[ทิศตะวันตกจากบ้านใหญ่] อะเมซอนคาเฟ่ - โซนอื่น ๆ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Daemon โพสต์ 2024-3-4 23:52:38

Dean โพสต์ 2024-3-7 08:35:13

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-7 17:00

https://lh7-us.googleusercontent.com/mU5RjSzN1LSm0TxWnyvD1lNFc58Sa6QFkzYJwFIXt6koJnVhwwc3Y5zWhSc3WhxmhPt5uc8LYQYp365D4IHG9QK-y2fG44lbEI3sgMduhEIV4O0qgHzKjAjeGrncEqJoCJ5HRM4Z3ga7U-P3Marc-Eg018 https://lh7-us.googleusercontent.com/M9t2A_SP_IuCpO-FuwDOqROZhgPw8Fz081Rh9TBFSvRat1pHj2N5l_bOk4ykExcyAprW8P1NFnLcVRa5jL9s50troMDlSiEHwj0U-Fr1gM6M2En6KoWWaMGaYGoi_cEWvvjcgDtayXe3a6O36YPhqsEนั่งชิลที่คาเฟ่
      กลิ่นคั่วกาแฟหอมกรุ่นลอยเข้าเตะจมูกทันทีเมื่อประตูของคาเฟ่อะเมซอนเปิดออก เสียงเพลงฟังสบายเปิดคลอเบา ๆ ช่วยสร้างบรรยากาศให้ผ่อนคลาย แม้ในค่ายฮาล์ฟบลัดจะอยู่ท่ามกลางธรรมชาติอันร่มรื่นอยู่แล้ว แต่กลับรู้สึกต่างกันเหมือนอยู่ในโลกคนละใบ มันชวนให้ดีนหวนนึกถึงตอนที่ยังใช้ชีวิตในนิวยอร์ก สถานที่ที่คราคร่ำไปด้วยผู้คน มีแต่ร้านกาแฟใกล้มหาวิทยาลัยเท่านั้นที่สงบร่มรื่น
      “สวัสดี ยินดีต้อนรับ แต่คงไม่ใช่ลูกค้าสินะ มาทำงานพิเศษใช่ไหม?”
      หญิงสาวตาคมที่อยู่หลังเคาน์เตอร์กาแฟกล่าวต้อนรับด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย จากป้ายชื่อติดหน้าอกทำให้รู้ว่าเธอคือ ‘ซาบริน่า โคลว์ ตำแหน่ง เจ้าของร้าน’ ดีนฟังแล้วก็นึกขำที่เธอบอกว่าเขาคงไม่ใช่ลูกค้า ซึ่งเมื่อวิเคราะห์ดี ๆ แล้วร้านกาแฟคงไม่ได้มีกลุ่มลูกค้าเป็นเด็กวัยรุ่นเสียเท่าไร แล้วการเปิดร้านกาแฟในค่ายลึกลับกลางป่าจะเอาไปขายใคร ผู้ใหญ่อาศัยอยู่ในค่ายฮาล์ฟบลัดแทบจะนับหัวได้.. ผอ.ไครอน เจ๊ฮาร์ปี้ พี่สาวร้านสะดวกซื้อ คุณพยาบาล บางทีอาจจะมีบุคลากรที่เขาไม่รู้จักคนอื่นอีก ส่วนคุณดีก็เห็นว่าเขาเข้ามาที่ค่ายแค่อาทิตย์ละสามวัน แต่เทพน้ำเมาคงไม่สนใจน้ำชากาแฟหรอกมั้ง เว้นเสียแต่ถูกห้ามไม่ให้ดื่มแอลกอฮอล์จนต้องหาอย่างอื่นมาซดแทน
      แต่คิดไปก็ปวดสมองเลยช่างมันดีกว่า.. จะว่าไปเขาเองก็ไม่ได้ไปคาเฟ่มาสองสัปดาห์ได้แล้วมั้ง คิดถึงตอนที่ต้องหามรุ่งหามค่ำทำธีสิสก็ได้กาแฟวันละสามสี่แก้วนี่แหล่ะที่ทำให้ตาตื่น ปกติแล้วชายหนุ่มไม่ใช่พวกคอฟฟี่เลิฟเวอร์แต่ถ้าจำเป็นต้องใช้ตัวช่วยให้พลังงานเขาก็ซดกาแฟได้เป็นลิตร ๆ
      “ก็ว่าจะมาของานพิเศษอยู่ครับ แต่ได้กลิ่นกาแฟแล้วผมเป็นลูกค้าก่อนทำงานดีกว่า”
      หนุ่มร่างสูงขยิบตาให้พี่สาวอะเมซอนคนสวยแต่เธอก็เพียงแค่ทำหน้านิ่งใส่ ทว่าในสายตาดูมีความประหลาดใจอยู่มาก
      “ถ้างั้น… จะรับอะไรดีคะ?”
      “ผมขอลาเต้ร้อนก็แล้วกันครับ”
      “ลาเต้ร้อนหนึ่งที่ 9 ดอลลาร์ค่ะ”
      พอหญิงสาวบอกราคาดีนจ่ายเงินไป ถ้าเทียบกันกับราคาข้างนอกแล้วในค่ายฮาล์ฟบลัดแพงกว่าถึงสองเท่า แต่ก็ช่วยไม่ได้เพราะร้านกาแฟในฮาล์ฟบลัดมีอยู่แค่เพียงที่เดียว และการนั่งกินกาแฟในค่ายนั้นปลอดภัยกว่าโลกภายนอกเยอะ จนต้องคิดบวกไปว่าค่ากาแฟ 4 เหรียญ กับค่ารักษาชีวิตอีก 5 เหรียญ ก็คงจะคุ้มค่าอยู่มั้ง…
      ‘นี่สินะอำนาจของตลาดแบบผูกขาด’
      ชายหนุ่มไปนั่งรอที่โต๊ะ ไม่นานลาเต้ลาเต้ร้อนก็ถูกยกมาเสิร์ฟ และเมื่อเห็นของที่สั่งไปเรียวคิ้วดกก็เลิกขึ้นอย่างประหลาดใจ ดวงตาสีน้ำตาลมีประกาย ‘ว้าว’ อยู่ในนั้น
https://i.imgur.com/VLA029n.png

      “นี่มัน.. ลาเต้อาร์ตรูปเปกาซัส?”
      “ค่ะ ฉันไม่ได้ทำเมนูนี้นานแล้ว รวมถึงลาเต้อาร์ตก็ด้วย.. ถ้าผิดพลาดยังไงก็ต้องขออภัยแต่ไม่มีการคืนเงินค่ะ”
      “ไม่ ๆ มันสวยมาก”
      ดีนกลั้วหัวเราะกับประโยคท้ายที่เธอกล่าว ใครจะว่าได้ลงในเมื่ออีกฝ่ายดูจะตั้งใจทำขนาดนี้ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว คงไม่มีร้านกาแฟที่ไหนที่ทำลาเต้อาร์ตเป็นรูปม้ามีปีกก็เลยถ่ายรูปลงสตอรี่เสียหน่อย ติดแต่ว่าเขาลืมไปว่าตรงนี้ไม่มีอินเทอร์เน็ต แต่ลองขอรหัสไวไฟดูเพราะยังไงที่นี่ก็เป็นคาเฟ่ จะมีคาเฟ่ที่ไหนที่ไม่มีฟรีไวไฟบ้างล่ะจริงไหม?
      “ขอโทษนะครับ ที่นี่มีไวไฟไหม?”
      “ขออภัย หากจะใช้ไวไฟต้องไปที่กระท่อมเฮอร์มีสที่เดียวเท่านั้นค่ะ”
      นี่ไงล่ะคาเฟ่ที่ไม่มีฟรีไวไฟ.. แต่ถ้าเพื่อความปลอดภัยในราคา 5 เหรียญ งั้นยังไม่อัพสตอรี่ตอนนี้ก็ได้.. ถือว่ามานั่งเล่นชิล ๆ มองวิวที่นอกหน้าต่างพลางจิบกาแฟแล้วก็ฟังเพลงคาเฟ่ สัมผัสประสบการณ์ชีวิตไร้โซเชียลเฉกเช่นสมัยที่คุณแม่ยังสาว แม้ว่าดีนจะบ่นในใจกระปอดกระแปดแต่เรื่องรสชาติของลาเต้แก้วนี้ก็ดูถูกไม่ได้ ความหอมเข้มข้นของกาแฟถูกเจือจางด้วยฟองนมนุ่มละมุนลิ้นในอัตราส่วนที่ถูกปรุงแต่งมาอย่างพอเหมาะพอเจาะ จนรู้สึกว่าร้านกาแฟที่โลโก้รูปนางเงือกสองหางชิดซ้ายไปเลย
      นั่งเล่นจิบกะแฟไปได้ราว ๆ สิบนาทีก็ถือว่านานแล้วสำหรับคนสมาธิสั้นที่ใช้สมาร์ทโฟนเซิร์ฟเน็ตไม่ได้ ดีนลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเดินไปที่เคาท์เตอร์กาแฟอีกครั้ง
      “ตอนนี้ผมจะรับงานแล้ว ต้องทำยังไงบ้าง?”
      “ค่ะ” สาวอะเมซอนคนสวยพยักหน้า “งานที่ต้องทำก็คือการเก็บสตรอว์เบอร์รี่ที่ไร่ทางทิศตะวันตกของค่าย อุปกรณ์การเก็บก็แจ้งกับผู้ดูแลสวนได้เลยค่ะ พอเสร็จงานแล้วก็ให้ผู้ดูแลเซ็นลายเซ็นแล้วก็เอากระดาษแผ่นนี้กลับมา”
      เมื่อกล่าวจบหญิงสาวก็ส่งกระดาษก็อปปี้ชุดหนึ่งมาให้ มันคือใบรับสินค้า ‘สตรอว์เบอร์รี่ จำนวน 3 กิโลกรัม’
      “โอเค สตอรว์เบอร์รี่สามกิโลกกรัม แล้วผมจะรีบกลับมาครับ”
      ซาบริน่าเพียงแค่พยักหน้าให้ จากนั้นเธอก็ออกมาจากหลังเคาท์เตอร์แล้วเก็บแก้วกาแฟที่หมดเกลี้ยงแล้วไปล้างหลังร้านโดยไม่สนใจดีนอีก ท่าทางนั้นก็เรียกรอยยิ้มจากชายหนุ่มมาได้ประมาณหนึ่ง
      ‘ปฏิบัติต่อลูกค้ากับลูกจ้างแตกต่างกันลิบลับเลยแฮะ’
      ถ้าชักช้ากว่านี้แดดจะร้อนจนเผาผิวไหม้หมด ฉะนั้นเขาก็ไม่ควรจะโอ้เอ้ รีบไปทำงานดีกว่า

https://lh7-us.googleusercontent.com/4JU7QIP5jgbL-0ca7Kk7rcJ1Aa-yDIPK2Yhb7yQW-32G4UEooAFjTCiZwgLZIcQkJmjlF0U4mO7pH-4HLcqOb3CTt_qwNBwNokk9zo_zP3IBHAtgZAJmjfj01bfxxpkMLMuOIsghvG7PbhFBk4sxajQซื้อกาแฟ 1 แก้วรับงาน: ช่วยงานเผ่าอะเมซอน

Dean โพสต์ 2024-3-7 17:44:37

https://lh7-us.googleusercontent.com/bkQey5l6XD-W3Ph3dSXUehCt0kVSG1JjvaKqu_YLbErV40kSkmGjrj1AXqXsXjg9vmPVcxAtfkKY9Y4TVPVwB4jR3e8CBqFmC2ygjWDh3Wal0O6tfXL8OLv8daPyYQxoOnbkt_sWw7Jq3O8-qMzX54k020https://lh7-us.googleusercontent.com/58F7U8xdBeoxhbVk-vCu2pbyqej0BbtrMAh8-XprTw1tjHRMLPlclBONYRRnx7ci5Z5NzvR5x22fGQ7GAOztAGEozWYjdz3A-U4bpwiHMqcIdyMemVDsEJ8KIWiM66VvvP2vGk_1jLi5dd4JCvw4VL4สตรอว์เบอร์รี่มาส่งแล้วคร้าบบบบ
      “ช้ามากค่ะ”
      น้ำเสียงต้อนรับกลับช่างเย็นชาบาดใจ ดีนแค่เถลไถลนิดหน่อยตอนที่อยู่ไร่สตรอว์เบอร์รี่เอง ก็ไร่มันทั้งสวยทั้งกว้างใหญ่ขนาดนั้นใครเล่าจะอดใจไม่ถ่ายรูปลงสตอรี่ได้ไหว แล้วอีกอย่างไม่ได้กำหนดวันที่และเวลาส่งมอบด้วย ช้าไปแค่สองชั่วโมงไม่ถือว่าผิด
      “แต่ผมคัดสตอรว์เบอร์รี่ลูกสวย ๆ มาให้เลยนะครับ ลองตรวจดูก่อนสิ”
      สาวอะเมซอนที่ยืนพิงเคาน์เตอร์ในท่ากอดอกขยับเยื้องกรายเข้ามาดูสตรอว์เบอร์รี่สดในตะกร้าสะพายหลังที่ชายหนุ่มเก็บกลับมา ในแววตามีประกายของความพึงพอใจเจืออยู่ ในฐานะของคนทำแลปแล้ววัตถุที่ใช้ในการทดลองเป็นสิ่งสำคัญ ไม่ใช่ว่าจะเลือกผลไม้อย่างไรก็ได้มาใช้ส่องกล้องดูโครงสร้างและเนื้อเยื่อ แต่จำเป็นต้องมีความละเอียดในการเลือกตัวอย่างที่จะมาใช้ในการทดลองด้วย เช่น ใช้สตรอว์เบอร์รี่ที่มีความสดมาก สดปานกลาง และผลไม้ที่เน่าเสียมาใช้ในการทดลองซ้ำ ๆ เป็นร้อย ๆ ครั้งเพื่อหาค่าที่เสถียร
      ดังนั้นดีนจึงพอจะรู้วิธีการเก็บรักษาสตรอว์เบอร์รี่อย่างไรไม่ให้ช้ำ ส่วนวิธีการเก็บเกี่ยวก็เรียนรู้มาจากลุงแซเทอร์เป็นอย่างเดียว ติดปัญหานิดหน่อยอาจเป็นด้วยน้ำหนักที่ทับถมอาจทำให้สตรอว์เบอร์รี่ที่ก้นตะกร้าเป็นรอยช้ำนิดหน่อย
      เมื่อตรวจสอบคุณภาพก็ถือว่าผ่าน ส่วนน้ำหนักที่เก็บกลับมาก็ตรงตามปริมาณเป๊ะไม่มีขาดไม่มีเกินเสียจนหญิงสาวต้องเลิกคิ้ว เธอนำวัตถุดิบและใบรับสินค้าไปเก็บที่หลังร้านก่อนจะออกมาอีกครั้งพร้อมกับซองเงินรางวัลสองซอง
      “จะรับเป็นดอลลาร์หรือดรักม่าดีคะ?”
      สำหรับดีนเขามีเงินดรักม่าอยู่นิดหน่อยตอนที่ผู้อำนวยการและเจ๊ฮาร์ปี้ให้มาตอนทำงานครั้งแรก แต่ชายหนุ่มไม่รู้ว่าจะเอาเงินนี้ไปซื้ออะไรเพราะในเมื่อการใช้จ่ายต่าง ๆ ภายในค่ายอย่างการซื้อเครื่องอุปโภคบริโภครวมถึงสิ่งของที่จะใช้สำหรับบูชาเทพเจ้าล้วนแต่ใช้ดอลลาร์กันทั้งนั้น ดังนั้นดีนจึงเลือกค่าเงินที่คุ้นเคยอย่างไม่ต้องคิด
      “รับเป็นดอลลาร์ครับ”
      ซาบริน่าพยักหน้าให้ก่อนจะเลื่อนซองเงินด้านซ้ายมาให้เขาแล้วเก็บซองเงินด้านขวาลงไปแทน
      “ขอบคุณที่มาช่วยงานค่ะ” เธอกล่าวเรียบ ๆ
      “ผมก็ขอบคุณด้วย” ดีนรับซองเงินมาเปิดนับจำนวนว่า ‘โอเค เจ๊ไม่ได้บิด’ ก็เก็บเงินลงในกระเป๋าสตางค์จากนั้นคืนซองเปล่าให้ “แล้วเอาไว้ถ้าร้อนเงินแล้วผมจะมารับงานอีก บายครับ”             มือข้างขวาที่อยู่นอกสายคล้องแขนโบกมือลาสาวสวยก่อนที่จะเดินออกมาจากคาเฟ่ ตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยจนมาถึงช่วงเย็นแล้ว เขาลำดับความคิดภายในหัวอย่างคร่าว ๆ ว่าจะต้องทำอะไรต่อ และจุดหมายต่อไปนั่นก็คือ….. โปรดติดตามชมตอนต่อไป
https://lh7-us.googleusercontent.com/Y2SvLp9XZiRBCY76cLv6lqm0w1V9076OLeyWXzYNrRRJ2dzOL15LkoK0RZLXxdGajme0QJzSDrAq6Br6sQ31F-kiVd2yN_GxuGG1WjzmemZy4XBdBQyJDnwrVhvGqKNwMEi907Ve7huFNyLMJZwSZm8ทำงาน: ช่วยงานเผ่าอะเมซอน (เลือกรับ 35 ดอลลาร์)

anne โพสต์ 2024-3-8 15:15:54

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxroleplay01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/eSxrf3H.png");}
</style>

<style>
#boxroleplay02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/0TV8LxS.png");}
</style>

<div id="boxroleplay01">
<font color="#2f4f4f" face="Leelawadee" size="5">อะเมซอนคาเฟ่</font><br><br>

<div id="boxroleplay02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font><img src="https://i.imgur.com/c0eqVCK.png" width="490" _height="500" border="0"></p><p><font style=""><font style=""><span style="font-size: 12px;"><br></span></font></font></p><p></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" size="4">หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อย ๆ อย่าง เอลี่ เธอได้ทำการเดินทางก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกมาจากตรงบริเวณบ้านใหญ่ ได้เป็นระยะเวลาสักพักใหญ่แล้ว ในที่สุดเด็กหญิงตัวน้อย อย่าง เอลี่ ก็ไดทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบางของตัวเธอเองเดินทางมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณหน้าประตูทางเข้า ของ อะเมซอนคาเฟ่ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" size="4"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#f6d776">"ได้เวลาเดินทางเข้าไปภายในบริเวณด้านใน ของ อะเมซอนคาเฟ่แล้วละนะ" </font><font size="4" color="#ffffff">พอสิ้นสุดคำของบทสนทนาลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือเรียวบางข้างขวา ไปทำการบิดลูกบิด ของ ประตูของอะเมซ่อนคาเฟ่ เปิดออกกว้าง ก่อนที่เธอจะค่อยเริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง เดินทางเข้ามาจนถึงบริเวณภายในด้านใน ของ อะเมซอนคาเฟ่ ได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้น ก็มีเสียงบทสนทนาของเจ้าของร้านอะเมซอน เอ่ยขึ้นว่า</font></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#afeeee">"อะเมซ่อนคาเฟ่ยินดีต้อนรับค่ะ รับเครื่องดื่มอะไรดีค่ะ"</font><font size="4" color="#ffffff"> พอสิ้นสุดบทสนทนา ของ เจ้าของร้านอะเมซ่อนคาเฟ่ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนักเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดว่า </font></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#f6d776">"สวัสดีค่ะ คุณเจ้าของร้านอะเมซอนคาเฟ่ ขอโทษจริงๆ นะคะวันนี้หนูไม่ได้เดินทางมาทำการซื้อเครื่องดื่มค่ะ แต่หนูเดินทางมาช่วยงานตามที่ได้เขียนติดระบุไว้ภายในบริเวณบอร์ดประกาศข่าวสาร ประจำค่ายค่ะ" </font><font size="4" color="#ffffff">พอสิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เจ้าของร้านอะเมซอนคาเฟ่ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนากับเธออกมาในทันทีว่า</font></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#afeeee">"มาช่วยงานนะคะ เดินไปที่ไร่สตอว์เบอร์รี่ ที่อยู่ทางด้านนั้นได้เลยค่ะ" </font><font size="4" color="#ffffff">หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เจ้าของร้านอะเมซอนลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนักเด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่างเอลี่ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า</font></div><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(246, 215, 118); font-size: large;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(246, 215, 118); font-size: large;">"ขอบพระคุณมากนะคะ คุณเจ้าของร้าน เอลี่จะตั้งใจทำงานให้เต็มที่ และเก็บสตรอว์เบอร์รี่มาฝากให้ได้เต็มตะกร้าเลยนะคะ" </span><span style="font-size: large;"><font color="#ffffff">หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เด็กหญิงตัวน้อยๆ ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง เดินทางออกจากบริเวณร้านอะเมซอน เดินทางไปต่อยังจุดหมายปลายทาง นั่นก็ไร่สตอว์เบอร์รี่ต่อไป</font></span><br></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font size="4" color="#ffffff"><br></font></div><font style=""><font style=""><br>

</font></font>

<p></p>

</div>
<br><br>
</div></div>

anne โพสต์ 2024-3-8 17:38:14

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ally เมื่อ 2024-3-8 17:39 <br /><br /><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxroleplay01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/eSxrf3H.png");}
</style>

<style>
#boxroleplay02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/0TV8LxS.png");}
</style>

<div id="boxroleplay01"><font color="#2f4f4f" face="TH Srisakdi" size="5">อะเมซ่อนคาเฟ่ </font><br><br>

<div id="boxroleplay02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font><img src="https://i.imgur.com/c0eqVCK.png" width="490" _height="500" border="0"></p><p><font style=""><font style=""><span style="font-size: 12px;"><br></span></font></font></p><p></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Sriracha" size="4">หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่าง เอลี่ ที่กำลังสะพายตะกร้าอยู่ที่ตรงบริเวณหลัง และภายในตะกร้าของเธอก็เต็มไปด้วยผลสตอว์เบอร์สดๆ เต็มไปหมด เธอก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางกลับเข้าจนถึงบริเวณภายในด้านใน ของ อะเมซอนคาเฟ่ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็เดินมาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณหน้าเคาท์เตอร์ ของ ร้านกาแฟ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ทำการถอดตะกร้าสตอว์เบอร์รี่ ที่ได้ทำการสะพายไว้อยู่ที่ตรงบริเวณหลังออก ก่อนที่เธอจะนำตะกราที่มีผลของสตอว์เบอร์รี่อยู่เต็มไปหมด นำไปวางไว้ที่ตรงบริเวณเคาท์เตอร์ให้เรียบร้อย หลังจากนั้นเจ้าของร้านคาเฟ่อะเมซอน ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนออกไปในทันทีว่า</font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="4" color="#afeeee"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Sriracha" size="4"></font><font face="Sriracha" size="4" color="#afeeee">"หนูนี่เก็บสตอว์เบอร์รี่ครั้งแรกจริงๆ หรอคะ สตอว์เบอร์ที่หนูเก็บมาทั้งหมดที่ในตะกร้านี้ มีผลแดง และ สดมาก แต่ล่ะลูกก็ดูโตๆ เก่งมากๆ เลยค่ะ นี่รางวัลการทำงานในวันนี้ของหนูนะคะ" </font><font face="Sriracha" size="4" color="#ffffff">หลังจากที่สิ้นสุดบทสนทนา ของ เจ้าของคาเฟ่อะเมซอนลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่าง เอลี่ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า</font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="4" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sriracha" size="4" color="#f6d776">"ขอบพระคุณมากนะคะสำหรับคำชมและก็รางวัล งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ" </font><font face="Sriracha" size="4" color="#ffffff">พอสิ้นสุดคำของบทสนทนาลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ ทำการก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางออกไปจากตรงบริเวณอะเมซอนคาเฟ่ และค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางมุ่งหน้าเดินทางต่อไปยังตรงบริเวณสนามฝึกซ้อม ทันที</font></div><font style=""><font style=""><br>

</font></font>

<p></p>

</div>
<div id="boxroleplay01" style="text-align: left;">+ 40 พลังใจ 5 เหรียญดรักม่า + 25 EXP รางวัลช่วยงานภารกิจเผ่าอะเมซอน</div><br><br>
</div></div>

anne โพสต์ 2024-3-10 14:21:46

anne โพสต์ 2024-3-10 17:31:50

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ally เมื่อ 2024-3-10 17:37 <br /><br /><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxroleplay01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/eSxrf3H.png");}
</style>

<style>
#boxroleplay02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/0TV8LxS.png");}
</style>

<div id="boxroleplay01"><font color="#2f4f4f" face="Sarabun" size="5">อะเมซอนคาเฟ่</font><br><br>

<div id="boxroleplay02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font><img src="https://imgur.com/c0eqVCK.jpeg" width="490" _height="500" border="0"></p><p><font style=""><font style=""><span style="font-size: 12px;"><br></span></font></font></p><p></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4">เด็กหญิงตัวน้อยๆ ทำการสะพายตะกร้าที่มีผลของสตอว์เบอร์รี่ อยู่จนเต็ม เดินทางก้าวเรียวขาบอบบาง ของตัวเธอเอง เดินทางกลับเข้ามาหยุดอยู่ที่ตรงบริเวณประตูทางเข้า ของ อะเมซอนคาเฟ่ เป็นที่เรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ ทำการเอื้อมมือดรียวบอบบางข้างซ้าย ของ ตัวเธอเองไปทำการบิดลูกบิด ของ ประตูอะเมซอนเปิดออกกว้าง หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเอง เดินทางกลับเข้ามาจนถึงบริเวณภายในด้านใน ของ อะเมซอนคาเฟ่เป็นที่เรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็หยุดยืนอยู่ที่ตรงบริเวณหน้าเคาท์เตอร์ พร้อมกับค่อยๆ ทำการเอื้อมมือเรียวบอบบางของตัวเธอเองไปทำการนำตะกร้าที่สะพายอยู่ตรงบริเวณแผ่นหลังออก หลังจากนั้นเธอก็นำตะกร้าที่มีผลของสตอว์เบอร์รี่อยู่เต็มตะกร้า ไปทำการวางไว้ที่ตรงบริเวณหน้าเคาท์เตอร์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ก่อนที่เจ้าของร้านอะเมซอนคาเฟ่จะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยบทสนทนากับเด็กหญิงตัวน้อยออกไปในทันทีว่า</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sarabun" size="4" color="#ffc0cb">"หนูเอลี่จ้ะ หนูทำการเก็บสตอว์เบอร์รี่ได้เก่งมาก ทั้งผลแดง สด และผลโตๆ น่ารับประทานและนำมาทำเป็นเครื่องดื่ม หรือ ขนมขายได้อย่างสบายๆ เลย ขอบใจหนูมากนะจ้ะ และนี่เป็นรางวัลสำหรับการทำงานในครั้งนี้ของหนูจ้ะ" </font><font face="Sarabun" size="4" color="#ffffff">หลังจากที่สิ้นสุดบทสนากับเด็กหญิงลงไปได้แค่เพียงไม่นานนักเธอก็ค่อยๆ ทำการยื่นรางวัลส่งให้ถึงมือของเด็กหญิง เด็กหญิงยื่นมือไปรับรางวัลช้า ๆ พร้อมกับเอ่ยบทสนทนาออกไปในทันทีว่า</font></div><div style="text-align: left;"><font face="Sarabun" size="4" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ffff00" face="Sarabun" size="4">"ขอบพระคุณมากนะคะ สำหรับรางวัลการทำงานในครั้งนี้ งั้นเอลี่ไปก่อนนะคะ ถ้ามีโอกาสหรือมีเวลาว่างจะแวะมาช่วยทำงานด้วยบ่อยๆ เลยนะคะ" </font><font face="Sarabun" size="4" color="#ffffff">พอสิ้นสุดคำพูด ของ การสนทนา ของ ตัวเด็กหญิงอย่างเอลี่ลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเดินก้าวเรียวขาบอบบาง ของ ตัวเธอเองเดินทางออกไปจากตรงบริเวณทิศตะวันตกจากบ้านใหญ่ อะเมซอนค่าเฟ มุ่งหน้าเดินตรงไปยังบริเวณเตาไฟบูชาเทพที</font></div><font style=""><font style=""><br>

</font></font>

<p></p>

</div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
</div><div id="boxroleplay01" style="text-align: left;">+40 พลังใจ (5เหรียญดรักม่า) + 25 EXP</div></div>

Daemon โพสต์ 2024-3-12 14:01:49

Daemon โพสต์ 2024-3-12 14:59:08

Dean โพสต์ 2024-3-14 13:52:13

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-14 13:55

https://lh7-us.googleusercontent.com/Sfq44OaFiLybeoRhsYUlQ8PPNBmg4GjPj7FAnW9kF02OkybVoskolDhrDaBWiYbezMvsnnMNl8t_NJiPUPJUppHeLBDW5aLgD_iPIaZ3pQzNv44Ddifi-7fTgXZz9UAn1APeqR8tqoN3oJ_Eukzrz9M028https://lh7-us.googleusercontent.com/LCzScRzB7cmtxeO77NI7Aptwwfx0aK3SENM-cBWiuzDbO3oo8t8DX_bmTnEX5vItLqDSKJNHvfzgd7sgd6Fg5xj6Fwahvhvj1pKiHCLOJN2RZDa3jUexqe05EJI-cpgBX3hDX7PTb7W9MTpax0p-P-Mงานเก่าไม่มีให้รับ แต่งานใหม่กำลังจะงอก

      ในวันว่างที่กระเป๋าสตางค์ร่อยหรอเพราะซื้อของใช้ส่วนตัวเยอะเกินไปแบบนี้ก็ได้เวลาที่จะหาเงินเพิ่ม หนุ่มดีนเดินไปที่คาเฟ่อะเมซอนเพื่อรับงานเก็บสตรอว์เบอร์รี่อย่างเช่นครั้งก่อน แต่ก็ต้องพบกับคำตอบที่น่าเสียดาย…             “ตอนนี้ปิดรับงานนี้แล้วค่ะ”
      พี่สาวซาบริน่าตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาไม่ต่างอะไรกับตาคม ๆ ราวกับใบมีดเชือดเฉือน ไม่รู้ว่านางยังโกรธอยู่หรือเปล่าที่รอบก่อนหน้าเขาเก็บสตรอว์เบอร์รี่นานไปนิดส์ แต่ไม่นานหลังจากที่เข้ามาในร้านก็มีเด็กอีกคนนึงมาของานทำและถูกปฏิเสธไปด้วยวจีเดียวกันทำเอาคอตกกันไปเป็นแถบ ๆ แปลว่านี่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว เช่นนั้นเขาก็พอจะเบาใจลงได้ว่าจะไม่ถูกตะเพิดออกไปจากคาเฟ่อันแสนร่มรื่นกลางป่าเขา
      “ถ้างั้นผมสั่งอะไรมาดื่มแทนก็ได้—”
      แต่ยังไม่ทันได้สั่งเมนูเครื่องดื่มก็มีเสียงเอ่ยทักมาจากด้านหลัง
      “อ้าว คุณพี่ดีนคนนั้นนี่นา สวัสดีค่า~”
      เธอคือสาวผิวแทนคนงามผู้มีความสวยสะกดคนได้จนแทบลืมหายใจ ความรู้สึกเดจาวูจากเมื่อเช้าเกิดขึ้นอีกครั้ง ทว่างวดนี้ไม่ได้รุนแรงเท่า…
      “เฮ้! บี๋ เธอรู้จักหมอนี่ด้วยเหรอ?”
      มีหนุ่มอีกคนที่มาด้วยกัน ร่างกายกำยำสูงใหญ่พอ ๆ หรืออาจจะเหนือกว่าดีนด้วยซ้ำจ้องมองมาทางเขาอย่างเอาเรื่อง ฟังจากสรรพนามเรียกชื่อกันและกันเดาได้ว่าทั้งสองเป็นคู่รักกันอย่างไม่ต้องสงสัย
      “โธ่ ใจเย็นสิที่รัก ก็คุณพี่ตลก ๆ ที่ท้าคุณดีเต้นในงานปาร์ตี้ไงคะ จำไม่ได้เหรอ?”
      ยังดีที่ฝ่ายหญิงช่วยปรามไว้ให้ ไม่อย่างนั้นคนซวยคือใครไม่ต้องบอกก็คงรู้
      “ม่าย เธอก็รู้ว่าในปาร์ตี้ฉันไม่ได้มองใครเลยนอกจากเธอนะบี๋”
      “แหม ที่รักเนี่ยก็ปากหวานจัง รักเลยค่า :kiss:”
      แล้วทั้งคู่ก็จูบกันอย่างดูดดื่มไม่สนหน้าซุสหน้าโพไซดอนกลางร้านกาแฟโดยที่ดีนได้แต่เบือนหน้านี้ด้วยความอายแทน
      ‘ไอ้พวกเด็กไฮสคูลคลั่งรักเอ๊ย!’
      แล้วทั้งคู่ก็ต้องผละออกจากกันเมื่อได้ยินเสียงกระแอมดังมาจากผู้จัดการสาวสวยเผ่าอะเมซอน
      “เตง เค้าอยากทำความรู้จักกับคุณพี่ดีนน่ะค่ะ เตงให้คุณพี่เขามานั่งดื่มกับเราด้วยได้ไหมคะ?” สาวผิวแทนใช้น้ำเสียงออดอ้อนแฟนหนุ่มจนท่าทีที่แข็งกระด้างนั้นอ่อนยวบยาบลงทันตาเห็น
      “ถ้าบี๋ขอก็ได้เลยจ้ะ ถ้างั้นให้ฉันเลี้ยงเครื่องดื่มนายก็แล้วกันนะ อยากกินอะไรก็สั่งเลยพี่ชาย”
      เอาจริงดิ? จู่ ๆ ก็ญาติดีกันซะงั้นถึงจะทำอวดแฟนก็เถอะ.. แม้จะงง ๆ แต่มีของฟรีในวันที่กระเป๋าแห้งใครเล่าจะไม่คว้าไว้
      “ขอบคุณนะ งั้น P.S. I Love You แก้วนึงครับ” ดีนสั่งเครื่องดื่มเมนูพิเศษที่ทำจากดาร์กช็อกโกแลตและสตรอว์เบอร์รี่ฟัดจ์มาหนึ่งแก้ว ก่อนจะหันกลับไปกล่าวทักเด็กที่มาเลี้ยงเครื่องดื่มเขา “สวัสดีนะพวกเธอสองคน ฉันดีน ที่พวกเธอน่าจะรู้จักอยู่แล้ว ว่าแต่ทั้งสองคนคือ?”
      “อลิเซีย เคอร์เนอตี้ บุตรีเทพีอะโฟรไดท์ค่ะคุณพี่ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” พออลิเซียแนะนำตัวดีนก็ถึงบางอ้อทันที เด็กสาวผู้มีสายเลือดของเทพีแห่งความงามถึงได้งดงามสมชื่อ “เอ้าที่รัก แนะนำตัวสิคะ”
      “ฉันเอลลิส เวคฟิลด์ บุตรแห่งแอรีส ว่าแต่พี่ชายไม่เห็นจะบอกเลยว่าเป็นบุตรเทพองค์ไหน เป็นมินิก็อดเหรอเลยไม่กล้าพูด”

      เอลลิสยืดอกตอบอย่างภาคภูมิในสายเลือดของตัวเองเป็นอย่างมาก และดูเหมือนว่าเขาจะไม่แคร์เรื่องความอาวุโสอีีกด้วย ซึ่งดีนก็ไม่ได้แคร์เช่นกัน แต่ก็แอบเกร็งอยู่อย่างหนึ่งตรงที่หมอนี่ลุคเหมือนเด็กเกเรกล้ามใหญ่ในโรงเรียนไฮสคูล เขาไม่เคยโดนคนพวกนั้นแกล้งหรอก แต่เรื่องเขม่นน่ะมีอยู่บ้าง แล้วอีกเรื่องคือตนก็เคยไปกวนตีนเทพแห่งสงครามเอาไว้พอประมาณด้วย หมายถึงถ้าพี่แอรีสรู้ว่าเขากวนตีนอ่ะนะ             “ก็...โพไซดอนน่ะ” ดีนตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มไม่คิดมาก สังเกตได้เลยว่ารอยยิ้มอวดดีบนใบหน้าของเอลลิสเจื่อนไปถนัดตาเมื่อได้ยินชื่อของมหาเทพแห่งท้องสมุทร จนดีนต้องตบบ่าหนุ่มร่างหนาคนนั้นไปเบา ๆ ทีนึง “สายเลือดเราสนิทกว่ากันมากกว่าที่คิดเนอะ 'หลานชาย' เอาล่ะ ไปหาที่นั่งดื่มกันดีกว่า เดี๋ยวฉันไปจองโต๊ะให้”
      นั่งรอไม่นานทั้งสองคนก็กลับมาพร้อมเครื่องดื่มในมือ อลิเซียยังคงดูดี๊ด๊า แต่เอลลิสมองเขาเปลี่ยนไป แม้จะนิ่งขึ้นแต่ก็ดูท้าทายนิด ๆ บอกตรง ๆ ว่าคนอย่างเอลลิสเป็นพวกที่เขาไม่อยากรับมือด้วยเท่าไร แต่ก็ใช่ว่าจะเกลียดเด็กคนนี้ตั้งแต่แรกพบ
      “ว่าแต่ไม่ค่อยเจอคุณพี่ในค่ายเลยนะคะ หรือว่าเราจะเรียนอาวุธไม่ตรงกันน้า” อลิเซียเปิดประเด็นทันทีที่สาวเจ้าหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้นุ่ม
      “อ้อ ฉันยังไม่ได้ลงเรียนอะไรเลย แบบว่า เนี่ย..” ดีนเพยิดหน้าไปยังแขนข้างที่ยังใช้สายคล้องอยู่ แต่ว่ามันก็เกือบจะหายดีร้อยเปอร์เซ็นแล้ว “ได้แผลตอนก่อนมาค่ายซะอีก”             “อุ้ย งี้ที่เขาว่ายิ่งเดมี่ก็อดอายุเยอะก็ยิ่งโดนเล่นงานหนักเป็นเรื่องจริงสินะคะ ลำบากน่าดูเลย”
      “ใช่ อย่างที่เธอพูดเลย ชีวิตค่อนข้างจะหนักหนาสาหัสเอาเรื่อง”
      ขี้เกียจเล่าว่าเจออะไรมาบ้างดีนจึงเพียงแค่ยักไหล่
      “แต่คุณพี่เปิดตัวในปาร์ตี้ได้ประทับใจมากเลยนะคะ ทำเอาอลิเซียอยากไปแด๊นซ์ด้วยเลย”
      “เธออยากไปเต้นกับเขาเหรอ แล้วฉันล่ะ?”
      ได้ยินแบบนี้คนที่เงียบอยู่นานดูจะมีน้ำโหขึ้นมานิดหน่อย พอเข้าใจได้ แฟนสวยขนาดนี้ไฟหึงก็เลยร้อนแรง
      “โธ่ที่รัก ก็เต้นด้วยกันไงคะ เตงด้วย เค้าด้วย คุณพี่ดีนด้วย แล้วก็คุณดีด้วยไง”
      อลิเซียหัวเราะคิกคักก่อนจะหอมแก้มแฟนหนุ่มฟอดใหญ่เหมือนกับปลอบหมาพิตบูลดุ ๆ ให้เชื่องลง
      “โอเค ๆ เอาไว้เต้นกับคนเยอะ ๆ ก็ได้ ถึงฉันจะอยากเต้นกับบี๋แค่สองคนก็เถอะ” เอลลิสทำเป็นยอมแต่สายตาที่จ้องมองมาทางดีนก็ดูเอาเรื่องอยู่ไม่น้อย “จะว่าไปพี่ชายยังไม่ได้ลงเรียนคลาสอะไรเลยสินะ ฉันน่ะเชี่ยวชาญอาวุธทุกประเภทแหล่ะ ถ้าพี่อยากได้คู่ซ้อมฉันก็ยินดีช่วยเหลือ”
      ถึงจะเป็นคนมองโลกในแง่ดีแต่ว่าดีนก็ไม่ใช่คนโง่ ขืนไปจับคู่ด้วยมีหวังเขาได้ถูกอีกฝ่ายหักกระดูกจนต้องใส่เฝือกแขนทั้งสองข้างแน่ ๆ เขาจึงยิ้มตอบไปสั้น ๆ แต่ก็มิวายกวนโอ๊ยไปอีกหนึ่งดอก
      “ได้อยู่แล้วหลานชาย”
      คำกระตุ้นนั้นได้ผล เห็นได้ชัดเจนเลยว่ากล้ามเนื้อบนหน้าหล่อเหลาของเอลลิสกระตุกกึก จะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจยั่วโมโหก็ถูกแค่ครึ่งเดียว บางครั้งก็อยากจะหยิบสมองออกมาตบตีสักครั้งที่ชอบแกว่งเท้าหาเสี้ยน แต่อย่างว่าแหล่ะ เด็กซุกซนที่ไหนจะอดใจไหวกับบ้านที่เขียนป้ายติดเอาไว้ว่า ‘ระวังสุนัขดุ’ มันก็ต้องเอาไม้แหย่หมาไปตามสันดาน---
      “นี่ ๆ ได้ยินข่าวไหม แคมเปญวันกะเทยผ่านศึก เทพแอรีสแพ้อีกแล้วแหล่ะ เขาเคยชนะศึกไหนบ้างไหมเนี่ย?”
      “ว้าย อีกแล้วเหรอเนี่ย อีกแคมเปญที่ยังไม่ได้ประกาศผลก็ดูท่าจะแพ้ซะด้วยสิ”
      แล้วยังมีไฟสุมเพิ่มจากโต๊ะข้าง ๆ ที่คุยกันเรื่องผลแคมเปญวันกะเทยผ่านศึกกันอย่างออกรส นั่นทำเอาเด็กหนุ่มตัวโตกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูด ถ้าไม่มีแฟนคนสวยมานั่งพะเน้าพะนออยู่ข้าง ๆ หมัดข้างนี้คงได้จมอยู่บนหน้าของเด็กช่างจ้อโดยไม่หัดมองรอบ ๆ ให้ดีเสียก่อนไปแล้วก็ได้ ซึ่งดีนไม่มั่นใจว่าเขาเข้าไปช่วยได้ทัน แม้จะเคยเล่นเกมตู้ต่อยวัดพลังหมัดได้น้ำหนักตั้งแปดพันคะแนน แต่ประสบการณ์การวิวาทเกือบเท่ากับศูนย์แล้วเขาก็ยังไม่อยากจะถูกต่อยด้วย
      แต่ตอนนี้คนที่แค้นจัดอยากจะหาที่ระบายอารมณ์ และเหยื่อก็อยู่ตรงหน้า
      “จะว่าไป.. เหมือนว่าที่ตลาดนัดลองไอแลนด์จะมีคนรับซื้อไข่กับไอเท็มที่ดรอปจากอสุรกายด้วยนะ”
      “ที่นอกค่ายน่ะเหรอคะ? ที่มีสวนสนุกใช่ม้า เค้าอยากไปอ่ะเตง”
      “เอาไว้ไปกันนะที่รัก จุ๊บ”
      แล้วคู่รักสองคนนี้ก็จูบกันต่อหน้าอีกแล้ว ซึ่งคราวนี้สายตาของเอลลิสไม่ได้มองไปที่แฟนสาว แต่กลับเสมองมาทางชายหนุ่มผู้นั่งฟังบทสนทนาพลางคนหลอดเขี่ยน้ำแข็งภายในแก้ว
      “เห็นว่าขายไอเท็มพวกนั้นได้ราคาดีเลยล่ะ ได้เงินเยอะกว่าทำงานที่ไร่สตรอว์เบอร์รี่อีกนะพี่ชาย ไม่ลองดูหน่อยเหรอ โดยเฉพาะที่ร้านป้าเอม..”
      “ร้านป้าเอม? หรือว่าป้าเอมที่หมายถึง…”
      หญิงสาวยังไม่ทันจะพูดจบแต่ก็ถูกเรียวนิ้วของแฟนหนุ่มแตะริมฝีปากเอาไว้
      “ใช่ ร้านที่มีรูปปั้นอสุรกายอยู่ข้างหน้าเยอะ ๆ นั่นแหล่ะ”
      “ได้เงินดีเลยเหรอ?”
      คำว่าเงินทำเอาดีนตาลุกวาว ถึงจะไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ อีกฝ่ายจะมาชี้ช่องทางรวยก็เถอะ แต่เขาก็ควรจะรับปากไปก่อนแม้คำว่า ‘ต้องเก็บไอเท็มที่ได้จากการปราบอสุรกายไปขาย’ จะเป็นสิ่งที่ไม่ได้อยู่ในความสนใจของชายหนุ่มเลยก็ตาม อีกอย่างรู้สึกสังหรณ์ใจยังไงแปลก ๆ หรือบางทีเขาควรจะต้องปรึกษากับเทพบิดาสักหน่อยนะ?
      “ขอบคุณที่มาบอกข่าวนะเอลลิส ฉันว่าเดี๋ยวฉันไปก่อนดีกว่า ขอบคุณที่เลี้ยงน้ำด้วยล่ะ แล้วเจอกันในงานปาร์ตี้ บาย”
      ดีนยกมือโบกลาทั้งสองก่อนจะรีบออกมาจากคาเฟ่เพื่อหลีกเลี่ยงบรรยากาศมาคุในร้านนั้น

https://lh7-us.googleusercontent.com/em8BgjQyGyFSavQGfCl8AGNOewU2f0LkVDJkR8pcdfGO8dDmAhbm5szQv0B7TDUrjzmN-ELLkIjzgskeu7PLjzQI3c4btVKM8HjbZy4-4TGxztmjlKJl1nDsOiQ1N17HGTVKLD3yOi6H3YveStUPWBM[รางวัลรับรู้เกี่ยวกับร้านอสุรกาย]
+10 EXP , +2 Point , +25 พลังงาน
--------------------------------------
โบนัสรับรู้ผลแคมเปญวันกะเทยผ่านศึก +10 EXP

หน้า: 1 [2] 3 4

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver