[ประเทศยูเครน] เมืองมารียูปอล

God โพสต์ 2024-6-4 21:35:11

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 0px;
border: 3px solid #000;
padding: 3px;
box-shadow: #828282 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/X13izYK.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 800px;
border-radius: 5px;
padding: 3px;
box-shadow: #828282 0px 0px 50px;
background-image: url("https://i.imgur.com/VosI04N.png");}
</style>


<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #bbe9ff 0px 0px 3em;
background-image: url(" ");}
</style>

<style>
.shadow {
   text-shadow: 1px 1px 0px #525252;
}
</style>


<div id="boxsystem01">
<p>

<br><br></p><p><font face="Georgia" size="6" color="#ffffff"><span style="text-align: left;"><span class="shadow" style="">Mariupol, Donetks, Ukriane</span></span></font><br></p><p><font face="TH K2D July8" size="5" style="color: rgb(192, 192, 192);">เมืองมารีอูปอล แคว้นดอแนตสก์ ประเทศยูเครน<br></font><font face="TH K2D July8" size="3" style="" color="#696969"><i style="">(สาธารณรัฐประชาชนดอแนตสก์)</i></font></p><p><br></p><p><br></p>

<img src="https://i.imgur.com/eSSR94M.gif" border="0"><br><br><p><br></p><p><br></p>




<div id="boxsystem02">
<p>

<br><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH K2D July8" size="6" color="#ffffff"><span class="shadow" style=""><b style="">เมืองมารีอูปอล</b></span></font><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH K2D July8" size="5"><img src="https://i.imgur.com/23oXcuw.png" border="0"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH K2D July8" size="5"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5"> เป็นนครในภาคตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศยูเครน</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5">ตั้งอยู่บนชายฝั่งทิศเหนือของทะเลอะซอฟตรงปากแม่น้ำกัลมีอุส ในภูมิภาคปรืออาซอวิยา</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5">เป็นเมืองใหญ่ที่สุดอันดับที่สิบของยูเครน และอันดับที่สองของแคว้นดอแนตสก์</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5">มีประชากร 431,859 คน ประชากรส่วนใหญ่ของนครสื่อสารด้วยภาษารัสเซีย</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5">ในขณะที่สถิติทางชาติพันธุ์พบว่ามีประชากรทั้งชาวยูเครนและชาวรัสเซียอยู่พอ ๆ กัน</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5">นอกจากนี้ยังมีชาติพันธุ์กรีกมารีอูปอลเป็นชนกลุ่มน้อยที่สำคัญของนคร</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5">นครตั้งขึ้นบนค่ายคอสแซ็กเก่าที่มีชื่อว่ากัลมีอุส และได้รับสิทธิ์ในการเป็นนครในปี 1778 </font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5">ต่อมาในสมัยโซเวียตซึ่งมีธรรมเนียมการเปลี่ยนชื่อนครตามชื่อผู้นำคอมมิวนิสต์</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH K2D July8" size="5"><font color="#c0c0c0">นครได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น </font><b style=""><font color="#ffffff">จดานอฟ</font></b><font color="#c0c0c0"> ตามชื่อของ </font><b style=""><font color="#ffffff">อันเดรย์ จดานอฟ</font></b><font color="#c0c0c0"> ตั้งแต่ปี 1948 ถึง 1989</font></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5">...ภายหลังสงครามในดอนบัส...</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH K2D July8" size="5"><font color="#c0c0c0">เมื่อนครดอแนตสก์กลายเป็น </font><b style=""><font color="#ffffff">เมืองหลวงของสาธารณรัฐประชาชนดอแนตสก์ </font></b><font color="#c0c0c0">ในปี 2014</font></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5">นครมารีอูปอลได้ขึ้นมาเป็นศูนย์กลางการปกครองชั่วคราวของแคว้นดอแนตสก์</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#c0c0c0" face="TH K2D July8" size="5"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH K2D July8" size="4"><b style=""><font color="#ffffff" style="">ประเทศ (โดยนิตินัย):</font></b> <font color="#c0c0c0" style="">ยูเครน</font></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH K2D July8"><font size="4"><b style=""><font color="#ffffff">ประเทศ (โดยพฤตินัย):</font></b> <font color="#c0c0c0" style="">สาธารณรัฐประชาชนดอแนตสก์</font></font><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH K2D July8" color="#c0c0c0" size="5"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="TH K2D July8" size="5"><img src="https://i.imgur.com/23oXcuw.png" width="674" _height="31" border="0"></font><font size="5" face="TH K2D July8" color="#c0c0c0"><br></font></p><p><br></p><p><font color="#fff" style=""><br>
<font color="#fff" style="">


</font>

</font></p><font color="#fff" style="">


</font></div><font color="#fff" style=""><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br><br><br>

</font></font></font><p></p></font></div><font color="#fff" style=""><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></font></div><font color="#fff" style="">

<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/GhPJT9m.png"); background-attachment:fixed; }</style><style type="text/css">.head1 {background-color:none ;}.head2 {background-color:none ;}</style>


<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>


<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 3px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #232323;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #232323; border-radius:0px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:8px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#232323!important; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#232323important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#808080!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #808080!important; border-top:5px solid #414141; border-bottom:5px solid #414141; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#414141!important; border-top:5px solid #808080;border-radius:0px; border-bottom:5px solid #808080;border-radius:0px; }</style>

<style name="captain" type="text/css">img {
-webkit-filter: grayscale(1);
-webkit-filter: grayscale(100%);
-moz-filter: grayscale(100%);
filter: url(desaturate.svg#greyscale);
filter: gray; filter: grayscale(100%);
-webkit-transition: 1.0s;-moz-transition: 1.0s;}
img:hover {
-webkit-filter: grayscale(0);
-webkit-filter: grayscale(0);
-moz-filter: grayscale(0);
filter: none; filter: grayscale(0);}</style>

<style name="captain" type="text/css">img:hover {-webkit-transform: rotate(3deg);-moz-transform: rotate(3deg);-o-transform: rotate(3deg) }img {-webkit-transition:5s; -moz-transition:5s;
-o-transition:5s;} </style>

</font>

Dean โพสต์ 2024-6-10 20:45:47

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-11-12 11:28

https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeFDW6kengPmTK9rDAJu7wHFUxZq7Agl20RKUYQDqE8fiEThRaJK4JE7qirYK-dk4ByIm_ABun5Yiil7XnRRVlWbBwBBHqvCEm9f3TTCiRBqtyJo15RRBJulDbsYAfyV98gzAZgFZGr7Aacv3XwINQMkwCq?key=6Yz-YRvURZnHGrcyMJddgw168https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeT7VDb2SQlh4iaQ_Wn4qMq_0bADdUP_pU3z6LZg0w8bnVGzlgcPIDKYY6ZJtodIrso-fYN-RLqbGymOzlCD7pMGGK8PAnx730ld0_ya8UIIf5tf2dcCqFCLLZutfIdrfsU73fJtRmbezZVTZ08f9wsy7I?key=6Yz-YRvURZnHGrcyMJddgwภารกิจเดินทางฉบับย่อม
         จากสถานนีต้นทาง เคียฟ สู่สถานีปลายทาง ครามาตอร์สค์
         ระยะเวลาเดินทางจริงไม่ได้รวดเร็วอย่างที่คำนวนเอาไว้ ดีนและเลนน็อคมาถึงสถานีรถไฟกรุงเคียฟราว ๆ สามทุ่มของวันที่ออกเดินทาง พวกเขาคิดว่าน่าจะได้ขึ้นรถไฟต่อไปยังครามาตอร์สค์ราว ๆ สี่ทุ่ม แต่ความจริงแล้วกว่ารถไฟจะมาก็เลทไปถึงสองชั่วโมง ไม่ใช่เพราะกูเกิ้ลเซ็ตตารางรถไฟผิดแต่เป็นเพราะดีนลืมไปว่าประเทศที่กำลังอยู่ในระหว่างสงครามย่อมมีเหตุผิดพลาดได้อยู่เสมอ และที่นี่ไม่ใช่นิวยอร์กที่มีรถไฟหลายขบวนวิ่งตลอดทั้งคืน กว่าที่ทั้งสองจะได้ขึ้นรถไฟก็ใกล้เวลาเที่ยงคืนเข้าไปทุกที
         ทิวทัศน์นอกหน้าต่างรถไฟมีแต่ความมืดมิด แต่ยังพอเห็นซากปรักหักพังจากสงครามได้บ้างตามแสงสลัวจากข้างทาง ช่างเป็นภาพที่น่าใจหาย เคียฟคือเมืองหลวงของยูเครนแต่ก็ยังถูกขีปนาวุธถล่ม หากเมืองหลวงถูกโจมตีคงไม่มีที่ไหนที่ปลอดภัยสำหรับประเทศแห่งนี้ ดีนไม่รู้ว่าเลนน็อครู้สึกอย่างไร เพราะเมื่อขึ้นรถไฟมาได้อีกฝ่ายก็ได้แต่สวมหูฟังและหลับตาลงคล้ายกับว่ายังคงนอนหลับอยู่บนรถด่วนพิเศษเฮเฟตัสมาไม่พอ แต่สำหรับดีนแล้วเขาใจเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ นาทีนี้อสุรกายที่น่ากลัวที่สุดในโลกคงยังไม่น่าหวาดผวาเท่ากับขีปาณาวุธพิสัยไกลที่จะยิงถล่มเข้ามาเมื่อไรก็ไม่รู้
         ชายหนุ่มหวนนึกถึงเพื่อนคนหนึ่ง ดาริน่า อีวาโนวา คงเป็นชื่อคุ้นหูกันดีในค่ายฮาล์ฟบลัด แม้ว่าเขาจะไม่ได้เจอเธอเลยหลังจากแยกย้ายกันไปอยู่คนละบ้าน ดีนจำไม่ได้ว่าบ้านเกิดของหญิงสาวคือเมืองอะไร เธอเคยเล่าให้ฟังว่าเป็นเมืองที่มีชื่อเรื่องงานศิลปะและไม่ใช่เมืองหลวงอย่างเคียฟ ชายหนุ่มหวังว่าบ้านเกิดของเธอจะปลอดภัยดี หากงานศิลปะทั้งหลายถูกทำลายลงไปคงน่าเสียดายแย่ ยังดีที่เธอและพ่อมีญาติที่นิวยอร์คจึงพากันอพยพย้ายที่อยู่กันมา แต่ชาวยูเครนหลายคนคงไม่โชคดีเท่า พวกเขาสูญเสียบ้านที่อยู่อาศัย ครอบครัว คนรัก หรือแม้กระทั่งชีวิตของตนเอง
         การเดินทางบนรถไฟยาวนานราวกับบันทึกการเดินทางฉบับย่อ ดีนนอนหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ตื่นขึ้นมาตอนเช้ารับแสงแดดที่ส่องผ่านหน้าต่างรถไฟจนต้องปิดม่าน เขาดูนาฬิกาข้อมือ ‘แปดนาฬิกา สามสิบหกนาที’ ยังอีกยาวนานกว่าจะถึงครามาตอร์สค์ ตามแมพกูเกิ้ลเขาเห็นว่าใช้เวลาเดินทางราวเจ็ดชั่วโมง แต่ตามความจริงหน้าตั๋วต้องเดินทางถึงสิบห้าชั่วโมง เนื่องจากทางรถไฟบางส่วนถูกทำลายจึงจำเป็นต้องใช้เส้นทางอ้อมไปลงสถานีอื่นก่อนจะสลับขบวนถึงสองครั้ง
         ดีนกะพริบตาปรับโฟกัสรับแสง พอจะจำเรื่องราวของเมื่อคืนได้คร่าว ๆ ช่วงราว ๆ หกโมงเขางัวเงียตื่นขึ้นมาครั้งหนึ่งเมื่อรู้สึกถึงแสงไฟนอกหน้าต่างจากการที่รถไฟสลับขบวนที่ ‘ปาซาชีร์สกี้’ น่าจะเป็นเมืองหนึ่งในยูเครนนี่แหล่ะ และดูเหมือนว่าจะต้องสลับขบวนอีกครั้งที่ ‘สโลเวียนสค์’ ช่วงเที่ยงครึ่ง
         ไหน ๆ ตื่นขึ้นมาแล้วเขาก็หิ้วกระเป๋าใบเล็กที่พกอุปกรณ์ล้างหน้าต่าง ๆ ไปแปรงฟันในห้องน้ำของรถไฟที่ทั้งแคบและไม่สะอาดเทียบไม่ได้เลยกับห้องน้ำรถบ้านที่คณะเดินทางดูแลกันเองอย่างสะอาดเรียบร้อย แต่พวกเขาจำต้องโดยสารอยู่ในขบวนรถไฟตั้งสิบสามชั่วโมงเลยนี่นา ทนได้ก็ต้องทน ท่องเอาไว้ว่าเขาโชคดีแล้วที่ระเบิดไม่ลงเมื่อคืนนี้
         ลูกเรือเข็นรถเข็นมาขายอาหารเช้า จะดีกว่านี้ถ้าได้ทานไก่ทอดกรอบ ๆ กับวาฟเฟิลแผ่นโต ๆ ที่ราดเมเปิ้ลไซรัปเสียจนชุ่ม แต่อาหารบนรถไฟในประเทศที่มีสงครามจะมีอะไรแบบนั้นได้ยังไง สิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้คงไม่พ้นแซนวิชแฮมชีสชืด ๆ ที่พอจะประทังหิวไปได้บ้าง และสถานีที่เขาต้องลงต่อไปคือดอแนตสก์ หนึ่งในเมืองที่เป็นสมรภูมิสงคราม คงต้องหาอาหารการกินยากมากแน่ ๆ ดีนจึงตุนเสบียงเป็นแซนวิชห้าหกชิ้นสำหรับพวกเขาทั้งสองตามสัญญาว่าจะเลี้ยงเลนน็อคตลอดการเดินทาง
         .          .          .
         จากครามาตอร์สค์ สู่ดอแนกตสก์
         เมื่อลงจากรถไฟมาชายหนุ่มก็เห็นซากเมืองที่ถูกทำลายอยู่ข้างหน้า สะพานบางแห่งถล่มจากขีปนาวุธ อาคารบ้านเรือนพังพินาศ ยิ่งใกล้พื้นที่ชายแดนทุกอย่างยิ่งดูแย่ลงไปเรื่อย ๆ จะบอกว่าเมืองแห่งนี้เป็นชายแดนของยูเครน ณ ปัจจุบันก็ว่าได้ เพราะเมืองถัดไปที่ต้องเดินทางผ่านคือ ‘ดอแนกตสก์’ ดีนไปศึกษาข้อมูลของดอแนสตสก์มาคร่าว ๆ แม้ว่าเมืองนี้จะถูกระบุว่าเป็นเมืองหนึ่งทางภูมิภาคตะวันออกของยูเครน แต่ในปัจจุบันกองกำลังปลดแอกได้ปกครองเมืองนี้แล้วสถาปนาทั้งแคว้นเป็นประเทศใหม่ชื่อ ‘สาธารณะรัฐดอแนสตสก์’ โดยมีรัสเซียหนุนหลัง
         พวกเขาจำต้องเรียกหาแท็กซี่ไปดอแนกตสก์ซึ่งหารถยากมาก ๆ แค่เรียกรถก็ใช้เวลานานถึงสองชั่วโมง และเดินทางเกือบสามชั่วโมงกว่าจะถึง เรียกได้ว่าใช้เวลาเกินกว่าแผนไปถึงสามเท่าตัว
         เกือบทุ่มกว่าจะถึงดอแนกตสก์ เรียกได้ว่าใช้เวลาไปทั้งวันสำหรับการเดินทาง จากแพลนที่บอกว่าเดินทางสิบสามชั่วโมงคือไม่จริง เอาเข้าจริงแล้วแทบจะเป็นยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยต่างหาก แล้วดึกแบบนี้การหารถไปมารีอูปอลแทบจะเป็นไปไม่ได้พวกเขาจึงจำเป็นต้องหาที่พักเพื่อซุกหัวนอน แต่คนไม่มีวีซ่าเข้าเมืองที่อยู่ระหว่างสงครามแบบนี้จะไปขอเข้าโรงแรมได้ยังไง ดังนั้นคืนนี้พวกเขาจึงจำเป็นต้องไปแอบนอนหลับพักผ่อนที่สวนสาธารณะรกร้างเอา
         ‘นี่ฉันมาทำอะไรที่นี่วะ!’
         ดีนตะโกนถามตัวเองในใจ มากำจัดกูลตามภารกิจเทพีอะธีน่าน่ะใช่ แต่จำเป็นจะต้องมายังเมืองสุดเขตชายแดนแบบนี้ด้วยเหรอ? คล้ายเลนน็อคอ่านสีหน้าเขาออก อีกฝ่ายตบบ่าของดีนเบา ๆ คล้ายให้กำลังใจโดยไม่ได้พูดอะไร อีกฝ่ายเปิดปากพูดก็แค่ตอนที่จำเป็นต้องใช้ภาษารัสเซียสำเนียงแปล่ง ๆ ในการติดต่อเดินทางเพียงเท่านั้น
         การเป็นเดมิก็อดมันไม่ง่าย.. ไม่ง่ายเลยจริง ๆ คืนนี้ทั้งคืนจึงต้องอยู่อย่างหวาดระแวง ระแวงทั้งโจรมาปล้น ทหารมาจับ ระเบิดจากประเทศขั้วตรงข้าม และอสุรกายจากรัสเซีย จะว่าไปก็น่าแปลกที่พวกเขาไม่เจอศัตรูเลยระหว่างการเดินทาง อาจเป็นเพราะอสุรกายถูกระเบิดตายหมดแล้วก็ได้มั้ง? ดีนไม่รู้ว่าระเบิดทำอันตรายแก่อสุรกายได้ไหม แต่ถึงมันจะหนังเหนียวแค่ไหนจะไปทานทนแรงระเบิดได้ยังไงกันล่ะ..
         อย่างไรก็ช่าง ขอให้พรุ่งนี้ดีกว่าวันนี้…
         .          .          .
         เช้าวันที่สอง ณ เมืองดอแนกตสก์
         อย่าเรียกว่าเมื่อคืนได้นอนหลับเลย ใครจะไปนอนหลับลงต่อให้เป็นบุตรแห่งพระยมก็เถอะ รถถังที่จอดประจำการอยู่แทบทุกจุดของมุมเมืองทำเอาใจหวิว แต่ถือว่าสองเดมิก็อดยังคงดวงดีอยู่ที่ไม่ถูกอะไรก็แล้วแต่ที่พวกเขากลัวมารังควาน เช้าวันนี้ทั้งสองจึงรีบจัดการธุระส่วนตัวที่สวนสาธารณะแล้วหารถเพื่อเดินทางต่อไปมารีอูปอล
         “ต้องใช้เวลาเท่าไรนะกว่าจะถึงมารีอูปอล”
         ดีนรำพึงรำพันถึงจุดหมายปลายทาง เขารู้สึกว่าการเดินทางมายูเครนครั้งนี้ระทมยิ่งกว่าภารกิจเดินทางเสียอีก ส่วนถ้าเทียบกับที่เฮติเขาตอบไม่ได้ว่าที่ไหนแย่กว่ากัน
         ขณะเดินไปที่ท่ารถ รถถังคันหนึ่งที่จอดนิ่งอยู่อย่างสงบเสงี่ยมก็ติดเครื่องแล้วแล่นตามทั้งสองมาบนถนน
         ‘แปลก ๆ’
         ดีนคิดในใจถึงความผิดปกตินั้น จึงสะกิดเลนน็อคให้เร่งฝีเท้าแล้ววิ่งไปหลบหลังซากตึก
         ตู้ม!!
         ลูกปืนใหญ่ยิงเข้าหากำแพงที่ผุพังจนกำแพงที่พวกเขาหลบลี้อยู่แตกกระจาย
         “เฮ้ย! ทำไมอ่ะ เขายิงพวกเราทำไม!!” ดีนกล่าวอย่างร้อนรน แม้ว่าเขาจะเป็นบุคคลลักลอบเข้าเมืองแต่ไม่เห็นจำเป็นจะต้องจับกุมด้วยวิธีรุนแรงแบบนี้เลยนี่นา
         เลนน็อคชะโงกหน้าไปมองรถถังคันใหญ่ก่อนจะขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็นำหอกสัมฤทธิ์และโล่ออกมาจากกระเป๋าแห่งความมืด
         “ไม่ใช่ นั่นวัวโคลลิส” ชายหนุ่มสายเลือดฮาเดสตอบเสียงเรียบ ท่าทางของเขาคล้ายกับพร้อมจะเข้าไปปะทะเสมอ
         “วัวโคลลิสที่ว่าเป็นของเทพเฮเฟตัส?” ดีนพอจะรู้มาว่ามีวัวหลุดคิวซีบางตัวที่เทพทิ้งขว้างลงมาบนโลกมนุษย์ แต่ไม่คิดว่ามันจะปะปนอยู่ในพื้นที่สงครามแบบนี้.. ไม่สิ นี่น่ะมันเหมาะเหม็งมากเลยต่างหาก ดีนชะโงกหน้ามองตาม ตอนนี้รถถังที่เห็นในตอนแรกกลายเป็นกระทิงเหล็กตัวยักษ์ “เวรล่ะ แล้วทำไง?”
         “ก็ต้องจัดการน่ะสิ” เลนน็อคพุ่งตัวลงเงาหายไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้ดีนหน้าเหวออยู่ตรงนี้เพียงลำพัง
         ตู้ม!!
         ปืนใหญ่ลูกที่สองยิงเข้ามาทำเอากำแพงส่วนที่เหลือหายวับไปทันที ดีนรีบกลิ้งตัวหลับออกมาก่อนที่จะถูกซากอิฐและเศษระเบิดกระเด็นใส่ ท่าไม่ดี เสียงดังกล่าวเรียกให้พวกทหารรัสเซียที่อยู่แถวนั้นมาทางนี้
         “เวรล่ะ เวรล่ะ เวรล่ะ!!”
         ต้องรีบปิดฉากเดี๋ยวนี้เลย!!
         เลนน็อคพุ่งตัวขึ้นมาจากเงา เขาทิ่มแทงใต้ท้องของวัวโคลลิส เสียงของโลหะปะทะกันเข้าอย่างจัง มันเองก็เป็นสิ่งประดิษฐ์ของทวยเทพคงไม่ใช่เหล็กกาก ๆ ที่ชนทีแล้วบุบ จากระยะไกลดีนเห็นเพื่อนต่อสู้นัวอยู่กับวัวเหล็ก ส่วนเขาหาวิถีทางที่จะกำจัดมันลงโดยไว
         “แถวนี้มีน้ำบ้างไหมเนี่ย!”
         ดีนตั้งจิตหากระแสน้ำ เขาสัมผัสได้ว่าใต้ฝ่าเท้ามีทางระบายน้ำใต้ดินอยู่ ถ้าอย่างนั้นก็ได้เวลาระเบิดถนนกันอีกรอบ
         ตู้ม!!
         เสียงระเบิดดังขึ้นครั้งที่สาม แต่คราวนี้มาจากพื้นด้านล่างของวัวโคลลิส ถนนที่ผุพังแตกออก จากนั้นมวลน้ำมหาศาลก็ผุดขึ้นกระแทกเจ้าวัวคลั่งจนปลิวตกกระทบพื้น ด้วยน้ำหนักของมันเองทำให้ชิ้นส่วนบางแห่งแตกออก มันสะบัดหัวไปมาไล่ความมึน แต่สิ่งประดิษฐ์แบบนั้นจะมึนได้เหรอ? แต่ก็ใช่เวลามาหาคำถาม ดีนควบคุมน้ำจู่โจมมันอีกครั้ง แต่คราวนี้วัวที่ว่องไวติดเจ็ทพุ่งกระแทกตัวมาทางดีน
         ‘ฉิบหายแล้ว หลบไม่ทันแน่ ๆ!’
         “ระวัง!!”
         เลนน็อคพุ่งตัวออกมาจากเงาแล้วยกโล่กันดีนเข้าไว้ จนทั้งสองถูกชนกระเด็นไปพร้อม ๆ กัน แต่ด้วยความที่ตัวของทั้งสองใส่เกราะสัมฤทธิ์สุดแกร่งของดีจากค่ายฮาล์ฟบลัดเอาไว้จึงไม่บาดเจ็บอะไรมาก แต่ก็ทำเอาจุกแล้วมึนไปหลายวินาที
         “แค่ก! โอ๊ย จุกชะมัด!” ดีนไอโขลกออกมา ดีที่เลนน็อคมาช่วยไว้ไม่งั้นเขาคงได้รับบาดเจ็บเยอะกว่านี้แน่ ๆ
         “ยืนไหวไหม?” หนุ่มบ้านฮาเดสรีบลุกขึ้นก่อนจะยื่นมือมาให้เขาจับเพื่อลุกตาม
         “ไหว แต่.. ทหารจะมากันแล้ว เอาไงดี” สถานการณ์ยิ่งแย่ก็ยิ่งทำให้สายเลือดจากโพไซดอนล่ก
         “....” แม้แต่เลนน็อคคนคูลก็ยังต้องถอนหายใจออกมาแรง ๆ “ไม่เป็นไร เราล้มพวกมันได้ ฉันจะล่อมันไว้ จากนั้นนายควบคุมน้ำทำลายมัน”
         “เอ่อ.. เอางั้นก็ได้”
         หลังจากที่ดีนรับปากเลนน็อคก็มุดเงาหายไป เขาพุ่งตัวออกมาจากเงาที่ข้างตึกในแนวระนาบจากนั้นก็ปักหอกลงบนรอยต่อบริเวณคอของวัวโคลลิส มันออกอาการพยศหนักเมื่อได้รับความเสียหาย ตอนนี้อีกฝ่ายเหมือนกับเล่น ‘กระทิงดุ’ เลนน็อคเรียกดาบสัมฤทธิ์จากเงามาอีกเล่มแล้วแทงคอของมันแล้วพยายามจับยึดอาวุธในมือทั้งสองไว้ให้มั่นเพื่อที่จะได้ไม่กระเด็นตกลงมา
         วัวโคลลิสที่คุ้มคลั่งวิ่งมาทางดีนอีกครั้ง คราวนี้ปากของมันอ้าออกเตรียมยิงกระสุนปืนใหญ่มาอีกหน ดีนเห็นภายในช่องปากของมันเป็นสีแดงวูบวาบมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่คราวนี้เขาไม่ยอมปล่อยให้มันยิงพลังออกมาหรอก!
         “ไปเลยพลังน้ำ จัดการมัน!!”
         ดีนควบคุมน้ำที่ด้านหน้าพ่นปืนแรงดันน้ำพลังสูงเข้าไปในปากของวัวเหล็ก จากมวลน้ำปริมาณมากที่ยิงเข้าไปทำให้ตัวของมันปริแตกระเบิดออก
         บรึ้ม!!
         ฉากนี้ช่างเหมือนฉากพิชิตสัตว์ประหลาดในหนังโทคุซึทสึ (ขบวนการห้าสีต่าง ๆ)
         ในชั่วพริบตานั้นเลนน็อคหายตัวเข้าไปในเงา ก่อนจะปรากฏตัวออกมาอีกทีหลังจากที่วัวโคลลิสระเบิดตัวไปแล้วเก็บสินสงครามที่โคลลิสเหลือทิ้งเอาไว้ก่อนที่ทหารรัสเซียจะแห่กันมา
         .          .          .
         ดีนและเลนน็อคหลบลี้ไปตามถนนหนทางจนถึงจุดที่รู้สึกว่าปลอดภัย เขาไม่รู้ว่าหนีกันมาไกลเท่าไรแต่บริเวณนี้ไร้เงาจากทหารรัสเซีย
         “เอาไงกันต่อดีพวกเรา จะหารถบัสไปมารีอูปอลยังไงดี?”
         “ไม่มีบัสไปมารีอูปอลหรอก พวกเราคงต้องหาแท็กซี่” เลนน็อคตอบ
         “อ้าว ไม่มีบัสเหรอ” ดีนขมวดคิ้ว ทั้งที่ในกูเกิ้ลบอกว่าขึ้นรถบัสไปได้เนี่ยนะ แต่การเดินทางครั้งนี้มีแต่เรื่องผิดแผนเต็มไปหมดเพราะเป็นประเทศสงคราม “ว่าแต่.. นายรู้ได้ไงน่ะเลนนี่?”
         เลนน็อคโคลงหัวเล็กน้อยก่อนจะตอบเขา
         “มิฮาอิลบอกมา” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบเหมือนอีกครั้งบนรถไฟ พร้อมส่งสายตากำชับมาให้ดีนที่ทำหน้างงอยู่ว่า ‘ไม่ใช่เรื่องสำคัญ อย่าไปใส่ใจเลย’ จากนั้นอีกฝ่ายก็พยักหน้าให้อากาศ “มาทางนี้เถอะ เหมือนว่าเราจะไปเรียกแท็กซี่ได้จากตรงนั้น”
         หนุ่มบ้านฮาเดสชี้นิ้วไปที่เส้นทางข้างหน้าที่ดูไม่ออกเลยว่าจะมีแท็กซี่ผ่านมาแถวนี้ แต่รอไม่ถึงห้านาทีก็มีรถรับจ้างผ่านมาจริง ๆ เลนน็อคเข้าไปเจรจากับคนขับรถก่อนจะหันมาพูดกับดีน
         “คนขับขอให้จ่ายสองเท่า เป็นสองร้อยรูเบิล นายโอเคหรือเปล่า?”
         “สองร้อยรูเบิลเหรอ ได้สิ ได้เลย แค่อย่าทิ้งไว้กลางทางก็พอ.. งั้นก็ไปกันเลย”
         จากนั้นทั้งสองก็นั่งแท็กซี่เก่า ๆ ไปยังมารีอูปอล ซึ่งเหมือนเดิม คูณสามเวลาการเดินทางได้เลย…
https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXf3j1wZ2BrDdZP092UFiQPHzCbe7fYd-p9EWG6h56Dmbgh_lJbZ2GLKzebDKDExb-qJ8xfRCcfdg1RjO1_t6ESSGlR-7ASh-imIhlSOuxju5PAuXoZmBIc-UZdO6gUTS5GNPYKa7qj13Vh6W23zlIH_dbGo?key=6Yz-YRvURZnHGrcyMJddgwhttps://i.imgur.com/LIG4Ins.png
ตื่นรู้+2 จากการพิชิตครั้งแรก
ของรางวัล หาร 2 กับเลนน็อค

Dean โพสต์ 2024-6-11 21:33:42

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-11-12 11:40 <br /><br /><div align="center"><font face="Sarabun"><font size="3"><img width="200" _height="35" src="https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeU38DEG64I1EEN3tHCCFLpD9e0VlwTFSrYfwdznSSWTBse-hP2ZlYZaDJq0k7CEd-16pbcX8EW15V7OatTx93bjW-ydJMNDf5ZQr23nX6a8kZk3MCBU3gO_-bwyCLOhDbN8KIDwLevn0jw15LHFYDJD4g?key=dHjsrdeDHLcm5basiuHq9w" border="0" alt=""></font></font><font face="Impact"><font size="6"><font color="#ff8c00"><b>169</b></font></font></font><font face="Sarabun"><font size="3"><img width="200" _height="35" src="https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdyrlwtt01So059_RrRKgEhesMgfA_0UM5J9XzV9Uej-h_LdfG9YpENOnT6-C7FqaxohcXsAKoVJXTPEAuB2L99geA-hWwDHryWuisGLOpdrxmjzBuzmkuY2jcjf7asunB6Iiu4IoeejPNXdc4cBf3662p-?key=dHjsrdeDHLcm5basiuHq9w" border="0" alt=""></font></font></div><div align="center"><font face="Sarabun"><font size="2"><font color="#f5deb3"><i>บทส่งวิญญาณ</i></font></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><font color="#ff8c00"> “โอ๊ยยย ในที่สุดก็ถึงสักที”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ดีนลงมายืดเส้นยืดสายหลังจากที่เขาได้แต่นั่งคุดคู่อยู่ในแท็กซี่ท้องถิ่นนานถึงสามชั่วโมง ให้นั่งเฉย ๆ ไม่เท่าไร แต่คุยอะไรไม่ได้เลยสิที่น่าอึดอัดมาก คู่หูทำภารกิจครั้งนี้เป็นคนพูดน้อย ส่วนจะชวนลุงคนขับคุยเล่นก็ดันไม่เข้าใจภาษารัสเซียอีก ไม่งั้นคงได้สัมภาษณ์โชเฟอร์ไปแล้วว่าชีวิตช่วงนี้เป็นไงบ้าง อยู่อาศัยท่ามกลางสงครามลำบากมากไหม</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             อีกอย่างเขาไม่มี <b><i>‘อีวาน’ </i></b>กับ <i><b>‘มิฮาอิล’ </b></i>ที่เลนน็อคอ้างว่า <b><i>‘แค่พูดตาม’ </i></b>คอยช่วยเหลือเสียด้วย แม้ว่าเขาจะไม่รู้ที่มาที่ไปของสองชื่อนั้นเลยก็ตามที ดีนรู้จักอีกฝ่ายประมาณนึงแม้จะไม่สนิทกันมาก พอจะรู้ว่าเลนน็อคเป็นคนตรงไปตรงมาจึงไม่น่าเล่นมุก จะบอกว่าเพ้อเจ้อก็.. ตนยังคุยกับม้าและสัตว์ทะเลได้เลย บางทีเด็กบ้านฮาเดสอาจจะมีเพื่อนในจินตนาการคอยช่วยเหลือก็ได้มั้ง</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <font color="#483d8b"> <b>“ดีน คนขับบอกว่าขอทิป”</b></font> เลนน็อคสะกิดหลังเขาที่ลงมาก่อน เนี่ยคนแบบนี้จะเอาอะไรมาล้อเล่น</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“ทิปเหรอ ได้ ๆ ห้าสิบรูเบิลพอไหม เมื่อกี้ยังคิดราคาสองเท่าแล้วเลย”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ดีนยื่นแบงก์รูเบิลให้อีกฝ่ายไปเพื่อตัดปัญหา แต่ถ้ามองโลกในแง่ดีคงปลอบตัวเองได้ว่า ลุงแกก็ต้องเสี่ยงตายพาพวกเขาขับรถมาที่นี่ คนมันก็ต้องกินต้องใช่อ่ะเนอะ รัฐบาลคงซัพพอร์ตทุกคนในระหว่างสงครามไม่ได้หรอก จากนั้นดีนก็นึกไอเดียนึงได้กระทันหัน</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“เออ ใช่ เลนนี่ คุยกับลุงให้ที ถ้าลุงมารับเราหลังจากทำภารกิจเสร็จไปส่งที่เมืองอะไรนะที่พวกเราลงรถไฟกันมา”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#483d8b">“ครามาตอร์สค์?”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“ใช่ ๆ นั่นแหล่ะ ถ้าลงไปส่งพวกเราที่ครามาตอร์สค์ฉันให้ลุงเลยห้าพันรูเบิล พวกเราต้องสู้กับกูลตอนกลางคืนใช่ไหม? ถ้างั้นให้แปดโมงเช้าลุงมารับเราที่นี่ก็ได้”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ที่นี่ที่หมายถึงคือสุสานประจำเมืองมารีอูปอล… เมื่อได้รับสารเลนน็อคก็พยักหน้าแล้วหันไปสนทนากับโชเฟอร์ ดีนเห็นคนขับรถทำตาโตก่อนจะพยักหน้ารับงาน อันที่จริงเงินห้าพันรูเบิลมีอัตราการแลกเปลี่ยนอยู่ที่ราว ๆ ห้าสิบกว่าดอลลาร์สหรัฐเท่านั้นเอง แม้จะไม่ใช่คนรวยแต่เมื่ออยู่ในเมืองที่ค่าครองชีพต่ำก็ไม่ต่างอะไรกับการเป็นเศรษฐี</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมง กว่าจะเย็นก็ต้องรอเง็กถึงตั้งสิบสองชั่วโมงผีถึงจะออกมา ในตอนนี้ดีนอยากทำอะไรตั้งหลายอย่าง เช่น อาบน้ำ ทานอาหารดี ๆ แล้วก็นอนหลับพักผ่อน ทว่าตอนนี้ทำได้เพียงแค่รับประทานแซนวิชที่ซื้อตุนมาจากบนรถไฟ</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><font color="#ff8c00"> “เลนนี่เรามากินมื้อเที่ยงกันก่อนไหม?”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ดีนนั่งลงที่ริมฟุตบาทข้างทางก่อนจะหยิบเอาเสบียงอาหารที่เหลืออยู่น้อยนิดออกมายื่นให้อีกฝ่าย ส่วนเลนน็อคก็นั่งลงข้าง ๆ แล้วรับแซนวิชมาเปิดทาน แม้อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรแต่ท่าทางหิวโหยน่าดู ในยามหิวแม้จะเป็นแซนวิชชืด ๆ ก็อร่อยขึ้นมาได้ถ้าไม่สนใจฉากหลังของสุสานที่ชวนให้รู้สึกหนาวหลัง ดีนกัดแซนวิชไปคำพลางมองภาพบ้านเรือนตรงหน้า</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             มารีอูปอลมีร่องรอยของการสู้รบทิ้งระเบิดมาก่อนแต่ถือว่าสภาพดีกว่าอีกสองเมืองที่ผ่านมานิดหน่อย เพราะเมืองนี้เป็นจุดสู้รบแรก ๆ ของสองปีก่อน จากนั้นก็ถูกรัสเซียยึดแล้วรุกพื้นที่ไปข้างหน้าเรื่อย ๆ ในตอนนี้พื้นที่ปะทะจึงเป็นดอแนกตสก์เสียมากกว่า พื้นที่ที่ถูกยึดจึงได้รับการบูรณะในบางส่วนจนประชาชนกลับเข้ามาอยู่อาศัยได้บ้าง แต่วันดีคืนดีก็อาจมีขีปณาวุธของทางฝั่งยูเครนยิงเข้ามาถล่ม และมีกลุ่มคนที่ออกมาเดินขบวนเรียกร้องจนทางการต้องจัดการ ดังนั้นจะบอกว่ามารีอูปอลเป็นเขตแดนของยูเครนก็พูดได้ไม่เต็มปาก จนกว่าที่สงความจะสงบเมื่อนั้นถึงได้รู้ว่าดินแดนนี้จะเป็นของประเทศไหนกันแน่</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“จะว่าไป.. อีวาน กับมิฮาอิลนี่ใครเหรอ? คงไม่ใช่ว่านายล้อฉันเล่นใช่ไหม?” </font></b>ดีนยังคงสงสัยถึงชื่อเพื่อนในจิตนาการของอีกฝ่าย ถ้าแค่อำกันเล่นจะได้รู้ไปเลย</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             เลนน็อคชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่จะส่งแซนวิชที่เหลือเข้าปากจนหมดจึงได้เล่า</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#4b0082">“วิญญาณของเด็กที่ยังไม่ถูกรับรอง พวกเขามาทำภารกิจรัสเซียเมื่อคราวก่อน ทีมมีกันสามคน อีวาน มิฮาอิล และเยเลน่า อีวานเป็นชาวรัสเซีย เยเลน่าเป็นชาวยูเครน ส่วนมิฮาอิลเป็นชาวไครเมีย.. ต้องเรียกว่าประเทศอะไรดีล่ะ”</font></b> ชายหนุ่มยักไหล่ <b><font color="#4b0082">“โชคไม่ดีมิฮาอิลเสียชีวิตที่ดอแนกสตก์เป็นคนแรกจากเหตุปะทะเมื่อสามเดือนก่อน คนต่อมาคือเยเลน่าเธอเสียชีวิตที่มารีอูปอล หรือก็คือที่นี่”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><font color="#ff8c00"> “โอ้…”</font></b> พอได้ฟังแบบนี้แซนวิชในมือดีนก็รสชาติกร่อยลงไปถนัดตา สีหน้าของคู่หูไม่ได้ล้อเล่น และไม่มีเหตุจำเป็นจะเอาชื่อคนอื่นมาปั้นเรื่อง ดีนฝืนยัดมันเข้าปากแล้วเคี้ยวกลืนก่อนจะกินมันไม่ลงจริง ๆ <b><font color="#ff8c00">“แล้ว… อีวานล่ะ?”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">           <b><font color="#483d8b">  “อีวานเป็นคนเดียวที่ทำภารกิจสำเร็จ แต่มีเหตุบางอย่างที่เขาติดต่อกับเทพีอะธีน่าไม่ได้จึงต้องหาทางกลับมานิวยอร์กด้วยตัวเอง เขาเสียชีวิตขากลับ ถูกขีปณาวุธยิงถล่มที่เคียฟ”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“พวกเขาน่าสงสารจัง ถ้างี้.. ตอนนี้มีวิญญาณสามดวงตามเรามาเหรอ”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#483d8b">“ถ้าที่นี่.. ก็มีมากกว่าสามนะ” </font></b>เลนน็อคตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยราวกับเป็นเรื่องปกติที่เขาพบเจอเป็นวิสัย<b><font color="#483d8b"> “แม้จะผ่านมานานสามเดือนแล้วแต่พวกเขายังไม่ได้ถูกรับตัวไปปรโลก ที่ยูเครนมีคนตายมากเกินไปจนธานาทอสรับพวกเขาไปไม่ทัน แต่คิดว่าคืนนี้แหล่ะที่ทุกอย่างจะจบลง”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><font color="#ff8c00"> “เหรอ.. ถ้าแบบนั้นดีสำหรับพวกเขาล่ะก็นะ.. พวกเราก็ทำหน้าที่ของพวกเราให้เต็มที่กันเถอะ”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><font color="#483d8b"> “อืม”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             .</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             .</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             .</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             เวลาห้าทุ่มครึ่ง</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ได้หลับไปหนึ่งตื่น สุสานแห่งนี้เงียบสงบเหมาะสำหรับเป็นสถานที่พักผ่อนทั้งคนเป็นและคนตาย ส่วนตอนนี้ดีนและเลนน็อคสภาพคงเหมือนกับคนไร้บ้านที่ใครผ่านไปผ่านมาต่างไม่ใส่ใจ เพราะคนไร้บ้านที่เมืองนี้มีอยู่เต็มไปหมด</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><font color="#483d8b"> “ใกล้ได้เวลาแล้ว เข้าไปในสุสานกันเถอะ”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             เลนน็อคสะกิดดีนจากนั้นอีกฝ่ายก็มุดเงาเข้าไปโผล่ที่อีกฟากของรั้วเหล็ก</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“โอเค..”</font></b> ดีนได้แค่ตอบรับสั้น ๆ หลังจากอ้าปากค้าง ทั้งอิจฉาพลังที่สะดวกสบายของเด็กบ้านฮาเดส แล้วอึ้งที่อีกฝ่ายทิ้งเขาไว้ฝั่งนี้โดยไม่ทันตั้งตัว ดีนมองรั้วเหล็กสูงแถมปลายยังเป็นยอดแหลม <b><font color="#ff8c00">“โอ้ไม่.. ถ้าถูกเสียบล่ะก็ไม่สนุกแน่”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ยังดีที่บริเวณใกล้ ๆ มีรางน้ำอยู่ชายหนุ่มสายเลือดโพไซดอนจึงควบคุมน้ำดันตัวเองให้ลอยข้ามรั้วเหล็กมา แม้จะเป็นเมืองติดชายทะเลก็ตรงแต่ทะเลอยู่ตั้งนู่น ไม่ได้ใกล้สุสานเลยแม้แต่น้อยคงพึ่งพาพลังจากน้ำทะเลไม่ได้ เมื่อเข้ามาในสุสานกันเรียบร้อยแล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในส่วนลึกเรื่อย ๆ บรรยากาศที่วิเวกวังเวงทำเอาดีนเกาะหลังเลนน็อคไม่ปล่อยจนมาถึงโกดังเก็บศพขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างลวก ๆ เพื่อเก็บศพผู้เสียชีวิตที่ยังไม่ได้ประกอบพิธีกรรม</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“ถะ..แถวนี้หรือเปล่า?”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#483d8b">“อืม เยเลน่าบอกว่าน่าจะแถวนี้ อีกเดี๋ยวกูลน่าจะออกมา” </font></b>เลนน็อคหันมาบอก <b><font color="#483d8b">“ปล่อยก่อนได้ไหม แบบนี้มันสู้ไม่ถนัด”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">          <b><font color="#ff8c00">   “อะ.. โอเค” </font></b>ในเมื่อเพื่อนบอกให้ปล่อยงั้นปล่อยก็ได้แม้ว่าดีนจะสั่นไปทั้งตัว </font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><i><font color="#ff8c00"> ‘กลัวอะไรวะ ผีก็แค่พลาสม่าแหล่ะน่า!’</font></i></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             เขาพยายามใช้วิทยาศาสตร์มาปลอบตัวเอง ก่อนหน้านี้คิดว่าไม่เคยกลัวผีมาก่อนและคิดว่าความเชื่อเรื่องวิญญาณมันช่างเพ้อเจ้อ แต่พอมาอยู่ในสถานการณ์จริงที่บรรยากาศเป็นใจมันน่ากลัวสุด ๆ ดีนเอาหอกมาถือไว้ในมือให้มั่นเผื่อความฮึกเหิมจะทำให้เขาหายขาสั่น</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ไม่นานเกินรอ บางสิ่งบางอย่างวิ่งออกมาจากทิวไม้รกครึ้มเป็นกองทัพ มันคือ<b><i> ‘กูล’ </i></b>อสุรกายกินซากศพลูกพี่ลูกน้องของอัลกูลที่มีขนาดตัวเล็กกว่า อาจจะดุร้ายน้อยกว่า (มั้ง) แต่ปริมาณที่เจอไม่ใช่น้อย ๆ เลยทีเดียว ไม่ใช่แค่สิบ ยี่สิบ แต่ดูแล้วน่าจะราว ๆ สี่สิบตัว</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">               </font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“โอ้ เชี่ย… ทำไมมันเยอะแบบนี้เนี่ย!”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#483d8b">“ที่นี่มีศพคนตายที่ยังไม่ได้ประกอบพิธีกรรมเยอะ กูลจะเยอะก็ไม่แปลกหรอก ตอนนี้เตรียมตัวปะทะดีกว่า” </font></b>เลนน็อคกล่าว เขาปักหอกสัมฤทธ์ลงบนพื้นจากนั้นร่างโครงกระดูกก็โผล่ขึ้นมาพร้อมกับอาวุธสงครามในมือ</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“นายเป็นเนโครแมนเซอร์เหรอ ทำแบบนี้ได้ด้วย?” </font></b>ดีนทำตาโต แต่หากว่านั่นคือพวกเดียวกันกับเราก็ถือว่ามีผู้ช่วยรับมือกำจัดกูลฝูงนี้</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             เลนน็อคพุ่งตัวออกไปต่อสู้ด้านหน้า กวาดหอกสัมฤทธิ์อย่างรวดเร็วและรุนแรงราวกับเป็นปรมาจารย์หอก สายเลือดฮาเดสและทหารโครงกระดูกพยายามปกป้องโกดังเก็บศพแห่งนี้สุดชีวิต ซึ่งดีนก็ต้องทำแบบนั้นบ้างแล้ว เลือดในกายเริ่มร้อนขึ้น ดีนพุ่งตัวออกไปอีกด้านหนึ่งของโกดังจากนั้นก็ใช้หอกจ้วงแทงตวัดฟาดกูลเหล่านั้นจนกระเด็นกระดอน พวกมันเป็นอสุรกายชั้นต่ำที่จัดการตัวต่อตัวได้ไม่ยาก แต่ที่ยากก็คือปริมาณที่เยอะและกลิ่นเหม็นเน่าราวกับซากศพของพวกมัน</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ดีนสังเกตเห็นว่าระแวกนี้มีบ่อน้ำเก่าอยู่ ไม่แน่ว่าอาจจะเรียกน้ำในบ่อมาช่วยสู้ได้ก็ได้ ทว่าเมื่อเขาใช้พลังเรียกหาน้ำกลับไม่มีของเหลวพุ่งออกมาเลยสักหยด บ่อน้ำนั้นคงจะแห้งสนิทไปแล้ว</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><font color="#ff8c00"> “โธ่เว้ย! แค่หอกอย่างเดียวก็ได้วะ!!”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ฝูงกูลกรูเข้ามาเรื่อย ๆ ราวกับไม่มีที่สิ้นสุดจนดีนคิดว่ามันมีแค่ยี่สิบตัวจริงเหรอเนี่ย การต่อสู้ยืดเยื้อเป็นชั่วโมง ช่วงเวลาพักหายใจหายคอมีไม่ถึงห้านาที ทั้งกำลังและเรี่ยวแรงของพวกเราเริ่มจะร่อยหรอลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งตะวันขึ้นเหนือฟ้าฝูงกูลในสุสานถึงได้ถูกกำจัดไปจนหมด</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             .</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             .</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             .</font></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font></div><div align="left" style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><img src="https://i.imgur.com/932dyNV.png" width="372" _height="248" border="0"><br></font></div>

<div style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2" color="#f5deb3"><iframe width="372" height="50" src="https://www.youtube.com/embed/zs8wFOAs-E8?autoplay=0&loop=1&playlist=zs8wFOAs-E8" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="2" color="#f5deb3">[เพลงประกอบ กด ► ฟังเพื่อเพิ่มอรรถรส]<br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><font color="#ff8c00"> “แฮ่ก.. แฮ่ก.. มันจบแล้ว… ใช่ไหม?” </font></b>ดีนทรุดตัวลงนั่งลงกับพื้น แม้จะไม่บาดเจ็บร้ายแรงแต่สภาพของเขาไม่ได้ต่างอะไรเลยกับคนที่ออกกำลังกายหนักมา</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><font color="#483d8b"> “อืม.. ธานาทอสมาแล้ว”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             เลนน็อคกล่าว ในน้ำเสียงที่เรียบนิ่งยังสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่เหนื่อยหอบ ดวงตาสีทมิฬของอีกฝ่ายจ้องมองไปที่อะไรบางอย่างที่ดีนมองไม่เห็น จากนั้นเขาก็พยักหน้าหงักหงักให้กับอะไรบ้างอย่าง ไม่แน่ว่าอาจเป็น อีวาน มิฮาอิล และเยเลน่าก็ได้ ไม่น่าคิดไปเองคล้ายกับว่าอีกฝ่ายกำลังยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่หาได้ยากสำหรับคน ๆ นี้</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             มาคิดดูแล้ววิญญาณของเด็กค่ายฮาล์ฟบลัดทั้งสามอาจจะเป็นกลุ่มของเด็กที่เคยชวนเขาไปงานปาร์ตี้ของคุณดีก็ได้ น่าเสียดายที่เขาไม่อาจเอ่ยคำร่ำลากับทั้งสามได้เลย ดีนหลับตาลงก่อนจะอธิษฐานในใจ</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">            <b><i><font color="#ff8c00"> ‘ขอให้พวกนายไปดีนะ ไม่รู้ว่าใช่คนที่เคยชวนฉันไปงานปาร์ตี้หรือเปล่า ถ้าใช่ล่ะก็ ฉันจะบอกว่างานปาร์ตี้สนุกมาก ฉันสนุกสุดเหวี่ยงสุด ๆ ถ้าพวกนายน่าจะได้อยู่ด้วยก็คงดี..’</font></i></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             แต่สุ่มเสียงในใจจะส่งผ่านให้ดวงวิญญาณได้ยินได้หรือเปล่านะ? จู่ ๆ ก็รู้สึกเศร้าอย่างสุดหัวใจจนน้ำตาเกือบจะไหลออกมา แต่ดีที่เลนน็อคกล่าวออกมาก่อน…</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#483d8b">“สามคนนั้นไปแล้ว รวมถึงคนอื่น ๆ ที่ตายในเมืองนี้ด้วย”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“เฮ้อ สุดท้ายก็จบแบบแฮปปี้เอนด์ดิ้งสินะ”</font></b> ดีนใช้หอกยันตัวเองให้ลุกขึ้นมา แล้วพยายามพูดจาติดตลกกลบความหวั่นไหวในใจ <b><font color="#ff8c00">“อยากอาบน้ำชะมัดเลย ตอนนี้ฉันตัวเหม็นฉึ่งไปหมด”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#483d8b">“ยังพอมีเวลาก่อนโชเฟอร์จะมา ห้องน้ำสาธารณะ”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“โอ้ จริงด้วย ตอนขามาเหมือนจะเห็นอยู่ใช่ไหม?”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             จากนั้นทั้งสองก็เดินออกมาจากบริเวณสุสานและเข้าใช้บริการห้องน้ำสาธารณะใกล้ ๆ มันไม่ได้สะดวกสบายแต่ก็ดีกว่าไม่ได้จัดการกับตัวเองหลังจากฟัดกับซากศพมาเลย และเมื่อได้เวลาลุงโชเฟอร์เมื่อวานก็มารับพวกเขาตามนัดหมาย ก็อย่างว่าเงินตั้งห้าพันรูเบิลใช้ชีวิตได้เกือบเดือนเลยนี่นา</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             แต่แล้วปัญหาก็เกิดเพราะล่ามส่วนตัวของเลนน็อคไปสู่ปรโลกกันหมดแล้ว…</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             ทว่าปัญหาที่เกิดขึ้นก็แก้ได้ด้วยกูเกิ้ลแปลภาษา เลนน็อคหยิบสมาร์ทโฟนออกมาเปิดใช้เครือข่ายโรมมิ่งราคาแพงหูฉี่ ดีนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ได้แต่อ้าปากหวอ</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#ff8c00">“เดี๋ยวนะเลนนี่ ถ้านายเปิดใช้สัญญาณแบบนี้อสุรกายก็แห่กันมาน่ะสิ!”</font></b></font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             <b><font color="#483d8b">“แห่กันมาแล้วไงล่ะ?”</font></b> หนุ่มสายเลือดฮาเดสยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ จากนั้นก็หยิบหูฟังออกมาสวมแล้วฟังเพลงราวกับเป็นเรื่องชิล ๆ ที่ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="left"><font face="Sarabun"><font size="3">             จากนั้นความบันเทิงก็เกิดขึ้นตลอดเส้นทางจนไปถึงครามาตอร์สค์ อสุรกายที่คิดว่าตายจากลูกระเบิดไปแล้ววิ่งตามรถแท็กซี่บุโรทั่ง แต่เลนน็อคก็มุดเงาแว้บไปจัดการปีศาจพวกนั้นแล้วกลับมานั่งในรถอย่างรวดเร็วราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พนันได้เลยว่ากว่าจะถึงสถานีรถไฟเคียฟหมอนี่ต้องได้สินสงครามเยอะจนกระเป๋าปิดไม่สนิทแน่ ๆ</font></font></div><font face="Sarabun"><font size="3"><br></font></font><div align="center"><font face="Sarabun"><font size="3"><img width="583" _height="67" src="https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeO-2Q8ZBxJkVuGy0S26X0kG2SBGe5xYK7dueK5vBxI3Sb3GwctAiRO-WqjiiiwdH4LzVvbbjgFbk1MCFpkc5Lxt_guW-op2nFvz2o1hpkuNcOxja6SwyeelyENuKkz-qJB1ly0UqMUnJ60lcN5Yz2YAZEP?key=dHjsrdeDHLcm5basiuHq9w" border="0" alt=""></font></font></div><font face="Sarabun"><div align="center"><font size="3"><img width="370" _height="280" src="https://i.imgur.com/F1sB8OP.png" border="0" alt=""></font><br><font size="2"><b>ตื่นรู้ +2 จากการพิชิตครั้งแรก<br>(แยกกันจัดการกูลกับเลนน็อค คนละ 20 ตัว)</b></font></div><br></font><br>

Nymeria โพสต์ 2025-7-16 04:32:45

Nymeria โพสต์ 2025-7-16 23:37:39

Nymeria โพสต์ 2025-7-17 03:34:03

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nymeria เมื่อ 2025-7-17 08:19 <br /><br /><style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}

.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}

.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}

.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}

.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}

.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}

.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}

.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}

.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}

.chaos h2 m {
display: block;
}

.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}

.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}

@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}

to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}

.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}

.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}

.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}

.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}

.chaos br {
display: none;
}

.chaos texto br {
display: block;
}
</style>

<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>15-07-2025</dato>
<dato>15.32 PM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><font face="Kanit"><font size="3">
<br>
<br><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เกือบสิบชั่วโมงที่ผ่านไปในม่านหมอกแห่งความเหนื่อยล้า ไนมีเรียรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาบนเตียงผ้าใบแคบๆ ในเต็นท์พยาบาลชั่วคราว กลิ่นยาฆ่าเชื้อที่ฉุนกึ้กและเสียงลมที่พัดหวีดหวิวลอดผ่านผืนผ้าใบคือสิ่งแรกที่ต้อนรับสติที่เพิ่งกลับคืนมาของเธอ ร่างกายยังคงปวดเมื่อย แต่ความรู้สึกหนักอึ้งราวกับแบกโลกทั้งใบไว้ได้ทุเลาลงไปมาก</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เลเวอเรทท์จัดการทุกอย่างได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพสมกับเป็นบุตรแห่งเทพแห่งสงคราม เขาพบคนรู้จักเก่าซึ่งเป็นนายกองร้อยของหน่วยทหารยูเครนที่ตั้งฐานปฏิบัติการอยู่ที่นี่ และได้รับความอนุเคราะห์ให้ใช้เต็นท์พยาบาลส่วนหนึ่งสำหรับผู้บาดเจ็บพิเศษอย่างเธอได้ แพทย์ทหารหญิงที่เข้ามาทำแผลให้เธอแสดงความประหลาดใจอย่างไม่ปิดบัง เมื่อพบว่านอกจากรอยถลอกและรอยขีดข่วนเล็กๆ น้อยๆ แล้ว ร่างกายของสตรีตาคมกลับไม่มีบาดแผลฉกรรจ์หรือร่องรอยการไหม้จากกรดพิษเลยแม้แต่น้อย ราวกับมีพรวิเศษบางอย่างคอยคุ้มครองอยู่</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">บุตรแห่งแอรีสไม่ใช่สายประคบประหงม เขาไม่ได้นั่งเฝ้าเธอข้างเตียง แต่กลับใช้วิธีการดูแลในแบบของเขา นั่นคือการสร้างความปลอดภัย เขาให้อาสาสมัครหญิงช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นและเปรอะเปื้อนของเธอออก แล้วตัวเขาก็ออกไปลาดตระเวนรอบๆ ค่ายรักษาการณ์ตลอดเวลาที่เธอหลับใหล</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#8b0000">“ฟื้นแล้วเหรอ” </font><font color="#000000">เสียงทุ้มเรียบดังขึ้นทันทีที่เธอขยับตัว เขานั่งอยู่บนลังไม้ที่มุมเต็นท์ กำลังทำความสะอาดดาบของเขาอยู่</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#9932cc"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“ฉันหลับไปนานแค่ไหนคะ”</font><font color="#000000"> เธอผู้นั้นถามพลางยันตัวลุกขึ้นนั่ง</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#8b0000">“เกือบสิบชั่วโมง” </font><font color="#000000">เขาตอบ</font><font color="#8b0000"> “ฉันคิดว่าเธอคงอยากจะนอนต่ออีกสักหน่อย”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“ไม่ล่ะค่ะ”</font><font color="#000000"> ร่างอรชรปฏิเสธทันที</font><font color="#9932cc"> “ฉันพร้อมจะฝึกต่อแล้ว”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เลเวอเรทท์ขมวดคิ้ว แววตาของเขาฉายแววดุขึ้นมาเล็กน้อย </font><font color="#8b0000" style="">“นี่ไม่ใช่การฝึก ไนมีเรีย ที่นี่คือของจริง และเธอเกือบตายไปแล้วนะ”</font><font color="#000000"> เขาพูดพลางลุกขึ้นยืนเต็มความสูง </font><font color="#8b0000"><b>“จากนี้ไป เธอต้องอยู่ในสายตาฉันตลอดเวลา ห้ามแยกไปไหนคนเดียวเด็ดขาด เข้าใจไหม”</b></font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000"><i><b>มันไม่ใช่คำขอร้อง แต่เป็นคำสั่ง</b></i></font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">สุดท้าย ทั้งสองก็ออกมาลาดตระเวนด้วยกัน เธอเดินตามหลังเขาไปตามถนนที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพังอย่างเงียบๆ ซึมซับบรรยากาศแห่งสงครามที่แท้จริง ทันใดนั้น ที่หัวมุมถนนเบื้องหน้า ร่างของหน่วยรบพิเศษในชุดเกราะสีดำทมิฬก็ก้าวออกมาจากหลังซากรถบัสที่ไหม้เกรียม</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">“พลเรือน! กลับเข้าไปในที่กำบัง!” นายทหารที่อยู่ใกล้ๆ ตะโกนเตือน</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">แต่สำหรับเดมิก็อดแล้ว ภาพที่เห็นนั้นแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">หมอกที่เคยบดบังพลันจางหาย เผยให้เห็นร่างที่แท้จริงของมัน มันคือจักรกลสังหารขนาดมหึมาที่ทำจากโลหะสีดำด้าน ผิวของมันถูกออกแบบมาให้ดูดกลืนแสง ดวงตาที่เป็นเลนส์สีแดงเพลิงหลายดวงกวาดมองไปมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมาหยุดนิ่งที่พวกเขา เดธแมชชีน</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">มันยกแขนที่เป็นปืนเลเซอร์พลังงานสูงขึ้นแล้วยิงเข้าใส่พวกเขาทันทีโดยไม่มีการเตือน!</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000"><b><i>เปรี้ยง!</i></b></font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เลเวอเรทท์พุ่งเข้าผลักไนท์หลบไปด้านหลังที่กำบังได้อย่างฉิวเฉียด ลำแสงสีแดงฉานยิงทะลุกำแพงอิฐจนเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#8b0000">“หาจุดอ่อนของมัน!”</font><font color="#000000"> บุตรแห่งแอรีสตะโกนสั่งขณะชักดาบออกมา </font><font color="#8b0000">“ฉันจะล่อมันไว้เอง!”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ไนมีเรียไม่ได้โต้เถียง เธอชักปืนอัจฉริยะออกมาแล้วเริ่มยิงสนับสนุนจากที่กำบัง เธอไม่ได้ตั้งใจจะสร้างความเสียหาย แต่เธอกำลังสังเกต เรียนรู้ ทุกการเคลื่อนไหว ทุกรูปแบบการโจมตีของมัน เธอเห็นว่าทุกครั้งที่มันจะยิงเลเซอร์ เซลล์พลังงานที่หน้าอกของมันจะสว่างวาบขึ้น และทุกครั้งที่มันใช้ใบมีดพลังงานที่แขนอีกข้าง ระบบระบายความร้อนที่แผ่นหลังของมันจะเปิดออกเพื่อระบายไอร้อนออกมา</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“แผ่นหลังกับหน้าอกค่ะ!”</font><font color="#4169e1"> </font><font color="#000000">เธอตะโกนบอก </font><font color="#9932cc">“นั่นคือจุดอ่อนของมัน!”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เมื่อได้ข้อมูลที่ต้องการ ทั้งสองก็ทำงานประสานกันอย่างลงตัว เลเวอเรทท์เข้าปะทะตรงๆ ด้วยความเร็วและความดุดันที่น่าทึ่ง ล่อให้มันเปิดช่องว่าง ขณะที่ไนมีเรียคอยยิงสกัดไปที่จุดอ่อนเหล่านั้นอย่างแม่นยำ การต่อสู้จบลงเมื่อดาบของบุตรแห่งเทพแห่งสงครามตัดผ่านระบบระบายความร้อนจนเกิดการระเบิดจากภายใน ร่างของเดธแมชชีนล้มลงแน่นิ่งไป</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ทว่า ในช่วงเวลาแห่งความเงียบที่ควรจะปลอดภัยนั้นเอง พื้นดินใต้เท้าของพวกเขาก็สั่นสะเทือนเบาๆ ตามมาด้วยเสียงขูดลึกๆ ของโลหะบดกับคอนกรีตที่ดังมาจากในตรอกแคบๆ ข้างๆ กลิ่นโอโซนและกำมะถันที่ไหม้เกรียมโชยออกมาพร้อมกับไอร้อนที่แผ่กระจายออกมาจนรู้สึกได้</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000"><b>ครืดดดด! ครึ่ก!</b></font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">วัวกระทิงขนาดมหึมาที่ทำจากทองเหลืองทั้งตัวก้าวออกมาจากความมืด ดวงตาของมันไม่ใช่แค่สีแดง แต่เป็นถ่านที่ลุกโชนเปล่งประกายเจิดจ้า ลมหายใจที่พ่นออกมาจากจมูกไม่ใช่แค่ไอน้ำ แต่เป็นเปลวเพลิงที่ร้อนระอุจนอากาศรอบๆ บิดเบี้ยว!<b> วัวโคลคีส!</b></font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">มันคำรามลั่น เสียงของมันไม่ใช่เสียงของสิ่งมีชีวิต แต่เป็นเสียงของโรงหลอมเหล็กที่กำลังจะระเบิด ก่อนจะก้มหัวลงแล้วพุ่งเข้าใส่พวกเขาราวกับตอร์ปิโดโลหะ!</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">แต่ก่อนที่กีบทองเหลืองของมันจะกระทืบร่างของพวกเขาจนแหลกละเอียด เสียงหวีดหวิวที่แหลมสูงจนแสบแก้วหูก็กรีดผ่านอากาศลงมาจากเบื้องบน! วัตถุสีเงินแวววาวพุ่งลงมาราวกับอุกกาบาต ก่อนจะกระแทกพื้นถนนเบื้องหน้าพวกเขาสนั่นหวั่นไหว!</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000"><b>ตู้ม!</b></font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">พื้นคอนกรีตแตกกระจายออกเป็นวงกว้าง ร่างในชุดเกราะชิลด์เมทสีเงินที่ขัดเงาจนสะท้อนภาพซากเมืองราวกับกระจก ย่อตัวลงตั้งหลักอย่างมั่นคง ไอพ่นขนาดเล็กที่หลังและข้อเท้าของเขาพ่นไอเย็นออกมาเพื่อลดแรงกระแทก โล่ทรงกลมขนาดใหญ่ในมือซ้ายถูกยกขึ้นมาตั้งรับการพุ่งชนของอสูรจักรกลได้อย่างเหมาะเจาะ</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000"><b>ก๊องงงงงงง!</b></font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เสียงโลหะปะทะโลหะดังสนั่นราวกับระฆังของเทพเจ้าถูกตีจนแตก แรงปะทะมหาศาลผลักให้ร่างในชุดเกราะไถลถอยหลังไปหลายเมตร ทิ้งรอยครูดลึกไว้บนพื้นถนน แต่เขาก็ยังคงยืนหยัดอยู่ได้</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เลเวอเรทท์กำลังจะตะโกนถามว่าเขาเป็นใคร มิตรหรือศัตรู แต่สัญชาตญาณของไนมีเรียทำงานเร็วกว่านั้น ในสนามรบ ตัวแปรที่ไม่รู้จักคือภัยคุกคาม เธอเห็นเพียงร่างในชุดเกราะปริศนาที่ปรากฏตัวขึ้นจากความว่างเปล่า ปืนในมือของเธอถูกยกขึ้นโดยอัตโนมัติ สมองสั่งการก่อนที่ความคิดจะตามทัน</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000"><b>ปัง!</b></font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><b style=""><i style=""><font color="#8b0000">“หยุดก่อนอย่ายิง!!”</font></i></b></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">แน่นอนว่าบุตรแห่งแอรีสห้ามไม่ทัน กระสุนสัมฤทธิ์สวรรค์พุ่งออกจากปากกระบอกปืนด้วยความเร็วสูง มันไม่ได้กระทบหน้ากากเหล็กกล้าโดยตรง แต่กลับมีสนามพลังงานสีฟ้าบางๆ สว่างวาบขึ้นมารับไว้ ทำให้เกิดเสียงร้องหวีดแหลมของโลหะที่สะท้อนกลับแล้วแฉลบขึ้นฟ้าไป</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ร่างในชุดเกราะค่อยๆ หันมาทางเธออย่างช้าๆ การเคลื่อนไหวของเขาราบรื่นและเงียบกริบจนน่าขนลุก ก่อนที่หน้ากากส่วนหน้าจะพับเก็บเข้าไปด้านในด้วยเสียงฟู่ของระบบนิวแมติก เผยให้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของชายหนุ่มผิวสีในแว่นตากันลมทรงสี่เหลี่ยม แววตาของเขาที่มองมานั้นเต็มไปด้วยความเหนื่อยใจระคนโล่งอก</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ff8c00"><b>“ไนมีเรีย….”</b></font><font color="#000000"> เขาเอ่ยชื่อเธอด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงความหมายไว้มากมาย </font><font color="#ff8c00">“ในบรรดาวิธีส่งการบ้านทั้งหมดที่ฉันเคยจินตนาการไว้ การยิงแสกหน้าครูตัวเองไม่เคยอยู่ในลิสต์นะ”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“รุ่นพี่คริส!”</font><font color="#000000"> เจ้าของนัยน์ตาลึกลับอุทานออกมาอย่างตกใจจนเกือบจะทำปืนหลุดมือแล้วหัวเราะออกมาแหยๆ </font><font color="#9932cc">“เห็นแบบนี้เป้นใครก็ต้องยิงรึเปล่า คุณมาทำอะไรที่นี่คะ!?”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">คริสโตเฟอร์ บราวน์ ถอนหายใจยาว</font><font color="#ff8c00"> “ฉันเห็นโพสต์ของเธอในโซเชียลเน็ตเวิร์กของเดมิก็อด ‘มารียูปอล’ เนี่ยนะ? เธอคิดอะไรอยู่”</font><font color="#000000"> เขามองสภาพมอมแมมและร่องรอยการต่อสู้ของเธอแล้วส่ายหน้า </font><font color="#ff8c00">“ฉันเลยคิดว่า บางทีการบ้านวิชายิงปืนชิ้นต่อไป อาจจะต้องมาทวงด้วยตัวเองถึงที่”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#8b0000">“เอาไว้ก่อน!” </font><font color="#000000">เลเวอเรทท์ตะโกนขัดจังหวะการพบกันอีกครั้งที่ดูผิดที่ผิดเวลาที่สุด</font><font color="#8b0000"> “รุมกระทืบมันก่อน แล้วค่อยเคลียร์กันทีหลัง!</font><font color="#000000">” เขาชี้ดาบไปยังวัวโคลคีสที่กำลังสลัดหัวด้วยความมึนงง</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เมื่อสองรุ่นพี่ผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้และเทคโนโลยีลงสนามด้วยตัวเอง วัวโคลคีสที่น่าเกรงขามก็ไม่ต่างอะไรกับของเล่นกระป๋อง</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#ff8c00"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ff8c00">“เลนส์ปัญญาทำงาน!”</font><font color="#000000"> คริสตะโกน แว่นตากันลมของเขาส่องแสงสีฟ้าอ่อนๆ ฉายภาพโฮโลแกรมสามมิติที่เป็นโครงสร้างของวัวเหล็กซ้อนทับกับร่างจริงของมัน </font><font color="#ff8c00">“ข้อต่อสะโพกซ้าย! กลไกเซอร์โวอ่อนแอที่สุด!”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#8b0000">“จัดให้!” </font><font color="#000000">เลเวอเรทท์รับคำแล้วพุ่งเข้าใส่ทันที ดาบของบุตรแห่งแอรีสฟาดเข้าใส่จุดนั้นอย่างจังจนเกิดประกายไฟกระจายไปทั่ว</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ff8c00">“ยิงไปที่เซ็นเซอร์ดวงตาของมัน!”</font><font color="#000000"> คริสสั่งการต่อ</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ปุ! ไนมีเรียยิงสกัดไปที่ดวงตาที่ลุกโชนของมันอย่างแม่นยำ ทำให้มันคำรามอย่างเจ็บปวดและหันมาสนใจเธอ เปิดช่องว่างให้เลเวอเรทท์โจมตีซ้ำที่จุดเดิมจนข้อต่อขาหลังของมันพังยับเยิน</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">การต่อสู้จบลงเมื่อคริสใช้ลำแสงพลังงานขนาดเล็กจากข้อมือยิงตัดท่อส่งเชื้อเพลิงที่ท้องของมัน ก่อนที่เลเวอเรทท์จะใช้ดาบแทงทะลุเข้าไปในห้องเครื่องจนเกิดการระเบิดจากภายใน ร่างของวัวเหล็กกระตุกเป็นครั้งสุดท้ายแล้วล้มลงแน่นิ่งไป</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">หลังจากที่ทุกอย่างสงบลง ทั้งสามก็ยืนมองหน้ากันท่ามกลางซากปรักหักพังที่เพิ่มขึ้นอีกชิ้น</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เลเวอเรทท์มองคริสด้วยความแปลกใจและทึ่งในความสามารถ เขาไม่คิดว่าคนพูดน้อยและค่อนข้างขี้อายอย่างบุตรแห่งเฮเฟตัสคนนี้จะรู้จักกับหล่อน แถมยังดูเหมือนจะเข้าขากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“สรุปว่าการบ้านก็ยังไม่ต้องทำใช่ไหมคะ”</font><font color="#000000"> สตรีรอยยิ้มเรียบเดินเข้าไปหาครูฝึกของเธออย่างไม่เกรงกลัว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่เปื้อนฝุ่นของเธอ</font><font color="#9932cc"> “งั้นขอสอบปากเปล่าแทนได้ไหมคะ พอดีสมุดจดเลคเชอร์ของฉันเปียกน้ำน่ะค่ะ”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">คำพูดนั้นทำให้คริสหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ในที่สุด เขาส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ</font><font color="#ff8c00"> “ให้มันได้อย่างนี้สิ ศิษย์คนแรกของฉัน”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เพื่อเป็นการไถ่โทษและฉลองการรวมตัวกันโดยไม่ได้นัดหมาย ไนท์จึงหยิบทาโก้เนื้อและไส้กรอกย่างที่พกติดตัวมาจากค่าย ออกมาแบ่งให้รุ่นพี่ทั้งสองคนกินเป็นมื้อเย็นท่ามกลางซากเมืองที่พังทลาย มันอาจจะเป็นมื้ออาหารที่แปลกประหลาดที่สุดในโลก ทั้งสามคนนั่งลงบนซากกำแพงที่พังทลาย กัดทาโก้คำโตท่ามกลางกลิ่นควันปืนและฝุ่นปูน แต่ในวินาทีนั้น มันคืออาหารที่อร่อยที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยกินมา</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: center;">*******</div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#8b0000"> เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5 เราสู้กันเคียงบ่าเคียงไหล่ไงคับ</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">มอบ ใ<b>ส้กรอกย่างหลังญาติดี</b> + 20*2</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">กิจกรรมฝึกฝนกับรุ่นพี่ : ในการฝึกแต่ละครั้งความสัมพันธ์กับ NPC รุ่นพี่ที่สังกัด x2 เฉพาะการมอบของ</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ff8c00"> คริสโตเฟอร์ บราวน์</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5 ผมยิงแสกหน้าทัทกายคุณ</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">มอบ<b> ทาโก้ของโปดคุณ</b>! +20</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ใช้ค่าเกียรติยศ: อวยรุ่นพี่คริส ใช้ 4000 ค่าเกียรติยศ + 200 ควาสนิทสนม (ทุก ๆ การใช้ค่าเกียรติยศ 1000 เกียรติยศ จะได้รับความสนิทสนมโบนัส +50)</font></div>

<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div>
<div style="text-align: center;"><font color="#000000">******</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000"><b>พิชิตครั้งแรก : เดธแมชชีน +2 ตื่นรู้</b></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">สินสงคราม:</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">โลหะผสมพิเศษ (10 หน่วย) (ดรอปทุกกรณีไม่สุ่ม)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เซลล์พลังงาน (เลขไบต์ 6/9)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">น้ำมันหล่อลื่น (เลขไบต์ 2/7)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">แปลนเฮเฟตัส (เลขไบต์ 0)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เกราะไทเทเนียม (เลขไบต์ 8)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">มอเตอร์ไฮดรอลิก (เลขไบต์อื่น ๆ ทั้งหมด)</font></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">สินสงครามพิเศษ: หากมีค่า LUK 100 หน่วย</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เลขไบต์สุดท้าย (1) ได้รับ ปืนเลเซอร์พลังงาน</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เลขไบต์สุดท้าย (5) ได้รับ ชิปประมวลผล AI</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เลขไบต์สุดท้าย (3) ได้รับ โปรแกรม AI</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000"><b>พิชิตครั้งแรก : วัวคัลคีส +2 ตื่นรู้</b></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ฟันเฟือง 2 หน่วย (เลขไบต์คู่)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">แปลนเฮเฟตัส (เลขไบต์ 1)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ลมหายใจเพลิง (เลขไบต์คี่ยกเว้น 1)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">(หากไม่มีพลังทนทานไฟจะต้องใช้ขวดน้ำราดขวดแก้วให้เย็นลงก่อนจึงจะเก็บได้ ส่งไอเท็มขวดน้ำมาไอดี God เพื่อยืนยันในการเก็บ ยกเว้นพวกมีพลังควบคุมน้ำในพื้นที่แถวนั้น ถ้ามีน้ำ)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">หากมีค่า LUK 30 หน่วย 1) เลขไบต์สุดท้ายได้ (0,1) ได้รับแปลนเฮเฟตัส</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">2) เลขรองสุดท้ายไบต์ นอกเหนือจากด้านบน คือจำนวนฟันเฟืองที่ได้
หากมีค่า LUK 70 หน่วย จะเพิ่มตัวแปรได้แปลน (0,1,2,9)</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">หากมีค่า LUK 90 จะได้ทับทิมขนาดมหึมา 1 เม็ด<br><div style="text-align: center;"><br></div></font></div>

<div style="text-align: center;"><span id="docs-internal-guid-802ff62f-7fff-53f6-52c3-ff8e7891dc8a"><span style="font-size: 11pt; font-family: Sarabun, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="border:none;display:inline-block;overflow:hidden;width:425px;height:333px;"><img src="https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfzwZO1KBy1Xsz1EpLMdLktaCz9XrgjDSqGdJL7Gzvl4ZDXLIIbhSza9GWrT-8Kpz8VJ_ckoDioh7x4qey93T5Dz12OHGfZpC6n-MM4jlgrgCE8NSZUiQoAmM0yM6zqoYSTQRz-?key=DYeCatt5os3BJ7zAvVp5gA" width="425" height="333">
<span id="docs-internal-guid-bda9a747-7fff-7a4c-f486-d9d06d94c12d"><span style="font-size: 11pt; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"><span style="border:none;display:inline-block;overflow:hidden;width:405px;height:294px;"><img src="https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcesaG44cyQhA4gONAw3r8O9L2Q4FsJ-5PIS9kxu3LKx9GAOY70mzPik2tiDL09Kfp1W_XtUb68x1U_GtHrRJP6bYBgNV3rhUUz0XVh0AMFcvouvK2TQaIGSnY8OGwVEW6h7i7M0w?key=DYeCatt5os3BJ7zAvVp5gA" width="405" height="294">
@God 
</span></span></span></span></span></span><font color="#000000"></font></div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>

<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>

<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Athiti:wght@200;300;400;500;600;700&f&display=swap" rel="stylesheet">

Nymeria โพสต์ 2025-7-18 06:32:28

Nymeria โพสต์ 2025-7-18 07:05:37

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[ประเทศยูเครน] เมืองมารียูปอล