Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-12-16 15:46
245ยินดีต้อนรับสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด
14/12/2024 - 9.00 น.
50. Back to Half Blood CampMhttps://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
-14.12.24/09:00AM.-
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
วันรุ่งขึ้นมาเยือน พวกเขาตื่นตีห้าตามเวลาที่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้พอดีเป๊ะ เมื่อเตรียมตัวกันเรียบร้อยก็รอเวลาต่อรถไฟจากนิวยอร์กไปยังลองไอแลนด์ และตอนนี้พวกเขาก็เดินทางมาถึงค่ายฮาล์ฟบลัดที่ไม่ได้กลับมาร่วมเดือนเสียที หลังจากนอนเตียงแข็ง ๆ ของรถไฟมาหลายชั่วโมง ตอนนี้เขาคิดถึงเตียงนุ่ม ๆ ที่ห้องนอนของตนเองในบ้านพักหมายเลข 20 สุด ๆ
“แล้วผมจะได้เจอคุณพ่ออีกเมื่อไรฮะ แล้วคุณแม่ของผมที่เป็นเทพ….”
“เอ่อ… เรื่องนั้น”
หลังจากฟังดีนกับเชมัสคุยกันและได้ฟังคำถามของเด็กชายแล้วคนรักก็เกิดอาการเดดแอร์ด้วยเหตุว่าไม่รู้จะตอบอย่างไร มองจากสายตาอีกฝ่ายแล้วเขาคงต้องช่วยตอบคำถามนี้แทน
“นายต้องได้เจอคุณพ่ออีกแน่ อาจยังไม่ใช่เร็ว ๆ นี้แต่นายก็สามารถส่งข้อความหรือคอลคุยกับคุณพ่อได้ตลอดเวลาแค่ไปที่บ้านเฮอร์มีส ส่วนเรื่องคุณแม่ของนาย บอกตรง ๆ ว่าตอนนี้พวกฉันเองก็ไม่รู้ แต่พอเข้าไปในค่ายแล้ว นายจะได้พบคุณไครอนผู้เป็นคนดูแลที่นี่ เขาเป็นคนที่บอกนายได้ว่าคุณแม่ของนายคือใคร”
ฝ่ามือใหญ่วางบนเส้นผมสีเข้มของเด็กชายแล้วลูบเบา ๆ ให้คลายกังวล แมคเคนซีเลือกที่จะบอกตามความจริง คนที่สามารถบอกได้ว่าแม่ของเชมัสคือใครก็คือคุณไครอนเท่านั้น แม้ว่าสุดท้ายแล้วจะยังไม่มีเทพีองค์ใดในโอลิมปัสให้การรับรองว่าเด็กชายชาวไอริสเป็นบุตร คุณไครอนก็จะมีคำอธิบายที่ดีและเข้าใจได้ให้แก่เดมิก็อดน้อยแน่นอน
“แต่ไม่ว่าคุณแม่ของนายจะเป็นใคร ตอนนี้นายก็มีพวกฉันสองคนเป็นพี่ชายนะ ใช่ไหมดีน”
แมคเคนซีผละมือออกก่อนจะยิ้มให้กำลังใจ แล้วโยนบทต่อให้ดีน ตอนนี้อีกฝ่ายน่าจะจบได้แบบเท่ ๆ ก่อนพวกเขาจะเริ่มเดินไปตามเส้นทางที่มุ่งสู่ค่ายฮาล์ฟบลัดกัน
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
เมื่อเดินจากถนนฟาร์มเข้ามาตามทาง ในที่สุดก็มาถึงประตูหน้าค่ายฮาล์ฟบลัด จนเมื่อเข้าเขตอาคมขนแกะทองคำ เหมือนว่าเขาจะเห็นสัญลักษณ์บางอย่างโผล่ขึ้นเหนือศีรษะของเชมัส
“ดีน นายเห็นเหมือนที่ฉันเห็นไหม บนหัวเชมัสนั่นน่ะ”
แมคเคนซีกระตุกแขนคนรักเบา ๆ แล้วขยับมากระซิบกระซาบไม่ให้เดมิก็อดน้อยได้ยิน
“แบบนี้หมายความว่ามีเทพีรับรองเชมัสเป็นลูกแล้วใช่ไหม”
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“เทพีแอมฟิไทรต์? งั้นเชมัสก็อยู่บ้านเดียวกันกับเอิร์ลและไอมิใช่ไหม”
พอได้ยินชื่อของเทพีจากปากดีนก็นึกถึงสองพี่น้องที่มาช่วยกันทำศึกสงครามที่ชายหาดทางตอนเหนือของค่ายเมื่อครั้งพวกยีเมียร์มาล้อมค่ายไว้จนเกิดเหตุประหลาดที่ว่ามีหิมะตกในหน้าร้อน หากในตอนนั้นไม่ได้ไอมิช่วยยิงธนูสกัดเจ้าหมาป่าหิมะไว้เขาคงถูกมันฉีกเป็นชิ้น ๆ ไปแล้ว
“เอ่อ…หมอนั่นหมายถึงพวกเราจะไปส่งนายที่บ้านใหญ่ที่คุณไครอนอยู่ พอนายรายงานตัวกับคุณไครอนแล้วเขาก็จะพานายไปแนะนำสถานที่ต่าง ๆ ในค่ายรวมถึงข้อปฏิบัติต่าง ๆ ที่ควรรู้แล้วก็พานายไปส่งบ้านน่ะ แปลว่าพอไปถึงบ้านใหญ่ พวกเราก็จะบอกลากันตรงนั้น นายต้องการจะสื่อแบบนี้หรือเปล่า”
เขาถองสีข้างคนที่อยู่ ๆ ก็พูดวกไปวนมา สงสัยวันนี้จะตื่นเช้าไปหน่อย ดีนเลยมีสภาพอ๊อง ๆ อย่างที่เห็น จากนั้นพวกเข้าก็พากันเดินเข้าไปในค่าย ระหว่างทางที่พาเชมัสไปส่งก็ได้พบสมาชิกค่ายมากหน้าหลายตา มีทั้งผู้ที่คุ้นเคยและผู้ที่มาใหม่ บางคนก็ทักทายพวกเขาอย่างเป็นกันเองจนกระทั่งทั้งสามคนมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านใหญ่และบอกลาเชมัสก่อนจะยืนส่งจนเด็กชายหายลับไปในห้องคุณไครอน พวกเขาจึงแยกตัวออกมา
“จบทริปซานอันโตนิโอสักที ขอบคุณมากนะที่พาฉันไปเที่ยวเมืองบ้านเกิดนายแล้วก็ได้ทำความรู้จักครอบครัวนายด้วย เป็นทริปที่ดีมากจริง ๆ ฉันประทับใจมากเลย”
เขาหันมาบอกคนรักด้วยรอยยิ้ม หากไม่นับเรื่องอสุรกายดุอย่างที่ดีนเคยบอกไว้ตั้งแต่เริ่มออกเดินทางจนทำให้พวกเขาต้องสู้รบปรบมือกับพวกมันแทบรายวันแล้ว ทริปนี้ก็ถือว่าเพอร์เฟ็กต์ไม่มีที่ติเลยทีเดียว และแมคเคนซีก็หวังว่าในอนาคตเขาจะได้กลับไปเยือนซานอันโตนิโอพร้อมกับดีนอีกครั้ง ส่วนตอนนี้ก็ได้เวลากลับบ้านไปพักผ่อนก่อนที่แต่ละคนจะต้องแยกย้ายกันไปทำสิ่งที่ตัวเองวางแผนไว้ต่อจากนี้
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nereza เมื่อ 2024-12-21 07:27 <br /><br /> <style>
/* Response Container */
.response-container {
max-width: 900px;
margin: 30px auto;
background: #fff;
border-radius: 15px;
box-shadow: 0 6px 15px rgba(0, 0, 0, 0.1);
padding: 30px;
border-left: 8px solid #e4bfd7; /* Soft pastel pink */
border-top: 4px solid #e4bfd7; /* Soft pastel blue */
}
/* Character Info Section */
.character-info {
display: flex;
align-items: center;
margin-bottom: 20px;
}
.character-info img {
width: 120px;
height: 120px;
border-radius: 50%;
margin-right: 20px;
border: 4px solid #e4bfd7;
}
.character-info .name {
font-size: 4em;
font-weight: bold;
color: #e4bfd7; /* Pastel pink */
}
.character-info .status {
font-size: 3em;
color: #777;
font-style: Kanit;
}
/* Dialogue Box */
.dialogue-box {
background: #efe6ec; /* Very light pastel blue */
border-radius: 12px;
padding: 80px;
font-size: 3.2em;
line-height: 1.7;
border: 1px solid #e4bfd7;
box-shadow: inset 0 2px 5px rgba(0, 0, 0, 0.05);
}
.dialogue-box p {
margin: 0;
color: #555;
}
/* Quote Section */
.quotee {
margin: 25px 0;
padding: 20px;
font-style: italic;
color: #a09f9f;
background: #f7f7f7;
border-left: 6px solid #e4bfd7;
border-radius: 8px;
}
/* Footer */
.footer {
text-align: right;
font-size: 3em;
color: #888;
}
/* Hover effects */
.response-container:hover {
box-shadow: 0 12px 20px rgba(0, 0, 0, 0.15);
}
.dialogue-box:hover {
background: #f9f9f9;
}
</style>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Cardo'); Cardo {font-family: 'Cardo';} </style>
<div class="response-container">
<!-- Character Info -->
<div class="character-info">
<img src="https://i.imgur.com/4cNUq3b.gif" alt="Character Avatar">
<div>
<div class="name"><font face="Cardo"><font size="5">NEREZA HENLADYS</font></font></div>
<div class="status"><font face="Kanit"><font size="3">Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10</font></font></div>
</div>
</div>
<!-- Dialogue -->
<div class="dialogue-box"><font face="Kanit"><font size="3">
<p><p style="text-indent: 2.5em;">ตามกำหนดการที่ถูกประกาศเอาไว้ ณ ประตูค่าย เวลา 08:00 น. หลายชีวิตที่ได้ทำการลงทะเบียนกำลังยืนรวมตัวเพื่อรอการมาถึงของรถวิเศษที่จะเป็นพาหนะนำพาพวกเขาไปยังดินแดนของทวยเทพ ดวงตาของเนเรซ่ากวาดมองรอบกายช้า ๆ เพื่อประมวลข้อมูลของแต่ละคนที่จะร่วมทางไปด้วยกัน บางบ้านก็ส่งเด็กมาแค่คนเดียว บางบ้านก็ไม่มีเลย .. ตรงข้ามกับเคบินสิบที่ดูสนอกสนใจและกระตือรือร้นในการเข้าร่วมชนิดที่แทบจะยกกันไปทั้งบ้าน <font size="3"><i>(เหลือเดม่อนไว้คนเดียว) </i></font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#d894cd">“ ถ้าอลิเซียอยู่ล่ะก็เธอจะต้องไม่พลาดการไปโอลิมปัสครั้งนี้แน่ ”</font> เสีบงบ่นงึมงัมของเจโนวีฟที่กำลังทำปากขมุบขมิบพร้อมกับวางคางเกยไว้กับไหล่ของเนเรซ่าดังขึ้นใกล้กับหูจนเธอเริ่มที่จะรู้สึกจั๊กจี้ แต่สำหรับเลิฟลี่เกิร์ลประจำเคบินสิบ ความใกล้ชิดแค่เท่านี้ยังถือว่าไม่เพียงพอ สองมือของเทพธิดาตัวน้อยจากบ้านแห่งความงามโอบรอบเอวบางของที่ปรึกษาคนโปรดด้วยความหวงแหน <font color="#d894cd">“ ป่านนี้ที่เฮติจะเป็นยังไงบ้างน้า.. ”</font>อ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#ab437a">“ คงไม่เลวร้ายนักหรอก ”</font> เมเรซไหวไหล่ ดวงตาเฉื่อยชาของเขาจรดลงมองอีเมอร์สันที่ทำตัวเหมือนแมวปวกเปียกไร้กำลังจะยืนด้วยตัวเองจนต้องคอยออเซาะเนเรซ่าไปทุกก้าว <font color="#ab437a">“ ห่วงตัวเองดีกว่า สภาพอย่างเธอจะเดินไหวไหมก็ยังไม่รู้ ” </font>บทสนทนาแดกดันตามประสาพี่น้องที่ถ้าคนอื่นมาเห็นก็คงนึกว่าพวกเขาเกลียดกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อนโดยที่ไม่รู้เลยว่าสิ่งนี้ถือเป็นเรื่องปกติ.. ปกติมาก สำหรับเหล่าสายเลือดอะโฟรไดท์ที่เชี่ยวชาญในเรื่องคำพูด
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#ff99cf">“ น่าเสียดายเหมือนกันนะคะที่เดม่อนไม่ได้มา ”</font> เสียงนุ่มฟังสบายของวิโอน่าดังขึ้นจากด้านข้างแทรกฝ่ากลางถ้อยคำเจ็บแสบของบริโอเทียร์และอีเมอร์สัน สาวน้อยผู้ครองสมญาว่าซิสเตอร์ประจำบ้านอะโฟรไดท์ยกยิ้มละมุนพร้อมยื่นแก้วชานมไข่มุกให้กับเนเรซ่า <font color="#ff99cf">“ ได้ยินว่าทางเอเชียนิยมเครื่องดื่มชนิดนี้มาก ฉันพึ่งจะมีโอกาสได้เปิดหาสูตรก็เลยลองทำมาให้ทานค่ะ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ ขอบคุณวินนี่ ”</font> มือของเนเรซ่าวางลงบนกลุ่มผมสีบรูเน็ตต์ที่เล็กลื่นเสมือนเส้นด้ายนับร้อยนับพันอยู่เรียงกัน ดวงตาคมของสุภาพสตรีจิ้งจอกจากเคบินสิบหรี่ลงเล็กน้อยอย่างอ่อนโยนสวนทางกับสีหน้าเง้างอนของเจโนวีฟที่พึ่งจะซุกหน้าลงกับลำคอของเนเรซ่า
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#d894cd">“ ไม่มีของฉันเหรอ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#ab437a">“ ถึงมีก็ไม่ต้องให้ ”</font> เสียงทุ้มที่ดังต่อมาเป็นเสียงของใครก็คงไม่ต้องสืบ วิโอน่าหัวเราะในลำคอระหว่างที่หยิบชานมแก้วอื่น ๆ ออกมาแจกจ่ายให้พี่น้องร่วมบ้าน ก่อนที่พวกเขาจะได้กล่าวขอบคุณหรือสนทนาใด ๆ เพิ่มเติม ไครอนก็ปรากฏตัวมาพร้อมกับการเรียกเด็ก ๆ เพื่อประกาศกำหนดการ
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">[ ผู้ร่วมเดินทางไปยังโอลิมปัสสามารถอ้างอิงเนื้อหาถัดจากนี้ในโรลเพลย์ของคุณ ]
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#906e62">“ เอาล่ะทุกคน ฟังทางนี้ ”</font> เซนทอร์วัยกลางคนปรบมือสองสามครั้ง ดึงความสนใจจากกลุ่มเยาวชนที่ลงทะเบียนเข้าร่วมการทัศนาจรให้เบี่ยงเบนมาทางเขา <font color="#906e62">“ ผมดีใจที่เห็นว่าทุกคนให้ความสนใจในการใช้เวลาร่วมกับครอบครัว แต่ถึงจะเป็นการรวมญาติ กฏระเบียบและกำหนดการที่ควรปฏิบัติก็ยังมีอยู่ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#906e62">“ ผู้ที่จะมาทำหน้าที่รับส่งคือ เทพอะพอลโล่ ดังนั้นขอให้ทุกคนระมัดระวังเรื่องการเสียมารยาท— แม้ว่าเขาจะขี้เล่นและไม่ค่อยถือสาก็ตาม ”</font> ไครอนกำชับเรื่องนี้ด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าช่วงที่ผ่านมาจะไม่เห็นการสาปที่รุนแรงต่อสายเลือดครึ่งเทพ ทว่าการไปเยือนถึงถิ่นของตัวตนเหนือสรรพสิ่งก็ยังต้องระมัดระวัง <font color="#906e62">“ ทุกคนมีเวลา 1 วัน บนโอลิมปัส นั่นหมายความว่าวันที่ 22 พวกเธอจะได้กลับมาที่ค่ายนตอนเช้า ฉะนั้น.. ใช้เวลาของตัวเองให้เต็มที่ ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ผู้ดูแล.. หรือที่สมควรเรียกว่ารองผู้อำนวยการของค่ายหันหน้าไปมองรถโรงเรียนสีเหลืองฉูดฉาดที่กำลังแล่นมาตามถนน ก่อนจะกล่าวสิ่งที่ต้องการประกาศเป็นเรื่องสุดท้าย <font color="#906e62">“ หลังจากนี้คนที่อธิบายต่อจะเป็นเทพอะพอลโล่ เชื่อฟังเขาให้มากหน่อย อย่าสร้างปัญหากันนะเด็ก ๆ ”</font> ชายที่ใจดีและสมควรเรียกว่าพ่อคนที่.. สาม หรือสี่? ของเด็ก ๆ ในค่ายถอยหลังไปหลายก้าวเพื่อเปิดทางให้กับชายรูปงามที่กำลังลงมาจากรถโรงเรียนสีเหลืองอ๋อยในแบบสโลวโมชั่น
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
What the f*ck?
