สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล - นครนิวยอร์ก - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Mackenzie โพสต์ 2024-7-12 15:49:26

Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-7-11 12:41
195Honeymoon Trip
ในที่สุดวันออกเดินทางก็มาถึง ดีนตื ...

24. Go to LondonMhttps://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
แมคเคนซีรับแผนการท่องเที่ยว (?) ที่ดีนนำมาให้ ยังไม่ทันได้เปิดดูก็ต้องตกใจกับความหนาของหน้ากระดาษซะก่อน
“นี่มัน…แผนการเดินทางหรือธีสิสกันแน่”
ไม่น่าเชื่อว่าหลังจากดูบอร์ดภารกิจกันไปไม่นาน ดีนจะกระตือรือร้นไปรวบรวมข้อมูลจนละเอียดขนาดนี้ เมื่อเปิดดูเนื้อหาก็คงต้องเรียกว่าแผนการท่องเที่ยวมากกว่าจะเป็นแผนการเดินทางไปทำภารกิจจริง ๆ นอกจากจะแสดงเนื้อหาทางภูมิประเทศ ภูมิอากาศ วัฒนธรรมต่าง ๆ แล้ว ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวเต็มไปหมด แต่จะว่าอีกฝ่ายก็ไม่ได้ ก็ภารกิจนี้ให้ไปถ่ายรูปสถานที่ท่องเที่ยวของแต่ละจังหวัดมาส่งนี่นะ
“เราไปภาคเหนือกันดีไหม ดูจากข้อมูลที่นายหามาแล้วอากาศค่อนข้างเย็นกว่าภาคอื่น ๆ”
เมื่อลองไล่อ่านข้อมูลของแต่ละแผนที่อีกฝ่ายทำมาแล้ว เขาค่อนข้างสนใจภาคเหนือมากกว่าภาคอื่น ๆ แต่ก็ต้องลองถามความเห็นผู้ร่วมเดินทางก่อน
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“จริงเหรอ ถ้าสมมุติเราขึ้นเหนือแล้วอยู่ดี ๆ ฉันอยากไปทางใต้นายก็จะตามใจฉันหรือไง”
เขาไม่คิดว่าดีนจะตามใจขนาดนั้น การเปลี่ยนทิศทางกะทันหันมันค่อนข้างเสียเวลาทีเดียว
“งั้นเราก็ไม่ต้องห่วงเรื่องมอนสเตอร์ แต่มาห่วงเรื่องภูติผีวิญญาณแทนงั้นเหรอ”
แมคเคนซีเริ่มสงสัย เคยได้ยินเพื่อนในกลุ่มที่มาวิทยาลัยคุยกันว่าผีไทยน่ากลัวไม่แพ้ผีชาติใดในโลกซะด้วยแม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนขี้กลัวหรือเชื่อเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ แต่หากจะไปต่างบ้านต่างเมืองก็คงต้องระวังตัวไว้ก่อน
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ถ้านายว่าอย่างนั้นก็ตัดปัญหาเรื่องนี้ไป ยังไงพวกเราคงไม่แจ๊คพอตเจอผีที่ไทยเข้าหรอก”
ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยเห็นวิญญาณสักครั้ง ไม่ว่าจะที่อังกฤษ อเมริกา หรือแม้แต่ปารีส แล้วจะไปเจอที่ไทยได้ยังไงกัน
“ฟังดูลำบากชะมัด ไปเที่ยวทั้งทีต้องไปแบบแบ็คแพ็คงั้นเหรอ”
แอบมุ่นคิ้วเล็กน้อย ไปทีก็ตั้งหลายวัน ขอนอนโรงแรมแบบสบาย ๆ ไม่ได้หรือไงนะ แต่ก็ไม่อยากบ่นมาก เดี๋ยวจะทำให้การเดินทางของพวกเขากร่อยซะเปล่า ๆ
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“พูดถึงเรื่องพูดคนเดียว บางทีฉันก็เคยเห็นชาร์ล็อตพูดคนเดียวเหมือนกัน แต่ก็ไม่กล้าถามว่าเธอคุยกับใครแบบนี้นายว่าชาร์ล็อตเป็นพวกเซนส์แรงไหม”
ที่แมคเคนซีไม่กล้าถามน้องสาวร่วมบ้านเพราะหากว่าเธอเกิดบอกว่าในบ้านนี้มีแขกที่มองไม่เห็นอาศัยอยู่ด้วยเขาคงได้หอบผ้าหอบผ่อนไปนอนที่อื่นแน่ ๆ
เขาได้แต่หัวเราะน้อย ๆ เมื่อได้ฟังดีนบ่นกระปอดกระแปดค่อนแคะเหล่าเทพ แต่ก็เชื่อเถอะ ถึงจะบ่นแค่ไหนก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
“อืม…งั้นคราวนี้ก็เตรียมเสื้อผ้ากับของใช้ที่จำเป็นก็พอ ส่วนเรื่องที่อังกฤษฉันจะดูอีกทีว่าจะพอมีเวลาไปที่ไหนได้บ้าง”
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ไม่รู้เหมือนกัน แล้วถ้าสมมุติมันเป็นความสามารถของสายเลือด แล้วฉันเกิดเห็นหรือติดต่อกับวิญญาณได้ขึ้นมา นายยังจะมาที่บ้านฉันอยู่ไหม”
ถ้าเกิดมันเป็นความสามารถของสายเลือดแล้วทำให้ดีนกลัวขึ้นมาล่ะ แบบนั้นเขาคงต้องกลับมาอยู่ในห้องคนเดียว
“ก็บอกว่าเป็นแฟน ปกติฉันก็คุยกับพ่อทุกเรื่องอยู่แล้ว ฉันว่าพ่อรับได้นะไม่ว่าฉันจะเป็นอะไร เขาคงไม่ตัดฉันออกจากกองมรดกหรอก”
อีกอย่างเขาก็เคยเล่าเรื่องดีนให้พ่อฟังบ้างแล้วเวลาที่ติดต่อกลับไป แค่ยังไม่ได้บอกสถานะอย่างเป็นทางการเท่านั้นเอง
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ถ้านายว่างั้นนะ”
ถึงจะถามแบบนั้นแต่ก็แอบกังวลเองเหมือนกัน ถ้าเกิดหากเป็นความสามารถของสายเลือดจริง เขาก็ต้องเห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น กลายเป็นคนมีสัมผัสที่หกไปโดยอัตโนมัติ
“ทำแบบที่ทำอยู่ตอนนี้นี่ล่ะ แต่ระวังพ่อฉันอาจจะเหม็นนิดหน่อย ก็อย่างว่า ตั้งแต่แม่เอาฉันไปให้เขาเลี้ยง เขาก็อยู่กับลูกชายแล้วก็หมาสองตัวมาตลอด ไม่ได้คบใครใหม่เลย”
แมคเคนซียิ้มเล็กน้อยเมื่อนึกถึงพ่อผู้รักเดียวใจเดียวของตนเอง ที่จริงถ้าพ่อจะคบใครใหม่เขาก็ไม่คิดจะห้ามแต่จนถึงตอนนี้เวลาที่แมคเคนซีติดต่อไปพ่อก็ไม่เคยพูดถึงหญิงคนไหนให้ฟัง จะมีก็แต่เรื่องงานกับเรื่องหมานี่แหละ
เขาวางแผนการไปเที่ยวไทยของดีนลงแล้วไปหยิบสมุดมาเขียนแผนการท่องเที่ยวที่อังกฤษบ้าง
.
.
.
.
.[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“หืม…มันมีรหัสด้วยเหรอ”
แมคเคนซีทำหน้าสงสัย แล้วมายืนมุงตรงเสาอิฐแดงอีกคน เท่าที่จำไม่ผิด เมื่อตอนที่มากับแดนนี่ อีกฝ่ายแค่กดปุ่มแล้วประตูลับก็เปิดออกเลยนี่นา
“ฉันขอดูแป๊บนึงนะ”
ฝ่ามือใหญ่เริ่มลูบ ๆ คลำ ๆ ไปตามเสา มันค่อนข้างน่าอายนิดหน่อยที่ต้องมาทำอะไรอย่างนี้ แต่เขาจำตำแหน่งไม่ได้
“โอ๊ะ เจอแล้ว”
พอเจอปุ่มที่นูนออกมาจากเสาแล้ว แมคเคนซีก็กดมันทันทีอย่างไม่ลังเล แล้วประตูที่เชื่อมระหว่างสถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลกับชานชาลาเฮเฟตัสหมายเลข 9 ก็เปิดออก จากนั้นพวกเขาก็เดินเข้าประตูนั้นไป
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
พอถูกถามก็เงียบคิด สำหรับแมคเคนซีนั้นสามารถนั่งตรงที่นั่งปกติได้สบาย ๆ แต่เขาไม่แน่ใจว่าดีนต้องการแบบไหน บางทีห้องพิเศษอาจจะมีอะไรให้ทำมากกว่านั่งเฉย ๆ ก็ได้มั้ง
“ที่จริงฉันนั่งตรงที่ปกติได้นะ แต่นายจะเบื่อหรือเปล่า ฉันก็ไม่รู้ว่าห้องพิเศษเป็นยังไง นายจะลองจองห้องพิเศษดูก็ได้”
ถึงราคาจะแพงไปหน่อย แต่เดี๋ยวกลับค่ายไปทำงานพิเศษหาเงินมาใหม่ก็แล้วกัน
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“เอางั้นก็ได้”
เขาพยักหน้าเห็นด้วยกับข้อเสนอของดีนก่อนจะดูราคาค่าตั๋วที่ต้องจ่าย
“นายเก็บไว้แล้วกัน ดูแล้วนายน่าจะคำนวณรายรับรายจ่ายได้ละเอียดดี”
แมคเคนซีหยิบกระเป๋าเงินดรักม่าของตนเองส่งให้อีกฝ่าย นอกจากซื้อตั๋วรถไฟแล้วคงไม่ต้องใช้เงินดรักม่าซื้ออะไรอีก งั้นก็ให้ดีนจัดการส่วนนี้ไปเลยก็สะดวกดี
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“หมดตูดก็ให้นายเลี้ยง โทษฐานใช้เงินฉันหมด”
ตอบเหมือนเป็นเรื่องไม่สำคัญอะไร สำหรับแมคเคนซี เงินดรักม่าที่เขาเก็บไว้เพราะวางแผนว่าจะซื้ออาวุธชนิดอื่นมาใช้ฝึกต่อจากดาบและโล่ แต่กว่าจะเรียนครบคลาสก็คงใช้เวลาอีกสักพัก เขายังพอมีเวลาเก็บดรักม่าได้ใหม่อยู่
“แบบนี้ก็เยี่ยมเลยสิ นึกว่าต้องนอนพวกโฮสเทลหรือโฮมสเตย์ทั้งทริปซะแล้ว”
พอได้ยินแบบนั้นก็ค่อยยิ้มออกหน่อย ก่อนจะนึกได้ว่าแบบนี้พวกเขาต้องจองโรงแรมที่ไทยใหม่หรือเปล่า แบบนั้นคงต้องใช้อินเทอร์เน็ตใช่ไหม แล้วพวกมอนสเตอร์จะโผล่มาเซย์ฮัลโหลหรือเปล่า
“ถ้านายอยากซื้อก็โอเคนะ ได้ดูรุ่นที่สนใจหรืออยากได้มาหรือยัง ว่าแต่นายจะรับริญญาแล้วเหรอ เมื่อไหร่น่ะ”
ถึงดีนอาจจะไปร่วมพิธีรับปริญญาที่มหาวิทยาลัยไม่ได้แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดี แมคเคนซียังรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายเพิ่งบ่นเรื่องธีสิสให้ฟังเมื่อไม่นานมานี้เอง
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ไว้ถึงลอนดอนแล้วเราไปร้านขายกล้องกันก่อนเลยก็ได้ เผื่อว่านายอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้”
เขาพอรู้จักย่านร้านขายของอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้มาที่ลอนดอนหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าร้านรวงต่าง ๆ จะเปลี่ยนไปมากน้อยแค่ไหน แต่ก็คงไม่ถึงขั้นหาร้านไม่เจอหรอก
“มีพิธีรับไปแล้วงั้นเหรอ งั้นฉันต้องบอกนายว่ายินดีด้วยที่เรียนจบแล้วน่ะสิ อืม…ถ้าออกจากค่ายฉันก็คงไปเรียนต่อให้จบ ช้ากว่าคนอื่นหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอก แล้วค่อยกลับไปช่วยงานพ่อต่อ”
ที่แมคเคนซีวางแผนไว้แต่เดิมก็คือแบบนี้ แต่พอต้องมาอยู่ที่ค่ายก็เลยเหมือนดูจะผิดแผนไปเสียหมด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็คิดว่าหากอายุยังไม่เกิน 30 ก็ยังพอมีเวลาทำตามแผนที่วางไว้ได้อยู่ ซึ่งก็ยังมีเวลาอีกตั้งหลายปี
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“เรียนทางไกลน่ะเหรอ…น่าสนใจ แต่ฉันให้พ่อทำเรื่องดรอปให้แล้วนี่สิ คงต้องรอปีการศึกษาหน้าล่ะมั้ง”
ที่ดีนพูดมาก็น่าสนใจ ดูท่ากลับกลอสเตอร์คราวนี้เขาคงต้องไปปรึกษาเรื่องเรียนกับพ่อดูซะแล้ว
แมคเคนซีปรับเบาะให้เอนลงเสมอกับดีน รอจนผู้โดยสารคนอื่น ๆ ขึ้นนั่งประจำที่จนครบสักพักก็ได้เวลารถไฟออกจากชานชาลาเฮเฟตัสหมายเลข 9 สู่สถานีลอนดอนคิงส์ครอส
https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png

Nanette โพสต์ 2024-7-21 15:48:12

<div class="datosmi-b1"><div class="port-dtsmib1"><b style="background:#DFA9A9; color:#FFF;"><font size="3">Nanette Leblanc</font></b></div><div class="img-dtsmib1" style="border-color:#ddd"><img src="https://i.imgur.com/YTSa3a6.jpeg"></div><div class="content-dtsmib1"><div class="imagenes-mib1"><img src="https://i.imgur.com/ph3yxZw.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/WvvUJWo.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/peGo8kA.jpeg"></div><div class="seccion-mib1" style="color:#DFA9A9;"><font face="EucrosiaUPC" size="5">สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล ชานชาลาที่ 9 เฮเฟตัส</font></div><div class="texto-mib1"><span id="docs-internal-guid-98084719-7fff-a346-b242-46a250c8d11f"><span id="docs-internal-guid-98084719-7fff-a346-b242-46a250c8d11f"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000" face="EucrosiaUPC" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000" face="EucrosiaUPC" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;">เธอได้ยินมาว่ามีรถไฟสำหรับพวกเหล่ามนุษย์ครึ่งเทพทั้งหลายอยู่ที่สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล หลังจากหาทางเข้ามายังตัวเมืองจากค่ายฮาล์ฟบลัดได้สำเร็จ นาแนตต์ก็เดินเข้ามาภายในสถานีรถไฟ ก่อนจะมองชานชาลาหมายเลข 9 ซึ่งเป็นชานชาลาสำหรับสถานีรถไฟของเฮเฟตัส</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000" face="EucrosiaUPC" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">“ไปกรุงเทพ ประเทศไทยค่ะ” </span><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">นาแนตต์แวะมาซื้อตั๋วที่ช่องขายตั๋ว พนักงานสาวมองหน้าเธอเล็กน้อยก่อนจะบอกราคาตั๋วจากดอลล่าร์เป็นดรักม่า </span><span style="color: rgb(223, 169, 169); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;">“20 ดรักม่า ? แพงจัง”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000" face="EucrosiaUPC" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;">นาแนตต์บ่นอุบอิบ ไม่ใช่โอกาสที่จะเกิดขึ้นได้บ่อยนักที่คุณหนูจากบลัวร์จะบ่นว่าอะไรซักอย่างแพง แต่เนื่องจากดรักม่าไม่ใช่สกุลเงินทั่วไปที่เธอจะไปขอคุณพ่อได้ มันล้วนแลกมาด้วยหยาดเหงื่อน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง รู้สึกภูมิใจและก็รู้สึกต้องคิดหนักหากจะใช้มัน แต่ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วจะถอยก็คงไม่ได้</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000" face="EucrosiaUPC" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000" face="EucrosiaUPC" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;">นาแนตต์ชำระเงินค่าตั๋ว ก่อนจะขึ้นรถไฟไปเมื่อถึงเวลา อย่างน้อยรถไฟของเฮเฟตัสก็ยังสะดวกสบายพอสำหรับการเดินทางไกล ๆ อยู่บ้าง</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000" face="EucrosiaUPC" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000" size="5" face="EucrosiaUPC"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b style="">ภารกิจ</b></span></font><b style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0); font-family: EucrosiaUPC; font-size: x-large;">เที่ยวไทยแลนด์</b></p></span></span></div></div></div><div class="cred"><a href="http://bettyleg.tumblr.com">bettyleg</a></div>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Play&display=swap" rel="stylesheet">
<style>.datosmi-b1{width:800px; padding:0px; background:#fff; border:1px solid #ddd; margin:10px auto; font-family: 'Play', sans-serif;} .port-dtsmib1{height:100px; width:800px; border-bottom:1px solid #ddd;} .img-dtsmib1{width:100px; height:100px; border:1px solid #ddd; background:#fff; padding:6px; border-radius:180px; position:absolute; margin-top:-60px; margin-left:40px;} .content-dtsmib1{padding:70px 20px 20px;} .img-dtsmib1 img{width:100px; height:100px; border-radius:180px;} .port-dtsmib1 b{display:block; position:relative; top:87px; float:right; right:20px; background:#ccc; color:#fff; padding:5px 15px; border-radius:10px; font-size:13px;} .imagenes-mib1{display:flex; align-items:center; justify-content:center; margin:10px 0px 20px;} .imagenes-mib1 img{width:100px; height:100px; margin:0px 4px; border:1px solid #ddd; padding:4px;} .seccion-mib1{ text-align:right; border-top:1px solid #ddd; border-bottom:1px solid #ddd; padding:10px 15px; font-size:12px; text-transform:uppercase; font-weight:800;} .texto-mib1{ padding:35px 40px 30px; text-align:justify; font-size:12px; color:#555; line-height:18px;}.cred{margin:0px auto; margin-top:-5px; width:280px; text-align:center;background:#fff;border:1px solid #eee;} .cred a{text-decoration:none; color:#888; text-transform:uppercase; font-size:8px; font-family:arial; letter-spacing:2px;}</style>

Dean โพสต์ 2024-9-30 10:54:39

https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeePK47FI1y5hIWIlHMm9ELTDYskKKMqsdTqeGh5ugFi_eIWffUJdcoqr-xwrojUnE5sGXdr2PMxrw3NW0uIqEF-Zjg6MhPsXSH9srRRTOpP6ua4pHChAtxfDt8EG6id7K4ealJ7cYl1g8H047tbEo9zOxp?key=m2shzs_baa3d5c72vF3oRw212https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcd4KT7XWgt40HoehrwQQen3RjCl1TWtVl4fJVOsNkl1gxLic0cLkTrLhC1xjEs7BNcMw2EQvkQCjW1xqlAJieftrjMu_fckl1-DxbI59k4c5Nf9kCyTW9-Lai85ZJ5xwOuOfxBt2UnRmx0cEUDK6VP26sP?key=m2shzs_baa3d5c72vF3oRwกลับมาแล้วนิวยอร์ก
            ใช้เวลาหนึ่งวันเต็ม ๆ สำหรับการนั่งรถไฟเฮเฟตัสจากกรุงเทพมหานครมายังกรุงนิวยอร์ก ดีที่พวกเขาซื้อตั๋วแบบห้องพิเศษจึงไม่ได้ต้องนั่งอย่างเดียวจนเมื่อยก้น (หมายถึงนั่ง ๆ นอน ๆ จริง ๆ ไม่ใช่เล่นจ้ำจี้บนรถไฟ) เกาลัดจำนวนมากที่แมคเคนซีซื้อมาก็ช่วยฆ่าเวลาได้ดี ตอนนี้ดีนคิดว่าเขากินเกาลัดมากจนหน้ากลายเป็นเจ้า ‘อัลวิน’ ตัวละครจากเรื่องชิพมังค์ จะว่าไปก็ใกล้เคียงกับชื่อที่พ่อตั้งให้เขาเหมือนกันนะ                            เมื่อใกล้ถึงสถานีแกรนด์เซ็นทรัลนิวยอร์กเสื้อโค้ทตัวหนาก็ได้ฤกษ์หยิบมาใช้งานอีกครั้งหลังจากที่ดองในกระเป๋าเป้มาหลายวัน เมื่อก้าวเท้าออกจากสถานีรถไฟความหนาวเย็นก็เข้าปะทะใบหน้าให้ความรู้สึกที่คุ้นเคย การทำภารกิจครั้งนี้เหมือนว่าเขาจากบ้านเกิดไปนานมาก เที่ยวครึ่งเดือนเหมือนเขาถูกหลุมเวลาดูดหายไปสักสามเดือน
         “เฮ้อ กลับมาถึงสักที ได้แต่นั่งอยู่ในตู้รถไฟเมื่อยชะมัด”
            ยืดเส้นยืดสายบิดขี้เกียจสุดตัว จากนั้นไม่ลืมปรับเวลาให้ตรงตามเวลาท้องถิ่นของสหรัฐอเมริกา
            “จะห้าทุ่มแล้วงั้นเหรอ กลับไปถึงค่ายก็นอนได้เลยสิเนี่ย.. อ๊ะ ไม่สิ มืด ๆ แบบนี้จะมีตัวอะไรตามมาหยุมหัวพวกเราหรือเปล่านะ?”
            ใบหน้าคมคายของหนุ่มละตินยิ้มแหย ไทยแลนด์เป็นประเทศที่ไม่ค่อยมีอสุรกายจนเปิดโทรศัพท์มือถือใช้อำนวยความสะดวกได้ตามใจนึกแต่พวกเขาทำอย่างนั้นที่อเมริกาไม่ได้ ต่อให้ไม่ใช้โทรศัพท์แต่กลิ่นหวานหอมของสายเลือดก็ดึงดูดอสุรกายน้อยใหญ่ให้เข้ามาหา (ที่ตาย) อยู่ดี
            @Mackenzie
            พูดถึงรถไปลองไอแลนด์ภาพ ‘แท็กซี่ของสามพี่น้องสีเทา’ ก็แว้บเข้ามาในหัวจนต้องสะบัดหน้าทิ้ง
         “มีรถไฟไปลองไอแลนด์อยู่นะ แต่ใช้เวลาตั้งสามชั่วโมง ช้าหน่อยแต่ปลอดภัยกว่าไอ้ที่เร็ว ๆ แบบเร็วเกินไป”
            พยายามไม่คิดถึงแต่ก็อดที่จะพูดถึงไม่ได้อยู่ดี คงจะมีแค่นั่งรถไฟแล้วล่ะถึงจะกลับไปค่ายได้ในเวลาดึกขนาดนี้ แล้วหลังจากนั้นก็ต้องไปเสี่ยงดวงอีกทีว่าระหว่างทางไปจนถึงค่ายพวกเขาจะไปป๊ะเข้ากับอสุรกายตัวไหนเข้าหรือเปล่า สัมภาระยิ่งเยอะ ๆ อยู่ด้วยสิ
         “ปะ เราไปขึ้นรถไฟกัน หรือไม่ก็.. หาโรงแรมแคปซูลในนิวยอร์กนอนสักคืน แต่น่าจะนอนไม่หลับแหงม แล้วพวกเราก็จะไปง่วงตอนเช้าแทน”
         @Mackenzie
         “อื้อ ใช่ นั่งรถไฟอีกสองต่อ นายไม่เคยมาที่นี่แบบขนส่งสาธารณะล่ะสิ”
            ก่อนหน้านี้แมคเคนซีมีมอเตอร์ไซค์ชื่อแมคกี้นี่นา สำหรับคนชอบขับขี่รถคงสนุกกับการซิ่งมากกว่าใช้บริการขนส่งสาธารณะ ต่อให้เบื่อก็ต้องทนแล้วล่ะ ดีนได้แต่ปลอบใจอีกฝ่ายด้วยการตบบ่าเบา ๆ จากนั้นจึงพาไปขึ้น LIRR จนไปถึงริเวอร์เฮด ลองไอแลนด์ เอาจริงต่อให้ไม่ใช่แมคเคนซีดีนก็รู้สึกเบื่อนิดหน่อยที่นั่งรถไฟรวม ๆ แล้วยี่สิบชั่วโมง
            แล้วช่วงเวลาวัดใจก็มาถึง จากสถานีริเวอร์เฮดเข้าป่าไปยังค่ายฮาล์ฟบลัดจะเจออสุรกายตัวไหนต้องมาลุ้นกัน ดีนเตรียมอาวุธสัมฤทธิ์มาเตรียมไว้เผื่อได้ใช้ต่อกร
         แซ่ก แซ่ก แซ่ก
            เมื่อเดินเข้าป่ามาได้ครึ่งทางยังไม่ถึงเนินฮาล์ฟบลัดก็รู้สึกได้ถึงเสียงกิ่งไม้ไหวอย่างผิดธรรมชาติราวกับว่าถูกสิ่งมีชีวิตซุ่มอยู่ด้านในนั้น มือที่ทั้งหอบหิ้วสัมภาระและแบกโล่ไปพร้อมกันกระชับอาวุธให้แน่นขึ้น ดีนหันไปส่งสัญญาณให้แมคเคนซีเตรียมปะทะด้วยการเพยิดหน้า ก่อนที่เขาจะแหย่หอกเข้าไปในพุ่มไม้นั้น
            “แฮ่!!”
            ก็อบลินตัวหนึ่งกระโจนออกมาให้ตกใจเล่น แต่ดูท่าทางแล้วมันจะตกใจยิ่งกว่าเมื่อประชันหน้ากับเดมิก็อดเลเวลเต็มในระยะประชิด
            “กี๊!!!”
            เจ้าตัวเขียวหวาดวิตกก่อนจะทิ้งอาวุธเล็ก ๆ ราวกับมีดสเต็กลงแล้วกระโดดหายเข้าโพรงไม้อย่างกับตัวตุ่น
         “โธ่เอ๊ย ไม่แน่จริงนี่หว่า” บุตรแห่งโพไซดอนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “แต่ว่าเรารีบกันเถอะแมคซี่ เดี๋ยวมันไปเรียกพวกมาแล้วเราจะซวยเอา”
            กล่าวจบก็รีบจ้ำนำหน้าคนรักเดินกลับค่ายไปจนพบกับซุ้มประตูเวทมนตร์ราวกับเรืองแสงได้ เมื่อเข้าไปในอาณาเขตที่ขนแกะทองคำปกป้องก็ถือว่าปลอดภัย ในที่สุดการเดินทางอันยาวนานก็จบลงเสียที คิดถึงเตียงนุ่ม ๆ และอ่างอาบน้ำใบใหญ่ของบ้านเฮคาทีจะแย่แล้ว
         @Mackenzie             https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcwXEAu0zcM3otBLOLpgFtx_uHKX2_ebv73ZrX3A5po7benmeWtoMOy3-0WAeq4X4XA_SiCCj-wRJ-5FqFY-PxKnPQEZIRS1-y1iFan5_RKCf3ZjOc1o7gA5TL7mUVmlbxSaUysefGNN2My-XAtC0EnihM?key=m2shzs_baa3d5c72vF3oRw

Mackenzie โพสต์ 2024-9-30 13:32:09

Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-9-30 10:54
212กลับมาแล้วนิวยอร์ก
ใช้เวลาหนึ่งวันเต็ม ๆ ส ...

40. Back to Camp Half BloodMhttps://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
การนั่งรถไฟกลับนิวยอร์กครั้งนี้พวกเขาก็จองห้องพิเศษไว้เช่นเดียวกับขามา ทำให้พักผ่อนได้อย่างเต็มที่และเป็นส่วนตัว แม้จะใช้เวลาหนึ่งวันเต็มแต่บรรดาอาหารและขนมขบเคี้ยวที่ซื้อมาตามจังหวัดต่าง ๆ ของไทยก็กลายเป็นสเบียงชั้นดีทำให้พวกเขาระหยัดค่าอาหารบนรถไฟไปได้มากทีเดียว
“ป่านนี้ที่ไทยน่าจะเป็นเวลากลางวันหรือเปล่า ฉันยังไม่ง่วงเลย คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง พวกมอนสเตอร์พวกนั้นน่าจะหลับนอนบ้าง”
อาจเป็นเพราะเพิ่งกลับจากประเทศที่ไทม์โซนต่างกัน แมคเคนซีจึงยังปรับตัวไม่ได้ ตอนนี้เขายังตาสว่างอยู่เลย และไม่รู้ว่าจะมีอาการเจทแล็คเหมือนเวลานั่งเครื่องบินไหม
“ว่าแต่ดึกป่านนี้จะมีรถไปลองไอแลนด์ไหม”
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ต้องนั่งรถไฟอีกงั้นเหรอ”
ถึงกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังก็รู้ว่าเอียนรถไฟเต็มที ถ้าตอนนี้แมคกี้ยังอยู่เขาคงพาอีกฝ่ายแว้นกลับค่ายไปแล้ว แต่ก็น่าจะลำบากดีนที่เป็นคนซ้อนต้องหอบหิ้วบรรดาสัมภาระอยู่สักหน่อย
“ขึ้นรถไฟกลับกันเลยก็ได้ ถ้าต้องอยู่โรงแรมแคปซูลทั้งที่นอนไม่หลับก็เสียเงินเปล่า”
สุดท้ายก็เลือกอดทนนั่งรถไฟไปอีกต่อเพราะเห็นด้วยกับดีนว่าถึงจะเช่าโรงแรมไปก็คงนอนไม่หลับ เอาเวลานี้เดินทางทีเดียวไปให้ถึงค่ายเลยก็แล้วกัน
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“เคยแค่ตอนเพิ่งย้ายมานิวยอร์กช่วงแรก ๆ พอฉันซื้อแมคกี้ก็ไม่ค่อยได้ขึ้นรถสาธารณะแล้ว”
แต่จากนี้ไปจนกว่าจะได้แมคกี้หมายเลขสองหรือมอเตอร์ไซต์คันใหม่ เขาคงต้องใช้บริการขนส่งสาธารณะไปก่อน
หลังจากตกลงกันได้แล้วพวกเขาก็นั่งรถไฟต่อไปยังลองไอแลนด์ ทางเข้าป่าซึ่งเป็นทางไปยังค่ายฮาร์ฟบลัดเวลานี้ช่างมืดมิด มีเพียงแสงจากดวงจันทร์และไฟฉายจากมือถือของเดมิก็อดสองหนุ่มส่องสว่างนำทาง จนกระทั่งเดินมาได้ระยะหนึ่งก็มีเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นมาจากพุ่มไม้ เมื่อดีนให้สัญญาณแมคเคนซีก็เก็บมือถือลงกระเป๋าเสื้อและจับด้ามดาบซึ่งเหน็บไว้ข้างเอวเพื่อเตรียมพร้อม
“กี๊ !!!”
เป็นเจ้าก็อบลินตัวเขียวจริง ๆ ที่โผล่ออกมาจากพุ่มไม้ แต่ยังไม่ทันได้ลงมือทำอะไรแม้แต่จะชักดาบออกจากฝัก มันก็หนีไปเสียก่อน คงเพราะเห็นดีนที่ตอนนี้มีพลังสูงส่งเข้าละมั้ง ก็ไม่เปลืองแรงดี จากนั้นเขาก็เดินตามคนรักมาจนถึงค่ายฮาร์ฟบลัด แล้วกลับบ้านหมายเลข 20 เพื่อไปพักผ่อนกัน การเดินทางสู่ลอนดอนและประเทศไทยก็ได้สิ้นสุดลงเสียที
https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png

Feria โพสต์ 2024-11-17 20:43:54

Rita โพสต์ 2024-11-27 00:21:35

Nereza โพสต์ 2024-12-4 12:47:45

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nereza เมื่อ 2024-12-8 02:47 <br /><br />
<style>
   /* Response Container */
   .response-container {
         max-width: 900px;
         margin: 30px auto;
         background: #fff;
         border-radius: 15px;
         box-shadow: 0 6px 15px rgba(0, 0, 0, 0.1);
         padding: 30px;
         border-left: 8px solid #e4bfd7; /* Soft pastel pink */
         border-top: 4px solid #e4bfd7; /* Soft pastel blue */
   }

   /* Character Info Section */
   .character-info {
         display: flex;
         align-items: center;
         margin-bottom: 20px;
   }

   .character-info img {
         width: 120px;
         height: 120px;
         border-radius: 50%;
         margin-right: 20px;
         border: 4px solid #e4bfd7;
   }

   .character-info .name {
         font-size: 4em;
         font-weight: bold;
         color: #e4bfd7; /* Pastel pink */
   }

   .character-info .status {
         font-size: 3em;
         color: #777;
         font-style: Kanit;
   }

   /* Dialogue Box */
   .dialogue-box {
         background: #efe6ec; /* Very light pastel blue */
         border-radius: 12px;
         padding: 45px;
         font-size: 3.2em;
         line-height: 1.7;
         border: 1px solid #e4bfd7;
         box-shadow: inset 0 2px 5px rgba(0, 0, 0, 0.05);
   }

   .dialogue-box p {
         margin: 0;
         color: #555;
   }

   /* Quote Section */
   .quotee {
         margin: 25px 0;
         padding: 20px;
         font-style: italic;
         color: #a09f9f;
         background: #e9e9e9; /* Light pastel pink */
         border-left: 6px solid #e4bfd7;
         border-radius: 8px;
   }

   /* Footer */
   .footer {
         text-align: right;
         font-size: 2em;
         color: #888;
   }

   /* Hover effects */
   .response-container:hover {
         box-shadow: 0 12px 20px rgba(0, 0, 0, 0.15);
   }

   .dialogue-box:hover {
         background: #f9f9f9;
   }
</style>

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Cardo'); Cardo {font-family: 'Cardo';} </style>

<div class="response-container">
   
   <div class="character-info">
         <img src="https://i.imgur.com/9qQudvq.png" alt="Character Avatar">
         <div>
            <div class="name"><font face="Cardo"><font size="5">NEREZA HENLADYS</font></font></div>
            <div class="status"><font face="Kanit"><font size="3">Lovers of Pleasure ❣ Head Counselor Cabin 10</font></font></div>
         </div>
   </div>

   
   <div class="dialogue-box"><font face="Kanit"><font size="3">
         <p><br><p style="text-indent: 2.5em;">เนเรซ่าควรจะไปพัก.. แต่ไม่ สิ่งที่เธอเลือกนั้นห่างไกลจากคำว่าพักจนน่ากังวล เพราะตารางที่เริ่มจะว่าง(ไม่) ทำให้เธอฟุ้งซ่าน จัดบ้านก็จัดแล้ว กิจกรรมก็ทำแล้ว เป้าหมายที่รออย่างการสอบก็คงต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่ ดังนั้นเนเรซ่าจึงตัดสินใจใช้เวลาให้คุ้มด้วยการออกมาทำภารกิจในกระดานทวยเทพที่ไม่ลำบากจนเกินไป มันเป็นงานที่ประกาศมาพักหนึ่งแล้ว.. เท่าที่เคยถามไทสันเหมือนว่าจะยังไม่มีใครทำ ไม่เป็นไร— เธอยินดีเป็นคนแรกเหมือนที่เคยเป็นในหลาย ๆ ครั้ง และด้วยการตัดสินใจนั้นก็ทำให้เธอมายืนอยู่ในสถานีรถไฟแกรนด์เซนทรัลหรือที่เรียกกันจนชินปากว่ารถไฟเฮเฟตัส
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
สองแขนของเธอยกขึ้นสูง เนเรซ่าเหยียดกายด้วยความเกียจคร้านเพื่อสลัดความเมื่อยล้าจากการนั่งรถออกจากค่าย .. หางตาของเธอเห็นไทสันกำลังเดินหน้าขรึมขึ้นไปบนรถไฟ <i><font color="#8C3864">‘ ถ้าฉันจำไม่ผิด.. เขามีแฟนอยู่ที่นั่น ’</font></i> อันที่จริงเธอนั่งรถสาธารณะคันเดียวกับเขาเพื่อความปลอดภัยมาจนถึงที่นี่เลยด้วยซ้ำ แต่ไทสันกลับไม่รู้ตัวเลย เขาเหมือนใช้ความคิดกับบางอย่างอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเนเรซ่าก็พอจะคาดเดาได้ มันคงลำบากสำหรับเขาไม่น้อยที่ต้องเดินทางไปมาระหว่างสองประเทศในช่วงที่สถานการณ์ไม่สู้ดี
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
รัตติกาลเลือนหายและเทพทะเลทั้งสองก็กำลังทะเลาะกัน เหมือนการรวมตัวของอุบัติการณ์วันสิ้นโลก
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เสียงหัวเราะเย็นเฉียบลอดออกมาจากริมฝีปากสวย ๆ ที่ขยับไปมาเมื่อเธอกำลังเคี้ยวหมากฝรั่งที่พึ่งซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อก่อนถึงชานชะลา เนเรซ่ายกมือข้างหนึ่งขึ้นบีบและนวดไหล่ของตัวเองในขณะที่เธอค่อย ๆ เดินขึ้นไปบนรถไฟ เธอยื่นตั๋วรถไฟไปกลับระหว่างนิวยอร์กและญี่ปุ่นให้กับคนตรวจตั๋ว
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
หนึ่งในสาเหตุที่เธอเลือกทำงานนี้ แน่นอนว่าเป็นเพราะเธอไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายในการเดินทางยังไงล่ะ !
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
เนเรซ่าเลือกที่นั่งเดี่ยวริมหน้าต่าง อยู่ด้านหลังเก้าอี้ที่ไทสันเลือกราว ๆ .. ห้าแถว บังเอิญ? ไม่ล่ะ เธอจงใจ ยังไงนี่ก็เป็นการออกมาจากค่ายครั้งแรกหลังจากที่รู้ว่าตัวเองเป็นครึ่งเทพและตัวเธอก็ไม่ใช่ลูกสาวของเทพที่แข็งแกร่งหรืออันตรายอะไร เป็นเพียงสายเลือดของเทพีแห่งความรักที่จะน่ากลัวก็เมื่อชำนาญในการใช้ความสามารถแล้ว ดังนั้นให้เธออยู่ใกล้คนที่พอใช้การได้อย่างไทสันย่อมเป็นการดีที่สุด
<br><br><p style="text-indent: 2.5em;">
ลมหายใจสายหนึ่งค่อย ๆ ออกมาจากริมฝีปากที่เผยอเปิดเล็กน้อยของเธอ มันคือการถอนหายใจที่เบาจนแทบไม่ได้ยิน เหมือนสับสน ลังเล แต่ก็เชื่อมั่นในการตัดสินใจที่เลือกไปแล้ว แผ่นหลังเรียบของเนเรซ่าชิดไปกับพนักพิงเก้าอี้ เธอเอียงศีรษะแตะกับกรอบของหน้าต่างรถไฟ พร้อมกับปล่อยให้ดวงตาเฉียบคมเสมือนจิ้งจอกเฝ้ามองทิวทัศน์ที่ค่อย ๆ เลื่อนผ่านไปอย่างเชื่องช้าตามเส้นทางของรถไฟที่น่าอัศจรรย์ใจที่สุดในโลก
</p>
   </font></font></div>

   
   <div class="quotee"><font face="Kanit"><font size="3">
         เริ่มภารกิจ : ศึกโพไซดอนและซูซาโนโอะ
      </font></font></div>

   
   <div class="footer">
         <p>Timeline at [ 12:48 | 04/12/2024 ]</p>
   </div>
</div>

Nereza โพสต์ 2024-12-8 02:50:11

Nymeria โพสต์ 2024-12-9 19:31:43

Nanette โพสต์ 2024-12-28 15:39:43

หน้า: 1 [2] 3

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver