แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-12-31 08:51
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXddD4ntWk0wPsl2VEhMVFN67-HUOXCK2awtdDRzYuozMRAe4GNJ_wsYaTPp1zWp9OSNGiqW4Hv2SwkeB71jjWYEkRXHDu10VQzyyRUEK-EkvbEg0ICDnfI8wgOx2tZFXuuYOPvvOA?key=yUXXJNQeMCPreJtsLdgVQPcm269https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcD6wD-g8vghpf0Uahx0YtuehwO8a47T8weXpprQPwFuNP_7M0ji0CRk0kolTLBBhKDMm0X5aVkYEZxPy3TS7uoglD5sHvW9j7DeG0b3vWInIsDM6MsYKK6rkPl4dVy_MoKSXuucA?key=yUXXJNQeMCPreJtsLdgVQPcmแด่ เอลลิส เวคฟิลด์ ชายผู้สง่าเหมือนกับดาว 29/12/2024 เวลา 15.30 น. - 18.00 น.
วันแห่งพิธีการไว้อาลัยได้มาถึง… วันนี้ท้องฟ้าปลอดโปร่งแจ่มใสตลอดทั้งวัน ราวกับทวยเทพดลบันดาลส่งวิญญาณของผู้กล้าขึ้นสู่สรวงสวรรค์ ไม่ใช่วันที่ท้องฟ้ามืดครึ้มสายฝนโปรยปรายเหมือนในฉากหนัง
ไม่คิดเลยว่าสูทสีดำที่เตรียมไว้เผื่อได้สมัครงานในนิวยอร์ก จะถูกสวมใส่อีกครั้งในงานขาวดำแบบนี้ ชายหนุ่มพยายามแต่งตัวเนี้ยบที่สุดในชีวิตอย่างไม่เคยเป็น ผมเผ้าจัดทรงเรียบร้อย โกนหนวดเคราออกจนใบหน้าเกลี้ยงเกลา สิ่งที่ดีนทำให้เอลลิสเป็นครั้งสุดท้ายได้ นอกจากแต่งตัวสุภาพเพื่อให้เกียรติคงเป็นสคริปบทไว้อาลัยในมือที่เหล่าสายเลือดแห่งโพไซดอนช่วยกันเรียบเรียงขึ้นมา
. . .
“ถ้าให้พูดถึงเอลลิส… ข้อดีของหมอนั่นคือวินัยการฝึกฝนอย่างเข้มงวด ฉันไม่เคยเห็นเอลลิสขาดซ้อมเลยสักครั้ง เด็ก ๆ หลายคนมองเขาเป็นแบบอย่างของวีรบุรุษที่ดี”
จากปากคำของซันซ์ เอลลิสเป็นคนมุมานะและขยันขันแข็ง เป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่เหล่ารุ่นน้องในค่ายที่อยากเดินตามรอยวีรบุรุษตาม
“พี่เอลลิสเคยช่วยหนูด้วยค่ะ ตอนนั้นหนูหกล้มแล้วพี่เขาเข้ามาถามว่าหนูเป็นอะไรมากไหม ให้หนูขี่หลังแล้วพาไปส่งห้องพยาบาลด้วย”
ใครจะเชื่อว่าเอลลิสผู้เลือดร้อนคนนั้นจะมีมุมใจดีอ่อนโยนกับเด็ก หากคำพูดนี้หลุดออกจากปากของเด็กใส่ซื่อบริสุทธิ์อย่างรีชา รับรองว่าเป็นเรื่องจริงหนึ่งร้อยเปอร์เซ็น
“ผมไม่ค่อยรู้จักเขาเท่าไร แต่ถ้าอยากให้ช่วยเกลาคำก็เรียกได้นะครับ”
เจโรมเป็นเด็กคนละรุ่นกันกับเอลลิส ด้วยความเป็นไอดอลนักดนตรีของอีกฝ่ายคงต้องฝากให้น้องชายคนนี้ช่วยดูแลความสละสลวยของบทไว้อาลัย
“ฉันก็ไม่ได้รู้จักเขามากมาย โทษทีนะที่ช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ว่าฉันพอจะช่วยตรวจทานสคริปได้นะ”
แม้ไทสันจะไม่สนิทกับเอลลิส แต่พี่ชายใจดีก็ยินดีช่วยเหลือเรื่องนี้อย่างเต็มที่
“ขอบคุณนะทุกคน ถึงเอลลิสจะจากไปแล้ว แต่ถ้าจิตวิญญาณของเขายังอยู่ตรงนี้ พวกเขาต้องรับรู้ถึงความใจดีของทุกคนแน่ แล้วก็ขอบคุณนะที่ให้ฉันเป็นตัวแทนกล่าวบทอาลัยนี้ของพวกเราทุกคน”
และสุดท้าย เป็นดีนที่แบกความคาดหวังของพี่น้องร่วมสายเลือดไว้บนบ่า ในฐานะของที่ปรึกษาของกระท่อมโพไซดอน
. . .
ก่อนเริ่มงาน…
“สวัสดีครับคุณไครอน” ดีนกล่าวทักทายผู้อำนวยการด้วยอาการเกร็ง ๆ แม้ไครอนจะดูสุขุมนุ่มลึก ทว่าช่วงเวลาอันหนักหน่วงตลอดสัปดาห์นี้ทำให้ดีนรู้สึกว่าอีกฝ่ายแก่ลงไปสักร้อยปีเห็นจะได้ แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่สิ่งที่เขาคิดไปเอง
“สวัสดีคุณดีน ทางกระท่อมหมายเลขสามเป็นอย่างไรบ้าง”
ไครอนเอ่ยถามสารทุกข์สุขดิบ ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเขามัวแต่วุ่นวายซ่อมแซมพื้นที่ส่วนกลางให้กลับมาใช้งานได้ดังเดิม แม้ไม่ได้ไปไถ่ถามความสะดวกสบายจากกระท่อมแต่ละหลัง แต่เขาก็มีหูมีตาในค่ายอยู่มากที่จะส่งความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนไปถึงที่ เช่น ข่าวสารจากมาร์ธา คอสตาคิส มนุษย์สาวซึ่งอยู่ท่ามกลางเดมิก็อด และช่วยดูแลขวัญกำลังใจแก่พวกเขาราวกับมารดาอีกคน และไหนจะแซเทอร์ที่มีอยู่มากมายทั่วทั้งค่าย
“ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วครับ เพราะว่าที่บ้านโพไซดอนคนเยอะพวกเราเลยทำงานเสร็จกันไว วันที่เหลือเลยมีเวลาพอไปช่วยบ้านหลังอื่นด้วย”
“ขอบคุณที่ช่วยดูแลฮาล์ฟบลัด” ไครอนวางมือแตะบ่าของที่ปรึกษาแห่งบ้านโพไซดอนเพียงครู่หนึ่ง ก่อนจะชักมือออกแล้วหยิบถุงเงินซึ่งดีนรู้แน่ชัดว่าคือดรักม่า เพราะว่าเขาเคยเห็นถุงเงินนี้มาก่อน “ค่าเหนื่อยนิดหน่อยเป็นสินน้ำใจ ได้ข่าวว่าคุณเองก็ออกเงินส่วนตัวเพื่อซ่อมบ้านด้วยเช่นกัน”
“ขอบคุณครับคุณไครอน ความจริงสิ่งที่ผมจ่ายก็เพื่อสร้างห้องใหม่ไม่ใช่ซ่อมแซมบ้านเลยครับ แต่ถึงอย่างนั้นในเมื่อรับเงินมาแล้วผมก็ไม่คืน ขอบคุณอีกที…” ดีนยิ้ม “จริงสิ… ผมเป็นตัวแทนของกระท่อมหมายเลขสาม อยากจะกล่าวไว้อาลัยแก่เอลลิสสักหน่อยครับ ไม่ทราบว่าได้หรือเปล่า?”
“คุณเป็นตัวแทนสินะ…” ไครอนเงียบไปครู่ใหญ่ ก่อนจะเอ่ยถาม “ในมือคุณคือสคริปใช่ไหม ขอผมตรวจสอบก่อน”
“ได้ครับ”
ดีนส่งบทพูดให้ไครอนโดยไร้ข้อกังขา จากท่าทีเหมือนอีกฝ่ายไม่ไว้ใจขึ้นมาทันที หลังจากที่ดีนบอกว่าเขาคือคนพูด คงจะกลัวว่าชายหนุ่มคนนี้จะเล่นอะไรแผลง ๆ ใส่คำพูดประหลาดหรือลบหลู่คนตายล่ะมั้ง โธ่.. อย่างน้อยเขาก็รู้จักกาละเทศะนิดหน่อย ไม่กล้าพูดจาเสีย ๆ หาย ๆ ว่าร้ายผู้ตายต่อหน้าที่สาธารณะหรอก…
เมื่อไครอนคัดกรองบทไว้อาลัยจากบ้านโพไซดอนจบเขาก็ยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะส่งกระดาษใบนั้นคืนให้แก่ดีน “คุณเขียนได้ดี ทุกคนในบ้านคงช่วยกันสินะ”
“ใช่แล้วครับ ทุกคนพยายามถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดของเอลลิสลงมาในบทไว้อาลัยฉบับนี้” ดีนโล่งอกที่ไม่มีปัญหา คงเพราะได้พี่ใหญ่อย่างไทสันเป็นคนช่วยกรองในขั้นสุดท้ายก่อนนำมาท่องจำ
ไครอนพยักหน้าเบา ๆ ก่อนแจ้งกำหนดการให้ดีนทราบอีกครั้ง “การไว้อาลัยของชาวค่ายจะเริ่มช่วงห้าโมงเย็น หากว่าคุณพร้อมก็ขึ้นต่อจากคุณอลิเซียได้เลย ในตอนนี้ยังไม่มีคนอื่นมาขออนุญาตกล่าวคำไว้อาลัย”
“โอเคครับ ผมจะไม่ทำให้งานเสีย”
พิธีการใกล้เริ่มขึ้นไครอนจึงขอตัวเตรียมความพร้อมอื่น ๆ ส่วนดีนก็เข้านั่งประจำที่ รวมกลุ่มกับเหล่าพี่น้องในบ้าน สายตาของเขามองไปทางบ้านเฮคาที จนสายตาสบกับหนุ่มผมบลอนด์ย้อมสีเจ้าของดวงตาสีฮาเซล ทั้งคู่ก็ได้เพียงแต่พยักหน้าให้แก่กันถือว่าเป็นคำทักทาย
. . .
16.00 น. [อ้างอิงพิธีการทั้งหมดจาก Honoring Ellis Wakefield: Legacy of a Warrior]
พิธีการเริ่มขึ้นด้วยการกล่าวเปิดงานของเทพไดโอนีซุส ซึ่งวันนี้อีกฝ่ายแต่งกายสุภาพเป็นพิเศษ เป็นวันแรกที่ดีนได้ยินคุณดีเรียกชื่อคนในค่ายถูกโดยไม่ผ่านการเสริมเติมแต่งอย่างบรรเจิดเพริศแพร้ว พิธีการเป็นไปอย่างโศกเศร้า เพียงแค่ฟังคำไว้อาลัยไม่กี่คำก็เรียกน้ำตาให้นองหน้าตามได้ ดีนคิดถูกที่วันนี้เลือกใส่แว่นตาแทนที่จะเป็นคอนแทกเลนส์ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคำแนะนำจากเจโรมด้วย
‘งานนี้น่าจะเรียกน้ำตาได้ ผมคิดว่าพี่ใส่แว่นไปดีกว่า ถ้าร้องไห้ขึ้นมาแล้วเผลอขยี้ตา มันจะแสบตาหนักมากเลยครับ’
เพียงแค่ฟังคุณดีกล่าวคำอาลัยรีชาก็ปล่อยโฮออกมาทำให้ดีนต้องกอดปลอบน้องสาวตัวเล็ก ความจริงเขาก็หาประโยชน์จากเธอ.. ใช้ไหล่น้อย ๆ บังหน้าเอาไว้ ปิดบังคราบน้ำตาที่ไหลอาบแก้มไม่ให้ดูเป็นคนอ่อนไหวมากเกินไป…
คุณดีกล่าวจบต่อด้วยการเปิดงานของคุณไครอน ตอนนี้ในหัวของดีนอื้ออึงไปหมด เขาไม่คิดว่าตนจะอ่อนไหวกับคำอำลาที่มาจากผู้อำนวยการได้ เอลลิสเคยทำเรื่องไม่ดีกับเขาอย่างร้ายแรง หากพลาดไปตามคำแนะนำของอีกฝ่าย เขาอาจจะตายเลยก็ได้ แต่ดีนเลือกที่จะไม่จดจำมัน แล้วระลึกถึงผู้จากไปตามถ้อยคำของไครอน
https://www.youtube.com/watch?v=9FGxdBzjuGw&ab_channel=PRMancini007
บทเพลงโศกบรรเลงทว่าฮึกเหิมดังก้องยิ่งเสริมสร้างบรรยากาศแห่งการจากลาของโศกนาฏกรรม ดีนรู้สึกทนฟังไม่ไหว เขาจึงขอตัวลุกออกจากที่นั่งเพื่อไปล้างหน้าล้างตาเสียหน่อย ไม่งั้นได้กล่าวบทไว้อาลัยไม่รู้เรื่องแน่ ๆ…
ชายหนุ่มกลับเข้ามาในงานอีกครั้งในเวลาสิบหกนาฬิกาสามสิบนาที ตรงกับช่วงเวลาที่เทพแอริสลงมาจากโอลิมปัสเพื่อกล่าวคำอำลาแก่ลูกชายเป็นครั้งสุดท้าย เขาจึงไปยืนรอข้างเวทีกับอลิเซีย คอร์เนอตี้ คนรักของเอลลิส แทนที่จะกลับไปยังที่นั่งของตัวเอง โฉมงามจากบ้านแห่งความรักมีสีหน้าเศร้าโศก ดวงตาแดงก่ำ
“เสียใจด้วยนะอลิเซีย..” เขาเอ่ยคำพูดเพียงบางเบากับหญิงสาวผู้สูญเสียหัวใจอีกครึ่งนึงของเธอไปอย่างไม่มีวันกลับ
เธอหันกลับมา แค่นยิ้มอย่างรวดร้าวแทนคำขอบคุณทว่าไร้สุ้มเสียงตอบกลับ ราวกับความเศร้าทั้งหลายได้เผาผลาญเสียงหวานใสจากลำคอจนเหือดแห้ง เขาควรจะสวมกอดปลอบประโลมเธอไว้เหมือนกับที่กอดรีชา แต่ไม่อาจทำได้... ส่วนหนึ่งที่ทำให้เอลลิสไม่ชอบดีนเป็นเพราะครั้งหนึ่งอลิเซียเคยบอกว่าปลื้มที่เขาเป็นคนตลก ดีนทำไม่ได้แม้แต่จับมือเธอมาบีบแน่น ๆ แทนบอกว่า ‘เธออ่อนแอได้ แต่เธอยังมีพวกเราทุกคนในฮาล์ฟบลัดอยู่เคียงข้าง’ ทว่าหญิงสาวคงรับรู้ถึงเจตนานั้น เธอต้องผ่านพ้นมันไปให้ได้ด้วยกำลังของตัวเอง ด้วยปีกคู่นี้ที่จะโบยบินออกไปในวันฟ้าสว่างอย่างสง่างาม ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไร.. ช้าเร็วไม่รู้ ทว่าวันนั้นต้องมาถึงอย่างแน่นอน
นอกจากคนรักแล้วยังมีบิดาเทพอีกองค์ที่โศกเศร้าไม่แพ้กัน ความโศกาของเทพเจ้าแห่งสงครามทำให้ดีนได้รู้ว่าแม้แต่เทพเจ้าก็ยังหลั่งน้ำตาได้อ่อนไหวเป็น ชวนให้เขาหวนคิดไปว่าหากคนตายคือตนพ่อจะรู้สึกอย่างไรบ้าง ที่แน่ ๆ คงไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รู้สึกรู้สากับการเสียชีวิตของบุตรและธิดา ชายหนุ่มเคยฟังตำนานของดวงดาวมาบ้าง มีวีรบุรุษหลายคนที่เสียชีวิตไปและกลายเป็นดวงดาวบนท้องนภาจากพรของบิดาที่มอบให้ เพื่อจารึกกิตติคุณความดีไว้เป็นตำนาน เพียงแค่แหงนหน้ามองฟ้าก็จะได้เห็นประกายแสงของผู้กล้า
แอรีสจะทำแบบนี้กับเอลลิสหรือเปล่านะ? อีกไม่นานจะมีดวงดาวใหม่เกิดขึ้นแล้วถูกตั้งชื่อว่า ‘เอลลิส’ หรือเปล่า
เมื่อจบจากเทพแอรีสก็ถึงคราวของอลิเซีย.. ตอนนี้ชายหนุ่มอยากขอความช่วยเหลือจากใครสักคน ต้องทำยังไงถึงจะไม่ร้องไห้จากบทไว้อาลัยจากเธอได้นะ? สิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้คงเป็นการสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทำสมาธิเพื่อไม่ให้ขึ้นไปปี่แตกบนเวที จนกระทั่งอลิเซียเดินลงมาแล้วมีพี่น้องร่วมบ้านอะโฟร์ไดท์รอต้อนรับ ดีนมองภาพนั้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนรู้สึกสับสนใจความทรงจำ
‘บ้านนี้...ไม่ใช่มีคนมากกว่านี้เหรอ?’
แต่ไม่มีเวลาคิดต่อในเมื่อเขาถูกคุณไครอนสะกิดให้ขึ้นไปกล่าวบทไว้อาลัยเป็นคนถัดไป…
. . .
“สวัสดีทุกท่าน ผมดีน เอลวิน อัลวาเรซ นีล ที่ปรึกษาจากกระท่อมหมายเลขสาม โพไซดอน... เป็นตัวแทนกล่าวบทไว้อาลัยจากพี่น้องทุกคนในบ้าน คือ.. พวกเราทั้งหมดช่วยกันรวบรวมความรู้สึกรำลึกถึง เอลลิส เวคฟิลด์ นี่จึงเป็นความรู้สึกจากพี่น้องบ้านโพไซดอนทุกคนครับ”
ความตื่นเต้นทำให้ชายหนุ่มพูดวกไปวนมา พอมาอยู่ในจุดนี้แล้วมันยากมากยิ่งกว่าออกไปพรีเซนต์งานวิจัยแบบคอนเฟอเรนซ์เสียอีก ทว่าไม่มีสิทธิ์ให้พูดใหม่... เขาจึงต้องเดินหน้าลุยต่อสถานเดียว ดีนคลี่สคริปเปิดอ่านแต่… โอ้ ให้ตายสิ! เขาเผลอขยำจนมันยับยู่ยี่แถมยังชื้นเหงื่อไปหมดจนหมึกเลอะติดฝ่ามือ สงสัยต้องใช้วิธีด้นสดจากความทรงจำเพียงอย่างเดียว เขาจึงตัดสินใจพับสคริปในมือลงในกระเป๋าเสื้อ แว้บหนึ่งที่ดีนเห็นว่าคุณไครอนหน้าเสีย… “แม้ว่าผมอาจไม่ได้สนิทสนมกับเอลลิส แต่ทุกคนคงประจักษ์กันดีแล้วว่า เอลลิสเป็นมิตรแท้ที่พึ่งพาได้ เขาพยายามอย่างหนักเพื่อฝึกฝนตนเอง ให้เชี่ยวชาญการต่อสู้เพื่อเป็นวีรบุรุษที่กล้าหาญ เพื่อเกียรติยศ เพื่อศักดิ์ศรี เพื่อปกป้องทุกคนจากภัยร้ายที่คุกคามฮาล์ฟบลัด”
ดีนรู้สึกคันยุบยิบในใจเพราะว่าเขาไม่เคยเห็นด้วยกับแนวคิด ‘การสร้างเด็กเพื่อเป็นวีรบุรุษ’ มาก่อน แต่นั่นคือความคิดฝังหัวของเดมิก็อดเกือบทุกคนไปแล้วว่าควรเดินในเส้นทางวีรบุรุษ ความจริงแล้วพวกเขาเหล่านั้นควรจะมีชีวิตที่ดีเพื่อตนเองหาใช่ศักดิ์ศรีที่กินไม่ได้
“ไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่เห็นเอลลิสอยู่ที่สนามฝึกซ้อมหรืออัฒจันทร์ ความมุมานะ ความมีวินัย ความบากบั่น ความกล้าหาญ ความพากเพียร คือแบบอย่างที่ดีที่รุ่นน้องหลายคนได้ทำตาม นอกจากนี้แล้วเอลลิสยังมีมุมอ่อนโยนเล็ก ๆ ที่หลายคนอาจมองไม่เห็นจากโฉมหน้าที่มุทะลุดุดันของเขา รีชาน้องสาวผมเล่าว่าเอลลิสเคยช่วยเหลือตอนที่เธอหกล้มและพาไปที่ห้องพยาบาล เขาดูแลเธออย่างดีประดุจว่าเธอเป็นน้องสาวอีกคน”
“สำหรับชาวค่าย เอลลิสอาจเป็นน้องชาย เป็นพี่ชาย เป็นเพื่อนสนิท หรือเป็นคนรัก.. แต่สำหรับผมแล้วเอลลิสคือหลานชาย… คุณฟังไม่ผิดหรอกครับ หากนับญาติกันตามสายเลือดความจริงคือแบบนั้น และผมก็คิดเช่นนั้นมาตลอด แม้ไม่ได้สนิทกันแต่ก็คอยเฝ้าดูการเติบโตอย่างแข็งแกร่งของเขาอยู่ตลอดเวลา น่าเสียดายหากพวกเราได้สนิทกันมากกว่านี้ ได้พบเจอกันในสถานการณ์ที่ดีกว่านี้ก็คงดี…”
น้ำเสียงที่เอ่ยท้ายประโยคแผ่วเบา ดีนพยายามสูดจมูกเอาไว้ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา เสียงไมค์ดูดเสียง ‘ซื้ดดด’ ใหญ่ ๆ ไว้อย่างชัดเจน และเผยแพร่มันออกทางลำโพง
“สุดท้ายนี้ผมไม่อยากจะเศร้าโศกเสียใจกับการจากไปของเขา เอลลิสไม่ได้ไปไหนไกลเลย เพราะว่าเอลลิสอยู่ในใจผม และอยู่ในใจของพวกคุณตลอดไป สิ่งสุดท้ายที่อยากจะกล่าวคือคำขอบคุณ ผมรู้สึกขอบคุณเอลลิสอย่างสุดหัวใจที่เป็นฮีโร่ของเด็ก ๆ ขอบคุณที่ช่วยเหลือผู้ที่อ่อนแอในยามตกยาก ขอบคุณที่เป็นมิตรสหายและคนรักที่ดีของอลิเซีย ไม่ต้องบรรยากก็รู้สึกได้เลยว่าเขารักเธอมากแค่ไหน และฝากคำขอบคุณนี้ไปถึงเทพแอรีสด้วยแม้ว่าเขาจะไปแล้ว ลูกชายของคุณเข้มแข็งและกล้าหาญ สมกับเป็นบุตรแห่งเทพสงครามจริง ๆ”
“ผมขอพูดอีกครั้ง แม้ว่าร่ายกายของเขาจะสลายไป ทว่าเอลลิสยังคงสง่าเหมือนกับดาว ขอบคุณครับ…”
. . .
ดีนลงจากแท่นพิธีจากนั้นก็รีบตรงกลับไปหากลุ่มบุตรธิดาเจ้าสมุทร
“นี่พวกนาย คำกล่าวไว้อาลัยของฉันเป็นไงบ้าง?”
“ก็ดีนะ เอ่อ… แบบว่าเหมือนจะตรงกับสคริปสักสามสิบเปอร์เซ็นได้” ซันซ์กล่าว รู้สึกใจหายวาบตอนที่ดีนเริ่มพูดนอกบทตั้งแต่สามประโยคแรก แต่อย่างน้อยเขาก็ปิดได้สวย นับว่ายังดี..
“นายเก่งมากดีนที่ไม่ร้องไห้กลางเวที” ไทสันพี่ชายผู้ใจดียกมือขึ้นยีผมที่จัดทรงมาอย่างดีเสียยุ่งเหยิง
“ก็เพราะว่าฉันพยายามกลั้นน้ำตาไว้แล้วยังไงล่ะ”
แต่ดูเหมือนตอนนี้ชายหนุ่มจะอดกลั้นไม่อยู่อีกต่อไป แต่ได้เหล่าพี่น้องร่วมสายเลือดคอยโอบรับและปลอบประโลมเอาไว้ ตอนนี้ดีนรู้สึกดีจริง ๆ ที่ได้มีสายเลือดเดียวกันกับคนเหล่านี้
. . .
https://www.youtube.com/watch?v=5anLPw0Efmo&ab_channel=EvanescenceVEVO
หลังจากที่ตัวแทนกล่าวไว้อาลัยขึ้นพูดครบทุกคนก็ได้เวลาวางพวงหรีดและจุดคบเพลิง บทเพลงโศกถูกขับขานขึ้นอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ทุกคนจะได้มองใบหน้าของเอลลิสในโลงศพก่อนที่เขาจะได้รับการจุดคบเพลิง ดีนไม่มีของมีค่าใดมากไปกว่า ‘ดอกไม้สีทอง’ ที่ได้รับจากเทพีอะโฟร์ไดท์ติดตัว เป็นไปได้เขาก็อยากจะใส่หินอุกกาบาตเพลิงที่ได้รับจากการสู้ศึกที่หัวหาดสักก้อนหนึ่งให้สมกับความร้อนแรงของเอลลิส ทว่าหินนั้นมันร้อนเกินไป แช่น้ำไว้ตั้งหลายวันแล้วยังไม่หายเดือดปุด ๆ เสียที
แม้เวลาจะผ่านเลยไปถึงหนึ่งสัปดาห์ ทว่าสภาพศพของเอลลิสยังคงหล่อเหลาเหมือนเพียงแค่หลับไป ดีนไม่รู้ว่าใช้กระบวนใดในการรักษาศพ จะด้วยวิทยาศาสตร์อย่างการใช้สารเคมี หรือจะด้วยเวทมนตร์คาถาก็สุดแต่จะหยั่งถึง ดีนไม่อยากคิดมากให้ปวดหัว ความเป็นเด็กวิทย์ในตัวถูกกลืนหายไปสวนทางกับพรจากเจ้าสมุทรที่เพิ่มขึ้น
ร่างสูงกล่าวร่ำลากับผู้วายชนม์เป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นวางกุหลาบสีทองไว้บนโลงศพ
“เอลลิส.. ฉันไม่รู้ว่านายเกลียดฉันเพราะอะไร แต่ว่าเราคืนดีกันได้ไหม? ไม่ว่าอะไรที่ฉันล่วงเกินนายไปก็ขอโทษ อลิเซียแฟนนายฉันไม่ได้คิดอะไรกับเธอมากกว่าพี่น้องร่วมค่ายอยู่แล้ว สาบานได้เลย แล้วก็นะ.. ที่ฉันเรียกนายว่าหลานชาย ฉันคิดแบบนั้นจริง ๆ นะ…”
หลังวางสิ่งของเพื่อให้เอลลิสพกติดไปถึงสรวงสวรรค์เสร็จ ดีนก็เดินออกมาจากงานแต่ไม่ลืมรับของที่ระลึกงานศพมาด้วย เขายืนรอแมคเคนซีอยู่ที่มุมหนึ่งใต้ต้นไม้ใหญ่ เพื่อรออีกฝ่ายกลับไปยังกระท่อมเฮคาทีพร้อมกัน
. . . หลังได้เห็นภาพความสูญเสีย… ทำให้ดีนรู้สึกได้ทันทีว่าเขากลัวการจากลาคนรักมากแค่ไหน
https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdvny6Bh1E3yySOGMP-U0SBgFOxiUSx_ObfCiuKxisVpE7J_2FhVNuGw9BTuSZEMVRLUH8gEC0Huc8VxQfky5ZMg01Q-g8Lx6LrlZOwyR1cF15nHrdhr7FA1MaKsDnN3DkGpP5CHw?key=yUXXJNQeMCPreJtsLdgVQPcmของไว้อาลัย แก่ เอลลิส เวคฟิลด์ [กุหลาบสีทอง]static/image/hrline/line3.png
คนที่ไว้อาลัยได้รับโบนัส: หินแห่งกำลัง 1 ก้อน และ +20 EXP และ +50 เกียรติยศ
+100 พลังน้ำใจ / +3 Point / +50 พลังงาน
+50 เกียรติยศ และ +50 ศรัทธา
ของขวัญไว้อาลัย: หินแห่งกำลัง 1 ก้อนstatic/image/hrline/line3.png
รับรางวัลซ่อมค่าย 4 ครั้ง (ครั้งละ 50,000 ไบต์++) = 60 ดรักม่า จากไครอน
หลักฐาน: [LINK1] [LINK2] [LINK3] [LINK4]
<link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Assistant|Bebas+Neue">
<center><div id="w2"><img src="https://i.imgur.com/zWxTZMi.png" width="900" _height="250" border="0"></div><div id="w1"><div id="w5">62. Rest in peace "ellis wakefield" </div><div id="w6"><div align="left" style="outline-style: none;"><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><font color="#000080"><b><span style="font-size: 18.4px; text-align: justify;">-29.12.24</span><span style="font-size: 18.4px; text-align: justify;"> </span> <span style="font-size: 18.4px; text-align: justify;">/</span><span style="font-size: 18.4px; text-align: justify;"> </span> <span style="font-size: 18.4px; text-align: justify;">03:30PM.-</span></b></font><br></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">เป็นเวลากว่าสามเดือนที่ปรากฏการณ์รัตติกาลสาบสูญยังคงอยู่ แต่ความหนาวเย็นของเหมันต์ฤดูก็ช่วยให้อากาศไม่ร้อนแรงจนเกินไป หลังจากผ่านเหตุการณ์อันหนักหน่วงมา ตอนนี้ค่ายฮาล์ฟบลัดก็เริ่มกลับเข้าสู่ความสงบสุข บ้านที่ได้รับความเสียหายบางหลังยังคงต้องช่วยกันซ่อมแซมต่อไป แต่ภายใต้ชีวิตอันเป็นปกติกลับมีจุดเล็ก ๆ ที่ซุกซ่อนความเศร้าหมองอยู่ในใจ…การสูญเสียบางสิ่งที่ไม่มีวันกลับมา</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><br></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><br></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">พิธีการไว้อาลัยให้แก่<i> ‘เอลลิส เวคฟิลด์’ </i>บุตรแห่งแอรีสที่เข้าร่วมต่อสู้กับกองทัพของโลกิเมื่อวันเหมายันถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายแต่สมเกียรติบริเวณกองไฟเฮสเทีย แมคเคนซีกับพี่น้องในบ้านมาถึงก่อนเวลางานพิธีเริ่ม แต่ถึงอย่างนั้นก็มีเดมิก็อดเริ่มมานั่งตรงที่ที่ถูกจัดเตรียมไว้ตามตำแหน่งของบ้านต่าง ๆ แล้ว ทุกคนในที่นั้นล้วนแต่งกายอย่างสุภาพเพื่อเป็นการให้เกียรติผู้เสียชีวิต ไม่เว้นแม้แต่บุตรทั้งสามของบ้านเฮคาทีก็เช่นกัน</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#a0522d">“ใส่สูทแบบนี้ไม่ชินเลยแฮะ อึดอัดชะมัด”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ซิลเวอร์บ่นออกมาเบา ๆ ขณะสอดนิ้วเข้าปกคอเสื้อ ดูท่าคงรำคาญเนคไทที่รูดขึ้นมาถึงคอกับกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ติดขึ้นมาถึงเม็ดบนสุดเต็มทน แม้อยากจะปลดมันออกหลายครั้งแต่ชายหนุ่มยังมีมารยาทและรู้กาลเทศะพอจึงไม่ทำเช่นนั้น</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#f5deb3">“พี่แมค…ดูนั่นสิฮะ”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">จูลี่ที่นั่งดูบรรยากาศภายในงานสะกิดแขนพี่คนรองของบ้าน เมื่อหันไปมองตามที่เด็กชายชี้ก็เห็นหนุ่มใบหน้าละตินคนหนึ่งเดินเข้ามาในงาน ที่น่าแปลกเห็นจะเป็นกลุ่มอสุรกายตัวน้อยที่เดินตามหลังต้อย ๆ มาเป็นขบวน </span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#f5deb3">“นั่นพี่ฮิวโกฮะ อยู่บ้านฮีบี้ พี่เขาเลี้ยงอสุรกายไว้เต็มเลย มีทั้งฮาร์ปี้ ก็อบลิน ไซคลอปส์ สิงโตนีเมียนแบบออมเล็ตของพี่ดีนก็มี อ้อ แล้วก็มีกริมาลคินด้วยนะฮะ”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">เมื่อได้ยินชื่อสัตว์ชนิดสุดท้ายแมคเคนซีก็หูผึ่ง จากที่สนใจนิดหน่อยกลายเป็นสนใจมากขึ้นมาทันที ชายหนุ่มไล่สายตามองตามฝูงอสุรกายของฮิวโกแล้วก็พบแมวดำขนฟูฟ่องตัวหนึ่งอยู่ในฝูงนั้น</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#a0522d">“นายจะไปจับแมวดำพอดีไม่ใช่เหรอ ลองไปขอลูบ ๆ คลำ ๆ…ฉันหมายถึงลองไปขอดูแมวแล้วก็ขอคำแนะนำจากเจ้าเด็กบ้านฮีบี้คนนั้นดูสิ”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ซิลเวอร์ที่นั่งถัดจากจูลี่เสนอขึ้นมา ซึ่งก็นับว่าน่าสนใจไม่น้อย แมคเคนซีดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือก็เห็นว่ายังพอมีเวลาอยู่บ้างก่อนจะเริ่มพิธี</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“งั้นเดี๋ยวผมมา“</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">หนุ่มอังกฤษลุกออกมาจากตรงที่นั่งประจำบ้านตนเองแล้วเดินไปยังบุคคลผู้เป็นหัวข้อสนทนาเมื่อครู่ เหมือนว่าเจ้าก็อบลินตัวน้อยจะสังเกตเห็นเข้า ดวงตาใสแป๋วต่างจากก็อบลินที่แมคเคนซีเคยเจอมามองจ้องหน้าเขา</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">”ใครอะ….“</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">เสียงเล็ก ๆ ที่ร้องทักทำให้เจ้าของฝูงอสุรกายที่อยู่ด้านหน้าชะงักก่อนจะหันกลับมามองเขาด้วยสีหน้าสงสัยราวกับจะถามว่า <font color="#ff00ff"><i>“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”</i></font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“อ..เอ่อ สวัสดี ฉันแมคเคนซี อยู่บ้านเฮคาที พอดีฉันเห็นว่านายเลี้ยงกริมาลคิน เลยจะมา…ขอคำปรึกษาหน่อย”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ไม่ให้เสียเวลา แมคเคนซีรีบกล่าวแนะนำตัวแล้วเข้าเรื่องโดยทันที เมื่อหลุบตาลงมองกริมาลคินก็กลับถูกเมินเชิดหน้าใส่เสียอย่างนั้น</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff00ff">“หืม…อ้อ ได้สิแมคเคนซี ฉันฮิวโก ยินดีที่ได้รู้จักนะ นายสนใจจะเลี้ยงกริมาลคินงั้นเหรอ”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ดูท่าว่าบุตรแห่งฮีบี้คนนี้คงจะมนุษยสัมพันธ์ดีไม่น้อย ชายหนุ่มแนะนำตัวด้วยรอยยิ้มแล้วยื่นมือมาจับกันตามมารยาทก่อนจะผละออก เมื่อเห็นกริมาลคินในครอบครองของตนเชิดใส่เพื่อนใหม่ก็ยิ้มเจื่อนเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะเบา ๆ</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff00ff">“ขอโทษแทนเอสเปรสโซด้วยนะ น้องค่อนข้างหยิ่งเลยไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ แต่นายไม่ต้องกังวลนะ ถ้าได้เลี้ยงกริมาลคินแล้วน้องจะรักเจ้าของมากเลย”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ราวกับจะบอกว่าคำพูดของฮิวโกเป็นความจริง จากการที่กลิมาลคินนามว่าเอสเปรสโซเดินไปน้วยแข้งขาของเจ้าของแล้วร้อง ‘เหมียว’ เบา ๆ</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“แล้ว…กริมาลคินนี่เลี้ยงยากหรือเปล่า มีอะไรต้องระวังเป็นพิเศษไหม”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ถึงพอเห็นตัวจริงแล้วภายนอกจะดูเหมือนแมวธรรมดา แต่หากขึ้นชื่อว่าเป็นสัตว์อสูรก็อาจมีสิ่งที่แตกต่างไปจากสัตว์ปกติก็เป็นได้</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff00ff">“ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก น้องก็เหมือนแมวกับสัตว์เลี้ยงทั่วไป ถ้าเลี้ยงแล้วก็ต้องให้ความรัก เอาใจใส่ คอยดูแลกันไปจนตลอดอายุขัยของน้องนั่นล่ะ อ้อ…แต่ฉันแนะนำอย่างนึงแล้วกัน ถ้านายอยากสนิทกับกริมาลคินได้เร็ว ๆ ตอนที่ไปหาน้องก็ซื้อเนื้อเกรดพรีเมียมติดไปสักหน่อยนะ น้องชอบกินมากเลย แล้วถ้านายเล่นดนตรีเป็นก็เล่นให้น้องฟังบ้าง จะร้องเพลงหรืออะไรก็ได้ น้องจะได้อารมณ์ดี”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">อาจฟังดูไม่พิเศษแต่สิ่งที่ฮิวโกแนะนำก็ถือว่าเป็นรายละเอียดเล็กน้อยที่ไม่ควรมองข้าม แมคเคนซีพยักหน้ารับเป็นครั้งคราวอย่างตั้งใจ พยายามจดจำทุกอย่างให้ได้มากที่สุด</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“ขอบคุณฮิวโก คำแนะนำของนายมีประโยชน์มากเลย”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff00ff">“เล็กน้อยน่า เรื่องแค่นี้เอง ถ้าสงสัยตรงไหนถามฉันได้นะ จะว่าไปไหน ๆ นายก็จะไปจับกริมาลคินแล้ว นายไม่สนใจไปจับเพกาซัสบ้างเหรอ ฉันได้ยินคนในค่ายคุยกันว่าช่วงนี้มีข่าวม้าป่าคลั่งออกมาเพ่นพ่านกลางเมือง ถ้าเป็นคนปกติก็คงเห็นเป็นม้าป่าแหละ แต่ฉันดูคลิปข่าวแล้วนั่นมันเพกาซัสชัด ๆ”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">สีหน้าฮิวโกดูตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อพูดถึงเพกาซัส ที่จริงถ้าพูดให้ถูกคือตื่นเต้นทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องสัตว์วิเศษน่าจะถูกกว่า</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“คงยังดีกว่า ฉันยังไม่ได้เรียนขี่เพกาซัสเลย น่าจะโดนดีดกระเด็นซะก่อน เหมือนจะใกล้เวลาเริ่มพิธีแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อน ถ้ามีโอกาสจะมาคุยด้วยใหม่ ขอบคุณอีกครั้งนะ”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">แมคเคนซียิ้มเล็กน้อย ถึงแม้ว่าจะเคยขี่ม้าเมื่อตอนไปซานอันโตนิโอกับดีนแล้ว แต่มันก็เป็นเพียงแค่การฝึกหัดและเป็นการขี่ม้าครั้งแรกในชีวิตของเขา การจะให้ไปจับเพกาซัสคงเป็นงานยากเกินไป อย่างน้อยเขาควรจะเข้าเรียนคลาสขี่เพกาซัสเสียก่อน ขณะเดียวกันผู้คนในงานก็เริ่มมากันเยอะขึ้นจนแมคเคนซีต้องดูเวลาอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าใกล้เวลาแล้วจึงเอ่ยขอตัว</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff00ff">“ถ้ามีเวลาก็ลองเข้าคลาสดูสิ ฉันรับรองว่าสนุก เอ๋…จะไปแล้วงั้นเหรอ ไม่เห็นต้องรีบก็ได้นี่นา แต่ถ้านายว่างั้นก็ได้ เรื่องกริมาลคินขอให้สำเร็จนะ ไว้คุยกันใหม่แมคเคนซี“</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ฮิวโกส่งยิ้มพร้อมโบกมือให้ก่อนที่พวกเขาจะแยกย้ายกัน แมคเคนซีกลับมานั่งตรงที่ตำแหน่งบ้านตนเอง จากตรงนี้เขาเห็นคนรักนั่งรวมกลุ่มอยู่กับพี่น้องบ้านโพไซดอน วันนี้อีกฝ่ายสวมชุดสูทเป็นทางการสีดำสนิท ทรงผมถูกจัดแต่งมาอย่างดีรับกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่วันนี้สวมแว่นตาขับให้ดูเคร่งขรึมกว่าที่เคย ดูเหมือนดีนเองก็มองมาที่เขาเช่นกัน เมื่อสายตาประสาน ทั้งคู่จึงทำเพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อยให้แก่กัน จากนั้นพิธีการไว้อาลัยก็เริ่มขึ้น</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><br></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><br></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><b><font color="#000080">-04:00PM.-</font></b></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><b><font color="#808080">[อ้างอิงงานพิธีการจาก Honoring Ellis Wakefield: Legacy of a Warrior]</font></b></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">พิธีการไว้อาลัยแด่เอลลิสเริ่มต้นขึ้นโดยมีเทพไดโอนีซุสหรือที่เหล่าเดมิก็อดรู้จักกันในนาม ‘คุณดี’ เป็นผู้กล่าวเปิดงาน คุณดีในวันนี้แต่งกายด้วยชุดสุภาพต่างไปจากทุกวันเช่นเดียวกันกับท่าทางที่สำรวมกว่าทุกครั้ง จากนั้นเทพแห่งไวน์ก็เป็นคนแรกที่กล่าวบทไว้อาลัย บรรยากาศภายในงานเริ่มเศร้าหมอง เหล่าเดมิก็อดส่วนนึงเริ่มร้องไห้อย่างไม่อาจเก็บกักความเสียใจไว้ได้ แมคเคนซีลูบผมจูลี่ที่หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดขอบตาที่เริ่มมีหยาดน้ำใสคลอปริ่มพลางเหลือบมองพี่คนโตของบ้านที่นั่งหลังตรงเป็นสง่ารับฟังคำไว้อาลัยด้วยสีหน้านิ่งสงบ</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">คุณไครอนผู้ดูแลค่ายเป็นผู้กล่าวเปิดงานและถ้อยคำไว้อาลัยเป็นลำดับต่อไป เสียงที่สั่นเครือและแววตาอันเศร้าสร้อยของเซนทอร์ทำให้แมคเคนซีต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อไม่ให้ตนเองรู้สึกสะเทือนใจไปกว่านี้ เขาเข้าใจดีว่าทั้งคุณดีและคุณไครอนคงผูกพันกับเหล่าเดมิก็อดในค่ายมาก แม้ไม่ใช่พ่อแม่แท้ ๆ แต่ก็รักทุกคนประหนึ่งลูกหลาน ให้การดูแลสั่งสอนพวกเขาราวกับคนในครอบครัว การสูญเสียใครไปสักคนย่อมนำพามาซึ่งความเศร้าของคนที่ได้ชื่อว่าผู้ปกครองอย่างแน่นอน</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">จากนั้นก็เป็นการฉายภาพชีวประวัติและวีรกรรมต่าง ๆ ของเอลลิสที่เคยทำให้แก่ค่าย รวมไปถึงรูปภาพของบุตรแห่งเทพแอรีสผู้ล่วงลับในอิริยาบถต่าง ๆ ซึ่งชวนให้รำลึกนึกถึง กับคนที่มีความทรงจำร่วมกันมา เมื่อเห็นภาพเหล่านี้แล้วคงทำใจได้ยากที่จะห้ามไม่ให้น้ำตาหลั่งรินยามคิดถึงวันวานครั้งเอลลิสยังมีชีวิตอยู่…แต่วันนี้กลับไม่มีอีกแล้ว</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">เมื่อจบจากการฉายภาพก็เข้าสู่ช่วงกล่าวถ้อยคำไว้อาลัยต่อ ซึ่งผู้ที่กล่าวคำไว้อาลัยในลำดับต่อมาก็คือเทพแอรีสผู้เป็นพ่อ และอลิเซียธิดาแห่งเทพีอะโฟร์ไดท์ผู้เป็นคนรักของเอลลิส ซึ่งเมื่อมาถึงตรงนี้แมคเคนซีก็ไม่สามารถสะกดกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป เขาไม่ชอบการจากลาทุกรูปแบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเป็นการจากลาของคนหรือสิ่งที่รักด้วยแล้วนับว่าเป็นเรื่องน่าเศร้าที่สุดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ชายหนุ่มยกหลังมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาหยดหนึ่งที่ร่วงหล่นแล้วพยายามกระพริบตาถี่ ๆ เพื่อไล่ความรู้สึกจุกแน่นที่อยู่ในใจ</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">หลังจากนั้นคุณไครอนก็เปิดโอกาสให้เหล่าเดมิก็อดที่ต้องการกล่าวคำไว้อาลัยได้ขึ้นไปพูดตรงแท่นพิธี คนแรกที่เป็นผู้กล่าวถ้อยคำอาลัยก็คือดีนนั่นเอง โดยอีกฝ่ายขึ้นไปพูดในฐานะที่ปรึกษาบ้านโพไซดอนและเป็นตัวแทนสมาชิกภายในบ้าน แมคเคนซีสังเกตเห็นว่าปลายจมูกของดีนขึ้นสีแดงจาง ๆ น้ำเสียงทุ้มของอีกฝ่ายก็แตกพร่าจากปกติและขึ้นจมูกเล็กน้อย ไม่ต้องเดาเลยว่าคนรักของเขาคงเพิ่งร้องไห้มาแน่ ๆ น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้นั่งเคียงข้างกันขณะพิธีการดำเนิน แต่แมคเคนซีก็เชื่อว่าพี่น้องของอีกฝ่ายคงทำหน้าที่นี้ได้อย่างดีไม่แพ้ตนเอง บทไว้อาลัยของดีนอาจไม่ได้ใช้ภาษางดงามสวยหรูเหมือนภาษากวี แต่เขาก็รู้ว่าทุกสิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นล้วนมาจากความรู้สึกอันแท้จริงที่กลั่นกรองออกมาจากใจ</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#a0522d">“เจ้าเด็ก…นายขึ้นไปพูดถ้อยคำไว้อาลัยสักหน่อยสิ”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">หลังจากดีนกล่าวจบและกลับไปนั่ง อยู่ ๆ ซิลเวอร์ที่นั่งเงียบมานานก็หันมาพูดกับเขา จูลี่ที่นั่งคั่นกลางระหว่างพี่ชายทั้งสองคนก็หันมามองตาปริบ ๆ</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“หะ…ผมน่ะเหรอ ไม่สิ พี่เป็นพี่คนโตของบ้าน คนที่ออกไปควรเป็นพี่ไม่ใช่ผม”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">แมคเคนซีมุ่นคิ้วเล็กน้อย ยกนิ้วชี้มาที่ตัวเองอย่างงง ๆ ซิลเวอร์ยักไหล่เล็กน้อย ทำราวกับไม่ได้ยินประโยคหลังที่เขาพูด</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#a0522d">“ฉันไม่ถนัดพูดอะไรแบบนี้ นายนั่นแหละเหมาะสุด เอาน่า…ถือว่าขึ้นไปพูดในฐานะตัวแทนบ้านเรา ไปเร็วเข้า !”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><i><b>ป้าบ !!!</b></i></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“อุ๊บ !”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">แมคเคนซีร้องเสียงหลงเมื่อถูกฝ่ามือใหญ่ของซิลเวอร์ตบเข้าที่หลังจนสะดุ้ง พอดีกับที่คุณไครอนซึ่งกำลังรอผู้มากล่าวถ้อยคำไว้อาลัยคนถัดไปมองมาทางนี้พอดี</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#808080">“โอ้ คุณลินคอล์น ต้องการขึ้นมากล่าวเป็นคนต่อไปใช่ไหม เชิญมาที่แท่นพิธีได้เลย”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">เซนทอร์ผู้ดูแลค่ายผายมือมายังไมโครโฟนตรงแท่นพิธี รวมถึงสายตาทุกคู่ของเดมิก็อดที่จับจ้องมายังเขาจนแทบอยากจะมุดหน้าแทรกแผ่นดินหนี แมคเคนซีมองพี่ชายร่วมสายเลือดของตนเองที่ขยิบตาให้ข้างนึงอย่างเอาเรื่องก่อนจะปรับสีหน้าตนเองให้เป็นปกติ จับเสื้อสูทของตนเองให้เข้าทรงแล้วลุกขึ้นเดินไปยังแท่นพิธี</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“สวัสดีครับ ผมแมคเคนซี คลอดด์ ลินคอล์น เป็นตัวแทนจากบ้านเฮคาที มากล่าวบทไว้อาลัยแก่เอลลิส เวคฟิลด์…”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">หลังจากกล่าวแนะนำตัวแล้วแมคเคนซีก็เงียบไปเล็กน้อย ดวงตาสีฮาเซลกวาดมองผู้คนในพิธีด้วยความประหม่า เขารู้สึกว่าขาตัวเองสั่นเล็กน้อยจึงต้องหลับตาลงสูดหายใจเข้าลึกเพื่อลดอาการตื่นเต้นแล้วจึงลืมตาขึ้นมา</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“ผม…ก็เช่นกัน ผมไม่ได้สนิทสนมกับเอลลิสเป็นการส่วนตัว เรียกว่าตั้งแต่มาที่ค่ายฮาล์ฟบลัดผมไม่เคยคุยกับเขาเลยก็ว่าได้ แต่หลังจากที่ผมเห็นทุกคนในที่นี้มาร่วมพิธีไว้อาลัยการจากไปของเขา ผมก็เชื่ออย่างหมดหัวใจว่าเอลลิสเป็นที่รักของทุกคน ไม่ว่าจะในฐานะพี่น้อง เพื่อน ชาวค่าย นักเรียนในคลาส รวมถึงการเป็นคนรักที่ดีก็ตาม…”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องทำหรือเสียสละอะไรเพื่อคนอื่นมากมาย จนกระทั่งผมได้มาอยู่ที่นี่ การใช้ชีวิตที่ค่ายฮาล์ฟบลัดทำให้ผมรู้ว่า นอกจากตัวเองและสิ่งที่รักแล้ว เรายังมีอะไรอีกมากมายที่เราทำได้และจำเป็นต้องปกป้อง และการเสียสละของเอลลิสก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้ผมตระหนักได้ถึงเรื่องนั้น…”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal;"><span class="s2"><font size="4" color="#000080">“สุดท้ายนี้ แม้ว่าเราจะไม่เคยได้พูดคุยกัน แต่ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากที่อย่างน้อยก็เคยได้ร่วมต่อสู้กับเอลลิสและทุกคนเพื่อปกป้องค่ายด้วยกัน ความกล้าหาญและความเสียสละของเอลลิสเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การยกย่อง ขอบคุณเอลลิสที่ช่วยปกป้องบ้านหลังนี้ของทุกคนเอาไว้ ขอบคุณครับ”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">แมคเคนซีค้อมหลังเล็กน้อยก่อนจะกลับไปนั่งที่ จูลี่หันมายิ้มให้แล้วคว้ามือที่ยังเย็นเฉียบและสั่นน้อย ๆ ของเขาไปกุมไว้ ส่วนซิลเวอร์ก็หันมายกยิ้มมุมปากแล้วขยิบตาอีกครั้งพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">แน่นอน…เขาสาบานเลยว่าจบจากพิธีนี้ไป พี่ชายของเขาจะต้องโดนเตะก้นสักที</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><br></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><br></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">หลังจากตัวแทนขึ้นไปกล่าวบทไว้อาลัยกันครบ ก็ถึงช่วงสุดท้ายของงานพิธีนั่นคือพิธีวางพวงหรีดและจุดคบเพลิง</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“สู่สุขคตินะเอลลิส ไม่ต้องห่วงอะไรอีกต่อไปแล้ว”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">แมคเคนซีวางดอกไม้ที่เขากับซิลเวอร์ไปเก็บมาเมื่อสายและให้จูลี่ช่วยจัดเป็นช่อสวยงามลงไปในกองไฟ หลังจากนั้นผู้ที่มาร่วมงานก็ร่วมกันขับร้องเพลง และคุณไครอนก็กล่าวปิดงาน เป็นการจบพิธีไว้อาลัยให้แก่เอลลิส เวคฟิลด์อย่างสมบูรณ์แบบ</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><br></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><br></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">.</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">หลังรับของที่ระลึกจากการเข้าร่วมงานพิธีแล้ว แมคเคนซีก็เดินมาหาดีนที่รออยู่ตรงใต้ต้นไม้ใหญ่ ริมฝีปากได้รูปคลี่ยิ้มบางให้แก่คนรัก เขาเข้าใจดีว่าสุดท้ายแล้ววันแห่งการจากลาย่อมเกิดขึ้นในสักวันหนึ่ง แต่ตอนนี้เขายังอยากใช้ชีวิตกับคนคนนี้ต่อไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะตราบสิ้นอายุขขัย แมคเคนซีจึงได้แต่ภาวนาว่าวันนั้นจะมาถึงช้าสักหน่อย ฝ่ามือใหญ่ของทั้งคู่กอบกุมกันไว้ก่อนจะพากันเดินกลับบ้านเฮคาที</span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><br></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><img src="https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png" border="0"><br></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font size="3">กล่าวคำไว้อาลัยต่อจาก <font color="#ff8c00"><b>@Dean</b></font></font></span></p><p class="p2" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><font size="3"><span class="s2"></span><br></font></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font size="3"><b>ของไว้อาลัยแด่ เอลลิส เวคฟิลด์ <span class="Apple-converted-space"> </span>:</b> <span class="Apple-converted-space"> </span>ช่อดอกไม้</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font size="3"><b>ผู้ที่ไว้อาลัยได้รับโบนัส <span class="Apple-converted-space"> </span>:</b> <span class="Apple-converted-space"> </span>หินแห่งกำลัง 1 ก้อน / +20 EXP / +50 เกียรติยศ</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font size="3"><b>รางวัลผู้ร่วมงาน <span class="Apple-converted-space"> </span>: </b><span class="Apple-converted-space"> </span>+100 พลังน้ำใจ / +25 EXP / +50 พลังงาน /</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font size="3">+50 เกียรติยศ / +50 ศรัทธา</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font size="3"><b>ของขวัญไว้อาลัย <span class="Apple-converted-space"> </span>:</b> <span class="Apple-converted-space"> </span>หินแห่งกำลัง 1 ก้อน</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font size="3"><span id="kM0.4753933862171411">@<span id="kM0.32185350361758314">God </span></span><br></font></span></p></div></div></div></center>
<style>#w1 {width: 900px; height: auto; background: #fff; padding: 20px; margin-top: -80px; cursor: crosshair;}#w2 {width: 900px; height: 250px; background: #fff; cursor: crosshair;}#w3 {width: 150px; height: 150px; background: #0B0396; margin-top: -90px; border-radius: 100px; padding: 10px; position: relative; z-index: 1; cursor: crosshair;}#w4 {width: 150px; height: 150px; background: url(<img src="https://media.tenor.com/XqPeWnEnhWwAAAAM/green-eyes-nicholas-galitzine.gif" border="0" alt="" style="max-width:880px" />); border-radius: 100px; background-size: cover;}#w5 {width: auto; height: auto; margin-top: 10px; padding: 20px; text-align: center; font-family: Bebas Neue; font-size: 35px; letter-spacing: 5px; color: #0B0396; text-shadow: 1px 1px #000; margin-top: 60px;}#w6 {width: auto; height: auto; padding: 100px; text-align: justify; color: #000; font-family: Arial; font-size: 12px; position: relative;}#w6:after, #w6:before {border: 1px dashed #0B0396; bottom: 0; content: ''; position: absolute; top: 0; width: 10%;}#w6:after {border-left: none; right: 0;}#w6:before {border-right: none; left: 0;}#w7 {width: 100px; height: 1px; background: #0B0396;}#w8 {widht: auto; height: auto; background: #00; padding: 5px; font-family: Assistant; font-size: 13px; position: relative; color: #000;}#w8:after, #w8:before {border: 1px solid #0B0396; bottom: 0; content: ''; position: absolute; top: 0; width: 5%;}#w8:after {border-left: none; right: 0;}#w8:before {border-right: none; left: 0;}a.credi {color: #4d4d4d; font-family: Arial; text-decoration: none; font-size: 9px; letter-spacing: 2px; width: auto; position: relative; overflow: hidden; text-transform: uppercase; transition: color .3s cubic-bezier(0.11, 0.7, 0, 1); }a.credi:hover {color:#ed6f88; transition: 0.2s}.citos:after {position: absolute; display: block; width: 0%; height: 2px; background-color: #df1233; content: "";}</style>
<style>
.chaos {
width: 700px;
margin: 10px auto;
background: #111;
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
color: #999;
line-height: 1;
}
.chaos im {
width: 660px;
height: 140px;
overflow: hidden;
display: block;
position: relative;
background: var(--color);
}
.chaos im img {
width: 660px;
filter: grayscale(100%);
mix-blend-mode: multiply;
outline: #5f3c8a 1px solid;
}
.chaos>div {
outline: #0d0d0d 1px solid;
padding: 10px;
background: #222;
}
.chaos imagen {
position: relative;
border-radius: 100%;
display: block;
overflow: hidden;
width: 100px;
height: 100px;
padding: 0px;
border-top: #999 2px solid;
border-left: #999 2px solid;
border-bottom: var(--color) 2px solid;
border-right: var(--color) 2px solid;
top: -50px;
left: 105px;
position: relative;
z-index: 15;
}
.chaos imagen img {
width: 100px;
height: 100px;
border-radius: 50%;
}
.chaos dato {
background: var(--color);
font: 11px 'Inconsolata';
text-transform: uppercase;
padding: 5px;
display: block;
width: 85px;
border-radius: 25px;
margin-bottom: 5px;
position: relative;
top: -110px;
left: 10px;
text-align: center;
}
.chaos h2 {
position: relative;
margin-top: -225px;
padding: 20px;
text-align: right;
text-transform: uppercase;
}
.chaos h2 n {
display: block;
font: 21px Raleway;
font-weight: 100;
letter-spacing: -1px;
line-height: 15px;
}
.chaos h2 m {
display: block;
}
.chaos h2 x {
display: block;
font: 26px Oswald;
letter-spacing: 0px;
line-height: 20px;
letter-spacing: 3px;
font-weight: 200;
}
.chaos h2 l {
display: block;
font: bold 29px Montserrat;
line-height: 23px;
letter-spacing: -1px;
color: var(--color);
animation: glow 2s ease-in-out infinite alternate;
}
@-webkit-keyframes glow {
from {
text-shadow: 0 0 5px #ccc, 0 0 15px #ccc, 0 0 25px #ccc, 0 0 35px #ccc
}
to {
text-shadow: 0 0 20px #111, 0 0 30px #111, 0 0 40px #111
}
}
.chaos texto {
display: block;
text-align: justify;
padding: 80px 30px 30px;
background: #e0e0e0;
font-size: 11px;
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: -65px;
color: #444;
}
.chaos h2:after {
content: " ";
width: 150px;
height: 1px;
background: #333;
display: block;
position: relative;
left: 240px;
top: 20px;
}
.chaos frase {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 9px calibri;
color: #666;
text-align: right;
line-height: 15px;
}
.chaos .Creds {
outline: #0d0d0d 1px solid;
margin-top: 1px;
display: block;
padding: 10px;
background: #0f0f0f;
text-transform: uppercase;
font: 8px calibri;
color: #666;
text-align: center;
width: 80px;
margin-top: -35px;
line-height: 15px;
background: rgba(255, 255, 255, 0.1);
text-decoration: none;
}
.chaos br {
display: none;
}
.chaos texto br {
display: block;
}
</style>
<div class="chaos">
<div>
<im><img src="https://i.imgur.com/EGURcM2.png"></im>
<imagen><img src="https://i.imgur.com/kR6reOS.png"></imagen>
<dato>29-12-2024</dato>
<dato>16.00 PM</dato>
<h2>
<n>I want to be your</n>
<l>everything</l>
<x>little darling</x>
</h2>
<texto><br><span id="docs-internal-guid-47df52b3-7fff-aa63-0dcd-d22d5510ef30"><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" style="" size="3">RIP Ellis Wakefield</font></span></p><font face="Kanit" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3">[อ้างอิงงานพิธีการจาก Honoring Ellis Wakefield: Legacy of a Warrior]</font></span></p><font face="Kanit" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3">16.00 PM</font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> ยามเย็นของค่ายฮาล์ฟบลัดอบอวลไปด้วยความเงียบสงัด สายลมเย็นบางเบาพัดผ่านลานกว้างระหว่างบ้านพัก เหล่าต้นสนสูงใหญ่โยกไหวเล็กน้อยตามแรงลม แต่ทว่าความสงบในธรรมชาติกลับไม่สามารถกลบเสียงหัวใจที่หนักอึ้งในอกของใครหลายคนได้ ไนมีเรียยืนอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ ใบหน้าของเด็กสาวเปี่ยมด้วยความครุ่นคิดขณะเงยหน้ามองท้องฟ้าซึ่งยังคงฉาบด้วยแสงสีทองเรื่อจากอาทิตย์</font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> เธอจับมัดผมบลอนด์ยาวของตนให้เรียบร้อย พลางถอนหายใจเงียบ ๆ ราวกับจะรวบรวมความกล้า ดวงตาสีเฮเซลคมกริบทอดมองไปยังลานพิธีที่อยู่ไม่ไกล แสงตะวันอ่อนโยนตกกระทบลานหินอ่อนซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนที่ต่างแสดงความเคารพต่อวีรบุรุษผู้ล่วงลับ</font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> คิดแล้วก็น่าใจหาย.. ช่วงเวลาที่เธอออกเดินทางไปร่วมงานเลี้ยงในโอลิมปัส คือวันเวลาเดียวกันกับที่ค่ายเกิดเหตุโลกิบุกโจมตีเพื่อแย่งชิงขนแกะทองคำ สภาพซากของสถานที่ทั้งเละเทะและวุ่นวาย บ้านที่มีร่องรอยของการถูกซ่อมแซม แล้วยังมี.. ผู้ที่เสียสละชีวิตเพื่อขับไล่โลกิ</font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> วันนี้คือวันงานพิธีไว้อาลัย..</font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> ไนมีเรียเดินช้า ๆ ไปยังลานกว้าง ส้นรองเท้าของเธอแตะพื้นอย่างแผ่วเบา แต่ทุกย่างก้าวกลับหนักอึ้งด้วยความรู้สึกที่ปะปนกัน ไม่ว่าเธอจะพยายามปิดกั้นความเศร้าในใจเพียงใด มันก็ยังคงแทรกซึมเหมือนหมอกยามรุ่งสาง เธอเลือกยืนอยู่ห่างจากกลุ่มของบ้านพักแอรีสซึ่งตั้งอยู่ด้านหน้า หญิงสาวไม่คุ้นเคยกับพี่น้องร่วมค่ายเหล่านั้นนัก แต่เรื่องราวของเอลลิส เวคฟิลด์ที่เธอได้รับรู้ทำให้เธอตัดสินใจมาร่วมพิธีในวันนี้</font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> เสียงในแหวนจันทราทมิฬที่เธอสวมอยู่เอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา</font><font color="#808080"> “ไม่บ่อยนักที่จะเห็นเธอยอมไปงานพิธีของใคร..ทำได้ดีแล้วที่มาที่นี่ อย่างน้อยก็แสดงความเคารพต่อผู้ที่สละชีวิตเพื่อสิ่งที่เขาเชื่อมั่น”</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#9932cc"> “ฉันแค่รู้สึกว่าเขาสมควรได้รับมัน ไม่ว่าจะเป็นความระลึกถึงหรือเกียรติยศสุดท้ายแด่วีรบุรุษ” </font><font color="#000000">ไนมีเรียตอบกลับในใจ ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปยังแท่นพิธีที่ตั้งอยู่กลางลาน มันถูกตกแต่งด้วยพวงหรีดสิ่งของไว้อาลัยซึ่งส่องประกายราวกับเปลวไฟแห่งเกียรติยศ</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> เทพไดโอนีซุส หรือที่ชาวค่ายเรียกกันว่า "คุณดี" ยืนอยู่ที่แท่นพิธีในชุดทักซิโด้สีดำสนิท ใบหน้าที่ปกติแล้วมักเต็มไปด้วยความไม่ใส่ใจกลับดูเคร่งขรึมและสำรวมในวันนี้ </font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#800080">“เอลลิส เวคฟิลด์ บุตรแห่งแอรีส ผู้เสียสละเพื่อปกป้องค่ายฮาล์ฟบลัด...” </font><font color="#000000">น้ำเสียงของเขาเปี่ยมด้วยความเศร้า ขณะที่สายตาของเขากวาดมองเหล่าผู้ร่วมงาน ไนมีเรียมองไปยังเทพแห่งไวน์ด้วยความรู้สึกแปลกใจ เธอไม่เคยเห็นคุณดีในภาพลักษณ์ที่ดูจริงจังขนาดนี้มาก่อน เขากล่าวคำไว้อาลัยอย่างเคร่งขรึม ขณะที่ผู้คนในลานพิธีเริ่มก้มหน้าหลั่งน้ำตา</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#9932cc"> “เอลลิสสละชีวิตเพื่อพวกเรา” </font><font color="#000000">ไนมีเรียกระซิบกับคลาริสซ่าในแหวน</font><font color="#9932cc"> “มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่แน่ใจเลยว่าเปลี่ยนเป็นตัวเองอยุ่ที่นั่นฉันจะกล้าทำแบบเขาได้หรือเปล่า”</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#808080">“เขากล้าหาญ และเธอก็มีความกล้าหาญในแบบของตัวเอง พรสวรรค์ของแต่ละคนนั้นไม่เหมือนกัน” </font><font color="#000000">คลาริสซ่าปลอบ</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> หลังจากคุณดีกล่าวจบ ก็ถึงช่วงฉายภาพชีวิตของเอลลิส รูปถ่ายของชายหนุ่มในช่วงเวลาต่าง ๆ ปรากฏบนวิดีทัศน์เหนือแท่นพิธี เขายิ้มอย่างสดใสในภาพที่ถ่ายระหว่างฝึกซ้อม และในงานเลี้ยงของค่ายรวมไปถึงเล่าถึงประวัติภารกิจและผลงานที่ผ่านมาของเขา</font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> ไนมีเรียมองภาพเหล่านั้นด้วยความเงียบงัน เธอไม่เคยรู้จักเอลลิสเป็นการส่วนตัว แต่การได้เห็นเขาผ่านเรื่องราวเหล่านี้ทำให้เธอรู้สึกถึงน้ำหนักของความสูญเสียที่คนอื่น ๆ ต้องแบกรับ</font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#9932cc"> “เคยมีคำกล่าวว่าชีวิตของคนผู้นั้นเป็นอย่างไร ให้มองผ่านผู้คนที่มาร่วมงานศพของเขา.. ผู้คนที่รักและหวงแหน พี่น้องและมิตรสหายจะร่ำไห้เพื่อเขา” </font><font color="#000000">เธอพึมพำขณะเบนสายตาไปยังกลุ่มเดมิก็อดบ้านแอรีสที่นั่งอยู่ด้านหน้าพวกเขาร้องไห้โดยไม่ปิดบังความรู้สึก</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#ff00ff"> “นายสอนให้ฉันเข้มแข็ง สอนให้ฉันกล้าหาญ และสอนให้ฉันรู้จักรักแท้ นายคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน เอลลิส แต่แล้ว... วันที่ฉันไม่อยากให้เกิดขึ้นก็มาถึงวันที่ฉันต้องสูญเสียนายไปตลอดกาล ฉันเสียใจเอลลิส ฉันเสียใจที่ไม่ได้อยู่เคียงข้างนายในวินาทีสุดท้าย ฉันเสียใจที่ไม่ได้บอกลา แต่ฉันรู้ว่านายจะอยู่ในใจฉันเสมอ ความรักของเราจะไม่มีวันจางหาย เอลลิส... ฉันรักนาย... หลับให้สบายนะ... วีรบุรุษของฉัน…”</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> เสียงของอลิเซีย ธิดาแห่งอะโฟรไดท์ ดังก้องในลานพิธีขณะที่เธอกล่าวคำไว้อาลัยน้ำเสียงของหญิงสาวสั่นไหวเต็มไปด้วยความเศร้า </font><font color="#ff00ff">“เอลลิสคือแสงสว่างในชีวิตฉัน เขาคือเหตุผลที่ทำให้ฉันลุกขึ้นยืนทุกวัน”</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> ไนมีเรียรู้สึกถึงความเศร้าอันลึกซึ้งในคำพูดนั้น มันเป็นความเจ็บปวดที่เธอเข้าใจดี</font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#808080"> “รักไม่ได้มีแต่ความสุข” </font><font color="#000000">คลาริสซ่าพึมพำคล้ายพูดกับตนเอง</font><font color="#808080"> “มันเต็มไปด้วยการเสียสละและความเจ็บปวด”</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> เมื่อถึงช่วงวางพวงหรีด ผู้คนทยอยกันขึ้นไปวางดอกไม้และพวงหรีดบนแท่นพิธี ไนมีเรียเดินไปหยิบช่อดอกไม้สีขาวที่เธอนำมา วางลงบนแท่นอย่างแผ่วเบา</font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#9932cc"> “ลาก่อน วีรบุรุษผู้กล้าหาญ คุณจะยังคงอยู่ในความทรงจำของพวกเราตลอดไป” </font><font color="#000000">เธอเอ่ยเบา ๆ ก่อนถอยกลับไปยืนอยู่ในมุมเดิม มุมที่ไม่ยุ่งกับใครและมีแค่วิญญาณที่สังเกตเห็นเธอ</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> เมื่อพิธีจบลง ไนมีเรียยังคงยืนอยู่ในลานที่เริ่มว่างเปล่า คลาริสซ่าเอ่ยขึ้นในแหวนด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น </font><font color="#808080">“เธอทำได้ดีแล้วนะที่มาร่วมพิธีในวันนี้ อย่างน้อยก็เพื่อแสดงความเคารพ”</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#9932cc"> “ฉันแค่รู้สึกว่าเขาสมควรได้รับมัน” </font><font color="#000000">ไนมีเรียตอบกลับ พลางถอนหายใจยาว เธอรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเองเล็กน้อย การได้เห็นความกล้าหาญของเอลลิสทำให้เธอคิดถึงความหมายของการเสียสละ</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#9932cc"> “บางที...การเป็นเดมิก็อดไม่ได้หมายถึงแค่การรอดชีวิตไปในแต่ละปี แต่หมายถึงการทำอะไรบางอย่างเพื่อคนอื่นด้วย” </font><font color="#000000">เธอเอ่ยเบา ๆ</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3" style=""><font color="#000000"> </font><font color="#808080">“จุดมุ่งหมายในชีวิตของแต่ละคนแตกต่างกันออกไป ไม่ว่าอย่างไรหนทางที่เธอเลือกได้ช่วยเพิ่มขึ้นอีกสักคนก็ฟังดูเป็นเรื่องที่ดีใช่ไหมล่ะ”</font><font color="#000000"> คลาริสซ่ากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน</font></font></span></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3"><br></font></div><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3"> ไนมีเรียมองดูเปลวไฟที่ยังคงลุกโชนบนแท่นพิธี เธอรู้ว่าเอลลิสจากไปแล้ว แต่สิ่งที่เขาทิ้งไว้คือแรงบันดาลใจที่ไม่มีวันดับสลายและในความเงียบของลานพิธี เธอรู้ว่าชาวค่ายฮาล์ฟบลัดจะพร้อมก้าวต่อไป พร้อมกับความทรงจำของผู้ที่พวกเขารัก</font></span></p><font face="Kanit" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3">ของไว้อาลัยแด่ เอลลิส เวคฟิลด์ : ช่อดอกไม้</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3">ผู้ที่ไว้อาลัยได้รับโบนัส : หินแห่งกำลัง 1 ก้อน / +20 EXP / +50 เกียรติยศ</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3">รางวัลผู้ร่วมงาน : +100 พลังน้ำใจ / +25 EXP / +50 พลังงาน /</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="3">+50 เกียรติยศ / +50 ศรัทธา</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;text-align: center;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" style="" size="3">ของขวัญไว้อาลัย : หินแห่งกำลัง 1 ก้อน
</font>@God <font face="Kanit" style="" size="3">
</font></span></p><br></span></texto>
<frase>i'll melt your heart into two </frase>
<a href="https://hyeri-code.tumblr.com/" class="Creds">@HyeRi Codes</a>
</div>
</div>
<style>
.chaos {
--color: #5f3c8a;
}
</style>
<link rel="preconnect" href="https://fonts.gstatic.com">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Inconsolata:wght@200;400;600&family=Montserrat:wght@100;400;600&family=Raleway:wght@100;400;700&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Oswald:wght@200;400;600&display=swap" rel="stylesheet">
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Daemon เมื่อ 2025-1-1 03:23 <br /><br /><br>
<div class="waves">
<div class="wvtop">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,85.3C640,75,800,53,960,64C1120,75,1280,117,1360,138.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,58.7C640,43,800,53,960,48C1120,43,1280,21,1360,10.7L1440,0L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,288L80,277.3C160,267,320,245,480,250.7C640,256,800,288,960,277.3C1120,267,1280,213,1360,186.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,128L80,144C160,160,320,192,480,192C640,192,800,160,960,149.3C1120,139,1280,149,1360,154.7L1440,160L1440,0L1360,0C1280,0,1120,0,960,0C800,0,640,0,480,0C320,0,160,0,80,0L0,0Z"></path></svg>
</div>
<div class="wvicon"><img src="https://i.imgur.com/Uyj2Bee.gif/100"></div>
<div class="wvhead">
<strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong><strong><br></strong>
<em><br></em>
</div>
<div class="wvtext"><div class="wvtext"><div style="text-align: center;"><span style="color: transparent; font-size: 30px; font-style: italic; font-weight: 900; letter-spacing: -1.5px; -webkit-text-stroke: 1px var(--accent); text-align: start; font-family: Poppins;">Daemon Kannel</span></div><span style="font-family: Kanit; font-size: large; font-weight: 700; text-align: start; text-transform: uppercase; color: var(--text);"><div style="text-align: center;"><span style="color: var(--text);"><br>1 · มกราคม · 2025</span><span style="color: var(--text);"> </span><span style="color: var(--text);">·</span><span style="color: var(--text);"> 00.00 </span><span style="color: var(--text);">น.</span></div></span></div><div class="wvtext"><div class="wvtext"><div align="left" style="outline-style: none; color: rgb(0, 0, 0);"><font face="Sarabun" style="" size="3"> <span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">เดม่อนที่กำลังนอนพักรักษาตัวในห้องพยาบาล เขาตื่นหลังจากพิธีไว้อาลัยเอลลิสผ่านไปแล้ว ก่อนตนเองจะเดินค้ำไม้เท้าไปยังกองไฟเฮสเทียเพื่อวางช่อดอกไม้ให้เอลลิส แม้เขากับเอลลิสจะเรียกว่าไม่ถูกกัน แต่เดม่อนก็นับถือใจเอลลิสที่ยอมเสียสละเพื่อค่าย เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งและกล้าหาญคนหนึ่ง ก่อนสายตาหันไปเห็นลิเลียน่า ไม่คิดว่ายัยฉลาดจะกลับมาแล้ว</span></font></div><span id="docs-internal-guid-c610e2dc-7fff-e69f-74ee-a851542277a0"><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> <b> </b></span><font face="Sarabun" size="3"><b>“ยัยฉลาด!!” </b>เดม่อนตะโกนเรียกลิเลียน่าก่อนเดินกะเผลกไปทางหญิงสาว</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><font face="Sarabun" size="3">ลิเลียน่ากลับมาแล้ว เธอกลับมาพร้อมรอยยิ้มสดใส ดวงตาที่แม้จะหม่นหมองแต่ก็ยังเป็นประกายเช่นคนที่ใคร่รู้ในสิ่งต่าง ๆ โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบมากมาย ดังนั้นเธอจึงไม่อยากเป็นส่วนประกอบของความโศกเศร้าที่ทำให้ทุกอย่างยิ่งพังยับเยิน โดยหาได้รู้ไม่เลยว่าเสี้ยวหนึ่งที่เคยหวงแหน ได้สูญสลายไปตามกาลเวลา</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#000000">เสียงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เรียกหาใครสักคนทำให้เธอหันไปมอง</font><font color="#ffa500"> </font><font color="#000000">‘เขาบาดเจ็บ’ นั่นคือสิ่งที่เธอคิด ชั่วขณะหนึ่งมีบางอย่าง.. บางอย่างที่ลึกซึ้งกว่าความประหลาดใจที่ทำให้หัวใจรู้สึกสั่นคลอน แต่ก็เป็นแค่เสี้ยววินาที </font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#000000"><br></font></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#ff8c00">“บาดเจ็บขนาดนี้นอนพักที่ห้องพยาบาลไม่ดีเหรอ? ”</font><font color="#000000"> มันต่างจากความเป็นห่วงเป็นใยที่เคยให้ ตอนนี้เหลือแค่เพียงการแนะนำตามประสา ‘เพื่อนร่วมค่าย’ ที่ไม่ค่อยจะคุ้นตานัก</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="text-align: right; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><font face="Sarabun" size="3"><b>“แค่นี้เองไม่เป็นไรหรอก–” </b>เดม่อนพูดขึ้นก่อนมองลิเลียน่า ดูเหมือนเธอจะดูดีขึ้นแตกต่างจากคนไปเฮติที่อันตรายเช่นนั้นเลย <b>“จริงสิ ภารกิจที่เฮติเป็นยังไงบ้างเหรอ”</b> เดม่อนถามออกไปโด</font></span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;">ยเขาหารู้ไม่ว่าอีกฝ่ายไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับตัวเขาเลยสักนิด…. แววตาสดใสและเป็นห่วงหญิงสาวตรงหน้าฉายเป็นประกายจนสีตาเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอ่อ</span></p><p style="line-height: 30px; text-indent: 2em;"></p><p style="line-height: 30px; text-indent: 2em;"></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"> คำถามของเขาทำให้ลิเลียน่าชะงัก คล้ายว่าเสียงหายไป ภาพติดตาของสถานการณ์ที่รุนแรง ความพยายามในการรอดชีวิตและทางเลือกมากมายเวียนกลับมาฉายในหัวราวกับว่าเธอยังคงติดอยู่ในสถานที่แห่งนั้น </span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><font color="#ff8c00">“พูดว่าไงดีล่ะ..”</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#ff8c00"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><span style="color: var(--text); white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#ff8c00"> </font></span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: right; color: var(--text);"><font color="#ff8c00">“ก็หินตามประสาภารกิจใหญ่? คิดว่างั้น..นะ”</font><font color="#000000"> ดวงตาของเธอกวาดมองชายที่เข้ามาถามไถ่อีกครั้งอย่างพิจารณา </font><font color="#ff8c00">“ไม่ใช่ว่าทางค่ายวุ่นวายกว่าเหรอ สภาพนายดู..ไม่จืด?”</font></font></p><font face="Sarabun" size="3"><div style="text-align: left;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3"><b>“ครั้งนี้ดูจะหนักหนาทีเดียว อีกทั้งยังเสี</b></font></span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve;"><b>ยพี่เอลลิสไปอีกคน…..”</b> เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะถอนหายใจด้วยความคับข้องใจ เขาก้มหน้าไม่กล้าสบตาอีกฝ่าย <b>“ผ…ผมขอโทษนะที่ผิดสัญญา ทำให้ตัวเองบาดเจ็บขนาดนี้….”</b></span></p><font face="Sarabun" size="3"><div style="text-align: left;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#ff8c00" style="color: var(--text);"> </font><font style="" color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#ff8c00">“สัญญา?” </font><font color="#000000">ลิเลียน่าไม่มีแม้แต่เสี้ยวที่จดจำสัญญาอะไรเหล่านั้นได้ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ถึงกับดูอารมณ์เสียหรือโกรธ มันดูเหมือนความประหลาดใจที่หาคำอธิบายไม่ได้จนต้องหัวเราะออกมาเบา ๆ “ สัญญาเหรอ? สัญญาอะไร .. นาย.. ไม่สิ เราเคยคุยกันมาก่อนด้วยเหรอ? ”</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><div style="text-align: left;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3">เดม่อนที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบก่อนเขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยความงุงงง หรือลิเลียน่าจะแกล้งอะไรเขาอีกแล้วหรือเปล่านะ </font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Sarabun" size="3"><b><br></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3"><b>“นี่เธอจะมาไม้ไหมอีกเนี่ย ผมเดม่อนไง…. เรามักจะฝึกฝนด้วยกันที่สนามฝึกอยู่เสมอ…”</b> เดม่อนตอบอีกฝ่ายพลางพยายามมองสังเกตอีกฝ่าย และเตรียมรับมือว่าเธอจะมาแกล้งอะไรเขาอีก </font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><span style="color: var(--text); white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#ff8c00"> </font></span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve; text-align: justify;">ฝึกฝน.. คำพูดของเขาสะท้อนไปมาในความคิดของเธอ ดวงตากลมโตที่มีมักส่อประกายสดใสเริ่มเปลี่ยนมาเป็นพิจารณาอย่างตั้งใจ นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนนั้นเปี่ยมไปด้วยความห่างเหินราวกับว่าเธอแค่ประเมินสิ่งที่เขามี </span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve; text-align: justify;"><font color="#ff8c00">“ฉันไม่จำเป็นต้องฝึกกับคนอื่น”</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve; text-align: center;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve; text-align: center;"><br></span></p><p dir="ltr" style="text-align: left; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium;"> </span><span style="color: var(--text); white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; font-size: medium;"><font color="#ff8c00"> </font></span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; color: rgb(0, 0, 0); white-space-collapse: preserve; text-align: center;">นั่นคือความจริงเพียงเสี้ยวเดียว .. อันที่จริงลิเลียน่าก็จำไม่ได้แล้วว่าเธอฝึกกับใคร มันเปรียบเสมือนความเคยชินที่รู้อีกทีก็แตกฉานในศาสตร์การต่อสู้ สมควรเรียกว่าเป็นผลพลอยได้ของสายเลือดที่ทำให้เธอเชี่ยวชาญ ไม่ใช่เพราะการฝึกฝน— เรื่องนี้เธอแน่ใจ และแน่ใจมานานตั้งแต่ก่อนจะได้รู้จักใครในค่ายด้วยซ้ำ</span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#ff8c00">“ฉันคิดว่านายอาจจะเข้าใจอะไรผิดไป” </font><font color="#000000">สองแขนของลิเลียน่ายกขึ้นกอดอก</font><font color="#ff8c00"> “นาย.. ไม่สิ ฉันคิดว่าฉันคงไม่เสียเวลาไปฝึกร่วมกับใครหรอก”</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> <b> </b></font></span><font face="Sarabun" size="3"><b>“ใช่เธอเป็นคนเก่ง ที่เราฝึกด้วยกัน….ส่วนใหญ่เพราะเธอเป็นคนช่วยแนะนำผมมากกว่า ที่ผมสามารถเอาตัวรอดได้ทุกวันนี้เพราะเธอ……”</b> เดม่อนมองอีกฝ่ายก่อนจะกระพริบตาด้วยความงุงงง ทำไมอีกฝ่ายพูดจาแปลกไป <b>“นี่เธอไม่ได้แกล้งผมอยู่ใช่ไหม….”</b></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#ff8c00" style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><font color="#ff8c00" style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"><br></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve; color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); white-space-collapse: preserve; font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font color="#ff8c00" style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">“ไม่? ทำไม .. ทำไมฉันต้องแกล้งนายด้วย”</font><font color="#000000" style="font-family: Sarabun; font-size: medium; background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;"> จากความไม่เข้าใจเปลี่ยนมาเป็นขบขันอย่างไร้สาเหตุ เสียงหัวเราะของลิเลียน่ายังคงก้องกังวานคล้ายเสียงกระดิ่งลมที่เสนาะหู แต่ความรู้สึกที่ซ้อนอยู่ในนั้นกลับไม่เหมือนเดิม แววตาของเธอเองก็ด้วย.. ครั้งหนึ่งทุกครั้งที่หัวเราะ เธอมักจะมองไปทางเขาคอยสังเกต คอยแบ่งปัน คอยซึมซับทั้งความรู้สึกประทับใจ ขบขันหรือการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้านั้นแต่ไม่ใช่อีกแล้ว</font></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3">เธอทำทั้งหมดเพื่อตัวเอง ไม่ใช่เพื่อเขาอีกต่อไป</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#ff8c00"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><font face="Sarabun" size="3" style="">“นายต่างหาก คิดจะมาแกล้งอะไรฉัน?”</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><font face="Sarabun" size="3"><b>“บ….เปล่านะ ผมไม่กล้าแกล้งเธอหรอก นี่ผมเดม่อนเองไง…”</b> เดม่อนรีบตอบปัดทันที เมื่ออีกฝ่ายคิดว่าเขากำลังแกล้งเธอ แม้จะงุงงงกับท่าทีอีกฝ่ายที่ดูแปลกไปไม่เหมือนลิเลียน่าคนเดิมแต่ก็เหมือนคนเดิมทั้งบุคลิกท่าทางเธอก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเท่าไหร่…. </font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3"><b>“ยัยฉลาด เธอยังเรียกผมตาทึ่มอยู่ตลอดเลยนะก่อนหน้านี้ ผมก็ไม่โกรธ….”</b> เดม่อนพูดขึ้นแจ้งต่ออีกฝ่าย <b>“ไม่รู้ทำไมผมถึงชอบให้เธอเรียกแบบนั้น แต่มันก็คงจะเป็นความจริง…. เพราะแบบนั้นผมก็เลยไม่เคยโกรธที่เธอเรียกแบบนั้นเลย”</b></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#000000">ลิเลียน่าเลิกคิ้วขึ้น เธอไม่แน่ใจว่าควรจะทำความเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้แบบไหน ควรเรียกความรู้สึกสุดประหลาดนี้ว่าอะไร </font><font color="#ff8c00">“นายก็ดูทึ่มจริง ๆ นั่นแหละ .. คือ ไม่ได้ว่านะ” </font><font color="#000000">แม้จะเป็นคำที่ใช้จนคล่องปากแต่ตอนนี้กลับรู้สึกเฉยชาต่อมัน สาวน้อยจากบ้านอะธีน่าถอนหายใจพร้อมกับยกมือขึ้นนวดขมับตัวเอง</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#ff8c00">“นายจะโกรธไม่โกรธนั่นก็เรื่องของนาย ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน” </font><font color="#000000">เธอคิดว่าการพูดออกไปแบบนี้จะทำให้จบปัญหาได้แต่เปล่าเลย ยิ่งเห็นสีหน้าของเขา ครู่หนึ่งลิเลียน่าคิดว่าเธออาจจะ..เผลอลืมอะไรบางอย่าง แต่ ไม่หรอกน่า นั่นเป็นไปไม่ได้</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style="" color="#ff8c00">“ขอโทษนะคือฉัน.. ฉันสับสนนิดหน่อย แค่.. ไม่เข้าใจว่านายกำลังต้องการอะไรจากฉัน”</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3">เดม่อนกำลังคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับลิเลียน่ากันแน่ ทำไมเธอดูเหมือนจะจำอะไรเกี่ยวกับเขาไม่ได้เลย ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นด้วยความร้อนใจและเป็นห่วง <b>“ตอนเธอไปเฮติเผลอเกิดอุบัติเหตุลื่นล้มอะไรหรือเปล่านี่…” </b>เขามองอีกฝ่ายอย่างคาดหวัง และเป็นห่วงอยู่ลึก ๆ หรือลิเลียน่าจะโกรธเรื่องหนังสือพิมพ์เฮอร์มีสนั่น ทำให้เธอไม่อยากจะคบเป็นเพื่อนกับเขาอีกแล้ว เขาลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลยตอนแรกว่าจะพยายามคิดหาวิธีจัดการปัญหานี้แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงลืมมันไปเสียอย่างนั้น จนเพิ่งมานึกขึ้นได้…</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><font face="Sarabun" size="3">สีหน้าของลิเลียน่าเปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อย เธอมองเขาเหมือนกับตั้งคำถามว่า ‘เอาจริงเหรอ นั่นคือสิ่งที่นายจะถามฉัน?’ แต่ก็ไม่สำคัญแล้ว ช่องโหว่บางอย่างระหว่างพวกเขา.. ความเข้าใจที่พลิกผันกันไปคนละทางรวมไปถึงเส้นทางที่คาบเกี่ยวแต่ไม่มีทางหวนคืนกลับมาประสานกัน ทุกอย่างช้าเกินไป .. สายเกินไป ทั้งสำหรับพวกเขาที่จะตระหนักรู้ และสำหรับพวกเขาที่จะแก้ตัว</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><font face="Sarabun" size="3" style="" color="#ff8c00">“ฉันคิดว่าอาจจะเป็นนายที่ต้องพักผ่อน เฮ้ ฉันเข้าใจถ้านายอาจจะสมองกระทบกระเทือนระหว่างป้องกันค่าย ไม่เป็นไรฉันไม่โกรธ แต่คราวหลังอย่าเล่นแบบนี้ โอเคไหม? เอ่อ จะดีมากด้วยถ้านายเรียกว่าฉันลิเลียน่า ”</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font style="" color="#ff0000"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#ff0000">“แล้ว….เรื่องที่ดีทรอยต์ล่ะ เธอเป็นคนไปช่วยชีวิตผมออกมาเลยนะ ถ้า…ผมไม่ได้เธอผมอาจจะไม่สามารถรอดกลับมาถึงค่ายได้แล้ว…” </font><font color="#000000">เดม่อนถามเรื่องในดีทรอยต์กับอีกฝ่าย ในดวงตาเริ่มมีน้ำตาเกริ่ม ๆ อยู่ภายในจนดูเหมือนตาใส เพียงแต่ไม่ได้หลั่งออกมา </font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font color="#ff8c00"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><font face="Sarabun" size="3" style="">“ฉันจำ..ไม่เห็นได้เลย”</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#000000">เพียงเท่านี้ความเงียบก็เข้าครอบคลุมบรรยากาศรอบตัวพวกเขา ลิเลียน่ากลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก เหมือนมีคำพูดบางอย่างติดอยู่ที่ปากแต่มันก็ไม่แน่ชัดว่าเป็นอะไร บางช่วง.. หัวใจของเธอกระตุกในจังหวะที่ประหลาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีน้ำตาเอ่อล้นรอบดวงตาคู่นั้น </font><font color="#ff8c00">“ฉัน.. ฉันเคยช่วยนาย? นั่นฟังดู.. ประหลาดดีจัง”</font><font color="#000000"> การหัวเราะกลบเกลื่อนคือสิ่งเดียวที่เธอทำได้ท่ามกลางสถานการณ์กระอักกระอ่วนที่ลิเลียน่าไม่อาจแก้ไขหรือทำความเข้าใจ</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#000000">น้ำตาค่อย ๆ ไหลออกจากดวงตาแผ่วเบา เขาไม่รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือเธอจะโกรธอะไรเขาอย่างมากจนทำให้เธอไม่อยากเป็นเพื่อนกับเขาอีกต่อไป เดม่อนมองใบหน้าอีกฝ่ายด้วยความงุงงง ก่อนยกมือปาดแก้ม</font><font color="#ff0000"> “อืม…. ผมจะเคารพการตัดสินใจของเธอ… ขอโทษนะ….” </font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3">เดม่อนก้มศีรษะลงเล็กน้อยก่อนจะพูดเสียงแหบหร่าอย่างไร้เรี่ยวแรง </font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3">เขาร้องไห้? เป็นครั้งแรกในชีวิตของลิเลียน่า ไทเลอร์ที่เธอทำเด็กผู้ชายร้องไห้ เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องทำยังไง สองมือบางของธิดาอะธีน่ายื่นออกไปตามสัญชาตญาณที่จะปลอบประโลมแต่เมื่อสมองสั่งการให้คิดทบทวน ตัวเธอก็หยุดชะงัก .. สายเลือดเทพีแห่งปัญญาไม่เคยปล่อยให้หัวใจนำทางชีวิต ไม่เคย ไม่ใช่ และไม่มีวัน มือของลิเลียน่ากำเข้าหากันเป็นหมัดเล็ก ๆ ก่อนจะทิ้งลงห้อยข้างตัว</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#ff8c00">“มันน่าแปลกนะ” </font><font color="#000000">เธอพูดเสียงเบา ดวงตายังคงมองที่เขาด้วยความไม่แน่ใจ </font><font color="#ff8c00">“ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะรู้จักคนแบบนายแต่ในอีกทางหนึ่ง.. ฉันก็หวังจริง ๆ ว่านายจะสบายดี” </font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3">แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใครก็ตาม</font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#ff8c00">“นายบอกว่านายชื่อเดม่อน.. ใช่ไหม?” </font><font color="#000000">เธอถามเขาอีกครั้งก่อนจะสูดหายใจเข้า </font><font color="#ff8c00">“ฉันว่า..เราสองคนคงไม่มีความจำเป็นต้องเจอกันอีกแล้วล่ะ”</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"><b> </b></font></span><font face="Sarabun" size="3"><b>“อืม…ผมจะเคารพการตัดสินใจของเธอ…”</b> เดม่อนตอบรับอีกฝ่ายไม่ว่าเมื่อไหร่เขาก็ยินดีเชื่อฟังลิเลียน่าเสมอ แม้ต้องปกป้องอีกฝ่ายเขาก็ยินดีทำซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงคิดเช่นนั้น แต่หากสละชีวิตเขาก็ไม่เคยหวาดกลัว </font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" size="3" style=""><font color="#ff0000"><b>“ขอให้เธอโชคดีนะ…..” </b></font><font color="#000000">เดม่อนพูดขึ้นก่อนจะหันหลังเพื่อเดินกลับไปเคบินที่สิบ</font></font></span></p><font face="Sarabun" size="3"><br></font><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><span style="font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"> </span><span style="color: var(--text); font-family: Sarabun; font-size: medium; text-align: -webkit-left;"><font color="#ff8c00"> </font></span><font face="Sarabun" style="" size="3">เธอเฝ้ามองแผ่นหลังที่ห่อเหี่ยวของเขาในยามที่เขาเดินจากไป ‘แปลกจัง’ ความคิดนี้ยังคงวนเวียนอยู่ซ้ำ ๆ ไม่จากไปไหน ราวกับว่าเธอไม่คุ้นชินในการร่ำลาของเขา ไม่คุ้นชินต่อการที่เขาเป็นฝ่ายหันหลังให้กับเธอ …มือบางยกขึ้นตีแก้มตัวเองเบา ๆ ส่งสัญญาณประท้วงจิตใจให้เลยโฟกัสที่สิ่งผิดปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นที่นี่ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเรา..</font></span></p><div><span style="font-size: 11pt; font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><br></span></div></span><p style="text-align: left;"><span style="text-align: justify;"><font color="#000000" face="Kanit" size="3"><br></font></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: medium; font-family: Kanit; color: var(--text);"><br></span></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3"><i>สรุปเหตุการณ์</i><br>-เดม่อนคิดว่าลิเลียน่าโกรธอะไรเขาสักอย่างจนทำให้เธอไม่อยากคบเขาเป็นเพื่อนอีกต่อไป </font></p><p style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3">-วาง ช่อดอกไม้ บนโลงเอลลิส (ไม่ได้ร่วมพิธีแค่มามอบให้ในฐานะคนรู้จักและความชื่นชมเอลลิส)</font></p></div></div></div><div class="wvtext"> </div><div class="wvtext"><br></div>
<div class="wvbot">
<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1440 320"><path fill="var(--accent4-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,96C160,96,320,96,480,122.7C640,149,800,203,960,202.7C1120,203,1280,149,1360,122.7L1440,96L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent3-25)" fill-opacity="1" d="M0,96L80,128C160,160,320,224,480,245.3C640,267,800,245,960,202.7C1120,160,1280,96,1360,64L1440,32L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent2-25)" fill-opacity="1" d="M0,32L80,53.3C160,75,320,117,480,133.3C640,149,800,139,960,149.3C1120,160,1280,192,1360,208L1440,224L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path><path fill="var(--accent1-25)" fill-opacity="1" d="M0,160L80,138.7C160,117,320,75,480,85.3C640,96,800,160,960,197.3C1120,235,1280,245,1360,250.7L1440,256L1440,320L1360,320C1280,320,1120,320,960,320C800,320,640,320,480,320C320,320,160,320,80,320L0,320Z"></path></svg>
</div>
</div>
<a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit"></a><a href="https://necromancercoding.tumblr.com/" class="ncredit" style="display: inline !important;">NC</a>
<style>.waves { --accent: #b7011f; --accent1-25: #b7011f; --accent2-25: #fdc4e2; --accent3-25: #b7011f; --accent4-25: #b7011f; --text:#666; --bckg:#fff; }</style><link rel="stylesheet" href="https://dl.dropboxusercontent.com/scl/fi/50ognhvddbgrdql71m9ys/waves.css?rlkey=zzfy7ubvad00156x4dydsxjv6&st=r13bibt5&dl=0"><link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Open+Sans:ital,wght@0,400;0,700;1,400;1,700&family=Poppins:ital,wght@1,900&display=swap" rel="stylesheet">
<link href="https://Crescendvm.github.io/mooncake/mooncakefonts.css" rel="stylesheet"><link rel="stylesheet" href="https://kit-pro.fontawesome.com/releases/v6.0.0-beta3/css/pro.min.css"><link href="https://Crescendvm.github.io/rpcodes/stars_pink.css" rel="stylesheet">
<div class="munchi_00 munchi_ch01"> <div class="munchi_01"> <div class="munchi_01a" style="background: #500073"> <mui class="muic fa-solid fa-sparkles" style="color: #fff"></mui> </div> <div class="munchi_01b" style="color: #fff"> ᏕᏝᏋᏋᎮᎥᏁᎶ ᎶᎥᏒᏝ </div> </div> <div class="munchi_02" style="background: #F14A00 ;color: #000">Feria Hayes</div> <div class="munchi_03">
วันนี้เป็นวันหนึ่งที่เฟเรียได้มีโอกาสมาที่กองไฟแห่งเฮสเทีย หลังจากที่เธอนั่งทำใจอยู่นานว่าจะมาดีไหม แต่ใจก็ไม่กล้าพอเพราะยังรู้สึกผิดอยู่ แต่ก็นั่นแหละเธอเลยต้องยิ่งมามากขึ้นไปอีก เพื่อขอโทษที่เป็นคนชวนพี่อลิเซียไปทำภารกิจจนทำให้พี่อลิเซียไม่ได้อยู่ข้างพี่เอลลิสในวินาทีสุดท้ายของชีวิต และอยากเป็นการอำลาพี่เอลลิสถึงแม้จะเลยวันไว้อาลัยมานานแล้วก็ตามทีเถอะนะ เธอตัดสินใจเอาช่อดอกไม้ที่ซื้อมาจากเซเว่นพร้อมกับกระเป๋าสะพาย ไม่สิ กระเป๋าคาดเอวที่เอามาทั้งคาดเอวใบหนึ่ง คาดอกใบหนึ่งมากกว่า เธอเอาช่อดอกไม้วางลงบนโลงของพี่เอลลิสที่ตั้งอยู่บริเวณกองไฟแห่งเฮสเทียอย่างสุภาพเพื่อเป็นการระลึกถึงพี่เอลลิส<br><br>
“พี่เอลลิสคะ หนูขอโทษด้วยนะคะ ที่มาส่งพี่อลิเซียช้าเกินไป จนไม่มีโอกาสที่พี่ทั้งสองจะได้อยู่เคียงข้างกันในวินาทีสุดท้ายของชีวิตพี่ หนูขอโทษด้วยนะคะ ตอนนี้หนูคงทำอะไรให้พี่ไม่ได้ นอกจากในชีวิตทดแทนส่วนของพี่ที่เสียไปแล้ว หนูไม่รู้จะทำได้มากแค่ไหนแค่จะทำค่ะ” แล้วก็ถ้ามีวิธีหนูจะให้พี่กลับมาให้ได้<br><br>
เธอเอ่ยกับโลงของพี่เอลลิสด้วยความเศร้าโศกที่ตนไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย แถมคิดว่าตนเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่อลิเซียไม่ได้อยู่กับพี่เอลลิสในเวลาที่ควรอยู่มากที่สุดแบบวันนั้นอีก เธอไม่อาจรู้เลยว่าวันนั้นมันหนักหนาสาหัสขนาดไหน แต่มันนำมาซึ่งความสูญเสียและความพินาศมากมายถึงขนาดนี้ ถ้าพวกเธอไม่ถูกเอซูหลอก ถ้าพวกเรากลับมาได้เร็วกว่านี้ก็คงดีสิ แต่ถึงจะคิดแบบนั้นมันก็เป็นอดีตไปแล้วเธอก็คงทำอะไรไม่ได้ แต่ก็อดคิดไม่ได้เลย จนเธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก<br><br>
“ฮือ….หนูขอโทษ”<br><br>
ในตอนนั้นเองที่เสียงกีตาร์โปร่งดังบรรเลงขับกล่อมทำลายความเงียบงันและดึงความสนใจให้เฟเรียหยุดร้องไห้และหันไปมองก็พบกับเด็กหนุ่มอยู่คนหนึ่งที่สวมชุดเป็นเครื่องแบบชาวค่ายปกติเลย หัวทรงแอฟโฟ่รดูเป็นคนเอเชียเหมือนกับเธอด้วยสิ แต่ก็น่าแปลกนะที่เธอไม่ค่อยคุ้นหน้าเด็กคนนี้เท่าไรเลย หรือว่าจะใช้อาวุธกันคนละประเภทกันนะหรือว่าไม่ใช่สายต่อสู้รึเปล่ากันนะ แต่มันช่วยขจัดความเศร้าในใจเธอได้เป็นอย่างดี ก่อนจะไปนั่งฟังการเล่นกีตาร์ข้าง ๆ อีกฝ่าย แบบไม่ได้ใกล้ชิดมากมายนัก ห่างประมาณสักเมตรหนึ่งได้มั้งนะ พลางหลับตาลงฟังเพลงอย่างสงบจนจบเพลง เธอก็ปรบมือให้ด้วยความชื่นชม <br><br>
“เพราะมากเลยค่ะ เราพึ่งเคยเจอคนเล่นกีตาร์เก่งขนาดนี้มาก่อนเลย”<br><br>
ดูท่าทางอีกฝ่ายน่าจะไม่ค่อยพูดสักเท่าไร เลยมีแค่อาการเขินแก้มแดงเรื่อ ๆ ออกมานิด ๆ จนดูน่ารักพอสมควรทำเอาเธอรู้สึกเอ็นดูนิด ๆ เลย<br><br>
“เออ..เราเฟเรีย เฮย์ส ธิดาแห่งฮิปนอสค่ะ แล้วเธอล่ะ” <br><br>
“ทิปดา บินตัง บุตรแห่งอะพอลโล่“<br><br>
ถึงกับถึงบางอ้อเลย แต่ก็ยอมรับเลยว่าทิปตาเล่นกีตาร์เก่งจริง ๆ คงต้องมีใจรักจริง ๆ ด้วยนั่นแหละ <br><br>
“แล้วนี่เล่นอย่างอื่นได้ไหม”<br><br>
เขาพยักหน้าตอบก่อนที่เธอจะคิดอะไรออกจึงเอาขลุ่ยรีคอร์เดอร์ออกมา<br><br>
“เล่นขลุ่ยอันนี้ได้ไหม”<br><br>
เขาพยักหน้าก่อนจะรับมาเป่าให้เธอฟังจนจบหนึ่งเพลง<br><br>
“สุดยอดเลย นี่ ๆ สอนเราได้ไหมคะ”<br><br>
เขาพยักหน้าก่อนจะคืนขลุ่ยให้เธอแล้วอ้อมมาข้างหลังเธอค่อยจับมือเธอวางตำแหน่งนิ้วตามแต่ละรู แล้วค่อย ๆ สอนเป่าโน๊ตทีละโน๊ตไปเรื่อย ๆ มันก็ยากนิด ๆ นะ แต่ก็สนุกดี<br><br>
วาง ช่อดอกไม้ ให้กับ เอลลิส <br>
เป่าขลุ่ยรีคอร์เดอร์กับทิปดา <br>
บรรเลงดนตรี ความสัมพันธ์พิเศษโบนัส +5<br>
เอฟเฟคน้ำหอม unisex : ลงท้ายด้วย 0 2 4 6 8 ได้รับโบนัสพิเศษ +5 แต้ม<br>
</div><div class="munchi_04"></div></div> <div class="cr-crescendum"><a href="https://crescendumcodes.tumblr.com/" title="Crescendum Codes"><span class="lun lun-elune"></span></a></div>
<div align="center" style="list-style-type: none;">
<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>
<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>
<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>
<div id="Eloise01">
<p>
<font face="Kanit"><br><br></font></p>
<div id="Eloise02">
<p>
<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff8c00"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="4"><b>วันที่ 29 ธันวาคม 2024</b></font></div><div><font color="#ff8c00" face="Kanit" size="4"><b>เวลา 16.00 น.</b></font></div><div><font face="Kanit"><br></font></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><b style=""><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"></b><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะต้องมายืนไว้อาลัยให้กับเพื่อนร่วมค่ายแบบนี้ เอโลอิสปรากฏตัวในชุดสีดำแสนเรียบง่าย ลำพังฐานะครอบครัวของเธอก็ไม่สามารถจะซื้อชุดทางการสวย ๆ ได้เลยหาชุดที่ดูสุภาพที่สุดเท่าที่มีในตู้เสื้อผ้าบ้านเฮเฟตัสสวมใส่ออกมาเพื่อร่วมพิธีไว้อาลัยให้แก่เพื่อนร่วมค่ายผู้จากไป </font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">หลังจากที่ทุกคนมากันครบพิธีการก็เริ่มขึ้น คุณดีก้าวขึ้นมาก่อนจะเริ่มกล่าวเปิดงานแม้เสียงจะดูหนักแน่นแต่ก็แฝงด้วยความสะเทือนใจอยู่ไม่น้อย </font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#808000">“สวัสดี เหล่าสหายแห่งค่ายฮาล์ฟบลัด...วันนี้ เราทุกคนมาอยู่ร่วมกัน ณ ที่แห่งนี้ ด้วยหัวใจที่หนักอึ้งและความรู้สึกโศกเศร้า เพื่อร่วมส่งดวงวิญญาณของวีรบุรุษผู้กล้าหาญ เอลลิส เวคฟิลด์ สู่ทุ่งเอลลิเซียม…”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คุณดีเริ่มพูดถึงเอลลิส เวคฟิลด์ การกล่าวถึงความทรงจำและวีรกรรมของเขาทำให้หลายคนที่อยู่ในพิธีถึงกับน้ำตาซึม แน่นอนว่าเรื่องราวต่าง ๆ ของเอลลิสจะไม่หายไปจากความทรงจำของทุกคน เมื่อคุณดีกล่าวจบก็โค้งศีรษะอย่างนอบน้อมและก้าวลงจากแท่น ก่อนที่คุณไครอนจะเริ่มรับช่วงต่อ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#dda0dd">“วันนี้เป็นวันที่น่าโศกเศร้าที่สุดวันหนึ่งในประวัติศาสตร์ของค่ายฮาล์ฟบลัด เราได้สูญเสียบุตรแห่งแอรีสผู้กล้าหาญ เอลลิส เวคฟิลด์ ไปอย่างไม่มีวันกลับ…”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เมื่อเขาเริ่มกล่าวถึงวันที่เอลลิสได้เข้ามาในค่ายครั้งแรก ภาพความทรงจำของบุตรแห่งแอรีสที่กล้าหาญก็แล่นกลับเข้ามาในใจทุกคน หลังจบคำกล่าวของไครอน ทุกคนลุกขึ้นยืนพร้อมกันร่วมไว้อาลัยให้เอลลิสเป็นเวลา 1 นาที ความเงียบในช่วงเวลานี้เต็มไปด้วยความหมาย ดอกไม้ในมือของบางคนเริ่มหลุดร่วง บางคนหลับตาระลึกถึงวีรกรรมของเอลลิส</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">จากนั้นเสียงดนตรีจากบ้านอะพอลโลก็ดังขึ้น ท่วงทำนองของ The Last of the Mohicans ขับกล่อมไปทั่วลานพิธี รุ่นพี่ของบ้านอะพอลโลเริ่มบรรเลงเพลงไว้อาลัย ผู้ร่วมพิธีเริ่มขับร้องตามท่วงทำนองเพลง เสียงประสานของพวกเขาดังกังวานก้องไปทั่วบริเวณ หลังเพลงจบลงก็ตามด้วยการฉายภาพวีดีทัศน์รำลึกถึงเอลลิส เอโลอิสมองดูอย่างตั้งใจจนจบก่อนที่เธอจะสะดุ้งกับเสียงบางอย่างที่เกิดขึ้นในงานอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เสียงฟ้าผ่ากึกก้องดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของเทพแห่งสงครามแอรีสในชุดเกราะสีบรอนซ์ ดวงตาแดงก่ำของเขาจ้องมองไปยังรูปถ่ายของเอลลิส บุตรชายผู้หาญกล้าและน่าภาคภูมิใจของเขาด้วยความโศกเศร้า</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffc0cb"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ffc0cb">"เอลลิส! ลูกชายของข้า!"</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เทพแอรีสพรั่งพรูทุกสิ่งออกมากลั่นกรองเป็นคำพูด เห็นได้ชัดว่าเขาอาลัยบุตรชายคนนี้มากเพียงใด หลังจากกล่าวจบเขาก็หายวับไปในทันที ทิ้งไว้แต่เสียงสะอื้นไห้ของผู้ร่วมไว้อาลัย </font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คนอื่น ๆ เริ่มทยอยสลับกันขึ้นมากล่าวคำอาลัยทั้งอลิเซีย แฟนสาวของเอลลิส และชาวค่ายคนอื่น ๆ เอโลอิสจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามีคนขอขึ้นกล่าวกี่คนเพราะมันมากมายเหลือเกิน เอโลอิสกุมช่อดอกไม้ไว้ในมือก่อนจะเดินนำไปใส่ในกองไฟหลังจากที่ถึงคิวของเธอ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“หลับให้สบายนะเอลลิส นายจะอยู่ในใจของพวกเราตลอดไป” </font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสกล่าวเบา ๆ ก่อนจะกลับไปเข้าที่เพื่อร่วมร้องเพลง My Immortal ร่วมกับทุกคน ไครอนยืนสงบนิ่งอยู่หน้าแท่นพิธี สายตาของเขาจับจ้องไปยังเปลวไฟจากคบเพลิงที่ลุกโชติช่วง ความเงียบที่บ่งบอกถึงความเศร้าและการเคารพในความทรงจำของผู้ที่จากไป ไครอนสูดหายใจลึก ก่อนจะเริ่มกล่าวปิดงาน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ในช่วงสุดท้ายไครอนกล่าวคำไว้อาลัยและขอให้ดวงวิญญาณของเอลลิสไปสู่สุคติ พร้อมทั้งขอให้ทุกคนเข้มแข็งและก้าวเดินต่อไปตามเจตนารมณ์ของเขา ขณะที่เขาทำการโค้งคำนับในพิธี เสียงปรบมือและเสียงสะอื้นไห้ของผู้ร่วมไว้อาลัยดังก้องไปทั่วลานพิธี ปิดท้าด้วยการร่วมรับประทานอาหารว่างที่เอโลอิสเองกินไม่ลงเลยสักนิดเป็นอันเสร็จสิ้นพิธีในวันนี้</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b style="">มอบช่อดอกไม้ให้ เอลลิส เวคฟิลด์</b></font></div><div><br></div></div><div style="text-align: center;"><div><br></div></div><p><font face="Kanit" color="#ffffff"><font size="3"><br>
</font>
</font></p>
</div><font face="Kanit"><font size="3" color="#ffffff">
<br>
</font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><b style=""><font color="#ffffff">
<br></font><br>
</b></font></font></div>
<p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font style="" face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font style="" face="Sarabun" size="3">Time</font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font style="" face="Sarabun" size="3"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font style="" face="Sarabun" size="3">14/02/25 </font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" style="" size="4"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" style="" size="4"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font style="" size="6" face="Sarabun"><b>บทพิเศษ Valentine's Day</b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font style="" size="6" face="Sarabun"><b><br></b></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><font size="6" face="Sarabun"><b><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ต</span><span style="background-color: transparent; white-space-collapse: preserve;">อนที่ 6</span></b></font></p><p dir="ltr" style="line-height:1.38;margin-top:0.0pt;margin-bottom:0.0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" style="" size="4"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;" id="docs-internal-guid-8189ff9c-7fff-1f1e-e543-790ee21f2cd2"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" style="" size="4">เปลวไฟสีส้มแดงลุกไหวตามแรงลมอ่อนๆ กองไฟเฮสเทียตั้งอยู่ใจกลางค่ายฮาล์ฟบลัด ให้ความอบอุ่นและความสว่างไสวแก่พื้นที่โดยรอบ แสงของมันสะท้อนอยู่ในดวงตาของผู้คนที่นั่งจับกลุ่มกันอยู่เป็นระยะ บ้างกำลังคุยกันเงียบๆ บ้างก็เพียงนั่งนิ่ง ปล่อยให้ไฟลุกโชนอยู่ตรงหน้า </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">แต่ที่แน่ๆ ทุกสายตาที่อยู่ตรงนี้กำลังจับจ้องมาที่ ไลแซนเดอร์ วิสเปอร์ ที่เพิ่งก้าวเข้ามาในค่าย... โดยมี คูเปอร์ โจนส์ อยู่ในอ้อมแขนของเขา</font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์รู้สึกได้ถึงสายตานับสิบคู่ที่จ้องมา เขาขยับตัวเล็กน้อย พยายามทำตัวให้เป็นปกติ แต่ไลแซนเดอร์กระชับอ้อมแขนให้มั่นคง </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">นี่มันอะไรกัน...!? </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คนในค่ายฮาล์ฟบลัดส่วนใหญ่ไม่ได้รู้จักไลแซนเดอร์เป็นการส่วนตัวมากนัก แม้ว่าเขาจะเป็นที่รู้จักในฐานะนักร้องนำวง GETS!X และเป็นพี่ชายที่น้องในค่ายค่อนข้างเคารพ แต่การที่เขาอุ้มใครสักคนพาเข้ามาแบบนี้... มันไม่ใช่ภาพที่เห็นกันได้ง่ายๆ </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">เสียงกระซิบกระซาบดังแว่วมา คูเปอร์ทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพยายามเบือนหน้าหนีสายตาเหล่านั้น </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">"<font color="#48d1cc">คุณวางผมลงได้แล้วครับ</font>" เขากระซิบ พลางสะกิดเบาๆ <font color="#48d1cc">"เดี๋ยวผมเดินไปเองก็ได้"</font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไลแซนเดอร์เหลือบตามองเขานิดหน่อย ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ <font color="#2e8b57">"คุณแน่ใจเหรอครับ?" </font></font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><font color="#48d1cc">"ครับ" </font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ร่างสูงหยุดเดิน พลางก้มลงมองเขาด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก ดวงตาสีดำสนิทของอีกฝ่ายดูสงบนิ่งแต่ก็คล้ายแฝงความกังวลบางอย่างไว้ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ วางคูเปอร์ลงอย่างระมัดระวัง </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์สูดหายใจเข้าลึกๆ ตั้งหลักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้ามองไลแซนเดอร์ รู้สึกได้ว่าตัวเองยังคงรับรู้ถึงไออุ่นจากอีกฝ่ายแม้จะไม่ได้อยู่ในอ้อมแขนนั้นแล้ว </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">“<font color="#48d1cc">ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับ</font>” คูเปอร์พูดขึ้นก่อน ไลแซนเดอร์พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะตอบกลับ </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#2e8b57">“ผมก็ต้องขอบคุณคุณเหมือนกันครับ วันนี้สนุกดี” </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">“<font color="#48d1cc">ดีใจที่คิดแบบนั้นครับ</font>” คูเปอร์ยิ้มบางๆ พลางใช้ปลายนิ้วเกลี่ยชายเสื้อแจ็กเก็ตตัวเองไปมา รู้สึกเหมือนมีเรื่องอีกมากมายที่เขาควรพูด แต่ก็ไม่แน่ใจว่าควรจะพูดอะไรดี </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ลมเย็นของค่ำคืนพัดผ่าน เปลวเพลิงสั่นไหวเล็กน้อย บรรยากาศรอบตัวพวกเขาดูจะเงียบสงบลงกว่าเดิม </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">"<font color="#48d1cc">เอ่อ</font>..." คูเปอร์ลังเลนิดหน่อย ก่อนจะถามออกไป<font color="#48d1cc"> "คุณจะกลับเมื่อไหร่ครับ?" </font></font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไลแซนเดอร์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ <font color="#2e8b57">"น่าจะพรุ่งนี้เช้าครับ" </font></font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#48d1cc">"งั้นเหรอครับ..." </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><font color="#2e8b57">“ทำไมเหรอครับ?”</font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์ส่ายหน้าช้าๆ<font color="#48d1cc"> “เปล่าหรอกครับ แค่ถามเฉยๆ” </font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไลแซนเดอร์มองเขาเงียบๆ สายตาของอีกฝ่ายสงบนิ่งราวกับสามารถมองทะลุความคิดของคูเปอร์ได้ แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><font color="#2e8b57">“เดตวันนี้เป็นไงบ้างครับ?” </font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><font color="#48d1cc">“ก็...”</font> คูเปอร์นิ่งคิดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มบางๆ <font color="#48d1cc">“เป็นเดตที่สนุกดีครับ ต่างจากที่คิดไว้ตอนแรกมาก”</font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">“<font color="#2e8b57">ต่างจากที่คิดไว้ยังไงเหรอครับ</font>?” </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">“<font color="#48d1cc">ตอนแรกผมคิดว่ามันอาจจะ...แค่เป็นการไปกินข้าว เดินเล่นคุยกันนิดหน่อยแล้วก็แยกย้าย</font>” คูเปอร์หัวเราะเบาๆ <font color="#48d1cc">“ไม่คิดเลยว่าจะมีทั้งเขาวงกต สฟิงซ์ สวนสนุก แถมยังมีเทพีอะโฟรไดท์มาแจมอีก” </font></font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไลแซนเดอร์หัวเราะเบาๆ<font color="#2e8b57"> “เป็นวันวาเลนไทน์ที่ไม่ธรรมดาเลยสินะครับ” </font><font color="#48d1cc"> </font></font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><font color="#4169e1">“ใช่เลยครับ” </font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">พวกเขามองหน้ากัน ก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน ลมเย็นพัดผ่านพวกเขาไปช้าๆ แต่ถึงจะเป็นลมเย็น คูเปอร์กลับไม่ได้รู้สึกหนาวเลยสักนิด </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ความเงียบเข้าปกคลุมพวกเขาอีกครั้ง แต่กลับไม่ใช่ความเงียบที่อึดอัด ตรงกันข้าม มันเป็นความเงียบที่...ผ่อนคลาย </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><font color="#48d1cc">“...งั้นผมคงต้องไปแล้วครับ”</font> คูเปอร์พูด พลางหมุนตัวเตรียมจะเดินออกไป </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">แต่ยังไม่ทันก้าวออกไปไกล เสียงของไลแซนเดอร์ก็ดังขึ้นด้านหลัง </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#2e8b57">"บ้านอะธีนาก็เดินไกลอยู่นะ..." </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์ชะงักกึก </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><font color="#2e8b57">"ถ้าอยากให้ผมพาไปส่งก็บอกมาเลยก็ได้นะครับ"</font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">เขาหันกลับไปมอง ไลแซนเดอร์ยังคงมีรอยยิ้มเล็กๆ ติดอยู่ที่มุมปาก </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ที่แท้ก็รู้อยู่แล้วสินะว่าเขามาจากบ้านไหน</font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์ขมวดคิ้วเล็กๆ <font color="#48d1cc">“คุณรู้อยู่แล้ว?” </font></font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">“<font color="#2e8b57">อืม</font>” ไลแซนเดอร์พยักหน้า<font color="#2e8b57"> “ตั้งแต่แรกแล้วล่ะครับ” </font></font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์จ้องอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจเฮือก <font color="#48d1cc">“แบบนี้แสดงว่าผมเป็นคนเดียวที่ไม่รู้อะไรเลยสินะครับ” </font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไลแซนเดอร์หัวเราะเบาๆ<font color="#2e8b57"> “ก็คุณไม่เคยถามเองนี่ครับ”</font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">“<font color="#48d1cc">ให้ตายเถอะ</font>...” คูเปอร์พึมพำกับตัวเอง ก่อนจะส่ายหน้า<font color="#48d1cc"> “ไม่เป็นไรครับ ผมเดินเองได้” </font></font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไลแซนเดอร์ไม่ได้ว่าอะไร แค่พยักหน้ารับเบาๆ<font color="#2e8b57"> "งั้นก็เดินดีๆ นะครับ" </font></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์สูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามตั้งสติหลังจากที่ไลแซนเดอร์พูดแหย่เรื่องพาไปส่งถึงบ้าน เขายกมือขึ้นเสยผมตัวเองลวกๆ ก่อนจะหมุนตัวเตรียมจะเดินออกไป แต่แล้ว— </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#2e8b57">“เดี๋ยวก่อนครับ” </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">เสียงทุ้มของไลแซนเดอร์ดังขึ้นขัดจังหวะ </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์ชะงัก หันกลับไปมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย เห็นไลแซนเดอร์ล้วงหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา เป็นกระดาษเล็กๆ แผ่นหนึ่ง </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#48d1cc">“อะไรเหรอครับ?” </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไลแซนเดอร์ไม่ได้ตอบทันที แต่กลับยื่นกระดาษใบนั้นให้กับคูเปอร์แทน </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#2e8b57">“เบอร์ของผมครับ” </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์กระพริบตา มองกระดาษในมือของอีกฝ่ายราวกับมันเป็นวัตถุลึกลับ ก่อนจะไล่สายตามองตัวเลขที่เขียนอยู่บนนั้น </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><b><i>2448440</i></b> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#48d1cc">"...ให้ผมทำไมครับ?" </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไลแซนเดอร์ยิ้มบางๆ <font color="#2e8b57">“เผื่อว่าในอนาคต คุณอยากติดต่อผม” </font></font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">“...” </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์หรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องมองชายหนุ่มผมน้ำตาลด้วยสายตาพิจารณา </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">นี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่?</font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไม่ใช่ว่าพวกเขาคงไม่ได้เจอกันอีกอยู่แล้วเหรอ? นี่เป็นเพียงแค่เดตที่จัดขึ้นจากกิจกรรม ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสักหน่อย แล้วทำไมไลแซนเดอร์ถึงดูเหมือน...ตั้งใจจะให้พวกเขาติดต่อกันต่อไปจริงๆ กันล่ะ? </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">เขากำลังจะปฏิเสธใจจะขาด แต่แล้วก็เหลือบไปเห็นสายตาของชาวค่ายที่อยู่รอบๆ </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ทุกคนต่างจ้องมาที่เขา </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">และมันเป็นสายตาแบบที่สื่อออกมาชัดเจนว่า</font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><i>[ <font color="#ff8c00">‘รับเถอะน่าพี่!’ </font>]</i></font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์กัดฟันเล็กๆ พยายามไม่แสดงสีหน้าหงุดหงิดออกไป สุดท้ายก็ต้องยอมใจอ่อน ยื่นมือไปรับกระดาษแผ่นนั้นมาอย่างเสียไม่ได้ </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#48d1cc">"...ขอบคุณครับ" </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไลแซนเดอร์ยังคงมีรอยยิ้มเล็กๆ ประดับอยู่บนใบหน้า ก่อนจะพยักหน้าให้เบาๆ </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#2e8b57">"ยินดีครับ" </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์ถอนหายใจเฮือก ซุกกระดาษใส่กระเป๋าเสื้ออย่างลวกๆ ก่อนจะรีบตัดบท <font color="#48d1cc">“งั้นผมไปก่อนนะครับ เดินทางปลอดภัยครับ” </font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">ไลแซนเดอร์หัวเราะเบาๆ<font color="#2e8b57"> “ครับ แล้วเจอกันใหม่นะครับ” </font> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">คูเปอร์สะดุดเท้าตัวเองไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไลแซนเดอร์ไว้ข้างหลังกองไฟเฮสเทีย </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">แต่ถึงอย่างนั้น... </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;"><br></div></font><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">เขากลับรู้สึกว่าอีกฝ่ายยังคงมองตามหลังเขาอยู่</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">--------------------</font></span></p><p dir="ltr" style="margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt; text-align: center; line-height: 1.38;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">--------------------</font></span></p><div><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></span></div><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font face="Kanit" size="4"><span style="white-space-collapse: preserve;"><i><b><br></b></i></span></font></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><font face="Kanit" size="4"><span style="white-space-collapse: preserve;"><i><b>~จบกิจกรรม~</b></i></span></font></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">รับรางวัล</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4">+2 Point</font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"> 10 ดรักม่า (สำหรับค่ายฮาล์ฟบลัด) </font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#846c11">ดอกกุหลาบสีทอง</font><font face="Kanit" size="4" color="#5e4e0d"> </font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4" color="#5e4e0d"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"><br></font></span></p><p dir="ltr" style="text-align: center; line-height: 1.38; margin-top: 0pt; margin-bottom: 0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Kanit" size="4"> </font></span></p><font face="Kanit" size="4"><div style="text-align: center;">@Dean </div></font><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 12px;"><br></span></div><p></p>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Paige เมื่อ 2025-2-16 22:19 <br /><br /><center>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Bai+Jamjuree&family=Rock+Salt&display=swap" rel="stylesheet">
<div style="width: 550px; height: auto; background-image: url(https://i.pinimg.com/736x/48/08/26/480826f008f97b6330fe48c42b7bd78d.jpg); padding: 40px;"><div style="width: 550px; height: auto; background-color: rgb(140, 146, 172); font-family: "Bai Jamjuree"; font-size: 15px; text-align: justify; line-height: 20px; box-sizing: border-box; padding: 35px;"><div style="color: rgb(50, 23, 77); width: 480px; height: 200px; background-image: url("https://i.imgur.com/dpq5FWR.png"); background-size: cover; background-position: center center;"></div>
<br><div style="color: rgb(88, 66, 124); text-align: right; font-family: "Bai Jamjuree"; font-size: 45px;"><b><i>P</i></b>aige Yoo</div><br><br><font color="#483d8b">
Feb, 14 2025 | 11.30 pm
</font><br><br><font color="#32174d">ระหว่างทางเดินกลับไปยังค่ายฮาร์ฟบลัด บรรยากาศในรถเงียบสนิท มีเพียง</font><br><font color="#32174d">เสียงเพลงบรรเลงเบา ๆจากวิทยุที่นั่งกันอยู่ เพจมองบรรยากาศรอบนอกด้วย</font><br><font color="#32174d">ความตื่นตาตื่นใจ เพราะเธอไม่เคยนอกเมืองแบบนี้ แทบจะเป็นครั้งแรกของเธอ
</font><br><br><b style=""><font color="#000080">“สนุกไหมครับวันนี้”</font></b><font color="#32174d"> รุ่นพี่เอ่ยถาม
</font><br><br><font color="#32174d"><b>“สนุกค่ะ เป็นวาเลนไทน์ที่ดีมาก ๆ เลยล่ะคะ”</b> เพจหันมองพร้อมกับคลี่ยิ้มออก
</font><br><br><b style=""><font color="#000080">“พี่ก็ดีใจนะที่ได้ใช้เวลาร่วมกับเพจ หวังว่าเราจะมีโอกาสแบบนี้อีกนะ” </font></b><font color="#32174d">ชายหนุ่ม</font><br><font color="#32174d">หันมองด้วยสายที่เต็มไปด้วยความจริงใจ
</font><br><br><font color="#32174d">เพจไม่ตอบในทันที แต่รู้สึกได้หัวใจเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ </font><br><br><b style="color: rgb(50, 23, 77);">“ค่ะ เพจก็หวังแบบนั้น</b><font color="#32174d">”
</font><br><br><font color="#000080"><b style="">“กลับไป</b><b style="">ค่าย สงสัยต้องไปย่องเข้าไปเงียบ ๆ แล้วล่ะครับ หวังว่าไครอนจะไม่รอ<br>ใครอยู่หรอกนะ” <br></b></font><br><font color="#32174d"><b> “นั่นสินะคะ ไม่งั้นคงโดนเรียกตัวเข้าบ้านใหญ่แน่ ๆ”</b>
เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังขึ้น</font><br><font color="#32174d">ไปพร้อมกับการเดินทางที่ยาวนาน </font><br><br><font color="#32174d">จนกระทั่งเข้าสู่ทางลับที่มีเพียงเหล่าเดมิก็อดและผู้ที่รู้ทางเท่านั้นที่จะสามารถ</font><br><font color="#32174d">ผ่านเข้าไปได้ <br></font><font color="#32174d"><br>เมื่อเข้าสู่แนวเขตของค่าย ความสงบของป่ารอบ ๆ ทำให้รู้สึกเหมือนได้กลับสู่โลกอีกใบ </font><br><br><font color="#32174d">เปลวไฟของกองไฟเฮสเทียคงลุกโชน ทั้งสองเดินทางมาถึงสถานที่แห่งนี้โดยไม่</font><br><font color="#32174d">รีบร้อน ราวกับอยากยืดเวลาของค่ำคืนนี้ออกไปอีกสักหน่อย แต่สุดท้ายเวลาของ</font><br><font color="#32174d">มาถึงจุดสิ้นสุด </font><br><br><font color="#32174d">กาบริเอลหยุดเดินแล้วหันมามองด้วยแววตาอ่อนโยน ทว่ากลับแฝงความรู้สึก</font><br><font color="#32174d">เสียดายออกมาเล็ก ๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา </font><br><br><b><font color="#000080">“เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกันนะครับ”<br></font></b><br><font color="#32174d"><b>“นั่นสิคะ รู้สึกเหมือนเพิ่งจะเริ่มไปเองนะคะ”</b> เพจยิ้มตอบ
</font><br><br><font color="#32174d">รุ่นพี่หนุ่มเหลืองมองไปเห็นเข็มกลัดดอกกุหลาบสีชมพูที่เพจยังติดเอาไว้อย่างดี </font><br><font color="#32174d">ก่อนจะเอื้อมมันแตะเบา ๆ ด้วยปลายนิ้วแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง
</font><br><b><font color="#000080"><br>“พี่ดีใจที่เรารับมันเอาไว้ แม้ว่ามันเป็นแค่ช่อดอกเล็ก ๆ แต่ก็อยากให้เราเก็บเอาไว้<br>นาน ๆ”
</font></b><br><br><font color="#32174d">เพจก้มมองเข็ดกลัด ก่อนจะเงยหน้าขึ้น<b> “เพจจะเก็บไว้อย่างดีเลยละค่ะ เพราะวัน</b></font><b><br><font color="#32174d">นี้เป็นวันพิเศษสำหรับเพจมากจริง ๆ” </font></b><br><br><b style=""><font color="#000080">“หากมีโอกาส พี่หวังว่าเราจะได้ไปเที่ยวกันอีกนะครับ”
</font></b><br><br><font color="#32174d"><b>“ได้สิค่ะ พี่ยังติดคาราโอเกะอยู่นะ เพจไม่ลืมแน่”</b> เพจกล่าวด้วยท่าทียิ้ม ๆ </font><br><br><font color="#32174d">บรรยากาศเงียบลงชั่วขณะ มีเพียงเสียงเปลวไฟที่ดังจากกองไฟเฮสเทีย ทั้งคู่มอง</font><br><font color="#32174d">กันอยู่ชั่วขณะ ก่อนที่จะยกมือโบกลากันเบา ๆ </font><br><br><b style=""><font color="#000080">“คืนนี้ฝันดีนะครับ อย่าลืมห่มผ้าด้วยนะ” </font></b><font color="#32174d">รุ่นพี่กล่าว
</font><br><br><font color="#32174d"><b>“ฝันดีค่ะรุ่นพี่ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ แล้วก็ทุกอย่างเลย” </b></font><br><br><font color="#32174d">รุ่นพี่หนุ่มพยักหน้าให้ ก่อนจะเดินแยกจากกันไปอย่างเงียบ ๆ ทิ้งไว้เพียงแสงไฟ</font><br><font color="#32174d">อุ่น ๆ ที่ยังส่องสว่าง </font><br><br><font color="#32174d">แม้ว่าเดตครั้งนี้จะจบลงแล้ว แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นตลอดทั้งวันนั้นคงอบอวลอยู่</font><br><font color="#32174d">ในใจของเพจ ที่จะเป็นวันสำคัญที่จะจดจำไปอีกนาน</font></div><div style="width: 550px; height: auto; background-color: rgb(140, 146, 172); text-align: justify; line-height: 20px; box-sizing: border-box; padding: 35px;"><div style="text-align: right;"><font size="2" style="" color="#4b0082"><font face="Bai Jamjuree"><i>มอบกุหลาบสีน้ำเงิน - กาบริเอล ฟาราเอล อัลเวส <br>ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ</i></font><br><font face="Bai Jamjuree"><i>+2 Point, 10 ดรักม่า (สำหรับค่ายฮาล์ฟบลัด) </i></font></font></div><div style="font-family: "Bai Jamjuree"; text-align: right; font-style: italic;"><font size="2" style="" color="#4b0082">เลือกรับดอกกุหลาบสีทองจากเทพีแห่งความรัก ✡ </font></div></div></div><a href="http://is.gd/rossr" style="font-family: Calibri; font-size: 4px; text-transform: uppercase; letter-spacing: 1px; opacity: .3; text-decoration: none;">(resoure)</a></center>
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Feria เมื่อ 2025-2-16 22:24 <br /><br /><center><link href="https://dl.dropbox.com/s/rzk46q4oyydu95e/sour%20grapes.css" rel="stylesheet"><div id="rr_sour-grapes" style="--width: 600px; --accent: #F7D098; --accent-text: #fff; --bg-color: #630A10; --border-color: #7E8A97; --text-color: #dadada; --font-size: 12px;"><a href="https://is.gd/rossr" title="「by ross」"></a><div class="rcontainer"><div class="rheader">
วาเลนไทน์สตอรี่ ตอนที่ 5
</div><div class="rtxt">
ย้อนเวลา 14 กุมภา 68 เวลา 20:00 น.<br><br>
ยามค่ำคืนที่ไร้ความมืดของวันวาเลนไทน์เข้ามาเยือนพร้อมกับการกลับมาของเฟเรียกับพี่รีเบคก้าที่วันนี้ทั้งวันพวกเราไปเดตตามกิจกรรมของคุณดีนที่ให้ไปไบลน์เดตกันที่อควาเรียมทั้งวันจนถึงช่วงกลางค่ำที่มองท้องฟ้าก็ไม่มีวันรู้ได้เลยว่านี้กลางวันหรือกลางคืนกันแน่ ต้องดูนาฬิกาเอาแทนถึงจะรู้ว่าตอนนี้เวลาเท่าไร <br><br>
“ถึงแล้ว วันนี้ขอบคุณมากเลยนะคะพี่รีเบคก้าที่ไป <br><br>
“พี่ก็ดีใจนะที่ได้มาเดตกันแบบนี้ถึงจะเป็นแบบคู่เดตเพศเดียวกัน แต่ก็ทำให้พี่สนุกไม่แพ้แบบชายหญิงเลยนะนี่” <br><br>
เฟเรียแย้มยิ้มอย่างสดใสดีใจที่อีกฝ่ายก็มีความสุขเช่นกันก่อนจะคิดอะไรออก <br><br>
“จริงด้วย เรามาแลกเบอร์โทรกันไหมคะ เผื่อจะติดต่อกันวันหลัง“ <br><br>
“ได้สิ อย่าลืมแวะมาเรียนภาษากรีกด้วยล่ะ” <br><br>
พี่รีเบคก้าก็เอามือถือของตนออกมาก่อนจะที่จะเริ่มบอกเบอร์ของตนให้เฟเรียฟัง ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ กดเบอร์ตามที่อีกฝ่ายบอกแล้วโทรออกเพื่อให้เบอร์ขึ้นในประวัติการโทรของอีกฝ่ายจะได้เม้มเบอร์โทรของกันและกันล่ะนะ <br><br>
“ค่ะ ไว้ว่าง ๆ หนูจะไปเรียนด้วยนะคะ” <br><br>
พวกเราได้กระทำการแลกเบอร์มือถือด้วยกันเพื่อเป็นช่องทางติดต่อกันของพวกเราสองคน เผื่อจะได้คุยกันอีกในวันหลัง เพราะอย่างน้อยถึงจะไม่ใช่แฟนแต่ก็คุยกันในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้อง ไม่ว่าในค่ายและในโรงเรียนก็ตามที รวมถึงเป็นที่ปรึกษาเป็นครูสอนภาษากรีกภายในค่ายด้วย อ้อ ไม่ลืมในฐานะคู่เดตในวันนี้ของเธอด้วย แต่เธอรู้ได้แน่นอนเลยว่าพวกเธอจะต้องได้พบกันอีกในเร็ว ๆ นี้อีกเป็นแน่ แล้วจึงได้เวลาแยกย้ายกันเสียสักที <br><br>
“ป่านนี้แล้วแฮะ งั้นแยกกันเลยไหมคะ” <br><br>
“ก็ดีนะ แล้วนี่จะกลับไปบ้านฮิปนอสเลยรึเปล่าล่ะนี่” <br><br>
“คิดว่าจะแวะไปส่งกุหลาบสีทองให้ท่านพ่อก่อนอ่านะคะ แล้วพี่จะกลับบ้านไทคีเลยรึเปล่าคะ” <br><br>
“อือ…คงต้องกลับเลยล่ะนะ งั้นราตรีสวัสดิ์นะเฟเรีย” <br><br>
ว่าแล้วพี่รีเบคก้าก็เริ่มก้าวเดินออกมาพลางโบยมืออำลาให้กับเธออย่างมีความสุข ส่วนเฟเรียนั่นก็โบยมือตอบอีกฝ่ายเช่นเดียวกัน ก่อนจะหันหลังจากกองไฟแห่งเฮสเทียแล้วมุ่งหน้าไปยังเตาไฟบูชาเทพในทันที <br><br> <br>
จบกิจกรรม <br>
+2 Point, 10 ดรักม่า , กุหลาบสีทอง <br>
ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 0 2 4 6 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ ได้รับโบนัสพิเศษ +5 แต้ม<br>
@Dean
</div><div class="rfooter"></div></div></div></center>
<meta charset="UTF-8">
<meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
<title>Activity Form</title>
<style>
body {
font-family: Arial, sans-serif;
}
.form-container {
max-width: 600px;
margin: 0 auto;
padding: 20px;
border: 1px solid #ccc;
border-radius: 10px;
}
label {
font-weight: bold;
margin-top: 10px;
display: block;
}
input, select, textarea {
width: 100%;
padding: 8px;
margin-top: 5px;
margin-bottom: 15px;
border: 1px solid #ccc;
border-radius: 5px;
}
button {
background-color: #007BFF;
color: #fff;
border: none;
padding: 10px 15px;
border-radius: 5px;
cursor: pointer;
}
button:hover {
background-color: #0056b3;
}
</style>
<div class="form-container">
<h1 id="title" style="margin-top: 8px; margin-bottom: 8px; text-align: center;"><p style="text-align: right;"><font face="TH SarabunPSK" style="" size="6" color="#ff00ff">หน้ากองไฟเฮสเทีย</font></p><p style="text-align: right;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#ff00ff">ย้อนเวลา 14 กุมภาพันธ์ 2025 เวลาประมาณ: 20:30 น.</font></p><p style="text-align: center;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><img src="static/image/hrline/1.gif" border="0" alt=""><br></font></p><p style="text-align: center;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">เมื่อเด็กสาววิ่งเข้ามาด้านใน ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะตาม</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">สีหน้าของเขานั้นดูไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ “</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#008080"> มันจะดีหรอ จะไม่ทะเลาะกับพ่อใช่ไหม</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> ” อีกฝ่ายถามด้วยความเป็นห่วง</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">น้ำเสียงเขาดูไม่สู้ดีเลยด้วย " ที่เมื่อกี้เราวิ่งหนีเขามาแบบนั้น "</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">แต่เสียงที่ลอร่าตอบกลับกลับไปนั้น บ่งบอกได้ว่ามันคือโอเคมาก</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">“</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#9932cc"> ไม่เป็นไรจริงๆ เชื่อร่าสิ เชื่อใจร่านะ</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> ” </font><span style="color: rgb(47, 79, 79); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; font-weight: normal;">เธอยิ้มออกมาแบบไม่มีอะไรทั้งนั้น สายต่อที่บ่งบอกอีกฝ่ายว่า ไม่ต้องกังวลใดๆ</span></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">“</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#9932cc"> คือที่ร่าไม่กังกวมันเพราะว่า ร่าบอกกับพ่อไว้ก่อนที่จะออกไปแล้ว เพราะงั้นไว้ใจได้ ว่าเรื่องทั้งหมดจะไม่มีอะไร จะเว้นเสียแต่ คนเค้าเอาไปซุบซิบกัน ตามภาษาน่ะ</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> ” </font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">เธอบอกร่างสูงพร้อมกับอมยิ้มขึ้นมา และก็เบาเสียงเล็กๆ ช่วงประโยคหลังๆ เเบบว่าคนที่นี้หูตาไวเหลือเกิน นิดๆหน่อยๆเป็นข่าวหมดเลยนะ เเต่สิ่งที่เธอพูดทั้งหมดนั้นก็ความจริง เเค่บอกเขาไว้ให้รับรู้ด้วยกันเพื่อให้เขาสบายใจขึ้นเล็กน้อย</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ก่อนที่เธอจะหยิบกำไรข้อมือแบบถัก ที่เธอนั้นเตรียมเอาไว้ให้</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">กองไฟที่อบอุ่นด้านหลัง ตอนนี้บรรยากาศมันช่างเป็นใจอย่างมากเลย</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">“ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#9932cc">คือร่าอยากขอบคุณสำหรับเรื่องวันนี้ สนุกมากเลย อันที่จริงร่าก็ไม่คิดว่า ครั้งนึงจะได้เดทกับดารา</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> ”</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">เธอพูดจบก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ก็นะ ใครมันจะคิดจะฝันถึงเรื่องแบบนี้กัน</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ทำเอาอีกฝ่ายถึงก็ไปไม่เป็น “ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#008080">ฮาาาาา ไม่ขนาดนั้นหรอก </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">” เค้ายกมือขึ้นลูบหัลงมาที่ท้ายถอยเล็กน้อย </font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ที่บริเวณนี้เขานั้นไม่ต้องปิดบังตนเองเเต่อย่างใด ทั้งหมดหมดไหมพรม แมส และเเว่นดำนั้นถูกถอดออกมา เผยให้เห็นหน้าชัดๆ ของเขามากขึ้น</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">บอกเลยว่าหล่อแบบมากๆ หล่อแบบไม่ต้องพูดอะไรเยอะเลยนะ หล่อฟุ่มเฟือยอะ แบบนั้นเลย</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">และตอนนี้ท่าทางของเค้าดูจะเขินเอามากๆ เลย เด็กสาวเองก็เอื้อมมือไปจับมืออีกฝ่ายไว้ และวางกำไลข้อมือลงบนที่มืออีกฝ่าย</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">“ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#9932cc">อันนี้ร่าให้นะ ถือเป็นของเป็นของขวัญสำหรับวันนี้ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">” เธอยิ้มให้อีกฝ่าย</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">“ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#008080">เช่นกันนะ</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> ” อีกฝ่ายเองก็ตอบรับ </font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">แล้ว ลอร่าก็ขยับตัวถอดเสื้อคุม ของเค้าออกพร้อมกับถือเอาไว้ในมือ</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">”</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#9932cc">ส่วนเสื้อนี่ ขอร่าซักคืนให้นะ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">“ เธอพูดขึ้น</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">“ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#008080">ไม่เป็นไรหรอก </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">” อีกฝ่ายโบกมือไป</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">“ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#9932cc">ไม่ได้นะ</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> ” เธอส่งสายตาแบบไม่ได้หรอกนะ ยังไงก็ยอมไม่ได้ ต้องซักให้เท่านั้น</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ทางเจโรมเองก็ดูจะไม่ว่าอะไร แถมยังขำกับท่าทางของลอร์ร่าไปอีก “ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#008080">ยังไง พี่รบกวนด้วยนะ</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> ” </font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ร่างสูงตอบรับในที่สุดเขาก็ยอมให้เธอซักให้ </font><span style="color: rgb(47, 79, 79); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large; font-weight: normal;">เมื่อทุกอย่างจบลงอีกฝ่ายมองดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือตนเอง </span></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font color="#008080"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;">“ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="">ตอนนี้มันดึกมากแล้ว กลับไปพักเถอะ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;">”</font></font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> เขากล่าว</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#008080">“ ราตรีสวัสดิ์นะคะ ” </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ไออุ่นจากมือของอีกฝ่ายยกขึ้นพร้อมกับยีๆ หัวของลอร่าเล่น</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#9932cc">“ งืออออ ”</font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> เจ้าคนตัวเล็กงอแงประท้วงเล็กน้อย</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">“ </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="" color="#9932cc">ราตรีสวัสดิ์ค่ะ พี่เจโรม </font><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"> ” เด็กสาวยิ้มชอบใจ</font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ทั้งคู่โบกมือลากันบริเวณด้านหน้าของ กองไฟเฮลเทียน </font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกตัวกันกลับไปพักผ่อน </font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f"><br></font></p><p style="text-align: left;"><font face="TH SarabunPSK" size="5" style="font-weight: normal;" color="#2f4f4f">ส่วนลอร่าเองก็เดินย้อนกลับไปอีกทาง เพราะบ้านพักของเธอนั้นอยู่คนละฝั่ง ของเค้าอยู่ช่วงต้น ส่วนบ้านพักของเธออยู่ด้านหลังๆ เลยนะ</font></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: center;"><img src="static/image/hrline/1.gif" border="0" alt=""></p><p style="text-align: left;"><br></p><p style="text-align: center;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f" style="background-color: pink;"> <u>จบภารกิจ</u> รับ +2 Point, 10 ดรักม่า, ดอกกุหลาบสีทอง </font></p><p style="text-align: left;"><div style="text-align: center;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f" style="background-color: pink;">มอบ สร้อยข้อมือถัก ให้เจโรม</font></div></p><p style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" style="background-color: pink;"><font size="5" face="TH SarabunPSK"> ทุกครั้งที่ปฏิสัมพันธ์กับ NPC Lares SP TGC จะได้รับโบนัสความสนิทสนมเพิ่มขึ้น+10 </font><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;">(ผ้าคลุม) </span></font></p><p style="text-align: center;"><font size="5" face="TH SarabunPSK" color="#2f4f4f" style="background-color: pink;"><br></font></p><p style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" style="background-color: pink;"><font size="5" face="TH SarabunPSK"> ทุกครั้งที่โรลเพลย์ลงท้ายด้วยเลขไบต์ 2 / 4 / 6 / 8 คู่สนทนาจะได้กลิ่นหอมบนตัวคุณ </font><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> จะได้รับโบนัสพิเศษ +10 แต้ม (น้ำหอม) </span></font></p><p style="text-align: center;"><font color="#2f4f4f" style="background-color: pink;"><span style="font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"><br></span></font></p><p style="text-align: right;"><font face="TH SarabunPSK" size="4" color="#2f4f4f"><i>@God @Dean</i></font><i style="color: rgb(47, 79, 79); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: large; font-weight: normal;"> </i></p><p style="text-align: right;"><i style="color: rgb(47, 79, 79); font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: large; font-weight: normal;">จบจริง ๆ แล้ว</i></p></h1>
</div>