[ใกล้กับสนามฝึก] ลานยิงธนู - โซนอื่น ๆ - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Rita โพสต์ 2024-11-24 12:40:28

Jayvik โพสต์ 2024-12-9 21:25:10

<div class="btpsta-1" style="outline-color:#466ca6"><div class="btpsta-1fight"><div class="btpsta-1ic"><i class="cp cp-map-o" style="color:#6E8F58"><br></i><i class="cp cp-sword-o" style="color:#466ca6"></i></div></div><div class="btpsta-1post"><div class="btpsta-1post"><div class="btpsta-1post"><font size="4">หลังจากที่เจวิคเดินมาจากทางปากทางเข้าป่าต้องห้ามเขาก็นึกขึ้นได้ว่าควรที่จะเริ่มฝึกฝนร่างกายได้แล้ว ไม่เช่นนั้นเขาน่าจะเอาตัวรอดจากเหล่าสัตว์ประหลาดและปีศาจไม่ได้ ชายหนุ่มเดินกลับมาใกล้ ๆ กลับสนามฝึกมายั่งลานยิงธนู เขายืนมองอยู่ไกล ๆ เห็นเหล่าเพื่อนร่วมค่ายกำลังฝึกยิ่งธนูกัน</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">ชายหนุ่มไม่ได้มีทักษะในการใช้ธนูมาก่อนเลยเขาจึงยืนสังเกตการณ์ว่า คนที่ซ้อมธนูกันอยู่ตั้งท่าอย่างไร เล็งธนูไปที่เป้าอย่างไร</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">‘มัวแต่ยืนมองอย่างเดียวก็ไม่น่าช่วยอะไร ลองทำดูเลยดีกว่า’เจวิคนึกขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบเอาธนูฝึกหัดที่บริเวณเก็บธนู</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">เขาถือคันธนูด้วยมือขวาก่อนจะเอามือซ้ายมาลองดึง ๆ สายของธนู เขาเริ่มดึงให้สายตรึงขึ้นเรื่อย ๆ แต่ยังไม่ได้ดึงสุดแรง เพราะเกรงว่าจะทำให้ตนเองบาดเจ็บจากการที่สายธนูดีดใส่ ชายหนุ่มทำวนซ้ำไปมา เพื่อฝึกฝนให้ตนเองชินกับคันธนู</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">เจวิคยื่นธนูไปทางด้านหน้าของตนโดยที่ใช่มือขวาจับธนูไว้ เขาใช้มือซ้ายดึงสายของธนูแล้วเบี่ยงตัวเองให้ขนาดกับคันธนู ก่อนจะเริ่มดึงสายให้ตึงขึ้น แล้วจึงค่อย ๆ ปล่อยสายคันธนู</font></div><div class="btpsta-1post"><font size="4">‘วันนี้แค่นี้ก่อนแล้วกัน’ เจวิคนึกภายในใจก่อนจะวางธนูคืนที่เดิมแล้วจึงเดินจากไป</font></div><div><br></div></div><div class="btpsta-1post" style="text-align: right;"><font size="4" color="#466ca6"><b>ฝึกฝนประจำวัน +15 EXP / +5 พลังใจง</b></font></div></div></div><div class="bta-cr">Jayvik Mchonde</div><link rel="stylesheet" href="//icons.cappuccicons.com/cpf.css"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Roboto+Condensed&
display=swap" rel="stylesheet"><style>
@font-face {
font-family: 'Hugiller';
src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0');
src: url('https://dl.dropbox.com/s/n8sgc1u4ywaqkv5/Hugiller%20DEMO.otf?dl=0') format('truetype');
font-weight: normal;
font-style: normal;
}
.btpsta-1{
width:800px;
border:1px solid #466ca6;
background:#fefefe;
border:15px solid #fafafa;
margin:10px auto;
outline:1px solid #466ca6;
outline-offset:-15px;
}

.btpsta-1title b{
font-family: 'Hugiller';
font-size:30px;
color:#466ca6;
display:block;
line-height:18px;
}
.bta-cr{
width:800px;
margin:-5px auto 20px;
text-align:center;
font-size:8px;
text-transform:uppercase;
text-decoration:none;
color:#888;
background:#fff;
border:1px solid #ddd;
height:18px;
display:flex;
align-items:center;
justify-content:center;
}
.btpsta-1post{
margin:10px 30px 40px;
font-size:12px;
text-align:justify;
color:#888;
line-height:18px;
font-family: 'Roboto Condensed', sans-serif;
}

.btpsta-1title > span > i{
font-size:6px;
padding:0px 5px;
color:#466ca6;
}
.btpsta-1fight{
display:flex;
align-items:center;
justify-content:center;
height:100px;
position:relative;
padding:30px 0px 10px;
}
.btpsta-1fight > div {
position:absolute;
width:70px;
height:70px;
border-radius:100px;
display:flex;
align-items:Center;
justify-content:center;
border:1px solid #ddd;
overflow:hidden;
background:#fbfbfb
}
.btpsta-1fight>div>i{
position:relative;
font-size:25px;
color:#58ADB9;
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(1){
left:8px;
animation: btpsta-1fight1 3s infinite;
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(2){
top:0px;
left:-8px;
animation: btpsta-1fight2 3s infinite;
transform:rotate(-90deg);
}
@keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(1){
-webkit-animation:btpsta-1fight1 3s infinite;
-moz-animation:btpsta-1fight1 3s infinite;
-o-animation:btpsta-1fight1 3s infinite
}
.btpsta-1fight>div>i:nth-child(2){
-webkit-animation:btpsta-1fight2 3s infinite;
-moz-animation:btpsta-1fight2 3s infinite;
-o-animation:btpsta-1fight2 3s infinite
}
@-moz-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-webkit-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-o-keyframes btpsta-1fight1{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px
}
50%{
transform:rotate(0deg);
left:8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:-3px;
}
}
@-moz-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
@-webkit-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
}
@-o-keyframes btpsta-1fight2{
0%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
50%{
transform:rotate(-90deg);
left:-8px;
}
100%{
transform:rotate(-45deg);
left:3px;
}
}
</style>

Ertah โพสต์ 2025-2-13 00:13:35

<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 750px;--img-size: 100px;--accent: #d7c56e;--bg-color: #212121;--title-color: #000000;--text-color: #dedede;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader"><div class="rtitle">ERTAH BROWN</div></div><font face="TH SarabunPSK">
<div><b><span style="font-size:16.0pt;">ลานยิงธนู</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></b></div>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><b>Feb, <span>12</span>, <span>2025 </span>|
<span>0.40</span>PM-<span>1.30</span>PM</b></span></p><p><span style="font-size:16.0pt;"><br></span></p>

<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ในที่สุดก็ถึงคาบเรียนที่เออต้ารอคอย
และเป็นคาบเรียนแห่งความหวังของเธอด้วย ขายาวของเธอจึงได้เดินทางมายังทที่ลานยิงธนูที่ยังไม่เคยได้มามาก่อนเลย
ดวงตากลมโตเปล่งประกายระยับไปกับสิ่งที่แปลกใหม่ ยิ่งเป้นสิ่งที่เธอสนใจอยู่ด้วยแล้วนั้น
ยิ่งทำให้ใบหน้าน่ารักของเธอฉายความชอบออกมาได้อย่างชัดเจน คงเพราะสายเลือดของเธอเองที่ทำให้เธอรู้สึกมีความผูกพันธ์กับสิ่งที่จะทำต่อไปนี้แน่
ๆ</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>มือเรียวของเออต้าหยิบเอาคันธนูที่ไปจัดการหามาดูอย่างสำรวจ
เธอไม่ได้รู้จักมันมาก่อน และไม่เคยคิดที่จะใช้เลย
แต่ว่าตอนนี้มันจำเป็นที่จะต้องจับแล้ว ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยถือ
แต่ความรู้สึกกลับไม่ใช่อย่างนั้นเลย เธอรู้สึกมีความสุขขึ้นมาเล็กน้อย ๆ
จากสิ่งนี้ มือเรียวค่อย ๆ ลูบไปมาอย่างทะนุถนอม และค่อย ๆ
ทำความรู้จักคันธนูไปทีละส่วนอย่างใจเย็น เพราะว่าในตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาในการเรียน
ยังมีเวลาอีกพอสมควรที่จะทำให้เธอได้รู้จักอาวุธที่เธอจะต้องใช้ไปตลอดนับจากนี้อีกนานเลยทีเดียว</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ถึงเวลาในการเริ่มคาบเรียนแล้ว
เออต้ารีบเก็บคันธนูลงไปแล้วนะซองธนูมาติดเอาไว้ที่ร่างกายตามอย่างที่เคยเห็น
เท่านี้ก็พร้อมแล้ว</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#f5deb3"><b>“
ถึงเวลาเรียนแล้ว เตรียมตัวให้พร้อม ”</b></font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เสียงของอาจารย์ที่สอนคาบนี้เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับร่างที่ปรากฏ
จากการมองด้วยแววตาของเออต้า มันมีความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้น
บางทีอาจจะเป็นพี่น้องของเธอก็ได้นะ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่เธอมั่นใจเท่าไหร่
ซึ่งตอนนี้เองก็ไม่ใช่เวลาที่เธอจะต้องมาคิดถึงเรื่องนั่นด้วย</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>มือเรียวหยิบคันธนูพื้นฐานออกมาตามเสียงของอาจารย์ผู้สอน
วันนี้มันเป้นคาบเรียนแรกของเธอ เธอจึงได้เรียนรู้ในพื้นฐานของการยิงธนูเสียก่อน
ตั้งแต่ส่วนประกอบต่าง ๆ และท่าทางการยิงธนูที่ถูกต้อง
ซึ่งเหมือนว่ามันจะไม่มีอะไร แต่ว่ามันมีอะไรที่เธอจะต้องจดจำเยอะแยะเต็มไปหมดเลย
สงสัยจะต้องมาฝึกเองคนเดียวบ่อย ๆ แล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นได้เสียชื่อของเทพอะพอลโลจริง
ๆ แน่</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#fffacd">“
แบบนี้หรอคะ? ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ท่าทางของเออต้าที่ดูอ้อนแอ้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
ตอนนี้เธอกำลังใช่มือข้างที่ไม่ถนัดถือคันธนูขึ้นมาแล้วใช้มือของที่ถนัดเป็นมือที่หยิบเอาคันธนูในซองขึ้นมาด้วยท่าทางที่สง่างามอย่างที่อาจารย์ผู้สอนเป็นคนสอนมากับมือ</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ลูกธนูวางทาบที่มือที่ตั้งเป็นสันเอาไว้
ก่อนที่มือข้างนั้นจะนำปลายศรมาขัดกับเอ็นแล้วดึงเข้าหาตัวเอง ใบหน้าน่ารักของเออต้าถูกธนูขึ้นมาแนบใกล้ชิดเพื่อเป็นการเล็งลูกศรไปที่เป้าหมายซึ่งก็คือเป้ายิงที่อยู่เบื้องหน้า
จากที่เห็นคือมันอยู่ไกลพอสมควร ถ้าเป็นเธอเมื่อก่อนก้คงจะมองไม่เห็นแน่ ๆ แต่นี่คงเป้นเพราะพลังที่อยู่ในตัวเธอได้ตื่นขึ้นมาแล้ว
เธอจึงเห็นเป้าหมายที่จะต้องยิงไปได้อย่างชัดเจน
เมื่อเห็นแล้วว่าตอนนี้เธอเล็งได้อย่างแม่นยำในความคิดของเธอแล้ว มือขวาที่ถนัดก็ปล่อยปลายศรที่ด้านที่ขัดกับเอ็นไปให้มันดีดสุดแรงและพาให้ลูกศรของเธอพุ่งออกไปด้านหน้าด้วยความเร็วที่มองแทบไม่ทัน
</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#fffacd">“
ป..ไปไหนแล้ว ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เสียงเอ่ยของเออต้าเต็มไปด้วยความกังวล
เพราะเสียงที่เกิดขึ้นนั้นมันดังเพียงแผ่วเบาก่อนที่มันจะหายไป
ดวงตาของเธอมองซ่ายขวาไปมอง ก่อนที่จะมองไปที่เป้าหมายอีกครั้ง</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>นั่นเป็นภาพที่เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยจริง
ๆ เพราะว่าลูกศรดอกนั้นมันพุ่งไปตรงเป้าอย่างแม่นยำ ทั้ง ๆ
ที่นี่เป็นการยิงธนูครั้งแรกของเธอ ใบหน้าน่ารักของเออต้าแสดงความไม่เข้าใจออกมาเสียเต็มประดา</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><b><font color="#f5deb3">“
บุตรีแห่งอะพอลโล ”</font></b></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เหมือนว่ามันจะมีเหตุผลเพียงเท่านี้จริง
ๆ ที่ทำให้ผลงานการยิงธนูของเธอทำได้ดีขนาดนั้นตั้งแต่ครั้งแรก
เธอก็เลยได้แต่คิดทบทวนอยู่ในใจ มันจะดีแล้วจริง ๆ
หรือที่เธอจะใช้แต่ความสามารถของพ่อที่ได้รับมาตั้งแต่เกิด
ถึงมันจะเป็นความได้เปรียบที่หาแทบไม่ได้ก็ตามที</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#fffacd">“
ขอบคุณค่ะ ฉัน.. จะฝึกมากกว่านี้ ต่อไปมันจะต้องแม่นมากกว่านี้อีก ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>คิดไปก็เท่านั้นเพราะว่าเรื่องแบบนั้นเออต้าไม่ได้สนใจเสียเท่าไหร่หรอก
ถ้ามันเป็นประโยชน์กับเธอก็ดีแล้ว ซึ่งมันก็เป็นการง่ายที่เธอจะได้นำมาต่อยอดได้เป็นอย่างดีเลยนั่นแหล่ะ</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><span><font color="#fffacd">“ หลังจากนี้ก็ฝึกการยิงธนูแบบนี้ไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะคล่องสินะคะ
ฉันเข้าใจถูกมั้ย? ”</font></span></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เออต้าเอ่ยถามต่อไปอีกนิดหน่อยกับอาจารย์ผู้สอนที่คิดว่าน่าจะเป็นพี่น้องกับเธอแน่
ๆ ด้วยแววตาเป็นประกาย และสิ่งที่เธอได้รับมาก็เป็นเพียงการพนักหน้าอีกครั้ง
ถ้าเป็นแบบนั้น เธอก็จะได้มาฝึกที่นี่เป็นประจำเลย</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#fffacd">“
ถ้าอย่างนั้นฉันก็สามารถมาใช้ที่นี่ในวันที่ไม่มีคาบเรียนได้ใช่มั้ยคะ ” </font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<div style="text-indent:3em;"><span style="font-size:16.0pt;">นี่คงจะเป็นสถานที่ฝึกแห่งใหม่ของเธอแล้วล่ะ</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></div>

<p style="text-indent:3em;"><span style="font-size:16.0pt;"><font color="#f5deb3"><b>“ ได้ ถ้าต้องการแบบนั้น
”</b></font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p style="text-indent:3em;"><span style="font-size:16.0pt;">ราวกับเป็นคำอนุญาต
นั่นทำให้รอยยิ้มราวพระอาทิตย์ของเออต้าฉายออกมาอีกครั้งพร้อมกับมือเรียวที่เก็บธนูไปเพราะว่าเวลาในนี้มันหมดคายเรียนแล้ว
แต่ทำอย่างไรดีล่ะ เพราะเธอยังอยากอยู่ที่นี่ต่ออยู่เลยเนี่ยสิ
แต่คงจะทำไม่ได้หรอก</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p style="text-indent:3em;"><span style="font-size:16.0pt;"><font color="#fffacd">“ ขอบคุณค่ะ
เอาไว้ฉันจะมาฝึกที่นี่บ่อย ๆ นะคะ ”</font></span></p>

<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>

<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>

<p><span style="font-size: 16pt; background-color: lemonchiffon;"><b><font color="#000000">Ps. <span>เข้าเรียนวิชายิงธนู ครั้งที่ </span>1/4
[ +10 EXP , +20 <span>ความกล้า ]</span></font></b></span></p></font>

<div class="rfooter"><img src="https://i.pinimg.com/736x/40/00/d2/4000d2b4151d200cb1ab4e4b70d8f59d.jpg"></div></div></div></div></center>

Ertah โพสต์ 2025-2-14 02:29:09

Ertah โพสต์ 2025-2-16 05:04:06

<center><link href="https://dl.dropbox.com/scl/fi/5lgsdrqw7ogqqccdgf9gr/antifragile.css?rlkey=g7qv1ca4t1zxymsnoeemwctp6&dl=0" rel="stylesheet"><div id="rr_anti-fragile" style="--width: 750px;--img-size: 100px;--accent: #d7c56e;--bg-color: #212121;--title-color: #000000;--text-color: #dedede;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rtxt"><div class="rheader"><div class="rtitle">ERTAH BROWN</div></div><font face="TH SarabunPSK">
<div><span style="font-size:16.0pt;"><b>ลานยิงธนู – วิชายิงธนู</b></span></div>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><b>Feb, <span>14</span>, <span>2025 </span>|
0<span>.40</span>-1.30PM</b></span></p><p><span style="font-size:16.0pt;"><br></span></p>

<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><span>หมดเวลาในคาบเรียนของช่วงเช้าแล้ว
ร่างโปร่งของธิดาแห่งอะพอลโลก็พาตัวเองไปจัดการเรื่องอาหารการกินของตัวเองให้เรียบร้อย
เพราะว่ายังมีคาบเรียนที่เธอจะต้องเข้าอยู่ด้วย
จะมามัวรอช้าอยู่อย่างนี้ไม่ได้แน่นอน อาหารกลางวันในวันนี้เป็นเพียงอาหารง่าย ๆ
ที่เธอเตรียมมาจากการซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อเท่านั้น
มันประหยัดเวลาและทำให้เธอมีเวลาเหลือที่จะได้ไปทำอย่างอื่นได้อีกมากเลยทีเดียว</span></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>อาหารกลางวันของเธอนั้นถูกจัดการเพียงเวลาไม่เท่าไหร่
และยังคงเหลือเวลาอีกประมาณหนึ่งก่อนที่จะถึงคาบเรียนในช่วงบ่าย
ซึ่งเป็นวิชาเรียนที่เธอต้องการเรียนที่สุดในช่วงนี้เลยก็ว่าได้
เธอจึงไม่อยากพลาดมาก ๆ ถึงแม้ว่าตัวเธอนั้นจะมีเดทในวันนี้ก็ตาม แต่คิดว่า เธอก็น่าจะบริหารเวลาให้ทันในทุกอย่างได้อยู่อย่างแน่นอน</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p><p><span style="font-size:16.0pt;"><br></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เวลาเคลื่อนคล้อยไปเรื่อย
ๆ จนพระอาทิตย์ที่อยู่กลางศีรษะนั้นเริ่มเคลื่อนตัวลงไปทางทิศตะวันตกทีละน้อย
มันไม่ได้เป็นที่น่าสังเกตเท่าไหร่หรอก แต่เพราะเออต้ามีนัดหมาย
การสังเกตของเธอจึงมีมากกว่าวันปกติค่อนข้างมากเลยทีเดียว
ดวงตากลมโตของเธอมองไปที่ท้องฟ้า สีเปลือกไม้สะท้อนเงาของภาพในตอนนี้ก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนไปเป็นภาพของอาจารย์ผู้สอนตรงหน้าที่ตอนนี้เธอได้เข้ามายังลานยิงธนูแห่งนี้แล้ว</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>รอยยิ้มของอาจารย์ไม่ได้ต่างจากเธอ
เพียงมองก็อาจรู้ได้ว่าเชื้อสายของเธอและอาจารย์นั้นมีครึ่งหนึ่งที่เหมือนกัน
ท่าทางจึงได้คล้ายกัน ทั้งความเป็นมิตรของเธอและรอยยิ้มแบบนั้น
ไม่น่าจะต่างจากเธอเท่าไหร่เลย</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;">         <b> </b><font color="#f5deb3"><b>“
เอาล่ะ ๆ ได้เวลาเรียนวิชายิงธนูแล้ว ไหน ๆ ก็วันวาเลนไทน์แล้วนะ
มาตั้งใจก่อนหน่อย แล้วจะได้ไปเดตกันนะพวกลูกครึ่งเทพ ”</b></font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เสียงของอาจารย์ที่เอ่ยอยู่เบื้องหน้านั้นทำให้เธอแทบหลุดหัวเราะออกมา
เพราะว่ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ
เธอเรียนคาบนี้เสร็จแล้วก็จะออกไปเดตกับรุ่นพี่แล้ว ฉะนั้น
ตัวเธอเองก็ต้องตั้งใจให้มากเข้าไว้ เผื่อว่าจะได้เลิกเร็วขึ้นสักหน่อยก็ยังดี
แต่คงไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอกล่ะมั้ง</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#f5deb3"><b>“
คราวที่แล้วเรียนเรื่องอะไรไป ฉันจะสอนต่อจากคราวที่แล้วนะ
ลุกขึ้นมาเตรียมตัวกันได้แล้ว ”</b></font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>ยังไม่ทันที่เออต้าจะได้ตอบอะไรกลับไปพร้อมกับคนอื่น
ๆ ที่เข้ามาในคาบเรียนนี้ด้วย
เธอก็ต้องลุกขึ้นยืนแล้วเตรียมคันธนูและลูกธนูในซองให้พร้อมแล้ว
เพราะต่อไปคงจะเป็นการเรียนยิงธนูที่ต่อจากคราวที่แล้ว คนอื่น ๆ
ที่ยิ่งธนูได้อย่างถูกต้องแล้วก็น่าจะได้ฝึกฝนความชำนาญและความแม่นยำ
ไม่ก็เทคนิคในการยิงธนูในสถานการณ์ต่าง ๆ มากขึ้น
แต่ของเออต้าที่เพิ่งจะเรียนคาบนี้เป็นคาบที่สอง
ก็น่าจะต้องมาทบทวนสิ่งที่ได้ทำเป็นการบ้านก่อนเลยเป็นอย่างแรก</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิดจริง
ๆ</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<div><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><span><b><font color="#f5deb3">“ ลองดูซิ หลังจากไปศึกษามาแล้วจะต้องทำอย่างไรบ้าง ”</font></b></span></span></div>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>อาจารย์เอ่ยกับเธอที่เป็นนักเรียนใหม่ว่าอย่างนั้น
เออต้าจึงได้เริ่มเอ่ยจากกฎการยิงธนูตามที่หามาก่อนเป็นอย่างแรก
เพราะมันเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด เธอที่อยากจะเป็นนักธนูก็ควรจะต้องให้ความสำคัญกับมันมากที่สุด
เพราะหากไม่เคารพ ก็คงเป็นได้เพียงแค่คนที่ยิงธนูเป็นเท่านั้นเอง</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><font color="#fffacd">“
อย่างแรกเลยคือจะต้องยึดถือเรื่องความปลอดภัยเอาไว้ให้มั่นค่ะ จะต้องระวังเอาไว้ให้มาก
ๆ และยิงลูกธนูออกมาเมื่อมั่นใจเท่านั้น ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เออต้าเอ่ยไปด้วยน้ำเสียงสดใสที่เปี่ยมไปด้วยความตั้งใจ
ก่อนที่ร่างกายของเธอนั้นจะถูกจัดระเบียบในท่าที่เหมาะสมกับการยิงธนูในระดับพื้นฐาน
โดยให้ทั้งสองข้างขนานกับเส้นยิงที่เธอได้กำหนดขึ้นมาเองไว้ในใจ
หันลำตัวข้างไปทางเป้าที่อยู่ไกลจากเธอไปมาก แล้วจึงน้ำหนักลงที่เท้าทั้งสองข้างเท่า
ๆ กัน หลังจากนั้นก็ยกคันธนูขึ้นมาแล้วถือเอาไว้ให้มั่นคงที่สุด</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span><b><font color="#f5deb3">“
ดีมาก ท่าเองก็ได้ ไหนลองดูซิว่ามันดีกว่าคราวที่แล้วไหม ”</font></b></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span>เสียงของอาจารย์เอ่ยบอกต่อ
เออต้าจึงกระชับคันธนูให้มากขึ้น แล้วใช้มือเรียวสวยอีกข้างที่ว่างอยู่หยิบลูกธนูออกมาจากกระบอกที่อยู่ด้านหลังของเธอในท่วงท่าที่สง่างามอย่างที่เธอได้ศึกษามาในเบื้องต้นแล้ว
</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<p style="text-indent:3em;"><span style="font-size:16.0pt;">ลูกธนูถูกวางขนานกับนิ้วที่วางเป็นจุดเล็งเอาไว้
มืออีกข้างออกแรงในการยืดเส้นเอ็นให้มากเพื่อสร้างแรงที่จะส่งลูกธนูไปยังเป้าหมายที่อยู่เบื้องหน้าให้ได้</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<div style="text-indent:3em;"><span style="font-size:16.0pt;"><font color="#fffacd">“ จะลองดูค่ะ ”</font></span><span style="font-size:16.0pt;"></span></div>

<p style="text-indent:3em;"><span style="font-size:16.0pt;">เธอเอ่ยไปเพียงเป็นสัญญาณให้กับอาจารย์และคนอื่น
ๆ หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วินาที
เธอก็ปล่อยลูกธนูให้เคลื่อนพุ่งไปเบื้องหน้าด้วยความรวดเร็ว
ดูจากตรงนี้แล้วเหมือนว่ามันจะมีกว่าคราวที่แล้วมากเลย
เธอมีสมาธิมากขึ้นที่จะเห็นว่าลูกธนูนั้นพุ่งแหวกอากาศด้วยความเร็วจนตอนนี้นั้นมันไปปักอยู่ที่เป้าหมายแล้ว
ถึงจะยังไม่ได้เม่นมากอย่างที่สุด แต่ว่ามันก็เข้าเป้าในระยะที่พึงพอใจ</span><span style="font-size:16.0pt;"></span></p>

<div style="text-indent:3em;"><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>

<p style="text-indent:3em;"><span style="font-size:16.0pt;">เมื่อครั้งแรกสำเร็จไปได้ด้วยดีแล้ว
เออต้าเองก็เริ่มฝึกอย่างที่อาจารย์ได้กล่าวไปเมื่อครู่ต่ออีกสักหน่อย
ก่อนที่เธอจะไปฟังบรีฟการเรียนในคราวนี้อีกครั้ง
และการบ้านที่จะต้องมาส่งครั้งนี้ด้วย ส่วนการบ้านในครั้งนี้เธอก็ส่งให้ถึงมืออาจารย์เรียบร้อยแล้ว</span></p>

<div><span style="font-size:16.0pt;"><span>          </span></span></div>

<div><span style="font-size:16.0pt;"> </span></div>

<p><span style="font-size: 16pt; background-color: lemonchiffon;"><b><font color="#000000">Ps. <span>เข้าเรียนวิชายิงธนู ครั้งที่ 2/4
[ +10 </span>EXP , +<span>20 ความกล้า ]</span></font></b></span></p>

<div><a href="https://percyjackson.mooorp.com/blog/67/53"><font size="5" color="#000000"><b style="background-color: lemonchiffon;">ส่งการบ้านคาบเรียนที่ 1</b></font></a></div></font>

<div class="rfooter"><img src="https://i.pinimg.com/736x/40/00/d2/4000d2b4151d200cb1ab4e4b70d8f59d.jpg"></div></div></div></div></center>

Red โพสต์ 2025-7-4 11:55:32

4/7/2568 9:00-11:00

ชายหนุ่มผมสีแดงนัยน์ตาสีแดงได้เข้ามายังที่แห่งนี้เพื่อฝึกยิงธนูตามตารางเรียนซึ่งเมื่อเข้ามาในคลาสสิ่งแรกที่เขาทำคือนั่งฟังทฤษดีและหลักการใช้ธนูเพราะเขาจะเอาไปใช้ในการวาดภาพธนูในจินตนาการของเขา

ซึ่งหลังจากที่เขานั้นได้ฟังทฤษดีเสร็จแล้วเขาก็เริ่มทำการลงมือฝึกปฎิบัติจริงในการยิงธนู

เขาได้ลองยิงธนูตามที่ได้เรียนมาแต่เมื่อยิงออกไปเขากลับยิงไม่โดนเข้าเป้า เขาเลยลองตั้งสมาธิแล้วลองยิงใหม่แต่เขากลับยิงไม่โดนเป้าอยู่ดี

เขาได้ตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติก่อนที่สติจะเตลิดหายไปแล้วได้ซูดหายใจเข้าลึกๆแล้วได้ตั้งสมาธิใหม่อีกครั้งรอบนี้เขาได้ตั้งสมาธืในระดับที่หัวโล่งมากๆและได้ยิงลูกศรออกไป

ลูกศรได้พุ่งไปปปักกลางเป้าด้วยควาามเร็วสูงและแม่นยำ ซึ่งเมื่อปักกลางเป้านั้นก็ได้มีสัญลักษณ์ของ คฑาคาดูเซียสเรืองแสง ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเขาซึ่งเมื่อเห็นเช่นนั้นเขาก็ได้ฝึกการยิงธนูจนหมดคาบแล้วได้เดินทางไปที่ห้องทำงานของไครอน

รางวัลเข้าชั้นเรียนวิชา AR I (1/4) :+10 EXP

Nymeria โพสต์ 2025-7-4 23:14:29

Ripley โพสต์ 6 วันที่แล้ว

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Ripley เมื่อ 2025-7-6 00:17 <br /><br /><style>
#wis01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/oucKony.jpg");
}
</style>

<style>
#wis02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>

<div align="center">
<div id="wis01">
<br><br>
<div id="wis02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -200px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://i.imgur.com/pIE6pSO.png" border="0" alt=""></div>

<div align="center">

<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br>First ARI class</font><br>
<font color="#ffffff" size="5">4th July 20259 AM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>

<div style="text-align: left; display: block; width: 90%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">

&emsp;&emsp; นับว่าแปลกตานักที่ได้เห็นหญิงสาวบ้านท้องทะเลผู้นอนเป็นผักอยู่ตลอดมาเยื้องย่างยกย่องลงเหยียบดินพื้นที่ที่เรียกว่า “สถานที่ฝึกซ้อม” ต้องยอมรับเลยว่าเพราะความไม่รู้และความไม่รับรู้ของเธอทำให้การเรียนที่ควรจะเรียนมาตั้งนานแล้วต้องมาเรียนเอาตอนนี้ ร่างเล็กก้าวเข้ามาพร้อมกับเสื้อค่ายที่ดูเหมือนว่าจะเพิ่งค้นเจอในก้นกรุเสื้อผ้าเมื่อวานนี้ที่ไม่มีชุดจะใส่แล้วเรียกได้ว่าเพิ่งจะกลายเป็นชาวค่ายอย่างเต็มตัวก็วันนี้เลยก็ว่าได้
<br><br>
&emsp;&emsp; คุณไครอนร้องไห้แล้วมั้ง—
<br><br>
&emsp;&emsp; ในช่วงเวลาที่อากาศสดใสเช่นเคยไร้เงาจันทร์ฉายอะไรให้มองหาเช่นเมื่อวันวานเก่า ๆ ริปลีย์ สวอนสันผู้หัวเปียกชื้นจากการสระผมหมาด ๆ อย่างเร่งรีบเมื่อสามสิบนาทีก่อนยืนท่ามกลางเพื่อนฝูงร่วมค่ายมากมายแน่นอนว่าสหายทั้งหลายนั้นย่อมต้องเรียนมานานกว่าเธอแล้วแน่ ๆ
<br><br>
&emsp;&emsp; ดวงตาสีอัลมอนด์หวานมองไปรอบ ๆ สำรวจผู้คนรอบกายมากมายบ้างก็เป็นสาวสวยมาดนางพญาที่มอง ๆ ไปก็พอเดาได้กลาย ๆ ว่าเธอต้องมาจากบ้านเฮร่าแน่ ๆ ต่อไปก็หนุ่มผมสีดำสวมแว่นตาดูชิลล์ สบายๆ ทว่าใบหน้าที่ดูไม่แคร์สี่แคร์แปดแล้วนั้นทำให้เธอรู้สึกว่าเขาอาจจะเป็นหนุ่มบ้านอโฟไดต์ก็ได้จนกระทั่งเห็นหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีชมพูไม่ไกลจากนั้น
<br><br>
&emsp;&emsp; “God, damn…”
<br><br>
&emsp;&emsp; แต่เมื่อรู้สึกได้ว่าเสียงในหัวมันออกมาจากปากเบา ๆ ราวกับถูกต้องมนต์สะกดก็รีบเม้มริมฝีปากแน่นราวกับว่าเมื่อครู่นี้ไม่มีเสียงใดลอดออกมาจากเธอได้เลยสักเสียง ดวงตาที่เบนไปทางอื่น ชมนกชมไม้ไปเรื่อยยิ่งเสริมความมีพิรุธสุด ๆ แม้ว่าใบหน้าจะพยายามแน่นิ่งแค่ไหนก็ตามฤทธิ์เดชใบหน้านั้นทำให้เธอเข้าใจแล้วว่า “บุตรและธิดาแห่งอโฟไดต์” ที่แท้จริงมันเป็นอย่างไร
<br><br>
&emsp;&emsp; โชคดีนักที่เธอไม่ได้หลุดออกไปเสียงดังตอนที่คลาสเริ่มน่ะ
<br><br>
&emsp;&emsp; เมื่อคนพวกนั้นไมไ่ด้ยินเสียงของเธอมีหรือที่เธอจะกระโตกกระตากให้เขาจับได้ว่าเพิ่งเผลอสบถไปเพราะโดนความหล่อคนเล่นงานน่ะริปลีย์เลือกที่จะเดินเข้ามารวมกลุ่มกับเพื่อนร่วมค่ายทั้งหลายตามที่ควรจะเป็นก่อนจะเห็นใครบางคนที่แสนคุ้นเคย
<br><br>
&emsp;&emsp; “ดูสิฉันเจอใคร ยัยบ้านนอกออตตี้ ?”
<br><br>
&emsp;&emsp; “เธอต่างหากยัยบ้านนอกสวอนสัน”
<br><br>
&emsp;&emsp; การต่อปากต่อคำที่ไม่ได้พูดมาอย่างยาวนานต้องยอมรับเลยว่ามันช่างน่าคิดถึงเหลือเกินสองสาวที่เห็นว่าอีกฝ่ายยังคงเหมือนเดิมก็หัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างโล่งอกและดีใจการที่ได้เจอกับคนคุ้นเคยในค่ายนี้นับว่าเป็นสิ่งที่ทำให้เธอยังคงไม่เป็นบ้าตายไปก่อนในช่วงที่ต้องรับรู้ว่าตัวเองหลับเป็นตายวาร์ปข้ามกาลเวลาอย่างกับในซีรีย์พีเรียดสักเรื่อง
<br><br>
&emsp;&emsp; “ฝากสวัสดีจอร์จทีฉันมองไม่เห็นเขาหรอกนะ”
<br><br>
&emsp;&emsp; “แต่จอร์จฟังเธอได้ดังนั้นไม่ต้องส่งต่อก็คงจะได้ยินแล้วใช่ไหมจอร์จ ?”
<br><br>
&emsp;&emsp; การที่ร่างเล็กของหญิงสาวบ้านแห่งความตายได้หันไปคุยกับพท้นที่ว่างของหลังเป็นการยืนยันว่าเพื่อนจอร์จที่เธอเห็นว่าพี่สาวคนดีของเธอคุยอยู่ประจำยังไม่โดนผีท้องถิ่งสังคยานาจนต้องหายไปจากพี่สาวของเธอ
<br><br>
&emsp;&emsp; หรือว่าความจริงแล้วไอจอร์จมันสู้คนนะ ?
<br><br>
&emsp;&emsp; “ได้ยินข่าวว่าหลับเป็นตายนี่ริปลีย์ฉันนึกว่าจะได้เจอเธอในฐานะเพื่อนจอร์จซะแล้ว”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ขอโทษก็แล้วกันนะที่ทำให้เธอผิดหวังร็อกซี่ถึงแม้ว่าการได้ลอยข้างหลังเธอก็ดูน่าสนุกใช้ได้ก็ตาม”
<br><br>
&emsp;&emsp; แม้ว่าการสนทนานี้จะอยากให้ดำเนินต่อไปอย่างยาวนานแค่ไหนแต่เมื่ออาจารย์ผู้สอนคลาสการยิงธนูเข้ามาแล้วก็ได้เวลายุติการพูดคุยเรื่องเล็กน้อยพวกนี้แล้วให้ความสำคัญกับการจดจ่อที่การเรียนได้แล้วภาพของหญิงสาววัยผู้ใหญ่ที่เติบโตอย่างเต็มที่ มีความสวยงามในแบบฉบับของคนที่มีวุฒิภาวะแผ่กระจายไม่ทั่วความเป็นมิตรเองก็เช่นกัน
<br><br>
&emsp;&emsp; “มากันพร้อมหน้าพร้อมตาเชียวนะ”เสียงของผู้เป็นอาจารย์ที่ได้ยินว่าเธอชื่อ เคธี่ ดังขึ้น “¡Hola a todos! กฎข้อแรกเลย... เราจะไม่เรียกสิ่งนี้ว่า 'ไม้กับเชือก' แต่นี่คือ 'คู่หู' ของเรา”
<br><br>
&emsp;&emsp; “สำหรับคนที่เคยเรียนแล้วถือว่าทบทวนก็แล้วกันฉันได้ยินว่าวันนี้มีคนเข้าเรียนคลาสแรก โอ้ว คุณใช่ไหมคุณสวอนสันคนดัง ?”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ดัง ?”
<br><br>
&emsp;&emsp; นี่การหลับแซ่บทำให้เป็นคนดังไปแล้วหรอ ?ช่วยดังเรื่องอื่นไม่ได้หรือไง ?
<br><br>
&emsp;&emsp; “ดูหน้าตางงงวยนี่สิฉันแค่หยอกน่ะ”
<br><br>
&emsp;&emsp; แต่ดูเหมือนว่าจะดังก็ตอนนี้แหละค่ะ
<br><br>
&emsp;&emsp; ริปลีย์ที่ถูกชี้เป้าตั้งแต่แรกก็ดูเหมือนว่าอยากจะมุดดินไปตอนนี้เลยเรื่องที่เธอหลับแซ่บแม้บ้านถล่มฟ้าทลายมันตราติดตรึงใจผู้คนไปอีกนานแน่นอน—ถ้าพวกเขารู้น่ะนะ
<br><br>
&emsp;&emsp; “ตามที่บอกไปว่าวันนี้มีเด็กใหม่ร่วมกับหัวข้อวันนี้ยังคงเป็นสิ่งที่ฉันต้องการย้ำอยู่เสมอดังนั้นช่วยตั้งใจฟังให้ดี”น้ำเสียงใจดีของเธอค่อย ๆ จริงจังขึ้นทุกขณะ “อย่างแรกอย่าหันธนูไปหาเพื่อนเด็ดขาดและตั้งสติให้มั่นตลอดเวลาที่ขึ้นคันศรเพราะธนูที่ง้างแล้วไม่มีวันถอยคืนจำไว้ให้ดีเราอยากให้ลูกธนูไปหาเป้า ไม่ใช่ไปหาเพื่อนข้างๆ นะ Por favor (ได้โปรด)”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ต่อมาเป็นเรื่องของการเลือกธนูใช้ใจเลือกอันที่รู้สึกว่ามันเข้ามือและกำลังเรียกร้องพวกเธอสิใช้สัญชาตญาณเลย”เธอผายมือไปที่ธนูที่ใช้ฝึกมามายให้ริปลีย์เลือกหยิบจนเมื่อหญิงสาวตัวน้อยได้ธนูที่คิดว่าน่าจะเข้ามือแล้วก็อธิบายต่อ "ลองรู้สึกถึงน้ำหนักของมันสิ สัมผัสความโค้งของไม้"
<br><br>
&emsp;&emsp; หลังจากนั้นริปลีย์ก็ยืนทำความเข้าใจ ทำความรู้จักเพื่อความเคยชินอยู่ครู่นึงเลยทีเดียวการเรียนรู้ในคาบนี้ที่ได้คงจะเป็นการได้จัดท่าตรึงสายแบบไร้ลูกธนูล่ะมั้ง ?
<br><br>
&emsp;&emsp; ถึงใจจริงจะอยากลองยินเป้าสักหน่อยแต่ว่าเท่านี้ก่อนก็คือเท่านี้ก่อน—
<br><br>
&emsp;&emsp; “นี่ร็อกซี่จะไปคลาสต่อไปไหม”
<br><br>
&emsp;&emsp; “อาจจะเธอล่ะอย่าบอกนะว่าจะเหมาคลาสน่ะ”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ก็น่าสนใจนะ”
<br><br>
&emsp;&emsp; “ให้ตายสิยัยคนนี้”

<br><br><br><br><div align="center">
<img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"><br><br>
ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><br>

รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP คลาสนี้ +20 ความกล้าใช่ไหมนะ ??<br><br>
@God
</div>

</font>
</div>
<br><br>
<br>
<br>
</div>

</b><br><br><br></div></div>

Ripley โพสต์ 4 วันที่แล้ว

Nymeria โพสต์ 4 วันที่แล้ว

หน้า: 1 2 [3] 4

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver