COLLOSEUM ⋘ โคลอสเซียม ⋙

God โพสต์ 2024-12-5 01:03:45

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystems01 {
border-radius: 0px;
border: 5px double #c9b681;
padding: 3px;
box-shadow: #c39b66 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/D27W8xD.gif");}
</style>

<style>
#boxsystems02 {
width: 800px;
border-radius: 0px;
padding: 50px;
box-shadow: #000 0px 0px 50px;
background-image: url("https://i.imgur.com/qut9NWG.png");}
</style>


<style>
#boxsystems03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #bbe9ff 0px 0px 3em;
background-image: url(" ");}
</style>

<style>
.shadow {
 text-shadow: 1px 1px 10px #9e774f;
}
</style>


<div id="boxsystems01">
 




<div id="boxsystems02">
 COLLOSEUM⋘ โคลอสเซียม ⋙ <img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0"><img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0"><img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0"> <table id="side" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr>
<td><div id="text"><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div></div></td><td><div id="picture"><img src="https://i.imgur.com/NOfWOhP.png" width="540" _height="360" border="0"></div></td>
</tr></tbody></table>

⋘ คลิกที่ภาพเพื่อเยี่ยมชมด้านใน ⋙ <img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0"><img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0"><img src="https://i.imgur.com/0WdxIK4.gif" width="145" _height="13" border="0"> โคลอสเซียมแห่งกรุงโรมใหม่
ตระหง่าน สง่างาม ดุจอัญมณีแห่งอดีตกาล อาคารทรงกลมสูงห้าชั้น ก่อด้วยหินอ่อนสีขาวสะอาด สะท้อนแสงแดดยามเช้าเป็นประกายระยิบระยับ ตั้งตระหง่านอยู่เคียงข้างเซอร์คัสแม็กซิมัส สนามแข่งรถม้าอันเลื่องชื่อในอดีต โคลอสเซียมแห่งนี้เป็นสนามประลองที่ยิ่งใหญ่ ที่ซึ่งเหล่าเทพเจ้าและวีรบุรุษแห่งโรมันเคยลงมาประลองฝีมือต่อสู้กับอสุรกาย และสัตว์ร้ายนานาชนิด เสียงโห่ร้องของผู้ชมนับหมื่น เสียงอาวุธกระทบกันดังกึกก้อง และกลิ่นคาวเลือดที่อบอวลไปทั่วสนาม ยังคงหลงเหลือเป็นตำนานเล่าขานมาจนถึงทุกวันนี้ แม้ในปัจจุบัน โคลอสเซียมจะไม่ได้ใช้เป็นสนามประลองอีกต่อไป แต่ก็ยังคงเป็นสถานที่สำคัญของกรุงโรมใหม่ ใช้ในการจัดพิธีสำคัญต่าง ๆ เช่น พิธีสาบานตนของทหาร หรือพิธีเฉลิมฉลองชัยชนะ และที่น่าสนใจคือ โคลอสเซียมยังเป็นสถานที่ลงโทษของชาวโรมันอีกด้วย! ผู้ที่ทำผิดร้ายแรงจะถูกส่งมาทำความสะอาดคอกวัวในโคลอสเซียม เป็นเวลาหลายวัน เพื่อเป็นการลงโทษ และสั่งสอนให้กลับตัวเป็นคนดี แต่บางครั้งก็มีบ้างที่ใช้ในการแข่งขันประลอง <img src="https://i.imgur.com/GjiXdqW.png" width="348" _height="406" border="0">
<div> </div><div> </div>








</div> </div></div>

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/80mUHFj.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>


<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>


<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 5px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #000;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #000; border-radius:0px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:5px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#000!important; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#000!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#000!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #c39b66!important; border-top:5px solid #76593b; border-bottom:5px solid #76593b; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#76593b!important; border-top:5px solid #c39b66;border-radius:0px; border-bottom:5px solid #c39b66;border-radius:0px; }</style>


<style name="captain" type="text/css">
a.navvi{
-webkit-transition: 1.0s;
-moz-transition: 1.0s;
margin:1px;
display:inline-block;
text-align:center;
background: #fff;
color:#7c6652;
width:75px;
padding:2px;
overflow: hidden; }
a.navvi:hover{
color: #fff;
background: #fff;
border-radius: 0px 0px 0px 0px;
-moz-border-radius: 0px 0px 0px 0px;
-webkit-border-radius: 0px 0px 0px 0px;}
#h1{padding:2px;background: #fff;width:380px; position:fixed;}</style>


<style type="text/css">
#side{
margin-right:-1px;
width:540px;
height:360px;
overflow:hidden;}

#text
{text-align:center;
width:520px;
height:350px;
padding:5px;
overflow:auto;
color:#0e1c26;
background-image: url("https://i.imgur.com/PRI4xYp.png");}

#picture
{margin-left:-280px;
width:540px;
height:360px;
overflow:hidden;
-webkit-transition: opacity 0.9s linear;
-webkit-transition: all 0.9s ease-in-out;
-moz-transition: all 0.9s ease-in-out;
-o-transition: all 0.9s ease-in-out;}

#side:hover #picture
{margin-left:-1500px;}
</style>

God โพสต์ 2024-12-8 14:03:28

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #3c0b2f;
padding: 3px;
box-shadow: #3c0b2f 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/1VhFLiD.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 660px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #3c0b2f 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gcZSamB.gif");}
</style>

