สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล - นครนิวยอร์ก - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Dean โพสต์ 2025-10-12 03:19:47

<div id="Martha">
<div class="nombre">
Martha Kostakis
Adopted Daughter of Hera
</div>

<div id="imagen" style="background: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/ikCMbHI.png')"></div>

<div id="Marthatext"><div style="text-align: center;">สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์ก | 03 OCT. 2025 | 09:00 A.M. <img src="https://img2.pic.in.th/pic/tumblr_c8ddb177d023fd1776698d12f42389e3_5c4ac3b1_1280.png" width="540" _height="35" border="0"></div><div style="text-align: left;">           เมื่อรถบัสของค่ายมาถึงสถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลอันเก่าแก่และโอ่อ่าแห่งมหานครนิวยอร์กก็จวนเจียนใกล้เวลาที่รถไฟเฮเฟตัสสายนิวโรมที่จะมุ่งหน้าสู่ซานฟรานซิสโกเมืองแห่งวัยรุ่นและความหวังเคลื่อนขบวน</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          เดมิก็อดแต่ละคนไม่ได้พกพาสัมภาระมาเยอะ พวกเขาแบกแค่เป้หนึ่งใบสะพายหลังเหมือนกับตอนที่ไปทำภารกิจคำพยากรณ์เดลฟี เพราะว่าการทัวร์นิวโรมในครั้งนี้มีระยะเวลาเพียงแค่ 3 วัน 2 คืน คงมีแต่มนุษย์ธรรมดาที่มองเห็นผ่านม่านหมอกมนตราอย่างมาร์ธาเท่านั้นที่ต้องรอกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ใต้รถบัส</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          "โอ้โห กระเป๋ามามี้ใบใหญ่จัง ขนอะไรมาบ้างคะเนี่ย หรือว่า... อย่าบอกนะว่ามี้จะย้ายไปอยู่นิวโรมกับพี่นาเวียแล้ว"</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          "นี่น่ะเหรอคะ" หญิงสาวที่ถูกทักเสมองไปทางกระเป๋าลากที่อยู่ในมือ เธอยกนิ้วขึ้นมาจรดริมฝีปากก่อนจะขยิบตาให้คนถาม "ความลับจ้ะ"</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          "ความลับก็ได้ เอาไว้หนูจะรอดูว่าพี่มีอะไรมาเซอร์ไพรส์" ลิเลียน่ายิ้มกว้าง คล้ายว่าเธอรู้ทันว่ามีอะไรอยู่ในนั้น</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          ใช่.. ที่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่แบบนี้เป็นเพราะว่าชุดที่จะใช้ในการประกวดคอสตูมงานเทศกาล Ieiunium Cereris ที่มาร์ธาใช้เวลาว่างนำชุดเดรสงานพรอมตัวเก่ามามิกซ์แอนด์แมทช์กับผ้าม่านที่มีจนเกิดเป็นชุดสำหรับใส่ประกวดนี้</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          เป็นมาร์ธาเสียอีกที่ประหลาดใจมากกว่าที่คนอื่น ๆ ไม่ได้เตรียมชุดคอสตูมสำหรับประกวดกิจกรรมผืนนาและผ้าคลุมมาหรือไร หรือเพราะว่าทุกคนมีแหวนวิเศษที่ใช้เก็บของได้กันหมดจึงไม่จำเป็นต้องแบกกระเป๋าใบโต           เธอมองไปที่กระเป๋าลากขนาด 28 นิ้ว พลางคิดในใจ 'เราคงไม่ได้เล่นใหญ่ไปหรอกใช่ไหม?'           "ให้หนูช่วยลากให้ไหมคะมี้" ลิเลียน่าเสนอ</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          "หืม จะไม่ลำบากเธอเหรอจ๊ะ?"</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          "ไม่หรอกค่ะมี้ หนูน่ะไม่ค่อยได้ลากกระเป๋าใบใหญ่แบบนี้เลย คิดว่ามันน่ะจะสนุกดีน่ะค่ะ เหมือนแอร์โฮสเตสอะไรทำนองนั้น~" กล่าวจบธิดาอะธีน่าก็หัวเราะ ทำเอาผู้ฟังส่ายหน้าทั้งรอยยิ้ม</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          "เธอเนี่ยนะ มีความสุขกับอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ได้ดีจัง ถ้าแบบนั้นก็ได้เลยค่ะ ช่วยรบกวนให้พี่ด้วยนะคะ"           มาร์ธาส่งกระเป๋าลากของเธอให้ลิเลียน่า ระหว่างนี้ก็เห็นว่าไครอนเปลี่ยนขาลูกม้าทั้งสี่เป็นเก้าอี้วีลแชร์อย่างที่เขาชอบทำยามออกมาทำธุระในโลกแห่งมนุษย์ ด้วยความที่เคยดูแลกันมานาน มาร์ธาอาสาเข็นรถเข็นวีลแชร์ให้เด็กชายผิวดำนั่งเพื่อให้แนบเนียนแม้เธอจะรู้ว่าผู้อำนวยการสะดวกใจที่จะออกเดินทางด้วยตัวเองมากกว่า แต่ถ้าเธอไม่ช่วยเหลือเขาคณะเดินทางนี้คงถูกหาว่าแล้งน้ำใจไม่ก็เหยียดผิวเพื่อนร่วมทางแน่ ๆ</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          เหล่าเดมิก็อดและผู้อำนวยการค่ายรีบไปยังชานชาลาหมายเลข 9 โดยที่วิลเลี่ยมและนิโคกดปุ่มกลไกลับเปิดทางเดินนำเข้าไปก่อน ตามด้วยมิแรนด้าอยู่ตรงกลาง และปิดท้ายด้วยไครอน, มาร์ธา และลิเลียน่า เมื่อเข้ามาในชานชาลาโลกแห่งทวยเทพแล้ว ไครอนก็กลับสู่ร่างปกติ (แต่ยังเด็กอยู่) และทำการเช็คชื่อ           "เด็ก ๆ อยู่กันครบไหม?"</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          "หนึ่ง.. สอง.. สาม.. สี่.. ห้า.. หก ครบค่า" ลิเลียน่าอาสานับจำนวนคนก่อนจะตอบกลับไปอย่างร่าเริง           "เดี๋ยวฉันจะไปรับตั๋วรถไฟที่จองไว้ให้นะคะ"           "มิแรนด้าให้ผมช่วยไหม?"</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          วิลเลี่ยม "วิล" แอนดรูว์ โซเลซ อดีตที่ปรึกษากระท่อมอะพอลโล่เอ่ยถามเด็กหญิงตัวเล็กที่รับหน้าที่ประสานงานกับฝั่งค่ายจูปิเตอร์ ส่วนทางด้าน นิโค ดิ แองเจโล่ บุตรแห่งฮาเดสก็ยังคงเงียบกริบตามสไตล์เมื่อห้อมล้อมด้วยบุคคลที่ไม่คุ้นเคย           เด็กหญิงมิแรนด้ามองไปที่เคาน์เตอร์ขายตั๋วแล้วก็ต้องยิ้มแห้ง เพราะมันสูงเกินกว่าที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะเขย่งถึง หรือไม่ก็ต้องปีนบันไดแบบก็อบลินตัวเขียวผูกเนคไทด์ที่กำลังซื้อตั๋วเป็นตัวอย่างให้เห็นอยู่ ณ ขณะนี้ ...ท่าทางลำบากลำบนน่าดู</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          "สงสัยว่าต้องรบกวนรุ่นพี่แล้วค่ะ" มิแรนด้าตอบด้วยความเกรงอกเกรงใจ           "อย่าพูดว่ารบกวนเลยครับ เรื่องแค่นี้เอง ถ้างั้นเราไปกัน" วิลเลี่ยมยิ้มให้มิแรนด้าอย่างอ่อนโยนก่อนจะหันไปทางแฟนหนุ่ม "เดี๋ยวฉันมานะโกสต์คิง"           "อืม" นิโคเพียงแค่พยักหน้าที่อยู่ใต้ฮู้ดสีดำรับ เขาไม่ว่าอะไรถ้าแฟนหนุ่มจะใจดีแบบนี้กับคนในค่ายที่ตัวเล็กกว่า</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          ไม่นานนักทั้งมิแรนด้าและวิลเลี่ยมก็กลับมาพร้อมกับตั๋วรถไฟสายประหยัดแบบที่จองไว้สำหรับทุกคนแล้วทำการแจกจ่ายตามรายชื่อ           "ได้เวลาพอดีเลย พวกเราขึ้นรถไฟกันเถอะจ้ะ นี่ตั๋วของแต่ละคนนะ" </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">          "ไปเลยค่า ออกเดินทางได้~~"           ลิเลียน่าดูจะตื่นเต้นกว่าปกติ ไม่รู้เป็นเพราะได้ลากกระเป๋าเดินทางใหญ่ใหญ่แบบที่ไม่ค่อยได้ลาก หรือได้เดินทางท่องเที่ยวไกลกันแน่ จะอะไรก็ได้แต่ขอแค่อย่าให้ดีใจเพราะได้โดดเรียนวันนี้ก็พอ ...แต่สายเลือดอะธีน่าคงไม่คิดแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ...เนอะ</div></div>

<div id="Marthatags">ขึ้นรถไฟเฮเฟตัส (ตั๋วฟรี) มุ่งสู่นิวโรม, ซานฟรานซิสโก</div>
</div>

<div class="crdts">
<a href="http://illmakegaycodesforu.tumblr.com/">— gitano;</a>
</div>

<style>
/* ตัว container หลัก พร้อม BG สีสวย */
#Martha {
width: 840px;
background: linear-gradient(135deg, #199b8d, #19789b); /* สีไล่เฉด */
padding: 10px;
margin: 0 auto;
border-radius: 15px; /* ขอบโค้ง */
box-shadow: 0 8px 15px rgba(0,0,0,0.1); /* เงานิด ๆ */
}

/* ชื่อ */
#Martha .nombre {
padding: 40px 20px;
font: 20px 'Montserrat', sans-serif;
color: #fff;
text-transform: uppercase;
font-weight: 300;
text-align: center;
text-shadow: 1px 1px 2px rgba(0,0,0,0.3);
}

#Martha .nombre span {
display: block;
font-size: 7px;
letter-spacing: 1px;
}

/* รูปโปรไฟล์ */
#Martha #imagen {
height: 140px;
width: 140px;
border: 5px solid #fff;
border-radius: 100%;
margin: 0 auto;
position: relative;
background-size: cover;
background-position: center;
}

#imagen:after {
content: '';
position: absolute;
bottom: 0;
left: 50%;
width: 0;
height: 0;
border: 20px solid transparent;
border-top-color: #fff;
border-bottom: 0;
margin-left: -20px;
margin-bottom: -20px;
}

/* ข้อความ */
#Marthatext {
line-height: 125%;
margin: 20px;
margin-top: 15px;
padding: 50px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.85); /* โปร่งแสงเล็กน้อย */
color: #222;
font: 10px 'Montserrat', sans-serif;
text-align: justify;
border-radius: 10px;
}

/* แท็ก */
#Marthatags {
font: 16px 'Noto Sans Thai', sans-serif;
text-align: center;
color: #fff;
padding: 10px;
margin-top: -10px;
text-transform: uppercase;
letter-spacing: 1px;
}

/* เครดิต */
.crdts {
text-decoration: none;
font-family: Verdana;
font-size: 9px;
text-align: center;
margin-top: 5px;
}
</style>

<link href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Montserrat:300,600,800&display=swap" rel="stylesheet">

Laura โพสต์ 6 วันที่แล้ว

หน้า: 1 2 3 4 [5]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver