สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล

God โพสต์ 2024-5-12 09:43:29

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 50px;
border: 5px double #b0a069;
padding: 50px;
box-shadow: #b0a0690px 0px 10px;
background-image: url("https://i.imgur.com/j79VBH8.png");
background-attachment:fixed;}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 950px;
border-radius: 0px;
border: 1px dotted #b0a069;
padding: 10px;
box-shadow: #d3d3d3 0px 0px 20px;
background-color: #fff;}
</style>


<style>
#boxsystem03 {
width: 550px;
border-radius: 20px;
border: 2px dashed #d1e6ec;
padding: 3px;
box-shadow: #d1e6ec 0px 0px 0em;
background-color: #16140d;}
</style>

<style>
.shadow {
 text-shadow: 1px 1px 0px #ddd;
}
</style>


<div id="boxsystem01">
 Grand Central Terminal สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล, นิวยอร์ก 

<iframe width="850" height="480" src="https://www.youtube.com/embed/N0x17USv5aA?autoplay=1&loop=1&playlist=N0x17USv5aA" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe>

 <div id="boxsystem02"> <img src="https://i.imgur.com/4sfUdT2.png" width="540" _height="232" border="0">สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลนิวยอร์ก <img src="https://i.imgur.com/l8tJOnv.gif" border="0"> สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล (Grand Central Terminal)ตั้งอยู่ใจกลางนครนิวยอร์ก เป็นสถานีรถไฟที่มีชื่อเสียงและงดงามที่สุดแห่งหนึ่งของโลกสถานที่แห่งนี้ไม่เพียงแต่เป็นศูนย์กลางการเดินทางที่สำคัญแต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของสถาปัตยกรรมแบบโบซาร์ (Beaux-Arts) ที่โดดเด่น ตัวอาคารมีเพดานสูงโอ่อ่าพร้อมภาพจิตรกรรมของกลุ่มดาวบนท้องฟ้าโค้ง ด้านในตกแต่งด้วยหินอ่อน โคมไฟระย้า และบันไดหรูหรา ทำให้ผู้มาเยือนรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่และความงามอันคลาสสิก สถานีแห่งนี้เปิดให้บริการครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1913 แทนที่สถานีเก่าซึ่งไม่สามารถรองรับจำนวนผู้โดยสารที่เพิ่มขึ้นได้ การก่อสร้างใหม่เกิดขึ้นจากวิสัยทัศน์ของกลุ่ม Vanderbilt ตระกูลนักธุรกิจที่ทรงอิทธิพลในยุคนั้น พวกเขามุ่งมั่นจะสร้างสถานีรถไฟที่ทันสมัยที่สุดในโลก จึงเลือกใช้ระบบไฟฟ้าแทนหัวรถจักรไอน้ำ ทำให้แกรนด์เซ็นทรัลกลายเป็นต้นแบบของสถานีรถไฟยุคใหม่ นอกจากเป็นจุดศูนย์กลางการเดินทาง สถานียังเป็นสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม ได้รับการบูรณะหลายครั้งเพื่อรักษาความงดงามและประโยชน์ใช้สอย ปัจจุบันที่นี่เป็นแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยม มีร้านอาหาร ร้านค้า และตลาดในตัวอาคาร นักท่องเที่ยวมักมาเยือนเพื่อชื่นชมสถาปัตยกรรม ถ่ายภาพใต้เพดานดาวฤกษ์ และสัมผัสบรรยากาศอันคลาสสิกที่ยังคงมนต์เสน่ห์แห่งอดีตไว้เสมอ <img src="https://i.imgur.com/Q1K9iA0.png" width="500" _height="500" border="0"> ---[ กดปุ่มเพื่อเข้าสู่สถานีรถไฟเฮเฟตัส ]--- <img src="https://i.imgur.com/pANTDVp.png" width="512" _height="512" border="0"> ชานชาลาที่ 9 เฮเฟตัส <img src="https://i.imgur.com/l8tJOnv.gif" width="349" _height="18" border="0"> รถไฟสำหรับเหล่าเดมิก็อด และอสุรกาย ที่ต้องการเดินทางไกลไปต่างประเทศ โดยไม่ต้องขึ้นเครื่องบินเพราะที่นี่รวบรวมรถไฟสายต่าง ๆ ทั่วทั้งโลก เชื่อมต่อโดยตรงกับรถไฟไปประเทศต่าง ๆ กรุณาอย่าวิ่งชนเสาถ้าไม่อยากเจ็บตัวโปรดกดปุ่ดกลไกลับ ที่ซ่อนไว้ในเสาและประตูลับจะถูกเปิดออก ก่อนขึ้นรถไฟต้องซื้อตั๋วก่อนขึ้น ผู้ใดลักลอบขึ้นโดยภาระการทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ซื้อตั๋ว จะมีบริการพิเศษโยนผู้โดยสารท่านนั้นลงกลางทาง <img src="https://i.imgur.com/l8tJOnv.gif" width="349" _height="18" border="0"> <div id="boxsystem03"> <div>

</div>จุดเชื่อมต่อรถไฟเฮเฟตัส:ชานชาลาที่ 9 สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล <img src="https://i.imgur.com/JLvFVV8.png" border="0" style="border: 0px; vertical-align: middle; transition-duration: 1s;"> สำหรับท่านไม่มีตั๋วโปรดซื้อตั่วที่เคาน์เตอร์* ก่อนชำระเงินอย่าลืมบวกภาษีทุกครั้ง *ตั๋ว 1 ที่นั่ง ราคา: 20 ดรักม่าตั๋วห้องวีไอพี (4-5 คน): 100 ดรักม่า

</div> 

 ---[ ตรวจสอบตารางเดินรถ ]--- <a href="https://docs.google.com/spreadsheets/d/1YCZos_au7N4lJlr6LXXlS1gCHthBOoRkMEjKluYdB50/edit?gid=0#gid=0">🚇</a> (คลิกที่ ICON เพื่อเข้าสู่ DOC แบบเต็มหน้าจอ) <center><iframe src="https://docs.google.com/spreadsheets/d/1YCZos_au7N4lJlr6LXXlS1gCHthBOoRkMEjKluYdB50/edit?gid=0#gid=0" style="position: relative; top: -50px; width: 100%; height: 600px; border-width: initial; border-style: none;"></iframe></center><center style=""></center><center style="font-family: Kanit;"> </center><center style="font-family: Kanit;"> </center><center style="font-family: Kanit;"><img src="https://i.imgur.com/KXD3eI6.png" width="731" _height="341" border="0"></center><center style="font-family: Kanit;"></center></div> 


<style type="text/css">BODY{background:url("https://i.imgur.com/fLW87XZ.png"); background-attachment:fixed; }</style>


<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>


<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:7px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#d3d3d3!important; border-left:3px solid #16140d;border-radius:0px; border-right:3px solid #16140d;border-radius:0px;}
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#b0a069!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#b0a069!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: linear-gradient(#fff, #c8be9e, #b0a069); border-top:0px solid #fff;border-radius:5px;}
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background: linear-gradient(#bbbab5, #beb184, #b0a069); border-top:0px solid #fff;border-radius:5px;}</style>


<style name="captain" type="text/css">img:hover {-webkit-transform: rotate(3deg);-moz-transform: rotate(3deg);-o-transform: rotate(3deg) }img {-webkit-transition:5s; -moz-transition:5s;
-o-transition:5s;} </style>

</div></div>

Feria โพสต์ 2024-5-13 14:50:46

Feria โพสต์ 2024-5-20 14:37:16

Arty โพสต์ 2024-5-29 22:57:52

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Arty เมื่อ 2024-5-29 22:59 <div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Arty_1 {
border: 5px double #FF2079;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #FF2079 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/S9vLfmS.gif");}
</style>

<div id="Arty_1">


 

<mit style="">
Arty Diary Queen Bee </mit>

 

<style>
#Arty {
width: 800px;
border: 4px double #FF2079;
padding: 15px;
box-shadow: #FF2079 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/GYrJz3Y.gif");}
</style>

<div id="Arty">
 <div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          การ์เซียขับรถจนใกล้ถึงสถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล การกลับมาอยู่บนทางหลวงอีกครั้งทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะกว่า ตอนนั่งรถแท็กซี่สามพี่น้องสีเทา 'ไกรอาย' ผมกับลูพิต้านั่งอยู่ตรงเบาะหลัง มองป้ายโฆษณาทุกอันซึ่งส่วนใหญ่มีดารา ศิลปิน ที่มีชื่อเสียงอยู่บนป้ายนั้น  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "รถแล่นใกล้ถึงแล้ว ไม่ยักจะเจออสุรกายสักตัว" <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "พูดแบบนั้นเดี๋ยวก็เจอจริงหรอก" การ์เซียบอกลูพิต้า <span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "ดิฉันเห็นชอบ อย่าพูดแบบนั้นมันเป็นลางไม่ดี"  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          จราจรเริ่มติดขัดก่อนการ์เซียเธอหาลานจอดรถที่ใกล้สถานีรถไฟมากที่สุด ก่อนที่พวกเราลงจากรถ ผมถือกระเป๋าเครื่องสำอางเดินนำลิ่ว ใส่แมสและแว่นกันแดดปลอมตัวให้คนอื่น ๆ จำไม่ได้ ชีวิตคนดังมันก็ต้องหลีกหนีปาปารัสซี <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          สิ่งมีชีวิตคล้ายค้างคาวตัวใหญ่บินผ่านพวกผม ก่อนมันบินวนกลับมาอีกรอบ  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "สมพรปากเธอไหมสาว"  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          อสุรกายแวนมีเทอร์จู่โจม กลิ่นเหม็นเน่าเข้าจมูกจนผมอยากจับมันไปอาบน้ำ ลูพิต้าเหมือนจะรู้งานใช้หอกสอยมันลง <img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000007382.gif" width="566" _height="120" border="0"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; color: rgb(53, 28, 117); vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ดีนะชุดเดี๊ยนไม่เลอะ" ร่างเล็กจือปากหลังร่วมพลังมิตรภาพกำราบแวนมีเทอร์ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; color: rgb(53, 28, 117); font-style: italic; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พลังแห่งสาว สาว สาว จะลงทัณฑ์แกเอง <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          ทั้งสามเจอเสาที่มีสลักอักษรกรีกสีทองเรืองแสง ซานชาลาที่ 9 เฮเฟตัส มีลูกศรชี้ลงล่างเสา "ลูกศรชี้ด้านล่าง มันต้องมีอะไรผิดพลาด" <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "ไม่ผิดหรอก" หญิงสาวตอบกลับ ฝ่ามือบอบบางแตะกลไกบางอย่างที่ซ่อนในเสา ก่อนประตูลับค่อย ๆ เปิดออก <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          เมื่อเดินทะลุประตูลับอาร์ตี้เอ่ยเสียง <span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"เรฟอย่างกับชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่ ทางเชื่อมต่อระหว่างโลกมักเกิ้ล กับโลกเวทมนตร์ เดินไปเดินมาเดี๊ยนไปโผล่โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ ฮอกวอตส์ ข้ามจักรเลยนะยะ" <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "นั่นน่าจะเป็นเด็กค่ายจูปิเตอร์ใช่ไหมพี่การ์เซีย" ลูพิต้าถาม ดวงตาคมจ้องมองเดมิก็อดที่ใส่เสื้อยืดสีม่วง  มีรูปมาลัยลอเรลและ SPQR บนเสื้อยืด  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "ค่ายจูปิเตอร์หรอ" ร่างเล็กนึกถึงลูกพี่ลูกน้องไฮรี่ หมอนั่นอยู่ค่ายนี้นี่เองกะว่าอยู่ ถกเถียงความเห่ยของเสื้อยืด  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          อาร์ตี้ขอให้เห่ยทั้งคู่ ! <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "เดมิก็อดฝั่งโรมัน ไม่ค่อยถูกกับคนฝั่งกรีกอย่างพวกเราสักเท่าไหร่"  <span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "แล้วแตกต่างจากพวกเราตรงไหน ก็ลูกเทพเหมือนกันนี่"  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          หญิงสาวข้ามเพศอธิบาย "ค่ายกรีกมีความเป็นอิสระเสรีมากกว่า ต่างจากฝั่งโรมันที่จะเคร่งครัด มีกฎเกณฑ์ และมีวินัยมากกว่า พวกเขาอยู่กันแบบทหาร" <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          <span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ฝึกแบบทหารก็หนักเอาเรื่องสิ"  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "คนค่ายจูปิเตอร์คำสรรพนามเรียกพวกกรีก 'เกรคัส' ด้วยนะ เป็นคำในลักษณะเหยียดหยาม สบประมาทคนนอก" <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          จึ้งมากแม่ ปั๊วะไม่หยุด <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          อาร์ตี้เข้าใจแจ่มแจ้งถ่องแท้ถึงเบื้องลึก อ๋อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ชายหนุ่มร่างสูงลูกพี่ลูกน้องไฮรี่ก็เคยพูดไว้ เข้าใจแล้วทำไมน้องชายถึงโกรธหูดับตับไหม้  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          เดินสับ ๆ ตรงไปยังเคาน์เตอร์ลงทะเบียนรถไฟสายประเทศญี่ปุ่น <img src="https://i.imgur.com/68yPwXQ.jpeg" width="455" _height="350" border="0"> <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div></div>
 
</div></div>

Mackenzie โพสต์ 2024-5-30 12:43:46

15. Platform 9 HephaestusMhttps://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
…เขาไม่ได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้ของเมืองนิวยอร์กมานานแค่ไหนแล้วนะ…
แมคเคนซีมองผู้คนที่เดินขวักไขว่ในสถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลนิวยอร์กแล้วมองตั๋วรถไฟในมือที่ได้รับมาจากคุณดีเมื่อหลายวันก่อน ในตั๋วนั้นระบุชื่อสถานที่ที่เขาไม่รู้จัก
“ชานชาลาที่เก้าเฮเฟตัสอยู่ตรงไหน นายรู้ไหม”
เขาหันมาถามแดนนี่ แซเทอร์เพื่อนร่วมทางที่มาด้วยกัน คิดถูกจริง ๆ ที่ไม่มาเพียงคนเดียว ไม่เช่นนั้นกว่าจะมาถึงที่นี่ได้ก็ไม่รู้ว่าจะเจออสูรกายระหว่างทางอีกไหม
“ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะไปจากตรงนี้อีกหน่อยนะครับ”
แซเทอร์หนุ่มเดินนำทางเขาไป ขณะที่เดินตามแมคเคนซีก็มองรอบ ๆ ไปด้วย แต่ไม่ว่าจะมองยังไงก็ยังหาจุดแตกต่างที่บอกว่าเป็นทางไปชานชาลาที่ 9 เฮเฟตัสไม่เจอเลย
“ถึงแล้วครับพี่ชาย”
เสียงแดนนี่ดังขึ้นเมื่อพวกเขาหยุดอยู่หน้าเสาต้นหนึ่ง แมคเคนซีถึงกับเลิกคิ้วเล็กน้อย เมื่อมองดูดี ๆ แล้วเหมือนว่าที่เสาต้นนั้น จะมีตัวอักษรกรีกสีทองที่สลักคำว่า ‘ชานชาลาที่ 9 เฮเฟตัส’ เรืองแสงอยู่
“เสาต้นนี้น่ะเหรอ อย่าบอกนะว่า……”
ชายหนุ่มมองลูกศรที่ชี้ลงด้านล่างของเสาแล้วก็ชวนให้สงสัยว่าเขาจะลงไปได้ยังไง ทันใดนั้น ฉากหนึ่งในนิยายเกี่ยวกับพ่อมดน้อยที่ดังไปทั่วโลกก็ผุดขึ้นมาในหัว หรือว่าเขาต้องทำแบบนั้น
“พี่ชายรอแป๊บนึงนะครับ เราต้องหา— หวา ! พี่ชายจะทำอะไร !?”
แดนนี่ตะโกนลั่นแล้วรีบดึงชายเสื้อแมคเคนซีที่ออกวิ่งพร้อมปะทะร่างกับเสาได้ทันหวุดหวิด
“ก็จะเข้าไปในนี้ไง ไม่ได้ทำแบบนี้งั้นเหรอ”
เขาทำหน้างงเมื่อแดนนี่ส่ายหน้าทันทีแทนคำตอบ
“ไม่ครับไม่ มันมีทางเข้าไป พี่ชายใจเย็น ๆ ก่อน อย่าเพิ่งทำอะไรรุนแรงนะครับ”
ให้ตายสิ…เขาก็แค่จะเลียนแบบนิยายเรื่องนั้นเฉย ๆ แต่กลับโดนมองว่าเป็นพวกชอบใช้ความรุนแรงไปแล้วหรือไงนะ แมคเคนซีรอให้แดนนี่ลูบ ๆ คลำ ๆ ไปตามเสา จนในที่สุดก็เหมือนจะเจออะไรสักอย่าง มันคือ ‘ปุ่ม’ ที่แค่กดเพียงเท่านั้น แล้วประตูซึ่งเป็นเหมือนทางเข้าลับก็เปิดออก
“แค่เนี้ย…?”
ชายหนุ่มกระพริบตาปริบ ๆ เมื่อครู่เขาควรขอบคุณแดนนี่ใช่ไหมที่ยื้อเขาไว้ทันก่อนที่จะทำอะไรขายหน้าอีก
“ใช่ครับ เรารีบไปกันเถอะ”
แดนนี่พยักหน้าแล้วยิ้มให้ก่อนจะเดินนำเข้าไปในเสาต้นนั้น

- ชานชาลาที่ 9 เฮเฟตัส -
บรรยากาศในชานชาลาที่ 9 เฮเฟตัสค่อนข้างวุ่นวายไม่ต่างจากสถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลนิวยอร์กเท่าไหร่ เพียงแต่ผู้โดยสารและพนักงานที่นี่ล้วนแต่เป็นเดมิก็อดและเหล่าอสูรกายเท่านั้น
“ที่นี่เป็นสถานีรถไฟที่เชื่อมต่อกับรถไฟทั่วโลกเลยล่ะครับ ก่อนอื่นเราต้องไปลงทะเบียนที่เคาท์เตอร์ให้ตรงกับรถไฟขบวนที่เราจะเดินทางไปกันก่อน”
แดนนี่อธิบายและทำหน้าที่เป็นแซเทอร์ที่ดีด้วยการพาเขาไปลงทะเบียนตั๋วรถไฟให้เรียบร้อย จากนั้นพนักงานก็แจ้งว่าพวกเขาต้องไปขึ้นรถไฟตรงไหน
“โอ๊ะ ! นั่น รถไฟมาพอดีเลย รีบไปกันครับพี่ชาย”
อาจเป็นโชคดีของพวกเขาที่ไม่ต้องรอนานเกินไป รถไฟขบวนที่จะไปญี่ปุ่นก็จอดเทียบชานชาลา เมื่อขึ้นรถไฟได้ทั้งคู่ก็ไปหาที่นั่งว่างแล้ววางกระเป๋าสัมภาระไว้ตรงช่องวางของเหนือศีรษะ
“นายหลับเอาแรงก่อนก็ได้นะ”
แมคเคนซีหันมาบอกแดนนี่ที่นั่งข้าง ๆ พวกเขาคงต้องนั่งรถไฟกันอีกพักใหญ่กว่าจะเดินทางถึงญี่ปุ่น
“อื้อ ผมว่าจะกินให้อิ่มก่อนแล้วค่อยนอนล่ะครับ พี่ชายมากินด้วยกันไหม”
แดนนี่หยิบแฮมเบอร์เกอร์ที่พวกเขาซื้อจากร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดที่สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลนิวยอร์กมาทาน ดูไม่มีความกังวลกับการเดินทางในครั้งนี้เท่าไหร่
“ไม่เป็นไร ฉันยังไม่หิว นายกินก่อนเลย”
แมคเคนซีส่ายหน้าพลางเอนหลังพิงเบาะนั่งในท่าที่สบาย เชื่อว่าตนเองคงจะหลับในอีกไม่ช้านี้
เมื่อรอผู้โดยสารจนถึงเวลา ประตูของแต่ละโบกี้ก็ปิดลงและรถไฟก็เริ่มออกวิ่งเพื่อเดินทางไปยังประเทศญี่ปุ่น
https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png

Mackenzie โพสต์ 2024-5-31 23:51:06

18. Goodbye JapanMhttps://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
…ถึงเวลากลับค่ายฮาร์ฟบลัดแล้ว…
หลังจากปาร์ตี้ขนมและนอนค้างที่โรงแรมไปหนึ่งคืน วันรุ่งขึ้นแมคเคนซีกับแดนนี่ก็เช็คเอาท์แล้วออกจากโรงแรมไปขึ้นรถไฟที่สถานีชิบุยะไปยังสถานีโตเกียว
“คราวนี้กลับไวมากเลยนะครับ ใช้เวลาแค่คืนเดียวเอง”
แซเทอร์หนุ่มบอกขณะเดินอยู่ในสถานีรถไฟโตเกียว พวกเขากำลังจะไปยังอุโมงค์ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเพื่อขึ้นรถไฟกลับไปยังชานชาลาที่ 9 เฮเฟตัส
“โชคดีที่เจอบาเกะดานูกิตัวแรกก็ได้สาเกเลย”
นั่นสิ ถือว่าเป็นโชคดีของเขามาก ๆ หากไม่เจอสาเกแต่กลับไปเจอใบไม้เหมือนที่เก็บได้จากเจ้าบาเกะดานูกิขี้เมาเมื่อคืน ไม่รู้ว่าเขาต้องไปตามหาบาเกะดานูกิอีกกี่ตัว
อยู่ ๆ สายตาก็เหลือบไปเห็นร้านขายของร้านหนึ่งเข้า น่าจะเป็นร้านขายของที่ระลึกหรือของขึ้นชื่อ ผู้คนในร้านถึงได้เยอะขนาดนี้ อยู่ ๆ แมคเคนซีก็นึกถึงใครบางคนขึ้นมา
“แดนนี่ นายรอฉันตรงนี้ก่อน หรือจะไปซื้อขนมก็ได้ แล้วมาเจอกันตรงนี้นะ”
เหมือนเป็นคำที่แดนนี่รอคอยมานาน พอได้ยินคำว่าขนม เจ้าตัวก็พยักหน้ารับแล้ววิ่งหายเข้าไปในร้านแถว ๆ นั้น ส่วนแมคเคนซีก็เข้าไปซื้อของในร้านดังกล่าว ใช้เวลาสักพักก็ออกมา กลายเป็นว่าเขาเป็นฝ่ายยืนรอแดนนี่ไปช็อปปิ้งอีกแล้ว
“ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ ผมเลือกของนานไปหน่อย”
เสียงของแดนนี่ทำให้แมคเคนซีหันไปมอง ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นแซเทอร์หนุ่มหอบของพะรุงพะรังเต็มไปหมด
“แน่ใจใช่ไหมว่าเลือกแล้ว ไม่ได้ไปเหมาร้านเขามานะ”
อดไม่ได้ที่จะเอาของส่วนนึงมาช่วยถือ แม้ว่าแดนนี่จะบอกว่าไม่เป็นไรก็ตาม
“แน่สิครับ ก็…ก็ผมซื้อของไปฝากเพื่อน ๆ แซเทอร์ทุกคน มันก็เลยเยอะไปหน่อย”
ได้ยินแบบนี้ก็พอเข้าใจ ถือว่าเป็นเด็กมีน้ำใจคนหนึ่ง แมคเคนซีจึงแค่พยักหน้าช้า ๆ
“ครบแล้วหรือยัง จะได้ไปขึ้นรถไฟกัน”
“ครบแล้วครับ เรากลับค่ายกันดีกว่า”
แดนนี่บอกด้วยรอยยิ้มแล้วนำเขาไปขึ้นรถไฟที่อุโมงค์ด้วยขบวนที่จะพาพวกเขาไปยังสถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลนิวยอร์ก

“พี่ชาย ตื่นเร็วครับ เรามาถึงชานชาลาที่เก้าเฮเฟตัสแล้ว”
เสียงแดนนี่ปลุกเขาเหมือนกับตอนขาไปโตเกียวไม่มีผิด ซึ่งแมคเคนซีก็เผลอหลับมาตลอดทางอีกแล้ว
“โอเค…ถึงไวชะมัด”
ชายหนุ่มขยี้ตาให้หายงัวเงียก่อนที่ทั้งคู่จะช่วยกันหอบกระเป๋ารวมถึงข้าวของต่าง ๆ ออกมาจากรถไฟ ขาไปยังตัวเบาอยู่แท้ ๆ ทำไมขากลับกลายเป็นพวกบ้าหอบฟางไปได้นะ

“เอ่อ พี่ชายครับ…”
แดนนี่เอ่ยขึ้นหลังจากที่พากันออกมาจากทางลับของชานชาลา 9 เฮเฟตัส ตอนนี้พวกเขามาอยู่ที่สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลนิวยอร์กแล้ว
“ว่ายังไง”
แมคเคนซีเลิกคิ้วมองเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมพูดต่อเสียที
“คือว่า…ผมขอบคุณนะครับที่พาผมไปทำภารกิจด้วย พี่ชายดูแลผมอย่างดี ผมได้ไปในที่ที่ไม่เคยไป ได้กินของอร่อย แล้วก็ได้ซื้อของมาฝากชาวแซเทอร์เยอะแยะเลย”
แดนนี่บอกยิ้ม ๆ ติดจะเขินอายนิดหน่อย แมคเคนซีไม่รู้เหมือนกันว่าคนอื่นปฏิบัติตัวต่อแซเทอร์ยังไง แต่สำหรับเขาแล้ว แดนนี่ไม่ใช่เพียงแค่แซเทอร์ที่มีหน้าที่นำทาง แต่ยังเป็นเหมือนน้องชายและเพื่อนคนนึงของเขาด้วย แม้ว่าเขาจะไม่เคยบอกความคิดนี้กับแดนนี่เลยก็ตาม
“ถ้าเทียบกับที่นายคอยช่วยฉันหลายอย่าง นี่ก็แค่เรื่องเล็ก ไว้คราวหน้าถ้ามีภารกิจอีก ฉันจะชวนนายนะแต่อาจจะมีใครบางคนไปด้วย ถ้ามีคนคนนี้ไปด้วยนายจะสนุกมากขึ้นเยอะ”
“จริงนะครับ ถ้ายังไงอย่าลืมนึกถึงผมนะ ผมพร้อมนำทางพี่ชายกับเพื่อนพี่ชายไปทุกที่เลย”
พอได้ยินว่าจะมีทริปต่อไปอีก แซเทอร์หนุ่มก็ดูกระตือรือร้นขึ้นมาทันที ดูท่าว่าแดนนี่จะชอบการเดินทางไม่น้อย แต่สำหรับภารกิจนี้ได้จบลงอย่างราบรื่นแล้ว ได้เวลาเดินทางกลับค่ายฮาร์ฟบลัดกันเสียที
https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png

Arty โพสต์ 2024-6-2 18:50:51

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Arty_1 {
border: 5px double #FF2079;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #FF2079 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/S9vLfmS.gif");}
</style>

<div id="Arty_1">


 

<mit style="">
Arty Diary Queen Bee </mit>

 

<style>
#Arty {
width: 800px;
border: 4px double #FF2079;
padding: 15px;
box-shadow: #FF2079 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/GYrJz3Y.gif");}
</style>

<div id="Arty">
 <div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; color: rgb(255, 0, 255); vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ยัยการ์เซีย"<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; color: rgb(53, 28, 117); vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ผมเรียกชื่อของเธอ ระหว่างนั่งบนขบวนรถไฟโบกี้ที่สาม สายไปสหรัฐอเมริกา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; color: rgb(255, 0, 255); vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ดิฉันมีเรื่องที่ต้องเฉลย" <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          เธอเงยหน้าขึ้นจากกล้องตัวโปรด "คะซิส" <span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "ที่เดี๊ยนโม้ไว้น่ะ ไฮรี่ไม่ได้อยู่กับลูกพี่ลูกน้องคนสนิทหรอก หมอนั่นคนเดียวกับรูปถ่ายที่หล่อนให้เดี๊ยนดู" <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "ว้ายกะแล้วเชียว" การ์เซียตบเข่าฉาดใหญ่ <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          <span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"หล่อนเชียวสนิทใจ 💋"<span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ผมโกหกหน้าตาย พลันมองหน้าตากรถไฟช่วงเวลาโพล้เพล้ของวันอาทิตย์ ดวงตะวันสีส้มเฉิดฉายบนท้องฟ้า <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "สภาพอากาศแปรปรวนออกจากประเทศญี่ปุ่นร้อยกว่าไมล์ ฝนตกเฉย" <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          "นั่งรถไฟข้ามทวีปสภาพอากาศแตกต่าง" <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          บรรดาหยาดน้ำร่วงโรยสู่แผ่นดินเบื้องล่าง<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000007382.gif" width="566" _height="120" border="0"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> กลิ่นน้ำหอมพัดตีผสมลอยตลบกระจายทั่วอากาศ ณ สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล ที่แห่งนี้ไม่เว้นยามเที่ยงคืนอันเงียบสงัด ภายในทางเดินชาลาเดมิก็อดหลากหลายเชื้อชาติและอสุรกาย เดินสวนกันไปมาไม่ต่างจากตอนกลางวัน มีนายสถานี เจ้าหน้าที่ประจำเวรเดินกันประปราย <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          เสียงเท้ากระทบพื้นจากไป ความเงียบกลับเข้ามาแทนที่คู่เสียงปรับอากาศบนรถ  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          การ์เซียถอยรถออกลานจอดรถ ขับรถออกจากนิวยอร์ก เจ้าของนัยน์ตาเพทายล้ำลึกมองเล็บบนนิ้วมือ ถอดแว่นกันแดดเปิดเผยโฉมหน้าไร้เครื่องประดับเครื่องหน้า  <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          เปลี่ยนเบาะหลังรถให้เป็นเตียงนอน ปรับเบาะนั่งเอนลงขยับเรือนร่างนอน ลูพิต้านั่งข้างหญิงสาวผู้หมุนพวงมาลัย <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ส่งภารกิจโกหกเป็นสิ่งสวยงาม <span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รางวัล: <span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">35 EXP , +5 ดรักม่า , +20 กล้าหาญ , +30 ศรัทธา , -30 เกียรติยศ<span style="color: rgb(53, 28, 117); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ความโปรดปรานจากโดลอส <span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">+35 แต้ม<span style="color: rgb(255, 0, 255); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) </div></div>
 
</div></div>

Dean โพสต์ 2024-6-6 22:33:52

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-7-9 21:32

https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdwbCRSeL4wUQTjrbTgwu0fxW62EPL4KTOgk6dTp5pBgy9kBgyCDRbJhPrPMxT_AGSXQ1Zavrg-oRSu13gM3OAW1D0O8yJ93L25Wu4k5tQvwmcLqG3YBsh7osLa6SybJMrTpIysw54Z9NPJekA9VKyp8fi1?key=CjMB6h7IlnL9DjiP0r4Zeg167https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXd7_7dFa16P0RLE9k4UP5njKGsmk8rFTwOECn5JdLVGMNGCjfYHlXe0HB4ygK9ySGYGUQ2zAVl6LoyuFvut1zZ8hLpIYTx2YWSxUBAXyGWpyNC9lHsqKW-rEDTfj2-XPB88Xk7mYskVD7JVu4dLZ90MAD7b?key=CjMB6h7IlnL9DjiP0r4Zegชานชาลาที่ 9
         แกรนด์เซ็นทรัล สถานีรถไฟเก่าแก่ที่สุดในนิวยอร์กและเป็นสถานีรถไฟที่ใหญ่ที่สุดของโลก เชื่อมต่อเส้นทางรถไฟมากถึงหกสิบเจ็ดสาย นอกจากจะเป็นจุดศูนย์รวมการเดินทางแล้วยังถือเป็นสถานที่ท่องเที่ยวชมความงามของสถาปัตยกรรมสไตล์ฝรั่งเศส และภายในสถานีแกรนด์เซ็นทรัลยังคล้ายกับห้างสรรพสินค้าที่มีร้านรวงประเภทต่าง ๆ มากมาย สำหรับสถานที่แห่งนี้.. ถ้าใช้ชีวิตอยู่ในนิวยอร์กแล้วล่ะก็คงไม่มีใครที่ไม่เคยใช้บริการแกรนด์เซ็นทรัล
         แต่วันนี้ไม่มีเวลามาเดินเอ้อระเหยลอยชายเที่ยวเล่น จุดมุ่งหมายของทั้งสองหนุ่มเดมิก็อดคือไปที่ชานชาลาหมายเลขเก้าซึ่งเป็นเลขประจำตัวของเทพเฮเฟตัส จากนั้นก็ขึ้นรถไฟพิเศษมุ่งตรงสู่กรุงเคียฟ ประเทศยูเครน พวกเขามาถึงชานชาลาที่เก้ากันแล้ว หากเป็นหนังเรื่องแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ล่ะก็คงต้องวิ่งชนกำแพงอิฐสีส้มเข้าไป แต่เลนน็อคปรามดีนไว้เสียก่อนว่าอย่าหาทำ
         “แค่กดตามบล็อกอิฐก็พอ”
         ชายหนุ่มสายเลือดฮาเดสกล่าวก่อนที่จะจิ้มแผ่นอิฐบนเสาจากนั้นประตูสู่ชานชาลาพิเศษก็เปิดออก ตอนนี้ดีนนึกสงสัย หรือว่า เจ. เค. โรว์ลิง จะเป็นเดมิก็อดสายเลือดอะไรสักอย่าง เธออาจจะเอาเรื่องจริงมาเขียนเติมแต่งในนิยายก็ได้ แต่ว่าเธอจะเป็นธิดาของเทพองค์ไหนดีล่ะ? อาจจะเทพีอะธีน่า.. ไม่สิ เทพีมินอร์วา เพราะมีนามของเทพีแห่งปัญญาโรมันอยู่ในตัวละครสุดเทพของเรื่อง แต่ดีนก็แค่คิดไปงั้นแหล่ะ… ถ้าเป็นเรื่องจริงคงฮาน่าดู
         “ว้าว.. ยอดไปเลยแฮะ”
         พวกเขาทั้งสองเข้ามาด้านในชานชาลาที่เป็นศูนย์รวม การเดินทางของเดมิก็อดและอสุรกายที่ดี ดีนเห็นมิโนทอร์ใส่สูทตนหนึ่งเดินผ่านไปพร้อมกับถือกระเป๋าเอกสารแทนที่จะเป็นค้อนหนัก ๆ เห็นฮาร์ปี้สาวกำลังเล่นกีต้าร์เปิดหมวกอยู่ ณ มุมหนึ่งของชานชาลา และยังเห็นกลุ่มเด็ก ๆ ใส่เสื้อสีม่วงบนอกเขียนตัวอักษร ‘เอส พี คิว อาร์’ คืออะไรไม่รู้แต่คิดว่าคงไม่ใช่สโมสรฟุตบอล บางทีเด็กเหล่านั้นอาจจะเป็นเดมิก็อดจากค่ายอะไรสักค่ายที่ไม่ใช่ฮาล์ฟบลัดก็ได้มั้ง
         ตอนนี้ดีนรู้สึกเหมือนว่าตัวเขาอยู่ในดิสนีย์แลนด์ หรือยูนิเวอร์แซลสตูดิโอมากกว่าสถานทีรถไฟแกรน์เซ็นทรัล เพราะสิ่งมีชีวิตที่รายรอบคล้ายกับมาสคอตในสวนสนุกเสียเหลือเกิน การอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุขแบบนี้ก็ดี ทำไมพวกเขาต้องต่อสู้กับอสุรกายด้วยนะทั้งที่บางส่วนก็ยังมีอสุรกายดี ๆ หลงเหลืออยู่ในโลก
         ดีนเดินตามเลนน็อคไปขึ้นรถไฟสู่ยูเครน อีกฝ่ายดูเชี่ยวชาญการเดินทางดีเหลือเกิน ไม่แน่ว่าอาจจะผ่านภารกิจเดินทางมาอย่างโชกโชนแล้วก็ได้ นับได้ว่าเขาเลือกคู่หูสำหรับการทัวร์ไม่ผิดคน รถไฟมาตามเวลาที่กำหนด พวกเขาเดินไปขึ้นที่ตู้ขบวนสำหรับ ‘ที่นั่งอิสระ’ เพราะว่าพวกเขากำลังมุ่งหน้าไปสู่ประเทศที่มีสงครามภายในตู้โดยสารจึงมีคน (ขอเรียกแบบนี้ก็แล้วกัน) อยู่ไม่มาก ถ้าไม่ด้วยธุระเร่งด่วนจริง ๆ หรือมีภาจกิจระดับเทพเจ้าให้ไปทำคงไม่มีใครอยากไปเสี่ยงดวง.. แต่ถ้าเป็นสายเลือดแห่งแอรีสก็ไม่แน่
         และเมื่อถึงเวลาตามกำหนดรถไฟของเทพเฮเฟตัสก็เคลื่อนขบวนไปตามราง ดีนไม่เห็นทิวทัศน์อะไรมากไปกว่าทางใต้ดิน.. ก็นะ ถ้าไม่ใช่ใต้ดินเทพีเฮคาทีคงใช้เวทพลางตาจนเหนื่อย ในเมื่อไม่มีวิวให้ดูดีนก็เอาแผนการออกมาแจกจ่ายให้กับเลนน็อค
         “ฉันทำแผนการเดินทางมาคร่าว ๆ ส่วนนี่แผนที่ น่าจะพอใช้ดูทางได้” ดีนยื่นเอกสารให้กับเด็กหนุ่มบ้านฮาเดส ในนั้นมีทั้งข้อมูลสายรถและแผนที่ที่พิมพ์อย่างหยาบ ๆ “เส้นทางนี้น่าจะเร็วที่สุด ขึ้นรถไฟจากเคียฟไปลงครามาตอร์สค์ ใช้เวลาทั้งหมดหกชั่วโมงครึ่ง แล้วเช่าแท็กซี่ไปดอแนตสก์ ต่อจากดอแนตสก์ก็ขึ้นบัสไปลงมาริอูปอล รวมเวลาเดินทางประมาณสิบสองชั่วโมง ได้เวลานั่งรถยาว ๆ จนเมื่อยตูด”
         เลนน็อคพยักหน้ารับ เขาไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ กับแผนที่ดีนเสนอ เพราะถ้าให้ไปเองเขาคงแฝงตัวอยู่ในเงาแล้วปล่อยไหลไปตามการเดินทาง
         “แล้วนายรู้ไหมว่าเราต้องใช้เวลาเท่าไรกว่าจะไปถึง” ดีนถามต่อ
         “พอ ๆ กับเครื่องบิน” เลนน็อคตอบเสียงเรียบ
         “พอ ๆ กับเครื่องบินเหรอ…”
         ยากชะมัดยิ่งขึ้นเครื่องบินไม่ได้อยู่ด้วย แต่ถ้าความเร็วเทียบเท่าเครื่องบินถือว่าเร็วมาก ๆ หรือรถไฟเฮเฟตัสจะมีความเร็วเทียบเท่าชินคันเซ็นกันนะ… แต่ถึงจะเทียบเท่าเครื่องบินก็คงใช้เวลานานหลายชั่วโมงอยู่ดีเพราะต้องข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกไป ช่วงเวลาต่อจากนี้ดีนจึงได้พักงีบ ดูคลิปสัตว์โลกน่ารัก เบื่อ ๆ หน่อยก็เดินไปหัวขบวนแล้วซื้อขนมจากลูกเรือมากิน
         “จริงสิ เดือนที่แล้ววันเกิดนายนี่นา ฉันไม่มีของขวัญอะไรให้นายเลย เอาเป็นว่าทริปนี้ทั้งทริปฉันเลี้ยงนายทั้งหมดเลยดีไหม”
      “เอาแบบนั้นก็ได้” สีหน้าของชายหนุ่มผู้นิ่งเฉยมีประกายของความประหลาดใจ เพราะคนส่วนใหญ่ไม่ค่อยมาแคร์วันเกิดอะไรเขาหรอก

         .          .          .
         แล้วทุกอย่างก็ดำเนินไปจนผ่านไปได้ราว ๆ เก้าชั่วโมง…
         ดีนและเลนน็อคลงจากรถไฟของเฮเฟตัสแล้วเข้าสู่สถานีรถไฟกรุงเคียฟ ทั้งคู่ขึ้นบันไดเลื่อนอันแสนยาวเหยียดเพราะสถานีรถไฟอยู่ใต้ดินที่ลึกมากจนแรงสั่นสะเทือนของระเบิดส่งไปไม่ถึง สถานที่แห่งนี้จึงเป็นหลุมหลบภัยชั้นดีในยามเกิดสงคราม จากนั้นทั้งคู่ก็ไปซื้อตั๋วรถไฟมุ่งสู่ครามาตอร์สค์ตามแผนการ เป็นเรื่องที่แปลกมาก ที่ยูเครนมีแต่ป้ายภาษารัสเซียเต็มไปหมด แม้แต่นายสถานีก็ไม่พูดภาษาอังกฤษแต่เลนน็อคกลับสนทนาซื้อตั๋วมาได้แม้ไม่ได้ถึงกับพูดได้คล่องปร๋อนัก
         “นายเก่งจังเลนนี่ ไม่ยักรู้ว่านายก็พูดรัสเซียเป็น หรือว่านายเป็นคนรัสเซียเหรอ?”
         “เปล่า” เลนน็อคโคลงหัวนิดนึงก่อนจะเฉลย “ฉันก็แค่พูดตามที่อีวานบอกมา”
         “หืม?” ดีนเพียงแค่อุทานพร้อมกับทำตาโตพลางมองใบหน้าของอีกฝ่ายที่คล้ายกับอยากจะบอกว่า ‘ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ไม่ต้องใส่ใจหรอก’ จากนั้นเลนน็อคก็ชิงสวมหูฟังแล้วหลับตา รอเวลารถไฟไปครามาตอร์สค์เคลื่อนขบวน
         ‘แต่ว่าใครคืออีวานล่ะวะ?’
         ชายหนุ่มได้แต่สงสัย แต่จู่ ๆ ก็รู้สึกหนาวไปตามกระดูกสันหลังขึ้นมา มันต้องเป็นเพราะภูมิอากาศของยูเครนแน่ ๆ เลย… ล่ะมั้ง
https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXda3aQmVQM4HqFwDxYIsXaaIXtD3bV1Azyk7ajp4kzl5IgMRsoc9dlZpSwPFoeEWIFq13LNm9tZhnZOOv1SnqNbu7_GyMh4lVUv8biiVRYbk96yG3RSb2IMKmM6awo2XjdBud-WuY07tDlH9wyBlQvWQoQ?key=CjMB6h7IlnL9DjiP0r4Zeg

Dean โพสต์ 2024-6-12 21:42:55

https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcxmIJpkwestF3UNnKvNdKB7vS7ks5Q32JRc6S7XuIdQSrixo9rZrLMsIyb-qqYN32eephXr_pHbhbzCPmH0tDsOf64dUwgqkY5zOWF-GQmWOZtcQ2yJ1YZGbWgTdxIURCiHNhdfxJUDxzcoJ5GRvpFSytI?key=-p6o54P--e9TqLjHHK-0mg170https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeKVBcwcOiLJH56i-1KXXBoj46Kj-ZFVjhJ7HPF3B9nao0s5WG266hZLJQyyN9J7PDw3rO4ZYP0iV9dr8Hj_B1odwrO0as3mrLq5OoNxJURTk0VT0YumMwCgq2x-G1LbhTM8vujzbPydmEwLD2F9N7L70ad?key=-p6o54P--e9TqLjHHK-0mgกว่าจะถึงนิวยอร์ก
         ออกเดินทางวันที่หกแต่กว่าจะถึงนิวยอร์คก็ปาไปวันที่สิบสอง นี่มันภารกิจเดินทางระดับง่ายชัด ๆ..
         ดีนและเลนน็อคมาถึงสถานีรถไฟกรุงเคียฟโดยสวัสดิภาพ ซึ่งอันที่จริงจะพูดแบบนั้นก็พูดได้ไม่เต็มปากเพราะหลังจากที่บุตรแห่งฮาเดสเปิดสัญญาณโรมมิ่งพวกเขาก็ถูกสัตว์ประหลาดตามไล่ล่าตลอดทั้งเส้นทาง ไม่ว่าจะบนแท็กซี่หรือรถไฟขาเข้าเมือง ทว่าก็ถูกมัจจุราชที่ชื่อว่า เลนน็อค เทย์โคลิส จัดการอย่างง่ายดาย หมอนี่มันมือสังหารอสุรกายระดับพระกาฬชัด ๆ จะบอกว่าสมกับที่เป็นบุตรแห่งความตายไหมก็คงใช่
         ถึงพวกเขาจะปลอดภัยดีแต่ดีนก็แอบเจ็บใจนิดหน่อยที่อีกฝ่ายดันมีกระเป๋าสำรองแห่งความมืด เลยไม่ได้เห็นฉากที่เป้ของอีกฝ่ายปิดไม่ลง เหมือนว่าก่อนหน้านี้เขาจะถ้าพนันไว้สินะ แต่โชคดีที่พนันกับตัวเองไว้เลยไม่ต้องเสียค่าดอลลาร์เพิ่ม
         “กลับไปที่นิวยอร์กอีกเก้าชั่วโมงสินะ ฉันอยากยืดขาสบาย ๆ สักหน่อย พวกเราอัพเกรดที่นั่งเป็นห้องพิเศษกันเถอะ”
         “แล้วแต่เลย เงินนายจ่าย”
         เพราะด้วยเหตุนั้นทั้งสองจึงได้นั่ง ๆ นอน ๆ ยาว ๆ ในห้องรถไฟพิเศษสำหรับสี่ที่นั่ง สัมผัสประสบการณ์นั่งรถไฟเหมือนไปฮอกวอตส์ น่าเสียดายที่รถเข็นขายอาหารไม่มีขนมกบช็อกโกแลต แม้จะน่าเบื่อไปสักหน่อยแต่ถ้าสะดวกสบายและปลอดภัยก็ถือว่ายอดเยี่ยมที่สุดแล้ว
         .          .          .
         เก้าชั่วโมงผ่านไป ดีนและเลนน็อคมาถึงสถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลในช่วงบ่ายของวัน และเมื่อกำลังจะก้าวขาออกจากชานชาลาหมายเลขเก้าไม่มีเศษสามส่วนสี่ทั้งสองก็ถูกนายสถานีสาวสวยแต่มีท่อนล่างเป็นงูเรียกไว้
         “คุณดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล กับคุณเลนน็อค เทย์โคลิสใช่หรือเปล่าคะ พอดีว่าเทพีอะธีน่าท่านฝากของรางวัลภารกิจเอาไว้ให้น่ะค่ะ” ลาเมียร์สาวกล่าวก่อนที่เธอจะมอบกล่องรางวัลให้ทั้งสองคนละใบ “กล่องนี่ค้างไว้ที่สถานีตั้งแต่วันที่หกแล้ว ดิฉันก็นึกว่าคุณจะไม่กลับมารับแล้วซะอีก”
         “ขอบคุณครับ ผมต้องกลับมารับรางวัลอยู่แล้ว แต่ที่บอกว่าไม่มารับ.. แสดงว่ามีคนทำภารกิจเพื่อการกุศลด้วยสินะครับ”
         “เปล่าค่ะ” ลาเมียร์สาวยิ้มแหย “ก็แบบว่ามีคนที่ไปทำภารกิจแต่ไม่ได้กลับมาอะไรงี้ ถ้าให้พูดตรง ๆ ก็แบบว่าตายน่ะค่ะ คิดว่าจะต้องตีพัสดุกลับไปที่โอลิมปัสเสียแล้ว” ซึ่งดูเหมือนว่าจะมีผู้ที่ทำภารกิจไม่สำเร็จเยอะเสียจนเธอชิน
         “โอ้…” พอได้ยินแบบนี้ทำเอาดีนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
         “หมดหน้าที่ของดิฉันแล้วขอตัวก่อนนะคะ” เจ้าหน้าที่สาวยิ้มหวานโดยพยายามเก็บลิ้นสองแฉกของเธอเอาไว้จากนั้นก็เลื้อยไปทำงานต่อ
         “ถ้างั้นเราออกจากชานชาลานี้กัน ฉันอยากจะช็อปปิ้งนิดหน่อยด้วย นายพอจะรอหน่อยได้ไหม?”
         “ไม่มีปัญหา” เลนน็อคพยักหน้าก่อนจะเดินนำเขาออกจากชานชาลาโดยกดรหัสที่อิฐบล็อกบนกำแพงเพื่อเปิดประตูลับ
         ดีนแวะร้านเพ็ทช็อปเพื่อซื้ออุปกรณ์สัตว์เลี้ยงสำหรับเจ้าออมเล็ต ทั้งเบาะนอนนุ่มนิ่ม ของเล่นสุนัขและแมว ชามอาหารสัตว์ ปลอกคอ สายจูงสุนัขพันธุ์ใหญ่ และกระบะทรายแมว ไม่รู้เหมือนกันว่าสิงโตมันขับถ่ายเหมือนแมวไหมแต่คิดว่าน่าจะใกล้เคียงกันล่ะน่า ส่วนเรื่องอาหารและทรายแมวค่อยว่ากันอีกที นอกจากนี้ยังซื้อขนมเจ้าอร่อยที่ไม่มีขายในมินิมาร์ทของค่ายฮาล์ฟบลัด ซื้อเยอะจนต้องพึ่งพากระเป๋าเงาของเลนน็อคเป็นที่เก็บของ
         เมื่อทำธุระทุกอย่างจนหนำใจแล้วก็ได้เวลานั่งเรลเวย์กลับไปค่ายเสียที…
         มุ่งสู่ค่ายฮาล์ฟบลัดสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับเดมิก็อดสายเลือดกรีกมากที่สุด และมันจะต้องปลอดภัยกว่าฮอกวอตส์อย่างแน่นอนเขามั่นใจ…
https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfikmR0qV77AqXJ5blsEhb3uksMMoOduQQP28yoIdPSF2lHdrEJboJWUYeX7tuVRdoraX3d3t_0cqJghVY68HSxiyRhlHPeFGSoTpERJomRjGKfjU6sHuPIfRuXrGIIt9Xn5t6WxA2xEJfaL4ZeOfBUR9YI?key=-p6o54P--e9TqLjHHK-0mgจบภารกิจ: แม้มิอาจหยุดยั้งสงคราม แต่สามารถปกป้องผู้คนได้
รางวัล: +60 EXP , 15 ดรักม่า และ 50 เกียรติยศ , 200 ความกล้า
หินอัปเกรด 3 ชิ้น และ หินแห่งปัญญา 1 ก้อน

ความโปรดปรานจากอะธีน่า+35 แต้ม
โบนัส: ความโปรดปรานจากเบลโลน่า (เทพีโรมัน) แอบเพิ่มขึ้น +10 แต้ม
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) - โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +25-------------------------------------
อัพเกรดตั๋วรถไฟเป็นห้องพิเศษ 60 ดรักม่า
(รวมภาษีเป็น 64 ดรักม่า)

Dean โพสต์ 2024-7-11 12:41:02

https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcHyWgfYmUEgDVdVCjKre9vG6MpDQ4wrtBMzlHqb0zWs84CvetbeiKej0di9br9cuL1IjmnmjtwQQSfIQ7DJaEw-frhD0Ob6_uHPJV7JdyvqfW1Qk0D2ukEQ0QluoQzHHpqTP-LeuluqVsmJyeKGBETiwXr?key=UQVlsmA2OMu-6-12jHoc4g195https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfwsU_I5DlvvBOnynvjT9aoQs6LMBpYY1cvDUvzVC0xRBreDSxlomh1TqImZLaRSGCmsdf0h75Bo4EbJNC2gWdALN4M9dggZF8BDXg3N__2yFNeo1hdXEZ2zscDb5YPryUikHgvb7Ruy5ehn5C7yDHpsSQ?key=UQVlsmA2OMu-6-12jHoc4gHoneymoon Trip
            ในที่สุดวันออกเดินทางก็มาถึง ดีนตื่นเต้นดีใจกับการท่องเที่ยวระยะยาวครั้งนี้จนนอนแทบไม่หลับ แต่นั่นไม่ได้เป็นอุปสรรคให้คนดีด ๆ อย่างเขามีอาการเซื่องซึมแต่ประการใด
            สัมภาระพร้อม ข้อมูลพร้อม กายพร้อม ใจพร้อม เงินก็พร้อม ดีนนำเจ้าออมเล็ตน้อยไปฝากให้เอมีเลียช่วยดูแลตั้งแต่เช้า ที่ต้องฝากหญิงสาวจากบ้านซุสไว้เป็นเพราะว่าน้องสาวของเขาก็อยู่กับเธอนี่แหล่ะ และรีชาก็ดูจะเห่อเจ้าตัวเล็กเอาเสียมาก ๆ สิงโตน้อยยังคงต้องได้รับการประคบประหงมเป็นพิเศษเมื่อแรกเกิดไม่กี่วัน ตอนนี้มันลืมตาได้แล้ว เดินเตาะแตะแม้จะเซนิดหน่อย กินนมเก่งมาก ๆ และชื่นชอบเสียงเพลง เมื่อเพลงบรรเลงขึ้นมันจะส่ายหัวไปมาเบา ๆ คงเป็นเพราะระหว่างอยู่ในไข่เขาได้เปิดเพลงกล่อมมันแทบจะทั้งวันทั้งคืน
            ขอย้อนเวลาไปกล่าวถึงการวางแผนเดินทางวันแรก ๆ เสียหน่อย..
            .             .             .
         “แมคซี่ฉันทำแผนการท่องเที่ยวมาแล้ว”
            บุรุษผู้ยิ้มร่ายัดชีทแผนการเดินทางที่อุตส่าห์ใช้วิชาเอ็กเซลที่เรียนมาใส่มือเจ้าของชื่อ เรียกว่าเป็นคู่มือการเที่ยวประเทศไทยเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นสภาพภูมิประเทศ ภูมิอากาศ ค่านิยม ธรรมเนียมปฏิบัติ วัฒนธรรมต่าง ๆ ที่ชาวต่างชาติควรรู้ สิ่งที่พึงระวัง ค่าใช้จ่ายด้านต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ค่ารถ ค่าที่พัก และค่าเข้าชมสถานที่เพื่อไม่ให้ถูกเอารัดเอาเปรียบจากคนท้องถิ่น และสิ่งที่หนาเป็นพิเศษก็คือแผนการท่องเที่ยวที่ทำไว้หลายแผน
         “เมืองท่องเที่ยวที่ไทยเยอะแยะเต็มไปหมด ฉันทำมาหลายแผนหลายภาคเลย นายลองเลือกดูนะว่าอยากไปที่ไหนแล้วเราค่อยใช้แผนนั้นกัน”
            จิ้มนิ้วจึก ๆ ลงบนกองกระดาษมากมายบนมือของอีกฝ่าย พวกเขามีเวลาถึงแค่สิ้นเดือนในการส่งงานแล้วต้องไปถึงตั้งสิบจังหวัด น่าเสียดายคงเที่ยวไม่ได้ทั่วถึงและอาจจะเหนื่อยเดินทางกันหน่อยที่เมืองนึงมีเวลาเที่ยวแค่หนึ่งถึงสองวัน
            @Mackenzie
            ดีนยิ้มแป้นรับคำแซว จะถือว่าเป็นคำชมก็แล้วกัน
            “ได้ ฉันไปได้ทุกที่ ๆ มีนาย แผนของภาคอื่น ๆ เอาไว้สำหรับทริปรอบหน้า หรือถ้านายอยากเปลี่ยนใจก็บอกฉันได้เสมอนะที่รัก”
            ชายหนุ่มขยิบตาก่อนจะกล่าวต่อ
            “พ่อบอกว่าคนไทยท้องถิ่นพูดภาษาอังกฤษกันไม่ค่อยได้ โดยเฉพาะถ้าเราจะไปเที่ยวแบบสมบุกสมบันตามชนบท บางทีเราอาจจะต้องใช้แอปแปลภาษา คิดว่าอาจจะต้องเปิดสัญญาณอินเทอร์เน็ตนะ”
            สำหรับเดมิก็อดถ้าเผลอไปใช้สัญญาณเน็ตข้างนอกค่ายจะหมายถึงอสุรกายไล่ติดตามมาเป็นพรวน แต่จะไม่เปิดใช้หาข้อมูลเลยก็ไม่ได้ งานนี้ไม่เหมือนไปเที่ยวเมืองใหญ่อย่างปารีสที่เป็นเมืองท่องเที่ยวติดอันดับโลกใช้ภาษาอังกฤษเยอะพอ ๆ กับภาษาฝรั่งเศส และไม่มีไกด์ผีคอยนำทางเหมือนกับตอนไปยูเครน
            “แต่ฉันถามเพื่อนคนไทยมาแล้วเขาบอกว่าที่ไทยไม่ค่อยมีอสุรกายส่วนมากจะเป็นภูติผีวิญญาณมากกว่า”
            @Mackenzie
         “ได้สิ ฉันอยากเที่ยวทุกที่อยู่แล้ว”
            ดีนยักไหล่ ตอนนี้เขาแทบจะลบคำว่า ‘ภารกิจ’ ออกจากหัวไปเกือบหมด
            “มั้งนะ แต่พวกเราทำอะไรภูติผีไม่ได้ มีแต่ดาบผ่าวิญญาณของเด็กบ้านฮิปนอสกับฮาเดสที่จัดการได้ แต่ฉันว่าคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
            ก็ศิลาเล่าด้วยท่าทางเหมือนไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายนี่นา แค่โดนผีหลอกอาจจะไม่อันตรายร้ายแรงถึงแก่ชีวิตก็ได้
            “อ้อ แล้วก็เราไปในฐานะคนหลบเข้าเมือง ถึงเอาพาสปอร์ตไปด้วยแต่คงพักโรงแรมดี ๆ มากไม่ได้ พ่อบอกว่าโรงแรมเล็ก ๆ หรือพวกโฮมสเตย์ไม่ค่อยตรวจพาสปอร์ตชาวต่างชาติเท่าไร ส่วนการเดินทางพ่อบอกว่าบางจังหวัดจะมีไกด์ท้องถิ่นให้เหมารถตู้ไปเที่ยวได้ จะไปตามแพลนของเขาหรือแค่บอกว่าอยากไปไหนก็ได้เลย แต่บางที่ ๆ กันดาลหน่อยอาจจะต้องโบกรถข้างทาง ตอนแรกฉันคิดว่าจะเป็นแบบฮิทช์ไฮกิ้งแต่ว่าไม่ใช่ มันจะมีรถโดยสารสีแดง ๆ ขับผ่านแล้วก็โบกขึ้นได้เลย ส่วนฮิทช์ไฮกิ้งจริง ๆ พ่อบอกว่าอย่าทำมันอันตราย”
            ดีนเองก็เคยมีบทเรียนการฮิทช์ไฮกิ้งแล้วเจอโจรมาแล้วด้วย เขาจึงค่อนข้างเข็ดกับเรื่องนี้
            @Mackenzie
            “จะเจอหรือไม่เจอก็ไม่รู้ แต่เห็นว่ามีแต่คนเซนส์แรงกับเดมิก็อดบางคนที่ได้รับพลังมาจะมองเห็นวิญญาณนะ อย่างฮาเดสงี้ ตอนฉันไปยูเครนเห็นเลนนี่พูดคนเดียวกับอากาศ สงสัยว่าเซนส์จะยังไม่แรงพอ”
            และดูท่าพวกเขาทั้งสองจะไม่มีเซนส์ทางด้านนั้น ไม่อย่างนั้นแมคเคนซีต้องเคยเล่าให้ฟังแล้วว่าเคยเจอผี
         “ใช่แหล่ะ เอาไว้อนาคตถ้าเรามีเวลาไปหาทำวีซ่าถูกกฎหมายกัน เทพน่าจะประสานงานกับฝั่งมนุษย์หน่อยนะ ไหน ๆ แอบสร้างสถานีรถไฟเชื่อมต่อไปประเทศอื่นได้แล้ว เพิ่มตรวจคนเข้าเมืองสักหน่อยมันจะยากเย็นแค่ไหนกันเชียว”
            คิดแล้วก็อดที่จะมุ่ยหน้าไม่ได้ แม้การเดินทางด้วยรถไฟเฮเฟตัสจะสะดวกสำหรับบุตรแห่งโพไซดอน ทว่าถ้าอยากทำให้ถูกต้องก็มิวายต้องเดินทางแบบมนุษย์อยู่ดี แต่เขานั่งเครื่องบินไม่ได้เนี่ยสิ เห็นทีถ้าไม่นั่งเรือไปก็ค่อย ๆ ขับรถตะลุยแต่ละประเทศไปแทน เสียเวลาชะมัด
            “งั้นพวกเราไปเตรียมตัวกันเถอะ จิตวิญญาณของฉันมันร่ำร้องอยากเที่ยวเต็มแก่แล้ว!”
            @Mackenzie
            “เซนส์แรงหรือเป็นความสามารถของสายเลือดกันล่ะ?”
            ดีนตั้งข้อสังเกต จะว่าไปเทพีเฮคาทีนี่เป็นลูกน้องของเทพฮาเดสหรือเปล่านะ? เวทมนตร์ แม่มด วิญญาณ เป็นเรื่องที่เข้ากันออก บางทีแมคเคนซีอาจจะมีความสามารถแบบนั้นเหมือนกันก็ได้แค่เลเวลอาจจะยังไม่ถึง
            “ได้หมด ว่าแต่นายจะแนะนำฉันกับพ่อว่าอะไร? พ่อนายรับได้ไหมที่นายเป็นเกย์”
            @Mackenzie
            “ถ้าฉันไม่เห็นก็ไม่เป็นไรหรอก”
            หรือถึงถ้าเห็นแต่มาแบบไม่น่ากลัวเขาก็คงพอรับได้ อย่างไรเสียตนที่ต้องไปผจญกับอสุรกายน่าเกลียดน่ากลัวมาหลายตัวก็พอจะรับได้กับเรื่องนี้
         “งั้นก็ดี ฉันจะได้เปิดตัวแบบแฟนไปเลย!”
            ฉีกยิ้มกว้าง แต่ความจริงพวกเขาก็ไม่ได้มีอะไรที่ต่างไปจากเมื่อก่อน คนภายนอกคงมองเห็นว่าพวกเขาเป็นแค่เพื่อนกันได้ล่ะมั้ง …ในกรณีที่รับไม่ได้
            @Mackenzie
            .             .             .
            ตัดภาพกลับมาปัจจุบัน
            ตอนนี้พวกเขาพร้อมสำหรับการเดินทางไปลอนดอนแล้ว ดีนและแมคเคนซีออกเดินทางจากค่ายฮาล์ฟบลัดไปที่สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัลที่คุ้นเคยด้วยประสบการณ์การเดินทางคนละหนึ่งครั้งถ้วน แล้วมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าผนังอิฐสีแดงที่ป้ายด้านบนเขียนระบุชัดเจน ‘ชานชาลา หมายเลข 9’
            “ตอนนั้นเลนนี่กดรหัสว่าอะไรหว่า”
            ดีนขมวดคิ้วทำท่าเก้ ๆ กัง ๆ กับผนัง จนผู้คนชาวนิวยอร์กที่ผ่านไปผ่านมาเริ่มจะมองว่าไอ้บ้านี่ทำอะไรกับกำแพง
            “แมคซี่ นายทำเป็นไหม?”
            @Mackenzie
            ดีนมองดูการกระทำของอีกฝ่ายก่อนจะจดจำเอาไว้
            “กดแค่ปุ่มเดียวเองนี่นา นึกว่าตอนนั้นกดเป็นรหัสลับเสียอีก”
            พอง่ายแบบนี้รู้งี้กดไปนานแล้ว เมื่อเขาเดินเข้าไปในสถานีรถไฟพิศวงก็พบกับบรรยากาศแฟนตาซีที่คุ้นตา
            “จะว่าไปเราจะซื้อตั๋วกันแบบไหนดี ที่นั่งปกติหรือว่าห้องพิเศษ”
            ลองเอ่ยถาม เพราะการเดินทางจากนิวยอร์กไปลอนดอนใช้เวลานานพอสมควร แม้ที่นั่งของรถไฟจะกว้างขวางกว่าเที่ยวบินชั้นประหยัดที่เขาเคยขึ้นเพียงแค่ครั้งเดียวอยู่ก็ตามแต่ก็ทำได้แค่นั่งเฉย ๆ ยืดเส้นยืดสายไม่ค่อยสะดวก สำหรับคนไฮเปอร์อยู่สุขไม่เป็นนับว่าเป็นอะไรที่ค่อนข้างน่าเบื่อ แต่ถ้าเป็นห้องพิเศษราคาก็อัพขึ้นเป็นเท่าตัว
            @Mackenzie
            “ขอดูกระเป๋าตังค์ก่อนละกัน”
            ดีนเปิดกระเป๋าตังค์น้อยที่ใส่เหรียญดรักม่าเอาไว้ สำหรับคนที่ออกไปทำภารกิจบ่อยครั้งเขาจึงมีดรักม่าติดกระเป๋ามากถึงเจ็ดร้อยเหรียญ หากเดินทางสามครั้งโดยจองห้องพิเศษก็ใช้เงินกันคนละหนึ่งร้อยห้าสิบดรักม่า เป็นราคาสูงที่เขาจ่ายไหวสำหรับหารสองมาแล้ว แต่แมคเคนซีที่แทบจะไม่ได้ออกไปไหนเลยจะมีเงินมากขนาดนั้นเหรอ? ถ้าให้เขาออกเงินคนเดียวสามร้อยดรักม่าก็ออกจะมากเกินไปอีก
            ทนอยู่นิ่ง ๆ สักแปดเก้าชั่วโมงจะเป็นไรไป แค่นี้คงไม่ตายหรอกน่า อีกอย่างมีแฟนให้อ้อนด้วย…
            “เอางี้ไหม นิวยอร์กไปลอนดอนแค่แปดชั่วโมง เราซื้อตั๋วชั้นประหยัดก็ได้ แล้วค่อยไปลงทุนขากลับที่ต้องนั่งสิบกว่าชั่วโมงเอา”
            @Mackenzie
            “หือ เอามาฝากไว้ที่ฉันเนี่ยนะ นายไม่กลัวหมดตูดหรือไง?”
            เลิกคิ้วมองกระเป๋าเงินดรักม่าของแมคเคนซีที่ยื่นมาให้ เขายื่นมือออกไปรับไว้ก่อนก็ได้ยังไงก็ไม่คิดจะฮุบเงินแฟนแล้วให้เขาเอาไปใช้แค่วันละยี่สิบเหรียญหรอก
            เมื่อตกลงกันได้แล้วดีนก็ไปซื้อตั๋วรถไฟสองใบเพื่อไปลงที่สถานีลอนดอนคิงส์ครอส แล้วพากันขึ้นไปนั่งบนขบวนรถเมื่อรถไฟจอดเทียบชานชาลาแกรนด์เซ็นทรัล
            “เออ นี่ ฉันมีข้อมูลใหม่มาอัพเดทให้กับนาย ตกลงว่าฟรีวีซ่าที่เราบอกสามารถใช้จองรถหรือโรงแรมได้ล่ะ ไม่ต้องไปพักกันแบบตกระกำลำบากกันแล้วนะพวกเรา”
            แต่พวกเขาไม่ได้จองโรงแรมกันเลย การหาเอาด่านหน้าก็ใช่ว่าจะได้ที่พักดี ๆ เสมอไป ถือว่าเป็นการเสี่ยงดวงแบบห้าสิบห้าสิบ
            “แล้วก็พ่อฉันโอนเงินมาให้สามร้อยเหรียญเป็นของขวัญรับปริญญา ฉันเลยกะว่าจะซื้อกล้องถ่ายรูปสักหน่อย นายว่าดีไหม แค่กล้องไอโฟนน่าจะเก็บภาพสู้กล้องถ่ายรูปจริง ๆ ไม่ได้หรอกเนอะ”
            @Mackenzie
            “ไม่ได้ดูเลย ฉันกะว่าจะใช้สัญชาตญาณชอบตัวไหนก็เลือกตัวนั้นเลย” ใช้หัวใจนำพามากกว่าเหตุผล นี่แหล่ะดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล “แต่ว่านายต้องพาฉันไปที่ร้านขายกล้องแล้วล่ะ”
            ไม่รู้อีกฝ่ายจะรู้แหล่งช็อปปิ้งในลอนดอนไหม แมคเคนซีดูเป็นพวกจะไม่ก้าวขาออกจากบ้านถ้าไม่จำเป็นเสียด้วยสิ แล้วอีกอย่างกลอสเตอร์มันอยู่ส่วนไหนของอังกฤษก็ยังไม่รู้เลย
         “อื้ม… เรียกว่ารับปริญญาคงไม่ถูกซะทีเดียวมั้ง ฉันไม่ได้เข้าร่วมพิธีเพราะติดแหงกอยู่ที่ค่าย แต่ก็ได้ปริญญาบัตรกับวุฒิมาแล้ว ถือว่าเรียนจบโดยสมบูรณ์แล้วล่ะ จะว่าไปนายล่ะ.. ที่ดรอปเรียนไว้จะทำยังไง หรือว่าช่างแม่งละออกมาทำฟาร์มของนายต่อเลย”
            @Mackenzie
         “ได้นะ งั้นก่อนอื่นตรงไปที่ร้านกล้องถ่ายรูปก่อนเลย”
            สำหรับแผนการทุกอย่างที่อังกฤษเขาให้แมคเคนซีจัดการ ถ้าอยากพาไปเที่ยวไหนก็ไปกันเลย คราวนี้จะขอเป็นผู้ติดตามที่ดีเอง
            “ขอบคุณนะแมคซี่ พิธีน่าจะอยู่ช่วงก่อนที่นายจะมาค่ายล่ะมั้ง ตอนนั้นฉันติดต่อใครแทบไม่ได้เลย แถมยังต้องโกหกว่าไปทำไร่สตรอว์เบอร์รี่กับญาติที่บ้านนอกด้วย”
            จะบอกว่าญาติก็… อาจจะใช่มั้ง ทุกคนในค่ายเหมือนเป็นเครือญาติเดียวกันหมดเพียงแต่ใครจะเลือดชิดหรือเลือดห่าง
         “ไม่มีใครที่สายเกินเรียนหรอก ถ้านายไม่ซีเรียสเรื่องอายุอ่ะนะ ไม่ก็.. เรียนทางไกลเป็นไง? ฉันว่าหลักสูตรออนไลน์น่าจะมีอยู่ นายไปเรียนที่อินเทอร์เน็ตคาเฟ่ ส่วนวันไหนที่ต้องไปมหาลัยเดี๋ยวฉันไปเป็นบอดี้การ์ดให้นายก็ได้”
            กล่าวจบมือซนก็กดเอนพนักให้นั่งสบาย เวลาที่เหลือกว่าจะไปถึงสถานีคิงส์ครอสน่าจะหลับได้หลายตื่น คุยได้หลายรอบ ส่วนท้องคงต้องฝากไว้กับแซนวิชแสนอร่อยของรถไฟเฮเฟตัส
            @Mackenzie
https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfJ8KxdaFgI_mQvkSNwMCunz0Oc7xOGlGJYUxX7m_dRHFwSKQ6RFMJww9A-gm3C8AO2mNn8W5SjZ0tlJfzb_D40h8hL8a4iustzXli0n9rbn1JT8fPhcEHbqTzr3YAtf3BJviE-y5C1ePSvvl4cMNxvFc0?key=UQVlsmA2OMu-6-12jHoc4g
เริ่มภารกิจ: ปราบเพกาซัสพยศจ่ายค่ารถไฟเฮเฟตัส 2 ที่นั่ง 40 ดรักม่า
(รวมภาษีแล้ว = 43 ดรักม่า)

หน้า: [1] 2 3

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

สถานีรถไฟแกรนด์เซ็นทรัล