[ตรงกลางระหว่างบ้านพักทั้งหมด] กองไฟแห่งเฮสเทีย

024

Let's Party!!

          ปาร์ตี้คงผ่านไปครึ่งงานแล้วกว่าที่ดีนจะปรากฏกายเข้ามาในงานเลี้ยง เพราะว่าวันนี้เขามัวแต่ดูคลิปสัตว์โลกน่ารักเพลินไปหน่อย รู้ตัวอีกทีเวลาก็ถูกดูดหายไปหลายชั่วโมง น่าเสียดายที่มาปาร์ตี้ทั้งทีแต่กลับไม่มีชุดหล่อใส่นอกจากเสื้อผ้าที่ใส่มาค่ายกับเสื้อด้อมส้มของค่ายฮาล์ฟบลัด แต่งานเลี้ยงวันนี้คล้ายกับเป็นปาร์ตี้กระชับมิตรของเหล่าลูกเทพ จะว่าเป็นการสังสรรค์กันเองในหมู่เครือญาติก็คงไม่ผิด อย่างไรเสียพวกเราก็เป็นครอบครัวที่ยิ่งใหญ่น้อยหน้าใครเสียที่ไหนกันล่ะ

          เขากล่อมประสาทตัวเองให้คิดเป็นเช่นนั้นจะได้มีความมั่นใจในตัวเอง ทุกคนในค่ายเป็นลูกพี่ลูกน้องกันหมด เพราะฉะนั้นเลิกคิดถึงการเสริมหล่อเพื่อไปแอ๊วสาวที่ไหนได้เลย และในเมื่อไม่มีสาวให้จีบก็ไม่จำเป็นต้องแต่งตัวหล่อไป แค่ถอดอุปกรณ์พยุงแขนกับแว่นสายออกแล้วเปลี่ยนมาใส่คอนแท็กเลนส์แทน

          วันนี้ภายในค่ายฮาล์ฟบลัดแลจะคึกคักเป็นพิเศษจากเสียงเพลงและแสงสี ดูท่าปาร์ตี้ในค่ายเลี้ยงเด็กวันนี้จะไม่ใช่ปาร์ตี้สำหรับเด็กเสียแล้วแฮะในเมื่อเขาเห็นบาร์น้ำเมาตั้งอยู่ตรงนั้น พระเจ้า! อย่าหลอกกันว่าเครื่องดื่มในขวดสวย ๆ นั่นเป็นนมสดและโกโก้ปั่นก็พอ

          “เฮ้! หวัดดี”

          เมื่อเข้ามาภายในงานชายหนุ่มก็เดินไปทักทายเด็ก ๆ ร่วมค่ายด้วยความเป็นมิตร แม้จะไม่เคยสนทนากันแต่ก็พอจะคุ้นหน้าคุ้นตา

          “สวัสดีจ้า เฮ้! นายดูเหมือนว่าจะเป็นคนของบ้านโพไซดอนใช่ไหม? ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันลิเลียน่า ไทเลอร์ จาก บ้านอะธีน่า ยินดีที่ได้รู้จักนะค้า~”

          เด็กสาวผมทองที่นั่งอยู่แถว ๆ กองไฟกับเด็กผู้ชายอีกคน เธอโบกไม้โบกมือทักทายกลับมาด้วยรอยยิ้มสดใสเหมือนกับพระอาทิตย์ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะกรึ่มได้ที่ ในมือเรียวบางถือแก้วไวน์แดงเป็นหลักฐานประจักษ์คาตา ‘เดี๋ยวนะเด็กคนนี้อายุเท่าไร?’ แต่มาคิดดูอีกทีคนที่เริ่มปาร์ตี้อย่างสุดเหวี่ยงตั้งแต่อายุสิบห้าปีคงไม่มีสิทธิ์ไปสั่งสอนใครได้แม้อีกฝ่ายน่าจะมีศักดิ์เป็นหลานห่าง ๆๆๆๆๆ ของเขาก็ตามที

          “ยินดีที่ได้รู้จักลิเลียน่า ฉันดีน นีล ถูกอย่างที่เธอว่าเลย ฉันอยู่บ้านโพไซดอนน่ะ ว่าแต่เธอไหวใช่ไหมน่ะ?”

          “ไหวค่าไหว~~” เด็กสาวกล่าวไปพลางกลั้วหัวเราะ “คุณดีนมาสายนะ ได้เวลาปาร์ตี้แล้วค่า!!”

          กล่าวจบเธอคนนั้นก็ดันหลังเขาให้เข้าไปอยู่ที่กลางฟลอ ไม่รู้เป็นเพราะเธอเป็นคนที่สนิทกับคนอื่นง่ายอยู่แล้วหรือเพราะว่าเมาอยู่กันแน่ แต่ไหน ๆ แล้วขาแดนซ์อย่างเขาเต้นด้วยกันกับเธอสักหนึ่งเพลงก็ไม่มีปัญหา

          .

          .

          .

          เต้นกันจนเรียกเหงื่อได้หนึ่งยกดีนก็แยกตัวออกมาจากสาวบ้านอะธีน่า จะว่าไปตั้งแต่ที่เข้ามาในงานปาร์ตี้เขายังไม่ได้ทักทายเจ้าของงานเลย สายตาจึงส่องหาคุณดี หรือ ‘ไดโอนีซุส เทพแห่งน้ำเมาและงานปาร์ตี้’ แม้ว่าคุณดีจะเป็นที่ปรึกษาของค่ายแต่ดีนกลับไม่เคยพบหน้าอีกฝ่ายเลยสักครั้ง แต่เขาก็พอจะรู้หน้าค่าตาของอีกฝ่ายว่าเป็นอย่างไรจากการส่องผ่านรูปถ่ายในห้องที่ปรึกษาตอนเดินผ่าน

          ดูเหมือนว่าตอนนี้เทพเจ้าจะว่างอยู่แถว ๆ ซุ้มดีเจ ถ้างั้นก็เข้าไปทำความรู้จักกันหน่อยก็แล้วกัน

          “สวัสดีครับ คุณดี เป็นเกียรติอย่างมากที่ได้พบกับคุณในวันนี้ครับ”

          ดีนกล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยื่นมือออกไปจะเช็คแฮนด์ด้วย ทว่าคุณดีไม่จับมือตอบแต่ยกนิ้วขึ้นแล้วชี้มาที่หน้าของเขาราวกับนึกอะไรบางอย่างออก

          “ฉันรู้จักเธอ” คำแรกของบทสนทนาทำเอาชายหนุ่มเลิกคิ้ว การที่อีกฝ่ายรู้จักเขามาจากรายชื่อในเอกสารหรือเพราะว่าตนเองมีชื่อเสียงโด่งดังกันแน่นะ …ซึ่งหวังว่าจะไม่ใช่ในทางฉาว “เธอ! ดอน นัวร์”

          “เดี๋ยวครับ! คุณคงจำผิดแล้ว ผม ‘ดีน นีล’ ไม่ใช่ ‘ดอน นัวร์’” เขารีบแก้ชื่อให้

          “ถูกแล้ว ดอน นัวร์! ว่าแต่เธอยังไม่เมาเลยนี่ สักกรึ๊บสิจ๊ะ” เพียงแค่ทวยเทพดีดนี้แก้วไวน์ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า แล้วลอยตุ๊บป่องไปหาชายหนุ่ม

          “คุณดี แกล้งอำกันเล่นหรือเปล่าครับ” มิวายจะบ่นอุบอิบ เขาไม่รู้ว่าเทพแห่งไวน์จะเมาเหล้าได้ไหม แต่ถ้าทักผิดแบบนี้ไม่แกล้งกันก็เมาอยู่ เขาเลือกที่จะช่างมันเรื่องชื่อเรียกแล้วคว้าแก้วสุราที่ลอยมาหา “ขอบคุณครับ ไวน์นี่ใช่แบบ.. ไวน์ระดับเทพเจ้าอะไรแบบนั้นหรือเปล่าครับ?”

