Enter Camp › โซนอื่น ๆ › คอกเพกาซัส

God โพสต์ 2024-5-15 11:58:19

คอกเพกาซัส

<font color="#ffffff">
<style type="text/css" name="editorpostbg">body{background-image:url("static/image/postbg/bg21.png");}</style>

</font><div align="center" style="list-style-type: none;">
   
<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 0px;
    border: 3px solid #4dd0e1;
    padding: 3px;
    box-shadow: #4dd0e1 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/bGFyg6Z.png");}
</style>
   
<style>
#boxsystem02 {
    width: 800px;
    border-radius: 10px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #b2ebf2 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/8PMDRgB.png");}
</style>
   
   
<style>
#boxsystem03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #b2ebf2;
    padding: 3px;
    box-shadow: #b2ebf2 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/8PMDRgB.png");}
</style>
   
   
<div id="boxsystem01">
   <p>
         
<font color="#ffffff"><br><font size="6" face="Sriracha"><b>Pegasus Stables</b></font></font></p><p><font color="#ffffff"><br></font></p><p><img src="https://i.imgur.com/VVL8r4l.png" border="0"><font color="#ffffff"></font></p><font color="#ffffff"><br><br></font><p><font color="#ffffff"><br></font></p><font color="#ffffff"><br>
   
   
   
   
</font><div id="boxsystem02">
   <p>
   
<font color="#ffffff"><br></font></p><p><font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></p><p><font color="#ffffff" size="5" face="TH Fah kwang">คอกเพกาซัสแห่งค่ายฮาล์ฟบลัด ตั้งอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าเขียวขจี ริมชายป่า&nbsp; เป็นสถานที่ที่เหล่าเดมิก็อดใช้ฝึกฝนและดูแลเพกาซัส (และม้า) คู่ใจของพวกเขาที่นี่มีเพกาซัสหลากหลายสายพันธุ์อาศัยอยู่ ตั้งแต่เพกาซัสสีขาวบริสุทธิ์ ไปจนถึงเพกาซัสสีดำสนิท&nbsp;</font></p><p><font color="#ffffff" size="5" face="TH Fah kwang">เช่น&nbsp; แบล็คแจ็ค&nbsp; เพกาซัสคู่ใจของเพอร์ซีย์ แจ็กสัน&nbsp;</font></p><p><font color="#ffffff" size="5" face="TH Fah kwang"><br></font></p><p><font face="TH Fah kwang"><font color="#ffffff" size="5">คอกเพกาซัสเป็นอาคารไม้ขนาดใหญ่&nbsp; แบ่งเป็นคอก ๆ สำหรับเพกาซัสแต่ละตัว มีรางหญ้าและน้ำสะอาดให้กินอย่างเพียงพอ&nbsp; นอกจากนี้ยังมีสนามฝึกขนาดใหญ่สำหรับฝึกบินและต่อสู้บนหลังเพกาซัส</font><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-size: x-large;">&nbsp;กระท่อมของเทพีดีมีเตอร์เป็นผู้รับผิดชอบหลักในการดูแลคอกเพกาซัสและจัดบทเรียนการขี่เพกาซัสให้กับเหล่าเดมิก็อด โดยมีกระท่อมของเทพีอะโฟรไดท์คอยช่วยเหลือเป็นครั้งคราว</span></font></p><p><font color="#ffffff" size="5" face="TH Fah kwang"><br></font></p><p><font color="#ffffff" size="5" face="TH Fah kwang">บางครั้ง เดมิก็อดจากกระท่อมอะโฟรไดท์จะมาสอนบทเรียนพิเศษเกี่ยวกับการดูแล</font></p><p><font color="#ffffff" size="5" face="TH Fah kwang">และสร้างความสัมพันธ์กับเพกาซัส</font></p><p><font color="#ffffff" size="5" face="TH Fah kwang">เนื่องจากพวกเขามีพรสวรรค์ในการเข้าใจและสื่อสารกับสัตว์</font></p><p><font color="#ffffff" size="5" face="TH Fah kwang"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"><font size="5"><font color="#ffffff" face="TH Fah kwang">แม้คอกเพกาซัสจะเป็นสถานที่ที่สำคัญของค่าย แต่ไครอน ผู้อำนวยการของค่าย กลับไม่ค่อยชอบที่นี่นัก&nbsp;</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"><font size="5"><font color="#ffffff" style="" face="TH Fah kwang">อาจเป็นเพราะกลิ่นมูลม้าและเสียงร้องของเพกาซัสที่ค่อนข้างดังรบกวนสมาธิของเขา</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"><font size="5" face="TH Baijam" color="#ffffff" style="font-style: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-caps: normal; font-weight: 400; text-decoration-line: none; white-space: pre-wrap;"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"><font size="5" face="TH Baijam">●</font><font size="5" face="TH Baijam">●●</font><font size="5" face="TH Baijam">●</font><font size="5" face="TH Baijam">●●</font><font size="5" face="TH Baijam">●</font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#ffffff"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#ffffff"><img src="https://i.imgur.com/vL7TDEz.png" width="436" _height="858" border="0" style="transition-property: all; animation-name: shake; animation-duration: 2s; animation-iteration-count: infinite; animation-timing-function: ease-in-out; filter: none;"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#ffffff"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="5" style=""><font face="TH SarabunPSK" style="" color="#ffffff"><b style="">ไซเลนา เบอเรอร์การ์ด ธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์</b></font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="5" style=""><font face="TH SarabunPSK" style="" color="#ffffff"><b style="">(เกิด 12 มกราคม 1996)</b></font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="5" style=""><font face="TH SarabunPSK" style="" color="#ffffff">เป็นครูฝึกสอนที่ดีที่สุดคนหนึ่งในค่าย<font style=""><font style="background-color:transparent"><font style="">ใน 1 สัปดาห์จะเจอไซเลน่าเพียง 3-4 ครั้ง</font></font></font></font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#ffffff">ม้าเพกาซัสที่ปรากฏในปัจจุบัน คือ แบล็กแจ็ก (เพกาซัสสีดำ) </font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#ffffff"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font size="5" face="TH SarabunPSK">กุยโด้ </font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">และพอร์คพาย (สีขาวทั้งคู่)</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#ffffff"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#ffffff"><font size="5" face="TH Baijam" style="white-space-collapse: preserve;">●</font><font size="5" face="TH Baijam" style="white-space-collapse: preserve;">●●</font><font size="5" face="TH Baijam" style="white-space-collapse: preserve;">●</font><font size="5" face="TH Baijam" style="white-space-collapse: preserve;">●●</font><font size="5" face="TH Baijam" style="white-space-collapse: preserve;">●</font></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font size="5" face="TH Baijam" style="white-space-collapse: preserve;" color="#ffffff"><br></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; font-size: 5px; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#ffffff"><b style="white-space-collapse: preserve;">[การสอบประจำเดือน]
</b><span style="white-space-collapse: preserve;">1) ไม่มีการสอบ คุณจะต้องตามหาเพกาซัสที่จะเป็นคู่หูด้วยตัวเองในโลกอันกว้างใหญ่ ที่พร้อมเคียงบ่าเคียงไหล่กับคุณให้เจอด้วยตัวเอง
2) จะพร้อมเผชิญหน้ากับเพกาซัส (ประลองปัญญา) เมื่อเข้าคลาสฝึกขับขี่อย่างน้อย 4 ครั้ง
3) เมื่อคุณโน้มน้าวและซื้อใจเพกาซัสตัวนั้นได้สำเร็จ (ประลองปัญญาชนะ) </span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; font-size: 5px; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#ffffff"><span style="white-space-collapse: preserve;">พามันมาลงทะเบียนในค่าย โดยปกติเพกาซัสจะพักในค่ายเวลาคุณออกไปโลกข้างนอก</span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; font-size: 5px; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#ffffff"><span style="white-space-collapse: preserve;">ยกเว้นยามเดินทางออกทำภารกิจเล็ก ๆ แต่โปรดจำไว้ เพกาซัสไม่ใช่เครื่องยนต์แรงม้าที่จะให้คุณขี่พาไปโดยไม่หยุดพัก ร่างกายมันเหนื่อยง่ายไม่ต่างกับเดมี่ก็อต และต้องกินกับนอนหลับพักผ่อน</span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; font-size: 5px; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#ffffff"><span style="white-space-collapse: preserve;">โดยปกติหากเป็นภารกิจเดินทางตามคำพยากรณ์ เดมี่ก็อตจะงดใช้เพกาซัส เพราะจะเป็นการดูหมิ่นเกียรติยศเหล่าเทพที่ใช้สัตว์วิเศษเพกาซัสเป็นเครื่องทุ้งแรง แต่พวกเขาจะลงมาช่วยตอนคุณเข้าตาจนจริง ๆ หรือมีเหตุฉุกเฉินเดินทางต่อไม่ได้ โดยเพกาซัสจะรู้งานเมื่อคุณผิวปากเรียก พวกเขาจะบินอยู่ละแวกนั้นใกล้ ๆ คุณ แต่ไม่เข้าไปแทรกแซงการเดินทางวีรบุรุษของคุณ</span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; font-size: 5px; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#ffffff"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>รางวัลผ่านการทดสอบ:</b> +40 EXP , +1 Point</span></font></p><p><font color="#ffffff"><br></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#ffffff"><font size="5" face="TH Baijam">●</font><font size="5" face="TH Baijam">●●</font><font size="5" face="TH Baijam">●</font><font size="5" face="TH Baijam">●●</font><font size="5" face="TH Baijam">●</font></font></span></p></div><font face="Kanit"><font size="3" color="#ffffff"><br>
   
</font></font><p></p></div><font face="Kanit" style=""><font size="3" style=""><font style=""><b style=""><font color="#ffffff">
   
<br></font><br>
   
</b></font></font></font></div><font color="#fff" style="">
   
<style type="text/css" name="editorpostbg">body{background-image:url("static/image/postbg/bg21.png");}</style>

<style type="text/css">
img{
-webkit-transition: 1.0s;
-moz-transition: 1.0s;}
img:hover{
-webkit-animation-name: shake;
-webkit-animation-duration: 2s;
-webkit-animation-iteration-count: infinite;
-webkit-animation-timing-function: ease-in-out;
filter: none;;}
@-moz-keyframes shake /* Firefox*/
{
{ -ms-transform:: translate(-1px, -2px) rotate(-1deg); }
20% { -moz-transform: translate(-3px, 0px) rotate(1deg); }
30% { -moz-transform:translate(0px, 2px) rotate(0deg); }
40% { -moz-transform:translate(1px, -1px) rotate(1deg); }
50% { -moz-transform:translate(-1px, 2px) rotate(-1deg); }
60% { -moz-transform:translate(-3px, 1px) rotate(0deg); }
70% { -moz-transform:translate(2px, 1px) rotate(-1deg); }
80% { -moz-transform:translate(-1px, -1px) rotate(1deg); }
90% { -moz-transform: translate(2px, 2px) rotate(0deg); }
100% { -moz-transform:translate(1px, -2px) rotate(-1deg); }
}
@-ms-keyframes shake /* IE9*/
{
10% { -ms-transform:: translate(-1px, -2px) rotate(-1deg); }
20% { -ms-transform: translate(-3px, 0px) rotate(1deg); }
30% { -ms-transform: translate(0px, 2px) rotate(0deg); }
40% { -ms-transform: translate(1px, -1px) rotate(1deg); }
50% { -ms-transform: translate(-1px, 2px) rotate(-1deg); }
60% { -ms-transform: translate(-3px, 1px) rotate(0deg); }
70% { -ms-transform: translate(2px, 1px) rotate(-1deg); }
80% { -ms-transform: translate(-1px, -1px) rotate(1deg); }
90% { -ms-transform: translate(2px, 2px) rotate(0deg); }
100% { -ms-transform: translate(1px, -2px) rotate(-1deg); }
}
@-webkit-keyframes shake /* Safari and Chrome */
{
0% { -webkit-transform: translate(2px, 1px) rotate(0deg); }
10% { -webkit-transform: translate(-1px, -2px) rotate(-1deg); }
20% { -webkit-transform: translate(-3px, 0px) rotate(1deg); }
30% { -webkit-transform: translate(0px, 2px) rotate(0deg); }
40% { -webkit-transform: translate(1px, -1px) rotate(1deg); }
50% { -webkit-transform: translate(-1px, 2px) rotate(-1deg); }
60% { -webkit-transform: translate(-3px, 1px) rotate(0deg); }
70% { -webkit-transform: translate(2px, 1px) rotate(-1deg); }
80% { -webkit-transform: translate(-1px, -1px) rotate(1deg); }
90% { -webkit-transform: translate(2px, 2px) rotate(0deg); }
100% { -webkit-transform: translate(1px, -2px) rotate(-1deg); }
}</style>
   
   
   
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar {width: 5px; height: 0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece {background: #ff4755;}
::-webkit-scrollbar-thumb { background-color: #ff4755; border-radius:5px; }</style>
<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:8px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#ff4755!important; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#000000!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#000000!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #f105f9!important; border-top:2px solid #f105f9; border-bottom:2px solid #f105f9; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background:#1bcff5!important; border-top:2px solid #1bcff5;border-radius:5px; border-bottom:2px solid #1bcff5;border-radius:5px; }</style>
   
   
<style name="captain" type="text/css">
a.navvi{
-webkit-transition: 1.0s;
-moz-transition: 1.0s;
margin:1px;
display:inline-block;
text-align:center;
background: #fff;
color:#7c6652;
width:75px;
padding:2px;
overflow: hidden; }
a.navvi:hover{
color: #fff;
background: #fff;
border-radius: 0px 0px 0px 0px;
-moz-border-radius: 0px 0px 0px 0px;
-webkit-border-radius: 0px 0px 0px 0px;}
#h1{padding:2px;background: #fff;width:380px; position:fixed;}</style>

</font>

Dean โพสต์ 2024-6-1 23:36:59

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-6-2 12:03

https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeBLAbISBscf9FypJlXWXT9CxHQP6__b-RMx02uz1O6rffr6jTrA8SVb0__FYwpAyxiBbczqPFtWWmAxsDE3KIBR5bloL3e4m-0o0xMWgkHisf506YIPoeBsXyDCHpmfcyH7xJQLPyrvcHuuWuAEPFTrxQ?key=AJwBeCMAGWvQn9Z1V24iFQ151https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeoSBrX5yEEqX3pbeYJqzhHDRLxWe32S1JvzvGndjPIsIux7__J1r4wQ7B6qoEMFLPneyL1zAH9pEavuDOAi1oaJdPULXwr06h_5gzJjl9K_K2CGb_xFWmW3fYtpkrLof-5RUWTNtZt2KgeTb5_Gn_fCe8?key=AJwBeCMAGWvQn9Z1V24iFQเข้าคลาสม้าบิน ครั้งที่ 1
             จากสายข่าวรีชานิวส์ เธอบอกว่าคลาสขับขี่เพกาซัสได้เปิดสอนแล้ว! ดังนั้นสองพี่น้องบ้านโพไซดอนผู้รักสัตว์โลก โดยเฉพาะรีชาที่รักม้าเป็นพิเศษจึงไม่รีรอที่จะเข้าฝึก ดีนและน้องสาวจึงมาที่คอกม้าของค่าย กลิ่นของมันคล้ายกับไปฟาร์ม จะว่าหอมเสียทีเดียวก็คงไม่ได้ แต่ซึมซับความเป็นชนบทได้ดีทีเดียว
             “ดีน นีล บ้านโพไซดอน มารายงานตัวเข้าเรียนคลาสขี่เพกาซัสครับ!”
             “รีชา แคมพ์เบลล์ บ้านโพไซดอน มารายงานตัวเข้าเรียนคลาสขี่เพกาซัสค่ะ!”
             ทั้งสองแนะนำตัวกับอาจารย์หญิงจากบ้านอะโฟร์ไดท์อย่างแข็งขันราวกับถอดแบบพิมพ์เดียวกันมาจนหญิงสาวผมสีชมพูหัวเราะ
             “นักเรียนของคลาสมีไฟกันจริง ๆ ดีเลย คลาสนี้จะได้สนุกยิ่งขึ้น” เธอพรายยิ้มมุมปากอย่างมีเสน่ห์ซึ่งหากดีนไม่ชินกับการอยู่กับเดม่อนมาสิบกว่าวัน อาจจะหลงเสน่ห์ของเธอไปแล้วก็ได้ “ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ฉัน ไซเลนา เบอเรอร์การ์ด ธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์ จะเป็นครูฝึกในคลาสนี้ พวกเราจะต้องเรียนกันอย่างน้อยสี่ครั้งพวกคุณถึงจะออกไปตามหาเพกาซัสในโลกกว้างได้ ยินดีที่ได้รู้จักพวกคุณทุกคน”
             “เอาล่ะในที่นี้มีใครมีประสบการณ์ขี่ม้ามาก่อนไหม?” ไซเลน่าเอ่ยถาม และรีชาเป็นคนเดียวจากกลุ่มนักเรียนที่ยกมือขึ้น ดีนไม่ประหลาดใจ เขาพอจะรู้ภูมิหลังของน้องสาวมาก่อน “โอ้ สายเลือดโพไซดอนกับม้า น่าจะเข้ากันได้ดียอดเยี่ยม แต่สำหรับคนอื่นไม่ต้องตื่นเต้นไป การขี่ม้าไม่ยาก ส่วนการขี่เพกาซัส.. ต้องต่อสู้กับโรคกลัวความสูงนิดหน่อย”
             คำว่านิดหน่อยของไซเลนาทำให้ดีนคิดว่าไม่ใช่แค่นิดเดียวแน่ ๆ ตึกสามสิบชั้นก็ว่าสูงแล้วแต่ดีนคิดว่าเพกาซัสน่าจะบินได้สูงกว่านั้นอีก อาจระดับเดียวกันกับนกแต่คงไม่ถึงขั้นเครื่องบิน เพราะว่าเขาอาจจะตายก่อนจากอุณหภูมิติดลบของชั้นบรรยากาศ ดีนไม่กลัวความสูง เขาเตรียมใจเอาไว้แล้วถ้าเพกาซัสไม่ซิ่งเท่าแท็กซี่ของสามพี่น้องสีเทาก็โอเค
             “เพกาซัสที่พร้อมฝึกในวันนี้มี แบล็กแจ็ก กุยโด้ และพอร์คพาย” หญิงสาวผายมือไปทางเพกาซัสสีดำปลอดหนึ่งตัว และสีขาวอีกสองตัว ตามลำดับการแนะนำชื่อ “ถ้าเป็นตัวที่เชื่องหน่อยฉันแนะนำสองตัวสีขาว แต่พึงจำไว้เสมอ เพกาซัสทุกตัวไม่ว่าจะเชื่องแค่ไหนแต่ก็หยิ่งทะนงมีศักดิ์ศรีในตัวเอง พวกคุณต้องให้เกียรติเขาและไม่มองว่าเขาเป็นเพียงแค่สัตว์ที่ต้อยต่ำ ดังนั้นสิ่งแรกที่พวกเราต้องทำกันในวันนี้คือการเข้าหาเพกาซัสอย่างให้เกียรติ เอาล่ะ มาลองทำความรู้จักกับเพกาซัสทั้งสามกันได้เลย”
             ไซเลนาเปิดโอกาสให้นักเรียนเข้ามาทำความรู้จักกับเพกาซัสแต่ละตัวซึ่งเด็กคนอื่น ๆ พากันไปรุมที่กุยโด้และพอร์คพายกันหมดเพราะได้รับการยืนยันจากผู้สอนว่าเชื่อง จนเหลือแค่ดีนกับรีชาที่ยังไม่ได้เลือกม้า สำหรับดีนเขาไม่มีปัญหาอะไรที่จะผูกสัมพันธ์ ส่วนรีชาเธอรักม้าอยู่แล้วจะเป็นตัวไหนก็ได้หมด
             “สวัสดีค่ะคุณแบล็กแจ็ก คนอื่นไปเลือกเพกาซัสสีขาวกันหมดเลย แต่ว่าหนูจะเลือกคุณเองนะคะ” รีชาเข้าไปทักทายเพกาซัสสีดำด้วยความเป็นมิตร
             “ฮรี้~” oO(หนูน้อยเธอเป็นน้องสาวของเพอร์ซีย์สินะ) เพกาซัสสีดำเอ่ยทัก จากน้ำเสียงของม้าที่ดีนพอจะฟังออก ท่าทางของแบล็กแจ็กคล้ายกับตื่นเต้นดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่า
             “โอ้ คุณรู้จักพี่ชายของผมด้วย.. ไม่สิ ลืมไป น่าจะไม่มีใครในค่ายที่ไม่รู้จักเขาอยู่แล้ว”
             “ฮรี้~” oO(แน่นอน ข้าเป็นเพกาซัสที่ซี้ปึกกับเพอร์ซีย์ที่สุด พวกเจ้าเป็นสายเลือดโพไซดอนกันทั้งสองเลยสินะ นับว่าเป็นเรื่องที่บังเอิญจริง ๆ)
             “งี้สงสัยว่าลูกบ้านนี้จะชะตาต้องกันกับคุณนะแบล็กแจ็ก” ดีนหัวเราะ แถมมีแต่พวกเขาที่คุยกับม้าได้อีกด้วย “ถ้างี้ผมเคลมคุณต่อจากพี่เพอร์ซีย์ได้เลยหรือเปล่า”
             “ฮรี้~” oO(อะแฮ่ม) แบล็กแจ๊กกระแอม “ฮรี้~” oO(แม้ว่าเจ้ากับข้าจะคุยกันรู้เรื่อง แต่การจะมาเคลมกันดื้อ ๆ มันก็คนละเรื่องกันไอ้หนู อย่างน้อยเจ้าก็ต้องพิสูจน์ตัวเองให้ข้าได้เห็น ไม่ใช่แค่ข้าเท่านั้น รวมทั้งเพกาซัสอื่นที่เจ้าจะได้เป็นคู่หูตัวจริงอีกด้วย)
             “ว้า งี้หนูก็ขี่คุณแบล็กแจ็กไม่ได้เหรอ?” รีชาส่งน้ำเสียงเสียดาย
             “ฮรี้~” oO(ถ้าแค่ขี่น่ะได้อยู่แล้ว แต่เพียงแค่ชั่วคราวในการฝึก นอกเหนือจากนั้นพวกเจ้าจะต้องไปหาเพกาซัสอื่นมาเป็นคู่หูกันเอง)
             “เหมือนมังกรในเรื่องเฮาส์ออฟเดอะดราก้อนเลยแฮะ ถึงมีสายเลือดทาร์แกเรียนแต่ถ้ามังกรไม่ยอมรับก็ขี่ไม่ได้เผลอ ๆ จะถูกงาบด้วยสินะ ถ้างั้นช่วงระหว่างการฝึกก็ต้องรบกวนคุณด้วยล่ะแบล็กแจ็ก”
             “ฮรี้~” oO(ย่อมได้ น้องของเพอร์ซีย์ แต่ว่า… ข้ารู้จักมังกรนะ แต่ทาร์แกเรียนอะไรที่เจ้าว่ามันคืออะไร?)
             “หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ คืออะไรคะพี่ดีน?” รีชาเอ่ยถามขณะที่เข้าไปลูบแบล็กแจ็กเพื่อทำความรู้จักกันอย่างสนิทสนม ก็อย่างว่า อายุอานามของเธอไม่เหมาะที่จะดูซีรี่ย์เรื่องนั้นเท่าไร
             “มันเป็นตัวละครในหนังน่ะ อย่าไปสนใจกันเลย ว่าแต่.. ผมขอลูบคุณหน่อยได้ไหม?” เห็นรีชาลูบแล้วดีนก็อยากลูบแบล็กแจ็กตาม
             “ฮรี้~” oO(ตามสบายเถอะ)
             เมื่อได้รับอนุญาตดีนก็เข้าไปลูบแบล็กแจ็กอย่างสนุกมือ ขนของเพกาซัสไม่หยาบ ออกจะนุ่มมือเสียด้วยซ้ำ แถมขนสีดำยังเป็นเงางามราวกับได้รับการดูแลมาอย่างดีเยี่ยม
             “แหม สายเลือดโพไซดอนนี่สนิทกับเพกาซัสได้ไวดีจัง แถมยังเลือกตัวได้ถูกเสียด้วยนะ” ไซเลนาแซวขณะที่เดินมาดูฝั่งแบล็กแจ็ก แน่นอนว่าสายเลือดอื่นนอกเหนือจากโพไซดอนพูดคุยกับม้าไม่ได้ แต่ถ้าคลุกคลีกันได้มากพออย่างครูฝึกกับม้าก็คงจะอ่านท่าทางของมันออก
             หญิงสาวปล่อยให้นักเรียนได้ทำความรู้จักกับม้าอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าเด็กในคลาสเข้ากับเพกาซัสที่พวกเขาเล็งไว้สำหรับการฝึกฝนได้แล้วจึงแนะนำลำดับถัดไป
             “ต่อไปฉันจะแนะนำอุปกรณ์ ระหว่างการฝึกพวกคุณจะต้องสวมใส่อุปกรณ์ป้องกันสำหรับความปลอดภัย แม้ในสนามจริงน่าจะไม่ค่อยมีโอกาสได้ใส่ก็ตามที รวมถึง อานม้า โกน และบังเหียนด้วย มันคืออุปกรณ์บังคับเพกาซัสที่จะทำให้ขับขี่สะดวกยิ่งขึ้น วันนี้ฉันจะให้ทุกคนลองขี่พวกเขาเหล่านี้กันดูแต่ยังไม่ขึ้นบินก็แล้วกัน”
             การสอนแบบค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปแบบนี้สิดี เหมาะสมกับคนที่รักตัวกลัวตายอย่างดีนมากที่สุด ดีนสวมใส่อุปกรณ์ขี่ม้าแล้วฟังคำแนะนำอย่างตั้งใจ จากนั้นก็ลองขึ้นขี่แบล็กแจ็กดู แรก ๆ ก็เกร็งนิดหน่อย แต่เมื่อจับทางได้ก็กลายเป็นความสนุกสนาน ทำเอาชายหนุ่มหน้าชื่นตาบานแบบสุด ๆ
             ผ่านไปเป็นชั่วโมงจนคลาสการสอนสิ้นสุดลง คนที่เก่งที่สุดคงไม่พ้นการผู้มีประสบการณ์ด้านการขี่ม้าอย่างรีชา ส่วนดีนแม้จะยังบังคับเพกาซัสโบยบินไม่ได้ทว่าเขาก็พอจะขี่ม้าธรรมดาเป็นแล้ว                          “ขอบคุณมากนะครับคุณไซเลนา แล้วก็คุณแบล็กแจ็กด้วย ไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมมาเรียนด้วยใหม่”
             “ด้วยความยินดี แล้วฉันจะรอนักเรียนของฉันนะ” ไซเลนายิ้มหวานให้
             “ไว้เจอกันใหม่นะคะคุณไซเลนา คุณแบล็กแจ็ก” รีชาโบกมือบ๊ายบายทั้งสอง สีหน้าเธอเบิกบานสุด ๆ เมื่อได้คลุกคลีอยู่กับแบล็กแจ็กนานหลายชั่วโมง
             “ฮรี้~” oO(ไว้เจอกันใหม่ น้อง ๆ ของเพอร์ซีย์)
https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXff_P0IqBLr6lI2XWsV-aOK2lW-uijnTxVilvsbXFCLED0tsWSEwaOUwCc2nIemPwCjOaekgoeUaeZ3pr3VVNPQcuHI-fMB-i9ywJGqJWHe8iqWeAiOGRcSTsR40sVmA5B2ceQXvCfeBCT0F8xtYbxqO_AC?key=AJwBeCMAGWvQn9Z1V24iFQเรียนขี่เพกาซัส ครั้งที่ 1/4
+10 EXP , +20 ความกล้า

