แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-4-10 07:57
https://lh7-us.googleusercontent.com/2GIt9opoPJ31Rzllyf0V9ngnfjYJ7dZLrWbNQRrba4s6arIGw-8K8k2_Y0OdFCqj7ZfoMqycNwsakuX3dzFEb4wv1J8MSgH5z_J7doGyOo-Fyj--BlAV1cR48L2DDZCa-x7-H98r1Jv7-oFNOyExjvE080https://lh7-us.googleusercontent.com/rW8bEI59BZY_1R0SvaxpRMTqm0FX_AZaHzv9_v3Le24OZ3VA2r7hECgeVyEdcZeqreGOpIkgSkB5QLU0_orIVqbqF1X4HRg9razZz96xeLN_NRbCt_wJhS0ItnYt2OIxVCyh7YgG8LIc4mQChicLElMคุณไครอนผมขอออกไปข้างนอกสักสองสามวัน
สองวันสำหรับการมีน้องสาวตามติด...
รีชาเป็นเด็กหญิงที่น่ารัก ช่างพูด ช่างเจรจา เธอค่อนข้างจะใสซื่อต่อโลก ด้วยความที่คุณแม่ของเธอไม่เคยปกติเรื่องโลกของเทพเจ้า และเธอก็ไม่ถูกมองว่าเป็นเด็กประหลาดเพราะเรียนโฮมสคูลมาโดยตลอด เธออาจจะอ่อนด้อยเรื่องโลกภายนอกแต่น่าจะมีความรู้เรื่องของเทพและอสุรกายมากกว่าดีนเยอะ โดยรวมแล้วรีชาเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายและติดเขาแจ ตอนที่ดีนกำลังจะออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งตอนเช้า เพียงแค่ได้ยินเสียงกุกกักเพียงเล็กน้อยเด็กหญิงก็ตามออกมาด้วยสีหน้าสะลึมสะลือในตอนแรก ดีนจำต้องวิ่งให้ช้าลงหน่อยเพื่อให้น้องสาวตามมาได้ทัน หากว่ารีชาออกมาจ๊อกกิ้งกับเขาทุกเช้า (ถ้าขยัน) เช่นนี้ทุกวัน (ที่ขยัน) เธอจะต้องเติบโตขึ้นไปเป็นหญิงสาวที่มีสุขภาพดีแน่นอน
ทว่าแม้แต่เด็กหญิงที่น่ารักก็ยังมีมุมที่ดื้อดึง..
“หนูไปด้วยค่ะ!”
รีชากระโดดดึ๋ง ๆ อย่างกระตือรือร้นทันทีเมื่อรู้ว่าดีนจะออกไปทำภารกิจตามหาพัสดุที่หายไปของเทพเฮอร์มีสที่นอกค่ายโดยไม่รู้ถึงภยันตรายใด ๆ เลย การเลี้ยงดูประดุจไข่ในหิน ประดุจนกน้อยในกรงทองมันมีข้อเสียแบบนี้นี่เองสินะ
“ไม่ได้ ข้างนอกอันตรายมากนะ”
“แต่ว่าหนูอยากอยู่ด้วย” รีชาเริ่มทำหน้างอ หวังว่าเธอจะไม่ลงไปร้องกับพื้นหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงทำตัวไม่ถูก
“พี่ไปทำธุระแป๊บเดียวเอง อาจจะหนึ่งวัน สองวัน หรือสามวัน..”
“นานค่ะ”
“เอิ่ม งั้นเดี๋ยวพี่พาไปอยู่กับเจรี่ดีไหม?”
รีชาครุ่นคิดอยู่แป๊บนึงแต่ก็พยักหน้าหงึกหงัก ขอแค่มีคนอยู่ด้วยคงเเพียงพอสำหรับรีชา ทว่าเรื่องไม่ได้เป็นแบบนั้น… เมื่อไปหาเจโรมที่ชายหาดแล้วฝากฝังน้องสาวคนเล็กเป็นคนอย่างดีให้พี่รองช่วยดูแล มันควรจะเป็นแบบนั้นแหล่ะ แต่เมื่อดีนเดินกลับมาที่บ้านเพื่อเตรียมสัมภาระแล้วพร้อมจะออกเดินทาง เขาก็เห็นว่ารีชายิ้มแป้นอยู่ที่หน้าประตูบ้านโพไซดอน
“เดี๋ยวนะ เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง?”
“ก็พี่เจรี่เผลอ”
คำตอบของสาวน้อยทำเอาชายหนุ่มกลอกตา ไม่รู้ทำไมความดื้อของเธอทำให้เขานึกถึงตัวเองตอนเด็ก ๆ ...เป็นเด็กที่มีเหตุมีผลนะ กระนั้นก็เอาแต่ใจ
‘แม่ครับ พ่อครับ ลุงไมค์ ผมขอโทษ’
หากชาวพุทธเชื่อในผลของกรรมหรือเวรกรรมตามสนอง เขาอาจจะกำลังพบกับสิ่งนั้นอยู่ก็เป็นได้ เจ้ากรรมนายเวรที่มาในรูปแบบของน้องสาว อย่างน้อยก็ดีที่เธอน่ารัก และเขาก็เป็นผู้ชายใจอ่อน
“จะไปด้วยให้ได้เลยใช่ไหม?” ดีนย่อตัวลงในระดับเดียวกันกับเด็กหญิง เขาวางมือบนหัวของเธอก่อนจะขยี้กลุ่มเส้นผมหยิกหยักศกสีจินเจอร์อย่างมันเขี้ยว ฝ่ายเจ้าตัวเล็กก็หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ
“ใช่ค่ะ หนูอยากไปด้วย”
“เฮ้อ.. ให้ตายสิ”
ดีนไม่ใช่คนเข้มงวดหรือดุอยู่แล้ว และถึงแม้เขาดุก็คงไม่มีใครกลัว ร่างสูงครุ่นคิดอยู่สักเล็กน้อย...
จากประสบการณ์ที่ผ่านมาครั้งแรกบาดเจ็บจนได้รับได้รับบาดแผลขนาดใหญ่ก็จริงแต่ถือว่ายังห่างไกลจากจุดสำคัญอยู่มาก หรือตอนไปสู้ที่เฮติหากไม่เจอแม่มดดำเขาก็สู้ได้สบายถ้าก็อบลินไม่ยิงขีปาณาวุธ บางทีอสุรกายหรือสิ่งชั่วร้ายในนิวยอร์กอาจไม่ได้ตึงมือจนเกินไปก็ได้มั้ง อีกใจนึงก็คิดว่าตัวเองจะย่ามใจไปหน่อยหรือเปล่านะ? ความประมาทเป็นหนทางไปสู่ความตาย นิทานอีสปสอนไว้แบบนั้น…
หรือบางทีเขาควรจะไปปรึกษาเรื่องนี้กับคุณไครอนก่อนออกเดินทาง…
“รีชจะออกไปข้างนอกได้ต้องไปขออนุญาตผู้อำนวยการก่อน”
“คุณไครอนเหรอ?” รีชาตาเป็นประกาย “ได้ค่ะ หนูอยากไปหาคุณไครอน” ถ้าคิดไม่ได้ก็โยนหน้าที่ให้คนอำนาจสูงสุดในค่ายเป็นคนตัดสินใจแทนก็แล้วกัน แม้ว่าดีนจะไม่รู้ก็ตามว่าทำไมรีชาถึงทำท่าดีใจขนาดนั้นเมื่อบอกว่าจะไปหาคุณไครอน
. . .
เช้าขนาดนี้ปรมาจารย์เซ็นทอร์น่าจะยังไม่ได้ออกไปสอนวิชา ดีนไม่มั่นใจนักว่าวันนี้ไครอนมีไปสอนที่ไหน เขาไม่ได้ดูตารางสอนเลยตั้งแต่ที่กลับมาจากเฮติ เพราะนอกจากวิชาหอกและโล่แล้วเขาก็ไม่ได้สนใจเรียนอย่างอื่นอีกยกเว้นอาวุธระยะไกลที่ทรงประสิทธิภาพอย่างเช่นปืน แต่ปืนกับค่ายลูกเทพกรีกนี่เนี่ยนะ ไม่เห็นจะมีอะไรที่เข้ากัน สอนอาวุธให้เด็กอายุสิบสองสิบสามใช้มันจะอันตรายเกินไปหน่อยหรือเปล่า
แต่ช่างเรื่องนั้นไปเถอะ…
สองพี่น้องต่างวัยสายเลือดโพไซดอนมาถึงที่บ้านใหญ่ เขาพอจะเห็นเงาที่วูบไหวอยู่ภายในห้องผ่านกระจกสเตนกลาสที่บานประตู ตอนนี้ไครอนน่าจะตื่นแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปทุบประตูปลุกอย่างเช่นครั้งก่อนหน้าที่เขามาหาอีก ดีนเคาะประตูตามมารยาท หลังจากได้ยินคำเชิญถึงเข้าไป
“อรุณสวัสดิ์คุณไครอน”
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณไครอน” รีชาทักทายผู้อำนวยการน้ำเสียงแจ่มใส คราวนี้เธอเดินลิ่ว ๆ ไปที่หน้าของไครอนราวกับอยากเห็นอีกฝ่ายชัด ๆ
“อรุณสวัสดิ์คุณดีน คุณรีชา” ไครอนเอ่ยทักทั้งสองด้วยน้ำเสียงสุภาพ ก่อนจะหรี่ตาลงเล็กน้อย สองพี่น้องคู่นี้มาหาน่าจะมีอะไรแน่ ๆ “มาเยี่ยมกันแต่เช้า พวกคุณคงมีธุระอะไรใช่ไหม?”
“ถูกเผ็ง คืองี้ครับ ผมอยากออกไปทำภารกิจตามหาพัสดุของเทพเฮอร์มีส” ดีนยิ้มแฮ่ใส่ไครอน ซึ่งอีกฝ่ายรู้ได้ทันทีว่าหนุ่มหน้าละตินคนนี้มีวัตถุประสงค์อื่นแอบแฝง “แต่ผมไม่แน่ใจว่าระดับของผมจะออกไปข้างนอกโดยปลอดภัยหรือเปล่า แล้วรีชก็อยากจะตามออกไปด้วยน่ะครับ”
“คุณยังไม่มั่นใจในตัวเองอีกหรือคุณดีน? แม้ว่าคุณจะผ่านสงครามกลางเมืองที่ปอร์โตแปงซ์มาแล้วน่ะหรือครับ?” ไครอนหัวเราะหึในลำคอ “บางทีคุณควรจะมีความมั่นใจในตัวเองมากกว่านี้นะ”
“เอ่อ.. ถ้าฟังไม่ผิดแปลว่าคุณกำลังบอกว่าเลเวลผมพอที่จะออกไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมได้แล้วใช่ไหม?” มีประกายในแววตา อย่าบอกนะว่านี่จบหลักสูตรการใช้ชีวิตในค่ายฮาล์ฟบลัดแล้ว ก็ไม่ยากนี่นา..
“ช้าก่อนคุณดีน” ไครอนกลั้วหัวเราะแผ่วเบา “แค่ออกไปทำภารกิจไปเช้าเย็นกลับ หรือแค่ค้างคืนหนึ่งถึงสองคืนน่ะได้ แต่คุณคงจะสู้กับอสุรกายที่แห่กันมาหลังจากนั้นไม่ไหวหรอก และโลกภายนอกไม่ได้มีแค่ก็อบลินที่คุณเคยเจอ”
“อ้าวเหรอ” ดีนยกมือขึ้นลูบท้ายทอยแล้วหัวเราะแหะแก้เก้อ “แต่งี้แปลว่าผมแอบแว้บออกไปข้างนอกได้บ้างสินะ” คำสารภาพในใจหลุดออกมา ทำเอาไครอนหรี่ตาดุ
“แค่ทำภารกิจเท่านั้น” ไครอนย้ำจุดประสงค์ “ส่วนคุณรีชา ผมประเมินว่าเธอยังไม่ผ่านการสู้รบ ระดับอาจจะต่ำเกินไปหากต้องไปเผชิญหน้ากับอสุรกายเพียงลำพัง”
“เอ๋!?” ได้ยินแบบนั้นเด็กสาวก็เบะปากทำหน้าเหมือนกับจะร้องไห้
“แต่ผมเชื่อว่าพี่ชายจะปกป้องคุณได้ ขอเพียงแค่ไม่นำตัวเข้าไปเสี่ยงอันตรายเกินไป และเชื่อฟังที่คุณดีนบอกทุกอย่าง”
“ได้ค่ะ! หนูจะทำตามที่พี่ดีนบอกทุกอย่างเลยค่ะ!”
น้องสาวรีบตอบรับอย่างขันแข็งตรงกันข้ามกับพี่ชายที่กลอกตาเพราะสัมผัสความดื้อของเธอมาแล้ว
“ถ้างั้นผมก็คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไร” ไครอนยิ้มมุมปากให้เด็กหญิงก่อนจะหันมาทางดีน “ส่วนคุณ.. ผมรู้ว่าคงห้ามไม่ให้คุณเถลไถลไม่ได้ ผมหวังว่าคุณจะไม่พาคุณรีชาไปในสถานที่อโคจรแม้สถานที่ในการทำภารกิจอาจจะเป็นร้านเหล้าหรืออะไรก็ตาม”
“โธ่ คุณไรคอน! ผมมีสามัญสำนึกน่า!” ดีนแหววใส่ อะไรกันเขาดูไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยเหรอ!? แค่เมาเลอะเทอะนิดหน่อยเอง แต่ไม่เคยทำอะไรเสียหายในค่ายนี่นา ถ้างั้นยกมือขึ้นสาบานก็ได้ “สัญญา งานนี้จะไม่มีแอลกอฮอล์มาเกี่ยว”
“ขอให้เป็นเช่นนั้น ถ้าอย่างนั้นพวกคุณก็เตรียมตัวสำหรับออกเดินทางเถอะครับ”
“โอเคครับ ขอบคุณมาก ถ้างั้นผมอาจจะขอลาออกไปข้างนอกสักสองสามวัน”
ดีนฉีกยิ้มกว้างตรงกันข้ามกับผู้อำนวยการที่ทำหน้าหงิกใส่ เขารีบจูงมือน้องสาวออกไปก่อนจะโดนด่าตามหลัง แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ทำแบบนั้นก็ตามที เด็กหญิงตัวน้อยโบกมือบ๊ายบายคุณไครอน จากนั้นบานประตูห้องทำงานของผู้อำนวยการก็ปิดลง
“คิดดีแล้วหรือเปล่านะที่ให้สองคนนี้ไปด้วยกัน…” ปรมาจารย์ไครอนยกมือขึ้นนวดขมับ กลัวเหลือเกินว่าเด็กหญิงตัวน้อยจะถูกพี่ชายปลูกฝังสิ่งไม่ดีใส่หัว
https://lh7-us.googleusercontent.com/-im6YtXu3gQkBE8n3fJJzMp-OuLwgL41x9gU7oNSoku8NWW5Mg8UPG3mZf1ovQWo23GkA5bwV2Sk1QbjslmGwFAVeloIoNT4GpEnmAD9vVdCqg1KE9nzNVTZPyoeO2pSaXETtc4MSB5cDwFzzb8sSxU
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Cinzel+Decorative:wght@400;700;900&display=swap')
</style>
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Noto+Sans+Thai+Looped:wght@100;200;300;400;500;600;700;800;900&display=swap')
</style>
<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#Daemon01 {
border-radius: 30px;
border: 0px double #8e104f;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/VA4lYjH.png");}
</style>
<style>
#Daemon02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>
<style>
#Daemon03 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
border: 0px double #C0C0C0 ;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C00px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>
<style>
#Daemon04 {
width: 400px;
border-radius: 20px;
border: 5px double #f5db75;
padding: 3px;
box-shadow: #f5db75 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gtsf8cb.png");}
</style>
<div id="Daemon01">
<br>
<div id="Daemon03">
<br><font color="#ff0000" face="Cinzel Decorative" size="6"><b>Chiron Test #2</b></font><br>
<br>
</div>
<br>
<div id="Daemon02"><div style="text-align: left;"><p style="text-align: center; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><br><br></p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;">เดม่อนเดินเข้าไปยังห้องทำงานไครอน ดูเหมือนเขาต้องพูดคุยรายละเอียดการทดสอบนี้กับไครอนให้เข้าใจชัดแจ้ง เพื่อจะได้ออกไปทำการทดสอบ</p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;">สำหรับเขาไครอนเป็นครูฝึกที่ดี ถ้าเขาไม่ได้ไครอนตัวเองคงอ่อนแอและโดนอสุรกายกินไปสักวัน อีกคนก็พี่... เอ๊ะแปลกชะมัด ทำไมเขาถึงลืมเลือนชื่อของเขาไปได้ล่ะ ความทรงจำส่วนนั้นเหมือนกับว่ามันค่อย ๆ เลือนลาง นี่เกิดจากอะไรกันแน่</p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-align: left; font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><font color="#ffff00">"อ่า คุณแคนเนลท์ กลับมาจากภารกิจแม่ของเธอแล้วสินะ" </font><span style="color: rgb(255, 255, 255);">ไครอนพูดทักทายเมื่อเห็นผมเดินเข้ามา</span></p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-align: left; font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><font color="#ff0000">"ภารกิจของแม่นับว่าหินพอสมควรเลย แต่ต้องขอบคุณคุณไครอนและคนอื่น ๆ ที่สอนให้ผมต่อสู้เป็นนะครับ ผมถึงรอดมาได้"</font><span style="color: rgb(255, 255, 255);"> เดม่อนกล่าวอย่างนอบน้อมก่อนเขาจะเอ่ยขึ้นต่อ</span></p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-align: left; font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><font color="#ff0000">"จริงด้วยครับ ผมมาครานี้ เพื่อจะมาขอทำแบบทดสอบ #2" </font></p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-align: left; font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><font color="#ffff00">"เธอแน่ใจนะว่าพร้อม การทดสอบนี้คือการไปเผชิญหน้ากับราชสีห์นีเมียน ซึ่ง...." </font><span style="color: rgb(255, 255, 255);">ไครอนมองเด็กหนุ่มบ้านหมายเลข 10 </span></p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-align: left; font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><font color="#ff0000">"ครับ"</font><span style="color: rgb(255, 255, 255);"> ผมพูดเสียงหนักแน่นก่อนจะพูดขึ้น </span><font color="#ff0000">"ผมเข้าใจถึงความโหดของอสุรกายตัวนี้เป็นอย่างดีตามที่ได้ศึกษา แต่ผมคิดว่าตัวผมตอนนี้น่าจะพอสู้มันได้แล้ว แม้ผมจะเป็นบุตรแห่งอะโฟร์ไดต์ แต่คุณไครอนคงไม่ลืมรุ่นพี่ไพเพอร์ที่เผชิญหน้ากับยักษ์โบราณมาแล้วใช่ไหม"</font></p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-align: left; font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><font color="#ffff00">"อ่า ไพเพอร์... เรื่องนั้นฉันไม่ลืมหรอก" </font><span style="color: rgb(255, 255, 255);">ไครอนพูดขึ้นก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าผม </span><font color="#ffff00">"ถ้าเธอมั่นใจ ก็ไปเลย ขออวยพรให้เธอโชคดี"</font></p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-align: left; font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><font color="#ff0000">"ครับผม" </font><span style="color: rgb(255, 255, 255);">เดม่อนตอบรับอีกฝ่าย ก่อนจะน้อมตัวอำลาเพื่อเดินออกมาจากห้อง </span></p><p style="text-align: left; color: rgb(255, 255, 255); font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;"><br></p></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/V4JsX5l.png" border="0"></div><div style="text-align: center; text-indent: 48px;"><br></div><div style="text-align: center; text-indent: 48px;"><div style="text-indent: 0px;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><b>-</b></font></div><div style="text-indent: 0px;"><font color="#ffffff" face="Sarabun" size="4"><b><br></b></font></div></div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/V4JsX5l.png" border="0"><br></div><div style="text-align: center;"><div style=""><br></div></div>
<br>
</div><br></div>
<br>
</div>
<style>
#wis01 {
border: 0px double ;
padding: 10px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/oucKony.jpg");
}
</style>
<style>
#wis02 {
width: 700px;
border: 0px solid ;
padding: 15px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="wis01">
<br><br>
<div id="wis02">
<br>
<br>
<img width="600" src="https://i.imgur.com/pIE6pSO.png" border="0" alt="">
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7">
White Swan in The Ocean
</font>
</span>
</b>
</font>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 90%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5"> จากทางเข้าค่ายสู่ ‘บ้านใหญ่’ ที่เขานำทางมาพวกเธอเดินเข้าไปภายในจนกระทั่งพบกับห้องทำงานอันแปะป้ายไว้ว่า ‘ห้องทำงานไครอน’
<br><br></font><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><i><font color="#ffc0cb">ไครอน? คงแค่ชื่อแหละมั้ง
</font></i><br><br></font><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#ffffff">ริปลีย์ที่มีตำนานกรีกในหัวก็นึกไปถึงไครอน เซนทอร์ผู้เป็นอาจารย์ของอคิลิส แต่ก็คิดเพียงว่าคงจะเป็นชื่อตำแหน่งไม่ก็ชื่อของเจ้าของค่ายฮาล์ฟบลัด ทว่าทุกสิ่งที่คิดมานั้นแตกเพล้งทันตาเห็นเมื่อร่างสูงผู้นำทางมาเคาะประตูและเปิดออก
</font><br><br></font><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><i><font color="#ffc0cb">เซนทอร์!? เอาจริง!?!
</font></i><br><br></font><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#ffffff">ดวงตาของริปลีย์เบิกขึ้นด้วยความตกใจเมื่อภาพตรงหน้าของเธอคือเซนทอร์จริงๆร่างเล็กที่ยืนขาแข็งอยู่ด้วยอารมณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ก็ถูกพี่สาวของตนเองจับจูงเข้าไปในห้องให้เรียบร้อย
</font><br><br></font><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#ffa500">“ยินดีต้อนรับเข้าสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด”</font><font color="#ffffff">เซนทอร์ที่ชื่อว่าไครอนกล่าว— </font><font color="#ffa500">“ตอนนี้พวกเธอยังไม่ได้รับการรับรองสายเลือดจะได้พักที่บ้านเฮอร์มีสก่อนไม่ต้องกังวล เด็กๆในบ้านนี้ค่อนข้างอัธยาศัยดี”
</font><br><br></font><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); color: rgb(255, 255, 255); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#ffffff">สิ้นคำกล่าวไครอนก็เอี้ยวตัวไปหยิบเสื้อมาให้สาวน้อยทั้งสองเพื่อเป็นสัญลักษณ์ถึงการเข้าร่วมค่ายอย่างเป็นทางการ
</font><br><br></font><font color="#ffc0cb"><i><span style="caret-color: rgb(255, 255, 255); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เทพโอลิมปัสงั้นหรอ…ฝันที่ไม่กล้าฝันสุดๆ</font></i></font></div><div style="text-align: left; display: block; width: 90%;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#ffffff"><br></font></font></div><div style="text-align: left; display: block; width: 90%;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#ffffff"><br></font></font></div><br>
<div style="text-align: center; display: block; width: 100%;">
<img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="300" _height="300" border="0">
</div>
<br>
<br>
<br><br>
</div>
</div><br><br></div>
</div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Johnathan เมื่อ 2024-4-17 22:17 <br /><br /><style>
#Tang01 {
border: 0px double ;
padding: 10px;
box-shadow: #d5b5bd 1px 1px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/fdCPfGF.gif");
}
</style>
<style>
#Tang02 {
width: 900px;
border: 4px inset #c9a0dc ;
padding: 15px;
box-shadow: #d5b5bd 2px 2px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#Tang03 {
width: 900px;
border: 4px inset #d5b5bd ;
padding: 15px;
box-shadow: #c9a0dc 2px 2px 1em;
border-radius: 25px;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="Tang01">
<div id="Tang02">
<div style="text-align: center;"><br><div style="display : block; float: center; width: 100%;"><div style="text-align: left;"><div style="text-align: left;"><br></div>
<font color="#ffffff"><h1><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: 29.3333px; font-weight: 400; white-space-collapse: preserve;"><font face="Georgia">Δ LΦTTLΞ ΠΞW MΞMΒΞR</font></span><br><font face="EucrosiaUPC"><span style="font-size: 22pt; font-weight: 400; white-space-collapse: preserve;"><img src="static/image/hrline/15.png" border="0" alt=""></span></font><br></span></p></h1><div style="text-align: center;"><div style="text-align: center; display: block; width: 100%;"><font color="White" style="">
<p></p><p></p></font></div></div></font></div></div><p></p><p></p></div></div>
<br><br>
<div id="Tang02">
<div style="display : block; float: center; width: 100%;"><font color="White" face="TH Sarabun New" size="5">
</font><div style="display : block; float: center; width: 100%;"><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff"><br></font></div><font color="#ffffff"><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/zDzB4YG.png" border="0" alt=""></div><div style="text-align: left;"><br></div>
<span style="text-shadow: rgb(213, 181, 189) 0px 0px 0.7px, rgb(213, 181, 189) 0px 0px 25px, rgb(213, 181, 189) 0px 0px 10px;"><div style="text-align: center;"><br></div></span></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ความหน้าตื่นตาตื่นใจของบรรยากาศในค่าย ทำเอาเธอนั้นลืมเรื่องข้างนอกไปจนหมดสิ้น ชายร่างใหญ่พาเธอเดินมาห้องที่ทุกๆคนจะต้องเข้ามาในจุดๆนี้ตลอด เมื่อพวกเขาเป็นเด็กใหม่ และเด็กหญิงผู้นี้ก็เช่นเดียวกัน ชายหนุ่มเคาะประตู แล้วก็มีเสียงนึงดังออกมาจากในนั้น </font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"เข้ามาได้" </font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">มันเป็นเสียงที่เขานั้นคุ้นเคย ทุกๆครั้งที่ได้ยิน และเมื่อเขาเปิดเข้าไป ภาพของชายสูงวัยนั่งรถเข็นประจำของเขา ก่อนที่จะพาเธอเดินไปยังโตีะทำงานของชายสูงอายุคนนั้น </font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"ขอชื่อ ของเธอหน่อยสิ ดูยังเด็กอยู่ เธอจะสามารถเข้าร่วมกิจกรรมได้ตาที่ต้องการ เข้าใจที่ฉันบอกนะ"</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ไครอนเอ่ยถามซ้ำ</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"ทราบค่ะ"</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">เด็หยิงตอบอย่างฉะฉาน</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"เอาล่ะ เริ่มจากชื่อของเธอ"</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ไครอนเริ่มเอ่ยถาม</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"ทีฟา เรมิโคว่า ค่ะ"</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">เด็กหญิงเอ่ยตอบ</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"อายุ?" </font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"12ปีค่ะ"</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"สายเลือดเทพีแห่งชัยชนะ ไนกี้ พูดก็พูดเถอะ ตั้งแต่ที่ค่ายตั้งมา มีเพียงสองคนที่เป็นสายเลือดเทพทีเเกิดจากเหล่าไททั่นแต่ก้ได้เป็นเทพ ตอนนี้ที่นี่ก็มีเพียงแค่สองคน หนึ่งในนั้นคือเธอ.."</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ไครอนเอ่ย ทำให้เด้กหญิงสงสัย</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"แล้วสายเลือดที่คุณลุงพูดเนี่ย ยังมีอีกคนงั้นเหรอคะ? เขายังอยู่ในที่นี่ใช่มั้ยคะ?" </font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">เด็กหยิงเอ่ยถามอย่างสงสัยไคร่รู้ ก่อนที่ไครอนเองจะถามกลับเด็กหญิงไป</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"ลองทายดูสิ.." </font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ไครอนยิ้ม ก่อนที่จะปิดแฟ้มลงทะเบียนแล้วเอ่ยกับเด้กหญิงและชายชราร่างใหญ่</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"เอาล่ะ การลงทะเบียนเสร็จเพียงเท่านี้ เดี๋ยวฉันจะให้เจ้าหน้าที่พาเธอไปที่บ้านพัก ส่วนคุณจอห์นฯ.."</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ชายหนุ่มตอบรับหลังจากที่ไครอนเรียกเขา</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"ขอบใจสำหรับเมื่อคืน หวังว่าแม่ของคุณจะภูมิใจ.. แล้วก็ฉลองวันคล้ายวันเกิดย้อนหลังด้วย ปีนี้ก็เข้าสู่เลขสองตัวสุดท้ายแล้วสินะ ฮะๆๆ" </font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ไครอนเอ่ยแสดงความยินดี ก่อนจะตบไหล่ชายชราร่างใหญ่ ซึ่งเขาก็โค้งตัวเพื่อรับเกียรติจากผู้ดุแลค่าย</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">"เอาเถอะๆ ตอนนี้คุณควรไปรักษาตัวให้เรียบร้อยก่อน แม่คุณเห็นคุณในสภาพนี้ คงไม่ปื้มเท่าไหร่นักหรอก"</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ffffff" face="EucrosiaUPC" size="5">ชายในรถเข็นเอ่ย ก่อนที่ชายชราร่างใหญ่จะเดินออกจากห้องทำงานของไครอน ตรงไปยังสถานพยาบาลเพื่อรักษาตัวตามปกติ.. <br>
<div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/XFQlqOR.png" border="0" alt="">
</div></font></div></div></div></div></div>
<style>
#wis01 {
border: 0px double ;
padding: 10px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/oucKony.jpg");
}
</style>
<style>
#wis02 {
width: 700px;
border: 0px solid ;
padding: 15px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="wis01">
<br><br>
<div id="wis02">
<br>
<br>
<img width="600" src="https://i.imgur.com/pIE6pSO.png" border="0" alt="">
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7">
White Swan in The Ocean
</font>
</span>
</b>
</font>
<br><br><div style="text-align: left; display: block; width: 90%;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#ffffff"> เมื่อมีสัญลักษณ์ขึ้นแล้วคนที่อยู่ในพื้นที่ที่เขาไม่คุ้นหน้าริปลีย์ก็รับทราบเป็นอย่างดีเลยว่านี่คือเด็กใหม่ที่เพิ่งได้รับการรับรองสายเลือดเธอจึงได้รับคำแนะนำถึงสิ่งที่เธอต้องทำต่อจากนี้นั่นก็คือ
</font><br><br><i style="color: rgb(255, 255, 255);"> ไปหาไครอนที่ห้องทำงานแล้วบอกเรื่องที่มีสัญลักษณ์โผล่นะ
</i><br><br><font color="#ffffff"> นี่จึงเป็นเหตุผลที่ริปลีย์อยู่หน้าห้องเซนทอร์เจ้าของนามว่าไครอน
</font><br><br><font color="#ffffff"> ก๊อก ก๊อก ก๊อก
</font><br><br><font color="#ffa500"> “เข้ามาได้”
<br></font><br><font color="#ffffff"> สิ้นเสียงของคนในห้องริปลีย์ก็บิดลูกบิดเปิดประตูก้าวเดินเข้าไปในห้องทำงานของผู้เป็นผู้อำนวยการประจำค่ายฮาล์ฟบลัด ร่างเล็กสูดสายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะเอ่ยปากเล่าในสิ่งที่เกิดขึ้น
</font><br><br><font color="#ffc0cb"> “สวัสดีค่ะคุณไครอนพอดีว่าจะมาแจ้งเรื่องการรับรองสายเลือดค่ะ” </font><font color="#ffffff">ริปลีย์กล่าว—
</font><br><br><font color="#ffa500"> “มีสัญลักษณ์ปรากฎแล้วสินะคุณสวอนสัน”</font><font color="#ffffff"> ไครอนพูด—
</font><br><br><font color="#ffffff"> </font><font color="#ffc0cb">“ค่ะ”</font><font color="#ffffff"> ริปลีย์พยักหน้า—</font><font color="#ffc0cb"> “พอดีว่าตอนที่กำลังไปถวายของให้เทพก็มีสัญลักษณ์ตรีศูลปรากฎขึ้น…แบบนี้ใช่การรับรองที่คุณพูดไหมคะ?”</font><font color="#ffffff">
</font><br><br><font color="#ffffff"> สิ้นคำกล่าวของสาวน้อยบ้านสวอนสัน ไครอนก็ขยับกายออกจากโต๊ะทำงานของตนแล้วเดินมาทางเจ้าของเรื่องราวที่ได้มาแจ้งในตอนนี้ “งั้นแบบนี้เดี๋ยวผมจะพาไปที่บ้านที่เป็นบ้านของคุณ”
</font><br><br><font color="#ffffff"> สิ่งเดียวที่อยู่ในหัวของริปลีย์ในตอนนี้นั้นไม่ใช่เรื่องของบ้าานใหม่ที่กำลังจะไปอยู่แต่เป็นเรื่องของการขนย้ายของ
</font><br><br><i><font color="#ffc0cb"> โชคดีที่ยังไม่ได้เอาของออกจากกระเป๋า…
</font></i></font>
</div>
<br><br>
<div style="text-align: center; display: block; width: 100%;">
<img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="300" _height="300" border="0">
</div>
<br>
<br>
<br><br>
</div>
</div><br><br></div>
</div>
<style>
#system {
border: 2px solid #8BD2EC;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #8BD2EC 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/ca4dTrC.jpeg");
}
</style>
<style>
#bright02 {
width: 960px;
border-radius: 20px;
padding: 10px;
box-shadow: #C0E4F6 10px 10px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/oFokCrj.png");}
</style>
<div id="system">
<div align="center">
<div id="bright02"><font size="4" face="Noto Sans Thai"><br><font style=""><b>◇◆ 3 ◇◆</b><br><br><div style="text-align: left;"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-1cf721a7-7fff-7aa6-f91d-3397d78e7894"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไบร์ทอึ้งตะลึงงงอารมณ์ความรู้สึกหลากหลาย การไขปริศนาตามหาคำตอบของเหตุผล ทำไมฉันถึงเห็นอสุรกายไล่ฆ่า นำพาฉันมาสู่เรื่องราวบทใหม่ สำหรับคนที่ร่ำเรียนสายทางด้านวิทยาศาสตร์อย่างฉัน มันไม่ง่ายเลยที่จะยอมรับ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-41bb6a79-7fff-839a-3a4b-a6fdb4ae1e50"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">นิยามในความคิดฉัน การค้นคว้าหาข้อมูล เพื่อหาข้อเท็จจริง ศึกษา หรืออธิบายสิ่งต่างๆ ที่เกิดเหล่านั้นได้อย่างเป็นระบบ ถือเป็นเครื่องมือสำคัญในการทำงาน แล้วจู่ ๆ ก็มีคนมาบอกว่า ฉันเป็นเลือดผสมมีสายเลือดเทพไหลเวียนอยู่ในตัว คนกลุ่มนั้นเป็นชาวค่ายที่มาอยู่ที่ก่อน ทุกคนประสบปัญหาชะตากรรมเดียวกัน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ฉันเดินมาจนถึงบ้านใหญ่ คนที่นี่แนะนำว่าไบร์ทควรไปรายงานตัวต่อผู้อำนวยการค่าย ฉันเคาะประตู "ขออนุญาตเข้าไปได้ไหม"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"เข้ามาได้เลย"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสียงชายวัยกลางคนขานดังตอบรับ ไบร์ทเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานที่ออกแบบด้วยพื้นไม้ทั้งหลัง "ไม้ฮอกกานี งั้นเหรอ" เมื่อลองแตะตรวจสอบดู</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ใช่แล้วสาวน้อย" ไครอนมองหญิงสาวด้วยแววตาพิจรณา</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"สาวน้อย ฮ่า ๆ นานแค่ไหนแล้วที่ฉันเคยโดนเรียกด้วยคำพูดนี้กันนะ" ฉันถึงกับหลุดขำ ด้วยรูปร่างลักษณะตัวของฉันมันไปไกลเกินกว่าที่จะเป็นสาวน้อย "คุณคือผู้อำนวยการค่ายสินะ"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ฉันไครอน"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ไบร์ท เอมส์ นั่นคือชื่อของฉัน เฮ้…..ขาของคุณ มันเหมือนกับขาของม้า นั่นของจริงใช่หรือเปล่า"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"แน่นอน ฉันเป็นเซนทอร์ การมีขาของม้าก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไร"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ฉันนึกได้เพียงอย่างเดียว อยากตรวจสอบร่างกายเซนทอร์ตรงหน้า อยากผ่าดูชิ้นส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย ศึกษาโครโมโซมตัวถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรม ห้องแล็บวิจัยกำลังร่ำร้องเรียกชื่อไบร์ท "เอาเข้าประเด็นเลย คุณไครอน มันมีวิธีไหนบ้างที่จะทำให้ฉันไม่ต้องเห็นหรือเจออสุรกายอีก รู้ไหมสิ่งนี้มันทำให้ชีวิตของฉันมันยากลำบาก เหมือนจะเป็นบ้า"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"คุณไบร์ท ถ้าให้ตอบตามตรงไม่มีวิธีใดที่คุณไม่มีทางเห็นอสุรกายหรอก เพราะมันเกี่ยวข้องสายเลือดของทวยเทพหล่อเลี้ยงในชีวิตของคุณ ค่ายแห่งนี้ถูกสร้างเพื่อฝึกฝนและคุ้มครองเหล่าลูกครึ่งเทพ"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"แล้วถ้าอย่างนั้นฉันเป็นลูกของใครกันล่ะ" คนที่จะให้คำตอบได้มีเพียงแค่คนผู้นี้เท่านั้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เซนทอร์ผู้ปราดเปรื่องอมยิ้ม นัยน์ตาอ่อนโยนมองสัญลักษณ์ของเทพที่ปรากฏเหนือหัวไบร์ท บิดารับรองการมาเยือนของธิดาอีกองค์ "เธออาจจะไม่ได้สังเกต แต่สัญลักษณ์รับรองสายเลือดเธอนั้นปรากฏออกมาแล้ว"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"สัญลักษณ์ ?"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"มันอยู่เหนือหัวของคุณ สามง่ามตรีศูล เทพแห่งท้องทะเล โพไซดอน"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ฉันเสยผมสีดำยาวขึ้น "เทพโพไซดอนคือพ่อฉัน บอกฉันที ฉันไม่ได้ละเมอหรือว่าฝันไปใช่ไหม พระเจ้า !!"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อากัปกิริยาไบร์ททำให้ไครอนยิ้มอีกครา "ฉันรู้ว่านี่มันคงจะเป็นเรื่องใหม่สำหรับเธอ แต่ในเมื่อเธอได้มาอยู่ที่ค่ายนี้ก็ต้องปรับตัวเพื่อที่จะได้เข้ากับคนอื่น ๆ ให้ได้"</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ปรับตัวก็ทำได้อยู่หรอก" ฉันเอ่ยเสียงแผ่วเบา</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">มันก็อดสงสัยไม่ได้ หรือเพราะพ่อของฉันคือเทพเจ้า แม่จึงปกปิดบังไม่ยอมบอกเล่าอะไรเลยสักอย่าง เก็บไว้เป็นความลับ จนฉันมารู้ด้วยตัวเองน่ะหรอ </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไบร์ทไม่ได้รู้สึกยินดีสักนิดกับการได้เป็นมนุษย์ครึ่งเทพ ฉันไม่มีความทรงจำใด ๆ เกี่ยวกับพ่อผู้ให้กำเนิดด้วยซ้ำ </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"หากคุณไม่ได้รับการรับรองจากพ่อฉันคงให้ไปพักอยู่ที่เคเบิล 11 บ้านเฮอร์มีส ซึ่งเป็นบ้านที่ต้อนรับนักเดินทางทุกคนสำหรับคนที่ยังไม่ถูกรับรอง ฉันก็ต้องขอแสดงความยินดีกับเธอด้วยคุณไบร์ท ตอนนี้คุณสามารถไปพักร่วมกับพี่น้องคนอื่น ๆ ได้เลย ที่บ้านพักหมายเลข 3" ก่อนไครอนหยิบเสื้อค่ายยื่นส่งมอบ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"เอ่อ ขอบคุณ" นักชีววิทยาทางทะเลรับเสื้อค่ายสีส้มสีโดดเด่นสะดุดตา ถ้าเปรียบสมองไบร์ทเป็นคอมพิวเตอร์ ระบบเครื่องรันรวน Error</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;"><br><br></p></div></font>
</font></div><font size="4" face="Noto Sans Thai"><br></font>
<br>
</div></div>
<link rel="stylesheet" href="https://www.w3schools.com/w3css/4/w3.css">
<style>
#boxProfilebg {
border: 7px solid #FF6666;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #FF6666 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");
}
</style>
<div id="boxProfilebg">
<div align="center">
<br>
<div class="w3-card-4 w3-black" style="width:70%">
<div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><br>
<font size="6" face="Kanit" color="#ff8c00"><b>บ้านใหญ่</b></font></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><font face="Pridi" size="7"><br></font></div>
<div class="w3-container w3-center">
<br><div style="text-align: left;"><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffff00">“ถึงแล้วที่นี่แหละบ้านใหญ่”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">เอโลอิสเดินตามชาวค่ายแปลกหน้ามาจนถึงจุดหมายที่เธอจะต้องรายงานตัว พอดูแล้วบ้านมันก็ใหญ่สมชื่อจริง ๆ นั่นแหละ เธอยืนมองกวาดสายตาโดยรอบบริเวณหน้าบ้านแห่งนี้ หลังประตูบานนี้จะมีอะไรกันแน่ยังคงเป็นปริศนาที่เธอต้องหาคำตอบด้วยตัวเอง</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ขอบคุณนะคะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ffff00">“ไม่เป็นไรงั้นขอตัวก่อนนะ พอดีมีฝึกต่อ ยินดีต้อนรับอีกครั้งเด็กใหม่!”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">เอโลอิสพยักหน้าก่อนมองดูการจากไปของชาวค่ายคนนั้น ว่าแต่…ฝึกงั้นเหรอ?...ฝึกอะไร? ที่นี่ต้องฝึกด้วยเหรอ อย่าบอกนะว่านอร่าหลอกให้เธอมาอยู่ค่ายทหารแล้วจับฝึกเพื่อจะส่งเธอไปรบที่ยูเครน อิรัก อะไรทำนองนั้นน่ะ! เอโลอิสสลัดความคิดบ้า ๆ ของเธอออกจากหัวตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องพรรค์นี้ เธอเอื้อมมือไปเคาะประตูสองสามที ก่อนจะบิดลูกบิดเข้าไปด้านใน</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ขออนุญาตค่ะ มีใครอยู่ไหมคะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">ทีแรกไม่มีเสียงตอบรับใด เธอเลยถือวิสาสะเดินเข้ามาแล้วมองสำรวจห้องทำงานที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามด้วยไม้มะฮอกกานี ห้องนี้ดูหรูหราดูแพงกว่าบ้านของเธอทั้งหลังที่กัลเวย์เสียอีก หญิงสาวผมสีเพลิงเห็นของที่วางตกแต่งก็อดมือบอนไม่ได้ เธอหยิบมันขึ้นมาดูอย่างสนใจ ทุกอย่างดูเป็นของมีราคาไปหมด</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“นั่นเป็นของเก่าถือระวังด้วยล่ะ” </font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">เสียงหนึ่งดังมาจากบริเวณโต๊ะทำงานทำเอาเอโลอิสถึงกับสะดุ้งโหยง เธอไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำว่ามีคนนั่งอยู่ตรงนั้นด้วย ชายที่ดูมีอายุท่าทางใจดีคนนั้นยิ้มให้เธอ สาวน้อยมือบอนรีบวางของในมือกลับที่เดิมในทันทีพร้อมส่งยิ้มเจื่อน ๆ กลับไปให้อีกฝ่าย</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ขะ…ขอโทษค่ะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ไม่เป็นไรหรอก ฉันชื่อ ไครอน เป็นผู้อำนวยการค่ายแห่งนี้ ว่าแต่เธอคือเด็กใหม่ใช่ไหม?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“โอ้…ลืมแนะนำตัวไปเลยค่ะ ฉันชื่อเอโลอิส เพจ มาที่นี่ตามคำแนะนำของพี่นอร่าน่ะค่ะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit"><font color="#00ff00">“นอร่างั้นเหรอ?...ไม่ได้ยินชื่อนี้เสียนานเลย ฉันยังจำแม่สาวน้อยคนนั้นได้ดีเธอคือหนอนหนังสือตัวยงเชียวล่ะ”</font> ชายแก่หัวเราะในลำคอพร้อมกล่าวถึงนอร่าอย่างภูมิใจ</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit"><font color="#ff8c00">“มิน่าล่ะ ถึงได้ทำงานบรรณารักษ์”</font> เอโลอิสพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit"><font color="#00ff00">“นั่นเป็นเรื่องน่ายินดีที่ได้ทราบว่าคุณนอร่าได้ทำในสิ่งที่เขารัก”</font> เอโลอิสสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อได้ยินการตอบกลับของคุณไครอนเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ว่าแต่พี่เขาเป็นลูกเทพองค์ไหนเหรอคะ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“เขาไม่ได้บอกเธอเหรอ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ฉันถามเขาแล้วแต่เขาไม่บอก”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit"><font color="#00ff00">“งั้นฉันก็จะปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไปเช่นกัน”</font> ไครอนตอบพร้อมหัวเราะในลำคอ</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“อ้าว!”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“เรื่องนั้นไม่สำคัญเท่าเรื่องที่เธอมาอยู่ ณ ที่แห่งนี้หรอกนะ ที่ผ่านมาคงได้พบเจอความผิดปกติบางอย่างมาบ้างแล้วสินะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ก็…เจอมาตั้งแต่อายุ 12 ปี แล้วก็เจอมาตลอดจนกระทั่งได้รู้จักกับพี่นอร่า แต่เรื่องที่พี่เขาเล่ามันก็ยากที่จะเชื่อนิดหน่อย ฉันก็เลยคิดว่าอยากลองมาพิสูจน์ความจริงด้วยตัวเองน่ะค่ะ"</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ไม่มีอะไรที่เกินจริงหรอกคุณเพจ เพียงเพราะคุณไม่เคยเห็นมันก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่มีจริง”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">กล่าวจบไครอนก็ลุกขึ้นมาจากด้านหลังโต๊ะทำงาน ก่อนจะเดินมาอยู่ตรงหน้าของเอโลอิส สาวน้อยผมสีเพลิงตาเบิกโพลงเมื่อพบว่าท่อนล่างของอีกฝ่ายเป็นม้า เธอแทบจะเข่าอ่อน คนครึ่งม้ามีจริงงั้นเหรอ? เธอพยายามขยี้ตาแล้วหยิกแก้มตัวเอง เจ็บ…เธอรู้สึกเจ็บ นั่นแสดงว่าเธอไม่ได้ฝันไป</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“นะ…นี่มัน…”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“เธอคงยังไม่รู้จักเซนทอร์สินะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“กะ...ก็เคยเห็นแต่ในหนังค่ะ แต่ไม่คิดว่าจะมีจริง…”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“อย่างที่ฉันบอกไม่เคยเห็นไม่ได้หมายความว่าไม่มีจริง หลังจากนี้เธอจะได้เห็นอีกเยอะเชียวล่ะ เอาล่ะ…ฉันคิดว่าเธอคงเหนื่อยจากการเดินทางมาพอสมควรแล้ว ฉันจะพาเธอไปอยู่ที่บ้านเฮอร์มีสที่นั่นจะเป็นที่พักอาศัยของเธอจนกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“เปลี่ยนแปลง? หมายความว่ายังไงเหรอคะ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“เดี๋ยวเธอก็จะรู้เองในสักวัน” </font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">ไครอนเผยรอยยิ้มแสนอบอุ่นก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบเสื้อตัวหนึ่งแล้วเดินกลับมายื่นให้กับเธอเป็นของขวัญ </font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ยินดีต้อนรับสู่ค่ายฮาล์ฟบลัดอย่างเป็นทางการคุณเอโลอิส เพจ”</font></div><div><br></div></div>
</div><br>
</div><br>
<br>
</div></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-4-21 02:10
https://lh7-us.googleusercontent.com/GB-ULonPmHfRPeKJw4C9qB4vtRqKXszJYFBWs-yaNNZBtPGHCTGYClKF1FhE-KHSzXCYG8eul7mIiJD7gbonrXdhORsiRchItDMPIoh35hlqF0nPsxg5sXT8is5IJvlqCLXLr-xD7ysKDfBOw4hueZg089https://lh7-us.googleusercontent.com/kZHil4kdmd2RQJ61ETeb9ZnBqIrg1iO2WxN_JUtBoxZighqk7EeCzXu1AoiQEftRziHRPiX2qBZioyECTnGWHwTJb19U0wfDGrpkNYng62T0wN9_CH5tmRNkXihvRSQPSLgGgd69beeh_lSrCsJeBLAปรึกษาผู้อำนวยการ
ก๊อก ๆ
“ขออนุญาตครับ”
“เข้ามาได้”
ประตูกระจกสเตนกลาสถูกเปิดออก ผู้ที่เข้ามาคือหนุ่มหน้าเป็นอย่าง ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ที่เมื่อบุรุษคนนี้มาเยือนห้องทำงานของไครอนทีไรผู้อำนวยการของค่ายไม่เคยยิ้มอย่างมีความสุขได้เสียที..
“วันนี้มีธุระอะไรเหรอครับมาเสียดึกดื่นเชียว”
“ถ้าผมบอกว่าแค่คิดถึงเลยอยากมาเยี่ยมล่ะ?” ดีนฉีกยิ้มกว้างตรงกันข้ามกับไครอนที่กลอกตาเอือมระอาบุตรแห่งโพไซดอนคนนี้เสียเหลือเกิน “ล้อเล่นน่ะ คุณอย่าใจเต้นล่ะ คือว่าผมอยากจะถามเรื่องบอร์ดภารกิจหน่อยน่ะครับ” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายผายมือออกมาเชิญพูดได้ต่อดีนจึงไถ่ถามเรื่องที่ค้างคาใจ “คือว่าภารกิจของเทพเฮอร์มีสน่ะครับ ผมไปเจอคุณแม่มาด้วยแล้วคุณแม่กับเพื่อน ๆ หลายคนที่อยู่นิวยอร์กเธอฝันแปลก ๆ ว่าถูกปีศาจทำร้ายแล้วก็มีแผลตอนตื่นขึ้นมาด้วย ไม่ได้เป็นแค่แม่ผมคนเดียว แต่เหมือนว่าเพื่อนแม่คนอื่น ๆ ก็จะเป็นเหมือนกันด้วยนะครับ คงไม่ใช่ว่าเป็น.. คำสาปหรอกใช่ไหม?”
พูดก็พูดเถอะ ดีนรู้สึกไม่ไว้ใจเทพีเฮคาทีเลยแม้แต่น้อยแม้ว่านางจะเป็นมารดาเทพของเพื่อนเขาอย่างแมคเคนซี เพราะว่าเขาก็เคยได้รอยแผลจากตอนที่ฝันถึงนางด้วยเช่นกัน แล้วคุณแม่ของเขากับทีมงานก็ผ่านเหตุการณ์ที่เฮติกันมาทั้งคณะ หากว่าคุณแม่ของเขาได้รับคำสาปเพียงเพราะไปช่วยชาวเฮติดีนก็รู้สึกว่ามันไม่แฟร์เอาเสียเลย
“นั่นน่าจะเป็นผลกระทบของผู้ควบคุมฝันร้ายอย่างโครินเธียน”
“โครินเธียน? ใครนะ?” ดีนแสดงสีหน้าฉงนเมื่อได้ยินชื่อไม่คุ้นหูเป็นครั้งแรก แต่ก็โล่งใจไปได้หน่อยที่นี่ไม่ใช่ฝีมือของเทพีแห่งมนตรา
“โครินเธียนหรือฝันร้าย เขาหลบหนีออกมาจากโลกแห่งความฝันเมื่อไม่นานมานี้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างน่าจะกลับสู่ความปกติแล้วหลังจากที่คุณเฟเรียธิดาแห่งฮิปนอสทำภารกิจจับกุมเขาส่งเข้าสู่โลกแห่งความฝันสำเร็จ”
“อ้อ แบบนี้นี่เอง ถ้างั้นผมคงไม่ต้องเป็นห่วง..”
ไครอนยิ้มที่มุมปากเพียงนิด พอเป็นเรื่องของมารดาเด็กบ้านโพไซดอนชอบวิ่งมาหาเขาทุกครั้งไปตั้งแต่คราวของเพอร์ซี่ แจ็คสัน
“แล้วก็มีอีกเรื่องนึงครับ ผมเพิ่งเห็นเรื่องการสอบวัดระดับที่ต้องกำจัดสิงโตมินเนียน”
“คุณหมายถึงสิงโตนีเมียน?” ไครอนแก้คำ
“อา.. ใช่ ๆ นีเมียนครับ คือว่า.. ผมคิดว่าพีต้าคงไม่ปลื้มแน่ ๆ ถ้ารู้เข้าว่าค่ายเราให้เด็กไปกำจัดสิงโตเพื่อสอบวัดความสามารถ แล้วผมก็ไม่อยากจะฆ่ามันด้วย”
ได้ยินแบบนั้นไครอนก็แค่นหัวเราะออกมา
“ผมคิดว่าราชสีห์นีเมียนคงไม่ได้รับการคุ้มครองจากองค์กรพิทักษ์สัตว์หรอกนะครับ” เขายกมือขึ้นดันแว่นตาก่อนจะกล่าวต่อ “หน้าที่ของราชสีห์นีเมียนแต่เดิมมีไว้สำหรับทดสอบเหล่าเดมิก็อดอยู่แล้ว แม้ว่าคุณจะสังหารมันไปแต่ราชสีห์ก็จะถูกส่งกลับมาอีกครั้งเพื่อเป็นทบทดสอบอยู่ดี”
“เกิด ตาย วนเวียนงั้นเหรอ แล้วแบบนี้จะไม่เข้าข่ายการทรมาณสัตว์?” ดีนนิ่วหน้า ด้วยความคิดคนสมัยใหม่แบบเขาไม่เข้าใจตรรกะความคิดนั้นที่ไครอนอธิบาย “แบบนั้นมันน่าสงสารออกจะตายไปครับ มาเพื่อเป็นบททดสอบ พอแพ้ก็ถูกฆ่า พอถูกฆ่าก็ถูกส่งมาเพื่อเป็นบททดสอบของคนต่อไป ทำอย่างกับเป็นมอนสเตอร์ในเกมที่มีเวลาการเกิดใหม่ไปได้”
“แล้วถ้าผมบอกว่าหลักการของราชสีห์นีเมียนคล้าย ๆ แบบนั้นล่ะ?”
“ห๊ะ ยังไงนะที่คุณบอกว่าคล้าย” เขาขมวดคิ้วไม่เข้าใจ ราวกับผู้อำนวยการกำลังจะบอกว่าสิงโตตัวนั้นเป็นเพียงแค่ข้อมูลเลขศูนย์กับเลขหนึ่งที่ต่อให้ถูกทำลายไปก็จะถูกสร้างขึ้นมาใหม่ได้คล้ายสิ่งที่ไม่มีชีวิตจิตใจ
“ราชสีห์ตัวจริงถูกกำจัดไปตั้งแต่คราวของเฮอร์คิวลิสแล้ว ตัวที่คุณจะได้สู้เป็นเพียงแค่จิตวิญญาณของราชสีห์ตัวเก่าที่ถูกทำสำเนาเอาไว้ แต่หากคุณไม่อยากจะสู้ผมก็ไม่บังคับจะให้คุณผ่านการทดสอบ”
พอฟังทฤษฎีที่ดีนไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไครอนเพียงแค่ปั้นน้ำขึ้นมาเพื่อให้เขาสบายใจ ซึ่งถูก ฟังแล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาได้พอควร
“แล้วถ้าผมอยากผ่านการทดสอบล่ะครับ คุณมีอะไรจะแนะนำผมบ้างไหม?”
“แน่นอน” ไครอนยิ้ม “ราชสีห์นีเมียนเป็นสิงโตที่มีขนาดใหญ่กว่าปกติ ถ้าคุณได้เห็นอาจจะรู้สึกปราณีกับมันน้อยลงและอยากมีชีวิตรอดมากขึ้น แต่ไม่ต้องห่วง ในการทดสอบนี้เราจะส่งแซเทอร์ที่เป็นผู้ช่วยไปหนึ่งคน เขาไม่ได้มีหน้าที่ช่วยสู้แต่จะเป็นคนพาคุณหนีหากเกิดเหตุไม่คาดฝัน”
ได้ยินแค่นี้ดีนก็กลืนน้ำลายลงคอ การทดสอบเสี่ยงตายถึงขนาดนี้ทำเอาเขาอยากบอกว่า ‘ขอโทษครับ ผมไม่ทำแล้วได้ไหมครับ’ แต่ไครอนก็พูดต่อ ไม่เปิดโอกาสให้ดีนได้ถอนตัว
“ผิวหนังของมันฟันแทงไม่เข้า เปล่าประโยชน์ถ้าคุณจะต่อสู้โดยไร้การวางแผนหรือใช้พละกำลังเพียงอย่างเดียว ซึ่งจุดที่จะโจมตีเข้าได้ก็มีอุ้งเท้า ปาก ตา หากคุณโจมตีที่จุดอ่อนย้ำ ๆ ก็คงพอที่จะล้มมันได้ และพอชนะให้นำสินสงครามกลับมาแสดงเป็นหลักฐานให้แก่ผม”
“เอ่อ.. แล้วสินสงครามที่ว่านั่น”
“คุณต้องแล่หนังของราชสีออกมาครับ” ไครอนตอบหน้านิ่งตรงกันข้ามกับดีนที่ทำหน้าเหวอ
“เดี๋ยวก่อน! จะให้ผมแล่หนังสิงโตเนี่ยนะ!? คือว่าผมทำไม่ได้อ่ะ ผมกลัวเลือด ได้เป็นลมไปก่อนแน่ ๆ แล้วอีกอย่างคุณบอกว่าหนังมันหนามากอาวุธฟันแทงไม่เข้าแล้วผมจะแล่หนังมันออกมาได้ยังไง?”
“ตั้งแต่ที่คุณต่อสู้มาเคยเห็นเลือดของอสุรกายไหมล่ะครับ?” ผู้อำนวยการถามกลับ “ส่วนเรื่องแล่หนังไม่ออกไม่ต้องกลัว มันง่ายกว่าที่คุณคิดมาก ๆ เมื่อถึงตอนนั้นก็จะทราบได้ด้วยตัวเอง”
“มีให้ลุ้นด้วยตัวเองอีกแล้ว เรื่องบางเรื่องไม่ต้องเซอร์ไพรส์ก็ได้” เขาตัดพ้อ ต่อให้ต่อสู้ชนะสิงโตแต่ก็ใช่ว่าเขาจะแล่หนังมันออกมาได้ง่าย ๆ ถ้าร้องขอแซเทอร์ที่เป็นผู้สังเกตการณ์ให้ช่วยแล่หนังจะได้หรือเปล่านะ…
“เอาเป็นว่าหากคุณพร้อมที่จะวัดระดับเมื่อไรให้มาแจ้งกับผมอีกทีจะได้เตรียมแซเทอร์ช่วยเหลือไว้ให้ มีอะไรสงสัยอีกหรือไม่ครับ?”
“เอ่อ.. ถ้านอกเหนือจากเรื่องแล่หนังสิงโตผมก็ไม่มีแล้วล่ะ”
ไครอนเพียงแค่ยิ้มมุมปาก
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้คุณโชคดี”
https://lh7-us.googleusercontent.com/AEfBJ0vzmtTIxHalB621S8eoklaP_qKUFX6--My5_HrzaKVYPyfVkah-EbAfnu0mnE7lD62Zq36cqfPi6fwNTm0lSxnyoWSIET1PlkoedBZPq0byZk9tFM59dS1pTevBcfCe5v7ZvoSqz6q2U60Tsa0
รับภารกิจ: บททดสอบของไครอน #2
(แต่ดองไว้ก่อน...)
<link rel="stylesheet" href="https://www.w3schools.com/w3css/4/w3.css">
<style>
#boxProfilebg {
border: 7px solid #FF6666;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #FF6666 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");
}
</style>
<div id="boxProfilebg">
<div align="center">
<br>
<div class="w3-card-4 w3-black" style="width:70%">
<div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><br><font size="6" face="Kanit" color="#ff8c00"><b style="">การรับรองจากพ่อ</b></font></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" width="380" _height="15" border="0"><font face="Pridi" size="7"><br></font><br>
</div><div class="w3-container w3-center"><br><div style="text-align: left;"><div><font size="3" face="Kanit">ในขณะที่เดินออกจากโรงอาหารของค่ายสิ่งแปลกประหลาดก็เกิดขึ้นกับตัวของเอโลอิส เมื่อจู่ ๆ ก็มีสัญลักษณ์ทั่งและค้อนปรากฏขึ้นเหนือหัวของเธอพร้อมแสงเรืองรอง เธอไม่แน่ใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่สุดท้ายก็ได้แต่เก็บความสงสัยนี้รอจนรุ่งเช้าจึงได้เดินทางไปยังบ้านใหญ่เพื่อเข้าพบไครอน ตลอดทางที่ก้าวเท้าเดินเธอพยายามครุ่นคริดในหัวว่าสิ่งใดที่พอจะอธิบายเหตุการณ์นี้ได้บ้างแต่คิดเท่าไหร่เธอก็คิดไม่ออก รู้ตัวอีกที่ร่างของเธอก็มาหยุดอยู่หน้าบ้านใหญ่เป็นที่เรียบร้อย</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">ก๊อก ก๊อก ก๊อก</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“เอโลอิส เพจเองค่ะ ขออนุญาตนะคะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“เชิญเข้ามาได้”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">เธอกล่าวขออนุญาตก่อนจะเปิดเข้าไปด้านใน ซึ่งก็พบว่าคุณไครอนกำลังทำงานอยู่ที่โต๊ะประจำของเขา เจ้าตัวละสายตาจากงานที่กองอยู่บนหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นมามองสาวน้อยผมสีเพลิงที่ดูเหมือนอยากจะถามอะไรกับเขาสักอย่าง</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“มีเรื่องอะไรเหรอคุณเพจ เมื่อคืนหลับสบายดีไหม?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ก็หลับสบายดีค่ะ ขอโทษที่วันนี้มารบกวนนะคะ แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่อธิบายไม่ได้เกิดขึ้นกับฉันค่ะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">ไครอนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนเผยยิ้มบาง ๆ ออกมา ดูเหมือนเขาจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับมัน แต่เลือกที่จะถามเอโลอิสก่อนว่าสิ่งนั้นใช่สิ่งเดียวกับที่เขาคิดหรือไม่</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“สิ่งนั้นคืออะไรล่ะ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ก็แบบว่า…เมื่อคืนฉันไปหาอะไรกินที่โรงอาหาร แล้วพอกินเสร็จตอนเดินออกมาก็เหมือนกับว่ามีสัญลักษณ์บางอย่างปรากฏขึ้นเหนือหัวมีแสงด้วยล่ะค่ะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“หึหึ สัญลักษณ์งั้นเหรอ ถึงเวลาไวกว่าที่คิดนะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“มันคืออะไรเหรอคะ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“เมื่อเทพให้การรับรองบุตรก็จะมีสัญลักษณ์ของเทพองค์นั้นปรากฏขึ้นเหนือหัวของเธอ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“หมายความว่ามันคือสัญลักษณ์ของพ่อฉันเหรอคะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ใช่แล้วล่ะ ว่าแต่สัญลักษณ์ที่เธอได้คืออะไรล่ะ”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“มันเป็นรูปทั่งกับค้อนน่ะค่ะ ฉันไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ พ่อฉันป็นแบล็คสมิธเหรอคะ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">ไครอนถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำตอบของสาวน้อย ดูท่าทางเธอจะยังไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเทพผู้เป็นบิดาของเธอมากนัก เขาจึงได้เริ่มอธิบายต่อ</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“น่าสนใจมาก นั่นคือสัญลักษณ์ของเทพเฮเฟตัส ซึ่งเป็นเทพแห่งไฟ โรงตีเหล็ก ประติมากรรม งานโลหะ งานก่ออิฐหิน ช่างไม้ โลหะวิทยา ช่างฝีมือ และภูเขาไฟ เห็นไหมว่าพ่อของเธอมีความสามารถมากขนาดไหน”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“เทพเฮเฟตัสคือพ่อของฉันงั้นเหรอคะ?”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“สัญลักษณ์ที่ปรากฎไม่เคยผิดพลาด ถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องย้ายออกจากบ้านเฮอร์มีสไปอยู่บ้านเฮเฟตัสแทน”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit">สายตาของเอโลอีสเต็มไปด้วยความหลากหลาย เธอแทบจะไม่เชื่อหูของตัวเองว่าพ่อของเธอคือเทพเฮเฟตัส เธอเคยอยากรู้มาตลอดว่าพ่อของเธอคือใคร แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้คำตอบที่พีคขนาดนี้ แถมตอนนี้เธอยังต้องโยกย้ายบ้านอีกครั้งทั้งที่เพิ่งนอนบ้านเฮอร์มีสได้เพียงคืนเดียวเท่านั่น ดูท่าแล้วพ่อของเธอคงอยากให้ลูกไปนอนบ้านตัวเองไว ๆ ไม่อยากให้ไปรบกวนบ้านคนอื่นนาน</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#ff8c00">“ว่าแต่...บ้านเฮเฟตัสอยู่ตรงไหนเหรอคะ? ฉันไม่รู้ทาง”</font></div><div><font size="3" face="Kanit"><br></font></div><div><font size="3" face="Kanit" color="#00ff00">“ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวฉันจะพาเธอไปเอง กลับไปเก็บข้าวของแล้วตามฉันมา”</font></div><div><br></div></div>
</div><br>
</div><br>
<br>
</div></div>
<link rel="stylesheet" href="https://www.w3schools.com/w3css/4/w3.css">
<style>
#boxProfilebg {
border: 7px solid #152cd5;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #152cd5 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/EtMiX3h.jpeg");
}
</style>
<div id="boxProfilebg">
<div align="center">
<br>
<div class="w3-card-4 w3-pink" style="width:70%">
<div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><br><font face="Pridi" size="7">เปิดตัวที่บ้านใหญ่</font><br><br>
</div><br>
<div class="w3-container w3-center" style="text-align: left;"><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5">มาริน่าเดินตามแพทริกไปยังบ้านใหญ่ เพียงไม่นานนักก็ได้มาถึงยังหน้าบ้านใหญ่ก่อนแพทริกจะพูดแนะนำ</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5" color="#000000">"ด้านในนี้มีคุณไครอนพักอยู่ด้านใน คุณไปรายงานตัวด้านในได้เลยนะครับ ผมขอตัวไปทำธุระก่อน"</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5" color="#fffacd">"ขอบคุณ คุณแพทริกมากที่คอยแนะนำมาตลอดทางและคอยดูแลมาตลอดทาง"</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5">มาริน่าเดินตรงเข้าไปบ้านไม้ฮอกกานี มาริน่าเคาะประตูเพื่อขออนุญาติก่อนจะเดินเข้าไปด้าน</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5" color="#fffacd">"สวัสดีค่ะคุณไอรอนใช่ไหมคะ"</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5" color="#4169e1">"สวัสดีเจ้าหนู ผมไครอนผู้ดูแลค่ายแห่งนี้จะคอยดูแลพวกคุณหลังจากนี้"</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5">มาริน่าตกใจเล็กน้อยกับสิ่งที่เห็นคนครึ่งม้า สีหน้าบ่งบอกชัดเจนว่ารู้สึกแปลกใจก่อนเธอจะเริ่มแนะนำตัวของเธอ</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5" color="#fffacd">"สวัสดีค่ะ มาริน่า เจมส์ เดินทางมากจากทางใต้ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณไครอนขอความกรุณาด้วย"</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5">"ยินดีต้อนรับสู่ค่ายเจ้าหนูมาริน่า สู่ค่ายฮาร์ฟบลัดที่พวกเธอทุกคนนั้นจะได้ประสบการณ์มากมาย และผมแนะนำว่าให้คุณนั้นหมั่นฝึกในเพื่อให้คุณนั้นพัฒนา"</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5">มาริน่าพยักหน้าให้กับคุณไครอนก่อนเธอนั้นจะยืนอ้ำอึ้งอยู่สักพักแต่ไม่นานนักไครอนได้นึกบางสิ่งออก</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5">"อืม ใช่เจ้าหนูนี้เสื้อประจำค่ายฮาร์ฟบลัด คืนนี้เธอต้องไปพักที่บ้านเฮอร์มีส บ้านพักหมายเลข 11 หวังว่าเธอจะทำตัวดีๆ เดี๋ยวผมจะไปส่งคุณเอง"</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5">เมื่อจบประโยคไครอนก็มอบเสื้อให้กับมาริน่าก่อนจะเริ่มเดินไปพาไปยังบ้านเฮอร์มีส</font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><font size="5"><br></font></p><p style="text-align: left; line-height: 30px; text-indent: 2em;"><br></p></div>
</div><div align="center"><br></div>ห<br>
ไ
</div></div>