[บ้านใหญ่] ห้องทำงานไครอน - บ้านใหญ่ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Marina โพสต์ 2024-4-26 05:05:14

Marina โพสต์ 2024-4-26 13:32:07

Adelaide โพสต์ 2024-4-26 23:50:12

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Adelaide เมื่อ 2024-4-26 23:53 <br /><br /><div align="left" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxadelaide01 {
border-radius: 20px;
padding: 10px;
background-image: url("https://images.unsplash.com/photo-1604147706283-d7119b5b822c?q=80&w=2959&auto=format&fit=crop&ixlib=rb-4.0.3&ixid=M3wxMjA3fDB8MHxwaG90by1wYWdlfHx8fGVufDB8fHx8fA%3D%3D.jpg");
background-repeat: repeat;
background-size: 100%;
}
</style>

<style>
#boxadelaide02 {
width: 80%;
height: auto;
border-radius: 20px;
padding: 40px;
margin: auto;
background-color: rgba(65, 105, 225, 0.8);
}
</style>

<div id="boxadelaide01">
<br><br><div style="text-align: center;"><font color="#4169e1" face="Kanit" size="7"><span style="caret-color: rgb(65, 105, 225);"><b><i>GODLY PARENT</i></b></span></font></div><br>
<div id="boxadelaide02">
<p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff">- - - - -</font></p>

<p><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p>

<p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "ไครอนคะ สรุปว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่" อเดลเลดถามด้วยความสงสัย หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่โรงอาหาร เธอก็รีบละจากจานอาหารและวิ่งมาที่บ้านใหญ่เพื่อพบไครอนทันที เมื่อเธอเล่าเรื่องทั้งหมดรวมถึงสัญลักษณ์ที่ปรากฎเหนือศีรษะให้ชายครึ่งม้าฟังจนจบ ปฏิกิริยาแรกของเขาคือขมวดคิ้วและเริ่มเดินไปเดินมา</span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "ไครอน.." หญิงสาวเร่งเร้า</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">                "สิ่งที่เกิดขึ้นคือการรับรองสายเลือกจากเทพเจ้า" ไครอนว่า "เธอรู้ไหมว่าสัญลักษณ์นั้นเป็นของเทพองค์ไหน"</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "ฉันได้ยินจากโรงอาหารว่าเป็นสัญลักษณ์ของเทพซุสถึงได้รีบวิ่งมาที่นี่" อเลดเดลเล่าพลางนึกถึงสิ่งที่เธอได้ยินจากชาวค่ายที่โรงอาหาร พวกเขาต่างพึมพำถึงชื่อของเทพซุสแทบจะในทันทีที่เห็นสัญลักษณ์และบอกให้เธอรีบมาหาไครอน</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "ถูกแล้วเด็กเอย เทพเจ้าแห่งท้องฟ้าและสายฟ้า หนึ่งในสามมหาเทพแห่งโอลิมปัส" ไครอนพูดอย่างใจเย็น</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">                "ฉันจะพาไปส่งที่บ้านพักของเธอก่อน หลังจากนั้นก็ไปเก็บของจากบ้านพักหมายเลข 11 แล้วย้ายเข้าบ้านของตัวเองได้เลย"</span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">                อเลดเลดพยักหน้ารับ พ่อของเธอคือเทพซุส เทพเจ้าองค์ที่เธอไปสักการะเพื่อขอให้พ่อแม่เทพเจ้าที่แท้จริงรับรองเมื่อวันก่อน พ่อคงจะรับรองเธอหลังจากที่ได้ยินคำขอของเธอแน่ๆ</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255);"> </span></p>

<p><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff">- - - - -</font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p>

</div>
<br><br>
</div></div>

Dean โพสต์ 2024-5-4 16:33:29

ซ

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-5-5 18:03

https://lh7-us.googleusercontent.com/Q-ZLrmLIusdQHjV7-eC3yI11heygqRud7t6PZHUZkhAA8EY15qv7WZCuO4jzt0yXfwAZzBWCoTSil--Cf9T-VgDgG7bvMkkIW-iy2BYzmfRI-LzwiDpkVsy-wTaeCGZsA5sNlLhdyA59LEP70D9WLhY116https://lh7-us.googleusercontent.com/GIUjUY3QffqtbGZV8pgZxezx6CdTq5Z7MbjCQIPEtH5vvZqUXxr0Qy-ZLuYsv4ryCHIOdaPorAZGSMIoJNiMooW4b7zMDO2PS7RFZgbUL4Bgmn6thc3n-HNAV-ucp_4o_-0cfeHFXIrZMBdihF6PblMตีความภารกิจ (อย่างถูกต้อง)
         ข่าวลือเรื่องคำพยากรณ์แพร่กระจายในค่ายไปไวเหมือนโควิดระบาด เร็วเสียยิ่งกว่าที่ผู้รับคำพยากรณ์อย่างดีนจะทันได้ไปปรึกษาไครอนเสียอีก คงเพราะคราวนี้มีชะตาของนิวยอร์กเป็นเดิมพันและเหล่าลูกเทพก็ไม่ได้เพิกเฉยกับเรื่องร้ายแรงแบบนั้น บางคนมีครอบครัวที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์ก บางคนก็ตื่นตกใจที่ภัยร้ายระดับเก้าริคเตอร์กำลังจะกลับมาอีกและมันจะกระทบกับพวกเขาไหม กว่าที่ดีนจะไปถึงบ้านใหญ่ก็ถูกทักไว้หลายหน
         บางทีข่าวลือภายในค่ายต่าง ๆ ที่ลอยเข้าหูอาจไม่ใช่ฝีมือของนักข่าวภาคสนามอย่างเด็กบ้านไอริสไปเสียหมด แต่ว่านั่นเกิดขึ้นมาจากเหล่าแซเทอร์ต่างหาก แถมครึ่งมนุษย์เหล่านั้นยังทำงานอยู่เต็มค่ายไปหมดเสียด้วยสิ
         “ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ยอมให้เกิดคลื่นยักษ์ถล่มเมืองขึ้นหรอก” ดีนยิ้มปลอบเจโนวีฟ บุษบาน้อยแห่งบ้านอะโฟรไดท์ที่เข้ามาทักเขาเรื่องคำทำนาย เด็กสาวที่ร่าเริงสดใสบัดนี้สีหน้ามีแต่ความวิตกกังวล “ถ้ายังไงก็ขอโทษแทนพ่อฉันด้วย แต่ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่ และทุกคนจะต้องปลอดภัย”
         แม้แต่ตัวชายหนุ่มเองก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะทำภารกิจสำเร็จไหม การเดินทางไกลออกนอกค่ายเป็นเวลานานก็เหมือนกับการออกไปตาย ไหนจะต้องพิชิตอสุกายอะไรนั่นอีกถ้าไม่อยากรับโทสะจากเทพโพไซดอน เมื่อปลีกตัวจากเด็กสาวมาได้เขาก็เดินมาถึงบ้านใหญ่ได้สักที
         ก๊อก ๆๆ
         “ขออนุญาตครับ”
         “เชิญ”
         ไม่ได้รับอนุญาตดีนก็ผลักบานประตูกระจกสีเข้าไป ยังไม่ทันได้ทักทายอะไรไครอนก็ส่งยิ้มน้อย ๆ ที่เต็มไปด้วยความหนักใจมาให้ อีกฝ่ายคงรู้เรื่องคำทำนายแล้วในระหว่างที่เขาถูกเรียกทักตลอดทาง
         “สวัสดีครับ คุณไครอน คุณรู้เรื่องนั้นแล้วใช่ไหม? หมายถึง คำพยากรณ์” เซ็นทอร์ผู้เป็นอาจารย์และผู้อำนวยการค่ายพยักหน้า ถ้างั้นก็ง่ายหน่อยจะได้ไม่ต้องอธิบายให้มากความ “ถ้างั้นคุณช่วยผมตีความหน่อยได้ไหมครับ แบบว่า.. มีบางจุดที่ผมยังไม่ค่อยเข้าใจ แล้วก็อยากจะปรึกษาด้วยว่าจากนี้ต้องทำอะไรบ้าง”
         กล่าวจบดีนก็ยื่นกระดาษจดที่พับเป็นสี่ทบให้กับชายผิวดำ
         “แน่นอน ผมต้องช่วยเหลือคุณก่อนออกเดินทางอย่างเต็มที่ นั่งก่อนสิ” เมื่อรับกระดาษไปเปิดอ่านจบหนึ่งรอบไครอนก็ผายมือให้ดีนไปนั่งที่โซฟารับแขกก่อนที่จะเอ่ยถาม “คุณเข้าใจว่ายังไงบ้าง?”
         “ครับ ถ้าให้แกะทีละท่อนเลยก็.. เดี๋ยวนะ ผมขออัดเสียงไว้ได้ไหม? เวลาคุยภารกิจกับเพื่อนจะได้ให้เขาฟังเสียงเลยจะได้ไม่ขาดตกบกพร่องตรงไหน”
         ชายหนุ่มเอ่ยถาม แล้วเมื่อผู้อำนวยการพยักหน้ารับเขาก็หยิบเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมาอัดเสียง
         “โอเค.. งั้นเริ่มจากศูนย์กลางน่าจะหมายถึงตรีศูล เพราะผมก็เคยได้รับกระแสจิตที่พ่อพูดถึงตรีศูลอยู่หลายครั้ง แล้วพอตรีศูลหายไปทะเลก็เลยปั่นป่วน พ่ออาจจะคิดว่าเทพสักองค์เอาไปก็เลยขู่ว่าถ้าไม่เอาคืนจะส่งคลื่นถล่มเมืองใหญ่ เอ้อ.. ก่อนหน้านี้ผมไปหารุ่นพี่ออสตินมาแล้วเขาก็โพลงออกมาทันทีเลยว่าเป็นนิวยอร์ก ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อต้องมาถล่มนิวยอร์กด้วย”
         “เพราะชั้นที่หกร้อยของตึกเอ็มไพร์สเตตคือยอดเขาโอลิมปัส”
         “อะไรนะ!?” ดีนอุทานออกมาด้วยเสียงอันดัง “ทำไมเทพกรีกถึงไปอยู่ที่ยอดตึกเอ็มไพร์สเตต อีกอย่างตึกนั้นมันมีแค่ร้อยสองชั้นเองไม่ใช่เหรอ?”
         “หากให้อธิบายคงเหมือนกับที่มนุษย์ย้ายถิ่นฐานไปยังศูนย์กลางการปกครองใหม่ สำหรับเทพก็เพื่อที่จะปกครองพิภพได้ง่ายกว่า มนุษย์ธรรมดาจะมองเห็นว่าตึกเอ็มไพร์สเตตมีแค่หนึ่งร้อยสองชั้น แต่ถ้าเป็นผู้เกี่ยวข้องกับโลกแห่งทวยเทพจะสามารถมองเห็นปุ่มกดชั้นที่ลิฟต์ไปถึงชั้นที่หกร้อยได้”
         “โอเค้ ไม่ใช่เทพกรีกแต่เป็นเทพนิวยอร์กไปแล้วสิ..” ดีนยักไหล่ “แล้วแบบนี้ทุกคนก็ขึ้นไปหาเทพได้งั้นเหรอครับ คุณเคยขึ้นไปหรือเปล่า?”
         “ไม่ได้ สิทธิ์ที่จะขึ้นไปโอลิมปัสเป็นของทวยเทพเท่านั้น ส่วนเดมิก็อดที่ขึ้นไปได้จะเป็นเดมิก็อดที่ตายแล้วและได้รับการอนุญาติจากมหาเทพซุสเท่านั้น อมนุษย์อย่างผมไม่ได้รับสิทธิ์ขึ้นไป”
         “โอ้.. ต้องตายก่อนสินะ งั้นผมไม่อยากไปแล้ว” กว่าจะได้ขึ้นสวรรค์ต้องตายก่อน งั้นไปหาสวรรค์ที่อื่นดีกว่า “แล้วถ้ายอดเขาโอลิมปัสคือตึกเอมไพร์สเตต แล้วแอตแลนติสล่ะครับอยู่ที่ไหน คงไม่ใช่ว่า… ไมอามี่?”
         หากพูดถึงเมืองชายทะเลในสหรัฐอเมริกาที่เป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจและอีกหลาย ๆ อย่างติดมหาสมุทรแอตแลนติกเขาก็นึกถึงไมอามี่เนี่ยแหล่ะ
         “เดาได้เก่ง เกือบถูกแล้ว แอตแลนติสตั้งอยู่นอกชายฝั่งไมอามี่หลายไมล์ แต่หากจะบอกว่าอยู่ที่ไมอามี่ก็ไม่ผิด”
         “เอ้า ถูกด้วยเหรอเนี่ย”
         ดีนหัวเราะ ไม่คิดเลยว่าความรู้จากการดูยูทูปจะช่วยเอาไว้ได้ ซึ่งความจริงก็ช่วยได้หลายครั้ง แต่บางส่วนก็เป็นข้อมูลเท็จที่ต้องใช้วิจารณญาณในการรับชม ถ้าบอกว่าพ่ออยู่แถว ๆ ไมอามี่ก็ไม่แปลกเลยที่จะส่งเรือฮิปโปแคมปัสมาช่วยเขาได้เพราะอยู่ห่างจากเฮติไม่ไกลมากนัก
         “ผมคิดว่าเราควรมาต่อที่คำทำนายนะ ตอนนี้คุณยังเพิ่งตีความไปได้แค่สี่บรรทัด”
         “โอ้ โทษทีครับ ถ้างั้นมาต่อกัน.. วันครีษมายันผมรู้แค่ว่าอยู่กลางเดือนมิถุนายน เป็นวันที่กลางวันยาวนานที่สุด แต่ไม่รู้ว่าคือวันไหน ผมมีเวลาเดดไลน์เหลืออีกเท่าไรกันแน่ครับ”
         “ถ้าปีนี้ตรงกับวันที่ยี่สิบเอ็ดมิถุนายนครับ ส่วนที่ว่าทำไมถึงต้องเป็นวันครีษมายัน เพราะเป็นวันที่เหล่าเทพเจ้าจะมารวมตัวกันสองครั้งต่อปี เหมาะที่จะกล่าวหาผู้ต้องสงสัยมากที่สุด”
         “โอเค ยี่สิบเอ็ดมิถุนายน..” ดีนรีบหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาสลับแอปเมโมลงปฏิทินเอาไว้ “ต่อไป.. ต้องไปทิศตะวันตกนครแห่งคนบาปและสีสัน ผมคิดว่าคือลาสเวกัส ใช่หรือเปล่าครับ?”ชายหนุ่มเงยหน้ามองไครอน อีกฝ่ายเพียงแค่พยักหน้าแปลว่าเข้าใจถูก “แล้วก็ต้องคอยระวังบุตรแห่งเทพโป้ปด ผมไม่รู้เลยว่าคือเทพองค์ไหน แบบว่า.. ผมรู้จักแค่โลกิจากหนังน่ะมาร์เวลน่ะ”
         “เทพโป้ปดตามความเชื่อที่หลากหลายทั่วโลกมีหลายองค์ สำหรับกรีกคือ 'เทพโดลอส' หรืออาจเป็น 'เทพโมมุส' ก็ได้ แต่เทพโมมุสน่าจะใกล้เคียงกับการเป็นเทพแห่งการเยาะเย้ยมากว่า และยังมี 'เทพีอาเพท' เทพีแห่งการหลอกลวง แม้แต่ 'เทพเฮอร์มีส' ก็เคยถูกตีความว่าเป็นเทพเจ้าแห่งเล่ห์กล ทางฝั่งโรมันก็จะเป็น 'เทพมันเดเชียส' และเทพที่คุณรู้จัก 'เทพโลกิ' จากฝั่งนอร์ส”
         ชื่อเทพโป้ปดหลายองค์ที่ไครอนกระหน่ำใส่เขาทำเอาดีนตาลาย ผู้ต้องสงสัยในคดีนี้จะเยอะเกินไปไหม แล้วในตำนานเดียวกันจะมีเทพซ้ำหน้าที่กันไปทำไมเนี่ย!
         “แต่เทพเฮอร์มีสไม่น่าจะทำหรือเปล่าครับ แบบว่า.. ทำไปทำไมกันล่ะ?”
         “เทพเฮอร์มีสถือเป็นเทพอีกองค์ที่เข้าออกแอตแลนติสบ่อยราวกับเป็นชาวเงือก โดยเฉพาะช่วงนี้…” ไครอนมองมาทางดีนแววตาแฝงไว้ด้วยนัยยะ “แล้วเขาก็เคยขโมยตรีศูลของเทพโพไซดอนมาแล้วครั้งนึง”
         “คุณจะบอกว่าเทพเฮอร์มีสเข้าออกแอตแลนติสเพราะว่าไปส่งของให้ผมเหรอ?” ดีนอ้าปากหวอยกมือขึ้นกุมหัว กลายเป็นว่าตนเองเป็นคนที่ชักศึกเข้าบ้านหรือเปล่านะ? ไหนช่วงนี้จะมีพี่น้องของเขามาเพิ่มอีก เป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเธอจะไม่ส่งของเพื่อสื่อสารถึงบิดา “แล้วเทพเฮอร์มีสก็เป็นเทพแห่งการขโมยด้วย…”
         “อย่าเพิ่งปักใจเชื่อ ผมก็แค่ลองให้คุณวิเคราะห์ดู.. จากคำทำนายระบุว่าเป็นฝีมือของบุตรแห่งเทพโป้ปด ไม่ใช่ตัวของเทพโป้ปดที่แท้จริง ดังนั้นจึงเป็นไปได้ยากที่เดมิก็อดจะลงไปได้ถึงแอตแลนติสโดยไม่มีพลังหายใจใต้น้ำ”
         “คุณกำลังจะบอกว่าอาจมีผู้สมรู้ร่วมคิดเป็นบุตรแห่งโพไซดอนเหรอครับ?” ถ้าเป็นบุตรโพไซดอนดำน้ำลงไปคงได้ หรือเสกฟองอากาศให้คนร้ายหายใจใต้น้ำก็ได้อีก
         “คุณคิดซับซ้อนดีนะ” ไครอนแค่นยิ้ม “หรืออาจจะไม่ใช่ด้วยวิธีการนั้น.. แต่ด้วยวิธีการทางเวทมนตร์ การลวงตา การหาเส้นทางลับสู่ใต้สมุทรโดยไม่ต้องดำน้ำลงไปก็ขโมยตรีศูลมาได้ด้วยเช่นกัน”
         “มีวิธีแบบนั้นด้วยสินะ..” ชายหนุ่มกุมคางคิด “เทพเฮอร์มีสไม่ได้มีพลังแบบนั้นใช่ไหมครับ?”
         “มี แต่รายนามเทพที่ผมกล่าวมาบุตรเทพทุกองค์ล้วนมีความสามารถเช่นนั้นหมด”
         “โอ๊ย หัวจะปวด ทำไงดีล่ะเนี่ย!” ชักรู้สึกว่าเวลาเดือนนิด ๆ จะไม่ทันเสียแล้วสิ
         “อาจไม่ต้องกังวลถึงขนาดนั้น” ไครอนพูดเหมือนเป็นเรื่องง่าย ๆ ในขณะที่ดีนทำหน้ายู่จากการคิดหนัก “ตามคำพยากรณ์คุณจะได้เจอคนร้ายเอง เขาจะออกมาสร้างความวุ่นวายแก่คุณ และล่อลวงให้ทำอะไรบางอย่าง” ไครอนเลื่อนสายตาลงไปที่บรรทัดล่าง ๆ ของคำพยากรณ์ “เช่น… ปลดปล่อยอสุรกาย”
         “ฟังดูไม่ดีเลยนะครับ ปลดปล่อยอสุรกายนี่มันเป็นภัยระดับสิบเท่ากับคลื่นยักษ์หรือเปล่า?”
         “เรื่องนั้นคุณต้องไปชั่งน้ำหนักเอาเอง” ไครอนยิ้มบาง ๆ โดยหวังว่าดีนจะเลือกช้อยส์ที่ถูก “มาต่อกันเถอะครับ ต่อไปพบเจอสตรีผู้หลงยุค..” ไครอนกระตุ้น
         “เอ่อ.. เรื่องนี้ผมไม่เข้าใจเลย”
         “ถ้าจากที่ผมตีความ เกรงว่าคุณจะได้เข้าไปที่คาสิโนโลตัส”
         “คาสิโนโลตัส.. ผมเคยได้ยินเรื่องนี้มาอยู่บ้าง เป็นคาสิโนของเทพฮาเดสที่ถ้ากินอาหารในนั้นจะหลงลืมตัวตนแล้วก็จะออกมาจากที่นั่นไม่ได้สินะครับ ไม่ใช่การเปรียบเปรยว่าถ้าได้เล่นการพนันแล้วจะถูกผีพนันสิงสู่จนออกจากบ่อนไม่ได้ใช่ไหม?”
         มาถึงตรงนี้ไครอนปรบมือให้ เหมือนเขาจะชอบใจการตีความของชายหนุ่มไม่น้อย
         “คุณตีความได้เก่ง เรื่องสิงสู่ก็คล้ายแบบนั้น แต่นั่นหมายถึงการหลงลืมตัวตนจนออกมาจากคาสิโนไม่ได้นั่นแหล่ะ ส่วนสตรีที่หลงยุค.. คุณอาจจะได้พบคนจากศตวรรษอื่นที่มีอายุยาวนานอาจจะร้อยหรือพันปี” เมื่อเห็นหนุ่มโพไซดอนอ้าปากจะถามไครอนก็รีบอธิบายต่อไม่ให้เสียเวลา “การหลงในคาสิโนจะทำให้ร่างกายไม่เติบโตไปด้วย คุณอยู่ในนั้นสิบปีได้โดยที่ไม่รู้สึกว่าเวลาไหลผ่าน แม้ว่าคุณจะไม่รับประทานอะไรในนั้นเลยแต่ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะสูดกลิ่นของละอองดอกบัวจนทำให้หลงลืมตัวตน ในบันทึกการเดินทางของเพอร์ซีย์เขียนไว้แบบนั้น”
         ปรมาจารย์เซ็นทอร์เดินไปหยิบบันทึกเก่าเล่มหนึ่งบนชั้นหนังสือ เปิดไปยังหน้าข้อมูลบันทึกจากนั้นก็ส่งให้กับดีน เขาอ่านผ่าน ๆ แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่ฟังมาจริง ๆ ด้วย
         “ตายล่ะ แบบนี้อันตรายมาก ๆ เลยนะ ผมมีเดดไลน์งานแค่หกสัปดาห์นิด ๆ เองด้วย” นี่แหล่ะสิ่งที่จะมาตัดกำลัง “ถ้าแบบนี้ผมใช้พลังเสกฟองอากาศคลุมหัวไว้ได้ไหม เพื่อที่จะป้องกันละอองดอกบัว”
         ไครอนเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง “เป็นความคิดที่ดี คุณจะลองดูก็ได้ไม่เสียหาย ถ้าได้ผลยังไงก็ลงบันทึกไว้ด้วยแล้วกันครับ”
         “โอเคครับ งั้นผมจะลอง ส่วนบันทึกนี่ขอยืมไปศึกษาได้ไหม?”
         ดีนชูบันทึกการเดินทางของพี่ชายที่ไปตามหาสายฟ้าที่หายไปร่วมกับเพื่อนอีกสองคน แม้ว่าเขาจะเกลียดการอ่านตัวหนังสือเยอะ ๆ มากก็ตามที แต่รู้สึกว่าภารกิจของเขาและพี่ชายมีความคล้ายคลึงกัน
         “เชิญ” ไครอนผายมือให้ “แต่กรุณานำมาคืนก่อนออกเดินทาง มันค่อนข้างจะเป็นเอกสารสำคัญ”
         “ได้เลย งั้นผมคงต้องถ่ายรูปทุกหน้าไว้ก่อน” ดีนโพล่งสิ่งที่คิดในหัวออกมา “แล้วนี่ล่ะครับ ‘เจ้าจักถูกล่อลวงโดยซาตาน แต่จักได้ของที่หายไป....’ หมายถึงผมจะได้พบกับซาตานจริง ๆ เหรอ แล้วแบบนี้ซาตานคือเทพแห่งความโป้ปดหรือเปล่า?”
         ตามพระคัมภีร์เก่าที่แม้จะไม่ได้นับถือแต่เด็กทุกคนย่อมได้เรียนรู้มาบ้าง ซาตานหรือนามเก่าคือ 'ลูซิเฟอร์' ก่อสงครามบนสวรรค์เพราะต้องการเป็นใหญ่ทัดเทียมพระเจ้า จึงถูกเนรเทศลงมาในนรก เขาปลอมเป็นงูลักลอบเข้าไปในสวนเอเดน เป็นผู้ล่อล่วงให้อีวากินผลไม้แห่งความรู้จนทั้งอาดัมและเอวาซึ่งเป็นมนุษย์คู่แรกถูกเนรเทศมาใช้ชีวิตอย่างยากลำบากบนโลกมนุษย์ นั่นคือตำนานการเกิดมนุษย์เท่าที่เขารู้มาตามหลักศาสนา
         “จริงด้วยสินะ ซาตานก็ถือเป็นอดีตเทวทูตจอมหลอกลวงอีกตน แม้สิ่งที่เขาพูดส่วนมากจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม… เทพบางองค์ที่เคยพบพานบอกว่าเขานิสัยดี”
         “จริงดิ? แต่ว่าคำทำนายบอกว่าถูกล่อลวง แต่จะได้ของที่หายไปคืนมา..” ดีนครุ่นคิดก่อนจะทำหน้าเลิ่กลั่ก “คงไม่ได้หมายความว่า ‘โดนลวงไปล่อ’ เพื่อแลกของใช่ไหมครับ?”
         บ้าจริง! งานนี้ต้องเสียตัวเหรอเนี่ย! ถึงจะไม่เคยไปถึงขั้นนั้นแต่เขาอยากเก็บความบริสุทธิ์ทางประตูหลังไว้ให้ผู้ชายที่เขาชอบมากกว่านะ
         “กรุณา-หยุด-ความคิดนั้น-ไว้เลยครับ” ไครอนปรามด้วยสุ้มเสียงที่หนักแน่นจริงจัง
         “โอเค ผมไม่คิดก็ได้ ก็ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว...” ประโยคหลังพูดเสียงมุบมิบ
         “มาต่อกันครับ ‘จงมุ่งหน้าสู่นครแห่งวัยรุ่นและความหวัง’ คุณคิดว่าคือที่ไหน?”
         “อืม.. ผมคิดถึงซิลิคอนแวลลีย์นะ ใช่หรือเปล่า?”
         ซิลิคอนแวลลีย์ เป็นภูมิภาคในนอร์เทิร์นแคลิฟอร์เนียที่ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางโลกเทคโนโลยีชั้นสูงและนวัตกรรม เป็นที่ตั้งของบริษัทไอทีชั้นนำของโลกอย่างเช่น ไอบีเอ็ม แอปเปิ้ล กูเกิ้ล และเมต้า ตั้งอยู่ทางใต้สุดของเขตอ่าวซานฟรานซิสโก ซึ่งตรงกับหุบเขาแซนตาแคลรา จนถูกขนานนามว่าเป็นแหล่งขุมของของยุคใหม่ ดึงดูดใจวัยรุ่นให้อยากไปทำงานในเมืองนั้น แต่ไครอนกลับส่ายหน้า..
         “ถูกแค่ที่อยู่ในซานฟรานซิสโก แต่เกรงว่าหากไปที่ซิลิคอนแวลลีย์จะไม่ถูกจุดไปไกล” เซ็นทอร์เลื่อนสายตาอ่านบรรทัดล่างประกอบ “‘พึงเลือกโชคชะตา โทสะแห่งสมุทรเทพหรืออสุรกายห้วงทะเลลึก’ ถ้าจำไม่ผิดมีอสุรกายทะเลตนหนึ่งถูกผนึกไว้นอกอ่าวซานฟรานซิสโก คุณควรต้องไปบริเวณท่าเรือบริเวณเหนืออ่าวมากกว่า”
         ไรคอนหยิบเอาลูกลูกจำลองมาตั้งไว้ตรงหน้าดีน จากนั้นก็ชี้นิ้วลงไปยังตำแหน่งบริเวณท่าเรือ
      “อ่อ เข้าใจล่ะ ว่าแต่อสุรกายตนนั้นคือตัวอะไรครับ มันเก่งหรือเปล่า?”
         “น่าเสียดายที่ผมไม่ทราบแน่ชัด แต่หากจุดประสงค์ของบุตรแห่งเทพโป้ปดคือการปลดผนึกอสุรร้ายเกรงว่าจะไม่ใช่แค่คู่ต่อสู้ระดับไซคลอปส์หรือมิโนทอร์”
         “เป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ที่เก่งมาก ๆ เลยสินะ”
         ดีนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ บางทีอาจเป็นคราเคน สงสัยว่าก่อนที่จะออกเดินทางเขาคงต้องศึกษาหาข้อมูลอสุรกายในทะเลเอาไว้สักหน่อยเพื่อที่จะไม่ซี้แหงแก๋ เขาต้องเลือกระว่างปลดผนึกอสุรกายหรือยอมให้พ่อซัดคลื่นยักษ์ถล่มเมือง ไม่ว่าอย่างไหนเขาก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นทั้งนั้น ไม่รู้ด้วยว่าถ้าปลดผนึกอสุรกายแล้วจะเอาอยู่หรือเปล่า แล้วมันจะสร้างความเสียหายในอนาคตมากกว่าไหม แต่เขาก็ไม่ยอมให้โพไซดอนคร่าชีวิตคนนับล้านแน่ ๆ ไม่มีทาง
         “แล้วสุดท้าย ภารกิจจะสำเร็จหรือว่าล้มเหลวในคราวเดียวกัน.. เคยได้ยินจากรุ่นพี่ไพเพอร์ว่าเพอร์ซีย์หาสายฟ้าเจอแต่ก็ต้องแลกกับการทิ้งแม่ไว้ที่วังเทพฮาเดส สำหรับพี่ชายเขามีภารกิจซ้อนกันแต่ว่าของผมไม่มี จะมีอะไรทำให้ภารกิจล้มเหลวครับ หรือว่าผมจะไปไม่ทันเวลา?”
         “เรื่องนี้ผมคงตอบไม่ได้ แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ต้องทำใจว่า ไม่ใช่ทุกสิ่งที่จะเอาชนะได้ตลอด มีได้ก็ต้องมีเสีย”
         “ต้องเลือกแล้วก็ต้องแลกสินะ” ดีนเป่าปาก
         การตัดสินใจด้วยตัวคนเดียวนั้นยากเกินไป แต่ทีมมีสามคนแล้วเขาก็อยู่ในประเทศของประชาธิปไตย การโหวตจึงเป็นเรื่องสำคัญ ข้อแรกคือการแสดงสิทธิ์ความคิดเห็น ข้อที่สองคือในเมื่อเป็นความเห็นส่วนรวมจะได้ไม่รู้สึกผิดมากเมื่อตัดสินใจเลือกไม่ถูกทาง
         “คุณตั้งใจว่าจะออกเดินทางกันเมื่อไรหรือ?” ไครอนถาม
         “ผมยังไม่รู้เลยครับ แต่จะพยายามออกเดินทางโดยเร็วที่สุดหลังจากเตรียมการทุกอย่างพร้อม แต่ว่าตอนนี้ผมยังไม่ได้ชวนใครเลย ที่คิดว่าก็น่าจะ.. เดม่อน กับ ไบรท์ มั้ง”
         “ถ้าอย่างนั้นนี่คือค่าใช้จ่ายสำหรับการเดินทาง คุณนำไปจัดสรรแบ่งกับเพื่อนร่วมทางได้เลย แล้วก็อย่าลืมไปเบิกอาหารทิพย์ที่ห้องพยาบาลเผื่อฉุกเฉินด้วยครับ”
         ไครอนเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานจากนั้นก็ยื่นซองเงินดอลลาร์ปึกใหญ่ให้ มันมากพอที่จะทำให้ชายหนุ่มตาโต แต่พอคิดแล้วว่าใช้เวลาเดินทางกว่าสิบวัน ค่าอาหาร ค่ารถ ค่าที่พัก เผลอ ๆ จะไม่พอคงต้องประหยัดงบหน่อย
         “ขอบคุณครับ งี้ที่ผมต้องทำก็คือ ไปเบิกอาหารทิพย์ ชวนเพื่อน แล้วก็ศึกษาเรื่องอสุรกายใต้ทะเล.. รวมทั้งทำใจว่าอาจจะไปตายด้วย”
         “....”
         เมื่อได้ฟังไครอนก็เงียบไปเล็กน้อย เพราะมีเหล่าเดมิก็อดจำนวนไม่น้อยเลยที่ออกไปทำภารกิจเดินทางแล้วไม่กลับมายังค่ายฮาล์ฟบลัดอีก ไม่เว้นแม้แต่สายเลือดของสามมหาเทพ ไครอนคิดถึงเด็กหนุ่มคนสายเลือดเทพซุสคนหนึ่ง เป็นคนที่ฝีมือดีทีเดียว อาจจะเป็นกำลังสำคัญให้แก่ค่ายฮาล์ฟบลัดอนาคต แต่เขาดันพลัดหลงกับเพื่อนในกลุ่มไปเมื่อห้าปีก่อน แม้ภารกิจจะสำเร็จด้วยกำลังของเด็กบ้านแอริสและอะธีน่าที่ร่วมทีมไปด้วยกันเพียงสองคน แต่น่าเสียดายเหลือเกินที่เด็กบ้านซุสคนนั้นกลับสูญหายไปตลอดกาล
         “พวกคุณต้องกลับมาได้ครบทุกคนแน่ ผมเชื่ออย่างนั้น”
         “ขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับ ผมจะกลับมาแน่และช่วยทุกคนเอาไว้ได้.. ขอให้เป็นแบบนั้นนะ” นึกถึงความยากของภารกิจก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา “ถ้างั้นผมขอไปเตรียมตัวให้พร้อมก่อนนะครับ มีหลายอย่างที่ผมต้องทำเลย เอาไว้ก่อนเดินทางผมจะมาลาคุณอีกครั้งนึง”
         ไครอนพยักหน้ารับดีนจึงปิดกดหยุดการอัดเสียงแล้วลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปจากห้องผู้อำนวยการ ไหน ๆ แล้วก็แวะไปเบิกอาหารทิพย์ที่อยู่ในอาคารเดียวกันเลยดีกว่า
https://lh7-us.googleusercontent.com/4HyF3zvibsRcs_9o9uPFJIlh2svW9SnFA0v4nDp_rKIKNFUsqVmk_V4hT8MPLK5TBVIGLMUfwtf6rnWRwx8sOPbtqSLAXoyHRDlygUes02wqK65V5xYKohSFUkGt8DPAsiPRlY6O_FXO87-2I4E0Uukรับเงินทุนทำภารกิจ: ตรีศูลที่หายไป

Arty โพสต์ 2024-5-4 19:27:55

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Arty_1 {
border: 5px double #FF2079;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #FF2079 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/S9vLfmS.gif");}
</style>

<div id="Arty_1">
<p>

<br>

<font face="Kanit"><font size="6" color="#ffffff"><span style="text-shadow: #FF2079 1px 3px 5px;"><b style=""><mit style="">
Arty <br>Diary Queen Bee </mit></b></span></font></font></p>

<br>

<style>
#Arty {
width: 800px;
border: 4px double #FF2079;
padding: 15px;
box-shadow: #FF2079 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/GYrJz3Y.gif");}
</style>

<div id="Arty">
<p><i style=""><font style=""><font color="#ffffff" style=""><b style=""><b style=""><font style="" size="4" face="Sriracha"><br></font></b></b></font></font></i></p><div style="text-align: left;"><font size="4" face="Sriracha"><br></font></div><div style="text-align: left;"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-085b82ba-7fff-6973-797b-14616078fbce"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha">          </font></span><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">คุณลัคกี้ยอมถ่อสังขารกลับไปเอากระเป๋าที่ผมทำหล่นไว้หลายใบ มันไม่ใช่ความผิดของผม ถ้าไม่มีอสุรกายตัวแดงแจ๋ไล่ล่าตามในป่า สัมภาระที่รักษาเท่าชีวิตไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือ</span><br></font></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          ถึงจะสำคัญมาก </span><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชีวิตผมสำคัญกว่า</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เรื่องยอมเสียสละให้ผู้อื่นปัดตกทิ้งซะ เอาตัวรอดเท่านั้นแหละของจริง จะยอมสละชีวิตตัวเองเพื่ออะไรนี่ไม่ใช่ละครหลังข่าว หรือซีรีย์ นิยายที่ตัวเอกเป็นผู้กล้า</span></font></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          ผมลบเครื่องสำอางออก เปิดกระเป๋าซึ่งรวบรวมสารพัดของกุ๊กกิ๊ก เครื่องประทินโฉมนวลหน้าที่เลือกสรรเพื่อสร้างชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบ</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          เมพอัพหน้างานผิวฉ่ำ ผมลงไพรเมอร์ลำดับแรกปรับพื้นผิวให้เรียบเนียน ก่อนลงเบสสีม่วงต่อ ตามด้วยทาคอนซีลเลอร์ รองพื้นและอีกบลา ๆ ลุคที่เป๊ะ ปัง สมมง พลาดไม่ได้แม้แต่จุดเดียว ถึงที่นี่ดูจะกันดารเกินกว่าจะออกกล้อง</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          ผมต้องโดดเด่นดุจดาวค้างฟ้า ไม่ยอมตกลงจากฟ้าเป็นอันขาด ค่ายฮาล์ฟบลัดเป็นสถานที่หลบซ่อนด้วยจากอสุรกายของเดมิก็อด มนุษย์กึ่งเทพพื้นเพเป็นคนที่ใช้ชีวิตโลกภายนอก </span><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อาร์ตี้ เดอ วิล </span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เป็นชื่อที่คนหลายล้านรู้จัก</span></font></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          ลิปกลิตเตอร์บรรจงทาลงบนกลีบปากหยักเล็ก </font><font size="4" face="Sriracha" color="#ff00ff">"คุณลัคกี้ เดี๊ยนเสร็จแล้ว"</font><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">  </font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          คุณลัคกี้กางร่มให้ผมเดินนำไปยังอาคารหลังใหญ่ ก่อนจะเข้าไปในบ้านใหญ่ ผมมองการตกแต่งสไตล์ยุคกรีกโบราณ </font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          กลิ่นคนแก่</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          "ไครอนไม่ได้เจอกันเกือบ 20 กว่าปี เห็นคุณยังสบายดีผมก็อุ่นใจ"</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          "เช่นกัน นานมากแล้วที่ฉันกับนายพบกันครั้งล่าสุด"  </font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000007382.gif" width="566" _height="120" border="0"><br></font></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          </span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">"นั่นเดมิก็อดที่นายดูแล สวัสดีอาร์ตี้ เดอ วิล ฉันเป็นผู้อำนวยการค่ายฮาล์ฟบลัด" ไครอนยิ้มให้ชายหนุ่มชาวค่ายคนใหม่ ดวงตาทอประกายเจ้าเล่ห์ "ฉันรู้เรื่องนายจากจดหมายของลัคกี้ทั้งหมดแล้ว" ไปรษณีย์ส่งจดหมายของเทพเฮอร์มีส</span></font></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">         </font><font size="4" face="Sriracha" color="#ff00ff"> "สวัสดีไครอน"</font><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"> </font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          เซนทอร์หนึ่งตัว เซนทอร์สองตัว ในห้องเดียวกัน </font><font size="4" face="Sriracha" color="#ff00ff">"คุณลัคกี้รู้จักด้วยเหรอ ไม่เห็นเคยเล่าให้เดี๊ยนฟัง"</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          "ก็นานมาแล้ว สมัยที่ฉันยังเป็นวัยรุ่น อาร์ตี้เธอคงเข้าใจใช่มั้ย เซนทอร์เองก็มีช่วงเจริญเติบโต ฉันในตอนนั้นเคยมาส่งเดมิก็อดที่นี่เหมือนกัน" ลัคกี้เล่าย้อนถึงอดีตของตัวเอง "หมอนั่นน่ะกลายเป็นวีรบุรุษไปแล้ว"</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          </font><font size="4" face="Sriracha" color="#ff00ff">"ถ้าเรื่องมันนานนัก เดมิก็อดคนนั้นปานี้เป็นคุณลุงหนวดเฟิ้ม"</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          "อาร์ตี้" ไครอนพูดพร้อมชี้นิ้ว เขามองสัญลักษณ์แสงสีม่วงเรืองรอง ก่อรูปส่องประกายสองเพศ </font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          เซนทอร์ทั้งสองกำลังมองมาที่ร่างของอาร์ตี้</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          "เธอได้รับการประเมินแล้ว"</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          </font><font size="4" face="Sriracha" color="#ff00ff">"หมายถึงอะไร"</font><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"> ร่างเล็กถามด้วยความงุงงง</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          "เฮอร์มาโฟร์ไดตัส" ไครอนกล่าว "เทพแห่งไบเซ็กชวล LGBT"</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          </font><font size="4" face="Sriracha" color="#ff00ff">"เทพที่เป็นแม่ดิฉันหรอ" </font><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">ไม่คุ้นหูชื่อนี้สักนิด </font><font size="4" face="Sriracha" color="#ff00ff">"บอกตามตรงเดี๊ยนไม่รู้จักเทพองค์นี้"</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          "เทพเฮอร์มาโฟร์ไดตัส เป็นบุตรแห่งเฮอร์มีสและอะโฟร์ไดท์ที่เกิดจากความสัมพันธ์แบบลับ ๆ" ชายวัยกลางคนเอ่ยเสริม </font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          </font><font size="4" face="Sriracha" color="#ff00ff">"เทพเฮอร์มีสกับเทพีอะโฟร์ไดท์ เดี๊ยนรู้จักออกจะดังจะตายไป 12 เทพแห่งโอลิมปัส"</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          กะพริบตาปริบ ๆ เทพีอะโฟร์ไดท์เป็นภรรยาของเทพเฮเฟตัส และมีชู้รักคือเทพสงครามแอรีส อาร์ตี้ยกมือปิดปากร้องอุ๊บส์ </span><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">'หล่อนมันร้ายย่ะ'</span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> นอกจากนี้ยังมีเทพเฮอร์มีสอีกคน ความสัมพันธ์เอ๋ยจงซับซ้อน ยังไม่นับรวมทั้งเทพองค์อื่นและมนุษย์ธรรมดาจำนวนมากอีก</span></font></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          การลำดับนับญาติชวนปวดขมับ          </font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          "เอาล่ะ ไปดูบ้านพักกัน" ไครอนนำเสื้อค่ายสีส้มยื่นให้อาร์ตี้</font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          </font><font size="4" face="Sriracha" color="#ff00ff">"ไม่มีความเป็นแฟชั่น"</font><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"> เสื้อยืดสีส้มธรรมดา ๆ ที่ไร้การตกแต่งใด ๆ การดีไซน์เรียบง่าย มีชื่อค่ายปักกลางเสื้อ ดีไซเนอร์คนนี้ไม่ผ่านโปรแน่ถ้าได้ทำงานกับอาร์ตี้ </font></span></p><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font size="4" face="Sriracha" color="#483d8b">          ดวงตาซุกซนมองนิ้วที่กรีดกราย 💅🏻 "เล็บเจลดิฉันยังสวยซะกว่า"</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p></div></div><b><b>
<br>
</b></b></div></div>

Robin โพสต์ 2024-5-9 02:59:02

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Robin เมื่อ 2024-5-11 01:04 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Sofia">
<style>
/* Outside box and bg*/
#boxProfile {
   border: 1px dashed #fff;
   border-radius: 10px;
   padding: 0px;
   box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0);
}
.header {
text-align: center;
   font-family: "Sofia", sans-serif;
      font-size: 60px;
   color: #a1887f;

}
.sub-header {
text-align: center;
font-family: "Cordia New";
font-size: 30px;
color: #C0C0C0;
   margin-top: 5px;
   font-style: italic;
   margin-right: -300px;
}
.center-divider {
   text-align: center;
   color: #CDCDCD; /* Font color */
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
   margin-top: -20px;
}
.text {
   text-align: left;
   color: #808080; /* Font color */
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
}
.w3-container {
padding-bottom: 20px; /* Adjust the value as needed */
}
.button-container {
   text-align: center;
   margin-top: 20px;
}
.button {
   font-family: "Sofia", sans-serif;
   font-size: 10px;
   color: #a1887f;
   border-radius: 5px;
   border: 1px dashed #fff;
   cursor: pointer;
   background-color: #fff;
   text-decoration: none;
   padding: 5px 10px;
   transition: box-shadow 0.3s;
}
.button:hover {
   box-shadow: 0 0 5px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.separator {
   color: #CDCDCD;
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
   margin: 10px 0;
}
</style>

<div id="boxProfile" style="background-image: url('https://i.imgur.com/OEBWwYm.jpeg')" ;="">
<br>
<div align="center">
<div class="w3-container header" style="width:60%">II</div>
   <div class="button-container">
         <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=26&pid=1284" class="button w3-hover-shadow"><< prev</a>
         <span class="separator">|</span>
         <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=52&pid=1631" class="button w3-hover-shadow">next >></a>
   </div>
   <br>
   <p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p>
   <div class="w3-container text" style="width:80%"><br><span id="docs-internal-guid-bf2e8a53-7fff-06c1-9d57-b928931c8626"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ห้องสี่เหลี่ยมชั้นแรกของบ้านใหญ่ถูกออกแบบไว้สำหรับเป็นห้องทำงานส่วนตัว ภายในห้องที่กว้างจนสามารถจอดรถเอ็มพีวีได้สองคันได้รับการตกแต่งด้วยไม้มะฮอกกานีสีเข้มเงางามตั้งแต่ผนัง เพดาน ไปจนถึงชั้นวางหนังสือ หลังโต๊ะทำงานที่ทำจากวัสดุชนิดเดียวกันมีชายวัยกลางคนนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังดูภูมิฐาน เขาสวมแว่นสายตาและสูทสีกากีกับเนคไทสีน้ำตาล ผมหงอกและเคราสีขาวถูกเล็มจนสั้นตัดกับผิวสีน้ำตาลไหม้อย่างลงตัว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ชายนิรนามใช้แววตาที่ดูใจดีกวาดมองเด็กสามคนยืนเบียดกันบนพรมขนม้าลายเทียมผืนใหญ่ตรงหน้าหลังอนุญาตให้เข้ามาพบ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“พวกเด็ก ๆ น่ารักจริงเชียว” เขาว่าพลางหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อรุณสวัสดิ์ครับไครอน” เจมส์เอ่ยทัก ชายที่ถูกเรียกว่าไครอนยิ้มรับ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินเบิกตากว้าง เธอรู้มาบ้างเกี่ยวกับตำนานของผู้ฝึกฝนวีรบุรุษที่ถูกเรียกขานว่า</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไครอน</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> แต่มองดูแล้วคนตรงหน้าแทบไม่ต่างอะไรกับครูสอนประวัติศาสตร์ตามโรงเรียนมัธยมทั่วไปเลยสักนิด</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">หรือตำแหน่งวีรบุรุษของที่นี่คือคนที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยด้วยคะแนนติดท็อปอันดับหนึ่งกันนะ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“สวัสดีครับไครอน โรบิน นี่ไครอน ผู้อำนวยการค่ายฮาล์ฟบลัด” โทยาที่พอจะเดาความคิดของโรบินออกรีบเอ่ยแนะนำทั้งสองฝ่ายก่อนที่เธอจะหลุดถามคำถามประหลาดออกไป</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินค้อมศรีษะเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทาย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โทยา ไม่ได้เจอกันนานเลย คุณเจเรมีคงจะตามโทยามาสินะ” เขาเว้นจังหวะครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยต่อ “คุณมิไคเลอร์วิช เรายินดีเป็นอย่างยิ่งที่คุณมาถึงค่ายอย่างปลอดภัย”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ไค–” ไครอนยกมือห้ามปรามก่อนโทยาจะพูดจนจบประโยค</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เจมส์ โทยา รบกวนเธอสองคนออกไปก่อน อีกสักพักฉันจะพาแขกของเราตามไปทานมื้อเช้าด้วยกันที่โรงอาหาร อ้อ! ฝากบอกเด็กๆ บ้านหมายเลขสิบเอ็ดเรื่องสมาชิกใหม่ด้วยล่ะ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เจมส์กับโทยาสบตากันในความเงียบ ทั้งสองพากันออกไปพร้อมกระเป๋าใบโตของโรบิน รอจนเสียงประตูปิดลงจนภายในห้องเหลือเพียงไครอนและผู้มาใหม่</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">บรรยากาศสบาย ๆ เมื่อครู่หนักอึ้งขึ้นทันที ชายตรงหน้าไม่ได้พูดอะไรต่อราวกับกำลังรอให้บางอย่างเกิดขึ้น โรบินกระพริบตาปริบ ๆ ด้วยความงุนงง ก้อนความสงสัยเริ่มก่อตัวขึ้นทีละน้อย มันค่อย ๆ ขมวดเข้ากันเป็นปมจนเกิดเป็นคำถามสิ้นคิด</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“คุณรู้จักหนูใช่ไหมคะไครอน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โอเค เป็นคำถามที่ดี” อีกฝ่ายพ่นลมออกจากจมูกด้วยความพึงพอใจ “แต่ก่อนอื่นเลย”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไครอนขยับตัวเล็กน้อย เขาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง บิดเอวซ้ายทีขวาทีด้วยท่าทีผ่อนคลาย ทุกการกระทำของอีกฝ่ายอยู่ในสายตาของโรบินทั้งหมด เธออ้าปากค้างและเข้าใจในทันทีว่าทำไมห้องทำงานแห่งนี้ถึงจำเป็นต้องมีขนาดพอให้จอดรถยนต์ได้สองคัน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“คือคุณเป็น.. เอ่อ..”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ม้า ถูกต้อง” ว่าพลางไครอนก็เดินออกมาข้างหน้าด้วยท่อนล่างที่เป็นม้าศึกสีดำ พื้นไม้กระดานส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่เขาขยับตัว รูปร่างที่ใหญ่โตทำให้คู่สนทนาตัวหดเหลือเพียงแค่เอว “จะเรียกให้ถูกคือ</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เซนเทอร์</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ล่ะนะ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ถ้าต้องเล่าเรื่องน่าตกใจที่เกิดขึ้นกับตัวเองภายในเดือนนี้ให้อิกอร์ฟัง โรบินเดาว่าน้องชายตัวแสบของเธอคงจะวิ่งร้องไห้ไปหาเบเรนีซแล้วคะยั้นคะยอคนเป็นแม่ให้รีบมาพาตัวเธอกลับไปรักษาอย่างแน่นอน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">พออีกฝ่ายเข้ามาใกล้ขึ้น โรบินก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ หลังถูกหมีพูดได้โจมตีร่างกายของเธอก็ตอบสนองกับ</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ความไม่ปกติ</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ได้อย่างรวดเร็ว กว่าโทยาจะบรรเทาอาการจากสวนหมัดทันทีที่เธอเห็นขาแพะของเขาจนเหลือเพียงขยับตัวหนีก็ใช้เวลาอยู่หลายวัน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โอ้ๆ ฉันต้องขอโทษจริงๆ” ไครอนว่า เขารักษาระยะห่างโดยการไม่เข้ามาใกล้เกินไป “โทยาส่งข้อความมาบอกฉันแล้วล่ะว่าเธอถูกสองพี่น้องฝาแฝดโจมตี ฉันยินดีจริงๆ ที่เธอปลอดภัย หลายศตวรรษที่ผ่านมาเราให้การฝึกฝน แต่ระหว่างทางก็สูญเสียไปมากมายเหลือเกิน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อ่า ไม่เป็นไรค่ะ” เธอไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตัวเองไม่เป็นไรเรื่องอะไร</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไครอนโน้มตัวไปหยิบเสื้อสีส้มที่ถูกพับอย่างเรียบร้อยบนโต๊ะทำงานให้โรบิน พอเธอรับมันมาแล้วกางออกก็พบว่าเป็นเสื้อยืดแบบเดียวกับที่เห็นคนในค่ายใส่กัน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ของขวัญต้อนรับ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินเริ่มรู้สึกเหมือนเธอถูกพาเบี่ยงประเด็นบ่อยเกินไปแล้ว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“คุณยังไม่ตอบคำถามหนูเลย”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">รอยยิ้มบนใบหน้าของไครอนค่อย ๆ จางลง เขาประสานสายตาเข้ากับโรบินอย่างจริงจัง หางม้าสะบัดไปมาด้วยความไม่สบายใจ “เด็กน้อย เหล่าเทพเจ้าให้ฉันได้ทำในสิ่งที่รักมาอย่างยาวนาน ฉันเฝ้ามองเด็กๆ เติบโต สัมผัสการเปลี่ยนผ่านของอารยธรรม แต่พรแห่งความเป็นอมตะบางครั้งก็เป็นเหมือนโซ่ตรวนแห่งคำสาป อาจฟังดูใจร้ายถ้าฉันจะบอกว่าใจหนึ่งฉันรู้สึกว่าเธอไม่ควรอยู่ที่นี่ ณ เวลานี้ แต่อีกใจหนึ่งฉันก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“หนูไม่เข้าใจ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ครั้งหนึ่งที่ฉันได้เจอคนที่มีบรรยากาศแบบเดียวกันกับเธอ ยังเป็นตอนที่กรุงโรมแห่งที่สามกำลังรุ่งเรืองน่ะสิ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เสียงเป่าแตรเขาสัตว์ดังขึ้นไกล ๆ ทันทีที่ไครอนพูดจบ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span id="docs-internal-guid-7c6e524b-7fff-bc50-1c6d-cef38bd7cc00"></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เอาล่ะ” ใบหน้าของไครอนกลับมาสดใสอีกครั้ง “สำหรับตอนนี้ถึงเวลาที่ฉันควรพาเธอไปกินข้าวแล้วก็แนะนำตัวกับเพื่อนๆ เสียที ฉันจะทยอยตอบคำถามของเธอระหว่างที่เราเดินทางไปโรงอาหารแล้วกัน”</span></p></span></div>
   <br> 
   <p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p>
</div> 
<br>
</div>

Eloise โพสต์ 2024-5-9 14:47:49

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">
<p>

<br><br></p>

<div id="Eloise02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><font style="" color="#ff8c00" size="6"><b style="">ขอคำปรึกษา</b></font><br></font></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><font face="Kanit"><font size="7" style="" color="#ff8c00"><b style=""><br></b></font></font></div><div style="text-align: left;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff">ก๊อก ก๊อก ก๊อก</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ขออนุญาตค่ะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff">เอโลอิสเดินทางมาที่บ้านใหญ่หลังจากที่เมื่อวานเธอได้รับคำพยากรณ์และยังไม่แน่ใจในบางเรื่อง เธอคิดว่าคุณไครอนอาจจะช่วยให้คำแนะนำแก่เธอได้ทั้งเรื่องคำทำนายและเรื่องเพื่อนร่วมทีมที่อยู่ในคำทำนายนั้น</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“เข้ามาได้”</font><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"> เสียงไครอนจากด้านในตอบรับ</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff">เอโลอิสเปิดประตูเข้าไป…</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ขอโทษที่มารบกวนค่ะ พอดีว่าฉันอยากขอคำปรึกษาเรื่องคำพยากรณ์น่ะค่ะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“คำพยากรณ์? เธอไปขอคำพยากรณ์มางั้นเหรอ?”</font><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"> ไครอนมีน้ำเสียงที่แปลกใจขึ้นมาเล็กน้อย</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ใช่ค่ะ และฉันก็ไม่แน่ใจว่าควรทำยังไงต่อ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“นับเป็นเรื่องที่กล้าหาญที่เธอเลือกที่จะเผชิญหน้ากับความท้าทาย ไหนว่ามาซิ คำพยากรณ์ว่าอย่างไร?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ธิดาแห่งไฟพึงตามแสงรุ่งอรุณยามเช้า ณ ใจกลางนครมิเคยหลับใหล ราชรถสุริยะเทพถูกขโมย โลดแล่นไปทั่วโลกา สร้างภัยพิบัติความแล้งแห้ง และร้อนระอุในรอบศตวรรษ โชคชะตานำพาสู่โรงแรมห้าดาวในมหานครมิเคยหลับใหล เผชิญหน้ากับจอมโจรผู้ขโมยราชรถเพลิง ศึกแห่งศักดิ์ศรีบุตรแห่งท้องนภาบังเกิด พึงเชื่อใจในสหาย และ ตามหาราชรถที่ถูกซ่อนไว้”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“อืม…ราชรถถูกขโมยไปฉันก็ได้รับข่าวนี้เช่นกัน แต่ไม่คิดว่าผู้ที่อยู่ในชะตานี้จะเป็นเธอ ค่อนข้างแปลกใจอยู่เหมือนกัน”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“เป็นฉันมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” </font><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff">น้อยใจชะมัด</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ไม่ใช่อย่างนั้น ด้วยความที่เธอเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานและยังคงอยู่ในช่วงฝึกฝนทักษะการต่อสู้ ก็เลยไม่เคยคิดน่ะว่าสุดท้ายแล้วพวกเราต้องพึ่งเธอจริง ๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ฉันก็จะช่วยให้คำแนะนำแก่เธอเอง”</font><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"> ไครอนตอบด้วยความสุขุม</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“แล้วฉันควรต้องทำอย่างไรบ้างคะ จากคำพยากรณ์นี้มันสื่อถึงอะไรเหรอคะ?” </font><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff">เอโลอิสดูมีท่าทีกระตือรือร้นขึ้นมานิดหน่อยเมื่อเข้าเรื่องการถอดความคำพยากรณ์</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ดูเหมือนว่าเธอจะต้องออกเดินทางไปยังใจกลางเมืองนิวยอร์ก เพื่อตามหาราชรถที่หายไปของเทพอะพอลโล”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ในคำทำนายมีพูดถึงบุตรแห่งท้องนภาด้วยค่ะ หมายถึงลูกของเทพซุสหรือเปล่าคะ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ถูกต้องแล้ว เขาจะต้องร่วมภารกิจเดินทางไปกับเธอด้วย”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“แต่ฉันไม่รู้จักใครสักคนจากบ้านซุส คุณพอจะมีคนที่แนะนำไหมคะ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ฉันคิดว่าเธอควรลองไปทำความรู้จักกับคุณรอฟีอัส บาพาเทียร์ดู แม้จะอายุยังน้อยแต่เขาเป็นคนที่หน่วยก้านใช้ได้เลยทีเดียว พลังของเขานั้นเกินคาดเดา เขาถือเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับภารกิจนี้ บางทีเธออาจจะมีโอกาสได้เห็นความสามารถของเขาในการเดินทาง”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff">รอฟิอัส บาพาเทียร์ ชื่อไม่คุ้นเลยสักนิด ตอนนี้เองที่เอโลอิสเริ่มรู้ตัวว่าเธอแทบไม่รู้จักใครในค่ายแห่งนี้เลย ถึงจะได้ชื่อมาเธอก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเขาได้จากที่ไหน เลยลองถามไครอนดูเผื่อว่าเขาจะมีทางช่วย</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ฉันจะสามารถไปเจอเขาได้ที่ไหนคะ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“เอาอย่างนี้แล้วกันฉันจะติดต่อเขาให้ไปเจอเธอที่หน้ากองไฟแห่งเฮสเทียหลังจากนั้นก็ไปคุยกันเอาเองได้ความยังไงก็มาบอกฉันแล้วกัน”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ขอบคุณมากค่ะ แค่ไปขอให้เข้าร่วมภารกิจฉันก็สามารถออกเดินทางได้แล้วสินะคะ” </font><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff">เอโลอิสเริ่มคิดว่าแค่นี้อีซี่มาก</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“เดี๋ยว…”</font><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"> ไครอนเบรก</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“อะไรเหรอคะ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ฉันว่าเธอหาเพื่อนร่วมทีมอีกสักคนดีกว่าพวกเธอยังเด็กไปกันหลาย ๆ คนน่าจะดีกว่า หลายหัวย่อมดีกว่าสอง”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“เขามีแต่สองหัวย่อมดีกว่าหัวเดียวไม่ใช่เหรอคะ…เอาเถอะ...ไว้ฉันจะไปหาคนร่วมทีมมาเพิ่มค่ะ หาคนที่โตกว่าก็น่าจะดี” </font><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff">จริง ๆ ตัวเธอเองก็อายุ 18 ปีแล้ว แต่อายุสมองอาจไม่เทียบเท่า หาผู้ใหญ่กว่าเธอไว้เตือนสติสักคนก็คงช่วยได้เยอะ</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ดีมาก ขอให้โชคดีกับการฟอร์มทีม” </font><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff">ไครอนกล่าวอวยพรแก่เด็กสาว</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ ฉันจะกลับมาใหม่หลังจากได้สมาชิกทีมครบแล้ว”</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff">เอโลอิสลาคุณไครอนจากนั้นก็เปิดประตูออกไปจากบ้านใหญ่ หลังจากนี้ก็เหลือแค่ต้องหว่านล้อมเจ้าเด็กที่ชื่อรอฟิอัสให้มาเข้าร่วมทีมให้ได้แค่นั้นแหละ</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000">ขอคำปรึกษาไครอนเกี่ยวกับคำพยากรณ์</font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div></div><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff"><br>

</font></font></font>

</p>

</div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">

<br>

</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div>

Adelaide โพสต์ 2024-5-9 23:24:02

<div align="left" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxadelaide01 {
border-radius: 20px;
padding: 10px;
background-image: url("https://images.unsplash.com/photo-1604147706283-d7119b5b822c?q=80&w=2959&auto=format&fit=crop&ixlib=rb-4.0.3&ixid=M3wxMjA3fDB8MHxwaG90by1wYWdlfHx8fGVufDB8fHx8fA%3D%3D.jpg");
background-repeat: repeat;
background-size: 100%;
}
</style>

<style>
#boxadelaide02 {
width: 80%;
height: auto;
border-radius: 20px;
padding: 40px;
margin: auto;
background-color: rgba(65, 105, 225, 0.8);
}
</style>

<div id="boxadelaide01">
<br><br><div style="text-align: center;"><font color="#4169e1" face="Kanit" size="7"><span style="caret-color: rgb(65, 105, 225);"><b><i>FACE THE HARPY #1</i></b></span></font></div><br>
<div id="boxadelaide02">
<p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff">- - - - -</font></p>

<p><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p>

<p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> อเดลเลดเดินผิวปากมายังบ้านใหญ่เพื่อพบกับไครอน หลังจากที่ไปดูกระดานประกาศข่าวสารแล้วเกิดสนใจการฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้ขึ้นมาเพราะเธอเองยังไม่เคยลองลงสนามจริงเลยสักครั้ง เธอเคาะประตูตามมารยาทก่อนที่จะเปิดเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงตอบรับจากชายครึ่งม้าที่อยู่ภายในบ้าน</span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> <b>"สวัสดีค่ะไครอน"</b> หญิงสาวเอ่ยปากทักทายก่อนด้วยรอยยิ้มเช่นเคย</span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> <b>"สายัณสวัสดิ์คุณเดล" </b>ไครอนว่า <b>"มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า?"</b></span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> <b>"ฉันสนใจการฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้น่ะค่ะ พอดีว่าไปเห็นมาจากบอร์ดประกาศข่าวสารเลยอยากมาขอคำชี้แนะจากคุณค่ะ ไครอน"</b> อเดลเลดพูดด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นและกะตือรือร้น</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> <b>"ไม่มีอะไรจะช่วยพัฒนาศักยภาพในการต่อสู้ได้มากกว่าการลงสนามจริงอีกแล้ว ถ้าเธอพร้อมสำหรับภารกิจนี้ ฉันก็ยินดีที่จะให้คำแนะนำ"</b> ไครอนหันไปจิบน้ำก่อนที่จะเริ่มอธิบายภารกิจ</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> <b>"แก่นหลักของภารกิจนี้ไม่ใช่เพียงเพื่อฝึกการต่อสู้อย่างเดียว เธอจะต้องมีไหวพริบ สัญชาตญาณในการเอาตัวรอดและระวังตัวเองตลอดเวลาเพราะสถานที่ที่เธอต้องไปล่าฮาร์ปี้คือป่าต้องห้ามที่อยู่ทางทิศเหนือของค่าย ฉันขอแนะนำให้เธอใช้อาวุธที่ทำจากทองสัมฤทธิ์ มันจะช่วยเธอต่อสู้กับพวกอสุกายได้" </b></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> <b>"สิ่งที่เธอต้องเอากลับมาคือสินสงครามที่เป็นหลักฐานว่าเธอสังหารฮาร์ปี้ได้สำเร็จ"</b></span><br></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> สินสงครามงั้นหรอ? เหมือนเธอจะเพิ่มเคยได้ยินคำนี้เป็นครั้งแรกจึงไม่แน่ใจนักว่ามันคืออะไร หญิงสาวฟังคำที่ไครอนอธบายอย่างตั้งใจพลางพยักหน้าเพื่อตอบรับอีกฝ่าย</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><b><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "เข้าใจแล้วค่ะ"</span></b><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255);"> </span></p><p><b><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "งั้นก็ขอให้โชคดีนะ คุณเดล"</span></b><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255);"><br></span></p>

<p><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff">- - - - -</font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><i><b>รับภารกิจฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้</b></i></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p>

</div>
<br><br>
</div></div>

Adelaide โพสต์ 2024-5-10 23:18:51

<div align="left" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxadelaide01 {
border-radius: 20px;
padding: 10px;
background-image: url("https://images.unsplash.com/photo-1604147706283-d7119b5b822c?q=80&w=2959&auto=format&fit=crop&ixlib=rb-4.0.3&ixid=M3wxMjA3fDB8MHxwaG90by1wYWdlfHx8fGVufDB8fHx8fA%3D%3D.jpg");
background-repeat: repeat;
background-size: 100%;
}
</style>

<style>
#boxadelaide02 {
width: 80%;
height: auto;
border-radius: 20px;
padding: 40px;
margin: auto;
background-color: rgba(65, 105, 225, 0.8);
}
</style>

<div id="boxadelaide01">
<br><br><div style="text-align: center;"><font color="#4169e1" face="Kanit" size="7"><span style="caret-color: rgb(65, 105, 225);"><b><i>FACE THE HARPY #4</i></b></span></font></div><br>
<div id="boxadelaide02">
<p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff">- - - - -</font></p>

<p><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p>

<p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "ขอเข้าไปข้างในนะคะ" อเดลเลดผลักบานประตูเข้าไปภายในบ้านใหญ่ มือขวาถือสินสงครามที่ได้จากการสังหารฮาร์ปี้เมื่อครู่ เธอหันซ้ายหันขวาเมื่อมองหาแซเทอร์ชราผู้เป็นอาจารย์ก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากห้องทางด้านหลัง</span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "กลับมาเร็วกว่าที่ไว้นะคุณเดล" ไครอนทักทาย "เป็นยังไงบ้างล่ะกับการสังหารอสุรายตัวแรก"</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "ได้แผลกลับมานิดหน่อยแต่ก็ทำสำเร็จค่ะ แล้วก็</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">ฉันได้นี่กลับมาด้วย" หญิงสาวยื่นขนฮาร์ปี้ที่ถืออยู่ในมือให้ไครอนดู เขาพยักหน้าเล็กน้อยด้วยร้อยยิ้ม</span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "เก่งมาก ถือว่าการสังหารอสุรกายครั้งแรกของเธอผ่านไปด้วยดี" ไครอนว่า "และคนที่สังหารอสุรกายได้ถือเป็นเจ้าของสินสงคราม เพราะฉะนั้นเธอจงเก็บขนฮาร์ปี้นี้ไว้และใช้มันให้เกิดประโยชน์ล่ะ"</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "ฉันเอาไปได้เลยหรอคะ?" อเดเลดก้มมองสินสงครามในมือของตัวเอง</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "แน่นอน เอาล่ะอย่าลืมไปรักษาแผลที่แขนนั่นล่ะ"</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p><p><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;">               </span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"> "ขอบคุณนะคะ" หญิงสาวเอ่ยปากขอบคุณ เมื่อหมดธุระแล้วจึงปลีกตัวออกมาจากบ้านใหญ่เพราะตอนนี้ท้องของเธอกำลังร้องโวยวายดังลั่น สมองก็นึกถึงแต่ภาพอาหารอร่อยๆ จนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจนต้องรีบมุ่งหน้าไปยังโรงอาหารเพื่อเติมเต็มกระเพาะน้อยๆ ที่ว่างเปล่าทันที!</span><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: large;"><br></span></p>

<p><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff">- - - - -</font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><i><b>ส่งภารกิจฝึกเผชิญหน้ากับฮาร์ปี้</b></i></font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ffffff"><br></font></p>

</div>
<br><br>
</div></div>

Robin โพสต์ 2024-5-13 00:28:35

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Robin เมื่อ 2024-12-8 21:41 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Sofia">
<style>
/* Outside box and bg*/
#boxProfile {
   border: 1px dashed #fff;
   border-radius: 10px;
   padding: 0px;
   box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0);
}
.header {
text-align: center;
   font-family: "Sofia", sans-serif;
      font-size: 60px;
   color: #a1887f;

}
.sub-header {
text-align: center;
font-family: "Cordia New";
font-size: 30px;
color: #C0C0C0;
   margin-top: 5px;
   font-style: italic;
   margin-right: -300px;
}
.center-divider {
   text-align: center;
   color: #CDCDCD; /* Font color */
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
   margin-top: -20px;
}
.text {
   text-align: left;
   color: #808080; /* Font color */
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
}
.w3-container {
padding-bottom: 20px; /* Adjust the value as needed */
}
.button-container {
   text-align: center;
   margin-top: 20px;
}
.button {
   font-family: "Sofia", sans-serif;
   font-size: 10px;
   color: #a1887f;
   border-radius: 5px;
   border: 1px dashed #fff;
   cursor: pointer;
   background-color: #fff;
   text-decoration: none;
   padding: 5px 10px;
   transition: box-shadow 0.3s;
}
.button:hover {
   box-shadow: 0 0 5px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.separator {
   color: #CDCDCD;
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
   margin: 10px 0;
}
</style>

<div id="boxProfile" style="background-image: url('https://i.imgur.com/OEBWwYm.jpeg')" ;="">
<br>
<div align="center">
<div class="w3-container header" style="width:60%">V</div>
   <div class="button-container">
         <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=110&pid=1648" class="button w3-hover-shadow"><< prev</a>
         <span class="separator">|</span>
         <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=52&pid=2920" class="button w3-hover-shadow">next >></a>
   </div>
   <br>
   <p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p>
   <div class="w3-container text" style="width:80%"><br><span id="docs-internal-guid-bf2e8a53-7fff-06c1-9d57-b928931c8626"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">มันเป็นฝันที่ยาวนาน แต่ครั้งนี้โรบินจำความรู้สึกทั้งหมดที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ภาพที่เห็นตรงหน้าเป็นแผ่นหลังของหญิงสาวในชุดคลุมขนสัตว์สีน้ำตาล เธอสวมหมวกขนแกะทรงกลมที่มีหูสองข้างห้อยลงมาถึงคอสำหรับป้องกันลมหนาว กลิ่นซาวครีมแสนคุ้นเคยลอยเข้าจมูกของโรบินทุกครั้งที่เธอคนนี้ขยับตัว เมื่อสายตาเริ่มคุ้นชินกับแสงสว่างโรบินก็พบว่าทัศนียภาพรอบๆ ไม่ใช่เนินฮาล์ฟบลัดที่เคยอยู่ แต่เป็นป่าสนที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะจนขาวโพลน ไม่มีวี่แววของที่อยู่อาศัยในละแวกนี้ยกเว้นสายลมเฉียบที่พัดเข้ามากระทบใบหน้าเป็นระลอกจนจมูกชาไปหมด </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินกระชับแขนที่กอดอยู่กับลำคอหญิงสาวปริศนาในชุดคลุมขนสัตว์ให้แน่นขึ้นเล็กน้อย ดูท่าว่าแม้แต่สภาพอากาศที่ร้ายแรงนี้ก็ไม่ได้ทำให้ความเร็วในการเดินของเธอลดลงไปได้เลย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“แม่คะ ปีหน้าแม่จะกลับมาฉลองวันเกิดกับหนูจริงๆ ใช่ไหม?” เสียงเด็กสาวอายุไม่น่าจะเกินสิบขวบเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ ฟันของเธอกระทบกันดังกึกๆ ด้วยความหนาวสั่น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ดูท่านางฟ้าตัวน้อยของพวกเราคงจะมีแรงเหลืออยู่สินะถึงได้ถามแบบนี้” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างขวาเยื้องไปด้านหน้าเล็กน้อย โรบินมองเห็นหญิงสาวตัวสูงโปร่งอีกคนที่แต่งกายลักษณะเดียวกันกับคนที่แบกเธออยู่ แต่เป็นสีดำ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“หนูขอฝันสักหน่อยไม่ได้หรือไงเล่าป้านาตาเลีย?” </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“จ้าๆ” คนที่ถูกเรียกว่าป้านาตาเลียหัวเราะคิกคักแล้วหันมาหยิกแก้มเด็กน้อย ตอนนี้เองที่โรบินได้เห็นหน้าตาของคนคนนี้ชัดๆ เธอมีผมสีทองรวบไว้ใต้หมวกทรงกลมรับกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ใบหน้าตกกระเล็กน้อยมีรอยแผลเป็นที่เกิดจากของมีคมพาดยาวเป็นเส้นตรงตั้งแต่ใต้ตาซ้ายจนถึงมุุมปากข้างเดียวกัน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อย่าแกล้งเธอสินาตาเลีย” หญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าโรบินเอ็ดป้านาตาเลียเสียงแข็ง “ถ้าสงครามสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ แม่จะรีบกลับมาทำแพนเค้กซาวครีมกับสตรอว์เบอร์รีที่หนูชอบให้ทันวันเกิดแน่นอนจ้ะ </span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แอนเจลีนา</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">” น้ำเสียงที่เธอใช้พูดกับแอนเจลีนาอ่อนโยนขึ้นอย่างฉับพลัน แต่โรบินก็สัมผัสได้ถึงความกังวลลึกๆ ข้างใน ราวกับว่าแม้แต่เจ้าตัวก็ไม่มั่นใจในสิ่งที่เพิ่งพูดออกไปนัก</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“สัญญานะ!” เด็กน้อยแอนเจลีนาถามอย่างมุ่งมั่นเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ทุกครั้งที่ผ่านมา?</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">น่าประหลาดที่โรบินเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกของเด็กน้อย เธอรู้ดีว่าคนเป็นแม่รักษาคำพูดเสมอถึงได้ยินยอมตามมาอยู่กับญาติในพื้นที่ห่างไกล เพื่อให้แม่ไม่ต้องกังวลว่าจะมีภาระชิ้นใหญ่ให้ต้องคิดถึงระหว่างปฏิบัติหน้าที่ เด็กน้อยรู้ดีว่างานของแม่เสี่ยงแค่ไหนและตัวเองไม่ใช่คนดื้อดึง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“..สัญญาจ้ะ” ทว่าครั้งนี้หญิงสาวในชุดสีน้ำตาลกัดปากจนซีดก่อนจะเอ่ยตอบเด็กน้อยอย่างแผ่วเบาราวกับเป็นเสียงสวดภาวนามากกว่าจะเป็นการให้คำมั่นสัญญา</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โอ้! ดูนั่นสิ! เหมือนเราจะมาถึงแล้วแฮะ!” โรบินชะโงกหน้าขึ้นมองตามเสียงของป้านาตาเลีย สิ้นสุดทางลาดลงไปข้างหน้าเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ในชนบทที่ดูค่อนข้างสงบ บ้านไม้สนราวสองร้อยหลังปลูกห่างกันเล็กน้อย มีโบสถ์สีขาวอยู่ตรงทิศตะวันออกของหมู่บ้าน และทางทิศตะวันตกมีแม่น้ำที่ถูกแช่แข็งด้วยความเย็น แม้ตอนนี้จะเป็นเวลาเที่ยงวันแต่กลับไม่มีใครออกมาเดินเล่นเลย ยกเว้นที่หอนาฬิกากลางหมู่บ้านที่มีร่างของหญิงวัยกลางคนยืนอยู่ </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“แม่!” เสียงตะโกนดังขึ้นจากหญิงสาวชุดขนสัตว์สีน้ำตาล เธอวิ่งไปลงข้างหน้าอย่างรวดเร็วจนโรบินแทบจะหงายหลังอยู่รอมร่อ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โอ! กาบรีลา!” หญิงชราเดินขึ้นเนินอย่างรวดเร็วเข้ามากอดหญิงสาวที่ชื่อคุ้นหู แต่โรบินจำไม่ได้ว่าเคยได้ยินมาจากที่ไหน “ลูกโตขึ้นมากเลย ดูสิ” ทั้งคู่กอดกันอยู่นานสองนานจนผู้เป็นแม่ผละออกก่อน เธอจับสำรวจร่างกายของลูกสาวที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจากที่เจอครั้งล่าสุดเมื่อหนึ่งปีก่อนด้วยความใจหาย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“แม่ออกมารอนานแค่ไหนแล้วคะ? แล้วไม่หนาวหรือไงเนี่ย” คนเด็กกว่าถามด้วยความเป็นห่วง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“พอได้จดหมายจากแกปุ๊บฉันก็ออกมาตามเวลาเลยน่ะสิ ..นี่! ไม่ต้องมาเป็นห่วงแม่เลย ห่วงตัวเองก่อนเถอะเจ้าลูกคนนี้” ผู้เป็นแม่บ่นอุบ “มาๆ เข้ามาในบ้านก่อน” ว่าพลางก็จับมือลูกสาวให้ออกเดินต่อ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เอ่อ.. เกรงว่าจะไม่ได้ค่ะคุณนาย” ป้านาตาเลียที่เงียบไปนานสองนานพูดขึ้นอย่างตะกุกตะกักขัดจังหวะสองแม่ลูก “ที่หน่วย..”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โอ..” หญิงชราเข้าใจในคำพูดนั้นได้อย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอหม่นหมองลงกว่าเดิมเพราะความเครียด </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ดูเหมือนสถานการณ์ในมอสโกตอนนี้จะไม่สู้ดีนัก บ้านเรือนหลายแห่งเพิ่งถูกระเบิดทำลายเสียหายหนักจากเครื่องบินรบของทหารเยอรมันที่ต้องการเปิดศึกอย่างกระทันหัน จนแม้แต่พ่อของกาบรีลาที่บัญชาการอยู่ประจำหน่วยก็ไม่ได้นอนมาหลายคืนแล้วเช่นกัน ฐานทัพสูญเสียไปไม่น้อย สำหรับตอนนี้แค่เขายอมให้ลูกสาวกลับมาบ้านเกิดก็ถือว่าใจดีมากแล้ว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินฟังทั้งสามแลกเปลี่ยนข้อมูลกันเงียบๆ ด้วยความตั้งใจ แต่จะว่าไปเธอไม่ได้ยินเสียงของแอนเจลีนาน้อยมาสักพักแล้ว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อาจจะดูหน้าไม่อาย แต่หนูฝากแอนน์ไว้กับแม่สักพักนะคะ” กาบรีลาว่าแบบนั้นก่อนจะค่อยๆ ปลดผ้าคาดเอวที่พันเธอไว้กับลูกน้อยระหว่างเดินทางมาที่นี่ เธอค่อยๆ วางแอนเจลีนาที่เกาะอยู่บนหลังลงกับพื้นหิมะสีขาว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">กาบรีลาย่อเข่าลงให้พอดีกับส่วนสูงเด็กสาววัยหกขวบ เธอถอดถุงมือกันหนาวแล้วประคองแก้มเย็นเฉียบของเด็กตรงหน้าไว้บนฝ่ามืออุ่น วินาทีที่โรบินประสานสายตาเข้ากับกาบรีลา หัวใจของเธอกระตุกอย่างแรงเหมือนโดนเครื่องช็อตไฟฟ้าชาร์จเข้าที่หน้าอก แม้รู้ตัวว่ากำลังฝันแต่เธอก็รู้สึกได้ว่าร่างกายที่นอนหลับอยู่เริ่มหายใจถี่ขึ้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อย่าดื้อกับคุณยายนะคะ นางฟ้าของแม่”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">สิ่งที่เห็นคือเครื่องหน้าที่คล้ายกับใบหน้าในกระจกที่โรบินมองเห็นทุกเช้าหลังตื่นนอนทุกระเบียดนิ้ว ที่ต่างคือมันดูโตกว่า แววตาสีทรายเฉียบคมที่ครั้งหนึ่งคงเคยเต็มไปด้วยแผนการตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและอิดโรย </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ชั่วขณะหนึ่งโรบินก็ค้นพบว่าเด็กน้อยแอนเจลีนาที่กาบรีลาพูดด้วยมาตลอดทาง แท้จริงแล้วก็คือตัวของเธอเอง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“แม่..”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โอ้ ดูท่ายัยขี้เซาของเราจะตื่นแล้วแฮะ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ให้ฉันดูหน่อย”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เสียงพูดคุยดังขึ้นข้างหูกระชากโรบินออกจากห้วงฝัน เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ภาพที่เธอเห็นเป็นอันดับแรกคือแชนเดอเลียร์ในห้องทำงานของไครอนที่บ้านใหญ่ ตามมาด้วยใบหน้าของเซซิล สมาชิกบ้านเฮอร์มีสที่จู่ๆ ก็โผล่พรวดเข้ามา และไครอนที่เข้ามาสมทบ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ลุกขึ้นไหวไหม” ไครอนที่อยู่ในเก้าอี้รถเข็นช่วยเซซิลพยุงโรบินให้นั่งตรง เธอสะบัดหัวไล่ความรู้สึกชาออกไป รู้สึกได้ถึงหัวใจที่ค่อยๆ เต้นช้าลงจนกลับเข้าสู่ภาวะปกติ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เอ่อ.. ขอถามอะไรโง่ๆ ได้ไหมคะ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ว่ามาสิ” ไครอนพูดพลางใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาให้โดยที่โรบินไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอร้องไห้ตอนไหน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เกิดอะไรขึ้นหรอคะไครอน เซซิล” เมื่อตั้งสติได้ เธอจึงหันไปถามสองคนตรงหน้าด้วยความมึนงง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เธอได้รับการรับรองแล้วน่ะสิโรบิน” เซซิลว่า “ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านหมายเลขสิบเอ็ดอย่างเป็นทางการ จะว่าไปเธอนี่มันตัวนำโชคชัดๆ นี่มีฉันคนเดียวที่พนันว่าเธอเป็นพวกเดียวกับเราเลยนะ พวกนั้นบอกว่าเธออาจจะเป็นเด็กสมองบ้านอาธีน่า ไม่มีเซ้นส์เอาซะเลย”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินมองหน้าเขาด้วยความสงสัย เธอยังไม่เข้าใจสถานการณ์</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ช้าหน่อยเซซิล ดูเหมือนว่าเธอยังคงสับสน แล้วฉันก็ไม่สนับสนุนให้มีการพนันเกิดขึ้นด้วย” ไครอนพูดอย่างใจเย็นแล้วหันมาทางโรบิน “คืออย่างนี้ เธอหมดสติไปที่ชายหาดตอนสัญลักษณ์ปรากฏขึ้น แล้วเซซิลก็เป็นคนแบกเธอมาที่นี่”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เซซิลกระพริบตาข้างหนึ่งให้โรบินด้วยความภาคภูมิใจ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ขอบคุณ แล้วหนูหลับไปนานแค่ไหน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไครอนหันไปมองหน้าฬิกาแขวนบนผนัง “อืม.. ประมาณสิบนาทีเห็นจะได้”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">สมองของโรบินประมวลผลด้วยความเร็วจี๋  เธอไม่เคยวูบนานขนาดนี้มาก่อน แถมตอนนี้เธอยังจำทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ทั้งหมดด้วย มันเริ่มเปลี่ยนไป</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">..ประหลาด</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“แล้วสัญลักษณ์..”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“สิ่งนี้เรียกว่าการรับรองจากเทพเจ้าที่ฉันเคยบอก เมื่อเวลามาถึง เด็กทุกคนที่นี่จะถูกอ้างสิทธิ์จากบิดามารดาของตัวเองด้วยสัญลักษณ์ที่ปรากฏขึ้นเหนือหัว แต่ฉันไม่เคยได้ยินกรณีที่สัญลักษณ์ส่งผลกระทบต่อร่างกายเลย เธอเข้าใจใช่ไหม? มันเป็นแค่การส่งสัญญาณบอกให้รู้ถึงต้นกำเนิดของเด็กคนหนึ่งเฉยๆ น่ะ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ไม่มีใครพูดอะไรต่อ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ตอนที่หลับไปหนูฝันเห็นบางอย่างทะลักเข้ามาในหัว มันเหมือนภาพความทรงจำ.. แต่หนูรู้สึกว่ามันไม่ใช่ของตัวเอง ทุกอย่างเหมือนเกิดขึ้นนานมาแล้วค่ะไครอน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">คิ้วของไครอนขมวดเข้ากันเป็นปม “อืม บ่อยครั้งที่มนุษย์กึ่งเทพฝัน เป็นฝันที่ไม่ได้เกิดจากจิตใต้สำนึกของตัวเอง มีฝันอีกรูปแบบที่เหล่าเทพเจ้าตั้งใจแสดงให้มนุษย์ที่พวกเขาต้องการพูดคุยด้วยเห็น ซึ่งบางครั้งมันก็มาในรูปแบบของคำพยากรณ์.. แต่ฉันมั่นใจว่าไม่ใช่” ไครอนรำพึงกับตัวเอง “ก่อนหน้านี้เธอเคยบอกฉันเรื่องความทรงจำที่ขาดหายไปใช่ไหม”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินพยักหน้าให้เขาช้าๆ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อืม.. ขอฉันไปคิดดูอีกสักหน่อย แต่สำหรับวันนี้เธอคงเหนื่อยมามากแล้ว” ไครอนปรบมือเบาๆหนึ่งครั้ง “เธอจำได้ไหมว่าเห็นสัญลักษณ์เป็นแบบไหน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เอ่อ เป็นงูสองตัวกับไม้ตรงกลาง แบบที่หนูเห็นตรงบ้านเฮอร์มีส”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ใช่แล้วโรบิน นั่นคือเฮอร์มีส ผู้ส่งสารของเหล่าเทพเจ้า ผู้นำทางแห่งดวงวิญญาณ เทพเจ้าผู้คุ้มครองเหล่านักเดินทาง การค้า การแลกเปลี่ยน”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เซซิลพยักหน้าหงึกๆ ตามที่ไครอนพูด “และจอมโจร”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อืม และจอมโจร” ไครอนพูดตาม “ทั้งหมดที่ว่ามาคือพ่อของเธอ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span id="docs-internal-guid-97e1c7fa-7fff-98e9-7c0a-7959fba02d1d"></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“พ่อของพวกเรา” เซซิลแก้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span id="docs-internal-guid-c4d063f2-7fff-c725-5606-32994dc619fb"></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:#ffffff;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">พูดกันตามตรงตอนนี้โรบินไม่รู้จะเริ่มตกใจจากตรงไหนก่อนดี</span></p></span></div>
   <br> 
   <p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p>
</div> 
<br>
</div>

หน้า: 1 2 3 4 5 [6] 7 8 9 10 11 12 13

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

ซ