หอจัดแสดงงานศิลป์

God โพสต์ 2024-11-21 09:14:16

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxgallery01 {
border-radius: 20px;
border: 5px double #ceb565;
padding: 3px;
box-shadow: #fff4d9 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/OPrBTjY.png");}
</style>

<style>
#boxgallery02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 50px;
box-shadow: #fff4d9 0px 0px 50px;
background-image: url("https://i.imgur.com/Dg62gsK.png");}
</style>


<style>
#boxgallery03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #bbe9ff 0px 0px 3em;
background-image: url(" ");}
</style>

<style>
.shadow {
   text-shadow: 1px 1px 10px #ddc073;
}
</style>


<div id="boxgallery01">
<p><br></p><p><br></p><p><br></p>




<div id="boxgallery02">
<p><span style="font-family: Georgia;"><font style="" color="#ceb565" size="2"><br></font></span></p><p><span style="font-family: Georgia;"><font size="7" style="" color="#ceb565">GALLERY</font></span><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font size="2" color="#cfc5a0" face="Kanit">⋘ หอจัดแสดงงานศิลป์<span class="shadow" style=""> </span>⋙</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH K2D July8" size="6" color="#f5deb3"><span class="shadow" style=""><b style=""><br></b></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><img src="https://i.imgur.com/PHOHMBK.gif" border="0"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><img src="https://i.imgur.com/RwrknVB.png" width="500" _height="500" border="0"></p>

<iframe width="500" height="10" src="https://www.youtube.com/embed/A_xDMGaGQdU?autoplay=1&loop=1&playlist=A_xDMGaGQdU" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe><br><br><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><img src="https://i.imgur.com/PHOHMBK.gif" border="0"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="Pridi"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="Pridi" size="3"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font size="3" face="Kanit"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b style=""><i style=""><font color="#ceb565" style="">แกลลอรี</font></i></b><font color="#696969" style=""> ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของค่ายฮาล์ฟบลัด</font></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#696969" size="3" face="Kanit"><span style="white-space-collapse: preserve;">เดิมทีสถานที่นี้มีลักษณะเป็นศาลาศิลปะ</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#696969" size="3" face="Kanit"><span style="white-space-collapse: preserve;">แต่ได้รับการปรับปรุงต่อเติมใหม่โดย แอนนาเบ็ธ เชส</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#696969" size="3" face="Kanit"><span style="white-space-collapse: preserve;">ตัวคารได้รับการออกแบบใหม่ให้มีความทันสมัยยิ่งขึ้น</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#696969" size="3" face="Kanit"><span style="white-space-collapse: preserve;">แต่ยังไม่ทิ้งความเป็นกรีกแบบดั้งเดิม จากบัวประดับและเสาโรมันที่ค้ำยันอาคาร</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#696969" size="3" face="Kanit"><span style="white-space-collapse: preserve;">เพดานสูงโปร่ง หลังคาทรงจั่วทำจากกระจกใสให้แสงธรรมชาติลอดผ่าน</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#696969" size="3" face="Kanit"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font size="3" face="Kanit"><font color="#696969"><span style="white-space-collapse: preserve;">หอจัดแสดงงานศิลป์แบ่งออกเป็นสองโซนด้วยกัน</span></font><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(105, 105, 105);">คือ</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(105, 105, 105);"><font size="3" face="Kanit">ส่วนจัดแสดงผลงาน และส่วนของเวิร์คช็อป

นอกจากกระท่อมหมายเลข 14 แล้วแกลลอรีแห่งนี้ก็เป็นอีกแหล่ง</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(105, 105, 105);"><font size="3" face="Kanit">ที่บรรดาสายเลือดของเทพีไอริสชอบมาขลุกตัวอยู่รวมกัน</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#696969" face="Noto Serif Thai"><span style="font-size: 14.6667px; white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="Noto Serif Thai" color="#696969"><span style="font-size: 14.6667px; white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p><font color="#fff" style="">
<font color="#fff" style="">


</font>

</font></p><font color="#fff" style="">


</font></div><font color="#fff" style=""><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><br><br><br></font></font></font></font></div></div><font color="#fff" style="">

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/OPrBTjY.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>


<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>


<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 5px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #fff;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #fff; border-radius:5px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:8px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#fff!important; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#fff!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#c9b681!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #c9b681!important; border-top:2px solid #e8dab4; border-bottom:2px solid #e8dab4; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#d4cbbc!important; border-top:2px solid #c9b681;border-radius:5px; border-bottom:2px solid #c9b681;border-radius:5px; }</style>


<style name="captain" type="text/css">
a.navvi{
-webkit-transition: 1.0s;
-moz-transition: 1.0s;
margin:1px;
display:inline-block;
text-align:center;
background: #fff;
color:#7c6652;
width:75px;
padding:2px;
overflow: hidden; }
a.navvi:hover{
color: #fff;
background: #fff;
border-radius: 0px 0px 0px 0px;
-moz-border-radius: 0px 0px 0px 0px;
-webkit-border-radius: 0px 0px 0px 0px;}
#h1{padding:2px;background: #fff;width:380px; position:fixed;}</style>

</font>

Dean โพสต์ 2024-11-23 08:31:16

<div class="rol-mb4"> <div class="cont-mb4"> <div class="tit-mb4"><img src="https://i.imgur.com/0LMWwcT.png"><span style="text-shadow: rgb(255, 248, 216) 2px 2px;"><font color="#9acd32">Resha Campbell</font><br><font style="font-weight: normal; font-style: normal;" size="2" color="#f5deb3">The youngest sister of Poseidon's lineage.</font></span></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3"><span style="font-weight: 400;"><font color="#9acd32">"พี่ซันซ์มาเร็วเข้า!"</font><br><br><font color="#00bfff">"ใจเย็น ๆ สิรีชเดี๋ยวก็หกล้มหรอก!"</font><br><br>มือเล็ก ๆ จับจูงมือของพี่ชายที่อายุต่างเกือบสิบปีวิ่งกระเตงอุปกรณ์วาดเขียนใส่ตะกร้าสานมุ่งตรงไปที่แกลลอรี่หลังจากที่ได้รับการอนุมัติกิจกรรมจากที่ปรึกษาของบ้านและคุณไครอน<br><br>วันนี้ดูท่า </span><font color="#9acd32"><i>รีชา แคมป์เบลล์</i></font><span style="font-weight: 400;"> จะคึกคักเป็นพิเศษ อาจในฐานะที่ได้เป็นโต้โผจัดกิจกรรมนี้แทนพี่ชายที่ขอลากลับบ้านแล้วไม่มีทีท่าจะกลับมาค่ายฮาล์ฟบลัดเสียที<br><br><font color="#9acd32">"ขอรบกวนด้วยนะค้า"</font><br><br>เสียงเล็กเอ่ยขออนุญาตหลังจากที่ผลักบานประตูกระจกใสเข้ามา ทว่าในช่วงเวลาเช้าตรู่แบบนี้ใครเล่าจะมีจิตใจสุนทรีชื่นชมความงามของศิลปะบนผืนผ้าใบ<br><br>เว้นเสียแต่เป็นเด็กบ้านไอริสที่ใช้เวิร์คช็อปต่างห้องนอนอ่ะนะ...</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3"><span style="font-weight: 400;">แต่เมื่อเห็นว่าในหอศิลป์ไม่มีใครผู้มาเยือนทั้งสองจากบ้านเจ้าสมุทรก็ลดท่าทีเกรงอกเกรงใจลงทันที</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3" color="#9acd32"><span style="font-weight: 400;">"พี่ซันซ์ หนูว่าวางของเอาไว้ตรงนี้ดีไหม?"</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3" color="#00bfff"><span style="font-weight: 400;">"ตรงนี้ก็ดี เด่นดีนะ" </span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3"><i><font color="#00bfff">ซันซ์ มาเดิล เคานต์</font></i><span style="font-weight: 400;"> </span></font><span style="font-weight: 400; font-family: Kanit; font-size: medium;">ชายหนุ่มใบหน้าละตินผู้มีดวงตาสีน้ำทะเลตอบกลับ เขาจัดแจงช่วยน้องสาวคนเล็กของบ้านจัดโต๊ะสำหรับกิจกรรม </span><span style="font-family: Kanit; font-size: medium;"><i><font color="#9932cc">'นิทานของชาวค่าย'</font></i></span><span style="font-weight: 400; font-family: Kanit; font-size: medium;"> สมุดโน้ต ปากกา ดินสอ สีไม้ และถาดขนมอมยิ้มถูกจัดแจงอยู่บนโต๊ะกลางแกลลอรีในตำแหน่งสะดุดตา</span></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><span style="font-weight: 400; font-family: Kanit; font-size: medium;"><font color="#00bfff">"พี่ว่าทำป้ายด้วยดีกว่า"</font></span></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><span style="font-weight: 400; font-family: Kanit; font-size: medium;"><font color="#9acd32">"อื้อ ได้เลย!"</font></span></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3"><span style="font-weight: 400;">ทั้งคู่ช่วยกันเขียนป้ายชี้ทางว่า </span><i><font color="#9932cc">'โต๊ะกิจกรรมอยู่ตรงนี้ ส่วนขนมหยิบไปได้เลย' </font></i><span style="font-weight: 400;">กันเพียงครู่หนึ่งทุกอย่างก็ลงตัว</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3"><span style="font-weight: 400;"><font color="#9acd32">"เตรียมการเสร็จแล้ว" </font>รีชาปัดมือไปมา พอได้จัดกิจกรรมแบบนี้ดูเหมือนว่าเธอโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาอีกนิดจนอดที่จะยืดอกภูมิใจในตัวเองไม่ได้ <font color="#9acd32">"ต่อไปก็หน้าที่หนูสินะคะ งั้น.. หน้าแรกก็... เอาแบบนี้ก็แล้วกัน"</font></span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3"><span style="font-weight: 400;">มือน้อย ๆ เขียนยุกยิกลงไปในกระดาษหน้าแรก...</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><div class="quote"><blockquote><font face="Sriracha" size="3" style="font-weight: normal;">กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว... <br><br>มีนางเงือกน้อยแสนสวยคนหนึ่ง เธออาศัยอยู่ในทะเลน้ำหวาน </font><span style="font-family: Sriracha; font-size: medium; font-weight: 400;">อยู่ในบ้านเปลือกหอยที่ทำจากช็อกโกแลต </span><span style="font-weight: normal; font-family: Sriracha; font-size: medium; background-color: initial;">มีเพื่อนสนิทเป็นน้องปลาคัพเค้ก กับคุณปูแอปเปิ้ลเชื่อม เธอแตกต่างจากพี่สาวนางเงือกคนอื่น ๆ ตรงที่เธอไม่ได้ร้องเพลงเพราะแต่ว่าว่ายน้ำเก่งมาก<br><br>เธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับผองเพื่อนสัตว์ทะเลขนมหวาน แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่งเธอรู้สึกได้ว่าแสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมากระทบน้ำทะเลรสหวานได้หายไป<br><br>"แย่แล้ว ๆ แสงสว่างหายไปไหนนะ" คุณปูแอปเปิ้ลเชื่อมกล่าวอย่างร้อนรน</span></blockquote></div></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><span style="font-weight: normal;"><font face="Kanit" size="3"><font color="#00bfff">"พรืด"</font> ซันซ์ที่อ่านข้อความมาตลอดหลุดขำกับจินตนาการหวานแหว๋วของเด็กน้อยสิบสามขวบ <font color="#00bfff">"แต่เดี๋ยวนะ ไหงแสงสว่างหายไปล่ะ ตอนนี้กลางคืนหายไปไม่ใช่เหรอ?"</font></font></span></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><span style="font-weight: normal;"><font face="Kanit" size="3"><font color="#9acd32">"ก็หนูอยากเขียนแบบนี้นี่นา"</font> รีชาพองลมจนแก้มป่อง<font color="#9acd32"> "ถึงตาพี่ซันซ์แล้ว เขียนต่อหนูเลย"</font></font></span></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3"><span style="font-weight: 400;">ชายหนุ่มร่างสูงทำท่าจะปฏิเสธ ทว่ากลับถูกน้องสาวรบเร้าจนต้องใจอ่อน เขาหยิบปากกาขึ้นมาจรดที่หน้ากระดาษอยู่นาน ทว่าไม่มีอะไรในหัวที่เขาพอจะเขียนต่อจากนิทานหวานแหว๋วหน้านี้ได้</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3" color="#00bfff"><span style="font-weight: 400;">"พี่เขียนไม่ออก เอาไว้คราวหน้าก็แล้วกัน นะ นะ รีชอย่างอนพี่นะ"</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3" color="#9acd32"><span style="font-weight: 400;">"หงูว ก็ได้ ถ้าพี่คิดออกแล้วต้องมาเขียนด้วยนะคะ"</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3" color="#00bfff"><span style="font-weight: 400;">"ได้สิรีช ถ้าพี่นึกออกนะ.. แต่ตอนนี้ได้เวลากินอาหารเช้าแล้ว พวกเรารีบไปโถงอาหารกันก่อนที่วาฟเฟิลอร่อย ๆ จะหมดกันเถอะ"</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3" color="#9acd32"><span style="font-weight: 400;">"อ๊ะ! วาฟเฟิล ได้ค่ะ งี้ต้องรีบไปแล้วสิ"</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3"><span style="font-weight: 400;">พอคิดว่าอาจจะพลาดอาหารเช้าแสนอร่อยรีชาก็รีบกระตือรือร้นในทันที ทั้งสองทิ้งอุปกรณ์วาดเขียนต่าง ๆ ไว้บนโต๊ะกิจกรรม รอให้ชาวค่ายคนอื่นมาสานเรื่องราวหน้าถัดไป</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3"><span style="font-weight: 400;">ส่วนสำหรับหนุ่มซันซ์ เป็นวันที่เขารอดไปได้อีกวันหนึ่ง...</span></font></div><div class="text-mb4" style="text-align: justify;"><br><div style="text-align: center;"><img src="static/image/hrline/31.gif" border="0" alt=""><br><br><font face="Kanit" size="2"><i>[กิจกรรม] หนังสือนิทานของชาวค่าย - หน้าที่ 1</i></font></div><br></div></div></div><div class="cred"><a href="http://bettyleg.tumblr.com">bettyleg</a></div>

<link rel="stylesheet" href="https://use.fontawesome.com/releases/v5.8.1/css/all.css" integrity="sha384-50oBUHEmvpQ+1lW4y57PTFmhCaXp0ML5d60M1M7uH2+nqUivzIebhndOJK28anvf" crossorigin="anonymous"><style>@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Merriweather:ital,wght@1,700&display=swap');@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Open+Sans:wght@400;800&display=swap'); .rol-mb4{width:600px;border:1px dashed #9acd32; margin:10px auto; padding:15px; background:#FAF8CB;}.cont-mb4{background:#FFF; outline:5px solid #9acd32; padding:60px 10px 10px;}.tit-mb4{font-family: 'Merriweather', serif; font-size:25px; text-align:center; font-weight:600; margin:0px 20px; line-height:25px; font-style:italic;}.text-mb4{width:500px; text-align:justify; margin:30px auto 20px; font-size:13px; line-height:18px; font-family: 'Open Sans', sans-serif; color:#555; font-weight:600;}.tit-mb4 img{display:block; border:1px solid #ddd; margin:-20px auto 30px; border-radius:190px; width:120px; height:120px; padding:10px;}.datos-mb4{border:1px solid #ddd; padding:20px 20px; background:#fafafa; text-align:center; font-size:12px; font-weight:500; font-family:'Open Sans', sans-serif; line-height:16px;}.datos-mb4 i{padding:0px 3px;}.cred{margin:0px auto; margin-top:-5px; width:630px; text-align:center;background:#fff;border:1px solid #eee;} .cred a{text-decoration:none; color:#888; text-transform:uppercase; font-size:8px; font-family:arial; letter-spacing:2px;}</style>

Laura โพสต์ 2024-11-24 20:13:16

Daemon โพสต์ 2024-11-24 23:25:30

<div class="quote"><blockquote><font size="2"><a href="forum.php?mod=redirect&goto=findpost&pid=2521&ptid=383" target="_blank"><font color="#999999">Laura ตอบกลับเมื่อ 2024-11-24 20:13</font></a></font>
Activity Form

body {
</blockquote></div>
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Cinzel+Decorative:wght@400;700;900&display=swap')
</style>

<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Noto+Sans+Thai+Looped:wght@100;200;300;400;500;600;700;800;900&display=swap')
</style>

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Daemon01 {
border-radius: 30px;
border: 0px double #8e104f;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/VA4lYjH.png");}
</style>

<style>
#Daemon02 {
width: 900px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 1em;
background-color: #ffff;}
</style>

<style>
#Daemon03 {
width: 900px;
border-radius: 20px;
border: 0px double #C0C0C0 ;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C00px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>

<style>
#Daemon04 {
width: 400px;
border-radius: 20px;
border: 5px double #f5db75;
padding: 3px;
box-shadow: #f5db75 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gtsf8cb.png");}
</style>

<div id="Daemon01">

<br>
<div id="Daemon03">
<br><font color="#ff0000" face="Cinzel Decorative" size="6"><b>กิจกรรม หนังสือนิทานของชาวค่าย</b></font><br>
<br>
</div>
<br>
<div id="Daemon02"><p><br></p><p><br></p><div style="text-align: left;"><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">เดม่อนผลักประตูไม้บานใหญ่ของหอจัดแสดงงานศิลป์เข้าไป ภายในห้องกว้างขวางถูกประดับประดาด้วยผลงานศิลปะของเหล่าชาวค่าย แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขาในตอนนี้คือแสงไฟสลัว ๆ ที่ส่องสว่างออกมาจากมุมหนึ่งของห้อง เดม่อนเดินเข้าไปใกล้ ก็พบกับเด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงกำลังนั่งขมวดคิ้วอยู่หน้ากระดาษแผ่นใหญ่ บนโต๊ะไม้ที่เต็มไปด้วยสี พู่กัน และอุปกรณ์ศิลปะต่าง ๆ</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff0000">"ขอโทษนะครับ คือผม..." </font>เดม่อนเอ่ยขึ้น ทำให้เด็กสาวสะดุ้งเล็กน้อย เธอยกมือขึ้นลูบอก พร้อมกับหันมามองเขาด้วยแววตาตกใจ</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#4169e1">"ว้าย! ตกใจหมดเลย แอบมาแบบนี้ได้ไงเนี่ย" </font>เด็กสาวพูด พร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกสติ</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff0000">"ผมเดม่อน ครับ พอดีเห็นไฟเปิดอยู่ เลยแวะมาดู ว่ามีใครอยู่หรือเปล่า" </font>เดม่อนแนะนำตัว พร้อมกับส่งยิ้มให้</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#4169e1">"ฉัน รีซา แคมป์เบลล์ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ พี่เดม่อน"</font> รีซายิ้มตอบ <font color="#4169e1">"ฉันเป็นลูกของโพไซดอน กำลังวาดภาพสำหรับกิจกรรมของบ้านอยู่น่ะ"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff0000">"กิจกรรมของบ้าน?"</font> เดม่อนเลิกคิ้วด้วยความสนใจ</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#4169e1">"ใช่ บ้านโพไซดอน เรากำลังเล่นเกมแต่งนิทาน ผลัดกันเขียนคนละประโยคน่ะ" </font>รีซาอธิบาย<font color="#4169e1"> "สนุกดีนะ ลองมาเล่นด้วยกันไหม?"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">ดวงตาของเดม่อนเป็นประกาย ไหน ๆ เขาก็ว่างอยู่พอดีเข้าร่วมสักหน่อยก็แล้วกัน <font color="#ff0000">"น่าสนใจดีนะครับ ว่าแต่ตอนนี้มีใครเขียนไปบ้างแล้ว?"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">รีซาชี้นิ้วไปที่กระดาษแผ่นใหญ่ที่ติดอยู่บนผนัง <font color="#4169e1">"นั่นไง เริ่มตั้งแต่หนู แล้วก็ผลัดกันเขียนคนละประโยคเรียงลงมา คนล่าสุดคือลอร์ร่าน่ะ"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">เดม่อนเดินเข้าไปอ่านนิทานที่เขียนค้างไว้ด้วยความสนใจ ก่อนเขาพอคิดอะไรบางอย่างออกมา หยิบปากกาและเขียนลงไปต่อ</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><div class="quote"><blockquote><font face="Sriracha" color="#9932cc" size="3">"ข้าเอง!" เสียงใสของเงือกสาวผมสีฟ้าประกายเงินดังขึ้นเงือกน้อยนามว่า คอรัล ผู้มีดวงตาสีมรกตเป็นประกายและหางสีฟ้าครามดุจเกล็ดปลาว่ายน้ำออกมาอย่างรวดเร็ว </font></blockquote><blockquote><font face="Sriracha" color="#9932cc" size="3"><br></font></blockquote><blockquote><font face="Sriracha" color="#9932cc" size="3"> "ข้าอยากจะช่วยปกป้องบ้านของเราด้วย!" คอรัลยืนกราน<br><br>"คอรัล!"เงือกหนุ่มร่างกำยำ เซบาสเตียนร้องเรียกด้วยความตกใจ"เจ้ายังเด็กเกินไปการขึ้นไปบนนั้นอันตรายมาก!"<br><br>"แต่ข้า..." คอรัลอึกอักน้ำตาคลอหน่วย"ข้าไม่อยากอยู่เฉย ๆตอนที่ทุกคนกำลังลำบาก"<br><br>เซบาสเตียนถอนหายใจเขารู้ดีว่าน้องสาวของเขามีความมุ่งมั่นแค่ไหน"ถ้าเช่นนั้นพี่จะไปด้วยเพื่อปกป้องเธอเอง!"<br><br>"เยี่ยมเลย!"เงือกหนุ่มรูปงามผู้รับอาสาคนแรก ไทรทันว่ายเข้ามาตบบ่าเซบาสเตียน"พวกเราสามคนจะร่วมมือกันเพื่อปกป้องโลกใต้ทะเล!"<br><br>เสียงเชียร์ดังกึกก้องไปทั่วโถงชาวเงือกต่างพากันชื่นชมความกล้าหาญของทั้งสามราชาเงือกพยักหน้าด้วยความพอใจ<br><br>"เหล่าผู้กล้าจงฟัง!"พระองค์ประกาศ"ข้าขอมอบตรีศูลแห่งโพไซดอนให้แก่ไทรทัน เกราะเกล็ดมังกรให้แก่เซบาสเตียนและไข่มุกแห่งการหยั่งรู้ให้แก่คอรัลขอให้สิ่งเหล่านี้ช่วยนำทางและปกป้องพวกเจ้าให้ปลอดภัย"<br><br>ทั้งสามรับของวิเศษด้วยความตื่นเต้นพวกเขารู้สึกได้ถึงพลังและความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ </font></blockquote><blockquote><font face="Sriracha" color="#9932cc" size="3"><br></font></blockquote><blockquote><font face="Sriracha" color="#9932cc" size="3">ไทรทันเซบาสเตียนและคอรัลสบตากันพร้อมกับพยักหน้า ในตอนนี้พวกเขาก็พร้อมแล้วที่จะเผชิญหน้ากับอันตรายเพื่อปกป้องบ้านของพวกเขาและไขปริศนาเสียงประหลาดที่ดังมาจากเบื้องบน</font></blockquote></div><p style="text-align: center; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#4169e1">"จะต่อไหมคะพี่เดม่อน"</font> รีซามองพี่ชายด้วยดวงตากลมโต </font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">เดม่อนครุ่นคิดครู่หนึ่ง เขากำลังคิดว่าจะต่ออีกสักหน่อย แล้วรอให้คนอื่นมาต่อก็แล้วกัน ตอนนี้เนื้อเรื่องนิทานยังไม่ออกจากวังใต้สมุทรสักที ก่อนจรดมือเขียนต่อ</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><div class="quote"><blockquote><i><font face="Sriracha" size="3" color="#9932cc">ไทรทันผู้ถือตรีศูลแห่งโพไซดอนเป็นผู้นำเซบาสเตียนผู้แข็งแกร่งในเกราะเกล็ดมังกรว่ายตามติดส่วนคอรัลผู้เฉลียวฉลาดถือไข่มุกแห่งการหยั่งรู้ไว้แน่นทั้งสามกำลังมุ่งหน้าสู่ผิวน้ำฝ่าฝูงปลาหลากสีสันและแนวปะการังอันงดงามพวกเขาแหวกว่ายขึ้นไปเรื่อย ๆจนกระทั่งแสงสว่างจากดวงอาทิตย์สาดส่องลงมา<br><br>"ข้างบนนั่นเอง!" คอรัลร้องชี้ไปยังแสงที่ส่องประกายบนผิวน้ำ<br><br>เมื่อโผล่พ้นน้ำภาพเบื้องหน้าทำให้ทั้งสามตะลึงเรือลำใหญ่ประดับประดาด้วยธงสีดำทอดสมออยู่กลางทะเลบนดาดฟ้าเรือ ดูเหมือนจะเป็นกลุ่มโจรสลัดหน้าตาน่ากลัวกำลังส่งเสียงโห่ร้องและยิงปืนใหญ่ลงสู่ท้องทะเล</font></i></blockquote><blockquote><i><font face="Sriracha" size="3" color="#9932cc"><br></font></i></blockquote><blockquote style="text-align: center;"><i><font face="Sriracha" color="#9932cc" size="5">(ต่อ)</font></i></blockquote></div><p style="text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">เดม่อนใช้เวลาครู่หนึ่งครุ่นคิด ก่อนจะบรรจงจรดปลายปากกาลงบนกระดาษแผ่นใหญ่แต่งเติมเรื่องราวต่อเพิ่มเติมอีกนิดหน่อยด้วยจินตนาการอันโลดแล่น เขาผูกเรื่องราวเพิ่มเติมและให้ทั้งสามเริ่มออกเดินทางผจญภัยได้สักทีเพื่อไปสืบหาเบาะแสของเหตุการณ์บนผิวน้ำ</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">เดม่อนเขียนไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งรู้สึกพอใจกับตอนที่เขาสร้างสรรค์ขึ้น เขาอ่านทวนตั้งแต่ต้นจนจบอีกครั้ง ก่อนจะวางปากกาลงพร้อมกับรอยยิ้ม</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff0000">"เสร็จแล้วครับ"</font> เดม่อนหันไปบอกรีซาที่กำลังง่วนอยู่กับการวาดภาพ</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">รีซาเงยหน้าขึ้นมองเดม่อนด้วยรอยยิ้ม<font color="#4169e1"> "เร็วจัง แต่งอะไรลงไปบ้างเนี่ย ขออ่านหน่อยสิ"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">เดม่อนผายมือไปยังกระดาษแผ่นใหญ่ <font color="#ff0000">"เชิญเลยครับ"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">รีซาลุกขึ้นเดินไปอ่านนิทานที่เดม่อนแต่ง เธออ่านไปพลางพยักหน้า และยิ้มไปด้วย <font color="#4169e1">"แต่งได้สนุกมากเลยค่ะพี่เดม่อน โหโจรสลัด หนูชักจะอยากอ่านเรื่องราวคนต่อไปแล้วสิ!"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff0000">"ขอบคุณครับ"</font> เดม่อนรู้สึกดีใจที่รีซาชอบผลงานของเขา<font color="#ff0000"> "ว่าแต่ถ้านิทานนี้สมบูรณ์เมื่อไหร่ ฝากน้องรีซาส่งฉบับก็อบปี้มาให้อ่านหน่อยนะ"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#4169e1">"ได้เลยค่ะพี่เดม่อน"</font> รีซากล่าวตอบอีกฝ่ายด้วยความเต็มใจ </font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">เดม่อนมองดูรีซาที่กำลังสนุกสนานและเบิกบาน เขาก็รู้สึกอบอุ่นใจเช่นเดียวกันที่ได้ใช้เวลาในค่ำคืนนี้กับเพื่อนใหม่ และกิจกรรมสนุก ๆ แบบนี้</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff0000" style="">"งั้นผมขอตัวกลับกระท่อมก่อนนะครับ ดึกแล้ว" </font>เดม่อนกล่าวลา</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#4169e1">"ได้เลยค่ะ พี่เดม่อน ขอบคุณที่แวะมานะ"</font> รีซาเงยหน้าขึ้น ยิ้มให้เดม่อน</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">เดม่อนโบกมือลารีซาก่อนจะเดินออกจากหอจัดแสดงงานศิลป์ ไปยังกระท่อมหมายเลข 10 ของเขาเพื่อจะพักผ่อน เขาหวนคิดถึงลิเลียน่าไม่รู้ตอนนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างแล้ว ภารกิจคำพยากรณ์ของเฟเรียแต่ที่ ๆ พวกเธอไปคือเฮตินี่สิ เดม่อนชักจะเริ่มรู้สึกเป็นห่วงแม้ตามจริงไม่ต้องเป็นห่วงก็ได้ ยังไงยัยนั่นเธอต้องเอาตัวรอดและช่วยทุกคนผ่านภารกิจได้อย่างราบรื่นอยู่แล้ว</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">ก่อนจะกวักมือเรียกพิราบป่าที่บินมาแถวนี้ เดม่อนคุยกับเจ้าพวกนี้อาจเพราะมันเป็นสัญลักษณ์ของแม่ทำให้พวกมันเข้าใจสิ่งที่เขาพูด "พวกเจ้าบินไปเฮติหน่อยสิ แม้พวกเจ้าจะเป็นแค่พิราบธรรมดาแต่อยู่รวมกันน่าจะพอมีประโยชน์ ช่วยยัยนั่นแทนขผมให้หน่อยนะ" เดม่อนพูดก่อนยื่นนิ้วน้อยลูบศีรษะจ่าฝูงและหยิบรูปลิเลียน่าขึ้นมาให้พวกมันดูเพื่อจะได้ไปคอยสนับสนุนถูกคน <span id="kM0.17146087157339118"><span id="kM0.7554504266707365"><span id="kM0.5156777419668916"><span id="kM0.6899243546513769"></span></span></span></span></font>@Feria </p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 4em;"><img src="https://percyjackson.mooorp.com/static/image/hrline/30.png" border="0" alt="" style="text-indent: 0px;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-align: center; text-indent: 4em;"><font color="#000066" face="Noto Sans Thai" size="4"><u>หมายเหตุ เงิน 5 ดรักม่า, +10 EXP , +20 คะแนนบ้าน</u></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 4em;">@Dean <font color="#000066" face="Noto Sans Thai" size="4"><u></u></font></p></div><div style="text-align: center;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></div><div style="text-align: center;"><img src="https://percyjackson.mooorp.com/static/image/hrline/30.png" border="0" alt=""><br></div><div style="text-align: center;"><div style=""><br></div></div>
<br>
</div><br></div>
<br>

