เมืองอัลบูเคอร์คี

God โพสต์ 4 วันที่แล้ว

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Pacifico&family=Kanit:wght@400;600;800&display=swap" rel="stylesheet">

<style>
/* ========== SCOPE LOCK: มีผลเฉพาะใน #soft-pastel ========== */
#soft-pastel{
/* Palette from your image */
--cocoa: #AC6959; /* darkest */
--salmon:#E79476; /* warm coral */
--apricot: #F1BA85; /* orange cream */
--sand: #EFD090; /* soft yellow */
--cream: #FAF2DD; /* lightest */

/* map ชื่อเดิมไว้ เผื่อโค้ดข้างในเรียกใช้ */
--pink-soft: var(--salmon);
--rose-dust: var(--cocoa);
--latte: var(--sand);

--ink: #3d2b26;
--soft-shadow: 0 12px 28px rgba(70,40,30,.18), 0 3px 8px rgba(70,40,30,.10);
--radius: 22px;
--maxw: 820px;

color: var(--ink);
font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,Segoe UI,Roboto,sans-serif;
position:relative;
}
#soft-pastel *{ box-sizing:border-box }

/* พื้นหลังโทนครีม-ส้ม-น้ำตาล */
#soft-pastel::before{
content:""; position:absolute; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(60% 45% at 12% 0%, rgba(250,242,221,.95), transparent 58%),
radial-gradient(55% 40% at 88% 10%, rgba(239,208,144,.55), transparent 60%),
linear-gradient(180deg,
 rgba(250,242,221,1) 0%,
 rgba(241,186,133,.95) 38%,
 rgba(231,148,118,.92) 72%,
 rgba(172,105,89,.90) 100%);
opacity:.98;
}

/* ================= โครงหลัก ================= */
#soft-pastel .post-wrap{
padding:28px;
background: linear-gradient(180deg, rgba(250,242,221,.55), transparent 72%);
border-radius: 16px;
}

#soft-pastel #box01{
max-width:980px; margin:0 auto;
border-radius: var(--radius);
padding:40px 44px;
background: linear-gradient(180deg,
rgba(250,242,221,.96) 0%,
rgba(239,208,144,.88) 44%,
rgba(231,148,118,.82) 78%,
rgba(172,105,89,.78) 100%);
box-shadow: var(--soft-shadow), inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.55);
position:relative; overflow:hidden;
}

/* ไฮไลต์แสงฟุ้ง */
#soft-pastel #box01::before{
content:""; position:absolute; inset:-6% -8% -20% -8%; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(65% 55% at 8% 0%, rgba(255,255,255,.45), transparent 62%),
radial-gradient(55% 45% at 100% 0%, rgba(239,208,144,.35), transparent 62%);
}

/* เฟรมเนื้อหา */
#soft-pastel .phx-frame{
max-width: var(--maxw);
margin:10px auto 0;
padding:18px 16px 8px;
border-radius: calc(var(--radius) + 2px);
background: rgba(250,242,221,.92);
box-shadow:
inset 0 0 0 1px rgba(172,105,89,.14),
var(--soft-shadow);
}

/* หัวเรื่อง: cocoa → salmon */
#soft-pastel .phx-title{
margin:10px 0 6px; text-align:center; line-height:1;
font-family:'Pacifico', cursive; font-size:48px; letter-spacing:.5px;
background: linear-gradient(90deg, var(--cocoa), var(--salmon));
-webkit-background-clip:text; background-clip:text; color:transparent;
text-shadow: 0 10px 24px rgba(172,105,89,.18);
}
#soft-pastel .phx-sub{ text-align:center; color: rgba(61,43,38,.78); font-size:14px; margin:0 0 18px }

/* รูป hero */
#soft-pastel .phx-hero{
width:78%; max-width:640px; margin:0 auto 20px;
border-radius:16px; overflow:hidden;
box-shadow: 0 0 0 1px rgba(172,105,89,.14), var(--soft-shadow);
background: rgba(250,242,221,.9);
}
#soft-pastel .phx-hero img{ display:block; width:100%; height:auto; transition:transform .5s ease, filter .5s ease }
#soft-pastel .phx-hero img:hover{ transform:scale(1.03); filter:saturate(1.04) contrast(1.02) }

/* การ์ดเนื้อหา */
#soft-pastel .phx-card{
position:relative;
width:82%; max-width:660px; margin:12px auto 24px;
border-radius: var(--radius); padding:22px 24px; text-align:center;
background: linear-gradient(180deg,
rgba(250,242,221,.98) 0%,
rgba(239,208,144,.86) 55%,
rgba(241,186,133,.80) 100%);
box-shadow:
0 12px 26px rgba(70,40,30,.12),
0 2px 6px rgba(70,40,30,.08),
inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.55),
inset 0 0 0 1px rgba(172,105,89,.14);
}
#soft-pastel .phx-card::before{
content:""; position:absolute; inset:0; border-radius:inherit; pointer-events:none;
background: radial-gradient(120% 85% at 50% -20%, rgba(255,255,255,.18), transparent 62%);
}

/* ตัวหนังสือ */
#soft-pastel .phx-card h2{
font-family:'Pacifico', cursive; font-size:36px; margin:4px 0 8px;
background: linear-gradient(90deg, var(--cocoa), var(--salmon));
-webkit-background-clip:text; background-clip:text; color:transparent;
text-shadow: 0 8px 18px rgba(172,105,89,.14);
}
#soft-pastel .phx-tag{ color: rgba(61,43,38,.72); font-weight:700; margin:2px 0 12px; letter-spacing:.02em }
#soft-pastel .phx-body{ color:#3d2b26; line-height:1.95; font-size:15.5px; letter-spacing:.1px }
#soft-pastel .phx-body p{ margin:10px 0 }

/* Responsive */
@media (max-width: 600px){
#soft-pastel .phx-title{ font-size:40px }
#soft-pastel .phx-card h2{ font-size:30px }
#soft-pastel .phx-hero, #soft-pastel .phx-card{ width:92% }
}
</style>

<div id="soft-pastel">
<div class="post-wrap">
<div id="box01">
 <div class="phx-frame">
 <h1 class="phx-title">Albuquerque</h1>
 <div class="phx-sub">(อัลบูเคอร์คี🌄รัฐนิวเม็กซิโก)</div>

 <figure class="phx-hero">
 <img src="https://iili.io/fGMSKqQ.jpg" alt="Hero Image">
 </figure>

 <section class="phx-card">
 <h2>เมืองอัลบูเคอร์คี</h2>
 <div class="phx-tag">[ The Duke City ]</div>
 <div class="phx-body">
 อัลบูเคอร์คี หรือ แอลบูเคอร์คี (Albuquerque) เปรียบเสมือนภาพวาดสีน้ำมันที่ป้ายทับด้วยสีส้มอิฐและสีม่วงครามยามพระอาทิตย์อัสดง เมืองที่ใหญ่ที่สุดในรัฐนิวเม็กซิโกแห่งนี้ตั้งตระหง่านอยู่ริมฝั่งแม่น้ำริโอแกรนด์ โดยมีเทือกเขาสานเดียที่ทอประกายสีชมพูระเรื่อเป็นฉากหลังอันโอ่อ่า กลิ่นหอมของพริกเขียวเผาไฟที่ลอยละล่องไปตามสายลมผสมผสานกับความลึกลับของย่านเมืองเก่า (Old Town) ที่มีอาคารดินเหนียวทรงโบราณตั้งตระหง่านมานานนับศตวรรษ ในยามเช้า ท้องฟ้าที่นี่มักจะถูกประดับประดาด้วยบอลลูนหลากสีสันที่ลอยละล่องประดุจงานรื่นเริงของเหล่านางฟ้า แอลบูเคอร์คีคือดินแดนแห่งมนต์ขลังที่ซึ่งประวัติศาสตร์อันเก่าแก่และเทคโนโลยีสมัยใหม่มาบรรจบกันอย่างลุ่มลึก
 </div>
 </section>

 </div>
</div>
</div>
</div>

Xolotl โพสต์ 4 วันที่แล้ว

<h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/Gemini_Generated_Image_dowc57dowc57dowc__1_-removebg-preview-1.md.png" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 20-21 เดือน ธันวาคม ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เวลาเย็นดึกวันที่ 20 จนถึงเช้าวันที่ 21  เป็นต้นไป ณ อัลบูเคอร์คี ไปถึง ซานตาเฟ รัฐนิวเม็กซิโก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">◀️┃▶️ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> แสงแดดยามกลางวันแผ่วเบาเคลือบผืนถนนด้วยสีทองจาง รถโดยสารประจำทางเคลื่อนตัวไปตามเส้นทางระหว่างรัฐอย่างสม่ำเสมอ เสียงล้อบดกับพื้นยางมะตอยดังเป็นจังหวะเดียวกันกับการเต้นของหัวใจที่นิ่งและมั่นคงของคีอาร์ เด็กสาวผมสีบลอนด์ทองแดงเอนตัวพิงกระจก มองเส้นทางที่ทอดยาวสู่ขอบฟ้าเหมือนเส้นด้ายไร้จุดจบ การเดินทางจากแฟลกสตาฟมุ่งสู่อัลบูเคอร์คีดูเหมือนแค่ห้าร้อยกว่ากิโลเมตรตามที่ GPS ระบุ แต่สำหรับคีอาร์ มันไม่ได้แค่เลยสักนิด การอยู่บนถนนที่ทอดยาวเกือบทั้งวันในความเงียบอึดอัดของรถโดยสารที่เต็มไปด้วยผู้โดยสารแปลกหน้า คือการทดสอบสมาธิและความอดทนในแบบที่เธอไม่ชอบที่สุด เธอไม่กลัวความโดดเดี่ยว เธอชอบมันด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่รำคาญคือเสียงและความไม่สมมาตรที่มักเกิดขึ้นรอบตัว เช่น เสียงคนข้างหลังเคี้ยวมันฝรั่งทอด หรือเด็กเล็กที่เตะเบาะหลังเธอเป็นจังหวะ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์สูดหายใจเบา ๆ แล้วหลับตา ร่างกายเอนพิงกระจกเย็นเฉียบ เธอใช้พลังเล็กน้อยผสานประสาทสัมผัสเข้ากับลมภายนอก รถบัสกำลังแล่นไปด้วยความเร็วคงที่ 97 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ลมตะวันตกเฉียงใต้พัดแรงขึ้น และอุณหภูมินอกตัวรถลดลงเหลือสิบเจ็ดองศา เสียงกระซิบของลมพาเอากลิ่นฝุ่นจากทะเลทรายและกลิ่นเหล็กร้อนของรางรถไฟที่วิ่งขนานมาด้วย เสียงเครื่องยนต์ดังคลอไปเรื่อย ๆ จนกลายเป็นเหมือนเสียงกล่อม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอไม่หลับ แค่ปล่อยใจให้ไหลไปกับจังหวะการสั่นสะเทือนของถนน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อถึงอัลบูเคอร์คีในช่วงเย็นราวห้าโมงเย็น ฟ้ายังคงเรืองแสงส้มอมม่วง เหมือนใครเอาพู่กันจุ่มสีน้ำมาปัดทับท้องฟ้า เมืองใหญ่แห่งนี้ตั้งอยู่ระหว่างแม่น้ำริโอแกรนด์และเทือกเขาสานเดีย อาคารสูงรูปทรงแปลกตากับตึกเก่าสีอิฐแดงผสมกันอย่างประหลาดแต่กลมกลืน กลิ่นหอมของพริกเขียวเผาลอยมากับสายลมจนคีอาร์ต้องชะงักหายใจชั่วขณะ กลิ่นนั้นเข้มข้นจนแสบจมูก เธอยกมือแตะปลายจมูกอย่างรำคาญนิด ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">หลังลงจากรถ เธอเดินฝ่าผู้คนในย่านใจกลางเมือง เสียงดนตรีกีตาร์จากบาร์เล็ก ๆ ดังคลอในอากาศ เธอหันซ้ายหันขวาหาโรงแรมที่ดูไม่เสี่ยงตายจนมาหยุดที่ป้ายไฟสีทองของ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Hotel Parq Central<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> อาคารสามชั้นสีครีมที่ดูทันสมัยและสะอาดพอจะนอนได้ เธอผลักประตูกระจกเข้าไป เสียงกระดิ่งเหนือประตูดังแผ่ว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “หนึ่งคืนค่ะ” เธอบอกพนักงานหญิงตรงเคาน์เตอร์ด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่เรียบเย็น<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “ร้อยดอลลาร์ค่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอพยักหน้า หยิบเงินสดส่งให้ พนักงานส่งคีย์การ์ดให้พร้อมยิ้มอ่อน แต่คีอาร์เพียงรับมาโดยไม่ยิ้มตอบ เธอขึ้นบันไดไปชั้นสอง เดินเข้าห้องที่มีเพดานสูงและกลิ่นสะอาดของเครื่องฟอกอากาศ แสงไฟอุ่นตกกระทบผิวขาวซีดของเธอจนดูโปร่ง เธอวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะ แล้วนั่งลงบนเตียงกว้าง ความเงียบที่เธอตามหากลับมาอีกครั้ง เธอถอดรองเท้า คว้าเสื้อคลุมขนสัตว์ที่พับไว้มาคลุมไหล่ แล้วเอนตัวพิงหัวเตียง โทรศัพท์เดดาลัสส่องแสงจางบนฝ่ามือ  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์เลื่อนดูเส้นทางสุดท้ายอัลบูเคอร์คีไปซานตาเฟ ระยะทางเพียงร้อยกิโลเมตรก็แค่นี้เอง แต่แปลกที่คำว่าแค่นี้ กลับฟังดูเหนื่อยมากกว่าทุกระยะทางก่อนหน้านี้ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> รุ่งเช้า แสงแดดลอดผ่านม่านสีเทาเข้ามาในห้องจนผนังดูเหมือนถูกเคลือบด้วยทอง เธอตื่นสายกว่าปกติเล็กน้อยเพราะตั้งใจไว้แบบนั้น หลังจากหลายวันของการเดินทาง ร่างกายของเธอเริ่มรู้สึกหน่วง เธอใช้เวลานานกว่าปกติในห้องน้ำ อาบน้ำช้า ๆ แล้วเป่าผมให้แห้งจนมันฟูขึ้นเล็กน้อย คีอาร์แต่งตัวเรียบง่ายตามสไตล์เดิม เสื้อคอเต่าสีครีม โค้ตเทาเข้ม กระโปรงสั้นเหนือเข่า และรองเท้าบูตหนังสีดำ กลิ่นลูกอมแตงโมผสมเมนทอลลอยอ่อน ๆ เมื่อเธอเดินออกจากห้อง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ที่ล็อบบี้ เธอสั่งโกโก้เย็นกับขนมปังเบา ๆ ทานไปดูข่าวในจอโทรทัศน์ไป เสียงผู้ประกาศพูดถึงการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศและภัยพายุลมแรงบริเวณชายฝั่งตะวันตก คีอาร์ฟังเพียงครึ่งหู ก่อนลุกขึ้นและเดินออกจากโรงแรมในเวลาเก้าโมงเช้าตรง เธอเรียกรถแท็กซี่ไปยังสถานีรถโดยสารกลางของเมืองอัลบูเคอร์คี ก่อนจะขึ้นรถเที่ยวเช้าที่จะมุ่งหน้าไปซานตาเฟ เมืองหลวงของรัฐนิวเม็กซิโกที่อยู่ห่างไปเพียงหนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ระหว่างทางออกจากเมือง เสียงเครื่องยนต์ของรถดังกลบทุกเสียงอื่น ๆ ถนนทอดยาวผ่านแนวอาคารที่ลดระดับลงเรื่อย ๆ แทนที่ด้วยพื้นที่เปิดโล่งและภูเขาเตี้ย ๆ สีแดงสนิม ลมพัดแรงจนเธอต้องจับขอบหมวกไว้ เส้นทางสายนี้เงียบและสวยกว่าที่คิด กลิ่นดินแห้งกับหญ้าอบอุ่นปะทะจมูก <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เสียงทีวีบนรถโดยสารดังแทรกเสียงเครื่องยนต์ที่สั่นเบา ๆ ในห้องโดยสารที่แทบไม่มีใครพูดกันนัก ข่าวด่วนจาก BBC ขึ้นกราฟิกสีแดงจัด ก่อนภาพตัดเข้าสู่ผู้ประกาศหญิงในสูทสีกรมที่สีหน้าเคร่งเครียด ข้างหลังเธอเป็นภาพถนนในอิธากาที่เต็มไปด้วยเศษกระจกและหิมะที่กลายเป็นน้ำแข็ง คีอาร์หันสายตาจากหน้าต่างมามองจอทีวีที่ติดเหนือศีรษะคนขับโดยไม่ตั้งใจตอนแรก แต่พอคำว่า <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พายุสายฟ้า<span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ปรากฏขึ้น เธอก็ชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาสีเทาอมเขียวสะท้อนภาพแสงทองจากหน้าจอ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ผู้สื่อข่าวพูดเร็วและชัดเจน “…กระแสไฟฟ้าสีทองพุ่งลงมาจากท้องฟ้า คล้ายฟ้าผ่าที่มีทิศทางคงที่ และกลุ่มวัยรุ่นห้าคนในเครื่องแต่งกายลักษณะเฉพาะ…” คีอาร์ยกมือแตะริมฝีปาก พลางเอนหลังพิงเบาะ เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เสียงผู้โดยสารสองคนแถวหน้าเริ่มซุบซิบกันเรื่องก๊าซระเบิดหรือเรื่องก่อการร้าย แต่คีอาร์กลับรู้สึกได้ทันที มันไม่ใช่แค่นั้น มันไม่ใช่ของมนุษย์… <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">กระแสไฟฟ้าสีทอง... ไม่ใช่ธรรมชาติแน่<span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอคิด สั้นแต่เฉียบคม ความเย็นแผ่ซ่านออกจากภายในร่างกายโดยไม่รู้ตัว ความทรงจำเรื่องการต่อสู้ของเดมิก็อดผุดขึ้นในหัวเหมือนภาพซ้อนระหว่างเสียงประกาศข่าวแต่ละประโยค <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “...กลุ่มวัยรุ่นห้าคนในชุดยุทโธ...” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เธอหลุบตาลง พลางหายใจเข้าเงียบ ๆ <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ห้า...<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ตัวเลขนั้นบ่งบอกอะไรบางอย่าง เธอรู้จักพฤติกรรมของคนประเภทนั้นดี เด็กพวกนั้นอาจเป็นจากค่ายฮาล์ฟบลัด หรือไม่ก็จากค่ายจูปิเตอร์ เดมิก็อดรุ่นใหม่ที่ชอบสร้างเรื่องให้โลกต้องปั่นป่วน แล้วปล่อยให้พวกนักข่าวหาคำอธิบายที่ไม่มีวันเจอและปล่อยให้หมอกนั้นทำงานบังตาไป <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">พวกนั้น...<span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอคิดขณะมองภาพรถตู้พังยับเยินในจอ<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ยังไม่เรียนรู้เลยสินะ ว่าการใช้พลังกลางเมืองไม่ต่างอะไรกับการยิงปืนในตลาดสด... หรือมีอะไรให้ต้องใช้กัน? <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">คีอาร์ไม่รู้จักพวกเขาโดยตรง แต่เดาได้ทันทีว่ามีเทพองค์ใดองค์หนึ่งอยู่เบื้องหลัง แสงสีทองไม่ใช่เรื่องที่ธรรมดา มันมีบางอย่างคล้ายสิ่งนั้นมากเกินไป ความคิดหนึ่งแล่นผ่านหัวเธอเร็วเกินกว่าจะหยุด <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ซุส? <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอหลุบตา หันกลับไปมองวิวข้างทางอีกครั้ง ดวงตาที่เมื่อครู่สงบ กลับมีประกายแข็งขึ้นเล็กน้อย เธอไม่พูด ไม่อธิบายให้ใครฟัง แค่ยกมือขึ้นดึงผ้าพันคอให้แน่นกว่าเดิม เสียงลมที่พัดลอดเข้ามาผ่านช่องกระจกด้านบนของรถพัดเบา ๆ ไปทั่วห้องโดยสาร ทีวียังคงรายงานต่อด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก แต่คีอาร์ไม่ฟังต่อ เธอเอียงหน้ากลับไปทางหน้าต่าง มองเส้นขอบฟ้าที่ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสี ดวงตาเย็นเฉียบสะท้อนท้องฟ้าเหมือนน้ำแข็งที่ขังความคิดไว้ข้างใน  ดวงตาสีเทาอมเขียวสะท้อนฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นส้มอ่อน เธอหลุบตาลงเล็กน้อย “อีกนิดเดียว...” เสียงในใจพึมพำ เธอไม่ได้พูดกับใคร แค่ยืนยันกับตัวเองว่าทุกอย่างยังคงอยู่ในแผน ปลายทางใกล้เข้ามาและเหมือนสายลมที่พัดนำทางเธอมาโดยตลอด<div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> </div><hr style="border: none; border-top: 2px solid #BEBEBE; width: 100%;"><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;">โรลเพลย์ฟังข่าว +15 EXP </div><div style="text-align: center;">ระเบิดปริศนาและ "พายุสายฟ้า" ถล่มใจกลางอิธากา: ทางการนิวยอร์กประกาศสถานการณ์ฉุกเฉิน</div>

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

เมืองอัลบูเคอร์คี