เมืองแฟลกสตาฟ

God โพสต์ 4 วันที่แล้ว

<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Pacifico&family=Kanit:wght@400;600;800&display=swap" rel="stylesheet">

<style>
/* ========== SCOPE LOCK: มีผลเฉพาะใน #soft-pastel ========== */
#soft-pastel{
/* Celestial Palette (from your image) */
--night: #030208; /* black */
--navy: #252D54; /* deep navy */
--indigo:#3D4375; /* indigo */
--mauve: #93739C; /* mauve purple */
--blush: #EDD3DC; /* soft blush */

/* map ให้โค้ดเดิมใช้ต่อได้ */
--pink-soft: var(--blush);
--rose-dust: var(--mauve);
--cream: color-mix(in oklab, var(--blush) 78%, white 22%);
--latte: var(--indigo);

--ink: var(--navy);
--soft-shadow: 0 14px 34px rgba(0,0,0,.38), 0 4px 10px rgba(0,0,0,.22);
--radius: 22px;
--maxw: 820px;

color: var(--ink);
font-family:'Kanit',system-ui,-apple-system,Segoe UI,Roboto,sans-serif;
position:relative;
}
#soft-pastel *{ box-sizing:border-box }

/* พื้นหลังโทน Celestial */
#soft-pastel::before{
content:""; position:absolute; inset:0; z-index:-1; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(55% 45% at 18% 10%,
 color-mix(in oklab, var(--mauve) 55%, transparent) 0%,
 transparent 60%),
radial-gradient(45% 35% at 85% 0%,
 color-mix(in oklab, var(--blush) 22%, transparent) 0%,
 transparent 62%),
linear-gradient(180deg,
 var(--night) 0%,
 var(--navy) 42%,
 var(--indigo) 100%);
opacity:1;
}

/* ================= โครงหลัก ================= */
#soft-pastel .post-wrap{
padding:28px;
background: linear-gradient(180deg,
color-mix(in oklab, var(--night) 55%, transparent) 0%,
transparent 72%);
border-radius: 16px;
}

#soft-pastel #box01{
max-width:980px; margin:0 auto;
border-radius: var(--radius);
padding:40px 44px;
background: linear-gradient(180deg,
 color-mix(in oklab, var(--navy) 86%, var(--night) 14%) 0%,
 color-mix(in oklab, var(--indigo) 72%, var(--mauve) 28%) 100%);
box-shadow: var(--soft-shadow), inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.10);
position:relative; overflow:hidden;
}

/* ไฮไลต์แสงฟุ้ง */
#soft-pastel #box01::before{
content:""; position:absolute; inset:-6% -8% -20% -8%; pointer-events:none;
background:
radial-gradient(65% 55% at 8% 0%,
 rgba(237,211,220,.18), transparent 62%),
radial-gradient(55% 45% at 100% 0%,
 rgba(147,115,156,.18), transparent 62%);
}

/* เฟรมเนื้อหา */
#soft-pastel .phx-frame{
max-width: var(--maxw);
margin:10px auto 0;
padding:18px 16px 8px;
border-radius: calc(var(--radius) + 2px);
background: color-mix(in oklab, var(--blush) 82%, white 18%);
box-shadow:
inset 0 0 0 1px color-mix(in oklab, var(--mauve) 22%, transparent),
0 12px 26px rgba(0,0,0,.22);
}

/* หัวเรื่อง: Mauve → Blush */
#soft-pastel .phx-title{
margin:10px 0 6px; text-align:center; line-height:1;
font-family:'Pacifico', cursive; font-size:48px; letter-spacing:.5px;
background: linear-gradient(90deg, var(--mauve), var(--blush));
-webkit-background-clip:text; background-clip:text; color:transparent;
text-shadow: 0 14px 26px rgba(0,0,0,.28);
}
#soft-pastel .phx-sub{
text-align:center;
color: color-mix(in oklab, var(--navy) 70%, var(--mauve) 30%);
font-size:14px; margin:0 0 18px
}

/* รูป hero: ขอบกลืนเนียน */
#soft-pastel .phx-hero{
width:78%; max-width:640px; margin:0 auto 20px;
border-radius:16px; overflow:hidden;
box-shadow:
0 0 0 1px color-mix(in oklab, var(--mauve) 22%, transparent),
var(--soft-shadow);
background: color-mix(in oklab, var(--blush) 40%, white 60%);
}
#soft-pastel .phx-hero img{ display:block; width:100%; height:auto; transition:transform .5s ease, filter .5s ease }
#soft-pastel .phx-hero img:hover{ transform:scale(1.03); filter:saturate(1.04) contrast(1.02) }

/* การ์ดเนื้อหา: Blush → Mauve */
#soft-pastel .phx-card{
position:relative;
width:82%; max-width:660px; margin:12px auto 24px;
border-radius: var(--radius); padding:22px 24px; text-align:center;
background: linear-gradient(180deg,
color-mix(in oklab, var(--blush) 86%, white 14%) 0%,
color-mix(in oklab, var(--mauve) 52%, var(--blush) 48%) 100%);
box-shadow:
0 14px 32px rgba(0,0,0,.18),
0 3px 10px rgba(0,0,0,.12),
inset 0 1px 0 rgba(255,255,255,.45),
inset 0 0 0 1px color-mix(in oklab, var(--mauve) 22%, transparent);
}
#soft-pastel .phx-card::before{
content:""; position:absolute; inset:0; border-radius:inherit; pointer-events:none;
background: radial-gradient(120% 85% at 50% -20%, rgba(255,255,255,.18), transparent 62%);
}

/* ตัวหนังสือ */
#soft-pastel .phx-card h2{
font-family:'Pacifico', cursive; font-size:36px; margin:4px 0 8px;
background: linear-gradient(90deg, var(--navy), var(--indigo));
-webkit-background-clip:text; background-clip:text; color:transparent;
text-shadow: 0 10px 20px rgba(0,0,0,.16);
}
#soft-pastel .phx-tag{
color: color-mix(in oklab, var(--navy) 62%, var(--mauve) 38%);
font-weight:700; margin:2px 0 12px; letter-spacing:.02em
}
#soft-pastel .phx-body{
color: color-mix(in oklab, var(--navy) 80%, black 20%);
line-height:1.95; font-size:15.5px; letter-spacing:.1px
}
#soft-pastel .phx-body p{ margin:10px 0 }

/* Responsive */
@media (max-width: 600px){
#soft-pastel .phx-title{ font-size:40px }
#soft-pastel .phx-card h2{ font-size:30px }
#soft-pastel .phx-hero, #soft-pastel .phx-card{ width:92% }
}
</style>

<div id="soft-pastel">
<div class="post-wrap">
<div id="box01">
 <div class="phx-frame">
 <h1 class="phx-title">Flagstaff</h1>
 <div class="phx-sub">(แฟลกสตาฟ🌌รัฐแอริโซนา)</div>

 <figure class="phx-hero">
 <img src="https://iili.io/fGGLkRp.jpg" alt="Hero Image">
 </figure>

 <section class="phx-card">
 <h2>เมืองแฟลกสตาฟ</h2>
 <div class="phx-tag">[ International Dark Sky Cities ]</div>
 <div class="phx-body">
 ท่ามกลางผืนป่าสนพอนเดอโรซาอันกว้างใหญ่ที่สุดในโลก แฟลกสตาฟ (Flagstaff) ตั้งตระหง่านอยู่ใต้เงาของยอดเขาซานฟรานซิสโกพีคส์ที่ปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน เมืองแห่งนี้เปรียบเสมือนโอเอซิสบนที่ราบสูงอาบด้วยอากาศเย็นเยือกและกลิ่นหอมของยางไม้ อบอวลไปด้วยบรรยากาศลึกลับของดวงดาวที่ส่องประกายชัดเจนที่สุดแห่งหนึ่งในอเมริกาจนได้รับฉายาว่าเป็น "เมืองฟ้ามืดสากล" แห่งแรกของโลก ที่นี่ไม่ใช่แค่ทางผ่านสู่แกรนด์แคนยอน แต่เป็นดินแดนที่ประวัติศาสตร์ของถนนสาย 66 (Route 66) ยังคงมีชีวิตชีวา ท่ามกลางเสียงหวูดรถไฟที่ก้องกังวานผ่านย่านดาวน์ทาวน์ที่เต็มไปด้วยอาคารอิฐเก่าแก่และวิญญาณแห่งการผจญภัย แฟลกสตาฟคือที่ที่ความหนาวเหน็บและความอบอุ่นจากผู้คนมาบรรจบกันอย่างลงตัว
 </div>
 </section>

 </div>
</div>
</div>
</div>

Xolotl โพสต์ 4 วันที่แล้ว

<h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://img2.pic.in.th/pic/Gemini_Generated_Image_dowc57dowc57dowc__1_-removebg-preview-1.md.png" border="0"></h1><h1 dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">วันที่ 19-20 เดือน ธันวาคม ปี 2025</h1><span style="background-color: transparent; font-weight: 700; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เวลาดึกวันที่ 19 จนถึงเช้าวันที่ 20 เป็นต้นไป ณ แฟลกสตาฟ รัฐแอริโซนา ไปถึง อัลบูเคอร์คี รัฐนิวเม็กซิโก (520 กม.)<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">◀️┃▶️ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> การเดินทางจากเบเกอร์สฟีลด์ถึงแฟลกสตาฟกลายเป็นบททดสอบความอดทนที่ยาวนานเกินกว่าที่คีอาร์ตั้งใจไว้ตอนแรก 800 กว่ากิโลเมตรบนถนนระหว่างรัฐคือเส้นทางที่เหมือนจะไม่มีวันจบ เสียงเครื่องยนต์ของรถประจำทางดังสม่ำเสมอจนกลายเป็นเสียงกล่อม เธอนั่งมองทิวทัศน์ที่เปลี่ยนจากทุ่งแห้งของแคลิฟอร์เนียสู่ภูเขาแดงของแอริโซนา ผ่านเมืองเล็ก ๆ ที่มีป้ายร้านเก่า ๆ และตู้จ่ายน้ำมันสนิมเขรอะ คีอาร์แทบไม่พูดกับใคร มีเพียงเสียงหูฟังที่เปิดคลอเพลงบรรเลงเบา ๆ กับความคิดที่เธอปล่อยให้ไหลไปเรื่อย ๆ เหมือนลม <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> รถหยุดพักเป็นระยะตามจุดบริการริมทาง เธอลงไปยืดขา ซื้อโซดาเย็น ๆ จากเครื่องหยอดเหรียญแล้วเดินกลับขึ้นรถโดยไม่สบตาใคร ความนิ่งของเธอไม่ใช่การเก็บตัว แต่เป็นการประหยัดพลัง สมองของเธอทำงานอยู่ตลอดเวลา ประเมินสภาพอากาศ เส้นทาง ระยะเวลา และความเสี่ยงของการเดินทางในทุกชั่วโมงที่ผ่านไป <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อถึงแฟลกสตาฟในเวลาราวสามทุ่ม แสงอาทิตย์ไม่ได้ลับขอบฟ้าเสียทีเดียว แต่ฟ้าก็ไม่สว่างพอจะเรียกว่ากลางวัน ความส้มหม่นของแสงเหนือขอบฟ้าทาบเงาเมืองไว้เหมือนโลกกำลังค้างอยู่ระหว่างสองห้วงเวลา นั่นคือผลของกลางคืนที่หายไป ความผิดปกติของโลกหลังเทพีนิกซ์ถูกจับตัวหายไป คีอาร์ไม่แปลกใจอีกต่อไป แค่ยอมรับมันเหมือนยอมรับอากาศหนาวที่ต้องสูดเข้าไปทุกวันใครปรับตัวก็รอด ใครไม่ปรับก็ตาย <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">เธอเดินข้ามถนนหลักที่เริ่มเงียบ ป้ายไฟของร้านอาหารเม็กซิกันส่องสีแดงและเขียวกระพริบไม่สม่ำเสมอ จนมาหยุดที่ <span style="color: rgb(105, 105, 105); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">Hotel Aspen Flagstaff<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> โรงแรมขนาดกลางสองชั้นติดถนน ที่มีลานจอดรถกว้างและไฟสีเหลืองอบอุ่น “คืนนี้... แค่ให้มีที่นอนพอ” เธอพูดกับตัวเองขณะดึงประตูเข้าไป <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เคาน์เตอร์ต้อนรับมีกระถางไม้ประดับหนึ่งต้นและพนักงานชายวัยสามสิบกว่าคนยืนอ่านโทรศัพท์ เขาเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นเด็กสาวผมสีทองแดงในโค้ตเรียบ ๆ ยืนอยู่ตรงหน้า “เช็กอินเหรอครับ?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> คีอาร์พยักหน้า “ค่ะ ห้องเดี่ยว หนึ่งคืน”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> “หกสิบดอลลาร์ครับ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอควักเงินส่งให้โดยไม่ต่อรอง รับคีย์การ์ดมาและเดินตรงขึ้นบันได เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นไม้ลั่นแผ่ว ๆ ห้องที่ได้อยู่มุมอาคาร มีกลิ่นสะอาดของน้ำยาถูพื้น เธอโยนกระเป๋าไว้ปลายเตียงแล้วปล่อยตัวนั่งลง ผมที่รวบไว้คลายลงมาแตะไหล่ คีอาร์ถอดรองเท้า แล้วเอนหลังพิงหมอน มองเพดานนิ่งเงียบ “เหนื่อยเกินไปหน่อย... แต่ยังไม่ถึงครึ่งทาง” เธอพึมพำเบา ๆ ก่อนปิดไฟและปล่อยให้ตัวเองหลับไปในความมืดครึ่ง ๆ กลาง ๆ ของค่ำคืนที่ไม่มีดวงดาว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> รุ่งเช้า เธอตื่นสายกว่าปกติเล็กน้อย แสงอุ่นลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง เธอลุกขึ้นช้า ๆ ยกแขนบิดขี้เกียจ ร่างกายรู้สึกหนักจากการนั่งรถทั้งวันก่อนหน้า หลังอาบน้ำและจัดของเสร็จ เธอลงมาทานอาหารเช้าริมล็อบบี้ กาแฟร้อน ขนมปังปิ้งกับแยม และโยเกิร์ตหนึ่งถ้วย เรียบง่ายและเพียงพอ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เมื่อเวลาใกล้แปดโมงเช้า เธอออกจากโรงแรมพร้อมกระเป๋าผ้าใบเดิม มุ่งหน้าไปยังสถานีรถประจำทางของเมืองแฟลกสตาฟ รถคันใหญ่สีเทาเงินจอดรออยู่ก่อนแล้ว กลิ่นน้ำมันดีเซลคละคลุ้งอยู่ในอากาศ “ปลายทางนิวเม็กซิโกครับ” คนขับพูดขึ้นเมื่อเธอยื่นตั๋วให้ เขามองเด็กสาวตัวเล็กในโค้ตยาวด้วยสายตาแปลกใจเล็กน้อย แต่คีอาร์เพียงยิ้มบาง ๆ “ขอบคุณค่ะ” ก่อนจะเดินไปนั่งที่ริมหน้าต่าง รถค่อย ๆ เคลื่อนออกจากสถานี เสียงล้อบดบนถนนคอนกรีตเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง ภูมิทัศน์ของแฟลกสตาฟค่อย ๆ หายไปทางด้านหลังแทนที่ด้วยเส้นทางสายยาวที่มุ่งไปทางตะวันออกเฉียงใต้ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เส้นทางสู่รัฐนิวเม็กซิโก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> ลมพัดผ่านกระจกข้างที่เปิดแง้มไว้ เธอวางศอกบนขอบหน้าต่าง มองดูทิวเขาสีสนิมกับป่าสนที่ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นทะเลทรายหิน เธอเงียบ ราวกับกำลังคุยกับสายลมที่วิ่งไปพร้อมรถ <span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">อีกห้าร้อยกว่ากิโลเมตร... แล้วจะถึงอัลบูเคอร์คี<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> เธอคิด ขณะสายตายังคงทอดยาวไปข้างหน้า เหนือเส้นทางที่ดูไม่มีที่สิ้นสุด ดวงตาเทาอมเขียวสะท้อนแสงอาทิตย์ขึ้นสีเงินเจือเขียวจาง ๆ ในกระจกสะท้อน เธอเห็นใบหน้าตัวเองนิ่งเรียบเหมือนเดิม ไม่มีความตื่นเต้นหรือความกลัว มีเพียงการคำนวณอย่างเยือกเย็นว่าต้องใช้เวลาอีกกี่ชั่วโมง กี่แวะพัก กี่จุดเสี่ยงที่จะต้องระวัง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> สำหรับคนอื่น การเดินทางอาจคือการแสวงหาความหมาย แต่สำหรับคีอาร์ มันคือการเคลื่อนที่ของชีวิตอย่างมีเหตุผล<hr style="border: none; border-top: 2px solid #BEBEBE; width: 100%;">

หน้า: [1]

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver

เมืองแฟลกสตาฟ