Dean โพสต์ 2024-6-2 10:03:12

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-6-2 12:03

https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdVkNwTdDTPM7-EqF2_xMDySTOL4mW0e1V3SS5zxA7OTp_1zU9ICO-MgD3gp9NZ7xO2eWOtSoTfN3HaMKP6ZI-yHkbMRjQDwOD87Orj0zSyMCRlVHGq9nXW-acPdXPl_XRq2EH1v3M4ICsvib9_f3Sn0Zk3?key=38IvfCSTnPKBn3fz27lSlg155https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXc7wzheUKOYQOh8GGco286V1sWKthcLlFTTSCZPIUN5cqMBxbSpjgfLcUUMJzfrRgp3Njet4IHyKOC-b0XIQbrSDp4Tc2PJl_X0JxJUjG_vLLZRO2QDeWYteX4bTiAIq1Vi2IusM8JMlB-KoDX9tVD6QYCy?key=38IvfCSTnPKBn3fz27lSlgเข้าคลาสม้าบิน ครั้งที่ 2
             หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จดีนก็ไปรับเอมีเลียที่คอกม้าพร้อมกับเด็กหญิงรีชา แคมพ์เบลล์ น้องสาวตัวน้อยที่น่ารักที่สุดของบ้านโพไซดอน
             “คุณเอลี่ผมขอแนะนำให้รู้จักนี่ ‘รีช’ น้องสาวผมครับ” ดีนแนะนำเด็กหญิงที่ยิ้มแป้นอยู่ข้าง ๆ ให้รู้จัก
             “สวัสดีค่ะคุณเอลี่ หนูรีช ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” รีชาทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส
             “ตายแล้วน่ารักน่าชังจังลูก ป้าชื่อเอมีเลียนะจ๊ะ แต่หนูจะเรียกว่าเอลี่แบบพี่ดีนเขาก็ได้” เห็นเด็กน่ารัก ๆ เอมีเลียวัยสี่สิบก็อดที่จะเอ็นดูไม่ได้
             “แทนตัวเองว่าป้าเลยเหรอครับ” ดีนหัวเราะ ...เขาลองคิดตาม ขนาดว่าตัวเองยังอายุห่างจากอีกฝ่ายราวแม่กับลูก ดังนั้นรีชาวัยสิบสองขวบจะเป็นป้ากับหลานก็คงไม่ผิด ให้เรียกพี่สาวก็ดูจะฝืนเกินไป
             “แต่ว่าคุณเอลี่ยังดูสาวอยู่เลยค่ะ จะให้หนูเรียกว่าป้าจริง ๆ เหรอคะ?” เด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยถามอย่างใสซื่อ
             “ถ้างั้นเรียกว่าคุณเอลี่เหมือนเดิมก็ได้จ้ะ ว่าแต่พวกเราจะไปเรียนขี่เพกาซัสกันใช่ไหม?” เอมีเลียเอ่ยถาม เธอมองไปยังรีชาที่ตัวเล็กแค่นี่ไปขี่เพกาซัสบินได้จะปลอดภัยเหรอ ซึ่งดีนพอจะอ่านสายตานั้นออก
             “ครับ ไม่ต้องห่วงไปนะคุณเอลี่ เรียนวันแรกรีชก็เก่งเป็นท็อปของคลาสเลยนะขอบอก”
             “จริงเหรอจ๊ะ ตัวเล็กแค่นี้แต่ว่าเก่งจริง ๆ เลย ถ้างั้นเราไปกันเลยก็ได้จ้ะ”
             จากนั้นทั้งสามก็ไปที่คอกเพกาซัสประจำค่าย โดยมีไซเลนาอาจารย์ประจำคลาสรออยู่
             .             .             .
             ในคลาสของวันนี้มีชายหนุ่มที่ชื่ออเล็กเซย์แห่งบ้านซุสมาเรียนด้วย เอมีเลียจึงขอปลีกตัวไปจับกลุ่มมือใหม่กับน้องชาย ส่วนดีนและรีชาที่มีประสบการณ์จากเมื่อวานแล้วจึงมาอยู่อีกกลุ่มหนึ่ง
             “วันนี้ฉันจะแบ่งคาบเรียนออกเป็นสองช่วง ช่วงแรกให้พวกคุณขี่เพกาซัสบนพื้นเพื่อความคุ้นชินกันก่อน จากนั้นอีกครึ่งคาบถึงจะสอนวิธีการบินกัน อย่าลืมนะคะใช้ภาษากายให้สัญญาณกับพวกเขาอย่างนุ่มนวลเพื่อความปลอดภัยของพวกคุณเอง เอาล่ะเริ่มไปทวนการขี่ม้ากันได้เลย”
             ไซเลนาปล่อยให้พวกเขาได้ฝึกก่อนที่เธอจะปลีกตัวไปอธิบายการสอนกับกลุ่มของเอมีเลีย คู่หูของสองสายเลือดโพไซดอนยังคงเป็นแบล็กแจ็กอีกเช่นเดิม ในเมื่อเกิดความคุ้นเคยกันแล้วก็ไม่มีอะไรจะต้องพูดเยอะ เอาเข้าจริงการขี่ม้าก็ไม่ต่างอะไรกับการขับรถมากนัก เพียงแค่สิ่งที่บังคับอยู่เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีจิตใจ ไม่ใช่กะให้เลี้ยวก็เลี้ยวได้เลย จำเป็นต้องกะจังหวะและให้สัญญาณกันดี ๆ ตอนนี้สองพี่น้องควบเพกาซัสวิ่งบนพื้นหญ้าได้อย่างคล่องแคล่วถือว่านำหน้าเด็ก ๆ กลุ่มของพอร์คพายและกุยโด้อยู่พอควร
             ก็ทำไงได้ คนที่คุยกับม้าได้แถมยังเป็นน้องชายเพื่อนสนิทม้าอีก เรียกว่าพวกเขาเป็นเด็กเส้นของแบล็กแจ็กเถียงไม่ออก
             จนมาถึงครึ่งคาบหลังเป็นการสอนบิน…
             “ในการบินขึ้นฟ้าเพกาซัสจะไม่ได้ตั้งตัวตรงอยู่ตลอด ดังนั้นผู้ขับขี่จะต้องมีความแข็งแรงในการทรงตัวเป็นอย่างมาก แต่ในการฝึกพวกคุณไม่ต้องกลัวว่าจะตก เรามีเข็มขัดเซฟตี้ให้ แต่ในสถานการณ์จริงคุณต้องจำเอาไว้ด้วยว่าเมื่อผูกสัมพันธ์กับเพกาซัสครั้งแรกคุณจะยังใส่อานและบังเหียนให้พวกเขาไม่ได้ เพกาซัสรักอิสระไม่ชอบการผูกมัด เครื่องม้าไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาใส่แล้วจะสบายตัว ดังนั้นกว่าที่เพกาซัสป่าจะยอมใส่เครื่องม้าให้พวกคุณขี่ย่อมใช้เวลาในการผูกสัมพันธ์กันเป็นระยะเวลาหนึ่ง บางตัวกว่าจะยอมอาจต้องง้อเป็นปี ๆ เลยค่ะ”
             “เอาล่ะ ฉันจะสาธิตวิธีการให้ดูก่อน จากนั้นพวกคุณลองทำตามดูนะคะ เพกาซัสไม่สามารถขึ้นบินได้ทันที จะต้องวิ่งควบให้ได้ระยะประมาณนึงปีกของเขาถึงจะลู่ลมขึ้นมาได้ เมื่อกะจังหวะได้แล้วก็ให้หนีบสีข้างพร้อมกับสะบัดบังเหียนขึ้นและเอนตัวไปด้านหลัง”
             ไซเลน่ากล่าวก่อนที่จะขึ้นขี่พอร์คพายจากนั้นก็บินโฉบขึ้นไปบนฟ้าด้วยความสูงประมาณสามสิบฟุต ถือว่าไม่ได้เป็นความสูงมากมาย แต่ก็มากเพียงพอสำหรับการสาธิต
             “วิธีการลงจอดก็คล้ายกัน โน้มตัวไปด้านหน้า แล้วใช้ขาให้สัญญาณจากนั้นเขาจะลงจอดเองค่ะ ให้ระวังเรื่องระยะการร่อนลงด้วย ไม่อย่างนั้นได้ไปชนกับอะไรแน่ ๆ” หลังเธอกล่าวจบก็ลงจอดพอร์คพายได้อย่างสวยงาม “ลองฝึกกับเพกาซัสที่เลือกกันดูค่ะ หากสงสัยอะไรก็เรียกถามฉันได้เลย”
             ช่วงเวลาของการฝึกรีชาทำได้ดีตามคาด เรียกได้ว่าเธอมีพรสวรรค์สำหรับการเป็นนักขี่เพกาซัสแบบสุด ๆ ตรงกันข้ามกับดีนนิดหน่อย แม้ว่าเซฟตี้จะทำให้เขาไม่ตกลงจากแบล็กแจ็กแต่ก็อดเกร็งไม่ได้อยู่ดี
             “ฮรี้~” oO(ผ่อนคลายหน่อยน้องชายของเพอร์ซีย์ ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าตกลงไปหรอกน่า) แบล็กแจ็กบอก คล้ายกับว่าดีนจะได้ยินมันหัวเราะเป็นภาษาม้าอีกต่างหาก
             “ก็มันสูงนี่นา แล้วคุณก็ไม่นิ่ง ไม่เหมือนกับสกายโคลสเตอร์ที่สวนสนุกสักหน่อย” ถึงแบล็กแจ็กจะบอกแต่ว่าดีนก็อดที่จะกำบังเหียนไว้แน่นไม่ได้อยู่ดี ขนาดว่าเขาไม่ใช่คนกลัวความสูงนะ แต่ก็กลัวความตาย เขาแอบทึ่งอยู่นิดหน่อย เพกาซัสตัวนี้สอนเดมิก็อดให้ขึ้นบินมาแล้วกี่ครั้งกันนะถึงได้รู้ว่าเขาเกร็งอยู่
             “ฮรี้~” oO(สกายโคลสเตอร์คืออะไรข้าไม่รู้จัก เหมือนกับแบบนี้ไหม?) จากนั้นแบล็กแจ็กก็สยายปีกขึ้นไปไต่ระดับความสูงยิ่งขึ้น เพิ่มความเร็วฉวัดเฉวียน ทำเอาดีนเผลอโน้มตัวลงมากอดคอม้าเอาไว้แน่น เมื่อได้โลดแล่นบนท้องฟ้าอย่างจุใจแบล็กแจ็กถึงได้ลงมาบนพื้นด้วยตัวเองอย่างไร้การควบคุม “ฮรี้~” oO(สนุกเป็นบ้า!)
             “โอ๊ย สนุกอะไร คุณเบา ๆ หน่อยสิ” เมื่อลงจากหลังเพกาซัสได้ขาแข้งก็แทบอ่อนแรง กลายเป็นว่าคนที่ไม่อ่อนโยนกลายเป็นเพกาซัสเสียได้
             “ฮรี้~” oO(ข้าฝึกพิเศษให้เจ้าไง ตอนเจอเพกาซัสป่าพยศยิ่งกว่านี้อีก เจ้าจะได้รู้วิธีรับมือ ส่วนเมื่อกี้ยังใช้ไม่ได้ เลิกทำตัวป้อแป้แล้วขึ้นมาใหม่เร็วเข้า!) แบล็กแจ็กเร่งเร้า ต่อให้ดีนเบ้หน้าอิดออดยังไงก็มีแต่ต้องขึ้นขี่มันอีกครั้งไม่งั้นเจ้าเพกาซัสดำตัวนี้ก็ไม่หยุดคึกเสียที
             “เอาล่ะตั้งสมาธิ”
             ดีนเป่าปาก พยายามกำจัดความกลัวตกของตัวเองออกไป จากนั้นก็ควบแบล็กแจ็คไปข้างหน้าก่อนจะเชิดหัวขึ้นให้เพกาซัสไต่ระดับขึ้นสู่ท้องนภา พยายามทำตัวให้กลมกลืนกับสายลมแม้ว่าเทพซุสจะไม่โปรดปรานสายเลือดท้องทะเลอย่างเขา แบล็กแจ็กพาเขาบินวนบนฟ้าอยู่นานจนเริ่มคุ้นชิน จากนั้นมันก็เริ่มออกบินอย่างผาดโผนยิ่งขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่าคนบนหลังหายเกร็ง
             “ฮรี้~” oO(ควบคุมเพกาซัสให้ดี อย่าให้ข้าควบคุมเจ้า) แบล็กแจ็กกล่าวเมื่อรู้สึกว่ามันดีนควบคุมมันไว้ไม่ได้
             “รู้แล้ว ๆ ดึงบังเหียนใช่ไหม”
             เขาพยายามควบคุมเพกาซัสที่แสร้งทำเป็นพยศเช่นม้าป่า มันค่อนข้างยากแต่ดีนก็พอจะจับทางได้แล้วว่าต้องดึงบังเหียนควบคุมเพกาซัสอย่างไร จะว่าไปก็คล้ายกับการเข็นรถเข็นในซูเปอร์มาร์เก็ตที่ล้อรถตั้งไม่ตรงจนบังคับมันให้ลงจอดสวย ๆ ได้ถือว่าดีกว่าการขึ้นบินรอบแรกอยู่มากโข
             ดีนสลับฝึกกับรีชาจนหมดคาบเรียน ตอนนี้ถือว่าเขาสามารถควบคุมเพกาซัสขึ้นบินได้แล้วแม้ยังไม่ชำนาญ แต่หากผ่านการฝึกฝนอีกหน่อยคงทำได้ดีไม่ต่างจากขับรถ
             “หมดคาบแล้วค่ะ คาบเรียนมีสอนอีกทีสัปดาห์หน้า หวังว่าทุกคนคงยังไม่ลืมการเรียนในวันนี้ไปก่อนนะ ฉันไม่แนะนำให้พวกคุณมาฝึกฝนกันเองโดยไร้ครูฝึก แต่ถ้าอยากมาหาพี่ ๆ เพกาซัสล่ะก็ได้เสมอเลย ถ้างั้นก็เลิกคาบได้ค่ะ”
             ไซเลนากล่าวบอกนักเรียนทั้งสองกลุ่ม ทั้งกลุ่มมือใหม่และมือเก่ากว่านิดหน่อย เมื่อจบคลาสดีนกับรีชาก็เดินไปหาเพกาซัสที่ฝึกสอน
             “ขอบคุณมากนะคุณแบล็กแจ็ก ถ้าวันนี้ไม่ได้คุณช่วยเคี่ยวเข็ญผมคงยังกลัวจะตกลงมาอยู่”
             “หนูก็ขอบคุณเหมือนกันนะคะ ได้ขี่คุณแล้วสนุกมาก ๆ เลย” รีชายิ้มแป้นบอกด้วยสีหน้ามีความสุข
             “ฮรี้~” oO(เรื่องจิ๊บจ๊อย เอาไว้ครั้งหน้าก็อย่าลืมพื้นฐานแล้วกัน)
             แล้วทั้งสองก็โบกมือร่ำลาเพกาซัสเคยสนิทของเพอร์ซีย์ ดีนเห็นเอมีเลียยังอยู่ในละแวกนี้กับอเล็กเซย์จึงเข้าไปทัก
             “เป็นไงบ้างครับคลาสเรียนเพกาซัสวันแรก”
             “สนุกดี ฉันอิจฉากลุ่มเธอมากเลยที่ได้บินบนฟ้าแล้ว”
             “เดี๋ยวคาบที่สองคุณก็ได้บินแล้ว อยากรู้จังแฮะระหว่างคุณเอลี่กับรีชใครจะขี่เพกาซัสบินเก่งกว่ากัน” ชายหนุ่มกุมคางคิดอย่างนึกสนุก รีชามีพรสวรรค์ด้านการขี่ม้ารวมทั้งเพกาซัส ส่วนเอมีเลียก็เป็นนักบินหญิงมือหนึ่ง ถ้าให้แข่งกันคงสูสีน่าดู
             “งู้ย ก็ต้องคุณเอลี่อยู่แล้วสิคะ พี่เป็นนักบินใช่ไหมล่ะคะ” รีชาตอบอย่างเขินอาย เธอบิดตัวไปมาแทบจะเป็นเกลียว
             “โธ่ จะเป็นฉันได้ยังไง ก็ต้องหนูสิเก่งกว่านะรีช” ฝ่ายเอมีเลียก็ถ่อมตน บางทีอาจจะเพราะแค่เธอเอ็นดูเด็กเสียมากกว่า หากเป็นผู้ชายมั่น ๆ มาท้าดวลดีนคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะรับคำท้าแล้วก็ตบทุกคนร่วงหมด ‘สูงกว่า เร็วกว่า ไกลกว่า’ ตามวลีของกัปตันมาร์เวล
             “งี้ถ้าเรียนจบสี่คาบคงต้องลองแข่งกันดูแล้ว เดี๋ยวผมเป็นกรรมการให้” ดีนหัวเราะชอบใจทำตัวเป็นตัวตั้งตัวตีกับการแข่งครั้งนี้ แต่เขาก็แค่พูดเล่นนั่นแหล่ะ ทั้งสองคนจะอยากแข่งกันไหมมันก็อีกเรื่องนึง “เดี๋ยวผมกับรีชจะไปถ้ำเทพพยากรณ์กันต่อ คุณจะไปทำอะไรต่อหรือเปล่าครับ?” ดีนลองเอ่ยชวนดู
             “สงสัยวันนี้คงต้องแยกกันก่อนแล้วล่ะ พอดีว่าอเล็กเซย์จะสอนฉันใช้อินเทอร์เน็ตน่ะ เธอคงจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมดีน” ดูท่าทางหญิงสาวจะเกรงอกเกรงใจเพราะก่อนหน้านี้ดีนเสนอจะสอนให้ แต่เธอกลับไปให้คนอื่นสอนให้ก่อน
             “ไม่เลยครับ ถ้างั้นก็ฝากคุณเอลี่ด้วยนะอเล็กเซย์” ดีนยิ้มให้บุตรของเทพซุสอีกคนพลางยกนิ้วโป้งทั้งสองมือให้
             “ฝากดูแลอะไรกัน เอมีเลียเป็นพี่สาวฉัน ๆ ก็ต้องดูแลเองสิ ไหว้วานหนุ่มบ้านอื่นตลอดไม่ได้หรอกจริงไหม” อเล็กเซย์หัวเราะแล้วตบไหล่ดีนทีนึง
             “โอเค ถ้างั้นแยกย้าย เอาไว้เจอกันใหม่นะทั้งสองคน”
             ดีนกับรีชาโบกมือร่ำลาสองสายเลือดของเทพซุส จากนั้นพวกเขาก็ตรงดิ่งไปที่ถ้ำพยากรณ์ที่อยู่ห่างจากตรงนี้ไปไม่ไกล
https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcE5A1qYmSELrnd085LRWU8WxKgpBroBHnUdkzREDSgp-iJBRYNq8pU5EBkjMP5UDUVDmwyqz-s5rJOOihFmALm_US-ZZKbrqI1iguAGg2mW9zq7_D-2EoKzFrqVdo8lmukgvSf4hqr4E6tcLWP8Y_TYs0?key=38IvfCSTnPKBn3fz27lSlgเรียนขี่เพกาซัส ครั้งที่ 2/4
+10 EXP , +20 ความกล้า

Dean โพสต์ 2024-6-15 17:31:26

https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfJBoYrbwViKMWKHL8vSML4YcKiy33_1WLukSNjARS8JqkUqfJGuPz-xv6s8fSO2sG400qEjzEbORzwLn0bQCuY3OEkHqhTwUrRmEHa014en9Uk6AxObEhazERiVya9NrCIxsrWKkHQK5aNGegK8-wDE_VG?key=EonWNw5NCJ2eR3uNETzCkA174https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeUGA-18WTMq0Ty3qhY0d4ZCgTSi8xahsQevNMu5MkI6Kt5xDtOLMiEtCe16FYydDZlTuqzH0Vs0IuzWAP6hHBSFXOo6FKSRdbupelHGDYhMMUkOjQyKTi_tj55VM7CJ9A1RKUkjW8DTwhKyoT9o1ZSubiq?key=EonWNw5NCJ2eR3uNETzCkAเข้าคลาสม้าบินครั้งที่ 3
               คลาสขับขี่เพกาซัสวันนี้มีนักเรียนเข้าร่วมบางตาอย่างเห็นได้ชัด ถ้าพูดให้ถูกคือทั้งคลาสมีแค่ดีน รีชา และไซเลน่าที่เป็นผู้ฝึกสอนแค่สามคนเองเถอะ
               “สวัสดี ฉันนึกว่าวันนี้จะต้องยกคลาสเสียแล้ว” หญิงสาวผมชมพูเอ่ยทักสองสายเลือดโพไซดอนที่มาเรียน เธอยิ้มแหย ๆ ให้พวกเขา
               “สวัสดีครับ ผมก็นึกว่าคุณจะยกคลาสเหมือนกัน แต่ถ้าพูดแบบนี้แปลว่ายังมีสอนอยู่ใช่ไหม?”
               “ไม่หรอก ต่อให้มีนักเรียนมาเรียนแค่คนเดียวฉันก็เปิดสอน อีกอย่างน้องรีชาจะเรียนครบหลักสูตรแล้ว จะให้ขาดตอนได้ยังไงกันล่ะ” ไซเลน่าเอ่ยพลางยิ้มให้กับรีชาที่ยิ้มแป้นตอบกลับ ก่อนหน้านี้น้องเล่าให้ฟังว่าเสาร์ที่ดีนไปทำภารกิจกับเลนน็อคเธอมาเรียนขี่เพกาซัสคนเดียวแล้วก็เหมาแบล็กแจ็กไปทั้งคาบ “ในเมื่อวันนี้มีพวกคุณแค่สองคนถ้างั้นวันนี้เรามาทวนการขับขี่ด้วยเพกาซัสคนละตัวกันไปเลยก็ได้ค่ะ”
               “หนูขอลองพอร์คพายได้ไหมคะ อยากลองขี่เพกาซัสตัวอื่นดูบ้าง” รีชายกมือถาม
             “ได้สิจ๊ะ แล้วงี้คุณดีนล่ะคะ จะลองกุยโดหรือว่าแบล็กแจ๊กเหมือนเดิมดี?”
             “ผมแบล็กแจ๊กเหมือนเดิมก็ได้ครับ เริ่มสนิทกับเขาแล้ว เปลี่ยนเครื่องกระทันหันเดี๋ยวต้องมาเสียเวลาปรับจูนกันใหม่อีก”
               “โอเค ถ้างั้นก็มาทวนการฝึกฝนกันได้เลยค่ะ”
               เมื่อไซเลน่าให้สัญญาณ สองนักเรียนคลาสขี่เพกาซัสก็ควบคุมสัตว์พาหนะของพวกเขาโบยบินขึ้นสู่ท้องฟ้า
               .               .               .
               “คุณแบล็กแจ๊ก คุณเคยช่วยเพอร์ซีย์ต่อสู้อยู่หลายครั้งเลยเหรอ?” ดีนเอ่ยถามหลังจากที่เขาเริ่มคุ้นชินกับการขี่เพกาซัสอยู่พักหนึ่ง และนี่อยู่ในช่วงฝึกการบินอิสระ
               “ฮรี้~” oO(แน่นอน ข้าน่ะเป็นคู่หูที่ดีของเพอร์ซีย์และช่วยเขาสู้ชนะมาตั้งหลายครั้งเลยล่ะ)
               “แล้วคุณเคยเจออะไรแบบนี้ไหม?” ดีนถาม เขามองไปยังทะเลทางทิศเหนือของค่ายที่มีเรือไวกิ้งของยักษ์น้ำแข็งรอยเรือกันอยู่หลายลำ
               “ฮรี้~” oO(แต่ละสมรภูมิรบก็แตกต่างกัน ไม่ค่อยมีที่ไหนที่เหมือนกันหรอกเจ้าหนุ่ม แต่คราวนี้ค่ายฮาล์ฟบลัดมีภัยร้ายมาเยือน น่าเจ็บใจนักที่ตอนนี้ยังไร้มือดีจะมาควบขี่ข้าเพื่อพิชิตยักษ์น้ำแข็ง)
               เมื่อได้ฟังคนบนหลังเพกาซัสก็ยิ้มแหย
             “แล้วถ้าเป็นผมล่ะไม่ได้เหรอ ผมก็กำลังขี่คุณอยู่นะ”
               “ฮรี้~” oO(ก่อนเจ้าจะขี่ข้าออกไปรบก็เช็ดน้ำมูกก่อนเถอะไอ้หนู)
               “เชอะ แค่ไม่สบายนิดเดียวเอง”
               แต่ดีนไม่อยากพูดอะไรมากเพราะเขาพยายามหลีกเลี่ยงการต่อสู้มาโดยตลอด การที่ตัวเองมีชีวิตอย่างสะดวกสบายและปลอดภัยมันก็ดีอยู่แล้ว แค่ป่วยนิด ๆ หน่อย ๆ ถือเป็นข้ออ้างที่ดีที่จะได้ไม่ต้องออกไปเป็นทัพหน้าอย่างพวกโซเฟีย
               ระหว่างโบยบินอยู่บนฟากฟ้าชายหนุ่มสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวบางอย่างที่นอกค่าย คล้ายกับว่ายักษ์น้ำแข็งจำนวนหนึ่งจะบุกเข้ามาโจมตี จากนั้นแตรสัญญาณที่คุณไครอนเคยบอกไว้ก็ดังขึ้น กลุ่มนักรบที่แสตนบายอยู่เบื้องล่างต่างจับอาวุธเตรียมตัวไปประจัญบานกับยักษ์น้ำแข็ง ดีนไม่รู้ว่ามีใครบ้าง แต่คงเป็นโซเฟีย เอมีเลีย เอลลิส และร็อกซาน่า
               “คุณแบล็กแจ็ก เราลองไปดูทางนั้นกัน”
               ดีนเอ่ยบอกเพกาซัสสีดำปลอด จากนั้นก็คุมบังเหียนพาแบล็กแจ็กบินไปดูสถานการณ์การสู้รบใกล้ ๆ แม้จะอยู่บนฟ้าแต่ก็ยังอยู่ในอาณาเขตการพิทักษ์รักษาค่ายทำให้เขายังปลอดภัย การสู้รบเกิดขึ้นอย่างดุเดือด ไม่ได้คิดไปเองแน่ ๆ ว่ายีเมียร์แข็งแกร่งกว่ายักษ์น้ำแข็งที่พวกเขาเคยเจอที่ลาสเวกัสอย่างแน่นอน และดูเหมือนทางฝั่งของค่ายฮาล์ฟบลัดจะเป็นรอง ด้วยพลังของสายเลือดแห่งซุส และอะธีน่า ทำอะไรยักษ์น้ำแข็งกลุ่มนั้นไม่ได้มากไปกว่าสร้างรอยขีดข่วน และยิ่งต่อสู้ในสถาวะการณ์ที่เสียเปรียบ ฝ่ายฮาล์ฟบลัดยิ่งถูกตีโต้จนต้องถอยร่นกลับมาสู่ค่ายมากขึ้นเรื่อย ๆ
               ตู้ม!!
               สายฟ้าหนึ่งสายฟาดลงมายังพื้นที่สู้รบ นั่นคือพลังของสายเลือดซุสเมื่ออยู่ในภาวะสาหัสสายฟ้าจะฟาดลงมาใส่อสุรกายที่ต่อสู้ด้วย เขาเห็นยักษ์น้ำแข็งตัวระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ ไปหนึ่งตัว แต่เอมีเลียก็หมดสภาพการต่อสู้ไปด้วย
             “คุณเอลี่ ไม่จริงน่า..” ชายหนุ่มพึมพำเสียงเครียดพอ ๆ กับสีหน้า
               เขามองการต่อสู้ต่อไปอีกพักหนึ่ง และคราวนี้คนที่พลาดท่าคือโซเฟีย เธอถูกพลังแช่แข็งหลังจากที่ฝืนสู้รบจนหมดสภาพ จากนั้นเขาก็เห็นเอลลิสและร็อกซาน่าพยายามตีฝ่าวงล้อมแล้วพาทั้งสองที่บาดเจ็บสาหัสออกจากการต่อสู้จนได้รับบาดแผลกันไม่มากก็น้อย แต่การสูญเสียของค่ายฮาล์ฟบลัดไม่ได้มากไปกว่านั้นเมื่อทุกคนหนีกลับเข้ามาในตัวค่ายได้ทัน
               “....”
               ชายหนุ่มที่มองการต่อสู้มาโดยตลอดอยู่ในอาการช็อค เขาไม่เคยเห็นพรรคพวกที่เก่งกาจแพ้ย่อยยับขนาดนี้มาก่อน ทุกคนที่ออกไปสู้ฝีมือมากกว่าเขากันทั้งนั้น โดยเฉพาะโซเฟียที่ทั้งแสนฉลาดและเป็นครูฝึกยังสู้ยักษ์น้ำแข็งแทบไม่ได้ แล้วพอขาดกำลังหลักกันไปแบบนี้จะทำยังไงต่อ ค่ายจะถูกตีแตกเพราะขาดนักรบฝีมือดี พวกเขาจะขาดอาหารตายกันเพราะความแห้งแล้ง เมื่อถึงเวลาที่คุณดีกลับมาจะต่อกรอะไรกับยีเมียร์ได้ไหมเพราะไดโอนีซุสเป็นเทพแห่งสุราและงานรื่นเริง ใช้การประชันเต้นแบบสตาร์ลอร์ดก็คงไม่ไหว…
               ดีนควบคุมแบล็กแจ็กกลับมาที่คอกเพกาซัส และนี่ก็ได้เวลาเลิกคลาสพอดี ชายหนุ่มเชื่อว่าผู้ที่เห็นภาพเหตุการณ์ดังกล่าวบนท้องฟ้าไม่ได้มีเพียงแค่เขาและแบล็กแจ็กแน่ ๆ
https://i.imgur.com/KH6drOM.png
เรียนขี่เพกาซัส ครั้งที่ 3/4
+10 EXP , +20 ความกล้า

Dean โพสต์ 2024-6-23 02:03:07

https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXc6J5kJ6-IQX0ld5K6n1nw3oVqusq_dvedUKhXW0zb_IgiZDoEyo5dSN_o4aHU3iaeUOZC8yk-8kaF2-uTaByHNesO6YiY-mK7V37fTqbMQUCo4YlprToFfXFWXqBhHrdeAa28UaoOO-z-oB-viS-ggD6dR?key=akid9Qi3lW5J1vu-i-QnKA178https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdhiP6LU0IawtVgr-Jxv9VuklAt0ZeQC9N0ubcCb0SiNKUavXaK3Hy8KDMMyY2TA-qr_y8-fgd0LnwMGRau6QlPz4AjeRaqUyWhCVKppiwX6VVY5LzF2VOnxV4zMo0rj39jh0JMU_lq_BhAdxZDLFpjAN5c?key=akid9Qi3lW5J1vu-i-QnKAเข้าคลาสม้าบินครั้งที่ 4 (ครั้งสุดท้าย)
            ในขณะที่ศัตรูมาจ่ออยู่ที่หน้าประตูค่ายพวกเขาจะยังทำอะไรชิล ๆ แบบนี้กันไปได้ถึงเมื่อไรกันนะ…
            สิ่งแรกที่ดีนทำเมื่อมาถึงคอกเพกาซัสคือการเข้าไปทักทายกุยโด้แทนที่จะเป็นแบล็กแจ๊ก
             “สวัสดีคุณกุยโด้ เมื่อวานผมไปเรียนหลอมเหล็กมา ได้ตีเกือกม้าสองอันเป็นของคุณ ได้ใส่แล้วหรือยังครับ”
            ฮรี้~~ oO(จริงเหรอ? ข้ายังไม่ได้เปลี่ยนเกือกม้า แต่ยังไงก็ขอบคุณเจ้านะ)
            “ด้วยความยินดีครับ น่าเสียดายที่ยังไม่ได้เปลี่ยนเกือกใหม่ อยากจะถามสักหน่อยว่าใส่แล้วเป็นยังไงบ้าง”
               บางทีคุณไครอนอาจจะยังตีเกือกทั้งหมดไม่เสร็จแม้เมื่อวานเขาเห็นว่าอีกฝ่ายตีได้หลายชิ้น แต่นอกจากเพกาซัสสามตัวที่มาเป็นเสมือนครูของเด็ก ๆ ยังมีม้าตัวอื่นอีกด้วย
            ฮรี้~~ oO(แต่ถ้าเจ้าพูดแบบนี้ก็แสดงว่าใกล้ได้เวลาเปลี่ยนเกือกแล้วสินะ ดีจังตอนนี้เกือกเก่าของข้าสึกไปหมดจะได้วิ่งได้คล่องปร๋อสักที)
            ได้อยู่กับสัตว์แต่ให้มันจะพูดได้ช่วยฮีลใจเขาได้เยอะ นอกจากกุยโด้ดีนยังไปชวนพอร์กพายและแบล็กแจ็กคุยเล่นจนกระทั่งครูสอนมา
            คลาสขับขี่เพกาซัสวันนี้ยังคงไร้นักเรียนคนอื่นเช่นเคย และที่น่าโหวงเหวงไปกว่าเดิมก็คือรีชาเรียนจบหลักสูตรไปตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว และตอนนี้เธออยู่ดูแลเอมีเลียที่บาดเจ็บอยู่ที่บ้านซุส ต่อให้มีนักเรียนแค่คนเดียวแต่ไซเลน่ายังคงเปิดสอนอย่างที่เคยพูด
            จะว่าไปก็น่าสงสัย เหมือนว่าอาจารย์คลาสม้าบินจะไม่ได้อาศัยอยู่ประจำที่ค่ายฮาล์ฟบลัดแต่ไฉนเธอถึงมาสอนได้แม้ยักษ์น้ำแข็งปิดล้อมค่ายกันนะ?            เอ. ไซเลน่าฝ่าวงล้อมยักษ์น้ำแข็งมาสอนที่ค่ายทุกวันเสาร์ก่อนจะฝ่าวงล้อมของศัตรูกลับบ้านไป            บี. ไซเลน่าเดินทางมาค่ายด้วยเพกาซัสส่วนตัวจึงไม่ประสบปัญหาการล้อมค่าย            ซี. ไซเลน่ากลับออกไปไม่ได้ตั้งแต่เสาร์ที่สามของเดือน และตอนนี้เธอพักอาศัยอยู่สักทีเช่นบ้านอะโฟร์ไดท์หรือไม่ก็สักที่ ๆ คนในค่ายไม่เห็นในชีวิตประจำวัน            ดี. ถูกทุกข้อ
            แต่จะด้วยข้อไหนก็ช่างเถอะ นั่นมันเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายที่ดีนอยากถามแต่ไม่ถามดีกว่า เขาจึงสรุปเอาเองว่า ‘ข้อบี’ น่าจะคือคำตอบที่ถูกต้อง
            “วันนี้เป็นคลาสสุดท้ายของคุณดีนแล้วนะคะ จากเมื่อเสาร์ที่แล้วคุณขับขี่ได้ดีวันนี้ก็น่าจะไม่มีปัญหา เหลือแค่ว่าในสนามจริงคุณจะผูกมิตรกับเพกาซัสป่าได้ยังไง” ไซเลน่ากล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม “ถ้างั้นมาเริ่มทวนกันเลยค่ะ”
            “รับทราบครับ วันนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเหมือนเดิมนะคุณแบล็กแจ็ก”
            ฮรี้~~ oO(ได้เสมอ)
            ในเมื่อขับขี่เพกาซัสได้ชำนาญราวกับขับรถยนต์แล้ว การบินบนฟ้าก็คล้ายกับการขับรถเล่นซึ่งรถที่ว่าดันมีระบบขับขี่อัตโนมัติจึงไม่เหนื่อยในการบังคับทิศทางมากเท่าไร อีกอย่างพื้นที่ที่จะโบยบินได้แม้จะดูกว้างขวางแต่ก็ได้ถึงแค่ในบาเรียของค่ายฮาล์ฟบลัด จะว่าไปอยู่ในมุมสูงแบบนี้ทำประโยชน์ให้ค่ายหน่อยดีกว่า ดีนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายภาพมุมสูงของค่ายให้เห็นจุดที่ยักษ์น้ำแข็งตั้งค่าย ประจำการ และลาดตระเวณ แม้ใช้เวลาค่อนข้างนานแต่ก็พอจะได้ช่วงเวลาการเคลื่อนไหวของฝั่งศัตรู
            .            .            .
            หลังคลาสเรียนจบลงดีนไปดักรอลิเลียน่าที่บ้านพักอะธีน่า
            “ฮาย ลินี่”
            “อ๊ะ พี่ดีน” สาวน้อยนักวางแผนคลี่ยิ้มก่อนจะรีบเดินมาหา “พี่หายดีแล้วใช้ไหม พร้อมสำหรับการต่อสู้แล้วรึเปล่าคะ?”
            “จะว่างั้นก็ใช่แหล่ะ แต่พูดถึงการต่อสู้เมื่อไรก็ไม่เคยพร้อมหรอก” พอเขาพูดแบบนั้นเด็กสาวก็หัวเราะแหะ ๆ ความเป็นวีรบุรุษคงแตกต่างจากบุตรคนอื่น ๆ แห่งสายเลือดมหาเทพลิบลับ “คือว่า.. ไม่รู้ว่าจะเป็นประโยชน์ไหมแต่ว่าฉันมีรูปถ่ายมุมสูงของจุดตั้งค่ายของยักษ์น้ำแข็ง น่าจะละเอียดพอประมาณ ถ้าเธออยากได้ก็บลูทูธเอาไปได้”
             “โอ้ ดีเลยค่ะ ถ้างั้นหนูขอ” ลิเลียน่าหยิบสมาร์ทโฟนออกมาเชื่อมต่อบลูทูธแล้วแชร์ข้อมูลกันกับดีน
            “แล้วตกลงใครจะเป็นม้าเร็วไปแจ้งข่าวเพอร์ซีย์ เธอเลือกได้แล้วใช่ไหม?”
            ได้ยินแบบนั้นธิดาอะธีน่าก็ยิ้มแหย “ในสถานการณ์แบบนั้นถ้าใครฝ่าออกไปได้ก็คือคนนั้นแหล่ะค่ะ”
            “อ้าวซะงั้น! แล้วงี้จะรู้ได้ไงว่าต้องไปแจ้งข่าวตรงไหน”
            ดีนนวดขมับตัวเอง ให้ตายสิ! เขานึกว่าเด็กบ้านอะธีน่าจะวางแผนรอบครอบเป็นขั้นเป็นตอนและมีรายละเอียดมากกว่านี้เสียอีก หรือไม่ก็วางแผนไว้แล้วแต่เมื่อพิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่จะฝ่าออกไปวิธีนี้อาจจะดีกว่า
            “จริงด้วย วันนั้นพวกพี่กลับกันไปก่อนนี่นา งั้นแป๊บนึงนะคะ หนูมีที่อยู่ของคุณแม่พี่เพอร์ซีย์อยู่เดี๋ยวหนูส่งให้” เด็กสาวเลื่อนหน้าจอสี่เหลี่ยมหาภาพถ่ายกล่องพัสดุที่เขียนถึง ‘เพอร์ซีย์ แจ็กสัน’ โดยใครบางคนไว้ เมื่อเจอเธอก็ส่งภาพนั้นทางบลูทูธให้ดีน
             “------ถนนอีสต์หนึ่งศูนย์สี่ และหนึ่ง อัปเปอร์ อีสต์ ไซด์ แมนฮัตตัน นิวยอร์ก…” ดีนอ่านทวนที่อยู่ที่ได้รับมาก่อนจะกลอกตานึก
            ‘นี่มันแถว ๆ อะพาร์ตเมนต์ของแนนซี่นี่หว่า’
             ‘อัปเปอร์ อีสต์ ไซด์’ ย่านคนรวยระดับติดอันดับท็อปของนิวยอร์กที่ร้านรวงแบรนเนมหรูหรา แถวนั้นจะขายของแพงเป็นพิเศษเข้าไปนั่งจิบกาแฟทีรู้สึกว่าตัวเองรวย ดีนได้ไปห้องเพื่อนคนนั้นไม่กี่ครั้งแต่เขาก็พอจะจำถนนหนทางละแวกนั้นได้ แต่เหมือนว่าบุคคลที่พูดถึงจะอยู่ที่ถนนหมายเลขหกสิบสาม และเขาไม่เคยไปถึงถนนหมายเลขหนึ่งศูนย์สี่
            ‘ว่าแต่จะมานึกทางทำไมฟะ ใช่ว่าเราจะได้ไปส่งสารสักหน่อย’
            “ถึงฉันน่าจะไม่ใช่ม้าเร็วที่ว่าก็เถอะ แต่ยังไงก็ขอบใจสำหรับข้อมูลนะลินี่”
            “เช่นกันค่ะ หนูก็ขอขอบคุณพี่ด้วย” ลิเลียน่ายิ้มทว่าคล้ายกับมีอีกอย่างที่เธออยากถาม “คือว่า.. พี่พอจะรู้ข่าวของเดม่อนบ้างไหมคะ?”
            นั่นไงล่ะ ถ้าเป็นล็อตโต้คงถูกรางวัลใหญ่ไปแล้ว
             “ไม่เลย เครื่อข่ายไอริสใช้งานไม่ได้ไม่ใช่เหรอ”
            “จริงด้วย..” เด็กสาวม้วนปอยผมไปมาด้วยความเขินที่จู่ ๆ มาถามเรื่องที่ทุกคนรู้กันอยู่แล้วว่าตอนนี้ติดต่อออกไปข้างนอกด้วยวิธีปกติไม่ได้
            “เดมี่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเขาก็กลับมา” แม้จะไม่รู้ว่าเมื่อไร.. นี่ก็ผ่านมาจะเดือนนึงแล้วที่เดม่อนขอแยกตัวไปเพื่อจัดการกับอะไรบางอย่างที่ต้องสะสาง ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นตายร้ายดีอย่างไร จัดการธุระสำเร็จไหม “ไม่แน่หมอนั่นอาจจะกำลังกลับมาค่ายก็ได้ คงตกใจน่าดูที่ค่ายมีสภาพเป็นงี้”
            “นั่นสิคะ ให้ช็อคไปเลย อยากไม่กลับมาค่ายเองดีนัก”
            ไม่รู้ว่าที่เขาพูดปลอบไปจะช่วยอีกฝ่ายได้ไหม แต่ถ้าเธอพูดเล่นได้ก็แปลว่ายังโอเคอยู่
            “ถ้าเธอเชื่อใจเขาก็ไม่เป็นไรหรอก ฉันเชื่อในเรื่องพลังใจที่มองไม่เห็นนะ ต่อให้ขัดกับหลักวิทยาศาสตร์ก็ช่าง ตอนนี้พวกเรามาสนใจจัดการเรื่องของค่ายก่อนน่าจะดีกว่า ฉันจะพยายามพร้อมสู้เมื่อถึงวันนั้น”
            “หนูก็เชื่อใจพี่นะ ทุกคนในค่ายด้วย อาจจะผิดที่ฝากความหวังกับพวกพี่มากไปหน่อย แต่กลุ่มผู้ทวงคืนตรีศูลคือคนที่ไว้ใจได้มากที่สุดในตอนนี้แล้ว ถ้างั้นช่วงเวลาที่เหลือเรามาเตรียมตัวรับมือกันเถอะค่ะ ทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามแผนและค่ายจะกลับมาอบอุ่นเหมือนเดิม!”
            “พูดได้ดี กำลังใจดีมากพลทหารลินี่” ดีนหัวเราะ “ไม่สิ เธอเป็นคนวางแผนคงต้องเรียกว่าเสนาธิการมากกว่า งี้ขอร้องอะไรอย่าง ถ้าจบเรื่องราวพวกนี้แล้วช่วยจัดปาร์ตี้มัน ๆ ให้ที ตอนนี้ฉันน่ะโคตรจะเหี่ยว”
            ทั้งสองคุยเล่นกันไปสักพักก่อนที่จะแยกย้ายกันเข้ากระท่อมไป และเหมือนเดิมวันนี้ดีนก็ไม่ได้กลับไปที่กระท่อมหมายเลขสามของตัวเอง…
https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeQ833s8LFgFo7WUmSy4kAiIbqm1_5u09bRvw3kEHgEjxLadkYF8wJ-v5VqiXTUeEFN44gkCRpxfWwFRd0VC6D4yKydlppjRvwhZAOzkI3ozzDR3tS6GfPGYEqVVwUwT9Z5WLHYorpyKRbMykxD1o00egWT?key=akid9Qi3lW5J1vu-i-QnKAเรียนขี่เพกาซัส ครั้งที่ 4/4
+10 EXP , +20 ความกล้า

Dean โพสต์ 2024-10-29 16:55:59

https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdscxaY10f8OtXU5_bc6VD1sipNWPXmTq-bxjSxn4J9KuZ9fCBFWsY1d9FTmk_jqSG4ZsMmsA1lcHo9uKCm4b8c-alvnSH_Qi8GfN9Mv0cVyIJU67BP1st7glx5w3c7FhgfkBawp0fTdhK_gfZYbm2eieg?key=_Ae8C5daqDrwOcVYAlE3R8D-221https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXc4QTi69bfpeE5REzAvTMBZwU5V_cV8ie5Qhrr_jHbipmWfsoJJhiQwnBWaFnvyMs_FUtPjEiD7_IdsSVksYT9GcZgA2IbZQlZd6SYCkjOz80JYP6APkHARBNuxKKT3vWvnFEYvc7kMb4I1SvhNEs3ZkrWI?key=_Ae8C5daqDrwOcVYAlE3R8D-ม้าเด้ง
               29/10/2024 — 17.00 น. ~
               คำว่า ‘แดดร่มลมตก’ คงต้องถูกลบออกจากพจนานุกรมชั่วคราวจนกว่าที่เทพอะพอลโล่จะเลิกเล่นสนุก (ตามคำบอกเล่าของเทพโพไซดอนว่าอะพอลโล่อาจจะเล่นซนอยู่ก็ได้) แม้จะเข้าบ่ายแก่ที่ตะวันควรคล้อยต่ำแต่พระอาทิตย์ยังยิ้มแฉ่งส่องกบาลเสียจนอุ่นหัว ดีนพา ‘ออมเล็ต’ ลูกสิงโตนีเมียนตัวน้อยออกมาเดินเล่นในค่ายฮาล์ฟบลัด แม้ว่าเจ้าจิ๋วจะเป็นอสุรกายแต่ด้วยสุขภาพแรกเกิดที่มีปัญหานิดหน่อยจากการออกจากไข่เลยกำหนด จึงทำให้ออมเล็ตมีขนาดตัวพอ ๆ กับสุนัขเชาเชาเท่านั้นเอง
             “ไม่เห็นต้องกังวล ปล่อยมันไปน่ะดีแล้ว เรื่องร้ายไม่เคยมี~~~ ท่องไว้ดี ๆ~~~ ฮาคูน่ามาทาทา”
               เสียงเพลงจากสมาร์ทโฟนถูกเปิดคลอจากลำโพงโทรศัพท์ อสุรกายตัวน้อยเดินโยกส่ายไปมาราวกับสวมวิญญาณเป็น ‘ซิมบ้า’ สิงโตตัวเอกของเรื่อง อาจเพราะตอนยังเป็นไข่ดีนเปิดเพลงดิสนีย์กล่อมมันเป็นเดือน ๆ เจ้าสิงโตจึงชื่นชอบเสียงเพลงเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นเพลงสไตล์ไหนมันก็จะโยกแล้วเริ่มร้องคลอตาม สิ้นลายราชสีห์ที่น่าเกรงขามอย่างไม่มีอำนาจใดมาลบล้างได้
               “อ๊าวววว อ๊าวววว”
               อะไรทำนองนี้….
               ไหน ๆ พาสัตว์เลี้ยงมาเดินเล่นแล้วก็แวะไปหาเพกาซัสที่คอกเสียหน่อย ไม่รู้ว่า ‘ควีน’ จะอยู่หรือเปล่า
               ดีนเกลี้ยกล่อมเจ้าแม่เพกาซัสที่ก่อหวอดฝูงม้าก่อความวุ่นวายในลอนดอนเมื่อหลายเดือนก่อนให้หันมาทำความดีเป็นมิตรต่อมนุษย์ โดยชักจูงใจให้มันมาที่ค่ายฮาล์ฟบลัด ที่นั่นมีอาหารดี ๆ เกือกม้าที่ใส่แล้วสบายกีบ พร้อมมีแซเทอร์มืออาชีพคอยดูแลสางขนให้เป็นอย่างดี ไม่มีการบังคับฝืนใจ อยากออกบินออกวิ่งไปที่ไหนก็ทำได้เสมอ ชายหนุ่มเรียกนางม้าตนนั้นว่าควีน ไม่ใช่การยกย่อง เขาแค่คิดถึงวงดนตรีร็อกอังกฤษยุคแปดศูนย์ขึ้นมาได้เฉย ๆ
               จากคำบอกเล่าของรีชาน้องสาวสุดน่ารักน่าเอ็นดูของบ้านโพไซดอน เธอบอกว่ามีเพกาซัสสีดำมาใหม่ที่ค่ายเมื่อสองเดือนก่อน ก็หมายความว่านางม้ายินยอมให้เขาเคลมคือเรื่องจริง ม้าตัวเมียก็เหมือนหญิงสาว ชอบของอร่อย สปา และคริสเตียนลาบูต๊องคือเรื่องจริง ถ้าโชคดีวันนี้คงได้เจอหากว่าควีนไม่ออกบินไปไหน
               ฝ่ามือหนาผลักบานประตูคอกม้าออก เสียงเอี๊ยดอ๊าดเสียดหูจากความฝึดของบานพับทำเอาชายหนุ่มหยีตาทำหูอื้อ ส่วนออมเล็ตมันส่งเสียงหงุงต่ำ ๆ ก่อนจะพับหูไปด้านหลัง สงสัยต้องบอกแซเทอร์ผู้ดูแลมาหยอดน้ำมันเสียหน่อย
               “ฮาย.. มีใครอยู่บ้าง?”
               “ฮรี้~~” oO(สวัสดี ดีน ชื่อนี้ใช่ไหม?) เพกาซัสตัวแรกที่เอ่ยทักคือพอร์กพาย เพกาซัสขาวจิตใจดีที่ดีนสนิทกับมันน้อยที่สุด ในการฝึกขี่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวนี้จะเป็นที่นิยมจากเด็กในค่ายมาก ๆ จนเขาไม่อาจเข้าถึง
             “สวัสดีคุณพอร์กพาย มีแค่คุณอยู่เหรอ?”
               หนุ่มผู้มีความสามารถคุยกับสัตว์ทะเลและม้ากวาดสายตามองไปรอบ ๆ เห็นเพียงแค่พอร์กพายและเงาสีดำตะคุ่ม ๆ อยู่มุมคอก ดูแล้วไม่น่าจะใช่แบล็กแจ็กนะ
                “ฮรี้~~” oO(เปล่า) พอร์กพายทำหน้าเหนื่อย ๆ ก่อนจะเพยิดหน้าไปทางเงาตะคุ่มนั้น“ฮรี้~~” oO(แบล็กแจ๊กกัยกุยโดออกไปข้างนอกน่ะ ตอนนี้เหลือเพียงข้ากับนางในคอก)
            “ฮรี้!” oO(ฮึ!) เสียงสบถภาษาม้าลอยขึ้นอย่างถือดีจากเงาดำที่มุมคอก เรียกความสนใจจากชายหนุ่มเพิ่มมากขึ้น
            “ฮาย ควีนใช่ไหม ดีใจนะที่เธอยอมมาที่นี่ ฉันน่ะแทบจะลืมไปเลย…” ดีนกล่าวพร้อมกับก้าวขาเดินไปยังส่วนในสุดของคอกม้า กระตุกสายจูงให้ออมเล็ตที่มัวสนุกกับการเขี่ยฟางให้เดินตามมาด้วย และเมื่อเข้าไปใกล้จนเห็นภาพชัดเจนชายหนุ่มก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมากับภาพที่เห็น “ฮ่า ๆๆๆๆๆ ไม่เจอตั้งนางทำไมอ้วนตุ้บงี้อ่ะ”
                ควีน นางพญาเพกาซัสผู้หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีของม้าชั้นสูงเมื่อหลายเดือนก่อนเธอรูปร่างผอมเพรียวปราดเปรียวสง่างาม แต่บัดนี้กล้ามเนื้อของม้าหายไปพอกพูนด้วยไขมันเสียแทนจนดูคล้ายลูกฮิปโปที่ชื่อ ‘หมูเด้ง’ ที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ ณ ขณะนี้
                เอาจริงก็บรรยายเวอร์ไปหน่อย แต่ความจริงคือเพกาซัสสาวอวบขึ้นจริง ๆ
                “ฮรี้!” oO(เสียมารยาท!)
                ควีนดีดเท้าปึงปังอย่างก้าวร้าว ออมเล็ตตกใจวิ่งหนีไปซุกใต้ปีกขาวของพอร์กพายจนม้างง
                “โอ๊ย ขอโทษ อย่าเกรี้ยวกราดสิคนสวย” ดีนต้องยกมือขึ้นขอโทษขอโพยนางม้าจึงได้สงบลง
            “ฮรี้!” oO(เจ้าบอกให้ข้ามาที่นี่ แต่เจ้าหายหัวไปไหนมาตั้งหลายเดือน ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล!)
                “โห จำชื่อฉันได้ด้วยแฮะ.. แต่ตอนนั้นฉันไม่ได้แนะนำตัวแค่ชื่อเหรอ?”
                ชายหนุ่มทำหน้างง จำได้ว่าชีวิตนี้ไม่เคยแนะนำตัวด้วยชื่ออันยาวเหยียดกับใครยกเว้นตอนเขียนชื่อลงในเอกสารราชการ การที่ดีนรู้ชื่อเต็มแบบนี้ ...หรือว่าเธอไปสืบมาจากไหน
                “ฮรี้!” oO(เจ้าบังอาจลืมข้างั้นเรอะ! เชอะ! ไม่น่าหลงคารมมนุษย์ตัวผู้อย่างเจ้าเลยจริง ๆ!) มันสบถอย่างหัวเสีย
                “ไม่ ๆ ไม่ได้ลืม ฉันก็แค่ลืมว่าเธอจะมาที่นี่ ไม่ได้ลืมเธอสักหน่อย ใครจะไปลืมได้ลง” ดีนกลั้วหัวเราะ ปากปลาไหลแก้ตัวไปเรื่อย เอาจริงถ้ารีชาไม่พูดเรื่องเพกาซัสตัวใหม่ดีนคงลืมไปแล้วจริง ๆ ว่าเคลมเพกาซัสได้มาตัวนึง “เอาน่า เธอก็ดูสบายดีไม่ใช่เหรอ ฟางที่ค่ายอร่อยกว่าไปหากินเองใช่ไหมล่ะ” ละคำว่าอ้วนหรือมีน้ำมีนวลเอาไว้ “แล้วขาไม่เจ็บแล้วนี่ เป็นไงล่ะใส่เกือกดีกว่าเดินเท้าเปล่าใช่ไหมล่ะ”
                คำพูดของมนุษย์ (เดมิก็อด) ทำเอาเพกาซัสสาวเถียงไม่ออก เพราะว่านางได้ทุกอย่างจากค่ายมาจริง ๆ อีกอย่าง แบล็กแจ๊กก็หล่อดีด้วย…
                “ฮรี้!” oO(เชอะ! ข้าจะอภัยให้เจ้าก็ได้ แต่ว่าอย่าลืมอีก เข้าใจไหม!)
                “คร้าบ ๆ ไม่ลืมแล้วล่ะ เห็นคุณสบายดีแบบนี้ผมก็ดีใจ อ้อ บอกไว้ก่อนว่าเดือนหน้าผมไม่อยู่ค่ายนะ จะกลับบ้านที่เท็กซัสเสียหน่อย”
                ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องรายงานม้า แต่พูดไว้ก่อนถือว่าบอกแล้ว เผื่อนางรอให้เขาขึ้นขี่จะได้ไม่ต้องรอเก้อ
                “ฮรี้!” oO(จะไปไหนก็ไปเถอะไม่ต้องมาบอกข้า เพราะว่าข้าเองก็จะออกไปเที่ยวแล้วเหมือนกัน!)
                กล่าวจบควีนก็แตะประตูคอกก่อนจะวิ่งออกไปแล้วสยายปีกโบยบินสู่ท้องฟ้า
                “ให้ตายสิ น่ากลัวเป็นบ้า เหมือนกับแม่แล้วก็เจ๊ฮาร์ปี้ผสมกัน…” ดีนเบ้ปากแอบบ่นหลังจากที่เพกาซัสของตัวเองออกไปร่อน นั่นทำให้พอร์กพายที่ได้ยินหัวเราะน้อย ๆ
                “ฮรี้” oO(นางรอเจ้าอยู่นี่เอง ถึงว่าเอาแต่อยู่ในคอกไม่ออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกเหมือนเพกาซัสอื่น)
                “หืม? งั้นเหรอครับ”
                ดีนไม่คิดว่าพอร์กพายจะโกหกเพราะมันไม่มีประโยชน์อันใด อย่าบอกนะว่าที่ควีนกลายเป็นม้าเด้งเพราะมัวแต่รอเข้ากลับมาค่ายทุกวันจนไม่กล้าจะออกไปเที่ยวข้างนอก พอไม่ได้ออกกำลังกายไขมันเลยพอกคลุมกล้ามเนื้อไปเสียหมด
                “ก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนี่นา”
                ชายหนุ่มอมยิ้มพลางส่ายหน้ากับเพกาซัสของตนที่เป็นสายซึนเดเระอย่างสมบูรณ์แบบ

https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcGBNaZkeWUT_t9F6nEFvsxvnHmsN6LrJiEIlemV-9KebBDudyT7Td7XZzY6L5DnRLuU9G7LudnbKM72WDp2onvNzmpfkU8JPKEI9SELVoud67hb16mmLXxMnHZPiO30sFzidcpXLqlPqfG4it3im1rET5Z?key=_Ae8C5daqDrwOcVYAlE3R8D-

Laura โพสต์ 2024-11-17 00:41:23

   
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Example Box with Image and Text</title>
<style>
      .blx-box {
            margin: 0 auto;
            max-width: 650px;
            border-radius: 10px;
            background: #fff;
            color: #000;
            box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.1);
      }
      .blx-box-text {
            padding: 20px;
            font-family: Arial, sans-serif;
      }
      .blx-box-image-box {
            background: rgba(255, 255, 255, 0.5);
            width: fit-content;
            padding: 8px 20px;
            border-radius: 100px;
      }
      .blx-box-image {
            height: 150px;
            padding: 20px;
            border-radius: 10px 10px 0 0;
            font-weight: bold;
            font-size: 14px;
            color: rgb(51, 51, 51);
      }
      .blx-box-image-avatar {
            width: 40px;
            height: 40px;
            border-radius: 50%;
            display: inline-block;
            vertical-align: middle;
            margin-right: 12px;
      }
      .blx-box-image-container {
            position: relative;
            height: 250px;
            background: url('https://i.imgur.com/qEmgk6F.png') center/cover no-repeat;
            border-radius: 10px 10px 0 0;
            -webkit-mask-image: -webkit-gradient(linear, center 30%, center 100%, from(rgba(0, 0, 0, 1)), to(rgba(0, 0, 0, 0.0)));
            box-shadow: inset 0 0 10px rgba(0, 0, 0, 0.3);
      }
      .blx-box-image-container .blx-box-image-avatar {
            position: absolute;
            bottom: 10px;
            left: 20px;
            z-index: 10;
      }
    </style>

<div class="blx-box">
    <div class="blx-box-image-container">
      <div class="blx-box-image-avatar"><br></div>
    </div>
    <div class="blx-box-text">
      <h2 style="text-align: right;"> <font size="4" color="#696969"> คอกเพกาซัส (ย้อนเวลา 11:10-12:00) - เข้าเรียน</font></h2><div><br></div><div><br></div><div><font size="3">น่าจะเป็นคาบเรียนเเรกของการมาที่นี้ เมื่อเครียตัวเองจนเรียบร้อยไปแล้ว เด็กสาวที่ไปร่วมวงงานวันเกิดไปแล้ว ตอนนี้ก็คือเบิกบานสุดๆ </font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เมื่อมาถึง เธอก็หยุดยืนมอง คาบเรียนที่เหมือนจะมีเธอมาคนเดียว ลอร์ร่าคนเดียวเลยหรอ เธอยิ้มเเห้งๆ เอายังไงหละเนี้ย เด็กสาวถามตัวเองเบาๆ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <i><b><font color="#800080">เอ๋อออออ </font></b></i>" เธอร้องออกมา เสียงเเบบลากยาวๆ อ้าปากสุดๆ มองดูเพกาซัสตรงหน้า เริ่มจากที่ไหนยังไงก่อนนะ เธอที่เกิดมาวันนี้ก็พึ่งเคยเห็นนี้หละ เจ้ามาที่เขาว่ากัน เเบบว่ามีเขาตัวจริงสวยกว่าในรูปเยอะเลย เธอนึก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#ffa500"><b>เธอหนะ พึ่งมาหรอ</b></font> " อยู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งเรียกลอร์ร่า ทำเอาเจ้าตัวหันหลังกลับไปหาที่มาของเสียทันที</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#800080"><b>คะ!!!</b></font> " เธอหันมอง พร้อมการขานรับไปด้วย</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#ffa500"><b>เด็กใหม่หนะสิ น่าจะพึ่งเคยมาหนะสิ มาๆ </b></font>" อีกฝ่ายบอก แบบพูดเร็วมากไม่ได้รอให้เธอตอบเลยด้วยซ้ำไป พร้อมมือที่จูงเจ้าเพกาซัสมาด้วย มันสีขาวเธอลูบมันเบาๆ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">เจ้านี้ชื่อ พอร์คพาย ส่วนฉันคือ ไซเลนา เบอเรอร์การ์ด ธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์ </font></b>" อีกฝ่านเเนะนำตัวเเบบเต็มๆ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#800080">สวัสดีค่ะ ลอร์ร่าค่ะ ลอร์ร่าเเทนเนอร์ ธิดาของไดโอนีซุส</font></b> " เธอเเนะนำตาม</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">มาๆ ... ตามเรามา เราจะพาไปรู้จักพวกมันนะ</font></b> " อีกฝ่ายที่น่าจะเป็นครูในคาบนี้ เธอดูสบายๆ ทั้งการทำตัว วางตัวที่ไม่ถืออะไรมากมาย หรืออื่นๆ เดินพาเธอไปยังคอกของ เพกาซัส ที่อยู่ไม่ไกลจากที่เธอยืนกันอยูตอนแรกมากนัก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">ตอนนี้ ที่นี้เรามีเพกาซัสด้วยกันมี 3 ตัวนะ ตัวสีขาวอีกตัวชื่อ กุยโด้ และสีดำตรงนูน ชื่อ แบล็กแจ็ก</font></b> " เธอชี้ไปทีแบล็กแจ็ก ที่อยู่ไกลออกไป สีดำที่เด่นเป็นสง่า หันมามองที่เธอ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#800080">แบล็กแจ็ก กุยโด้ และ....</font></b> " เธอที่ไล่ชื่ออยู่สักพัก ก่อนจะหยุดที่ตัวตรงหน้าอีกฝ่าย ก็นะคนมันลืมหนิช่วยไม่ได้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">"<font color="#ffa500"><b>พอร์คพาย</b></font> " เธอย้ำกลับมา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#800080">อ่อๆ ใช่ค่ะ ใช่ค่ะ พอร์คพาย </font></b>" เธอรีพูดตามทันที พร้อมรอบยิ้มเล็กๆ ออกมา แบบนะคนมันขี้ลืมหนิให้ทำยังงกัน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">วันนี้เอาง่ายๆ ก่อนนะ ทำความรู้จักพวกมันก่อน เพกาซัสไม่ใช้สิ่งมีชีวิตที่เจอกันได้ง่ายหรอกนะ พวกเขาหนะ สง่างามมาก เเละก็หยิ่งมากทีเดียว </font></b>" อีกฝ่ายบอก เป็นการสอนตัวๆ ที่รู้สึกเเปลกมาก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">"<font color="#ffa500"><b> เอาหละ ลอร์ร่าขั้นเเรกต้องทำให้พวกเขารู้จักเราเสียก่อนนะ</b></font> " </font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เขาพูด พร้อมกับลูบพวกมันเบาๆ หรือว่านี้ความสามารถของ บุตร - ธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์ หรือเปล่านะ เรื่องสัตว์เลี้ยงเนี้ย ลอร์ร่ามองไปก็เเอบกลัวในใจลึกๆ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">เอาหละ เพกาซัสหนะถือว่าเป็นความหวังเลยก็ว่าได้นะ</font></b> " อีกฝ่ายหันบอก ก่อนจะยิ้มออกมา เเปลงค่อยๆ ลูบขนของพวกมันอย่างใจเย็น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#800080">แล้วรออะไร มาๆ จองลูบพวกมันเบาๆ นะ </font></b>" เธอบอก เพื่อให้ลอร์ร่าลองทำตามเเละเข้าหาพวกมันก่อน จะได้คุ้นชิน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ท่าทางของเด็กสาวดูเกรงไปหมดเลย เเละเมื่อมีสัมผัสที่ตัวของพวกมัน มันก็ตอบรับสายตาของเพกาซัสหันมองมาที่เด็กสาว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><i><font color="#800080">ไง!! หวัดดี</font></i></b>&nbsp;" เธอทักทายเบาๆ มือค่อยๆลูบไปตามตัวของมัน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">ดีๆ ค่อยๆนะ พวกมันหนะเป็นสัตว์ที่รักเจ้าของและมันจะสามารถออกมาช่วยในยามคับขันได้เพียงเเค่เรียก </font></b>" อีกฝ่ายบอก ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยให้เธอจับเจ้าเพกาซัสเอง เเต่อีกฝ่ายยังยืนใกล้ๆเธอเช่นนั้น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">เอาหละ ... ต่อไปก็ลองหวีขนมันดูนะ</font></b> " ไม่นานเเปรงหวีก็ถูกส่งมา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">"<b><font color="#800080"> หวีหรอ</font></b> " เธอมองด้วยท่าทีกลัวเเบบมันจะรอดใช้มั้ย เเค่จับก็ยังทน เเต่นี้ได้หรือเปล่านะ เเต่มือของเธอก็คือค่อยๆลูบๆ เเละค่อยๆหวีขนให้มัน ในเวลาไม่นานนัก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">ค่อยๆ นะ .... แบบนั้นๆ .... ดีๆ "</font></b></font></div><div><font size="3"><b><font color="#ffa500"><br></font></b></font></div><div><font size="3"><b><font color="#ffa500">" พวกมันก็เหมือนม้า ไม่พอใจก็ดีดหน้าเธอเหมือนกันนะ</font></b> " อีกฝ่านเตือน แต่ก็ทำเอาลอร์ร่าเเทบถอยหนีเลยทีเดียว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">เเบบนี้ ค่อยๆ</font></b> " ท่าทางของลอร์ร่าคือจะเกร็งๆไปพอตัว ทำเอาอีกฝ่ายต้องจับมือเธอเเล้วทำให้ดูอีกรอบ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">ทำตัวปกติสิ อย่าไปเกร็ง</font></b> " เธอบอกอย่างใจเย็น</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เพกาซัสตัวที่กำลังหวีขนให้มันก็ยืนนิ่งให้ลอร์ร่าหวีขน สักพักมันก็หายใจเเรงออกมา</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">' <font color="#ffa500"><b>เย็นไว้ ยัยหนู</b></font> " อีกฝ่ายพูดขึ้นทำเอามือของเธอหยุดชะงัก </font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#ffa500"><b>เอา กินซะยัยหนู จะได้อารมย์ดี </b></font>" เธอหันมอง เเอปเปิ้ลผลสีเเดงสด ถูกส่งให้ก่อนจะเอาอีกลูกให้ลอร์ร่าเช่นกัน แต่นั้นไม่ได้ให้เธอกินหรอก เพียงเเต่ให้เธอนั้นให้น้องมากกว่า</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">' <b><font color="#ffa500">ทีนี้ก็ตาเธอแล้วนะ .... ลองให้ดูสิ </font></b>" เธอบอก วันนี้ลอร์ร่าจะพูดน้อยเเละเงียบพอตัวเพราะว่านะ....เกร็งอยู่ มือยกให้อาหารพวกมัน ตัวที่อยู่ไม่ไกลก็เหมือนจะร้องของด้วย&nbsp;</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ในทีเเรกเธอเอานิ้วชี้ตัวเองเเบบเธอหนะ เธอหนะหรอ ทำไม ทำไมต้องเธอก็เพราะทั้งคลาสวันนี้มีลอร์ร่าคนเดียวยังงหละ! แล้วมันจะเป็นใครไปได้นอกเสียจากเธอหละ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">"<b><font color="#ffa500"> นี้ๆ เอาไปให้อีก 2 ตัวด้วย "</font></b> อีกฝ่ายบอก พร้อมเอาถังใส่อาหารส่งให้</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#800080">ค่ะ</font></b> " เธอรับมาเเบบไม่มีทางเลือก อีกฝ่ายก็ดูเเลพอร์คพาย ไปส่วนเธอก็เอาอาหารไปให้ตัวสีดำและขาว อย่าง กุยโด้ และ&nbsp;แบล็กแจ็ก</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เธอค่อยๆ หยิบเเอปเปิ้ล ผลเเดงเเต่ละลูกส่งให้พวกมัน ทั้งขาว และสีดำ ตัวละ 2 ลูก มองดูพวกมันตอนกิน มือลูบมันเบาๆ&nbsp;</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#800080">เก่งมาก</font></b> " เธอชมมันเเละยิ้ม ตอนนี้ดูจะคุ้นชินกับพวกมันนิดนึงแล้ว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#ffa500"><b>อืม... ทำได้ดี ไม่เลวเลยหนิ</b> </font>" อีกฝ่ายที่มองไกลๆ ปรบมือให้เด็กสาวเเละส่งยิ้มให่เธอ&nbsp;</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">"<font color="#800080"> <b>ไปก่อนนะ</b></font> " เธอบอกลา 2 ตัวก่อนจะเดินกลับไป&nbsp;</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#800080">เรียบร้อยแล้วค่ะ</font></b> " เธอเดินกลับไปพร้อมถังอาหารที่ตอนนี้ไม่เหลืออาหารเเล้ว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">โอเค วันนี้เท่านี้หละ เเค่ทำความคุ้นชินและรู้จักพวกมัน รอบหน้าจะสอนอย่างอื่นนะ&nbsp;</font></b>&nbsp;</font><span style="font-size: medium;">" อีกฝ่ายจบการสอนอย่างเร็ว เมื่อมองเวลา นี้ก็คือหมดคาบพอดีเลยด้วย เขาดูบริหารเวลาได้ดีทีเดียวเลยหละ</span></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b><font color="#ffa500">ค่ะ ขอบคุณนะคะ </font></b>" เธอที่งงงง เเบบมันเร็วมาก ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากๆ เธอที่เรียนจบแล้วก็เตรียมตัวกลับ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">"<b><font color="#ffa500"> ลอร์ร่าล้างมือด้วบนะ นูนก๊อกน้ำ</font></b> " อีกฝ่ายบอกไล่หลังเธอมาด้วยก่อนเธอจะหันไปสนใจกับพวกเพกาซัสต่อ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">ร่างเล็กพยักหน้าเบาๆ "<b><font color="#800080"> โอเคค่ะ ..... ขอบคุณมากเลยนะคะ สำหรับวันนี้ "</font></b>&nbsp;</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เธอเดินตรงไปยังก๊อกน้ำล้างมือ ล้างขึ้นมาถึงข้อศอกเลย ล้างด้วยสบู่ก้อนแบบสบู่ที่ดูสู้ชีวิตทีเดียว เมื่อเรียบร้อยเธอก็เดินจากไป กลับไปที่พักก่อนเพราะเหนื่อยแล้ว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><b><font size="3" style="background-color: pink;" color="#800080">&nbsp;หมายเหตุ เข้าเรียน&nbsp;+10 EXP , +20 ความกล้า&nbsp;</font></b></div>
      
    </div>
</div>

Sebastian โพสต์ 2024-11-18 10:49:20

<center><link href="https://dl.dropbox.com/s/x243kp1jnx2vnoz/woman.css" rel="stylesheet"><div id="rr_woman" style="--width: 800px; --divider-width: 40%; --invert-divider: .3; --bg-color: #dadada; --text-color: #000; --font-style: 13px/180% 'Gentium Book Plus', serif;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtitle">SEBASTIAN</div><div class="rsub">In every whispered secret and every untold truth, Hermes listens.</div><img class="rdivider" src="https://imgur.com/iLntR9E.png"><div class="rtxt"><font size="5"><font face="TH Niramit AS">
หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จสิ้น เซบาสเตียนและเซเลสติโน่ก็พากันเดินออกจากโรงอาหาร ร่างสูงทั้งสองคนก้าวเท้าผ่านเส้นทางที่ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้และลมพัดเย็นสบาย เซเลสติโน่ผู้รู้เส้นทางในค่ายอย่างดีเดินนำหน้า ด้วยท่าทางมั่นใจ เขาหันมามองเพื่อนใหม่เป็นระยะเพื่อให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายตามมาได้ทัน
<br><br>
" <b><font color="#000080">ไม่ต้องกังวลนะ เซบาสเตียน เดี๋ยวพอถึงที่คอกเพกาซัสแล้ว ทุกอย่างจะดูน่าสนใจมากขึ้น นายจะชอบแน่ ๆ</font></b> " เซเลสติโน่เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม
<br><br>
" <b><font color="#008000">หวังว่านะ</font></b> " เซบาสเตียนตอบกลับพร้อมหัวเราะเบา ๆ แม้ว่าในใจเขาจะรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย
<br><br>
เส้นทางจากโรงอาหารมายังคอกเพกาซัสใช้เวลาเดินเพียงไม่นาน ตลอดทางพวกเขาเดินผ่านบริเวณต่าง ๆ ในค่ายที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา มีเหล่าผู้ฝึกฝนคนอื่น ๆ ที่กำลังยุ่งอยู่กับกิจกรรมของพวกเขาเอง ไม่ว่าจะเป็นการฝึกอาวุธในลานฝึกซ้อม หรือการศึกษาในศาลาอ่านหนังสือ
<br><br>
เมื่อมาถึงคอกเพกาซัส สถานที่ตั้งอยู่ในพื้นที่โล่งกว้าง มีรั้วไม้สีอ่อนล้อมรอบ และมีกลิ่นอายของธรรมชาติอย่างชัดเจน เสียงเพกาซัสส่งเสียงร้องเบา ๆ เป็นจังหวะในขณะที่พวกมันยืนอยู่ในคอก บางตัวขยับปีกอันสง่างามอย่างอิสระ สายลมที่พัดผ่านทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลาย
<br><br>
เซบาสเตียนมองไปรอบ ๆ และเห็นว่ามีเพื่อน ๆ จากค่ายรวมถึงครูฝึกสอนที่รออยู่ก่อนแล้ว กลุ่มคนเหล่านี้ดูผ่อนคลาย บางคนกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ในขณะที่บางคนกำลังตั้งใจศึกษาสมุดบันทึกเกี่ยวกับเพกาซัสที่พวกเขานำติดตัวมา
<br><br>
ครูฝึกผู้หญิงคนหนึ่งก้าวออกมาจากกลุ่ม เธอมีรูปร่างสูงสง่า ดวงตาของเธอเฉียบคมแต่เต็มไปด้วยความเมตตา สวมชุดที่ดูเหมาะกับการเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว " <b><font color="#4b0082">สวัสดีทุกคน ฉันชื่อ ไซเลนา เบอเรอร์การ์ด ยินดีที่ได้รู้จักสำหรับสมาชิกใหม่ที่พึงเข้าคลาสเรียนครั้งแรก ฉันครูฝึกสอนวิชาฝึกขี่เพกาซัส</font></b>&nbsp;" เสียงของไซเลนาแฝงด้วยความมั่นใจและอำนาจที่ชวนให้ผู้ฟังตั้งใจ
<br><br>
เธอเดินมาที่กลางลานฝึก พร้อมกับชี้ไปยังเพกาซัสตัวหนึ่งที่ยืนอยู่อย่างสง่างามในคอก " <b><font color="#4b0082">เพกาซัสไม่ใช่เพียงแค่สัตว์ขี่ มันเป็นคู่หูที่สำคัญในหลาย ๆ ภารกิจของพวกเรา พวกมันฉลาด มีสัญชาตญาณดีเยี่ยม และที่สำคัญ พวกมันเชื่อมโยงกับคนขี่อย่างลึกซึ้ง วันนี้เราจะเริ่มต้นด้วยการทำความรู้จักและสร้างความไว้วางใจกับเพกาซัสของพวกเธอ</font></b> "
<br><br>
เซบาสเตียนและเซเลสติโน่ตั้งใจฟังคำแนะนำจากคุณไซเลนา ก่อนที่เธอจะเดินไปเปิดคอก ให้เพกาซัสที่มีลักษณะโดดเด่นตัวหนึ่งเดินออกมา " <b><font color="#4b0082">นี่คือ อาร์เธอร์ หนึ่งในเพกาซัสที่อยู่ในการเลี้ยงดูของฉัน ดูความมั่นใจและความสง่างามของเขาสิ เราทำงานร่วมกันมานานหลายปี เพราะฉะนั้นฉันมั่นใจว่าในอนาคต เธอแต่ละคนก็จะมีเพกาซัสที่พร้อมจะเป็นคู่หูที่ยอดเยี่ยมเหมือนกัน</font></b> " ไซเลนากล่าวพร้อมลูบคอของอาร์เธอร์อย่างอ่อนโยน
<br><br>
เธอหันกลับมาที่กลุ่มผู้เรียน " <b><font color="#4b0082">ขั้นแรกของวันนี้ เราจะเริ่มด้วยการเข้าหาเพกาซัสของพวกเธอ เลือกตัวที่ดูเหมาะกับพวกเธอที่สุด ลองสร้างความไว้วางใจ เรียนรู้วิธีสื่อสารกับพวกมันด้วยคำพูดและภาษากาย</font></b> "
<br><br>
เซบาสเตียนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เขามองไปยังเพกาซัสในคอกที่แต่ละตัวมีลักษณะเฉพาะตัว บางตัวมีขนสีขาวราวหิมะ บางตัวมีปีกสีดำขลับที่สะท้อนแสงแดดอย่างน่าเกรงขาม
<br><br>
" <b><font color="#000080">พร้อมไหม เซบาสเตียน</font></b> " เซเลสติโน่ถาม พลางตบไหล่เพื่อนเบา ๆ
<br><br>
" <b><font color="#006400">พร้อมแหละ... ฉันคิดว่านะ</font></b> " เซบาสเตียนตอบพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ
<br><br>
จากนั้น ทั้งสองก็ก้าวไปยังคอกเพื่อเริ่มทำความรู้จักกับเพกาซัสตัวแรกของพวกเขาเอง เซบาสเตียนยืนตรงหน้าเพกาซัสตัวหนึ่งที่มีขนสีเทาอ่อนและดวงตาเป็นประกาย เขาค่อย ๆ ยื่นมือออกไปช้า ๆ
<br><br>
ไซเลนาเดินเข้ามาช่วยแนะนำ " <b><font color="#4b0082">ค่อย ๆ เข้าไปหา ใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวล บอกชื่อของเธอให้มันรู้จัก และจำไว้ว่าพวกมันจะสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของเธอ ถ้าเธอกลัว พวกมันจะลังเล แต่ถ้าเธอมั่นใจ พวกมันจะตอบรับ</font></b> "
<br><br>
" <b><font color="#008000">สวัสดี เจ้าตัวน้อย ฉันชื่อเซบาสเตียน ยินดีที่ได้รู้จัก</font></b> " เขาพูดเบา ๆ แต่ชัดเจน
<br><br>เซบาสเตียนยืนสงบนิ่งขณะที่เพกาซัสตัวสีเทาอ่อนเริ่มขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น มันสูดลมหายใจช้า ๆ ดมมือของเขาราวกับสำรวจความตั้งใจ เซบาสเตียนยิ้มบาง ๆ ด้วยความรู้สึกโล่งใจเมื่อสัมผัสได้ว่ามันไม่ได้มีท่าทีตื่นกลัว
<br><br>
" <b><font color="#4b0082">ดีมาก... แบบนั้นแหละ</font></b> " เสียงไซเลนาที่เดินเข้ามาใกล้เอ่ยขึ้น " <b><font color="#4b0082">เธอทำได้ดีมาก เซบาสเตียน พวกมันต้องการเวลาเพื่อทำความคุ้นเคย และเธอก็แสดงออกอย่างใจเย็น เป็นก้าวแรกที่ดีเลย</font></b> "
<br><br>
รอบ ๆ ตัวเขา เพื่อนร่วมคลาสแต่ละคนต่างพยายามทำความรู้จักกับเพกาซัสของตัวเอง บางคนประสบความสำเร็จเหมือนเซบาสเตียน แต่บางคนก็ยังคงลังเลหรือกังวลเล็กน้อย เซเลสติโน่อยู่ไม่ไกลจากเขา กำลังพูดคุยกับเพกาซัสตัวหนึ่งที่มีขนสีดำมันวาว
<br><br>
" <b><font color="#000080">เจ้านี่ดูนิสัยดีนะ เซบาสเตียน ฉันว่ามันชอบฉันแล้วล่ะ</font></b> " เซเลสติโน่หันมาหาเขาพร้อมรอยยิ้ม
<br><br>
" <b><font color="#008000">ดีเลย ดูเหมือนนายจะมีพรสวรรค์กับเรื่องพวกนี้</font></b> " เซบาสเตียนตอบ พลางลูบคอเพกาซัสตัวของเขาเอง
<br><br>
เมื่อทุกคนสร้างความคุ้นเคยกับเพกาซัสของตัวเองแล้ว ไซเลนาก็เริ่มอธิบายขั้นตอนการฝึกในวันนี้ เธอพาพวกเขาไปที่ลานกว้างข้างคอก ซึ่งมีลานทรายสำหรับฝึกบินอยู่
<br><br>
" <b><font color="#4b0082">ขั้นแรก เราจะเริ่มจากการขึ้นขี่ก่อน อย่าลืมว่าสำหรับเพกาซัส การขี่ของพวกมันไม่ใช่เรื่องธรรมดาเหมือนม้า มันต้องการความเชื่อมั่น และการเคารพในตัวมัน ถ้าเธอเร่งรีบหรือใช้แรงมากเกินไป พวกมันจะปฏิเสธเธอทันที เพราะฉะนั้นใจเย็น ๆ แล้วตั้งสมาธิให้มั่น</font></b> "
<br><br>
ไซเลนาเดินสาธิตโดยใช้เพกาซัสของเธอเอง อาร์เธอร์ เธอแสดงวิธีการขึ้นขี่อย่างนุ่มนวลและสง่างาม พร้อมกับอธิบายถึงท่าทางที่ถูกต้อง
<br><br>
" <b><font color="#4b0082">เอาล่ะ ทีนี้ก็ถึงคราวของพวกเธอแล้ว ลองดูสิว่าใครจะเป็นคนแรกที่ทำได้</font></b> "
<br><br>
เซบาสเตียนมองเพกาซัสของเขา ก่อนจะสูดหายใจลึก เขาพูดกับมันเบา ๆ เพื่อสร้างความมั่นใจให้ตัวเองและมัน " <b><font color="#008000">เอาล่ะ เจ้าตัวน้อย ฉันหวังว่าเราจะทำงานร่วมกันได้ดีนะ</font></b> "
<br><br>
ด้วยความระมัดระวัง เซบาสเตียนจับบังเหียนและค่อย ๆ ปีนขึ้นไปบนหลังของเพกาซัส แม้ว่าจะรู้สึกตื่นเต้นและหวั่นใจเล็กน้อย แต่เขาก็พยายามคงความนิ่งไว้ เพกาซัสของเขาเคลื่อนไหวเล็กน้อยแต่ไม่ได้ขัดขืน มันดูเหมือนกำลังทดสอบว่าเขามีความมั่นใจพอหรือไม่
<br><br>
" <b><font color="#4b0082">ดีมาก เซบาสเตียน แบบนั้นแหละ</font></b> " ไซเลนาพูดให้กำลังใจ " <b><font color="#4b0082">ใครต่อไป</font></b>&nbsp;"
<br><br>
เซเลสติโน่ยกมือขึ้น " <b><font color="#000080">ผมเองครับ !</font></b> " ก่อนจะพยายามขึ้นขี่เพกาซัสของเขา แม้จะดูเก้ ๆ กัง ๆ เล็กน้อยในตอนแรก แต่เขาก็ทำได้ในที่สุด
<br><br>
หลังจากที่ทุกคนสามารถขึ้นขี่เพกาซัสได้สำเร็จ ไซเลนาก็เริ่มแนะนำเกี่ยวกับการสื่อสารกับเพกาซัสขณะบิน เธออธิบายเรื่องสัญญาณมือ การใช้เสียง และการส่งพลังใจผ่านสายตา
<br><br>
" <b><font color="#4b0082">จำไว้นะ พวกเธอต้องมีสมาธิ อย่าลังเลหรือกลัว เพราะถ้าเธอกลัว พวกมันจะรู้สึกได้ และจะไม่ยอมบิน</font></b> " ไซเลนาเตือน
<br><br>เพื่อนร่วมคลาสเริ่มทดลองบินด้วยเพกาซัสของตัวเอง เซบาสเตียนเองก็ลองบังคับเพกาซัสของเขาให้เริ่มต้นบิน เพกาซัสค่อย ๆ ยกตัวขึ้นจากพื้นด้วยการกระพือปีกที่ทรงพลัง ลมที่ปะทะใบหน้าเขาทำให้เขารู้สึกทั้งตื่นเต้นและเป็นอิสระ
<br><br>
" <b><font color="#000080">เยี่ยมมาก เซบาสเตียน !</font></b> " เสียงเซเลสติโน่ที่บินอยู่ไม่ไกลดังมา
<br><br>
เซบาสเตียนหันมายิ้มให้ " <b><font color="#008000">นายก็ทำได้ดีเหมือนกัน !</font></b> "
<br><br>
หลังจากเพกาซัสค่อย ๆ ร่อนลงอย่างนุ่มนวล เซบาสเตียนเลื่อนตัวลงจากหลังของมันด้วยท่าทางที่ระมัดระวัง พร้อมทั้งลูบเบา ๆ บริเวณคอเพกาซัสที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อราวกับขอบคุณมันที่ให้ความร่วมมือในวันนี้ เสียงหอบหายใจหนัก ๆ ของมันสะท้อนให้เห็นถึงความพยายามอย่างเต็มที่ที่มันมอบให้
<br><br>
บริเวณลานทราย เพื่อนร่วมคลาสต่างทยอยกันลงจากเพกาซัสของตัวเอง บางคนยังหัวเราะคิกคักกับความผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างการฝึก ขณะที่บางคนแสดงท่าทีภูมิใจกับความสำเร็จครั้งแรกในการขี่เพกาซัส
<br><br>
" <b><font color="#4b0082">เอาล่ะ ทุกคน มากันตรงนี้หน่อย</font></b> " เสียงของไซเลนาเรียกให้ทุกคนมารวมกลุ่มอีกครั้ง ครูฝึกสาวยืนอยู่ตรงกลางพร้อมกับเพกาซัสคู่ใจของเธอ อาร์เธอร์ที่ตอนนี้ยืนอย่างสง่างามราวกับเป็นผู้นำฝูง
<br><br>
" <b><font color="#4b0082">วันนี้ถือว่าทุกคนทำได้ดีมาก ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายเลยสำหรับครั้งแรก บางคนอาจจะยังรู้สึกกังวล บางคนอาจจะยังจับจังหวะไม่ได้ แต่เชื่อฉันเถอะ ยิ่งพวกเธอฝึกมากเท่าไหร่ พวกเธอจะยิ่งเข้าขากับเพกาซัสของตัวเองได้ดีขึ้น</font></b> "
<br><br>
ไซเลนาหยุดพูดชั่วครู่เพื่อให้ทุกคนมีเวลาทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในชั่วโมงนี้ ก่อนจะยิ้มออกมา " <b><font color="#4b0082">อย่างที่ฉันบอก เพกาซัสไม่ใช่แค่สัตว์ พวกมันคือเพื่อน พวกมันคือครอบครัว เธอจะต้องเชื่อใจมัน และมันก็จะเชื่อใจเธอ ฉันอยากให้ทุกคนเก็บความรู้สึกนี้ไว้ ใช้มันเป็นพลังในครั้งต่อไปที่เราพบกัน</font></b> "
<br><br>
เธอเว้นช่วงอีกครั้งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง " <b><font color="#4b0082">อย่าลืมดูแลเพกาซัสของพวกเธอด้วย การขี่มันไม่ใช่แค่การใช้แรง มันคือความสัมพันธ์ที่ต้องได้รับการดูแลเหมือนกับมิตรภาพของพวกเธอเอง เข้าใจไหม ?</font></b> "
<br><br>
เสียงตอบรับดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ทุกคนดูผ่อนคลายมากขึ้นหลังจากที่เริ่มต้นวันด้วยความกังวล
<br><br>
" <b><font color="#4b0082">สุดท้ายนี้ พวกเธอสามารถกลับไปพักผ่อนได้ แต่ถ้าใครอยากจะดูแลเพกาซัสเพิ่มเติมหรือฝึกฝนต่อ สามารถอยู่ที่นี่ต่อได้ แต่ระวังอย่าฝืนตัวเองมากเกินไป</font></b> "
<br><br>
เซบาสเตียนยืนฟังด้วยความตั้งใจ ก่อนจะหันมองเซเลสติโน่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อนของเขามีสีหน้าสดใส แม้จะมีเหงื่อผุดอยู่เต็มใบหน้า
<br><br>
" <b><font color="#000080">นายทำได้ดีมาก เซบาสเตียน</font></b> " เซเลสติโน่พูดพร้อมตบไหล่เบา ๆ " <b><font color="#000080">ฉันเห็นนะตอนที่นายบังคับเพกาซัสขึ้นบิน ดูเหมือนว่ามันจะเชื่อฟังนายตั้งแต่ครั้งแรกเลย</font></b> "
<br><br>
" <b><font color="#008000">ขอบใจ นายเองก็ทำได้ดีไม่แพ้กัน</font></b> " เซบาสเตียนตอบกลับพลางหัวเราะเบา ๆ "ตอนแรกฉันยังกลัวว่ามันจะไม่ยอมให้ฉันขี่ด้วยซ้ำ"
<br><br>
" <b><font color="#000080">เพกาซัสน่ะดูออกว่านายจริงใจกับมัน</font></b> " เซเลสติโน่ยิ้ม " <b><font color="#000080">เพราะฉะนั้นถ้านายยังคงเป็นแบบนี้ พวกมันจะเชื่อฟังนายทุกครั้งแน่ ๆ</font></b> "
</font><br><br>
<font face="TH KoHo" color="#008000"><b>#008000</b></font></font><font size="5"><font face="TH Niramit AS"> - เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด</font><br>
<font face="TH KoHo" color="#000080"><b>#000080</b></font></font><font face="TH Niramit AS" size="5"> - NPC " เซเลสติโน่ เซล เรดฟิลด์ "<br>
<font face="TH KoHo" color="#4b0082"><b>#4b0082</b></font></font><font face="TH Niramit AS" size="5"> - NPC " ไซเลนา เบอเรอร์การ์ด "<hr>
<b><div align="right">หมายเหตุ: เข้าเรียน&nbsp;+10 EXP , +20 ความกล้า</div></b>
</font></div></div></div></center>

Rita โพสต์ 2024-11-18 16:49:12

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Rita เมื่อ 2024-11-18 16:51 <br /><br />



    <meta charset="UTF-8">
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <title>Roleplay Box</title>
    <style>
      html {
            background-color: #333; /* สีพื้นหลังเว็บ */
            color: #fff; /* สีตัวอักษร */
            font-family: Arial, sans-serif;
            margin: 0;
            height: 100%; /* ให้เต็มความสูงหน้าจอ */
      }
      .main-content {
            display: flex;
            justify-content: center;
            align-items: center;
            min-height: 100vh;
            padding: 0 15px;
      }
      .roleplay-box {
            border: 2px solid red;
            background-color: black;
            padding: 15px;
            margin: 10px;
            border-radius: 10px;
            max-width: 500px;
            box-shadow: 0 0 10px rgba(255, 0, 0, 0.7);
      }
      .character-name {
            font-size: 1.2em;
            font-weight: bold;
            color: #ff6666;
            margin-bottom: 8px;
      }
      .roleplay-content {
            font-size: 1em;
            color: #fff;
      }
    </style>

<container>
    <!-- แทนที่การจัดการ body ด้วย div -->
    <div class="main-content">
      <div class="roleplay-box">
            <div class="character-name"><span style="font-size: 1.2em;"><br></span></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QjBAJqg.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><span style="font-size: 1.2em;"><br></span></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4">ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit<br></font></div><div class="character-name"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div>
            <div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">เวลา: 12.40 น.</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br>เสียงเหล็กกระทบกันจากการเคลื่อนไหวของนักเรียนในค่ายฮาลฟ์บลัดดังก้องอยู่ในอากาศ ขณะที่สายลมร้อนระอุจากแสงแดดที่แผดเผาบริเวณค่ายทวีความร้อนขึ้นทุกที แต่ในช่วงเวลานี้ บรรยากาศในบริเวณคอกเพกาซัสยังคงร่มรื่นและเย็นสบาย</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br>สาวน้อยริต้าเดินไปตามทางเดินหินที่คดเคี้ยวมาจากที่พักของค่ายฮาลฟ์บลัด เธอสวมชุดฝึกฝนที่พอดีตัว ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น ก่อนจะหยุดยืนที่ประตูคอกเพกาซัสและมองไปยังสัตว์ที่ยืนสง่างามแต่ละตัวในกรง</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br>เพกาซัสที่ยืนอยู่ภายในคอกมีหลากหลายสี ตั้งแต่ขาวบริสุทธิ์ไปจนถึงดำสนิท และแม้จะเป็นสัตว์ที่ยิ่งใหญ่และเต็มไปด้วยพลัง ริต้าก็ไม่รู้สึกกลัว เธอรู้ดีว่านี่คือตอนที่เธอรอคอยมานาน—การฝึกขี่เพกาซัสเพื่อให้เธอสามารถควบคุมมันได้ในที่สุด</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br>ครูไซเลนา เบอเรอร์การ์ด ยืนรออยู่ข้างๆ คอกเพกาซัสด้วยท่าทางสงบและมั่นคง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้และประสบการณ์ เมื่อเห็นริต้าเดินเข้ามา เธอก็พยักหน้าเบาๆ อย่างให้สัญญาณว่าให้ริต้าเข้าไปใกล้</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br> <b>“สวัสดีค่ะ ครูไซเลนา” </b> ริต้าทักทายพร้อมกับยิ้มที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br> <b>“สวัสดี ริต้า” </b> ครูไซเลนาพูดเสียงทุ้มและหนักแน่น <b> “วันนี้เธอจะได้ฝึกขี่เพกาซัสอย่างจริงจังแล้วนะ จำไว้ว่าความสำเร็จในการฝึกขี่ไม่ได้อยู่ที่การใช้แรง แต่เป็นการใช้สติและความเข้าใจในการเชื่อมต่อกับเพกาซัส”</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้าพยักหน้าอย่างเข้าใจ เธอรู้ดีว่าการฝึกครั้งนี้จะไม่ง่าย แต่ก็เต็มไปด้วยความหวังที่จะเป็นนักขี่เพกาซัสที่มีฝีมือ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br> <b>“แล้วจะเริ่มจากไหนคะ ครู?” </b> ริต้าถามด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความตั้งใจ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br>ครูไซเลนาเดินไปที่เพกาซัสตัวหนึ่งที่ยืนอยู่เงียบๆ ค่อยๆ จับบังเหียนของมันแล้วแนะนำ <b> “ก่อนอื่น เราจะเริ่มจากการเข้าใกล้เพกาซัสอย่างสงบ หลีกเลี่ยงการเคลื่อนไหวที่กระทันหัน เพราะมันจะทำให้มันตกใจ และการที่เราจะขี่มันได้ จะต้องมีความเชื่อใจทั้งสองฝ่าย”</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้าก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ โดยไม่ทำเสียงดัง หรือเคลื่อนไหวเร็ว เธอค่อยๆ ยื่นมือไปสัมผัสขนของเพกาซัสที่สวยงาม <b> “มันนุ่มมากเลยค่ะ” </b> ริต้าพูดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br>ครูไซเลนาอดยิ้มไม่ได้ <b>“เพกาซัสเป็นสัตว์ที่เชื่อมต่อกับผู้ขี่อย่างลึกซึ้ง มันรับรู้ถึงความรู้สึกของเรา อย่าพยายามบังคับมัน แต่ให้มันรู้ว่าเธอเป็นผู้นำที่มั่นคง”</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>หลังจากนั้น ริต้าเริ่มต้นขึ้นขี่เพกาซัสตามคำแนะนำของครูไซเลนา เธอปีนขึ้นไปบนหลังของเพกาซัสช้าๆ และจับบังเหียนให้มั่นคง</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br> <b>"ดีมาก ริต้า" </b> ครูไซเลนาพูดเบาๆ พร้อมกับจับที่บังเหียนและยืนข้างๆ <b> “ตอนนี้ ลองฝึกควบคุมการเคลื่อนไหวของมันด้วยความตั้งใจของเธอ และไม่ต้องกังวลกับผลลัพธ์ เพียงแค่เชื่อมั่นในตัวเองและมัน”</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้าหายใจเข้าลึกๆ แล้วลองคิดถึงเส้นทางที่เธออยากให้เพกาซัสไป เธอลองเบี่ยงบังเหียนไปทางซ้ายเบาๆ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br>เพกาซัสขยับตามทิศทางที่ริต้าต้องการ มันเริ่มก้าวขาไปอย่างช้าๆ ริต้ารู้สึกถึงความพิเศษในขณะนั้น เมื่อเธอสามารถเชื่อมโยงจิตใจของตัวเองกับเพกาซัสได้อย่างลึกซึ้ง</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br> <b>“มันทำได้ค่ะ! มันเชื่อฟังฉัน!” </b> ริต้าร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br> <b>“ดีมาก ริต้า” </b>ครูไซเลนาเอ่ยชม <b> “อย่าลืมว่า การเชื่อมต่อระหว่างเธอกับเพกาซัสเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด แต่อย่าลืมที่จะฝึกฝนและพัฒนาตัวเองให้ดียิ่งขึ้น”</b></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้ายิ้มกว้าง และรู้สึกว่าการฝึกครั้งนี้ทำให้เธอเข้าใกล้ความฝันที่จะกลายเป็นนักขี่เพกาซัสที่เก่งกาจมากขึ้นทุกที</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br>การฝึกดำเนินไปเรื่อยๆ ริต้ากับเพกาซัสตัวนั้นเริ่มสร้างความสัมพันธ์ที่มั่นคง ริต้ารู้สึกถึงพลังที่ถ่ายทอดมาจากเพกาซัสและการเติบโตของตัวเองในแต่ละขั้นตอน</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">&nbsp;

<br> <b style="">“อีกไม่นาน เธอจะสามารถควบคุมเพกาซัสได้อย่างเต็มที่” </b> ครูไซเลนาพูดอย่างมั่นใจ เมื่อมองเห็นริต้าที่กำลังฝึกฝนอย่างตั้งใจ





</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="4">หมายเหตุ : เข้าเรียนวิชาขี่เพกาซัส ครั้งที่ 1/4 ได้รับ EXP +10 + 20 ความกล้า</font></div>
      </div>
    </div>
</container>

Nereza โพสต์ 2024-11-18 17:19:29

<div class="amn-body" style="--color:#D49EB6">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.imgur.com/EwZOvSY.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.imgur.com/viEc8Wc.png"></div>
<div class="amn-title">Aphrodite</div><div class="amn-lyric">Lovers of Pleasure</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">i am not perfect. i say stupid things sometimes. i have scars left by people who did me wrong. i'm a little crazy, and probably won't change. —- NEREZA HENLADYS
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2"><p style="text-indent: 2.5em;">
18112024 - เวลา 14:20 <br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
พูดกันตามตรง เนเรซ่าไม่เคยสนใจเพกาซัส .. แม้แต่ในตอนที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าคอกของพวกมันก็ตาม <i><font face="Kanit"><font size="2"><font color="#8C3864">‘อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าการขี่ม้าที่มีปีกและสามารถบินได้เป็นการขับขี่ที่ปลอดภัย?’</font></font></font></i> ดวงตาสีฟ้าราวกับมูนสโตนของเธอจ้องไปที่บรรดาเพกาซัสหลายตัวในคอก พวกเขาสวยงาม โดดเด่น น่าเกรงขาม แต่บางทีก็เหมาะจะเป็นสัตว์สงวนมากกว่าใช้งาน
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เหมือนประเด็นฉลามที่แอรีสกับโพไซดอนทะเลาะกันเป๊ะ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#676ab5">“ เพกาซัสเป็นสิ่งมีชีวิตที่ละเอียดอ่อน พวกเขารับรู้ความรู้สึกได้และค่อนข้างมีความเย่อหยิ่ง ” </font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ไซเลนา พี่สาวต่างพ่อของเธอที่รับหน้าที่ผู้ฝึกสอนกำลังอธิบายธรรมชาติของเพกาซัสให้ผู้เข้าเรียนฟัง เสียงของธิดาอะโฟรไดท์นุ่มนวลแตก็ก้องกังวาน เอกลักษณ์ของความสง่างามที่ไม่อาจลบล้างได้ <i><font face="Kanit"><font size="2"><font color="#8C3864">‘ สวยจนน่าอิจฉาจริง ๆ ’</font></font></font></i> เนเรซ่ารำพันในใจ ก่อนจะเคลื่อนสายตาไปมองม้ามีปีกแสนสวย <i><font face="Kanit"><font size="2"><font color="#8C3864">‘ ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมต้องเป็นสายเลือดอะโฟรไดท์ที่สอนวิชานี้ คนสวย ๆ กับสัตว์สวย ๆ .. คนจัดตารางคงอยากทำให้นักเรียนกระอักด้วยความสวย ’ </font></font></font></i>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#676ab5">“ พวกเธอต้องปฏิบัติต่อเขาให้คล้ายกับเพื่อน ให้เกียรติ สุภาพ เคารพและเกรงใจ ”</font> ครูฝึกสาวให้คำแนะนำกับพวกเขาด้วยท่าทางมั่นใจ นัยน์ตาสีเขียวเป็นประกายของไซเลนาเลื่อนมองหลายคนที่แสดงท่าทางกระตือรือร้น <font color="#676ab5">“ เหมือนกับครั้งก่อน พวกเธอจะต้องเลือกเพกาซัสที่เหมาะสมกับตัวเอง สมาชิกเก่าที่เคยเรียนมาแล้วสามารถไปต่อแถวหาตัวเดิมที่พวกเธอเคยเลือกกันได้เลย ส่วนคนใหม่.. ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ในบรรดาคนใหม่ ๆ นั้นมีมากมาย หนึ่งในนั้นคือเนเรซ่าที่ทำให้ไซเลนาเลิกคิ้ว <font color="#676ab5">“ ฉันจะคอยแนะนำวิธีการเข้าหาพวกมัน เริ่มต้นจากเลือกตัวที่พวกเธอสะดุดตา ”</font> รุ่นพี่คนสวยพยักหน้าเป็นสัญญาณและเดินนำไปที่ภายในคอก ท่ามกลางฝูงเพกาซัสที่หลากหลาย คนมากมายเดินไปต่อแถวรอเข้าพบ(?) เพกาซัสสีขาวสองตัว มีแค่ส่วนน้อยที่ให้ความสนใจกับตัวสีดำ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ทว่าตัวที่ดึงดูดความสนใจของเธอมากที่สุดกลับเป็นตัวนั้น เนเรซ่าหัวเราะเบา ๆ ด้วยความประหลาดใจ อะโฟรไดท์ที่สนใจม้าสีดำแทนที่สีขาว.. <i><font face="Kanit"><font size="2"><font color="#8C3864">‘ ตลกร้ายจริง ๆ ’</font></font></font></i> เนเรซ่ายืนรอที่ท้ายแถวเธอไม่รีบร้อนในการฝึก แทนที่จะทำให้หลายคนต้องเสียเวลารอเธอปรับตัวเข้ากับสัตว์วิเศษ เธอตั้งใจจะให้ผู้ชำนาญการได้ฝึกในแบบของพวกเขาก่อน
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เนเรซ่ายืนรออยู่พักใหญ่ ๆ เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงและในที่สุดเธอก็ได้มายืนอยู่ตรงหน้าแบล็กแจ็ค <font color="#676ab5">“เธอเลือกเขา? รสนิยมไม่เลว”</font> ไซเลนาชื่นชมจากด้านข้าง ตอนนี้ผู้คนในคอกบางตาลงแล้วเหลือแค่สองสามคนและในจำนวนนั้นก็รวมเนเรซ่าอยู่ด้วย จิ้งจอกสาวชำเลืองตามองครูสาวด้วยความขบขัน
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ เพกาซัสสีดำดูฮอตดีน่ะ ” </font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ราวกับรู้ความหมายในคำพูดของเธอ แบล็คแจ็คร้องฮี่พร้อมกับย่ำเท้าหน้าด้วยท่าทางกระตือรือร้น <font color="#676ab5">“ โว้ว ฉันคิดว่าเขาชอบที่เธอบอกว่าเขาฮอต ”</font> คนดูแลม้ามีปีกเหล่านี้หัวเราะเสียงดัง ก่อนจะพยักหน้าเป็นสัญญาณ <font color="#676ab5">“ เธอได้ยินที่ฉันแนะนำคนอื่น ๆ มาแล้ว ลองดู ” </font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เนเรซ่าสูดหายใจเข้า เธอเริ่มต้นด้วยการยกมือขึ้นทีละนิดและยื่นไปด้านหน้า <font color="#8C3864">“ ชู่.. ฉันขออนุญาตนะ ”</font> เธอพูดเสียงแผ่ว ค่อย ๆ วางมือลงกับช่วงที่หน้าผากของแบล็คแจ็ค เธอลูบหัวมันช้า ๆ เปล่งเสียงฮัมเพื่อปลอบประโลม <font color="#8C3864">“ โอเค ไม่เป็นไร วันนี้เหนื่อยหรือยัง ฉันเป็นคนสุดท้ายแล้ว อดทนอีกนิดนะ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงลมหายใจของเพกาซัสสีดำดังขึ้น ไซเลนามองภาพนี้ด้วยความพึงพอใจ ครูฝึกสาวพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการบอกให้เนเรซ่าที่กำลังชำเลืองตามองเธอให้เริ่มขั้นตอนถัดไป เจ้าของนัยน์ตาสีมูนสโตนหลับตาลง แนบหน้าผากของเธอกับหน้าผากของแบล็คแจ็ก <font color="#8C3864">“ อย่าระแวงฉัน โอเคไหม? ”</font> บุตรสาวของอะโฟรไดท์ก้าวถอยหลังและเดินอ้อมไปด้านข้างม้าตัวใหญ่ที่ย่อขาหน้าลงให้เธอ ก่อนจะเหวี่ยงตัวเองขึ้นไปคร่อมขี่บนหลังม้า
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ ดี ”</font> ไซเลนาพยักหน้าอีกครั้งเมื่อออกปากชม <font color="#8C3864">“ ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ไม่ต้องรีบบิน ปรับตัวให้เคยชินก่อนแล้วค่อยไปขั้นถัดไป ตอนนี้เธอลองขี่มันวนรอบคอกดู เคยขี่ม้ามาก่อนใช่ไหม? ”</font> คำพูดของพี่สาวร่วมสายเลือดทำให้เนเรซ่าพยักหน้า เธอเคยขี่ม้ามาก่อน ต้องขอบคุณกิจวัตรแสนร่ำรวยของบ้านเฮนลาดิสที่ทำให้เธอมีประสบการณ์ในแบบที่ไม่คิดว่าจะเคย
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
และหนึ่งสิ่งที่ไม่มีใครรู้ <i><font face="Kanit"><font size="2"><font color="#8C3864">‘ เนเรซ่าชอบการขี่ม้ามากถึงขนาดเป็นผู้เชี่ยวชาญ ’</font></font></font> </i>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ตลอดคาบเรียนฝึกเพกาซัสครั้งแรก เนเรซ่าปรับตัวเข้ากับแบล็คแจ็ก เธอขี่มันวนรอบคอกพร้อมกับสนทนา(ที่เธอพูดคนเดียว)ด้วยความตั้งใจ มือนุ่ม ๆ ของเธอมักจะลูบที่แผงคอของแบล็คแจ็กเสมอ จวบจนถึงตอนที่พวกเขาต้องร่ำลา เมื่อจบคลาสนี้ เนเรซ่าโชคดีที่ไซเลนาไว้วางใจให้เธอเป็นคนจูงแบล็คแจ็กกลับคอก
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ ไปก่อนนะคะแบล็คแจ็ก ไว้เจอกันครั้งหน้า เอาไว้ฉันจะหาอะไรมาคุยกับคุณอีก ”</font>


<br>
<br>

<div align="center">
<img src="https://i.imgur.com/XZ2xsJp.png" width="300" border="0"><br><br>
เข้าเรียน +10 EXP , +20 ความกล้า<br></div>


</div>

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Nareza Henladys</em>
<em class="amn-tag">all star</em>
<em class="amn-tag">and</em>
<em class="amn-tag">me!</em>
<div class="amn-tt">CABIN10</div></div>
</div><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></div>


<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"/>
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="https://dl.dropbox.com/s/3vono8lj48a6cp8/birds.css?dl=0"/>

ดูในรูปแบบกติ: คอกเพกาซัส