          “จุ๊ ๆๆ” ไดโอนีซุสเดาะลิ้นพลางกระดิกนิ้วไปมาเชิงปฏิเสธ “ต่อให้เธอเป็นเดมิก็อดก็ดื่มเหล้าระดับเทพไม่ไหวหรอก นี่ก็แค่ไวน์ที่บ่มนานนิดหน่อย สักสามร้อยปีเป็นไง?”

          “สามร้อยปี! คุณจะบอกว่าไวน์นี้บ่มมาตั้งแต่สมัยที่พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ยังเป็นหนุ่มอยู่เลยเหรอครับ!?”

          “ยิ่งกว่านั้นอีก... ตั้งแต่ทวดของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ยังเป็นหนุ่ม ๆ อยู่เลยแหล่ะ” 

          คุณดีขยิบตาให้ ส่วนชายหนุ่มกำลังทำตาโตตกใจกับอายุอานามของไวน์แก้วนี้ ในเมื่อของดีอยู่ตรงหน้าก็ควรจะลิ้มรสมันเสียหน่อย ปกติดีนไม่ค่อยดื่มไวน์ เขามันจะดื่มอะไรที่ง่ายกว่าไม่มีพิธีรีตองอย่างเบียร์หรือค็อกเทลที่ไม่เข้มมากอย่าง ‘โอลด์ แฟชั่นท์’ แต่ถึงกระนั้นดีนก็พอจะทราบวิธีจิบไวน์ให้อร่อย เริ่มจากการดมกลิ่นที่หอมหวานไม่รุนแรงจนฉุนจมูก แล้วค่อย ๆ ละเลียดอมไวน์กลั้วในโพรงปาก จะได้รับรู้รสหวานเปร่าของไวน์ชั้นเลิศที่หมักบ่มมาข้ามศตวรรษก่อนจะกลืนลงคอ

          “รสดีมาก!”

          คุณดีไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงแค่อมยิ้มมุมปากพร้อมกับยักคิ้วให้ ภาษากายพูดแทนจนหมดสิ้นไปแล้วว่า ‘ฝีมือพี่เองน้อง!’

          จนดื่มหมดแก้วแล้วเขายังได้กลิ่นหอม ๆ ของไวน์ชั้นดีในลมหายใจอยู่เลย

          “อ้อ จริงสิ ผมก็เกือบจะลืมเลย ขอบคุณที่จัดงานเลี้ยงขึ้นมา ถ้าที่นี่ไม่มีปาร์ตี้ผมมีหวังได้เหี่ยวไปก่อนแน่ ๆ” ใช่ ตามนั้นเลย ถ้าไม่มีปาร์ตี้ชีวิตก็เหี่ยวแห้งเหมือนตายทั้งเป็น… “แล้วก็มีของขวัญมอบให้คุณด้วยครับ คิดว่าที่นี่น่าจะมีของกินเยอะผมเลยเอานี่มามอบให้แทน หวังว่าคุณน่าจะชอบนะครับ”

          ดีนส่งกล่องสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดพอดีมือไปให้เทพไดโอนีซุส มองแว้บแรกก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเป็นกล่องแว่นตา และเมื่อคุณดีรับไปแล้วเปิดออก แว่นแอลอีดีก็ส่องแสงฉูดฉาดแยงตาขึ้นมาทันที

          “ว้าว นี่มัน อย่างเฟี้ยว!” คุณดีหยิบแว่นตาแอลอีดีมาสวมใส่ทันที สำหรับคอปาร์ตี้ใส่เล่าจะไม่ชอบสิ่งนี้น่ะจริงไหม?

          “จะว่าไป ผมเห็นมีเครื่องเกมเต้นอยู่ตรงนู้นด้วย จะเป็นอะไรไหมถ้าผมอยากจะท้าดวลกับคุณสักเพลงน่ะครับ”

          “โอ้ว นี่เธอกล้าท้าฉันผู้เป็นเทพแห่งงานรื่นเริงเต้นเชียวเหรอ ดอน นัวร์! จะรอช้าทำไม ไปลุยกันโล้ด!!”

          คุณดีรับคำท้าแทบจะในทันที ท่าท่าทางดูเหิมเกริมได้ใจที่คราวนี้ไม่ใช่แค่ถูกชวนเต้นรำแต่เป็นการท้าแข่งสเต็ปอัพ! เทพแห่งปาร์ตี้ตบไหล่ของดีนสองแปะก่อนจะเดินอาด ๆ นำไปยังเครื่องเกมเต้นที่ถูกนำมาจัดไว้สำหรับปาร์ตี้ ทั้งสองใส่สายรัดข้อมือที่เป็นตัวเซ็นเซอร์

          “ผมพร้อมแล้ว คุณดีเลือกเพลงได้เลย”

          “ถ้างั้นก็จัดไป เพลงโปรดของฉัน มิวสิก โก!!”

          ปุ่มสตาร์ทถูกกดลงไป และพอเห็นชื่อเพลงชายหนุ่มก็กลั้วหัวเราะออกมา คือเพลงฮิตเพลงหนึ่งเมื่อสิบปีที่แล้ว แม้จะเก่าไปหน่อย แต่เพลงนี้ก็เต้นสนุกดี ดูเหมือนว่าเขาจะต้องเต้นตามเพลย์เยอร์สีฟ้าที่เป็นอวาตาร์หมีแพนด้านะ เสียงเพลงดังขึ้นจากนั้นก็ สเต็ปออน!

          หลังจากที่ดวลเพลงกับคุณดีจบชายหนุ่มก็ขอปลีกตัวออกมา แม้เพลงจะไม่เร็วมากแต่พวกเขาก็เต้นกันอย่างสนุกสนานออกรสออกชาติ ไม่เน้นตรงสเต็ปแต่เน้นความสนุกสนานมากกว่า ถึงจะชอบเรียกชื่อผิด แต่ดีนรู้สึกว่าเขาถูกคอกับเทพองค์นี้จังแฮะ

          .

          .

          .

          ดีนออกมาพักตรงบาร์ก็เห็นว่ามีชายชาวเอเซียคนหนึ่งที่นั่งฟุบหน้าลงไปกับเคาน์เตอร์บาร์และเด็กสาวชาวตะวันตกที่ทำหน้าบูดนั่งเฝ้าอยู่

          “เขาเมาเหรอ? เป็นอะไรหรือเปล่า มีอะไรให้ฉันช่วยไหม?” ดีนเข้าไปเสนอความช่วยเหลือกับเด็กสาวคนนั้น แต่เธอกลับทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ กระนั้นก็ยังยอมตอบ

          “เขาไม่เป็นไรหรอก ก็แค่หลับน่ะ”

          “หลับ? กลางปาร์ตี้แบบนี้เนี่ยนะ?” หลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อย ก็ใช่ว่าจะไม่เคยเจอคนที่หลับคาปาร์ตี้หรอกนะ บางทีอยากจะแดนซ์แต่ทำงานหนักจนเพลียร่างไม่ไหวก็เลยสลบไปก่อนอะไรทำนองนั้น “แบบนี้ปลุกกลับไปนอนที่กระท่อมไหม?” 

          “กลับไปที่กระท่อมก็เหมือนกันนั่นแหล่ะ งานนี่หนวกหูจะตายไป” เรียวคิ้วสีเดียวกับหิมะขมวดมุ่น “ว่าแต่นายเป็นใคร เข้ามาทักฉันทำไม?”

          “อ้อ โทษที ลืมแนะนำตัวสินะ ฉัน ดีน นีล อยู่บ้านโพไซดอน ว่าจะมาหาอะไรดื่มต่อที่ตรงนี้แล้วก็เจอพวกเธอเข้า… แล้วพวกเธอล่ะ?”

          “ฉันอาเรีย เกรซ ส่วนนี่ พี่ศิลา” ดวงตาสีฟ้าเหมือนอัญมณีเสมองไปยังชายหนุ่มผิวเข้มที่กำลังหลับฟรี้ “พวกเราเป็นบุตรของเทพฮิปนอสน่ะ”

          “เทพฮิปนอส? เทพฮิปนอส…” ริมฝีปากเอ่ยทวนชื่อองค์เทพพลางนึกไปว่าเขาได้ฟังประวัติของเทพองค์นี้แล้วหรือยัง จนกระทั่งนึกออก “อ๋อ จำได้แล้ว ฮิปนอส เทพแห่งการนอน”

          “ฮึ! นึกนานไปแล้ว ขอโทษแล้วกันที่ท่านพ่อไม่ได้เป็นเทพผู้โด่งดังอย่างท่านโพไซดอนน่ะ เชอะ!” อาเรียสะบัดหน้าไปอีกทาง ส่วนดีนยังงงอยู่ว่างอนอะไรตูว้า แต่ว่าเขาก็ไม่ได้โกรธเคือง ไม่แน่ที่เด็กสาวหัวเสียอยู่เพราะนอนหลับไม่ได้

          “ขอโทษ ๆ แต่ก็เข้าใจพวกเธอนะ ขนาดว่าที่กระท่อมโพไซดอนยังได้ยินเสียงดนตรีเข้าไป นึกว่าที่กระท่อมฮิปนอสจะมีเวทมนตร์ป้องกันเสียงเพื่อการนอนซะอีก.. เอางี้ ฉันพอจะรู้สูตรเครื่องดื่มที่ทำให้หลับสบายอยู่ เดี๋ยวชงให้ ถ้าที่นี่มันมีวัตถุดิบอ่ะนะ”

         คงจะแปลกไม่น้อยถ้าที่บาร์เหล้ามีชาคาโมมายด์ให้ชงดื่ม… แต่ก็ดันมีจริง ๆ ซะงั้น ชายหนุ่มจึงชงชาร้อนให้อาเรียหนึ่งแก้ว ส่วนศิลาคงไม่จำเป็นต้องดื่มหรอกมั้ง…

          “นี่อะไร? ไม่ใช่ว่านายจะมอมยาฉันหรอกใช่ไหม?” เด็กสาวยังคงทำคิ้วขมวดกันเป็นโบว์ ดูท่าทางเธอยังไม่ค่อยไว้ใจชายที่เพิ่งคุยกันเมื่อห้านาทีก่อน ซึ่งมันก็ถูกต้องแล้วที่ไม่ควรเชื่อใจคนแปลกหน้าในผับในบาร์

          “ชาคาโมมายด์ใส่นมทำให้หลับสบาย แล้วฉันก็ไม่ได้วางยาเธอด้วยสาบานได้เลย” ดีนชูมือขึ้นสามนิ้วเพื่อสาบาน “ทุกคนในค่ายถือว่าเป็นญาติห่าง ๆ กันหมดจริงไหม? ฉันคงไม่ทำเรื่องอะไรร้าย ๆ กับน้องสาวตัวเองหรอก”

          “ฮึ! จะลองเชื่อใจดูก็ได้ แต่ถ้านายทำเรื่องแย่ ๆ ล่ะก็ ฉันเอานายตายแน่” อาเรียขู่ฟ่อใส่เหมือนแมว แต่กระนั้นเธอก็ยอมดื่ม เอาเข้าจริงดีนคิดว่าเด็กคนนี้ไม่มีอะไรหรอก เธอก็แค่อยู่ในไทป์ ‘สาวซึนเดเระ’ พอเธอดื่มชาเข้าไปหนึ่งอึกก็ดูเหมือนว่าฤทธิ์ของชาที่มีสรรพคุณทำให้จิตใจผ่อนคลายก็ทำงานทันที สังเกตได้จากน้ำเสียงที่เอ่ยในประโยคต่อมา “รสชาติก็ไม่ได้แย่เท่าไร”

          “ถ้าโอเคก็ดีแล้ว ง่วงเมื่อไรก็ไปนอน” ดีนยิ้มให้ เขาก็เพยิดหน้าไปทางโซนบ้านพักแบบสุ่ม ๆ เพราะไม่รู้ว่าบ้านฮิปนอสอยู่หลังไหน จากนั้นก็ลงมือชงเครื่องดื่มของตัวเองบ้าง “โอลด์ แฟชั่นท์ ใส่อะไรบ้างหว่า?”

          ปกติเคยสั่งแต่ให้บาร์เทนเดอร์ทำให้แต่ไม่เคยชงกินเอง ยังดีที่ตรงนั้นมีหนังสือสูตรคอกเทลวางเอาไว้ เขาเลยลองผันตัวมาเป็นบาร์เทนเดอร์ครั้งแรก บอกได้เลยว่าไม่ง่าย แล้วที่ปรุงออกมาจะอร่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้

          เครื่องดื่มรสปร่าถูกส่งเข้าไปในลำคอ ทำเอาชายหนุ่มเผลอเบ้หน้าเล็กน้อย สงสัยว่าเขาจะใส่วิสกี้เยอะเกินไปรสชาติจึงเข้มบาดคอแบบนี้

          ‘ไม่อร่อยเลยแฮะ..’

          ทำเอาคิดถึงบาร์เทนเดอร์มือดีจากมิดไนท์โวลุ่มขึ้นมา… หรือว่าเขากลับไปขอไวน์สามร้อยปีจากคุณดีมาอีกดีนะ? ก็เป็นความคิดที่ไม่เลว

025

ใครจะเป็นแชมป์เต้นลิมโบ!

          วันที่สองของงานปาร์ตี้…

          ไม่รู้ว่าห่างหายจากการดื่มนานเกินไปหรือด้วยฤทธิ์จากไวน์เทพสามร้อยปีที่ทำให้วันนี้ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาด้วยอาการแฮงค์ทั้งที่เมื่อคืนดื่มแอลกอฮอล์ไปเพียงแค่ไม่กี่แก้ว ยังดีที่โรงอาหารมีกาแฟดำฟรี ๆ ให้ตบแก้แฮงค์ พอได้คาเฟอีนเข้มข้นสมองค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย ส่วนการออกไปเต้นสองสามรอบเมื่อคืนนี้ทำให้ดีนเคล็ดไหล่ข้างที่เคยหลุดนิดหน่อยเพราะงั้นวันนี้เขาจึงกะจะใส่อุปกรณ์การแพทย์ที่น่ารำคาญนี้ต่อไปอีกสักหน่อย แต่ถึงกระนั้นวันนี้ชายหนุ่มก็เรื่อยเปื่อย ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันนอกจากนอนเล่นโง่ ๆ บนเก้าอี้อาบแดดที่สระว่ายน้ำหลังกระท่อมโพไซดอน และพอถึงเวลาเย็นเขาก็มาถึงงานปาร์ตี้ด้วยเอเนอจี้เต็มร้อยหลังจากที่ชาร์จแบตตัวเองมาเป็นวัน ๆ

          “สวัสดีคุณดี วันนี้บรรยากาศก็ยังคึกครื้นเหมือนเดิมเลยนะครับ” พอมาถึงงานปาร์ตี้ดีนก็เข้าไปทักทายเจ้าของงานก่อนเป็นอันดับแรก พลางลุ้นในใจว่าวันนี้อีกฝ่ายจะเรียกเขาด้วยชื่อเดียวกับเมื่อวานหรือว่าจะได้ชื่อใหม่

          “ว่าไง เดฟ ไนน์ พ่อหนุ่มเจ้าสำราญ” คุณดีนชี้นิ้วทั้งสองข้างมาที่เขาด้วยท่าทักทายสุดจ๊าบ “ชะอ้าว แล้วแขนเป็นอะไรไป ท้าดวลกับฉันเมื่อคืนถึงกับอะไหล่หลุดเลยเหรอ?”

