[บ้านพักหมายเลข 11] Hall of Hermes

God โพสต์ 2024-11-12 12:46:58

Sebastian โพสต์ 2024-11-13 15:11:15

<center><link href="https://dl.dropbox.com/s/x243kp1jnx2vnoz/woman.css" rel="stylesheet"><div id="rr_woman" style="--width: 800px; --divider-width: 40%; --invert-divider: .3; --bg-color: #000; --text-color: #ffffff; --font-style: 13px/180% 'Gentium Book Plus', serif;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtitle">SEBASTIAN</div><div class="rsub">In every whispered secret and every untold truth, Hermes listens.</div><img class="rdivider" src="https://i.imgur.com/C10YSDU.png"><div class="rtxt">
เมื่อเซบาสเตียนนั่งพักผ่อนจนจิตใจสงบและอิ่มเอม เขาลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปยังโถงแห่งเฮอร์มีส โถงขนาดใหญ่ที่ประดับด้วยลวดลายและรูปสลักมากมายที่บอกเล่าถึงวีรกรรมและความสามารถอันหลากหลายของเทพแห่งการสื่อสารและการเดินทาง หน้ากลางโถงคือรูปปั้นเทพเฮอร์มีสในท่ายืนสง่างาม ใบหน้าเต็มไปด้วยความกล้าหาญและความเมตตา ในมือเทพถืองูคู่พันกันเป็นรูปคฑาคาดูเซียส สัญลักษณ์แห่งการปกป้องคุ้มครอง เหนือรูปปั้นมีแสงสลัว ๆ จากเทียนที่จุดวางไว้ตามขอบเพดาน ซึ่งทำให้โถงนี้มีบรรยากาศลึกลับและศักดิ์สิทธิ์
 
เซบาสเตียนก้าวเข้าไปใกล้ด้วยหัวใจที่เต้นระรัว รู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่แผ่กระจายออกมาจากรูปปั้น ราวกับเทพบิดากำลังมองดูเขาอยู่ ความรู้สึกทั้งเคารพและตื่นเต้นผสมผสานกัน เด็กหนุ่มยืนอยู่เบื้องหน้ารูปปั้นนั้นครู่หนึ่ง สูดหายใจลึกเพื่อเตรียมใจ แล้วค่อย ๆ ย่อตัวลงคารวะคำนับเทพบิดาของตนเอง พลางกระซิบเสียงแผ่วเบา
 
“ ท่านพ่อ…ท่านเฮอร์มีส ผมไม่รู้ว่าท่านจะได้ยินผมหรือเปล่า ” เซบาสเตียนพูดอย่างลังเล “ การที่ผมมาที่นี้คงไม่ใช่เพราะความบังเอิญ แต่คงเป็นชะตาที่กำหนดผมมาแต่ต้น ทำให้ผมได้รู้ว่าในตัวผมมีพลังซ่อนเร้นอยู่ และทำให้ผมได้รู้ว่าพ่อของตนเองเป็นใคร ถึงแม้ตลอดหลายปีมานี้ผมจะไม่เคยใส่ใจเรื่องนี้ ”
 
เขามองภาพใบหน้าเงียบขรึมของรูปปั้นเทพเฮอร์มีสอยู่ครู่หนึ่ง รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและความกล้าหาญในตัวของเทพบิดาที่เขาเพิ่งได้รู้ว่าเป็นพ่อของตน จากนั้นก็วางฝ่ามือตนเองลงบนมือของรูปปั้นที่ยื่นออกมาราวกับจะทักทาย
 
เมื่อฝ่ามือของเขาทาบสัมผัสกับมือของรูปปั้น เซบาสเตียนรู้สึกถึงกระแสพลังที่ไหลผ่านมือเขาไปอย่างนุ่มนวลและอบอุ่น แสงสว่างบางเบาเริ่มแผ่กระจายรอบ ๆ ตัวเขาเหมือนหมอกสีทองที่ล่องลอยในอากาศ เด็กหนุ่มรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงบางอย่างที่มากกว่าคำพูด ราวกับได้ยินเสียงกระซิบอันอ่อนโยนในใจ
 
“ พ่อครับ… ” เขาพึมพำออกมาอย่างไม่รู้ตัว “ ตอนนี้ผมรู้สึกใกล้ชิดพ่อมากขึ้น..เป็นไปได้ไหมถ้าผมอยากจะคุยกับพ่อสักครั้ง ”
 
ทันใดนั้นเอง แสงสว่างสีทองก็เริ่มแผ่กระจายมากขึ้นเป็นประกาย เขารู้สึกถึงพลังที่อัดแน่นอยู่ภายในตัวของตนเอง ราวกับถูกปลดปล่อยออกมาทีละนิด ความสามารถที่หลับไหลในตัวเขากำลังเริ่มตื่นขึ้น เซบาสเตียนหลับตาและสูดหายใจลึกซึ้ง รู้สึกถึงการตื่นรู้บางอย่างที่ลึกลับแต่ชัดเจน และในความเงียบนั้น เขาเริ่มได้ยินเสียงนุ่มลึก แฝงความเยือกเย็นแต่แสนอบอุ่น ดังก้องอยู่ในหัว เสียงที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน
 
