[บ้านใหญ่] ห้องทำงานไครอน

God โพสต์ 2024-2-23 01:02:37

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #d3a903;
padding: 3px;
box-shadow: #d3a903 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Sk0bzuf.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #d3a903 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/0v4RSFQ.png");}
</style>

<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #07a24c;
padding: 3px;
box-shadow: #07a24c 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>

<div id="boxsystem01">
<p>

<br>

<font face="Kanit"><font size="7" color="#ffffff"><span style="text-shadow: #d3a9031px 3px 5px;"><b style=""><mit style="">
<font color="#d3a903">ห้องทำงานไครอน</font></mit></b></span></font></font></p>

<br><br>
<center>
<div class="jedi0">
<style>
.jedi0 {
border-radius: 20px;
background: url("https://i.imgur.com/NvShstv.png") no-repeat;
box-shadow: 1px 1px 2px #a3780a, 0 0 25px #a3780a, 0 0 5px #a3780a;
-moz-border-radius:25px;
-webkit-border-radius:25px;
   border-radius:25px;

         height: 539px;
width: 800px;
image-size:cover;

background-repeat: no-repeat;
background-size:cover;
background-position: center center;

.tengah {
position: absolute;
}
</style>
</div>

</center>

<br><br>

<div id="boxsystem02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="black">
<br>

ห้องทำงานที่ออกแบบด้วยไม้ฮอกกานี ชั้นหนังสือเต็มไปด้วย<br>
หนังสือปรัมปราต่าง ๆ และบันทึกวีรบุรุษตั้งแต่ยุคโบราณจนปัจจุบัน<br>
ยามปกติไครอนไม่ค่อยอยู่ห้องทำงาน เขามักจะเดินไปมาภายในค่าย<br>
เขาจะอยู่ห้องทำงานทุกครั้งที่มีชาวค่ายใหม่ คอยลงทะเบียนชาวค่าย<br>
ยิ่งหลังจากคุณดีกลับโอลิมปัส เขาก็กลายเป็นผู้อำนวยการค่ายเพียงคนเดียว<br>
<br>

<b><font face="Impact"><font size="6">++++++++++++++++++++</font></font></b>

<br><br>
<b><font face="TH SarabunPSK"><b><font size="6">[ผู้อำนวยการค่าย] <br>
ไครอน<br></font><font size="5"></font></b><font size="5">
เซนทอร์ผู้ปราดเปรื่อง เป็นทั้งผู้อำนวยการค่าย<br>
และหัวหน้าครูฝึกประจำค่ายฮาล์ฟบลัด <br>
และเขายังเป็นที่ปรึกษาที่ดีคนหนึ่งอีกด้วย</font></font></b></font></font></font></p><p><br></p><p><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b><font face="TH SarabunPSK"><font size="5">(ภาพคุณไครอนหลังจากวันที่ 25/7/2025 เป็นต้นไป)<br></font></font></b></font></font></font><img src="https://i.imgur.com/a9t3EP4.png" width="400" _height="580" border="0"><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b><br>

<br>

</b></font></font></font></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="black"><b>

<br><br>

</b></font></font></font></div></div>

Daemon โพสต์ 2024-2-26 03:03:31

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Daemon เมื่อ 2024-2-26 16:40 <br /><br />
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Cinzel+Decorative:wght@400;700;900&display=swap')
</style>
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Anuphan:wght@100..700&display=swap')
</style>

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Daemon01 {
border-radius: 30px;
border: 0px double #8e104f;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/VA4lYjH.png");}
</style>

<style>
#Daemon02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>

<style>
#Daemon03 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
border: 0px double #C0C0C0 ;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C00px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>

<div id="Daemon01">

<br>
<div id="Daemon03">
<br><font color="#ffffff" face="Cinzel Decorative" size="7"><b>Camp Half-Blood</b></font><br>
<br>
</div>
<br>
<div id="Daemon02">
<p><br><br>

</p><div align="left">

<dd><font face="Anuphan"><font color="White" style="" size="4">

<p style="text-indent: 2.5em;">"อาคารหลังใหญ่ เสากรีกโบราณ" ไม่ผิดแน่ เดม่อนยิ้ม เขาคงใกล้จะได้รู้เรื่องของแม่เขาแล้ว บางทีไครอนอาจจะรู้อะไรเกี่ยวกับเขาบ้าง ก่อนเขาสูดหายใจลึก ๆ และเดินเข้าไปข้างในบ้านใหญ่<br>          ผมเดินเข้าไปข้างใน ก่อนผ่านห้องนั่งเล่น ผมต้องสะดุ้งกับหัวเสือดาวติดผนัง และแน่นอนว่ามันคำรามใส่ผม เสือดาบมีแต่หัวแต่มันยังไม่ตาย !! โอเค ผมไม่ควรจะตกใจ เพราะในค่ายเลือดผสมนี้คงไม่มีอะไรแปลกเกินไปกว่านี้แล้ว เดม่อนมองดูพรมเหมือนหนังสิงโต แต่ปลายพรมที่มีหัวสิงโตประดับมันดูหัวใหญ่กว่าที่พบเห็นปกติ<br><br>          "เธอเป็นเด็กใหม่งั้นเหรอ" ไครอนเดินออกมาจากห้องทำงานพอดี ก่อนเขาเห็นผมและถามขึ้น<br>          เดม่อนหันไปตามเสียง อีกฝ่ายเป็นไครอนในตำนานจริง ๆ ขาท่อนล่างของเขาเป็นม้าทั้งหมด ก่อนผมจะรีบทำความเคารพอีกฝ่าย "ครับ ผม..." ผมทำท่าจะพูดเรื่องพี่อาเธอร์ แต่พี่บอกว่าอย่าบอกว่าผมเคยเจอเขา ด้วยค่ายของเราไม่ควรพูดถึงกัน อาจจะส่งผลให้เหล่าเทพเกิดภาวะความจำสับสน<br>         "ใช่ครับ แซเทอร์คิงช่วยเหลือผมและพามาที่ค่ายนี้" เดม่อนตอบอีกฝ่าย ไครอนเดินมาหยุดตรงหน้าผม ก่อนเขาจะเพ่งพินิจมอง<br>          ไครอนถอนหายใจ ดูเหมือนว่าเด็กตรงหน้าจะยังไม่มีเทพองค์ไหนรับรองในเวลานี้ บางทีพวกเขาอาจจะยุ่งอยู่ "ดูเหมือนข้ายังตอบไม่ได้ว่าเจ้าเป็นใคร แต่เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปพักบ้านพักหมายเลข 11 ชั่วคราว"<br>        ไครอนพูดขึ้นก่อนเดินไปทางประตูอาคารบ้านใหญ่ "ตามข้ามา"<br>        ผมกลับหันหลังวิ่งตามไครอนไป ก่อนจะแนะนำตัว "ผมเดม่อน เดม่อน แคนเนลท์ครับ"<br>        "ว่าแต่คุณเคยฝึกเฮอร์คิวลีสจริง ๆ ใช่ไหมครับ ตามที่ผมเคยได้ยินมาจากในตำนาน" เดม่อนเอ่ยถามขึ้นต่อจากนรวดเร็ว<br>        "ใข่แล้วเดม่อน และวีรบุรุษอีกหลายคน รวมถึงเจ้าด้วยที่ข้าจะฝึก" ไครอนตอบอีกฝ่ายหันศีราะมายิ้มให้คุณ "เจ้าพร้อมจะรับการฝึกจากข้าหรือเปล่า"</p></font></font></dd><dd><p style="text-indent: 2.5em;"><div style="text-indent: 45px;"><font color="#ffffff" face="Anuphan" size="4">"เพียงแต่..." เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะหยุดครู่ และพูดขึ้นใหม่ "ผมไม่ใช่วีรบุรุษอะไรนะครับ ขนาดพ่อแท้ ๆ ผมยังปกป้องท่านไม่ได้"</font></div><br><br></p></dd><dd><div style="text-indent: 45px;"><font color="#ffffff" face="Anuphan" size="4">"วีรบุรุษทุกคนก็มีช่วงเวลาเช่นเจ้านั่นล่ะ เดม่อนน้อย แต่ขอเพียงเจ้าเชื่อในศักยภาพตัวเอง ข้าก็ย่อมสามารถฝึกเจ้าให้แข็งแกร่งได้" ไครอนกล่าวตอบผม "เจ้าหนู เชื่อมั่นในตัวเอง จำไว้"</font></div></dd><dd><div style="text-indent: 45px;"><font color="#ffffff" face="Anuphan" size="4">ผมพยายามจดจำทุกคำที่อีกฝ่ายพูด </font></div></dd><dd><div style="text-indent: 45px;"><font color="#ffffff" face="Anuphan" size="4">ผมเดินตามไครอนไปตามทางเดิน เขาบอกว่าผมยังไม่ได้รับการรับรองจากทวยเทพ เด็กที่ยังไม่ได้รับการรับรองจะได้ไปพักบ้านหมายเลข 11 บ้านเฮอร์มีส เป็นบ้านที่เปิดต้อนรับนักเดินทางทุกคน</font></div></dd><dd><p style="text-indent: 2.5em;"><font size="4"> </font></p></dd></div></div>
<br>

</div></div><style type="text/css" name="editorpostbg">body{background-image:url("static/image/postbg/bg11.png");}</style><style type="text/css" name="editorpostbg">body{background-image:url("static/image/postbg/bg11.png");}</style>

Feria โพสต์ 2024-2-27 14:03:39

<div class="btpsta-1" style="outline-color:#CD7F63"><div class="btpsta-1flower"><div class="btpsta-1ic"><i class="cp cp-flower-o" style="color:#CD7F63"></i></div></div><div class="btpsta-1title"><b style="color:#CD7F63">Play it cool</b><span>Feria<i class="cp cp-chevron-right" style="color:#CD7F63"></i>Hayes<i class="cp cp-chevron-right" style="color:#CD7F63"></i> time</span></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">เฟเรียมาถึงยังหน้าบ้านใหญ่ตามที่พี่มาร์ธ่าและเด็กชาวค่ายคนนั้นบอก เธอก็มองซ้ายมองขวาดูว่าต้องไปที่ไหน จน</font><span style="font-size: large;">กระทั่งเธอได้เห็นทางสว่าง นั่นไงล่ะห้องทำงานของไครอน</span></div><div class="btpsta-1post"><span style="font-size: large;">เธอเคาะประตูดังสามทีตามมารยาท</span></div><div class="btpsta-1post"><font color="#ff8c00" size="4"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"ขออนุญาตค่ะ"</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#2f4f4f"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"เขามาได้ประตูไม่ได้ล็อต"</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">สิ้นเสียงเธอก็เปิดประตูเข้าไปข้างใน โค้งคำนับทักทายอีกฝ่ายอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ทำให้เธอมองเห็นท่อนล่างของอีกฝ่ายที่ไม่ใช่คน</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#2f4f4f"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"มาใหม่เหรอ"</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"ค่ะ หนูชื่อ เฟเรีย เฮย์ส ค่ะ คือเด็กที่เจอกันที่ประตูเขาบอกให้มารายงานตัวที่นี่ค่ะ"</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font color="#2f4f4f" size="4"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"ข้าไครอนเป็นผู้อำนวยการค่ายและหัวหน้าครูฝึกประจำค่ายฮาล์ฟบลัดแห่งนี้ อย่างที่เห็นข้าเป็นเซนทอร์น่ะ ที่นี่มีเด็กที่เป็นแบบนี้ก็เยอะ เดี๋ยวก็ชินน่า"</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);"><font size="4">"คิดว่านะคะ....</font><font size="2">ขนาดตอนเจออสุรกายยังใช้เวลา 2 ปีกว่าจะชินเลย แล้วที่นี่จะกี่ปีกันนี่</font><font size="4">"</font></span></font></div><div class="btpsta-1post"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);"><font size="4" color="#808080">เธอพึมพำกับตัวเองในประโยคสุดท้ายก่อนที่จะเริ่มยืนตรงฟังคำพูดของอีกฝ่าย</font></span></div><div class="btpsta-1post"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);"><font size="4" color="#2f4f4f">"เจ้าคงรู้เรื่องลูกครึ่งเทพแล้วใช่ไหม"</font></span></div><div class="btpsta-1post"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);"><font size="4" color="#ff8c00">"รู้แค่เพียงเป็นเด็กที่เกิดจากเทพกับมนุษย์ตามที่พี่มาร์ธ่าเคยบอกมา แล้วก็รู้แค่ว่าที่นี่เป็นสถานที่ร่วมเด็กที่เป็นลูกครึ่งเทพไว้ด้วยกัน รู้แค่นี้นะคะ"</font></span></div><div class="btpsta-1post"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);"><font size="4" color="#2f4f4f">"งั้นเหรอแล้วเคยมีเรื่องแปลก ๆ ไหมล่ะ"</font></span></div><div class="btpsta-1post"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);"><font size="4" color="#ff8c00">"ถ้าพูดถึงเรื่องแปลก ๆ ก็คงที่หนูอ่านหนังสือทีไรจะมีตัวอักษรที่ไม่รู้จักลอยขึ้นมาทุกที กับที่เห็นพวกอสุรกายไล่ตามนี่แหละค่ะ"</font></span></div><div class="btpsta-1post"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);"><font size="4" color="#2f4f4f">"นั่นเป็นโรคดิสเล็กเซีย เป็นโรคที่ทำให้เห็นอักษรจากภาษาอังกฤษเป็นภาษากรีกโบราณ ส่วนพวกอสุรกายพวกนั้นมันตามกลิ่นเจ้ามาไงล่ะ กลิ่นของลูกครึ่งเทพ แต่คนอื่นจะไม่เห็นพวกมัน พวกมันมีมนต์บังตาอยู่ คงเห็นแค่เป็นคนกำลังตามตื้อเจ้าอยู่"</font></span></div><div class="btpsta-1post"><font color="#ff8c00" size="4"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"ทำไมถึงตามกลิ่นหนูมาล่ะคะ"</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#2f4f4f"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"ตามฆ่าเจ้าไง ยิ่งโตขึ้นกลิ่นก็แรงขึ้น ถึงต้องมีที่นี่เพื่อคุ้มครองพวกเธอ วางใจได้ที่นี่พวกอสุรกายเข้ามาไม่ได้หรอก"</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"ค่อยยังชั่ว แล้วหนูต้องทำอะไรต่อไปเหรอคะ"</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#2f4f4f"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปอยู่บ้านหมายเลข 11 บ้านเฮอร์มีส ที่นั่นเป็นบ้านของเด็กที่ไม่ถูกรับรองว่าเป็นสายเลือดของเทพองค์ใด รับนี้ไปสิ"</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#808080"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">ไครอนยื่นเสื้อค่ายตัวหนึ่งมาให้กับเธอ เฟเรียรับมันมาก็สวมทับเสื้อเดิมทันที</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"พอดีเลย.."</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#2f4f4f"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"นี่คือเสื้อค่ายเป็นการบ่งบอกว่าเจ้าได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากค่ายแล้วไงล่ะ ตามมาสิ"</span></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4" color="#ff8c00"><span style="caret-color: rgb(160, 82, 45);">"ค่ะ"</span></font></div></div><a href="https://bettyleg.tumblr.com/" class="bta-cr">bettyleg</a>

<link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Roboto+Condensed&display=swap" rel="stylesheet">
<style>@font-face {font-family: 'Hugiller'; src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0');src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0') format('truetype'); font-weight: normal;font-style: normal;}.btpsta-1{width: 75%; border:1px solid #ddd; background:#fefefe; border:15px solid #fafafa; margin:10px auto; outline:1px solid #58ADB9; outline-offset:-15px;} .btpsta-1title{margin:0px 20px 20px; text-align:center;}.btpsta-1title b{font-family: 'Hugiller'; font-size:30px; color:#58ADB9; display:block; line-height:18px;}.bta-cr{width:380px; margin:-5px auto 20px; text-align:center; font-size:8px; text-transform:uppercase; text-decoration:none; color:#888; background:#fff; border:1px solid #ddd; height:18px; display:flex; align-items:center; justify-content:center;}.btpsta-1post{margin:10px 30px 40px; font-size:12px; text-align:justify; color:#888; line-height:18px;font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;}.btpsta-1title > span{font-size:10px; color:#888;font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;} .btpsta-1title > span > i{font-size:6px; padding:0px 5px; color:#58ADB9;}.btpsta-1flower{display:flex; align-items:center; justify-content:center; height:100px; position:relative; padding:30px 0px 10px;} .btpsta-1flower > div {position:absolute; width:70px; height:70px; border-radius:100px; display:flex; align-items:Center; justify-content:center; border:1px solid #ddd; overflow:hidden; background:#fbfbfb} .btpsta-1flower>div>i{position:relative; font-size:20px;animation: btpsta-1flower 8s infinite; color:#58ADB9;} @keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}.btpsta-1flower>div>i{-webkit-animation: btpsta-1flower 8s infinite;-moz-animation:btpsta-1flower 8s infinite; -o-animation:btpsta-1flower 8s infinite;}@-moz-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}@-webkit-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}@-o-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}</style>

Denista โพสต์ 2024-2-27 22:57:08

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nereza เมื่อ 2024-2-28 14:40 <br /><br /><style>

#boxcorecenter {
border: 0px solid #152cd5;
padding: 15px;
box-shadow: #6F1D3D 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/0C7ZnDN.png");
}
</style>

<style>
#boxR0LE {
width: 650px;
border: 0px solid #cbb989;
padding: 35px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/1VhFLiD.png");}
</style>

<div id="boxcorecenter">
<div align="center">

<br><br>

<div id="boxR0LE">

<br><img width="550" src="https://i.imgur.com/TLUy7eN.png" border="0" alt="">
<br><img src="https://i.imgur.com/XZ2xsJp.png" width="450" border="0">
<br><br>
<font face="Cardo"><font size="5"><font color="Black">
<b>BLOOD OF APHRODITE</b><br></font></font></font>
<br>
<div align="left">
<font face="Kanit"><font size="3"><font color="Black">

<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#8C3864">“ บ้านใหญ่ .. บ้านใหญ่ ไปหาไครอน โอเค ตรงนี้หรือเปล่านะ ? ”</font> ผู้มาใหม่คล้ายจะสับสนกับทิศทางเล็กน้อย แต่เคราะห์ยังดีที่มีคนใจดีช่วยชี้บอกทางให้เธออยู่เป็นระยะอย่างเป็นมิตร เนเรซ่าเดินหอบกระเป๋าคู่ใจที่มีข้าวของไม่กี่อย่างของตัวเองตรงเข้ามาในสถานที่ซึ่งคนในค่ายเรียกกันว่าบ้านใหญ่ พร้อมกันนั้นดวงตาที่คมกริบของวิฬาร์อันมากไปด้วยพิษสงอย่างเธอก็เคลื่อนมองไปทั่วเพื่อจดจำบรรยากาศที่คงจะต้องได้เห็นไปอีกนาน
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">เนเรซ่าสูดหายใจเข้า ตัวเธอในตอนนี้กำลังยืนอยู่หน้าประตูใหม่บานใหญ่ที่จะนำเธอเข้าไปสู่ห้องทำงานของคนที่ชื่อ <b>‘ ไครอน ’</b> หญิงสาวจัดชุดของตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะรวบเส้นผมสีบลอนด์ให้ปัดมาพาดอยู่ที่ไหล่ขวา เธอปิดเปลือกตาลงครู่หนึ่งเพื่อทำใจ ก่อนที่จะยื่นมือเข้าเคาะประตูเบา ๆ เพื่อขออนุญาตเข้าไปด้านใน
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ เชิญ เชิญเข้ามาได้ ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">เสียงทุ้มที่ลอดจากขอบประตูดังออกมาให้คนที่อยู่ด้านนอกพอจะได้ยินคำอนุญาตจากปากเจ้าของที่อยู่ด้านใน เนเรซ่านับหนึ่ง สอง และสาม อยู่ในใจสั้น ๆ จากนั้นจึงเอื้อมมือเข้าจับลูกบิดและเปิดประตูเข้าไปสู่ด้านในห้องทำงานที่เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้ รวมไปถึงกลิ่นหนังสือเก่า ๆ ที่คงจะได้รับการดูแลรักษาอย่างดี
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ยินดีต้อนรับ ฉันได้ยินเรื่องของเธอจากอาเธอร์แล้ว ฮาร์ปี้สินะ ฮาร์ปี้ในกรุงปารีสคงเกรี้ยวกราดน่าดู เพราะปกติแล้วไม่ค่อยมีครึ่งเทพตกถึงท้องเจ้าพวกนั้น ” </font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">ความประทับใจแรกที่เนเรซ่ามีต่อเจ้าของชื่อ <b>‘ ไครอน ’</b> คงเป็นบรรยากาศปลอดโปร่งชวนให้สบายใจ และประโยคคำทักทายที่แฝงไว้ด้วยความเป็นกันเอง บ่งบอกให้ทราบถึงประสบการณ์ชีวิตและวุฒิภาวะที่มากพอในการจะต้อนรับสมาชิกใหม่ที่ยังไม่เชื่อและวางใจในตัวค่ายเท่าใดนัก แต่ในเมื่ออีกฝ่ายเริ่มต้นทักทายเธอด้วยรอยยิ้มและความเป็นกันเอง ถ้าอย่างนั้นเธอก็สมควรจะต้องตอบกลับด้วยการแสดงออกในระดับเดียวกันเพื่อรักษาไว้ซึ่งมารยาทที่ควรมี <font color="#8C3864">“ สวัสดีค่ะคุณไครอน หวังว่าฉันคงจะไม่ได้มารบกวนเวลาพักผ่อนของคุณ .. แล้วก็ ไม่ปฏิเสธเลยค่ะว่าฮาร์ปี้ที่กรุงปารีสค่อนข้าง ดุดันทีเดียว ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">เสียงหัวเราะร่วนของไครอนดังขึ้นเป็นสัญญาณตอบรับที่ว่าเขาพอจะชื่นชอบคำตอบของเธออยู่บ้าง เซนทอร์มากประสบการณ์ภายมือไปยังเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ตรงหน้า เขาคงต้องการให้ว่าที่สมาชิกค่ายคนใหม่ได้นั่งลงสนทนารายละเอียดก่อนที่จะปล่อยให้อีกฝ่ายได้เข้าไปผจญภัยใช้ชีวิตภายในค่ายด้วยตัวของเธอเอง
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ อาเธอร์บอกฉันมาว่า เธอค่อนข้างที่จะ โดดเด่น ในตอนแรกฉันยังไม่เข้าใจนักเกี่ยวกับความหมายของคำว่าโดดเด่นที่เขาต้องการจะสื่อ แต่หลังจากได้พบแล้ว ฉันคิดว่าฉันเข้าใกล้กับการเข้าใจถึงคำว่าโดดเด่นนั้นแล้วล่ะ ”</font> ไครอนพูดในระหว่างที่เนเรซ่ากำลังทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ไม้ที่ตั้งอยู่บริเวณอีกฟากหนึ่งของโต๊ะทำงาน ทำให้พวกเขาทั้งสองต่างก็อยู่ในระดับที่สนทนาโดยมองหน้ากันได้แบบที่สะดวกยิ่งขึ้น <font color="#7DA998">“ เธอคงมีข้อสงสัยเกี่ยวกับที่นี้ไม่น้อย เอาล่ะ ลองถามสิ่งที่เธออยากรู้มาสิ ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#8C3864">“ ฉันพอรู้แล้วว่าค่ายนี้มีไว้เพื่ออะไร แต่ว่า สิ่งที่ฉันสงสัยคือ ทำไมถึงได้มาเจอฉันเอาตอนนี้ ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">เซนทอร์ผู้ครอบครองตำแหน่งรักษาการดูแลค่ายผ่อนลมหายใจออก เขาระบายยิ้มเบาบาง จากนั้นถึงได้เริ่มเอ่ยปากอธิบายถึงเรื่องราวของค่ายนี้ให้เธอได้ฟัง <font color="#7DA998">“ อันที่จริงเราคอยตามหาทายาทของเหล่าทวยเทพอยู่เสมอเด็กน้อย แต่มันก็ไม่ใช่ทุกครั้งที่เราจะพบ ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ ภายในค่ายแห่งนี้ ครึ่งเทพที่อายุน้อยที่สุด จะอยู่ที่ราว ๆ 12 ปี ส่วนที่มากกว่านั้นก็มี ”</font> ไครอนเบนหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างที่ยังมีชาวค่ายแอบแวะเวียนกันมาดูหน้าตาของว่าที่สมาชิกใหม่พร้อมด้วยรอยยิ้มเอ็นดู <font color="#7DA998">“ เราเรียกมันว่าเป็นโชคชะตาที่ผู้เป็นพ่อหรือแม่มอบให้ บางครั้งพวกเขา หมายถึง เหล่าเทพสักคนที่เป็นผู้ให้กำเนิดเธอก็ ค่อนข้าง.. เข้าใจยาก ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">ฟังดูเหมือนการนินทาทวยเทพอยู่บ้าง แต่ถ้ามันเป็นการที่ผู้ดูแลค่ายกล่าวเอาเองก็คงจะไม่ผิดอะไร <font color="#8C3864">“ คุณจะบอกว่า สุดท้ายแล้วเรื่องทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพ่อหรือแม่ที่ไม่เคยโผล่หน้ามาเจอกันนะเหรอคะ ? ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ จะเรียกแบบนั้นก็ได้สาวน้อย สุดท้ายแล้วพวกเขามักเป็นคนตัดสินใจ ว่าทายาทของพวกเขาพร้อมที่จะรับรู้เรื่องราวพวกนี้เมื่อไหร่ โอ้ จริงสิ ขอโทษนะ เธอเติบโตมากับ ? ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#8C3864">“ พ่อค่ะ ฉันใช้ชีวิตมากับพ่อ ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ วินาทีแรกที่ฉันพบเธอ ฉันคิดว่ามีรายชื่อพวกเขาไม่กี่คนที่พอจะเป็นต้นกำเนิดให้เธอได้ แต่พอพูดแบบนี้แล้ว ก็ดูเหมือนจะตัดตัวเลือกไปได้เยอะเลยเชียว ”</font> ไครอนขยับแว่นสายตาให้เข้าที่ พลางหยิบเอาแฟ้มรายชื่อของบ้านต่าง ๆ ขึ้นมาดูว่าเด็กสาวตรงหน้ามีโอกาสมากน้อยแค่ไหนที่จะได้ไปโผล่ในเคบินใด
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#8C3864">“ โดยปกติแล้วคุณใช้อะไรวัดว่าใครจะเป็นลูกใคร ยังไงนะคะ ? ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ โดยปกติแล้ว พวกเขาจะแสดงสัญลักษณ์ขึ้นมาให้เรารู้เอง ในกรณีที่ยังไม่รู้ว่าเธอเป็นเด็กบ้านไหนก็แค่ต้องไปอยู่ที่บ้านเฮอร์มีสเพื่อรอการแสดงสัญลักษณ์ ”</font> ไครอนเงยหน้าขึ้นจากกระดาษเอกสารและคลี่ยิ้มเบาบาง <font color="#7DA998">“ แต่เธอดูมีความโดดเด่นอย่างที่อาเธอร์ว่า เพียงแต่ฉันยังนึกไม่ออกว่าความโดดเด่นนี้มันค่อนไปทางองค์ใด.. ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">เอาล่ะ ถึงแม้เนเรซ่าจะเคยศึกษาในเรื่องของเทพ และเรื่องลี้ลับตามตำนานมามากมาย แต่เธอไม่ใช่สาววัยใสอายุ 15 ที่ยังคลั่งไคล้กับการมีพลังวิเศษ หรือฝันใฝ่อย่างได้รับพร ไม่ก็การได้เจอคิวปิดตัวเป็น ๆ อีกต่อไป ดังนั้นมันก็คงมีบ้างที่เธอจะหลง ๆ ลืม ๆ รายละเอียดของบรรดาเทพที่ครั้งหนึ่งเปรียบเสมือนไอดอลในดวงใจ <font color="#8C3864">“ ขอโทษนะคะคุณไครอน ไม่ทราบว่าคุณพอจะมีรายละเอียดเกี่ยวกับเทพแต่ละองค์ ไม่ก็ แต่ละบ้านที่คุณว่าให้ฉันอ่านหรือฟังไหม ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ มีสิ เดี๋ยวนี้พวกเด็กสมัยใหม่ไม่ค่อยศึกษาเรื่องเก่าเรื่องแก่กันแล้ว ฉันเลยต้องทำใบปลิวข้อมูลเอาไว้ให้พวกเขาอ่านง่าย ๆ เอาล่ะ อยู่ไหนนะ… ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">สิ้นเสียงพึมพัม เซนทอร์ผู้ดูแลก็ก้ม ๆ เงย ๆ เปิดลิ้นชักหาใบปลิวข้อมูลเพื่อที่จะส่งให้เธอได้อ่านฆ่าเวลาไปพลาง ๆ ถึงแม้ว่าจะใช้เวลาหาอยู่พักหนึ่งแต่ก็เป็นเรื่องดีที่สุดท้ายไครอนก็ได้เจอใบปลิวเหลือเป็นใบสุดท้ายและยื่นให้ว่าที่สมาชิกใหม่ได้อ่านทำความเข้าใจไปพลาง ๆ
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">เนเรซ่ากะพริบตาปริบ เธอไม่คิดว่ามันจะมีจริง แต่ก็ .. ก็ดี ถ้ามันมี
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">สาวฝรั่งเศสลอบถอนหายใจอยู่คนเดียวเงียบ ๆ พลางพลิกหน้าใบปลิวเพื่ออ่านรายละเอียดเกี่ยวกับเทพ และบ้านแต่ละหลังภายในค่ายอย่างตั้งใจ ต้องขอบคุณใบปลิวสารพัดประโยชน์ที่ทำให้อย่างน้อยเธอก็เริ่มพอจะนึกภาพรวมของที่นี่ และได้เห็นในสิ่งที่ควรจะรู้ติดสมองไว้ถ้าต้องใช้ชีวิตภายในค่าย
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#8C3864"> “ เอาตรง ๆ ไหม คุณไครอน ฉันไม่เห็นเข้าใจเลยว่าตัวเองจะเป็นครึ่งเทพ หรือ ไอ้สิ่งที่เรียกว่าลูกเทพนี่ได้ยังไง ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#8C3864">“ ไม่สิ ฉันหมายถึง ฉันเข้าใจ ว่าอาการที่ฉันมีมันแปลก แบบว่า การเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น การเจอตัวประหลาดมาตลอดชีวิต หรือ การเข้ามาที่นี่ได้ ทั้งที่ ในใบปลิวบอกว่า ค่ายนี้ใช่ว่าจะเข้ามากันได้ทุกคน แต่ ฉันไม่เข้าใจอยู่ดี ฉันดูไม่เห็นจะเข้าเค้าการเป็นลูกของเทพองค์ไหนเลย แล้ว— ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะดูสีหน้าของผู้ดูแลที่คงจะเคยเจอปัญหานี้มานับครั้งไม่ถ้วน ทว่าเมื่อนัยน์ตาสีฟ้าครามของเนเรซ่าได้มองตรงไปยังเซนทอร์ที่อยู่อีกฟาก เธอก็ต้องแปลกใจ ที่ชายผิวเข้มผู้นั้นเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร และหัวเราะเบา ๆ ในระหว่างที่มองเลยศีรษะของเธอขึ้นไป
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ รู้อะไรไหมสาวน้อย ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ ฉันว่าเธอคู่ควรต่อการเป็นธิดาของเทพีองค์นี้ที่สุดเลยล่ะ ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998"><b>“ ยินดีต้อนรับ ธิดาแห่งเทพีอะโฟรไดท์ ”</b> </font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">ไครอนพยักเพยิดเป็นสัญญาณให้เนเรซ่าเงยหน้าขึ้นมองเหนือศีรษะ และแน่นอน สิ่งที่เธอเห็นนั้นคือเส้นสัญลักษณ์นกพิราบสีขาวเรืองรองที่ปรากฏขึ้นด้วยความยินดี
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;">เนเรซ่าช็อคไปแล้ว เธออ้าปากและนิ่งค้างไปจนเซนทอร์ที่มองอยู่ถึงกับต้องหัวเราะอีกครั้ง และใช้มือทุบกับโต๊ะเบา ๆ เพื่อเรียกให้สติของเด็กสาวกลับมาอยู่กับตัว <font color="#7DA998">“ ฉันบอกแล้วว่าเธอโดดเด่น ที่แท้ก็เป็นความโดดเด่นของอะโฟรไดท์ที่แสนงดงามนี่เอง ”</font>
<br><br>
<p style="text-indent: 2.5em;"><font color="#7DA998">“ รับนี่ไปสิ นี่เป็นเสื้อค่ายที่เธอจะต้องใช้หลักจากนี้ แล้วก็ ตามฉันมาเนเรซ่า ฉันจะพาเธอไปยังบ้านที่มีเหล่าพี่น้องของเธอพักอยู่”</font>

</div>
<br>
<br>
</font></font></font></div></div><br><br></div><br><br>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Cardo'); Cardo {font-family: 'Cardo';}

</style>

Feria โพสต์ 2024-2-28 03:05:45

Mazikeen โพสต์ 2024-2-28 09:49:48

               หลังจากผ่านการผจญภัย (ที่เมซิคินคิดว่าไม่นับเป็นการผจญภัย) ในค่ายแล้ว เด็กหญิงที่พาเธอเดินสำรวจก็พามาส่งที่บ้านพักหลังหนึ่ง เด็กหญิงเรียกบ้านหลังนี้ว่า 'ห้องทำงานของไครอน'
               หัวสมองของเมซิคินแล่นเร็วจี๋ เธอพยายามนึกชื่อว่าใครคือไครอนในตำนานปกรณัม เธอจำได้ลางๆ ว่าไครอนมีหน้าที่เป็นครูฝึกวีรบุรุษในตำนาน แต่เธอกลับจำไม่ได้ว่าเขามีรูปร่างลักษณะเป็นยังไง
                  ก็คงเป็นคนธรรมดาล่ะมั้ง ..?
               เมซิคินคิดพลางปัดเส้นผมสีน้ำเงินเหลือบเทาตัดสั้นที่ผ่านการย้อมมาเมื่อวันก่อนออกไปจากหน้าผาก เด็กหญิงคนเดิมดันหลังเธอในเดินเข้าไปในบ้านพัก ก่อนจากไปเธอยังชูนิ้วโป้งเป็นเชิงบอกว่า 'สู้ๆ' ให้กับเมซิคินอีกด้วย
               หญิงสาวตัดสินใจก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องทำงานของไครอน ภายในห้องทำงานมีชั้นหนังสือเต็มไปหมด เมซิคินคล้ายกับได้กลิ่นกระดาษลอยฝุ้งไปมาในอากาศ หญิงสาวถูจมูก พยายามหลบเลี่ยงฝุ่นที่เกาะอยู่บนชั้นหนังสือ
               "สวัสดีค่ะ ?"
               "โอ้.. เลือดผสมคนใหม่เหรอ" เสียงกุกกักดังออกมาจากชั้นหนังสือสักชั้นหนึ่ง ก่อนที่ร่างของชายคนหนึ่งจะปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเมซิคิน
               อืม.. เขาก็เป็นแค่ชายคนหนึ่งจริงๆ ด้วย
               ก็บ้าแล้ว !!
               เมซิคินผงะ ภาพลักษณ์ของไครอนในสมองก่อนหน้านี้เหมือนถูกลบจนเกลี้ยง แทนที่ด้วยชาย (ก็ไม่เชิง) ชราคนหนึ่ง ริ้วรอยบนใบหน้าของเขาบ่งบอกว่าเขาข้ามผ่านประสบการณ์อันโชกโชนมานานมากแล้ว เคราสีขาวถูกตัดเล็มอย่างดี ทว่าสิ่งที่ทำให้หญิงสาวตกใจไม่ใช่อายุ เครา หรือว่าริ้วรอย หากแต่เป็นชายที่ท่อนล่างเป็นม้าต่างหาก !
               จู่ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าไครอนไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา แต่เป็นเซนทอร์.. ครึ่งคนครึ่งม้าที่เป็นครูฝึกให้กับวีรบุรุษในตำนานต่างหาก
               หญิงสาวกระพริบตา "เหมือนจะใช่ค่ะ"
               "ถ้าเช่นนั้นก็.. ยินดีต้อนรับนะ" เขาเอ่ย "เหมือนว่าเซเทอร์ตัวน้อยที่พาเธอมาส่ง คงจะอธิบายเรื่องราวต่างๆ ให้เธอเข้าใจแล้วสินะ ?"
               "ก็.. นิดหน่อยค่ะ"
               "ฉันค่อนข้างที่จะแปลกใจนะว่าทำไมเธอถึงมาค่ายเอาป่านนี้" เขาขมวดคิ้ว "ปกติแล้วมนุษย์ครึ่งเทพอย่างพวกเธอจะมีกลิ่น.. เอ่อ หมายถึงอสูรกายจะได้กลิ่นเด็กๆ เลือดผสม ยิ่งถ้าโตขึ้น กลิ่นก็จะยิ่งแรงขึ้น"
               "ฉันอาจจะไม่ใช่ลูกรักของเขาก็ได้ค่ะ" เมซิคินยักไหล่ เธอไม่คาดหวังว่าพ่อของเธอ (หรืออาจจะเป็นแม่) จะนึกถึงเธออยู่แล้ว "ก็เลยอยู่รอดปลอดภัยมาจนถึงทุกวันนี้"
               ไครอนเงียบไป เขาถอนหายใจก่อนที่จะพูดขึ้นมา "เอาเถอะ เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว อย่างน้อยตอนนี้เธอก็มาอยู่ที่นี่แล้ว"
               เขาหันหลังไป ค้อมตัวลงเล็กน้อยเพื่อหยิบเสื้อยืดสีส้มสะดุดตาออกมา
               "เอาล่ะ.. ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าอีกครึ่งหนึ่งของเธอเป็นสายเลือดของเทพองค์ไหน เพราะฉะนั้น" เขาส่งเสื้อยืดให้กับเธอ "ที่พักชั่วคราวของเธอจะเป็นบ้านพักหมายเลข 11 บ้านเฮอร์มีส"
               เมซิคินพยักหน้า เธอรับเสื้อยืดตัวนั้นมาถือไว้
               "จนกว่าจะได้รู้ว่าพ่อแม่เธอเป็นใคร เธอก็อยู่ในนั้นไปก่อนแล้วกันนะ"
               "ค่ะ" หญิงสาวพยักหน้า "ขอบคุณค่ะ"

Mazikeen โพสต์ 2024-2-28 17:18:25

            ไม่น่าเชื่อว่าการรับรองจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ ไม่นานเท่าไหร่เมซิคินก็มาปรากฏตัวที่ห้องทำงานของไครอนอีกครั้งแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม ต่างจากเดิมตรงที่ฝุ่นที่อยู่บนชั้นหนังสือถูกทำความสะอาดไปบ้างแล้ว นั่นทำให้หญิงสาวรู้สึกโล่งใจ เพราะเธอไม่อยากจะสูดฝุ่นเข้าปอดในระหว่างที่คุยกับผู้อำนวยการค่าย
            ไครอนยังคงเหมือนเดิม.. เขาอยู่ในรูปลักษณ์ของครึ่งคนครึ่งม้าเดินไปมาอยู่แถวชั้นหนังสือ เธอคาดว่าเขาน่าจะกำลังพยายามทำความสะอาดชั้นหนังสืออยู่หรือไม่ก็พยายามหาบันทึกอะไรสักอย่าง
            "สวัสดีค่ะไครอน" หญิงสาวทักทาย
            เจ้าของชื่อหันมามองเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความงุนงง "มีอะไรเหรอ หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอ"
            "ไม่ใช่ค่ะ" หญิงสาวรีบปฏิเสธ
            เมซิคินเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้ไครอนฟังอย่างละเอียด เธอเล่าว่าเธอไปรับภารกิจมาสองสามอย่าง ซื้อโคล่ากระป๋องหวังจะมากิน ทว่ากลับมอบให้ทวยเทพไปเรียบร้อยแล้ว พอเล่าถึงตอนที่สัญลักษณ์ปรากฏแล้วเธอบอกว่ามันรูปลักษณ์เหมือนชามใบใหญ่ที่ใส่ไข่ไว้และมีที่จับ ไครอนก็ทำหน้าขรึม
            "สาวน้อย มันไม่ใช่ชามใบใหญ่ใส่ไข่อะไรนั่นหรอกนะ" เขาเอ่ยเสียงเข้ม ใบหน้าเคร่งเครียด "มันคือสัญลักษณ์ของเทพฮาเดส.. มันคือหมวกล่องหนกับอาวุธสองง่ามของเขาต่างหาก"
            แบบนี้เท่ากับว่าเธอลบหลู่เทพเจ้ารึเปล่านะ..
            "เอาล่ะๆ" ไครอนถอนหายใจ "เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปบ้านพักหมายเลข 13 นะ"
            "เท่ากับว่าไม่ต้องอยู่ในบ้านพักหมายเลข 11 แล้วใช่มั้ยคะ?"
            "อืม.. เธอเก็บของออกมาได้เลย"
                  ขอบคุณสวรรค์.. จะได้นอนพักผ่อนโดนที่ไม่ต้องอุดหูแล้ว

Laurencius โพสต์ 2024-2-29 12:41:08

<center><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Kanit&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.cdnfonts.com/css/divagon" rel="stylesheet">
<div style="padding: 3%; background:
#293242 ; text-align: justify;">
<center>
<center><img src= "https://i.imgur.com/L3794e0.png" style="height:200px;"></center>
<div style="padding: 20px;font-family: Divagon, sans-serif; font-size:50px;color: #FF0000; text-transform: uppercase">Half-Blood Camp</div><div style="width: 490px; margin-top:-15px; font-size:10px; border-top: 3px solid #e8bd4b;font-family: Kanit, sans-serif;color: #87CEEB; padding: 5px; letter-spacing: 2px; text-transform:uppercase;">ลอเรนซิอุส อากุสโต้</div><div style="width: 800px; height: auto;font-family: Kanit, sans-serif; color:#F0FFF0; font-size: 15px; padding: 20px; text-align:justify;border: 5px double #e8bd4b">
<p style="text-indent: 23em; font-size: 15px;color:#191970;">
<div style="font-family: Kanit, sans-serif; text-align: center; font-size: 30px; color: #e8bd4b">บ้านใหญ่ : ห้องทำงานของไครอน</div>
<br/>
<p style="text-indent: 18em; font-size: 18px;color:#7FFFD4 "> " คงเป็นหลังนี้ไม่ผิดเเน่ "</p>
<p>
ผมเงยมองไปรอบๆบ้านหลังใหญ่ ก่อนค่อยๆก้าวขึ้นบันไดทีละขั้นเพื่อเข้าไปด้านในบ้านเสียงข้างในมันสั่นออกมาราวกับว่าไม่เคยเจอเรื่องตื่นเต้นอะไรเเบบนี้มาก่อน

<p style="text-indent: 15em; font-size: 18px;color: #7FFFD4 "> " ก็อก ก็อก เข้าไปนะครับ มีคนอยู่มั้ย "</p>
<p>
ไม่รอให้คนข้างในตอบรับ ผมให้มือเปิดประตูเข้าไปอย่างไว ก่อนเดินเข้าไปในภายในบ้านบรรยากาศข้างในดูอบอุ่นเต็มไปด้วยกองหนังสือเเละชั้นวางอีกทั้งงานศิลปะมากมายทั้งรูปปั้นเเละภาพวาดเรียงรายบ้างก็เเขวนไว้บนผนังบ้างก็ถูกวางไว้บนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบเหมือนในพิพิธภัณฑ์
<p>
ผมยังคงเดินวนไปมารอบๆห้องของไครอนเพื่อชมความงามเเละสิ่งของหายากที่ถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ ไม่นานนักก็มีเสียงเท้าคล้ายม้าเดินเขามาใกล้ๆผม ผมหันไปมองเสียงที่ได้ยินก่อนพบร่างชายวัยกลางคนท่อนล่างคล้ายม้าท่อนบนเป็นมนุษย์ ผมถึงขั้นต้องเก็บอาการจนอีกฝ่ายถามขึ้น
<p style="text-indent: 5em; font-size: 18px;color: #FF4500 "> " นายคงจะเป็นเด็กใหม่ เราพูดถูกมั้ย อืม!! รูปร่างสมส่วน ภูมิฐาน เเต่ใครกันจะรับรองเป็นบุตร"</p>
<p>
ผมยังคงยืนประหลาดใจกับสิ่งที่ได้พบตรงหน้า ก่อนอีกฝ่ายจะช่วยถึงสติกลับมาเเละบอกเกี่ยวกับขั้นตอนการให้เหล่าเทพเจ้าคนใดคนหนึ่งรับรองเราเป็นบุตรอาจเป็นเพราะงานที่หนักเลยยังไม่มีเวลาผมคิดในใจ
<p style="text-indent: 3em; font-size: 18px;color: #FF4500 "> " เอาล่ะ! เอาล่ะ! เเต่ไม่เป็นไรรอไปก่อนในระหว่างรอเหล่าเทพมารับรองเจ้า จะให้ไปพักที่บ้านเลขที่11ก่อน "</p>
<p>
ผมพยักหน้าให้คุณไครอน ก่อนจะเดินตามไปเเบบงงๆ เพราะว่าที่ไหนคือบ้านเลขที่ 11ไครอนหันมายิ้มให้บางๆก่อนนำทางไปบ้านพักดังกล่าว บ้านเฮอร์มีส เป็นบ้านที่เปิดต้อนรับนักเดินทางทุกคนในระหว่างทางไครอนพูดให้ผมฟังทำให้ผมหายตื่นเต้นเเละอาการประหม่าไปอยู่พอสมควร
<p style="text-indent: 8em; font-size: 18px;color:#FF4500 "> " เอาล่ะถึงเเล้ว บ้านเลขที่11 เจ้าก็อยู่ที่นี้ไปก่อนรอเหล่าเทพรับรองเเล้วมาหาเราอีกครั้ง"</p>
<p>
ผมขอบคุณไครอน ก่อนเดินเข้าไปยังบ้านเลขที่ 11 พร้อมของสัมภาระที่หอบมาจากสเปน คงถึงที่พักเเล้วซิ เหนื่อยมากหิวด้วยเเต่ไม่เป็นไรเราต้องอดทน ผมสบถในใจก่อนยิ้มให้ไครอนเเละเปิดประตูเขาไปยังบ้านเลขที่ 11
</div><center></center></center></div>

Daryna โพสต์ 2024-2-29 16:28:11

Dean โพสต์ 2024-2-29 17:54:53

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-19 04:29

Daryna ตอบกลับเมื่อ 2024-2-29 16:28
DARYNAthe daughter of Goddess irisได้ยินเด็กชายแปลกหน้าพูดไม่ทันจบ ...
https://lh7-us.googleusercontent.com/5kZVeHWg0dsRl0c3ll96df1Az0f7S2_3CBpvjwIhGf2Oz6gbsDNmuLUfpvYfn64YrLyqM4mBEgqCXz9IuAdbA5CrPE6hjUNg4MRguNQaJgsj8G0pSxbAIiRNMVK5WL-i-GUqfD2FdTc35ERq3cjyGRs004 https://lh7-us.googleusercontent.com/ZzHmJyvOgmE8zw53ZsKiAqG8IOeqS_hwnJZV-ATj1kJ6FBn6aAJv-OBcXspOrbU6vmUw_YgnXUY-1smUxgMcXRa1S1LZungsTt14J5U4gORFDYghdKyudapqLb0KUR78uAHvMb9ykd60uEHTR5dzMpUไม่น่าเชื่อได้เจอมนุษย์น้องม้า
      [ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Daryna]
      ยิ่งใกล้ถึงใจกลางของลัทธิมากเท่าไรก็เริ่มมีสิ่งปลูกสร้างรูปทรงประหลาดคล้ายภาพวาดในนิทานปรัมปราปรากฏให้เห็น คบเพลิงทั้งหลายถูกจุดสว่างไสวนำทางแม้ยามกลางวัน ยอมรับเลยจริง ๆ ว่าที่ค่ายแห่งนี้ถูกตกแต่งขึ้นอย่างสวยงามเหมาะกับการพักผ่อนหลีกลี้ชีวิตในเมืองใหญ่หวนคืนสู่ป่าเขาแบบไม่แอดเวนเจอร์จนเกินไป
      ‘อยากรู้จริง ๆ ว่าหลอกต้มคนไปเท่าไรถึงสร้างค่ายนี้ขึ้นมาได้ขนาดนี้’
      จุดสังเกตหนึ่งระหว่างทาง ในค่ายฮาล์ฟบลัดแห่งนี้มีแต่ประชากรเด็กอยู่เต็มไปหมดจนนึกสงสัย ดาริน่าเคยเล่าให้ฟังว่าค่ายนี้เป็นค่ายลักเด็กอายุสิบสองขวบ แต่เท่าที่ดูเด็ก ๆ ต่างมีความสุขกันดี เพียงแค่อาจจะมีความคิดพิลึกกึกกือนิดหน่อยว่าตัวเองเป็นลูกของเทพพระเจ้า ซึ่งมุกแบบนี้ดีนฟังมาเยอะแล้วประเภทที่ว่า ‘ท่านคือพระผู้ไถ่มาเกิด’ ใครจะเชื่อก็เชื่อไป แต่เขาไม่ขอเอาด้วยคน
      จนสุดท้ายก็มาถึงสถานที่ที่ถูกเรียกว่าบ้านใหญ่จนได้ และสิ่งแรกที่ทำให้ดีนต้องตะลึงจนลืมเพื่อนก็คือบุคคลตรงหน้า ชายผิวดำวัยกลางคนที่ท่อนล่างเป็นม้า
      “หือ?”
      ชายหนุ่มสะบัดหัวไปมา ไม่มีทางที่คนธรรมดาจะมีร่างกายเช่นนี้ หรือว่าคน ๆ นี้จะเป็นอสุรกาย! เจ้าเด็กนั่นพาพวกเขามาเจอกับอะไรเนี่ย!!
      หรือว่าจริง ๆ แล้วสมองเขาถูกสารบางอย่างมอมเมา บางทีอาจจะเป็นสปอร์ของเห็ดพิษที่ทำให้เห็นภาพหลอน เห็นความสยองเป็นสิ่งสวยงามแล้วถูกจับบูชายัญแบบในหนังลัทธิ
      ดีนเข้าไปกระซิบถามหญิงสาวที่ยืนเคียง

      “ดารี่เธอเห็นเหมือนกันใช่ไหม? ผู้ชายคนนั้นมีขาเป็นม้าใช่หรือเปล่า?”
หรือบางทีนี่อาจจะเป็นความฝัน ตอนวิ่งหนีเขาอาจจะล้มหัวฟาดพื้นแล้วสลบอยู่ ขอสันนิษฐานนี้ดูจะเป็นไปได้มากกว่าเรื่องเห็ดพิษเสียอีก             “ดารี่เธอตบฉันหน่อย เอาให้แรง ๆ แบบตื่นขึ้นจากฝันในทีเดียวเลย”
      [ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Daryna]
      “โธ่เอ๊ย..”
      กะอยู่แล้วว่าดาริน่าไม่กล้าทำแม้จะเป็นความฝันแต่นิสัยก็เหมือนตัวจริง ช่วยไม่ได้เช่นนั้นคงต้องลงไม้ลงมือกับตัวเอง มื้อข้างที่ดียกหยิกแก้มตนจนยืดย้วย
      เจ็บอ่า…
      มนุษย์ครึ่งม้าเปิดบทสนทนากับพวกเขาอีกครั้งแถมคราวนี้ยังพุ่งประเด็นมาที่ดีนอีกจนชายหนุ่มมุ่นหัวคิ้ว ราวกับอีกฝ่ายรู้เรื่องราวชีวิตก่อนหน้านี้ทั้งหมดของเขา
      ‘เจ้าตัวนี้คงไม่ใช่ลาสบอสหรอกนะ? แต่ว่าบุตรของโพไซดอนคืออะไร?’
      ความรู้เรื่องเทพเจ้าของชายหนุ่มช่างน้อยนิด เผลอ ๆ แล้วจะน้อยกว่าเด็กประถมบางคนอีกเสียด้วยซ้ำ แต่ด้วยชื่อเสียงของมหาเทพโพไซดอนเป็นที่โด่งดังและสื่อหลายแขนงเช่นภาพยนตร์ที่เขาชอบดูก็มีอ้างอิงถึงชื่อนี้มาบ้าง จึงทำให้พอจะทราบว่าเป็นเทพน้ำ แต่ครั้นถามต่อถึงชีวประวัติและวีรกรรมต่าง ๆ นั้นเขาไม่ทราบเลย
      นั่นเพราะเป็นไม่กี่เรื่องที่คุณแม่จะหน้าตึงทันทีที่พูดถึง ดีนไม่ทราบสาเหตุผลว่าเพราะอะไร แต่ถ้าแม่ไม่ชอบเขาก็ไม่ยุ่ง ไม่สนใจ ไม่เซ้าซี้ขอซื้อของเล่นเกี่ยวกับเทพกรีกตอนเป็นเด็ก

      กระนั้นตรีศูลที่ลอยเท้งเต้งอยู่บนหัวอย่างน่าหวาดเสียวคือสัญลักษณ์ของเทพแห่งมหาสมุทร แม้จะช่วยกันปัดออกกับดาริน่าแต่ดูเหมือนว่าภาพหลอนนั้นจะเป็นอากาศทะลุมือเขาไป

      “ดารี่ ของเธอก็…”
      ไม่เพียงแต่ตนที่มีของประหลาดอยู่บนหัว แม้แต่ดาริน่ายังมีสายรุ้งฟรุ้งฟริ้งเหมือนฟิลเตอร์ในแอปพลิเคชั่นถ่ายรูปขึ้นบนหัวอีก เรื่องเหลือเชื่อประดังประเดเข้ามาทำเอาเขารู้สึกคล้ายจะมึนยาทั้งที่ไม่ได้ทานยาแก้ปวด จนเผลอคิดไปว่า ‘หรือทั้งหมดจะเป็นเรื่องจริง?’

      “โพไซดอน.. เทพน้ำอ่ะนะ?”

      “ท่านมีหลายสมญานาม เทพแห่งท้องทะเล เทพแห่งพายุ เทพแห่งแผ่นดินไหว เทพแห่งความแห้งแล้ง เทพแห่งน้ำท่วม และเทพแห่งม้า”

      คนครึ่งม้ากล่าวเสริม นั่นทำให้ดีนตามไม่ทันยิ่งกว่าเก่า

      “เทพแห่งท้องทะเลกับน้ำท่วมเข้าใจได้ แต่พายุ แผ่นดินไหว ความแห้งแล้ง แล้วยังม้าอีก ไม่เห็นไปในทางเดียวกัน”
      “พิจารณาดี ๆ ก่อนคุณเอลวิน ทั้งพายุและแผ่นดินไหวส่วนใหญ่เกิดขึ้นในมหาสมุทร หากเทพแห่งมหาสมุทรไม่ประทานพรดินแดนนั้นจะเกิดความแห้งแล้ง ส่วนม้า.. ฮิปโปแคมปัสคือสัตว์พาหนะของเจ้าสมุทร”

      “ฮิปโปโปเตมัส? เฮ้! เดี๋ยวนะ นายรู้ชื่อฉัน? แถมยังเป็นชื่อกลางอีก นาย นาย นายรู้ได้ยังไง คงไม่ใช่ว่าแอบสตอล์กเกอร์ฉันอยู่ใช่ไหม!”

      ดีนหน้าตาตื่น เขารัวคำออกมาอย่างติดขัด รู้ว่าชีวิตตัวเองไม่ปลอดภัย รู้ว่ามีสัตว์ประหลาดคอยรังควาน แต่ไม่คิดว่าคนเหล่านี้จะตามสืบถึงขนาดรู้ว่าเขาชื่อแซ่อะไร จะรู้ไปถึงไอดีเพย์พาลเลยไหม ถ้าเป็นอย่างที่คิดชีวิตส่วนตัวคงสูญเสียความปลอดภัยไปอีกหลายระดับ
      มนุษย์น้องม้าก็เพียงแค่ยิ้มที่มุมปาก
      “ขออภัยที่ไม่ได้แนะนำตัวก่อน กระผม ไครอน เป็นผู้อำนวยการค่ายแห่งนี้ และเป็นหัวหน้าครูฝึกประจำค่ายฮาล์ฟบลัด หากพวกคุณมีเรื่องอะไรอยากจะปรึกษาก็มาปรึกษาผมได้ทุกเมื่อ”

      “ผมรู้ว่าพวกคุณยังมีเรื่องราวหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่เข้าใจเกี่ยวกับตัวเอง เช่น โรคประหลาดที่ติดตัวมาตั้งแต่ยังเด็กอย่างดิสเล็กเซียและโรคสมาธิสั้น นั่นเป็นเรื่องปกติที่เหล่าเดมิก็อดเป็นกันมาตั้งแต่เกิด อยากให้พวกคุณค่อย ๆ ทำความเข้าใจ ปรับตัวและเรียนรู้มันไปด้วยกัน”
      “เอาล่ะทีนี้…”
      ไครอนขยับยิ้มเหมือนคุณครูใจดีพร้อมกับผายมือมาทางทั้งสอง
      [ดูโรลเพลย์ก่อนหน้าของ Daryna]
      สำหรับโพไซดอนนั้นดีนพอรู้จักอยู่บ้าง แต่เทพีไอริสที่บุรุษครึ่งม้ากล่าวถึงว่าเป็นเทพีผู้ส่งสารนั้นเพิ่งจะเคยได้ยินเป็นครั้งแรก

      คิดดูแล้วเป็นกลยุทธ์การหลอกลวงหรือเปล่านะ องค์ประกอบที่ลัทธิต้มตุ๋นลักเด็กมีอยู่ครบ อย่างอ้างอีกคนว่าเป็นเทพผู้โด่งดัง ส่วนอีกคนเป็นเทพที่ไม่ค่อยป๊อบเพื่อความแนบเนียน สถานที่ตั้งอยู่กลางป่าสัญญาณอินเทอร์เน็ตเข้าไม่ถึง เปรียบเสมือนโลกปิดตายที่ตัดขาดจากดินแดนภายนอก จับคนที่มาด้วยกันแยกออกจากกัน ส่วนสัญลักษณ์บนศีรษะที่บัดนี้หายไปแล้วคงเป็นภาพฉายโฮโลแกรม ซึ่งเทคโนโลยีสมัยนี้ทำได้ถ้าเงินมากพอ เหลือแต่แค่จุดกำยานประหลาดให้สูดดมเพื่อหลอนจิต
      โชคดีที่เขาฟังพอดแคสต์เกี่ยวกับคดีอาชญากรรมมาเยอะ เรื่องแค่นี้ไม่หลงกลง่าย ๆ หรอก! แถมยังมีหลักฐานชั้นดีเอาไว้เปิดโปงลัทธิลักเด็กอีกด้วย!
      แต่พอมองโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือก็ต้องเหงื่อตก เพราะมัวแต่อึ้งก็เลยลืมกดอัดวีดีโอ..
      หันไปมองรุ่นน้องที่ท่าทางเธอดูสับสนอยู่ไม่น้อย ซึ่งก็ไม่ผิด พวกเขาทั้งสองไม่ได้เตรียมตัวสำหรับการมาพักค้างแรมที่นี่ และอีกอย่างที่มนุษย์ม้าพูดว่า ‘ขอเตือนว่าอย่าออกจากค่ายตอนนี้จะดีที่สุดถ้ายังอยากกลับไปหาพ่อหรือแม่ได้’ คงทำให้รู้สึกขวัญเสียได้ในเมื่อสถานที่ด้านนอกเต็มไปด้วยอันตราย เหมือนพวกเขาถูกบังคับตีหัวเข้าบ้าน
      “ฉันจะกลับ!” เขาหวังว่าดาริน่าจะเห็นด้วย

      ส่วนไครอนส่ายหัวพลางพรูลมหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน การรับมือกับบุตรแห่งเทพที่โตเกินไปยากเสียกว่าดูแลเด็ก ๆ ลิงทโมน แต่ด้วยความเป็นปรมาจารย์มือหนึ่งเขายังทำใจเย็นได้อยู่แม้เด็กคนนั้นจะดื้อเพียงใด
      “คิดดี ๆ ก่อนคุณเอลวิน ทางเราไม่บังคับ แต่หากคุณอยากออกไปเราก็ไม่ว่า คุณสามารถออกไปข้างนอกได้ทุกเมื่อ แต่การที่พวกคุณอายุมากขึ้นเรื่องร้าย ๆ จะยิ่งรุมเร้าตัวคุณมากขึ้นเท่านั้น บุตรและธิดาเทพที่ยังไม่ผ่านการปลุกพลังเอาตัวรอดได้ยากในโลกที่เต็มไปด้วยฟิวรี่ส์”
      “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน คุณลองอยู่ที่นี่สักคืนก่อนก็ได้ถือว่าเป็นการพักผ่อนแล้วค่อยคิดดูอีกที ค่ายจะไม่บังคับให้คุณทำอะไรทั้งนั้นถ้าคุณไม่สบายใจ พวกคุณจะพบกันเมื่อไรก็ได้ตามสะดวก แต่เพียงแค่จะเข้าไปบ้านอื่นนอกจากบ้านตัวเองตามอำเภอใจไม่ได้.. ที่หมายความว่าไม่ใช่แค่ผู้อยู่อาศัยอนุญาตแต่หมายถึงเทพเจ้า”

      “เอาล่ะหากพร้อมจะเชื่อเมื่อไรเรากลับมาคุยกันอีกครั้งแล้วเริ่มเรียนรู้กันใหม่ แบบนี้ดีไหม?”
      ดีนเม้มปากพลางครุ่นคิด เรื่องที่ถูกสัตว์ประหลาดรังควานตรงเผ็งไปหมดทุกอย่าง ยิ่งเข็มนาฬิกาเดินไปมากเท่าไรการไล่ล่ายิ่งเพิ่มมากขึ้นทุกที ครั้งสุดท้ายถูกรถบรรทุกไล่ชนแต่ไม่รู้ว่าครั้งหน้าจะโดนอะไรอีก คิดมากก็ปวดหัวจนอยากจะนอนพัก

      “พวกเราไม่ได้เตรียมตัวมาสำหรับค้างคืน”
      ไครอนยกนิ้วขึ้นปรามอย่างรู้ทัน

      “ที่นี่เรามีอุปกรณ์อำนวยสะดวกให้คุณพร้อม ชุดที่จะเอาไว้ใส่.. เอ้อ อาจจะต้องหาเสื้อไซส์ใหญ่พิเศษสำหรับคุณเอลวินสักหน่อย.. นาธาน”

      เพียงจบเสียงเรียกใครบางคนเด็กหนุ่มที่นำทางพวกเขามาที่นี่ก็เปิดประตูผางแล้ววิ่งปร๋อเข้ามารับคำสั่งจากปรมาจารย์

      “ช่วยเตรียมของให้หน่อย..” ไครอนกล่าวกับเด็กคนนั้น ซึ่งนาธานก็เตรียมรับคำสั่งอย่างดี

      “เอาล่ะมาว่ากันต่อ นอกจากชุดแล้วยังมีเครื่องใช้ในห้องน้ำส่วนตัว โรงอาหารทานได้ที่ส่วนกลาง ถ้าหากอยากติดต่อออกไปด้านนอกให้ไปที่บ้านหมายเลข 11 ของเทพเจ้าเฮอร์มีส ที่นั่นเพียงแห่งเดียวในค่ายที่สามารถใช้สัญญาณอินเทอร์เน็ตและโทรศัพท์ได้ แต่ให้ระวังของมีค่าเอาไว้ให้ดี” มนุษย์ม้าเอ่ยย้ำเป็นครั้งที่สอง

      “ติดต่อไปข้างนอกได้ด้วยเหรอ?”

      ดีนเลิกคิ้ว ในส่วนนี้ค่อนข้างจะต่างจากสูตรสำเร็จของลัทธิต้มตุ๋นไปเล็กน้อย เขามองออกไปนอกหน้าต่างสเตนกลาสเห็นพวกเด็ก ๆ กำลังวิ่งเล่นกันอย่างมีความสุข หากพวกเขาถูกหลอกมาทำเรื่องเลวร้ายจริงคงหนีออกไปข้างนอกไม่ยาก ตอนนี้ในหัวจึงรู้สึกสับสนไปหมดแต่ส่วนหนึ่งเริ่มคล้อยตาม เขาจึงเอี้ยวหน้าเข้าไปกระซิบกับคุยกับดาริน่า

      “จะลองไหม? ในไลฟ์น่าจะบอกพิกัดของค่ายนี้มากพอแล้ว และอีกอย่างเราก็โทรออกไปข้างนอกได้ด้วย.. แค่อย่ากินหรือสูดควันอะไรแปลก ๆ เข้าไป”

      ถ้าอีกฝ่ายไม่ว่าอะไรงั้นลองดูหน่อยก็ได้

      “โอเค งั้นพวกผมจะลองอยู่ที่นี่สักคืน แต่ถ้าไม่โอเคเมื่อไรก็กลับเมื่อนั้น”
      “ได้เสมอ” ไครอนเผล่ยิ้ม หากอีกฝ่ายพอจะเปลี่ยนสรรพยามแทนตนแบบนี้ได้ก็แปลว่าเขาเกลี้ยกล่อมสำเร็จในระดับหนึ่ง “นาธาน ช่วยนำทางธิดาไอริสไปบ้านหมายเลข 14 ที ส่วนคุณเอลวินผมจะนำทางเขาไปเอง”

      “ครับท่านอาจารย์!”
      เด็กหนุ่มโผงผางแข็งขันขึ้นมาทันใด เขายัดเสื้อผ้าพร้อมเครื่องใช้ที่เตรียมไว้ใส่มือดีนและดาริน่าแล้วเดินนำหญิงสาวไปลิ่ว ๆ จนตอนนี้เหลือเพียงดีนและไครอนอยู่ในห้องสองกันต่อสอง

https://lh7-us.googleusercontent.com/ykkYWehqYHMUEGltHnT3YmBnc62R3GoYp8N2QSerTCVDXjR7E6yKnWQCFCpUH-TpbXX_kT2QUCEO0DDR4PWUB4VhR8_xPlX48ghP4Kiv8UOLJxFov0b9yGxfVrnFdeII4JllxUw4R2KPMeqf9mT1Rkg

หน้า: [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[บ้านใหญ่] ห้องทำงานไครอน