          เทพที่เจ้าสำราญกว่าชะเง้อคอมองไปรอบ ๆ พื้น ทำทีเป็นมองหาเศษน็อตตัวเล็ก ๆ ที่น่าจะเป็นของชายหนุ่ม ปฏิกิริยานั้นเรียกความขบขันออกมาได้จากผู้ที่ถูกแซว

          “ก็นิดหน่อย ผมคงจะสู้ความปึ๋งปั๋งระดับเทพพันปีไม่ได้หรอกครับ”

          “แหม พอถูกเรียกว่าเทพพันปีแล้วรู้สึกว่าหนุ่มขึ้นกว่าอายุจริงเยอะเลย..” คุณดีเว้นช่วงไปนิดหนึ่ง “แต่งี้ก็น่าเสียดาย คิดว่าวันนี้เธอจะมาท้าฉันเต้นอีกรอบเสียอีก”

          “ความจริงก็ได้นะครับ ถึงจะมีแค่แขนเดียวแต่ว่าผมบ่ยั่นอยู่แล้ว”

          “ถ้างั้นเรามาดวลเต้นที่ง่ายกว่านี้กันดีกว่า” พูดจบเทพไดโอนีซุสก็ดีดนิ้ว มีสต๊าฟของคุณดีที่ไม่รู้ว่าเป็นเทพชั้นรอง แซเทอร์ในค่าย หรืออะไรอย่างอื่น ยกเสาไม้และราวออกมาตั้งกลางฟลอ ผู้คนในงานดูจะสนใจการท้าดวลครั้งนี้จึงเริ่มเข้ามาเป็นฮาล์ฟบลัดมุง “ลิมโบแดนซ์ยังไงล่ะ!!”

          ‘ง่ายกับผีน่ะสิ…’

          ชายหนุ่มคิดในใจแต่ใบหน้ายังไม่หยุดยิ้ม ความจริงลิมโบก็เล่นไม่ยาก แค่แอ่นตัวลอดใต้คานไม่ให้แตะโดนไม้ก็ผ่าน แต่ว่าเขาไปไม่เคยเล่นผ่านระดับต่ำกว่าสะโพกเลยเนี่ยสิ แต่ว่ามันจะยากสักเท่าไรกันเชียว

          “ได้ ผมรับคำท้า”

          “กะแล้วว่าเธอต้องไม่ป๊อด แต่ก่อนอื่นกติกาที่ฉันสร้างก็คือต้องดื่มให้หมดแก้วก่อน!”

          แก้วไวน์ที่เหมือนกับของเมื่อวานก็ถูกเสกให้แว้บมาอยู่ตรงหน้า ดีนกับคุณดีไขว้แขนกันแล้วต่างดื่มไวน์ของตัวเองจนหมดแก้ว เมื่อได้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ความกล้าก็เริ่มตามมา กอปรกับเสียงเชียร์และดนตรีที่เปลี่ยนจากเพลงจังหวะตื๊ดมาเป็นเพลงลิมโบสุดคลาสสิกเหมือนระบำชาวเกาะบิ้วบรรยากาศเหลือเกินจริง ๆ

          เทพแห่งไวน์และงานรื่นเริงเป็นฝ่ายเต้นเปิดงาน เสียงของเหล่ากองเชียร์ต่างตะโกนเป็นชื่อเทพเจ้ายอดนักดื่มจะกระหึ่มไปทั่วงานเลี้ยง

          “ได - โอ - นี - ซุส!!          ได - โอ - นี - ซุส!!          ได - โอ - นี - ซุส!!”

          ยิ่งฮึกเหิมคุณดีก็ยิ่งวาดลวดลายสุดสวิงริงโก้ก่อนที่จะแอ่นอกลอดคานไม้และผ่านระดับแรกมาได้อย่างง่ายดาย แล้วต่อมาก็ถึงคราวของดีน เขาไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ยินคนตะโกนชื่อย่อตัวเองเหมือนกัน

          “ดี - อี - เอ - เอ็น!!          ดี - อี - เอ - เอ็น!!          ดี - อี - เอ - เอ็น!!”

          ในเมื่อเทพเจ้าใส่เต็มมาก่อนหน้าแล้วดีนจะยอมแพ้ได้อย่างไร แม้ว่าเขาจะเป็นลูกครึ่งเทพแต่ก็สู้ไม่ถอย! ชายหนุ่มชูมือขึ้นแล้วโห่ร้องตามเสียงเชียร์เหมือนตอนเปิดตัวนักมวยปล้ำเข้าสนาม จะว่าไปการท้าดวลเหล่านี้ก็ไม่ต่างจากมวยปล้ำเพราะทั้งหมดคือการแสดง ทั้งดีนและคุณดีต่างรู้ว่าพวกเขาไม่ต้องจริงจังอะไรมาก ขอแค่ทำให้บรรยากาศสนุกสนานและเรียกแขกได้ก็พอ

          และคานลิมโบระดับหนึ่งก็ไม่ได้ยากเย็นเลยสำหรับหนุ่มตัวสูง เขาลอดผ่านได้สบาย ๆ ทั้งสองผลัดกันออกท่าทางเต้นเชียร์แขกเมื่อถึงตาของตัวเองจนระดับไม้ลดลงไปเรื่อย ๆ ถึงระดับสะโพก งานนี้สูสีไม่มีใครยอมแพ้ใครเลย

          “ได - โอ - นี - ซุส!!          ได - โอ - นี - ซุส!!          ได - โอ - นี - ซุส!!”

          เสียงเชียร์คุณดียิ่งกระหึ่มกว่าเดิมเมื่อเกมมาถึงจุดที่ยากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่เทพแห่งงานรื่นเริงที่น่าจะผ่านการเต้นลิมโบมากว่าล้านครั้งยังเดินหน้าถอยหลังอยู่หลายรอบกว่าจะทรงตัวผ่านคานไม้ไปได้อย่างฉิวเฉียด และเมื่อสำเร็จ เสียงเฮก็ดังลั่นพอ ๆ กับเชียร์มวย

          และแล้วก็ถึงตาของเขาแล้วสินะ เมื่อเสียงแชร์เปลี่ยนมาเป็นชื่อของตัวเอง…

          “ดี - อี - เอ - เอ็น!!          ดี - อี - เอ - เอ็น!!          ดี - อี - เอ - เอ็น!!”

          ดีนไม่ค่อยมีความมั่นใจในความสูงของคานระดับนี้มากเท่าไร เพราะว่าตนไม่เคยเล่นผ่าน แต่เอาไงก็เอากัน ถึงแพ้ให้แก่เทพเจ้าเขาก็คงไม่ถูกล้อไปจนลูกเรียนจบหรอก เน้นเล่นเอาสนุกไม่สนใจผลแพ้ชนะดีกว่า ชายหนุ่มทั้งย่อขาทั้งแอ่นตัวไปด้านหลังแถมยังกลั้นหายใจตลอดตอนที่ลอดใต้คานไม้ก่อนที่จะส่งตัวรวดเดียวลอดคานออกมา ปลายจมูกเฉียดคานไปเพียงไม่กี่เซนติเมตร แต่ตัวไม่สัมผัสเสาคานไม่ร่วงลงมา ถือว่าเป็นความสำเร็จครั้งใหม่ของการเต้นลิมโบตลอดยี่สิบสามปีมานี้!

          “เยส!!”

          ระดับไม้ถูกลดลงมาอีกขั้น คราวนี้ทั้งดีนและคุณดีต่างถอนหายใจออกมาพร้อม ๆ กัน เสียงเพลงชิล ๆ ของลิมโบแดนซ์ถูกเปลี่ยนซาวด์เป็นเสียงรัวกลองแบบในโชว์ละครสัตว์ คุณดีเริ่มก่อนแต่ครั้งนี้แม้แต่เทพเจ้ายังต้องพ่าย เพราะระดับความสูงของไม้เหลือแค่เข่า ให้แมวมาลอดเล่นเองเถอะ ส่วนดีนก็ทำไม้ร่วงหล่นตามกันไปติด ๆ สรุปว่างานนี้ไม่มีแพ้ไม่มีชนะมีแต่เสมอ

          “เสมอเหรอเนี่ย ดูท่าว่าเราคงต้องมาดวลกันใหม่สัปดาห์หน้าแล้วสิ” เทพไดโอนีซุสทำหน้าเสียดาย แต่ก็เพียงแค่แว้บเดียวเพราะดูเหมือนว่าท่านเทพจะคิดความบันเทิงรูปแบบใหม่ขึ้นมาได้ “ครั้งหน้าฉันขอท้าเธอแข่งร้องคาราโอเกะเลยแล้วกัน ไปฝึกร้องมาดี ๆ ไม่เอานักร้องเสียงเพี้ยนนา~ ส่วนกติกาพิเศษก็ คือ อีกฝ่ายต้องออกมาเต้นเป็นหางเครื่องตอนที่อีกคนกำลังร้องเพลงอยู่ โอเค๊”

          “ความคิดคุณบรรเจิดมาก!” หนุ่มดีนหัวเราะปร๋อ นี่ถ้าแขนอีกข้างว่างคงยกมือขึ้นมาปรบมือให้เสียแล้ว “ได้เลยครับคุณดี ผมรับคำท้า เตรียมเต้นเพลงที่ผมเตรียมมาไว้ให้ดีนะ”

          เทพไดโอนีซุสเพียงแค่ยักไหล่พลางอมยิ้มไปด้วย คล้ายจะบอกว่า ‘มีเท่าไรก็ใส่มาให้เต็มเลยน้อง!’

          “โอเค งั้นเดี๋ยวผมไปหาอะไรกินก่อน ขอให้สนุกกับงานปาร์ตี้นะครับ”

          เขาค้อมศีรษะลงเล็กน้อยก่อนที่จะปลีกตัวออกมาจากลานเต้นเพื่อหาเครื่องดื่มและของกินทาน เมื่อการดวลจบลงปรอทความเดือดของงานก็กลับมาอยู่ในจุดสมดุลย์อีกครั้ง

          .

          .

          .

          เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง งานเลี้ยงยังคงคึกคักอยู่อย่างเสมอต้นเสมอปลาย (ซึ่งอาจจะยกเว้นช่วงประลองเต้นลิมโบอยู่ครู่หนึ่ง…) หนุ่มผิวน้ำผึ้งผู้มีส่วนสูงหกฟุตเพลิดเพลินกับงานเลี้ยงเป็นอย่างมาก ทั้งการกินอาหารอร่อย ๆ ดื่มเครื่องดื่มมอมเมาจนรู้สึกว่าตัวเองจะละลาย หรือแม้แต่การสังเกตการณ์ผู้คนภายในงานต่างก็เป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบ จนสายตามองไปเห็นที่มุมหนึ่งข้างกองไฟ เขาเห็นเด็กผู้ชายผมขาวคนหนึ่งกำลังนั่งเล่นบอร์ดเกมอยู่คนเดียว พอเห็นดังนั้นก็กลัวว่าเด็กผมขาวจะเหงาดีนเลยพาร่างเมา ๆ เดินสะโหลสะเหลเข้าไปคุยเป็นเพื่อนทันทีโดยไม่ได้สอบถามความสมัครใจของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย

          “สวัสดีน้องชาย มานั่งทำอะไรเงียบ ๆ ตรงนี้คนเดียวเหรอ?”

          เด็กชายผมขาวละสายตาจากเกมกระดานโอเทลโล่ ศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมแหลม ๆ โคลงเล็กน้อยเหมือนใช้ความคิดว่า ‘ลุงคนนี้เป็นใคร?’ แต่กระนั้นเขาก็มีมารยาทเอ่ยชวนคนมาทัก

          “ผมกำลังเล่นโอเทลโล่อยู่ครับ มันฝึกสมาธิได้ดี.. ถ้าไม่รังเกียจคุณก็..” มือเล็ก ๆ ผายออกไปยังที่นั่งฝั่งตรงกันข้าม เมื่อเห็นแบบนั้นดีนก็หย่อยก้นลงไปนั่งทันที

          “ฝึกสมาธิกลางงานปาร์ตี้? ทั้งที่เสียงดังออกขนาดนี้อ่ะนะ”

          “เสียงดัง ๆ แหล่ะครับที่ใช้ฝึกสมาธิได้ดี” เด็กชายยิ้มมุมปากตอบ แว้บหนึ่งที่ดีนคิดว่า ‘ทำไมเด็กนี่มันเท่อย่างนี้วะ!’

          “เลือกฝึกตนในเลเวลที่สูงดี ขนาดเด็กฮิปนอสเมื่อวานยังตบะแตกเลยนะ” ชายหนุ่มหัวเราะ แต่วันนี้เขาไม่เจอสองคนนั้น บางทีพวกเขาอาจจะมีวิธีรับมือแล้วก็ได้ “ลืมแนะนำตัวไป พี่ชื่อ ดีน อยู่บ้านโพไซดอนน่ะ”

          “ผมรอฟีอัส บาพาเทียร์ เป็นบุตรของเทพซุสครับ”

          การแนะนำตัวอย่างมั่นใจทำให้ดีนแทบจะสร่างเมา ถ้าเด็กคนนี้ไม่ได้โม้ ซึ่งจากแววตาบอกเลยว่าไม่.. เด็กคนนี้ก็เปรียบเสมือนกับบุตรชายอันดับหนึ่งแห่งมวลหมู่เทพ ยิ่งรู้สึกว่าหมอนี่เจ๋งเข้าไปอีก ดีนพอจะเข้าใจความรู้สึกของเด็กที่ตื่นเต้นเมื่อรู้ว่าเขาเป็นบุตรชายโพไซดอนแล้ว ว่าแต่เด็กกลุ่มนั้นจนวันนี้ก็ยังไม่เห็นตัวเลยแฮะ ภารกิจนอกค่ายต้องไปหลายวันขนาดนี้เลยเหรอ?

          “ดูเหมือนว่าเราจะเป็นญาติใกล้กันมากกว่าที่คิด ถ้างั้นพี่ขอเล่นด้วยได้ไหม?”

          “ได้สิครับ แน่นอน” รอฟีอัสเคลียร์กระดานใหม่ ก่อนจะวางหมากขาวดำสี่ตัวลงกลางกระดานเป็นจุดเริ่มเกม “พี่เริ่มก่อนได้เลย”

          ท่าทางว่าบุตรแห่งเทพสายฟ้าจะมั่นใจในตัวเองมากที่ให้ผู้ใหญ่อย่างดีนเริ่มก่อน แม้เขาจะไม่ได้เล่นเกมประเภทนี้เก่งกาจแต่อย่างน้อยก็มั่นใจว่าคงไม่แพ้เด็ก

          “โอเค เริ่มก่อนก็ได้”

          ไม่ให้เสียเวลา หมากดำก็ถูกวางประกบหมากขาวแล้วเริ่มกินแต้มทันที ทางด้านรอฟีอัสก็เดินหมากรอบนอกสร้างพืื้นที่ของสีขาวออกมากว้างขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองสีผลัดกันกลืนสีกันไปกันมา แต่เพียงไม่ถึงสามนาทีก็รู้ผลเมื่อหมากโอเทลโล่สีขาวครองกระดานมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

          “โห นายเก่งชะมัด!”

          “ขอบคุณ” แม้ได้รับคำชมแต่รอฟีอัสก็เพียงแค่ขอบคุณและยิ้มเล็กน้อยเหมือนกับว่าเป็นสิ่งที่เขารู้อยู่แล้ว

          ทั้งสองอยู่เล่นโอเทลโล่กันอีกหลายรอบ แต่ดูเหมือนว่าคนอายุมากกว่าจะพ่ายแพ้รวด ๆ เลย

สรุป แข่งเต้นลิมโบกับคุณดี (ไม่ได้ให้้ของ)

033

ไมค์ทองคำคาราโอเกะผังเพชร

          วันนี้ค่อนข้างเป็นวันพิเศษว่าปาร์ตี้ครั้งที่แล้วมาเสียหน่อย เพราะว่าวันนี้จะมีการดวลคาราโอเกะระหว่าง ‘คุณดี’ ไดโอนีซุส เทพแห่งไวน์และงานเทศกาล กับ ‘ดีน’ เอลวิน อัลวาเรซ นีล บุตรชายของเทพโพไซดอนที่คุณดีไม่เคยเรียกชื่อถูก และแขกรับเชิญพิเศษ ‘รุ่นพี่ออสติน’ อ๋าว บุตรชายของเทพแห่งไวน์ผู้จะมาเป็นพิธีกรและแดนซ์เซอร์ให้ทั้งสองเพลง ชายหนุ่มจึงแต่งหล่อเต็มที่ซึ่งอย่างน้อยก็มากกว่าครั้งที่แล้ว แต่ยังไม่ละทิ้งเสื้อด้อมส้มสีประจำค่ายเพราะว่าเขามีเสื้อผ้าใส่อยู่แค่ไม่กี่ตัว สำรวจตัวเองอีกครั้งว่าลืมอะไรไว้หรือเปล่า เสื้อผ้าหน้าผมพร้อม ของที่จะเตรียมไว้ให้คุณดีกับรุ่นพี่ออสตินพร้อม กระเป๋าสตางค์พร้อม และสุดท้ายสติสตางค์เขาพร้อมมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเขาก็เปิดประตูบ้านโพไซดอนออกมารับแสงสีรอบกองไฟ

           “สวัสดีคุณดี รุ่นพี่ออสติน ผมมีของมาให้ด้วย ช่วยรับไปก่อนที่ผมจะทำหายนะครับ”

          พอรู้สึกสนิทใจกับทั้งสองแล้วเขาก็กล่าวทักทายทั้งคู่อย่างเป็นกันเอง จากนั้นก็ยื่นสร้อยข้อมือถักที่คล้ายกันไปให้ทั้งสอง เขาเห็นว่ามีอุปกรณ์ดีไอวายขายที่ร้านสะดวกซื้อเลยซื้อมาถักเล่น ๆ แก้เบื่อ ด้วยฝีมืออาจจะไม่สวยงามอะไรนักแต่เขาก็ทำมันด้วยใจจากมิตรภาพที่มีให้แก่สองพ่อลูกคู่นี้

          “โอ้ พระเจ้า! มันน่ารักมาก ผมเห็นว่ามีชุดดีไอวายแบบนี้ขายที่ร้านสะดวกซื้อ นายถักมันเองเหรอ ขอบคุณนะ”

          “ใช่ครับ จะว่างั้นก็ได้”

          รุ่นพี่ออสตินกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ดูเหมือนว่าเขาจะชอบอะไรแบบนี้นะ หรือเป็นรีแอคชั่นของดาราเวลาที่ได้รับของจากแฟนคลับก็ไม่รู้ ออสตินหยิบเส้นสีฟ้าสวมใส่ที่ข้อมือของตัวเองทันทีแล้วเหลือเส้นสีแดงเอาไว้ให้พ่อ เหมือนจะรู้ว่าคุณดีน่าจะชอบอะไรที่จี๊ดจ๊าดมากกว่า

          “พระเจ้าช่วย! ชอบกำไลของเธอจังเลย โบราณ น่าพิศมัย”

          ส่วนคุณดีแซวลูกชายและคนให้ด้วยการเล่นละครเป็น ‘เรจิน่า จอร์จ จาก มีนเกิร์ลส์’ ทำเอาทั้งสามคนฮาครืนอยู่ตรงนั้น

          ก่อนจะเริ่มการประชันเพลงที่มีแต่ฝ่ายตัวเอง (และสต๊าฟคุมเครื่องเสียง) เท่านั้นที่รู้ว่าเลือกเพลงอะไรมา ดีนก็ทานอาหารภายในงานให้พอกรุบกริบแล้วก็ดื่มไปพอประมาณเพราะคุณดีคะยั้นคะยอให้ดื่มจะได้มีความกล้า ทั้งที่คนอย่างดีนหน้าหนามาตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว และพอเวทีพร้อมรุ่นพี่ออสตินก็กล่าวเปิดการประชันเพลง

          “อะแฮ่ม! ขอขัดจังหวะความสนุกของทุกคนสักครู่ และในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทุกท่านรอคอย.. แต่ถ้าใครไม่ได้รอก็ขอโทษด้วยนะครับ” รุ่นพี่ไม่ทิ้งอารมณ์ขันแอบกระซิบประโยคหลังใส่ไมค์แต่ก็ได้ยินกันถ้วนทั่ว สร้างเสียงหัวเราะแก่คนในงานได้เป็นอย่างดี “บัดนี้ได้เวลาการประชันคาราโอเกะของคุณดีที่รักของทุกคน และคุณดีที่เติมตัวนอ.เข้าไป ดีน! บุตรแห่งโพไซดอนครับ!”

          ซาวน์เอฟเฟคเปิดตัวช่างยิ่งใหญ่อลังการเหมือนกับงานประกาศรางวัลออสก้าอย่างไรอย่างนั้น พ่อลูกคู่นี้มีร้อยเล่นล้านจริง ๆ ทำเอาดีนอึ้งไปชั่วขณะ ระหว่างที่ยังไม่ทันตั้งตัวเขาก็ถูกคุณดีดันหลังให้ขึ้นไปเปิดตัวบนเวที เสียงตะโกนเชียร์ชื่อจากผู้ชมกลับมาอีกครั้ง แม้จะบอกว่าตัวเองหน้าหนาไร้ยางอายกับเรื่องแบบนี้แล้ว แต่เอาเข้าจริงมันก็เขินเหมือนกันนะ…

          “เอาล่ะครับ ทั้งคู่แนะนำตัวกันหน่อย มีอะไรอยากจะบอกกับผู้ชมไหม?”

          คุณดีคว้าไมค์มาก่อน

          “รักทุกคนนะจ๊ะ จุ๊บ ๆ” การบอกรักของซุป’ตาร์ประจำค่ายเรียกเสียงกรี๊ดวี้ดวิ้วออกมาจากเด็ก ๆ ค่ายฮาล์ฟบลัด บางคนก็ตะโกนตอบขึ้นมา “เราก็รักคุณดี” 

          เป็นการบอกกับผู้ชมที่สั้นแต่ได้ใจ จากนั้นไมค์ก็ถูกเวียนมาหาดีน

          “โอ้โห ไม่คิดว่าจะต้องแนะนำตัวผมเลยไม่ได้เตรียมสุนทรพจน์มา แต่ว่าผมยังไม่อยากตายไมค์ เอาเป็นว่าวันนี้จะพยายามให้ดีที่สุดนะครับ!”

          พอจะเรียกเสียงหัวเราะได้บ้างก็ถือว่าโอเค ดีนรีบส่งไมค์กลับไปให้รุ่นพี่ออสตินสุดยอดเอ็มซีเปิดงานต่อก่อนที่เขาจะตายไมค์จริง ๆ

          “กติกาของการแข่งไม่มีอะไรมาก ทั้งคู่เลือกเพลงมาร้องหนึ่งเพลง ส่วนอีกฝ่ายที่เป็นคู่แข่งต้องมาเป็นแดนซ์เซอร์ประกอบเพลงนั้น เต้นแบบฟรีสไตล์ ไม่เน้นความถูกต้องสวยงามแต่ต้องสนุก แล้วใครได้เสียงกรี๊ดมากที่สุดจะเป็นผู้ชนะ ซึ่งในการแข่งนี้จะมีผมเป็นแดนซ์เซอร์ของทั้งสองเพลงด้วย”

          จบจากที่ประกาศเสียงกรี๊ดโดยเฉพาะจากเด็กสาว ๆ ก็ดังกระหึ่มจนคนที่เป็นแฟนกันต้องมองหน้ากับการเสียอาการเกินเบอร์ของเจ้าหล่อน จากนั้นก็ตามคาด คนดูหยิบโทรศัพท์มือถือมาเตรียมถ่ายภาพกันแล้ว ซึ่งดีนก็ไม่ลืมจะส่งสมาร์ทโฟนของตัวเองให้สต๊าฟแซเทอร์ที่นัดกันไว้หลังเวทีให้บันทึกภาพให้หน่อยเช่นกัน

          “โดยคุณดีจะเป็นผู้ร้องเพลงก่อน และก่อนจะเริ่มการแข่งขัน.. ทุกคนก็รู้ใช่ไหมว่าคุณดีเป็นเทพแห่งอะไร?”

          “เทพแห่งไวน์และงานเทศกาล!” เด็ก ๆ ตะโกนตอบขึ้นมา

          “ถูกต้องนะคร้าบ!” ออสตินชี้นิ้วมาข้างหน้าแล้วจากนั้นสต๊าฟก็ถือแก้วไวน์ขึ้นมาบนเวทีราวกับเตี๊ยมกันไว้แล้วแต่ว่าดีนไม่รู้ 

          “เดี๋ยวนะ นี่ยังมีดื่มอีกเหรอครับ?” ดีนแอบเข้าไปกระซิบกับคุณดี เมื่อครู่ก็ถูกมอมมาจนเริ่มกรึ่มแล้วนะ

          “หลังเวทีไม่นับ” ฝ่ายเทพก็ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนจะรับแก้วไวน์มาแล้วชูขึ้น “ดื่ม!!”

          โอเค ดื่มก็ดื่ม ไวน์ของคุณดียังอร่อยล้ำเหมือนเดิมแต่รู้สึกว่าแก้วนี้จะแรงกว่าแก้วก่อน ๆ ที่ถูกมอมเมา ตอนนี้ดีนคิดว่าสองพ่อลูกคู่นี้มันร้ายนัก นี่กะจะตัดกำลังเขาสินะ แต่ในเมื่อถูกท้าทายแบบนี้ก็ไม่ยอมหรอก สู้ตาย!!

          “เอาล่ะครับ ตอนนี้เครื่องก็น่าจะติดกันทุกคนแล้ว มาเริ่มการแข่งขันกันดีกว่า คุณดี ‘ไดโอนีซุส’ เทพแห่งไวน์ ในเพลง Smooth Criminal”

          เพียงได้้ยินชื่อเพลงหนุ่มผิวน้ำผึ้งก็อ้าปากค้าง ทีมสต๊าฟของคุณดีโยนหมวกเฟโดร่าสามใบขึ้นมาบนเวทีสำหรับสามคนที่ต้องร้องและเต้นบนนั้น เขากำลังอึ้งอยู่กับโปรดักชั่นแล้วคิดว่างานนี้คุณดีไม่ได้มาเล่น ๆ เทพน้ำเมาจริงจังกับเรื่องปาร์ตี้เสมอ! แต่ที่น่ากำหมัดที่สุดเลยคือ…

          ‘คุณดีขี้โกงชะมัด! เพลงนี้มันมีเนื้อร้องเท่าไรกันเชียว แต่เรื่องเต้นเนี่ย…’

          แทบจะเป็นลม.. โดยเฉพาะท่าซิกเนเจอร์อย่างท่าต้านแรงโน้มถ่วง แล้วคนเมาที่ต้องเต้นท่านั้นเนี่ยนะ.. ให้ตายเถอะโรบิน!

          แต่ตอนนี้จะหันหลังกลับก็ไม่ทันเสียแล้ว มีแต่ต้องสนุกสุดเหวี่ยงไปกับเสียงเพลงที่คู่แข่งฝึกร้องมาอย่างดี

          Smooth Criminal เป็นเพลงที่ดังมาก ไม่มีนักเต้นคนไหนที่ไม่รู้จัก ดีนเต้นเพลงนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ห่างหายไปนานก่อนเข้าไฮสคูลเสียอีก กระนั้นเขาก็ยังพอจะจำสเตปการเต้นได้ แม้ไม่โปรเท่าดาราหรือนักปาร์ตี้มืออาชีพอย่างคุณดีและลูกชายแต่ก็ไม่ทำให้ตัวเองขายหน้า ซ้ำยังค่อนข้างเข้าขาได้ดีกับทั้งสองคนที่ซ้อมเพลงนี้มาจนเชี่ยวแล้ว จนมาถึงท่อนที่เป็นกังวล แม้คนที่ซ้อมมาก็ยังตะกุกตะกักถ้าไม่ใช่ทีมงานของ ไมเคิล แจ๊คสัน ตัวจริง ดีนเกือบล้มหน้าทิ่ม เขากางแขนว่ายอากาศอยู่แป๊บนึงก่อนจะดึงตัวเองกลับมาได้ ช่างน่าอายเหลือเกิน ส่วนคุณดี.. เขาเห็นอีกฝ่ายแอบติดเชือกไว้กับเอวตอนที่ทำท่าต้านแรงโน้มถ่วงนะ…

           เพลงของคุณดีจบลงไปพร้อมกับเสียงหอบของคนทั้งสาม แต่พอเห็นว่าคนดูสนุกสนานเขาก็ดีใจแล้วล่ะ รุ่นพี่ออสตินรับไมค์มาจากบิดาแล้วทำหน้าที่พิธีกรต่อ คนนี้สิที่น่าสงสารที่สุด รับบทหนักที่สุดของงานเลย

          “โอ๊ย เหนื่อยจัง แต่ว่ายังหยุดพักไม่ได้” ดาราหนุ่มหัวเราะ “ถ้างั้นมาที่เพลงต่อไปของดีนบุตรแห่งโพไซดอนกันเลยดีกว่า ว่าแต่นายเลือกเพลงอะไรมานะ?” สิ้นเสียงถาม สต๊าฟคุมเสียงก็เปิดอินโทรเพลงขึ้นมาเป็นการสปอย เรียกเอาเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้มาก “โอ้ เพลงนี้นี่เองที่นายบอกผม! เพลงที่ขึ้นต้นด้วย T ของนักร้อง B ถ้างั้นเชิญทุกท่านรับชมเพลงต่อไปได้เลย Toxic จาก ดีน นีล เฮ้อ.. หวังว่าผมจะไม่ขาดใจตายไปก่อนนะ”

          ไม่รู้ว่าประโยคหลังนี้รุ่นพี่ออสตินเล่นมุกหรือว่าพูดจริง เพราะเพลงที่เขาเลือกมานี่ก็เป็นเพลงเต้นสุดในผับยุคเก้าศูนย์เลยเหมือนกัน ถามว่าเกิดทันเหรอ? ใช่ เกิดทันแต่ว่าโตไม่ทัน แต่เพลงนี้เขาก็เต้นมาจนช่ำเพราะคุณพ่อโดนัลด์ชอบเปิดฟังที่บ้าน…

          “With a taste of your lips, I'm on a ride”

          “You're toxic, I'm slippin' under”

          “With a taste of a poison paradise”

          สวมวิญญาณ บริทนีย์ สเปียร์ เวอร์ชั่นเสียงเข้มหนึ่งวัน ใส่จิตวิญญาณของเจ้าหญิงเพลงป๊อบเข้าไปให้สุด และดูเหมือนว่าคุณดีกับรุ่นพี่ก็จะคิดเช่นเดียวกัน งานนี้ทั้งสามจึงมีสภาพไม่ต่างจากแก๊งสาวมีนเกิร์ลส์ในฉากเต้นเพลงคริสต์มาสงานโรงเรียน กว่าเพลงจะจบเขาทั้งร้องทั้งเต้นสุดเหวี่ยงจนขาแทบทรุด ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงเหนื่อยกว่าตอนซ้อมเต้นอีก เป็นเพราะไวน์ตัดกำลังของคุณดีแน่ ๆ

          ดูเหมือนว่าการแข่งขันครั้งนี้ผลออกมาจะเสมอเพราะเสียงกรี๊ดจากผู้ชมมีพอ ๆ กันจนวัดค่าไม่ได้ ถึงแม้ส่วนใหญ่จะมาจากแฟนคลับของรุ่นพี่ออสตินก็เถอะ แต่ถ้าทุกคนสนุกก็ถือว่าวิน-วิน

          พอจบการแสดงชายหนุ่มก็รับสมาร์ทโฟนกลับคืนมาจากแซเทอร์ที่เขาฝากถ่ายคลิป แต่อนิจจัง หมอนั่นไม่ได้เข้าไปโหมดถ่ายวีดีโอแต่ยังแช่อยู่โหมดถ่ายภาพ และรูปที่ได้เป็นภาพตอนที่ยังเซ็ตอัพเวทีไม่เสร็จอีก หมดกัน คราวหลังเขาจะไม่ไหว้วานแซเทอร์เรื่องเทคโนโลยี

          .

          .

          .

          “สวัสดีค่ะคุณพี่ดีน วันนี้ใส่สุดได้เริ่ดมั่ก ๆ น้องประทับใจ”

          “เธอชอบเหรอ งั้นก็ขอบใจนะ ไม่เสียแรงที่ฉันใช้เวลาซ้อมมาทั้งอาทิตย์แล้วล่ะ”

          อลิเซียควงแขนแฟนหนุ่มบ้านแอรีสมาชื่นชมเขาถึงหน้าเวที หญิงสาวดูจะไฮป์จริงอย่างที่นางพูดแต่เอลลิสแสดงสีหน้าเหม็นเบื่อออกมาอย่างเห็นได้ชัด อย่างแรกคงเพราะแฟนสาวคนสวยกรี๊ดรุ่นพี่ออสตินจนออกนอกหน้า อย่างที่สองต้องมาดูอย่างอื่นแทนที่จะได้เอาเวลาไปสวีทกับบี๋ของเขา และอย่างที่สามเอลลิสคงไม่ปลื้มที่หญิงสาวมาชื่นชมชายอื่นต่อหน้าต่อตา โดยเฉพาะบุตรแห่งโพไซดอนที่พ่อของเขาเพิ่งจะแพ้แคมเปญมาด้วย

          นอกจากสองคนนี้เขายังเห็นเด็กสาวคุ้นหน้าจากบ้านอะโฟรไดท์ที่ชื่อว่า ‘เจโนวีฟ อีเมอร์สัน’ ยืนอยู่ข้างหลัง ที่รู้จักกันเป็นเพราะว่าเธอเป็นคนมาลงชื่อขอยาแก้ปวดท้องที่ห้องพยาบาล

          “ไง เจโนวีฟ เธอหายปวดท้องแล้วเหรอ?”

          “สวัสดีค่ะ ยังไม่หายเลยแต่ว่าฉันมาหาอะไรกินในงานก่อนจะไปพักผ่อนน่ะ” เด็กสาวตอบด้วยรอยยิ้ม แต่คงจะสดใสมากกว่านี้หากว่าเธอไม่ได้อยู่ในอาการปวดท้องอยู่ “งั้นเดี๋ยวขอตัวก่อนนะคะ” เธอค้อมศีรษะให้เล็กน้อยก่อนจะปลีกตัวออกมาหญิงสาวขยับปากอ่านจับใจความได้ว่า ‘ไปก่อนนะคะ เบื่อพวกคลั่งรักมาก ๆ’ ก่อนจะชี้ไปที่พี่น้องร่วมสายเลือดและแฟนหนุ่มโดยที่ทั้งสองไม่เห็นอากัปกิริยานั้น ๆ แต่คนที่รู้เรื่่องเนี่ยสิ ต้องกลั้นขำแค่ไหนเธอคงไม่รู้หรอก

          “โอเค ๆ หายไว ๆ นะเจโนวีฟ” โบกมือลาสาวน้อยเรือนผมสีแพล็ตตินั่มบลอนด์เสร็จก็หันกลับมาสนทนากับอลิเซียต่อ “ฉันเองก็ว่าจะไปพักผ่อนเหมือนกัน วันนี้โดนคุณดีมอมซะเยอะเลย”

          “โธ่ น่าเสียดาย กะว่าจะขอแดนซ์กับคุณพี่ด้วยซะหน่อย แต่เอาไว้วันหลังก็ได้ค่ะ”

          ประโยคนั้นของแฟนสาวทำเอาเด็กหนุ่มกล้ามล่ำถึงกับถลึงตาใส่ เอาจริงเขาอยากเลี่ยงที่จะปะทะคนที่เคยลวงให้เขาไปตายที่ร้านป้าเอมด้วยล่ะ ดีที่รุ่นพี่ออสตินเตือนไว้ก่อน ไม่งั้นที่ลองไอแลนด์คงมีหินโมอายที่หล่อที่สุดประดับไว้เสียแล้ว

          “งั้นสนุกกับปาร์ตี้นะ อลิเซีย หลานชาย”

          บอกลาเสร็จก็รีบเดินออกมา ถึงจะไม่อยากมีเรื่องแต่ห้ามความปากไวของตัวเองไม่ได้เลยจริง ๆ…

สรุป แข่งร้องคาราโอเกะกับคุณดี โดยมีรุ่นพี่ออสตินเป็นพิธีกรและแดนเซอร์ทั้ง 2 เพลง

มอบ [กำไลเชือกถัก] ให้ [ไดโอนีซุส] และ [ออสติน อ๋าว] +2 โบนัสพิเศษจากน้ำหอม

BELIEVER [ผู้ศรัทธาเหล่าเทพ] โบนัสเพิ่มความโปรดปราน+15

ทักทาย เอลลิส อลิเซีย และเจโนวีฟหน้าเวที