[ตอนเหนือของค่าย] ชายหาด

God โพสต์ 2024-3-16 10:56:03

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #2260fc;
padding: 3px;
box-shadow: #2260fc 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rde147C.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #2260fc 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/y75w1Of.png");}
</style>

<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #2260fc;
padding: 3px;
box-shadow: #2260fc0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>

<div id="boxsystem01">


 

<mit style="">
ชายหาด</mit><img src="https://percyjackson.mooorp.com/static/image/hrline/38.png" border="0" alt=""><mit style=""> </mit>

 
<center>
<div class="jedi0">
<style>
.jedi0 {
border-radius: 20px;
background: url("https://i.imgur.com/2BuRK1A.png") no-repeat;
box-shadow: 1px 1px 2px #2260fc, 0 0 25px #2260fc, 0 0 5px #2260fc;
-moz-border-radius:25px;
-webkit-border-radius:25px;
 border-radius:25px;

 height: 420px;
width: 720px;
image-size:cover;

background-repeat: no-repeat;
background-size:cover;
background-position: center center;

.tengah {
position: absolute;
}
</style>
</div>

</center>

 

<div id="boxsystem02">



 เป็น แนวชายฝั่งทรายที่สุดขอบทางตอนเหนือสุดของค่ายฮาล์ฟบลัด มองเห็นอ่าวลองไอส์แลนด์ได้อย่างชัดเจนจากตรงนี้โดยปกติบริเวณนี้มักจะมีเหล่าลูกแห่งอะโฟร์ไดท์มานอนอาบแดด 





</div>

 

</div>

 

</div>

God โพสต์ 2024-3-21 01:16:49

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#boxsystem01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #b32332;
padding: 3px;
box-shadow: #b32332 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rde147C.png");}
</style>

<style>
#boxsystem02 {
width: 600px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #b32332 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>

<style>
#boxsystem03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #b32332;
padding: 3px;
box-shadow: #b323320px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/SxnV3bS.png");}
</style>

<div id="boxsystem01">


 

<div id="boxsystem02">
 <img src="static/image/hrline/39.png" border="0" alt=""> [เข้าชั้นเรียน] 1) เขียนโรลเพลย์ เข้าเรียนตามวิชาที่มีของวันนั้น คือ วิชาหอกและโล่ สำหรับฝึกที่ชายหาดนี้ 2) เขียนโรลเพลย์รับฟังคำชี้แนะจากครูฝึก3) เขียนโรลเพลย์ฝึกฝนวิชาดังกล่าวตามที่ครูฝึกชี้แนะ4) เข้าชั้นเรียนวันละ 1 ครั้งรางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า [ครูฝึกประจำชั้นเรียนหอกและโล่] โซเฟีย คลาร์ก [การสอบประจำเดือน]- จะเริ่มสอบในต้นเดือนถัดไป โดยคนที่เข้าสอบคือคนที่ผ่านการฝึกอย่างน้อย 4 ครั้ง จึงจะสามารถเข้าสอบวัดผลการฝึกได้โดยไครอนจะนัดวันสอบมาเอง และแจ้งหัวข้อสอบเพื่อให้เตรียมตัวฝึกฝน- จะมีสอบซ่อมหากคนไม่ผ่าน เว้นช่วงให้ฝึกฝนระยะหนึ่งรางวัลผ่านการทดสอบ: +40 EXP , +1 Point รางวัลพิเศษนักสู้ดีเด่น จะได้กับคนที่ต่อสู้จนเลือดของคุณเหลือหลักสิบ และสามารถพลิกมาชนะได้+1 Level up , +1 ตื่นรู้ , +30 เกียรติยศไอเท็ม: หินอัปเกรดและตีบวกอย่างละ 4 ก้อน <img src="https://percyjackson.mooorp.com/static/image/hrline/39.png" border="0" alt=""> [ตารางเรียนประจำเดือนพฤษภาคม] ชั้นเรียนวิชาหอกและโล่ :  11-12 / 18-19 / 20-21 / 23-24 / 25-28 





</div>

 

</div>

 

</div>

Feria โพสต์ 2024-3-16 18:03:18

<div class="btpsta-1" style="outline-color:#CD7F63"><div class="btpsta-1flower"><div class="btpsta-1ic"></div></div><div class="btpsta-1title">Play it coolFeriaHayes time</div>
<div class="btpsta-1post">
ในตอนที่เฟเรียเดินออกมาจากถ้ำเทพพยากรณ์ของคุณเรเซลอยู่นั่น เธอได้เหลือบมองไปเห็นเรือยอร์ชมาเทียบที่ชายหาดพอดี แถมอยู่ดี ๆ ก็ปรากฎร่างของเจ้าของเรือลำนี้ออกมา เป็นชายหนุ่มสวมกางเกงเลดูสบาย ๆ สวมแว่นกันแดดแถมยังสวมเสื้อยืดค่ายเหมือนเธออยู่ด้วย 
“รุ่นพี่ค่ายคนนี้เปิดตัวยิ่งใหญ่จังเลยแฮะ” 
เธอพึมพำกับตัวเองในขณะที่รุ่นพี่คนนั้นน่าจะได้ยินเข้ามั้งเลยเดอนเข้ามาหาเธอซะได้ 
“โย่ เด็กใหม่เหรอ พี่เจโรมเองนะ บุตรแห่งโพไซดอล” 
“ อะเออ…เฟเรียค่ะ ธิดาแห่งฮิปนอสค่ะ รุ่นพี่เจโรมเออ…นี่ไดฟูกุค่ะ ขนมของบ้านเกิดแม่หนู ถือว่าเป็นการทักทายนะคะ เออ..หนูมีธุระของตัวก่อนนะคะ“ 
ด้วยความรีบร้อนเธอก็มอบไดฟูกุไส้สตอเบอร์รี่ให้พี่เจโรมไปก่อนที่จะเดินจากไป ด้วยความเขิน ก็คนเขาไม่ชินอ่า 
ทักทายและมอบไดฟูกุให้รุ่นพี่เจโรม
</div></div>
<a href="https://bettyleg.tumblr.com/" class="bta-cr">bettyleg</a>
<link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Roboto+Condensed&display=swap" rel="stylesheet">
<style>@font-face {font-family: 'Hugiller'; src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0');src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0') format('truetype'); font-weight: normal;font-style: normal;}.btpsta-1{width:380px; border:1px solid #ddd; background:#fefefe; border:15px solid #fafafa; margin:10px auto; outline:1px solid #58ADB9; outline-offset:-15px;} .btpsta-1title{margin:0px 20px 20px; text-align:center;}.btpsta-1title b{font-family: 'Hugiller'; font-size:30px; color:#58ADB9; display:block; line-height:18px;}.bta-cr{width:380px; margin:-5px auto 20px; text-align:center; font-size:8px; text-transform:uppercase; text-decoration:none; color:#888; background:#fff; border:1px solid #ddd; height:18px; display:flex; align-items:center; justify-content:center;}.btpsta-1post{margin:10px 30px 40px; font-size:12px; text-align:justify; color:#888; line-height:18px;font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;}.btpsta-1title > span{font-size:10px; color:#888;font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;} .btpsta-1title > span > i{font-size:6px; padding:0px 5px; color:#58ADB9;}.btpsta-1flower{display:flex; align-items:center; justify-content:center; height:100px; position:relative; padding:30px 0px 10px;} .btpsta-1flower > div {position:absolute; width:70px; height:70px; border-radius:100px; display:flex; align-items:Center; justify-content:center; border:1px solid #ddd; overflow:hidden; background:#fbfbfb} .btpsta-1flower>div>i{position:relative; font-size:20px;animation: btpsta-1flower 8s infinite; color:#58ADB9;} @keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}.btpsta-1flower>div>i{-webkit-animation: btpsta-1flower 8s infinite;-moz-animation:btpsta-1flower 8s infinite; -o-animation:btpsta-1flower 8s infinite;}@-moz-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}@-webkit-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}@-o-keyframes btpsta-1flower{0%{font-size:18px;}50%{transform:rotate(-250deg);font-size:28px;}100%{font-size:18px;}}</style>

Dean โพสต์ 2024-3-22 13:19:13

https://lh7-us.googleusercontent.com/tKFgkbSB5d-dmI7bjrEDFdj63hHSYuTltHSDF3gJxkwWz0P8WS12aNE83Tg4bfrDIav6VxbTKqQan-fYZFiOL742v68FNzOs_RZgsEzI-WKOVx_qDPuOlRg6Zs75oPuKoTbXdMcvokIKljiz5CdFrhI044https://lh7-us.googleusercontent.com/xK08whHoxBKLaBriBInGiRDG-pP7gAsrj88tE_6qlgkHnXNkxDVGDXpKGBCu_LAQVo_GGN00eCI1vkkAVOEfnHOcLmi0zCrx9nyk8r6eaSKBkk_powfQMueJqi_1DWxHOs7ZqWtt3HkUA3ghtuUVgA0ช่วยจัดสถานที่ปาร์ตี้ริมหาด
      “ยะโฮ~”
      เสียงเรียกทักทายอันเริงร่า เรียกความสนใจของชายหนุ่มที่กำลังลงมือเลื่อยไม้ให้เงยหน้าขึ้นมอง คนที่เดินมาคือ ดีน หรือพี่ชายที่เพิ่งรู้จักกันได้เพียงหนึ่งอาทิตย์ของเจโรม ปาร์ค ซึงยอน เขาไม่เดินมาตัวเปล่าแต่ชายหนุ่มในชุดเกราะยังถือถาดพิซซ่าติดไม้ติดมือมาด้วย
      เห็นสภาพของพี่ชายก็ทำเอาหนุ่มลูกครึ่งเกาหลีอดขำขึ้นมาไม่ได้
      “ยังไม่ถอดเกราะอีกเหรอครับ แต่ว่าพี่ถูกปล่อยตัวมาเร็วแบบนี้แสดงว่าวันนี้ไม่มีปัญหาอะไร”
      ตลอดสองวันที่ผ่านมา คนเป็นน้องจำต้องฟังการบ่นกระปอดกระแปดจากพี่ชาย เรื่องการเรียนคลาสหอกและโล่ก่อนนอน คนที่มีประสบการณ์มาแล้วก็พอเข้าใจ เพียงแต่ดีนเป็นคนพูดเก่งเจโรมจึงต้องฟังจนหูแฉะนิดนึง
      “ยังน่ะ จนกว่าที่ฉันจะชินกับน้ำหนักพวกนี้ถึงค่อยถอดออก หลักสูตรเร่งรัดก็ดีใช่ไหมล่ะ ฉันจะได้ออกไปใช้ชีวิตข้างนอกไว ๆ”
      “ถ้าเก่งไว ๆ มันก็ดีครับ แต่อย่าหักโหมเกินไป จะเกิดภาระต่อร่างกายเอา”
      “โอเค ฉันจะจำเอาไว้ แต่ว่านายวางเลื่อยแล้วมากินมื้อเที่ยงกันก่อนเถอะ ได้เวลาอาหารกลางวันพอดี”
      การทำงานหยุดพักไว้ก่อนเพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้อง เป็นอีกครั้งที่ดีนเห็นเจโรมทำหน้าเหลือจะเชื่อกับอาหารที่เขานำมา บางทีอีกฝ่ายคงอยากทานอาหารเกาหลีล่ะมั้ง ดีนคิดเช่นนั้น แต่ความจริงแล้วเจโรมคิดว่าพี่ชายกินแต่ของอ้วน ๆ ต่างหาก หลังจากรับประทานอาหารเที่ยงเสร็จแล้วก็ได้เวลาทำงานกันต่อ เจโรมเลื่อยไม้ ส่วนดีนนำไม้ที่ตัดเป็นท่อน ๆ แล้วมาตอกขึ้นโครง
      “ไม่คิดเลยนะว่าจะต้องลงมือเองถึงขนาดนี้ นายไม่มีทีมงานมาช่วยเลยเหรอ?”
      “ก็อย่างที่เห็น พี่คิดว่ามีใครไหมล่ะครับ” เจโรมหัวเราะ “แต่การได้ทำอะไรด้วยตัวเองมันก็ดีนะ แบบว่ามีคุณค่าให้จดจำ”
      “หืม.. นายเป็นพวกดื่มด่ำกับความสำเร็จที่ได้มาด้วยตัวเองสินะ” ดีนหรี่ตามอง ดูทรงจะเป็นอย่างนั้น เพราะจากที่ฟังเรื่องราวของอีกฝ่ายมา ความสำเร็จแต่ละอย่างไม่ได้มาอย่างง่าย ๆ หรือเพราะโชคช่วย แต่ละความสำเร็จกินเวลาเป็นปี ๆ “แต่ว่าฉันยังไม่รู้เลยว่าที่เราทำกันอยู่มีอะไรบ้าง”
      “โอ้ ผมลืมบอกไป ส่วนที่เราทำอยู่คือบาร์อาหารครับ งานนี้เป็นงานกลางวัน จัดไปถึงกลางคืน จะไม่มีแอลกอฮอล์ ส่วนพื้นที่งานจริง ๆ จะอยู่ในทะเล วันจริงจะจัดแพยางต่าง ๆ ไว้ให้ทุกคนเล่นสนุกกัน งานนี้จะมีชาวเงือกมาร่วมด้วย แล้วก็ท่านพ่อก็จะมาร่วมงานด้วยล่ะครับ”
      “เงือก! มีเงือกจริง ๆ ด้วยเหรอ!?” ดีนทำตาโตตื่นเต้นตกใจ แต่มาคิดดูอีกที มันก็เรื่องปกติของโลกแห่งทวยเทพโบราณหรือเปล่าหว่า… พอคิดได้อาการไฮป์ก็สงบลงมาอยู่ในจุดที่หยุดนิ่ง “แล้วเงือกที่มา เป็นเงือกแบบในแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ ภาคสี่ หรือว่าแบบ เดอะ ลิตเติ้ล เมอร์เมด?”
      “ฮืมมม ลองเดาสิครับ”
      “เอ่อ.. ขอเดาว่าเป็นเงือกสวย ๆ แบบเดอะ ลิตเติ้ล เมอร์เมดก็แล้วกัน แบบในแฮร์รี่ฯ น่ากลัวเกินไป”
      เจโรมไม่ตอบ เขาได้แต่ยิ้มกริ่มคล้ายอยากเซอร์ไพรซ์ในวันงานเลยทีเดียว
      “อ้าว สวัสดีค่าคุณพี่ดีน คุณพี่เจโรม”
      เสียงทักคุ้นหูดังขึ้นอีกครั้ง แต่จากการทักทายอันเป็นเอกลักษณ์นี้ดีนจำได้ทันทีว่ามาจากใคร พอหันไปหาต้นเสียงเขาก็เห็นว่าสองสาวงามจากบ้านอะโฟรไดท์อย่างอลิเซียและเจโนวีฟในชุดว่ายน้ำสุดน่ารัก ควงคู่อวดหุ่นสวยจนทำเอาหนุ่ม ๆ ตาค้าง
      แปะ.. (เสียงตะปูหล่นลงบนพื้นทราย)
      “สะ.. สวัสดีพวกเธอทั้งสองคน ชุดแบบนี้…”
      “มาอาบแดดค่ะ บ่ายแก่ ๆ ช่วงนี้อากาศกำลังดีเลย” เจโนวีฟตอบอย่างร่าเริง ทำเอาโลกสดใสมีกำลังใจทำงาน
      “แต่ท่าทางคุณพี่สองคนน่าจะไม่ว่าง งั้นพวกเราไปก่อน ตั้งใจทำงานนะคะ” อลิเซียโปรยจูบให้สองหนุ่มบ้านโพไซดอน ถึงแม้ว่าเธอจะเด็กกว่าพวกเขาหลายปีแต่ก็ทำเอาใจเต้นตึกตักกันบ้าง
      โชคดีนะที่เอลลิสไม่อยู่แถวนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าอีกฝ่ายเห็นภาพเมื่อครู่จะเกิดคดีฆาตกรรมกลางหาดปิดตายหรือเปล่า.. ไม่สิ ชายหาดจะปิดตายได้ยังไง
      หลังจากที่สองสาวเดินไปปูเสื่อหามุมอาบแดดแล้วดีนก็ใช้ศอกกระแซะน้องชายตัวดีเข้าทีนึง
      “ที่นายจัดสถานที่ไม่เสร็จสักทีเป็นเพราะแบบนี้ใช่ไหมเนี่ย เจรี่ นายเอาแต่ส่องสาวอยู่นี่เอง”
      เผลอเปลี่ยนสรรพนามเรียกชื่อไปตามความสนิทที่มากขึ้น แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ว่าอะไร
      “ก็แหม.. ผมคิดว่าพี่ก็น่าจะเข้าใจแหล่ะน่า” เจโรมไม่ยอมรับตรง ๆ เขาเอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่มหลบสายตา
      ดีนเก็บตะปูที่ตกลงทรายขึ้นมาแล้วเริ่มทำงานต่อ ห้ามวอกแวก ห้ามมองไปทางนั้นเด็ดขาด!!
      “พูดถึงเรื่องสาว เทพกรีกนี่ก็นิยมเอเซียกันน่าดูเลยนะ ฉันเห็นว่าในค่ายมีลูกครึ่งเอเซียไปกว่าครึ่งค่าย เป็นรสนิยมของเทพในช่วงสิบยี่สิบปีที่แล้วหรือไงนะ?”
      พอดีนจุดประเด็นเรื่องนี้เจโรมก็หัวเราะ
      “ก็สาวเอเซียน่ารักนี่ครับ ...รวมถึงหนุ่มก็ด้วย”
      คำพูดของเจโรมทำเอาดีนหันขวับ ที่อีกฝ่ายบอกว่าหนุ่มก็น่ารักหมายถึงชมตัวเองอยู่ หรือต้องการจะพูดถึงกรณีพ่อมนุษย์ของอีกฝ่ายเองกันแน่ ไม่สิ… มันยังมีกรณีที่สามก็คือ.. หมอนี่มีแฟนเป็นผู้ชาย!! เล่นเอาต่อมเผือกทำงานหนักยิ่งกว่าเดิม
      “แล้วนายมีแฟนกับเขาหรือยัง?”
      “ไม่มีหรอกครับ พี่ก็รู้ว่าไอดอลเกาหลีมีความรักได้ซะที่ไหน”
      “ก็พอรู้อยู่บ้าง เรื่องกฎอะไรนั่น มันงี่เง่าชะมัด แอบคบกันไม่เปิดเผยก็ไม่ได้งั้นเหรอ?”
      “ไม่ได้ครับ ถ้าข่าวหลุดขึ้นมาก็มีแต่เรื่องเสื่อมเสีย เพราะงั้นไม่มีเลยดีกว่า” เจโรมได้แต่ยิ้มบาง ๆ นอกเหนือจากเรื่องกลัวข่าวหลุด คนที่ต้องซ้อมดนตรีอย่างหนักจะเอาเวลาที่ไหนไปหาแฟนก่อน “พี่เองก็เถอะ มีแฟนแล้วหรือยังครับ? ท่าทางพี่ก็ดูป๊อบเอาเรื่อง”
      พอได้ยินน้องชายกล่าวแบบนั้นดีนก็หัวเราะออกมา
      “ถ้าบอกว่าป๊อบก็ดูจะหลงตัวเองเกินไปหน่อย ให้คนอื่นชมแทนดีกว่า แต่ว่าฉันไม่มีหรอกแฟนเฟินน่ะ การผูกมัดกับใครสักคนทำอะไรก็ไม่คล่องตัวหรอกจริงไหม”
      ได้ยินคำตอบของพี่ชายเจโรมก็ทำปากเป็นคำว่า ‘อ๋อ’
      “ถ้าพูดแบบนี้ก็แปลว่ามีคนมาติดพันเยอะ พี่นี่เหมือนท่านพ่อไม่มีผิดเลย”
      “เหมือน.. ยังไง?” พี่ชายผิวสีน้ำผึ้งผู้ไม่เหมือนน้อง เงยหน้าขึ้นมาจากงานที่ทำอยู่ “หรือว่าหนวดฉัน… เริ่มจะเฟิ้มแล้ว?”
      “ไม่ใช่สิ!” หนุ่มเกาหลีแทบจะหัวทิ่มกับการช็อตฟีลทุกครั้งของพี่ชาย “ที่ผมหมายถึงคือ พี่เป็นคนเจ้าชู้เหมือนท่านพ่อเลยต่างหากครับ”
   “เจ้าชู้… ฉันอ่ะนะ? ม่ายนะ ไม่ได้คบซ้อนไม่เรียกว่าเจ้าชู้หรอก”
      “แหงมสิ พี่จะคบซ้อนได้ยังไง ไม่ได้คบกับใครจริงจังสักคนเลยไม่ใช่เหรอครับ”
      เจโรมโตพอที่จะเข้าใจความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่ที่เน้นสนุกแต่ไม่คิดผูกพัน ถ้าเป็นตัวเองมีความรักได้คงอยากจะคบกับใครสักคนอย่างจริงจังไปเลยมากกว่า
      “ว่าแต่เจรี่ นายนี่ก็นินทาพ่อเก่งนะ”
      ดีนหรี่ตามองน้องชายตัวเองที่ตอนนี้ยิ้มแฮ่ใส่ รอบที่แล้วก็บอกว่าพ่อเป็นเทพอารมณ์แปรปรวนเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ตอนนี้ก็มาบอกอีกว่าพ่อเป็นคนเจ้าชู้ ไม่กลัวรูปปั้นหรือน้ำทะเลติดสายดักฟังไว้บ้างเลยหรือไงนะ.. ไม่เหมือนเขา ที่ฉอดพ่อต่อหน้าเตาไฟบูชาเทพเลย ไม่รู้ป่านนี้โดนสาปไปแล้วหรือยัง
      พอมาคุยประเด็นนี้ก็อดที่จะนึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ที่ฝังใจอยู่ไม่ได้ ดีนไม่อยากจะโทษเหตุการณ์ร้าย ๆ ที่เคยทำร้ายใจว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาไม่คิดจริงจังกับใครเลย เพราะรู้ตัวเองว่าช่วงหนึ่งก่อนหน้านั้นที่เขาเองก็เคยทำตัวแย่มาก ๆ จนมีปัญหาตามมามากมาย.. ชายหนุ่มส่ายหน้าไล่ความคิดเหล่านั้นออกไปจากหัวแล้วตั้งใจทำงานต่อ
      “แต่ว่านะเจรี่ ถ้านายมีแฟนเมื่อไรก็พามาเปิดตัวกับฉันได้เลย รับรองว่าไม่บอกนักข่าว สัญญา”
      “โธ่พี่ มันคงไม่เร็วขนาดนั้นหรอกครับ”
      จบประเด็นเรื่องความรัก สองหนุ่มสายเลือดโพไซดอนก็พูดคุยสัพเพเหระกันต่อ พลางช่วยกันออกแบบการตกแต่งสถานที่ แม้ดีนจะไม่มีหัวทางด้านนี้สักเท่าไร แต่ก็พร้อมจะเป็นลูกมือให้เจโรมขอแค่อีกฝ่ายสั่งการมา
https://lh7-us.googleusercontent.com/TFESYqRReg1suwCDBfsaZEKoDygF7pgx-3nd_rzn6L_hOKEihtRvqHD_sld-2EAFuOGZGOZk7L-Mw_XWvnCcsm5uBPrYqG5WwrxxOlwxZHj0nLU0J3Uem0rcINmmKOREklmwwa88Iaqb024f9jrtx40ฟังข่าวเกี่ยวกับปาร์ตี้ฉลองการอนุรักษ์สัตว์ทะเลมอบ [พิซซ่า] ให้แก่ [เจโรม ปาร์ค ซึงยอน]ได้รับโบนัสพิเศษ +5 แต้ม

Nereza โพสต์ 2024-3-22 15:38:16

Dean โพสต์ 2024-3-31 14:57:02

<span style="font-size: medium; font-family: Sarabun; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://lh7-us.googleusercontent.com/uR9JQ9lN32d-AYgdfxtS2wOoXjYchju3wwgQICYKWMwmtYicXjbyJfcdTglWXyWZHdgV8mA6vpNlgLl8oNu5b2iT-P7dVFWXZOme6hzUTKZkExfuktoKl9DqEsla3VbXl2e-SRpsTBjCN4lnCnHQ1ZQ" width="200" height="35"><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">066<span style="font-size: medium; font-family: Sarabun; color: rgb(255, 165, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://lh7-us.googleusercontent.com/n9wOwg1c38fxKnKvh_e4h7di7XcEJy5BtmfxxpGQGo5Td4xNEs1WHZKlJkRkLtq2Ac27mgYGcD_eseLTn28cFUjludmaKw9hGB0XlyJx5hNJPNRnieXmzILFOSRMf7PwjJbuVbxOWnBl9XyGV0SQ_Uc" width="200" height="35"><span style="color: rgb(245, 222, 179); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Take Me Home, Country Roads <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             “ดีน… ดีน.. พี่!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             เสียงของคนคุ้นเคยปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา ดวงตาสีเปลือกไม้ค่อย ๆ เปิดปรือขึ้นช้า ๆ สายตาปรับภาพโฟกัสเห็นภาพของน้องชายต่างเชื้อชาติทว่าร่วมสายเลือด บทเพลงครันทรีสุดอมตะลอยเข้ากระทบโสตตามมาเมื่อประสาทสัมผัสตื่นขึ้นจากการหลับลึก<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <div style="text-align: center;"><iframe width="200" height="50" src="https://www.youtube.com/embed/1vrEljMfXYo?si=iFlkg-oZMk-GAjmA&controls=0&autoplay=0" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen=""></iframe></div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><div align="center">[เพลงประกอบ กด ► ฟังเพื่อเพิ่มอรรถรส]</div> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             “เจรี่?” เขาเอ่ยชื่อคนปลุกน้ำเสียงแหบพร่า ดีนค่อย ๆ ชันตัวลุกขึ้นมามองไปรอบ ๆ ตอนนี้เขาอยู่บนชายหาดของค่ายฮาล์ฟบลัด ตัวนอนอยู่ในเรือกอนโดล่าโดยมีฮิปโปแคมปัสสองตัวนอนแช่น้ำอยู่ไม่ห่างกัน ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็แล่นขึ้นมา “โอ้ ตายล่ะ ฉันใส่คอนแทกเลนส์นอนเหรอเนี่ย?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             “ตื่นมาก็เป็นห่วงคอนแทกเลนส์เลยเนี่ยนะ? ผมเป็นห่วงพี่แทบแย่ ทิ้งโน้ตอะไรไว้แบบนั้น” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             “โน้ตเหรอ… แต่ว่าฉันก็กลับมาได้ใช่ไหมล่ะ?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             ตอนนี้ดีนสมองแบล๊งค์ไปหมด แถมยังปวดหัวมาก ๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นอาการเมาเรือย้อนหลังหรือเปล่า มันมีอาการแบบนั้นด้วยเหรอ? ตอนนี้เขารู้สึกวูบวาบคล้ายจะเป็นไข้ ดีนปีนออกมาจากเรือแต่เมื่อยันขาขึ้นมาเขาก็ร่วงลงไปในน้ำทะเล เลือดสด ๆ ค่อย ๆ ซึมออกจากบาดแผลที่ขาย้อมสายน้ำให้กลายเป็นสีแดง แผลที่ปฐมพยาบาลเอาไว้เหมือนว่ายังไม่สมานตัวกันดี <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             “พี่! เลือดออกนี่นา!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             เจโรมอุทานด้วยใบหน้าถอดสี เขารีบประคองพี่ชายต่างมารดาขึ้นมาบนฝั่ง ทันใดนั้นท้องนภาก็เปล่งแสงเรืองรอง จากนั้นลำแสงหนึ่งก็พุ่งทะยานลงมาจากฟ้า แล้วสุภาพสตรีผู้งดงามในชุดเกราะก็ปรากฏกายอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้งสอง ดีนจำได้ดีว่านางคือเทพีอะธีน่าผู้มอบหมายภารกิจที่เฮติมาให้ เจโรมคุกเข่าแล้วก้มหน้าไม่สบตานาง ท่าทางคล้ายกับเขาตอนที่ได้พับกับเทพีในครั้งแรกไม่มีผิด <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             “ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล บุตรแห่งโพไซดอน เจ้าทำภารกิจนี้ได้อย่างยอดเยี่ยม แม้จะบ้าระห่ำและลืมใช้สติปัญญาที่มีเกินไปหน่อยก็เถอะ แต่ผลลัพธ์ถือว่าเป็นที่น่าพึงพอใจ… ชาวอเมริกัน ชาวเฮติ และเจ้าหน้าที่จากนานาชาติที่เจ้าช่วยเหลือจำนวนมาก ตอนนี้พวกเขาปลอดภัยทั้งหมด” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             น้ำเสียงของเทพีช่างไพเราะและทรงพลัง แต่ที่ดีนอยากรู้คือเรื่องของแม่ เขาอ้าปากกำลังจะถามแต่นางก็ยกหัตถ์ขึ้นปรามแล้วกล่าวต่อ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             “แม่ของเจ้า มาเรียนน่า คามิล่า อัลวาเรซใช่ไหม? หากจำไม่ผิดนางได้ขึ้นเครื่องบินลำเลียงกำลังพลกลับมาถึงสนามบินนิวยอร์กแล้วตั้งแต่เมื่อวาน เพราะฉะนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงนาง” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             ได้ยินแบบนี้ดีนก็คลายกังวลใจไปได้หลายส่วน เทพีคงไม่ได้ช่วยผิดคนหรอกหากว่าเอ่ยชื่อแม่เขาออกมาได้เต็มยศถึงขนาดนี้ เสียดายก็แต่เขาไม่ได้เข้าไปคุยกับคุณแม่เลยสักคำ และแม่เองก็คงไม่รับรู้ว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนตามไปเสี่ยงภัยถึงเฮติ ดีไม่ดีถ้าแม่เจอเขาอาจจะถูกด่าแทน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             “ได้ยินแบบนี้ก็โล่งอก ผมต้องขอขอบคุณท่านมากด้วยครับ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             “และนี่คือรางวัลของวีรบุรุษ.. ดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล จงรับไว้เสีย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">             นกฮูกของเทพีใช้กรงเล็บคีบกล่องสมบัติขนาดย่อมมาวางไว้ตรงหน้าของเขา รางวัลของวีรบุรุษอะไรดีนไม่ได้ใส่ใจ และตอนนี้สติเขาเหมือนกับจะดับวูบเสียให้ได้ ยังไม่ทันที่จะเปิดหีบสมบัติเพื่อชื่นชมความภูมิใจ ร่างของเขาก็ล้มพับฟุบหน้าลงไปบนผืนทรายเสียก่อนแล้ว…<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <img src="https://lh7-us.googleusercontent.com/VRpxFAUMQhzB8CAI9yTco-DoODuYCdDq0YHfhis2IdB4sRKU4WJnbqgvaVPVOnTOc2JChNQOiO2bmoAhYdpB5r1CiM4APTh54gyuLFfoFcew4AGE2xO0HCyi-054shQWQ3iiteSDdqLYmd46HNBoXs4" border="0"> จบภารกิจ: เฮติเมืองต้องคำสาป
รางวัล: 40 EXP , +8 ดรักม่า , +30 กล้าหาญ และ หินตีบวก x5 , หินอัปเกรด x2 รางวัลจากพลเรือนที่ช่วยชีวิต: 100 ดอลลาร์ --------------------------------------- ความโปรดปรานจากอะธีน่า +35 แต้ม สูญเสียความโปรดปรานจากเฮคาที -70 แต้ม

Dean โพสต์ 2024-4-6 18:03:54

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-4-7 20:25

https://lh7-us.googleusercontent.com/VfPncQy4f_4O8araDHNBSFW66qQ5Ew2PvLp3579AJwSYQqI28rc1b5iuhhmOiSZakUIGT0rNMxTm_LZ6UQg-qXitmM0_V3qGNl4Nebehu-zvmYpXmzdPcZOHdKRT8D_MaxWsTXWA7fJxcOy9TH4DGs0077https://lh7-us.googleusercontent.com/dtM0z6Ca9GYjtBbcnCCAgRzWffDzffXc57ObnYJcm2_bJPwSm2OX3tqBD4VgqVWv04JSMLOtgoCiZZ4e8pkmK7UPASvfvyx9TFPiUv63YIhgFAygpK3qUYhLm8YiRQPleB7hCn6AbSgN70chd80vNPUช่วงเวลาของครอบครัว
TW: มีการกล่าวถึงความรุนแรงกับเด็ก
         หาดทราย สายลม และแสดงแดด ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้อีกแล้วสำหรับการจัดงานปาร์ตี้เฉลิมฉลองโครงการอนุรักษ์ฉลามและวาฬไม่ให้พวกมันถูกล่าอีกต่อไป เสียอยู่อย่างเดียว.. น้ำในทะเลกลางฤดูใบไม้ผลิอุณหภูมิเฉลี่ยสี่สิบองศาฟาเรนไฮต์ (สี่องศาเซลเซียส) มันหนาวเย็นเกินไปกว่าจะเอาตัวลงไปแช่ เขายังไม่อยากเป็นแจ็ค ดอว์สันที่แข็งตายกลางมหาสมุทรแอตแลนติก จึงได้แต่อยู่ที่ริมหาด เพลิดเพลินกับของกินและเสียงเพลง พลางมองดูเจโรมเล่นน้ำอย่างสนุกสนานกับเหล่าเงือก
         “ไม่หนาวกันเลยหรือไงนะ..”
         ริมฝึปากพึมพำขณะมองคนที่เล่นน้ำแอ๊วเงือกสาวอย่างสนุก ความจริงเขาก็อยากจะเล่นบ้าง อยากเข้าไปทำความรู้จักกับเงือกใกล้ ๆ พยายามไม่คิดถึงการศึกษาเรื่องพันธุกรรมของสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดแบบนั้นหลบพ้นสายตาชาวโลกมาได้อย่างไรเป็นหมื่น ๆ ปี ถึงแม้จะมีข่าวการค้นพบซากเงือกอยู่บ้างประปรายก็เถอะ แต่ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องปาหี่
         ขณะที่ชายหนุ่มกำลังแทะแตงโมเสมือนกับว่าตอนนี้คือฤดูร้อนอ้อนรัก สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นเด็กหญิงคนหนึ่งที่เดินเตร็ดเตร่อยู่ริมชายหาดเพียงลำพัง ประเดี๋ยวนึงเธอก็นั่งยอง ๆ ลงเล่นกับปูลมและผืนทราย ดีนรู้จักกับเด็กหญิงคนนี้มาก่อน เธอแนะนำตัวกับเขาว่า ‘รีช’ ตอนนั้นดีนไปหาเสียงการโหวตแคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเลที่บ้านเฮอร์มีสแล้วเจอกับรีชและเด็กสาวอีกคน ทั้งสองดูสนิทกันมากแต่ทำไมวันนี้เด็กหญิงคนนี้กลับมาเดินเล่นอยู่เดียวดายเพียงลำพังกันได้นะ เขาจึงเดินไปทักสักหน่อย
         “สวัสดีรีช ไม่เจอกันนานเลยสบายดีไหม? แล้วเรเชลล่ะอยู่ไหนเหรอ?”
         ดีนย่อตัวลงไปนั่งยองในระดับเดียวกัน และโปรยยิ้มทักทายด้วยความเอ็นดู ทว่าเด็กหญิงที่เงยหน้าขึ้นมาสบตาเบะใบหน้า จากนั้นหยาดน้ำตาก็ถูกกลั่นออกมา รีชร้องให้อย่างบ้าคลั่งราวกับคนเสียสติ
         “เฮ้! ดะ เดี๋ยว ใจเย็น ๆ เป็นอะไรไป ฉัน..ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาทำอะไรเธอนะ!”
         “ระ..เรเยล…เธอ..มะ..ไม่อยู่ แงงงงงง้”
         เด็กหญิงยิ่งร้องไห้หนักกว่าเก่า ดีนใช้เวลาปลอบอยู่นานจนรีชพอจะพูดจารู้เรื่อง เธอเล่าให้เขาฟังว่าเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนซึ่งอาจจะเป็นช่วงเดียวกับที่ดีนไปเฮติพอดี เรเชลกับรีชได้เข้ารับการทดสอบในป่าต้องห้าม พวกเธอสองคนถูกฝูงหมาป่าทำร้าย พอดีกับที่เอเตียนเด็กหนุ่มจากบ้านอะธีน่าผ่านมาพอดีเลยเข้ามาช่วยไว้ แต่ด้วยความที่ฝูงหมาป่าเหล่านั้นตึงมือเกินไปคนที่ถูกช่วยมาได้จึงมีเพียงรีชแค่คนเดียว ส่วนเรเชลได้กลายเป็นอาหารหมาป่า แม้แต่เศษเสี้ยวหนึ่งของร่างกายเด็กผู้หญิงตัวน้อย ๆ ก็ไม่สามารถกู้คืนกลับมาได้
         หลังได้รับรู้ความจริงจากปากของเด็กหญิง เธอร้องไห้มากขนาดนี้และนี่ก็เลยวันเมษาหน้าโง่มาแล้วหลายวันไม่มีทางเลยที่รีชจะพูดโกหก ความจริงที่ได้รับรู้ทำเอาดีนสบถในใจ
         ‘นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ! มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นในค่ายนี้ด้วยเหรอ!!’
         ทั้งที่ในใจเขาก็รู้ เพราะเด็กหลายคนที่เคยเห็นหน้าค่าตา กลับไม่เคยปรากฏตัวกลับมาให้เห็นอีกหลังจากที่เด็กพวกนั้นออกไปทำภารกิจ แม้ความหนักอึ้งจะถมมาถึงคอหอย น้ำลายในปากเต็มไปด้วยรสฝาด แต่ดีนจำต้องเข้มแข็งเพื่อเป็นหลักให้เด็กหญิงตัวน้อย ๆ ได้มีชีวิตต่อในค่ายแห่งนี้อย่างเป็นปกติแม้ไม่อาจลืมแผลใจได้โดยง่าย
         “ให้พี่เป็นเพื่อนเธอนะรีช จากนี้ไม่ว่าจะกินข้าว หรือไปไหน เธอเรียกพี่ให้ไปด้วยได้ตลอดเลย”
         “ฮื่อ ขอบคุณนะคะพี่ชาย” เด็กหญิงสูดน้ำมูก ใบหน้าที่ผ่านการร้องไห้หนักเละเทะ แต่ดีนก็ไม่มีผ้าเช็ดหน้าจะมาซับน้ำตาให้กับเธอเสียด้วย
         “ไหน ๆ วันนี้ก็มีปาร์ตี้ เรามาหาอะไรเล่นกันให้สนุกเถอะนะ รีชอยากจะเล่นอะไรไหม?”
         เด็กหญิงตัวเล็กเหลียวมองซ้ายแลขวา ก่อนที่เธอจะชี้ไปทางเรือพาย “หนูอยากลองพายเรือดูค่ะ”
         “เรือเหรอ ได้สิ”
         เขาลุกขึ้นยืนพลางยื่นมือออกไปด้านหน้าให้เด็กหญิงได้จับยึดเป็นหลักพยุงตัว จากนั้นก็จูงมือกับรีชไปที่เรือพายที่ถูกจอดทิ้งไว้เกยอยู่บนหาด ดีนให้เด็กหญิงขึ้นไปบนเรือก่อนจากนั้นเขาก็เข็นเรือพายลงไปในน้ำทะเลที่เย็นเฉียบ ทว่าไม่ได้เย็นจนบาดเนื้อของผู้ที่มีสายเลือดของโพไซดอน กลับให้ความรู้สึกที่สดชื่นเสียมากกว่า เพราะแบบนี้สินะเจโรมถึงได้ว่ายน้ำเล่นกับเงือกได้อย่างสบายใจ
         “โอ๊ะ! เดี๋ยวเธอรอฉันก่อนแป๊บนึงนะ”
         ไหน ๆ แล้วหยิบของติดมือไปฝากเจ้าน้องชายที่ลอยคออยู่กลางทะเลด้วยดีกว่า ดีนรีบวิ่งขึ้นฝั่งแล้วโกยของกินมากมายใส่แพยางแล้วนำมาผูกจูงกับเรือพาย เท่านี้ก็เรียบร้อย จากนั้นเขาก็ปีนขึ้นเรืออย่างทุลักทุกเลแล้วปลดเชือกผูกเรือออกไป เขาเคยพายเรือในทะเลสาบที่แสนสงบไร้คลื่นลม ลองเปลี่ยนมาเป็นพายในทะเลดูบ้าง มันจะยากสักแค่ไหนกันเชียว… มันก็ยากขึ้นมานิดนึงแหล่ะ
         “ฮาย เจรี่”
         ดีนพายเรือมาเทียบใกล้ ๆ กับน้องชายที่กำลังสนุกสนานกับเหล่าเงือกสาว เห็นแล้วน่าหมั่นไส้ชะมัด ทำไมพอตัวเองมาอยู่ที่ค่ายแล้วไม่ป็อบปูล่าแบบนี้บ้างนะ แต่ไม่ป็อบก็ดีแล้วเขายังไม่อยากเป็นพวกอินเซส
         “อ้าว สวัสดีครับพี่ แล้วนี่แขกของเราเหรอ” เจโรมโปรยรอยยิ้มพราวเสน่ห์ให้เด็กหญิงที่เป็นฝีพายเบอร์สอง ทั้งสองโบกมือให้แก่กัน
         “สวัสดีค่ะ หนูชื่อรีช เป็นเพื่อนสนิทของพี่ดีนค่ะ” เด็กหญิงตอบกลับอย่างฉะฉาน เรียกเสียงหัวเราะออกจากหนุ่ม ๆ บ้านโพไซดอนได้เป็นอย่างดี
         “แหมพี่ มีเพื่อนสนิทแล้วก็ไม่บอกกันบ้าง” เจโรมแซว
         “ก็นะ เพิ่งจะสนิทกันเมื่อห้านาทีที่แล้วน่ะ แล้วนี่ว่ายน้ำทั้งวันนายหิวหรือยัง หน่วยพลาธิการเอาเสบียงมาส่ง แล้วก็มีส่วนของพวกเธอด้วยนะสาว ๆ” ดีนขยิบตาให้เงือกสาว พวกเธอทำท่าเขินอายกันเล็กน้อย แม้ว่าดีนกับเจโรมจะคนละเชื้อชาติ แต่หนุ่มบ้านโพไซดอนต่างก็มีเสน่ห์ต่างกันไปคนละแบบ
         “ไหน ดูสิครับว่าพี่เอาอะไรมาให้บ้าง” เจโรมว่ายไปเกาะแพยาง พอเห็นเสบียงที่ดีนเอามาให้เขาก็ยิ้มอ่อน เพราะว่าเจอโดนัทของโปรดของพี่ชายที่ไม่ใช่ของตัวเองเข้าไปหนึ่งกล่องใหญ่ ๆ “โดนัทต้องเค็มแหงม ๆ”
         “สูตรใหม่ โดนัทรสน้ำทะเลไง ถ้านายลองเอาลงไปจุ่มในน้ำนะ” ดีนยักคิ้ว
         “จะว่าไป พี่ไม่เล่นน้ำเหรอครับ? ท่านพ่ออุตส่าห์เสกสไลด์เดอร์น้ำให้เชียวนะ”
         “มันก็น่าสนุกนะ แต่ว่าสายตาฉันมัน…” ดีนละคำไว้พร้อมกับเบ้หน้า เบื่อที่จะกล่าวถึงความลำบากอย่างหนึ่งของชีวิต “เอ๊ะ.. นายว่าไงนะ พ่อมาด้วยเหรอ?” ชายหนุ่มถลึงตามอง
         “ใช่ครับ ผมบอกพี่แล้วนี่นา” เจโรมหรี่ตา “หรือว่าพี่จะลืม?”
         หนุ่มผิวน้ำผึ้งได้แต่ยิ้มเก้อ ๆ ตอนนั้นคงตื่นเต้นกับคำว่าเงือกมากไปหน่อยจนไม่ทันได้ฟังว่าพ่อเองก็มาร่วมงานฉลองด้วย
         “แล้วพ่ออยู่ไหนล่ะ?” เขาถาม
         “อยู่บนเรือยอร์ชน่ะครับ อืม.. พี่ไปหาท่านพ่อก็ดีนะครับ ช่วยปลอบให้ท่านใจเย็นลงหน่อย” เจโรมยิ้มเจื่อน
         “อ้าว ทำไมเหรอ? หรือว่าช่วงนี้งานในมหาสมุทรมีปัญหา” ดีนถามต่อ แม้ว่าเขาจะไม่รู้เลยก็ตามว่างานของเจ้าสมุทรต้องทำอะไรบ้าง ได้แต่คาดเดา
         “ก็คือ..” เจโรมว่ายน้ำมาเกาะเรือพายแล้วส่งซิกให้ดีนเงี่ยหูมาฟังใกล้ ๆ “เมื่อวันก่อนเหมือนว่าท่านพ่อจะมีปากเสียงกับท่านเทพซุสน่ะครับ ก็เลยมีเหตุการณ์แปลก ๆ ที่อ่าวนิวยอร์กนิดหน่อย ถ้ามีเน็ตพี่ลองไปหาข่าวดูก็ได้ ‘ฟ้าผ่าที่เทพีเสรีภาพ’”
         “มะ.. มันเป็นเรื่องใหญ่โตหรือเปล่าน่ะ?” ดีนทำตาโต การปะทะกันของสองมหาเทพฟังดูรุนแรงจนมนุษย์ (ครึ่งเทพ) ตัวเล็ก ๆ อย่างเขาวิตกยังไงก็ไม่รู้
         “ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ถือว่าน้อยกว่าเรื่องเมื่อหลายสิบกว่าปีก่อนเยอะ แต่นั่นก็ทำให้พวกเราขึ้นเครื่องบินกันไม่ได้”
         คำเฉลยของเจโรมทำให้ดีนถึงบางอ้อขึ้นมา ที่แท้เหตุผลของความยุ่งยากมาจากการที่บิดาของเขาทะเลาะกับอานี่เองสินะ พอจะจับต้นชนปลายได้ว่าซุสคงไม่ต้องการให้บุตรแห่งเจ้าสมุทรขึ้นไปแตะขอบฟ้าแหงม ๆ
         “โอเค ๆ เข้าใจล่ะ งั้นเดี๋ยวฉันขอนี่มาด้วยหนึ่งกล่อง ถ้าพ่อได้กินอะไรสักหน่อยน่าจะใจเย็นลง” กล่าวจบเขาก็ริบเอาชีสบอร์ดคืนมา
         “ฝากด้วยนะครับพี่”
         ดีนบอกลาจากเจโรมก่อนจะหันหน้าไปทางรีชแล้วหันไปทางเด็กหญิงที่กำลังเจื้อยแจ้วถามพี่นางเงือกคนสวยนู่นนั่นนี่ด้วยท่าทางน่าเอ็นดู ใครจะไปรู้ว่าก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีเธอเพิ่งจะร้องไห้หนักมา
         “เดี๋ยวพี่ขอไปทำธุระแป๊บนึงนะรีช เธออยากพบกับเทพโพไซดอนตัวเป็น ๆ ไหม?”
         “เอ๊ะ ท่านเทพโพไซดอนเหรอคะ!?” ดวงตากลมโตสีมรกตเบิกกว้างขึ้นยิ่งกว่าเดิมตอนที่ดีนถาม “ไปสิคะ คุณแม่เล่าเรื่องท่านเจ้าสมุทรให้หนูฟังเยอะแยะเลยค่ะ ว่าแต่หนูต้องทำตัวยังไงบ้างเหรอคะ?”
         เอะใจอยู่นิดหน่อย แต่คงคิดว่ารีชคงฟังนิทานเรื่องเงือกน้อยผจญภัยมามั้ง ขนาดว่าเมื่อกี้เธอยังดูสนใจชาวเงือกมากมายอยู่เลย
         “ไม่มีอะไรมาก เป็นตัวของตัวเอง อยู่กับพี่เธอไม่ต้องกลัวนะ เจ้าสมุทรไม่ใช่คนดุ”
         หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น ตอนที่อยู่กับเขาโพไซดอนเป็นพ่อที่ดี เป็นชายที่อบอุ่น แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากับเด็กคนอื่นจะปฏิบัติตัวเหมือนกันไหม แล้วยิ่งเพิ่งทะเลาะกับน้องชายมาไม่รู้ว่าอารมณ์จะยังคุอยู่หรือว่าจางลงไปมากแล้ว ดีนพายเรือจากจุดที่เจโรมว่ายน้ำไปเทียบข้างกับเรือยอร์ชที่ถูกจอดทิ้งไว้กลางทะเล เขาผูกเรือน้อยเข้ากับบันไดลิงซี่หนึ่ง ไม่มั่นใจว่าจะทำถูก แต่คงไม่แย่เกินไปนักหรอก
         “สวัสดีครับพ่อ คงไม่ว่าอะไรนะถ้าผมพาแขกมาด้วย ส่วนนี้.. ของฝากจากบนบก”
         ดีนเอ่ยทักราชาแห่งท้องทะเลที่สวมเสื้อฮาวาย เอกขเนกจิบแชมเปญอย่างสบายใจ ท่าทางพ่อดูไม่ได้โกรธกริ้วอะไรมากแล้ว เขาวางชีสบอร์ดลงบนโต๊ะข้าง ๆ กัน ของกำนัลที่นำมาน่าจะเข้ากันได้ดีกับแชมเปญที่จิบอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
         “สวัสดีค่ะ หนูรีชค่ะ ท่านโพไซดอน” เด็กหญิงที่มากับดีนถอนสายบัวให้เจ้าสมุทร ท่าทางนั้นราวกับว่าเด็กหญิงเคยเรียนบัลเล่ต์มา
         “ไง เอลวินลูกรัก แล้วก็หนูรีชใช่ไหม?” โพเซดอนมุ่นหัวคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยก่อนจะกวักมือเรียกเด็กสาวให้มาหา “ไหน พ่อขอดูหน้าหนูใกล้ ๆ หน่อยสิ”
         ทันทีที่เด็กหญิงขยับเข้าไปหาตราสัญลักษณ์ตรีศูลก็ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเธอในทันที ดีนอ้าปากค้างกะพริบตาปริบ
         “พ่อ! รีชเป็นน้องสาวผมเหรอ!?” ดีนโพลงออกมาอย่างลืมตัว ฝ่ายเด็กหญิงได้แต่ทำหน้างง ๆ เพราะมองไม่ได้สังเกตสิ่งที่ลอยอยู่เหนือหัวตัวเอง
         “อ่า.. ใช่” โพไซดอนขยิบตา ส่วนดีนทำหน้าไม่อยากเชื่อ “คือออกจะกระทันหันไปหน่อย แต่ว่าพ่อคือพ่อของหนูนะรีช”
         “ที่คุณแม่บอกเอาไว้ไม่ผิดจริง ๆ ด้วย” ดูเหมือนว่ารีชจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้วจากคำบอกเล่าของคุณแม่ของเธอ นี่สินะเรื่องที่คุณแม่เล่าให้ฟังเยอะแยะ แล้วไหนจะเรื่องที่เธอยืนกรานว่าจะโหวตช่วยฉลามและวาฬโดยไม่กลัวเกรงอำนาจของแอรีสจอมขี้เหวี่ยงอีก

         “โอ้.. ริต้าเธอเล่าทุกอย่างให้ลูกฟังหมดเลยเหรอ พ่อต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ที่รับรองลูกช้าไปหน่อย ลูกคงผ่านเรื่องอะไรมาเยอะแยะ แต่จากนี้ลูกจะไม่เป็นไร ยังมีพี่ชายที่จะคอยดูแลลูกอยู่อีกคน ใช่ไหม เอลวิน?”
         “แน่นอนสิ ผมจะดูแลเธออย่างดีเลย” ดีนรับปากด้วยรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ

         จะมีใครสักกี่คนที่เทพตัวเป็น ๆ มารับรองให้ด้วยตัวเองแบบนี้ คำที่ว่าฟ้า ‘หลังฝนย่อมงดงามเสมอ’ เป็นความจริง เด็กหญิงผู้โศกเศร้าหลังเสียเพื่อนสนิทไป แต่ไม่นานเธอก็ได้พบกับผู้เป็นพ่อแท้ ๆ ดีนร่วมวงจิบแชมเปญกับบิดา นั่งยิ้มฟังสองพ่อลูกที่ไม่เคยพบหน้ากันมาสิบสองปีสนทนากันอย่างมีความสุข เป็นช่วงเวลาของครอบครัวอย่างแท้จริง
         หากเป็นไปได้ เขาก็หวังอยากให้เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นกับเด็กที่ยังไม่ถูกเทพเจ้ารับรองทุกคน
https://lh7-us.googleusercontent.com/fTxNp-vaFtAH1ko3S2KUpagsore7C64r9iZEqHaxnlJauNUS438oR6bMRBQxCq3a8lA6UJW1nMikX8NbTo7SOzaLgDRQLZMDkUfV4F65vgruy9IE6zR2bblQ1RZ7P1TcASujWsVCB4LxYCoDeMPYC8Iมอบ [โดนัท] ให้ [เจโรม]
โบนัสพิเศษ +5 แต้ม จากน้ำหอม
มอบ [ชีสบอร์ด] ให้ [โพไซดอน]
HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25
ฟังข่าวลือเรื่อง [การทะเลาะกันของซุสและโพไซดอน] +15 EXP , +5 ดรักม่า---------------------------------------
- สรุป -
พายเรือกับรีชาไปเจอเจโรมว่ายน้ำกับเงือก + ให้ของ
พายเรือไปเทียบเรือยอร์ชเจอโพไซดอน + ให้ของโพไซดอนรับรองให้ รีชา เป็นธิดาในสายเลือดถ้าคนใหม่มาหาโพไซดอนจะเห็นเขาอยู่กับรีชาส่วนดีนจะหลบฉากอยู่ในเรือนั้นแหล่ะถ้าอยากฟังข่าวลือ [การทะเลาะกันของซุสและโพไซดอน]แท็ก Dean ได้ครับ

Dean โพสต์ 2024-4-7 21:37:52

https://lh7-us.googleusercontent.com/uBnGAcq8mNZG_-xtLFl5ZjXfdybH_sp7d3DiUFWuBw8vAG-ju02uqCGTnKbN1a4rWOf7WwevBSKBLlacMGyk3l9nbNg6iNc6YQvWiMFyRwbsudn7LqGYkSsqraLMzDYjSuf_OY9Xew45mKinGPeb4O4078https://lh7-us.googleusercontent.com/X2zOrSOeIdgsVZXl05br48rdo9C4D1rNwBEFfbWRRxI1kSLtFFgYo2Gy6cxxy1__fk-0Spm6NOt6mxCskuo6ALE-5LxPTfpIw3um8LG34q6kIkFLDAFQc1PMRSTrFn3V5eDUCXLMKaJfv7QhqapXnAwพลังใหม่
         สิทธิพิเศษสำหรับบุตรชายโพไซดอนคือการได้พักค้างแรมบนเรือยอร์ชของเจโรมและแชมเปญที่บนหาดไม่มีให้ดื่ม เมื่อคืนเขาดื่มและพูดคุยกับคุณพ่อไปเยอะแยะ จนหลับไปอีท่าไหนก็ไม่รู้ แล้วก็ตื่นขึ้นมาช่วงสายของอีกวัน พายเรือไปหาของกินบนฝั่งแล้วก็กลับมาขลุกอยู่บนเรือยอร์ชต่อ ท่าทางพ่อจะเอ็นจอยกับชีสบอร์ดที่เขานำมามอบให้เมื่อวาน ถ้างั้นวันนี้ก็จัดไปอีกกระดานนึงแลกกับแชมเปญอีกขวด รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแก่เด็กยังไงก็ไม่รู้ แต่ว่าเขาบอกน้องแล้วว่าอย่าทำตาม
         กำลังโยก ๆ กับเสียงเพลงที่เปิดบนหาด จู่ ๆ พ่อก็เรียกให้มาหา
         “เอลวิน พ่อคิดว่าลูกน่าจะเรียนรู้พลังของสายเลือดเพิ่มได้อีกอย่าง ไม่สิ.. อาจจะสอง”
         “คร้าบ พลังอะไรเหรอ?” ชายหนุ่มแทบจะเลื้อยมาหา ต้องใช้เวลานึกอยู่พักหนึ่งเลยทีเดียวว่าสิ่งที่พ่อพูดหมายถึงพลังอะไร “อ๋อ พลังเทพ แล้วคราวนี้พ่อจะให้พรอะไรกับผม?”
         เจ้าสมุทรหลิ่วตามองลูกชายที่ใกล้เคียงกับคำว่าเมาแอ๋ คิดถูกหรือเปล่านะที่จะให้พลังไปตอนนี้ แต่นาน ๆ ทีเขาจะปรากฏตัวมาหา แล้วพนันได้เลยว่าหากเจ้าลูกชายไม่ได้รับการแนะนำให้ขอพร เอลวินก็คงจะไม่ไปขอพรกับรูปปั้นด้วยตัวเอง เพราะงั้นก็ให้พรเสียก่อนที่ลูกชายตัวดีจะออกไปทำภารกิจแล้วม้วยไปก่อน..
         “พลังที่พ่อจะมอบให้คือ ‘น้ำเยียวยา’ และ ‘สร้างฟองอากาศ’ น่าจะแก้ปัญหาเรื่องว่ายน้ำโดยใส่คอนแทกเลนส์อยู่ได้”
         “ว้าว จริงเหรอครับ นั่นมันยอดมาก ๆ พลังแบบนี้ค่อยสมกับเป็นบุตรของโพไซดอนหน่อย”
         เจ้าสมุทรคิดในใจ ‘ทุกพลังก็สมกับที่เป็นบุตรของข้าหมดนั่นแหล่ะ!’
         “เอาล่ะยื่น–..”
         “ผมรู้ ๆ ยื่นมือไปหาพ่อแล้วก็หลับตาตั้งสมาธิ”
         คนเมาวางมือทั้งสองข้างลงบนมือของบิดา หลับตาพริ้มแต่ใบหน้ายิ้มกริ่มอยู่ เจ้าสมุทรส่ายหน้าอย่างระอาแต่กระนั้นก็ใจดีให้พรแก่ลูกชาย
         ทันใดนั้นดีนรู้สึกได้ถึงความเย็นสดชื่นที่อยู่รายรอบตัวเขาภาพของใต้บาดาลผุดขึ้นมาในสมองเช่นทุกครั้ง คราวนี้เขารับภาพของฟองอากาศนับพันที่ลอยอยู่รอบ ๆ ด้วย ช่างเป็นภาพที่สวยงามและตอนนี้สติของเขาก็แทบจะล่องลอยตามฟองคลื่นเหล่านั้นไป จนกระทั่งได้ยินเสียงของบิดาเรียกสติให้เขาตื่นขึ้น
         “เอาล่ะ ลืมตาได้ เท่านี้ก็น่าจะสำเร็จแล้ว จากนี้ก็เหลือพลังอีกสองอย่างที่ลูกต้องตั้งใจปลดมันเสียหน่อย”
         “โอเคครับ รับทราบ ตอนนี้เวลผมคงยังไม่ถึงสินะ ขอบคุณนะครับพ่อ รักพ่อนะ”
         ดีนอ้าแขนกอดร่างใหญ่ ๆ ของเจ้าสมุทรพลางหอมแก้มซ้ายขวาเหมือนกับที่ทำกับคุณแม่และพ่อบุญธรรม ซึ่งนั่นทำให้มหาเทพเบิกตาโตแถมยังทำตัวแข็งเหมือนแมวเวลาที่ถูกคนอุ้ม น่าจะเป็นครั้งแรกหรือเปล่านะที่ในบรรดาหมู่มวลบุตรทั้งหมดของเขาแสดงความรักอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ จะว่าดีใจก็ใช่ แต่คนอย่างโพไซดอนต้องเก๊กขรึมไว้ก่อน
         @Mackenzie
         ได้ยินเสียงก๊อกแก๊ก ๆ แถว ๆ ข้างเรือ คิดว่าน่าจะมีคนแวะมาหา ในฐานะเจ้าบ้านดีนต้องไปรับแขก เขาคลายกอดออกจากคุณพ่อ จากนั้นเดินโซเซไปที่ท้ายเรือ
         “งาย มาทักทายคุณพ่อเหรอ ขึ้นมาได้ไหม เดี๋ยวฉันช่วย--...” ดีนยื่นมือออกไปข้างหน้าเพื่อรับคนมาใหม่ขึ้นมาบนเรือยอร์ชสุดหรู แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใครเท่านั้นแหล่ะเขาก็ถึงกับสร่างเมา “แมคซี่..” อ้ำอึ้งอยู่แป๊บนึงแต่ก็คิดได้ว่าไม่ใช่เวลานี่หว่า พออีกฝ่ายวางมือลงมาเขาก็ฉุดร่างนั้นให้ขึ้นมาบนเรือ
         @Mackenzie
         “ไง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ นายคุ้นชินกับค่ายนี้หรือยัง?” พยายามทักทายให้เป็นธรรมชาติ แต่เพราะอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาไม่อาจสบสายตาสีฮาเซลคู่นั้นไปได้เลย
         @Mackenzie
         “อ๋อ ใช่ เป็นฉันเองที่ช่วยนายเอาไว้ บังเอิญจังเนอะ ฮ่ะฮ่ะ” แม้แต่เสียงหัวเราะก็ยังไม่เป็นธรรมชาติ “แรก ๆ นายอาจจะงงกับที่นี่หน่อย แต่ฉันรับรองได้ว่าทั้งหมดมันเป็นเรื่องจริง เรื่องที่นายเป็นลูกของเทพกรีกสักองค์ แล้วนายก็ควรจะรู้ไว้ว่าครอบครัวเทพไม่ได้ปรองดองกันนัก อย่างพ่อฉันกับซุสบางทีพวกเขาก็ทะเลาะกันเองจนฟ้าผ่าลงมาที่เทพีเสรีภาพ ซวยสุดคือฉันขึ้นเครื่องบินไม่ได้ เอ้อ.. ฉันกำลังพูดอะไรอยู่วะเนี่ย”
         ดีนนวดขมับตัวเอง แม้ว่าเขาจะสร่างเมาขึ้นมาได้ระดับหนึ่งแล้วแต่คงยังไม่ทั้งหมดถึงได้ติดนิสัยพล่ามไปเรื่อยแบบนี้ แต่อีกฝ่ายคงคุ้นชินแล้วมั้ง
         “จริงสิ ถ้านายมาที่เรือแปลว่าอยากเจอคุณพ่อ เดี๋ยวฉันแนะนำให้รู้จัก” พูดจบเขาก็รีบกลับหลังหันแล้วตั้งท่าท่ารีบจ้ำเดินไปยังหัวเรือ
         @Mackenzie
         ไหล่หนาลู่ลงด้วยท่าทีสลด เขาอึกอักเล็กน้อยก่อนจะพูดออกมา “จริงด้วย.. ฉันเองก็มีเรื่องที่ต้องคุยกับนายเหมือนกัน แต่ก่อนอื่นนายต้องมาทางนี้ก่อน” แล้วเขาก็นำทางอีกฝ่ายไปพบกับเจ้าสมุทร
         “พ่อครับ นี่แมคซี่ บังเอิญจริง ๆ ที่เขาเป็นเพื่อนผมจากนอกค่ายพอดี”
         ดีนแนะนำแมคเคนซีให้กับเทพโพไซดอนได้รู้จัก ทางมหาเทพแห่งท้องทะเลคล้ายจะจับสังเกตบางอย่างได้ ตอนก่อนจะไปรับแขกบุตรชายดูดีดแต่ไหงพอกลับมากลับเห็นท่าทางไม่เป็นธรรมชาติของลูกชาย เขาสลับไปมองหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ลูกบอกว่าเป็นเพื่อนครับพ่อ ท่าทางอีกฝ่ายก็ดูพิรุธพอกัน
         โพไซดอนหรี่ตาจ้องทั้งสองคน… ‘มาบอกว่าข้าอกหักเลยไปซบอกหนุ่มเกาหลี เจ้าเองก็เชื้อไม่ทิ้งแถวเหมือนกันแหล่ะเอลวิน!’
         @Mackenzie
         “ยินดีที่ได้รู้จัก ข้าโพไซดอน ขอบคุณเจ้ามากที่มาร่วมยินดีกับการอนุรักษ์ฉลามและวาฬ”
         @Mackenzie
         “คืองี้ครับพ่อ ผมไม่ได้เจอเพื่อนมานาน แล้วเราก็มีเรื่องอยากจะคุยกันหน่อย ก็เลยอยากจะขอยืมห้อง สักหน่อยได้ไหมครับ?”
         นั่นไงล่ะว่าแล้วเชียว ไม่ได้เกินคาดเจ้าสมุทรผู้ช่ำประสบการณ์มามากกว่าหนึ่งล้านปี เขาอ่านออกหมดว่าลูกชายคิดจะทำอะไร
         “ตามสบาย แต่อย่าให้เลอะเทอะกันล่ะ” โพไซดอนกระแอมเบา ๆ พลางบุ้ยหน้าไปทางห้องนอนที่อยู่ใต้ท้องเรือ
         “ละ..เลอะเทอะไร!” ดีนโวยวาย ก่อนจะรีบทำน้ำเสียงให้กลับมาเป็นปกติเพราะการที่เขาเสียงดังทำให้น้องสาวที่กำลังเล่นอยู่บนเรือหันมามอง “ยังไงก็ขอบคุณมากครับพ่อ งั้นเราไปกันเถอะ” ดีนเดินนำแมคเคนซีไปยังน้องนอนใต้ท้องเรือ
         @Mackenzie                   รีชาที่เห็นว่าเมื่อกี้พี่ชายเสียงดังเลยวิ่งดุ๊ก ๆ มาหาคุณพ่อ
         “คุณพ่อขา เมื่อกี้มีอะไรกันเหรอคะ?” เด็กหญิงถามตาแป๋ว
         “ไม่มีอะไรหรอกรีชาลูกรัก” เมื่อโพไซดอนเห็นความใสซื่อของบุตรสาวเขาก็จับรีชามานั่งตักพลางยกมือขึ้นปิดหูลูกสาวเผื่อใต้ท้องเรือจะมีเสียงอะไรเล็ดรอดออกมา
         ให้ตายสิ! นี่เขาจะต้องเสกฟองอากาศมาครอบหูลูกสาวตัวน้อยเพื่อป้องกันพี่ชายที่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีด้วยไหมเนี่ย!?
https://lh7-us.googleusercontent.com/FTAo8AQYQXvfgOGvYT9ZEFGJd5kq47XWTN8OplQWlbzZ3f1d-685gCgs8ntWhlu9J6iiYhlOI7CYFW02hxz365qYGLopzITwn2fyTF6n8HeBT1MDkMQhfQQa4ICIi9qSpaKOYgYnTSSZMzyTqveyFcgมอบ [ชีสบอร์ด] ให้แก่ [โพไซดอน]HEROES (วีรบุรุษผู้โปรดปราน) โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+25
--------------------------------------ปลดล็อคสกิล [สายน้ำเยียวยา] และ [สร้างฟองอากาศ]--------------------------------------เผยแพร่ข่าวลือ [การทะเลาะกันของซุสและโพไซดอน] ให้แมคเคนซี

Mackenzie โพสต์ 2024-4-9 10:27:32

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mackenzie เมื่อ 2024-4-9 10:28

Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-4-7 21:37
078พลังใหม่
สิทธิพิเศษสำหรับบุตรชายโพไซดอนคือ ...
05. ReconcileEhttps://i.imgur.com/ZP7G7iY.png

…ได้เวลาพบกันอีกครั้งแล้ว…

หลังออกมาจากบ้านใหญ่ แมคเคนซีก็ถามทางคนในค่ายมาเรื่อย ๆ จนในที่สุดเขาก็มาถึงชายหาดที่บ้านโพไซดอนกำลังจัดปาร์ตี้กันอยู่ จะว่าไปแล้วเมื่อมองดูรอบ ๆ รวมถึงเส้นทางก่อนหน้าที่ผ่านมานั้น คนที่นี่ส่วนใหญ่ยังอยู่ในวัยเด็กกว่าเขาค่อนข้างมากทีเดียว จนแทบอดสงสัยไม่ได้ว่าในค่ายนี้จะมีคนที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเขาสักกี่คน
ว่าแต่ตอนนี้ก็มาถึงงานแล้ว หากพูดกันตามนิสัย ดีนน่าจะชอบงานแบบนี้ ถ้าไม่ไปนั่งดื่มอยู่ตรงไหนสักแห่งก็คงจะไปเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกรวมกลุ่มกับผู้คนในงานแน่ ๆ แมคเคนซีพยายามมองหาอีกฝ่ายตามที่ต่าง ๆ ในงานแต่ก็ไม่เจอ
'แล้วแบบนี้จะไปตามหาได้จากที่ไหน'
ขณะที่กำลังคิดไม่ตกอยู่นั่นเอง ชายหนุ่มคนนึงก็เดินกลับขึ้นมาจากชายหาดพอดี ดูจากเนื้อตัวที่เปียกโชกแล้วคงจะเพิ่งเล่นน้ำมา
“เอ่อ…ขอโทษนะครับ คุณใช่คนบ้านเทพโพไซดอนหรือเปล่า”แมคเคนซีอาศัยจังหวะที่ชายหนุ่มคนนั้นกำลังใช้ผ้าขนหนูที่วางพาดไว้ตรงเตียงผ้าใบชายหาดสีสันสดใสเช็ดไปตามร่างกายถามขึ้นมา และเหมือนพอได้ยินคำว่า ‘เทพโพไซดอน’ อีกฝ่ายก็หันขวับมาทางเขาทันที
“อะ…ใช่ครับ ผมเจโรม ปาร์ค ซึงยอน เรียกผมว่าเจโรมก็ได้ คุณเพิ่งมาถึงค่ายอย่างนั้นเหรอ บ้านเรากำลังจัดปาร์ตี้กันอยู่พอดี สนุกให้เต็มที่นะครับ”หลังแนะนำตัวและเชื้อเชิญให้เข้าร่วมปาร์ตี้แล้ว ชายหนุ่มที่ชื่อเจโรมก็ส่งยิ้มกว้างให้ ไม่รู้ว่าเขาคิดไปเองหรือเปล่าว่ารอยยิ้มของชายคนนี้ดูเปล่งประกายอย่างกับพวกไอดอลบอยแบนด์เกาหลีไม่มีผิด อีกฝ่ายดูไม่แปลกใจเลยที่แมคเคนซีไม่รู้จัก แถมยังรู้อีกว่าเขาเป็นสมาชิกใหม่ของค่ายแห่งนี้ จะว่าไปถึงดูออกคงไม่แปลก ก็เขายังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อยืดสีส้มของทางค่ายที่เพิ่งได้รับมาเลยนี่นะ
“ครับ ผมเพิ่งมาถึงไม่กี่วัน พอดีมันมีอุบัติเหตุนิดหน่อย ผมก็เลยได้ไปนอนเล่นที่ห้องพยาบาลก่อนจะไปรายงานตัว ผมแมคเคนซี คลอดด์ ลินคอล์น ยินดีที่ได้รู้จัก”แมคเคนซีสังเกตเห็นว่าเจโรมหลุดขำเล็กน้อยตอนที่เขาจงใจพูดเรื่องอุบัติเหตุให้มันดูตลก นั่นจึงทำให้เขาเริ่มผ่อนคลายลงกับคนตรงหน้า
"ยินดีที่ได้รู้จัก งั้นผมขอเรียกคุณว่าแมคเคนซีได้ไหม คุณไปรายงานตัวกับคุณไครอนมาแล้วใช่หรือเปล่า แล้วคุณรู้หรือยังว่าคุณอยู่บ้านไหน”ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตเมื่อฝ่ายตรงข้ามต้องการเรียกชื่อเขา ก่อนจะพยักหน้ารับอีกครั้งให้กับคำถามถัดไป
“รู้แล้ว ผมอยู่บ้านเทพีเฮคาที พอดีคุณไครอนบอกว่าที่นี่มีปาร์ตี้ ผมเลยว่าจะแวะมาดูก่อนไปที่บ้านสักหน่อย”ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหม หลังจากที่เจโรมรู้ว่าเขาอยู่บ้านไหนก็เงียบไปเล็กน้อย พร้อมกับยิ้มเจื่อนออกมาเพียงเสี้ยววิแล้วก็เปลี่ยนกลับมาเป็นยิ้มกว้างเหมือนเดิม ก่อนหน้านี้เทพีเฮคาทีหรือแม่ของเขาไปทำเรื่องอะไรไว้แล้วเขาไม่รู้หรือเปล่านะ
“อ้อ คุณเป็นลูกเทพีเฮคาทีนี่เอง ยินดีเลย อยู่ปาร์ตี้ให้หนำใจก่อนแล้วค่อยเข้าบ้านก็ได้ ผมดีใจนะที่มีคนบ้านอื่นมาร่วมงานด้วย ถ้ามีแต่คนบ้านเดียวกันก็เห็นหน้ากันทุกวันจนเบื่อแล้ว”แมคเคนซีเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยและฟังสิ่งที่อีกฝ่ายพูด ดูท่าบ้านเทพโพไซดอนคงครึกครื้นกันน่าดู ส่วนบ้านที่เขาอยู่จะเป็นยังไงกันนะ
“ขอบคุณมากนะ ที่จริงแล้วผมมีเรื่องอยากถามคุณสักหน่อย ผมกำลังหาคนคนนึงอยู่ เขาอยู่บ้านเทพโพไซดอนเหมือนกัน ชื่อดีน…ดีน นีล คุณรู้จักไหม”เมื่อพูดคุยกันมาสักพักแล้วก็ได้เวลาเข้าเรื่องเสียที ยิ่งอีกฝ่ายอยู่บ้านเทพโพไซดอนด้วยแล้ว โอกาสที่จะเจอตัวคนที่เขาตามหาอาจมีมากขึ้นก็เป็นได้
“หืม…คุณรู้จักพี่ดีนด้วยเหรอ ว้าว โลกกลมจริง ๆ เลย รู้จักสิ ค่อนข้างสนิทกันเลยล่ะ ตอนนี้พี่เขาคงอยู่บนเรือยอร์ชล่ะมั้ง คุณจะไปหาเขาที่นั่นก็ได้นะ”เจโรมแสดงท่าทีประหลาดใจอย่างไม่ปิดบัง ก่อนจะชี้ไปยังเรือยอร์ชลำใหญ่ที่จอดอยู่กลางทะเล
“ก็…อืม รู้จัก ว่าแต่ผมจะไปที่เรือนั่นได้ยังไง”ไม่ได้เจอกันมาค่อนข้างนาน แถมอีกฝ่ายยังดูเหมือนจงใจหลบหน้าเขาด้วย เลยตอบได้อย่างไม่เต็มปากนัก ด้วยไม่รู้ว่าดีนยังนับว่าเขาเป็นคนรู้จักอยู่เหมือนกันหรือเปล่า พอมองตามที่เจโรมชี้ไปก็เริ่มสิ้นหวังเล็กน้อย เรือมันจอดอยู่ใกล้ฝั่งซะที่ไหน
“พายเรือไป… ฮ่ะ ๆ ผมล้อเล่นนะ เรามีบริการพาไปส่งอยู่แล้ว จะปล่อยให้แขกในงานลำบากได้ยังไง ตามผมมาทางนี้”เจโรมแกล้งบอกอย่างอารมณ์ดีแล้ววางผ้าขนหนูลงหลังเช็ดผมจนหมาดก่อนจะเดินไปยังเจ็ทสกีที่จอดอยู่ริมหาด ชายหนุ่มหยิบเสื้อชูชีพส่งให้แมคเคนซีสวมแล้วติดเครื่องรอไว้
“เดี๋ยวนะคุณ เราจะไปที่เรือยอร์ชกันด้วยเจ็ทสกีเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ เอาน่า รับรองปลอดภัย ลูกเทพโพไซดอนขับทั้งที เชื่อมือผมได้เลย”ก็คงจริงอย่างที่เจโรมพูด ณ ตอนนี้ไม่น่าจะมีอะไรเร็วไปกว่าวิธีนี้แล้ว หลังสวมเสื้อชูชีพเสร็จ แมคเคนซีก็ขึ้นนั่งซ้อนท้าย แล้วเจโรมก็บิดคันเร่งขับเจ็ทสกีไปยังเรือยอร์ชด้วยความเร็ว

ใช้เวลาไม่นานพวกเขาก็มาถึงเรือยอร์ชลำดังกล่าว มันเร็วก็จริง แต่ก็แลกมาด้วยการที่กางเกงแมคเคนซีเปียกโชกไปหมดเกือบทั้งตัว “ขอบคุณ…ที่มาส่ง”ชายหนุ่มพึมพำบอกพลางมองดูสภาพตัวเอง รู้อย่างนี้พายเรือมาเองดีกว่า
“ไม่เป็นไร ๆ ถ้าจะกลับก่อนเรือยอร์ชขึ้นเทียบหาดก็บอกพี่ดีนนะ ให้เขาไปส่ง แต่พวกคุณไม่ได้เจอกันนานคงมีเรื่องคุยกันเยอะแน่เลย เดี๋ยวผมเรียกพี่เขาให้นะ พี่ครับ ! ผมพาแขกมาส่ง !”เจโรมบอกแล้วเคาะตัวเรือจนดังก๊อก ๆ พลางตะโกนเรียกคนที่อยู่บนเรือไปด้วย รออยู่ไม่นานนักก็เหมือนว่ามีคนกำลังเดินมาทางนี้ และเมื่อร่างนั้นปรากฏขึ้น แมคเคนซีก็คลายความสงสัยที่มีมาตลอดในทันที คนที่อยู่ตรงหน้าคือดีนที่เขารู้จักจริง ๆ แถมยังอยู่ในสภาพที่ไม่ผิดไปจากที่เขาคิดไว้เมื่อตอนเพิ่งมาถึงปาร์ตี้ด้วย
…เมาปลิ้น…
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“อื้อหือ จัดไปเยอะเลยสิเนี่ย เบา ๆ หน่อยสิครับพี่ เดี๋ยวคุยกับเพื่อนไม่รู้เรื่อง ผมกลับก่อนล่ะ แล้วเจอกันที่บ้านนะ”เจโรมเอ่ยแซวแล้วรอให้แมคเคนซีค่อย ๆ พยุงตัวเองให้ยืนขึ้น ก่อนจะจับมือดีนที่ยื่นมาแล้วปีนบันไดท้ายเรือจนขึ้นมาอยู่บนเรือได้สำเร็จ ชายหนุ่มจึงขับเจ็ทสกีกลับเข้าฝั่ง
“ไงดีน…”ไม่รู้ว่าเพราะบทสนทนาของพวกเขาขาดหายไปเป็นเวลานานเกินไปหรือเปล่า แมคเคนซีจึงนึกคำพูดไม่ออก เลยแค่เอ่ยทักทายอีกฝ่ายไปเพียงสั้น ๆ เท่านั้น
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“ยังหรอก คงต้องใช้เวลาสักพัก วันนี้ฉันเพิ่งไปรายงานตัวกับคุณไครอนมาเอง แล้วก็แวะมาที่นี่”ชายหนุ่มจ้องมองคนตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังหลบตาเขาอย่างเห็นได้ชัด ท่าทางของดีนทำให้แมคเคนซีรู้สึกขัดใจเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงมีสีหน้าเรียบนิ่งและไม่แสดงความไม่พอใจออกมา
“นายเป็นคนช่วยฉันกับแดนนี่ไว้ใช่ไหม ขอบคุณมากนะ แล้วก็เรื่องค่าบำรุงรักษาห้องพยาบาลด้วย ถ้าฉันทำงานได้เงินดรักม่าแล้วจะเอามาคืน”ไม่พอใจก็ส่วนไม่พอใจ แต่เรื่องที่อีกฝ่ายช่วยชีวิตเขาไว้เมื่อวันที่มาถึงค่ายเป็นเรื่องที่ควรขอบคุณ และแมคเคนซีก็จะไม่เสียมารยาทนำสองเรื่องนั้นมาปนกันเด็ดขาด
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
ชายหนุ่มยังคงรับฟังทุกอย่างที่ดีนพูดเหมือนเคย แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ดูไม่ค่อยปะติดปะต่อกันสักเท่าไหร่ แต่สิ่งที่แมคเคนซีรู้สึกได้คือ เนื้อหาที่อีกฝ่ายพูดนั้นเปลี่ยนไป จากที่เคยพูดแต่เรื่องทางวิทยาศาสตร์ที่มีหลักการและเหตุผลกลับกลายเป็นเรื่องเทพกรีกสององค์ทะเลาะกันจนส่งผลถึงสภาพอากาศ…ซึ่งมันไม่มีสิ่งใดมารองรับว่าเป็นเรื่องจริงเลยสักนิด นี่ใช่ดีนคนที่เขาเคยรู้จักจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ
“เปล่า…ฉันไม่ได้อยากมาเจอพ่อนาย ฉันมาที่นี่เพราะมีเรื่องจะคุยกับนายต่างหาก”แมคเคนซีมองแผ่นหลังคนตรงหน้าที่ทำท่าจะเดินนำไปยังหัวเรือ แต่เขากลับปฏิเสธเสียงแข็ง ซ้ำยังยืนอยู่กับที่อีกต่างหาก
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
ในเมื่ออีกฝ่ายยังคงดึงดันที่จะพาเขาไปพบกับเทพโพไซดอนผู้เป็นพ่อให้ได้ แมคเคนซีจึงจำยอมต้องเดินตามไป ก็คงแค่ไปเคารพรูปปั้นหินอ่อนแบบที่จัดแสดงตามพิพิธภัณฑ์เท่านั้น พอเสร็จแล้วพวกเขาจะได้เคลียร์กันสักที แต่เมื่อเดินตามดีนเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น เขากลับเห็นใครคนหนึ่งนั่งอยู่ ไม่ใช่รูปปั้น แต่เป็นคน…ไม่สิ ต้องบอกว่าเป็นเทพโพไซดอนในร่างมนุษย์ แบบนั้นเหรอ เขาสับสนไปหมดแล้ว นี่เขากำลังจะได้พูดคุยกับเทพโพไซดอน หนึ่งในเทพเจ้ากรีกที่มีอายุมากี่พันกี่หมื่นปีก็ไม่รู้จริง ๆ น่ะเหรอ
“อะ…เอ่อ…ผะ…ผมแมค…แมคเคนซี คลอดด์ ลินคอล์น ระ…รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้สนทนากับท่านเทพ เอ้ย ! ท่านมหาเทพโพไซดอนครับ”เวรกรรม…นี่คงเป็นการแนะนำตัวที่แย่ที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของเขาเลยก็ว่าได้ ดวงตาสีฮาเซลเบิกค้างจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเทพโพไซดอน แม้ว่าร่างที่อยู่ตรงหน้าเขาจะดูเหมือนมนุษย์ทุกประการ แต่มันก็ลบล้างความจริงที่ว่าอีกฝ่ายเป็นเทพไปไม่ได้อยู่ดี ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้เตรียมใจมาแม้แต่น้อยว่าต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
“เอ่อ…ครับ คือว่าที่จริงแล้วผมเพิ่งรายงานตัววันนี้เอง เลยไม่รู้ว่าที่นี่จัดปาร์ตี้เนื่องในโอกาสอะไร แล้วผมก็มีเรื่องที่ต้องคุยกับดีน…ก็เลยแวะมาที่นี่…เท่านั้น”ยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกได้ว่าตัวเองเสียงแผ่วลง เขามาที่นี่โดยไม่รู้จุดประสงค์ในการจัดงานอย่างที่บอก จนถึงตอนนี้แมคเคนซีก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขาลืมของใช้ในค่ายกับของที่ซื้อมาเพื่อจะถวายให้เทพจากร้านสะดวกซื้อที่เดินผ่านระหว่างทางไว้ตรงเตียงผ้าใบที่เขาคุยกับเจโรม หากเทพโพไซดอนรู้แล้วไม่พอใจในความไม่รู้อะไรเลยของเขาเข้า แบบนี้จะเอาอะไรถวายเพื่อลดความไม่พอใจนั้นลงได้บ้างเล่า ถึงจะยังมีประเด็นกันอยู่ แต่ตอนนี้เขากำลังเป้นผู้ประสบภัย แมคเคนซีจึงหันไปมองดีนด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ
[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]
ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจถึงสายตานั้น เลยบอกเทพโพไซดอนผู้เป็นพ่อไปตามตรงรวมถึงขอยืมห้องเสียเสร็จสรรพ ว่าแต่เลอะเทอะที่เทพโพไซดอนว่าหมายถึงอะไรกันนะ ยังไม่ทันเข้าใจดีดีนก็เดินนำไปเขาไปที่ใต้ท้องเรือซะแล้ว
“เฮ้ ! เดี๋ยว รอฉันก่อน ผมขอตัวก่อนนะครับ”แมคเคนซีรีบหันไปเรียกดีนแล้วหันกลับมาบอกเทพโพไซดอนที่ดูมีสีหน้าเหนื่อยหน่ายก่อนจะรีบตามอีกฝ่ายไป
https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png

ฟังข่าวลือเรื่อง [การทะเลาะกันของซุสและโพไซดอน] +15 EXP , +5 ดรักม่า

Eloise โพสต์ 2024-5-3 20:41:50

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Eloise เมื่อ 2024-5-3 20:43 <div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">


 

<div id="Eloise02">



 <div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: center;">ข่าวลือเรื่องคำพยากรณ์ </div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“มีแต่ของดี ๆ ทั้งนั้นเลยลาภปากแท้”</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">เอโลอีสหอบหิ้วอาหารฟู้ดทรัคทั้งหมดที่ได้มาจากตลาดเดินมุ่งหน้าสู่ชายหาดที่อยู่ภายในค่าย นับเป็นครั้งแรกที่เธอได้มาที่นี่ คนก็เยอะไม่ใช่น้อยส่วนมากก็น่าจะลูก ๆ ของเทพอะโฟร์ไดท์ ทำไมเธอถึงคิดอย่างนั้นน่ะเหรอ?...ดูจากหน้าตาของพวกเขาแล้วก็คงเดาไม่ยาก แต่ละคนที่สวยหล่อปานเทพปั้น ตัดภาพมาที่เหล่าลูก ๆ ของเฮเฟตัสอย่างเธอและพี่น้อง…ไม่พูดดีกว่า…</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“นั่งกินตรงนี้แล้วกัน”</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">เธอหย่อนก้นลงนั่งบนผืนทรายบริเวณหาด โลเคชั่นที่นี่ดูสดชื่นดีมีลมทะเลตีหน้าอยู่ตลอดเวลา เธอหยิบเคบับเนื้อออกมาก่อนจะลงมือกินเงียบ ๆ ระหว่างชื่นชมบรรยากาศชายหาดแสนสวยไปด้วย ในขณะที่กำลังดื่มด่ำกับสุนทรียภาพโดยรอบ เธอก็ดันไปได้ยินบทสนทนาของเด็กในค่ายแถวนั้นพอดี</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“นี่พวกเธอได้ยินเรื่องคำพยากรณ์หรือเปล่า?”</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">เสียงของหนึ่งในกลุ่มนั้นเปิดบทสนทนาขึ้น ทำเอาเอโลอิสถึงกับหูผึ่ง คำพยากรณ์งั้นเหรอ? พยากรณ์อะไร? พยากรณ์แบบไหน แบบความกดอากาศต่ำฝนตกมีเมฆมากแบบนั้นน่ะเหรอ?...ไม่น่าใช่อันนั้นมันพยากรณ์อากาศไม่น่าเกี่ยว…</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“เรื่องอะไรงั้นเหรอ” อีกคนในกลุ่มถามขึ้น ซึ่งกระตุ้นความสนใจของเอโลอิสที่นั่งกินเคบับเผือกอยู่ห่าง ๆ เช่นเดียวกัน</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“เขาว่ากันว่ามีคนไปขอคำพยากรณ์ที่ถ้ำเทพพยากรณ์ แล้วก็มีคำทำนายว่า โทสะแห่งท้องทะเลเกรี้ยวกราด ศูนย์กลางถูกช่วงชิง ก่อเกิดความโกลาหลแก่เจ็ดคาบสมุทร ฝนฟ้าคะนองมิต้องตามฤดูกาล มหานครที่มิเคยหลับใหล จักเป็นดั่งแอตแลนติส โลกจะถูกกลืนกินด้วยคลื่นแห่งความเรี้ยวกราด หากศาสตราสมุทรเทพมิคืนสู่แอตแลนติส ก่อนครีษมายัน…”</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“หมายความว่ายังไงฉันโง่เกินไปแปลไม่ออก” เอโลอิสพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วยเมื่อได้ยินคนถามเกี่ยวกับความหมายของคำพยากรณ์ เรียกได้ว่าตามเผือกอย่างใกล้ชิด ว่าแล้วก็แทะซี่โครงบาร์บีคิวต่อหลังจากกินเคบับหมด</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“โถเจ้าโง่เอ๊ย…อย่าเอ็ดไปนะ เขาลือกันว่าตรีศูลของโพไซดอนหายไป ตอนนี้มหาสมุทรปั่นป่วนไปหมดแล้ว ฝนฟ้าคะนอง แล้วน้ำก็จะท่วมด้วยถ้าเอามาคืนไม่ทัน” อย่างน้อยเรื่องฝนตกมีเมฆมากที่เอโลอิสคิดเล่น ๆ ก็ดูเหมือนว่าจะจริงแฮะ เธอยังคงเงี่ยหูฟังบทสนทนาต่อ</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“ใครเอาไปอะ?”</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง แต่ได้ข่าวว่าเขาตั้งทีมออกค้นหาแล้วมีลูกโพไซดอนกับคนอื่น ๆ แล้วในคำทำนายบอกให้มุ่งหน้าไปที่นครแห่งคนบาปและสีสัน แกคิดว่าที่นั่นคือที่ไหน”</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“รัชดาเหรอ? โพไซดอนก็ต้องรัชดาสิ” ได้ยินถึงประโยคนี้เอโลอิสก็ถึงกับสำลักซี่โครง เธอไอแค่ก ๆ เสียจนคนกลุ่มนั้นหันมามอง สาวน้อยยิ้มแห้งก่อนจะตอบคนกลุ่มนั้นไปว่า</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“ไม่มีอะไรค่ะกินเร็วไปหน่อยเชิญคุยกันตามสบายฉันไม่ได้ยินไม่รู้อะไรทั้งนั้นจริงจริ๊งงงง” ประโยคท้ายเธอขึ้นเสียงสูง คนกลุ่มนั้นพยักหน้าแล้วละสายตาจากเธอไปสนทนากันต่อ เอโลอิสเองก็แอบฟังต่อเช่นกัน</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“เจ้าบ้า!!! จะเป็นแบบนั้นได้ยังไงกันนั่นมันอาบอบนวดในประเทศไทยโว้ย! ตรีศูลมันจะไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง!” </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">“ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ…ช่างเถอะเอาเป็นว่าขอให้ภารกิจสำเร็จก็แล้วกัน ไม่อยากจมอยู่ก้นทะเลหรอกนะ”</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">เอโลอิสพยักหน้าอีกครั้งอย่างเห็นด้วย เธอไม่อยากไปนอนก้นทะเลเหมือนกัน ไม่ว่าคนรับภารกิจจะเป็นใครก็ตามหวังว่าพวกเขาจะทำภารกิจสำเร็จลุล่วง เธอก็เป็นหน่วยตามข่าวสารก็พอ จะว่าไปพูดถึงเรื่องทะเลปั่นป่วนเธอก็ชักเป็นห่วงแม่อย่างไรก็ไม่รู้เพราะเมืองกัลเวย์ตั้งอยู่ริมอ่าวเลย เธอคงต้องไปตามข่าวในโซเชียลหน่อยแล้วล่ะ เอโลอิสลุกจากพื้นทรายก่อนจะรีบมุ่งหน้าออกจากชายหาดเพื่อไปยังจุดเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตแห่งเดียวของค่าย ‘ บ้านหมายเลข 11’</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: center;">โรลเพลย์ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับคำพยากรณ์ในค่ายได้ โบนัส +10 EXP</div><div style="text-align: left;"> </div> 





</div>

 

</div>

 

</div>

หน้า: [1] 2 3 4 5 6 7

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

[ตอนเหนือของค่าย] ชายหาด