</div>

Nereza โพสต์ 2024-11-26 15:24:25

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nereza เมื่อ 2024-11-26 15:27 <br /><br /><div class="amn-body" style="--color:#D49EB6">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.imgur.com/EwZOvSY.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.imgur.com/viEc8Wc.png"></div>
<div class="amn-title">Aphrodite</div><div class="amn-lyric">Lovers of Pleasure</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="3"><p style="text-indent: 2.5em;">
หลังจากถูกฟาดมาเน้น ๆ เต็มโหนกแก้มจากในชั้นเรียนวิชามีดสั้น เนเรซ่าคิดว่าตัวเองสมควรหาอะไรทำเพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา เอฟเฟคจากการได้ลงมือสังหารฮาร์ปี้ตัวแรกในชีวิตเหมือนจะไม่มีอะไรแต่ก็รุนแรง ยิ่งนึกย้อนไปเมื่อไหร่เธอก็ยิ่งไม่เชื่อตัวเองว่าเธอสามารถทำอะไรที่เด็ดขาดและไร้ความรู้สึกได้ถึงขนาดนั้น เนเรซ่าได้ยินว่าที่หอจัดแสดงงานศิลป์มีกิจกรรมของบ้านโพไซดอนที่จัดขึ้นเพื่อช่วยบรรเทาความตึงเครียดของสถานการณ์ไร้ราตรี ดังนั้นเธอจึงลองคลำทางมายังพื้นที่เดียวของค่ายที่เหมือนจะหรูหราและมีราคาแพงเป็นพิเศษ
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เอาจริง ๆ ฉันประหลาดใจนิดหน่อยที่มัน.. รอดจากมือเด็กบ้านเฮอร์มีส
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงรองเท้าส้นสูงพื้นแดงราคาแพงกระทบกับพื้นกระเบื้องภายในเป็นจังหวะไม่ช้าไม่เร็ว ถึงเธอจะมีเจตนามาเข้าร่วมกิจกรรมอย่างชัดเจน แต่การเสพบรรยากาศที่เหมือนอยู่ในแกลลอรีอาร์ตของศิลปินลึกลับก็ดูมีเสน่ห์น่าดึงดูด <i><font color="#8C3864"><font face="Kanit"><font size="3">‘ ฉันต้องยอมรับว่าที่นี่เหมาะจะเป็นสถานที่เดท.. มากกว่าทะเลสาบกลางค่ายนั่นเยอะ ’</font></font></font></i> นัยน์ตาสีฟ้าซีดราวกับมูนสโตนเคลื่อนไปมองบริเวณโซนเวิร์คช็อปก่อนจะสะดุดตากับโต๊ะกลางแกลลอรีที่ด้านหลังโต๊ะมีเด็กน้อยคนหนึ่งนั่งสัปหงกพร้อมกับพี่ชายจากบ้านเดียวกันที่ช่วยประคองไม่ให้เด็กน้อยต้องหน้าทิ่มเพราะความง่วง
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
นั่นคงเป็นโต๊ะกิจกรรมของบ้านโพไซดอน
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เนเรซ่าพยักหน้ากับตัวเอง เธอสูดหายใจเข้า ค่อย ๆ ลดน้ำหนักของฝีเท้าจนเบาหวิวเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเด็กน้อยที่ดูเหนื่อยล้า แต่สำหรับคนที่ตื่นอยู่ เสียงเดินในระดับที่ดังเท่านี้ก็ยังเรียกได้ว่าสะดุดหู ไม่ค่อยมีใครในค่ายสวมรองเท้าส้นสูง เว้นแต่คุณจะเป็นพวกรักสวยรักงาม หรือ— เป็นสาว ๆ จากบ้านอะโฟรไดท์
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ เฝ้าโต๊ะกิจกรรมแบบนี้คงเหนื่อยน่าดู ”</font>
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
น้ำเสียงนุ่มกล่าวอย่างไม่รีบร้อน ปลายนิ้วของเธอแตะลงกับโต๊ะกิจกรรมพร้อมหลุบตาลงมองสมุดโน๊ตที่กางออก ตัวอักษรบนนั้นมีทั้งหลายมือที่เร่งรีบ ลายมือที่หวัด ๆ หรือลายมือที่พอดูได้ แต่เนื้อหาของนิทานนี่มัน.. ดวงตาเรียวของเธอเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยก่อนที่ริมฝีปากจะแยกออกเปล่งเสียงหัวเราะแผ่วเบาออกมา <font color="#8C3864">“แม้แต่ทะเลขนมหวานก็ยังอยู่ในการดูแลของโพไซดอน? ฉันอยากรู้จังว่าใครเป็นคนเขียน.. คงอยากเอาใจพวกเธอแน่ ๆ”</font>
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#9cd8da">“คนเขียนคือเดม่อนน่ะ”</font> เสียงของชายหนุ่มบ้านโพไซดอนที่คอยเฝ้าโต๊ะกิจกรรมเป็นเพื่อนรีชาอย่างซันซ์ มาเดิล เคาน์ตอบกลับในระดับที่ไม่ได้ดังหรือเบาจนเกินไป มือของเขายังคงลูบศีรษะของรีชาน้อยที่ซบอยู่บนไหล่เป็นการกล่อมให้เธอได้พักผ่อน
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“…”</font> คำตอบของเขาทำให้เนเรซ่าเลิกคิ้วขึ้น เธอหันกลับไปมองนิทานที่ถูกสานต่อมาในรูปแบบของการ์ตูนโชเน็นด้วยน้ำมือของน้องชาย ใช้เวลาอ่านตัวอักษรเหล่านั้นอีกครั้งก่อนจะทำได้แค่กะพริบตาปริบ ๆ และส่ายหน้า <font color="#8C3864">“นั่นคือฝีมือน้องชายฉันเหรอ?”</font>
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ใช่ ซันซ์ตอบกลับในใจ แต่เลือกที่จะไม่พูดออกไปเมื่อสีหน้าของสาวจากอะโฟรไดท์ดูพิลึกพอสมควร
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“เดาว่าฉันคงได้แต่สานต่อวีรกรรมของน้องชายสินะ..”</font> เนเรซ่าหยิบปากกาที่วางอยู่ข้าง ๆ สมุดขึ้นมา เสียงคลิกเบา ๆ จากการกดปากกาดังขึ้น เธอใช้เวลาคิดเนื้อหาที่จะเขียนลงไปสักพัก จนกระทั่งแน่ใจแล้วว่าเรื่องราวนี้ยังพอไปต่อได้ เธอถึงโน้มตัวลงเริ่มจรดปลายปากกาเขียนสิ่งที่ต้องการ
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
         <font face="Sriracha"><font size="3"><font color="#000000"><br><p style="text-indent: 1.5em;">
“ โจรสลัด? โจรสลัดเหรอ? ในสถานการณ์แบบนี้ พวกเขาก็ยังคิดแต่เรื่องชั่วร้าย? ” นางเงือกน้อยผู้ถือครองไข่มุกแห่งการหยั่งรู้กล่าวด้วยความไม่พึงพอใจ ท่ามกลางราตรีที่ยาวนานราวกับนิรันดร์ ช่วงเวลาขยายอำนาจของโจรสลัดเหล่านั้นยาวนานขึ้นราวกับไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
      <br><br><p style="text-indent: 1.5em;">
“ ปล่อยเอาไว้ไม่ได้ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ใต้ทะเลน้ำหวานจะถูกทำลายด้วยปืนใหญ่กาแฟนั่นแน่นอน” ไทรตันที่ถือตรีศูลกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม       <br><br></font></font></font>

