Enter Camp › นครนิวยอร์ก › สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล

Dean โพสต์ 2025-10-12 03:19:47

<div id="Martha">
<div class="nombre">
    Martha Kostakis
    <span>Adopted Daughter of Hera</span>
</div>

<div id="imagen" style="background: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/ikCMbHI.png')"></div>

<div id="Marthatext"><div style="text-align: center;"><font face="Noto Sans Thai" size="3"><b>สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์ก | 03 OCT. 2025 | 09:00 A.M.<br></b><br><img src="https://img2.pic.in.th/pic/tumblr_c8ddb177d023fd1776698d12f42389e3_5c4ac3b1_1280.png" width="540" _height="35" border="0"></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Noto Sans Thai" size="3"><br>&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; เมื่อรถบัสของค่ายมาถึงสถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลอันเก่าแก่และโอ่อ่าแห่งมหานครนิวยอร์กก็จวนเจียนใกล้เวลาที่รถไฟเฮเฟตัสสายนิวโรมที่จะมุ่งหน้าสู่ซานฟรานซิสโกเมืองแห่งวัยรุ่นและความหวังเคลื่อนขบวน</font></div><div style="text-align: left;"><font face="Noto Sans Thai" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp;</span><font face="Noto Sans Thai" size="3">เดมิก็อดแต่ละคนไม่ได้พกพาสัมภาระมาเยอะ พวกเขาแบกแค่เป้หนึ่งใบสะพายหลังเหมือนกับตอนที่ไปทำภารกิจคำพยากรณ์เดลฟี เพราะว่าการทัวร์นิวโรมในครั้งนี้มีระยะเวลาเพียงแค่ 3 วัน 2 คืน คงมีแต่มนุษย์ธรรมดาที่มองเห็นผ่านม่านหมอกมนตราอย่างมาร์ธาเท่านั้นที่ต้องรอกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ใต้รถบัส</font></div><div style="text-align: left;"><font face="Noto Sans Thai" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;<b><font color="#f4a460"> "โอ้โห กระเป๋ามามี้ใบใหญ่จัง ขนอะไรมาบ้างคะเนี่ย หรือว่า... อย่าบอกนะว่ามี้จะย้ายไปอยู่นิวโรมกับพี่นาเวียแล้ว"</font></b></span><font face="Noto Sans Thai" size="3"></font></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; <b><font color="#008080">"นี่น่ะเหรอคะ"</font></b> หญิงสาวที่ถูกทักเสมองไปทางกระเป๋าลากที่อยู่ในมือ เธอยกนิ้วขึ้นมาจรดริมฝีปากก่อนจะขยิบตาให้คนถาม&nbsp;<font color="#008080"><b>"ความลับจ้ะ"</b></font></span><b><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"></span></b></div><div style="text-align: left;"><font face="Noto Sans Thai" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;<b><font color="#f4a460"> "ความลับก็ได้ เอาไว้หนูจะรอดูว่าพี่มีอะไรมาเซอร์ไพรส์" </font></b>ลิเลียน่ายิ้มกว้าง คล้ายว่าเธอรู้ทันว่ามีอะไรอยู่ในนั้น</span><font face="Noto Sans Thai" size="3"></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Noto Sans Thai" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; ใช่.. ที่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่แบบนี้เป็นเพราะว่าชุดที่จะใช้ในการประกวดคอสตูมงานเทศกาล&nbsp;</span><span style="text-align: justify;"><font face="Noto Sans Thai" size="3">Ieiunium Cereris ที่มาร์ธาใช้เวลาว่างนำชุดเดรสงานพรอมตัวเก่ามามิกซ์แอนด์แมทช์กับผ้าม่านที่มีจนเกิดเป็นชุดสำหรับใส่ประกวดนี้</font></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: medium; font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="font-size: medium; font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;;">เป็นมาร์ธาเสียอีกที่ประหลาดใจมากกว่าที่คนอื่น ๆ ไม่ได้เตรียมชุดคอสตูมสำหรับประกวด<b>กิจกรรมผืนนาและผ้าคลุม</b>มาหรือไร หรือเพราะว่าทุกคนมีแหวนวิเศษที่ใช้เก็บของได้กันหมดจึงไม่จำเป็นต้องแบกกระเป๋าใบโต<br><br></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; เธอมองไปที่กระเป๋าลากขนาด 28 นิ้ว พลางคิดในใจ<b><i><font color="#008080"> 'เราคงไม่ได้เล่นใหญ่ไปหรอกใช่ไหม?'<br></font></i></b></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><br></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;<font color="#f4a460"><b> "ให้หนูช่วยลากให้ไหมคะมี้"</b></font> ลิเลียน่าเสนอ</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; <b><font color="#008080">"หืม จะไม่ลำบากเธอเหรอจ๊ะ?"</font></b></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;<b><font color="#f4a460"> "ไม่หรอกค่ะมี้ หนูน่ะไม่ค่อยได้ลากกระเป๋าใบใหญ่แบบนี้เลย คิดว่ามันน่ะจะสนุกดีน่ะค่ะ เหมือนแอร์โฮสเตสอะไรทำนองนั้น~" </font></b>กล่าวจบธิดาอะธีน่าก็หัวเราะ ทำเอาผู้ฟังส่ายหน้าทั้งรอยยิ้ม</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; <b><font color="#008080">"เธอเนี่ยนะ มีความสุขกับอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ได้ดีจัง ถ้าแบบนั้นก็ได้เลยค่ะ ช่วยรบกวนให้พี่ด้วยนะคะ"</font></b></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><br><br></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; มาร์ธาส่งกระเป๋าลากของเธอให้ลิเลียน่า ระหว่างนี้ก็เห็นว่า</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">ไครอนเปลี่ยนขาลูกม้าทั้งสี่เป็นเก้าอี้วีลแชร์อย่างที่เขาชอบทำยามออกมาทำธุระในโลกแห่งมนุษย์ ด้วยความที่เคยดูแลกันมานาน มาร์ธาอาสาเข็นรถเข็นวีลแชร์ให้เด็กชายผิวดำนั่งเพื่อให้แนบเนียนแม้เธอจะรู้ว่าผู้อำนวยการสะดวกใจที่จะออกเดินทางด้วยตัวเองมากกว่า แต่ถ้าเธอไม่ช่วยเหลือเขาคณะเดินทางนี้คงถูกหาว่าแล้งน้ำใจไม่ก็เหยียดผิวเพื่อนร่วมทางแน่ ๆ</span></div><div style="text-align: left;"><font face="Noto Sans Thai" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp;</span><font face="Noto Sans Thai" size="3">เหล่าเดมิก็อดและผู้อำนวยการค่ายรีบไปยังชานชาลาหมายเลข 9 โดยที่วิลเลี่ยมและนิโคกดปุ่มกลไกลับเปิดทางเดินนำเข้าไปก่อน ตามด้วยมิแรนด้าอยู่ตรงกลาง และปิดท้ายด้วยไครอน, มาร์ธา และลิเลียน่า&nbsp;เมื่อเข้ามาในชานชาลาโลกแห่งทวยเทพแล้ว ไครอนก็กลับสู่ร่างปกติ (แต่ยังเด็กอยู่) และทำการเช็คชื่อ<br><br></font><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; <b><font color="#a0522d">&nbsp;</font></b></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><b><font color="#a0522d">&nbsp;"เด็ก ๆ อยู่กันครบไหม?"</font></b></span></div><div style="text-align: left;"><font face="Noto Sans Thai" size="3"><br></font></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><b><font color="#f4a460">&nbsp;"หนึ่ง.. สอง.. สาม.. สี่.. ห้า.. หก ครบค่า" </font></b>ลิเลียน่าอาสานับจำนวนคนก่อนจะตอบกลับไปอย่างร่าเริง<br></span><font face="Noto Sans Thai" size="3"><br></font><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp;<b><font color="#9932cc">"เดี๋ยวฉันจะไปรับตั๋วรถไฟที่จองไว้ให้นะคะ"</font></b></span><font face="Noto Sans Thai" size="3"><br><br></font><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; <b><font color="#d8be5f">"มิแรนด้าให้ผมช่วยไหม?"</font></b></span><font face="Noto Sans Thai" size="3"></font></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;</span><span style="text-align: justify;"><font face="Noto Sans Thai" size="3"><b>วิลเลี่ยม "วิล" แอนดรูว์ โซเลซ</b> อดีตที่ปรึกษากระท่อมอะพอลโล่เอ่ยถามเด็กหญิงตัวเล็กที่รับหน้าที่ประสานงานกับฝั่งค่ายจูปิเตอร์ ส่วนทางด้าน <b>นิโค ดิ แองเจโล่</b> บุตรแห่งฮาเดสก็ยังคงเงียบกริบตามสไตล์เมื่อห้อมล้อมด้วยบุคคลที่ไม่คุ้นเคย<br><br></font></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp;เด็กหญิงมิแรนด้ามองไปที่เคาน์เตอร์ขายตั๋วแล้วก็ต้องยิ้มแห้ง เพราะมันสูงเกินกว่าที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะเขย่งถึง หรือไม่ก็ต้องปีนบันไดแบบก็อบลินตัวเขียวผูกเนคไทด์ที่กำลังซื้อตั๋วเป็นตัวอย่างให้เห็นอยู่ ณ ขณะนี้ ...ท่าทางลำบากลำบนน่าดู</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><b><font color="#9932cc">&nbsp;"สงสัยว่าต้องรบกวนรุ่นพี่แล้วค่ะ" </font></b>มิแรนด้าตอบด้วยความเกรงอกเกรงใจ<br><br></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><b><font color="#d8be5f">&nbsp;"อย่าพูดว่ารบกวนเลยครับ เรื่องแค่นี้เอง ถ้างั้นเราไปกัน" </font></b>วิลเลี่ยมยิ้มให้มิแรนด้าอย่างอ่อนโยนก่อนจะหันไปทางแฟนหนุ่ม<b><font color="#d8be5f"> "เดี๋ยวฉันมานะโกสต์คิง"</font></b><br><br></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><b><font color="#483d8b">&nbsp;"อืม"</font><font color="#000080"> </font></b>นิโคเพียงแค่พยักหน้าที่อยู่ใต้ฮู้ดสีดำรับ เขาไม่ว่าอะไรถ้าแฟนหนุ่มจะใจดีแบบนี้กับคนในค่ายที่ตัวเล็กกว่า</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp;ไม่นานนักทั้งมิแรนด้าและวิลเลี่ยมก็กลับมาพร้อมกับตั๋วรถไฟสายประหยัดแบบที่จองไว้สำหรับทุกคนแล้วทำการแจกจ่ายตามรายชื่อ<br><br></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><b><font color="#9932cc">&nbsp;"ได้เวลาพอดีเลย พวกเราขึ้นรถไฟกันเถอะจ้ะ นี่ตั๋วของแต่ละคนนะ"&nbsp;</font></b></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"><br></span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp;<b><font color="#f4a460">"ไปเลยค่า ออกเดินทางได้~~"</font></b><br><br></span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;">&nbsp;ลิเลียน่าดูจะตื่นเต้นกว่าปกติ ไม่รู้เป็นเพราะได้ลากกระเป๋าเดินทางใหญ่ใหญ่แบบที่ไม่ค่อยได้ลาก หรือได้เดินทางท่องเที่ยวไกลกันแน่ จะอะไรก็ได้แต่ขอแค่อย่าให้ดีใจเพราะได้โดดเรียนวันนี้ก็พอ ...แต่สายเลือดอะธีน่าคงไม่คิดแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ...เนอะ</span><span style="font-family: &quot;Noto Sans Thai&quot;; font-size: medium;"></span></div></div>

<div id="Marthatags"><font face="Noto Sans Thai" size="2">ขึ้นรถไฟเฮเฟตัส (ตั๋วฟรี)<br>มุ่งสู่นิวโรม, ซานฟรานซิสโก</font></div>
</div>

<div class="crdts">
<a href="http://illmakegaycodesforu.tumblr.com/">— gitano;</a>
</div>

<style>
/* ตัว container หลัก พร้อม BG สีสวย */
#Martha {
    width: 840px;
    background: linear-gradient(135deg, #199b8d, #19789b); /* สีไล่เฉด */
    padding: 10px;
    margin: 0 auto;
    border-radius: 15px; /* ขอบโค้ง */
    box-shadow: 0 8px 15px rgba(0,0,0,0.1); /* เงานิด ๆ */
}

/* ชื่อ */
#Martha .nombre {
    padding: 40px 20px;
    font: 20px 'Montserrat', sans-serif;
    color: #fff;
    text-transform: uppercase;
    font-weight: 300;
    text-align: center;
    text-shadow: 1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.3);
}

#Martha .nombre span {
    display: block;
    font-size: 7px;
    letter-spacing: 1px;
}

/* รูปโปรไฟล์ */
#Martha #imagen {
    height: 140px;
    width: 140px;
    border: 5px solid #fff;
    border-radius: 100%;
    margin: 0 auto;
    position: relative;
    background-size: cover;
    background-position: center;
}

#imagen:after {
    content: '';
    position: absolute;
    bottom: 0;
    left: 50%;
    width: 0;
    height: 0;
    border: 20px solid transparent;
    border-top-color: #fff;
    border-bottom: 0;
    margin-left: -20px;
    margin-bottom: -20px;
}

/* ข้อความ */
#Marthatext {
    line-height: 125%;
    margin: 20px;
    margin-top: 15px;
    padding: 50px;
    background: rgba(255, 255, 255, 0.85); /* โปร่งแสงเล็กน้อย */
    color: #222;
    font: 10px 'Montserrat', sans-serif;
    text-align: justify;
    border-radius: 10px;
}

/* แท็ก */
#Marthatags {
    font: 16px 'Noto Sans Thai', sans-serif;
    text-align: center;
    color: #fff;
    padding: 10px;
    margin-top: -10px;
    text-transform: uppercase;
    letter-spacing: 1px;
}

/* เครดิต */
.crdts {
    text-decoration: none;
    font-family: Verdana;
    font-size: 9px;
    text-align: center;
    margin-top: 5px;
}
</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Montserrat:300,600,800&amp;display=swap" rel="stylesheet">

Laura โพสต์ 2025-10-14 15:28:53

    <meta charset="UTF-8">
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <title>Activity Form</title>
    <style>
      body {
            font-family: Arial, sans-serif;
      }
      .form-container {
            max-width: 600px;
            margin: 0 auto;
            padding: 20px;
            border: 1px solid #ccc;
            border-radius: 10px;
      }
      label {
            font-weight: bold;
            margin-top: 10px;
            display: block;
      }
      input, select, textarea {
            width: 100%;
            padding: 8px;
            margin-top: 5px;
            margin-bottom: 15px;
            border: 1px solid #ccc;
            border-radius: 5px;
      }
      button {
            background-color: #007BFF;
            color: #fff;
            border: none;
            padding: 10px 15px;
            border-radius: 5px;
            cursor: pointer;
      }
      button:hover {
            background-color: #0056b3;
      }
    </style>


    <div class="form-container">
      <h1 id="title" style="margin-top: 8px; margin-bottom: 8px; text-align: center;"><p style="text-align: right;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#2f4f4f">คริสเตียน ปาร์โร</font></p><p style="text-align: right;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#2f4f4f">บนรถไฟ - 3 ตุลาคม เวลา 09.00 (ย้อนเวลา)&nbsp;</font></p><p style="text-align: right;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#2f4f4f">มุ่งหน้าสู่นิวโรม!&nbsp;</font></p><hr class="l"><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">เมื่อถึงเวลานัดหมายทั้งเด็กหลายๆคนเองก็ทะยอยกันมา นั่งรอแล้ว เช่นเดียวกันกับ ทิฟฟานีและคริสเอง</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ในมือของผมตอนนี้เขาถือขนมปังเอาไว้นั่งพิงเก้าอี้มาพาดพนักพิงเอาไว้ แล้วกินขนมปังที่ซื้อมาอย่างสบายใจ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">"</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#9932cc"> นั่งหุบๆหน่อย</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> " สาวเจ้าเอามือตีหน้าขาผมเบาๆ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">เขาหุบลงทันที " </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#800080">เธอนี้นะ ตีแรงกว่านี้มันจะโดนแล้ว </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" ผมประทวงเล็กๆ แต่มือยังถือของกินอยู่&nbsp;</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">อีกฝ่ายไม่ได้พูดออะไรเเล้วนั่งพิงไปพรางๆ มือยกมือถือมาเล่นไปด้วย ท่าทางน่าหมั่นไส้สุด พวกคนมีมือถือหนะ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ไม่นานเหมือนทางพี่มิแรนด้าจะเรียกรวมแล้ว</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">"</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#800080"> เจ้ ไปกัน</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> " ผมหันไปจับมือพี่สาวคนสวยก่อนจะเดินจูงไปต่อแถว พวกเราอยู่หลังๆหน่อยเพราะว่าโตแลเวด้วยนั้นหละ ผมเองก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงเเต่เดินไปขึ้นรถไฟ ให้ทิฟฟานีขึ้นก่อนตามด้วยผมที่ขึ้นด้านหลัง กันหลังของเธอวันนี้สาวเจ้าเขาก็ใส่กระโปรงมาด้วยหนะสิ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#9932cc">ขอบใจ </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" อีกฝ่ายหนัมาพูด ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ริมหน้าต่าง ยังดีที่มันยังเป็นแอร์ไม่งันผมเธอได้พังแน่ๆ เซตมาอย่างสวยเลยหละ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#800080">สบายมาครับ คุณผู้หญิง</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> " ผมว่างกระเป๋า นั่งลงจัดท่าทางให้เรียบร้อย ไม่นานรถไฟก็เิร่มออกเดินทาง</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ก่อนออกเดินทางก็อย่างที่รู้ๆ&nbsp;ันมีวิธีการสาธิต ความปลอดภัย และอุปกรณืต่างๆ แต่สำหรับเขานั้นเคยเห็นมาบ่อยแล้วเพราะตอนไปเรียนหนะสิ ก็ต้องนั่ง ใดๆ มือยกมาเท้าคางมองไปเรื่อยๆ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ทางสาวผมทองข้างๆ เหมือนจะเข้าใจเธอแบ่งหูฟังให้ผมข้างนึง แล้วเปิดเพลงด้วย</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">"</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#800080"> เหมือนมาเดตเลย</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> " ผมแกล้งเเซวๆ มือคว้ามือสาวเจ้ามาจับเอาไว้ เอาหน้าไปใกล้ๆ หน่อย</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">' </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#9932cc">อะไรเนี้ย เดี๋ยวไม่ต้องฟังหรอก </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" เธอตอบกลับ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ใบหน้าเจ้าเล่ห์ยิ้มกวนๆ " </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#800080">คิดมากไปได้</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> "</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">เธอไม่ได้ตอบเพียงแต่ตีหน้าผมเบาๆ ครั้งหนึ่งแล้วก็ดุไปทีนึง "</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#9932cc"> ให้น้อยๆ หน่อยเถอะเจ้าคริส</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> "</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">อีกฝ่ายบอกก่อนผมจะขำๆ หลังจากนั้นก็นั่งหลับ อีกฝ่ายก็เช่นกัน แม้ว่าการเดินทางจะไม่ได้นานมากนักแต่ก็นับว่าค่อนข้างไกลอยู่เหมือนกันนะ อาจจะเพราะว่าต้องตื่นตั้งแต่เช้าด้วยนะ้นหละ&nbsp;</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">แต่ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอไรเะอมือยังประคองหน้าเรียวของเธอให้นอนดีๆ พิงไหล่ตัวเองไว้ตอลดทาง</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">เมื่อใกล้ถึงเสียงประกาศก็ดังขึ้น เด็กๆ หลายๆคนเองก็ทะยอยตื่นกันเช่นเดี่ยวกันกับทั้งผมและทิฟฟานีที่แอบงีบกันไป</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">เธอตื่นมาทำหน้างงงง เหมือนใกล้แล้ว หลับไปนานอยู่นะ จริงๆคือก็ตื่นๆหลับๆ ไปหลสยต่อหลายยกอยู่เหมือนกันนั้นหละ กว่าจะถึง แต่ก็ถือว่าเร็วอยู่เพราะว่า เรามาสายประหยัดหนินะ</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">และไม่นานหลังเสียงนั้น เมื่อรถไฟจอดสนิท พี่มิแรนด้าก็เดินลงไปแล้วเรียกเด็กๆ รวมตัวกันก่อนสักหน่อย</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">&nbsp;" </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#ff8c00">เอาหละเราถึงกันเเล้วนะ เพื่อนๆใครยังไม่ตื่นปลุกเพื่อนหน่อยน้า</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> " เธอประกาศขึ้นหลายๆ คนเดินบิดตัวยกใหญ่เลย</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">"</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#800080"> ฮึบบบ ..... เมื่อยชะมัดเลย</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> " ผมเองก็เช่นกัน บิดัวไปมาแต่มือก็ประคองสาวผมบอร์นทองกรายๆ&nbsp;</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#9932cc">นาย.... ก็ปิดไปสิ มาโอบฉันทำไมเล่า!! </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" สาวเจ้าพยศใหญ่เลยทีเดียว ฟาดเข้าเต็มแรง จนผมเองก็ถึงกับยิ้มออกมา</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#800080">อย่าเยอะสิป้า </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" แน่นอนเห็นแบบนี้ผมเองก็ยังคงกวนเธอต่อไปอย่างสนุกสนาน</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ก่อนจะเดินกันลงมา หยิบของตรวจดูให้เรียบร้อย</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" </font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#ff8c00">เอาหละ ไม่มีใครลืมอะไรหรอกนะ เช็คเพื่อนๆด้วยเพื่อนไม่มีใครขาดหายไปหรอกนะ&nbsp;</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">" เธอย้ำอีกครั้ง</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">จากนั้นก็เริ่มเเจกแจ้งเรื่องเที่ยวหรอืจะไปงานนั้นก็แล้วแต่ แต่ใดๆ อีกฝ่ายอกเรื่องที่พก และก็...กิจกรรม วันเดินทางกลับ นัดหมายไว้ก่อน</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ทุกคนเองก็ตั้งใจฟัง เช่นเดียวกันไม่นานก็ได้เวลาแยกย้ายแล้ว</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">"</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="" color="#800080"> เริ่มที่อะไรกันก่อนดีหละ</font><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> " ผมหันถามคนที่มาด้วย หากมาคนเดียวคงเหงาน่าดู คิดถูกแล้วหละที่เอาเธอมา ส่วนยัยบูมหรอ คนนั้นไม่น่าต้องถามหรอก ขานั้นไปเรียนหนะสิ ปล่อยไปก่อนแล้วกัน และลอร์ร่า ขานั้นไม่อยู่ค่ายเรมเดือนแล้ว ไม่น่ากลับมาทันเช่นกัน</font></p><p style="text-align: left;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><hr class="l"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></h1><div style="text-align: center;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><b>ขึ้นรถไฟเฮเฟตัส (สายประหยัด) มุ่งหน้าสู่นิวโรม! - ตั๋วฟรี</b></font></div><div style="text-align: center;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><b>กิจกรรมเทศกาล Ieiunium Cereris</b></font></div>
    </div>

Laura โพสต์ 2025-11-20 14:39:17

      
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Example Box with Image and Text</title>
<style>
      .blx-box {
            margin: 0 auto;
            max-width: 650px;
            border-radius: 10px;
            background: #fff;
            color: #000;
            box-shadow: 0 4px 8px rgba(0, 0, 0, 0.1);
      }
      .blx-box-text {
            padding: 20px;
            font-family: Arial, sans-serif;
      }
      .blx-box-image-box {
            background: rgba(255, 255, 255, 0.5);
            width: fit-content;
            padding: 8px 20px;
            border-radius: 100px;
      }
      .blx-box-image {
            height: 150px;
            padding: 20px;
            border-radius: 10px 10px 0 0;
            font-weight: bold;
            font-size: 14px;
            color: rgb(51, 51, 51);
      }
      .blx-box-image-avatar {
            width: 40px;
            height: 40px;
            border-radius: 50%;
            display: inline-block;
            vertical-align: middle;
            margin-right: 12px;
      }
      .blx-box-image-container {
            position: relative;
            height: 250px;
            background: url('https://i.imgur.com/qEmgk6F.png') center/cover no-repeat;
            border-radius: 10px 10px 0 0;
            -webkit-mask-image: -webkit-gradient(linear, center 30%, center 100%, from(rgba(0, 0, 0, 1)), to(rgba(0, 0, 0, 0.0)));
            box-shadow: inset 0 0 10px rgba(0, 0, 0, 0.3);
      }
      .blx-box-image-container .blx-box-image-avatar {
            position: absolute;
            bottom: 10px;
            left: 20px;
            z-index: 10;
      }
    </style>

<div class="blx-box">
    <div class="blx-box-image-container">
      <div class="blx-box-image-avatar"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div>
    </div>
    <div class="blx-box-text">
      <h2 style="text-align: right;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล</font></h2><div style="text-align: right;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เวลา 08.50 น.</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เหมือนว่าการเดินทางเจโณมจะไปไหนก่อน ลอร์ร่าทำหน้าแบบคนนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ แสงแดดลอดผ่านกระจดใสเข้ามาแต่ทั้งคู่ก็คือมีกระเป๋าเดินทางใบเล็กๆ มา 1 ใบ แน่นอนว่าไม่มีอะไรเลย ทีแรกแค่นัดเเที่ยวธรรมดาที่ไหนได้เล่า เขาเล่นใหญ่ไปต่างเมืองเลย</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">และทันทีที่ลอร์ร่าเดินนำเข้าไปในโถงใหญ่ของ แกรนด์เซ็นทรัล ลอร์ร่าก็หยุดยืนมองอยู่ก่อนที่เจอโรมจะเดินไปที่ช่องซื้อตั๋ว ดวงตาเหมือนลูกหมาตัวน้อยซื่อๆ แต่บอกได้เลยว่าคนตรงหน้าร้ายไม่ธรรมดาหรอกนะ</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เมื่อได้ตั๋วมา ก็ส่งให้เด็กสาง เหมือนจะมีเวลาอีกนิดนึง พอเดินไปยังขบวนได้แล้ว&nbsp;</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">"</font><b style=""><font color="#9932cc"> โห่....เขาปรับโซนนั้นใหม่หรอ สวยกว่ารอบก่อนอีก</font></b><font color="#2f4f4f"> " ลอร์ร่ามองตรงหน้าชี้ๆ ให้คนข้างๆ ที่ตอนนี้ปกปิดตัวเอง ใส่ฮูด ปิดแมสไว้</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">พูดจบเจโรมยิ้มบางๆ ก่อนจะเอียงหน้าเข้ามาใกล้ชนิดที่ลอร์ร่าถึงกับพงักหัวเล็กน้อย</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#4169e1"> อือ… แต่พี่ว่าลอร่าอะ สวยกว่านะ </font></b><font color="#2f4f4f">”&nbsp;เจโรมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะจูงมือเด็กสาวขึ้นรถไฟไปเงียบๆ</font></font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เมื่อลอร์ร่าขึ้นรถไฟ เจโรมเดินตามแบบเงียบ ๆ แต่ตายังไม่ปล่อยจากเธอเลย</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“</font><b style=""><font color="#4169e1">ลอร่าทางนี้ครับ</font></b><font color="#2f4f4f"> ” เหมือนว่าเจโรมจะเลือกแบบห้องพิเศษไว้ นี้สินะคนรวย เมื่อประตูเปิดออกมา&nbsp;เธอนั่งลงก่อน ขารีบแกว่งนิด ๆ แบบเด็กไฮเปอร์กำลังตื่นเต้น</font></font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ในห้องตอนนี้มันเป็นแสงนวลจากโคมเล็ก ๆ และกลิ่นหนังใหม่ของเบาะทำให้ทุกอย่างดูหรูกว่าที่ลอร์ร่าเคยมามากเลย เพราะปกติจะซื้อแบบประหยักยังไงหละ</font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ส่วนเจโรมทิ้งตัวนั่งข้าง ๆ คราวนี้เขานั่งลงข้างๆ ก่อนจะขยับตัว แล้วทิ้งตัวนอนลงบนตัก&nbsp;</font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">"</font><b style=""><font color="#9932cc"> เอ้า นั่งดีๆ ก่อนสิ </font></b><font color="#2f4f4f">" ยัยผมบอร์นหันไปบอก</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">“ </font><b style=""><font color="#4169e1">ไม่เป็นไรครับ… ผมอยากนอนตรงนี้</font></b><font color="#2f4f4f"> ” ลอร์ร่าเงียบไปสองวินาที มองเขาแบบ… เออ....พี่นี่มันคนร้ายไม่ธรรมดาจริง ๆ นะ</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เธอถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเอามือขยี้หัวอีกฝ่ายไปมาด้วยความหมั่นเขียว ก่อนจะหลับตา เริ่มนอนด้วย เมื่อเห็นว่าร่างสูงเองก็ท่าทางจะหลับแล้วเหมือนกัน</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">หากจะบอกว่าตนนั้นง่วงนอนเหมือนกันนั้นก็ไม่ใช่เรื่องผิดแปลกใดๆหรอกนะ&nbsp;</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ไม่นานการนอนหลับก็มาถึง ลอร์ร่ารู้สึกได้ว่ามีคนมองอยู่ ก็ไม่น่าใช่ใครที่ไหนหรอก น่าจะคนที่นอนนั้นหละ&nbsp;</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><div>จากนั้นชายหนุ่มก็ขยับขึ้นนิดหนึ่ง ยกมือแตะแขนเธอเบา ๆ เหมือนว่ายัยลอร์ร่าน่าจะกำลังสบายเลยหละ จากนั้นแล้วค่อย ๆ พลิกตัวลอร์ร่าให้นอนบนตักแทน&nbsp;เขาสอดแขนประคองไหล่เธอ</div></font><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">อีกมือจับเอวเล็ก ๆ ค่อย ๆ ดึงเข้ามาใกล้</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">ร่างบางขยับนิดเดียวตอนถูกจัดท่า&nbsp;แต่ก็ยังหลับอยู่ดี&nbsp;ตอนนี้หัวลอร์ร่ามาอยู่บนตักเจโรมเต็ม ๆ&nbsp;แก้มของเธอแตะต้นขาของเขาเบา ๆ</font></div></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#2f4f4f">"</font><b style=""><font color="#9932cc"> ..... </font></b><font color="#2f4f4f">"</font></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">" </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#4169e1"><b>สบายเลยสิท่า </b></font><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">"</font></div><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div><div style=""><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">เจโรมก้มมองเธออีกครั้ง&nbsp;ยิ้มบาง ๆ&nbsp;มือใหญ่ไล้เส้นผมเธอเบา ๆ เกลี่ยผมออกจากใบหน้าให้ ไม่ให้บังหน้าตัวเอง&nbsp;</font></div></div><div style=""><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f"><br></font></div><div style=""><div><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#2f4f4f">จากนั้นเจโรมเอนหลังพิงเบาะ มองลอร์ร่าหลับอยู่บนตักของเขา เขาหลับตาลงบ้าง&nbsp;</font><span style="color: rgb(47, 79, 79); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">ปล่อยให้รถไฟพาทั้งคู่เข้าสู่เส้นทางยาวไปนิวโรม&nbsp;</span></div><div><span style="color: rgb(47, 79, 79); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><br></span></div><div><span style="color: rgb(47, 79, 79); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">เวลานั้นอาจจะไม่ได้นานมาก แต่ลอร์ร่าก็คือหลับไปกว่าครึ่งทางเลย อาจจะเพราะการเดินทางเมื่อคืนเธอที่แบไม่ได้นอน ส่วนอีกคนหนะหรอ ดูจะมีความสุขแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้</span></div><div><span style="color: rgb(47, 79, 79); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><br></span></div><div><hr class="l"></div><div><div style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5"><i><b>เจโรม ปาร์ค ซึงยอน</b></i></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5"><i>ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น +10 (ผ้าคลุม)</i></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5"><i>ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 3 5 7 9 จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม) (หากไม่สุ่มไบต์จะได้โบนัส +3)</i></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5"><i>เดมี่ก็อตจะได้รับโบนัสความสัมพันธ์ +5</i></font></div></div><div style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5"><i><br></i></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5"><i>หมายเหตุ : ลอร์ร่าโอนตังแบบห้อง VIP&nbsp; เดินทางไป San Francisco, CA, USA (ขบวนประหยัด)</i></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" face="TH SarabunPSK" size="5"><i>30&nbsp;ดรักม่า</i></font></div></div><div><br></div>
      
    </div>
</div>

Xolotl โพสต์ 2025-11-24 06:20:26

<span id="docs-internal-guid-f5eff24a-7fff-cec7-9983-632b7e5d8205"><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/Gemini_Generated_Image_dowc57dowc57dowc__1_-removebg-preview-1.md.png" border="0"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"></font></span></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969">วันที่ 23 เดือน พฤศจิกายน ปี 2025</font></span></h1><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">เวลาสาย เวลา 09.00 น. ณ สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" color="#696969" size="3">◀️┃▶️</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">            เช้าเกือบสายของนิวยอร์กอุณหภูมิเย็นจัดจนไออุ่นจากปากคนเดินทางลอยขึ้นเป็นหมอกบาง ๆ คีอาร์ก้าวลงจากรถบัสพร้อมกลุ่มเดมิก็อดคนอื่น ๆ ท่ามกลางโถงกว้างของสถานี Grand Central ที่คราคร่ำด้วยผู้คนธรรมดานับพัน ทุกเสียงดังปะทะกันเป็นกำแพงความวุ่นวาย แต่คีอาร์กลับยืนอยู่กลางเสียงเหล่านั้นด้วยสีหน้าเรียบสงบและดวงตาเทาอมเขียวที่คอยสังเกตทุกทิศอย่างเงียบ ๆ ไม่แตกตื่นแม้แต่นิดเดียว</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เธอเพียงคิดกับตัวเองอย่างไม่แสดงออกว่า </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#4169e1">รถไฟที่นี่จะไปถึงซานฟรานซิสโกได้ยังไง… มันไกลเกินกว่าจะเป็นไปได้ตามหลักกายภาพ</font></span><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#4169e1"> </font><font color="#696969">แต่ก่อนจะได้วิเคราะห์ต่อ รุ่นพี่กลุ่มนำค่ายก็ชูมือเรียกพร้อมท่าทางคล่องแคล่วของคนที่เคยมาสถานที่แห่งนี้หลายครั้ง</font></span></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><font color="#696969">         </font><b style=""><font color="#a0522d"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b style=""><font color="#a0522d">“ทางนี้! อย่าหลงนะ ทางไปซานฟรานซิสโกไม่ได้อยู่ฝั่งปกติของคนธรรมดา” </font></b><font color="#696969">คนหนึ่งพูดขึ้น ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ แล้วเสริม </font><b style=""><font color="#a0522d">“ไม่ต้องห่วงนะ พวกเราจะไม่วิ่งชนเสาแบบแฮร์รี่ พอตเตอร์หรอก ถ้าไม่อยากเจ็บก็อย่าทำเหมือนในหนังล่ะ”</font></b><font color="#696969"> เด็กใหม่บางคนหัวเราะคิก ๆ อย่างตื่นเต้น แต่คีอาร์ยังคงหน้าตาไร้อารมณ์ ความจริงเธอรู้สึกอยากจะถอนหายใจด้วยซ้ำ ความตื่นเต้นที่ฟุ้งกระจายไปรอบตัวมันรกสมาธิของเธอเหลือเกิน ทว่าภายนอกก็ยังคงเป็นเด็กสุภาพเรียบร้อยที่กำลังจับสายกระเป๋าถืออย่างระวัง</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ทุกคนเดินตามรุ่นพี่ไปยังชานชาลาที่ 9 ซึ่งเป็นเพียงชานชาลาธรรมดาสำหรับคนปกติ แต่แท้จริงแล้วไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย รุ่นพี่คนหนึ่งหันมายิ้มก่อนจะกระซิบเสียงเบา </font><b style=""><font color="#a0522d">“ตั้งใจดูไว้นะ เดี๋ยวครั้งหน้าอาจต้องใช้เอง” </font></b><font color="#696969">เขาเอื้อมมือไปกดปุ่มกลม ๆ เล็กจิ๋วที่ซ่อนอยู่ในรอยแยกของเสา มันเล็กจนแทบมองไม่เห็น หากไม่รู้ว่ามีอยู่ก็แทบจะหาไม่เจอด้วยซ้ำ</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b><i>ปึ๊ง!!</i></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">เสียงล็อกภายในขยับอย่างแผ่วเบา ก่อนแผ่นผนังฝั่งหนึ่งจะเลื่อนออก เผยให้เห็นทางเดินโค้งแคบที่มีไฟสีเหลืองอุ่นส่องตามรายทาง </font><b style=""><font color="#a0522d">“ไปกันเลย ชานชาลารถไฟเฮเฟสทัสอยู่ด้านใน” </font></b><font color="#696969">รุ่นพี่เอ่ยบอกแบบนั้นแล้วนำทางเด็กทุกคนเข้าไปภายใน </font></font></span><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">เด็กใหม่หลายคนตาโตขึ้นด้วยความตกใจและตื่นเต้น บางคนถึงขั้นร้องว้าวออกมาเสียงดัง ราวกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดในชีวิต แต่คีอาร์เพียงกระพริบตาช้า ๆ แล้วเดินตามเข้าไปอย่างไร้การแสดงออก นี่คือปฏิกิริยาของเธอเวลาที่เจอสิ่งใหม่ ไม่ได้ตื่นเต้นแต่บันทึกทุกอย่างอย่างละเอียดเพื่อปรับตัวในอนาคต</span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">ภายในชานชาลาลับนั้นกว้างและทันสมัยจนรู้สึกเหมือนอยู่ในโลกอีกใบ โครงเหล็กสีเข้มสะท้อนแสงไฟสลัว ๆ พื้นสะอาดและมีกลิ่นโลหะอ่อน ๆ ลอยปะทะจมูก ทางด้านหน้ามีรถไฟสีดำด้านลวดลายสัมฤทธิ์จอดนิ่งอยู่ ไอร้อนลอยขึ้นจากรางคล้ายมังกรที่กำลังข่มฮึดหายใจ รถไฟสาย Hephaestus…. นี้สินะ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ไม่นานเกินรอที่จะสำรวจรุ่นพี่สาวคนหนึ่งที่ถือเอกสารเดินกลับมาพร้อมตั๋วหลายใบในมือ</font><b style=""><font color="#808000"> “นี่จ้ะ แจกตั๋วของแต่ละคน จัดว่าเป็นกิจกรรมของค่ายนะ ฟรีหมด แต่ถ้ามาเองต้องจ่ายเอง แพงอยู่นะเออ”</font></b><font color="#696969"> เด็ก ๆ หลายคนรุมมารับอย่างสนุกสนาน แต่คีอาร์รับตั๋วแบบเบามือและพยักหน้าขอบคุณสั้น ๆ ตามมารยาท จากนั้นยืนมองแผ่นตั๋วอยู่สองสามวินาทีก่อนเก็บใส่กระเป๋าอย่างเป็นระเบียบ </font></font></span><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><font color="#808000"><b>“รถไฟสายนี้ความเร็ว 900 กิโลเมตรต่อชั่วโมงนะ เตรียมตัวมึนได้เลย!”</b></font></span><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"> รุ่นพี่อีกคนพูดกลั้วหัวเราะ ทำเอาเด็กใหม่บางคนเบิกตากว้าง บางคนปล่อยเสียงว้าวลั่นอีกครั้ง คีอาร์มองรถไฟตรงหน้าและประตูที่เพิ่งเปิดออกอย่างสงบ เธอยกสายตาขึ้นช้า ๆ ไล่สำรวจเพดานที่เรืองแสงจาง ๆ มองดูรางที่ใช้วัสดุไม่ระบุชนิด และคำนวณความเป็นไปได้ของระบบแรงดันหรือเวทมนตร์ที่ใช้ทดแทนฟิสิกส์ปกติไปด้วยในใจ</span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">ไม่มีใครรู้ว่าในหัวของเธอกำลังประเมินอันตรายทุกอย่างที่อาจเกิดขึ้น อย่างเสียง การสั่น ความเร็ว ระยะหนีภัย หากมีอสุรกายโผล่ม หรือถ้าเครื่องยนต์ทำงานผิดพลาด คีอาร์ไม่ได้แสดงอะไรออกมาเลยสักนิด ภายนอกยังคงเป็นเด็กสาวเรียบร้อยที่เดินตามรุ่นพี่ขึ้นโบกี้รถไฟไปเงียบ ๆ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">ภายในโบกี้ตรงกลาง ชาวค่ายเหมานั่งทั้งหมด เด็กหลายคนเลือกที่ติดกันเป็นกลุ่ม ๆ แต่คีอาร์เลือกที่ว่างหนึ่งที่ริมหน้าต่างโดยไม่ต้องมีใครบอก เธอวางกระเป๋าถือไว้บนตัก ดึงชายกระโปรงให้เข้าที่ แล้วเริ่มสำรวจห้องโดยสารอย่างละเอียดอีกครั้ง ความสูงเพดาน ช่องเก็บสัมภาระ ช่องลม และวัสดุของเบาะ ไม่นานเกินรอเมื่อนาฬิกาบ่งบอกว่าถึงเวลาออกรถไฟร เสียงก็ดังขึ้น ถไฟสั่นเบา ๆ เป็นสัญญาณใกล้ออกเดินทาง เด็กหลายคนส่งเสียงดีใจ บางคนโบกมือให้ข้างนอกหน้าต่าง</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คีอาร์เพียงวางมือเบา ๆ บนกระจกเย็นจัดและปล่อยลมหายใจสั้น ๆ ที่กลายเป็นฝ้าบางบนพื้นผิว ก่อนจะคิดเพียงในใจว่า </span><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#4169e1">ถึงเวลาเรียนรู้โลกอีกใบแล้วสินะ</font></span></font></p><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#696969"><br></font></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#696969"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Mali, system-ui, -apple-system, sans-serif; font-size: 17px; font-style: normal; white-space-collapse: collapse; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>เดินทางด้วยรถไฟเฮเฟตัส (สายประหยัด)</b></span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Mali, system-ui, -apple-system, sans-serif; font-size: 17px; font-style: normal; white-space-collapse: collapse; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>สถานีต้นทาง : </b></span></font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">สถานีแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์ก </span></p></font><font color="#696969"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Mali, system-ui, -apple-system, sans-serif; font-size: 17px; font-style: normal; white-space-collapse: collapse; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>สถานีปลายทาง : </b></span></font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">สถานีนิวโรม, กรุงโรมใหม่</span></p></font><font color="#696969"><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Mali, system-ui, -apple-system, sans-serif; font-size: 17px; font-style: normal; white-space-collapse: collapse; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>(ฟรี)</b></span></font></p></font></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12pt; font-family: Sarabun, sans-serif; background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p></p>

Eloise โพสต์ 2025-12-1 17:05:43

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
    border-radius: 30px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<style>
#Eloise03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<div id="Eloise01">
   <p>
      
