<link rel="stylesheet" href="https://www.w3schools.com/w3css/4/w3.css">
<style>
#boxProfilebg {
border: 7px solid #FF6666;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #FF6666 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");
}
</style>
<div id="boxProfilebg">
<div align="center"><br></div><div align="center"><br></div><div align="center">
<br>
<div class="w3-card-4 w3-black" style="width:80%">
<div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><br></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><br></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><font size="4" color="#ff8c00" face="Kanit">วันที่ 4 พฤศจิกายน 2024</font></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><font size="4" color="#ff8c00" face="Kanit">เวลา 13.00 น.</font></div></div></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><font face="Kanit"><font color="#ff8c00" size="4"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" width="380" _height="15" border="0"></font><font size="7"><br></font></font></div>
<div class="w3-container w3-center">
<font face="Kanit"><br></font><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><div><div><div><font face="Kanit" size="3">เอโลอิสได้ยินข่าวลือในค่ายว่าจะมีรุ่นพี่ที่จบไปแล้วกลับมาที่ค่าย ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็เลยลองเดินมาที่หน้าประตูค่ายด้อม ๆ มอง ๆ รุ่นพี่ที่ว่ารูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไรเธอก็ไม่อาจทราบได้ คงต้องลองสังเกตจากคนที่โต ๆ บุคลิกเป็นผู้ใหญ่หน่อย เพียงไม่นานก็มีหญิงสาวคนหนึ่งหน้าตาไม่คุ้นเลยสักนิดสะพายเป้และมีกระบอกธนูอยู่ด้านหลังเธอเดินผ่านเขตแดนเข้ามาอย่างง่ายดาย ถ้าเป็นคนทั่วไปคงไม่สามารถเข้ามาได้แต่หน้าตาไม่เห็นจะดูเป็นผู้ใหญ่เลยดูจะรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่ในเมื่อเธอเห็นหน้าคนในค่ายมาเกือบหมดแล้วแม้จะแค่ผ่าน ๆ เอโลอิสจึงอนุมานได้ทันทีว่าหญิงสาวคนนี้จะต้องเป็นรุ่นพี่ที่ทุกคนกล่าวถึงอย่างแน่นอน</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เอ่อ…สวัสดีค่ะ”</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">หญิงสาวคนนั้นหยุดชะงักลงหลังจากได้ยินคำทักทายที่ดูแสนจะประหม่าของเอโลอิส เธอยิ้มตอบกลับมาก่อนจะกล่าวทักทายกลับ</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“สวัสดีสาวน้อย”</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#ff8c00">“ฉันชื่อ เอโลอิส เพจ ธิดาแห่งเฮเฟตัส ยินดีที่ได้รู้จักรุ่นพี่” </font>เธอยื่นมือออกไปเพื่อหมายจะสร้างไมตรีด้วย</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">รุ่นพี่คนนั้นเมื่อเห็นเอโลอิสยื่นมือมาก็เหมือนจะรู้ได้ทันทีเธอยื่นมือของเธอไปเชคแฮนด์กับรุ่นน้องในค่ายและแนะนำตัว</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“เคธี่ แคท เฟย์ ธิดาแห่งอะพอลโล”</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#ff8c00">“รุ่นพี่เป็นธิดาของท่านเทพอะพอลโลเหรอคะ?” </font>เธอแปลกใจเล็กน้อยถ้าไม่นับพ่อของเธอกับคุณดี เทพอะพอลโลน่าจะเป็นเทพองค์เดียวที่เอโลอิสรู้จักเป็นการส่วนตัวเพราะเป็นเทพที่เคยใช้เวลาด้วยมากที่สุด</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“รู้จักพ่อฉันด้วยเหรอ”</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#ff8c00">“ฉันเคยทำภารกิจตามราชรถของท่านเทพกลับมาเลยได้มีโอกาสไปเที่ยวกับท่านมานิดหน่อยค่ะ”</font> เธอเกาหัวแก้เขิน</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#dda0dd">“เธอนี่เอง”</font> ดูเหมือนรุ่นพี่จะพอได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#ff8c00">“ถ้ารุ่นพี่ไม่รังเกียจโปรดรับน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยนะคะ” </font>เธอยื่นกระป๋องโคล่าให้กับรุ่นพี่สาวสวย</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#dda0dd">“ขอบคุณนะจะรับไว้ ฉันมีธุระต่อขอตัวก่อน ไว้เจอกันใหม่”</font> รุ่นพี่รับโคล่าจากมือของเธอมาถือไว้ก่อนจะบอกลา</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ได้ค่ะไว้เจอกันนะคะ” </font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">เอโลอิสโบกมือลารุ่นพี่มองดูเธอเดินไปทักทายกับรุ่นน้องในค่ายคนอื่น ๆ ดูจากเวลาตอนนี้ก็ถึงเวลาอันสมควรที่จะแวะไปบูชาพ่อของเธอเสียหน่อย จึงได้เดินทางต่อไปยังเตาไฟบูชาเทพ</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4">มอบ โคล่า ให้ เคธี่ "แคท" เฟย์</font></div></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" color="#ff0000" size="4"><div>ได้รับความสัมพันธ์กับรุ่นพี่เคธี่ +30 แต้มความสัมพันธ์แรกพบ</div><div>รางวัล +10 EXP , +15 เกียรติยศสำหรับความนอบน้อมทักทายรุ่นพี่</div></font></div><div><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4"><span id="kM0.698398749780681">@God </span><br></font></div></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div></div><div><font face="Kanit"><br></font></div></div>
</div><font face="Kanit"><br>
</font></div><font face="Kanit"><br>
<br>
</font></div><div align="center"><br></div></div>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Example Box with Image and Text</title>
<style>
.blx-box {
margin: 0 auto;
max-width: 650px;
border-radius: 10px;
background: #fff;
color: #000;
box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.1);
}
.blx-box-text {
padding: 20px;
font-family: Arial, sans-serif;
}
.blx-box-image-box {
background: rgba(255, 255, 255, 0.5);
width: fit-content;
padding: 8px 20px;
border-radius: 100px;
}
.blx-box-image {
height: 150px;
padding: 20px;
border-radius: 10px 10px 0 0;
font-weight: bold;
font-size: 14px;
color: rgb(51, 51, 51);
}
.blx-box-image-avatar {
width: 40px;
height: 40px;
border-radius: 50%;
display: inline-block;
vertical-align: middle;
margin-right: 12px;
}
.blx-box-image-container {
position: relative;
height: 250px;
background: url('https://i.imgur.com/qEmgk6F.png') center/cover no-repeat;
border-radius: 10px 10px 0 0;
-webkit-mask-image: -webkit-gradient(linear, center 30%, center 100%, from(rgba(0, 0, 0, 1)), to(rgba(0, 0, 0, 0.0)));
box-shadow: inset 0 0 10px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.blx-box-image-container .blx-box-image-avatar {
position: absolute;
bottom: 10px;
left: 20px;
z-index: 10;
}
</style>
<div class="blx-box">
<div class="blx-box-image-container">
<div class="blx-box-image-avatar"><br></div>
</div>
<div class="blx-box-text">
