บันทึกการเดินทาง : ฝันร้ายที่หนีไป

Feria โพสต์ 2024-4-9 00:30:50

<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#boxsystem01 { border-radius: 30px; border: 6px double #A5DD9B; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 3em; background-image: url("https://i.imgur.com/lfYN3yl.jpg");} </style>

<style>
#boxsystem02 { width: 600px; border-radius: 20px; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 1em; background-image: url("https://i.imgur.com/VTlLRiK.jpeg");} </style> <style> #boxsystem03 { width: 520px; border-radius: 20px; border: 6px double #A5DD9B; padding: 3px; box-shadow: #A5DD9B 0px 0px 3em; background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");} </style>

<div id="boxsystem01"> บันทึกการเดินทาง 
ภารกิจ : ฝันร้ายที่หนีไป

 
<center> <div class="jedi0"> <style> .jedi0 { border-radius: 20px; background: url("https://percyjackson.mooorp.com/data/attachment/forum/202412/17/124303q9xzx8dtbvfj8vgf.webp") no-repeat; box-shadow: 1px 1px 2px #11a263, 0 0 25px #11a263, 0 0 5px #11a263; -moz-border-radius:25px; -webkit-border-radius:25px; border-radius:25px; height: 539px; width: 800px; image-size:cover; background-repeat: no-repeat; background-size:cover; background-position: center center; .tengah { position: absolute; } </style> </div> </center>
 
<div id="boxsystem02"> 
<div align="center"> ธิดาแห่งนิทราพึงฟัง โลกามัวหมอง 
เมื่อยักษ์ตาเดียว ผู้ช่วงชิงฝันร้าน 
หลบหนีสู่ความจริง มวลมนุษย์ตกในห้วงฝันร้าย 
พึงหลีกเลี่ยงแฮมเบอร์เกอร์ ถ้า... 
หากคุณไม่อยากตกภวังค์สู่ห้วงแห่งฝันร้าย 
จงมองหาฝันร้าย ตามเสียงเพรียกหาจากห้วงนิทรา 
ในช่วงคับขัน พึงเชื่อใจในลูกแห่งความรัก 
นำฝันร้ายมุ่งหน้าสู่โลกความฝันในนครที่ไม่เคยหลับใหล... 

รายชื่อสมาชิกทีม : เฟเรีย เฮย์ส (+กาเอล) , อลิเซีย , เอลลิส 
ความรู้สึกที่ก่อนการเดินทาง : ฝันร้ายเหรอ ถ้าไม่รีบพากลับไป คงโดนอาเรียระเบิดลงแน่เลย แค่คิดก็น่ากลัวแล้วแฮะ
</div>
 </div> </div> </div>

Feria โพสต์ 2024-4-10 01:32:40

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Feria เมื่อ 2024-4-10 03:00 <link href="https://Crescendvm.github.io/mooncake/mooncakefonts.css" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://Crescendvm.github.io/rpcodes/stars_pink.css" rel="stylesheet">

<div class="munchi_00 munchi_ch01"> <div class="munchi_01"> <div class="munchi_01a" style="background: pink"> <mui class="muic fa-solid fa-sparkles" style="color: #000"></mui> </div> <div class="munchi_01b" style="color: #fff"> ORACLE QUEST  Day 1</div> </div> <div class="munchi_02" style="background: pink;color: #000">Feria Hayes</div> <div class="munchi_03">
<div align="right">ณ ต้นสนธาเรีย</div> 
ในตอนนี้เฟเรียก็ได้เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางพร้อมกับทีมงานที่เป็นคู่รักอย่างพี่อลิเซียกับพี่เอลลิส แถมด้วยแม่เลี้ยงเดี่ยวลูกติดอย่างเธอกับกาเอล ก็พร้อมเริ่มภารกิจเดินทางเสียสักที 
 “ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ พี่ ๆ ได้อาหารเทพแล้วค่ะ งั้นเราไปกันเลยไหมคะ” 
 “แล้วรู้จุดหมายแรกที่จะไปแล้วเหรอว่าจะไปไหนน่ะ ภารกิจนี้เราต้องเดินไปนะเราควรเลือกเป้าหมายให้ดีก่อนดีกว่านะ” 
 “จะไปยากอะไรก็ไปแม่งทุกที่สิ….” 
พี่เอลลิสพูดไม่ทันจบก็โดนพี่อลิเซียโป๊งเหน่งเข้าให้เต็มรัก คิดถูกจริงที่ให้สองคนนี้มาเป็นคู่ มันถ่วงดุลได้ดีจริง ๆ เชียว เฟเรียถอนหายใจสักพักก่อนจะเอาคำพยากรณ์ออกมาอ่านดู 
 “ม่าม๊า แฮมเบอร์เกอร์” 
ในตอนที่กำลีงอ่านอยู่กาเอลก็ทักขึ้นมา ก่อนที่เฟเรียจะอ่านประโยคนั่นอีกครั้ง 
 “จงหลีกเลี่ยงแฮมเบอร์เกอร์ หากคุณไม่อยากตกภวังค์สู่ห้วงแห่งฝันร้าย เป็นไปได้ไหมคะว่ามันจะซ่อนอยู่ในที่ที่มีแฮมเบอร์เกอร์น่ะ” 
 “ม่าม๊า ที่นั่นไงฮะ ทีเราไปตอนหาพัศดุอ่ะ“ 
กาเอลที่คิดอะไรออกก่อนจะเขย่าแขนเธออย่างเด็ก ๆ โอ้ยน่าเอ็นดูอะไรขนาดนี้นี่ แม่คลั่งรักจนใจเจ็บเลยนะคะนี่ 
 “ที่กาเอลบอกนี่คือ” 
 “ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ต Wendy’s ค่ะพี่อลิเซีย ตอนที่ไปหาพัศดุที่หายไปของท่านเฮอร์มีส เราก็ไปเจอพัศดุที่นั่นกันค่ะ” 
 “งั้นรออะไรล่ะไปกันได้แล้วลุย!!!” 
แล้วไม่ทันได้พูดอะไรต่อพี่เอลลิสก็ลากมือพวกเราสองสาวกับหนึ่งเบบี้ก็อบลินมุ่งหน้าสู่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ต Wendy’s แบบไม่รอใครไปทันที  
พวกเราทั้งสี่เริ่มออกเดินทางด้วยเท้าของพวกเรารึเปล่าก็ไม่รู้นะ มันเหมือนถูกพี่เอลลิสลากมาร่วมครึ่งทางซะมากกว่าล่ะนะ พวกเราเดินทางจากต้นสนธาเรีย มาถึงยังนิวยอร์ก ไม่รู้เพราะความเลือดร้อนของพี่เอลลิสรึเปล่านะ ทำให้ทันทีที่มาถึงที่นี่แทนที่จะหาที่พักดี ๆ ก็ดั๊น พุ่งลิ่วมาถึงที่ร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดเวนดี้ ทั้ง ๆ ที่พี่อลิเซียก็เตือนแล้วเชียวนะ ว่าร้านมันปิดไปแล้ว ไปตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรหรอก แต่เชื้อพ่อพี่เอลลิสมันแรง นั่นแหละ เลยต้องเลยตามเลยกันถึงจะไม่เต็มใจก็ตามที 
 “แฮ่ก ๆ พี่เอลลิสไม่คิดจะพักสักหน่อยเหรอคะ นี่เราเดินทางมาซะตั้งไกลแล้วยังจะปะซะด๊ะเลยเหรอคะ” 
 “ทำเป็นเหนื่อยไปได้ ปกติจะตาย” 
เป็นอย่างที่คาดไว้เลย กำปั้นสาวพิฆาตแฟนของพี่อลิเซียทุบลงบนหัวพี่เอลลิสเต็มแรง เฟเรียก็มองทั้งคู่แบบอึ้ง ๆ พลางปิดตากาเอลไว้ 
 “ม่าม๊ามืดจังเลยฮะ” 
 “ชู่…เงียบ ๆ ก่อน” 
เฟเรียที่ปกติเธอเกลียดความเงียบสนิทแต่ในครั้งนี่เธอกลับบอกให้ทุกคนเงียบให้หมด เพราะเธอได้ยินเสียงจากทางหลังร้าน เป็นเสียงที่แปลกมากจนต้องพาทีมของตนทั้งหมดย่องไปแอบดูหลังร้านด้วยกัน แล้วสิที่เธอเห็นคือ… 
ไซคลอป ไซคลอปถึงสามตัว ดูจากท่าทางพวกมันแล้วมนุษย์คนอื่นคงเห็นเป็นพนักงานร้านสินะ แต่ว่ามีอยู่ตัวหนึ่งแปลกกว่าเพื่อน นี่สินะที่คุณไครอนบอกมาน่ะ เธอส่งสัญญาณมือให้พี่เอลลิสกับพี่อลิเซียแยกไปจัดการสองตัวที่เหลือ ก่อนที่เธอจะเข้าปะทะกับไซคลอปที่แปลกที่สุดในกลุ่มนั่น หอกคู่ใจของเฟเรียถูกซักออกมาพร้อมโล่ เจ้าไซคลอปนี่แทบไม่ต่างกับโทรลล์ที่เธอเคยสู้ด้วยในถ้ำนั่นเลย ตรงที่ไม่ค่อยฉลาดล่ะนะ เลยใช้วิธีร่วมมือกับกาเอลหลอกล่อไซคลอปจนมันมึนแล้วโจมตีตอดมันไปเรื่อย ๆ ถึงจะโดนโจมตีอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้สาหัสมากนัก จนในที่สุดเธอก็เอาชนะมันได้ ปลายหอกของเธอก็จี้ไปที่ต้นคอของมัน 
 “เราชนะแล้วค่ะ ทีนี้บอกมาค่ะ แก! คือไซคลอปผู้ขโมยฝันร้ายใช่ไหม แกเอาตัวฝันร้ายไปไว้ที่ไหน“ 
เธอเอ่ยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธและจิตสังหาร รู้ไหมว่าการนอนหลับโดยที่รู้ว่าจะฝันร้ายมันเลวร้ายที่สุดเลยนะย่ะ ดังนั้นคายสิ่งที่แกรู้มาให้หมดซะ 
https://i.imgur.com/IWGDusu.jpeg 
<div align="center">จบวันที่ 1</div>
</div><div class="munchi_04"></div></div> <div class="cr-crescendum"><a href="https://crescendumcodes.tumblr.com/" title="Crescendum Codes"></a></div>

Feria โพสต์ 2024-4-11 02:01:30

Feria โพสต์ 2024-4-12 02:13:00

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Feria เมื่อ 2024-4-12 02:15 <link href="https://Crescendvm.github.io/mooncake/mooncakefonts.css" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://Crescendvm.github.io/rpcodes/stars_pink.css" rel="stylesheet">

<div class="munchi_00 munchi_ch01"> <div class="munchi_01"> <div class="munchi_01a" style="background: pink"> <mui class="muic fa-solid fa-sparkles" style="color: #000"></mui> </div> <div class="munchi_01b" style="color: #fff"> ORACLE QUEST Day 3</div> </div> <div class="munchi_02" style="background: pink;color: #000">Feria Hayes</div> <div class="munchi_03">
“กาเอล ตื่นสิกาเอล” 
ทันทีที่รู้สึกได้ถึงการหลับที่ผิดปกติของลูกชายตัวน้อยของเธออย่างกาเอลที่กินแฮมเบอร์เกอร์อยู่ดี ๆ ก็หลับไปเสียแล้ว แถมไม่มีทีท่าที่จะตื่นอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันนี่ เฟเรียก็เลยเข้าไปเขย่าตัวกาเอลพยายามปลุกลูกชายของตนอย่างร้อนอกร้อนใจ ด้วยความไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ 
<div align="center">กาเอล part 
ในความฝันของกาเอล</div> 
หลังจากที่กัดแฮมเบอร์เกอร์แสนอร่อยเข้าไป รู้ตัวอีกทีผมก็มาโผล่ในที่แห่งนี้เสียแล้ว นี่มันที่ไหนกัน มัน…มืดจังเลย จำได้ว่าเฝ้ายามอยู่กับม่าม๊าไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ ที่แห่งนี้เป็นเหมือนป่าเหรอ แต่มันช่างมืดมิดแถมหมอกดำยังหนาจนมองอะไรไม่เห็นเลย 
“ม่าม๊า ม่าม๊า” 
ผมร้องเรียกม่าม๊าพลางเดินออกตามหาม่าม๊าไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รู้ทิศไม่รู้ทาง 
 “ม่าม๊า อยู่ไหนครับม่าม๊า” 
ความร้อนรนก่อบังเกิดขึ้นในจิตใจอย่างห้ามอะไรไม่ได้ จนกระทั่ง 
 “โอ้ย! ขะ ขอโทษครับ” 
“หือ…อะ อ้าวเด็กน้อยหลงทางเหรอจ้ะ” 
คนตรงหน้าที่เขาชนนั่น พอเงยหน้ามาก็พบว่าเป็นคนที่รูปร่างเหมือนม่าม๊าเลย แต่ด้วยเงาอะไรบางอย่างทำให้มองเห็นหน้าไม่ชัดเจน 
 “ม่าม๊า จำผมไม่ได้เหรอ ผมเองกาเอลไง” 
ผมตะโกนโวยวายเอ่ยถามอีกฝ่ายที่ดูเหมือนจำเขาไม่ได้เลยสักนิด 
 “ม่าม๊าเหรอ 5555” 
สัมผัสถึงแรงตบที่หน้าผมอย่างรุนแรง มันรุนแรงจนผมกระเด็นไปชนต้นไม้เลย 
“เป็นเด็กเป็นเล็กหัดโกหกรึไง ไอ้เด็กบ้า!!นี่ ฉันพึ่งสิบแปดจะไปมีลูกเป็นเด็กเหลือขอแบบแกหรอกนะ” 
คนคนนั้นทุบตีผมอย่างหนักหน่วง นี่มันไม่ใช่แล้ว นี่มันไม่ใช่ม่าม๊า ถึงหน้าจะเหมือนแต่มันก็ไม่ใช่ 
 “ไม่ใช่” 
“หือ” 
 “ถึงหน้าจะเหมือนกัน แต่คุณไม่ใช่ คุณไม่ใช่ม่าม๊าของผมหรอก ย๊ากกก” 
ผมซักเอามีดสั้นที่ม่าม๊าตัวจริงของเขาเคยมอบให้ใช้ป้องกันตัวขึ้นมาฟันอย่างสุดแรงเกิด ก่อนจะกระโดดขึ้นสูงแทงคนตรงหน้า ก่อนที่เขาจะเห็นสีหน้าของคนคนนั้นอย่างชัดเจน 
 “กะ กาเอล ทะ ทำไม….” 
สีหน้าและน้ำเสียงคนนั้นกลายเป็นสีหน้าของม่าม๊าที่ตกใจจนหน้าถอดสี แถมร่างนั้นยังเน่าสลายหายไปกับพื้นอีก ผมซ็อตกับภาพตรงหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูกก่อนภาพรอบข้างจะเปลี่ยนไป ปรากฎร่างของคนที่เหมือนม่าม๊าจำนวนมากที่ถืออาวุธครบมือต่างจ้องมองมาที่ผม บางคนก็ซุบซิบนินทากัน 
“ดูนั่นสิ ก็อบลินไม่ใช่เหรอ” 
“อสุรกายเจ้าเล่ห์นั่นมาทำอะไรที่นี่” 
 “ดูนั่นสิ มันพึ่งฆ่ามนุษย์ไปด้วยนะ” 
 “หือ…งั้นก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าต้องทำยังไง” 
ม่าม๊าทุกคนแสยะยิ้ม ถือหอกแร่สัมฤทธิ์ที่เป็นอาวุธประจำตัวคู่ใจของม่าม๊า ก่อนที่ทุกคนจะรุมโจมตีผม ผมก็ทำได้แต่เพียงหลบการโจมตีพวกนั้น นี่มันฝันร้ายใช่ไหมนี่!!!!!ในตอนนั้นเองที่ผมเหลือบมองเห็นชายใส่แว่นกันแดดยืนมองอยู่ในเงามือ 
<div align="center"> เฟเรีย Part 
ณ ชั้นดาดฟ้าตึกร้าง จุดตั้งแคมป์ของทีมเดินทาง 
</div>
ในตอนที่กำลังปลุกกาเอลที่ดูท่าจะฝันร้ายอยู่อยู่นั่น เฟเรียก็มองเห็นเข้ากับร่างของชายแก่ที่แต่งตัวเรียบร้อยเหมือนพวกผู้ดี แต่เขาสวมแว่นกันแดดอยู่ ทั้ง ๆ ที่เป็นตอนกลางคืนนี่นะมองเห็นเหรอนั่น แถมมาจากไหนนี่ 
 “โห่ โห่ นึกว่าใคร หึ ๆ พวกครึ่งเทพนี่เอง หือ..ก็อบลินนี่เป็นลูกของแกรึไง ถึงเป็นห่วงนักห่วงหนา” 
 “ถึงจะไม่ใช่สายเลือดกันโดยตรงแต่เราก็เลี้ยงกาเอลมาตั้งแต่ในไข่ เขาก็เปรียบเสมือนลูกของเรา” 
 “เสียใจด้วยนะ ลูกของแกต้องเป็นอาหารของข้า” 
 “อาหารเหรอ หรือแกคือโครินเธียน ฝันร้ายที่หลบหนีมาจากโลกแห่งคามฝันน่ะ“ 
 “หึ ๆ ดูท่าจะรู้อะไรมากกวาที่ข้าคิดไว้สินะ ใช่ ข้าคือโครินเธียน ฝันร้ายไงล่ะ แล้วแกจะทำยังไง” 
 “ก็…นะคะ” 
เฟเรียรีบซักหอกของตนออกมาแล้วพุ่งเข้าโจมตีโครินเธียมด้วยความโกรธเกรี้ยว ที่บังอาจมาทำลูกชายสุดที่รักของเธอ อย่ามาดูถูกความรักของแม่ที่มีต่อลูกนะย่ะ เธอโจมตีอีกฝ่ายอย่างหนักหน่วงจนเสียงดังปลุกให้พี่เอลลิสและพี่อลิเซียตื่นขึ้นมา ทั้งคู่ก็มาช่วยเธอต่อสู้กับโครินเธียนอย่างสามัคคีกันจนมันสิ้นท่า ปลายหอกเข้าจี้ปลายคางของอีกฝ่ายเป็นสัญญาณของชัยชนะ 
“เราชนะแล้วค่ะ” 
 “หึ สิ้นท่าเลยแล้วไงจะฆ่าข้ารึไง” 
 “ถ้าทำได้ก็จะทำค่ะ แต่ภารกิจของเราคือพาคุณกลับไปโลกแห่งความฝันจึงฆ่าไม่ได้ แต่ก็ขังคุณได้ค่ะ” 
 “แม่หนู ขอทราบชื่อได้ไหมล่ะ” 
 “ธิดาแห่งฮิปนอส เฟเรีย” 
 “เฟเรียรึ หึ ข้ายอมรับความพ่ายแพ้” 
ในตอนนั้นเองที่พี่อลิเซียได้ใช้อุปกรณ์กักขังอสุรกายกักขังโครินเธียนไว้ในนั้น ส่วนไซคลอปก็พอหมดประโยชน์พี่เอลลิสก็ฆ่ามันทิ้งไปซะเลย ในตอนนั้นเองที่กาเอลตื่นขึ้นมาสักที 
 “ม่าม๊า ม่าม๊าตัวจริงใช่ไหม” 
กาเอลพอเห็นเธอก็เอ่ยถามออกมาสงสัยจะเจอฝันร้ายเกี่ยวกับเธอมาสินะ 
 “ใช่สิจ้ะ กาเอล ยินดีต้อนรับกลับมานะลูกแม่” 
เธอเอ่ยตอบลูกชายตัวน้อยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและอบอุ่นเหมือนเช่นทุกครั้ง 
 “ม่าม๊า ม่าม๊า!!!!” 
กาเอลร้องไห้ออกมาพลางโผดเข้ากอดเธอด้วยความดีใจ เธอก็กอดตอบกาเอลพลางลูบหัวปลอบอย่างอ่อนโยน หลังจากนั้นพวกเราก็นอนหลับพักผ่อน เปลี่ยนให้พี่ ๆ เป็นคนเฝ้ายามส่วนเธอกับกาเอลก็นอนกอดกันหลับไปในเต้นส์อย่างมีความสุข 
<div align="center">จบวันที่ 3 
<img src="https://i.imgur.com/1YBUota.jpeg" border="0" alt="" style="max-width:400px"></div>
</div><div class="munchi_04"></div></div> <div class="cr-crescendum"><a href="https://crescendumcodes.tumblr.com/" title="Crescendum Codes"></a></div>

Feria โพสต์ 2024-4-13 03:38:17

Feria โพสต์ 2024-4-14 17:56:49

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

บันทึกการเดินทาง : ฝันร้ายที่หนีไป