God โพสต์ 2025-11-27 23:00:38

[เมืองควิเบก]



<div align="center" style="list-style-type: none;">
         
<style>
#boxsystem01 {
    border-radius: 50px;
    border: 5px double #262a35;
    padding: 50px;
    box-shadow: #262a35 0px 0px 10px;
    background-image: url("https://img2.pic.in.th/pic/imagec2dc3656166285b4.png");
    background-attachment:fixed;}
</style>
         
<style>
#boxsystem02 {
    width: 700px;
    border-radius: 0px;
    border: 1px dotted #262a35;
    padding: 100px;
    box-shadow: #262a35 0px 0px 20px;
    background-color: #fff ;}
</style>
         
         
<style>
#boxsystem03 {
    width: 450px;
    border-radius: 20px;
    border: 2px dashed #d0c494;
    padding: 3px;
    box-shadow: #d0c494 0px 0px 0em;
    background-color: #d0c494;}
</style>
      
<style>
    .shadow {
      text-shadow: 0px 0px 5px #000;
    }
</style>
         
         
<div id="boxsystem01">
   <p>
               
<br><br></p><p><font style="" size="10" face="Georgia" color="#ffffff"><span style="text-align: left;"><span class="shadow" ;"="" style=""><b style=""> Quebec City, Canada </b></span></span></font><br></p><p><font style="face=" ;p<font="" face="TH Krub"><span class="shadow" ;"="" style=""><font size="2" style="color: rgb(137, 125, 82);"><br></font><font size="7" style="" color="#fabdbe">เมืองควิเบก ประเทศแคนาดา</font></span></font><br></p><p><br></p>
         
<iframe width="900" height="505" src="https://www.youtube.com/embed/ri8x8jqnLUs?autoplay=1&amp;loop=1&amp;playlist=ri8x8jqnLUs" frameborder="0" allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen=""></iframe>


<br><br><div id="boxsystem02"><p><img src="https://img2.pic.in.th/pic/imagea28165415e897819.md.png" width="250" _height="332" border="0"></p><p><br></p><p><font face="TH Krub"><b style=""><font size="7">ควิเบกซิตี</font><br><font size="5">ประเทศแคนาดา</font></b></font></p><p><font face="TH Krub" size="3"><b style=""><br></b></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/tumblr_30e9be1f8c6d612579281a43904f7790_202ef1da_1280.png" width="640" _height="75" border="0"></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="Pridi" size="3" color="#696969"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font face="Pridi" size="3" color="#696969"><br></font></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font face="TH Krub" size="5">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;<b><font color="#8b0000">ควิเบก </font></b>หรือ <b><font color="#8b0000">เกแบ็ค (Québec) </font></b>เป็นหนึ่งในมณฑลที่มีเอกลักษณ์ที่สุดของแคนาดา เพราะเป็นดินแดนที่ใช้ <strong data-start="83" data-end="99">ภาษาฝรั่งเศส</strong> เป็นภาษาราชการเพียงแห่งเดียว ทำให้มีวัฒนธรรม สถาปัตยกรรม และบรรยากาศที่แตกต่างจากพื้นที่อื่นของประเทศอย่างชัดเจน เมืองหลวงคือ <strong data-start="226" data-end="254"><font color="#8b0000">ควิเบกซิตี (Québec City)</font></strong> ส่วนเมืองที่ใหญ่ที่สุดคือ <strong data-start="281" data-end="305"><font color="#8b0000">มอนทรีออล (Montréal)</font></strong> ซึ่งเป็นศูนย์กลางด้านเศรษฐกิจและวัฒนธรรมของภูมิภาคนี้</font></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font face="TH Krub" size="5"><br></font></p>
<p data-start="361" data-end="732" style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;TH Krub&quot;; font-size: x-large;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;</span><font face="TH Krub" size="5">ประวัติศาสตร์ของควิเบกเริ่มจากการเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 17 โดยก่อตั้งขึ้นปี 1608 โดยซามูเอล เดอ แชมเพลน ก่อนจะถูกอังกฤษยึดครองในปี 1763 แต่วัฒนธรรมฝรั่งเศสยังคงสืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน ทำให้ผู้คนที่นี่เรียกว่า <b><font color="#8b0000">เกเแบคัวส์ (<span data-start="580" data-end="605">Québécois)</span></font></b>&nbsp;มีความภาคภูมิใจในภาษาและรากเหง้าฝรั่งเศสสูง มีประเพณี เทศกาล และอาหารเฉพาะถิ่น เช่น poutine, tourtière และน้ำเมเปิลที่ขึ้นชื่อ</font></p><p data-start="361" data-end="732" style="text-align: left;"><font face="TH Krub" size="5"><br></font></p>
<p data-start="734" data-end="1226" data-is-last-node="" data-is-only-node="" style="text-align: left;"><span style="font-family: &quot;TH Krub&quot;; font-size: x-large;">&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp;</span><font face="TH Krub" size="5">ควิเบกมีภูมิทัศน์สวยงามหลากหลาย ตั้งแต่กำแพงเมืองเก่าในควิเบกซิตี ซึ่งเป็นมรดกโลก ไปจนถึงธรรมชาติอันกว้างใหญ่ของป่า แม่น้ำ และภูเขา รวมถึงแม่น้ำเซนต์ลอเรนซ์ที่เป็นเส้นเลือดใหญ่ของภูมิภาค จุดเด่นสำคัญได้แก่ <strong data-start="940" data-end="961">Château Frontenac</strong>, <strong data-start="963" data-end="977">Old Québec</strong>, <strong data-start="979" data-end="1000">Montmorency Falls</strong>, พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ต่าง ๆ และเมืองเก่าแบบยุโรปที่พบได้ยากในทวีปอเมริกาเหนือ ทำให้ควิเบกเป็นจุดหมายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ คลาสสิก และมีชีวิตชีวาในทุกฤดูกาล ทั้งหน้าหนาวที่โรแมนติกและหน้าร้อนที่คึกคักไปด้วยเทศกาล</font></p><p data-start="734" data-end="1226" data-is-last-node="" data-is-only-node="" style="text-align: left;"><font face="TH Krub" size="5"><br></font></p><p data-start="734" data-end="1226" data-is-last-node="" data-is-only-node="" style="text-align: center;"><font face="TH Krub" size="5">ผู้ปกครองเมืองนี้: บอเรอัส/อควิลอน</font></p><p data-start="734" data-end="1226" data-is-last-node="" data-is-only-node="" style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/Kz5focW.png" width="720" _height="431" border="0"></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><img src="https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/tumblr_30e9be1f8c6d612579281a43904f7790_202ef1da_1280.png" width="640" _height="75" border="0"></p></div><font color="#fff" style="">
         