<h2 style="text-align: right;"><font size="5" color="#808080"> ประตูค่าย</font></h2><div><br></div><div><font size="3">ทีแรกมาถึง ลอร์ร่าหน้าตาคือไม่จืดเลย นี้อะไรที่เขาเเนะนำมาไหนคืออะไร เดินทางก็ยากเย็นสุดๆ เด็กสาวที่ตอนนี้เหนื่อยมากๆ </font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">อาจจะเพราะว่าหลงไปหลายต่อหลายตลบ เดินวนไปวนมารองเท้าผ้าใบที่สวมมาตอนนี้ดูจะสกปรกไปบ้าง เเต่ยังถือว่าโอเคอยู่ เด็กสาวที่ต้องผ่านอะไรต่ออะไรมาพอตัว เมื่อมาถึงที่นี้มันดูยังไงไม่รู้ ปลอดภัยมั้ยเนี้ยเด็กสาวกลืนน้ำลายลงคอ มองไปดูประตูตรงหน้า มันเป็นประตูโค้งที่สร้างจากหินอ่อนสีขาว ประดับประดาด้วยไม้เลื้อยแปลกตา ดูเก่าๆ โบราณเเต่สวยอยู่(มั้ง) ข้างบนซุ้มประตูสลักอักษรสีทอง 'ค่ายฮาล์ฟบลัด' เป็นภาษากรีกโบราณ เเต่ดูเหมือนว่า.. ลอร์ร่าจะงงไปเล็กน้อย เพราะว่าเธอไม่เคยเรียนภาษานี้หนิ ทำไมถึงได้อ่านออกกัน</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#ff00ff"><b>ขอโทษนะคะ</b></font> " สีหน้าของเด็กสาวที่สะพายของขนของมาเยอะพอตัวมองอย่างไม่ไว้ใจอะไรขยับหน่อยก็จะหลบเเล้ว ตอนนี้เธอพร้อมวิ่งหนี หรือเธอควรหนีกลับบ้านกันเเน่</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">กลุ่มคนที่หันมาทันที ทำเอาเธอยิ้มเเห้งมาผิดเเน่นอน " อ่อไม่กวนเเล้วค่ะ มาผิดทางค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ " เเน่นอนเด็กสาววัย 17 เตรียมวิ่งหนีเเล้ว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b>หยุดก่อน!!</b> " เสียงของใครในวงนั้นห้ามเอาไว้ ก่อนจะเธอหันมอง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#ff00ff"><b>อ่อ พอดีคือว่า คือ.....</b></font> " เด็กสาวที่ไม่สู้ดีเท่าไร ตอนนี้รู้สึกได้ว่าเสียงฝีเท้าพวกเขากำลังเดินเข้ามาใกล้เเล้ว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#ff00ff"><b>ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ตามสบายกำลังจะไปแล้วค่ะ ไม่กวนเเล้วนะคะ</b> </font>" เธอรีบบอกก่อนจะออกเดินแต่ก็ทำไมตัวหนักๆ เพราะโดนดึงเอาไว้นั้นเอง</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <b>ฟังก่อนสิ ยัยเด็กนี่ ไม่ได้มาผิดหรอก มาถูกแล้ว</b> " </font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เสียงของอีกฝ่ายทำให้เธอชะงัก <i>ยัยเด็กนี้</i> อีกฝ่ายก็ไม่ได้โตกว่าเธอเท่าไหร่หรอกนะ!! " <b><font color="#ff00ff">ไม่น่าหรอกค่ะ ยังไงก็ตามสะดกนะคะ เเต่อย่าเอาฉันไปกินเลย</font></b> " </font><span style="font-size: medium;">เธอรีบบอกเพราะทำไมคนพวกนี้เยอะกว่าเธอเยอะเลย ก่อนจะโดนรุมจากคนหลายๆคน </span></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#ff00ff"><b>เเต่ที่นี้ค่ายฮาล์ฟบลัด ถูกไหมคะ</b></font></font><span style="font-size: medium;"> " เธอถามเพื่อความเเน่ใจว่าที่อ่านก่อนหน้านี้ไม่ได้อ่านผิดเนื่องจากภาษาที่เห็นมันไม่ใช่สเปนหรืออังกฤษตามที่เคยเรียนมา เเม้ว่าจะเรียนไม่ได้เรื่องได้ราวก็เถอะนะ</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br></span></div><div><span style="font-size: medium;">" <b>ใช่จ๊ะ เเล้วเธอชื่ออะไร</b> " สาวคนหนึ่งเเถวๆนั้นถามเธอเเบบเสียงใสๆ </span></div><div><span style="font-size: medium;"><br></span></div><div><span style="font-size: medium;">" <b><font color="#ff00ff">ลอร์ร่าค่ะ</font></b> " เธอตอบ ก่อนจะยิ้มเเห้งๆ </span></div><div><span style="font-size: medium;"><br></span></div><div><span style="font-size: medium;">" <b>ถ้าลอร์ร่าอยากรู้ว่ามาผิดที่ไหม ก็ข้ามประตูนั้นเข้าไปดู ถ้าเธอเข้าไปได้ก็ถูกแล้ว</b> "</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br></span></div><div><span style="font-size: medium;">เธอมองประตูนั้นมันจะมีอะไรกัน ทำไมกันทำไมจะเข้าไปไม่ได้ เธอทำหน้างงงง "<b><font color="#ff00ff"> มันทำไมหรอคะ</font></b> " เธอที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร ก่อนจะเดินหิ้วของเดินข้ามประตูเข้าไป</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br></span></div><div><span style="font-size: medium;">"<font color="#ff00ff"> <b>ก็... คนปกติเข้าไม่ได้หรอก นี้ไง ร่าก็คนปกตินะ ยังเข้าได้เลย</b></font> " เธอยังเถียงไม่หยุด</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br></span></div><div><span style="font-size: medium;">" <b>ไม่หรอก ไม่ปกติ เเต่ก่อนอื่นตามเรามาก่อนนะ มีที่ที่ต้องไปกันต่ออยู่</b> " อีกฝ่ายบอก เหมือนผู้ชายก่อนหน้านี้จะเดินตามมาด้วยนะแต่ไม่ได้พูดอะไร ก็น่ากลัวขนาดนั้นใครจะกล้าคุยด้วยกันเล่า เด็กสาวที่เดินตามอีกฝ่ายไปแบบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอชื่ออะไรไว้ใจได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ แถมพาเข้าไปลึกด้วย จะหนีกลับออกไปยังไงก่อนก็ไม่รู้</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br></span></div><div><span style="font-size: medium;">"<font color="#ff00ff"> <b>นี้เราจะไปไหนคะ</b></font> " เธอที่ไม่มั่นใจมาก เเต่ก็เดินตามไป ก็คนข้าวหลังมันตามมาเเล้ว อยู่ไม่ได้เเล้ว สายตาที่สอดส่องไปรอบๆมองไปเรื่อยๆอย่างหวาดระเเวง ต้องหาทาวหนีไว้ก่อนด้วยนะเผื่อมีอะไรขึ้นมาหลงกันพอดี</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br></span></div><div><span style="font-size: medium;">เพียงไม่นานอีกฝ่ายก็มาหยุดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง มันคือ</span><font size="3">อาคารหินอ่อนหลังใหญ่ตรงหน้าไม่ไกลจากประตูมาก แต่ก็เดินมารู้สึกว่าไกลมากพอตัวเลย "<b> เข้าไปในนี้ก่อนนะ</b> " ไกด์ที่พาเธอมานอกจากตอนนี้ยังไม่เเนะนำตัวยังบอกให้เธอไปต่ออีกสินะ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">เด็กสาวหันมองหน้าเอ๋อๆ เพราะว่า....จะหลอกไปฆ่าหรือเปล้าเนี้ย เเปลกๆตั้งเเต่ก่อนมาเเล้ว</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3">" <font color="#ff00ff"><b>ในนี้!! </b></font>" เธอชี้นิ้วไป ก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไป มองซ้ายมองขวายกใหญ่เลย หรือนี้มันอะไรเนี้ย ใครก็ได้ปลุกให้เธอตื่นทีสิ</font></div><div><font size="3"><br></font></div><div><font size="3"><br></font></div>
</div>
</div>
<style>
#container {
margin: 20px auto;
padding: 50px;
max-width: 100%;
background-image: url('https://images.pexels.com/photos/326337/pexels-photo-326337.jpeg?cs=srgb&dl=pexels-pixabay-326337.jpg&fm=jpg');
background-position: center;
background-size: cover;
background-attachment: fixed;
background-blend-mode: screen;
}
#overlay {
background-color: rgba(0, 0, 0, 0.65);
padding: 100px;
border: 3px solid #ffffff;
font-size: 18px;
font-family: Arial, sans-serif;
color: #ffffff;
text-align: justify;
-webkit-backdrop-filter: blur(10px);
backdrop-filter: blur(10px);
}
#centered-text {
text-align: center;
}
</style>
<div id="container">
<div id="overlay">
<div id="centered-text">
<!-- เนื้อหาหลักอยู่ตรงนี้ -->
<p>
</p><div align="center"><img width="500" _height="250" src="https://i.imgur.com/nAvmUFA.png" border="0" alt=""></div>
<p></p><font face="TH Niramit AS"><i><b>
Sebastian "Seb" Langford
</b></i></font></div><div id="centered-text"><font face="TH Niramit AS"><i><b><br></b></i></font></div><div id="centered-text" style="text-align:justify;"><font face="TH Niramit AS" size="5"><div id="centered-text" style="text-align: justify;">
</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><div id="centered-text" style="text-align:justify;">การเดินทางนั้นเหมือนเป็นฝัน เซบานเตียนนั่งเครื่องบินข้ามทวีป ข้ามน้ำ และหลายชั่วโมงที่ผ่านไปบนเครื่องบินก็ทำให้เขารู้สึกประหม่ามากขึ้นเรื่อย ๆ เขาไม่เคยออกนอกบ้านเกิด ไม่เคยคิดฝันว่าจะข้ามทวีปมาถึงอเมริกา — และยังมาในสถานที่ที่เขาไม่เคยจินตนาการถึง ทิวทัศน์ที่ปรากฏคือเนินเขาเขียวขจีที่ล้อมรอบไปด้วยป่าสนหนาทึบอันลึกลับ เมื่อรถบัสที่นั่งอยู่มาหยุดข้างทาง เซบานเตียนมองออกไปด้วยความงุนงง</div><div id="centered-text" style="text-align: left;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">ไทสันลงจากรถก่อนและพยักหน้าให้เขาตามมา เซบานเตียนเดินตามหลังเขาด้วยความรู้สึกไม่แน่ใจนัก รู้สึกคล้ายกับว่าเขาเข้ามาอยู่ในโลกอีกใบ เมื่อมองไปที่รอบข้าง หัวใจเขาเต็มไปด้วยคำถามที่สุมอยู่เต็มอก ไม่สามารถเก็บไว้ได้อีกแล้ว เขาตัดสินใจเอ่ยถาม</div><div id="centered-text" style="text-align: left;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: left;">“ <b><font color="#98fb98">สรุปแล้วฉันเป็นใคร เกิดอะไรขึ้นกับฉัน</font></b> ” เซบานเตียนเอ่ยถามอย่างเคร่งเครียด เสียงของเขาสั่นน้อย ๆ</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">“ <b><font color="#c0c0c0">อย่างที่ฉันบอก นายเป็นลูกครึ่งเทพ แม่เป็นมนุษย์ ส่วนพ่อเป็นเทพ พวกที่ตามนายมา พวกมันเป็นอสุรกาย หรือปีศาจ สิ่งมีชีวิตที่ถูกส่งมาเพื่อไล่ล่าเด็กครึ่งเทพอย่างนาย เด็กครึ่งเทพอย่างนายมักมีพลังและมีกลิ่นพิเศษที่ดึงดูดพวกมันมาตามหา กลิ่นนั้นจะแรงขึ้นเมื่อนายอายุ 12 ปีขึ้นไป และนายเองตอนนี้อายุ 15 แล้ว ไม่แปลกเลยที่นายจะโดนหมายหัวมากขนาดนี้</font></b> ” ไทสันมองกลับมาที่เขาด้วยสายตาหนักแน่น</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">“ <b><font color="#98fb98">แล้วนายรู้ไหมว่าพ่อของฉันคือใคร</font></b> ” เซบานเตียนพยายามจะเข้าใจสิ่งที่ไทสันอธิบาย ก่อนจะถามต่อ เสียงแฝงด้วยความหวังอันลึกซึ้งในใจ</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">“ <b><font color="#c0c0c0">ฉันไม่รู้ แต่ถ้านายไปถึงค่าย เดี๋ยวนายก็จะรู้</font></b> ” ไทสันส่ายหัว</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">“ <b><font color="#98fb98">แล้วนายล่ะ นายเป็นใคร...หมายถึงเป็นลูกครึ่งเทพเหมือนฉันหรือเปล่า</font></b> ” เซบานเตียนหยุดคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามคำถามที่เขาสงสัยมาตลอดทาง</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">ไทสันไม่ได้ตอบอะไรออกมา ดวงตาสีน้ำเงินเข้มคู่นั้นเพียงมองตรงไปยังทางข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ ขณะที่เดินนำหน้าต่อไป เซบานเตียนเฝ้ามองท่าทีของเขา สลับกับกวาดสายตามองสำรวจรอบตัว ป่าสนสูงตระหง่านบดบังทิวทัศน์รอบข้างจนเขารู้สึกเหมือนเดินเข้าสู่โลกอีกใบที่มืดมนและลึกลับมากขึ้นทุกที</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">จนกระทั่งเมื่อผ่านระยะหนึ่ง พวกเขาก็มาถึงปลายทาง ประตูโค้งสูงตระหง่านสร้างจากหินอ่อนสีขาวสะอาดตาตั้งอยู่ตรงหน้า ประดับประดาไปด้วยไม้เลื้อยสีเขียวเข้มที่ดูเหมือนกำลังโอบล้อมประตูอย่างอ่อนโยน ข้างบนซุ้มประตูมีอักษรกรีกโบราณสีทองสลักไว้ เซบานเตียนพยายามอ่านแต่ไม่เข้าใจ </div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">“ <b><font color="#c0c0c0">ที่นี่คือค่ายฮาฟ์บลัด</font></b> ” เขาหันมาสบตากับเซบานเตียนก่อนจะพยักหน้าให้เดินตาม</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">เซบานเตียนมองเข้าไปภายในกำแพงหินอ่อน เหล่าชาวค่ายที่กำลังพูดคุยสนทนาเป็นกลุ่ม ๆ ดูเป็นมิตรและมีความสุข ทันทีที่เห็นเขา พวกเขาก็เริ่มหันมามองอย่างสนใจ และพูดคุยเบา ๆ คล้ายกำลังคาดเดาถึงตัวตนของเขา ไทสันหยุดลงตรงหน้าประตูใหญ่ หันมามองเขาพร้อมเอ่ยขึ้นอีกครั้ง</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">“ <b><font color="#c0c0c0">เอาหละ มาถึงแล้ว ฉันจะมาส่งนายแค่นี้แหละ นายควรไปรายงานตัวที่บ้านใหญ่ อาคารหินอ่อนหลังใหญ่นั่น มันอยู่ไม่ไกลจากประตูนี้ และไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องแม่นาย ฉันสัญญาว่าเธอปลอดภัย และจริง ๆ แล้ว เธอรู้เรื่องนี้เกี่ยวกับนายอยู่แล้ว เธอมีเหตุผลที่ต้องปกปิดไว้</font></b> ” เขาเอ่ยจบก็ชี้ไปยังอาคารหินอ่อนหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ลึกเข้าไปในค่าย เซบานเตียนมองตามมือของไทสันและพยักหน้าช้า ๆ</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">“ <b><font color="#98fb98">ขอบคุณนะครับ</font></b> ” เขากล่าวออกไปพร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ รู้สึกซาบซึ้งในตัวชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า</div><div id="centered-text" style="text-align: justify;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: justify;">ไทสันพยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนที่จะหันหลังจากไป เซบานเตียนมองเขาจากไปอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะสูดหายใจลึกและหันหลังเดินไปยังบ้านใหญ่ เขาพยายามตั้งสติและเตรียมใจ แม้จะเต็มไปด้วยคำถามและความกังวล แต่สิ่งหนึ่งที่เขามั่นใจคือชีวิตของเขากำลังจะเปลี่ยนไป เขาก้าวผ่านซุ้มประตูหินอ่อนเข้าไปยังค่ายฮาฟ์บลัด — สถานที่แห่งนี้อาจจะเป็นบ้านใหม่ของเขา</div></div><div id="centered-text" style="font-family: "TH Niramit AS"; text-align: left;"><br></div><div id="centered-text" style="text-align: left;"><font face="TH KoHo"><b><font color="#98fb98">#98fb98</font></b> - </font><font face="TH Niramit AS">เซบาสเตียน เซบ แลงฟอร์ด</font></div><div id="centered-text" style="text-align: left;"><font face="TH KoHo"><b><font color="#c0c0c0">#c0c0c0</font></b> - </font><font face="TH Niramit AS">NPC " ไทสัน "</font></div><hr><div id="centered-text" style="text-align: right;"><font face="TH Niramit AS" color="#ff0000"><b>หมายเหตุ : เดินทางเข้าไปในค่าย</b></font></div></font></div></div>
</div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Daemon เมื่อ 2024-11-24 22:40 <br /><br /><style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Cinzel+Decorative:wght@400;700;900&display=swap')
</style>
<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Noto+Sans+Thai+Looped:wght@100;200;300;400;500;600;700;800;900&display=swap')
</style>
<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#Daemon01 {
border-radius: 30px;
border: 0px double #8e104f;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/VA4lYjH.png");}
</style>
<style>
#Daemon02 {
width: 900px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 1em;
background-color: #ffff;}
</style>
<style>
#Daemon03 {
width: 900px;
border-radius: 20px;
border: 0px double #C0C0C0 ;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C00px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>
<style>
#Daemon04 {
width: 400px;
border-radius: 20px;
border: 5px double #f5db75;
padding: 3px;
box-shadow: #f5db75 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gtsf8cb.png");}
</style>
<div id="Daemon01">
<br>
<div id="Daemon03">
<br><font color="#ff0000" face="Cinzel Decorative" size="6"><b>กลับถึงค่ายอย่างปลอดภัย</b></font><br>
<br>
</div>
<br>
<div id="Daemon02"><p><br></p><p><br></p><div style="text-align: left;"><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">แสงอาทิตย์สีทองสาดส่องลงบนท้องถนนของลองไอส์แลนด์ ราวกับเพิ่งเริ่มต้นวันใหม่ ทั้งที่นาฬิกาดิจิตอลบอกเวลา 19.00 น.</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff0000">"บ้าจริง! นี่มันเย็นแล้วไม่ใช่เหรอ?" </font>เดม่อนพึมพำอย่างหัวเสีย <font color="#ff0000">"ทำไมดวงอาทิตย์ยังไม่ตกอีก?"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">ลิเลียน่าหัวเราะเบาๆ <font color="#ff8c00">"ก็บอกแล้วไง ว่าตอนนี้กลางคืนหายไปจากโลกแล้ว"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4" color="#ff0000"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff0000">"ชีวิตแบบนี้มันเฮงซวยชะมัด" </font>เดม่อนบ่น</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff8c00">"เอาเถอะน่า อย่างน้อยเราก็ปลอดภัยแล้ว"</font> ลิเลียน่าปลอบใจ</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">ในที่สุด รถบิ๊กไบค์ก็มาถึงหน้าประตูค่ายฮาล์ฟบลัด </font><span style="font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;">ลิเลียน่าจอดรถ แล้วหยิบเทปเฮอร์มีสออกมาพันรอบรถ</span></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff8c00">"ฉันจะส่งมันกลับไปให้เจ้าของที่ดีทรอยต์"</font> ลิเลียน่าอธิบาย ก่อน</font><span style="font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;">เธอจะลูบเบาะรถเบาๆ<font color="#ff8c00"> "ลาก่อนนะ เจ้าเพื่อนยาก"</font></span></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">จากนั้น ลิเลียน่าก็เดินเข้ามาหาเดม่อน</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff8c00">"นี่ นายนี่รวมหัวกับดีนหลอกฉันเหรอ?" </font>ลิเลียน่าถามเสียงเข้ม</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff0000">"เอ่อ... คือ..."</font> เดม่อนอึกอัก</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">ลิเลียน่ายิ้มเจ้าเล่ห์ <font color="#ff8c00">"ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้ว่านายไม่ได้ตั้งใจ"</font></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff8c00">"แต่ฉันจะไปจัดการดีนแน่"</font> ลิเลียน่าพูดขู่</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">เดม่อนหัวเราะแห้ง ๆ ได้แต่สวดภาวนาถึงดีนล่วงหน้า </font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff8c00">"แล้วนี่ ถ้าแม่ของนายไม่มาบอกฉัน นายจะเป็นยังไง?" </font>ลิเลียน่าถามด้วยความเป็นห่วง</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><font color="#ff0000">"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"</font> เดม่อนตอบ</font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">ทั้งคู่เดินเข้าไปในค่ายพร้อมกัน </font><span style="font-family: "Noto Sans Thai"; font-size: large; text-indent: 4em;">บรรยากาศในค่ายคึกคัก เต็มไปด้วยเด็ก ๆ เดมี่ก็อดที่กำลังฝึกทักษะการต่อสู้ เสียงดาบกระทบกันดังกังวาน เสียงหัวเราะและเสียงตะโกนดังไปทั่ว </span></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4">เดม่อนและลิเลียน่ารู้สึกเหมือนได้กลับบ้านอีกครั้ง สำหรับเดม่อนที่นี่ดูจะเปลี่ยนแปลงไปเยอะไม่น้อยเลย ดูเหมือนจะมีเด็กหน้าใหม่มาเพิ่มหลายคนเลยหลังจากที่เขาออกไปทำภารกิจตามหาตรีศูลให้โพไซดอนครานั้น </font></p><p style="text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 4em;"><img src="https://percyjackson.mooorp.com/static/image/hrline/30.png" border="0" alt="" style="text-indent: 0px;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"></font></p><p style="text-align: center; text-indent: 4em;"><br></p><p style="text-align: center; text-indent: 4em;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><span id="kM0.10796867641498298">@Dean โชคดีนะดีน ส่งไม้ต่อให้แล้ว</span></font></p></div><div style="text-align: center;"><font face="Noto Sans Thai" size="4"><br></font></div><div style="text-align: center;"><img src="https://percyjackson.mooorp.com/static/image/hrline/30.png" border="0" alt=""><br></div><div style="text-align: center;"><div style=""><br></div></div>
<br>
</div><br></div>
<br>
</div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Rita เมื่อ 2024-11-17 00:21 <br /><br />
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Roleplay Box</title>
<style>
html {
background-color: #333; /* สีพื้นหลังเว็บ */
color: #fff; /* สีตัวอักษร */
font-family: Arial, sans-serif;
margin: 0;
height: 100%; /* ให้เต็มความสูงหน้าจอ */
}
.main-content {
display: flex;
justify-content: center;
align-items: center;
min-height: 100vh;
padding: 0 15px;
}
.roleplay-box {
border: 2px solid red;
background-color: black;
padding: 15px;
margin: 10px;
border-radius: 10px;
max-width: 500px;
box-shadow: 0 0 10px rgba(255, 0, 0, 0.7);
}
.character-name {
font-size: 1.2em;
font-weight: bold;
color: #ff6666;
margin-bottom: 8px;
}
.roleplay-content {
font-size: 1em;
color: #fff;
}
</style>
<container>
<!-- แทนที่การจัดการ body ด้วย div -->
<div class="main-content">
<div class="roleplay-box">
<div class="character-name" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/QjBAJqg.jpeg" width="300" _height="500" border="0"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;"><br></div><div class="character-name" style="text-align: center;">ชื่อ: Rita Chanakarnwarukpinit</div>
<div class="roleplay-content"><br><font face="Kanit" size="4">บทที่ 1: การเดินทางสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เสียงเครื่องยนต์ของรถยนต์ดับลงที่หน้าประตูค่ายฮาล์ฟบลัด ริต้าหันมองรุ่นพี่เฟเทลที่กำลังปลดเข็มขัดนิรภัยพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนเหมือนเดิม</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>"ถึงแล้วนะริต้า"</b> เฟเทลพูดขณะหันมามองเธอ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>"ขอบคุณค่ะ รุ่นพี่ ขอบคุณมากๆ ที่ช่วยดูแลหนูมาตลอดการเดินทาง"</b> ริต้าตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพและอ่อนโยน</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>เฟเทลหัวเราะเบาๆ ก่อนยื่นมือไปช่วยหยิบกระเป๋าสัมภาระให้<b> "ไม่เป็นไรหรอก ยินดีเสมอ ครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่ก็ประหม่าเหมือนกัน แต่เชื่อเถอะว่าเธอจะสนุกกับที่นี่แน่นอน"</b></font></div><div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ริต้ายิ้มรับพลางหยิบกระเป๋ามาถือไว้ในมือทั้งสองข้าง<b> "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หนูขอตัวเลยนะคะ"</b></font></div><div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><b><br>"อืม ดูแลตัวเองดีๆ ถ้ามีปัญหาอะไร อย่าลืมติดต่อฉันได้เสมอ"</b> เฟเทลกล่าวเสียงจริงจัง</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>"ค่ะ รุ่นพี่เองก็เดินทางกลับดีๆ นะคะ"</b></font></div><div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><b><br></b> ทั้งสองต่างโบกมือลากัน ริต้าหันหลังเดินไปยังประตูค่ายก่อนหยุดเล็กน้อย เธอหันมามองเฟเทลอีกครั้งที่ยังคงยืนส่งยิ้มให้ ก่อนจะสูดลมหายใจลึกและเอื้อมมือขวาเปิดประตูค่ายเข้าสู่โลกใบใหม่</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>---</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ภายในค่ายฮาล์ฟบลัด</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>บรรยากาศในค่ายเต็มไปด้วยชีวิตชีวา เด็กๆ ชาวค่ายจับกลุ่มพูดคุยกันบ้าง ซ้อมฝึกอาวุธบ้าง หรือบางคนก็กำลังทำกิจกรรมอื่นๆ ทุกสายตาที่จับจ้องมาที่ริต้าทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นจุดสนใจ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>"นั่นใครน่ะ?" </b> เสียงหนึ่งดังขึ้นจากกลุ่มเด็กชายใกล้ๆ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>"น่าจะเด็กใหม่ ดูสิ กระเป๋าสัมภาระยังอยู่เลย" </b> อีกเสียงหนึ่งตอบ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br>ริต้ายืนลังเลเล็กน้อย ก่อนมีหญิงสาวผมสีทองเดินตรงเข้ามาหาเธอ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>"สวัสดี เธอคงเป็นเด็กใหม่ใช่ไหม?"</b> หญิงสาวถามพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>"ใช่ค่ะ ฉันชื่อริต้า พึ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง"</b></font></div><div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><b><br>"ยินดีต้อนรับ ริต้า! ฉันชื่อคลอรีน เป็นคนดูแลเด็กใหม่ที่นี่ เธอต้องไปรายงานตัวที่บ้านใหญ่ก่อน ทุกคนจะได้รู้ว่าเธอเป็นลูกของใครและจะอยู่กระท่อมไหน" </b> คลอรีนอธิบาย</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>"บ้านใหญ่เหรอคะ?"</b> ริต้าถามเสียงแผ่ว</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>"ใช่ อยู่ทางนั้น ตามฉันมาเลย เดี๋ยวฉันพาไป"</b></font></div><div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><b><br></b>ระหว่างทางเดินผ่านกลุ่มเด็กคนอื่นๆ หลายคนยิ้มและโบกมือทักทายริต้าอย่างเป็นมิตร บางคนถึงกับเดินเข้ามากล่าวคำต้อนรับ</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">
<br><b>"ยินดีต้อนรับนะริต้า!"</b></font></div><div class="roleplay-content">
<b><font face="Kanit" size="4"><br>"หวังว่าเธอจะชอบที่นี่!"</font></b></div><div class="roleplay-content">
<font face="Kanit" size="4"><b><br></b>คำพูดเหล่านั้นทำให้ริต้ารู้สึกอบอุ่นในใจเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะยังไม่คุ้นเคยกับที่นี่ แต่บรรยากาศของค่าย</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4">ฮาล์ฟบลัดก็เริ่มทำให้เธอรู้สึกว่า อาจจะเป็นบ้านอีกหลังที่เธอสามารถพึ่งพิงได้ในอนาคต</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br>เธอสูดลมหายใจอีกครั้ง และเดินก้าวเข้าสู่บ้านใหญ่ด้วยความมุ่งมั่น.
</font></div><div class="roleplay-content"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div><div class="roleplay-content" style="text-align: right;"><font face="Kanit" size="4">หมายเหตุ: เดินทางเข้ามาภายในประตูค่ายฮาล์ฟบลัด</font></div>
</div>
</div>
</container>
<link href="https://Crescendvm.github.io/mooncake/mooncakefonts.css" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://Crescendvm.github.io/rpcodes/stars_pink.css" rel="stylesheet">
<div class="munchi_00 munchi_ch01"> <div class="munchi_01"> <div class="munchi_01a" style="background: pink"> <mui class="muic fa-solid fa-sparkles" style="color: #000"></mui> </div> <div class="munchi_01b" style="color: #fff"> ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ </div> </div> <div class="munchi_02" style="background: pink;color: #000">Feria Hayes</div> <div class="munchi_03">
การวิ่งแข่งระหว่างแม่ลูกเฟเรียกับกาเอลที่มีเรเลียเกาะมาด้วยจากนิวยอร์กมาถึงที่ค่ายฮาล์ฟบลัด ในที่สุดพวกเธอก็วิ่งกันมาถึงที่ประตูค่ายฮาล์ฟบลัดเสียสักที <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “แฮ่ก ๆ ในที่สุดก็มาถึงแล้ว”</font></b> <br><br>
เธอหอบหนักแต่ก็ยังเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสนุกที่ตัวเองได้วิ่งแข่งแบบนี้หลังจากผ่านเรื่องเกือบม่องเท่งมาอ่านะ <br><br>
<b><font color="RoyalBlue"> “แม่ขี้โกงอ่าครับ เล่นออกวิ่งมาก่อนแบบนี้”</font></b> <br><br>
กาเอลที่วิ่งตามมาจนถึงก็หอบเช่นกัน สงสัยถึงบ้านเมื่อไรคงหลับเป็นตายแน่นะนี่ สภาพ <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “แต่ก็สนุกดีใช่ไหมล่ะ อ่ะ! เข้าไปในค่ายกันเถอะเผื่อจะได้ไปถามคุณไครอนเรื่องรูปปั้นด้วย”</font></b> <br><br>
เฟเรียกระชับกระเป๋าเป้ก่อนจะหันเดินเข้าประตูค่ายไป ในตอนนั้นเอง <br><br>
<b><font color="RoyalBlue"> “แม่ครับกระเป๋า”</font></b> <br><br>
ในตอนนั้นเองกาเอลก็เรียกเธอให้หันมาดูกระเป๋าเป้บนหลังเธอก็พบว่ามันเปร่งแสงออกมาก่อนที่รูปปั้นเทพีไอริสกับไม้เท้าจะลอยออกมาจากกระเป๋าเธอ และกลับคืนร่างเป็นมนุษย์ <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ท่านเทพีไอริส คืนร่างเดิมแล้ว”</font></b> <br><br>
เฟเรียเอ่ยออกมาอย่างตกตะลึงในการคืนร่างครั้งนี้ แต่มันก็เต็มไปด้วยความดีใจที่ในที่สุดภารกิจนี้ก็สำเร็จนึกว่าจะต้องขอความช่วยเหลือจากพวกคุณไครอนหรือคุณดีซะแล้วนะนี่ <br><br>
<b><font color="Teal"> “ขอบใจเจ้ามากธิดาแห่งฮิปนอสที่ช่วยข้าจากเทพหยางเจียนได้ เราขอขอบคุณเจ้าจากใจจริง”</font></b> <br><br>
เฟเรียรีบคุกเข่าทำความเคารพเทพีไอริสอย่างน้อมนอบและกาเอลกับเรเลียก็ทำตามเธอเช่นเดียวกัน <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “หนูต่างหากที่เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ช่วยเหลือท่านค่ะ”</font></b> <br><br>
<b><font color="Teal"> “อ่อนน้อมเชียวนะ เช่นนั้นข้าขอมอบรางวัลเหล่านี้แทนคำขอบคุณแด่เจ้านะ“</font></b> <br><br>
เทพีไอริสได้มอบรางวัลความสำเร็จครั้งนี้ให้ด้วยมือของท่านเอง <br><br>
<b><font color="DarkOrange"> “ขอบพระคุณมากค่ะเทพีไอริส”</font></b> <br><br>
<b><font color="Teal"> “เช่นนั้นข้าขอลาก่อนนะสาวน้อย“</font></b> <br><br>
ว่าแล้วเทพีไอริสก็ใช้ไม้เท้าสายรุ้งของตนลอยขึ้นไป เฟเรียก็มองตามท่านไปจนลับตาแล้วจึงเดินเข้าไปในค่ายมุ่งสู่บ้านฮิปนอสทันที <br><br>
<div align="center"><b>เสร็จสิ้นภารกิจ ลอบช่วยเหลือไอริส <br>
<br> +70 EXP , +5 Point , 80 ดรักม่า <br>
และ 70 ความกล้า และ 100 ศรัทธา และ หินแห่งปัญญา 2 ก้อน <br>
ความโปรดปรานจากไอริส+35 แต้ม <br>
ความโปรดปรานจากอาธีน่า+35 แต้ม <br>
BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15
</b></div>
</div><div class="munchi_04"></div></div> <div class="cr-crescendum"><a href="https://crescendumcodes.tumblr.com/" title="Crescendum Codes"><span class="lun lun-elune"></span></a></div>
<link rel="stylesheet" href="https://www.w3schools.com/w3css/4/w3.css">
<style>
#boxProfilebg {
border: 7px solid #FF6666;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #FF6666 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");
}
</style>
<div id="boxProfilebg">
<div align="center"><br></div><div align="center"><br></div><div align="center">
<br>
<div class="w3-card-4 w3-black" style="width:80%">
<div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><br></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><br></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><font size="4" color="#ff8c00" face="Kanit"><b>วันที่ 26 พฤศจิกายน 2024</b></font></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><font size="4" color="#ff8c00" face="Kanit"><b>เวลา 06.00 น.</b></font></div></div></div><div class="w3-black w3-hover-shadow w3-center"><font face="Kanit"><font color="#ff8c00" size="4"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" width="380" _height="15" border="0"></font><font size="7"><br></font></font></div>
<div class="w3-container w3-center">
<font face="Kanit"><br></font><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><div><div><div><div><font face="Kanit" size="3">ในที่สุด คณะเดินทางของเดมิก็อดทั้งสามก็กลับมาถึงค่ายฮาล์ฟบลัดอย่างปลอดภัย บรรยากาศอันแสนคุ้นเคยกลับมาอีกครั้ง คราวนี้เอโลอิสตั้งใจว่าจะอยู่ค่ายให้นานหน่อย ทันทีที่ทุกคนก้าวผ่านเขตแดนของค่าย พวกเขาก็หันมาร่ำลากันก่อนที่จะแยกย้ายกับเพื่อนร่วมชะตากรรมที่ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกันตลอดหลายวันเพื่อกลับไปยังบ้านพักของแต่ละคน</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#ff8c00">"ขอบคุณมากที่พวกเธอช่วยภารกิจนี้จนสำเร็จ"</font> เอโลอิสเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#ff00ff">"เรื่องเล็กน้อย คราวหน้าถ้ามีอะไรให้ช่วยอีกก็บอกแล้วกัน"</font> การ์เซียยิ้มบาง ๆ พลางสะพายกล้องที่พกติดตัวตลอดราวกับเป็นอวัยวะอีกส่วนของร่างกาย</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><font color="#00bfff">"แต่ไม่เอาแบบที่มีคนตายแล้วนะ" </font>อีธานเสริมพร้อมหัวเราะแห้ง ๆ</font></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3">ทุกคนหัวเราะเบา ๆ เล็กน้อยก่อนจะสวมกอดลากัน แม้จะยังสามารถวนเวียนเจอกันได้ในค่ายแต่ก็คงได้เจอกันไม่บ่อยเท่าไหร่ ไม่แน่ภารกิจครั้งต่อไปอาจเป็นพวกเขาก็ได้ที่จะไปร่วมทางกับเอโลอิส และเธอก็หวังว่าครั้งหน้าพวกเขาจะไม่ปฏิเสธด้วย…</font></div></div><div><br></div><div><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4">เดินทางกลับถึงค่าย</font></div></div></div></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></div></div><div><font face="Kanit"><br></font></div></div>
</div><font face="Kanit"><br>
</font></div><font face="Kanit"><br>
<br>
</font></div><div align="center"><br></div></div>
<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#Jenny01 {
width: 600px;
border-radius: 15px;
border: 3px solid #FFD700; /* กรอบนอกสีทอง */
border-radius: 20px; /* มุมโค้ง */
box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.2);
background-color:#800080;}
</style>
<style>
#Jenny02 {
width: 500px;
padding: 10px;
border: 2px solid #FFD700; /* กรอบชั้นในสีทอง */
border-radius: 15px; /* มุมโค้งสำหรับกรอบใน */
box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.2);
background-color:#ffff;}
</style>
<div id="Jenny01">
<p></p><div style="text-align: left;"><br></div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
<p></p><div id="Jenny02">
<p style="text-align: left;"><br></p><div class="text-content" style="text-align: left; box-sizing: inherit; outline-style: none; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 16px; color: rgb(128, 0, 128);"><div class="text-content" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: center;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><img src="https://i.imgur.com/WYIuker.jpeg" width="300" _height="500" border="0" style="box-sizing: inherit; border: 0px none; vertical-align: middle;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div class="text-content" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: center;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div class="text-content" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: center;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div class="text-content" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: center;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">ชื่อตัวละคร: Park Jenny<br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div class="text-content" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: center;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div class="text-content" style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: center;"><p style="box-sizing: inherit; line-height: 30px; text-indent: 2em;"></p><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">บทนำ</font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">เสียงล้อเครื่องบินที่สัมผัสพื้นรันเวย์กังวานจนดึงความสนใจของชายหนุ่มผู้มีนามว่า <span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">"เดเทล"</span> สายตาเขาจับจ้องอยู่ที่เด็กสาวที่นั่งข้าง ๆ ผู้มีใบหน้าบ่งบอกถึงความกังวลปนความตื่นเต้น <span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">“เจนนี่” </span>คือน้องสาวที่เขาห่วงใยและรักดุจดวงใจ แม้สายสัมพันธ์ของพวกเขาจะไม่ใช่สายเลือด แต่ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เดเทลได้ทำหน้าที่พี่ชายอย่างเต็มหัวใจ</font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">หลังจากรับกระเป๋าเดินทาง เดเทลอาสาขับรถพาเจนนี่ไปส่งที่ <span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">"ค่ายฮาล์ฟบลัด"</span> ดินแดนแห่งผู้มีพรสวรรค์พิเศษที่เธอถูกเรียกตัวให้มาอยู่ ด้วยระยะทางที่ไม่ไกลนักแต่ดูเหมือนการเดินทางครั้งนี้จะเต็มไปด้วยความเงียบงันและความรู้สึกหนักอึ้งในใจของทั้งสอง</font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">---</font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">บทสนทนาระหว่างเดินทาง</font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">เดเทล: (มองกระจกมองหลังเพื่อดูเธอ) <span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">"เจนนี่… นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกันนานขนาดนี้ เธอพร้อมแล้วใช่ไหม?"</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">เจนนี่: (เงียบอยู่พักใหญ่ก่อนตอบด้วยเสียงสั่น) <span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">"ฉัน… ก็ไม่รู้เหมือนกัน ฉันกลัว… เดเทล ฉันจะทำได้จริงเหรอ?"</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">เดเทล: (ยิ้มบางๆ พลางยื่นมือข้างหนึ่งไปแตะแขนเธอ) <span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">"เธอทำได้แน่นอน ฉันเชื่อในตัวเธอ เจนนี่ เธอแข็งแกร่งกว่าที่เธอคิด"</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">เจนนี่: (มองหน้าเขาด้วยน้ำตาคลอ) <span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">"แล้วนายล่ะ? นายจะอยู่คนเดียวได้เหรอ?"</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><br style="box-sizing: inherit;"></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;">เดเทล: (หัวเราะเบา ๆ อย่างอบอุ่น) <span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">"ฉันอยู่ได้ เธออย่าห่วงพี่เลย สิ่งสำคัญตอนนี้คือเธอต้องทำหน้าที่ของเธอ เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของค่ายและค้นหาตัวตนของตัวเอง"</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">---</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">เข้าสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">หลังจากเดินผ่านประตูใหญ่ เจนนี่มองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นเต้น ที่นี่เต็มไปด้วยบรรยากาศอบอุ่น รอยยิ้มของผู้คนที่กำลังพูดคุยหัวเราะเป็นกลุ่มทำให้เธอรู้สึกเบาใจขึ้นบ้าง</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">"เด็กใหม่เหรอ?" เสียงหนึ่งดังขึ้นจากหญิงสาวผมบลอนด์ที่เดินเข้ามาหา "ยินดีต้อนรับ ฉันชื่อโซเฟีย เธอควรจะไปที่บ้านใหญ่ก่อนนะ ทุกคนจะคอยช่วยเหลือเธอเอง"</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">เจนนี่: (ยิ้มตอบอย่างเก้อเขิน) "ขอบคุณค่ะ ฉันชื่อเจนนี่… ปาร์ค เจนนี่"</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">โซเฟีย: (ยิ้มกว้าง) "ชื่อเพราะดีนะ เอาล่ะ ตามฉันมา เดี๋ยวฉันพาไปเอง"</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">---</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;">ในหัวใจของเจนนี่เริ่มมีความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย แม้เธอจะต้องจากพี่ชายมา แต่ภาพของเพื่อนใหม่และบรรยากาศที่นี่ทำให้เธอเริ่มเชื่อว่าการเดินทางครั้งใหม่นี้อาจไม่เลวร้ายอย่างที่คิด</span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: left;"><font size="4" style="box-sizing: inherit;"><span style="box-sizing: inherit; font-weight: bolder;"><br style="box-sizing: inherit;"></span></font></div><div style="box-sizing: inherit; outline-style: none; text-align: right;">หมายเหตุ: สาวน้อย ปาร์ดเจนนี่ เดินทางเข้าสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด</div></div></div><div class="text-content" style="text-align: left; box-sizing: inherit; outline-style: none; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 16px; color: rgb(128, 0, 128);"><br></div><p>
</p>
</div><font face="Kanit"><div style="text-align: left;"><font size="3"><br></font></div><font size="3"><font color="black">
</font></font></font><p></p></div><font face="Kanit"><div style="text-align: left;"><font size="3"><b><br></b></font></div><font size="3"><div style="text-align: left;"><b><br></b></div><font color="black"><b>
</b></font></font></font></div>
