[ตรงกลางระหว่างบ้านพักทั้งหมด] กองไฟแห่งเฮสเทีย - โซนบ้านพัก - Percy Jackson and the Olympians Thailand

Dean โพสต์ 2024-3-17 00:11:01

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-5-25 21:53 <span style="font-size: x-large; font-family: "TH SarabunPSK"; background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://lh7-us.googleusercontent.com/lnldQVN2ZQ4bk86k3LVe3NW6DdsHREYi5PIihgf4SxCDR1d8abUtYyr-I8Aix7VwxXo7zUmdKCguP7wxPDkFCeKlG9mk4SfBOjFbXJzK8UpLOYYH4QGvVVXI04cskCozttTUJQQhxfapYUAVWCzJueM" width="200" height="35"><span style="color: rgb(255, 165, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">033<span style="font-size: x-large; font-family: "TH SarabunPSK"; color: rgb(255, 165, 0); background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://lh7-us.googleusercontent.com/x378YwxyEgvP21ZJuOW5H9t_AtZY_cPUu_lzKFKEtoGfvSdaQIoX9gOQj7fDnmJ3Eef0_jibGA58ueEQwbdL1lO4qjneWUIlhNdfhkLj8aylKwTgY0E0-74JWE3T-hVxwawmhbQT49Y9D1P7Hb5EyuI" width="200" height="35"><span style="background-color: transparent; font-style: italic; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">ไมค์ทองคำคาราโอเกะผังเพชร <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          วันนี้ค่อนข้างเป็นวันพิเศษว่าปาร์ตี้ครั้งที่แล้วมาเสียหน่อย เพราะว่าวันนี้จะมีการดวลคาราโอเกะระหว่าง ‘คุณดี’ ไดโอนีซุส เทพแห่งไวน์และงานเทศกาล กับ ‘ดีน’ เอลวิน อัลวาเรซ นีล บุตรชายของเทพโพไซดอนที่คุณดีไม่เคยเรียกชื่อถูก และแขกรับเชิญพิเศษ ‘รุ่นพี่ออสติน’ อ๋าว บุตรชายของเทพแห่งไวน์ผู้จะมาเป็นพิธีกรและแดนซ์เซอร์ให้ทั้งสองเพลง ชายหนุ่มจึงแต่งหล่อเต็มที่ซึ่งอย่างน้อยก็มากกว่าครั้งที่แล้ว แต่ยังไม่ละทิ้งเสื้อด้อมส้มสีประจำค่ายเพราะว่าเขามีเสื้อผ้าใส่อยู่แค่ไม่กี่ตัว สำรวจตัวเองอีกครั้งว่าลืมอะไรไว้หรือเปล่า เสื้อผ้าหน้าผมพร้อม ของที่จะเตรียมไว้ให้คุณดีกับรุ่นพี่ออสตินพร้อม กระเป๋าสตางค์พร้อม และสุดท้ายสติสตางค์เขาพร้อมมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเขาก็เปิดประตูบ้านโพไซดอนออกมารับแสงสีรอบกองไฟ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">           “สวัสดีคุณดี รุ่นพี่ออสติน ผมมีของมาให้ด้วย ช่วยรับไปก่อนที่ผมจะทำหายนะครับ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          พอรู้สึกสนิทใจกับทั้งสองแล้วเขาก็กล่าวทักทายทั้งคู่อย่างเป็นกันเอง จากนั้นก็ยื่นสร้อยข้อมือถักที่คล้ายกันไปให้ทั้งสอง เขาเห็นว่ามีอุปกรณ์ดีไอวายขายที่ร้านสะดวกซื้อเลยซื้อมาถักเล่น ๆ แก้เบื่อ ด้วยฝีมืออาจจะไม่สวยงามอะไรนักแต่เขาก็ทำมันด้วยใจจากมิตรภาพที่มีให้แก่สองพ่อลูกคู่นี้<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"><img src="https://i.imgur.com/jEks3nI.png" border="0"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “โอ้ พระเจ้า! มันน่ารักมาก ผมเห็นว่ามีชุดดีไอวายแบบนี้ขายที่ร้านสะดวกซื้อ นายถักมันเองเหรอ ขอบคุณนะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “ใช่ครับ จะว่างั้นก็ได้” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          รุ่นพี่ออสตินกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ดูเหมือนว่าเขาจะชอบอะไรแบบนี้นะ หรือเป็นรีแอคชั่นของดาราเวลาที่ได้รับของจากแฟนคลับก็ไม่รู้ ออสตินหยิบเส้นสีฟ้าสวมใส่ที่ข้อมือของตัวเองทันทีแล้วเหลือเส้นสีแดงเอาไว้ให้พ่อ เหมือนจะรู้ว่าคุณดีน่าจะชอบอะไรที่จี๊ดจ๊าดมากกว่า <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “พระเจ้าช่วย! ชอบกำไลของเธอจังเลย โบราณ น่าพิศมัย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          ส่วนคุณดีแซวลูกชายและคนให้ด้วยการเล่นละครเป็น ‘เรจิน่า จอร์จ จาก มีนเกิร์ลส์’ ทำเอาทั้งสามคนฮาครืนอยู่ตรงนั้น <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          ก่อนจะเริ่มการประชันเพลงที่มีแต่ฝ่ายตัวเอง (และสต๊าฟคุมเครื่องเสียง) เท่านั้นที่รู้ว่าเลือกเพลงอะไรมา ดีนก็ทานอาหารภายในงานให้พอกรุบกริบแล้วก็ดื่มไปพอประมาณเพราะคุณดีคะยั้นคะยอให้ดื่มจะได้มีความกล้า ทั้งที่คนอย่างดีนหน้าหนามาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว และพอเวทีพร้อมรุ่นพี่ออสตินก็กล่าวเปิดการประชันเพลง <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “อะแฮ่ม! ขอขัดจังหวะความสนุกของทุกคนสักครู่ และในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอย.. แต่ถ้าใครไม่ได้รอก็ขอโทษด้วยนะครับ” รุ่นพี่ไม่ทิ้งอารมณ์ขันแอบกระซิบประโยคหลังใส่ไมค์แต่ก็ได้ยินกันถ้วนทั่ว สร้างเสียงหัวเราะแก่คนในงานได้เป็นอย่างดี “บัดนี้ได้เวลาการประชันคาราโอเกะของคุณดีที่รักของทุกคน และคุณดีที่เติมตัวนอ.เข้าไป ดีน! บุตรแห่งโพไซดอนครับ!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          ซาวน์เอฟเฟคเปิดตัวช่างยิ่งใหญ่อลังการเหมือนกับงานประกาศรางวัลออสก้าอย่างไรอย่างนั้น พ่อลูกคู่นี้มีร้อยเล่นล้านจริง ๆ ทำเอาดีนอึ้งไปชั่วขณะ ระหว่างที่ยังไม่ทันตั้งตัวเขาก็ถูกคุณดีดันหลังให้ขึ้นไปเปิดตัวบนเวที เสียงตะโกนเชียร์ชื่อจากผู้ชมกลับมาอีกครั้ง แม้จะบอกว่าตัวเองหน้าหนาไร้ยางอายกับเรื่องแบบนี้แล้ว แต่เอาเข้าจริงมันก็เขินเหมือนกันนะ… <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “เอาล่ะครับ ทั้งคู่แนะนำตัวกันหน่อย มีอะไรอยากจะบอกกับผู้ชมไหม?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          คุณดีคว้าไมค์มาก่อน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “รักทุกคนนะจ๊ะ จุ๊บ ๆ” การบอกรักของซุป’ตาร์ประจำค่ายเรียกเสียงกรี๊ดวี้ดวิ้วออกมาจากเด็ก ๆ ค่ายฮาล์ฟบลัด บางคนก็ตะโกนตอบขึ้นมา “เราก็รักคุณดี” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          เป็นการบอกกับผู้ชมที่สั้นแต่ได้ใจ จากนั้นไมค์ก็ถูกเวียนมาหาดีน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “โอ้โห ไม่คิดว่าจะต้องแนะนำตัวผมเลยไม่ได้เตรียมสุนทรพจน์มา แต่ว่าผมยังไม่อยากตายไมค์ เอาเป็นว่าวันนี้จะพยายามให้ดีที่สุดนะครับ!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          พอจะเรียกเสียงหัวเราะได้บ้างก็ถือว่าโอเค ดีนรีบส่งไมค์กลับไปให้รุ่นพี่ออสตินสุดยอดเอ็มซีเปิดงานต่อก่อนที่เขาจะตายไมค์จริง ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “กติกาของการแข่งไม่มีอะไรมาก ทั้งคู่เลือกเพลงมาร้องหนึ่งเพลง ส่วนอีกฝ่ายที่เป็นคู่แข่งต้องมาเป็นแดนซ์เซอร์ประกอบเพลงนั้น เต้นแบบฟรีสไตล์ ไม่เน้นความถูกต้องสวยงามแต่ต้องสนุก แล้วใครได้เสียงกรี๊ดมากที่สุดจะเป็นผู้ชนะ ซึ่งในการแข่งนี้จะมีผมเป็นแดนซ์เซอร์ของทั้งสองเพลงด้วย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          จบจากที่ประกาศเสียงกรี๊ดโดยเฉพาะจากเด็กสาว ๆ ก็ดังกระหึ่มจนคนที่เป็นแฟนกันต้องมองหน้ากับการเสียอาการเกินเบอร์ของเจ้าหล่อน จากนั้นก็ตามคาด คนดูหยิบโทรศัพท์มือถือมาเตรียมถ่ายภาพกันแล้ว ซึ่งดีนก็ไม่ลืมจะส่งสมาร์ทโฟนของตัวเองให้สต๊าฟแซเทอร์ที่นัดกันไว้หลังเวทีให้บันทึกภาพให้หน่อยเช่นกัน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “โดยคุณดีจะเป็นผู้ร้องเพลงก่อน และก่อนจะเริ่มการแข่งขัน.. ทุกคนก็รู้ใช่ไหมว่าคุณดีเป็นเทพแห่งอะไร?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “เทพแห่งไวน์และงานเทศกาล!” เด็ก ๆ ตะโกนตอบขึ้นมา <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “ถูกต้องนะคร้าบ!” ออสตินชี้นิ้วมาข้างหน้าแล้วจากนั้นสต๊าฟก็ถือแก้วไวน์ขึ้นมาบนเวทีราวกับเตี๊ยมกันไว้แล้วแต่ว่าดีนไม่รู้  <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “เดี๋ยวนะ นี่ยังมีดื่มอีกเหรอครับ?” ดีนแอบเข้าไปกระซิบกับคุณดี เมื่อครู่ก็ถูกมอมมาจนเริ่มกรึ่มแล้วนะ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “หลังเวทีไม่นับ” ฝ่ายเทพก็ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะรับแก้วไวน์มาแล้วชูขึ้น “ดื่ม!!” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          โอเค ดื่มก็ดื่ม ไวน์ของคุณดียังอร่อยล้ำเหมือนเดิมแต่รู้สึกว่าแก้วนี้จะแรงกว่าแก้วก่อน ๆ ที่ถูกมอมเมา ตอนนี้ดีนคิดว่าสองพ่อลูกคู่นี้มันร้ายนัก นี่กะจะตัดกำลังเขาสินะ แต่ในเมื่อถูกท้าทายแบบนี้ก็ไม่ยอมหรอก สู้ตาย!! <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “เอาล่ะครับ ตอนนี้เครื่องก็น่าจะติดกันทุกคนแล้ว มาเริ่มการแข่งขันกันดีกว่า คุณดี ‘ไดโอนีซุส’ เทพแห่งไวน์ ในเพลง Smooth Criminal” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          เพียงได้้ยินชื่อเพลงหนุ่มผิวน้ำผึ้งก็อ้าปากค้าง ทีมสต๊าฟของคุณดีโยนหมวกเฟโดร่าสามใบขึ้นมาบนเวทีสำหรับสามคนที่ต้องร้องและเต้นบนนั้น เขากำลังอึ้งอยู่กับโปรดักชั่นแล้วคิดว่างานนี้คุณดีไม่ได้มาเล่น ๆ เทพน้ำเมาจริงจังกับเรื่องปาร์ตี้เสมอ! แต่ที่น่ากำหมัดที่สุดเลยคือ…<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          ‘คุณดีขี้โกงชะมัด! เพลงนี้มันมีเนื้อร้องเท่าไรกันเชียว แต่เรื่องเต้นเนี่ย…’ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          แทบจะเป็นลม.. โดยเฉพาะท่าซิกเนเจอร์อย่างท่าต้านแรงโน้มถ่วง แล้วคนเมาที่ต้องเต้นท่านั้นเนี่ยนะ.. ให้ตายเถอะโรบิน! <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          แต่ตอนนี้จะหันหลังกลับก็ไม่ทันเสียแล้ว มีแต่ต้องสนุกสุดเหวี่ยงไปกับเสียงเพลงที่คู่แข่งฝึกร้องมาอย่างดี 

<div style="text-align: center;"><iframe width="500" height="400" src="https://www.youtube.com/embed/q8w1d01Y2vY?si=iFlkg-oZMk-GAjmA&controls=0&autoplay=0" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen=""></iframe></div> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          Smooth Criminal เป็นเพลงที่ดังมาก ไม่มีนักเต้นคนไหนที่ไม่รู้จัก ดีนเต้นเพลงนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ห่างหายไปนานก่อนเข้าไฮสคูลเสียอีก กระนั้นเขาก็ยังพอจะจำสเตปการเต้นได้ แม้ไม่โปรเท่าดาราหรือนักปาร์ตี้มืออาชีพอย่างคุณดีและลูกชายแต่ก็ไม่ทำให้ตัวเองขายหน้า ซ้ำยังค่อนข้างเข้าขาได้ดีกับทั้งสองคนที่ซ้อมเพลงนี้มาจนเชี่ยวแล้ว จนมาถึงท่อนที่เป็นกังวล แม้คนที่ซ้อมมาก็ยังตะกุกตะกักถ้าไม่ใช่ทีมงานของ ไมเคิล แจ๊คสัน ตัวจริง ดีนเกือบล้มหน้าทิ่ม เขากางแขนว่ายอากาศอยู่แป๊บนึงก่อนจะดึงตัวเองกลับมาได้ ช่างน่าอายเหลือเกิน ส่วนคุณดี.. เขาเห็นอีกฝ่ายแอบติดเชือกไว้กับเอวตอนที่ทำท่าต้านแรงโน้มถ่วงนะ… <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">           เพลงของคุณดีจบลงไปพร้อมกับเสียงหอบของคนทั้งสาม แต่พอเห็นว่าคนดูสนุกสนานเขาก็ดีใจแล้วล่ะ รุ่นพี่ออสตินรับไมค์มาจากบิดาแล้วทำหน้าที่พิธีกรต่อ คนนี้สิที่น่าสงสารที่สุด รับบทหนักที่สุดของงานเลย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “โอ๊ย เหนื่อยจัง แต่ว่ายังหยุดพักไม่ได้” ดาราหนุ่มหัวเราะ “ถ้างั้นมาที่เพลงต่อไปของดีนบุตรแห่งโพไซดอนกันเลยดีกว่า ว่าแต่นายเลือกเพลงอะไรมานะ?” สิ้นเสียงถาม สต๊าฟคุมเสียงก็เปิดอินโทรเพลงขึ้นมาเป็นการสปอย เรียกเอาเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้มาก “โอ้ เพลงนี้นี่เองที่นายบอกผม! เพลงที่ขึ้นต้นด้วย T ของนักร้อง B ถ้างั้นเชิญทุกท่านรับชมเพลงต่อไปได้เลย Toxic จาก ดีน นีล เฮ้อ.. หวังว่าผมจะไม่ขาดใจตายไปก่อนนะ”<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;"> <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          ไม่รู้ว่าประโยคหลังนี้รุ่นพี่ออสตินเล่นมุกหรือว่าพูดจริง เพราะเพลงที่เขาเลือกมานี่ก็เป็นเพลงเต้นสุดในผับยุคเก้าศูนย์เลยเหมือนกัน ถามว่าเกิดทันเหรอ? ใช่ เกิดทันแต่ว่าโตไม่ทัน แต่เพลงนี้เขาก็เต้นมาจนช่ำเพราะคุณพ่อโดนัลด์ชอบเปิดฟังที่บ้าน… 

<div style="text-align: center;"><iframe width="500" height="400" src="https://www.youtube.com/embed/LOZuxwVk7TU?si=iFlkg-oZMk-GAjmA&controls=0&autoplay=0" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen=""></iframe></div>           “With a taste of your lips, I'm on a ride”          “You're toxic, I'm slippin' under”          “With a taste of a poison paradise” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          สวมวิญญาณ บริทนีย์ สเปียร์ เวอร์ชั่นเสียงเข้มหนึ่งวัน ใส่จิตวิญญาณของเจ้าหญิงเพลงป๊อบเข้าไปให้สุด และดูเหมือนว่าคุณดีกับรุ่นพี่ก็จะคิดเช่นเดียวกัน งานนี้ทั้งสามจึงมีสภาพไม่ต่างจากแก๊งสาวมีนเกิร์ลส์ในฉากเต้นเพลงคริสต์มาสงานโรงเรียน กว่าเพลงจะจบเขาทั้งร้องทั้งเต้นสุดเหวี่ยงจนขาแทบทรุด ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงเหนื่อยกว่าตอนซ้อมเต้นอีก เป็นเพราะไวน์ตัดกำลังของคุณดีแน่ ๆ <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          ดูเหมือนว่าการแข่งขันครั้งนี้ผลออกมาจะเสมอเพราะเสียงกรี๊ดจากผู้ชมมีพอ ๆ กันจนวัดค่าไม่ได้ ถึงแม้ส่วนใหญ่จะมาจากแฟนคลับของรุ่นพี่ออสตินก็เถอะ แต่ถ้าทุกคนสนุกก็ถือว่าวิน-วิน <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          พอจบการแสดงชายหนุ่มก็รับสมาร์ทโฟนกลับคืนมาจากแซเทอร์ที่เขาฝากถ่ายคลิป แต่อนิจจัง หมอนั่นไม่ได้เข้าไปโหมดถ่ายวีดีโอแต่ยังแช่อยู่โหมดถ่ายภาพ และรูปที่ได้เป็นภาพตอนที่ยังเซ็ตอัพเวทีไม่เสร็จอีก หมดกัน คราวหลังเขาจะไม่ไหว้วานแซเทอร์เรื่องเทคโนโลยี <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          .<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          .<span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          . <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “สวัสดีค่ะคุณพี่ดีน วันนี้ใส่สุดได้เริ่ดมั่ก ๆ น้องประทับใจ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “เธอชอบเหรอ งั้นก็ขอบใจนะ ไม่เสียแรงที่ฉันใช้เวลาซ้อมมาทั้งอาทิตย์แล้วล่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          อลิเซียควงแขนแฟนหนุ่มบ้านแอรีสมาชื่นชมเขาถึงหน้าเวที หญิงสาวดูจะไฮป์จริงอย่างที่นางพูดแต่เอลลิสแสดงสีหน้าเหม็นเบื่อออกมาอย่างเห็นได้ชัด อย่างแรกคงเพราะแฟนสาวคนสวยกรี๊ดรุ่นพี่ออสตินจนออกนอกหน้า อย่างที่สองต้องมาดูอย่างอื่นแทนที่จะได้เอาเวลาไปสวีทกับบี๋ของเขา และอย่างที่สามเอลลิสคงไม่ปลื้มที่หญิงสาวมาชื่นชมชายอื่นต่อหน้าต่อตา โดยเฉพาะบุตรแห่งโพไซดอนที่พ่อของเขาเพิ่งจะแพ้แคมเปญมาด้วย <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          นอกจากสองคนนี้เขายังเห็นเด็กสาวคุ้นหน้าจากบ้านอะโฟรไดท์ที่ชื่อว่า ‘เจโนวีฟ อีเมอร์สัน’ ยืนอยู่ข้างหลัง ที่รู้จักกันเป็นเพราะว่าเธอเป็นคนมาลงชื่อขอยาแก้ปวดท้องที่ห้องพยาบาล <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “ไง เจโนวีฟ เธอหายปวดท้องแล้วเหรอ?” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “สวัสดีค่ะ ยังไม่หายเลยแต่ว่าฉันมาหาอะไรกินในงานก่อนจะไปพักผ่อนน่ะ” เด็กสาวตอบด้วยรอยยิ้ม แต่คงจะสดใสมากกว่านี้หากว่าเธอไม่ได้อยู่ในอาการปวดท้องอยู่ “งั้นเดี๋ยวขอตัวก่อนนะคะ” เธอค้อมศีรษะให้เล็กน้อยก่อนจะปลีกตัวออกมาหญิงสาวขยับปากอ่านจับใจความได้ว่า ‘ไปก่อนนะคะ เบื่อพวกคลั่งรักมาก ๆ’ ก่อนจะชี้ไปที่พี่น้องร่วมสายเลือดและแฟนหนุ่มโดยที่ทั้งสองไม่เห็นอากัปกิริยานั้น ๆ แต่คนที่รู้เรื่่องเนี่ยสิ ต้องกลั้นขำแค่ไหนเธอคงไม่รู้หรอก <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “โอเค ๆ หายไว ๆ นะเจโนวีฟ” โบกมือลาสาวน้อยเรือนผมสีแพล็ตตินั่มบลอนด์เสร็จก็หันกลับมาสนทนากับอลิเซียต่อ “ฉันเองก็ว่าจะไปพักผ่อนเหมือนกัน วันนี้โดนคุณดีมอมซะเยอะเลย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “โธ่ น่าเสียดาย กะว่าจะขอแดนซ์กับคุณพี่ด้วยซะหน่อย แต่เอาไว้วันหลังก็ได้ค่ะ” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          ประโยคนั้นของแฟนสาวทำเอาเด็กหนุ่มกล้ามล่ำถึงกับถลึงตาใส่ เอาจริงเขาอยากเลี่ยงที่จะปะทะคนที่เคยลวงให้เขาไปตายที่ร้านป้าเอมด้วยล่ะ ดีที่รุ่นพี่ออสตินเตือนไว้ก่อน ไม่งั้นที่ลองไอแลนด์คงมีหินโมอายที่หล่อที่สุดประดับไว้เสียแล้ว <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          “งั้นสนุกกับปาร์ตี้นะ อลิเซีย หลานชาย” <span style="background-color: transparent; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-position: normal; vertical-align: baseline; white-space-collapse: preserve;">          บอกลาเสร็จก็รีบเดินออกมา ถึงจะไม่อยากมีเรื่องแต่ห้ามความปากไวของตัวเองไม่ได้เลยจริง ๆ… <img src="https://lh7-us.googleusercontent.com/YsRAucEEsOTstmaWTjC_sAz-7onmLpn-ZWrxIyGr_E9tD8ZUEpMx4QD-8N5Lz-1jJ9qGMJqoKejkLfutiQgz2W62Zx1sGKZhV4RlXnt0fQsRr51KBii2dOKhZzr4_vZXPZFq2N3AUdCc7ZuPa9bxtm8" width="583" height="67">สรุป
แข่งร้องคาราโอเกะกับคุณดี โดยมีรุ่นพี่ออสตินเป็นพิธีกรและแดนเซอร์ทั้ง 2 เพลงมอบ [กำไลเชือกถัก] ให้ [ไดโอนีซุส] และ [ออสติน อ๋าว]
+2 โบนัสพิเศษจากน้ำหอมBELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15ทักทาย เอลลิส อลิเซีย และเจโนวีฟหน้าเวที

Dean โพสต์ 2024-3-18 00:12:52

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-5-25 21:53 <div align="center"><img width="200" _height="35" src="https://lh7-us.googleusercontent.com/zku4vvCWvgO72uek3kB1Ljd-nTygJw1F4RLQUbG0mOdblgSgN8xZ2UOBAjZEuOuHFPbqlv4DCmgxOs7t4vPKhbAcwXnXU6kU1rd7qJXj5tLxS4rOb6DkXcMzcbuJYU9PErsXVClNl6Z_esDR5GXofq4" border="0" alt="">036<img width="200" _height="35" src="https://lh7-us.googleusercontent.com/1P-pvi4IVi9kRz4moYxhPsPtWpK1qsu6-s7VQt5jRz9vmoS3RFueOo7x8bLg6cJvjLpu6J3IGiS5qtCEWo-t3aIBxqnN0MuvF7xwtRRlx_G8p7ZtEdsA5nMeibZEM-xwWoRLofuke84Hshc5nr0ZffY" border="0" alt=""></div><div align="center">วันนี้ขอเบา ๆ</div><div align="left"> </div><div align="left">          เมื่อคืนจัดหนักเกินไปแถมยังนอนไม่ค่อยหลับ วันนี้ดีนจึงมาปาร์ตี้แบบเอเนอร์จี้ตกไปเหลือแค่ประมาณหกสิบเปอร์เซ็น แต่เพียงเท่านี้ก็เหลือเฟือสำหรับการกินดื่มเล็กน้อย (ย้ำว่า ‘เพียงเล็กน้อย’) ลดการเต้นลงแล้วก็หันมาพูดคุยกับเด็ก ๆ คนอื่นในปาร์ตี้แทน วันนี้บรรยากาศจึงเป็นไปในรูปแบบชิล ๆ สบาย ๆ ไม่ดุเดือดเหมือนสามครั้งก่อนหน้าที่เดือดไฟลุก</div><div align="left"> </div><div align="left">          ก่อนอื่นไม่ลืมเข้าไปทักทายเจ้าภาพของงานจากบ้านไดโอนีซุส วันนี้เขาเห็นทั้งสองยังฟิตปั๊งเหมือนเดิม</div><div align="left"> </div><div align="left">          “สวัสดีครับคุณดี รุ่นพี่ออสติน”</div><div align="left"> </div><div align="left">          “สวัสดีดัน นุ๊ค” คุณดีทักตอบ ไม่ลืมเปลี่ยนชื่อให้เหมือนเดิม</div><div align="left"> </div><div align="left">          “สวัสดีดีน วันนี้ดูเอื่อย ๆ นะ พลังงานหมดเหรอ”</div><div align="left"> </div><div align="left">          “นิดหน่อยครับ กะว่าจะถนอมร่างกายไว้ด้วย คิดว่าอาทิตย์หน้าจะเอาจริงเอาจังกับการฝึกแล้วครับ ให้อยู่แต่ในค่ายไปตลอดชีวิตก็คงไม่ดีใช่ไหมล่ะ”</div><div align="left"> </div><div align="left">          “ไม่ดีแน่ ถึงคุณพ่อจะจัดปาร์ตี้ให้ได้ แต่อดไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกผมว่าคุณคงเหี่ยวตายแน่” รุ่นพี่ออสตินน่าจะอ่านใจเขาออก ตามประสาหนุ่มผู้ชื่นชอบความสำราญเหมือนกัน “ถ้างั้นก็ไปหาอะไรกินก่อนเถอะ แล้วก็รีบเข้านอนนะ”</div><div align="left"> </div><div align="left">          “งั้นขอตัวก่อนนะครับ”         </div><div align="left"> </div><div align="left">          ดีนทักทายทั้งสองคนเพียงแค่นั้นก่อนจะไปมุงอยู่ที่โต๊ะอาหาร หยิบเอาน้ำพันช์กับบาร์บีคิวเสียบไม้ย่างติดมือมากิน แล้วไปดูกลุ่มเด็กที่หยิบกีต้าร์มาล้อมวงเล่นดนตรีกัน เหมือนว่าเด็กพวกนี้จะเป็นคนที่ยังไม่ถูกรับรองชื่อ แต่ดูจากฝีมืออาจจะถูกรับรองให้กลายเป็นสายเลือดอะพอลโล่ได้ไม่ยาก ..มั้ง เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าลูกจำเป็นต้องมีพรสวรรค์เหมือนกับพ่อแม่ของตัวเองหรือไม่ อย่างตัวเองชอบเล่นน้ำ แต่ว่ายน้ำไม่บ่อยเพราะการเป็นคนสายตาสั้นจะมองอะไรแทบไม่เห็นเมื่ออยู่ในน้ำ แว่นตาว่ายน้ำสำหรับคนสายตาสั้นก็มีถึงแค่ -500 แต่สำหรับคนที่สั้น -800 ก็ยังเห็นภาพเลือนลางอยู่ดี สรุปได้ว่าแม้จะว่ายน้ำไม่เก่งแต่ก็เอาตัวรอดจากการจมน้ำได้ ซึ่งหากไม่มีปัญหาด้านสายตาเขาคงจะว่ายน้ำบ่อยขึ้นและเก่งกว่านี้</div><div align="left"> </div><div align="left"><div align="center">

<iframe width="400" height="220" src="https://www.youtube.com/embed/fOMi1RMVoeU?si=iFlkg-oZMk-GAjmA&controls=0&autoplay=0" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen=""></iframe>

</div></div><div align="left"> </div><div align="left">          “พี่ดีนลองไหม?”</div><div align="left"> </div><div align="left">          มือกีต้าร์รุ่นเยาว์ทำท่าจะส่งเครื่องดนตรีมาให้เพราะเห็นว่าเขาดูจะเอ็นจอยกับการฟังเพลงและร้องเพลงไปกับเด็ก ๆ กลุ่มนี้</div><div align="left"> </div><div align="left">          “ให้ฉันลองเหรอ ไม่ได้เล่นมานานแล้วนะ ตั้งแต่ปีหนึ่งได้” เขารับกีต้าร์มาจับคอร์ดแล้วลองเกา ตอนนี้จำได้อยู่ไม่กี่คอร์ดแล้วสิ เนื้อเพลงก็จำไม่ได้เลย “รู้สึกว่าฉันจะจำได้แค่คอร์ดซีคอร์ดเดียว ดูท่าว่าพวกนายต้องสอนฉันเล่นใหม่หมดแล้วล่ะ”</div><div align="left"> </div><div align="left">          ระหว่างที่กำลังเปิดคอร์สพิเศษสอนกีต้าร์กันอยู่นั้นเองก็มีเด็กหนุ่มสาวคู่หนึ่งเข้ามาทักทาย</div><div align="left"> </div><div align="left">          “สวัสดี ทำอะไรกันอยู่เหรอ?”</div><div align="left"> </div><div align="left">          เด็กสาวผมทองที่ชื่อว่าลิเลียน่าสายเลือดแห่งเทพีอะธีน่าเอ่ยทักกลุ่มนักดนตรีไร้บ้าน ตอนที่เธอไม่ได้เมาบุคลิกแทบจะเปลี่ยนไปจากตอนที่พบกันครั้งแรกไปโดยสิ้นเชิง แต่ที่เหมือนกันก็คือเธอยังคงควง ‘แฟนหนุ่ม’ (?) ไปด้วยทุกที่ แต่เรื่องนี้ดีนไม่เอามาล้อหรอก วัยเท่านี้จะคบหาใครเป็นเรื่องธรรมดา ขอแค่ป้องกันให้ดีจะได้ไม่เกิดเรื่องผิดพลาดก็พอ</div><div align="left"> </div><div align="left">          “สอนกีต้าร์กันอยู่น่ะ พวกเธอสนใจด้วยไหม?”</div><div align="left"> </div><div align="left">          เด็กสาวหันไปมองหน้าหนุ่มอะโฟรไดท์ที่มาด้วยกันก่อนจะนั่งร่วมวง</div><div align="left"> </div><div align="left">          “เราเพิ่งจะคุยกันครั้งแรกใช่ไหม? ฉันดีน นีล ยินดีที่ได้รู้จัก” ดีนเอ่ยทักเพื่อนชาย(แฟน)ของลิเลียน่า ส่วนเรื่องเป็นลูกใครนั้นเขาไม่ได้บอกเพราะไม่ได้เห็นความสำคัญของลำดับเทพ</div><div align="left"> </div><div align="left">          <a href="home.php?mod=space&uid=2" target="_blank">@Daemon</a>    </div><div align="left"> </div><div align="left">          พอกลุ่มเด็ก ๆ เริ่มใหญ่ขึ้นก็มีบางคนในนั้นเปิดบทสนทนาเม้าท์มอย</div><div align="left"> </div><div align="left">          “ดูเหมือนว่าผลสรุปแคมเปญของวันกะเทยผ่านศึกและอนุรักษ์สัตว์ทะเลจะออกแล้วนะ”</div><div align="left"> </div><div align="left">          “พนันกันไหม? เทพแอรีสแพ้ 3 ดรักม่า” เด็กอีกคนนึงในกลุ่มพูด</div><div align="left"> </div><div align="left">          ดีนเริ่มเหลียวซ้ายแลขวาดูว่าเอลลิสอยู่แถวนี้ไหม พอเห็นว่าอีกฝ่ายนั่งจู๋จี๋อยู่กับแฟนสาวที่อีกมุมไกลลิบก็โล่งใจ ถ้าได้ยินก็แปลว่าต้องมีสกิลหูทิพย์แล้ว ตอนนี้เด็ก ๆ ดูจะเทข้างแอรีสแพ้กันจนไม่มีใครกล้าลงข้างแอรีสชนะกันเลยสักคน</div><div align="left"> </div><div align="left">          “พี่ดีนล่ะว่าไง?”</div><div align="left"> </div><div align="left">          “อ้อ ฉันรู้ผลแล้วน่ะ ขอผ่านการพนันแล้วกัน ไม่งั้นจะเรียกว่าโกง”</div><div align="left"> </div><div align="left">          “เออใช่ พี่แกมีเส้นสายฝั่งท่านโพไซดอน… แล้วลิเลียน่ากับเดม่อนล่ะ?”</div><div align="left"> </div><div align="left">          @Daemon</div><div align="left"> </div><div align="left">          “เอาล่ะเฉลย สรุปว่าท่านแอรีสก็แพ้รวดจริง ๆ นั่นแหล่ะ”</div><div align="left"> </div><div align="left">          เด็ก ๆ ส่งเสียงหัวเราะคิกคักกันจนดีนชักเริ่มเห็นใจลูกพี่ลูกน้องเทพขี้โมโหคนนั้นแล้วสิ… </div><div align="left">          </div><div align="left">          “แคมเปญวันกะเทยผ่านศึก พี่กะทั้งสองประเทศปรับทำความเข้าใจกันได้ด้วยดีเลยไม่เกิดสงครามในภูมิภาค ส่วนแคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเลมีคนมาโหวตมากมายจนกลายเป็นประเด็นร้อน เห็นว่าตอนนี้ UN มีมติให้สงวนพันธุ์สัตว์ทั้งสองประเภทเอาไว้ ห้ามล่า ทะเลก็เลยสงบสุขใช่ไหมฮะพี่ดีน?”</div><div align="left"> </div><div align="left">          “ก็ประมาณนั้นแหล่ะ แล้วมีเรื่องวงในอีกเรื่องที่พวกนายอาจไม่รู้” พอเขาพูดแบบนี้เด็ก ๆ ก็เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ “เพราะว่าแคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเลชนะเลยเหมือนว่าจะมีปาร์ตี้ริมชายหาดด้วย ส่วนรายละเอียดขออุบไว้ก่อน…” เขาเว้นช่วงให้ดูน่าตื่นเต้นก่อนจะเฉลยออกมาพร้อมเสียงหัวเราะ “เพราะว่าฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีอะไรบ้าง”</div><div align="left"> </div><div align="left">          @Daemon</div><div align="left"> </div><div align="left">          เวลาแห่งการเฉลิมฉลองและเม้าท์มอยผ่านไปไวจนเริ่มดึก แล้วตอนนี้คนอดนอนก็ง่วงเต็มแก่จนแจก ‘สาม’ หาวไปแล้วหลายครั้งจนกลายเป็นเลขยกกำลัง</div><div align="left"> </div><div align="left">          “โอ๊ย ง่วง  ไม่ไหวละ ฉันขอตัวก่อนดีกว่า แล้วจะมาเรียนกีต้าร์ด้วยใหม่” ชายหนุ่มผู้โตที่สุดในกลุ่มคืนกีต้าร์สู่มือเจ้าของ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วปัดเศษหญ้าออกจากกางเกง “บายนะทุกคน บายลิเลียน่า เดม่อน แล้วเจอกันใหม่”</div><div align="left"> </div><div align="left">          จากนั้นเขาก็ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มเด็ก ๆ แล้วตรงเข้าบ้านโพไซดอนไปเตรียมอาบน้ำนอนทันที</div><div align="left"> </div><div align="center"><img width="583" _height="67" src="https://lh7-us.googleusercontent.com/eqsJ1_LrVDP1ii7h0qoH_c4EdoWoTmOXQbfaU-gcEvf6EdM1bo75YtZGS-KdKyhr2PjYo3Jmj_PC2OpFRO2LqSnx7aRQBWIICzV5etkWtElofq_WShjJ6p8C6e4hYS2eCKF-buVQjDVWvvslLy2qR-k" border="0" alt=""></div><div align="center">สรุป</div><div align="center">เข้าร่วมงานทักทาย คุณดี กับ ออสติน อ๋าว (ไม่ได้ให้ของขวัญ)</div><div align="center"><div align="left" style="text-align: center;">+2 โบนัสพิเศษจากน้ำหอม</div><div align="left" style="text-align: center;">BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15</div>เรียนกีต้าร์กับกลุ่มเด็กที่ยังไม่ได้ถูกรับรองบุตร</div><div align="center">เดม่อน และ ลิเลียน่า Join to Party</div><div align="center">ฟังข่าวลือ วันกะเทยผ่านศึก (เคยรับรางวัลแล้ว)</div><div align="center">ฟังข่าวลือ แคมเปญอนุรักษ์สัตว์ทะเล +10 EXP</div>

Daemon โพสต์ 2024-3-18 01:07:12

Dean โพสต์ 2024-3-24 02:26:40

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-5-25 21:55 <span style="font-size: medium; font-family: Sarabun; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; font-weight: 400; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><img src="https://lh7-us.googleusercontent.com/sCEMZXGRiFl_zKTLX6bdVVtaZ93ex_0v7JyVnd7K810rxFUO5fgvijUEMkLyebw09BZWNQgeFtjRpDS9Tfwmh5QK3GmswUYI4aIrR9OhhfO-AyNBiUU3tsxp_7-4vld8UhmHBbRw0I7xnHRP9ihxc_I" width="200" height="35" style="margin-left:0px;margin-top:0px;">046<span style="font-size: medium; font-family: Sarabun; color: rgb(255, 165, 0); background-color: transparent; font-weight: 700; font-style: normal; font-variant: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><img src="https://lh7-us.googleusercontent.com/889_0hEk96g4zXDvLPDmzr62HThB6fcVeeJLgdkhVIBu55YJZQZZNsBJPmUXEp0kwloPA7PaLjfW9a7mWiReyysaxJHYhCMCqCl4L5VhIsjSg93BCO6kEj9bII6JVGy74zNpdEDaRyl4WCDG563DLx8" width="200" height="35" style="margin-left:0px;margin-top:0px;">วันเสาร์คือวันหยุด              หากพระเจ้าตามหลักศาสนาใช้เวลาสร้างโลกหกวัน… วันที่หนึ่งแยกแสงสว่างออกจากความมืด วันที่สองแยกท้องนภาออกจากผืนน้ำ วันที่สามสร้างแผ่นดินและพืชพรรณ วันที่สี่สร้างตะวัน จันทรา และดาราเพื่อกำหนดวันเวลา วันที่ห้าสร้างสัตว์น้ำและสัตว์ปี วันที่หกถึงได้สร้างสิ่งมีชีวิตบนผืนดินรวมถึงมนุษย์อย่างอาดัมและเอวา นับว่าเป็นการทรงงานร้อนที่หนักหน่วงยิ่งกว่าการสร้างกรุงโรมให้เสร็จภายในหนึ่งวัน พระเจ้าอาจจะใช้เวลาถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวันในการทำงาน ส่วนมนุษย์อย่างดีนที่มีกฎหมายแรงงานรองรับขอทำงานแค่ห้าวันก็พอ              ย้อนกลับไปดูกันดีกว่าว่าสัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์เขาทำอะไรไปบ้าง…             วันจันทร์ ออกไปส่งจดหมายถึงดาริน่า… จบหนึ่งวัน             วันอังคาร ไปฝึกพื้นฐานการต่อสู้ด้วยการทำสมาธิกับอาจารย์ไครอน… จบหนึ่งวัน             วันพุธ เข้าคลาสวิชาหอกและโล่ ครั้งที่ 1 แล้วถูกยัยผู้หญิงใจยักษ์หวดจนเลือดกำเดาไหล… จบหนึ่งวัน             วันพฤหัสบดี เข้าคลาสวิชาหอกและโล่ ครั้งที่ 2 แล้วถูกยัยผู้หญิงใจมารเล่นละครบีบน้ำตาใส่ แต่ผลดีคือพอจะเรียนรู้สเตปการต่อสู้เข้าหัวขึ้นมาอีกนิด… จบหนึ่งวัน             วันศุกร์ ดีนเข้าคลาสหอกและโล่ ครั้งที่ 3 ได้คุยกับยัยผู้หญิงใจโหดจนพอจะทำความเข้าใจกันได้มากขึ้น แล้วก็เรียน ๆ ฝึก ๆ จนหลุดออกจากการเป็นนักเรียนท้ายห้อง จากนั้นก็ไปช่วยเจโรมแต่งสถานที่จัดงานที่ชายหาด… จบไปอีกหนึ่งวัน อา.. วันนี้รู้สึกว่าทำตัวมีประโยชน์ชะมัดเลย              แล้วไหงถึงเปิดตอนมาด้วยการสรุปเรื่องราวหนึ่งอาทิตย์เหมือนตอนสุดท้ายของซีรี่ย์ที่ดันมีเนื้อหาสุดพีคอยู่ในตอนที่แล้วแบบนี้กันล่ะ? ไม่ได้หมายความว่าชีวิตของเขาจะจบตามสรุปที่กล่าวมาหรอกนะ แต่เพราะว่าวันนี้ที่เป็นวันที่หก ดีนนอนอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ๆ ในห้องนอนชายบ้านโพไซดอนทั้งวันยันมืด ประทังชีพด้วยอาหารกล่องจากมินิมาร์ทที่ซื้อตุนเอาไว้ หากคิดว่าเรื่องราวในวันจันทร์ดูไร้ประโยชน์ที่สุดแล้ว บอกตรง ๆ เลยว่าวันนี้เขาปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยสูญเปล่ากว่าวันจันทร์สักสิบเท่าได้              แต่วันนี้มีปาร์ตี้นี่นา…              ดีนค่อย ๆ กระดึ๊บลงมาจากเตียงนอน หลังได้รับพลังฮีลจากเตียงนอนนุ่ม ๆ ที่นอนขลุกเกินสิบชั่วโมง อาการปวดเนื้อปวดตัวจึงผ่อนบรรเทาลงไปได้หลายส่วน เขาแต่งตัวหล่อกว่าเดิมนิดหน่อยด้วยการโกนหนวด ฉีดน้ำหอม (ที่ก็ฉีดมาทุกวัน) สวมใส่แจ็กเก็ตตัวเก่งแทนชุดเกราะ จากนั้นก็เดินออกจากบ้านโพไซดอนไม่ถึงสิบเก้าก็ถึงหน้ากองไฟที่จัดงานเลี้ยงของคุณดี รู้สึกว่าสัปดาห์นี้ผู้คนที่มาปาร์ตี้จะบางตา คงเพราะปาร์ตี้ที่ถี่เกินไปทำให้ไม่รู้สึกเร้าใจอีกต่อไป เหมือนกับที่ดูหนังและซีรี่ย์มาร์เวลปีละตั้งห้าหกเรื่องนั่นแหล่ะ ขนาดคนที่ชอบปาร์ตี้อย่างดีนยังรู้สึกว่าไม่ค่อยอยากจะเมาในวันนี้เลย แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะเมื่อวานเขาเพิ่งเมากรึ่ม ๆ มาจากปาร์ตี้วันเกิดของหญิงสาวบ้านอะโฟรไดท์              “สวัสดีครับคุณดี รุ่นพี่ออสติน”              มาถึงงานก็ทักทายเจ้าภาพตามมารยาท วันนี้เขาไม่มีของอะไรมาให้ทั้งสองคนเลย ก็อย่างว่า.. ให้อาหารเวฟจากมินิมาร์ทกับเจ้าของปาร์ตี้คงดูไม่ดี              “สวัสดีดีน”              “สวัสดี ดูน น็อกซ์ วันนี้มาช้านะ”              คุณดีเอ่ยคำทักทายโดยไม่ลืมจะแปลงชื่อให้ เหมือนจะเข้ากับสถานการณ์หนังใหม่ที่เข้าฉายในช่วงนี้ น่าเสียดายที่พออยู่ค่ายแล้วไม่มีโอกาสได้ดูหนังเลย ถ้างั้นลองงอแงใส่คุณดีดูดีกว่า เผื่ออีกฝ่ายจะมีเส้นสายหาหนังมาฉายได้บ้าง              “คุณดี ผมอยากดูดูน พาร์ท สองจังครับ” ลองออดอ้อนเทพแห่งปาร์ตี้ด้วยน้ำเสียงตะแง้ว ๆ เผื่อว่ามันจะน่าเอ็นดูขึ้นมาบ้าง              “อ้อ ก็ออกไปดูที่โรงหนังสิ” คุณดีตอบออกมาหน้าตาย ผลลัพธ์กลับตรงกันข้าม คุณดีเย็นชาใส่สุด ๆ แต่ก็รู้ว่าเป็นการแสดงแหล่ะ              “ออกไปได้ซะที่ไหนกันล่ะครับ ข้างนอกอันตรายซะขนาดนั้น แบบว่าคุณดีหรือรุ่นพี่ออสตินพอจะมีเส้นสายเอาหนังกลางแปลงมาฉายหน่อยได้ไหม?”              “อ้อ ไม่มี แต่อัลไทน์อาจจะมีเส้นก็ได้” คุณดีหันไปทางลูกชาย จาก ออสติน กลายเป็นชื่อ อัลไทน์ ไปแล้ว              “โธ่ คุณพ่อครับ ผมเป็นนักแสดงจีนนะ ไม่ใช่นักแสดงฮอลลีวูด แต่ถึงจะใช่ก็คงเอาหนังชนโรงออกมาฉากให้ไม่ได้หรอกครับถ้าไม่ใช่ เดอนี วีลเนิฟว์”              “โอ้ แย่จัง งั้นเธอก็คงจะอดแล้วล่ะ ดริว นาฟ”              “เดี๋ยวนะ เมื่อกี้คุณยังเรียกผมว่า ดูน น็อกซ์ อยู่แหม่บ ๆ” ดีนหัวเราะขำ เหลือจะเชื่อกับเขาเลยจริง ๆ เปลี่ยนชื่อคนอื่นได้ไวกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสีเสียอีก              “นายอยากจะดูจริง ๆ เหรอดีน ผมว่าผมมีไอเดียอยู่นะ” ออสตินที่เพิ่งบอกไปตะกี้ว่าหาหนังถูกลิขสิทธิ์มาฉายให้ไม่ได้ กลับบอกว่ามีไอเดียแถมแววดายังมีประกายวิบวับขี้เล่นอีกต่างหาก “เอาไว้ถ้าทำสำเร็จ ลองมาปาร์ตี้พรุ่งนี้ดู อาจจะได้ดูดูนก็ได้นะ”              “โอ้! จริงเหรอครับ ไหงจู่ ๆ ถึงจะได้ดูกระทันหันขนาดนั้น คงไม่ใช่ว่าเป็นหนังซูมผิดลิขสิทธิ์ใช่ไหม?”              “ไม่ผิดลิขลิทธิ์ ไม่ผิดแน่นอน ทั้งภาพ เสียงสี คมชัด ถูกกฎหมายลิขสิทธิ์อีกด้วย แม้พวกเทพจะไม่แคร์เรื่องกฎที่มนุษย์สร้างก็เถอะ” รุ่นพี่ออสตินยกมือปัดอากาศว่าอย่าไปใส่ใจ “พรุ่งนี้นายคอยดูได้เลย แต่ผมขอไปเช็คดูก่อนว่าพอจะหามาได้จริงหรือเปล่า”              “โอเค เอางั้นก็ได้ครับ ถ้างั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปหาอะไรทานก่อนนะครับ แล้วเจอกันใหม่ทั้งสองคน”              ชายหนุ่มปลีกตัวออกมาจากผู้จัดงานทั้งสองในนามไดโอนีซุส สองพ่อลูกเทพน้ำเมากับเดมี่ก็อดกระซิบกระซาบบางอย่างแล้วหัวเราะกันคิกคักหลังจากที่ดีนเดินออกมา              แม้ว่างานจะกร่อยลงแต่อาหารยังอยู่ในระดับเลิศหรูอลังการ แค่ได้กินของอร่อย ๆ พวกนี้ก็เพียงพอแล้วมั้ง เขาตักของอร่อยมาเยอะแยะจากนั้นก็ไปที่กองไฟในจุดที่กลุ่มเด็กนักดนตรีเคยเล่นเพลงกันอยู่              “ฮาย สวัสดี” ดีนนั่งลงที่ว่าง ก่อนจะหันมองกลุ่มเด็กเหล่านี้ รู้สึกเหมือนกลุ่มเล็กลงจากครั้งก่อน ราวกับว่าคนจะหายไปสองสามคน “อ้าว วันนี้คนมากันแค่นี้เองเหรอ?”              “สวัสดี ใช่ครับ คนอื่น ๆ ไปทำภารกิจ” เด็กหนุ่มในกลุ่มตอบคำถาม              “อ้อ ภารกิจ.. ว่าแต่ฉันไม่ได้ไปดูบอร์ดนานแล้วแฮะ ไม่รู้ว่ามีอะไรอัพเดทขึ้นมาบ้าง”              “ก็หลายอย่างอยู่ค่ะ มีแต่ภารกิจอันตรายที่พวกเราน่าจะทำไม่ไหว” เด็กสาวในกลุ่มเอ่ยสมทบ แล้วทุกคนตรงนี้ก็ต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วย              “อืม.. ภารกิจอันตรายสินะ” ดีนหันไปยิ้มให้กับทุกคนที่อยู่ตรงนี้ “ถึงพวกนายจะไม่กล้าก็ไม่เป็นไร คนที่รักตัวกลัวตายคือคนฉลาด เชื่อฉันสิ”              เด็กคนอื่น ๆ ยิ้มตอบแหย ๆ ดีนรู้ว่าพวกเขาเองก็อยากจะมีความกล้าเหมือนวีรบุรุษในตำนาน แต่การรักชีวิตตัวเองก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิด และมันสำคัญที่สุดเลยด้วยซ้ำ ซึ่งดีนก็จัดอยู่ในกลุ่มคนประเภทนี้ จะถูกหาว่าเป็นพวกขี้แพ้ขี้ขลาดหรืออะไรก็ช่าง เชิญว่ามาได้เลย ศักด์ศรีนั้นกินไม่ได้ การมีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัยสิคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุด              จะว่าไป.. เหมือนเพิ่งนึกออกว่ากลุ่มเด็กโตกลุ่มแรกที่ออกไปทำภารกิจ ก็หายไปนานร่วมเดือนแล้วยังไม่กลับมากันเลย หวังว่าพวกนั้นจะปลอดภัยนะ              “แล้ววันนี้จะเรียนกีต้าร์กันต่อไหมฮะ?” หนุ่มนักกีต้าร์ผู้ไร้การรับรองจากทวยเทพเอ่ยถาม แลดูกระตือรือร้นอยากสอนผู้ที่มีจิตรักในเสียงเพลงให้เล่นกีต้าร๋เป็นอยู่มาก              “จริงด้วย เอาสิ ถ้านายยังไม่เบื่อที่จะสอนฉันก็รบกวนด้วยนะ”              พอดีนตอบรับเด็กนักกีต้าร์ก็ส่งเครื่องดนตรีให้แล้วก็สอนการเล่นเพลงต่อจากครั้งที่แล้ว คลาสกีต้าร์แสนเรียบง่ายไม่ตึงเครียดเหมือนตอนเรียนคลาสต่อสู้ แถมยังเรียนไปกินไปได้ด้วย ใช้เวลาอยู่ร่วมชั่วโมงดีนก็พอจะดีดกีต้าร์เป็นเพลงขึ้นมาบ้างแล้ว 

<div style="text-align: center;"><iframe width="400" height="220" src="https://www.youtube.com/embed/17vfJhuHnRM?si=iFlkg-oZMk-GAjmA&controls=0&autoplay=0" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen=""></iframe></div> <img width="583" _height="67" src="https://lh7-us.googleusercontent.com/eqsJ1_LrVDP1ii7h0qoH_c4EdoWoTmOXQbfaU-gcEvf6EdM1bo75YtZGS-KdKyhr2PjYo3Jmj_PC2OpFRO2LqSnx7aRQBWIICzV5etkWtElofq_WShjJ6p8C6e4hYS2eCKF-buVQjDVWvvslLy2qR-k" border="0" alt="" style="border: 0px; vertical-align: middle; font-family: "TH SarabunPSK"; font-size: x-large;"> <div align="center" style="outline-style: none;">สรุป </div><div align="center" style="outline-style: none;">เข้าร่วมงานทักทาย คุณดี กับ ออสติน อ๋าว (ไม่ได้ให้ของขวัญ)</div><div align="center" style="outline-style: none;"><div align="left" style="outline-style: none;"><div style="text-align: center;">+5 โบนัสพิเศษจากน้ำหอม</div><div style="text-align: center;">BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15</div></div>เรียนกีต้าร์กับกลุ่มเด็กที่ยังไม่ได้ถูกรับรองบุตร</div>

Dean โพสต์ 2024-3-25 02:28:27

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-5-25 21:56

https://lh7-us.googleusercontent.com/l752vk-rC0ZdNKdzZEEWbufcxF2FOIZRzL7MEIXGcxb8KzTNwxbvUQhITx7ZcvIRlEg7GIIKpFc2zTGANCPcPwzPizBVTGvA1OYNxUO9HiazTypls8bM9bT3Z-pkEZ8a3cgZGJIGq7Lb5esPwiaSvAU049https://lh7-us.googleusercontent.com/l752vk-rC0ZdNKdzZEEWbufcxF2FOIZRzL7MEIXGcxb8KzTNwxbvUQhITx7ZcvIRlEg7GIIKpFc2zTGANCPcPwzPizBVTGvA1OYNxUO9HiazTypls8bM9bT3Z-pkEZ8a3cgZGJIGq7Lb5esPwiaSvAUคุณหลอกดาว!
         มาร่วมงานตามที่นัดกันไว้ด้วยการรออย่างใจจดใจจ่อ แต่พอเห็นว่าวันนี้มีจอโปรเจ็คเตอร์ขนาดใหญ่ตั้งอยู่ แสดงว่าคำขอของเขาเป็นผลและรุ่นพี่อออสตินทำสำเร็จ ดีนวกไปร้านสะดวกซื้อก่อนที่จะเข้าร่วมในปาร์ตี้ อย่างน้อยก็ต้องมีของขวัญตอบแทนแก่ผู้มีพระคุณสักนิดอ่ะเนอะ มาปาร์ตี้ที่เต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่มแบบนี้ พอซื้ออาหารเพิ่มก็ออกจะแปลก ๆ เหมือนไม่ถูกใจรสมือแม่ครัว ดีนเลยเดินวนหาแถว ๆ มุมเกมแล้วในที่สุดเขาได้ก็ได้การ์ดเกมมาสองเกม
https://i.imgur.com/B3OU8DC.pnghttps://i.imgur.com/tiJ9649.png

         ไพ่สำรับแรกคือการ์ดเกมอูโน่ที่หลาย ๆ คนรู้จักกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว ส่วนอีกสำรับคือการ์ดเกมที่ชื่อว่า ‘สงครามหาบเร่’ ซึ่งเป็นการ์ดเกมจากประเทศสิงคโปร์ที่เกี่ยวกับการทำอาหารสตรีทฟู้ด งานอาร์ตน่ารักสีสันสวยงาม ไร้ความรุนแรงเหมาะกับการนำมาจัดปาร์ตี้ในค่ายที่เต็มไปด้วยเด็ก ๆ หรือหากผู้ใหญ่อยากเล่นเองก็เอ็นจอยได้เหมือนกัน
         ดีนกลับมาที่งานอีกครั้ง กล่าวทักทายและขอบคุณทั้งคุณดีและรุ่นพี่ออสตินก่อนจะมอบของขวัญให้
         “สวัสดีครับ ผมเห็นมีจอฉายหนังมาตั้ง แปลว่าวันนี้จะมีดูนให้ผมดูใช่ไหม?”
         “แน่นอน ผมทำเพื่อรุ่นน้องที่น่ารักได้อยู่แล้ว” รุ่นพี่ออสตินยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วขยิบตาให้
         “ถ้างั้นก็ดูหนังให้สนุกเถอะ ดิม นาร์ค”
         คุณดีเองก็เหมือนกัน เขาเห็นว่าอีกฝ่ายเหมือนกำลังกลั้นยิ้มอยู่ เพราะอะไรก็ไม่รู้แต่ว่าช่างเถอะ
         “ถ้างั้นผมผมขอตัวก่อนนะครับ แล้วก็นี่ของฝาก”
         ให้ของขวัญทั้งคู่เสร็จชายหนุ่มยกมือโบกลาทั้งสองคน รีบไปตักอาหารและป็อบคอร์นมาเพื่อนั่งกินระหว่างดูหนังกลางแปลงไปด้วย ไม่นานจากนั้นหนังก็เริ่มทำการฉาย แต่รู้สึกแปลก ๆ จังเลยแฮะ ภาพก็เหมือนจะชัดแต่การถ่ายทำแปลกมาก เกรดดิ้งสีก็แปลก ๆ เสียงก็แปลก ๆ ฟังดูอู้ ๆ ไม่รื่นหูทั้งที่ลำโพงเสียงก็ใสดีจะตาย ดีนหันกลับไปมองคุณดีและรุ่นพี่ออสติน ทั้งสองยังคงยิ้มแป้นให้แล้วโบกมือมาทางนี้
         แล้วพอหนังฉายไปได้อีกนิดก็ชัดเลย ทิโมธี ชาลาเมต์ เปี๊ยนไป๊กลายเป็น ไคลี แมคลาคแลน เสียอย่างนั้น!!
         ‘เชี่ย! นี่มัน DUNE 1984!!!’
         ดีนสบถในใจแรงมาก เขาหันหน้าเหวอะ ๆ ไปทางสองพ่อลูกก็เห็นว่าพวกนั้นกำลังคำคิกคักกันอยู่นอกวงหนังกลางแปลง
         ‘หนอยแน่! ทำกันได้นะ!!’
         ชายหนุ่มกัดฟันกรอด แต่ไหน ๆ หนังก็ฉายแล้วเขานั่งดูอยู่ต่อก็ได้ ยังไงก็ไม่เคยดูเวอร์ชั่นนี้ ดีนไม่ใช่คนดูแคลนหนังเก่า แต่หนังจากปี 1984 มันก็เก่าไปป่ะ? สมัยคุณแม่ยังเป็นเด็กอ้อแอ้อยู่เลยนะนั่น ซีจียุคนั้นลอยสะบัด ไม่สิ เผลอ ๆ จะยังไม่มีซีจีใช้เลยด้วยซ้ำ!!
https://i.imgur.com/0hAqWJ3.gif

         โอ้นั่น.. มันออกมาแล้วหนอนทรายในตำนาน! ถึงกับดูไปกุมขมับไปกันเลยทีเดียว…          https://lh7-us.googleusercontent.com/FRM7u4BAYXAS91ai8kSUyfz5QjU7WAz40_QdL_4iFCUtS-kfAHMuwrooEiE5Ek1EoHiZURRVmlFmqL8M3fWPiisW5kGBxq3196Uvzh8AJox2uzHshtbG_XYS3mBqANd_tX97wBd1c8mveUvyN6pMDsEสรุปมอบ [สำรับไพ้] ให้ [ไดโอนีซุส] และ [ออสติน อ๋าว]BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15ดูหนังกลางแปลงที่เก่าสะบัด...

Dean โพสต์ 2024-5-2 22:47:01

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-5-5 18:04

https://i.imgur.com/ZmPLSo3.png112https://i.imgur.com/ZmPLSo3.pngคำแนะนำจากรุ่นพี่
         ตั้งแต่ได้รับสารแปลก ๆ จากบิดาเทพก็ทำให้ดีนคิดไม่ตก เขาเอาแต่ใจลอยแล้วก็เดินวนไปวนมาอยู่บริเวณสวนหย่อมส่วนกลางที่ล้อมกองไฟเฮสเทียเอาไว้ ชายหนุ่มได้แต่หวนคิดถึงสุ้มเสียงของบิดาที่ส่งตรงถึงโสตประสาทอย่างรุนแรงจนเลือดกำเดาไหล
         ตรีศูล.. ตรีศูล.. ตรีศูล.. ตรีศูล.. ตรีศูล.. ของข้า! ใครบังอาจ.. ใครบังอาจ.. ใครบังอาจ ขโมยไป!! ▓▓▓ จักต้องชดใช้!!!...
         ‘ใครจะต้องชดใช้นะ?’
         คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างคิดไม่ตก ถ้าแบบนี้แปลว่าเทพโพไซดอนรู้อยู่แล้วงั้นเหรอว่าใครคือหัวขโมย? แม้ว่าดีนจะพยายามสื่อสารกับรูปปั้นมากเท่าไรก็ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับมาอีกเสียด้วยสิ
         ซึ่งท่าทางกระวนกระวายใจนั้นอยู่ในสายตาของคน ๆ หนึ่งมาโดยตลอด
         “เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?”
         มือของคนที่ทักวางแตะบนไหล่ ทำเอาคนที่กำลังใจลอยอยู่สะดุ้ง ใจแทบจะร่วงไปกองอยู่กับพื้น ดีนแสดงอาการแพนิกอย่างชัดเจน
         “เหวอ!?!”
         “ใจเย็น ๆ ฉันเอง” เล่นทำเอาคนทักสะดุ้งตาม เมื่อหันไปมองถึงได้เห็นว่าเธอคือรุ่นพี่ไพเพอร์ ธิดาแห่งอะโฟรไดท์ แม้ว่าเธอจะไม่ได้แต่งตัวด้วยชุดสวยงามเหมือนสาวมีนเกิร์ลแต่ก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่น่าหลงไหลเหมือนมารดาจนต้องหลบตา “เธอดู… ค่อนข้างจะกังวลนะ มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้ไหม? ดีน.. ชื่อนี้ใช่หรือเปล่า?”
         “ใช่ครับ ผมดีน.. สวัสดีรุ่นพี่ไพเพอร์ ไม่คิดว่าคุณจะจำผมได้”
         นับตั้งแต่วันที่เขาและเธอพบกันครั้งแรกก็ผ่านมาแล้วเป็นเดือน จะว่าอีกฝ่ายเป็นคนความจำดีได้ไหมนะ คงไม่ใช่ว่าเพราะเขาหน้าตาดีจนทำให้ทั้งชื่อและหน้าติดอยู่ในความทรงจำของเธอหรอกนะ ว่าไปนั่น.. คนสวยอย่างรุ่นพี่น่าจะจดจำเขาในภาพลักษณ์ของ ‘ตาแว่นหนวด’ มากกว่า ซึ่งไม่ต่างจากตอนนี้เลย
         “อื้ม จำได้สิ” หญิงสาวคลี่ยิ้มให้ “บุตรชายแห่งโพไซดอนค่อนข้างจะมีชื่อเสียงอยู่นะ เป็นคนเต้นเก่ง ดื่มหนักอย่างกับว่าเป็นบุตรของเทพไดโอนีซุส แล้วก็อะไรอีก..” ไพเพอร์ทำหน้านึกซึ่งดีนแทบอยากจะอยากเอาหน้ามุดดิน ถึงทุกอย่างจะเป็นความจริงแต่ก็ช่วยจำเขาในภาพอื่นที่ดีกว่านั้นหน่อยเถอะ “เธอเป็นผู้จัดการบ้านโพไซดอนด้วยนี่ใช่ไหม? ขอแสดงความยินดีด้วยนะ แล้วยังตลุยทำภารกิจที่เฮติเพียงลำพังอย่างบ้าบิ่นเพราะอยากช่วยคุณแม่อีกด้วย เป็นการกระทำที่กล้าหาญมากเลย”
         “ขอบคุณครับ.. แต่ว่าคุณรู้เรื่องที่เฮติด้วยเหรอ?”
         “อือฮึ” ไพเพอร์พยักหน้าก่อนจะตอบ “ได้ยินเด็ก ๆ ที่โรงอาหารคุยกันน่ะ”
         “อ๋อ เออใช่ ผมเคยไปเล่าไว้นี่นา..”
         คงเป็นช่วงก่อนวันเอพริลฟูลเดย์ แต่ไม่คิดเลยนะว่าเรื่องโม้ที่มีทั้งจริงและเท็จจะไปเข้าหูเหล่ารุ่นพี่ด้วย ถ้างั้น.. บางทีโซเฟียก็อาจจะรู้แล้วเชิดหน้ายิ้มยืดอกภูมิใจแล้วเคลมว่า ‘ลูกศิษย์ฉันเอง’ ก็เป็นได้… ก็แค่คาดเดา เธอเคยบอกเขาว่าที่เธอทำให้เขาเป็นหอกได้เพราะว่าตัวเธอนั้นเก่ง ถูกต้องตามนั้นไม่เกินจริง แต่คิดถึงใบหน้าหยิ่งยะโสนั้นทีไรก็รู้สึกคันในใจแทบทุกที
         “แล้วก็ยังจำได้ด้วยนะว่าเธอบอกจะเข้าเรียนคลาสมีดสั้นของฉัน แต่ความจริงคือหายต๋อม”
         “โอ้!” ดีนลืมเรื่องนั้นไปเสียสนิท คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยรับปากรุ่นพี่ไพเพอร์เอาไว้เมื่อตอนเจอกันครั้งแรก “โทษที คือว่าช่วงหลัง ๆ มานี้ภารกิจรัดตัวไปหน่อย”
         …ได้แต่ยิ้มแห้งแก้ตัว
         “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ ตอนนี้เธอจะน่าจะมีฝีมือมากพอที่จะเอาตัวรอดในภารกิจแล้ว แค่นั้นก็เพียงพอแล้วล่ะ” รุ่นพี่สาวคลี่ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน เธอสวยมากจนเขาสบตาแทบไม่ได้เลย “จริงสิ เราหาที่นั่งคุยกันหน่อยไหม? สีหน้าเธอดูแบบว่า.. มีเรื่องมากมายในใจเลย แล้วพวกเรายืนแบบนี้กันนานไปแล้ว”
         “จริงอย่างที่คุณพูดเลย ถ้าจะนั่งคุยกันเดี๋ยวผมเลี้ยงน้ำ คุณดื่มน้ำอัดลมได้ใช่ไหม? ผมจะไปเอาจากในบ้านมา”
         “เลี้ยงน้ำด้วยเหรอ เกรงใจจัง ฉันดื่มอะไรก็ได้จ้ะ” หญิงสาวเกลี่ยปอยผมที่หล่นลงมาปรกหน้าขึ้นทัดหูด้วยท่าทีเกรงใจ “ถ้าเธอไปเอาเครื่องดื่มถ้าอย่างนั้นฉันไปนั่งรอตรงนั้นนะ”
         กล่าวจบไพเพอร์ก็ชี้นิ้วไปทางม้านั่งยาวใต้ต้นไม้ที่อยู่ริมทางเดินที่ต้นหญ้าถูกดอกแดนดีไลออนขึ้นปกคลุม เป็นมุมที่ค่อนข้างร่มรื่นเลยทีเดียว
         “โอเคครับ ถ้างั้นเดี๋ยวผมมา” ดีนเอ่ยบอกก่อนจะเดินกลับไปที่กระท่อมหมายเลขสาม ใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีเขาก็กลับมาพร้อมกับน้ำอัดลมสองกระป๋อง “เลม่อนโซดา กับ โคล่า รุ่นพี่เอาอะไรดี?”
            “เอาเป็นกระป๋องนี้ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวรุ่นพี่บ้านอะโฟรไดท์ชี้นิ้วแตะไปยังกระป๋องน้ำอัดลมสีฟ้าเขียว เมื่อรู้ว่าเธอจะดื่มอะไรดีนก็เปิดกระป๋องเลม่อนโซดาให้จากนั้นก็ยื่นส่งให้เธอ สีหน้าของไพเพอร์ดูจะประหลาดใจไม่น้อย “ขอบคุณ บริการดีนะ”
         “อ้อ…”
         ชายหนุ่มหลุดอุทานเพียงสั้น ๆ บางทีก็ลืมตัวไปเลยจนเผลอไปเปิดกระป๋องน้ำอัดลมให้อีกฝ่าย ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเขามีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงและดูเหมือนว่าเธอคนนั้นจะมีปัญหากับการเปิดน้ำอยู่ไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นเครื่องดื่มกระป๋องหรือว่าขวดฝาเกลียวก็ตาม แต่ดันเปิดขวดเบียร์ที่เป็นฝาจีบเก่งซะอย่างนั้น เป็นเรื่องบ้าบอชัด ๆ
         “ผมลืมตัวน่ะ พอดีว่าก่อนมาค่ายผมมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงแล้วเธอก็มักจะมีปัญหากับเล็บ แบบว่ากลัวเล็บหักตอนเปิดกระป๋องเครื่องดื่มน่ะครับเลยติดมา หวังว่ารุ่นพี่จะไม่รังเกียจ”
         “ไม่ ไม่รังเกียจหรอก แค่แปลกใจนิดหน่อย ก็แบบว่า.. พวกผู้ชายค่อนข้างที่จะเข้าหาฉันแบบ… แล้วฉันก็มีแฟนแล้วด้วย” แม้ไม่อธิบายออกมาเป็นคำพูดแต่ดีนก็พอเข้าใจ ความมีเสน่ห์ของสายเลือดอะโฟรไดท์มักจะดึงดูดเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ให้เขาหาเสมอ ไพเพอร์กลัวว่าบรรยากาศจะชวนอึดอัดเธอจึงเปลี่ยนคำให้ดูเหมือนเป็นเรื่องตลก “ก็แค่บอกให้รู้ไว้ว่าฉันไม่ได้ทำเล็บน่ะ”
         “รุ่นพี่คิดว่าผมจะจีบสินะครับ” ดีนหัวเราะ ถ้าให้พูดตรง ๆ ก็น่าสนใจนิดหน่อย แต่เขาคิดว่าตัวเองไม่อาจเอื้อมหรอก อีกอย่างหนึ่งดูเหมือนว่าในใจของเขามีใบหน้าของคนอื่นลอยขึ้นมามากกว่าจนแทบจะมองใครคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว ในเมื่อเธอเปลี่ยนเป็นโจ๊ก ถ้างั้นเขาก็ตบมุกบ้าง “งั้นเอาไว้วันหลังผมจะแก้มือให้รุ่นพี่เปิดให้ผมแทน”
         “คารมเธอนี่มันร้ายกาจจริง ๆ” รุ่นพี่ไพเพอร์ชกแขนเขาด้วยความมันเขี้ยวหนึ่งตุ้บแต่ว่าไม่เจ็บเลยสักนิด เรียกเสียงหัวเราะออกจากคนที่ถูกชกได้มากกว่า “แล้วเรื่องไม่สบายใจที่ทำให้เธอต้องเดินวนกลับไปกลับมาร่วมชั่วโมงคือเรื่องอะไรเหรอ?”
         “ฟูว.. อธิบายลำบากจังแฮะ” ชายหนุ่มเป่าปากพลางคิดว่าเขาควรจะเริ่มจากตรงไหนดี ลองเลียบ ๆ ถามอีกฝ่ายเพื่อเข้าเรื่องดูแล้วกัน “รุ่นพี่เคยเห็นเทพีอะโฟรไดท์ตอนโกรธหรือเปล่าครับ?”
         “เคยนะ แต่ไม่บ่อย ท่านแม่มักจะไม่พอใจเมื่อรู้ข่าวว่าก็อบลินมาสร้างความรำคาญให้แก่สถานที่ที่สวยงาม.. ทำไมถึงถามแบบนี้เหรอ? อย่าบอกนะว่าเธอทำให้เทพโพไซดอนกริ้วมา”
         “ไม่ใช่ผมหรอก คิดว่าไม่ใช่นะ..”
         ดีนเคยวีนแตกใส่เทพบิดามาแล้วผ่านทางกองเพลิงบูชาเทพ แต่เจ้าสมุทรก็ไม่โกรธเขาเลยแม้แต่น้อยไม่ว่าจะสาปหรือส่งจิตมาแสดงความไม่พอใจก็ตาม แต่ว่าเขากลับโดนลูกหลงจากการที่ใครบางคนขโมยตรีศูลที่เป็นสัญลักษณ์ของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลไป ดีนไม่เคยเห็นมุมนี้ของพ่อมาก่อน บอกตรง ๆ เลยว่าเขาค่อนข้างกลัว
         ชายหนุ่มหันไปสบใบหน้าของรุ่นพี่สาวคนสวย พลางคำนวนในใจว่าสิ่งที่เขาประสบมาสามารถเล่าให้เธอฟังได้หรือไม่ เมื่อชั่งน้ำหนักแล้ว ไพเพอร์ แม็กลีน ถือว่าเป็นหนึ่งในอาจารย์ของค่ายฮาล์ฟบลัด เขาเคยได้ยินว่าอีกฝ่ายเป็นถึง ‘หนึ่งในตำนานเจ็ดวีรบุรุษที่ยังมีลมหายใจ’ และยังเป็นเพื่อนร่วมค่ายของ เพอร์ซีย์ แจ็กสัน พี่ชายของเขาเอง แม้จะไม่ค่อยรู้เรื่องวีรกรรมของอีกฝ่ายมากนักแต่ดีนประเมินในใจแล้วว่าเขาสามารถเล่าเรื่องนี้ให้หญิงสาวฟังได้
         “คืองี้ เริ่มมาจากที่ผมได้ข่าวคราวจากเพื่อนตัวน้อยในทะเลมาว่าพ่อทำของสำคัญหายไป เพื่อนผมบอกว่าพ่อดูโกรธมาก ๆ เลย จากนั้นตอนผมไปขอพลังเพื่ออัพเกรดตัวเอง เหมือนจะได้รับรู้ถึงความโกรธของเทพโพไซดอนส่งมาทางจิตเต็ม ๆ เหมือนว่ามีใครบางคนที่ขโมยของสำคัญชิ้นนั้นของพ่อไป แล้วพ่อก็โกรธมากคล้ายกับจะส่งสึนามิยักษ์เขามาถล่มเมืองได้เลย”
         ปลายนิ้วเรียวงามของไพเพอร์ลูบบนขอบกระป๋องเครื่องดื่มขณะใช้ความคิด เรื่องนี้คล้ายกับเมื่อหลายสิบปีก่อนไม่มีผิด ตอนที่สายฟ้าของเทพซุสถูกขโมยไป…
         “ฉันคงตอบแทนไม่ว่าอะไรเป็นอะไร แต่เอาแบบนี้ไหม เธอลองไปขอคำทำนายจากเทพพยากรณ์แห่งเดลฟีดู บางทีอาจจะได้คำตอบบางอย่าง”
         “อะไรนะ? เทพพยากรณ์? เดลฟี?” ศัพท์ใหม่ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน คล้ายกับพวกแม่มดหมอผีอะไรทำนองนั้นเลย
         “อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้?” ไพเพอร์หลุดขำ “แต่อย่างน้อยเธอคงเคยได้ยินเรื่องภารกิจเดินทางหรือภารกิจตามคำพยากรณ์บ้างใช่ไหม?”
         “อ่า.. ใช่ ผมเคยได้ยินเรื่องภารกิจตามคำทำนายอยู่ คุณไครอนเคยบอกมา งานที่เฉพาะเจาะจงยิ่งกว่าภารกิจในกระดานหิน เหมือนเร็ว ๆ นี้จะมีเด็กฮิปนอสไปทำมาภารกิจนึงด้วยนี่ครับ”
         “ถูกต้อง ถ้างี้ก็ง่ายขึ้นมาหน่อย” ไพเพอร์ยกเครื่องดื่มจรดปากแล้วส่งน้ำอัดลมรสเปรี้ยวซ่าลงคอ “ตอนนี้ผู้ที่อยู่ในตำแหน่งของเทพพยากรณ์คือ 'เรเชล' เธออาศัยอยู่ที่ถ้ำของผู้พยากรณ์ที่อยู่ทางเข้าป่าทิศเหนือ เธอเป็นผู้มอบหมายคำพยากรณ์ต่าง ๆ ให้แก่ชาวค่าย ไม่ว่าจะเป็นคำทำนายของภารกิจหรือว่าจะเป็นการดูดวงเธอก็ทำได้หมด”
         “เรื่องที่ผมเจอมาจะเกี่ยวกับภารกิจใหม่เหรอ? เรื่องการดูดวงผมไม่ค่อยเชื่อเท่าไร”
         “ไม่ได้บังคับให้เชื่อนะ แต่อนาคตที่เทพพยากรณ์เห็นมักเป็นจริงเสมอ แล้วจากที่เธอเล่าให้ฟังมันก็ดูร้ายแรงมากเลยใช่ไหม?”
         “รุ่นพี่พูดแบบนี้แปลว่าอยากให้ผมไปลอง?” ดีนกลั้วหัวเราะ
         “แค่ลองไม่ได้เสียหายนี่นา คำทำนายตอบคำถามในใจเธอได้ แล้วอีกอย่างเผื่อว่าเป็นเรื่องร้าย ๆ จริงจะได้แก้ไขกันทัน” ไพเพอร์มองสีหน้าของดีนที่มีแต่คำว่า ‘ไม่เอาล่ะ’ เขียนด้วยหมึกล่องหนอยู่บนนั้นเต็มไปหมด “เอางี้ไหม ฉันจะเล่าเรื่องหนึ่งให้เธอฟัง”
         “ครับ เรื่องอะไรเหรอ?”
         “ภารกิจเดินทางแรกของ เพอร์ซีย์ แจ็กสัน ชื่อนี้พอจะทำให้เธอสนใจมากขึ้นได้หรือเปล่า?”
         ถูกเผ็ง พอได้ยินชื่อของพี่ชายที่เป็นวีรบุรุษในตำนานของหมู่ลูกครึ่งเทพยุคใหม่มีหรือที่จะไม่สนใจ ดีนพยักหน้าให้หญิงสาวหงึก ๆ
         “หลังจากที่เพอร์ซีย์มาที่ค่ายฮาล์ฟบลัดได้ไม่นานเขาก็ถูกรับรองโดยเทพโพไซดอนหลังจากการแข่งขันชิงธง จากนั้นก็เป็นเรื่อง.. ในยุคของพวกเราตอนยังเด็ก สามมหาเทพ ซุส โพไซดอน และฮาเดสถูกห้ามไม่ให้มีบุตรกับมนุษย์ เพราะเดมิก็อดที่มีสายเลือดของสามมหาเทพไหลเวียนอยู่ในตัวมีพลังอำนาจเหนือยิ่งกว่าเดมิก็อดคนอื่น ๆ สงครามโลกที่เคยมีมาก็ถูกจุดชนวนขึ้นมาจากบุตรแห่งสามมหาเทพนี่แหล่ะ”
         “อ้าวเหรอ ฉันคิดว่าเป็นเทพแอริสซะอีกที่ปลอมตัวเป็นนายพลเยอรมันแล้วปลุกปั่นให้อักษะกับสัมพันธมิตรตีกัน”
         “ผิดจ้ะ เธอจำมาจากหนังวันเดอร์วูแมนภาคแรกใช่ไหม?” ไพเพอร์หลิ่วตาถามกลับ ซึ่งถูกเผ็ง ดีนจึงได้แต่ยิ้มแห้งให้ “ความจริงเป็นอย่างที่ฉันเล่า หลังจากเกิดสงครามโลก เทพเจ้าก็ลงความเห็นกันว่าห้ามสามมหาเทพมีบุตรนอกสมรสกันอีก เด็ก ๆ อย่างเพอร์ซีย์จึงถูกเรียกว่า ‘เด็กต้องห้าม’ ”
         “อืม.. เข้าใจแล้ว ถ้างี้ตอนที่มีตรีศูลขึ้นอยู่บนหัวพี่ชายผมทุกคนเลยแตกตื่นสินะ แต่พ่อนี่ก็… เจ้าชู้จนถึงขั้นแหกกฎสวรรค์เลยเหรอ ไม่ไหวเลยนะ” ได้ฟังแล้วคนเป็นลูกได้แต่ส่ายหน้า
         “ความจริงคือสามมหาเทพแหกกฎกันหมดทุกองค์เลยต่างหาก” ไพเพอร์กล่าวแบบนี้ดีนก็หลุดขำมาพร้อมกับอุทานว่า “อ้าว!” “เทพซุสมีบุตรสาวชื่อธาเลีย ชื่อเดียวกับต้นสนที่อยู่หน้าทางเข้าประตูค่าย ธาเลียเคยต่อสู้อย่างห้าวหาญอยู่ที่นั่นแต่เธอพลาดท่าจึงทำให้เกือบเสียชีวิต เทพซุสไม่อยากจะสูญเสียลูกสาวจึงเสกให้เธอกลายเป็นต้นสนพิทักษ์ทางเข้าค่ายฮาล์ฟบลัดเอาไว้”
         “ต้นสนนั่นเคยเห็นคนมาก่อนเหรอ!?”
         ดีนทำตาโต เขาพยายามคิดว่าตัวเองเคยทำเรื่องอุบาทว์ ๆ ที่หน้าต้นสนหรือเปล่า เช่น การฉี่ใส่.. แต่ไม่ เขาไม่เคย เพราะว่าใต้ต้นสนธาเลียมีมังกรสีทองนอนเฝ้าอยู่
         “ใช่ แต่ว่าตอนนี้ไม่แล้ว ธาเลียได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้ง ต้นสนต้นนั้นจึงไม่ใช่ธาเลียอีกต่อไป แต่ยังคงถูกเรียกว่า ‘ต้นสนธาเลีย’ อยู่ตามความชินปากของชาวค่าย ส่วนบุตรของฮาเดสถูกนำไปซ่อนไว้ที่คาสิโนโลตัสจึงไม่ได้ออกมายุ่งเกี่ยวกับโลกภายนอก”
         “ถือว่าเทพฮาเดสเป็นพ่อที่มีความรับผิดชอบมากที่สุดเลยแฮะ.. แล้วยังไงต่อเหรอครับ เพราะทุกคนรู้ว่ามีเพอร์ซีย์โลกเลยตกอยู่ในอันตรายอีกครั้งงั้นเหรอ?”
         “จะว่าอย่างนั้นก็ไม่เชิง ก่อนหน้าที่เพอร์ซีย์จะถูกรับรองโดยเทพโพไซดอน ซุสและโพไซดอนมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อนอยู่แล้ว และก่อนหน้านั้นสายฟ้าของเทพซุสถูกขโมยไป เทพซุสจึงคิดว่าบุตรของโพไซดอนต้องเป็นคนเอาไปแน่ ๆ ซึ่งความจริงแล้วไม่ใช่ เพอร์ซีย์ไม่ได้ทำแบบนั้น”
         ฟังถึงตรงนี้ก็เกิดคำถาม สายฟ้าเนี่ยนะถูกขโมยไป ขโมยยังไง มันเกิดขึ้นจากประจุอิเล็กตรอนในก้อนเมฆเกิดการเคลื่อนตัวทำให้เกิดความต่างศักย์ไฟฟ้าโดยมีประจุบวกอยู่ทางด้านบน ประจุลบอยู่ทางตอนล่างซึ่งจะเหนี่ยวนำให้เกิดการเคลื่อนที่ของกระแสไฟฟ้ากันไม่ใช่เหรอ ดูไม่น่าจะเป็นสิ่งของที่จับต้องได้เลยแม้แต่น้อย
         “สายฟ้าเหรอ? มันจะหายไปได้ยังไง?”
         “คืองี้ สายฟ้าที่ฉันพูดถึงเป็นอาวุธของเทพซุสน่ะ ถ้าให้เธอเข้าใจง่าย ๆ ก็เหมือนกับเทพธอร์ที่มีค้อนโยเนียร์”
         “ออ.. เข้าใจแล้วถ้างั้นก็เล่าต่อเลยครับ” ดีนผายมือออกมาทางไพเพอร์ จากนั้นเขาก็ยกกระป๋องโคล่าขึ้นดื่มอึก ๆ
         “ข้อพิพาทระหว่างเทพซุสกับโพไซดอนกำลังจะทำให้เกิดสงครามหากว่าบุตรแห่งโพไซดอนไม่ยอมคืนสายฟ้ามาให้ก่อนวันครีษมายัน เป็นวันที่กลางวันยาวนานที่สุดของปีนั้น ๆ ซึ่งเพอร์ซีย์มีเวลาเพียงแค่สัปดาห์เดียวในการตามหาสายฟ้ามาคืน ซึ่งไม่มีใครรู้เลยว่าสายฟ้าที่หายไปตอนนั้นอยู่ในมือของใคร การทำนายของเทพพยากรณ์เดลฟีถึงได้สำคัญ”
         “เดี๋ยวนะ.. อย่าบอกนะว่าพ่อคิดว่าเด็กบ้านซุสขโมยตรีศูลไป นี่มันเรื่องเก่าเล่าใหม่ชัด ๆ เลย!”
         ดีนพอจะรู้ว่าเทพเจ้าสององค์นี้ไม่ค่อยถูกกันเป็นผลที่ทำให้เขาขึ้นเรื่องบินไม่ได้เพราะจะถูกฟ้าผ่า พ่อเคยผ่านเหตุการณ์การกล่าวหานั้นมาแล้วเลยระแวงว่าคู่กรณีจะมาป่วนสินะ ชายหนุ่มยังไม่รีบตัดสินว่าเด็กบ้านซุสเป็นผู้ขโมยตรีศูลไป
         “แล้วแบบนี้ผู้ไปรับคำทำนายจะต้องเป็นเด็กบ้านซุสหรือเปล่าครับ เพื่อให้เขาแสดงความบริสุทธิ์ออกมา”
         “เรื่องนั้นฉันไม่รู้ว่าจำเป็นหรือไม่ ฉันตอบแทนท่านพ่อของเธอไม่ได้ แต่เทพพยากรณ์สามารถให้คำแนะนำได้ ถ้าอยากจะลองฉันพาเธอไปหาเรเชลได้นะ”
         จากเรื่องราวที่รุ่นพี่สาวเล่าโน้มน้าวใจของเขาได้เกินครึ่งเลยทีเดียว เพราะกระแสจิตของพ่อที่หลุดมาถึงเขาดูรุนแรงน่ากลัวเหมือนกับว่าจะส่งกองทัพมนุษย์ปลามาถล่มโลกได้เลยจริง ๆ
         “ลองดูก็ได้ ผมไม่อยากให้เรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้นหรอก เอาไว้ถ้าคนที่ต้องรับภารกิจคือเด็กบ้านซุสจริง ๆ ผมก็ยินดีที่ซัพพอร์ตเขานะ รวมถึงช่วยกล่อมพ่อให้ด้วย”
         “ถ้างั้นไปกัน ฉันจะนำทางเธอไปเอง”
         ทั้งสองลุกออกจากม้านั่งยาวที่หน้ากองไฟเฮสเทียแล้วเดินเท้าไปยังถ้ำของเทพพยากรณ์เดลฟี
         ระหว่างทางไพเพอร์ก็เล่าเรื่องต่อจนจบ โดยมีบทสรุปว่าผู้ร้ายในคดีนี้ก็คือ ‘ลุค คาสเทลแลน’ และหลังจากจบภารกิจนี้เพอร์ซีย์ก็ได้พิสูจน์ตัวเองมากมาย ทำให้กฎ ‘เด็กต้องห้าม’ ถูกยกเลิกไป จึงทำให้สามมหาเทพปั๊มลูกออกมาอีกเป็นโขยง นอกจากนี้เพอร์ซี์ยังผลักดันหลายอย่างภายในค่าย ปรับปรุงสถานที่ใหม่และช่วยให้การรับรองเทพเล็ก ๆ ได้เป็นส่วนหนึ่งของโอลิมปัส ส่งผลให้จากกระท่อมที่มีอยู่เดิมในค่ายฮาล์ฟบลัดสิบสองกระท่อม งอกขึ้นมาเป็นยี่สิบสามในยุคนั้น
         ‘แต่ว่าเป็น ลุค คาสเทลแลน อีกแล้วงั้นเหรอ?’
         ในภารกิจตามหาพัสดุของเทพเฮอร์มีส ดีนได้สนทนากับเทพเจ้านิดหน่อยในเรื่องนี้และรับรู้มาว่าตอนนี้วิญญาณของลุคควรจะอยู่ในปรภพ ซึ่งคนที่มาก่อกวนในเร็ว ๆ นี้อาจเป็นบุตรเทพเจ้าองค์อื่นเสียมากกว่า
         ครุ่นคิดอยู่อีกไม่นานพวกเขาทั้งสองก็มาหยุดอยู่ที่หน้าถ้ำของเทพพยากรณ์
         “การเข้าไปขอรับคำทำนายต้องเข้าไปคนเดียว ฉันมีธุระต่อแถวนี้พอดีนายเข้าไปเองได้ใช่ไหม?” ไพเพอร์ถาม
         “ครับ ขอบคุณนะครับรุ่นพี่ที่มาส่ง”
         “ยินดีค่ะดีน ไม่ว่าคำทำนายจะออกมาว่ายังไงก็ขอให้เธอสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีนะ”
         ชายหนุ่มร่ำลากับรุ่นพี่สาว เธอยืนส่งเขาอยู่ที่ปากทางเข้าบ้านถ้ำโดยยังไม่ยอมปลีกตัวไปทำธุระที่ว่านั่นก่อน ตอนนี้ชักจะตื่นเต้นมากกว่ากังวลเสียแล้วสิ ถ้ำของเทพพยากรณ์จะเป็นอย่างไรนะ จะมืดตื๊ดตื๋อแล้วก็น่ากลัวหรือเปล่า ร่างสูงสูดหายใจเข้าลึกก่อนที่เขาจะก้าวขาเดินเข้าไปในนั้นด้วยใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ
https://i.imgur.com/KH6drOM.png
มอบ [เลม่อนโซดา] แก่ [ไพเพอร์ แม็กลีน]

Eloise โพสต์ 2024-5-9 18:05:19

<div align="center" style="list-style-type: none;">

<style>
#Eloise01 {
border-radius: 30px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/rR3KDvy.png");}
</style>

<style>
#Eloise02 {
width: 800px;
border-radius: 20px;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<style>
#Eloise03 {
width: 520px;
border-radius: 20px;
border: 6px double #000000;
padding: 3px;
box-shadow: #000000 0px 0px 3em;
background-image: url("https://i.imgur.com/O01jmYP.png");}
</style>

<div id="Eloise01">


 

<div id="Eloise02">



 <div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: center;">หาเพื่อนร่วมทีม </div><div style="text-align: center;"><img src="https://i.imgur.com/HiVVn9A.gif" border="0"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"><div>เอโลอิสมานั่งที่หน้ากองไฟแห่งเฮสเทียเพื่อรอเจอกับใครบางคนตามที่คุณไครอนได้นัดไว้ให้ เธอใช้กิ่งไม่เขี่ยพื้นวาดรูปอย่างไม่รู้จะทำอะไร ในหัวก็คิดไปด้วยว่าจะเริ่มต้นการสนทนาอย่างไรให้เขายอมเข้าร่วมทีมทำภารกิจกับเธอ เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเขาที่จะต้องมาเสียเวลาด้วยซ้ำ ไม่สิ…จริง ๆ มันก็มีเรื่องของเขาด้วยนิดนึงนั่นแหละนะ ก็เขาอยู่ในคำพยากรณ์ด้วยนี่นา…</div><div> </div><div>“เอโลอิส เพจใช่ไหม?” </div><div> </div><div>เสียงของเด็กชายคนหนึ่งดังขึ้นใกล้ ๆ จุดที่เอโลอิสนั่งอยู่ เธอสัมผัสได้ว่ามีเท้าของใครสักคนเหยียบทับอยู่บนรูปที่เธอกำลังวาดบนผืนดิน เลยเงยหน้าขึ้นมามองว่าใครกันที่มาทำลายผลงานศิลปะ(?)บนพื้นที่เธออุตส่าห์นั่งเขี่ยนั่งวาดตั้งนาน</div><div> </div><div>“ใช่…” เธอตอบสั้น ๆ พร้อมเงยหน้าขึ้นมองพบเด็กผู้ชายผมสั้นสีขาว ตาสีฟ้า หน้าตาไม่ค่อยจะรับแขกสักเท่าไหร่</div><div> </div><div>ใครวะ?...</div><div> </div><div>นั่นคือสิ่งแรกที่เธอคิด ใครมาทำลายโลกส่วนตัวอันแสนสุขของเธอกัน?</div><div> </div><div>“มีเรื่องอะไรก็ว่ามา?”</div><div> </div><div>“ห๊ะ? หมายว่าว่ายังไง”</div><div> </div><div>“เอ้า! ก็เธอเป็นคนนัดฉันมาไม่ใช่เหรอ?” เด็กชายถามกลับ สีหน้าของเขางงเล็กน้อยที่เห็นเอโลอิสทำเหมือนไม่รู้จักเขา ซึ่งเอโลอิสก็ไม่รู้จักเขาจริง ๆ นั่นแหละ…</div><div> </div><div>“นัด?...” เอโลอิสนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง หรือว่าเขาจะเป็น… “นายคือคนที่คุณไครอนแนะนำมางั้นเหรอ? ชื่ออะไรนะ…นึกก่อน…รอนสัน! รอนสันใช่มั้ย?” ทำไมชื่อหมอนี่เหมือนชื่อยี่ห้อน้ำมันเติมไฟแช็คเลย</div><div> </div><div>“รอฟีอัส บาพาเทียร์” เขาตอบพร้อมกรอกตามองบนอย่างเอือมระอา</div><div> </div><div>“เออใช่ ๆ รอฟีอัส โทษที ฉันลืม…” เอโลอิสหัวเราะแห้ง แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ตลกด้วยสักเท่าไหร่</div><div> </div><div>“จะบอกได้หรือยังว่ามีเรื่องอะไรถึงต้องให้คุณไครอนไปตามฉันมาเจอถึงนี่” เขาเริ่มเข้าประเด็น</div><div> </div><div>“พอดีว่าฉันได้รับคำพยากรณ์เรื่องราชรถของเทพอะพอลโลถูกขโมยไป และมีสองคนที่อยู่ในคำพยากรณ์นั้นคือธิดา นั่นก็คือฉัน อีกคนในคำพยากรณ์นั้น…คือบุตรแห่งท้องนภา”</div><div> </div><div>“แล้ว?...”</div><div> </div><div>“ฉันเลยคิดว่านายอาจจะเป็นคนในคำทำนายไง” เธอตอบเพื่อขยายความให้เขาเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้</div><div> </div><div>“ฉันไม่ใช่คนเดียวที่เป็นลูกของเทพซุสเสียหน่อย แล้วทำไมต้องเป็นฉัน?”</div><div> </div><div>“เอาความจริงไหม?”</div><div> </div><div>“เอา”</div><div> </div><div>“ฉันรู้จักนายแค่คนเดียว”</div><div> </div><div>“โอเค รู้เรื่อง…” เขาตอบพร้อมถอนหายใจออกมาเหมือนคนเหนื่อยใจ</div><div> </div><div>“เพราะฉะนั้นฉันจึงอยากขอร้องให้นายเข้าร่วมภารกิจนี้ เพื่อที่เราจะได้ไปตามราชรถกลับมาคืนเทพอะพอลโล สำเร็จภารกิจตามคำพยากรณ์ไปด้วยกัน”</div><div> </div><div>“แล้วถ้าฉันตอบว่าไม่ล่ะ?” รอฟีอัสยิงคำถามที่ทำให้เอโลอิสถึงกับสะอึก</div><div> </div><div>“ตอนนี้โลกกำลังเดือดร้อนนะ ความแห้งแล้ง เอลนีโญน่ะ ถ้าพวกเราไม่ไปทำผู้คนก็จะเดือนร้อน และภารกิจนี้ฉันก็ทำเพียงคนเดียวไม่ได้ด้วย นายเองก็มีพลังนี่คุณไครอนบอกพลังของนายเกินคาดเดา แสดงว่าต้องมีของ นายไม่เคยได้ยินเหรอ…พลังที่ยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง…” เอโลอิสพูดเพื่อพยายามที่จะบิวท์ให้รอฟีอัสคล้อยตาม ปกติเธอไม่ใช่คนที่ง้อใครขนาดนี้หรอกนะ เธอชอบฉายเดียวทำอะไรคนเดียวมากกว่า แต่เธอรู้ว่าคราวนี้เธอไม่มีทางทำมันสำเร็จได้ด้วยตัวคนเดียวแน่ ๆ</div><div> </div><div>“ดูหนังมากเกินไปหรือเปล่าเธอเนี่ย!”</div><div> </div><div>“อ๋อใช่ ฉันดูสไปเดอร์แมน แหะ ๆ”</div><div> </div><div>“คำทำพยากรณ์บอกว่าอะไร?” ดูเหมือนรอฟิอัสจะเปิดใจขึ้นมาอีกนิด เขาเริ่มถามถึงคำพยากรณ์ที่เอโลอิสได้รับมา สาวน้อยผมสีเพลิงจึงรีบบอกคำทำนายให้อีกฝ่ายทราบเพราะโอกาสมาถึงแล้ว</div><div> </div><div>“ธิดาแห่งไฟพึงตามแสงรุ่งอรุณยามเช้า ณ ใจกลางนครมิเคยหลับใหล ราชรถสุริยะเทพถูกขโมย โลดแล่นไปทั่วโลกา สร้างภัยพิบัติความแล้งแห้ง และร้อนระอุในรอบศตวรรษ โชคชะตานำพาสู่โรงแรมห้าดาวในมหานครมิเคยหลับใหล เผชิญหน้ากับจอมโจรผู้ขโมยราชรถเพลิง ศึกแห่งศักดิ์ศรีบุตรแห่งท้องนภาบังเกิด พึงเชื่อใจในสหาย และ ตามหาราชรถที่ถูกซ่อนไว้”</div><div> </div><div>รอฟิอัสขมวดคิ้วอย่างพินิจพิจารณาในคำทำนาย ราวกับว่าเขามีบางอย่างในใจ คำว่าศึกแห่งศักดิ์ศรีบุตรแห่งท้องนภาบังเกิด คำนั้นทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าศึกที่ว่านั้นคืออะไรกันแน่ และเขาเองก็อยากจะหาคำตอบนั้น</div><div> </div><div>“หรือว่าจะเป็นเจ้านั่น…” เขาพูดเบา ๆ กับตัวเอง ซึ่งในส่วนนี้เอโลอิสไม่ได้ยิน</div><div> </div><div>“เห็นไหมว่าในคำพยากรณ์น่ะมีนายอยู่ด้วย ถ้าเราทำสำเร็จก็จะช่วยโลกได้ แล้วเทพอาจจะตบรางวัลให้พวกเราก็ได้ แล้วพวกเราก็จะมีกิน มีใช้ มีเกียรติ มีศักดิ์ศรี—” ยังไม่ทันจะพูดจบรอฟีอัสก็รีบเบรก</div><div> </div><div>“พอ ๆ ยิ่งเธอพูดนี่ยิ่งเลอะเทอะ เอาเป็นว่าฉันตกลงจะร่วมภารกิจกับเธอ”</div><div> </div><div>“จริงเหรอ!” เอโลอิสตาเป็นประกายถ้าเธอเป็นน้องหมาคงจะหูตั้งหางกระดิกไปแล้วเมื่อได้ยินคำตอบรับ</div><div> </div><div>“จะไปเมื่อไหร่ล่ะ?” เขาถาม</div><div> </div><div>“ยังไม่รู้เลย ต้องเตรียมตัวก่อนแต่ก็คงเร็วที่สุดหลังจากหาสมาชิกร่วมทีมอีกคนได้”</div><div> </div><div>“ไม่ใช่แค่เธอกับฉันเหรอ?”</div><div> </div><div>“นายไม่เคยดูหนังสินะ ทีมที่ดีน่ะมันต้องมีสามคน อีกอย่างนะพวกเรายังไม่บรรลุนิติภาวะ ฉันเลยคิดว่าหาผู้ใหญ่สักคนมาร่วมทีมก็น่าจะดีต่อพวกเราทั้งคู่” เอโลอิสเล่าถึงไอเดียลูกทีมที่เธออยากได้คร่าว ๆ ให้กับรอฟีอัสฟัง</div><div> </div><div>“เอาเถอะ ทำอะไรก็ทำเธอเป็นหัวหน้าทีมนี่ แจ้งข่าวอีกทีตอนที่หาคนได้แล้วกัน ลองไปดูบอร์ดรายชื่อเอาก็ได้เผื่อเธอจะสนใจใครเป็นพิเศษ”</div><div> </div><div>“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ ได้เรื่องยังไงเดี๋ยวมาบอกอีกที”</div><div> </div><div>“อือ”</div><div> </div><div>ในที่สุดตอนนี้เอโลอิสก็ได้ลูกทีมคนแรกสำหรับภารกิจผจญภัยของเธอแล้ว ที่เหลือก็คงจะเป็นการหาสมาชิกอีกคนสำหรับภารกิจสุดท้าทายนี้ เธอก็ได้แต่ภาวนาว่าจะพบเจอบุคคลนั้นในเร็ววันเพื่อที่จะได้เริ่มต้นการเดินทางเสียที</div><div> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;">สมาชิกทีมคนที่ 1 รอฟีอัส บาพาเทียร์ ตอบรับภารกิจ</div><div> </div></div> 





</div>

 

</div>

 

</div>

Nanette โพสต์ 2024-6-3 11:28:22

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nanette เมื่อ 2024-6-3 11:35 <div class="datosmi-b1"><div class="port-dtsmib1">Nanette Leblanc</div><div class="img-dtsmib1" style="border-color:#ddd"><img src="https://i.imgur.com/YTSa3a6.jpeg"></div><div class="content-dtsmib1"><div class="imagenes-mib1"><img src="https://i.imgur.com/ph3yxZw.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/WvvUJWo.jpeg"><img src="https://i.imgur.com/peGo8kA.jpeg"></div><div class="seccion-mib1" style="color:#DFA9A9;">กองไฟแห่งเฮสเทีย</div><div class="texto-mib1"> Today is my Birthday ! Ta dah ! คุณหนูจากตระกูลบลังก์รีบวิ่งออกจากเคบินอะโฟรไดท์มายังกองไฟแห่งเฮสเทียในทันที เรียกได้ว่าตื่นเต้นเสียจนเกือบลืมใส่รองเท้า ใบหน้าน่ารักของนาแนตต์ประดับไปด้วยรอยยิ้ม และเด็กสาวยิ่งยิ้มกว้างเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นพื้นที่โดยรอบถูกเนรมิตเป็นปาร์ตี้วันเกิดขนาดย่อม ๆ พร้อมป้ายไวนิลเขียนตัวโต ๆ ไว้ว่า Happy Birthday Nina ตอนแรกก็นึกว่าเป็นงานวันเกิดของคนอื่นน่ะนะ แต่หลังจากได้รับคำยืนยันแล้วว่าในวันนี้ที่ค่ายไม่มีใครเกิดเลยนอกจากเธอ และมันเป็นนิสัยประจำของคุณดี (ผู้จัดงานให้) ว่าเขาชอบตั้งชื่อประหลาด ๆ ให้เด็กในค่ายเป็นประจำ นาแนตต์ก็เลยพอจะหยวน ๆ ให้ได้บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นเด็กสาวก็หาปากกามาก่อนจะปีนไปแก้ไขป้ายด้วยฝีมือของตัวเอง Happy Birthday Nina Nanette εїз “เท่านี้ก็เรียบร้อย” เพราะว่าวันนี้เป็นวันเกิด นาแนตต์เลยอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เด็กสาวหายเข้าไปแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงสีชมพูสไตล์เจ้าหญิงตัวเก่งของเจ้าตัว ประดับด้วยสร้อยไข่มุกและมงกุฎเล็ก ๆ น่ารัก เส้นผมสีบลอนด์นุ่มลื่นถูกถักเป็นเปียสวยงาม ก่อนที่เธอจะกลับออกมายังกองไฟแห่งเฮสเทียอีกครั้งเพื่อรอรับคำอวยพร “สุขสันต์วันเกิดนีน่า” ซึ่งคนแรกที่เข้ามาอวยพรให้เธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คุณดีผู้อำนวยการค่ายนั่นเอง นาแนตต์ยิ้มกว้าง รับของขวัญจากอีกฝ่ายมาพร้อมกับคำขอบคุณ “ขอบคุณค่ะคุณดี แต่หนูชื่อนาแนตต์ไม่ใช่นีน่านะ” เทพเจ้าแห่งไวน์องุ่นยกมือโบกปัดเป็นเชิงว่าไม่ใส่ใจ ก่อนจะขอตัวไปดื่มไปดริ๊งตามประสาตัวเอง ของขวัญเจ้าของวันเกิดจากคุณดี
ของขวัญสุดพิเศษ (ภายในกล่องบรรจุ +10 ดรักม่า และ หินอัปเกรด 2 ก้อน)
รางวัลค่าประสบการณ์: +15 EXP , +40 พลังงาน , +20 เกียรติยศ สำหรับชาวค่ายที่มาร่วมอวยพร สุ่มแจก 50 ดอลลาร์จากนาแนตต์ 1 คนค่ะ !</div></div></div><div class="cred"><a href="http://bettyleg.tumblr.com">bettyleg</a></div>
<link href="https://fonts.googleapis.com/css2?family=Play&display=swap" rel="stylesheet">
<style>.datosmi-b1{width:800px; padding:0px; background:#fff; border:1px solid #ddd; margin:10px auto; font-family: 'Play', sans-serif;} .port-dtsmib1{height:100px; width:800px; border-bottom:1px solid #ddd;} .img-dtsmib1{width:100px; height:100px; border:1px solid #ddd; background:#fff; padding:6px; border-radius:180px; position:absolute; margin-top:-60px; margin-left:40px;} .content-dtsmib1{padding:70px 20px 20px;} .img-dtsmib1 img{width:100px; height:100px; border-radius:180px;} .port-dtsmib1 b{display:block; position:relative; top:87px; float:right; right:20px; background:#ccc; color:#fff; padding:5px 15px; border-radius:10px; font-size:13px;} .imagenes-mib1{display:flex; align-items:center; justify-content:center; margin:10px 0px 20px;} .imagenes-mib1 img{width:100px; height:100px; margin:0px 4px; border:1px solid #ddd; padding:4px;} .seccion-mib1{ text-align:right; border-top:1px solid #ddd; border-bottom:1px solid #ddd; padding:10px 15px; font-size:12px; text-transform:uppercase; font-weight:800;} .texto-mib1{ padding:35px 40px 30px; text-align:justify; font-size:12px; color:#555; line-height:18px;}.cred{margin:0px auto; margin-top:-5px; width:280px; text-align:center;background:#fff;border:1px solid #eee;} .cred a{text-decoration:none; color:#888; text-transform:uppercase; font-size:8px; font-family:arial; letter-spacing:2px;}</style>

Denista โพสต์ 2024-6-3 20:57:38

Nanette ตอบกลับเมื่อ 2024-6-3 11:28
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nanette เมื่อ 2024-6-3 11:35 Nanette Leblancกองไ ...

<style>

#boxcorecenter {
border: 0px solid #152cd5;
padding: 15px;
box-shadow: #6F1D3D 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/0C7ZnDN.png");
}
</style>

<style>
#boxR0LE {
width: 650px;
border: 0px solid #cbb989;
padding: 35px;
box-shadow: #504C4E 0px 0px 1em;
background-image: url("https://i.imgur.com/1VhFLiD.png");}
</style>

<div id="boxcorecenter">
<div align="center">

 

<div id="boxR0LE">

 <img width="550" src="https://i.imgur.com/TLUy7eN.png" border="0" alt="">
 <img src="https://i.imgur.com/XZ2xsJp.png" width="450" border="0">
 

HAPPY NANETTE DAY 
 
<div align="left">


บรรยากาศแห่งงานรื่นเริงกลับมาอีกแล้ว
 
ณ กองไฟเฮสเทียอันเป็นศูนย์กลางระหว่างเรือนพักของเหล่าเดมี่ก็อดที่แม้จะวุ่นวายเป็นปกติ แต่สำหรับวันนี้กลับมีสิ่งที่พิเศษยิ่งกว่าวันอื่น ๆ เพราะสาเหตุของความคึกครื้นนี้เป็นถึงงานครบรอบวันเกิดของสาวน้อยคนใหม่ของเคบินที่สิบ
 
งานวันเกิดครั้งแรกในค่ายที่พึ่งเข้ามาได้ไม่นาน สำหรับน้องสาวคนใหม่คงเป็นความประทับใจไม่รู้ลืม
 
ดังนั้นในฐานะพี่สาว รวมไปถึงที่ปรึกษาประจำเคบิน ก็ไม่แปลกที่จะมีผู้พบเห็น ‘เนเรซ่า เฮนลาดิส’ มาเข้าร่วมกับปาร์ตี้ขนาดย่อมในครั้งนี้
 
“ นาแนตต์ ”
 
เสียงร้องเรียกจากด้านหลังคงเรียกความสนใจจากเจ้าของงานวันเกิดได้ไม่น้อย และแน่นอนว่าผู้เรียกก็ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นเนเรซ่าผู้มาพร้อมกับพี่น้องบ้านอะโฟรไดท์อีกไม่กี่คนที่ตามมาสมทบทีหลัง “ ถือว่ารับมือได้ไม่แย่เลยนะคะ ” สุภาพสตรีสีกุหลาบชำเลืองตามองแผ่นป้ายฉลองที่ถูกขีดฆ่าคำว่า ‘นีน่า’ ทั้งยังมีคำว่า ‘นาแนตต์’ ตามต่อที่ด้านหลัง
 
“ วันเกิดของฉันหนก่อนก็ถูกเขียนป้ายไว้ว่าเนรีโซ่เหมือนกัน ”
 
“ น่าเสียดายที่ไม่มีเวลาให้ขึ้นไปแก้ป้ายแบบนี้น่ะนะ ”
 
ผู้ผ่านประสบการณ์งานเลี้ยงวันเกิดครั้งก่อนลอบหัวเราะเบา ๆ อย่างอดไม่ได้เมื่อนึกถึงงานเลี้ยงในตอนนั้น นัยน์ตาหงส์เคลื่อนกลับมาสบมองเจ้าของวันเกิดในวันนี้พร้อมด้วยรอยยิ้มก่อนจะหยิบเอาของขวัญในวันสำคัญขึ้นมามอบให้กับน้องสาวร่วมมารดา
 
“ ชีวิตภายในค่ายคงจะเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ปุบปับไม่น้อยสำหรับเธอ ”
 
“ ที่นี่มีหลายอย่างให้เรียนรู้ และมีเส้นทางมากมายให้เลือกหากต้องการที่จะใช้ชีวิต ”
 
“ สายเลือดของเรามีความสามารถที่หลากหลาย เช่นเดียวกับความคาดหวังจากรอบข้างที่เพิ่มขึ้นอยู่เสมอ ”
 
เนเรซ่ายื่นกล่องผ้ากำมะหยี่สีชมพูทรงสี่เหลี่ยมขนาดเท่าฝ่ามือผูกริบบิ้นสีขาวประดับภายนอกดูน่ารักน่ามองให้กับสาวน้อยตรงหน้าด้วยความเอ็นดู “ ด้านในนี้เป็นต่างหูเงิน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่มั่นใจเท่าไหร่ว่าเราได้เจาะหูหรือเปล่าก็ตาม ” ใบหน้าของผู้มอบของขวัญเจือไว้ซึ่งความใจเย็นในระหว่างที่กำลังถ่ายทอดคำอวยพรในแบบที่เป็นการพบหน้ากันครั้งแรกระหว่างพวกเธอ
 
“ ฉันหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้เห็นเราใส่มันนะ แต่แน่นอนว่าถ้าเธอไม่ชอบ จะเก็บมันไว้เป็นของประดับกล่องก็ย่อมได้เหมือนกัน ” ปลายนิ้วเย็นเฉียบจิ้มลงที่กลางโบว์ประดับกล่องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะผละมือออก “ ฉันหวังว่ามันจะเป็นของขวัญที่ทำให้เธอนึกถึงวันนี้อยู่เสมอ บางครั้งการเป็นสายเลือดอะโฟรไดท์ก็กลายมาเป็นแรงผลักดันให้เราโอนอ่อนรวมไปถึงไหลตามกับความชอบของคนรอบข้างได้ง่ายขึ้น แต่บางครั้งการยึดมั่นในตัวเองก็เป็นสิ่งที่ทำให้พวกเราเฉิดฉายมากที่สุดด้วยเช่นกัน ”
 
“ นาแนตต์ ในฐานะพี่สาว ฉันหวังว่าเธอจะมีความสุขในทุก ๆ การเติบโต รอดพ้นจากอันตราย และปกป้องตัวตนของเธอไว้ได้อย่างงดงาม ถ้าเกิดว่าเจอเรื่องเครียดอะไรล่ะก็ การกรี๊ดออกมาดัง ๆ สักที หรือขวางปาสิ่งของก็ไม่ใช่เรื่องที่แย่นักหรอกนะ ? แต่ทางที่ดีที่สุดคือการหันหลังกลับมาที่บ้าน ที่เคบินสิบของเธอ เมื่อไหร่ที่เธอหันกลับมา เธอจะยังมีพี่น้องอีกมากมายคอยเป็นกำลังใจและที่ปรึกษา ”
 
“ … ”
 
“ นี่ฉันอวยพรอะไรให้เด็กอายุสิบห้าล่ะเนี่ย.. ” 
 
“ เอาเถอะ ยังไงก็ตาม ” มือข้างหนึ่งของหญิงสาวตระกูลเฮนลาดิสวางลงบนไหล่เล็ก ส่วนอีกข้างก็ลูบลงกับกลุ่มผมนุ่มสีบลอนด์เช่นเดียวกันกับเธอ
 
“ สุขสันต์วันเกิดนะคะนาแนตต์ ฉันดีใจมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวันเกิดเธอในปีนี้ ”
 
ริมฝีปากสีสดเหยียดออกเป็นรอยยิ้มกว้าง ไม่นานหลังจากนั้น เนเรซ่าก็ผละมือออก ก่อนจะปลีกตัวไปร่วมปาร์ตี้อย่างสงบโดยไม่ลืมทิ้งท้ายเอาไว้ว่า ‘ ขากลับถ้าไม่อยากเดินคนเดียวก็มาเรียกกันได้เสมอเลยนะ ’

</div>

 
 

<div align="center">
<img src="https://i.imgur.com/XZ2xsJp.png" width="450" border="0"> 
รางวัลสำหรับผู้เข้าร่วมอวยพรและให้ของขวัญ :+50 พลังใจ , +15 EXP , +40 พลังงาน

 

</div></div> </div> 

<style type="text/css">@import url('https://fonts.googleapis.com/css?family=Cardo'); Cardo {font-family: 'Cardo';}

</style>

Dean โพสต์ 2024-6-3 23:17:18

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Dean เมื่อ 2024-6-4 05:38

Nanette ตอบกลับเมื่อ 2024-6-3 11:28
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nanette เมื่อ 2024-6-3 11:35 Nanette Leblancกองไ ...
https://lh7-us.googleusercontent.com/_0m4jcKr0DwCeJj98uZj6_j9X-hQ2rgMANrfpP4Bai1uZXRjIYGtn5NDVsa54QxkWafTBHtz7jyEuYgmOocZ915w1u9QnJg3-ueXkUk1nSVdDryffvX3psbshaHE7ztsser5cZA808O4-pe3IZ1tGiY160https://lh7-us.googleusercontent.com/UijT5Y5OOH5A_zEE0sWxmj7j2ZH6u_5XRrN7ovqm6pgmgAj8Ld0qsBuJiwXVkHewWxksoVeZTQ59gsmPMLa55bPWyQktq5PQtdHP2F9ZxGVJ7SBXr1zRCzo2Z2RDfIFVywFKqJtjHLyapS-Y5dGHppYHBD นาแนตต์ และ รุ่นพี่ไพเพอร์
         หากวันวาเลนไทน์ไม่ใช่วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ควรจะเป็นวันที่ 3 มิถุนายน แทน เพราะว่าวันนี้มีธิดาแห่งเทพีอะโฟร์ไดท์กำเนิดขึ้นมาดูโลกถึงสองคนแม้จะต่างปีกัน หรือถ้าไม่ให้ทับไลน์ ‘วันแห่งความรัก’ วันนี้ก็ควรจะเป็น ‘วันแห่งความงาม’
         ดีนมาที่ลานกองไฟเฮสเทียเพื่อร่วมงานวันเกิดของสาว ๆ เขามองป้ายวันเกิดที่ชื่อ ‘นีน่า’ ถูกขีดฆ่าแล้วมีชื่อ ‘นาแนตต์’ ที่เขียนด้วยลายมือน่ารัก ๆ กำกับไว้ด้านหลังแทนที่ รู้เลยว่าคุณดีจัดเตรียมงานไว้ให้ก่อนจะออกเดินทางท่องเที่ยวตามประสาเทพเจ้าสำราญ ดังนั้นผู้จัดงานวันนี้อาจจะเป็นคุณไครอน และถ้าหากตรงตามที่คิดไว้ก็บอกลาแอลกอฮอล์ไปได้เลย แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่รู้จักกับเด็กสาวเจ้าของวันเกิดเป็นการส่วนตัวเพียงแค่เคยเห็นเธอผ่าน ๆ ตามโรงอาหาร แต่วันนี้เป็นวันสำคัญของเธอก็ต้องให้ของขวัญและอวยพรวันเกิดสิ!
         ชายหนุ่มถือกล่องของขวัญใบหนึ่งที่ผูกริบบิ้นสีพาสเทลไปที่โต๊ะเจ้าของวันเกิด แม้เขาจะไม่ได้ห่อของขวัญด้วยตัวเองแต่ก็เป็นผู้เลือกกระดาษห่อของขวัญและริบบิ้นที่น่าจะเข้ากับเด็กสาวสวยสดใสจากบ้านอะโฟร์ไดท์ ส่วนของขวัญด้านในเป็นอะไร.. ให้เจ้าของวันเกิดเปิดห่อเอาเองดีกว่า
         “สุขสันต์วันเกิดนะนาแนตต์ ขอให้เธอมีความสุขในทุก ๆ วันและเติบโตขึ้นอย่างงดงาม หวังว่าเธอจะชอบของขวัญที่ฉันเลือกให้นะ”
         ดีนยิ้มให้เจ้าของวันเกิด อันที่จริงก็อยากจะชวนเธอคุยต่อสักหน่อยนะแต่ตอนนี้เขาหิ๊วหิว ด้วยความที่เพิ่งไปทำภารกิจมาเลยต้องใช้พลังงานเยอะ ดีนจึงปลีกตัวไปทานอาหารในงานปาร์ตี้
         @Nanette

         .          .          .
         หลังรับประทานอาหารเสร็จดีนถึงได้พบกับเจ้าของวันเกิดอีกคน รุ่นพี่ไพเพอร์ แม็กลีน
         “สวัสดีครับรุ่นพี่ไพเพอร์ สุขสันต์วันเกิด แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำก่อนไปทำภารกิจด้วยครับ นี่ของขวัญวันเกิดครับ” ดีนยื่นห่อกระดาษสีน้ำตาลผูกริบบิ้นสีม่วงอ่อนให้แก่หญิงสาว ดูจากขนาดแล้วน่าจะเป็นหนังสือหรือไม่ก็กรอบรูปอะไรสักอย่าง
         “ขอบคุณนะคะดีน ถ้าคำแนะนำของฉันมีประโยชน์ต่อเธอก็ยินดีมากค่ะ” รุ่นพี่สาวยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มสดใส เธอรับของขวัญมาจากมือ “ฉันขอแกะเลยได้ไหมคะ?”
         “ได้สิครับ แต่แบบว่า.. หาของขวัญให้รุ่นพี่ยากมาก ๆ ไม่รู้จะถูกใจหรือเปล่าเลย..” ดีนยิ้มแห้งอย่างประหม่า จะซื้อน้ำหอมให้ก็ไม่จำเป็น ครั้นจะซื้อชุดเสื้อผ้าก็ไม่รู้ว่าเธอจะชอบสไตล์หวาน ๆ แบบที่มีขายอยู่ในมินิมาร์ทหรือเปล่า
         ห่อกระดาษค่อย ๆ ถูกแกะออกอย่างบรรจง ด้านในคือนิตยสารบันเทิงและแฟชั่นที่เพิ่งออกสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อเช้านี้ ไพเพอร์หัวเราะน้อย ๆ เมื่อเห็นของขวัญ
https://i.imgur.com/gVKdpGV.png

         “เป็นของขวัญวันเกิดที่แปลกจริง ๆ ด้วย” เพราะคงไม่มีใครซื้อนิตยสารรายเดือนให้เป็นของขวัญวันเกิด “แต่เธอก็รู้ใจจัง ฉันชอบอ่านนิตยสารพวกนี้อยู่พอดี แล้วเล่มนี้ฉันก็ชอบประจำอ่านด้วยค่ะ” แต่ก็นับว่าไม่แย่.. ดีนคิดในใจ
         “ถ้ารุ่นพี่ชอบผมก็ดีใจครับ งี้ผมช่วยให้คุณประหยัดเงินซื้อนิตยสารของเดือนนี้ได้แล้ว” ดีนพูดให้ขำบรรยากาศจะได้ดูไม่แย่จนเกินไป
         “ถ้ายังไงช่วยเซ็นชื่อที่หน้าปกให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ จะได้เก็บเป็นที่ระลึกว่าเธอให้มา” ไพเพอร์ร้องขอ

         “ได้สิครับ” ดีนรับปาก จากนั้นไพเพอร์ก็ส่งนิตยสารพร้อมทั้งปากกาให้ แล้วเซ็นชื่อตัวเองที่หน้าปกพร้อมกับคำอวยพร “ได้เซ็นชื่อที่หน้าปกซะด้วยเหมือนว่าผมเป็นดาราเลย” ดีนหัวเราะ จากนั้นเขาก็ส่งปากกาและนิตยสารคืนให้อีกฝ่าย ความจริงอยากชวนเธอคุยต่ออีกหน่อยแต่ว่าตอนนี้เขาทั้งเหนียวตัวแล้วก็ง่วงตาจะปิด “ขอให้คุณมีความสุขมาก ๆ นะครับ แต่เดี๋ยวผมต้องขอตัวก่อน แล้วเอาไว้เจอกันใหม่ครับ”
         ดีนขอตัวกลับมาก่อน แล้วเขาก็ตรงไปพักผ่อนที่กระท่อมโพไซดอนต่อทันที
https://lh7-us.googleusercontent.com/2Ncu4xF5KRS8Px19rdAcBoc50Cn6Qmf3BtBIrMBA4xH9q9PTqRhPW8ywqU3Khj4PSg3I1E-HV5Jc1GtTwsZcQXVLFNpfmkFT1SMEcdk9yvRFUdQ7cFDMlzM0JntGVexoDswOP8v5f0zJP7Qi1aFgKqYเข้าร่วมอวยพรและให้ของขวัญวันเกิดนาแนตต์+50 พลังใจ , +15 EXP , +40 พลังงาน
--------------------------------------------------มอบ [นิตยสารบันเทิง] ให้แก่ [ไพเพอร์ แม็กลีน]
+30 ความสัมพันธ์ (จากของขวัญวันเกิด)

หน้า: 1 [2] 3 4 5 6 7

Percy Jackson and the Olympians Thailand's Archiver