เหมืองแร่เก่าแก่ที่เดิมเคยเป็นรางรถไฟร้างถูกทิ้งร้างในนอร์เวย์

แต่ด้วยพลังบางอย่างมันได้ถูกพามายังป่าของค่าย

จากการสำรวจเหมืองนอกจากอสุรกายเจ้าของถ้ำแล้ว

ยังมีแร่สัมฤทธิ์วิเศษก้อนหนึ่งที่จะเกิดทุก ๆ 3 ชั่วโมงเมื่อมีคนขุดไป

[วิธีการขุดแร่] 

1) เขียนโรลเพลย์สร้างสตอรี่เข้ามายังป่าต้องห้าม เพื่อมุ่งหน้ามายังเหมืองแร่นี้

2) ต่อสู้กับโทรลล์ในระบบก่อนจะโรลในถ้ำ เพื่อหาผลสรุปว่าจะผ่านไปขุดแร่ได้ไหม

หมายเหตุ: หากวันนั้นมีคนพิชิตโทรลล์ไปแล้ว 

คนที่ 2 ไม่ต้องสู้กับโทรลล์อีกแล้ว ไปขุดแร่ได้เลย

3) เขียนโรลเพลย์ต่อสู้และขุดแร่ได้เลย 

อย่าลืมระบุด้วยว่า คุณขุดแร่ประเภทไหน แร่สัมฤทธิ์วิเศษ หรือ แร่ทองแดง

(หากไม่เจอโทรลล์ก็ขุดแร่ได้เลยกรณีมีคนฆ่าไปแล้ว)

1000 แร่ต่อกอง

คูลดาวน์เกิดแร่หลังขุด: 

ทุก ๆ 3 ชั่วโมงนับจากคนขุดล่าสุด กรณีแร่หมด

++++++++++++

[อสุรกายในเหมือง]
โทรลล์

เมื่อมีคนจัดการโทรลล์สลายเป็นฝุ่นผงละอองสีทองกลับสู่ทาร์ทารัส

มันจะก่อรูปร่างกลับมาใหม่ทุก ๆ 00.00 ของทุกวัน

สินสงครามจากโทรลล์

กระบองไม้โทรลล์

++++++++++++

[สูตรดรอปแร่]

((STR + LUK) x เลขไบต์หลักสุดท้าย หากได้เลข 0 จะดูตัวต่อไปแทน) / 100

= จำนวนแร่สัมฤทธิ์เซเลสเชียลหรือแร่ทองแดงที่ขุดได้

เดม่อนเดินตามร็อกซาน่ามาไม่ห่าง ทั้งสองมาจนถึงบริเวณหน้าถ้ำกลางป่าลึก ดูเหมือนถ้ำนี้เขาเองก็สัมผัสได้ว่ามันไม่ธรรมดา ก็แหงล่ะ แสงสว่างเรืองรอนกระพริบออกมาจากในถ้ำราวกับเป็นเหมืองแร่อะไรสักอย่าง เมื่อหญิงสาวธิดาแห่งฮาเดสตัดสินใจจะเข้าไปในถ้ำ แน่นอนว่าผมไม่อาจปล่อยให้เธอเข้าไปลำพังได้ อย่างน้อยสองหัวก็ดีกว่าหัวเดียว คุณว่าจริงไหม... 

ช่างเถอะ ถ้าคุณอ่านถึงตรงนี้แล้ว ไม่เจอผมหรือร็อกซาน่ากลับไปค่าย ก็แสดงว่าเราสองคน..... ผมขอละไว้ในฐานที่เข้าใจล่ะกัน เพราะมันเป็นความคิดที่ไม่ค่อยดีกับเวลานี้เท่าไหร่ ยิ่งเราต้องเข้าถ้ำมหัศจรรย์ในเทวตำนานนี้ ข้างในย่อมมีของล้ำค่า? แต่ของล้ำค่าเหล่านั้นมักแฝงมากับอันตราย

เราทั้งคู่ไม่รีรอ ก็พากันเดินเข้าไปข้างในถ้ำ สาบานว่าถ้ำนี้อยู่ตรงนี้มาตลอดตั้งแต่ศตวรรษก่อนจริง ๆ เพราะนี่มันรางรถไฟเหมืองแร่เก่าที่ถูกทิ้งร้างชัด ๆ ของพวกนี้น่าจะเป็นของมนุษย์นี่น่า สงสัยกลับไปต้องไปหอสมุดศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับเหมืองแร่นี้สักหน่อยแล้ว

เดม่อนเดินตามหญิงสาวมาได้สักพักก่อนเห็นเธอหยุดชะงัก สีหน้าเธอราวกับมีอะไรแปลก ๆ จะเกิดขึ้น เขาเองก็ส่องไฟฉายในมือไปตามทางที่ไฟฉายอีกฝ่ายส่อง เพื่อกระจายความสว่างให้กว้างกว่านี้ โอเคพระเจ้า ทวยเทพทรงโปรด ชัดแจ๋วเต็มตาเลย ยักษ์ร่างสูงหน้าตาอัปลักษณ์กำลังยืนน้ำลายสอย ราวกับมื้ออาหารแสนอร่อยของมันอยู่ตรงหน้า ก็แหงสิมนุษย์กึ่งเทพมีเนื้อหอมซะขนาดนี้ แถมมีตั้งสองคนเดินมาเสิร์ฟถึงที่มันคงชอบอยู่แล้ว 

เดม่อนชักดาบและโล่ออกมาตั้งรับ เขากำลังประเมินสถานการณ์ตรงหน้า แต่ร็อกซาน่ากลับพุ่งบุกโจมตีโดยไม่เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อยราวกับบุตรของแอรีส(?)

[โพสต์บน ร็อกซาน่า] 

"ร็อกซาน่า เธอไม่เป็นอะไรนะ" เดม่อนรีบวิ่งเข้าไปผคองหญิงสาวช่วยอีกแรง นอกจากหอกของเธอที่กำลังค้ำอยู่ เขาไม่ทันพูดว่าเดี๋ยวก่อน เธอก็วิ่งไปบุกตะลุยอีกครั้งแล้ว 

[โพสต์บน ร็อกซาน่า] 

เดม่อนพยายามหาจังหวะสนับสนุนอีกฝ่าย เขาผิวปากดึงความสนใจ จนโทรลล์มันหันมามองแวบหนึ่งและเขายิ้มโปรยเสน่ห์ ทำมันสตันได้เล็กน้อยพอจะเปิดช่องให้ธิดาแห่งฮาเดสที่ปลิวว่อนลุกขึ้นกลับมาโจมตีโทรลล์ได้

[โพสต์บน ร็อกซาน่า] 

ตึง! 

เสียงโทรล์ที่ล้มลงร้องลั่นพร้อมกับเลือดที่เจิงนอง เดม่อนมองทั้งสอง เขาไม่เข้าไปจัดการโทรลล์ก่อน แต่กลับเลือกวิ่งไปหาร็อกซาน่า อาการเธอน่าเป็นห่วงมากกว่า

[โพสต์บน ร็อกซาน่า] 

"ไม่... เธอไหวนะ ผมจะรีบพาไปห้องพยาบาล" เดม่อนปฏิเสธที่จะทำตามเธอ ก่อนวิ่งไปจะผคองเธอขึ้นมา แต่ทว่าโทรลล์ที่ถูกเมินเฉยมันดึงหอกออกมาได้แล้วก่อนจะเขวี้ยงทิ้งไปที่มุมห้อง พุ่งเข้ามาจะจับทั้งสอง ผมปล่อยร็อกซาน่าลงบนพื้น เธอนอนราบกับพื้น ทำให้มือของโทรลล์จับผมได้คนเดียว มันยกตัวผมขึ้นมา

ผมพยายามดิ้น ๆ สลัดให้หลุดจากมือมันแต่ไม่เป็นผลเลย มันกำลังจะจับตัวผมเข้าไปในปาก จังหวะที่ตามันกระพริบผมยิ้มส่งสายตาใสให้โทรลล์ จนมันตาค้างไปครู่หนึ่งราวกับตกหลุมรักอยู่ในภวังค์(?) ผมก็ไม่รู้จะบรรยายยังไงเหมือนกัน แบบว่ามันตาค้างแล้วปล่อยแบมือที่กำผมไว้ออกทำให้ร่างผมที่กำลังจะร่วงลงพื้น ผมชักดาบช้ำที่แผลเดิมของมันก่อนจะครูดดาบไถลยาวลงมาตามแรงโน้มถ่วงที่ตัวผมกำลังตก(?)

มันร้องเสียงลั่นถ้ำจนผมต้องยกมือบ้องหูกับความหนวกหูของเสียงมัน มันหยุดคำรามก่อนจะหยิบกระบองที่ตกข้าง ๆ ขึ้นมาฟาดผม ผมพยายามหลบ แต่ก็มีโดนฟาดจนกระเด็นปลิวไปกระอักเลือดอยู่หลายครั้ง 

'อั่ก' ผมพ่นเลือดออกมาจากปาก

ผมใช้ดาบยันตัวเองยืนขึ้น ก่อนยกมือปาดเลือดที่เลอะปาก "เก่งไม่เบาเลยนี่แกน่ะ แต่ผมก็ยังไม่ยอมแพ้"

เดม่อนตั้งการ์ดโล่ และวางดาบไว้บนโล่ โทรลล๋์ได้ใจคิดว่ามันเหนือกว่าวิ่งพุ่งเข้ามาหาผม ผมเองก็เริ่มออกวิ่ง ก่อนปาโล่แบบในหนังกัปตันอเมริกากระแทกหน้ามันแบบที่เคยดูในหนัง หลังจากโล่กระแทกหน้ามันก็ปลิวกระเด็นไปซนฝาผนังถ้ำ ก่อนตัวผมสไลด์ลอดไต้หว่างขาโทรลล์ ตวัดดาบในมือฟันเท้าทั้งสองข้างสลับกันจนมันร้องลั่นในขณะที่ตัวสไลด์อยู่ ก่อนกระโดดขึ้นยืนด้านหลังโทรลล์

ผมไม่รอให้มันหันกลับมา วิ่งไปหามันก่อนกระโดดฟันบริเวณต้นขา ด้วยตัวมันสูงมากกว่าผมเยอะ โทรลล์ที่โดนฟันซ้ำจนเสียหลักล้มลง ผมอาศัยจังหวะที่มันล้มวิ่งเข้าไปแทงดาบบนร่างกายมัน ปักดาบลงไปสุดแรง มันยกมือมาจับตัวผมพยายามบีบร่างผม ตอนนี้สีหน้าผมเขียวอื๋ยแล้ว แต่มือทั้งสองของผมก็ไม่ยอมปล่อยดาบ ทิ่มท้องมันจนมิดด้าม 

โทรลล์ส่งเสียงร้องอย่างทรมาน เลือดไหลนองพื้น แผลเก่าแผลใหม่สร้างความเจ็บปวดให้มันอย่างหนัก เดม่อนเริ่มรู้สึกว่าโทรลล์อ่อนแรง มันเริ่มคลายมือที่บีบผม จนผมกลับมาหายใจได้อีกครั้งหลังจากหายใจหอบถี่มาสักพัก มันเริ่มอ่อนแรงจนร้องเสียงหลงครั้งใหญ่ โทรลล์ค่อย ๆ สลายเป็นฝุ่นละอองสีทอง

ผมเดินไปเก็บสินสงครามและหอกของร็อกซาน่ามุมห้องให้เจ้าตัว ก่อนเดินไปที่ร่างหญิงสาว ผมช้อนมือทั้งสองข้างลอดใต้ตัวหญิงสาวในขณะย่องตัวลง เพื่ออุ้มร่างร็อกซาน่าขึ้นมา ผมมองใบหน้าของเธอ ดูเหมือนเธอเริ่มหายใจเบาลง 

ผมไม่รอช้า รีบอุ้มร่างของธิดาแห่งฮาเดสไปห้องพยาบาลโดยด่วน ได้แต่ภาวนาขออย่าให้เจออสุรกายตัวอื่น ๆ ในป่า ตอนนี้ผมห่วงเป็นเพียงหญิงสาวในอ้อมแขนของผมเท่านั้นที่หมดสติไปและบาดเจ็บหนักเอาการ....