<p></p><meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Activity Form</title>
<style>
body {
font-family: Arial, sans-serif;
}
.form-container {
max-width: 800px;
margin: 0 auto;
padding: 20px;
border: 1px solid #ccc;
border-radius: 10px;
}
label {
font-weight: bold;
margin-top: 10px;
display: block;
}
input, select, textarea {
width: 100%;
padding: 8px;
margin-top: 5px;
margin-bottom: 15px;
border: 1px solid #ccc;
border-radius: 5px;
}
button {
background-color: #007BFF;
color: #fff;
border: none;
padding: 10px 15px;
border-radius: 5px;
cursor: pointer;
}
button:hover {
background-color: #0056b3;
}
</style>
<div class="form-container">
<h1 id="title" style="margin-top: 8px; margin-bottom: 8px; text-align: center;"><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4">หลังจากเครื่องบินลงจอเจวิคเดินลงมาจากเครื่องพร้อมกับกระเป๋าสะพายที่ติดตัวมาด้วยหนึ่งใบ เขาเดินออกมาด้านนอกอาคาร </font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4">‘แล้วจะไปที่ ๆ บอกยังไงเนี้ย’ ชายหนุ่มนึกในใจ ก่อนจะได้ยินเสียงไม่คุ้นหูดังขึ้นมาจากรถแท็กซี่ที่จอดอยู่ไม่ไกล</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#008000">“ค่ายฮาร์ฟบลัดหน่ะหรอ”</font> ชายหนุ่มแปลกหน้าพูดขึ้น หน้าตาดูเป็นมิตร ถึงแม่จะมีหนวดเครายาว</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#466ca6">“อะไรนะครับ”</font> เจวิคตอบกลับพร้อมสีหน้ามึนงง ขณะที่เดินเข้าไปใกล้รถ</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#008000">“ค่ายฮาร์ฟบลัดไง”</font> ชายหนุ่มตรงหน้าขยิบตา ก่อนจะเริ่มพูดต่อ</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#008000">“ขอแนะนำตัวหน่อยแล้วกัน ฉันคือแซเทอร์ เชื่อเถอะ นายต้องการฉันแน่นอน ขึ้นรถมาเลยเดี๋ยวเล่าให้ฟังระหว่างทาง”</font> ชายในรถเอื้อมมือไปเปิดประตูหลังเชื้อเชิญให้เจวิคขึ้นไป</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#466ca6">“เอาก็เอาวะ”</font> เจวิคพูดกับตนเองก่อนจะก้าวขาขึ้นรถแล้วปิดประตู รถได้เคลื่อนตัวออกไปจากสนามบิน</font></span></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4">ขับมาได้ไม่นานนักก็ได้ถึงมาถึงสถานที่ที่แซเทอร์ได้พูดถึง ภายในเนินเขาฮาล์ฟบลัด ท่านกลางป่าเขาที่รอบล้อมไปด้วยธรรมชาติ รถก็ได้จอดลงที่ข้าง ๆ ประตูใหญ่</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#008000">“ไปกันเถอะ”</font> แซเทอร์พูดขึ้นก่อนจะเปิดประตูและเดินไปรอที่หน้าประตูใหญ่</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#466ca6">“โอเคครับ”</font> เจวิครีบดีดตัวเองออกมาจากเบาะหลังเพราะก็มีเผลอหลับไปบ้าง ถึงแม้จะไม่ได้หรูหราแต่ก็สามารถพักผ่อนได้</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4">เขาเดินตามแซเทอร์มาจนพบกับซุ่มประตูใหญ่ ที่มีคำบางอย่างสลักอยู่ ‘อลังการอยู่นะว่าไป’ เขาคิดในใจ</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><font color="#008000">“ตามมาเลยเดี๋ยวฉันพาไปบ้านใหญ่ ไม่รายงานตัวหน่ะ”</font> แชเทอร์พูดขึ้นก่อนจะเริ่มเดินเข้าไปภายใน</font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4"><br></font></span></p><p style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><font size="4">ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรก่อนจะรีบเดินตามไป ภายในนั้นมีผู้คนอยู่พอสมควร บ้างก็เด็ก บ้างก็อายุราวคราวเดียวกันกับเขา บางคนก็หันมามองด้วยความที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ชายหนุ่มจึง ยิ้มให้และโบกมือพลางเดินตามแซเทอร์ไป</font></span></p><div style="text-align: left;"><br></div></h1>
</div>
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdRsE-KGIqyFyNqynGEC1SNibPhPxKjmcvjJ5IZFE9R8DfR0MTeLLAh4Crs9asZvvyxAQJc7q_RezevCgNEYACZ-HdxplqQ09FxMfyXzcHCLfvpY5rlauJ4vGCSGPv0WqjTu9JySQ?key=xL9osL_wSdu1Ng6xB8NJmZZW245https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeX0CEL-eoGSs0LMOisA-3yHqWj5CO5T7mw2P3DqB32vYXKna9WHCaZmvmUsnzoCZyeZQ_Vom7k6yVrvuoP5_2eyhemmiwfU19--ssKRjKHSSRcmPhR9fp10KkSpHzV8mpTBl9c?key=xL9osL_wSdu1Ng6xB8NJmZZWยินดีต้อนรับสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด
14/12/2024 - 9.00 น.
ในที่สุดการเดินทางโดยรถไฟอันแสนยาวนานก็จบลงเสียที!
ขอเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้คร่าว ๆ…. สามเดมิก็อดจากค่ายฮาล์ฟบลัดมาถึงนิวยอร์กตอนเช้าตรู่ พวกเขาลากสัมภาระขึ้นรถไฟแอลไออาร์อาร์กันอีกสามชั่วโมง กว่าจะถึงหน้าประตูค่ายฮาล์ฟบลัดที่ตั้งอยู่ ณ ถนนฟาร์ม ลองไอแลนด์
จากการเดินทางอันยาวนาน.. ขึ้นรถไฟ ต่อรถไฟ ลงรถไฟอยู่หลายครั้ง ทำให้เด็กดีที่เดินทางบ่อยอย่างเชมัสยังต้องถาม “ต้องต่อรถอีกเหรอฮะ?”
“ต่อสุดท้ายแล้ว เดี๋ยวก็ถึงค่ายฮาล์ฟบลัดแล้วล่ะ พอไปถึงนายก็เตรียมใจรับกับความแฟนตาซีไว้ได้เลย ที่นั่นนะมีผู้อำนวยการเป็นเซ็นทอร์ มีที่ปรึกษาค่ายเป็นเทพแห่งไวน์ มีแม่ครัวเป็นฮาร์ปี้ แล้วก็มีเพื่อน ๆ ที่จะช่วยนายฝึกซ้อมเป็นมนุษย์ครึ่งแพะ..”
“ฮะ” เชมัสพยักหน้า เขาพยายามจินตนาการตาม
ภายในหัวของเด็กชายวัยสิบสองปีนั้น ค่ายฮาล์ฟบลัดน่าจะเป็นสถานที่ที่สนุกสนานไม่แพ้กับซิกส์แฟลกส์เฟียสต้าโซนลูนี่ตูนส์ที่เพิ่งไปเที่ยวกันมาเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน และเมื่ออยู่ที่นี่จะไม่เจอสัตว์ประหลาดน่ากลัวเหมือนที่ตลาดนัดในซานอันโตนิโออีก
“แล้วผมจะได้เจอคุณพ่ออีกเมื่อไรฮะ แล้วคุณแม่ของผมที่เป็นเทพ….”
“เอ่อ… เรื่องนั้น”
ดีนหันไปมองแมคเคนซีราวกับขอความช่วยเหลือ ทั้งสองยังไม่รู้ว่าเชมัส แคตต์ คือบุตรชายของเทพหรือเทพีองค์ใด เข้าไปแล้วจะได้รับรองบุตรเลยหรือไม่ หรือจะเป็นเด็กที่ต้องอยู่บ้านเฮอร์มีสโดยไม่เคยมีตราสัญลักษณ์ขึ้นหัวแบบข้ามปีข้ามชาติ
@Mackenzie “อืม ใช่ อยู่ค่ายนายพึ่งพาเราได้เสมอ นอกจากนี้ยังมีคนอื่น ๆ อีกเช่นพี่น้องร่วมสายเลือดของนายจริง ๆ หรือไม่ก็เพื่อนจากบ้านเฮอร์มีส”
แมคเคนซีพูดดีจัดจนดีนไม่มีอะไรจะเสริมไปมากกว่าประโยคข้างบน
ระยะทางที่จะถึงค่ายฮาล์ฟบลัดหดสั้นลงไปทุกที พอพวกเขาลงรถไฟมา เดินไปตามถนนฟาร์มสามจุดหนึ่งสี่หนึ่ง ขึ้นไปตามเนินฮาล์ฟบลัดจนพบเส้นทางเล็ก ๆ และซุ้มประตูรูปทรงกรีกที่ปักคบเพลิงส่องแสงนำทางไว้เรียงราย ใกล้กันนั้นมีรูปปั้นของเทพีอะธีนาซึ่งทำหน้าที่พิทักษ์ค่าย ไม่ให้อสุรกายร้ายย่างกรายเข้ามา
“ยินดีต้อนรับสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด เมื่อเดินเข้าประตูไปแล้วนายจะได้พบกับโลกใบใหม่”
ออมเล็ตกระดี๊กระด๊าใหญ่ดีใจเหมือนได้กลับบ้าน มันกระตุกสายจูงเร่งเร้าให้ดีนพาเดินเข้าไป เมื่อเข้าสู่เขตอาคมของขนแกะทองคำ ตราสัญลักษณ์รูปเปลือกหอยเชลก็ปรากฏเด่นเป็นสง่าเหนือศีรษะของเด็กชายเชมัสในทันที
@Mackenzie
“หืม?” ดีนที่เดินนำหน้าชะงักเล็กน้อย เขาหันไปมองตามที่แมคเคนซีกระตุกแขน แล้วหลุดอุทานออกมาอีกครั้ง “โอ้!”
https://i.imgur.com/I4qsrCd.gif
ตราสัญลักษณ์รูปเปลือกหอยลอยอยู่บนศีรษะเด็กหนุ่มเป็นรูปแบบที่ดีนไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ก็คาดเดาเทพเจ้าจากภาพฉายได้ไม่ยาก หอยคือสัตว์น้ำ เทพเจ้าที่เกี่ยวข้องกับน้ำที่ดีนนึกออกมีอยู่สองพระองค์ คือมหาเทพโพไซดอนเจ้าสมุทร และอีกองค์คือเทพีแอมฟิไทรต์ราชินีแห่งแอตแลนติส ชายหนุ่มยังจำได้ดีถึงตราสัญลักษณ์ที่ปรากฏอยู่บนหัวของเขาและรีชา มันเป็นรูปตรีศูล แต่สำหรับเชมัสแล้ว..
คุณแอมม์… แอมฟิไทรต์!
“อ๊า.. เทพีแอมฟิไทรต์งั้นเหรอ ดูท่าว่าเราจะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันกว่าที่คิดอีกแฮะ”
“ยังไงเหรอฮะพี่ดีน?” เชมัสน้อยเอียงคออย่างสงสัย เด็กชายรู้จักเทพโพไซดอน แต่อีกชื่อนึงนั้นไม่เคยได้ยินมาก่อน
“เอ่อ.. เรื่องนี้มันซับซ้อนน่ะ ฉันคิดว่านายค่อย ๆ เรียนรู้จากตำราในห้องสมุดของค่ายดีกว่า”
จะบอกได้ยังไงว่า ‘แม่นายคือภรรยาหลวงของพ่อฉัน’ เด็กสับสนตายแย่ ยังไม่ต้องให้มีเรื่องดราม่าเกิดขึ้น ความสัมพันธ์ของสองบ้านนี้ก็สับสนกันจนพันยุ่งอีรุงตุงนังจะแย่
“แต่ว่าตอนนี้ฉันกับแมคซี่ต้องเอากระเป๋าไปเก็บก่อนล่ะ ส่วนนายต้องไปอยู่อีกบ้าน ตอนนี้ตามมาก่อนหลังจากที่ฉันพานายไปรายงานตัวกับคุณไครอนค่อยแยกตัวกันอีกที …โอ๊ย! ฉันพูดอะไรไปบ้างวะเนี่ย แมคซี่ นายช่วยอธิบายทีดิ๊”
ดีนพยายามจะเล่าขั้นตอนแต่ดูเหมือนว่าเขาจะอธิบายได้สับสนยุ่งเหยิงไปหมดจนต้องหาตัวช่วย
@Mackenzie “อะ.. อื้อ ประมาณนั้น”
ที่อ๊องไม่ใช่ด้วยความตื่นเช้าเกินไปแต่เป็นเรื่องที่เทพีแอมฟิไทรต์เคยไหว้วานเอาไว้ต่างหาก
『ดีน หากเธอสามารถติดต่อข้อความไอริสถึงเอโลอิสได้ ข้าอยากจะขอให้เธอช่วยสอบถามแผนการเดินทางคร่าว ๆ จากเอโลอิสหน่อย... ข้าได้ยินเรื่องไม่สู้ดีนัก... เผื่อข้าพอจะจัดสรรเวลาไปช่วยเหลือเอโลอิสได้ ได้ยินว่าเธอกำลังตกเป็นเป้าของเทพใต้พิภพบางองค์.....』
ถ้อยความนี้มีเพียงแค่ดีนที่รับรู้ได้ในคืนวันขอบคุณพระเจ้า ทว่าคืนนั้นเขากินไวน์ที่ซื้อมาจากแคนยอนพีคเสียจนเมาเละ ทำให้ลืมคำขอที่ส่งผ่านกระแสจิตจากเทพีแอมฟิไทรต์เสียจนหมด ความทรงจำเพิ่งถูกกระตุ้นขึ้นมาจากตราสัญลัษณ์หอยมุกบนศีรษะของเชมัสนี่เอง แต่ทำไมเทพีไม่พูดถึงเชมัสเลยหว่า… อย่างน้อยนางควรจะพูดประมาณว่า ‘ขอบใจที่ช่วยเหลือลูกข้าให้รอดพ้นเงื้อมมือไฮดร้า’ อะไรทำนองนี้สิ? แต่นางกลับเผื่อแผ่ความเมตตาไปให้ ‘เอโลอิส เพจ’ สาวน้อยจากบ้านเฮเฟตัส ที่ดีนทราบชื่อว่าเธอคือคนที่ทำภารกิจทวงคืนราชรถมาให้เทพอะพอลโล่ ดูไม่ค่อยเกี่ยวข้องกันเท่าไร แต่แม่เลี้ยงของเขาเป็นเทพีจิตใจงดงาม ไม่แน่ว่าเรื่องนั้นอาจสำคัญมากกว่าเรื่องของลูกชายตัวเองก็ได้มั้ง
‘แปลก.. แปลกฉิบหาย แต่ก็เอาเถอะ.. คงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรมั้ง?’
ดีนเลิกสงสัยในตัวแม่เลี้ยงของเขา แล้วพาเชมัสไปส่งที่บ้านใหญ่ให้คุณไครอนเป็นคนอธิบายเรื่องราวต่าง ๆ รวมทั้งปฐมนิเทศให้เด็กชาย
“ฉันก็ขอบคุณนายที่ไปกับฉัน ไว้ปีหน้าเราไปกันอีกนะ เป็นเทศกาลเฟียต้าก็ได้ ส่วนวันขอบคุณพระเจ้าค่อยสลับไปบ้านนายบ้างดีไหมที่รัก”
ทั้งสองเดินลากกระเป๋าหันหลังจากบ้านใหญ่มุ่งสู่โซนบ้านพัก ทว่ามีเสียงหนึ่งหยุดเขาไว้ก่อน
“เดี๋ยวก่อน ดีด้าาา ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้าหน่อยยยย”
เทพไดโอนีซุสโบกไม้โบกมือป้องปากตะโกนเรียกดีนมาจากระเบียงบ้านใหญ่ ซึ่งคนที่ถูกเรียกชี้หน้าตัวเองเหรอหรา
“ดีด้า หมายถึงผมเหรอ?”
“ใช่แล้ว ก็เจ้าไงดีด้า จะเป็นใครไปอีก ในค่ายนี้มีดีด้าอื่นด้วยหรือไง มาทางนี้ก่อน ข้ามีเรื่องจะไหว้วานให้เจ้าทำหน่อย”
ก็ตามนั้น…
“แมคซี่ นายกลับไปที่บ้านพักก่อนนะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปคุยกับคุณดีแป๊บ”
หอมแก้มลาคนรักทีนึงก่อนจะปล่อยให้อีกฝ่ายไปพักผ่อนก่อนโดยไม่มีคำว่าอาย ยังไงคนในค่ายก็คงรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองตั้งแต่ก่อนจะออกเดินทางจากค่ายฮาล์ฟบลัดอยู่แล้วนี่นะ...
แต่มันชักจะแปลกเกินไปหน่อยแล้วนะที่ จู่ ๆ ก็มีเทพสององค์เรียกใช้บริการทันทีที่กลับมายังค่ายฮาล์ฟบลัด แต่เอาเป็นว่าลองคุยกับเทพที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อนก็แล้วกัน
“คร้าบ คุณดี ผมจะไปหาเดี๋ยวนี่ล่ะ!” ชายหนุ่มขานตอบกลับไป เขาลากกระเป๋าพร้อมกับจูงออมเล็ตขึ้นบ้านใหญ่ไปอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้จุดหมายคือห้องทำงานของเทพไดโอนีซุส
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeXsDkqBpZVONSxePNU6mE0xKdw4BOnPxhKPEl5bS0H2wzhMpzHxBlU8BbWNWMNweXTE5URzHgUlvLGjpJv6Jl3TenC2nVc1ti0UuATCnRy7YCju1h_QDXMOgqFt5upmKoPRWqi9Q?key=xL9osL_wSdu1Ng6xB8NJmZZWพา [เชมัส แคตต์] NPC สายเลือดแอมฟิไทรต์ มาส่งค่าย
(ครบโควต้าการสร้าง NPC สายเลือดแอมฟิไทรต์)