<div align="center"><br>
<div class="waves">
<div class="wvtop">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,85.3C640,75,800,53,960,64C1120,75,1280,117,1360,138.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,58.7C640,43,800,53,960,48C1120,43,1280,21,1360,10.7L1440,0L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,288L80,277.3C160,267,320,245,480,250.7C640,256,800,288,960,277.3C1120,267,1280,213,1360,186.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,128L80,144C160,160,320,192,480,192C640,192,800,160,960,149.3C1120,139,1280,149,1360,154.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path></svg>
</div>
<div class="wvicon"><img src="https://i.imgur.com/Uyj2Bee.gif/100"></div>
<div class="wvhead">
<strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong>
<em><br></em>
</div>
<div class="wvtext"><div class="wvtext"><div style="text-align: center;"><span style="color: transparent; font-size: 30px; font-style: italic; font-weight: 900; letter-spacing: -1.5px; -webkit-text-stroke: 1px var(--accent); text-align: start; font-family: Poppins;">Daemon Kannel</span></div><span style="font-family: Kanit; font-size: large; font-weight: 700; text-align: start; text-transform: uppercase; color: var(--text);"><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--text);"><br>17 · กรกฎาคม · 2025</span><span style="color: var(--text);"> </span><span style="color: var(--text);">·</span><span style="color: var(--text);"> 13.00 - 15.00 </span><span style="color: var(--text);">น.</span></div></span></div><div class="wvtext"><div class="wvtext"><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font face="Sarabun" size="3" style="color: rgb(0, 0, 0);"> </font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">เดม่อนตื่นเช้าตรู่ตามปกติ เขาวิ่งออกกำลังกายรอบค่ายจนเหงื่อซึมไปทั่วทั้งตัว แม้จะเหนื่อยล้าจากการปะทะกับมิโนทอร์เมื่อคืน แต่เขาก็ยังคงรักษาวินัยการฝึกฝนอย่างเคร่งครัด หลังจากพักผ่อนครู่หนึ่ง เขาก็หยิบโล่อัสพิสขึ้นมาพาดไหล่บวกกับใช้พลังหอมเย้ายวนเพื่อชำระล้างร่างกายให้สดชื่นราวกับอาบน้ำใหม่ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังอัฒจันทร์ ซึ่งเป็นสถานที่จัดคลาสวิชาจิตวิญญาณแห่งเพอร์ซีอุส</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">ขณะที่เดินไป เดม่อนก็ครุ่นคิดถึงคำพูดของรุ่นพี่แคลรีสเมื่อวาน<i> 'พรุ่งนี้เจอกันที่สนามฝึกตอนเช้านะ' </i>ตอนนั้นเขายังไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร แต่เมื่อได้ยินข่าวลือจากชาวค่ายคนอื่นๆ ว่าวันนี้แคลรีสจะมาสอนวิชานี้แทนรุ่นพี่เลเวอเรทท์ที่ยังไม่กลับมาค่าย เดม่อนก็ถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง <i>'แค่คนเดียวก็น่ากลัวจะแย่แล้ว นี่เพิ่มพี่แคลรีสที่มีชื่อเสียงอีกคน'</i> เขานึกในใจ ใบหน้าของธิดาแห่งแอรีสที่บึ้งตึงและแววตาที่ดูไม่ยินดีรับการปฏิเสธยังคงติดตาเขาอยู่</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">เมื่อเวลา 13:00 น. ตรงเป๊ะ เดม่อนก็มาถึงอัฒจันทร์ มีชาวค่ายจำนวนหนึ่งมารวมตัวกันแล้ว ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนรุ่นน้องที่เพิ่งเข้าค่ายได้ไม่นาน แคลรีส ลา รู ยืนอยู่กลางลานฝึกในชุดเสื้อกล้ามสีดำและกางเกงทหาร ดูทะมัดทะแมงและน่าเกรงขามเช่นเคย เธอถือไมเมอร์ หอกไฟฟ้าคู่ใจของเธอไว้ในมือ</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"เอาล่ะทุกคน!" </font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">แคลรีสตะโกนเสียงห้าว ดวงตาของเธอกวาดมองไปทั่ว </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"ยินดีต้อนรับสู่คาบที่สองของวิชาจิตวิญญาณแห่งเพอร์ซีอุส! วันนี้ฉันจะมาสอนแทนเจ้าเลเวอเรทท์ที่ยังไม่กลับมา"</font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"> เธอหยุดเล็กน้อย แล้วจ้องมองมาที่เดม่อนเป็นพิเศษ</font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000"> "หวังว่าทุกคนจะพร้อมสำหรับบทเรียนที่แท้จริงนะ!"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">เธอก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"วันนี้เราจะมาเรียนรู้เรื่อง 'ทุกอย่างคืออาวุธ'!" </font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">แคลรีสพูดพลางใช้ปลายหอกชี้ไปที่พื้น </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"พวกเจ้าคิดว่าชัยชนะคือจุดสิ้นสุดงั้นเหรอ? ผิดถนัด! จำเรื่องเพอร์ซีอุสได้ไหม? หลังจากที่เขาตัดหัวเมดูซ่าได้แล้ว เขาไม่ได้โยนมันทิ้งไป! เขาเปลี่ยนมันให้เป็นอาวุธที่ทรงพลังที่สุดของเขา! นั่นแหละคือจิตวิญญาณแห่งเพอร์ซีอุส! มันคือการมองเห็นโอกาสในทุกสิ่ง! ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของรอบตัว หรือแม้แต่สิ่งที่ได้มาจากการต่อสู้!"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">แคลรีสเดินไปรอบๆ พลางอธิบายต่อ </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"เมื่อพวกนายเอาชนะอสุรกายได้แล้ว อย่าเพิ่งคิดว่าจบ! พวกนายจะต้องรู้จักพลิกแพลง นำทุกสิ่งที่เหลืออยู่มาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด! เศษซากของอสุรกาย อาวุธที่มันทิ้งไว้ หรือแม้แต่สภาพแวดล้อมรอบตัว...ทุกอย่างสามารถเป็นอาวุธได้หมด!"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">จากนั้น แคลรีสก็เดินไปยังโต๊ะที่วางของใช้ต่างๆ ไว้ เธอหยิบของบางอย่างขึ้นมา</font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000"> "เอาล่ะ ถึงเวลากิจกรรมภาคปฏิบัติแล้ว! ฉันจะให้ปริศนาสถานการณ์กับพวกนาย!"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">เธอชี้ไปที่ชาวค่ายคนหนึ่ง </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"สมมติว่า...พวกเธอเพิ่งเอาชนะไซคลอปส์ได้แล้ว แต่ตอนนี้มีเฮลล์ฮาวนด์อีกฝูงกำลังมุ่งหน้ามาหาพวกเธออย่างรวดเร็ว! ในกระเป๋าของไซคลอปส์ที่ตายไป มีแค่ค้อนยักษ์, เชือกยาวๆ, และเศษโลหะขนาดใหญ่... พวกเธอจะใช้อะไรสร้างความได้เปรียบในสถานการณ์นี้!?"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">ชาวค่ายหลายคนเริ่มกระซิบกระซาบกัน บางคนก็ทำหน้าครุ่นคิด เดม่อนเองก็เริ่มประมวลผลสถานการณ์ในหัวทันที</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">แคลรีสมองมาที่เดม่อน </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"เจ้าเด็กบ้านอะโฟรไดต์! นายก่อนเลย! นายจะทำยังไง!?"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">เดม่อนรู้สึกกดดันเล็กน้อย แต่เขาก็พยายามตั้งสติ<i> 'ค้อนยักษ์...เชือก...เศษโลหะ...เฮลล์ฮาวนด์...' </i>เขานึกถึงสิ่งที่โกรเวอร์สอนเมื่อวานเรื่องการประเมินภัยคุกคาม และสิ่งที่แคลรีสเพิ่งสอนไปเรื่องการใช้ทุกอย่างเป็นอาวุธ</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <b> </b></span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><b>"ผม...ผมจะใช้เชือกครับรุ่นพี่!"</b> เดม่อนตอบเสียงดังฟังชัด<b> "ผมจะผูกปลายเชือกเข้ากับค้อนยักษ์ แล้วเหวี่ยงมันเหมือนลูกตุ้ม!" </b>เขานึกภาพในหัว 'ถ้าเหวี่ยงได้แรงพอ มันจะสร้างแรงกระแทกมหาศาล' <b>"จากนั้น ผมจะปีนขึ้นไปบนต้นไม้ที่สูงที่สุดแถวนั้น แล้วใช้ค้อนยักษ์ที่ผูกเชือกไว้เหวี่ยงใส่พวกเฮลล์ฮาวนด์จากด้านบนครับ! หรือถ้ามันเข้ามาใกล้ ผมก็จะใช้เศษโลหะขว้างใส่เพื่อถ่วงเวลา หรือใช้เป็นโล่ชั่วคราวครับ"</b></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">แคลรีสเงียบไปครู่หนึ่ง เธอจ้องมองเดม่อนด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก ก่อนที่มุมปากของเธอจะยกขึ้นเล็กน้อย </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"ไม่เลว!"</font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"> เธอพูดเสียงห้าว </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"เป็นการคิดที่ใช้ได้! อย่างน้อยก็ไม่ได้คิดแต่จะวิ่งหนี!"</font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"> เธอหันไปทางชาวค่ายคนอื่นๆ </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"จำไว้! การคิดนอกกรอบคือสิ่งสำคัญ! อย่าจำกัดตัวเองอยู่แค่สิ่งที่เห็น! ทุกอย่างคืออาวุธ ถ้าพวกเจ้ารู้จักใช้มัน!"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">แคลรีสยังคงให้สถานการณ์สมมติต่างๆ แก่ชาวค่ายคนอื่นๆ แต่ละสถานการณ์มีความซับซ้อนและท้าทายมากขึ้นเรื่อยๆ เธอคอยให้คำแนะนำที่ตรงไปตรงมาและดุดัน แต่ก็แฝงไปด้วยความรู้และประสบการณ์ที่ล้ำค่า</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">เดม่อนยังคงยืนอยู่ที่เดิม เขารับฟังคำถามและสถานการณ์สมมติจากแคลรีสอย่างตั้งใจ แม้จะไม่ได้ถูกเรียกให้ตอบทุกครั้ง แต่เขาก็คิดหาคำตอบในใจไปด้วยทุกครั้ง</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#ff0000"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font face="Sarabun" size="3">"สถานการณ์ต่อไป!"</font></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"> แคลรีสประกาศเสียงห้าว </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"พวกนายอยู่ในป่าลึก พบกับกลุ่มสัตว์ประหลาดที่กำลังหลับใหลอยู่ใกล้ลำธารเล็กๆ คุณไม่มีอาวุธคมๆ เหลืออยู่แล้ว มีเพียงก้อนหินมากมายรอบตัว, เปลือกไม้ที่หลุดร่อนจากต้นไม้, และน้ำในลำธาร... พวกนายจะทำยังไงให้ผ่านสถานการณ์นี้ไปได้ โดยไม่ให้พวกมันตื่น!?"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#ff0000"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">ชาวค่ายหลายคนเริ่มกระซิบกระซาบกัน บางคนก็ทำหน้าครุ่นคิด พวกเขามักจะถูกฝึกให้โจมตี ไม่ใช่หลบเลี่ยงหรือใช้สภาพแวดล้อมแบบนี้</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#ff0000"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">เดม่อนนึกถึงพรจากเลปพราคอนที่ทำให้เขามีความอดทนและไม่ย่อท้อ รวมถึงสิ่งที่โกรเวอร์สอนเรื่องการสังเกตกลิ่นและเสียง และสิ่งที่เลเวอเรทท์สอนเรื่องโล่คือเครื่องมือ</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#ff0000"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <i> </i></span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><i>'น้ำ...หิน...เปลือกไม้...'</i> เดม่อนประมวลผล '<i>ถ้าไม่ให้ตื่น ก็ต้องไม่เสียงดัง และต้องไม่ให้มันรู้ตัว'</i></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#ff0000"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><b>"ผมจะใช้น้ำครับรุ่นพี่!" </b>เดม่อนตอบ <b>"ผมจะค่อยๆ เทน้ำลงไปบนทางที่พวกมันจะเดินผ่านมา เพื่อทำให้พื้นลื่น แล้วก็วางเปลือกไม้หรือก้อนหินที่แหลมคมไว้ใต้ผิวน้ำ เพื่อให้พวกมันสะดุดหรือบาดเจ็บโดยไม่รู้ตัวครับ"</b> </font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#ff0000"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">เขาหยุดคิด <b>"หรือถ้าพวกมันกำลังหลับอยู่ ผมก็จะค่อยๆ ใช้เปลือกไม้ หรือก้อนหินขนาดเล็ก ขว้างไปในทิศทางตรงกันข้าม เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ หรือสร้างเสียงปลอมๆ ให้พวกมันเข้าใจผิดว่ามีอะไรอยู่ตรงนั้นครับ"</b></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><font color="#ff0000"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3">แคลรีสพยักหน้าช้าๆ ใบหน้าของเธอเริ่มมีแววพอใจมากขึ้นเรื่อยๆ </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"ใช้ได้! การล่อหลอกและสร้างสถานการณ์ให้ได้เปรียบโดยไม่ต้องปะทะโดยตรง...นั่นแหละสติปัญญา! ไม่ใช่แค่ใช้กำลังทื่อๆ ไปวันๆ!"</font><font color="#000000" face="Sarabun" size="3"> เธอหันไปมองชาวค่ายคนอื่นๆ </font><font face="Sarabun" size="3" color="#ff0000">"จำไว้! พวกนายไม่จำเป็นต้องสู้ทุกครั้งที่เจอ! บางครั้ง การหลบเลี่ยงหรือใช้สภาพแวดล้อมให้เป็นประโยชน์คือวิธีที่ดีที่สุดในการเอาตัวรอด!"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font face="Sarabun" size="3"><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000">แคลรีสยังคงให้สถานการณ์สมมติต่างๆ แก่ชาวค่ายคนอื่นๆ ตลอดช่วงเวลาการฝึก แต่ละสถานการณ์มีความซับซ้อนและท้าทายมากขึ้นเรื่อยๆ เธอคอยให้คำแนะนำที่ตรงไปตรงมาและดุดัน ไม่มีการประนีประนอม แต่ก็แฝงไปด้วยความรู้และประสบการณ์ที่ล้ำค่า ซึ่งเป็นสิ่งที่เดม่อนและคนอื่นๆ ซึมซับเข้าไปอย่างเต็มที่</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000">เมื่อเวลา 15:00 น. ตรงเป๊ะ แคลรีสก็ประกาศจบการฝึก </font><font color="#ff0000">"พอแค่นี้สำหรับวันนี้" </font><font color="#000000">เธอพูดเสียงห้าว ใบหน้าของเธอดูจริงจัง แต่ก็มีร่องรอยความพึงพอใจในสายตา</font><font color="#ff0000"> "จำไว้ให้ดี... ทุกอย่างคืออาวุธ ถ้าพวกนายรู้จักคิด จิตวิญญาณแห่งเพอร์ซีอุส ไม่ใช่แค่เรื่องของการต่อสู้ แต่คือเรื่องของการใช้สติปัญญาเพื่อพลิกผันสถานการณ์ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ให้กลายเป็นชัยชนะ!"</font><font color="#000000"> เธอจ้องมองไปที่เดม่อนเป็นพิเศษอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย </font><font color="#ff0000">"</font><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ส่วนนาย </span><font color="#ff0000">วันนี้ทำได้ดีนะ... เจ้าเด็กบ้านอะโฟรไดต์"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000">ชาวค่ายคนอื่นๆ เริ่มแยกย้ายกันไป บ้างก็เดินไปดื่มน้ำ บ้างก็ไปพูดคุยกันถึงความยากของสถานการณ์สมมติที่ได้รับ เดม่อนรู้สึกเหนื่อยล้า แต่ก็เต็มไปด้วยความพึงพอใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมา เขาจัดการกับสถานการณ์ที่ยากกว่าที่คิดไว้ได้ด้วยดี และได้รับคำชมจากรุ่นพี่แคลรีสอีกด้วย</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000">เดม่อนถอดโล่อัสพิสออกมา พลางหอบหายใจเบาๆ เหงื่อซึมไปทั่วแผ่นหลัง แต่ในใจกลับรู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมาก วันนี้เขาได้เรียนรู้บทเรียนสำคัญอีกอย่างหนึ่ง และความรู้สึกที่ได้ใช้สติปัญญาเอาชนะอุปสรรคก็เป็นความรู้สึกที่ดีอย่างประหลาด ราวกับความสามารถในการมองผ่านเงาสะท้อนบนโล่ ได้ช่วยให้เขามองเห็นบางสิ่งบางอย่างในตัวเองชัดเจนขึ้นด้วย บางทีถ้าเขา</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"> <font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font>หลังจากการฝึกอันเข้มข้นภายใต้การดูแลของธิดาแห่งแอรีสอย่างแคลรีส เดม่อนรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว แต่ก็เต็มไปด้วยความพึงพอใจ เขาตัดสินใจหาที่พักสักครู่ ก่อนที่จะกลับกระท่อมไปชำระล้างร่างกายและพักผ่อน</div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><br></div></font><font color="#000000"><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"> <font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font>เขาเดินไปนั่งลงใต้ต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาอยู่ไม่ไกลจากลานฝึก ลมเย็นๆ พัดผ่านมาเป็นระยะๆ ช่วยคลายความร้อนจากเหงื่อที่ซึมอยู่บนแผ่นหลัง เดม่อนหลับตาลง สูดหายใจลึกๆ พยายามปล่อยวางความปวดเมื่อยทั้งหมด</div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><br></div></font><font color="#000000"><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"> <font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font>ไม่นานนัก เสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยก็ดังเข้ามาใกล้ พร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ คล้ายดอกไม้แรกแย้มที่ลอยมาตามลม เดม่อนลืมตาขึ้น และเห็นอลิเซีย เคอร์เนอตี้ พี่สาวร่วมบ้านอะโฟรไดต์ที่เขาเจอเป็นคนแรกในวันแรกที่มาถึงค่าย เธอยืนอยู่ตรงหน้า ด้วยผิวสีน้ำผึ้งและเส้นผมสีเข้มหยิกลอนตามธรรมชาติที่งดงาม ใบหน้าของเธอยังคงเปื้อนรอยยิ้มที่ใจเย็นและอัธยาศัยดี</div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><br></div></font><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"> </font><font style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#000000"> </font><font color="#ffc0cb"> </font></span></font><font color="#ffc0cb">"เดม่อน...เป็นยังไงบ้างจ๊ะ" </font><font color="#000000">อลิเซียเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล เธอเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ อย่างเป็นกันเอง</font><font color="#ffc0cb"> "พี่เห็นนายฝึกหนักมาทั้งวันเลยนี่นา"</font></div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"> <font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font>เดม่อนพยักหน้า <b>"ก็...เหนื่อยครับพี่อลิเซีย แต่ก็สนุกดีครับ" </b>เขาพยายามยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นก็ยังดูฝืนเล็กน้อย</div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"> <font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font>อลิเซียมองมาที่เขาอย่างอ่อนโยน เธอรับรู้ได้ถึงความเศร้าที่ซ่อนอยู่ในแววตาของน้องชายร่วมบ้าน แม้เดม่อนจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เธอก็รู้ว่าเขากำลังคิดถึงเรื่องของลิเลียน่า</div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#ffc0cb">"เรื่องลิเลียน่าใช่ไหมจ๊ะ"</font><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> อลิเซียพูดเบาๆ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความเข้าใจ</span><font color="#ffc0cb"> "พี่ก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่าอาการแบบนี้ของลิเลียน่าจะหายไปได้หรือเปล่า"</font><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> เธอถอนหายใจเล็กน้อย </span><font color="#ffc0cb">"แต่พี่เชื่อนะว่าลึกๆ แล้วลิเลียน่าก็ยังคงมีความรู้สึกดีๆ และมิตรภาพที่เคยมีให้นายเหมือนเดิม... เพียงแต่บางที นี่อาจจะเป็นเรื่องของเวลาน่ะจ้ะ"</font></div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> <font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font>เธอหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้นเล็กน้อย </span><font color="#ffc0cb">"พี่คิดว่าในภารกิจที่เธอกลับมาจากเฮติตอนนั้น... เธอคงเจออะไรบางอย่างที่หนักหนาสาหัสเกินกว่าที่ใครคนหนึ่งจะแบกรับทุกอย่างไว้เพียงลำพัง"</font><font color="#000000"> อลิเซียมองไปยังท้องฟ้าที่ยังคงสว่างจ้า เธอเองก็จำเหตุการณ์ในภารกิจเฮติบางช่วงได้ไม่แน่ชัดนัก ราวกับว่าถูกอะไรบางอย่างบดบัง </font><font color="#ffc0cb" style="">"บางทีเธออาจจะต้องใช้เวลาในการเยียวยาจิตใจของตัวเองนะ...แล้ววันหนึ่ง ทุกอย่างอาจจะกลับมาเป็นปกติได้"</font></div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"> <font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font>คำพูดของอลิเซียราวกับสายลมเย็นที่พัดผ่านเข้ามาในใจของเดม่อน มันช่วยปลอบประโลมความรู้สึกหนักอึ้งให้เบาบางลงได้บ้าง เขารู้สึกขอบคุณพี่สาวร่วมบ้านคนนี้ที่เข้าใจความรู้สึกของเขาโดยที่ไม่ต้องอธิบายอะไรมากมายเลย</div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000">เดม่อนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง คำพูดของอลิเซียทำให้ความคิดของเขาวนเวียนอยู่ในหัว <i>'บางทีเขาไม่ควรถอดใจเร็วเกินไป'</i> แววตาของเขาฉายแววครุ่นคิดตามสิ่งที่พี่สาวร่วมบ้านพูด</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000"><i>'ถ้าเป็นตัวฉัน...ลิเลียน่าจะพยายามช่วยฉันไหมนะ?' </i>คำถามนี้ผุดขึ้นมาในใจของเดม่อน เขาหวนนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในซีแอตเทิล วันที่เขาถูกลักพาตัวไปโดยองค์กรลึกลับปริศนา วันนั้นลิเลียน่าเชื่อเสียงของแม่เขา และมาตามหาเขาจนเจอ ช่วยเขาออกมาจากสถานการณ์อันตรายนั้นได้</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000">ความทรงจำนั้นชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน มันเป็นหลักฐานที่ชัดเจนว่าลิเลียน่าจะไม่ทอดทิ้งเขา นั่นบ่งชี้ว่าลึกๆ แล้ว เธอยังคงเป็นเพื่อนที่ห่วงใยเขาเสมอ</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000"><i>'บางที...ลิเลียน่าอาจจะมีความลำบากใจบางอย่าง' </i>เดม่อนครุ่นคิด เขาเริ่มเข้าใจว่าการที่เธอจำเขาไม่ได้ อาจไม่ใช่เพราะเธอไม่ต้องการจดจำ แต่เป็นเพราะบางสิ่งบางอย่างที่อยู่เหนือการควบคุมของเธอเอง มันจะต้องเป็นแบบนี้แน่....</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000">ความรู้สึกหนักอึ้งในใจของเดม่อนเริ่มคลี่คลายลงช้าๆ ความหวังเล็กๆ ก่อตัวขึ้นในใจอีกครั้ง เขามองไปที่อลิเซียด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000"><b>"ขอบคุณครับพี่อลิเซีย"</b> เดม่อนเอ่ยเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความจริงใจ<b> "ผม...ผมจะลองดูอีกครั้งครับ"</b></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000">อลิเซียยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน เธอรู้ว่าคำพูดของเธอได้ช่วยปลอบประโลมจิตใจของน้องชายคนนี้ได้มากแค่ไหน</font></div></div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#ff0000"> </font><font color="#ffc0cb"> </font></span></font><font color="#ffc0cb">"ดีแล้วจ้ะ พี่เชื่อว่านายทำได้"</font><font color="#000000"> อลิเซียพูด ก่อนจะลุกขึ้นยืน </font><font color="#ffc0cb">"พี่ไปก่อนนะจ๊ะ นายก็พักผ่อนเยอะๆ ล่ะ"</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font><font color="#000000">เดม่อนพยักหน้า เขามองตามหลังอลิเซียที่เดินจากไปจนลับตา ความรู้สึกเหนื่อยล้าจากการฝึกและจากเรื่องราวของลิเลียน่ายังคงอยู่ แต่ตอนนี้มันถูกแทนที่ด้วยความหวังและความมุ่งมั่นที่จะไม่ยอมแพ้</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> <i> </i></span></font><font color="#000000"><i>'ฉันจะรอ...รอจนกว่าเธอจะกลับมา'</i> เดม่อนคิดในใจ <i>'แล้วฉันจะลองพยายามเข้าหาลิเลียน่าอีกครั้ง'</i> เขาเชื่อว่าความผูกพันที่พวกเขามีต่อกันนั้นไม่ได้หายไปไหน เพียงแค่มันถูกซ่อนอยู่ภายใต้บางสิ่งบางอย่างที่เขายังไม่เข้าใจ และเขาจะต้องพยายามทำความเข้าใจมันให้ได้</font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none;"><span style="color: rgb(0, 0, 0);"> </span><font color="#000000"><font style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font>เดม่อนคิดแล้วค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลงใต้ต้นไม้ เพื่อพักผ่อนอย่างสงบสักครู่ ท่ามกลางสายลมยามเย็นพัดเย็นสบาย</font></div></div><div align="left" style="text-align: justify; outline-style: none; color: rgb(0, 0, 0);"> <font color="#ff0000" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span></font></div></div></div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="color: rgb(0, 0, 0); text-align: justify; outline-style: none;"><br></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#000000"><b>วิชาจิตวิญญาณแห่งเพอร์ซีอุส คลาสที่ 2/4</b></font></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#000000">รางวัลเข้าฝึก (แนบโรล): +2 Point</font></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#000000">ทุกๆ การฝึกจะได้รับค่าความสนิท +5 (ไม่จำกัดไบต์) </font></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#000000"><b>โบนัส: </b>ทุกๆ 10,000 ไบต์ ได้รับค่าความสนิทเพิ่มอีก +5 (สูงสุด 100,000 ไบต์ รวม 50)</font></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><b style="color: rgb(183, 1, 31); text-align: justify;">รวม 50,000 ไบต์: 30 แต้ม</b><font color="#000000"></font></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#000000"><br></font></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><span style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px; text-align: justify;"><font color="#b7011f" face="Sarabun" size="3"><b style="color: rgb(183, 1, 31);">มอบ กุหลาบสีน้ำเงิน </b></font></span><span style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px; text-align: justify;"><font color="#b7011f" face="Sarabun" size="3"><b style="color: rgb(183, 1, 31);">ให้</b></font></span><span style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px; text-align: justify;"><font color="#b7011f" face="Sarabun" size="3"><b style="color: rgb(183, 1, 31);"> </b></font></span><font color="#b7011f"><b> แคลรีส ลา รู +40</b></font></div><div align="left" style="font-family: "Open Sans"; font-size: 12px; outline-style: none;"><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><span style="text-align: justify;"><font face="Sarabun" size="3" color="#000000">- พูดคุยประจำวัน +5</font></span></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#000000"><span style="text-align: justify;"><font face="Sarabun" size="3">- หอมเย้ายวน : </font></span><span style="text-align: justify;"><font face="Sarabun" size="3">NPC รุ่นพี่หรือเพื่อนร่วมค่ายจะได้รับโบนัส +10 ความสนิทสนม</font></span></font></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><font color="#000000"><span style="text-align: justify;"><font face="Sarabun" size="3">- เสน่ห์อันเลิศล้ำ : </font></span><span style="text-align: justify;"><font face="Sarabun" size="3">NPC รุ่นพี่หรือเพื่อนร่วมค่ายจะได้รับโบนัส +5 ความสนิทสนม</font></span></font></div><div align="left" style="text-align: center; outline-style: none;"><b style="color: rgb(183, 1, 31); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: justify;">รวม: 60 แต้ม</b></div></div></div></font></div></div></div></div></div><div class="wvtext"><br></div>
<div class="wvbot">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,122.7C640,149,800,203,960,202.7C1120,203,1280,149,1360,122.7L1440,96L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,128C160,160,320,224,480,245.3C640,267,800,245,960,202.7C1120,160,1280,96,1360,64L1440,32L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,32L80,53.3C160,75,320,117,480,133.3C640,149,800,139,960,149.3C1120,160,1280,192,1360,208L1440,224L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,85.3C640,96,800,160,960,197.3C1120,235,1280,245,1360,250.7L1440,256L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path></svg>
</div>
</div>
<a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit"></a><a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit" style="display: inline !important;">NC</a>
<style>.waves { --accent: #b7011f; --accent1-25: #b7011f; --accent2-25: #fdc4e2; --accent3-25: #b7011f; --accent4-25: #b7011f; --text:#666; --bckg:#fff; }</style><link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/50ognhvddbgrdql71m9ys/waves.css?rlkey=zzfy7ubvad00156x4dydsxjv6&st=r13bibt5&dl=0"></div>
<style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}
.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}
.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}
.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}
.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}
.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}
.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}
.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}
.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}
.chaos h2 m {
display: block;
}
.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}
.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}
@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}
to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}
.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}
.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}
.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}
.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}
.chaos br {
display: none;
}
.chaos texto br {
display: block;
}
</style>
<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>18-07-2025</dato>
<dato>08.00 AM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><font face="Kanit"><font size="3">
<br>
<br><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ค่ำคืนที่ผ่านมาเป็นครั้งแรกในรอบหลายวันที่ไนมีเรียได้หลับใหลอย่างแท้จริง การหลับใหลที่ปราศจากความฝันอันน่าสะพรึงกลัวหรือเสียงกระซิบของคำพยากรณ์ มันคือการพักผ่อนที่ร่างกายและจิตวิญญาณของเธอโหยหามานาน แสงแดดยามเช้าที่ส่องลอดผ่านหน้าต่างของเคบิน 20 ไม่ได้ปลุกเธอให้ตื่น แต่กลับเป็นความเงียบสงบที่แปลกปลอมเกินไปต่างหาก</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ห้วงคำนึงของสตรีตาคมเต็มไปด้วยเศษเสี้ยวของเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา ภาพของไฮดร้าที่งอกออกมาสิบหัว, ความเย็นเยียบของพลังที่ไหลบ่าเข้าสู่ร่าง, และถ้อยคำแห่งวันสิ้นโลกที่ออกจากปากของเทพพยากรณ์ ทุกอย่างหมุนวนอยู่ในหัวราวกับเศษซากของพายุที่เพิ่งสงบลง</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“ธิดาแห่งม่านหมอกปลุกเงาที่หลับใหล”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">คำพยากรณ์นั้นไม่ใช่แค่ลางบอกเหตุอีกต่อไป แต่มันคือตราประทับที่ถูกตีลงบนโชคชะตาของเธอเรียบร้อยแล้ว การตัดสินใจจึงเกิดขึ้นอย่างเงียบงันในใจ เธอต้องไปพบไครอน เพื่อปรึกษา เพื่อหาคำตอบ และเพื่อเตรียมตัวสำหรับสงครามครั้งใหม่ที่กำลังจะมาถึง</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ขณะที่กำลังจะลุกจากเตียงนั้นเอง เสียงเคาะประตูเบาๆ ก็ดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงของเด็กสาวคนหนึ่งจากบ้านไอริส </font><font color="#008000">“พี่ไนมีเรียคะ! มีข้อความสายรุ้งถึงพี่ค่ะ!” </font><font color="#000000">เด็กสาวกล่าวพลางยื่นแผ่นกระดาษที่ยังคงมีละอองน้ำสีรุ้งเกาะอยู่จางๆ ให้ </font><font color="#008000">“รุ่นพี่ไฮด์ฝากมาบอกว่า ให้ไปพบรุ่นพี่คริสโตเฟอร์ที่คาเฟ่พรุ่งนี้ตอนหกโมงค่ะ น่าจะเรื่องสอบคลาสยิงปืนนะคะ”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เจ้าของรอยยิ้มงามรับข้อความมาด้วยรอยยิ้มขอบคุณ ก่อนจะปิดประตูลง ช่างเป็นการเริ่มต้นวันที่วุ่นวายเสียจริง</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">มื้อเช้าของวันคือ</font><font color="#ff0000">หนวดคราเค่นทอดกรอบ</font><font color="#000000">ที่ได้รับเป็นของฝากมาจากเพื่อนร่วมค่าย มันคือหนึ่งในข้อดีของการสร้างมิตรภาพเอาไว้ทั่วสารทิศ รสชาติเค็มๆ มันๆ และความกรุบกรอบของมันอร่อยกว่าที่คิดไว้มาก ช่วยปลุกให้สมองที่ยังคงเฉื่อยชาอยู่ตื่นตัวขึ้นมาได้บ้าง</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">หลังมื้อเช้า ร่างอรชรในชุดฝึกซ้อมที่ทะมัดทะแมงก็ออกจากเคบิน 20 แต่จุดหมายของเธอไม่ใช่บ้านหลังใหญ่ในทันที สองเท้าพาร่างบางไปยังลานฝึกซ้อมที่คุ้นเคย ที่ที่กลิ่นเหงื่อ, ฝุ่นดิน, และโลหะผสมปนเปกันจนเป็นกลิ่นเฉพาะตัว ที่นั่น เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์ กำลังฝึกซ้อมดาบอยู่ตามลำพัง การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็ว, หนักหน่วง, และเต็มไปด้วยประสิทธิภาพที่น่ากลัว</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เธอผู้นั้นยืนรออย่างเงียบๆ จนกระทั่งเขาฝึกจบและหันมาเห็นเธอ</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#8b0000">“มาแต่เช้าเลยนะ”</font><font color="#000000"> เขาเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ตามปกติ แต่ในแววตานั้นมีความอ่อนลงเล็กน้อย</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“ก็แค่มาบอกลาน่ะค่ะ” </font><font color="#000000">สตรีรอยยิ้มเรียบตอบ</font><font color="#9932cc"> “ในฐานะที่การติวเข้มแบบตัวต่อตัวของรุ่นพี่จบลงแล้ว”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">บุตรแห่งแอรีสเช็ดเหงื่อออกจากใบหน้าด้วยหลังมือ เขามองเธอด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจากวันแรกที่เจอกันอย่างสิ้นเชิง</font><font color="#8b0000"> “เธอไม่ใช่แค่ฉลาด”</font><font color="#000000"> เขาเอ่ยขึ้นมาตรงๆ </font><font color="#8b0000">“แต่ยังอึดกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะ จากนี้ไปก็ลองไปทำภารกิจจริงๆ ดูซะ จะได้รู้ว่าสิ่งที่ฉันสอนไปมันใช้ได้ผลแค่ไหน”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">นั่นคือคำชมครั้งแรกที่เธอเคยได้รับจากเขา มันไม่ใช่คำชมที่หวานหู แต่กลับหนักแน่นและจริงใจที่สุด</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“พูดถึงภารกิจเดินทาง”</font><font color="#000000"> เจ้าของนัยน์ตาลึกลับกล่าว</font><font color="#9932cc"> “พอดีว่าฉันเพิ่งได้รับมาสดๆ ร้อนๆ เลยค่ะ เมื่อคืนนี้เอง”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เธอเล่าเรื่องคำพยากรณ์แห่งวันสิ้นโลกที่ได้รับจากเรเชลให้เขาฟังทั้งหมด ไม่มีการปิดบัง ไม่มีการอ้อมค้อม เธอเล่าในฐานะที่เขาไม่ใช่แค่ครูฝึกอีกต่อไป แต่เป็นคนที่ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">ยิ่งฟัง ใบหน้าของเลเวอเรทท์ก็ยิ่งเคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อยๆ ในฐานะบุตรแห่งเทพแห่งสงคราม เขาย่อมเข้าใจความหมายของคำว่า<b><i> ‘โรคระบาด, สงคราม, ความอดอยาก, และความตาย’</i></b> ได้ดีกว่าใครทั้งหมด</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#8b0000">“คำพยากรณ์ระดับนี้”</font><font color="#000000"> เขากล่าวเสียงเข้มหลังจากที่เธอเล่าจบ </font><font color="#8b0000">“มันคือภารกิจระดับวีรบุรุษที่ไม่ใช้สนามเด็กเล่นของมือใหม่” </font><font color="#000000">หยุดไปชั่วครู่ ดวงตาสีฟ้าคมกริบคู่นั้นจ้องมองเธออย่างจริงจัง</font><font color="#8b0000"> “รออยู่ที่นี่แป๊บหนึ่ง ฉันมีบางอย่างจะให้ มันน่าจะช่วยให้เธอรอดกลับมาได้”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เขากำลังจะหันหลังเดินไปยังเคบินของเขา แต่ไนท์กลับเอ่ยขัดขึ้น</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“ขอบคุณสำหรับความหวังดีค่ะรุ่นพี่” </font><font color="#000000">เธอกล่าวพลางยิ้มบางๆ </font><font color="#9932cc">“แต่ฉันไม่ชอบรับของใครฟรีๆ”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">มือที่วาดเฮนน่าจนเต็มล้วงเข้าไปในแหวนลูกบากษ์มิติของเธอแล้วหยิบไส้กรอกย่างร้อนๆ ที่ยังส่งกลิ่นหอมฉุยออกมาสองสามชิ้นแล้วยื่นให้เขา “ถือซะว่านี่เป็นการแลกเปลี่ยนก็แล้วกันค่ะ”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">เลเวอเรทท์มองไส้กรอกย่างของโปรดของเขาในมือของเธอ สลับกับมองใบหน้าที่ยิ้มอย่างรู้ทันนั้นแล้วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขารับมันมาถือไว้</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#9932cc">“เอาเป็นว่า”</font><font color="#000000"> ร่างอรชรกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่เจือความขี้เล่นเป็นครั้งแรกของวัน “ถ้ารุ่นพี่รับปากว่า เมื่อฉันกลับมาถึงค่ายอีกครั้ง จะปฏิบัติต่อฉันให้ดีขึ้นอีกหน่อย ไม่ใช่ในฐานะเด็กบ้านเฮคาทีรึแม่มดที่น่าระแวง แต่ในฐานะรุ่นน้องคนโปรดของคุณน่ะ ฉันจะยอมรับของชิ้นนี้โดยไม่มีข้อโต้แย้งเลย”</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">คำท้านั้นทำให้บุตรแห่งแอรีสหลุดยิ้มออกมาเป็นครั้งแรก เขาส่ายหน้าเบาๆ ให้กับความเจ้าเล่ห์ที่ไม่เคยลดละของเธอ ก่อนจะกัดไส้กรอกย่างเข้าไปคำโตโดยไม่ตอบอะไร แต่ในความเงียบนั้น มันคือคำตอบรับที่ชัดเจนที่สุดแล้ว</font></div>
<div style="text-align: center;"><font color="#000000"><br>******<br><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#ff0000">กินหนวดคราเค่นทอดกรอบ : </font><font color="#000000">ผู้กินอาหารจานนี้ผ่านโรลเพลย์และส่งมาไอดี GOD ได้รับ +3 VIT</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">กิจกรรมฝึกฝนกับรุ่นพี่ : แจ้งรุ่นพี่ว่ากำลังจะไปทำภารกิจคำพยากรณ์ รัตติกาลที่สาบสูญ (หัวใจ 10 ดวง)</font></div>
<div style="text-align: left;"><font color="#000000"><br></font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000"> เลเวอเรทท์ ฟรีมอนท์</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">โบนัสความสัมพันธ์จากการพูดคุย +5 พี่เลิกตึงใส่ผมได้ละ ผมไม่ได้จีบพี่เชิงนั้นคับ</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000">มอบ </font><font color="#8b0000">ใส้กรอกย่าง</font><font color="#000000"> + 20</font></div><div style="text-align: left;"><font color="#000000"><b>กำไลมิตรประสาน : </b>ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)</font></div><div style="text-align: left;"><br></div>
<div style="text-align: center;"><br>@God </div>
<br>
</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>
<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>
<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Athiti:wght@200;300;400;500;600;700&f&display=swap" rel="stylesheet">
<style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}
.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}
.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}
.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}
.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}
.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}
.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}
.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}
.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}
.chaos h2 m {
display: block;
}
.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}
.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}
@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}
to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}
.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}
.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}
.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}
.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}
.chaos br {
display: none;
}
.chaos texto br {
display: block;
}
</style>
<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>24-07-2025</dato>
<dato>13.15 PM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><font face="Kanit"><font size="3">
<br>
<br><div style="text-align: left;">สมองที่ถูกใช้งานอย่างหนักหน่วงตลอดช่วงเช้าต้องการเชื้อเพลิงมาเติมเต็ม และไม่มีอะไรจะตอบสนองความต้องการนั้นได้ดีไปกว่าโปรตีนจากใต้ทะเลลึก สองเท้าพาร่างที่เริ่มโหยหาพลังงานมายังศาลาอาหารที่คึกคักไปด้วยเสียงพูดคุยและเสียงกระทบกันของภาชนะ กลิ่นอาหารหลากหลายชนิดที่ลอยมาปะทะจมูกนั้นน่าจะทำให้ใครหลายคนน้ำลายสอ แต่สำหรับเป้าหมายของไนท์ในวันนี้แล้ว มันอาจจะทำให้บางคนอยากจะเบือนหน้าหนี</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หนวดคราเค่นทอดกรอบที่เหลือจากมื้อเย็นเมื่อวานถูกตักใส่จานจนพูน มันคือเมนูพิเศษที่ไม่ค่อยมีใครกล้าลองนัก แต่สำหรับคนที่ต้องการพลังงานเพื่อใช้ในการฝึกฝนอันต่อเนื่องแล้ว รูปลักษณ์ที่น่าสยดสยองของมันไม่ใช่ประเด็นสำคัญ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“นี่เธอกำลังจะกินอสุรกายจากขุมนรกเป็นมื้อกลางวันจริงๆ เหรอ” เสียงของวิญญาณสาวดังขึ้นในหัวด้วยความขยะแขยงอย่างไม่ปิดบัง “เห็นแล้วมันพะอืดพะอมจนพลังเวทของฉันแทบจะตีกลับ ให้ตายเถอะ สมัยของฉันอย่างน้อยเราก็ยังย่างมันให้สุกก่อนจะกินนะ ไม่ใช่เอามาทอดจนกรอบเป็นขนมขบเคี้ยวแบบนี้”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“มันคือโปรตีนขั้นสูง และฉันที่ตอนนี้วิ่งฝึกไปทั่วเพื่อเตรียมรับมือหายนะครั้งใหญ่ ต้องการมัน!!” เจ้าของรอยยิ้มเรียบตอบกลับพลางจัดการกับอาหารจานยักษ์ตรงหน้าอย่างไม่สนใจไยดี</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">หลังจากเติมพลังให้ตัวเองจนเต็มที่แล้ว ก่อนที่จะเดินออกจากศาลาอาหาร ร่างอรชรก็แวะไปที่เคาน์เตอร์อีกครั้ง คว้าแฮมเบอร์เกอร์เนื้อชิ้นโตที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ มาหนึ่งชิ้น มันไม่ใช่สำหรับเธอ แต่เป็นเครื่องบรรณาการสำหรับครูฝึกคนต่อไป</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">อากาศยามบ่ายที่ลานประลองนั้นร้อนระอุราวกับลมหายใจของมังกร พื้นดินที่แห้งผากคลุ้งไปด้วยฝุ่นทุกครั้งที่มีการก้าวเท้า และเสียงดาบที่กระทบกับโล่ก็ดังก้องไปทั่วราวกับเป็นบทเพลงแห่งสงครามที่ไม่เคยมีวันจบสิ้น</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เอมีเลีย แอร์ฮาร์ต ยืนอยู่กลางลานประลองด้วยท่าทีที่สงบนิ่งและน่าเกรงขาม ร่างสูงโปร่งในชุดเกราะฝึกซ้อมที่ทะมัดทะแมงนั้นดูราวกับรูปปั้นของเทพีแห่งสงคราม ดวงตาสีฟ้าของหล่อนคมกริบและจดจ่ออยู่กับการฝึกสอน ไม่ได้วอกแวกไปกับสิ่งรอบข้าง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“สำหรับนักบินผู้ยิ่งใหญ่ที่สละเวลามาสอนนักรบฝึกหัดค่ะ” สตรีตาคมเอ่ยขึ้นพลางยื่นห่อแฮมเบอร์เกอร์ให้</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">เอมีเลียเหลือบมองของในมือด้วยหางตา ก่อนจะหันมารับมันไปอย่างเงียบเชียบ รอยยิ้มที่แทบจะมองไม่เห็นปรากฏขึ้นที่มุมปากของหล่อนเพียงชั่วครู่ก่อนจะเลือนหายไป “ขอบใจ” คือคำพูดสั้นๆ ที่หลุดออกมา นั่นคือการยอมรับในแบบฉบับของเธอ</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“วันนี้” ครูฝึกผู้เป็นตำนานกล่าวเปิดบทเรียนด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “เราจะมาเรียนรู้เกี่ยวกับการสวนกลับ การโจมตีที่แท้จริงไม่ได้เริ่มขึ้นเมื่อเธอเป็นฝ่ายรุก แต่เริ่มขึ้นในเสี้ยววินาทีที่เธอป้องกันการโจมตีของศัตรูได้สำเร็จ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">บทเรียนเริ่มต้นด้วยพื้นฐานการโจมตีด้วยดาบ ทั้งการฟัน (Slash) ที่เน้นความรุนแรงและวงกว้าง และการแทง (Thrust) ที่เน้นความแม่นยำและจู่โจมในจุดตาย การเคลื่อนไหวของธิดาแห่งเฮคาทีนั้นแตกต่างจากคนอื่นๆ มันไม่ได้เปี่ยมไปด้วยพละกำลัง แต่กลับเต็มไปด้วยความแม่นยำและประสิทธิภาพที่น่าขนลุก ทุกการเคลื่อนไหวถูกคำนวณมาอย่างดี ราวกับกำลังร่ายรำเวทมนตร์แห่งความตาย</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">จากนั้นก็เป็นการใช้โล่เพื่อการรุก การกระแทกด้วยโล่ ไม่ใช่แค่การผลัก แต่คือการใช้แรงปะทะเพื่อทำลายจังหวะและเปิดช่องว่างของศัตรู</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">และสุดท้ายก็มาถึงหัวใจของบทเรียนในวันนี้ หลักการ “ป้องกันและสวนกลับ” (Block and Counter)</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“บล็อก แล้วแทง! บล็อก แล้วฟัน! ทำให้มันเป็นสัญชาตญาณ!” เสียงของเอมีเลียก้องไปทั่วลานประลอง</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ร่างบางฝึกซ้อมคอมโบนั้นกับหุ่นฟางซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเหงื่อชุ่มไปทั้งตัว เสียงโลหะที่กระทบกับฟางแห้งดังขึ้นเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ มันคือท่วงทำนองแห่งการป้องกันและการตอบโต้ที่เริ่มจะหลอมรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกับการเคลื่อนไหวของร่างกาย</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ยังช้าไป!” เอมีเลียเดินเข้ามาติวเข้ม “จังหวะระหว่างการบล็อกกับการสวนกลับของเธอห่างกันเกินไป อสูรตัวจริงมันไม่รอยืนรอให้เธอตั้งท่าสวยๆ หรอกนะ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ว่าแล้วครูฝึกในตำนานก็หยิบดาบและโล่ฝึกซ้อมขึ้นมาเอง “มานี่ มาซ้อมกับฉัน”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">การซ้อมแบบเบาๆ กับเอมีเลียนั้นให้ความรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่ต่อหน้าพายุเฮอริเคน ทุกการโจมตีของหล่อนรวดเร็ว, หนักหน่วง, และไร้ซึ่งความปรานี แต่ในขณะเดียวกัน มันก็คือบทเรียนที่ดีที่สุด ไนท์ถูกบีบให้ต้องใช้สัญชาตญาณทั้งหมดที่มีเพื่อป้องกันและหาจังหวะสวนกลับ นางต้องเรียนรู้ที่จะอ่านการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อ, ทิศทางของสายตา, และจังหวะการหายใจของคู่ต่อสู้</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">“ดีขึ้น” เอมีเลียกล่าวหลังจากที่การซ้อมจบลง เหงื่อของหล่อนยังไม่ซึมออกมาแม้แต่หยดเดียว “แต่ยังต้องฝึกอีกเยอะ จำไว้เสมอว่า ดาบและโล่ไม่ใช่แค่เหล็กสองชิ้น แต่มันคือส่วนหนึ่งของร่างกายเธอ”</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;">ถึงแม่บทเรียนในวันนี้จบลง แต่มันได้ทิ้งร่องรอยแห่งความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นไว้ในใจของว่าที่แม่มดสาว การต่อสู้ไม่ใช่แค่การใช้พลัง แต่คือการอ่านเกม คือการหาจังหวะ และคือการเปลี่ยนการป้องกันให้กลายเป็นการโจมตีที่อันตรายที่สุด</div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: center;"><b>******</b></div>
<div style="text-align: center;"><b><br></b></div><div style="text-align: center;"><b>เข้าเรียนวิชาดาบและโล่ 3/4 รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า</b></div>
<div style="text-align: center;"><b><br></b></div><div style="text-align: center;"><b><font color="#2e8b57">กินหนวดคราเค่นทอดกรอบ</font> : ผู้กินอาหารจานนี้ผ่านโรลเพลย์และส่งมาไอดี GOD ได้รับ +3 VIT</b></div>
<div style="text-align: left;"><br></div><div style="text-align: left;"> เอมีเลีย (แมรี่) แอร์ฮาร์ต</div><div style="text-align: left;">ให้<font color="#2e8b57"> แฮมเบอร์เกอร์</font> ของโปรด +20</div><div style="text-align: left;">กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)</div><div style="text-align: left;">การพูดคุย: +5 ความสนิทสนม คือผมเรียนกับคุณคับ ถามเก่งด้วยนะ<br><div style="text-align: center;">@God </div></div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
<div style="text-align: left;"><br></div>
</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>
<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>
<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Athiti:wght@200;300;400;500;600;700&f&display=swap" rel="stylesheet">
<style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}
.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}
.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}
.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}
.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}
.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}
.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}
.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}
.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}
.chaos h2 m {
display: block;
}
.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}
.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}
@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}
to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}
.chaos texto {
display: block;
text-align: left;
letter-spacing: 0px;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}
.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}
.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}
.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}
.chaos br {
display: none;
}
.chaos texto br {
display: block;
}
</style>
<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>28-07-2025</dato>
<dato>15.10 AM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><font face="Kanit"><font size="3"><br> ก้อนหินแห่งปัญญาที่เพิ่งได้รับจากเทพีอะธีน่ายังคงให้ความรู้สึกอุ่นซ่านและกระจ่างชัดอยู่ในความคิด แต่ท้องที่เริ่มส่งเสียงประท้วงก็เรียกร้องพลังงานที่เป็นรูปธรรมมากกว่าพลังแห่งความรู้ สองเท้าจึงพาร่างที่สวมชุดฝึกซ้อมอันคุ้นเคยมายังศาลาอาหารที่เริ่มคึกคักขึ้นในยามบ่าย
<br>
<br>
วันนี้เมนูที่เลือกไม่ใช่ของว่างเบาๆ แต่เป็นสเต็กเนื้อสันในของมิโนทอร์ที่ถูกย่างมาอย่างดีจนส่งกลิ่นหอมเย้ายวนไปทั่ว มันคือมื้ออาหารที่ไม่ได้กินเพื่อความอร่อย แต่กินเพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งชัยชนะ เพื่อตอกย้ำความทรงจำถึงภารกิจเดี่ยวครั้งแรกที่สำเร็จลุล่วงด้วยไหวพริบและคมดาบของตนเอง
<br>
<br><i><font color="#808080">
“แหม กล้าหาญชาญชัยเสียจริงนะ” </font></i>เสียงของสตรีในชุดร่างโปร่งใสดังขึ้นในห้วงคำนึงขณะที่เจ้าของรอยยิ้มเรียบกำลังจัดการกับสเต็กชิ้นโต <font color="#808080"><i>“กินญาติห่างๆ ของอสูรที่เธอเพิ่งจะสังหารไปเนี่ย ไม่กลัวว่ามันจะลุกขึ้นมาวิ่งไล่ขวิดในท้องรึไง”
</i></font><br>
<br><font color="#9932cc">
“วัยกำลังโตต้องเสริมโปรตีนบ้างสิแคลร์ และนี่เป็นการให้เกียรติคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งต่างหาก”</font> ร่างอรชรตอบกลับในใจ ก่อนจะจัดการกับมื้ออาหารตรงหน้าจนหมดเกลี้ยง และเช่นเคย ก่อนจะจากไปก็ไม่ลืมที่จะหยิบแฮมเบอร์เกอร์เนื้อชิ้นโตสองชั้นห่อกลับไปด้วยหนึ่งชิ้น
<br>
<br>
ลานประลองในช่วงบ่ายยังคงร้อนระอุและอบอวลไปด้วยกลิ่นของหยาดเหงื่อ, โลหะ, และผืนดินที่แห้งผากเช่นเคย เอมีเลีย แอร์ฮาร์ต ยืนรออยู่แล้วด้วยท่าทีที่เคร่งขรึมและจริงจังยิ่งกว่าทุกครั้ง ดวงตาของหล่อนจับจ้องมาที่ไนท์ราวกับจะประเมินทุกอณูของความพร้อมก่อนการทดสอบครั้งสุดท้าย
<br>
<br><font color="#9932cc">
“เชื้อเพลิงสำหรับเครื่องบินรบค่ะ”</font> ว่าที่แม่มดสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นห่อเบอร์เกอร์ให้
<br>
<br>
นักบินในตำนานรับไปโดยไม่ได้เอ่ยคำขอบคุณใดๆ แต่สายตาที่อ่อนลงเล็กน้อยนั้นก็เป็นคำตอบที่ดีที่สุดแล้ว <font color="#4169e1">“วันนี้คือบทสรุปของทุกสิ่งที่เราเรียนกันมา” </font>หล่อนกล่าวเสียงเรียบ <font color="#4169e1">“ตั้งใจให้ดีล่ะ เพราะพรุ่งนี้จะไม่มีโอกาสให้แก้ตัวอีกแล้ว”
</font><br>
<br>
น้ำเสียงนั้นหนักแน่นและเปี่ยมด้วยความหมาย มันคือคำพูดของครูที่รู้ดีว่าลูกศิษย์กำลังจะก้าวเข้าสู่สมรภูมิที่แท้จริง
<br>
<br><font color="#4169e1">
“ก่อนที่เราจะเริ่มภาคปฏิบัติ”</font> เอมีเลียกล่าวต่อ <font color="#4169e1">“เรามาทบทวนทฤษฎีกันอีกครั้ง” </font>ภาพฉายเวทมนตร์ปรากฏขึ้นกลางอากาศเป็นรูปของอสุรกายสามชนิดที่คุ้นเคย
<br>
<br><font color="#4169e1">
“เฮลล์ฮาวนด์ จงใช้ความเร็วและความคล่องตัวให้เป็นประโยชน์ อย่าปะทะตรงๆ แดรคีเน ล่อให้พวกมันเข้ารุมในที่แคบแล้วใช้โล่กระแทกเพื่อทำลายการประสานงาน ยักษ์ไลสโตรโกเนียน ให้ใช้สมอง อย่าใช้กำลัง หาสิ่งกีดขวาง ทำให้พวกมันเสียหลักล้มด้วยตัวเอง”
</font><br>
<br>
ทฤษฎีถูกสรุปจบลงอย่างรวดเร็วและกระชับ จากนั้นก็เป็นการฝึกการเคลื่อนที่บนพื้นที่จำลองที่ไม่เรียบและเต็มไปด้วยสิ่งกีดขวาง ธิดาแห่งเฮคาทีต้องเรียนรู้ที่จะตระหนักถึงรอบทิศทาง ระวังหลังอยู่เสมอ และใช้ทุกย่างก้าวให้เกิดประโยชน์สูงสุด
<br>
<br>
และแล้วก็มาถึงช่วงเวลาสำคัญที่สุด การทดสอบขั้นสุดท้ายในฉากการต่อสู้จำลอง
<br>
<br>
เอมีเลียชี้นิ้วไปยังกลางลานประลอง หุ่นยนต์อสูรที่ทำเลียนแบบจากสัมฤทธิ์สามตัวอยู่ตรงนั้นมาพักใหญ่แล้ว ดุท่ารุ่นพี่จะขอความช่วยเหลือจากกระท่อมเฮเฟตัสมาไม่น้อยในการฝึกพวกเธอ พวกมันคำรามลั่นด้วยเสียงของกลไกที่น่าขนลุก เฮลล์ฮาวนด์ที่เคลื่อนไหวได้เร็วดั่งเงา, แดรคีเนที่แกว่งดาบและแส้ไปมาอย่างน่ากลัว, และยักษ์ไลสโตรโกเนียนขนาดจำลองที่ยังคงดูน่าเกรงขาม
<br>
<br><font color="#4169e1">
“เป้าหมายของเธอคือเอาชีวิตรอดและทำลายพวกมันให้ได้ทั้งหมด”</font> เอมีเลียสั่งการ <font color="#4169e1">“ฉันจะประเมินผลจากท่าทาง การตัดสินใจ และการใช้ทักษะของเธอ เริ่มได้!”
</font><br>
<br>
สิ้นเสียงคำรามของครูฝึก เฮลล์ฮาวนด์จักรกลก็พุ่งเข้าใส่เป็นตัวแรก!
<br>
<br>
ไนท์ไม่ได้พุ่งเข้าปะทะ แต่กลับวิ่งหลบไปทางด้านข้าง ใช้เสาหินจำลองเป็นที่กำบัง ดวงตาที่คมกริบกวาดมองการเคลื่อนไหวของศัตรูทั้งหมดอย่างรวดเร็ว แดรคีเนกำลังขยับปีกเข้ามาจากทางซ้าย ในขณะที่ยักษ์กำลังเงื้อกระบองเตรียมทุบ
<br>
<br><font color="#808080"><b><i>
“แผน แผนอยู่ไหน!” </i></b></font>เสียงของวิญญาณสาวดังขึ้นอย่างร้อนรน
<br>
<br>
ธิดาแห่งเฮคาทีใช้ความคิดในเสี้ยววินาที นางกระแทกโล่เข้ากับเสาหินอย่างแรงจนเกิดเสียงดังสนั่นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเฮลล์ฮาวนด์ ก่อนจะพุ่งตัวออกจากที่กำบังแล้วสไลด์ตัวลอดใต้แขนของยักษ์ที่กำลังเหวี่ยงกระบองลงมาอย่างสุดแรง
<br>
<br><b><i>
โครม! </i></b>กระบองทองสัมฤทธิ์ฟาดเข้ากับพื้นดินจนสะเทือนเลื่อนลั่น
<br>
<br>
จังหวะนั้นเอง ไนท์ก็ดีดตัวขึ้นมาอยู่ด้านหลังของยักษ์แล้วใช้ดาบแทงเข้าไปที่ข้อพับเข่าที่เป็นจุดเชื่อมต่อกลไกอย่างแม่นยำ ยักษ์จักรกลเสียหลักล้มคุกเข่าลง แดรคีเนที่กำลังพุ่งเข้ามาต้องชะงักกะทันหัน
<br>
<br>
นั่นคือโอกาสที่รอคอย! ร่างอรชรไม่รอช้า พุ่งตัวเข้าใส่แดรคีเนทันที เสียงดาบปะทะกับดาบดังขึ้นเป็นประกายไฟ โล่ถูกใช้เพื่อปัดป้องแส้ที่ฟาดเข้ามา ก่อนที่เจ้าของรอยยิ้มงามจะใช้ท่า<font color="#9932cc"> “ป้องกันและสวนกลับ”</font> ที่เพิ่งเรียนมาสดๆ ร้อนๆ
<br>
<br>
เคร้ง! โล่รับการฟันของแดรคีเนไว้ได้ ก่อนที่คมดาบของไนท์จะแทงสวนกลับเข้าไปที่ช่องว่างใต้แขนของหุ่นยนต์อย่างรวดเร็ว แดรคีเนจักรกลชะงักไปชั่วครู่ก่อนที่แสงไฟในดวงตาของมันจะดับวูบลง
<br>
<br>
เหลือเพียงตัวสุดท้าย เฮลล์ฮาวนด์ที่กำลังวิ่งวนรอบตัวอย่างสับสน
<br>
<br><b><font color="#4169e1">
“จบมันซะ!”
</font></b><br>
<br>
สตรีผู้สวมแหวนผีสิงไม่ได้รอให้ศัตรูตั้งตัวได้ นางใช้ความได้เปรียบจากพื้นที่ที่ไม่เรียบกระโดดขึ้นไปบนซากของยักษ์จักรกล แล้วพุ่งตัวลงมาหาเฮลล์ฮาวนด์จากมุมสูงราวกับเป็นนักล่าแห่งรัตติกาล คมดาบฟาดเฉือนลงไปที่ลำคอของมันอย่างแม่นยำและไร้ซึ่งความปรานี ศีรษะของหุ่นยนต์สุนัขกลิ้งหลุนๆ ไปกับพื้น
<br>
<br>
ทุกอย่างกลับสู่ความเงียบอีกครั้ง เหลือเพียงเสียงหอบหายใจของหญิงสาวและเสียงกลไกที่กำลังจะหยุดทำงาน
<br>
<br>
เอมีเลียเดินเข้ามาเงียบๆ ใบหน้าของหล่อนยังคงเรียบเฉย แต่ในแววตานั้นมีความพึงพอใจฉายชัดออกมา
<br>
<br><font color="#4169e1">
“การตัดสินใจดี การเคลื่อนไหวใช้ได้”</font> หล่อนกล่าวสรุป <font color="#4169e1">“แต่ยังลังเลเกินไปในจังหวะสุดท้าย”
</font><br>
<br>
ครูฝึกผู้เป็นตำนานหยุดยืนตรงหน้าลูกศิษย์ ก่อนจะวางมือลงบนบ่าของไนท์เบาๆ<font color="#4169e1"> “แต่สำหรับภารกิจที่เธอกำลังจะไปเจอ แค่นี้ก็ถือว่าสอบผ่านแล้วล่ะ”
</font><br>
<br>
มันคือคำชมที่สูงที่สุดเท่าที่จะได้รับจากเอมีเลีย แอร์ฮาร์ต และคือตราประทับสุดท้ายที่ยืนยันว่า ธิดาแห่งเฮคาทีคนนี้ พร้อมแล้วสำหรับทุกสิ่งที่จะมาถึงในภารกิจ.. เอ๊ะ หรือเหมือนเธอลืมอะไรไปบางอย่าง
<br>
<br><div style="text-align: center;"><span style="letter-spacing: 0px;">*****</span></div>
<div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><span style="letter-spacing: 0px;"><b>เข้าเรียนวิชาดาบและโล่ 4/4 ครบ!</b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="letter-spacing: 0px;">รางวัลเข้าชั้นเรียน: +10 EXP , +20 ความกล้า</span></div>
<div style="text-align: center;"><br></div>
<div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><span style="letter-spacing: 0px;"><b>กินสเต็กมิโนทอร์ย่าง</b> : ผู้กินอาหารจานนี้ผ่านโรลเพลย์และส่งมาไอดี GOD ได้รับ +3 Point</span></div>
<div style="text-align: center;"><br></div>
<div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><span style="letter-spacing: 0px;"> เอมีเลีย (แมรี่) แอร์ฮาร์ต</span></div><div style="text-align: center;"><span style="letter-spacing: 0px;">ให้ <font color="#2e8b57">แฮมเบอร์เกอร์ </font>ของโปรด +20</span></div><div style="text-align: center;"><span style="letter-spacing: 0px;">กำไลมิตรประสาน : ทุกครั้งที่สนทนาคู่สนทนาจะรู้สึกถึงออร่าบางอย่างที่ทำให้รู้สึกคุ้นเคยและสนิทสนมกับคุณขึ้นเล็กน้อย ได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="letter-spacing: 0px;">การพูดคุย: +5 ความสนิทสนม คือผมเรียนกับคุณคับ</span></div>
<div style="text-align: center;"><br></div>
<div style="text-align: center;">@God </div>
</font></font></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>
<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>
<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Athiti:wght@200;300;400;500;600;700&f&display=swap" rel="stylesheet">
<style>
#RIPS01 {
border: 0px double ;
width: 800px;
box-shadow: #FFFFFF 1px 1px 1em;
background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/f25a4e8ff181d79718c5abdd2ed2e4a3c100365011933-ZMDY1F_fw658webp.png");
}
</style>
<style>
#RIPS02 {
width: 75%;
border: 0px solid ;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<style>
#RIPS03 {
width: 63%;
border: 0px solid ;
padding: 50px;
box-shadow: #FFFFFF 2px 2px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/Rti02oX.png");}
</style>
<div align="center">
<div id="RIPS01">
<br><br>
<div id="RIPS02">
<div style="height: 400px; background-image: url('https://i.imgur.com/qCski30.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div>
<div style="margin-top: -250px; margin-right: -150px; text-align: right;">
<img height="500" src="https://i.imgur.com/Kke3enc.png" border="0" alt=""></div>
<br>
<div style="margin-top: -600px; text-align: center;">
<img width="600" src="https://img2.pic.in.th/pic/a8bbb7fc2cffd96a10b216e5f77bbe88.png" border="0" alt=""></div>
<div align="center">
<font face="TH SarabunPSK">
<b>
<span style="text-shadow: #345DA7 0px 0px 0.7px, #345DA7 0px 0px 25px, #345DA7 0px 0px 10px;">
<font color="#ffffff" size="7"> White Swan in The Ocean<br><br> 2/4 SWI </font><br>
<font color="#ffffff" size="5">5th August 2025 9-11 AM</font>
</span>
</b>
</font></div>
<br><br>
<div style="text-align: left; display: block; width: 80%;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
  เช้านี้ลานฝึกทวนเต็มไปด้วยไอหมอกบาง ๆ จากทะเลสาบที่อยู่ไม่ไกล แดดยังอ่อนแต่ก็เริ่มแผดขึ้นเล็กน้อย เสียงนกร้องประสานกับเสียงฝีเท้าของเด็ก ๆ ที่ทยอยเข้ามาในลานฝึก
<br><br>
   ริปลีย์มาถึงพร้อมเหงื่อซึมเล็กน้อยหลังจากการวอร์มอัพ เธอหยิบทวนฝึกบุด้วยนวมขึ้นมาหมุนทดสอบน้ำหนัก ก่อนโซเฟียจะก้าวเข้ามาด้วยเสื้อค่ายสีส้มและกางเกงยีนส์เหมือนเคย มือข้างหนึ่งถือถ้วยกาแฟดำไอน้ำกรุ่น
<br><br>
   “เช้า ๆ แบบนี้สมองยังไม่ตื่นใช่ไหม? ดีเลย…จะได้ตื่นเพราะทวนของฉัน”
<br><br>
   ก่อนเข้าฝึกแทงและปัดป้อง โซเฟียให้ทุกคนยืนเป็นวงแล้วทำ Footwork Drill – ก้าวหน้า, ถอยหลัง, สไลด์ข้าง – เพื่อปลุกกล้ามเนื้อและฝึกสมดุล
<br><br>
   ริปลีย์ใช้พื้นฐานบัลเลต์เข้าช่วย ทำให้ก้าวได้มั่นคง แต่โซเฟียก็แกล้งเดินมาสะกิดทวนเธอแรง ๆ เพื่อดูว่าจะเสียจังหวะหรือไม่
<br><br>
   “อย่าเต้นเหมือนอยู่ในงานกาล่า…นี่คือการขยับตามจังหวะการเอาตัวรอด”
<br><br>
   ในช่วงต่อมาเป็นการเรียนรู้ศาสตร์แห่งการแทง (The Science of the Thrust) โซเฟียสาธิตการแทงสูง (High-line) และต่ำ (Low-line) พร้อมเน้นให้แรงส่งมาจากเท้า–สะโพก–ลำตัว–ไหล่–แขน ปลายทวนพุ่งอย่างตรงและเร็ว
<br><br>
   ริปลีย์ลองตาม แต่แรก ๆ ยังใส่แรงมากเกินไปจนเสียจังหวะ เธอจึงปรับให้เน้นความแม่นแทนความแรง
<br><br>
   “อย่าฆ่ามันด้วยพลัง…ฆ่ามันด้วยการแทงที่แม่นยำ ถูกที่ถูกเวลา”
<br><br>
   ต่อไปเป็นการเรียนศิลปะแห่งการปัดป้อง (The Art of the Parry) โซเฟียใช้ทวนเบี่ยงการโจมตีจากคู่ฝึกอย่างนุ่มนวล แต่คมพอจะเปิดช่องสวนกลับทันที (Riposte)
<br><br>
   นักเรียนถูกจับคู่ให้ฝึกแบบช้า ๆ – ฝ่ายหนึ่งแทงตามรูปแบบ อีกฝ่ายปัดแล้วสวน ริปลีย์จับคู่กับเดมิก็อดบ้านแอรีสที่สูงกว่าเธอเกือบหัว แต่เธอใช้การสไลด์หลบพร้อมปัดให้คู่ฝึกเสียจังหวะ ก่อนแทงกลับอย่างรวดเร็ว
<br><br>
   “ดี…จังหวะนั้นคงเสียเขี้ยวไซคลอปส์ไปแล้วหนึ่งซี่”
<br><br>
   โซเฟียที่เดินผ่านมาเห็นพอดีก็หัวเราะเบา ๆ พร้อมเอ่ยอย่างชอบใจการเรียนทั้งสามหัวข้อการเรียนรู้นี้กินเวลาไปตามคาบเรียนสองชั่วโมงโดยไม่รู้ตัว ครั้นเมื่อใกล้เวลาเลิกคลาสโซเฟียก็เป่านกหวีดเพื่อเรียกให้ทุกคนหยุดก่อนจะมารวมตัวกันเพื่อฟังสรุปความหลังเลิกคลาส
<br><br>
   “จำไว้—ทุกการเคลื่อนไหวต้องมีเหตุผล ถ้าทำไปเพราะดูเท่…ก็เตรียมโดนเจี๊ยะเป็นเนื้อจุ๊ยซี่ก่อนได้เลย”
<br><br>
   เสียงหัวเราะแผ่ว ๆ จากนักเรียนดังขึ้น พร้อมกับความรู้สึกว่าทุกคนตื่นเต็มตาแล้ว ริปลีย์เดินออกจากลานฝึกพร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ และทวนฝึกที่รู้สึก “คุ้นมือ” ขึ้นกว่าเดิมมาก
<br><br>
   อา…วันนี้น่าจะฝึกแค่นี้ได้ล่ะมั้ง ?
<br><br><div align="center"><img src="https://i.imgur.com/bH3hmBb.png" width="200" _height="200" border="0"></div><br>
</font>
</div>
<div style="margin-top: -580px; "><div style="height: 800px; background-image: url('https://img2.pic.in.th/pic/2fdb742eac38e9e7ea5730ff1b25b4e4fd521a82fcaac-AzsWKK_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div>
<br><br>
<div id="RIPS03">
<div style="text-align: left;">
<font color="#ffffff" face="TH SarabunPSK" size="5">
<div align="center"><font size="6"><b>เปิดใช้งานเอฟเฟค</b></font></div>
<br><br>
ปฏิสัมพันธ์กับ โซเฟีย คลาร์ก<br>
+5 ความสนิทสนมจากการพูดคุย<br>
<br><br>
ใช้ได้ตัวละครผู้หญิงเท่านั้น : ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ+2 แต้ม (เฉพาะรุ่นพี่และเพื่อนเท่านั้น)<br><br>
รางวัลเข้าชั้นเรียน (แนบโรล): +10 EXP<br>
@God
</font></div></div>
<div style="margin-top: -100px; "><div style="height: 200px; background-image: url('https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/5720a3b19bcc91d47431705002cb55aebdda1a8f2df0-jXF7du_fw658webp.png');
background-repeat: no-repeat;
background-size: cover;"></div></div>
</div></div>
<!-- หนังสือพิมพ์เวทมนตร์สไตล์คลาสสิก -->
<div style="
font-family: 'Sarabun', sans-serif;
background-color: #FAF0E6;
border: 6px solid #4B2E2E;
border-radius: 10px;
padding: 30px;
width: 90%;
max-width: 1000px;
margin: 50px auto;
box-shadow: 0 0 20px #8B4513 inset;
position: relative;
overflow: hidden;
">
<!-- หัวข้อ -->
<div class="draggable" style="
font-size: 36px;
font-weight: bold;
text-align: center;
color: #3B3B3B;
margin-bottom: 10px;
cursor: move;
">ค่ายฮาล์ฟบลัด</div>
<!-- วันที่ -->
<div class="draggable" style="
font-size: 16px;
color: #3B3B3B;
text-align: right;
margin-bottom: 10px;
cursor: move;
">วันที่: 2 กันยายน 2025 </div>
<!-- บันทึกลึกลับ -->
<div class="draggable" style="
font-size: 22px;
font-weight: bold;
color: #3B3B3B;
text-align: center;
margin-bottom: 20px;
cursor: move;
">บันทึกลึกลับ ของ บุตรีเฮคาที ฉบับที่ 25</div>
<!-- คอลัมน์รูปภาพ + ข้อความ พร้อม scroll ทั้งกล่อง -->
<div style="display: flex; gap: 20px; align-items: flex-start; max-height: 600px; overflow-y: auto; padding-right: 10px;">
<!-- รูปภาพ -->
<div class="draggable floating-image" style="flex: 0 0 280px; cursor: move;">
<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/1000065558.md.jpg" alt="ภาพลึกลับ" style="width: 100%; border: 4px solid #5D3A66; border-radius: 10px; box-shadow: 0 0 15px #B497BD;">
</div>
<!-- เส้นคั่น -->
<div style="width: 2px; background-color: #4B2E2E;"></div>
<!-- ข้อความเนื้อหา -->
<div class="draggable floating-text" style="flex: 1 1 0%; font-size: 18px; line-height: 1.8; cursor: move;">
<p style="color: rgb(59, 59, 59);">เนื้อหาโรลเพลย์: </p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> หลังจากที่ทีน่า แซนโดวาลพาภริดา อารยภักดีเทวราช หรือ ริดา เดินชมโถงอาหารจนทั่วแล้ว ทั้งคู่ก็ก้าวออกมาจากโถงไม้ขนาดใหญ่ เสียงฝีเท้าของพวกเธอสะท้อนเบาๆ บนทางเดินหินเรียบ</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> ริดาหันไปมองโถงอาหารที่ค่อย ๆ เล็กลงอยู่ด้านหลัง เธอยังคงรู้สึกถึงความอบอุ่นและเสียงหัวเราะที่ยังดังก้องอยู่ในใจ ราวกับกำลังผูกพันกับค่ายแห่งนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);">“เอาล่ะ ริดา...” ทีน่าพูดพร้อมนำทางต่อไป ดวงตาเป็นประกายด้วยความมั่นใจ "พี่จะพาเธอไปที่ อัฒจันทร์ สถานที่ที่ทุกคนจะได้ฝึกฝนและแสดงทักษะ ทั้งการต่อสู้และเวทมนตร์"</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> ริดาเอียงคอเล็กน้อยอย่างสงสัย “อัฒจันทร์เหรอคะ? เหมือนสนามกีฬาใช่ไหม?”</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);">. ทีน่าหัวเราะเบา ๆ "ใช่แล้ว ที่นี่ไม่ใช่แค่สนามกีฬา แต่เป็นสถานที่ที่เด็ก ๆ ได้ฝึกฝนวินัย ความอดทน และการทำงานร่วมกับผู้อื่น บางครั้งก็มีการแสดงทักษะเวทมนตร์เล็ก ๆ ให้ชมด้วยนะ"</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> ทั้งสองเดินผ่านทางเดินในป่าเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ แสงแดดส่องลอดลงมาเป็นลวดลายบนพื้น ริดาเดินตามทีน่าด้วยความตื่นเต้น พลางมองสำรวจรอบกายด้วยสายตาเป็นประกาย</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> เมื่อเดินได้ไม่นาน เสียงตะโกนและเสียงดาบไม้กระทบโล่ก็ดังแว่วมา ริดาหยุดชะงักด้วยความตื่นเต้นระคนประหลาดใจ</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> “นั่นไง... อัฒจันทร์ของเรา” ทีน่าพูดพลางชี้ไปข้างหน้า อัฒจันทร์ ขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า รายล้อมด้วยเสาหินแกะสลักรูปเทพและสัตว์ในตำนาน เหนือขึ้นไปมีอัฒจันทร์ไม้เรียงรายเป็นชั้น ๆ ส่วนด้านล่าง นักเรียนบางคนกำลังฝึกซ้อมคาราเต้ ดาบไม้ และเวทมนตร์พื้นฐานกันอย่างขะมักเขม้น</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> ริดามองอย่างตื่นตา “ว้าว... ใหญ่และกว้างมากเลยค่ะ”</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);">ทีน่าพยักหน้า “ใช่ ที่นี่จุเด็กค่ายได้เกือบทั้งหมดเลย เธอจะได้เห็นทั้งการฝึกฝนจริงจังและมิตรภาพระหว่างเพื่อน ๆ ด้วย”</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> ริดาเดินเข้าไปใกล้สนาม พลางจ้องมองการฝึกซ้อมของเด็ก ๆ เธอมองเห็นทั้งความสง่างาม ความมุ่งมั่น และรอยยิ้มแห่งความสำเร็จของพวกเขา ทุกสิ่งเติมเต็มบรรยากาศของอัฒจันทร์ให้มีชีวิตชีวา</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> “เธอเห็นไหมริดา... ทุกการฝึกฝน ทุกหยาดเหงื่อ และทุกความพยายามที่นี่ จะหล่อหลอมทั้งร่างกายและจิตใจให้แข็งแกร่ง” ทีน่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่เต็มไปด้วยความมั่นคง</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> ริดาพยักหน้า "ค่ะ... ที่นี่... ทำให้ฉันอยากฝึกฝนและเก่งเหมือนพวกเขาบ้างเลย"</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);">. ทีน่ายิ้มบาง ๆ "ไม่ต้องรีบ ทุกคนมีเวลาเรียนรู้ของตัวเอง ที่นี่เธอจะมีโอกาสฝึกฝนและค้นพบศักยภาพที่แท้จริงของตัวเองอย่างแน่นอน"</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> ทั้งสองเดินไปจนถึงขอบอัฒจันทร์ที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์โดยรอบได้กว้างไกล ริดาเงยหน้ามองเส้นขอบฟ้า และรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ของค่ายลูกครึ่ง ความรู้สึกตื่นเต้นและสงบใจแผ่ซ่านในใจของเธอ</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> ทีน่าพูดเบา ๆ ขณะจ้องมองเด็กสาว “ริดา... ที่นี่ไม่ใช่แค่สนามฝึกซ้อม แต่เป็นสถานที่ที่เธอจะได้เรียนรู้ความเข้มแข็ง ความอดทน และมิตรภาพ... เธอจะได้เก็บความทรงจำดี ๆ ไว้ที่นี่”</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"> ริดาหันไปมองเด็กนักเรียนที่กำลังซ้อมอยู่ แล้วยิ้มออกมา สายตาเต็มไปด้วยประกายแห่งความมุ่งมั่น เธอเริ่มรู้แล้วว่าที่นี่จะเป็นอีกหนึ่งสถานที่สำคัญ ที่จะช่วยหล่อหลอมทั้งร่างกายและจิตใจของเธอให้เติบโตไปพร้อมกับโลกแห่งเวทมนตร์</p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="text-align: right;"><font color="#8b0000">รับรางวัล : +15 EXP</font></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"><br></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"></p><p style="color: rgb(59, 59, 59);"></p></div></div><div class="draggable floating-text" style="
font-size: 20px;
font-style: italic;
text-align: center;
margin-top: 30px;
color: #4B2E2E;
border-top: 2px solid #4B2E2E;
padding-top: 10px;
cursor: move;
">แสงนำทางผู้กล้าแห่งเฮคาที"
</div>
<!-- สถานที่และหัวข้อเพิ่มเติม -->
<div class="draggable" style="font-size: 16px; margin-top: 15px; cursor: move;">
<strong>สถานที่:</strong> อัฒจันทร์ | <strong>หัวข้อ:</strong> การเปลี่ยนแปลงและเติบโตของ 'ริดา' ในค่ายลูกเทพ</div>
</div>
<!-- CSS สำหรับ Floating Effect และ Scrollbar -->
<style>
@keyframes floatText {
0% { transform: translateY(0px); }
50% { transform: translateY(-3px); }
100% { transform: translateY(0px); }
}
.floating-text {
animation: floatText 4s ease-in-out infinite;
}
@keyframes floatImage {
0% { transform: translateY(0px); }
50% { transform: translateY(-5px); }
100% { transform: translateY(0px); }
}
.floating-image img {
animation: floatImage 5s ease-in-out infinite;
}
/* Scrollbar กล่องหลัก */
div::-webkit-scrollbar {
width: 10px;
}
div::-webkit-scrollbar-track {
background: #FAF0E6;
}
div::-webkit-scrollbar-thumb {
background-color: #4B2E2E;
border-radius: 10px;
border: 2px solid #FAF0E6;
}
</style>
<div style="position: relative; font-family: 'Kanit', sans-serif; background: linear-gradient(135deg, #000000 0%, #1a0000 50%, #330000 100%); min-height: 100vh; display: flex; flex-direction: column; justify-content: flex-start; align-items: center; padding: 20px; overflow-x: hidden;">
<!-- Magical floating particles -->
<div style="position: fixed; top:0; left:0; width:100%; height:100%; pointer-events:none; z-index:1;">
<div style="position:absolute;width:4px;height:4px;background:radial-gradient(circle,#ff0000 0%,transparent 70%);border-radius:50%;top:10%;left:10%;animation:floatParticle 8s infinite linear;opacity:0.7;"></div>
<div style="position:absolute;width:4px;height:4px;background:radial-gradient(circle,#ff3333 0%,transparent 70%);border-radius:50%;top:20%;left:30%;animation:floatParticle 10s infinite linear;opacity:0.7;"></div>
<div style="position:absolute;width:4px;height:4px;background:radial-gradient(circle,#ff6666 0%,transparent 70%);border-radius:50%;top:50%;left:70%;animation:floatParticle 12s infinite linear;opacity:0.7;"></div>
<style>
@keyframes floatParticle {
0% { transform: translateY(100vh) rotate(0deg); opacity:0; }
10% { opacity:0.7; }
90% { opacity:0.7; }
100% { transform: translateY(-100px) rotate(360deg); opacity:0; }
}
</style>
</div>
<!-- Top Center Logo -->
<div style="position: relative; z-index: 20; text-align: center; margin-bottom: 20px;">
<img src="https://img2.pic.in.th/pic/1000065888.md.png" alt="ค่ายฮาล์ฟบลัดโลโก้" style="width:150px; height:auto; border-radius:20px; box-shadow:0 0 25px rgba(255,0,0,0.8),0 0 50px rgba(0,0,0,0.9); background:rgba(0,0,0,0.4); padding:5px;">
</div>
<!-- Main Container -->
<div style="position: relative; z-index: 10; max-width: 1400px; width: 100%; border-radius: 25px; padding: 20px; background: linear-gradient(145deg, #1a1a1a 0%, #0d0d0d 100%); border: 3px solid transparent; box-shadow: 0 0 50px rgba(255,0,0,0.7), inset 0 0 30px rgba(255,0,0,0.2); background-clip: padding-box; display:flex; flex-direction:column; gap:20px;">
<!-- Magical Header -->
<div style="text-align:center; position:relative;">
<h1 style="color:#ff3333;font-size:40px;font-weight:700;text-shadow:0 0 20px #ff0000,0 0 40px #990000,2px 2px 6px rgba(0,0,0,0.9);letter-spacing:3px;margin:0;">
ค่ายฮาล์ฟบลัด
</h1>
<div style="color: #ff9999; font-size:18px; background: rgba(255,0,0,0.15); padding:8px 15px; border-radius:12px; backdrop-filter: blur(10px); border:1px solid rgba(255,0,0,0.3); position:absolute; right:0; top:0;">
วันที่: 19/09/2025
</div>
</div>
<!-- Main Content Layout -->
<div style="display:flex; flex-wrap:wrap; gap:30px; align-items:flex-start;">
<!-- Character Image -->
<div style="flex:1 1 250px; display:flex; justify-content:center; align-items:flex-start;">
<div style="width:100%;max-width:350px;border:5px solid transparent;border-radius:20px;background:linear-gradient(145deg,#ff0000,#660000);padding:3px;transition:all 0.3s ease;box-shadow:0 0 25px rgba(255,0,0,0.7);">
<img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/1000065673.md.jpg" alt="บุตรีเฮคาที" style="width:100%;border-radius:15px;display:block;transition:transform 0.3s ease;">
</div>
</div>
<!-- Scrollable Story Area -->
<div style="flex:2.5 1 0%; background: rgba(255, 0, 0, 0.08); border: 2px solid #660000; border-radius: 15px; padding: 25px; line-height: 2; font-size: 19px; font-family: Sarabun, sans-serif; box-shadow: rgba(255,0,0,0.3) 0px 0px 30px inset, rgba(255,0,0,0.2) 0px 0px 25px; max-height: 400px; overflow-y: auto; backdrop-filter: blur(6px); position: relative;">
<div style="position:absolute;top:0;left:0;width:100%;height:5px;background:linear-gradient(90deg,transparent,#ff0000,transparent);"></div>
<p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">แสงบ่ายเริ่มอ่อนแรงลง ขณะที่ ภริดา อารยภักดีเทวราช หรือ ริดา ก้าวเดินออกจากลานยิงธนู เสียงฝีเท้าของเธอดังกระทบกับพื้นหินอ่อนของทางเดินที่นำพาไปยัง อัฒจันทร์กลางแจ้ง ซึ่งถูกจัดเตรียมไว้สำหรับคาบเรียน กลยุทธ์และการสงคราม I (ทวน) — เวลาบ่ายสามโมงครึ่งที่ใกล้จะถึง เป็นเวลาที่ โซเฟีย จะเริ่มการสอน</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">ริดาก้าวขึ้นสู่พื้นที่กว้างของอัฒจันทร์ เธอเห็นนักเรียนคนอื่น ๆ เริ่มยืนเข้าแถวพร้อมกับทวน โซเฟีย ผู้สอน—หญิงผู้มีแววตาวิเคราะห์และน้ำเสียงนิ่งมั่น—ยืนอยู่หน้ากลุ่มด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่แฝงด้วยคำถาม</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">“อะไรคือข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทวน?” โซเฟียถามอย่างไม่เร่งรีบ</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">เสียงตอบจากนักเรียนหลากหลาย แต่โซเฟียค่อยๆ นำพาทุกคนไปสู่คำตอบเดียวกันด้วยประโยคสั้นๆ ที่หนักแน่น:</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">“ระยะ ผู้ที่ควบคุมระยะได้ คือผู้ควบคุมการต่อสู้”</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">บรรยากาศเปลี่ยนไปเป็นการสอนเชิงลึก โซเฟียอธิบายกายวิภาคของทวน แยกความแตกต่างระหว่าง Dory (ทวนสั้นสำหรับใช้ร่วมกับโล่) และ Sarissa (หอกยาวสำหรับแถวรบ) เธอชี้ให้เห็นถึงจุดสำคัญทุกชิ้น: หัวหอกสำหรับแทงหรือทำลาย ด้ามจับสำหรับควบคุมจังหวะ และ Sauroter—ตุ้มถ่วงปลายทวน—สำหรับโจมตีระยะประชิดเมื่อศัตรูเข้าใกล้เกินคาด</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">ริดาเอื้อมมือไปสัมผัสทวนที่วางเรียงกัน ความเย็นของโลหะและความขรุขระของเนื้อไม้ส่งผ่านไปยังฝ่ามือของเธอ—น้ำหนัก ความสมดุล และความยาวของมันบอกเล่าเรื่องราวการใช้งาน โซเฟียสาธิตท่าพื้นฐานอย่างช้าๆ: การวางเท้าที่มั่นคง การถ่ายน้ำหนักไปยังสะโพก จุดศูนย์ถ่วงต่ำ และการจับทวนสองมือเพื่อการควบคุมสูงสุด พร้อมทั้งสาธิตการจับมือเดียวเมื่อใช้โล่</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">“ท่าเตรียมพร้อมคือบ้านของทวน อย่าให้การเคลื่อนไหวของเจ้าเริ่มต้นจากมือ—ให้มันเริ่มจากเท้า” โซเฟียสอน พร้อมชี้ให้เห็นถึงการถ่ายน้ำหนักขณะเลี้ยวเปลี่ยนทิศทาง</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">กิจกรรมภาคปฏิบัติ</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">การฝึกภาคปฏิบัติเริ่มต้นอย่างเป็นระบบ:</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">ฝึกยืนในท่าเตรียมพร้อมแล้วเคลื่อนที่ 4 ทิศ — หน้า, หลัง, ซ้าย, ขวา — โดยต้องรักษาปลายหอกให้ชี้เป้าหมายเสมอ ริดาเริ่มช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มความคล่องตัว เมื่อเธอฝืนตัวเองไม่ให้ยกไหล่หรือโยกตัวผิดจังหวะ เธอก็รู้สึกได้ว่าการควบคุมระยะเป็นเรื่องของจังหวะเท้า ไม่ใช่แรงแขน</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">ฝึกแทงหุ่นฟางนิ่ง — เป้าหมายไม่ใช่การแทงให้ลึกที่สุด แต่เป็นการยืนให้ถูกตำแหน่งตั้งแต่แรก โซเฟียพูดเสียงเรียบขณะที่ริดาปักทวนลงตรงกลางเป้าหมายด้วยการถ่ายน้ำหนักที่พอดี “ถ้าเจ้าต้องขยับเท้าเพื่อแทงให้ถึง แสดงว่าเจ้ายืนผิดตำแหน่งตั้งแต่แรก”</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">ขณะที่ฝึก ริดาพบว่าการใช้ทวนนั้นไม่ใช่เพียงแค่เครื่องมือโจมตี แต่มันคือ เส้นวัดระยะ ที่บอกให้เธอรู้ว่าเมื่อไหร่ควรถอยหรือยืนหยัด ทวนทำให้เธอมีอำนาจในการตัดสินใจ—ไม่ใช่ด้วยกำลัง แต่ด้วยการกำหนดจังหวะของการต่อสู้</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">โซเฟียเดินมาข้างๆ ริดา แก้ไขรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ของการจับมือและการวางเท้า เธอกระตุ้นให้ริดาลองจับทวนด้วยมือเดียวแล้วเคลื่อนไหวช้าๆ เพื่อเรียนรู้ความแตกต่างของจุดศูนย์ถ่วง ริดารู้สึกถึงการเชื่อมต่อที่เพิ่มขึ้น—ความรู้สึกว่าร่างกายของเธอและอาวุธกำลังสื่อสารกัน</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">การฝึกจบลงด้วยการทบทวนคำสอนของโซเฟียที่ก้องอยู่ในอัฒจันทร์:</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">“การต่อสู้จะเริ่มเมื่อเราอนุญาต และจะจบลงเมื่อเราต้องการ—จงเป็นผู้ที่กำหนดระยะ ไม่ใช่ผู้ที่ถูกรุกล้ำ”</p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;">ริดายืนหอบเล็กน้อย แต่ในดวงตาของเธอมีประกายแห่งความสงบและความมั่นใจ ก่อนจะเก็บทวนเข้าที่ เธอยิ่งรู้สึกว่าบทเรียนวันนี้ไม่ได้สอนเพียงเทคนิค แต่มอบ ปรัชญา ที่จะติดตัวเธอไปในทุกการตัดสินใจ</p><p style="text-align: right; color: rgb(240, 240, 240); text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;"><br></p><p style="text-align: right; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;"><font color="#708090">เข้าเรียนวิชากลยุทธ์ และ การสงคราม (ทวน) คาบเรียนที่ 1 ตั้งแต่ช่วงเวลา 15.00 - 16.00 นาฬิกา</font></p><p style="text-align: right; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;"><font color="#708090">ได้รับรางวัล : +10 EXP และ +20 ความกล้า</font></p><p style="color: #f0f0f0; text-indent: 40px; margin-bottom: 20px;"><br></p>
<!-- Custom Scrollbar -->
<style>
::-webkit-scrollbar { width:12px; }
::-webkit-scrollbar-track { background: rgba(102,0,0,0.3); border-radius:10px; }
::-webkit-scrollbar-thumb { background: linear-gradient(180deg,#ff0000,#660000); border-radius:10px; box-shadow:0 0 10px #ff0000,0 0 20px #660000; }
::-webkit-scrollbar-thumb:hover { background: linear-gradient(180deg,#ff3333,#990000); box-shadow:0 0 20px #ff3333,0 0 40px #990000; }
</style>
</div>
</div>
<!-- Magical Footer -->
<div style="position: sticky; bottom: 0px; width: 100%; display: flex; justify-content: space-around; align-items: center; background: linear-gradient(145deg, #660000, #330000); padding: 15px 20px; border-top: 3px solid #ff0000; border-radius: 0px 0px 25px 25px; box-shadow: rgba(255,0,0,0.5) 0px -5px 20px; font-weight: 600; font-size: 18px; color:#fff;">
<div>สถานที่: อัฒจันทร์</div>
<div>หัวข้อ: ทวนของเธอ</div>
</div>
</div>
</div>