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ฉ่า.. เสียงประตูรถบัสโรงเรียนเปิดออกพร้อมควันที่พวยพุ่งรับกับย่างก้าวของเทพที่มักมาพร้อมกับสโลแกนประจำตัวอย่าง <b><i>‘ หล่อจนสาวเหลียวแม้แต่เหมียวยังต้องมอง(?) ’</b></i> อะพอลโล่ปรากฏตัวด้วยเสื้อผ้าสบาย ๆ เหมือนแต่งเพื่ออยู่บ้านแต่กลับมีดาเมจทำลายล้างจนสาวน้อยสาวใหญ่รอบ ๆ ถึงกับเป๋กันไปหลายก้าว
<br><br>
<div align="center"><br><br> <img src="https://i.imgur.com/vfZmqZS.png" width="350" border="0"><br><br></div>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#e09534">“ สวัสดีทุกคน ”</font> อะพอลโล่ทักทายด้วยน้ำเสียงไม่ดังไม่เบา รอยยิ้มของเขาเฉิดฉายน่ามองสมศักดิ์ศรีของชายผู้บงการดวงตะวัน <font color="#e09534">“ พร้อมที่จะไปโอลิมปัสกันหรือยัง ??! ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงโหร้องตอบรับของเด็ก ๆ ในค่ายที่รอการมาถึงของเขาทำให้รอยยิ้มของอะพอลโล่กว้างขึ้น เทพอาทิตย์หัวเราะในลำคอก่อนจะใช้มือตบประตูรถบัส <font color="#e09534">“ ถ้างั้นก็ขึ้นมาเลย ”</font> สิ้นคำของเขา.. เหล่าสมาชิกที่ลงชื่อทัศนาจรก็แห่แหนกันขึ้นไปบนรถเสมือนมดงานที่มุ่งหน้าเข้าสู่รัง
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
[ สามารถสิ้นสุดการอ้างอิงได้ที่จุดนี้ ]
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงจ๊อกแจ๊กเกี่ยวกับการเลือกที่นั่งจองที่นั่งดังระงมจนแทบไม่ได้ยินเสียงอื่น หลายคนใช้โอกาสนี้ในการพยายามเข้าหาคนที่ตัวเองสนใจ — ยกตัวอย่างเช่นทิปตาที่รวบรวมความกล้าเดินเข้ามาขอนั่งตรงที่ว่างข้างเจโนวีฟ อีเมอร์สัน รวมไปถึงเจโรม ปาร์คที่หมายมั่นตั้งใจมาแต่ต้นว่าต้องการจะชวนสุภาพสตรีท่านหนึ่งมานั่งข้างเขา
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
น่าเสียดายที่โอกาสมีน้อยเกินไป
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#5578aa">“ เนเ—- ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#8C3864">“ เอเตรียน? ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ต่อหน้าต่อตา.. จังหวะคาบเกี่ยวที่เขาเข้าใกล้เธอช้าเกินไป เจโรมขมวดคิ้วเล็กน้อย มือของเขายังค้างอยู่บนอากาศในระหว่างที่มองเนเรซ่าและชายหนุ่มสักคนที่ชื่อว่าเอเตรียนกำลังสนทนาในสิ่งที่เขาไม่ได้ยิน , น่าสงสารเจโรมจริง ๆ ที่ความพยายามของเขายังไม่เป็นที่สังเกตเห็น
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เนเรซ่าไม่ได้นั่งร่วมกับเด็ก ๆ บ้านอะโฟรไดท์ก็เพราะเธอมีสิ่งที่ตั้งใจว่าจะทำอยู่ก่อนแล้ว และเผอิญว่าเจ้าหนุ่มเอเตรียนก็ดันคิดตรงกันกับเธอพอดี <font color="#98d4d6">“ คุณอะพอลโล่ ”</font> เสียงของเอเตรียนดังขึ้นทักทายเทพหนุ่มที่นั่งตรงเบาะคนขับ ชายรูปงามที่โดดเด่นยิ่งกว่ามนุษย์คนไหน ๆ หันมามองเขาพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#98d4d6">“ เป็นเกียรติที่ได้นั่งรถของคุณ ” </font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เด็ก ๆ หลายคนไม่ได้ใส่ใจในส่วนนี้ พวกเขาตื่นเต้นและรีบพากันไปจับจองพื้นที่จนเหลือไม่กี่คนที่แวะเวียนมาสนทนากับเขา มุมปากของอะพอลโล่ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่กลั่นออกมาจากความเอ็นดู เทพแห่งดวงอาทิตย์พยักหน้าก่อนจะตอบกลับ <font color="#e09534">“ ขอบคุณ หาที่นั่งได้ตามสบาย อีกเดี๋ยวก็จะได้ไปเยือนโลกใหม่แล้ว ” </font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เอเตรียนพยักหน้า เขาชำเลืองตามองเนเรซ่าเล็กน้อยก่อนที่จะก้าวถอยห่างออกไปเพื่อหาที่นั่งสำหรับ– ส่วนเนเรซ่า เมื่อบุตรแห่งอะธีน่าจากไป บุตรสาวแห่งอะโฟรไดท์ก็เข้ามาแทนที่ ความรู้สึกที่เหมือนเป็นที่นิยมนี้ทำให้อะพอลโล่อดไม่ได้ที่จะผิวปาก <font color="#e09534">“ ข้าไม่นึกว่าเจ้าจะเป็นผู้เดินมาหาข้าด้วยตนเอง นกน้อย ”</font> สำเนียงเก่า ๆ ที่ผสมผสานความแพรวพราวตามประสาเทพผู้เป็นที่นิยมทั่วสามภพมีไว้ใช้กับคนที่เคยเห็นตัวตนด้านหนึ่งของเขา ซึ่งชื่อของเนเรซ่า เฮนลาดิสก็เผอิญว่าอยู่ในบรรดารายชื่ออย่างช่วยไม่ได้
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#aa5555">“ เด็กน้อย สวัสดี ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#96cc9f">“ โอ้ คนสวยอีกแล้ว ”</font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงปัญญาประดิษฐ์ที่เคยทักทายดังขึ้นต้อนรับคนที่พวกเขาคุ้นตา เนเรซ่าผงกศีรษะเล็กน้อยเพื่อทักทายม้าในตำนานที่อยู่ในคราบของปัญญาประดิษฐ์ติดรถและยื่นแก้วเครื่องดื่มให้กับเทพอะพอลโล่ <font color="#8C3864">“ ฉันพึ่งนึกขึ้นได้ว่าอย่างน้อยก็ควรจะขอบคุณให้มันดี ๆ สักครั้ง ”</font> อันที่จริงเนเรซ่าไม่ได้มีอะไรติดค้างหรือติดพันกับเขา แต่อย่างน้อยบางครั้งการทำตัวเป็นผู้ตามที่นอบน้อมก็น่าจะมีประโยชน์มากกว่ามั่นใจโดยไม่เหลียวมองไปข้างหลัง
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
<font color="#e09534">“ ข้าจะถือเสียว่านี่เป็นไมตรี ” </font>
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เทพแห่งดวงอาทิตย์รับแก้วชานมไข่มุกไปทั้งที่ยังไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าสิ่งที่อยู่ในแก้วคืออะไร เขาส่ายหัวน้อย ๆ ก่อนจะวางแก้วลงกับที่วางแก้วน้ำ <font color="#e09534">“ ที่นั่งข้างหลังยังว่าง ”</font> เนเรซ่ารู้ดีแก่ใจว่านั่นไม่ใช่คำเชื้อเชิญแต่เธอจะคิดซะว่ามันเป็น ดวงตาของธิดาอะโฟรไดท์ชำเลืองมองที่นั่งเดี่ยวด้านหลังเบาะคนขับเล็กน้อยก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวนั้น
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
.. และก็ปล่อยให้การเดินทางเป็นเรื่องของเวลา
</p>
</font></font></div>
<!-- Optional Quote -->
<div class="quotee"><font face="Kanit"><font size="3">
สามารถอ้างอิงเนื้อหาประกาศได้โดยอิสระ<br>
มอบเครื่องดื่มให้เทพอะพอลโล่ : ได้รับโบนัสความโปรดปราน +10 แต้ม | โบนัสความโปรดปราน +15 แต้มจาก
</font></font></div>
<!-- Footer -->
<div class="footer">
<p>Timeline at [ 08:00 | 21/12/2024 ]</p>
</div>
</div>
<div class="btpsta-1" style="outline-color:#466ca6"><div class="btpsta-1fight"><div class="btpsta-1ic"><i class="cp cp-map-o" style="color:#6E8F58"><br></i><i class="cp cp-sword-o" style="color:#466ca6"></i></div></div><div class="btpsta-1post"><div class="btpsta-1post"><div class="btpsta-1post" style="text-align: center;"><font size="4" color="#466ca6"><b>21/12/2024</b></font></div><div class="btpsta-1post" style="text-align: center;"><font size="4" color="#466ca6"><b>07.50 น.</b></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#466ca6">‘เขาบอกให้มารอที่ประตูค่ายก่อน 8 โมง’</font> เจวิครีบเดินจากโรงอาบน้ำมายังหน้าประตูค่ายด้วยความเร่งรีบ เขาเห็นไครอนที่ยืนรอพร้อมกับกลุ่มคนมายืนรอกันอยู่แล้วส่วนหนึ่ง ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปรวมกลุ่มพร้อมกล่าวทักทายเพื่อนร่วมเดินทาง</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><br></font></div><div class="btpsta-1post" style="text-align: center;"><font size="4" color="#466ca6"><b>21/12/2024</b></font></div><div class="btpsta-1post" style="text-align: center;"><font size="4" color="#466ca6"><b>08.00 น.</b></font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">[ อ้างอิงจากโรลของคุณ Nereza ]</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">เสียงปรบมือดังขึ้นพร้อมกับเสียงของไครอนที่พูดตามขึ้นมา เจวิคหันหน้าไปฟังสิ่งที่ไครอนพูดด้วยความตั้งใจ ก่อนหน้านี้เขายืนเหม่อมองคนนู้นทีคนนี้ที ถึงแม่ว่าชายหนุ่มจะดูเหมือนเป็นคนที่เป็นมิตร แต่มานี้เขาก็ยังไม่มีเพื่อนที่สนิทจริง ๆ เลย</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#466ca6">‘โห นี้ต้องให้เทพมาขับรถให้เราเลยหรอเนี้ย แต่ก็น่าจะเป็นเรื่องดีแหละนะ รุ่นพี่ต่างบอกกันว่าด้านนอกของค่ายมีแต่อสูรกายเต็มไปหมด’</font> เจวิคนึกภายในใจก่อนจะมองกับรถบัสสีเหลืองที่แล่นเข้ามา</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">เขาสังเกตเห็นชายคนนึงเดินลงมาจากรสบัสคันสีเหลืองที่พึ่งมาจอด ขายคนนั่นเดินลงจากรถยังกับภาพช้ายังไงยังงั้น ด้วยความที่เขารูปงามที่สะกดให้คนหยุดช่วงเวลาไว้หรือว่าเขาเดินลงมาช้า ๆ กันแน่นะ เจวิคเหลือบตาขึ้นไปมองหน้าของชายคนนั้น <font color="#466ca6">‘โอ้ย อย่ายิ้มเลยพ่อ คนอะไรหล่อปานนั้น นี้เราก็ว่าเราหล่อแล้วนะ’</font> เขาอุทานในใจพร้อมกับได้ยินเสียงสาว ๆ กรี๊ดกัน</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4"><font color="#466ca6">“ไปครับไป”</font> เจวิคตอบกลับอะพอลโล่ ก่อนจะต่อคิวให้เหล่าผู้คนเดินขึ้นรถไปก่อน แล้วเขาจึงเดินตามท้ายขึ้นไป </font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">ชายหนุ่มเดินขึ้นมาบนรถเป็นคนท้าย ๆ แต่ก็นับว่าเป็นโชคดีที่ยังพอมีที่นั่งเหลืออยู่ เดินไปนั่งยังที่ ๆ ว่างติดกันสองที่ เขาเลือกที่จะนั่งด้านในที่ติดหน้าต่าง ก่อนจะหยิบกระเป๋าออกมาวางลงที่ตักของตน เผื่อว่าจะยังมีคนที่ไม่มีที่นั่งมานั่งข้างเขาได้</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">เมื่อผู้โดยสารขึ้นรถบัสครบแล้วรถจึงเคลื่อนตัวออกจากหน้าค่ายไป</font></div><div><br></div></div></div></div><div class="bta-cr">Jayvik Mchonde</div><link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Roboto+Condensed&
display=swap" rel="stylesheet"><style>
@font-face {
font-family: 'Hugiller';
src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0');
src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0') format('truetype');
font-weight: normal;
font-style: normal;
}
.btpsta-1{
width:800px;
border:1px solid #466ca6;
background:#fefefe;
border:15px solid #fafafa;
margin:10px auto;
outline:1px solid #466ca6;
outline-offset:-15px;
}
.btpsta-1title b{
font-family: 'Hugiller';
font-size:30px;
color:#466ca6;
display:block;
line-height:18px;
}
.bta-cr{
width:800px;
margin:-5px auto 20px;
text-align:center;
font-size:8px;
text-transform:uppercase;
text-decoration:none;
color:#888;
background:#fff;
border:1px solid #ddd;
height:18px;
display:flex;
align-items:center;
justify-content:center;
}
.btpsta-1post{
margin:10px 30px 40px;
font-size:12px;
text-align:justify;
color:#888;
line-height:18px;
font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;
}
.btpsta-1title > span > i{
font-size:6px;
padding:0px 5px;
color:#466ca6;
}
.btpsta-1fight{
display:flex;
align-items:center;
justify-content:center;
height:100px;
position:relative;
padding:30px 0px 10px;
}
.btpsta-1fight > div {
position:absolute;
width:70px;
height:70px;
border-radius:100px;
display:flex;
align-items:Center;
justify-content:center;
border:1px solid #ddd;
overflow:hidden;
background:#fbfbfb
}
.btpsta-1fight>div>i{
position:relative;
font-size:25px;
color:#58ADB9;
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(1){
left:8px;
animation: btpsta-1fight1 3s infinite;
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(2){
top:0px;
left:-8px;
animation: btpsta-1fight2 3s infinite;
transform:rotate(-90deg);
}
@keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(1){
-webkit-animation:btpsta-1fight1 3s infinite;
-moz-animation:btpsta-1fight1 3s infinite;
-o-animation:btpsta-1fight1 3s infinite
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(2){
-webkit-animation:btpsta-1fight2 3s infinite;
-moz-animation:btpsta-1fight2 3s infinite;
-o-animation:btpsta-1fight2 3s infinite
}
@-moz-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-webkit-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-o-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-moz-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
@-webkit-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
}
@-o-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
</style>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Laura เมื่อ 2024-12-21 12:43 <br /><br />
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Example Box with Image and Text</title>
<style>
.blx-box {
margin: 0 auto;
max-width: 650px;
border-radius: 10px;
background: #fff;
color: #000;
box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.1);
}
.blx-box-text {
padding: 20px;
font-family: Arial, sans-serif;
}
.blx-box-image-box {
background: rgba(255, 255, 255, 0.5);
width: fit-content;
padding: 8px 20px;
border-radius: 100px;
}
.blx-box-image {
height: 150px;
padding: 20px;
border-radius: 10px 10px 0 0;
font-weight: bold;
font-size: 14px;
color: rgb(51, 51, 51);
}
.blx-box-image-avatar {
width: 40px;
height: 40px;
border-radius: 50%;
display: inline-block;
vertical-align: middle;
margin-right: 12px;
}
.blx-box-image-container {
position: relative;
height: 250px;
background: url('https://i.imgur.com/qEmgk6F.png') center/cover no-repeat;
border-radius: 10px 10px 0 0;
-webkit-mask-image: -webkit-gradient(linear, center 30%, center 100%, from(rgba(0, 0, 0, 1)), to(rgba(0, 0, 0, 0.0)));
box-shadow: inset 0 0 10px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.blx-box-image-container .blx-box-image-avatar {
position: absolute;
bottom: 10px;
left: 20px;
z-index: 10;
}
</style>
<div class="blx-box">
<div class="blx-box-image-container">
<div class="blx-box-image-avatar"><br></div>
</div>
<div class="blx-box-text">
<h2 style="text-align: right;"><font color="#2f4f4f"> <font face="TH SarabunPSK" size="6"> ประตูค่าย </font></font></h2><div style="text-align: right;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ย้อนเวลา 21 ธค เวลา 7.52 น</font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f"><br></font><hr class="l"><font color="#2f4f4f"><br><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เด็กสาวพาตัวเองมายังประตูหน้าค่าย เธอของของ เเน่นอนลังไวน์ทั้งลัง ถูกยกมา ตอนนี้เธอเหมือนชะนีเเรงกระบือมาก ยกมาด้ยังไง จากบ้านพักของตนมาตรงนี้ก็ผ่านมาก็ไม่ได้ใกล้เลยนะ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เด็กสาววางของทั้งหมดลง รอไม่นานเท่าไรเหมือนจะมากันเเล้วด้วย</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เธอไม่ใช่สมาชิกคนแรกที่มา เเต่ก็ยังไม่ได้เรียกว่ามานานจนเกินไป เเถมยังมาก่อนเวลานัดหมายนิดหน่อยด้วย</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">"</font><b style=""><font color="#800080"> สวัสดีค่ะ ทุกคน หนูไม่ได้มาสายใช่ไหมคะ</font></b><font color="#2f4f4f"> "</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ร่างเล็กยืนรอสักพัก ทั้งไครอน และคนอื่นๆ มารอกัน สมาชิกที่ลงชื่อไว้พากันมารอ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ไม่นานรถก็มารับเเล้ว ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เดินทางมาที่เธอจะได้ออกจากค่าย แบบว่าไปทัศนศึกษนอกสถานที่ ไม่นับการออกไป 7-11 หรือ ไปป่าหรอกนะ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">อันนี้จะเป็นที่ที่เรียกว่าไกลที่สุดแล้วม่เคยไปด้วย น่าตื่นเต้นไหมหละ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ไม่นานรถที่มารับเด็กๆ เปิดออก มันมาจอดสักพักแล้วหละ เเต่ยังไม่เปิด พอเปิดออกก็เผยให้เห็นร่างของเทพที่มารับเด็กๆด้วย</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><b>[อ้างอิงคุณ Nereza] เวลา 8.00 น</b></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><b><br></b></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#ff8c00">สวัสดีทุกคน</font></b><font color="#2f4f4f"> ” อะพอลโล่ทักทายด้วยน้ำเสียงไม่ดังไม่เบา รอยยิ้มของเขาเฉิดฉายน่ามองสมศักดิ์ศรีของชายผู้บงการดวงตะวัน “ </font><font color="#ff8c00"><b>พร้อมที่จะไปโอลิมปัสกันหรือยัง ??</b>!</font><font color="#2f4f4f"> ”</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">เสียงโหร้องตอบรับของเด็ก ๆ ในค่ายที่รอการมาถึงของเขาทำให้รอยยิ้มของอะพอลโล่กว้างขึ้น เทพอาทิตย์หัวเราะในลำคอก่อนจะใช้มือตบประตูรถบัส “ </font><b style=""><font color="#ff8c00">ถ้างั้นก็ขึ้นมาเลย </font></b><font color="#2f4f4f">” สิ้นคำของเขา.. เหล่าสมาชิกที่ลงชื่อทัศนาจรก็แห่แหนกันขึ้นไปบนรถเสมือนมดงานที่มุ่งหน้าเข้าสู่รัง</font></font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">[สิ้นสุดการอ้างอิงจากคุณ Nereza]</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ไม่ทันทีอะไร เธอก็ยิ้มออกมา ที่เขบอกกันว่าเหล่าเทพจะหน้าตาดี ตอนรี้เธอเชื่อแล้ว เเต่ขอเว้นพ่อตัวเองไว้ 1 อัตราเเล้วกัน ขานั้นไม่ไหวจริงๆ วันๆ กินไวน์คือไม่ไหวเลย</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เด็กสาวหยิบของตัวเองขึ้นไปด้วย เพื่อเตรียมเอาไปแจก ของที่เตรียมๆมานี้ขนไปเพื่อเเจกจ่าย ถลุงทั้งนั้นเลยนะ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">" </font><b style=""><font color="#800080">หนูพร้อมแล้วค่ะ</font></b><font color="#2f4f4f"> " เธอที่เอาของไปด้วยเเบบกะว่าเต็มคันรถพอดีแน่นอน เธอเอามนัยัดใส่ไปข้างหลัง เเพ็คของมาดีอยู่แล้วไม่ต้องกลัวเเต่กหรอก หนจะของอื่นๆ ที่เตรียมมาเเน่นๆ เต็มกระเป๋าเลย</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เมื่อทุกคนนั่งประจำที่ ก็พร้อมสำหรับการออกเดินทางแล้ว </font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5"><i><b>[ช่วงทักทาย Jayvik]</b></i> </font></div><div><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เธอนั่งข้างๆ ชายหนุ่มคนนึง ที่ขึ้นมาก่อนหน้าเธอนิดหน่อย เนื่องจากว่าเธอขึ้นมาเเทบจะเป็นคนสุดท้ายของคันเเล้ว มันก็ไม่แปลกที่เธอจะไม่มีที่นั่งเท่าไร ไหนจะของที่ขนมาอีกกก็เล่นกินที่กินทางไปเยอะเลย</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">อีกฝ่ายที่เธอหันไปคุยด้วยนั้น เขาดูจะนิ่งๆ เงียบๆ ไปบ้างนะ แต่ใดๆ ต้องทำความรู้จักไว้ก่อนนะ เพราะมานี้มีเพื่อนนับคนได้เลย น้อยนิดเหลือเกิน</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">"</font><b><font color="#800080"> สวัสดีค่ะ คุณ....</font></b><font color="#2f4f4f"> " เพื่อไม่ให้การเดินทางเงียบเธอก็เลยหันไปพูดคุยกับอีกฝ่ายด้วย</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">" </font><b><font color="#800080">ชื่อลอร์ร่านะคะ เรียก ร่า ก็ได้ค่ะ เป็นธิดาของไดโอนีซุส ค่ะ</font></b><span th="" sarabunpsk";="" font-size:="" x-large;"=""><b><font color="#800080"> </font></b><font color="#2f4f4f">"</font></span></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เด็กสาวทำการเเนะนำตัวต่อทันที ตอนนี้เสียงในรถเเอบมีคนพูดคุยกันขึ้นมาเบาๆ หลังออกเดินทางได้สักพัก เนื่องจากมันเงียบเกินด้วยนั้นหละ ก็จะเกรงๆ หน่อยนะ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">" </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#800080"><b>เอาขนมไหมคะ ร่ามีขนมมาเยอะเลย </b></font><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">" </font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ไหนๆ แล้วเอาขนมให้เหล่าเทพ ขอกินก่อนแล้วกันเช่ามายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยเเต่กินคนเดียวมันก็จะยังไงอยู่นะ เเบ่งทุกๆ คนเลยเเล้วกัน ร่างเล็กเเกะถุงขนมขบเคี้ยวออกก่อนจะหันถามร่างสูงคนเดิมที่เมื่อครู่นี้เธอคุยกัน </font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">[สิ้นสุดการทักทาย Jayvik] </font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">การเดินทาง เธอไม่อน่ใจว่าใช้เวลานานเท่าไร เเต่น่าจะพักใหญ่ๆ เลยเธอนั่งไปเรื่อย เพราะไม่มีอะไรทำ ก็เลยคุยกับคนอื่นๆ ไปเรื่อยๆ เเก้เบื่อไปในตัวด้วย</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">มันอาจจะเพราะความเข้ากับคนง่ายของบ้านนี้ด้วยหรือเปล่า หรือมันนิสัยส่วนตัวของเธอล้วน แล้วคิดจะไปอ้างเทพ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><hr class="l"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></div><div style="text-align: right;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><b>หมายเหตุ ออกเดินทาง</b></font></div><div style="text-align: right;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f"><b>ทัก Jayvik</b></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"> </font></div><div><br></div>
</div>
</div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-12-21 14:20
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdjuIh__lQB1OYw2OVklZEVcHIpbPPEap0HuIo2OPkx6KAqeD_XLbknM5mWhhfHSiUrqnNetjDW5hYt0t5XXIIp_4DheMSo8dA0fgWQn030KKsfsVh-lIUEjaNNCIOIHbBbeBlGcg?key=JgutXwY6r3QmR_B6gUgV0kee256https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfOYPAXJ15P9pWnvVaoGUOIoS8xyU8Gk9cEmOpIUmnTpmcOVQNELblSMyWbWkZyrVjP31gkcGzZ_3DTQuwQ6KEjwDylwfIjvJ-_TRxArKGH9bu3USE444OOfSJ_iGu0S8TAoTvlHQ?key=JgutXwY6r3QmR_B6gUgV0keeตกรถไปโอลิมปัส เลยต้องมาฟัดกับอสุรกาย
21/12/2024 ย้อนความไปเมื่อเวลา 7.50 น. [อ้างอิงโรลเพลย์ช่วงคณะทัวร์ออกเดินทาง ของ Nereza]
“อุแง ขอโทษค่ะหนูลืมบอกไปเลยว่าวันนี้มีทัศนศึกษาที่โอลิมปัส คิดว่าพี่ซันซ์จะบอกซะอีก”
สาวน้อยรีชามีท่าทีร้อนรนและสำนึกผิดมาก ๆ ที่ลืมบอกเรื่องสำคัญนี้แก่พี่ชายที่เพิ่งกลับมาจากการเดินทางไกลไปร่วมเดือน ทำให้ดีนพลาดไม่ได้ลงทะเบียนไปโอลิมปัส..
โอลิมปัสเชียวนะเฟ้ย!!!
“คุณไครอน คนไม่ได้ลงชื่อไปด้วยได้ไหมครับ คือว่าผมไม่รู้จริง ๆ ว่ามีทัศนศึกษาวันนี้”
“เสียใจด้วยคุณดีน ที่ให้ลงชื่อไปทัศนศึกษาเพื่อจัดรถและอาหารนี่แหล่ะครับ ซึ่งที่จัดไว้ก็พอดีไม่ขาดไม่เกินเลยแม้แต่ที่เดียว แต่ค่ายเราจัดทัศนศึกษาทุกปี ในปีหน้าคุณก็อย่าพลาดลงทะเบียนแล้วกัน” ไครอนตอบ เขาพยายามอธิบายด้วยเหตุผลให้เขาใจ
ซึ่งดีนมีเรื่องอยากจะค้านตั้งเยอะแยะ อย่าง.. ‘รถบัสของเทพไม่ใช่เหรอ เสกเพิ่มที่นั่งมาอีกทีไม่ได้หรือไง? หรือถ้าไม่มีที่นั่งผมยืนไปก็ได้’ แต่เขารู้ว่าเปล่าประโยชน์ เพราะหากผู้อำนวยการพูดมาซะขนาดนี้ไม่ได้ก็คือไม่ได้นั่นแหล่ะ
“โอเคครับ งั้นผมจะรอปีหน้า… ก็ได้” ก็ได้ที่แปลว่าไม่ได้ น้ำเสียงของชายหนุ่มซึมเป็นหมาหงอย
“ไม่ต้องห่วงนะพี่ดีน เรื่องรีชาเดี๋ยวผมจะดูแลเธอให้เอง” เจโรมยิ้มปลอบ พร้อมยื่นมือมาลูบแขนดีนปอย ๆ เหมือนเวลาที่ลูบสีข้างน้องหมาตอนพามันไปคลินิกสัตว์แพทย์ ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่ดูเหมือนหนุ่มไอดอลเกาหลีจะเหลือบมองไปทางหญิงสาวบ้านอะโฟร์ไดท์ไทป์แมวดำตาเป็นมันในแทบจะทุก ๆ สิบวินาที
เข้าใจอยู่ว่าคนที่น้องชายแอบปิ๊งเป็นสาวสวยสุดโดดเด่น หากให้จัดลำดับความงามคงไม่พ้นท็อปสามของค่ายฮาล์ฟบลัด ทว่าคล้ายกับเมื่อหลายเดือนก่อนเจโรมจะถูกสาวเจ้าปฏิเสธไปทีนึง จนดีนและรีชาต้องไปนั่งปลอบใจอีกฝ่ายพร้อมกับเค้กวันเกิดที่ทะเลสาบ กระนั้นเจ้าน้องชายก็ยังตัดใจไม่ขาด แม้จะหนีไปทำงาน (ทำใจ) อยู่หลายเดือน
คำว่า ‘ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก’ อาจใช้ได้ในหลาย ๆ กรณี แต่ที่ใช้ไม่ได้ก็มีเหมือนกัน ซึ่งเขาคือหนึ่งในนั้นที่เคยตื๊อสาวจนเธอบอกว่า ‘ช่วยหายไปจากชีวิตฉันที อย่าได้มาพบกันอีกเลย’
คิดแล้วก็เจ็บจี๊ดในใจ… แม้ไม่หลงเหลือความรักแต่เขาไม่ชอบความรู้สึกที่ถูกขับไล่ไสส่ง แต่อาจเป็นเรื่องดีแล้วก็ได้ที่เขาไม่ได้สมหวังในรักแรก เพราะรักต่อมากับเจ้าชายอังกฤษ (สถาปนาขึ้นเอง) มันช่างสุดแสนจะเพอร์เฟ็ค!