      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#9cd8da">“ปืนใหญ่กาแฟ?”</font> ซันซ์ทักถึงจุดที่ประหลาดตาเสียงเบา
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“อย่าขัดสิ”</font>
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">

      <font face="Sriracha"><font size="3"><font color="#000000"><br><p style="text-indent: 1.5em;">
“ ถ้าอย่างนั้นพวกเราควรทำยังไง พวกเราเป็นแค่เงือก การจะขึ้นไปโจมตีหรือขัดขวางถึงบนเรือคงไม่ง่าย ” เซบาสเตียนท้วงถึงความยากลำบากในการจะทำตามที่พวกเขาคิด ในห้วงทะเลน้ำหวานนี้คนที่รับหน้าที่พิชิตอุปสรรคคือพวกเขา ทว่าแค่ด่านแรกของอุปสรรคก็เหมือนว่าจะลำบากเกินตัวไปเสียแล้ว
      <br><br><p style="text-indent: 1.5em;">
“ แล้วทำไมเราถึงจะต้องขึ้นไปบนนั้นด้วยละ ” นางเงือกผู้มีเส้นผมสีฟ้าประกายเงินกล่าวเสียงดังด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม “ ในเวลาแบบนี้ถ้าไม่ช่วยเหลือกันแล้วจะให้เรียกว่าพวกเราคือตัวแทนแห่งท้องทะเลได้ยังไง ! ”
      <br><br><p style="text-indent: 1.5em;">
“ ช่วยเหลือ? เธอหมายถึงอะไรกันแน่ ”
      <br><br><p style="text-indent: 1.5em;">
“ นั่นไง ! ” คอรัลชี้ไปที่ฝูงปลาบิสกิตด้วยรอยยิ้มซุกซน “ มาสร้างคลื่นล่มเรือพวกโจรสลัดเอสเพรสโซ่นั่นกันเถอะ ”
      <br><br></font></font></font>

      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
กลั้นขำก็ต้องกลั้น ขอบคุณก็ต้องขอบคุณ ชายหนุ่มจากบ้านโพไซดอนกลั้นขำจนหน้าดำหน้าแดงเมื่อผู้ที่เขียนเนื้อหาเกี่ยวกับปลาบิสกิตและโจรสลัดเอสเพรสโซ่คือหญิงสาวที่ดูเหมือนจะเข้าบาร์กินค็อกเทลมากกว่าเข้าคาเฟ่จิบโกโก้ <font color="#9cd8da">“ฮึ่ม .. รีชาต้องชอบใจกับบทนี้ที่คุณเขียนแน่ ”</font>
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ แน่นอน นี่มันนิทานนี่นา ไหงกลายเป็นบททดสอบวีรบุรุษจริงจังไปได้ ” </font>
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
นอกจากจะไม่สะท้านแล้วยังภูมิใจในตัวเองด้วย ซันซ์เม้มปากเน้นจนเป็นเส้นตรง เขาตั้งใจจะอ้าปากขอบคุณที่เธอมาร่วมกิจกรรมแต่ผู้เข้าร่วมคนล่าสุดกลับวางปากกา กอดอกแล้วพูดด้วยท่าทางเจ้ากี้เจ้าการที่ไม่จริงจัง <font color="#8C3864">“ เอกลักษณ์ของเรื่องหายไปหมดแล้ว ทะเลน้ำหวาน คุณปูแอปเปิ้ลเชื่อม ”</font> เธอกรอกตาก่อนจะขยับมือมาเท้าเอว ดูเป็นครูระเบียบ(?)เวอร์ชั่นเข้มงวดกับนิทานเด็ก
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ ไว้เดี๋ยวฉันจะกลับมาดูใหม่ ”</font> เนเรซ่าเอื้อมไปหยิบลูกอมในโหล ชำเลืองตาไปมองรีชาที่ยังหลับปุ๋ยในการดูแลของหนุ่มบ้านโพไซดอนด้วยสายตาที่อ่อนลงหลายระดับ <font color="#8C3864">“ จะขอบคุณมากถ้านายบอกเด็กน้อยว่าครั้งหน้าฉันอยากฟังความรู้สึกของเธอที่มีต่อบทของฉัน ” </font>
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ อ้อ บอกเธอว่าฉันเป็นนางฟ้าแม่ทูนหัวคนสวยล่ะ โอเคไหม? ไปล่ะ ”</font> โดยไม่รอให้เขาตอบกลับ เนเรซ่าแกะลูกอมออกจากห่อ หยิบมันเข้าปากพร้อมกับเดินส่ายสะโพกราวกับนางแบบออกจากหอจัดแสดงงานศิลป์ ทิ้งให้ซันซ์ มาเดิล เคาน์กะพริบตาปริบ ๆ และทบทวนสิ่งที่เขาได้ยิน
      <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
.. ไม่ใช่ว่าบ้านอะโฟรไดท์มีแต่คนแปลก ๆ หรอกเหรอเนี่ย?

<br>
<br>

<div align="center">
<img src="https://i.imgur.com/XZ2xsJp.png" width="300" border="0"><br><br>
หมายเหตุเข้าร่วม เงิน 5 ดรักม่า, +10 EXP , +20 คะแนนบ้าน <br></div>

</div>

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Nareza Henladys</em>
<em class="amn-tag">all star</em>
<em class="amn-tag">and</em>
<em class="amn-tag">me!</em>
<div class="amn-tt">CABIN10</div></div>
</div><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></div>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"/>
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="https://dl.dropbox.com/s/3vono8lj48a6cp8/birds.css?dl=0"/>

Nereza โพสต์ 2024-12-9 14:47:35

Eloise โพสต์ 2024-12-12 23:37:50

Eloise โพสต์ 2025-1-6 15:22:20

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">
<p>

<font face="Kanit"><br><br></font></p>

<div id="Eloise02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff8c00"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="4"><b>วันที่ 29 ธันวาคม 2024</b></font></div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="4"><b>เวลา 12.00 น.</b></font></div></div><div><br></div><div><br></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><b style=""><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"></b><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ในช่วงเที่ยงวันที่อากาศสดในท้องฟ้าไร้เมฆบังแต่บรรยากาศความเศร้าของผู้คนในค่ายกลับทำให้ทุกอย่างอึมครึมอย่างบอกไม่ถูก เอโลอิสเดินทางไปยังหอจัดแสดงงานศิลป์สถานที่ที่เธอเคยเดินทางมารับแบบทดสอบสุดท้ายของวิชาอสุรกายศึกษา แม้จะทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายเสร็จสิ้นมาหลายวันแล้วแต่ก็ติดที่ต้องพักฟื้นรักษาตัวจากการต่อสู้ครั้งใหญ่ หลังจากอาการของเธอดีขึ้นจนคงที่แล้วจึงสบโอกาสที่จะมาส่งภารกิจของเธอเสียที</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อก้าวเข้ามาภายในหอจัดแสดงก็พบว่ามันเงียบสงบกว่าที่เธอคิด เอโลอิสเหลือบมองไปรอบ ๆ เพื่อมองหาไทสันเธอคิดว่าเขาน่าจะอยู่ที่นี่ ได้ข่าวว่าอีกไม่กี่วันเขาจะไปธุระที่อื่นถึงตอนนั้นคงไม่สามารถส่งงานได้แน่ นั่นก็หมายความว่าเธอจะสอบตกน่ะสิ!</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสมองหาอยู่สักพักก็เจอเป้าหมายจึงรีบเดินเข้าไปหาทันทีทำภารกิจของเธอให้เรียบร้อยเพราะช่วงเย็นยังต้องไปร่วมไว้อาลัยห้เอลลิสอยู่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันหลายวันเลยนะคะ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสเอ่ยทักไทสัน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“อ้าว ว่าไง”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ไทสันเงยหน้าขึ้นจากงานในมือ ก่อนจะเลิกคิ้วอย่างแปลกใจเล็กน้อย</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font color="#ff8c00"><font face="Kanit" size="3">“</font><font face="Kanit" size="3">วันนี้</font></font><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">พอดีว่ามาส่งข้อสอบน่ะค่ะ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสตอบ ก่อนจะล้วงของจากกระเป๋าคาดเอว ซึ่งเป็นสินสงครามที่เธอได้จากอสุรกายที่ล่ามาเพื่อโชว์เป็นหลักฐานว่าได้จัดการตามที่ไทสันมอบหมายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“ไหนดูหน่อยซิ…โอ้! ล่ามาแต่พี่เบิ้มทั้งนั้นเลยนะ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เขาหยิบเกล็ดไฮดร้า (ที่มีป้าบางคนคิดว่าเป็นพญานาค) ขึ้นพลิกดูอย่างพินิจพิเคราะห์ มือหนา ๆ ของเขาจับมันได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนกำลังตรวจสอบงานฝีมือยังไงอย่างงั้น</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“เก่งมากเลยที่ล้มเจ้าตัวนี้ได้”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ไทสันพยักหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเธอ </font><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“แต่ดูท่าจะหนักหนาเอาเรื่องเหมือนกันสินะ”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ก็แลกมาด้วยการพักรักษาตัวอยู่หลายวันเลยล่ะค่ะ” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสยิ้มเจื่อน เธอพูดพลางชี้ไปที่รอยแผลบนแขนที่เพิ่งหายแต่ยังคงมีร่องรอยเหลืออยู่ บอกเลยงานนี้ยารักษาแผลเป็นต้องหมดหลายหลอดแน่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“ของที่หามาทั้งหมดนี้ค่อนข้างน่าประทับใจที่เดียว ไว้ฉันรวบรวมคะแนนเสร็จเมื่อไหร่จะแจ้งให้ทราบ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ไทสันพยักหน้าเบา ๆ พลางกวาดตามองของที่เธอนำมา</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“งั้นจะให้ส่งของให้ไว้ที่นี่ไหมคะ?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสถามพร้อมกับชี้ไปยังเกล็ดไฮดร้าและของอีกสองสามชิ้นที่วางอยู่ตรงหน้า</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“ไม่ต้องหรอกเก็บไว้เป็นที่ระลึกเถอะ ฉันแค่ต้องการดูว่าเธอล่ามาได้จริงไหมก็เท่านั้น” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ไทสันโบกมือปฏิเสธ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ถ้าอย่างนั้นหนูก็ขอตัวก่อนค่ะ จะได้ไปเตรียมตัวร่วมพิธีไว้อาลัยในช่วงเย็น”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“เชิญตามสบาย เห็นทีว่าทางนี้ก็คงต้องไปเตรียมตัวแล้วเช่นกัน”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ไทสันกล่าวพลางหันไปเก็บอุปกรณ์ของตัวเอง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อธุระเสร็จสิ้นเอโลอิสโค้งเล็กน้อยทำความเคารพผู้สอน ก่อนจะเดินออกจากหอศิลป์ไป เสียงฝีเท้าของเธอค่อย ๆ เงียบหายไป ในใจก็ได้แต่ภาวนาขอให้การสอบครั้งนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยนี้ เพราะจากการคำนวณคะแนนประเมินด้วยสายตาของเธอแล้วยังไงก็น่าจะเกิน 50 คะแนนแหละน่า!</font></div></div><div><br></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><u><br></u></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b style=""><u>หลักฐานการต่อสู้</u></b></font></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=26&pid=3409"><font size="4" face="Kanit">ไซคลอปส์</font></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=26&pid=3400"><font size="4" face="Kanit">ราชสีห์นีเมียน</font></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=26&pid=3432"><font size="4" face="Kanit">ไฮดร้า</font></a></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/iVaF19J.png" border="0"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b style=""></b></font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/e8Wh1bf.png" border="0"></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QpiWKrd.png" border="0"><br><br><br></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4"><div style="font-weight: bold; color: rgb(255, 0, 0);">ตาไซคลอปส์ +15 คะแนน</div><div style="font-weight: bold; color: rgb(255, 0, 0);">หนังราชสีห์นีเมียน +20 คะแนน</div><div style="font-weight: bold; color: rgb(255, 0, 0);">เกล็ดไฮดร้า +50 คะแนน</div><div style=""><font color="#ff0000" style=""><br><b style="font-weight: bold;">รางวัลผ่านการทดสอบ:</b> +40 EXP , +1 Point<br>DS I ได้รับ 5 ตื่นรู้ และ +15 INT</font></div></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div></div><p><font face="Kanit" color="#ffffff"><font size="3"><br>

</font>

</font></p>

</div><font face="Kanit"><font size="3" color="#ffffff">

<br>

</font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><b style=""><font color="#ffffff">

<br></font><br>

</b></font></font></div>

Dean โพสต์ 2025-1-14 02:29:53

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2025-1-14 02:46

https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXe8eXbz7PcldtAVF99tU9_SXcP660iNZ83wELE6voSEpxpUUYxD6NucZJpyiOfjB0nS870YrkMeqVeirhLjfJ0WTQw1VnOdgH684SC_xfG10G4JHo5EAai34clogt74xqVcdr2YSg?key=ce6P8VDF9qtNWRz6JZcg1_gW276https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcufyUGpuaZ18Hv66u9JF2vSYWX50_osg6qRvfDFDs2H7mqiV7qPYF5XgwxhCWwIdnze4lF-VQAFrcI3lj3sq3iHjmDmeI0WJSho1Pcx09sp1cUiCD10HFoGBYzTWqYTS5Jov2kbQ?key=ce6P8VDF9qtNWRz6JZcg1_gWกุหลาบทองโปรแม็กซ์!                            05/01/2025 เวลา 04.26 น.
            เสียงดนตรีพื้นเมืองดึงสติของชายหนุ่มที่กำลังเหม่อลอยขึ้นมาจดต่อกับเหตุการณ์ตรงหน้า ดีนกวาดสายตาไปรอบ ๆ ตอนนี้เขาอยู่ในกระโจมหลังหนึ่งที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับห้องรับแขกบ้านโพไซดอน บนหลังคากระโจมมีโคมไฟรูปดาวลอยโดดเด่นให้แสงสว่างยามวิกาล หญิงสาวผมหยักศกในชุดโทก้าสีขาวกำลังร่ายรำอยู่ด้านหน้าด้วยกิริยาชดช้อย ท่ามกลางเหล่าผู้คนที่นั่งล้อมชมการแสดงอยู่บนฟูกนุ่มหลากสี ซึ่งดีนเป็นหนึ่งในนั้น

            ขณะกำลังชมการแสดงเพลิน ๆ พร้อมกับดื่มสุราที่ไร้รสชาติแต่ในมโนสำนึกบอกเขาว่ามันแสนอร่อย ดนตรีที่บรรเลงอยู่หยุดลง พร้อม ๆ กับที่นักระบำสาวโพสต์ท่าจบอย่างสวยงามตรงหน้าของเขาอย่างพอดิบพอดี เสียงปรบมือและโห่ร้องดังกึกก้องทั่วทั้งกระโจม แม้น่าเสียดายที่เได้ชมการแสดงได้เพียงแค่ครึ่งหลัง ยังไม่รู้สึกจุใจ แต่เหมือนว่าคณะระบำจะต้องเก็บข้าวของกลับบ้านกันแล้ว

            เด็กในคณะระบำถือขันเรี่ยไรเงินค่าชมการแสดง คิดอยู่แล้วว่างานนี้ต้องไม่ฟรี ดีนเปิดกระเป๋าสตางค์หยิบแบงก์ยี่สิบดอลลาร์ออกมา ทว่าเมื่อเขาหย่อนเงินลงไปในขันนั้นเอง ธนบัตรในมือกลับกลายเป็นหน้าของ ‘เบนจามิน แฟรงคลิน’ แทนที่จะเป็นแบงก์หน้าของ ‘แอนดริว แจ็คสัน’ แถมไม่ใช่ใบเดียวแต่เป็นปึกใหญ่ ๆ เด็กคนนั้นมองเงินที่ดีนเพิ่งส่งมาให้ตาวาว

            “ยอดเงินออกห้าพันดอลลาร์” เด็กสาวจากคณะระบำเอ่ยออกมาด้วยเสียงของเอไอสิริ

            “เฮ้ย! เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อน!!”
            ดีนคว้าเงินในขันกลับคืนมาทว่าเงินนั้นกลับกลายเป็นดอกกุหลาบสีทองสองดอก

            “ม่ายยยยย เงินช้านนนนน!!!”
            .             .             .
            “ม่ายยยยย เงินช้านนนนน!!!”
            ดีนลุกพรวดขึ้นมาจากที่นอนด้วยเหงื่อโทรมกาย ร่างกายกำยำหอบหายใจหลังตื่นจากฝันร้าย เมื่อมองไปรอบ ๆ ถึงได้เห็นว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องนอนสีทมิฬของแมคเคนซี ร่างที่เปลือยเปล่าใต้ผ้านวมผงกศีรษะขึ้นมองโดยที่แขนยังพาดกอดเอวเขาอยู่หลวม ๆ
            “ดีน.. นายฝันร้ายเหรอ?” น้ำเสียงที่เอ่ยถามยานคาง ไม่คล้ายกับคนเพิ่งสะลึมสะลือตื่น แต่เหมือนคนนอนไม่หลับมาทั้งคืนมากกว่า หลักฐานก็คือตอนนี้หนุ่มอังกฤษผู้เลอโฉมกลายเป็นหมีแพนด้าเบ้าตาดำ
            “ฮื่อ แมคซี่ฉันฝันร้ายอ่า…” ดีนล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ซุกตัวกอดแฟนหนุ่มชาวอังกฤษที่อายุน้อยกว่าใต้ผ้าห่ม เรื่องอยากได้คนปลอบขวัญก็เรื่องหนึ่ง แต่ที่สำคัญกว่าคือแค่อยากอ้อน อยากนัวเนียก็แค่นั้น
            “ไม่เป็นไรนะดีน ฉันก็ฝันร้ายเหมือนกัน”
            มือใหญ่อ้อมมาลูบกระหม่อมปลอบขวัญปอย ๆ นั่นทำให้ดีนรู้สึกดีและยังคงทำตัว ‘ตะเล็กตะน้อย’ กอดซุกแฟนหนุ่ม ทั้งที่ตัวเขาสูงตั้งหกฟุตนิด ๆ
            “นายยังฝันเรื่องเดิมอยู่อีกเหรอแมคซี่?” ดีนเงยหน้าถาม เขาเห็นว่าอีกฝ่ายพยายามข่มตานอน
            “อือฮึ เรื่องเดิม...”
            ทำเอาไม่กล้ากวนต่อเพราะสิ่งที่แมคเคนซีฝันทำเอาอีกฝ่ายอดหลับอดนอนมาหลายวัน มันจะดีกว่านี้หากว่าเขาไม่กวนต่อแล้วปล่อยให้อีกฝ่ายได้หลับใหล แม้ต้องนอนกลิ้งไปกลิ้งมาจนถึงตีห้าเพราะตาสว่างแล้วก็ตามที…
            .             .             .
            05.30 น.
            แล้วก็ได้แต่นอนนิ่ง ๆ ดูหน้าแฟนหลับเป็นชั่วโมงจริง ๆ ด้วย มันก็ดีอยู่นะที่ได้มองหน้าหล่อ ๆ ของแมคเคนซีในแบบที่เป็นธรรมชาติไม่ถูกหมอนี่ทำหน้าตาประหลาดใส่ (มันคือความลับเมื่ออยู่กันสองต่อสอง แมคเคนซีชอบแกล้งทำหน้าเหมือนปลาซักเกอร์ใส่อยู่เสมอ เหมือนกับว่าเทพีเฮคาทีลืมส่ง ‘คู่มือการเป็นคนหล่อ’ มาให้หมอนี่อ่าน) ดีนจึงค่อย ๆ กระดึ๊บตัวออกมาจากอ้อมแขนแกร่ง จากนั้นใส่เสื้อผ้า ไปล้างหน้าล้างตาจากนั้นเตรียมตัวที่จะจ๊อกกิ้งยามเช้าพร้อมกับพาออมเล็ตไปเดินเล่นด้วย
            ก่อนออกจากห้องนอนแสนมืด สายตาของชายหนุ่มเหลือบไปเห็นดอกไม้สีทองจำนวนสิบดอกมากพอสำหรับจัดช่อดอกไม้เพื่อบูชาแก่ทวยเทพสักองค์ ซึ่งคงไม่มีเทพีองค์ไหนเหมาะสมกับกุหลาบทองคำมากไปกว่าเทพีแห่งความรัก แต่การจะมอบดอกไม้ที่แสดงความรักคืนกับผู้ให้คงรู้สึกแปลกพิลึก..
            『รวบรวมกุหลาบสิบดอก… เรียงถวายเทพีแห่งความรัก… สถานที่โรแมนติก』
            “หืม?”
            ข้อความที่เหมือนกับคีย์เวิร์ดบางอย่างหลั่งไหลเข้าสู่สมองโดยไม่ทันตั้งตัว ดีนไม่รู้ว่าข้อมูลนั้นเป็นสิ่งที่เขาคิดไปเอง หรือทวยเทพที่ไหนบอกใบ้ แต่ที่แน่ ๆ คงไม่ใช่ภูติผี เพราะว่า… ผะ..ผะ…ผีน่ะ มีจริงซะที่ไหนกันล่ะ!
            ไม่ว่าจะมีอะไรดลใจก็ตาม แต่ตอนนี้ร่างสูงได้กอบเอาดอกกุหลาบทองคำทั้งสิบที่โปรยละอองสีทองราวกับมีชีวิตติดมือมาด้วย
            ‘สถานที่โรแมนติกงั้นเหรอ.. ที่ไหนดีล่ะ?’
            อย่างไรรูทการวิ่งออกกำลังกายยามเช้าพร้อมกับลูกสิงโตคู่ใจย่อมผ่านสถานที่ต่าง ๆ ในค่ายอยู่แล้ว เอาไว้ที่ไหนโรแมนติกค่อยไปหยุดอยู่ตรงนั้นก็แล้วกัน…
            .             .             .
            ทะเลสาบอาจเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับสถานที่สุดแสนโรแมนติก ดีนและแมคเคนซีก็เคยใช้ทะเลสาบกลายค่ายเป็นสถานที่บันทึกช่วงเวลาแสนหวานของกันและกันอยู่บ่อยครั้ง แต่ทะเลสาบในตอนนี้ยังคงร่องรอยการต่อสู้ไว้อยู่ พื้นหญ้าเป็นหลุมบ่อจากการปะทะอันดุเดือดเมื่อเดือนก่อน แล้วไหนจะมีกองไหนกองศิลาใหญ่เบ้อเร่อตั้งอยู่ให้เกะกะสายตา ถ้าเป็นตอนกลางคืนยังพอพรางตาบอกว่าโรแมนติกไหวอยู่หรอก..
            “ไปไข่เหลือง เราไปที่อื่นต่อกันเถอะ”
            กระตุกสายจูงลูกสิงโตก่อนจะออกวิ่งอีกครั้งในสถานที่ใกล้เคียงกัน ‘หอจัดแสดงงานศิลป์’ บางทีที่นี่อาจจะเข้าท่ากว่าก็ได้…
            “ออมเล็ต แกรออยู่ข้างนอกนี้ก่อนนะ”
            “อ๊าววว”
            ลูกสิงโตขานรับเสียงใส แม้ว่าออมเล็ตจะเป็นสิงโตอ๊อง ๆ ไร้พิษภัย ทว่ามันก็ฉลาดเอาเรื่อง อย่างน้อยก็รู้สัญญาณให้รอ ให้วิ่ง ให้นั่ง ให้กิน และขอมือได้ ทั้งหมดทั้งมวลดีนยกความดีความชอบให้แก่ตนเองที่ฝึกมันออกมาได้ดีเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง
            บานประตูแกลเลอรี่ถูกเปิดออกอย่างช้า ๆ ไม้จะไร้แสงไฟนีออน แต่ด้วยแสงสว่างจากธรรมชาติส่องผ่านบานกระจกใส ทำให้ภายในส่วนจัดแสดงงานศิลป์มีทั้งความสว่างไสวและแสงเงาที่ทอดผ่านอย่างงามตา ดีนเดินผ่านรูปวาดต่าง ๆ ที่ติดประดับผนังเหมือนตอนไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ ผลงานจัดแสดงบ้างเป็นภาพทิวทัศน์ บ้างก็เป็นภาพพอร์ตเทรตของผู้คน บ้างก็เป็นภาพวาดวัตถุ บ้างก็เป็นภาพปกรนัมเทพกรีก
https://i.imgur.com/jKfhH6A.png
            ดีนเพ่งพินิจมองภาพวาดแต่ละภาพราวกับต้องมนต์เสน่ห์ จนในที่สุดเขาก็หยุดยืนอยู่หน้ารูปภาพหนึ่งที่สะกดสายตาชายหนุ่มได้อยู่หมัด เป็นภาพวาดสีน้ำ ‘การกำเนิดของเทพีอะโฟร์ไดท์’ ในแบบที่ตีความใหม่ คล้ายคลึงกับภาพต้นฉบับผลงานของ ‘ซันโดร บอตตีเชลลี’ แต่ลายเส้นมีความเป็นเอกลักษณ์คนละสไตล์โดยสิ้นเชิง และเมื่อมองไปที่ลายเซ็นใต้รูปยิ่งทำให้เขายิ่งอึ้งกว่าเดิม ปากกาสีขาวเซ็นทับภาพวาดด้วยตัวอักษรเล็ก ๆ กลมกลืนไปกับภาพจนแทบมองไม่เห็นชื่อของศิลปิน ‘ทีน่า แซนโดวาล’
         “ยัยทีน่าวาดงั้นเหรอ มีฝีมือเหมือนกันนี่นา”
            บางทีความช่างสอดรู้สอดเห็นเป็นนักข่าวก็ทำให้ดีนลืมไปว่าธิดาไอริสมีความเป็นศิลปินถ่ายทอดผ่านสายเลือด จนทำเอาเขาเผลอสอดส่องสายตามองหาผลงานภาพของ ‘ดาริน่า อิวานอฟ’ ทว่าเป็นที่น่าเสียดาย.. ไม่มีภาพวาดฝีมือเพื่อนเก่าติดอยู่ในแกลเลอรี่เลยสักภาพ
            ‘ดารี่อาจจะเขินที่ต้องเอาภาพของตัวเองมาติดผนังก็ได้มั้ง’
            ดีนพยายามหาข้อแก้ตัวในใจให้ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะไปคิดแทนทำไม แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้เขาได้สถานที่ที่น่าจะโรแมนติกเหมาะสำหรับการบูชาเทพีแห่งความงามแล้วล่ะ ดีนขยับยกโต๊ะเล็ก ๆ มาวางไว้ด้านหน้าของรูปภาพการกำเนิดเทพีแห่งความรัก จากนั้นนำดอกกุหลาบสีทองจำนวนสิบดอกวางเรียงกันไว้ตรงหน้า แล้วต้องทำยังไงต่อนะ? อาจต้องอธิษฐานเหมือนกับตอนที่ส่งพัสดุใส่เตาไฟบูชาเทพล่ะมั้ง
            หนุ่มใบหน้าละตินหลับตาลงประสานมือทั้งสองข้างไว้กลางอก
            ‘เทพีอะโฟร์ไดท์ครับ.. ผมอยากได้เงินคืนสี่พันดอลลาร์ แต่ผมรู้ว่าเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ผมแค่อยากบ่นในใจเฉย ๆ ถ้าไม่ได้บ่นถึงแล้วมันคันปาก.. ไม่รู้ว่าพอเอาดอกกุหลาบสีทองมารวมกันแล้วทำอะไรได้บ้าง แต่ผมหวังว่าความดีที่ผมได้ทำมาจะทำให้ความรักของผมกับแมคซี่มั่นคง ไม่มีอำนาจร้ายใด ๆ มาทำให้เราสองคนเจ็บปวดได้’
            『คิก.. คิก..』 เสียงหัวเราะของเทพีแห่งความงามดังแว่วในโสตประสาท 『ข้าคืนเงินให้เจ้าไม่ได้หรอกนะ ส่วนเรื่องความรักต้องมาดูกัน เจ้าลืมตาขึ้นสิดีน』
            ดีนค่อย ๆ ปรือเปลือกตาขึ้นตามสุ้มเสียงในหัวสั่ง จากนั้นเขาเห็นว่าดอกไม้ทั้งสิบที่เรียงกันไว้บนโต๊ะ บัดนี้ได้ลอยขึ้นมากลางอากาศ หลอมรวมกันเป็นสิ่งของบางอย่างที่สาดแสงสีทองจนตาพร่าไปหมด ทำเอาชายหนุ่มถึงกับต้องหยีตามอง จากนั้นสิ่งที่เขาได้ก็คือ ‘ดอกกุหลาบสีทอง รุ่นโปรแม็กซ์!!’
            『จงใช้ของขวัญจากข้าอย่างดีล่ะ』 เสียงของเทพีกล่าวอยู่ในหัวของเขา นางหยุดไปเล็กน้อยก่อนพูดต่อ 『แล้วก็เรื่องเดม่อน…』
         “ครับ?” ชายหนุ่มที่กำลังมัวแต่ตื่นเต้นกับไอเท็มชิ้นใหม่ขานรับด้วยความฉงน คล้ายกับว่าเทพีมีบางสิ่งที่อยากจะกล่าวกับเขาเกี่ยวกับบุตรชาย
            『ช่างเถอะ ไม่มีอะไรหรอก…. เรื่องของเด็ก ๆ ก็ต้องให้พวกเขาไปตามหาเสียงของหัวใจตนเอง… ข้าพูดมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว แต่อีกไม่นานเจ้าจะได้รู้เองว่าสิ่งที่ข้าหมายถึงคืออะไร』
         “อีกไม่นานผมจะรู้เองเหรอ.. เอาเป็นว่าถ้าถึงตอนนั้นคุณค่อยใบ้ให้ผมอีกทีก็ได้นะครับ”
            ทว่าไร้เสียงตอบกลับจากเทพีอะโฟร์ไดท์ราวกับว่านางไม่ได้อยู่ตรงนี้อีกต่อไปแล้ว…
            อะไรก็ไม่รู้แหล่ะ แต่เดี๋ยวเขาคงได้รู้ความจริงนั้นในเร็ว ๆ นี้ตามที่เทพีกล่าว
            ดีนเก็บโต๊ะที่เขายกมาเข้าที่เดิม จากนั้นเดินไปอ่านสมุดนิทานของชาวค่าย พอเห็นว่าหลาย ๆ คนตั้งใจเขียนกันขนาดนี้ก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ แต่ว่านิทานเรื่องนี้จะถูกเขียนจบก่อนเหตุการณ์อีเทอนัลซันไชน์สิ้นสุดลงหรือเปล่านะ เท่าที่ดูแล้วการผจญภัยของเงือกน้อยและผองเพื่อนยังอีกยาวไกล คงไม่ใช่ว่าเรื่องราวที่เหลือต้องเป็นเขาที่เขียนตอนจบลงไปแทนนะ
            เสียนิทานเด็กดีแน่ ๆ...
            เมื่อหมดธุระกับแกลเลอรี่แล้วเขาก็ออกมารับออมเล็ตที่หมอบรออย่างสงบเสงี่ยมอยู่ด้านหน้าอาคารทรงโปร่ง
         “ฉันเสร็จธุระแล้ว พวกเราไปวิ่งกันต่อเถอะออมเล็ต”
            “อ๊าวววว”
            “อ้อ แล้ววันนี้ไปหาควีนด้วย แกชอบเธอใช่ไหมล่ะ”
            “อ๊าววววว!!”
            สิงโตน้อยดูกระตือรือร้นขึ้นมาทันทีเมื่อดีนกล่าวถึงเพกาซัสสาวที่บัดนี้ลดหุ่นกลับมาผอมเพรียวได้ดังเดิมหลังจากที่ถูกดีนแซวว่าเป็น ‘ม้าเด้ง’ ไปเมื่อสองเดือนก่อน หนึ่งคนและหนึ่งอสุรกายออกวิ่งอีกครั้ง ไปในเส้นทางเดิมเหมือนกับที่เคยวิ่งในทุก ๆ เช้าที่ผ่านมา
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXe_g3IiAyKHv6Egljk08FlX-KF-bTaU4yf-azbTaGH-0fmnSTq1h8zxLHbgxO7oZJ6Id4Uc5ScaBCQkwQGMSNMAohCE9wPJmi3wZ23glAknzVgsY0hKWC4nL1n2nGgbZpeDEZYw_g?key=ce6P8VDF9qtNWRz6JZcg1_gWประกอบดอกกุหลาบสีทอง 10 ดอกเข้าด้วยกันstatic/image/hrline/line3.png
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Laura โพสต์ 2025-4-27 22:22:37

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

หอจัดแสดงงานศิลป์