[เนินฮาล์ฟบลัด] ต้นสนธาเลีย

God โพสต์ 2024-3-19 15:01:58

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/eSxrf3H.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/4QKoVtc.png");}
</style>

<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #11a263;
padding: 3px;
box-shadow: #11a263 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/UtFwcWD.png");}
</style>

<div id="boxsystem01">
 

ต้นสนธาเลีย 
<center>
<div class="jedi0">
 <style>
 .jedi0 {
 border-radius: 20px;
 background: url("https://i.imgur.com/D9wBwD2.png") no-repeat;
 box-shadow: 1px 1px 2px #e3cd5f, 0 0 25px #e3cd5f, 0 0 5px #e3cd5f;
 -moz-border-radius:25px;
 -webkit-border-radius:25px;
 border-radius:25px;

 height: 820px;
 width: 760px;
 image-size:cover;

 background-repeat: no-repeat;
 background-size:cover;
 background-position: center center;

 .tengah {
 position: absolute;
 }
 </style>
</div>

</center>

 

<div id="boxsystem02">


 ต้นสนที่อยู่ปลายสุดของค่าย ตั้งตระหง่านบนเนินฮาล์ฟบลัด ในขณะที่ธาเลีย เกรช กำลังจะสิ้นใจตายจากบาดแผลในการต่อสู้เพื่อช่วยเพื่อน ๆ ของเธออย่างลุคและแอนนาเบ็ธ พ่อของเธอมหาเทพซุส ได้ช่วยเยียวยาชีวิตเธอโดยมอบชีวิตใหม่ให้เธอในฐานะต้นสน เพื่อไม่เพียงแต่ช่วยลูกสาวของเขาเท่านั้น แต่ยังหยุดการบุกรุกอสุรกายเข้าไป เพื่อปกป้องค่าย ซุสได้สร้างม่านพลังงานเพื่อปกป้องครึ่งเทพที่อยู่ในค่าย และเพื่อให้ค่ายฮาล์ฟบลัดเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยจากอสุรกายหลังจากการฟื้นคืนชีพของธาเลีย ด้วยอิทธิฤทธิ์ของขนแกะทองคำดูเหมือนว่าขนแกะทองคำมีพลังที่เหนือจินตนาการอีกมาก มันก็ยังคงสามารถรักษาบาเรียไว้ได้ ซึ่งปัจจุบันบาเรียถูกขับเคลื่อนโดยขนแกะทองคำแทนที่จะเป็นพลังชีวิตของธาเลีย และมีมังกรอารักขาต้นสนธาเลีย 
ส่วนที่ยังคงเรียกต้นสนธาเลีย แม้ว่าหญิงสาวจะคืนชีวิตกลับมาแล้วเพื่อเป็นอนุสรณ์รำลึกถึงเกียรติยศและความกล้าหาญที่ธาเลียคอยปกป้องค่ายมาตลอดหลายปี จนกระทั่งปลดพันธะหน้าที่ 

[มังกรผู้พิทักษ์ต้นสนและขนแกะทองคำ] 
มังกรพีลิอุส 



</div>

 

</div>

 

</div>

Daemon โพสต์ 2024-3-20 17:32:47

Dean โพสต์ 2024-3-28 12:14:06

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-3-28 12:21

https://lh7-us.googleusercontent.com/XF3M_-qOYmFuwmUahm-jzWo-1Ox7sdaBSPeuCN-VxMs88Ale6VQGUa2-t733s_tpFs4ZWpBfhxEavfXA9HzZoTQnWxbd7AN_R2Eh6gB89sbCSIj-P2dKEsDeRo_LEKdygK8Lb7Jj_puChR9gcE6NtZA057https://lh7-us.googleusercontent.com/xuFXRtHWBzLS7B2Bf6WIFOJ4Kz9bws4s0qLfVCBStCtr8ilVPq4_9rTis78utTML33H75qAPbXj6XNICMg1gz0bVyiG_at2PZyRw0NUrEKYPdhjUPPxjO3pi5E0B_cv7QzM3AyOkRFCz1Q8psf1Nko0สู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น
         ร่างสีทองมหึมาของมังกรตัวใหญ่นอนขดนิ่งไม่ไหวติงอยู่ใต้ต้นสนที่ชาวค่ายเรียกกันว่า ‘ต้นสนธาเลีย’ แม้สัตว์ในตำนานตัวนี้จะถือว่าเป็นพวก แต่ก็ดูน่ากลัวเกินกว่าจะเข้าใกล้ ดีนรู้แค่ว่ามันคอยพิทักษ์ขนแกะทองคำอยู่ แต่ไม่ทราบเลยว่าเจ้าเพื่อนตัวใหญ่นี้มันเคยลุกออกจากตรงนี้บ้างไหม หรือว่ามันกินอะไรเป็นอาหาร
         ดีนมาถึงยังจุดนัดหมายที่ไครอนบอกว่าให้มารอเทพีแห่งสงครามและความรอบรู้คอยนำทาง ทว่าเขากลับเจอเด็กหนุ่มผู้หนึ่งที่คุ้นหน้ามาที่นี่ด้วยเช่นกัน
         “ไงเดม่อน อย่าบอกนะว่า..นายเองก็ไปเฮติด้วยเหมือนกัน?” ดีนเอ่ยทักถาม หากมีเพื่อนร่วมภารกิจคงอบอุ่นใจได้ไม่น้อย แม้ว่าจุดประสงค์หลักของเขาไม่ได้ไปเพื่อช่วยชาวเมืองคนอื่น ๆ ก็ตามที
         @Daemon
         “อ้าวเหรอ..” คำตอบที่ได้รับทำเอาผิดหวังไปบางส่วน แต่ก็ไม่เป็นไร “เคยไปมาแล้ว แล้วไหงนายถึง..” เขาหรี่ตา ดูจากการเตรียมตัวของอีกฝ่ายแล้ว.. “คงไม่ใช่แค่มาเดินเล่นแถวนี้ใช่ไหม?”
         @Daemon
         “อ้อ ภารกิจของเฮอร์มีส” ชายหนุ่มพยักหน้าเออออ แต่มาย้อนความคิดอีกทีก็ถลึงตามอง “ห๊ะ! มีภารกิจเฮอร์มีสด้วยเหรอ!?” สงสัยว่าตอนนั้นมัวแต่สติแตกก็เลยอ่านประกาศไม่หมด แต่ไม่เป็นไรมั้ง ยังไงเขาก็ถ่ายรูปบอร์ดทั้งกระดานมาแล้ว เอาไว้มาเปิดดูภายหลังก็คงไม่เสียหาย รับมือกับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิดต่อไปนี้ก่อนเถอะ ต้องทำยังไงถึงจะมีชีวิตรอดกลับมา..
         “ในฐานะที่นายเคยทำภารกิจนี้มาแล้ว มีอะไรอยากแนะนำฉันหน่อยไหม?”
         @Daemon
         ฟังเรื่องราวที่เดม่อนเล่าอย่างตั้งใจ พลางจดจำคำแนะนำของอีกฝ่ายไว้จะได้ไม่ล่กเมื่อไปเจอกับสถานการณ์จริง
         “โอเคขอบคุณนายมากนะเดมี่” ยิ้มตอบเดม่อน สรรพนามเปลี่ยนไปเมื่อเขารู้สึกว่าสนิทใจกับอีกฝ่ายมากขึ้น “ภารกิจของนายก็ขอให้โชคดีเหมือนกัน”
         @Daemon
         .          .          .
         หลังจากที่แยกย้ายกันกับเดม่อนแล้ว ดีนก็รอเทพีอะธีน่าอยู่ไม่นานจากนั้นท้องฟ้าอันเงียบสงบก็เปล่งแสงสว่างเรืองรองก่อนที่จะมีลำแสงพุ่งตรงลงมาจากนภากาศ มันสว่างจ้าจนเขาต้องยกแขนขึ้นบังสายตา จนความเจิดจ้าบางตาลงดวงตาสีเปลือกไม้ถึงได้เปิดปรือขึ้น ร่างของเทพีผู้งามสง่าในชุดเกราะนักรบเชิดหน้าขึ้นปรายตามองชายหนุ่มเดมี่ก็อดที่อยู่ตรงหน้า สายตาของนางดูแคลนเหมือนกับว่าเขาช่างเป็นสิ่งมีชีวิตแสนกระจ้อยร่อยเหลือเกิน นางยื่นแขนออกไปด้านข้างแล้วทันใดนั้นก็มีนกฮูกตัวใหญ่บินมาเกาะลงบนเกราะแขนของเทพี
         รู้สึกทำอะไรไม่ถูก แม้เขาจะเคยเจอเทพบิดาและคุณดีมาแล้ว แต่ทั้งสองปรากฏกายในร่างมนุษย์ธรรมดาที่ไม่ได้เวอร์วังอลังการแบบนี้ ดีนเคยเห็นในหนังแฟนตาซีโบราณมาบ้างเวลาพบเทพคงต้องนอบน้อมหน่อยสินะ แม้ไม่ได้มีความศรัทธามาก่อนก็เถอะ.. ชายหนุ่มจึงคุกเข่าลงคำนับเทพีอะธีน่าด้วยท่าทีสงบเสงี่ยมเจียมตัวอย่างไม่เคยเป็นมา
         “หึ” เทพีหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างพึงใจ การได้เห็นบุตรชายของท่านลุงอดีตคู่แข่งที่กล้ามาวัดความฉลาดกับเทพีแห่งปัญญาก้มหัวให้ ทำให้นางรู้สึกสาแก่ใจเสียยิ่งกว่าอะไรดี “บุตรแห่งโพไซดอน ประหลาดอย่างเช่นธิดาข้าว่าไว้”
         ฟังแล้วรู้สึกอยากกำหมัด นี่ยัยโซเฟียใจยักษ์ถึงขนาดเอาเรื่องของเขาไปฟ้องแม่เลยเหรอ!? แค้นใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ บ้าเอ๊ย!
         “เอาล่ะ เสียเวลามามากแล้ว เข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน.. เจ้าจะต้องไปช่วยผู้คนที่ต้องการความช่วยเหลือและไม่ถูกความมืดมิดครอบงำ ให้อพยพไปขึ้นเครื่องบินของสหรัฐให้ได้ มีหลายชีวิตไม่อาจฝ่าดงอันธพาลที่ไล่ยิงคนไปทั่ว ต้องล้มตาย” เทพีกล่าวไปพลางลูบขนนกฮูกที่อยู่บนไหล่
         “และระวังด้วยล่ะ ถ้ามีกึ่งเทพในเมืองนั้นเลี่ยงไม่ได้ที่จะเจออสุรกาย แม้แต่เด็กเลือดผสมก็ยากที่จะใช้ชีวิตในเฮติ เฮคาทีได้ร่ายคำสาปให้เฮติไว้รุนแรงมาก ตอนนี้เมืองนั้นนอกจากจะดึงด้านมืดของมนุษย์ออกมาแล้ว ยังเต็มไปด้วยอสุรกายอีกด้วย มีมากกว่าทุกที่ในโลก”
         ดีนที่ฟังเทพีอะธีน่าเล่าถึงสถานการณ์ก็ครุ่นคิด เฮคาทีที่ว่าก็เป็นเทพกรีกเหมือนกันใช่ไหม? แต่ว่าเป็นเทพฝั่งร้ายหรืออสุรกายงั้นเหรอ? แต่ทำไมเขาจึงเหมือนคล้ายจะเห็นกระท่อมหลังหนึ่งในฮาล์ฟบลัดที่ติดป้ายไว้ว่า ‘เฮคาที’ กันนะ? หรือว่าจะตาฝาด.. ตอนฟังพอดแคสต์เล่าเรื่องเขาก็ฟังแค่เรื่องของสิบสองเทพโอลิมปัสเสียด้วย เลยไม่เข้าใจว่าเฮคาทีเป็นเทพแบบไหน
         ‘แต่เทพที่สาปคนเพียงเพราะลบหลู่นี่มัน.. จะต้องลบหลู่มากขนาดไหนกันนะถึงได้โดนจนเมืองเกือบพินาศขนาดนี้?’
         ดีนมุ่นคิ้ว เขาเองก็เถียงคุณพ่อไปตั้งมาก เล่นกับคุณดีไปก็ตั้งเยอะ แต่ก็ไม่เคยได้รับบทลงโทษร้ายแรง อาจจะขึ้นอยู่กับเทพแต่ละองค์ที่มีระดับของความหัวร้อนไม่เท่ากัน แล้วเทพีอะธีน่าที่อยู่ตรงหน้าเขาล่ะจะเป็นเทพแบบไหน? ชายหนุ่มเหลือบสายตาขึ้นมองร่างของเทพผู้ยืนอยู่เหนือหัว แต่ก็ต้องรีบหลบสายตาลงทันใดเพราะแสงอาทิตย์ที่ส่องสะท้อนลงมายังชุดเกราะเงาวาบวับมันทำให้เขาแสบตา
         ท่าทางว่าเทพีอะธีน่าจะไม่ได้รับรู้ถึงอากัปกิริยานั้น หรือไม่ก็รู้แต่ไม่ใส่ใจ นางจึงกล่าวต่อไม่หยุด
         “แต่บอกไว้ก่อนว่าข้าไม่สามารถยื่นมือแทรกแซงในเขตเมืองนั้นได้ เหล่าเทพเราจะไม่ก้าวข่ายอำนาจกันและกัน ข้าทำได้เพียงส่งไปนอกเขตเมืองเฮติ ดังนั้นที่เหลือเจ้าจะต้องปฏิบัติภารกิจด้วยตัวเอง เอาล่ะทีนี้เงยหน้าขึ้นเสียบุตรแห่งโพโซดอน นี่คือของกำนัลแก่เจ้า จงกลับมาอย่างกล้าหาญเฉกเช่นวีรบุรุษ”
         ดีนแทบไม่เชื่อหู เทพีบอกให้เขาเงยหน้าขึ้นไปมองชุดเกราะที่สุดแสนจะแสบตานั่น ชั่งใจอยู่เล็กน้อยแต่ก็ยอมทำตามโดยขยับตัวเบี่ยงวิถีไปเล็กน้อย โอเคพอใช้ได้ จากมุมนี้ไม่ค่อยแสบตาเท่าไร การกระทำของเขานั้นทำเอาเทพีโคลงหัว นางมอบขวดน้ำใบหนึ่งให้ หน้าตาของมันเหมือนกับน้ำทิพย์ที่ใช้ในสถานพยาบาลไม่มีผิด แต่รูปทรงออกจะดูหรูหราหมาเห่ากว่า
         “ขอบคุณครับ”
         เขารับขวดน้ำทิพย์มาก่อนจะกุมไว้ด้วยสองมือ พร้อมกับทำใจที่จะต้องไปทำภารกิจ งานนี้ดีนทำเพื่อแม่.. ต่อให้ต้องถวายเกียรติยศทั้งหมดให้กับองค์เทพีเขาก็ยอมที่จะเทหมดหน้าตัก

         “เตรียมตัวให้พร้อมข้าจะส่งเจ้าไปภายใน..”
         แว้บ!
         ศูนย์จุดสองวินาที..
https://lh7-us.googleusercontent.com/BeUTCSnqj3EojpUOy-oouAH1wdq-7vVrjXQVN43EZhx48rSIkQYp7a9fT-6UbU_Ow4XfCTU4hV7NULF74xxqyY3hlf2BS-cwDx_GEKVrFz9h0ised0fzhIG_b9k_08BNLk6CaebSkvDOCa8o6CYOEYAข้า ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ขอมอบเกียรติยศต่อเหล่าเทพแก่เทพ อะธีน่าจำนวนเกียรติยศที่มอบให้: 1,000

Daemon โพสต์ 2024-3-28 12:38:00

Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-3-28 12:14
057สู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น
ร่างสีทองมหึมาข ...

<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Cinzel+Decorative:wght@400;700;900&display=swap')
</style>

<style>
@import url('https://fonts.googleapis.com/css2?family=Noto+Sans+Thai+Looped:wght@100;200;300;400;500;600;700;800;900&display=swap')
</style>

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Daemon01 {
border-radius: 30px;
border: 0px double #8e104f;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/VA4lYjH.png");}
</style>

<style>
#Daemon02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C0 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>

<style>
#Daemon03 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
border: 0px double #C0C0C0 ;
padding: 3px;
box-shadow: #C0C0C00px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>

<style>
#Daemon04 {
width: 400px;
border-radius: 20px;
border: 5px double #f5db75;
padding: 3px;
box-shadow: #f5db75 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/gtsf8cb.png");}
</style>

<div id="Daemon01">

 
<div id="Daemon03">
 Heading to New York 
 
</div>
 
<div id="Daemon02"><div style="text-align: left;"> เดม่อนเดินมายังเนินฮาล์ฟบลัด ก่อนเขามองทอดสายตาลงไป เห็นลองไอส์แลนด์อยู่ไม่ไกล เขาเดินไปบริเวณต้นสนธาเลีย ก่อนเห็นมังกรทองหลับใหล แต่มันแอบลืมตานิดนึงเพื่อดูว่าเป็นผู้บุกรุกหรือไม่ ก่อนเห็นเป็นเด็กในค่ายมันคงหลับตาตามปกติ ในขณะเขากำลังจะเดินทางต่อ ก่อนได้ยินเสียงดีนทักทาย พี่ชายที่เพิ่งมาถึงค่าย ดูจากอายุเขาน่าจะเป็นรุ่นพี่ถ้าไม่เกิดปัญหามาค่ายเนิ่นช้ากว่าปกติ [ดูโพสต์ดีนที่อ้างอิง] "ป...เปล่า ๆ ครับ" เดม่อนตอบก่อนมองพี่ดีน เขาพูดว่าจะไปเฮติงั้นเหรอ บางทีผมอาจจะเตือนพี่ดีนได้สักหน่อยและระมัดระวังตัวเอง ก่อนเดม่อนจะเอ่ยขึ้น "พอดีผมเคยไปมาแล้วน่ะครับ ถึงแม้...." เดม่อนกำลังชั่งใจว่าเขาควรจะเล่าไปมาหาสู่กันฟังสักหน่อยดีไหม รวมถึงบางเรื่อง หรือจะเก็บไว้ดีกว่า เกิดอะธีน่าได้ยินเธอคงยิ่งไม่พอใจเขามากกว่านี้แน่ ทั้งที่เขาเองก็ไม่รู้ทำไมเทพีถึงทำท่าไม่พอใจเขานัก [ดูโพสต์ดีนที่อ้างอิง] "พอดีผมกำลังจะไปนิวยอร์กช่วยเฮอร์มีสตามหาพัสดุที่หายไปน่ะครับ" เดม่อนตอบอีกฝ่าย เขากำลังชั่งใจว่าจะพูดแนะนำอีกฝ่ายยังไงดีนะ [ดูโพสต์ดีนที่อ้างอิง] "เอาเป็นว่าผมจะแนะนำสั้น ๆ ในเมืองหลวงเฮติแทบจะเรียกได้ว่า เละเทะมากเลย ถ้าพี่ดีนเคยดูซีรีย์ที่มาเฟียครองเมืองมาก่อน นั่นล่ะสถานการณ์เฮติในตอนนี้ ทุกพื้นที่เต็มไปด้วยการกราดกระสุนกัน นอกจากอสุรกายเราต้องคอยระวังมนุษย์ด้วย ไม่รู้จะโดนลูกหลงกระสุนตอนไหน" เดม่อนเริ่มเล่าเรื่องในเฮติให้อีกฝ่ายฟัง  "อีกอย่าง พี่ดีนระวังตัวด้วยนะ อสุรกายในเฮติดูคลุ้มคลั่งกว่าปกติที่เราเจอซะอีก และดูเหมือนจะมีแม่มดด้วย นางบอกว่าเป็นบริวาลข้ารับใช้เฮคาที ต้องการจะกำจัดทุกอย่างที่พาคนในเฮติหนีออกไป..." "... และก็ถ้าพี่ดีนได้เจอ เคย์น่า เธอเป็นเจ้าหน้าที่พิเศษเอ็นเอสเอที่ถูกส่งแฝงตัวไปช่วยพลเรือนอเมริกันและอาจจะรวมถึงเฮติบางส่วนที่ต้องการความช่วยเหลือเพื่อลี้ภัยมาอเมริกา เธอเป็นสาวผมบลอนทอง ใบหน้าดูมาดเข้ม... ถ้าพี่ดีนเจอเธอเอาเป็นว่าจะรู้เลยว่าเธอมีความพิเศษ ฝีมือจัดจ้านสมเป็นสายลับเอ็นเอสเอมาก" เดม่อนเริ่มบรรยายรูปลักษณ์เคย์น่าที่เขาเคยเจอ เพื่อพี่ดีนจะได้ทำงานสะดวกขึ้น  https://images.nightcafe.studio/jobs/SrpbG7daTEtbbzjjNYzZ/SrpbG7daTEtbbzjjNYzZ--1--ruuy0.jpg?tr=w-1600,c-at_max เดม่อนเดินมาใกล้พี่ดีน และกระซิบเสียงเบาที่สุด เพื่อหวังว่าอะธีน่าจะไม่ได้ยิน 'อย่าวางใจขากลับมากนะครับ ผมไม่รู้ว่ามันใช่อสุรกายเทพีหรือเปล่า แต่บนตัวอัลกูลมีสัญลักษณ์นกฮูกเรืองแสงมารอต้อนรับผมที่สนามบิน' ซึ่งเดม่อนเลือกจะเปรย ๆ ให้อีกฝ่ายรู้ก่อน แม้เขาไม่รู้ว่าเทพีจะเซอร์ไพรส์แบบนี้ทุกคนหรือไม่ [ดูโพสต์ดีนที่อ้างอิง] "เช่นกันครับ ขอให้พี่ดีนรอดปลอดภัยกลับมานะครับ" เดม่อนโบกมือก่อนจะเดินไปที่หน้าประตูค่ายตามนัดกับลิเลียน่าเพื่อเดินทางสู่นิวยอร์ก ได้ยินว่าเธอมีเซอร์ไพรส์บางอย่างที่อยากจะสอนผมในการเดินทางในนิวยอร์ก</div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/V4JsX5l.png" border="0"></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center; text-indent: 48px;">- บอกเล่าเกี่ยวกับภารกิจเฮอร์มีส ให้ดีนฟัง -</div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/V4JsX5l.png" border="0"> </div><div style="text-align: center;"><div style=""> </div></div>
 
</div> </div>
 

</div>

Dean โพสต์ 2024-4-24 20:59:17

https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdV-sfiWSa19CxGElowwvzfZyRB5ijkF7_uLGjDE1HgUvc_Litysq7obzpx2VVYXp8m_ZT6pM0f6rSJHd1gcM7dt48IlsSzixUC7hv3epD9XjPGI1SLaTJbHNVKjvr9yoe2suuqq0S_85yK7k8db6eBN9ss?key=FUFYz1Hf5YsJCNx2hAl2hw098https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfGvoq0hAyyaCe2KVazV0aImh-BYZKdAfBvzi21yImpijqUashq6QTeUwi8tM9pU4dKH_NTQ_bDvSm0jU9M1asEDyRRGIJPN4gCR0nIwaSScPaf2z3ogfplfSz6wkOJzQorI2TT6AiNOG8YMmoKsiY8mhjB?key=FUFYz1Hf5YsJCNx2hAl2hwเดินไปตามสะพานสายรุ้ง
         ดีนมาที่ต้นสนธาเลียหรือเรียกได้ว่าเป็นจุดวาร์ปของเหล่าเทพเจ้า ไม่ต้องรอนานประกายสายรุ้งพาดผ่านลงมาจากฟากฟ้าราวกับว่าเครือข่ายข่าวสารของนางฉับไวพอ ๆ กับข่าวต้นชั่วโมง จากนั้นปรากฏเป็นร่างมนุษย์ของหญิงสาวผู้งดงามราวเทพธิดา ไม่สิ.. ก็นางเป็นเทพจริง ๆ นี่นา โฉมหน้าของเทพีไอริสดูอ่อนเยาว์เกินกว่าจะเป็นคุณแม่ อาจเพราะรอยยิ้มสดใสที่ปรากฏอยู่บนใบหน้ายิ่งเสริมช่วยให้ดูอ่อนเยาว์
         นี่คือคุณแม่ของดาริน่าสินะ… ดีนตื่นเต้นไม่น้อยที่ได้พบกับมารดาของสหายรุ่นน้องที่มาค่ายฮาล์ฟบลัดด้วยกัน
         “สวัสดีครับเทพีไอริส ผมดีน นีล”
         “ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีลสินะ ข้ารู้จักเจ้า” เทพีไอริสเสกอุปกรณ์บางอย่างออกมาเป็นกระดานคล้ายไอแพดแต่ว่าเรืองแสงสีรุ้งราวกับภาพโฮโลแกรม “แถมยังเป็นเพื่อนกับดาริน่าธิดาแห่งเราด้วย”
         “โอ้ ข่าวสารคุณไวมาก”
         “แน่นอนพ่อหนุ่ม มีที่ไวกว่านี้อีก” เทพียิ้มมุมปากนางจ้องมองเขาด้วยสายตาเอ็นดูก่อนจะสไลด์อุปกรณ์เรืองแสงในมือนางต่อ มาดของเทพีไม่ต่างอะไรกับเลขานุการมือโปร “ข้ารู้ถึงขนาดว่ามีใครบางคนใช้เครือข่ายสัญญาณข้าไปนัดจู๋จี๋กันที่ริมทะเลสาบเมื่อคืนนี้” นางกล่าวพลางกลั้วหัวเราะ ส่วนดีนได้แต่อ้าปากค้างแล้วงับเอาความเขินอายนั้นเอาไว้ “ว่าแต่เจ้าพร้อมที่จะเดินทางในภารกิจแล้วหรือยัง?”
         “ครับ ๆ ผมพร้อม” ดีนรีบรับดีกว่าจะปล่อยให้ความร้อนบนใบหน้าครอบงำ แล้วเอ่ยทวนภารกิจเท่าที่ทราบ “ต้องไปช่วยเหลือคนงานที่สูญหายไปที่สะพานแฟรนซิส สก็อตคีย์ อาจจะต้องปะทะกับอสุรกายบางอย่างด้วยสินะครับ”
         “ถูกต้อง ในภารกิจนี้เจ้าจะต้องช่วยเหลือคนงานทั้งหมดหนึ่งคน ไม่ต้องโลภ แค่หนึ่งคนก็น่าจะตึงมือเจ้าแล้ว” เทพีไอริสเคาะไอแพดเทพของนางจากนั้นมันก็สลายไปกลายเป็นละอองสีทอง “ข้าจะนำทางเจ้าไปยังบริเวณใกล้เคียงจุดที่สะพานถล่ม จากนั้นเจ้าต้องหาทางต่อเอาเอง ข้าเสียใจด้วยที่ต้องบอกว่าเครือข่ายสัญญาณของข้าถูกรบกวนจนไม่ทราบจุดที่คนงานหายตัวไปอย่างแน่ชัด แต่มั่นใจแน่ ๆ ว่าอยู่ในละแวกนั้น ใกล้ ๆ กับวอเตอร์เอดจ์พาร์คอย่างแน่นอน”
         “ยากจริง ๆ ด้วย ไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทรเลยแฮะ” ชายหนุ่มพึมพำ
         “เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจช่วยเหลือ เพียงแค่เจ้าภาวนาถึงข้า ๆ ก็จะปรากฏตัวออกมาทันทีและรับเจ้ากลับสู่ค่ายฮาล์ฟบลัด ส่วนนี่.. ข้าคิดว่าไม่จำเป็นสำหรับบุตรแห่งโพไซดอนเท่าไรในสนามสู้ศึกครั้งนี้ ทว่าจงรับไว้เถิดอาจจะมีประโยชน์ในวันข้างหน้า แต่อย่าได้ใช้น้ำทิพย์นี้แก่มนุษย์ทั่วไปมันจะบั่นทอนพลังชีวิตของเขามากกว่าช่วยเหลือเยียวยา ให้เจ้าปฐมพยาบาลเขาด้วยการแพทย์แผนปัจจุบันแทน ยาเทพชนิดนี้ใช้ได้แต่กับสายเลือดแห่งเทพเท่านั้น”
         เทพีส่งขวดน้ำทิพย์มาให้ ดีนอยากบอกเหลือเกินว่าขวดที่แล้วที่ได้มาเขายังไม่ได้ใช้เลย ความจริงก็โง่เองแหล่ะปล่อยให้ตัวเองถูกยิงเสียเลือดอยู่ตั้งนาน…
         “ขอบคุณครับเทพีไอริส ผมพร้อมแล้ว ถ้าอย่างนั้นคุณ เอ๊ย! ท่านก็ส่งผมออกเดินทางได้เลยครับ”

         ดีนทำมือเป็นวงเครื่องหมายโอเค จากนั้นเทพีก็พยักหน้า นางเสกสะพานสายรุ้งออกมาช่างเป็นภาพที่สวยงามฟรุ้งฟริ้งเสียเหลือเกิน ดีนก้าวขาขึ้นไปยืนด้วยท่าทีตื่นเต้นเหมือนเด็กน้อย จากนั้นสะพานสายรุ้งก็ค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไปอย่างช้า ๆ จนเห็นทิวทัศน์ของลองไอแลนด์ในมุมสูงที่น่าตื่นตาตื่นใจ แต่ในระหว่างที่เขากำลังเพลิน ๆ อยู่นั้นเองสะพานสายรุ้งที่เคลื่อนที่อย่างช้าเนิบกลับเร่งสปีดด้วยความเร็วสูงราวกับรถไฟเซี่ยงไฮ้แม็กเลฟ                   “!!?!!”
https://lh7-us.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXf5sNlXr0D5r199emwrHHaLvlGTdAipyk8O0_ZlTCKWaPLXGGpsChsq5b4ewk-zkVC5Ap1UB7Wj-H3IczO_abPusl66etbdpMvdfdRiunzyvRfYeDgLxzs1cnhaQrQwuvwhqVW4V_Yz7lXlHnpFLezSCPwq?key=FUFYz1Hf5YsJCNx2hAl2hwเริ่มภารกิจ: กู้ชีพผู้สูญหาย
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25

Bright โพสต์ 2024-4-30 21:02:36

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Bright เมื่อ 2024-4-30 22:08 <style>
#system01 {
border: 2px solid #8BD2EC;
border-radius: 30px;
padding: 10px;
box-shadow: #8BD2EC 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/ca4dTrC.jpeg");
}
</style>

<style>
#bright02 {
width: 960px;
border-radius: 20px;
padding: 10px;
box-shadow: #C0E4F6 10px 10px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/oFokCrj.png");}
</style>

<div id="system01">
<div align="center">

<div id="bright02"> ◇◆ 42 ◇◆ <div style="text-align: left;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พอตัดสินใจจะรับภารกิจนั้นมาแล้วสถานที่ต่อไป ฉันนั้นได้ไปจัดการเตรียมข้าวของและซื้อของใช้ยามฉุกเฉินจาก 7-11 ร้านสะดวกซื้อ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">แล้วจึงมายังต้นสนธาเลีย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ต้นสนที่อยู่ปลายสุดของค่าย ตั้งตระหง่านบนเนินฮาล์ฟบลัด <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"โอ๊ะ" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยืนได้ไม่ถึงชั่วครู่ ไบร์ทยกมือขึ้นบดบังสายตาเมื่อเห็นแสงสายรุ้ง พุ่งตรงมายังจุดที่ฉันยืนอยู่  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"เจ้าเป็นคนที่จะช่วยเหลืองานข้า ใช่หรือไม่" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เทพีไอริสสำแดงฤทธิ์เดชอยู่ในร่างมนุษย์  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ท่านคือ เทพีไอริส" การปรากฏตัวของทวยเทพทำเอาฉันประหลาดใจอยู่เสมอ ประกายท้องฟ้ามีสายรุ้งพวยพุ่งแสง "สวัสดี" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ชีววิทยาทางทะเลจ้องเขม็งสายรุ้งอันสวยงาม หลักการทางวิทยาศาสตร์ ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่มักพบเห็นได้ในช่วงก่อนหรือหลังฝนตกเล็กน้อย รุ้งในความคิดของเหล่านักวิทย์น่ะเกิดจากการที่แสงอาทิตย์หักเหผ่านละอองน้ำหรือหยดน้ำ  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">โดยหยดน้ำในอากาศทำหน้าที่คล้ายปริซึม กระจายแสงออกเป็นสเปกตรัมของแสงขาว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">รู้สึกได้ถึงสายตาของเทพีที่กำลังจ้องมองมายังฉัน นี่ฉันเผลอทำหน้าอะไรแปลก ๆ ไปเหรอ  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ในหัวของเจ้าคงจะนึกถึงหลักการ เพื่อที่จะหักล้างกับสิ่งที่เห็นอย่างนั้นสินะ ธิดาแห่งโพไซดอน" เทพีไอริสยิ้มสดใส <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ราวกับคนถูกอ่านความคิด ฉันพยักหน้า "ต้องยอมรับว่ามันเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ…..แต่เอ่อ เราควรจะคุยเรื่องการช่วยเหลือคนก่อนมั้ย ท่านเทพีมีรายละเอียดอะไรที่ฉันควรรู้เพิ่มบ้างหรือเปล่า" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"เจ้าจะต้องหาคนงานก่อสร้างที่หายตัวไปให้พบ ตอนนี้พบเพียงแค่ 1 คน ยังเหลืออีก 3 คน ข้าคิดว่าเรื่องนี้อาจเกี่ยวข้องกับอสุรกาย" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"คนที่ช่วยท่านก่อนหน้านี้คือดีนหรอ" นึกถึงจดหมายที่อีกฝ่ายเคยเขียนบอกไว้เลยแฮะ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ใช่แล้ว ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล บุตรแห่งโพไซดอนพี่น้องของเจ้า" เทพีกล่าวบอก "เจ้าพบที่จะตามรอยคนงานก่อสร้างที่หายตัวไปแล้วหรือยัง" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"พร้อม" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"ข้าจะส่งเจ้าไปยังถนนใกล้ ๆ สะพานแฟรนซิส สก็อตคีย์ ที่เหลือเจ้าก็ต้องไปหาเบาะแสร่องรอยบริเวณซากปรักหักพังสะพานถล่ม" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">จดจำบรีพงานในหัว  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"โอเคตามนั้นคือจบ" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"แต่ก่อนที่เจ้าจะไปข้าจะมอบสิ่งนี้ให้ นั่นคือน้ำทิพย์ สิ่งนี้สามารถเอาไว้รักษาเหล่ามนุษย์กึ่งเทพเฉกเช่นพวกเจ้า ฤทธิ์มันก็ร้ายแรงมาก ถ้าหากใช้ในปริมาณมาก ๆ หรือใช้ตอนร่างกายบาดเจ็บเล็กน้อย มันจะเผาผลาญร่างกายแทนจะรักษา และห้ามใช้กับมนุษย์ธรรมดาเด็ดขาด" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ฉันรับขวดบรรุจุน้ำสีใส <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">'น้ำทิพย์' <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">"จงเก็บเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน มาเถิด ข้าจะพาเจ้าไปส่ง และเมื่อเจ้าทำภารกิจสำเร็จ หรือพร้อมกลับแล้ว ให้เจ้าภาวนาถึงข้า" <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">จากนั้นเพียงฉับพลันเทพีไอริสสร้างสะพานสายรุ้งทอดยาวไปยัง เมืองบัลดิมอร์ เมื่อองค์เทพีเห็นฉันพร้อมแล้ว เธอเรียกสายรุ้งลงมารอบตัวฉัน  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เพื่อนำตัวไบร์ทไปยังเมืองบัลติมอร์ ถนนข้าง ๆ สะพานแฟรนซิส สก็อตคีย์  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">และการเดินทางสุดเหนือจินตนาการก็ได้เริ่มต้นขึ้นมาอีกครั้ง <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไปเร็วเคลมเร็ว BY. เทพีไอริส <span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">BELIEVER (ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน +15 </div>

</div> 

 

</div></div>

Daemon โพสต์ 2024-12-21 19:10:36

<div class="waves">
<div class="wvtop">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,85.3C640,75,800,53,960,64C1120,75,1280,117,1360,138.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,58.7C640,43,800,53,960,48C1120,43,1280,21,1360,10.7L1440,0L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,288L80,277.3C160,267,320,245,480,250.7C640,256,800,288,960,277.3C1120,267,1280,213,1360,186.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,128L80,144C160,160,320,192,480,192C640,192,800,160,960,149.3C1120,139,1280,149,1360,154.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path></svg>
</div>
<div class="wvicon"><img src="https://i.imgur.com/Uyj2Bee.gif/100"></div>
<div class="wvhead">
 
 
</div>
<div class="wvtext"><div class="wvtext"><div style="text-align: center;">Daemon  Kannel</div><div style="text-align: center;"> 21 · ธันวาคม · 2024  · 13.00 น.</div></div><div class="wvtext"><div class="wvtext">        เดม่อนเห็นบนเนินมีเด็กติดอยู่กลางวงล้อมอสุรกาย แม้จะมีมังกรพิทักษ์ต้นสนแต่ดูปริมาณมากเกินไป ฝูงก็อบลินกำลังติดพันกับมังกร เขาไม่รอช้ารีบพุ่งตัวไปช่วย ดูเหมือนเด็กสาวพยายามปลุกเด็กชายที่หลับกระทันหันแบบนี้ แต่คนแคระสองตัวนั้นถืออาวุธเข้าใกล้พวกเขา เดม่อนรีบวิ่งพุ่ง ในขณะเดียวกันใกล้ ๆ นั้นเองมีหญิงสาวอีกคน เธอดูเป็นผู้ใหญ่และเป็นคนสวยคนหนึ่ง แต่ความกล้าหาญยืนหยัดถืออาวุธพร้อมปกป้องเด็กทั้งสอง เธอดูคล้ายเด็กธรรมดาที่ชีวิตไม่ธรรมดาเพราะพ่อแม่ของเธอขอพรเธอจากเทพีเฮร่าโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้เธอกลายเป็นเด็กอุปถัมภ์เฮร่า          เดม่อนโยนแหวนซัดไปทางคนแคระที่เข้าใกล้ ก่อนมันแปรสภาพเป็นดาบเฉียดหน้าคนแคระ เขาก็แปลงกายเป็นพิราบพร้อมพุ่งตัวไปใกล้ดาบเธซีอุสและคืนร่างเดิม มือคว้าอาวุธและสองขาเตะก้านคอคนแคระคนหนึ่ง ดูเหมือนใกล้ ๆ จะมีบุตรแห่งซุสถ้าเขาจำไม่ผิด กำลังช่วยมังกรผู้พิทักษ์ต้นสนสู้กับฝูงก็อบลิน ส่วนเดม่อนพร้อมรับมือคนแคระสองพี่น้องฝาแฝด? นี้ คิดว่าพวกเขาคงเป็นฝาแฝดกัน        "เธอรีบพาเด็กสองคนนี้หลบไปก่อนครับ เดี๋ยวผมจัดการสองคนนี้ให้เอง" เดม่อนพูดขึ้นก่อนหันไปทางคนแคระสองพี่น้องฝาแฝด "ส่วนพวกแก คู่ต่อสู้คือฉันคนนี้"        "ระวังตัวด้วยนะ" มาร์ธาพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงเด็กหนุ่มตรงหน้าที่มาช่วยเหลือ ก่อนเธอจะพาอาเรียและอุ้มศิลาที่หลับไม่ได้สติไปทางค่าย         "อวดดีนักนะเจ้าเด็กเปรต!" คนแคระที่ดูอาวุโสกว่าพูดตะหวาดด้วยน้ำโห ไม่คิดว่าจะมีเด็กเปรตแบบไอธิดาแห่งเฮเฟตัสคนนั้นแส่ยุ่งเรื่องคนอื่นอีก         เดม่อนพุ่งเข้าใส่คนแคระทั้งสอง ดาบของเขาปะทะกับขวานของคนแคระ เสียงดังสนั่น          "เจ้าหนูนี่มันแข็งแกร่งไม่เบา" คอซซาเอมพูดกับน้องชายในขณะรับมือผมอยู่         "แต่พวกเราสองคนน่ะ..." รุสตรอมลีตอบ "แข็งแกร่งกว่ามันแน่พี่ชาย"         คนแคระทั้งสองรุมโจมตีเดม่อน พวกมันใช้ความคล่องแคล่วและพละกำลังที่เหนือกว่ามนุษย์เข้าต่อสู้ และพวกมันดูแท็กทีมเข้ากันได้ดีทีเดียว การต่อสู้นี้เรียกว่าตรึงมือพอสมควรสำหรับผม แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะ ผมมีสิ่งสำคัญต้องปกป้อง เดม่อนใช้ความรวดเร็วและทักษะการใช้ดาบที่เหนือชั้นรับมือกับการโจมตีของคนแคระ         "หยุดก่อน!!!" เดม่อนพูดเสียงดังพร้อมใส่มนตร์มหาเสน่ห์เข้าไปในน้ำเสียงด้วย พยายามสะกดจิตใจคนแคระ         แต่คนแคระทั้งสองมีจิตใจที่แข็งแกร่ง พวกมันดูไม่หวั่นไหวต่อมนต์สะกดของเดม่อน         "เสียเวลาเปล่า" รุสตรอมลีเยาะเย้ย "พวกเราไม่ใช่พวกอ่อนแอเหมือนพวกมนุษย์หรอกนะ"         เดม่อนกัดฟัน เขาต้องหาทางเอาชนะคนแคระให้ได้ ก่อนเขาจะเหลือบไปเห็นรอฟีอัสที่กำลังต่อสู้กับก็อบลินอยู่ใกล้ ๆ กับมังกรผู้พิทักษ์ต้นสนธาเลีย         "รอฟีอัส!" เดม่อนตะโกน "ช่วยหน่อย!"         รอฟีอัสหันมามองเขา เห็นเดม่อนกำลังต่อสู้กับคนแคระสองคน ก่อนจะตะโกนตอบผม "ได้เลย!"          เขายกมือขึ้นก่อน ฟ้าผ่าลงมาจากท้องฟ้า สายฟ้าฟาดเปรี้ยง! เสียงคำรามของรอฟีอัสดังก้องไปทั่วเนินเขาพร้อมกับแสงสว่างวาบ ร่างของคนแคระทั้งสองกระเด็นไปคนละทิศละทาง ขวานในมือหลุดกระเด็น ร่างกายไหม้เกรียม         "อ๊ากกกก! ไอขี้โกง!!!"  เสียงร้องโหยหวนของพวกมันดังแว่ว เดม่อนไม่รอให้มันได้ตั้งตัวเขาพุ่งไปแทงเข้าจุดตายหัวใจของพวกมันทั้งคู่ ก่อนร่างคนแคระค่อย ๆ สลายเป็นฝุ่นละอองสีทองลอยไปกับสายลม         เดม่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขารู้สึกถึงพลังอันมหาศาลของบุตรแห่งซุส  ก่อนจะหันไปยิ้มให้รอฟีอัส         "ขอบคุณมากนะ รอฟีอัส!  นายนี่สุดยอดไปเลย!"  เดม่อนกล่าวด้วยความชื่นชม         รอฟีอัสเพียงพยักหน้ารับ  "ไม่เป็นไร พวกเราต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว ว่าแต่นายเองก็แข็งแกร่งไม่เบานะ เป็นบุตรอะโฟร์ไดต์ที่แกร่งจริง ๆ"  เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่แฝงไปด้วยความมั่นใจ         เดม่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก  เขารู้สึกถึงพลังอันมหาศาลของบุตรแห่งซุส  ก่อนจะหันไปยิ้มให้รอฟีอัส         "ขอบคุณมาก รอฟีอัส! นายนี่สุดยอดไปเลย!" เดม่อนกล่าวด้วยความชื่นชม         รอฟีอัสเพียงพยักหน้ารับ  "ไม่เป็นไร พวกเราต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่แฝงไปด้วยความมั่นใจ         เดม่อนมองไปรอบ ๆ  ไม่เห็นเด็กสองคนที่เขาช่วยไว้  เขาจำได้ว่ามาร์ธาพาพวกเขาไปหลบในเขตพลังงานของค่ายแล้ว สายตาของเดม่อน เหลือบไปเห็นมาร์ธาที่ยืนอยู่ไม่ไกล  เธอมองมาที่เขาด้วยรอยยิ้ม          "มาร์ธา  เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?" เดม่อนตะโกนถาม         "ฉันปลอดภัยดี ขอบคุณนะเดม่อน"  มาร์ธาตะโกนตอบ "นายนี่เก่งจริงๆ เลยนะ สมแล้วเป็นหนึ่งในสามคำพยากรณ์ตามหาตรีศูลโพไซดอน"           เธอส่งยิ้มให้ก่อนจะพูดขึ้นต่อ  "เด็ก ๆ ปลอดภัยดี  ฉันพาพวกเขาไปในค่ายแล้วล่ะ"         เดม่อนยิ้มรับคำชม ก่อนเขาจะตอบกลับอย่างถ่อมตัว "ก็...แค่นิดหน่อยครับแฮ่ ๆ ว่าแต่โล่งใจไปทีนะครับที่ทุกคนปลอดภัยดี"         เขามองไปรอบ ๆ  ก็เห็นว่ารอฟีอัสกับมังกรผู้พิทักษ์ต้นสนได้จัดการก็อบลินทั้งหมดในบริเวณนี้หมดแล้ว สถานการณ์เริ่มสงบลง         "เอาล่ะ พวกเรากลับไปพักกันที่ค่ายกันเถอะ"  เดม่อนเอ่ยขึ้น          "พวกนายไปก่อนเลย เดี๋ยวผมจะช่วยคุณมังกรดูแลแถวนี้ระยะหนึ่ง เผื่อมีบางส่วนมาอีก" รอฟีอัสพูดขึ้น ก่อนหันไปทางมาร์ธา "คุณมาร์ธาฝากดูแลเดม่อนด้วยนะครับ เขาดูจะเหนื่อยลงมากเลย" รอฟีอัสพูดก่อนจะมองสีหน้าผมอย่างอดห่วงไม่ได้ วันนี้อีกฝ่ายคงจะหักโหมมาตลอดอีกแล้วสินะ         ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนมาร์ธามาช่วยผคองผมพาเดินไปยังห้องพยาบาลเพื่อพักผ่อน เธอค้อนตาดุ "อย่าฝืนตัวเอง นายน่ะต้องพักบ้างนะ ดูสภาพนายสิอิดโรยเต็มทีแล้ว"<div style="text-align: left;"> </div> สรุปเหตุการณ์ รอฟีอัส บาพาเทียร์ กับเดม่อนช่วยกันสู้กับอสุรกายที่บริเวณต้นสนมาร์ธา คอสตาคิส ช่วยพา อาเรีย เกรซ และ ศิลา พาชัย ไปเขตค่ายก่อนจะให้อาเรียพาเขากลับบ้านพักไปพักก่อน รอฟีอัสอาสาเฝ้าบริเวณต้นสนธาเลียต่ออีกหน่อยส่วนมาร์ธาพาเดม่อนไปส่งห้องพยาบาล สินสงคราม (x2): พลั่วคนแคระ (เลขคี่) และ แร่มิธริล x10 (เลขคู่)) <img src="https://i.imgur.com/PUuBEWg.png" width="300" _height="300" border="0"><img src="https://i.imgur.com/GRl4BA9.png" width="300" _height="300" border="0"></div></div></div><div class="wvtext"> </div><div class="wvtext"> </div>
<div class="wvbot">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,122.7C640,149,800,203,960,202.7C1120,203,1280,149,1360,122.7L1440,96L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,128C160,160,320,224,480,245.3C640,267,800,245,960,202.7C1120,160,1280,96,1360,64L1440,32L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,32L80,53.3C160,75,320,117,480,133.3C640,149,800,139,960,149.3C1120,160,1280,192,1360,208L1440,224L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,85.3C640,96,800,160,960,197.3C1120,235,1280,245,1360,250.7L1440,256L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path></svg>
</div>
</div>
<a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit"></a><a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit" style="display: inline !important;">NC</a>

<style>.waves { --accent: #b7011f; --accent1-25: #b7011f; --accent2-25: #fdc4e2; --accent3-25: #b7011f; --accent4-25: #b7011f; --text:#666; --bckg:#fff; }</style><link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/50ognhvddbgrdql71m9ys/waves.css?rlkey=zzfy7ubvad00156x4dydsxjv6&st=r13bibt5&dl=0"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Open+Sans:ital,wght@0,400;0,700;1,400;1,700&family=Poppins:ital,wght@1,900&display=swap" rel="stylesheet">

Robin โพสต์ 2024-12-22 14:19:23

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Robin เมื่อ 2024-12-22 19:31 <link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Sofia">
<style>
/* Outside box and bg*/
#boxProfile {
 border: 1px dashed #fff;
 border-radius: 10px;
 padding: 0px;
 box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0);
}
.header {
text-align: center;
 font-family: "Sofia", sans-serif;
 font-size: 60px;
 color: #a1887f;

}
.sub-header {
text-align: center;
font-family: "Cordia New";
font-size: 30px;
color: #C0C0C0;
 margin-top: 5px;
 font-style: italic;
 margin-right: -300px;
}
.center-divider {
 text-align: center;
 color: #CDCDCD; /* Font color */
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 22px;
 margin-top: -20px;
}
.text {
 text-align: left;
 color: #808080; /* Font color */
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 22px;
}
.w3-container {
padding-bottom: 20px; /* Adjust the value as needed */
}
.button-container {
 text-align: center;
 margin-top: 20px;
}
.button {
 font-family: "Sofia", sans-serif;
 font-size: 10px;
 color: #a1887f;
 border-radius: 5px;
 border: 1px dashed #fff;
 cursor: pointer;
 background-color: #fff;
 text-decoration: none;
 padding: 5px 10px;
 transition: box-shadow 0.3s;
}
.button:hover {
 box-shadow: 0 0 5px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.separator {
 color: #CDCDCD;
 font-family: "Cordia New";
 font-size: 22px;
 margin: 10px 0;
}
</style>

<div id="boxProfile" style="background-image: url('https://i.imgur.com/OEBWwYm.jpeg')" ;="">
 
<div align="center">
<div class="w3-container header" style="width:60%">Winter is coming</div><div class="w3-container header" style="width:60%"><span style="color: rgb(153, 153, 153); background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">event : day 2 (21 dec 2024 01.30 PM)</div><div class="w3-container header" style="width:60%"><span style="font-family: Arial, sans-serif; background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Kazuha Tengen’s viewpoint</div>
 <div class="button-container">
 <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=27&pid=3376" class="button w3-hover-shadow" =""=""><< prev
 |
 </a><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=26&pid=3468" class="button w3-hover-shadow">next >></a>
 </div>
 
 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 <div class="w3-container text" style="width:80%"> <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">อากาศหนาวจัดจนลมหายใจที่หอบถี่ของคาสึฮะกลายเป็นไอสีขาวพุ่งออกมาพร้อมจังหวะก้าวเดินที่เร่งร้อน รองเท้าบูทหนังสีดำย่ำผ่านหิมะที่ปกคลุมพื้นหนาเป็นนิ้ว จนเกิดเป็นเสียงกรอบแกรบดังอยู่ใต้ฝ่าเท้าอย่างต่อเนื่องสอดประสานกับเสียงหวีดหวิวของลมหนาวที่พัดผ่านกิ่งไม้รอบข้าง และเสียงปะทะกันของอาวุธกับระเบิดที่ดังมาจากไกลๆ <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">คาสึฮะไม่ใช่คนที่ชอบความหนาวเย็นนัก แต่เธอก็คุ้นชินกับความคึกคักของโตเกียวที่ทำให้ฤดูหนาวอบอุ่นขึ้นมาได้ เธอนอนกลิ้งอยู่บนโซฟาใกล้เตาผิงที่ห้องนั่งเล่นของบ้านพักอย่างสบายใจหลังจากส่งฝาแฝดเอลฟาวลีย์ตัวน้อยกับสมาชิกบ้านพักอีกสองคนไปทัศนศึกษาที่โอลิมปัสตั้งแต่เช้า จนกระทั่งได้ยินเสียงเป่าแตรเขาสัตว์เป็นสัญญาณเตือนภัยจากแซเทอร์เมื่อราวๆ หนึ่งชั่วโมงก่อน และได้รับรายงานว่าอสุรกายกำลังบุก เธอก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องจับอาวุธและกุลีกุจอออกมาเป็นกำลังเสริม จัดแจงให้โรบินและอีธานช่วยจัดแจงห้องพักสำหรับมนุษย์กึ่งเทพหน้าใหม่และห้องนั่งเล่นที่อยู่ติดกันให้พร้อมสำหรับเป็นโรงพยาบาลสนามชั่วคราว เตรียมไว้เผื่อกรณีที่บ้านอะพอลโลรองรับคนบาดเจ็บไม่พอ <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">..ใช่ ตั้งแต่เธออยู่ที่นี่มา อสุรกายน่ะบุกค่ายบ่อยจนน่ารำคาญเลยล่ะ เจ้าพวกนั้นว่างกันนักหรืออย่างไรเธอก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ คือมาทยอยกันมาไม่ซ้ำหน้าเสียจนคิดว่ามาจัดปาร์ตี้กันเลยทีเดียว<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เวลาแบบนี้ถ้าเซซิลอยู่ด้วยก็คงจะดี ถึงเวลาปกติเจ้าเด็กนั่นจะวุ่นวายแต่สัญชาตญาณการต่อสู้ของเขาน่ะเฉียบคมไม่น้อย <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">หลังจากจัดการกับกลุ่มอสุรกายฝูงหนึ่งที่ดาหน้าบุกกันเข้ามาจากป่าทางตะวันออกจนเสร็จเรียบร้อย เธอก็รีบเร่งมายังต้นสนธาเลียซึ่งเป็นอีกหนึ่งจุดยุทธศาสตร์สำคัญอีกแห่งหนึ่งของค่าย บริเวณนี้หนาวยิ่งกว่าในตัวค่ายเสียอีก ลมพัดแรงจนเส้นผมสีส้มของเธอปรกหน้าปรกตาไปหมด<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โลกิ.. จะเอาอะไรกันแน่ถึงได้ส่งอสุรกายมาบุกในวันแบบนี้?” เธอพึมพัม รู้สึกได้ถึงความผิดปกติจากท้องฟ้าที่อึมครึมเพราะหิมะที่โปรยปรายลงมาอย่างบ้าคลั่ง<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอหยุดยืนห่างจากต้นสนประมาณเกือบๆ ร้อยฟุต เมื่อเห็นเงาสลัวของร่างหนึ่งกำลังยืนเด่นอยู่ใกล้ต้นไม้ใหญ่ เจ้ามังกรพิลีอุสสีทองที่เธอจำได้ดีโผล่หัวขึ้นมาขู่คำรามเสียงต่ำ บ่งบอกว่าสถานการณ์ค่อนข้างไม่ชอบมาพากล<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อะไรกัน? ทำไมถึงยืนนิ่งแบบนั้น..” คาสึฮะขมวดคิ้วและเร่งฝีเท้าเข้าไปใกล้ “รอฟีอัส?” เธอเอ่ยเรียกชื่อของเด็กหนุ่ม ผมสีขาวโดดเด่นที่มีกันอยู่ไม่กี่คนทำให้เธอจำเขาได้ทันที รอฟีอัสยืนนิ่งอยู่เหมือนโดนบางสิ่งตรึงไว้ ดวงตาสีฟ้าของเขาว่างเปล่า ราวกับถูกดูดกลืนไปสู่ภวังค์ที่ไร้ที่สิ้นสุด<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอสังเกตเห็นหญิงสาวแปลกหน้าในชุดเชียร์ลีดเดอร์สีม่วงและขาว ในมือถือปอมปอมเชียร์สีเดียวกัน ผมสีแดงของเธอพลิ้วไหวเบา ๆ ไปตามสายลมแม้ในจังหวะที่ลมหยุดพัดไปแล้วก็ตาม เธอเดินวนรอบรอฟีอัสอย่างช้าๆ จังหวะก้าวเดินของเธอไม่สมบูรณ์นักเหมือนคนบาดเจ็บที่ขาข้างหนึ่ง ทำให้ต้องถ่ายน้ำหนักไปที่ขาอีกข้างตลอดเวลา<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">คาสึฮะย่อตัวลงช้า ๆ ขณะที่เธอค่อย ๆ ขยับเข้าไปอยู่ใต้ต้นสนธาเลีย ความใหญ่โตของต้นไม้ช่วยบดบังลำตัวของเธอได้อย่างแนบเนียน เธอใช้เงามืดของกิ่งใบหนาทึบเป็นที่กำบังจากสิ่งที่อยู่ตรงหน้า<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เงาสะท้อนในดวงตาเจ้ามังกรพิลีอุสบอกว่ามันรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของเธอแล้ว มันหยุดส่งเสียงคำราม คล้ายจะรอคำสั่งจากเธอ<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">คาสึฮะยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปาก ทำท่าชู่วให้เจ้ามังกร เธอจ้องตาของมันด้วยความหวังว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจ มันดูนิ่งเงียบไปชั่วขณะก่อนจะหรี่ตาลงเล็กน้อย เธอไม่แน่ใจว่ามันกำลังทำตามคำบอกหรือแค่รอดูการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของเธอกันแน่<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“รอฟีอัส บาพาเทียร์ พ่อของนายอยู่ที่โอลิมปัสใช่ไหมนะ? ซุสผู้ยิ่งใหญ่.. ฮ่า! ฉันอาจช่วยให้นายพบเขาได้ สนใจไหมพ่อหนุ่มน้อย”<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เมื่อมาถึงตรงนี้ทำให้เห็นสถานการณ์ได้ชัดขึ้น ตรงหน้าของรอฟีอัสคือร่างที่เกิดจากการผสมผสานกันอย่างไม่ลงตัวถึงที่สุด ผมสีแดงของเธอที่คาสึฮะเคยคิดว่าเป็นสีแดงนุ่มสลวยลู่ไปกับลม แท้จริงแล้วมันคือเปลวเพลิงที่กำลังลุกไหม้ ส่วนขาข้างนั้นที่เธอเคยคิดว่าเกิดจากการบาดเจ็บทำให้ถ่ายน้ำหนักลงไปได้ไม่เต็มที่ มันเป็นเพราะทั้งสองข้างเป็นวัสดุคนละแบบกันต่างหาก ข้างหนึ่งเป็นขาที่มีขนสีน้ำตาลแบบแพะ ส่วนอีกข้างเป็นปลอกขาสีทองสัมฤทธิ์แวววาว ผิวของเธอซีดจนแทบจะเป็นสีขาว เธอฉีกยิ้มที่มีเขี้ยวสองข้าง นี่คงจะเป็นภาพเชียร์ลีดเดอร์ที่น่าสยองที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็น<span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">เอมพูซา.. <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">คาสึฮะรู้ทันทีว่าอสุรกายที่เห็นคืออะไร<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ถ้าเพียงแต่นายยอมให้ฉันชิมโดยไม่ขัดขืน แค่นั้นก็จบแล้ว”<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">คาสึฮะขยับปลายนิ้วเบาๆ กระตุ้นอุปกรณ์เล็กจิ๋วในกระเป๋าเสื้อ เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพุ่งตัวออกจากเงามืดด้วยความเร็วสูงจนเส้นผมสีส้มของเธอดูเหมือนเปลวไฟที่วูบไหว เอมพูซาหันขวับมาตามเสียงลมที่แหวกผ่าน แต่ก็สายเกินไป– คาสึฮะปรากฏตัวอยู่ข้างหลังในพริบตา<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ยังไงก็ต้องมีใครเตือนพวกอสุรกายหน่อยว่าห้ามยุ่งกับเด็กๆ ในค่ายของเรา” เธอพูดพลางกระตุกสายดึงอุปกรณ์ล่อไฟฟ้าที่ซ่อนเอาไว้ในพุ่มไม้ใกล้ๆ<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เสียง <span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แชะ!<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> ดังขึ้นพร้อมกับที่อุปกรณ์สลักเวทมนตร์ทำงาน สายฟ้าสีฟ้าสดพุ่งเข้าใส่เอมพูซาอย่างรวดเร็ว ร่างน่าเกลียดของอสุรกายสะดุ้งเฮือก ขนสีน้ำตาลที่ขาของเธอเริ่มไหม้เกรียมด้วยความร้อน กลิ่นเหมือนแพะรมควันไม่มีผิด<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เธอเป็นใคร!?” เอมพูซากรีดร้องด้วยความโกรธเกรี้ยว “มาทำลายแผนการของฉันหรอ? มนุษย์กึ่งเทพ!”<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“พูดถูกทุกอย่างเลย” คาสึฮะยิ้มเย้ยพลางกวาดสายตามองรอฟีอัสที่ยังไม่หลุดจากมนตร์สะกด เธอรู้ว่าต้องทำอะไรสักอย่างก่อนที่เด็กหนุ่มจะถูก<span style="font-size: 16.5pt; font-family: "Cordia New"; color: rgb(128, 128, 128); background-color: transparent; font-weight: 400; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">แวมไพร์<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แบบกรีกๆ ดูดพลังชีวิตไปจนหมด<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“รอฟีอัส! ตื่นเดี๋ยวนี้!” คาสึฮะตะโกน เธอใช้ศอกกระทุ้งเข้าที่หน้าท้องของรอฟีอัสแล้วผลักจนกระเด็นไปอยู่ใกล้กับร่างสีทองของมังกรพิลิอุส “ฝากหน่อยไอ้หนู!”<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">จังหวะที่รอฟีอัสลืมตาขึ้น เป็นเวลาเดียวกับที่เอมพูซาแผ่คลื่นรังสีความร้อนออกมาพอดี คาสึฮะกลิ้งตัวหลบ เธอใช้เวลาไม่กี่วินาทีในการติดตั้งกลไกดักจับใหม่ สายตาเฉียบคมกวาดมองไปที่ต้นสนข้างๆ และโยนสายเคเบิลบางเฉียบที่ทำจากสัมฤทธิ์วิเศษที่บ้านเฮเฟสตัสทำขึ้นมาให้ ขึ้นไปเกี่ยวกับกิ่งไม้ใหญ่ด้านบน<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“นี่! ยัยไม่สวย! เธอจะใช้ชุดไหม้ๆ นั่นไปเต้นให้ใครดูอะ!”<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อ๊าา— ชุดของฉัน!” เอมพูซาที่เพิ่งสังเกตได้ว่าชุดเชียร์ลีดเดอร์ของเธอบางส่วนไหม้เกรียมจากความร้อนเริ่มกรีดร้องขึ้นมาอีกรอบ มันโกรธเกรี้ยวจนตาสีแดงปานเลือดแข็งกร้าวขึ้นมา มันพยายามจับจังหวะเพื่อโจมตีคาสึฮะที่กำลังวิ่งตีวงไปรอบๆ แบบสุ่ม<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เมื่อเอมพูซาพุ่งตัวตามมาติดๆ จนอยู่ในจุดที่คาสึฮะพึงพอใจ เธอก็หยุดกึก พร้อมเหวี่ยงสายเคเบิลอีกด้านในมืออย่างแม่นยำเข้าไปพันรอบขาทั้งสองข้างของเอมพูซาพอดี<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“จับได้แล้ว!” เธอกระตุกสายจนร่างของอสุรกายถูกดึงขึ้นไปติดอยู่บนต้นสน<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“พีลิอุส! จัดการเธอเลย!” คาสึฮะร้องเรียกมังกรทองที่อยู่ใกล้ๆ<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">พิลีอุสกระโจนเข้าสู่การต่อสู้ เปลวไฟสีทองพุ่งออกมาจากปากของเขา เผาคลื่นพลังที่เอมพูซาปล่อยออกมาเพื่อป้องกันตัวจนหมดสิ้น อสุรกายเริ่มแสดงร่างที่แท้จริงของเธอให้เห็น<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“น่าเกลียดชะมัด..”<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">รอฟีอัสจากที่กำลังสับสนเพราะกลิ่นหอมราวกุหลาบอ่อนที่แผ่ออกมาจากตัวอสุรกายได้สติทันทีที่พลังของมันเหือดหาย เขาสะดุ้งตื่นและควบคุมสายฟ้าในมือได้ทันเวลา สายฟ้าสีน้ำเงินเข้มฟาดใส่เอมพูซาจนไฟจากเส้นผมของนางดับวูบพร้อมๆ กับมีดสั้นสัมฤทธิ์ของคาสึฮะที่ปักเข้ากลางหัวใจของอสุรกายพอดี มันกรีดร้องก่อนที่ร่างจะสลายกลายเป็นเปลวควัน<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เกือบไปแล้ว..” รอฟีอัสพึมพัมพร้อมหอบหายใจแรง<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">คาสึฮะหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยื่นมือไปแตะบ่าของเขา “นายปลอดภัยก็ดีแล้วน้องชาย”<span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ทั้งคู่ยืนอยู่ข้างพีลิอุสที่กลับมายืนเฝ้าต้นสนอย่างภักดี สายตามองไปยังท้องฟ้าที่ไกลออกไปซึ่งมีเงาร่างของโลกิกำลังสู้กับรูปปั้นอาธีน่า พาร์เธนอส เห็นได้ชัดว่าสงครามน่าจะยังไม่จบลงเร็วๆ นี้</div>
 
 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------   สรุปเหตุการณ์ - คาสึฮะ เท็นเก็น กับ รอฟีอัส บาพาเทียร์ ช่วยกันกำจัดเอมพูซาที่ต้นสนธาเลียพร้อมกับมังกรพิลีอุส - ทั้งคู่ช่วยกันลาดตระเวนบริเวณนี้ต่อ </div>
</div>

Red โพสต์ 2025-7-6 11:19:40

6/7/2549 เวลา 6:00-8:00 น. กิจกรรมฝึกพิเศษกับรุ่นพี่เดมิก็อด

ในวันนี้ในช่วงเช้าก็ได้มาฝึกวิ่งยามเช้าตามที่รุนพี่นัดหมายเอาใว้ ซึ่งก่อนที่เขาจะวิ่งเขาก็ได้ทำการหาหินที่หนักๆแถวๆนั้นมามัดกับตัวของตัวเองเพื่อถ่วงน้ำหนักเพื่อฝึกฝนร่างกายของตัวเองไปด้วยในรหว่างที่วิ่ง

ซึ่งสาเหตุที่เขานั้นต้องทำยังงี้ก็คือการที่เขาเชื่อว่าร่างกายของครึ่งเทพอย่างเขามีการฟื้นฟูเร็วกว่าคนทั่วไปและนั้นจึงสามารถนำมาใช้ในการฝึกฝนร่างกายให้แข็งแกร่งขึ้นได้อย่างรวดเร็วได้นั้นเอง

เขานั้นในระหว่างที่วิ่งอยู่นั้นเขาก็ได้เชยชมบรรยากาศรอบๆค่ายไป ซึ่งบรรยากาศภายในค่ายนั้นเด็มไปด้วยความหลากหลายแตกต่างและอบอุ่น มีทั้งคนพูดคุยกันบ้างฝึกฝนกันบ้างปะปนกันไป

ซึ่งเขาก็ได้วิ่งไปเรื่อยๆจนหมดคาบและออกไปทำธุระอื่นๆของเขาต่อไปหลังจากเสร็จการฝึกฝนแล้ว

Nymeria โพสต์ 2025-7-11 17:31:08

หน้า: [1] 2 3 4

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[เนินฮาล์ฟบลัด] ต้นสนธาเลีย