกติ<div class="cmt-rp-np">เสียงรองเท้าสานขูดกับพื้นทราย เสียงไม้กระทบไม้ และเสียงลมหายใจหอบถี่ประสานกันจนไม่รู้ว่าควรฟังอะไรก่อน คลีเมนทิสเรียนรู้ที่จะเต้นรำไปกับความเจ็บปวดและน้ำหนักของศาสตรา เรียนรู้ที่จะอ่านจังหวะการโจมตี การยกดาบขึ้นปัดป้องในองศาที่ถูกต้องเพื่อถ่ายแรงปะทะ แทนที่จะรับไว้ตรง ๆ จนเสี่ยงให้แขนหัก บางอย่างบอกกับเด็กสาวว่าทักษะที่ได้รับจากคลาสนี้จะช่วยเหลือได้มากในการปะทะครั้งถัดไป</div><div class="cmt-rp-np">เหงื่อเม็ดใสไหลรินลงมาตามขมับซึมเข้าสู่ชุดเกราะ แต่นัยน์ตาสีน้ำตาลเทายังคงฉายแววมุ่งมั่น เธอจดจ่ออยู่กับเสาไม้ตรงหน้า จินตนาการถึงศัตรูที่มองไม่เห็น พยายามปรับปรุงท่วงท่าให้คมกริบและลื่นไหลตามคำชี้แนะของวิญญาณบรรพชน <i>จนกระทั่ง…</i></div><div class="cmt-rp-dl-yasmin">“พอ เลิกแถวได้ !”</div>เสียงสวรรค์ดังขึ้นหยุดการเคลื่อนไหวของบุตรีแห่งจัสติเทีย ทายาทออร์คัสลดดาบสปาเธร์ในมือลงข้างกาย หอบหายใจโกยอากาศเข้าปอดอย่างหนักหน่วง กล้ามเนื้อแขนขวาสั่นระริกจากการใช้งานหนัก แต่ความรู้สึกอิ่มเอมใจกลับแผ่ซ่านไปทั่วอก<div class="cmt-rp-np">เธอทำได้... เธอรอดพ้นการฝึกคาบแรกมาได้โดยไม่โดนทำโทษ อันที่จริงต้องเรียกว่าตัวเองทำได้ดีกว่าที่คาดคิดเอาไว้มากโข บางทีการเลือกดาบยาวมาเพียงเพราะเห็นมันคล้ายคลึงกับหนึ่งในสองสัญลักษณ์ประจำตัวของผู้เป็นแม่อาจเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้ว</div><div class="cmt-rp-np">ใบหน้าสวยพริ้มเงยหน้ามองนาฬิกา เข็มสั้นบนหน้าปัดชี้ไปยังเลขสิบเอ็ดพอดิบพอดี ดวงอาทิตย์เคลื่อนตัวขึ้นสูงจนเกือบจะตรงศีรษะ เวลาเรียนช่วงเช้าจบลงแล้ว แต่ตารางชีวิตของเธอยังคงดำเนินต่อไป คลาสถัดไปจะเริ่มในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า ช่วงเวลาว่างระหว่างพักนี้มีค่าดั่งทองคำ</div><div class="cmt-rp-np">มือบางปาดเหงื่อออกจากหน้าผากพลางครุ่นคิด แทนที่จะไปนั่งพักเฉย ๆ หรือหาอะไรทาน บางทีเธออาจจะใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงนี้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ในเมื่อร่างกายยังคงตื่นตัวจากอะดรีนาลีน การไปเยือนโรงเก็บอาวุธเพื่อดูแลบำรุงรักษายุทโธปกรณ์ ขัดเงาชุดเกราะ หรือทาน้ำมันรักษาเนื้อดาบ อาจเป็นกิจกรรมที่ทั้งใช้ความกระตือรือร้นที่ยังหลงเหลืออยู่นั้นให้เป็นประโยชน์ ทั้งยังช่วยให้จิตใจสงบได้เป็นอย่างดี</div><div class="cmt-rp-np">สถานการณ์แบบนี้หรือเปล่านะที่เขาเรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว</div><div class="cmt-rp-np">เมื่อตัดสินใจได้ดังนั้น ขาเรียวที่เริ่มตึงแน่นจากความเมื่อยล้าก็ก้าวเดินออกจากลานฝึก มุ่งหน้าสู่อาคารคลังแสงด้วยความมาดมั่น โดยมีสายตาของควินทิเลียนัสมองตามหลังไป... คล้ายกับจะพยักหน้าให้ด้วยความพึงพอใจจาง ๆ ในความขยันหมั่นเพียรของลูกศิษย์คนใหม่</div></div><div id="cmtqlink" class="cmt-nrp-q"><div class="quote"><blockquote>รางวัลจากการเข้าเรียน<br><ul><li>EXP +10</li><li>ความกล้า +5</li></ul>
ปฏิสัมพันธ์กับ Lares
<ul><li>ค่าความสัมพันธ์กับ มาร์คัส ควินทิเลียนัส +5
</li></ul></blockquote></div>
</div></div></div>

Moneka โพสต์ 2025-12-16 22:11:17

Clementis โพสต์ 2025-12-17 00:05:53

Eloise โพสต์ 2025-12-18 21:15:51

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">
<p>

<br><br></p>

<div id="Eloise02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><font size="5" style="font-weight: bold;">วันที่ 17 ธันวาคม 2025</font><br><font size="5" style=""><b>เวลา 19.00 </b></font></font><b style="font-size: x-large; color: rgb(255, 140, 0); font-family: Kanit;">น. เป็นต้นไป</b></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><div style="text-align: left;"><div style=""><div><font color="#ffffff" size="3">เวลาในนิวโรมผ่านไปรวดเร็วราวกับโกหก เอโลอิสเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าเธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของจังหวะชีวิตที่เคร่งครัดแต่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของที่นี่ไปเสียแล้ว แต่ความจริงที่ว่าวันพรุ่งนี้เธอต้องเดินทางกลับค่ายฮาล์ฟบลัด ก็ย้ำเตือนให้เธอรู้ว่าช่วงเวลาพักร้อนกำลังจะสิ้นสุดลง</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสเดินทอดน่องไปตามถนนที่ปูด้วยหินมุ่งหน้าสู่โคลอสเซียม สถานที่ซึ่งจะใช้จัดพิธีปิดเทศกาลอย่างยิ่งใหญ่ในชื่อ The Brumalia's Farewell: Vives Annos Grand Toast! เธอแหงนหน้ามองท้องฟ้ายามพลบค่ำที่ถูกบดบังด้วยความสว่างไสวของเมืองนิวโรม ในใจแอบรู้สึกใจหายอย่างประหลาด</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“ฉันคงจะคิดถึงที่นี่มากเลยล่ะ” </font><font color="#ffffff" size="3">เธอพึมพำพลางลูบหน้าจอสมาร์ทโฟนเครื่องใหม่ในกระเป๋า </font><font size="3" color="#ff8c00">“แต่อย่างไรเสีย ถ้าตัดสินใจเรื่องมหาวิทยาลัยได้เมื่อไหร่...นิวโรมอาจจะเป็นบ้านอีกหลังของฉันก็ได้”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เมื่อก้าวเข้าสู่ภายในโคลอสเซียม เอโลอิสก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่ปรากฏ แสงไฟจากตะเกียงน้ำมันนับพันดวง ส่องประกายระยิบระยับอยู่ตามอัฒจันทร์หินสู้กับความเย็นยะเยือกของลมฤดูหนาวที่พัดผ่านเข้ามา กลิ่นหอมฉุนแต่ชวนผ่อนคลายของไวน์อุ่นผสมเครื่องเทศลอยอบอวลไปทั่วปะทะกับกลิ่นกำยานศักดิ์สิทธิ์และน้ำหอมราคาแพงจากเหล่าพลเมืองผู้มั่งคั่ง บรรยากาศที่นี่ไม่ใช่การจากลาที่โศกเศร้า แต่มันคือความรื่นเริงที่แฝงไปด้วยความสุขุมและความหวัง</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">บนเวทีสูงที่ถูกเนรมิตขึ้นกลางลานประลอง ประดับประดาด้วยเถาไอวี่และใบฮอลลี่สีเขียวสดที่สื่อถึงความแข็งแกร่งท่ามกลางหิมะคุณโมนีก้า ยืนตระหง่านอยู่ในชุดที่โก้หรูดูทันสมัยแต่ยังคงกลิ่นอายนักรบ ผมสีแดงเชอร์รี่ของเธอถูกรวบไว้อย่างดี ทว่าดวงตาเทาเงินคู่นั้นกลับดูนิ่งลึกและไม่ยี่หระราวกับมีใครบางคนกำลังสวมรอยอยู่ภายใน ไม่เหมือนตอนที่เธอเคยพบเลยสักนิด</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสยืนปะปนอยู่ท่ามกลางฝูงชน เงี่ยหูฟังสุ้มเสียงที่ก้องกังวานไปทั่วโคลอสเซียม</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#9932cc">“พวกเราได้ผ่านพ้นคืนแห่งการดื่มด่ำ ความสนุกสนาน และการทำนายทายทักมาด้วยกันแล้ว” </font><font color="#ffffff" size="3">โมนีก้ากล่าวพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย </font><font size="3" color="#9932cc">“หวังว่าสิ่งที่ท่านเห็นในเปลวไฟหรือในก้นแก้วชาหรือไวน์ จะเป็นสัญญาณที่ดี... หรือไม่ก็เป็นสัญญาณให้ท่านเตรียมตัวรับมือให้ดีแล้วก็ไม่สู่ขิตไปก่อนแล้วกันค่ะ”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นรอบกายเอโลอิส เธอเองก็อดยิ้มไม่ได้กับอารมณ์ขันร้าย ๆ แบบนั้น โมนีก้าชูแก้วทรงสูงขึ้น แสงไฟสะท้อนกำไลดาบที่ข้อมือของเธอเป็นประกายวาบ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสยกแก้วน้ำผลไม้ของเธอขึ้นตามคนอื่น ๆ ทันทีที่เสียงประกาศก้องว่า ‘Vives Annos!’ สิ้นสุดลง สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><b><i>ครืนนนน...!</i></b></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสรู้สึกถึง คลื่นพลังบางอย่าง ที่สั่นสะเทือนมาจากใต้ฝ่าเท้า มันไม่ใช่แผ่นดินไหว แต่เป็นเหมือนแรงสั่นสะเทือนที่กังวานลึกผ่านพื้นหินอ่อนขึ้นมาถึงกระดูก แรงสั่นนั้นทำให้แก้วไวน์ในมือของทุกคนกระตุกเบา ๆ จนของเหลวสีแดงอมม่วงกระฉอกออกมาหยดลงสู่พื้นดินโคลอสเซียม ราวกับเป็นการบูชายัญที่ไม่ได้ตั้งใจแต่มันดูขลังและทรงพลังจนเอโลอิสขนลุกซู่</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">หลังจากบรรยากาศที่ดูขลังผ่านไป โมนีก้าก็เปลี่ยนโทนเสียงให้ดูสนุกสนานขึ้นเพื่อเข้าสู่ช่วงสุดท้าp เสียงโห่ร้องด้วยความชอบใจดังกึกก้องเมื่อมีการประกาศชื่อผู้โชคดีให้ไปรับรางวัลจากสภาเซเนท เอโลอิสมองภาพเหล่านั้นด้วยความอิ่มเอมใจ แม้เธอจะเป็นเพียงแขกผู้มาเยือนจากฝั่งกรีก แต่เธอกลับรู้สึกว่าความแตกต่างระหว่างสองค่ายมันเริ่มเลือนลางลงในค่ำคืนนี้</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เธอยืนมองดูแสงไฟที่ค่อย ๆ ดับลงทีละดวง ความทรงจำตลอดสัปดาห์ที่นิวโรมหลั่งไหลเข้ามา ทั้งการสอบที่เครียดจนหัวหมุน การแต่งต้นคริสต์มาสด้วยตุ๊กตาแม่หมีมารายห์ที่กลายเป็นจุดเด่นที่สุดในงาน และมิตรภาพที่ได้รับจากที่นี่</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“ลาก่อนนิวโรม…” </font><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสพึมพำกับตัวเองขณะเดินออกจากโคลอสเซียมท่ามกลางแสงดาว เธอเดินกลับไปยังกองร้อยที่ 5 เพื่อเตรียมตัวสำหรับเช้าวันพรุ่งนี้ พร้อมกับหัวใจที่เต็มไปด้วยพลังและความหวังสำหรับฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b>กิจกรรมที่ 9 The Brumalia's Farewell: Vives Annos Grand Toast </b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b>หินตีบวก 1 ก้อน, +50 พลังน้ำใจ, +50 ศรัทธา และ เกียรติยศ</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b>ไดเอทเป๊บซี 1 กระป๋อง</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b>สรุปกิจกรรมที่เข้าร่วม</b></font></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=439&pid=10025"><font size="4">กิจกรรมที่ 1 The Brumalia Commencement: The Brumae Ritual</font></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=1175&pid=10027"><font size="4">กิจกรรมที่ 2 The Offering of Sulla (พิธีบูชายัญหมูแด่เซเรส)</font></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=743&pid=10028"><font size="4">กิจกรรมที่ 3 The Sibyl's Whispers (ทำนายดวงชะตา)</font></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=438&pid=10105"><font size="4">กิจกรรมที่ 4 The Hunter's Respite (ค่ำคืนแห่งการพักผ่อน)</font></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=1305&pid=10220"><font size="4">กิจกรรมที่ 5 The Goat Skin Challenge (เกมเหยียบหนังแพะระเบิด)</font></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=441&pid=10256"><font size="4">กิจกรรมที่ 6 The Saturnalia Deposit (ของกำนัลแห่งซาทูรนัส)</font></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=725&pid=10436"><font size="4">กิจกรรมที่ 7 The Feast of Immortals (งานเลี้ยงแห่งอมตะชน) </font></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=509&pid=10483"><font size="4">กิจกรรมที่ 8 The Winter Solstice Prep (การประดับประดาเหมายัน)</font></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=439&pid=10524"><font size="4">กิจกรรมที่ 9 The Brumalia's Farewell: Vives Annos Grand Toast</font></a></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000">รางวัลสุดท้ายรอผู้จัดมาสรุปแล้วกัน</font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><br></font></div></div></div><div style="text-align: center;"><div>@God </div><div><br></div></div></font></div>

</div><font size="3"><font color="black" face="Kanit">

<br>

</font></font><p></p></div><font size="3" style=""><font color="black" style=""><b style=""><font face="Kanit">

<br></font><br>

</b></font></font></div>

Moneka โพสต์ 2025-12-20 08:09:28

<span id="docs-internal-guid-f45c94be-7fff-6028-e671-0359425544fb"><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://iili.io/fYisC0v.png" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"></font></span></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969">วันที่ 17 เดือน ธันวาคม ปี 2025</font></span></h1><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">เวลาเย็น เวลา 17.00 น. เป็นต้นไป ณ โคลอสเซียม (</font></span><font color="#696969" face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>The Brumalia's Farewell: Vives Annos Grand Toast!)</b></span></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">[หลังลงจากเวที]<br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"> เสียงโห่ร้องและเสียงไวน์กระทบแก้วค่อย ๆ จางลงเมื่อพิธีประกาศรางวัลสิ้นสุดลง เอสต้าในร่างโมนีก้าก้าวลงจากเวทีท่ามกลางเสียงปรบมือรัวเป็นจังหวะจากเหล่าผู้ร่วมงาน ใบหน้าเธอยังประดับด้วยรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความสง่างามและอารมณ์ดี ทว่าข้างในกลับปั่นป่วนเต็มไปด้วยความคิดแผลง ๆ และความเบื่อหน่ายที่แผ่วขึ้นทุกวินาที </font></span><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><b style=""><font color="#ff8c00">“โอ๊ย... นึกว่าจะจบเร็วกว่านี้อีกหน่อย”</font></b><font color="#696969"> เธอบ่นเบา ๆ ขณะเดินผ่านกลุ่มสมาชิกสภาเซเนทที่ยืนยิ้มแป้นส่งยิ้มให้ </font><b style=""><font color="#ff8c00">“พูดจนปากจะแห้งแหนะ ถ้าไม่มีไวน์เหลือให้ฉันซักแก้วจะร้องไห้โชว์ให้ดูตรงนี้เลยนะ… แต่ลืมไปอายุนังโมนีก้ากินไม่ได้นี้หว่า”</font></b><font color="#696969"> เสียงพึมพำนั้นเบาพอให้ได้ยินแค่ตัวเอง แต่ท่าทางกึ่งบ่นกึ่งขบขันของเธอกลับทำให้ทหารรักษาการณ์สองสามคนที่ยืนแถวมองตามอย่างงุนงง</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ในขณะที่เหล่าเดมิก็อดผู้ร่วมงานทยอยออกจากโคลอสเซียม เอสต้ากลับไม่รีบออกไป เธอเดินตรงไปยังมุมพักผ่อนหลังเวที หยิบไวน์ที่เหลือจากโต๊ะเครื่องดื่มขึ้นมาด้วยความหน้าตาเฉย </font><b style=""><font color="#ff8c00">“ของเหลือจากพิธีไม่ถือว่าผิดกฎใช่ไหม... ก็ฉันเป็นคนพูดเองนี่นา” </font></b><font color="#696969">เธอจิบไวน์เข้าไปคำหนึ่งแล้วหลับตาแสร้งทำหน้าซึ้งราวกับกวีจากกองร้อยอพอลโล่ </font><b style=""><font color="#ff8c00">“อืม... หอมกลิ่นกำยานผสมกลิ่นคนรวย... ถ้ารินใส่ขวดเล็ก ๆ ขายคงได้หลายเซสเตอร์เชียนอยู่”</font></b><font color="#696969"> ว่าพลางก็วางแก้วลงอย่างแผ่วเบา ก่อนยกชายเสื้อคลุมขึ้นพาดบ่าอย่างสบาย ๆ</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"><font color="#696969"> </font><b style=""><font color="#ff8c00"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#ff8c00">“เอาล่ะ...”</font></b><font color="#696969"> เธอพูดกับตัวเองพลางหันมองรอบ ๆ พื้นเวทีที่ตอนนี้มีแต่ขี้เถ้ากำยานกับกลีบไม้เลื้อยที่ร่วงหล่น</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “หมดหน้าที่แล้วสินะ ฉันเนี่ย รู้สึกเหมือนเป็นนักแสดงรับเชิญในชีวิตใครสักคนเลย”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">เอสต้าหัวเราะในลำคอเบา ๆ เสียงนั้นแหบเล็กน้อยจากการพูดบนเวที แต่กลับมีเสน่ห์แปลกประหลาด เธอหมุนตัวเดินออกมาจากหลังฉาก ยกมือไหว้กลุ่มนักบวชที่ยืนเฝ้าประตูทางออกด้วยท่าทีเรียบร้อยผิดคาด</font><b style=""><font color="#ff8c00"> “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ วันนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรระเบิดนะคะ... อย่างน้อยก็จนถึงตอนนี้”</font></b><font color="#696969"> ใบหน้าของนักบวชหนุ่มผู้ยืนอยู่ด้านหน้าเหวอไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าช้า ๆ ส่วนเอสต้าก็เดินหัวเราะหึ ๆ ผ่านออกไปอย่างไม่ใส่ใจ ปล่อยให้เขายืนอึ้งอยู่กับคำพูดกำกวมนั่น</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">เมื่อออกมานอกสนาม เธอสูดอากาศเย็นเข้าปอดลึก ๆ ลมหายใจของเธอกลายเป็นไอสีขาวในอากาศเยือกของฤดูหนาว แสงจากตะเกียงนับพันยังคงส่องแสงริบหรี่ไหวไปตามสายลม </font><b style=""><font color="#ff8c00">“Brumalia’s Farewell... หึ ชื่อยาวชะมัด แต่ก็เข้าท่าดี”</font></b><font color="#696969"> เธอเดินผ่านฝูงชนที่ยังคงเฉลิมฉลองอยู่ตรงลานกลางโล่ง คนกำลังชนแก้วร้องเพลง เสียงพิณผสมเสียงหัวเราะดังระงม เอสต้ามองทั้งหมดด้วยสีหน้าครึ่งขำครึ่งเอือม </font><b style=""><font color="#ff8c00">“มนุษย์นี่ก็แปลกนะ ฉลองทุกอย่างได้แม้แต่ตอนอากาศหนาวจนแข็งตายได้”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><font color="#696969">จากนั้นก็หันไปสบตากับหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนขายขนมอบกลิ่นอบเชยอยู่ตรงแผงริมลาน เอสต้าเดินเข้าไปอย่างไม่รีรอ ซื้อขนมชิ้นหนึ่งแล้วยัดเข้าปากทันที </font><b style=""><font color="#ff8c00">“อืม... หวานดีแฮะ เหมือนความฝันของพวกนักบวชเวลาเห็นเทพเดินลงมาจากสวรรค์”</font></b><font color="#696969"> ว่าแล้วก็โยนเศษเหรียญลงในกล่องทานหน้าร้าน ยกชายเสื้อคลุมขึ้นเล็กน้อยกันลม แล้วเดินหายไปในฝูงชน เสียงหัวเราะของเธอก้องสะท้อนในอากาศราวกับลมหนาวเองยังยอมแพ้ให้กับความแก่นเซี้ยวของหญิงสาวคนนั้น</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br><img src="static/image/hrline/1.gif" border="0" alt=""><br><br></span></p><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><span style="box-sizing: border-box; text-align: left; white-space-collapse: collapse; background-color: rgba(255, 253, 252, 0.98);"><b>รางวัลร่วมงาน:</b> หิ</span><span style="text-align: left; white-space-collapse: collapse; background-color: rgba(255, 253, 252, 0.98);">นตีบวก 1 ก้อน, +50 พลังน้ำใจ, +50 ศรัทธา และ 50 เกียรติยศ, ไดเอทเป๊บซี 1 กระป๋อง</span></font></span></div><div style="text-align: center;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><span style="text-align: left; white-space-collapse: collapse; background-color: rgba(255, 253, 252, 0.98);">(ไม่เข้าร่วมจ้าเป็นเจ้าของงานมาเอาไดเอมเป๊ปซี่เฉยๆ)</span></font></span></div></span><p></p>

หน้า: 1 [2] 3

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver