[ตรงกลางระหว่างบ้านพักทั้งหมด] กองไฟแห่งเฮสเทีย - โซนบ้านพัก - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Cooper โพสต์ 2024-11-1 20:55:55

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Cooper เมื่อ 2024-11-1 21:05

Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-10-31 22:32
227Trick or Treat
31/10/2024 — 19.00 น. - 23.00 น.
“ทริก ออ...
ย้อนเวลาวันที่ 31/10/2024 22.00 น.
บทพิเศษ ฮาโลวีนไนท์!

คูเปอร์พลิกตัวไปมาเป็นรอบที่เท่าไรไม่แน่ใจ ขณะที่นอนอยู่บนเตียงเหล็กดัดในห้องเล็ก ๆ ของบ้านหมายเลขหก พยายามข่มตาหลับ แต่ดูเหมือนการข่มใจให้สงบจะยากกว่าการปลุกให้ลุกขึ้นมาสู้เสียอีก โดยเฉพาะในคืนฮาโลวีนอย่างนี้ ที่ปฏิทินบอกว่าค่ำคืน แต่ดูจะผิดเพี้ยนไปหมด เพราะแม้เข็มนาฬิกาจะวิ่งล่วงเข้าใกล้เที่ยงคืน แต่ดวงอาทิตย์กลับตั้งฉากอยู่เหนือหัวจนแทบจะส่องแสงเข้ามาในห้อง เขาคิดขำ ๆ ว่า นี่ถ้าไม่ใช่ค่ายฮาล์ฟบลัดก็คงจะต้องมีคนแจ้งให้ใครซักคนมาปิดไฟกันบ้างแล้ว
บ่นพึมพำในใจอยู่พักหนึ่ง แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น แทรกทุกความพยายามเข้าสู่นิทราได้อย่างรวดเร็ว “คูเปอร์! ตื่นเร็ว ๆ! พี่ชายจะนอนทับวันฮาโลวีนกันหรือไง”
คำว่า "ฮาโลวีน" ทิ่มแทงจุดอ่อนในใจจนต้องลุกขึ้นนั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ หนุ่มคนนี้หลับตาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ก่อนจะยอมพาตัวเองไปเปิดประตูให้ลิเลียน่า ผู้เป็นน้องสาวร่วมมารดา ร่างเล็กของเธอในชุดแม่มดสีดำพร้อมหมวกทรงสูงดูทะเล้นชวนขัน ทว่าแววตาเป็นประกายของเธอก็ทำให้เขาอมยิ้มเล็ก ๆ ออกมา
"มันเป็นฮาโลวีนที่ไหนกัน ฟ้าแบบนี้ยังกะกลางวัน" เขาพูดพลางหาวกว้าง หวังในใจว่าลิเลียน่าจะปรานีปล่อยเขากลับไปนอนต่อ แต่เห็นทีคงจะฝันหวานเกินไป เพราะมือเล็กของเธอจับข้อมือเขาแน่นแล้วดึงออกไปยังสนามด้านนอก
"ก็เพราะพี่ชอบอิดออดไง ไม่ทันใครเขา!" เธอยิ้มเจ้าเล่ห์ "รู้ไหม ตอนนี้มีคนจัดกิจกรรมแจกขนมกันอยู่ที่กองไฟกลางค่าย ฉันไม่ได้อยากออกมาเจอใครนักหรอก แต่นี่มันฮาโลวีน คูเปอร์ มันคือคืนแห่งความสนุกของเหล่าเด็ก ๆ"
เขาขมวดคิ้วพลางนึกคร้านเล็ก ๆ กับการโดนลากออกไปในชุดนอน แต่ไหน ๆ แล้วก็ไหน ๆ เจ้าคูเปอร์ผู้โตเกินวัย 18 แต่หัวใจยังไหลลื่นตามสายลมในค่ายแห่งนี้ก็ขอเลือก "สวมบทบาท" เด็ก 18 สักคืนเสียหน่อย
พลางยิ้มขันตนเอง ก่อนจะเดินไปหยิบเศษผ้าสีดำมาพันเป็นผ้าคลุม ผูกเข้ากับคออย่างง่าย ๆ แล้วพอเหลือบเห็นเศษผ้าที่อยู่ใกล้มือ เขาก็จัดการดัดแปลงเป็นปีกค้างคาวจิ๋วติดด้านหลัง กลายเป็นแวมไพร์งบประหยัดในเวลาไม่กี่นาที
ลิเลียน่ากอดอกมองดูพี่ชายแปลงร่างแบบไร้การยั้งคิด แล้วส่ายหน้าเบา ๆ รอยยิ้มขบขันประดับบนใบหน้า "พี่ชายจะแต่งตัวลวก ๆ แบบนี้จริง ๆ น่ะหรอคะ "
“ทำไมล่ะ ดูดีออก” คูเปอร์ยักคิ้วพลางยักไหล่ในคราวเดียว ก่อนจะก้าวออกไปโดยมีน้องสาวเดินตามมาด้วยท่าทางเหนื่อยหน่ายใจ แต่พวกเขาก็หัวเราะออกมาพร้อม ๆ กัน ท่ามกลางอากาศที่อุ่นราวกับกลางวัน แม้จะเป็น "ค่ำคืนฮาโลวีน" ก็ตาม
เมื่อพวกเขามาถึงลานกองไฟกลางค่าย บรรยากาศครึกครื้นอย่างน่าประหลาด สำหรับค่ายฮาล์ฟบลัด กองไฟแห่งเฮสเทียนี้คือจุดรวมใจของเหล่าผู้กล้า สถานที่ซึ่งเทพีผู้เป็นมารดาแห่งครอบครัวได้สละบัลลังก์เพื่อให้อพอลโลได้ขึ้นนั่ง จึงไม่มีบ้านแห่งเฮสเทีย บ้านทั้งสิบสองหลังล้วนแต่ต่างอยู่กันในเอกลักษณ์ของตน ค่ายจึงสร้างกองไฟนี้ขึ้นมาเพื่อเคารพพระนาง และกลายเป็นศูนย์กลางในการพบปะ นัดหมาย หรือกระทั่งงานรื่นเริงยามค่ำคืนอย่างที่เป็นในคืนนี้
คูเปอร์ลอบถอนหายใจขณะยืนข้างกองไฟแห่งเฮสเทีย แสงจากเปลวเพลิงอ่อนโยนที่พุ่งขึ้นราวจะคอยต้อนรับเขาและเพื่อนร่วมค่ายเหมือนดวงตาสีทองของเทพีผู้สูงศักดิ์ที่คอยมองลงมาจากเบื้องบนด้วยรอยยิ้มเงียบงาม ชายหนุ่มยืนข้างลิเลียน่า ร่างเล็กของเธอสวมชุดแม่มดน้อยที่ดูราวกับเพิ่งผ่านมือดีไซเนอร์ชั้นเลิศมาเสริมให้เรียบหรูและพอเหมาะพอเจาะ ต่างจากแวมไพร์งบประหยัดอย่างเขาที่เพียงคลุมผ้าสีดำแล้วติดปีกค้างคาวจิ๋วด้านหลังพอให้มองไกล ๆ ว่าเป็น “แวมไพร์” อยู่ในทางทฤษฎีมากกว่าทางปฏิบัติ
ลิเลียน่าขำเบา ๆ ขณะเขย่งเท้าจับผ้าคลุมบนบ่าคูเปอร์ให้อยู่ทรง “พี่ชายก็ดูเข้ากับค่ายดีนะ ฉันว่าพี่น่าจะเหมาะกับวันฮาโลวีนกว่าพวกเด็ก ๆ พวกนั้นด้วยซ้ำ” เธอเอียงคอส่งยิ้มทะเล้น ชายหนุ่มทำหน้าแสร้งโอดครวญ พูดตามตรง แสงแดดที่ส่องตลอดวันจนย่ำค่ำเช่นนี้อาจทำให้แวมไพร์ตัวจริงลาตายแล้วตั้งแต่กลางวัน

แสงจากเปลวไฟอบอุ่นอ่อนโยน และเหมือนจะเปล่งประกายแรงขึ้นกว่าเดิมในคืนฮาโลวีนนี้ ราวกับพระนางเองก็อยากร่วมงานเทศกาลกับพวกเขา คูเปอร์และลิเลียน่าหยุดมองผู้คนที่แต่งกายล้วนแตกต่างกันไป
คูเปอร์มองไปยังกลุ่ม "ผีแคสเปอร์" ที่ตัวสองขนาดไม่ทราบอายุ(เพราะไม่เห็นหน้า) คนหนึ่งสูงใหญ่ในชุดผ้าปูเตียงสีขาวสะอาดสะอ้านเจาะรูสำหรับดวงตา ส่วนอีกคนรูปร่างผอมบางตัวเล็กคล้ายเด็ก สวมผ้าขาวแบบเดียวกัน มีพร็อพเป็นตะกร้าขนมหวานที่เต็มไปด้วยถุงผ้าเล็ก ๆ ที่เตรียมไว้แจกให้กับทุกคนในงานนี้ พวกเขายืนตรงกลางรอบกองไฟ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์โผล่พ้นรูผ้าคลุมออกมา
"ทริกออร์ทรีต!!" ผีแคสเปอร์ตัวยักษ์ในวัยราวยี่สิบต้น ๆ ตะโกนทักเสียงดัง พร้อมขยับตะกร้าขนมในมือราวกับจะท้าทาย ชายหนุ่มยิ้มขำ นึกชมอยู่ในใจว่ารุ่นพี่คนนั้นต้องเป็น "พี่คนคูล" ตามที่เขาจินตนาการแน่ๆ
คูเปอร์ก้าวเข้าไปหา พร้อมทำท่าทางหลอกแบบขึงขัง(?) ใส่ผีแคสเปอร์รุ่นพี่ " ทริก! ผมขอขนมนะครับ พี่!"
“สวัสดีงับรุ่นพี่ ผมคูเปอร์เด็กใหม่บ้านอะธีน่าพึ่งมาได้ไม่นานฝากตัวด้วยนะคร๊าบ” คูเปอร์นึกคำที่วัยรุ่นเดี๋ยวนี้ชอบใช้เผื่อมันจะทำให้คนอื่นมองว่าเขายังเป็นรุ่นๆอยู่ ขณะที่สายตาเหลือบไปเห็นลิเลียน่าเหมือนกำลังพยายามกลั้นขำไว้ น้องรักฮึบไว้ค่อยไปปล่อยที่บ้านทีเดียวนะ! ชายหนุ่มคิด
คูเปอร์หัวเราะลั่น ก่อนจะคว้าขนมจากตะกร้า ทว่ามันไม่ใช่ขนมหวานธรรมดา แต่เป็นถุงผ้าผูกเชือกไว้แน่นหนา

คูเปอร์พลิกถุงผ้าในมือด้วยความสนใจเขาก้มมองลิเลียน่าที่ถือถุงคล้ายกันอยู่ในมือ สายตาของเธอเป็นประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็นไม่ต่างจากเขา
"งั้นเรามาดูกันเถอะ ว่าค่ำคืนฮาโลวีนนี้จะมีอะไรให้พวกเราบ้าง" คูเปอร์พูดเบา ๆ พลางค่อย ๆ คลายปมเชือกบนถุงผ้า
ของในถุงของคูเปอร์และลิเลียน่าคือห่อของขวัญเล็ก ๆ ตกแต่งด้วยริบบิ้นสีส้มแซมดำ สวยงามราวกับจะซ่อนความลับอะไรบางอย่างเอาไว้ ขณะที่ทั้งสองคนแกะออกมา สิ่งที่เห็นในนั้นทำให้พวกเขาหลุดขำพร้อมกันช็อกโกแลตแท่งหนึ่งถูกวางไว้อย่างเรียบง่ายในห่อกระดาษสวย
"เอ๊ะ!" คูเปอร์อุทาน พยายามกลั้นหัวเราะจนแทบจะกลั้นไม่อยู่ "นี่มันฮาโลวีนหรือวาเลนไทน์กันแน่เนี่ย"
ลิเลียน่าหัวเราะคิก "พี่คะ ถ้าอยากเป็นแวมไพร์ที่แท้จริงต้องกินเลือดสิ ไม่ใช่ช็อกโกแลต" เธอเอ่ยเย้า แววตาซนๆ
คูเปอร์ยิ้มขัน ยกช็อกโกแลตแท่งนั้นขึ้นราวกับกำลังอวดสมบัติล้ำค่า ก่อนจะหันไปมองรุ่นพี่ในชุดผีแคสเปอร์ที่ยืนหัวเราะอยู่ข้าง
"เจ้าผีนี่แสบไม่เบาเลยนะครับ" คูเปอร์เอ่ยอย่างล้อเลียน ก่อนจะกัดช็อกโกแลตคำหนึ่งด้วยท่าทางพึงพอใจ รู้สึกเหมือนได้รับพลังเล็ก ๆ ที่อุ่นขึ้นในใจ ไม่ใช่เพราะขนมหรอก แต่เป็นเพราะความห่วงใยและขวัญกำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทุกคนได้จากงานนี้มากกว่า
หลังจากหยิบช็อกโกแลตมากัดเล่นไปพลาง คูเปอร์กับลิเลียน่าก็กล่าวลารุ่นพี่ในชุดผีแคสเปอร์ แล้วค่อย ๆ เดินกลับบ้านอะธีน่าด้วยกัน ความรู้สึกอบอุ่นจากเสียงหัวเราะและบรรยากาศในค่ายทำให้หัวใจเขาอิ่มเอมอย่างประหลาด ฮาโลวีนปีนี้ดูจะไม่ได้พิเศษอะไรมากไปกว่าปีอื่น ๆ แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงความสุขเล็ก ๆ ที่ทำให้จิตใจเบาสบายไปอีกพักใหญ่

Mackenzie โพสต์ 2024-11-1 23:41:16

Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-10-31 22:32
227Trick or Treat
31/10/2024 — 19.00 น. - 23.00 น.
“ทริก ออ...

41. Halloween NightMhttps://i.imgur.com/ZP7G7iY.png
-ย้อนเวลา วันที่ 31.10.24 เวลาประมาณ 19:30 น.- วันนี้แมคเคนซีกับดีนไม่ได้ตัวติดกันเป็นมาชเมลโลวเหมือนเช่นทุกวัน เป็นเพราะอีกฝ่ายบอกว่าอยากจะหาอะไรเล่นสนุกสักหน่อยในช่วงเทศกาลวันฮัลโลวีน เขาเลยไปทานมื้อเย็นกับจูลี่น้องชายร่วมสายเลือดและร่วมบ้านพักแทน มื้อเย็นผ่านไปอย่างเรียบง่าย แม้จะมีคิดถึงแฟนนิดหน่อยแต่ก็ต้องปล่อยให้อีกฝ่ายได้มีเวลาส่วนตัวบ้าง
“พอฟ้าสว่างทั้งวันแบบนี้แล้วแยกเวลาไม่ออกเลยนะฮะ”
จูลี่หนุ่มน้อยผมสีบรอนซ์ทองเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีสดใสที่มีแสงอาทิตย์ส่องทั้งวันทั้งคืนมาได้ร่วมเดือนแล้ว
“นั่นสิ ที่ไทยก็อากาศร้อนแล้ว กลับมาที่นี่ยังเป็นกลางวันทั้งวันอีก ว่าแต่นายไหวหรือเปล่า จะหน้ามืดไหม”
พอเห็นเหงื่อที่ซึมออกมาตามหน้าผากน้องชายแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ปกติจูลี่ก็ป่วยง่ายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หากต้องมาเจออากาศร้อนตลอด 24 ชั่วโมงแบบนี้ไม่รู้ว่าจะยิ่งไม่สบายไปใหญ่หรือเปล่า
“อ๊ะ ไม่ฮะ แค่นี้สบายมาก ร่างกายผมไม่ได้แย่ขนาดนั้นสักหน่อย พี่ชายกังวลเกินไปแล้ว”
เด็กหนุ่มรีบหันมาปฏิเสธแล้วบ่นพึมพำติดหน้างอในประโยคสุดท้าย เห็นแบบนั้นแล้วแมคเคนซีก็หัวเราะน้อย ๆ
“แข็งแรงแล้วก็ดี ไว้มาฝึกดาบกัน”
ฝ่ามือใหญ่วางลงบนศีรษะเล็กแล้วขยี้ผมนุ่มมือเบา ๆ ตอนนี้พวกเขาใกล้จะถึงโซนบ้านพักแล้ว แต่เหมือนว่าตรงแถวกองไฟแห่งเฮสเทียซึ่งอยู่ตรงกลางของเหล่าบ้านพักจะมีกิจกรรมอะไรอยู่สักอย่าง
“นั่นพี่แมคกับพี่จูลี่นี่ ! ทางนี้ ๆ มาเล่นด้วยกันสิ !”
เสียงเล็ก ๆ คุ้นหูดังมาจากตรงนั้น พอมองไปก็เห็นผี…ไม่สิ ต้องบอกว่าเป็นเด็กตัวน้อยที่เอาผ้าขาวมาคลุมตัวเลียนแบบผีมากกว่า ส่วนข้าง ๆ ก็เป็นมนุษย์ตัวโตที่เอาผ้าขาวมาคลุมตัวเช่นกัน
…ชักสังหรณ์ใจไม่ดีแล้วสิ…
“มีจัดเทศกาลฮัลโลวีนด้วย เยี่ยมเลย พี่ชาย เราไปดูกันเถอะฮะ”
จูลี่ดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ ยังไม่ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธ น้องชายก็คว้ามือเขาแล้วลากไปหาผี (ปลอม) สองตนนั้นแล้ว
“รีชใช่ไหม ฉันจำเสียงเธอได้ ส่วนนี่ก็…พี่ดีน ?”
ไม่อยากคิดว่าสิ่งที่จูลี่คาดเดาจะเป็นความจริง แต่พอได้ยินสองผีพี่น้องหัวเราะแล้ว ให้ตายสิ…เสียงทุ้ม ๆ ที่เขาได้ยินทุกวัน เป็นดีนไม่ผิดแน่ ที่บอกว่าจะเล่นสนุกก็คือมาจัดกิจกรรมฮัลโลวีนกับน้องสาวสินะ
”โดนจับได้ซะแล้ว คิก ๆ ไหน ๆ ก็มาแล้ว มาเอาของขวัญจากพวกเราสิคะ“
รีชาตัวน้อยและดีนตัวโตยื่นตะกร้ามาตรงหน้าพวกเขา แต่ก่อนจะได้ของขวัญสองพี่น้องแห่งบ้านเฮคาทีคงต้องเล่นตามเทศกาลก่อนสินะ
“ทริก ออ ทรีท”
เป็นจูลี่ที่เริ่มก่อน ดูเหมือนว่าเด็กหนุ่มจะดีใจไม่น้อยที่มีคนมาจัดงานเทศกาลในค่าย
“ทริกกกกก !”
รีชาตอบเสียงดังฟังชัดอย่างไม่ลังเล ซึ่งก็ดูเหมือนว่าจูลี่จะคิดแผนการทริกสองผีพี่น้องไว้ในใจแล้ว ฝ่ามือขาวซีดข้างนึงแบออกมาตรงหน้าบุตรโพไซดอนทั้งคู่ ก่อนจะบริกรรมคาถาที่แมคเคนซีจับใจความได้ว่า “อินคันทาเร เฟลมมา มาจิกา” จากนั้นลูกไฟดวงเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้นมากลางอากาศเหนือฝ่ามือของจูลี่
“โอ้โห พี่จูลี่เก่งจัง เอารางวัลไปเลยค่ะ”
ฟังจากน้ำเสียงโดยไม่ต้องเห็นสีหน้าก็รู้ว่ารีชาตื่นเต้นมาก จูลี่ยิ้มแป้นก่อนจะดับไฟพลังเวทย์ของตนเองแล้วหยิบของขวัญจากในตะกร้าที่รีชาถือมาอย่างนึง
https://imgur.com/NpD3VKc.pnghttps://imgur.com/xUZsLRK.png

“ว้าว ตุ๊กตาล่ะฮะ น่ารักมากเลย ขอบคุณนะรีช ขอบคุณฮะพี่ดีน”
จูลี่กอดตุ๊กตานุ่มนิ่มหน้าตาประหลาด (ในความคิดแมคเคนซี) ไว้แน่น ดูเหมือนว่ากองทัพตุ๊กตาในห้องนอนจูลี่จะมีพรรคพวกเพิ่มแล้ว
“พี่ชาร์ล็อตไม่อยู่ใช่ม่า งั้นจับของขวัญให้พี่ชาร์ล็อตสักอย่างสิคะ พี่ชาร์ล็อตกลับมาเห็นของขวัญจะได้ดีใจ“
รีชายังคงยื่นตะกร้าค้างไว้ น่าเสียดายที่ชาร์ล็อตน้องสาวอีกคนของเขาไปทำภารกิจนอกค่ายจึงไม่ได้อยู่ร่วมเทศกาลด้วย แมคเคนซีจึงให้จูลี่เป็นคนจับของรางวัลอีกชิ้นนึง
https://imgur.com/lGrI3n8.png

”ช็อกโกแลตล่ะฮะ พี่สาวจะกลับมากินทันไหม“
จูลี่ยิ้มบางเมื่อเห็นของขวัญที่จับได้
“ทันสิ เดี๋ยวชาร์ล็อตก็กลับมาแล้ว”
‘ล่ะมั้ง…’ แมคเคนซีแอบเติมคำนี้ในใจ
“ตาพี่แมคแล้วค่ะ”
เสียงรีชาดังขึ้นมาอีกครั้ง ให้ตายสิ นี่เขาต้องมาเล่นกิจกรรมที่เคยเล่นเมื่อวัยเด็กและห่างหายไปเป็นสิบปีแล้วงั้นเหรอ
“โอเค…ทริก ออ ทรีท”
“ทริกกกกก !”
คราวนี้มีเสียงของดีนประสานมาพร้อมกับรีชาด้วย แมคเคนซีจ้องหน้าดีนที่ตอนนี้ถูกผ้าขาวคลุมอยู่เขม็ง
‘หมอนี่รอจังหวะนี้อยู่แน่ ๆ’
“เอาเลยค่ะพี่แมค อย่าให้น้อยหน้าจูลี่นะ”
รีชาส่งเสียงเชียร์ แต่จะให้เขาทำอะไร พลังเวทย์ที่เป็นทักษะเฉพาะของบุตรบ้านเฮคาทีก็ยังไม่ได้เรียนรู้มาสักอย่าง แล้วเขาจะไปสู้อะไรจูลี่ได้ แมคเคนซีเหลือบมองสองผีพี่น้องแห่งบ้านโพไซดอน รู้เลยว่าทั้งคู่กำลังคาดหวังและตั้งตารอ โดยเฉพาะเจ้าผีตัวโตนั่น เขาเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะกระแอมไอแล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“ฉันหลอกใครไม่เป็น เรื่องนี้ดีนรู้ดีที่สุด”
“………….”
“………….”
“………….”
แล้วก็เกิดเดดแอร์ขึ้นชั่วครู่กลางวงสนทนา
“โอ๊ยยยย ! หนูเหม็นความรัก พี่แมคไม่สนุกเลยอะ !”
รีชาย่ำเท้าไปมาเหมือนเด็กถูกขัดใจ ส่วนจูลี่ก็ยิ้มอ่อน อ่านจากสีหน้าได้ว่า “ขอโทษแทนพี่ชายผมด้วยนะฮะ” และเหมือนเขาจะได้ยินดีนสบถอะไรสักอย่างด้วย แต่อีกฝ่ายก็ยอมยื่นตะกร้ามาให้เขาจับของขวัญจนได้
https://imgur.com/WVV7M6B.png

“ดรักม่า ตั้งสิบดรักม่าแน่ะ เยี่ยมเลย”
หลังจากจับของขวัญแล้วคุยกันอีกนิดหน่อย สองพี่น้องแห่งบ้านเฮคาทีก็ขอตัวกลับไปพักผ่อนที่บ้าน ไม่รู้ว่ารางวัลที่แมคเคนซีจับได้ถือว่าเป็นรางวัลที่ดีที่สุดหรือไม่ แต่เขาก็พอใจกับรางวัลนี้นะ…ดรักม่าของเขาก็คือของเขา ส่วนดรักม่าของดีน…ก็คือของเขาอีกนั่นแหละ (?)
https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png

Eloise โพสต์ 2024-12-17 01:09:04

Eloise โพสต์ 2024-12-18 22:10:32

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">
<p>

<font face="Kanit"><br><br></font></p>

<div id="Eloise02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff8c00"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff8c00"><b>วันที่ 15 ธันวาคม 2024</b></font></div><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff8c00"><b>เวลา 20.20 น.</b></font></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><b style=""><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"></b><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">จู่ ๆ เอโลอิสก็สังเกตเห็นร่างคุ้นตาเดินกลับมาที่กองไฟเฮสเทีย ป้าคนเดิมที่เมื่อครู่ยังทำ…แปลกไปเล็กน้อย…รอยยิ้มกว้างที่มองจากดาวอังคารก็ยังรู้ว่าป้ากำลังการละครใส่เธออยู่มันดูไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด ป้าเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเธอส่งยิ้มหวานเจี๊ยบจนเอโลอิสต้องถามออกไปเพราะมันดูผิดวิสัยเกินเหตุ</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“อ้าวป้า ไหนว่าจะไปดูละครไงคะ?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“เอ้อ! ป้าถามหน่อยพอจะมีสัก 1,000 ดอลล่าร์ไหม ป้าว่าจะโอนให้ลูกชายหน่อย นี่ไม่ได้มาขอเปล่านะ เอามาแลกกับนี่”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ว่าแล้ว ป้าก็ควักขวดแก้วเล็ก ๆ ออกมาจากกระเป๋า ข้างในเป็นของเหลวสีแดงเข้มข้นและเหนียวหนืด ป้าคนนั้นยื่นขวดขึ้นสูงเล็กน้อยพลางยิ้มอย่างภูมิใจ…นี่มันเลือดมิโนทอร์ไม่ใช่เหรอ…</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“โหป้าตั้ง 1,000 ดอลล่าร์เลยนะ แลกกับเลือดมิโนทอร์ขวดเดียวเนี่ยนะ หนูแอบไปขโมยเองก็ได้”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">คำพูดของเอโลอิสเหมือนก้อนหินก้อนโตที่ปาใส่รอยยิ้มหวานของป้าให้กระจุยกระจาย ใบหน้าของป้าเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงทันที ดวงตาหรี่ลงจนแทบจะกลายเป็นเส้นตรงพร้อมกับมองเอโลอิสอย่างคาดโทษ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“ยัยเด็กแล้งน้ำใจ!”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“หนูก็ไม่ได้งกนักหรอกแต่นั่นมัน 1 ใน 4 ของเงินที่หนูมีเลยนะ” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสถอนหายใจพลางยกมือขึ้นกอดอก</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสยังไม่ทันจะโต้ตอบอะไร ป้าก็จัดการเดินหน้าเข้าโหมดเทศนาทันที ดวงตาของป้าหรี่ลงอย่างจับผิด ริมฝีปากเบะออกด้วยความดูแคลน พร้อมกับน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความรู้ดีไปเสียทุกอย่าง</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“ใช้จ่ายยังไงถึงมีเงินแค่นั้น?!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ป้าถลึงตาใส่เอโลอิสอย่างกับพบเจอความผิดมหันต์ </font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“เนี่ยเห็นไหม! ไม่รู้จักใช้เงินให้เป็นเอาไปทำอะไรหมดล่ะ ซื้อเกมใช่ไหม? ติดเกมแหง ๆ!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสเบิกตากว้าง อ้าปากเหมือนจะเถียงแต่ป้าพูดเร็วเสียจนไม่มีช่องว่างให้แทรกได้เลยสักคำ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“เด็กสมัยนี้เนี่ยนะไม่รู้จักประหยัด ไม่รู้จักอดออม!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ป้าส่ายหัวอย่างเอือมระอามือกอดอกแน่นเหมือนกำลังตัดสินคดีใหญ่ระดับชาติ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสได้แต่มองตาปริบ ๆ เธอคิดในใจว่านี่มันอะไรกันเนี่ย! อยู่ดี ๆ ฉันก็โดนด่าว่าติดเกมซะงั้น…เธอถอนหายใจอย่างหนักใจ ก่อนจะหันไปเห็นใครบางคนเดินผ่านมาพอดี จึงยกมือขึ้นแล้วตะโกนเรียกเสียงดังลั่นเรียกเด็กคนนั้นให้เดินมาหา</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“นี่! นายคนนั้นน่ะ มานี่หน่อย”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เด็กหนุ่มที่ถูกเรียกหยุดชะงัก เขาชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างงง ๆ ดวงตาลอกแลกมองซ้ายทีขวาที เหมือนจะถามว่าหมายถึงเขาจริง ๆ หรือเปล่า เมื่อเห็นเอโลอิสพยักหน้าหงึก ๆ เขาก็จำใจเดินเข้ามาหาด้วยท่าทางประหม่า</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ป้าเขาร้อนเงินพอจะมีให้ป้าเขาสัก 1,000 ดอลล่าร์ไหม?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#808000"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“โหเงินเยอะขนาดนั้นผมจะไปมีได้ยังไง?”</font><font face="Kanit" size="3" color="#483d8b"> </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เด็กหนุ่มทำตาโต ก่อนจะรีบโบกมือปฏิเสธอย่างรวดเร็ว</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เห็นไหมคะป้า เงินมันไม่ได้น้อย ๆ เลยนะ” </font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ไม่ทันขาดคำ เด็กหนุ่มก็ยกมือขึ้นอย่างกระตือรือร้นเหมือนกับว่านึกอะไรขึ้นมาได้</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“แต่เดี๋ยวนะผมก็เช็คในกระเป๋าสักครู่” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาล้วงกระเป๋าตังค์ออกมา แล้วเริ่มหยิบแบงค์ดอลล่าร์ที่ยับยู่ยี่ออกมานับทีละใบ ก่อนจะยื่นมาให้ด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“พอดีเลย 1,000 ดอลล่าร์” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เขาพูดเสียงดัง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสกะพริบตาปริบ ๆ มองธนบัตรในมือเขาอย่างสงสัย ก่อนจะเลิกคิ้วพลางลองนับดูเองอย่างช้า ๆ</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เดี๋ยวนะ แบงค์ 50 หนึ่งใบ 20 สองใบ 10 ใบนึง รวมกันมันก็ 100 ดอลล่าร์ไม่ใช่เหรอ บวกเลขยังไงได้ 1,000 เนี่ย?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“อ้าวมันไม่ได้บวกกันได้ 1,000 หรอกเหรอ?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เด็กหนุ่มยิ้มแห้ง ๆ เกาหัวแกรก ๆ</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“นายจบจากที่นี่มาเนี่ย?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“ผมซ้ำชั้นอยู่…”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เขายิ้มเจื่อน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“นี่ฉันเจอกับเด็กไม่เอาไหนถึงสองคนเลยเหรอเนี่ย!” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้าที่ยืนฟังอยู่นานมองทั้งคู่ด้วยสีหน้าเหยเก ก่อนจะถอนหายใจยาวแล้วบ่นพึมพำออกมา</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ก็บอกแล้วว่าใครจะไปมีเงินเยอะขนาดนั้นกันป้า พวกหนูยังเรียนกันอยู่เลย” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสพูดขึ้นอย่างเหนื่อยหน่าย</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“พวกเธอนี่มันไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ แล้วแบบนี้เดินทางไกลฉันจะอดตายไหมเนี่ย” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ป้ายังคงบ่นเสียงสูง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“เอ๋? เดินทางไกลเหรอพวกพี่สาวกับป้าจะไปไหนกันเหรอ?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ทำหน้าสงสัย ก่อนจะถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ทำภารกิจตามคำพยากรณ์น่ะ”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูคุ้นเคยกับการพูดถึงภารกิจเหล่านี้แล้ว</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“ว้าว ๆ ขาดคนไหม?” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เด็กหนุ่มตาโตด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับแสดงท่าทีสนใจอย่างเห็นได้ชัด</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“ก็…ว่างอยู่ที่นึงนะ”  </font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“ขอผมไปด้วยคนได้ไหม?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เด็กหนุ่มถามออกมาด้วยเสียงกระตือรือร้น ท่าทางเต็มไปด้วยความหวัง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“นายอยากไปเหรอ แต่ว่านะนับเลขยังไม่ถูกเลย—”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ก่อนที่เอโลอิสจะพูดจบ เด็กหนุ่มก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“แต่ว่านะผมน่ะเป็นบุตรแห่งแอรีสเรื่องสู้น่ะผมถนัดมากเลยขอบอก”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เขายิ้มอย่างมั่นใจ พร้อมกับท่าทางที่ดูจริงจังจนเอโลอิสต้องหยุดคิด</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“จริงดิ?”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสเผยสีหน้าแปลกใจ พยายามมองเขาอีกครั้ง ใบหน้าและท่าทางของเด็กหนุ่มทำให้เธอรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย เพราะจากสิ่งที่เห็นครั้งแรกไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าเขาจะเป็นบุตรแห่งแอรีสเลยแม้แต่น้อย</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“พี่สาวน่ะ ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าเป็นธิดาแห่งเฮเฟตัสใช่ไหมล่ะ? พวกเราน่ะลูกพี่ลูกน้องกันเห็นมั้ยผมไม่ได้โง่ไปซะทุกเรื่องเสียหน่อย”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เด็กหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ ท่าทางของเขาทำให้เอโลอิสไม่สามารถหุบยิ้มได้</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“นายรู้ได้ไงว่าฉันลูกเทพเฮเฟตัสน่ะ หรือเพราะเห็นฉันชอบสะพายเครื่องมือช่างใช่ไหม ถือว่าฉลาดอยู่บ้างนะเนี่ย”</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“อ๋อเปล่าหรอก ก็แบบว่าพี่สาวหน้าตาไม่ค่อยสวย—” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เด็กหนุ่มกล่าวอย่างไม่ทันคิด เอโลอิสที่กำลังยิ้มอยู่กลับเปลี่ยนสีหน้าในทันที</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เงียบไปเลยเรื่องนั้นน่ะ!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสตวาดขึ้นทันที น้ำเสียงดุดันจนเด็กหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบยิ้มแหยๆ กลับไป</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“เอาเป็นว่าพี่สาวรับผมเข้าทีมแล้วใช่มั้ย” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เด็กหนุ่มทำตาปิ๊ง ๆ พร้อมกับรอยยิ้มกว้างที่เต็มไปด้วยความหวัง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“รับ!”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เอโลอิสยังไม่ทันจะตอบ แต่ป้าก็พูดแทรกขึ้นมาก่อนอย่างรวดเร็ว </font><font face="Kanit" size="3" color="#ff00ff">“ฉันรับเข้าทีมเอง แล้วคอยปกป้องป้าด้วยเข้าใจไหม?”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> ป้าพูดพร้อมกับยิ้มให้เด็กหนุ่ม</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#48d1cc">“แน่นอน” </font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เด็กหนุ่มตอบกลับทันที พร้อมยักคิ้วและท่าทางมั่นใจเต็มที่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้อีกแล้ว จึงต้องยอมรับเด็กหนุ่มคนนี้เข้าทีมแบบงง ๆ เธอคิดในใจว่าการเดินทางครั้งนี้จะต้องป่วนมากแน่ ๆ ก่อนจะหันไปมองทั้งสองคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ พวกเขาทั้งสองดูเหมือนจะพร้อมที่จะพาเธอลุยไปกับภารกิจที่ยังไม่ทันจะเริ่ม จากนี้เอโลอิสคงต้องทำใจแล้วว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องไปด้วยกันและหวังเพียงว่าจะไม่พากันได้ไปกลางภารกิจเสียก่อน…</font></div><div><br></div></div><div><br></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff0000"><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><div><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b>ปฏิเสธไม่ให้ป้ายืมเงิน</b></font></div><div><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b><br></b></font></div><div><font color="#ff0000" face="Kanit" size="4"><b>แจสเปอร์ ซู ตอบรับเข้าร่วมภารกิจ</b></font></div><div><br></div></div><p><font face="Kanit" color="#ffffff"><font size="3"><br>

</font>

</font></p>

</div><font face="Kanit"><font size="3" color="#ffffff">

<br>

</font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><b style=""><font color="#ffffff">

<br></font><br>

</b></font></font></div>

Dean โพสต์ 2024-12-23 20:04:25

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-12-27 00:13

https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfadp2_ZZDcRaJs1kPLLVgJCzQTc8y_cHCcgD_68C4tF_k-HcvU3_1r0l-ptH5TywjPoPtQSkiQW0cpHdDvvS0JCujY3w4Dle38XD00vxJRzxT0noIS8riep2vXQ81mtkoJ1KhCCg?key=1fvIBvCmRS-4O00dOdQ6wR1j261https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXfZ4e2rKHPbYTpuVRBKYCsHSqSyyOQS8vMMchUPN6evSPk2M_Q58nO9GNHuwCV6NqM9f1dCVGn6VvcAqveMGDVJ5MtFyxN2nMoNGz-CwY9CcVGCWtvYmjeUFD7PRwhVjMztFCi64A?key=1fvIBvCmRS-4O00dOdQ6wR1jต่อสู้เคียงข้างสหายใหม่เพื่อวันรุ่งจะมาถึง

            21/12/2024 เวลา 22.00 น.
            อสุรกายโผล่ออกมาที่สมรภูมิหัวหาดไม่หยุดหย่อน แต่ดีหน่อยตรงที่ไม่มีตัวโหดหินอย่างไฮดร้าออกมาแล้ว ซิลเวอร์จึงเพียงแค่ร่ายเวทไม่กี่บทก็กำราบมันได้ ทำให้เหล่านักรบพอจะมีเวลาให้หยุดพักบ้างเล็กน้อย
            พอถึงเวลาราว ๆ หกโมงเย็น กองกำลังจากบุตรธิดาแห่งสายเลือดเนเมซิสได้เข้ามาเปลี่ยนเวร เดมิก็อดทั้งสี่ที่ตรึงกำลังไว้ตั้งแต่ช่วงบ่ายถึงได้ถอยร่นกลับมาในค่ายฮาล์ฟบลัด
            ดีนรู้สึกร้อนใจไม่น้อยหลังจากเห็นภาพมายาจากแร็กนาร์ป่วนประสาท เขาดึงดันจะเข้าไปตามหาแมคเคนซีคนรักในป่าต้องห้าม แต่ถูกหน่วยพยาบาลปรามเอาไว้ แถมยังถูกฉีดยานอนหลับบังคับให้พักผ่อนอีกหนึ่งตื่นใหญ่ ๆ จนกระทั้งชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อเวลาสี่ทุ่มหลังจากได้ยินเสียงแตรเขาสัตว์จากแซเทอร์เป่าประกาศสัญญาณ
            “ตอนนี้บาเรียค่ายฮาล์ฟบลัดแตกแล้ว ย้ำ! บาเรียค่ายฮาล์ฟบลัดแตกแล้ว ทุกคนเกาะกลุ่มกันเอาไว้แล้วหยิบอาวุธขึ้นมา!!”
            ‘อะไรนะ! บาเรียค่ายแตกแล้วงั้นเหรอ!?’
            จากประกาศทำเอาคนเพิ่งตื่นนอนหายงัวเงียเป็นปลิดทิ้ง ดีนลุกขึ้นมาจากเตียงของโรงพยาบาลสนาม เช่นเดียวกับคนอื่นที่กำลังพักผ่อน ไม่เว้นแม้กระทั่งคนเจ็บ ไม่น่าเชื่อว่าพลังของรูปปั้นอะธีน่าพาเธนอนจะพ่ายแพ้เทพโลกิ ทำให้ยิ่งรู้ว่าพลังของทวยเทพนั้นยิ่งใหญ่ปานไหน แต่ตอนนี้สิ่งที่สงสัยคือไม่มีการขอความช่วยเหลือไปถึงโอลิมปัสบ้างเลยเหรอ?
            ดีนวิ่งตรงไปยังบ้านพักหมายเลยสาม ประสานมือกับรูปปั้นของเจ้าสมุทร
            “พ่อ! พ่อได้ยินผมไหม! ตอนนี้ฮาล์ฟบลัดตกอยู่ในอันตราย พ่อช่วยที!!”
            เปล่าประโยชน์… ไร้เสียงตอบรับจากโพไซดอนอย่างเช่นทุกที การเชื่อมต่อระหว่างที่อยู่อาศัยของเดมิก็อดและโอลิมปัสถูกตัดขาดอย่างสมบูรณ์
            “บ้าเอ๊ย!!” ดีนสบถอย่างสิ้นหวัง
            แต่นาทีนี้เขาทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าเตรียมสู้รบครั้งสุดท้ายที่ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะมาถึงหรือไม่ ตอนนี้ดีนอยากพบกับแมคเคนซีมากที่สุด วันนี้เขาไม่เจอหน้าอีกฝ่ายเลยตั้งแต่เช้า ไม่รู้เลยว่าคนรักเป็นตายร้ายดีอย่างไร อย่างน้อยหากต้องตายจริงเขาก็ขอให้ได้อยู่กับแมคเคนซีจวบจนวาระสุดท้ายของชีวิตได้ไหม..
            ประตูบ้านพักหมายเลขสามถูกผลักเปิดออกอย่างรุนแรงจนดีนสะดุ้ง และเมื่อเขาหันกลับไปก็พบหน้ากับชายที่อธิษฐานถึงเมื่อครู่นี้
            “แมคซี่!!” ร่างสูงตะโกนชื่อคนรักก้อง ก่อนจะวิ่งไปสวมกอดกับอีกฝ่ายที่ประตูหน้าบ้าน จากความดีใจทำเอาชายหนุ่มแทบจะปล่อยโฮออกมาเดี๋ยวนั้น
https://i.imgur.com/EfAJK6r.gif
            @Mackenzie
            “แต่เดี๋ยวนะ…” ดีนฉุกใจคิด เขาเพิ่งถูกแร็กนาร์ใช้มนต์มายาปั่นประสาทมา ชายหนุ่มจึงดีดตัวออกผึง พลางมองอีกฝ่ายด้วยสายตาหวาดระแวง ก่อนจะตัดสินใจเลิ่กเสื้อของอีกฝ่ายขึ้นมา
            @Mackenzie
            “ก็หาตำหนิของนายไง จะได้รู้ว่าเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม!” ถึงแร็กนาร์จะปลอมแปลงเป็นคนอื่นได้อย่างแนบเนียน แต่ดีนมันใจว่ามันคงไม่รู้ลึกถึงขนาดร่องรอยใต้ร่มผ้า เมื่อดีนเห็นไฝและขี้แมลงวันตามจุดเดิมที่ควรมีบนร่างกายของแมคเคนซีเขาก็สวมกอดอีกฝ่ายอีกครั้งหนึ่ง “โฮ่ แมคซี่นายคือตัวจริง!!! ฉันคิดถึงนายจังพ่อหมีของฉัน”
            @Mackenzie
            คราวนี้เป็นฝ่ายดีนที่ถูกสำรวจร่างกายบ้าง ในแบบที่แมคเคนซีชอบทำหลังจากที่เขาเพิ่งสู้เสร็จมาหมาด ๆ
            “ฉันไม่เป็นไร ก็แค่เหนื่อยนิดหน่อย ส่วนบาดแผลใช้น้ำเยียวยาไปหมดแล้ว ว่าแต่จากนี้เราจะทำยังไงกันดีล่ะ แมคซี่.. ฉันกลัว ค่ายแตกแล้ว ติดต่อพ่อก็ไม่ได้ด้วย”
            ถึงจะเบาใจได้ส่วนหนึ่งที่แมคเคนซียังปลอดภัย แต่ก็มีอีกหลายอย่างที่ยังกังวล ทั้งเรื่องความปลอดภัยของตัวเองในขณะนี้ และสวัสดิภาพของพี่น้องร่วมสายเลือดที่ไม่ได้ไปโอลิมปัสอย่างซันซ์และไทสัน ไหนจะเพื่อนที่เคยเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายที่ประจำการอยู่ด่านหน้าอย่างเลนน็อคอีก หากค่ายแตกหมอนั่นคงเจ็บหนักกว่าใครเพื่อน
            @Mackenzie
            “โอเค ฉันจะตั้งสติ” ดีนพยักหน้าหงึก ๆ ก่อนจะกลับตาลงแนบหน้าผากกับแมคเคนซี พลางฟังสิ่งที่อีกฝ่ายบอกกับเขาทำให้ใจเย็นลง “เข้าใจแล้วที่รัก.. งั้นก็เอาตามที่นายบอกเลย”
            @Mackenzie
            ทั้งสองออกมาจากกระท่อมหมายเลขสาม ตอนนี้ภายในค่ายยิ่งชุลมุนวุ่นวายกันไปใหญ่ จากเดิมที่บริเวณรอบ ๆ มีแต่เดมิก็อด แซเทอร์ และทหารม้าของคุณไครอน ตอนนี้เพิ่มเติมคือมีอสุรกายน้อยใหญ่วิ่งพล่านไปทั่วจนอ้าปากค้าง ดีนเห็นเหล่าก็อบลินถือคบเพลิงจุดไฟเผาส่วนต่าง ๆ ของค่าย รวมถึงบ้านพักแต่ละหลังด้วยเช่นกัน
            “เฮ้ย! แย่แล้วไฟไหม้!!”
            @Mackenzie
            ดีนปล่อยให้แมคเคนซีไปไล่หวดอสุรกายจอมวางเพลิง ส่วนตัวเองควบคุมน้ำจากสระว่ายน้ำบ้านโพไซดอนคอยดับไฟให้แก่บ้านพักแต่ละหลัง จนสามารถควบคุมเพลิงได้ แต่ก็ได้รับความเสียหายน้อยมากแตกต่างกันไปในแต่ละจุด
            .             .             .
         23.50 น.
            ท่ามกลางความอลหม่าน เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งบินอยู่เหนือน่านฟ้าค่ายฮาล์ฟบลัด เขาเห็นคนสองคนโรยตัวลงมา
            ‘ใครอี๊ก!!’
            แม้ไม่รู้ว่าใครแต่พอสองคนนั้นลงจากช็อปเปอร์มาได้ก็รีบวิ่งไปคุยกับเรเชล เทพธิดาพยากรณ์ในค่ายราวกับว่าเป็นคนรู้จัก ทั้งดีนและแมคเคนซีจึงเข้าไปสมทบตาม คนหนึ่งเป็นชายผิวขาวรูปร่างสูงโปร่งเหมือนนักกีฬา ส่วนที่ยืนเคียงข้างคือสาวสวยผมบลอนด์ในชุดสีชมพูทั้งตัวยกเว้นเสื้อสีม่วงที่สวมใส่ใต้แจ๊กเก็ต อย่างกับเธอคนนี้หลุดออกมาจากหนังเรื่องบาร์บี้ พอไดถึงก็ได้ยินสองคนนั้นแนะนำตัวกับชาวค่ายรอบ ๆ บริเวณอยู่เลย
         “เอาล่ะทุกคนอย่าเพิ่งแตกตื่น! กำลังเสริมจากค่ายจูปิเตอร์มาช่วยแล้ว ผมแม่ทัพควินตัส แอนเดอร์สัน และชาวค่ายจูปิเตอร์ แองเจลิก้า ฮาร์ดี้ จะขอสู้ยืนหยัดชาวค่ายฮาล์ฟบลัดทุกคนเอง!! สู้เพื่อวันพรุ่งนี้!!”
            “สู้เพื่อวันพรุ่งนี้!!”
            เสียงปลุกใจจากแม่ทัพคนนั้นดังก้อง ปลุกขวัญและกำลังใจจากชาวค่ายที่กำลังย่อท้อได้เป็นอย่างดีว่าพวกเขาไม่ได้ถูกทิ้งไว้เพียงลำพัง รวมทั้งดีนที่รู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาอีกนิดหน่อย
            @Mackenzie
            การต่อสู้เปิดฉากขึ้น คนจากค่ายจูปิเตอร์แสดงพลังการต่อสู้เหนือชั้นกว่าเด็กฮาล์ฟบลัดเป็นไหน ๆ หากฮาล์ฟบลัดคือที่อยู่ที่ปลอดภัยของเดมิก็อดกรีก ฝึกฝนวิชาการต่อสู้เพื่อให้ได้ออกไปใช้ชีวิตโดยไม่ตาย แต่กลับกัน… คนของค่ายจูปิเตอร์คือกองทหารชั้นดีที่มีไว้เพื่อทำสงครามและปกป้องดินแดนโรมใหม่
            @Mackenzie (เริ่มสู้ได้เลยครับ)
            การต่อสู้ภายในค่ายฮาล์ฟบลัดชุลมุนวุ่นวายไปหมด ดีนพยายามสู้ตายแต่ด้วยจำนวนของอสุรกายที่กรูกันเข้ามาทำให้เขาเกือบจะถูกเวนดิโก้ที่เข้ามาด้านหลังสอยร่วง ทว่าดีที่เขาได้รับความช่วยเหลือจากหญิงสาวที่ชื่อว่าแองเจลิก้า เธอพุ่งหอกใส่อสุรกายเขากวางอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนร่างกายแตกดับ ไม่ทันจะขอบคุณหญิงสาวก็แหว๋วใส่ขึ้นมาเสียก่อน
            “โอ๊ยยย เด็กฮาล์ฟบลัดนี่มันยืดยาดกันชะมัด ตั้งใจสู้กันหน่อยเซ่!!” เสียงตะโกนของแองเจลิก้าเกรี้ยวกราดดุดัน แม้ออกจะเป็นคำพูดเหยียดหยามชาวฮาล์ฟบลัดไปเสียหน่อย แต่น่าแปลกที่พวกเขากลับมีกำลังใจฮึกเหิมในการต่อสู้เพิ่มขึ้นจากขวัญกำลังใจ ราวกับว่าพละกำลังจะเพิ่มขึ้นมาอีกเท่าตัว
            @Mackenzie
            ตอนนี้ดูเหมือนว่าการร่วมมือร่วมใจของกำลังเสริมจากค่ายจูปิเตอร์และชาวฮาล์ฟบลัดจะตีต้านอสุรกายที่โลกินำพาได้สำเร็จ ทีนี้ก็ถึงคราวของบอสใหญ่แล้ว!!!             https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXcf91S-bOs0OiAtC_VBoO9iRyT59SHsFTVOX-rB91qe1PNfMNEmdmVvHyovHgAa7fGu4_06WjJOqgJscNM3pMHswfUsXPmIi4QkbtaNEzcJIcdiuMvUobxcaqrByR74jSYClnsB-g?key=1fvIBvCmRS-4O00dOdQ6wR1j+3 Point จากการสู้เคียงข้างกองกำลังสนับสนุนจากค่ายจูปิเตอร์
static/image/hrline/line3.pngสถานการณ์ Winter is Coming II คร่าว ๆ
1. เวลา 22.00 น. บาเรียคุ้มครองค่ายฮาล์ฟบลัดถูกทำลาย อสุรกายจำนวนมากแห่ทะลักกันเข้ามาในค่ายอย่างล้นหลาม
2. สถานที่หลายส่วนในค่ายได้รับความเสียหาย รวมถึงบ้านพักบางหลัง (ตามแต่สะดวกเลยว่าบ้านใครจะโดนบ้าง)
3. เวลา 23.50 น. แม่ทัพควินตัส แอนเดอร์สัน (บุตรเทพีอาร์คัส) และ แองเจลิก้า ฮาร์ดี้ (ธิดาเทพมาร์ส) โรยตัวจากเฮลิคอปเตอร์ลงกลางค่ายฯ
4. ทุกคนที่บริเวณนี้ได้จะได้รับบัพ ขวัญกำลังใจ จากธิดาแห่งมาร์ส +80 STR5. คนจากทั้งสองค่ายร่วมกันต่อสู้จนพลิกกลับมาชนะ อสุรกายถูกกำจัด เหลือเพียงเทพโลกิตัวต้นเหตุ

Mackenzie โพสต์ 2024-12-23 22:29:14

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mackenzie เมื่อ 2024-12-23 22:32 <br /><br /><div class="quote"><blockquote><font size="2"><a href="forum.php?mod=redirect&goto=findpost&pid=3525&ptid=129" target="_blank"><font color="#999999">Dean ตอบกลับเมื่อ 2024-12-23 20:04</font></a></font>
261ต่อสู้เคียงข้างสหายใหม่เพื่อวันรุ่งจะมาถึง

...</blockquote></div>
<link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Assistant|Bebas+Neue">

<center><div id="w2"><img src="https://i.imgur.com/zWxTZMi.png" width="900" _height="250" border="0"></div><div id="w1"><div id="w5">59. The winter solstice war VI</div><div id="w6"><div align="left" style="outline-style: none;"><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><b><font color="#000080"><span style="font-size: 18.4px; text-align: justify;">-21.12.24</span><span style="font-size: 18.4px; text-align: justify;"> </span> <span style="font-size: 18.4px; text-align: justify;">/</span><span style="font-size: 18.4px; text-align: justify;"> </span> <span style="font-size: 18.4px; text-align: justify;">10:00PM.-</span></font></b><br></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff8c00"><b>[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]</b></font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">เข้าสู่ช่วงค่ำแล้ว แต่พระอาทิตย์ก็ยังลอยอยู่เหนือขอบฟ้าราวกับเป็นเวลาเที่ยงตรง ปรากฏการณ์รัติกาลสาบสูญยังคงดำเนินไปอย่างไม่รู้จุดสิ้นสุด…ดังเช่นสงครามที่ค่ายฮาล์ฟบลัดตอนนี้</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s3" style="font-size: 18.4px; text-decoration: underline;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">แมคเคนซีอยู่ช่วยตรึงกำลังอยู่ที่ป่าต้องห้ามถึงช่วงค่ำ จนเมื่อมีข่าวมาจากค่ายว่าตอนนี้บาเรียที่ป้องกันค่ายแตกแล้ว ฝูงอสุรกายหลากหลายเผ่าพันธุ์บุกเข้าไปในตัวค่ายที่มีทั้งเดมิก็อดอายุน้อย ฝูงแซเทอร์ และฝูงสัตว์วิเศษต่าง ๆ หลบภัยอยู่ภายในนั้น กองกำลังของพวกเขาจึงต้องรีบกลับไปช่วยที่ค่ายก่อน</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">เมื่อกลับไปถึงค่าย ภาพความอลหม่านยุ่งเหยิงก็ปรากฏแก่สายตา ฝูงอสุรกายกำลังทำลายข้าวของสิ่งปลูกสร้างในค่าย คนในค่ายที่ไร้ทางสู้ต่างวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น เขาเหลือบไปเห็นสถานที่ที่ถูกใช้เป็นโรงพยาบาลสนามก็เริ่มใจคอไม่ดี ไม่รู้ว่าจะมีคนรู้จักหรือแม้กระทั่งคนรักของเขารวมอยู่ในนั้นไหม แมคเคนซีรีบวิ่งไปยังโรงพยาบาลสนามแบบทุลักทุเลเพราะถูกฝูงก็อบลินมาขวางไว้จนต้องลงมือสังหารไปหลายตัว เมื่อมาถึงก็รู้สึกโล่งใจไปส่วนนึงที่ไม่เจอใครที่เขากังวลอยู่ แต่เขากลับได้รับแจ้งจากเดมิก็อดสาวผู้เป็นพยาบาลสนามว่าดีนมารักษาตัวอยู่ที่นี่ชั่วเวลาหนึ่งและเธอเพิ่งเห็นอีกฝ่ายวิ่งไปที่บ้านหมายเลข 3 เมื่อไม่นาน</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">เดมิก็อดหนุ่มรีบวิ่งไปยังบ้านของบุตรแห่งมหาเทพโพไซดอนทันที ฝ่ามือใหญ่ผลักประตูให้เปิดออกทันทีที่มาถึง แล้วก็เป็นอย่างที่คิด คนที่เขาอยากเจอที่สุดในเวลานี้อยู่ตรงหน้าพอดี ชื่อของเขาที่อีกฝ่ายเรียกทำให้แทบไม่ติดใจสงสัยอะไรอีก แมคเคนซีรีบวิ่งมากอดอีกฝ่ายไว้แน่น</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“ดีน…โชคดีจริง ๆ ที่นายไม่เป็นอะไร”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff8c00"><b>[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]</b></font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“หือ…เฮ้ เดี๋ยวสิ นายทำอะไร”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">อยู่ ๆ ดีนก็รีบคลายกอดแล้วเลิกเสื้อของเขาขึ้น ดีที่ว่าร่องรอยจากการต่อสู้บางส่วนเริ่มจางลงบ้างแล้ว บาดแผลจากการถูกโจมตีก็ไม่ได้ลึกหรือใหญ่โตจนน่ากลัว แมคเคนซีจึงล่อยให้คนรักได้สำรวจจนพอใจ</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff8c00"><b>[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]</b></font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“ก็ตัวจริงน่ะสิ นายพูดอย่างกับมีใครปลอมตัว…….”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">พอพูดถึงตรงนี้แมคเคนซีก็เงียบไป เหตุการณ์ที่ตนเองเผชิญหน้ากับแร็กนาร์ผุดขึ้นมาในหัว ดูจากคำพูดและท่าทางของดีนแล้ว เขาไม่อยากคิดเลยว่าอีกฝ่ายจะเจอกลลวงแบบเดียวกัน แต่ตอนนี้คงไม่ใช่เวลามานั่งเล่ารายละเอียดกันมานัก ไว้เขาค่อยถามหลังจากจบศึกสงครามนี้ก็แล้วกัน</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“ฉันก็คิดถึงนาย แล้วนายเป็นไงบ้าง บาดเจ็บตรงไหนไหม”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ไม่พูดเปล่า เขาคลายอ้อมกอดจากดีนอีกครั้ง ถือโอกาสสำรวจบาดแผลตามร่างกายอีกฝ่ายไปด้วย แล้วก็เหมือนครั้งก่อน ๆ เสื้อผ้าที่ดีนสวมใส่ขาดรุ่งริ่งเป็นบางส่วน มีรอยเลือดเปื้อนอยู่บ้างแต่กับไม่มีบาดแผลใดหลงเหลืออยู่บนร่างกายเลย นี่สินะ ความพิเศษของบุตรแห่งมหาเทพ</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff8c00"><b>[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]</b></font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“ใจเย็น ๆ ดีน…พวกเราจะไม่เป็นไร ทั้งเราและทุกคนในค่าย เราจะผ่านปัญหาครั้งนี้ไปได้ นายต้องเชื่อมั่นในตัวเอง เชื่อมั่นในตัวฉัน และเชื่อมั่นในตัวทุกคนในค่ายตอนนี้ โอเคไหม”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">แมคเคนซีประคองแก้มทั้งสองข้างของคนรักที่อยู่ในอาการแพนิคไว้แล้วแนบหน้าผากลงไปกับหน้าผากอีกฝ่าย หวังว่าคำพูดและการกระทำของตนจะสามารถช่วยปลอบประโลมคนตรงหน้าให้มีสติและใจเย็นลงได้</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff8c00"><b>[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]</b></font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“เก่งมากที่รัก ถ้านายพร้อมแล้ว…เราออกไปจัดการเรื่องนี้ให้มันจบด้วยกันเถอะ”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">เดมิก็อดหนุ่มแห่งบ้านเฮคาทีส่งยิ้มให้ แล้วคว้ามือคนรักเดินออกจากบ้านหมายเลข 3 โดยเบื้องหลังมีรูปปั้นมหาเทพโพไซดอนตั้งอยู่ในบ้านท่ามกลางความเงียบงัน</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff8c00"><b>[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]</b></font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“ถึงกับเผาค่ายเลยงั้นเรอะ”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">แมคเคนซีมุ่นคิ้ว ตอนนี้ภายในค่ายบางส่วนถูกเผาจนเสียหาย อสุรกายพากันเดินเพ่นพ่านเต็มค่ายไปหมด พวกเดมิก็อดที่มีกำลังก็เข้าพากันเข้าต่อสู้สุดกำลัง บางส่วนก็คอยกวาดต้อนเดมิก็อดที่ยังเด็กและไม่มีทักษะการต่อสู้รวมถึงเหล่าแซเทอร์และสัตว์วิเศษไปหลบยังที่ปลอดภัยที่ยังพอหลงเหลืออยู่</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“ดีน ! นายช่วยดับไฟที ฉันจะคอยจัดการมอนสเตอร์พวกนี้เอง”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ว่าแล้วแมคเคนซีก็ชักดาบออกมาแล้วเข้าต่อสู้กับพวกอสุรกายแถวนั้นทันที น่าเสียดายที่ตอนนี้เวทย์โจมตีที่เขาจำได้ดันมีแต่เวทย์ไฟ เขาจึงต้องเลี่ยงการใช้คฑาเวทย์ไปก่อนเพื่อไม่ให้เกิดเพลิงไหม้ลุกลามขึ้นไปอีก</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff8c00"><b>[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]</b></font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">การต่อสู้เริ่มจะตึงมือมากขึ้นเมื่อเหล่าเดมิก็อดจากค่ายฮาล์ฟบลัดที่ต่อสู้มาอย่างยาวนานตั้งแต่ช่วงเที่ยงวันเริ่มหมดเรี่ยวแรง กลับกันกับฝูงอสุรกายที่เมื่อเทียบจากจำนวนที่เห็นด้วยตาแล้วยังถือว่ามีมากอยู่จนเกือบหมดสิ้นกำลังใจ</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span>.</p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><br></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;">.</p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><br></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;">.</p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><font color="#000080"><b>-11:50PM.-</b></font></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ท่ามกลางความสิ้นหวัง เสียงใบพัดและเครื่องยนต์ของเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งที่ลอยอยู่เหนือน่านฟ้าค่ายฮาล์ฟบลัดทำให้การสู้รบหยุดชะงักไปเล็กน้อย ร่างของคนสองคนโรยตัวตามเชือกลงมาจากเฮลิคอปเตอร์อย่างกับหน่วยซีเอสไอที่ที่เคยเห็นในหนัง</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff0000">“เอาล่ะทุกคนอย่าเพิ่งแตกตื่น! กำลังเสริมจากค่ายจูปิเตอร์มาช่วยแล้ว ผมแม่ทัพควินตัส แอนเดอร์สัน และชาวค่ายจูปิเตอร์ แองเจลิก้า ฮาร์ดี้ จะขอสู้ยืนหยัดชาวค่ายฮาล์ฟบลัดทุกคนเอง!! สู้เพื่อวันพรุ่งนี้!!”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">หลังจากการแนะนำตัว แมคเคนซีจึงได้รู้ว่าทั้งคู่มาจากค่ายจูปิเตอร์ หากจะพูดให้เข้าใจง่ายก็คือค่ายเดมิก็อดสาขาโรมันนั่นเอง</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff0000">“สู้เพื่อวันพรุ่งนี้!!”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ประโยคปลุกใจของแม่ทัพควินตัสช่วยปลุกใจเหล่าเดมิก็อดจากค่ายฮาล์ฟบลัดไม่น้อย ในเวลานี้ขวัญและกำลังใจของทุกคนคือสิ่งสำคัญ และแล้วการต่อสู้ระหว่างเดมิก็อดกับอสุรกายในค่ายฮาล์ฟบลัดก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff8c00"><b>[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]</b></font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ยอมรับว่าในตอนแรกแมคเคนซีนึกสงสัยว่ากองกำลังจากค่ายจูปิเตอร์…ที่ไม่อาจเรียกว่ากองกำลังได้ด้วยซ้ำเพราะมากันเพียงสองคนจะช่วยเหลือค่ายฮาล์ฟบลัดได้มากแค่ไหน แต่จากฝีมือการสู้รบของทั้งแม่ทัพควินตัสและแองเจลิก้าก็แสดงให้เห็นว่าทักษะการสู้รบของเดมิก็อดแห่งค่ายจูปิเตอร์นั้นทั้งคล่องแคล่วและฉับไวเพียงใด เพียงไม่นานจำนวนอสุรกายที่บุกเข้ามาในค่ายก็ลดไปกว่าครึ่ง</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><b><font color="#ff8c00">[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]</font></b></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff0000">“บุตรแห่งเทพีเฮคาทีงั้นเหรอ เยี่ยมไปเลยนี่พี่ชาย”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">ควินตัสหันมายิ้มให้ขณะที่เขาใช้คฑาเวทย์ยิงเวทย์ไฟใส่เท็งงุที่บินอยู่บนฟ้าหมายจะทำลายเฮลิคอปเตอร์ของค่ายจูปิเตอร์จนร่วงลงมากลายเป็นเถ้าถ่านไปสองตน</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"><font color="#000080">“ขอบคุณ ฝีมือนายก็ไม่เบาเหมือนกัน”</font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">แมคเคนซียิ้มตอบเด็กหนุ่มผู้เป็นแม่ทัพจากค่ายจูปิเตอร์แล้วชักดาบออกมาช่วยฟาดฟันฝูงหมาป่าแห่งแอรีสต่อ การต่อสู้วันเหมายันยังคงดำเนินต่อไป เช่นเดียวกันกับงานรื่นเริงบนสรวงสวรรค์โอลิมปัสที่ยังไม่จบสิ้น</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;">หลังจากกำจัดเหล่าอสุรกายจนหมดสิ้นแล้ว ตัวการผู้เป็นชนวนเหตุของศึกสงครามครั้งนี้ยังคงรออยู่</span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff8c00"><b>[ดูโรลเพลย์ของดีนประกอบ]</b></font></span></p><p class="p1" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><font color="#ff8c00"><b><br></b></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"><img src="https://i.imgur.com/ZP7G7iY.png" border="0"><font color="#ff8c00"><b><br></b></font></span></p><p class="p2" style="font-stretch: normal; font-size: 18.4px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; min-height: 28.1px; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-size: 18.4px;"></span><br></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font size="3"><b>+3 Point </b>จากการสู้เคียงข้างกองกำลังสนับสนุนจากค่ายจูปิเตอร์</font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><font size="3"><br></font></span></p><p class="p1" style="text-align: center; font-stretch: normal; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-kerning: auto; font-variant-alternates: normal; font-variant-ligatures: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; font-feature-settings: normal; font-optical-sizing: auto; font-variation-settings: normal; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s2"><span id="kM0.3525122547230991"><font size="2">@God</font><font size="3"> </font></span><br></span></p></div></div><br></div></center>

<style>#w1 {width: 900px; height: auto; background: #fff; padding: 20px; margin-top: -80px; cursor: crosshair;}#w2 {width: 900px; height: 250px; background: #fff; cursor: crosshair;}#w3 {width: 150px; height: 150px; background: #0B0396; margin-top: -90px; border-radius: 100px; padding: 10px; position: relative; z-index: 1; cursor: crosshair;}#w4 {width: 150px; height: 150px; background: url(<img src="https://media.tenor.com/XqPeWnEnhWwAAAAM/green-eyes-nicholas-galitzine.gif" border="0" alt="" style="max-width:880px" />); border-radius: 100px; background-size: cover;}#w5 {width: auto; height: auto; margin-top: 10px; padding: 20px; text-align: center; font-family: Bebas Neue; font-size: 35px; letter-spacing: 5px; color: #0B0396; text-shadow: 1px 1px #000; margin-top: 60px;}#w6 {width: auto; height: auto; padding: 100px; text-align: justify; color: #000; font-family: Arial; font-size: 12px; position: relative;}#w6:after, #w6:before {border: 1px dashed #0B0396; bottom: 0; content: ''; position: absolute; top: 0; width: 10%;}#w6:after {border-left: none; right: 0;}#w6:before {border-right: none; left: 0;}#w7 {width: 100px; height: 1px; background: #0B0396;}#w8 {widht: auto; height: auto; background: #00; padding: 5px; font-family: Assistant; font-size: 13px; position: relative; color: #000;}#w8:after, #w8:before {border: 1px solid #0B0396; bottom: 0; content: ''; position: absolute; top: 0; width: 5%;}#w8:after {border-left: none; right: 0;}#w8:before {border-right: none; left: 0;}a.credi {color: #4d4d4d; font-family: Arial; text-decoration: none; font-size: 9px; letter-spacing: 2px; width: auto; position: relative; overflow: hidden; text-transform: uppercase; transition: color .3s cubic-bezier(0.11, 0.7, 0, 1); }a.credi:hover {color:#ed6f88; transition: 0.2s}.citos:after {position: absolute; display: block; width: 0%; height: 2px; background-color: #df1233; content: "";}</style>

Eloise โพสต์ 2024-12-23 23:07:02

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Eloise เมื่อ 2024-12-23 23:08 <br /><br /><div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">
<p>

<font face="Kanit"><br><br></font></p>

<div id="Eloise02">
<p>

<font face="Kanit"><font size="3"><font color="#fff">
<br></font></font></font></p><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="4" color="#ff8c00"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff8c00"><b>วันที่ 21 ธันวาคม 2024</b></font></div><div><font size="4" face="Kanit" color="#ff8c00"><b>เวลา 23.50 น.</b></font></div></div><div style="text-align: center;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><b style=""><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"></b><b style=""><br></b></font></div><div style="text-align: left;"><font face="Kanit" size="3" color="#ffffff"><br></font></div><div style="text-align: left;"><div><div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">บริเวณทะเลสาบที่เคยปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตึงเครียดบัดนี้เริ่มกลับคืนสู่ความสงบ เอโลอิสสูดลมหายใจลึกเหงื่อยังคงไหลอยู่เต็มหน้าผาก เธอคิดว่าตอนนี้คงสามารถวางใจได้แล้วว่าสถานการณ์ที่นี่อยู่ในการควมคุมของคนที่เหลือ อสุรกายบริเวณนี้แค่เพียงคนไม่กี่คนตอนนี้ก็น่าจะเอาอยู่แล้ว</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">แม้บริเวณทะเลสาบจะวางใจได้แล้วแต่เธอก็ได้ยินว่าบริเวณกองไฟเฮสเทียนั้นยังคงตึงอยู่ เอโลอิสรู้ทันทีว่าหน้าที่ของเธอยังไม่จบ ถึงจะเหนื่อยล้าจากศึกมาตลอดทั้งวันแต่ตอนนี้เธอยังจำเป็นที่จะต้องสู้ต่อ!</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เธอรีบมุ่งหน้าไปยังจุดหมายใหม่ ณ กองไฟเฮสเทีย เมื่อก้าวเข้าสู่พื้นที่นั้นกลิ่นควันและเสียงกระทบกันของอาวุธยังคงกึกก้องไปทั่วบริเวณ เธอเห็นเพื่อนในค่ายหลายคนกำลังตั้งแนวป้องกัน กองไฟในขณะนี้เป็นเหมือนกับเวทีสำหรับการต่อสู้ระหว่างมนุษย์ครึ่งเทพและอสุรกายจะว่าแบบนั้นก็คงไม่ผิดนัก</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ทันใดนั้นเองเสียงของใบพัดโลหะก็ดังก้องเหนือหัว เอโลอิสเงยหน้าขึ้น สายตาของเธอจับจ้องไปยังเฮลิคอปเตอร์ที่ค่อย ๆ ลดระดับความสูงลง โลโก้ที่แปะอยู่ข้างลำตัวเครื่องสะดุดตาเป็นพิเศษ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“Dare Enterprises”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เธอพึมพำเบา ๆ ชื่อนี้ไม่คุ้นหูเธอสักเท่าไหร่</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เชือกถูกหย่อนลงจากเฮลิคอปเตอร์ก่อนที่ร่างสองร่างจะโรยตัวลงมาอย่างรวดเร็ว พวกเขาเคลื่อนตัวอย่างคล่องแคล่วราวกับมืออาชีพ ทันทีที่เท้าของทั้งสองแตะพื้น ทั้งคู่รีบตรงไปหาเรเชลคุยอะไรบางอย่างที่เธอเองก็ไม่ได้ยิน สีหน้าของพวกเขาจริงจังไม่นานนักก็มีเสียงประกาศก้อง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#4169e1">“เอาล่ะทุกคนอย่าเพิ่งแตกตื่น! กำลังเสริมจากค่ายจูปิเตอร์มาช่วยแล้ว ผมแม่ทัพควินตัส แอนเดอร์สัน และชาวค่ายจูปิเตอร์ แองเจลิก้า ฮาร์ดี้ จะขอสู้ยืนหยัดชาวค่ายฮาล์ฟบลัดทุกคนเอง!! สู้เพื่อวันพรุ่งนี้!!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">สิ้นเสียงชาวค่ายทุกคนก็ฮึกเหิมในทันทีและเริ่มต่อสู้กันอย่างบ้าคลั่ง แต่เอโลอิสเองยังยืนทำหน้างงสตั๊นอยู่ครู่หนึ่ง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“จะว่าไปเสียงปลุกใจมันก็ดีอยู่หรอก แต่ส่งกำลังเสริมมาแค่สองคนเนี่ยนะ?!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เธอส่ายหน้าถอนหายใจเบา ๆ จู่ ๆ เสียงคำรามก็ก้องดังขึ้นจากอีกฟากของสนามรบ เอโลอิสหันไปตามเสียงก็พบร่างของสิ่งมีชีวิตที่ดูไม่เหมือนมนุษย์สักเท่าไหร่ จะว่ากวางก็ไม่ใช่ ผีก็ไม่เชิง มันสูงใหญ่ ผอมแห้งจนมองเห็นกระดูก ร่างกายปกคลุมด้วยขนบาง ๆ แถมตัวเหม็นเน่ายังกะศพ ดวงตาของมันจ้องมาทางเธอ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“เวนดิโก”</font><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"> เดจาวูสุด ๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเจอมัน เพราะเคยเจอครั้งหนึ่งแล้วสมัยไปเที่ยวรอบโลกกับเทพอะพอลโล </font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสเปลี่ยนอาวุธล้วงเอาสิ่งที่ไม่เคยใช้มาก่อนออกจากกระเป๋าคาดเอว นั่นคือค้อนไฟที่เทพเฮเฟตัสเคยมอบให้เธอไว้ งานนี้จะได้เจิมแล้ว! เวนดิโกกระโจนเข้าใส่ด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ แต่โล่ในมือของเธอยกขึ้นทันเวลาพอดี กรงเล็บแหลมของมันกระแทกเข้ากับโล่เสียงดังลั่น แรงปะทะทำให้เธอเสียหลักถอยหลังไปสองสามก้าว เมื่อตั้งหลักใหม่ได้เธอก็รีบหาจังหวะเหวี่ยงค้อนเข้าที่ลำตัวของมัน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i>พลั่ก!!!</i></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">ดูเหมือนว่าความแรงของการฟาดค้อนจะทำให้กระดูกของมันหัก เวนดิโกคำรามลั่นด้วยความเจ็บปวดและพุ่งถอยหลังไป เธอไม่ปล่อยให้มันมีเวลาเตรียมตัวพุ่งเข้าใส่มันอีกครั้ง โล่ของเธอปัดป้องการโจมตีที่โหมกระหน่ำจากกรงเล็บมัน เธอถอยหลังเล็กน้อยหลอกให้มันเปิดช่องว่างก่อนจะหมุนตัวฟาดค้อนเข้าที่ขาของมันเต็มแรง มันล้มลงทันทีพร้อมเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวด เธอกระโดดขึ้นสูงใช้โล่กระแทกหัวของมันเพื่อกันการตอบโต้จากเจ้าเวนดิโกตัวร้าย จากนั้นก็ฟาดค้อนในมือเข้าที่กะโหลกมันด้วยแรงทั้งหมดที่มี กระโหลกของมันถึงกับแหลกและร่างสลายเป็นละอองในทันที</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสหอบหายใจหนักในมือของเธอยังกระชับค้อนและโล่แน่น แม้จะเหนื่อยล้าแต่แววตาของยังเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะยืนหยัดต่อสู้ ยังไม่ทันที่เธอจะได้พักหายใจหายคอร่างสูงโปร่งของเท็งงุสองตัวก็พุ่งตรงเข้ามาหาเธอ</font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00"><br></font></div><div><font face="Kanit" size="3" color="#ff8c00">“นี่กะจะไม่ให้พักเลยใช่ไหมเนี่ย!”</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เอโลอิสบ่นขณะยกโล่ขึ้นรับการโจมตีของเท็งงุตัวแรก กรงเล็บของมันฟาดเข้ากับโล่เสียงดังลั่น แรงปะทะทำให้เธอถอยหลังไปเล็กน้อย ก่อนที่ตัวที่สองจะกระโจนเข้าใส่ เอโลอิสหมุนตัวหลบเฉียดฉิวก่อนจะเหวี่ยงค้อนฟาดเข้าที่ปีกของมัน</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><i>พลั่ก!!!</i></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เท็งงุตัวแรกไม่รอช้าพุ่งเข้าโจมตีอีกครั้ง กรงเล็บของมันฟาดเข้าหาเธอซ้ำ ๆ แต่โล่ของเอโลอิสรับไว้ได้ทุกครั้ง เธอเบี่ยงตัวหลบแล้วใช้ขอบโล่กระแทกเข้าที่หน้าของมันจนเสียหลัก จากนั้นเธอหมุนตัวใช้ค้อนกระแทกเข้ากลางลำตัวของมัน เสียงกระดูกแตกดังสนั่น ร่างของมันล้มลงก่อนจะค่อย ๆ สลายเป็นละออง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เท็งงุตัวที่สองส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธที่เอโลอิสทำร้ายปีกมัน มันพุ่งเข้าใส่เธอด้วยความเร็วสูง เธอยกโล่ขึ้นรับแรงกระแทกจนต้องถอยหลังไปสองสามก้าว แต่ใช้จังหวะนั้นหมุนตัวหลบและตวัดค้อนเข้ากระแทกที่ขาของมันทำให้มันเสียหลักล้มลง</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เธอก้าวเข้าไปหามันอย่างไม่ลังเลใช้โล่กระแทกซ้ำที่ใบหน้าของมันอย่างแรงจนมันแน่นิ่ง ก่อนจะง้างค้อนขึ้นสูงและฟาดลงมาเต็มแรง ร่างของมันแตกสลายกลายเป็นละอองสลายหายไปในอากาศ</font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3">เธอยืนมองละอองสีทองจางหายไป เสียงการต่อสู้รอบข้างยังคงดังก้องแม้จะอยากหยุดแล้วแต่ก็ยังหยุดไม่ได้สินะ…</font></div></div></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div><font color="#ffffff" face="Kanit" size="3"><br></font></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=727"><img src="https://i.imgur.com/PVJXnXh.png" border="0"></a></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000"><b>สินสงคราม : - หน้ากากเวนดิโก (เลขไบต์คี่)</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000"><b>- เขาเวนดิโก (เลขไบต์คู่)</b></font></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000"><b>(เลขไบต์รองท้ายคือจำนวนที่ได้ 0-1)</b></font></div></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000"><b><br></b></font></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=735"><img src="https://i.imgur.com/1inb8Yn.png" border="0"></a></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><a href="https://percyjackson.mooorp.com/plugin.php?id=dzs_npccomrade:fight&aid=720"><img src="https://i.imgur.com/BN8Zikm.png" border="0"></a></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;"><font size="4" face="Kanit" color="#ff0000"><div style="font-weight: bold;">สินสงคราม:</div><div style="font-weight: bold;">หน้ากากเท็งงุ</div><div style="font-weight: bold;"><br></div><div style="font-weight: bold;"><br></div><div style=""><b>รางวัล:: (Level 20+) ได้ค่าประสบการณ์ +3 Point</b></div></font></div><div style="text-align: center;"><br></div></div><div><br></div></div></div><p><font face="Kanit" color="#ffffff"><font size="3"><br>

</font>

</font></p>

</div><font face="Kanit"><font size="3" color="#ffffff">

<br>

</font></font><p></p></div><font face="Kanit"><font size="3"><b style=""><font color="#ffffff">

<br></font><br>

</b></font></font></div>

Robin โพสต์ 2024-12-24 00:16:10

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Robin เมื่อ 2024-12-26 22:44 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Sofia">
<style>
/* Outside box and bg*/
#boxProfile {
   border: 1px dashed #fff;
   border-radius: 10px;
   padding: 0px;
   box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0);
}
.header {
text-align: center;
   font-family: "Sofia", sans-serif;
      font-size: 60px;
   color: #a1887f;

}
.sub-header {
text-align: center;
font-family: "Cordia New";
font-size: 30px;
color: #C0C0C0;
   margin-top: 5px;
   font-style: italic;
   margin-right: -300px;
}
.center-divider {
   text-align: center;
   color: #CDCDCD; /* Font color */
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
   margin-top: -20px;
}
.text {
   text-align: left;
   color: #808080; /* Font color */
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
}
.w3-container {
padding-bottom: 20px; /* Adjust the value as needed */
}
.button-container {
   text-align: center;
   margin-top: 20px;
}
.button {
   font-family: "Sofia", sans-serif;
   font-size: 10px;
   color: #a1887f;
   border-radius: 5px;
   border: 1px dashed #fff;
   cursor: pointer;
   background-color: #fff;
   text-decoration: none;
   padding: 5px 10px;
   transition: box-shadow 0.3s;
}
.button:hover {
   box-shadow: 0 0 5px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.separator {
   color: #CDCDCD;
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
   margin: 10px 0;
}
</style>

<div id="boxProfile" style="background-image: url('https://i.imgur.com/OEBWwYm.jpeg')" ;="">
<br>
<div align="center">
<div class="w3-container header" style="width:60%">Winter is coming</div><div class="w3-container header" style="width:60%"><span id="docs-internal-guid-8e6b2c7a-7fff-0d8c-3e2f-bf7d0a8eeac6"><span style="color: rgb(153, 153, 153); background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Cordia New" style="" size="5">event : day 2 (21 dec 2024 11</font></span></span><font color="#999999" face="Cordia New" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><i>.50 PM</i></span></font><span style="font-family: "Cordia New"; font-size: x-large; background-color: transparent; color: rgb(153, 153, 153); font-style: italic; white-space-collapse: preserve;">)</span></div>
   <div class="button-container">
         <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=77&pid=3499" class="button w3-hover-shadow" =""=""><< prev
         <span class="separator">|</span>
         </a><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=129&pid=3642" class="button w3-hover-shadow">next >></a>
   </div>
   <br>
   <p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p>
   <div class="w3-container text" style="width:80%"><br><span id="docs-internal-guid-bf2e8a53-7fff-06c1-9d57-b928931c8626"><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ตอนนี้บาเรียค่ายฮาล์ฟบลัดแตกแล้ว ย้ำ! บาเรียค่ายฮาล์ฟบลัดแตกแล้ว ทุกคนเกาะกลุ่มกันเอาไว้แล้วหยิบอาวุธขึ้นมา!!”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เสียงเป่าแตรสัญญาณพร้อมเสียงกรีดร้องของแซเทอร์ที่ดังขึ้นเมื่อราวๆ หนึ่งชั่วโมงก่อนเหมือนเป็นสัญญาณของวันสิ้นโลก โรบินไม่ได้เวอร์เลย เพราะหลังจากนั้นทุกอย่างข้างในนี้ก็วุ่นวายไปหมด</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">หลังจากแบกเลนน็อคไปทิ้งไว้ที่บ้านพักหมายเลขสิบเอ็ดที่กลายเป็นโรงพยาบาลสนามชั่วคราว เธอก็ช่วยคาสึฮะและชาวค่ายที่ยังไม่ได้รับการรับรองเอาอาหารเทพกับน้ำทิพย์แจกจ่ายให้กับมนุษย์กึ่งเทพที่ได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้นอกจาก</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">มนุษย์</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แล้ว ยังมีทั้งนางไม้ แซเทอร์ และครึ่งคนครึ่งม้าในหมวกซานต้าอีก จนภายในบ้านวุ่นวายไปหมด </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">อีธานดุเล็กน้อยที่โรบินแอบหนีออกไปโดยไม่บอก ขณะที่มือก็เร่งไฟในเตาผิงให้อุ่นขึ้นไปด้วย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ก็มันน่าเบื่อนี่นา!” โรบินว่าอย่างนั้น ตอนอสุรกายบุกค่ายเมื่อฤดูร้อนที่ผ่านมา เธอก็ไม่ได้จับดาบเลยด้วยซ้ำ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">หลายชีวิตผลัดกันเข้ามาพักฟื้น ยิ่งสถานการณ์ตึงเครียดเท่าไหร่ แนวเขตชายแดนก็มีคนลดลงเท่านั้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">และเมื่ออาธีน่า พาร์เธนอสที่เนินเพลี่ยงพล้ำให้แก่ร่างเงาของโลกิ ความวุ่นวายจึงบังเกิด อสุรกายสีเขียวตัวจิ๋วดาหน้ากันเข้ามาก่อนพร้อมคบเพลิงในมือ พวกมันหัวเราะพลางวิ่งไปจุดไฟตามสถานที่ต่างๆ อย่างไม่เลือกหน้า ตามมาด้วยพวกตัวใหญ่ และพวกที่บินได้ คาสึฮะจับดาบแล้วพุ่งตัวออกไปจากบ้าน โรบินคว้าสลักเวทมนตร์ของพี่สาวที่วางรวมกับกองสิ่งของระเกะระกะบนโซฟ้า เธอเอามันไปวางไว้ตามสี่มุมของบ้านพร้อมติดตั้งสายล่อไฟฟ้า ชาวค่ายจากบ้านอื่นๆ โผล่กันออกมาช่วยดับไฟและพยายามกันไม่ให้อสุรกายเข้าไปข้างในได้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“อย่าเข้ามานะไอ้พวกตัวน่าเกลียด!”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินดึงสลักเวทมนตร์ตัวที่ใกล้ที่สุดออก มันปล่อยแสงสีฟ้าสว่างวาบก่อนจะสร้างกำแพงพลังงานบางๆ และปล่อยกระแสไฟฟ้าสีน้ำเงินออกมาล้อมรอบบ้านพักหมายเลขสิบเอ็ดในจังหวะที่ก็อบลินตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาพอดี ร่างของมันช็อตจนไหม้เกรียมและสลายไป</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ชาวค่ายที่พักฟื้นอยู่ข้างในเห็นภาพนั้นก็วิ่งกรูกันออกมาจากบ้านและเข้าร่วมการต่อสู้ทันที</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“เลนน็อค!” โรบินนึกไปถึงร่างซีดเซียวจนแทบจะไร้สีเลือดของรุ่นพี่ที่เธอตามต้อยๆ ทั้งวันตอนแบกร่างหนักๆ ของเขาเข้ามาในค่าย เลนน็อคใช้พลังแบบมืดๆ ของเขามากเกินไปจนถึงวินาทีที่เขตเวทมนตร์แตกดังเปรี๊ยะ โครงกระดูกตัวสุดท้ายที่โผล่ออกมาจากพื้นดินเป็นโครงกระดูกหนูตัวเล็กๆ เท่านั้น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินรีบกลับเข้ามาเช็คเตียงสนามในบ้านพัก เธอก็พบว่าร่างของเขาหายไปแล้ว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“ให้ตายสิ!” </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แบบนี้ไม่สนุกเลย!</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินหอบหายใจอย่างหนักหน่วง เธอเข้ามาหลบหลังมุมเสาต้นหนึ่งของอาคารโรงอาหาร ทุกตารางนิ้วของค่ายตอนนี้เต็มไปด้วยร่องรอยจากการต่อสู้ ทั้งเถ้าถ่านที่ปลิวกระจาย และฝุ่นจากการสลายร่างของอสุรกายลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ เสียงกรีดร้องของชาวค่ายหน้าใหม่ที่แตกตื่นประสานไปกับเสียงปะทะกันของดาบและเสียงปืน พื้นดินใต้เท้าสั่นสะเทือนจากแรงระเบิด ความรู้สึกเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ที่ยืดเยื้อมาจนดึกและบาดแผลที่ขัดกันเต็มร่างกายทำให้โรบินไม่สามารถประเมินสถานการณ์ได้เหมือนเคย ทุกสิ่งรอบตัวเธอดูเหมือนจะหลอมรวมกันเป็นเสียงที่หนวกหู</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เธอหยิบช็อคโกแลตบาร์แท่งสุดท้ายจากกระเป๋ากางเกงออกมากิน ร่างกายค่อยๆ เริ่มผ่อนคลายขึ้น ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วกล้ามเนื้อทุกมัดจนเริ่มร้อน วันนี้เธอกินอาหารเทพอัดแท่งเข้าไปหลายชิ้นแล้ว ถ้าไครอนรู้เรื่องนี้ไม่วายคงโดนบ่นหูชาแน่</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แต่เธอไม่สนใจ ตอนนี้เธอยังหาร่างของรุ่นพี่คนนั้นไม่เจอเลยด้วยซ้ำ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">เสียงดังกระหึ่มของเครื่องยนต์ดังขึ้นจากท้องฟ้าสูงเหนือค่าย มันดังใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จากระยะทางที่ลดลง </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แค่ไอ้พวกที่บินๆ อยู่นี่ยังไม่พอหรือไงนะ!</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินดันตัวลุกขึ้นตั้งท่า เงาดำมืดของเฮลิคอปเตอร์ชนเข้ากับร่างอสุรกายของเท็งงุตัวหนึ่งจนมันกระเด็นลอยไปไกล เสียงกระหึ่มของใบพัดดังก้องไปทั่วค่าย ขณะที่ตัวเครื่องค่อยๆ ลดระดับลง ใบพัดของมันก็ตีกับลมในอากาศจนฝุ่นละอองที่ปกคลุมอยู่รอบพื้นที่กระจายไปทั่ว ทุกคนเงยหน้าขึ้นฟ้า แม้แต่อสุรกายยังแตกตื่น</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">‘Dare Enterprises’</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โลโก้สีขาวเด่นปรากฏอยู่ข้างตัวเครื่อง ชื่อของมันฟังดูคุ้นหูชอบกล เธอไม่แน่ใจว่าเคยได้ยินชื่อนี้จากบทสนทนาของคุณนายเบเรนีซกับพ่อไหม</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">แต่พอเรเชล สาวผมแดงที่ปกติจะประจำอยู่ที่ถ้ำพยากรณ์น่าขนลุกของเธอในป่ากับคนสองคนที่โรยตัวลงมาจากเครื่องยนต์อย่างกับฮีโร่ในช่วงไคลแมกซ์เริ่มทักทายกัน โรบินก็ได้คำตอบทันที ชาวค่ายส่วนหนึ่งที่โรบินค่อนข้างคุ้นหน้าคุ้นตาวิ่งเข้าไปสมทบกับคนกลุ่มนั้น ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ใช่ศัตรู โรบินลดดาบลงและแอบย่องเข้าไปใกล้ๆ เธอใช้ด้ามดาบสัมฤทธิ์ทุบเข้าที่หัวของก็อบลินตัวเขียวที่บาดเจ็บแต่พยายามจะจับต้นขาของเธอจนมันสลายกลายเป็นไอ </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">  “เอาล่ะทุกคนอย่าเพิ่งแตกตื่น! กำลังเสริมจากค่ายจูปิเตอร์มาช่วยแล้ว ผมแม่ทัพควินตัส แอนเดอร์สัน และชาวค่ายจูปิเตอร์ แองเจลิก้า ฮาร์ดี้ จะขอสู้ยืนหยัดชาวค่ายฮาล์ฟบลัดทุกคนเอง!! สู้เพื่อวันพรุ่งนี้!!” ชายผมทองร่างสูงในเสื้อสีม่วงที่มีโลโก้สีทองชูดาบขึ้นเหนือหัว เขาตะโกนลั่นพลางแนะนำตัวอย่างรวดเร็วจนได้ยินไปทั้งค่าย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“สู้เพื่อวันพรุ่งนี้!!”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">น่าแปลกที่แค่เสียงปลุกใจของควินตัสก็ทำเอาทุกคนกลับมามีแรงฮึดสู้ขึ้นทันที การต่อสู้กลับมาดำเนินไปอีกครั้ง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ทั้งคู่ฟาดฟันกับอสุรกายอย่างดุเดือดด้วยท่วงท่าที่เหมือนได้รับการขัดเกลาจากกองทัพของทหาร โรบินมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกครั่นคร้าม </span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ค่ายจูปิเตอร์หรอ..</span><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;"> น่าสนใจเหลือเกิน!</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โอ๊ยยย เด็กฮาล์ฟบลัดนี่มันยืดยาดกันชะมัด ตั้งใจสู้กันหน่อยเซ่!!” เสียงตะโกนของหญิงสาวผมบลอนด์ในชุดเสื้อค่ายสีม่วงกับกางเกงสีชมพูดังขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด เธอพุ่งหอกใส่เวนดิโกตัวหนึ่งอย่างรวดเร็ว </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">โรบินได้ยินเสียงก่นด่าดังมาจากไกลๆ แต่วินาทีต่อมาเธอรู้สึกได้ถึงพละกำลังที่มากขึ้น ดาบในมือเบาหวิว กล้ามเนื้อที่เคยอ่อนแรงหายเป็นปลิดทิ้ง เธอสัมผัสได้ว่าคนอื่นๆ ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><br></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“โรบิน! ทางซ้าย!” เสียงอีธานดังลั่นจากด้านขวาเตือนให้เธอระวังตัว เธอรีบหันไปทางซ้ายแล้วกวัดแกว่งดาบเข้าปะทะกับอสุรกายร่างสูงใหญ่ตัวหนึ่งที่พุ่งเข้ามาจากบนฟ้า กลิ่นเหม็นเน่าสะอิดสะเอียนของมันตีเข้าที่จมูกอย่างจัง ก่อนที่ร่างใหญ่โตของมันจะถูกชาวค่ายอีกคนโจมตีกลับจนมันล้มลงกับพื้นแล้วสลายกลายเป็นไอ โรบินวิ่งไปสมทบกับอีธานที่เขตบ้านพักอย่างรวดเร็ว เธอเตะก็อบลินตัวแล้วตัวเล่า หมุนตัวฟันดาบเข้าที่คอของมันเพื่อกันไม่ให้มันทำลายบ้านพักหลังต่างๆ ไปมากกว่านี้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ขณะพยายามมองหาเลนน็อค โรบินเห็นควินตัส แอนเดอร์สัน ยกดาบของเขาอย่างมั่นคง ร่างของเขาดูเหมือนจะเปล่งแสงเรืองรองท่ามกลางสมรภูมิ เธอเห็นจากหางตาว่าเขากับเอลลิสจากบ้านแอรีสพุ่งตรงไปทางทิศที่รูปปั้นอาธีน่า พาร์เธนอสกำลังต่อสู้อยู่ ร่างคล้ายเงาวูบวาบสีแดงปรากฏขึ้นข้างๆ ตัวทั้งสองคน โดยมีไครอนที่ยังผูกโบว์สีแดงเขียวที่หางคอยยิงธนูเสริมพร้อมกับกึ่งมนุษย์กึ่งม้าศึกสีน้ำตาลอีกสองตน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“แด่องค์เทพีเบลโลน่า!” แองเจลิก้ากู่ร้อง “ย้ากกกก!”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"> “เทพี!?” แน่นอนว่าคำนี้ดึงความสนใจของชาวค่ายฮาล์ฟบลัดทุกคนได้ในทันที ท่ามกลางการต่อสู้อันดุเดือด มันกลับสามารถกระตุ้นทั้งความหวัง ความโกรธ และความรู้สึกหลากหลายในใจของเหล่ามนุษย์กึ่งเทพที่ไม่ได้ยินแม้แต่คำอวยพรจากพ่อหรือแม่ผู้เป็นอมตะของตนเองตลอดวันอันยากลำบากนี้</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline;"><span style="white-space-collapse: preserve;">หลังจากเสียงประกาศกร้าวของหญิงสาวผมบลอนด์เลือดร้อน ไม่นานก็มีเสียงกระหึ่มของมอเตอร์ไซค์หลายสิบคันเคลื่อนตัวเข้ามาจอดที่เนินฮาล์ฟบลัด</span></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;">“เซนาตัส! พอพพูลัสก์! โรมานัส!”</p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:normal;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">“มาสักทีโว้ย!” เสียงใครสักคนตะโกนขึ้นมา โรบินฟาดโล่เข้าที่ก็อบลินตัวที่พยายามเข้าไปในบ้านพักหมายเลขสิบสาม เธอวางสลักเวทมนตร์สองอันเข้าที่สองมุมหน้าบ้านพักพร้อมขึงสายนำไฟฟ้าเข้าที่มุม </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span id="docs-internal-guid-8f15f807-7fff-f579-61a6-d23146a0939e"></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="font-size:16.5pt;font-family:'Cordia New';color:#808080;background-color:transparent;font-weight:400;font-style:italic;font-variant:normal;text-decoration:none;vertical-align:baseline;white-space:pre;white-space:pre-wrap;">ใช่ มาสักที ทางนี้จะตายกันหมดแล้ว!</span></p></span></div>
   <br> 
   <p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p><p class="center-divider">  </p><p class="center-divider"><br></p><p class="center-divider"><b><u><font size="5" color="#a0522d"><i style="">Summary</i></font></u></b></p><p class="center-divider"><b><u><font color="#808080" size="5"><br></font></u></b></p><p class="center-divider"><img src="https://i.imgur.com/0mbAJ2X.png" width="300" _height="250" border="0"><b><u><font color="#808080" size="5"></font></u></b></p><p class="center-divider"><br></p><p class="center-divider"><img src="https://i.imgur.com/bLCZYfd.png" width="300" _height="250" border="0"></p><p class="center-divider"><font color="#808080"><br></font></p><p class="center-divider"><font color="#696969">- กำจัดก็อบลิน (ครั้งแรก) Level 4 : ได้รับสินสงคราม <b><i>หมวกก็อบลิน</i></b></font></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><br></font></p><p class="center-divider"><font color="#696969">- กำจัดก็อบลิน Level 17 (ครั้งแรก) : ได้รับสินสงคราม <b><i>หมวกก็อบลิน</i></b></font></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><br></font></p><p class="center-divider"><font color="#696969">- รางวัลร่วมสู้กับชาวค่ายจูปิเตอร์ Level (ไม่เกิน 20) : <b><i>+2 Levelup</i></b></font></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><br></font></p><p class="center-divider"><font color="#696969">- รางวัลร่วมสู้ศึกสุดท้าย :  <b><i>100 ความกล้าหาญ</i></b></font></p><p class="center-divider"><br></p><p class="center-divider"><font color="#696969">- ไม่รู้ว่าได้ตื่นรู้หรือใส่รางวัลผิดไหม ถ้าไม่ได้ช่วยลบให้ทีค่า ฮ่าๆๆ</font></p></div>
</div>

Robin โพสต์ 2024-12-26 22:27:34

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Robin เมื่อ 2025-1-5 21:05 <br /><br /><link rel="stylesheet" href="https://fonts.googleapis.com/css?family=Sofia">
<style>
/* Outside box and bg*/
#boxProfile {
   border: 1px dashed #fff;
   border-radius: 10px;
   padding: 0px;
   box-shadow: 0px 0px 10px rgba(0, 0, 0, 0);
}
.header {
text-align: center;
   font-family: "Sofia", sans-serif;
      font-size: 60px;
   color: #a1887f;

}
.sub-header {
text-align: center;
font-family: "Cordia New";
font-size: 30px;
color: #C0C0C0;
   margin-top: 5px;
   font-style: italic;
   margin-right: -300px;
}
.center-divider {
   text-align: center;
   color: #CDCDCD; /* Font color */
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
   margin-top: -20px;
}
.text {
   text-align: left;
   color: #808080; /* Font color */
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
}
.w3-container {
padding-bottom: 20px; /* Adjust the value as needed */
}
.button-container {
   text-align: center;
   margin-top: 20px;
}
.button {
   font-family: "Sofia", sans-serif;
   font-size: 10px;
   color: #a1887f;
   border-radius: 5px;
   border: 1px dashed #fff;
   cursor: pointer;
   background-color: #fff;
   text-decoration: none;
   padding: 5px 10px;
   transition: box-shadow 0.3s;
}
.button:hover {
   box-shadow: 0 0 5px rgba(0, 0, 0, 0.3);
}
.separator {
   color: #CDCDCD;
   font-family: "Cordia New";
   font-size: 22px;
   margin: 10px 0;
}
</style>

<div id="boxProfile" style="background-image: url('https://i.imgur.com/OEBWwYm.jpeg')" ;="">
<br>
<div align="center">
<div class="w3-container header" style="width:60%">Winter is coming</div><div class="w3-container header" style="width:60%"><span id="docs-internal-guid-8e6b2c7a-7fff-0d8c-3e2f-bf7d0a8eeac6"><span style="color: rgb(153, 153, 153); background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; font-variant-emoji: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><font face="Cordia New" style="" size="5">event : day 3 (22 dec 2024 00</font></span></span><font color="#999999" face="Cordia New" size="5"><span style="white-space-collapse: preserve;"><i>.35 AM</i></span></font><span style="font-family: "Cordia New"; font-size: x-large; background-color: transparent; color: rgb(153, 153, 153); font-style: italic; white-space-collapse: preserve;">)</span></div>
   <div class="button-container">
         <a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=129&pid=3536" class="button w3-hover-shadow" =""=""><< prev
         <span class="separator">|</span>
         </a><a href="https://percyjackson.mooorp.com/forum.php?mod=redirect&goto=findpost&ptid=117&pid=4058" class="button w3-hover-shadow">next >></a>
   </div>
   <br>
   <p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p>
   <div class="w3-container text" style="width:80%"><br><span id="docs-internal-guid-bf2e8a53-7fff-06c1-9d57-b928931c8626"><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">ความโกลาหลที่ปกคลุมค่ายฮาล์ฟบลัดเมื่อครู่เลือนหายไปอย่างรวดเร็ว ความเงียบค่อยๆ โรยตัวลงมาปกคลุมเหนือค่ายราวกับหิมะในฤดูหนาว เสียงอาวุธที่กระทบกันค่อยๆ เบาลง เหลือเพียงเสียงลมหายใจหนักๆ ของผู้รอดชีวิต และกลิ่นโลหิตที่ตลบอบอวลไปทั่ว</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">“เอลลิส..” เด็กหนุ่มผู้มีใบหน้าแบบคนเอเชียหันรีหันขวาง ดวงตาของเขาฉายแววตื่นตระหนกเมื่อพบว่าพี่น้องร่วมบ้านที่หันหลังประจันหน้ากับอสุรกายด้วยกันเมื่อครู่หายไป “เอลลิสอยู่ไหน! เอลลิส!” เสียงของเขาดังขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นเสียงตะโกนที่แผ่ไปทั่วสนามรบ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">“เอโลอิส!” พร้อมกันกับเสียงดุดันจากชาวค่ายคนหนึ่งในบ้านเฮเฟสตัส เขาเริ่มตะโกนขึ้นบ้าง สายตาของทุกคนจับจ้องไปยังร่างของเด็กสาวผมสีแดงเพลิงที่ค่อยๆ ทรุดตัวลงกับพื้น </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">ชาวค่ายค่อยๆ แหวกทางให้เขาทั้งสอง เมื่อทั้งคู่ไปถึงเนินฮาล์ฟบลัด เด็กหนุ่มผิวเข้มค่อยๆ ประคองศรีษะของเอโลอิสขึ้นมาวางบนตักอย่างเบามือ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโล่งอก “ยังหายใจอยู่! เธอแค่หมดสติ!”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">แต่แจสเปอร์.. โรบินจำเขาได้แล้ว แจสเปอร์ดูเหมือนจะไม่ได้รับความโล่งใจเช่นนั้น เขาทรุดตัวลงข้างร่างของเอลลิส ดวงตาเบิกโพลงด้วยความเจ็บปวด “เอลลิส!” เขาร้องเรียกอย่างสิ้นหวัง ก่อนจะกลายเป็นเสียงสะอื้นหนักหน่วง “ไม่นะ! ไม่ๆๆๆๆๆ!” </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">โรบินและชาวค่ายคนอื่นๆ ค่อยๆ คุกเข่าลงกับพื้น ไม่มีใครพูดอะไร ก้อนขมุกขมัวตีตื้นขึ้นมาถึงลำคอจนจุกแน่นไปหมด</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">“สรรเสริญแด่วีรบุรุษ เอลลิส เวคฟิลด์!” ไครอนกล่าวด้วยเสียงอันกังวาน ดาบในมือของเขาเปล่งประกายท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามอัสดง “บุตรแห่งสงคราม แอรีส! วีรบุรุษผู้กล้าหาญที่ยืนหยัดในทุกศึกสงครามของค่ายฮาล์ฟบลัด ผู้ไม่เคยหันหลังให้แก่หน้าที่ แม้ในยามที่ความตายอยู่ใกล้แค่ลมหายใจ!”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">เสียงของไครอนก้องไปทั่วค่าย แม้จะผ่านการสูญเสียมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ ณ เวลานี้ทุกคนสัมผัสได้ถึงอาการสั่นเครือในน้ำเสียง “เอลลิส เวคฟิลด์ ผู้พิชิตดาบแห่งเซอร์ซี วีรบุรุษแห่งเดนเวอร์ ผู้เผชิญหน้ากับปลาหมึกยักษ์ในวันที่มันบุกโจมตีอย่างบ้าคลั่ง และในวันนี้..!”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">เซนเทอร์หยุดเพื่อกลืนความเศร้าโศกในน้ำเสียงของตน ก่อนจะกล่าวต่อด้วยความภาคภูมิ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"> “เอลลิส เวคฟิลด์ ผู้กล้าหาญและเสียสละ ผู้ซึ่งยืนหยัดต่อกรกับจ้าวแห่งเล่ห์กล ณ ดินแดนแห่งเหมันต์ จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายได้จากร่าง เขาได้ปกป้องเราและค่ายแห่งนี้ด้วยความมุ่งมั่นและจิตวิญญาณที่หาใครเปรียบมิได้!” </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">เสียงสะอื้นจากชาวค่ายดังแว่วขึ้นเมื่อคำพูดของไครอนก้องสะท้อนทั่วพื้นที่ ไครอนยกดาบขึ้นสูงเหนือหัว ควินตัสและชาวค่ายที่เหลือทำตาม ทุกคนชูอาวุธขึ้นด้วยความเคารพ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"><b><i>“สรรเสริญแด่เอลลิส! สรรเสริญแด่วีรบุรุษ!”</i></b> เสียงแสดงความเคารพดังกึกก้องไปทั่วค่าย</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">เหนือศีรษะ ร่างสีทองของมังกรพิลีอุสบินวนรอบรูปปั้นอาธีน่า พาร์เธนอส ก่อนจะเกาะลงบนไหล่ของรูปปั้น เปลวไฟสาดส่องท้องฟ้า ราวกับประกาศให้ทั่วทั้งโอลิมปัสรับรู้ถึงการสูญเสียของวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">เทพีเบโลน่าปรากฏกายขึ้นจากหมู่ควันรบ ร่างสูงสง่าของเธอก้าวอย่างมั่นคงมายังร่างของเอลลิส ใบหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยความเคารพ เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่ทรงพลัง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">“โอ้ เอลลิส เวคฟิลด์ ผู้สืบสายเลือดแห่งสงคราม เจ้าคือผู้ที่ไม่หวั่นเกรงแม้ความมืดมิด เจ้าคือแสงสว่างในสนามรบ ผู้ที่ยืนหยัดเพื่อศรัทธาและมิตรภาพอย่างมิรู้เหน็ดเหนื่อย” </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">เทพีวางเหรียญดรัคม่าอันไว้บนดวงตาทั้งสองข้างของเอลลิส พร้อมกล่าวต่อ “ข้าขอสรรเสริญเจ้า ในฐานะผู้กล้าหาญที่โอลิมปัสจะระลึกถึงตราบนานเท่านาน ดวงวิญญาณของเจ้าจักเดินทางสู่ทุ่งเอลิเซียม สถานที่ที่ความสงบสุขอันนิรันดร์รอคอย ข้าจะเป็นสักขีพยานว่าเจ้าคือวีรบุรุษที่แท้จริง”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">เลนน็อคยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับคุณดี. โรบินเห็นเขาแล้ว เขาโค้งตัวลงนำผ้าสีแดงปักดิ้นสีทองรูปหัวหมูป่าและดาบไขว้สัญลักษณ์ของบ้านพักหมายเลขห้า ค่อยๆ คลุมเหนือร่างของเอลลิสอย่างเบามือ</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">ไม่มีใครพูดอะไรอีก ไม่มีเสียงโห่ร้อง ในวันนี้ ชัยชนะของพวกเขาไม่ได้มาพร้อมกับความยินดี แต่เป็นความโศกเศร้าที่ต้องสูญเสียวีรบุรุษผู้เป็นที่รักไปตลอดกาล</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">ร่างไร้วิญญาณของเอลลิส เวคฟิลด์ ค่อยๆ ถูกลำเลียงเข้าสู่บ้านพักหมายเลขห้าด้วยเตียงชั่วคราวที่สร้างจากเถาองุ่นของคุณดี. ทุกสายตาจับจ้องไปที่ร่างนั้นด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งโศกเศร้า เคารพ และเหนื่อยล้าจากการต่อสู้ ชาวค่ายต่างแหวกทางให้ไครอนที่เดินนำอยู่ข้างหน้า ตามมาด้วยควินตัส แอนเดอร์สัน</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">ที่หน้าประตูบ้านพัก ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่โรบินไม่เคยเห็นมาก่อนยืนรออยู่ เขาสวมเสื้อยืดแขนสั้นสีดำคู่กับกางเกงทหารสีกากีและรองเท้าบูทหนัง ดวงตาของเขาสงบนิ่งราวกับไม่รู้สึกถึงสายลมหนาวที่พัดผ่าน เขามองจนเอลลิสหายเข้าไปในประตูบ้านแล้วจึงค่อยตามเข้าไป</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">“ฮู่ว..” แองเจลิก้าที่ยืนอยู่ไม่ไกลถอนหายใจออกมาเบาๆ วินาทีต่อมาชาวค่ายต่างทรุดตัวลงกับพื้น บางคนเริ่มเจ็บปวดจากบาดแผลที่กลับมาเป็นปกติหลังจากการต่อสู้อย่างหนักหน่วง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">เหล่าแซเทอร์และเหล่านางไม้เร่งมือช่วยกันจัดซุ้มไว้อาลัยรอบกองไฟแห่งเฮสเทีย <i>ดอกไฮยาซินธ์</i>สีม่วงขาวเบ่งบานขึ้นอย่างเงียบงันจนกลายเป็นซุ้มดอกไม้สวยงาม</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">ทุกคนช่วยกันพยุงผู้บาดเจ็บกลับไปยังบ้านพักของตนเอง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"><br></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">โรบินถอนหายใจยาว มือของเธอสั่นเทา เธอกดตัวเองลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก ความอ่อนล้าจากการต่อสู้เริ่มถาโถมใส่ เธอหันกลับมามองภาพตรงหน้า ก่อนจะเดินลากเท้าอย่างเหนื่อยอ่อน </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;"><i>แกรก..</i></span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">จู่ๆ เท้าของเธอก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">มันคือหมวกทหารลายพราง สภาพเก่าๆ แต่ยังดูแข็งแรง สภาพเหมือนหมวกเลเวลสองจาก<i>เกมพับจี</i>ที่เธอกับชาวค่ายหลายคนชอบเล่น <i>หมวกก็อบลิน</i> สินสงครามคุ้นตาเกลื่อนอยู่เต็มพื้นค่าย </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">โรบินก้มลงหยิบมันขึ้นมาใบหนึ่ง ความรู้สึกหลายอย่างถาโถมเข้าใส่ในทันที คำถามมากมายผุดขึ้นในหัวพร้อมกับความผิดหวังสุดขีด เธอไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังโกรธหรือเปล่า เอาตรงๆ แม้ว่าเธอจะไม่ได้รู้จัก เอลลิส เวคฟิลด์ เป็นการส่วนตัว แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ว่าความสูญเสียในวันนี้อาจหลีกเลี่ยงได้ ถ้าเพียงเหล่าเทพเจ้าแสนอวดดีพวกนั้นลงมาช่วยเหลือในเวลาที่ควรจะเป็น </span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">หมวกในมือถูกกำจนแน่นจนข้อนิ้วซีด โรบินเดินไปหยุดอยู่หน้ากองไฟแห่งเฮสเทีย แสงจากเปลวไฟสะท้อนในดวงตา</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">เธอสูดลมหายใจเข้าลึก</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">“ขอบคุณนะคะ...ที่ไม่คิดจะมาช่วยอะไรเลย”</span></p><p dir="ltr" style="line-height:1.9871999999999999;text-indent: 36pt;background-color:#ffffff;margin-top:0pt;margin-bottom:0pt;"><span style="white-space-collapse: preserve;">โรบินเหวี่ยงหมวกเข้าไปในกองไฟ เปลวเพลิงค่อยๆ กลืนกินหมวกจนสลายเป็นควันขึ้นสู่ยอดฟ้า</span></p></span></div>
   <br> 
   <p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p><p class="center-divider">  </p><p class="center-divider"><br></p><p class="center-divider"><b><i><font color="#696969"><u>แบบฟอร์มถวายเครื่องสักการะ</u></font></i></b></p><p class="center-divider"><br></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><b>ชื่อ :</b> โรบิน มิไคเลอร์วิช</font></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><br></font></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><b>ของที่ถวาย :</b> หมวกก็อบลิน</font></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><br></font></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><b>เทพเจ้าที่ถวายของ :</b> เฮอร์มีส</font></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><br></font></p><p class="center-divider">---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------</p><p class="center-divider"><br></p><p class="center-divider"><br></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><b><i>Note :</i></b> - ได้ยินข่าวการเสียชีวิตของเอลลิสเสียชีวิต +15 EXP</font></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><br></font></p><p class="center-divider"><font color="#c0c0c0"><i>(รางวัลน่าจะมีแค่นี้ใช่มั้ยนะ..)</i></font></p><p class="center-divider"><font color="#696969"><br></font></p></div>
</div>

Dean โพสต์ 2024-12-26 23:29:02

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-12-26 23:54

https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXenp4JhmhuRQkQ6K79o8dOqapmjop4-lG0l8bVzs-Yb4I-zy8Rf-bFZ1yAlGMXLsHC_aOWgXT5bK8fcYn-ZX_bixbjkjmIhi_DPVCvppv35m9SAgQkaaXcmNSU5KEDpMfEdENbXIg?key=SWGLpirpi_8fiFXq99sYk_CF262https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXdNSFpKLaRB66GpE_kcAJSGai-VxaYieevQaaaTETL46qclribQK0fsOy7Kpr5fqBMvAc7FVvH2tWGHeCA9kzZ-yIZzKtZMH-e_h6EFDaCw1zqbz4ubK2_A4ydKLtI_SoI0QhIrpw?key=SWGLpirpi_8fiFXq99sYk_CFความสูญเสียที่มากเกินไป
            22/12/2024 เวลา 01.00 น.
            ท่ามกลางความโกลาหล ณ ใจกลางค่าย…
            “ขออาสาสมัครไปช่วยเสริมทัพช่วยรูปปั้น ตามผมมา!” แม่ทัพควินตัสตะโกนสั่งอย่างห้าวหาญ ก่อนจะพุ่งทะยานนำไปข้างหน้า ควงหอกฮาสต้านุนเทียสฟาดฟันอสุรกายเปิดทางเมื่อพวกมันเบาบางลง
            คนที่สองที่ออกตัวตามไปคือ เอลลิส เวคฟิลด์ บุตรแห่งแอรีส ส่วนคนที่สามคือ เอลโลอิส เพจ สาวผมแดงเพลิงธิดาแห่งเฮเฟตัส ที่ห้าวหาญเกินกว่าจะเป็นสายเลือดของนักประดิษฐ์
            อสุรกายที่ฝ่าบาเรียเข้ามาภายในค่ายฮาล์ฟบลัดถูกกำจัดไปทีละตัวสองตัวจนบัดนี้เหลือเพียงแค่ตัวสุดท้าย มันคือตัวอะไรไม่รู้ แต่หน้าเหมือนหมาอินคาที่ปลายหางเป็นมือลิง เพราะงั้นขอเรียกมันว่า ‘หมามือลิง’ ท่าทางมันดูไม่ค่อยคล่องแคล่วยังไงไม่รู้เหมือนมาอยู่ผิดถิ่น แต่ช่างเถอะ ถ้าไทสันยังไม่สั่งการบ้านไอ้ตัวนี้ในคาบอสุรกายศึกษาก็ไม่จำเป็นต้องไปทำความรู้จักมันหรอก
            “ย้าก!!”
            ดาบตรีศูลฟันหมามือลิงตัวขาดจากกันเป็นหลายท่อน ร่างกายของมันสลายกลายเป็นฝุ่นในพริบตา
         “เฮ้!!”
            เสียงกู่ร้องดีใจหลังจากที่อสุรกายตัวสุดท้ายถูกกำจัดดังขึ้น ทว่ายังไม่อาจตัดสินแพ้ชนะได้จากฉากนี้.. ตัวต้นเรื่องอย่างเทพโลกิยังคงยิงแสงสีเขียวใส่รูปปั้นของเทพีอะธีน่าเพื่อฝ่าไปเอาขนแกะทองคำอยู่เลย คงต้องฝากความหวังเอาไว้แก่ผู้กล้าทั้งสามแล้วล่ะ
            วูบ…
            ดีนโซเซอย่างไร้เรี่ยวแรง เขาเปลี่ยนสภาพจากดาบสามง่ามมาเป็นหอกตรีศูลอย่างรวดเร็วเพื่อคำยันตัวเองไว้ไม่ให้ล้ม
            @Mackenzie
            “ไม่แมคซี… ฉันไม่ได้บาดเจ็บ”
            ดีนหน้าซีด เขาพูดด้วยน้ำเสียงโรยแรง ตอนนี้ชายหนุ่มเห็นภาพตรงหน้าเบลอไปหมด เหมือนสติสตางค์จะดับเสียให้ได้ มันคืออาการของคนที่พักผ่อนน้อยเกินไป กอปรกับก่อนหน้านี้ประมาณสี่ชั่วโมงที่แล้ว เขาเพิ่งถูกหน่วยพยาบาลฉีดยานอนหลับให้ แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาสู้ต่อเพราะเสียงแตรเขาสัตว์ที่แซเทอร์เป่าดังระงมจนแม้แต่ยานอนหลับยังต้องยอมแพ้ สารเคมีที่ชวนง่วงจึงยังตกค้างอยู่ในร่างกาย
            “ฉันคิดว่าฉันต้องพักสักหน่อย…”
            @Mackenzie
            ดูเหมือนว่าตอนนี้บ้านพักของพวกเขาทั้งสองจะได้รับความเสียหายเกินกว่ากำลังในขณะนี้จะเยียวยาแก้ไขได้ทันจะไปซุกหัวนอนในคืนแรก ดังนั้นหากไม่ไปพักที่บ้านเฮอร์มีสที่มีเตียงรับรองเหล่าผู้มาเยือนอย่างเพียงพอ (ซึ่งคงมีเวทมนตร์บางอย่างที่ทำให้เตียงของบ้านนี้มีอยู่อย่างไม่จำกัด) ก็คงต้องนอนหลับหน้ากองไฟเฮสเทียที่ส่องแสงสว่างท่ามกลางค่ำคืนอันมืดมิด (แม้ฟ้าไม่มืด แต่เหมือนจิตใจของทุกคนในตอนนี้จะมืดดับ) ให้ช่วยคลายความหนาวจากเหมันต์ฤดูได้อยู่บ้าง
            หน่วยแพทย์เข้ามาดูอากาศของดีนจึงทำให้เขายังกลับไปพักผ่อนที่ห้องนอนรวมบ้านเฮอร์มีสไม่ได้ แอมโมเนียกลิ่นฉุนถูกส่งให้คนที่คล้ายจะเป็นลมสูดดม ดีนเคยคิดว่าสารเคมีนี้โคตรเหม็นมาโดยตลอด ทว่านาทีนี้เขากลับโหยหามันอย่างประหลาด บุตรแห่งโพไซดอนนั่งซบหัวพิงไหล่ของแมคเคนซีตาเกือบปิด ในขณะที่ร่างกายกำลังจะชัตดาวน์ตัวเอง ดูเหมือนว่าเหล่ากลุ่มคนที่ไปสู้ที่หน้ารูปปั้นอะธีน่าพาเธนอนจะกลับมาพร้อมชัยชนะ ทว่ากลับไร้เสียงโห่ร้องยินดีให้ได้ยิน
            @Mackenzie
https://www.youtube.com/watch?v=sTmyOanL9mY&ab_channel=OoLovekumAoO
[เพลงประกอบ กด ► ฟังเพื่อเพิ่มอรรถรส]
            ฝูงชนบริเวณรอบกองกองไฟแหวกทางออก หน่วยพยาบาลฝ่ายเปลสนามแบกร่างหนึ่งเดินเข้ามาหยุดอยู่หน้ากองไฟแล้ววางลง ขณะที่มองผ่านแสงของเปลวเพลิงอันสงบในระยะห่างที่ไม่เรียกว่าใกล้นัก แต่ก็ชัดเจนว่าร่างนั้นคือ เอลลิส บุตรแห่งแอรีส… เขานอนนิ่งไม่ไหวติง จากที่เคยรู้จักกันมาแม้จะถูกเหม็นขี้หน้าจนทำให้ไม่กล้าเข้าหา แต่ดีนมั่นใจว่าผิวกายของบุตรแห่งสงครามสีเข้มและมีชีวิตชีวามากกว่านี้ ทว่าบัดนี้ทั้งใบหน้า และฝ่ามือกลับกลายเป็นสีขาวราวกับไร้เลือด
            เสียงกีบม้าย่ำตามมา นั่นคือคุณไครอน ผู้อำนวยการค่ายฮาล์ฟบลัดในชุดเกราะออกรบเต็มยศ ตามร่างกายอันกำยำของนักรบเซ็นทอร์เต็มไปด้วยบาดแผลรอยขีดข่วน ขาหน้าทั้งสองของอาชาย่อลงคุกเข่า ไครอนถอดหมวกเกราะของเขาออกวางไว้ข้างกับร่างที่นอนนิ่ง ก่อนจะยื่นมือไปลูบดวงตาที่เปิดปรือของเด็กหนุ่มในสีหน้าไร้อารมณ์ ทั้งที่ปกติเอลลิสมักจะทำหน้าบึ้งตึงโมโหตลอดเวลาเป็นภาพจำของแทบทุกคน ดีนเห็นไหล่ของผู้อำนวยการสั่นไหว ราวกับว่าเขากำลังข่มใจไม่ให้หลั่งน้ำตาออกมา
            @Mackenzie
         “เขาตายเหรอ?...”
            ใครบางคนในฝูงชนเอ่ยขึ้น เรียกเสียงฮือฮาออกมาจากชาวค่ายคนอื่น ๆ จากนั้นสุ้มเสียงอื่นก็ดังระงมอื้ออึง
            “ไม่จริงน่า….”
         “ต้องล้อเล่นกันแน่ ๆ”
            “เอลลิสเนี่ยนะ!!”
         “ขอทาง!! ขอทางหน่อย!!!” ชายคนหนึ่งพยายามแหวกดันฝูงชนออกมา เขาคือแจสเปอร์ บุตรแห่งแอรีสอีกคน ที่ตอนนี้เนื้อตัวมอมแมมไปด้วยฝุ่นควัน คราบเลือด และเหงื่อไคล เสื้อยืดสีส้มสัญลักษณ์ของฮาล์ฟบลัดขาดรุ่งริ่ง เขาถลาตัวมาที่ด้านหน้าศพของน้องชายร่วมสายเลือด ก่อนที่จะปล่อยโฮออกมาชุดใหญ่ “ไม่!! เอลลิส ไม่จริง!!! นายตื่นขึ้นมาสิ!!!”
            ภาพดังกล่าวสะเทือนใจทำให้ใครหลาย ๆ คนร้องตาม จนบัดนี้รอบกองไฟเฮสเทียเต็มไปด้วยเสียงสะอึกสะอื้น
            ดีนที่เห็นภาพดังกล่าวในกรอบสายตาเกิดอาการช็อค เนื้อตัวของเขาสั่นไหวไปหมด จับมือใหญ่ของแมคเคนซีบีบเอาไว้พร้อมกับซุกหน้าลงกับไหล่อีกฝ่ายพยายามไม่มอง ตอนนี้เขารู้สึกจุกหน่วงเกินกว่าจะหลั่งน้ำตา ริมฝีปากได้เพียงแต่เรียกชื่อคนรักด้วยเสียงอันแผ่วเบาและแหบแห้ง “แมคซี่…”
            @Mackenzie
         “บ้าน่า… เป็นไปได้ยังไง…”
            อีกหนึ่งคนที่ยืนอึ้งไม่แพ้กัน คน ๆ นั้นคือซันซ์ บุตรแห่งโพไซดอน ใบหน้าคมเข้มของหนุ่มละตินซีดเผือด เพราะเขาเพิ่งจะรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับเอลลิสที่ทะเลสาบเมื่อหัวค่ำวันนี้นี่เอง ในขณะที่กำลังช็อคอยู่นั้น สายตาของซันซ์ก็เหลือบไปเห็นสายเลือดของตัวเองนั่งหลบมุมอยู่กับแฟนหนุ่ม จึงพาร่างที่แข้งขาที่เกือบจะก้าวไม่ออกไปหาดีน
         “ดีน แมคเคนซี.. หวัดดี” หนุ่มเชื่อสายละตินใบหน้าเปื้อนกระเอ่ยเสียทักทั้งสอง ด้วยสีหน้าของคนตระหนกไม่ต่าง แต่ก็ยังพอมีกะจิตกะใจจะทักทาย หลังเสียงทักนั้นดีนเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะอ้าแขนทั้งสองข้างออก ซันซ์รู้ทันทีว่าพี่ชายต้องการอะไรจึงเข้าไปสวมกอด
            @Mackenzie
            “ซันซ์ โล่งอกไปทีที่นายปลอดภัย” ชายหนุ่มซบหน้าลงกับไหล่ของน้องชายเมื่อสวมกอด ตอนที่เห็นว่าเอลลิสตายเขากลัวแทบแย่ว่าจะมีใครเป็นอะไรไปอีกไหม กลัวที่สุดคือคน ๆ นั้นจะเป็นพี่น้องของตัวเอง “นายเห็นไทสันไหม?”
         “ไม่… ไม่เลย” ซันซ์ตอบกลับเสียงเครียด เพราะชายหนุ่มก็เป็นห่วงสายเลือดของตัวเองไม่แพ้ใคร “แล้วทางบ้านนายเป็นไงบ้างแมคเคนซี” ชายหนุ่มเอ่ยถาม หันหน้าไปทางบุตรแห่งเฮคาที โดยที่มือก็ลูบสีข้างปลอบดีนไม่หยุดชนิดที่แยกไม่ออกว่าใครเป็นพี่เป็นน้องกันแน่
            @Mackenzie
            “ถ้าปลอดภัยกันดีก็โล่งอก…” ยังไม่ทันได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น อาสาสมัครจากโรงครัวก็นำอาหารมาแจกจ่ายชาวค่ายผู้ประสบภัยที่กองไฟเฮสเทีย ซันซ์จึงผละกอดออกแล้วส่งคืนพี่ชายให้แมคเคนซี “วันนี้ฉันทำตัวไร้ประโยชน์มาก ขอไปช่วยแจกอาหารให้คนอื่นก่อนดีกว่า” เขากล่าวแค่นั้นก่อนจะลุกออกไป

            .             .             .
            แต่เพียงไม่นานก็ดูเหมือนจะมีคนใหม่มาแทนที่ซันซ์…
            เดมอน แคนเนลท์ บุตรแห่งอะโฟร์ไดท์บาดเจ็บที่ขา ทว่าอีกฝ่ายยังค้ำไม้เท้าเดินกะเผลกออกมา คนเจ็บควรพัก ไม่รู้ว่าออกมาทำไม หรือบางทีข่าวการตายของเอลลิสอาจดังไปถึงสถานพยาบาล ซึ่งหากเป็นเหตุผลนั้นคงไม่น่าแปลกใจที่อีกฝ่ายจะออกมา เพราะเอลลิสเป็นถึงแฟนพี่สาวของเขา อลิเซีย คอร์เนตี้..
            พอเห็นคนรู้จักดีนจึงเรียกชื่ออีกฝ่าย “เดมี่ ทางนี้!!”
         @Daemon
         “พวกนายเคยรู้จักกันหรือยังนะ?” เห็นทีว่าตัวกลางอย่างดีนต้องแนะนำให้ทั้งสองได้รู้จักกัน “แมคซี่ นี่เดมี่… ส่วนนี่แมคซี่ นะเดมี่ เขาเป็นแฟนฉัน”
            @Mackenzie
         @Daemon
            หลังแนะนำตัวกันเสร็จเรียบร้อยฝ่ายบริการอาหารก็ยกมาเสิร์ฟ คน ๆ นั้นคือ ไทสัน ไซคลอปส์ผู้เป็นบุตรแห่งโพไซดอนอีกคนนึง “อาหารมาเสิร์ฟแล้ว พวกนายคงเหนื่อยกันมามาก กินกันไปก่อน”
            บนมือของรุ่นพี่ไซคลอปส์ถือถาดอาหารเตรียมแจกจ่าย บนนั้นมีถ้วยซุปครีมข้นและขนมปังบาแก็ตอบใหม่ปักอยู่ถ้วยละชิ้น เมื่อเห็นว่าใครมาดีนก็ลุกพรวดขึ้นสวมกอดอีกฝ่ายทันที ไซคลอปส์ได้แต่เบี่ยงถาดหลบทำเอาถ้วยซุปเกือบจะกระฉอกออกมา
         “ไทสัน ดีใจจังที่นายปลอดภัย”
         “ฉันก็ดีใจเหมือนกันดีนที่เห็นนายยังอยู่ตรงนี้” ไทสันได้แต่เพียงอมยิ้ม ในสถานการณ์แบบนี้เขาไม่รู้เลยว่าควรจะปั้นหน้ายังไง ความจริงแล้วหลังศึกสงครามใหญ่ คนในค่ายควรได้เฉลิมฉลองยินดี แต่ในเมื่อวันนี้เกิดการสูญเสียความยินดีเหล่านั้นจึงสูญตาม “แต่ว่า.. รับอาหารไปก่อนเถอะ”
         “โอ้ โทษที มัวแต่ดีใจเลยลืมไปเลย” ดีนผละกอดออกจากนั้นจึงรับถ้วยซุปมาดี ๆ แม้ว่าตอนนี้เขาจะกินอะไรแทบไม่ลง
         “พวกนายก็ด้วยนะ กินบำรุงกันหน่อย กินของร้อน ๆ ก่อนนอนเผื่อจะได้หลับสบายขึ้น” ไทสันผู้ใจดีบอกแก่รุ่นน้องทั้งสอง เมื่อแจกจ่ายอาหารกับคนกลุ่มนี้เสร็จเขาก็ขอตัวไปช่วยเสิร์ฟอาหารต่อ
            @Mackenzie
            @Daemon
         “แล้วนายเป็นไงบ้างเดม่อน… นายหายไปไหนมาตั้งหลายเดือน ฉันควรจะได้รู้เรื่องราวของนายในฐานะคนที่ช่วยโกหกใช่ไหม?”
            @Mackenzie (ขอปลีกตัวออกมา)
         “อะ อืม.. งั้นไว้เดี๋ยวเจอกันที่รัก” ดีนยิ้มตอบแมคเคนซีด้วยรอยยิ้มแหยก่อนที่อีกฝ่ายจะขอปลีกตัวออกมา มีเวลาให้เดม่อนเรียบเรียงเรื่องราวอธิบายเหตุการณ์ในช่วงเวลาที่อีกฝ่ายหายตัวไป
         @Daemon
            ดีนฟังสิ่งที่เดม่อนเล่าอย่างตั้งใจ ส่วนมือก็หยิบชิ้นขนมปังจิ้มซุปเข้าปากกินไปด้วย ถึงจะบอกว่ากินอะไรไม่ลง แต่พออาหารเข้าปากคำนึง คำต่อ ๆ ไปมันก็ตามมาไม่หยุด ซุปร้อน ๆ ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นตามที่ไทสันบอก รวมถึงอาการง่วงซึมเมื่อก่อนหน้าก็ดูจะหายไปชั่วคราวราวกับได้พาวเวอร์แบกง์มาชาร์จแบ็ต
         “ตายหอง.. แบบนี้ลินี่ก็รู้แล้วสิว่าฉันโกหกน่ะ” ดีนอ้าปากค้าง ขนมปังในมือหล่นต๋อมลงไปในถ้วยซุปเมื่อฟังถึงตอนที่เดม่อนเล่าว่าเขากลับมาที่ค่ายฮาล์ฟบลัดได้ยังไง ดีที่ตอนนี้ลิเลียน่าไม่อยู่ ไม่อย่างนั้นเขามีหวังถูกบ่นจนหูชาแน่ ๆ “แต่ก็ดีแล้วที่นายปลอดภัยนะเดมี่”
         @Daemon
         “ฉันเหรอ? ก็สบายดี หลังจากกลับมาจากภารกิจก็หาอะไรทำเรื่อยเปื่อย ส่วนใหญ่ก็รับเควสเล็ก ๆ จากกระดานมาทำ อย่างถ่ายรูปสถานที่ท่องเที่ยวอะไรแบบนี้…” ชายหนุ่มพยายามนึกว่า ระหว่างที่เดม่อนออกไปผจญภัยคนเดียวเกิดอะไรขึ้นในค่ายบ้าง “แล้วก็.. หลังกลับมาจากภารกิจไม่นาน สักเดือนนึงหลังจากนั้นได้มั้ง… ยีเมียร์ก็มาบุกค่ายคล้าย ๆ กับคราวนี้แต่กำลังพลน้อยกว่า ค่ายเลยไม่ได้เสียหายหนักขนาดนี้… ฉันเล่าแค่คร่าว ๆ ก็แล้วกัน ถ้าอยากรู้รายละเอียดนายลองไปถามลินี่ดู หรือไม่ก็บันทึกที่ห้องคุณไครอนน่าจะมีเก็บไว้นะ”
            @Daemon
         “แล้วหลังจากนี้นายจะเอายังไงต่อ.. ที่ตอนนี้พระอาทิตย์ไม่ยอมตกก็น่าจะมีอะไรบางอย่างเกี่ยวข้องกับเทพเจ้าด้วย พ่อบอกว่าอะพอลโล่คงเล่นสนุก แต่ฉันแอบได้ยินคุณดีกับคุณไครอนคุยกันว่าอาจเกิดเหตุอะไรบางอย่างกับเทพีนิกซ์ก็ได้…”
            @Daemon                         “ไม่… ไม่เอา” ดีนส่ายหน้าดิ๊กปฏิเสธ เขายังหลอนกับภารกิจครั้งก่อนที่ทำพลาดครั้งใหญ่อย่างการส่งคธูลฮูให้แก่โลกิ จนเกิดเป็นบาดแผลในใจครั้งใหญ่จนหวาดกลัว “ไม่ทำภารกิจอีกเด็ดขาด คราวที่แล้วฉันก่อเรื่องไว้หนัก ยังไม่รู้เลยว่าจะชดใช้ความผิดของตัวเองยังไง ถึงพ่อจะไม่ด่าก็เถอะ…”
            และดีนรู้ว่าที่พ่อไม่ด่าเป็นเพราะเขากับไบร์ทคือคนที่ไปรายงานภารกิจและส่งมอบตรีศูลคืนแก่โพไซดอน หากเป็นเด็กคนอื่นที่ไม่ใช่สายเลือดโดยตรงล่ะก็… เขาไม่รู้ว่าคน ๆ นั้นจะถูกโทสะของมหาเทพเล่นงานขนาดไหน หากแค่ถูกด่าคงดีไป…
            “อีกอย่าง..” ดีนปรายตามองไปทางเจ้าหน้าที่ค่ายที่กำลังแต่งศพของเอลลิสอยู่ ณ มุมหนึ่งที่ไม่ไกลจากนี้ แม้การออกไปทำภารกิจหลายครั้งจะสาหัส แต่ก็ไม่มีคนตายจนเผลอย่ามใจ “เรื่องวันนี้มันทำให้ฉันรู้ว่า… พวกเราตายกันได้ง่าย ๆ เลยนะ”
            เขาเม้มปาก ก่อนจะกินซุปที่เหลือจนหมด
         @Daemon
         “นายก็พักผ่อนเยอะ ๆ ล่ะเดมี่..” ดีนยิ้มให้เพื่อนรุ่นน้อง “อ้อ ลืมบอกอย่างนึง คุณเอลี่เธอก็กลับมาค่ายกับเราด้วย ตอนนี้เหมือนกับกำลังทำงานเป็นครูฝึกคลาสดาบโล่อยู่ ยังไงก็อย่าลืมไปทักทายเธอล่ะ”
            ชายหนุ่มโบกมือลาอีกฝ่าย และพอเดม่อนจากไป ดวงตาสีเปลือกไม้ก็ไล่มองหาแมคเคนซีจนพบว่าอีกฝ่ายกำลังรวมกลุ่มอยู่กับพี่น้อง ทั้งซิลเวอร์และจูลี่ก็ยังอยู่ครบ และดูเหมือนว่าไม่มีใครบาดเจ็บอะไร จนกระทั่งแมคเคนซีมองมาทางนี้ สายตามองสบกันอีกฝ่ายถึงได้เดินเข้ามาหา
            @Mackenzie
            “อืม คุยกันเรียบร้อย… แล้วจูลี่กับซิลเวอร์เป็นไงบ้าง” พูดจบก็หาวออกมายาว “แมคซีฉันง่วงอีกแล้ว ดูเหมือนว่าคืนนี้เราต้องเปลี่ยนบ้านนอนไปที่กระท่อมเฮอร์มีสนะ”
            @Mackenzie
            เมื่อตกลงกันได้แล้วดีนก็วางถ้วยซุปลงปล่อยตรงนั้น เดี๋ยวสักพักคงมีแซเทอร์มาตามเก็บถ้วยชามให้เอง ในตอนนี้เขาง่วงเกินกว่าจะคิดเรื่องเหล่านั้นอีกแล้ว จากนั้นทั้งสองก็ประคองกันเพื่อไปพักผ่อนที่บ้านพักหมายเลขสิบเอ็ดเป็นการชั่วคราวเป็นเวลากี่วันไม่อาจทราบ จนกว่าที่บ้านทั้งสองหลังจะถูกซ่อมแซมให้พอกลับไปนอนพักอาศัยได้
...
END CREDIT

            เรเชล อลิซาเบธ แดร์ มนุษย์ธรรมดาเพียงไม่กี่คนในค่ายฮาล์ฟบลัด นั่งอยู่ ณ ส่วนหนึ่งของกองไฟเฮสเทียด้วยใบหน้าที่เหม่อลอย เธอคือหนึ่งในผู้ประสบภัยวันนี้ บ้านถ้ำที่น่ารักถูกอสุรกายก่อกวนจนข้าวของเสียหาย และคงใช้กระท่อมเฮอร์มีสเป็นที่ลี้ภัยเหมือนกับเดมิก็อดคนอื่น ๆ ทว่าในใจของผู้พยากรณ์เดลฟีมีเรื่องให้หนักอกเยอะกว่าคนอื่น ๆ คำพยากรณ์หลากหลายที่ไม่มีเดมิก็อดมารับไปทำให้หญิงสาวรู้สึกอึดอัด ที่อึดอัดก็เพราะว่าเธอเองก็ไม่รู้ว่าเทพเจ้าจะให้คำทำนายใดออกมาบ้าง
            ร่าง ๆ หนึ่งเดินตรงไปที่หญิงสาวก่อนจะนั่งลงเคียงข้าง เธอคนนั้นคือ แองเจลิก้า ฮาร์ดี้ ธิดาแห่งมาร์ส ชาวนิวโรมผู้มาช่วยเหลือค่ายฮาล์ฟบลัดจากเทพโลกิผู้ชั่วร้ายหญิงสาวไขว่ห้างบนก้อนหินด้วยท่าทางสบาย ๆ ไม่ได้อยู่ในอาการโศกเศร้าเหมือนชาวค่ายคนอื่น ๆ แม้งานนี้จะมีคนตายเป็นถึงบุตรแห่งแอรีส หรือพูดอีกทีคือพี่น้องร่วมสายเลือดของเธอเอง ผิดแค่ต่างภาคกัน.. และคนอย่างแองเจลิก้าก็ไม่ได้สนใจอะไรกับคนตายที่ไม่รู้จัก อย่างไรเสียความตายก็ช่างเป็นสิ่งที่ชินชาเหลือเกินสำหรับนักรบนิวโรมที่ผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตลอดหลายปีที่ผ่านมา
         “ไง แม่หมอ ช่วยดูดวงให้ฉันหน่อยได้ไหม พอดีว่าที่ค่ายจูปิเตอร์ไม่มีอะไรแบบนี้น่ะ แค่ดูดวงขำ ๆ ฉันไม่แย่งภารกิจพยากรณ์จากพวกฮาล์ฟบลัดหรอกน่า”
            “ได้สิ..” เรเชลตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เสียดายนิดหน่อยที่คนมาขอดูดวงไม่ใช่เดมิก็อดฮาล์ฟบลัด ซึ่งหากใช่เธออาจจะยัดคำพยากรณ์ให้เขาสักบทเพื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นภายในหัวออกไปบ้าง
            แม่หมอแห่งฮาล์ฟบลัดนำไพ่ทาโรต์ชุดนึงออกมา แล้วใช้ขอนแม้แถวนั้นแทนโต๊ะดูดวง การทำนายไพ่เริ่มขึ้น ส่วนใหญ่คำทำนายแก่ธิดาแห่งมาร์สจะเกี่ยวกับเรื่องของความรักและการเดินทาง แองเจลิก้ากอดอกฟังคำทำนายด้วยรอยยิ้มมุมปากคล้ายกับยิ้มเยาะ ที่บอกว่าตรงน่ะใช่ แต่ชีวิตของเดมิก็อดก็ต้องผจญชะตากรรมคล้าย ๆ กันหมด เดินทาง.. ต่อสู้.. เดินทาง…
            จนกระทั่งเปิดไพ่ใบสุดท้ายออกมา ด้านหน้าได้มีไพ่สามใบเรียงกัน The Hermit, 6 of Cups และ Judgement เรเชลชะงักไปนิดหน่อยก่อนจะบอกคำทำนายสุดท้าย
         “ไพ่ฤๅษีสื่อถึงการเดินทาง คุณจะได้เดินทางไปในที่ที่แสนไกล..”
            “ภารกิจล่ะสิ เมื่อกี้เธอก็พูดแบบนี้ในหมวดหมู่ดวงทั่วไป” แองเจลิก้าพูดแทรก สายตาไม่ได้จับจ้องไปยังไพ่แต่เพ่งมองไปที่เล็บมือสีชมพูของตัวเองที่ตอนนี้รอกร่อนจากการต่อสู้ น่าหงุดหงิดนิดหน่อยที่เติมสีใหม่ไม่ได้ในตอนนี้
            “ใช่ค่ะ” เรเชลพยักหน้าก่อนอธิบายต่อ “ไพ่ใบต่อมา หกถ้วย… หมายถึงความทรงจำในอดีต การกลับไปหาครอบครัว หรือครอบครัวกลับมาหา คุณจะได้พบกับส่วนหนึ่งของสายเลือดที่แดนไกลในภารกิจ”
         “อาฮะ แล้วไงต่อ ยังเหลือไพ่อีกใบนึงนี่..” แองเจลิก้าพูดด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจ
         “ไพ่ใบสุดท้าย การพิพากษา… หมายถึงการตื่นรู้หรือการฟื้นคืนของบางสิ่ง เช่น การค้นพบพี่น้องที่ถูกลืมไป และการเรียกให้กลับมาสู่สิ่งที่เป็นบ้านหรือจุดเริ่มต้น”
         “สรุปก็คือ… เดี๋ยวฉันจะได้รับภารกิจแล้วเจอน้องร่วมสายเลือด พอถึงเวลานั้นให้พากลับไปที่กองร้อยด้วย?” หญิงสาวหัวเราะ “จะบ้าเหรอ ระบบของจูปิเตอร์ไม่เหมือนกับฮาล์ฟบลัดนะยะ! หน้าที่นั้นเป็นของแม่ลูปาฉันไม่เกี่ยว”
            ทว่าเรเชลส่ายหน้า “สถานที่ที่คุณต้องส่ง.. ไม่ใช่บ้านหมาป่าแต่คือค่ายฮาล์ฟบลัดค่ะ”
            ได้ยินแบบนี้ธิดาแห่งมาร์สยิ่งขำหนัก “เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ฉันไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็กนะยะ! อ่ะ ดูหมอต้องมีค่าครูใช่ไหม? ฉันไม่มีดรักม่าน่ะ มีแต่ดีนาเรียส ถ้าใช้ไม่ได้งั้นเอาดอลลาร์ไปแล้วกัน”
            พูดจบแองเจลิก้าก็วางเงินจำนวนหนึ่งซึ่งถือว่ามากอยู่ตรงหน้าเรเชล จากนั้นจึงเดินออกมา ไม่ได้ใส่ใจกับคำทำนายที่ได้รับเมื่อครู่นี้ สำหรับเธอแล้วช่างเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ก็แก้เบื่อได้ดีในระหว่างที่รอแม่ทัพควินตัสจัดการธุระที่ฮาล์ฟบลัดเสร็จก่อนจะบินกลับไปซานฟรานซิสโก

https://lh7-rt.googleusercontent.com/docsz/AD_4nXeLl-AMNJD3EFbk40MT9n0nsIuGK-29UJWXZjaLeGAAjrf77MQGugMBGl24XUOmH1NQrjg8T_PGPr0DEALjgInCLFghu8uOSBaRFa_CK-3wQ9y5XwZ-EYebQLsnvFHA_jSLZE4y1Q?key=SWGLpirpi_8fiFXq99sYk_CFhttps://i.imgur.com/ViIOfuV.png
ตื่นรู้ +2 จากการพิชิต [อะฮุยโซตล์] ครั้งแรก
สินสงคราม: ขนอะฮุยโซตล์ 3 ชิ้น
static/image/hrline/line3.png
รางวัลร่วมสู้ศึกสุดท้าย:100 ความกล้าหาญ
รางวัลจบงานปาร์ตี้ (เฉพาะคนร่วมปกป้องค่าย): +100 พลังน้ำใจ / +30 ดรักม่า / +3 Point+500 เกียรติยศ และ 500 ความกล้าหาญ+100 พลังงาน กินอาหารในงานเลี้ยงจนอิ่มstatic/image/hrline/line3.png
+ความสัมพันธ์กับ NPC รุ่นพี่ทุกคนที่อยู่ค่าย 50 แต้ม

หน้า: 1 2 3 [4] 5 6 7

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver