[ทางเข้าค่าย] ประตูค่าย - บริเวณรอบค่ายฮาล์ฟบลัด - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Axel โพสต์ 2025-7-14 12:42:25

<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p>13.07.2025 | 10:30 AM</p><p><br></p><p style="text-align: left;">จากการประเมินปราการแห่งเวทมนตร์, แอ็กเซลเคลื่อนตัวไปยังปราการที่จับต้องได้มากกว่า—ซุ้มประตูหินอ่อนที่ยิ่งใหญ่ซึ่งทำหน้าที่เป็นทางเข้าหลักของค่ายฮาล์ฟบลัด มันตั้งตระหง่านอย่างภาคภูมิใจ, เป็นสัญลักษณ์ของการต้อนรับสำหรับเหล่าเดมิก็อด และเป็นคำประกาศิตว่า 'ห้ามเข้า' สำหรับทุกสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากนั้น</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แต่สำหรับบุตรแห่งไทคี, ทุกคำประกาศิตย่อมมีข้อยกเว้น</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาไม่ได้เดินเข้าไปใต้ซุ้มประตู แต่เลือกที่จะหยุดสังเกตการณ์จากระยะไกล, ตรงจุดที่ต้นไม้เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นทุ่งหญ้าโล่งเตียนหน้าทางเข้า เขากำลังประเมิน 'เขตสังหาร'—พื้นที่เปิดโล่งที่ศัตรูจะต้องข้ามผ่านก่อนจะมาถึงตัวประตู มันกว้างพอที่จะทำให้ศัตรูส่วนใหญ่ลังเล แต่สำหรับศัตรูที่รวดเร็วหรือมีเกราะหนาพอ มันก็เป็นแค่สนามวิ่งเล่น</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">สายตาของเขากวาดสำรวจตัวประตูอย่างละเอียด, แยกส่วนประกอบของมันออกเป็นชิ้นๆ ในใจ</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">โครงสร้างทางกายภาพ: ซุ้มประตูหินอ่อนนั้นดูแข็งแกร่ง, แต่เมื่อเวลาผ่านไป แม้แต่หินก็ยังสึกกร่อน เขาเพ่งมองไปที่รอยต่อระหว่างก้อนหิน, มองหาร่องรอยของมอสส์หรือรอยร้าวเล็กๆ ที่อาจบ่งบอกถึงความอ่อนแอภายใน บานประตูไม้โอ๊กขนาดมหึมาที่ถูกเสริมด้วยทองสัมฤทธิ์นั้นดูน่าเกรงขาม, แต่บานพับเหล็กที่ยึดมันไว้กับเสาหินล่ะ? จากระยะนี้, เขาเห็นคราบสนิมสีส้มจางๆ เกาะอยู่ที่บางจุด สนิมคือความเสื่อม คือศัตรูเงียบของความแข็งแกร่ง</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ปัจจัยมนุษย์: มีเดมิก็อดสองคนยืนเฝ้าอยู่ข้างประตู พวกเขาดูเบื่อหน่าย, ยืนพิงเสาหินอ่อนสลับกับเดินไปมาอย่างไร้ทิศทาง สายตาของพวกเขาไม่ได้สอดส่ายไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง แต่กลับมองเข้าไปในค่ายมากกว่าจะมองออกมาข้างนอก—เป็นความผิดพลาดคลาสสิกของผู้ที่รู้สึกปลอดภัยเกินไป รูปแบบการเดินของพวกเขาสามารถคาดเดาได้ง่าย, สร้างช่องว่างของเวลาและพื้นที่ที่ศัตรูผู้มีสายตาแหลมคมสามารถฉวยโอกาสได้</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">สภาพแวดล้อม: พื้นดินบริเวณหน้าประตูถูกเหยียบย่ำจนแน่น, แต่เมื่อมองออกไปไกลอีกหน่อย, พื้นดินจะนุ่มขึ้นและเป็นดินร่วนมากกว่า มีความเป็นไปได้แค่ไหนที่ศัตรูบางชนิดจะขุดอุโมงค์ลอดใต้กำแพงเวทมนตร์ที่อาจจะไม่ได้หยั่งรากลึกลงไปในดิน? เขามองไปยังหน้าผาเตี้ยๆ ที่อยู่ทางปีกซ้ายของประตู มันสามารถใช้เป็นจุดซุ่มยิงชั้นดีสำหรับศัตรูที่ใช้ธนู หรือเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการจู่โจมจากมุมสูงได้</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาไม่ได้แตะต้องอะไรเลย, แค่เดินผ่านไปอย่างเงียบๆ, เก็บข้อมูลทุกอย่างเข้าสู่คลังความคิดที่จัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ เขาไม่เห็นประตูที่พังยับเยิน, แต่เขาเห็นบานพับที่อ่อนแอ, ยามที่ประมาท, และภูมิประเทศที่เอื้อต่อการซุ่มโจมตี</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">มันไม่ใช่จุดอ่อนจุดเดียวที่อันตราย...แต่เป็นการรวมกันของจุดอ่อนเล็กๆ หลายจุดที่สามารถสร้างหายนะได้</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">การประเมินเสร็จสิ้นแล้ว ข้อมูลทั้งหมดเชื่อมต่อกันในหัวของเขาเป็นภาพที่ชัดเจน—ภาพของป้อมปราการที่งดงามแต่เต็มไปด้วยรูพรุน</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ตอนนี้เหลือแค่การเรียบเรียงมันลงบนกระดาษ แล้วนำเสนอให้คนที่ต้องรับผิดชอบได้เห็น...ว่าบ้านที่พวกเขาคิดว่าปลอดภัยนั้น, แท้จริงแล้วมันเปราะบางเพียงใด</p><div><br></div><p>
<br>

</p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><br></div>

</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.amn-body br {
display: none;
}
.amn-texto br {
display: block;
}
.amn-body {
margin: 10px auto;
background: #171717;
width: 550px;
padding: 25px;
border-radius: 10px;
color: #aaa;
font: 12px Hind;
line-height: 18px;
text-align: justify;
}
.amn-wrap {
background: #1a1a1a;
border-radius: 10px;
overflow: hidden;
border-top: 15px solid #131313;
position: relative;
}
.amn-img {
width: 550px;
height: 150px;
display: block;
position: relative;
overflow: hidden;
}
.amn-img:before {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: #000;
mix-blend-mode: color;
}
.amn-img:after {
content: "";
display: block;
width: 550px;
height: 150px;
position: absolute;
background: var(--color);
top: 0;
mix-blend-mode: multiply;
}
.amn-imc {
border: 10px solid #0a0a0a;
width: 100px;
height: 100px;
position: absolute;
top: 50px;
right: 10px;
outline: 1px solid #0a0a0a;
outline-offset: 4px;
z-index: 10;
}
.amn-title {
font: 80px "Abril Fatface";
color: #d0d0d0;
margin-top: -100px;
z-index: 10;
position: relative;
padding: 20px;
text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
text-transform: uppercase;
font-size: 10px;
letter-spacing: 10px;
padding: 20px;
margin-top: -60px;
position: relative;
z-index: 20;
text-align: right;
width: 390px;
text-shadow: #000 1px 1px 0;
color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
padding: 50px;
margin: 50px 20px 20px;
position: relative;
z-index: 30;
background: #131313;
}
.amn-body span {
color: #0a0a0a;
font-size: 20px;
background: var(--color);
clip-path: polygon(
50% 0%,
100% 0,
100% 35%,
100% 55%,
100% 100%,
50% 84%,
0 100%,
0 57%,
0 37%,
0 0
);
width: 20px;
height: 30px;
display: block;
padding: 20px;
color: #fff;
font-size: 20px;
position: relative;
float: left;
margin: -10px 0 0 20px;
z-index: 50;
position: relative;
opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
background: #0f0f0f;
margin: -10px 20px -30px 100px;
border: transparent solid 20px;
padding: 0 10px;
height: 30px;
overflow: hidden;
font: bold 10px Rajdhani;
text-transform: uppercase;
line-height: 1.5;
color: FFFFFF;
}

.amn-tag {
font: bold 8px Poppins;
background: #151515;
padding: 10px;
color: #fdfafa;
margin: 5px 5px 0 0;
border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
margin: 20px;
}
.amn-tt {
float: right;
color: #d0d0d0;
font: bold 60px Poppins;
margin-top: -45px;
letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
text-decoration: none;
float: right;
padding: 10px 0;
color: #a0a0a0;
text-transform: uppercase;
position: relative;
top: -5px;
font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Juliet โพสต์ 2025-7-19 17:26:47

<div style="background: url('https://media3.giphy.com/media/v1.Y2lkPTc5MGI3NjExZ3JpeGMwZmw3NHJ5N3ZzOXRocjZicG1wbTh2ZzRwZ3R4azV5MjI1YiZlcD12MV9pbnRlcm5hbF9naWZfYnlfaWQmY3Q9Zw/Quyiqd41UdRSiaRe55/giphy.gif') no-repeat center center fixed; background-size: cover; padding: 40px; font-family: 'Georgia', serif;">

<div style="max-width: 900px; margin: auto; background-color: rgba(10, 20, 60, 0.85); border: 2px solid rgb(26, 42, 94); border-radius: 20px; padding: 40px; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 0px 0px 20px; text-align: center;">


<font color="#ffffff"><span style="border-width: 4px; border-image: initial; box-shadow: rgba(255, 255, 255, 0.3) 0px 0px 20px;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/1000064237.jpg" style="width: 180px; height: 180px; object-fit: cover; border-radius: 50%; border: 4px solid #ffffff; margin-bottom: 20px; box-shadow: 0 0 20px rgba(255,255,255,0.3);" alt="profile"></span></font>


<h2 style="color: rgb(224, 232, 255); font-size: 30px; margin-bottom: 10px; text-shadow: rgb(0, 0, 0) 1px 1px 2px;">บทที่ 3: ประตูแห่งการเริ่มต้น</h2>
<p style="color: rgb(201, 212, 255); font-style: italic; font-size: 14px; margin-bottom: 30px;">วันที่ 18 กรกฎาคม ค.ศ. 2025 <br>ค่ายฮาล์ฟบลัด, เชิงเนินเขา ลองไอแลนด์</p><p style="color: rgb(201, 212, 255); font-style: italic; font-size: 14px; margin-bottom: 30px;"><br></p>