“ สวัสดี… เซบาสเตียน ลูกของข้า ” เสียงนั้นเอ่ยขึ้นช้า ๆ และชัดเจน ทำให้เซบาสเตียนเปิดตาและมองไปรอบ ๆ อย่างตกใจ
 
“ ท…ท่านพ่อ ” เซบาสเตียนถามเสียงเบา น้ำเสียงของเขาสั่นไหวเล็กน้อยจากความตื่นเต้นและประหลาดใจ
 
“ ใช่แล้ว ” เสียงนั้นหัวเราะเบา ๆ อย่างอ่อนโยน “ ข้าคือเฮอร์มีส เทพผู้เป็นบิดาของเจ้า ข้าดีใจที่ในที่สุดลูกได้มาที่นี่ ได้สัมผัสพลังในตัวเจ้าและรู้จักตัวเอง ”
 
เมื่อเซบาสเตียนรู้สึกถึงการติดต่อกับบิดาผู้ไม่เคยพบหน้า ความสงสัยและความอัดอั้นที่สะสมมานานก็ค่อย ๆ ผุดขึ้นมาในใจ เขาจึงรวบรวมความกล้าและเอ่ยถามออกไปด้วยเสียงเบา ๆ
 
“ ท่านพ่อ… ก่อนจะคุยถึงเรื่องอื่น ผมมีคำถามหนึ่งที่ค้างคาใจมาโดยตลอดหลายปี ” เสียงของเฮอร์มีสเงียบลงชั่วขณะ เหมือนรอฟังอย่างตั้งใจ “ ทำไม…ทำไมท่านถึงไม่เคยมา…ไม่เคยมาหาพวกเราเลย ไม่เคยมาหาผม…และแม่ ” คำถามของเซบาสเตียนแฝงไปด้วยความคาดหวังและความเจ็บปวดที่เก็บเอาไว้มานาน
 “ เซบาสเตียน…ข้ารู้ดีว่าข้าหายไปจากชีวิตเจ้าและแม่มาเป็นเวลานาน ข้าเสียใจในสิ่งนั้น…แต่โลกของพวกเราแตกต่างจากมนุษย์ พวกเราไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับพวกเจ้าได้อย่างที่หวัง ” เสียงของเฮอร์มีสที่ตอบกลับมาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน แต่แฝงด้วยความเศร้าใจ “ เพราะพ่อเป็นเทพ…จึงไม่สามารถอยู่กับพวกเราได้งั้นเหรอครับ ” เซบาสเตียนรับฟังด้วยความเข้าใจที่มากขึ้น แต่ยังมีความค้างคาใจอยู่เล็กน้อย “ ใช่…ความเป็นเทพทำให้ข้ามีหน้าที่และพันธะที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ การที่ข้าต้องทำหน้าที่ของข้า ทำให้ข้าต้องอยู่ห่างจากพวกเจ้า เพื่อรักษาความสงบและปกป้องโลกนี้ ข้าไม่สามารถใช้ชีวิตเป็นมนุษย์ธรรมดาได้ แม้จะเป็นสิ่งที่ข้าปรารถนาสำหรับเจ้าและแม่มากแค่ไหนก็ตาม ” เฮอร์มีสถอนหายใจแผ่ว ๆ “ ผมเข้าใจครับ พ่อ…ผมขอโทษที่ถามเรื่องนี้ ” เซบาสเตียนพยักหน้าเข้าใจมากขึ้น แม้จะยังมีเศษเสี้ยวของความรู้สึกที่ยังเจ็บปวดอยู่ในใจ “ อย่าขอโทษเลย เจ้าถามได้เสมอ ข้าดีใจที่ได้มีโอกาสอธิบาย และแม้ข้าจะไม่อาจอยู่เคียงข้างเจ้าเหมือนพ่อคนอื่น ๆ ได้ แต่ข้าจะคอยปกป้องและมองดูเจ้าจากที่ไกล ๆ และข้าภูมิใจในตัวเจ้าเสมอ เซบาสเตียน…ลูกของข้า ” เสียงของเฮอร์มีสกลับแฝงไปด้วยความรักและอ่อนโยนอีกครั้ง “ ขอบคุณครับ ท่านพ่อ…ผมจะทำให้ดีที่สุด - ว่าด้วยเรื่องความสามารถ มไม่รู้ว่าตัวเองมีความสามารถอะไรหรือจะทำอะไรได้บ้าง… ” เซบาสเตียนรับรู้ได้ถึงความจริงใจในคำพูดนั้น เขายิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามที่เต็มไปด้วยความสงสัย</div><div class="rtxt"> “ แน่นอน ลูกเอ๋ย ข้าจะคอยช่วยเหลือเจ้าในวิถีทางของข้า แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือเจ้าต้องเรียนรู้ที่จะเชื่อมั่นในตัวเอง พลังของเจ้าไม่ใช่สิ่งที่ได้มาเพียงเพราะข้าเป็นเทพบิดาของเจ้า…แต่เป็นเพราะเจ้าเองก็มีความกล้าและมุ่งมั่นเช่นกัน ” เสียงของเฮอร์มีสแฝงความอบอุ่นในคำตอบ “ ขอบคุณครับ ท่านพ่อ ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด…และจะใช้พลังนี้ให้เป็นประโยชน์ ” เซบาสเตียนพยักหน้าช้า ๆ พลางรับฟังคำพูดของพ่อเทพบิดา “ จงระลึกไว้เสมอว่าความสามารถของเจ้าจะต้องมาพร้อมกับความรับผิดชอบ หากเจ้ายึดมั่นในคุณธรรมและความเมตตา เจ้าจะกลายเป็นผู้ปกป้องและคอยช่วยเหลือผู้อื่นได้อย่างแท้จริง ” เสียงนั้นเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวขึ้นอย่างแผ่วเบาแต่หนักแน่น “ ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง…และจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด ท่านพ่อ ” เซบาสเตียนยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ รู้สึกถึงความอุ่นใจที่เขาไม่เคยได้รับมาก่อน 
“ ดีแล้วลูกรัก…ข้าจะอยู่ในหัวใจของเจ้าเสมอ…แม้เมื่อเจ้าไม่เห็นก็ตาม ” เสียงนั้นแผ่วเบาลง เหมือนเป็นสายลมที่โอบล้อม</div><div class="rtxt"> 
แสงสว่างอ่อน ๆ ค่อย ๆ จางลงพร้อมกับเสียงของเฮอร์มีสที่ค่อย ๆ เลือนหายไป เซบาสเตียนยืนอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง รู้สึกถึงการยอมรับของพ่อและพลังที่ตื่นขึ้นในตัวของเขา ก่อนที่จะหันหลังกลับจากโถงแห่งเฮอร์มีสด้วยความตั้งใจใหม่ในใจ
 
เมื่อแสงจางหายไป เขาเปิดตาขึ้นช้า ๆ รู้สึกถึงความมั่นใจและแรงบันดาลใจใหม่ที่ได้จากพิธีคำนับเทพในครั้งนี้ เซบาสเตียนยกยิ้มเล็กน้อยด้วยความภาคภูมิใจและขอบคุณในใจ ราวกับว่าเขาได้รับคำตอบจากเทพเฮอร์มีสแล้ว เขายืนขึ้นเต็มความสูง หันหลังออกจากโถงนั้นด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป คล้ายกับว่าเขาได้เริ่มต้นการเดินทางใหม่ที่แท้จริง
 

#008000 - เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด 
#ffd700 - เทพเฮอร์มีส<hr>
<div align="right">หมายเหตุ: ปลดล็อคสกิล " มือเบา "</div>
</div></div></div></center>

Jayvik โพสต์ 2024-12-6 09:24:14

<div class="btpsta-1" style="outline-color:#466ca6"><div class="btpsta-1fight"><div class="btpsta-1ic"> </div></div><div class="btpsta-1post"><div class="btpsta-1post" style="text-align: center;"><div class="btpsta-1post" style="outline-style: none; text-align: center;">05.12.2024</div><div class="btpsta-1post" style="outline-style: none; text-align: center;">เวลา 21.40 น.</div></div><div class="btpsta-1post">เจวิคเดินตามไครอนมายังบ้านหมายเลข 11 - บ้านเฮร์มีส ไครอนเปิดประตูแล้วเดินนำเขาเข้าไปภายในบ้าน เขาทั้งสองมาหยุดที่ห้องโถงแห่งเฮอร์มีส</div><div class="btpsta-1post">“เอาหล่ะ เดี๋ยวนายจะต้องไปแนะนำตัว และคุยกับพ่อนายสักหน่อยนะ นายอยู่บ้านนี้อยู่แล้วไม่ต้องย้ายไปไหนละ ฉันขอตัว” ไครอนแนะนำเจวิคก่อนจะเดินจากไป</div><div class="btpsta-1post">เจวิคเดินเข้าไปใกล้กับรูปปั้น ภายในใจก็นึกบางอย่างอยู่ ‘นี้หรอพ่อที่ทิ้งเราไปตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตาเลย แล้วตอนนี้ก็มารับรองเราเป็นลูกอีก’ ชายหนุ่มคิดไปเรื่อย ๆ จนสะดุดคิดขึ้นมาได้ ‘หรือว่าคนที่ช่วยเราไว้ในตอนนั้นจะเป็นพ่อจริง ๆ ถ้าใช้ผมก็ต้องขอโทษที่มีข้อครหา และขอบคุณที่ช่วยให้ผมมีชีวิตรอดจากคืนนั้นมาได้’ ชายหนุ่มค่อยค่อย ๆ ยื่นมือไปทาบที่ฝ่ามือของรูปปั้น</div><div class="btpsta-1post">“ผมเจวิค แม็คชอลเด ถ้าหากคืนนั้นเป็นพ่อที่ช่วยผมไว้จริง ๆ ผมก็ขอบคุณด้วยครับ ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรยังไง ช่วยชี้แนะด้วยผมด้วย ขอบคุณครับ” เจวิคพูดต่อหน้ารูปปั้นก่อนจะปล่อยมือออกมา ชายหนุ่มเดินออกจากห้องโถง</div><div class="btpsta-1post" style="text-align: right;">ปลดล็อคสกิล มือเบา</div></div></div><div class="bta-cr">Jayvik Mchonde</div><link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Roboto+Condensed&
display=swap" rel="stylesheet"><style>
@font-face {

font-family: 'Hugiller';

src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0');

src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0') format('truetype');

font-weight: normal;

font-style: normal;

}

.btpsta-1{

width:800px;

border:1px solid #466ca6;

background:#fefefe;

border:15px solid #fafafa;

margin:10px auto;

outline:1px solid #466ca6;

outline-offset:-15px;

}

.btpsta-1title b{

font-family: 'Hugiller';

font-size:30px;

color:#466ca6;

display:block;

line-height:18px;

}

.bta-cr{

width:800px;

margin:-5px auto 20px;

text-align:center;

font-size:8px;

text-transform:uppercase;

text-decoration:none;

color:#888;

background:#fff;

border:1px solid #ddd;

height:18px;

display:flex;

align-items:center;

justify-content:center;

}

.btpsta-1post{

margin:10px 30px 40px;

font-size:12px;

text-align:justify;

color:#888;

line-height:18px;

font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;

}

.btpsta-1title > span > i{

font-size:6px;

padding:0px 5px;

color:#466ca6;

}

.btpsta-1fight{

display:flex;

align-items:center;

justify-content:center;

height:100px;

position:relative;

padding:30px 0px 10px;

}

.btpsta-1fight > div {

position:absolute;

width:70px;

height:70px;

border-radius:100px;

display:flex;

align-items:Center;

justify-content:center;

border:1px solid #ddd;

overflow:hidden;

background:#fbfbfb

}

.btpsta-1fight>div>i{

position:relative;

font-size:25px;

color:#58ADB9;

}

.btpsta-1fight>div>i:nth-child(1){

left:8px;

animation: btpsta-1fight1 3s infinite;

}

.btpsta-1fight>div>i:nth-child(2){

top:0px;

left:-8px;

animation: btpsta-1fight2 3s infinite;

transform:rotate(-90deg);

}

@keyframes btpsta-1fight1{

0%{

transform:rotate(-45deg);

left:-3px

}

50%{

transform:rotate(0deg);

left:8px;

}

100%{

transform:rotate(-45deg);

left:-3px;

}

}

@keyframes btpsta-1fight2{

0%{

transform:rotate(-45deg);

left:3px;

}

50%{

transform:rotate(-90deg);

left:-8px;

}

100%{

transform:rotate(-45deg);

left:3px;

}

}

.btpsta-1fight>div>i:nth-child(1){

-webkit-animation:btpsta-1fight1 3s infinite;

-moz-animation:btpsta-1fight1 3s infinite;

-o-animation:btpsta-1fight1 3s infinite

}

.btpsta-1fight>div>i:nth-child(2){

-webkit-animation:btpsta-1fight2 3s infinite;

-moz-animation:btpsta-1fight2 3s infinite;

-o-animation:btpsta-1fight2 3s infinite

}

@-moz-keyframes btpsta-1fight1{

0%{

transform:rotate(-45deg);

left:-3px

}

50%{

transform:rotate(0deg);

left:8px;

}

100%{

transform:rotate(-45deg);

left:-3px;

}

}

@-webkit-keyframes btpsta-1fight1{

0%{

transform:rotate(-45deg);

left:-3px

}

50%{

transform:rotate(0deg);

left:8px;

}

100%{

transform:rotate(-45deg);

left:-3px;

}

}

@-o-keyframes btpsta-1fight1{

0%{

transform:rotate(-45deg);

left:-3px

}

50%{

transform:rotate(0deg);

left:8px;

}

100%{

transform:rotate(-45deg);

left:-3px;

}

}

@-moz-keyframes btpsta-1fight2{

0%{

transform:rotate(-45deg);

left:3px;

}

50%{

transform:rotate(-90deg);

left:-8px;

}

100%{

transform:rotate(-45deg);

left:3px;

}

}

@-webkit-keyframes btpsta-1fight2{

0%{

transform:rotate(-45deg);

left:3px;

}

50%{

transform:rotate(-90deg);

left:-8px;

}

100%{

transform:rotate(-45deg);

left:3px;

}

}

}

@-o-keyframes btpsta-1fight2{

0%{

transform:rotate(-45deg);

left:3px;

}

50%{

transform:rotate(-90deg);

left:-8px;

}

100%{

transform:rotate(-45deg);

left:3px;

}

}

</style>

Robin โพสต์ 2024-12-11 02:00:36

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Robin เมื่อ 2024-12-29 02:04 <link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Sofia">
<style>
/* Outside box and bg*/
#boxProfile {
 border: 1px dashed #fff;
 border-radius: 10px;
 padding: 0px;
 box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0);
}
.header {
 text-align: center;
 font-family: "Sofia", sans-serif;
 font-size: 60px;
 color: #a1887f;

}
.sub-header {
 text-align: center;
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 30px;
 color: #C0C0C0;
 margin-top: 5px;
 font-style: italic;
 margin-right: -300px;
}
.center-divider {
 text-align: center;
 color: #CDCDCD; /* Font color */
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 22px;
 margin-top: -20px;
}
.text {
 text-align: left;
 color: #808080; /* Font color */
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 22px;
}
.w3-container {
padding-bottom: 20px; /* Adjust the value as needed */
}
.button-container {
 text-align: center;
 margin-top: 20px;
}
.button {
 font-family: "Sofia", sans-serif;
 font-size: 10px;
 color: #a1887f;
 border-radius: 5px;
 border: 1px dashed #fff;
 cursor: pointer;
 background-color: #fff;
 text-decoration: none;
 padding: 5px 10px;
 transition: box-shadow 0.3s;
}
.button:hover {
 box-shadow: 0 0 5px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.separator {
 color: #CDCDCD;
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 22px;
 margin: 10px 0;
}
</style>

<div id="boxProfile" style="background-image: url('https://i.imgur.com/OEBWwYm.jpeg')" ;="">
 
<div align="center">
 <div class="w3-container header" style="width:60%">VIII</div>
 <div class="button-container">
 <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=358&pid=2933" class="button w3-hover-shadow"><< prev</a>
 |
 <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=358&pid=3787" class="button w3-hover-shadow">next >></a></div>
 
 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- <div class="w3-container text" style="width:80%"># Date : 2024 Jun 01<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เสียงสัญญาณเรียกรวมตัวทานมื้อเย็นปลุกโรบินให้ตื่นหลังการหลับไหลที่ยาวนาน <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอใช้นิ้วมือปาดน้ำลายริมมุมปากด้วยอาการสะลึมสะลือพร้อมดันตัวลุกขึ้นจากเตียง นาฬิกาข้อมือบอกเวลาหกโมงเย็น แต่มองออกไปนอกหน้าต่างเห็นท้องฟ้าช่วงหน้าร้อนยังสดใสอยู่<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินพาตัวเองไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำแล้วกลับมาเปลี่ยนชุดในห้องนอนเพื่อเตรียมตัวออกไปโรงอาหาร <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เป็นเวลาเกือบสามชั่วโมงที่เธอหลับไปโดยไม่ฝันร้ายอะไร <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">นี่ถือเป็นข่าวดีหรือเปล่านะ?<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ครุ่นคิดกับตัวเองขณะเดินอยู่ในโถงทางเดินหน้าห้องนอน โรบินแอบได้ยินเสียงเอะอะมาจากห้องพักบางห้อง ใครสักคนคงกลับมาแล้วเหมือนกัน <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">รูปปั้นหินอ่อนของเทพเจ้าที่ตั้งอย่างองอาจกลางห้องโถงสีขาวนวลกลางบ้านพักค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้นตามความสั้นลงของระยะทาง เงาจากคบเพลิงติดผนังที่ไหววูบไปมาแม้ไม่มีลมพัดตกกระทบบนใบหน้าของรูปปั้นทำให้โรบินรู้สึกเหมือนกำลังถูกสายตาปริศนาจ้องมองตลอดเวลาที่เข้าไปใกล้<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“บรรยากาศน่าขนลุกชะมัด” เธอพึมพัมเบาๆ กับตัวเอง ขณะหยุดยืนหันซ้ายหันขวาหน้ารูปปั้นขนาดหกฟุต ด้วยจิตสำนึกอะไรบางอย่างเธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่มาที่นี่ก็ยังไม่ได้ทักทาย<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เจ้าบ้าน<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">อย่างเป็นทางการเลยสักครั้ง <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ขณะกำลังใช้สมองเพื่อคิดคำทักทายดีๆ ที่ดูเป็นกันเองและกลบทุกความรู้สึกแย่ทั้งหมดให้จมลงไปที่ก้นบึ้งของจิตใจ เธอก็เพิ่งสังเกตว่าใบหน้าของรูปปั้นเทพเจ้าถูกแกะสลักขึ้นมาอย่างประณีตมากๆ จะว่ายังไงดี มันเหมือนกับใบหน้าของคนจริงๆ จนเธอแอบคิดว่าใครก็ตามที่ปั้นเจ้าสิ่งนี้ขึ้นมาต้องเคยเห็นใบหน้าของเฮอร์มีสตัวจริงมาแล้วอย่างแน่นอน เธอค่อนข้างมั่นใจว่านี่คือ<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เขา<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> แต่หาเหตุผลไม่ได้ว่าทำไมถึงรู้ มันเหมือนกำลังดูหนังเพลินๆ จนถึงจุดไคลแมกซ์แล้วจู่ๆ ก็ไฟตก โรบินไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอสะบัดหัวไล่ความคิดวุ่นวายออกไปแล้วหันไปสนใจอย่างอื่นแทน <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">นอกจากโดมกระจกเหนือรูปปั้น ภายในโถงแห่งนี้ยังบอกเล่าเรื่องราวมากมายของเทพเจ้าแห่งการเดินทางตลอดระยะเวลาหลายพันปีผ่านการตกแต่งที่ดู.. ผ่านการคิดมาแล้ว? ใช่ คำนี้แหละ และเป็นพื้นที่แห่งเดียวของบ้านที่สะอาดเรียบร้อยที่สุดขัดกับนิสัยของผู้อยู่อาศัยทุกคนอย่างสิ้นเชิง<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เจ้านี่เหมาะจะใช้เป็นราวแขวนสุดๆ ไปเลยไม่ใช่หรือไง<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินคิดในใจขณะสายตาจับจ้องไปยังมือข้างที่ถือคฑาคะดูเซียสของรูปปั้น ไหนจะปีกสองข้างที่สยายออกมาจากหมวกเพตาซัสนั่นอีก <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ชั่วขณะหนึ่งเธอรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ แสนคุ้นเคยลอยมากับสายลมที่พัดเข้ามาทางหน้าต่างสุดโถงทางเดิน โรบินหันขวับไปด้านหลัง<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอไม่เจอใคร..  <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">และนั่นก็ทำให้หัวใจกระตุกวูบในทันทีเมื่อสังเกตเห็นจากที่ไกลๆ ว่าหน้าต่างบานนั้นปิดอยู่<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">คงเป็นเสียงใครสักคนในบ้านนั่นแหละ <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอปลอบใจตัวเอง<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินหันกลับมาสบกับใบหน้าของรูปปั้น มันยังคงเฉยชาอยู่เหมือนเดิม แต่หัวใจของเธอกลับเต้นระรัวพอๆ กับกลองศึก มือข้างขวาค่อยๆ ยื่นออกไปข้างหน้าราวกับถูกดึงดูดด้วยอะไรบางอย่าง จนวินาทีที่ปลายนิ้วของเธอสัมผัสกับฝ่ามือเย็นเฉียบของรูปปั้น ภาพต่างๆ ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนก็ไหลทะลักเข้ามาในหัวอย่างหยุดไม่ได้ มันเหมือนภาพนับล้านจากม้วนฟิล์มเก่าๆ ที่ถูกร้อยเรียงจนกลายเป็นเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ต่อเนื่องกันโดยมีตัวละครหลักเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกับหญิงสาวในความฝันเมื่อเช้า <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">กาบรีลลา<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> แม่ของเธอเอง ทั้งคู่สวมชุดที่ดูเก่า แต่เป็นความเก่าในแบบที่คนสมัยนี้ไม่ใส่กัน เด็กผู้หญิงยิ้มแย้มอย่างมีความสุข เหตุการณ์ต่างๆ ทำให้เธอค่อยๆ โตขึ้น โรบินเห็นเครื่องบินรบ เห็นสงคราม เห็นกาบรีลลาในชุดทหาร บางครั้งก็ร้องไห้ บางครั้งก็หัวเราะ ภาพตัดมาที่เด็กผู้หญิงถูกใครบางคนจูงมือเข้าไปในเรียวกังขนาดใหญ่ใจกลางย่านโรงน้ำชา ที่เต็มไปด้วยคนใส่ชุดกิโมโนกับชุดทหารสีเขียวมะกอก เธอเห็นเพียงแค่แผ่นหลังแต่มั่นใจว่าเขาเป็นผู้ชายจากชุดที่สวม  <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แล้วภาพฟิล์มก็ขาดไป โรบินเบิกตาโพลง เธอพบว่าตัวเองกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ข้างรูปปั้น น้ำตาไหลอาบทั้งสองแก้ม มือขวากำฝ่ามือของรูปปั้นแน่นจนซีดเป็นสีขาว<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โรบิน!” เสียงชายวัยกลางคนตะโกนมาจากด้านหลัง เมื่อหันกลับไปก็พบว่ามีใครบางคนกำลังวิ่งเข้ามาหาด้วยความลนลาน<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แต่โรบินรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะตอบกลับไป ตอนนี้สมองของเธอโล่งราวกับหมอกที่ปกคลุมมาตลอดหลายปีถูกแทนที่ด้วยแสงสีขาวจ้าของดวงอาทิตย์<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ก่อนที่เธอจะสลบไปรอบที่เท่าไหร่ของวันก็ไม่รู้ เธอเห็นใบหน้าของชายคนหนึ่งโผล่เข้ามาแทนที่ท้องฟ้าสีสดใสของโดมกระจก ใบหน้าของคนที่ไม่รู้จักแต่ดูคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“พ่อขอโทษ”<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">..ใบหน้าที่เหมือนกับรูปปั้นเทพเจ้าเฮอร์มีสกำลังพูดกับเธอ<div><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> </div></div>
 
 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ปลดล็อกสกิล : มือเบา 
</div> 
 
</div>

Robin โพสต์ 2025-1-6 00:19:08

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Robin เมื่อ 2025-2-17 10:59 <link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Sofia">
<style>
/* Outside box and bg*/
#boxProfile {
 border: 1px dashed #fff;
 border-radius: 10px;
 padding: 0px;
 box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0);
}
.header {
 text-align: center;
 font-family: "Sofia", sans-serif;
 font-size: 60px;
 color: #a1887f;

}
.sub-header {
 text-align: center;
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 30px;
 color: #C0C0C0;
 margin-top: 5px;
 font-style: italic;
 margin-right: -300px;
}
.center-divider {
 text-align: center;
 color: #CDCDCD; /* Font color */
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 22px;
 margin-top: -20px;
}
.text {
 text-align: left;
 color: #808080; /* Font color */
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 22px;
}
.w3-container {
padding-bottom: 20px; /* Adjust the value as needed */
}
.button-container {
 text-align: center;
 margin-top: 20px;
}
.button {
 font-family: "Sofia", sans-serif;
 font-size: 10px;
 color: #a1887f;
 border-radius: 5px;
 border: 1px dashed #fff;
 cursor: pointer;
 background-color: #fff;
 text-decoration: none;
 padding: 5px 10px;
 transition: box-shadow 0.3s;
}
.button:hover {
 box-shadow: 0 0 5px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.separator {
 color: #CDCDCD;
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 22px;
 margin: 10px 0;
}
</style>

<div id="boxProfile" style="background-image: url('https://i.imgur.com/OEBWwYm.jpeg')" ;="">
 
<div align="center">
 <div class="w3-container header" style="width:60%">X</div><div class="w3-container header" style="width:60%">date : 26 dec 2024</div>
 <div class="button-container">
 <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=117&pid=4058" class="button w3-hover-shadow"><< prev</a>
 |
 <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=85&pid=4089" class="button w3-hover-shadow">next >></a></div>
 
 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- <div class="w3-container text" style="width:80%"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">บทสนทนาเป็นวรรคเป็นเวรที่เธอแลกเปลี่ยนกับคุณดี. ที่บ้านใหญ่ยังคงวนเวียนซ้ำๆ ในหัว <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">อะไรใหม่ๆ<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> ที่ได้รับมาในวันนี้มันมากมายเกินกว่าที่สมองตื้อๆ ในตอนนี้จะย่อยหมด เรื่องที่เทพเจ้ามีหลายร่างมันน่าเหลือเชื่อพอๆ กับความจริงที่ว่าเธอเกือบจะถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นโลมา ไม่รู้ว่าคุณดี. พูดจริงหรือพูดเล่น แต่โรบินมั่นใจว่าเธอได้เฉียดเข้าไปใกล้กับสิ่งที่เรียกว่าโทสะแห่งเทพเจ้าของจริงแล้ว<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ซ้ำร้าย ถ้อยคำปรามาสของไดโอนีซุสที่ทำราวกับว่าเธอโง่เสียเหลือเกินทำให้โรบินตัดสินใจว่าเธอคงต้องลงเรียน<span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: rgb(255, 255, 255); font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">อะไรต่อมิอะไร<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ที่ค่ายฤดูร้อนแห่งนี้ต้องการประเคนให้จริงๆ จังๆ เสียที อันดับแรกเธอต้องไปหาไครอนตามคำแนะนำของคนอื่นๆ แต่ก่อนหน้านั้น ...เธอควรจะนอนพักให้เต็มที่เสียก่อน<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินเดินผ่านห้องนั่งเล่นแสนวุ่นวายเข้ามาในห้องโถงแห่งเฮอร์มีส รูปปั้นเทพเจ้าแห่งการเดินทางยังคงยืนตระหง่านอยู่กลางโถง เธอชะงักฝีเท้าที่กำลังจะเดินไปฝั่งห้องนอนและหักเลี้ยวเข้าไปใกล้ๆ รูปปั้นแทน นึกสงสัยว่าเมอร์คิวรี่ อีกร่างหนึ่งของเฮอร์มีสจะเป็นอย่างไร เขาจะใส่ใจลูกๆ มากกว่านี้ไหม หรือจะเทพเจ้าทุกภาคก็เหมือนๆ กันหมด<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> <span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: rgb(255, 255, 255); font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ก็ขนาดเผาหมวกก็อบลินส่งไป เขายังไม่ออกมาปรากฏตัวให้เห็นตรงๆ เลยนี่<span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: rgb(255, 255, 255); font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอจ้องมองไปยังรูปปั้นที่ประดับประดาไปด้วยรายละเอียดและท่าทางที่ดูคล่องแคล่ว ราวกับว่าเทพเจ้าผู้ส่งสารกำลังเตรียมพร้อมที่จะเริ่มต้นการเดินทางไปยังจุดหมายใหม่ แต่กลับกัน...ตัวเธอยังอยู่ที่เดิม แถมเมื่อไม่กี่วันก่อน อิวานได้วิดีโอคอนเฟอร์เรนซ์มาหาพร้อมข่าวดีว่าเขาสมัครโรงเรียนใหม่ให้เธอแล้ว<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เธอปวดหัวเหมือนกัน หลังจบช่วงฤดูร้อนของปีที่แล้วโรบินได้รับอนุญาตให้กลับไปเรียนต่อเหมือนชาวค่ายคนอื่นๆ แน่นอนว่าเธอไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียวว่าต้องเลือกเส้นทางไหน<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แต่อะไรๆ ก็ดูจะไม่เรียบง่ายอีกต่อไป หลังจากที่ได้รู้เรื่องสายเลือดของตัวเองกลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนเดินเข้าไปเหยียบกับระเบิด ชีวิตในโลกภายนอกที่เคยดูสงบสุขกลับเต็มไปด้วยอันตราย พวกอมนุษย์เริ่มคุกคามชีวิตส่วนตัวของเธอหนักขึ้น จนเรียกได้ว่ากว่าจะจบหนึ่งเทอมก็แทบกระอักเลือดซ้ำยังถูกบังคับให้ออกทันทีที่สอบเสร็จ <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">อีกไม่นานเธอจะต้องกลับไปเผชิญกับมันอีกครั้ง<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ความรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังยืนอยู่บนสะพานแขวนที่เดินมาได้ครึ่งทางแล้วจู่ๆ ก็ลังเลว่าควรถอยหลังกลับไปตามทางที่เคยรู้จัก หรือจะก้าวออกจากทุกสิ่งที่คุ้นเคยไปสู่ความไม่รู้ที่เปิดกว้างที่ก็ยังไม่แน่ใจว่าพร้อมที่จะรับมันหรือยังผุดขึ้นมาเสียดื้อๆ การยืนอยู่ในจุดนี้ทำให้โรบินรู้สึกเหมือนถูกบีบให้เลือก แต่ไม่รู้ว่าทางไหนที่จะนำไปสู่ความสงบสุขและความมั่นคงที่เธอต้องการ<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ชีวิตของเธอไม่เคยซับซ้อนขนาดนี้มาก่อน<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“คุณมีตัวตนอยู่จริงๆ หรือเปล่าคะ?” เสียงเบาหวิวของเธอสะท้อนไปทั่วห้องโถงที่เงียบสงัด “หนูดู <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">How I Met Your Mother<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> ครบทั้งเก้าซีซั่นแล้วแต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าคุณต้องการอะไร อย่างน้อยก็ออกมาคุยกันให้รู้ว่าต่อจากนี้หนูต้องทำยังไงต่อก็ดีค่ะ”<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ก่อนจะเอื้อมมือไปประทับกับฝ่ามือของรูปปั้น ราวกับต้องการการปลอบโยนเหมือนที่พ่อและแม่มักจะทำให้ทุกครั้งที่เธอรู้สึกเหนื่อยล้า ลึกๆ ก็หวังว่าจะเกิดปาฏิหารย์เหมือนกับครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสกับรูปปั้น<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">สายลมวูบหนึ่งพัดเข้ามาทางหน้าต่างสุดโถงทางเดิน ความรู้สึกประหลาดเหมือนที่เคยเกิดขึ้นในวันวิปโยคแล่นผ่านฝ่ามือเข้ามาไหลเวียนไปทั่วร่างกาย โรบินรู้สึกตัวเบาหวิว สมองที่เคยหนักเพราะนอนไม่พอเปิดโล่งเหมือนมีคนเปิดสวิตช์ เธอเบิกตาโพลง สัญชาตญาณบอกให้ชักมือกลับอย่างรวดเร็ว<div><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> </div></div>
 
 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ปลดล็อกสกิล : วิ่งเร็ว 
</div> 
 
</div>

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[บ้านพักหมายเลข 11] Hall of Hermes