<style type="text/css">BODY{background:url("https://img5.pic.in.th/file/secure-sv1/image-291983b5c6e22b120.jpeg"); background-attachment:fixed; }</style>
         
      
<style name="captain" type="text/css">
img:hover{
-webkit-transform:scale(1.1);
transform:scale(1.1);
}
img:hover{
overflow:hidden;
}
img{
-webkit-transition: all 1.0s ease;
transition: all 1.0s ease;
}
</style>
         
   
   

<style type="text/css">
::-webkit-scrollbar{width:7px; height: 7px}
::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#272a33!important; border-left:3px solid #fff; border-right:3px solid #fff; }
::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#272a33!important; }
::-webkit-scrollbar-button{ background:#272a33!important; height: 00px!important; }
::-webkit-scrollbar-thumb{ background: linear-gradient(#a6100b, #eb1314, #272a33); border-top:2px solid #272a33;border-radius:5px;}
::-webkit-scrollbar-thumb:hover{ background: linear-gradient(#fff, #eb1314, #272a33); border-top:2px solid #272a33;border-radius:5px;}</style>
         
   
<style name="captain" type="text/css">img:hover {-webkit-transform: rotate(3deg);-moz-transform: rotate(3deg);-o-transform: rotate(3deg) }img {-webkit-transition:5s; -moz-transition:5s;
-o-transition:5s;} </style>
   
</font><br><br></div></div>

Eloise โพสต์ 2025-11-28 02:02:35

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Eloise เมื่อ 2025-11-28 18:31 <br /><br /><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
    border-radius: 30px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<style>
#Eloise03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<div id="Eloise01">
   <p>
      
<br><br></p>





<div id="Eloise02">
   <p>


<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><b style=""><font size="5">วันที่ 30 เมษายน 2025</font><br><font size="5">เวลา 19.00 น.</font><br><font size="3">(เนื้อหาต่อเนื่องกับ</font></b></font><font size="3"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/thread/622/1/1" style="">ภารกิจเหมันต์อ่อนแรง</a><font color="#ff8c00" face="Kanit" style=""><b style="">)</b></font></font></div><div style="text-align: center;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">หลังภารกิจส่งมอบไอซ์สโตนแด่เทพีคิโอเน่สำเร็จลุล่วงไปได้ ความคิดถึงบ้าน(?) ที่ลองไอแลนด์ก็เข้าเกาะกุมจิตใจของเหล่าเดมิก็อดอย่างรุนแรงยิ่งกว่าพายุหิมะใด ๆ เอโลอิส แจสเปอร์ ป้าคาเรน และเคอร์ติส จึงตัดสินใจมุ่งหน้าสู่ท่าเรือควิเบก เพื่อโบกมือลาแผ่นดินแคนาดา (สักทีโว้ย!!!) และเริ่มต้นการเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลกลับสู่แคมป์ฮาล์ฟบลัด</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ถนนที่ทอดยาวสู่ท่าเรือในยามค่ำของควิเบกยังคงส่องสว่างแดดเปรี้ยงอยู่เช่นเคย ป้าคาเรนในชุดลายดอกสีชมพูบานเย็นเดินนำหน้าทีมด้วยท่าทางกระฉับกระเฉงเป็นพิเศษเพราะรู้ว่าจะได้กลับค่ายแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เธอดูเป็นที่สะดุดตาที่สุดคือถุงสายรุ้งผ้าใบขนาดมหึมาและชะลอมเต็มมือทั้งสองข้าง มันยัดแน่นจนป่องเป่งไปด้วยเสบียงกรังนานาชนิด ชีสเค้กขนาดจัมโบ้ แครกเกอร์เนยถั่ว ไส้กรอกรมควัน แอปเปิลแดงสดที่เพิ่งแอบเด็ดมาจากสวนข้างทาง และน้ำแร่ขวดใหญ่ที่ผูกติดกันเป็นพวง ป้าคาเรนหันมาทางเพื่อนร่วมทีมด้วยสีหน้าจริงจัง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“ฉันจะไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์อดอยากกินยำยำช้างน้อยแบบตอนที่เรือเคว้งคว้างกลางทะเลอีกเด็ดขาด! พวกเธอจำไม่ได้หรือไงว่าตอนนั้นลำบากแค่ไหน เรื่องกินสำหรับคนไทยมันเรื่องใหญ่ย่ะ!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ป้าคาเรนบ่นพึมพำกับตัวเองขณะที่ใบหน้าบูดเบี้ยวด้วยความทรงจำอันเลวร้าย ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่เหล่าเดมิก็อดคนอื่นต่างพากันลืมเลือนไปอย่างรวดเร็ว</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อเท้าก้าวเข้าสู่บริเวณท่าเรือ กลิ่นเฉพาะตัวของแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ที่มีกลิ่นอายของน้ำจืดปะปนกับความเค็มอ่อน ๆ ที่ลอยมาจากมหาสมุทรก็เข้ามาปะทะจมูก เอโลอิสสังเกตเห็นเรือประมงและเรือท่องเที่ยวจอดเทียบท่าเรียงราย เธอมองซ้ายมองขวาอย่างระมัดระวัง แล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ หยิบผ้าเช็ดปากสีเหลืองเนื้อดีที่เคยพับซุกไว้ออกมา แสงแดดยามเช้ากระทบกับผ้าผืนเล็กนั้นจนเกิดเป็นประกายวูบวาบเพียงชั่วครู่เดียว</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสยื่นมือออกไปพร้อมกับร่ายมนตร์เล็ก ๆ ที่มีเพียงเหล่าลูกหลานเทพเจ้าเท่านั้นที่สามารถทำได้ พลังงานสีทองอ่อน ๆ ห่อหุ้มผ้าเช็ดปากครู่หนึ่งก่อนที่มันจะคลี่ตัวขยายออก และเปลี่ยนรูปลักษณ์อย่างรวดเร็ว กลายเป็นเรือมินิบานาน่าที่มีรูปลักษณ์โค้งมนเหมือนกล้วยหอมขนาดยักษ์สีเหลืองนีออนพร้อมหัวเรือรูปปั้นกริฟฟอนอีกครั้งหนึ่ง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“โอเค กลับมาสู่สภาพปกติแล้วนะมินิบานาน่า”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสพูดเบา ๆ ขณะลูบคลำที่กาบเรือที่เป็นมันเงา เธอมั่นใจว่าถึงแม้จะมีใครผ่านมาเห็นเข้า ถึงจะเห็นพวกเขาก็จะเห็นเพียงภาพลวงตาอะไรสักอย่างอยู่ดี&nbsp;</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">&nbsp;</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทุกคนพากันลงเรือ แจสเปอร์ บุตรแห่งแอรีส ผู้มีพละกำลังไม่ธรรมดาจัดการยกกระเป๋าเสบียงหนักอึ้งของป้าคาเรนลงเรือได้อย่างสบาย ๆ จากนั้นพวกเขาก็จัดแจงที่นั่งกันอย่างลงตัว เคอร์ติส นกกระทาคู่ใจของเอโลอิสเกาะอยู่ที่ขอบเรืออย่างมั่นคงด้วยความเคยชิน ป้าคาเรนผู้ซึ่งพกสมบัติบ้ามาเต็มกระเป๋ารีบขุดค้นหาสิ่งของบางอย่างในถุงสีรุ้งของเธอ ก่อนจะยื่นวัตถุขนาดเหมาะมือให้เอโลอิส มันคือกระบอกโลหะสีบรอนซ์วาววับที่มีลวดลายของปีกเล็ก ๆ สลักอยู่รอบตัวกระบอก ส่วนฝาปิดด้านบนมีสัญลักษณ์ของทิศทั้งสี่สลักไว้อย่างปราณีต และใช่! มันคือกระบอกบรรจุลมสี่ทิศของเฮอร์มีสที่ก็ไม่รู้ว่าป้าแกมีมันมาได้ยังไง ป้าคาเรนเร่งเร้าด้วยดวงตาเป็นประกาย</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“นี่! เอาไปใช้ซะ! ฉันอยากจะกลับบ้านเต็มทนแล้วนะ! ถ้าเราแล่นแบบเต่าคลานเหมือนคราวก่อน ฉันคงเป็นลมตายเสียก่อนจะถึงค่ายแน่” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้าคาเรนยื่นกระบอกนั้นให้เอโลอิส</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสรับมันมาสัมผัสความเย็นของโลหะโบราณ เธอหัวเราะเบา ๆ เมื่อคิดถึงความกังวลเกินเหตุของป้าคาเรน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“คราวนี้...คงได้ใช้งานมันจริง ๆ แล้วสินะ” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสพึมพำ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เธอเดินไปที่ท้ายเรือมินิบานาน่า ก่อนจะหันปากกระบอกที่ทำจากโลหะสีบรอนซ์วาววับไปทางด้านหลังของเรือ และในวินาทีต่อมา เธอก็ตัดสินใจที่จะไม่รอช้า เอโลอิสเปิดฝากระบอกออก วินาทีที่ฝาปิดถูกยกออก เสียงคำรามดุดันและพลังงานลมสีขาวขุ่นที่มองไม่เห็นก็ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างรุนแรงยิ่งกว่าการระเบิดของภูเขาไฟขนาดย่อม มันไม่ใช่ลมธรรมดา แต่เป็นลมที่อัดแน่นด้วยพลังงานสูงที่ถูกควบคุมโดยพลังเวทมนตร์ของเฮอร์มีส</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เรือมินิบานาน่าทั้งลำกระชากตัวออกไปข้างหน้าอย่างฉับพลันราวกับถูกดีดด้วยหนังสติ๊กยักษ์ ความเร่งที่เกิดขึ้นนั้นรุนแรงและป่าเถื่อนอย่างไม่น่าเชื่อ ทุกคนในเรือแทบจะลืมวิธีการหายใจไปชั่วขณะ แรงเหวี่ยงทำให้แจสเปอร์ต้องใช้แขนอันแข็งแกร่งโอบกอดป้าคาเรนเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอปลิวตกเรือไปเสียก่อน เคอร์ติสถึงกับต้องใช้กรงเล็บเกาะขอบเรือไว้จนแน่น ดวงตาของมันเบิกกว้างด้วยความตกใจ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ความเร็วของเรือไวอย่างไม่น่าเชื่อ มันพุ่งทะยานตัดผิวน้ำในแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์จนเกิดเป็นม่านน้ำสีขาวพวยพุ่งสูงเหนือหัวเรือ พลังลมที่ถูกผลักดันจากกระบอกบรรจุลมนั้นราวกับเทอร์โบไอพ่นวิเศษที่ทำให้เรือไม้ (ที่ดูเหมือน) ธรรมดา ๆ ลำนี้กลายเป็นเรือแข่งความเร็วสูงระดับเรือลาดตระเวน&nbsp;</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ลมนั้นแรงจนแทบจะพาหนังหน้าของพวกเขาออกไปหมด! มันเป็นแรงลมที่บีบอัดจนใบหน้าของเอโลอิสและแจสเปอร์เสียรูปทรง ป้าคาเรนส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นปนหวาดกลัวขณะที่ม่านน้ำและลมปะทะเข้ากับใบหน้าของเธออย่างต่อเนื่อง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">มินิบานาน่าพุ่งทะยานลงไปตามแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ สายน้ำอันกว้างใหญ่ที่พาพวกเขาออกจากอ้อมกอดของแผ่นดินแคนาดาไปอย่างรวดเร็วจนน่าใจหาย ทิวทัศน์สองฝั่งแม่น้ำกลายเป็นเพียงภาพพร่ามัวสีเขียวและน้ำตาลที่ถูกลากผ่านไปอย่างฉับพลัน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">150 นอต คือ ความเร็วที่เรือลำนี้กำลังแล่นอยู่ ซึ่งทำลายสถิติเรือเดินสมุทรทั้งหมดที่มีอยู่บนโลกมนุษย์ มันคือความเร็วที่สามารถพาพวกเขาครอบคลุมระยะทางหลายร้อยไมล์ทะเลในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น จุดหมายปลายทางของพวกเขาคืออ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ ซึ่งจะนำพวกเขาเข้าสู่เขตแดนอันกว้างใหญ่และท้าทายของมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ภายใต้เสียงคำรามของลมและคลื่นที่ถูกแหวกออกไปอย่างรุนแรง เอโลอิสจับกระบอกบรรจุลมไว้แน่น รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าแม้จะต้องทนต่อแรงลมที่พยายามจะฉีกผิวหนังของเธอออกไป</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ดูเหมือนว่าเรากำลังจะได้กลับบ้านเร็วกว่าที่คิดเอาไว้เยอะเลยนะ” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เธอตะโกนแข่งกับเสียงลม แต่เสียงของเธอก็แทบจะไม่ได้ยิน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">มินิบานาน่าพุ่งทะยานอย่างรวดเร็วจนกลายเป็นเพียงจุดสีเหลืองเล็ก ๆ ที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสุดขีด มุ่งหน้าสู่</font><span style="color: rgb(255, 255, 255); font-family: Kanit; font-size: medium;">อ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ที่ห่างออกไปข้างหน้า หวังว่ามันจะพาไปถึงน่ะนะ...</span></div><div><br></div></div><div style="text-align: center;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="3"><b>ใข้กระบอกบรรจุลมสี่ทิศ</b></font></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><font color="#808080"><br></font></div></div><p><font color="#808080">@God&nbsp;</font><font size="3" face="Kanit"><font color="#fff"><br><br>

</font>

</font></p>


</div><font size="3"><font color="black" face="Kanit">

<br>

</font></font><p></p></div><font size="3" style=""><font color="black" style=""><b style=""><font face="Kanit">

<br></font><br>

</b></font></font></div>



Eloise โพสต์ 2025-11-28 22:39:17

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
    border-radius: 30px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
    width: 800px;
    border-radius: 20px;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<style>
#Eloise03 {
    width: 520px;
    border-radius: 20px;
    border: 6px double #000000;
    padding: 3px;
    box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
    background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>   


<div id="Eloise01">
   <p>
      
<br><br></p>





<div id="Eloise02">
   <p>


<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff8c00" face="Kanit"><b style=""><font size="5">วันที่ 30 เมษายน 2025</font><br><font size="5">เวลา 21.00 น.</font><br><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เรือมินิบานาน่าพุ่งทะยานตัดผืนน้ำของแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ด้วยความเร็วที่เหนือจริงจนน่าหวาดหวั่น เสียงคำรามของลมที่ปะทะกับตัวเรือดังสนั่นหวั่นไหวราวกับเครื่องบินเจ็ตกำลังพุ่งผ่าน ทำให้การพูดคุยสื่อสารใด ๆ กลายเป็นเรื่องที่ต้องใช้พลังเสียงทั้งหมดที่มีเพื่อตะโกนแข่งกับพายุที่สร้างขึ้นมาเอง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทุกคนในเรือต้องก้มหน้าหลบแรงลมที่พยายามจะพัดพวกเขาให้ปลิวไปจากยานพาหนะสีเหลืองนีออนลำนี้ แจสเปอร์ถูกจัดให้นั่งอยู่บริเวณหน้าหัวเรือรูปกริฟฟอน เขาคือคนแรกที่เห็นถึงมหันตภัยที่กำลังคืบคลานเข้ามา เสียงหวีดหวิวของลมปะทะ จู่ๆ ดวงตาของแจสเปอร์ก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ ใบหน้าของเขาที่ถูกแรงลมบีบจนเสียรูปทรงแสดงออกถึงความตื่นตระหนก เขามองเห็นสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าอย่างชัดเจนมันเป็นโค้งน้ำที่หักศอกและฝั่งแม่น้ำที่เป็นป่าทึบกำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็วราวกับภาพลวงตา</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“เฮ้ย!...เดี๋ยว! ข้างหน้ามันมีฝั่ง เลี้ยวเรือสิโว้ย! เราจะเสยขึ้นบกนะ!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แจสเปอร์ตะโกนสุดเสียงจนเส้นเลือดที่คอโปนขึ้นมา แต่เสียงของเขากลับถูกกลืนหายไปเกือบหมดโดยเสียงคำรามของลม</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><b><i>วู้ววววววววววววววววววว~</i></b></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสซึ่งนั่งอยู่ท้ายเรือใกล้กับแหล่งกำเนิดพลังงานของกระบอกบรรจุลม พอจะได้ยินเสียงของเขาอย่างเลือนราง เธอพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะควบคุมทิศทางเรือ พยายามบังคับกระบอกถือมันไว้แน่นจนข้อนิ้วซีดขาว แต่เรือลำเล็กกลับไม่ตอบสนองต่อการบังคับของเธอเลยแม้แต่น้อย</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ไม่ได้…มันบังคับไม่ได้เลยแจสเปอร์!” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสตะโกนกลับไปอย่างสิ้นหวัง </font><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“กระบอกบ้านี่มันเร็วเกินไป! มันเหมือนกับว่ามันพุ่งไปข้างหน้าได้อย่างเดียว”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ความเร็ว 150 นอตของเรือทำให้ระยะทางหลายร้อยเมตรหดสั้นลงจนเหลือเพียงไม่กี่วินาที ภาพของต้นไม้ใหญ่และก้อนหินริมฝั่งที่กำลังเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ทำให้ทุกอย่างดูเลวร้ายจนเกินควบคุม</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“ถ้าเราไปต่อเราเสยแน่ ๆ เรือจะพัง แล้วทุกอย่างก็จะพังด้วย!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> แจสเปอร์ตะโกนซ้ำ คำพูดของเขาขาดห้วงเพราะแรงลมที่กระแทกเข้าปากอย่างต่อเนื่อง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้าคาเรนที่ถูกแจสเปอร์กอดไว้แน่นถึงกับปล่อยโฮออกมาด้วยความหวาดกลัว ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำเพราะความเร็วและแรงลมที่บีบอัด</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3"><i style=""><font color="#ff00ff">“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด! โอ๊ย! ฉันยังไม่อยากตายตอนอายุเท่านี้!”</font></i><font color="#ffffff"> ป้าคาเรนกรีดร้องด้วยเสียงแหลมสูงที่สามารถแทรกผ่านเสียงลมอันบ้าคลั่งมาได้</font></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เคอร์ติสถึงกับแสดงความกังวลอย่างชัดเจน มันใช้ความว่องไวของนกกระทาพุ่งกระโดดออกจากขอบเรือที่มันเกาะอยู่ และใช้กรงเล็บเกาะแน่นอยู่ในเสื้อของแจสเปอร์อย่างอัตโนมัติ ใบหน้าของมันซีดเผือดราวกับมนุษย์</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“แล้วจะทำยังไงดี หนูเลี้ยวเรือไม่ได้ จอดเรือก็ไม่ได้!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสตะโกนถามกลับไปด้วยความตื่นตระหนกสุดขีด ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยหยดน้ำที่เกิดจากความเร็วของเรือ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทันใดนั้นป้าคาเรนก็ใช้สติทั้งหมดที่พอจะเหลืออยู่ แม้ว่าดวงตาจะหลับปี๋เพราะกลัวภาพเบื้องหน้า เธอก็ยังคิดถึงทางออกที่ง่ายที่สุดและเป็นหนทางเดียวที่เหลืออยู่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“โยนมันทิ้งไปเลย! โยนกระบอกบ้านี่ทิ้งไปเดี๋ยวนี้! เร็วเข้าเอโลอิส! ฉันยังไม่อยากตายตอนนี้โว้ยยยยยยยยย!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คำสั่งของป้าคาเรนเต็มไปด้วยความเด็ดขาดที่มาจากความกลัวตาย เอโลอิสไม่รอช้าอีกต่อไปแล้ว! เธอเห็นแล้วว่าฝั่งแม่น้ำอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ช่วงลำเรือเท่านั้นไม่ปล่อยตอนนี้เสยบกแน่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i>วิ้งงงงง!</i></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสตัดสินใจทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่นักเดินเรือทุกคนเคยทำมา เธอออกแรงสุดตัว เหวี่ยงกระบอกบรรจุลมสี่ทิศสีบรอนซ์วาววับนั้นออกไปจากเรือสุดแรง ทันทีที่กระบอกหลุดออกจากมือ พลังงานลมที่รุนแรงก็ยุติลงอย่างกะทันหัน เสียงคำรามของลมถูกแทนที่ด้วยเสียงกระแทกของน้ำที่ผิวน้ำ เรือมินิบานาน่าที่กำลังพุ่งด้วยความเร็ว 150 นอต สูญเสียแรงขับเคลื่อนทั้งหมดทันที มันเกิดอาการกระชากตัวอย่างรุนแรงอีกครั้ง แต่เป็นแรงกระชากของการลดความเร็วแบบฉับพลัน ทุกคนในเรือถูกเหวี่ยงไปด้านหน้าอย่างรุนแรง ป้าคาเรนร้องกรี๊ดอีกครั้งด้วยความตกใจ แจสเปอร์ต้องออกแรงมหาศาลเพื่อยึดป้าคาเรนและตัวเองไว้กับกาบเรือ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><b><i>ซวบบบบบ!</i></b></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เรือมินิบานาน่าไถลไปบนผิวน้ำที่ถูกกวนจนปั่นป่วน มันเบี่ยงเบนทิศทางเพียงเล็กน้อยตามแรงสุดท้ายที่เอโลอิสพยายามควบคุมด้วยไม้พาย หัวเรือรูปกริฟฟอนเฉียดผ่านโขดหินริมฝั่งไปเพียงปลายนิ้วเท่านั้น หากช้าไปเพียงเสี้ยววินาทีเดียว เรือไม้สีเหลืองลำนี้คงแตกกระจายเป็นเศษซากติดกับตลิ่งของแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ไปแล้ว</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เรือลดความเร็วลงอย่างรวดเร็ว จาก 150 นอต เหลือ 50 นอต...30 นอต...10 นอต...จนในที่สุดมันก็แล่นฉิวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ ด้วยความเร็วปกติของเรือมินิบานาน่า เสียงในเรือเงียบสงัดลงทันที มีเพียงเสียงหอบหายใจของทุกคน และเสียงน้ำที่กระทบกับกาบเรือที่แล่นอย่างช้า ๆ เท่านั้นที่ยังคงอยู่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้าคาเรนค่อย ๆ ลืมตาขึ้น มองไปที่ก้อนหินและต้นไม้ที่อยู่ข้างเรือห่างออกไปเพียงสองช่วงแขน เธอปล่อยเสียงกรี๊ดในลำคอออกมาอีกครั้งด้วยความหวาดเสียว</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“เกือบไปแล้ว...เกือบไปแล้วพ่อแก้วแม่แก้ว ขวัญเอ๊ยขวัญมา…” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้าคาเรนพูดด้วยเสียงสั่นเครือ และหันไปมองหาผู้ร้ายอย่างกระบอกบรรจุลม “แล้วกระบอกบ้านั่นมันไปไหนแล้วเนี่ย?”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสหอบหายใจหนัก ๆ เธอชี้ไปที่จุดๆ หนึ่งในแม่น้ำ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“หนูโยนมันทิ้งไปแล้วป้า หวังว่ามันจะไม่ไปสร้างปัญหาให้ใครอีกนะ”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">กระบอกโลหะสีบรอนซ์วาววับของเทพเฮอร์มีส ลอยคว้างอยู่กลางแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ ก่อนจะจมหายลงไปในผืนน้ำอย่างช้า ๆ เรือมินิบานาน่าล่องไปตามกระแสน้ำอย่างสงบอีกครั้ง ความตื่นตระหนกจากเหตุการณ์เกือบเสยฝั่งจางหายไปถูกแทนที่ด้วยความโล่งอกอย่างมหาศาล และตามมาด้วยอาการหอบเหนื่อยจากการถูกแรงลมกระชากอย่างรุนแรง ทุกคนในเรือมินิบานาน่าทรุดตัวลงบนที่นั่งของเรือสีนีออนอย่างหมดสภาพ มีเพียงเสียงน้ำที่กระทบกับลำเรือและเสียงหอบหายใจของป้าคาเรนเท่านั้นที่ดังอยู่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แจสเปอร์เป็นคนแรกที่เริ่มฟื้นตัวจากอาการช็อก เขายืดตัวตรง มองดูผิวน้ำที่ถูกกระบอกบรรจุลมรบกวนเมื่อครู่ด้วยความเคารพปนโมโห</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“นั่นมันเร็วแบบบ้าไปแล้ว!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> แจสเปอร์พึมพำ</font><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc"> “พวกเราเกือบตายเพราะเสยฝั่งแล้วเนี่ย ถ้าไม่ติดว่าจะรีบกลับค่ายรับรองเลยว่าผมไม่เอาตัวมาเสี่ยงขนาดนี้แน่”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสเก็บไม้พายที่ใช้ควบคุมทิศทางเรืออย่างทุลักทุเลเมื่อสักครู่ เธอนั่งคิดทบทวนถึงเหตุผลที่ทำให้การบังคับล้มเหลว ดวงตาของบุตรีแห่งเฮเฟตัสฉายแววครุ่นคิด</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ฉันว่า...เราเข้าใจการทำงานของมันแล้วนะ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสเริ่มพูดเสียงเบาลง </font><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“กระบอกบรรจุลมของเฮอร์มีสอันนี้ มันไม่ได้ทำมาให้เลี้ยวหรือหักหลบอะไรได้เลย มันถูกออกแบบมาเพื่อพุ่งทะยานด้วยความเร็วคงที่สูงสุดเท่านั้น”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้าคาเรนที่ยังคงลูบหน้าอกเพื่อเรียกขวัญคืนมา พยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“ใช่! ถูกต้อง! ถ้าจะใช้ของวิเศษพวกนี้แบบไม่ตายก่อน ก็ต้องใช้มันให้ถูกทาง!” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้าคาเรนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยภูมิปัญญาแห่งการเอาตัวรอด</font><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff"> “ถ้ามันพุ่งตรงได้อย่างเดียว...งั้นเราก็แค่ต้องหันทิศทางเรือไปยังจุดที่สามารถพุ่งตรงได้ไกลที่สุดเท่านั้นเอง”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คำกล่าวของป้าคาเรนจุดประกายความคิดในทันที แจสเปอร์รีบคว้าแผนที่พับยับเยินที่เขามีออกมาคลี่ดูบนพื้นเรือ แม้จะเปียกน้ำเล็กน้อย แต่เส้นทางในแม่น้ำเซนต์ลอว์เรนซ์ยังคงปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“โอเค ดูนี่นะ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> แจสเปอร์ชี้ไปบนแผนที่ด้วยนิ้วโป้งที่เปียกชื้น</font><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc"> “เราอยู่ในช่วงกลางของแม่น้ำที่เริ่มกว้างขึ้นมากแล้ว เราแค่ต้องพุ่งตรงไปตามร่องน้ำนี้ ซึ่งมันจะนำเราไปสู่มหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ...ระยะทางจากจุดนี้ไปน่าจะไกลอยู่”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“กระบอกนั้นบอกว่ามันพาเราไปได้ 300 ถึง 450 ไมล์ทะเลในสามชั่วโมง”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสคำนวณอย่างรวดเร็ว </font><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“หมายความว่าถ้าเราไม่ชนอะไร เราจะไปถึงมหาสมุทรภายในหกชั่วโมง”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">การตัดสินใจถูกกำหนดขึ้นอย่างรวดเร็ว การเดินทางที่น่าเบื่อหน่ายหลายวันจะถูกย่อให้เหลือเพียงไม่กี่ชั่วโมง หากพวกเขาใช้ของวิเศษนี้ได้อย่างชาญฉลาด ทั้งสามคน (และเคอร์ติสที่ยังคงเกาะแจสเปอร์แน่น) ช่วยกันใช้ไม้พายพยายามหันหัวเรือมินิบานาน่ารูปกริฟฟอนให้ชี้ตรงไปตามร่องน้ำที่ต้องการ พวกเขาใช้เวลาเกือบห้านาทีในการจัดตำแหน่งเรือให้เข้าที่เข้าทาง และมั่นใจว่าไม่มีแผ่นดิน โขดหิน หรือเรือลำอื่นใดกีดขวางในรัศมีที่ไกลที่สุดเท่าที่ดวงตาจะมองเห็น</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“แน่ใจนะแจสเปอร์ ไม่มีเกาะโผล่มาอีกใช่ไหม?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสถามย้ำด้วยความหวาดระแวง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“ไม่มีแล้ว ตรงนี้มันกว้างพอสำหรับเรือบรรทุกเครื่องบินเลยล่ะ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> แจสเปอร์ยืนยันพร้อมกับประสานมือเข้ากับด้ามไม้พายของป้าคาเรน เพื่อล็อกทิศทางเรือให้มั่นคง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อทุกอย่างเข้าที่เรียบร้อย ป้าคาเรนก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มที่ทำให้เอโลอิสรู้ทันทีว่าการผจญภัยยังไม่จบลงง่าย ๆ ป้าคาเรนล้วงเข้าไปในถุงสายรุ้งผ้าใบขนาดมหึมาของเธออีกครั้ง และหยิบวัตถุชิ้นเดิมออกมา</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">มันคือกระบอกโลหะสีบรอนซ์วาววับที่มีลวดลายของปีกเล็ก ๆ สลักอยู่รอบตัว มีสัญลักษณ์ทิศทั้งสี่อยู่บนฝาปิด...กระบอกบรรจุลมสี่ทิศของเฮอร์มีส... กระบอกที่สอง!</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“อะไรกันเนี่ยป้า! ป้ามีกระบอกแบบนี้กี่อันกันแน่”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสอุทานอย่างตกใจ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้าคาเรนยักไหล่ด้วยท่าทางสบาย ๆ&nbsp;</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“ก็...มีอีกอันน่ะสิ! เอาไว้ใช้ในกรณีฉุกเฉินไง แต่เธอต้องอย่าพลาดเชียวนะ ไม่ใช่ว่าฉันจะมีของพวกนี้เยอะหรอกนะ” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้าคาเรนยื่นกระบอกบรรจุลมกระบอกที่สองให้เอโลอิส พร้อมกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสรับกระบอกที่สองมาไว้ในมือ สัมผัสถึงพลังงานลมที่อัดแน่นอยู่ภายใน มันเหมือนกับกระบอกแรกไม่ผิดเพี้ยน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“โอเคค่ะ รอบนี้เราจะไม่พลาด ทุกคน...เตรียมพร้อมแล้วนะ!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสเดินไปที่ท้ายเรือ หันปากกระบอกสีบรอนซ์วาววับไปทางด้านหลังเรืออย่างมั่นคง เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ มองไปยังเส้นทางน้ำเบื้องหน้าที่ทอดยาวอย่างไร้ขีดจำกัด และในวินาทีต่อมา...</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i><b>ฉึก!</b></i></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ฝาปิดถูกเปิดออกอีกครั้ง!</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i><b>ตูมมมมมมมมมมมม!</b></i></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">พลังงานลมสีขาวขุ่นคำรามดุดันถูกปลดปล่อยออกมาอีกรอบ! รุนแรง รวดเร็ว และป่าเถื่อนไม่แพ้ครั้งแรก!</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เรือมินิบานาน่ากระชากตัวออกไปข้างหน้าอย่างฉับพลันอีกครั้ง!</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><b><i>วู้ววววววววววววววววววววววววววววววววว~</i></b></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงลมหวีดหวิวกลับมากลืนกินทุกสรรพเสียงอีกครั้ง ใบหน้าของทุกคนในเรือถูกบีบอัดจนเสียรูปทรง ความเร็วสูงสุด 150 นอต กลับมาอีกครั้ง เอโลอิสมองเห็นผิวน้ำเบื้องล่างของพวกเขาที่กำลังเปลี่ยนจากสีหม่นเทาเป็นสีครามอมเขียวที่เข้มขึ้นเรื่อย ๆ กลิ่นไอของน้ำที่พัดปะทะใบหน้าเริ่มมีรสเค็มจัดจ้านมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พวกเขากำลังทิ้งเขตน้ำจืดไปอย่างรวดเร็ว และกำลังเข้าสู่เขตน้ำกร่อยอันกว้างใหญ่&nbsp;</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">มินิบานาน่าพุ่งทะยานต่อไป ทิ้งร่องรอยน้ำสีขาวฟูฟ่องยาวเป็นทางหลายไมล์ไว้เบื้องหลัง เบื้องหน้ามีเพียงผืนน้ำสีเข้มที่เปิดกว้างและขอบฟ้าสีครามที่ดูเหมือนจะบรรจบกันและคงถึงมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือตามกำหนดถ้าไม่ผิดแผน</font></div></div><div><br></div><div><br></div></div><div style="text-align: center;"><font size="3" face="Kanit" color="#ffffff"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#ff0000" face="Kanit" size="3"><b>ใข้กระบอกบรรจุลมสี่ทิศ</b></font></div><div style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><font color="#808080"><br></font></div></div><p><font color="#808080">@God&nbsp;</font><font size="3" face="Kanit"><font color="#fff"><br><br>

</font>

</font></p>


</div><font size="3"><font color="black" face="Kanit">

<br>

</font></font><p></p></div><font size="3" style=""><font color="black" style=""><b style=""><font face="Kanit">

<br></font><br>

</b></font></font></div>



หน้า: [1]
ดูในรูปแบบกติ: [เมืองควิเบก]