แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-24 20:33 <br /><br /><style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> DSI 2/4 </font><br>
<font color="#ffffff" size="5">23th July 20259 AM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   พอแดดของวันใหม่คลายความร้อนลงจนใบไม้เหนือศีรษะทอดร่มเงาบาง ๆ ได้พอเหมาะ เด็กกึ่งเทพจำนวนหนึ่งก็เริ่มทยอยเข้ามารวมตัวกันใต้แนวต้นสนทะเล เสื่อผืนใหญ่ถูกปูไว้กลางลานหิน ขนาบข้างด้วยกล่องไม้เวทมนตร์ที่มีแสงสว่างจาง ๆ เล็ดลอดออกมาราวกับเก็บแสงไว้ภายในหนึ่งในจำนวนเด็ก ๆ เหล่านั้นมี ริปลีย์ สวอนสัน—ธิดาแห่งโพไซดอน นั่งโง่ ๆ รอเรียนอยู่
<br><br>
   โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด — เซเทอร์ผู้มีแววตาเป็นประกายแบบที่หาได้ยากในผู้มีชีวิตรอดจากแดนยมโลก — ยืนอยู่ตรงกลางกลุ่ม ถือไม้ง่ามยาวที่ปลายฝังคริสตัลสีอำพันไว้
<br><br>
   “ถ้าคาบที่แล้วเราฝึกจมูกกับหู... วันนี้เราจะใช้หัวสมองกันบ้างครับ!”
<br><br>
   เขายิ้มตาหยีแล้วเคาะไม้ลงบนกล่องภาพเวทมนตร์ — พรึ่บ! แสงสีม่วงอ่อนกระจายขึ้นกลางอากาศ กลายเป็นภาพเงาของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่สี่ขา รูปร่างคล้ายหมา แต่กรามกว้างเกินไป และตาสีแดงสดจ้องมองลงมาเหมือนมันกำลังดมกลิ่นอยู่ในอากาศจริง ๆมันคือ เฮลล์ฮาวนด์ (Hellhound)
<br><br>
   “นี่คือเจ้า ‘เฟร็ด’ — เพื่อนร่วมชั้นสมัยเรียนของผม... พยายามจะกินผมไปครึ่งตัวแล้วค่อยรู้ว่าเป็นเซเทอร์”
<br><br>
   เสียงหัวเราะเล็ก ๆ ดังขึ้นในกลุ่ม แต่สีหน้าของโกรเวอร์เปลี่ยนเป็นจริงจังในทันที
<br><br>
   “มันมักโผล่มาจากเงาโดยไม่ให้เตรียมตัว เสียงเห่าจะต่ำจนคลื่นความถี่แทบไม่ผ่านหูมนุษย์ แต่อย่าหลงดีใจ ถ้าเธอได้ยิน — แปลว่ามัน ‘พร้อมจะขย้ำยูให้แหลกขึ’ ไม่ใช่ ‘มาแล้วลูกจ่าหมาเฮลล์ฮาวนด์ที่หนูอยากได้’ ”
<br><br>
   “จุดอ่อนของมันคือ แสงอาทิตย์, ไฟศักดิ์สิทธิ์, อาวุธที่เสริมคำอธิษฐาน”
<br><br>
   “วิธีการรับมือก็ใช้พลงัที่เกี่ยวกับแสง หรือหลบเข้าพื้นที่เปิด ก่อกองไฟ ถ่วงเวลาให้มันไม่สามารถลอบจู่โจมได้”
<br><br>
   โกรเวอร์เอ่ยอธิบายก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นตัวต่อไป
<br><br>
   “แดรคีเน (Dracaena)”
<br><br>
   คริสตัลเปลี่ยนภาพอีกครั้ง กลายเป็นรูปร่างของสตรีผู้ครึ่งท่อนบนเป็นหญิงในเกราะ แต่ท่อนล่างกลับเป็นลำตัวงูขนาดยักษ์ พวกเธอถือหอกสองง่าม หน้าตาแหลมคม และแววตาวาวโรจน์ด้วยความเย้ยหยัน
<br><br>
   “แดรคีเนเป็นอสุรกายประเภทที่ ‘พูดก่อนฆ่า’ บ่อยมาก บางคนจะพยายามปั่นประสาทก่อนลงมือ ส่วนมากอยู่รวมกันเป็นคู่หรือฝูงย่อย”
<br><br>
   “พวกมันฉลาด มีไหวพริบ ล่อหลอกเก่ง อารมณ์ร้าย”
<br><br>
   “จุดอ่อนคือสมดุลร่างกาย (ลำตัวงูทำให้เคลื่อนไหวลำบากบนพื้นผิวเรียบ), เสียงดังทำให้เสียสมาธิ”
<br><br>
   “วิธีการรับมือก็ตะโกนสวนเสียงมัน ใช้สิ่งลื่น เช่น น้ำหรือโคลน สร้างกับดักรอบตัว”
<br><br>
   “ต่อไปพี่เบิ้ม—ยักษ์ไลสโตรโกเนียน (Laistrygonian Giant)”
<br><br>
   ภาพสุดท้ายคือเงาร่างมหึมา สูงราวตึกสามชั้น มีกระดูกเบ้าตากว้าง จมูกแบน และมือที่ใหญ่พอจะบดถังขยะเป็นแผ่นเหล็กบาง ภาพจำลองแสดงให้เห็นมันขว้างก้อนหินใส่รถบัสในเมืองด้วยแรงที่มากพอจะยกแท่นคอนกรีตหลุดจากพื้น
<br><br>
   “อย่าเข้าใกล้ถ้ามีอะไรใหญ่ผิดปกติในโรงเรียนมัธยม... อย่างเครื่องหยอดน้ำหนัก 600 ปอนด์ หรือรองเท้าเบอร์ 48!”
<br><br>
   “พวกมันใช้พละกำลัง ไม่สนวิธี ซุ่มรอเหยื่อแล้วเข้าตรง”
<br><br>
   “จุดอ่อนอยู่ที่ข้อเท้า, ความเร็วในการหันตัว”
<br><br>
   “การรับมือง่าย ๆ ก็แค่พวกเธอต้องเคลื่อนที่ให้เร็ว หลบใต้สิ่งก่อสร้าง ใช้อาวุธจากด้านหลังหรือข้างลำตัว”
<br><br>
   โกรเวอร์อธิบายมาจนถึงตัวสุดท้ายแล้วก็ได้อภิปรายกลุ่มเพื่อลองใช้สมองคิดวิธีการเอาตัวรอดจากพวกมัน
<br><br>
   “ถ้าเจออสุรกายเหล่านี้ในเมือง จะทำอย่างไร?”
<br><br>
   เด็กเฮอร์มีสคนหนึ่งได้บอกว่า “ถ้าเป็นแดรคีเน ฉันจะอัดสเปรย์น้ำหอมให้ตาแสบแล้ววิ่งเข้าห้างเลย!”
<br><br>
   เด็กอะพอลโล่: “เฮลล์ฮาวนด์ต้องขึ้นไปที่จอดรถดาดฟ้า เอาไฟจากไฟถนนยิงมัน!”
<br><br>
   ในส่วนของริปลีย์นั่งคิดอยู่พอสมควรเลยแล้วก็จะตอบออกมาเบา ๆ “ส่วนถ้าเป็นยักษ์... ฉันจะล่อมันเข้าไปในอควาเรียม แล้วใช้กระจกสะท้อนเพื่อทำให้มันสับสน…”
<br><br>
   โกรเวอร์เดินผ่านมาพร้อมพยักหน้าเบา ๆ “ความคิดดี… ทุกคนต้องมีแผนตั้งแต่ก่อนจะต่อสู้ด้วยซ้ำ”
<br><br>
   เมื่อแสงแดดเอียงลงจนเงาต้นไม้ทอดยาว โกรเวอร์เรียกทุกคนกลับมารวมกัน เขายิ้มกว้างแล้วยกไม้เท้าขึ้นแตะพื้นเบา ๆ
<br><br>
   “ขอบคุณที่เรียนรู้กับอาจารย์เซเทอร์ที่น่ารักคนนี้ — อย่าลืมว่า บางครั้งชัยชนะไม่ได้อยู่ที่ใครแข็งแรงกว่า แต่ใคร จำได้แม่น ว่าเจ้าแดรคีเนมีเกลียดเสียงหวีดแหลมขนาดไหน!”
<br><br>
   “เอาล่ะ คาบต่อไป — เตรียมหูไว้ให้พร้อม เพราะเราจะฟังเสียงของป่าเขา”
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ปฏิสัมพันธ์กับ โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-24 20:33 <br /><br /><style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> DSI 3/4 </font><br>
<font color="#ffffff" size="5">23th July 20251 PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   หลังจากเรียนรู้จุดอ่อน พฤติกรรม การรับมือกับเหล่าสัตว์ประหลาดตัวอย่างแล้วณ สถานที่ที่เงาไม้ทอดลงบนผืนทรายเป็นลวดลายหยักซ้อนกันราวฝีแปรงจิตรกร ลมทะเลพัดแผ่วพร้อมเสียงคลื่นกระทบฝั่งเบา ๆ ริปลีย์ สวอนสัน เดินเท้าเปล่าตามเส้นทางไม้กรังจนเข้าสู่เขตป่าชายทะเลในยามบ่าย — บริเวณที่ไม่ไกลจากแหล่งน้ำ แต่เต็มไปด้วยพืชพรรณหลากชนิด และเส้นทางคดเคี้ยวที่ดูเหมือนจะจำทางกลับไม่ได้ง่ายนัก เป็นสถานที่ที่โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ดนำทางเด็ก ๆ มาด้วยตนเอง
<br><br>
   โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ดเดินไปนั่งอยู่บนตอไม้ เขาควงขลุ่ยต้นอ้อในมือเบา ๆ ดวงตาฉายแววครุ่นคิด — หรืออาจจะเพียงแค่ฟังเสียงของต้นไม้ก็เป็นได้
<br><br>
   “จากชั่วโมงก่อนที่เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับตัวอสูรกายไปแต่นอนว่าคาบนี้ไม่แตะดาบอีกเช่นเคย เพราะ ดาบไม่ได้ช่วยเธอทุกครั้ง — และความกล้าไม่ได้แปลว่าต้องยืนหยัดสู้เสมอ”เขาเอ่ย “ดังนั้นแล้วคาบนี้ในสภาพแวดล้อมอันแตกต่างฉันจะพาพวกเธอเอาตัวรอดในป่าใหญ่”
<br><br>
   “พวกเธอเห็นต้นว่านน้ำริมทะเลไหม? มันโค้งเข้าหาแสงแบบเฉพาะ... ถ้าสังเกตดี ๆ เธอจะรู้ทิศเหนือได้จากมัน…”
<br><br>
   “…และเธอจะรู้ว่า มินทอร์ไม่มีทางเดินผ่านพื้นที่ที่มีกลิ่นว่านนั้นแรง ๆ ได้เลย”
<br><br>
   แล้วการเรียนการสอนก็เริ่มต้นอีกครั้งโกรเวอร์สาธิตวิธีอ่านภูมิประเทศจากเงาไม้ ทิศลม และพืชพื้นถิ่น เขาอธิบายวิธีใช้ทรายชื้นกลบรอยเท้า และการซ่อนตัวในโพรงพุ่มไม้ที่สะท้อนกลิ่นมนุษย์ได้น้อยที่สุด
<br><br>
   “หลบหนีไม่ได้แปลว่าหนีหัวซุกหัวซุน... แต่มันคือการใช้สภาพแวดล้อมให้ ‘ซ่อนความมีตัวตนของเรา’ ไปจากโลกนี้ชั่วขณะหนึ่ง”
<br><br>
   มันคือคำพูดของผู้ที่รอดชีวิตมานับหลายภารกิจ
<br><br>
   “ต่อไปเรามาเรียนรู้ที่จะเข้าใจจิตใจของอสูรกายพวกมันบางประเภทก็เรียนรู้จากการสังเกตพฤติกรรมบางตัวก็เรียนรู้ได้จากการสนทนาผู้คุย อสุรกายบางตัวโกรธง่ายแต่ลืมเร็ว... บางตัวหูดีแต่สายตาสั้น... บางตัวรักเสียงเพลง...ประสบการณ์ที่ได้เผชิญหน้าในแต่ละครั้งจะทำให้เราเติบโต”
<br><br>
  โกรเวอร์แจกการ์ดพฤติกรรมอสุรกายมากมายให้แต่ละคน เช่น
<br><br>
   มิโนทอร์ — ไม่ชอบเสียงโลหะ, วิ่งเป็นเส้นตรง, โมโหง่าย
<br>
   เฮลล์ฮาวนด์ — หลงกลิ่นได้, ไม่ชอบแสงจ้า
<br>
   แดรคีเน — หลงตัวเอง, หลงเชื่อการเยินยอ
<br><br>
   “ไหนลองบอกหน่อยสิว่าถ้าแต่ละตัวที่ได้รับมานั้นเป็นยังไงและจะรับมืออย่างไร”
<br><br>
   ริปลีย์ได้รับการ์ด “แดรคีเน” และกระดาษแผ่นหนึ่งระบุว่า “เธอชอบถูกเรียกว่าราชินี” — ซึ่งทำให้เธอแอบยิ้มเล็ก ๆ พลางเริ่มจินตนาการแผนลวงหลอกในใจครั้นเมื่อครูฝึกในบ่ายนี้ได้เดินมาถึงเธอที่เป็นผู้โชคดีได้สุ่มตอบคำถามก็กระแอมไอสักหน่อยก่อนจะอธิบายสิ่งที่เธอได้
<br><br>
   “แดรคีเน— เจ้าหล่อนหลงตัวเอง หลงคำเยินยอแน่นอนว่าแผนการเอาตัวรอดคงไม่พ้นอวยหล่อนให้ไหล่สูงเทียมฟ้าไม่ว่าจะโชคดีขอให้หล่อนปราณีหรือว่าจะใช้โอกาสนี้ลดความระวังตัวจนลอบกัดสักหน่อยน่าจะเป็นแผนที่ใช้ได้สำหรับแดรคีเนนะคะ”
<br><br>
   “เยี่ยมเล่นกับการชอบถูกเยินยอ”
<br><br>
   แซเทอร์ผู้สอนวิชานี้ได้เดินถามอีกสองสามคนก่อนจะเดินหน้าสู่การเรียนรู้หัวข้อต่อไปอย่างเสียงดนตรีและการป้องกันจิตใจ
<br><br>
  โกรเวอร์เดินไปนั่งที่โหดหินอีกครั้งก่อนที่เสียงขลุ่ยต้นอ้อจะดังขึ้นจากมือของโกรเวอร์ เสียงนั้นไม่ได้สวยงามในเชิงดนตรี แต่บางอย่างในโทนนั้นทำให้หัวใจของริปลีย์สงบนิ่งลง ราวกับเสียงใบไม้ที่ลอยช้า ๆ ในน้ำเขาเป่าทำนองขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง — คลื่นลมพลิ้วแผ่ว กลิ่นของสมุนไพรบางอย่างระเหยออกจากพุ่มไม้เบื้องหลัง และกลิ่นแปลก ๆ ของ เกสรต้นไม้ที่มีฤทธิ์กล่อมประสาทอ่อน ๆ ก็ลอยฟุ้งกระจายชั่วขณะ
<br><br>
   “เสียงขลุ่ยบางเสียงสามารถ ‘สร้างกำแพงแห่งความลวง’ — ทำให้สิ่งมีชีวิตไม่มองเห็นสิ่งที่อยู่หลังเสียงนั้น”
<br><br>
   “หรือในบางกรณี... มันทำให้สิ่งมีชีวิต ‘หลับตาลงเอง’”
<br><br>
   “ดังนั้นเสียงดนตรีที่มาจากขลุ่ยนี้ แน่นอนว่าต้องระงับแรงโทสะของอสูรกายที่รู้จักสุนทรียศาสตร์”
<br><br>
   การเรียนรู้ดำเนินไปเรื่อย ๆ จนมาถึงท้ายคาบของการเรียน
<br><br>
   “พวกเธอมีเวลา 5 นาที — เลือกเส้นทางหลบหนีในป่า แล้วรอดจาก ‘ผู้ไล่ล่า’ ของเราให้ได้ ถ้าเธอโดนแตะตัว แปลว่าเธอ ‘ไม่รอด’ ”
<br><br>
   ว่าจบทุกคนก็กระจายตัวอย่างเงียบเชียบ ริปลีย์ตัดสินใจวิ่งเบา ๆ ไปยังแนวพุ่มหญ้าใต้เงาไม้ใหญ่ เธอซ่อนตัวหลังซุ้มเฟิร์นสูง พยายามเก็บเสียงเท้าทุกก้าว และหักกิ่งไม้บาง ๆ วางลวงไว้บนเส้นทางฝั่งตรงข้าม เธอปั้นใบหน้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พลางพรมน้ำจากขวดเล็กลงบนโขดหิน — เพื่อให้กลิ่นเหงื่อผสมกับกลิ่นธรรมชาติกลบกลิ่นของเธอไป
<br><br>
   เสียงฝีเท้าจากอีกฟากของป่าดังแว่ว ริปลีย์กลั้นหายใจ …และเธอ “รอด”
<br><br>
   หลังจบเกม นักเรียนกลับมารวมตัวกันที่แนวชายป่าอีกครั้ง โกรเวอร์นำตะกร้าพืชป่าขึ้นมา 1 ใบ แต่ละคนต้องจับฉลากพืชคนละชนิด และตอบว่าใช้เพื่ออะไรได้ หรือควรระวังอย่างไร
<br><br>
   “เฟิร์นโลหิตเป็นใบสีเขียวเข้มขลิบแดงใช้สมานแผล, ห้ามเลือด”
<br><br>
   “ระฆังม่วง (Bellshade)เป็นดอกสีม่วงรูปกระดิ่ง เป็นพิษต่อระบบประสาท”
<br><br>
   “รากไม้เงินมีกลิ่นหอมฉุน ขาวเงินทำให้อสุรกายบางประเภทเวียนหัว”
<br><br>
   เสียงทุกคนทยอยตบคำถามจนครบก็ได้เวลาขมวดปมความรู้และแยกย้ายสำหรับวันนี้
<br><br>
   “จงอย่าดูถูกสิ่งที่เล็กที่สุดในป่า”
<br><br>
   “เพราะบางครั้งมันคือความต่างระหว่าง ‘ความตาย’ กับ ‘แค่รอดแบบไม่สวย’ ”
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ปฏิสัมพันธ์กับ โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
>
รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP<br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-25 00:29 <br /><br /><style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> Special Training with BRO 6/10</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">23th July 20254.30-6 PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   แสงแดดเย็นที่ไม่ได้ส้มอะไรนักเจือฝนหม่น ละอองน้ำทะเลกระเซ็นสาดล้อกับเกลียวคลื่นที่สงบเป็นระลอก ริปลีย์เดินเท้าเปล่าลงมาพร้อมเสื้อยืดตัวโคร่ง สวมทับชุดว่ายน้ำ เธอรู้สึกอ่อนเพลียและง่วงงุนอยู่เล็กน้อยที่ต้องเรียนทั้งวัน ทั้งยังต้องมาเรียนภาคพิเศษตอนเย็นและต้องไปเข้าป่าเรียนกับโค้ชเบย์อีก
<br><br>
   นี่เธอเป็นไซตามะได้ยังโกนหัวเลยได้ไหม
<br><br>
  รุ่นพี่เจโรมยืนพิงหิน มือถือหอกสัมฤทธิ์เหมือนไม้เท้าพักใจ
<br><br>
   “วันนี้พี่จะไม่ให้ว่ายแข่ง ไม่ให้ทวนคลื่น... แต่จะให้ นิ่ง”
<br><br>
   ริปลีย์ขมวดคิ้ว “นิ่ง?”
<br><br>
   “ใช่ นิ่ง — แต่ไม่ใช่ให้ทำตัวขี้เกียจนอนในทะเลนะ ท่ามกลางความวุ่นวาย การนิ่งได้ คือการชนะครั้งแรก”
<br><br>
   “ลงไปกลางทะเล ห่างฝั่งสักราว 10 เมตร แล้วลองลอยตัวเฉย ๆ 10 นาที ห้ามใช้มือ ห้ามขยับขาแบบกระตุก ห้ามตื่นตระหนกตอนโดนคลื่นโยก”
<br><br>
   ริปลีย์เดินลงไปในทะเลว่ายออกจากฝั่งไปตามที่เขาบอกจนรู้สึกว่าเจโรมดูตัวเล็กนิดเดียว เธอหยุดลอยตัวในท่าหงาย ใบหน้าเงยสู่ฟ้า เธอรับรู้ถึงเสียงน้ำกระซิบใต้หู เสียงหัวใจเต้นกับจังหวะคลื่นที่พลิกไหล เธอหลับตา ค่อย ๆ ผ่อนคลายขาที่ยังเกร็ง พอปล่อยวางได้ น้ำก็โอบเธอไว้แทน
<br><br>
   การฝึกฝนนี้ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ จนสิ้นสุดแล้ว ริปลีย์นั่งพันผ้าขนหนูอยู่บนก้อนหิน ลมหอบอ่อน ๆ ทำให้เส้นผมเปียกแนบใบหน้า
<br><br>
   เจโรมยื่นขวดน้ำให้ แล้วนั่งข้าง ๆ
<br><br>
   “จำไว้สิ่งหนึ่งนะ ริปลีย์”
<br><br>
   “ลูกของทะเล… ไม่ได้แปลว่าจะควบคุมน้ำตั้งแต่แรก แต่ต้องเรียนรู้จะ อยู่กับมัน ก่อน”
<br><br>
   เขายิ้มอย่างจริงใจ ไม่ใช่ยิ้มแบบคนที่รู้ทุกอย่าง แต่เป็นยิ้มแบบคนที่เคยจม แล้วเลือกจะว่ายขึ้นมาอีกครั้ง
<br><br>
   ริปลีย์มองพี่ชายต่างแม่ข้าง ๆ แล้วก็หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะนึกอะไรได้บางอย่างว่าเธอมีของฝากให้เขาจากแอตแลนตาที่ไม่ได้ให้สักที
<br><br>
   “จริงสิฉันมีของให้นายด้วยล่ะพี่ชาย” ว่าจบก็เดินไปยังกระเป๋าแห้ง ๆ ของตัวเอง แน่นอนว่าเธอพยายามเช็ดมือให้แห้งแล้วก็รูดซิปยกมันขึ้นมา “ท๊าดา เป็นไง ?”
<br><br>
   “โว้วนี่มันสุดยอดไปเลยริปลีย์”
<br><br>
   มือของเธอถือเสื้อกันหนาวมีฮู้ดสุดเท่ให้เขาจริง ๆ มันก็ไม่ได้หนาวอะไรนักหรอกยิ่งในตอนที่พระอาทิตย์ยังไม่กลับมาสักทีแบบนี้ยิ่งไม่ต้องสืบหาความหนาวนอกจากไปนั่งห้องแอร์หรือไปนอนบ้านคิโอเน่กับบอเรอัส
<br><br>
   ซึ่งจะไปทำไมกันนะ ?
<br><br>
   แล้วทั้งสองก็เดินกลับบ้านด้วยกันเพื่อแยกย้ายพักผ่อนต่อไป— ซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่ได้พักง่าย ๆ หรอก อือ…
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ปฏิสัมพันธ์กับ เจโรม ปาร์ค ซึงยอน<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
ให้ เสื้อกันหนาวมีฮู้ด แก่ เจโรม ปาร์ค ซึงยอนให้สิ่งที่ชอบที่สุดกับ NPC จะได้รับ +20 แต้มมิตรภาพ * 2 จากกิจกรรม<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-28 16:28 <br /><br /><style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> Special Training with BRO 6.5(?)/10</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">24th July 20254.30 PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   ตอนนี้ได้เวลาที่ริปลีย์จะออกท่องไปในทะเลกว้างแล้วร่างเล็กในเสื้อค่ายสีส้มแครอทเดินมาพร้อมกระเป๋าสะพายยิ่งใหญ่ที่จุของได้เยอะสุด ๆ แต่แน่นอนว่านั่นก็แค่กระเป๋าเพราะของที่เธอเก็บไว้น่ะ จริง ๆ แล้วมันอยู่ในแหวนที่นิ้วนางข้างขวาของเธออุปกรณ์ที่ช่วยชีวิตเธอในการเดินทางไกล ๆ ได้พอสมควรเชียว ต้องขอบคุณโพไซดอนที่โผล่มาหาเธอเมื่อครู่นี้
<br><br>
   ในช่วงเวลายามสนธยาที่ควรอาทิตย์คล้อยต่ำสายลมทะเลพัดดูเบาบางกว่าที่คิดคงเพราะไม่มีคลื่นแรงโน้มถ่วงที่ดึงดูดกันและกันของดวงจันทร์ทำให้คลื่นทะเลสงบอย่างน่าใจหาย
<br><br>
   ริปลีย์ สวอนสันเดินมายังชายหาดทางเหนือของค่ายฮาล์ฟบลัดดวงตากลมดั่งเม็ดอัลมอนด์เห็นร่างสูงของบุรุษที่เป็นพี่ชายของเธอมายืนรออยู่ไม่ไกลจากเรือเล็กที่อยู่ตรงหน้าเขาเมื่อเสียงเท้าเล็กเหยียบเข้ากับผืนทรายส่งเสียงทำลายความเงียบในบริเวณนั้นเรียกให้คนที่ยืนหันหลังอยู่หันมาหาเธอที่ส่งเสียงเดินเหยียบทรายไม่ไกลจากเขา
<br><br>
   “ว่าไงหงส์น้อย พร้อมท่องทะเลหรือยัง ?” เจโรม ปาร์ค ซึงยอนเอ่ยออกมาอย่างสบาย ๆ
<br><br>
   ริปลีย์ไหวไหล่ก่อนที่จะพูด “จริง ๆ ก็พร้อมแล้วค่ะไปบอกลาเอียนที่ต้องอยู่คนเดียวสัก 4 วันมาแล้ว จริง ๆ พยายามปลอบใจว่าเป็นเวลา 2 วันต่างหากวันนี้ยังมีเราอยู่ด้วย หายไปอีกสองวันแล้ววันที่สี่จะกลับมาเด็กคนนั้นเข้าใจดีก็จริง แต่ลึก ๆ ยังดูเหงา ๆ ที่ต้องอยู่คนเดียว ฉันเลยบอกว่าให้ไปเข้าคลาสห้ามขาดแล้วก็ไปเล่นกับคาเซีย ไคล์เอานะ”
<br><br>
   “เห็นใจเอียนจริง ๆ นั่นแหละแต่ว่าถ้าพ้นช่วงนี้ไปฉันก็ไม่ได้อยู่ออกทะเลกับเธอแล้วล่ะนะเจ้าหงส์น้อย”
<br><br>
   “เพราะแบบนั้นเราถึงต้องรีบไปรีบกลับไปล่ะพี่ชาย โดดขึ้นเรือได้แล้ว”
<br><br>
   เช่นนี้แล้วกาารเดินทางของสองพี่น้องบุตรธิดาแห่งโพไซดอนก็เริ่มต้นขึ้นเป็นการเดินทางออกจากชายหากของค่ายโดยพายเรือเล็กก่อนให้ไปยังทะเลน้ำลึกขึ้นมากกว่านี้ใช้เวลาจ้ำอ้าวอยู่ราว ๆ ยี่สิบนาทีได้ก่อนที่เจโรมจะสร้างเซอร์ไพรส์ให้ดูโดยการเรียกเรือออกจาก
<br><br>
   “ท๊าดาเป็นไง พี่ชายเท่ไหม ?”
<br><br>
   “ก็เท่นะคะ ถ้าพี่เอาเรือออกมาช้ากว่านี้ฉันก็ว่าจะเริ่มบ่นในใจแล้ว”
<br><br>
   แล้วทั้งสองก็ย้ายเรือจากเรือเล็กขึ้นเรือส่วนตัวของเจโรมเพื่อเดินทางต่อไปยังสถานที่เวิ้งว้างอันไกลโพ้นอย่างมหาสสมุทรแอตแลนติกริปลีย์หันหลังกลับไปมองชายหาดที่พายเรือออกมาทุก ๆ อย่างค่อย ๆ ไกลลงไปเรื่อย ๆ แล้วก็หายไปกับเส้นขอบฟ้าสุดสายตาที่เหลือแค่สีครามของทะเลทำเอาเธอตระหนักได้ถึงความโลกกลมอย่างแท้จริงอีกครั้งเชียว
<br><br>
   “แล้วตลอดสี่วันที่เราออกกทะเลจะไปเจออะไรบ้างหรอ”
<br><br>
   “อืม…บอกยากแฮะใช้คำว่าเจออะไรก็ตีอันนั้นเจอหนึ่งถือว่าดี แต่เจอมากกว่านั้นถือว่ากำไร”
<br><br>
   “ไอ้เจอมากกว่าหนึ่งเนี่ยไม่ควรเรียกว่ากำไรนะพี่ชายเราอาจจะซี้ในทะเล— ไม่อ่ะลูกโพไซดอนตายกลางทะเลเนี่ยโคตรเสียชื่อเลย”
<br><br>
   เจโรมได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเสียดัง “เพราะเราเป็นเด็กทะเลยังไงทะเลก็อยู่ข้างเราไงล่ะริปลีย์”
<br><br>
   นี่ไม่ได้หมายถึงว่าเพราะพวกเธอไม่ตายง่าย ๆ ในทะเล แถมเป็นแอตแลนติกของพ่อตัวเอง นั่นทำให้พวกเธอจะสู้ตัวยากแค่ไหนก็ได้หรอกใชไหม ?
<br><br>
   ถ้าเป็นแบบนั้นจริงใบลาออกจากการเป็นลูกพ่ออยู่ไหนกันจะขอกรอกเดี๋ยวนี้เลย —
<br><br>
   จากที่ออกเรือจากชายหาดค่าย แล่นตามชายฝั่งตะวันออกของลองไอส์แลนด์ผ่านช่องทาง Montauk Point เพื่อเข้าสู่น่านน้ำเปิดของมหาสมุทรแอตแลนติกทั้งงหมดนี้ใช้เวลาราว ๆ 3 ชั่วโมงเท่านั้นเพราะเจโรมมีเรือมอเตอร์ จริง ๆ ต้องบอกว่าพวกเธออาจจะมาถึงภายยในหนึ่งชั่วโมก็ได้ถ้าเกิดเขานึกอยากเปลี่ยนจากการล่องเรือธรรมดาให้กลายเป็นการล่องเรือสปีดโบ๊ทแทน
<br><br>
   ตอนนี้ช่วงเวลาล่วงเลยมาเป็นช่วงหนึ่งทุ่มที่ไร้แสงจันทร์เป็นที่เรียบร้อยแล้วกลางทะเลแอตแลนติกที่สว่างจ้าตอนนี้กำลังคิดว่าควรจะเอายังไงกันต่อดี
<br><br>
   “เอาล่ะตอนนี้เรามาถึงแอตแลติกแล้ว”
<br><br>
   “แล้วเราต้องทำอะไรต่อดีล่ะ?”
<br><br>
   “อืม…สนใจพักตกปลากันหน่อยไหม ?”
<br><br>
   “ทวนให้ฟังอีกทีสิว่าตอนนี้เรามาทำอะไร”
<br><br>
   “มาลองออกรบสนามจริง— แต่ว่าก่อนที่เราจะเข้าสนามจริงตอนที่มีอะไรสักอย่างมาทจ๊ะเอ๋กันก็ต้องพักผ่อนเอาแรงก่อนสิจริงไหม ?”
<br><br>
   “ก็จริง—” พอได้ยินแบบนั้นริปลีย์ก็เรียกบิบิมบับกับสเต็กมิโนทอร์ย่างจากในแหวนออกมาเพื่อเติมพลังและไปพักผ่อนให้เต็มที่“มาเร็วพี่ชาย กองทัพต้องเดินด้วยท้อง”
<br><br>
   แล้ววันนี้ก็จบลงที่เธอนั่งกินข้าวกับเจโรมจนอิ่มและเหวียงเบ็ดหย่อนไว้พอได้มีอะไรทำก่อนนอนพักผ่อนให้เต็มที่ในช่วงเวลาสมทุ่มที่แสงโคตรจะจ้าซะเหลือเกิน
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ปฏิสัมพันธ์กับ เจโรม ปาร์ค ซึงยอน<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
ให้ บิบิมบับ แก่ เจโรม ปาร์คซึงยอนให้สิ่งที่ชอบที่สุดกับ NPC จะได้รับ +20 แต้มมิตรภาพ * 2 จากกิจกรรม<br>
<br>
ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><br>
กินสเต็กมิโนทอร์ : ผู้กินอาหารจานนี้ผ่านโรลเพลย์และส่งมาไอดี GOD ได้รับ +3 Point (กินได้สัปดาห์ละครั้ง) ครั้งต่อไปในสัปดาห์ได้ +50 EXP<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
<style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> Special Training with BRO END</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">27th July 2025 5PM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   สายลมพัดเรือนผมสีน้ำตาลทองของเธอเอนไหวเรือกำลังล่องไปตามท้องทะเลตอนนี้เจโรมกำลังพาเธอกลับค่ายเสียทีได้เวลาบอกลาแอตแลนติกแล้ว
<br><br>
   “จะไม่มีตัวอะไรดักอีกใช่ไหมพี่ชาย”
<br><br>
   “ให้พักแล้วก็มาพูดอะไรอัปมงคลเชียวนะยัยเด็กนี่”
<br><br>
   แน่นอนว่าสิ่งที่ตามมาคือเสียงหัวเราะของเจโรมที่รู้สึกชอบใจแปลก ๆ กับเรื่องที่ริปลีย์พูด เพราะว่าพวกเธอที่ตั้งใจจะกลับตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วก็มีเรื่องติดขัดตลอดตอนนี้ออกมาไกลจากกลางทะเลลึกมากพอแล้วคงใช้เวลาราว ๆ สามชั่วโมงก็คงจะถึงค่ายโดยสวัสดิภาพ
<br><br>
   ริปลีย์ที่ตื่นเต็มตาก็เก็บของใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยการอยู่บนเรือตลอดเวลาไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับเธอก็จริงแต่การที่อยู่บนเรือมอเตอร์ธรรมดาไม่ใช่เรือเฟอรี่แล่นผ่านจากอังกฤษมานิวยอร์กต่างหากที่เป็นเรื่องแปลกใหม่ทั้งชีวิตเธอเคยแค่นอนในเรือใหญ่ มีห้อง มีห้องน้ำ มีทุกอย่าง แต่ตอนนี้ไม่ได้มีสิ่งเหล่านั้นอำนวยความสะดวกเท่าไหร่ นอนก็นอนในพื้นที่เปิดร่วมกัน นับว่าระยะห่างที่ถูกบังคับให้มันหายไปทำให้เธอและพี่ชายคนนี้สนิทขึ้นมาพอสมควรเชียว
<br><br>
   “พี่ชาย ไว้ว่าง ๆ ก็มาล่องเรือเล่นกันอีกดีไหม ?”
<br><br>
   “มาให้เป็นอาหารลูซก้าอีกอ่ะหรอ”
<br><br>
   “บ้าบอ มาตกปลาตกหมึก ๆ เฉยๆ ก็พอไม่ได้หรือไง”
<br><br>
   ใช้เวลาไม่นานนักราว ๆ สามชั่วโมงพวกเธอก็ได้มาถึงชายหาดทางเหนือ สถานที่ที่จะเป็นทั้งจุดเริ่มต้นของการเดินทางเหนือท้องทะเล และจะเป็นจุดสิ้นสุดในวันนี้เช่นกัน จากเรือมอเตอร์ลงมาเรือเล็กเพื่อพายเข้าฝั่งทั้งสองช่วยกันดันเรือมาจนเกยชายหาดก่อนจะรู้สึกได้เลยว่าการได้กลับบ้าน ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตามก็รู้สึกดีที่สุดจริง ๆ
<br><br>
   การที่เธอรู้สึกแบบนี้กับที่นี่ คงจะกลายเป็นชาวค่ายอย่างแท้จริงแล้วสินะ
<br><br>
   ถึงจะคิดถึงคุณนายแคทเธอรีนหน่อย ๆ ก็เถอะ
<br><br>
   “นี่พี่ชาย” ริปลีย์เอ่ยเรียกเจโรมก่อนที่จะให้ดอกกุหลาบสีน้ำเงินแต่เขา “ขอบคุณที่พาฉันไปล่องทะเลล่ะฉันคงไม่ได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้แน่นอนถ้าไม่ได้มีพี่พาไปแถมยังมีพี่ช่วยให้รอดชีวิตมายืนที่นี่อีก ขอบคุณมาก ๆ นะคะ คุณเมนเทอร์”
<br><br>
   “พูดอะไรซึ้งกินใจดีนะริปลีย์ ขอบใจสำหรับเจ้านี่ล่ะ”
<br><br>
   มือหนายื่นไปรับดอกกุหลาบจากน้องสาวของเขาก่อนจะเอื้อมแขนแกร่งมาโอบกอดรอบคอเล็กเพื่อพากันเดินกลับบ้านปล่อยให้ชายหาดแห่งนี้อยู่เบื้องหลังเพื่อที่จะได้ไปพักผ่อนกันเสียที
<br><br>
   จบการเรียนการสอนพิเศษ ได้เวลาพักผ่อนได้แล้ว
<br><br>
   จริงสิ— ยังเหลือของโค้ชเบย์นี่นาร้องไห้ได้ยัง
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ปฏิสัมพันธ์กับ เจโรม ปาร์ค ซึงยอน<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
ให้ ดอกกุหลาบสีน้ำเงิน แก่ เจโรม ปาร์ค ซึงยอนเอฟเฟคที่1: เมื่อนำไปมอบให้ NPC/TGC เป็นของขวัญ จะได้ความสนิทสนม+40 * 2 จากกิจกรรม<br>
<br>
<br>
ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
<style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}
.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}
.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}
.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}
.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}
.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}
.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}
.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}
.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}
.chaos h2 m {
display: block;
}
.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}
.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}
@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}
to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}
.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}
.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}
.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}
.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}
.chaos br {
display: none;
}
.chaos texto br {
display: block;
}
</style>
<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>23-07-2025</dato>
<dato>09.00 AM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><font face="Kanit"><font size="3"><br><div style="text-align: left;">ค่ำคืนที่ผ่านมาคือการต่อสู้กับสงครามอีกรูปแบบหนึ่ง สงครามกับรายการสัมภาระที่ยาวเป็นหางว่าวและพื้นที่บนหลังมังกรจักรกลที่มีจำกัดอย่างโหดร้าย แต่โชคดีที่แหวนดาราจรัสที่ได้มาจากการทำภารกิจครั้งก่อนได้แสดงอานุภาพของมันออกมาอย่างเต็มที่ พื้นที่ลูกบาศก์มิติที่ซ่อนอยู่ภายในอัญมณีสีนิลนั้นกว้างขวางพอที่จะกลืนกินทั้งคลังแสงและตู้เสื้อผ้าขนาดย่อมเข้าไปได้อย่างสบายๆ ปัญหาเรื่องการแบกเป้ใบใหญ่ขึ้นหลังเฟสตัสจึงหมดไปอย่างน้อยก็หนึ่งเปลาะ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ทว่า แม้จะแก้ปัญหาเรื่องการเดินทางได้แล้ว แต่การเตรียมความพร้อมสำหรับภารกิจที่ใหญ่หลวงกว่านั้นยังคงดำเนินต่อไปอย่างเข้มข้น รุ่งอรุณของวันใหม่มาพร้อมกับตารางเรียนที่อัดแน่นไม่ต่างจากวันก่อนๆ คำพยากรณ์คือเรื่องเร่งด่วน แต่การพุ่งเข้าไปหาหายนะโดยไม่เตรียมตัวคือเรื่องโง่เขลา และธิดาแห่งเฮคาทีไม่ใช่คนโง่</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">สองเท้าพาร่างอรชรมายังชายป่าที่อยู่ไม่ไกลจากทะเลสาบคานู ที่นี่คือห้องเรียนธรรมชาติสำหรับวิชาอสุรกายศึกษา เสียงลมที่พัดผ่านใบไม้และกลิ่นดินที่ชื้นแฉะคือบรรยากาศที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการเรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตที่ถือกำเนิดจากผืนป่าและเงามืด</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ในมือของสตรีตาคมไม่ได้มีเพียงตำราเรียน แต่กลับเป็นช่อดอกไม้ป่าที่เพิ่งไปเก็บมาระหว่างทาง มันคือการลงทุนเล็กๆ น้อยๆ ที่อาจจะให้ผลตอบแทนที่คุ้มค่ามหาศาล</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด กำลังยืนรออยู่แล้ว เขายืนพิงต้นโอ๊กใหญ่อย่างกระสับกระส่าย กีบเท้าของเขาเขี่ยพื้นดินไปมาอย่างประหม่า และในปากก็กำลังเคี้ยวฝากระป๋องไดเอทโค้กอยู่แกรบๆ ดวงตาของเซเทอร์ผู้เป็นถึงผู้นำแห่งพงไพรนั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความเศร้าโศกโบราณที่ซ่อนอยู่ลึกๆ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านผู้นำแห่งพงไพร” สุภาพสตรีลึกลับเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกว่าปกติ พร้อมกับยื่นช่อดอกไม้ให้</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">โกรเวอร์สะดุ้งเล็กน้อย เขาหันมามองช่อดอกไม้ในมือของหล่อนด้วยความประหลาดใจระคนดีใจ “โอ้ เอ่อ ขอบคุณมาก” เขาพูดติดๆ ขัดๆ ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อย “เธอ ไม่ต้องเรียกฉันเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้” เขารับช่อดอกไม้มาดมอย่างชื่นใจ กลิ่นหอมของมันดูเหมือนจะช่วยให้เขาผ่อนคลายลงได้บ้าง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ได้ยินว่าคุณโปรดปรานของขวัญจากธรรมชาติค่ะ” เด็กดีของแม่เฮคาทีตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “ถือว่าเป็นค่าหน่วยกิตสำหรับความรู้ในวันนี้ก็แล้วกัน”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">บทเรียนเริ่มต้นขึ้นเมื่อนักเรียนคนอื่นๆ ทยอยกันมาจนครบ “เอาล่ะทุกคน” โกรเวอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ยังคงประหม่าเล็กน้อยแต่กลับแฝงไว้ด้วยประสบการณ์โชกโชน “วันนี้เราจะมาคุยกันเรื่อง ‘ขาประจำ’ ที่พวกเธอมีโอกาสจะได้เจอมากที่สุดเมื่อออกไปนอกค่าย”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ภาพฉายเวทมนตร์ปรากฏขึ้นกลางอากาศ มันคือภาพของสุนัขสีดำทมิฬขนาดมหึมาที่มีดวงตาสีเพลิงลุกโชน เฮลล์ฮาวนด์</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“พวกมันเร็วมาก สามารถเดินทางผ่านเงาได้ และจงรักภักดีต่อเจ้านายอย่างถึงที่สุด” โกรเวอร์อธิบาย น้ำเสียงของเขาสั่นเล็กน้อยราวกับกำลังนึกถึงความหลังที่ไม่น่าอภิรมย์นัก “จุดอ่อนของมันคือความจงรักภักดีนั่นแหละ ถ้าเธอจัดการเจ้านายของมันได้ มันก็จะสับสนและเปิดช่องว่างให้โจมตีได้ง่ายขึ้น บริเวณใต้คางกับช่วงซี่โครงของมันจะเปราะบางเป็นพิเศษ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ภาพฉายเปลี่ยนไปเป็นสตรีครึ่งงูที่มีอาวุธครบมือ แดรคีเน “พวกนี้ฉลาดแกมโกง มักจะทำงานกันเป็นทีม และชอบใช้ตาข่ายกับอาวุธอาบยาพิษ จุดอ่อนคือส่วนลำตัวที่เป็นมนุษย์ แต่ระวังไว้ให้ดี หางงูของพวกนางแข็งแกร่งกว่าที่คิดเยอะ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ภาพสุดท้ายคือยักษ์กินคนร่างมหึมาที่กำลังเล่นปาบอลด้วยก้อนหินที่ลุกเป็นไฟ ยักษ์ไลสโตรโกเนียน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“พวกนี้โง่แต่แข็งแกร่งมาก” โกรเวอร์กล่าว “อย่าพยายามสู้กับพวกมันตรงๆ ในที่โล่งเด็ดขาด วิธีที่ดีที่สุดคือการใช้สภาพแวดล้อมให้เป็นประโยชน์ ล่อพวกมันให้ไปติดกับดักหรือทำลายตัวเองซะ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เมื่อการบรรยายจบลง ก็มาถึงช่วงอภิปรายกลุ่ม “เอาล่ะ คำถามคือ ถ้าพวกเธอเจอเจ้าพวกนี้กลางเมืองนิวยอร์ก จะทำอย่างไร”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">นักเรียนคนอื่นๆ เริ่มแสดงความคิดเห็นกันอย่างออกรส ส่วนใหญ่จะเน้นไปที่การต่อสู้โดยตรงและการอพยพผู้คน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">แต่เมื่อถึงตาของธิดาแห่งเฮคาที คำตอบของหล่อนกลับแตกต่างออกไป</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“สำหรับเฮลล์ฮาวนด์” สตรีตาคมเริ่มกล่าวอย่างใจเย็น “ฉันจะล่อมันเข้าไปในตรอกแคบๆ เพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของมัน ใช้เงาสะท้อนจากกระจกหน้าร้านเพื่อจับทิศทาง และโจมตีในจังหวะที่มันคาดไม่ถึง”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ส่วนแดรคีเน ถ้าพวกมันมาเป็นกลุ่ม ฉันจะสร้างความโกลาหลเพื่อแยกพวกมันออกจากกัน แล้วจัดการทีละตัวโดยใช้ฝูงชนเป็นโล่มนุษย์ชั่วคราว”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“และสำหรับยักษ์ไลสโตรโกเนียน การต่อสู้ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด แต่เป็นการชักจูงค่ะ ฉันจะหลอกล่อให้มันพุ่งเข้าชนเสาไฟฟ้าแรงสูง หรือไม่ก็ปีนขึ้นไปบนตึกที่กำลังก่อสร้างแล้วทำให้มันถล่มลงมาทับตัวเอง”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">คำตอบที่เต็มไปด้วยกลยุทธ์อันเลือดเย็นและแยบยลนั้นทำให้ทั้งห้องเงียบกริบ โกรเวอร์มองมาที่หล่อนด้วยสายตาที่ทั้งทึ่งและหวาดหวั่นในเวลาเดียวกัน เขารู้ได้ในทันทีว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนเดมิก็อดคนอื่นๆ นางมองเห็นโลกตามความเป็นจริงที่โหดร้าย และพร้อมที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชีวิตรอด</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">บทเรียนในวันนี้จบลงแล้ว แต่มันได้ทิ้งเมล็ดพันธุ์แห่งความรู้เชิงปฏิบัติที่ล้ำค่าไว้ในใจของเจ้าหล่อนความรู้ที่จะถูกนำไปใช้จริงในอีกไม่ช้า</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: center;">*****</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: center;">อสุรกายศึกษาครั้งที่ 2/4
<br>รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +5 ความกล้า</div>
<div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: left;"> โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด
<br>โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5
มอบ <br>ช่อ<font color="#ff00ff"><b>ดอกไม้</b></font> ให้ โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด (ของชอบ +20)
<br>กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><div style="text-align: center;"><br>@God </div></div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>
<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>
<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Athiti:wght@200;300;400;500;600;700&f&display=swap" rel="stylesheet">
<style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}
.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}
.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}
.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}
.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}
.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}
.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}
.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}
.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}
.chaos h2 m {
display: block;
}
.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}
.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}
@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}
to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}
.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}
.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}
.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}
.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}
.chaos br {
display: none;
}
.chaos texto br {
display: block;
}
</style>
<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>23-07-2025</dato>
<dato>13.05 PM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><font face="Kanit"><font size="3">
<br>
<br><div style="text-align: left;">ความร้อนระอุจากโรงหลอมเหล็กถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง ถูกแทนที่ด้วยกระแสลมที่เย็นสบายของชายหากอีกครั้งหนึ่ง บทเรียนในช่วงเช้ายังคงทิ้งรสชาติของความรู้ดิบเถื่อนไว้ในโสตประสาท แต่ก่อนที่จะได้หยุดพัก ก็มีข่าวมาจากเพื่อนร่วมค่ายว่าวันนี้วิชาอสุรกายศึกษามีการจัดคลาสติวเข้มในช่วงบ่ายต่อทันที</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ให้ตายเถอะ” เสียงของแคลร์ดังขึ้นอย่างอ่อนอกอ่อนใจ “นี่พวกเธอจะเรียนกันจนกว่ารากจะงอกออกมาจากเท้าเลยรึไง นี่มันค่ายฝึกนักรบนะ ไม่ใช่โรงเรียนกวดวิชา”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ความรู้คือเกราะป้องกันที่ดีที่สุด อย่างน้อยมันก็ทำให้เราเลือกได้ว่าจะเสี่ยงชีวิตหรือคิดเอาตัวรอดวิธีอื่นได้” ธิดาแห่งเฮคาทีตอบกลับในใจ ขณะเดินกลับไปยังห้องเรียนธรรมชาติที่คุ้นเคย</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด กำลังยืนรออยู่แล้ว บรรยากาศรอบตัวเขาในครั้งนี้ดูแตกต่างออกไปจากเมื่อเช้า ความประหม่าจางหายไป ถูกแทนที่ด้วยความกระตือรือร้นและความมั่นใจที่ฉายชัดในแววตา เซเทอร์ผู้นี้กำลังจะได้สอนในสิ่งที่เขาถนัดและรักที่สุด</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ดีใจที่ทุกคนยังอยู่กันนะ!” เขากล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิม “พอดีว่าช่วงบ่ายนี้ฉันว่างพอดี เลยคิดว่าเรามาต่อกันอีกสักคาบดีกว่า ถือเป็นการติวเข้มก่อนที่ใครบางคนในที่นี้จะต้องออกไปเผชิญหน้ากับของจริง” เขาส่งสายตาที่เปี่ยมด้วยความห่วงใยมาให้ไนท์โดยตรง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“หัวข้อในบ่ายวันนี้คือ ‘เมื่อดาบไม่ใช่คำตอบ’” โกรเวอร์กล่าวต่อ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหลงใหล “พวกเธอส่วนใหญ่ถูกฝึกให้สู้ แต่บางครั้ง การเอาชีวิตรอดที่แท้จริงคือการหลีกเลี่ยงการต่อสู้ต่างหาก”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">บทเรียนเริ่มต้นขึ้นด้วยศิลปะแห่งการหลบหนี เขาไม่ได้สอนให้วิ่งอย่างบ้าคลั่ง แต่สอนให้อ่านสภาพแวดล้อม สอนให้ฟังเสียงกระซิบของสายลม, สังเกตรอยเท้าของสัตว์ป่า, และใช้ประโยชน์จากพุ่มไม้ทุกพุ่มและต้นไม้ทุกต้นเป็นที่กำบัง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ต่อมาคือจิตวิทยาอสุรกายเบื้องต้น” เขากล่าว “อสูรส่วนใหญ่มันถูกขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณดิบง่ายๆ ใช้ประโยชน์จากมันซะ ยักษ์ไลสโตรโกเนียนหิวง่าย ก็ล่อมันด้วยกลิ่นอาหารปลอมๆ เฮลล์ฮาวนด์จงรักภักดี ก็หันเหความสนใจของมันไปที่เจ้านายแทน”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">จากนั้นก็มาถึงช่วงเวลาที่น่าสนใจที่สุด โกรเวอร์หยิบขลุ่ยต้นอ้อคู่ใจของเขาออกมา มันดูเรียบง่ายและไม่น่าจะมีพิษสงอะไร แต่เมื่อเขายกมันขึ้นจรดริมฝีปากแล้วเริ่มเป่า เสียงที่ดังออกมากลับไม่ใช่ท่วงทำนองที่ไพเราะ แต่เป็นเสียงที่ฟังดูโบราณ, ดิบเถื่อน, และเปี่ยมด้วยพลังแห่งพงไพร เสียงนั้นทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนเล็กน้อย เถาวัลย์ที่อยู่ใกล้ๆ เริ่มเลื้อยเร็วขึ้น กิ่งไม้โน้มตัวลงมาสานต่อกันจนกลายเป็นกำแพงธรรมชาติที่หนาทึบและยากที่จะผ่านไปได้</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“โอ้โห เก๋ซะไม่มี” แม่ซื้อของไนมีเรียอุทานอย่างประชดประชัน “เขากำลังสอนวิธีสร้างรั้วต้นไม้ที่มีชีวิตให้เธอน่ะ ช่างเป็นการป้องกันที่น่าเกรงขามเสียนี่กระไร”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เมื่อบทบรรยายสิ้นสุดลง ก็ถึงเวลาของกิจกรรมภาคปฏิบัติ “เอาล่ะ ได้เวลาเล่นซ่อนหากันแล้ว” โกรเวอร์กล่าวด้วยแววตาที่ขี้เล่น “ฉันจะเป็นคนหา ส่วนพวกเธอเป็นคนซ่อน ใครถูกเจอคนสุดท้ายคนนั้นชนะ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">มันคือเกมที่ดูเหมือนจะง่าย แต่ในป่าแห่งนี้ มันคือบททดสอบทักษะการเอาตัวรอดอย่างแท้จริง ขณะที่คนอื่นๆ พยายามหาที่ซ่อนที่มิดชิดที่สุด สตรีตาคมกลับทำในสิ่งที่แตกต่างออกไป นางไม่ได้ซ่อน แต่กลับปีนขึ้นไปบนต้นไม้สูงที่มองเห็นได้ทั่วทั้งบริเวณ ใช้เงาของใบไม้พรางกาย และสังเกตการณ์จากมุมสูง เรียนรู้จากความผิดพลาดของคนที่ถูกจับได้ทีละคน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">กิจกรรมสุดท้ายคือการฝึกแยกแยะพืชมีพิษและพืชสมุนไพร โกรเวอร์เดินนำทุกคนเข้าไปในป่าลึก ชี้ให้ดูพืชแต่ละชนิดด้วยความชำนาญราวกับเป็นเพื่อนเก่ากันมานาน</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“นี่คือ ‘หยาดน้ำค้างรัตติกาล’” เขาชี้ไปที่ผลไม้สีดำสนิทที่ดูน่ากิน “สวยงามแต่มีพิษร้ายแรง กินเข้าไปแล้วจะทำให้เกิดภาพหลอนจนแยกไม่ออกระหว่างมิตรกับศัตรู” จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ใบไม้สีเขียวเข้มที่มีขอบหยักเป็นแฉก “ส่วนนี่คือ ‘ราชันย์ประโลม’เอาไปบดแล้วพอกแผลจะช่วยห้ามเลือดและลดอาการบวมได้ดีนัก”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">มือที่วาดเฮนน่าจนเต็มยื่นออกไปสัมผัสใบไม้แต่ละชนิดอย่างแผ่วเบา ไม่ใช่แค่การมอง แต่คือการจดจำด้วยสัมผัสและกลิ่น นางกำลังสร้างคลังความรู้ทางพฤกษศาสตร์ขึ้นมาในหัว เพื่อใช้เป็นอาวุธและยารักษาโรคในการเดินทางที่กำลังจะมาถึง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">คลาสเรียนในช่วงบ่ายจบลงพร้อมกับแสงสุดท้ายของวันที่กำลังจะลับขอบฟ้า มันคืออีกหนึ่งวันที่เต็มไปด้วยความรู้และทักษะที่ประเมินค่าไม่ได้ และสำหรับผู้ที่กำลังจะก้าวเข้าสู่สมรภูมิที่แท้จริงแล้ว มันคือการลงทุนเพื่อซื้อเวลาและโอกาสในการมีชีวิตรอดต่อไป</div>
<div style="text-align: center;"><br>*****</div><div style="text-align: center;"><b>อสุรกายศึกษาครั้งที่ 3/4</b></div><div style="text-align: center;"><b>รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +5 ความกล้า</b></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"> โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด</div><div style="text-align: left;">โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5 มอบ</div><div style="text-align: left;">กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><div style="text-align: center;">@God </div></div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>
<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>
<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Athiti:wght@200;300;400;500;600;700&f&display=swap" rel="stylesheet">
<div class="datosmi-b1"><div class="port-dtsmib1"><b style="background:#DFA9A9; color:#FFF;"><font size="3">Nanette Leblanc</font></b></div><div class="img-dtsmib1" style="border-color:#ddd"><img src="https://i.imgur.com/YTSa3a6.jpeg"></div><div class="content-dtsmib1"><div class="imagenes-mib1"><img src="https://i.imgur.com/ph3yxZw.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/WvvUJWo.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/peGo8kA.jpeg"></div><div class="seccion-mib1" style=""><font color="#dfa9a9" face="EucrosiaUPC" size="5">วิชาอสุรกายศึกษา I (ย้อนเวลา 9.00 น.)</font></div><div class="texto-mib1"><span id="docs-internal-guid-98084719-7fff-a346-b242-46a250c8d11f"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><span id="docs-internal-guid-98084719-7fff-a346-b242-46a250c8d11f"><font face="EucrosiaUPC" size="5"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">นาแนตต์ถูกปลุกขึ้นมาแต่เช้าด้วยเสียงดัง ๆ ของคนร่วมกระท่อม แม้จะพยายามใช้หมอนปิดหูตัวเองก็แล้ว แต่เสียงก็ยังดังเข้ามารบกวนการนอนอยู่ดี สุดท้ายแล้วเด็กสาวจากบลัวส์ต้องลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวอย่างช่วยไม่ได้</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">พอตื่นขึ้นมาแล้วก็ไม่อยากจะอยู่เฉย ๆ จึงเดินตามเพื่อนคนอื่นมายังบริเวณชายหาด ได้ยินมาว่าวันนี้มีคลาสเรียนอสุรกายศึกษา แค่ได้ยินชื่อเธอก็เบ้หน้าแล้ว</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">“เอ้ามารวมตัวกันตรงนี้” เซเทอร์ที่เธอรู้สึกคุ้นหน้ากำลังยืนอยู่ตรงกลางพลางให้เด็ก ๆ เดินไปล้อมรอบ นาแนตต์ก็เป็นหนึ่งในนั้นและเธอต้องไปยืนอยู่หน้าสุด </span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p></font><font face="EucrosiaUPC" size="5"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;">“</span><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">เอาล่ะวันนี้เราจะมาเรียนเรื่องอสุรกายศึกษากัน รู้ไหมว่าอะไรสำคัญกว่าดาบ จมูกของเราอย่างไรล่ะ”</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">นาแนตต์ขมวดคิ้วเข้าหากันอีกครั้ง เธออยากจะค้านจะแย่ว่าอะไรมันจะไปดีกว่าอาวุธที่ต่อสู้ได้กันล่ะ แต่ถึงอย่างนั้นเด็กสาวก็มีมารยาทมากพอที่จะไม่ขัดผู้สอน และเหตุผลที่ว่าจมูกช่วยให้เราดมกลิ่นอสุรกายเพื่อแยกแยะประเภทและคอยระวังมันได้</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">ขอบอกเลยว่าข้อนี้น่ะนาแนตต์ไม่ต้องฝึกเลยซักนิด เพราะแค่มีกลิ่นเหม็นแม้จะเพียงนิดเดียวเธอก็ได้กลิ่นแล้ว</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">นาแนตต์พยักหน้าเบา ๆ ขณะฟังบทเรียนด้วยอย่างตั้งใจ ฟังไปฟังมาแล้วมันก็มีประโยชน์อยู่เหมือนกันนะ</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p></font><font face="EucrosiaUPC" size="5"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;">“อสุรกายแต่ละตัวจะมีกลิ่นเฉพาะตัว นั่นหมายถึงอาจจะมีการจัดการที่เฉพาะตัวไปด้วย ดังนั้นการแยกกลิ่นของพวกมันได้นั้นเป็นสิ่งจำเป็น ตัวอย่างเช่น</span><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">กลิ่นกำมะถันของอสูรจากยมโลก กลิ่นสาบของสัตว์ป่า, หรือกลิ่นโอโซนของอสูรจักรกล</span></font><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;">” เซเทอร์เว้นวรรคไปนิดพลางพูดต่อ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0);">“แต่ใช่ว่าจะมีเพียงแค่กลิ่นอย่างเดียวที่สามารถใช้แยกแยะได้ อีกหนึ่งทักษะที่สำคัญไม่แพ้กันเลยก็คือการฟังเสียง เสียงฝีเท้า เสียงลมหายใจ หรือแม้กระทั่งเสียงคำราม มันจะช่วยให้เราระวังตัวและหนีได้ทันเวลาหากต้องทำ เอาล่ะ...</span><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0);">”</span><span style="color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0);">โกรเวอร์ตบฝ่ามือเข้าหากันก่อนจะผายไปทางโต๊ะไม้ด้านหลังซึ่งวางโหลแก้วไว้มากมาย ทำไมเธอเพิ่งจะสังเกตเห็นมันกันเนี่ย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0);"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0);">“</span><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">กิจกรรมภาคปฏิบัติของเราในวันนี้ มีอยู่ด้วยกันสองอย่าง หนึ่งคือการทดสอบกลิ่นปริศนาที่อยู่ในโหลแก้วนี้ และสองคือการฟังเสียงอสุรกายจากเทปบันทึก เธอ..</span></font><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0);">” นาแนตต์ทำตาโตเมื่อเขาชี้มาที่เธอเอง </span><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0);">“</span><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">เริ่มก่อนเลย</span></font><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0);">”</span></p></font><font face="EucrosiaUPC" size="5"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><b style="font-weight:normal;" id="docs-internal-guid-9b21c7a8-7fff-2f2e-03b6-7fc0aa59d39c"><br></b></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">“ต้องดมจริง ๆ เหรอ”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(223, 169, 169); background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;">เด็กสาวตระกูลบลังก์เบะปาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินลากเท้าไปหยุดอยู่หน้าโหลแก้วท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนร่วมชั้น คนตัวเล็กโน้มตัวลงน้อย ๆ ใช้มือเกี่ยวปอยผมที่ลงมาปรกหน้าทัดหูก่อนที่โกรเวอร์จะเปิดโหลแก้วให้เธอได้ดม และผลก็คือ...</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="color: rgb(223, 169, 169); background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="color: rgb(223, 169, 169); background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">“แหวะ! เหม็นชะมัด!”</span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000">นาแนตต์ถอยออกไปด้านหลังในทันทีพร้อมกับยกมือขึ้นบีบจมูก เหม็น ๆ ๆ ๆ ๆ! อะไรไม่รู้แต่มันเหม็นชะมัด</font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#000000">เซเทอร์หัวเราะกับท่าทางของเด็กสาว ก่อนที่เขาจะเฉลยว่ามันคือกลิ่นของก็อบลินเล่นเอานาแนตต์แทบจะวิ่งไปอาเจียน ไหนจะเหลือการฟังเสียงน่าขนลุกของพวกมันจากเทปอีก ฮือออ</font></p></font><font face="EucrosiaUPC"><p dir="ltr" style="font-size: x-large; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font color="#000000" size="4"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b style="">วิชาอสุรกายศึกษา I (1/4) :+10 EXP และ +5 ความกล้า</b></span></font></p></font></span></span></div></div></div><div class="cred"><a href="http://bettyleg.tumblr.com">bettyleg</a></div>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Play&display=swap" rel="stylesheet">
<style>.datosmi-b1{width:800px; padding:0px; background:#fff; border:1px solid #ddd; margin:10px auto; font-family: 'Play', sans-serif;} .port-dtsmib1{height:100px; width:800px; border-bottom:1px solid #ddd;} .img-dtsmib1{width:100px; height:100px; border:1px solid #ddd; background:#fff; padding:6px; border-radius:180px; position:absolute; margin-top:-60px; margin-left:40px;} .content-dtsmib1{padding:70px 20px 20px;} .img-dtsmib1 img{width:100px; height:100px; border-radius:180px;} .port-dtsmib1 b{display:block; position:relative; top:87px; float:right; right:20px; background:#ccc; color:#fff; padding:5px 15px; border-radius:10px; font-size:13px;} .imagenes-mib1{display:flex; align-items:center; justify-content:center; margin:10px 0px 20px;} .imagenes-mib1 img{width:100px; height:100px; margin:0px 4px; border:1px solid #ddd; padding:4px;} .seccion-mib1{ text-align:right; border-top:1px solid #ddd; border-bottom:1px solid #ddd; padding:10px 15px; font-size:12px; text-transform:uppercase; font-weight:800;} .texto-mib1{ padding:35px 40px 30px; text-align:justify; font-size:12px; color:#555; line-height:18px;}.cred{margin:0px auto; margin-top:-5px; width:280px; text-align:center;background:#fff;border:1px solid #eee;} .cred a{text-decoration:none; color:#888; text-transform:uppercase; font-size:8px; font-family:arial; letter-spacing:2px;}</style>
<style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> DS I 4/4</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">15 th August 20259-11 AM </font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
   ทะเลทอดยาวสุดสายตา แต่วันนี้ไม่มีเสียงขลุ่ย ไม่มีเงาไม้ ไม่มีเสียงหัวเราะแกล้งกันของนักเรียน—มีเพียงโต๊ะไม้ยาวหนึ่งตัวที่ตั้งอยู่กลางเต็นท์ผ้าใบขนาดใหญ่ พร้อมแผนที่เวทมนตร์, ชิ้นส่วนจำลองอสุรกาย และลูกเต๋าสีทองวางเรียงรายราวกับกำลังรอการตัดสินชะตา
<br><br>
   โกรเวอร์ยืนอยู่ตรงหัวโต๊ะ ผูกผ้ากันเปื้อนลาย “World’s Best Satyr DM” พร้อมถือกระดานไม้ที่เต็มไปด้วยบันทึกย่อแบบลายมือหวัด ๆ ของคนไม่ถนัดเขียนตัวอักษร
<br><br>
   “ยินดีต้อนรับสู่ ‘การสู้ที่ไม่ใช่เรื่องของเธอคนเดียว’ ครับทุกคน”
<br><br>
   “เพราะวันนี้ เราจะพูดถึงสิ่งที่พวกเธอ ‘ไม่มีวันล้มได้ลำพัง’—และต้องรู้ว่าเมื่อไหร่ควรเรียกพวกพ้อง”
<br><br>
   โกรเวอร์เรียกภาพฉายเวทมนตร์ขึ้นมาแต่ละตัว พร้อมเสียงเอฟเฟกต์ประกอบฉากชนิดที่ทำให้พื้นทรายสั่นเบา ๆ อย่างจงใจ
<br><br>
  “ให้ยกตัวอย่างก็—- ไฮดรา (Hydra) อสูรหัวงูหลายหัวที่งอกใหม่ทุกครั้งเมื่อถูกตัด จุดอ่อนมันคือหัวใจที่ซ่อนในช่วงลำตัวกลาง แต่ว่านะเหตุผลที่ห้ามสู้เดี่ยวไม่ใช่แค่ว่ามันมีพลังมหาศาลอย่างเดียวแต่ถ้าไม่มีคนช่วยเผาแผล—หัวจะงอกตลอดนั่นน่ะฝันร้ายสุด ๆ ไปเลยล่ะ”
<br><br>
  “บอสไฟต์ไม่ใช่การพิสูจน์ตัวคนเดียว... แต่คือ ‘การวางกลยุทธ์ร่วมกัน’ ของทีมที่เข้าใจซึ่งกันและกันเพื่อผลลัพธ์ที่ดีที่สุดและลดการสูญเสียให้มากที่สุด”
<br><br>
   เมื่อนั้นก็ถึงเวลาของการเรียนรู้การทำงนเป็นทีมเพื่อการปราบอสุรกายยักษ์อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด โกรเวอร์วาดภาพเส้นรอบวงบนผืนทราย แบ่งออกเป็นสี่ส่วน เขาเรียกนักเรียนขึ้นมาทีละคนเพื่อยืนในแต่ละช่อง
<br><br>
   “เธอคนหนึ่งอาจเร็ว... แต่อาจบาดเจ็บง่ายอีกคนอาจมีพลังเวท... แต่อ่อนเรื่องการอ่านสถานการณ์หรือบางคนดูไร้ความสามารถ—แต่เป็น ‘ตัวล่อที่ดีที่สุดในแผน’”
<br><br>
   เด็ก ๆ เริ่มมองหน้ากัน บ้างหัวเราะ บ้างเริ่มคิดจริงจัง
<br><br>
   “มนุษย์กึ่งเทพทุกคนมีข้อเสีย แต่ถ้ารู้ข้อดีของกันและกัน—พวกเธอคือฝันร้ายของอสุรกาย”
<br><br>
   “และแน่นอนว่าการที่เราต้องต่อสู้กับพวกน่ากลัวพวกนี้การเตรียมใจย่อมมาเป็นอันดับแรก และการเตรียมตัวให้สำคัญไม่แพ้กันแต่ในเมื่อการเตรียมตัวทั้งสองอย่างนี้มันไม่พอต้องทำยังไง?”
<br><br>
   “ต้องประเมินสถานการณ์ให้ดีเวลาไหนควรขอกำลังเสริม เวลาไหนควรถอยจำไว้การถอยไม่ใช่การพ่ายแพ้ แต่เป็นการตั้งรับเพื่อชนะในไฟต์ต่อไป”
<br><br>
   “แล้วเวลาไหนควรทำอะไร?ถ้าใช้พลังหลักแล้วศัตรูยังไม่ถอย = ขอเสริม
<br>
   ถ้ามีบาดแผลเกิน 3 จุดหลัก = ขอเสริม
<br>
   ถ้ารู้สึกว่า "เราสู้เพื่อเอาชนะ" มากกว่า "สู้เพื่อรอด" = ขอเสริม
<br><br>
   วิธีการส่งสาร: สัญญาณมือ: ชู 3 นิ้วกลางอากาศ = ร้องขอเสริมใช้สิ่งแวดล้อม: ควัน, เสียง, สะท้อนแสง หรือเวทจุดประกาย หรือ ตะโกนชื่อรหัส คาบนี้จะยกตัวอย่างคำว่า “Leaffall!” เป็นคำขอเสริมฉุกเฉินของคาบนี้”
<br><br>
   ต่อไปเป็นการเรียนรู้ภาคปฏิบัติ บนโต๊ะเวทมนตร์แผ่แผนที่จำลองภูมิประเทศหลากหลาย (ป่า, เมือง, โรงเรียน, ท่าเรือ) ลูกเต๋าเรืองแสง, ฟิกเกอร์เล็ก ๆ ของตัวละคร และอสุรกายย่อส่วนโผล่ขึ้นมาจากผืนผ้าใบโดยอัตโนมัติ แต่ละกลุ่มต้องจัดทีมจากนักเรียน 3–4 คน พร้อม “ใบสถานการณ์สมมติ” เช่น พบไฮดราในโรงอาหารโรงเรียนมัธยมถูกเทลคีนล้อมขณะออกฝึกทะเลที่ชายฝั่งเพื่อนบาดเจ็บขณะหลบคามาเอในท่อระบายน้ำ
<br><br>
   ริปลีย์จับได้สถานการณ์ที่ 2 — และวางแผนร่วมกับเพื่อนใช้เสียงเป่าขวดน้ำสะท้อนคลื่นเสียงเพื่อทำให้เทลคีนสับสน แล้วอ้อมเรือเร็วไปรับผู้บาดเจ็บขึ้นฝั่ง
<br><br>
   ช่วงสุดท้าย โกรเวอร์นั่งไขว่ห้างบนโต๊ะอย่างไม่แคร์กฎระเบียบ เปิดช่วงถาม–ตอบแบบ “อะไรก็ได้”
<br><br>
   เด็ก ๆ ยกมือถามกันทั้งคำถามจริงจังอย่าง “ถ้าเผลอสู้กับแลมเพียตัวเดียวจะรอดไหม” ไปจนถึง “เฮลล์ฮาวนด์กลัวแตงกวาจริงไหม”
<br><br>
   “จำไว้เสมอ… ความกลัวไม่ใช่สิ่งที่ควรละอาย แต่ การไม่รู้จักมัน ต่างหากที่อันตราย” โกรเวอร์ยิ้ม ส่งสายตามองเด็ก ๆ รอบวง “และเมื่อเธอรู้ว่าเธอไปต่อไม่ได้…จงกล้าพอที่จะตะโกนว่า ‘ช่วยด้วย!’”
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br>
<br>
ปฏิสัมพันธ์กับ โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ด<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
ให้ ราตาตูย แก่ โกรเวอร์ อันเดอร์วู้ดให้สิ่งที่ชอบที่สุดกับ NPC จะได้รับ +20 แต้มมิตรภาพ<br>
<br>
รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP<br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>