“ดูแลน้องให้ดีแล้วกัน อย่ามัวแต่เอาตาไปมองคนอื่น” ดีนกัดฟันพูดก่อนจะถอยฉากออกมา “ยังไงก็เที่ยวให้สนุกนะรีช เจรี่.. อย่าลืมถ่ายรูปโอลิมปัสมาฝากพี่ด้วยล่ะ”
“ค่ะ! เรื่องนี้หนูจะไม่พลาดแน่นอน!” รีชาน้อยยกมือขึ้นตะเบ๊ะ รับปากรับคำอย่างหนักแน่น น่าจะเป็นวิธีเดียวที่สาวน้อยสามารถทำเพื่อชดเชยความผิดได้
ตอนนี้จวนเจียนได้เวลาออกเดินทางเต็มแก่ เด็ก ๆ ที่ไปทัศนศึกษาจึงทยอยกันขึ้นรถ ส่วนดีนที่มาส่งน้องก็ได้แต่ยืนโบกมือลาทำหน้าเหมือนอีโมจิหน้ายิ้มสีเหลืองมีน้ำตาหนึ่งหยดแปะอยู่ล่างตาซ้าย
เขาเห็นชายคนหนึ่งเดินขึ้นรถไปไว ๆ เป็นคนหนุ่มที่อายุมากกว่าดีนนิดหน่อยในชุดลำลองสุดสบายตัว อาจจะเป็นรุ่นพี่แต่มีออร่าแห่งความหล่อระดับเทพพวยพุ่งออกมาราวกับว่าหัวเปล่งแสงได้
“นั่นใครน่ะหล่อชะมัด! รุ่นพี่ที่เพิ่งกลับมาค่ายเหรอ?” ดีนเดาไว้ในใจว่าชายคนนี้น่าจะเป็นบุตรแห่งอะโฟร์ไดต์แน่ ๆ
“หาวววว... คนนั้นเหรอ เมื่อกี้เห็นคุณไครอนบอกว่าคือเทพอะพอลโล่นะ นายไม่ได้ฟังหรือไง?” ซันซ์ปิดปากหาวคล้ายกับยังไม่อยากตื่น ใช่.. เขาอยู่ตรงนี้ตลอดตั้งแต่ต้น แต่ปิดปากเงียบสนิทระหว่างที่พี่น้องคนอื่นสนทนากัน กระท่อมโพไซดอนแสนอบอุ่นมาส่งน้องไปทัศนศึกษากันทั้งบ้าน “ไหงฉันไม่ได้ลงชื่อไปโอลิมปัสถึงถูกปลุกขึ้นมาได้นะ วันนี้อุตส่าห์ยกคลาสทั้งวันแท้ ๆ” ซันซ์บ่นอุบ
“โอ้ เทพอะพอลโล่.. เทพที่ถูกบอกว่าหล่อที่สุดในโอลิมปัสนี่เอง หล่อแบบไม่มีข้อโต้แย้งเลยแฮะ…” หนุ่มหน้าคมแบบฉบับชาวละตินหันไปมองหนุ่มหน้าละตินอีกคนที่ตอนนี้ตาแทบจะลืมไม่ขึ้น “ว่าแต่นายเถอะ ทำไมถึงไม่ลงชื่อไปโอลิมปัส? แถมฉันโทรศัพท์ไอริสคุยกับนายตั้งหลายครั้ง แต่นายไม่เห็นบอกเรื่องนี้เลยว่าเขาเปิดให้ลงทะเบียนตั้งเป็นเดือน ๆ”
“ก็เพราะว่าไม่ได้ไปไงก็เลยไม่ได้บอก ฉันคิดว่ายัยตัวเล็กจะบอกนายซะอีก”
สรุปต่างคนต่างคิดว่าจะมีใครสักคนที่บอกเขาสินะ.. โอเค๊
“งั้นกลับมาที่คำถามข้อแรก นายเพิ่งมาอยู่ค่ายได้ไม่นาน ไม่อยากไปโอลิมปัสเหรอ? ไปที่นั้นได้เจอพ่อด้วยนะ”
“ฉัน…” ซันซ์อึกอัก “ฉันยังรู้สึกไม่ค่อยสนิทใจเท่าไรเลยไม่ค่อยอยากไปน่ะ ก็แบบว่าไงดี… อยู่มาจนอายุเท่านี้แต่ไม่เคยรู้ว่าพ่อมีตัวตน ถึงจะเคยเจอหน้ากันแต่ก็เหมือนเป็นคนแปลกหน้าอยู่ดีนั่นแหล่ะ”
“อ่า…” ดีนไม่รู้จะพูดปลอบซันซ์อย่างไรจึงได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ แล้ววางมือแตะหลังน้องชาย “เดี๋ยวสักวันนายจะสนิทกับพ่อเอง... แต่ท่าทางนายดูไม่ไหวแล้ว กลับกระท่อมไปนอนต่อเถอะ”
รถบัสทัศนศึกษาพุ่งตัวออกไปตามถนนฟาร์มมุ่งสู่ใจกลางเมืองนิวยอร์ก ส่วนทางด้านสองหนุ่มสายเลือดโพไซดอนก็เดินกลับไปที่กระท่อมของตัวเอง
และนี่คือเหตุผลที่ว่าทำไม ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ถึงไม่ได้ไปทัศนศึกษาที่โอลิมปัสในวันนี้…
. . .
12.00 น.
‘ถึงจะทำใจได้แล้วแต่ว่านอยด์อ่า!’
ดีนเตร็ดเตร่เดินเตะฝุ่นเดินวนไปวนมาอยู่หน้ากองไฟเฮสเทียด้วยความเซ็ง มาย้อนคิดดูที่พ่อบอกว่า ‘แล้วเจอกันที่โอลิมปัส’ มันคือเรื่องนี้เองสินะ..
ถึงแม้ว่าเขาจะเพิ่งพบปะกับมหาเทพแห่งท้องทะเลในระดับเอ็กซ์คลูซีฟมาก็ตาม แต่เรื่องไปโอลิมปัสมันไม่เหมือนกัน ที่นั่นคือสวรรค์ย่อมต้องมีอะไรแจ่ม ๆ ให้ได้ชม ไม่ว่าจะสถาปัตยกรรมเอย ชีวิตความเป็นอยู่ของเหล่าเทพเอย แล้วไหนจะไวน์ขั้นเทพและอาหารสุดเลิศล้ำอีก เขาอยากให้ปีหน้ามาถึงวันพรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำ
ระหว่างที่กำลังเซ็ง ๆ อยู่นั้น ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายมาจากทางหน้าประตูค่าย
“อสุรกายบุก ระดมพลไปที่หน้าประตูค่ายเร็ว!!!”
แซเทอร์ตนหนึ่งวิ่งควบเข้ามาภายในค่ายฮาล์ฟบลัด ตะโกนร้องแจ้งภัยพร้อมกับเป่าแตรสัญญาณฉุกเฉินไปด้วย เหตุการณ์นี้ไม่ต่างอะไรกับกับเมื่อเดือนมิถุนายนที่ยักษ์น้ำแข็งปิดล้อมค่ายเปลี่ยนให้ฤดูร้อนกลายเป็นฤดูหนาว เพียงแต่ตอนนี้เหตุนั่นมันเกิดขึ้นในฤดูหนาวจริง ๆ และเหมือนกับว่าอุณหภูมิขณะนี้จะลดต่ำลงกว่าเมื่อเช้าจนต้องกระชับเสื้อโค้ดให้เข้าหาตัว
‘เกิดอะไรขึ้นอีก!!’
เดมิก็อดจากแต่ละกระท่อมเปิดประตูบ้านของตัวเองออกมาเพื่อรับข่าวสารดังกล่าว บ้างก็สั่นกลัว บ้างก็เตรียมอาวุธพร้อมประจัญบาน เช่น หนุ่มชาวเอเซียคนหนึ่งที่ออกจากกระท่อมหมายเลขห้าพร้อมกับง้าวจีนสัมฤทธิ์ในมือ
“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น ให้ไปที่ไหนนะพี่ชาย!?” หนุ่มสายเลือดแอรีสไถ่ถามสีหน้าตระหนก ดีนไม่เคยเห็นชายคนนี้มาก่อน แต่ขึ้นชื่อว่ามาจากสายเลือดเทพสงครามก็ทำให้เขาระแวงนิดหน่อย
“เอ่อ.. ให้ไปที่หน้าค่ายนะ” ดีนที่อยู่ในอาการเหรอหราไม่แพ้กันชี้ไปทิศที่ตั้งประตูค่ายประกอบ
“ถ้างั้นเราก็ไปกันเลย!” ไม่พูดเปล่า หนุ่มคนนั้นดึงแขนดีนให้ไปด้วยโดยไม่ไถ่ถามความสมัครใจ
“เฮ้ย! เดี๋ยว รอก๊อนนนนน ว่าแต่นายเป็นใครเนี่ย!?”
“ผมแจสเปอร์ ซู บุตรแห่งแอรีส ยินดีที่ได้รู้จักนะพี่ชาย!”
‘ยินดีที่ได้รู้จักกับผีน่ะสิ!’
ดีนคิดในใจ… สถานการณ์คับขันเช่นนี้ไม่ใช่เวลาแนะนำตัว แต่ก็ลืมไปว่าถามชื่อเขาเองนี่หว่า…
แม้จะเอ่ยปากปรามแต่ก็จำต้องวิ่งตามแรงลากมหาศาลนี้ไป เจ้าหนุ่มนี่ตัวเล็กกว่าเขาเสียอีก แต่ทำไมเรี่ยวแรงถึงได้เยอะเป็นช้างสารแบบนี้นะ ดีที่เขาใส่สร้อยข้อมืออัจฉริยะไม่ห่างหาย จึงพร้อมจะลุยกับอันตรายได้ทุกเมื่อ แต่ไม่คิดว่าจะได้ลองของใหม่เอาตอนนี้ไง
เมื่อไปถึงหน้าประตูค่ายฮาล์ฟบลัด ดีนเห็นเงาร่างที่คุ้นเคยกำลังตรึงพลังกันกับรูปปั้นอะธีนาพาร์เธนอน ยิงแสงสีแดงและสีเขียวปะทะกันอุตลุด
“นั่นมันเทพโลกิ!!!” ดวงตาสีเปลือกไม้เบิกโพลงเมื่อได้พบกับเทพคู่แค้นบุกมาถึงค่ายฮาล์ฟบลัด แถมด้านหลังยังมีอสุรกายลูกกระจ๊อกติดตามมานับสิบ ๆ ตัว
“อะไรนะ เทพโกกิ?” แจสเปอร์ทำหน้างง แต่ดูอาการแล้วเหมือนตื่น ๆ เนื้อตัวสั่นระริกเมื่อร่างกายได้รับการปะทะมากกว่า ซึ่งก็ได้ปะทะจริง ๆ หนุ่มบ้านแอรีสถูกยักษ์สีฟ้าวิ่งชนเข้าโครมใหญ่จนร่างกระเด็นไปหลายฟุต ต่อหน้าตาดีนที่วิ่งตามอยู่ข้างหลัง ดีที่มือหลุดไปก่อนไม่งั้นมีหวังได้กระเด็นพร้อมกันไปอีกคนแน่ ๆ
“เฮ้! แจสเปอร์นายเป็นอะไรไหม” ดีนตะโกนถาม ไร้เสียงตอบกลับมาจากแจสเปอร์ทว่าสิ่งที่ตอบกลับมาคือเสียงคำรามราวกับสัตว์ป่าคลั่ง
“ย้าก!!!!”
แล้วการต่อสู้ระหว่างบุตรแห่งแอรีสในโหมดคลั่งกับยักษ์จีนสีฟ้าก็เริ่มขึ้นอย่างดุเดือดเลือดพล่าน จนพื้นที่ปะทะกลายเป็นเขตอันตรายจากลูกหลง ทำให้ดีนไม่อาจเข้าไปแทรกแซงการต่อสู้ตรงหน้าได้ แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน อีกฝ่ายเป็นถึงบุตรชายเทพสงครามแถมสไตล์การต่อสู้ยังหนักหน่วงใช้ได้ คงไม่มีอะไรให้เป็นห่วงมาก แต่เป็นตอนนี้สิที่เขาถูกลากเข้ามาอยู่กลางสมรภูมิรบเข้าอย่างจัง ดีนกวาดสายตาไปรอบ ๆ ด้วยความตระหนก ครูฝึกแซเทอร์หลายคนกำลังต่อสู้กับอสุรกายที่ทั้งรู้จักและไม่รู้จักอย่างเอาเป็นเอาตาย
“โธ่เว้ย! ไหนบอกว่าฮาล์ฟบลัดเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับเดมิก็อดไง โดนบุกปีนึงสองรอบแบบนี้มันอันตรายกว่าฮอกวอตส์แล้ว!!”
คิดผิดมหันต์ที่สติแตกตะโกนออกมา หมาป่าน้ำแข็งตัวหนึ่งเห็นว่ามีเหยื่ออันโอชะยืนเงอะงะอยู่ มันไม่ได้กินอะไรมาหลายวันจนหิวโซ ต่อให้เป็นเดมิก็อดเลเวลสูงแล้วยังไง ถ้าหิวสักอย่างต่อให้เลเวลเป็นร้อยมันก็งาบได้
“กรรรรร”
อสูรร้ายกระโดดเข้าขย้ำชายที่ไร้อาวุธในมือ.. เสียเมื่อไร
ทันทีที่รู้ตัวว่าภัยร้ายวิ่งเข้าหา ดีนก็เชื่อมต่อจิตกับกำไลอัจฉริยะเปลี่ยนรูปร่างของมันให้เป็นตรีศูลสามง่าม อัญมณีที่ข้อมือเรืองแสงสว่างวาบ ก่อนที่โลหะที่พันข้อมือข้างขวาจะยืดออกกลายเป็นด้ามตรีศูลขนาดพอดีมือ พอหมาป่าน้ำแข็งพุ่งเข้าหาดีนก็ตั้งท่ารอ ทิ่มแทงหมาป่าหิวโซก่อนจะทุ่มมันลงกับพื้นจนร่างสลายกลายเป็นผง
มันประเมินคู่ต่อสู้ต่ำไป ร่างน้ำแข็งจึงได้มีจุดจบเป็นเช่นนี้…
@Daemon
เสียงเรียกชื่ออันคุ้นหูดังขึ้นจากข้างหลัง เมื่อหันไปมองเขาเห็นสหายเก่าที่ไม่ได้เจอกันนาน ‘เดม่อน แคนเนลท์’ วิ่งมาพร้อมกับดาบธีซีอุสในมือ
“เดมี่นายกลับมาค่ายตั้งแต่เมื่อไร!?” จะว่าดีใจก็ดีใจแต่ไหงพวกเขาถึงได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในสถานการณ์แบบนี้นะ…
@Daemon
ไม่มีเวลาทักทายเพื่อนผู้เคยร่วมเป็นร่วมตาย เมื่อหุ่นยนต์วัวตัวหนึ่งคล้ายกับวัวโคลคีสรุ่นอัพเกรดยืนสองขา ยิงมิสไซร์มาทางชายหนุ่มทั้งสอง ทำให้ดีนกับเดม่อนต้องหลบกันไปคนละทิศคนละทาง
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
ดูเหมือนว่าจักรกลนั้นจะเล็งเป้ามาทางดีน ส่วนเดม่อนได้ตกอยู่ในวงล้อมของอสุรกายอีกตัว
“เดี๋ยวค่อยมาคุยกันนะเดมี่! ขอฉันจัดการวัวบ้านี่ก่อน” ดีนตะโกนบอกไปหาคนที่อยู่หลังควันดำที่ลอยฟุ้ง เขารู้ว่าเพื่อนจะไม่เป็นไร... สายเลือดแต่งโพไซดอนควงหอกตรีศูลอาวุธใหม่เตรียมสู้กับศัตรูร้ายที่รออยู่ตรงหน้า…
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXc4G2nSbfbzoJ52peluoLWFXoiIgR1ME_kmwAx0CRT93SojO6IXvb-0P1aG5r2DpsrrbNWxl0wJ0MOJ42FVGMDgjdAxYHEyLnppgn0_i8VRgJb3Zh18QIu7w9pCi82-s74c4rRm?key=JgutXwY6r3QmR_B6gUgV0keehttps://i.imgur.com/X8u9uZV.png
สินสงคราม: ผนึกคริสตัล 5 ชิ้นstatic/image/hrline/line3.png
รางวัลประสบการณ์เปิดอีเว้นท์: +15 EXP +2 Pointstatic/image/hrline/line3.pngสรุปสถานการณ์ Winter is Coming II คร่าว ๆ
1. แซเทอร์ตนหนึ่งวิ่งเป่าแตรแจ้งเตือนเข้ามาในค่าย
2. แจสเปอร์กับดีนไปที่หน้าประตูค่าย / แจสเปอร์แยกกับดีนไปสู้กับรากษส
3. ดีนต่อสู้หมาป่าน้ำแข็งจนชนะ
4. พบกับเดม่อนที่เพิ่งมาสมทบที่หน้าประตูค่าย
5. ดีนเตรียมสู้กับเดธแมชชีน (กำลังเขียนตอนต่อคนมาต่อก็ลงของตัวเองได้เลย)
Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-12-21 13:58
256ตกรถไปโอลิมปัส เลยต้องมาฟัดกับอสุรกาย
21/12/20 ...
<br>
<div class="waves">
<div class="wvtop">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,85.3C640,75,800,53,960,64C1120,75,1280,117,1360,138.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,58.7C640,43,800,53,960,48C1120,43,1280,21,1360,10.7L1440,0L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,288L80,277.3C160,267,320,245,480,250.7C640,256,800,288,960,277.3C1120,267,1280,213,1360,186.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,128L80,144C160,160,320,192,480,192C640,192,800,160,960,149.3C1120,139,1280,149,1360,154.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path></svg>
</div>
<div class="wvicon"><img src="https://i.imgur.com/Uyj2Bee.gif/100"></div>
<div class="wvhead">
<strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong>
<em><br></em>
</div>
<div class="wvtext"><div class="wvtext"><div style="text-align: center;"><span style="color: transparent; font-size: 30px; font-style: italic; font-weight: 900; letter-spacing: -1.5px; -webkit-text-stroke: 1px var(--accent); text-align: start; font-family: Poppins;">Daemon Kannel</span></div><span style="font-family: Kanit; font-size: large; font-weight: 700; text-align: start; text-transform: uppercase; color: var(--text);"><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--text);"><br>21 · ธันวาคม · 2024 </span><span style="color: var(--text);"> </span><span style="color: var(--text);">·</span><span style="color: var(--text);"> </span><span style="color: var(--text);">12.30 น.</span></div></span></div><div class="wvtext"><div class="wvtext"><p style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#000000"> เดม่อนที่วิ่งถือดาบเธซีอุสมุ่งมาทางค่ายฮาล์ฟบลัด เขาเห็นเด็ก ๆ ชาวค่ายกำลังวิ่งตรงไปทางเนิน ก่อนเห็นคุณไครอนอีกฟากไกล ๆ กำลังแจกแจงดูแลคนเจ็บที่โดนหามเข้ามา เด็กบ้านอะพอลโลดูจะทำงานกันอย่างแข็งขัน</font></p><p style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#000000"> เขาเห็นดีนอยู่ไม่ไกลกำลังรับมือกับอะไรบางอย่างก่อนตะโกน "เฮ้ ดีน!!"</font></p><p style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"> [อ้างอิงจากโรลเพลย์ DEAN]</font></p><p style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#000000"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> เขาไม่ทันจะได้ถามไถ่ว่าสรุปเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น ก่อนโดนปืนยิงจรวดยิงตู้ม จนต้องกระโดดหลบ เขากลิ้งไปตามพื้นก่อนตั้งหลักด้วยการปักดาบลงพื้น หยิบโล่ที่หลังออกมากระชับ ในขณะจะไปช่วยดีนสู้ เขาก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีหมาป่าตัวเบิ้มมาขวางไว้ </span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"><br></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-family: Kanit; font-size: medium;"><font color="#8b0000"> "จะไปไหนหรือเจ้าหนู แกมาเป็นอาหารของข้าดีกว่า" </font></span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">หมาป่ายักษ์ตัวนั้นพูดขึ้นก่อนกระโจร ซึ่งเดม่อนรู้ว่ามันไม่ใช่หมาป่าธรรมดาแน่ ขนาดใหญ่มหึมาขนาดนี้ ทุกการโจมตีของมันทำให้พื้นดินกระเด็นและสะเทือนได้ง่าย</span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"><br></span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> เดม่อนกระโดดหลบ แม้ตัวจะใหญ่ยักษ์แต่มันก็ว่องไวไม่ต่างกับหมาป่าปกติเลย ก่อนจะยกพุ่งโจมตีเพื่อหมายแลก เขาถูกกรงเล็บข่วนในขณะสไลด์หลบแต่ไม่พ้น และใช้ดาบฟาดตัวมันได้เล็กน้อย</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> เดม่อนกัดฟันแน่น เลือดไหลซึมออกมาจากรอยข่วนที่หลัง เสื้อผ้าขาดวิ่น เผยให้เห็นผิวขาว ๆ ที่มีรอยเลือดสีแดงสด เขาจ้องมองหมาป่ายักษ์ด้วยความระมัดระวัง</span></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><b> "หมาป่าธรรมดาที่ไหนจะตัวใหญ่ขนาดนี้" </b>เดม่อนพึมพำกับตัวเอง<b> "หรือว่าจะเป็น..."</b> เขาแทบจะไม่อยากคิดถึงมันเลย จน</font><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว เขาเคยอ่านเจอในหนังสือเกี่ยวกับสัตว์ประหลาด หมาป่าขนาดยักษ์ ดุร้าย แข็งแกร่ง มันคือลูกหลานของเฟนริล หมาป่าปีศาจในตำนานนอร์ส!!</span></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><b> "เฟนริล..." </b>เดม่อนพูดชื่อนั้นออกมา ความรู้สึกเย็นยะเยียบแล่นไปทั่วสันหลัง เขาไม่เคยเจอสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อน </font><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">แต่ถึงจะกลัว เขาก็ไม่มีทางเลือก เขาต้องสู้กับมันเพื่อจะปกป้องค่าย และเพื่อน ๆ ของเขา อีกทั้งเขาต้องปกป้องบ้านหลังนี้เพื่อรอยัยฉลาดกลับมาและรักษาสัญญาไว้ว่าจะอยู่อย่างปลอดภัย หากเขาตายที่นี่ก็เท่ากับผิดสัญญาที่ให้ไว้กับลิเลียน่า </span></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"> เดม่อนตั้งท่าเตรียมพร้อม เมื่อเขานึกถึงยัยฉลาดก็ยิ่งทำให้เขามีแรงฮึกสู้มากขึ้น ดาบในตำนานของเธซีอุส ส่องประกายสีฟ้า เขาจ้องมองหมาป่ายักษ์ และรอจังหวะที่จะโจมตี</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"> หมาป่ายักษ์คำราม เสียงดังกึกก้อง มันพุ่งเข้าใส่เดม่อน ด้วยความเร็ว กรงเล็บแหลมคม พุ่งตรงมาที่คอของเขาหมายจะปลิดชีวิตในพริบตา</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"> เดม่อนหลบกาสรโจมตีนั้นอย่างใจเย็น ก่อนจะใช้โล่ปัดป้อง กรงเล็บกระทบโล่ เสียงดังสนั่น แรงกระแทกทำให้เขาเซถลาพอสมควร ส่วนเจ้า</font><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">หมาป่ายักษ์เองก็ไม่ปล่อยให้เดม่อนตั้งหลัก มันโจมตีต่อเนื่อง กรงเล็บ เขี้ยว และหาง ต่างก็ฟาดใส่เดม่อนอย่างไม่หยุดหย่อน</span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"><br></span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> จนเขาได้จังหวะ ก่อน</span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เดม่อนจะเงื้อดาบขึ้นและใช้ฟันเข้าที่ขาหน้าของหมาป่า สร้างบาดแผลลึก เลือดสีดำพุ่งกระฉูด หมาป่าร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"> <b>"เจ้าหนู!"</b> หมาป่าคำราม <b>"เจ้ากล้าทำร้ายข้าเหรอ!"</b></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> <b> </b></span><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><b>"ข้าจะทำมากกว่านี้ ถ้าเจ้าไม่หยุด!" </b>เดม่อนตะโกนตอบ</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">หมาป่าโกรธจัดและฉุนเฉียวมากขึ้น มันพุ่งเข้ากระโจนใส่เดม่อน หมายจะฆ่าเขาให้ตาย </font><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">เดม่อนรู้ว่าเขาเสียเปรียบ ตอนนี้</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">ดวงตาของเขาได้เปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงเพื่อบ่งบอกว่าเขาจะเอาจริงล่ะนะและความมุ่งมั่นอันแรงกล้าที่จะปกป้องค่ายลุกโซนขึ้นมา</span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"><br></span></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">หมาป่าชะงักลงครู่หนึ่งเมื่อเห็นตาอีกฝ่ายเปลี่ยนสีจนเป็นสีแดงเห็นชัดเจนขนาดนั้น แม้มันจะไม่มีพลังอะไรที่จะโจมตีก็เถอะ แต่เจ้าหมาป่าดูจะกลัวไปเอง ราวกับมันจะรู้สึกถึงพลังบางอย่างที่แผ่ออกมาจากเดม่อน</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">"<b>พอสักทีเถอะ พอเถอะนะ ได้โปรดหยุดเถอะ!"</b> เดม่อนร่ายคำพูดซ้ำไปมาและทุกถ้อยคำเขาใส่มนต์มหาเสน่ห์ลงไปด้วย พร้อมกับใช้</font><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">ดวงตาสีแดงของเขา จ้องมองเข้าไปในดวงตาของหมาป่า ราวกับเขาต้องการจะโฟกัสอย่างแน่วแน่ว่าให้มนต์มหาเสน่ห์ใช้กับหมาป่าตรงหน้า เพื่อสั่งให้มันหยุด</span></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">หมาป่าสับสน มันเริ่มรู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่างที่บังคับให้มันต้องเชื่อฟัง</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> <b> </b></span><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><b>"หยุด..." </b> เดม่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและใส่มนต์มหาเสน่ห์เข้าไปด้วยอย่างแรงกล้า</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">หมาป่าหยุดนิ่ง มันยืนตัวสั่น ไม่กล้าขยับ</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"> แม้จะสามารถควบคุมหมาป่ายักษ์ได้ด้วยมนต์มหาเสน่ห์แล้ว แต่เขาก็ไม่อยากจะเสี่ยงใช้งานมันจัดการอสุรกายตัวอื่น เพราะพลังมันเองก็แข็งแกร่งเอาเรื่องและกดดันเขากลับมาพอสมควร อีกทั้งถ้าเทียบกันแล้วพลังของเขามีขีดจำกัดยิ่งกว่ามัน มนต์มหาเสน่ห์อาจจะอยู่ได้ไม่นานตามที่พี่ไพเพอร์เคยสอน โดยปกติยิ่งสิ่งมีชีวิตในตำนานจะอยู่เพียงชั่วครู่ ดังนั้นสำหรับเดม่อนคิดว่ายิ่งหมาป่าตัวนี้เป็นลูกหลานของเฟนริล จิตใจของมันย่อมแข็งแกร่งกว่าสัตว์ประหลาดทั่วไป</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เขาต้องหาทางจัดการกับมัน ก่อนที่มันจะหลุดจากการควบคุม</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เดม่อนเหลือบมองไปรอบ ๆ สายตาของเขา ไปหยุดอยู่ที่ต้นสนธาเลียใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะมี</font><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว และเขาหลับตาลงเพื่อนึกถึงสัตว์ชนิดหนึ่ง จน</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">ร่างของเขาเริ่มเปลี่ยนแปลง จากเด็กหนุ่มกลายเป็นอินทรีตัวใหญ่</span></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/mPJxYEA.jpeg" width="300" _height="300" border="0"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">นกอินทรีเดม่อนเริ่มกางปีก และโบยบินขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยความเร็ว มันบินวนรอบหมาป่ายักษ์ พลางส่งเสียงร้องดังกังวาน เจ้า</font><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">หมาป่ามองตามนกอินทรีด้วยความสับสน มันไม่เข้าใจว่า เกิดอะไรขึ้น</span></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เดม่อน ในร่างนกอินทรี บินโฉบลงมา ใช้กรงเล็บที่แหลมคมจิกเข้าที่ดวงตาของหมาป่าข้างขวา</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#8b0000"><span style="font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font face="Kanit" size="3">"อ๊ากกก!" </font></font><font color="#000000" face="Kanit" size="3"> หมาป่ายักษ์ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด มันยกขาหน้าขึ้นปิดบังดวงตาด้วยความเจ็บปวด และดูเหมือนมนต์มหาเสน่ห์จะสิ้นสุดลงแล้ว แต่มันกำลังเจ็บปวดและงุงงงว่าทำไมตาบอดไปข้างหนึ่ง</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เดม่อนไม่ปล่อยให้เสียโอกาส เขาบินโฉบลงมาอีกครั้ง ใช้จะงอยปากที่แข็งแรง จิกเข้าที่หัวของหมาป่า เจ้า</font><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">หมาป่าดิ้นรน พยายามสะบัดนกอินทรีออก แต่ก็ไร้ผล ส่วนนกอินทรี</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">เดม่อนยังคงจิกและจิกไม่หยุด จนกระทั่งหมาป่ายักษ์ทนไม่ไหวจากบาดแผลและเสียเลือดมันจึงล้มลงแน่นิ่งก่อนจะสลายเป็นฝุ่นละอองสีทอง</span></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เดม่อนแปลงร่างกลับเป็นมนุษย์ เขายืนหอบหายใจอย่างเหนื่อยล้า แต่ก็โล่งใจที่ สามารถเอาชนะหมาป่ายักษ์ได้</font></p><p style="text-align: left;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: left;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เขามองไปทางอื่นเห็นควันไฟยังคงพวยพุ่ง เสียงต่อสู้ยังคงดังมาเป็นระยะ </font><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Kanit; font-size: medium;">เขาต้องรีบไปช่วยคนอื่น ๆ ในตอนนี้</span><span style="text-align: justify;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3">เขาต้องทำหน้าที่ตรงหน้า เขาต้องช่วยเหลือคนที่อยู่ในค่าย </font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="text-align: justify;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="text-align: justify;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"> เดม่อนกำดาบเธซีอุสแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาจะต่อสู้เพื่อปกป้องค่ายฮาล์ฟบลัด เพื่อรอการกลับมาของลิเลียน่า... ใช่เขาต้องมีชีวิตรอเธอกลับมา!</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="text-align: justify;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: medium; font-family: Kanit; color: var(--text);"><br></span></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3">รางวัลประสบการณ์เปิดอีเว้นท์: +15 EXP +2 Point</font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3">สินสงคราม: </font><span style="text-align: justify;"><font face="Kanit" size="3">ดวงตาเฟนริล</font></span></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3">+2 ตื่นรู้พิชิตลูกหลานเฟนริลครั้งแรก</font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></p><p style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/CuonJnv.png" width="500" _height="500" border="0"></p></div></div></div><div class="wvtext"> </div><div class="wvtext"><br></div>
<div class="wvbot">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,122.7C640,149,800,203,960,202.7C1120,203,1280,149,1360,122.7L1440,96L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,128C160,160,320,224,480,245.3C640,267,800,245,960,202.7C1120,160,1280,96,1360,64L1440,32L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,32L80,53.3C160,75,320,117,480,133.3C640,149,800,139,960,149.3C1120,160,1280,192,1360,208L1440,224L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,85.3C640,96,800,160,960,197.3C1120,235,1280,245,1360,250.7L1440,256L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path></svg>
</div>
</div>
<a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit"></a><a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit" style="display: inline !important;">NC</a>
<style>.waves { --accent: #b7011f; --accent1-25: #b7011f; --accent2-25: #fdc4e2; --accent3-25: #b7011f; --accent4-25: #b7011f; --text:#666; --bckg:#fff; }</style><link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/50ognhvddbgrdql71m9ys/waves.css?rlkey=zzfy7ubvad00156x4dydsxjv6&st=r13bibt5&dl=0"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Open+Sans:ital,wght@0,400;0,700;1,400;1,700&family=Poppins:ital,wght@1,900&display=swap" rel="stylesheet">
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Eloise เมื่อ 2024-12-21 15:52 <br /><br /><div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>
<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>
<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>
<div id="Eloise01">
<p>
<font face="Kanit"><br><br></font></p>
<div id="Eloise02">
<p>
<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff8c00"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="4"><b>วันที่ 21 ธันวาคม 2024</b></font></div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="4"><b>เวลา 12.10 น.</b></font></div><div><br></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3"><font color="#ff8c00"><b style=""><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"></b></font><font style="" color="#ff8c00"><b style=""><br></b></font></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เอโลอิสเดินออกมาจากบ้านพักหมายเลข 9 ด้วยสีหน้าผ่อนคลาย คิดว่าวันนี้น่าจะเป็นวันที่เธอได้พักสงบสุขสักครั้งเพราะเหล่าเพื่อนในค่ายส่วนใหญ่พากันไปเที่ยวโอลิมปัส ทำให้ค่ายดูเงียบสงบกว่าปกติ เธอยิ้มบาง ๆ ให้กับความคิดนั้น ก่อนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติไปจากเดิม</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ดังขึ้นพร้อมเสียงแตรเป่าก้องไปทั่วค่าย เอโลอิสหันไปมองก็เห็นแซเทอร์ตัวหนึ่งวิ่งพรวดเข้ามาในค่าย สีหน้าของมันเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd"><i>“อสุรกายบุก! ระดมพลไปที่หน้าประตูค่ายเร็ว!!!” </i></font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เสียงแซเทอร์ตะโกนดังลั่น เรียกความสนใจจากทุกคนที่ยังอยู่ในค่าย</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“บุกงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไงกัน นี่มันค่ายฮาล์ฟบลัดนะ!” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เธอหันไปพูดกับเคอร์ติสที่เกาะอยู่บนไหล่ สีหน้าของเธอในตอนแรกเปลี่ยนไปทันที</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffff00">“กระผมว่าเรารีบไปดูที่หน้าค่ายกันเถอะขอรับ!” </font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เคอร์ติสพูดพร้อมขยับปีกเล็ก ๆ ด้วยความร้อนรน</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เอโลอิสไม่รอช้าวิ่งกลับเข้าไปในบ้านพักอย่างรวดเร็วเพื่อหยิบคันธนูประจำตัว จากนั้นก็มุ่งตรงไปยังหน้าประตูค่ายทันที สิ่งที่เธอเห็นเมื่อไปถึงคือกลุ่มอสุรกายหลากหลายรูปร่างที่กำลังกรูกันเข้ามา ดูเหมือนพวกมันจะทำลายบาเรียป้องกันค่ายได้แล้ว และกำลังเริ่มเคลื่อนตัวเข้ามาอย่างต่อเนื่อง เหล่าแซเทอร์และเดมิก็อดบางส่วนที่เลือกไม่ไปเที่ยวโอลิมปัสบัดนี้กลายเป็นเหมือนนักรบที่กำลังต่อสู้ฟาดฟัดกับผู้บุกรุกที่ไม่ได้รับเชิญ</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">"เราต้องช่วยพวกเขา!" </font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เอโลอิสเอ่ยด้วยเสียงมุ่งมั่น ก่อนที่สายตาของเธอจะสะดุดกับร่างมหึมาที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ในสนามต่อสู้ เธอเบิกตากว้างเมื่อเห็นราชสีห์นีเมียนตัวหนึ่งเตรียมพุ่งเข้าใส่เดมิก็อดที่กำลังยุ่งอยู่กับการต่อสู้อสุรกายอีกตัว</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">"เฮ้ ระวัง!"</font><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"> เธอร้องเตือนแต่นั่นยังไม่ทันการณ์</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ด้วยสัญชาตญาณ เอโลอิสพุ่งตัวออกไปเต็มแรง วิ่งสุดกำลังไปยังเป้าหมาย ก่อนจะกระโดดขึ้นกลางอากาศอย่างไม่ลังเล เท้าของเธอปะทะเข้าที่ด้านข้างลำตัวของราชสีห์นีเมียนด้วยแรงทั้งหมดที่มี มันส่งเสียงคำรามลั่นพร้อมทั้งเซถลากระเด็นออกไป</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เอาล่ะเจ้าเหมียวขนทอง มาเจอกันหน่อย!” </font><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;">เอโลอิสกัดฟันพูด ก่อนจะกระชับคันธนูในมือเตรียมตัวเข้าสู่การต่อสู้อันดุเดือด</span></div><div><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;"><br></span></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ราชสีห์นีเมียนคำรามก้องด้วยความดุดัน ขนสีทองของมันเป็นประกายราวกับเกราะเหล็กที่ไม่อาจทะลุผ่านได้ เธอกัดฟันแน่นเมื่อธนูดอกแรกที่ปล่อยออกไปกระทบลำตัวของมันแล้วกระเด็นออก ราชสีห์ตัวนั้นไม่แม้แต่จะสะดุ้ง มันพุ่งเข้าหาเธอด้วยความรวดเร็ว</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เอโลอิสกระโดดหลบไปด้านข้างอย่างเฉียดฉิวก่อนจะหันกลับมายิงธนูอีกดอก คราวนี้เล็งไปที่ดวงตาแต่เจ้าเหมียวนั่นสะบัดหัวหลบได้ทัน มันคำรามลั่น สายตาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด เธอขยับตัวถอยออกห่างตั้งสมาธิใหม่พลางพยายามคิดหาวิธีจัดการ</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ถ้ายิงข้างนอกเข้าไม่ได้ ก็ต้องยิงทำลายด้านในของมันดูซิจะยังอึดได้อยู่ไหม” </font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">เธอพูดกับตัวเองพลางตั้งลูกธนูอีกดอก ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่ปากของมัน เจ้าเหมียวคำรามลั่นอีกครั้ง มันอ้าปากกว้างจนเห็นฟันอันแหลมคมก่อนจะกระโจนเข้าหาเธอ เอโลอิสอาศัยจังหวะนั้นปล่อยลูกธนูออกไปเต็มแรง ธนูพุ่งตรงเข้าไปในปากของมันก่อนจะทะลุเข้าสู่เพดานปากลึกถึงสมอง</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff">ทันใดนั้นขนสีทองของราชสีห์เริ่มเรืองแสง เปล่งประกายสว่างวาบก่อนที่ร่างของมันจะเริ่มแตกออกเป็นละอองแสงสีทอง ละอองเหล่านั้นลอยฟุ้งกระจายไปในอากาศก่อนจะหายวับไป แต่เอโลอิสไม่มีเวลาจะมาชื่นชมความสำเร็จนี้เธอจะต้องรีบไปจัดการตัวอื่นต่อก่อนที่มันจะเข้าไปด้านในค่ายได้</font></div><div><font color="#a0522d" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#a0522d" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=543"><img src="https://i.imgur.com/Jedp6Oo.png" width="400" _height="303" border="0"></a></div><div><font color="#a0522d" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b style="">สินสงคราม: หนังราชสีห์นีเมียน</b></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b>โอกาสดรอปพิเศษ: ค่า LUK 100+ เลขไบต์ 0 , 7 , 9 จะมีโอกาสดรอปไข่นีเมียน</b></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b style="">รางวัลประสบการณ์เปิดอีเว้นท์: +15 EXP +2 Point</b></font></div></div><div><br></div><div><font color="#ffffff"><br></font></div></div><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff"><br></font></div><p><font face="Kanit" color="#ffffff"><font size="3"><br>
</font>
</font></p>
</div><font face="Kanit"><font size="3" color="#ffffff">
<br>
</font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><b style=""><font color="#ffffff">
<br></font><br>
</b></font></font></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-12-21 17:59
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXe_Cc09nx89q4DWO_NtG3xr7m2WsAarbAJPofixJT5eokRBIZwnPuQHJGFKpyTkeIULxOtX6-sRPowoDmgOWs0X1yvCI6OifQ7ZZbLZOIr2hA8tpQEv6Ya7foDAxl-C6mFMKQ18?key=f33jB5cPknThO3QmdOWOaAi3257https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeyPwgUND5ImiZYuO52Y03iCiY5Y-5AFmKogw_AvIzcdpw00KI8SUU6s6ZPQZu-XS-OQQMZuZ4_ezi73KjxDVrv7qVNwo3skk8BDzKl1db0ugi6Xj8B_tRb2I34R58A-L7YOJidqg?key=f33jB5cPknThO3QmdOWOaAi3หุ่นยนต์วัวสุดสยองกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์
21/12/2024 เวลา 12.20 น.
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
มิสไซร์จากจักรกลวัวล็อคเป้าเล็งมายังบุตรแห่งโพไซดอนไม่หยุด จนพื้นที่สงครามเต็มไปด้วยเปลวไฟและหมอกควันหนาทึบจนแทบจะสำลัก
“บ้าเอ๊ย!” ดีนกัดฟันกรอด เขาสถบออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเข้าใกล้อสุรกายตนนั้นไม่ได้เลยแม้แต่น้อย “เมื่อไรกระสุนมันจะหมดวะเนี่ย!!”
ปิ๊บ.. ปิ๊บ.. วืดดดด
คล้ายโชคเข้าข้าง แม้ว่ากระสุนของจักรกลวัวสองขาจะไม่ได้หมด แต่ตอนนี้กลไกของมันขัดข้องโอเวอร์โหลดพลังงานมาเกินไปจากการโหมใช้แต่อาวุธหนัก แสงไฟสีแดงกะพริบขึ้นบนหน้าปัดกลางอก คล้ายกับว่าเขาได้ยินเสียงเอไอภาษากรีกดังมาจากตัวมัน
『Ἡ ψῦξις πάλιν ἕτοιμος ἔσται μετὰ ἑκατὸν πεντήκοντα ὀκτὼ δευτερόλεπτα.』 (คูลดาวน์: พร้อมใช้งานใหม่ในอีกหนึ่งร้อยห้าสิบแปดวินาที)
ดีนยังฟังภาษายาก ๆ ไม่ออก แต่เขารู้ว่านี่คือโอกาสทองที่ต้องรีบจัดการหุ่นยนต์ในขณะที่มันหยุดชะงัก
ทว่า…
“โอ๊ยยย พี่ดีนคะ.. ช่วยหนูด้วย…”
เสียงร้องขอความช่วยเหลือมาจากหลังเขม่าควันสีดำที่เริ่มจางลง ทำให้ชายหนุ่มเผลอหยุดชะงักไปด้วย มีร่างเงาหนึ่งที่นอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้นหญ้าที่ลุกติดไฟ เมื่อฝุ่นควันจางหายไปหมดเขาเห็น ‘เจโนวีฟ อีเมอร์สัน’ ธิดาแห่งอะโฟร์ไดท์ อยู่ในสภาพโชกเลือด ชุดสวย ๆ ขาดเวิ่นและไหม้เกรียม ผิวหนังบางแห่งพุพองหลุดลอกเป็นแผลเหวอะหวะ เส้นผมสีแพล็ตตินัมบลอนด์ยาวสลวยไหม้ไฟจนหงิกงอ สภาพอันน่าเวทนาเหลือเค้าโครงของสาวงามบ้านกุหลาบสีทองเพียงน้อยนิด
ภาพที่เห็นทำเอาดีนตกอยู่ในอาการช็อก ลมหายใจเริ่มติดขัด.. อาการกลัวเลือดกำเริบก็ใช่ แต่ที่เหนือกว่านั้นคือเขาเป็นห่วงเด็กสาวที่นอนพะงาบรอความตาย
“เจโนวีฟ!!”
ตรีศูลในมือหดกลับเป็นรูปร่างของกำไล ดีนละทิ้งการต่อสู้ รีบพุ่งตัววิ่งไปหาเด็กสาวที่ไหม้เกรียม นั่งลงทรุดเข่าประคองร่างอันเปราะบางขึ้นมา คล้ายกับเธอจะแหลกสลายไปได้ทุกเมื่อ ใบหน้างดงามของน้องน้อยต่างบ้านผู้แสนสดใสเสียโฉมไปครึ่งซีก มันทำให้เขาใจสลาย หยาดน้ำจากดวงตาสีเปลือกไม้หยดลงบนข้างแก้มนวลอย่างหักห้ามตัวเองไม่ได้ ดีนพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้สั่นเพราะว่าตอนนี้มีเพียงเขาที่ช่วยเหลือเธอได้
‘ตั้งสติสิวะดีน ตั้งสติ!’
“อาหารเทพ.. ใช่.. อาหารเทพ.. แถวนี้น่าจะมีหน่วยพยาบาลสิ!”
ชายหนุ่มอุ้มร่างเด็กสาวที่จวนเจียนจะสิ้นใจขึ้นมาปากก็พึมพำถึงอาหารเทพ หรือน้ำทิพย์ แถวนี้จะมีใครมีสิ่งของเหล่านั้นบ้าง.. หรือบุตรแห่งอะพอลโล่จะช่วยรักษาให้ได้ไหม
แว้บหนึ่งในความคิด ภาพเหตุการณ์เมื่อเช้าย้อนกลับมา…
ภาพของเทพอะพอลโล่ผู้หล่อเหลาเดินผ่านหน้า… ย้อนกลับไปอีก…
ดีนโบกมือลารีชาและเจโรม… ย้อนกลับไปอีกหน่อย…
เจโรมเอาแต่มองไปทางกลุ่มเด็กบ้านอะไฟร์ไดท์…
‘เดี๋ยวนะ… เด็กอะโฟร์ไดท์นอกจากเดม่อนก็ไปโอลิมปัสกันทั้งบ้านไม่ใช่เหรอ? แล้วที่อุ้มอยู่… ใครวะ?’
ฝีเท้าที่วิ่งวุ่นหาหน่วยพยาบาลหยุดชะงัก เขามองร่างในอ้อมแขนด้วยสีหน้าตระหนก จากน้ำตาที่หลั่งไหลกลายเป็นเหงื่อเม็ดโตผุดที่ข้างแก้ม เขามองใบหน้าของสาวน้อยที่เสียโฉมค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นจิ้งจอกขาวที่มีเก้าหาง ปากยาว ๆ ของมันแสยะยิ้ม
『รู้ตัวซะแล้วรึ หมดเวลาเล่นสนุกแล้วสินะ!!』
ปีศาจจิ้งจอกพุ่งงับขอของเดมิก็อดสายเลือดเจ้าสมุทร ดีนเบี่ยงตัวหลบพร้อมกับโยนอสุรกายแปลงร่างทิ้งไป แม้จะไม่โดนคอหอยแต่ระยะที่แสนใกล้ทำให้เขาถูกงับเข้าที่ไหล่ กว่าจะสะบัดมันออกได้ก็เล่นซะเลือดชุ่มโชกไปทั้งแขนข้างซ้าย
『สายเลือดมหาเทพ.. อร่อยมาก』 ปีศาจจิ้งจอกเลียริมผีปาก
“หนอยแน่แก…” ดีนกัดฟันแน่น พยายามข่มความเจ็บปวดไม่ให้แล่นลามไปทั้งครึ่งซีกซ้าย แต่เหนืออื่นใดเขาโกรธที่มันบังอาจมาเล่นกับจิตใจของคน…
มือขวาที่ชุ่มเลือดปล่อยออกจากบาดแผลที่ไหล่ซ้าย อัญมณีสีน้ำทะเลเรืองแสงอีกครั้งก่อนที่คราวนี้โลหะจะเปลี่ยนสภาพกลายเป็นดาบตรีศูลที่มีใบมีดทั้งหมดสามใบ คมดาบเป็นประกายแวววาวเมื่อสะท้อนกับแสงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน ดวงตาปีศาจจิ้งจอกวาวโรจน์ขึ้นมาอย่างท้าทาย มิได้กลัวเกรงโทสะของบุตรเทพวารี
『ตายซะ!!!』
ปีศาจจิ้งจอกพุ่งตัวเข้าไปกัดอีกครั้ง แม้ว่าดีนจะได้รับบาดเจ็บจนเคลื่อนตัวช้ากว่าเดิมเกือบเท่าตัวเขาจึงเลือกที่จะไม่หลบคมเขี้ยวของสัตว์ร้ายแต่เลือกที่จะเผชิญหน้ากับมันไปตรง ๆ
“ย้ากกกก!!!”
ชายหนุ่มไม่เคยใช้ดาบมาก่อน เขาจึงใช้สัญชาตญาณและประสบการณ์การต่อสู้ล้วน ๆ ในการพิชิตศัตรู ดีนหมุนตัวหลบการโจมตีของจิ้งจอกเก้าหาง ใช้โมเมนตัมแกว่งดาบสามง่ามอย่างสุดแรงด้วยแขนทั้งสองข้างที่สั่นเทา เพียงพริบตาเดียว ร่างของปีศาจจิ้งจอกก็ถูกแยกออกเป็นสามท่อนอย่างน่าสยดสยอง แต่ไม่ทันที่เศษชิ้นส่วนของมันจะตกสู่พื้นร่างนั้นก็สลายเป็นธุลีเถ้าไปก่อน
จังหวะเดียวกันนั้นเอง…
『Το λειτουργικό σύστημα είναι έτοιμο. Εκκίνηση: Μηχανή Θανάτου』(ระบบปฏิบัติการพร้อมใช้งาน ทำการเปิดเครื่อง: เดธแมชชีน)
ดวงตาของหุ่นจักรกลสว่างวาบขึ้นอีกครั้งหลังจากที่มันคูลดาวน์ไปเกือบ ๆ สามนาที เมื่อทำงานเต็มรูปแบบมันก็กลับมาล็อคเป้าเดมิก็อดคนเดิมด้วยความเกรี้ยวกราด คราวนี้มันยิงเลเซอร์สีแดงออกมาจากปากกระบอกปืน ดาบสามง่ามในมือของดีนแปรเปลี่ยนรูปร่างเป็นโล่ทรงกลมอย่างรวดเร็ว
‘เกือบจะลืมไอ้เวรนี่ไปเลย…’
ตอนนี้ดีนพอจะรู้แล้วว่าจุดอ่อนของหุ่นสังหารคืออะไร หากยันไว้ได้จนพลังงานหมดมันจะทำการชัตดาวน์เพื่อคูลดาวน์ตัวเอง แต่ว่าตัวเขาจะถือโล่กันไว้ได้นานแค่ไหนเนี่ยสิ…
ไม่เพียงแค่ดีนที่เกิดกระบวนการเรียนรู้ เอไอของหุ่นก็เช่นกัน มันไม่เอาแต่ปล่อยพลังอย่างบ้าคลั่งเหมือนกับครั้งแรก แต่ยิงเลเซอร์ใส่เป็นพัก ๆ และหยุดยิงเพื่อไม่ให้เซลล์พลังงานร้อนจนช็อต กระนั้นหุ่นยนต์ก็ไม่สมบูรณ์แบบ เพราะว่ามันพยายามจะสมบูรณ์แบบ รูปแบบการยิงเลเซอร์ของเครื่องจักรสังหารเป็นจังหวะเกินไปจนดีนจับทางได้
เมื่อมันหยุดยิงชั่วครู่ ดีนจึงวิ่งไปปะชิด เปลี่ยนโล่เป็นหอกตรีศูล เน้นจ้วงแทงตามจุดข้อต่อต่าง ๆ ประกายไฟแปรบปราบเมื่อสายวงจรตามแขนขาถูกตัดขาด เพียงไม่นานหุ่นสังหารก็กลายเป็นเป้านิ่ง ด้ามหอกหดเล็กสั้นตามใจนึกของผู้ใช้ เปลี่ยนเป็นเพิ่มความยาวที่ใบดาบแทน ดีนฟันคอของเครื่องจักร มันไม่ขาดสะปั้นง่าย ๆ เนื่องจากเป็นเหล็กชั้นดี ชายหนุ่มจึงกระโดดขึ้นไปขี่คอมันก่อนจะปักดาบสามง่ามไปที่หลังคอที่น่าจะเปราะบางกว่าส่วนอื่น เฉือนหัวของมันจดขาดกระเด็น
“ย้ากกกก!!”
『Το σύστημα έχει υποστεί σοβαρή ζημιά. Δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί. Ο πυρήνας ενέργειας είναι στο μηδέν τοις εκατό.』(ระบบเสียหายอย่างหนัก ไม่สามารถทำงานต่อได้ แกนพลังงานเหลือศูนย์เปอร์เซ็นต์)
ไฟสีแดงที่ตาและตามจุดวงจรต่าง ๆ ของเดธแมชชีนกะพริบปริบ ก่อนที่มันจะดับไปอย่างถาวร ทว่าหนุ่มสายเลือดโพไซดอนที่อยู่ในโทสะตั้งแต่ถูกปีศาจจิ้งจอกปั่นหัวก็ยังจ้วงแทงเศษเหล็กนั้นไม่หยุดราวกับใช้มันแทนสนามอารมณ์
เงาแร็กนาร์ปรากฏขึ้นด้านหลังแต่เมื่อมันเห็นว่าคู่ต่อสู้คือใครและอยู่ในสภาวะทางอารมณ์แบบไหนเงานั้นก็รีบจาง เปลี่ยนเป้าหมายไปเล่นงานเดมิก็อดคนอื่นแทน…
“ย้ากกกก!! ตายซะ!! แกตาย!!!”
ขณะที่แทงเศษซากไปเรื่อย ๆ มือของเขาก็ถูกใครบางคนจับเอาไว้
“พอได้แล้วดีน…” น้ำเสียงเรียบนิ่งดังขึ้นเหนือหัว
คนที่หยุดการกระทำอันบ้าคลั่งและเปล่าประโยชน์ของดีนไว้คือ ‘เลนน็อค เทย์โคลิส’ บุตรแห่งฮาเดส ที่แอบมุดเงามาอยู่ด้านหลังของเขาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ตัว
เมื่อได้สติชายหนุ่มหันมองไปรอบ ๆ การต่อสู้ยังคงอยู่ แต่ศัตรูที่เขาจัดการสิ้นชีพไปแล้ว ตรงนี้นอกจากเลนน็อคแล้วยังมีแซเทอร์ผิวดำผมทรงแอฟโฟร่อยู่อีกหนึ่งคน ดีนจำได้ดีว่านี่คือ ‘บ๊อบบี้ ลอซ’ เพื่อนเก่าสมัยประถม ซึ่งอยู่ในอาการกล้า ๆ กลัว ๆ
“โอ้.. ฉัน” อาวุธในมือถูกหดคืนในรูปแบบของกำไล ฝ่ามือหนายกขึ้นลูบใบหน้า คราบเลือดของตัวเองที่ยังไม่แห้งดีจึงเลอะติดหน้าคมสันจนดูไม่ได้
“นายต้องไปพัก รักษาตัวเองและสงบจิตใจซะ สภาพนี้.. ไม่พร้อมจะต่อสู้” เลนน็อคกำชับ คำของบุตรแห่งความตายกระชับและเฉียบขาด “แซเทอร์ พาเขาไปดูแล แล้วก็สินสงครามพวกนี้… เอาไปด้วย”
“คะ.. ครับ” บ๊อบบี้ตอบรับอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เขาโกยสินสงครามจากปีศาจจิ้งจอกและหุ่นนรกขึ้นมาใส่กระเป๋าสะพายข้าง ก่อนจะค่อย ๆ ประคองดีนที่บาดเจ็บขึ้นมา
“ฝากนายด้วยนะเลนนี่.. ถ้าเป็นนายฉันรู้ว่าสถานการณ์ตรงนี้ต้องดีขึ้นแน่ ๆ”
“อืม… แล้วเจอกันในค่าย เพื่อน”
ชายหนุ่มทั้งสองชนหมัดกันก่อนที่ดีนจะถูกแซเทอร์น้อยประคองเข้าไปรักษาตัวอยู่ในเขตปลอดภัย
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdWvY1owH38W-l7SvRpIYpSUkXFH-CAogFAIuW5FOFbsdP-1uDHgqrF7Ha7x8lT_M4ClS8c7fz2tV4w23NSk419SFUCy8qVVlXv0WflI3JXIb6AczZxuQvvXNaZL4A8BsbFVcQz?key=f33jB5cPknThO3QmdOWOaAi3https://i.imgur.com/vukEee2.pnghttps://i.imgur.com/WwVVKiu.pngตื่นรู้ +2 จากการพิชิต [คิตสึเนะ] ครั้งแรก
สินสงคราม: ใบไม้วิเศษ 3 หน่วย
static/image/hrline/line3.png
ตื่นรู้ +2 จากการพิชิต [เดธแมชชีน] ครั้งแรก
สินสงคราม: โลหะผสมพิเศษ 10 หน่วย และ น้ำมันหล่อลื่น 1 หน่วยstatic/image/hrline/line3.png
สรุปสถานการณ์ Winter is Coming II คร่าว ๆ
เลนน็อค เทย์โคลิส มาประจำจุดหน้าประตูค่าย แทนดีนที่ไปพักรักษาตัว
<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>
<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>
<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>
<div id="Eloise01">
<p>
<font face="Kanit"><br><br></font></p>
<div id="Eloise02">
<p>
<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff8c00"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="4"><b>วันที่ 21 ธันวาคม 2024</b></font></div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="4"><b>เวลา 12.30 น.</b></font></div><div><br></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3"><font color="#ff8c00"><b style=""><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"></b></font><font style="" color="#ff8c00"><b style=""><br></b></font></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ขณะที่การต่อสู้บริเวณหน้าค่ายเต็มไปด้วยความดุเดือด เสียงอาวุธกระทบกันดังกึกก้อง ผสมกับเสียงคำรามของอสุรกายและเสียงตะโกนสั่งการของเดมิก็อดที่วิ่งวุ่นเพื่อปกป้องค่าย แต่ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายนั้นเอง จู่ ๆ เสียงร้องแหลมสูงของใครบางคนก็ดังขึ้น</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff"><i style="">“ช่วยด้วยยย ใครก็ได้ช่วยด้วยยย!”</i></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสที่กำลังง้างธนูเตรียมยิงเป้าหมายสะดุ้งเล็กน้อย หูเธอสะดุดกับเสียงนั้นจนต้องลดคันธนูลงและรีบมองหาต้นเสียง ก่อนจะหันไปเห็นร่างของหญิงสูงวัยคนหนึ่ง นั่งกองอยู่กับพื้นไม่ไกลนัก มือกอดเข่าตัวเองพลางกรีดร้องเสียงหลง เมื่อวิ่งเข้าไปใกล้ถึงได้เห็นชัดว่าไม่มีอสุรกายตัวไหนสนใจป้านั่นเลย พวกมันเดินผ่านเธอไปราวกับเธอเป็นอากาศธาตุ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">"นี่มันอะไรกันเนี่ย…ธิดาไทคีนี่มากับดวงจริง ๆ สินะ" </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความงงงัน ขณะที่ยัยป้ายังคงตะโกนร้องเสียงดังเหมือนไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองไม่ได้ตกเป็นเป้าหมายของอสุรกายใด ๆ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“อ้าว ป้ามาทำอะไรตรงนี้ ไม่ได้ไปเที่ยวโอลิมปัสเหรอ?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสถามพลางยกมือเท้าสะเอว มองป้าด้วยสายตาเหมือนอยากรู้ว่าป้าคิดอะไรอยู่ถึงมาโผล่กลางสมรภูมิแบบนี้</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“ฉันจะไปทำอะไรที่โอลิมปัสนั่นกัน ไปดูแม่ที่หน้าเด็กกว่าฉันน่ะเหรอ?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้าตอบเสียงอู้อี้ พลางยู่ปากอย่างขัดใจ ก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้นจากพื้นอย่างทุลักทุเล</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“แล้วมาทำอะไรตรงหน้าค่ายล่ะป้า ทำไมไม่ไปหาที่ปลอดภัยหลบ” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสถามด้วยสีหน้าสงสัย พลางชะโงกดูไปรอบ ๆ สมรภูมิที่ยังคงเต็มไปด้วยการต่อสู้</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“ก็ฉันกลัวนี่ยะ! เด็กอย่างเธอจะไปรู้อะไร คนเล่นแห่มาหน้าค่ายกันเกือบหมด ถ้าฉันหลบอยู่ในบ้านคนเดียวแล้วเกิดมีอสุรกายมาฉุดฉันจะทำยังไง คนยิ่งสวย ๆ อยู่”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> คาเรนตอบเสียงสูงพลางมองไปยังสมรภูมิที่กำลังเกิดขึ้นด้วยความกังวล</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“หนูว่านะคงไม่มีใครเขามาฉุดป้าหรอก ป้าหนังเหนียวกินไม่อร่อย” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสพูดพลางถอนหายใจ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">"อุ๊ย! นั่นตัวอะไรน่ะมีตาเดียว ขอป้าไปดูใกล้ ๆ หน่อยจะต้องเอาไปตีหวย งวดนี้มาแน่!" </font><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;">ป้าตาโตและรีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นไซคลอปส์ที่กำลังเดินผ่านไป มันมีรูปร่างใหญ่โตและมีตาเดียวอยู่กลางหน้าผาก</span></div><div><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;"><br></span></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">"เฮ้ยเดี๋ยวป้านั่นมันไซคลอปส์!" </font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสตะโกนเรียกเสียงดัง พยายามวิ่งไปดึงแขนป้าให้หยุด แต่ป้าดันไม่สนใจเธอและไม่ยอมฟัง รีบวิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่รู้ตัว ป้าพยายามมองเจ้าไซคลอปส์ที่อยู่ในระยะห่างกันไม่มากนับนิ้วตัวเองเหมือนกำลังพยายามใช้ศาสตร์บ้างอย่างในการตีความภาพที่เห็นให้กลายเป็นเลขเด็ด แต่ทว่าเพียงไม่นานไซคลอปส์ก็เริ่มรับรู้ถึงการมีตัวตนของป้าแล้วเดินเข้ามาหาหวังจะจัดการทิ้งเสีย ป้าเมื่อเห็นดังนั้นก็กรี๊ดลั่นวิ่งมาหลบด้านหลังของเอโลอิสมือของป้าจับต้นแขนทั้งสองข้างของเธอแน่น</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“ยะ…อย่าทำอะไรฉันนะ ถ้าจะทำก็ทำยัยเด็กนี่แทน!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ป้ารีบพูดขึ้นมาทันทีแบบรักตัวกลัวตายสุด</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“อ้าวป้า!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสหันไปมองป้าที่ยังหลบอยู่ด้านหลังเธอด้วยสีหน้าอิหยังวะ แต่นี่ไม่ใช่เวลามาสนใจเรื่องนี้ เรื่องที่เธอควรสนคือจะทำยังไงให้ตัวเองรอดจากไซคลอปส์ตัวนี้มากกว่า สู้ก็สู้วะ!</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ไซคลอปส์ยักษ์คำรามลั่นก่อนจะพุ่งเข้าหาเอโลอิสพร้อมกำปั้นขนาดยักษ์ที่พร้อมจะหวดเธอ เอโลอิสหลบหลีกไปทางขวาอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะกระโจนขึ้นไปยิงธนูที่หัวใจของมัน แต่ไซคลอปส์กลับหมุนตัวหลบและทุบพื้นอย่างแรงจนเกิดแรงสะเทือน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เกือบไปแล้ว”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสถอนหายใจอย่างโล่งอก ขณะหลบการโจมตีอย่างฉิวเฉียด แม้จะหลบได้แต่ก็ยังรู้สึกเหนื่อยจากการหลบหลีกอย่างต่อเนื่อง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“นี่! เอาแต่หลบแล้วเมื่อไหร่มันจะตายยะ! ยิงมันสิยังมัน!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ป้าตะโกนพูดเสียงดังแบบไม่สนใจสถานการณ์ สายตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่ไซคลอปส์ที่กำลังบ้าคลั่ง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">การต่อสู้กับไซคลอปส์ยังคงดุเดือด แม้ว่ามันจะไม่มีอาวุธแต่กำปั้นขนาดใหญ่ของมันกลับสามารถสร้างแรงกระแทกที่รุนแรงได้ เอโลอิสต้องหลบหลีกอย่างฉิวเฉียด เพื่อไม่ให้ถูกกำปั้นมหึมาของมันฟาดเข้าให้</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“มันก็ต้องอาศัยจังหวะนี่คะป้า ป้าไปหาที่หลบเลยไป!” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสพูดเสียงแหลม พร้อมทั้งหลบการโจมตีที่แสนอันตรายไปด้วย</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“เอ๊ะ! ยัยเด็กนี่เป็นเด็กเป็นเล็กยังจะมาเถียงอีก ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อนนะยะ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ป้าตอบอย่างขัดใจ ก่อนเอามือเท้าเอวยืนสั่งสอนเธอไม่ยอมไปหาหลักแหล่งหลบให้เป็นที่เป็นทาง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“จะน้ำอะไรหนูไม่สนหรอก แต่ถ้าป้าไม่เงียบปาก น้ำเดียวที่ป้าจะได้คือน้ำอาบศพในงานของป้าน่ะ!” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เธอตะโกนกลับไปอย่าหงุดหงิด แต่ทำให้ป้ายอมหุบปากลงได้</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ไซคลอปส์คำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว ขณะที่กำปั้นมันพุ่งมาหาเอโลอิสอีกครั้ง เอโลอิสหันไปมองมันแวบหนึ่งแล้วตัดสินใจเด็ดขาด เธอกระโดดหลบไปดึงธนูขึ้น เจ้าไซคลอปส์ทำท่าจะโจมตีเธอ เอโลอิสรีบยิงลูกธนูไปที่ตาของมันอย่างแม่นยำ ทำให้ไซคลอปส์ร้องคำรามด้วยความเจ็บปวด หยุดการโจมตีและกุมตาของมัน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสไม่รอช้า รัวธนูไปอีกชุดเพื่อให้มันใจว่าเจ้าไซคลอปส์ตัวนี้จะไม่สามารถมีชีวิตรอดไปได้ มันร้องคำรามอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่ร่างมันจะเริ่มสั่นสะท้านและล้มลงไปกับพื้นค่อย ๆ สลายไปทีละนิด ก่อนจะกลายเป็นละอองสีทองลอยขึ้นไปในอากาศและจางหายไปจนหมด</font></div></div><div><br></div><div><font color="#a0522d" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#a0522d" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=705"><img src="https://i.imgur.com/u7hL5CO.png" border="0"></a></div><div><font color="#a0522d" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b style="">สินสงคราม: </b></font><span style="text-align: left;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b>ตาไซคลอปส์</b></font></span></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><br></div></div></div><p><font face="Kanit" color="#ffffff"><font size="3"><br>
</font>
</font></p>
</div><font face="Kanit"><font size="3" color="#ffffff">
<br>
</font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><b style=""><font color="#ffffff">
<br></font><br>
</b></font></font></div>
<style>
#boxNYMERA {
border: 0px solid #152cd5;
padding: 15px;
box-shadow: #6F1D3D 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/tYRV9M2.gif");
}
</style>
<style>
#boxN0LE {
width: 700px;
border: 0px solid #cbb989;
padding: 50px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/uApiKhn.png");}
</style>
<div id="boxNYMERA">
<div align="center">
<br><br>
<div id="boxN0LE">
<br><img width="550" src="https://i.imgur.com/6X4Gh6W.png" border="0" alt="">
<br><img src="https://i.imgur.com/pDmajn2.png" width="450" border="0">
<br><br>
<font face="Cardo"><font size="5"><font color="ffffff">
<b>TO THE OLYMPUS
<br> 21-12-2024 | 08.00 PM</b><br></font></font></font>
<br>
<div align="left">
<font face="Kanit"><font size="3">
<p style="text-indent: 2.5em;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> แสงแดดยามเช้าทอประกายระยิบระยับผ่านยอดไม้สูงของค่ายฮาล์ฟบลัด เสียงนกร้องประสานกันเป็นจังหวะธรรมชาติ ขณะที่กลุ่มเด็กครึ่งเทพเริ่มทยอยกันมารวมตัวที่ประตูทางเข้า อากาศสดชื่นแฝงกลิ่นหอมของดินชื้นและต้นสน เสียงพูดคุยเบา ๆ ของเหล่าเด็ก ๆ คล้ายกับเป็นเสียงกระซิบแห่งความตื่นเต้น</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> ร่างบางของไนมีเรียปรากฏขึ้นจากเส้นทางที่ทอดมาจากเขตเคบิน เดรสหนังสีเข้มของเธอสะท้อนแสงเล็กน้อยเมื่อเคลื่อนไหว คาดิแกนสีดำคลุมไหล่ของเธอเพิ่มความสง่างาม เจ้าของดวงตาสีเฮเซลมองไปรอบ ๆ อย่างนิ่งสงบ แต่ในแววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> ไครอน เซนทอร์ผู้เป็นผู้นำของค่าย ยืนอยู่เบื้องหน้า เขาใช้ไม้เท้าชี้ไปยังเด็ก ๆ ที่ทยอยมาถึง ใบหน้าของเขาจริงจังและเปี่ยมด้วยความห่วงใย </font><font color="#a0522d">“พวกเธอทุกคนจำไว้ โอลิมปัสคือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์และเปราะบางในแง่มารยาท อย่าลืมว่าทุกการกระทำของพวกเธอจะสะท้อนถึงสายเลือดและตัวตน”</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff">ไครอนก็ปรากฏตัวมาพร้อมกับการเรียกเด็ก ๆ เพื่อประกาศกำหนดการ</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> </font><font color="#a0522d"> “เอาล่ะทุกคน ฟังทางนี้” </font><font color="#ffffff">เซนทอร์วัยกลางคนปรบมือสองสามครั้ง ดึงความสนใจจากกลุ่มเยาวชนที่ลงทะเบียนเข้าร่วมการทัศนาจรให้เบี่ยงเบนมาทางเขา</font><font color="#a0522d"> “ ผมดีใจที่เห็นว่าทุกคนให้ความสนใจในการใช้เวลาร่วมกับครอบครัว แต่ถึงจะเป็นการรวมญาติ กฏระเบียบและกำหนดการที่ควรปฏิบัติก็ยังมีอยู่”</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> </font><font color="#a0522d"> “ผู้ที่จะมาทำหน้าที่รับส่งคือ เทพอะพอลโล่ ดังนั้นขอให้ทุกคนระมัดระวังเรื่องการเสียมารยาท— แม้ว่าเขาจะขี้เล่นและไม่ค่อยถือสาก็ตาม ทุกคนมีเวลา 1 วัน บนโอลิมปัส นั่นหมายความว่าวันที่ 22 พวกเธอจะได้กลับมาที่ค่ายนตอนเช้า ฉะนั้น.. ใช้เวลาของตัวเองให้เต็มที่ ”</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> ผู้อำนวยการของค่ายหันหน้าไปมองรถโรงเรียนสีเหลืองฉูดฉาดที่เข้ามาเทียบท่า ก่อนจะกล่าวสิ่งที่ต้องการประกาศเป็นเรื่องสุดท้าย</font><font color="#a0522d"> “ หลังจากนี้คนที่อธิบายต่อจะเป็นเทพอะพอลโล่ เชื่อฟังเขาให้มากหน่อย อย่าสร้างปัญหากันนะเด็ก ๆ ”</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-align: center; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff">[ อ้างอิงจากโรลของ Nereza คนสวย ]</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> เสียงเครื่องยนต์ดังแว่วมาจากระยะไกลก่อนรถบัสสีเหลืองจะปรากฏขึ้นท่ามกลางแสงแดด ตัวรถบัสเปล่งประกายระยิบระยับจนเหมือนทำจากแสงอาทิตย์ รถคันนี้คือของเทพอพอลโล่ สุริยเทพผู้มีชื่อเสียงในเรื่องความงามและความเป็นมิตร เมื่อรถบัสจอดนิ่งตรงหน้ากลุ่มเด็ก ๆ ประตูรถเปิดออกพร้อมเสียงกลไกที่ลื่นไหล เทพอพอลโล่ก้าวออกมาด้วยท่าทางผ่อนคลาย ผมสีทองสลวยของเขาไหวเบา ๆ ตามแรงลม ดวงตาสีทองประกายอ่อนโยนประดับบนใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับงานแกะสลักชั้นเอก</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> </font><font color="#ffa500"> “ยินดีต้อนรับเด็ก ๆ! ขึ้นมาได้เลยมัวรออะไรกันล่ะ ?” </font><font color="#ffffff">อพอลโล่เอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริง ใบหน้าของเขาประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนที่ดูเหมือนสามารถปลอบประโลมทุกคนได้</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> </font><font color="#9932cc"> "ขอบคุณที่มารับพวกเราแทนการเดินเท้าหรือไปเสี่ยงเป็นอาหารอสุรกายนะคะ"</font><font color="#ffffff"> คล้อยหลังชาวค่ายส่วนใหญ่ ไม่รีบร้อนหรือรั้งท้ายจนเกินไปไนมีเรียก้าวขึ้นไปยืนตรงหน้าเขา เธอยื่นครีมกันแดดขวดเล็ก ๆ ออกมาให้ </font><font color="#9932cc">“เมื่อกลางคืนหายไปฉันคิดว่าสิ่งนี้อาจมีประโยชน์สำหรับคุณ”</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> ให้ครีมกันแดดกับเทพแห่งดวงตะวัน? เทพสุริยหัวเราะเบา ๆ อย่างมีอารมณ์ขันและรับไว้ด้วยความยินดี
</font><font color="#ff8c00">
“ถูกของเจ้า มันจะช่วยสักคนได้มากทีเดียวในวันที่แดดจ้าแบบนี้”</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> เมื่อขึ้นมาบนรถบัส ไนมีเรียกวาดสายตามองหาที่นั่งว่าง เธอเลือกที่นั่งหลังสุดริมหน้าต่าง จุดที่เงียบสงบที่สุดและสามารถมองเห็นวิวภายนอกได้อย่างชัดเจน เด็กสาววางกระเป๋าสะพายข้างไว้บนที่นั่งข้าง ๆ เพื่อกันไม่ให้ใครมานั่งร่วม เธอหยิบแอร์พอดขึ้นมาสวม ดวงตาสีเฮเซลจับจ้องวิวภายนอกผ่านกระจกใสขณะที่เพลงร็อคจังหวะหนักหน่วงเริ่มบรรเลง</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> </font><font color="#c0c0c0"> “เธอเลือกที่นั่งได้ดีจริง ๆ เข้าช่วงปฎิเสธสังคมหรือยังไง” </font><font color="#ffffff">เสียงของคลาริสซ่าดังขึ้นในหัว</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> </font><font color="#9932cc"> “ต้องการพื้นที่เงียบ ๆ เพื่อวางแผนการเดินทางที่กำลังมาถึงน่ะ”</font><font color="#ffffff"> ไนมีเรียตอบกลับในความคิด </font><font color="#9932cc">“ดูแล้วทุกคนคงตื่นเต้นกับการได้ไปพบเหล่าเทพตัวเป็นๆ ไม่มีเวลามาสนใจฉันหรอก”</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> วิญญาณสาวหัวเราะเบา ๆ</font><font color="#c0c0c0"> “แต่ดูเหมือนเธอจะลืมสังเกตนะ มีบางคนที่เธอคุ้นตานั่งอยู่ไม่ไกลจากเธอ”</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> ภายในรถบัสที่ออกแบบอย่างสะดวกสบาย ทุกอย่างถูกประดับด้วยสีอ่อนตา และกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ประหลาดลอยมาแตะจมูก เสียงพูดคุยจอแจของเด็กครึ่งเทพดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> แน่นอนว่าไม่มีใครสังเกตเรื่องที่แอร์พดอีกข้างของเธออยู่ในโหมด OFF ไม่ว่าจะบทสนทนารึเสียงเครื่องยนต์เธอได้ยินทั้งหมดเผื่อป้องกันเหตไม่คาดฝัน ไนมีเรียดูไม่ได้สนใจเสียงรอบข้าง เธอปรับเบาะเอนเล็กน้อยก่อนดึงหมวกปีกกว้างมาคลุมศีรษะ ราวกับต้องการบอกทุกคนว่าอย่ารบกวน เสียงเพลงจากแอร์พอดยังคงบรรเลงอยู่ในหูของเธอ แต่ในใจของธิดาแห่งเฮคาทีกลับเต็มไปด้วยความคิดหลากหลายเกี่ยวกับสิ่งที่อาจรอเธออยู่ในโอลิมปัส</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> </font><font color="#c0c0c0"> “เธอคาดหวังอะไรจากที่นั่นหรือเปล่า?” </font><font color="#ffffff">แคลร์ถามขึ้นอีกครั้ง</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> </font><font color="#9932cc"> “ฉันดูเป็นแบบนั้นหรอ์” </font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> </font><font color="#c0c0c0"> “โอ้ เลิกอมพะนำน่า ฉันอยู่กับเธอมานานพอจะรู้ว่ามนุษย์ค้างคาวอย่างเธอไม่ยอมลุกแต่ฟ้าสางแค่การไปเที่ยวแน่”</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> ไนมีเรียยิ้มเล็กน้อย </font><font color="#9932cc">“บางทีฉันอาจต้องการแค่บททดสอบใหม่ อะไรที่.. ไม่น่าเบื่อจนเกินไป”</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff"> รถบัสสีเหลืองทองแล่นออกจากประตูค่าย ภาพของต้นไม้และทางเดินรอบค่ายค่อย ๆ ลับสายตาไป ไนมีเรียเอนตัวพิงเบาะ หลับตาลงปล่อยให้เสียงเพลงและความคิดในใจพาเธอเข้าสู่ความเงียบสงบ</font></span></p><p style="text-indent: 2.5em;"><b style="font-weight:normal;"><font color="#ffffff"><br></font></b></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-align: center; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff" style=""><b style=""><i>BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15</i></b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-align: center; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><b><i><font color="#add8e6">มอบครีมกันแดด</font><font color="#ffffff"> ให้อพอลโล่ </font></i></b></span></p><p dir="ltr" style="line-height: 1.38; text-align: center; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font color="#ffffff" style=""><b style=""><i>เป็นเทพก็ต้องทานะต่อให้คุณอยู่ใกล้พระอาทิตย์ระยะเผาขนก็ตาม</i></b></font></span></p><p style="color: rgb(255, 255, 255); text-indent: 2.5em;"><br></p><div style="color: rgb(255, 255, 255); text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/pDmajn2.png" width="450" border="0" style="text-indent: 2.5em;"><br>@God <br></div><p style="color: rgb(255, 255, 255);"></p></font></font></div><font face="Kanit"><font size="3"><font color="ffffff">
<br><br>
</font></font></font></div></div><br><br></div><br><br>
<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Cardo'); Cardo {font-family: 'Cardo';}
</style>