<br><br></p>





<div id="Eloise02">
   <p>


<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><font size="5" style="font-weight: bold;">วันที่ 23 พฤศจิกายน 2025</font><br><font size="5" style=""><b>เวลา 09.00&nbsp;</b></font></font><b style="font-size: x-large; color: rgb(255, 140, 0); font-family: Kanit;">น.</b></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><div style="text-align: left;"><div style=""><div><div><font color="#ffffff" size="3">รถบัสคันใหญ่แล่นเข้ามาในเมืองนิวยอร์กอย่างช้า ๆ ผ่านตึกสูงเสียดฟ้าและถนนที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ก่อนจะพาเหล่าเดมิก็อดมาถึงจุดหมายแรก นั่นคือ สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เอโลอิสมาที่นี่ แต่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้เข้าไปสู่พื้นที่ลับสุดยอดของโลกเทพเจ้าที่ถูกซ่อนอยู่ภายในอาคารสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่แห่งนี้</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เสียงเบรกดังเอี๊ยดอ๊าดเมื่อรถบัสจอดสนิท เอโลอิสรับกระเป๋าสัมภาระของเธอคืนจากใต้ท้องรถ ก่อนจะเดินตามกลุ่มเดมิก็อดคนอื่น ๆ เข้าไปภายในอาคารสถานีที่เต็มไปด้วยความโอ่อ่าของหินอ่อนและเพดานที่สูงตระหง่าน ผู้คนธรรมดาเดินขวักไขว่ไปมาอย่างเร่งรีบราวกับกระแสน้ำวน</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เหล่าเดมิก็อดที่ดูแตกต่างจากผู้คนทั่วไปต่างพากันมาหยุดอยู่ที่เสาขนาดใหญ่ ที่ตั้งอยู่ตรงชานชาลาที่ 9 ของสถานี รุ่นพี่มิแรนด้าที่มาพร้อมกับท่าทางที่เคร่งขรึมและเป็นระเบียบตามเคย ได้อธิบายวิธีการเข้าสู่ชานชาลาลับนี้ ทุกคนมองไปที่เสาหินขนาดใหญ่ซึ่งดูเหมือนเสาทั่วไป แต่เอโลอิสสังเกตเห็นว่าที่ด้านข้างของเสามีปุ่มกลมติดตั้งอยู่ ปุ่มนั้นถูกออกแบบให้ยากต่อการสังเกตเห็นโดยมนุษย์ทั่วไป มิแรนด้าสาธิตวิธีการเข้า เธอใช้มือแตะเบา ๆ ที่ปุ่มกลมนั้น</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">ทันทีที่มิแรนด้าปล่อยมือ ผนังหินอ่อนด้านข้างเสาก็ส่งเสียงเหมือนกลไกภายในที่ทำงานอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มันจะ แยกออกจากกันเผยให้เห็นทางเข้าอุโมงค์ที่มืดมิดและเต็มไปด้วยแสงไฟสีเหลืองนวล เมื่อเอโลอิสได้เห็นการสาธิตแล้ว เธอก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เธอเดินเข้าไปใกล้เสาหินนั้นอย่างใจเย็น ก่อนจะยกนิ้วขึ้นกดปุ่ม</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><b><i>ครืดดดดด...แกร๊ก!</i></b></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">ประตูลับเปิดออกอีกครั้ง เผยให้เห็นทางเข้าที่ทอดลึกเข้าไปด้านใน เอโลอิสเดินเข้าไปในอุโมงค์นั้นอย่างไม่รีบร้อน เมื่อผ่านอุโมงค์เข้ามาแล้ว เอโลอิสก็ต้องหยุดชะงักด้วยความทึ่ง ชานชาลาด้านในนั้นแตกต่างจากชานชาลาของมนุษย์โลกโดยสิ้นเชิง ชานชาลาที่ 9 แห่งนี้มีความโอ่อ่าและถูกสร้างด้วยโลหะผสม ชนิดต่างๆ กลิ่นของน้ำมันเครื่องและไอน้ำอุ่น ๆ คละคลุ้งอยู่ในอากาศ เบื้องหน้าของเธอมี ป้ายขนาดใหญ่เขียนคำว่า HEPHAESTUS ที่ดูโดดเด่นเป็นสง่า</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“นี่เราจะไปนิวโรมหรือจะไปฮอกวอตส์กันแน่เนี่ย…”</font><font color="#ffffff" size="3"> เอโลอิสพึมพำกับตัวเองด้วยความประหลาดใจ การออกแบบและบรรยากาศทั้งหมดนั้นดูยิ่งใหญ่และลึกลับราวกับโลกเวทมนตร์ในภาพยนตร์</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">รถไฟที่จอดรออยู่บนรางนั้นไม่ได้เป็นรถไฟดีเซลธรรมดาแต่เป็นหัวรถจักรไอน้ำขนาดมหึมา มีท่อไอน้ำและกลไกเฟืองต่าง ๆ ถูกติดตั้งไว้ภายนอกอย่างซับซ้อน นี่คือผลงานศิลปะกลไกชิ้นเอกของพ่อเธออย่างแท้จริง ขณะที่เอโลอิสกำลังทึ่งกับบรรยากาศโดยรอบ รุ่นพี่มิแรนด้าก็เดินเข้ามาพร้อมกับปึกตั๋วในมือ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#9932cc">“เอาล่ะเอโลอิส นี่คือตั๋วของเธอ”</font><font color="#ffffff" size="3"> มิแรนด้ายื่นตั๋วให้เธอ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสรับตั๋วมาดู มันเขียนว่า ‘New York, USA - San Francisco, CA, USA’ และระบุหมายเลขโบกี้และที่นั่งอย่างละเอียด ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเหมาทั้งโบกี้สำหรับการเดินทางของเหล่าเดมิก็อดในครั้งนี้</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#9932cc">“รถไฟขบวนนี้ได้รับการออกแบบโดยเฉพาะ มันสามารถเดินทางข้ามทวีปได้อย่างรวดเร็วโดยหลีกเลี่ยงพื้นที่ที่มีความเสี่ยงต่อการถูกอสูรโจมตี”</font><font color="#ffffff" size="3"> มิแรนด้าอธิบายสั้น ๆ ก่อนจะผายมือไปที่โบกี้ของพวกเขา </font><font size="3" color="#9932cc">“โบกี้ของเราอยู่ด้านหน้านะ รีบเข้าไปนั่งซะ”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสเดินไปที่โบกี้ที่กำหนดไว้ ซึ่งภายในตกแต่งด้วยเบาะกำมะหยี่สีแดงเข้มที่ดูหรูหราผิดกับรถไฟทั่วไป เธอพบที่นั่งของเธอและเก็บกระเป๋าสัมภาระไว้บนชั้นเหนือศีรษะ ภายในโบกี้มีเดมิก็อดหลายคนนั่งประจำที่กันแล้ว และทุกคนก็ดูตื่นเต้นไม่แพ้กัน พวกเขากำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสนั่งลงริมหน้าต่างพิงกระจก เสียงของเครื่องจักรไอน้ำดังเป็นทำนองที่ปลุกเร้าจิตวิญญาณของบุตรีแห่งเทพช่างให้ตื่นขึ้น ไม่นานนักผู้โดยสารทุกคนก็ขึ้นรถมาจนครบถ้วน เสียงนกหวีดดังยาวเหยียด...</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><b><i>โครม! แคร้ง!&nbsp;</i></b></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">หัวรถจักรส่งเสียงกระชากตัวอย่างรุนแรงเมื่อมันเริ่มเคลื่อนที่ รถไฟเฮเฟตัสเริ่มแล่นออกจากชานชาลาที่ 9 ช้า ๆ ก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นเมื่อเข้าสู่ทางรถไฟหลัก เอโลอิสหลับตาลงรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวที่เป็นจังหวะของรถไฟ การเดินทางสู่นิวโรมได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ภายใต้การดูแลของเทคโนโลยีจากพ่อของเธอเอง มันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน ฉันนั้นงีบเสียหน่อยก็คงจะดี…</font></div></div><div><br></div><div><br></div></div><div style="font-size: medium;"><br></div></div><div style="font-size: medium; font-weight: bold; text-align: left;"><br></div><font color="#ff0000" size="4"><b>ออกเดินทางไป</b></font></font><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b>สถานีรถไฟนิวโรม</b></font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><font color="#ff0000" size="4" style=""><b><br></b></font></font></div><p>@God&nbsp;<font size="3" face="Kanit"><font color="#fff">

</font>

</font></p><p><font size="3" face="Kanit"><font color="#fff"><br></font></font></p>


</div><font size="3"><font color="black" face="Kanit">

<br>

</font></font><p></p></div><font size="3" style=""><font color="black" style=""><b style=""><font face="Kanit">

<br></font><br>

</b></font></font></div>

Xolotl โพสต์ 2025-12-5 05:47:31

<div style="text-align: center;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/Gemini_Generated_Image_dowc57dowc57dowc__1_-removebg-preview-1.md.png" border="0"></div><div style="text-align: center;"><h1 dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-size: 1.17em; font-family: Arial, sans-serif; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">วันที่ 01 เดือน ธันวาคม ปี 2025</font></span></h1><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 5px; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">เวลาเที่ยงคืน เวลา 00.00 น. ณ สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 5px; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" color="#696969" size="3">◀️┃▶️</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">            เสียงหวีดเตือนสุดท้ายของรถไฟดังแผ่วลงพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนที่ค่อย ๆ หายไป เมื่อขบวนรถเฮเฟตัสหยุดสนิทที่ชานชาลาลับของแกรนด์เซ็นทรัล เครื่องหมายเวทมนตร์บนเพดานกระพริบวาบหนึ่งครั้งราวกับเป็นการทักทายผู้โดยสารชาวเดมิก็อดก่อนปล่อยให้ประตูเลื่อนอ้าออกช้า ๆ คีอาร์ก้าวออกมาเป็นคนแรก ๆ ลมหนาวของนิวยอร์กในค่ำคืนต้นเดือนธันวาคมพัดกระทบใบหน้าเธอจนแก้มซีดอมชมพูยิ่งขาวขึ้นไปอีก กลิ่นอากาศเย็นจัดปะปนกับกลิ่นหินอ่อนและเหล็กของสถานีใหญ่ทำให้หัวใจของเธอเหมือนถูกปลุกจากความอึดอัดในช่วงเดินทาง</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b style="font-weight:normal;" id="docs-internal-guid-f3d41032-7fff-407f-028d-22c8f9c34f08"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font></b></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">เธอหยุดยืนหน้าทางออกสักครู่ ก่อนปล่อยลมหายใจสีขาวออกมาช้า ๆ ใช่… ตอนนี้คือเที่ยงคืนของวันที่ 1 ธันวาคมพอดี เดือนแห่งฤดูหนาวที่แท้จริง เริ่มต้นขึ้นแล้ว</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font></b></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">มุมปากของคีอาร์ยกขึ้นเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มบางเบาที่ไม่บ่อยครั้งจะปรากฏบนหน้าเธอ รอยยิ้มแบบที่คนอื่นคงคิดว่าเป็นแค่ความดีใจธรรมดาของเด็กสาว แต่ในความรู้สึกจริงของเธอนั้น มันเป็นความพึงพอใจอันสงบเย็นที่คล้ายกับความสมมาตรของเกล็ดน้ำแข็งที่เพิ่งก่อตัวบนหน้าต่าง</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font></b></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: italic; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; font-style: normal; color: rgb(105, 105, 105);">         </span><font color="#4169e1"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; font-style: normal;">   </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ฤดูของฉันเริ่มแล้วสินะ… ดี</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font></b></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">เธอจัดคอเสื้อโค้ทเล็กน้อย กระชับกระเป๋าหนังเข้ากับตัว แล้วก้าวเดินออกจากโซนมิติพิเศษเข้าสู่เขตธรรมดาของแกรนด์เซ็นทรัลที่กำลังเงียบสนิทเพราะเป็นเวลาดึกมากแล้ว เพียงแค่มีเจ้าหน้าที่ทำความสะอาดและนักเดินทางบางคนเดินประปราย คีอาร์ยิ้มสุภาพให้คนที่มองมา ภาพลักษณ์สาวน้อยสุภาพเรียบร้อย ยกกระโปรงนิด ๆ เวลาเดินเหมือนเด็กผู้ดีหลงทางที่ไม่อยากรบกวนใคร แต่ภายใน…เธอกำลังคำนวณอย่างละเอียด</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font></b></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: italic; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; font-style: normal;">          </span><font color="#4169e1"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; font-style: normal;"></span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เดินออกประตูฝั่งตะวันตก เดินไปโรงแรมบนถนน 45 ใช้เวลา 7 นาที ถ้าความเร็วลมคงที่ พรุ่งนี้ 06.00 ตื่น เดินทางด้วยรถประจำทางไปเอาของที่ค่ายฮาล์ฟบลัด ใช้เวลารวมทั้งไปกลับไม่ถึงครึ่งวัน ถ้าไม่มีอสุรกายโผล่มาให้รำคาญระหว่างทาง…</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font></b></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">ความคิดของเธอไหลไปอย่างราบรื่นเหมือนลมห้วงสูง เมื่อผลักประตูออกสู่โลกภายนอก แสงไฟถนนสีส้มอบอุ่นกลับตัดกับอากาศที่เย็นยะเยือกแบบธันวาได้อย่างประหลาด เธอห่อไหล่นิดหนึ่งเพราะลมตีเข้ามาจากด้านหน้า แต่ก็ยินดีลึก ๆ เพราะอุณหภูมิต่ำเช่นนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยมากกว่าความอุ่นชื้นในฤดูร้อน </font></span><span style="background-color: transparent; color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">เสียงเมืองนิวยอร์กยามเที่ยงคืนเบาบางลงกว่าปกติ มีเพียงเสียงลม เสียงรถผ่านห่าง ๆ และแสงไฟที่กระพริบตามป้ายโฆษณา</span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><b style="font-weight:normal;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font></b></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5"><font color="#696969">คีอาร์ก้าวลงจากบันไดสถานีด้วยจังหวะมั่นคง เธอกอดแขนตัวเองหลวม ๆ เพื่อรักษาภาพลักษณ์สาวน้อยขี้หนาวที่ทุกคนมักเข้าใจผิด ขณะที่ภายในเธอกลับรู้สึกดีราวกับตัวเองกำลังละลายในอากาศเย็นจัดนี้เสียด้วยซ้ำ เธอเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำที่ไร้ดาวเพราะแสงเมือง ก่อนกล่าวกับตัวเองเสียงเบาและนุ่มนวลตามมารยาทที่ฝึกมา</font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><font color="#696969">         </font><b style=""><font color="#4169e1"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#4169e1"><b style="">“พักสักคืน…พรุ่งนี้เช้าจะได้กลับไปเอาของให้เรียบร้อย”</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="5" color="#696969"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#696969" face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>เดินทางกลับ (ชั่วคราว)</b></span></font></p></div><p></p>

Xolotl โพสต์ 2025-12-9 11:15:31

<h1 dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/Gemini_Generated_Image_dowc57dowc57dowc__1_-removebg-preview-1.md.png" border="0"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-weight: normal;"></span></h1><h1 dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 02 เดือน ธันวาคม ปี 2025</span></h1><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><b>เวลาเช้า เวลา 08.00 น. เป็นต้นไป ณ&nbsp;</b></font></span><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; font-weight: 700; white-space-collapse: preserve;">สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล</span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" color="#696969" size="3">◀️┃▶️</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">            เช้าวันต่อมา แสงแรกของวันลอดผ่านกระจกทรงโค้งของสถานีแกรนด์เซ็นทรัล กลั่นแสงสีทองลงมาทาบผิวหินอ่อนจนเกิดเงาอุ่นระยิบระยับ คีอาร์ก้าวตามเอมีเลียเข้าไปในลิฟต์ลับที่มีเพียงลูกครึ่งเทพเท่านั้นที่มองเห็น ตัวเลขบนแผงปุ่มเลื่อนจากชั้นหนึ่งไปจนถึงตัวอักษรซึ่งเป็นสัญลักษณ์เฉพาะของพวกเขา ก่อนประตูลิฟต์จะเปิดออกสู่โถงกว้างที่ไม่ต่างจากโลกอีกใบหนึ่ง เสียงกลไกทองสัมฤทธิ์หมุนเบา ๆ ตามรางยาว เสียงหวีดรถไฟจากชานชาลาที่ 9 แว่วมาอย่างแผ่วเบา ในขณะที่คีอาร์เงยหน้าขึ้นมองเพดานโค้งสูงที่ประดับด้วยภาพวาดกลุ่มดาวสีซีด ๆ และหมอกควันไอน้ำที่ลอยเอื่อยจากหัวรถจักรเฮเฟตัสสายใหม่ซึ่งเตรียมออกเดินทางไปยังนิวโรม ทุกอย่างถูกควบคุมอย่างเป็นระบบมีจังหวะมีแบบแผน และนั่นทำให้เธอสบายใจ</font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ในขณะที่เอมีเลียจ่ายค่าตั๋ว 5 ดรักม่าด้วยท่าทีสบาย ๆ รอยยิ้มของเธอเหมือนจะบอกว่าเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญนัก คีอาร์ที่ยืนข้าง ๆ เงียบ ๆ มือจับสายกระเป๋าไว้แน่นในท่วงท่าที่ดูเรียบร้อย เธอคำนวณอยู่ในใจว่าตั๋ว 5 ดรักม่าเทียบกับค่าเงินโลกมนุษย์จะอยู่ราวเท่าไร แต่สุดท้ายก็ละความสนใจเมื่อเห็นเอมีเลียยกมือไหว้ล้อเล่นกับเจ้าหน้าที่รถไฟที่รู้จักกันดี </font><b><font color="#a0522d">“จริง ๆ นะ ถ้าไม่ติดว่าคีอาร์ไม่ชอบมอเตอร์ไซค์ พี่จะพาขับไปเอง” </font></b><font color="#696969">เอมีเลียพูดขึ้นในจังหวะที่ทั้งคู่เดินเลียบชานชาลา เสียงส้นรองเท้าเธอกระทบพื้นหินดังเป็นจังหวะมั่นคง</font></font><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#a0522d"><b> “อัสนีวายุน่ะ ขับลื่นกว่ารถไฟตั้งเยอะ ไม่ต้องรอรอบด้วย”</b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">คีอาร์ถอนหายใจเบา ๆ แววตาใต้เลนส์แว่นยังคงเรียบเฉย</font><b><font color="#4169e1"> “รุ่นพี่พูดเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ” </font></b><font color="#696969">เธอตอบเสียงเรียบไม่ประชดแต่ก็ไม่แผ่วพอให้เรียกว่าอ่อนโยน</font></font></span></p><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><span style="white-space-collapse: preserve; background-color: transparent; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><b><font color="#a0522d">“ก็ใช่สิ” </font></b><font color="#696969">เอมีเลียหัวเราะเบา ๆ “</font><font color="#a0522d"><b>เพราะพี่ยังเชื่อว่าคีอาร์แค่ยังไม่ลองจริง ๆ ถ้าได้นั่งอัสนีวายุบนท้องฟ้าสักครั้ง จะไม่มีวันอยากกลับมานั่งอะไรช้า ๆ แบบนี้แน่เลยล่ะ”</b></font></span><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><br></span><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><span style="white-space-collapse: preserve; background-color: transparent; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><font color="#696969">คีอาร์ขยับแว่นอีกครั้งก่อนตอบเรียบ </font><b><font color="#4169e1">“ขอโทษค่ะ แต่ฉันเคยนั่งแต่ Rolls-Royce กับรถบัสของโรงเรียนหรือค่าย”</font></b></span><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><br></span><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><span style="white-space-collapse: preserve; background-color: transparent; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><font color="#696969">เพราะคำนั้นทำเอาเอมีเลียถึงกับหลุดหัวเราะเต็มเสียง</font><b><font color="#a0522d"> “โอ้ คีอาร์ดูพูดเข้าสิ Rolls-Royce งั้นเหรอ คุณหนูบ้านรวยแห่งกรีนิชชัด ๆ”</font></b></span><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><br></span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">คีอาร์ไม่ได้หัวเราะตาม เธอเพียงส่งยิ้มบางที่ถูกออกแบบไว้อย่างสมบูรณ์แบบ</font><b><font color="#4169e1"> “หนูแค่ชินกับการเดินทางที่มั่นคง ปลอดภัยและเงียบสงบค่ะ พาหนะที่ใช้สายฟ้ากับแก่นพลังงานน้ำมันเป็นเชื้อเพลิงฟังดู…เสียงดังเกินไป”</font></b><font color="#696969"> ทว่าเอมีเลียกลับยกคิ้ว</font><b><font color="#a0522d"> “เสียงดังนิดหน่อยแต่นั่นแหละคือชีวิต ความเงียบเกินไปมันทำให้ใจคนแข็งเกินไปนะ”</font></b><font color="#696969"> คำพูดนั้นสะกิดใจคีอาร์ แต่เธอไม่แสดงออก ภายในใจกลับคิดอย่างตรงไปตรงมา</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; font-style: normal;">      </span><font color="#4169e1"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; font-style: normal;">    </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">เสียงดังหรือเงียบก็ไม่มีผลต่อสมการของชีวิต ความเงียบไม่ได้ทำให้ใจแข็ง มันแค่ช่วยให้ความคิดทางตรรกะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นต่างหากล่ะ…</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">เธอมองไปรอบ ๆ เห็นเหล่าลูกครึ่งเทพวัยรุ่นหลายคนยืนรอขึ้นรถไฟไปยังนิวโรมด้วยเหมือนกัน พวกเขาพูดคุย หัวเราะ หรืออำกันเสียงดังเหมือนกลุ่มเด็กธรรมดาในโรงเรียน ซึ่งสำหรับคีอาร์แล้ว มันคือความวุ่นวายที่ไม่น่ามอง แต่เธอแสร้งยิ้มบางไว้ในสีหน้าอ่อนโยน เพราะรู้ดีว่าการทำตัวเป็นคนสุภาพช่วยให้ไม่มีใครมายุ่งเกินจำเป็น</font><b><font color="#4169e1"> “รุ่นพี่ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ รถไฟเฮเฟตัสก็ดีพอ อยู่แล้วค่ะ หนูยังไม่ได้ต้องการความเร็วขนาดนั้นในตอนนี้”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">เอมีเลียหันมามองคีอาร์เล็กน้อย ดวงตาเธอมีประกายขี้เล่น </font><font color="#a0522d"><b>“หรือเธอแค่ไม่ชอบอยู่กับฉันบนรถมอเตอร์ไซค์กันแน่?”</b> </font><font color="#696969">สิ้นคำคีอาร์นิ่งไปเสี้ยววินาที ก่อนตอบเสียงเรียบตามแบบของเธอ</font><b><font color="#696969"> </font><font color="#4169e1">“ไม่เกี่ยวกับตัวรุ่นพี่ค่ะ แค่เรื่องความปลอดภัย”</font></b></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><font color="#696969">         </font><b><font color="#a0522d"> </font></b></span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b><font color="#a0522d">“เธอนี่มันน่ารักในแบบของตัวเองจริง ๆ รู้ไหม” </font></b><font color="#696969">เอมีเลียหัวเราะขำ ๆ แบบแปลกใจนิดหน่อยสำหรับเธอรุ่นน้องในค่ายหลายคนล้วนน่ารักถึงบางคนจะไม่น่าเข้าหาก็ตาม</font></font></span></p><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#696969">คำพูดนั้นไม่ทำให้คีอาร์รู้สึกอะไรเลย นอกจากการประเมินทางตรรกะว่าคำว่าน่ารักเป็นคำชื่นชมเชิงสังคมที่มนุษย์ใช้เพื่อสร้างความผูกพัน แต่ไม่มีมูลค่าที่แท้จริง เธอเพียงตอบด้วยรอยยิ้มบางแบบที่ซ้อมไว้ในกระจก </font><b><font color="#4169e1">“ขอบคุณค่ะ”</font></b><font color="#696969"> ในใจลึก ๆ คีอาร์นึกถึงคืนก่อนที่อีกฝ่ายพูดเรื่องเดียวกันนี้ เรื่องมอเตอร์ไซค์ เรื่องการออกไปข้างนอก เรื่องลม เรื่องความรู้สึก เธอจำได้ทุกคำ แต่ไม่รู้สึกถึงความจำเป็นที่จะจดจำมันในฐานะสิ่งสำคัญ ความอบอุ่นที่คนอื่นเรียกว่า </font></span><span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ความรัก</span><span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> สำหรับเธอไม่ต่างอะไรกับพลังงานส่วนเกินที่ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตอยู่รอด</span></font></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5"><font color="#696969">ไม่นานรถไฟเฮเฟตัสส่งเสียงหวีดลั่นเตือนขบวนจะออกในอีกไม่กี่นาที ไอร้อนจากหัวรถจักรลอยฟุ้งเหมือนหมอกทอง คีอาร์มองตามอย่างวางเฉย ขณะที่เอมีเลียยื่นตั๋วให้เจ้าหน้าที่แล้วหันมารอเธอพร้อมรอยยิ้มมั่นใจตามฉบับของตัวเอง </font><b><font color="#a0522d">“ไปเถอะ คุณหนูลมหนาว ไม่อย่างนั้นเราจะตกขบวนเอา”</font></b><font color="#696969"> ว่าพลางเดินนำคีอาร์เดินขึ้นรถไฟเฮเฟตัสที่จะมุ่งหน้าไปยังสถานีนิวโรม</font></font></span></p><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><br></font><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">            </span><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969">คีอาร์พยักหน้าเบา ๆ ตอบรับก่อนก้าวตามเอมีเลียขึ้นไป เธอมองแผ่นหลังของเอมีเลียในเสื้อหนังที่สะท้อนแสงไฟบนเพดาน แล้วคิดในใจอย่างเยือกเย็น&nbsp;</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; font-style: normal;">         </span><font color="#4169e1"><span style="font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; font-style: normal;"> </span><font face="TH SarabunPSK" size="5">ความสัมพันธ์ทั้งหมดในโลกนี้เป็นเพียงเส้นทางที่ขนานกันเท่านั้น ต่อให้มองเห็นกันชัดเจนแค่ไหน มันก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเดินทางไปในทิศทางเดียวกัน</font></font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; font-family: Mali, system-ui, -apple-system, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" color="#696969"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b><br></b></span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; font-family: Mali, system-ui, -apple-system, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.38;"><b style="color: rgb(105, 105, 105); font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">เดินทางด้วยรถไฟเฮเฟตัส (สายประหยัด) 2 ที่นั่ง ราคาตั๋ว 5 ดรักม่า (เอมีเลียจ่ายเอง)</b></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; font-family: Mali, system-ui, -apple-system, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.38;"><font color="#696969"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>สถานีต้นทาง : </b></span></font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">สถานีแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์ก </span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#696969"><font style="font-family: Sarabun, sans-serif; font-size: 16px;"></font><font style="font-family: Sarabun, sans-serif; font-size: 16px;"></font></font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; font-family: Mali, system-ui, -apple-system, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.38;"><font color="#696969"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b>สถานีปลายทาง : </b></span></font><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;">สถานีนิวโรม, กรุงโรมใหม่</span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; font-family: Mali, system-ui, -apple-system, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.38;"><font color="#696969"><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; font-family: &quot;TH SarabunPSK&quot;; font-size: x-large;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; font-size: 5px; color: rgb(105, 105, 105); text-align: center; line-height: 1.38;"><font face="TH SarabunPSK" size="5"><b> เอมีเลีย (แมรี่) แอร์ฮาร์ต</b></font></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; font-size: 5px; color: rgb(105, 105, 105); text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">พูดคุยกับ NPC ความสนิทสนม +5</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; font-family: Hei, Tahoma, SimHei, &quot;sans-serif&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;, SimHei, Tahoma, Hei, sans-serif, MicrosoftYaHeiLight, &quot;Microsoft YaHei Light&quot;, &quot;Microsoft YaHei&quot;; font-size: 5px; color: rgb(105, 105, 105); text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"><font face="TH SarabunPSK" size="5">โบนัสจาก HONOR (คนมีเกียรติ) - โบนัสเพิ่มความสัมพันธ์ รุ่นพี่ +20</font></span></p><p></p>

Eloise โพสต์ 2025-12-19 23:35:04

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
    border-radius: 30px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<style>
#Eloise03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<div id="Eloise01">
   <p>
      
<br><br></p>





<div id="Eloise02">
   <p>


<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><font size="5" style="font-weight: bold;">วันที่ 18 ธันวาคม 2025</font><br><font size="5" style=""><b>เวลา&nbsp;</b></font></font><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="5"><b>23:49 น.</b></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><div style="text-align: left;"><div style=""><div><div><font color="#ffffff" size="3">เสียงล้อเหล็กที่เคยบดไปบนรางด้วยจังหวะกังวานลึกเริ่มผ่อนความเร็วลง พร้อมกับเสียงฟู่ของลมเบรกแรงดันสูงที่พ่นออกมาจากใต้ท้องรถไฟขบวนเหมาของเฮเฟตัส ขบวนรถไฟเคลื่อนเข้าจอดสนิท ณ ชานชาลาที่เก้าอันเป็นความลับของสถานีแกรนด์เซ็นทรัล จุดเชื่อมต่อกึ่งกลางระหว่างโลกแห่งตำนานและโลกมนุษย์ที่แสนธรรมดา</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสถอนหายใจยาวพลางลุกขึ้นยืน เธอเอื้อมมือไปหยิบสัมภาระที่เทิร์นไว้บนชั้นวางด้านบนอย่างคล่องแคล่ว แม้กระเป๋าจะหนักขึ้นจากการหอบหิ้วของรางวัลจากนิวโรม แต่ความเคยชินในฐานะบุตรีแห่งเฮเฟตัสทำให้เธอจัดการกับมันได้อย่างไม่ลำบากนัก เธอกระชับสายสะพายเป้แล้วทยอยเดินลงจากขบวนรถไฟตามหลังเพื่อนร่วมค่ายคนอื่น ๆ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เมื่อก้าวลงมาเหยียบพื้นชานชาลาที่เงียบสงัดและเต็มไปด้วยไออุ่นของมนตรา เอโลอิสเดินตรงไปยังเสาหินต้นใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ ณ จุดกึ่งกลาง บนพื้นผิวที่ดูเหมือนหินอ่อนธรรมดา กลับมี ปุ่มโลหะกลม ๆ ขนาดพอดีมือซ่อนตัวอยู่เงียบเชียบ เธอใช้นิ้วกดลงไปบนปุ่มนั้นเบา ๆ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><b><i>แกร๊ก...วืด!</i></b></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">ทันใดนั้นเองมวลอากาศรอบตัวก็เกิดการบิดเบี้ยวเล็กน้อยราวกับมองผ่านแผ่นฟิล์มที่สั่นไหว ร่างของเธอและเพื่อน ๆ ทะลุผ่านม่านพรางตาออกมายังโถงทางเดินที่คุ้นเคย กลิ่นของน้ำมันเครื่องเวทมนตร์ถูกแทนที่ด้วยกลิ่นของแป้งเพรทเซล กลิ่นไอเสีย และความวุ่นวายของมนุษย์ปกติที่เดินขวักไขว่โดยไม่รู้เลยว่ามีกลุ่มเดมิก็อดเพิ่งข้ามมิติมาจากอีกฝั่งของทวีป เอโลอิสเงยหน้ามองเพดานภาพเขียนกลุ่มดาวสีทองบนพื้นสีเขียวครามอันเป็นเอกลักษณ์ของแกรนด์เซ็นทรัล รู้สึกเหมือนเพิ่งตื่นจากฝันกลางวันครั้งยิ่งใหญ่</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">ภายในโถงสถานีแกรนด์เซ็นทรัลที่โอ่อ่ายังคงหนาตาไปด้วยผู้คนที่สัญจรไปมาภายใต้แสงไฟสีนวล และแสงพลบค่ำที่ลอดผ่านหน้าต่างสูงลงมาอาบไล้ภาพเขียนกลุ่มดาวบนเพดาน เอโลอิสเดินผ่านฝูงชนมุ่งหน้าสู่ประตูทางออกตามแรงดึงดูดของเสียงนกหวีดเบา ๆ จาก รุ่นพี่มิแรนด้า การ์ดเนอร์ ที่กำลังเรียกความสนใจของทุกคน</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#9932cc">“ทางนี้ทุกคน! อย่ามัวแต่เดินเหม่อ รีบไปที่รถบัสได้แล้ว!” </font><font color="#ffffff" size="3">มิแรนด้าตะโกนกำชับพลางชูแผ่นรายชื่อขึ้นสูง</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">ที่หน้าสถานีท่ามกลางสายลมเย็นและแสงท้องฟ้าสีประหลาด รถบัสของค่ายฮาล์ฟบลัด จอดรออยู่ก่อนแล้ว มิแรนด้ายืนรออยู่ที่หน้าประตูรถพร้อมกับปากกาในมือ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#9932cc">“เอโลอิส เพจ...” </font><font color="#ffffff" size="3">มิแรนด้าขานชื่อเมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“มาค่ะ”</font><font color="#ffffff" size="3"> เอโลอิสตอบรับสั้น ๆ ก่อนจะแบกสัมภาระไปวางไว้ที่ช่องเก็บของใต้ท้องรถอย่างเป็นระเบียบ เธอตรวจสอบความเรียบร้อยของกระเป๋าอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรแตกหักเสียหายจากการเดินทางไกล ก่อนจะก้าวขึ้นสู่ตัวรถ กลิ่นเบาะหนังเก่าและฝุ่นจาง ๆ ภายในมินิบัสเป็นกลิ่นที่น่าคิดถึงอย่างประหลาด มันไม่ใช่ความหรูหราแบบรถไฟของเฮเฟตัส แต่มันคือกลิ่นของความปลอดภัย</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เธอกวาดสายตาหาที่นั่งริมหน้าต่างที่ยังว่างอยู่ พิงศีรษะลงกับเบาะที่ค่อนข้างแข็งแต่อบอุ่น เฝ้ามองเพื่อน ๆ ที่เหลือค่อย ๆ ทยอยขึ้นมาประจำที่</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">ในที่สุดเมื่อเดมิก็อดคนสุดท้ายก้าวขึ้นรถและประตูปิดลงสนิท เข็มนาฬิกาก็ชี้บอกเวลาเที่ยงคืนพอดิบพอดี เป็นการเริ่มต้นวันใหม่ภายใต้ท้องฟ้าที่ไม่ยอมมืดลง</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เสียงเครื่องยนต์ของรถบัสคำรามลั่นราวกับสัตว์ป่าที่ถูกปลุก รถบัสเริ่มออกตัวเคลื่อนที่ออกจากแมนฮัตตันที่เงียบเหงาผ่านแสงสนธยาที่ยังคงค้างฟ้า รถวิ่งข้ามสะพานมุ่งหน้าไปทางตะวันออกสู่เขตลองไอส์แลนด์ เอโลอิสพิงหน้าผากเข้ากับกระจกหน้าต่างที่เย็นเฉียบ มองดูแสงไฟจากเสาไฟฟ้าที่วิ่งผ่านไปเป็นจังหวะ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">ท่ามกลางแรงสั่นสะเทือนของรถบัสที่มุ่งหน้ากลับค่าย ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดสัปดาห์ในนิวโรมเริ่มเข้าจู่โจมดวงตาของเธอ เธอสูดกลิ่นอายของไม้โอ๊คและน้ำมันเครื่องจาง ๆ ที่ติดมากับเสื้อผ้า พลางนึกถึงความทรงจำที่นิวโรมที่กำลังกลายเป็นอดีต และค่ายฮาล์ฟบลัดที่กำลังจะกลายเป็นปัจจุบันในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">รถบัสยังคงวิ่งฝ่าความสลัวของเที่ยงคืนสีพลบค่ำ ต่อไปบนทางหลวงที่เงียบเชียบ ทิ้งแสงสีของเมืองหลวงไว้เบื้องหลัง เพื่อมุ่งหน้ากลับสู่เนินเขาฮาล์ฟบลัดและผืนป่าที่จะเป็นบ้านหลังเดียวที่เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างแท้จริง</font></div></div><div><br></div><div><br></div><div><br></div></div><div style="font-size: medium;"><br></div></div><div style="font-size: medium; font-weight: bold; text-align: left;"><br></div><font color="#ff0000" size="4"><b>เดินทางถึง</b></font></font><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b>สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล</b></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit">@God&nbsp;</font></div><div style="text-align: center;"><br></div>


</div><font size="3"><font color="black" face="Kanit">

<br>

</font></font><p></p></div><font size="3" style=""><font color="black" style=""><b style=""><font face="Kanit">

<br></font><br>

</b></font></font></div>

Daemon โพสต์ 3 วันที่แล้ว

<div align="center"><br>
<div class="waves">
<div class="wvtop">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,85.3C640,75,800,53,960,64C1120,75,1280,117,1360,138.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,58.7C640,43,800,53,960,48C1120,43,1280,21,1360,10.7L1440,0L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,288L80,277.3C160,267,320,245,480,250.7C640,256,800,288,960,277.3C1120,267,1280,213,1360,186.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,128L80,144C160,160,320,192,480,192C640,192,800,160,960,149.3C1120,139,1280,149,1360,154.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path></svg>
</div>
<div class="wvicon"><img src="https://i.imgur.com/Uyj2Bee.gif/100"></div>
<div class="wvhead">
<strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong>
<em><br></em>
</div>
<div class="wvtext"><div class="wvtext"><div style="text-align: center;"><span style="color: transparent; font-size: 30px; font-style: italic; font-weight: 900; letter-spacing: -1.5px; -webkit-text-stroke: 1px var(--accent); text-align: start; font-family: Poppins;">Daemon&nbsp; Kannel</span></div><span style="text-align: start; text-transform: uppercase; font-weight: 700; font-size: large; font-family: Kanit; color: var(--text);"><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--text);"><br>25 · ธันวาคม · 2025</span><span style="color: var(--text);">&nbsp;</span><span style="color: var(--text);">·</span><span style="color: var(--text);">&nbsp;15.45 - 18.40&nbsp;</span><span style="color: var(--text);">น.</span></div></span></div><div class="wvtext"><div class="wvtext"><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font face="Sarabun" size="3" style="color: rgb(0, 0, 0);">&nbsp; &nbsp;&nbsp;</font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">รถแท็กซี่สีเทาพุ่งทะยานฝ่าการจราจรที่ติดขัดของนิวยอร์กในวันคริสต์มาสด้วยความเร็วที่ขัดต่อกฎฟิสิกส์ ผมนั่งกอดอกอยู่เบาะหลัง พลางนึกถึงคำพูดของไฮด์เรื่องให้ใส่เสื้อผ้าปิดรอยสัก</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;&nbsp;</span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><b>"ผมใส่เสื้อไม่ได้หรอกฟีโอดอร์" </b>ผมถอนหายใจ <b>"นอกจากรอยสักแอรีสจะเป็นเครื่องเตือนใจถึงคำสาปนั่นแล้ว ทุกครั้งที่ผมพยายามจะสวมเสื้อ เสื้อมันจะฉีกขาดกระจุยกระจายทันที มันเป็นอาถรรพ์ที่ติดตัวผมมาจากแอนตาร์กติก้า"</b></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;&nbsp;</span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">ผมมองดูร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยสักรูปเทพแห่งสงคราม "ถ้าใครถาม หรือถ้าคุณจองซอจินสงสัย ผมคงต้องพึ่งเปลวไฟแห่งความหลงใหลที่เพิ่งหัดใช้มา ใช้เสน่ห์กลบเกลื่อนเอาว่านี่คือแฟชั่นแนวใหม่ หรือไม่ก็หวังว่าเธอจะมองข้ามมันไปเพราะรัศมีที่ผมแผ่ออกมา"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;&nbsp;</span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">ไฮด์ในร่างเด็กหกขวบจิบกาแฟดำอึกสุดท้ายก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ <b>"ตรรกะวิบัตินิดหน่อย แต่ถ้ามันเป็นคำสาปจากเทพเจ้าที่แก้ไม่ได้ ผมจะช่วยใช้จิตวิทยาเบี่ยงเบนความสนใจให้ตอนสัมภาษณ์งานแล้วกัน"</b></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;</span><font color="#696969"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><font face="Sarabun" size="3">"ถึงแล้ว! เจ้าพวกครึ่งเทพจอมป่วน!" </font></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">เสียงตะโกนของพี่น้องสีเทาดังขึ้นพร้อมกับรถที่จอดกะทันหันหน้า สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล&nbsp;</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;</span><font color="#696969"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">ผมอุ้มไฮด์ลงจากรถ จ่ายเงิน 3 ดรักม่าบวกภาษีให้พวกเธอ ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับความโอ่อ่าของสถานีที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง เพดานสูงลิบที่มีภาพกลุ่มดาวส่องสว่างเหนือหัว หินอ่อนและโคมไฟระย้าที่สวยงามสมกับเป็นสถาปัตยกรรมแบบโบซาร์ ยิ่งในวันคริสต์มาสแบบนี้ ที่นี่ดูราวกับหลุดออกมาจากภาพวาดคลาสสิก</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;</span><font color="#696969"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">[ กดปุ่มเพื่อเข้าสู่สถานีรถไฟเฮเฟตัส ]</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;</span><font color="#696969"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">พวกเราเดินฝ่าฝูงชนนักท่องเที่ยวที่กำลังถ่ายรูปเพดานดาวฤกษ์ ตรงไปยังเสาต้นหนึ่งที่ดูธรรมดาแต่กลับแฝงกลไกซับซ้อน ผมจำคำเตือนของเฮเฟตัสได้แม่นว่า "อย่าวิ่งชนเสาถ้าไม่อยากเจ็บตัว" ผมใช้นิ้วคลำหาปุ่มกลไกลับที่ซ่อนอยู่ในลวดลายสลักของเสาหินอ่อน เมื่อกดลงไปเบาๆ เสียงฟันเฟืองทำงานอย่างนุ่มนวลก็ดังขึ้น ประตูลับเปิดออกเผยให้เห็นทางเดินที่นำไปสู่ ชานชาลาที่ 9</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;</span><font color="#696969"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">ที่นี่คือศูนย์กลางการเดินทางลับของโลกเดมิก็อด รถไฟสายเฮเฟตัสจอดรออยู่ด้วยรูปลักษณ์กึ่งจักรกลกึ่งเวทมนตร์ มันเป็นพาหนะเดียวที่สามารถพาเราข้ามทวีปไปเกาหลีใต้ได้โดยไม่ต้องเสี่ยงกับการถูกซุสสอยร่วงจากฟ้าบนเครื่องบิน</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;</span><font color="#696969"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><b>&nbsp;</b></span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><b>"เรามีตั๋ววีไอพีที่เฮร่าส่งมาให้" </b>ผมโชว์ตั๋วสีทองให้พนักงานตรวจตั๋วของเฮเฟตัสดู "สายด่วนพิเศษ ความเร็ว 10,485 กม./ชม."</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;</span><font color="#ff8c00"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><font face="Sarabun" size="3">"เชิญครับ ท่านผู้โดยสาร"</font></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"> เจ้าหน้าที่ตอบเสียงเรียบ</font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff8c00"> "ห้องวีไอพีหมายเลข 1 เตรียมพร้อมแล้ว โปรดระวัง... หากลักลอบขึ้นโดยไม่มีตั๋ว เรามีบริการพิเศษโยนลงระหว่างทางด้วยความเร็วเสียง"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;</span><font color="#696969"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">ผมกับไฮด์ก้าวขึ้นสู่ตู้รถไฟสุดหรู ห้องวีไอพีมีพื้นที่กว้างขวาง มีโซฟาบุกำมะหยี่และเทคโนโลยีครบครัน</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;</span><font color="#0000ff"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><font face="Sarabun" size="3">"อีกไม่กี่ชั่วโมงเราจะถึงโซล" </font></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">ไฮด์พูดพลางกระโดดขึ้นไปนั่งบนโซฟา</font><font face="Sarabun" size="3" color="#0000ff"> "ผมจะงีบสักพักเพื่อชาร์จพลังสมอง เดม่อน... นายช่วยเฝ้าระวังแหวนนั่นด้วย ผมสังเกตเห็นว่ามันสั่นบ่อยผิดปกติ"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">&nbsp; &nbsp; &nbsp;ผมพยักหน้า พลางมองดูแหวนเธซีอุสบนนิ้วที่เริ่มสั่นขึ้นมาอีกครั้งเบาๆ รถไฟเริ่มเคลื่อนตัว ความเร็วที่พุ่งทะยานทำให้ทิวทัศน์ข้างหน้าต่างกลายเป็นเพียงแสงสีขาวโพลน</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp; &nbsp;</span><font color="#696969"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;">&nbsp;</span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">ภารกิจวุ่นรักเทพเจ้าสายฟ้า ก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font face="Sarabun" size="3"><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#b7011f"><b>ใช้ตั๋วรถไฟเฮเฟตัสจากเฮร่าเดินทางไปโซล</b></font></div><div align="left" style="outline-style: none;"><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#000000">-</font></div></div></div></font></div></div></div></div></div><div class="wvtext"><br></div>
<div class="wvbot">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,122.7C640,149,800,203,960,202.7C1120,203,1280,149,1360,122.7L1440,96L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,128C160,160,320,224,480,245.3C640,267,800,245,960,202.7C1120,160,1280,96,1360,64L1440,32L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,32L80,53.3C160,75,320,117,480,133.3C640,149,800,139,960,149.3C1120,160,1280,192,1360,208L1440,224L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,85.3C640,96,800,160,960,197.3C1120,235,1280,245,1360,250.7L1440,256L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path></svg>
</div>
</div>
<a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit"></a><a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit" style="display: inline !important;">NC</a>

<style>.waves { --accent: #b7011f; --accent1-25: #b7011f; --accent2-25: #fdc4e2; --accent3-25: #b7011f; --accent4-25: #b7011f; --text:#666; --bckg:#fff; }</style><link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/50ognhvddbgrdql71m9ys/waves.css?rlkey=zzfy7ubvad00156x4dydsxjv6&amp;st=r13bibt5&amp;dl=0"></div>

ดูในรูปแบบกติ: สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล