Enter Camp › บ้านหมายเลข 9 - บ้านเฮเฟตัส › [บ้านพักหมายเลข 9] โถงบูชา

Eloise โพสต์ 7 วันที่แล้ว

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
    border-radius: 30px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<style>
#Eloise03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<div id="Eloise01">
   <p>
      
<br><br></p>





<div id="Eloise02">
   <p>


<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><font size="5" style="font-weight: bold;">วันที่ 19 ธันวาคม 2025</font><br><font size="5" style=""><b>เวลา 16</b></font></font><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="5"><b>:30 น.</b></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit"><div style="text-align: left;"><div style=""><div><div><div><font size="3" color="#ff8c00">“ฉันกลับมาแล้ว!!!”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เสียงใสของเอโลอิสดังกังวานไปทั่วโถงหน้าของกระท่อมหมายเลข 9 พร้อมกับบานประตูเหล็กที่ถูกผลักออกอย่างเต็มแรง เธอประกาศการกลับมาด้วยรอยยิ้มกว้าง หวังจะได้รับกลิ่นอายความสงบและเสียงเคาะค้อนที่คุ้นเคย ทว่าสิ่งแรกที่พุ่งเข้ามากระแทกหน้าเธอกลับไม่ใช่กลิ่นน้ำมันเครื่องที่น่าโหยหา แต่มันคือ กลิ่นเหม็นไหม้รุนแรงเหมือนของที่ถูกเผาจนเกรียม</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ffff00">“คุณเอโลอิส! กลับมาแล้วเหรอขอรับ!!!”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เคอร์ติสที่เอโลอิสทิ้งให้เฝ้าบ้านในช่วงที่เธอไปนิวโรม บินถลาร่อนลงมาเกาะที่ราวเหล็กข้างประตูด้วยท่าทางลนลาน ปีกของมันสั่นระริก ดวงตาดูพร่าเลือนราวกับคนกำลังสติหลุด</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“ว่าไงเคอร์ติส สบายดีไหม?”</font><font color="#ffffff" size="3"> เอโลอิสทักทายพลางขมวดคิ้วแน่น จมูกของเธอเริ่มทำงาน “เดี๋ยว...กลิ่นอะไรน่ะ? ทำไมมันเหม็นไหม้ขนาดนี้ แล้วควันขาว ๆ นั่นมาจากไหน ใครแอบสร้างเตาหลอมใหม่โดยไม่เช็กวาล์วระบายอากาศหรือเปล่า!”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เคอร์ติสตัวสั่นงันงก </font><font size="3" color="#ffff00">“คะ...คะ...คือว่า...มันเป็นเรื่องที่...อธิบายลำบากมากขอรับคุณเอโลอิส คือมันเริ่มจาก...”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">ยังไม่ทันที่เคอร์ติสจะได้แถลงการณ์ ร่างสูงใหญ่ของวายาพี่ชายร่วมกระท่อมสายเลือดอเมริกันพื้นเมืองผู้เคร่งขรึมก็เดินพ้นกำแพงควันออกมา เขาเดินมาหยุดที่หน้าประตูด้วยท่าทางเนิบนาบ ใบหน้าเรียบเฉยที่ปกติก็นิ่งเหมือนหินแกะสลักอยู่แล้ว บัดนี้กลับมีรอยเขม่าดำเข้มเปรอะเปื้อนที่โหนกแก้มและหน้าผาก เส้นผมยาวสีดำมีกลิ่นไหม้ติดมาจาง ๆ</font></div><div><font size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“พี่วายา! นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมสภาพพี่เป็นแบบนี้!”</font><font color="#ffffff" size="3"> เอโลอิสโพล่งถามด้วยความตกใจ</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">วายามองสบตาเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยคำสั้น ๆ ที่ทำให้หัวใจของบุตรีแห่งเฮเฟตัสแทบหยุดเต้น</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00bfff">“ไฟไหม้”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00"><b><i>“ห๊าาาาาาาาา!!! ไฟไหม้ที่ไหน! อะไร! ยังไง!” </i></b></font><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสแผดเสียงลั่น ใจร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เธอพยายามคว้าแขนวายาเพื่อเค้นเอาความจริง แต่เป็นเคอร์ติสที่ทนเห็นเจ้าของช็อกไม่ไหวจึงรีบโพล่งออกมา</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ffff00">“ที่ห้องนั่งเล่นขอรับ! เพิ่งเกิดเมื่อไม่นานมานี้เอง!”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสไม่รอฟังคำอธิบายต่อ เธอทิ้งกระเป๋าเดินทางลงกับพื้นดังกึก แล้ววิ่งถลาฝ่าหมอกควันจาง ๆ มุ่งตรงไปยังส่วนพักผ่อนส่วนกลางของกระท่อม ทันทีที่เธอไปถึงภาพตรงหน้าก็ทำให้เธอต้องกรีดร้องออกมาลั่นบ้าน</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00"><b style=""><i style="">“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!”</i></b></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><img src="https://iili.io/f0pthUF.png" border="0"><font color="#ffffff" size="3"></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">สภาพห้องนั่งเล่นแสนสวยที่เธอเคยภาคภูมิใจ บัดนี้เหลือเพียงซากอารยธรรมที่ถูกเผาผลาญจนดำเป็นตอพะโกและสิ่งที่ร้ายแรงที่สุดคือเขม่าดำที่เกาะแน่นไปทุกตารางนิ้ว</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00bfff">“โชคดีที่...ดับทัน” </font><font color="#ffffff" size="3">วายาที่เดินตามมาเงียบ ๆ กล่าวเสียงเรียบ “ไม่อย่างนั้น...คงลามถึงห้องนอน”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“ใคร!!! ใครมันเป็นคนทำ!!! ฉันไปนิวโรมแค่ไม่กี่วัน ใครมันบังอาจมาเปลี่ยนห้องนั่งเล่นฉันให้กลายเป็นเตาเผาแบบนี้!”</font><font color="#ffffff" size="3"> เอโลอิสกำหมัดแน่นจนสั่น แววตาของเธอเริ่มลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความแค้นที่ไม่แพ้เพลิงที่เพิ่งดับไป</font></div><div><font size="3" color="#00bfff"><br></font></div><div><font size="3" color="#00bfff">“เฟลิทซ์...บ้านแอรีส” </font><font color="#ffffff" size="3">วายาตอบสั้น ๆ ตามสไตล์คนพูดน้อย</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เคอร์ติสรีบขยายความทันทีด้วยน้ำเสียงหวาดวิตก </font><font size="3" color="#ffff00">“คืออย่างนี้ขอรับคุณเอโลอิส วันนี้พวกบ้านแอรีสเขามาขอยืมพาหนะไปใช้งาน แล้วคุณเฟลิทซ์เขาก็... เอ่อ...ซนไปหน่อยเขาก็เลยทำเพลิงกรีกเวอร์ชั่นทดลองของคุณวายาระเบิดพรึ่บกลางห้องนั่งเล่นเลยขอรับ!”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“ไอ้เจ้าพวกบ้านแอรีส! ไอ้พวกตัวป่วน!”</font><font color="#ffffff" size="3"> เอโลอิสขบฟันกรอด </font><font size="3" color="#ff8c00">“ฉันจะไปหารูบี้! ในฐานะที่ปรึกษากระท่อมแอรีส ยัยนั่นต้องรับผิดชอบค่าเสียหายทั้งหมด! ฉันจะไปลากคอเฟลิทซ์มาขัดห้องนั่งเล่นด้วยแปรงสีฟันเดี๋ยวนี้เลย!”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เธอหมุนตัวเตรียมจะพุ่งออกจากบ้านเพื่อไปชำระแค้น แต่ฝ่ามือใหญ่และหนาของวายาก็แตะที่ไหล่เธอเบา ๆ เป็นการเบรก</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#00bfff">“ไม่อยู่...”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“หมายความว่าไงที่ไม่อยู่!” </font><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสหันมาถลึงตาใส่</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ffff00">“คือว่า...ตอนนี้บ้านแอรีสทั้งกระท่อมออกไปทำภารกิจนอกค่ายกันหมดเลยขอรับ” </font><font color="#ffffff" size="3">เคอร์ติสตอบเสียงอ่อย </font><font size="3" color="#ffff00">“เพิ่งออกเดินทางไปหลังจากเกิดเรื่องไม่นาน ดูเหมือนจะเป็นภารกิจด่วนจากคุณแคลรีสน่ะขอรับ”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสรู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด ความโกรธที่หาที่ลงไม่ได้มันอัดแน่นอยู่ในอก เธอเดินกระวนกระวายไปมาท่ามกลางซากปรักหักพัง แต่ก่อนที่เธอจะทันได้พ่นไฟใส่เคอร์ติสอีกรอบ สมาร์ทโฟน Ignis Anima ในกระเป๋าก็สั่นเตือนรัว ๆ&nbsp;</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เธอกดเปิดหน้าจอ Social Nectar พบว่าเป็นข้อความส่วนตัวจาก รุ่นพี่แคลรีส ข้อความนั้นสั้นและห้วนตามสไตล์ของเธอ:</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font size="3" color="#ffc0cb"><b style="">: กลับค่ายแล้วมาพบฉันที่ป่า ห้าโมงเย็น</b></font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสถอนหายใจออกมาลากยาว ความรู้สึกหัวเสียยังคงกรุ่นอยู่&nbsp;</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font size="3" color="#ff8c00">“เดี๋ยวฉันกลับมานะ!” </font><font color="#ffffff" size="3">เอโลอิสหันไปบอกวายาและเคอร์ติสด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว </font><font size="3" color="#ff8c00">“วายา...พี่ช่วยดูทางลมอย่าให้กลิ่นมันลามไปห้องอื่นนะ ส่วนเคอร์ติส...นายเตรียมจดรายการของที่ไหม้ทั้งหมดมาให้ฉัน ฉันจะเอาไปเรียกเก็บค่าเสียหายจากพวกแอรีสทุกดรักม่า!”</font></div><div><font color="#ffffff" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" size="3">พูดจบเธอก็หมุนตัวก้าวเดินออกจากกระท่อมหมายเลข 9 ที่บัดนี้เต็มไปด้วยควัน ปล่อยให้วายายืนนิ่งท่ามกลางซากโซฟา และเคอร์ติสที่ทำท่าตะเบ๊ะรับคำสั่งอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เอโลอิสมุ่งหน้าไปยังผืนป่าทึบท้ายค่ายด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น แสงพลบค่ำที่ยังไม่ยอมดับสูญยิ่งทำให้บรรยากาศรอบตัวดูมาคุขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว</font></div></div></div><div><br></div></div><div style="font-size: medium;"><br></div></div><div style="font-size: medium; font-weight: bold; text-align: left;"><br></div><font color="#ff0000" size="4"><b>ปลดล็อกห้องนั่งเล่นให้พ้มที</b></font></font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">@God&nbsp;</div><div style="text-align: center;"><br></div>


</div><font size="3"><font color="black" face="Kanit">

<br>

</font></font><p></p></div><font size="3" style=""><font color="black" style=""><b style=""><font face="Kanit">

<br></font><br>

</b></font></font></div>

ดูในรูปแบบกติ: [บ้านพักหมายเลข 9] โถงบูชา