[เอเชียอาคเนย์] ประเทศไทย

God โพสต์ 2024-7-8 14:47:29

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 50px;
border: 5px double #c3b578;
padding: 3px;
box-shadow: #c3b578 0px 0px 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/cX48E84.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 700px;
border-radius: 20px;
border: 1px dotted #c3b578;
padding: 50px;
box-shadow: #c3b578 0px 0px 50px;
background-image: url("https://i.imgur.com/jOag4Wk.png");}
</style>


<style>
#boxsystem03 {
width: 450px;
border-radius: 20px;
border: 2px dashed #422309;
padding: 3px;
box-shadow: #bbe9ff 0px 0px 0em;
background-color: #c3b578;}
</style>

<style>
.shadow {
 text-shadow: 1px 1px 0px #f3a9a2;
}
</style>


<div id="boxsystem01">


 <img src="https://i.imgur.com/RJ8ALbQ.png" width="600" _height="300" border="0"> 

<iframe width="800" height="450" src="https://www.youtube.com/embed/WVfjXKldI-0?autoplay=1&loop=1&playlist=WVfjXKldI-0" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe> <div id="boxsystem02"><img src="https://i.imgur.com/p9VcIsU.png" width="360" _height="379" border="0"> <img src="https://i.imgur.com/NI8KVVw.png" border="0"> ประเทศไทย มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า ราชอาณาจักรไทยเป็นรัฐชาติอันตั้งอยู่ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เดิมมีชื่อว่า "สยาม" มีเมืองหลวงคือ กรุงเทพมหานคร <img src="https://i.imgur.com/k6EKNFE.png" width="400" _height="600" border="0"> ประเทศไทยประกอบด้วย 76 จังหวัด กับ 2 เขตปกครองพิเศษ (กรุงเทพมหานคร และเขตปกครองพิเศษเมืองพัทยา)แบ่งลักษณะภูมิประเทศเป็นหลายภาคหลากหลาย ภาคเหนือ เป็นพื้นที่ภูเขาสูงสลับซับซ้อน จุดสูงที่สุดในประเทศไทย คือ ดอยอินทนนท์ ณ 2,565 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล รวมทั้งยังปกคลุมด้วยป่าไม้อันเป็นต้นน้ำที่สำคัญของประเทศ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ของที่ราบสูงโคราช สภาพของดินค่อนข้างแห้งแล้งและไม่ค่อยเอื้อต่อการเพาะปลูก ภาคกลาง เป็นที่ราบลุ่มน้ำท่วมถึง มีแม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำใหญ่ที่สุดในประเทศ ซึ่งเกิดจากแม่น้ำปิงและแม่น้ำน่านที่ไหลมาบรรจบกันที่ปากน้ำโพ จังหวัดนครสวรรค์ ทำให้ภาคกลางเป็นภาคที่อุดมสมบูรณ์ที่สุด และถือได้ว่าเป็นแหล่งปลูกข้าวที่สำคัญแห่งหนึ่งของโลก ภาคใต้ เป็นส่วนหนึ่งของคาบสมุทรมลายู ขนาบด้วยทะเลทั้งสองด้าน มีจุดที่แคบลง ณ คอคอดกระแล้วขยายใหญ่เป็นคาบสมุทรมลายู ทะเลสาบสงขลาเป็นทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทย ส่วนภาคตะวันตก เป็นหุบเขาและแนวเทือกเขาซึ่งพาดตัวมาจากทางตะวันตกของภาคเหนือ <img src="https://i.imgur.com/NI8KVVw.png" width="600" _height="98" border="0"> .

<div id="boxsystem03">


 จุดเชื่อมต่อรถไฟเฮเฟตัส:ชานชาลาที่ 9 สถานีรถไฟกรุงเทพ (หัวลำโพง) <img src="https://i.imgur.com/JLvFVV8.png" border="0"> สำหรับท่านไม่มีตั๋วโปรดซื้อตั่วที่เคาน์เตอร์* ก่อนชำระเงินอย่าลืมบวกภาษีทุกครั้ง *ตั๋ว 1 ที่นั่ง ราคา: 20 ดรักม่าตั๋วห้องวีไอพี (4-5 คน): 100 ดรักม่า </div></div> 

</div>

 

</div>

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/mXDKi5v.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>


<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>


<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 3px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #422309;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #422309; border-radius:5px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:8px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#422309!important; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#422309;important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#422309!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: linear-gradient(#422309, #c3b578, #422309); border-top:0px solid #c3b578;border-radius:5px; border-bottom:0px solid #c3b578;border-radius:5px;}
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background: linear-gradient(#c3b578, #422309, #c3b578); border-top:0px solid #c3b578;border-radius:5px; border-bottom:0px solid #c3b578;border-radius:5px;}</style>


<style name="captain" type="text/css">img:hover {-webkit-transform: rotate(3deg);-moz-transform: rotate(3deg);-o-transform: rotate(3deg) }img {-webkit-transition:5s; -moz-transition:5s;
-o-transition:5s;} </style>

Nanette โพสต์ 2024-7-21 16:37:38

<div class="datosmi-b1"><div class="port-dtsmib1">Nanette Leblanc</div><div class="img-dtsmib1" style="border-color:#ddd"><img src="https://i.imgur.com/YTSa3a6.jpeg"></div><div class="content-dtsmib1"><div class="imagenes-mib1"><img src="https://i.imgur.com/ph3yxZw.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/WvvUJWo.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/peGo8kA.jpeg"></div><div class="seccion-mib1" style="color:#DFA9A9;">สวนหลวง ร.9 กรุงเทพ, ประเทศไทย</div><div class="texto-mib1"> รถไฟจากนิวยอร์กมาถึงกรุงเทพ ประเทศไทยในเวลาต่อมา นาแนตต์ลงมาจากรถไฟตรงสถานีหัวลำโพง มองผู้คนที่ดูแตกต่างจากเชื้อชาติและวัฒนธรรมก็ทำให้รู้ได้ชัดเจนเลยว่าตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ที่นิวยอร์กอีกแล้ว พลันความรู้สึกตื่นเต้นดีใจก็เพิ่มขึ้นอย่างน่าประหลาด นาแนตต์เสิร์ชแผนที่ในโทรศัพท์มือถือของตัวเอง พอออกมาจากค่ายฮาล์ฟบลัดแล้วสัญญาณอินเตอร์เน็ตต่าง ๆ ก็ใช้ได้ เท่าที่จำได้เหมือนว่าเธอต้องไปเที่ยว 5 เมืองไม่ซ้ำกัน ดังนั้นเมืองแรกก็ต้องเริ่มต้นด้วยกรุงเทพนี่ล่ะ “ไหนดูซิ กรุงเทพมีอะไรน่าเที่ยวบ้าง” ไถโทรศัพท์ไปเรื่อย ๆ นาแนตต์ก็สะดุดตากับสถานที่ท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติซึ่งเป็นสวนสวยงามในกรุงเทพแบบที่ตามหา เด็กสาวจากฝรั่งเศสจึงตกลงจะไปที่นี่ทันที ใช้เวลาไม่นานรถแท็กซี่พานาแนตต์มาที่สวนหลวง ร.9 ในช่วงเย็นแดดร่มลมตกแบบนี้ยิ่งทำให้บรรยากาศดูสดชื่นและสวยงามมากยิ่งขึ้น เด็กสาวลากกระเป๋าเดินทางไปพลางยกโทรศัพท์มือถือขึ้นถ่ายรูปไปพลาง ก่อนที่นาแนตต์จะหาที่นั่งเพื่อรอดูท้องฟ้าสวย ๆ ในยามพระอาทิตย์ตกในวันนี้ ภารกิจเที่ยวไทยแลนด์ 1 กรุงเทพ (สวนหลวง ร.9) <img src="https://imgur.com/VlNdjPA.png" border="0"> </div></div></div><div class="cred"><a href="http://bettyleg.tumblr.com">bettyleg</a></div>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Play&display=swap" rel="stylesheet">
<style>.datosmi-b1{width:800px; padding:0px; background:#fff; border:1px solid #ddd; margin:10px auto; font-family: 'Play', sans-serif;} .port-dtsmib1{height:100px; width:800px; border-bottom:1px solid #ddd;} .img-dtsmib1{width:100px; height:100px; border:1px solid #ddd; background:#fff; padding:6px; border-radius:180px; position:absolute; margin-top:-60px; margin-left:40px;} .content-dtsmib1{padding:70px 20px 20px;} .img-dtsmib1 img{width:100px; height:100px; border-radius:180px;} .port-dtsmib1 b{display:block; position:relative; top:87px; float:right; right:20px; background:#ccc; color:#fff; padding:5px 15px; border-radius:10px; font-size:13px;} .imagenes-mib1{display:flex; align-items:center; justify-content:center; margin:10px 0px 20px;} .imagenes-mib1 img{width:100px; height:100px; margin:0px 4px; border:1px solid #ddd; padding:4px;} .seccion-mib1{ text-align:right; border-top:1px solid #ddd; border-bottom:1px solid #ddd; padding:10px 15px; font-size:12px; text-transform:uppercase; font-weight:800;} .texto-mib1{ padding:35px 40px 30px; text-align:justify; font-size:12px; color:#555; line-height:18px;}.cred{margin:0px auto; margin-top:-5px; width:280px; text-align:center;background:#fff;border:1px solid #eee;} .cred a{text-decoration:none; color:#888; text-transform:uppercase; font-size:8px; font-family:arial; letter-spacing:2px;}</style>

Nanette โพสต์ 2024-7-22 14:38:59

<div class="datosmi-b1"><div class="port-dtsmib1">Nanette Leblanc</div><div class="img-dtsmib1" style="border-color:#ddd"><img src="https://i.imgur.com/YTSa3a6.jpeg"></div><div class="content-dtsmib1"><div class="imagenes-mib1"><img src="https://i.imgur.com/ph3yxZw.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/WvvUJWo.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/peGo8kA.jpeg"></div><div class="seccion-mib1" style="color:#DFA9A9;">อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ นครราชสีมา, ประเทศไทย</div><div class="texto-mib1"> นาแนตต์ในวันนี้ไม่ได้อยู่กรุงเทพแล้ว เพราะเธอกำลังทำภารกิจท่องเที่ยวทั่วไทยไปกับ 5 จังหวัด ตอนนี้เด็กสาวเลยมาอยู่ที่จังหวัดนครราชสีมา ตามที่ได้ยินว่าที่เที่ยวทางธรรมชาติของจังหวัดนี้น่ะสวยสุด ๆ ไปเลย อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่คือสถานที่ที่นาแนตต์มาในวันนี้ เด็กสาวที่แม้จะใส่ชุดคล่องตัวแต่ก็ยังไม่วายติดแกลมอย่างการมีหมวกคาวบอยสีชมพูบาร์บี้ประดับมาด้วย ยืนถ่ายรูปธรรมชาติตรงจุดป้ายสถานที่ อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้ไม่ใช่วันหยุด เลยทำให้นักท่องเที่ยวไม่เยอะและไม่ทำให้เธอเสียอารมณ์ “สวยจัง” ถึงแม้จะเกิดและเติบโตในเมืองใหญ่ แต่พอได้มาสูดอากาศสดชื่นท่ามกลางธรรมชาติสวย ๆ แบบนี้แล้ว นาแนตต์ก็รู้สึกถูกใจไม่น้อยเหมือนกัน “เอาล่ะ ที่นี่มีของกินอะไรขึ้นชื่อนะ ไปกินกันดีกว่า” ภารกิจเที่ยวไทยแลนด์ 2 นครราชสีมา (อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่) <img src="https://imgur.com/TMp443z.jpeg" width="500" border="0"> </div></div></div><div class="cred"><a href="http://bettyleg.tumblr.com">bettyleg</a></div>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Play&display=swap" rel="stylesheet">
<style>.datosmi-b1{width:800px; padding:0px; background:#fff; border:1px solid #ddd; margin:10px auto; font-family: 'Play', sans-serif;} .port-dtsmib1{height:100px; width:800px; border-bottom:1px solid #ddd;} .img-dtsmib1{width:100px; height:100px; border:1px solid #ddd; background:#fff; padding:6px; border-radius:180px; position:absolute; margin-top:-60px; margin-left:40px;} .content-dtsmib1{padding:70px 20px 20px;} .img-dtsmib1 img{width:100px; height:100px; border-radius:180px;} .port-dtsmib1 b{display:block; position:relative; top:87px; float:right; right:20px; background:#ccc; color:#fff; padding:5px 15px; border-radius:10px; font-size:13px;} .imagenes-mib1{display:flex; align-items:center; justify-content:center; margin:10px 0px 20px;} .imagenes-mib1 img{width:100px; height:100px; margin:0px 4px; border:1px solid #ddd; padding:4px;} .seccion-mib1{ text-align:right; border-top:1px solid #ddd; border-bottom:1px solid #ddd; padding:10px 15px; font-size:12px; text-transform:uppercase; font-weight:800;} .texto-mib1{ padding:35px 40px 30px; text-align:justify; font-size:12px; color:#555; line-height:18px;}.cred{margin:0px auto; margin-top:-5px; width:280px; text-align:center;background:#fff;border:1px solid #eee;} .cred a{text-decoration:none; color:#888; text-transform:uppercase; font-size:8px; font-family:arial; letter-spacing:2px;}</style>

Dean โพสต์ 2024-7-28 13:41:59

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-7-28 17:25

https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfKZeeNPoGFaSWDxmFV03sS6mVEdd1GPjilWP9R05dbLpMy6oLaubv7O1ke-wY_MdkhksFlFxyLo2omLgwxNxIZrCuApCXKZfRa7JiPAJazY0k0OXd2rI9mV0o-agD27qoYQ56T8Q8dyGu7_q6XF2L_bjGx?key=CZQ37ic5mJbX6jbJLt1lWQ201https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXclvvkavD9wPkP_TA_XbreRD-VcazMstKgi5yUSTrX6OFXtmtLM21cK4XIa_NwNCMDpvit6Sj_85JAWYUdGMfZ8q1dLH08WeWgmxZNmWviE2hu6ADa1UAz9uDhMxC--3pNXhFlHfWL44fYhFHplv6Pq7R9i?key=CZQ37ic5mJbX6jbJLt1lWQThailand P.1 - เที่ยวละไม
https://www.youtube.com/watch?v=L_ssbrIndGQ&ab_channel=KitaMusic

            3 วันก่อนหน้าการท̶̶่อ̶ง̶เ̶ท̶ี̶̶่ย̶ว̶ทำภารกิจ
            ออกจากลอนดอนสี่ทุ่มมาถึงไทยบ่ายสี่โมงโดยหลับมาตลอดทาง ตื่นมาอีกทีก็ถึงเย็นของอีกวันที่ประเทศในทวีปเอเซียอาคเนย์ ต้องเผชิญกับสภาพภูมิอากาศร้อนชื้นและฝุ่นควันเรียกว่าแตกต่างจากยุโรปที่เขาจากมาอย่างสุดขั้ว แม้ไม่ได้ขึ้นเครื่องบินมาแต่ก็เกิดอาการเจ็ตแลคจนต้องใช้เวลาในการปรับตัวอยู่หนึ่งวันก่อนจะเริ่มออกเดินทาง
            หลังจากที่ดีนและแมคเคนซีออกจากสถานีรถไฟหัวลำโพงพวกเขาตัดสินใจว่าจะเช่ารถขับกัน ตามสามัญสำนึกจะหาบริษัทเช่ารถง่ายที่สุดคือต้องไปแถว ๆ สนามบิน ไหน ๆ จะเดินทางขึ้นเหนือแล้วพวกเขาจึงเลือกจะไปที่ดอนเมืองแทนที่จะเป็นสุวรรณภูมิโดยขึ้นรถไฟฟ้าไปลงที่สนามบินได้เลยถือว่าสะดวกสบาย
            ดีนค่อนข้างตื่นเต้นกับระบบรถไฟฟ้าของไทยแลนด์ มันสะอาดยิ่งกว่าที่นิวยอร์ก ปารีส หรือแม้แต่ลอนดอนเสียอีก จนไม่น่าเชื่อที่ประเทศที่เต็มไปด้วยฝุ่นควันแทบจะติดฟิลเตอร์เหลืองตลอดเวลาจะมีสถานีรถไฟฟ้าที่สะดวกสบายได้เช่นนี้ ติดอยู่แค่อย่างเดียว… บันไดเลื่อนจะมีเอาไว้ทำไมถ้าจะปิดทำการ อีกเรื่องที่เขาตื่นเต้นก็คือการที่รถไฟวิ่งบนรางลอยฟ้าเนี่ยแหล่ะ ปกติเขาจะคุ้นเคยกับรถไฟที่อยู่ใต้ดินมากกว่าพอได้เห็นวิวงาม ๆ ระหว่างการเดินทางเลยได้ถ่ายรูปมาอีกหลายสิบรูปตั้งแต่ที่ภารกิจยังไม่เริ่มต้นขึ้น
            เมื่อมาถึงดอนเมืองพวกเขาก็เข้าพักยังโรงแรมใกล้กับสนามบินและวางแผนว่าจะเช่ารถในตอนเช้าเพื่อขับขึ้นเหนือไปยังแม่ฮ่องสอนก่อนจะไล่จังหวะลงมาบรรจบที่กรุงเทพมหานคร ซึ่งงานนี้จำเป็นจะต้องซื้อซิมส์โทรศัพท์แล้วเปิดใช้สัญญาณอินเทอร์เน็ต แต่จากคำแนะนำของศิลาบอกว่าเมืองไทยไม่ค่อยมีอสุรกายนอกจากภูตผีก็แปลว่าพวกเขาไม่ต้องกังวลเรื่องอันตราย …ใช่ไหม?
            @Mackenzie
            .             .             .
            2 วันก่อนหน้าการท̶̶่อ̶ง̶เ̶ท̶ี̶̶่ย̶ว̶ทำภารกิจ
            วันนี้ดีนและแมคเคนซีตื่นแต่เช้าเพื่อลงไปรับประทานอาหารที่แคนทีนของโรงแรมแล้วเช็คเอาต์ออกไปทันทีเพื่อเช่ารถที่สนามบินดอนเมือง อาจเป็นเพราะพวกเขาพักโรงแรมมีชื่อใกล้สนามบินก็ได้มั้งอาหารเช้าที่รับประทานจึงไม่แตกต่างจากอเมริกันเบรคฟาสต์มากเท่าไรจนทำให้เกิดอาการคัลเจอร์ช็อก แต่ก็ยังมีอาหารไทยเรียบง่ายบางอย่างให้ลองชิมเช่นข้าวต้มปลา ซึ่งดีนไม่พลาดที่จะลิ้มลองดูสักถ้วย มันคล้ายกับซุปข้าวโอ๊ตแต่น้ำซุปใสทำให้คล่องคอกว่ามาก
            แผนการของวันนี้คือขับรถขึ้นเหนือ ด้วยความที่เป็นชาวต่างชาติ ความชำนาญทางเท่ากับศูนย์ต้องพึ่งพาเนวิเกเตอร์จากแอปเปิลแมพเพียงอย่างเดียว แถมยังต้องขับรถพวงมาลัยขวาที่ไม่คุ้นเคยพวกเขาจึงตกลงกันว่าจะค่อย ๆ ขับขี่กันอย่างไม่รีบร้อน เหนื่อยตอนไหนก็แวะพัก ระหว่างทางนอกจากช่วยดูทางให้แมคเคนซีดีนก็ฝึกภาษาไทยไปด้วย
         “‘ซาหวาดดีขรั่บ’ แปลว่า สวัสดี… ‘คอบขุ่นขรั่บ’ แปลว่า ขอบคุณ… ‘อานนี้ท่าวหร่าย’ ใช้ถามราคา… ‘อาโหร่ยมาร์ก’ แปลว่า อร่อย… นายต้องจำคำพวกนี้ไว้ด้วยนะแมคซี่”
            เขาบอกสารถีจำเป็นเพราะแมคเคนซีเป็นคนเดียวที่มีใบขับขี่สากล
            ดีนท่องศัพท์มากมายที่จำเป็นสำหรับการท่องเที่ยวที่ประเทศไทยจนพอจะจำศัพท์บางคำได้แล้ว กระนั้นพวกเขาก็ยังคงต้องพึ่งพาแอปพลิเคชั่นแปลภาษาอยู่ดี
            เมื่อถึงยามเย็นทั้งสองมาถึงที่จังหวัดสุโขทัยที่จัดว่าเป็นประตูสู่ภาคเหนืออย่างแท้จริง พวกเขาหาโรงแรมในตัวเมืองเพื่อพักผ่อน แล้วก็จบไปอีกหนึ่งวัน
            @Mackenzie
         .             .             .
            1 วันก่อนหน้าการท̶̶่อ̶ง̶เ̶ท̶ี̶̶่ย̶ว̶ทำภารกิจ
            วันนี้การเดินทางยาวนานเสียยิ่งกว่าวันแรกแล้วยังต้องขับขี่ไปตามเส้นทางขึ้นเขาอันคดเคี้ยวกว่าจะถึงแม่ฮ่องสอนก็เล่นเอาเสียตะวันเกือบจะตกดิน ซึ่งวันนี้ดีนก็ยังคงไม่หยุดการเรียนรู้คำศัพท์และบทสนทนาภาษาไทยจนคาดว่าแมคเคนซีน่าจะมีหลอนหูกันอยู่บ้าง
            ระหว่างเดินทางดีนได้เสิร์จหาที่พักดี ๆ ที่แม่ฮ่องสอนจนได้พบกับโรงแรมแห่งหนึ่ง ณ อำเภอปาย ที่ควรเรียกว่าฟาร์มสเตย์เสียยิ่งกว่าโรงแรม ที่พักมีลักษณะบังกะโลเป็นหลัง ๆ มีที่จอดรถและอาหารเช้าฟรี ที่สำคัญที่สุดเลยคือมีน้องแกะ เป็ด ไก่! น่าเสียดายก็ตรงที่พวกเขามาถึงเย็นเกินไปก็เลยไม่ได้เล่นกับเหล่าสรรพสัตว์ในฟาร์ม แต่ดีนก็มีจุดมุ่งหมายอันดับแรกที่จะทำในเช้าวันพรุ่งนี้แล้ว
            “แมคซี่ เห็นว่าแถวนี้มีตลาดกลางคืนด้วย เราไปเดินเล่นหาอะไรกินกันไหม?”
            ดีนเอ่ยปากชวน หากจะให้การมาเที่ยวรับประทานแต่อาหารโรงแรมและร้านอาหารตามปั๊มน้ำมันก็กะไรอยู่
            @Mackenzie
            “โอเค งั้นไปกัน เห็นว่าถนนคนเดินอยู่ไม่ห่างจากที่พักเท่าไรนะ ขับรถไปแค่ไมล์เดียวเอง”
            ดีนยังคงติดหน่วยวัดมาตรฐานของอังกฤษแทนกิโลเมตร เขายื่นแมพจากโทรศัพท์มือถือเปิดให้อีกฝ่ายดู และเมื่อตกลงเส้นทางกันเสร็จเรียบร้อยทั้งสองก็ขับรถไปที่ถนนคนเดินของอำเภอปาย หากอยู่ในตัวเมืองที่ผู้คนพลุกพล่านดีนคงชวนอีกฝ่ายเดินชมเมืองไปแล้ว ทว่าเขาได้รับคำเตือนเรื่องความปลอดภัยจากคุณพ่อและคุณลุงชาวมนุษย์มาอยู่บ้าง ไทยแลนด์แม้จะปลอดภัยเรื่องขโมยต่างจากอเมริกาหรือฝรั่งเศส แต่ก็ยังถือว่าไว้ใจไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็น และอีกอย่างขณะนี้ฟ้าก็เริ่มมืด คงไม่ปลอดภัยหากจะเดินเล่นบทถนนที่มีเพียงแค่ไฟทางสลัวไร้ผู้คน
            เมื่อใกล้ถึงตลาดคนเดินแสงไฟเริ่มสว่างและเห็นถึงความคึกคัก ตึกรามบ้านช่องทำจากไม้ดูแตกต่างจากประเทศที่เคยมา แม้ว่าผู้คนจะไม่ได้พลุกพล่านมากเพราะเป็นช่วงโลว์ซีซันของการท่องเที่ยว ทว่าร้านค้ายังคงเปิดริมสองข้างทางให้นักท่องเที่ยวได้จับจ่าย ไม่ว่าจะเป็นของสตรีทฟู้ด เสื้อผ้าพื้นเมือง งานไม้แกะสลัก หรือข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ ทั้งแนววินเทจและสมัยใหม่ จะบอกว่าเป็นกลิ่นอายที่แตกต่างจากที่เขาเคยสัมผัสก็ว่าได้
https://i.imgur.com/JtA3Tdv.png
Credit: https://www.bucketlistly.blog/po ... -pai-s-night-market
            เท่าที่สำรวจร้านอาหารในละแวกนี้ส่วนมากเป็นผับแอนด์เรสเตอรองขายอาหารตะวันตกไม่ว่าจะเป็นสเต็ก พิซซ่า พาสต้า หรือแม้แต่อาหารเม็กซิกันก็มี ส่วนร้านอาหารไทยจะเป็นร้านแผงลอยที่กางโต๊ะเก้าอี้อยู่บนถนน เรื่องความสะอาดดูแล้วไม่เท่าไร แต่เป็นอาหารแปลกใหม่ที่ไม่เคยลอง
            “เอาร้านไหนดีล่ะแมคซี่”
            ดีนเอ่ยถาม อยากลองอาหารข้างทางอยู่นะ แต่ก็แอบกลัวว่าจะท้องเสียตั้งแต่วันแรกหรือเปล่า
            @Mackenzie
         “น่าสนใจดีนะ”
            ปกติที่สหรัฐฯ ดีนได้กินแต่น้ำมะพร้าวบรรจุขวดพลาสติกแต่ไม่เคยกินน้ำมะพร้าวสด ๆ ที่เฉาะออกจากลูกมะพร้าวให้ได้เห็นแบบนี้มาก่อน เขาปล่อยให้แมคเคนซีที่น่าจะรู้ภาษาไทยมากกว่าเข้าไปเจรจาแต่ดูเหมือนว่าคนขายจะสนทนาภาษาอังกฤษพอได้จึงไม่ต้องเหนื่อยอธิบายหรือใช้แอปพลิเคชั่นแปลภาษา จะว่าไปเขาเห็นคนเดินถนนเป็นชาวตะวันตกมากกว่าคนไทยเสียอีก เพราะแบบนี้ล่ะมั้งพ่อค้าแม่ขายถึงได้สปีกอิงลิชกันได้คล่อง
         “ขอบใจนะ” ดีนรับแก้วน้ำมะพร้าวที่แมคเคนซีซื้อมาแล้วลองดื่ม เป็นอย่างที่คิดเลยจริง ๆ ว่าน้ำมะพร้าวสดจากลูกพร้อมกับเนื้อมะพร้าวอร่อยชื่นใจว่าน้ำมะพร้าวบรรจุขวดเยอะเลย “อร่อย สดชื่นมาก” แล้วก็หันไปคุยกับพ่อค้า โชว์สกิลภาษาไทยนิดหน่อย “อาโหร่ยมาร์ก” ซึ่งนั่นเรียกเสียงหัวเราะจากคนท้องถิ่นได้เป็นอย่างดี
         “ฉันสนใจพวกร้านอาหารข้างทางนะ เราลองเสี่ยงดวงกินกันดีไหม? ร้านที่เป็นร้านก็มีแต่อาหารตะวันตก มาไทยทั้งทีจะกินแต่ของเดิม ๆ ก็แปลก ๆ นะนายว่าไหม?”
            @Mackenzie
            “โอเคได้”
            ตัดสินใจเดินดูให้ทั่วจนสุดถนนจนแมคเคนซีพามาหยุดอยู่หน้าร้านขายไส้กรอกรูปทรงประหลาดที่ตอนแรกดีนคิดว่าเป็นมีทบอลเสียอีก ทว่าเขาดันเห็นพวงของไส้กรอกที่ห้อยถูกย่างบนเตาเหล็กจนควันฉุย แมคเคนซีก็ช่างเลือกร้านหาอะไรแปลก ๆ รับประทาน อาจเป็นเพราะว่าเขามัวแต่กังวลเรื่องท้องเสียละมั้งจึงไม่กล้าทานอะไร
            “ห๊ะ เสียเหรอ?”
            ชายหนุ่มทำตาโตทันทีที่คนรักบอกว่าอาหารนี้มีรสชาติเปรี้ยว ยิ่งกระตุ้นความแพนิกของตัวเองเข้าไปใหญ่ แต่อาหารที่ถูกปรุงสุกแถมยังร้อนอยู่จะเสียได้ยังไง ดีนเหลือบมองไปยังร้านขายของที่มีเด็กไทยเพิ่งซื้อไส้กรอกลูกกลมแล้วกินอย่างเอร็ดอร่อยก็ขมวดคิ้ว หรือรสเปรี้ยวที่แมคเคนซีพูดอาจไม่ใช่การเสียก็ได้ ดีนจึงลองดมดู
            “ไม่ใช่กลิ่นบูดนะ แต่กลิ่นกระเทียมชัดมาก”
            เขายู่หน้าเล็กน้อยอย่างไม่เคยชิน ก่อนจะลองชิมไส้กรอกกลมคำเล็ก ๆ ไปครึ่งลูก เปรี้ยวจริงด้วยแต่ว่ารสชาติไม่แย่ รสสัมผัสประหลาด ๆ คล้ายกับมีข้าวผสมอยู่ จะว่าไปก็แอบคล้ายแบล็กพุดดิ้งอยู่หน่อย ๆ เขาเลยลองใช้แอปพลิเคชั่นแปลภาษาสนทนากับคนขายจนได้ความว่า ไส้กรอกเหล่านี้ชื่อว่า ‘ไส้กรอกอีสาน’ มีรสเปรี้ยว ให้รับประทานกับกะหล่ำ ขิง และพริกเพื่อแก้เลี่ยน ดีนจึงลองทำตามแล้วก็น้ำตาเกือบไหลเพราะพริกเม็ดเล็ก ๆ นั่นจนดูดน้ำมะพร้าวแทบไม่ทัน
            @Mackenzie
            ดื่มน้ำมะพร้าวจนหมดแก้วอาการเผ็ดจึงทุเลาแต่ยังคงไม่หายแสบที่ปลายลิ้น
            “ปกติอาหารเม็กซิกันก็เผ็ดนี่นา ฉันเลยนึกว่าจะกินได้”
            แต่ปาปริก้ากับพริกเม็ดเล็ก ๆ ก็ต่างกัน ไม่ต้องพูดถึงพริกเผ็ดอย่าง ‘แคโรไลนา รีพเปอร์’ หรือ ‘อะโพคาลิปส์ สกอเปี้ยน’ เลย แม้ไม่ใช่พริกที่เผ็ดที่สุดในโลกแต่กินเข้าไปก็น่าจะถึงตาย
            “เอามาสิ ฉันเอามาทุกยาทุกตำหรับเลย” หมายถึงทั้งกล่องยาสามัญและอาหารเทพ ถึงจะบอกว่ามียาแต่อย่าให้ท้องเสียเลยจะดีกว่า แล้วก็มองคนที่กินไส้กรอกอีสานไม่หยุดปาก เห็นแล้วก็ขำนิดหน่อย “นี่ชอบหรือว่าหิว?”
            @Mackenzie          “อิ่มไวจัง ฉันยังกินไม่ได้ครึ่งกระเพาะเลย”
            แหงมแหล่ะ กินแค่ไส้กรอกไปลูกนึงกับน้ำแก้วนึงเองนี่นา หากว่าไส้กรอกลูกกลมมันไม่มีเนื้อสัมผัสคล้ายแบล็กพุดดิ้งเขาคงจะทานได้สบายใจกว่านี้ ดังนั้นแมคเคนซีจึงเป็นฝ่ายรับประทานไส้กรอกอีสานจนหมด แล้วพวกเขาก็เดินชมนั่นดูนี่ต่อไปจนแมคเคนซีชี้ให้ดูร้านข้าวเหนียวมะม่วง ซึ่งอยู่ในเช็กลิสต์สิ่งที่ต้องรับประทานเมื่อมาถึงเมืองไทย
            “โอ๊ะ น่ากิน เอาสิ แล้วนายกินไหม?”
            รู้สึกว่าข้าวเหนียวมะม่วงจะถูกจัดอยู่ในหมวดของหวาน แต่ถ้ากินเป็นมื้อหลักคงไม่เป็นไรมั้ง…
         @Mackenzie
            “มันคล้าย ๆ แบล็กพุดดิ้งอ่ะ ฉันเลย.. แบบว่า…”
            ละคำพูดเอาไว้แต่อาการคงออกทางสีหน้าให้อีกฝ่ายอ่านได้ และแมคเคนซีก็น่าจะรู้ดีว่าเขาไม่ถูกโรคกับไส้กรอกแบบนี้มากแค่ไหนจนกลายเป็นดูเหมือนคนเบื่ออาหาร แต่เขาประหลาดใจมากกว่าที่อีกฝ่ายทานแค่ไส้กรอกก็อิ่มแล้วเหรอ
            “งั้นฉันซื้อแค่ของที่เดียวนะ”
            กล่าวบอกกับอีกฝ่ายก่อนจะเข้าไปสั่งข้าวเหนียวมะม่วงที่ใส่ในภาชนะใบไม้น่ารัก ๆ มาแล้วรอให้อีกฝ่ายจ่ายเงินให้ มือยื่นถาดใบไม้ส่งไปตรงหน้าแมคเคนซี
         “ให้คนจ่ายเงินกินก่อน”
            @Mackenzie
            “มันก็คล้ายกันนิดหน่อยแบบว่ามีข้าวอยู่ข้างใน”
            ดีนอธิบาย จะว่าไปเขาก็ไม่ใช่คนเลือกกินนะ เพิ่งมารู้ตอนไปต่างแดนนี่แหล่ะว่ามีอาหารบางอย่างที่เขาไม่ชอบ คงอาจเพราะตอนอยู่ที่อเมริกาเขาได้ทานแต่อาหารซ้ำ ๆ จำเจอย่างของทอด ของทอด และของทอดสุดโปรดก็เป็นได้
            “เปล่าสักหน่อย แค่ให้นายลองชิมเพราะเดี๋ยวฉันจะกินหมด”
            แต่ดูเหมือนว่าคนกินหมดจะไม่ใช่เขาแต่เป็นอีกฝ่ายต่างหาก เห็นคนยึดข้าวเหนียวมะม่วงจานแรกไปก็อดที่จะยิ้มขำไม่ได้ ดีแล้วที่แมคเคนซีได้กินอาหารเพิ่มเพราะเขาคิดว่าแค่ไส้กรอกอีสานคงไม่เพียงพอ
            “แล้วนายน่ะจานเดียวพอเหรอ?”
            แกล้งแซวไป จากนั้นก็รับจานใบไม้มาจากคนขาย ชิมหน่อยสิว่าของหวานที่แมคเคนซีอร่อยจนสีหน้าเปลี่ยนมันจะสักแค่ไหน สมกับที่เป็นเมนูแนะนำเมื่อหากมาไทยหรือไม่ ซึ่งรสชาติความหวานหอมของข้าวเหนียวที่ราดด้วยน้ำขาว ๆ ขุ่น ๆ (คัสตาร์ด? ก็ไม่น่าใช่) เข้ากันได้ดีมาก ๆ กับมะม่วงสุกรสเปรี้ยวอมหวานจนทำให้ดีนทำตาโตไปอีกคน
            @Mackenzie
            “ฉันก็ไม่แน่ใจ..”
            ไม่แน่ใจว่าที่เขาไม่ชอบเพราะมีข้าวอยู่ข้างในหรือเพราะว่าเขาได้ทานแบล็กพุดดิ้งมาก่อนเลยติดเฟิร์สอิมเพรสชั่นที่ไม่ดีมา แล้วพอมาเจอไส้กรอกอีสานที่มีข้าวอยู่ข้างในเหมือนกันเลยพาลให้นึกถึงอาหารที่ไม่ชอบ บางทีหากเขาได้รับประทานไส้กรอกอีสานก่อนอาจจะรู้สึกชอบมากกว่านี้ก็เป็นได้
            “อร่อยมาก อร่อยจนอยากจะลองอื่น ๆ อีกเยอะเลย”
            พอได้ทานอาหารอร่อยก็เหมือนว่าความกลัวจะท้องเสียถูกลบไปชั่วขณะ ดีนมาคิดภายหลังว่าหากเขามัวแต่กังวลเรื่องนี้จะเครียดไปก่อนทั้งที่ความจริงแล้วจะไม่เป็นไรหรือเปล่า เพราะก็เห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติคนอื่นดูจะเอ็นจอยกับสตรีทฟู้ดแปลก ๆ โดยไม่คำนึงถึงท้องเสีย แล้วถ้ายิ่งเขากังวลมากไปอาจจะทำให้การท่องเที่ยวครั้งนี้ไม่สนุกก็เป็นได้ อาจจะต้องปรับทัศนคติตัวเองใหม่
            แล้วก็สะกิดแมคเคนซี
            “เมื่อกี้ฉันร้านนู้นขายอะไรแปลก ๆ ในจานใบไม้ด้วย เดินกลับไปดูได้ไหม?”
            @Mackenzie
            หลังจากเครื่องติดจากข้าวเหนียวมะม่วงดีนก็ลองกินอาหารสตรีทฟู้ดไทยหลายอย่าง เช่น หมูปิ้ง ซูชิสไตล์ไทย โรตีราดนมข้นหวาน อย่างละนิดละหน่อยทั้งคาวและหวานสลับกันมั่วซั่วไปหมด
            จนมาถึงร้านอาหารแปลก ๆ ที่เขาขอให้วกกลับมาดูอีกที มีป้ายเขียนบอกเป็นภาษาอังกฤษว่า ‘อาหารพื้นเมืองชนกลุ่มน้อย’ ตามด้วยชื่อ ‘ข้าวปุกงา’ และคำอธิบายว่าทำจากข้าวเหนียวและงา พอลองทานแล้วรสชาติมันคล้ายกับโมจิอยู่นะ
https://i.imgur.com/oImkDAJ.png
Credit: https://twitter.com/TATmaehongson/status/1094129765731069954
            “แมคซี่อาหารชนเผ่าล่ะ พวกเรานี่โชคดีชะมัดที่ได้มากิน”
            เขาเคี้ยวข้าวปุกหงุบหงับสีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม จะว่าไปวัฒนธรรมอาหารของไทยก็แปลกดี จากที่เขาศึกษาก่อนมาเที่ยวในเว็บไซต์บอกว่าหมูปิ้งคืออาหารที่คนไทยนิยมรับประทานในตอนเช้า แต่พอเอาเข้าจริงเขากลับเห็นว่าคนไทยกินหมูปิ้งเป็นอาหารเย็น หรือคำที่ว่า ‘คนไทย แปลว่า อิสระ' คือเรื่องจริง ประมาณว่าฉันจะกินอะไรตอนไหนก็ได้ใครจะทำไม
            รักประเทศนี้จังแฮะ
            @Mackenzie
         “อืม เข้มข้นดีนะ ลิ้นคนอังกฤษอย่างนายรับไหวใช่ไหม?”
            ดูเหมือนแมคเคนซีจะให้ความสำคัญกับเรื่องกลิ่นของอาหารน่าดูเลย อาจเป็นอย่างที่เขาว่ากัน ชาวอังกฤษไม่มักเครื่องเทศและทานรสจืดจนได้รับคำครหาว่าเป็น ‘ชาติลิ้นเพี้ยน’ แต่ดีนที่ได้ไปทานอาหารต้นตำหรับลอนดอนมาแล้วก็บอกได้ว่าอาหารอังกฤษไม่ได้แย่ขนาดนั้น แต่รสอ่อนกว่าที่อื่น ๆ คือเรื่องจริง
            เมื่อหาอาหารเย็นกินกันจนหนังท้องตึงแล้วก็ได้เวลากลับไปที่พักฟาร์มสเตย์ จะว่าไปพวกเขาเปิดโทรศัพท์มือถือมาตลอดตั้งแต่ใส่ซิมส์การ์ดแต่ยังไม่เจออสุรกายเลยสักตัว หรือว่าประเทศนี้จะเป็นดินแดนที่ปลอดภัยสำหรับเดมิก็อดจริง ๆ นะ แบบนี้ก็ดีจะได้ทำให้พวกเขาท่องเที่ยวกันอย่างสบายใจโดยไม่มีภัยร้ายมารบกวน
            @Mackenzie
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeQQdg6Zu7VL_JqFNgbm2fEiHVgkehCXmSvm2y-3cr3BZQAO1lMq1xNVEXwQ61oGlHBVWxoZruqCyxkYc3Jzmi9RGiikwiK_4r2MfeQ9SwxzIdyMp-cKz5gyOdd6F_D5G2QzacxpGJ-0SmUoapKqHEQj6Tc?key=CZQ37ic5mJbX6jbJLt1lWQ
เริ่มภารกิจ: เที่ยวไทยแลนด์

Mackenzie โพสต์ 2024-7-29 16:21:11

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mackenzie เมื่อ 2024-7-29 16:22

Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-7-28 13:41
201Thailand P.1 - เที่ยวละไม

30. Pai’s street food is so good Mhttps://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
หลังจากรถไฟเฮเฟตัสเริ่มออกเดินทางมุ่งหน้าสู่ระเทศไทยได้สักพัก แมคเคนซีก็หลับตามเด็กอนามัยเข้านอนเร็วอย่างดีนที่หลับไปแทบจะทันทีหลังรถออก แล้วเขาก็ตื่นมาหลังจากที่หลับยาวไปได้เต็ม ๆ ตื่นนึงจนกระทั่งรถไฟจอดเทียบชานชาลา
พวกเขามาถึงประเทศไทยแล้ว
เมื่อออกมาจากสถานีรถไฟเฮเฟตัสแล้ว แมคเคนซีรู้สึกว่าตนคิดถูกเหลือเกินที่ถอดเสื้อโค้ทออกตั้งแต่อยู่ในรถไฟจนเหลือเพียงแค่เสื้อโปโลแขนสั้นชั้นเดียว เพราะประเทศไทยนั้นเรียกได้ว่าแค่แตะเท้ามายังสถานีหัวลำโพงซึ่งเป็นสถานีเชื่อมต่อระหว่างประเทศไทยกับสถานีเฮเฟตัสแล้วก็ปะทะกับอากาศร้อนเข้าอย่างจัง มันร้อนกว่าหน้าร้อนที่ลอนดอนและนิวยอร์กหลายเท่าตัวจนรู้สึกว่าผิวขาว ๆ ของเขาจะไหม้ได้เลย
ตามแผนการที่ดีนวางไว้ พวกเขาจะต้องไปเช่ารถกันแถวสนามบินดอนเมืองก่อน ซึ่งการเดินทางโดยรถไฟฟ้าที่มีแอร์เย็น ๆ ก็ทำให้แมคเคนซีรู้สึกสบายตัวได้สักพัก ทั้งยังได้ชมวิวเมืองกรุงเทพจากมุมสูงอีก จึงทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นมาจากอากาศร้อนได้ระดับนึง แต่ก็คงจะไม่ได้ตื่นเต้นมากเท่ากับคนที่มาด้วยกันที่หยิบกล้องมาถ่ายรูปเป็นว่าเล่น
หลังลงจากรถไฟฟ้าและเข้าเช็คอินที่โรงแรมแล้ว โชคดีที่พวกเขาไม่มีแผนจะออกไปไหนอีก แมคเคนซีจึงได้คูลดาวน์ตนเองจากแดดประเทศไทย และคราวนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาจะต้องใช้อินเทอร์เน็ตเพื่อเปิดระบบจีพีเอสในการเดินทาง ซึ่งดีนบอกว่าตนได้ถามเพื่อนชาวไทยจากในค่ายมาแล้วถึงได้รู้ว่าที่ประเทศไทยไม่มีอสุรกายมากเท่าฝั่งยุโรป แต่ประโยคต่อมาที่ว่า ‘ประเทศไทยมีภูติผี’ นั้นก็ทำให้แมคเคนซีเกิดเสียวสันหลังขึ้นมาแปลกๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาเจอประสบการณ์ขนหัวลุกที่หอคอยแห่งลอนดอน ได้แต่หวังว่าการมาทำภารกิจที่ไทยตนจะไม่เจอเรื่องเช่นนั้นซ้ำสองอีก
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
หลังจากได้นอนหลับเต็มอิ่มแล้ว เช้าวันรุ่งขึ้นพวกเขาก็เริ่มต้นด้วยการไปรับประทานอาหารเช้าของโรงแรม และเพื่อไม่ให้เสียเวลาการเดินทาง ทั้งคู่ก็เช็คเอาท์แล้วไปเช่ารถต่อทันที แน่นอนว่าผู้รับหน้าที่การขับรถตลอดทริปนี้ก็คือแมคเคนซีผู้มีใบขับขี่สากล ซึ่งนอกจากการต้องปรับตัวนิดหน่อยเพราะที่นั่งคนขับของรถยุโรปกับรถเอเชียอยู่คนละด้านกันแล้วแมคเคนซีก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเนื่องด้วยเป็นคนที่ชอบขับรถเล่นมาแต่ไหนแต่ไร พอเริ่มขับคล่องแล้วก็ไม่มีอะไรต้องน่าห่วง เพียงแค่ต้องคอยดูแมพดี ๆ เพื่อไม่ให้ขับออกนอกเส้นทางเท่านั้น
จากตอนแรกที่คิดว่าขับรถนาน ๆ คงจะง่วงนอนเป็นแน่ แมคเคนซีจึงซื้อลูกอมจากร้านมาร์คแอนด์สเปนเซอร์เตรียมเอาไว้ แต่กลับกลายป็นว่ามีดีนคอยฝึกพูดภาษาไทยอยู่ข้าง ๆ ก็ไม่ทำให้เหงาหูอีกต่อไป ทั้งสำเนียงแปร่ง ๆ ของอีกฝ่ายยังทำให้เขาหลุดหัวเราะออกมาเป็นระยะด้วย
“ที่จริงตอนทำงานที่คลับก็เคยมีลูกค้าคนไทยสอนภาษาไทยฉันนะ เขาสอนคำว่า ‘ซาหวาดดีขรั่บ’ ‘คอบขุ่นซำรั่บทิปครั้บ’ ‘ขุ่นซวยม๊าก’แล้วก็ ‘พ้มรักขุ่น’”
เขาลองพูดประโยคภาษาไทยเท่าที่จำได้ออกมา ซึ่งมันก็แปร่งไปไม่ต่างจากดีนเลย เพียงแต่รูปประโยคที่ใช้นั้นน่าจะเป็นเฉพาะโอกาส ก็แน่ล่ะสิ เขาฟังประโยคพวกนี้มาจากในคลับซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยามกลางคืน ก็ต้องมีคำพูดเชิงจีบกันอยู่แล้ว
หลังจากที่แวะทานอาหารบ้าง เข้าห้องน้ำบ้าง และเติมน้ำมันระหว่างทางแล้ว พวกเขาก็มาถึงจังหวัดสุโขทัยซึ่งเป็นจังหวัดที่ดีนวางแผนไว้ว่าจะค้างคืนที่นี่ในช่วงเย็นก่อนจะเดินทางต่อไปยังภาคเหนือในวันพรุ่งนี้ เมื่อหาที่พักเช็คอินได้แล้วก็ได้เวลาพักผ่อนหลังจากที่อยู่ในรถกันมาแทบทั้งวัน
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
วันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันเดินทางขึ้นทางเหนือ หลังจากที่ตรวจเช็คความพร้อมของรถและแน่ใจว่าเติมน้ำมันจนเต็มถังแล้วพวกเขาก็เริ่มออกเดินทางกันต่อ วันนี้นับว่าเป็นวันที่ท้าทายสกิลการขับรถของแมคเคนซีก็ว่าได้ เพราะระหว่างทางที่กว่าจะถึงจังหวัดแม่ฮ่องสอนนอกจากจะต้องขับรถขึ้นเขาแล้วเส้นทางยังเป็นทางคดไปมา ซึ่งเมื่อคืนแมคเคนซีลองเปิดอินเทอร์เน็ตเพื่อศึกษาเส้นทางดูก็พบว่าระยะทางกว่าจะไปถึงจังหวัดแม่ฮ่องสอนนั้นต้องขับผ่านทางโค้งถึง 1,864 โค้งกันเลยทีเดียว ทั้งสติและสมาธิจึงไปอยู่ที่ถนนและการขับรถทั้งหมด นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมวันนี้เขาถึงไม่ได้พูดคุยฝึกภาษาไทยกับดีนเหมือนเมื่อวาน
จนในที่สุดพวกเขาก็เข้าสู่จังหวัดแม่ฮ่องสอนและมาถึงที่พักที่ดีนเซิร์ทเจอระหว่างทางจนได้ เขาอยากจะขอบคุณตัวเองเหลือเกินที่ขับรถพาทั้งคู่รอดมาจนถึงที่หมายได้โดยไม่มีใครคลื่นไส้อาเจียนจากทางโค้งเหล่านั้นไปเสียก่อน แต่เรื่องปวดเมื่อยตัวจากการนั่งรถเป็นเวลานานนั้นคงไม่ต้องพูดถึง
ที่พักที่ดีนจองไว้ดูไม่ใกล้เคียงกับโรงแรมสักเท่าไหร่ มันออกแนวเหมือนฟาร์มสเตย์ แต่กระนั้นด้วยตัวสถานที่พักและบรรยากาศโดยรอบก็จัดว่าน่าอยู่และเหมาะแก่การพักผ่อนไม่น้อย และเขารู้สึกได้ว่าอากาศที่ภาคเหนือนั้นค่อนข้างเย็นกว่าภาคกลางพอสมควร แมคเคนซีจึงค่อนข้างสบายตัว
“ไปก็ได้ เรายังไม่ได้กินมื้อเย็นกันเลย”
มัวแต่ตั้งใจขับรถจนลืมความหิวไปแทบหมด พอดีนเอ่ยชวนไปหาของกินท้องของเขาก็ร้องขึ้นมาทันที แต่ก็แอบสงสัยว่าตลาดกลางคืนนั้นเป็นยังไง เริ่มค่ำจะยังมีร้านขายอาหารนอกจากร้านสะดวกซื้อและร้านฟาสต์ฟู้ดที่เปิด24 ชม.อยู่อีกหรือ
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
หลังจากขับรถจนมาถึงตลาดคนเดินและหาที่จอดรถเรียบร้อยแล้วพวกเขาก็เดินเข้าไปในย่านร้านค้า ไม่รู้ว่าตลาดแห่งนี้เงียบเหงาเป็นปกติหรือว่าไม่ใช่ช่วงท่องเที่ยวกันแน่ ผู้คนถึงได้ดูบางตาขนาดนี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงทำให้แมคเคนซีประหลาดใจไม่น้อย เพราะยิ่งเดินเข้าไปก็ยิ่งเห็นร้านขายอาหารเรียงรายเต็มไปหมด เขาสังเกตเห็นว่าบางร้านก็ใช้ใบไม้ของต้นกล้วย (ใบตอง) มาทำเป็นภาชนะใส่อาหารแทนที่จะใช้จานชาม ซึ่งเป็นอะไรที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แม้ว่าร้านอาหารที่เปิดมากมายจะมีไฟจากป้ายร้านคอยดึงดูดลูกค้าขนาดไหน แต่ร้านอาหารแผงลอยกลับดึงดูดความสนใจเขาได้มากกว่า
“น้ำมะพร้าวนี่น่ากินดีนะ”
แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับร้านขายน้ำมะพร้าวร้านนึงที่มีน้ำมะพร้าวใส่ในแก้วพลาสติกใสปากกว้างทั้งยังมีเนื้อมะพร้าวอ่อนที่ถูกตักออกมาจนเป็นทรงกลมสวยงามใส่ลงไปด้วย แมคเคนซีเดินเข้าไปซื้อทันที ซึ่งคนขายก็พยายามสนทนากับเขาด้วยภาษาอังกฤษแบบง่าย ๆ จนสุดท้ายแมคเคนซีก็ได้น้ำมะพร้าวมาสองแก้วแล้วยื่นให้ดีนแก้วนึง
“ลองชิมดูสิ เดี๋ยวค่อยไปร้านอื่นกันต่อ”
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
หลังจากที่ลองดื่มน้ำมะพร้าวแล้วก็เป็นอย่างที่ดีนบอกจริง ๆ ความเย็นของน้ำทำให้เขาสดชื่นและหายเหนื่อยส่วนเนื้อมะพร้าวอ่อนที่อ่อนนุ่มก็เคี้ยวเพลินดี ที่สำคัญคือไม่หวานเกินไป เขาฟังดีนพูดภาษาไทยกับคนขายแล้วหลุดขำตามเล็กน้อย ถึงสำเนียงที่อีกฝ่ายพูดจะฟังดูแปลก ๆ แต่ก็น่ารักดี
“ได้นะ ฉันว่าพวกเราคงไม่ท้องเสียตั้งแต่วันแรกหรอกมั้ง ลองเดินไปให้สุดถนนดูเป็นไง”
ถึงจะบอกแบบนั้นแต่พอเดินได้สักพักก็เหลือบไปเห็นร้านไส้กรอกย่างอีก กลิ่นค่อนข้างหอมทีเดียว ในที่สุดก็ซื้อมาสองไม้เพื่อลองชิมก่อนโดยหยิบไม้นึงให้ดีนมาร่วมทดสอบด้วยกัน
“นี่มันไส้กรอกอะไรไม่รู้ แต่คนขายเขาให้ผัก พริกแล้วก็ขิงดองมาเต็มเลย”
บอกพลางเป่าไส้กรอกในมือที่ควันฉุยให้อุ่นก่อนจะงับไปหนึ่งคำแล้วก็ถึงกับตาโต
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]

“อืม…ไม่เสียงั้นเหรอ”
แมคเคนซีพยักหน้าหงึก ๆ ถึงจะสงสัยว่าไส้กรอกที่เพิ่งทานไปเสียหรือเปล่า แต่ในความสงสัยนั้นก็รู้สึกว่ามันเป็นรสชาติแปลกใหม่ด้วย ระหว่างที่ดีนไปคุยกับคนขายเขาจึงลองทานไปอีกคำพร้อมกับลองหยิบกะหล่ำปลีมาทานคู่กัน พอยิ่งทานไปก็รู้สึกว่ามันก็อร่อยดีนี่นา แม้จะมีกลิ่นฉุนของกระเทียมที่เขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่มันกลับทำให้รสชาติของไส้กรอกนี่เข้มข้นขึ้นและยังกลบกลิ่นของเนื้อได้ด้วย ให้ตายสิ…ถ้ามันเสียจริง ๆ พรุ่งนี้เขาคงได้เข้าออกห้องน้ำเป็นว่าเล่นไม่ต้องไปไหนกันพอดี
“นายโอเคหรือเปล่า กินพริกไปเป็นเม็ดก็เผ็ดแย่สิ พวกเรามียาแก้ท้องเสียกันใช่ไหม”
เริ่มกังวลนิดหน่อยแต่แมคเคนซีก็ยังไม่หยุดเอาไส้กรอกอีสานเข้าปากพลางเดินมองหาร้านอาหารร้านต่อไปไปด้วย
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
เห็นดีนออกอาการเผ็ดขนาดนั้น จากที่คิดว่าจะลองทานพริกดูเลยไม่กินดีกว่า ดูท่าว่าจากนี้ไปคงต้องเลือกอะไรที่ปลอดภัยต่อกระเพาะพวกเขาสักหน่อย ถ้าหากไม่สบายขึ้นมาทริปนี้คงหมดสนุกตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม
“ก็…ทั้งสองอย่าง แต่ตอนนี้เริ่มจะอิ่มแล้ว”
คนที่เคี้ยวไส้กรอกตุ้ย ๆ พอถูกทักแบบนั้นก็ยิ้มเขิน ๆ จากที่หิว ๆ พอกินน้ำมะพร้าวกับไส้กรอกอีสานไปก็เริ่มจะอิ่ม แต่คนข้าง ๆ นี่สิทานไปแค่นิดเดียว แบบนี้จะไปอิ่มได้ยังไง
หลังจากที่เดินมาจนเกือบสุดทาง แมคเคนซีก็เห็นร้านที่คิดว่าดีนน่าจะชอบ แต่คราวนี้เขาไม่บุ่มบ่ามเข้าไปซื้ออีกแล้ว
“นั่น ร้านข้าวเหนียวมะม่วง นายสนใจไหม”
เขาหันมาถามดีนก่อน ตั้งใจว่าจะหาร้านที่อีกฝ่ายทานได้อย่างสบายใจ
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ก็นายกินไปนิดเดียวเองนี่”
ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่าว่าดีนดูไม่ค่อยกล้าทานอาหารสตรีทฟู้ดของไทยเท่าไหร่ กลายเป็นแมคเคนซีเองที่เป็นฝ่ายเอ็นจอยอีทติ้งไปซะได้ แต่อาจจะเ็นอย่างที่อีกฝ่ายพูดก็ได้ว่าเขากำลังหิว ก็เลยทานทุกอย่างที่ขวางหน้า พออิ่มแล้วก็ไม่ค่อยอยากทานอะไรต่อ
“ฉันแค่ลองชิมได้ไหม ดูแล้วท่าจะหวาน”
อาจจะเหมือนกับลิ้นจี่เชื่อมที่โฟร์ซีซั่น ที่แมคเคนซีทานได้คำเดียวก็ยอมแพ้แล้วให้ดีนทานต่อทั้งหมด
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“หืม…เหมือนเหรอ ฉันว่าอันนี้ไม่ได้ใส่เลือดนะ”
ถึงจะคิดว่าต่างกันแต่สังเกตจากสีหน้าดีนแล้ว ถ้าไม่ชอบก็คือไม่ชอบ คงไม่บังคับให้ทาน แมคเคนซียืนดูแม่ค้าปอกมะม่วงอย่างคล่องแคล่วแล้ววางลงไปในถาดใบไม้ที่มีข้าวเหนียวอยู่ จากนั้นก็ตักน้ำขาวข้นอะไรสักอย่างราดลงบนข้าวเหนียว พอแมคเคนซีจ่ายเงินแล้วดีนก็ยื่นถาดข้าวเหนียวมะม่วงมาให้
“จะให้ฉันทดสอบรสชาติก่อนงั้นเหรอ”
แกล้งถามแต่ก็ลองตักมะม่วงกับข้าวเหนียวชิมดูคำนึง
“อื้อหือ อร่อย !”
ตอนแรกก็คิดว่าคงจะหวานเหมือนลิ้นจี่กระป๋องแน่ ๆ แต่เปล่าเลย มะม่วงสุกนี่หวานโดยธรรมชาติ ทั้งยังมีกลิ่นหอม ไม่ได้หวานแหลมเหมือนลิ้นจี่กระป๋องที่แช่ในน้ำเชื่อม แถมข้าวเหนียวที่ราดน้ำเค็ม ๆ นี่ก็มัน ๆ รสชาติกลมกล่อม พอทานกับมะม่วงแล้วก็ให้รสชาติที่อร่อยลงตัว ดูท่าว่าอาหารไทยวันนี้จะถูกใจแมคเคนซีเข้าแล้วจากที่ว่าจะลองชิมเขาเลยสั่งเพิ่มอีกชุดแล้วเอาชุดใหม่ให้ดีนไป
“จานนี้ฉันยึดแล้ว นายเอาจานใหม่ไป”
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“นายไม่ชอบไส้กรอกที่มีข้าวงั้นเหรอ”
แมคเคนซีทำหน้าสงสัย แต่ก็พอเข้าใจได้เพราะไส้กรอกที่คนทั่วไปทานจะมีเนื้อสัตว์กับแป้งเป็นส่วนผสมหลักไม่ก็เป็นเนื้อสัตว์ล้วน พอมีข้าวเป็นเม็ด ๆ แบบนี้เป็นส่วนผสมอาจจะไม่คุ้นชินเท่าไหร่
“พอสิ ที่จริงฉันอิ่มแล้วจริง ๆ นะ แต่พอกินเจ้านี่แล้วก็เหมือนว่ากระเพาะฉันจะขยายได้อีกนิดหน่อย”
บอกแล้วตักข้าวเหนียวมะม่วงเข้าปากอีกคำก่อนจะหันไปมองดีนที่เริ่มต้นทานคำแรกแล้วยิ้มออกมา
“เป็นไง อร่อยใช่ไหม”
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
ถึงดีนจะไม่ชอบไส้กรอกอีสานแต่อย่างน้อยก็ยังชอบน้ำมะพร้าวกับข้าวเหนียวมะม่วง ยังดีที่ว่าพอจะทานอะไรได้บ้าง
“ได้แน่นอน นายอยากกินอะไรก็เต็มที่เลย”
เขารีบพยักหน้ารับเมื่ออีกฝ่ายที่ดูเซื่องซึมเริ่มจะกระตือรือร้นกับการทานอาหารขึ้นมาบ้าง แล้วถือถาดข้าวเหนียวมะม่วงเดินกลับไปยังทางเดิม เมื่อตอนที่มาจากหัวลำโพงเขาก็นำเงินที่เหลือจากทริปลอนดอนมาแลกเป็นเงินบาทอีกที ซึ่งเมื่อเทียบกับค่าอาหารที่เขาจ่ายไปทั้งหมดในมื้อนี้แล้วถือว่าถูกกว่าค่าอาหารที่อังกฤษอยู่มาก เงินจำนวนนี้น่าจะเพียงพอให้พวกเขาใช้ได้อีกหลายวัน
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
ขาเดินกลับเหมือนว่าวิญญาณนักชิมของดีนจะกลับมาอีกครั้ง กว่าจะถึงร้านที่อีกฝ่ายบอกว่า ‘ขายอะไรแปลก ๆ’ ก็แวะซื้อของกินระหว่างทางไปหลายร้าน
“นั่นสิ ฉันว่าที่นี่อาหารรสจัดดี แต่ก็ไม่ได้กลิ่นฉุนจนเกินไป”
จากที่ได้ทานอาหารมาหลายเชื้อชาติ เขาพบว่าอาหารทางยุโรปจะมีรสชาติไปทางจืดและเน้นใส่นม เนยและชีสส่วนอาหารจีนแม้จะเป็นอาหารเอเชียแต่ก็ไม่ได้รสชาติจัดจ้านเท่าไหร่ ส่วนอาหารไทยนั้นค่อนข้างมีกลิ่นหอมและหลายอย่างก็มีรสชาติเข้มข้น พอทานไปแล้วก็ชวนให้อยากอาหารมากขึ้น หรือว่านี่จะเป็นความมหัศจรรย์ของอาหารไทยกันนะ
“คล้ายข้าวเมื่อกี้ที่เรากินกับมะม่วงเลย มันเหนียว แต่อันนี้ยืดได้เหมือนโมจิ”
จะบอกว่า ‘ติดฟันเหมือนกันทั้งคู่’ ก็เกรงว่าดีนจะหัวเราะเอา ข้าวปุกที่พวกเขาทานอยู่ถือว่าเป็นอาหารคาวหรือขนมก็ไม่แน่ใจ แต่ถ้าหากไม่จิ้มนมข้นหรือน้ำผึ้งซึ่งเป็นท้อปปิ้งเสริมของทางร้านรสชาติก็ออกจะจืด ๆ ติดเค็มนิดหน่อย
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ได้อยู่ ฉันว่ามันก็อร่อยไปอีกแบบ ดีที่ยังไม่เจอของเผ็ด ไม่งั้นคงได้ลิ้นชา”
เคยได้ยินมาว่าอาหารไทยก็ขึ้นชื่อเรื่องอาหารเผ็ดเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าอาหารทางเหนือจะเผ็ดขนาดนั้นหรือเปล่า
หลังจากเดินเที่ยวพลางซื้ออาหารมากมายตามสตรีทฟู้ดทานกันไปหลายร้านก็พากันกลับมายังที่พัก ค่อยยังชั่วที่พรุ่งนี้พวกเขายังอยู่กันที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน แมคเคนซีจึงไม่ต้องขับรถไกลมาก ได้เก็บแรงไว้ในวันที่จะเดินทางไปยังจังหวัดอื่นต่อ
https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
เริ่มภารกิจ: เที่ยวไทยแลนด์

Dean โพสต์ 2024-7-31 22:32:58

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-8-1 08:15

Mackenzie ตอบกลับเมื่อ 2024-7-29 16:21
30. Pai’s street food is so good M
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
หลังจากร ...
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdrK1KV5w0r5bsWnrFJESuvGy5Xu-_vWHoTmmN1oUsCDGw8BqYXnNZnuoJcMnQLGLHKO7EWd1w9d3qcxEvivMQdDIaNYUyhQMnIK-vsLJdtieHdvFnUlRKTGoMIzxrbcHgWFl0KlN34Ukoefbu09TWDAdJX?key=0jQxaIC6NBV9Q2x2aEXx8A202https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdtOjUBFSRSKdHj-rXmHNqtlUuNEV59AYejC5LD0mrk5Fkxr_mteFcU76jYx2-jX5JQaPo09GKX_XxHl6S8y-GoFUMsESbktx7tMldN2QCLalK3CFAqu6hnrcuWUtra8I9BKX8oRpk4FJxD9ML5hK7WRA2M?key=0jQxaIC6NBV9Q2x2aEXx8AThailand P.2 - แม่ฮ่องสอน
            วันนี้นับเป็นวันแรกของการท่องเที่ยวจังหวัดแม่ฮ่องสอนตามภารกิจ ‘เที่ยวไทยแลนด์’ ของเทพีดีมีเธอร์อย่างเต็มตัวเสียที

            ดีนตื่นแต่เช้าด้วยความตื่นเต้น เขามองคนข้าง ๆ ที่ยังนอนหลับสนิทจนสองจิตสองใจว่าจะปลุกอีกฝ่ายให้ตื่นดีหรือว่าปล่อยให้แมคเคนซีนอนต่ออีกสักหน่อย อีกฝ่ายต้องใช้พลังงานมากกว่าเขาในการขับรถส่วนตนแอบงีบหลับเมื่อไรย่อมได้เสมอ ชายหนุ่มจึงค่อย ๆ ลุกออกจากเตียงช้า ๆ เพื่อไม่ทำให้คนรักตื่นนอน หยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาเตรียมไปถ่ายรูปยามเช้าของฟาร์มสเตย์และที่สำคัญที่สุดคือพบปะเหล่าสัตว์น้อย น้องแกะ น้องเป็ด และน้องไก่
https://i.imgur.com/rlmTQDK.pnghttps://i.imgur.com/HuYMNnA.png
Credit: LINK
            ‘อากาศดีชะมัด เหมาะกับการวิ่งจ๊อกกิ้งมาก’
            ทว่าก็ได้แต่คิดในใจเพราะหากมีนักท่องเที่ยวมาวิ่งไปทั่วฟาร์มคงแปลกพิลึก
            หลังจากที่ชื่นชมบรรยากาศยามเช้าเสร็จเรียบร้อยดีนก็ไปปลุกแมคเคนซีที่ห้องพัก จัดแจงอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปรับประทานอาหารเช้าแล้วเช็คเอาต์จากที่พักตั้งแต่หัววันเพื่อออกเดินทางต่อ บรรยากาศยามเช้าของตัวเมืองปายมีความแตกต่างจากตอนกลางคืนอยู่มาก พวกเขาไม่ได้แวะได้แต่ขับรถผ่าน เมื่อคืนนี้ถนนคนเดินเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวแต่พอมาเป็นยามเช้ากลับเป็นชาวบ้านท้องถิ่นออกมาทำกิจวัตรประจำวัน
            ขนาดว่าเข้าช่วงสายแล้วยอดเขายังถูกหมอกปกคลุม ช่างสมแล้วจริง ๆ กับที่จังหวัดแม่ฮ่องสอนถูกขนานนามว่าเป็น ‘เมืองสามหมอก’
https://i.imgur.com/Ue8Jttq.png
Credit: LINK
            @Mackenzie
         “ใช่ เป็นหมู่บ้านของชาวจีนยูนนานที่อพยพเข้ามาในไทย”
            กล่าวจบดีนก็เซ็ตจีพีเอสไปยังตำแหน่งดังกล่าวแล้วเสียบไว้ที่ตั้งโทรศัพท์บนคอนโซลหน้ารถให้แมคเคนซีได้ดูอย่างสะดวก
https://i.imgur.com/lCIELyE.png
Credit: LINK
            อย่างที่กล่าวไว้ หมู่บ้านสันติชลคือหมู่บ้านของชาวจีนยูนนานทางตอนใต้ของประเทศจีนได้อพยพลงมายังประเทศไทย ในตอนแรกชาวบ้านสันติชลได้อาศัยอยู่บนดอยผีลูในอำเภอปาย แต่ได้ย้ายจากที่เก่ามาอยู่ ณ สถานที่ปัจจุบันได้สามสิบกว่าปีแล้ว แต่ก่อนพื้นที่แห่งนี้เป็นเส้นทางลำเลียงยาเสพติดรายใหญ่ทว่าได้ถูกเจ้าหน้าที่ปราบปรามและพัฒนามาเป็นหมู่บ้านเพื่อการท่องเที่ยว จุดเด่นคือโขดหินใหญ่ ด้านบนสร้างเป็นมังกรพันเสาหางชี้ฟ้าเป็นสัญลักษณ์ของหมู่บ้าน
            ภายในหมู่บ้านมีกิจกรรมการละเล่นสไตล์จีนยูนนานให้นักท่องเที่ยวได้แวะชมและมีส่วนร่วม อาทิ ขี่ม้าล่อท่องเที่ยวในชุมชน โล้ชิงช้า เดินป่าศึกษาธรรมชาติ ท่องเที่ยวเชิงเกษตร และอุดหนุนสินค้าจากชาวบ้าน แต่ดีนและแมคเคนซีมีเวลาไม่มากพอที่จะเที่ยวทั้งหมดได้ในวันเดียวพวกเขาจึงเลือกที่จะขี่ม้าล่อและลองเล่นโล้ชิงช้าตามแบบฉบับชาวบ้านท้องถิ่นดู
            เพียงแค่สองกิจกรรมเวลาก็ได้ล่วงเลยเข้าสู่ช่วงเที่ยง ไหน ๆ ได้มาที่นี้แล้วสิ่งที่พลาดไม่ได้เลยก็คือการรับประทานอาหารสไตล์ยูนนานที่มีทั้ง ขาหมูยูนนาน ผัดยอดผักแม้ว ปลานึ่งซีอิ๋ว เห็ดผัดซีอิ๊ว หมั่นโถวนึ่งและทอด
https://i.imgur.com/pZhEkQ1.jpeg
Credit: LINK
         “เป็นไงบ้างแมคซี่ อาหารถูกปากหรือเปล่า?”
            @Mackenzie
            “ก็ดีนะ เป็นอะไรที่แปลกใหม่ดี ฉันไม่เคยกินอะไรแบบนี้มาก่อน” ใกล้เคียงสุดคงเป็นเห็ดผัดซีอิ๊วที่คล้ายกับการ์นิชในจานสเต็ก “จะว่าไปมาไทยก็คุ้มนะ เหมือนได้ไปอีกประเทศนึงฟรี ๆ เลย”
            เขากล่าวหลังจากที่ทานขาหมูกับหมั่นโถวคำสุดท้าย ดีนใช้ตะเกียบเก่งกว่าแมคเคนซีนิดหน่อยเขาจึงฝืนใช้ต่อเพราะสังหรณ์ใจว่าอยู่ไทยจะได้ใช้ตะเกียบอีกเยอะจากวัฒนธรรมหลาย ๆ ชาติที่ผสมผสานเข้าด้วยกัน
         “นายอยากจะเดินเล่นต่ออีกหน่อยไหม หรือว่าไปที่ต่อไปกันเลย”
            @Mackenzie
            หลังตกลงกันได้ว่าไปเที่ยวที่อื่นต่อดีนจึงตั้งค่าจีพีเอสตำแหน่งใหม่ให้กับแมคเคนซี ซึ่งจะย้อนกลับมาทางเมืองและใช้เวลาขับรถประมาณยี่สิบนาที
            “เถอะน่า เดี๋ยวนายก็รู้”
            หลังจากที่รถเคลื่อนตัวออกไปยังจุดหมายภาพของบ้านเรือนชาวบ้านที่ทำด้วยไม้ห่างไกลออกไปเรื่อย ๆ ภาพทุ่งนาอันสุดลูกหูลูกตาเข้ามาแทนที่ ณ ขณะนี้ประเทศไทยกำลังอยู่ในฤดูฝน ทุ่งหญ้าที่ขนาบข้างจึงเป็นสีเขียวขจีแบบที่หาไม่ได้จากที่สหรัฐฯ หรือแม้แต่ฟาร์มวัวของแมคเคนซี
            จุดหมายต่อไปคือ ‘วัดท่าทรายขาว’ และ ‘สะพานบุญโขกู้โส่’ พวกเขาไม่ได้ไปเยี่ยมเยือนวัดแต่ไฮไลท์ของสถานที่นี้คือทุ่งนาที่สวยงามและสะพานไม้ที่ทอดยาวกว่าแปดร้อยเมตรที่ร่วมสร้างจากน้ำพักน้ำแรงของชาวบ้าน แนวคิดเริ่มแรกชาวบ้านต้องการสร้างสะพานแห่งนี้ขึ้นมาเพื่อให้พระสงฆ์บิณฑบาตรในตอนเช้าโดยไม่เหยียบย่ำพืชสวนไร่นาของชาวบ้าน แต่ภายหลังก็ได้กลายเป็นหนึ่งในแลนด์มาร์คสำคัญในการท่องเที่ยวแม่ฮ่องสอน
https://i.imgur.com/j3EYgeq.png
Credit: LINK
            เมื่อมาถึงจุดหมายดีนอธิบายไกด์ให้ฟังตามข้อมูลที่หามา ซึ่งบางอย่างเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าหมายถึงอะไร
            “ถ้าเกิดมาในตอนเช้าจะเห็นพระสงฆ์ออกมาบิณฑบาตรบนสะพานนี้ด้วย บิณฑบาตรคือกิจวัตรที่พระต้องออกมารับอาหารจากชาวบ้าน.. ประมาณนั้นล่ะนะ”
            แต่เหนืออื่นใด นักท่องเที่ยวอย่างเขาไม่ใช่นักวิชาการด้านศิลปะวัฒนธรรม เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องเข้าใจถ่องแท้ทั้งหมดก็ได้
            ดีนอ้าสองแขนสัมผัสกับสายลมที่พัดผ่าน พร้อมทั้งสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดที่หลังจากนี้เขาคงไม่ได้สูดอากาศดี ๆ แบบนี้ไปอีกหลายอึดใจเพราะได้ข่าวว่าภาคเหนือของไทยประสบปัญหาฝุ่นควันอยู่ แม้ว่าช่วงนี้จะดีขึ้นเพราะเป็นฤดูฝนก็ตาม
            “แล้วนายว่าเป็นไง วิวนี้คุ้มค่าที่แวะดูไหม?”
            @Mackenzie
            “ไว้เอาแบบนี้ไปทำที่บ้านนายบ้างสิ”
            แขนที่กางออกขยับไปโอบบ่าคนรักจากนั้นก็หอมแก้มเข้าไปหนึ่งฟอด พวกเขาเดินชมวิวที่ทุ่งนาแห่งนี้จนครบรอบจากนั้นจึงออกเดินทางต่อไปยังจุดหมายถัดไปที่อยู่ไม่ไกลนั่นก็คือ ‘สะพานประวัติศาสตร์ท่าปาย’
https://i.imgur.com/xn1lTSz.png
Credit: LINK
            หากพูดถึงความสำคัญทางภูมิศาสตร์ สะพานเหล็กสีเขียวเข้มที่ทอดข้ามแม่น้ำปายคือประตูสู่จังหวัดเชียงใหม่ หรือพูดง่าย ๆ ว่าเมื่อข้ามผ่านสะพานนี้ไปก็จะเข้าเขตจังหวัดเชียงใหม่แล้ว แต่สะพานนี้ยังมีความสำคัญหนึ่งทางประวัติศาสตร์สมัยสงครามโลกครั้งที่สองอีกด้วย
            ในอดีตสะพานแห่งนี้เป็นสะพานไม้ แต่เมื่อครั้งที่กองทัพของจักรวรรดิญี่ปุ่นเดินทางมาเพื่อยึดครองภูมิภาคเอเซียอาคเนย์ได้ปรับปรุงภูมิทัศน์และสร้างสะพานใหม่เป็นเหล็กสำหรับใช้ข้ามแม่น้ำปายและลำเลียงเสบียงและอาวุธเพื่อเข้าโจมตีประเทศพม่า ในตอนนั้นไทยแลนด์เป็นพันธมิตรที่ดีต่อญี่ปุ่นจึงแทบจะเป็นประเทศเดียวในภูมิภาคนี้ที่ไม่ถูกทหารญี่ปุ่นรุกรานอย่างโหดร้ายทารุณ
            ปัจจุบันสะพานแห่งนี้เป็นจุดแลนด์มาร์กในฐานะประตูระหว่างจังหวัดเชียงใหม่และแม่ฮ่องสอน ไม่เปิดให้รถยนตร์วิ่งผ่านแต่นับว่าเป็นสะพานประวัติศาสตร์ที่นักท่องเที่ยวนิยมเดินเล่น ถ่ายรูปนำวิวสวย ๆ กลับไป
            การท่องเที่ยว ณ จุดนี้จึงไม่มีอะไรมาก ถือเป็นจุดแวะพักก่อนจะขับรถต่อไปโดยห่างจากแม่ฮ่องสอนไปอีกสิบสามไมล์
            @Mackenzie
            สถานที่ต่อไปคือ ‘อุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง’ ตั้งอยู่ระหว่างจังหวัดเชียงใหม่และแม่ฮ่องสอน ภายในอุทยานแห่งนี้มีจุดท่องเที่ยวตามธรรมชาติที่น่าสนใจมากมาย อาทิ น้ำตกแม่หาด น้ำตกแม่ลาด น้ำพุร้อนโป่งเดือด น้ำพุร้อนท่าปาย และจุดชมวิวดอยกิ่วลม น่าเสียดายที่พวกเขามาถึงเอาช่วงบ่ายแก่ ๆ จึงอาจเที่ยวชมได้ไม่ครบทุกจุด แต่ไม่เป็นไร อย่างไรไฮไลท์ของการมาที่นี่คือนอนกางเต็นท์ชมดาวท่ามกลางสายหมอก
            ใช้เวลาราวครึ่งชั่วโมงสองหนุ่มเดมิก็อดจึงมาถึงจุดบริการนักท่องเที่ยวของอุทยาน สิ่งแรกที่พวกเขาต้องทำก็คือการเช่าอุปกรณ์กางเต็นท์และสำรวจที่ทางในการกินอยู่บนเขาตลอดหนึ่งคืน
            “พี่แจ็คครับเรื่องมันมีอยู่ว่าผมและแฟนได้ไปเที่ยวดอยแห่งหนึ่งในภาคเหนือ ตกกลางคืนก็นอนกางเต็นท์กันปกติ พอเวลาผ่านไปประมาณตีสามกว่า ๆ ผมรู้สึกปวดห้องน้ำเลยว่าจะลุกไปฉี่ แต่ก็เห็นเงาหลายเงาเดินรอบเต็นท์ที่พวกเรานอนอยู่…”(ภาษาไทย)
            เสียงที่ออกมาจากสมาร์ทโฟนของเจ้าหน้าที่ป่าไม้ดังเข้าหูของชายหนุ่มชาวอเมริกันที่มาติดต่อเช่าอุปกรณ์แคมป์ปิ้งทว่าเขาฟังไม่ออกเลยสักคำนอกจากคำว่า ‘แจ็ค’ อาจเป็นชื่อของใครสักคนล่ะมั้งที่บุคคลในพอดแคสต์คุยด้วย แต่ด้วยความที่เขาฟังไม่ออกจึงไม่ได้สนใจ ทว่าดีนมองสีหน้าเจ้าหน้าที่ที่กำลังเปิดฟังอยู่มีท่าทีสยองขวัญชอบกล
            ดีนใช้แอปพลิเคชั่นแปลภาษาเช่นเดิมในการสนทนา จนทราบว่าบนอุทยานแห่งนี้มีร้านค้าสวัสดิการฯ ที่จะเปิดทำการแปดนาฬิกาจนถึงสิบหกนาฬิกา ซึ่งสามารถซื้อข้าวของเครื่องใช้รวมถึงอาหารบางอย่างได้จากร้านค้าแห่งนี้ และยังมีร้านอาหารอีกแห่งอยู่ ณ จุดชมวิวที่ห่างออกไปประมาณสองร้อยเมตรที่จะเปิดร้านจนถึงสี่ทุ่ม หากต้องการรับประทานร้านอาหารอื่น ๆ จำเป็นต้องขับรถลงดอยไปอีกร่วมสิบกิโลเมตร ไหน ๆ พวกเขาทั้งสองขึ้นมาบนนี้แล้วคงไม่ขับรถลงไปด้านล่างให้เสียเวลา
            แต่สิ่งสำคัญที่เจ้าหน้าที่เน้นย้ำเป็นอย่างมากคือเรื่องการเข้าห้องน้ำ ห้ามขับถ่ายที่อื่นนอกจากห้องน้ำ และหากเข้าห้องน้ำห้ามไปคนเดียว น่าจะเป็นเรื่องความสะอาดและความปลอดภัยซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจได้
            เมื่อได้ข้อมูลเรียบร้อยก็หอบอุปกรณ์ไปที่ลานกางเต็นท์ ดูเหมือนจะมีนักท่องเที่ยวชาวไทยที่หลบลี้ความวุ่นวายในตัวเมืองและต้องการหลีกเลี่ยงการท่องเที่ยวช่วงเทศกาลมาพักผ่อนที่นี่ประมาณสี่ครอบครัว ดีเลยที่มีเพื่อนไม่เงียบเหงาจนเกินไปและไม่วุ่นวายจนรบกวนการพักผ่อน
         “กางเต็นท์กันตรงนี้ดีไหม?”
            ดีนเอ่ยถาม จุดที่เขาบอกอยู่ห่างจากกลุ่มคนและร้านอาหารออกมานิดหน่อย ถือว่าเป็นส่วนตัวนิดนึงเผื่อมีแมคเคนซีอยากจะจู๋จี๋กับเขาในคืนนี้
            @Mackenzie
            “เอาสิ นายกางเต็นท์เป็นไหมแมคซี่?”
            ลองถามดูก่อนหากอีกฝ่ายทำเป็นแล้วเขาจะได้ไม่ต้องสอน ส่วนดีนเขาเคยไปแคมป์ปิ้งกับเพื่อน ๆ อยู่หลายครั้ง ฉะนั้นเรื่องการตั้งเต็นท์ก่อเตาบาร์บีคิวทำอาหารอะไรพวกนี้เขาทำได้สบาย
            @Mackenzie
            “โอเค งั้นทำตามฉันนะ แบบนี้….”
            แล้วดีนก็เริ่มสอนแมคเคนซีให้กางเต็นท์ เริ่มจากการปูแผ่นรองด้านใต้เพื่อกันน้ำค้างบนพื้นหญ้าไม่ให้ชื้นแฉะเข้ามาในเต็นท์จนนอนเปียกหลัง จากนั้นก็ขึ้นโครงเต็นท์ ยึดสมอบก ผูกเชือกให้แน่นหนา แล้วเมื่อกางเต็นท์เสร็จแล้วก็นำชุดเครื่องนอนเข้าไปจัดแจงปูที่นอน
            พอกางเต็นท์กันเสร็จเรียบร้อยทั้งสองก็เดินเล่นที่ลานชมวิวดูพระอาทิตย์ตกลงไปใต้ทะเลหมอกช่างเป็นภาพที่งดงาม และดีนก็จับภาพแสงสุดท้ายหายไปใต้เมฆหมอกได้อย่างพอดิบพอดี
https://i.imgur.com/1uEc5Ck.png
Credit: LINK
         “สวยจังเลยเนอะ อย่างกับว่าเมฆอยู่ใต้เท้าพวกเราเลย” ดีนหันไปยิ้มแฉ่งให้กับแมคเคนซีแทนที่พระอาทิตย์ที่ลับฟ้าไป “ฉันหิวแล้ว เราลองไปดูที่ร้านค้ากันเถอะ นายว่าจะไปกินร้านไหนกันดี?”
            ไม่รู้ว่าอาหารทั้งสองร้านจะแตกต่างกันมากหรือเปล่า คงต้องเสี่ยงดวง
            @Mackenzie
            “ที่นี่ตกกลางคืนก็น่าจะหนาวนะ”
            ยิ่งอยู่บนยอดดอยอากาศยิ่งเย็นสบาย แม้พวกเขาจะชินกับอากาศหนาวจากบ้านเกิดกันแล้วก็เถอะ แต่เตรียมแจ๊กเก็ตกันหนาวไว้เสียหน่อยก็ไม่เสียหาย
            “โอเคได้เลย จะได้ไปซื้อยาทากันแมลงด้วย ฉันว่าแมลงน่าจะเยอะแน่ ๆ”
            จากนั้นก็จูงมือกันไปที่ร้านค้าสวัสดิการของอุทยานฯ อาหารเย็นวันนี้มีให้เลือกไม่กี่อย่างคล้ายกับโรงอาหารของโรงเรียน ดีนไม่รู้จักเมนูตรงหน้าเลยสักอย่างแต่ว่าเข้าเห็นอาหารที่เหมือนกับซุปใสใส่หมูบดทานกับข้าว (ต้มเลือดหมู) อีกอย่างคือข้าวกับหมูแดงแบบที่เคยกินในภัตตาคารจีนราดด้วยซอสสีแดง (ข้าวหมูแดง) และสุดท้ายคือเส้นพัพพาร์เดลล์แบบใส (เส้นใหญ่) ผัดกับเนื้อสัตว์และผักคะน้า (เส้นใหญ่ผัดซีอิ๊ว)
            จนสุดท้ายดีนก็ได้ข้าวหมูแดงราดน้ำซอสสีแดงมารับประทานเป็นอาหารเย็น
            @Mackenzie
         “พาสต้าเหรอ ฉันว่ามันเหมือนกับยากิโซบะที่เส้นหนา ๆ แบน ๆ” ว่าแล้วก็จกหมี่ผัดของอีกฝ่ายเข้าปากลองชิม ก่อนจะขมวดคิ้วขณะพินิจรสชาติ “เอ่อ.. ไม่เหมือนยากิโซบะเลยอ่ะ”
            แล้วก็ปฏิเสธออกมาทันควัน อาจเป็นยากิโซบะแบบไทยสไตล์ที่มีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะท้องถิ่นก็ได้ใครจะรู้ แต่ที่แน่ ๆ เขาคิดว่าข้าวหมูแดงของตัวเองอร่อยกว่า น้ำราดสีแดงนี่มันช่างหวานได้ใจนับเป็นเดอะเบสซอสที่เคยรับประทานมาในชีวิตนี้เลย
            “ชิมของฉันไหม อร่อยนะ หวานมาก”
            เลื่อนจานข้าวไปตรงหน้าของแมคเคนซีให้ได้ชิมรสอาหารที่เขาบอกว่าอร่อยนักหนา
            @Mackenzie
            “ถ้าถามแล้วต้องได้ชื่อแปลก ๆ มาแน่” ดีนหัวเราะก่อนจะดุแมคเคนซีแบบไม่จริงจัง “นายสบประมาทอาหารอร่อยแบบนี้ได้ไง หวานแบบนี้โดนใจฉันเลย”
            กล่าวจบก็ตักข้าวหมูแดงเคี้ยวตุ้ย ๆ ดูเหมือนว่าในจานจะมีผักเครื่องเคียงมาให้ด้วยเป็นแตงกว่ากับต้นหอม เขาสงสัยว่าให้กินต้นหอมดิบ ๆ แบบนี้เลยเหรอ? แต่หากเป็นของที่ถูกจัดให้รับประทานคู่กันก็คงจะใช่ เขาจึงลองกัดต้นหอมสดไปคำนึงก่อนจะกินข้าวกับหมูแดงตาม รสเผ็ดของต้นหอมกลับเข้ากันได้ดีกับน้ำราดข้าวหวาน ๆ นี้เสียอย่างนั้น แต่ก็แลกมากับลมหายใจที่ไม่ค่อยหอมสดชื่นเท่าไร
            จนกระทั่งพวกเขารับประทานอาหารเย็นกันเสร็จก็ได้เวลาอาบน้ำชำระร่างกาย แต่เมื่อเห็นห้องน้ำก็แทบช็อกกับชักโครกหน้าตาประหลาดที่ไม่รู้ว่าจะจุ่มก้นลงไปอย่างไร แต่ละห้องกั้นด้วยสังกะสี อีกทั้งอากาศหนาวเย็นขนาดนี้แต่กลับไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่นเสียอย่างนั้น

         “แมคซี่ คืนนี้ไม่อาบน้ำนอนได้ไหม?”
            ดีนเบะปาก ใช่ว่าเขาเป็นคนขี้เกียจ ความจริงติดจะสำอางเสียด้วยซ้ำ ตอนอยู่ค่ายมาร์คหน้าทาครีมก่อนนอนเป็นชั่วโมงแต่ดูเหมือนว่าวันนี้จะทำไม่ได้เสียแล้ว และหากว่าเขายังอิดออดไม่ต้องพูดถึงลูกคุณหนูอย่างแมคเคนซีเลย สำนึกผิดกับการอยากใช้ชีวิตท่ามกลางธรรมชาติ สมบุกสมบันเยี่ยงลูกผู้ชายขาลุยแทบไม่ทัน
         ‘รู้สึกผิดชะมัด พาที่รักมาลำบากแล้วไหมล่ะเนี่ย!’
            @Mackenzie
         “พรุ่งนี้คงจะนอนโรงแรมมั้ง… ไม่รู้สิ”
            ดีนยักไหล่ ก็พวกเขาไม่ได้จองโรงแรมไว้นี่นา เที่ยวแบบค่ำไหนนอนนั่นคงประมาณนี้ แต่พอเจอที่พักแนวธรรมชาติแบบนี้บ่อย ๆ คงไม่ไหว หากไม่ใช่ภารกิจเดินทางกู้โลกก็ขอใช้ชีวิตสุขสบายนิดนึงเถอะ บางทีตอนเข้าเมืองคงต้องหาโรงแรมไว้ก่อน
         “งั้นคืนนี้เราล้างหน้าแปรงฟันกันก็พอเนอะ”
            อย่างน้อยได้ล้างหน้าล้างตาสักหน่อยก็ทำให้รู้สึกสดชื่นพร้อมนอน อากาศเย็นสบายเช่นนี้ไม่เหนียวเนื้อตัวเท่าไรหรอกมั้ง เมื่อทำธุระส่วนตัวกันเสร็จเรียบร้อยก็ได้เวลาเดินกลับไปที่ลานกางเต็นท์ แม้จะมีเพื่อนนักท่องเที่ยวอยู่หลายครอบครัวแต่ทุกคนก็เคารพธรรมชาติไม่ส่งเสียงดัง บางทีพวกเขาอาจกำลังเพลิดเพลินใจกับทะเลดาวตรงหน้าไม่ต่างจากดีนและแมคเคนซีก็ได้ แน่นอนว่าชายหนุ่มจะไม่ลืมเก็บภาพอันงดงามนี้ไว้อย่างแน่นอน
            “แมคซี่ ดาวเต็มฟ้าเลย สวยจังเลยเนอะ”
https://i.imgur.com/aWWjsBc.png
Credit: LINK
            @Mackenzie
         “ได้ งั้นเดี๋ยวตั้งนาฬิกาปลุกไว้เลย”
            แม้ดีนจะตื่นเช้าเป็นกิจวัตรแต่สำหรับที่ประเทศไทยนั่นเขายังไม่คุ้นเคยเวลาเท่าไรแม้จะท่องเที่ยวมาแล้วสามคืน ช่วงเที่ยงของวันเขายังติดงีบหลับจากเวลาท้องถิ่นของนิวยอร์กอยู่เลย ฉะนั้นตั้งนาฬิกาปลุกไว้ปลอดภัยที่สุดหากไม่ต้องการพลาดชมทะเลหมอก
            ยิ่งตกดึกอากาศด้านนอกเต็นท์ยิ่งหนาวตรงกันข้ามกับไออุ่นที่ภายใน แม้เบาะนอนและหมอนหนุนจะไม่ได้นุ่มนิ่มเหมือนกับเตียงนอน ผ้าห่มที่เช่ามาก็ผืนสากกว่าผ้านวมเป็นไหน ๆ ทว่าชายหนุ่มก็ม่อยหลับไปด้วยความเพลียจากการเดินทาง และแล้วค่ำคืนนี้ก็จบลง…

            .
            .
            .

            ซะเมื่อไรล่ะ…
            @Mackenzie
            กำลังหลับอยู่ดี ๆ ก็ถูกสะกิดปลุกให้ลุกตื่น มือไม้ควานหาแว่นตาด้วยความงัวเงียจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้น
            “มีอะไรเหรอแมคซี่ ปวดฉี่เหรอ?”
            ชายหนุ่มเอ่ยถามโดยที่ดวงตายังไม่เปิดดี ภาพแรกที่เห็นคือใบหน้าซีดเผือดท่ามกลางความมืดของคนรัก แล้วรับฟังถ้อยคำด้วยสมองที่ประมวลผลอย่างไม่เต็มที่ ดีนขยี้ตาอีกทีไล่ความง่วงที่ครอบคลุมให้คลายออก ด้านนอกยังคงมืดทว่ามีแสงจันทร์และดวงดาวส่องสว่างจนพอจะเห็นเงาที่วูบไหวอยู่ด้านนอก
         “หือ?”
            ดีนพยายามเพ่งมองดูดี ๆ ทว่าจู่ ๆ เงามือจำนวนมากมายได้ปะป่ายไปทั่วเต็นท์
            ผ่าง!!
         “เหวอ ผีหลอก!!!”
            นาทีนี้วิทยาศาสตร์ก็เอาไม่อยู่ เขาแทบจะดึงคนรักมากอดในทันทีพร้อมกับหลับตาปี๋ซุกหน้าลงกับบ่ากว้าง ไม่อยากจะเชื่อว่าผีมีจริง เกิดมาตั้งยี่สิบสามปีอยู่ที่อเมริกามาตั้งนานไม่เคยเจอผี แต่กลับมาเจอผีที่ไทยเนี่ยนะ ต้องท่องบทสวดอะไรถึงไล่ผีได้ คิดตำหนิตัวเองที่โบสถ์ก็ไม่เคยเข้าไปพระเจ้าคงไม่ช่วยเหลือ แต่ถึงแม้จะท่องบทไล่ผีได้ แต่ผีจากไทยแลนด์จะฟุดฟิดฟอไฟกันได้รู้เรื่องเหรอ?
            “กี้!”
            เสียงผีร้องดังออกมาจากด้านนอกเต็นท์ทำเอาดีนสะดุ้งผวาอีกครั้ง
            ‘เดี๋ยวนะ… ผีร้อง ‘กี้’ งั้นเหรอ?’
            @Mackenzie
            ไม่ใช่แล้ว ถ้าร้องกี้แบบนี้ไม่ใช่ผีชัวร์ ๆ หรือถ้าเป็นผีก็คงเป็นผีก็อบลิน ดีนมองตากับแมคเคนซีดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะคิดเช่นเดียวกัน บุตรแห่งโพไซดอนหยิบหอกกรีกที่ซุกอยู่ใต้เบาะนอนออกมาก่อนที่เจ้ากีกี้ตัวเขียวจะพังเต็นท์แล้วพวกเขาต้องจ่ายค่าปรับ
            “เดี๋ยวฉันไปจัดการมันเองแมคซี่ นายปิดเต็นท์ดี ๆ ระวังอย่าให้แมลงเข้าไปข้างในนะ”
            ดีนรูดซิปเต็นท์เปิดออกก่อนจะกระโจนพรวดออกไปเผขิญหน้ากับก็อบลินท่ามกลางความมืดมิด มีเพียงแค่แสงจากอวกาศส่องสว่างลงมาให้เห็นรำไร เงาเล็ก ๆ เต้นระบำวูบไหวไปรอบ ๆ ตัวของชายหนุ่มกะคร่าว ๆ น่าจะมีประมาณสิบตัวเห็นจะได้ มากันเยอะแบบนี้นี่เองถึงได้ซ่ามารุม
            เงาซิลลูเอทรบรากับก็อบลินจิ๋ว หากสังเกตดี ๆ เขาเห็นว่าเครื่องแต่งกายของเจ้าพวกนี้แตกต่างจากก็อบลินจากตะวันตก บางทีชุดเกราะที่สวมใส่อาจเป็นสไตล์ของนักรบเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ แต่จะอย่างไรก็ช่างหมวกปีกกว้างที่ร่วงหล่นเป็นสินสงครามทำมาจากสัมฤทธิ์อย่างแน่นอน
            “โอ๊ย!! เข้ามารุมไม่หยุดไม่หย่อนเลยไอ้พวกเบื๊อกนี่”
            ดีนโวยวาย จากความมืดทำให้เขาต่อสู้ไม่ถนัดเอาเสียเลย และดูเหมือนว่าเสียงดังที่เกิดขึ้นจะทำให้เต็นท์อื่นเริ่มเคลื่อนไหว
            @Mackenzie
            หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก..
            เมื่อเริ่มชินกับความมืดการไล่หวดก็อบลินก็ไม่ใช่เรื่องที่ยากเย็นเท่าไร ไม่ว่าจะด้วยความบังเอิญหรือมันตามสัญญาณโทรศัพท์มาก็ตามแต่ถือว่าเจ้าตัวเขียวพวกนี้ใจกล้าที่จะปะทะเดมิก็อดอย่างเขาน่าดู หรือไม่อีกที.. มันก็อาจจะอยากรับประทานแมคเคนซีเป็นอาหาร
            “ฝันไปเถอะ!”
            เจ็ด แปด เก้า สิบ..
            เมื่อหอกกรีกเสียบทะลุอกก็อบลินจากไทยแลนด์การต่อสู้ก็จบลง ร่างเขียวที่ห้อยต่องแต่งอยู่บนปลายหอกค่อย ๆ สลายกลายเป็นฝุ่น ดีนไม่แน่ใจว่าพวกมันได้ตกสู่ทาร์ทารัสหรือลงนรกอเวจีตามความเชื่อของไทย แต่ไม่ว่าอย่างไหนก็ไม่สำคัญ เจ้าพวกนี้มารบกวนการนอนเล่นทำเอาซะตาสว่าง เหลือเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าตะวันจะขึ้นสู่ฟ้าได้เวลาดูพระอาทิตย์ขึ้นและทะเลหมอก แกจะให้ฉันทำอะไรรอ เล่นแคนดี้ครัชเรอะ!
            ดีนไล่เก็บหมวกสัมฤทธ์ทรงประหลาดจากนั้นก็กลับเข้าเต็นท์นอน แต่ว่าเขาไม่เจอแมคเคนซี
            “หือ แมคซี่ไปไหนแล้ว?”
            @Mackenzie
            ดีนทำตาโตเมื่อเห็นว่าแมคเคนซีปรากฏกายอยู่ข้างหลังแถมยังมีสินสงครามอยู่ในมืออีกต่างหาก
         “แมคซี่นายไปไหนมา แล้วนี่ไม่เป็นไรนะ!?”
            รีบสำรวจเนื้อตัวคนรักว่าได้รับบาดแผลอะไรบ้างหรือเปล่า
            @Mackenzie
            ถึงดีนจะพยายามสำรวจบาดแผลของอีกฝ่ายแต่ว่าเขาก็มองอะไรไม่เห็น ที่นี่มันมืดพอ ๆ กับบ้านเฮคาทีที่เขาเผลอเอานิ้วก้อยเท้าเตะโต๊ะเตียงไปหลายที แต่ตรงนี้คงมีแค่สมอบกเต็นท์ให้สะดุด
            “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว นายไปเข้าห้องน้ำมาสินะ…”
            นิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะหลุดขำ ที่แมคเคนซีบังเอิญตื่นขึ้นมาปลุกเขาคงเพราะเรื่องนี้ล่ะมั้ง เห็นท่าทางสำนึกผิดนั้นก็น่าเอ็นดูเสียจริง อดไม่ได้ที่จะล็อกคออีกฝ่ายมาหอมเหม่งแรง ๆ ทีนึง
         “อื้อ มานอนกันต่อเถอะ ถ้านอนหลับนะ…”
            มุดเข้าไปในเต็นท์แล้วถอดรองเท้าออกซุกไว้ใต้เบาะเช่นเดียวกับหอกกรีกที่เพิ่งใช้เป็นอาวุธกำจัดก็อบลิน ดูเหมือนว่าในเต็นท์จะแคบลงอีกหน่อยแล้วสิเพราะถูกหมวกเล็ก ๆ สิบกว่าอันแย่งที่นอน
            @Mackenzie
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXct8sYWZLOiDEkTUw9JbR4THJfYa1VkxklwCzi3ttE6f-050B4HcBHApif3oRFZKrXgpAg-WJ6k3ay6huYT99WI21SUg_b6p5XmmHt4h-loVpxx8cWMh2X_KDt-fpDAz02MYb7wyS0bpMYuIh4J5gNshZEp?key=0jQxaIC6NBV9Q2x2aEXx8Aภารกิจเที่ยวไทยแลนด์: ถ่ายรูปภาพจังหวัดแม่ฮ่องสอน

-------------------------------------------------
https://i.imgur.com/7AEUz7o.png
@God

Mackenzie โพสต์ 2024-7-31 23:49:18

Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-7-31 22:32
202Thailand P.2 - แม่ฮ่องสอน
วันนี้นับเป็นวันแรกของ ...

31. Ghosts(?) at The MountainMhttps://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
หลังจากหลับสบายมาทั้งคืน เช้านี้แมคเคนซีก็ตื่นขึ้นมาจากการปลุกของดีน อีกฝ่ายเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้วระหว่างที่เขาหลับคงไปเดินกินลมชมวิวซึมซับอากาศดี ๆ ยามเช้า รวมไปถึงเล่นกับสัตว์ในฟาร์มที่เจ้าตัวตั้งหน้าตั้งตารอมาตั้งแต่เมื่อคืนเรียบร้อยแล้ว เมื่อจัดการธุระต่าง ๆ เรียบร้อย พวกเขาก็เช็คเอาท์แล้วออกเดินทางกันต่อ วันนี้แมคเคนซีได้ขับผ่านตลาดกลางคืนที่มาเดินเมื่อวาน บรรยากาศโดยรอบแตกต่างจากเมื่อคืนอยู่บ้างตรงที่ไม่มีร้านแผงลอยมาเปิดตามถนนแล้ว แต่ร้านรวงต่าง ๆ พากันเปิดแทน ถึงอย่างนั้นก็ยังมีผู้คนมาเดินกันแต่เช้าอยู่ดี เขาจึงต้องคอยขับช้า ๆ เพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ
“เราจะไปที่ไหนกันก่อนนะ…หมู่บ้านสันติชล”
แมคเคนซีอ่านชื่อสถานที่ที่ปรากฏขึ้นเป็นจุดหมายปลายทางที่พวกเขากำลังจะไป ก่อนจะเร่งความเร็วรถให้เพิ่มขึ้นเมื่อขับมาพ้นจากย่านชุมชน
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
เมื่อมาถึงหมู่บ้านสันติชลแล้วพวกเขาก็พากันเดินชมสถานที่และทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่ทางชาวบ้านที่นั่นจัดไว้ จนกระทั่งถึงเวลาอาหารมื้อกลางวัน ซึ่งอาหารที่ทั้งคู่เลือกทานในมื้อนี้ก็คืออาหารจีนยูนนาน
“อร่อยดี รสไม่จัดแบบเมื่อวาน”
ถึงจะมาทานอาหารจีนแต่แมคเคนซีก็ยังเลือกใช้ช้อนส้อมอยู่ดี หลังจากที่ลองใช้ตะเกียบแล้วคีบหล่นคีบพลาดไปหลายครั้งจนเกือบหมดอารมณ์ทาน
“แล้วนายคิดว่าเป็นไงบ้าง”
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“เหมือนได้ไปจีนอีกที่ใช่ไหม”
จะว่าไปทั้งสิ่งปลูกสร้าง ทั้งอาหาร และการใช้ชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนที่นี่ก็ให้ฟีลเหมือนอยู่ประเทศจีนจริง ๆ
“เรานั่งม้าเที่ยวกันแล้วนี่นา ไปที่อื่นกันบ้างดีกว่า บ่ายแล้วด้วย”
ดูจากจำนวนสถานที่ที่ต้องไปต่อแล้วก็น่าจะสมควรแก่เวลา แม้ว่าจะท่งเที่ยวอยู่ในจังหวัดเดียวกันแต่ก็ต้องใช้เวลาเดินทาง เมื่อทานอาหารเรียบร้อยแล้วพวกเขาก็กลับมานั่งที่รถ แมคเคนซีเปิดมือถือดูสถานที่ต่อไปที่ถ่ายรูปมาจากแผนการท่องเที่ยวที่ดีนทำไว้ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องแบกตัวเล่มที่หนาเหมือนธีสิสมาด้วย
“ที่ต่อไปคือ…ทุ่งนา ? เราจะไปทำอะไรกันที่นั่น”
เรียวคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อยด้วยสงสัยว่าที่ทุ่งนามีกิจกรรมอะไรให้ทำ แต่ถึงอย่างนั้นก็รอให้ดีนเซิร์ทหาเส้นทางของจุดหมายต่อไป
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
พอถูกบอกเช่นนั้นก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจจนกระทั่งมาถึงที่หมาย เมื่อหาที่จอดแล้วลงจากรถดีนก็พาแมคเคนซีเดินมายังทุ่งสีเขียวขจี ในตอนแรกเขานึกว่าเป็นทุ่งหญ้า แต่เมื่อมองดูดี ๆ แล้วมันคือทุ่งนาที่ยังไม่ออกรวงข้าวต่างหาก
เขาเดินมาตามสะพานไม้เล็ก ๆ ที่สร้างขึ้นผ่านทุ่งนาพลางฟังคนรักอธิบายเรื่องราวของสถานที่นี่ไปด้วยกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของต้นพืช กลิ่นชื้นของดิน รวมถึงอากาศเย็น ๆ ที่สูดเข้าไปทำให้แมคเคนซีรู้สึกสดชื่นจนแทบสมองโล่ง ในตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมดีนถึงพาเขามาที่นี่
ขณะที่มองวิวไปเรื่อย ๆ อีกฝ่ายก็ถามขึ้นมา เมื่อแมคเคนซีหันไปมองก็เห็นดีนกำลังกางแขนหลับตาลงสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าไปโดยมีผืนนา ภูเขา และท้องฟ้าเป็นพื้นหลังจนแมคเคนซีต้องหยิบมือถือมาถ่ายภาพเก็บไว้อย่างห้ามใจไม่อยู่
“คุ้มค่ามาก ไม่เสียดายเวลาที่แวะมาเลย”
ริมฝีปากระบายยิ้มพลางเก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกง…เป็นภาพที่สวยงามที่สุดภาพหนึ่งตั้งแต่ที่เขาเคยเห็นมา
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
พอถูกแสดงความรักกลางท้องทุ่งก็ถึงกับอมยิ้ม
“ให้ฉันไปปลูกข้าวที่กลอสเตอร์งั้นเหรอ พ่อได้ด่าฉันพอดี”
นึกภาพทุ่งหญ้าที่บ้านเปลี่ยนสภาพเป็นทุ่งนาแล้วก็หัวเราะ มันดูไม่ค่อยเหมาะเอาเสียเลย อีกอย่างวัวคงไม่กินต้นข้าวเป็นอาหารแน่ ๆ
จากนั้นพวกเขาก็เดินทางไปยัง ‘สะพานประวัติศาสตร์ท่าปาย’ เป็นที่ต่อไป แต่ที่ตรงนี้นอกจากตัวสะพานและเกร็ดประวัติศาสตร์ที่ดีนเล่าให้ฟังแล้วก็ไม่ค่อยมีอะไรเป็นจุดสนใจมากนัก ทั้งคู่จึงไปต่อยังสถานที่สุดท้ายของวันนี้นั่นคือ ‘อุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง’
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
เมื่อขับรถมาถึง แมคเคนซีก็เลี้ยวรถเข้าจอดตรงจุดที่ทางอุทยานเตรียมไว้ให้ หลังจากหยิบสัมภาระที่จำเป็นลงมาด้วยแล้วพวกเขาก็ไปเช่าเต๊นท์สำหรับนอนค้างแรมในคืนนี้ อากาศบนดอยค่อยข้างเย็นสบายเขาหวังว่าการนอนในเต๊นท์ที่ไม่มีทั้งพัดสมและเครื่องปรับอากาศในคืนนี้จะไม่ทำให้ร้อนจนเหงื่อออก
ระหว่างที่เจรจาเรื่องการเช่าเต๊นท์และฟังเจ้าหน้าที่อธิบายถึงการใช้พื้นที่อุทยานรวมถึงข้อควรระวังต่าง ๆก็มีเสียงอะไรบางอย่างลอยเข้าหูมาด้วย พอมองหาต้นเสียงแล้วถึงได้รู้ว่ามาจากคลิปที่เจ้าหน้าที่อุทยานอีกคนกำลังเปิดฟังอยู่นั่นเอง แม้จะฟังภาษาไทยไม่ออกแต่จากประสบการณ์การทำงานที่คลับซึ่งแต่ละวันแมคเคนซีต้องคอยฟังลูกค้าเล่าเรื่องต่าง ๆ จึงพอคาดเดาอารมณ์จากน้ำเสียงผู้พูดออก อย่างเช่นเสียงผู้พูดในคลิปนี้ที่ใช้น้ำเสียงต่ำ ๆ เย็น ๆ และเล่าเรื่องอย่างเนิบช้า คงจะกำลังเล่าเรื่องสยองขวัญไม่ผิดแน่โชคดีเหลือเกินที่เขาแปลภาษาไทยไม่ออก ไม่อย่างนั้นคงเก็บเอาไปหลอนจนไม่กล้าเข้าห้องน้ำตอนกลางคืน
หลังจ่ายค่าเช่าเต๊นท์เรียบร้อยก็ถึงเวลาหาทำเลดี ๆ นอนกันแล้ว
“อื้ม ตรงนี้น่าจะเงียบดี ให้ฉันช่วยกางเต๊นท์ไหม”
แมคเคนซีพยักหน้าเห็นด้วยเมื่อดีนพามายังจุดที่ห่างจากผู้เข้าพักกลุ่มอื่น ๆ ด้วยความที่ชอบมุมเงียบ ๆและเป็นส่วนตัวอยู่แล้ว แม้ว่าเขาจะเคยไปตั้งแคมป์กับพ่อแบบนับครั้งได้จนแทบลืมวิธีการกางเต๊นท์ไปแล้ว แต่เขาก็ยังอยากช่วยอีกฝ่ายอยู่ดี
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ฉันเคยไปตั้งแคมป์กับพ่อนะ แต่ก็นานมาแล้วเลยจำวิธีกางเต๊นท์ไม่ค่อยได้ แต่ถ้านายบอก ฉันว่าฉันน่าจะทำได้”
ถึงจะไม่ชำนาญในเรื่องนี้แต่แมคเคนซีก็อยากช่วย นี่ก็เริ่มเย็นแล้ว เหมือนว่าประเทศไทยจะฟ้ามืดเร็วกว่าอังกฤษ ไม่ทันไรพระอาทิตย์ก็เริ่มคล้อยต่ำลงแล้ว ช่วยกันทำอาจจะเสร็จไวกว่าก็ได้
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
แมคเคนซีตั้งใจมองดีนที่กางเต๊นท์ให้ดูเป็นตัวอย่างแล้วทำตาม คงเพราะเคยเป็นลูกมือช่วยพ่อมาแล้วก็เลยพอทำได้ไม่ได้ติดขัดอะไร ในที่สุดก็กางเต๊นท์เสร็จกันจนเป็นรูปร่าง
“นั่นสิ สวยมาก อากาศก็กำลังดี ถ้าเป็นที่อังกฤษหรืออเมริกาคงหนาวมากแน่”
เขาหันมายิ้มตอบอีกฝ่าย ทั้งอากาศและวิวที่แสนเป็นใจเลยถือโอกาสนี้กุมมือดีนไว้หลวม ๆ
“ไปร้านใกล้ ๆ ก่อนไหม เผื่อว่ากลับมืดจะได้ไม่ต้องเดินไกล”
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“นอนกอดกันจะไปหนาวได้ไง”
พึมพำเบา ๆ พลางเดินไปร้านค้าที่อยู่ไม่ไกลนัก ถ้าดีนเลือกจะนอนถุงนอน เขาก็จะกอดก่ายอีกฝ่ายแทนหมอนข้างซะเลย
แมคเคนซีมองถาดใส่อาหารตรงหน้าภายในร้านอาหารอย่างใช้ความคิด อาหารหน้าตาแปลกใหม่แต่ก็ไม่ได้ชวนให้อยากทานอะไรเป็นพิเศษ สุดท้ายเลยจิ้มมั่ว ๆ ไปที่อาหารหน้าตาคล้ายพาสต้าแต่สีเข้มข้นกว่าที่เคยเห็นมา
“พาสต้าไทยนี่รสชาติแปลก ๆ”
เขาบอกหลังจากที่ลองชิมอาหารที่ตนเองเลือกไปคำนึง พาสต้าที่เขาเคยทานรสชาติจะกลมกล่อมและเป็นซอสครีมเสียส่วนใหญ่ แต่อันนี้นอกจากจะไม่มีซอสแล้วรสชาติยังติดไปทางเค็มเป็นหลัก
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
แมคเคนซีมองสีหน้าดีนรวมไปถึงฏิกิริยาหลังชิมอาหารที่เจ้าตัวบอกว่าเหมือนยากิโซบะแล้วหัวเราะน้อยๆ
“ไว้กินเสร็จแล้วลองไปถามคนขายดูสิ แล้วของนายคืออะไร”
ก้มมองจานข้าวที่ดีนเลื่อนมาให้ แค่ได้ยินว่า ‘หวานมาก’ ก็เริ่มลังเลที่จะชิม แต่ไหน ๆ มาถึงประเทศไทยแล้ว ลองชิมสักหน่อยดีกว่า โอกาสที่จะได้มาทานอาหารถึงแต่ละพื้นที่นั้นก็ช่างหาได้ยากเย็น คิดได้อย่างนั้นเขาจึงลองตักมาชิมคำนึง
“หวานจริงด้วย…นี่มันข้าวในน้ำเชื่อมหรือไง”
บอกแล้วหยิบน้ำขึ้นดื่ม ไม่รู้ว่าคนขายได้ยินหรือฟังที่พวกเขาคุยกันออกไหม แต่ถ้าฟังออกอาจจะโดนดุที่ไปวิจารณ์รสชาติอาหารเอาก็ได้
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องเรียกมันว่าพาสต้าหรือยากิโซบะใช่ไหม”
ชิมดูแล้วเหมือนรสชาติจะไม่ไทางไหนสักทาง ไม่ว่าจะพาสต้าหรือยากิโซบะ แต่ภาษาไทยก็ค่อนข้างออกเสียงยาก ถึงจะได้ชื่อที่ถูกต้องมาพวกเขาก็อาจออกเสียงเพี้ยนจนดูตลกก็ได้ แมคเคนซีจึงตัดสินใจถ่ายรูปเก็บไว้แแล้วค่อยไปเซิร์ทดูทีหลัง
“นายกินของหวานกับของคาวพร้อมกันได้ไง”
ถึงจะถูกว่าแต่แมคเคนซีก็ยังสงสัยไม่หาย คนไทยเอาน้ำเชื่อมมาราดข้าวกันแบบนี้เลยเหรอ เชื่อเลยว่าถ้าดีนอยู่ที่นี่นานเข้าค่าน้ำตาลคงได้พุ่งสูงแน่ ๆ
หลังทานมื้อเย็นและเดินกลับมาตรงที่พักก็ได้เวลาสำรวจห้องน้ำกันเสียที ทันทีที่เห็นสภาพห้องน้ำและห้องอาบน้ำแล้วแมคเคนซีก็ถึงกับเงียบไปเล็กน้อย ก็เข้าใจแหละว่าเป็นที่พักแบบติดธรรมชาติ แต่ก็ไม่นึกว่าจะเหมารวมห้องน้ำด้วย
“เอ่อ…ฉันว่าแค่คืนเดียวคงไม่เป็นไร พรุ่งนี้เราพักโรงแรมกันใช่ไหม ไปอาบน้ำที่นั่นกันดีกว่า”
เขาหันมาบอกดีนแล้วยิ้มให้ ไม่ใช่แค่ไม่อาบน้ำเท่านั้น เรื่องห้องน้ำก็คงเช่นกัน ฮึบไว้คืนนึงคงไม่เป็นไร ดีนะที่พาสต้าหน้าตาประหลาดเมื่อกี้ไม่ค่อยถูกปาก เขาจึงทานไได้ไม่เยอะเท่าไหร่
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ตรงไหนก็ได้ แต่ขอห้องน้ำเกรดดีกว่านี้หน่อย”
หากนับถึงการนอน เต๊นท์ก็นับว่าเป็นการนอนที่ไม่สบายตัวเป็นอันดับต้น ๆ จะมีดีก็ตรงที่ได้ดูวิวสวย ๆและอากาศดี เพราะงั้นที่พักต่อไปจะเป็นที่นอนแบบไหนเขาก็คงรับได้หมด แมคเคนซีเห็นด้วยที่ว่าคืนนี้คงจบแค่ตรงการล้างหน้าแปรงฟัน หลังจากนั้นก็มานั่งดูดาวท่ามกลางอากาศเย็นในยามค่ำต่อ
“ฮื่อ ฟ้าเปิดแบบนี้ถ้าดูดาวเป็นคงได้เห็นกลุ่มดาวเยอะแยะเลย พรุ่งนี้ถ้าตื่นเช้าก็จะเห็นหมอกใช่ไหม นายปลุกฉันด้วยล่ะ”
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
เมื่อตกลงเวลาตื่นนอนวันพรุ่งนี้และดูดาวกันจนเต็มอิ่มแล้ว พวกเขาก็เข้านอนกัน แต่ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงแมคเคนซีก็ต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งที่ตั้งใจว่าจะฮึบไว้จนถึงพรุ่งนี้ แต่น้ำที่ดื่มไปคงจะเริ่มออกฤทธิ์ ตอนนี้เขาเริ่มปวดห้องน้ำขึ้นมาซะแล้ว ถึงจะไม่อยากเข้าห้องน้ำแต่ก็คงอดทนไว้จนถึงพรุ่งนี้ไม่ได้แน่ ๆ
ขณะที่ตั้งใจจะออกจากเต๊นท์ไปอย่างเงียบ ๆ เพื่อไม่ให้คนรักที่กำลังหลับสบายรู้สึกตัว เงาของอะไรบางอย่างก็วิ่งผ่านเต๊นท์พวกเขาไป
“…….!”
‘เมื่อกี้มันอะไร’
มือที่กำลังจะรูดซิปเปิดเต๊นท์ชะงักค้างแล้วเริ่มประมวลผล
‘หรือว่าจะเป็นเงาต้นไม้…’
พอคิดได้แบบนั้นก็ค่อยสบายใจขึ้นหน่อย แต่ขณะที่กำลังจะรูดซิปอีกครั้ง เงาดำแบบเดิมก็วิ่งผ่านเต๊นท์ไปอีก แถมคราวนี้ยังมีอีกหลายเงา ถ้าฟังดี ๆ ยังมีเสียงฝีเท้าวิ่งบนพื้นหญ้าอีกด้วย บ้าจริง…คนดี ๆ ที่ไหนจะมาวิ่งกลางดึกแบบนี้ นอกซะจาก…
“ดีน…ดีนตื่น….มีอะไรอยู่ข้างนอกไม่รู้”
แมคเคนซีรีบสะกิดปลุกคนที่ยังหลับอยู่แล้วพูดเสียงเบาราวกับกลัวพวกเงาที่อยู่ข้างนอกจะได้ยิน จากที่ว่าจะปล่อยให้นอนหลับสบายก็กลายเป็นอยากให้มาร่วมสัมผัสประสบการณ์หลอนด้วยกันซะงั้น
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“เหวอออ !!”
แค่ได้ยินสิ่งที่ดีนพูดตรงกับสิ่งที่ตนเองคิดเท่านั้นก็เกิดเหตุการณ์โบ๊ะบ๊ะบ้าจี้ร้องตามกันขึ้นมาทันที แมคเคนซีกอดอีกฝ่ายตอบแน่น ปวดห้องน้ำก็ปวดแต่ตอนนี้กะจิตกะใจไม่ได้ไปโฟกัสที่ตรงนั้นแล้ว โชคดีแค่ไหนที่ไม่ราดออกมา ยอมรับว่าตั้งแต่เจอเหตุการณ์ชวนสยองที่หอคอยแห่งลอนดอนเขาก็ขวัญอ่อนมากขึ้นกว่าแต่ก่อน
“กี้…!”
แต่พอเข้าสู่จังหวะเงียบก็เหมือนได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังแทรกขึ้นมา
“นายว่าเสียงคุ้น ๆ ไหม”
จนเมื่อสติกลับคืนมาเขาจึงค่อย ๆ คลายกอดแล้วถามดีนเพื่อยืนยันว่าตนไม่ได้คิดไปเองคนเดียว
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“โอเค ระวังตัวด้วย”
แมคเคนซีรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ เมื่อดีนออกไปแล้วก็รูดซิปเต๊นท์ให้มิดชิด แม้แต่ที่ไทยก็ยังมีพวกอสุรกาย แปลว่าเจ้าพวกนี้น่าจะกระจายอยู่ทั่วทุกมุมโลก แต่พวกก็อบลินตัวนิดเดียวคงไม่คณามือดีนหรอก…ล่ะมั้ง
นั่งรออยู่สักพักอาการเดิมก็กลับมาอีกแล้ว เมื่อกี้เขายังไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำเลยนี่นา พอนึกขึ้นได้ก็ขนลุกซู่แทบจะกลั้นไม่อยู่
‘ไม่ได้การ ต้องไปห้องน้ำเดี๋ยวนี้’
แมคเคนซีหยิบดาบสัมฤทธิ์ที่วางอยู่ด้านข้างตรงที่ตนเองนอนแล้วค่อย ๆ รูดซิปเต๊นท์ เห็นดีนโดนพวกก็อบลินล่อไปอีกทางจนเห็นแผ่นหลังจากไฟทางลิบ ๆ อยากจะไปช่วยอยู่หรอก แต่ขอเวลาสัก 5 นาทีเพื่อทำธุระส่วนตัวหน่อยแล้วกัน
ในที่สุดเขาก็มาถึงห้องน้ำ ถึงจะไม่อยากใช้แต่แค่ปลดทุกข์เบาก็คงไม่เป็นไร เดินไปได้ไม่กี่ก้าว เสียงกรอบแกรบก็ดังเข้าหู มันมาจากถังขยะที่อยู่ไม่ไกลจากห้องน้ำนี่เอง และเมื่อหันไปมอง แมคเคนซีก็จ๊ะเอ๋เข้ากับก็อบลิน 2 ตัวที่กำลังหาอาหารค่ำ ดูเหมือนว่าพอพวกมันเห็นเขาแล้วก็ทำตาวาวเหมือนเห็นอาหารเลิศรสที่แม้แต่ขยะยังเทียบไม่ได้ยังไงยังงั้น
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“เฮ่อ…..”
แมคเคนซีถอนหายใจอย่างผ่อนคลายขณะเดินออกมาจากห้องน้ำ ในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อย ตอนนี้สบายตัวพร้อมนอนต่อ ส่วนพวกก็อบลินที่เจอก่อนหน้านั้นโชคดีที่มันไม่ได้มีฤทธิ์เดชหรือพละกำลังอะไรมาก สุดท้ายก็โดนเขาเอาดาบจิ้มแบบทำเวลาเพื่อจะรีบไปเข้าห้องน้ำ นี่อาจถือเป็นครั้งแรกก็ได้ที่แมคเคนซีจัดการอสุรกายได้ไวขนาดนี้
“โอ้…ลืมไปเลย”
เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าพวกก็อบลินที่กลายเป็นฝุ่นผงได้ทิ้งสินสงครามให้ดูต่างหน้าด้วย ถ้าจำไม่ผิดเหมือนดีนจะเคยบอกว่าพวกนี้นำไปใช้ประโยชน์ได้ แมคเคนซีจึงเก็บหมวกสัมฤทธิ์สองใบบนพื้นขึ้นมาแล้วเดินกลับเต๊นท์
“นายกลับมาก่อนฉันอีก ว่าแล้วเชียวว่าเจ้าพวกนั้นสู้นายไม่ได้แน่ ฉันไปเจอมาสองตัว ได้ไอ้นี่มาด้วย”
พอเห็นดีนที่กลับมาที่เต๊นท์ก่อนแล้วก็นั่งลงด้านข้างแล้ววางหมวกสัมฤทธิ์ให้ดู
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ไม่ ฉันไม่เป็นไร ก็อบลินพวกนั้นตัวเล็กมาก แล้วก็มีแค่สองตัว ดูสิ ฉันไม่มีแผลอะไรเลย”
อยู่เฉย ๆ ให้ดีนได้สำรวจร่างกายก่อนจะยิ้มออกมาเขิน ๆ เมื่อต้องบอกเหตุผลที่ตัวเองต้องรีบร้อนออกจากเต๊นท์ไป
“คือว่าฉัน…ไปเข้าห้องน้ำมา ฉันไม่ได้บอกนายก่อนอีกแล้ว ขอโทษที รอบนี้มันสุดจะกลั้นจริง ๆ”
อยู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดที่ดีนเคยบอกเขาที่ลอนดอนขึ้นมาได้ว่าต่อให้จะไปไหนก็ต้องบอกอีกฝ่ายก่อน
“ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว มานอนต่อกันไหม พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก”
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ก็ใช่ เฮ้ นายขำอะไรเล่า ไม่ปวดบ้างให้มันรู้ไป”
นึกว่าโดนหัวเราะเยาะเรื่องที่ปวดฉี่กลางดึกเลยโวยวายออกมาเล็กน้อย แต่พอถูกหอมแก้มก็เงียบทันควัน
“หลับสิ ง่วงจะแย่ ถ้านายไม่หลับก็นอนนับแกะหรือนับก็อบลินไปแล้วกัน”
วันนี้เขาขับรถมาทั้งวันเมื่อยเนื้อตัวไปหมดแถมยังต้องมาเจอฝูงก็อบลินกลางดึกอีกเลยไม่มีแรงจะพูดจากวนอีกฝ่ายแล้ว กลายเป็นว่ารอบนี้เป็นแมคเคนซีเองที่พอหัวถึงหมอนก็แทบจะหลับไปในทันที
https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png

https://imgur.com/ouHuQWf.png https://imgur.com/j1KYcO0.png

@God

Mackenzie โพสต์ 2024-8-4 09:51:25

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mackenzie เมื่อ 2024-8-4 09:52

32. Rainy DayMhttps://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
หลังจากได้นอนหลับเต็มอิ่ม แมคเคนซีก็ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยการปลุกของดีนเช่นเดิม วันนี้พวกเขาตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างดีเพื่อมาชมทะเลหมอกซึ่งถือว่าเป็นไฮไลท์ของอุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดัง หมอกหนาที่ปกคลุมจนมองไม่เห็นด้านล่างนั้นให้บรรยากาศราวกับสรวงสวรรค์ จนอดคิดไม่ได้ว่าดินแดนที่พวกทวยเทพอยู่จะเป็นเช่นนี้หรือเปล่า
ชื่นชมทะเลหมอกไปได้สักพักก็ถึงเวลาพระอาทิตย์โผล่พ้นผ่านเมฆหมอกขึ้นมาจากขอบฟ้า แสงสีแสดช่วยเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ยามเช้าที่หนาวเย็น นักท่องเที่ยวที่รอชมภาพอันงดงามนี้ต่างก็ถ่ายคลิปไม่ก็ถ่ายรูปเก็บไว้ไม่เว้นแม้แต่แมคเคนซีเองก็เช่นกัน หลังจากนั้นพวกเขาก็เก็บสัมภาระและนำเต๊นท์ที่เช่านอนไปคืนเจ้าหน้าที่ จากนั้นก็ไปทานอาหารเช้ากันที่ร้านเดิมเพื่อเตรียมตัวเดินทางไปจังหวัดเชียงใหม่ต่อ
https://imgur.com/Yn7OqkE.png
Credit: https://m.thetrippacker.com
@Dean
จากจุดที่พวกเขาจะไปยังวัดพระธาตุดอยสุเทพนั้น เมื่อเปิดดูจีพีเอสแล้วก็ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงครึ่ง คิดว่าน่าจะไปถึงช่วงสาย ๆ หน่อย แต่การได้ขับรถท่ามกลางธรรมชาติแบบนี้ก็ถือว่าได้ชมวิวไปในตัว
“นายไม่สบายหรือเปล่า วันนี้ดูเงียบ ๆ นะ”
แต่ดูเหมือนว่าตั้งแต่เช้ามาคนที่นั่งข้างเขาจะดูไม่เอ็นจอยเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าไม่สบายหรือเปล่าถึงได้ดูไม่ค่อยพูดค่อยจาเหมือนปกติ มือข้างหนึ่งจึงผละจากพวงมาลัยรถมาใช้หลังมืออังหน้าฝากอีกฝ่ายเพื่อวัดไข้ก่อนจะผละออกมา
“ก็ไม่มีไข้ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจงั้นเหรอ”
@Dean
เพราะขับรถลงเขาอยู่จึงต้องระมัดระวังและคอยมองถนนให้ดีจึงไม่เห็นสีหน้าของอีกฝ่าย แต่ถึงอย่างนั้นแมคเคนซีก็จับอารมณ์จากน้ำเสียงได้
“แค่นั้นแน่เหรอ”
เขาเอื้อมมือข้างนึงไปกุมมืออีกฝ่ายไว้
“นายมีเรื่องอะไร บอกฉันได้นะ”
@Dean
“งั้นเหรอ งั้นเดี๋ยวถ้าเจอคาเฟ่ฉันจอดแวะเลย นายจะได้ดื่มกาแฟหวานสองร้อยเปอร์เซ็นต์เติมพลัง”
จากที่คิดว่าขับรถสองชั่วโมงกว่าคงเมื่อยแน่ เมื่อมีจุดมุ่งหมายใหม่ตอนนี้ก็กลายเป็นมีแรงจูงใจในการขับรถแล้ว อย่างน้อยถ้าเข้าทางหลักไปก็คงมีคาเฟ่อยู่บ้าง ดีนจะได้ดื่มกาแฟร้อน ๆ เพื่อให้สดชื่นขึ้น
“งั้นนายมองฝั่งตัวเองไว้ ถ้าเจอคาเฟ่ก็บอกฉันเลยนะ ฉันจะมองอีกฝั่งเอง”
@Dean
ทั้งที่รับปากว่าจะช่วยดูแท้ ๆ แต่ดีนก็หลับไปซะแล้ว ถึงอย่างนั้นแมคเคนซีก็ไม่ได้คิดมากอะไร ดูจากสีหน้าที่ค่อนข้างอิดโรยแล้วเมื่อคืนคงนอนไม่หลับจริง ๆ ไม่เพียงแค่เท่านั้น เขายังรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีบางอย่างอยู่ในใจแต่ก็ยังไม่คิดจะถามด้วยไม่อยากกวนอารมณ์คนนอนน้อยให้ขุ่นมัวไปกว่านี้ และแม้จะอยากกุมมือดีนต่อแต่ความปลอดภัยของพวกเขาทั้งคู่ก็ต้องมาก่อน แมคเคนซีจึงค่อย ๆ ผละมือออกมากุมพวงมาลัยแล้วขับรถต่อ
จนเมื่อขับมาได้สักพักใหญ่ตามเส้นทางที่จะไปเข้าตัวเมืองจังหวัดเชียงใหม่ สายตาก็เหลือบไปเห็นป้ายคาเฟ่ที่ตรงข้างทาง แต่ดูเหมือนว่าจะต้องเข้าซอยไปอีกหน่อย เอาล่ะ…ในเมื่อดีนอยากแวะคาเฟ่ก็้ต้องได้ตามนั้น ออกนอกเส้นทางนิดหน่อยคงไม่เสียเวลามาก คิดได้แบบนั้นแมคเคนซีก็หักพวงมาลัยเลี้ยวถเข้าซอยไปในทันที
คาเฟ่ที่เขามาถึงเป็นคาเฟ่ที่อยู่ริมน้ำ บรรยากาศดูร่มรื่นสบาย ๆ ตกแต่งได้น่ารักและมีมุมให้ถ่ายรูป ดีนที่เพิ่งซื้อกล้องถ่ายรูปมาใหม่น่าจะชอบ
‘คงได้รูปจากที่นี่ไปเยอะทีเดียว’
คิดได้แบบนั้นก็ยิ้มอารมณ์ดี สะกิดปลุกอีกฝ่ายทันที
“ดีน…ถึงคาเฟ่แล้ว กาแฟหอม ๆ รอนายอยู่นะ”
@Dean
“ไม่เป็นไร เรายังต้องไปกันอีกหลายที่ ได้หลับบ้างก็ดีแล้ว”
บอกยิ้ม ๆ ก่อนจะดับเครื่องแล้วลงจากรถ เมื่อเข้าไปสั่งอาหารภายในร้านเรียบร้อย พวกเขาก็มาหาที่นั่งที่มองเห็นวิวด้านนอกกัน
“พอดีฉันเห็นป้ายอยู่ริมถนน แต่ก็เลี้ยวเข้าซอยมาไม่ไกลนักหรอก”
บอกพลางตักน้ำแข็งไสที่ทำจากนมเข้าปาก แรกเริ่มแมคเคนซีตั้งใจจะสั่งโกโก้ร้อน แต่ด้วยความที่ยังติดใจข้าวเหนียวมะม่วงจากตลาดคนเดินที่แม่ฮ่องสอนจึงสั่งบิงซูมะม่วงกับทาร์ตผลไม้มาอีกหนึ่งชิ้น และมันก็ไม่ทำให้เขาผิดหวังเลย ขนมที่นี่รสชาติอร่อยดีทีเดียว
“ลองชิมนี่ไหม หวานเย็นสดชื่นมาก”
ถามพลางเลื่อนชามบิงซูไปให้ดีน
@Dean
“ฉันแค่อยากให้นายอารมณ์ดี”
อย่างน้อยแค่เห็นรอยยิ้มอีกฝ่ายที่ได้ทานของอร่อยถูกใจท่ามกลางบรรยากาศดี ๆ แบบนี้ก็นับว่าคุ้มค่าแล้ว
“จะว่าไงดี มันอร่อยแบบที่ไม่เคยกินมาก่อน แล้วถ้ากลับค่ายก็คงหากินไม่ได้แล้ว”
ที่ค่ายไม่มีต้นมะม่วง แมมะม่วงยังเป็นผลไม้ประจำเมืองร้อนอีก ประเทศทางยุโรปค่อนข้างหาทานยากหากไม่นำเข้ามาจากต่างประเทศ หากเขากลับค่ายไปคงคิดถึงรสชาติหวานหอมของมะม่วงแน่ ๆ ส่วนโกโก้เขาจะชงดื่มเองเมื่อไหร่ก็ย่อมได้
@Dean
“ฉันพูดหรือทำอะไรให้นายไม่พอใจงั้นเหรอ”
ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มสงสัยขึ้นมา ก็พอรู้อยู่ว่าอีกฝ่ายอารมณ์ไม่ดี แต่ก็ไม่คิดว่าต้นเหตุจะมาจากตัวเขาเอง
“หรือไม่เราก็ซื้อมะม่วงกลับไปแล้วเอาเม็ดไปปลูกที่ค่าย แต่กว่าจะได้กินนี่กี่ปีกันนะ”
ถ้าจำไม่ผิดมะม่วงเป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ กว่าจะปลูกแล้วไดทานผลคงใช้เวลาเป็นปี คิดแล้วก็ท้อ ซื้อทานง่ายกว่าเยอะ
@Dean
“งั้นเหรอ…โอเค ต่อไปฉันจะระวัง”
ถึงกับทำให้นอนไม่หลับคงเป็นคำพูดที่อีกฝ่ายไม่ชอบใจแน่ ๆ แต่เหมือนว่าดีนจะไม่อยากฟื้นฝอยหาตะเข็บอีกเขาเลยไม่อยากถามรายละเอียดไปมากกว่านี้ แต่ถ้าให้เดาก็คงเป็นนิสัยเผลอพูดอะไรกวนเท้าอีกฝ่ายเข้าล่ะมั้งเขามันเป็นพวกยิ่งสนิทก็ยิ่งชอบพูดเล่นอยู่ด้วย จากนี้ไปคงต้องระมัดระวังมากกว่านี้
“คุณไครอนจะใจดีให้เราปลูกมะม่วงได้งั้นเหรอ ลูกเดียวน้อยไปหรือเปล่า กินมื้อเดียวก็หมดแล้ว”
จากนั้นแมคเคนซีก็นั่งรอดีนถ่ายรูปรอบ ๆ ร้าน ไม่รู้ว่าจบจากทริปนี้ไปจะมีรูปจำนวนเท่าไหร่
@Dean
“มีคนเคยบอกไหมว่านายร้องเพลงเพราะ”
ถามขึ้นมาขณะฟังอีกฝ่ายร้องเพลงไปด้วย จนกระทั่งมาถึงทางขึ้นเขาที่จะไปยังดอยสุเทพ
“เชื่อมือฉันได้เลยที่รัก”
หากผ่านทางโค้งของแม่ฮ่องสอนมาได้ก็ไม่มีเส้นทางไหนน่ากลัวสำหรับแมคเคนซีอีกต่อไป ในที่สุดเขาก็ขับขึ้นมาจนถึงดอยสุเทพ แม้จะไม่ใช่วันหยุดแต่ช่วงสายเวลานี้ก็เริ่มมีนักท่องเที่ยวมามากจำนวนหนึ่ง เมื่อหาที่จอดรถได้แล้วก็พากันเดินมายังทางที่จะขึ้นไปพระธาตุดอยสุเทพ
“โห เราต้องขึ้นบันไดสูงขนาดนี้เลยเหรอ”
แมคเคนซีมองบันไดสูงชันตรงหน้าซึ่งมีสัตว์ในตำนานของชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นามว่า ‘พญานาค’ ขนาบอยู่ทั้ง 2 ด้านแทนราวบันได หากกะด้วยสายตาคร่าว ๆ ดูแล้วน่าจะมีไม่ต่ำกว่า 200-300 ขั้น ขณะที่กำลังรู้สึกท้อกับกำลังขาของตนอยู่นั่นเอง สายตาก็เหลือบไปเห็นคนกลุ่มนึงกำลังต่อแถวจากที่ที่พวกเขายืนอยู่ไม่ไกล ตรงนั้นมีป้ายเขียนว่า ‘กระเช้าไฟฟ้าขึ้นพระธาตุดอยสุเทพ’
“ตรงนั้นมีกระเช้าไฟฟ้าด้วย เราขึ้นกระเช้ากันดีกว่าไหม”
เขารีบหันมาถามดีนทันที
https://imgur.com/xLgwav6.png
Credit:https://www.thairath.co.th/lifestyle/travel/thaitravel/2736742
@Dean
ถึงจะพูดพร้อมกันแต่แมคเคนซีก็ได้ยินคำชวนของดีน แต่จากการขับรถมานานทั้งยังต้องเก็บแรงไว้อีกตลอดทั้งทริป เขาจึงได้แต่ยิ้มอ่อนให้อีกฝ่าย แล้วเดินนำไปยังที่ขายตั๋ว ต่อแถวรอไม่นานก็ถึงคิว ลักษณะกระเช้าไฟฟ้านั้นค่อนข้างคล้ายกับตัวชิงช้าของลอนดอนอายคือเป็นแคปซูลและให้ผู้โดยสารเข้าไปยืนได้หลายคน เพียงแต่แค่กระเช้าของที่นี่ขนาดเล็กกว่า ไม่มีแอร์ และไม่มีวิวสวย ๆ ให้ดู แต่ก็เป็นที่เข้าใจได้ ระยะทางที่ขึ้นไปยังดอยสุเทพใช้เวลาประมาณไม่กี่นาทีเท่านั้น จะติดเครื่องปรับอากาศไปก็คงจะใช่ที่
เมื่อออกจากกระเช้าไฟฟ้าก็มาถึงประตูทางเข้าพระธาตุดอยสุเทพเสียที ที่แห่งนี้ถือเป็นศาสนสถาน ผู้คนจึงถอดรองเท้าก่อนที่จะเข้าไปเยี่ยมชมและสักการะบูชา ซึ่งพวกเขาก็ทำตามเป็นอย่างดีแม้ว่าแดดเมืองไทยจะทำให้เท้าร้อนไปหน่อยก็ตาม
“โห สวยจัง”
เมื่อเข้ามาภายในก็พบกับสถาปัตยกรรมตามแบบไทยที่วิจิตรงดงามไม่แพ้โบสถ์วิหารตามฝั่งยุโรป ที่เด่นสะดุดตาที่สุดก็คือเจดีย์พระธาตุดอยสุเทพที่มีลักษณะเป็นทรงระฆังขนาดใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางลานกว้างล้อมด้วยพระพุทธรูปปางต่าง ๆ รอบฐานจนต้องหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายภาพเก็บไว้
https://imgur.com/bgVIajJ.png
Credit:https://th.wikipedia.org/wiki/วัดพระธาตุดอยสุเทพราชวรวิหาร#/
@Dean
“นั่นสิ เหมือนทองจริง ๆ เลย”
เรื่องวัสดุที่ใช้สร้างเขาเองก็ไม่รู้ แต่พอดีนทักขึ้นมาก็เริ่มสงสัยตามไปด้วย แต่ถ้าใช้ทองจริงก็น่าจะใช้จำนวนไม่น้อย แปลว่าประเทศไทยก็เป็นประเทศนึงที่มีทรัพยากรทางธรรมชาติอุดมสมบูรณ์
“นี่น่ะเหรอ ถ้าตีแล้วมันจะเสียงดัง——”
เก๊ง——!!
กำลังจะบอกว่า ‘เสียงดังรบกวนคนอื่น’ แต่ก็มีเสียงระฆังดังแทรกขึ้นมาจนหูอื้อไปเล็กน้อย พอหันไปมองก็เห็นผู้คนกำลังต่อแถวไล่ตีระฆังแบบเอาจริงเอาจังเหมือนว่าเป็นเรื่องปกติของที่นี่
“เอาสิ มาตีระฆังกัน ให้ทริปนี้ของเรามีแต่โชคดี”
บอกแล้วก็ดึงมือดีนให้มาต่อแถว จนเมื่อถึงคิวก็ใช้ไม้ตีระฆังจนดัง ‘เก๊ง——!!’ กังวานไปทั่วบริเวณ
@Dean
เมื่อเดินชมเจดีย์พระธาตุดอยสุเทพและตีระฆังที่อยู่ภายในจนครบแล้วพวกเขาก็เดินออกมาด้านนอกกัน เนื่องจากแมคเคนซีสวมรองเท้าผ้าใบมาจึงใช้เวลาใส่ค่อนข้างนานกว่าดีนที่คงจะสวมรองเท้าเสร็จแล้วเดินไปถ่ายรูปต่อ แต่เหมือนเขาจะได้ยินเสียงคนรักเถียงกับใครแว่ว ๆ เมื่อหันไปมองก็ต้องเบิกตาโต
‘ตัวอะไร’
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านั่นคืออสุรกายไม่ผิดแน่ เพียงแต่เป็นรูปร่างของสัตว์ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นสัตว์ในตำนานเช่นเดียวกันกับพญานาคก็ได้
“เฮ้ย !”
แมคเคนซีร้องเสียงดังเมื่อดีนถูกอสุรกายตนนั้นกระโจนเข้าไปตะปบ แม้อีกฝ่ายจะหลบทันแต่ก็อันตรายไม่ใช่น้อย
“ตายแล้ว ! ฝรั่งคนนั้นโดนหมาวิ่งไล่ฟัดไปโน่นแล้ว !”
เสียงแม่ค้าร้านขายของแถวนั้นตะโกนขึ้น แมคเคนซีรีบใส่รองเท้าข้างที่เหลือแล้ววิ่งตามไปทันที
@Dean
“ดีน ! นายเป็นอะไรหรือเปล่า”
แมคเคนซีที่วิ่งตามมาจนเหนื่อยหอบถามพลางหายใจลึกเอาอากาศเข้าปอดไปด้วย แล้วก็เหมือนทุกครั้ง อีกฝ่ายไม่มีบาดแผลอะไรเลย
“แล้วเจ้ามอนสเตอร์นั่นล่ะ หายไปไหนแล้ว”
เขามองซ้ายมองขวาแล้วมองไปรอบ ๆ แต่ก็เห็นเพียงแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น
@Dean
“ไกร…ซอน…?”
พยายามจะออกเสียงตามแต่รู้สึกว่าลำบากเกินไปเลยล้มเลิกความตั้งใจแล้วหันมาช่วยพยุงร่างดีนดีกว่า
“นายเอาหอกเก็บไว้ในรถไม่ใช่เหรอ แล้วนายสู้กับมอนสเตอร์นั่นยังไง”
เหมือนว่าก่อนออกจากรถเขาจะเห็นอาวุธประจำตัวดีนอยู่แต่ก็ไม่ได้คิดจะเตือนว่าให้พกไปด้วยไม่นึกว่าจะมีอสุรกายอยู่ในที่แบบนี้ พอได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าให้รีบออกไปจากที่นี่ จากตอนขาขึ้นที่เห็นดีนแสดงทีท่าว่าอยากจะเดินขึ้นบันไดแต่พวกเขาขึ้นกระเช้ากันมา ขาลงเลยว่าจะตามใจอีกฝ่ายบ้าง เลยกลายเป็นว่าต้องลงด้านล่างกันไปด้วยกระเช้าไฟฟ้าเหมือนเดิม
“หิวหรือยัง แวะกินอะไรกันก่อนไปสวนสัตว์ดีไหม”
หันมาถามความเห็นดีนหลังจากที่ขึ้นรถกันแล้ว
@Dean
แมคเคนซีขับรถพลางฟังดีนเล่าไปด้วย
“สร้างน้ำเป็นอาวุธเหรอ มันคงดีถ้าไม่ต้องพกอาวุธแล้วใช้น้ำแทน งั้นถ้าทำเป็นอาวุธอื่นล่ะได้ไหม แบบที่เล็กลงสักหน่อย นายจะใช้พลังงานน้อยลงหรือเปล่า”
เขาคิดว่าอาวุธของอีกฝ่ายค่อนข้างเทอะทะ แม้ว่ามนต์พลางตาจะทำให้เห็นเป็นท่อน้ำสีฟ้าแต่เขาก็คิดว่ามันก็ยังดูเด่นสะดุดตาอยู่ดี
เมื่อตกลงสถานที่ทานมื้อกลางวันกันได้เขาก็เปิดเพลงฟังต่อระหว่างที่ขับรถไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็มาถึงตลาดที่ดีนบอกไว้ เมื่อลงจากรถมาเดินไล่ดูไปตามร้านต่าง ๆ ก็เห็นร้านนึงที่ดูน่าสนใจ
“ร้านนั้นคนเยอะ ลองดูไหม”
ตามความคิดของแมคเคนซี ร้านไหนคนเยอะเท่ากับว่าร้านนั้นอร่อย
@Dean
“ซุปที่สีเหมือนแกงกะหรี่นั่นน่ะเหรอ”
เหมือนจะพอนึกหน้าตาอาหารที่ชื่อว่า ‘ข้าวซอย’ ออก แมคเคนซีคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นรูปในข้อมูลท่องเที่ยวไทยที่ดีนทำไว้ เมื่อเห็นด้วยกันทั้งคู่ พวกเขาก็ไปสั่งอาหารที่หน้าร้านซึ่งมีพนักงานคอยรับออเดอร์ แต่เนื่องจากภายในร้านยังไม่มีที่นั่งจึงต้องรออยู่หน้าร้านตามคิว
“มันจะเผ็ดไหม สีดูจัดจ้านเชียว”
พอแอบมองโต๊ะใกล้ตัวที่กำลังทานกันอยู่ก็เริ่มเกิดความสงสัย เพราะอากาศร้อนหรือรสชาติอาหารที่ร้อนแรงกันแน่ คนพวกนั้นถึงได้เหงื่อออกกันขนาดนั้น
@Dean
แมคเคนซีดูราคาจากเมนูแล้วสั่งข้าวซอยเนื้อก่อนจะสั่งเก๊กฮวยอีกแก้วกับน้ำเปล่าอีกขวดเผื่อว่าอาหารที่พวกเขาสั่งมาจะเผ็ดจนเกินไป รอไม่นานพนักงานก็นำน้ำมาเสิร์ฟ แมคเคนซีมองน้ำสีเหลืองในแก้วที่สีเหมือนเบียร์เพียงแค่ไม่มีฟองก็เท่านั้น
“หื้อ…อร่อย นี่มันเรียกว่าน้ำอะไรนะ”
พอดูดเข้าไปครั้งแรกก็ถึงกับตาโต ปกติแมคเคนซีไม่ค่อยดื่มน้ำหวานเท่าไหร่ แต่น้ำสีเหลืองนี่ไม่หวานจนเกินไป และไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่ามันทำให้เขาสดชื่นขึ้นด้วย
@Dean
“มันสดชื่นดีนะ นายว่าไหม ยิ่งดื่มเย็น ๆ นี่หายเหนื่อยเลย”
แป๊บเดียวก็หมดไปแก้วนึงแล้ว เขาเลยสั่งอีกแล้วแต่พอพนักงานบอกว่ามีแบบขวดขายด้วยก็เปลี่ยนใจแทบจะทันที ดีนจะได้เติมได้ด้วย กลายเป็นว่าปล่อยให้น้ำเปล่าถูกวางเหงาไปซะอย่างนั้น
แล้วก็ถึงเวลาลองอาหารพื้นเมืองอีกอย่างของชาวเหนือ แม้ว่าจะมีกลิ่นหอมแต่แมคเคนซีก็สัมผัสได้ถึงความเผ็ดร้อนเช่นกัน ดังนั้นก่อนจะทานจึงต้องนั่งทำใจนิดนึงก่อน ดีที่ดีนขอช้อนส้อมมาให้ ไม่อย่างนั้นเสื้อผ้าคงได้เลอะเทอะไปหมด
“แค่ก ๆ !”
หลังจากลองชิมน้ำซุปไปเล็กน้อย รสชาติเข้มข้นนั้นก็ทำให้ร้อนจนระคายคอถึงขั้นไอออกมา เขารีบความแก้วเก๊กฮวยมาดูดอึกใหญ่จนเกือบหมดแก้ว
“ผ..เผ็ด !”
@Dean
“ชาน่ะเหรอ แล้วมีขายหรือเปล่า ฉันว่ามันหอมดี ถ้าเอาไปชงให้จูลี่ดื่มน่าจะชอบ”
อยู่ ๆ ก็นึกถึงน้องชายร่วมบ้านขึ้นมา วัน ๆ ต้มแต่ยาสมุนไพรดื่มคงจะขมคอไม่ก็เหม็นเขียว ถ้าได้ดื่มอะไรหวานหอมชุ่มคอสักหน่อยน่าจะดีไม่น้อย
“ไม่..ไม่เป็นไร ถ้าไม่กินน้ำซุปก็น่าจะพอได้”
แมคเคนซีส่ายหน้า ปริมาณอาหารในชามก็ดูไม่เยอะเท่าไหร่ คงใช้เวลาทานไม่นาน คงไม่ถึงกับเผ็ดจนน้ำหูน้ำตาไหล…แค่ปากเจ่อเห่อร้อนเท่านั้น แล้วก็เริ่มทานต่อแบบแยกน้ำซุปออก
@Dean
“ก็เข้มข้นดี แต่มันเผ็ดนี่นา”
บอกพลางเป่าลมออกปากระบายความเผ็ดร้อนแต่ก็ช่วยได้นิดหน่อยเลเทน้ำเปล่าใส่แก้วมาดื่มต่อก่อนจะรับมือถือจากดีนมาดู
“ดีสิ แบบนี้เราจะไปซื้อน้ำนี่ตรงไหนก็ได้แล้ว แต่ถ้าซื้อกลับค่ายจะหนักหรือเปล่า ถ้าซื้อไปชงเองฉันว่ามันน่าจะเบากว่า แล้วก็ชงได้หลายแก้วด้วย”
ลำพังแค่สัมภาระและอาวุธที่หอบหิ้วมาแถมยังเพิ่มสินสงครามมาในภายหลังกระเป๋าพวกเขาก็น้ำหนักมากพอแล้ว หากต้องแบกน้ำกันอีกน่าจะกล้ามขึ้นเลยทีเดียว
“อ้าว…ฝนตก”
พอมองไปนอกร้านก็เห็นฝนลงเม็ดซะแล้ว แบบนี้การขับรถขึ้นหรือลงเขาคงต้องระมัดระวังเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว
@Dean
นี่น่าจะเป็นมื้ออาหารที่แมคเคนซีใช้เวลาทานนานที่สุดมื้อนึงแม้จะไม่ได้ทานไปคุยไป เมื่อทานหมดก็ปาดเหงื่อที่ไหลลงมาตามหน้าผาก ทั้งที่ฝนตกจนอากาศเย็นสบายแท้ ๆ แต่เขากลับร้อนจนหน้าแดงไปหมด
“ดูท่านายจะชอบนะ กินซะเกลี้ยงเชียว”
มองชามที่แทบจะว่างเปล่าของดีน ต่างกับของตนเองที่น้ำซุปไม่พร่องแม้แต่น้อย
“ใกล้ ๆ นี้ก็มีขายใช่ไหม ไว้ฝนหยุดแล้วค่อยไปดูกัน”
เหมือนว่าเขาพลาดไปเรื่องนึงนั่นคือการไม่ได้พกร่มมา ก็เลยต้องมาติดอยู่ในร้านอาหารแบบนี้ คงต้องไปซื้อร่มหรือเสื้อกันฝนซะแล้ว
@Dean
แมคเคนซีไม่ปฏิเสธว่าอาหารไทยนั้นอร่อยหลายอย่าง ถึงแม้จะรสจัดแต่รสชาติก็ครบเครื่อง เขาอาจต้องใช้เวลาสักพักเพื่อปรับตัวให้ลิ้นคุ้นชินกับรสชาติของอาหารไทย ยังไงซะพวกเขาก็คงอยู่ที่นี่กันอีกหลายวันตราบใดที่ยังทำภารกิจไม่เสร็จ
“หา…แล้วนายจะไปยังไง เดี๋ยวก็เปียกฝนพอดี”
เรียวคิ้วขมวดเล็กน้อย เขาไม่ได้อยากให้ดีนทำอย่างนั้น หากโดนฝนแล้วไม่สบายขึ้นมาจะทำยังไง
@Dean
“ก็รู้…แล้วยังไงเล่า”
พึมพำประโยคหลังเบา ๆ เขารู้ว่าดีนเป็นลูกมหาเทพแห่งสายน้ำและท้องทะเล แต่ก็แล้วยังไง ถ้าโดนน้ำก็เปียกอยู่ดี ยกเว้นว่าอีกฝ่ายจะได้พรวิเศษหรือมีสกิลใหม่ ๆ ติดตัวมาอีก สุดท้ายเลยยอมหยิบกุญแจรถส่งให้
“เดินระวังด้วย ถนนมันลื่น”
@Dean
แมคเคนซีมองตามหลังดีนที่วิ่งฝ่าสายฝนไปแล้วเรียกพนักงานมาคิดเงินค่าอาหาร กว่าจะจ่ายเงินเสร็จอีกฝ่ายก็กลับมาพอดี
“เตรียมมาเผื่อด้วยเหรอ ขอบคุณนะ”
เขารับเสื้อกันฝนจากดีนมาสวมให้เรียบร้อย จะว่าไปเวลาเดินทางไกลแบบนี้อีกฝ่ายค่อนข้างรอบคอบทีเดียว
“แล้วเราจะไปตลาดด้านในต่อไหม หรือว่าจะยังไงต่อดี”
ถึงจะใส่เสื้อกันฝนแต่มันก็ค่อนข้างเดินลำบาก ไม่รู้ว่าดีนจะโอเคไหม ตอนนี้หากจะไปยังที่ถัดไปตามแผนการท่องเที่ยวก็คงถึงช้ากว่าเวลาที่วางไว้ไปสักหน่อยเพราะเขาคงต้องขับรถให้ช้าลงจากการที่ถนนลื่น
@Dean
ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่พวกเขาจับมือกันเดินไปยังร้านขายดอกไม้อบแห้ง เมื่อมาถึงแล้วก็เห็นทั้งดอกไม้ ใบไม้ และผลไม้อบแห้งต่าง ๆ เต็มร้าน ให้อารมณ์เหมือนห้องเก็บสมุนไพรที่บ้านแมคเคนซีอยู่ไม่น้อย ตอนแรกตั้งใจว่าจะซื้อแค่ดอกเก๊กฮวย แต่คนขายก็ภูมิใจนำเสนอสินค้าชนิดต่าง ๆ อีก จนสุดท้ายเขาก็ได้ทั้งกระเจี๊ยบ อัญชัน และเห็ดหลินจืออบแห้งติดไม้ติดมือเพิ่มมาด้วย
“ซื้อมาซะเยอะเลย จูลี่น่าจะเอาไปใช้ประโยชน์ได้บ้างนะ แล้วนายอยากซื้ออะไรไหม ถ้ามีของที่อยากได้จะแวะดูก่อนก็ได้นะ”
@Dean
“ไม่เห็นเป็นไร นายจะได้ไม่ต้องไปมองหมีตัวอื่น”
ที่ผ่านมาก็พอรู้ว่าดีนเปรียบเขาเป็นหมีมาโดยตลอด บางทีก็ชอบเรียกเขาว่า ‘พ่อหมี’ ด้วยซ้ำ เพราะงั้นสำหรับอีกฝ่ายแล้วเขาจะเป็นหมีอะไรก็ได้ทั้งนั้น
“กว้างขนาดนี้จะไปดูโซนไหนกันก่อนดี”
มองป้ายที่จัดแสดงสัตว์ตามโซนต่าง ๆ ถ้าจากทางที่เข้ามาและจอดรถที่ใกล้ที่สุด ตอนนี้พวกเขาก็อยู่ใกล้โซนแสดงพันธุ์สัตว์ออสเตรเลียและแอฟริกา
https://imgur.com/uyRLKBH.png
Credit:https://www.77kaoded.com/news/kanpitcha/1426380
@Dean
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม”
ตอบหน้านิ่ง ตอนที่กลับกลอสเตอร์ดีนก็เล่นกับแอนโธนี่และแอนดริวซึ่งเป็นหมาที่บ้านจนเขาแอบอิจฉา แม้ว่าภาพนั้นจะดูเหมือนหมาสามตัว (?) เล่นกันก็ตาม
ขณะเดินดูสัตว์ตามโซนต่าง ๆ แมคเคนซีก็ถ่ายรูปสัตว์สลับกับคนรักที่ดูมีชีวิตชีวามากขึ้น
“แปลว่าฉันจะเป็นหมีพันธุ์ไหนก็น่ารักหมดเลยไงล่ะ”
พอถูกแซวซ้ำก็ตีหลังกว้างไปเบา ๆ หลังอีกฝ่ายถ่ายรูปเสร็จ กว่าที่จะดูสัตว์ครบทุกโซนก็เข้าสู่ช่วงเย็นแล้ว พวกเขาจึงเดินทางไปที่ไนท์ซาฟารีต่อก่อนแวะทานมื้อเย็นที่ร้านอาหาร ‘ยีราฟ’ แล้วไปชมการแสดงสัตว์รอบเย็นต่อ
https://imgur.com/T5Gned4.png
Credit: https://www.chillnaid.com/38382/
@Dean
เมื่อดูโชว์จบก็าถึงไฮไลท์อีกอย่างของที่นี่นั่นคือการนั่งรถส่องสัตว์ตอนกลางคืนที่นักท่องเที่ยวจะขึ้นรถรางและได้สัมผัสกับสัตว์ต่าง ๆ อย่างใกล้ชิด มันก็น่าตื่นเต้นดีอยู่หรอก แต่เหมือนว่าแมคเคนซีที่ขับรถและผจญภัยมาทั้งวันจะเริ่มง่วงนอนซะแล้ว ช่วงเวลานั่งรถรางส่องสัตว์จึงกลายเป็นช่วงเวลาให้เขาได้แอบงีบในระยะเวลาสั้น ๆก่อนที่จะต้องขับรถเข้าเมืองไปยังโรงแรมที่ดีนจองไว้เมื่อครู่
https://imgur.com/3JiUL4t.png
Credit:https://www.thairentecocar.co.th/17235868/เชียงใหม่ไนท์ซาฟารี-แดนสรรพสัตว์ในโลกกลางคืน
@Dean
“ครบรอบแล้วเหรอ…”
ถามขึ้นมาเมื่อถูกดีนสะกิดปลุก ให้ตายสิ…ทำไมรถนี่ไม่วิ่งรอบละ 2-3 ชั่วโมงกันนะ เขาจะได้มีเวลางีบมากกว่านี้หน่อย
“เห็นแต่แกะเต็มไปหมด”
บอกเสียงงัวเงียแล้วบิดขี้เกียจไล่ความง่วง พอถูกโอบบ่าเลยถือโอกาสเอียงศีรษะไปพิงซบอีกฝ่ายซะเลยชดเชยที่ไม่ได้ทำเมื่อตอนนั่งรถส่องสัตว์เพราะอยากให้ดีนได้ดูและถ่ายรูปสัตว์ให้เต็มที่
“ไม่เป็นไร ฉันขับเอง เมื่อกี้ได้งีบก็โอเคขึ้นหน่อย”
เมื่อเดินมาถึงรถก็พากันขับไปยังโรงแรมที่ดีนจองไว้ในตัวเมือง โรงแรมที่พวกเขาเข้าพักวันนี้ตกแต่งแบบไทยดั้งเดิม ภายในห้องก็ค่อนข้างกว้างขวาง มีทั้งอ่างอาบน้ำและเตียงกว้างหนานุ่มให้นอนจนแมคเคนซีอยากจะกระโจนเข้าใส่เตียงซะเดี๋ยวนั้นถ้าไม่ติดว่าเขายังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืน แต่ก็ไม่เป็นไร ได้แช่น้ำอุ่นผ่อนคลายกล้ามเนื้อก่อนเข้านอนก็ถือว่าเป็นการจบทริปวันนี้ที่ดีเหมือนกัน
@Dean
https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
ภารกิจเที่ยวไทยแลนด์:ถ่ายรูปจังหวัดเชียงใหม่
@God

Dean โพสต์ 2024-8-5 10:49:53

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-8-5 10:51

Mackenzie ตอบกลับเมื่อ 2024-8-4 09:51
32. Rainy DayM
หลังจากได้นอนหลับเต็มอิ่ม แมคเคนซีก็ตื่นขึ้ ...
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXc9Z7QoDjZ2jFzl3PiCQ3Aiiz9ZiZxXn3tOEjBzViNwccXkrxzlUqGYUMkG6mlHGas61tPSm4wXfHPKRb_orowkMWw3Ex4gx8ZBuu7Tyew2yOaLm0uuB-93Kzid9gMmRMTvDFRzpKw7i52AnXMAH-Duo-_O?key=0d6WtnDK4lttecyopvSu9Q203https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdHTQM5TYBsw5Po_RgXN2XMErdCimNB49cYENdjqQ_dZtWGcf4bCHYE9K91tiMtlQzzRPc6VJ6fhG3r8GpRSGDnWFGjIeHNBQDFyqCd8ZA4PWm547ZackOltK6tnqwddV0xEWCIdpzjRTl7_E2F47KhcmY8?key=0d6WtnDK4lttecyopvSu9QThailand P.3 - เชียงใหม่
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            จากเมื่อคืนที่มีเรื่องระทึกขวัญเกิดขึ้นก็ทำให้ดีนนอนไม่หลับจนถึงเช้า ไม่ใช่เพราะการก่อกวนของก็อบลินเพียงอย่างเดียว แต่จากคำพูดก่อนนอนของแมคเคนซีก็ส่วนขึ้น เช้านี้ก็เลยซึม ๆ นิดหน่อย แม้ภาพบรรยากาศยามเช้าจะสวยงามทว่าเขาไม่ได้รู้สึกเต็มอิ่มกับสถานที่มากเท่าไร ข้าวต้มร้อน ๆ ยามเช้าอาจช่วยให้ดีขึ้นได้มานิด ๆ
            หลังจากที่ออกจากอุทยานแห่งชาติห้วยน้ำดังมาแล้ว ดีนก็เซ็ตจีพีเอสไปยังจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป้าหมายที่จะไปเป็นที่แรกก็คือ ‘วัดพระธาตุดอยสุเทพ’ ศาสนสถานคู่บ้านคู่เมืองเชียงใหม่มาอย่างช้านาน และเป็นจุดท่องเที่ยวที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวเป็นอันดับต้นเมื่อมาเยือนเชียงใหม่
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            เหลือบมองอีกฝ่ายจากหางตานิด ๆ แมคเคนซีคงสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา ก็แหงมล่ะ จากคนที่พูดมาก พูดไม่หยุด พูดจนน่ารำคาญแต่วันนี้กลับเงียบกริบแม้ไม่ได้หลับ ดีนไม่อยากเป็นคนท็อกซิกเอาความรู้สึกไม่ดีไปลงที่คนอื่น แต่เขาก็ชั่งใจว่าควรจะบอกอีกฝ่ายดีหรือไม่ว่าตนไม่พอใจเรื่องอะไร เพราะการจะใช้ชีวิตคู่จำเป็นจะต้องแชร์ความรู้สึกซึ่งกันและกัน
            ทว่าเขาหลุบสายตาลงก่อนจะแค่นยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
         ‘...จัดการกับความรู้สึกตัวเองง่ายกว่า’
            “แค่นอนไม่หลับ” กล่าวความจริงส่วนหนึ่งออกไป
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            พอถูกเขาทำดีเข้าหน่อยก็ใจอ่อนยวบ จากงอน ๆ อยู่ไม่งอนแล้วก็ได้ ถึงกระนั้นก็ยังไม่หายซึมมากเท่าไร ดีนเลือกที่จะโกหกขาวให้คนรักสบายใจจะได้เที่ยวกันวันนี้ไม่กร่อยและไม่หมางใจกัน
            “ไม่มีอะไร ฉันแค่นอนไม่หลับ พลังงานก็เลยต่ำ บางทีแวะคาเฟ่ซื้อกาแฟหวาน ๆ คงช่วยได้แหล่ะ”
            ดีนตอบ แต่จากเส้นทางลงเขาแบบนี้จะไปหาคาเฟ่ได้ที่ไหน เผลอ ๆ อาจจะต้องไปดื่มที่หน้าสถานที่ท่องเที่ยวเลยทีเดียว
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            “อืม ได้”
            เขารับปาก แต่เส้นทางทอดยาวลงเขาไม่มีอะไรนอกจากสีเขียว สีสันที่เมื่อมองแล้วทำให้รู้สึกสงบ และความสงบกับความง่วงเป็นของคู่กันจนทำให้ดีนแข็งตามองทางต่อไม่ไหว ยังไม่ทันที่จะลงมาถึงตัวเมืองดีนก็งีบหลับหัวพิงกระจกไปเสียแล้ว
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            “หืม?” งัวเงียตื่นหลังจากถูกปลุก เมื่อรู้สึกตัวก็สะดุ้งโหยงขึ้นมาทันที “โอ๊ย โทษที ฉันเผลอหลับไป ไม่ได้ช่วยนายดูทางเลย ขอโทษนะแมคซี่”
            รีบขอโทษขอโพยคนรักเป็นการใหญ่ แต่คนมันง่วงนี่นาให้ทำไงได้ ที่ทำได้ก็มีแต่ดันแว่นขึ้นมาดี ๆ ก่อนจะมองออกไปนอกกระจกรถ
            “คาเฟ่.. ถึงแล้วเหรอ?”
            เอ่ยถามคล้ายกับยังไม่ตื่นดี แต่ได้กาแฟสักหน่อยคงไม่เลว แล้วไหนจะวิวสวย ๆ ที่อยู่รายรอบอีก ประเทศไทยนี่แข่งกันประกวดคาเฟ่สวยหรือไงนะ แวะกี่ที่ก็เจอแต่ร้านที่ตกแต่งแบบทุ่นทุนสร้างตลอด
            พวกเขาเข้าไปในร้านแล้วเริ่มสั่งกาแฟและขนมมากินเล่น แน่นอนว่าดีนสั่งอเมริกาโน่เย็นหวานสองร้อยเปอร์เซ็นเหมือนเดิม ส่วนขนมสั่งเป็นเค้กส้มผลไม้สุดโปรดปราน
         “นายหาร้านนี้เจอได้ไงน่ะ หน้าตาไม่เหมือนอยู่ข้างทางเลย”
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            “เหรอ ลงทุนจังแฮะ”
            อดอมยิ้มไม่ได้ที่อีกฝ่ายดูจะลงทุนพาเขามาดื่มกาแฟในร้านสวย ๆ แทนที่จะเป็นร้านกาแฟในปั๊มน้ำมันที่มีอยู่ทั่วประเทศ ร้านที่เห็นชื่อครั้งแรกก็ต้องตกใจนึกว่าคุณซาบริน่ามาเปิดสาขาเพิ่มที่ต่างประเทศ (หรือร้านนี้มีสาขาที่ค่ายฮาล์ฟบลัดหว่า) ไม่ก็แค่เรื่องบังเอิญที่มีชื่อเดียวกัน แต่ว่าเขามาคิดถึงร้านอื่นทำไมกันนะ ที่นี่ไม่ใช่ ‘อะเมซอนคาเฟ่’ สักหน่อย
            ดีนมองชามปิงซูมะม่วงที่ถูกเลื่อนมาตรงหน้า งั้นก็ลองชิมสักหน่อย ยังไงของหวานก็โดนใจอยู่แล้ว ทั้งความเย็นความหวานและรสชาติหอมหวานของมะม่วงทำให้สดชื่นตาตื่นไม่แพ้กาแฟ
            “อร่อยจัง ดูเหมือนว่านายได้ของโปรดใหม่นอกจากโกโก้แล้วสิ”
            ใช่ มันค่อนข้างน่าสนใจมากทีเดียวที่แมคเคนซีไม่สั่งโกโก้ร้อนใส่น้ำตาลหนึ่งช้อนอะไรสักอย่างของเขา
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            แมคเคนซีพูดแบบนี้คงรู้สินะว่าเมื่อคืนจนถึงตอนเช้าอารมณ์ของเขาค่อนข้างขุ่นเหมือนมีเมฆหมอกมาปกคลุม
         “แค่นายพูดดี ๆ ทำดี ๆ กับฉันแบบนี้ก็แฮปปี้ไปทั้งวันแล้วล่ะแมคซี่”
            กล่าวจบดีนก็ยิ้มแฉ่งออกมา ความดีที่อีกฝ่ายกระทำนั้นทำให้เขาลืมความหมางใจไปได้ และหวังว่าจะเป็นเช่นนี้ไปตลอด
         “จริงด้วย ที่ค่ายหากินมะม่วงยากมาก หรืออีกทีเราต้องเข้าไปในเมืองกันแล้วก็หาร้านอาหารไทยที่นิวยอร์ก”
            แต่แค่การออกไปหาของกินอร่อย ๆ คุ้มค่ากับที่ต้องออกไปเสี่ยงตายไหมเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ทำไมการเป็นเดมิก็อดถึงได้ยากเย็นแบบนี้กันนะ โชคชะตาช่างเล่นตลกจริง ๆ เขาอยากจะเป็นแค่คนธรรมดาแท้ ๆ
            เลิกคิดถึงเรื่องปวดสมองแล้วโฟกัสอยู่ที่ของกินตรงหน้าดีกว่า
         ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            ได้ยินแบบนี้ดีนก็นิ่งไปเล็กน้อย เขาตักบิงซูเข้าปากอีกคำก่อนจะตอบ
            “ก็มีบ้างนิดหน่อย บ้างครั้งคำพูดนายก็ทำให้ฉันนอนไม่หลับ” แล้วก็ตักมะม่วงเข้าปากต่ออีกคำ ทำเป็นไม่ใส่ใจ แต่จริง ๆ แล้วเขาไม่อยากให้คนรักนำมาใส่ในใจจนปวดหัวมากกว่า “แต่มันผ่านไปแล้วก็ช่างมัน เอาแค่เรื่องที่ต่อจากนี้ดีกว่า”
            ไหน ๆ ถูกเปลี่ยนเรื่องแล้วดีนก็คล้อยตาม
         “งั้นถ้าได้ไปตลาดก็ลองหาซื้อมะม่วงกันสักลูกแล้วกันเนอะ”
            ทั้งกาแฟและของหวานเติมเต็มพลังงานที่ขาดหายไปได้ดี นอกจากนั้นก็เติมเต็มเมโมรี่ของกล้องถ่ายรูปด้วยวิวสวย ๆ ของคาเฟ่เพิ่มอีกนิดหน่อย ดีจริง ๆ ที่ซื้อเมโมรี่การ์ดความจุระดับสูงสุดมาทำให้พื้นที่เก็บภาพความทรงจำมีอย่างเหลือเฟือเลยจริง ๆ
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            หลังจากที่เติมพลังเสร็จเรียบร้อยพวกเขาก็ออกเดินทางต่อไปวัดพระธาตุดอยสุเทพที่ต้องขับรถต่อไปอีกเกือบ ๆ ชั่วโมง ดูเหมือนว่าเมืองที่พวกเขาแวะพักจะชื่อว่า ‘แม่ริม’ ส่วนจุดที่จะไปคือเมือง ‘สุเทพ’ ส่วนตัวเมืองเชียงใหม่ก็อยู่ห่างออกไปอีก ระหว่างทางดีนที่ไม่มีอะไรทำก็เปิดเพลงจากลิสต์ที่ชอบพลางร้องเพลงคลอไปด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
            “When I first saw you… From across the room… I could tell that you were curious, oh, yeah”
            จนสปอติฟายเล่นเพลงไปได้สิบกว่าเพลงถึงได้เห็นป้ายบอกทางขึ้นดอยสุเทพ
            “ขึ้นเขากันอีกแล้ว นายขับระวัง ๆ นะแมคซี่”
            ดีนบอกคนขับรถ ส่วนตัวเองหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายทางขึ้นเขาอันคดเคี้ยว แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่คดเท่ากับตอนไปแม่ฮ่องสอน
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “เห จริงอ่ะ ปกติร้องตอนเมาเลยไม่มีใครชม”
            จะว่าไปเขาก็เคยแสดงฝีมือการร้องเพลงประชันกับคุณดีที่ค่ายฮาล์ฟบลัดไปนี่นะ แต่ตอนนั้นโดนมอมสุราเทพไปสองแก้ว บอกไม่ได้เลยว่าที่โชว์ไปมันดีหรือว่าแย่
            จวบจนมาถึงที่หมายและทั้งสองได้มาหยุดอยู่ที่บันไดทางขึ้นวัดพระธาตุดอยสุเทพที่มีรูปปั้นมังกรเอเซียตั้งอยู่ แววตาของบุตรโพไซดอนดูจะเปล่งประกายตื่นเต้นมากกว่าอีกคนที่อยู่ข้าง ๆ
            “ว้าว บันไดนี่สูงชะมัด งั้นเราวิ่งขึ้นกันไปเล—..”
            แต่เขาดันพูดตรงกับที่แมคเคนซีเอ่ยชวนให้ขึ้นกระเช้า ถึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่จอยกับการออกแรง ดีนก็ลืมไปเลยว่าคนรักต้องเป็นคนขับรถตลอดทั้งทริป แล้วการขับรถนาน ๆ มันก็เหนื่อย เขาจึงต้องคูลดาวน์ความตื่นเต้นลง
            “ขึ้นกระเช้าก็ได้ ไปทางนั้นใช่ไหม?”
            ชี้ไปตามป้ายมองไปสุดทางจึงเห็นมีซุ้มขายตั๋วขึ้นกระเช้าตั้งอยู่
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            น่าเสียดายที่ไม่ได้พิชิตบันไดกว่าสามร้อยขั้น แต่ไม่เป็นไรเพื่อสุขภาพและความปลอดภัยของคนขับรถก็ยอมได้
            เมื่อมาถึงด้านบนพวกเขาต้องถอดรองเท้าเพื่อเข้าไปสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แม้จะยังไม่ถึงเที่ยงวันแต่พื้นหินที่ถูกพระอาทิตย์สาดแสงใส่มาหลายชั่วโมงก็ทำเอาดีนต้องกระโดดโหยงเหยงกว่าที่เท้าจะชินกับความร้อนก็พักนึงเลยทีเดียว อาจด้วยความสวยงามของพระธาตุที่ดึงดูดความสนใจไปจากฝ่าเท้าจนหมด
            “สวยจริงด้วย นั่นทำมาจากทองจริง ๆ หรือเปล่านะ?”
            ดีนไม่รู้วิธีสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของชาวพุทธมากนักเขาจึงแค่พนมมือไหว้ยอดเจดีย์สีทองอร่ามตรงหน้าด้วยความไม่นับถือศาสนาเขาจึงแสดงความเคารพได้หมด (พอมารู้ว่าเป็นบุตรเทพเจ้ากรีกถึงมีศาสนาก็คงยึดหลักความเชื่อเดิมไม่ถูก) จากนั้นเขาก็เริ่มถ่ายรูปแทบทุกซอกทุกมุมของพระธาตุจนมาถึงกำแพงรอบนอกที่รายล้อมไปด้วยระฆังกว่าร้อยใบ
            “แมคซี่ มาตีระฆังกัน ตอนหาข้อมูลฉันเจอว่าถ้าตีระฆังครบทุกใบจะโชคดีล่ะ”
            เอ่ยบอกคนรักอย่างกระตือรือร้น แม้ความเข้าใจจะผิดจากวัตถุประสงค์แรกเริ่มไปอยู่บ้างแต่โดยรวมแล้วก็เพื่อสิริมงคลเช่นเดียวกัน
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “ถ้าตีก็ต้องเสียงดังอยู่แล้ว เห็นไหม คนไทยก็ตีกัน”
            เมื่ออีกฝ่ายตอบรับก็ถึงคราวเล่นสนุก ระฆังกว่าร้อยใบที่อยู่รายล้อมอุโบสถจะต้องส่งเสียงดังถึงสวรรค์ของชาวพุทธแน่ ๆ
         ก๊อง แก๊ง ก๊อง แก๊ง
            หลังจากขอพรกับระฆังนำโชคจนครบหนึ่งร้อยแปดใบก็จบการท่องเที่ยววัดพระธาตุดอยสุเทพในครึ่งเช้าของวัน กระนั้นวัดไทยก็มีอะไรน่าสนใจให้ถ่ายภาพเก็บไว้ไม่ขาดสาย อย่างเช่นรูปปั้นหมา (?) ผู้พิทักษ์ประตูทางเข้าสถานที่ศักดิ์สิทธิ์
         แชะ
            ดีนถ่ายภาพรูปปั้นหินที่เขียนลวดลายสวยงามเป็นที่ระลึก ทว่าเมื่อเขามองดูหน้าจอของกล้องดิจิตัลกลับเห็นว่าภาพนั้นพร่ามัวเหมือนมีอะไรวิ่งผ่าน ไม่สิ.. เหมือนรูปปั้นสิงโตมันกระโดดหนีไปมากกว่า
            “หืม?”
            「เจ้าอสุรกายชั้นต่ำบังอาจเหยียบย่ำสถานที่ศักดิ์สิทธิ์!」
            เสียงคำรามของสัตว์ร้ายดังก้องในหู ทว่าดีนกลับได้ยินเสียงนั้นเป็นคำพูดชัดเจน เมื่อละลายตาออกจากกล้องเขาเห็นว่ารูปปั้นหมาผู้พิทักษ์เคลื่อนไหวได้
            “น้องหมาขยับได้.. ได้ไง?”
            「บังอาจนักกล้าเรียกข้าว่าน้องหมา! ข้าคือไกรสรราชสีห์ผู้องอาจ ปกปักษ์รักษาพระธาตุอันศักดิ์สิทธิ์ จงตายเสียเจ้าก็อบลินชั้นต่ำ!」
         “เดี๋ยวนะ ก็อบลิน? หมายถึงฉัน!?”
            ดีนชี้หน้าตนเอง ในหัวของเขามีแต่ความงงงวย สิงโตหินตรงหน้าเอาอะไรมาพูดว่าเขาเหมือนก็อบลิน ตัวก็ไม่เตี้ย หน้าตาก็หล่อ ผิวก็ไม่ได้เขียว จนมานึกได้ว่าเป้บนหลังเก็บหมวกก็อบลินไว้เป็นสิบใบไม่ได้ระบายออก บางทีหมวกก็อบลินคงจะส่งกลิ่นฉึ่งออกมาจนทำให้ผู้พิทักษ์วัดเข้าใจผิด
            ทว่าไกรสรราชสีห์ไม่ปล่อยให้ชายหนุ่มชาวต่างชาติได้ยืนอึ้งนาน มันกระโดดเข้าตะปบด้วยกรงเล็บของสัตว์ร้ายจนดีนแทบจะหลบไม่ทัน
         “เหวอ ใจเย็น คุยกันดี ๆ ก่อน!”
            เขาพยายามจะเจรจากับผู้พิทักษ์วัดไทยทว่าไกรสรราชสีห์ไม่ยอมรับฟัง มันไล่งับเขาสถานเดียว สงสัยคงไม่พ้นต้องปะทะ ดีนจึงวิ่งล่อมันออกไปจากปุถุชนผู้มาสักการะพระธาตุไปยังที่ลับตาคน
         ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            ซวยขนานแท้!
            เพราะใจคิดว่ามาเที่ยวเลยลืมเอาอาวุธติดตัวด้วยมาเสียสนิท แถมเจ้าไกรสรอะไรสักอย่างนี่ก็ดูเก่งสมฐานะผู้พิทักษ์เสียด้วย ทว่าอาวุธของบุตรแห่งโพไซดอนคือสายน้ำ หากมีน้ำก็ไม่ต้องกลัว
            เมื่อวิ่งล่อมาถึงที่ลับตาคน ชายหนุ่มก็ดึงขวดน้ำดื่มที่ติดกระเป๋าออกมา ก่อนจะใช้มุกเดียวกับที่บุตรแห่งแอมฟิไทรต์เคยใช้ให้ได้ชม
            ‘ตรีศูลน้อย’
            สายน้ำจากขวดพลาสติกก่อรูปร่างเป็นตรีศูล น่าเหลือเชื่อที่เขาสามารถจับสายน้ำนั้นได้ราวกับว่ามันเป็นของแข็ง
            「นี่เจ้ากินบุตรแห่งพระวรุณเข้าไปรึ!」ไกรสรราชสีห์เบรกเอี๊ยด ภายใต้ลูกตาที่ถูกวาดเขียนฉายแววตกใจ ก่อนที่หัวคิ้วม้วน ๆ จะขมวดเข้าหากัน「ร้ายกาจ!」
         “ใช่ซะที่ไหนกันเล่า! ต้องบอกกี่ครั้งว่าฉันไม่ใช่ก็อบลิน แต่เป็นเดมิก็อดต่างหาก!”
            ดีนพยายามอธิบายแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักพระวรุณอะไรนั่นที่สิงโตหินกล่าวถึงก็ตามที หวังว่าไกรสรราชสีห์จะยอมให้เขาพิสูจน์ตัวตนนะ
            「อย่ามาโกหก ตายซะเจ้าอสุรกายชั้นต่ำ!」
            ในเมื่อเจ้าถิ่นไม่ยอมฟังมีแต่ต้องปะทะกันเท่านั้น ดีนเพ่งจิตควบคุมสายน้ำจากตรีศูลพุ่งใส่ราชสีห์ราวกับห่ากระสุน สิงห์หนุ่มที่กระโจนเข้าใส่ถูกกระสุนน้ำยิงเข้าเต็ม ๆ จนทรุดลง
            “โห พลังนี่แรงแฮะ”
            แม้แต่ดีนยังอึ้งจนทำตาโตกับพลังใหม่ที่รุนแรงมากกว่าเก่า ทว่าจำเป็นต้องรีบปิดฉากเพราะว่าพลังนี่มันช่างกินแรงเสียเหลือเกิน แต่จะให้ดีกว่าคือยุติการต่อสู้นี้โดยไม่มีฝั่งไหนสูญเสียเลือดเนื้อจากความเข้าใจผิด แต่ราชสีห์สีขาวขนม้วนดุจปุยเมฆไม่ยอมลดละด้วยทิฐิอันแรงกล้า มันเข้าจู่โจมดีนอีกครั้งอย่างไม่กลัวตาย
            “โอ๊ยย ให้ตายสิ หยุดสู้สักทีเถอะ!”
            แม้ว่าดีนร้องขออย่างไรแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่รับฟัง ดีนพยายามใช้สายน้ำป้องกันตัวเองจากกรงเล็บของสัตว์ร้ายจนสายน้ำเริ่มจะงวดลงไปทุกทีตามพลังที่มีจำกัด หากว่าเขาไม่เอาจริงงานนี้มีหวังได้เป็นอาหารสิงโตแน่ ๆ
            “ขอโทษด้วยแล้วกัน!”
            กล่าวเพียงเท่านั้นชายหนุ่มรวบรวมน้ำทั้งหมดที่มีรวมมาอยู่ในจุดเดียวกันก่อนจะปล่อยสายน้ำแรงดันสูงออกมาจนกระทั้งน้ำทั้งหมดระเหยหายไป หายไปพร้อมกับไกรสรราชสีห์ตัวนั้นที่สายกลายเป็นละอองสีทอง เหลือเพียงเสียงคำรามสุดท้ายค่อย ๆ หายไปกับสายลม
            「อั่ก! เจ้านี่เป็นเดมิก็อดจริง ๆ ด้วยยย….」
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “ไม่ ฉันไม่เป็นไร ส่วนตัวเมื่อกี้ เอ่อ.. ‘ใครสอนราดซะหมี’ มั้ง เห็นเจ้าตัวว่างั้น”
            ดีนแค่นยิ้ม มือค้ำเข่าย่อตัวหอบหายใจ พลังที่ใช้ไปเมื่อครู่นี้กินพลังงานไปเยอะมากจนตอนนี้รู้สึกแทบจะไร้เรี่ยวแรง พอมีแมคเคนซีอยู่ข้าง ๆ แบบนี้แล้วเขาพอจะปล่อยตัวเองเอนพิงซบอีกคนนึงได้
            “พอคุยกันไม่รู้เรื่องก็เลยต้องจัดการ มันคิดว่าฉันเป็นก็อบลินนะ คงตามกลิ่นสินสงครามในกระเป๋ามา” เหมือนจะมีปัญหากับเจ้าที่แถวนี้แล้วสิ หวังว่าตัวอื่นจะไม่เป็นไรนะ “ฉันว่าเรารีบออกจากที่นี่ดีไหม ไม่รู้จะมีสิงโต หมา หรือมังกรมาเข้าใจผิดอะไรฉันอีกหรือเปล่า”
            ตอนนี้ระแวงรูปปั้นเหล่าสรรพสัตว์ตามประตูและบันไดวัดไปหมด
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            “ใช้น้ำจากขวดน้ำที่พกมาน่ะ ปกติมันก็ใช้ได้แบบที่นายเคยเห็น แต่คราวนี้ฉันใช้มันสร้างเป็นตรีศูลน้ำขึ้นมาก็เลยควบคุมน้ำได้มากขึ้น แต่ดูเหมือนว่ามันจะสูบพลังงานฉันเป็นสองเท่า”
            ดีนแค่นหัวเราะหลังอธิบายจบ แม้สกิลนี้จะดีแต่ดูเหมือนว่าถ้าใช้บ่อย ๆ จะไม่ค่อยดีต่อสุขภาพเท่าไรแฮะ
            น่าเสียดายสุดท้ายก็ไม่ได้ท้าทายบันไดสามร้อยขั้น น่าเจ็บใจจริง ๆ จะบอกว่าโอกาสหน้าค่อยมาใหม่ก็ไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสนั้นอีกไหม ก็ไทยแลนด์อยู่แค่ปากซอยเสียเมื่อไรล่ะ
         “หิวมาก เหมือนตอนขามาฉันเห็นมีตลาดอยู่เยื้องทางขึ้นดอยไปหน่อยป่ะ เราลองไปหาอาหารถิ่นกันตรงนั้นดีไหม”
            เหมือนจะใกล้แต่ก็ไกล ขับรถไปตลาดดอยสุเทพน่าจะดีที่สุด
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “ถ้าแค่ควบคุมน้ำเฉย ๆ สร้างเป็นอะไรก็ได้แหล่ะ แต่ตรีศูลน้ำจะเสถียรกว่าแล้วก็แรงกว่า แต่อย่างที่บอก เหนื่อยมากกว่าเป็นสองเท่า”
            เขาเองก็คิดเช่นเดียวกันกับแมคเคนซี การพกอาวุธสัมฤทธิ์ไปไหนมาไหนมันออกจะเทอะทะแถมยังประหลาดตกเป็นเป้าสายตาของคนทั่วไปอีก จะให้ดีเขาคงต้องตีซี้กับบุตรเฮเฟตัสสักคนแล้วขอให้ผลิตอาวุธย่อขยายส่วนใหญ่ จะให้พึ่งพาแต่น้ำอย่างเดียวก็ไม่ใช่เรื่องอีก
            ดีนมองวิวด้านข้างกระจก ภาพบ้านเรือนชาวบ้านจากไทยแลนด์ก็ยังไม่คุ้นชินอยู่ดี แต่ถ้าให้ถ่ายรูปเพิ่มมีหวังได้มีแต่ภาพบ้านคนแน่ ๆ จึงต้องถนอมเมโมรีเอาไว้ก่อน จนแมคเคนซีหาที่จอดรถได้พวกเขาจึงลงมาหาอะไรกินกัน
         “ได้สิ”
            ชายหนุ่มรับคำหลังจากที่มองไปยังร้านที่แมคเคนซีบอก ป้ายร้านมีแต่ภาษาไทยสงสัยต้องพึ่งพาแอปแปลภาษาอีกหน เขายกสมาร์ทโฟนขึ้นมาสแกนป้ายหน้าร้านดูหน่อยเถอะว่าร้านนี้ขายอะไร
            “ข้าวซอย.. ใช่ไอ้นั่นไหม ซุปที่ติดอันดับว่าอร่อยที่สุดในโลก ฉันอยากกิน!”
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “ใช่ ๆ อันนั้นแหล่ะ”
            ถึงจะพูดว่าอันนั้นแต่จะคืออันนั้นตรงกับที่แมคเคนซีเข้าใจหรือเปล่าไม่รู้ เพราะอาหารไทยมีซุปข้นที่สีเหลือง ๆ ส้ม ๆ เต็มไปหมด แต่พอเห็นของจริงจากโต๊ะอื่นแล้วก็คิดว่าใช่แหล่ะ หน้าตาคล้าย ๆ กับที่เขาหาข้อมูลมาเลย
            “นั่นสิ ชักเสียวว่าจะกินไหวไหม”
            แต่อย่างน้อยดีนก็กินเผ็ดได้ดีกว่าแมคเคนซี เขาก็หวังว่าแม่ครัวจะปราณีฝรั่งสองคน
            รออยู่ประมาณสิบนาทีถึงจะได้โต๊ะ ถ้าให้รอนานกว่านี้เกือบจะไปกินร้านอื่นแล้วเชียว ดีนสั่งข้าวซอยไก่ส่วนเครื่องดื่มคือน้ำเก๊กฮวย เขาไม่รู้จักหรอกว่ามันคืออะไรแต่เห็นโต๊ะอื่นสั่งกันเยอะเลยสั่งตาม
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            “ไม่คิดว่านายจะชอบน้ำหวาน” ดีนแอบยิ้ม อีกฝ่ายบอกว่าอร่อยแต่ว่าเขาชอบเลย ให้หวานกว่านี้ก็กินได้ “เหมือนว่าจะชื่อ ‘น้ำเกงฮ้วย’ นะ”
            หลังจากเครื่องดื่มมาแล้วข้าวซอยไก่สองชามก็ถูกยกมาเสิร์ฟ ดีนมองอุปกรณ์การกินที่มาคู่กัน ช้อนสั้นกับตะเกียบ เป็นอาหารประเภทเส้นสินะ แล้วแบบนี้อีกฝ่ายจะกินสะดวกไหมเนี่ย เขาจึงเรียกพนักงานเสิร์ฟขอช้อนส้อมมาคู่นึงให้แมคเคนซี ส่วนตัวเองจะลองฝึกการใช้ตะเกียบดู
            ดีนลองซดน้ำซุปสีเหลืองข้น รสชาติออกไปทางหวานและกลมกล่อม ไม่เผ็ดมากเกินไปจนรับประทานไม่ได้ ส่วนพริกสีแดงคือเครื่องปรุงที่อยู่ในแก้วใส ถ้าให้อร่อยคงต้องใส่นิดนึง
         “กินเลม่อนกับราเมงเนี่ยนะ?”
            รู้สึกว่าแปลกแต่ถ้ามันคือหนึ่งในเครื่องเคียงก็คงต้องรับประทานแบบนั้น เมื่อปรุงจนได้ที่แล้วก็เริ่มรับประทาน น้ำพริกผัดที่ใส่ไปน้อยนิดทำเอาชาวต่างชาติปากแดงได้ภายในพริบตา
            “อร่อยสมกับติดอันดับ แต่ว่าเผ็ดชะมัดเลย”
         ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “คงทำมาจากสมุนไพรบางอย่าง…” ด้วยความสงสัยดีนจึงเซิร์จหาข้อมูล “หืม.. มันคือดอกเบญจมาศ คล้าย ๆ พวกชาดอกไม้สินะ”
            กลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์มาจากดอกไม้นี้เอง ส่วนรสหวานคงน้ำตาลล้วนสินะ พอรู้ว่าทำมาจากอะไรก็อยากจะซื้อดอกเบญจมาศไปชงดื่มเลย แต่ว่าจะไปชงได้ที่ไหนละเนี่ย
            ได้ยินเสียงสำลักก็เงยหน้าขึ้นจากชาม ว่าแล้วเชียวว่าอีกฝ่ายกินไม่ไหว ขนาดไม่ได้ใส่พริกเพิ่มแบบเขานะ
            “ไหวไหมที่รัก หรือหาอย่างอื่นกินแทนดี?”
            ร้านนี้ไม่ได้ขายแต่ข้าวซอย แต่ยังเห็นในใบเมนูว่ามีอาหารจานเดียวอื่น ๆ อีก อย่างพาสต้าผัดที่แมคเคนซีกินตอนอยู่ที่ห้วยน้ำดังก็มี
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            “ไม่ใช่ว่ามันอร่อยที่น้ำซุปหรือไงกันล่ะ”
            ดีนพูดอุบอิบก่อนจะเสิร์จหาข้อมูลให้แฟนต่อ ถ้าแฟนอยากได้ต้องได้ซื้อ แล้วเขาก็พบว่าในตลาดตัวเมืองเชียงใหม่มีเก๊กฮวยอบแห้งขาย นอกจากนั้นในร้านสะดวกซื้อก็มีเครื่องดื่มชนิดนี้แบบสำเร็จรูปใส่ขวดขายอยู่แล้ว
         “นายดูสิ น้ำนี่มีขายในเซเว่นด้วย”
            ยื่นรูปในโทรศัพท์มือถือให้อีกฝ่ายดู
            ขณะเดียวกันเม็ดฝนเริ่มเทลงมาปรอย ๆ ขณะที่พวกเขากำลังรับประทานอาหารกลางวันกัน                         ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “งั้นก็ค่อย ๆ กินถ้านายยังอยากกินต่อ”
            แผนการท่องเที่ยวของพวกเขายืดหยุ่นอยู่แล้วแถมฝนยังตกอีกต่างหากกว่าฝนจะหยุดก็น่าจะอีกพักใหญ่ แม้เวลาการท่องเที่ยวต่อจังหวัดจะมีไม่มากแต่หากเที่ยวที่ไหนไม่ทันก็แค่แคนเซิลแล้วนอนตีพุงที่โรงแรม
            “งั้นเอาไว้ลองดูที่ตลาด ไม่แน่ใจเลยแฮะว่าแถวนี้มีขายหรือเปล่า”
            ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วดีนเรียกเด็กเสิร์ฟมาถามว่าแถวนี้หาซื้อได้ไหม แม้ใช้แอปพลิเคชั่นช่วยแปลภาษาแต่สนทนากันอยู่พักหนึ่งกว่าจะได้ความ เห็นว่าร้านที่อยู่ในซอยนี้มีร้านนึงที่ขายดอกเก็กฮวยอบแห้ง
            แม้ว่าข้าวซอยจะเผ็ดแต่ดีนก็ทานหมดเกลี้ยงซดน้ำแทบไม่เหลือ
         ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            จากที่อีกฝ่ายเป็นคนปากแดงอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งแดงเข้าไปใหญ่โดยไม่ต้องพึ่งพาลิปสติก จะว่าไปตอนนี้เขาคงมีสภาพไม่ต่างกันมากนักแต่ดีกว่าหน่อยตรงที่เขาคุ้นชินกับความเผ็ดอยู่บ้างจากอาหารบ้านเกิด
            จะว่าไปแมคเคนซีสภาพนี้มองแล้วเพลินชะมัด
         “อร่อยนี่ ไม่กินให้หมดได้ไง”
            กระนั้นให้ตามไปซดน้ำซุปจากจานอีกฝ่ายคงไม่ไหว ตอนนี้ในท้องเขาหนักน้ำเก๊กฮวยเต็มไปหมด
            “ต้องรอฝนหยุดเลยเหรอ ฉันเอาเสื้อกันฝนมานะ แต่ว่ามันอยู่ในเป้ต้องไปเอาที่รถ” เขายื่นมือออกไปข้างหน้า “เอากุญแจรถมาสิเดี๋ยวฉันไปเอามาให้”
            อย่างไรเสียตนก็มีสกิลป้องกันเปียกอยู่แล้ว แค่เดินตากฝนน่ะจิ๊บ ๆ
         ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “เปียกก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ นายลืมไปแล้วเหรอว่าฉันลูกใคร” ดีนกระดิกมือที่แบอยู่อีกครั้ง “เอากุญแจรถมาเร็ว อย่าให้ฉันต้องค้นตัวนายนะ”
         ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “ก็แค่เนี้ยะ” ดีนอมยิ้มแล้วคว้ากุญแจรถเช่ามาไว้ในมือ “เช็คบิลรอเลยก็ได้นะ”
            กล่าวจบเขาก็ลุกออกจากโต๊ะแล้วรีบวิ่งไปที่รถเหมือนลืมคำเตือนเรื่องถนนลื่น แต่แค่นี้ไม่ล้มง่าย ๆ หรอกน่า เมื่อมาถึงรถเขาก็รีบเปิดประตูรถเข้าไปด้านในแล้วใช้สกิลภูมิคุ้มกันเปียกจนร่างกายแห้งหมดจด
            คิดถูกชะมัดว่าแมคเคนซีไม่ได้เอาชุดกันฝนมาเขาเลยเอามาเผื่อสองตัว ดีนศึกษามาแล้วว่าช่วงเวลานี้คือฤดูฝนยังไงก็เลี่ยงฝนไม่ได้แน่ ๆ แม้ว่าดีนจะไม่เปียก แต่เพื่อความเนียนเขาเลยจัดแจงสวมเสื้อกันฝนในรถก่อนจะหยิบเสื้อกันฝนตัวที่จะให้แมคเคนซีติดออกมา ล็อครถเสร็จก็วิ่งดุ๊ก ๆ กลับมายังร้านข้าวซอย ตอนนี้อีกฝ่ายน่าจะชำระเงินเสร็จพอดี
         ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “ฉันมีทุกอย่างให้นายอยู่แล้ว” พูดแล้วก็ขยิบตาให้ “ไปสิ นายอยากซื้อดอกเก๊กฮวยไปต้มไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่ซื้อตอนนี้ก็ไม่รู้จะหาซื้อได้ที่ไหนแล้วนะ สัญญาเลยว่าฉันจะไม่เถลไถลดูร้านอื่น”
            ยกมือขึ้นสาบาน จากนั้นก็จับมือแมคเคนซีจูงเดินตลาดกลางฝนพรำ เอาจริงนะ ที่นี่มีแต่ของที่น่าสนใจเต็มไปหมดที่จะหลอกเอาเงินจากนักท่องเที่ยว ถ้าไม่สาบานไปเมื่อกี้เขาคงแวะดูมันซะทุกร้าน จนมาถึงร้านที่ขายดอกไม้อบแห้ง มีทั่งเก๊กฮวย และอื่น ๆ อีกมากมายที่เขาไม่รู้ พอลองเอาแอปแปลภาษาส่องก็ขึ้นตัวอักษรว่า ‘มะตูม’ ‘กระเจี๊ยบ’ ‘อัญชัน’ คืออะไรบ้างไม่รู้เหมือนกัน
            “นายจะเอาอย่างอื่นนอกจากเก๊กฮวยไหม?”
         ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            “ไม่มีอ่ะ ฉันรอแย่งนายกิน” ดีนตอบยิ้ม ๆ
            หลังจากช็อปปิ้งซื้ออุปกรณ์ต้มน้ำสมุนไพรกันเสร็จก็ได้เวลาท่องเที่ยวกันต่อ ณ ตอนนี้ฝนซาลงไปมากแล้วทว่าถนนยังเปียกอยู่ กว่าจะขับรถกันลงมาถึงล่างเขาก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมงจากเดิมที่ใช้เวลาเพียงแค่สามสิบนาที และพอมาถึงสวนสัตว์เชียงใหม่ฝนก็หยุดตก เหลือเพียงไว้แค่แอ่งน้ำเฉอะแฉะเจิ่งนองทั่วพื้น และอากาศที่เย็นสบายไม่ร้อนเหงื่อออกหลัง
            น่าเสียดายที่ตอนนี้สวนสัตว์เชียงใหม่ไม่มีหมีแพนด้าแล้วจึงทำให้ขาดดาราเด่นไป ทว่าสัตว์จากไทยก็แตกต่างจากสวนสัตว์ซานอันโตนีโอ
         “เสียดายจังนายอดเจอเพื่อนเลยแมคซี่” แซวอีกฝ่ายว่าเหมือนหมีที่ขอบตาดำไปหนึ่งดอก
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            “มองหมีตัวอื่น? นี่นายหึงแม้กระทั่งกับสัตว์เลยเหรอ”
            หลุดขำ เขาใช้ศอกกระแซะแซวคนข้าง ๆ
            “เอาโซนที่ใกล้ที่สุด ลุยกันเลย!”
            พอได้เที่ยวสวนสัตว์ดีนก็คึกคักเหมือนกับเด็ก พวกเขาไปที่โซนสัตว์แอฟริกา ตื่นเต้นกับฮิปโปโปเตมัส ยีราฟ ม้าลาย แรดตัวใหญ่ ส่วนต่อไปคืออดีตส่วนจัดแสดงหมีแพนด้า แต่หลังจากที่แพนด้าตัวลูกกลับจีนไปแล้ว ตัวพ่อและแม่ทยอยตายจนไม่เหลือหมีแพนด้าในประเทศไทยอีก ส่วนจัดแสดงนี้จึงเปลี่ยนเป็นสถานที่ให้ความรู้และเป็นจุดแสดงหมีโคอาล่าแทน
         “แมคซี่ นายกลายพันธุ์แล้วเหรอ ตัวนิดเดียวแถมยังหลับตลอดเวลาอีก”
            แกล้งหยอดแซวอีกฝ่ายไปอีกครั้งแล้วหยิบกล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายโคอาล่าที่เกาะต้นไม้หลับหน้าหน้าตะมุตะมิจะอยากได้มาเลี้ยงสักตัว
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
         “ก็ถูกของนาย ไม่ว่าจะเป็นแมคซี่พันธุ์ไหนก็น่ารักไปหมดจริง ๆ นั่นแหล่ะ”
            ดีที่สวนสัตว์เชียงใหม่มีรถกอล์ฟคอยให้บริการรับส่งนักท่องเที่ยวฟรี ๆ ไม่อย่างนั้นพวกเขาได้เดินกันขาลากในสวนสัตว์อันกว้างขวางแห่งนี้แน่ ๆ สัตว์ในไทยมีความแตกต่างจากบ้านเกิดพอสมควรดีนจึงเพลิดเพลินกับสัตว์นานาชนิดที่ไม่รู้จัก รู้ตัวอีกทีเวลาก็ล่วงเข้าสายัณห์แล้วเขาก็ได้รูปถ่ายเหล่าสัตว์โลกน่ารักมาอีกเพียบ
            จบจากสวนสัตว์เชียงใหม่ก็ไปที่เชียงใหม่ไนท์ซาฟารีซึ่งเป็นสวนสัตว์ของเอกชนกันต่อ ด้วยความเป็นเอกชนนี้ทำให้บรรยากาศและการตกแต่งภายในแตกต่างจากสวนสัตว์ประจำจังหวัดโดยสิ้นเชิง (แน่นอน รวมถึงราคาค่าเข้าชมด้วย) ที่หน้าทางเข้าเจ้าหน้าที่ได้นำลีเมอร์ตัวเป็น ๆ มาโชว์ให้นักท่องเที่ยวได้สัมผัสอย่างใกล้ชิด ดีนจึงไม่พลาดโอกาสที่จะเข้าไปสัมผัสขนนุ่มฟูของคิงจูเลียนจากมาดากัสก้า
            ยังพอมีเวลาก่อนที่การนั่งรถชมสัตว์กลางคืนรอบแรกจะเริ่มต้นขึ้นพวกเขาจึงไปรับประทานอาหารเย็นกัน ที่นี่ขายอาหารตะวันตกด้วยทำให้พอจะหายคิดถึงบ้านเกิดได้บ้าง แต่อาหารตะวันตกสไตล์ไทยก็ให้รสชาติที่แตกต่างจนไม่เหมือนกับรับประทานอาหารบ้านเกิดเสียทีเดียว
            ระหว่างรอเวลาการแสดงน้ำพุกลางคืนได้เริ่มขึ้นอย่างสวยงาม น่าเสียดายเหลือเกินที่ดีนไม่อาจจับภาพนิ่งในช่วงแรกไว้ได้เพราะจังหวะไม่ดีพอ เขาจึงเลือกที่จะบันทึกเป็นวีดีโอไว้แทน นอกจากนี้ยังมีโชว์สุดแสนอลังการระหว่างรับประทานอาหารจึงกลายเป็นว่าอาหารมื้อนี้คือมื้อพิเศษสุดแสนประทับใจ
            เที่ยวมาทั้งวันเกือบลืมที่ซุกหัวนอน ดีนใช้เวลาระหว่างรอนั่งรถส่องสัตว์หาโรงแรมดี ๆ ในตัวเมืองเชียงใหม่แล้วโทรจอง ทดแทนกับที่เมื่อคืนเขาพาแมคเคนซีไปตกระกำลำบากนอนเต็นท์ น้ำไม่ได้อาบ แถมยังต้องตบตีกับก็อบลิน
            เอาล่ะ จองโรงแรมเสร็จเรียบร้อยก็ถึงเวลานั่งรถส่องสัตว์กลางคืนแล้ว!
         ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            “ว้าว”
            ในขณะที่ดีนกำลังตื่นเต้นอยู่กับการได้ใกล้ชิดกับสัตว์โลก ทั้งยีราฟและม้าลายที่เชื่อง การส่องไฮยีน่าและสิงโตจากกรงไกล ๆ หันไปมองคนรักอีกทีก็เห็นคนนั่งสัปหงก
            โธ่ธัง.. แมคเคนซีคงง่วงมากจากการขับรถมาทั้งวันแถมวันนี้พวกเขายังตื่นเข้าเป็นพิเศษเพื่อดูทะเลหมอกกันอีก ดีนจึงปล่อยให้อีกฝ่ายงีบไปก่อนส่วนตัวเองที่ยังมีพลังงานก็ตื่นเต้นกับสัตว์ต่อไป จนเวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงรถส่องสัตว์ถึงได้หมดรอบการแสดงและวนกลับมาจอดเทียบท่าลง ณ จุดสตาร์ท ชายหนุ่มถึงได้สะกิดปลุกคนรักให้ตื่น
            “แมคซี่ นายเห็นสัตว์ในฝันกี่ตัว” แซวอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดูก่อนจะโอบบ่าอีกคนลงจากรถแล้วพาไปยังรถยนต์ของพวกเขาที่จอดอยู่ด้านหน้าทางเข้า “นายขับรถไหวไหม หรือจะให้ฉันขับ แต่ว่า…”
            เป็นไปได้เขาก็ไม่อยากทำผิดกฎหมายที่ต่างแดนเท่าไร
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mackenzie
            แม้จะมาถึงโรงแรมแล้วแต่สิ่งที่ทำเป็นอันดับแรกไม่ใช่การโยนตัวเองลงอ่างอาบน้ำแล้วเตรียมตัวนอน ถึงวันนี้จะเป็นภารกิจวันที่สองทว่าดีนและแมคเคนซีได้มาถึงประเทศไทยได้เกือบอาทิตย์แล้ว เสื้อผ้าดีเริ่มจะหมดหากไม่ซักภายในวันหรือสองวันนี้มีหวังต้องใส่ผ้าเน่าต่อไปอีกวันสองวัน
            ดีนปล่อยให้แมคเคนซีพักผ่อนที่ห้องไปก่อนส่วนตัวเองหอบเสื้อผ้าใส่แล้วของทั้งคู่ลงไปใช้บริการซักรีดที่ด้านล่าง พนักงานบอกว่าให้มารับชุดได้ตอนเช้าก่อนเช็คเอาท์ออก
            หลังจากจัดการธุระเรียบร้อยแล้วดีนก็กลับมาที่ห้องแล้วได้เวลาพักผ่อนเสียที
            “อาบน้ำกันแมคซี่ นายเหนื่อยมาทั้งวันเดี๋ยววันนี้ฉันถูหลังให้นายเองที่รัก”
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcNHA3R0xmWqWEvfgycDAtqqp2HK9IVz_ymYeHuiiWHo6eZcFSJQLv-nEDpd5wcT9k4p-QUpMIK0i0egfdXB56vytFmGDSzq2TRhc4vUTLz1Y8bDr5ReUvFlRylPbt53kzBZJtfmqjMMwuSyNqjrUQGwF8Y?key=0d6WtnDK4lttecyopvSu9Qhttps://i.imgur.com/fAjMyNk.png
ตื่นรู้ +2 จากการพิชิต [ไกรสรราชสีห์] ครั้งแรก
@God

Dean โพสต์ 2024-8-7 23:09:50

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-8-7 23:10

Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-8-5 10:49
203Thailand P.3 - เชียงใหม่
            ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Mack ...
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfZBfc5Mlyc5FZHwNRvn6NAmEvu9WFu3ATaU6bPvITkq1Qq3kDXSfuoXrUaTVhn0qox5OWZmkMwMEMWVxNROV5kyYCzM4k1_b0pncv3hiMCZ_TrLZbNShsHXJQqx25l7eNeVt0HqurtGOUEeVCczCdt5Ac?key=HCys7icRCdBvKXzDO6aCAA204https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcK63Ztfu4yHMuBl82UZtQFio4aU3_sQyxDa3OqBZ_GanpGIyCGZSUt5cbEOLIUpzmRR4R-vn8Mwirco8OU6KalXL8gV4h05ja_iByLpiGt2Qmd9We_tWORjIE6BcgE_up7dyjpiBjR8luApxM7ZqTz0Ryk?key=HCys7icRCdBvKXzDO6aCAAThailand P.4 - เชียงราย
            เข้าสู่วันที่สามของการทำภารกิจ
            ด้วยความนุ่มของเตียงนอนในโรงแรมที่มีสิ่งอำนวยพร้อมสรรพทำเอาไม่อยากจะลุกออกจากเตียงแล้วนอนกลิ้งอยู่ตรงนี้สักครึ่งวัน ทว่าพวกเขาทำแบบนั้นไม่ได้เพราะเส้นทางการขับขี่ไปเชียงรายค่อนข้างไกล และพวกเขาไม่อยากให้เหนื่อยแบบเมื่อวานมากเกินไปจึงจำต้องตัดสถานที่น่าสนใจอย่างสามเหลี่ยมทองคำที่เป็นจุดบรรจบของสามประเทศ ไทย พม่า และลาว แม้จะเสียดายแต่ไม่เป็นไรเพราะเขาเชื่อว่า ณ จังหวัดเหนือสุดแดนสยามจะต้องมีสิ่งที่น่าสนใจรออยู่อย่างแน่นอน
            ช่วงเช้ารับประทานอาหารที่โรงแรมรวมถึงรับเสื้อผ้าที่ซักรีดมาด้วยจากนั้นจึงเช็คเอาท์และออกเดินทางจากเชียงใหม่สู่เชียงราย ใช้เวลาถึงสามชั่วโมงกว่าจะถึงที่หมายแรก ‘วัดร่องขุ่น’
https://i.imgur.com/8pZe6r0.png
Credit: https://travel.kapook.com/view129345.html
            อารามสีขาวสะอาดที่ตามประวัติบอกว่าสร้างโดยศิลปินชื่อดังของประเทศไทย มิน่าล่ะเขาถึงรู้สึกถึงความแตกต่างบางอย่างได้จากวัดแห่งนี้ องค์ประกอบทางศิลปะหลายอย่างลงตัวเกินจะบอกได้ว่าที่นี่คือศาสนสถาน สำหรับดีเขาคิดว่าเหมือนงานศิลปะเสียกมากกว่า
         “ที่นี่สวยจัง ถ้าถ่ายแค่บางมุมอย่างกับฉากถ่ายหนังแฟนตาซีเลย”
            ดีนเอ่ยบอกกับแมคเคนซีพลางชี้นิ้วให้คนรักไปยืนตรงจุดที่เขาโฟกัสเอาไว้แล้ว นายแบบก็หล่อ สถานที่ก็ดีนี่มันยอดเยี่ยมจริง ๆ เสียอย่างเดียวท้องฟ้าดูจะครึ้มไปหน่อย มีแววว่าวันนี้ฝนจะตกอีกแน่ ๆ
            @Mackenzie
            “รูปปั้นพวกนั้น สื่อถึงนรกสวรรค์หรือไงนะ?”
            ดีนมองรูปปั้นสีขาวพลางตั้งคำถาม เขาไม่เข้าใจความคิดเรื่องนรกสวรรค์ของไทย เอาจริงขนาดของคริสตศาสนาก็ไม่ได้เข้าใจขนาดนั้น เขาเพิ่งมาคิดถึงเรื่องความเชื่อหลังความตายไม่นานมานี้เอง คงเป็นช่วงที่รู้ตัวว่าเทพเจ้ามีจริง ไม่ใช่พระเจ้าตามศาสนาแต่ดันเป็นเทพเจ้ากรีก โอลิมปัสอยู่เหนือยอดตึกเอ็มไพร์สเตทฟังดูเป็นเรื่องที่จินตนาการยากเสียยิ่งกว่าสวรรค์ของศาสนาอื่น ๆ เสียอีก
            ขณะที่เดินถ่ายภาพอยู่รอบนอกศาสนสถานก็เกิดความระแวง เขาจะเจอกับผู้พิทักษ์ที่เข้าใจผิดว่าตนเป็นก็อบลินอีกหรือเปล่าจึงเอาแต่จด ๆ จ้อง ๆ รูปปั้นสัตว์วิเศษ ทว่ามันขยับนิ่งไม่ไหวติง
            เมื่อเข้าไปด้านในอุโบสถพวกเขาก็ได้พบกับพระประธานองค์ใหญ่สีทองอร่ามและพระพุทธรูปสีขาวบนบัลลังก์สีทอดดูอลังการงานสร้าง แถมรอบ ๆ ยังรายรอบไปด้วยภาพวาดตามศิลปะสไตล์ไทยบนผนังสีทองที่น่าจะสื่อถึงสวรรค์ล่ะมั้ง ไม่แน่อาจเป็นฝีมือของจิตรกรผู้สร้างวัดก็เป็นได้ หน้าองค์พระมีพระชรารูปหนึ่งนั่งอยู่คอยพรมน้ำมนต์แก่ชาวไทยผู้แวะมาสักการะ
            “ทำพิธีแบบไทยกันหน่อยไหมแมคซี่” ลองกล่าวชวน
            @Mackenzie
            “ทั้งสองอย่าง ถึงไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกันแต่ฉันว่าน่าจะเป็นเรื่องที่ดี แต่ว่านายติดเรื่องนั้นไหม.. ที่ว่าห้ามเคารพสิ่งอื่นนอกเหนือจากพระเจ้าน่ะ” อีกฝ่ายเคยบอกว่าไม่เคร่งศาสนา แต่คำว่าไม่เคร่งกับไม่ได้นับถือก็ต่างกัน แล้วถ้าเข้าร่วมพิธีของศาสนาอื่นก็ถือว่าผิดพระบัญญัติอีกต่างหาก
            @Mackenzie
         “โอ้ ถ้างั้นไม่เข้าร่วมดีกว่า เดี๋ยวพระเจ้าจะลงโทษนาย” ดีนกระซิบบอกแกล้งทำน้ำเสียงให้ดูสยองขวัญ
            สงสัยคงได้แต่มองดูชาวพุทธประกอบพิธีรับศีลรับพร ตอนแรกดีนคิดว่าพระเจ้าไม่มีจริงเป็นเพียงแค่นิทานที่คนโบราณแต่งขึ้นเพื่อเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ ทว่าตั้งแต่ที่ไปเจอกับลูซิเฟอร์มีตัวตนอยู่จริง ๆ ก็ทำให้แน่ใจว่าพระเจ้าก็มีจริงเฉกเช่นเดียวกับเทพเจ้ากรีกและนอร์ส แล้วถ้าฟังจากเจ้ารูปปั้นราชสีห์เมื่อวานบอกก็แปลว่าน่าจะมีเทพเจ้าของฝั่งเอเซียด้วย จนนึกสงสัยว่าพวกเทพเจ้ามีเขตการปกครองกันยังไงนะ เหมือนประธานาธิบดีของแต่ละประเทศหรือเปล่า แล้วที่แคลงใจอีกอย่าง
            ‘ไอ้ตัวเมื่อวานมันพูดอังกฤษได้ไงหว่า’
            แต่คำถามของเขาไม่รู้จะไปเอาคำตอบจากที่ไหนนอกจากจะไปถามจากเทพเจ้าหรือพระเจ้าตัวเป็น ๆ
            หลังจากเที่ยวชมวัดร่องขุ่นกันจนอิ่มเอมแล้วก็ได้เวลาเดินทางไปยังสถานที่ถัดไปซึ่งใช้เวลาขับรถขึ้นเขาอีกตั้งชั่วโมงนึง ซึ่งพวกเขาหาอะไรแถวนี้กันดีกว่า
            “เที่ยงนี้กินอะไรกันดีล่ะ ฉันเสิร์จเจอร้านข้าวซอยอีกแล้ว” ดีนหัวเราะ ให้เขากินก็กินได้อีก แต่แมคเคนซีจะไหวไหม “หรือนายสนใจร้านอาหารแบบอื่นหรือเปล่า?”
            @Mackenzie
            “ฉันอยากกินให้ได้หลากหลายน่ะ แบบที่คนไทยกินเป็นปกติประจำวันได้ก็ดี”
            ฟังดูแล้วแมคเคนซีไม่ค่อยอยากกินข้าวซอยซ้ำเท่าไร อาจด้วยรสชาติเผ็ดของมัน แต่อาหารไทยมีอะไรที่ไม่เผ็ดบ้างล่ะ
         “แต่ตอนขามาเราเจอร้านอาหารตั้งหลายร้านใช่ไหม ลองไปดูหน้าวัดอาจจะเจออะไรเด็ด ๆ ก็ได้”
            ดีนบอก จากนั้นพวกเขาก็ไปเอารถแล้วลองขับวนรอบวัดกันดู และเป็นอย่างที่คาดมีร้านอาหารไทยแบบบ้าน ๆ ให้บริการอยู่หลายร้านเลยทีเดียว
         “แมคซี่ เอาร้านนั้นไหม เหมือนจะมีทั้งอาหารและกาแฟ”
            ดีนชี้ให้อีกฝ่ายดูร้านหนึ่งที่มีโลโก้รูปจานอาหารและแก้วกาแฟชัดเจน แต่ถ้าจะเอาร้านนี้คงต้องจอดรถกันหน้าร้าน สำหรับชาวต่างชาติแล้วรู้สึกแปลกหน่อย ๆ แต่เท่าที่มาไทยเขาเห็นว่าคนไทยจอดรถกินข้าวข้างทางกันเป็นเรื่องปกติ
            @Mackenzie
            “ไม่รู้สิ ฉันกินอาหารไทยแค่ไม่กี่ครั้งเอง”
            เมื่อพวกเขาได้ที่นั่งพนักงานเสิร์ฟก็มารับออเดอร์ หน้าตาของพนักงานดูจะเลิ่กลั่กเป็นพิเศษเมื่อรับลูกค้าเป็นชาวตะวันตก เห็นแบบนี้ดีนก็รู้ได้ว่าทางนั้นพูดภาษาอังกฤษไม่ได้แน่เลยใช้บริการแอปพลิเคชั่นแปลภาษาอีกรอบแล้วถามพนักงานเสิร์ฟ
            “เมื่อกี้คืออะไร ผมอยากได้แบบโต๊ะนั้นที่นึง แล้วก็มีอะไรแนะนำบ้างไหม?”
            พนักงานเสิร์ฟแนะนำอาหารจานเดียวมาหลายอย่าง ซึ่งไม่รู้ว่าอะไรคืออะไรบ้างจนสุดท้ายเขาก็เลือกสั่ง ‘ผัดกระเป๋าหมูสาบข่ายดาว’ (ผัดกะเพราหมูสับไข่ดาว) มาจานนึง ขอความเผ็ดแบบออริจินัลด้วยเพื่อเข้าถึงความเป็นไทย ส่วนเครื่องดื่มลองกาแฟดำแบบไทยที่ชื่อว่า ‘โอเหลียง’(โอเลี้ยง) ดู
            @Mackenzie
            “นั่นสิ สงสัยถ้าจะมาเที่ยวไทยอีกต้องไปหัดเรียนภาษาไทยไว้บ้างแล้ว”
            อย่างอาหารยอดนิยมที่ชาวต่างชาติอย่างเขารู้จักก็มีแค่ไม่กี่อย่าง ส้มตำ ต้มยำ ผัดไทย มีแค่นี้เองมั้ง ข้าวซอยก็เพิ่งรู้จะได้ไม่นานจากชื่อเสียงที่ติดท็อปซุปที่ดีที่สุดนี่เอง
            ไม่นานนักอาหารก็มาเสิร์ฟ ว่าไปแมคเคนซีก็กล้าดีแฮะที่จะสั่งต้มยำกุ้งมาลอง สงสัยจะอยากชิมของขึ้นชื่อไทยแลนด์แม้ว่ามันจะเผ็ด ดีนมองสลับมายังอาหารในจานของตัวเองที่ใส่พริกเสียแทบจะทุกอณู นี่เขาต้องสวดภาวนาให้กินแล้วไม่ตายก่อนไหมนะ
https://i.imgur.com/dfUGhw0.pnghttps://i.imgur.com/7aiHwkf.png
https://i.imgur.com/5wN0pdu.png
Credit: https://www.facebook.com/photo/?fbid=703902959796415&set=a.703902773129767&locale=th_THhttps://pantip.com/topic/34212466https://food8553.blogspot.com/2018/11/blog-post_26.html
         “อาหารมาแล้ว เอาล่ะ ลุยกันเลย”
            @Mackenzie
            “คล้าย ๆ ออมเลตเลยแฮะ อร่อยจริงเปล่า ไหนชิมหน่อย”
            ไม่รอให้เจ้าของจานอนุญาตดีนก็จ้วงไข่เจียวของแมคเคนซีไปช้อนนึงแล้วเอาเข้าปาก ชายหนุ่มทำตาโตอย่างประหลาดใจในรสชาติที่กลมกล่อม แถมยังหอมกลิ่นกระทะที่ออมเล็ตไม่มี
            “ว้าว อร่อยจังแฮะ ไม่คิดเลยว่าจะมีออมเลตแบบนี้ด้วย”
            ถึงกับอยากจะหาสูตรทำอาหารมาลองทำเลยทีเดียว แต่ว่าจะไปทำที่ไหนได้ล่ะ เจ๊ฮาร์ปี้คงไม่ยอมให้เข้าไปยุ่งย่ามในครัวหรอก
            แล้วก็ถึงตาของอาหารในจานตัวเอง ดีนค่อย ๆ เขี่ยเม็ดพริกสีแดงที่น่ากลัวเหล่านั้นออก แม้มันจะเผ็ดไม่เท่ากับสกอเปียนริปเปอร์แต่เขาไม่ท้าทายความเผ็ดของพริกจากไทยแลนด์แน่ ๆ เมื่อเคลียร์พริกออกหมดเขาก็เริ่มกิน อาหารตรงหน้ารสชาติเผ็ดร้อนจัดจ้านเป็นอย่างมาก ครบทั้งรสเผ็ดเค็ม ตัดหวานเล็กน้อย มันอร่อยสำหรับเขาทว่าจบคำนึงก็ต้องดูดกาแฟไทยรสหวาน ๆ นั่นไปหนึ่งอึก
         “ของฉันก็อร่อย นายอยากลองไหม?”
         @Mackenzie
         “อาจเป็นเพราะกระทะก็ได้ ปกติออมเล็ตไม่ได้ใช้กระทะก้นลึกแบบของไทยนี่นา”
            เหลือบมองไปทางครัวแบบกึ่งเอาท์ดอร์เห็นทั้งการใช้กระทะก้นลึกและไฟแรงจากแก๊สแทบจะเป็นวิธีการทำอาหารคนละอย่างกับชาวตะวันตก และอาจจะเป็นเรื่องน้ำมันด้วยก็ได้ที่ทำให้ไข่กรอบฟูแบบนี้ หลักการคงคล้ายกับการทอดไก่หรือเฟรนฟรายแบบร้านฟาสต์ฟู้ดซื้อที่เขาเคยทำงาน
            “ไหวไหมเนี่ย ว่าแต่นายสั่งต้มยำโดยที่ไม่รู้ว่ามันคืออะไรงั้นเหรอ”
            มองคนรักไอค่อกแค่กก็อมยิ้มเล็กน้อย สงสัยกรรมในถ้วยตรงหน้าคงตกอยู่ที่เขาเสียล่ะมั้ง ซึ่งคาดไว้ไม่ผิดเลยจริง ๆ ดีนจึงลองชิมดู เขาเคยทานซุปประเภทนี้จากร้านอาหารไทยในนิวยอร์ก แต่เมื่อได้กินของจริงสูตรต้นตำหรับมันคนละเรื่องกันเลย เพียงแค่ช้อนเดียวก็ทำเอาเหงื่อแตกพลั่กได้เลย ความเผ็ดคูณสาม ความเค็มและความเปรี้ยวก็คูณสาม ทว่าด้วยรสชาติที่จัดจ้านเขากลับคิดว่ามันอร่อยกว่าร้านที่นิวยอร์กเสียอีก จะว่ายังไงดี มันเผ็ดมาก แต่ก็คล่องคอชะมัด
            “ฉันว่านายอาจจะกินไม่ไหว น่าจะเผ็ดกว่าข้าวซอยอีก”
            ดีนเทียบระดับให้แมคเคนซีได้เห็นถึงความแตกต่าง จากนั้นเขาก็ยกมือเรียกพนักงาน สั่งน้ำหวาน ๆ มาอีกแก้วเพื่อกินดับความเผ็ด
            @Mackenzie
         “อาจจะมีก็ได้นะ เจ๊ฮาร์ปี้ทำอาหารได้ตั้งหลายอย่าง”
            จะว่าไปตอนนั้นดีนเคยช่วยเจ๊ฮาร์ปี้เตรียมผักอยู่ครั้งหนึ่งเลยได้เข้าไปข้างในครัวของโรงอาหาร แต่เขาไม่ได้สอดส่องดูว่าเครื่องครัวมีอะไรบ้าง ถึงจะทำอาหารเป็นแต่เรียกว่าเป็นงานอดิเรกที่โปรดปรานก็คงจะไม่ได้ แถมตอนเขาต้องรีบเร่งแข่งกับเวลาจึงต้องใส่ใจกับงานตรงหน้าก่อน
         “บ้า ซุปมะเขือเทศเหรอ ถึงจะมีมะเขือเทศใส่อยู่แต่รสขาติคนละเรื่องเลย แต่ว่านายลองชิมดูก็ได้เผื่อจะชอบ”
            แล้วก็ชิมต้มยำกุ้งให้ดูอีกครั้งว่าเขาเอ็นจอยกับอาหารเผ็ดจานนี้อยู่ แล้วพอแมคเคนซีเลื่อนแก้วชาไทยมาให้เขาก็ลองชิมดู
            “อร่อยดี แต่ว่ามันหวานเกินเลเวลนายไปไหม หรือว่าตอนนี้เปลี่ยนมาชอบกินหวานตามฉันแล้วล่ะ” อมยิ้มขำ ๆ
            @Mackenzie
            เห็นอีกฝ่ายกินต้มยำได้ก็ยิ้มออก นึกว่าอาหารจานนี้จะเหลือเป็นฟูดเวสต์เสียแล้ว เพราะเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะกินของเผ็ดทั้งสองจานได้หมด ไหน ๆ แมคเคนซีตักไข่เจียวแบ่งมาให้แล้วก็เลยลองชิมคู่กับน้ำซุปต้มยำ ความหอมกรอบของไข่เข้ากันได้ดีกับรสเปรี้ยวนำของต้มยำได้ดี หรือนี่คือคอมบิเนชั่นใหม่ที่เขาเพิ่งค้นพบ ของทอดกับรสเปรี้ยว ถึงว่าล่ะทำไมเวลากินอาหารทอดชอบมีเลม่อนแนมมาให้บีบ
            “ไม่เลวเลยนี่นา แบบนี้นายน่าจะเจริญอาหารแน่ ๆ”
            ส่วนเขาก็เสริมสกิลกินเผ็ดขึ้นมาอีกห้าเลเวล จะว่าไปนึกถึงตอนที่เล่นเกมเดอะซิมส์แล้วตัวละครมีอนิเมชั่นพ่นไฟหลังจากรับประทานอาหารเผ็ดครั้งแรก แต่หลังจากนั้นก็กินของเผ็ดได้คล่อง สภาพไม่ต่างอะไรกับเขาในตอนนี้เลย
            “งี้จะซื้อชากลับไปชงด้วยไหม กินแทนโกโก้ไปเลย”
            @Mackenzie
         “ได้สิที่รัก อย่าอิดออดตอนตื่นเช้าล่ะ”
            เห็นด้วยกับแมคเคนซีเลย หุ่นดีก็อยากมี ของกินอร่อยก็อยากกิน อย่างเช่นผัดกระเป๋าที่เขากินอยู่นี่เข้ากันได้ดีกับไข่ดาวกรอบสไตล์ไทยมาก ๆ แม่ครัวทอดไข่ยังไงนะที่ทำให้ไข่ขาวกรอบได้ขนาดนี้แต่ไข่แดงยังไม่สุก เป็นไข่ดาวสไตล์ที่ไม่เคยกินเลยจริง ๆ ซึ่งเขาชอบมันมาก ๆ
            “นั่นสิ ไม่เห็นนายซื้อของฝากอย่างอื่นเลย”
            ความจริงผลิตภัณฑ์จากไทยก็มีหลายสิ่งที่น่าสนใจ เสื้อเพนท์สกรีนต่าง ๆ กางเกงช้าง งานแกะสลัก และอื่น ๆ อีกมากมาย แต่พวกเขาได้เที่ยวอีกหลายวันค่อยไปซื้อของฝากตอนขากลับเลยทีเดียวก็จะได้แบกไม่หนักมาก
            @Mackenzie
         “ได้เลย ตกลงตามนั้น ส่วนของฝาก.. เอาไว้เดี๋ยวค่อยดูตอนวันกลับแล้วกัน”
            แล้วเขาก็ตักข้าวเข้าปากกินต่อ แปลกชะมัดยิ่งกินยิ่งรู้สึกว่าเขาทานเผ็ดได้ทนขึ้นโดยไม่ได้รู้สึกเผ็ดมากเท่าไร หรือว่าปากจะชินกับความเผ็ดได้กันแล้วนะ หรืออาจเพราะไข่แดงเยิ้ม ๆ ที่ราดอยู่ข้าวช่วยกลบความเผ็ดด้วยก็ไม่รู้ ด้วยความติดใจมีหวังเขาได้สั่งอาหารชนิดนี้ซ้ำอีกแน่ ๆ รวมถึงต้มยำกุ้งด้วยเช่นกัน
            เมื่อรับประทานอาหารกันเสร็จจนหนังท้องตึง (ส่วนมากอิ่มน้ำ) ก็เดินทางกันต่อ จุดหมายต่อไปคือดอยแม่ฟ้าหลวงและพระตำหนักดอยตุง สถานที่ท่องเที่ยวมีชื่อของจังหวัดเชียงรายที่ภายในสวนปลูกดอกไม้หมุนเวียนตามฤดูกาลรอต้อนรับนักท่องเที่ยวให้เยี่ยมชมตลอดทั้งปี เห็นว่าดอยแห่งนี้มีพระตำหนักของพระมารดากษัตริย์องค์ก่อนของไทยตั้งอยู่ ในอดีตพระองค์มักจะเสด็จประทับเพื่อเยี่ยมเยียนชาวแดนเหนืออยู่เป็นประจำด้วย ถือว่าเป็นสถานที่ที่น่าสนใจอีกแห่ง
            แค่ระหว่างทางก็มีวิวภูเขางาม ๆ ให้ได้ชมไม่มีเบื่อจนกระทั่งเดินทางไปถึงดอยแม้ฟ้าหลวง เมื่อมาถึงสังเกตจากลานจอดรถที่ว่างเปล่า ดูเหมือนว่าดีนและแมคเคนซีแทบจะเป็นนักท่องเที่ยวไม่กี่คนที่มาเยือนสถานที่แห่งนี้ในเดือนแปดที่ถือว่าอยู่กลางฤดูฝนเต็ม ๆ
            สถานที่แรกที่รอต้อนรับพวกเขาคือ ‘หอแห่งแรงบันดาลใจ’ ที่ตั้งอยู่บริเวณด้านหน้าของอุทยาน เป็นเสมือนพิพิธภัณฑ์ที่บันทึกเรื่องราวพระราชกรณียกิจของกษัตริย์องค์ก่อนและพระมารดาให้นักท่องเที่ยวทำความเข้าใจ จนพอจะรู้ได้ว่าเมื่อก่อนนี้ในภาคเหนือเป็นแหล่งลำเลียงยาเสพติดขนาดใหญ่แต่พระราชาได้มีโครงการพัฒนาที่ดิน มอบอาชีพให้ชาวบ้านทำมาหากินอย่างอื่นที่สุจริต เป็นการปราบปรามยาเสพติดด้วยซอฟต์พาวเวอร์โดยแท้
https://i.imgur.com/A7rHTpj.jpeg
Credit: https://www.facebook.com/paikondieow
            @Mackenzie
            เมื่อรับข้อมูลความสำคัญของดอยแม่ฟ้าหลวงคร่าว ๆ แล้วทั้งสองก็ไปยังจุดถัดไปที่อยู่ห่างร่าว ๆ ห้าร้อยเมตรจึงคิดว่าขับรถไปดีกว่าจะได้ดูรอบ ๆ ด้วย และเมื่อมาถึงหน้าพระตำหนักดอยตุงและสวนแม่ฟ้าหลวงพวกเขาก็จอดรถที่ลานด้านหน้าแล้วเดินเข้าไป สวนดอกไม้ขนาดใหญ่ที่ออกดอกชูช่อสวยงามคอยต้อนรับทั้งสองที่เดินผ่าน ด้านบนเนินคือพระตำหนักที่มารดาของราชาองค์ก่อนเคยประทับ ตัวเรือนทำจากไม้ จั่วหลังคาด้วยกาแลตามศิลปะภาคเหนือ บอกเลยว่าถ้าได้มาอยู่อาศัยในสถานที่สวยงามแบบนี้เขาคงไม่ขอจะกลับลงไปข้างล่างในตัวเมืองอีก… ล้อเล่นน่า คนติดปาร์ตี้อย่างดีนคงอดใจไปสังสรรไม่ไหว
https://i.imgur.com/ZWCtIKd.pnghttps://i.imgur.com/ucoFfrm.png
Credit: https://www.chiangmainews.co.th/page/archives/887176 , DoiTung Club
            “ที่นี่สวยชะมัดเลย ตอนนั้นที่นายบอกว่าอยากมีบ้านพักตากอากาศที่อเมริกาเอาแบบนี้ก็ดีนะ”
            ดีนละสายตาออกจากจอภาพที่ถ่ายรูปของสวยสวยมามองทางคนรักพร้อมกับรอยยิ้ม หากจะสร้างบ้านท่ามกลางดินแดนแห่งดอกไม้พวกเขาต้องย้ายไปแคลิฟอร์เนียหรือเปล่านะ คนละโยชน์กับลองไอแลนด์เลย
            @Mackenzie
            ฟังที่คนรักตอบก็เริ่มไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายพูดเล่นหรือจริงจัง แต่สีหน้าดูจะจริงจังอยู่นะ..
         “เดี๋ยวดิแมคซี่ ถึงนายจะรวยแต่ตอบตกลงเรื่องสร้างบ้านง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ อย่างน้อยนายต้องแย้งฉันสักนิดสิ”
            เป็นตัวเองที่เลิกลั่ก ชักเป็นห่วงขึ้นมาเสียแล้วว่าอีกฝ่ายจะถูกคนอื่นใช้วาจาโน้มน้าวต้มตุ๋นจนหมดตัว ถึงแม้ว่าคนรักของเขาจะเป็นคนฉลาดแล้วดูไม่ไว้ใจใครง่าย ๆ ก็เถอะ
         “ได้สิ เข้าไปดูข้างในได้ ราคาตั๋วรวมทุกอย่างไว้หมดแล้ว”
            ตอนซื้อตั๋วดีนเป็นคนจัดการลงไปซื้อให้เองโดยเขาเลือกแพ็กเกจค่าเข้าชมสถานที่ เข้าชมพระตำหนัก และสวนแม่ฟ้าหลวง
            หลังจากที่สวนสวยดึงดูดพวกเขาได้พักใหญ่ทั้งสองก็เดินขึ้นเนินมาจนถึงหน้าพระตำหนักได้เสียที ตอนนี้พระตำหนักไม่ได้ใช้งานเป็นที่ประทับของเชื้อพระวงศ์แล้ว และถูกใช้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวเต็มตัวโดยแปลงมาเป็นพิพิธภัณฑ์สมเด็จย่า (ดูเหมือนว่าชาวไทยจะเรียกมารดาของราชาองค์อก่อนว่าอย่างนั้น) จัดแสดงชีวประวัติและพระราชกรณียกิจต่าง ๆ และยังเห็นร่องรอยของที่อยู่อาศัยเดิมที่ออกจะเรียบง่ายเสียด้วยซ้ำ ถือว่าดูไว้เป็นไอเดียเผื่อจะได้สร้างบ้านพักต่างอากาศกลางสวนดอกไม้จริง ๆ
         @Mackenzie
            จบจากการชมพระตำหนักเสร็จก็ได้เวลามูฟกลับมาที่รถเพื่อหารือเรื่องจุดหมายถัดไปกันต่อ
         “ต่อไปคือไร่ชาฉุยฟง อยู่ห่างจากตรงนี้สิบสามไมล์ ขับรถไปอีกครึ่งชั่วโมง สถานที่อาจไม่มีอะไรมากไปกว่าไร่ชาแล้วก็ร้านขายชา นายคิดว่าไง อยากไปไหม?”
            ดีนเอ่ยถาม เห็นก่อนหน้านี้แมคเคนซีบ่นอยากซื้อชาไทยกลับไปบ้านด้วย ถ้าได้ซื้อจากแหล่งผลิตชาเลยก็คงดีไม่น้อย ได้ทั้งบรรยากาศ ได้ทั้งสตอรี่ให้เล่าสู่กันฟัง
            @Mackenzie
            ครึ่งชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนโกหก ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงไร่ชาฉุยฟงที่มีเนื้อที่กว่าพันไร่ เป็นไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ผลิตและจัดจำหน่ายใบชาหลายชนิด อาทิ ชาอู่หลง ชาเขียว ชาไทย และอื่น ๆ ดังนั้นเมื่อทอดสายตามองออกไปจึงเห็นไร่ชาขั้นบันไดทอดยาวจนสุดลูกหูลูกตา จากข้อมูลบอกว่าหากมาในตอนเช้าจะพบกับทะเลหมอกด้วย น่าเสียดายเป็นบ้าที่พวกเขามาถึงก็เป็นช่วงบ่ายแก่ ๆ ค่อนไปทางเย็น แต่ทิวทัศน์ยามตะวันคล้อยต่ำท้องฟ้าเจือด้วยสีเหลืองอ่อนตัดกับสีเขียวของทุ่งชาก็เป็นภาพที่สวยงามไปอีกแบบ
https://i.imgur.com/RhC6Zes.png
Credit: https://thailandtourismdirectory.go.th/attraction/105049
            พวกเขาตัดสินใจที่จะเดินเล่นชมไร่ชากันก่อนที่จะไปแวะพักจิบชาที่ร้านคาเฟทรงโมเดิร์นขนาดใหญ่ที่ตั้งเด่นเป็นสง่าบนเนินเขาสีเขียว
            “ที่นี่สวยเป็นบ้าเลย ไม่ต้องอยู่บ้านท่ามกลางสวนดอกไม้ก็ได้ แต่ไร่ชาแบบนี้ก็แจ่ม”
            ดีนกล่าวออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะเปลี่ยนสเป็คบ้านในฝันไปเรื่อยเลย แต่จุดเหมือนกันก็คืออยู่ท่ามกลางธรรมชาติและความสงบ ซึ่งดูขัดแย้งกับเจ้าตัวเสียจริง
            @Mackenzie
            ดีแล้วที่ภารกิจนี้ได้รับมอบหมายให้มาถ่ายรูปที่ไทยแลนด์ หากเทพีดีมีเธอร์เลือกอยากทำคอลเลกชั่นเวียดนามเขาคงได้ไป ‘เครซี่เฮาส์’ ที่ดาลัดแล้วบอกว่า ‘อยากมีบ้านแบบนี้’ เป็นแน่ ก็ใครเล่าจะไม่อยากมีบ้านที่เหมือนกับสวนสนุก
            หากให้กล่าวถึงเครซี่เฮาส์โดยสังเขป มันเป็นบ้านที่เศรษฐีดาลัดที่เงินเหลือเลยอยากสานฝันบ้านวัยเด็กของตัวเองเริ่มจากการสร้างบ้านต้นไม้ แต่ไม่เหมือนกับบ้านต้นไม้ที่พ่อสร้างให้ปีนเล่นในวัยเด็ก ทว่าคล้ายกับโพรงกระต่ายในเรื่อง ‘อลิส ในดินแดนมหัศจรรย์’ มากกว่า และด้วยความมันมือเศรษฐีคนนั้นก็สร้างนั่นนี่เพิ่มจนบ้านกลายเป็นธีมพาร์ค ดีนเคยดูรายการท่องเที่ยวเครซี่เฮาส์มาก่อน นอกจากที่เจ้าของบ้านจะมาพักนาน ๆ ทียังเปิดให้แขกผู้เยี่ยมชมจองห้องพักค้างคืนเพื่อแบ่งปันประสบการณ์อีกด้วย
            แต่ก็แอบคิดเหมือนกันว่ามืด ๆ ค่ำ ๆ เดินขึ้นบันไดอันคดเคี้ยวขึ้นไปจะสะดุดอะไรล้มหัวฟาดพื้นหรือเปล่า ขนาดแค่เดินอยู่ในบ้านเฮคาทีที่อยู่ในโทนดำมืดเขายังเดินเตะนั่นเตะนี้จนหน้าแข้งลายตั้งหลายครั้ง
            ดูเหมือนแมคเคนซีจะทำตัวเหมือนชาวอังกฤษผู้คลั่งชาขึ้นมาบ้าง หมอนั่นถึงได้ชิมชาเยอะแยะและซื้อกลับไปเยอะไม่แพ้กัน
            “กินชาเยอะขนาดนี้เดี๋ยวคืนนี้ก็นอนไม่หลับหรอก จะว่าไปมื้อเย็นนี้เอาไงดี กินจากที่นี่เข้าไปเลยหรือว่าจะไปกินที่โรงแรมดี ตอนนายกำลังง่วนชิมชาฉันหาที่พักคืนนี้ได้แล้ว บรรยากาศอย่างแจ่ม”
            @Mackenzie
            “จะให้กล่อมยังไงล่ะ ให้ฉันนับแกะให้นายฟังเหรอ”
            แกล้งหยอกอีกฝ่ายไปนิดหน่อย เอาเข้าจริงเขาคิดว่าตัวเองน่าจะหลับไปซะก่อนที่คนรักหลับอีกมั้ง
         “ไม่ไกลเลย อยู่ตรงนี้เอง”
            ดีนกดแมพในสมาร์ทโฟนแล้วยื่นให้อีกฝ่ายดู อยู่ห่างจากไร่ชานี้ไปเพียงสามไมล์ขับรถไปไม่ถึงสิบนาที ถ้าหากไม่ต้องขับรถอ้อมเขาแล้วลงไปทางตรงน่าจะไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ แต่ถ้าทำแบบนั้นเกรงจะได้ไปสวรรค์ก่อนถึงโรงแรม
            “งั้นค่อยสั่งรูมเซอร์วิสกินตอนหิวแล้วกัน ตกลงเอาโรงแรมนี้เนอะ งั้นไปกันเลย”
            @Mackenzie
         “ตบก้นนายเหรอ น่าสนใจ ฉันจะตบรัว ๆ เลย” พูดจบก็หัวเราะร่า
            แล้วก็ได้เวลาพักผ่อนประจำวันที่โรงแรมสุดหรูจนดีนอยากจะมีบ้านแบบรีสอร์ทแห่งนี้อีกจนได้ สงสัยเพราะน้ำชายามบ่ายที่กินไปเลยทำให้ท้องไม่ค่อยหิว และเมื่อกระโดดลงไปบนเตียงนุ่ม ๆ แล้วก็ขี้เกียจเกินกว่าจะยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาสั่งรูมเซอร์วิส ดีนป้วนเปี้ยนอยู่แถว ๆ มินิบาร์แล้วเจอว่ามีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่สองกระป๋อง ถึงวันนี้นอนหรูแต่กินบะหมี่กึ่งฯ เป็นมื้อเย็นคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง…
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdrrzY1PJH_zPRDK1nxzdL35WEcq52TR0JkSofrzaFHbxyXJnCCduwRHIQzl31MrZhIHPjmo3MsUffjj0VCh9GUrDPXPhk3GpKHUXd7mRz9TNTh6Ij2Jq6P9ZHoxo24u6hIHu8x3P8RUcfD4gh6U9_tKIpJ?key=HCys7icRCdBvKXzDO6aCAA
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcdR93-OjR_ycbBxjPaAG8sVb9nfoTiNGApbWvxBO04MDqbpKViWmMySIWLHY3-ISt86d5ssmehojsjk7E8pX3gA12rm4f_T43yUUBL0TOHD3c8x3xYizrtUsWFg7voZeekq6ud42o2ZbShvSFCxMT7be8?key=HCys7icRCdBvKXzDO6aCAAภารกิจเที่ยวไทยแลนด์: ถ่ายรูปภาพจังหวัดเชียงราย

@God

หน้า: [1] 2 3 4 5 6

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[เอเชียอาคเนย์] ประเทศไทย