<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #6df141;
padding: 3px;
box-shadow: #6df141 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>

<div id="boxsystem01">
 

 

<div id="boxsystem02">



 <img src="https://i.imgur.com/uVu8dTd.jpeg" border="0"> ชื่อ: มาร์คัส ควินทิเลียนัสอดีตชาติ: นายพลแห่งกองทัพออคเตเวียน เสียชีวิตในสงครามพิชิตคลีโอพัตราแห่งอียิปต์ จมน้ำตาย บุคลิก: (คลิกปุ่มสีฟ้าเพื่อดูเพิ่มเติม)มาร์คัสเป็นลาร์ที่เย็นชาและไม่แสดงอารมณ์ เขาไม่ค่อยพูดคุยกับใคร และมักจะแสดงออกถึงความไม่พอใจของเขาผ่านทางการกระทำมากกว่าคำพูด ในฐานะครูฝึก มาร์คัสจะเข้มงวดและเรียกร้องสูง  เขาคาดหวังให้ลูกศิษย์ของเขาทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัดและไม่ยอมรับความผิดพลาด แต่เขาก็เป็นคนยุติธรรมและไม่ลำเอียง จะปฏิบัติต่อลูกศิษย์ของเขาอย่างเท่าเทียมกัน ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครมาจากไหน ด้วยความเป็นนักรบที่เก่งกาจและมีประสบการณ์มากมาย เขาสามารถสอนลูกศิษย์ของเขาได้ทุกอย่างเกี่ยวกับการต่อสู้และการเอาชีวิตรอด และด้วยความจงรักภักดีต่อกรุงโรมและผู้คนของเขา เขาจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องกรุงโรมใหม่จากภัยอันตรายในฐานะจิตวิญญาณแห่งโรม (ลาร์) ประวัติลาร์: (คลิกปุ่มสีฟ้าเพื่อดูเพิ่มเติม)มาร์คัส ลาร์เรสเคยเป็นทหารโรมันผู้กล้าหาญ เขาได้สละชีวิตของเขาในการต่อสู้เพื่อปกป้องกรุงโรม หลังจากที่เขาตาย เขาได้กลายเป็นลาร์ วิญญาณที่คอยเฝ้ามองกรุงโรม ลาร์เรสรู้สึกเศร้าใจที่เห็นกรุงโรมกำลังล่มสลาย เขาเชื่อว่าชาวโรมันได้สูญเสียความกล้าหาญและความเป็นนักสู้ไปแล้ว เขาจึงตัดสินใจที่จะฝึกฝนวีรบุรุษรุ่นใหม่ เพื่อให้พวกเขาสามารถปกป้องกรุงโรมได้ ลาร์เรสเป็นครูฝึกที่เข้มงวดและเรียกร้องสูง แต่เขาก็เป็นครูที่ยอดเยี่ยม เขาสอนลูกศิษย์ของเขาให้กลายเป็นนักรบที่แข็งแกร่งและกล้าหาญ พวกเขาเรียนรู้ที่จะต่อสู้เพื่อกรุงโรมและปกป้องผู้คนของพวกเขา ลาร์เรสเป็นวีรบุรุษที่แท้จริง เขาได้สละชีวิตของเขาเพื่อปกป้องกรุงโรม และเขาจะยังคงสู้เพื่อกรุงโรมต่อไป แม้ว่าเขาจะอยู่ในรูปแบบของวิญญาณก็ตาม <img src="https://percyjackson.mooorp.com/static/image/hrline/33.png" border="0" alt=""> 
</div>

 
</div></div>

Moneka โพสต์ 2025-9-11 05:41:42

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 10 เดือน กันยายน ปี 2025<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงเย็น เวลา 17.00 - 18.00 น. ณ โคลอสเซียม กรุงโรมใหม่ ค่ายจูปิเตอร์ (ฝึกซ้อมที่โคลอสเซียม) (พบ ยาสมิน อาเดน)  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แสงแดดส่องต้องผิวหินอ่อนสีขาวของโคลอสเซียมจำลองในกรุงโรมใหม่ จนเกิดเป็นประกายเจิดจ้าราวกับเปลวเพลิงแห่งเกียรติยศ โครงสร้างทรงกลมสูงตระหง่าน เสียงโลหะกระทบกันดังเป็นจังหวะจากผู้ฝึกฝนที่อยู่ทั่วสนาม และเสียงโห่ร้องของเหล่าเดมิก็อดที่กำลังปลุกเร้ากำลังใจให้แก่กันและกัน ทำให้ที่นี่อบอวลไปด้วยพลังและชีวิตชีวา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าในชุดฝึกที่สะอาดเรียบร้อย กำลังจับกลาดิอุสแน่นในมือ เธอฝึกฟาด ฟัน และแทงใส่หุ่นฟางที่ตั้งเรียงรายอยู่กลางลาน ดวงตาเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่น แม้เธอจะบ่นอยู่ในใจว่าการฝึกหนักพวกนี้มันโคตรเหนื่อย แต่ก็ยังคงฝืนยิ้มออกมาเมื่อเห็นใบหญ้าปลิวไปตามแรงลม เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ไหลลงข้างแก้ม แต่เธอก็ยังคงแกว่งดาบต่อไป ขณะที่เธอกำลังพักหายใจ ลอบเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก พลันรู้สึกถึงสายตาคมกริบที่จับจ้องมาจากด้านบนของสนาม เมื่อเธอหันไปก็พบหญิงสาวรูปร่างสง่าในชุดเกราะเบา ยืนสงบนิ่งอยู่ตรงระเบียงหิน ยาสมิน อาเดน แม่ทัพแห่งกองพันที่สิบสอง ผู้ทรงอำนาจแห่งค่ายจูปิเตอร์ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยาสมินยืนกอดอก มองผู้ฝึกทั้งหมดด้วยแววตาที่เคร่งครัด แต่พอเจอสายตาของโมนีก้า เธอก็เลิกคิ้วเล็กน้อย รอยยิ้มมุมปากแผ่วเบาผุดขึ้นคล้ายกับการยอมรับความตั้งใจของน้องใหม่ที่ไม่ยอมแพ้ โมนีก้าใจเต้นแรง รู้สึกเหมือนแรงกดดันถูกปลดปล่อยออกเป็นประกายไฟในอก เธอจึงยิ้มกว้าง ยกมือเล็กน้อยเป็นการทักทาย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยาสมินไม่ได้พูดอะไรในทันที เพียงแต่พยักหน้าเล็กน้อยให้เป็นสัญญาณตอบรับ ก่อนหันไปสนใจภาพรวมของการฝึกต่อ แต่สำหรับโมนีก้า เพียงเท่านั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เธอรู้สึกว่าการฝึกอันหนักหน่วงในวันนี้ไม่ได้สูญเปล่า หญิงสาวสูดลมหายใจลึกอีกครั้งกำกลาดิอุสในมือแน่น แล้วก้าวกลับไปที่สนามฝึก พร้อมใจที่ฮึกเหิมกว่าเดิมราวกับมีไฟใหม่ถูกจุดขึ้นมาในวิญญาณของเธอ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้านั่งพิงกำแพงหินเย็นข้างสนาม หอบหายใจเบา ๆ หลังการฝึกอันยาวนาน มือยังคงกำด้ามกลาดิอุสวางพาดอยู่บนตัก เสียงฝีเท้าของใครบางคนดังเข้ามาใกล้พร้อมเงาร่างสูงสง่า และเมื่อเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นยาสมิน อาเดน พรินซิเปียสาวเดินตรงมาหาโมนีก้าทีนั่งอยู่ "เมื่อวานที่อุโมงค์คัลลีคอตต์…ฉันได้ยินว่ามีการโจมตีจริงหรือ?" เสียงทุ้มชัดเจนของยาสมินดังขึ้น เธอยืนกอดอก สีหน้าสงบแต่แฝงไปด้วยความสนใจ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าพยักหน้าช้า ๆ ระบายยิ้มเจื่อนแล้วตอบ "ใช่ค่ะ ตอนนั้นฉันเข้าเวรอยู่พอดี โทรลล์มันคลั่งแล้ววิ่งเข้ามาจะเล่นงาน ฉันเลยต้องสู้เอง โชคดีที่ยังเอาตัวรอดมาได้" เส้นผมสีม่วงครามของเธอสะบัดเล็กน้อยดวงตาฉายแววเหนื่อยล้า แต่ก็ยังคงมีประกายแห่งความดื้อดึงไม่ยอมแพ้ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยาสมินมองเธอเงียบ ๆ สักครู่ ราวกับประเมินจากสายตา ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่จริงใจ "สำหรับน้องใหม่ เธอทำได้ไม่เลวเลย การเผชิญหน้ากับโทรลล์คนเดียวไม่ใช่เรื่องง่าย" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าหัวเราะเบา ๆ พลางยักไหล่ "ก็เพราะมันไม่มีใครอยู่ตรงนั้นค่ะ จะวิ่งหนีไปก็คงโดนไล่แน่ ๆ เลยเลือกสู้ให้มันจบไปดีกว่า ถึงจะเหนื่อยก็เถอะ" คำตอบนั้นทำให้ยาสมินเลิกคิ้วเล็กน้อย สายตาที่เคยแข็งกร้าวดูอ่อนลงราวกับมีแววภาคภูมิใจแวบผ่าน "นั่นแหละคือหัวใจของนักรบโรมัน ความเด็ดเดี่ยวที่จะไม่หันหลังให้ศัตรู" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าอมยิ้มเล็ก ๆ แล้วถามกลับ "แม่ทัพเองก็เคยสู้พวกนี้มาก่อนใช่ไหมคะ? คงจะไม่ใช่ครั้งเดียวแน่ ๆ" ยาสมินหัวเราะเบา เสียงทุ้มต่ำสะท้อนในอัฒจันทร์หิน "มากกว่าที่เธอคิด แต่ทุกครั้งที่ผ่านมันมาได้ มันทำให้ฉันรู้ว่าพวกเราต้องเข้มแข็งกว่าความกลัวเสมอ" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้ามองแม่ทัพตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ ความเหนื่อยเมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วยแรงบันดาลใจ เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงใจ "ถ้างั้นฉันก็จะพยายามเข้มแข็งให้ได้เหมือนท่านแม่ทัพค่ะ" ยาสมินสบตากับเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย "ฉันจะรอดู" เสียงของเธอหนักแน่นและมั่นคง ก่อนจะหันไปมองสนามฝึกอีกครั้ง ทิ้งให้โมนีก้ารู้สึกเหมือนหัวใจถูกจุดประกายให้เต้นแรงขึ้นแบบแปลก ๆ <div style="text-align: center;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0"></div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล: +15 EXP / +20 ความกล้า<div style="text-align: center;"> </div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยาสมิน อาเดน<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมสตรี - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +2<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">(โรลเพลย์ที่ลงท้ายด้วย 2 4 6 8 - ใช้ได้กับรุ่นพี่และเพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น)<div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div>

Moneka โพสต์ 2025-10-19 13:51:59

Moneka โพสต์ 2025-10-19 16:01:01

Moneka โพสต์ 2025-10-19 18:05:44

Moneka โพสต์ 2025-10-19 20:18:42

Moneka โพสต์ 2025-11-18 15:54:58

Xolotl โพสต์ 2025-11-25 21:45:41

<h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/Gemini_Generated_Image_dowc57dowc57dowc__1_-removebg-preview-1.md.png" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 24 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เวลาเย็น เวลา 17.00 น. เป็นต้นไป ณ โคลอสเซียม (เข้าร่วม The Brumalia Commencement: The Brumae Ritual)<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">◀️┃▶️ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แสงไฟอบอุ่นของคบเพลิงที่ส่องสะท้อนบนกำแพงหินโบราณเป็นประกายระยิบระยับราวกับละอองหิมะในคืนฤดูหนาว ทำให้คีอาร์รู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่ในโลกอีกใบที่ไม่ใช่ค่ายจูปิเตอร์ ไม่ใช่ค่ายฮาล์ฟบลัด แต่เป็นดินแดนของเทศกาล ประเพณี และความศักดิ์สิทธิ์ที่มนุษย์ธรรมดาไม่มีวันสัมผัสได้ เธอเดินเข้าไปในโคลอสเซียมอย่างสงบงาม เส้นผมสีน้ำตาลประกายทองแดงที่ถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อยสะท้อนแสงไฟเป็นเส้นบาง ๆ ดวงตาเทาอมเขียวทอดมองฝูงชนด้วยท่าทางเรียบร้อย นุ่มนวลและใสซื่อ… แต่ด้านในกลับนิ่งเย็นจนแทบจะกลายเป็นน้ำแข็ง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์สูดลมหายใจลึก ๆ ใช้สัมผัสแห่งสายลม ปล่อยสติบางส่วนให้ไหลไปตามกระแสอากาศที่วนเวียนเหนือหัวผู้คนหลายพันชีวิต เสียงพูดคุยเจื้อยแจ้ว ทุกอย่างถูกแยกออกเป็นข้อมูลที่จัดระเบียบอย่างชัดเจนในจิตใจของคีอาร์ เธอไม่ได้สนใจงานเปิดงาน เธอสนใจสังเกตคน รูปแบบพฤติกรรม สัดส่วนการเคลื่อนไหว และระดับความตื่นเต้นของฝูงชนที่มีต่อสถานที่แห่งนี้มากกว่า และแม้ภายนอกเธอจะดูเหมือนเพียงเด็กสาวนุ่มนิ่ม ปากนิดจมูกหน่อยที่กำลังชมงานเทศกาลอย่างไร้เดียงสา แต่ภายในกลับกำลังประมวลผลทุกอย่างด้วยตรรกะที่แสนจะเย็นชา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> จนกระทั่งเสียงประกาศเริ่มขึ้น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์ยืนฟังอย่างเงียบ ๆ เมื่อหญิงสาวบนเวที โมนีก้า เอ็ม. บลอสซัม ก้าวขึ้นมาและกล่าวเปิดงานด้วยน้ำเสียงที่ทั้งมั่นใจและสั่นไหวปนกันไป เธอเห็นทุกจังหวะที่ปลายเสียงของเซนจูเรี่ยนคนนั้นสะดุด ทุกครั้งที่หายใจลึก ๆ อย่างประหม่า เธอเห็นการสั่นไหวแผ่วเบาของไฮไลต์สีฟ้าที่ปลายผมหญิงสาวนั้นเมื่อแสงไฟสะท้อน <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">มนุษย์ที่มีตำแหน่งสูงแต่ยังควบคุมความเครียดไม่ได้… น่าสมเพชพอสมควร<span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์คิดในใจเสียงเรียบ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ทว่าเมื่อโมนีก้ากล่าวจบ พยายามถอยหลังลงจากเวทีอย่างสง่างาม แล้วล้มคว่ำหน้าต่อหน้าฝูงชนทั้งโคลอสเซียม คีอาร์กลับกระพริบตาช้า ๆ หนึ่งครั้ง ไม่ใช่เพราะตกใจแต่เพราะเธอกำลังวิเคราะห์เหตุการณ์ว่าเป็นอุบัติเหตุจริงหรือกลยุทธ์เพิ่มความเอ็นดูแบบไม่ตั้งใจ ภายนอกคีอาร์ทำเพียงยกมือปิดปากเล็กน้อยเหมือนเด็กสาวตัวเล็กที่พยายามเก็บเสียงหัวเราะเพราะกลัวเสียมารยาท ดวงตากลมโตเบิกขึ้นเล็กน้อยอย่างตกใจนิด ๆ ตามบทบาทที่เธอสร้างไว้ให้ทุกคนเห็น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แต่ภายในนั้น… เธอถอนหายใจเบื่อ ๆ ถ้าล้มในจังหวะนั้นจริง ๆ แสดงว่าระบบประสาทส่วนควบคุมขาตอบสนองแย่กว่าที่คิด คีอาร์หลุบตามองภาพตรงหน้า ผู้คนจำนวนมากส่งเสียงซุบซิบ บางส่วนหัวเราะ บางส่วนเอ็นดู บางส่วนรู้สึกเหมือนเห็นน้องสาวทำเรื่องโก๊ะ ๆ แต่กับคีอาร์… เธอเห็นเพียงข้อมูล <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอค่อย ๆ เดินเข้าไปในลานงานช้า ๆ ตามกระแสคน ร่างสง่างามในเสื้อสีเข้มและโค้ดสไตล์ Dark Academia กลืนหายไปในฝูงชน เธอก้มหน้าเล็กน้อย ทำทีเหมือนกำลังเขินอายเพราะเห็นเหตุการณ์ตลก ๆ จากบนเวที แต่จริงแล้วเธอกำลังไล่สแกนพลังงานเวทมนตร์ที่กระจายอยู่ในลาน พลังของแบ็กคัสที่อบอุ่นเหมือนควันไฟ พลังของเซเรสที่ลอยวนเหมือนกลิ่นดินหลังฝน และพลังปะปนของเหล่าเดมิก็อดที่เบาบางเหมือนประกายลมในฤดูหนาว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ไม่นานเสียงประกาศสุดท้ายดังขึ้น เสียงผู้คนก็โห่ร้องด้วยความดีใจ งานเลี้ยงในตอนนี้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์ก้าวเท้าช้า ๆ ไปยังโซนแสดงกิจกรรม แล้วมุมปากเธอก็ยกขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มที่แทบไม่มีใครมองออกว่าเป็นรอยยิ้มจริงหรือเพียงการจัดรูปหน้าเพื่อให้คนอื่นรู้สึกสบายใจ “เทศกาลฤดูหนาวที่มนุษย์ภาคภูมิใจงั้นหรือ…” เธอพึมพำเบา ๆ อย่างเด็กเรียบร้อยที่กำลังพูดกับตัวเอง <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ดี… จะได้ศึกษาทุกคนได้ใกล้ขึ้นอีกหน่อย คีอาร์เดินลึกเข้าไปในฝูงชนอย่างเงียบงาม ดวงตาเย็นเฉียบซ่อนอยู่หลังท่าทีหวานนุ่มนวล เพราะงานเพิ่งเริ่มต้นขึ้น…<div> </div><div><div style="text-align: center;">รางวัลสำหรับผู้เข้าร่วมงานเปิด : +10 EXP (หาก Lv Max รับ หินแห่งปัญญา 1 ก้อน) และ +50 พลังน้ำใจ</div><div><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div></div>

Moneka โพสต์ 2025-11-25 23:32:02

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Moneka เมื่อ 2025-11-25 23:34 <style>
/* สไตล์รวมของกล่องสปอย */
.click-spoiler {
max-width: 900px;
margin: 0 auto 8px;
font-family: "TH SarabunPSK", "TH Sarabun New", sans-serif;
font-size: 18px;
line-height: 1.9;
}

/* ซ่อน checkbox จริง ๆ */
.click-spoiler input {
display: none;
}

/* ป้ายให้คลิก */
.click-spoiler label {
cursor: pointer;
color: #d0d0d0; /* จืดมาก ไม่ดึงดูด */
font-size: 14px;
letter-spacing: 0.04em;
}

/* เนื้อหาสปอย */
.click-spoiler .spoiler-content {
max-height: 0;
overflow: hidden;
transition: max-height .3s ease;
margin-top: 0;
}

/* พอคลิกให้แสดง */
.click-spoiler input:checked + label + .spoiler-content {
max-height: 5000px; /* ให้ยาวได้เป็นพันตัวอักษร */
margin-top: 6px;
}

/* ทำตัวอักษรให้กลมกลืน พออ่านได้แต่ไม่เด่น */
.click-spoiler .spoiler-content font {
color: #d0d0d0;
}
</style>

<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" border="0"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 24 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ช่วงเย็น เวลา 17.00 น. เป็นต้นไป <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, "sans-serif", "Microsoft YaHei", SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, "Microsoft YaHei Light", "Microsoft YaHei"; font-size: 5px; white-space-collapse: preserve; font-weight: 700; vertical-align: baseline;">ณ โคลอสเซียม (เข้าร่วม The Brumalia Commencement: The Brumae Ritual) <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แสงไฟสีทองจากคบเพลิงยังเต้นระยิบระยับอยู่ริมเวทีราวกับไม่มีวันหมดแรง สวนทางกับหัวใจของโมนีก้าที่เต้นแรงจนแทบโผล่ออกมานอกอกหลังจากการล้มกลางพิธีที่เธออยากจะลบทิ้งออกจากประวัติศาสตร์ส่วนตัวอย่างเร่งด่วนที่สุด หากเป็นไปได้คงอยากให้ท่านทวดเจนัสเปิดประตูเวลาให้เธอย้อนกลับไปสามวินาทีก่อนหน้ามิให้เธอสะดุดอะไรอีกเลย โมนีก้าค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้น มือหนึ่งปัดฝุ่น อีกมือกดหน้าอกตัวเองราวกับจะบอกให้หัวใจหยุดเต้นแรงเสียที แต่แล้วเสียงทุ้มคุ้นหูที่แค่ฟังก็รู้ว่าต้องกวนแน่ ๆ ก็ดังขึ้นข้างหลัง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “คุณนี่… ทำลายความยิ่งใหญ่ทั้งหมดด้วยการลงไปกอดพื้นอย่างโรแมนติกเลยนะ มิวส์ของผม” โมนีก้าชะงัก เงยหน้าขึ้นแทบจะทันที ดวงตาสีเทาเงินทอประกายสะท้อนกับแสงสลัว และเมื่อเห็นว่าเป็นเขา ความอับอายทั้งหมดก็พุ่งขึ้นมาใหม่เป็นเท่าตัว “เลสเตอร์!” เธอร้องเสียงแผ่วแต่รวดเร็ว “นาย… เห็นหมดเลยเหรอ?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เขายืนพิงเสากำแพงหินอย่างสบายใจ เสื้อเชิ้ตสีครีมเข้ากับผมสีเข้มเป็นประกายสะท้อนแสงไฟ เขายักคิ้วด้วยรอยยิ้มครึ่งหนึ่งที่น่าหมั่นไส้และน่าตีหัวด้วยหมวกพิธีไปพร้อมกัน “ตั้งแต่คำว่า ‘Vives annos!’ อันสง่างามของคุณเลยล่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พอได้ยินแบบนั้นโมนีก้าอยากมุดดินหนีตรงนั้นแบบจริงจัง แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้โต้ตอบ เลสเตอร์ก็เดินเข้ามา มือของเขายื่นมาตรงหน้าเหมือนจะช่วยพยุง… แต่แล้วเขากลับเลื่อนมาจับเอวเธอแทน มือใหญ่นั้นจับแน่นอย่างจงใจ ความร้อนจากมือเขาสวนทางกับอากาศเย็นของค่ำคืนจนทำเอาเธอแทบลืมหายใจ “ลุกขึ้นเองก็ได้สินะ…” เขาว่าพร้อมรอยยิ้มมุมปาก “แต่ผมชอบให้คุณอยู่ตรงนี้มากกว่า” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ยังไม่ทันตั้งตัว เขาก็รวบเธอขึ้นจากพื้นอย่างง่ายดายและดึงเข้าหาตัวจนหลังของเธอกระแทกเบา ๆ กับกำแพงหินเย็นเฉียบ กลิ่นไซเปรสอ่อน ๆ ผสมกลิ่นอุ่นของแสงอาทิตย์จากร่างเขาเข้ากับกลิ่นไลแลคของเธออย่างลงตัวจนโมนีก้ารู้สึกเหมือนถูกล้อมด้วยความอบอุ่นที่คุ้นเคย เลสเตอร์โน้มหน้าเข้าใกล้ ดวงตาสีฟ้าเข้มเปล่งราวกับมีแสงซุกอยู่ในนั้น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “สิบหกวันแล้วนะ โมนีก้า” เสียงเขาเปลี่ยนเป็นทุ้มต่ำ นิ่ง และเจือความคิดถึงจนแทงใจ “ผมให้เวลาคุณทำงานเต็มที่ ผมยอมทนอยู่บนโอลิมปัสโดยไม่มีคุณ… แต่ตอนนี้ถึงเวลาของผมแล้ว” ลมหายใจของเขาแตะริมฝีปากโมนีก้าอย่างอันตรายจนเธอหน้าแดงวูบ แล้วพยายามกระซิบเตือนอย่างพยายามรักษาสติ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “เลสเตอร์… พวกเขา… อาจ—” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ไม่มีใครกล้าเข้ามาตรงนี้หรอก” เขาตอบมั่นใจเต็มร้อย ราวกับประกาศอาณาเขตของตัวเอง “และตอนนี้… ผมมีเวลาแค่สามสิบนาทีคุณคิดว่าผมจะไม่ตักตวงมันหรอ ไม่มีทาง” เขาก้มลงมาอย่างรวดเร็วและหนักแน่นจนริมฝีปากของทั้งคู่ประสานกันในทันที<div class="click-spoiler">

<input type="checkbox" id="sp-ostara">
<label for="sp-ostara">เนื้อหาดี ๆ ที่เด็ก ๆ ไม่ควรอ่าน</label>

<div class="spoiler-content">
            จูบแรกของเขาไม่ใช่แค่การสัมผัส แต่เป็นการรุกล้ำที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบและความกระหายที่สะสมมานาน 16 วัน เลสเตอร์ไม่ได้ขออนุญาตโมนีก้าแต่เขาทวงคืนทุกวินาทีที่เขาสูญเสียไป ริมฝีปากของเขาบดเบียดกับริมฝีปากของโมนีก้าอย่างดุดัน เลสเตอร์ใช้ความช่ำชองในการจูบที่สังสมมานานนับสี่พันปี เขาเอียงองศาของศีรษะเล็กน้อยเพื่อเพิ่มความแนบแน่นอันลึกซึ้ง ส่งรสชาติของเครื่องดื่มในงานเทศกาลที่เขาพึ่งดื่มระหว่างรอเธอทำงานผสมเข้ากับรสชาติของแสงอาทิตย์ที่ร้อนรุ่มคาวราคะและความรู้สึก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าถูกจู่โจมจมจนเซถอยหลังติดกำแพง แต่ก่อนที่เธอจะได้ทันตั้งตัว มือหนาของเลสเตอร์ก็ประคองใบหน้าของโมนีก้าไว้แน่น สัมผัสที่ปลายนิ้วโป้งของเขาทำให้เธอรู้สึกถึงพลังงานที่ร้อนผ่าวของเทพเจ้าดวงอาทิตย์ที่กำลังปะทุขึ้นภายใต้ผิวหนังของเขา มันเป็นการสัมผัสที่ทำให้โมนีก้าต้องหยุดคิดถึงทุกสิ่งที่อยู่ไม่ไกลจากนี้  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> และเลสเตอร์ก็ไม่ยอมให้มีการหยุดพักสัมผัสนี้ เขากดริมฝีปากลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไล่ต้อนเอาความต้านทานที่ไม่อาจมีของเธอจนหายไปหมดสิ้น จูบขชองเขาเต็มไปด้วยความต้องการที่ควบคุมไม่ได้และไม่อาจควบคุมได้ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ระมัดระวังไม่ให้ทำร้ายเธอแม้แต่นิดเดียว ความขัดแย้งของเทพเจ้าผู้รักการยึดครองกับชายที่ต้องจำยอมต่อความรักนั้นผสานกันอย่างลงตัวราวกับบทกวีที่กลมกล่อม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าตอบสนองต่อความรุนแรงนั้นอย่างรวดเร็ว เธอหลับตาแน่นมือของเธอเลื่อนขึ้นไปกำเสื้อเชิ้ตของเลสเตอร์ไว้ไม่มีปล่อย พยายามตอบรับสัมผัสของเขาด้วยความเร่งรีบที่เธอเองก็ไม่อาจคาดคิดได้เลย กลิ่นไลแลคอันหอมหวานของเธอปะทะเข้ากับกลิ่นไซเปรซและอายยามรุ่งอรุณที่อาบไล้ด้วยแสงแรกของวันจากการเขา ในห้วงรสจูบนั้นโมนีก้ารู้สึกเหมือนถูกนำพาไปยังจุดที่ร้อนแรงที่สุดของดวงอาทิตย์ เสียงในงานเทศกาลเบาลงไปจนเกือบเงียบเชียบ มีเพียงเสียงหอบหายใจอันรุนแรงของพวกเขาเท่านั้นที่ดังอยู่รอบกายของทั้งคู่ ดวงเนตรแห่งฟีบี้ของโมนีก้ากำลังส่องประกายเล็ก ๆ แสงสีทองอ่อน ๆ ที่มองทะลุความร้อนแรงของเขาให้เห็นความจริงใจอันแสนบริสุทธิ์และความกลัวของการสูญเสียและก่ำกึ่งความต้องการที่ร้อนแรงซึ่งไม่อาจห้ามทานได้และมันกำลังเผาผลาญเขาอยู่ไม่เคยห่างไป <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อเลสเตอร์ผละออกเพื่อสูดลมหายใจ เขายังคงประคองใบหน้าของเธอไว้ ริมฝีปากของเพวกเขาเปียกชื้นและบวมเล็กน้อยดวงตาสีฟ้าของเขาลุกโชนไปด้วยไฟปรารถนา แต่แววตานั้นกลับอ่อนโยนจนน่าประหลาด “คุณไม่ควรไปเมืองลับแลที่ไหนอีกโมนีก้า” เลสเตอร์พูดเสียงประโยคนั้นหอบกระเสากระซิบข้างริมฝีปากเธอ “ถ้าผมไม่สามารถมองเห็นคุณได้... ผมก็ไม่มีสมาธิแต่งกลอนหรือทำงานอะไรได้เลยนะโมนีก้า” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> พอได้ยินคำนั้นโมนีก้าก็ใช้เวลาหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเก็บอากาศเข้าปอดของเธอเพราะมันพึ่งโดนเลสเตอร์สูบออกไปอย่างมากมาย แก้มของเธอแดงก่ำตั้งแต่ลำคอจนถึงหู เธอเอียงศีรษะเล็กน้อย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเธอปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียงแหบพร่า “นักกวีที่ไหนเขาเป็นห่วงแฟนจนไม่มีสมาธิทำงานกันเล่า นายก็แค่หาทางอู้งานอยู่ไม่ใช่หรือไง? หัดจัดลำดับความสำคัญบ้างสิ พ่อหนุ่มพระอาทิตย์” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เลสเตอร์เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต่พึงพอใจประดับอยู่บนมุมปาก เขารู้ดีว่าการจัดลำดับความสำคัญของโมนีก้านั้นหมายความว่าอย่างไร ในฐานะเทพแห่งการมองเห็นความจริง เขาไม่ต้องใช้เนตรแห่งฟีบี้ก็รู้ว่าตอนนี้เธอต้องการอะไร  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "แน่นอนครับ" เขาตอบเสียงทุ้มนุ่มที่ชวนให้ทั้งชายหญิงชวนหลงใหล มือของเขายกขึ้นจับแก้มของเธออย่างแผ่วเบา "ในฐานะแฟนคนแรกของคุณ ผมต้องมั่นใจว่าคุณจะจัดผมไว้ในลำดับแรกสุด... เหนือกว่างานของเซนจูเรี่ยน เหนือกว่าเทพฮินดู และเหนือกว่าความเหนื่อยล้าจากการจัดงานบรูมาเลียทั้งหมด" เขาดึงเธอเข้ามาจนร่างของทั้งคู่แนบชิดกัน เลสเตอร์กระซิบชิดริมฝีปากเธอ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาและคำมั่นสัญญา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "และผมจะใช้สามสิบนาทีที่เหลือนี้... พิสูจน์ว่าทำไมผมถึงควรอยู่ในลำดับนั้น และไม่มีวันตกอันดับแม้แต่น้อย" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ก่อนที่โมนีก้าจะทันได้พูดเอ่ยตอบเลสเตอร์ เขาก็กดจูบลงมาที่ริมฝีปากของเธอทันที รสจูบที่สองนี้ไม่เร่งรีบเท่าจูบแรก แต่ลึกซึ้งและเย้ายวนกว่ามากโข มันคือรสจูบแห่งการสำรวจที่ช่ำชองและเต็มไปด้วยศิลปะแบบที่เทพอะพอลโลเท่านั้นทำได้ เขาไม่ได้แค่จูบเล่น ๆ แต่กำลังสรรเสริญเธอด้วยริมฝีปากของเขา เลสเตอร์จูบโมนีก้าอย่างเนิบนาบแต่แฝงไปด้วยอำนาจแห่งการควบคุม มือหนึ่งของเขาลูบไล่ไปตามต้นคอของเธออย่างช้า ๆ ก่อนที่จะสอดเข้าไปใต้เส้นผมของโมนีก้าเพื่อดึงเธอเข้ามาในห้วงรสจูบที่แสนล้ำลึกความร้อนจากกายของเขาแผ่ซ่าน ผ่านผิวกายใต้เนื้อผ้าของเสื้อเชิ้ต ทำให้โมนีก้ารู้สึกราวกับยืนอยู่กลางฤดูร้อนแม้ในงานเทศกาลฤดูหนาวของนิวโรม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โมนีก้าเริ่มตอบสนองเลสเตอร์อย่างเต็มที่ มือของเธอเลื่อนขึ้นโอบรอบคอของเขา เปลือกตาหลับแน่น พยายามควบคุมเสียงหอบหายใจของตนเองที่เริ่มดังขึ้นในทุก ๆ ที แต่ก็ทำไม่ได้สักครั้ง เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกผิดในอดีตที่ปะปนกับความสุขุมและสง่างามของเทพเจ้าในจูบนี้มันเป็นการเตือนเธอ</div></div>            เลสเตอร์ผละออกเพียงเล็กน้อยให้ปลายจมูกชนกัน เขาไล่จูบลงมาตามแนวกรามที่อ่อนหวานของเธอ ก่อนจะหยุดที่ติ่งหูแล้วใช้ริมฝีปากกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าราวกับกำลังกดความต้องการของตนเองไว้ให้อยู่ใต้กว่าผืนคุกของทาทารัส "ไหน... คุณเซนจูเรี่ยนกองร้อยที่สองของผม... บอกผมหน่อยสิ..." เขากัดเบา ๆ ที่ผิวหนังบริเวณนั้นจนโมนีก้าสะดุง ฃ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> "... คุณจะรับผิดชอบมันยังไงดี?"<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/d697757ec3adf31103369129f57f11f78a521a5e61eae-qE3OHs_fw658webp-1-1.png" width="500" _height="70" border="0">รางวัลสำหรับผู้เข้าร่วมงานเปิด : +10 EXP (หาก Lv Max รับ หินแห่งปัญญา 1 ก้อน) และ +50 พลังน้ำใจ <div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; text-align: center; font-size: x-large;"> เลสเตอร์ ปาปาโดปูลอส</div><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; text-align: center; font-size: x-large;">พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5</div><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; text-align: center; font-size: x-large;">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20</div><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; text-align: center; font-size: x-large;">กลิ่นหอมจาก น้ำหอมเฮคาที - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +10</div><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: 5px; text-align: center;">(ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 5 7 9 ทำให้ได้รับความโปรดปรานจาก NPC TGC SP Lares Satyr ได้รับความโปรดปราน+10)</div><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; text-align: center; font-size: x-large;">สรุปรวมค่าความสัมพันธ์ หาร 2 = โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ +17.5</div><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; text-align: center; font-size: x-large;"> </div><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; text-align: center; font-size: x-large;"><img src="https://media.tenor.com/M-Urb2yg7dkAAAAM/yes-fullmoon.gif" border="0"></div><div style="outline-style: none; color: rgb(105, 105, 105); font-family: "TH SarabunPSK"; text-align: center;">(ผมไม่ได้โกงไบต์แต่ลองคลุมดำดูผมไม่ได้โรลเรทผมไม่รู้ต้องทำยังไงมันเป็นกิจกรรมผมแค่เขิน)</div>

หน้า: [1] 2 3

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

COLLOSEUM ⋘ โคลอสเซียม ⋙