<div style="text-align: left; line-height: 1.8; font-size: 16px;">
   <p style="color: rgb(255, 255, 255);">     แสงแดดอ่อน ๆ ของฤดูร้อนสาดส่องลอดผ่านพุ่มไม้และต้นสนสูงใหญ่ สายลมโชยบางเบาให้กลิ่นดินปนกลิ่นใบสนลอยเอื่อยอยู่ในอากาศ รถแท็กซี่สีเหลืองหยุดลงเบื้องหน้ารั้วลวดหนามที่ดูเหมือนจะธรรมดาสำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับสายตาของ จูเลียต โอฟีเลีย ที่เพิ่งผ่านอะไรมามากมายในไม่กี่วัน มันคือประตูสู่โลกใหม่</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    พอเธอเดินทางก้าวเรียวขาบาง เดินทางลงมาจากบริเวณรถยนต์โดยมี อัลเฟรด โจนส์ ก้าวตามลงมา เขาดูเหมือนมนุษย์ทั่วไปในยีนส์ซีดและแจ็กเก็ตเก่า ๆ แต่ในสายตาเธอ เขาคือผู้ช่วยชีวิต แซเทอร์ผู้ลึกลับ ที่พาเธอหลุดพ้นจากเงื้อมมือของอสุรกายมาได้อย่างหวุดหวิด</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">อัลเฟรด : “ถึงแล้ว เจ้าหญิงของฉัน”</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">(เขาแกล้งโค้งคำนับเหมือนพ่อบ้านในการ์ตูน)</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    จูเลียตมองประตูไม้เก่าแก่เบื้องหน้า มันมีซุ้มไม้สลักอักขระกรีกเลือนราง พร้อมกับป้ายไม้ที่ดูเหมือนเขียนว่า “ค่ายฮาล์ฟบลัด” เธอสูดหายใจลึก แล้วก็ค่อยๆ ทำการเดินก้าวเรียวขาบางเข้าไปในทันที</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p>
   <br>
   <h3 style="color: rgb(224, 232, 255);">แรกย่างสู่โลกใบใหม่</h3><div style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></div>
   <p style="color: rgb(255, 255, 255);">    เมื่อก้าวผ่านธรณีประตู ทุกอย่างพลันเปลี่ยนไป</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">บรรยากาศด้านในเหมือนสรวงสวรรค์กลางป่า สนามหญ้าเขียวขจีทอดตัวไปถึงแนวป่าในระยะไกล เด็กวัยรุ่นจำนวนมากสวมเสื้อค่ายสีส้มสดใส วิ่งเล่น พูดคุย ซ้อมรบ บ้างก็ขี่เพกาซัสขาวโพลนวนเวียนในอากาศ กลิ่นควันไฟจากครัวลอยคลุ้งผสมกับกลิ่นขนมอบสดใหม่</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    จูเลียตยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ครู่หนึ่ง บางคนมองเธอด้วยสายตาอยากรู้ บ้างก็เพียงหันมาเหลือบแล้วกลับไปสนใจเรื่องของตนต่อ</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">     ท่ามกลางเสียงจ้อกแจ้กจอแจ เสียงหนึ่งที่อ่อนโยนและสงบนิ่งก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">> ??? : “เธอคือเด็กใหม่ใช่ไหมจ๊ะ?”</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">     จูเลียตหันกลับไป และพบกับหญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีเฮเซลเป็นประกาย เธอสวมเสื้อค่ายตัวเดียวกัน แต่มีผ้ากันเปื้อนลายดอกไม้ผูกอยู่ที่เอว พร้อมถือตะกร้าใส่สมุนไพรพวกลาเวนเดอร์กับโรสแมรีไว้ในมือ</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">   มาร์ธา : “ฉันชื่อ มาร์ธา คอสตากิส จ้ะ เรียกว่ามัมมี้ก็ได้ ทุกคนในค่ายเรียกฉันแบบนั้น เธอชื่ออะไรเอ่ย?”</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    จูเลียต : (ตอบเสียงเบาแต่ชัดเจน) “จูเลียต… จูเลียต โอฟีเลียค่ะ”</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    มาร์ธา : “ยินดีต้อนรับจ้ะ จูเลียต มัมมี้ดีใจที่ได้เจอเธอ” (เธอค่อยๆ เริ่มทำการยิ้มหวาน ออกมาอย่างอบอุ่น ใบหน้า ของ ห๘งสานั้นไม่ต่างจากแสงตะวันเช้าในช่วงเวลายามเช้าเลยแม้แต่น้อย)</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    มาร์ธา : “ตอนนี้เธอคงเหนื่อยสินะ เดินทางมานานเลย... เอาล่ะ เดี๋ยวมัมมี้จะพาไปที่ บ้านใหญ่ เธอต้องไปรายงานตัวก่อนน่ะจ้ะ หลังจากนั้นจะมีคนแนะนำรายละเอียดของค่ายให้เอง”</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style=""><font color="#e0e8ff">สู่บ้านใหญ่ </font></p><p style=""><font color="#e0e8ff"><br></font></p>
   <p style="color: rgb(255, 255, 255);">    ทั้งคู่กำลังทำการก้าวเรียวขาบาง เดินทางผ่านตรงบริเวณลานฝึกที่มีนักธนูกำลังยิงเป้า เด็กชายคนหนึ่งเสกน้ำวนขึ้นมาจากบ่อน้ำเล่นกับเพื่อน ส่วนอีกมุมหนึ่งก็มีคนกำลังซ่อมชุดเกราะอยู่เงียบ ๆ</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    จูเลียตมองทุกอย่างด้วยแววตาเปี่ยมด้วยความสงสัยและตื่นเต้น เธอรู้ดีว่าที่นี่ไม่ใช่เพียงแค่ “ค่ายฤดูร้อน” แต่มันคือที่ซึ่งเธอจะได้เรียนรู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเองและ เกี่ยวกับสายเลือด ของ ตัวเธอเองที่อาจจะกำลังตื่นขึ้นมาภายในกายได้ทุกเมื่อ</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">     มาร์ธา : “มัมมี้ก็ไม่ใช่เดมิก็อดแบบคนอื่นหรอกนะจ๊ะ พ่อแม่ของฉันขอพรจากเทพีเฮร่าในวันแต่งงาน แล้วเธอก็ประทานฉันมาให้”</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">(มาร์ธายิ้มบาง ขณะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยความอ่อนโยน)</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    มาร์ธา : “ฉันไม่มีพลังพิเศษ ไม่มีอาวุธคู่ใจ แต่ฉันรักที่นี่ และรักทุกคนที่นี่เหมือนลูกของตัวเอง”</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    เมื่อถึงบ้านใหญ่  เรือนไม้สีอบอุ่นที่ตั้งอยู่ใจกลางค่าย  มาร์ธาหยุดยืนแล้วหันกลับมา</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    มาร์ธา : “เข้าไปเถอะนะจ้ะ ตรงนี้เป็นจุดเริ่มต้นของเธอ มัมมี้จะรอข้างนอกนะ”</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">   จูเลียต : (สบตาเธอแล้วพยักหน้าเบา ๆ) “ขอบคุณค่ะ… มัมมี้”</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);">    หลังจากนั้นประตู ของ บ้านใหญ่ก็ค่อยๆ เริ่มถูกทำการเปิดออกอย่างช้า ๆ ท่ามกลางแสงแดดที่ตกกระทบลงบนแผ่นหลังของเธอ และเงาเบื้องหน้าซึ่งทอดลึกเข้าสู่โลกของเทพเจ้า</p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p><p style="color: rgb(255, 255, 255);"><br></p>
   </div><font color="#ffffff"><span style="box-shadow: rgba(255, 255, 255, 0.2) 0px 0px 15px;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/1000064208.md.jpg" style="margin-top: 40px; max-width: 100%; border-radius: 10px; box-shadow: 0 0 15px rgba(255,255,255,0.2);" alt="bottom-image"></span></font>

</div>
</div>

Axel โพสต์ 2025-7-19 23:40:15

Axel โพสต์ 2025-7-21 01:26:04

<div class="amn-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="amn-wrap"><div class="amn-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="amn-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="amn-title">A. Mikailov</div><div class="amn-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="amn-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="amn-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p style="text-align: left;">21.07.2025 | 00:30 AM</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">อากาศยามราตรีของลองไอส์แลนด์ที่เย็นและสดชื่นควรจะเป็นการต้อนรับที่น่าพึงพอใจ, แต่สำหรับร่างกายที่เพิ่งผ่านกำแพงความร้อนชื้นของประเทศไทยและการเดินทางข้ามซีกโลกมา, มันกลับเป็นเหมือนการตบหน้าด้วยความเย็นยะเยือก สังขารของบุตรแห่งไทคีประท้วงระงมอยู่ภายใน, ทุกย่างก้าวที่เหยียบลงบนพื้นหญ้าที่มุ่งหน้าไปยังซุ้มประตูค่ายนั้นหนักอึ้งและเชื่องช้า</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ทว่าเมื่อเขามาถึงซุ้มประตูทางเข้าค่าย, ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้ากลับไม่ใช่ทางเดินที่ว่างเปล่าสู่ที่พักพิงที่เขาโหยหา</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งยืนพิงเสาหินอ่อนอยู่ใต้ซุ้มประตูนั้น, อาบไล้ด้วยแสงสีทองอ่อนๆ ของสนธยาที่ไม่เคยดับลับ ความงามของหล่อนราวกับไม่ใช่ผลงานของธรรมชาติ แต่เป็นงานศิลป์ชั้นเอกที่ถูกปั้นแต่งขึ้นโดยช่างฝีมือที่เก่งที่สุดในจักรวาล</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ทุกองค์ประกอบบนใบหน้าของหล่อนสมบูรณ์แบบจนน่าขนลุก—ผิวขาวเนียนละเอียดเหมือนกระเบื้องเคลือบ, ริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อ, และเส้นผมยาวสลวยเงางามเหมือนเส้นไหม แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของแอ็กเซลได้มากที่สุดคือดวงตาของหล่อน—ดวงตาที่เปลี่ยนเฉดสีไปมาอย่างช้าๆ ราวกับอัญมณีล้ำค่า, จากสีน้ำทะเลลึกสู่สีเขียวมรกตยามต้องแสง</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">บุตรแห่งไทคีหยุดเดิน, ร่างกายของเขาตื่นตัวขึ้นมาโดยอัตโนมัติ, ผลักไสความอ่อนเพลียให้ไปอยู่เบื้องหลัง นี่ไม่ใช่เดมิก็อด, ไม่ใช่มนุษย์…และไม่ใช่อสูรกาย</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">หญิงสาวผู้เลอโฉมแย้มยิ้ม, และรอยยิ้มนั้นก็งดงามพอที่จะหยุดสงครามหรือก่อสงครามได้ในเวลาเดียวกัน <font color="#ffc0cb">"ยินดีต้อนรับกลับบ้าน, แอ็กเซล มิคาอิลอฟ" </font>เสียงของหล่อนไพเราะราวกับเสียงดนตรี, หวานละมุนและเปี่ยมด้วยอำนาจ <br><br><font color="#ffc0cb">"ข้าเฝ้ารอการกลับมาของเจ้าอยู่"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#add8e6">"ท่านคือ…"</font> เขาเอ่ยถาม, แม้ว่าในใจจะเริ่มคาดเดาคำตอบได้แล้ว</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">รอยยิ้มที่งดงามที่สุดเท่าที่โลกเคยเห็นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหล่อน <br><font color="#ffc0cb">"ข้าคือแอโฟรไดท์"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดโค้งศีรษะลงเล็กน้อย, เป็นการแสดงความเคารพที่ถูกควบคุมไว้เป็นอย่างดี <font color="#add8e6">"เป็นเกียรติครับ, ท่านหญิง"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;"><font color="#ffc0cb">"ไม่ต้องมากพิธีหรอก"</font> เทพีแห่งความงามกล่าว, เธอก้าวเข้ามาหาเขา, กลิ่นหอมที่ไม่ใช่ของโลกมนุษย์ลอยอวลอยู่รอบตัวเธอ <font color="#ffc0cb">"ข้าแค่แวะมาดูผลงานด้วยตาของตัวเอง…และต้องขอบอกว่าข้าพอใจมาก"</font> สายตาที่เปลี่ยนสีได้ของเธอสบกับเขาโดยตรง <font color="#ffc0cb">"เจ้าไม่ได้ใช้กำลังเพื่อยุติความขัดแย้ง, แต่เจ้าใช้ความหวัง…เป็นวิธีการที่ทั้งงดงามและมีชั้นเชิง"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">แอโฟรไดท์ยื่นมือที่เรียวงามของหล่อนออกมา ในฝ่ามือของหล่อนคือถุงผ้าไหมขนาดเล็กที่ปักลวดลายดอกไม้อย่างประณีต และข้างๆ กันนั้นคือเมล็ดพันธุ์สีทองอร่ามสามสี่เมล็ดที่ส่องประกายด้วยแสงของมันเอง <font color="#ffc0cb">"นี่คือรางวัลสำหรับความพยายามของเจ้า"</font> เธอกล่าว <font color="#ffc0cb">"เมล็ดพันธุ์กุหลาบสีทอง…และสินน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ เพื่อตอบแทนความเหนื่อยยาก"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">นี่คือการจ่ายค่าจ้าง, ไม่ใช่ของขวัญ…ความคิดนั้นผุดขึ้นในหัวของเขา</p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขาเอื้อมมือไปรับของเหล่านั้นอย่างสุภาพ, ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกับผิวที่นุ่มนวลของเทพีเพียงชั่วครู่—เป็นความรู้สึกที่ทั้งอบอุ่นและเย็นเยียบในเวลาเดียวกัน <br><font color="#add8e6"><br>"ขอบคุณครับ"</font></p><p style="text-align: left;"><br></p></font><p style="text-align: left;"><font size="2"><font color="#ffc0cb">"จงใช้มันให้ดีเถิด" </font><font size="2">สิ้นคำพูดนั้น, ร่างของเธอก็ไม่ได้หายวับไปในแสงสว่างจ้า, แต่กลับค่อยๆ จางหายไปในอากาศราวกับภาพวาดสีน้ำที่ถูกน้ำชะล้าง, ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมจางๆ ของดอกกุหลาบที่ลอยอวลอยู่ในอากาศยามดึก</font><br></font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: left;">เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง, จ้องมองเมล็ดพันธุ์ในมือและถุงผ้าไหมที่น่าสงสัย, ก่อนจะเก็บมันใส่กระเป๋าอย่างระมัดระวัง แล้วจึงถอนหายใจยาว ตอนนี้ในหัวเขมีแต่คำว่านอน นอน และนอน เท่านั้น สองขาพาสังขารที่เหลือตรงกลับเคบิน เพื่อเก็บของและอาบน้ำนอน โดยไม่รู้สึกตัวว่ามีสายตาคู่หนึ่งที่จับต้องอยู่อย่างอบอุ่นปนขบขัน</p><p><br></p><p><br></p><div><br></div><p>
<br>

</p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><div align="center">ความรัก ความเมตตา และสันติภาพ: Success</div><div align="center">+500 ดอลลาร์ +50 ดรักม่า +100 เกียรติยศ +2 Point</div><div align="center">Item: เมล็ดพันธุ์กุหลาบสีทอง 1 ถุง </div><div align="center">+35 ความโปรดปรานจากอะโฟรไดท์</div><div align="center">+10 ความโปรดปรานจากฮาร์โมเนีย</div><div align="center">Heroes: +25 ความโปรดปราน</div></div>

</font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="amn-tags">
<em class="amn-tag">Power</em>
<em class="amn-tag">Money</em>
<em class="amn-tag">Game</em> <em class="amn-tag">Music</em><div class="amn-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.amn-body br {
   display: none;
}
.amn-texto br {
   display: block;
}
.amn-body {
   margin: 10px auto;
   background: #171717;
   width: 550px;
   padding: 25px;
   border-radius: 10px;
   color: #aaa;
   font: 12px Hind;
   line-height: 18px;
   text-align: justify;
}
.amn-wrap {
   background: #1a1a1a;
   border-radius: 10px;
   overflow: hidden;
   border-top: 15px solid #131313;
   position: relative;
}
.amn-img {
   width: 550px;
   height: 150px;
   display: block;
   position: relative;
   overflow: hidden;
}

.amn-imc {
   border: 10px solid #0a0a0a;
   width: 100px;
   height: 100px;
   position: absolute;
   top: 50px;
   right: 10px;
   outline: 1px solid #0a0a0a;
   outline-offset: 4px;
   z-index: 10;
}
.amn-title {
   font: 80px "Abril Fatface";
   color: #d0d0d0;
   margin-top: -100px;
   z-index: 10;
   position: relative;
   padding: 20px;
   text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.amn-lyric {
   text-transform: uppercase;
   font-size: 10px;
   letter-spacing: 10px;
   padding: 20px;
   margin-top: -60px;
   position: relative;
   z-index: 20;
   text-align: right;
   width: 390px;
   text-shadow: #000 1px 1px 0;
   color: #f0f0f0;
}
.amn-texto {
   padding: 50px;
   margin: 50px 20px 20px;
   position: relative;
   z-index: 30;
   background: #131313;
}
.amn-body span {
   color: #0a0a0a;
   font-size: 20px;
   background: var(--color);
   clip-path: polygon(
            50% 0%,
            100% 0,
            100% 35%,
            100% 55%,
            100% 100%,
            50% 84%,
            0 100%,
            0 57%,
            0 37%,
            0 0
   );
   width: 20px;
   height: 30px;
   display: block;
   padding: 20px;
   color: #fff;
   font-size: 20px;
   position: relative;
   float: left;
   margin: -10px 0 0 20px;
   z-index: 50;
   position: relative;
   opacity: 0.6;
}
.amn-quote {
   background: #0f0f0f;
   margin: -10px 20px -30px 100px;
   border: transparent solid 20px;
   padding: 0 10px;
   height: 30px;
   overflow: hidden;
   font: bold 10px Rajdhani;
   text-transform: uppercase;
   line-height: 1.5;
   color: FFFFFF;
}

.amn-tag {
   font: bold 8px Poppins;
   background: #151515;
   padding: 10px;
   color: #fdfafa;
   margin: 5px 5px 0 0;
   border-radius: 5px;
}
.amn-tag:hover {
   background: #d0d0d0;
}
.amn-tags {
   margin: 20px;
}
.amn-tt {
   float: right;
   color: #d0d0d0;
   font: bold 60px Poppins;
   margin-top: -45px;
   letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
   text-decoration: none;
   float: right;
   padding: 10px 0;
   color: #a0a0a0;
   text-transform: uppercase;
   position: relative;
   top: -5px;
   font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Nymeria โพสต์ 2025-7-24 02:19:52

Nymeria โพสต์ 2025-7-26 23:29:49

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nymeria เมื่อ 2025-7-27 03:17 <br /><br /><style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}

.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}

.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}

.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}

.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}

.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}

.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}

.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}

.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}

.chaos h2 m {
display: block;
}

.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}

.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}

@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}

to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}

.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}

.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}

.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}

.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}

.chaos br {
display: none;
}

.chaos texto br {
display: block;
}
</style>

<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>20-07-2025</dato>
<dato>09.30 AM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><font face="Kanit"><font size="3">
<br>
<br><div style="text-align: left;">สองเท้าที่ก้าวเดินกลับค่ายในครั้งนี้ไม่ได้รู้สึกเบาสบายเหมือนตอนขามา แม้ว่าภารกิจกำจัดก็อบลินจะลุล่วงไปได้ด้วยดี แต่สงครามย่อยๆ ที่เกิดขึ้นตามมากับเหล่าอสูรกายตัวจิ๋วกลับทิ้งความเหนื่อยอ่อนและรสชาติขมปร่าของความพ่ายแพ้ไว้ในปาก สายไหมที่หวังจะใช้เยียวยาจิตใจก็ไม่ได้ลิ้มรสแม้แต่คำเดียว</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“น่าจะจับเจ้าพวกพัควัดจินั่นมาย่างกินให้หมดซะก็ดี” เสียงของแคลร์บ่นอุบในห้วงคำนึง “อย่างน้อยก็น่าจะพอใช้แทนค่าลูกธนูที่เสียไปได้บ้าง”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เจ้าของรอยยิ้มเรียบไม่ได้ตอบอะไร แคลรืเป็นวิญญาณกินไม่ได้อยู่แล้ว ทำเพียงแค่หยิบโทรศัพท์สัมฤทธิ์สวรรค์ขึ้นมา ปลายนิ้วที่ยังคงมีคราบฝุ่นจากการต่อสู้เกาะอยู่จางๆ ไล้ไปบนหน้าจอเนคทาร์อย่างเกียจคร้าน เลื่อนผ่านข่าวสารและโพสต์ต่างๆ ของเหล่าเดมิก็อดในค่าย มีทั้งภาพถ่ายเซลฟี่กับอสูรกายที่เพิ่งล่ามาได้, ประกาศขายของวิเศษ, ไปจนถึงกระทู้บ่นเรื่องอาหารในโรงอาหารที่รสชาติไม่ถูกปาก</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">สายตาคมกริบกวาดมองไปเรื่อยๆ อย่างไม่ใส่ใจนัก จนกระทั่งไปสะดุดเข้ากับโพสต์หนึ่งจากฟอรั่มของค่ายจูปิเตอร์ มันคือกระทู้สนทนาเกี่ยวกับเทคนิคการรักษาบาดแผลด้วยแสงของอพอลโล แล้วชื่อหนึ่งที่คุ้นเคยก็แวบเข้ามาในหัว</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><b><i>ดัลลาส เวลดอน?</i></b></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">รุ่นพี่หมอหนุ่มจากค่ายฝั่งโรมัน บุตรแห่งอพอลโล่ที่เคยเจอกันในงานเลี้ยงสังสรรค์เมื่อนานมาแล้ว ความทรงจำเกี่ยวกับเขาค่อนข้างเลือนราง มีเพียงความรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่พูดจาฉลาดและมีรอยยิ้มที่อบอุ่นจนน่าประหลาดใจ การสนทนาสั้นๆ ในวันนั้นมันไหลลื่นและถูกคออย่างไม่น่าเชื่อ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“แหมๆ เพิ่งจะเคลียร์บัญชีหนี้แค้นกับพวกสัตว์รบกวนไปหมาดๆ ก็เริ่มจะมองหาการลงทุนใหม่ซะแล้วเหรอ” แม่มดจอมวีนเอ่ยแซวอย่างรู้ทัน “เก็บสะสมพันธมิตรสายรักษาไว้ก็ไม่เลวนะ เผื่อวันไหนเธอโดนแทงไส้ทะลักขึ้นมาอีกจะได้มีคนช่วยเย็บ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ธิดาแห่งเฮคาทีทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดเสียดสีนั้น ปลายนิ้วของนางแตะไปที่ชื่อโปรไฟล์ของเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกดปุ่ม <b>“เพิ่มเพื่อน” </b>โดยไม่ลังเล มันไม่ใช่การกระทำที่เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ แต่เป็นการเคลื่อนไหวเชิงกลยุทธ์ที่ถูกคิดคำนวณมาอย่างดีแล้ว</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ความคิดนั้นนำพาไปสู่เรื่องที่ใหญ่กว่า ภาพของคำพยากรณ์บทยาวเหยียดที่ได้รับมาเมื่อสองวันก่อนฉายซ้ำขึ้นมาในหัวอีกครั้ง สู่แดนหมีขาว ณ แดนผู้ดี ในถ้ำมังกร การเดินทางที่ยาวไกลและเต็มไปด้วยภยันตรายกำลังรออยู่เบื้องหน้า พันธมิตรที่แข็งแกร่งคือสิ่งจำเป็นที่ขาดไม่ได้</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">แล้วความคิดอีกสายหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในใจอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย มันคือความคิดเกี่ยวกับเคบิน 20 ของตัวเอง เหล่าพี่น้องลูกแม่เดียวกัน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"><b><i>เข็มกลัดประจำบ้าน…</i></b></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">มันเป็นความคิดที่เรียบง่าย แต่กลับทรงพลังอย่างน่าประหลาด สัญลักษณ์เล็กๆ ที่บ่งบอกถึงความเป็นพวกพ้อง ถึงสายเลือดแห่งเฮคาทีที่ไหลเวียนอยู่ในกายของพวกเขาทุกคน สัญลักษณ์ที่จะคอยย้ำเตือนว่าพวกเขาไม่ได้ต่อสู้อยู่เพียงลำพัง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">สองเท้าก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆ ท่ามกลางความคิดที่ฟุ้งซ่านอยู่ในหัว จนกระทั่งภาพของต้นสนแห่งธาเลียที่ยืนตระหง่านอยู่บนยอดเนินปรากฏขึ้นในสายตา ค่ายฮาล์ฟบลัดอยู่เบื้องหน้าแล้ว</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ร่างอรชรหยุดยืนอยู่ตรงนั้น แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ มันไม่ใช่เสียงถอนหายใจแห่งความโล่งอก แต่เป็นเสียงที่หนักอึ้งไปด้วยภาระและความรับผิดชอบที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หลายวันมานี้ ไม่สิ ตลอดชีวิตที่ผ่านมา มีเรื่องให้ต้องทำเยอะเกินไปจริงๆ<br><br><div style="text-align: center;">@God </div></div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>

<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>

<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Athiti:wght@200;300;400;500;600;700&f&display=swap" rel="stylesheet">

Jemena โพสต์ 2025-7-30 17:00:18

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Kanit&display=swap" rel="stylesheet">


<div style="max-width: 820px; margin: 50px auto; padding: 20px; border: 6px solid #014F86; border-radius: 24px; background-color: #381D0A; font-family: 'Kanit', sans-serif; color: #F3E5AB; box-shadow: 0 0 24px rgba(0,0,0,0.5); position: relative;">


<div style="padding: 40px; border: 4px solid #5A2D0C; border-radius: 20px; background-color: #2C1302; text-align: center;">


<div style="font-size: 30px; font-weight: bold; margin-bottom: 30px; animation: floatName 5s ease-in-out infinite;">
   Jimena Fernández
</div>


<div style="display: flex; justify-content: center; margin-bottom: 25px;">
   <div style="padding: 10px; border: 6px solid gold; border-radius: 20px; background: linear-gradient(135deg, #FFD700, #FFF5B7); box-shadow: 0 0 18px gold;">
   <img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000064599.md.jpg" alt="Jimena Fernández" style="width: 300px; height: auto; border-radius: 12px;">
   </div>
</div>


<div style="font-size: 16px; margin-bottom: 10px;"><br></div><div style="font-size: 16px; margin-bottom: 10px;"><br></div><div style="font-size: 16px; margin-bottom: 10px;">
   📅 <strong>วันที่:</strong> 30 กรกฎาคม พุทธศักราช 2568
</div><div style="font-size: 16px; margin-bottom: 10px;"><br></div>


<div style="font-size: 18px; margin-bottom: 10px;">
   🌓 <strong>หัวข้อ:</strong> ก้าวแรกสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด — แดนแห่งโชคชะตา</div><div style="font-size: 18px; margin-bottom: 10px;"><br></div>


<div style="font-size: 16px; margin-bottom: 30px;">
   📍 <strong>สถานที่:</strong> ประตูทางเข้า ของ ค่ายฮาล์ฟบลัด</div><div style="font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div><div style="font-size: 16px; margin-bottom: 30px;"><br></div>


<div style="text-align: justify; font-size: 16px; line-height: 1.9; padding: 0 10px;">
   <p>       หลังจากที่รถยนต์คันสีดำได้ทำการขับล่องไหลผ่านตรงบริเวณทางด่วน ที่กำลังทอดตัวลงมาเป็นบริเวณค่อนข้างยาวพอสมควรจากตรงบริเวณมหานครนิวยอร์ก และค่อยๆ ทำการขับผ่านข้ามมาจนถึงตรงบริเวณแม่น้ำที่กำลังสะท้อนแสงอาทิตย์ราวกับกระจกเงาของเทพีแห่งโชคชะตาที่กำลังทำหน้าที่ ของ มันอย่างเต็มที่ และในเวลานี้รถยนต์คันสีดำ ของ พวกเขาก็ได้ขับผ่านมาจนถึงตรงบริเวณป่าใหญ่ซึ่งเป็นที่ที่มีแสงอาทิตย์รินรดยอดไม้เบื้องบนประหนึ่ง กับ ผืนผ้าสีทองที่กำลังโอบล้อมโลกไว้ตรงบริเวณเบื้องล่าง</p><p><br></p><p><br></p><p>      แซเทอร์อย่างคุณเบย์กในตอนนี้ เขากำลังนั่งอยู่นิ่ง ๆ ในขณะที่ในตอนนี้ และ เวลานี้รถยนต์คันสีดำเริ่มจะกำลังขับเข้าใกล้เส้นทางสุดท้ายตามแผนที่แล้วนั้นเอง ใบหน้าของเขาในเวลานี้กำลังสะท้อน กับ แสงแดดที่กำลังส่องลอดผ่านมาทางบริเวณต้นไม้ใหญ่ ส่วนสายตา ของ เขาก็กำลังจับจ้องไปตรงบริเวณข้างหน้าด้วยความแน่วแน่ แต่ก็แฝงไปด้วยความระวังอีกเช่นเคย หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆ เริ่มที่จะเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูด กับสาวน้อย ฮิเมนา หรือ จีน่าออกมาด้วยประโยคที่ว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “อีกไม่นานเราก็จะเดินทางถึงค่ายฮาล์ฟบลัดแล้วนะครับ” เขาเอ่ยคำพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเบา ๆ ราวกับกำลังกระซิบกับสายลมอย่างไร อย่างงั้น หลังจากที่คำพูด ของ แซเทอร์เบย์ ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก สาวน้อยฮิเมนา หรือว่า จีน่าก็ได้ทำการเอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบางว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “ฉันรู้สึก...แปลก ๆ นะคะ” ฮิเมนาพูดขึ้นขณะที่ตัวเธอกำลังจ้องมองต้นไม้ที่ค่อย ๆ เริ่มที่จะถอยหลังไปเรื่อยๆ ผ่านตรงบริเวณกระจกหน้าต่าง ของ รถยนต์คันสีดำ หลังจากที่คำพูด ของ เธอจบลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก คุณแซเทอร์เบย์ ก็ค่อยๆ ทำการเอ่ยคำพูด ตอบกลับ ฮิเมนา หรือ ว่าจีน่า ขึ้นมาในทันทีว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “รู้สึกแปลกยังไงหรอครับ?”  คุณแซเทอร์เบย์ ค่อยๆ เริ่มทำการหันมาถาม ฮิเมนา หรือจีน่า ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูนิ่ง ๆ และ ก็ฟังดูแล้วเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ดูเป็นคนใส่ใจ ซึ่งกันและกันเป็นอย่างมาก พอหลังจากที่คำพูด ของ คุณแซเทอร์เบย์ ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก สาวน้อยอย่างฮิเมนา หรือ ว่า จีน่า ก็ค่อยๆ เริ่มที่จะทำการเอ่ยริมฝีปากบางตอบกลับคำพูด  ของ เขาออกไปในทันทีว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “เหมือน…กับว่าหัวใจของฉันมันมีความรู้สึกได้ว่า...มีบางสิ่งบางอย่างกำลังจะเริ่มต้นขึ้นค่ะ” หลังจากที่เธอได้ทำการเอ่ยคำพูดจบลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก เธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเงยใบหน้าขึ้นทำการมองไปยังตรงบริเวณยอดไม้ พร้อม กับ เอ่ยคำพูดต่ออีกหนึ่งประโยคขึ้นมาว่า “มันกำลังเต้นแรง เหมือนตอนที่ฉันกำลังยืนอยู่ตรงบนเวทีในครั้งแรกตอนที่กำลังทำการเข้าแข่งคาราเต้ ฉันมีความรู้สึกว่า ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น และก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่สำคัญกำลังรอคอยฉันอยู่ค่ะ” หลังจากที่คำพูด ของ สาวน้อยได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้เพียงแค่ไม่นานนัก หลังจากที่คุณแซเทอร์เบย์ ได้ยิน และ รับฟังคำพูดนี้ออกมาจากปาก ของ เธอเขาก็</p><p><br></p><p><br></p><p><br></p><p>      แซเทอร์เบย์เริ่มเผยรอยยิ้ม ของเขาออกมาบาง ๆ หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “นั่นแหละ...คือความรู้สึกของคนที่กำลังจะเดินย่างก้าวเข้าสู่โชคชะตาใหม่ๆ ของตัวเอง”</p><p><br></p><p><br></p><p>      หลังจากที่คำพูด ของ คุณแซเทอร์เบย์ไปทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนักต่อมารถยนต์คันสีดำคันที่เธอกำลังนั่งโดยสารอยู่นั้นเอง มันค่อยๆ เริ่มทำการขับชะลอลงอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นคุณแซเทอร์เบย์ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอื้อมมือไปยังตรงบริเวณคอนโซลที่อยู่ตรงบริเวณด้านหน้า ก่อนจะหยิบแผ่นโลหะบาง ๆ ขนาดเท่าตรงบริเวณฝ่ามือนำออกมาแล้วค่อยๆ วางลงที่ตรงบนแผงหินที่อยู่ตรงบริเวณข้างทาง หลังจากนั้นก็เริ่มมีเสียง ของ บางสิ่งบางอย่าง คล้ายคลึง กับ เสียงของกลไกบางอย่าง กำลังค่อยๆ เริ่มทำการหมุนตัวอยู่อย่างเบา ๆ หลังจากนั้นพื้นหินก็ค่อย ๆ เริ่มทำการถูกเปิดออกขึ้นมาอย่างช้าๆ จนเผยให้เห็นถึงเส้นทางลับซึ่งซ่อนอยู่ใต้บริเวณม่านพุ่มไม้ที่ใครก็ไม่สามารถมองเห็นได้จากสายตา โดยเฉพาะคนที่อาศัยอยู่ที่ตรงบริเวณโลกภายนอก ก็ยิ่งไม่มีทางที่จะมองเห็นสิ่งนี้ไปได้ง่ายๆ เช่นเดียวกัน หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก คุณแซเทอร์เบย์ ก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง พร้อม กับ เอ่ยคำพูดว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “จีน่า ตอนนี้พวกเราเดินทางมาถึงค่ายฮาล์ฟบลัดแล้วนะครับ” แซเทอร์เบย์ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูด ของ ตัวเขาเองออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเบา ๆ หลังจากที่เขาได้ทำการเอ่ยคำพูดจบลงไปได้แคเพียงไม่นานนัก เขาก็ค่อยๆ เริ่มทำการหันมามองดูเธออย่างช้าๆ  ดวงตาของเขายังคงฉายแววที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอ่อนโยนอย่างที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้มีโอกาสเห็นแววตาแบบนี้ ของ เขามาก่อน หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูด กับ สาวน้อยออกมาอีกหนึ่งประโยคว่า “ยินดีต้อนรับเข้าสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด ของเรานะครับ จีน่า…”</p><p><br></p><p><br></p><p>  หลังจากที่คำพูด ของ คุณแซเทอร์เบย์ ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก สาวน้อยฮิเมนาก็ค่อยๆ เริ่มที่จะทำการมองลงไปยังตรงบริเวณเบื้องหน้า ดวงตาสีอำพันสะท้อนแสงของโลกที่เธอแทบไม่มีวันรู้จักมันเลย แต่เธอก็รู้ตัวดีว่าตัวของเธอเองก็เป็นส่วนหนึ่งของสถานที่แห่งนี้มาตั้งแต่กำเนิด เพราะฉะนั้นความกลัวและความหวังจึงปะปนอยู่ในแววตาคู่นั้นเหมือนน้ำในแม่น้ำที่เชี่ยวไหลแต่สะอาดบริสุทธิ์ที่สุด</p><p><br></p><p><br></p><p>      หลังจากนั้นเธอก็เริ่มที่จะไม่ตอบคำถามใดๆ ออกมาแต่ทำได้แค่ เพียงแต่พยักหน้ารับทราบเบา ๆ แล้วหลังจากนั้นเธอก็ค่อย ๆ เริ่มที่จะทำการเดินก้าวเรียวขาบางเดินทางลงมาจากรถยนต์ เสียงฝ่าเท้า ของ เธอค่อยๆ เริ่มทำการสัมผัส กับ พื้นดินเบา ๆ ราวกับแผ่นโลกเองกำลังรับรู้การมาถึงของเธอ</p><p><br></p><p><br></p><p>      แซเทอร์เบย์กำลังเดินนำหน้า  ของ เธออยู่ ในตอนนี้พวกเขา และ เธอ กำลังเดินผ่านตรงบริเวณเนินเขาเตี้ย ๆ ที่ซึ่งมีอุโมงค์ต้นไม้ทอดนำพาดผ่านไปสู่ตรงบริเวณรั้วไม้โบราณที่ปกคลุมด้วยเถาวัลย์สีเขียวอมทอง และตัวของรั้วถึงแม้ว่าจะดูธรรมดา ๆ แต่ก็แฝงไว้ด้วยแรง ของเวทมนตร์บางอย่างที่แม้แต่ตัว ของ เธอก็ไม่มีวันที่จะเข้าใจ แต่ทว่าเธอก็สามารถรับรู้ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างชัดเจนจากปลายเส้นประสาททุกเส้นในร่างกาย ที่อยู่ภายในร่างกาย ของ เธอ หลังจากนั้นคุณแซเทอร์เบย์ ก็ค่อยๆ เริ่มที่จะทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดขึ้นมาว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “จีน่าเธอรีบเดินไปสิ” แซเทอร์เบย์ค่อยๆ เริ่มทำการส่งเสียงกระซิบบอกสาวน้อย ที่กำลังยืนอยู่นิ่งๆ ด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างฟังดูแผ่วเบา ก่อนที่เขาจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดต่อว่า “และก็จำไว้ว่า...เมื่อข้ามผ่านประตูค่ายฮาล์ฟบลัดนั้นไปแล้ว เธอเองก็จะไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป”</p><p><br></p><p><br></p><p>      หลังจากที่คำพูด ของ คุณแซเทอร์เบย์ได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นสาวน้อยอย่าง ฮิเมนาก็มีท่าทางเงียบ และ นิ่งไปถึงชั่วอึดใจหนึ่งกันเลยทีเดียว ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการหลับตาลงอย่างช้าๆ พร้อมกับเริ่มทำการสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วจึง ค่อยๆ เริ่มทำการย่างเท้า ก้าวเดินผ่านตรงบริเวณ บานประตูไม้ที่เหมือนจะสั่นสะท้านเล็กน้อยในขณะที่เธอกำลังก้าวเดินผ่านไป</p><p><br></p><p><br></p><p>      ทันทีที่เธอเหยียบย่างเข้ามาในเขตแดนของค่ายฮาล์ฟบลัด — หลังจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็เริ่มที่จะเปลี่ยนแปลงไป</p><p><br></p><p><br></p><p>      ในตอนนี้เริ่มจะมีเสียง ของ นกที่พากันร้องขับขาล และกำลังดังกังวานอยู่ตรงบริเวณเหนือยอดไม้ พร้อมกับสายลมที่กำลังเริ่มพัดพาเอากลิ่นหอมของหญ้าสด ดอกไม้ป่า และเปลือกไม้เก่า ๆ ลอยเข้ามาทำการทักทายเธออย่างช้าๆ บริเวณตรงหน้า ของ เธอเป็นพื้นที่ที่ดูกว้างใหญ่เบื้องหน้าปรากฏเป็นพื้นที่กลางแจ้งซึ่งรายล้อมด้วยกระท่อมไม้ต่างๆ เป็นจำนวนมาก บ้านเรือนขนาดเล็กตั้งเรียงรายท่ามกลางแสงแดดอ่อนยามสาย ผู้คนวัยใกล้เคียงกับเธอกำลังเดินเล่น พูดคุย หรือฝึกซ้อมด้วยดาบและธนู ทุกคนต่างมีแสงบางอย่างในตัวเอง  ไม่ใช่แสงจากเวทมนตร์ แต่เป็นแสงแห่งจุดหมายและความกล้าหาญ</p><p><br></p><p><br></p><p>      ฮิเมนาเผลอยิ้มบาง ๆ ในขณะที่สายตาของชาวค่ายฮาล์ฟบลัดหลายต่อหลายคน กำลังทำการหันมามองเธอ บ้างยิ้มให้ บ้างพยักหน้าให้อย่างเป็นมิตร และแม้หลาย ๆ คนจะกำลังจ้องมองดูเธอในฐานะ “เด็กใหม่” ที่เพิ่งจะเหยียบย่างเข้ามาถึง แต่ทว่าบรรยากาศโดยรวมก็ดูแสนจะอบอุ่นอย่างน่าประหลาด ไม่มีการปฏิเสธ มีแต่แค่เพียงเสียงของลมหายใจของผู้มีโชคชะตาเดียวกัน</p><p><br></p><p><br></p><p>      หลังจากนั้นก็เริ่มมีเสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากตรงบริเวณด้านข้างก่อนที่น้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างมีความอ่อนโยนจะดังขึ้นอย่างอ่อนหวานว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “ทางนี้เลยจ้ะเด็กน้อย”</p><p><br></p><p><br></p><p>      ฮิเมนาค่อยๆ เริ่มทำการหันไปตามเสียงนั้น ก่อนที่เธอจะหันไปพบกับหญิงสาวรูปร่างโปร่งในชุดผ้าสีครีมลินินนุ่ม ๆ เธอกำลังก้าวเดินตรงดิ่งเข้ามาหาเธอพร้อม กับ รอยยิ้มอันแสนอบอุ่นใจ หลังจากนั้นเธอคนดังกล่าวก็ค่อยๆ เริ่มที่จะทำการเอ่ยคำพูด ออกมาจากริมฝีปากบางของ  ตัวเธอเองว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “ชื่อของเธอคือ...ฮิเมนาใช่ไหม? หรือจะให้เรียกว่าจีน่าดีล่ะจ้ะ?”</p><p><br></p><p><br></p><p>      น้ำเสียงของเธอฟังดูแล้วเต็มไปด้วยความรู้สึกนุ่มลึกและเต็มไปด้วยความเมตตาราวกับสายลมเย็นในช่วง ของ ฤดูร้อน ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดออกจากริมฝีปากบาง มาเป็นประโยคที่ว่า</p><p><br></p><p>      “ค่ะ...เรียกฉันว่าจีน่าก็ได้นะคะ” สาวน้อยฮิเมนาค่อยๆ ทำการเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างเบา ๆ ถึงแม้ว่าสภาพจิตใจ ของเธอในเวลานี้จะยังรู้สึกวูบไหวจากทุกสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นมาอยู่ก็ตาม</p><p><br></p><p><br></p><p>     หลังจากนั้น หญิงสาวคนนั้น ก็เริ่มที่จะค่อยๆ ทำการหัวเราะออกมาเบา ๆ รอยยิ้มของเธอเหมือนแม่ไก่ที่เพิ่งพบลูกเจี๊ยบหลงทาง พร้อม กับ ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดขึ้นว่า “ยินดีที่ได้พบนะจ้ะ จีน่า ฉันมีชื่อว่า มาร์ธา คอสตากิส เป็นเหมือน...มัมมี้ของค่ายนี้เลยก็ว่าได้ ใคร ๆ ก็เรียกฉันว่าแบบนั้น” หลังจากที่คำพูด ของ คุณมาร์ธาได้ทำการเอ่ยจบลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก หลังจากนั้นสาวน้อย ฮิเมนาก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบาง ของ เธอว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “มัมมี้หรอคะ?” สาวน้อยฮิเมนาค่อยๆ เริ่มทำการเลิกคิ้วไปมาเล็กน้อย อย่างชวนสงสัย แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตามไปกับเรื่องนี้ด้วยก่อนที่เธอจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดต่อมาอีกหนึ่งประโยคว่า “เพราะอะไรหรอคะ?” ก่อนที่คุณมาร์ธาจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูด ตอบกลับสาวน้อยฮิเมนา ออกไปในทันทีว่า</p><p><br></p><p> “เพราะฉันนะคงเป็นคนที่คอยตามเช็ดตามล้าง ซักผ้า ทำอาหาร แก้ปัญหาใจ และก็ปลอบโยนจิตใจ ของ เด็ก ๆ ให้ดีขึ้น ได้เร็วที่สุดกว่าใครภายในค่ายฮาล์ฟบลัดแล้วหล่ะมั้ง” หลังจากที่สาวน้อยมาร์ธาพูดจบเธอก็ค่อยๆ เริ่มที่จะกลับมาส่งเสียงหัวเราะอีกครั้งแต่ เสียงหัวเราะของเธอคราวนี้แฝงไปด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นใจแถบจะซ่อนอยู่ในทุกๆ ถ้อยคำเลยก็ว่าได้ หลังจากนั้นเธอก็ค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดต่อขึ้นมาอีกประโยคหนึ่งว่า “ฉันนะไม่ใช่เดมิก็อดนะ แต่ว่าฉันเป็นเด็กที่ได้รับการอุปถัมภ์เลี้ยงดูของท่านเทพีเฮร่า...และฉันเดินทางมาถึงที่นี่ได้ก็เพราะพรที่พ่อและแม่ของฉันได้ทำการขอเอาไว้ในวันแต่งงานนะ” หลังจากที่จบคำพูด ของ คุณมาร์ธาลงไปได้แค่เพียงไม่นานนัก สาวน้อยอย่างจีน่าก็ค่อยๆ เริ่มทำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดออกมาจากริมฝีปากบางด้วยประโยคที่ว่า </p><p><br></p><p><br></p><p>      “คุณ...ไม่ใช่ลูกของเทพเฮร่าจริง ๆ นะเหรอคะ?” สาวน้อยฮิเมนาค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดออกมา ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูค่อนข้างเบา ๆและเต็มไป ด้วยความประหลาดใจที่กำลังซ่อนอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว ก่อนที่คุณมาร์ธาจะค่อยๆ เริ่มทำการเอ่ยคำพูดขึ้นมาว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “อื้ม...ไม่ใช่แบบนั้นนะจ้ะ แต่ทว่าฉันก็ยังอยู่อาศัยที่ค่ายฮาล์ฟบลัดแห่งนี่ได้ ก็เพราะว่าทุก ๆ คนต้องการมีใครสักคนหนึ่งที่คอยเข้าใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเด็ก ๆ ที่เพิ่งหนีอสุรกายมากัน และเขา หรือ เธอเหล่านั้นก็ยังไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นจากตรงไหนดี” หลังจากที่สาวน้อยมาร์ธาได้ทำการเอ่ยคำพูดจบลง เธอก็ค่อยๆพลางเอื้อมมือมาแตะที่ตรงบริเวณแขนของฮิเมนา หรือว่า จีน่าเบา ๆ ก่อนที่เธอจะเริ่มต้นเอ่ยคำพูดต่ออีกหนึ่งประโยคว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “ตอนนี้ เธอปลอดภัยแล้วนะจ้ะจีน่า… อ้อแล้วก็ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านหลังใหม่ของเธอ ค่ายฮาล์ฟบลัด”</p><p><br></p><p><br></p><p>      สำหรับสาวน้อย อย่าง ฮิเมนา คำว่า บ้านหลังใหม่ นั้นกำลังค่อยๆ เริ่มก้องสะท้อนอยู่ภายในจิตใจของฮิเมนาอีกครั้ง ราวกับว่าคำคำนี้มันเป็นกุญแจดอกสำคัญที่สามารถทำการ ไขเข้ามายังบริเวณบานประตูบานสุดท้ายสู่โลกที่แท้จริงของเธอได้  โลกที่เธอไม่ต้องการจะเก็บและหลบซ่อน โลกที่เธออาจได้รู้จักตัวตนที่แท้จริง ของ ตัวเธอเองให้มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่คุณมาร์ธาจะค่อยๆ เริ่มมำการเปล่งน้ำเสียง และ เอ่ยคำพูดขึ้นมาอีกประโยคหนึ่งว่า</p><p><br></p><p><br></p><p>      “จีน่าตามฉันมาจ้ะสิ ฉันจะพาเธอเดินทางไปส่งยังตรงบริเวณ ‘บ้านใหญ่’ ที่นั่นเธอจะได้ทำการรายงานตัว และหลังจากที่เธอได้ทำการรายงานตัวเสร็จ เธอก็จะได้เดินทางไปพักผ่อนเสียที”</p><p><br></p><p><br></p><p>      หลังจากนั้นเพียงแค่ไม่นานนัก สาวน้อยฮิเมนาก็ค่อยๆ เริ่มที่จะทำการพยักหน้าให้กับคุณมาร์ธาอย่างเชื่องช้า ในขณะที่เธอกำลังเดินอยู่เคียงข้าง กับ คุณมาร์ธา เสียง ของเด็กๆ และทุกๆ ชีวิตที่กำลังอยู้รอบ ๆ ตัว ของเธอในตอนนี้ต่างเต็มไปด้วยพลังและจังหวะใหม่ ๆ ที่เธอกำลังจะได้เรียนรู้  พิธีกรรมตอนเช้า การฝึกฝน อาหารบนจานไม้ และเสียงหัวเราะของผู้ที่เข้าใจว่าการเป็นครึ่งเทพไม่ใช่ของขวัญ แต่มันคือเส้นทางที่ต้องแลกมาด้วยหัวใจทั้งดวงเลยก็ว่าได้</p><p><br></p><p><br></p><p>      และในขณะที่เธอกำลังทำการเดินก้าวเรียวขาบางข้ามธรณีประตูของ บริเวณบ้านใหญ่อยู่นั้น ฮิเมนาก็รู้สึกได้เลยในทันทีว่า…</p><p><br></p><p><br></p><p>      บทแห่งโชคชะตาของเธอ เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้นเอง</p><p><br></p><p><br></p>
</div>

</div>
</div>


<style>
@keyframes floatName {
0% { transform: translateX(0); }
50% { transform: translateX(12px); }
100% { transform: translateX(0); }
}
</style>

Axel โพสต์ 2025-7-30 20:09:45

Axel โพสต์ 2025-8-1 07:39:43

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Axel เมื่อ 2025-8-1 08:29 <br /><br /><div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p></p><div style="text-align: left;"><div>30.07.2025 | 03:30 PM</div><div><br></div><div>ความสงบที่ถูกสร้างขึ้นอย่างมีระเบียบในห้องนิรภัยส่วนตัวถูกแทนที่ด้วยความวุ่นวายที่มีชีวิตชีวาของค่ายฮาล์ฟบลัดอีกครั้ง แสงสีทองอ่อนจางของสนธยาที่ไม่มีวันสิ้นสุดสาดส่องลงมา, อาบไล้ทุกสรรพสิ่ง, แต่ความรู้สึกของการพักผ่อนได้สิ้นสุดลงแล้ว ถึงเวลาของการลงทุนทางเวลาอีกครั้ง—การฝึกซ้อม</div><div><br></div><div>บุตรแห่งโชคชะตาเดินตรงไปยังซุ้มประตูทางเข้าค่าย, สถานที่นัดหมายที่ถูกระบุไว้ เขามองว่าการฝึกปะทะกับอสูรกายระดับสูงนี้ไม่ใช่แค่บทเรียน, แต่มันคือการประเมินภาคสนาม, คือโอกาสในการเก็บข้อมูลเกี่ยวกับศัตรูประเภทใหม่ๆ และที่สำคัญกว่านั้น…คือการประเมินศักยภาพของกลุ่มที่เขาต้องร่วมงานด้วย</div><div><br></div><div>กลุ่มฝึกย่อยของเขารวมตัวกันอยู่แล้วที่นั่น, เป็นการรวมตัวของเหล่าเดมิก็อดที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง—สองหนุ่มสาวจากบ้านอธีน่าที่ยืนพูดคุยกัน, เด็กสาวจากบ้านเฮเฟตัสที่กำลังง่วนอยู่ และเด็กหนุ่มอีกคนที่ดูกระฉับกระเฉงจากบ้านเฮคาทีซึ่งกำลังเช็คอุปกรณ์ในกระเป๋าของเขาอย่างละเอียด</div><div><br></div><div>และศูนย์กลางของกลุ่มนี้คือ แอนนาเบ็ธ เชส</div><div><br></div><div>ธิดาแห่งอะธีน่า, สถาปนิกแห่งกลยุทธ์, ยืนกอดอก, ดวงตาสีเทาพายุของเธอกวาดมองทุกคนด้วยความเฉียบแหลมและจริงจัง เธอไม่ได้มาที่นี่ในฐานะเพื่อน, แต่ในฐานะครูฝึกจำเป็น, และรัศมีของความเป็นผู้นำที่แผ่ออกมาจากตัวเธอก็น่าเกรงขามยิ่งกว่าเดมิก็อดคนใดในที่นี้</div><div><br></div><div>ไม่นานนัก, รถตู้สีขาวที่ดูธรรมดาคันหนึ่งก็แล่นมาจอดที่หน้าประตูค่าย, คนขับเป็นเดมิก็อดอีกคนที่บุตรแห่งไทคีไม่คุ้นหน้า แต่เขาก็พยักหน้าให้กับเธออย่างรู้งาน</div><div><br></div><div><font color="#ebebeb">"ไปกันได้แล้ว" </font>ผู้นำกลุ่มกล่าวสั้นๆ, เป็นคำสั่งที่ทุกคนปฏิบัติตามโดยไม่มีคำถาม</div><div><br></div><div>พวกเขาปีนขึ้นไปบนรถตู้, หาที่นั่งของตัวเองท่ามกลางกระเป๋าเป้และอาวุธที่ถูกซ่อนไว้ใต้ม่านหมอก ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง, ไม่ใช่เพื่อชมทิวทัศน์, แต่เพื่อรักษาระยะห่างและมีมุมมองที่กว้างที่สุดในการสังเกตการณ์</div><div><br></div><div>รถตู้ออกตัว, เคลื่อนที่ออกจากเขตแดนเวทมนตร์ของค่ายฮาล์ฟบลัด, ทิ้งความปลอดภัยและความคุ้นเคยไว้เบื้องหลัง, มุ่งหน้าสู่สมรภูมิที่คาดเดาไม่ได้ซึ่งถูกเรียกว่า…นิวยอร์กซิตี้</div><div><br></div><div>บุรุษชาวรัสเซียทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่าง, จ้องมองทิวทัศน์ของเมืองที่ค่อยๆ ปรากฏขึ้น, แต่ในใจของเขากลับกำลังวิเคราะห์ตัวแปรทั้งหมดในสมการนี้</div><div><br></div><div>เกมกระดานได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง และครั้งนี้, มันคือการเล่นเป็นทีม</div><div><br></div></div>
<br>

<p></p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br><br></div>

</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.Axel-body br {
   display: none;
}
.Axel-texto br {
   display: block;
}
.Axel-body {
   margin: 10px auto;
   background: #171717;
   width: 550px;
   padding: 25px;
   border-radius: 10px;
   color: #aaa;
   font: 12px Hind;
   line-height: 18px;
   text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
   background: #1a1a1a;
   border-radius: 10px;
   overflow: hidden;
   border-top: 15px solid #131313;
   position: relative;
}
.Axel-img {
   width: 550px;
   height: 150px;
   display: block;
   position: relative;
   overflow: hidden;
}

.Axel-imc {
   border: 10px solid #0a0a0a;
   width: 100px;
   height: 100px;
   position: absolute;
   top: 50px;
   right: 10px;
   outline: 1px solid #0a0a0a;
   outline-offset: 4px;
   z-index: 10;
}
.Axel-title {
   font: 80px "Abril Fatface";
   color: #d0d0d0;
   margin-top: -100px;
   z-index: 10;
   position: relative;
   padding: 20px;
   text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
   text-transform: uppercase;
   font-size: 10px;
   letter-spacing: 10px;
   padding: 20px;
   margin-top: -60px;
   position: relative;
   z-index: 20;
   text-align: right;
   width: 390px;
   text-shadow: #000 1px 1px 0;
   color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
   padding: 50px;
   margin: 50px 20px 20px;
   position: relative;
   z-index: 30;
   background: #131313;
}
.Axel-body span {
   color: #0a0a0a;
   font-size: 20px;
   background: var(--color);
   clip-path: polygon(
            50% 0%,
            100% 0,
            100% 35%,
            100% 55%,
            100% 100%,
            50% 84%,
            0 100%,
            0 57%,
            0 37%,
            0 0
   );
   width: 20px;
   height: 30px;
   display: block;
   padding: 20px;
   color: #fff;
   font-size: 20px;
   position: relative;
   float: left;
   margin: -10px 0 0 20px;
   z-index: 50;
   position: relative;
   opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
   background: #0f0f0f;
   margin: -10px 20px -30px 100px;
   border: transparent solid 20px;
   padding: 0 10px;
   height: 30px;
   overflow: hidden;
   font: bold 10px Rajdhani;
   text-transform: uppercase;
   line-height: 1.5;
   color: FFFFFF;
}

.Axel-tag {
   font: bold 8px Poppins;
   background: #151515;
   padding: 10px;
   color: #fdfafa;
   margin: 5px 5px 0 0;
   border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
   background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
   margin: 20px;
}
.Axel-tt {
   float: right;
   color: #d0d0d0;
   font: bold 60px Poppins;
   margin-top: -45px;
   letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
   text-decoration: none;
   float: right;
   padding: 10px 0;
   color: #a0a0a0;
   text-transform: uppercase;
   position: relative;
   top: -5px;
   font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

Axel โพสต์ 2025-8-2 13:09:07

<div class="Axel-body" style="--color:#bbbbbb">
<div class="Axel-wrap"><div class="Axel-img">
<img src="https://i.postimg.cc/5y35JY1J/2.png"></div>
<div class="Axel-imc"><img src="https://i.postimg.cc/VLWZsv4d/1.png"></div>
<div class="Axel-title">A. Mikailov</div><div class="Axel-lyric">power of calculated luck</div>
<span class="cp cp-target-o"></span>

<div class="Axel-quote">To me luck is like a loaded gun—never random, always aimed — Axel
</div>
<div class="Axel-texto"><font face="Kanit"><font size="2">
<p></p><div style="text-align: left;"><div>01.08.2025 | 05:45 AM</div><div><br></div><div>รุ่งอรุณที่ไม่มีอยู่จริงสาดแสงสีทองซีดจางลงมาอาบไล้ค่ายฮาล์ฟบลัด, ปลุกสิ่งมีชีวิตให้ตื่นขึ้นด้วยความเยือกเย็นแทนที่จะเป็นความอบอุ่น สำหรับบุรุษชาวรัสเซีย, การนอนหลับคือการลงทุนทางเวลาที่จำเป็นต้องมีจุดคุ้มทุน, และเช้านี้, เขาก็ตื่นขึ้นมาก่อนที่นกตัวแรกจะทันได้ส่งเสียงร้อง, มีเป้าหมายที่ชัดเจนอยู่ในใจ</div><div><br></div><div>เขาไม่ได้มุ่งหน้าไปยังลานฝึกซ้อมหรือศาลาอาหาร, แต่กลับเดินตรงไปยังซุ้มประตูทางเข้าค่าย, ที่ซึ่งต้นสนของธาเลียยืนตระหง่านเป็นปราการด่านสุดท้าย, และขนแกะทองคำก็ยังคงส่องประกายเรืองรองอย่างนุ่มนวล, ขับไล่ความมืดที่ไม่มีอยู่จริงออกไป อากาศยามเช้าเย็นและชื้น, หอบเอากลิ่นของใบสนและดินที่เปียกน้ำค้างมาปะปนกับกลิ่นไอเกลือจางๆ จากทะเลสาบ</div><div><br></div><div>เขามาที่นี่เพื่อดักรอ</div><div><br></div><div>การฝึกกับกลุ่มของแอนนาเบ็ธนั้นมีประโยชน์อย่างยิ่งในแง่ของกลยุทธ์และการทำงานเป็นทีมภาคพื้นดิน แต่มันก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของสมการทั้งหมด ข้อมูลที่เขาได้รับมาผ่าน 'เครือข่ายสังคม' ของเหล่ากึ่งเทพนั้นระบุว่า, มีผู้เล่นคนสำคัญอีกคนหนึ่งที่กำลังจัดตั้งกลุ่มฝึกย่อยของตัวเองขึ้นมา—ผู้เล่นที่มาจากสายเลือดที่ทรงพลังที่สุด</div><div><br></div><div>แล้วเธอก็มา</div><div><br></div><div>เอมีเลีย แอร์อาร์ต ธิดาแห่งซุส ไม่ได้เดินมา, แต่เธอ ‘มาถึง’ ราวกับสายลมที่พัดพาพายุมาด้วย ร่างสูงสง่าของเธออยู่ในชุดฝึกซ้อมที่ดูทะมัดทะแมง, ผมสีบลอนด์เข้มของเธอถูกรวบเป็นหางม้าอย่างเรียบง่าย, แต่ดวงตาสีฟ้าของเธอกลับดูเหมือนท้องฟ้าก่อนพายุจะเข้า, เต็มไปด้วยพลังงานไฟฟ้าที่มองไม่เห็น เธอไม่ได้มองไปรอบๆ, แต่กลับเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่ไม่มีวันมืดมิด, ราวกับกำลังสนทนากับอาณาจักรของบิดา</div><div><br></div><div>ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดเดินออกจากเงามืดของซุ้มประตู, เคลื่อนตัวเข้าไปหาเธออย่างเงียบเชียบและสุภาพ</div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"สวัสดีครับ คุณแอร์ฮาร์ต"</font></div><div><br></div><div>ธิดาแห่งซุสละสายตาจากท้องฟ้า, หันมามองเขา, ดวงตาสีฟ้าของเธอหรี่ลงเล็กน้อย, เป็นการประเมินที่รวดเร็วและเฉียบแหลม<font color="#ffff00"> "มิคาอิลอฟ" </font>เธอกล่าวรับ, น้ำเสียงของเธอชัดเจนและเปี่ยมด้วยอำนาจที่ไม่ได้เสแสร้ง<font color="#ffff00"> "มีอะไร?"</font></div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"ผมได้ยินมาว่าคุณกำลังจัดตั้งกลุ่มฝึกซ้อมย่อย" </font>เขาเข้าประเด็นโดยไม่อ้อมค้อม, ไม่ได้เสียเวลาไปกับการพูดคุยที่ไร้สาระ "คล้ายๆ กับที่แอนนาเบ็ธทำ"</div><div><br></div><div><font color="#ffff00">"แล้วไง?"</font></div><div><br></div><div><font color="#add8e6">"ผมสนใจที่จะเข้าร่วมครับ"</font> บุรุษเจ้าของเส้นผมสีทองคำกล่าว, ดวงตาสีฟ้าเทาของเขาสบเข้ากับดวงตาสีฟ้าพายุของเธอโดยไม่หลบเลี่ยง<font color="#add8e6"> "ผมคิดว่าสไตล์การฝึกของคุณ…น่าจะมีอะไรที่น่าสนใจให้เรียนรู้"</font></div><div><br></div><div>ดวงตาสีฟ้าพายุของเอมีเลียหรี่ลง, แสงสีทองจางๆ ของรุ่งอรุณสะท้อนอยู่ในนั้น, ทำให้มันดูเหมือนก้อนเมฆที่กำลังก่อตัวเป็นพายุ <font color="#ffff00">"น่าสนใจให้เรียนรู้?" </font>เธอทวนคำพูดของเขา, น้ำเสียงเรียบเฉยแต่แฝงไว้ด้วยการท้าทาย, คิ้วข้างหนึ่งเลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นการตั้งคำถามที่ไร้คำพูด</div><div><br></div><div>บุตรแห่งโชคชะตาไม่ได้หวั่นไหวต่อการประเมินที่เยือกเย็นนั้น เขายืนนิ่ง, รักษาระยะห่างที่สุภาพ, แล้วอธิบายเหตุผลของเขาด้วยน้ำเสียงที่ยังคงความสงบและเป็นกลางไว้เช่นเคย</div><div><br></div><div>"ผมเพิ่งเจอการต่อสู้ที่พิสูจน์ให้เห็นว่า... สไตล์ระยะไกลของผมมีข้อจำกัด" เขาเริ่มต้น, เป็นการยอมรับในข้อบกพร่องของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา <br><font color="#add8e6"><br>"ศัตรูบางประเภท…เหมาะกับการใช้คมมีดมากกว่ากระสุน"</font></div><div><br></div><div>เขาหยุดไปชั่วครู่, ปล่อยให้ความหมายนั้นซึมซาบเข้าไป <font color="#add8e6">"ผมเชื่อว่าพื้นฐานการต่อสู้ระยะประชิดในแบบของคุณ…จะช่วยปิดช่องโหว่นั้นได้"</font></div><div><br></div><div>มันคือข้อเสนอทางธุรกิจ, คือการแลกเปลี่ยนความรู้, ไม่ใช่การร้องขอความเมตตา</div><div><br></div><div>ธิดาแห่งซุสไม่ได้ตอบในทันที หล่อนยืนนิ่ง, สายตาของหล่อนกวาดมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง, แต่คราวนี้มันไม่ใช่แค่การประเมิน, แต่เหมือนกำลังชั่งน้ำหนักเจตนาที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังคำพูดที่สุภาพนั้น ความเงียบเข้าปกคลุมระหว่างพวกเขาทั้งสอง, มีเพียงเสียงลมที่พัดผ่านใบสนและเสียงคลื่นจางๆ จากทะเลสาบเท่านั้นที่ดังขึ้นทำลายความเงียบ</div><div><br></div><div>ในที่สุด, หลังจากที่ดูเหมือนจะยาวนานราวกับชั่วนิรันดร์, หล่อนก็พยักหน้าช้าๆ หนึ่งครั้ง</div><div><br></div><div><font color="#ffff00">"ตกลง"</font></div><div><br></div><div>คำพูดคำเดียวนั้นสั้นและเด็ดขาด, เป็นการประกาศคำตัดสินที่ไม่มีการอุทธรณ์</div><div><br></div><div>"ตามมา" เธอกล่าว, แล้วหันหลังเดินนำไปยังทางเดินที่ทอดตัวยาวขนานไปกับแนวเขตแดนของค่าย<font color="#ffff00"> "กิจกรรมของกลุ่มฉันวันนี้คือ…จ็อกกิ้ง"</font></div><div><br></div><div>ดีลเลอร์แห่งค่ายฮาฟบลัดไม่ได้เอ่ยคำใดตอบ, เขาเพียงแค่เดินตามเงาของหญิงสาวผู้บัญชาการพายุไปอย่างเงียบเชียบ</div><div><br></div></div>
<br>

<p></p><div align="center">
<img src="https://static.vecteezy.com/system/resources/thumbnails/012/634/800/small_2x/art-deco-outline-stroke-in-golden-color-for-classy-and-luxury-style-premium-vintage-line-art-design-element-free-png.png" width="300" border="0" style="filter: grayscale(100%);"><br><br>
Talk with Amilia and join her team<br><div align="center">น้ำหอมบุรุษ: เลขไบต์ลงท้าย 2,4,6,8  + 2 bonus</div><div><br></div></div>

</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<div class="Axel-tags">
<em class="Axel-tag">Power</em>
<em class="Axel-tag">Money</em>
<em class="Axel-tag">Game</em> <em class="Axel-tag">Music</em><div class="Axel-tt">CABIN 19</div></div>
</font></font></div><font face="Kanit"><font size="2"><a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="hr-credt">@Hye Ri</a></font></font></div><font face="Kanit"><font size="2">

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Kanit'); Kanit {font-family: 'Kanit';} </style>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Poppins:200,300,400,500,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Hind:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Abril+Fatface&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Rajdhani:200,300,400,700,800" rel="stylesheet" type="text/css">
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css">

<style>
.Axel-body br {
   display: none;
}
.Axel-texto br {
   display: block;
}
.Axel-body {
   margin: 10px auto;
   background: #171717;
   width: 550px;
   padding: 25px;
   border-radius: 10px;
   color: #aaa;
   font: 12px Hind;
   line-height: 18px;
   text-align: justify;
}
.Axel-wrap {
   background: #1a1a1a;
   border-radius: 10px;
   overflow: hidden;
   border-top: 15px solid #131313;
   position: relative;
}
.Axel-img {
   width: 550px;
   height: 150px;
   display: block;
   position: relative;
   overflow: hidden;
}

.Axel-imc {
   border: 10px solid #0a0a0a;
   width: 100px;
   height: 100px;
   position: absolute;
   top: 50px;
   right: 10px;
   outline: 1px solid #0a0a0a;
   outline-offset: 4px;
   z-index: 10;
}
.Axel-title {
   font: 80px "Abril Fatface";
   color: #d0d0d0;
   margin-top: -100px;
   z-index: 10;
   position: relative;
   padding: 20px;
   text-shadow: #000 2px 2px 0;
}
.Axel-lyric {
   text-transform: uppercase;
   font-size: 10px;
   letter-spacing: 10px;
   padding: 20px;
   margin-top: -60px;
   position: relative;
   z-index: 20;
   text-align: right;
   width: 390px;
   text-shadow: #000 1px 1px 0;
   color: #f0f0f0;
}
.Axel-texto {
   padding: 50px;
   margin: 50px 20px 20px;
   position: relative;
   z-index: 30;
   background: #131313;
}
.Axel-body span {
   color: #0a0a0a;
   font-size: 20px;
   background: var(--color);
   clip-path: polygon(
            50% 0%,
            100% 0,
            100% 35%,
            100% 55%,
            100% 100%,
            50% 84%,
            0 100%,
            0 57%,
            0 37%,
            0 0
   );
   width: 20px;
   height: 30px;
   display: block;
   padding: 20px;
   color: #fff;
   font-size: 20px;
   position: relative;
   float: left;
   margin: -10px 0 0 20px;
   z-index: 50;
   position: relative;
   opacity: 0.6;
}
.Axel-quote {
   background: #0f0f0f;
   margin: -10px 20px -30px 100px;
   border: transparent solid 20px;
   padding: 0 10px;
   height: 30px;
   overflow: hidden;
   font: bold 10px Rajdhani;
   text-transform: uppercase;
   line-height: 1.5;
   color: FFFFFF;
}

.Axel-tag {
   font: bold 8px Poppins;
   background: #151515;
   padding: 10px;
   color: #fdfafa;
   margin: 5px 5px 0 0;
   border-radius: 5px;
}
.Axel-tag:hover {
   background: #d0d0d0;
}
.Axel-tags {
   margin: 20px;
}
.Axel-tt {
   float: right;
   color: #d0d0d0;
   font: bold 60px Poppins;
   margin-top: -45px;
   letter-spacing: -5px;
}
a.hr-credt {
   text-decoration: none;
   float: right;
   padding: 10px 0;
   color: #a0a0a0;
   text-transform: uppercase;
   position: relative;
   top: -5px;
   font: 10px calibri;
}
</style>

</font></font>

หน้า: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 [11] 12 13

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver